quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-5 zijn de angststoornissen zoals ze in het DSM-IV vermeld werden, opgesplitst in drie categorieën:
1) de angststoornissen
2) de obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen (ocgs)
3) de trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Angststoornissen in het DSM-5:
Paniekstoornis
Agorafobie
Specifieke fobie
Sociale angststoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Separatieangststoornis
Selectief mutisme
Angststoornis door een middel of medicatie
Angststoornis door een andere medische aandoening
angststoornis (niet anders omschreven)
Obsessieve-compulsieve en verwante stoornissen
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD)
Stoornis in de lichaamsbeleving
Hoarding (het dwangmatig verzamelen van dingen)
Trichotillomanie (het regelmatig uittrekken van het eigen haar)
Excoriation disorder/Dermatillomanie (het regelmatig pulken aan de eigen huid)
Trauma- en stressorgerelateerde stoornissen
Reactieve hechtingsstoornis
Ontremde sociale engagementstoornis
Posttraumatische stressstoornis
Acute stressstoornis
Aanpassingsstoornissen
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Heb je contact opgenomen met je hulpverlener?quote:Op woensdag 3 januari 2018 10:42 schreef summer2bird het volgende:
Mijn ouders zijn uit elkaar.
Ik voel me zo ongelukkig. Ik heb gedachtes die ik al heel lang niet meer gehad heb. Ik voel me in zo'n diep dal waar ik al heel lang niet meer ben geweest. Het lijkt uitzichtloos. Elke nacht slaap ik nauwelijks en elke dag is zwaarder. Alles is kut. Ik kan niet met mijn moeder praten want zij huilt heel veel en dan voel ik me alleen nog zwaarder.
quote:Op woensdag 3 januari 2018 10:38 schreef Fripsel het volgende:
Niet quoten svpJe kunt trouwens ook van wat je in die spoiler hebt gezet, dat stukje binnen een quote zetten (dus een quote ervan maken en dat in een spoiler zetten).SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik stuur je wel even een DM of PM (kan even duren, ik moet nog even opstarten en loop al achter met reageren op berichten).
edit:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Kwam het voor jou onverwachts?quote:Op woensdag 3 januari 2018 10:42 schreef summer2bird het volgende:
Mijn ouders zijn uit elkaar.
Ik voel me zo ongelukkig. Ik heb gedachtes die ik al heel lang niet meer gehad heb. Ik voel me in zo'n diep dal waar ik al heel lang niet meer ben geweest. Het lijkt uitzichtloos. Elke nacht slaap ik nauwelijks en elke dag is zwaarder. Alles is kut. Ik kan niet met mijn moeder praten want zij huilt heel veel en dan voel ik me alleen nog zwaarder.
Wanneer zijn ze uit elkaar gegaan?
Ik weet nog toen mijn ouders gingen scheiden en onze vader ons schoorvoetend kwam vertellen dat ze gingen scheiden en apart wonen, dat we juist opgelucht waren, want ze maakten bijna elke dag wel ruzie op een gegeven moment.
Je moeder was ook iemand om op wie je steunde neem ik aan? (Je gaf al eerder een keer aan dat je qua sociale contacten zeg maar niet altijd de meest gelukkige bent geweest)
Het is heel naar om dat leed van een ander op een dergelijke manier gaat mee-maken, maar (schrale troost) je kunt in elk geval niet zeggen dat je geen inlevingsvermogen hebt.
Kwam je er nog geregeld over de vloer ook? Sorry.
Dit was voor mij trouwens echt de eerste keer, en godzijdank had ik niet zoveel in mijn handtas. Dus was het even bellen naar de nooddienst en rekenen wat er gedaan moest worden.quote:Op woensdag 3 januari 2018 12:41 schreef magnetronkoffie het volgende:
Zijn er trouwens mensen die met kalmeringsmiddelen de ervaring hebben dat ze dan ook zo nu en dan dingen zouden kunnen doen die ze normaalgesproken nooit zouden doen? Alsof er dan bepaalde remmingen wegvallen of alsof je daardoor tot bepaalde dingen 'wordt aangezet' die je onder normale omstandigheden (dus zonder kalmeringsmiddelen) nooit gedaan zou hebben?
Ook al is 't maar sporadisch.
Dat zijn veel van de fysieke klachten die ik door de stress ervaar. Het aanspannen is er een kenmerkend iets van.quote:Op woensdag 3 januari 2018 13:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Gisteren vond ik de moed om aan de psycholoog te vertellen dat ik die nachtmerrie had gehad en dat ondanks dat t naar was en ik er nog wat dagen last van had ik ook merkte dat ik het kon dragen. Eerder was ik veel banger om de confrontatie aan te gaan met nare herinneringen en nu heb ik zoiets van 'oef, dit is shit en naar en doet pijn, maar ik kan mezelf hier wel doorheen slepen'.
Best een positief begin van het jaar denk ik zo. Nu moet ik denk ik iets van een plan maken hoe ik mezelf wat beter door die moeilijke momenten ga slepen.
Ik heb trouwens een vraag. Ik heb weliswaar een diagnose angstoornis en terugkerende depressies maar niet van mijn verleden. Nu heb ik gelezen over ptss en denk ik dat sommige lichamelijke klachten die ik heb daar wel eens vandaan zouden kunnen komen. Ik wil dit overigens ook met mn psycholoog bespreken.
Klachten die ik heb zien vooral op spanning en pijn in mn lijf. Ik wordt de laatste weken vaak wakker met spierpijn in mijn schouders en heb veel last van de gewrichten in mijn voeten, onderbenen en handen. Soms zijn ze pijnlijk, een trekkend gevoel heb ik dan en dan wil ik mijn spieren steeds aanspannen. Soms heb ik dat gevoel dat je hebt als je lang in de kou bent geweest en het nog moet opwarmen. Ik heb ook snel een slapende voet of hand. Kan dat psychisch zijn? Ik heb gelezen dat traumaklachten zich ook fysiek kunnen uiten maar ik weet niet goed of dit daar ook onder kan vallen.
Nee die is er blijkbaar niet.quote:Op dinsdag 2 januari 2018 16:49 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hebben ze geen adolescentengroep voor je?
Ik zat daar toen ik een jaar of 27 was? (wel wat aan de oude kant toen, maar m'n levensfase kwam daar veel beter mee overeen).
En vergeet niet: Je zit daar voor jezelf
Andermans verhalen aanhoren, zo'n groep kan ook een plek zijn waar je je eigen grenzen leert aangeven. En voor gevorderden is het ook een goeie plek om andermans grenzen te leren respecteren
Die horen er wel te zijn. Ik ben er ooit naar doorverwezen maar daar vonden ze mijn traumaproblematiek veel te groot om in zo’n groep te passen.quote:
Waar ik nu zit is er blijkbaar toch niet genoeg vraag naar onder jongeren.quote:Op woensdag 3 januari 2018 13:10 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Die horen er wel te zijn. Ik ben er ooit naar doorverwezen maar daar vonden ze mijn traumaproblematiek veel te groot om in zo’n groep te passen.
Waar zit je ergens? Ik zou dit wel gewoon een kans geven maar als het niet werkt is het misschien een idee om te kijken of er een andere instantie in de buurt zit die dat wel heeft?quote:Op woensdag 3 januari 2018 13:57 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Waar ik nu zit is er blijkbaar toch niet genoeg vraag naar onder jongeren.
Noord-Limburg. Ik ga het gewoon wel een kans geven ja. Sowieso ga ik in september weer studeren dus als dit het niet wordt is het gewoon pech.quote:Op woensdag 3 januari 2018 14:26 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Waar zit je ergens? Ik zou dit wel gewoon een kans geven maar als het niet werkt is het misschien een idee om te kijken of er een andere instantie in de buurt zit die dat wel heeft?
Goed om te weten dat het ook dus spanning kan zijn. Ik ga t volgende week even bespreken met de psycholoog en haar om advies vragen. Mocht ik er dan eventueel mee naar de huisarts gaan dan kan ik meegeven dat t ook dat kan zijn.quote:Op woensdag 3 januari 2018 13:06 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Dat zijn veel van de fysieke klachten die ik door de stress ervaar. Het aanspannen is er een kenmerkend iets van.
Ik zit ook vaak met slapende handen onderweg naar de psycholoog. Soms tintelt mijn onderlip.
Toch wel zoveel mogelijk proberen te ontspannen. Maar ik deed het heel erg onbewust in mijn slaap. Voor ik de diagnose CPTSS kreeg ben ik al gediagnosticeerd met fibromyalgie. Mijn huidige vriend is er achter gekomen dat ik gekke trekjes heb zoals met opgetrokken knieeen slapen.quote:Op woensdag 3 januari 2018 15:01 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Goed om te weten dat het ook dus spanning kan zijn. Ik ga t volgende week even bespreken met de psycholoog en haar om advies vragen. Mocht ik er dan eventueel mee naar de huisarts gaan dan kan ik meegeven dat t ook dat kan zijn.
Voor nu hou ik mn benen vooral maar zoveel mogelijk warm. Ik merk dat dat wel wat helpt en warm douchen ontspant mijn schouders en nek wel wat.
Heb jij wellicht tips over hoe ik het mijn lijf wat gemakkelijker kan maken?
Succesquote:Op woensdag 3 januari 2018 15:01 schreef Lonaa het volgende:
Ik mag op 13 januari opnieuw de molen in met een screeningsgesprek bij de GGZ. Ik vind het maar lastig. Als falen. Maar aan de andere kant zit ik nu ook maar een beetje voor me uit te staren omdat ik alles niet fatsoenlikl kan handelen ofzo.
Falen is als je wel problemen hebt, maar doet alsof je neus bloedt en er niks met jou aan de hand zou zijn. Wat jij doet is niet falen maar doorgaan totdat je slaagt/vechtenquote:Op woensdag 3 januari 2018 15:01 schreef Lonaa het volgende:
Ik mag op 13 januari opnieuw de molen in met een screeningsgesprek bij de GGZ. Ik vind het maar lastig. Als falen. Maar aan de andere kant zit ik nu ook maar een beetje voor me uit te staren omdat ik alles niet fatsoenlikl kan handelen ofzo.
Ik werk al 15 jaar aan mezelf. En progressie is leuk, totdat je weer terugvalt.quote:Op woensdag 3 januari 2018 17:50 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Falen is als je wel problemen hebt, maar doet alsof je neus bloedt en er niks met jou aan de hand zou zijn. Wat jij doet is niet falen maar doorgaan totdat je slaagt/vechten
Overigens ken ik dat gevoel van 'falen' wel, maar wacht maar totdat je aan jezelf begint te werken en je progressie begint te vertonen
Ik zal het haar zeker vragen. Ontspannen vind ik erg lastig, als ik goed in mn vel zit gaat dat allemaal maar zodra ik gestresst raak lukken mijn oefeningen amper en vind ik het zo lastig uit mn stresskringetjes te breken.quote:Op woensdag 3 januari 2018 16:43 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Toch wel zoveel mogelijk proberen te ontspannen. Maar ik deed het heel erg onbewust in mijn slaap. Voor ik de diagnose CPTSS kreeg ben ik al gediagnosticeerd met fibromyalgie. Mijn huidige vriend is er achter gekomen dat ik gekke trekjes heb zoals met opgetrokken knieeen slapen.
Mijn slaapmedicatie heeft de spierklachten minder gemaakt, dus dat is niet echt een heel er efficiënte tip.
Bij dat echt spierspannen overdag heb ik het gevoel dat het ook wel een soort van onbewuste afleiding is die eruit komt. Zo van, die spier spant aan, die spier spant af. Ik probeer het wel eens gewoon te onderdrukken van, niet doen niet doen niet doen. Maar dan ben ik daarna net een Sheldon. :’) Dus dan is het toch vooral andere afleiding zoeken. Een comfortabele houding aannemen, en een beetje een veilige omgeving creeeren met bijvoorbeeld fijne muziek, of een luchtige serie.
Soms kan het ook helpen om gewoon even de deur uit te vliegen, weg.
Maarja, dit is natuurlijk hoe het bij mij werkt, misschien heeft je psych wel betere tips.
Tegen dat tintelen heb ik geen flauw idee. Ik vind het zelf vaak maar eng/naar.
Ik zit al 14 jaar non-stop in de hulpverlening. Hoe is dat voor falen?quote:Op woensdag 3 januari 2018 23:30 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Ik werk al 15 jaar aan mezelf. En progressie is leuk, totdat je weer terugvalt.
Echt waar? Hoe dat zo?quote:Op donderdag 4 januari 2018 02:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik zit al 14 jaar non-stop in de hulpverlening. Hoe is dat voor falen?
Ik had laatst contact met iemand die wilde weten wat voor onbegrip ik had meegemaakt tijdens mijn burn out. Mijn antwoord slaat denk ik ook wel op jouw situatie.quote:Op donderdag 4 januari 2018 11:39 schreef Fripsel het volgende:
Je kan zeg maar iets echt begrijpen. Of je kan zeg maar respecteren, dat je niet alles begrijpt maar omdat iemand een ziekte heeft er daarom toch rekening mee willen houden.
Of je kan gewoon dikke schijt hebben, want je snapt het niet. Wat zouden jullie doen als je die laatste dichtbij in je omgeving hebt..?
Ik krijg er kritiek op, dat ik op een bepaald punt zeg, daar doe ik niet aan mee. Terwijl, Nouja sommige van jullie hebben gelezen dat het dinsdag uit de hand is gelopen omdat ik het wel geprobeerd heb. Ik ben zo in paniek geraakt dat ik de frustratie op mezelf heb afgereageerd, mijn voorhoofd is nu blauw. En ik had een strip pillen in mijn tas, ik was 2,5 uur van huis en zag geen mogelijkheid om thuis te komen, want niemand snapte dat ik echt aan mijn grens zat, en niemand vond dat mijn vriend met me mee terug mocht. Nu bleek na een telefoontje dat ik vooral diep zou slapen en mijn avondmedicatie over moest slaan (dat diepe slapen viel helaas vies tegen ik lijk wel een olifant).
Nouja, dan is mijn conclusie eigenlijk. Dat ik mezelf moet beschermen voor dat soort situaties. En dat begrip van twee kanten moet komen. Maar dan krijg je alleen maar “we kunnen ons niet alleen maar aanpassen aanpassen aanpassen”. Terwijl.. er is niks aangepast. Ik heb 2,5 uur in de auto gezeten. En mocht op een bepaald punt even 20 minuten een ommetje gaan doen zodat mijn hoofd leeg zou worden. Al mijn voorstellen aan het begin, zoals pas bij het avond eten komen, zodat het 1,5 dag ipv 2 dagen zou zijn etc. zijn afgewezen. Ben ik dan echt zo eigenwijs als ik zeg, begrip moet van twee kanten komen, dat ik dan als antwoord terug krijg “ja maar we kunnen niet altijd rekening houden met jou”.
