Zwanger.... en dan gaat het mis #5

'geniet' van elkaars gezelschap vandaag miss.. lekker uitwaaien aan het strand lijkt me een heel goed plan

miss_sly...

miss_sly, hopelijk hebben jullie vanavond samen nog een gezellig avond!

Miss_Sly, heel veel sterkte vandaag, ook voor je vriend/man

Ik hoop echt voor je dat het maar snel raak mag zijn voor jou/jullie
(En de rest van de meiden die in de MMM zitten, maar daarvoor is dit het verkeerde topic)

Een nieuw topic...ik hoop dat het weer gauw heel ver omlaag gaat en voor niemand nodig is.

Vandaag is op zich redelijk gegaan. Begonnen met een huilbui heb ik er kennelijk meteen het ergste uitgegooid. Daarna een paar uur gewerkt, tot schaap ook klaar was met zijn afspraken. Helaas was het te laat om naar Scheveningen te rijden, in de spits is dat niet zo leuk. Dus zijn we bezig geweest met iets wat zeker in onze toekomst ligt: ons nieuwe huisje. Vanmiddag hebben we bij verschillende winkels 3 nieuwe kastjes besteld. Was toch wel erg prettig om mee bezig te zijn.
Daarna hebben we heerlijk rustig tapas gegeten. Fijn gepraat over van alles, ook over deze datum en alle pogingen.

Misschien was het wel goed om weer even emotioneel met dit alles bezig te zijn. Ik heb het gevoel dat ik er weer tegenaan kan. En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende:

En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

Pffff, nu schiet ik vol.
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:20 schreef Moonah het volgende:

[..]

Pffff, nu schiet ik vol.
Het is ook zó bijzonder...
Ik hoop met alle andere posters (en lurkers...) mee voor jou en de vele andere dames die zo graag moeder willen worden.

Ja, dat is precies wat deze lurker hoopt, vandaag heel erg voor jou miss-sly
maar ook voor alle andere wachtenden.

Ook een hele dikke knuffel van mij Miss_Sly
Ik vind het zo bewonderenswaardig hoe je hiermee omgaat, echt!

Thanks
Mijn vriendinnetje zei gisteren nog: je lijkt wel een strohalmpje. Wat er ook gebeurt, je veert altijd weer terug en dan gaat het weer goed met je.

Vond ik erg lief, en ik denk dat het misschien wel zo is. Maar ja, ik zou niet weten hoe het anders moet...

Ik verhuis weer terug naar het andere topic. Ik wilde dat niet 'vervuilen' met deze gevoelens en dit dipje.

Ik deel de bewondering voor jouw optimistische aard en de manier waarop je hiermee omgaat. Het fijne voor mij is dat je het met ons deelt, want dan kan ik er een graantje van mee pikken.

Door deze zin van jou:

quote:

Op woensdag 21 mei 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende: En nog steeds, ondanks alles, ben ik heel blij voor die kostbare ervaring van deze korte zwangerschap!

ben ik me er inderdaad ineens weer van bewust dat het ook heel fijn was, zo kort als het duurde. Dat gevoel wil ik koesteren, niet vergeten en weggedrukt laten worden door het verdriet. Dankjewel.

sombie, wat vind ik het fijn om dat te horen! Ik pink er een traantje om weg. Ik deel het omdat ik het kwijt moet, maar ik vind het echt heel erg fijn dat jij er wat mee kan!

Sterkte, meid

_{Ooo, hier is het topic! Ik had wel een gesloten deel 4 gevonden, maar geen deel 5 meer. Het zou ook mooi zijn als dit topic er niet hoefde te zijn, maar toch.}

Misschien kan een andere ervaringsdeskundige mij verder helpen? Ik heb drie weken geleden een curretage gehad ivm een missed abortion. Ik heb meer dan een week niet gevloeid en toen ineens wel. Op zich niet veel meer de laatste dagen, maar zo af en toen nog wat slijmig en wat oud bloed. Kan dit ook het gevolg zijn van een (te) goed doorbloede baarmoedermond??
En heeft iemand hier na een mk of curretage nog zwangerschapstesten gedaan om te zien of ze negatief waren? Ik heb bij mijn huisarts gevraagd of ze het hcg gehalte wilden testen, maar dat doen ze niet zelf en dus zou ik ervoor terug moeten naar het ziekenhuis. Daar heb ik nu nog even geen zin in.

