De disclaimer: according to Lois
Wat is de (oorspronkelijke) bedoeling van dit topic?
Omdat ik overal verspreid over het forum berichten vind over terugplooien ( ! ), slaapgebrek, ontzwangeren en nog veel meer besloot ik het maar een beetje in 1 topic te verzamelen.
Als je zwanger bent kun je al je zorgen en kwaaltjes kwijt in het Z&G topic, je leuke verhalen over de baby in het babytopic, maar echt een topic voor ontzwangerende dames en moeders is er nog niet.
Vandaar deze dus, een spotlichtje op de moeders, een topic om even lekker ervaringen uit te wisselen over alles wat er met je gebeurd als je eenmaal moeder bent.
We willen graag dat jullie het "hoe gaat het met de moeders" topic weer gebruiken waar het voor bedoeld was nl hoe voel je je als moeder en hoe regel je alle dingen.Niet een klaagbankje voor alle ziek en zeer.
(we vertrouwen hierbij op het zelfregulerend vermogen van iedereen, en als het nodig is wordt er verwezen naar Klaagbaak of R&P)
Ik ben jaloers.
Gisteren waren J en ik aan het knuffelen en toen kwam Thies bij ons liggen. Hij was jaloers en duwde mij echt weg van zijn vader. In eerste instantie vonden we het wel grappig en hebben we even 'getest' of het geen toeval was. Nee hoor, hij werd echt boos als ik erbij kwam.
Rationeel weet ik best dat dit bij deze fase van zijn ontwikkeling hoort. Ik weet ook dat hij heus van me houdt. Maar ik voel me echt afgewezen door mijn eigen zoon. Ik merkte vandaag zelfs dat ik (tot ik het zelf in de gaten had) probeerde extra leuk tegen hem te doen.
Blegh. Cattie, ik snap je gevoelens nu heel erg goed.
hoort dat er ook bij!?
dat lijkt me echt zó vervelend!
Ik kan nu soms al verlangen naar net zo'n verliefd smoeltje van haar zoals ze die aan haar papa schenkt!
.Livelink, vandaag een drukke dag, maar ik ben energieker thuis gekomen. Scheelt misschien ook dat lief vandaag zn papadag had en ik dus even niet de zorg voor die kleine had.
Moonah, dat lijkt me lastig
.Vandaag te horen gekregen dat er een behoorlijke terugloop is in het aantal aanmeldingen op mn werk momenteel. En even logisch nadenken deed mij en mijn collega's tot de conclusie komen dat ik dan waarschijnlijk geen verlenging van mn contract ga krijgen of een kleiner contract... Nou hield ik daar al wel rekening mee, het komt niet uit de lucht vallen zeg maar. Ik heb momenteel 1 groep die niet vol is en waar tot aan de zomervakantie niks bij komt, alleen maar weg gaat (hou ik 6 kinderen over van de 15 die er in een volle groep kunnen...).
Heel dubbel gevoel, omdat ik gisteren echt dacht van: blegh ik stop met werken. En aan de ene kant voelt het dan als een soort opluchting haast dat ik misschien zelf die keuze niet hoef te gaan maken. Aan de andere kant, ik zal het toch ook missen mocht het zo gaan lopen...
Ik wacht het eerst maar af, ga me er in elk geval niet druk over lopen maken (proberen), we zien wel hoe het loopt.
(de bevalling dan dus)
Herkenbaar.
Ik merk bij mezelf dat ik het stukje 'bevalling' zééér rationeel benader nu als zijnde een drempel die er nou eenmaal 'even' bij hoort.
Als ik eenmaal zwanger zou zijn zou ik wel direct bij de vk aankaarten dat ik echt snel naar het zh wil gaan voor pjnbestrijding. Niet nog een keer zo'n slopend lange bevalling.
En ze moet dan echt niet aankomen met 'bij een tweede kan het snel gaan'.
Dat zien we dan wel weer. Ik wil die afspraak gewoon als houvast.
Nijna, goed plan om te proberen je nog even niet druk te maken!
Lastige situatie...maar misschien ook wel fijn dat er een beslissing voor je wordt genomen?
Marit, mij lijkt het niet meer dan logisch dat je zo'n afspraak kunt maken. Alleen al de wetenschap van zo'n afspraak kan rustgevend werken. Ik heb het onderwerp maar weer even laten rusten. Ik denk er even niet teveel over, ik gun mezelf een rustpauze. Ik ga toch binnenkort wel weer rammelen en ik zie dan wel hoe het er dan voor staat bij mij. Volgens mij wel weer wat beter.
Moonah, heel herkenbaar.
Dat kan zo'n pijn doen. Vlak voor Oud en Nieuw had Ive even een hele extreme periode. Ik werd er letterlijk ziek van. Maar door een paar nieuwe inzichten en de steun van mijn man zijn we vol vertrouwen het nieuwe jaar ingegaan en tot nu toe gaat het weer helemaal goed. Ive slaat me niet meer en duwt me niet meer weg, maar komt naar me toe om kusjes te geven. Hopelijk gaat het bij Thies snel over. Ik had helemaal niet door dat ik het topic sloot. Moonah, wat lijkt me dat idd niet leuk om te zien...
Wat ik een keer hier gelezen heb was, dat Thies heus wel weet dat jj er altijd voor hem zal zijn, dus daarom durft hij je nu weg te duwen, omdat hij het vertrouwen heeft dat jij er zult zijn. Het stond er toen veel mooier dan mijn wazige gebrabbel, maar ik hoop dat die gedachte tot steun kan zijn! (Wellicht heb je nu ook juist behoefte aan liefde en knuffels van je kind door het overlijden van Ayden, dus komt het nu dubbel zo hard aan, maar mss bemoei ik me dan met dingen waar ik geen weet van heb. Ik heb iig zelf wel meer behoefte aan knuffels van Eli.)Marit, had jij niet ook een marathonbevalling? Dan kan ik me wel voorstellen dat je daar geen zin meer in hebt.
Nijna, wat voor werk doe je precies? op een psz oid? Tja, als het mogelijk is als je minder/niet gaat werken en je voelt je er prettig bij, kan het "fijn" zijn als de beslissing voor je gemaakt wordt. Maar nu je net weer begint lijkt het me ingewikkeld opstarten. Je wil vol aan de bak, maar wellicht houdt de baan binnen afzienbare tijd op. Iig een
van hier. Ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt/krijgt!BE, ben je al wat minder onzeker over de voedingen? Of is het nog een reden tot ongerustheid?
Worden jullie ook zo emo van die laatste buikfoto van Tan? Toen ik die foto zag voor de verloskamer kreeg ik het toch echt bijna te kwaad. Daar leven ze nog allebei, is er nog hoop, een paar uur later is Ayden overleden.
Ik vind het zo oneerlijk dat een klein kindje moet sterven.... ik heb een klagende oma in het bejaardentehuis zitten.... waarom gaat die dan niet eerst denk je dan toch meteen (en nee die oma is niet lief.... )
BE, ach die buitjes.... ben 1 avond totaal in paniek geweest toen Isa niet wilde drinken.
Mijn man begreep werkelijk niets van me.... ja weer die hormonen. Ik jank nu ook bij elke film en bij programma's zoals Char.... echt ik kan nergens meer met goed fatsoen tv kijken zonder te janken.
Vandaag was ik werken en Isa draaide bij mijn moeder in de box van haar rug naar haar buik.... en dat heb ik gewoon gemist, kan wel janken.
Er zijn toch wel een aantal dingen in haar verhaal die herkenbaar zijn van vorige week hier. En zelfs de foto waar ze ligt te persen, met de handen aan het bed is herkenbaar, ik heb dat hekje bijna van het bed getrokken.
Kan er niet naar kijken zonder tranen en volgens hem kon ik dat dus maar beter niet doen, zeker niet nu ik hier zelf zo onzeker ben over van alles. Wijze vent, die vent van mij...
Ik heb vandaag heel wat afgejankt, de vk gebeld voor advies etc. etc. Ik herken mezelf helemaal niet terug, maar goed, het is ook niet gek, vorige week om deze tijd kwam ik niet verder dan de badkamer en mijn bed. Ik heb ook al een paar dagen niet geslapen 's middags en ben stiekem ook gewoon te moe dus.
De vk heeft me wat gerust kunnen stellen en gelukkig heeft hij de laatste 2 flessen supergoed gedronken. Morgen even aankijken, als het weer geklooi is, dan de ha bellen op aanraden van de vk.
Ik kijk uit zelfbescherming er ook niet op en blijf ik zoveel mogelijk uit het topic. Ik kan dat soort dingen altijd maar moeilijk loslaten en er nachten wakker van liggen.
Überhaupt de gedachte aan wat er allemaal met je kind kan gebeuren is voor mij al aanleiding tot nachtelijke angstdromen. Dus ik moet dat een beetje van me afhouden.
Het gaat vast goed met Sasha, en die vermoeidheid doet een hoop met je, ga je je onzeker door voelen etc...
quote:lijkt me meer gewoon menselijk eerlijk gezegd. dit is toch verdriet dat iedereen raakt die zich erin verdiept?Op donderdag 10 januari 2008 23:33 schreef marlieske het volgende:
Ik krijg bij ieder bericht dat ik over Ayden en Tan en familie lees nu een enorme brok in de keel en voel dan mijn keel warm worden..... de hormonen zitten er dus nog steeds of zou dit horen bij het moeder zijn?
! ik was er niet bij!!:'( " Klinkt bekend, dus!BE, jij bent idd nog kraamvrouw, dus je ligt sowieso hormonaal overhoop. Dat doet al veel in "normale" tijden, maar zeker nu. Enige zelfbescherming is idd niet verkeerd. Wellicht volgende keer Lois maar PM'en. Ik hoop dat het goed gaat bij de tandarts.
Die bevalling is nu juist iets waar ik niet tegenop zie. Het was niet leuk en echt wel pijnlijk, maar dat was te overzien. En daarvan mag je gewoon vertellen dat het niet leuk is.
Juist tijdens mijn zwangerschap en na Anna's geboorte, toen ik geen idee had waar die roze wolk ergens moest zijn, vond ik het moeilijk. Het was zo totaal anders dan ik me had voorgesteld en waar je altijd over hoort. Mij doet het nu ook veel meer BE. Mink was voor ik over kinderen nadacht en tijdens het overlijden van Danyel en Thijs was ik zwanger. Nu gaat het meer leven en is het idee dat iedereen zoiets kan overkomen veel moeilijker te accepteren. En jij zit nog vol zwangerschaphormonen, kraamtranen, en meer emoties. Doe rustig aan en Stinkie heeft je goede raad gegeven. Concentreer je op jezelf en op Sasha, daar heb je nu genoeg aan.
Moonah, van de week zei Morris: mama, ik hou niet van jou
5 minuten later vond hij me weer lief 
Het komt goed, echt waar
Moonah, wat rottig! Ook al hoort het erbij! Merk je het ook als je alleen bent, of is het alleen als jullie samen zijn?
Wij hebben deze fase nog niet bereikt, het is hier nog eerder andersom. Ook niet leuk voor papa, want als die een kus gaat geven aan Simon, rent hij naar mij om te kussen.
Snoopy, jeetje, met woorden komt het nog harder aan of niet?
Nijna, wat jammer van je werk!
Ik ben weer wat beter, ik was geveld door een buikgriepje denk ik. Gelukkig nu weer wat fitter, heb gisteren lekker in bed gelegen terwijl Simon toch naar het kdv was. Cattie ik vond dat ook een goede tip van je, eens in de zoveel maanden vrij nemen op een kdv-dag!
quote:Ik ben er inmiddels wel achter dat kinderen gewoon zeggen/doen wat ze op dat moment voelen. Maar 1 minuut later kan dat dus weer compleet het tegenovergestelde zijn. Er is hoopOp vrijdag 11 januari 2008 09:55 schreef PM-girl het volgende:
Snoopy, jeetje, met woorden komt het nog harder aan of niet?
Ik voel me ook wel eens afgewezen natuurlijk maar mijn vriend heeft me inmiddels wel weten te overtuigen dat Morris echt heel veel van me houdt en niet zonder me kan. Ik zie dat nu ook wel.
PM, fijn dat je je weer wat beter voelt
Wat een opluchting zeg!
Bedankt voor de lieve reacties!
Wat kan het een energie zuigen, geldzorgen. Ik ben blij dat het opgelost is Nicole!
Ik heb het er gisteren uitgebreid met J over gehad. Dat scheelt ook al wel.
Davinia, ik weet idd wat je bedoelt. Chacama zei dat tegen Cattie.
Gelukkig is Thies als we samen zijn (zonder papa) wel heel aanhankelijk naar me. Oeh en Snoop, wat goed dat je dat kunt relativeren. Al leer je zoiets wrs ook wel in de loop der jaren.
BE, slimme opmerking van Stinkie.
MeNicole, fijn dat eea geregeld is.
quote:Ik steek gewoon heel erg mijn kop in het zand. Of beter: ik heb besloten dat ik niet hoef te bevallenOp donderdag 10 januari 2008 22:11 schreef cattie het volgende:
Marit, mij lijkt het niet meer dan logisch dat je zo'n afspraak kunt maken. Alleen al de wetenschap van zo'n afspraak kan rustgevend werken. Ik heb het onderwerp maar weer even laten rusten. Ik denk er even niet teveel over, ik gun mezelf een rustpauze. Ik ga toch binnenkort wel weer rammelen en ik zie dan wel hoe het er dan voor staat bij mij. Volgens mij wel weer wat beter.
Wat vervelend moonah, hier is het op het moment juist andersom. Jetske wil maar weinig van haar vader hebben. Ze wil bijvoorbeeld helemaal niet dor hem opgetild worden, nogal irritant vind ik het, dat gehang aan mij
Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik helemaal niet lekker in m'n vel zit. Ach, ik ga er vanuit dat ook dit weer een fase is. quote:Ja, dat heeft even geduurd hoorOp vrijdag 11 januari 2008 13:42 schreef Moonah het volgende:
Oeh en Snoop, wat goed dat je dat kunt relativeren. Al leer je zoiets wrs ook wel in de loop der jaren.
En misschien scheelt het ook dat hij op het moment erg naar mij toetrekt.quote:Toen Thijs overleed was ik hoogzwanger van Cas. Thijs overleed op mijn uitgerekende datum. Ik heb echt geprobeerd toen om me af te sluiten voor het verdriet van Bar, hoe egoïstisch dit ook klinkt. Ik kon er gewoon niet mee omgaan toen, wilde mezelf onder controle houden en focussen op wat me te wachten stond. Maar uiteindelijk zit je toch in tranen en laat je de angsten toe. Vond het ook heel bijzonder dat Bar en Cas elkaar ontmoet hebben en met elkaar geknuffeld tijdens de meet toen. Het lag allemaal zo dicht bij elkaar.Op vrijdag 11 januari 2008 00:51 schreef Brighteyes het volgende:
Dat wel bix, maar ik merk dat het me wel degelijk meer doet nu dan toen ik nog niet zelf een kindje had. Het komt toch dichterbij.
