Ow ja, die kennen we wel... Mensen bedoelen het vaak goed hoor, maar het is inderdaad vrij lomp. Ik neem het mensen overigens niet eens kwalijk, ze willen graag iets zeggen wat positief is. Dat het goed komt, maar ze gebruiken daar vaak de verkeerde voorbeelden bij En wat denk je van deze: Ja d'n dieje van d'n dieje van dén dieje was wel 6 keer zwanger voor het een keer goed ging. Ook erg geruststellend...quote:Op vrijdag 24 juli 2009 09:31 schreef vrouwtje-theelepel het volgende:
Het gaat eigenlijk wel. Heb af en toe van die momenten als ik een mooi liedje hoor, of naar de echo op tafel kijk. Het ergst vind ik reacties van mensen als ah joh je bent nog jong, met andere woorden maak een nieuwe.
Volgens mij mag je niet in bad zolang je baarmoedermond nog niet gesloten is. (heeft geloof ik te maken met infectie en bacteriën) Het bloedverlies heeft bij mij iets van een week geduurd en kwam daarna nog in vlagen terug. Ik heb echter geen curretage gehad maar een medicinale abortus met cytotec.quote:Hoelang hebben jullie bloedverlies gehad? Bij mij is het soms bijna niets en opeens voel ik het stromen. Heb ook nog steeds behoorlijk buikpijn. Er is me in het ziekenhuis niet verteld dat ik niet in bad mocht, dat heb ik al wel gedaan.
Dank Ik ben er van overtuigd dat het voor ons allemaal goed gaat komen, vroeg of laat dan toch...quote:@ twentemeisje: Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
En voor mijsje en Flugeltje natuurlijk ook.
Precies, dát dus.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:35 schreef twentemeisje het volgende:
Dat ben ik eigenlijk ook wel met je eens flugeltje. Ik heb zelf MS en daar worden veel mensen redelijk stil van kan ik je zeggen. En dat vind ik vreselijk, want ik ben zelf heel positief. Ook zie je het aan mij niet, ik hobbel nog vrolijk rond.
Natuurlijk heb ik er last van, ik ben heel veel (erg) moe, duizelig en heb (zenuw)pijntjes, maar ik ben echt een mild geval tot nu toe. Maar sommige mensen zien direct een rolstoel (en dat hoeft helemaal niet!) of nog erger voor zich. Een vriendin van mij dacht zelfs dat ik jong dood zou gaan ...
Maar de open mond, de blik vol medelijden, en niets zeggen dat is inderdaad erger.
Dat is een ander verhaal inderdaad mijsje... Maar dat heeft dan meer te maken met een verkeerde basishouding ivm gewoon niet weten wat je moet zeggen. Het is het verschil tussen lomp zijn en ongevoelig.... Die mensen heb je inderdaad ook, die gewoon niet wíllen begrijpen dat het heel erg pijn doet. Dan heb ik 10x liever die mensen die wél meeleven en dan precies het verkeerde zeggen.quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
meiden hier ben ik het ook helemaal mee eens. dat niks zeggen is inderdaad nog erger, mits de zielige medelijdende ogen en de open mond...
maar goed, wat met mij gebeurd is en hoe ik me voel helemaal betrekken op een ander z'n ervaringen en gevoel... daarvan vond ik dat er tekort aan m'n gevoelens werd gedaan. ze zei bijna letterlijk dat ik weer op moest houden met zielig doen en gewoon door moest gaan, en dat er nog wel een kindje zou komen... ze nam me met m'n verdriet niet serieus... (voor m'n gevoel) (nu zegt ze er gelukkig niks meer over... is ook alweer een jaar geleden, maar ze heeft het nog wel lang aangehaald in gesprekken, en ik iedere keer maar weer dat ik het er niet over wilde hebben... )
en die vermeldingen Flugel, die had ik ook in m'n agenda. dan kwam er ook wel weer een traantje als ik die zag... bleef bij mij heel naar tot aan de bevallingsdatum aan toe...