En speciaal voor Mijsje: Veel succes morgen!

Miss_sly: ik wou dat ik er net zo positief over kon zijn als jij. Rationeel is het heel makkelijk: het kindje was niet goed, dus dit is goed. Alleen, ik heb helemaal niet genoten van mijn zwangerschap. Heb constant het gevoel gehad dat er iets niet goed was, een beetje alsof ik op de vlucht moest slaan (tja, lastig uitleggen zo). Volgens de vk is dat juist een teken geweest van mijn lichaam om aan te geven dat het dus ook niet goed was. Ik hoop zo dat ik dat de volgende keer dus niet heb, dat ik dan wel kan genieten....

mefke, ik vrees dat je voor het hcg-gehalte toch echt naar het ziekenhuis moet voor bloedonderzoek. het hcg dat eventueel achterblijft als de miskraam niet volledig is, is volgens mij veel te weinig om te testen met een zwangerschapstest. Het kan dan echt gaan om maar een heel klein beetje weefsel en dat geeft gewoonweg niet voldoende hcg af om in urine te zien.

Wat ik begreep van mijn arts is dat het vloeien (af en aan) wel een aantal weken kan duren.

en mefke, in de eerste periode na de miskraam was ik ook niet positief hoor! Dat rationiele wat jij hier nu neerzet, dat kan ik niet eens bedenken, daar wil ik niet eens aan. Ik hou het maar op de 'vette pech' zoals de arts zei. Ik heb gelukkig wel (niet constant maar toch zeker echt) kunnen genieten van de zwangerschap en daar ben ik echt heel blij om. Het moment dat ik misschien wel onder ogen moet zien dat het voor ons niet is weggelegd, komt snel dichterbij en dus probeer ik maar het positieve te halen uit dat wat ik wel heb mogen ervaren.

Sterkte iig Als ik zo hoor wat een nare mensen je tegen het lijft loopt met hun vervelende opmerkingen, heb ik bewondering voor het feit dat je niet al eens heel erg vreselijk uitgevallen bent tegen iemand

Ik heb twee weken erna een test gedaan thuis en die was duidelijk negatief.
Het bloedverlies durf ik je niet te zeggen, ik heb dat een week gehad en toen was het weg, cyclus duurde wel wat langer, maar kwam snel weer op gang.

Ik zal je zeggen dat bij een volgende evt. zwangerschap het lastig genieten is. Ik heb er nu moeite mee, ben heel voorzichtig, heb een hartje zien kloppen, maar durf het nog steeds niet te geloven. Mijn man gelukkig wel, dus die haalt af en toe de negativiteit wat omlaag. Maar het is moeilijk.

Veel sterkte!

Ik kan het me voorstellen Koningin. Ik heb me voorgenomen (en in hoeverre dat gaat lukken, zie ik dan wel) om de volgende keer nog meer vanaf het begin heel bewust proberen te genieten. Ondanks alles vond ik de zwangerschap een geweldige ervaring en die wil ik eigenlijk niet laten overheersen door angst.

Miss_Sly: ik hoopte dat de huisarts het ook kon prikken. Begreep dat die dat ook soms doen. Vandaar. Maar ja, ik moest daar eerst even gaan uitleggen wat hcg was, dusseh...dat zou het ziekenhuis worden. En dat is het me nog niet waard. Ik kan altijd nog een urinetest doen. Al heb ik het idee dat mijn cyclus al weer op gang is.

Ik ben juist erg rationeel geweest, al vanaf het begin. Zodra ik wist dat het vruchtje niet meer leefde en ik er al drie weken meer rondgelopen had, kon ik alleen maar denken: weg ermee. Had er ook helemaal niets mee. Tuurlijk, de klap kwam daarna en ik vind het nog steeds lastig als ik dikke buiken zie of als ik iemand hoor met ongeveer dezelfde datum als ik had. Maar wat me nog het meeste is tegengevallen is dat ik het zo niet zag zitten tijdens de zwangerschap zelf. Ik heb nooit een roze flardje gehad, laat staan een roze wolk. Terwijl ik toch echt heel graag een kindje wil. Dus ik hoop maar dat ik de volgende keer een beetje roze wolk meekrijg, al zal het inderdaad erg spannend zijn, die eerste weken. En dat ik een beetje kan genieten...

weet wat het is ,heb 6 zwangerschappen gehad waarbij 5x een miskraam in 4e maand van de zwangerschap.heb een cromosomentest laten doen in het ziekenhuis en bleek dat de setjes om het zo maar te zeggen door elkaar zaten de zgn translocatie.heb wel een mooie dochter nu en 3 prachtige kleinkids,goed zoals je ermee om gaat en laat de rest maar lullen hoor met uitspraken als ;je bent nog jong ect.je verliest wel je kindje want dat is het voor jou hoe klein ook.