En dat is niet de Fripsel die je op Fok ziet zeg maar.
Ik vind het ook niet zeg maar “erg dat ze dit veroorzaken”. Ik vind het alleen heel erg, dat ze de bigger picture niet zien. Dat iedereen mijn grenzen heeft genegeerd. Dat al het handelen contraproductief is geweest en dat de eindconclusie is, het ligt aan haar, want zei heeft ptss.quote:Op donderdag 4 januari 2018 11:56 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik had laatst contact met iemand die wilde weten wat voor onbegrip ik had meegemaakt tijdens mijn burn out. Mijn antwoord slaat denk ik ook wel op jouw situatie.
Mensen willen doorgaans graag rekening met je houden als je t moeilijk hebt en ze er de ruimte voor in hun hoofd hebben. Alleen is het niet altijd even zichtbaar en dan zakt dat wat weg. Mensen bereiden zich meestal voor als ze rekening met je moeten houden, het kost heb ook iets, en mijn ervaring is dat ze dat met liefde voor je doen.
Maar onvoorbereid, als het 'oh ja, ik moet een beetje opletten, want' is weggezakt,en op een moment dat zij een heel ander belang hebben dan krijg je weerstand. Het is menselijk dat mensen soms zo reageren, niet iedereen is altijd in staat om rekening met anderen te houden en niet iedereen wil dat.
Wat ik je vooral wil meegeven is dat hoe rampzalig het resultaat voor jou ook is geweest, ik niet denk dat deze mensen dit expres veroorzaakten. Het is simpelweg niet kunnen bevatten wat de impact van een situatie op jou kan hebben.
Soms gaat het zo helaas. En het enige wat je kan doen is jezelf beschermen op momenten dat je op onbegrip stuit. En dan ben je maar even de rotzak die het feestje verstiert. Ben ik zelf ook een aantal keer geweest en ondanks dat het niet fijn is kan ik er wel op terugkijken en het mezelf vergeven, ik kon immers niet anders op dat moment.
Het type lompe olifant mijdt ik nog steeds. Met zulke mensen praten over dit soort dingen is als schaken met een duif, je komt nergens toe en ze schijten alles onder.
Knuffels
Dat is heftig inderdaad. Ik vind het heel rot en zuur dat ondanks alles het zo is gelopen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 12:45 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik vind het ook niet zeg maar “erg dat ze dit veroorzaken”. Ik vind het alleen heel erg, dat ze de bigger picture niet zien. Dat iedereen mijn grenzen heeft genegeerd. Dat al het handelen contraproductief is geweest en dat de eindconclusie is, het ligt aan haar, want zei heeft ptss.
En dan zeg ik, dat vind ik geen gelijkheid. Maar het antwoord terug is eigenlijk, hoezo, jij doet toch niet gelijkwaardig mee.
Terwijl het imo zou gelijkheid moeten zijn dat je met iedereen rekening houd zoverre als dat gaat (ik vroeg geen onredelijke dingen, dat wij 1 avond en dag aansluiten, ipv 2 dagen, me af en toe terug mogen trekken, de volgende keer misschien iets meer overleg over de locatie) zodat iedereen mee kan doen.
Ze hebben daar allemaal ruzie staan maken met 2 kleine kinderen erbij terwijl ik degene was die me terug getrokken heeft omdat ik niet wilde dat het zou escaleren.
Denk je niet dat als ik dat zou weten ik het zou voorkomen?quote:Op donderdag 4 januari 2018 02:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Maar even serieus, waardoor val je dan steeds weer terug?
Uit je haal ik dat je hun hulp niet meer nodig hebt. Goed gedaan!quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:36 schreef Elvi het volgende:
Ik heb in februari m'n laatste afspraak bij de ggz
Yup. Ze kwamen er ook zelf mee hoor dat ik het geen prioriteit meer gaf. En dat was ook zo. Dus vandaag besloten om te stoppen dus in februari alleen nog afronden.quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:42 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Uit je haal ik dat je hun hulp niet meer nodig hebt. Goed gedaan!
Goed zeg! Vind het echt fijn voor je!quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:48 schreef Elvi het volgende:
[..]
Yup. Ze kwamen er ook zelf mee hoor dat ik het geen prioriteit meer gaf. En dat was ook zo. Dus vandaag besloten om te stoppen dus in februari alleen nog afronden.
Na 5 jaar ben ik er ook echt klaar mee.
Heb je wel eens van psychosomatische fysiotherapie gehoord?quote:Op donderdag 4 januari 2018 14:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Zijn hier mensen die hulp krijgen of hebben gehad bij het ontspannen?
Vandaag zit mijn lijf weer zo enorm vast dat mijn 'hulpjes' thee, dekentje en douchen niet werken. Eigenlijk zou ik heel graag zo eens per week ofzo hulp van iemand willen om te ontspannen zodat mijn lijf in elk geval af en toe even rust heeft.
Bestaat er zoiets? Iets waarbij het oke is als als je psychische klachten hebt en die mogelijk wat zichtbaar worden op dat moment?
Ik heb gedacht aan de sauna maar vind het idee wat ongemakkelijk om daar open en bloot te zijn terwijl ik dan vooral met mezelf bezig ben met alle uitingen daarvan.
Punt is dat het (naar mijn idee dan) bij hulpverlening ook om preventie van herhaling zou moeten gaan en zelf heb ik de indruk dat dit de hulpverleners minder kan schelen, zeker als je een complexer geval bent. Soms heb ik ook de indruk dat ze de complexere gevallen ergens best wel als melkkoe willen gebruiken, want zo krijgen zij weer inkomsten en hebben ze wat te doen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:10 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Denk je niet dat als ik dat zou weten ik het zou voorkomen?
Ik krijg wel hulp bij het aanpakken van bepaalde problemen (waaronder ondersteuning voor thuis) en het oplossen van praktische problemen zorgt wel voor stressbesparing, en zo dus voor meer ontspanning.quote:Op donderdag 4 januari 2018 14:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Zijn hier mensen die hulp krijgen of hebben gehad bij het ontspannen?
Vandaag zit mijn lijf weer zo enorm vast dat mijn 'hulpjes' thee, dekentje en douchen niet werken. Eigenlijk zou ik heel graag zo eens per week ofzo hulp van iemand willen om te ontspannen zodat mijn lijf in elk geval af en toe even rust heeft.
Bestaat er zoiets? Iets waarbij het oke is als als je psychische klachten hebt en die mogelijk wat zichtbaar worden op dat moment?
Ik heb gedacht aan de sauna maar vind het idee wat ongemakkelijk om daar open en bloot te zijn terwijl ik dan vooral met mezelf bezig ben met alle uitingen daarvan.
't scheelt ook als je op een gegeven moment leert welke dingen -echt- belangrijk zijn.quote:Op donderdag 4 januari 2018 08:53 schreef Nijna het volgende:
Stress, dat je loopt te stressen om dingen waarvan je weet dat je er zo druk over maken totaal geen zin heeft. Dat je dat prima kan bedenken, maar dat dat de stress niet minder maakt.
En dan boos op jezelf worden omdat je het niet "uit kan zetten".
Vandaag nieuwe ronde nieuwe kansen, in elk geval beter geslapen dat scheelt al. Maar ik denk dat ik nog maar eens iets moet doen met het onderwerp waar ik zo over loop te stressen...
Gozer, ik ben ziek. In mijn hoofd. Voor altijd. Dat is het probleem. En behalve doodgaan, waar ik heen behoefte aan heb, is daar geen permanente oplossing voor.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
maar als je nog steeds niet weet wat het probleem bij jou is, dan heb je nog steeds iets gemist wat wel belangrijk voor je is (en al helemaal als je daardoor moedeloos wordt, wat ook uit jouw post viel af te lezen).
Ik zou het niet zien als falen. Ik heb het er ook met mn spv over gehad vandaag. Dat ik in mn achterhoofd de angst heb dat het weer mis zal gaan en dat die kans gewoon aanwezig is.quote:Op woensdag 3 januari 2018 15:01 schreef Lonaa het volgende:
Ik mag op 13 januari opnieuw de molen in met een screeningsgesprek bij de GGZ. Ik vind het maar lastig. Als falen. Maar aan de andere kant zit ik nu ook maar een beetje voor me uit te staren omdat ik alles niet fatsoenlikl kan handelen ofzo.
Er is me vandaag weer uitgebreid verteld dat ik mezelf dat vooral wel kwalijk moet nemen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
't scheelt ook als je op een gegeven moment leert welke dingen -echt- belangrijk zijn.
Ik word tegenwoordig niet meer boos op mezelf omdat ik mezelf niet kan uitzetten. Heb 't helemaal gehad met zelfhaat [ afbeelding ]
Wat het druk maken om dingen die ik toch niet kan verhelpen...op 't moment dat ik het wel kan verhelpen, scheelt 't per direct weer stress. beste ontstresser is voor mij toch stress-preventie (en betrouwbaarheid helpt ook wel...gewoon geen gedoe met mensen).
het ligt er ook maar net aan wanneer je het me vraagt, wat ik er van vind. Gemengde gevoelens zullen we maar zeggen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:44 schreef Elvi het volgende:
[..]
Ik zou het niet zien als falen. Ik heb het er ook met mn spv over gehad vandaag. Dat ik in mn achterhoofd de angst heb dat het weer mis zal gaan en dat die kans gewoon aanwezig is.
En ze zei ook terecht dat de deur niet meteen voor altijd gesloten is als ik straks 'klaar' ben daar. Het kan inderdaad zijn dat de omstandigheden veranderen en dat er een terugval komt. Dat ligt niet altijd aan jou en jou alleen, maar kan ook door de omgeving of veranderde omstandigheden komen.
Het is juist goed dat je inziet dat je zo niet verder kan/wil, dat je weet dat je daarvoor hulp kan vragen, en dat je die hulp ook vraagt. Dat vind ik juist krachtig van je
Tjonge Fripsel, ik had je eerdere stukje gemist, maar dat klinkt als een rotsituatie. En wat naar dat ze je niet tegemoet konden of wilden komen met een deel missen en af en toe terug trekken.quote:Op donderdag 4 januari 2018 12:45 schreef Fripsel het volgende:
Terwijl het imo zou gelijkheid moeten zijn dat je met iedereen rekening houd zoverre als dat gaat (ik vroeg geen onredelijke dingen, dat wij 1 avond en dag aansluiten, ipv 2 dagen, me af en toe terug mogen trekken, de volgende keer misschien iets meer overleg over de locatie) zodat iedereen mee kan doen.
Dat hoeft natuurlijk niet... soms kan je het weten en toch terugvallen volgens mij.quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:10 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Denk je niet dat als ik dat zou weten ik het zou voorkomen?
quote:Op donderdag 4 januari 2018 13:36 schreef Elvi het volgende:
Ik heb in februari m'n laatste afspraak bij de ggz
Heb je wel eens aan yoga gedacht? Die kreeg ik eens als tip van de psychiater, yoga of mindfulness. Nou had ik niks met dat laatste, eerste ervaring met mindfulness was niet zo succesvol. En yoga, daar was ik toen nog niet aan toe. Maar de laatste tijd denk ik dat het misschien wel eens tijd wordt om daar wat mee te doen...quote:Op donderdag 4 januari 2018 14:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Zijn hier mensen die hulp krijgen of hebben gehad bij het ontspannen?
Vandaag zit mijn lijf weer zo enorm vast dat mijn 'hulpjes' thee, dekentje en douchen niet werken. Eigenlijk zou ik heel graag zo eens per week ofzo hulp van iemand willen om te ontspannen zodat mijn lijf in elk geval af en toe even rust heeft.
Bestaat er zoiets? Iets waarbij het oke is als als je psychische klachten hebt en die mogelijk wat zichtbaar worden op dat moment?
Ik heb gedacht aan de sauna maar vind het idee wat ongemakkelijk om daar open en bloot te zijn terwijl ik dan vooral met mezelf bezig ben met alle uitingen daarvan.
Iets milder voor mezelf zijn helpt vast al een beetje. Als ik de reden waarover ik stress zou kunnen wegnemen, zou me dat zeker stress schelen, maar dat kan niet in dit geval.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
't scheelt ook als je op een gegeven moment leert welke dingen -echt- belangrijk zijn.
Ik word tegenwoordig niet meer boos op mezelf omdat ik mezelf niet kan uitzetten. Heb 't helemaal gehad met zelfhaat [ afbeelding ]
Wat het druk maken om dingen die ik toch niet kan verhelpen...op 't moment dat ik het wel kan verhelpen, scheelt 't per direct weer stress. beste ontstresser is voor mij toch stress-preventie (en betrouwbaarheid helpt ook wel...gewoon geen gedoe met mensen).
Aaargh, het zit je ook niet mee he. Beetje laffe reactie van de huisarts, hij kan best zeggen dat hij daar niet over kan oordelen, maar ongeacht of hij dat wel of niet kan, hij zou je ervaring wel serieus kunnen nemen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:44 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Er is me vandaag weer uitgebreid verteld dat ik mezelf dat vooral wel kwalijk moet nemen.
Fijn gesprek ook weer bij de huisarts, NOT. Ik ga er niet eens op in. Toch wel. De brief die Psyq opgestuurd heeft, is gewoon te belachelijk voor woorden. Ik zou niet hebben laten merken dat ik last had van de medicijn verandering. Ehm jawel, ik heb het aangekaart bij de psychiater en toen werd het weggelachen, ik kon toch moeilijk weer slechter gaan slapen zodat het overdag beter zou gaan.
Ik heb het daarna uitgebreid met de psycholoog besproken, dat ik daar meer last van had. En dat ik zo al vaker me niet serieus genomen voelde door hem. En dat ik daarom een andere psychiater wilde. Maar dan kon ik in gesprek met hem daarover geforceerd worden, en ik heb zo veel gezeik met mijn medicijn voorschriften gehad, nee dankjewel. Maar mijn ex psycholoog heeft de brief geschreven. Dus die wist er 100% van. Alles wat er fout is gegaan met de therapeut overname, geen woord over in de brief.
En als ik hem dat deel dan vertel “tja, ja dat staat hier niet dus daar kan ik niet over oordelen”. Zak toch lekker in de stront. Ik wilde mijn zwangere psycholoog sparen in mijn officiele klacht, die kan ze wel vergeten.
