Waar bevindt zich het bouwplan van de mens?

quote:

Op zaterdag 13 december 2008 15:46 schreef MouzurX het volgende:

[..]

Nee het gaat heel vaak goed maar het gaat ook vaak fout, gehandicapten, mensen met ziektes etc.
Ook gaan de foetussen vaak dood voordat het wordt gemerkt en babys kunnen ook nog dood gaan.

En dat is nou de reden waarom redundantie zo goed is en er junk DNA in zit. Het zorgt voor een goeie stabiliteit als het ware dat zelfs als er een deel ontbreekt een ander deel het wel nog steeds doet, dat is redundantie, dat het gehele systeem niet compleet in het niet valt als 1 ding uitvalt. Dat is de reden waarom het vaak goed gaat.

Wat verwacht je nou precies als antwoord? Je zegt wel dat je snapt hoe DNA en evolutie werkt, maar toch blijf je met die vraag zitten, dan snap je het toch nog niet helemaal lijkt me.
Als je kijkt hoe DNA, celdeling en voortplanting werkt dan heb je eigenlijk het antwoord op je vraag al. Lees die 3 wikipedia linken van wijsneus hierboven maar eens door en je snapt waarom een mens "3D" groeit.

Als je je afvraagt hoe het DNA is ontstaan en waarom het zo werkt, dan moet je meer richting abiogenese gaan kijken, maar op dat vlak is nog erg veel onderzoek en staan ook nog veel vragen open.

quote:

Op zaterdag 13 december 2008 17:02 schreef splendor het volgende:
Wat verwacht je nou precies als antwoord? Je zegt wel dat je snapt hoe DNA en evolutie werkt, maar toch blijf je met die vraag zitten, dan snap je het toch nog niet helemaal lijkt me.
Als je kijkt hoe DNA, celdeling en voortplanting werkt dan heb je eigenlijk het antwoord op je vraag al. Lees die 3 wikipedia linken van wijsneus hierboven maar eens door en je snapt waarom een mens "3D" groeit.

Ik snap best dat er nog vragen open blijven.
Hoe b.v. het 'recept' voor leverweefsel in het DNA zit, oké, maar hoe weet het lichaam nou waar in het lichaam die lever moet zitten, en waar 'ie weer ophoudt etc.

quote:

Op zaterdag 13 december 2008 18:34 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Ik moet bekennen dat ik niet onmiddellijk je wikipedia links heb geraadpleegd, maar ze zijn wel relevant.
Bedankt hiervoor.
Maar ik begrijp zo goed als niets van die moeilijke Engels vaktaal en heb ook weinig zin me daar het hoofd over te gaan breken.
Ik lees iets over gradiënts en zo, wat een gradiënt is weet ik toevallig nog wel een beetje, maar dat is toch echt geen antwoord op mijn simpele vraag.
Van de andere kant, het is makkelijker een simpele vraag te stellen dan er een simpel antwoord op te geven.
Maar nogmaals, bestudeer een anatomische atlas en verwonder je over de ongelofelijke complexiteit van de mens, dan kun je dat toch niet met een paar gradiënt gens of zo verklaren?

sorry, maar dit soort vakktaal is niet zomaar even om te zetten. Bovenstaande dingen zijn behoorlijk complex, en hebben eigen terminologie (naamgevingen van processen en structuren bijv)nodig om geen verwarring te veroorzaken..

K. kortweg komt het erop neer, dat er een molecuul bestaat, dat zichzelf kan repliceren. In den beginne was dat RNA (iets andere soort DNA) dat een loop op zichzelf kon vormen, en met genoeg grondstoffen (basen) eromheen vond spontaan (lees, door chemische processen en wat natuurkunde) zelfreplicatie plaats.

Het leuke aan dit spul was, dat het ook informatie kan dragen. Het RNA kan namelijk zorgen dat er bepaalde eiwitten uitkomen, waarbij de volgorde van de basenparen van belang is voor welk eiwit eruit komt. eiwitten hebben allerlei soorten functies, en kunnen dan weer allerlei dingen voor het RNA doen.

Dat is nog steeds het principe van voortplanting, alleen zijn er wat dingen omheen geevolueerd, zoals een cel (kga niet van alles beschrijven hoe het ontstaan kan zijn). Cellen werden ingewikkelder, konden meer, gingen samengroeperen, krgene eigen functies binnen de groep, zorgden zo voor organen enz enz. en al die informatie staat in dat (inmiddels) DNA.

