Waarom kinderen # 2

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:41 schreef ChillBillzzz het volgende:
Psies....

Een mens is op deze aardbol gekomen om te OVERLEVEN en vervolgens te kunnen VOORTPLANTEN
[..]

niet mee eens. De mens is geen dier (meer?), en is inmiddels zo in staat om te denken en redeneren, dat dat we daarvoor al lang niet meer op deze aardkloot rondlopen. Waarvoor wel? Daar ben ik nog niet over uit, filosofie was niet mijn beste vak, al lijkt het erop dat we er vooral op rondlopen om het te verkloten door zoveel mogelijk nieuwe mensen te baren

verder wat ShadyLane zegt

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:44 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

ja tsja, weetikveel? Ze willen zichzelf veilig stellen ofzo? En anders hebben ze nog genoeg tijd om op mn zusje in te praten?

Je bent twee jaar ouder dan ik Mijn ouders hebben voor het eerst schoonouders (Die ze nog nooit gezien of gesproken hebben ) En ik ga als het lukt voor het eerst op kamers en dat is al een grote stap voor mijn ouders, ik denk dat ze over 15 jaar over kinderen beginnen Het scheelt misschien dat mijn moeder al elke dag kleine kinderen ziet

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:29 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Mijn schoonouders zijn al opa en oma (en helemaal niet zulke leuke, vind ik ), mijn ouders worden dat vast nog wel.

Mijn ouders worden in maart opa en oma. En ze gaan helemaal los.
Mijn vader heeft het er zelfs over om zijn oude-lullendagen op te nemen zodat hij dan een keer in de week oppasopa kan zijn. Die wilde hij eerst absoluut never nooit niet opnemen.
_{Ik hoor trouwens net dat ik een nichtje krijg.}

quote:

Ik kan me weleens pissig maken om mensen die denken of impliceren dat er wat mis is met je relatie als je er niet aan wilt... 'Als je de ware tegen het lijf loopt, dan wil je wel'.

Die staat ook hoog op mijn lijstje van kwetsende opmerkingen inderdaad.

Sex(wens) is een drift, komt vanuit je SUPEREGO!
Je wil het of je wil het niet.....

Das toch ook net zo als je een kind wil? Komt ook vanuit je superego.....

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:42 schreef ShadyLane het volgende:
Nee, een sekswens is natuurlijk. Dat is biologie. En dat er na de geboorte bij de moeder hormonen opspelen die maken dat zij een sterke band voelt met het kind en het wil beschermen. Da's ook biologie.

Maar een kinderwens vooraf lijkt me voornamelijk een sociaal-maatschappelijk/cultureel iets. Welke andere diersoort denkt: "ik wil een kindje, vadertje/moedertje spelen, en dus ga ik neuken"?

'je wilt het of je wilt het niet' is iets anders dan zeggen dat het iets vanzelfsprekends is?

' waarom wil je kinderen '

' nou , ik hoef ze niet. Het moet van mijn SUPEREGO '

jij hebt iig wel een superego SHE

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:51 schreef SHE het volgende:
' waarom wil je kinderen '

' nou , ik hoef ze niet. Het moet van mijn SUPEREGO '

Is dat in jouw geval niet een overtuigend argument?

Niemand zou er raar van opkijken idd

Ik moet kinderen, dan heb ik elke ochtend ontbijt op bed

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:49 schreef ChillBillzzz het volgende:
Sex(wens) is een drift, komt vanuit je SUPEREGO!
Je wil het of je wil het niet.....

Das toch ook net zo als je een kind wil? Komt ook vanuit je superego.....
[..]

Easy, Dr. Freud

Seks hebben is iets natuurlijks (biologisch)
Kinderen krijgen is iets natuurlijks (biologisch)

Eventueel een kinderwens hebben is ook iets natuurlijks (biologisch)

Maar een kinderwens hebben an sich is niet zómaar natuurlijk (vanzelfsprekend)

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:55 schreef Principessa.Farfallus het volgende:
Ik moet kinderen, dan heb ik elke ochtend ontbijt op bed

dat kreeg mijn moeder alleen op zaterdag

O dan was jij niet zo goed afgericht

altijd al een eigen mening gehad

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:55 schreef Principessa.Farfallus het volgende:
Ik moet kinderen, dan heb ik elke ochtend ontbijt op bed

Uh, wat dacht je van ontbijt in bed? En jij mag de lakens verschonen.

Het is niet soft, het is juist zo'n beetje de meest rauwe emotie die er bestaat. Een overweldigende liefde tot op het bot die je opvreet met huid en haar, een verliefdheid die niet overgaat, een oergevoel dat er iemand bestaat voor wie je alles zou doen tot aan je leven geven, dat is niet lief. Dat is bloed en staal en tanden en klauwen. En heel veel liefde daardoorheen geweven <------

Vivi ik pak hier even jou stukje erbij.

Jeumig hoe het hier staat, heb spontaan tranen in mijn ogen.
Heel erg herkenbaar.
Het stukje wat ik nu even zwart en dikgedrukt gemaakt hebt.
Dat gevoel van je leven geven, dat hebben marco en ik gehad toen het noodlot pas gebeurde, en soms heel soms bekruipt mij dat gevoel nog steeds.

Maar deze woorden, dat gevoel, die emotie het klopt als een bus.
Respect!!!

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:59 schreef loveli het volgende:

[..]

Uh, wat dacht je van ontbijt in bed? En jij mag de lakens verschonen.

Gevulde eieren als ontbijt, omdat we echt iets wilden koken en dat het enige was wat we konden. Mét koffie! In een kopje met een bloemetje aan het oor getaped.
En dat moet je dan lief vinden, en lekker vinden en met smaak opeten op je nuchtere maag en als je dan klaar bent met eten mag je de klodders uitgedroogde mayo en eigeel van de keukenkastjes en de trapleuning schrapen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:07 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Gevulde eieren als ontbijt, omdat we echt iets wilden koken en dat het enige was wat we konden. Mét koffie! In een kopje met een bloemetje aan het oor getaped.
En dat moet je dan lief vinden, en lekker vinden en met smaak opeten op je nuchtere maag en als je dan klaar bent met eten mag je de klodders uitgedroogde mayo en eigeel van de keukenkastjes en de trapleuning schrapen.

En jij staat dus echt met een grijns van oor tot oor die trap schoon te maken??
Waarom geloof ik dat niet helemaal?

sarcasme, jeweetsch

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:09 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

En jij staat dus echt met een grijns van oor tot oor die trap schoon te maken??
Waarom geloof ik dat niet helemaal?

Nee ik stond met een grijs te kijken naar hoe mijn ouders van mijn fantastische zelfgemaakte ontbijt op bed aan het genieten waren.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:12 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Nee ik stond met een grijs te kijken naar hoe mijn ouders van mijn fantastische zelfgemaakte ontbijt op bed aan het genieten waren.

hahahahaha

Denk alleen dat zij naderhand niet echt met een grijns die trap aan het schoonmaken waren.

Maar zoals ik al zij, het ouderschap wordt hier heb ik het idee behoorlijk geromantiseerd.
Maar ik kan er naast zitten.

niet door mij hoor

quote:

Op woensdag 12 november 2008 14:28 schreef motorbloempje het volgende:
het valt misschien voor sommigen in het niet bij mensen die niets liever willen dan zo'n kleintje krijgen en opvoeden, maar voor mij persoonlijk is het niet leuk als zij er elke keer weer naar vraagt.

Laatst heeft ze beloofd het niet meer te doen en begon ze ineens 'dat ze het allemaal wel snapte, en dat als zij het over mocht doen.. etc', maar ik wéét gewoon, ik ken haar als mn broekzak, dat ze dolgraag oma wil worden en dat ze nu om mij te 'sussen' maar doet alsof ze 't niet erg vind, van het ene op het andere moment

moeders

Dat heeft mijn moeder tien jaar lang gedaan. En ik heb haar tien jaar lang gezegd dat ze best oma van mijn drie katten mocht worden. Ik heb er nooit een nacht minder om geslapen, eigenlijk. Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd dat als ze zo graag oma wilde worden ze maar een gesprek met mijn broertje moest aanknopen, want dat ze van mij niks hoefde te verwachten . Of een extra dochter met kinderen moest adopteren.

