Laatste post van mij:
quote:
hoe is het nu?En nog niet misschien dat er vannacht iets los is gekomen. Altijd al het idee gehad dat een kind van Martijn en mij van de eigenwijzere soort zou zijn, maar dat dit zelfs in een stadium als dit zo overduidelijk zou zijn....
Ik heb krampen gehad die goed te doen waren. Beetje tegendruk geven en wiebelen/wandelen. Verder ben ik wel wat bloed verloren, maar dan in de vorm van slijm. Redelijk veel roze slijm. Zometeen op het ziekenhuis dus maar meteen om een nieuwe dosis vragen, als het dus uberhaubt zin heeft bij mij. Zo weinig effect had ik echt niet verwacht...
Bij mij kwam het ook pas echt op gang na de tweede set pillen, dus ik zou zeker nog om een tweede dosis vragen!
Succes in het ziekenhuis vandaag
en sterkte.Hopelijk komt het snel los (wat klinkt dat raar zeg bah).
Sterkte ermee in iedergeval
Ondanks dat het allemaal zo verdrietig is vind ik het zo ontzettend fijn dat ze hier op het ziekenhuis zo daadkrachtig zijn, alles kan en gaat snel. Ze proberen echt om goed mee te denken. ondanks dat ik vooraf wat bang was voor medicalisering moet ik zeggen dat dit me eigenlijk beter bevalt dan het zij-zachte en afwachtende van de verloskundigenpraktijk.
Hoop dat het vandaag toch alsnog voor je gaat werken!
Dat helpt volgens mij al zo'n enorm stuk bij hoe je algemene gevoel hierover is.
quote:Dat maakt echt een wereld van verschil in mijn geval. Het zal niet voor iedereen de beste manier zijn, maar ik doe het hier het beste op. Het contrast werd helemaal mooi toen ik net nog even gebeld werd door één van de verloskundigen uit de praktijk hier. Ze begon erg op m'n gevoel te zitten terwijl ik al een paar keer gezegd had dat ik er na een paar hele verdrietige dagen eigenlijk wel klaar mee was en gewoon verder wilde. Een beetje psychologisch prikken zeg maar. Zoiets kan bij sommige mensen goed werken, maar bij mij heeft zoiets een averechts effect. Overigens weet ik heel goed dat het allemaal heel lief bedoeld is hoorOp donderdag 16 april 2009 13:34 schreef Brighteyes het volgende:
Jammer dat er nog niet veel gebeurd is Flugel, maar wat een zegen dat je je er, gegeven de omstandigheden, zo goed onder voelt. De behandeling etc.
Dat helpt volgens mij al zo'n enorm stuk bij hoe je algemene gevoel hierover is.
Nee, doe mij voortaan maar het ziekehuis wat dat betreft. We hebben trouwens zojuist ook besloten om onze juni-vakantie toch maar naar het buitenland te gaan. Even lekker bijkomen met z'n tweetjes...
Heel veel sterkte de komende dagen en de tijd die daarna komt.
Fijn dat je een goed gevoel hebt bij de behandeling in het zkh!
En wat goed dat ze jou in het ziekenhuis zo correct behandelen. Hopelijk helpen de nieuwe pillen die je gekregen hebt en moet er geen curretage meer komen.
Veel sterkte nog
Ik hoop dat dit gaat werken Flugel, en ik vind je ook heel sterk overkomen maar evengoed mag je ook nog even intens verdrietig zijn hoor, het is niet niks allemaal.
Nu maar hopen dat ik ook nog goed schoonbloed, dan hoef ik die curretage in ieder geval niet meer te doorstaan. Het voelt goed dat ik dit nu zelf gedaan heb. Zometeen even bellen met het ziekenhuis of we het vruchtje morgen mee moeten nemen. Anders gaan we het zo begraven in onze tuin.
Bij mij was het bij de controle vlak na het verlies van de vruchtzak nog niet helemaal 'schoon'. Ik weet niet of je dat ook van plan was maar misschien vragen of je de controle nog een paar dagen kunt uitstellen zodat je nog wat kan schoonbloeden? Duurde bij mij ook nog een paar dagen. Lijkt me niet dat ze dan morgen gelijk hoeven te curreteren als het nog niet helemaal schoon is.
Ik hoop dat het schoon wordt dan, dan hoef je iig geen curretage te krijgen..
quote:Ik hoop voor je dat curretage niet nodig is! Wat vreselijk verdrietigOp donderdag 16 april 2009 18:37 schreef flugeltje het volgende:
Ik ben de vruchtzak net verloren. Begon rond vijf uur flinkere krampen te krijgen. Eerst werd het bloed meer en even later voelde ik iets groots naar buiten 'floepen' in de wc 'plonsen' en was de pijn direct weg. Dit 'iets' bleek een volledig intacte vruchtzak te zijn. We hebben 'm maar even in een bakje gedaan omdat we doorspoelen ook weer niet echt kies vonden. Al met al heb ik nu een paar uurtjes kramp achter de rug met een piek van nog geen tien minuten. Het is goed te houden, alleen de krampen voorafgaand aan de geboorte van de vruchtzak waren zeer pijnlijk.
Nu maar hopen dat ik ook nog goed schoonbloed, dan hoef ik die curretage in ieder geval niet meer te doorstaan. Het voelt goed dat ik dit nu zelf gedaan heb. Zometeen even bellen met het ziekenhuis of we het vruchtje morgen mee moeten nemen. Anders gaan we het zo begraven in onze tuin.
Ik hoop nog steeds dat ik morgen 'schoon' blijk te zijn. Nét na de vruchtzak ben ik ook iets verloren waarvan ik vrij zeker ben dat het de placenta is. Daarna is het bloeden overgegaan in een flinke menstruatie. Mocht ik echter toch aan de curretage moeten vind ik dat nu iets minder erg. Ik heb de vrucht er zelf uitgekregen en daar ging het me om. Puur gevoelsmatig wilde ik het zelf ook afmaken... Ik heb het allemaal gedaan zoals ik het wilde, het is goed zo....
Nogmaals iedereen bedankt voor het meeleven, dat doet zo goed. Het schrijven hier werkt therapeutisch wat dat betreft.
Fijn dat het voor je gevoel goed is zoals het gaat. Ik hoop dat je morgen schoon bent, dat de rest je bespaard blijft
Ik vind het fijn dat hier schrijven therapeutisch werkt, ik vind het heel bijzonder om dit zo met jullie mee te maken. voor jou en Martijn en dat jullie vlinderkindje een mooi plekje mag vinden bij de Magnolia.Fijn dat het vruchtzakje vanzelf losgekomen is. Hopelijk ben je ook schoon en is een curretage niet nodig.
Fijn dat het toch "vanzelf" is gegaan en dat jullie je kindje een mooi plekje hebben kunnen geven. Hopelijk ben je nu helemaal schoon. We hoeven overigens niet te wachten met proberen zwanger te worden. Het zou handiger zijn om één menstruatie af te wachten, maar het enige doel daarvan is dat je beter de duur van een eventuele zwangerschap kunt uitrekenen.
het voelt zo enorm goed dat ik het op m'n eigen manier heb gedaan. Hoewel de gyn eergisteren nog erg cynisch was over de cytotec merkte ik vandaag dat ie toch wel bewondering had voor de manier waarop ik dit aangepakt had. Ook Martijn was erg blij dat ik m'n zin heb doorgedreven wat dat betreft.
Ben alleen nog even bezig met de vraag hoe nu verder. Thuis kan ik mezelf nu prima handhaven, maar ik weet niet of ik al toe ben aan de vragen op m'n werk en er met anderen buiten m'n familie over praten. Is drie dagen rust na een miskraam voldoende? Ik twijfel dus of ik maandag weer meteen moet gaan werken. Ik laat het ook maar gewoon van m'n gevoel afhangen, dat heeft de afgelopen dagen prima gewerkt in ieder geval. En verder gaan we vol goede moed verder om dan maar in 2010 ouders te worden, we kunnen zwanger worden. Dat is inmiddels 2 keer bewezen. Het zal angstig worden als het lukt, erg angstig.... Maar we gaan er voor, samen zijn we erg sterk hebben we de afgelopen week ontdekt...
en ben blij dat alles toch goed is verlopen voor je, op deze manier.
En inderdaad, je kunt het beste naar je gevoel te luisteren wat betreft werk. Ik had wel mijn leidinggevende gevraagd iedereen in te lichten over wat er gebeurd was, zodat ik niet allemaal vragen zou krijgen waarom ik er niet was geweest de afgelopen week. Ze lieten me gelukkig zelf met het 'uitgebreide' verhaal komen wanneer ik er aan toe was. Ik ben van donderdag t/m woensdag weg gebleven en dat was voor mij voldoende maar had ik toch wel echt nodig. Maar dat is bij iedereen anders natuurlijk.
)Het bloedverlies is inmiddels minimaal, ik verwacht dat het over een paar dagen wel over is. Daarna komt m'n cyclus hopelijk weer snel op gang. Ik ben in vlagen nog erg verdrietig, maar verder gaat het wel goed met me. Zolang ik binnen m'n eigen huis ben dan. Ik heb besloten maandag nog niet te gaan werken en nog even een dag of 2 rust te nemen. Dan ga ik donderdag wel weer werken. Een week nemen als rouwperiode lijkt me niet te veel.
Ik wil bij deze nogmaals iedereen enorm bedanken voor alle steun
Het waren zo veel reacties dat het niet te doen is om iedereen persoonlijk te bedanken. Maar dat zou ik eigenlijk wel het liefste doen. Uit het diepst van m'n hart, bedankt allemaal. Het heeft écht geholpen dat er zoveel mensen met me meeleefden en hun ervaringen wilden delen.Wat bijzonder dat jullie zelf jullie vlinderkindje begraven hebben
Sinds het opstaan vanochtend nog niet gehuild, voel me iets sterker dan gisteren, maar nog fragiel genoeg om niet te weten wat ik vandaag moet doen. De strijk lijkt zo triviaal, het voelt alsof ik nu iedere dag een soort van statement moet maken om mijn verdriet begrijpelijk te houden. Te voorkomen dat de wereld gewoon doorgaat en mensen vinden dat het 'maar over moet zijn'.
Fysiek gaat het goed. Ik vloei nog steeds, maar op een opleving gisteren na, lijkt het op een milde menstruatie. Kramp enzo heb ik niet echt meer gehad. Ik zou bijna 'jammer' willen zeggen. Met fysieke pijn is makkelijker om te gaan dan emotionele. Fysieke pijn is aantoonbaar en aanwijsbaar. Fysieke pijn kun je vatten. Emotionele pijn is een soort van sluipmoordenaar. Onverwacht slaat het ineens weer toe en dat kost enorm veel energie.
Vooralsnog ben ik dus nog niet m'n vrolijke en opgeruimde zelf geworden. Ik moet dit de tijd geven, stapje voor stapje op naar de toekomst...
