Depressie & Angst #149

quote:

[b]Op donderdag 4 januari 2018 16:58 schreef Nijna


[..]

Heb je wel eens aan yoga gedacht? Die kreeg ik eens als tip van de psychiater, yoga of mindfulness. Nou had ik niks met dat laatste, eerste ervaring met mindfulness was niet zo succesvol. En yoga, daar was ik toen nog niet aan toe. Maar de laatste tijd denk ik dat het misschien wel eens tijd wordt om daar wat mee te doen...

Ik ben bij yoga een beetje bang dat ik tijdens het ontspannen ineens moet huilen of juist een andere heftige reactie krijg. Liever niet in n groep, of t moet een groep mwt andere mensen met rotzooi in de rugzak zijn. Maar eigenlijk wil ik de rommel van andere er nu ook even niet bij.

Ik heb veel mindfulness oefeningen, ik kom er niet toe om ze uit te voeren. Alleen voor het slapengaan of onder de douche lukt het wel eens. Ik heb denk ik echt wat hulp nodig om me ertoe te zetten.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 17:57 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik ben bij yoga een beetje bang dat ik tijdens het ontspannen ineens moet huilen of juist een andere heftige reactie krijg. Liever niet in n groep, of t moet een groep mwt andere mensen met rotzooi in de rugzak zijn. Maar eigenlijk wil ik de rommel van andere er nu ook even niet bij.

Ik heb veel mindfulness oefeningen, ik kom er niet toe om ze uit te voeren. Alleen voor het slapengaan of onder de douche lukt het wel eens. Ik heb denk ik echt wat hulp nodig om me ertoe te zetten.

Bij veel yogayoga (geen sportschoolyoga) maakt dat geen reet uit.

Is floating iets?

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 18:07 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Bij veel yogayoga (geen sportschoolyoga) maakt dat geen reet uit.

Is floating iets?

Ik heb dat eens gedaan bij de sauna in Geldrop. Dat is wel echt heel relaxend. Net als de infra rood sauna daar.

Anderhalf jaar geleden ben ik daar een dag geweest. Dat was wel n hele relaxte dag.

Misschien kan ik me toch ertoe zetten daar naartoe te gaan. Ik had toen ook een ontspanningsmassage erbij en dat was echt heel ontspannend alles bij elkaar.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 18:20 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik heb dat eens gedaan bij de sauna in Geldrop. Dat is wel echt heel relaxend. Net als de infra rood sauna daar.

Anderhalf jaar geleden ben ik daar een dag geweest. Dat was wel n hele relaxte dag.

Misschien kan ik me toch ertoe zetten daar naartoe te gaan. Ik had toen ook een ontspanningsmassage erbij en dat was echt heel ontspannend alles bij elkaar.

#treatyoself!

Je werkt hard aan jezelf dan mag je -mits financieel mogelijk- ook best een beetje splurgen vind ik. Zeker als je ook nog eens splurget aan iets dat je helpt

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 18:29 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

#treatyoself!

Je werkt hard aan jezelf dan mag je -mits financieel mogelijk- ook best een beetje splurgen vind ik. Zeker als je ook nog eens splurget aan iets dat je helpt

Op zich kan het er wel vanaf hoor. Ik ben nu wat aan het rondkijken naar iets waarbij ik naderhand of kan slapen in een hotel of zonder nadenken naar huis kan zodat ik dat chille gevoel even vast kan houden.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 12:45 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik vind het ook niet zeg maar “erg dat ze dit veroorzaken”. Ik vind het alleen heel erg, dat ze de bigger picture niet zien. Dat iedereen mijn grenzen heeft genegeerd. Dat al het handelen contraproductief is geweest en dat de eindconclusie is, het ligt aan haar, want zei heeft ptss.

En dan zeg ik, dat vind ik geen gelijkheid. Maar het antwoord terug is eigenlijk, hoezo, jij doet toch niet gelijkwaardig mee.

Terwijl het imo zou gelijkheid moeten zijn dat je met iedereen rekening houd zoverre als dat gaat (ik vroeg geen onredelijke dingen, dat wij 1 avond en dag aansluiten, ipv 2 dagen, me af en toe terug mogen trekken, de volgende keer misschien iets meer overleg over de locatie) zodat iedereen mee kan doen.

