quote:Op woensdag 15 april 2009 23:36 schreef marlieske het volgende:
Flugeltje
Dat maakt echt een wereld van verschil in mijn geval. Het zal niet voor iedereen de beste manier zijn, maar ik doe het hier het beste op. Het contrast werd helemaal mooi toen ik net nog even gebeld werd door één van de verloskundigen uit de praktijk hier. Ze begon erg op m'n gevoel te zitten terwijl ik al een paar keer gezegd had dat ik er na een paar hele verdrietige dagen eigenlijk wel klaar mee was en gewoon verder wilde. Een beetje psychologisch prikken zeg maar. Zoiets kan bij sommige mensen goed werken, maar bij mij heeft zoiets een averechts effect. Overigens weet ik heel goed dat het allemaal heel lief bedoeld is hoorquote:Op donderdag 16 april 2009 13:34 schreef Brighteyes het volgende:
Jammer dat er nog niet veel gebeurd is Flugel, maar wat een zegen dat je je er, gegeven de omstandigheden, zo goed onder voelt. De behandeling etc.
Dat helpt volgens mij al zo'n enorm stuk bij hoe je algemene gevoel hierover is.
Ik hoop voor je dat curretage niet nodig is! Wat vreselijk verdrietigquote:Op donderdag 16 april 2009 18:37 schreef flugeltje het volgende:
Ik ben de vruchtzak net verloren. Begon rond vijf uur flinkere krampen te krijgen. Eerst werd het bloed meer en even later voelde ik iets groots naar buiten 'floepen' in de wc 'plonsen' en was de pijn direct weg. Dit 'iets' bleek een volledig intacte vruchtzak te zijn. We hebben 'm maar even in een bakje gedaan omdat we doorspoelen ook weer niet echt kies vonden. Al met al heb ik nu een paar uurtjes kramp achter de rug met een piek van nog geen tien minuten. Het is goed te houden, alleen de krampen voorafgaand aan de geboorte van de vruchtzak waren zeer pijnlijk.
Nu maar hopen dat ik ook nog goed schoonbloed, dan hoef ik die curretage in ieder geval niet meer te doorstaan. Het voelt goed dat ik dit nu zelf gedaan heb. Zometeen even bellen met het ziekenhuis of we het vruchtje morgen mee moeten nemen. Anders gaan we het zo begraven in onze tuin.
Tuurlijk komt het goed en tuurlijk is het dan spannend, maar probeer jezelf toe te staan soms - al is het maar even- onbezorgd te zijn. Ja, die eerste weken zijn spannend en ja, ik was een neuroot. Maar, hopelijk laat je lichaam en je gevoel je niet in de steek. Tot nu toe geniet ik van alle dagen en weken, juist omdat ik ergens voel dat het goed is. En dan te bedenken dat ik absoluut niet geloofde in zoiets als een voorgevoel.quote:Ik weet dat het goedkomt, dat ik echt nog wel een keertje moeder ga worden. Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.
Ik herken dat wel van vlak na de miskraam. Bij mij duurde het niet zo lang, na een dag was het over. Maar kan me voorstellen dat dat bij een ieder anders is. Mijn ervaring is, dat als ik nog vragen had, ik de gyn altijd kon bellen. Ook na mijn laatste controle had ik nog een vraag en dat vond ze helemaal niet erg hoor. Dus als het aanhoudt, zou ik zeker bellen, al is het maar voor de geruststelling.quote:Op dinsdag 21 april 2009 21:16 schreef flugeltje het volgende:
Het bloedverlies was even weg, maar inmiddels is dat weer terug. Flink cervixslijm, met bloed erin. Verder heb ik een wat 'beurs' gevoel van onderen. Komt dat bekend voor? Ik kan er ook niets over vinden via google. Aangezien zowel de gyn als de verloskundige inmiddels al afscheid van me hebben genomen kan ik voor mijn gevoel niet zomaar even bellen om te vragen of het erbij hoort. Het voelt alsof de onderkant eruit 'valt' ofzo als ik opsta of ga zitten. Ja dat klinkt maf, maar ik weet ook even niet hoe ik het anders moet omschrijven Het verminderd overigens wel als ik er tegenin pers, dus het heeft wel degelijk met m'n baarmoeder vandoen. Hopelijk is het morgen weg, want vervelend is het wel.
