je baas laten hangen?

Heerlijk topic

Toen ik nog technisch specialist was, had ik de verantwoording over de complete ondersteuning en het totale beheer van applicaties van klanten. Erg specifieke applicaties, dus daar werk je niet zomaar even iemand op in. Na een tijdje ging het me steeds meer tegenstaan, ook omdat de commercieel manager die mijn directe leidinggevende was een rasechte eikel was. Enkele spatjes van het bedrijf:

Ik had eens een paar dagen verlof aangevraagd. Ruim van tevoren, zodat het bedrijf erop kon inspelen. Ik heb die gast van een commercieel manager er nog een paar keer aan herinnerd, ja zou allemaal geen probleem zijn. Wat denk je, op de dag voordat ik met verlof zou gaan, komt die gast erachter dat hij niks geregeld heeft. Mijn verlof zou dan maar niet moeten doorgaan. Yeah right, ik heb het je gemeld, je eraan herinnerd en alles is in orde, en vervolgens zeg je dat je niets geregeld hebt. Moet ik daar dan de gevolgen van dragen?

Gevolg: de hele dag geen bezetting en achteraf allemaal woedende klanten.

Mijn vriendin moest eens geopereerd worden in het ziekenhuis. Logisch dat ik dan verlof aanvraag om die dag bij haar te kunnen zijn, dat was ook een verzoek van de arts vanwege narcose nawerkingen. Verlof aangevraagd en goedgekeurd. Op het moment supreme bleek echter dat die fijne commercieel productmanager weer niets had geregeld. Ik zou dan maar mijn verlof moteen intrekken. Had hij nog het lef om te vragen "of het wel noodzakelijk was dat ik bij mijn vriendin zou zijn die dag". Hee, dikke vinger he klootzak? Nou, of ik dan maar telefonisch bereikbaar wilde zijn voor het werk. Dat vond ik goed voor ernstige gevallen, niet voor "kan je dat en dat even voor me regelen" gevallen.

Gevolg: de hele dag gebeld worden met allerlei onzinverzoeken. Om 12:00 heb ik de telefoon uitgezet.

Ik heb me eens ziek moeten melden. Ineens een heleboel commotie, dat kon niet, ze hadden rekening met me gehouden, er waren dingen ingepland enz. En ik moest aangeven hoe lang ik nog ziek zou zijn! Op de tweede dag dat ik ziek was belden ze me uit bed. Ik moest en zou komen, want er was een probleem met een klant, ik was de enige die het kon oplossen enz. Dus in arren moede heb ik mijn verantwoordelijkheid genomen en ben ik gaan kijken wat er loos was. Bleek dat er helemaal niets aan de hand was, maar dat de fijne commercieel manager dat zo gespeeld had zodat ik zou komen werken. Had hij nog de gore moed om te zeggen "zie je wel dat je niet ziek bent?" terwijl ik daar zo ziek als een hond stond.

Gevolg: ik ben nog een paar dagen extra ziek geweest.

Uiteindelijk was ik het zo zat dat ik ergens anders ben gaan werken. Dus ik diende mijn ontslag in (nadat ik eerst mijn vakantie van drie weken goedgekeurd had gekregen ). De afspraak was dat ik al mijn verlof zou kunnen opnemen als ik terug zou komen om iemand anders in te werken. Het zal niemand verbazen dat ik in die periode ziek was.

Gevolg: niemand die mijn werk over kon nemen. Achteraf hoorde ik dat ze omdat ze niemand konden krijgen met die afdeling naar Amsterdam zijn moeten gaan en dat die commercieel manager mee is moeten verhuizen

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 11:20 schreef dyna18 het volgende:

[..]

Tip: beter je grenzen leren aangeven en nee durven zeggen.
Als jij niet stop zegt vind je baas het natuurlijk wel goed dat jij steeds diegene bent die moet overwerken.

Wat het niet rechtvaardigt. Iedereen kan ziek worden en iedereen heeft recht op een normale manier van werken, en daar moet de baas op letten.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 11:51 schreef vogeltjesdans het volgende:
Toen ik nog technisch specialist was,

Goed verhaal. Wat een teringlijer die manager. Wat ik er wel aan mis is een briefje naar zijn meerdere... Hij heeft moeten verhuizen, maar hij zit er nog wel steeds, om je opvolger het leven zuur te maken.

Wat een mooi topic! Ik heb vroeger wel vervelende baantjes gehad, maar zulke slechte werkgevers ben ik nog niet tegengekomen! Werken bij de Domino's is ook een beetje zo'n gevalletje van; de werkgever kan alles maken maar jij niet. Ik kreeg het minimum betaald, moest op vervelende tijden werken en de leidinggevenden daar stelden ook werkelijk niets voor, ze hadden zelf ook continu ruzie. Slechte zaak.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 12:01 schreef soylent het volgende:

[..]

Goed verhaal. Wat een teringlijer die manager. Wat ik er wel aan mis is een briefje naar zijn meerdere... Hij heeft moeten verhuizen, maar hij zit er nog wel steeds, om je opvolger het leven zuur te maken.

Er kwam uiteindelijk geen opvolger. De afdeling is gefuseerd met het hoofdkantoor in Amsterdam. En zijn meerdere? Het was een grote teringbende daar, dus als je klaagde werd alles met de mantel der liefde bedekt.

Via een uitzendbureau kwam ik terecht op de admininistratie van een groot warenhuis.

Al vanaf de eerste dag bleek dat een van mijn collega's echt geen zin had om mij in te werken. Nou gebeurt dat wel vaker dat je niet wordt ingewerkt, dus ik liet het er even bij. Na een paar weken had ik nog steeds geen idee wat ik moest doen en de betreffende collega vertelde mij zelfs letterlijk "ik ga je niets vertellen, je gaat toch weer weg", ja gek he? . Velen waren mij voor geweest schijnbaar.

Na nog een week of zo was ik het zo zat, dat ik ze op maandagmorgen heb gebeld en heb gezegd "ik kom niet meer", het uitzendbureau was niet blij, maar vlak daarna heb ik een vaste baan gevonden, dus boeien.

Bij een ander bedrijf ook een keer tijdens mijn proeftijd weggegaan. Ik zat nog op het werk en ben ''s middags naar huis gegaan om nooit meer terug te komen, wel gemeld bij de manager. Eigenlijk om dezelfde reden: totaal niet worden ingewerkt, ik kan mezelf redelijk redden, maar SOMMIGE dingen moeten je toch wel verteld worden. Als het nou echt een hele leuke baan was had ik het wel volgehouden, maar het was zo'n kutwerk (crediteurenadministratie). Had het zelf ook een beetje verkeerd ingeschat van te voren.