Is geen broodje aap-verhaal mijsje . Ik heb me drie maanden super gevoeld, niet duizelig, geen pijntjes, geen tintelingen. En nu het over is komen die klachten allemaal weer terug helaas... Hopelijk ben ik snel weer klachtenvrij .quote:Op vrijdag 24 juli 2009 12:50 schreef mijsje het volgende:
btw Twentemeisje, ik had ergens gelezen dat zwanger zijn voor een lijf met MS heel goed is ivm de zwangerschapshormonen, is dat ook echt zo? weet je dat? (stond in zo'n damesblad, libelle geloof ik, maar ik weet niet in hoeverre het een broodje-aap-verhaal is...)
Heel herkenbaar hoor! Je denkt het goed verwerkt te hebben, totdat er weer iets gebeurt. De zwangerschap van jouw zus is natuurlijk heel leuk, maar brengt ook verdrietige gedachten naar boven. Daar hoef je je ook niet schuldig om te voelen. Leg dat uit aan je zus, dan wordt het makkelijker voor jezelf. Ik heb ook een tijdje minder contact gehad met een vriendin, we waren tegelijk zwanger. Hebben elkaar uitgelegd dat we beiden niet wisten hoe te reageren. Geef gewoon toe aan je gevoelens, ze zijn er nu eenmaal. En ze zijn ook heel normaal!quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk ).
Hoe is het met jullie?
wat vervelend dat de kraamzorg je toch belde...quote:Op maandag 19 oktober 2009 09:39 schreef twentemeisje het volgende:
Pffff, werd net gebeld door de kraamzorg om een afspraak te maken... Was mijn 'afmelding' niet bij ze binnen gekomen. Slik...
Ik merk dat ik de laatste paar weken meer last van de miskraam heb dan in de tijd ervoor. Ik moet er heel veel aan denken en ben er geregeld boos of verdrietig over. Dacht dat ik het wel een plekje had gegeven, euhm, dat valt dus een beetje tegen. Helemaal nu mijn zusje zwanger is, ben echt heel erg blij voor haar, maar vind het wel confronterend om te zien dat haar buik groeit en dat zij dus op weg is naar wat wij niet hebben nu.
Ben ook ongeduldig merk ik, ik wil gewoon weer zwanger zijn... Maar dat is natuurlijk niet af te dwingen (al doen we ons best natuurlijk ).
Hoe is het met jullie?
Ik hier ook wel beetje...quote:Op donderdag 29 oktober 2009 14:15 schreef flugeltje het volgende:
Ik schop dit topic maar alvast voor het geval Tierrr van zich af wil schrijven...
Damn wat is het toch altijd weer klote als dit soort dingen gebeuren, ben er zelf ook helemaal naar van....
ik herken dit zo... nu zijn het even hele scherpe randjes en doet het ongelofelijk zeer... maar het slijt wel met de tijd. Je vergeet het verdriet niet, maar je komt er verder mee...quote:Op donderdag 29 oktober 2009 15:50 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt voor alle lieve woorden, dat doet me goed!!
En flugel en happyme bedankt voor de tips!
Ik ben ook zeker van plan om mijn mannetje te staan wat betreft het hoe en wat nu verder...
De echoscopiste van vanochtend wilde me bijvoorbeeld ook naar de vk sturen en drong daar heel erg op aan, terwijl ikzelf eigenlijk veel liever direct weer naar de gyn toe ging. Ik bedoel: wat moet ik bij de vk?? Ik ben niet meer zwanger en ik liep voor de zwangerschap ook al bij de gyn. Even gepusht en toen mocht ik idd door naar de gyn. Daar kon ik in eerste instantie niet eerder een afspraak krijgen dan dinsdagmiddag, maar na even doorzetten mag ik daar gelukkig toch morgen al heen...
Ik ben iemand die heel graag alles zelf in de hand heeft en graag doordendert... misschien ook niet altijd goed voor de verwerking... maar we zien wel hoe het gaat...