Mijn ervaringen zijn zo vaak niet serieus genomen door mijn ouders en de medische wereld dat het gewoon serieus een trigger voor me is geworden. En dat wilde ik hem dus gaan uitleggen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 16:58 schreef Nijna het volgende:
[..]
Tjonge Fripsel, ik had je eerdere stukje gemist, maar dat klinkt als een rotsituatie. En wat naar dat ze je niet tegemoet konden of wilden komen met een deel missen en af en toe terug trekken.
Ik denk deels het niet kunnen begrijpen omdat ze zelf het niet kennen (en gelukkig maar voor ze), maar dat maakt het natuurlijk niet minder verrot voor jou.
[..]
Dat hoeft natuurlijk niet... soms kan je het weten en toch terugvallen volgens mij.
[..]
[..]
Heb je wel eens aan yoga gedacht? Die kreeg ik eens als tip van de psychiater, yoga of mindfulness. Nou had ik niks met dat laatste, eerste ervaring met mindfulness was niet zo succesvol. En yoga, daar was ik toen nog niet aan toe. Maar de laatste tijd denk ik dat het misschien wel eens tijd wordt om daar wat mee te doen...
[..]
Iets milder voor mezelf zijn helpt vast al een beetje. Als ik de reden waarover ik stress zou kunnen wegnemen, zou me dat zeker stress schelen, maar dat kan niet in dit geval.
En nu ik weer wat rustiger ben kan ik ook wel bedenken dat ik dit misschien ook wel weer "overwin", ik was ook doodsbang voor de tandarts en daar kan ik nu ook zonder al teveel stress heen...
[..]
Aaargh, het zit je ook niet mee he. Beetje laffe reactie van de huisarts, hij kan best zeggen dat hij daar niet over kan oordelen, maar ongeacht of hij dat wel of niet kan, hij zou je ervaring wel serieus kunnen nemen.
Nee, ik ben er niet bekend mee. Maar ik ga het googlen en informatie erover opzoeken.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:03 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Heb je wel eens van psychosomatische fysiotherapie gehoord?
Google krijgt het ook duidelijker uitgelegd dan ik denk ik.quote:Op donderdag 4 januari 2018 17:51 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Nee, ik ben er niet bekend mee. Maar ik ga het googlen en informatie erover opzoeken.
Huishoudelijke klusjes vind ik eigenlijk niet zo erg. T geeft me eigenlijk ook wel voldoening als een dag niks heb gedaan maar kan zeggen dat ik iig de afwas af heb.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:23 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik krijg wel hulp bij het aanpakken van bepaalde problemen (waaronder ondersteuning voor thuis) en het oplossen van praktische problemen zorgt wel voor stressbesparing, en zo dus voor meer ontspanning.
Ik krijg geen financiële vergoeding voor bijvoorbeeld sporten of zwemmen o.i.d. Misschien dat een massage je ontspant?
Het ligt er ook aan hoeveel geld je daaraan kunt besteden.
Verder zijn er nog kalmeringsmiddelen, maar die hebben hun gebruikelijke handleiding.
Ik ben bij yoga een beetje bang dat ik tijdens het ontspannen ineens moet huilen of juist een andere heftige reactie krijg. Liever niet in n groep, of t moet een groep mwt andere mensen met rotzooi in de rugzak zijn. Maar eigenlijk wil ik de rommel van andere er nu ook even niet bij.quote:[b]Op donderdag 4 januari 2018 16:58 schreef Nijna
[..]
Heb je wel eens aan yoga gedacht? Die kreeg ik eens als tip van de psychiater, yoga of mindfulness. Nou had ik niks met dat laatste, eerste ervaring met mindfulness was niet zo succesvol. En yoga, daar was ik toen nog niet aan toe. Maar de laatste tijd denk ik dat het misschien wel eens tijd wordt om daar wat mee te doen...
Bij veel yogayoga (geen sportschoolyoga) maakt dat geen reet uit.quote:Op donderdag 4 januari 2018 17:57 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik ben bij yoga een beetje bang dat ik tijdens het ontspannen ineens moet huilen of juist een andere heftige reactie krijg. Liever niet in n groep, of t moet een groep mwt andere mensen met rotzooi in de rugzak zijn. Maar eigenlijk wil ik de rommel van andere er nu ook even niet bij.
Ik heb veel mindfulness oefeningen, ik kom er niet toe om ze uit te voeren. Alleen voor het slapengaan of onder de douche lukt het wel eens. Ik heb denk ik echt wat hulp nodig om me ertoe te zetten.
Ik heb dat eens gedaan bij de sauna in Geldrop. Dat is wel echt heel relaxend. Net als de infra rood sauna daar.quote:Op donderdag 4 januari 2018 18:07 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Bij veel yogayoga (geen sportschoolyoga) maakt dat geen reet uit.
Is floating iets?
#treatyoself!quote:Op donderdag 4 januari 2018 18:20 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik heb dat eens gedaan bij de sauna in Geldrop. Dat is wel echt heel relaxend. Net als de infra rood sauna daar.
Anderhalf jaar geleden ben ik daar een dag geweest. Dat was wel n hele relaxte dag.
Misschien kan ik me toch ertoe zetten daar naartoe te gaan. Ik had toen ook een ontspanningsmassage erbij en dat was echt heel ontspannend alles bij elkaar.
Op zich kan het er wel vanaf hoor. Ik ben nu wat aan het rondkijken naar iets waarbij ik naderhand of kan slapen in een hotel of zonder nadenken naar huis kan zodat ik dat chille gevoel even vast kan houden.quote:Op donderdag 4 januari 2018 18:29 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
#treatyoself!
Je werkt hard aan jezelf dan mag je -mits financieel mogelijk- ook best een beetje splurgen vind ik. Zeker als je ook nog eens splurget aan iets dat je helpt
Waardeloos als je je niet serieus genomen voelt, ik denk dat ik redelijk in mijn handjes mag knijpen voor wat betreft mijn huisarts.quote:Op donderdag 4 januari 2018 17:24 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Mijn ervaringen zijn zo vaak niet serieus genomen door mijn ouders en de medische wereld dat het gewoon serieus een trigger voor me is geworden. En dat wilde ik hem dus gaan uitleggen.
Het meest ironische is dus dat ik niet tot dat punt gekomen ben omdat ik niet snel genoeg vertelde hoe het gegaan was, hij de brief erbij pakte en het daarin dus compleet ontkent werd hoe het gegaan is. En ik ben nog wel begonnen met dat ik weet dat er weinig tijd is(dubbele afspraak wel) en eigenlijk meerdere onderwerpen maar dat Psyq toch echt even de belangrijkste was.
Je bent toch zelf over je grenzen gegaan door die langere periode te gaan?quote:Op donderdag 4 januari 2018 12:45 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik vind het ook niet zeg maar “erg dat ze dit veroorzaken”. Ik vind het alleen heel erg, dat ze de bigger picture niet zien. Dat iedereen mijn grenzen heeft genegeerd. Dat al het handelen contraproductief is geweest en dat de eindconclusie is, het ligt aan haar, want zei heeft ptss.
En dan zeg ik, dat vind ik geen gelijkheid. Maar het antwoord terug is eigenlijk, hoezo, jij doet toch niet gelijkwaardig mee.
Terwijl het imo zou gelijkheid moeten zijn dat je met iedereen rekening houd zoverre als dat gaat (ik vroeg geen onredelijke dingen, dat wij 1 avond en dag aansluiten, ipv 2 dagen, me af en toe terug mogen trekken, de volgende keer misschien iets meer overleg over de locatie) zodat iedereen mee kan doen.
Ze hebben daar allemaal ruzie staan maken met 2 kleine kinderen erbij terwijl ik degene was die me terug getrokken heeft omdat ik niet wilde dat het zou escaleren.
Succes Elviquote:Op donderdag 4 januari 2018 13:48 schreef Elvi het volgende:
[..]
Yup. Ze kwamen er ook zelf mee hoor dat ik het geen prioriteit meer gaf. En dat was ook zo. Dus vandaag besloten om te stoppen dus in februari alleen nog afronden.
Na 5 jaar ben ik er ook echt klaar mee.
Ik heb gevraagd of er gebeld kon worden of het later kon worden. Dat was onmogelijk en associaal. Ik heb van alles geprobeerd en uiteindelijk gedacht dit is een groep mensen waar ik het voor moet proberen.quote:Op donderdag 4 januari 2018 21:00 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Je bent toch zelf over je grenzen gegaan door die langere periode te gaan?
Je hebt je best gedaan, bent over je eigen grenzen gegaan. Ik denk dat je best 'de boeman' had mogen zijn. Voor jezelf opkomen is enorm belangrijk.quote:Op donderdag 4 januari 2018 21:05 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb gevraagd of er gebeld kon worden of het later kon worden. Dat was onmogelijk en associaal. Ik heb van alles geprobeerd en uiteindelijk gedacht dit is een groep mensen waar ik het voor moet proberen.
Ik heb met mijn vriend afspraken gemaakt over even een rondje kunnen gaan lopen als het teveel werd, die werden niet gerespecteerd.
Inderdaad, ik had eigenlijk moeten zeggen, jullie hebben zoveel scheit aan mij, ik kom helemaal niet. Maar dan was ik helemaal de boeman geweest. Het is stom van me dat ik het heb willen proberen überhaupt.
Proberen is ook je grenzen testen. Je mag toch ook trots zijn op jezelf dat je het hebt geprobeerd? Laat wat de anderen denken lekker, je hebt het druk met je eigen gedachten atm. Egoistisch gezien (je hebt alle recht dat te zijn) heb jij iets gedaan waar je tegen op zag. Je was dapper en probeerde. Dapper zijn is bang zijn en toch proberen. Dat heb je gedaan. Zoals je zelf aangeeft: uit liefde, omdat je het voor díé mensen wilde proberen. Prijs jezelf daarvoor, leer er zelf van, bepaal zelf wat je hier uit haalt om mee te nemen. En laat de anderen lekker hun gang gaan. En doe die laatste 2 ook met liefde en compassie voor jezelf (en anderen) en niet door angst geregeerd obv dat je poging niet goed uitpakte, maar door met liefde te kijken hoe je op een punt (in dit soort zaken) kunt komen waar je wil zijn.quote:Op donderdag 4 januari 2018 21:05 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik heb gevraagd of er gebeld kon worden of het later kon worden. Dat was onmogelijk en associaal. Ik heb van alles geprobeerd en uiteindelijk gedacht dit is een groep mensen waar ik het voor moet proberen.
Ik heb met mijn vriend afspraken gemaakt over even een rondje kunnen gaan lopen als het teveel werd, die werden niet gerespecteerd.
Inderdaad, ik had eigenlijk moeten zeggen, jullie hebben zoveel scheit aan mij, ik kom helemaal niet. Maar dan was ik helemaal de boeman geweest. Het is stom van me dat ik het heb willen proberen überhaupt.
Ik volg het ook niet meer.quote:Op donderdag 4 januari 2018 21:53 schreef Luchtbel het volgende:
Ik snap echt niks van wat jullie hier schrijven.
Soms maakt dit topic me gewoon bang voor wat ik moet met mensen.
Wat snap je niet?quote:Op donderdag 4 januari 2018 21:53 schreef Luchtbel het volgende:
Ik snap echt niks van wat jullie hier schrijven.
Soms maakt dit topic me gewoon bang voor wat ik moet met mensen.
Als je het niet wilt, doe je het toch gewoon niet. Zo simpel kan het zijn.quote:Op vrijdag 5 januari 2018 16:52 schreef Fripsel het volgende:
Nog een dilemma in mijn hoofd, een vriendschapsverzoek op Facebook van mijn moeder..
Mijn ouders hadden met mijn verjaardag een verjaardagskaart in de brievenbus gestopt. Toch maar een mailtje met kort dankjewel gestuurd.
Mijn moeder heeft al die jaren social media geweigerd. Ik voel me echt een rotwijf als ik dat verzoek nu niet accepteer, maar mijn vader heb ik er ook niet op en ik wil het niet. Terwijl het waarschijnlijk alleen maar goed bedoeld is. Maar het is social media.
Ik duim voor je dat er geen beroep volgt!quote:Op vrijdag 5 januari 2018 18:12 schreef Lastpost het volgende:
Gisteren de uitspraak in mijn strafzaak gehad en vrijwel het volledige schadebedrag toegekend gekregen van zo'n 4k. Nu twee weken afwachten of er een beroep volgt.
Verder nu in de ziektewet, eerste week achter de rug en het even niets moeten en minder prikkels voelen echt prettig.
Thanks.quote:Op vrijdag 5 januari 2018 18:39 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik duim voor je dat er geen beroep volgt!
Goede stap Bloempjuh, ik hoop dat dit een stap is naar meer passende hulp en andere tijden.quote:Op vrijdag 5 januari 2018 09:24 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik volg het ook niet meer.
Ontopic: Twijfel steeds meer aan mijn huidige 'paniekstoornis met agorafobie'-diagnose. Sinds half december heb ik (om een theorietje te testen) heel erg naar mijn lijf geluisterd (geen alcohol, een uurtje slapen als ik moe ben 's middags, niet teveel verplichtingen op een dag, rustigere supermarkt bezoeken voor boodschappen... in het algeheel prikkels vermijden) en het gaat zoveel beter! Ik heb sinds mid december 4 (echte, hele heftige bijna-dood-ervaring) paniekaanvallen gehad, maar ze zijn niet (zoals al twee jaar het geval is) dagelijks en onvoorspelbaar.
Ik snap dat ik niet voor altijd prikkelvrij kan leven, maar voor nu is het wel even heel fijn.
In februari stopt mijn behandeling bij huidige psycholoog, ga dan beginnen bij GGZ-instelling voor een nieuw diagnosetraject (ASS). Doodeng, maar zie er wel het nut van in, denk ik.
Anyways, ego-post. Sorry.
Sterkte aan iedereen die het nodig heeft!
Ja alles. Laat maar.quote:
Wat fijn dat je iets hebt gevonden wat lijkt te werken! Goed naar jezelf luisteren!quote:Op vrijdag 5 januari 2018 09:24 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik volg het ook niet meer.
Ontopic: Twijfel steeds meer aan mijn huidige 'paniekstoornis met agorafobie'-diagnose. Sinds half december heb ik (om een theorietje te testen) heel erg naar mijn lijf geluisterd (geen alcohol, een uurtje slapen als ik moe ben 's middags, niet teveel verplichtingen op een dag, rustigere supermarkt bezoeken voor boodschappen... in het algeheel prikkels vermijden) en het gaat zoveel beter! Ik heb sinds mid december 4 (echte, hele heftige bijna-dood-ervaring) paniekaanvallen gehad, maar ze zijn niet (zoals al twee jaar het geval is) dagelijks en onvoorspelbaar.