Wat ik dus eigenlijk wil zeggen: pas goed op jezelf, doe rustig aan en het komt goed, echt! Maar geef het even tijd...
wat Mefke en MissSly zeggen, ben ik het mee eens... je hoeft niet meteen weer helemaal druk verder te gaan met je leven, je mag je verdriet hebben! Maar ik herken je gevoel over fysieke en emotionele pijn wel.
Ik wilde bij mijn miskraam geen paracetamol, want die pijn zou het enige zijn dat ik van mijn kindje toen zou voelen... mijn man snapte dat gevoel niet goed en begreep niet dat ik met buikpijn wilde zitten. hij snapte het gevoel erachter ook niet goed. (dit is niet een vergelijking van hoe Martijn het zou opnemen hoor, zo was het gewoon bij mij...)
Vandaag ging het alweer stukken beter. Heb inmiddels ook besloten dat ik deze week gewoon nog thuis blijf. Ze schijnen me te kunnen missen op het werk en ik voel gewoon dat het beter voor me is om nog even rustig aan te doen. Anderhalve week bij een miskraam in week 11 lijkt me ook niet overdreven veel wat dat betreft. Iedereen is erg begripvol en je komt er nu eigenlijk pas achter hoe vaak het wel niet voorkomt! 
Zoveel mensen die hetzelfde verdriet kennen, een verdriet waar eigenlijk maar verdomd weinig over gesproken wordt. Een taboe wil ik het niet direct noemen, maar het blijft een no-go onderwerp in het dagelijks leven.Het bloedverlies was even weg, maar inmiddels is dat weer terug. Flink cervixslijm, met bloed erin. Verder heb ik een wat 'beurs' gevoel van onderen. Komt dat bekend voor? Ik kan er ook niets over vinden via google. Aangezien zowel de gyn als de verloskundige inmiddels al afscheid van me hebben genomen kan ik voor mijn gevoel niet zomaar even bellen om te vragen of het erbij hoort. Het voelt alsof de onderkant eruit 'valt' ofzo als ik opsta of ga zitten. Ja dat klinkt maf, maar ik weet ook even niet hoe ik het anders moet omschrijven
Het verminderd overigens wel als ik er tegenin pers, dus het heeft wel degelijk met m'n baarmoeder vandoen. Hopelijk is het morgen weg, want vervelend is het wel.Ik heb voor de broodnodige controle een heus opschrijfboekje gekregen van Martijn.
Met een rolletje plakband zodat ik m'n ovulatietestjes enzo erin kan plakken. Dat was natuurlijk precies wat ik nodig had. Wat is het toch fijn als iemand je zo goed kent. (én zoveel van je houdt dat ie meegaat in je 'rare' gewoonten )Ik weet dat het goedkomt, dat ik echt nog wel een keertje moeder ga worden. Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn. Dat dit verdriet nog even blijft is ook een zekerheid, ik moet mezelf toestaan dit verdriet te hebben. Accepteren dat dit een plekje nodig heeft voor ik verder kan. Voor nu dus nog even rust en verdriet, maar alles sal reg kom!
quote:Tuurlijk komt het goed en tuurlijk is het dan spannend, maar probeer jezelf toe te staan soms - al is het maar even- onbezorgd te zijn. Ja, die eerste weken zijn spannend en ja, ik was een neuroot. Maar, hopelijk laat je lichaam en je gevoel je niet in de steek. Tot nu toe geniet ik van alle dagen en weken, juist omdat ik ergens voel dat het goed is. En dan te bedenken dat ik absoluut niet geloofde in zoiets als een voorgevoel.Ik weet dat het goedkomt, dat ik echt nog wel een keertje moeder ga worden. Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.
En spreek met je verloskundige af dat je volgende keer extra echo's wilt ter controle, het heeft mij echt door de onzekere periode geholpen.
En nog even over dat verborgen verdriet. Gek he, hoeveel mensen het meegemaakt hebben en het er dus nooit over hebben. Ik ben er ook niet zo open over geweest de eerste tijd, daarna wel en dan krijg je soms heel verbaasde en soms heel onverwachte reacties.
Tot slot: Flugel, je redt het wel, volg je gevoel!
quote:Ik herken dat wel van vlak na de miskraam. Bij mij duurde het niet zo lang, na een dag was het over. Maar kan me voorstellen dat dat bij een ieder anders is. Mijn ervaring is, dat als ik nog vragen had, ik de gyn altijd kon bellen. Ook na mijn laatste controle had ik nog een vraag en dat vond ze helemaal niet erg hoor. Dus als het aanhoudt, zou ik zeker bellen, al is het maar voor de geruststelling.Op dinsdag 21 april 2009 21:16 schreef flugeltje het volgende:
Het bloedverlies was even weg, maar inmiddels is dat weer terug. Flink cervixslijm, met bloed erin. Verder heb ik een wat 'beurs' gevoel van onderen. Komt dat bekend voor? Ik kan er ook niets over vinden via google. Aangezien zowel de gyn als de verloskundige inmiddels al afscheid van me hebben genomen kan ik voor mijn gevoel niet zomaar even bellen om te vragen of het erbij hoort. Het voelt alsof de onderkant eruit 'valt' ofzo als ik opsta of ga zitten. Ja dat klinkt maf, maar ik weet ook even niet hoe ik het anders moet omschrijven
quote:Ik heb voor de broodnodige controle een heus opschrijfboekje gekregen van Martijn.
quote:Dat heb ik ook idd., maar hoop toch, net als ik bij bijv. Mefke nu merk, dat je toch op een gegeven moment een bepaald goed gevoel krijgt, een soort rust en vertrouwen dat je er toch van kan gaan genieten. Die hoop heb ik in ieder geval heel erg, al ben ik er ook wel een beetje bang voor.Ik weet ook dat het angstig gaat worden, dat ik waarschijnlijk nooit onbezorgd zwanger ga zijn.
Maar 2010 wordt gewoon een heel mooi jaar
quote:Of je bekkenbodemspier.Op dinsdag 21 april 2009 22:36 schreef Faja-Lobi het volgende:
Flugel, dat gevoel wat je onderin hebt zou best je baarmoeder kunnen zijn die weer terug krimpt naar het normale formaat. Ik zou als de pijn aanhoudt toch even contact opnemen met de verloskundige.
Probeer in dat geval zo min mogelijk te staan, dan wordt het gevoel erger en duurt het wrs langer.
Lekker veel zitten (op harde stoelen, geeft het meeste steun)
Tsja, voor de emotionele pijn kan ik je alleenmaar heel veel sterkte wensen. Ik heb gelukkig geen ervaring op dat gebied.
Je klinkt iig heel sterk!
Meestal vind een vk het echt niet erg als je nog even belt als je vragen hebt, het is niet erg. dit heb je nog nooit meegemaakt, dus als je wat wil weten, gewoon je vragen stellen!
fijn dat het weer wat beter gaat, maar neem je tijd op de dagen dat het even wat minder gaat...
Vanochtend was m'n zwangerschapstest eindelijk negatief. Het heeft bijna 2 weken gekost om alle HCG uit m'n lichaam te krijgen. Dan is het nu wachten op het opstarten van m'n cyclus.
Het gaat eigenlijk nog steeds best goed met me. Ik heb ook wel momenten dat het even minder gaat of dat het flink slikken is. Zoals toen ik de OP in Z&G zag, ik zou al lang niet meer onderaan gehangen hebben. Ook toen ik op m'n werk was en een aantal meiden van de club van tien voorbij zag komen. De club van tien is een groep meiden hier op de afdeling die allemaal zwanger zijn. Ik liep met eentje ook vrij gelijk op. Dat was wel even moeilijk. Het blijft overigens wel de club van tien, want er is weer een zwangere bijgekomen. Ik zit vlakbij de toiletten, dan zie je alles 83 keer per dag voorbij waggelen
Het meest moeilijke was overigens om twee van die meiden richting rookhok te zien verdwijnen... Begrijp me niet verkeerd, ik gun iedereen een zwangerschap. Maar het is vrij zuur dat ik alles gelaten heb (stoppen met roken, geen druppel drinken, alle lijstjes in acht genomen) en alles gedaan heb wat ik moest doen en dat het dan juist bij mij misgaat terwijl zij stug doorpaffen... Verder moet iedereen natuurlijk zelf weten wat ze doen, het is alleen een beetje zuur...Als ik heel eerlijk ben heb ik ook last van jaloezie
Ik gun het echt iedereen, maar ik zou ook zo graag willen. Het is dus jaloezie en geen afgunst. (groot verschil ) Het zal wel over gaan gok ik, vaak met je neus op de feiten gedrukt worden is nu eenmaal niet het meest makkelijkeIk heb erg veel zin in de vakantie over vijf weken, ben om de gedachten te verzettten flink aan het bijlezen over Rhodos en routes aan het bedenken. Aangezien m'n cyclus vanaf nu weer op gang moet gaan komen en ik als het goed is eind net voor de vakantie gemenstrueert heb zit ik waarschijnlijk tijdens de vakantie weer in een vruchtbare periode. Dát zou nog eens mooi zijn
Ik wil iedereen hier nogmaals zo enorm bedanken voor alle lieve woorden en goede raad. Ik kan niet uitdrukken hoe dankbaar ik ben. Het heeft me zo geholpen. De eerste dagen heb ik buiten Martijn en hier op FOK! echt met niemand gesproken, kon het niet face-to-face. Jullie hebben me er echt doorheen getrokken.
En nu gaan we de blik weer naar de toekomst wenden! Het verdriet zal moeten slijten en er zal altijd een leeg plekje blijven. Boven het begrafenisplekje in onze tuin hebben we een 'gebroken hartje' gezet. Het is een mooi plekje geworden waar ik af en toe de tijd neem om even te gaan zitten en mijmeren. Het is goed zo, ik kan weer verder...
quote:Lieve Flugel,Op woensdag 29 april 2009 11:23 schreef flugeltje het volgende:
Het gaat eigenlijk nog steeds best goed met me. Ik heb ook wel momenten dat het even minder gaat of dat het flink slikken is. Zoals toen ik de OP in Z&G zag, ik zou al lang niet meer onderaan gehangen hebben. Ook toen ik op m'n werk was en een aantal meiden van de club van tien voorbij zag komen. De club van tien is een groep meiden hier op de afdeling die allemaal zwanger zijn. Ik liep met eentje ook vrij gelijk op. Dat was wel even moeilijk. Het blijft overigens wel de club van tien, want er is weer een zwangere bijgekomen. Ik zit vlakbij de toiletten, dan zie je alles 83 keer per dag voorbij waggelen
Als ik heel eerlijk ben heb ik ook last van jaloezie
Ik snap je gevoel bij die rookmeiden hoor, ik had dat gevoel zelf ook. ik rookte niet meer, ik had een hoop opgezocht over eten, en alcohol, ja, leuk voor na de periode met borstvoeding... en dan ging het niet goed, terwijl ik ook mensen dronken zag worden en flink roken tijdens de zwangerschap. dat is zeker heel zuur. Ik kon er ook goed boos om worden...
en de jaloezie, die gaat niet echt helemaal over. Ja, het slijt qua gevoel, maar (zoals ik het ervaar) helemaal kwijtraken gebeurt niet... zeker als ik iemand weer zwanger zie, en vooral als iemand pas begonnen is met proberen... ik gun het ze en ben blij voor ze, maar van binnen doet het ook zeer...
ik wens je heel veel plezier op je vakantie over 5 weken, maar tegen die tijd wens ik je dat vast nog wel een keertje... Ik ben blij om te zien dat het weer stukken beter met je gaat, en dat je je verdriet een plekje kunt geven. Ook het plekje in de tuin helpt daarbij wel mee denk ik.
