Weet niet of deze ook in het rijtje past. Op mijn 16e had ik naast m'n MBO ook een bijbaantje bij Jan Linders (supermarktketen) waar de werkomstandigheden geleidelijk bergafwaarts gingen.
Ik begon daar toen ik net een paar weken geleden 16 was geworden, als vakkenvuller. Ik zou er 2 avonden (3 uurtjes) en een zaterdag gaan werken per week. In eerste instantie leuk en aardig, en ons werd verteld dat we 80 colli (verpakkingen) per uur gevuld moesten zijn te krijgen. Ik kreeg zelf mijn eigen 'gang'. Dit lukte mij al vrij snel. Op het moment van de ingang van mijn dienstverband werkten in het betreffende filiaal meer dan 10 vakkenvullers, waarmee ik het al snel goed kon vinden waardoor het werk ook leuk was.
Niet lang daarna liep van 2 andere vakkenvullers het contract af en ze kregen geen verlenging. Een van die twee personen was verantwoordelijk voor de gang naast die van mij. Omdat er niet één twee drie nieuwe vervanging zou komen, zou ik die gang van mijn ex-collega op mij moeten nemen. Geen probleem.
Nog geen 2 maanden later kregen 3 andere lui hun contract niet verlengd. 2 daarvan waren vakkenvullers, 1 daarvan was de persoon die op zaterdag de emballage deed (flessen sorteren e.d.). Dat resulteerde in het feit dat ik op zaterdag én mijn gebruikelijke klusjes had (vakkenvullen) én de emballage moest gaan doen. Geen probleem.
Hetzelfde proces herhaalde zich enkele keren. Op een gegeven moment waren er nog maar 5 van de vakkenvullers over, en zonder dat ik er over nadacht was ik niet meer met één gangetje á 80 colli per uur bezig, maar met de halve winkel bijvullen waar er met gemak zo'n 200 colli per uur doorheen gejast werden. Door dit alles steeg de werkdruk explosief; leuk om er te werken was het niet meer.
Deze stijging van de werkdruk bracht uiteraard andere consequenties met zich mee. Meer dan vaak werd ik, nog geen kwartier na het einde van mijn schooldag, gebeld of ik niet per direct kon komen. Al gauw was ik gewoon elke week 5 avonden én een hééle lange zaterdag (van half 8 tot 8) aan het werk. Als dat nog niet genoeg is, waren er nog tíg andere puntjes waardoor deze bijbaan mij op mijn zenuwen aan het werken das:
- Er werd vaker van je verwacht dat je gewoon op 3 plaatsen tegelijk kunt zijn.
- Als je een keertje vrij wou hebben, moest je dat minimaal 2 weken van tevoren aangeven en dan moest je ook maar zelf voor vervanging zorgen. Deed je niet 'op tijd' verlof aanvragen had je maar pech. Wat ze echter zelf meer dan vaak deden, was gewoon een dag van tevoren de planning veranderen waardoor je ineens van andere collega's moest horen dat je onverwachts tóch moest werken. Als je er iets over zei dan kreeg je een hoop gelul dat de 'gewijzigde' planning zogenaamd al 2 weken op hing, wat een klinkklare leugen was.
- Er werd met gewerkte uren gesjoemeld. Je moest in ieder geval altijd een kwartier van tevoren aanwezig zijn, en eigenlijk pas tot op de minuut nauwkeurig inklokken en met je werk beginnen. Door de hoge werkdruk werd je bij binnenkomst, ruim 20 minuten voordat je eigenlijk moest beginnen, verzocht om per direct te beginnen. Ook werd het altijd snel een half uurtje, soms wel meer dan een uur later dan gepland. Allemaal niet zo heel erg, ware het niet dat je deze uren gewoon uitbetaald zou krijgen. Nee, ze werden stiekem er af getrokken zonder dat je het door had (eens in de zoveel weken kreeg je een 'gewerkte uren' overzicht van hun) en als je het niet opmerkte dat je véél te weinig uren betaald kreeg, dan kon je fluiten naar je centen.
Enzovoorts, enzovoorts. Kortom, een bijbaantje from hell. Ik heb de filiaalmanager echter een oor aangenaaid. Hij ging er van uit dat ik mijn contract wel verlengd wou hebben. Nou, niet dus. Pas op de laatste dag van mijn oude dienstverband werd ik op zijn kantoor geroepen waar een nieuw contractje klaar lag om ondertekend te worden. Heel koelbloedig vertelde ik de filiaalmanager dat ik er geen behoefte aan had om er nog een jaar te blijven, wat hij overigens heel slecht op nam (het was zogenaamd niet meer normaal, ik zou me kapot moeten schamen, enz.). Ik heb toen heel rustig en kalm mijn biezen gepakt en ben naar huis gegaan om er nooit meer terug te komen.