Ik snap dat ik niet voor altijd prikkelvrij kan leven, maar voor nu is het wel even heel fijn.
In februari stopt mijn behandeling bij huidige psycholoog, ga dan beginnen bij GGZ-instelling voor een nieuw diagnosetraject (ASS). Doodeng, maar zie er wel het nut van in, denk ik.
Anyways, ego-post. Sorry.
Sterkte aan iedereen die het nodig heeft!
Duimen dat er geen beroep volgt! En fijn dat het prettig is om even niks te moeten!quote:Op vrijdag 5 januari 2018 18:12 schreef Lastpost het volgende:
Gisteren de uitspraak in mijn strafzaak gehad en vrijwel het volledige schadebedrag toegekend gekregen van zo'n 4k. Nu twee weken afwachten of er een beroep volgt.
Verder nu in de ziektewet, eerste week achter de rug en het even niets moeten en minder prikkels voelen echt prettig.
Ik lees nu je post pas goed omdat ik zo erg met mezelf in de knoop zat, sorry! Maar dit klinkt wel alsof je echt jezelf aan het ontdekken bent en goede stappen aan het maken bent! Heel veel succes met het nieuwe traject!quote:Op vrijdag 5 januari 2018 09:24 schreef bloempjuh het volgende:
[..]
Ik volg het ook niet meer.
Ontopic: Twijfel steeds meer aan mijn huidige 'paniekstoornis met agorafobie'-diagnose. Sinds half december heb ik (om een theorietje te testen) heel erg naar mijn lijf geluisterd (geen alcohol, een uurtje slapen als ik moe ben 's middags, niet teveel verplichtingen op een dag, rustigere supermarkt bezoeken voor boodschappen... in het algeheel prikkels vermijden) en het gaat zoveel beter! Ik heb sinds mid december 4 (echte, hele heftige bijna-dood-ervaring) paniekaanvallen gehad, maar ze zijn niet (zoals al twee jaar het geval is) dagelijks en onvoorspelbaar.
Ik snap dat ik niet voor altijd prikkelvrij kan leven, maar voor nu is het wel even heel fijn.
In februari stopt mijn behandeling bij huidige psycholoog, ga dan beginnen bij GGZ-instelling voor een nieuw diagnosetraject (ASS). Doodeng, maar zie er wel het nut van in, denk ik.
Anyways, ego-post. Sorry.
Sterkte aan iedereen die het nodig heeft!
Dat klinkt niet zo fijn, veel sterkte.quote:Op zondag 7 januari 2018 09:31 schreef Catnip het volgende:
Hallo allemaal,
Nou ik ben opgenomen, voor max. 4 weken. (Want dat schijnt een afspraak te zijn met mij.. die ik dus nooit heb gemaakt) om o.a. ingesteld te worden op nieuwe medicatie.
Morgen zit ik hier een week..
Fuk. Sterkte Catnipquote:Op zondag 7 januari 2018 09:31 schreef Catnip het volgende:
Hallo allemaal,
Nou ik ben opgenomen, voor max. 4 weken. (Want dat schijnt een afspraak te zijn met mij.. die ik dus nooit heb gemaakt) om o.a. ingesteld te worden op nieuwe medicatie.
Morgen zit ik hier een week..
Ik denk dat die afspraak is gemaakt door mijn andere hulpverleners, van een langdurige opname ben ik de vorige keer ook niet echt opgeknapt. Maar hoorde het ineens in het opname gesprek over die max. 4 weken. Terwijl medicatie natuurlijk langer de rijd nodig heeft om in te werken.. Maar ik vindt het prima, ben het nu al weer zat. lig toch liever in mijn eigen bedje.quote:Op zondag 7 januari 2018 15:38 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Fuk. Sterkte Catnip
Gewoonlijk is een opname niet meer zo makkelijk te krijgen als ±10 jaar terug, maar ik vind 't wel vreemd dat ze dit doen 'op afspraak met jou maar die afspraak bestaat niet?'.
Wat voor medicatie gaat 't om?
Ik reageer later wel op de rest (als ik eraan denk).
Dat je ziek bent, betekent nog niet dat je machteloos bent.quote:Op donderdag 4 januari 2018 15:37 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Gozer, ik ben ziek. In mijn hoofd. Voor altijd. Dat is het probleem. En behalve doodgaan, waar ik heen behoefte aan heb, is daar geen permanente oplossing voor.
Goh, wat komen zulke verhalen me bekend voorquote:Op donderdag 4 januari 2018 15:44 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Er is me vandaag weer uitgebreid verteld dat ik mezelf dat vooral wel kwalijk moet nemen.
Fijn gesprek ook weer bij de huisarts, NOT. Ik ga er niet eens op in. Toch wel. De brief die Psyq opgestuurd heeft, is gewoon te belachelijk voor woorden. Ik zou niet hebben laten merken dat ik last had van de medicijn verandering. Ehm jawel, ik heb het aangekaart bij de psychiater en toen werd het weggelachen, ik kon toch moeilijk weer slechter gaan slapen zodat het overdag beter zou gaan.
Klinkt een beetje als mijn oude behandelaren. Ontkennen tot en met, uiteraard hebben zij NIKS fout gedaan en als je er wat van zegt dan is dat ergens elders -jouw- schuld natuurlijk (maar dat zeggen ze misschien nieteens direct).quote:Ik heb het daarna uitgebreid met de psycholoog besproken, dat ik daar meer last van had. En dat ik zo al vaker me niet serieus genomen voelde door hem. En dat ik daarom een andere psychiater wilde. Maar dan kon ik in gesprek met hem daarover geforceerd worden, en ik heb zo veel gezeik met mijn medicijn voorschriften gehad, nee dankjewel. Maar mijn ex psycholoog heeft de brief geschreven. Dus die wist er 100% van. Alles wat er fout is gegaan met de therapeut overname, geen woord over in de brief.
En als ik hem dat deel dan vertel “tja, ja dat staat hier niet dus daar kan ik niet over oordelen”. Zak toch lekker in de stront. Ik wilde mijn zwangere psycholoog sparen in mijn officiele klacht, die kan ze wel vergeten.
Angst overwinnen kan heel veel voldoening geven. het voelt alsof een eerst onneembare vesting dat je pad naar geluk blijft blokkeren, ineens weg is en je kan je weg weer voortzetten (en gewoonlijk komt er dan wel weer iets anders maar dat is voor een groot deel ook een kwestie van met de juiste mensen omgaan en de juiste omstandigheden uitlokken).quote:Op donderdag 4 januari 2018 16:58 schreef Nijna het volgende:
[..]
Iets milder voor mezelf zijn helpt vast al een beetje. Als ik de reden waarover ik stress zou kunnen wegnemen, zou me dat zeker stress schelen, maar dat kan niet in dit geval.
En nu ik weer wat rustiger ben kan ik ook wel bedenken dat ik dit misschien ook wel weer "overwin", ik was ook doodsbang voor de tandarts en daar kan ik nu ook zonder al teveel stress heen...
Ik liep vorige week een stukje langs een kustlijn en het kabbelen van de golven op 't strand bracht me terug naar Griekenland, waar ik als kind in die haventjes zat, naar de visjes te staren en ze stokbrood te voeren waar ze dan massaal opaf stormdenquote:Op donderdag 4 januari 2018 17:52 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Huishoudelijke klusjes vind ik eigenlijk niet zo erg. T geeft me eigenlijk ook wel voldoening als een dag niks heb gedaan maar kan zeggen dat ik iig de afwas af heb.
Ik heb oxazepam dat ook wel helpt om te ontspannen maar dat neem ik liever niet al te vaak.
Even uit een ander topic, heel mooi dat je tenminste wel mensen hebt waarop je terug komt vallen, dat is heel wat waard!!!!quote:Op ergens schreef Fripsel het volgende:
[..]
Thank god heb ik een hele goede vriendin met een super lief zusje. En nog een hele goede vriend van Fok, Faxie, die deze week zijn langsgekomen. Want anders was het echt alleen nog maar donker in mijn hoofd. Maarja, die krijgen het niet voor elkaar dat ik uiteindelijk mee functioneer. En als ik hulp zoek dan resulteert het er vaak in dat het alleen maar slechter met me gaat door alle wachttijden en bureaucratie en shit.
Ik heb dat momenteel ook wel.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 11:53 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb Faxie nog nooit door een webcam gezien. Maar hij is mijn beste vriend geworden. Toen ik hier van de zomer alleen zat te zijn is hij me een keer komen halen om te gaan vliegeren aan het strand en sindsdien zien we elkaar regelmatig.
Kennen jullie dat, dat je onderbewustzijn zo in oorlog is. Dat je je echt een leeggezogen pop voelt? Er ligt echt even teveel op mijn bordje. Het zijn teveel details en shit om te delen en uit te leggen. Maar Damn.
De aanhechtingen van mijn spieren voelen ook echt verschrikkelijk.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 12:03 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik heb dat momenteel ook wel.
Wordt veroorzaakt doordat ik ben gaan praten over wat er vroeger gebeurd is en dat is nieuw. Dr zijn nu zoveel vage gedachten en gevoelens en gedachten op de achtergrond aan het vormen maar t heeft nog geen vaste vorm. Mn lijf voelt onrustig en mn spieren als staalkabels. Maar ik laat t maar even zwemmen. T is goed zo. Ik heb iets verteld en dat is genoeg voor vandaag.
Voelt voor mij als een loopgravenoorlog.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 11:53 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb Faxie nog nooit door een webcam gezien. Maar hij is mijn beste vriend geworden. Toen ik hier van de zomer alleen zat te zijn is hij me een keer komen halen om te gaan vliegeren aan het strand en sindsdien zien we elkaar regelmatig.
Kennen jullie dat, dat je onderbewustzijn zo in oorlog is. Dat je je echt een leeggezogen pop voelt? Er ligt echt even teveel op mijn bordje. Het zijn teveel details en shit om te delen en uit te leggen. Maar Damn.
Heb ik ook ja, en mn gewrichten doen pijn. Maar gelukkig heb ik n roze pluisdeken en n kopje thee. Voelt wel n beetje troostend.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 12:04 schreef Fripsel het volgende:
[..]
De aanhechtingen van mijn spieren voelen ook echt verschrikkelijk.
Als je handjes kan schudden ben je al een stuk verder dan ik vandaag. Ik moet iets eten en 2 wasjes doen van mezelf. Ga de eerste zo ophangen.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 14:37 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Heb ik ook ja, en mn gewrichten doen pijn. Maar gelukkig heb ik n roze pluisdeken en n kopje thee. Voelt wel n beetje troostend.
T gesprek met mijn psycholoog was wel goed vandaag. Ik schrik altijd n beetje als ik contact met iemand maak, ook met haar, en dat viel haar op. Als ik t contact heb is t ook weer goed. Hand schudden oid is al genoeg. Aparte realisatie dat dat bij mij zo gaat.
Verder lukte het me haar te vertellen wat die nachtmerrie van n paar weken geleden was. Ze reageerde heel fijn. Alsin, ze gaf geen medelijden of maakte t niet heftiger dan t is. En dat maakte dat ik erover kon vertellen.
Ze liet t even gebeuren, ging er ook niet in zitten roeren gelukkig en vroeg wat later hoe ik me voelde nu ik t verteld had. Pf en dat is een lastige want ik voel wel 100 dingen door elkaar. Maar ja dat moet nog even landen denk ik.
Voor nu vind ik t wel goed zo. Even rustig tot mezelf komen en dit laten landen.
Ja, op zich kan ik nog wel aardig functioneren ondanks alles.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 14:48 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Als je handjes kan schudden ben je al een stuk verder dan ik vandaag. Ik moet iets eten en 2 wasjes doen van mezelf. Ga de eerste zo ophangen.
Klinkt alsof je heel goed bezig bent bij de psycholoog. En als een fijne psycholoog.
My gosh, ik wil jouw psycholoog.quote:Op dinsdag 9 januari 2018 15:12 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ja, op zich kan ik nog wel aardig functioneren ondanks alles.
T is voor het eerst denk ik dat ik het idee heb dat een hulpverlener begrijpt hoe ze met me om moet gaan. En zonder dat ik dat hoef uit te leggen. Dat is echt heel fijn.
Juist omdat ze niet gaat zitten roeren of op knopjes duwt waar t zeer doet maar met me in gesprek gaat en me alle ruimte geeft om zelf te bepalen of ik iets wil vertellen, of niet, lukt het me makkelijker om te praten.
Ze geeft ook wel woorden aan dingen zonder dat t zo 'psychologisch' klinkt. Ik denk in dat opzicht dat ze het vaak wel beter weet te duiden dan ik. Zal vast komen omdat ze ervaring en kennis heeft van mensen die dit soort shit hebben meegemaakt.
Ik vind t in elk geval fijn dat ze heel menselijk met me omgaat en ze niet gaat van 'wat vreselijk dat je dat hebt meegemaakt en wat gruwelijk, ik zou dat niet aankunnen hoor'. Ik noemde dat ook. Dat ook al vertel ik vrijwel nooit iets inhoudelijks mensen vaak zo reageren. Ik vind dat vaak lastig, en heel ongemakkelijk als mensen dat doen omdat ik het zelf niet zo voel.
Ze gaf daar wel n mooi antwoord op. Voor mij was t soort van normaal om dat soort dingen mee te maken, en t waren zoveel keren dat als ik daar elke keer bij stil had moeten staan hoe erg t was ik t niet aangekund had. Een deel van mij heeft zich ook altijd wel afgesloten op die momenten zodat ik t kon doorstaan. Vandaar ook dat als ik eraan terugdenk ik me niet herinner dat ik echt iets voelde op die momenten. Ik voelde me daar steeds ongemakkelijk over, dacht dan van 'jamaar op dat moment voelde t niet als erg' waarom speelt dat dan nu nog zo? En waarom vraag ik er dan nu aandacht voor? En omdat t over mijn gezin gaat voelt t heel oneerlijk, of ik hen verraad of zelfs als smaad ofzo. Dat ik t erger maak dan het was. Pff. Mn gedachten zijn wat chaotisch. Sorry.
Ik ben vooral moe. Op de achtergrond is er n hoop aan het processen, dat voel ik wel.quote:Op woensdag 10 januari 2018 10:09 schreef Fripsel het volgende:
Hoe is het met de rest hier?