Groetjes en een knuffel van mij.
Enneh... 3 keer is scheepsrecht he.
Het zou wel heel mooi zijn idd. 
Je bent een moedige meid Ontspan en geniet van de vakantie, je hebt het dubbel en dwars verdiend 
Na de miskraam 1 menstruatie gehad en daarna meteen weer zwanger, maar de reden dat ik hier post lijkt me duidelijk...
Weer fout dus, iets meer dan 5 weken dit keer. Heb nu twee keer bloedverlies gehad, maar zeker niet voldoende om het 'volledig' te laten zijn. Het zal wel afwachten worden of het komt en anders weer rondje ziekenhuis. De LH en zwangerschapstest gisteren waren beiden lichter dan de dag ervoor. Vandaag een LH test die weer lichter is dan die van gisteren. Een zwangerschapstest bewaar ik voor vanmiddag, dan is mijn urine altijd geconcentreerder dan 's ochtends (ja ik ben een raar type
)Het wachten is nu dus op het loskomen, hoop niet dat het lang gaat duren allemaal.
Wanneer zal je contact opnemen met het ziekenhuis of de gyn?
quote:Had afgelopen donderdag met de verloskundige afgesproken dat ze maandag sowieso zou bellen. Ik heb besloten daar op te wachten. We kunnen toch niets op dit moment. Afwachten is het devies. Ik hoop maandag met haar af te kunnen spreken dat ze me verwijst naar de gyn. De miskraam is zeker niet volledig, dus ik moet nog 'schoon' van binnen. Toen ik donderdag aangaf dat ik bij een eventueel 'mis zijn' wel onderzoek wilde deed ze daar vrij achteloos over. ("o, maar er wordt bijna nooit iets gevonden hoor...") Tja, dat is dan maar zo, maar voor mijn gevoel vind ik dat het inmiddels wel gerechtvaardigd is als er even iemand goed naar me kijkt.Op zondag 21 juni 2009 09:14 schreef leonieke het volgende:
Flugel ik vind dit echt zo naar voor jou
Wanneer zal je contact opnemen met het ziekenhuis of de gyn?
Maandag weet ik dus meer.
Flugel... wat afschuwelijk! afwachten dan maar weer... 
het is niet eerlijk...maar een onderzoek als het weer mis is, is niet meer dan normaal als het niet je eerste miskraam is. daar was mijn vk vrij stellig over. en inderdaad zei ze ook dat het vaak zo is dat er niks gevonden wordt, maar als het niet de eerste keer is, zou het best kunnen dat ze het wel kunnen vinden.
als je gecurretteerd wordt (waarmee ik niet wil zeggen dat het echt helemaal mis is hoor, eerst maandag maar even afwachten) wordt (in ieder geval in mijn ziekenhuis) de vrucht sowieso onderzocht, of je nu voor de eerste keer een miskraam hebt, of voor de zoveelste keer...
Ik hoop dat je toch nog gerust gesteld kan worden, zo niet, wens ik je heel veel kracht voor de komende periode.
m'n pm-box staat altijd open als je even prive wil kletsen.
wat erg. Veel sterkte. als je vk nou moeilijk doet over extra onderzoek, bel dan gewoon zelf je gyn weer. Heb ik ook gedaan toen ik het een paar maanden na de curretage niet vertrouwde en ik kon zo terrecht. Al kwam ik toen wel bij de fertiliteitsarts ipv de gyn, maar dat bleek uiteindelijk nog fijner ook.
Heel, heel, heeel veel sterkte de komende dagen!
Nog geen verder nieuws. Ik weet eigenlijk wel zeker dat wat er zat nu ook gewoon nog op z'n plek zit. De zwangerschapstest gisteren was ook een stuk lichter, dus het wachten is op het telefoontje van de verloskundige voor overleg.
Zelf ben ik nog steeds eng rustig. Iemand noemde het: "haast berustend". En dat is het misschien ook wel. Waar die berusting inzit weet ik niet, misschien wel dat er nu onderzoek gedaan gaat worden en ik in mijn aloude positivisme alweer bijna ingesteld ben op: "nu vinden ze iets waardoor ik 'beter' word". Misschien heeft het ook wel te maken met het feit dat ik de afgelopen drie keer zo snel zwanger werd en ik wellicht binnenkort wel weer een kans krijg. Stel je toch eens voor dat je er steeds een half jaar over doet voor je zwanger raakt en het gaat dán drie keer mis....
Enfin, voor nu dus geen verder nieuws. Dat het mis is is overigens zéker. Lief van de mensen die nog een beetje hoop houden, maar dit wordt niets meer hoor. Ik laat wel weten als de verloskundige gebeld heeft. Ben benieuwd wat het gaat worden allemaal....
, ik denk aan je ik vind het zo naar voor je...
sterkte voor jou en de Mr. flugel
Ik hoop dat een onderzoek je wat duidelijkheid kan geven over het waarom....
Sterkte...
Heb de verloskundige gesproken en ik mocht langskomen voor een echo. Hierdoor is echter niets duidelijk geworden. Het is een zeer uitgebreide echo geworden, maar ze kon geen uitsluitsel geven. Ze zag iets wat 'mogelijk' een vruchtzakje 'zou kunnen zijn' die 'mogelijk' onderweg 'zou kunnen zijn' naar de uitgang. Kortom allemaal nog iets te kort om er iets van te kunnen zeggen. Volgens mij zijn ze ook wel een beetje bang voor een bbz, want zodra ik ook maar iets voel of ik begin te vloeien moet ik direct bellen.
We hebben een nieuwe afspraak staan voor 6 juli, dan zou er meer zekerheid moeten zijn. Ik hoop alleen maar dat ik het voor die tijd kwijt ben, dit is ook alleen maar uitstel van executie...
Ik hoop voor je dat het dan snel loskomt en je niet 2 weken hoeft te wachten.
Heel veel sterkte Flugeltje
. wat vervelend dat je nu nog eigenlijk niks weet... Ik hoop dat je voor je volgende afspraak meer zekerheid/duidelijkheid hebt... Ik hoop voor je dat het dan uit zichzelf helemaal loskomt. Heb je niet een klein beetje hoop gekregen nog, nu door de vk?
quote:Nee, het stadium hoop ben ik echt wel voorbij. Ik baal alleen van het feit dat ik nu dus nog twee weken moet wachten voor ze verdere aktie gaan ondernemen. Vanuit hen gezien snap ik het wel hoor, zij hebben ook de positieve test niet gezien en daarna het lichter worden daarvan. Zij redeneren dat dit wellicht een zwangerschap is die minder ver gevorderd is dan verwacht. De echoscopiste zei ook dat ze niet aan verklaringen doet: "ik doe aan plaatjes en daar vertrouw ik op" was haar letterlijke reactie. En terecht natuurlijk. Het is gewoon jammer. We hopen er maar op dat één dezer dagen de boel toch vanzelf loskomt.Op maandag 22 juni 2009 18:37 schreef miss_sly het volgende:
He fluug, wat vervelend die onzekerheid. En dan is anderhalve week nogal een tijd zeg.
Ik hoop voor je dat het dan uit zichzelf helemaal loskomt. Heb je niet een klein beetje hoop gekregen nog, nu door de vk?
Hopelijk komt het uit zichzelf los dan.
quote:Aan de bel trekken heeft zo'n weinig zin vermoed ik. Zoals zij redeneren ben ik wellicht gewoon veel minder lang zwanger en is er over twee weken misschien wel iets te zien. Dat ik dan met de zwangerschapstests die lichter worden aan blijf komen hebben ze natuurlijk ook geen boodschap aan. Ik heb zelf besloten dat ik morgen nog een nieuwe test doe, die zal dan waarschijnlijk wel negatief zijn. Als dat zo is ga ik bellen omdat 't wel een heel erg duidelijk signaal is. De LH test die ik gisteren deed was in ieder geval al zo licht dat het niet lang meer kan duren voor alle hormonen verdwenen zijn. Misschien zal ik dan wel vanzelf gaan vloeien.Op maandag 22 juni 2009 21:31 schreef mefke79 het volgende:
he shit flugel! Ik snap het wel dat de vk er niet meer van kan maken, maar hier schiet je zo weinig mee op. Wel aan de bel trekken he, als je het niet meer trekt.
Ik wil ook gewoon niet wachten. Is het mis? Ja. Okay, dan op naar de volgende poging! Wellicht wat klinisch allemaal, maar deze tussenfase is ook niets.
Ik wil naar de gyn, gecheckt worden. Bloedonderzoeken etc etc aktie dus!
Ik heb weer eens niets te willen, goede voorbereiding op het ouderschap
Balen dat de vk je zo door laat lopen, ergens begrijp ik het wel als in: misschien ben je minder ver dan je dacht. Aan de andere kant... die testen die steeds lichter worden lijken dat minder ver dan je dacht toch wel erg tegen te spreken.
Anders via de huisarts bloed laten prikken, dan kunnen ze kijken wat de waarde is in je bloed en dat eventueel over een aantal dagen/volgende week nog eens prikken om te zien of het zakt?
, dus dan kan dit er ook nog wel bij, toch?! Succes!Ik heb iets meer reden nodig als: "ik durf er helemaal niets over te zeggen" om mijn sterke troef van het afnemende hcg weg te kunnen spelen en een afwachtende houding aan te nemen. Ik denk overigens dat het probleem eerder bij de verloskundige lag. De echoscopiste zei namelijk eerst dat ze vond dat er nog even iemand naar moest kijken en dat ze ging overleggen. Toen ze terugkwam was het met de boodschap dat ze over twee weken zelf ging kijken.
Heb nu uiteindelijk toch zelf maar even naar de verloskundige gebeld. Die gaf aan dat de echoscopiste 'onduidelijk' beeld had opgeschreven en dat dus ook niet duidelijk is dat wát ze gezien heeft een vruchtzak is. Deze 'vruchtzak' zou dan echter wel nog heel pril zijn, minder ver dus dan het volgens de berekeningen zou zijn. Zij hebben de zwangerschap nog niet afgeschreven en willen/kunnen over 2 weken pas uitsluitsel geven. Zwangerschapstesten zeggen haar eigenlijk niet zoveel, maar ze begreep wel dat de afname van hormoon ook niet goed lijkt.