Daarom snap ik heel goed wat je bedoelt BE.
Wat voelt het onbenullig en ondankbaar om zo jaloersig te zijn.
Maar dat maakt jouw gevoel niet onbenullig of ondankbaar. Jij voelt dat zo... dat mag er ook zijn en dat kan ook bestaan naast al die andere gevoelens.
weet niet helemaal hoe ik het op moet schrijven, hoop dat het overkomt zoals ik het bedoel...
[ Bericht 0% gewijzigd door Nijna op 11-01-2008 16:35:50 (typefoutje hersteld) ]
Ik schreef net dit naar Sjeen op msn:
Net bij de garage 'als u een momentje heeft, zetten we uw band er weer onder'
'Eh ja... is goed, haal ik even mijn kind uit de auto'.
En dan kan ik mijn verliefde grijns echt bijna niet onderdrukken hoor!
En dan lees je hier weer, en dan is het tochheel even die realisatie van 'ik wel, zij niet'...
Het zijn 2 losse verhalen maar op dit moment raken ze elkaar en is het soms lastig om iig hier ten volle die trots te laten zien, juist vanwege dat contrast.
In het dagelijks leven doe ik het gewoon wel hoor, ondanks mijn tranen voor Tan als ik achter de laptop zit, maar die zijn er niet de hele dag dus.
Moonah, ik sluit me geheel aan bij Nijna. Wat er omtrent Ayden allemaal gebeurd is alles overweldigend en heel erg emotioneel, maar dat betekent niet dat jouw gevoelens over Thies er niet mogen zijn of ondankbaar en onbenullig zijn.
BE, wat fijn dat het weer wat beter gaat. Het is ook allemaal niet niks, net bevallen zijn, een kindje, aan elkaar wennen en dan ook nog zoveel verdriet om Ayden.
quote:Het lijkt met niet meer dan logisch dat je dat probeerde Dutchie, het is toch ook niet niks, jij hoogzwanger en aan de andere kant van het land overleed een kindje die de leeftijd had van jou oudste zoon...Op vrijdag 11 januari 2008 14:03 schreef dutchie het volgende:
[..]
Toen Thijs overleed was ik hoogzwanger van Cas. Thijs overleed op mijn uitgerekende datum. Ik heb echt geprobeerd toen om me af te sluiten voor het verdriet van Bar, hoe egoïstisch dit ook klinkt. Ik kon er gewoon niet mee omgaan toen, wilde mezelf onder controle houden en focussen op wat me te wachten stond. Maar uiteindelijk zit je toch in tranen en laat je de angsten toe. Vond het ook heel bijzonder dat Bar en Cas elkaar ontmoet hebben en met elkaar geknuffeld tijdens de meet toen. Het lag allemaal zo dicht bij elkaar.
Daarom snap ik heel goed wat je bedoelt BE.
Ik denk in mijn beleving dat ik me er ook voor af zou proberen te sluiten, je draagt immers zelf een klein babietje in je buik, en die verdient de beste start, en niet een mama die kapot gaat van angst en emotie.
Je hoeft je er echt niet voor te schamen hoor, het lijkt me niet meer dan een normale reactie
Ik heb het eigenlijk ook wel beetje gehad toen Danyel geboren werd, ik vond het moeilijk om bv fotos te posten van Thijs, puur vanwege het verdriet en de omacht waar Pluphy en haar fam op dat moment door heen ging...
En ik denk dat Tan op haar mannier ergens ook "blij"is dat men blijft posten over de andere kinderen
Inderdaad ja, jij had dezelfde ervaring toen Danyel overleed. Het is zoiets onwerkelijk op zo'n moment.
Maar feit is dat het leven doorgaat, met alles wat daar (gelukkig) bij hoort.
Ik moet zeggen dat het mij wel behoorlijk bezig houdt, die kleine Ayden.
Dan mogen wij met z'n allen de handen dichtknijpen met onze kleine moppies.
En toch kom ik weer met mezelf aanzetten hier. Ik kan me maar niet verzoenen met mezelf, zo jammer, want er gaan zo veel dingen wel goed. Mijn werk, hoewel dat ook gewoon erg spannend is en me helemaal opfokt soms, met de kindjes gaat het goed, het huis is fijn en we hebben wel prima dagen. Maar die afkeer van mezelf en dus niet in staat zijn ook maar enigszins iemand toe te laten, dat maakt alles zo ongelukkig.
Doet de therapie hier geen iniminibeetje iets voor je hierin?En dat ik -als S me vasthoudt- gewoon alleen maar denk: "Wat voelt hij nu, wat voor lijf?", dat is gewoon ook echt niet zoals het moet, vind ik. Ik ben zo onzeker erover, sluit me zo af voor mijn lijf en vind het vreselijk om aangeraakt te worden.
Ik ben al 3 weken over tijd..... Dus heb toch maar een test laten doen bij de HA, ondanks dat
gesteriliseerd is. Ik heb het laatste jaar zoveel dingen gekregen die ontzettend zeldzaam dat ik nergens meer van sta te kijken...Maar nee, niet zwanger. En ja, ik weet dat dat goed is, want ik mag niet zwanger zijn, maar toen ik onderweg terug naar huis was, toch even zitten
in de auto....Stomme hormonen!!
Oh ja, blaasontsteking had ik dan weer wel....
ik kan me je teleurstelling goed voorstellen. het is ook echt moeilijk en zwaar, wat jij moet doorstaan allemaal. veel sterkte weer en hopelijk ben je snel van die blaasontsteking af. ik weet niet meer wat je er allemaal precies over verteld hebt maar hoe ziet de rest van je behandel-programma er ongeveer uit, wat is de tijdsplanning bedoel ik? sugar, da's inderdaad niet het enige dat je zou 'moeten' voelen op zo'n moment nee, rot zeg. klinkt wel heel erg als iets voor haptonomie. heb je daar alweer contact mee opgenomen? en je nieuwe werk, hoe gaat 't daarmee behalve dat 't druk is? vind je 't wel leuk? voel je je er op je plek? zijn ze er een beetje aardig voor je? of is 't alleen maar nog een hele lading verwachtingen erbij waar je aan 'moet' voldoen.
Hier een moeder die een stukje van zichzelf mist. Op de een of andere manier ben ik dat kwijtgeraakt tussen werk en moederschap. Want uit dat en zwangerschap en ziek zijn/herstellen lijkt mijn leven nu alleen te bestaan. Nou doe ik werk en moederschap met hart en ziel. Maar ik had toch ooit allemaal fijne interesses. Die zijn stil komen te liggen omdat ze bijvoorbeeld niet handig combineren met een rondrommelende dreumes. Of omdat we weinig oppas hebben en ik niet de hort op kan. (Ja, zwangerschapsyoga kan nog wel.)
Affijn, de dreumes is naar het KDV vandaag en ik heb maar weer eens m'n verwaarloosde Koreaanse taalcursus te voorschijn gehaald. Annyong haseo. Hallo, gaat het goed? Misschien is het een beginnetje terug op weg naar een wat beter evenwicht in mijzelf...
quote:Thanx BixOp maandag 14 januari 2008 12:57 schreef bixister het volgende:
oh lief17, shit.
. Ik ben in afwachting van de oproep van het ziekenhuis, die verwacht ik ergens in maart te krijgen. Dan ongeveer 10 dagen ziekenhuis en dan de herstelperiode. Krijg nog wel wat voor mijn kiezen en moet eerlijk zeggen dat ik er ook wel tegenop zie.. 
Maar ja, het is voor een goed doel, kan ook niet blijven zitten natuurlijk....Ik heb een chaos hier in huis en ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Heb Mikael al extra vroeg weg gedaan vandaag zodat ik zonder hem eens goed aan de slag kon hier. Maar ik blijf van de ene ruimte naar de andere pakken. Mikael had vanmiddag zo'n beetje alle kleren uit 2 kasten getrokken terwijl ik aan de afwas was (ja hij was verdacht stil maar was niet helder genoeg om te denken dat ie iets deed wat niet mocht.) En nu liggen overal kleren, speelgoed en ook mijn was van het weekend moet nog opgevouwen worden. En ik wilde de wc ook nog doen! Maar het lukt niet. Ben het al zo helemaal zat dat ik mezelf niet kan dwingen om iets te gaan doen!! En dan ben ik ook nog zo moe en gewoon bleh.
Suug, wat Bix zegt hoor.
Ik zeg even niets erover. Lief17, ook al zou het niet de bedoeling zijn en weet je rationeel dat het niet zou kunnen, met je gevoel beleef je het blijkbaar anders. Sterkte hoor.
Macka, wel herkenbaar. Gelukkig heb ik er (nog) niet zo'n last van. Maar veel verder dan werken, moederen, huishouden en regelmatig
Maar Koreaans?! Wat moet je dáár nou mee?
Iedereen die het nodig heeft bij deze weer een dikke knuffel. Ik weet niet de juiste woorden voor iedereen, maar voel wel mee.
Ik moet even kwijt dat het tussen mij en Ive weer helemaal lekker loopt!
Vandaag is mijn man pas laat thuis en had ik dus de hele dag plus avond alleen met Ive. En dat ging gelukkig weer van ouds goed. Hij drukt me helemaal niet meer weg, maar komt uit zichzelf kusjes brengen. Ik ben zo opgelucht dat het nu weer goed gaat, want ik werd er op een gegeven moment letterlijk ziek van, van de zorgen die ik me maakte.Maar cattie lekker dat alles met kleine Ive weer lekker gaat. Geniet ervan
En slim dat je hulp hebt gevraagd MeNicole.
quote:Gim bap bestellen op een correcte manier? Nee, geen idee wat ik er mee moet. Ik moet er helemaal niks mee, en dat is ook wel eens lekker. Het is gewoon zo anders dan Europese talen of Japans of Chinees. Om te horen, en ook om te lezen/schrijven (van die leuke rondjes, daar werd ik het eerst nieuwsgierig naar). En de Koreaanse cultuur is heel boeiend (ook met al z'n schaduwkanten). Een goed iets om bezig te zijn met mijn hoofd en met dingen die ik leuk vind (taal, cultuur, eten,muziek) zonder dat het te maken heeft met mijn werk of mijn moederschap.Op maandag 14 januari 2008 21:09 schreef Moonah het volgende:
Macka, wel herkenbaar. Gelukkig heb ik er (nog) niet zo'n last van. Maar veel verder dan werken, moederen, huishouden en regelmatigsherrythee drinken met vriendinnen kom ik eigenlijk ook niet meer. Ik zou zo graag mijn yogaclubje weer willen bezoeken. Maar dat is 's avonds en dan werkt J en ik ben nog steeds niet toe aan een oppas (plus dat mijn zoon niet altijd makkelijk inslaapt).
Maar Koreaans?! Wat moet je dáár nou mee?
Wat zou jij graag willen doen als je toe bent aan een oppas?
Ik zelf zou dus weer naar mijn poweryogaclub willen gaan (deed ik in het verleden 2x per week, ik was toen hardstikke lenig, sterk en strak!). Ik vind dat heerlijk! Plus ik zou weer vaker naar het theater willen gaan. Maar dat komt wel weer. Ik ben nu eenmaal een 'langzame' in het loslaten.
En nú ga ik écht naar bed...
Ik zou me ook gewoon niet kunnen amuseren als ik weet dat ik Fons verdriet doe en het eigenlijk niet eens nodig is...
Gisteren zei ik nog tegen zijn oma dat hij pas zomaar eens komt logeren als hij er zelf om vraagt.
Maar eigenlijk meen ik dat wel.
quote:Het huilen en de uitgestoken armen als iemand hem neemt zegt genoeg.Op dinsdag 15 januari 2008 08:24 schreef Sugar het volgende:
Maar wie zegt dan dat je Fons er verdriet mee doet? Hijzelf?
Er is ( buiten ons) eigenlijk maar 1 persoon die hem zonder problemen kan oppakken. We weten eigenlijk ook niet waarom hij wel, want er zijn mensen die hij veel meer ziet...
Maar er zit stilaan verbetering in, vorige week heeft hij wel tien minuten op de schoot van zijn opa gezeten zonder drama.
[ Bericht 15% gewijzigd door Bass-Miss op 15-01-2008 08:47:11 ]
Moeilijk Sugar. Is het niet mogelijk dat je vaker naar die therapie gaat? Ik denk dat je best wat steun kunt gebruiken.
Cattie, wat super van Ive.
Dat is leuk Macka, dat je Koreaans leert. Ik heb lang geschreven met een Koreaans meisje toen ik op de middelbare school zat. Zij leerde me ook wat tekens. Op zich was het best te doen als je het wat vaker gebruikte.
In het weekend zorg ik bewust dat ik soms iets alleen kan doen. Anna gaat regelmatig met me mee, maar ik plan ook echt uitjes alleen. Het is leuk om Anna mee te nemen, maar gewoon met vriendinnen is ook erg handig, dan heb je toch meer aandacht voor elkaar.
Wel naar dat je huis zo overhoop ligt! Hopelijk heb je jezelf inmiddels er toe gekregen om op te ruimen. Sterkte iig met het gevoel "gewoon bleh" (Klinkt heel bekend, trouwens, dat gevoel.)
Edit: ik zie dat je hulp hebt gevraagd. Heel goed, hopelijk helpt het ook echt!
Cattie, wat fijn!!
Eli gaat donderdag voor het eerst alleen uit logeren. Vind het doodeng!! Gelukkig is hij helemaal niet eenkennig (nog een beetje jong voor), dus dat scheelt wel.
En even een
voor de dames met hobbies die erbij inschieten. Hopelijk kunnen jullie e.e.a. weer snel oppikken,Amber gaat wel eens een paar dagen bij oma logeren en dat is meteen 100 km verderop
Amber vindt het prachtig, want oma komt haar altijd halen met de trein en brengt haar ook weer terug. En ze mag altijd bij oma in bed slapen, dus het is 1 groot feest dan Iris (bijna 19 maanden) is nog nooit uit logeren geweest. Amber op die leeftijd ook niet hoor. Maar Iris is echt huismusje en hecht erg aan haar eigen bedje (of die van papa en mama
), dus die zie ik nog niet een nachtje ergens anders slapen. Misschien probeer ik het wel eerst bij de andere oma (haar huis kan ik hiervandaan zien), dan is ze zo weer thuis, als het niet gaat quote:Ik vind dat eigenlijk ook logisch, behalve dus als het echt nodig is ergens voor.Op dinsdag 15 januari 2008 08:16 schreef Bass-Miss het volgende:
Gisteren zei ik nog tegen zijn oma dat hij pas zomaar eens komt logeren als hij er zelf om vraagt.
Maar eigenlijk meen ik dat wel.
Mijn neefje van 3,5 logeert regelmatig bij mijn ouders, die kent hij zo goed omdat ze heel vaak oppassen enzo. Ik heb hem nooit gevraagd of hij bij ons wil logeren, omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat dat iets is dat hij nog eens 'moet' doen.