En je weet nog niet eens voor een duizendste deel hoeveel kennis er is op dit gebied op het moment. Dat gaat al best ver, en zeker de laatste jaren gaat het erg snel. Het onstaan van het leven valt perfect te verklaren. Het probleem is het vertellen. Ik zou je precies kunnen vertellen wat er gebeurd is, maar dat zou een HEEEL lang verhaal worden, die de lengte van meerdere encyclopedien zou hebben. Je zou dan namelijk ook diep in de chemie en natuurkunde moeten graven.

het mag allemaal erg toevallig lijken, maar dat is het niet. Als het niet zo was gegaan, had jij je niet afgevraagd hoe dat allemaal gebeurd is, maar een paarssnuitige olie-egel. Alle dingen bij elkaar hebben gewoon hun loop genoemen, en daar zijn wij uitgekomen, verre van perfect. Want, zeg nou zelf, ben jij je staartbotje nog nodig?

quote:

Op zaterdag 13 december 2008 15:36 schreef kleinduimpje3 het volgende:

[..]

Juist opgemerkt. Je hebt inderdaad behalve het DNA ook nog de eicel van de moeder en de zaadcel van de vader, en omgevingsinvloeden van buiten de cel.
Maar ook daar kan ik nergens een bouwplan vinden. Jij wel?

Waarom verwacht je ergens een bouwplan te vinden?

DNA...ik weet niet hoor maar dat is wel zo 99,9% vergelijkbaar voor iedereen.... zou er nou echt daar het bouwplan in verstopt zitten?

quote:

Op zondag 14 december 2008 11:05 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Omdat alle mensen er hetzelfde uitzien natuurlijk (min of meer, in grote lijnen). Dus er moet ergens iets op zijn geslagen mbt. afmetingen relatief tot de rest van het lichaam en dergelijke. Dat lijkt mij ook wel logisch.

Dat is nergens voor nodig Dat is het mooie van een "emergent propperty". Iets kan ergens uit voortvloeien zonder dat het er duidelijk in zit.

quote:

Op zondag 14 december 2008 20:25 schreef RRGJL het volgende:

[..]

Wat ik zo gek daar aan vind is dat we dan nog steeds niet echt duidelijk hebben hoe dat dan gestuurd wordt. Wie zegt die cel dan hoeveel er van een bepaalde chemische stof uitgezonden moet worden? Cellen kunnen toch niet denken? Het proces moet toch op de een of andere manier gestuurd worden?

dat gebeurt heel simpel: positieve en negatieve feedback loops. eiwit word aangemaakt, er vind een reactie plaats in het lichaam, er ontstaan een ander stofje, die weer interacteert met bepaalde regulatie mechanismen in het DNA DNA, waardoor het proces van het aanmaken van het eiwit word aangepast. Zo is glucose een trigger om insuline te maken, en als er te weinig glucose is, stopt het. Dat soort automatisch regulerende systemen zie je heel veel. Ik zou zeggen, neem een kijkje naar de citroenzuurcylus, en welke genen de vershillende tussenproducten reguleren.

hier vind je een linkje om je wat complexiteit ervan weer te geven (bezoek ook de site die er in staat):
www.platformgentechnologie.nl/genetech/maatschappelijk_debat/De%20complexiteit%20van%20genen.doc

quote:

Op zondag 14 december 2008 21:16 schreef Bensel het volgende:

[..]

dat gebeurt heel simpel: positieve en negatieve feedback loops. eiwit word aangemaakt, er vind een reactie plaats in het lichaam, er ontstaan een ander stofje, die weer interacteert met bepaalde regulatie mechanismen in het DNA DNA, waardoor het proces van het aanmaken van het eiwit word aangepast. Zo is glucose een trigger om insuline te maken, en als er te weinig glucose is, stopt het. Dat soort automatisch regulerende systemen zie je heel veel. Ik zou zeggen, neem een kijkje naar de citroenzuurcylus, en welke genen de vershillende tussenproducten reguleren.

hier vind je een linkje om je wat complexiteit ervan weer te geven (bezoek ook de site die er in staat):
www.platformgentechnologie.nl/genetech/maatschappelijk_debat/De%20complexiteit%20van%20genen.doc

Wat je zegt klopt gedeeltelijk. Simpel is het alleszins niet. Hoewel de systemen die je beschrijft wel bestaan, zijn ze bij lange na niet toereikend om de bouw van een complex organisme zoals de mens te verklaren. Als je echt wil weten waar het bouwplan van de mens zit zou ik me maar eens gaan verdiepen in Introns en exons. Maar een klein deel van ons DNA (10%) wordt daadwerkelijk door RNA getranscripteerd om voor proteďnen te coderen. De rest van het DNA wordt simpelweg weggeknipt, en tot voor kort dacht men dat daar niks meer mee wordt gedaan. De coderende sequenties noemt men exons, en de niet coderende sequenties noemt men introns. Men zou verwachten dat bij toenemende complexiteit van organismen, de hoeveelheid coderend DNA (introns) toeneem. Nou is echter gebleken dat daar totaal geen verband tussen blijkt te bestaan. Er blijkt echter wel een min of meer recht evenredig verband te bestaan tussen complexiteit en de hoeveelheid exons (weggeknipt DNA). Nu blijken er bepaalde systemen in cellen te bestaan die door te selecteren welke exons worden weggeknipt een stukje DNA op verscheidene manieren tot expressie te kunnen brengen. De exons blijken in staat zich na wegknippen weer terug op hun plaats te komen. Het lijkt er op dat de introns, die coderen voor proteďnen, enkel de bouwstenen vormen en dat het juist de exons zijn die het bouwplan vormen. Opvallend is ook dat 99% van die bouwsteen coderende sequenties in alle dieren worden teruggevonden en dat de grootste variatie juist bestaat op het gebied van exons.