Ze hebben daar allemaal ruzie staan maken met 2 kleine kinderen erbij terwijl ik degene was die me terug getrokken heeft omdat ik niet wilde dat het zou escaleren.

Je bent toch zelf over je grenzen gegaan door die langere periode te gaan?

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 13:48 schreef Elvi het volgende:

[..]

Yup. Ze kwamen er ook zelf mee hoor dat ik het geen prioriteit meer gaf. En dat was ook zo. Dus vandaag besloten om te stoppen dus in februari alleen nog afronden.

Na 5 jaar ben ik er ook echt klaar mee.

Succes Elvi

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 21:05 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb gevraagd of er gebeld kon worden of het later kon worden. Dat was onmogelijk en associaal. Ik heb van alles geprobeerd en uiteindelijk gedacht dit is een groep mensen waar ik het voor moet proberen.

Ik heb met mijn vriend afspraken gemaakt over even een rondje kunnen gaan lopen als het teveel werd, die werden niet gerespecteerd.

Inderdaad, ik had eigenlijk moeten zeggen, jullie hebben zoveel scheit aan mij, ik kom helemaal niet. Maar dan was ik helemaal de boeman geweest. Het is stom van me dat ik het heb willen proberen überhaupt.

Je hebt je best gedaan, bent over je eigen grenzen gegaan. Ik denk dat je best 'de boeman' had mogen zijn. Voor jezelf opkomen is enorm belangrijk.

Een volgende keer vooraf voorwaarden bedenken waaraan voldaan MOET worden voordat jij met een gerust hart mee kan doen. En dan ook nee zeggen als er niet aan voldaan wordt. Dat voelt wellicht hard, maar je kunt het brengen als 'ik wil heel graag komen, en op deze manier denk ik dat het me lukt erbij te zijn, maar als dit niet mogelijk is, dan begrijp ik dat en sla ik over. Ik kan namelijk op dit moment niet voldoen aan wat jullie vragen.' Daarmee hou je het bij jezelf, en geef je hen de ruimte om zelf te bedenken wat ze wel en niet kunnen. En in principe kun je dit blijven herhalen als ze je in twijfel trekken, net als een langspeelplaat die overslaat. Geen discussie aangaan, gewoon herhalen. Het is namelijk geen discussie, het is een grens die je legt.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 21:05 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik heb gevraagd of er gebeld kon worden of het later kon worden. Dat was onmogelijk en associaal. Ik heb van alles geprobeerd en uiteindelijk gedacht dit is een groep mensen waar ik het voor moet proberen.

Ik heb met mijn vriend afspraken gemaakt over even een rondje kunnen gaan lopen als het teveel werd, die werden niet gerespecteerd.

Inderdaad, ik had eigenlijk moeten zeggen, jullie hebben zoveel scheit aan mij, ik kom helemaal niet. Maar dan was ik helemaal de boeman geweest. Het is stom van me dat ik het heb willen proberen überhaupt.

Proberen is ook je grenzen testen. Je mag toch ook trots zijn op jezelf dat je het hebt geprobeerd? Laat wat de anderen denken lekker, je hebt het druk met je eigen gedachten atm. Egoistisch gezien (je hebt alle recht dat te zijn) heb jij iets gedaan waar je tegen op zag. Je was dapper en probeerde. Dapper zijn is bang zijn en toch proberen. Dat heb je gedaan. Zoals je zelf aangeeft: uit liefde, omdat je het voor díé mensen wilde proberen. Prijs jezelf daarvoor, leer er zelf van, bepaal zelf wat je hier uit haalt om mee te nemen. En laat de anderen lekker hun gang gaan. En doe die laatste 2 ook met liefde en compassie voor jezelf (en anderen) en niet door angst geregeerd obv dat je poging niet goed uitpakte, maar door met liefde te kijken hoe je op een punt (in dit soort zaken) kunt komen waar je wil zijn.

Ik snap echt niks van wat jullie hier schrijven.
Soms maakt dit topic me gewoon bang voor wat ik moet met mensen.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 21:53 schreef Luchtbel het volgende:
Ik snap echt niks van wat jullie hier schrijven.
Soms maakt dit topic me gewoon bang voor wat ik moet met mensen.

Ik volg het ook niet meer.