quote:Ik heb voor de broodnodige controle een heus opschrijfboekje gekregen van Martijn. Met een rolletje plakband zodat ik m'n ovulatietestjes enzo erin kan plakken. Dat was natuurlijk precies wat ik nodig had. Wat is het toch fijn als iemand je zo goed kent. (én zoveel van je houdt dat ie meegaat in je 'rare' gewoonten )
Dat heb ik ook idd., maar hoop toch, net als ik bij bijv. Mefke nu merk, dat je toch op een gegeven moment een bepaald goed gevoel krijgt, een soort rust en vertrouwen dat je er toch van kan gaan genieten. Die hoop heb ik in ieder geval heel erg, al ben ik er ook wel een beetje bang voor.quote:Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.
Of je bekkenbodemspier.quote:Op dinsdag 21 april 2009 22:36 schreef Faja-Lobi het volgende:
Flugel, dat gevoel wat je onderin hebt zou best je baarmoeder kunnen zijn die weer terug krimpt naar het normale formaat. Ik zou als de pijn aanhoudt toch even contact opnemen met de verloskundige.
Lieve Flugel,quote:Op woensdag 29 april 2009 11:23 schreef flugeltje het volgende:
Het gaat eigenlijk nog steeds best goed met me. Ik heb ook wel momenten dat het even minder gaat of dat het flink slikken is. Zoals toen ik de OP in Z&G zag, ik zou al lang niet meer onderaan gehangen hebben. Ook toen ik op m'n werk was en een aantal meiden van de club van tien voorbij zag komen. De club van tien is een groep meiden hier op de afdeling die allemaal zwanger zijn. Ik liep met eentje ook vrij gelijk op. Dat was wel even moeilijk. Het blijft overigens wel de club van tien, want er is weer een zwangere bijgekomen. Ik zit vlakbij de toiletten, dan zie je alles 83 keer per dag voorbij waggelen Het meest moeilijke was overigens om twee van die meiden richting rookhok te zien verdwijnen... Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een zwangerschap. Maar het is vrij zuur dat ik alles gelaten heb (stoppen met roken, geen druppel drinken, alle lijstjes in acht genomen) en alles gedaan heb wat ik moest doen en dat het dan juist bij mij misgaat terwijl zij stug doorpaffen... Verder moet iedereen natuurlijk zelf weten wat ze doen, het is alleen een beetje zuur...
Als ik heel eerlijk ben heb ik ook last van jaloezie Ik gun het echt iedereen, maar ik zou ook zo graag willen. Het is dus jaloezie en geen afgunst. (groot verschil ) Het zal wel over gaan gok ik, vaak met je neus op de feiten gedrukt worden is nu eenmaal niet het meest makkelijke
Had afgelopen donderdag met de verloskundige afgesproken dat ze maandag sowieso zou bellen. Ik heb besloten daar op te wachten. We kunnen toch niets op dit moment. Afwachten is het devies. Ik hoop maandag met haar af te kunnen spreken dat ze me verwijst naar de gyn. De miskraam is zeker niet volledig, dus ik moet nog 'schoon' van binnen. Toen ik donderdag aangaf dat ik bij een eventueel 'mis zijn' wel onderzoek wilde deed ze daar vrij achteloos over. ("o, maar er wordt bijna nooit iets gevonden hoor...") Tja, dat is dan maar zo, maar voor mijn gevoel vind ik dat het inmiddels wel gerechtvaardigd is als er even iemand goed naar me kijkt.quote:Op zondag 21 juni 2009 09:14 schreef leonieke het volgende:
Flugel ik vind dit echt zo naar voor jou
Wanneer zal je contact opnemen met het ziekenhuis of de gyn?