Anderhalve week geleden heb ik te horen gekregen dat ik inmiddels 10 weken zwanger ben. Dit is naast mijn mirena gebeurt ( erg zeldzaam dus ) en deze wordt aankomende woensdag verwijderd. Nu heb ik sinds een aantal dagen bloedverlies en is dit de afgelopen uren ineens verergerd. Sinds die tijd verlies ik ook bloedstolsels waarvan er eentje erg groot was en leek op vruchtzakje ( weet het niet zeker ). Inmiddels heb ik de dokter al gebeld en volgens hem is het goed mogelijk dat het een miskraam is. Ik zal sowieso tot woensdag moeten wachten voor ik het zeker weet maar het rare is dat ik helemaal geen pijn heb gehad. Terwijl dat bij de meeste vrouwen wel zo is. Ik vraag me nu af of dit vaker voorkomt of niet? Wil iemand zijn ervaringen met mij delen?

@ danya: ik heb het gevoel gehad dat ik bij mijn mirena even zwanger ben geweest, maar dat dat mis is gegaan. Ik was nl. bijna nooit ongesteld door de Mirena, ineens voelde ik me 'anders' en net toen ik een test ging kopen had ik wat jij had, met die stolsels, had ik normaal nooit. Ik had ook geen pijn. Waaraan ik het merkte was dat ik me heel anders voelde dan normaal, en daarna intens intens verdrietig was en me heel leeg voelde(terwijl ik toen nog geen echte kinderwens had). Dus mijn gevoel gaf het eerder aan dan fysiek. Ik denk dat ik ongeveer 6 weken zwanger was. Mijn huisarts vond het onwaarschijnlijk maar ik weet het bijna zeker.

@miss sly: bovenstaande is mijn ' mini' ervaring in vergelijking met wat jij doormaakt, ik vind het heel mooi dat je aangaf de korte zwangerschap te willen koesteren ipv te focussen op het negatieve. Ik wou dat ik me dat toen gerealiseerd had en ik wens je alle goeds toe. Ik vind het super hoe je ermee omgaat!

@ oa mefke en koningin: ik ben zooo opgelucht dat ik dit van jullie lees. Ben nu 27 weken zwanger en naast de roze wolk waar ik me gelukkig regelmatig op bevind, maak ik me ook regelmatig zorgen. In het begin kon ik het amper geloven, ik was ' medisch' dus ben gelukkig verwend met heel veel echo's, en ik was iedere keer zo opgelucht. Zat morbide op sites over miskramen me maar alvast ' voor te bereiden'...Terwijl ik (durf het uit bijgeloof amper op te schrijven) dus alleen een soort ' onbewuste' miskraam had gehad, maar wel heel veel slecht nieuws over mijn vruchtbaarheid. Kan me dat gevoel dus zo goed voorstellen.
Ik heb er dus helaas geen advies in, ik doe zelf maar me onverantwoord voor de geest halen dat ik op een crisisafdeling heb gewerkt. Prostituerende, verslaafde en zichzelf uithongerende dames kregen daar soms geweldig gezonde kinderen, terwijl die kans van 1 op een miljoen hadden op uberhaupt een zwangerschap gezien hun medische achtergrond. Niet het beste voorbeeld, maar meer om mezelf moed in te praten.

Ik heb 11 september een miskraam gehad. Verloor bloed vanaf het weekend ervoor en zou donderdag (de 11e) afspraak hebben bij de vk voor een echo.
2 uur voor mn afspraak ben ik het vruchtje verloren, heb het gelukkig op kunnen vangen en we hebben het begraven. Dat voelt wel fijn, echt een beetje afscheid kunnen nemen voor mn gevoel.
Het vloeien is voorbij, dus ik denk dat alles ook echt weg is.
Volgens de vk was er geen reden (lichamelijk gezien) om te wachten om weer te proberen zwanger te worden.
Aan de ene kant heb ik zoiets van, misschien kunnen we beter een menstruatie afwachten, dan weet je tenminste weer een beetje of je cyclus weer enigzins op de rit is...
Aan de andere kant wil ik er ook wel weer voor gaan. Maar ja, waar ga je dan van uit qua cyclus...
En loop je niet de kans dat je vals positief test omdat misschien de HCG nog niet uit je lijf is?
Ik heb eigenlijk niet echt een idee hoe dat werkt en ook vergeten aan de vk te vragen. Die zei dat het wel 4-6 weken of nog wel langer voor er weer een menstruatie zou komen...