Met kerst vroeg hij zomaar zelf of hij eens bij mij mocht logeren
En dat mag, maar ik wil dat goed aanpakken, zodat de kans dat het een leuke ervaring wordt het grootste is.Ik heb er echt geen problemen mee dat hij ergens anders zou gaan, maar dan wel omdat hij dat graag zou doen.
Maar nu al zoveel lichter dan eerst. Licht in huis (en in mijn hoofd) heb ik nodig. Donderdag word er behangen. Mijn vriendin is nu behang voor me aan het halen en ondertussen "moet" ik opruimen. De afwas is al klaar en het stofzuigen en opruimen ook. Nu alleen de wc nog en dan morgen als Mikael weg is de rest.Ben gestopt met de borstvoeding. Om persoonlijke redenen kon ik het niet meer aan.
Gelukkig gaat het goed met de flesvoeding. Dankzij de wijkverpleegster hebben wij een schema gekregen en gisterochtend heeft Maarten zijn laatste borstvoeding gehad.
Het voelt alsof ik heb gefaald
maar iedereen zei dat het echt niet zo is en dat ik mijn best heb gedaan.Nu op dit moment slaapt Maarten voor de allereerste keer in zijn eigen kamertje
Vind het aan de ene kant leuk en aan de andere kant niet leuk en haal ik hem het liefst nu weer op.
Hij huilt niet (klop het meteen af!!) maar is soms aan het pruttelen enz.
Ik hou mij dus in en blijf braaf beneden zitten met de telefoon (zit babyfoon functie op) dicht bij mij
hij huilt nu wel ietsje......maar niet veel.Het leek allemaal zo makkelijk voor de bevalling!!! Maar nu hij daar alleen ligt is het zo moeilijk
Zo zijn er wel meer regeltjes die we verzonnen hebben en die nu niet gebeuren
Bv hij blijft 1 week bij ons 's nachts slapen.....hij slaapt er nu nog en hij blijft ook nog lekker bij ons slapen in z'n wiegje!!
Spannend hoor nu hij er is
Ons mannetje
Hoe is het gegaan met Maarten op zn eigen kamertje? Lekker doen wat goed voelt hoor!
Het is echt super gegaan....zorgen om niks
Van ong half 3 tot 5 uur daar geslapen en als het aan hem lag sliep hij nog langer
Vandaag weer proberen
soms gaat het idd niet zoals je gehoopt/geplanned had (meestal niet eigenlijk) met kinderen... geniet maar van wat er komt en probeer niet teveel eisen en verwachtingen te stellen. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker. Verwacht niet teveel van jezelf...dan valt het allemaal mee! Je doet het heel goed, je bent een liefhebbende moeder! Da's het belangrijkste.Mijn stagiair komt nu twee dagen in de week (donderdag en vrijdag) en kan me echt goed helpen, gelijk na de vakantie stond hij al klaar met ideeen over wat nu de bedoeling was. Dus dat gaat echt een stuk beter, nu heb ik ook echt hulp aan hem. Tis ook best gezellig, de kinderen vinden het ook leuk dus als ik hem even een halfuurtje laat 'oppassen' terwijl ik boven de kamers doe vinden ze dat geweldig. Hij wil ook uit zichzelf dingen schoonmaken en heeft ook ideeen, bijvoorbeeld om het gasfornuis schoon te houden, aluminiumpapier onder het rooster leggen. Grappig idee...ik had het nog nooit gezien maar het werkt wel.
Dus nu gaat het wel goed, bedankt voor de tips E.T.!!
En nu ga ik even aankleden...kinders zijn lekker aan het spelen en ik kan wel even vijf minuten weg. Hoop ik. (meestal hoor ik gekrijs zodra ik boven ben...daarom zet ik Emma vast in de kinderstoel voor de tv, Julia in de box en loopt alleen Noa vrij rond...die is het 'liefste'
Ardenlyn, wat moeilijk dat je moest stoppen. Maar goed, je hebt het beginnetje iig maar mooi gedaan.
Sasha slaapt hier al sinds de 2e dag op zijn eigen kamertje en dat gaat hardstikke goed, maar toch vind ik het iedere keer weer spannend als ik hem uit zijn bedje ga halen als het een paar uur stil geweest is.
Ik denk dat dat soort dingen nooit over gaan.
Lekker bij jullie in het wiegje houden dus voorlopig!
En tuurlijk is het spannend, zo'n kleintje weet je leven totaal op de kop te zetten.
En natuurlijk heb je niet gefaald, een kindje doet het op kv toch ook prima.
Kijk naar BE bijv. En wat mag ik dan wel niet voor complex hebben, ik heb ook geen bv gegeven, niet eens geprobeerd. Zwak? misschien wel, maar ik voelde me er niet prettig bij vantevoren, en ik heb die keuze al snel gemaakt, Meike doet het prima! Laat anderen het maar zwak vinden, dat boeit me niks.
Suzanna, wat leuk dat het zo goed gaat met je stagiair erbij, vinden de kinderen hem ook leuk?
En handig dat je ook iets van hem kunt leren!
Karin, de kinderen vinden hem idd leuk, Julia moest wel heel even wennen (hij is Eritrees, nog maar 2 1/2 jaar hier) omdat ze mensen met 'donkere haren' altijd even wennen vindt, wij zijn allemaal blond, zal daar wel aan liggen. Maar verder, na het wennen ging het echt supergoed, veel beter dan ik verwacht had want ze is echt eenkennig.
De andere meiden vinden hem gewoon leuk en hebben het ook op de andere dagen al over 'Thomas komt weer he mama' ...dus da's helemaal top
...Het is wel een dagtaak trouwens, wat ik jammer vind is dat ik niet zo makkelijk bijvoorbeeld met m'n zus kan afpsreken op zo'n dag, die heeft ook een zoontje dus dan is het wel erg druk, en zij kan dan weer niet op de andere dagen. Maar goed, dat wist ik van tevoren, je 'tekent' toch wel voor een hele tijd met zo'n stagiair. En er zijn meer voordelen dan nadelen dus da's mooi.
Ik had het mij alleen zo voorgenomen om door te gaan.
Anderen vind ik juist helemaal niet zwak oid als ze flesvoeding geven maar het is meer naar mijzelf toe.
Zit gewoon een beetje in de knoop met mijzelf.
Je stelt een aantal regels op voor de bevalling en nu Maarten er is lukt het niet of gaat het niet of ik wil het niet meer zo.
Zoals dat slapen op zijn eigen kamertje.
Ik had het mij voorgenomen dat hij daar gauw zou slapen omdat hij eraan moet wennen maar nu hij er is heb ik zoiets van ik wil het niet en kan het niet dat hij daar 's nachts al slaapt.
Begin nu pas met overdag een keertje er slapen.
Of in de kinderwagen. Moet hij een keer aan wennen bv op een zaterdag in de stad lopen in de drukte....maar hij kan het heus wel maar ik kan het nog niet en vind het doodeng met al die mensen
De afstand van hem en mij vind ik zo groot als hij in die wagen ligt (hebben meer dat?)
Was zo gewend dat hij veilig in mijn buik zat en nu ligt hij daar in die bak ver weg van mij.
Leer mijzelf nu ook gewoon dat ik het dag voor dag moet bekijken en dat er dingen zijn die anders gaan en dat ik dan niet te streng voor mijzelf moet zijn.
Ik vergeet soms gewoon dat Maarten er nog maar 3 weekjes is. Het voelt gewoon veel langer en heb daarom het gevoel dat ik niet zo moet miepen en zeuren maar gewoon de dag moet nemen zo als die komt.
En die regels zijn meer voor mijzelf. Ik verwacht echt niet van ons mannetje dat hij alles al prima doet enz
het gaat echt om mijzelf. ik stel te hoge eisen aan mezelf.Even wat anders. Heb hem net een spijkerbroekje aan gedaan...hij lijkt ineens stukken ouder
Maar wel onwijs stoer
Ik kan me voorstellen dat je hem anders zo 'ver weg' vindt hoor. Dat vond ik in het begin ook altijd. Als ze groter worden dan 'durf' je dat meer aan.
Enne, dat spijkerbroekje, dat kun je echt niet alleen maar vertellen hoor, dat vraagt om een foto!!
quote:Dat is helemaal niet gek hoor! Heel veel moeders hebben dat en heel veel kindjes hebben daar ook echt nog veel behoefte aan. Als jouw gevoel zegt dat je het wereldje van jou en Maarten nog even klein moet houden dan moet je dat gewoon lekker doen. Als moeder weet je onbewust heel goed wat je kind nodig heeft, het kan best dat het voor Maarten heel goed is om nog dicht bij jou te zijn.Op woensdag 16 januari 2008 12:03 schreef Ardenlyn het volgende:
Zoals dat slapen op zijn eigen kamertje.
Ik had het mij voorgenomen dat hij daar gauw zou slapen omdat hij eraan moet wennen maar nu hij er is heb ik zoiets van ik wil het niet en kan het niet dat hij daar 's nachts al slaapt.
Begin nu pas met overdag een keertje er slapen.
Of in de kinderwagen. Moet hij een keer aan wennen bv op een zaterdag in de stad lopen in de drukte....maar hij kan het heus wel maar ik kan het nog niet en vind het doodeng met al die mensen
De afstand van hem en mij vind ik zo groot als hij in die wagen ligt (hebben meer dat?)
Was zo gewend dat hij veilig in mijn buik zat en nu ligt hij daar in die bak ver weg van mij.
Hij is nog zo klein, er is echt nog geen sprake van wennen aan drukte of wennen aan alleen zijn, dat komt allemaal later wel!
Niet streng zijn voor jezelf is denk ik heel goed. Als verse moeder werken er allemaal stofjes en processen in je lichaam die er op gericht zijn om de veiligheid van een kindje te garanderen. Vandaar o.a. dat hele sterke gevoel dat je kind bij je moet zijn. Misschien is het in deze tijd niet meer zo nodig, maar dat gevoel is er wel en daar kan je niet veel aan doen behalve lief zijn voor jezelf en accepteren hoe het gaat
quote:Toevallig vanochtend in het draagdoek topic verteld dat ik 1tje heb gekochtOp woensdag 16 januari 2008 12:11 schreef Suzanna het volgende:
Ardenlyn, wat je kunt doen is bijvoorbeeld een draagdoek gebruiken, dan is 'ie nog lekker dicht bij je. Die kun je gewoon vanaf de geboorte gebruiken namelijk. Heb je zo'n doek?
Ik kan me voorstellen dat je hem anders zo 'ver weg' vindt hoor. Dat vond ik in het begin ook altijd. Als ze groter worden dan 'durf' je dat meer aan.
Enne, dat spijkerbroekje, dat kun je echt niet alleen maar vertellen hoor, dat vraagt om een foto!!
Duurt alleen 10 dagen voordat ik hem heb maar heb er nu al zin in!
Is draagdoek.nl een beetje snel met leveren?
In het fototopic ben ik net bezig met 2 fotootjes posten
Lees je mijn gedachten?
Owlet:
Ondanks dat ik het zelf allemaal goed weet ben ik blij om te lezen dat anderen het ook zeggen dat ik gewoon moet luisteren naar mijn gevoel
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 16-01-2008 12:16:29 ]
Je kan eventueel ook door de stad heen lopen met een draagzak om mee te beginnen.
Je moet jezelf ook tijd gunnen om hem een beetje los te kunnen laten. En meteen op een eigen kamertje, als jij je daar niet fijn bij voelt dan hoeft dat toch niet persee? Het is echt geen noodzaak dat hij op zijn eigen kamertje ligt. Hij is nog zo klein..
Je 'moet' niks, gewoon doen wat jij zelf wil en wat jij denkt dat het beste is voor hem maar ook zeker voor jou.
quote:Ik vind het echt helemaal geweldig! Het is nog leuker dan ik had verwacht!Op woensdag 16 januari 2008 11:46 schreef Suzanna het volgende:
BE, hoe gaat het met jou nu je moeder bent? Hoe voelt dat nu? Valt het mee of valt het tegen?
Maar ook lastiger dan ik had verwacht. Door het slechte drinken vorige week heb ik me echt wel even heel onzeker gevoeld en ook flink wat gejankt. Dat had ik van te voren niet verwacht/bedacht.
Maar als ik dan nu zo over de laptop heen naar de box kijk ligt daar een heel tevreden klein mannetje een beetje om zich heen te kijken en te trappelen. Af en toe een zuchtje, een geluidje of een keertje smakken.
Ik vind het echt zo leuk!
Gisterenavond zat stinkie met hem op schoot en die zat ook zo een beetje tegen hem aan te pruttelen en te doen en dan smelt ik hier echt bijna op mijn stoel hoor!
Heerlijk!We zijn zo helemaal echt een gezinnetje nu.
Net even een boodschapje gaan doen, met de kinderwagen naar buiten, dan ben ik echt zo trots als een pauw. Eindelijk! Echt zo fijn!
En zo kan ik nog wel even door gaan.
Zelfs het huishouden doen gaat me veel beter af, ik voel me net zo'n kloek nu! Hoewel ik gok dat het laatste nog wel weer af zal gaan zwakken hoor. Nathan slaapt nog altijd bij ons op de kamer, wil ik zo houden tot hij niet meer in het wiegje past. Overdag slaapt hij in de box, ik had wel wilde plannen om hem overdag in zijn ledikant te leggen maar hij is zo verkouden momenteel dat ik dat nog maar even laat. Ik heb hem liever in de buurt dat ik hem kan zien. Wat bertreft zijn voeding, ik voedt hem gewoon op verzoek. Dus als hij honger heeft leg ik hem aan en als dat tig keer per dag is vindt ik dat ook best. Vindt het wel raar die regeldagen, lijkt wel of hij dan ieder uur honger heeft maar misschien komt het wel door die verkoudheid dat hij meerdere keren wilt drinken omdat hij gewoon meer moeite moet doen met een verstopte neus.
Met mij gaat het verders goed, ik lijk wel aardig wat te zijn afgevallen in de afgelopen 4 weken. Alle kleding die ik voor de zwangerschap droeg zit wijder, de broeken dan. Alle shirtjes lijken juist weer te klein (niet zo gek van een C naar een F cup). Het bloeden is gestopt en weer opnieuw begonnen, zal wel gewoon menstruatie zijn denk ik. Herkennen jullie misschien dat je minder bloed verliest als je borstvoeding geeft dan normaal gesproken het geval zou zijn geweest?
Dat gebeurt nu nog steeds. Eten/drinken/spelen en lekker naar bed. Ik las over Maarten en zijn bezoekje naar de stad. Ik begrijp niet waarom je een baby van 3 weken mee zou willen nemen ?
Ik ben erg blij met de manier waarop we bezig zijn. Regelmaat, consequent zijn en heerlijk genieten!
Ardenlyn, waarom 'moet' jij van alles van jezelf? Lekker Maarten bij jullie laten slapen als dat goed voelt!
Ik ben pas na twee weken voor het eerst naar beneden gegaan terwijl Thies boven lag.
Ik wilde hem écht niet alleen laten. En het verhuizen naar zijn eigen kamertje is in fases gegaan: telkens zijn bedje een halve meter verder van ons bed af tot het aan de andere kant van de slaapkamer stond (en onze slaapkamer is 7 meter lang...!). Wat ik maar wil zeggen, leg jezelf niet te veel op hoor! Dat hebben anderen ook al gezegd, maar omdat je dat zo moeilijk vindt zeg ik het ook nog een keertje. Faja, ben je wel echt ongesteld? Want dat is best snel als je BV geeft, toch?
En door de BV zat ik na mijn zwangerschap ook onder mijn oorspronkelijke gewicht.
quote:Ik ging ook niet op een drukke zaterdag hoor.Op woensdag 16 januari 2008 14:24 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
Dat gebeurt nu nog steeds. Eten/drinken/spelen en lekker naar bed. Ik las over Maarten en zijn bezoekje naar de stad. Ik begrijp niet waarom je een baby van 3 weken mee zou willen nemen ?
De ene moeder is nu eenmaal voorzichtiger en de andere laconieker. Waarmee ik geen waardeoordel wil uitspreken!
quote:Ik werd na acht weken ook weer ongesteld, en meteen weer regelmatig, ondanks het vele voeden.Op woensdag 16 januari 2008 14:33 schreef Moonah het volgende:
Faja, ben je wel echt ongesteld? Want dat is best snel als je BV geeft, toch?
En door de BV zat ik na mijn zwangerschap ook onder mijn oorspronkelijke gewicht.
En ook hier na een week of twee weer op gewicht.
Met Fons ben ik na vier dagen al de stad ingetrokken, lekker dicht bij mij in de draagdoek.
Misschien daarom ook dat we hem minder snel elders brengen, hij gaat van in het begin gewoon mee.
Merlijn heeft juist erg lang bij ons geslapen, vond ik fijner met ook nachtvoedingen geven en er niet uit hoeven 's nachts. Merlijn heeft tot half december bij ons geslapen dus een halve maand voor hij twee werd. Ik mis hem eigenlijk wel een beetje en moet nu los leren laten. Hij mist ons helemaal niet en was er echt aan toe om een eigen kamer te krijgen.
Iedere moeder/ouder moet in die dingen toch gewoon echt hun eigen gevoel volgen. Loslaten is moeilijk en het gebeurt heus wel een keer. IK DENK DAT WE GAAN VERHUIZEN, HOLEDEKIEKODO
quote:Op woensdag 16 januari 2008 18:23 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
JIPPIEHAAIJEHOELOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
IK DENK DAT WE GAAN VERHUIZEN, HOLEDEKIEKODO
Gaaf joh Mijn besluit dat hij nog bij ons blijft slapen staat ook nog steeds vast maar soms schieten wat regels door mijn hoofd en dan moet ik mezelf even toespreken
Ach ik weet ook dat het nog allemaal wennen is zo'n hummeltje maar het voelt alsof hij er al zo lang is terwijl het echt nog maar 3 weekjes is.
De stad in wil ik gewoon graag met hem omdat ik er graag even uit wil om wat te gaan shoppen voor hem en ik wil dat hij bij mij is.
Heb gewoon zin om met ons gezinnetje kleertjes te kopen enz
Wil ook zoeken naar zo'n projectie nachtlamp (van fisher price oid) want hij is gek op elke lamp hier in huis (zal elke baby wel hebben) maar kan op internet niet zo gauw iets vinden.
Ben echt geen regelmens ben juist heel relax maar het is een behoorlijke ervaring geweest zwangerschap en bevalling dus het is ook niet zo raar dat ik af en toe niet helemaal mezelf ben lijkt mij
Edit: ik zie ineens de sig van MeNicole: Het leven is een groot feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen!!
....geweldig
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 16-01-2008 19:12:10 ]
quote:Dat is zeker niet raar! Je hele leven staat op kop en je hormonen ook. Je vind waarschijnlijk vanzelf je draai wel weer!Op woensdag 16 januari 2008 19:10 schreef Ardenlyn het volgende:
(...)
Ben echt geen regelmens ben juist heel relax maar het is een behoorlijke ervaring geweest zwangerschap en bevalling dus het is ook niet zo raar dat ik af en toe niet helemaal mezelf ben lijkt mij
(...)
tovertheater kamerprojector
deze vond ik
En weer niks te zien natuurlijk. Heb al een tijdje staan kijken maar ik zie niemand. Dus nu ligt ie maar weer in het campingbedje naast mijn bed. Jemig wie kan er nu zo kinderachtig zijn. 
Denk dat diegene het erom doet want het is steeds als Mikael in bed ligt 
quote:Kan het niet een tak van een boom of van bijv. een klimroos zijn die door de wind tegen het raam aanslaat?Op woensdag 16 januari 2008 19:43 schreef MeNicole het volgende:
Vanacht werd Mikael lastig gevallen door iemand die steeds buiten op zijn raam klopte. Maar steeds als ik ging kijken was diegene alweer weg. Dus ik vanacht het campingbedje opzetten en Mikael daar ingelegd. Leg ik hem net weer gewoon in eigen bed word er weer op het raam geklopt
Dat heb ik namenlijk al eens gehad, duurde een tijdje voor ik doorhad wat het was.
. Daar is toch geen lol aan...quote:Nee woon in een flat en de gallerij is aan de voorkant. Maar alleen mensen die hier wonen kunnen hier komen. Ja of visite maar ja nu al 2 nachten achter elkaar dus lijkt me geen visite. Mikael heeft in ieder geval weer bij mij op de kamer geslapen dus misschien dat diegene het niet meer leuk vind als Mikael niet reageert dat het wel stopt.Op woensdag 16 januari 2008 20:00 schreef Verida het volgende:
[..]
Kan het niet een tak van een boom of van bijv. een klimroos zijn die door de wind tegen het raam aanslaat?
Dat heb ik namenlijk al eens gehad, duurde een tijdje voor ik doorhad wat het was.
MeNicole, wat een vaag figuur zeg...
KP, wat leuk!!
Deze mamma is even heel erg moe. Amber heeft de waterpokken en kan 's nachts niet echt goed slapen. Dan wordt ze wakker en gaat liggen kletsen (vanancht was het half 2). Ze is daarna wel ff in slaap gevallen maar rond 3 uur was ze weer wakker, tot een uur of 5 geloof ik. En dit is nu de 3e nacht... Ze heeft zo'n last van jeuk.. echt zielig.. En als ik haar dan insmeer dan krijgt ze het uit van de pijn. Nou dan breekt mijn moederhart...
quote:Op woensdag 16 januari 2008 19:22 schreef cattie het volgende:
snoezel en projectielampen
tovertheater kamerprojector
deze vond ik
Super!! Dankjewel!!
"Rust, reinheid en regelmaat hebben kleintjes nodig" ik kan het niet meer aanhoren. Dat gepush steeds over dat we ritme, regelmaat en een vaste dagindeling moeten gaan aanhouden... Dat staat me zo tegen! Devin gaat bewust (nog) niet naar het kdv, mede omdat het oppassen door de gewillige oma's veel fijner zou zijn. Misschien voor Devin wel, maar voor mij dan? Elke keer weer de discussie over slapen, eten, drinken en de tijden waarop dat zou "moeten" gebeuren. Van wie dan? Ik ben toch de mama, waarom voel ik me dan gedwongen om dingen te doen waar ik me niet prettig bij voel?
Ik heb een hele drukke stressvolle baan waarbij ik steeds op de klok moeten kijken, moet denken aan deadlines en waar ik voorheen 5 dagen werkte moet ik mijn werkzaamheden nu proppen in 3 dagen. Op de dagen dat ik vrij ben geniet ik juist van de rust, neem soms de telefoon niet eens op (kan af en toe mijn werk zijn met een spoedopdracht), voed op verzoek en kijk naar waar Devin behoefte aan heeft. Als hij moe is gaat hij naar bed, wil hij drinken krijgt hij de borst, ga ik eten dan krijgt hij ook. En dit werkt in mijn ogen prima, maar de oma's hebben nogal moeite met dat losse en roepen paniekerig dat zij zo ook niet weten waar ze aan toe zijn. Moet ik nu, vanwege de oma's, ineens een vast slaapjes-tijdstip gaan introduceren? En zeggen dat hij om 11:00 uur, desnoods onder dwang, zijn fruit moet eten? Dat weiger ik, staat me zo tegen! En dan krijg je ruzie, tranen en een rot-gevoel omdat ik een slechte mama zou zijn.
Devin heeft een sterke eigen wil, hebben we al lang geleden ontdekt. Als we aan het winkelen zijn, ergens wat gaan drinken en denken "Goh, nu zou het wel handig zijn als Devin ook zou drinken!' kan je hoog, laag, alle kanten opspringen. Maar drinken doet hij niet, pas als hij eraan toe is en niet eerder. Met slapen net zo, leg je hem in bed als hij er nog niet aan toe is dan zal hij misschien wel 1 1/2 uur bezig zijn met veel gekrijs, gehuil en 500 keer heen-en-weer-geloop van ons. Hij "laat" zichzelf pas in slaap vallen als hij heeft aangegeven dat hij moe is: gapen, in de ogen wrijven, oortje friemelen betekent naar bed.
Zo doen wij dit omdat het goed aanvoelt en het werkt nou eenmaal het best voor Devin. Misschien niet ideaal, of zoals in de boekjes staat en de oma's gewend zijn, maar toch.
Waarom voel ik me dan zo rot nu?
Pfffff, ik kan zo slecht tegen kritiek over hoe ik met Devin omga merk ik, spring gelijk fel in de verdediging en roep dingen waar ik direct daarna alweer spijt van heb
Proberen weinig van de kritiek aan het trekken... Hier precies hetzelfde.
Nee hij slaapt, eet, speelt niet op vaste tijden. Nee hij krijgt geen potjes!!, en nee hij mag geen Flesvoeding/nijntjekoekje/weet ik veel wat nog meer.
En als je de Oma's zat bent, misschien toch langzamerhand gaan kijken naar een kdv?
Gewoon lekker trots zijn op je eigenwijze kleine ventje.
voor jouw kersjes!!Ik snap je gevoel.
Zo te lezen doe jij het super
Laat die oma's hoog en laag springen (zou leuk zijn om te zien
) maar hou je lekker aan je eigen regels zoals jouw het goed uitkomt )Je zou tegen de oma's kunnen zeggen dat ze het helemaal volgens hun eigen ritme mogen doen met een paar strakke regels die jij belangrijk vindt. Misschien dat Devin dat makkelijk pikt als het van Oma komt, maar daar moet je je zelf ook wel prettig bij voelen natuurlijk. Dat laatste is het belangrijkste!
Zo heb ik na steeds weer ongemakkelijke situaties ingesteld dat als iemand op Ronja past dat helemaal volgens haar eigen regels mag doen maar dat ik niet wil dat Ronja: kunstmatige zoetstoffen krijgt, zonder stoel in de auto zit en alleen in huis is.
Duidelijk toepasbare regels en als de oppas graag een strakke bedtijd wil voor mijn kind dan moet ze dat vooral proberen. Ze zal merken dat het gewoon niet werkt (of het werkt wel, nou da's dan mooi
).Maar goed, dat is misschien anders als je een paar dagen per week een oppas hebt, dan is het natuurlijk veel belangrijker dat je kindje goed slaapt en gezond eet.
Wel denk ik dat het belangrijk is dat er duidelijkheid is tussen ouders en oppas. Een oppas voor meerdere dagen in de week is óf een "suikertante" die lekker kan verwennen óf een partner in de opvoeding van je kind. Bij het laatste is het wel belangrijk dat je op een lijn zit of in ieder geval weet waar je niet op een lijn zit! Dan kan het nog zo'n lieve oma zijn, ze is op dat moment meer dan alleen een oma.
Ik maak me heel erg zorgen om het gehoor van Yana en de onderzoeken die nog gaan komen, twijfel over mezelf als moeder (dat zal wel komen door de hormonen) en nu hoor ik ook nog dat mijn moeder heel erg ziek is (zij heeft hele slechte longen, beademing en zuurstof snachts) en dat het waarschijnlijk een aflopende zaak is Ze wilde nog zoveel meemaken met Yana en nou heeft ze ineens zo'n enorme achteruitgang dat het waarschijnlijk nooit kan Ze ligt in het ziekenhuis, haar hartslag blijft extreem hoog en haar saturatie gaat heel snel achteruit en we zijn gebelt of we langs willen komen vanavond omdat ze niet weten of ze morgen nog haalt. We gaan zo vertrekken dus heel veel sterkteNatuurlijk niet aan jezelf twijfelen, gekkie. Echt niet, je bent hartstikke goed voor Yana. Maar dit is natuurlijk wel een hele klap en ik wens je heel veel sterkte.
Kersjes, het blijft wat met de oma's! Dat is al een hele tijd, toch? Waarom kunnen ze jou niet als moeder accepteren? Mss kunnen ze aangeven wat ze willen voor schema, en dan kan je ze er veel plezier mee wensen. Komen ze er vanzelf achter dat het zo niet werkt bij Devin, nietwaar?
En wij hebben ook geen schema.
Kersjes, bij mij ging het het eerste jaar hetzelfde als bij Randa. Ive had in het begin totaal geen ritme en bij het kdv letten ze heel goed op hem of hij honger had of wilde slapen enz. En langzamerhand schoof Ive steeds meer in het ritme van het kdv en zover ons dat uitkwam hebben we dat overgenomen. Regelmaat is ook als je een regelmaat als slapen, eten, spelen, slapen hebt zonder dat daar tijden aan verbonden zijn!
Soepstengel
. Je hebt een hoop aan je hoofd zo, het gehoor van Yana, je moeder die heel ziek is en dan (al dan niet door hormonen) twijfelen aan jezelf als moeder. Sterkte en (makkelijker gezegd dan gedaan) jij doet het goed als mama hoor!Ik heb ontzettende twijfels over het weer werken... het werken op zich is prima. Maar al dat gedoe eromheen, overleg en andere taken die ergens tussen de bedrijven door moeten gebeuren. Leuke plannen voor in de vakantie als een soort "teambuilding", maar dan moet ik wel oppas voor mn meisje regelen, want ze gaat in principe maar halve dagen naar het KDV. En thuiskomen en hardstikke kapot zijn, maar nog zoveel willen doen...
Ik zit al 2 avonden te janken, ik wil graag werken, maar zoals het nu gaat vraag ik me af of dat wel goed is voor mezelf...
Misschien is het allemaal wel wennen, ik ben ook maar net 2 weken weer begonnen. En ik vind het allemaal ontzettend dubbel... In april komt er waarschijnlijk wel meer duidelijkheid over of mn uren blijven bestaan enzo dus eigenlijk vind ik dat ik het minstens tot die tijd uit zou moeten zingen. Gelukkig over 2 weken ook alweer "vakantie"...
Fijn om te weten dat er meer (ervaren) ouders zijn die het ook op deze manier doen en er begrip voor hebben
Owlet, ik heb vanmiddag met mijn moeder gesproken en we gaan jouw voorstel proberen.
Ik zal de tape maar vast in de buurt houden
Hoewel ik erg mijn best wil gaan doen het te laten slagen ben ik namelijk bang dat het me, vooral bij mijn moeder, enorm veel moeite gaat kosten om me in te houden.Ene oor in, andere weer uit......
Soepstengel, wat een narigheid!
Sterkte met alles
Nijna, geef jezelf nog wat tijd, je bent pas net 2 weken weer aan het werk!
En niet zoals voorheen, je bent nu een werkende mama en dat is soms heel moeilijk weet ik uit ervaring.
Ook sterkte voor jou met het hervinden van de balans.
Kersjes, hier hebben we ook nooit een schema aangehouden. Wel hadden we een regelmaat, maar dat heeft niets met tijden te maken. Slapen-luier-eten-spelen-slapen is ook regelmaat
En hoe ouder het kind hoe meer die regelmaat zich om de behoeftes van het kind heendraait.En ik vind je juist overkomen als een hele fijne moeder. Je hebt zelf gesignaleerd dat Yana slecht reageerde. Goed is dat, niet iedereen zou denken dat er iets aan de hand was.
Een dikke kus, en heel veel succes.
Ook hier oma bemoeienissen. We vertellen niet eens dat we een huis gekocht hebben (!!!! GELUKT !!!!
). Gewoon om even niet aan te horen wat er allemaal handig zou zijn etc etc enz enz. We sturen in april een verhuiskaartje met Pien en Floor in een verhuisdoos en dan mag al het enthousiasme beginnen, maar voor nu even niets. Straks begin ik weer met werken en dan is de omafoon ook weer roodgloeiend. Stukje zelfbeschermingEn Soepstengel...ontzettend veel sterkte gewenst
Weet je al wanneer jullie erin gaan? Moet er veel verbouwd worden? Leuk, leuk, leuk!! Nijna, het klinkt echt heel suf, maar ik zou nog even doorzetten tot je echt beslissingen kan nemen. Ik had ook in het begin zoiets van "Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen!!?!?!? Dit bevalt niet! Urg!" Maar nu (ook gestopt met bv, dus niet meer continu ziek, helpt ook wel) vind ik het prima. (werkgroepen daargelaten)
quote:Ik denk mei. Mei verhuizen etc en dan in juni beginnen met wonen, laat maar zeggen.Op donderdag 17 januari 2008 22:59 schreef DaviniaHR het volgende:
KP gefeliciteerd!!
En er hoeft NIETS gedaan te worden. IN mei worden Pien en Floor 1, dus dat wordt leuk ! Nieuw huis, meiden 1...JOEPIE HALEKEDEEEEEEEEE HATSEFLATS !!!!!!!!!!!!!!!
Ons eigen huis moet ook nog verkocht worden, maar dat komt wel goed.
KP gefeliciteerd met jullie nieuwe huis!!
? Dus bij deze; alle nieuwe mommys, gefeliciteerd!!Ik ga morgen eens bijlezen, nu lekker slapen, mijn kleine vent wordt snachts niet meer wakker, dus dat geluk heb ik.
Trusten allemaal!
heel veel sterkte! Niet aan jezelf twijfelen hoor, je bent een goede mama!KP gefeliciteerd met het huis!
Kersjes, lastig, die bemoeienis. Toch is dat wel de keerzijde van oma's structureel laten oppassen. Succes ermee.
Nijna, neem jezelf goed in acht he. Die teambuilding laat je maar even lekker voor wat het is. Is die gepland voor de voorjaarsvakantie?
En KP, HATSEFLATSGEFELICITEERD!
BE, wat klink je heerlijk verliefd
. En tja, het wennen aan moeder zijn is wel leuk maar soms ook wel lastig he. Vooral als de voeding niet altijd helemaal lekker gaat. Sterkte daarmee...gaat vanzelf allemaal beter denk ik. Leuk om te horen hoe jij het moederschap nu beleeft!! Ongelooflijk he... en heerlijk gevoel 'wij zijn een gezinnetje' ... geniet ervan!! je verdient het!
Kersjes, lastig zeg. Ik heb geen ervaring maar kan het me voorstellen, mijn kinderen zijn ook 'lastig' voor oppassers en dat vinden ze niet altijd leuk. Maar voor mij gaat het juist WEL goed zo, en mijn kinderen varen er ook wel bij. Ik luister naar hen en niet naar regeltjes van 'zo hoort het' . Als ze moe zijn gaan ze naar bed, wel een 'ongeveer-standaard' tijd maar ik kijk echt naar hen of ze al moe zijn of juist niet. Dat is toch het beste??
Niet dat je hele dag om je kind moet draaien, maar je moet hem wel als een volwaardig lid van het gezin beschouwen...dus je kind heeft ook rechten en je kunt niet je kind dwingen zich in een soort schema te persen. Vind ik dan. Het geeft vaak alleen maar stress.
Richtlijnen zijn okee, maar het blijven richtlijnen en geen vaste regels. Flexibel zijn....zeker wat betreft je kind, vind ik.
K_P gefeliciteerd!! Wat fijn dat jullie gaan verhuizen, je ziet er blijkbaar erg naar uit! Zie je op tegen de verhuisdrukte? En ga je wat hulptroepen inschakelen? (moet wel met twee kleintjes he...)
Komt vast allemaal goed. You're not the first one...
Be heerlijk dat moederoer gevoel Toch maar even de dingen die er voor me uitsprongen.
@K_P Gefeliciteerd
Wat heerlijk zeg, een nieuw huis @ Soepstengel. Lieve meid, wat krijg je een boel voor je kiezen zeg
Natuurlijk maak je je zorgen om je kleintje. En dan je moeder ook nog zo ziek....Toen Jonne (van bijna 4) een paar maanden oud was leek het er ook op dat hij doof was. Uiteindelijk bleek het na tig onderzoeken in het ziekenhuis mee te vallen. Maar die twee weken van angst voor de toekomst weet ik me nog goed voor de geest te halen. Want het gaat niet om 'houden van', maar om 'zorgen voor' Opeens wordt je geconfronteerd met een heel ander toekomstplaatje. Vooral dat vond ik toen heel moeilijk. (en manlief heel nuchter: 'dan leren we toch gewoon gebarentaal'. Vond ik tegelijkertijd heel fijn pragmatisch
en tegelijkertijd kon ik 'm de hersens wel inslaan 
)En de angst voor je moeder... Och lieverd toch
@kersjes en alle andere (schoon)mamabemoeimoeders. De werkwijze van Owlet werkt hier ook heel goed. Wat niet ziet wat niet weet. Idd op een paar heel duidelijke richtlijnen na.
Maar let dan wel op dat je het ook meent. Ik moet mezelf soms echt inhouden om niet van alles en nog wat nog te gaan roepen. "Oh.... hebben jullie...."
En wat ook heel goed werkt is de afspraak dat wanneer papa en mama er ook zijn dat wij leidend zijn. (Baas boven baas principe
)Maar het is wel heel erg lastig hoor.
Om ook maar wat over mezelf te posten
Ik heb een keel- en oorontsteking. En dat begon afgelopen dinsdag heel fijn met migraine Antibiotica is
Kersjes, wat lastig. Ben het verder wel eens met wat hier gezegd is en ik wens je succes ermee.
K_P gefeliciteerd met jullie nieuwe huis!
Ik heb een tijd terug gepost over mijn opleiding die ik door de komst van Damian niet af heb kunnen maken en dat ik daar wel van baalde. Ik heb de afgelopen maanden goed nagedacht en ik zag er eigenlijk erg tegenop om VWO af te gaan maken. Het kost me dan enorm veel tijd met alle dingen die ik moet gaan doen, omdat ik ook een hoop zal moeten herhalen, daarbij ben ik dan bang dat ik te weinig tijd voor Damian zal hebben. En ik ben bang dat ik het dan niet zal redden, ik wil niet nog een jaar zomaar weggooien. Maar toch wil ik het komende jaar wel IETS gaan doen dus ik heb besloten om dan maar een stapje terug te doen en de HAVO af te gaan maken.
Ik vind het ergens wel moeilijk om een stapje terug te doen, want dat is totaal niet mijn instelling. Maar het geeft me wel een hoop rust omdat ik weet dat dat te doen moet zijn. En ik ben ook gewoon trots op mezelf omdat ik eigenlijk niet verwacht had dat ik zoiets nog zou gaan doen.
Ik heb me zojuist aangemeld op het ROC en ik word in het voorjaar uitgenodigd voor een toelatingsgesprek en eventueel een test en als alles goed gaat kan ik in september 2008 beginnen en ga ik mijn HAVO-diploma halen.
Beterschap!
KP, van harte met jullie nieuwe huis
gaaf hoor!Moonah, de "teambuilding" (onze locatie voorzien van een flinke lik verf e.d.) staat gepland in de carnavalsvakantie. Ik heb besloten dat ik hooguit 2 dagen wil meehelpen. Volgende week zal ik eens op het kinderdagverblijf vragen of er veel kindjes weg zijn in die vakantie, want misschien kan ik dan een half dagje ruilen, zodat Mirte 1 hele dag kan... Maar ik heb geen idee of ze dat doen, vragen kan altijd natuurlijk...
Soepstengel, jemig zeg, wat gebeurt er allemaal met je.....veel sterkte met alles!!
Kozakken, beteschap....
Menicole, wat een engerd zeg, behalve dat Mikael er niet van kan slapen, maakt het jou niet bang?
Lijkt me echt eng zoiets...
quote:Nou ja....ik heb er wel zin in ! Ik zie wel hoe het allemaal gaat met P&F. Desnoods een weekje naar opa en oma. Dan schiet het tenminste op.Op vrijdag 18 januari 2008 13:54 schreef Suzanna het volgende:
K_P gefeliciteerd!! Wat fijn dat jullie gaan verhuizen, je ziet er blijkbaar erg naar uit! Zie je op tegen de verhuisdrukte? En ga je wat hulptroepen inschakelen? (moet wel met twee kleintjes he...)
Komt vast allemaal goed. You're not the first one...
Dapper ook dat je idd die stap terug zet om zo sneller weer vooruit te kunnen! En dapper van je Appelsap!
Met mijn moeder gaat het gelukkig weer wat beter. Ze is de nacht dus wel doorgekomen en ze hebben haar stabiel gekregen. Ze ligt nog wel aan de zuurstof en allerlei andere toeters en bellen dus ze is voorlopig nog wel even zoet. We hopen dat ze er weer net zo goed uitkomt als ze was, maar dat is nog even afwachten geblazen.
Yana is bij de ouders van mijn vriend aan het logeren zodat wij een nachtje kunnen doorslapen.. ik had het zo graag anders gezien. Liever bij mijn eigen ouders
dat vind ik toch vertrouwder.. maar het is even niet anders. We hebben onze slaap hard nodig en Yana heeft meer aan ons als we fit zijn. En maandag wordt zowieso een zware dag met alle onderzoeken.. Hier zijn de hechtingen (ik had er twee vanwege een loszittend flubbertje wat wellicht anders zou afsterven ofzo
) er inmiddels uitgevallen, maar nog steeds heb ik er geen last van Ook het vloeien is hier zowat voorbij, al halverwege mijn pak kraamverband had ik zoiets van "nouja, een half pak bewaren is ook zo wat", maar ga straks lekker aan de gewone maandverbandjes, alhoewel het soms lijkt alsof een inlegkruisje ook voldoende zou zijn. Echt te idioot gewoon.
Het enige wat wel rijkelijk vloeit is de melk als Ruben ook maar een kikje geeft
Vooral 's nachts is dat erg vervelend, dus vannacht maar een bh met compressen erin, want ik heb me vannacht drie keer staan omkleden Appelsap, ik vind het echt supergoed dat je weer naar school gaat.
Wat een moeilijke tijd heb je Soepstengel.
Enne, lekker klinkt dat 'loszittend flubbertje' ... nou ja, het is in ieder geval voorkomen dan
... enne, succes met de zoogcompressen!!Soepstengel, je klinkt in ieder geval ietsje hoopvoller over je moeder. Heel veel sterkte met alles...
Dat loszittend flubbertje, ik zou niet weten wat het is dus, maar het was met 2 hechtingen vastgezet omdat het anders misschien zou afsterven. Maar waar het precies zit, geen idee, want ik heb er dus geen last van en ook niet van gehad. De hulp kijkt bij het nakijken naar mijn linkerkant, dus ik denk dat het daar zit
Morgen komt hier de verloskundige weer langs om een nieuwe indicatie te geven voor de kraamuren, als alles meezit blijft de kraamhulp nog 2 dagen langer (2 keer 4 uur vanwege het lage geboortegewicht van Ruben en omdat hij zelf nog niet krachtig genoeg is om alleen maar uit de borst te drinken en de rest vanuit mijn aanvullende verzekering). Echt waar, ik ben zo gigantisch blij met haar. Vandaag heeft ze macaroni gekookt, ik heb nu nog drie porties in de vriezer zitten, dus de komende tijd heb ik ook nog wat achter de hand. En het was echt heerlijk, ondanks dat ze dezelfde ingredienten gebruikte als ik altijd doe, is het toch heel anders geworden, dus dat moet ik morgen maar eens navragen
...Bij ons kookten de kraamhulpen nooit, dus je hebt geluk! Ook de afwas etc. moest door ons worden gedaan, nou mijn man was helemaal uitgeput 's avonds dus dat gebeurde niet altijd. En dat moest ze dan even laten weten dat het toch echt niet de bedoeling was dat zij de afwas deed!
Fijn dat ze wat langer kan komen. Enne, als je na de kraamtijd wat actiever moet worden, langere einden lopen etc., dan ga je waarschijnlijk wel wat meer vloeien weer. Maar meestal niet superveel hoor, het is alleen wel een bekend feit.
. Dat bied weer wat meer mogelijkheden, dan heb ik toch alweer sowieso 2 broeken meer om aan te trekken .En als ik dan kijk wat ik alsnog wegkaan over een dag vind ik het uitzonderlijk dat ik nog steeds elke dag afval
. Ik heb een vraagje, geheel volgens de OP, over terugplooien. 2-jan was de laatste bv, en ik ben na 3 wk of zo ineens weer 2 cupmaten geslonken
Echter, mijn oude beha's zitten nog te strak, en mijn voedingsbeha's zitten nu ook niet meer... Kan ik verwachten nog meer te slinken, of moet ik op jacht naar nieuwe bh's?quote:Niet in alle gevallen kan ik je vertellenOp maandag 21 januari 2008 09:19 schreef Bass-Miss het volgende:
Blijven borstvoeding geven, Troel. Dan kan je eten wat je wil, het komt er toch niet bij.
quote:Echt niet.Op maandag 21 januari 2008 09:19 schreef Bass-Miss het volgende:
Blijven borstvoeding geven, Troel. Dan kan je eten wat je wil, het komt er toch niet bij.
Was het maar zo. quote:Wel, moest Fons stoppen met tanken, vrees ik toch dat ik moet stoppen met de koekenkast plunderen...
quote:dat klinkt bekend..Op dinsdag 22 januari 2008 11:02 schreef bixister het volgende:
hier heeft die truc helaas ook niet echt optimaal gewerkt. althans, toen anna minder ging drinken bleef ik evenveel bunkeren.
Na Saskia ging 't hier ook zo
Ik moet echt zo erg nieuwe kleren als ik stop met borstvoeding geven, al mijn broeken zijn te groot, bijna al mijn t-shirts/truien/vestjes zijn te klein.
Weet nu al waar dit jaar het vakantiegeld naar toegaat, mijn garderobe.
Ben vergeleken bij voor de zwangerschap maar liefst 8 kilo lichter. En dat zonder Sonja Bakker en met kilo's chocolade! Geloof dat ik erg veel geluk heb!
Meike is ook weer aan een nieuwe garderobe toe, die groeit hard op het moment.
Het meeste 74 is nu te klein, en we gaan dus nu voor maat 80!
Alleen het dilemma is, met broeken, 74 is te kort, hoog water..... 80 is te lang, staat ze op de pijpen....niet handig.... en alle broeken van 80 zijn te wijd, dus maar even een riempje gescoord!
Wij gaan komend weekend een weekendje weg!! Hoera!! heb er zo'n zin in!!
Samen met mijn ouders en broer naar de Lommerbergen, van Landal.
Dat wordt genieten!!!
twee jaar borstvoeding maar nog steeds maatje 48/50
Fijn dat het zo goed met je gaat Troel.
En nu geniet ik ervan dat ik een hele kom chocomousse kan wegwerken zonder gevolgen.
Ze heeft mij aangemeld bij de geestgronden een instelling voor psychische hulp en zorg. Ik word gebeld voor een intake. Een van de mogelijkheden is hulp aan huis. Ik merk dat het wel helderder in mijn hoofd is maar dat mijn ritme totaal zoek is. Ook kunnen zij helpen mocht ik nog eens een tweede kindje willen krijgen.
Ze gaat ook bellen met een organistie met vrijwilligers om af en toe iemand over de vloer te hebben die samen met mij iets kan ondernemen met Emma.
Oftewel, hulp is onderweg
Suzanna, leuk dat het nu wel goed lijkt te gaan met die jongen. Klinkt goed in ieder geval.
Door de borstvoeding ben ik 5 kg lichter geworden dan toen ik zwanger werd en door veel te wandelen met Ive is dat ook mijn gewicht gebleven!
En nu heb ik over een klein uur oook nog curcus van het werk. Bah.
JeLief, fijn dat er hulp onderweg is.
quote:Op dinsdag 22 januari 2008 12:02 schreef Jelief het volgende:
hier nog een waar het niet heeft gewerkt...
twee jaar borstvoeding maar nog steeds maatje 48/50
... Hier buikgriep - of iets achtigs. Bah. Bleh. Gelukkig heeft mijn man een vrije dag maar anders...
Luchtbel, het gaat idd best goed met de stagiair. Nog bedankt voor je tip he, volgens mij was het jouw idee toen, lang lang geleden
... Sterkte voor iedereen die niet lekker in z'n vel zit of ziek is.
Oh ja, hier ook borstvoeding en niet afvallen maar aankomen. Vanwege de vergrote trek...en bleef maar veel grotere porties dan 'eerst' eten...werkt niet goed! Is wel heeeeel moeilijk om af te leren, het is een gewoonte
quote:Zeg...eh MeNicole, longontsteking en werk of cursus gaan niet samen! Duik jij eens heel snel je mandje in om te gaan herstellen!Op dinsdag 22 januari 2008 13:09 schreef MeNicole het volgende:
Bleh hier ook een mama die goed ziek is. Vanaf vorige week donderdag al. Gister bij de ha geweest en nu blijk ik een longonsteking te hebben. Betere timing kan niet
En nu heb ik over een klein uur oook nog curcus van het werk. Bah.
quote:Dat wou ik ook zeggenOp dinsdag 22 januari 2008 19:48 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Zeg...eh MeNicole, longontsteking en werk of cursus gaan niet samen! Duik jij eens heel snel je mandje in om te gaan herstellen!
Hoe gaat het met jou Soepstengel? En met je moeder?
Zit te twijfelen of ik ze morgen naar de creche ga brengen. Ze knappen nu eindelijk weer op. Ik ben gewoon thuis, maar ik heb ook wel even behoefte aan even niets. Misschien alleen de ochtend..anyway...trusten voor nu.
Enne, misschien wel lekker idd een ochtendje voor jezelf. Kun je die ontplofte kermisattractie ook opruimen in alle rust. Succes!!! . Ben een beetje bang voor ondergewicht. En dat met borstvoeding geven. Ach ja. Ben nu langzaam weer een eetritme aan het opbouwen zodat ik weer iets meer aantezetten heb. Want eigenlijk had ik gehoopt dat ik wat reserves over zou houden aan de zwangerschap maar dat is jammergenoeg niet zo.quote:Werken hoefde ik gelukkig niet maar die cursus kon ik echt niet onderuit. Anders moest ik van de week naar de andere kant van Nederland voor die 2 uurtjes. Maar ik heb het achter de rug. Gelukkig was het alleen maar stom op mijn stoel hangen en luisterenOp dinsdag 22 januari 2008 19:48 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Zeg...eh MeNicole, longontsteking en werk of cursus gaan niet samen! Duik jij eens heel snel je mandje in om te gaan herstellen!
quote:Ja, heel stoer dat je het gered hebt. Maar ga nou niet doorlopen met een longontsteking! Als 'ie verergert ben je er straks heel lang tussenuit en kun je heel lang niks doen. Ook niet gewoon met Mikael sjouwen.Op woensdag 23 januari 2008 15:38 schreef MeNicole het volgende:
[..]
Werken hoefde ik gelukkig niet maar die cursus kon ik echt niet onderuit. Anders moest ik van de week naar de andere kant van Nederland voor die 2 uurtjes. Maar ik heb het achter de rug. Gelukkig was het alleen maar stom op mijn stoel hangen en luisteren
Het is alweer een maand geleden dat ik opgenomen werd met longontsteking, en gisteren ben ik voor het eerst een dag op geweest zonder te rusten. Ik bespaar het anderen graag, en zeker moeders zonder partner die bij zou kunnen springen
quote:Ik probeer ook zoveel mogelijk te rusten maar soms kan het gewoon echt niet. Ik moet idd alleen voor Mikael zorgen en er is nu eenmaal niet de hele tijd hulp in de buurt. Dus ik hoop dat de medicijnen goed hun werk gaan doen en dat ik dan binnenkort toch iets meer zelf kan doen.Op woensdag 23 januari 2008 16:00 schreef Macka66 het volgende:
[..]
Ja, heel stoer dat je het gered hebt. Maar ga nou niet doorlopen met een longontsteking! Als 'ie verergert ben je er straks heel lang tussenuit en kun je heel lang niks doen. Ook niet gewoon met Mikael sjouwen.
Het is alweer een maand geleden dat ik opgenomen werd met longontsteking, en gisteren ben ik voor het eerst een dag op geweest zonder te rusten. Ik bespaar het anderen graag, en zeker moeders zonder partner die bij zou kunnen springen
We waren naar de Prenatal in Utrecht voor de easyfix voor de maxi-cosi. Hartstikke druk met alle auto's van de jongens van het MBO ertegenover, dus Bert bleef in de auto zitten en ik ging snel naar binnen, hij zou komen zodra hij een vakje had. Na verloop van tijd was ik klaar met alle andere prutdingen en ging ik dus maar naar buiten zodat hij alvast naar binnen kon. Komt er vlak voor mijn neus bijna een plekje vrij (moesten twee kinderen ingeladen worden). Ik direct richting aangeven, er al heenrijden. Komt er ineens een andere auto (die er overigens net aan komt rijden!) aan, dus ik geef aan dat het mijn plekje is. Bert kwam op dat moment naar buiten en gaat dus bij het plekje staan, auto rijdt weg, Bert gaat op het plekje staan. Rijdt die andere auto vol op Bert in om vlak voor zijn voeten te stoppen, terwijl ik daar dus sta en wacht tot Bert aan de kant loopt en voorzichtig het vakje probeer in te rijden. Ook bijna een auto in de auto dus, terwijl Ruben achterin zat. Ik ben echt nog nooit zo woest geweest, ik had de neiging om die man uit zijn auto door zijn raampje te slepen aan zijn nekhaar ofzo. Bert heeft de politie gebeld en die is langsgekomen en heeft de boel doorgenomen, man heeft een waarschuwing gehad, maar de schrik zat er flink in zeg.
Ik wil niet weten wat er gebeurd was als hij echt die auto in Bert of in de auto gezet had, volgens mij had ik hem dan met mijn blote handen gescalpeerd ofzo
Vuile hufter
Het is dus echt zo dat het ouderschap een soort tijger in je los maakt en je mensen iets aan wilt doen die jouw kind in gevaar brengen.
Ben je nu wel weer een beetje bijgekomen van de schrik?
[ Bericht 100% gewijzigd door RockabeIIa op 23-01-2008 21:28:27 ]
quote:Dat gevoel heb ik dus ook sinds Maarten er isOp woensdag 23 januari 2008 20:30 schreef Verida het volgende:
Jemig Troel, wat zul jij geschrokken zijn. Helemaal met Ruben achter in de auto.
Het is dus echt zo dat het ouderschap een soort tijger in je los maakt en je mensen iets aan wilt doen die jouw kind in gevaar brengen.
Ben je nu wel weer een beetje bijgekomen van de schrik?
Wat een eikel Troel!
MeNicole hoe gaat het nu met je?
Ik heb morgen een gesprek op het ROC voor de Havo, als het goed is krijg ik dan te horen of ik toegelaten word. Spannend dus!
appelsap, spannend!!!
ent troel idd zeg, ik had m iig de huid volgescholden denk ik!
hier geen zieken of zo, alleen wel last van mn stuitje... ben eens benieuwd hoelang dat feestje doorgaat, het rotste is dat ik mn mannetje niet zittend kan voeden. elke keer maar weer plat dus. zitten gaat wel trouwens, maar niet in die goeie houding, voorover leunend of juist ver achterover lukt wel.
naja... voorlopig ga ik toch nog nergens heen
Eva is inmiddels 10 wk en in heb ook nog steeds last van mn stuitje, duurt vaak lang voordat ik goed en lekker zit. Volgens de gyn kon het nog wel een paar maanden gaan duren voordat de pijn weg zou zijn. Maarja ieder stuitje is ander... ik denk dat ik er tijdens het persen op gesteund heb ofzo
.quote:Well done!!!Op donderdag 24 januari 2008 20:33 schreef Nijna het volgende:
Ik heb van de week op mn werk tegen mn collega's gezegd dat ik waarschijnlijk "maar" 1 dag kom helpen in de vakantie. Het werd zonder al te veel gesteiger aangenomen
ook voor die ene dag mijn stuitje is idd door de bevalling pijn gaan doen, de kraamzorg en vlos wisten dit ook en reageerden alsof het idd regelmatig voorkomt. ze zeiden beiden idd dat het lang kan gaan duren... erg hoopgevend
mn kleintje heeft er gewoon flink tegen aan geduwd, en dat hij met zn snoet de verkeerde kant opkeek heeft ook niet geholpen in het geheel.
als het erger gaat worden zal ik er zeker mee naar de ha gaan, en zien of ze me wil door verwijzen. t grappige is dat de manueel-therapeut van mn wederhelft binnenkort nog op kraamvisite komt.. en haar kan ik er ook even naar vragen
quote:Ja hoor, toen ik eenmaal thuis was, toen ging het ook wel weer, maar ik was wel blij thuis te zijn. Ik ben nu allang blij dat er inderdaad niets gebeurd was, want dan had ik niet voor mezelf in kunnen staanOp woensdag 23 januari 2008 20:30 schreef Verida het volgende:
Jemig Troel, wat zul jij geschrokken zijn. Helemaal met Ruben achter in de auto.
Het is dus echt zo dat het ouderschap een soort tijger in je los maakt en je mensen iets aan wilt doen die jouw kind in gevaar brengen.
Ben je nu wel weer een beetje bijgekomen van de schrik?
Nouja, ook wel goed om te weten natuurlijk dat je zo fel wordt!
Ben met de 8 weken gestopt met borstvoeding, niet omdat ik dat wou, maar omdat Joaquin bijna niet aankwam, ik had zelf niks meer, kolven was geen optie, want na 1 druppel leek het alsof de 'kraan' dicht werd gedraaid, geen optie dus, heb speciale BV thee gebruikt, alles.
Toch maar overgegaan op fles, en moet zeggen, het bevalt goed.
Zat bij 'n vriendin, en ze vond me maar een slechte moeder dat ik niet door had gezet 'Die periode hebben veel Mama's' zei ze vol overtuiging (en zonder kids) ik had volgens haar niet genoeg over voor me kind.
Ben ik nou de enige die dit echt misplaatst en vooral ook KWETSEND vind?
Wie is zij om te oordelen, zeker omdat ze zelf geen kinderen heeft en dus ook niet weet wat een zorgen je je kan maken als je kleintje niet goed of genoeg te drinken krijgt. Jw iel toch niet dat je kleintje honger lijdt?
Echt misplaatst, ze had je beter een telefoonnummer van een lactatiekundige kunnen geven als ze zo graag wil helpen.
Ik hoef inderdaad niet alles te weten, zij hebben zelf ook hun kinderen met (wisselend
) succes opgevoed en Devin heeft het echt wel naar zijn zin daar. Gewoon loslaten, diep ademhalen en accepteren dat niet iedereen hetzelfde doet en denkt als ik. En al helemaal mijn moeder + schoonmoeder niet, zij hebben gewoon elk hun dag in de week dat zij Devin "opvoeden" op hun manier en dat is natuurlijk prima. Zo, en dat lucht op! Nu kan ik me tenminste druk gaan maken over andere dingen
Troel, ik wil ff zeggen dat ik het heel leuk vind om te zien dat het zo goed gaat bij jou! (Je post iig erg positief!) Zo'n ingewikkelde zwangesrchap waarbij e het zkh iets te vaak van binnen hebt mogen bewonderen, en nu gaat het gewoon goed! Kan ik vrolijk van worden
Hier lijkt het alsof mijn eustachiusbuizen terugplooien of zo. ik weet wel dat die dingen wat wijder zijn geworden in de zwangerschap, en heb daar ook wel een beetje last van gehad,maar ik heb nu al bijna een week af en aan een piep in mijn oor en zo'n "vliegtuig"-oorgevoel. Redelijk storend. Maar ach, gaat wel weer voorbij!
Verder een
voor de andere mama's, m.n. de zieke mama'sEn als de fles voor jou goed voelt, dan heeft ze helemaal niks over te zeuren. Alsof je ineens een slechte moeder bent als je je kind de fles geeft. Nou dan zijn er een hoop slechte moeders in Nederland. Het blijft jouw keuze en die heeft zij te respecteren of iig op een andere manier over te brengen als het een echte vriendin is.
Ik ben eigenlijk al zo goed als aangenomen voor de Havo! Het is alleen aan mij of het ook écht doorgaat en daarmee wordt bedoeld of ik kinderopvang kan regelen. Heb vorige week al gebeld en mag me binnenkort komen inschrijven, ze konden zo goed als zeker zeggen dat ze tegen die tijd wel plek hebben. Dus waarschijnlijk zit het allemaal wel goed.
Wij hebben vandaag heerlijk over de markt gestruind, lekker uitgewaaid enzo. Verder hebben we de babymee gekocht voor op de fiets (maxicosihouder) en Bert is nu de Easyfix aan het halen en heeft het onderstel van de kinderwagen mee, omdat een van de wielen een slag heeft.
Morgen een poepdrukke dag, ons neefje viert zijn eerste verjaardag, 's middags krijgen we nog kraambezoek en 's avonds viert Berts oma haar verjaardag met een etentje. Kortom, meteen jezelf in het diepe gooien wat betreft de oppas. Gelukkig kan Ruben terecht bij Berts oom en tante en daar heb ik de volste vertrouwen in.
.Ik ben weer thuis voor het echie
Voel me stukken beter, kan dinge makkelijker aan, kan dingen sneller opzij zetten en zoals de Buuv zei: Ik zie Anitra weer! Heerlijk om weer dingen leuk te vinden! Ik blijf het aanrader vinden voor moeders die het moeilijk hebben, depressief zijn of andere tegenslagen mee gemaakt hebben. De therapie is daar heel goed en het is zo lekker als thuis komt en je jezelf weer herkent!
Fijn dat het je zo goed heeft gedaan en je je weer jezelf voelt.quote:Met zulke vriendinnen heb je geen vijanden meer nodigOp vrijdag 25 januari 2008 13:05 schreef Chanell het volgende:
Zat bij 'n vriendin, en ze vond me maar een slechte moeder dat ik niet door had gezet 'Die periode hebben veel Mama's' zei ze vol overtuiging (en zonder kids) ik had volgens haar niet genoeg over voor me kind.
Ben ik nou de enige die dit echt misplaatst en vooral ook KWETSEND vind?
Hallo zeg, waar haalt ze het vandaan? Ga je haar er nog op aanspreken?Anitra, fijn dat je weer thuis bent en dat het nu een stuk beter gaat. En het lijkt me ook heerlijk voor jezelf dat mensen de echte Anitra weer kunnen zien, dat zegt toch wel wat.
Nog steeds flink veel te zwaar (ook zonder die zwangerschapskilo's
), nu met blubberbuik erbij, zelfs strepen op mijn tieten, maar hey... ik heb mooi wel een superlieve baby boven liggen, so who cares! Ik ben echt in een superhumeur vandaag en ben een echte huiselijke truttebol geworden.
Of althans... dat was ik al, maar nu gedraag ik me er ook naar.
Net even mezelf gekuisd onder de douche (wat een zegen dat dat gewoon weer kan
) en daarna even een wasje erin, keuken opruimen, woonkamer opruimen, snel een bezem erdoor. En dan met het zonnetje door het raam de kamer in en bloeiende blauwe druifjes op tafel is het ineens heerlijk opgeruimd en gezellig.
Boven me hoor ik heel zachtjes gemekker, het signaal voor de volgende fles.
Ik schuif weer heerlijk met mijn kind op de bank.
Sorry, dit is echt een vreselijke mierzoete post, maar ik moest het even kwijt.
!BE, heerlijk om te lezen lekker genieten hoor!
Hier op zich alles goed, wel erg moe. Dat werken hakt er flink in en een vent die ik soms gewoon totaal niet begrijp. Kind beneden in de box leggen en dan boven gaan zitten computeren met een koptelefoon op je hoofd...
. Anitra fijn dat je weer thuis bent, en je zo goed voelt. houd vast! oftopic maar ik heb geen tijd om alle andere topics bij te lezen: is djulian weer helemaal beter trouwens?
nijna, dat vind ik ook wel onbegrijpelijk en daar zou ik ook niet goed tegen kunnen. het ligt er natuurlijk aan voor hoelang, maar dan nog. hoeveel dagen werk je eigenlijk?
Ik ben maar naar beneden gegaan toen hij boven ging zitten (ik was even dingen aan het regelen voor het KDV enzo, dat heb ik maar even opzij gelegd). Hij vond dat ze zichzelf prima kan vermaken.
En ze kan ook best wel even zelf spelen, maar zo vond ik het net alsof de box een "dumpplek" voor je kind is om je handen maar vrij te hebben. Ik snap niet dat hij dan niet gewoon beneden gaat zitten, we hebben nb een laptop... Maar goed. Dat zal wel een van de verschillen tussen mannen en vrouwen zijn, want hij snapt niet dat ik het raar vond...
Mirte probeerde mn aandacht te trekken door geluidjes te maken en als ik dan keek kreeg ik een big smile
. Ik ben vlieft op mn kind ik vind t heel dapper van je en chanell, wat heb je tegen je 'vriendin' gezegd? want iemand die meteen gaat roepen dat je een slechte moeder bent, das geen vriendin naar mijn idee hoor... alsof je niet al genoeg met onzekerheden te kampen hebt.
ik mag/moet.. de maand februari gebruiken om weer aan t werk te komen... aan de ene kant totaaal geen zin in, aan de andere kant is het ook wel fijn om weer onder de mensen te komen. 20 uurtjes in n winkel, zou te doen moeten zijn. en daarnaast nog proberen iets creatiefs op poten te zetten ook. ik ben eens benieuwd wat ik volgend jaar om deze tijd doe
nijna, hier is t ook nog wennen aan wie welke dingen op welke manier doet. mijn 'theorie' is dat ik die kleine al 9 maanden in mn buik heb verzorgd, en nu moet ik die zorg ineens gaan delen. hij doet de dingen anders, en dat moet ik leren accepteren. ik vind het maar moeilijk allemaal!
Het 'laat mij het maar doen' zit toch al wel een beetje in me en nu heb ik niet eens zozeer iets door die zwangerschap, maar meer dat Sasha bijvoorbeeld ongeveer 5 van de 7 flessen op een dag van mij krijgt. Dus ik (denk ik tenminste) herken net even iets sneller het 'ik zit vol' of 'er zit lucht dwars'.
Maar ja, je wil ook niet constant commentaar leveren.
Heb iig wel tegen stinkie gezegd dat het niet zozeer kritiek op hem is als wel dat ik het voor Sasha naar vind als hij de ene keer zus en de andere keer zo gevoed wordt. Zeker toen hij nog slechter dronk, dan wilde ik graag zoveel mogelijk erin krijgen.
Maar lastig is het wel hoor.
Maar goed, ik heb dat ook met andere dingen zoals huishouden enzow
Ik ben voor mezelf dingen aan het opschrijven die ik morgen aan het CB ga vragen. Voor de rest zit ik me toch een beetje druk te maken over dinsdag, als ik voor het eerst echt een hele dag alleen ben. Vandaag zijn mijn darmen behoorlijk lastig geweest en ik ben dan toch huiverig dat dat dan ook zo zal zijn en dat ik dan echt naar het toilet moet op het moment dat Ruben echt wil eten ofzo
Je zult zien dat het allemaal wel meevalt, maar toch quote:Ook dat is zeker zo inderdaad. Ach, het zal ook wel loslopen!Op zondag 27 januari 2008 20:58 schreef RockabeIIa het volgende:
je kind verhongerd niet als ie 3 minuten later wat te eten krijgt...
Gewoon niet druk maken. Als er iemand is die het het allerbeste met dat kleine ventje voor heeft ben jij het wel. Dat weet hij nu al dondersgoed.Anitra, welkom terug!
Ik hoop dat het goed komt.Appelsap
goed meid!!Hier ook een beetje een ongemakkelijke buik. Ga zo even op de bank. Maud slaapt en Fleur is op school. Maar al mijn goede voornemens van opruimen e.d. zijn het raam uitgevlogen. Wel al de boodschappen gedaan en een rondje huisarts met Maud gedaan.
Ik heb nu bij het kdv aangegeven dat ik per 1 april weer ga werken dus dat het dan moet starten. Dan krijg ik van te voren nog wen-dagen enzo, maar ik heb ook wel eens gehoord van anderen 'begin een weekje eerder, dan kan je makkelijker wennen zonder dat je al gelijk op je werk zit'.
Zit wat in, maar aan de andere kant vind ik het zo zonde... ik bedoel, het laatste weekje samen met hem thuis zeg maar.
Wat zijn jullie meningen en ervaringen?
)Let wel goed op per wanneer je begint te betalen, want bij ons was dat een beetje rommelig, waardoor we twee weken vol betaald hebben, terwijl dat achteraf niet had gehoeven. (de ene zegt, wennen = vol betalen, de ander zegt wennen = gratis)
Over de kdv wendagen kan ik niet meepraten. Oppas zijn de oma's dus daar was ze al heel snel aan gewend.
Ik begin de 1e week van maart weer met werken, maar ze gaan al naar de creche. Heerlijk om even 2 dagen in de week iets voor mezelf te doen. Ik heb geen problemen met het feit dat ik thuis ben en de meiden op de creche.
Vind het wel fijn om te zien hoe ze het vinden en om een soort van kennis te maken met de juf en meester. Geen haast om ze te brengen en te halen, dus lekker de tijd.
Ik breng ze wel vroeg. Aan de ene kant om te wennen, aan de andere kant puur egoisme.
quote:Nou ja, dat ook dus ja.Op maandag 28 januari 2008 15:53 schreef Sjeen het volgende:
Ik zie het nut er niet van in, eerlijk gezegd... Ik was blij met de afleiding die mijn werk gaf. Had er niet aan moeten denken dat ik thuis had gezeten terwijl Isa op KDV was. De wendag (van 1,5 uur) vond ik al verschrikkelijk
Maar wat jij zegt K_P, dat heb ik dus ook wel een klein beetje. Even oefenen met dat wegbrengen 's ochtends enzo. Maar ja, dat ene weekje... of dat dan veel uit haalt.
Hier dus wel wen-dagen, en die zijn volgens mij gratis, maar ik zou de officiele start-datum dus een week eerder zetten dan zeg maar.
Ik denk er gewoon nog even over na.
Bij Saskia ging ik 1 mei werken en die week ervoor is ze twee keer gaan wennen en per 1 mei was het meteen voor het eggie Ben trouwens tijdens het wennen maar flink gaan shoppen, kleding voor jezelf passen is niet zo handig met een kinderwagen mee, dus dat ging ik toen maar even doen als afleiding. Thuis had ik maar niks gevonden
.Daarna ging ze voor hele dagen, en ik ging gelijk werken.
Tijdens het wennen is het idd lekker om te winkelen. 1 tip, ga dan niet de foto's inplakken, want dan mis je hem alleen maar erger..
quote:Ik weet niet of hij de luchten op prijs zal stellenOp zondag 27 januari 2008 21:49 schreef Macka66 het volgende:
Troel, je kunt Ruben ook meenemen in de draagdoek.
Ach, het zal wel loslopen... Vandaag heb ik hem gewoon de kinderwagenbak ingekwakt (BIJ WIJZE VAN SPREKEN UITERAARD).
)Anitra wat fijn dat het zo goed met je gaat!!!
oooh geheugen laat me weer in de steek.... :s
Appelsap gefeliciteerd!!
Hier een druk weekend achter de rug, Isa werd gedoopt dus zondag heel het huis vol visite en eigenlijk te druk.
Vandaag heerlijk wezen werken en het bevalt me uitstekend bij mijn nieuwe werkgever nu na +/- 4 maanden kan ik dat wel zeggen
in het begin is het altijd ff wennen. Komend weekend gaan we kijken voor een andere wagen (voor mij) want die gouden handdruk moet uitgegeven worden
En BE als je Ruben niet graag eerder weg brengt.... niet doen.
En anders zoals Lishe het zegt afspraakje bij de kapper maken dan voelt het minder "onnodig" .
Als je straks eenmaal op je werk bent heb je het te druk om er echt bij stil te staan, was mijn ervaring.
Heb die eerste dag niet eens tijd gehad om ff te bellen hoe het ging met Isa.
quote:Hoewel ik Ruben een schatje vind, denk ik dat ik toch minder moeite zou hebben om Ruben naar het kdv te brengen dan mijn eigen Sasha.Op maandag 28 januari 2008 22:03 schreef marlieske het volgende:
En BE als je Ruben niet graag eerder weg brengt.... niet doen.
Door die heftige weeen was ik zo in mijzelf gekeerd dat ik de persweeen zo snel mogelijk wilde doen en alles heb ik met de ogen dicht gedaan.
Nu heb ik zoiets van dat ik graag had willen zien dat het hoofdje eruit kwam en daarna het hele lijfje, ik had graag bv de pacenta willen voelen om te weten hoe het aanvoelt en zo zijn er nog een aantal dingen die ik door die stomme heftige weeenstorm niet heb meegemaakt
Ik had van mijn part een filmpje ervan willen hebben zodat ik het later terug kon zien.
Het begint steeds meer aan mij te knagen.
Weet ook niet hoe ik ermee om moet gaan om eerlijk te zijn.
Misschien klinkt het wel heel truttig maar toch.
Het knaagt nog niet, maar toevallig zat ik van de week ook te denken: 'wel jammer dat ik door alle paniek en het geduw en getrek eigenlijk weinig van het echte 'geboren worden' heb mee gekregen'.
Wij hadden de video-camera en het statief mee maar ik zei 'hoeft niet liefje, ik ben helemaal helder en bij' omdat ik hem eigenlijk mee wilde voor het geval ik van de wereld zou zijn ofzo.
Achteraf vind ik het wel jammer, sommige dingen had ik wel even terug willen kijken/horen.
Kan je hierover praten met je vriend? Of mss wel nog een keertje met de vk die erbij was?
Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik nog steeds niet weet hoe een bevalling gaat.
Maar anderzijds, dat er iemand staat te filmen zou ik ook niet gewild hebben.
Maar goed, niet gedaan dus. Wie weet bij 'een volgende'. Als die er ooit komt.
quote:Op maandag 28 januari 2008 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Hoewel ik Ruben een schatje vind, denk ik dat ik toch minder moeite zou hebben om Ruben naar het kdv te brengen dan mijn eigen Sasha.
!quote:Ik lag in de beugels en kon geen kant op.Op maandag 28 januari 2008 22:37 schreef Bass-Miss het volgende:
Maar ja, dan moet je de hele tijd op dezelfde plaats blijven liggen.
quote:Op maandag 28 januari 2008 22:17 schreef Ardenlyn het volgende:
Weet ook niet hoe ik ermee om moet gaan om eerlijk te zijn.
Misschien klinkt het wel heel truttig maar toch.
Wat bij mij na de eerste bevalling enorm hielp was praten erover, veel praten (voornamelijk met mijn partner overigens). Ik heb hem regelmatig gevraagd hoe een bepaald iets ook alweer ging, wat er gezegd werd...hoe ik reageerde...hoe alles eruit zag...Al moet ik zeggen dat ik niet heel erg dat gevoel had van 'had ik maar dit...of had ik maar dat gedaan...', het was meer dat ik me gewoon enorm overvallen voelde door de snelheid van de bevalling.quote:Nou, wacht maar totdat ie je met die mooie donkere ogen aan gaat starenOp maandag 28 januari 2008 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Hoewel ik Ruben een schatje vind, denk ik dat ik toch minder moeite zou hebben om Ruben naar het kdv te brengen dan mijn eigen Sasha.
quote:Dat gevoel kan ik met je delen. Als iemand me zou vragen hoe dat nou voelt, persweeen, dan moet ik toch echt het antwoord schuldig blijvenOp maandag 28 januari 2008 22:30 schreef Bass-Miss het volgende:
Dat heb ik ook erg.
Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik nog steeds niet weet hoe een bevalling gaat.
Maar anderzijds, dat er iemand staat te filmen zou ik ook niet gewild hebben.
quote:Tja ik zei al: mijn geheugen laat me wederom in de steek, ben nog steeds een vergiet met grote gaten..... oooh ben die hormonen echt beu. En dan te bedenken dat ik er al weer aan een tweede zwangerschap denkOp maandag 28 januari 2008 22:16 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Hoewel ik Ruben een schatje vind, denk ik dat ik toch minder moeite zou hebben om Ruben naar het kdv te brengen dan mijn eigen Sasha.
quote:HerkenbaarOp maandag 28 januari 2008 22:30 schreef Bass-Miss het volgende:
Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik nog steeds niet weet hoe een bevalling gaat.
Ik heb ook wel vaak gezegd dat ik geen 'fatsoenlijke' bevalling gehad heb..of geen 'echte' bevalling. Ik had zo dat beeld voor me van uren achter elkaar weeen hebben en dit was eigenlijk zo snel voorbij allemaal. Na een tijdje wist ik het wel te relativeren overigens. De bevalling was er puur en alleen om die kindjes uit m'n buik en op m'n borst te krijgen en dat is beide keren toch goed gelukt quote:Poeh ik kan het me nog levendig voor de geest halen totale paniek en een oer gevoel dat van binnen roept : PERSEN, maar langs je staat de verpleegkundige je rustig te vertellen dat je het moet wegzuchten en vooral NIET mag persen.Op maandag 28 januari 2008 23:09 schreef Troel het volgende:
[..]
Dat gevoel kan ik met je delen. Als iemand me zou vragen hoe dat nou voelt, persweeen, dan moet ik toch echt het antwoord schuldig blijven
Hier voelde het dus erg onnatuurlijk omdat ik er niets mee kon
Was totaal in paniek en mijn man d'r bij Al was ik nog wel helder genoeg om aan PR te vragen, tussen twee weeen door "jamaar, Kleintje, die had ook persdrang en die kreeg toen een keizersnee! kan ik niet ook ontsluiting kwijtraken?" Volgens mij begreep de vk het niet helemaal
Maar ik had het wel beter gevonden als het zoals BE zei, van het hoofdeinde van het bed was gefotografeerd ipv van het voeteneinde. Niet echt charmerend etc.
Ze was erg grof tegen mij met de bevalling, zei dat ik m'n mond moest houden (ik was enigszins in paniek door weeenstorm) en achteraf was ze ook beledigend, zei dat ik beter niet zo snel zwanger had moeten worden want ik kon zo niet goed voor m'n kleintjes zorgen. Bah. Naar mens!
Ik vond het zo raar want meestal zijn vk's lief en zorgzaam... toch? (andere vk's die ik heb gehad waren dat namelijk wel)
Ik kan er gelukkig met mijn man over praten. Gisteren er ook weer met hem over gehad en hij zei ook van dat het met een eventuele volgende bevalling anders gaat.
Heel lief en leuk maar hoe dan ik ook ik had graag willen zien dat Maarten geboren werd.
Hij snapt mij heel goed maar hoopt gewoon dat ik wel weet dat ik niet anders kon omdat het zo heftig was. Was het minder heftig dan had ik misschien wel gekeken.
Ook is de kans erg groot dat Maarten ons enige kind zal blijven dus een 2de bevalling zal er misschien nooit komen maar hoe dan ook ik heb hem niet zien geboren worden. Geen foto, geen filmpje of eventueel hem er zelf uit "trekken" enz.
Door die rot weeen gewoon zo in mijzelf gekeerd dat ik zo snel mogelijk wilde dat hij eruit kwam en nu achteraf baal ik en merk ik dat ik er last van heb.
Nu ook moet ik de tranen tegen houden omdat ik het mis.
Ik had liever fimlpjes gehad en foto's en dan de keuze kunnen hebben van houden of weg gooien. Nu heb ik niets...ook geen herinnering omdat ik het niet gezien heb.
Klinkt allemaal onwijs zeurderig misschien want aan de ene kant heb ik niets te klagen gehad behalve die weeenstorm. Ik heb gevoeld dat mijn vliezen braken....zo gaaf!
Ik heb super persweeen gehad en had op dat moment totaal geen angst. Wist precies waar ik moest persen en hoe en het ging super.
Ik heb (zo ver wij nu zien) een gezonde zoon met alles erop en eraan. Hij slaapt redelijk goed en hoeven er 's nachts 2x keer uit om te voeden en ga zo maar door.
Zoveel dingen waar ik blij mee moet zijn en door die gedachten had ik er ook weinig last van dat ik het niet gezien heb maar nu komt het omhoog en ik voel mij gewoon onwijs kut!
Zij nam de sfeer heel goed over die heerste in onze slaapkamer, namenlijk rust. Zij praatte weinig, wij praten weinig. Alleen het hoognodige besprak ze. Ze deed precies wat ik fijn vond. Ik heb haar daar later nog voor bedankt dat was ook wat het mede een hele fijne bevalling maakte waar ik nu nog steeds met een heel fijn gevoel aan denk. Ik hoop dat het bij de volgende ook zo gaat.
quote:Zelfs het van jou lezen doet bij mij ook weer de tranen in m'n ogen springen (ik was zo high en zo bang om dood te gaan dat ik helemaal niets van de eigenlijke bevalling / het geboren worden heb meegekregen, ik kon Ethan niet eens vasthouden toen ze hem op m'n buik legden, zo ver heen was ikOp dinsdag 29 januari 2008 15:52 schreef Ardenlyn het volgende:
Zoveel dingen waar ik blij mee moet zijn en door die gedachten had ik er ook weinig last van dat ik het niet gezien heb maar nu komt het omhoog en ik voel mij gewoon onwijs kut!
) . Ik kan dan ook niet echt iets zinnigs zeggen, behalve dan dat ik absoluut wel begrijp wat je bedoelt en dat ik het helemaal niet raar vind dat je er moeite mee hebt Heel veel sterkte ermeeIk hoop echt dat ik er de volgende keer wel iets van kan meekrijgen.
Wij hadden een hele fijne verloskundige. We waren bij zo'n praktijk met 4, maar de prettigste was gelukkig bij de bevalling. Ze zag aan ons dat we het prima deden met zn tweetjes en heeft alleen getoucheerd en wat aangemoedigd, en op een gegeven moment tijdens weeenstorm met persdrang braafjes terug gestaard toen ik een focus punt nodig had. was erg fijn.
ze zei ook op een gegeven moment "er wordt hier heel hard gewerkt" en dat was ook erg prettig om te horen. gewoon een soort bevestiging dat je niet loos loopt te hijgen, zeg maar.
yep, ben zeer tevreden
) foto's, die zou ik niet willen missen (maar nu heb ik dan ook een bijzondere interesse voor al dat soort dingen en gek genoeg ook bij mezelf )Hier alles ok behalve de onlineverbinding die er niet is!
Een
en voor alle mama's!Ik bloed steeds weer een beetje, dus het lijkt alsof daar een wondje zit.
En nu zit ik dus al een paar dagen te twijfelen of ik nou wel of niet bij de ha langs moet gaan om hem/haar even te laten kijken.
Ik ben niet zo dokterig en daarnaast ben ik als de dood dat ze gaan zeggen 'we gooien er nog een hechtinkje tegenaan'.
Na de bevalling was ik verdoofd, maar nu niet. Even het weekend nog afwachten maar.
(Ruikt het ongestelderig, of is het echt wondjesbloed, zeg maar. Ieuw, ranzig zo over internet
)Enneh, ik denk echt niet dat ze onverdoofd een hechting down under gaan zetten, hoor!
). En ik voel het ook wel een klein beetje. Pijn is een groot woord, maar wel dat daar iets van een wondje lijkt te zitten.Ik heb het ook gehad en dat is uiteindelijk uit zichzelf dicht gegaan. Er zat nog een hechting die niet op wilde lossen en die heb ik uiteindelijk zelf met een nagelschaartje door geknipt en met een pincet er uit gehaald. Toen was het trekkerige pijntje over.
Je zou ook Stinkie kunnen laten kijken of hij iets vreemds ziet? Wondje, stukje hechting, etc.
Vanmiddag aan we bij een huis kijken. We zijn er al geweest en zijn enthousiast, maar nu gaat er een makelaar mee. Het is wel erg spannend. Misschien zijn we over een paar maanden wel verhuisd.
Vk bellen is idd ook wel een optie, die kunnen me dan evt. zelf nog doorverwijzen naar de ha als dat nodig is.
Yppy, wat spannend!
quote:Onze vk zei zelfs tegen me bij de nacontrole met 6 weken. Dat ik voor 'zwangerschaps/bevallings' gerelateerde problemen altijd kon bellen. Onze huisarts is een goede vriend van m'n schoonouders en ik vond het niet zo'n leuk idee dat ik daar lig en hem dan een paar dagen later op een verjaardag tegen kom.Op vrijdag 1 februari 2008 10:30 schreef Brighteyes het volgende:
Ja, ik wilde idd stinkie vanavond even op onderzoek uit sturen.
Vk bellen is idd ook wel een optie, die kunnen me dan evt. zelf nog doorverwijzen naar de ha als dat nodig is.
quote:Ehm...Op vrijdag 1 februari 2008 10:32 schreef Troel het volgende:
BE, ga nou niet het weekend afwachten joh! Je hebt er last van, stel dat je er het hele weekend last van houdt, dan moet je naar de HAP en dat lijkt me in dit geval nog onprettiger dan je eigen huisarts!
Het is al een paar dagen zo, sinds vorig weekend ofzo, ik ben niet zo dokterig.
Dus die paar dagen kunnen er ook nog wel bij, en het is niet enorm heftig of vervelend verder, maar meer
dat ik dan denk 'moet er niet iets aan gedaan worden voor het raar gaat groeien ofzo'.
Tja ik zal het gewoon een plek moeten geven maar nu lukt dat nog niet echt.
En inderdaad cattie ik kan het hoe dan ook niet terug draaien en dat voelt ook ongelofelijk naar.
Aan de ene kant heb ik zoiets van mens zeur niet zo kijk wat je hebt maar het doet gewoon echt pijn dat ik het gemist heb.
Het helpt wel als ik dingen te doen heb zodat mijn gedachten ergens anders zijn.
PM-girl: ben gewoon jaloers op je full frontal foto's!
Snoopy, ik had ook van die oplosbare hechtingen, maar de VK heeft er nog wel een paar draadjes uitgehaald bij de nacontrole. Zo snel lost het dus niet allemaal op...
Yppy, spannend.
Ik heb een weekje vrij, ga 1 dag klussen op mn werk. Maar als ik mn collega's vanmorgen hoorde mopperen over een andere collega die ook niet kan komen maandag dan ga ik me zowat schuldig voelen dat ik niet kan. Terwijl ik weet dat het slimmer is voor mezelf om het bij 1 dagje te houden. Heb ook al uit een soort zelfbescherming gezegd dat Mirte niet op t KDV komt volgende week en een dag met mn moeder afgesproken.
Maar aan de andere kant vind ik het dan toch ook weer niet helemaal eerlijk tegenover mn collega's. Erg dubbel dus eigenlijk. Overigens vandaag wel nog meegeholpen met de wanden leegmaken enzo zodat er geschilderd kan worden.
Gister was ik eind van de middag met een collega even op stap geweest, op zoek naar kasten e.d. voor op t werk. Kom ik thuis is lief net die kleine aan t badderen. Hij had haar "gewassen" (inclusief haar) met babyolie... ipv wasgel
. Vond het al zo raar dat het niet schuimde in het water en dat ze zo glad was... Gelukkig heeft ze nog niet zoveel haar zodat het niet zo opvalt dat het van die vette sliertjes zijn nu . Mannen Nijna, wat mij betreft mogen ze al blij zijn dat je 1 dag komt klussen in je vrije week. je niet schuldig voelen hoor, is niet nodig!
BE, als het niet goed voelt is het wel handig om er binnenkort naar te laten kijken. Ik ben ook niet zo dokterig en toen ik na ruim 5 maanden toch maar naar de HA ging bleek inwendig de boel nog niet genezen te zijn. Na 3 weken smeren met een zalfje was het over. opnieuw hechten zullen ze hoogst waarschijnlijk niet doen omdat het een "oude"wond is en als ze het al doen dan gebeurd dat echt wel onder verdoving.
Ardelyn, ik kan me goed voorstellen dat het heel naar is dat je het niet terug kunt draaien. Misschien stond het er wat bot wat ik geschreven had, maar het is absoluut niet mijn bedoeling om je gevoelens te bagatalliseren of je het gevoel te geven dat je je aan stelt, want dat is echt niet het geval.
Het is gewoon de waarheid dat je het nooit meer terug kan draaien en dat doet gewoon pijn.
Is overal een naconrole? Hier nog geen bericht of niks van onze vk.
YPPY, spannend hoor!
quote:Ik heb nooit een nacontrole gehad. Misschien doen ze dat niet in Assen.Op vrijdag 1 februari 2008 18:26 schreef Ardenlyn het volgende:
Is overal een naconrole? Hier nog geen bericht of niks van onze vk.
Deze moeder heeft deze week verschillende vuurdopen gehad, alleen zijn met twee kindjes, koken met twee kindjes en ga zo maar verder. Gelukkig heb ik nog niet alles hoeven doen, maar maandag is de eerste dag dat ik overdag ze ook allebei om mij heen heb. Even wennen, maar Merlijn is erg lief voor zijn zusje. Misschien iets te want mamma moet wel meteen in actie zodra Gwen begint te huilen.
Maandag heb ik een sollicitatiegesprek, dus ik ben benieuwd
nijna
mag ik nog wel even erop wijzen dat gewone baby-olie nogal gevaarlijk is in bad. het lost namelijk niet op en blijft op het water drijven. het kan hierdoor in de longetjes van de baby komen en daar de longblaasjes afsluiten. er is ook speciale bad-olie, die kun je wel gewoon gebruiken. 't kind wordt daar ook minder glibberig van.