Nee, het stadium hoop ben ik echt wel voorbij. Ik baal alleen van het feit dat ik nu dus nog twee weken moet wachten voor ze verdere aktie gaan ondernemen. Vanuit hen gezien snap ik het wel hoor, zij hebben ook de positieve test niet gezien en daarna het lichter worden daarvan. Zij redeneren dat dit wellicht een zwangerschap is die minder ver gevorderd is dan verwacht. De echoscopiste zei ook dat ze niet aan verklaringen doet: "ik doe aan plaatjes en daar vertrouw ik op" was haar letterlijke reactie. En terecht natuurlijk. Het is gewoon jammer. We hopen er maar op dat één dezer dagen de boel toch vanzelf loskomt.quote:Op maandag 22 juni 2009 18:37 schreef miss_sly het volgende:
He fluug, wat vervelend die onzekerheid. En dan is anderhalve week nogal een tijd zeg.
Ik hoop voor je dat het dan uit zichzelf helemaal loskomt. Heb je niet een klein beetje hoop gekregen nog, nu door de vk?
Aan de bel trekken heeft zo'n weinig zin vermoed ik. Zoals zij redeneren ben ik wellicht gewoon veel minder lang zwanger en is er over twee weken misschien wel iets te zien. Dat ik dan met de zwangerschapstests die lichter worden aan blijf komen hebben ze natuurlijk ook geen boodschap aan. Ik heb zelf besloten dat ik morgen nog een nieuwe test doe, die zal dan waarschijnlijk wel negatief zijn. Als dat zo is ga ik bellen omdat 't wel een heel erg duidelijk signaal is. De LH test die ik gisteren deed was in ieder geval al zo licht dat het niet lang meer kan duren voor alle hormonen verdwenen zijn. Misschien zal ik dan wel vanzelf gaan vloeien.quote:Op maandag 22 juni 2009 21:31 schreef mefke79 het volgende:
he shit flugel! Ik snap het wel dat de vk er niet meer van kan maken, maar hier schiet je zo weinig mee op. Wel aan de bel trekken he, als je het niet meer trekt.
Ik moet bellen zodra ik vloeien, dus ik denk dat ik dan wel te horen krijg hoe of wat...quote:Op woensdag 24 juni 2009 13:51 schreef Brighteyes het volgende:
Flugel, hopelijk komt het vanzelf los, scheelt weer ziekenhuis gedoe enzo.
Moet je nu trouwens iets van het vloeien bewaren voor evt. onderzoek? Of zijn ze nog niet zo ver?
Ik duim voor jequote:Op zaterdag 27 juni 2009 17:46 schreef flugeltje het volgende:
Ein-de-lijk lijkt er iets te gebeuren! Vanochtend licht bloedverlies wat inmiddels flink is doorgezet. Lijkt op een reguliere menstruatie, dus als het nu nog niet los aan het komen is weet ik het ook niet meer. Afgelopen donderdag was de zwangerschapstest overigens al vrijwel negatief, dus ik had via de verloskundige al een afspraak bij de gyn geregeld voor a.s. maandag.
Ze heeft me overigens doorgestuurd ivm 'habituele' abortus, las ik op het papier voor de gyn. Dat betekent in mijn ogen dus gewoon dat ik de volledige onderzoeksriedel zou moeten krijgen. Anders had ze me wel voor deze 'zwangerschap' doorgestuurd lijkt me...
Maar goed, ik zie het positief in. Alleen jammer dat mijn betrekkelijke rust de laatste dagen ver te zoeken is. Ben enorm aan het hyperventileren, (het benauwde weer helpt ook niet mee) en een oude angststoornis begint af en toe naar de oppervlakte te 'piepen'. Het is ook niet niks allemaal en ik had ook kunnen verwachten dat mijn lichaam zelf weer een manier van verwerken kiest. Vervelend is het echter wel. Het is allemaal al lastig genoeg zonder dat ik mezelf druk hoef te maken of ik wel of niet ieder moment dood neer kan vallen...
Ach ja, alles komt wel weer goed zullen we maar zeggen
Daar gaan we helemaal vanuit, dame!quote:Op maandag 29 juni 2009 17:53 schreef flugeltje het volgende:
Vooralsnog dus kan ik dit topic afsluiten en hoop ik hier niet meer terug te hoeven komen, niet voor mezelf en niet voor iemand anders.