Ik vind het trouwens ook zo erg dat mijn vent zo verdrietig is, hij is helemaal van slag, zegt bijna niks..
Ik heb een hele poos zitten janken maar ben nu trouwens ook erg rustig, maar jeetje, wat een leegte ineens, weet niet meer wat ik moet... kan niks anders verzinnen dan een beetje achter de computer zitten of doelloos door het huis lopen...
Toch mooi en heel bijzonder, he?quote:Op donderdag 29 oktober 2009 15:22 schreef flugeltje het volgende:
Tierrr, schrijf hier lekker van je af wat je voelt en wat er met je gebeurd als je daar behoefte aan hebt. Mij heeft het heel erg geholpen, sterker nog. Ik kon mezelf hier beter uiten dan in het dagelijks leven. Alleen al omdat er hier veel meiden zitten die precies weten wat je doormaakt.
Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.quote:
Dat is ook mijn ervaring, idd. En ook dat het zo fijn kan zijn om je gevoelens even te kunnen uiten, en dat het daarbij niet uitmaakt dat de tranen over je wangen rollen en je geen stem hebt omdat ie breekt. Niemand die het hoort of ziet.quote:Op donderdag 29 oktober 2009 19:30 schreef flugeltje het volgende:
[..]
Heel bijzonder inderdaad. Nu wist ik al hoe warm de FOK!kers kunnen zijn, maar dat is in de tijden dat ik het erg moeilijk had eens te meer gebleken. Zeker ook omdat het hebben van een miskraam echt alleen helemaal begrepen wordt door mensen, met name vrouwen, die het ook meegemaakt hebben. Zelfs Martijn begreep minder van mij in die periode dan de meiden hier.
Mij heeft het in ieder geval geholpen, ben daar nog steeds erg dankbaar voor
Dat lege gevoel blijft even lieverd. Bij mij bleef het zeker tot een week na het verliezen van het vruchtje voortduren. (en nu ook nog wel eens)quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
Ik kan er wel over praten hoor. Ik was in de 11e week toen het mis ging en mijn kindje was ook net na de echo (bij iets meer dan 7 weken) overleden. Wij zagen het op de echo op dinsdag en op woensdag heb ik de eerste dosis cytotec gekregen. Op donderdag kreeg ik een tweede dosis en toen ben ik het vruchtzakje in z'n geheel verloren. Nadat ik het vruchtzakje kwijt was is de pijn overigens ook direct verdwenen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 10:00 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt flugel! Ook fijn te lezen dat de pijn bij jou meeviel.
Ik zou inderdaad ook wel graag de vruchtjes willen bekijken, maar ik ben ook heel bang dat er maandag al niks meer van over is... de vruchtjes waren gister al heel veel kleiner dan eergister... dus ja, kun je er dan nog wel iets van zien?? Hoe oud was jouw kindje toen het overleed? En hoeveel tijd na het overlijden van je kindje kreeg je die pillen?? (Als je het niet te moeilijk vind om het erover te hebben... )
ik had mijn miskraam in de zomervakantie. iets minder dan een week nadat het begon te bloeden had ik m'n currettage en anderhalve week erna gingen we op vakantie naar Italië (die vakantie stond al gepland...) ik heb me de hele vakantie zo verloren en verdrietig gevoeld. het gevoel is wel beter geworden na verloop van tijd. ik voel me niet meer zo leeg en verloren, maar het gevoel van verdriet is er nog steeds wel eens. Wel zijn daar de scherpe randjes af, maar dat heeft inderdaad wel een tijdje geduurd...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 09:20 schreef Tierrr het volgende:
Het is wel een fijn idee mijsje!! Dankjewel!!
Voor degenen die dit ook hebben meegemaakt: wanneer voelden jullie je weer een beetje mens??
Ik voel me nu echt een zombie die als een kip zonder kop door het huis loopt... nergens zin in, een ontzettend leeg gevoel, 's nachts niet kunnen slapen en in plaats daarvan jankend in bed liggen...