Komzeg, een beetje kinderen van mij lopen afdwingen .

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:28 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat heeft mijn moeder tien jaar lang gedaan. En ik heb haar tien jaar lang gezegd dat ze best oma van mijn drie katten mocht worden. Ik heb er nooit een nacht minder om geslapen, eigenlijk. Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd dat als ze zo graag oma wilde worden ze maar een gesprek met mijn broertje moest aanknopen, want dat ze van mij niks hoefde te verwachten . Of een extra dochter met kinderen moest adopteren.

Komzeg, een beetje kinderen van mij lopen afdwingen .

Ik zou later wel graag een kindje willen. Mijn moeder grijpt dat juist aan om elke vrijgezelle kerel in haar kennissenkring aan mij op te hemelen en op te dringen in de hoop dat een van die exemplaren de gelegenheid krijgt om een passievrucht in mijn baarmoeder te planten.
Want ze wil zo graag dat ik ook gelukkig word. . .

Nos!!!

ik gelukkig wordT??

huuuu

Mijn moeder stond met tranen in mijn ogen toen ik met mijn wederhelft op de stoep stond. Ze zei niks, maar ik kon gewoon zien dat ze dacht "misschien word ik toch nog wel oma, ooit . "

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:39 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik heb mijn mama nog steeds nodig hoor. En ik ben 34. Dat merk ik steeds meer nu ik besef dat ik haar niet lang meer ga hebben.

Waarom wij kinderen wilden... geen idee, we wilden het allebei en dat was dat.
Moet je denk ik ook niet te lang over nadenken want er zijn altijd wel redenen te bedenken om het niet te doen.

Overigens heb ik best wel wat bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, prima hoor.
Zal ik nooit raar tegen aan kijken ieder zijn ding toch.

Nouja, moeders zijn niet altijd even tactvol, maaaaaaaarrrr vergeet niet dat zij dus vooral moeder zijn. En dus weten hoe het is. Niet dat dat een excuusbrief geeft om kinderen te gaan afdwingen oid zoals k_i_m schetst maar ik kan wel begrijpen waar het vandaan komt.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:41 schreef motorbloempje het volgende:
Nos!!!

ik gelukkig wordT??

huuuu

Huuuu!!! Ik heb het aangepast!

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:28 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat heeft mijn moeder tien jaar lang gedaan. En ik heb haar tien jaar lang gezegd dat ze best oma van mijn drie katten mocht worden. Ik heb er nooit een nacht minder om geslapen, eigenlijk. Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd dat als ze zo graag oma wilde worden ze maar een gesprek met mijn broertje moest aanknopen, want dat ze van mij niks hoefde te verwachten . Of een extra dochter met kinderen moest adopteren.

Komzeg, een beetje kinderen van mij lopen afdwingen .

Ik heb een keer tegen mijn honden gezegd dat ze maar naar 'oma' moesten gaan om een snoepje te vragen. Dat doe ik nooit weer. Ze keek zo gekwetst.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:42 schreef Jarno het volgende:
Nouja, moeders zijn niet altijd even tactvol, maaaaaaaarrrr vergeet niet dat zij dus vooral moeder zijn. En dus weten hoe het is. Niet dat dat een excuusbrief geeft om kinderen te gaan afdwingen oid zoals k_i_m schetst maar ik kan wel begrijpen waar het vandaan komt.

Tuurlijk, dat begrijp ik ook heus wel. Ik kan er ook heel goed met haar over praten. Het is gewoon soms schattig en soms rete irritant. Ik ben namelijk nu óók gelukkig. Maar goed, da's weer een heel andere discussie. :-)

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:57 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Lekkere insteek voor een relatie zeg.

Nou mijn kind gaat ook voor mijn man en dat lijkt me logisch eigenlijk.
Mijn man verkiest mijn dochter ook boven mij en dat vind ik prima.

Ik schets nu namelijk even een papa/mama die zijn/haar kind misbruikt, voor wie zou jij dan als partner kiezen, voor die partner die je kind misbruikt of voor je kind.... juist en daar hebben we het nu over.
Dat is niet te vergelijken de liefde voor je partner of voor je kind.

Zo denk ik ook dat je het verlies van een partner wel te boven komt, maar het verlies van een kind is heel anders dat gevoel zit veel dieper het is namelijk je eigen vlees en bloed.

Mijn kids gaat voor alles!

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:53 schreef marlieske het volgende:

[..]

Nou mijn kind gaat ook voor mijn man en dat lijkt me logisch eigenlijk.
Mijn man verkiest mijn dochter ook boven mij en dat vind ik prima.

Ik schets nu namelijk even een papa/mama die zijn/haar kind misbruikt, voor wie zou jij dan als partner kiezen, voor die partner die je kind misbruikt of voor je kind.... juist en daar hebben we het nu over.
Dat is niet te vergelijken de liefde voor je partner of voor je kind.

Zo denk ik ook dat je het verlies van een partner wel te boven komt, maar het verlies van een kind is heel anders dat gevoel zit veel dieper het is namelijk je eigen vlees en bloed.

Om jou voorbeeld even door te trekken.
Hoe vaak komt het niet voor dat pa dochterlief verkracht en ma weet er van en doet niks maar beschermd wel pa?
Dan stel je toch echt je man boven je kind.
Zeer extreem voorbeeld, maar open deur.

Hoe komt het dan dat je vaker leest dat de ouders een brand het overleven maar de kids niet?
Het klinkt hard maar wanneer man en vrouw het overleven komen er waarschijnlijk weer "nieuwe" kids en daarmee weer de "zekerheid" van het veiligstellen van de genen.....

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:53 schreef marlieske het volgende:

[..]

Nou mijn kind gaat ook voor mijn man en dat lijkt me logisch eigenlijk.
Mijn man verkiest mijn dochter ook boven mij en dat vind ik prima.

Ik schets nu namelijk even een papa/mama die zijn/haar kind misbruikt, voor wie zou jij dan als partner kiezen, voor die partner die je kind misbruikt of voor je kind.... juist en daar hebben we het nu over.

Nee daar hadden we het niet over, daar begin jij nu over.
Ik zou bovendien een partner die willekeurig welk kind misbruikt sowieso de deur uitzetten, daar heb ik helemaal geen eigen kind voor nodig.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:58 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Om jou voorbeeld even door te trekken.
Hoe vaak komt het niet voor dat pa dochterlief verkracht en ma weet er van en doet niks maar beschermd wel pa?
Dan stel je toch echt je man boven je kind.
Zeer extreem voorbeeld, maar open deur.

Dat voorbeeld gaf ik toch ook?
naja vandaar dus dat ik aangeef dat ik de eerdere reactie's op de post van Vivi niet zo begreep.
Tuurlijk gaat je kind voor.

en MM tuurlijk zet je zulke kerels de deur uit, maar daar had ik het dus ff niet over ik had het over het verschil tussen de liefde die je voelt voor je partner cq kind.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 16:05 schreef marlieske het volgende:

[..]

Dat voorbeeld gaf ik toch ook?
naja vandaar dus dat ik aangeef dat ik de eerdere reactie's op de post van Vivi niet zo begreep.
Tuurlijk gaat je kind voor.

en MM tuurlijk zet je zulke kerels de deur uit, maar daar had ik het dus ff niet over ik had het over het verschil tussen de liefde die je voelt voor je partner cq kind.

Naja ik zie niet wat jouw voorbeeld met liefde voor je kind vs liefde voor je partner te maken heeft.
Als je een misbruikende/mishandelende partner de deur niet uit zet ben je gewoon niet helemaal lekker in je echoputje. Ook als je zelf niet eens kinderen hebt.