Oeps, ik bedoelde (heb het ook aangepast) verhoogd vruchtbaar. Dat hebben althans zowel de verloskundige als gynaecoloog ons verteld. Ik zal er nog eens even naar googl'en.quote:Op maandag 20 juli 2009 14:00 schreef mijsje het volgende:
Fijn dat je merkt dat de hormonen minder worden. of de hormonen ervoor zorgen dat je verhoogd zwanger bent, weet ik niet... (ik weet eigenlijk niet zo goed wat verhoogd zwanger is... ) maar na mijn currettage, hebben we geen periode meer gewacht. ik werd gewoon niet meer zwanger. alleen vlak voor m'n kijkoperatie heb ik een cyclus bewust overgeslagen, omdat je dan niet zwanger mag zijn, maar verder hebben we gewoon geprobeerd. gelukkig zijn er een heleboel vrouwen die vrij snel na een miskraam weer zwanger worden en het blijven, helaas hoor ik daar niet bij.
ik dacht al...quote:Op maandag 20 juli 2009 14:31 schreef twentemeisje het volgende:
[..]
Oeps, ik bedoelde (heb het ook aangepast) verhoogd vruchtbaar. Dat hebben althans zowel de verloskundige als gynaecoloog ons verteld. Ik zal er nog eens even naar googl'en.
Maar wat ontzettend kl_te dat het daarna bij jullie niet meer spontaan lukt.
Ow ja, die kennen we wel... Mensen bedoelen het vaak goed hoor, maar het is inderdaad vrij lomp. Ik neem het mensen overigens niet eens kwalijk, ze willen graag iets zeggen wat positief is. Dat het goed komt, maar ze gebruiken daar vaak de verkeerde voorbeelden bij En wat denk je van deze: Ja d'n dieje van d'n dieje van dén dieje was wel 6 keer zwanger voor het een keer goed ging. Ook erg geruststellend...quote:Op vrijdag 24 juli 2009 09:31 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Het gaat eigenlijk wel. Heb af en toe van die momenten als ik een mooi liedje hoor, of naar de echo op tafel kijk. Het ergst vind ik reacties van mensen als ah joh je bent nog jong, met andere woorden maak een nieuwe.
Volgens mij mag je niet in bad zolang je baarmoedermond nog niet gesloten is. (heeft geloof ik te maken met infectie en bacteriën) Het bloedverlies heeft bij mij iets van een week geduurd en kwam daarna nog in vlagen terug. Ik heb echter geen curretage gehad maar een medicinale abortus met cytotec.quote:Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.
Dank Ik ben er van overtuigd dat het voor ons allemaal goed gaat komen, vroeg of laat dan toch...quote:@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.
Precies, dát dus.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:35 schreef twentemeisje het volgende:
Dat ben ik eigenlijk ook wel met je eens flugeltje. Ik heb zelf MS en daar worden veel mensen redelijk stil van kan ik je zeggen. En dat vind ik vreselijk, want ik ben zelf heel positief. Ook zie je het aan mij niet, ik hobbel nog vrolijk rond.
Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan ...
Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.
Dat is een ander verhaal inderdaad mijsje... Maar dat heeft dan meer te maken met een verkeerde basishouding ivm gewoon niet weten wat je moet zeggen. Het is het verschil tussen lomp zijn en ongevoelig.... Die mensen heb je inderdaad ook, die gewoon niet wíllen begrijpen dat het heel erg pijn doet. Dan heb ik 10x liever die mensen die wél meeleven en dan precies het verkeerde zeggen.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
meiden hier ben ik het ook helemaal mee eens. dat niks zeggen is inderdaad nog erger, mits de zielige medelijdende ogen en de open mond...
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben... )
en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...
Is geen broodje aap-verhaal mijsje . Ik heb me drie maanden super gevoeld, niet duizelig, geen pijntjes, geen tintelingen. En nu het over is komen die klachten allemaal weer terug helaas... Hopelijk ben ik snel weer klachtenvrij .quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)
Heel herkenbaar hoor! Je denkt het goed verwerkt te hebben, totdat er weer iets gebeurt. De zwangerschap van jouw zus is natuurlijk heel leuk, maar brengt ook verdrietige gedachten naar boven. Daar hoef je je ook niet schuldig om te voelen. Leg dat uit aan je zus, dan wordt het makkelijker voor jezelf. Ik heb ook een tijdje minder contact gehad met een vriendin, we waren tegelijk zwanger. Hebben elkaar uitgelegd dat we beiden niet wisten hoe te reageren. Geef gewoon toe aan je gevoelens, ze zijn er nu eenmaal. En ze zijn ook heel normaal!quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk ).