Ze gaat nu even met een meer ervaren collega overleggen of we nog iets kunnen doen in de tussentijd. (ik bedoel als m'n test morgen of overmorgen negatief is, moet ik dan nog steeds die twee weken uitzitten?) Misschien kan er HCG geprikt worden om te bepalen hoe dat verloopt. Vandaag hoor ik meer van d'r, ben benieuwd.
En (en dat was me dus door de echoscopiste nog niet expliciet verteld, maar had ik tussen de regels door gisteren al begrepen) ik moet echt bedacht zijn op een BBZ, zodra ik ook maar iets van pijn ervaar of overmatig begin te vloeien moet ik direct contact opnemen.
, ondanks de trieste situatie moet ik stiekum ook wel even om je lachen Je bent echt niet goed in afwachten (en gelijk heb je!). Voel je je ook wat beter door dit uitgebreidere antwoord van de vk? Ik hoop voor je dat je testen snel negatief worden (en dat worden ze dus niet bij een bbz, dus dat zou dan afvallen) en dat het snel loskomt zodat je door kan. flugel Ik dacht eerst lees niet goed maar toch.. het is zo oneerlijk.. ik wens jou en je man heel veel sterkte toe. En ik hoop voor jou dat ze dan nu maar eens gaan onderzoeken waarom het voor de 3e keer niet blijft zitten
Ik zal aan jullie denken
Ben gisteren laat nog teruggebeld trouwens, zodra de zwangerschapstest negatief is mag ik bellen en dan kan ik door naar de gyn. Een mooie afspraak wat mij betreft.
Maar misschien is het niet meer nodig omdat er e.e.a. begint te rommelen onder de navel nu. Kwam net thuis van boodschappen doen en verwachte min of meer wel bloed aan te treffen, dat is echter (nog) niet het geval. Het liefst zou ik m'n lichaam oppakken, diep in de ogen kijken en effe flink mopperen dat het 'nu maar eens over moet zijn en we normaal gaan doen'. Maar ja, dat moet ook een stom gezicht zijn
Moet je nu trouwens iets van het vloeien bewaren voor evt. onderzoek? Of zijn ze nog niet zo ver?
quote:Ik moet bellen zodra ik vloeien, dus ik denk dat ik dan wel te horen krijg hoe of wat...Op woensdag 24 juni 2009 13:51 schreef Brighteyes het volgende:
Flugel, hopelijk komt het vanzelf los, scheelt weer ziekenhuis gedoe enzo.
Moet je nu trouwens iets van het vloeien bewaren voor evt. onderzoek? Of zijn ze nog niet zo ver?
Vooralsnog weer rustig, de beginnende krampjes zijn ook weer verdwenen.
Net nog een testje gedaan en die is nog minimaal positief, ik verwacht morgen of overmorgen dus een overtuigend negatieve...
het zou denk ik wel fijn zijn om langs het ziekenhuis te gaan (zoals ik er persoonlijk over denk als het bij mij weer zou gebeuren, niet dat ik mijn gevoel opdring aan een ander hoor...). het zou fijn zijn als een gyn nou eens ging onderzoeken wat er mis is. misschien vinden ze niks, maar dan hebben ze wel even gekeken.
Heel veel sterkte nogmaals hoor Flugel! en een dikke knuffel!
Ze heeft me overigens doorgestuurd ivm 'habituele' abortus, las ik op het papier voor de gyn. Dat betekent in mijn ogen dus gewoon dat ik de volledige onderzoeksriedel zou moeten krijgen. Anders had ze me wel voor deze 'zwangerschap' doorgestuurd lijkt me...
Maar goed, ik zie het positief in. Alleen jammer dat mijn betrekkelijke rust de laatste dagen ver te zoeken is. Ben enorm aan het hyperventileren, (het benauwde weer helpt ook niet mee) en een oude angststoornis begint af en toe naar de oppervlakte te 'piepen'. Het is ook niet niks allemaal en ik had ook kunnen verwachten dat mijn lichaam zelf weer een manier van verwerken kiest. Vervelend is het echter wel. Het is allemaal al lastig genoeg zonder dat ik mezelf druk hoef te maken of ik wel of niet ieder moment dood neer kan vallen...
Ach ja, alles komt wel weer goed zullen we maar zeggen
ik vind het fijn voor je dat het los aan het komen is. dat de natuur toch zelf even aan de gang gaat voor je. je zei zelf al dat je hoop vervlogen is voor deze keer, dus dan maar weer gauw opruimen en door... Ik hoop ook dat de gyn je maandag en op verdere afspraken kan helpen. je kan zwanger worden, nu nog blijven!
quote:Ik duim voor jeOp zaterdag 27 juni 2009 17:46 schreef flugeltje het volgende:
Ein-de-lijk lijkt er iets te gebeuren! Vanochtend licht bloedverlies wat inmiddels flink is doorgezet. Lijkt op een reguliere menstruatie, dus als het nu nog niet los aan het komen is weet ik het ook niet meer. Afgelopen donderdag was de zwangerschapstest overigens al vrijwel negatief, dus ik had via de verloskundige al een afspraak bij de gyn geregeld voor a.s. maandag.
Ze heeft me overigens doorgestuurd ivm 'habituele' abortus, las ik op het papier voor de gyn. Dat betekent in mijn ogen dus gewoon dat ik de volledige onderzoeksriedel zou moeten krijgen. Anders had ze me wel voor deze 'zwangerschap' doorgestuurd lijkt me...
Maar goed, ik zie het positief in. Alleen jammer dat mijn betrekkelijke rust de laatste dagen ver te zoeken is. Ben enorm aan het hyperventileren, (het benauwde weer helpt ook niet mee) en een oude angststoornis begint af en toe naar de oppervlakte te 'piepen'. Het is ook niet niks allemaal en ik had ook kunnen verwachten dat mijn lichaam zelf weer een manier van verwerken kiest. Vervelend is het echter wel. Het is allemaal al lastig genoeg zonder dat ik mezelf druk hoef te maken of ik wel of niet ieder moment dood neer kan vallen...
Ach ja, alles komt wel weer goed zullen we maar zeggen
M'n baarmoeder is mooi leeg, het vlekje wat de echoscopiste gezien had was ook nu zichtbaar en is waarschijnlijk een kleine cyste in de baarmoedermond die vrij vaak voorkomt. Niets mis mee zoals ik het begreep. Verder mogen Martijn en ik voor een uitgebreid bloedonderzoek. Uitslag daarvan krijgen we eind juli.
M'n eierstokken zien er haske mooi uit, zit geen afwijkend weefsel. Ook m'n baarmoeder was verder gewoon in orde. Geen vleesbomen of andere afwijkingen zichtbaar. Vooralsnog geen fysieke reden gevonden waarom het niet blijft plakken.
Vooralsnog dus kan ik dit topic afsluiten en hoop ik hier niet meer terug te hoeven komen, niet voor mezelf en niet voor iemand anders.
Lastig ook die paniekaanvallen, het weer en de hormonen zullen dat niet bevorderen inderdaad.
Sterkte!
Fijn dat het vanzelf los gekomen is en dat de boel zo op het eerste oog in orde lijkt. Alleen dan mag het nu idd wel afgelopen zijn met de 'pech' hoor.
quote:Daar gaan we helemaal vanuit, dame!Op maandag 29 juni 2009 17:53 schreef flugeltje het volgende:
Vooralsnog dus kan ik dit topic afsluiten en hoop ik hier niet meer terug te hoeven komen, niet voor mezelf en niet voor iemand anders.
voor jou Flugel, fijn dat er meegedacht en geholpen wordt! En nu gaan we samen ons best doen om naar Z&G te gaan! Dit is en blijft ons 2e kindje en ook al heb ik het maar 3 maanden bij me gehad heb ik er veel verdriet van.
Over 4 weken moet ik terug komen voor na-controle en bespreken we hoe we verder gaan wanneer we eventueel weer voor een kindje zouden gaan. Bedankt voor alle lieve reacties.
Heel veel sterkte met het verwerken, het lijkt me ongelofelijk zwaar en verdrietig
Logisch dat je daar veel verdriet van hebt.
Heel veel sterkte met het verwerken.
Veel sterkte met verwerken.....
heel veel sterkte van mij. Natuurlijk is dit je 2e kindje, dat zal altijd zo blijven. en als ik zo 'vrij' mag zijn: ik vind het een van de moedigste beslissingen die je als moeder kan nemen om het belang van je (ongeboren) kind voor je eigen gevoelens/wensen etc te stellen
Ik dacht gisteravond in bed nog aan je en wilde vandaag vragen of iemand iets van je gehoord had.
Heel erg verdrietig dit. Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jullie kindje.
Heel veel sterkte!
Vrouwtje Theelepel, héél héél veel sterkte gewenst. Ik denk aan jullie...
ik denk ook nog steeds aan je lieve vrouwtje theelepel... inderdaad heel moedig om het belang van je kindje voorop te zetten, hoe moeilijk dat ook voor jezelf en je man is... Zelf begin ik weer wat op te krabbelen na de curettage van bijna twee weken geleden. Volgens mij is het vloeien vandaag zo'n beetje klaar, gelukkig. Ben emotioneel nog niet heel stabiel, dat merk ik vooral aan het feit dat ik totaal geen zin heb om me met mijn werk en andere mensen bezig te houden. De enigen die ik om me heen verdraag zijn mijn lief en mijn zusjes/ouders. Ik heb nog nooit zo vaak een telefoon laten rinkelen tot de beller het maar opgaf. En daar voel ik me dan ook weer schuldig over...
Gelukkig krijg ik op mijn werk alle ruimte. Ik begin morgen, precies twee weken na de curettage, weer met werken. Ben vorige week wel een halve dag geweest maar dat ging helemaal niet. Was constant in tranen en ergerde me aan bijna iedereen. Alles dat een ander aangaat lijkt er dan ineens niet toe te doen, en zo steek ik normaal helemaal niet in elkaar. Maar goed, dat zal ook wel weer overgaan
.Ik ga vandaag eens testen of de hormonen al weg zijn of zijn afgenomen. Ben daar erg benieuwd naar.
Twentemeisje, moeilijke periode is dit... dat kan ik me ook nog goed herinneren.een paar dagen na de currettage had ik alweer een negatieve test... misschien is die van jou ook wel weer negatief.
ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt en wat meer op je gemak bij andere mensen dan je lief en je familie.
.Zojuist de test gedaan, er is nog een vaag blauw streepje te zien. De test voor de curettage was echt binnen 3 seconden af te lezen, zo positief was ie. De hormonen zijn dus wel aan het verdwijnen.