Ik heb weer een lijstje met dingen die ik moet doen vandaag. Iets uitgebreider. De wasmachine staat weer aan. Zo weer even douchen. En ik moet langs de supermarkt want mijn natvoer voor de kat is bijna op.
Het liefst zou ik mijn kalmerende medicijnen al gebruiken maar gister had ik het tot de middag gerekt en ik hoop dat dat vandaag ook lukt.
Ook verwacht ik een telefoontje van de zorgverzekeraar voor zorgbemiddeling mbt de huisarts. Ik hoop dat als ze om 4 uur nog niet gebeld hebben dat ik mijn nerveusiteit genoeg onder controle heb om zelf te bellen.
Soms kan de begeleiding ook niet anders. Jongen die in mijn appartement voor mij zat was zo'n ransbak dat zijn matras en stoel vernietigd zijn wegens de geur Ik heb dagelijks grote schoonmaken moeten houden voor een maand voor het weer een beetje goed rook hierquote:Op woensdag 10 januari 2018 16:50 schreef Quotidien het volgende:
Ik ben vandaag verhuisd naar een woning van begeleid wonen. Er is hier in de laatste 2 jaar niet schoongemaakt en we hebben nooit zo'n ranzige teringbende gezien. Echt smaakpolitie levels vies. Totaal onbegrijpelijk dat de begeleiding hier dit zo laat gebeuren.
Morgen bespreking en dan vraag ik wat ze eraan gaan doen.
Waarom mogen ze geen schoonmaker laten binnenkomen? Je hebt als instelling ook een plicht om het leefbaar te houden voor als er nieuwe mensen komen.quote:Op woensdag 10 januari 2018 16:54 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Soms kan de begeleiding ook niet anders. Jongen die in mijn appartement voor mij zat was zo'n ransbak dat zijn matras en stoel vernietigd zijn wegens de geur Ik heb dagelijks grote schoonmaken moeten houden voor een maand voor het weer een beetje goed rook hier
Soms dan zit er zo'n figuur in van "ja ik wil niks, alles is lastig en jullie hebben je er maar aan te houden" en dan kan de begeleiding ook niks. Ze mogen niet een schoonmaker laten binnenkomen, ze mogen zelf nog niet eens binnenkomen als dat niet gewenst is. Ze mogen iemand niks dwingen helaas. En ze kunnen hem er nog niet eens uitzetten ook, want ze hebben zorgplicht
Oh jeetje.quote:Op woensdag 10 januari 2018 16:50 schreef Quotidien het volgende:
Ik ben vandaag verhuisd naar een woning van begeleid wonen. Er is hier in de laatste 2 jaar niet schoongemaakt en we hebben nooit zo'n ranzige teringbende gezien. Echt smaakpolitie levels vies. Totaal onbegrijpelijk dat de begeleiding hier dit zo laat gebeuren.
Morgen bespreking en dan vraag ik wat ze eraan gaan doen.
Omdat ze niet zomaar iemand naar binnen mogen sturen als diegene niet welkom is.quote:Op woensdag 10 januari 2018 17:39 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Waarom mogen ze geen schoonmaker laten binnenkomen? Je hebt als instelling ook een plicht om het leefbaar te houden voor als er nieuwe mensen komen.
Dat kan ik me wel voorstellen.quote:Op woensdag 10 januari 2018 19:01 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Omdat ze niet zomaar iemand naar binnen mogen sturen als diegene niet welkom is.
Grote kans dat ze maar één externe schoonmaaks(t)er in dienst hebben en dat deze met kerstvakantie was en ze gewoon door willen stromen.quote:Op donderdag 11 januari 2018 00:01 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Dat kan ik me wel voorstellen.
Maar t zal toch niet onbekend zijn dat de woning vervuild is geraakt. Dan kunnen ze na t vertrek van de bewoner het alsnog goed laten schoonmaken. Zeker voor mensen die al psychische problemen hebben is zo'n rotte overgang helemaal belastend.
Vind het erg onzorgvuldig dat dit zo kan gebeuren.
Ik vind t gewoon zot dat dat allemaal ten koste van een client gaat die er nieuw komt wonen. In dat opzicht ligt de verantwoordelijkheid bij de organisatie.quote:Op donderdag 11 januari 2018 00:26 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Grote kans dat ze maar één externe schoonmaaks(t)er in dienst hebben en dat deze met kerstvakantie was en ze gewoon door willen stromen.
Waar ik nu woon stromen de meeste mensen door naar een andere woonvorm. Hygiëne is meestal het laatste aandachtspunt. En dat kan totaal uit de hand lopen, dat iedereen getest niet worden op bacteriën en de ontsmettingsdienst komt
Maar aan de aard van het probleem wordt niks gedaan "want we werken volgens het principe waarbij de cliënt uit zichzelf stappen moet gaan zetten om zijn situatie te verbeteren"
Dat is ook zot maar volgens mij op zulke plekken vrij gebruikelijk. Helaas.quote:Op donderdag 11 januari 2018 11:10 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik vind t gewoon zot dat dat allemaal ten koste van een client gaat die er nieuw komt wonen. In dat opzicht ligt de verantwoordelijkheid bij de organisatie.
Ik weet dat sommige mensen gewoon ranzig zijn en het wel best vinden, of niet maar gewoon niet het overzicht hebben er wat aan te doen. Daar mogen ze ook best naar kijken, leuk die zelfstandigheid maar als iets niet gaat moet je wel ingrijpen.
Heb zelf heel goede ervaringen met Clomipramine. Zegt niks natuurlijk maar succes!quote:Op zondag 7 januari 2018 20:37 schreef Catnip het volgende:
[..]
Ik denk dat die afspraak is gemaakt door mijn andere hulpverleners, van een langdurige opname ben ik de vorige keer ook niet echt opgeknapt. Maar hoorde het ineens in het opname gesprek over die max. 4 weken. Terwijl medicatie natuurlijk langer de rijd nodig heeft om in te werken.. Maar ik vindt het prima, ben het nu al weer zat. lig toch liever in mijn eigen bedje.
Het gaat om Clomipramine
"Het probleemoplossend vermogen van het kind sluit niet aan bij het probleemveroorzakend gedrag van de ouder."quote:Op donderdag 11 januari 2018 11:28 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
DancingPhoebe,
In vorige topic postte je een aantal reacties op mijn berichtjes die o.a. gingen over acceptatie en dat t niet mijn schuld was. Mijn psycholoog vertelde exact hetzelfde en ik merk dat nu ik haar wat heb verteld ik pas begrijp wat je toen bedoelde.
Het maakt best veel los nu ik begonnen ben met praten. Meer herinneringen dringen zich op, maar ik durf er nu wel aandacht aan te geven. Eerder duwde ik ze zo snel mogelijk weg, nu durf ik er wel wat over na te denken en mogen ze er wat meer zijn.
Ik heb dagen nagedacht over hoe het dan niet mijn schuld kan zijn. Ik geloof mijn psycholoog en jou daar wel in. Maar hoe dan? Die weerstand begint nu wel wat af te nemen en vannacht toen ik niet kon slapen had ik een moment dat ik t kon bevatten.
Het komt er op neer dat ik reageerde op de situatie met wat ik had meegekregen op mijn manier om te overleven.
Mijn vader was vaak heel gespannen en bracht dat mee naar huis na zijn werk. Ik kon het voelen als hij thuiskwam en werd fysiek misselijk van die spanning. Ik wist dat als het ontlaadde de spanning weg was, en dat gebeurde altijd sowieso wel op een gewelddadige manier het duurde alleen soms lang. Dus dan lokte ik die maar uit want dan was het weg.
Maar het was niet mijn fout dat ik zo reageerde op spanning. Die spanning had er in eerste plaats niet moeten zijn, of niet zo'n desastreuse manier van ontladen moeten hebben. Mijn pa had ook een uurtje kunnen gaan sporten of op een andere manier tot rust kunnen komen ipv het op het gezin af te reageren.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op donderdag 11 januari 2018 11:50 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
"Het probleemoplossend vermogen van het kind sluit niet aan bij het probleemveroorzakend gedrag van de ouder."
En dan krijg je ook nog eens schuldgevoel over wat je hebt "gedaan" Dat was toen waarschijnlijk gewoon je oplossing.
Het is ook ingewikkeld als je heel lang hebt gedacht/ geloofd/ gezien dat iets aan jezelf lag dat het dan ineens anders blijkt te zijn...Ik gaf altijd mezelf de schuld omdat ik de ontlading uitlokte. Ik was immers strontvervelend op zo'n moment.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En het beeld dat geschetst wordt van kinderen die mishandeld worden is altijd van een lief kind dat rustig zit te spelen en ineens zomaar klappen krijgt. Ik heb altijd gedacht dat omdat ik daar niet aan voldeed het wel mijn eigen schuld zou zijn geweest, en ja ik had t toch ook uitgelokt. En ik dus ook geen recht had om er verdrietig, boos en wat dan nog al niet meer over te zijn.
Stereotypering is killing en onvermijdelijk.quote:Op donderdag 11 januari 2018 12:31 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik gaf altijd mezelf de schuld omdat ik de ontlading uitlokte. Ik was immers strontvervelend op zo'n moment.
En het beeld dat geschetst wordt van kinderen die mishandeld worden is altijd van een lief kind dat rustig zit te spelen en ineens zomaar klappen krijgt. Ik heb altijd gedacht dat omdat ik daar niet aan voldeed het wel mijn eigen schuld zou zijn geweest, en ja ik had t toch ook uitgelokt. En ik dus ook geen recht had om er verdrietig, boos en wat dan nog al niet meer over te zijn.
Begon je psycholoog hier zelf over? De mijne bleven eigenlijk (tot m'n ergernis aan toe) maar op de vlakte. Graven deed m'n psychotherapeut eigenlijk pas en toen kwam er pas schot in de zaak.quote:Op donderdag 11 januari 2018 11:28 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
DancingPhoebe,
Mijn psycholoog vertelde exact hetzelfde en ik merk dat nu ik haar wat heb verteld ik pas begrijp wat je toen bedoelde.
Ik krijg van mijn familie zelfs nu nog steeds die indruk, maar 't loopt op 't moment sowieso niet lekker op dat vlak, omdat ik hun egoïsme zat begin te worden. En ik bedoel echt helemaal zat.quote:Op donderdag 11 januari 2018 12:31 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik gaf altijd mezelf de schuld omdat ik de ontlading uitlokte. Ik was immers strontvervelend op zo'n moment.
En het beeld dat geschetst wordt van kinderen die mishandeld worden is altijd van een lief kind dat rustig zit te spelen en ineens zomaar klappen krijgt. Ik heb altijd gedacht dat omdat ik daar niet aan voldeed het wel mijn eigen schuld zou zijn geweest, en ja ik had t toch ook uitgelokt. En ik dus ook geen recht had om er verdrietig, boos en wat dan nog al niet meer over te zijn.
Mijn psycholoog vroeg me wat ik erbij voelde en hoe het voelde om het haar te vertellen.quote:Op donderdag 11 januari 2018 13:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Begon je psycholoog hier zelf over? De mijne bleven eigenlijk (tot m'n ergernis aan toe) maar op de vlakte. Graven deed m'n psychotherapeut eigenlijk pas en toen kwam er pas schot in de zaak.
Ik heb zelf min of meer vergelijkbare ervaringen met mijn ouders.
[..]
Ik krijg van mijn familie zelfs nu nog steeds die indruk, maar 't loopt op 't moment sowieso niet lekker op dat vlak, omdat ik hun egoïsme zat begin te worden. En ik bedoel echt helemaal zat.
Ze hebben het er gewoon niet over of doen alsof 't allemaal nooit gebeurd is of doen het af als iets wat maar arbitrair was. Of ze doen alsof het een geweldige tijd was, terwijl ik het vaak helemaal omgekeerd heb ervaren.
Dat klinkt al als een besef toch!quote:Op donderdag 11 januari 2018 11:28 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
DancingPhoebe,
In vorige topic postte je een aantal reacties op mijn berichtjes die o.a. gingen over acceptatie en dat t niet mijn schuld was. Mijn psycholoog vertelde exact hetzelfde en ik merk dat nu ik haar wat heb verteld ik pas begrijp wat je toen bedoelde.
Het maakt best veel los nu ik begonnen ben met praten. Meer herinneringen dringen zich op, maar ik durf er nu wel aandacht aan te geven. Eerder duwde ik ze zo snel mogelijk weg, nu durf ik er wel wat over na te denken en mogen ze er wat meer zijn.
Ik heb dagen nagedacht over hoe het dan niet mijn schuld kan zijn. Ik geloof mijn psycholoog en jou daar wel in. Maar hoe dan? Die weerstand begint nu wel wat af te nemen en vannacht toen ik niet kon slapen had ik een moment dat ik t kon bevatten.
Het komt er op neer dat ik reageerde op de situatie met wat ik had meegekregen op mijn manier om te overleven.
Mijn vader was vaak heel gespannen en bracht dat mee naar huis na zijn werk. Ik kon het voelen als hij thuiskwam en werd fysiek misselijk van die spanning. Ik wist dat als het ontlaadde de spanning weg was, en dat gebeurde altijd sowieso wel op een gewelddadige manier het duurde alleen soms lang. Dus dan lokte ik die maar uit want dan was het weg.
Maar het was niet mijn fout dat ik zo reageerde op spanning. Die spanning had er in eerste plaats niet moeten zijn, of niet zo'n desastreuse manier van ontladen moeten hebben. Mijn pa had ook een uurtje kunnen gaan sporten of op een andere manier tot rust kunnen komen ipv het op het gezin af te reageren.
Ik gebruik dat 'fake it until you make it' wel hoor. Vooral als er vanalles spookt en ik niet weet wat ervan te vinden probeer ik lief voor mezelf te zijn en de gedachten waarin ik mezelf de schuld geef kalm te houden. Ook als ik t zelf niet snap kan ik wel zeggen van 'ja maar verschillende mensen die echt wel weten waar ze t over hebben zeggen dat t niet mijn schuld is, dus dat mag je wel aannemen, ook al begrijp je zelf nog niet hoe dan.' In mijn lijf voel ik heel veel spanning, maar ook soms dat ik heel duizelig en misselijk ben. Lang leve mijn roze fluffy deken die als t me even wat veel wordt een prima schuilplek biedt.quote:Op donderdag 11 januari 2018 15:58 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dat klinkt al als een besef toch!
Wat ik ook vooral bedoelde te zeggen is een soort fake it till you make it. Hersenen zijn vrij dom als iemand jou door het te blijven herhalen kan laten geloven dat je dom/niets waard/lui/vies/dik/whatever bent, terwijl dat gewoon niet zo is, moet het andersom ook mogelijk zijn. Dus blijf tegen jezelf zeggen dat dingen niet jouw schuld zijn/waren dat jij een kind was wat veel meer nodig had dan het kreeg, dat je er ook maar het beste van probeerde te maken. Blijf zeggen dat het niet jouw schuld is geweest. Tegen jezelf. Je brein is echt zo dom dat het dat dan op een gegeven moment zelf ook ingaat zien en zodra je je het ineens echt realiseert (het was niet mijn schuld/ik ben niet diklomplelijk) dan is er ook veel meer ruimte om rationeel te beseffen waarom het klopt wat je heel de tijd al over jezelf zegt
Lekker bezig jij
Das wel een vrolijke!quote:Op donderdag 11 januari 2018 17:33 schreef Fripsel het volgende:
Ik gebruik deze ook wel graag als een soort van fake it till you make it.
[ afbeelding ]
Ga gamenquote:Op donderdag 11 januari 2018 17:41 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Das wel een vrolijke!
Ik zoek momenteel gewoon afleiding. Bij voorkeur iets waarbij ik niet al te ingewikkeld hoef na te denken. Straks ga ik een pubquiz doen met wat vrienden. Heb ik wel zin in, even een uurtje of 3 met vertrouwde mensen gezelligheid en domme vragen beantwoorden. Voelt ook altijd als een soort aai en dan hoef ik niet te vertellen.
Ik snap niet waarom "1000 keer iets tegen persoon A zeggen resulteert in dat persoon A er dan uiteindelijk van overtuigd zal zijn dat dit absoluut waar is". Het is meer een emotioneel besef, rationeel kan je allang al weten dat het alles niet jouw schuld was, maar je gevoel moet nog mee en dat pak je op een andere manier aan.quote:Op donderdag 11 januari 2018 15:58 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Dat klinkt al als een besef toch!
Wat ik ook vooral bedoelde te zeggen is een soort fake it till you make it. Hersenen zijn vrij dom als iemand jou door het te blijven herhalen kan laten geloven dat je dom/niets waard/lui/vies/dik/whatever bent, terwijl dat gewoon niet zo is, moet het andersom ook mogelijk zijn. Dus blijf tegen jezelf zeggen dat dingen niet jouw schuld zijn/waren dat jij een kind was wat veel meer nodig had dan het kreeg, dat je er ook maar het beste van probeerde te maken. Blijf zeggen dat het niet jouw schuld is geweest. Tegen jezelf. Je brein is echt zo dom dat het dat dan op een gegeven moment zelf ook ingaat zien en zodra je je het ineens echt realiseert (het was niet mijn schuld/ik ben niet diklomplelijk) dan is er ook veel meer ruimte om rationeel te beseffen waarom het klopt wat je heel de tijd al over jezelf zegt
Lekker bezig jij
Wat betekent het voor jou dat je zus in elk geval wel aan jouw kant staat?quote:Op donderdag 11 januari 2018 15:06 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Mijn psycholoog vroeg me wat ik erbij voelde en hoe het voelde om het haar te vertellen.
Toen ik dat vertelde gaf ze me dat als antwoord.
In mijn familie wordt er niet echt over gepraat. Die ene keer dat mijn vader er wat over zegt vind hij zichzelf vooral een slachtoffer van alles en neemt hij geen verantwoordelijkheid voor zijn aandeel. Ik zal niet zeggen dat t makkelijk voor hem was met mijn moeder die psychische problemen had en verslavingen en met 3 kinderen waarvan 1 met adhd, maar hij was wel de ouder en droeg de verantwoordelijkheid om voor veiligheid en genegenheid te zorgen.
Mijn zus heeft wel bevestigd dat ik niet gek ben en het wel erg was wat er gebeurde.
Ja...vetgedrukte is eigenlijk een beetje nog een trap na ook. Toen werd je niet gehoord en nu ergens dus nog steeds niet. Zoiets.quote:In mijn gezin is men nu vooral bezig met mijn nichtje. Heel prima want het is een fantastisch lief klein mensje en ze zorgt voor veel positiviteit. Maar het lijkt of daarmee ook het verleden weggeveegd wordt. Terwijl dat voor mij nog niet klaar is.
Ja. Had eerst escitalopram, maar die deed niet genoeg dus over naar venlafaxine. Stapjes: 75, 150, 187.5, 225. Ik merk wel effect, ben stabieler.quote:Op donderdag 11 januari 2018 20:41 schreef Mekamotut het volgende:
Iemand ervaring met venlafaxine? Of iets dergelijks.
Vandaag voorgeschreven gekregen.
Dat klinkt eigenlijk best zwaar.quote:Op donderdag 11 januari 2018 21:00 schreef Marialice het volgende:
[..]
Ja. Had eerst escitalopram, maar die deed niet genoeg dus over naar venlafaxine. Stapjes: 75, 150, 187.5, 225. Ik merk wel effect, ben stabieler.
Wel veel bijwerkingen gehad bij het verhogen. Idioot moe, kotsmisselijk en ook niet helemaal helder (heb dus ook de auto laten staan een tijdje). Maar die waren tijdelijk.
Hopelijk slaat het bij jou ook aan!
Gamen doe ik ook wel, maar ik heb ook behoefte om onder de mensen te zijn. En dan t liefst zonder dat ik hoef te praten over wat er gaande is.quote:Op donderdag 11 januari 2018 18:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ga gamen
Er worden tegenwoordig zoveel geweldige games gemaakt, ze worden sneller geproduceerd dan jij ze kan uitspelen
[..]
Ik snap niet waarom "1000 keer iets tegen persoon A zeggen resulteert in dat persoon A er dan uiteindelijk van overtuigd zal zijn dat dit absoluut waar is". Het is meer een emotioneel besef, rationeel kan je allang al weten dat het alles niet jouw schuld was, maar je gevoel moet nog mee en dat pak je op een andere manier aan.
Het is denk ik ook wel van belang hoe belangrijk de persoon was die bepaalde dingen tegen je zei en vaak was het meer dan dingen alleen maar zeggen (zoals slaan, schreeuwen, ander fysiek spul of juist het ontbreken van fysikiteit (hoe spel je dat?)).
Wel handig dat als het de ene kant op kan, het dus ook de andere kant op kan. Op zich ook heel logisch.
Ik heb zelf het idee dat je jezelf ook kunt wapenen tegen dit soort pogingen je te manipuleren (want je laten geloven dat je dikstomlelijk bent, is een vorm van manipulatie) door je bewust ervan te zijn -wie- deze dingen tegen je zegt. het kan wel lastig zijn mensen op de juiste waarde in te schatten, dan weet je nog niet wat voor waarde je daaraan zou moeten leggen.
Wat bedoel je met "echt realiseert"?
Ik vind het zelf makkelijker om het juist eerst rationeel te bepalen (want dat is heel makkelijk te beredeneren, ongeacht door wie dat beredeneren gebeurt) en daarna pas emotioneel. In elk geval bij dit soort dingen. Er moet voor mij eerst een basis zijn van waaruit ik (in een veilige omgeving) met m'n emoties kan werken.
Misschien dat het mede daarom ook vaker mis ging, veel mensen probeerden me eerst zeg maar emotioneel te openen en daarna pas met ratio te komen maar voor mij is dat de verkeerde volgorde. Of zoiets.
Ik twijfel best wel regelmatig of mijn beleving wel juist is. Ook dat is er vroeger ingehamerd, dus ik ben altijd bang dat ik het verkeerd zie en een foute interpretatie heb. De bevestiging van iemand die erbij was zoals mijn zus, is vooe mij waardevol want daarmee heb ik meer zekerheid in dat het daadwerkelijk is gebeurd.quote:Op donderdag 11 januari 2018 18:59 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wat betekent het voor jou dat je zus in elk geval wel aan jouw kant staat?
En ik neem aan dat je het liever van de mensen in kwestie zelf had gehoord? (zoals van je vader).
Een soort erkenning, dat scheelt al behoorlijk denk ik.
[..]
Ja...vetgedrukte is eigenlijk een beetje nog een trap na ook. Toen werd je niet gehoord en nu ergens dus nog steeds niet. Zoiets.
Ik gebruik het ook. Wat al eerder gezegd was, bijwerkingen vond ik pittig in het begin. Ik was blij dat ik op dat moment geen verplichtingen had, want ik ben gewoon een week in mn huis blijven chillen. Wel er uit voor boodschapjes of een afspraak met vrienden, maar niet meer dan dat. Ogen als schoteltjes, gevoel van XTC-light (het strakke, niet het loveydovey helaas ), eetlust compleet weg, ik moest mezelf dwingen om kleine hapjes van lichte dingen te nemen een paar keer per dag, meer ging niet. Duizelingen, vooral bij het opstaaan (van een stoel ofzo, niet bij het wakker worden ). Alles bij elkaar was dat na een maand ofzo weg. Waarbij het alleen de eerste week zo heftig was.quote:Op donderdag 11 januari 2018 20:41 schreef Mekamotut het volgende:
Iemand ervaring met venlafaxine? Of iets dergelijks.
Vandaag voorgeschreven gekregen.
Deze sprong er echt uit als herkenbaar voor mij! Toen ik eenmaal een bij mij passende therapeut trof voelde het exact zo!quote:Op donderdag 11 januari 2018 23:09 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Het voelde nu gewoon alsof t puzzelstukje op zijn plek viel in plaats van beginnen aan een compleet nieuwe puzzel.
Dat gaat het niet worden dus.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:13 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Ik gebruik het ook. Wat al eerder gezegd was, bijwerkingen vond ik pittig in het begin. Ik was blij dat ik op dat moment geen verplichtingen had, want ik ben gewoon een week in mn huis blijven chillen. Wel er uit voor boodschapjes of een afspraak met vrienden, maar niet meer dan dat. Ogen als schoteltjes, gevoel van XTC-light (het strakke, niet het loveydovey helaas ), eetlust compleet weg, ik moest mezelf dwingen om kleine hapjes van lichte dingen te nemen een paar keer per dag, meer ging niet. Duizelingen, vooral bij het opstaaan (van een stoel ofzo, niet bij het wakker worden ). Alles bij elkaar was dat na een maand ofzo weg. Waarbij het alleen de eerste week zo heftig was.
Nu heb ik het warmer dan ik het voorheen had (ik was een echte koukleum, nu valt het mee) maar dat kan ook wel komen doordat ik tegenwoordig mn douche afsluit met een paar seconden koud om wakker te worden, dus mogelijk houdt dat geen relatie met de medicatie. Ik zweet veel sneller/meer bij inspanning en ik heb nog af en toe een duizeling wanneer ik te snel opsta.
Waarom niet? Terugkijkend vond ik het eng en onaangenaam, maar was het het dubbel en dwars waard. Het heeft mij echt geholpen! Het helpt mij nog steeds.Ik ben er echt van overtuigd dat mijn leven door deze medicatie zoveel beter is geworden.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:45 schreef Mekamotut het volgende:
[..]
Dat gaat het niet worden dus.
Klinkt als teveel bijwerkingen.
Duizelingen en badtrip gevoel is niet zo verstandig in mijn geval, ik moet namelijk wel gewoon werken, is er geen natuurlijke manier om depressie weg te laten gaan? Kan je er überhaupt vanaf komen zonder pillen?quote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:52 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Waarom niet? Terugkijkend vond ik het eng en onaangenaam, maar was het het dubbel en dwars waard. Het heeft mij echt geholpen! Het helpt mij nog steeds.Ik ben er echt van overtuigd dat mijn leven door deze medicatie zoveel beter is geworden.
Echt ik ben een wandelende venlavaxine promogirl
Alles kan. Mijn kat is ooit aangereden (denk ik) en dat is duidelijk nooit juist behandeld. Maar hij loopt er op en het werkt, ondanks zn gezwabber en geregeld omvallen en sprongen missenquote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:58 schreef Mekamotut het volgende:
[..]
Duizelingen en badtrip gevoel is niet zo verstandig in mijn geval, ik moet namelijk wel gewoon werken, is er geen natuurlijke manier om depressie weg te laten gaan? Kan je er überhaupt vanaf komen zonder pillen?
Ik ben zzp'er en op dit moment zijn er drie mensen van mij afhankelijk dus ziek thuis zitten gaat niet.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 10:11 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Alles kan. Mijn kat is ooit aangereden (denk ik) en dat is duidelijk nooit juist behandeld. Maar hij loopt er op en het werkt, ondanks zn gezwabber en geregeld omvallen en sprongen missen
Je kunt 1 van die gelukkigen zijn waarvoor niets doen of vage claims van natuurgenezers of wat dan ook verbetering oplevert. Je kunt 1 van die gelukkigen zijn die inderdaad door hardlopen, mindfulness of gewoon doorzetten van zijn depressie afkomt.
Ik ben van mening dat het net iets als Diabetes oid. Daar neem je ook medicatie voor omdat het de meest logische behandelmethode is. Mijn lichaam doet ook iets fout, het werkt niet zoals het zou moeten. Dat belemmerde mij dusdanig en was potentieel dodelijk. Dus daar neem ik medicijnen voor en is de werking gecorrigeerd. Misschien neemt mijn lichaam het vanzelf over, misschien niet. Beide zijn OK.
Als je bang bent teveel last te hebben van de bijwerkingen dan meld je je ziek. Klaar. Kies voor jezelf. Echt, het is zo die investering van je een relatief korte periode wazig voelen waard.
Overigens bedoelde ik zeker niet badtripachtige gevoelens hoor. Gewoon lichamelijke onrust en opgefoktheid. Het was daarnaast genoeg om me onprettig te voelen, maar ook zeker niet extreeeeem kut ofzo.
Ik kan niet voor jouw situatie spreken, je komt uit een verslaving, misschien ben je niet depressief doordat je lichaam iets niet goed doet, maar omdat je door een kutperiode gaat, of heb je door je verslaving je lichaam dusdanig ontregelt dat wanneer je dat herstelt je lichaam ook alles weer op de juiste manier gaat aanmaken en regelen. Dingen als mindfullness, veel buiten zijn, veel rust nemen bij dingen, bewust dingen doen, veel met jezelf in gesprek, therapie, zullen je dan zeker geen kwaad doen.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 10:30 schreef Mekamotut het volgende:
[..]
Ik ben zzp'er en op dit moment zijn er drie mensen van mij afhankelijk dus ziek thuis zitten gaat niet.
Ik ga toch even kijken naar dat mindfulness.
Bijwerkingen verschillen van persoon tot persoon. Met depressie blijven rondlopen kan veel meer kwaad dan een weekje bijwerkingen.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:45 schreef Mekamotut het volgende:
[..]