Hoe is het met jullie?
wat vervelend dat de kraamzorg je toch belde...quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk ).
Hoe is het met jullie?
Ik hier ook wel beetje...quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:15 schreef flugeltje het volgende:
Ik schop dit topic maar alvast voor het geval Tierrr van zich af wil schrijven...
Damn wat is het toch altijd weer klote als dit soort dingen gebeuren, ben er zelf ook helemaal naar van....
ik herken dit zo... nu zijn het even hele scherpe randjes en doet het ongelofelijk zeer... maar het slijt wel met de tijd. Je vergeet het verdriet niet, maar je komt er verder mee...quote:Op donderdag 29 oktober 2009 15:50 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt voor alle lieve woorden, dat doet me goed!!
En flugel en happyme bedankt voor de tips!
Ik ben ook zeker van plan om mijn mannetje te staan wat betreft het hoe en wat nu verder...
De echoscopiste van vanochtend wilde me bijvoorbeeld ook naar de vk sturen en drong daar heel erg op aan, terwijl ikzelf eigenlijk veel liever direct weer naar de gyn toe ging. Ik bedoel: wat moet ik bij de vk?? Ik ben niet meer zwanger en ik liep voor de zwangerschap ook al bij de gyn. Even gepusht en toen mocht ik idd door naar de gyn. Daar kon ik in eerste instantie niet eerder een afspraak krijgen dan dinsdagmiddag, maar na even doorzetten mag ik daar gelukkig toch morgen al heen...
Ik ben iemand die heel graag alles zelf in de hand heeft en graag doordendert... misschien ook niet altijd goed voor de verwerking... maar we zien wel hoe het gaat...
Ik vind het trouwens ook zo erg dat mijn vent zo verdrietig is, hij is helemaal van slag, zegt bijna niks..
Ik heb een hele poos zitten janken maar ben nu trouwens ook erg rustig, maar jeetje, wat een leegte ineens, weet niet meer wat ik moet... kan niks anders verzinnen dan een beetje achter de computer zitten of doelloos door het huis lopen...
Toch mooi en heel bijzonder, he?quote:Op donderdag 29 oktober 2009 15:22 schreef flugeltje het volgende:
Tierrr, schrijf hier lekker van je af wat je voelt en wat er met je gebeurd als je daar behoefte aan hebt. Mij heeft het heel erg geholpen, sterker nog. Ik kon mezelf hier beter uiten dan in het dagelijks leven. Alleen al omdat er hier veel meiden zitten die precies weten wat je doormaakt.
Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.quote:
Dat is ook mijn ervaring, idd. En ook dat het zo fijn kan zijn om je gevoelens even te kunnen uiten, en dat het daarbij niet uitmaakt dat de tranen over je wangen rollen en je geen stem hebt omdat ie breekt. Niemand die het hoort of ziet.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 19:30 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.
Mij heeft het in ieder geval geholpen, ben daar nog steeds erg dankbaar voor
Dat lege gevoel blijft even lieverd. Bij mij bleef het zeker tot een week na het verliezen van het vruchtje voortduren. (en nu ook nog wel eens)quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
Ik kan er wel over praten hoor. Ik was in de 11e week toen het mis ging en mijn kindje was ook net na de echo (bij iets meer dan 7 weken) overleden. Wij zagen het op de echo op dinsdag en op woensdag heb ik de eerste dosis cytotec gekregen. Op donderdag kreeg ik een tweede dosis en toen ben ik het vruchtzakje in z'n geheel verloren. Nadat ik het vruchtzakje kwijt was is de pijn overigens ook direct verdwenen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 10:00 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt flugel! Ook fijn te lezen dat de pijn bij jou meeviel.