Als we het hebben over brand en wie red je dan is het wat anders. Maar ook daar is de keuze voor degene die het meest afhankelijk is (meestal toch het kind) vrij makkelijk gemaakt lijkt me.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 16:11 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Naja ik zie niet wat jouw voorbeeld met liefde voor je kind vs liefde voor je partner te maken heeft.
Als je een misbruikende/mishandelende partner de deur niet uit zet ben je gewoon niet helemaal lekker in je echoputje. Ook als je zelf niet eens kinderen hebt.

Als je even op had gelet had je ook kunnen zien dat ik reageerde op een quote van iemand die dat verschil in liefde tussen partner/kind niet begreep.

Dit was de oorspronkelijke tekst waarop netsplitter op reageerde:
Nou, dit dus. En hoe veel ik ook van een vent kan houden, zó veel is het nooit.
Netsplitter zei hierop: Lekkere insteek voor een relatie zeg.

Met mijn "echoputje" is namelijk niets mis. Zou de vent die mijn kind aan zou raken namelijk niet buiten zetten maar trappen

quote:

Op woensdag 12 november 2008 16:15 schreef marlieske het volgende:

[..]

Als je even op had gelet had je ook kunnen zien dat ik reageerde op een quote van iemand die dat verschil in liefde tussen partner/kind niet begreep.
Met mijn "echoputje" is namelijk niets mis. Zou de vent die mijn kind aan zou raken namelijk niet buiten zetten maar trappen

jij misschien, maar zo voorzichzelfsprekend is die moeder/kind liefde niet.
Zoals ik al aangaf in m'n voorbeeld.

Ik wil niet lullig doen trouwens, maar de TT is waarom kinderen.

En dus niet waarom geen kinderen, want daar zijn al tien miljoen topics over die altijd in hetzelfde welles nietes argumenten gezeur eindigen. Ze wil weten wat voor mensen een reden is om het wél te doen, zodat ze zelf kan bedenken of ze er ook een keer aan wil. De argumenten voor het niet doen weet ze zelf ook wel, want ze heeft geen kinderen.

Dus.

Goeie post Kim.

+ 1 constructief.

Ik zou graag een kindje willen omdat ik me niet compleet voel zonder. Vanaf jongs af aan heb ik al zo'n oergevoel dat ik 'ooit later kinderen zou willen'. En waarom? Een gevoel is moeilijk te verwoorden, maar misschien komt mijn kinderwens voort uit de drang om iets van mezelf achterlaten op deze aardkloot.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:28 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat heeft mijn moeder tien jaar lang gedaan. En ik heb haar tien jaar lang gezegd dat ze best oma van mijn drie katten mocht worden. Ik heb er nooit een nacht minder om geslapen, eigenlijk. Ik heb ook wel eens tegen haar gezegd dat als ze zo graag oma wilde worden ze maar een gesprek met mijn broertje moest aanknopen, want dat ze van mij niks hoefde te verwachten . Of een extra dochter met kinderen moest adopteren.

Komzeg, een beetje kinderen van mij lopen afdwingen .

Absurd inderdaad!!

Maar precies het tegenovergestelde is ook niet leuk hoor. Gaan vertellen dat je zwanger bent, en je moeder wordt kwaad omdat ze zichzelf nog te jong vind om oma te worden, en je pa gaat zitten lullen over zijn nieuwe caravan zonder dat er sprake was van een felicitatie of iets dergelijks.

Ik zie wel of ik oma word, voor mij hoeft het niet. Maar ja, ik had ook eigenlijk geen kinderwens.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 16:47 schreef Vivi het volgende:
Goeie post Kim.

Nouja, het is ook een beetje eigenbelang, want ik vind het gewoon heel leuk om te lezen hoe mensen tot hun keuze gekomen zijn. Voor mijzelf was het ook een lastig onderwerp tot ik eindelijk de knoop doorhakte. Juist mede dankzij het meelezen in OUD en "zien" hoe het ook kan (je kan heus nog wel eens stappen of een avondje naar de bioscoop of op vakantie als je een kind hebt . ) heb ik die knoop door kunnen hakken.

Als je niet dat oermoeder gevoel hebt is het gewoon de moeilijkste keuze van je leven. Je kan gewoon niet inschatten wat voor impact het op je leven heeft, behalve de duidelijke dingen zoals slaaptekort en niet meer zomaar de deur achter je dichttrekken. Het is nog veel meer dan dat. En dat maakt angstig, en dus de keus moeilijk. Ik smelt niet van andermans baby, kan ik dan wel goed voor mijn eigen kind zorgen straks? Ik weet niet wat ik allemaal met een baby moet doen om er goed voor te zorgen, wie gaat mij dat vertellen? Hoe werkt alles, paniek! .

quote:

Op woensdag 12 november 2008 17:26 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Nouja, het is ook een beetje eigenbelang, want ik vind het gewoon heel leuk om te lezen hoe mensen tot hun keuze gekomen zijn. Voor mijzelf was het ook een lastig onderwerp tot ik eindelijk de knoop doorhakte. Juist mede dankzij het meelezen in OUD en "zien" hoe het ook kan (je kan heus nog wel eens stappen of een avondje naar de bioscoop of op vakantie als je een kind hebt . ) heb ik die knoop door kunnen hakken.

Als je niet dat oermoeder gevoel hebt is het gewoon de moeilijkste keuze van je leven. Je kan gewoon niet inschatten wat voor impact het op je leven heeft, behalve de duidelijke dingen zoals slaaptekort en niet meer zomaar de deur achter je dichttrekken. Het is nog veel meer dan dat. En dat maakt angstig, en dus de keus moeilijk. Ik smelt niet van andermans baby, kan ik dan wel goed voor mijn eigen kind zorgen straks? Ik weet niet wat ik allemaal met een baby moet doen om er goed voor te zorgen, wie gaat mij dat vertellen? Hoe werkt alles, paniek! .

help, straks eindig ik net als jij

met een kind dus

heel herkenbaar, naast mijn andere redenen om kinderloos te willen blijven

maar dit soort topics zijn gewoon leuk om mee te lezen en te praten

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:10 schreef Viking84 het volgende:

Oorspronkelijke OP van SHE:

Waarom heb jij gekozen voor kinderen?
Was het een bewuste keuze, heb je de natuur zijn gang laten gaan, of is er echt sprake van family planning bij jou en je partner?

Ik heb nooit gewacht op het 'oergevoel' of het 'instinct', omdat ik eigenlijk wel voorvoelde dat die signalen aan mijn deur voorbij zouden gaan. Ik ben geen 'gevoelsmens' in die zin, ik geloof ook niet in vrouwelijke intuïtie - ik heb er nooit last van, in elk geval.

Voor mij was de keuze om kinderen te krijgen een typisch geval van kopieergedrag. Ik dacht: 'Als miljarden vrouwen op deze wereld daarin een (deel van) hun levensvervulling zien, dan zal ik toch geen uitzondering zijn?' Het leek me gewoon een logische stap. Géén kinderen krijgen is gekker/afwijkender/onorthodoxer dan wél meegaan in die stroom, en ik ben nu eenmaal van mening dat mensen erg op elkaar lijken, dat zoiets als een 'uniek' mens eigenlijk niet bestaat (als het gaat om dit soort levensbeslissingen), dus met die gedachte heb ik me eraan gewaagd.

Niks heroïsch, dus. Maar ook niks om me voor te schamen, vind ik. Voor mij (en voor heel veel mensen) heeft de situatie waarin ik zelf ben opgegroeid een soort voorbeeldfunctie gehad. Het gezin dat wij vroeger vormden, was in mijn ogen bijzonder leuk en inspirerend, en ik wilde zelf ook graag zo'n 'unit' vormen. Daarbij heb ik natuurlijk ver vooruit gekeken: Hoe ziet mijn leven eruit als ik dertig ben, veertig, vijftig? En daarbij zag ik zo'n soort gezin voor me: een clubje mensen (ik heb 3 kinderen) dat een extreem hechte band heeft en dat voor mij het centrum van de wereld vormt.

Die wens is uitgekomen. Ik heb nu zo'n gezin, en het is inderdaad heel bijzonder. Bij het eerste kind heb ik gewoon mijn ogen dichtgedaan en gedacht: 'Springen!', bij de twee andere kinderen was er sprake van family-planning. Ik geloof niet dat ik ooit - toen ik nog geen kinderen had - bang ben geweest om alleen oud te moeten worden, maar dat komt omdat ik heel erg van mijn werk houd. Ik denk dat ik zonder kinderen ook heel gelukkig had kunnen worden. Op het gebied van zelfvervulling schiet mijn leven nu soms tekort; kinderen zuigen veel energie en maken het leven chaotisch en versnipperd, en ik kan me voorstellen dat mensen die hun werk (of reizen, of wat dan ook) als een levensmissie zien, liever geen kinderen krijgen.

Het blijft dus wel een rare keuze, vooral omdat je van tevoren echt niet kunt inschatten in welke zin je leven erdoor verandert. En de verandering is definitief, dat maakt het een beetje eng. Maar ook heel avontuurlijk. Daar kan geen reis naar donker Afrika tegenop!

Wat me opvalt bij vrouwen om me heen: het merendeel is gelukkig met de keuze om kinderen te krijgen, al is het vaak genoeg tobben en zwoegen. De vrouwen die er minder gelukkig mee zijn (en dat zullen ze nooit hardop zeggen, maar het straalt er vaak gewoon vanaf) zijn de heel egocentrische persoonlijkheden die zichzelf als het middelpunt van het universum beschouwen, en die uiteindelijk niet in staat blijken om een stap opzij te doen. Voor kinderen móet dat, of je wilt of niet. Ik ben zelf ook een behoorlijke egoïst, maar ik ben er wel in geslaagd die verantwoordelijkheid op me te nemen (tot mijn eigen verbazing, eerlijk gezegd) en daar ben ik ook wel trots op. Met kinderen kun je minder op jezelf gefocust zijn, het ouderschap is echt een les in dienstbaarheid en beschikbaarheid (naast alle bijzondere, leuke en onvergetelijke dingen die er natuurlijk ook bij horen), maar in mijn ogen is dat het leven. Zo hoort het te gaan; het kan volgens mij niet de bedoeling zijn dat je 70 of 80 jaar lang naar je eigen navel zit te staren.

Om een beetje melodramatisch te eindigen: kinderen maken het leven, die hele cyclus, compleet. Bij de middelste fase horen kinderen - het maakt dat je terugkijkt op je eigen kindertijd en jeugd, dat je met andere ogen gaat kijken naar je ouders, en dat je jezelf ook beter begrijpt. Het is alsof je terugbladert door je leven, en tegelijkertijd blader je samen met je kinderen ook vooruit. Het heeft iets overkoepelends, het ouderschap. Iets dat diepte geeft aan het leven.

(Waarbij ik wel wil opmerken dat werk of reizen ook diepte kunnen geven, hoor. Maar ik ben een traditioneel iemand, ben ik bang. Ik hou van traditie, van klassieke levensfases, van het idee dat de zin van het leven zich misschien wel precies dáár bevindt: in het doodgewone leven zoals mensen dat al eeuwen leiden en waarvan je de diepere betekenis pas begrijpt als je je eraan overgeeft.)

quote:

Op woensdag 12 november 2008 15:42 schreef k_i_m het volgende:
Mijn moeder stond met tranen in mijn ogen toen ik met mijn wederhelft op de stoep stond. Ze zei niks, maar ik kon gewoon zien dat ze dacht "misschien word ik toch nog wel oma, ooit . "

Zie je, daar heb je het al: 'als je eenmaal de juiste man hebt, nou, dan wil je wel kinderen'

quote:

Op woensdag 12 november 2008 17:48 schreef Nadine26 het volgende:
De vrouwen die er minder gelukkig mee zijn (en dat zullen ze nooit hardop zeggen, maar het straalt er vaak gewoon vanaf) zijn de heel egocentrische persoonlijkheden die zichzelf als het middelpunt van het universum beschouwen, en die uiteindelijk niet in staat blijken om een stap opzij te doen.

Of juist degenen die hartstikke dienstbaar zijn en zich voortdurend te kort voelen schieten.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 18:20 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Zie je, daar heb je het al: 'als je eenmaal de juiste man hebt, nou, dan wil je wel kinderen'

Ik zal het je sterker vertellen... In mijn geval ging dat wel degelijk op

Toen ik met ex samenwoonde en getrouwd was wilde ik gewoon echt absoluut geen kinderen. Een ongelukje zou zeker weten tot abortus geleid hebben. Ik zag mezelf gewoon niet met kinderen en het was niks voor mij.
Relatie ging over, paar maanden later lig ik bij Swets op de bank en als een flits was er ineens 'nu en met jou wil ik wel kinderen' Altijd makkelijk als je weet dat je nieuwe vlam bijna onvruchtbaar is en als je zelf steeds hebt gezegd dat je ze niet wilde en dat onze match wat dat betreft wel lekker makkelijk was.

Maar goed, na die flits bleef die gedachte terugkomen.. en het resultaat is ondertussen wel bekend..

Ik geloof best dat het in jouw geval wel opgaat. Alleen maakt dat niet direct dat het tegengestelde ook zo is: dat als je geen kinderen wilt met een man, dat het dan een slechte relatie is. En ik heb weleens het idee dat er mensen zijn die er echt zo over denken

Het mooie is idd dat je niet meer een uiteinde van iets bent, maar een schakel. Tussen verleden en toekomst.

En wat ik ook nog kwijt wilde; Túúrlijk is het, objectief gezien, leuker om lekker vaak te gaan stappen, te shoppen, te reizen of een middagdutje te doen en weet ik wat nog meer wanneer het je uitkomt.

Ik ga echt niet voor mijn eigen lol middagen hangen tussen de geitjes of herfstblaadjes verzamelen in het bos. Maar het is een nieuw en mooi iets om te kunnen genieten van een ander die daar van geniet. Van dingen die jezelf nooit zou kiezen. Kun je nagaan hoe leuk het is om een kind te hebben, dat het al die dingen compenseert.

Vief, maar je kunt natuurlijk ook gewoon af en toe met je neefje naar het bos
Ik vind het geweldig, schildpadjes kijken met mijn neefje van twee

quote:

Op woensdag 12 november 2008 19:39 schreef ColdFeet het volgende:
Ik geloof best dat het in jouw geval wel opgaat. Alleen maakt dat niet direct dat het tegengestelde ook zo is: dat als je geen kinderen wilt met een man, dat het dan een slechte relatie is. En ik heb weleens het idee dat er mensen zijn die er echt zo over denken

In mijn geval ging het ook op .

Als ik een andere man had getroffen had ik wellicht nog niet over dit onderwerp nagedacht. Dat is niet slecht, maar gewoon anders, wat mij betreft.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 19:26 schreef E.T. het volgende:

[..]

Ik zal het je sterker vertellen... In mijn geval ging dat wel degelijk op

Toen ik met ex samenwoonde en getrouwd was wilde ik gewoon echt absoluut geen kinderen. Een ongelukje zou zeker weten tot abortus geleid hebben. Ik zag mezelf gewoon niet met kinderen en het was niks voor mij.
Relatie ging over, paar maanden later lig ik bij Swets op de bank en als een flits was er ineens 'nu en met jou wil ik wel kinderen' Altijd makkelijk als je weet dat je nieuwe vlam bijna onvruchtbaar is en als je zelf steeds hebt gezegd dat je ze niet wilde en dat onze match wat dat betreft wel lekker makkelijk was.

Maar goed, na die flits bleef die gedachte terugkomen.. en het resultaat is ondertussen wel bekend..

Hier ook zoeen. F. wilde met zijn vorige vriendin (:W Vicky ) ook geen kinderen. En met mij wel.
_{En dat was achteraf goed aangevoeld dus, die relatie hield ook geen stand.}

Oh, en nee... natuurlijk is dat geen 'regel' en het betekent ook niet dat als het niet zo werkt, dat je dan een slechte relatie hebt.
Sommige mensen willen gewoon geen kinderen, van niemand...

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:59 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Kinderen zijn toch geweldig?
Foto's van kinderen toch ook?
Of geldt dat alleen voor eigen kroost?

Ehm nee... Ik ben gek op kinderen van anderen. Ook op foto's van kinderen van anderen.
Alleen foto's van stront, snot en haha bierflesjes-sigaretten-en-andere-humor-foto's zijn niet zo heel erg aan mij besteed.

Oh en Viev... zo natuurlijk is dat niet hoor.
Ik heb een hekel aan shoppen en reizen doe je mij ook niet echt een plezier mee hoor.
Ik reis meer dan genoeg voor mijn werk en ik ben altijd blij dat ik gewoon weer thuis ben. Reizen met kind hoeft van mij ook niet per se en stappen hoeft van mij ook niet wekelijks.
Nu zo af en toe eens, keurig gedoseerd, is voor mij dus gewoon prima.

Over partnerkeuze en kinderwens:
Ik een aantal relaties gehad met mannen (of jongens...) met wie ik absoluut geen kinderen wilde, maar toen was ik er zelf ook nog niet aan toe. Op mijn 32e ontmoette ik mijn huidige liefde, en hij voelde echt als de ware. Als de man van mijn leven. Van hem wilde ik erg graag een kind.
Maar godverdegodver, hij wist het allemaal nog niet, of hij dat ook wel wilde. Het is een heel (voor mij erg pijnlijk en verdrietig) proces geweest, maar toen ik 36 was heb ik hem voor de keus gesteld: óf jij durft te kiezen voor een kind, óf ik durf te kiezen voor mijn kinderwens.
Met andere woorden, mijn kinderwens werd met het stijgen der jaren ( ) zó heftig en niet meer te onderdrukken, dat ik echt bereid was (weliswaar met pijn in mijn hart) om de relatie met mijn grote liefde op te geven. Gelukkig heeft het niet zo ver hoeven komen.

Ik ben nu zeven jaar samen met m'n vriend, we hebben het fijn samen maar ons ook zeker door de mindere tijden moeten slepen. Het is niet altijd goed gegaan, maar uiteindelijk kozen we toch steeds voor elkaar.
Ik zie dit als een kroon op onze relatie.

Ik had tot een jaar geleden nog helemaal geen kinderen in gedachten, maar ineens begint het te kriebelen, met de pil gestopt en bijna meteen al raak. Het is allemaal wat sneller dan ik dacht maar ik ben er heel blij mee.

Het heeft wel invloed ja, de partner. Maar ik dacht bijvoorbeeld bij mijn ex altijd: "Ik wil wel kinderen, maar niet met jou" en mijn man dacht bij zijn ex precies hetzelfde. Maar dat waren ook relaties die op veel jongere leeftijd zijn aangegaan, waarbij dat in eerste instantie ook helemaal niet aan de orde was.

Toen wij elkaar leerden kennen waren we iets ouder en was het een onderwerp wat al snel ter sprake kwam. Had hij toen aangegeven absoluut geen kinderen te willen, had ik er waarschijnlijk de energie niet ingestoken. Hoe leuk ik hem ook vind. En andersom ook.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 20:35 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Hier ook zoeen. F. wilde met zijn vorige vriendin (:W Vicky ) ook geen kinderen. En met mij wel.
_{En dat was achteraf goed aangevoeld dus, die relatie hield ook geen stand.}

Dus stel: het loopt tussen jullie ook mis, dan hebben jullie dat verkeerd aangevoeld en hadden jullie beter niet samen een kind kunnen krijgen?


[ Bericht 0% gewijzigd door MinderMutsig op 12-11-2008 20:53:25 (Oeps, verkeerde PI!! :o) ]

@BE; ik spreek ook alleen voor mezelf hoor, dat is gewoon mijn gevoel erbij .

Oh ja, en ik wilde graag een kind van mezelf. Ik ben nml de vrouw van mijn leven .

Weet je dat ik deze vraag helemaal niet goed kan beantwoorden? Shame on deze moeder

Ik zou namelijk heel erg goed kunnen beargumenteren waarom ik geen kind zou hebben: een te onzeker inkomen in de kunst, te jong -destijds-, zeker niet gek op kinderen, eerder het tegendeel, nog nooit opgepast of een luier verschoond, een beroep waarbij het hollen of stilstaan is, en geen mogelijkheid tot parttime werken, te klein huis in een gevaarlijke buurt -toen-, gehecht aan veel rust en tijd voor mijzelf.

En toch wilde ik het. Het was me meer waard dan het gewicht van alle bezwaren hierboven. Maar ik kan geen reden geven waarom, wel een oorzaak.

Ik had een aantal medische toestanden achter de rug waardoor ik ineens bij een echo ijskoud te horen kreeg dat het er misschien niet meer inzat, kinderen. En toen sloeg het in als een bom, juist doordat ik niet meer zelf zou kunnen beslissen. Hierdoor realiseerde ik me dat ik dat vreselijk zou vinden. En merkte ik dat ik juist een enorm verlangen had naar een kind. Maar het blijft een gevoelskwestie, net zoals verliefdheid eigenlijk.

Hoe zou jij je bijvoorbeeld voelen als je morgen te horen kreeg: nou, je bent toch niet vruchtbaar, dus je hebt niets meer te kiezen. Opgelucht? Of anders?

quote:

Op woensdag 12 november 2008 20:54 schreef Laureline het volgende:
Hoe zou jij je bijvoorbeeld voelen als je morgen te horen kreeg: nou, je bent toch niet vruchtbaar, dus je hebt niets meer te kiezen. Opgelucht? Of anders?

Dat zegt volgens mij helemaal niets over je kinderwens.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 20:49 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Dus stel: het loopt tussen jullie ook mis, dan hebben jullie dat verkeerd aangevoeld en hadden jullie beter niet samen een kind kunnen krijgen?

Nee, natuurlijk niet. Maar ik denk zeker wel dat je het in sommige gevallen wel zo kan zien.
Niet alles is toch gelijk een wet van Meden en Perzen die voor alles en iedereen geldt?

quote:

Op woensdag 12 november 2008 20:58 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Dat zegt volgens mij helemaal niets over je kinderwens.

Ben ik met je eens.
Behalve als je eerste en enige gedachte dan is: ow, heerlijk, hoef ik me daar nooit meer zorgen over te maken, ik zal gelukkig nooit zwanger worden

quote:

Op woensdag 12 november 2008 21:17 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ben ik met je eens.
Behalve als je eerste en enige gedachte dan is: ow, heerlijk, hoef ik me daar nooit meer zorgen over te maken, ik zal gelukkig nooit zwanger worden

Het valt me op dat de meeste mannen zoiets hebben van "nou... gewoon...geinig enzo" en dat juist de VROUWEN het graag willen rationaliseren...

it's a world gone mad....

quote:

Op woensdag 12 november 2008 22:29 schreef Swetsenegger het volgende:
Het valt me op dat de meeste mannen zoiets hebben van "nou... gewoon...geinig enzo" en dat juist de VROUWEN het graag willen rationaliseren...

it's a world gone mad....

Dat komt misschien omdat vrouwen weten dat ze ondanks goed helpende mannen toch de primaire zorg voor de kinderen hebben.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 22:39 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat komt misschien omdat vrouwen weten dat ze ondanks goed helpende mannen toch de primaire zorg voor de kinderen hebben.

Dat komt omdat mannen weten dat ze ondanks goed onderwezen vrouwen toch het primaire inkomen moeten verzorgen.

En daar zijn wij jullie dankbaar voor! .

quote:

Op woensdag 12 november 2008 22:40 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Dat komt omdat mannen weten dat ze ondanks goed onderwezen vrouwen toch het primaire inkomen moeten verzorgen.

Juist, en voor die mannen verandert er dus niks, of weinig. Voor die vrouwen is het inderdaad even slikken om lange middagen tussen de geitjes door te brengen, zoals Vivi terecht zegt. Het is echt een beetje onzin om te denken dat vrouwen liever tussen de geiten staan dan dat ze een leuk beroep uitoefenen, of desnoods een minder leuk beroep waar ze voldoening uit halen. Eén van de nadelen van het moederschap (zeker van jonge kinderen) is dat je noodgedwongen een aantal jaren als peuter door het leven moet. Godzijdank gaat dat allemaal voorbij, maar ik ken niet één man die zijn goedbedoelde 'papadag'-regeling heeft verlengd - ik ken alleen maar mannen die niet wisten hoe snel ze terug moesten galopperen naar kantoor, en terecht, want we hebben het over volwassenen.

Ik denk dat mannen (of vaders) meer ruimte hebben voor zelvervulling of zelfontplooiing, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat de last van het primaire gezinsinkomen op hun schouders rust. Vrouwen (of moeders) hebben weer meer 'vrije tijd', in zo verre dat ze meestal parttime werken, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat die vrije tijd helemaal geen vrije tijd is, maar een tweede baan die het moederschap heet.

Beide partijen doen dus concessies. Maar ik denk dat die rationele benadering van veel vrouwen te maken heeft de enorme verandering die het moederschap voor hen meebrengt, juist omdat ze steeds vaker hoogopgeleid zijn en ze dus best carrière zouden willen maken, maar dat wordt wel ingewikkeld als je kinderen hebt. Mannen blijven gewoon carrière maken. De verandering is dus minder ingrijpend, en dus kunnen zij het zich veroorloven 'gevoelsmatig' voor kinderen te kiezen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 20:50 schreef Vivi het volgende:
Oh ja, en ik wilde graag een kind van mezelf. Ik ben nml de vrouw van mijn leven .

die ga ik onthouden!

Wat makkelijk, ik kan me zo aansluiten bij Nadine26 op deze en vorige pagina. Goed verwoord.

Wat overigens ook best een nadeel is aan kinderen is je lichaam na een bevalling.
ik wist wel dat mijn lijf zou veranderen maar ik herken mijn lichaam gewoonweg niet meer terug.
Uiteraard geld onderstaande niet voor iedereen maar het zijn dingen die kunnen voorkomen, sommige tijdelijk en andere blijvend.

Ik ben 27 en mijn buik ziet er uit als die van een bejaarde, met kleren aan lijkt het echt nog wel wat maar de huid is slap en zit onder de littekens.
Ook hebben veel vrouwen last van lichte of ernstigere vorm van incontinentie,aambeien, haaruitval , spataderen, tandverslechtering, overgewicht, zweten, vaginale problemen (vaak dankzei knip tijdens bevalling) en zo nog veel meer dingen.


Ik zeg niet dat ik niet voor kinderen zou hebben gekozen als ik dit van te voren wist, maar misschien wel iets om ook even bij stil te staan.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 18:28 schreef ShadyLane het volgende:
Of juist degenen die hartstikke dienstbaar zijn en zich voortdurend te kort voelen schieten.

Ja, klopt! Heel bezorgde ouders zijn erg, maar het aller ergste vind ik de hyperblije ouders (die zich schuldig voelen over de drie au pairs en die daarom op hun vrije woensdagmiddag veel te fanatiek met de bal gooien, uit schuldgevoel, omdat ze alles uit die ene middag willen halen, en dan is het wachten op het moment dat ze die bal snoeihard in het gezicht van hun jongste dochtertje knallen)... oh, je ziet heel wat interessante taferelen aan je voorbij trekken op het gemiddelde speelplein.

Van die laatste variant zie ik er de laatste tijd vrij veel. Vaders die met een indianentooi op hun kop in de nok van het klimgevaarte zitten (waarom??!!), moeders die op hun buik door de zandbak schuiven terwijl ze dierengeluiden maken... ik kan het niet aanzien. Allemaal compensatiegedrag, denk ik. Goedmaken wat ze verkeerd hebben gedaan. _{Maar voor de toeschouwers is zo'n vertoning natuurlijk wel heerlijk}

quote:

Op donderdag 13 november 2008 00:14 schreef snakelady het volgende:
Wat overigens ook best een nadeel is aan kinderen is je lichaam na een bevalling.
ik wist wel dat mijn lijf zou veranderen maar ik herken mijn lichaam gewoonweg niet meer terug.
Uiteraard geld onderstaande niet voor iedereen maar het zijn dingen die kunnen voorkomen, sommige tijdelijk en andere blijvend.

Ik ben 27 en mijn buik ziet er uit als die van een bejaarde, met kleren aan lijkt het echt nog wel wat maar de huid is slap en zit onder de littekens.
Ook hebben veel vrouwen last van lichte of ernstigere vorm van incontinentie,aambeien, haaruitval , spataderen, tandverslechtering, overgewicht, zweten, vaginale problemen (vaak dankzei knip tijdens bevalling) en zo nog veel meer dingen.


Ik zeg niet dat ik niet voor kinderen zou hebben gekozen als ik dit van te voren wist, maar misschien wel iets om ook even bij stil te staan.

Tell it like it is!!

Deze kwam goed hard aan hoor
Alhoewel mijn moeder er beter uit zag na haar bevalling. Ze was 10 kg lichter, had stevigere borsten en was zo aan het rennen en vliegen dat ze abs had waar ik jaloers op kan zijn.
Ze heeft me wel in geuren en kleuren verteld hoe fijn het was om mij ( 9 ponder ) eruit te wurmen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 23:13 schreef Nadine26 het volgende:

Ik denk dat mannen (of vaders) meer ruimte hebben voor zelvervulling of zelfontplooiing, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat de last van het primaire gezinsinkomen op hun schouders rust. Vrouwen (of moeders) hebben weer meer 'vrije tijd', in zo verre dat ze meestal parttime werken, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat die vrije tijd helemaal geen vrije tijd is, maar een tweede baan die het moederschap heet.

Mwoah, dit is ook maar relatief. Je bent als ouders beiden volwassen en kunt dus je eigen keuzes maken en prioriteiten stellen. Ik weet dat wij een uitzondering vormen, maar hier heeft mijn lief 3 volledige 'papadagen' (ik vind het een suffe term) en de rest van de dagen verdelen we de zorg.

En SHE, qua lijf: oudere moeders hebben iig minder kans op striae... _{Ik heb nog steeds een prima buil.}

Waar heb je die buil dan

Ze bedoelt denk ik buidel Koosje.

Hm ja, dat kan ook nog

quote:

Op donderdag 13 november 2008 02:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Van die laatste variant zie ik er de laatste tijd vrij veel. Vaders die met een indianentooi op hun kop in de nok van het klimgevaarte zitten (waarom??!!), moeders die op hun buik door de zandbak schuiven terwijl ze dierengeluiden maken... ik kan het niet aanzien. Allemaal compensatiegedrag, denk ik. Goedmaken wat ze verkeerd hebben gedaan. _{Maar voor de toeschouwers is zo'n vertoning natuurlijk wel heerlijk}

Om dat dan allemaal als compensatiegedrag weg te zetten, vind ik wat ver gaan. Er zijn ook gewoon ouders die het leuk vinden om lekker gek met hun kinderen te doen. Of tantes bijvoorbeeld

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:12 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Om dat dan allemaal als compensatiegedrag weg te zetten, vind ik wat ver gaan. Er zijn ook gewoon ouders die het leuk vinden om lekker gek met hun kinderen te doen. Of tantes bijvoorbeeld

Ik wilde het net zeggen. Ik zit nu al naar de speeltuinen uit te kijken, ik vind dat geweldig! Maar ik ben dan zo'n idioot die op z'n tijd nog steeds wel eens in een boom klimt enzo .

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:19 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Ik wilde het net zeggen. Ik zit nu al naar de speeltuinen uit te kijken, ik vind dat geweldig! Maar ik ben dan zo'n idioot die op z'n tijd nog steeds wel eens in een boom klimt enzo .

Heerlijk toch!
En je kunt je kind dan als excuus gebruiken nu

quote:

Op woensdag 12 november 2008 23:13 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Juist, en voor die mannen verandert er dus niks, of weinig.

Hou jij je nou maar bij bouqette reeks verhaaltjes, want van het echte leven heb je duidleijk geen kaas gegeten.

quote:

Voor die vrouwen is het inderdaad even slikken om lange middagen tussen de geitjes door te brengen, zoals Vivi terecht zegt. Het is echt een beetje onzin om te denken dat vrouwen liever tussen de geiten staan dan dat ze een leuk beroep uitoefenen, of desnoods een minder leuk beroep waar ze voldoening uit halen. Eén van de nadelen van het moederschap (zeker van jonge kinderen) is dat je noodgedwongen een aantal jaren als peuter door het leven moet. Godzijdank gaat dat allemaal voorbij, maar ik ken niet één man die zijn goedbedoelde 'papadag'-regeling heeft verlengd - ik ken alleen maar mannen die niet wisten hoe snel ze terug moesten galopperen naar kantoor, en terecht, want we hebben het over volwassenen.

Toch gek dat zeer recent onderzoek aantoont dat het meerdendeel van de vrouwen GRAAG minder werkt en een beetje tussen die geitjes gaat staan. Jammer dat ze geen onderzoek hebben gedaan naar mannen. Ik denk namelijk dat een groot gedeelte van de mannen GRAAG structureel minder zouden werken als dat financieel mogelijk was.

quote:

Ik denk dat mannen (of vaders) meer ruimte hebben voor zelvervulling of zelfontplooiing, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat de last van het primaire gezinsinkomen op hun schouders rust.

Nou wat een ruimte... 's morgens om 8 uur in de file met een doosje zelfgesmeerde bammetjes op de achterbank. Dan 8 uur lang Jiskefetiaanse kantoor 'humor' aanhoren om vervolgens om half 6 die zelfde file in te gaan met een leeg bakje op de achterbank. Jolijt alom.

quote:

Vrouwen (of moeders) hebben weer meer 'vrije tijd', in zo verre dat ze meestal parttime werken, en de prijs die ze daarvoor betalen is dat die vrije tijd helemaal geen vrije tijd is, maar een tweede baan die het moederschap heet.

Ja, en al die vaders doen verder he le maal niets naast die full time baan.

quote:

Beide partijen doen dus concessies. Maar ik denk dat die rationele benadering van veel vrouwen te maken heeft de enorme verandering die het moederschap voor hen meebrengt, juist omdat ze steeds vaker hoogopgeleid zijn en ze dus best carrière zouden willen maken, maar dat wordt wel ingewikkeld als je kinderen hebt.

Dat willen ze dus niet, zie recent onderzoek.

quote:

Mannen blijven gewoon carrière maken. De verandering is dus minder ingrijpend, en dus kunnen zij het zich veroorloven 'gevoelsmatig' voor kinderen te kiezen.

80% van de mannen komt nooit verder dan die kantoorbaan. Kom op zeg, alsof werken zaligmakend is.

Zelden zoveel stupide bullshit in 1 post gelezen.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:12 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Om dat dan allemaal als compensatiegedrag weg te zetten, vind ik wat ver gaan. Er zijn ook gewoon ouders die het leuk vinden om lekker gek met hun kinderen te doen. Of tantes bijvoorbeeld

Oh gelukkig, ik ben niet de enige die dat een rare opmerking vond.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 07:57 schreef SHE het volgende:

[..]

Tell it like it is!!

Deze kwam goed hard aan hoor
Alhoewel mijn moeder er beter uit zag na haar bevalling. Ze was 10 kg lichter, had stevigere borsten en was zo aan het rennen en vliegen dat ze abs had waar ik jaloers op kan zijn.
Ze heeft me wel in geuren en kleuren verteld hoe fijn het was om mij ( 9 ponder ) eruit te wurmen.

Daar staan toch wel een paar dingen tussen die je aan het denken zetten he?

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:06 schreef Lishe het volgende:
Ze bedoelt denk ik buidel Koosje.

_{BUIK, Koosje, BUIK, met een K. Typefout, snap je??? Je moet hier ook álles uitleggen.}

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:26 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Hou jij je nou maar bij bouqette reeks verhaaltjes, want van het echte leven heb je duidleijk geen kaas gegeten.
[..]

Toch gek dat zeer recent onderzoek aantoont dat het meerdendeel van de vrouwen GRAAG minder werkt en een beetje tussen die geitjes gaat staan. Jammer dat ze geen onderzoek hebben gedaan naar mannen. Ik denk namelijk dat een groot gedeelte van de mannen GRAAG structureel minder zouden werken als dat financieel mogelijk was.
[..]

Nou wat een ruimte... 's morgens om 8 uur in de file met een doosje zelfgesmeerde bammetjes op de achterbank. Dan 8 uur lang Jiskefetiaanse kantoor 'humor' aanhoren om vervolgens om half 6 die zelfde file in te gaan met een leeg bakje op de achterbank. Jolijt alom.
[..]

Ja, en al die vaders doen verder he le maal niets naast die full time baan.
[..]

Dat willen ze dus niet, zie recent onderzoek.
[..]

80% van de mannen komt nooit verder dan die kantoorbaan. Kom op zeg, alsof werken zaligmakend is.

Zelden zoveel stupide bullshit in 1 post gelezen.

eensch
vraag me af in welke wereld (of wat een kutleven) Nadine leeft/heeft

quote:

Op donderdag 13 november 2008 02:12 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Ja, klopt! Heel bezorgde ouders zijn erg, maar het aller ergste vind ik de hyperblije ouders (die zich schuldig voelen over de drie au pairs en die daarom op hun vrije woensdagmiddag veel te fanatiek met de bal gooien, uit schuldgevoel, omdat ze alles uit die ene middag willen halen, en dan is het wachten op het moment dat ze die bal snoeihard in het gezicht van hun jongste dochtertje knallen)... oh, je ziet heel wat interessante taferelen aan je voorbij trekken op het gemiddelde speelplein.

Van die laatste variant zie ik er de laatste tijd vrij veel. Vaders die met een indianentooi op hun kop in de nok van het klimgevaarte zitten (waarom??!!), moeders die op hun buik door de zandbak schuiven terwijl ze dierengeluiden maken... ik kan het niet aanzien. Allemaal compensatiegedrag, denk ik. Goedmaken wat ze verkeerd hebben gedaan. _{Maar voor de toeschouwers is zo'n vertoning natuurlijk wel heerlijk}

en jij denkt te kunnen bepalen dat een ouder die ontzettend gelukkig is met zijn/haar koter en die lekker los gaat in het park dit allleen doet uit compensatiedrang? Zo, vanaf een afstandje? Zoveel geluk en blijheid kán niet? iemand kan niet gewoon debiel doen met een kleuter van 4 die het ontzettend tof vindt als zn pa of ma lekker meedoet in plaats van passief op een bankje met een bouqetreeksje / NRC handelsblad gaat zitten en af en toe roept 'KIJK JE WEL UIT!!!!" en vervolgens weer verder leest


en jij bent vast de ideale moeder, niet?

quote:

Op donderdag 13 november 2008 00:14 schreef snakelady het volgende:
Ik ben 27 en mijn buik ziet er uit als die van een bejaarde, met kleren aan lijkt het echt nog wel wat maar de huid is slap en zit onder de littekens.

Vooral jonge moeders krijgen striae. Er zijn trouwens 2 soorten, de ene is afhankelijk van je eigen aanleg. Dus als je nu weinig striae hebt, zul je dat ook niet erg krijgen tijdens de zwangerschap. De tweede soort is minder leuk, die is hormonaal. Dan springt ergens aan het eind van de zwangerschap opeens je hele buik vol. Lichtpuntje: er zijn cremes die preventief werken. Merk kan ik opzoeken.

quote:

Ook hebben veel vrouwen last van lichte of ernstigere vorm van incontinentie,aambeien, haaruitval , spataderen, tandverslechtering, overgewicht, zweten, vaginale problemen (vaak dankzei knip tijdens bevalling) en zo nog veel meer dingen.

Aambeien en spataderen komen relatief gezien vaak voor, vaginale minder vaak, maar als je er last van hebt dan zal hetr je niet boeien dat het relatief zelfzaam is. Tandverslechtering wist ik niet, vind ik interessant om te horen. Wat ook nog vaak gebeurt is dat je voeten groter worden. Na de zwangerschap mag je een nieuwe collectie schoenen aanschaffen. En dan hebben we ook nog bekkeninsabiliteit om het lijstje compleet te maken.

quote:

Ik zeg niet dat ik niet voor kinderen zou hebben gekozen als ik dit van te voren wist, maar misschien wel iets om ook even bij stil te staan.

Als ze dit nou zouden vertellen bij biologie op de middelbare school, zou de jeugd dan voorzichtiger zijn?

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:52 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

eensch
vraag me af in welke wereld (of wat een kutleven) Nadine leeft/heeft

Ik zou haar dagboek even lezen

quote:

Op donderdag 13 november 2008 10:14 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Ik zou haar dagboek even lezen

Is dat die Nadine? Ow, die staat wel midden in het gewone leven

quote:

Op woensdag 12 november 2008 13:24 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ow, geweldig lijkt me dat Is ook iets dat ik absoluut wil doen als ik een kind zou krijgen. Dat zijn toch geweldige dingen om met je kind te doen

Das ook mijn droom, hihi, een roadtrip in een zelfingericht busje . Heb zelfs een keer _{een nogal jongensachtig} T-shirtje aangeschaft (toen ik zwanger was en nog niet wist dat Stella een meisje zou zijn ), waarop staat roadtrip .

Waarschijnlijk kan ze het ergens in maart aan, als mama en Stella gezellig op roadtrip gaan van Eindhoven naar Tilburg, of niet eens .

ooooow, deze

quote:

Op donderdag 13 november 2008 09:55 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

en jij denkt te kunnen bepalen dat een ouder die ontzettend gelukkig is met zijn/haar koter en die lekker los gaat in het park dit allleen doet uit compensatiedrang? Zo, vanaf een afstandje? Zoveel geluk en blijheid kán niet? iemand kan niet gewoon debiel doen met een kleuter van 4 die het ontzettend tof vindt als zn pa of ma lekker meedoet in plaats van passief op een bankje met een bouqetreeksje / NRC handelsblad gaat zitten en af en toe roept 'KIJK JE WEL UIT!!!!" en vervolgens weer verder leest


en jij bent vast de ideale moeder, niet?

Ik ben dus ook zo'n mafkees die samen met mijn dochter gek gaat doen in de speeltuin.
aangezien ik overdag thuis ben (werk 's avonds en/of in het weekend) heb ik niks te compenseren inderdaad, vind het gewoon leuk.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 07:57 schreef SHE het volgende:

[..]

Tell it like it is!!

Deze kwam goed hard aan hoor
Alhoewel mijn moeder er beter uit zag na haar bevalling. Ze was 10 kg lichter, had stevigere borsten en was zo aan het rennen en vliegen dat ze abs had waar ik jaloers op kan zijn.
Ze heeft me wel in geuren en kleuren verteld hoe fijn het was om mij ( 9 ponder ) eruit te wurmen.

Mijn moeder was 21 toen ze mij kreeg en 23 toen ze mijn broertje kreeg. Met haar buik is het nooit meer goedgekomen (los vel en striae). Zelf was ik 31 toen ik Stella kreeg, na drie weken moest ik nog 3 kilo kwijt, na 8 weken was alles eraf, geen striae en mijn buik wordt nog steeds met de week strakker (vanzelf, ik ben nog steeds niet aan het sporten, ook niet stiekem ). Het klopt dus _{hier dan hè} , hoe ouder tijdens de zwangerschap, hoe minder blijvende effecten op je buik .

nou je weet niet hoe snel 't gegaan zou zijn als je stella 10 jaar eerder kreeg natuurlijk. en of je buik over 10 jaar nog zo snel zou herstellen... ik durf het te betwijfelen!

Dat is hetzelfde als dat je niet kan beweren dat smeren met goedjes helpt om de striae te verminderen, je weet immers niet hoe het zou zijn gegaan zonder te smeren.

Ik kan me best vinden in Nadines post, hoor.
Ik roep ook altijd dat ik liever papa wil zijn dan mama. Niet alle vrouwen willen graag een 'klein baantje', hoor! En niet alle mannen hebben een saaie kantoorbaan en willen liever minder werken om bij de kinderen te zijn.
Een kind krijgen verandert meestal meer voor de vrouw dan voor de man. De man heeft het kind er leuk 'bij', terwijl de vrouw de meeste offers brengt. Zij 'moet' vaak minder werken, waarmee ze haar financieel-economische positie zwakker maakt. Verder heeft zij meestal gewoon de meest zorgtaken, waardoor ze continu moet worstelen tussen moeder zijn en werk, met het bijbehorende schuldgevoel.

Er zullen wel ouders zijn die alles 50/50 verdelen maar hetgeen ik om me heen zie is anders. Ik zie nooit jonge moeders op de vrijmibo. Maar de jonge papa's die zakken lekker door...om maar eens een klein voorbeeldje te noemen van het feit dat voor de vaders het minst verandert.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 10:30 schreef cinnamongirl het volgende:
Ik kan me best vinden in Nadines post, hoor.
Ik roep ook altijd dat ik liever papa wil zijn dan mama. Niet alle vrouwen willen graag een 'klein baantje', hoor! En niet alle mannen hebben een saaie kantoorbaan en willen liever minder werken om bij de kinderen te zijn.
Een kind krijgen verandert meestal meer voor de vrouw dan voor de man. De man heeft het kind er leuk 'bij', terwijl de vrouw de meeste offers brengt. Zij 'moet' vaak minder werken, waarmee ze haar financieel-economische positie zwakker maakt. Verder heeft zij meestal gewoon de meest zorgtaken, waardoor ze continu moet worstelen tussen moeder zijn en werk, met het bijbehorende schuldgevoel.

Er zullen wel ouders zijn die alles 50/50 verdelen maar hetgeen ik om me heen zie is anders. Ik zie nooit jonge moeders op de vrijmibo. Maar de jongepapa's die zakken lekker door...om maar eens een klein voorbeeldje te noemen van het feit dat voor de vaders het minst verandert.

Vind dit zo negatief klinken voor vaders eigenlijk.
klopt mijn man werkt meer dan ik, maar zodra hij thuis is gaat zijn aandacht naar de meiden, totdat ze op bed liggen, dan gaat zijn aandacht naar mij.
Maar in het weekend doet hij ook veel met de meiden en hij doet wat hij kan!
Hij zou graag 2 dagen bv thuis bij de kinderen willen zijn maar zijn werk staat het niet toe, we hebben het geprobeerd.

Maar als ik dit zo lees mag ik geloof ik enorm blij zijn met mijn man! ik durf zelfs te beweren dat ik het toch wel prettiger heb dan mijn man, hij zit nu hard te werken terwijl ik hier achter de pc met een bakje thee zit terwijl mijn jongste ligt te slapen en mijn oudste aan het spelen is.
Bah, wat heb ik het zwaar.

quote:

Op donderdag 13 november 2008 10:28 schreef bixister het volgende:
nou je weet niet hoe snel 't gegaan zou zijn als je stella 10 jaar eerder kreeg natuurlijk. en of je buik over 10 jaar nog zo snel zou herstellen... ik durf het te betwijfelen!

(Het is toch algemeen bekend dat de kans op striae groter is bij jongere mensen?)