Is dit normaal?? En wanneer gaat het over??
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 10:42 schreef mijsje het volgende:
[..]
ik dacht: als pijn het enige is dat ik bij dit kindje voel, dan wil ik het voelen ook... dat heeft hij nooit kunnen begrijpen van me.
Buh, hier moet ik helemaal van huilen.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 11:48 schreef Marrije het volgende:
[..]
Ik had heel erg de gedachte, ook al leeft het niet meer, zolang het nog in mij zit is het nog bij mij, dat is het enige wat ik nu nog voor het kindje kan doen, ook al leeft het niet meer, fijn bij mamma zijn, nog even samen.
Ik ook...quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 12:43 schreef Moonah het volgende:
Buh, hier moet ik helemaal van huilen.
Dat is naar.quote:Op zaterdag 31 oktober 2009 12:48 schreef mijsje het volgende:
[..]
daarom raakte ik ook erg in paniek toen ik onder narcose moest voor de currettage... ik wist dat als ik wakker zou worden, m'n kindje weg zou zijn...
Tierrr, bij mij heb ik de eerste 2 pillen donderdag rond een uur of 12.30 uur ingebracht en kreeg rond een uur of 3 lichte krampen, oplopend tot rond een uur of 6 heftige krampen en bloedverlies. Een uur was het heel heftig (maar wel dragelijk met paracetamol en ibuprofen) en zakte af tot ik rond een uur of 10 's avonds normaal kon slapen. De volgende dag nog 2 pillen maar die deden een stuk minder. Ben uiteindelijk op zondag het vruchtje pas verloren. Daar voelde ik geen pijn meer bij.quote:Op maandag 2 november 2009 11:03 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt!!
Heb de pillen inmiddels uim 2 uur geleden ingebracht, maar voel echt nog helemaal niks...
Pff, hoop wel dat ze werken, wil echt geen curretage...
Met die lichte druk begon het bij mij ook, dat is je baarmoedermond die aan het verweken/openen is.quote:Op maandag 2 november 2009 15:26 schreef Tierrr het volgende:
Vanochtend om 8.45 uur twee pillen... mag dus vanavond om 20.45 weer twee pillen...
Ik heb nu af en toe het idee dat ik een klein beetje druk voel bij de baarmoeder, maar meer is het ook niet...
Ik had destijds zelf ook het gevoel dat het niets deed tot het uiteindelijk echt goed los kwam. Vraag anders of je toch 4x200 in een keer mag nemen. Zowel bij Happy als bij mij heeft dat het meeste effect gehad. Ze hoeven nu ook niet bang te zijn voor overmatig bloedverlies gezien het feit dat je er niet zo heel erg heftig op reageert.quote:Op woensdag 4 november 2009 07:06 schreef Tierrr het volgende:
Bedankt allemaal, erg lief!
De pillen hebben de hele nacht ook niks gedaan..
Ik heb nu al vanaf gisterochtend 9 uur geen krampje en geen druppeltje bloed meer gehad...
Ben bang dat het dus misschien toch wel curretage wordt... jakkes!
De 2e serie pillen leek inderdaad weinig te doen, wel wat bloedverlies moet ik zeggen, maar ik dacht geen krampen. Toch verloor ik een paar dagen later alsnog het vruchtje (zonder krampen)quote:Op woensdag 4 november 2009 09:00 schreef Tierrr het volgende:
Ik heb inderdaad je verhaal aan het begin van dit topic nog eens doorgelezen flugel, thanks dat je me daar nog even op wees!! Toch altijd fijn om ervaringen van anderen te lezen, ook al gaat het natuurlijk bij iedereen anders..
happyme28, jouw verhaal lijkt een beetje meer op dat van mij, geloof ik..
Jij had dus ook na de eerste serie pillen wat lichte krampjes en na de tweede serie pillen eigenlijk weinig last? Had je toen helemaal geen krampen en ook geen bloedverlies? Of toch wel lichtjes??
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |