Depressie & Angst #149

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 15:47 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Omdat alle keren dat ik gewoon netjes de hulp heb gevraagd die ik wilde die niet kreeg. Dus ik heb niet zoveel vertrouwen dat ik dan van die gedwongen hulp wel beter word. Eerder slechter. Wat er gister door het ambulance personeel ook weer tegen me gezegd werd.

“Je hebt het aan jezelf te danken meisje” ja thnx for judging. Rijd dan door naar de volgende met een hartaanval. Het was een domme paniekaanval, en ik heb zelf om hulp gevraagd. Zoals ik dat telkens doe.

Ik heb mijn les wel geleerd. Als iemand twijfelachtig voelt in mijn leven, komt hij er niet meer in.

Mja, het gaat alleen met slechter met je heb ik het idee en nog steeds geen hulp whatsoever. Alleen je MW en die kun je lief en behulpzaak vinden, maar die is totaal niet gekwalificeerd om je te helpen met je inhoudelijke problematiek.

Wat nou als je vanavond weer een paniekaanval krijgt? Kun je dan weer OD-en?

Heel bot gezegd: je lijkt de boel niet onder controle te hebben en dit kan je je leven kosten. Dat is het niet waard, ook jouw problemen en issues kunnen terug worden gebracht tot een handelbaar niveau en nog jaren en jaren een leven wat je overwegend als positief en fijn kunt ervaren. Maar ik denk niet dat je daar op zeer korte termijn nu de juiste stappen voor zet.

Een crisisopname is toch geen oneindige vortex? (Zelf niet super bekend met het systeem en de regels.) Maar het kan je misschien wel opvangen tot je van dit kookpunt af bent.

Ah, dat is in ieder geval iets! Fijn dat je niet alleen bent.

Je moet je ook niet laten opnemen om de dingen die je noemt, maar omdat je hulp nodig hebt. Acute hulp als ik je bericht lees.

Net als je MW hebben ook je vrienden (zeer waarschijnlijk en als wel, dan zitten ze in een andere rol) de tools niet om je echt te helpen. Ik denk dat je ook helemaal niet zo veel verantwoordelijkheid bij mensen waar je omgeeft moet willen leggen. Wat nou als het volgende keer lukt? Dan zitten ze de rest van hun leven met een trauma omdat ze een taak waar ze niet voor geschikt zijn, waar ze nooit voor hadden moeten worden ingezet niet konden volbrengen?

Opnieuw bot gezegd (sorry ) maar leg je daarmee geen ontzettend onredelijke druk op mensen op mensen om je heen?

Nou ja, dat lijkt me weinig afdoen aan de rest van mijn post. En je bent/lijkt behoorlijk volatiel, dus wie zegt dat het vanavond/morgen niet weer anders is.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 16:21 schreef Fripsel het volgende:
Ik ben gecheckt voor ze me lieten gaan he, hoe groot ze de kans achtte dat ik het nog een keer zou doen.

Weet jij zelf wat je doet als je weer een erge paniekaanval krijgt op dit moment? Als er geen mensen bij je zijn?

Als je niet kunt garanderen dat er weer zoiets gebeurt dan lijkt opname me niet zo’n vreemde keuze. Maar dat voel je zelf hopelijk het beste aan.

Mijn moeder heeft ook in de crisisopvang gezeten. Gedwongen. En daar is ze heel veel beter uit teruggekomen, juist omdat ze meteen die hulp kreeg die ze op dat moment nodig had.

Niet alle hulpverlening is bar en boos. Ik sluit me helemaal aan bij DancingPhoebe. Een (al dan niet bewuste) OD nemen is echt een gigantische red flag.

Laten we het hopen. Succes .

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 16:01 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb vrienden die dit weekend bij me zijn. En maandag ochtend is mijn maatschappelijk werkster er, die me juist meer handvaten heeft gegeven mbt mijn problematiek dan welke hulpverlener tot nu toe.

Het is juist slechter met me gegaan telkens door het gedoe met de hulpverleners, maar dat willen weinig mensen horen en daarom wil ik die discussie ook liever niet meer aangaan. Ik heb ervaring gehad met de crisisdienst in Rotterdam. En dat is niet zo van, je gaat even naar een omgeving waar je je als PTSS’er echt veilig voelt. Zo raden ze je bijvoorbeeld aan om je portomonnee en dat soort dingen thuis te laten.

Vetgedrukte heb ik ook ervaren. M'n huidige hulpverleners erkennen dit ook (ook al duurde het wel bijna een jaar voordat dat echt tot ze doordrong, ook al was ik het al die tijd blijven zeggen/aangeven. Ze horen niet graag kritiek op falende hulpverlening. Lekker als je toch al slecht in je vel zit). Ik bleek zelfs beter af te zijn zonder medicatie, zonder psychiater, zonder SPV en zonder die (nu niet meer) vertrouwde plek.
Onderstreepte is mijn ervaring ook, maar dan vooral op fok. IRL maak ik dit minder mee (behalve dan door hulpverleners).

Ik heb geen zin om door bonus-verwijten te moeten ploegen alleen maar omdat die mensen blijven vasthouden aan het idee dat het dan altijd aan hulpzoeker moet liggen en ze daaraan blijven vasthouden. Heel vervelend, maar dan weet ik meteen wie te close-minded is om goed advies van te accepteren (m.u.v. de standaard cliché-adviezen/steundingesen etc).

quote:

Nee mijn vrienden zijn op de hoogte van wat er gebeurd is en stonden gister ook meteen op scherp toen ze geen contact met me hadden. Ik ga me niet laten opnemen omdat ik al 2 jaar niet de juiste hulp krijg, en op dit punt mijn grootste steun en maatje besloten heeft me te laten vallen.

Dan ben ik maar stronteigenwijs.

Dit is echt zoooo superkut! Juist op 't moment dat je al op de grond ligt, krijg je nog een trap na ook. Voelt alsof het je wordt verweten dat je op dat moment een crisismoment had, terwijl je daarna bijna garantie hebt dat 't beter zal gaan.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 15:52 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb ondertussen al lang weer contact met de crisisdienst gehad en we hebben er alle vertrouwen in dat als we maandag weer contact hebben dat het goedkomt en dat ik nu eindelijk wel een goede ingang heb voor de juiste hulp.

Ik hoop 't voor je. De indruk die ik had, je slechte momenten lijken gewoon onhandelbaar voor je te zijn terwijl je echt je best doet.
Ik weet hoe moeilijk 't kan zijn als iemand een paniekaanval krijgt, ook als buitenstaander. Zeker als je ze geregeld hebt, tis gewoon niet te doen...het is letterlijk ontwrichtend voor je hele bestaan. Haalt alles overhoop.

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 15:47 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Omdat alle keren dat ik gewoon netjes de hulp heb gevraagd die ik wilde die niet kreeg. Dus ik heb niet zoveel vertrouwen dat ik dan van die gedwongen hulp wel beter word. Eerder slechter. Wat er gister door het ambulance personeel ook weer tegen me gezegd werd.

“Je hebt het aan jezelf te danken meisje” ja thnx for judging. Rijd dan door naar de volgende met een hartaanval. Het was een domme paniekaanval, en ik heb zelf om hulp gevraagd. Zoals ik dat telkens doe.

Ik heb mijn les wel geleerd. Als iemand twijfelachtig voelt in mijn leven, komt hij er niet meer in.

Leuk, veroordelend zijn zonder dat je weet wat er gaande is. En al helemaal als het ambulancepersoneel is

Ik heb al langer de indruk dat er niet echt goed wordt omgegaan met mensen die in een crisissituatie zitten...of een (gesloten) opname aan het ondergaan zijn.
Juist op die momenten kan je veel voor die mensen betekenen, maar ik heb de indruk dat er best veel hulpverleners zijn die niet echt empathisch met deze mensen om kunnen gaan. Wel zitten er ook die juist (zeer) goed daarmee om kunnen (en willen!) gaan en die hun uiterste best lijken te willen doen deze mensen daadwerkelijk te steunen.

Frips, ik hoop voor je dat als mensen je dingen beloven, dat ze die ook daadwerkelijk gaan nakomen.
Te vaak meegemaakt dat m'n vertrouwen in iemand niet terecht bleek te zijn (en natuurlijk kwamen dan de kutsmoesjes).

Jammer dat je zulke slechte ervaringen hebt, het kan ook echt anders. Dit weekend nog betrokken geweest bij een crisisopname (niet voor mezelf) en dat ging echt heel netjes. Wel lang wachten tussendoor maar daar kunnen ze weinig aan doen.

Voor mezelf komt het Grote Zwarte Gat nu snel dichterbij. Therapie is afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar niemand die kan vertellen hoe lang daarvoor de wachttijd is. En dat is ehm niet zo leuk. Eigenlijk ontzettend klote.

Verleden jaar nog geprobeerd mezelf op te laten nemen voor 't eerst in 10 jaar of zo (ja, zo kut ging 't), iemand mee maar m'n hoofdbehandelaar (was een vervanger met wie ik een opname zou gaan bespreken) deed alsof het een standaard vervangende afspraak was of zo, hij vermeed actief dat gespreksonderwerp. Ik heb niet veel goede woorden over voor hoe m'n eigen behandelaars met me omgegaan zijn (en dan met name hoe ze mijn vertrouwen geschonden hebben).

Uiteindelijk heb ik toen me door een vriend laten 'opnemen' voor een lang weekend en ik kan dat weekend nog 't beste omschrijven als 'kreperen'.

Je kunt niet iemand op zo'n moment laten vallen om daar vervolgens -nooit- meer op terug te komen en te doen alsof het nooit gebeurd is, maar dat is wel hoe 't er op een gegeven moment bij ze aan toeging.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 20:29 schreef Marialice het volgende:


Voor mezelf komt het Grote Zwarte Gat nu snel dichterbij. Therapie is afgerond, ben aangemeld voor een vervolg maar niemand die kan vertellen hoe lang daarvoor de wachttijd is. En dat is ehm niet zo leuk. Eigenlijk ontzettend klote.

Wat komt er na therapie? Ik rond therapie volgende maand ook af maar het is gek om na 5 jaar ineens niks meer te hebben.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 20:37 schreef Elvi het volgende:

[..]

Wat komt er na therapie? Ik rond therapie volgende maand ook af maar het is gek om na 5 jaar ineens niks meer te hebben.

Na therapie komt nu eerst nog meer therapie. Ik ga door naar schematherapie 3dgn per week 9mnd lang en daarnaast door met emdr. Werk zit er nog even niet in, heb totaal geen concentratie. Flink traject nog, toch denk ik dat het wel goed/nodig is.

Vandaag even naar de dierentuin geweest, eindelijk weer eens écht naar buiten voor een uitje en het viel gelukkig mee. Niet te angstig, genoten van de kleine en de tijd vloog.
Merk nu alleen wel dat ik compleet leeg ben, extra prikkelbaar en me nergens op moet focussen.

Ga binnenkort ook maar eens bellen naar de psych, kijken of ze al weten wanneer het individuele traject start. Dat blijft echt ruk, iedereen vind dat er hulp nodig is, maar je mag er wel gerust een paar maanden op wachten en dan moet je je hoofd maar boven water houden.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 22:25 schreef Marialice het volgende:

[..]

Na therapie komt nu eerst nog meer therapie. Ik ga door naar schematherapie 3dgn per week 9mnd lang en daarnaast door met emdr. Werk zit er nog even niet in, heb totaal geen concentratie. Flink traject nog, toch denk ik dat het wel goed/nodig is.

Ik heb zelf 't idee dat ik nog niet genoeg schematherapie heb gehad. 't hielp wel, maar 't ging wat rommelig, mede omdat er ook andere dingen speelden en spelen.

Hoeveel uur krijg je in totaal per week?

@Lastpost: klinkt als een heel geslaagd uitje, en dat je daarna reactie merkt hoort er een beetje bij. Wachten is vervelend, ondertussen moet je idd maar zien dat je niet verdrinkt.

Ik heb een weekje uitstel van executie gekregen, daarna het Grote Enge Zwarte Gat in. Met alleen 1x per week bijpraten, daarnaast emdr en ondertussen voor onbepaalde tijd op een wachtlijst staan. Ik ga dat niet redden, heb ik vandaag ook aangegeven. Maar geen idee of er wat mee gedaan wordt, hoofdbehandelaar is (natuurlijk..) deze week op vakantie.

@MK: 3 volle dagen van 9 tot 1430 dacht ik. Daar zit ook bijvoorbeeld pmt en beeldend in, precieze programma weet ik niet.

Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 16:58 schreef kuolema het volgende:
Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.

Dan werkt het voor jou niet goed, hoe lang slik je het al?

Ik heb quetiapine voor de nacht en merk wel positief verschil. Helpt tegen piekeren, word er wat rustiger door.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 19:25 schreef Marialice het volgende:

[..]

Dan werkt het voor jou niet goed, hoe lang slik je het al?

Ik heb quetiapine voor de nacht en merk wel positief verschil. Helpt tegen piekeren, word er wat rustiger door.

Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.

quote:

Op zondag 14 januari 2018 15:49 schreef Samzz het volgende:
Mijn moeder heeft ook in de crisisopvang gezeten. Gedwongen. En daar is ze heel veel beter uit teruggekomen, juist omdat ze meteen die hulp kreeg die ze op dat moment nodig had.

Niet alle hulpverlening is bar en boos. Ik sluit me helemaal aan bij DancingPhoebe. Een (al dan niet bewuste) OD nemen is echt een gigantische red flag.

De mijne ook, daar kon ze haar rust vinden. Later stond nog altijd een bed voor haar klaar voor wanneer ze die nodig had.

Zelf gelukkig nooit hoeven mee maken, maar ik zou die fase dan ook geheel overslaan.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 19:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.

De eerste weken kan het je stemming verergeren, dat is vrij normaal. Bij antidepressiva sowieso een maand of twee uittrekken om te kijken of het voldoende werkt.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 21:16 schreef Quotidien het volgende:

[..]

De eerste weken kan het je stemming verergeren, dat is vrij normaal. Bij antidepressiva sowieso een maand of twee uittrekken om te kijken of het voldoende werkt.

Het is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 21:29 schreef Somberling het volgende:

[..]

Ik slik sinds 2006 anti-psychotica (20mg Olanzapine, hoogste dosering die ze mogen voorschrijven) en sinds 2010 slik ik Sertraline erbij. Depressie is altijd wel aanwezig maar voor mij is het belangrijkst dat ik niet weer psychotisch wordt.

Had je al een depressie (gehad) voordat je met olanzapine begon?

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 22:04 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het is geen antidepressivum maar een antipsychoticum.

Oh, ik nam aan dat het om een antidepressivum ging omdat ik het woord depressie las.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 16:58 schreef kuolema het volgende:
Wie heeft ervaring met depressie en antipsychotica? Ik heb het idee dat mijn stemming nog slechter is geworden sinds ik risperidon slik.

Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.
Ik had daarvoor al ECT behandeling gehad voor depressie dus die was behoorlijk heftig. Maar toen voelde ik soms nog wel eens verdriet ofzo. Toen ik antipsychotica erbij ging slikken viel dat weg en werd ik totaal numb.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 23:15 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.
Ik had daarvoor al ECT behandeling gehad voor depressie dus die was behoorlijk heftig. Maar toen voelde ik soms nog wel eens verdriet ofzo. Toen ik antipsychotica erbij ging slikken viel dat weg en werd ik totaal numb.

Vetgedrukte is een beetje mijn ervaring, al was dat niet de enige factor op dat moment. Ik had altijd al de indruk dat m'n gevoelens er nog wel zaten, maar dat ik ze alleen niet voelde. Ik werd er ook veel passiever van, dus ik deed 'niks' meer en als je niks meer doet kan er zeg maar ook niks fout gaan, wat weer stress bespaart.

Wel weet ik nog goed dat toen ik ging afbouwen, alles er weer uit kwam.

quote:

@MK: 3 volle dagen van 9 tot 1430 dacht ik. Daar zit ook bijvoorbeeld pmt en beeldend in, precieze programma weet ik niet.

Quote een beetje verkloot

Das wel veel. De mijne probeerde me te leren hoe ik deze schema's op mezelf kon toepassen, maar dat is er (om mij onduidelijke redenen) niet van gekomen. Ik voelde me daardoor ook een beetje afgescheept of zo en ik merk dat ik echt oude losliggende dingen (zelfs die die ergens in 't achterhoofd nog blijven hangen en me dwarszitten) opgelost wil hebben.

Ik ben ook al een tijdje aan 't overwegen wat ik nou met die familie van me moet. Zeker gezien de ergernis van m'n oudere zus die een jaar lang bij min of meer elke gelegenheid gebruik maakte om tussen mijn zusje en mij te lijmen en ik een jaar lang (inclusief mislukt dramakerstdiner inclusief geschreeuw) vergeefs probeerde haar mijn grenzen te laten respecteren.

Verder ga ik ook wat andere dingen veranderen, zoals op woongebied (ik heb al jaren plannen met m'n woning en nu heb ik tenminste een goede reden daar nu echt een top-prioriteit van te maken), en wil ik in een rustig tempo doorgaan met mezelf opleiden en wat andere dingetjes rond krijgen. En ik ga de dingen blijven doen die ik leuk vind en waar ik ook goed in ben, want dat is goed voor me.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 19:37 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik slik het sinds een paar weken. Niet vanwege depressie maar voor iets anders en daar lijkt het wel tegen te helpen.

Niet helemaal direct gerelateerd aan je vraag hier, maar hoeveel inschrijftijd (voor een sociale huurwoning) heb je nu? Voor mij leverde dit de grootste stressreductie op, dat ik op mezelf woonde. Misschien een idee hier weereens naar te gaan kijken.

Heb alleen maar ervaring met Lexapro en Abilify, maar na een tijdje kwam er geloof ik een contra-indicatie voor deze medicatiecombinatie en ben ik met de Lexapro gestopt. Ik merkte niet dat deze combinatie hielp. Op lange termijn levert voor mij stressreductie uiteindelijk het meeste op, al doe ik soms wel aan draconische maatregelen om dat te bewerkstelligen (zoals breken met mensen, zoals wat ik nu aan 't overwegen ben).

_{^{Edit: Ow sorry, dat was je vraag helemaal niet. Maar heb elders al verteld over m'n ervaringen met abilify.}}

[ Bericht 10% gewijzigd door magnetronkoffie op 17-01-2018 13:25:51 ]

Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 19:49 schreef Achterhoker het volgende:
Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan

Wat moeten ze dan zeggen?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 20:21 schreef EttovanBelgie het volgende:

[..]

Wat moeten ze dan zeggen?

Gewoon niets, hou je waffel.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 20:43 schreef Achterhoker het volgende:

[..]

Gewoon niets, hou je waffel.

Da's ook lekker makkelijk. Sommige mensen zijn niet zo goed in werkelijk-troostende-woorden. Mijn moeder kan het ook niet, maar ik vind het toch lullig om te vragen of ze 'gewoon niets' kan zeggen.

Melancholisch somber piekeren

blegh, even maar relaxen en zen dingen doen

[ Bericht 1% gewijzigd door Borrelnootje00 op 19-01-2018 22:59:16 ]

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 20:49 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Da's ook lekker makkelijk. Sommige mensen zijn niet zo goed in werkelijk-troostende-woorden. Mijn moeder kan het ook niet, maar ik vind het toch lullig om te vragen of ze 'gewoon niets' kan zeggen.

Inderdaad, sommige mensen kunnen het echt niet. Tsja, dan maar niet teveel aandacht besteden aan de inhoud (ene oor in andere oor uit), de intenties zijn goed.

Heb zelf een heftige week achter de rug.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Omdat er nu teveel speelt is mijn emdr op pauze gezet. Heel dubbel gevoel, wilde zelf wel graag verder maar ben ook wel heel blij met wat ademruimte nu.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 20:43 schreef Achterhoker het volgende:

[..]

Gewoon niets, hou je waffel.

Beetje goede bedoelingen hebben, wat denken ze wel niet.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 19:49 schreef Achterhoker het volgende:
Wat kan ik soms toch kotsen op die mensen met hun 'het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen' Het is geen fuck aan

Meh, ieder voor zich
Die bepaalde uitspraak inspireert mij vaak om uit mijn slachtofferrol te komen (als ik me meerdere dagen zielig voel) en dingen weer te proberen. Niks afslaan, mijzelf overal in gooien.

Mijn moeder zei het toen ik op beschermd wonen kwam en ik mij een mislukking voelde omdat ik niet zoals de rest was. Ook omdat mijn leven toen behoorlijk klein en saai was. Het inspireerde mij om naar elke activiteit te gaan en elke dag er wat van proberen te maken. En als ik mij een tijdje heel zielig voel hou ik me die uitspraak voor en reset ik mijzelf even (schop onder mijn kont )

Dus het is ieder voor zich

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 09:28 schreef Nijna het volgende:

[..]

Jij vind er geen fuck aan. Het kan zijn dat anderen dat anders ervaren.
Het is wel heel frustrerend als je jezelf zo rot voelt dat anderen zeggen dat het een feestje is...
Maar soms zeggen mensen zulke dingen ook omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen en is de bedoeling op zich wel goed.
En sommige mensen zijn gewoon lomp...
(ik heb me ook wel gestoord aan zulke uitspraken, inmiddels zit ik een stuk beter in mijn vel en dan heb je blijkbaar ook meer ruimte om het van een andere kant te bekijken ofzo).

Marialice, sterkte!

Zelf heb ik liever dat ze dan gewoon dat zeggen: "Ik wil (zo) graag iets zeggen, maar ik weet (gewoon) niet wat?".

quote:

Op dinsdag 16 januari 2018 23:15 schreef Luchtbel het volgende:

[..]

Mijn stemming werd ook slechter van antipsychotica.
Ik had daarvoor al ECT behandeling gehad voor depressie dus die was behoorlijk heftig. Maar toen voelde ik soms nog wel eens verdriet ofzo. Toen ik antipsychotica erbij ging slikken viel dat weg en werd ik totaal numb.

Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.

quote:

Op woensdag 17 januari 2018 10:37 schreef Somberling het volgende:

[..]

Ja. Daarom weet ik niet precies of het erger of minder erg is geworden.

Waarvoor gebruik je anti-psychotica? Ik gebruik het om nieuwe psychoses te voorkomen.

Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.

quote:

Op woensdag 17 januari 2018 13:13 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte is een beetje mijn ervaring, al was dat niet de enige factor op dat moment. Ik had altijd al de indruk dat m'n gevoelens er nog wel zaten, maar dat ik ze alleen niet voelde. Ik werd er ook veel passiever van, dus ik deed 'niks' meer en als je niks meer doet kan er zeg maar ook niks fout gaan, wat weer stress bespaart.

Wel weet ik nog goed dat toen ik ging afbouwen, alles er weer uit kwam.

[..]

Quote een beetje verkloot

Das wel veel. De mijne probeerde me te leren hoe ik deze schema's op mezelf kon toepassen, maar dat is er (om mij onduidelijke redenen) niet van gekomen. Ik voelde me daardoor ook een beetje afgescheept of zo en ik merk dat ik echt oude losliggende dingen (zelfs die die ergens in 't achterhoofd nog blijven hangen en me dwarszitten) opgelost wil hebben.

Ik ben ook al een tijdje aan 't overwegen wat ik nou met die familie van me moet. Zeker gezien de ergernis van m'n oudere zus die een jaar lang bij min of meer elke gelegenheid gebruik maakte om tussen mijn zusje en mij te lijmen en ik een jaar lang (inclusief mislukt dramakerstdiner inclusief geschreeuw) vergeefs probeerde haar mijn grenzen te laten respecteren.

Verder ga ik ook wat andere dingen veranderen, zoals op woongebied (ik heb al jaren plannen met m'n woning en nu heb ik tenminste een goede reden daar nu echt een top-prioriteit van te maken), en wil ik in een rustig tempo doorgaan met mezelf opleiden en wat andere dingetjes rond krijgen. En ik ga de dingen blijven doen die ik leuk vind en waar ik ook goed in ben, want dat is goed voor me.

[..]

Niet helemaal direct gerelateerd aan je vraag hier, maar hoeveel inschrijftijd (voor een sociale huurwoning) heb je nu? Voor mij leverde dit de grootste stressreductie op, dat ik op mezelf woonde. Misschien een idee hier weereens naar te gaan kijken.

Heb alleen maar ervaring met Lexapro en Abilify, maar na een tijdje kwam er geloof ik een contra-indicatie voor deze medicatiecombinatie en ben ik met de Lexapro gestopt. Ik merkte niet dat deze combinatie hielp. Op lange termijn levert voor mij stressreductie uiteindelijk het meeste op, al doe ik soms wel aan draconische maatregelen om dat te bewerkstelligen (zoals breken met mensen, zoals wat ik nu aan 't overwegen ben).

_{^{Edit: Ow sorry, dat was je vraag helemaal niet. Maar heb elders al verteld over m'n ervaringen met abilify.}}

Ik sta nu vijf jaar ingeschreven en reageer af en toe op huizen. In mijn huidige woonplaats sta ik dan niet hoger dan rond plaats 60 op de lijst. Dus een eigen woning zit er voorlopig nog niet in.

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 17:59 schreef Nijna het volgende:

[..]

Maar er zijn ook mensen die dat niet kunnen...

Laat ik 't zo zeggen: Als zij niets kunnen behalve kiezen uit 1) niks zeggen of 2) zo'n ondoordachte hersenloze oneliner uitspreken, dan kies ik ABSOLUUT voor optie 1!

Vaak kan je sowieso wel aan hun gedrag/houding-naar-je wel opmaken wat ze ervan vinden en of ze me op hun manier willen steunen. Maar een oneliner/dooddoener (mag ik ze 'deadliners' noemen?) waarbij duidelijk is dat uitspreker absoluut niet snapt wat ik voel, vind ik nog 't meest een soort belediging. Het komt totaal ongeïnteresseerd over, alsof ze willen doen alsof ze het allemaal wel snappen maar ze dan nog liever tegen me liegen (en ik geef er zo goed als altijd NOOIT de voorkeur aan dat er tegen me gelogen wordt..echt nooit).

't is voor mij ook een kwestie van interesse/empathie/medeleven. Doen alsof "voor de vorm" vind ik een makkelijk excuus om niet na te hoeven denken, om te mogen doen alsof er niks aan de hand is/alsof er niks gebeurd is. Ik kan daar niks mee en juist op momenten dat ik me shit voel is 't laatste wat ik nodig heb, geveinste steun. Wil je me steunen? Steun me dan maar ga niet met loze woorden/beloftes komen.

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 14:03 schreef kuolema het volgende:

[..]

Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.

[..]

Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.

Mooi dat je je beter voelt (of in elk geval minder slecht). Die psychotische dwanggedachten had je wel vaker geloof ik. Heb je zelf 't idee dat stress hier een relatief grote invloed op heeft?

quote:

[..]

Ik sta nu vijf jaar ingeschreven en reageer af en toe op huizen. In mijn huidige woonplaats sta ik dan niet hoger dan rond plaats 60 op de lijst. Dus een eigen woning zit er voorlopig nog niet in.

Toen ik in 't begin begon te reageren, was ik maar 1x boven de 100e op de lijst. Aangezien ik toch geen kans maakte, ben ik lukraak op verschillende type woningen gaan reageren in verschillende dorpen/steden, puur om te kijken hoeveel kans ik zou maken en om ervaring op te doen met bezichtigingen. Ik ben letterlijk een aantal woningen gaan bezichtigen terwijl ik (op moment van reageren op de woning zelf) ik absoluut zeker wist dat ik die woning niet zou gaan nemen.
Ik ging ook mensen bevragen, waaronder andere gegadigden en de persoon van de woningbouwvereniging zelf, omdat ik 't toch niet zo serieus nam. Ik vertelde verder niet bepaalde mensen dat ik met sociale woningbouwwoningreacties bezig was want dan gingen ze me bijvoorbeeld onder druk zetten een bepaalde woning te accepteren waar ik zelf niet voor wilde gaan.

Sommige buurten bleek ik veel meer kans te hebben dan andere (zoals woningen die niet valkbij 't centrum waren) maar dit is heel uitgebreid en dit topic is daar niet voor bedoeld.

Ik mocht 3x/week reageren, 1 was een (semi-)serieuze reactie en de rest waren meer die nieuwsgierigheidsreacties.

Als je toch geen kans maakt, kan je net zo goed je reactierechten gebruiken op een manier dat je er toch tenminste iets aan hebt.

--

Er is iets met dat gevoel van die opdracht. Je hebt dat gevoel al langer/vaker gehad maar ik snap steeds maar niet wat daar nou de strekking van is. Ik heb al langer 't gevoel alsof ik iets 'obvious' over 't hoofd blijf zien.

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 14:03 schreef kuolema het volgende:

[..]

Vind je die numbness prettig of juist niet? Ik had zelf niet het idee dat ik er gevoelloos van werd.

[..]

Ik slikte het vanwege (psychotische) dwanggedachten. Ben er sinds dinsdag mee gestopt en sindsdien voel ik me beter.

[..]

Ik weet het niet Kuolema. Ik werd toen ook direct daarna mega overspoelt met pam, wat ik weleens heb verteld. En raakte daardoor weer in contra. Ik weet eigenlijk niet hoe ik die periode voor ik weer in paniek raakte ervaarde. Ik weet nog wel goed dat mensen me dood noemden. En dat ik echt ook geen interesse meer had in mijn eigen kind. :|
Hoe is het met de psychotische gedachten nu je ermee bent gestopt?

Kan het zijn dat je na 4 weken citraprolam zo afgevlakt bent aan de buitenkant, maar je zelf het gevoel hebt dat verschillende gedachten een soort van blokkade in je hoofd hebben.

Dus je denkt ergens aan (en uit therapie heb je geleerd dingen los te laten) maar nu lijkt het soort van gelocked te zijn in mijn hoofd soms voor een uur.

Dus ik zit smorgens vroeg in de auto en denk oh ik ga straks even langs de bakker voor de lunch en "locked" voor een periode.

Ja ik ga er ook mee naar de dokter toe, want het maakt me zo moe lichamelijk en psychisch.
Vroeg me alleen af of meer mensen zoiets ervaren?

quote:

Op zaterdag 20 januari 2018 23:19 schreef Droopie het volgende:
Kan het zijn dat je na 4 weken citraprolam zo afgevlakt bent aan de buitenkant, maar je zelf het gevoel hebt dat verschillende gedachten een soort van blokkade in je hoofd hebben.

Dus je denkt ergens aan (en uit therapie heb je geleerd dingen los te laten) maar nu lijkt het soort van gelocked te zijn in mijn hoofd soms voor een uur.

Dus ik zit smorgens vroeg in de auto en denk oh ik ga straks even langs de bakker voor de lunch en "locked" voor een periode.

Ja ik ga er ook mee naar de dokter toe, want het maakt me zo moe lichamelijk en psychisch.
Vroeg me alleen af of meer mensen zoiets ervaren?

Ik ken het wel uit vrij donkere -niet behandelde- periodes. Ook geen medicatie dus op datt moment.