Ik zou inderdaad ook wel graag de vruchtjes willen bekijken, maar ik ben ook heel bang dat er maandag al niks meer van over is... de vruchtjes waren gister al heel veel kleiner dan eergister... dus ja, kun je er dan nog wel iets van zien?? Hoe oud was jouw kindje toen het overleed? En hoeveel tijd na het overlijden van je kindje kreeg je die pillen?? (Als je het niet te moeilijk vind om het erover te hebben... )
ik had mijn miskraam in de zomervakantie. iets minder dan een week nadat het begon te bloeden had ik m'n currettage en anderhalve week erna gingen we op vakantie naar Italië (die vakantie stond al gepland...) ik heb me de hele vakantie zo verloren en verdrietig gevoeld. het gevoel is wel beter geworden na verloop van tijd. ik voel me niet meer zo leeg en verloren, maar het gevoel van verdriet is er nog steeds wel eens. Wel zijn daar de scherpe randjes af, maar dat heeft inderdaad wel een tijdje geduurd...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 10:42 schreef mijsje het volgende:
[..]
ik dacht: als pijn het enige is dat ik bij dit kindje voel, dan wil ik het voelen ook... dat heeft hij nooit kunnen begrijpen van me.
Buh, hier moet ik helemaal van huilen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
Ik ook...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 12:43 schreef Moonah het volgende:
Buh, hier moet ik helemaal van huilen.
Dat is naar.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 12:48 schreef mijsje het volgende:
[..]
daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...
Tierrr, bij mij heb ik de eerste 2 pillen donderdag rond een uur of 12.30 uur ingebracht en kreeg rond een uur of 3 lichte krampen, oplopend tot rond een uur of 6 heftige krampen en bloedverlies. Een uur was het heel heftig (maar wel dragelijk met paracetamol en ibuprofen) en zakte af tot ik rond een uur of 10 's avonds normaal kon slapen. De volgende dag nog 2 pillen maar die deden een stuk minder. Ben uiteindelijk op zondag het vruchtje pas verloren. Daar voelde ik geen pijn meer bij.quote:Op maandag 2 november 2009 11:03 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt!!
Heb de pillen inmiddels uim 2 uur geleden ingebracht, maar voel echt nog helemaal niks...
Pff, hoop wel dat ze werken, wil echt geen curretage...
Met die lichte druk begon het bij mij ook, dat is je baarmoedermond die aan het verweken/openen is.quote:Op maandag 2 november 2009 15:26 schreef Tierrr het volgende:
Vanochtend om 8.45 uur twee pillen... mag dus vanavond om 20.45 weer twee pillen...
Ik heb nu af en toe het idee dat ik een klein beetje druk voel bij de baarmoeder, maar meer is het ook niet...
Ik had destijds zelf ook het gevoel dat het niets deed tot het uiteindelijk echt goed los kwam. Vraag anders of je toch 4x200 in een keer mag nemen. Zowel bij Happy als bij mij heeft dat het meeste effect gehad. Ze hoeven nu ook niet bang te zijn voor overmatig bloedverlies gezien het feit dat je er niet zo heel erg heftig op reageert.quote:Op woensdag 4 november 2009 07:06 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt allemaal, erg lief!
De pillen hebben de hele nacht ook niks gedaan..
Ik heb nu al vanaf gisterochtend 9 uur geen krampje en geen druppeltje bloed meer gehad...
Ben bang dat het dus misschien toch wel curretage wordt... jakkes!
De 2e serie pillen leek inderdaad weinig te doen, wel wat bloedverlies moet ik zeggen, maar ik dacht geen krampen. Toch verloor ik een paar dagen later alsnog het vruchtje (zonder krampen)quote:Op woensdag 4 november 2009 09:00 schreef Tierrr het volgende:
Ik heb inderdaad je verhaal aan het begin van dit topic nog eens doorgelezen flugel, thanks dat je me daar nog even op wees!! Toch altijd fijn om ervaringen van anderen te lezen, ook al gaat het natuurlijk bij iedereen anders..
happyme28, jouw verhaal lijkt een beetje meer op dat van mij, geloof ik..
Jij had dus ook na de eerste serie pillen wat lichte krampjes en na de tweede serie pillen eigenlijk weinig last? Had je toen helemaal geen krampen en ook geen bloedverlies? Of toch wel lichtjes??
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |