Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders? Deel 52

Ardenlyn, wat je kunt doen is bijvoorbeeld een draagdoek gebruiken, dan is 'ie nog lekker dicht bij je. Die kun je gewoon vanaf de geboorte gebruiken namelijk. Heb je zo'n doek?
Ik kan me voorstellen dat je hem anders zo 'ver weg' vindt hoor. Dat vond ik in het begin ook altijd. Als ze groter worden dan 'durf' je dat meer aan.

Enne, dat spijkerbroekje, dat kun je echt niet alleen maar vertellen hoor, dat vraagt om een foto!!

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 12:03 schreef Ardenlyn het volgende:
Zoals dat slapen op zijn eigen kamertje.
Ik had het mij voorgenomen dat hij daar gauw zou slapen omdat hij eraan moet wennen maar nu hij er is heb ik zoiets van ik wil het niet en kan het niet dat hij daar 's nachts al slaapt.
Begin nu pas met overdag een keertje er slapen.

Of in de kinderwagen. Moet hij een keer aan wennen bv op een zaterdag in de stad lopen in de drukte....maar hij kan het heus wel maar ik kan het nog niet en vind het doodeng met al die mensen
De afstand van hem en mij vind ik zo groot als hij in die wagen ligt (hebben meer dat?)
Was zo gewend dat hij veilig in mijn buik zat en nu ligt hij daar in die bak ver weg van mij.

Dat is helemaal niet gek hoor! Heel veel moeders hebben dat en heel veel kindjes hebben daar ook echt nog veel behoefte aan. Als jouw gevoel zegt dat je het wereldje van jou en Maarten nog even klein moet houden dan moet je dat gewoon lekker doen. Als moeder weet je onbewust heel goed wat je kind nodig heeft, het kan best dat het voor Maarten heel goed is om nog dicht bij jou te zijn.
Hij is nog zo klein, er is echt nog geen sprake van wennen aan drukte of wennen aan alleen zijn, dat komt allemaal later wel!

Niet streng zijn voor jezelf is denk ik heel goed. Als verse moeder werken er allemaal stofjes en processen in je lichaam die er op gericht zijn om de veiligheid van een kindje te garanderen. Vandaar o.a. dat hele sterke gevoel dat je kind bij je moet zijn. Misschien is het in deze tijd niet meer zo nodig, maar dat gevoel is er wel en daar kan je niet veel aan doen behalve lief zijn voor jezelf en accepteren hoe het gaat

Ardenlyn, als jij hem liever nu nog dichtbij jezelf hebt, dan moet je dat gewoon lekker doen.
Je kan eventueel ook door de stad heen lopen met een draagzak om mee te beginnen.
Je moet jezelf ook tijd gunnen om hem een beetje los te kunnen laten. En meteen op een eigen kamertje, als jij je daar niet fijn bij voelt dan hoeft dat toch niet persee? Het is echt geen noodzaak dat hij op zijn eigen kamertje ligt. Hij is nog zo klein..
Je 'moet' niks, gewoon doen wat jij zelf wil en wat jij denkt dat het beste is voor hem maar ook zeker voor jou.

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 11:46 schreef Suzanna het volgende:
BE, hoe gaat het met jou nu je moeder bent? Hoe voelt dat nu? Valt het mee of valt het tegen?

Ik vind het echt helemaal geweldig! Het is nog leuker dan ik had verwacht!
Maar ook lastiger dan ik had verwacht. Door het slechte drinken vorige week heb ik me echt wel even heel onzeker gevoeld en ook flink wat gejankt. Dat had ik van te voren niet verwacht/bedacht.

Maar als ik dan nu zo over de laptop heen naar de box kijk ligt daar een heel tevreden klein mannetje een beetje om zich heen te kijken en te trappelen. Af en toe een zuchtje, een geluidje of een keertje smakken.
Ik vind het echt zo leuk!

Gisterenavond zat stinkie met hem op schoot en die zat ook zo een beetje tegen hem aan te pruttelen en te doen en dan smelt ik hier echt bijna op mijn stoel hoor! Heerlijk!
We zijn zo helemaal echt een gezinnetje nu.

Net even een boodschapje gaan doen, met de kinderwagen naar buiten, dan ben ik echt zo trots als een pauw. Eindelijk! Echt zo fijn!

_{En zo kan ik nog wel even door gaan. Zelfs het huishouden doen gaat me veel beter af, ik voel me net zo'n kloek nu! Hoewel ik gok dat het laatste nog wel weer af zal gaan zwakken hoor.}

Ik heb net mijn vuurdoop gehad, met 2 kinderen naar de winkel. Had verwacht dat Morgaine het hazenpad zou kiezen maar die is net zo een waakhond als ik ben en is geen seconde bij de kinderwagen weg te krijgen. Mijn man gaat vanavond de kiddyboard bevestigen want met zijn tweetjes de wagen duwen gaat me te ver. Dan kan ze mooi op de plank staan en mee rijden, scheelt mij ook weer een hoop getreuzel.

Nathan slaapt nog altijd bij ons op de kamer, wil ik zo houden tot hij niet meer in het wiegje past. Overdag slaapt hij in de box, ik had wel wilde plannen om hem overdag in zijn ledikant te leggen maar hij is zo verkouden momenteel dat ik dat nog maar even laat. Ik heb hem liever in de buurt dat ik hem kan zien. Wat bertreft zijn voeding, ik voedt hem gewoon op verzoek. Dus als hij honger heeft leg ik hem aan en als dat tig keer per dag is vindt ik dat ook best. Vindt het wel raar die regeldagen, lijkt wel of hij dan ieder uur honger heeft maar misschien komt het wel door die verkoudheid dat hij meerdere keren wilt drinken omdat hij gewoon meer moeite moet doen met een verstopte neus.

Met mij gaat het verders goed, ik lijk wel aardig wat te zijn afgevallen in de afgelopen 4 weken. Alle kleding die ik voor de zwangerschap droeg zit wijder, de broeken dan. Alle shirtjes lijken juist weer te klein (niet zo gek van een C naar een F cup). Het bloeden is gestopt en weer opnieuw begonnen, zal wel gewoon menstruatie zijn denk ik. Herkennen jullie misschien dat je minder bloed verliest als je borstvoeding geeft dan normaal gesproken het geval zou zijn geweest?

Wat betreft dat slapen op hun eigen kamer. Ik had eigenlijk het tegenovergestelde van wat ik hier lees. Ik vond/vind het juist lekker rustig als ze in hun eigen bed liggen. Ze hebben rust nodig om te groeien en dat kan, na mijn idee, heerlijk op een rustig kamertje. In het begin was het voeding, knuffelen en weer het bed in. Niet bij ons op de kamer, gewoon hun eigen kamer.

Dat gebeurt nu nog steeds. Eten/drinken/spelen en lekker naar bed. Ik las over Maarten en zijn bezoekje naar de stad. Ik begrijp niet waarom je een baby van 3 weken mee zou willen nemen ?

Ik ben erg blij met de manier waarop we bezig zijn. Regelmaat, consequent zijn en heerlijk genieten!

ik heb beide keren wel zes weken bloedverlies gehad na de bevalling faja, dat was echt nog geen gewone menstruatie. en ook heel wisselend, dan weer meer, dan weer minder. maar of 't minder is dan wanneer je geen bv geeft, geen idee. ook niet echt logisch toch?

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 14:33 schreef Moonah het volgende:


Faja, ben je wel echt ongesteld? Want dat is best snel als je BV geeft, toch?
En door de BV zat ik na mijn zwangerschap ook onder mijn oorspronkelijke gewicht.

Ik werd na acht weken ook weer ongesteld, en meteen weer regelmatig, ondanks het vele voeden.
En ook hier na een week of twee weer op gewicht.

Met Fons ben ik na vier dagen al de stad ingetrokken, lekker dicht bij mij in de draagdoek.
Misschien daarom ook dat we hem minder snel elders brengen, hij gaat van in het begin gewoon mee.

ik dacht ook dat het gewoon nog bij de bevalling hoorde dat bloedverlies maar het was al zo snel minder dat ik begon te twijfelen. misschien is het dan toch geen menstruatie. bij morgaine had ik 8 weken bloed verlies. ach ja, we merken wel wanneer het stopt.

Bij Merlijn stopte het bloeden na 4 weken, een week later was ik ongesteld. Er zat ook gewoon echt een aantal dagen tussen zonder bloeding. Dus het kan best, ik gaf dan wel geen ft bv maar kolfde 5 a 6 keer op een dag in die tijd.

Merlijn heeft juist erg lang bij ons geslapen, vond ik fijner met ook nachtvoedingen geven en er niet uit hoeven 's nachts. Merlijn heeft tot half december bij ons geslapen dus een halve maand voor hij twee werd. Ik mis hem eigenlijk wel een beetje en moet nu los leren laten. Hij mist ons helemaal niet en was er echt aan toe om een eigen kamer te krijgen. Iedere moeder/ouder moet in die dingen toch gewoon echt hun eigen gevoel volgen. Loslaten is moeilijk en het gebeurt heus wel een keer.

Morgaine heeft tot een half jaar bij ons op de kamer geslapen. Wij woonden toen bij mijn ouders thuis omdat onze woning later werd opgeleverd dan gehoopt (zeg maar 5 maanden later). En wij zaten dus nood gedwongen met zijn drietjes op een paar vierkante meter. Toen we dus eindelijk weer op ons zelf zaten vond ik het meer dan prima dat zij op haar eigen kamer ging slapen. Nu bij Nathan (okay hij is net een maand oud) zie ik me zelf hem nog niet zo snel 's nachts op zijn eigen kamer leggen. Pas wanneer hij niet meer in de wieg past verhuist hij naar zijn eigen kamer, want voor zijn ledikant hebben we geen plek. En ik hoop eigenlijk dat hij nog wel een poosje in zijn wieg past. Vind het wel knus. Vooral 's ochtends de laatste voeding in bed wanneer hij dan in slaap valt en ik hem naast mij neer leg in bed of op mijn borst, prachtig vind ik dat.

JIPPIEHAAIJEHOELOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
IK DENK DAT WE GAAN VERHUIZEN, HOLEDEKIEKODO

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 18:23 schreef kapitein_pannekoek het volgende:
JIPPIEHAAIJEHOELOEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
IK DENK DAT WE GAAN VERHUIZEN, HOLEDEKIEKODO

Gaaf joh

Leuk!

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 19:10 schreef Ardenlyn het volgende:
(...)
Ben echt geen regelmens ben juist heel relax maar het is een behoorlijke ervaring geweest zwangerschap en bevalling dus het is ook niet zo raar dat ik af en toe niet helemaal mezelf ben lijkt mij
(...)

Dat is zeker niet raar! Je hele leven staat op kop en je hormonen ook. Je vind waarschijnlijk vanzelf je draai wel weer!

snoezel en projectielampen

tovertheater kamerprojector

deze vond ik

Vanacht werd Mikael lastig gevallen door iemand die steeds buiten op zijn raam klopte. Maar steeds als ik ging kijken was diegene alweer weg. Dus ik vanacht het campingbedje opzetten en Mikael daar ingelegd. Leg ik hem net weer gewoon in eigen bed word er weer op het raam geklopt En weer niks te zien natuurlijk. Heb al een tijdje staan kijken maar ik zie niemand. Dus nu ligt ie maar weer in het campingbedje naast mijn bed. Jemig wie kan er nu zo kinderachtig zijn. Denk dat diegene het erom doet want het is steeds als Mikael in bed ligt

quote:

Op woensdag 16 januari 2008 19:43 schreef MeNicole het volgende:
Vanacht werd Mikael lastig gevallen door iemand die steeds buiten op zijn raam klopte. Maar steeds als ik ging kijken was diegene alweer weg. Dus ik vanacht het campingbedje opzetten en Mikael daar ingelegd. Leg ik hem net weer gewoon in eigen bed word er weer op het raam geklopt En weer niks te zien natuurlijk. Heb al een tijdje staan kijken maar ik zie niemand. Dus nu ligt ie maar weer in het campingbedje naast mijn bed. Jemig wie kan er nu zo kinderachtig zijn. Denk dat diegene het erom doet want het is steeds als Mikael in bed ligt

Kan het niet een tak van een boom of van bijv. een klimroos zijn die door de wind tegen het raam aanslaat?
Dat heb ik namenlijk al eens gehad, duurde een tijdje voor ik doorhad wat het was.

MeNicole, dat zou wel heel flauw zijn zeg als iemand steeds op Mikaels raam klopt . Daar is toch geen lol aan...