[ Bericht 12% gewijzigd door Karina op 21-08-2008 12:32:04 ]

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 11:14 schreef dyna18 het volgende:

[..]

Wat een lul zeg, dat je niet ter plekke weg bent gelopen ipv die week nog volmaken.

Dat kwam vooral door de manager. Dat was een aardige gast, nooit problemen mee gehad en alles was altijd bespreekbaar. Voor hem hebben we toen nog die week afgemaakt eigenlijk, als het om de eigenaar was gegaan hadden we waarschijnlijk al onze vrienden nog uitgenodigd voor een wild feest en 's nachts de hotelbar leeggezopen. (nu hebben we slechts met z'n 3en zitten zuipen )

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 12:16 schreef Karina het volgende:
Via een uitzendbureau kwam ik terecht op de admininistratie van een groot warenhuis.

Al vanaf de eerste dag bleek dat een van mijn collega's echt geen zin had om mij in te werken. Nou gebeurt dat wel vaker dat je niet wordt ingewerkt, dus ik liet het er even bij. Na een paar weken had ik nog steeds geen idee wat ik moest doen en de betreffende collega vertelde mij zelfs letterlijk "ik ga je niets vertellen, je gaat toch weer weg", ja gek he? . Velen waren mij voor geweest schijnbaar.

Na nog een week of zo was ik het zo zat, dat ik ze op maandagmorgen heb gebeld en heb gezegd "ik kom niet meer", het uitzendbureau was niet blij, maar vlak daarna heb ik een vaste baan gevonden, dus boeien.

Dan zou ik betreffende "collega" toch ook even zwart gemaakt hebben. Als een volgende werknemer ook die problemen heeft weet je wat je moet doen.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 12:18 schreef vogeltjesdans het volgende:

[..]

Dan zou ik betreffende "collega" toch ook even zwart gemaakt hebben. Als een volgende werknemer ook die problemen heeft weet je wat je moet doen.

Volgens mij heb ik het toen wel bij het uitzendbureau gemeld, de andere collega's hadden het al door die hadden mij geloof ik zelfs al gewaarschuwd van te voren!

geweldig topic! gelukkig nooit zoiets meegemaakt

In de tijd dat ik nog studeerde had ik een bijbaantje als afwasser. Na dat een tijdje gedaan te hebben ben ik overgestapt op een beetje oberen bij hetzelfde restaurant.

Op een gegeven moment werd de afwasser ziek tijdens een erg drukke avond. De leidinggevende kwam toen naar mij toe, omdat ik natuurlijk 'afwaservaring' had en wist hoe de machine werkte (was er zoeen met een gebruiksaanwijzing). Nou okee, ik dus toegezegd om even voor afwasser te spelen omdat ze niemand anders konden krijgen op de korte termijn.

Het was op een zaterdagavond, en ik had om 20.30 uur een afspraak met mijn (nu ex-)vriendin, dus ik zei nog dat ik niet de hele avond kon blijven maar om 20.00 uur zou vertrekken, zoals afgesproken (ik werkte toen van 12.00 uur tot 20.00 uur). Ja, dat was allemaal okee en meneer zou eens kijken of hij iemand anders daarna kon vinden.

Nou, zo rond 20.00 uur, toen mijn tijd erop zat, ging ik me maar eens omkleden. Ik stond op het punt om de deur uit te lopen toen die kerel in paniek aan kwam rennen waarom ik niet aan het werk was. Ik dus gezegd dat ik maar 8 uur werkte vandaag en dat ik een afspraak had en dat hij iemand zou regelen voor de rest van de afwas.
Nou, het huis was te klein. 'Ja, maar dat kun je niet maken, je moet blijven want straks zitten we zonder borden en bestek, blablabla.' Dus ik zei dat ik het heel vervelend vond maar dat het nu zijn probleem was. Nou, toen begon hij te dreigen dat ik mijn loon niet zou krijgen als ik niet zou blijven, en dat ik per direct ontslagen zou zijn als ik weg zou gaan. Dus toen heb ik (in nette bewoordingen) tegen hem gezegd dat 'ie lekker de tyfus kon krijgen en veel succes gewenst voor de rest van de avond. Toen ik wegfietste kwam hij me nog achterna gehold dat ik nergens anders werk zou vinden als ober in de stad, omdat hij connecties had.

Via een uitzendbureau kwam ik in de linnenkamer van een verpleeghuis terecht. Na 9 maanden hard doorwerken was er sprake van evt. een vast contract.

De eerste medewerker nam mij apart en zei: Ik ga nu 6 weken naar Suriname en als je alles hier goed en correct draait, krijg jij daarna een vast contract... 6 weken lang keihard geploeterd. Komt ze terug vanuit Suriname met een buurmeisje, die dus mijn vaste contract kreeg En of ik haar nog even wil inwerken.

Die week erop zou ik op vakantie gaan en kreeg ik te horen: Je hoeft niet meer terug te komen na je vakantie. Weer een week later was ik net thuis van mijn vakantie(tje); gaat de telefoon: Of ik dringend wou komen werken want het buurmeisje had er geen zin meer in en was niet op komen dagen.

Ja zei ik, eerst een vast contract, anders kom ik niet Dus toen kon ze het zelf doen

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 13:14 schreef kyraaa het volgende:
Via een uitzendbureau kwam ik in de linnenkamer van een verpleeghuis terecht. Na 9 maanden hard doorwerken was er sprake van evt. een vast contract.

De eerste medewerker nam mij apart en zei: Ik ga nu 6 weken naar Suriname en als je alles hier goed en correct draait, krijg jij daarna een vast contract... 6 weken lang keihard geploeterd. Komt ze terug vanuit Suriname met een buurmeisje, die dus mijn vaste contract kreeg En of ik haar nog even wil inwerken.

Die week erop zou ik op vakantie gaan en kreeg ik te horen: Je hoeft niet meer terug te komen na je vakantie. Weer een week later was ik net thuis van mijn vakantie(tje); gaat de telefoon: Of ik dringend wou komen werken want het buurmeisje had er geen zin meer in en was niet op komen dagen.