Zijn het overigens ook die hormonen die er voor zorgen dat je na een miskraam verhoogd
En hoe zijn jullie omgegaan met een volgende poging? Heb je een tijdje gewacht, gewacht tot na de eerstvolgende menstruatie (ik weet dat dit alleen van logistiek nut is), of zijn jullie er direct weer voor gegaan?
[ Bericht 1% gewijzigd door twentemeisje op 20-07-2009 14:13:34 ]
Fijn dat je merkt dat de hormonen minder worden. of de hormonen ervoor zorgen dat je verhoogd zwanger bent, weet ik niet... (ik weet eigenlijk niet zo goed wat verhoogd zwanger is...
) maar na mijn currettage, hebben we geen periode meer gewacht. ik werd gewoon niet meer zwanger. alleen vlak voor m'n kijkoperatie heb ik een cyclus bewust overgeslagen, omdat je dan niet zwanger mag zijn, maar verder hebben we gewoon geprobeerd. gelukkig zijn er een heleboel vrouwen die vrij snel na een miskraam weer zwanger worden en het blijven, helaas hoor ik daar niet bij.quote:Oeps, ik bedoelde (heb het ook aangepast) verhoogd vruchtbaar. Dat hebben althans zowel de verloskundige als gynaecoloog ons verteld. Ik zal er nog eens even naar googl'en.Op maandag 20 juli 2009 14:00 schreef mijsje het volgende:
Fijn dat je merkt dat de hormonen minder worden. of de hormonen ervoor zorgen dat je verhoogd zwanger bent, weet ik niet... (ik weet eigenlijk niet zo goed wat verhoogd zwanger is...
Maar wat ontzettend kl_te dat het daarna bij jullie niet meer spontaan lukt.
quote:Op maandag 20 juli 2009 14:31 schreef twentemeisje het volgende:
[..]
Oeps, ik bedoelde (heb het ook aangepast) verhoogd vruchtbaar. Dat hebben althans zowel de verloskundige als gynaecoloog ons verteld. Ik zal er nog eens even naar googl'en.
Maar wat ontzettend kl_te dat het daarna bij jullie niet meer spontaan lukt.
ik dacht al... maar ik heb inderdaad ook gehoord dat als je een miskraam hebt, dat je daarna dan verhoogde kans op zwangerschap hebt in de komende 1 á 2 maanden... maar ik weet niet hoeveel grond van waarheid daarin zit... (zo'n verhaaltje van: de buurvrouw van de oma van de nicht van een vriendin zei...)
en inderdaad erg klote dat het niet meer gelukt is bij ons. de arts vermoede zelfs (nav hoe mijn cyclussen daarvoor waren, beide langer dan 6 weken, terwijl ik normaal heel strikt op zijn hoogst 29 dagen in mijn cyclus heb), dat ik daarvoor ook al 2 keer een niet plakkend eitje had. dat zullen we nooit weten, en daar heb ik ook geen verdriet van. het zou alleen dus wel kunnen dat eitjes bij mij niet zo plakkerig zijn... Ik ben in ieder geval blij met de actie die de gyn onderneemt, dat het echt serieus genomen wordt...
Beiden succes - sterkte en een dikke
Mijsje ik hoop echt dat er toch nog een keer (een) plakkerig(e) eitje(s) ten tonele verschijnt/verschijnen, met of zonder hulp! Ik duim voor jullie!
DuchessX, ik hoop het zo dat het snel weer lukt. Maar ik ga er niet zomaar vanuit dat het weer zo snel raak is als de eerste keer. Dat was namelijk bij de eerste poging raak.
De bloedingen zijn gelukkig gestopt, ik heb sinds gistermorgen geen bloed- of bruinverlies meer gehad.
Vrouwtje-Theelepel ik denk aan je, hopelijk redden jullie het allemaal een beetje.
iig. Het lijkt mij een lastige overweging. Je wil nog even stilstaan bij deze zwangerschap, maar ik zou zelf geloof ik ook zsm weer door willen gaan...je hoeft je er echt niet voor te schamen als je nadenkt over weer zwanger worden, hoor!
een evt volgende zwangerschap isniet ter vervanging van dit kindje, maar het verolmaken van een kinderwerns. is iets heel anders!
twentemeisje, ook een
voor jou. hopelijk word je snel weer zwanger en blijft die wel plakken!Ik heb trouwens te vroeg gejuicht... vanavond weer wat roze bloedverlies bij het afvegen. Shit... raar ook dat het twee dagen weg was. Kan toch op zo'n korte termijn nog geen menstruatie zijn?
En bedankt Brighteyes en DaviniaHR! Lief!
Twente-meisje, wij hopen ook op plakker(s) maar we wachten het maar af. nu is in ieder geval de spanning er een beetje af. (ik wilde het heel graag nog aan m'n moeder vertellen, en dat is nu voorbij) misschien lukt het nu wel spontaan, misschien ook niet, maar ik voel wel dat ik er wel wat minder mee bezig ben...
hmmm, balen hoor! (maar voor ongesteld is 2 weken na een currettage toch een beetje vroeg? Bij mij was het in ieder geval precies 29 dagen, zoals m'n cyclus... maar goed, ieder lichaam is anders... Vrouwtje Theelepel, ik snap wel dat je er weer aan denkt, en niet als inruil of in plaats van, maar gewoon, je hebt nog een plekje over in je gezin, en een kindje is welkom. je hoeft je niet te schamen voor die gevoelens hoor, zeker niet omdat jullie nu een kindje verloren hebben.
maar ook om dit soort gedachten en gevoelens prettig te hebben, heb je tijd nodig. het hoort bij een verwerkingsproces. het zal makkelijker worden. (al is het nooit zomaar makkelijk... het scherpe randje gaat er gewoon af...)twentemeisje, bij mij was het bij de 11-weken miskraam ook nog een paar weken onrustig qua bloedverlies. Kan wel even duren voor je daar helemaal vanaf bent.
Voor jullie allebei, neem zeker geen blad voor de mond. Wees open als je daar behoefte aan hebt. Ik heb gemerkt dat het erover praten zoveel reactie trekt van lotgenoten dat het mij heel veel rust heeft gegeven. (het lijkt soms wel of mensen opgelucht zijn er eindelijk over te kunnen praten, het laatste taboe ofzo) Ik ben niet de enige, er zijn zoveel anderen en die hebben vrijwel allemaal daarna gewoon gezonde kids gekregen. Dat heeft me nog wel het meeste rust gebracht. Hoe cru het ook klinkt, in de meeste gevallen is het gewoon een geval 'domme pech'. Hoe klote dat dan ook is...
Ik denk aan jullie
dat vind ik ook van meiden die je alleen hier kent/spreekt, maar verder eigenlijk niet kent... fijn om te horen dat het ook bij een ander zo werkt je viel mij al op door je naam... ik keek vroeger altijd naar vrouwtje theelepel op tv, en daardoor viel je me op... Hij heeft me nogmaals gezegd dat er geen enkele reden is om niet snel zwanger te mogen worden. Ik vroeg 'm namelijk of ie, ondanks dat het dus geen kwaad kan, toch wel een voorkeur zou hebben voor het eerst afwachten van de menstruatie. Maar dat was volgens hem echt niet nodig.
We hebben dus besloten om geen voorzorgsmaatregelen te nemen om en gewoon maar te zien wat er gebeurd. Ik ga niet temperaturen ofzo, na de menstruatie (als die komt
) ga ik mijn cyclus wel weer in de gaten houden. Maar dat heeft nu toch geen zin omdat ik totaal niet weet wanneer het eerste eitje de sprong zal wagen.Sinds een paar dagen voel ik me echt stukken beter, hangt eigenlijk bijna 1-op-1 samen met het stoppen van het bloeden. Ik ben weer vrolijk, kan weer lachen en voel me niet meer tot in mijn tenen toe geïrriteerd. Dat is wel fijn, want ik word er een stuk rustiger van.
Hoe is het met jou vrouwtje theelepel? Trek je het een beetje?
[ Bericht 0% gewijzigd door twentemeisje op 24-07-2009 08:33:49 ]
Vrouwtje Theelepel, wat twentemeisje zegt. Trek je het nog? *knuffel*
Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.
@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.
quote:Ow ja, die kennen we wel... Mensen bedoelen het vaak goed hoor, maar het is inderdaad vrij lomp. Ik neem het mensen overigens niet eens kwalijk, ze willen graag iets zeggen wat positief is. Dat het goed komt, maar ze gebruiken daar vaak de verkeerde voorbeelden bijOp vrijdag 24 juli 2009 09:31 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Het gaat eigenlijk wel. Heb af en toe van die momenten als ik een mooi liedje hoor, of naar de echo op tafel kijk. Het ergst vind ik reacties van mensen als ah joh je bent nog jong, met andere woorden maak een nieuwe.
En wat denk je van deze: Ja d'n dieje van d'n dieje van dén dieje was wel 6 keer zwanger voor het een keer goed ging. Ook erg geruststellend... quote:Volgens mij mag je niet in bad zolang je baarmoedermond nog niet gesloten is. (heeft geloof ik te maken met infectie en bacteriën) Het bloedverlies heeft bij mij iets van een week geduurd en kwam daarna nog in vlagen terug. Ik heb echter geen curretage gehad maar een medicinale abortus met cytotec.Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.
quote:Dank@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.
Ik ben er van overtuigd dat het voor ons allemaal goed gaat komen, vroeg of laat dan toch...Fijn dat je je weer beter voelt twentemeisje!
ik hoop ook dat het bij ons allemaal goed komt. voor de een zal het vroeger zijn en voor de ander later, maar ik hoop op babies voor ons allemaal.
Ik heb ook van de gynaecoloog te horen gekregen dat ik voor het stoppen van de bloeding niet in bad mocht en geen 'geslachtsverkeer' (wat een vreselijk woord) mocht hebben. Vanwege infectiegevaar inderdaad.
Ik heb twee weken lang bloed verloren, was als een normale, soms lichte, menstruatie.
Daarnaast prijs ik me gelukkig dat ik van niemand van die bagatelliserende reacties heb gehad.
voor u allen!Het klinkt misschien stom, maar zolang mensen nog kunnen bagataliseren betekent het ook een beetje dat de situatie zeker niet hopeloos is... Zodra mensen het alleen nog maar héél erg vinden en er niets positiefs meer over kunnen zeggen (hoe cru dat soms ook is) betekent het meestal ook dat je op een punt bent waarop iedereen de hoop al heeft opgegeven...
Okay het is soms heel erg lomp, maar zoals gezegd ga ik er echt vanuit dat het uit een goed hart komt. Liever iets verkeerds zeggen dan je mond houden. (en die laatste mensen heb je helaas ook)
Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan
... Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.
quote:Precies, dát dus.Op vrijdag 24 juli 2009 12:35 schreef twentemeisje het volgende:
Dat ben ik eigenlijk ook wel met je eens flugeltje. Ik heb zelf MS en daar worden veel mensen redelijk stil van kan ik je zeggen. En dat vind ik vreselijk, want ik ben zelf heel positief. Ook zie je het aan mij niet, ik hobbel nog vrolijk rond.
Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan
Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.
Dat betekent overigens niet dat het geen pijn meer doet ofzo hoor. Het slijt enigzins, maar blijft gewoon gemeen aanwezig. Zo af en toe piekt het ineens naar de oppervlakte en dan ineens doet het weer even heel erg pijn. Zoals wanneer je een stukje in de krant leest dat iemand z'n kind finaal in geslagen heeft of iemand achteloos met zijn/haar kind of zwangerschap om ziet gaan. Of wanneer je, heel simpel, ineens een 20-weken vermelding in je agenda tegenkomt. auw
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben...
)en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...
btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)
quote:Dat is een ander verhaal inderdaad mijsje... Maar dat heeft dan meer te maken met een verkeerde basishouding ivm gewoon niet weten wat je moet zeggen. Het is het verschil tussen lomp zijn en ongevoelig.... Die mensen heb je inderdaad ook, die gewoon niet wíllen begrijpen dat het heel erg pijn doet. Dan heb ik 10x liever die mensen die wél meeleven en dan precies het verkeerde zeggen.Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
meiden hier ben ik het ook helemaal mee eens. dat niks zeggen is inderdaad nog erger, mits de zielige medelijdende ogen en de open mond...
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben...
en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...
quote:Is geen broodje aap-verhaal mijsjeOp vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)
. Ik heb me drie maanden super gevoeld, niet duizelig, geen pijntjes, geen tintelingen. En nu het over is komen die klachten allemaal weer terug helaas... Hopelijk ben ik snel weer klachtenvrij .Dat is wel heel fijn dat dat dan helpt twentemeisje! wel bijzonder, de meeste vrouwen krijgen juist vervelende klachten, maar jij raakt ze juist kwijt!
ik hoop dat je gauw weer inderdaad zonder klachten in de rondte mag lopen! . Zo stom, dat ik nu blij ben met een negatieve test... Maar dat staat bij mij wel symbool voor een nieuw begin. was ik ook twentemeisje Afgelopen woensdag een spontane miskraam gehad, met 7 wk 1 d. Voelde ik me gisteren nog aardig stabiel en zeker dat het wel goed komt, nu ben ik toch echt wel een beetje down. En ergens, als ik hier lees bijv, heb ik ook nog het idee dat ik dat niet mag. Dit was onze eerste poging en meteen raak, niet onze zoveelste poging.
Suf eigenlijk..
Je moet afscheid nemen van je dromen en hoop, en daar mag je je best vreselijk verdrietig en rot over voelen. Of het nu de 6e keer is, of de 1e, dat moet niet uitmaken.
Sterkte
Ik had twee weken lang de neiging om mensen een knal te verkopen
. Ook dat is overigens weer goed gekomen!Ik heb na 5 weken weer een menstruatie gehad, ik ben dus weer 'gereset'.
Hoest met theelepetje?
Krijg hier ook een paar drukke weekenden straks achter elkaar, en merk dat ik daar geen dingen meer bij kan doen. Ravage stelde voor dat ik hem ergens zou vervangen, dat zag ik niet zitten..
Anders had ik dat waarschijnlijk wel gewoon gedaan. Stom lijf! Je hebt een miskraam gehad, of dit nu met 11 weken is of met 7, het is gewoon ten alle tijden K*T.
Dat is gewoon een enorme klap.Sterkte meisje en Ravage.
@ Twentemeisje: Met mij gaat het goed. Ik ben inmiddels weer aangemeerd in wachten op het tweede streepje.
het maakt wat dat betreft inderdaad niet uit hoeveel miskramen je al gehad hebt... meid, ik hoop dat je je verdriet verwerkt zoals je dat het prettigst vindt, en dat je dan doorkan...Aan de andere kant, iedereen verwerkt en voelt het op zijn eigen manier, maar let goed op jezelf!
Flugel, en jij? Blij je hier (en dan niet dit topic natuurlijk) weer te zien.
Vanochtend controle-afspraak gehad bij de vk en geen hormonen meer te vinden in m'n plasje, bloeddruk en ijzer beide ok. En natuurlijk ben ik het vergeten daar te vragen, maar ik ben zo moeoeoeoe... Is dat psychisch, en dus logisch nu?
Die moeheid herken ik niet, maar het klinkt wel aannemelijk. Dat het er zo uit komt idd.
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk
).Hoe is het met jullie?
quote:Heel herkenbaar hoor! Je denkt het goed verwerkt te hebben, totdat er weer iets gebeurt. De zwangerschap van jouw zus is natuurlijk heel leuk, maar brengt ook verdrietige gedachten naar boven. Daar hoef je je ook niet schuldig om te voelen. Leg dat uit aan je zus, dan wordt het makkelijker voor jezelf. Ik heb ook een tijdje minder contact gehad met een vriendin, we waren tegelijk zwanger. Hebben elkaar uitgelegd dat we beiden niet wisten hoe te reageren. Geef gewoon toe aan je gevoelens, ze zijn er nu eenmaal. En ze zijn ook heel normaal!Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk
Hoe is het met jullie?
quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk
Hoe is het met jullie?
wat vervelend dat de kraamzorg je toch belde...het zou helemaal kunnen dat ik dit geschreven zou hebben... ik snap je gevoelens Twentemeisje...
ik voel me ook leeg, vraag me ook iedere maand weer af: waarom is het nou niet gelukt, waarom ben ik niet gewoon zwanger en waarom kon ik mijn kindje niet krijgen en aan m'n moeder laten zien? ik vond het ook zo oneerlijk... m'n collega is weer zwanger (de tweede keer sinds ik ben begonnen met echt proberen) en ik vind het ook erg confronterend, maar ik ben ook heel blij voor haar. ik merk ook dat ik er steeds meer moeite mee ga krijgen.
maar deze maand gaan we het IUI traject in, gaan we kijken hoe dat gaat...
En hoe langer het allemaal duurt hoe rauwer de gevoelens worden. Vooral nu de uitgerekende datums allemaal voorbij komen. (van de eerste begin oktober, van de tweede begin november) Ik kreeg laatst een doos van felicitas, ook helemaal vergeten. En ik krijg ook nog wel eens wat post van "je uitgerekende datum komt eraan" O ja joy 
Gewoon omdat er geen woorden zijn die het makkelijker kunnen maken.
.Heb gisteren weer eens goed uitgejankt bij mijn lief en toen ging het ook wel weer een stukkie beter. Ook ik herken zoveel in jullie gevoelens. Het is gewoon zo onwijs balen. Gelukkig zijn het 'slechts' momenten waarop ik me zo rot voel en gaat het daarna ook wel weer. Maar wat zal het in januari een rare dag zijn, de dag waarop ik anders uitgerekend was. Blijft een gek idee...
Dan nog een soort van 'technische' vraag: ik ben gecuretteerd en heb het idee dat de menstruaties daarna (nu voor de 3e keer) veel heviger zijn dan die daarvoor. Ik moet de "dubbel" (tampon PLUS maandverband) inzetten om ongelukjes te voorkomen...
. Ik heb nog net geen bloedtransfusie nodig, djeez wat een gedoe . Herkent iemand dit? die dag van uitgerekend zijn was voor mij ook heel zwaar... ik had er erg veel moeite mee dat ik toen dus echt geen kindje had, niet bevallen maar ook niks onderweg toen... inderdaad een gek idee...Na m'n currettage zijn ze er bij mij vrij snel achter gekomen dat ik een vleesboompje had, waaraan ik binnen een maand toen ook ben geopereerd. sinds die operatie heb ik eigenlijk steeds minder bloed bij ongesteld zijn. eerst was ik 8 volle dagen volop ongesteld, en kon het daarna pas zonder tampons, nu is het 3 dagen volop en daarna rustig aan zonder tampons en bijna geen bloed meer...
je zou kunnen vragen aan je gyn (als je daar nog contact mee hebt) en anders aan je huisarts, wat daar mogelijke oorzaken van zijn en of dat op te lossen is...
Ik duim zo voor je dat de IUI een succes zal zijn!
dank je Twentemeisje! ik ben er erg nerveus over, ik hoop dat het mee gaat vallen en dat we nu niet meer al te lang hoeven te wachten... Ik hoop ook dat de gyn voor jou wat heeft... inderdaad, het is "bloed"-irritant!
voor het geval Tierrr van zich af wil schrijven...Damn wat is het toch altijd weer klote als dit soort dingen gebeuren, ben er zelf ook helemaal naar van....
quote:Ik hier ook wel beetje...Op donderdag 29 oktober 2009 14:15 schreef flugeltje het volgende:
Ik schop dit topic maar alvast
Damn wat is het toch altijd weer klote als dit soort dingen gebeuren, ben er zelf ook helemaal naar van....
We zien wel wanneer ze er behoefte aan heeft om hier te posten
Voor degenen die niet meelezen in het wachten op het tweede streepje topic, hier nog even het verhaal:
Ik heb vandaag met 11w4d een echo gehad... en dit werd in plaats van een leuke gebeurtenis een drama met veel verdriet en tranen met tuiten... Hadden we met 7w4d nog een goede echo met een kloppend hartje, vandaag waren er 2 (!!) dode kindjes te zien... :cry:
Heb de hele tijd in het ziekenhuis lopen janken, ben nu inmiddels weer wat rustiger, maar helemaal leeg... morgen naar de gyn om te bespreken hoe nu verder...
Maar waarschijnlijk wordt het curretage, want de beide kindjes zijn al 4 weken dood, de één is op de dag van de vorige echo overleden, de ander de dag erna... dus eigenlijk had het dan al afgestoten moeten zijn...
Lijkt me idd wel fijn om hier mee te schrijven..
Heel erg veel sterkte gewenst
heel veel sterkte voor jullie
Je gaat nu even de achtbaan in van het medische circuit, daarom even wat hele goede raad van mijn zijde. Laat jezelf niet zomaar overbluffen door een gyn of assistent, het is jouw lichaam, jouw zwangerschap en uiteindelijk dus ook altijd jouw keus wat er wel of niet met je lichaam gaat gebeuren. Natuurlijk ben jij niet degen die ervoor gestudeerd heeft, maar je bent wel degene die na gedegen advisering de keuzes maakt. Het klinkt wederom erg praktisch van mijn kant, maar in al je emotie en lamgeslagenheid is het soms wat lastig om krachtig te zijn richting de gevestigde orde. Jij bent degene die het achteraf moet verwerken dus moet ook jij degene zijn die volledig achter alle te nemen stappen staat.
Emotioneel gezien kan ik je verder niet heel veel advies geven. Iedereen gaat er weer anders mee om, maar het rauwe lege gevoel herken ik wel. Pas overigens wel op dat je je partner niet wegduwt omdat deze het niet lijkt te begrijpen. (daar had ik een handje van) Je hebt 'm hard genoeg nodig de komende periode en ook hij heeft verdriet, zij het dan op een andere manier.
Nou meid, heel veel sterkte en wijsheid gewenst.
Ik ben er even helemaal stil van.. Een hele dikke voor jou, en veel sterkte.. Heel heel veel sterkte
Veel sterkte gewenst....
Ik vond het fijn dat ik de miskraam zo thuis kon ondergaan en daarbij ook zonder risico op beschadigingen. Helaas is er hierbij ook een kans aanwezig dat het niet lukt, waarna alsnog curretage zal moeten plaatsvinden, maar ik wilde het in ieder geval 'zelf' proberen.
Uiteraard zijn er ook weer argumenten voor curretage, maar ik wilde het, net als flugeltje, wel verteld hebben omdat veel artsen de mogelijkheid niet aanbieden / bespreken. Ik heb er ook zelf om moeten vragen omdat ik er toevallig over gelezen had.
Sterkte in ieder geval.
En flugel en happyme bedankt voor de tips!
Ik ben ook zeker van plan om mijn mannetje te staan wat betreft het hoe en wat nu verder...
De echoscopiste van vanochtend wilde me bijvoorbeeld ook naar de vk sturen en drong daar heel erg op aan, terwijl ikzelf eigenlijk veel liever direct weer naar de gyn toe ging. Ik bedoel: wat moet ik bij de vk?? Ik ben niet meer zwanger en ik liep voor de zwangerschap ook al bij de gyn. Even gepusht en toen mocht ik idd door naar de gyn. Daar kon ik in eerste instantie niet eerder een afspraak krijgen dan dinsdagmiddag, maar na even doorzetten mag ik daar gelukkig toch morgen al heen...
Ik ben iemand die heel graag alles zelf in de hand heeft en graag doordendert... misschien ook niet altijd goed voor de verwerking... maar we zien wel hoe het gaat...
Ik vind het trouwens ook zo erg dat mijn vent zo verdrietig is, hij is helemaal van slag, zegt bijna niks..
Ik heb een hele poos zitten janken maar ben nu trouwens ook erg rustig, maar jeetje, wat een leegte ineens, weet niet meer wat ik moet... kan niks anders verzinnen dan een beetje achter de computer zitten of doelloos door het huis lopen...
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte
Heel veel sterkte jullie. Heel veel sterkte voor jou en je man/vriend
Veel sterkte, iets anders dan huilen en doelloos rondlopen is ook even niet te verzinnen.
Goed dat je niet over je heen laat walsen. Ik wens je alle kracht.
Ik ben er stil van. Sterkte met het verwerken.
quote:ik herken dit zo... nu zijn het even hele scherpe randjes en doet het ongelofelijk zeer... maar het slijt wel met de tijd. Je vergeet het verdriet niet, maar je komt er verder mee...Op donderdag 29 oktober 2009 15:50 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt voor alle lieve woorden, dat doet me goed!!
En flugel en happyme bedankt voor de tips!
Ik ben ook zeker van plan om mijn mannetje te staan wat betreft het hoe en wat nu verder...
De echoscopiste van vanochtend wilde me bijvoorbeeld ook naar de vk sturen en drong daar heel erg op aan, terwijl ikzelf eigenlijk veel liever direct weer naar de gyn toe ging. Ik bedoel: wat moet ik bij de vk?? Ik ben niet meer zwanger en ik liep voor de zwangerschap ook al bij de gyn. Even gepusht en toen mocht ik idd door naar de gyn. Daar kon ik in eerste instantie niet eerder een afspraak krijgen dan dinsdagmiddag, maar na even doorzetten mag ik daar gelukkig toch morgen al heen...
Ik ben iemand die heel graag alles zelf in de hand heeft en graag doordendert... misschien ook niet altijd goed voor de verwerking... maar we zien wel hoe het gaat...
Ik vind het trouwens ook zo erg dat mijn vent zo verdrietig is, hij is helemaal van slag, zegt bijna niks..
Ik heb een hele poos zitten janken maar ben nu trouwens ook erg rustig, maar jeetje, wat een leegte ineens, weet niet meer wat ik moet... kan niks anders verzinnen dan een beetje achter de computer zitten of doelloos door het huis lopen...
heel veel sterkte nogmaals...
Veel sterkte Tierr en man.
quote:Toch mooi en heel bijzonder, he?Op donderdag 29 oktober 2009 15:22 schreef flugeltje het volgende:
Tierrr, schrijf hier lekker van je af wat je voelt en wat er met je gebeurd als je daar behoefte aan hebt. Mij heeft het heel erg geholpen, sterker nog. Ik kon mezelf hier beter uiten dan in het dagelijks leven. Alleen al omdat er hier veel meiden zitten die precies weten wat je doormaakt.
quote:Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.
Mij heeft het in ieder geval geholpen, ben daar nog steeds erg dankbaar voor
Heel veel sterkte gewenst in de moeilijke tijd die komen gaat!
quote:Dat is ook mijn ervaring, idd. En ook dat het zo fijn kan zijn om je gevoelens even te kunnen uiten, en dat het daarbij niet uitmaakt dat de tranen over je wangen rollen en je geen stem hebt omdat ie breekt. Niemand die het hoort of ziet.Op donderdag 29 oktober 2009 19:30 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.
Mij heeft het in ieder geval geholpen, ben daar nog steeds erg dankbaar voor
Tierrr, ook hier een positieve ervaring met de tabletten; het thuis kunnen zijn, minder kans op complicaties, het zelf doen.
Heel veel sterkte
Doelloos door het huis lopen en een beetje internetten is toch prima voor nu? Leg jezelf vooral niets op, maar volg je gevoel Vandaag dus naar de gyn geweest. En het was moeilijk natuurlijk, maar gelukkig had ik een aardige gyn die alles heel rustig en duidelijk uitlegde.. In verband met het risico op beschadiging van de baarmoeder bij curretage heb ik ervoor gekozen om een miskraam op te laten wekken met behulp van pillen... is natuurlijk wel een stuk pijnlijker en niet zeker of alles dan ook echt helemaal schoon wordt, maar het is het proberen waard, vonden wij...
Ik mag maandag beginnen met de pillen, dus ben benieuwd... heb iig sterke pijnstillers meegekregen, dus hoop dat dat wat helpt...
Verder is het vooral emotioneel zwaar, zeker omdat de zwangerschapshormonen nog door mijn lijf gieren... vanochtend ook weer kotsend boven de plee gehangen... wrang...
Maarja, het is niet anders..
Tierrr, je hebt er niks aan maar ik denk aan je... Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
quote:Dat lege gevoel blijft even lieverd. Bij mij bleef het zeker tot een week na het verliezen van het vruchtje voortduren. (en nu ook nog wel eens)Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
Overigens, over cytotec... Ik vond de pijn absoluut dragelijk. En ergens was de pijn ook wel fijn omdat dit ook lichamelijk uiting gaf aan de pijn die ik vanbinnen voelde. Het was fijn om het 'zelf' te mogen doen, heeft voor mijn verwerking erg geholpen. Wij hebben het vruchtje ook bekeken, het zag eruit zoals op de foto's die je wel eens op internet vind. Een vreemd soort trots hadden we wel, je kon sommige dingen ook al echt herkennen en dat hadden wij dan gemaakt.
Heel veel sterkte de komende tijd, geef het de tijd.
Ik zou inderdaad ook wel graag de vruchtjes willen bekijken, maar ik ben ook heel bang dat er maandag al niks meer van over is... de vruchtjes waren gister al heel veel kleiner dan eergister... dus ja, kun je er dan nog wel iets van zien?? Hoe oud was jouw kindje toen het overleed? En hoeveel tijd na het overlijden van je kindje kreeg je die pillen?? (Als je het niet te moeilijk vind om het erover te hebben...
)quote:Ik kan er wel over praten hoor. Ik was in de 11e week toen het mis ging en mijn kindje was ook net na de echo (bij iets meer dan 7 weken) overleden. Wij zagen het op de echo op dinsdag en op woensdag heb ik de eerste dosis cytotec gekregen. Op donderdag kreeg ik een tweede dosis en toen ben ik het vruchtzakje in z'n geheel verloren. Nadat ik het vruchtzakje kwijt was is de pijn overigens ook direct verdwenen.Op zaterdag 31 oktober 2009 10:00 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt flugel! Ook fijn te lezen dat de pijn bij jou meeviel.
Ik zou inderdaad ook wel graag de vruchtjes willen bekijken, maar ik ben ook heel bang dat er maandag al niks meer van over is... de vruchtjes waren gister al heel veel kleiner dan eergister... dus ja, kun je er dan nog wel iets van zien?? Hoe oud was jouw kindje toen het overleed? En hoeveel tijd na het overlijden van je kindje kreeg je die pillen?? (Als je het niet te moeilijk vind om het erover te hebben...
(mijn andere miskramen waren bij veel kortere zwangerschappen en zijn dus absoluut niet te vergelijken)
quote:ik had mijn miskraam in de zomervakantie. iets minder dan een week nadat het begon te bloeden had ik m'n currettage en anderhalve week erna gingen we op vakantie naar Italië (die vakantie stond al gepland...) ik heb me de hele vakantie zo verloren en verdrietig gevoeld. het gevoel is wel beter geworden na verloop van tijd. ik voel me niet meer zo leeg en verloren, maar het gevoel van verdriet is er nog steeds wel eens. Wel zijn daar de scherpe randjes af, maar dat heeft inderdaad wel een tijdje geduurd...Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
het is heel normaal dus, maar dat doet niks af aan je verdriet.
Ik had in de dagen voor de currettage ook wel buikpijn onderin m'n buik. m'n man wilde me steeds pijnstilling geven ervoor, maar dat wilde ik niet. ik dacht: als pijn het enige is dat ik bij dit kindje voel, dan wil ik het voelen ook... dat heeft hij nooit kunnen begrijpen van me.
Bij ons werd bij de eerste echo met ongeveer 7 weken geconstateerd dat er geen hartactiviteit was. Omdat niet helemaal duidelijk was of ik misschien korter zwanger was (hoewel zowel de gyn als wij dat eigenlijk diep van binnen niet geloofden) heb ik 10 dagen rondgelopen tot een volgende echo. En in die tien dagen heb ik niets gedaan. 's Nachts lag ik in bed, overdag zat ik in mijn hoekje van de bank. That's it. Is dat normaal? Mja, voor mij kennelijk wel, zo kon ik het verwerken.
Ik vond de pijn van de pillen ook meevallen. Ik heb die middag in bed gelegen, alleen zo nu en dan even naar het toilet, en weer terug naar bed. Alleen, ook zonder mijn vriend. Op de een of andere manier voelde dat het beste. Ik weet niet of hij het begreep, maar hij kon me in ieder geval in die hele periode de ruimte geven om het te doen zoals het voor mij goed voelde en dat was heel erg fijn.