Dat gaat het niet worden dus.
Klinkt als teveel bijwerkingen.
Tot nu toe knijp ik echt in m'n handjes met deze psycholoog. Het is hard werken maar t werkt echt.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 09:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Deze sprong er echt uit als herkenbaar voor mij! Toen ik eenmaal een bij mij passende therapeut trof voelde het exact zo!
Je zou zulke hulpverleners (of in dit geval letterlijk hulponthouders) toch echt wakker willen schudden. Eerlijk gezegd vind ik het schofterig dat ze bijvoorbeeld tijd of werkdruk als excuus gebruiken om zo nalatig te zijn, want mensen hebben hier gewoon echt last van.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 11:12 schreef Luchtbel het volgende:
Sorry gedoe. In november ben ik gekeurd door een medisch advies bureau dat het WMO moest adviseren over financiering voor een hulphond. Het besluit is op 1 december genomen. De arts zou mij op de hoogte brengen van dit besluit. Dit is uiteraard niet gebeurd. Hij weet ook dat er druk onder staat omdat ik in februari elders ga wonen en als hij negatief advies uitbrengt, ik andere maatregelen moet treffen. Meerdere malen contact gezocht maar er wordt niet op geantwoord. Ik word verdrietig en nerveus. Voel me nutteloos.
Als je hiermee niet bedoelt om fysiek onder de mensen te zijn, zou ik je wel kunnen aanbevelen een gamersclan te joinen.quote:Op donderdag 11 januari 2018 23:09 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Gamen doe ik ook wel, maar ik heb ook behoefte om onder de mensen te zijn. En dan t liefst zonder dat ik hoef te praten over wat er gaande is.
Vetgedrukte is het exact en ik beschrijf het zelfs op exact deze manierquote:Het helpt bij mij wel als mensen waarvan ik t gevoel heb dat ze weten waarover ze t hebben dit soort advies geven. Ik probeer dit soort dingen wel uit. Mij leverde het in elk geval op dat ondanks dat het in mijn hoofd nog moest klikken ik makkelijker accepteerde dat mijn eerdere gedachte niet klopte. Natuurlijk kan ik pas echt omschakelen als ik ook de logica ervan snap maar het helpt wel met acceptatie en verandering van mijn gedachten. Het voelde nu gewoon alsof t puzzelstukje op zijn plek viel in plaats van beginnen aan een compleet nieuwe puzzel.
Dit is een hele goede vraag en is iets waar ik als kind al obsessief mee bezig was.quote:Op donderdag 11 januari 2018 23:23 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Ik twijfel best wel regelmatig of mijn beleving wel juist is.
Sommige mensen zullen nooitnever bepaalde leugenmechanismen loslaten, maar voor de rest kunnen ze normaal zijn.quote:Ook dat is er vroeger ingehamerd, dus ik ben altijd bang dat ik het verkeerd zie en een foute interpretatie heb. De bevestiging van iemand die erbij was zoals mijn zus, is vooe mij waardevol want daarmee heb ik meer zekerheid in dat het daadwerkelijk is gebeurd.
Die gevoelens, bevroor je ook? Dat je zeg maar meer een automatische piloot werd?quote:Het lastige is dat op dit vlak mijn herinneringen soms rare dingen doen. Ik herinner me heel weinig gevoelens bij de situatie en waarschijnlijk was het uitschakelen daarvan een overlevingsmechanisme. Maar het maakt wel dat ik twijfel over of het wel echt was, want ik heb vaak geen gevoel bij de situatie, alleen indringende beelden. En van sommige herinneringen zijn er alleen flarden en kan ik het niet meer plaatsen in een situatie. Ook deels zelfbescherming denk ik. Juist daarom is het heel fijn dat er nog iemand is die weet wat er gebeurd is en die het al wel grotendeels een plek heeft gegeven, die het plaatje al wat verder af heeft. In dat opzicht is de erkenning door mijn zus waardevol.
Oftewel hier heb je geen reet aan.quote:Mijn vader heeft wel eens toegegeven dat hij fouten heeft gemaakt. Maar dat is het ook wel.
Heeft hij niet op z'n minst zelfreflectie toegepast en jou verteld waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan? Is hij daadwerkelijk anders? Of is dit alleen maar een excuus van hem zodat hij de aan jou veroorzaakte schade niet hoeft te verantwoorden? Want stel je voor dat hij dat zou moeten doen, dan is de wereld natuurlijk te klein. Of hij doet alsof jij je aanstelt, dat je je dingen niet goed herinnert, dat je "wel vaker" hebt gelogen of op een andere manier onbetrouwbaar bent, of "Ach, het is al zooo lang geleden Laat het toch eindelijk eens een keertje rusten! (oftewel een cop-out)"quote:Een beetje cru wellicht, maar als hij in staat was om kritisch naar zijn aandeel te kijken dan had hij wellicht destijds andere keuzes gemaakt. En ik denk dat hij nu dat behoorlijk wat met zichzelf op te lossen zou hebben. Ik zou niet graag in zijn schoenen staan en moeten verteren dat je het leven van je kinderen behoorlijk verziekt hebt terwijl jij verantwoordelijk voor hen was. In de schoenen van mijn moeder zou ik nog minder graag willen staan aangezien die behoorlijke psychische problemen heeft en ook als ouder er een puinzooi van heeft gemaakt.
Mijn moeder is nu wel een goede oma, maar -ik- heb daar nu natuurlijk niks aan. verder heb ik na haar stunt van midden 2015 (iets met huissleutel misbruiken om m'n woning te agan verbouwen) niet meer de huissleutel teruggegeven, want ze heeft nog steeds niet laten zien dat dit gedrag permanent voorbij is (oftewel, als ze de kans zou krijgen, zou ze dit nog een keer doen en haar beloftes zijn ook gebakken lucht gebleken).quote:Ik denk werkelijk dat beiden met mijn nichtje proberen het nu wel goed te doen, dat zie ik in veel aspecten wel terug. Dat is pijnlijk aan de ene kant, aan de andere kant toont het wel aan dat ze beiden weten dat ze t goed verkloot hebben bij mij, mijn zus en in mindere mate mijn broertje.
Heel slim. Ik had dit zelf geschreven kunnen hebben (al zit ik nu even in een andere levensfase denk ik).quote:Er lopen hier zoveel dingen door elkaar heen dat ik eerlijk gezegd nu ook weinig probeer over hun beleving na te denken. De focus ligt voor mij nu op mezelf en het verleden een plaats geven, de puinzooi tot een enigzins coherent verhaal krijgen en ervoor zoegen dat wat me nu steeds dwarsligt en problemen veroorzaakt aanpakken.
ik kan maar 1 ding tegelijk. Wellicht dat ik ze er ooit mee ga confronteren, maar voor nu is de relatie tussen mij en mijn ouders en het gezin even niet zo van belang. Het gaat nu even helemaal om mezelf.
Pfoe wat een uitgebreid antwoord. Ik ben bang dat t mijn wat korter gaat zijn.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 15:31 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dit is een hele goede vraag en is iets waar ik als kind al obsessief mee bezig was.
Hoe weet je of je herinneringen wel kloppend zijn? Hoe weet je wat echt is en wat niet? Is alles maar een droom? Wat is het doel van dit? En waarom doen ze zo?
Maar ik merkte toen al dat mensen zichzelf voor de gek hielden, dat ze bang waren voor kritiek en ik met enige regelmaat meemaakte dat mensen elkaar aan de lopende band bleven bekritiseren (dat het voor sommigen zo normaal is geworden, dat ze vinden dat er niks mis met ze zou zijn), dat dit normaal is. Maar ik vond 't toen al niet normaal en voor mij was dit heel duidelijk. Want zo lossen ze nooit de problemen op waartegen ze zichzelf willen beschermen. De pijn van het ontvangen van kritiek. Maar ik ben toen al die kritiek gaan gebruiken om mezelf te sterken. Ik heb uiteindelijk ook een carriëre (weet niet hoe dat andere streepje moet) als geduchte gamer, altijd als bovengemiddelde, omdat ik heel kritisch was naar mezelf en het steeds beter wilde doen.
Ik dwaal af.
Het ding is dat wanneer je geest rein is van schuldgevoelens en van leugens, je letterlijk en figuurlijk een helderheid in je hoofd/geest krijgt, er geen semi-automatische 'white lies' en andere leugentjes meer zijn, zorgen verdwijnen.
Ik was toen al zo obsessief bezig met niet liegen dat ik zelf mijn gedrag kan beredeneren en zo kan "uitrekenen" wat ik ooit gedaan heb, omdat ik weet dat ik altijd vanuit mezelf beslis en bepaalde gedragingen (zelfs als iemand beweert dat ik dit of dat gedaan zou hebben) kan uitsluiten of juist bevestigen.
Als ik twijfel aan iets van mezelf van vroeger, ik kan het altijd wel terugberedeneren (zeker als het relatief recent was, want ik verander als persoon natuurlijk ook steeds verder (groeien)) want in principe behandel ik iedereen hetzelfde en ben ik wat bepaalde dingen betreft juist heel betrouwbaar. Het is heel lastig mij te laten denken dat ik ooit A of Z gezegd zou hebben terwijl ik weet dat ik dat normaalgesproken niet zou doen en soms vinden mensen dit heel lastig, omdat ik zo onwrikbaar ben ik hoe goed ik mezelf ken in dit opzicht.
En dit was ook een zelfbeschermingsmechanisme, het geeft een absolute zekerheid, een rust.
Ik ben dan ook niet van plan om voor wie dan ook zomaar te gaan liegen (en al helemaal niet als ik persoonlijk ermee weg zou kunnen komen, het gaat om 't principe en om je eigen reinheid).
Met reinheid bedoel ik verder ook niet iets spiritueels of zo, meer als definitie van het ontbreken van vertroebelingen.
[..]
Sommige mensen zullen nooitnever bepaalde leugenmechanismen loslaten, maar voor de rest kunnen ze normaal zijn.
Maar het ding is dat zodra ik van iemand weet dat deze bepaalde dingen structureel wil manipuleren (wat bij jou dus ook gebeurd is, o.a. door je vader), dat dit nooit zal werken omdat zelfs hun meest emotioneel-overtuigend klinkende argumenten letterlijk geen waarde hebben...net zoals ik van een mens weet dat ie een mens is, ongeacht hoevaak die ook zou beweren dat ie een boom is of god of Napoleon. Hun bullshit verdwijnt in het niets en dit kost me nauwelijks moeite.
In geval van mijn ouders en familie vind ik dit lastiger, maar ik kan gewoon niet (langer) ontkennen dat ze op bepaalde vlakken gewoon dwars door me heen zullen ploegen, als dit ze even beter uitkomt.
Als ze mijn vertrouwen willen winnen, dan zullen ze dit moeten bewijzen. Met daadkracht en niet met de zoveelste toezeggingen of beloftes die ze naar eigen goeddunken toch weer zullen gaan breken (of dit keer niet).
Na tientallen jaren is wat mij betreft de koek wel op en om herhaling in het heden te voorkomen, geef ik mensen veel minder de gelegenheid mij structureel uit te kunnen buiten.
Ik ga natuurlijk geen leugens geloven, ook al komen ze er een miljoen keer mee. Ik kan wel 100 keer uitleggen waarom bepaalde dingen egoïstisch van deze mensen is of manipulatief of zeg maar emotionele chantage, vooral door dit bij mezelf ook aan te voelen. De logica kan relatief makkelijk gereconstrueerd worden (beetje zoals in die oude detective series ).
[..]
Die gevoelens, bevroor je ook? Dat je zeg maar meer een automatische piloot werd?
[..]
Oftewel hier heb je geen reet aan.
Ik zal even uitleggen: Mijn moeder heeft ook wel vaker haar excuses aangeboden, amar daadwerkelijk haar schadelijke gedrag stoppen dat doet ze dan weer niet (of alleen maar mondjesmaat) want dan zou ze ineens wel echt moeite moeten doen en daar heeft ze geen zin in en dat ben ik voor haar toch niet waard.
Maar meer ga ik er niet van verwachten. Wel staat dit gedrag van haar een goede band tussen ons in de weg, maar zij zal uiteindelijk mij meer nodig gaan hebben dan ik haar.
[..]
Heeft hij niet op z'n minst zelfreflectie toegepast en jou verteld waarom dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan? Is hij daadwerkelijk anders? Of is dit alleen maar een excuus van hem zodat hij de aan jou veroorzaakte schade niet hoeft te verantwoorden? Want stel je voor dat hij dat zou moeten doen, dan is de wereld natuurlijk te klein. Of hij doet alsof jij je aanstelt, dat je je dingen niet goed herinnert, dat je "wel vaker" hebt gelogen of op een andere manier onbetrouwbaar bent, of "Ach, het is al zooo lang geleden Laat het toch eindelijk eens een keertje rusten! (oftewel een cop-out)"
[..]
Mijn moeder is nu wel een goede oma, maar -ik- heb daar nu natuurlijk niks aan. verder heb ik na haar stunt van midden 2015 (iets met huissleutel misbruiken om m'n woning te agan verbouwen) niet meer de huissleutel teruggegeven, want ze heeft nog steeds niet laten zien dat dit gedrag permanent voorbij is (oftewel, als ze de kans zou krijgen, zou ze dit nog een keer doen en haar beloftes zijn ook gebakken lucht gebleken).
vergeet niet dat JIJ er bent VOOR JOU, je hebt je eigen leven nu. Fuck ze als ze moeilijk blijven doen. Houd ze op armslengte afstand als ze niet bereid zijn te zelfreflecteren en te veranderen. En al helemaal als het ze toch geen cent zal kosten om de aan jou veroorzaakte psychische schade te (helpen) repareren.
Jij wilt jouw leven en je wilt denk ik niet met hun shitzooi opgescheept blijven zitten, alleen maar zodat zij daar dan van af zijn. Je bent niet hun schoothondje en je bent niet hun psycho-kliko.
[..]
Heel slim. Ik had dit zelf geschreven kunnen hebben (al zit ik nu even in een andere levensfase denk ik).
Ik weet dat je er van walgt. Goed dat er iemand voet bij stuk heeft gehouden die dag.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 14:46 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Je zou zulke hulpverleners (of in dit geval letterlijk hulponthouders) toch echt wakker willen schudden. Eerlijk gezegd vind ik het schofterig dat ze bijvoorbeeld tijd of werkdruk als excuus gebruiken om zo nalatig te zijn, want mensen hebben hier gewoon echt last van.