Ja zei ik, eerst een vast contract, anders kom ik niet Dus toen kon ze het zelf doen

Dat je het zelfs nog overweegt ookal krijg je een contract

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 20:08 schreef inkblisss het volgende:
ik (topic starter) heb wel eens een leuke actie gedaan vind ik zelf.
ik was 17 en maakte schoon als bijbaantje. zo dus ook bij de friesland bank. natuurlijk kijken die kantoorkakkerts vet op schoonmaaksters neer,blegh.
uiteindelijk was ik daar een keer alleen en er hadden een paar bigshots een vergadering in een apart kantoor.
ik heb gewoon alle lichten uitgedaan,het alarm erop gezet,deuren op slot en ben weggegaan.
ben uiteraard niet meer terug gegaan,maar heb ook geeneens meer wat gehoord van het schoonmaakbedrijf.

Omdat ze op je neer kijken? Kleuter...

quote:

momenteel werkte ik ook bij een uitzendbureau maar het schoot niet op met de klusjes dus heb ze pardoes laten hangen omdat ik wat beters heb gevonden. bovendien behandelden ze me daar als klein kind en daar ben ik niet van gediend. nou,ze waren best pissig,''na alles wat we voor jou hebben gedaan!!!'' dus ik zeg ja hallo,ik deed het eigenlijke werk,jullie niet.
enfin,heb nu een betere baan gefixt en heb ze dus ff laten hangen.

Daar wordt je voor betaald hoor, om werk te doen.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 12:16 schreef Karina het volgende:
Via een uitzendbureau kwam ik terecht op de admininistratie van een groot warenhuis.

Al vanaf de eerste dag bleek dat een van mijn collega's echt geen zin had om mij in te werken. Nou gebeurt dat wel vaker dat je niet wordt ingewerkt, dus ik liet het er even bij. Na een paar weken had ik nog steeds geen idee wat ik moest doen en de betreffende collega vertelde mij zelfs letterlijk "ik ga je niets vertellen, je gaat toch weer weg", ja gek he? . Velen waren mij voor geweest schijnbaar.

Na nog een week of zo was ik het zo zat, dat ik ze op maandagmorgen heb gebeld en heb gezegd "ik kom niet meer", het uitzendbureau was niet blij, maar vlak daarna heb ik een vaste baan gevonden, dus boeien.

En in de tussentijd was je koffie juf?

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 13:54 schreef zwaaibaai het volgende:
Daar wordt je voor betaald hoor, om werk te doen.

Juist, maar soms word er als uitzendkracht vreselijk misbruik van je gemaakt. Je krijgt de grootste kutklusjes die vaak niet eens tot je takenpakket behoren, en als je d'r bezwaar tegen maakt dan krijg je te horen "Voor jou tien andere gekken.".

Je mag je best flexibel voor je werkgever opstellen vind ik. Maar er zijn grenzen.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 14:07 schreef Tuvai.net het volgende:

[..]

Juist, maar soms word er als uitzendkracht vreselijk misbruik van je gemaakt. Je krijgt de grootste kutklusjes die vaak niet eens tot je takenpakket behoren, en als je d'r bezwaar tegen maakt dan krijg je te horen "Voor jou tien andere gekken.".

Je mag je best flexibel voor je werkgever opstellen vind ik. Maar er zijn grenzen.

Inderdaad. Veel werkgevers/managers denken dat ze alles kunnen maken met uitzendkrachten.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 11:43 schreef Buschetta het volgende:

[..]

P&O ?!? Is dat nederlands voor HR ?

Nee, HR is de populaire naam van P&O die veel 'toffe' bedrijven opeens gebruiken.

P&O = Personeel & Organisatie = Personeelszaken

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 13:46 schreef EggsTC het volgende:
Dat je het zelfs nog overweegt ookal krijg je een contract

Ik ben omkoopbaar

Al die mensen die "hard" werken en toch niet serio worden genomen,, sorry hoor,, maar dan mankeert er toch wat aan je,, waarschijnlijk allemaal heel tof hier doen, maar gewoon niks ervan op het werk durve zeggen...

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 15:02 schreef thaduck het volgende:

[..]

Nee, HR is de populaire naam van P&O die veel 'toffe' bedrijven opeens gebruiken.

P&O = Personeel & Organisatie = Personeelszaken

tnx

Personeelszaken kende ik wel uit m'n NL tijd. Maar P&O is een scheepvaartsmaatschappij volgens google

Ik had als teamleider in een call center te maken met een supervisor die mij liet opdraaien voor alle rotklusjes. Werd ik 's ochtends om acht uur gebeld: "Ontsla jij die en die even. Tuut, tuut, tuut..." Kutwijf! Na een tijdje dreigde ze me te ontslaan omdat ik teveel op hand van de medewerkers was (werkomstandigheden waren onacceptabel, vond de arbeidsinspectie ook). Bovendien zou ik prive omgaan met een medewerkster(oh gruwel! Ik moest natuurlijk niet denken dat ik zelf mijn vrienden kan uitkiezen.) Toen ben ik gewoon haar kantoor uit gelopen en nooit meer teruggekomen.

Ik corrigeerde ook altijd de memo's omdat de bitch die die dingen schreef geen correcte Nederlandse zin op papier kon krijgen. Toen ik weg was heeft een vriend van mij, een medewerker, een rode pen gepakt, alle fouten in een memo gecorrigeerd en is daarmee naar de bitch in kwestie gegaan: "Kijk, ik heb de fouten er even voor je uit gehaald, Janine is er tenslotte niet meer om jouw fouten te corrigeren." Hij belde me vervolgens proestend op: "Ik ben ontslagen, ha, ha." Was erg blij dat ie ook weg was.

De supervisor in kwestie heeft ook nog een andere teamleider ontslagen omdat hij een date had met een medewerker. Vervolgens ging ze er zelf vandoor met de planner. Ongelooflijk waar sommige mensen mee weg komen.

heerlijk die verhalen

Ik werkte zelf 10 jaar geleden op de kartbaan waar ik met een vaste groep van 15 man sinds de bouw al werkte. Hele relaxte sfeer enzo, veel lol en gein onder elkaar. Tot de bedrijfsleider de teugels ging aanhalen, voor eten moesten we ineens de volle pond betalen, mochten geen pauze nemen tijdens 10 urige werkdag (je moest maar eten en drinken op de baan) we moesten wc's schoonmaken (terwijl wij baanmedewerkers zijn) kregen ons loon standaard 2 weken te laat en tot overmaat van ergernis kreeg een collega een klap van de bedrijfsleider omdat hij een klant onbeschoft aangesproken had
Medewerker is toen per direct opgestapt na de bedrijfsleider een klap teruggegeven te hebben. Bedijfsleider wilde medewerker weer aanvallen waarop wij hem tegenhielden en met totaal 10 man zijn opgestapt per direct aan het begin van een van de drukste dagen
Er kwamen die avond 5 groepen van 200 man voor bedrijfsuitjes

2 uur later belt Tom Coronel op dat bedrijfsleider ontslagen is per direct en of wij terug wilde komen, dat hebben wij gedaan

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 18:07 schreef admiraal_anaal het volgende:
heerlijk die verhalen

Ik werkte zelf 10 jaar geleden op de kartbaan waar ik met een vaste groep van 15 man sinds de bouw al werkte. Hele relaxte sfeer enzo, veel lol en gein onder elkaar. Tot de bedrijfsleider de teugels ging aanhalen, voor eten moesten we ineens de volle pond betalen, mochten geen pauze nemen tijdens 10 urige werkdag (je moest maar eten en drinken op de baan) we moesten wc's schoonmaken (terwijl wij baanmedewerkers zijn) kregen ons loon standaard 2 weken te laat en tot overmaat van ergernis kreeg een collega een klap van de bedrijfsleider omdat hij een klant onbeschoft aangesproken had
Medewerker is toen per direct opgestapt na de bedrijfsleider een klap teruggegeven te hebben. Bedijfsleider wilde medewerker weer aanvallen waarop wij hem tegenhielden en met totaal 10 man zijn opgestapt per direct aan het begin van een van de drukste dagen
Er kwamen die avond 5 groepen van 200 man voor bedrijfsuitjes

2 uur later belt Tom Coronel op dat bedrijfsleider ontslagen is per direct en of wij terug wilde komen, dat hebben wij gedaan

Gaaf baantje Mocht je dan ook na sluitingstijd nog even een paar rondjes maken ?

Als vakantiebaantje in 2000 ergens bij een dierenvoeder groothandel.
Kwam binnen, werd amper voorgesteld.
In plaats van orders picken heb ik de hele ochtend rommel op staan ruimen.
Kreeg amper koffie, en de manier waarop hun werkte stond me voor geen hol aan.

Ben naar mijn chef gelopen met de vraag of ik in de pauze even sigaretten mocht halen bij het tankstation om de hoek.
Geen probleem zei hij. Viel me 100% mee dat het kon

Het is nu 21 Augustus 2008, en ik moet nog steeds terug komen met mijn sigaretten

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 18:23 schreef fotostarter het volgende:
Als vakantiebaantje in 2000 ergens bij een dierenvoeder groothandel.
Kwam binnen, werd amper voorgesteld.
In plaats van orders picken heb ik de hele ochtend rommel op staan ruimen.
Kreeg amper koffie, en de manier waarop hun werkte stond me voor geen hol aan.

Ben naar mijn chef gelopen met de vraag of ik in de pauze even sigaretten mocht halen bij het tankstation om de hoek.
Geen probleem zei hij. Viel me 100% mee dat het kon

Het is nu 21 Augustus 2008, en ik moet nog steeds terug komen met mijn sigaretten

Beetje zwak, je kan ook de dag afmaken en dan zeggen dat het je niet bevalt en dat je dan zegt dat je niet meer terugkomt. Of als dat teveel moeite is kan je ook in de pauze zeggen dat je vertrekt en niet meer terugkomt.

Weet niet of deze ook in het rijtje past. Op mijn 16e had ik naast m'n MBO ook een bijbaantje bij Jan Linders (supermarktketen) waar de werkomstandigheden geleidelijk bergafwaarts gingen.

Ik begon daar toen ik net een paar weken geleden 16 was geworden, als vakkenvuller. Ik zou er 2 avonden (3 uurtjes) en een zaterdag gaan werken per week. In eerste instantie leuk en aardig, en ons werd verteld dat we 80 colli (verpakkingen) per uur gevuld moesten zijn te krijgen. Ik kreeg zelf mijn eigen 'gang'. Dit lukte mij al vrij snel. Op het moment van de ingang van mijn dienstverband werkten in het betreffende filiaal meer dan 10 vakkenvullers, waarmee ik het al snel goed kon vinden waardoor het werk ook leuk was.

Niet lang daarna liep van 2 andere vakkenvullers het contract af en ze kregen geen verlenging. Een van die twee personen was verantwoordelijk voor de gang naast die van mij. Omdat er niet één twee drie nieuwe vervanging zou komen, zou ik die gang van mijn ex-collega op mij moeten nemen. Geen probleem.

Nog geen 2 maanden later kregen 3 andere lui hun contract niet verlengd. 2 daarvan waren vakkenvullers, 1 daarvan was de persoon die op zaterdag de emballage deed (flessen sorteren e.d.). Dat resulteerde in het feit dat ik op zaterdag én mijn gebruikelijke klusjes had (vakkenvullen) én de emballage moest gaan doen. Geen probleem.

Hetzelfde proces herhaalde zich enkele keren. Op een gegeven moment waren er nog maar 5 van de vakkenvullers over, en zonder dat ik er over nadacht was ik niet meer met één gangetje á 80 colli per uur bezig, maar met de halve winkel bijvullen waar er met gemak zo'n 200 colli per uur doorheen gejast werden. Door dit alles steeg de werkdruk explosief; leuk om er te werken was het niet meer.

Deze stijging van de werkdruk bracht uiteraard andere consequenties met zich mee. Meer dan vaak werd ik, nog geen kwartier na het einde van mijn schooldag, gebeld of ik niet per direct kon komen. Al gauw was ik gewoon elke week 5 avonden én een hééle lange zaterdag (van half 8 tot 8) aan het werk. Als dat nog niet genoeg is, waren er nog tíg andere puntjes waardoor deze bijbaan mij op mijn zenuwen aan het werken das:

- Er werd vaker van je verwacht dat je gewoon op 3 plaatsen tegelijk kunt zijn.

- Als je een keertje vrij wou hebben, moest je dat minimaal 2 weken van tevoren aangeven en dan moest je ook maar zelf voor vervanging zorgen. Deed je niet 'op tijd' verlof aanvragen had je maar pech. Wat ze echter zelf meer dan vaak deden, was gewoon een dag van tevoren de planning veranderen waardoor je ineens van andere collega's moest horen dat je onverwachts tóch moest werken. Als je er iets over zei dan kreeg je een hoop gelul dat de 'gewijzigde' planning zogenaamd al 2 weken op hing, wat een klinkklare leugen was.

- Er werd met gewerkte uren gesjoemeld. Je moest in ieder geval altijd een kwartier van tevoren aanwezig zijn, en eigenlijk pas tot op de minuut nauwkeurig inklokken en met je werk beginnen. Door de hoge werkdruk werd je bij binnenkomst, ruim 20 minuten voordat je eigenlijk moest beginnen, verzocht om per direct te beginnen. Ook werd het altijd snel een half uurtje, soms wel meer dan een uur later dan gepland. Allemaal niet zo heel erg, ware het niet dat je deze uren gewoon uitbetaald zou krijgen. Nee, ze werden stiekem er af getrokken zonder dat je het door had (eens in de zoveel weken kreeg je een 'gewerkte uren' overzicht van hun) en als je het niet opmerkte dat je véél te weinig uren betaald kreeg, dan kon je fluiten naar je centen.

Enzovoorts, enzovoorts. Kortom, een bijbaantje from hell. Ik heb de filiaalmanager echter een oor aangenaaid. Hij ging er van uit dat ik mijn contract wel verlengd wou hebben. Nou, niet dus. Pas op de laatste dag van mijn oude dienstverband werd ik op zijn kantoor geroepen waar een nieuw contractje klaar lag om ondertekend te worden. Heel koelbloedig vertelde ik de filiaalmanager dat ik er geen behoefte aan had om er nog een jaar te blijven, wat hij overigens heel slecht op nam (het was zogenaamd niet meer normaal, ik zou me kapot moeten schamen, enz.). Ik heb toen heel rustig en kalm mijn biezen gepakt en ben naar huis gegaan om er nooit meer terug te komen.

Ja, ik werkte ooit voor een platenbons. Welke mij er tijdens een vergadering van langs wilde geven omdat hij een contract niet had ondertekend.
Dat klopte, want elke afspraak die ik met hem had getracht te maken, kwam hij niet na, dus uiteindelijk was ondanks mijn waarschuwingen de afspraak met de klant daar en had hij het contract niet eens gezien.
Iets wat hij wel vaker flikte, belangrijke afspraken niet nakomen.

Uiteraard heb ik in bijzijn van de klant mijn nederige excuses gemaakt en hen van koffie en broodjes voorzien zodat die klojo tijd had om even snel het contract door te nemen.
Terwijl hij in de andere kamer zat te lezen, heb ik hem daar in alle talen verrot gescholden en hem gezegd dat als hij als professional gezien wilde worden, hij zich ook maar eens als zodanig moest gedragen.
Ik heb vervolgens mijn spullen gepakt en ben naar huis gegaan, want ik wist toch wel dat zijn ego groter was dan zijn werkethos.

Hij heeft me niet gesmeekt terug te komen, dus waarschijnlijk had hij een andere debiel achter de hand die met hem wilde werken.
Godzijdank.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 18:23 schreef fotostarter het volgende:
Als vakantiebaantje in 2000 ergens bij een dierenvoeder groothandel.
Kwam binnen, werd amper voorgesteld.
In plaats van orders picken heb ik de hele ochtend rommel op staan ruimen.
Kreeg amper koffie, en de manier waarop hun werkte stond me voor geen hol aan.

Ben naar mijn chef gelopen met de vraag of ik in de pauze even sigaretten mocht halen bij het tankstation om de hoek.
Geen probleem zei hij. Viel me 100% mee dat het kon

Het is nu 21 Augustus 2008, en ik moet nog steeds terug komen met mijn sigaretten

Oh en een keer ben ik heel schofterig geweest. Ik werkte als 15-jarige in de frietkraam bij het Henschotermeer, hartje zomer bij 30 graden.
Geen leuke bijbaan voor de zomer, maar het verdiende goed. Tenminste, als ik mijn geld kreeg. Mijn baas had nogal een vreemde beleving van het concept 'salaris' . Kort gezegd betaalde hij vaker niet dan wel en na 3 weken op mijn geld wachten was ik het zat en heb ik een hele dag gratis friet, kroketjes en frikandellen weggegeven met de mededeling dat we 5jr bestonden en de baas trakteerde. Na mijn dienst ben ik via de struikjes weggeslopen om nooit meer terug te keren.

Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 19:13 schreef SHE het volgende:
Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

Er moet ook een waarschuwingseffect vanuit gaan.

Vanaf mn 15de heb ik 4,5jaar lang bij een supermarkt gewerkt. Ik werkte er met een 0uren contract regelmatig rond de 20a25uur per week ook sochtend om 6uur enzo. Het bedrijf werd over genomen door laurus en die vond het nodig om mij nog maar 12uur per week te laten werken. Toen ineens op een zaterdag avond 5minuten voor ik moest beginnen opgezegt. Ik moet daar de reclamekaartjes op zaterdag ophangen en daarvoor hadden ze toen een paar weken niemand.

Long time ago, in a galaxy far away...

Ging ik eens mee op montage als jonge uzkracht. Met de auto met een stel randdebielen erheen, een week later terug komen en ondertussen op hotel. Het uzb vertelde allemaal prachtige verhalen over hoe leuk het wel niet was en naief als ik was op mijn jonge leeftijd, trapte ik er nog in ook.

Het was werkelijk kutwerk. Een ijzergieterij in Duitsland waar een nieuwe machine afgeleverd werd. Om een lang verhaal kort te houden enkele hoogtepunten uit deze bloemrijke ervaring:

- de kastjes om je kleren in op te bergen waren smerig. En met smerig bedoel ik SMERIG. Waarschijnlijk nog van voor de oorlog (not kidding) en sinds die tijd ook niet meer schoongemaakt. De kleine ruitjes in dat omkleedhok zaten op drie meter hoog en waren veel te klein en werden volgens mij alleen schoongespoeld als het regende. Op een van de smerige zitbankjes lag een of andere vetlap te pitten, waarschijnlijk een jood uit de oorlog die ze vergeten hadden te werk te stellen

- de werkvloer van die fabriek was gewoon de grond. Geen beton, geen vloer, gewoon de kale grond. Je had er zo geraniums kunnen poten als je wilde. Het had wel iets weg van een barak in een kamp.

- er werd me door de projectleider (ongeschoolde ouwe lul van achter in de 50) gevraagd of ik tekeningen kon lezen. Ik antwoordde dat ik een hoge technische opleiding had gedaan en dat ik dergelijke tekeningen doorgaans zelf maakte. "Ja maar kan je tekeningen lezen?" Zelden zo'n stupide ouwe zak meegemaakt. Nog te stom om zijn eigen naam te schrijven.

- het werk was compleet RUK. Ik moest daar - notabene als technisch geschoolde en aldus binnengehaalde medewerker - bijvoorbeeld afdichtingstouw tussen twee machinehelften in proppen.

Na een halve dag heb ik eens geinformeerd naar wat de openbaar vervoermogeljikheden daar waren. Ik heb verteld dat ik weg ging en ben vrolijk met bus en trein naar huis terug gegaan

Had die ouwe zak ook nog het standpunt dat ik niets betaald zou krijgen als ik na een dag met het werk op zou houden Kennelijk zijn er de nodige voorgangers geweest op dergelijke "projecten" die op dezelfde manier hebben gehandeld en voortijdig het object hebben verlaten

Het uzb heb ik naderhand flink aangepakt. Ten eerste omdat ze me voor heel ander werk hadden binnengehaald en ten tweede omdat ze me inderdaad niet wilden uitbetalen. Die afspraak had het uzb kennelijk met het bedrijf gemaakt, maar daar had ik geen boodschap aan - ik deed zaken met het uzb

Sowieso, uitzendbureau's.

Voor ik mijn huidige baan kreeg en dringend op zoek naar werk was ben ik in de mooie beloftes van een uitzendbureau getrapt. Mij leek het voor mijn persoonlijke ontwikkeling en vakkennis wel iets om een tijdje iets met de (fijn)electronica te gaan doen. Ik kwam via een banenmarkt bij het CWI terecht bij een uitzendbureau dat me de mooiste dingen beloofde. Een leuk salaris, doorgroeimogelijkheden en me zou het vak tot in de puntjes geleerd worden.

Niet dus. Ik werd opgescheept met de meest vreselijke lui: ouwe vaklullen die me heel duidelijk lieten merken dat ze geen tijd in me wilden steken en me dus niks wilden leren, héle domme allochtonen en ander schorriemorrie dat al in m'n gereedschapskist zat te graaien als ik ook maar eventjes de andere kant op keek. Ik heb dat werk een half jaartje gedaan, en uiteindelijk heb ik hélemaal niks geleerd en ben ik alleen maar industriëel en herhaaldelijk bezig geweest.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 19:13 schreef SHE het volgende:
Oh en een keer ben ik heel schofterig geweest. Ik werkte als 15-jarige in de frietkraam bij het Henschotermeer, hartje zomer bij 30 graden.
Geen leuke bijbaan voor de zomer, maar het verdiende goed. Tenminste, als ik mijn geld kreeg. Mijn baas had nogal een vreemde beleving van het concept 'salaris' . Kort gezegd betaalde hij vaker niet dan wel en na 3 weken op mijn geld wachten was ik het zat en heb ik een hele dag gratis friet, kroketjes en frikandellen weggegeven met de mededeling dat we 5jr bestonden en de baas trakteerde. Na mijn dienst ben ik via de struikjes weggeslopen om nooit meer terug te keren.

Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

Een keer een contract gehad bij een callcenter waarbij ze eisten dat je 8 maanden na contractbeëindiging niet soortgelijk werk zou doen, onder het mom van concurrentiebeding. De werkgever kreeg het niet in haar hoofd dat een weekje inwerken niet de investering is die dat rechtvaardigt.
Maar leidde verder niet tot problemen, dus eigenlijk geen verhalen toe te voegen.

Er staan wel prachtige anecdotes tussen.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 18:49 schreef TechnoThijs het volgende:

[..]

Beetje zwak, je kan ook de dag afmaken en dan zeggen dat het je niet bevalt en dat je dan zegt dat je niet meer terugkomt. Of als dat teveel moeite is kan je ook in de pauze zeggen dat je vertrekt en niet meer terugkomt.

Had ik zeker gedaan als het allemaal wat fatsoenlijker geregeld was

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 19:13 schreef SHE het volgende:
Oh en een keer ben ik heel schofterig geweest. Ik werkte als 15-jarige in de frietkraam bij het Henschotermeer, hartje zomer bij 30 graden.
Geen leuke bijbaan voor de zomer, maar het verdiende goed. Tenminste, als ik mijn geld kreeg. Mijn baas had nogal een vreemde beleving van het concept 'salaris' . Kort gezegd betaalde hij vaker niet dan wel en na 3 weken op mijn geld wachten was ik het zat en heb ik een hele dag gratis friet, kroketjes en frikandellen weggegeven met de mededeling dat we 5jr bestonden en de baas trakteerde. Na mijn dienst ben ik via de struikjes weggeslopen om nooit meer terug te keren.

Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

!

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 19:13 schreef SHE het volgende:
Oh en een keer ben ik heel schofterig geweest. Ik werkte als 15-jarige in de frietkraam bij het Henschotermeer, hartje zomer bij 30 graden.
Geen leuke bijbaan voor de zomer, maar het verdiende goed. Tenminste, als ik mijn geld kreeg. Mijn baas had nogal een vreemde beleving van het concept 'salaris' . Kort gezegd betaalde hij vaker niet dan wel en na 3 weken op mijn geld wachten was ik het zat en heb ik een hele dag gratis friet, kroketjes en frikandellen weggegeven met de mededeling dat we 5jr bestonden en de baas trakteerde. Na mijn dienst ben ik via de struikjes weggeslopen om nooit meer terug te keren.

Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

Leuk en aardig hoor, maar ik had toch liever m'n salaris gehad?

Wat een heftige en ook interessante verhalen! Ik denk altijd met dit soort dingen: waarom moet het zo zijn? Waarom kunnen mensen niet gewoon netjes met elkaar omgaan?

Ik ben twee jaar geleden ook op een niet erg leuke manier vertrokken. Ik werkte op een afdeling waar één hoofdmanager de zaak runde, maar die gast was een ware ramp. Wat een verschrikkelijke persoon was dat. Als ik nu er aan terug denk, begint mijn bloed alweer te koken. Hij was soms heel aardig en charmant, maar dan opeens ontaarde hij in een echte tiran. Vertrouwen in medewerkers had hij niet. We werden erg kort gehouden, moesten voortdurend rapporteren. De ene keer was je verslag te lang, dan weer te kort, hoe dan ook, goed deed je het nooit. En dan waren er natuurlijk de trucjes om mensen het gevoel aan te praten dat ze niet goed functioneerden, maar dat meneer wel een erg goed mens is om over zijn hart te strijken en je een tweede kans te geven. Uiteraard onder de voorwaarden dat je nog meer naar zijn wensen ging buigen. En collega's tegen elkaar uitspelen op een subtiele wijze was hem ook niet vreemd. En als je eens een keer ziek was, dan maakte hij daar een heel persoonlijk punt van, zo van dat het zo toch niet verder kon. Hij gaf je het gevoel alsof je een zware last vormde.

Het is moeilijk om al die frustratie zo te verwoorden, dat een ander er zich in kan verplaatsen, maar geloof mij maar op mijn woord, dat het dag in dag uit één grote gespannen sfeer was.

Ik ben regelmatig misselijk wakker geworden 's ochtends omdat ik naar het werk moest en ik ben regelmatig met barstende koppijn thuisgekomen (niet vanwege de werkdruk, maar vanwege de persoonlijke spanningen). Maar omdat hij op andere momenten juist weer heel vriendelijk was, was het moeilijk om boos te blijven. En dus begon het weer opnieuw, en opnieuw, en opnieuw... Op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt en ben opgestapt. Ik heb het zo gespeeld dat ik mijn twee maanden opzegtermijn voornamelijk met vrije dagen heb doorgebracht. Ik dacht: stik er maar in, zak. Uiteraard werd mij verweten dat ik te snel opgeef, dat ik een quitter ben. Ik dacht: lul maar lekker verder, mij interesseert het geen moer.

Het was een nuttige ervaring, hoe vervelend ook. Ik heb er door een eenvoudige en hele fijne levenshouding aangenomen: wat mij niet bevalt steek ik weinig energie meer in, ik stap op. Toch een quitter? Dat maakt iemand zelf maar uit, maar ik vind het leven te kort om het door te brengen vol ergenis.

quote:

Op woensdag 20 augustus 2008 20:41 schreef Argento het volgende:
Ik heb een keer op weg naar mn werk (maandagochtend) rechtsomkeert gemaakt en eenmaal thuis laten weten dat ik niet meer terug zou komen. Beetje dom als je net daarvoor een hypotheek hebt afgesloten, maar ach...

Sommige situaties maken dat je zoiets doet en daar alle reden toe hebt. Maar wat ik mij wel afvraag, hoe ging het toen verder? Met je opzettermijn en je hypotheek enzovoort?

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 10:03 schreef servus_universitas het volgende:
Het was een nuttige ervaring, hoe vervelend ook. Ik heb er door een eenvoudige en hele fijne levenshouding aangenomen: wat mij niet bevalt steek ik weinig energie meer in, ik stap op. Toch een quitter? Dat maakt iemand zelf maar uit, maar ik vind het leven te kort om het door te brengen vol ergenis.

Prima standpunt. Als iedereen zo dacht was er nog amper stress te vinden op de werkvloer.

quote:

Op donderdag 21 augustus 2008 19:13 schreef SHE het volgende:
Oh en een keer ben ik heel schofterig geweest. Ik werkte als 15-jarige in de frietkraam bij het Henschotermeer, hartje zomer bij 30 graden.
Geen leuke bijbaan voor de zomer, maar het verdiende goed. Tenminste, als ik mijn geld kreeg. Mijn baas had nogal een vreemde beleving van het concept 'salaris' . Kort gezegd betaalde hij vaker niet dan wel en na 3 weken op mijn geld wachten was ik het zat en heb ik een hele dag gratis friet, kroketjes en frikandellen weggegeven met de mededeling dat we 5jr bestonden en de baas trakteerde. Na mijn dienst ben ik via de struikjes weggeslopen om nooit meer terug te keren.

Achteraf een kutstreek natuurlijk, want die 400 snacks stonden natuurlijk niet in verhouding tot mijn salaris

Dat is gewoon echt hilarisch

Ik ken trouwens wel iemand die volkomen ten onrechte d'r baas liet zitten. Echt op vrijdagmiddag vertellen dat je maandag niet meer terugkomt, terwijl de werkgever je niks misdaan heeft. Dat bleek ook wel, toen ze -nadat d'r nieuwe baantje iets te hoog gegrepen was- gewoon weer ging vragen om d'r oude baan En ze was nog verbolgen dat ze het aanbod niet in dankbaarheid aanvaardden, ook

[ Bericht 0% gewijzigd door miss_dynastie op 22-08-2008 11:45:49 ]

Leuke verhalen.

Ik heb zelf nog niet echts vreemds uitgehaald bij mijn werkgevers.

Een excollega van mij wel. Die werd ontslagen omdat hij zogenaamd zijn verkooptargets niet haalde. Ok kan gebeuren, maar volgens hem had hij het wel gehaald.
Dus wat doet die beste man, die stapt in een volle gang op de directeur af, pakt hem recht op zijn bek , en zegt daarna waar genaaid wordt moet gekust worden.

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 11:38 schreef Basp1 het volgende:
Leuke verhalen.

Ik heb zelf nog niet echts vreemds uitgehaald bij mijn werkgevers.

Een excollega van mij wel. Die werd ontslagen omdat hij zogenaamd zijn verkooptargets niet haalde. Ok kan gebeuren, maar volgens hem had hij het wel gehaald.
Dus wat doet die beste man, die stapt in een volle gang op de directeur af, pakt hem recht op zijn bek , en zegt daarna waar genaaid wordt moet gekust worden.

Was hij homoo dan ofzo -_-

Vroeger, voor ik IT-er werd, zat ik op de calculatie afdeling. Allemaal offertes maken enzo, op zich niet heel spannend. Maar de baas werd steeds eikeliger. Allemaal domme vragen stellen, niet weten waar het over ging, done alsof hij elke dag het warm water uitgevonden had enz. Daar had ik op een bepaalde dag helemaal genoeg van.

Toen hij op een dag weer naast on stond met een "idee" dat hij had bedacht, werd het me teveel en zei ik op luide toon "O, dat is dat idee dat wij al een half jaar gebruiken he?" zodat iedereen het kon horen en in de lach schoot. De baas droop met een pruillip af

De dag daarop moest ik bij hem komen. Hij was niet te spreken over mijn houding en dergelijke Vanaf toen probeerde hij allemaal kleine zielige dingen uit om mij te kleineren. Nou ja dat moet je niet doen als ik toevallig net een stuk beter in mijn vak ben dan de baas.

Ik maakte dus offertes. Die werden opgesteld aan de hand van een calculatieprogramma. Als je een offerte moest veranderen, en dat gebeurde regelmatig omdat de klant dan wat anders wilde, dan moest je die openen en onder een andere naam opslaan. Maar ik had een manier gevonden om de database in te gaan (ik ben uiteindeljik niet voor niets IT-er geworden ) waar de offertes als tekst opgeslagen stonden. Met word openen, dingen veranderen, opnieuw opslaan. Zo eenvoudig was het. Ik besloot deze methode voor mijzelf te houden totdat ik hem nodig had

En die dag kwam. De baas merkte dat hij mij er niet onder kreeg op een normale manier, dus probeerde hij het op een minder nette manier. Hij zette een of andere knakker als hulpsherriff boven me om mijn "productiviteit te bewaken", maar in feite om me weg te stangen.

Nu maakte die hulpsherriff ook offertes. Het zal julllie niet verbazen dat ik graag in de database dook om het een en ander aan zijn offertes te veranderen volgens hierboven beschreven methode Als zijn offerte dan opnieuw uitgedraaid werd omdat de klant iets anders wilde, stonden er ineens dingen in als "verrekteur" in plaats van "directeur", en zaken als "nu tijdelijk 10% gratis". Vroeger was ik erg creatief met dat soort dingen en kortaangebonden bovendien.

Het zal jullie niet verbazen dat de hulpsherriff snel weer van zijn positie gehaald werd

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 12:44 schreef vogeltjesdans het volgende:
Vroeger, voor ik IT-er werd, zat ik op de calculatie afdeling. Allemaal offertes maken enzo, op zich niet heel spannend. Maar de baas werd steeds eikeliger. Allemaal domme vragen stellen, niet weten waar het over ging, done alsof hij elke dag het warm water uitgevonden had enz. Daar had ik op een bepaalde dag helemaal genoeg van.

Toen hij op een dag weer naast on stond met een "idee" dat hij had bedacht, werd het me teveel en zei ik op luide toon "O, dat is dat idee dat wij al een half jaar gebruiken he?" zodat iedereen het kon horen en in de lach schoot. De baas droop met een pruillip af

De dag daarop moest ik bij hem komen. Hij was niet te spreken over mijn houding en dergelijke Vanaf toen probeerde hij allemaal kleine zielige dingen uit om mij te kleineren. Nou ja dat moet je niet doen als ik toevallig net een stuk beter in mijn vak ben dan de baas.

Ik maakte dus offertes. Die werden opgesteld aan de hand van een calculatieprogramma. Als je een offerte moest veranderen, en dat gebeurde regelmatig omdat de klant dan wat anders wilde, dan moest je die openen en onder een andere naam opslaan. Maar ik had een manier gevonden om de database in te gaan (ik ben uiteindeljik niet voor niets IT-er geworden ) waar de offertes als tekst opgeslagen stonden. Met word openen, dingen veranderen, opnieuw opslaan. Zo eenvoudig was het. Ik besloot deze methode voor mijzelf te houden totdat ik hem nodig had

En die dag kwam. De baas merkte dat hij mij er niet onder kreeg op een normale manier, dus probeerde hij het op een minder nette manier. Hij zette een of andere knakker als hulpsherriff boven me om mijn "productiviteit te bewaken", maar in feite om me weg te stangen.

Nu maakte die hulpsherriff ook offertes. Het zal julllie niet verbazen dat ik graag in de database dook om het een en ander aan zijn offertes te veranderen volgens hierboven beschreven methode Als zijn offerte dan opnieuw uitgedraaid werd omdat de klant iets anders wilde, stonden er ineens dingen in als "verrekteur" in plaats van "directeur", en zaken als "nu tijdelijk 10% gratis". Vroeger was ik erg creatief met dat soort dingen en kortaangebonden bovendien.

Het zal jullie niet verbazen dat de hulpsherriff snel weer van zijn positie gehaald werd

haha briljant

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 12:44 schreef vogeltjesdans het volgende:
Vroeger, voor ik IT-er werd, zat ik op de calculatie afdeling. Allemaal offertes maken enzo, op zich niet heel spannend. Maar de baas werd steeds eikeliger. Allemaal domme vragen stellen, niet weten waar het over ging, done alsof hij elke dag het warm water uitgevonden had enz. Daar had ik op een bepaalde dag helemaal genoeg van.

Toen hij op een dag weer naast on stond met een "idee" dat hij had bedacht, werd het me teveel en zei ik op luide toon "O, dat is dat idee dat wij al een half jaar gebruiken he?" zodat iedereen het kon horen en in de lach schoot. De baas droop met een pruillip af

De dag daarop moest ik bij hem komen. Hij was niet te spreken over mijn houding en dergelijke Vanaf toen probeerde hij allemaal kleine zielige dingen uit om mij te kleineren. Nou ja dat moet je niet doen als ik toevallig net een stuk beter in mijn vak ben dan de baas.

Ik maakte dus offertes. Die werden opgesteld aan de hand van een calculatieprogramma. Als je een offerte moest veranderen, en dat gebeurde regelmatig omdat de klant dan wat anders wilde, dan moest je die openen en onder een andere naam opslaan. Maar ik had een manier gevonden om de database in te gaan (ik ben uiteindeljik niet voor niets IT-er geworden ) waar de offertes als tekst opgeslagen stonden. Met word openen, dingen veranderen, opnieuw opslaan. Zo eenvoudig was het. Ik besloot deze methode voor mijzelf te houden totdat ik hem nodig had

En die dag kwam. De baas merkte dat hij mij er niet onder kreeg op een normale manier, dus probeerde hij het op een minder nette manier. Hij zette een of andere knakker als hulpsherriff boven me om mijn "productiviteit te bewaken", maar in feite om me weg te stangen.

Nu maakte die hulpsherriff ook offertes. Het zal julllie niet verbazen dat ik graag in de database dook om het een en ander aan zijn offertes te veranderen volgens hierboven beschreven methode Als zijn offerte dan opnieuw uitgedraaid werd omdat de klant iets anders wilde, stonden er ineens dingen in als "verrekteur" in plaats van "directeur", en zaken als "nu tijdelijk 10% gratis". Vroeger was ik erg creatief met dat soort dingen en kortaangebonden bovendien.

Het zal jullie niet verbazen dat de hulpsherriff snel weer van zijn positie gehaald werd

Jij hebt wel erg veel verhalen in dit topic. En dit verhaal gaat meer over hoe jij een collega een vervelende streek leverde omdat jij een probleem met je baas had, dan dat het in dit toppic past over opstappen.

Uit dit verhaal lijk je mij een heel naar mannetje. Wat kan die gast die jij hulpsherrif noemt er nou aan doen dat jij problemen met je baas had? Voelde je je stoer toen je hem naaide?

quote:

Op vrijdag 22 augustus 2008 11:38 schreef Basp1 het volgende:
Leuke verhalen.

Ik heb zelf nog niet echts vreemds uitgehaald bij mijn werkgevers.

Een excollega van mij wel. Die werd ontslagen omdat hij zogenaamd zijn verkooptargets niet haalde. Ok kan gebeuren, maar volgens hem had hij het wel gehaald.
Dus wat doet die beste man, die stapt in een volle gang op de directeur af, pakt hem recht op zijn bek , en zegt daarna waar genaaid wordt moet gekust worden.

dan heb je pas echt ballen. hulde!

tis vogeltjesdans, die heeft wat last van een levendige fantasie