Nijna, ik heb op een gegeven moment gewoon een zwangerschapstest gedaan om te kijken of die negatief was. Nog nooit zo blij geweest met een negatief resultaat. En die ene cyclus wachten heeft echt alleen maar t maken met het feit dat je dan beter kunt berekenen hoe ver je bent. Mijn gyn zei tegen me dat ik daar echt niet op hoefde te wachten. Je lichaam wordt toch niet eerder zwanger dan dat het weer kan.
Over die vier tot zes weken...dat klopt. En is eigenlijk ook wel biochemisch te verklaren. Het hcg gehalte moet dalen tot niveau 'niet zwanger' en dan moet je cyclus weer op gang komen. Dalen hcg duurt even en een cyclus duurt ook vier weken, zo komen ze op die vier tot zes weken. Mijn lichaam pakte vrolijk mijn 'oude' cyclus op van voor de zwangerschap. En dat duurde 5 weken.
Veel succes komende tijd, hopelijk ben je snel weer zwanger!

Bedankt voor je antwoord. Ik denk dat ik er dan misschien voor mn eigen idee toch een testje tegenaan ga gooien met hopelijk een negatief resultaat .
Morgen maar ff in buurdorp naar de drogist . Ik durf hier niet zo goed, bang dat ik een bekende tegenkom .

Ik heb geen test gedaan meer. Maar gewoon op de cyclus gewacht en dat kwam al na 5 weken. Daarna was het gelijk 4 weken, dus dat ging gelijk prima.
Naar mijn idee is het gewoon wachten op de cyclus.

Testje gedaan, zo negatief heb ik em nog nooit gezien . Dus dat lijkt me ok.
Heb ook het gevoel alsof er alweer een ei op springen staat.... misschien wel vlot, maar zo voelde het een paar maand terug ook nou ja... dat leverde dus een zwangerschap op .

He Nijna, fijn! Leuk he, een negatieve test en er dan nog blij mee zijn ook! En hopelijk is dat wat je voelt idd je eisprong, dan is alles weer goed op gang. Lekker snel ook!

Nijna, ik hoop dat je gevoel klopt!
Ik heb 1 september miskraam gehad, en wekelijks word mijn HCG geprikt. Vlak voor de operatie was die 4000 (deze waarde loopt op met de zwangerschapsduur volgens mij), 1 week na de operatie was die nog 2400, 2 weken 2000 en de uitslag van deze week heb ik nog niet. Het duurt dus echt wel een tijd (misschien afhankelijk van de zwangerschapsduur, dat weet ik niet) voor het echt uit je bloed is.

Misschien verschilt het ook wel per persoon, ik weet het niet... We zullen het wel zien. Waarom moet je eigenlijk steeds je HCG laten prikken?

Volgens mij is dat om zeker te weten dat de hele vrucht uit je systeem is dat er niet nog ergens iets groeit.

Maar ik weet het niet zeker, hoor!

Maar ik hoefde helemaal niet te laten prikken, dus t is vast niet standaard dat ze dat doen...

Ehm, Lishe, jij had een buitenbaarmoederlijke zwangerschap toch? Dan prikken ze het inderdaad wel, juist om te kijken of er nog niet ergens wat 'materiaal'(klinkt zo stom) groeit. Bij een 'gewone' miskraam kijken ze met een echo en als dat dan goed is, dan hoef je niet te prikken. Tenzij je natuurlijk pijn blijft houden of blijft vloeien, dan wel mag je je weer melden. Volgens mij is dat het verschil en zijn wij daarom niet geprikt en wordt Lishe wel geprikt. Sterker nog, ik heb gevraagd of ik geprikt mocht worden, maar daarvoor zou ik terug moeten naar het ziekenhuis want de huisarts doet het niet (bij ons dan).

De huisarts doet dat ook niet, en de bbz (alsof ik expert ben ) is inderdaad de reden. Maar ik nam eigenlijk aan (misschien dom?) dat de HCG waarde bij elke miskraam op ongeveer een gelijke manier zakt?