Ik was met mijn PB naar het gemeentehuis (iets met formulieren) maar ze waren dicht die dag of zo, die balie die ik moest hebben, was gesloten. De baliemedewerker hield voet bij stuk, we mosten de week daarop maar terugkomen en schluss!
Ik wilde al vertrekken maar mijn PB hield voet bij stuk en wilde dit opgelost hebben. En uiteindelijk...kwamen er meerdere mensen van de gemeente toegeschoten en we kregen net niet een soort VIP-behandeling
En waarom? Omdat mijn PB voet bij stuk hield terwijl de gemeente eigenlijk ons gewoon had kunnen weigeren.
Ik was er wel heel blij mee, want het zetten me wel flink onder druk en toen was het ineens geregeld. Maar als de gemeente niet om allerlei kopietjes had gevraagd die ze zelf allang al hebben, had die shit van die middag sowieso nooit ontstaan geweest.
Bij hulpverleners moet je de wat luiere gevallen wat meer achter de vodden zitten, want anders doen ze niks voor je en zullen ze noodsignalen dat 't slecht met je gaat, gewoon negeren (alsof ze je een zielig stuk stront vinden of zo, als een kind die z'n lolly dan maar niet uit z'n mondje had moeten halen. Ik walg van zulke 'hulpverleners', excuustruusen pur sang. En liegen/loze-beloftes doen ze ook vaker, zijn hypocrieter. En had ik al gezegd dat ik van zulke mensen walg?).
Maakt niet uit, het gaat om de inhoud en niet om de tellerquote:Op vrijdag 12 januari 2018 16:05 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
[..]
Pfoe wat een uitgebreid antwoord. Ik ben bang dat t mijn wat korter gaat zijn.
Ik verwacht ook niet dat je er iets uit zult halen, maar het zou wel een enorme last kunnen schelen als ze dat wel zouden doen (dit weet ik ook uit ervaring, het maakt het ineens zeer veel lichter maar dan moet die ander wel volledige medewerking willen geven en dat doen ze meestal niet, vanuit egoïsme o.a.).quote:Ik probeer zelf met de herinneringen die ik heb het verleden tot rust te brengen, heb nu niet echt behoefte om ze naar het nu te brengen zogezegd. Dus ik heb ook niet de neiging anderen ermee te confronteren. Het is mijn herinnering die mij nu nog lastig valt, energie kost en mijn leven overhoop haalt. En ik probeer simpelweg te verwerken wat er is gebeurd voor mezelf. Ik ga me er niet meer voor verantwoorden of de discussie en strijd aan met de 'daders', ik verwacht niet dat ik daar iets uithaal.
Dit is exact wat ik ook doe (krijg een beetje de indruk alsof je zegt dat ik geen fouten wil maken, maar op mijn manier kan ik juist beter leren van mijn fouten. Ik gebruik ze in mijn voordeel en dat is 1 van de belangrijkere redenen waarom ik toch relatief veel weet (en al helemaal voor iemand van mijn nogal minimalistische opleidingsniveau)). Ik mag ook fouten maken, maar voor mij is liegen ook niet echt een fout. Ten slotte doe je het ook onbewust. Je neemt een beslissing. Naja, liegen is in zoverre een fout dat dit relatief makkelijk te voorkomen is.quote:Voorkomen dat ik dingen verkeerd doe en daarin mezelf trainen zodat ik geen fouten maak is niet iets waar ik voor wil kiezen. Ik wil fouten kunnen maken, en mezelf dat kunnen vergeven, en als anderen daar klote over doen dat kunnen erkennen en verdergaan.
Vetgedrukte is heel verstandig. Tis ook realistisch en praktisch.quote:Net zoals zoveel mensen dat doen. Ik ga toch niet mezelf volledig op eieren laten lopen om maar altijd zeker te zijn van mn zaak. Dat ik nu vage en onvolledige herinneringen heb te verwerken dat is zoals t is. Of ze nu waar zijn of niet, ze zitten me dwars dus ik moet er wat mee.
Het -kan- en zal veel kunnen schelen, maar de kans dat je dit zal gaan ervaren is gewoon heel erg klein. Bepaalde negatieve gevoelens van toen zouden zelf "spontaan" op kunnen lossen (natuurlijk niet spontaan maar zo voelt 't wel als 't een meer anonieme brei aan negatieve gevoelens is).quote:Naast dat ik niet verwacht dat mijn ouders hun aandeel zullen erkennen denk ik dat het me weinig oplevert.
Onderstreepte is niet (helemaal) waar.quote:Stel dat mijn vader zich wel realiseert wat hij allemaal verkloot heeft, op zijn knietjes zijn excuses komt aanbieden en er de rest van zijn leven alles aan doet om het nu wel goed te doen en dingen goed te maken. Dat verandert de impact van destijds niet. Ik zit nog steeds met een heleboel manieren van omgaan met het leven die ik toen heb aangeleerd die nu niet bepaald werken. Ik zit nog steeds met spokende herinneringen. Daar kunnen zij nu niks meer in betekenen en dit moet ik met mezelf oplossen.
Ja. Het was heel raar voor mij om mee te maken dat iemand het eens voor mij opnam i.p.v. andersom. Dat doen maar weinig mensen voor mij maar die mensen zijn voor mij wel heel belangrijk.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 16:11 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Ik weet dat je er van walgt. Goed dat er iemand voet bij stuk heeft gehouden die dag.
Ik vind niet dat je het jezelf kwalijk zou moeten nemen dat je afhankelijk bent van mensen (ook al weet ik wel hoe KUT dat is). Sowieso zijn mensen altijd wel van anderen afhankelijk (helaas).quote:Dit is dan wel een arts maar het is een onafhankelijk bureau. Dus ik zag hem al niet echt als hulpverlener. Ik ben Vóóral boos op mezelf omdat ik afhankelijk ben van mensen.
Ik wil hier niet meer zijn omdat hier wonen mij geen goed doet maar zo weet ik niet welke stappen ik moet zetten.
Ik heb dagelijks te maken met zulk gedoe en laat me er niet vaak over uit of over in discussie gaan.
Ik vind verhuizen hel. Zeker nu zal elke extra zekerheid die anderen jou bieden, veel uitmaken. Juist nu heb je mensen nodig waarop je kunt bouwen, juist in dit soort situaties. Zodra je verhuizing en alles daaromheen weer tot rust gekomen is, kan je altijd weer met je eigen leven verder gaan (of anderen weer gaan helpen, als dat een beetje je ding is).quote:Maar ik voel me zo bang in dit verhuusgebeuren dat ik helemaal niet weet wat ik moet dus dit gedoe is niet handig. Het is nu niet goed voor me om zo veel onduidelijkheid te houden. Dat is het nooit maar ik kan mezelf net staande en buiten al te grote/ opvallende problemen houden. Dat moet zo blijven.
Dat klinkt als een fijne plek voor jou ja. Misschien kun je daar je huisdier/ kat ook nog toevoegenquote:Op vrijdag 12 januari 2018 16:37 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ja. Het was heel raar voor mij om mee te maken dat iemand het eens voor mij opnam i.p.v. andersom. Dat doen maar weinig mensen voor mij maar die mensen zijn voor mij wel heel belangrijk.
[..]
Ik vind niet dat je het jezelf kwalijk zou moeten nemen dat je afhankelijk bent van mensen (ook al weet ik wel hoe KUT dat is). Sowieso zijn mensen altijd wel van anderen afhankelijk (helaas).
Het liefst zou ik in een klein groen met natuur omringt dorpje willen wonen met veel ruimte tussen de huizen en geen criminaliteit en gewoon normale mensen, met wel verbinding met een geavanceerde stad waar ik alles zou kunnen halen wat ik nodig heb, als ik 't nodig heb (ik houd wel van goede verbindingen, o.a. met 't OV). Misschien met een moestuintje zodat ik zelf rode wortels kan planten.
En een appelboom.
[..]
Ik vind verhuizen hel. Zeker nu zal elke extra zekerheid die anderen jou bieden, veel uitmaken. Juist nu heb je mensen nodig waarop je kunt bouwen, juist in dit soort situaties. Zodra je verhuizing en alles daaromheen weer tot rust gekomen is, kan je altijd weer met je eigen leven verder gaan (of anderen weer gaan helpen, als dat een beetje je ding is).
Absoluut jaquote:Op vrijdag 12 januari 2018 18:05 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Dat klinkt als een fijne plek voor jou ja. Misschien kun je daar je huisdier/ kat ook nog toevoegen
Vetgedrukte....dit kan zijn omdat je al zo lang in de hulpverlening hebt gezeten, dat je zeg maar niet meer weet hoe het is om buiten de hulpverlening te leven. Dit is heel normaal, alle oude routine is zeg maar weg (deels ook maar goed ook).quote:Wat verdergaan met mijn eigen leven is weet ik eigenlijk niet en of zoiets aan de orde is ook niet. Ik ben sowieso niet iemand die geschikt is om anderen te helpen.
Daarnaast laten we wel wezen, ik heb bijna acht jaar in een opname situaties gezeten nu. Ik ga hier weg omdat ik hier voor mijn gevoel tegengehouden word in mijn behandeling die ik elders volg. Ik moet nog veel aan gaan op het gebied van trauma en mijn dissociatieve stoornis. Dus ik weet het allemaal niet goed.
Ik denk er zeker van te zijn dat de arts een negatief advies uitbrengt maar moet er toch zeker van zijn voor ik andere hulpmiddelen inschakelen.
Beste Magnetronkoffie, ik denk dat je me niet goed begrijpt en dat komt waarschijnlijk doordat ik het niet goed uitleg. Ik snap wel wat je schrijft over routine enzo hoor.quote:Op vrijdag 12 januari 2018 19:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Absoluut ja
[..]
Vetgedrukte....dit kan zijn omdat je al zo lang in de hulpverlening hebt gezeten, dat je zeg maar niet meer weet hoe het is om buiten de hulpverlening te leven. Dit is heel normaal, alle oude routine is zeg maar weg (deels ook maar goed ook).
Je moet eigenlijk min of meer dan overnieuw beginnen en ik zie het zelf als een frisse start.
Ik vind het alleen wel jammer dat ik zoveel tijd ben kwijtgeraakt.
Wat je verder wilt met je leven...kijk wat je belangrijk vindt, maar in principe kun je kiezen.
Het is een lastige keuze, een beetje en wrange ook. Ik merk ook dat er eigenlijk niemand is die dit begrijpt. Misschien hooguit iemand die heel lang in een gevangenis of zo heeft gezeten? Maar dat is toch wel hele andere achtergrond.
Ik hoop met je mee, dit punt is duidelijk nuquote:Op vrijdag 12 januari 2018 19:58 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Beste Magnetronkoffie, ik denk dat je me niet goed begrijpt en dat komt waarschijnlijk doordat ik het niet goed uitleg. Ik snap wel wat je schrijft over routine enzo hoor.
Maar voor mij is dat nu allemaal helemaal niet zo belangrijk, ik moet eigenlijk de belangrijkste dingen van mijn behandeling nog aangaan en daar ben ik ook ontzettend bang voor. Daarnaast ben ik voor de "buitenwereld" door mijn dissociatieve stoornis over het algemeen een complete chaos of iemand waar niemand hoogte van krijgt. Ik hoop dat ik me staande kan houden. Want ik heb er zelf zo ook zo'n last van. Understatement.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zaterdag 13 januari 2018 14:30 schreef Fripsel het volgende:Wordt je opgenomen nu?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Twiddel
Is dat wel zo gelukkig?quote:
Omdat alle keren dat ik gewoon netjes de hulp heb gevraagd die ik wilde die niet kreeg. Dus ik heb niet zoveel vertrouwen dat ik dan van die gedwongen hulp wel beter word. Eerder slechter. Wat er gister door het ambulance personeel ook weer tegen me gezegd werd.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 15:43 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Is dat wel zo gelukkig?
Je zit in een periode in je leven waar je EN weinig verplichtingen hebt EN "in het wild" de hulp die je nodig hebt niet krijgt op het moment waarop je die nodig hebt (nu). LIjkt mij een uitgelezen moment? Waarom vind jij van niet?
Let goed op jezelf
Mja, het gaat alleen met slechter met je heb ik het idee en nog steeds geen hulp whatsoever. Alleen je MW en die kun je lief en behulpzaak vinden, maar die is totaal niet gekwalificeerd om je te helpen met je inhoudelijke problematiek.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 15:47 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Omdat alle keren dat ik gewoon netjes de hulp heb gevraagd die ik wilde die niet kreeg. Dus ik heb niet zoveel vertrouwen dat ik dan van die gedwongen hulp wel beter word. Eerder slechter. Wat er gister door het ambulance personeel ook weer tegen me gezegd werd.
“Je hebt het aan jezelf te danken meisje” ja thnx for judging. Rijd dan door naar de volgende met een hartaanval. Het was een domme paniekaanval, en ik heb zelf om hulp gevraagd. Zoals ik dat telkens doe.
Ik heb mijn les wel geleerd. Als iemand twijfelachtig voelt in mijn leven, komt hij er niet meer in.
Ik heb vrienden die dit weekend bij me zijn. En maandag ochtend is mijn maatschappelijk werkster er, die me juist meer handvaten heeft gegeven mbt mijn problematiek dan welke hulpverlener tot nu toe.quote:Op zaterdag 13 januari 2018 15:53 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Mja, het gaat alleen met slechter met je heb ik het idee en nog steeds geen hulp whatsoever. Alleen je MW en die kun je lief en behulpzaak vinden, maar die is totaal niet gekwalificeerd om je te helpen met je inhoudelijke problematiek.
Wat nou als je vanavond weer een paniekaanval krijgt? Kun je dan weer OD-en?
Heel bot gezegd: je lijkt de boel niet onder controle te hebben en dit kan je je leven kosten. Dat is het niet waard, ook jouw problemen en issues kunnen terug worden gebracht tot een handelbaar niveau en nog jaren en jaren een leven wat je overwegend als positief en fijn kunt ervaren. Maar ik denk niet dat je daar op zeer korte termijn nu de juiste stappen voor zet.
Een crisisopname is toch geen oneindige vortex? (Zelf niet super bekend met het systeem en de regels.) Maar het kan je misschien wel opvangen tot je van dit kookpunt af bent.
Weet jij zelf wat je doet als je weer een erge paniekaanval krijgt op dit moment? Als er geen mensen bij je zijn?quote:Op zaterdag 13 januari 2018 16:21 schreef Fripsel het volgende:
Ik ben gecheckt voor ze me lieten gaan he, hoe groot ze de kans achtte dat ik het nog een keer zou doen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |