Ik baal een beetje, ben ineens weer heel onzeker over de manier van hoe we Devin opvoeden. Of eigenlijk
niet opvoeden vinden sommigen, en dat is nou het probleem.
"Rust, reinheid en regelmaat hebben kleintjes nodig" ik kan het niet meer aanhoren. Dat gepush steeds over dat we ritme, regelmaat en een vaste dagindeling moeten gaan aanhouden... Dat staat me zo tegen! Devin gaat bewust (nog) niet naar het kdv, mede omdat het oppassen door de gewillige oma's veel fijner zou zijn. Misschien voor Devin wel, maar voor mij dan? Elke keer weer de discussie over slapen, eten, drinken en de tijden waarop dat zou "moeten" gebeuren. Van wie dan? Ik ben toch de mama, waarom voel ik me dan gedwongen om dingen te doen waar ik me niet prettig bij voel?
Ik heb een hele drukke stressvolle baan waarbij ik steeds op de klok moeten kijken, moet denken aan deadlines en waar ik voorheen 5 dagen werkte moet ik mijn werkzaamheden nu proppen in 3 dagen. Op de dagen dat ik vrij ben geniet ik juist van de rust, neem soms de telefoon niet eens op (kan af en toe mijn werk zijn met een spoedopdracht), voed op verzoek en kijk naar waar Devin behoefte aan heeft. Als hij moe is gaat hij naar bed, wil hij drinken krijgt hij de borst, ga ik eten dan krijgt hij ook. En dit werkt in mijn ogen prima, maar de oma's hebben nogal moeite met dat losse en roepen paniekerig dat zij zo ook niet weten waar ze aan toe zijn. Moet ik nu, vanwege de oma's, ineens een vast slaapjes-tijdstip gaan introduceren? En zeggen dat hij om 11:00 uur, desnoods onder dwang, zijn fruit moet eten? Dat weiger ik, staat me zo tegen! En dan krijg je ruzie, tranen en een rot-gevoel omdat ik een slechte mama zou zijn.
Devin heeft een sterke eigen wil, hebben we al lang geleden ontdekt. Als we aan het winkelen zijn, ergens wat gaan drinken en denken "Goh, nu zou het wel handig zijn als Devin ook zou drinken!' kan je hoog, laag, alle kanten opspringen. Maar drinken doet hij niet, pas als hij eraan toe is en niet eerder. Met slapen net zo, leg je hem in bed als hij er nog niet aan toe is dan zal hij misschien wel 1 1/2 uur bezig zijn met veel gekrijs, gehuil en 500 keer heen-en-weer-geloop van ons. Hij "laat" zichzelf pas in slaap vallen als hij heeft aangegeven dat hij moe is: gapen, in de ogen wrijven, oortje friemelen betekent naar bed.
Zo doen wij dit omdat het goed aanvoelt en het werkt nou eenmaal het best voor Devin. Misschien niet ideaal, of zoals in de boekjes staat en de oma's gewend zijn, maar toch.
Waarom voel ik me dan zo rot nu?
Pfffff, ik kan zo slecht tegen kritiek over hoe ik met Devin omga merk ik, spring gelijk fel in de verdediging en roep dingen waar ik direct daarna alweer spijt van heb
.... met gevoel voor drama....