Ik heb er werkelijk geen idee van eigenlijk hoe snel dat zakt en of dat bij iedereen ongeveer gelijk is...

Het is alweer 5 maanden geleden, maar toch wil ik er nog een keertje over schrijven.
Ik ben 26 en moeder van een meisje van bijna 4.
Ik heb nu bijna 2 jaar een nieuwe relatie met een fijne man.
sinds de geboorte van mijn dochter droeg ik een spiraaltje Mirena.
ik was er ontzettend blij mee omdat je haast geen bloedverlies meer hebt bij je menstruatie.
Achteraf heb ik meer bijwerkingen moeten verduren dan dat ik er profijt aan had,
ik had namelijk ontzettend last van onderrug pijn, ontstekingen op mijn rug en depressieve klachten.
Op een gegeven moment hield het lichte bloedverlies een maandlang aan, dat was vreemd,
en het begon heviger te worden. Ook was ik constant doodmoe. pas toen ik me misselijk begon te voelen begreep ik het. Volgens mij ben ik zwanger, maar dat kan toch helemaal niet? Toen ik de test ging doen wist ik het eigenlijk al zeker. En ja hoor, in verwachting, een grote schrok voor mij en mijn vriend. Ik kan amper financieel rondkomen en heb al weinig energie en tijd voor mijn kind. Laat staan nog een baby erbij. Mijn vriend is net klaar zijn studie, en begint volgend jaar weer met een nieuwe zware studie. Hij was er dus ook helemaal niet aan toe. Dus beide willen we niet een baby, maar wij zijn ook beide tegen een abortus. De keus die ons werd opgelegd was zo ontzettend zwaar.
Twee dagen later gingen we op vakantie, tijd genoeg met elkaar om er over te praten.
Die week erop zaten we op een terras, en ik voelde dat ik wat verloor, dus ging ik naar het toilet en vond ik een bloedprop, denkende dat het onze baby was. Wat als een opluchting voelde. We hadden al een afspraak gemaakt bij de gynaecologe voor een curettage en verwijdering van het spiraal. Daar vertelde ik hun het verhaal van mijn bloedprop en besloten ze een ego te doen. Daar bleek mijn vruchtje n og gewoon aanwezig te zijn. het was erg zwaar om het hartje te zien kloppen. De dokter vertelde dat het vruchtje waarschijnlijk al aan het afsterven was aangezien ik zoveel last had van bloedverlies, dat was een soort van steun omdat de natuur het toch niet had toegelaten. De behandeling werd onder volledige narcose verricht, toen ik wakker werd bleek er iets goed fout te zijn gegaan, ik had erg veel bloed verloren. De dokter had moeite het bloeden te stoppen. Had ik een liter extra verloren dan was mijn leven in kritieke toestand geweest. Het duurde fysiek nog drie weken voordat ik me weer de oude voelde. En mentaal zijn we er beide stuk van geweest, ookal was het nog geen kind, de band is er meteen. Een leven, deel van mij en een deel van mijn partner, iets wat we moeten koesteren.

Tja, kut voor je maar wat moeten andere users hier mee?
Goede post voor op een blog of dagboek.

Of het kon gewoon hier bij: Zwanger.... en dan gaat het mis #5

quote:

Op zondag 7 december 2008 11:21 schreef E.T. het volgende:
Tja, kut voor je maar wat moeten andere users hier mee?
Goede post voor op een blog of dagboek.

Of het kon gewoon hier bij: Zwanger.... en dan gaat het mis #5

Tja, kut voor jou dat jij er niks mee moet, en misschien sta ik inderdaad niet goed hier, maar ja, ach ja.
Maar misschien kunnen dames met een Mirena gewaarschuwd zijn, zorg dat je jezelf goed controleert als je er ook 1 hebt.

quote:

Op zondag 7 december 2008 11:26 schreef danya_rachel het volgende:

[..]

Tja, kut voor jou dat jij er niks mee moet, en misschien sta ik inderdaad niet goed hier, maar ja, ach ja.
Maar misschien kunnen dames met een Mirena gewaarschuwd zijn, zorg dat je jezelf goed controleert als je er ook 1 hebt.

hoe moet je in vredesnaam controleren of het ding ook werkt

Weet niet wat de exacte cijfers zijn, maar tot 15%!! van de vrouwen met de Mirena kunnen toch een eisprong hebben.