Sterkte meid
quote:Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.Op zaterdag 31 oktober 2009 10:42 schreef mijsje het volgende:
[..]
ik dacht: als pijn het enige is dat ik bij dit kindje voel, dan wil ik het voelen ook... dat heeft hij nooit kunnen begrijpen van me.
quote:Buh, hier moet ik helemaal van huilen.Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
Tierrr...
quote:daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
quote:Ik ook...Op zaterdag 31 oktober 2009 12:43 schreef Moonah het volgende:
Buh, hier moet ik helemaal van huilen.
quote:Dat is naar.Op zaterdag 31 oktober 2009 12:48 schreef mijsje het volgende:
[..]
daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...
Ik werd pas een maand nadat ik wist dat het niet goed zat gecuretteerd, toen was ik er ook wel echt aan toe
Op de laatste echo die ik had was het al zo gekrompen, dat ik er toen ook wel in kon berusten op de een of andere manier.Ik wil je onwijs veel sterkte wensen in deze ongelofelijk moeilijke tijd.
neem tijd voor jezelf en zeker ook voor elkaar... hoe gaat het nu met je? heb je veel last van buikpijn? of is dat dragelijk?
Ik mag maandag pas met die pillen beginnen (zodat ik evt direct naar het ziekenhuis kan als het niet goed gaat en ze daar ook de tijd voor me hebben) dus ik heb nu nog nergens last van. Ja, misselijkheid... van de zwangerschap... maar verder heb ik geen buikpijn gehad ofzo...
Ben erg benieuwd hoe het maandag zal gaan.. ik hoor heel veel verschillende verhalen over die pillen en de pijn die je krijgt enzo...
Wat erg en rot!! Heel veel sterkte maandag en ik hoop dat je er een beetje goed doorheen komt (geestelijk en lichamelijk).
oh bah
De eerste 2 pillen zitten er inmiddels in... ben benieuwd...
Hoe lang duurde het bij jullie voordat de krampen begonnen en het kindje eruit kwam??
Heel veel sterkte vandaag
Heb de pillen inmiddels uim 2 uur geleden ingebracht, maar voel echt nog helemaal niks...
Pff, hoop wel dat ze werken, wil echt geen curretage...
quote:Tierrr, bij mij heb ik de eerste 2 pillen donderdag rond een uur of 12.30 uur ingebracht en kreeg rond een uur of 3 lichte krampen, oplopend tot rond een uur of 6 heftige krampen en bloedverlies. Een uur was het heel heftig (maar wel dragelijk met paracetamol en ibuprofen) en zakte af tot ik rond een uur of 10 's avonds normaal kon slapen. De volgende dag nog 2 pillen maar die deden een stuk minder. Ben uiteindelijk op zondag het vruchtje pas verloren. Daar voelde ik geen pijn meer bij.Op maandag 2 november 2009 11:03 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt!!
Heb de pillen inmiddels uim 2 uur geleden ingebracht, maar voel echt nog helemaal niks...
Pff, hoop wel dat ze werken, wil echt geen curretage...
Ik denk aan je
Sterkte meissie!Sterkte meis
Ik voel 6 uur na het inbrengen van de pillen nog niks namelijk... en was al bang dat ik straks een curretage zou moeten... maar we houden dus nog ff hoop dat de pillen alsnog hun werk gaan doen..
Nog even een
en ik blijf duimen.Ik heb nu af en toe het idee dat ik een klein beetje druk voel bij de baarmoeder, maar meer is het ook niet...
quote:Met die lichte druk begon het bij mij ook, dat is je baarmoedermond die aan het verweken/openen is.Op maandag 2 november 2009 15:26 schreef Tierrr het volgende:
Vanochtend om 8.45 uur twee pillen... mag dus vanavond om 20.45 weer twee pillen...
Ik heb nu af en toe het idee dat ik een klein beetje druk voel bij de baarmoeder, maar meer is het ook niet...
Overigens kreeg ik 4x200mg cytotec. Ik weet niet hoeveel er per pil bij jou inzit.
Overigens wel apart dat je dan vanavond nog weer 2 pillen moet nemen aangezien het je best wakker zou kunnen houden lijkt me? durfde het eigenlijk niet te posten, ik ben geen dokter enzo, maar komt me zo vreemd over. Tegen mij werd gezegd de volgende dag een nieuwe dosis van 4 pillen te nemen.
Ik zag alle ellende met pillen niet zitten, maar ook omdat ik het risico niet wilde nemen van een mogelijk mislukte poging met pillen en daarna alsnog curettage want een paar dagen later zouden we 2 weken naar de tropen gaan. Ik heb er zeker geen spijt van, alles is heel soepel verlopen, behalve dan dat de dagverpleegkundige dacht dat ik voor een bewuste abortus kwam, beetje pijnlijk... Ik heb maar 1 dag echt flink last van krampen gehad. Wel 2 weken lang wisselende hoeveelheden bloedverlies.
Nu heb ik niks geen pijn en verlies ik af en toe wat bloed...
Geen idee of dit goed is, maar als het goed is, valt het me qua pijn en bloedverlies 100% mee...
Heb net trouwens toch maar weer 2 pillen ingebracht, dit keer hopelijk wel ver genoeg... benieuwd of die nog wat teweeg gaan brengen...
Ik ben de tweede dag eerst naar de gyn geweest voor een echo, daaruit werd duidelijk dat alles er nog gewoon zat. Toen kreeg ik pas de tweede dosis mee. Een dag later kreeg ik weer een echo om te checken of ik inderdaad, wat ik natuurlijk al wist, de vruchtzak verloren was. Ieder ziekenhuis zal z'n eigen werkwijze wel hebben.
Overigens was het bij mij echt heel duidelijk voelbaar dat ik de complete vruchtzak verloor. Als de vruchtzak al stuk is zal dat denk ik wel lastiger te voelen zijn. Een echo zal het dan uitwijzen. Hoop dat het niet zo lang meer duurt meis
Sterkte ook vandaag en de komende dagen.
Oke, vannacht even aardig wat, maar daarna eigenlijk amper nog wat..
En er zijn vannacht aardig wat losse flodders uitgeplopt, maar of daar nou een vruchtzak bij zat?? Ik weet het niet... weet ook niet zo goed hoe groot dat zou moeten zijn..
Heb inmiddels de gyn gebeld en die vond het inderdaad ook wel wat apart dat ik maar zo weinig bloed verloor en zo weinig pijn had.. Het kán wel dat alles er inmiddels uit is, maar voor de zekerheid moet ik doorgaan met die tabletten tot en met donderdagochtend... dan moet ik weer naar het ziekenhuis voor een afspraak met de gyn... ben erg benieuwd wat daaruit komt... en of ik tot die tijd nog veel bloed ga verliezen en pijn zal hebben...
Mijn ervaring is, dat je wel merkt als het het vruchtje is, maar zeker weten doe ik het niet natuurlijk. En zoals gezegd, bij mij gebeurde dat 'pas' 3 dagen later dus zou kunnen dat het nog komt.
Dus sja, ook al zie ik wat op tegen de pijn, ik hoop dat het toch nog komt... al moet ik daar niet meer teveel op hopen volgens de gyn, omdat ik nu alweer sinds vanochtend geen druppel bloed verloren ben en ook geen krampen heb...
dit is al moeilijk genoeg! te geven.. Ik hoop echt voor je dat die pillen toch zijn werk gaan doen. Heel veel sterkte De pillen hebben de hele nacht ook niks gedaan..
Ik heb nu al vanaf gisterochtend 9 uur geen krampje en geen druppeltje bloed meer gehad...
Ben bang dat het dus misschien toch wel curretage wordt... jakkes!
quote:Ik had destijds zelf ook het gevoel dat het niets deed tot het uiteindelijk echt goed los kwam. Vraag anders of je toch 4x200 in een keer mag nemen. Zowel bij Happy als bij mij heeft dat het meeste effect gehad. Ze hoeven nu ook niet bang te zijn voor overmatig bloedverlies gezien het feit dat je er niet zo heel erg heftig op reageert.Op woensdag 4 november 2009 07:06 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt allemaal, erg lief!
De pillen hebben de hele nacht ook niks gedaan..
Ik heb nu al vanaf gisterochtend 9 uur geen krampje en geen druppeltje bloed meer gehad...
Ben bang dat het dus misschien toch wel curretage wordt... jakkes!
Ik hoop met je mee dat het toch geen curretage gaat worden. Sterkte
Ik heb net weer 2 pillen ingebracht, zal straks inderdaad eens bellen of ik er nog 2 in mag brengen...
happyme28, jouw verhaal lijkt een beetje meer op dat van mij, geloof ik..
Jij had dus ook na de eerste serie pillen wat lichte krampjes en na de tweede serie pillen eigenlijk weinig last? Had je toen helemaal geen krampen en ook geen bloedverlies? Of toch wel lichtjes??
quote:De 2e serie pillen leek inderdaad weinig te doen, wel wat bloedverlies moet ik zeggen, maar ik dacht geen krampen. Toch verloor ik een paar dagen later alsnog het vruchtje (zonder krampen)Op woensdag 4 november 2009 09:00 schreef Tierrr het volgende:
Ik heb inderdaad je verhaal aan het begin van dit topic nog eens doorgelezen flugel, thanks dat je me daar nog even op wees!! Toch altijd fijn om ervaringen van anderen te lezen, ook al gaat het natuurlijk bij iedereen anders..
happyme28, jouw verhaal lijkt een beetje meer op dat van mij, geloof ik..
Jij had dus ook na de eerste serie pillen wat lichte krampjes en na de tweede serie pillen eigenlijk weinig last? Had je toen helemaal geen krampen en ook geen bloedverlies? Of toch wel lichtjes??
Overigens had ik destijds ook eerder een afspraak bij de gyn voor 'evaluatie' en evt. curretage maar heb dat een paar dagen uitgesteld om het toch de kans te geven helemaal schoon te worden. Ik snap dat je er niet te lang mee wilt doorlopen maar als het beter voelt nog even te wachten met de curretage, moet je dat wel aangeven hoor!
Sterkte en ik denk aan je
heel veel sterkteIk heb vandaag te horen gekregen na 2 weken zwangerschap, dat we ons kindje zijn verloren. Ondanks dat we het nog maar een paar dagen wisten, toch een raar gevoel!
Bij mij hebben de pillen uiteindelijk ruim 4 dagen de tijd gehad, maar helemaal niks gedaan... vandaag gecuretteerd... operatie op zich stelde niet veel voor, maar alles eromheen.. pff... ben doodop nu...
voor jou. Rust goed uit en loop jezelf niet voorbij SecretHeart, jij ook sterkte!
Tierrr, wat ontzettend k*t dat je lijf niet zelf met de pillen wilde schoonmaken... zo'n currettage hakt er ook ontzettend in... ga maar lekker slapen, uitrusten kun je goed gebruiken...
Alsof het allemaal al niet erg genoeg was...
Rust maar lekker uit nu, sterkte.