Dit zijn allemaal dingen waar nog enorm veel onzekerheid over bestaat maar de wetenschappelijke wereld is erg hoopvol dat dit de volgende stap is bij het ontsluieren van het mysterie van het leven.

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:10 schreef VinceVega het volgende:
Hoewel de systemen die je beschrijft wel bestaan, zijn ze bij lange na niet toereikend om de bouw van een complex organisme zoals de mens te verklaren. Als je

Niet alléén de systemen die hij beschrijft, maar alle systemen worden geregeld en dat valt prima
te verklaren. Dit is zo'n topic waarin leek tegen leek gaat bekvechten om de meeste kennis, terwijl
er voor elke doorgewinterde fysioloog niets mysterieus aan is.

En ik neem aan dat jij dan zo'n doorgewinterde fysioloog bent? Niets mysterieus aan??! Lees eens een wetenschappelijk artikel, doorgewinterde randdebiel...

quote:

Op maandag 15 december 2008 20:31 schreef VinceVega het volgende:
En ik neem aan dat jij dan zo'n doorgewinterde fysioloog bent? Niets mysterieus aan??! Lees eens een wetenschappelijk artikel, doorgewinterde randdebiel...

Wat lief

Onze newbie voelt zich aangesproken door leek.

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 22:54 schreef kleinduimpje3 het volgende:
Mijn vraag is waar het bouwplan van de mens is opgeslagen, in het DNA?

Dat de mens uiterst gecompliceerd is opgebouwd zal waarschijnlijk niemand ontkennen.
Naar ik heb begrepen, maar ik ben geen kenner op dat terrein, bevat het DNA de codes voor de opbouw van eiwitten, maar eiwitten zijn toch alleen maar bouwstenen, en daarmee heb je toch nog geen gecompliceerd bouwwerk opgericht?
Waar is dan het bouwplan, liefst ook nog 3 dimensionaal, want de mens is 3 dimensionaal.

Zijn er kenners?

Waar het bouwplan is? Zit gecodeerd in het DNA! En inderdaad is dat 1-dimensionaal.
En als dat bouwplan uitgevoerd wordt, door middel van de cel en haar onderdelen, met behulp van allerlei bouwstoffen die door de moeder aangevoerd worden, ontstaat een 3-dimensionale mens.
Het ontgaat me waarom je het vreemd vindt dat een 1-dimensionale code iets 3-dimensionaals voortbrengt. Computerprogramma's zijn ook 1-dimensionaal, zelfs al zitten er sprongen en loops in. En daaruit komen zelfs 4-dimensionale dingen voort, zoals weersvoorspellingen gedurende een bepaalde periode.
Zoals iemand al eerder opmerkte: een bouwtekening is 2-dimensionaal. Een stappenplan is 1-dimensionaal. En toch komen daar meer-dimensionale zaken uit voort. Niks bijzonders.
Andersom kan ook: een printer spuugt een vel papier uit. Een mens schrijft een recept of een script of een instructie.

Dat is een andere vraag dan de vraag die nu behandeld wordt: hoe werkt dat precies, de ontwikkeling van bevruchte eicel tot mens, van een enkele, ongeveer ronde cel, tot een aardappelvormige mens met allerlei rare uitstulpsels.

Voor de geinteresseerden
http://www.ece.tamu.edu/~(...)08/Mattick_SciAm.pdf

Daar staat in wat ik hierboven kort geprobeerd heb uit te leggen.

quote:

Op zaterdag 13 december 2008 17:13 schreef sungaMsunitraM het volgende:

[..]

Ik snap best dat er nog vragen open blijven.
Hoe b.v. het 'recept' voor leverweefsel in het DNA zit, oké, maar hoe weet het lichaam nou waar in het lichaam die lever moet zitten, en waar 'ie weer ophoudt etc.

Als ik wat er in dit topic is gepost tot nu toe goed begrijp (wat maar zó niet het geval zou kunnen zijn) , bevat het DNA in élke cel het complete 'bouwplan', en krijgt álle DNA via die 'feedbackloops' zoals Bensel dat noemt, de modificaties 'te horen'.
Dus álle DNA weet op elk moment, wáár er nog wát moet gebeuren. En weet dus ook wanneer de klus geklaard is. "Ah, de lever is opgeleverd."

Maar ga dit niet op verjaarspartijtjes roepen, want voor hetzelfde geld lul ik nu enorm uit m'n nek.