Door een hormonaal middel met oestrogeen en progestageen te gebruiken (combinatiepil), is de hormoonspiegel constant zo hoog dat het lichaam zelf geen hormonen aanmaakt. De Mirena is een hormonaal middel zonder oestrogeen, waardoor de hypofyse seintjes kan blijven geven dat het lichaam zelf oestrogeen moet aanmaken. Progestageen remt de eisprong, oestrogeen stimuleert het.
In de gevallen dat er een eisprong is zijn er andere mechanismen die een zwangerschap vookomen, maar de kans voor deze groep is natuurlijk groter. Je kunt bijvoorbeeld door te temperaturen checken of je een eisprong hebt. Echt ideaal is het niet, maar het is een optie.

Ik vind het heel botte reacties, meiden. Kan echt wel wat meer gevoel bij hoor. Kijkende naar het postaantal, komt ze hier niet zo vaak blijkbaar. Dus tsja. Ze wilde ook gewoon haar verhaal kwijt. Dat het misschien beter in een ander topic kan: ja, misschien. Het had ook net zo goed in het mirenatopic gekund, wellicht had ze daar meer sympathie gekregen.

danya, wat rot voor je dat zo gelopen is. Ik kan me voorstellen dat je ons wilt waarschuwen. Ik heb zelf ook een Mirena. Ik heb ook wel een paar keer een test gedaan omdat de bijwerkingen op symptomen van een zwangerschap leken. Ik controleer ook de duur van mijn cyclus en of ik de draadjes nog voel.
Sterkte met de verwerking

Valse bitches in de ochtend

het verhaal staat al twee keer op fok Mogelijke miskraam? en het topic dat ik eerder postte..

Hoe rot het ook is.. het hoeft niet 3x wmb

quote:

Op zondag 7 december 2008 11:57 schreef Raamkonijn het volgende:
Valse bitches in de ochtend

dat zijn de beste

Zelfs IK vond het bot .

ik vraag me nog wel af hoe je dat zou kunnen controleren, dat is toch niet te doen?

Je kan je zelf controleren door met je vingers in je vagina te voelen of je de touwtjes nog voelt zitten. Doe dit net na je menstruatie, dus voor je ovulatie.

Ik vond het ook behoorlijk ongevoelloos die reacties.
Drie keer geplaatst of niet, het verhaal blijft hetzelfde en behoeft dan niet ineens een botte reactie.

Ik kan me goed voorstellen dat je je zwaar klote voelt als je een kindje in je schoot geworpen krijgt waar je niet voor kunt zorgen. En dan dat twee strijdige gevoel van wel een band voelen maar ook opluchtig als de natuur ingrijpt. Sorry meis voor de botteriken onder ons. sterkte.

(zijn jullie irl. ook zo grof? of is het de anonimiteit die jullie makkelijker zo laat reageren? )

quote:

Op zondag 7 december 2008 13:01 schreef E.T. het volgende:
het verhaal staat al twee keer op fok Mogelijke miskraam? en het topic dat ik eerder postte..

Hoe rot het ook is.. het hoeft niet 3x wmb

Laat mij gewoon lekker mijn verhaal nog een keer doen, als je er last van hebt, blijf dan uit deze topic!

Ik ben een keer zwanger geraakt door mijn pil heen ( marvelon ) en kreeg toen bij de echo ook te horen dat het vruchtje al aan het afsterven was.
Dat maakte de curretage wel dragelijker trouwens.

Het is sowieso een dubbel gevoel, aan de ene kant is het onbeschrijfelijk het gevoel wat je hebt als je een vruchtje ziet zitten, aan de andere kant was ook voor mij dat kind niet gepland en dus was ik er eerlijk gezegd wel opgelucht over, dat de natuur al had ingegrepen.

Maar weet je, je zegt zelf al dat je in een beroerde financiele situatie zit en je relatie is natuurlijk nog heel vers.
Het is niet erg om er verdrietig over te zijn, logisch..zeker omdat je al mama bent. Maar het is wat het is.
En idd, ook met anti-conceptie moet je waakzaam zijn, niemand heeft 100% garantie.

Waarom heb je trouwens voor Mirena gekozen? Ik ben nu zelf aan het rondloeren voor nieuwe anti-conceptie, maar als ik de horror verhalen over de Mirena lees dan is dat wel het laatste wat ik overweeg.