Ontopic: Twijfel steeds meer aan mijn huidige 'paniekstoornis met agorafobie'-diagnose. Sinds half december heb ik (om een theorietje te testen) heel erg naar mijn lijf geluisterd (geen alcohol, een uurtje slapen als ik moe ben 's middags, niet teveel verplichtingen op een dag, rustigere supermarkt bezoeken voor boodschappen... in het algeheel prikkels vermijden) en het gaat zoveel beter! Ik heb sinds mid december 4 (echte, hele heftige bijna-dood-ervaring) paniekaanvallen gehad, maar ze zijn niet (zoals al twee jaar het geval is) dagelijks en onvoorspelbaar.

Ik snap dat ik niet voor altijd prikkelvrij kan leven, maar voor nu is het wel even heel fijn.

In februari stopt mijn behandeling bij huidige psycholoog, ga dan beginnen bij GGZ-instelling voor een nieuw diagnosetraject (ASS). Doodeng, maar zie er wel het nut van in, denk ik.

Anyways, ego-post. Sorry.

Sterkte aan iedereen die het nodig heeft!

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 21:53 schreef Luchtbel het volgende:
Ik snap echt niks van wat jullie hier schrijven.
Soms maakt dit topic me gewoon bang voor wat ik moet met mensen.

Wat snap je niet?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 16:52 schreef Fripsel het volgende:
Nog een dilemma in mijn hoofd, een vriendschapsverzoek op Facebook van mijn moeder..

Mijn ouders hadden met mijn verjaardag een verjaardagskaart in de brievenbus gestopt. Toch maar een mailtje met kort dankjewel gestuurd.

Mijn moeder heeft al die jaren social media geweigerd. Ik voel me echt een rotwijf als ik dat verzoek nu niet accepteer, maar mijn vader heb ik er ook niet op en ik wil het niet. Terwijl het waarschijnlijk alleen maar goed bedoeld is. Maar het is social media.

Als je het niet wilt, doe je het toch gewoon niet. Zo simpel kan het zijn.

Gisteren de uitspraak in mijn strafzaak gehad en vrijwel het volledige schadebedrag toegekend gekregen van zo'n 4k. Nu twee weken afwachten of er een beroep volgt.

Verder nu in de ziektewet, eerste week achter de rug en het even niets moeten en minder prikkels voelen echt prettig.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 18:39 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik duim voor je dat er geen beroep volgt!

Thanks.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 09:24 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik volg het ook niet meer.

Ontopic: Twijfel steeds meer aan mijn huidige 'paniekstoornis met agorafobie'-diagnose. Sinds half december heb ik (om een theorietje te testen) heel erg naar mijn lijf geluisterd (geen alcohol, een uurtje slapen als ik moe ben 's middags, niet teveel verplichtingen op een dag, rustigere supermarkt bezoeken voor boodschappen... in het algeheel prikkels vermijden) en het gaat zoveel beter! Ik heb sinds mid december 4 (echte, hele heftige bijna-dood-ervaring) paniekaanvallen gehad, maar ze zijn niet (zoals al twee jaar het geval is) dagelijks en onvoorspelbaar.

Ik snap dat ik niet voor altijd prikkelvrij kan leven, maar voor nu is het wel even heel fijn.

In februari stopt mijn behandeling bij huidige psycholoog, ga dan beginnen bij GGZ-instelling voor een nieuw diagnosetraject (ASS). Doodeng, maar zie er wel het nut van in, denk ik.

Anyways, ego-post. Sorry.

Sterkte aan iedereen die het nodig heeft!

Goede stap Bloempjuh, ik hoop dat dit een stap is naar meer passende hulp en andere tijden.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2018 14:43 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Wat snap je niet?

Ja alles. Laat maar.
Ik sta denk ik gewoon zo ver hiervan af dat ik niks begrijp van voorwaarden stellen en dat soort dingen.

En ik moet eerlijk zeggen dat ik soms numb raak door boosheid in dingen. Ik bedoelde gister helemaal niet "blijf thuis mensen hebben schijt aan je."
Dan wil ik eigenlijk gewoon genuanceerd reageren maar weet niet meer hoe en dan laat ik het maar.

Hallo allemaal,

Nou ik ben opgenomen, voor max. 4 weken. (Want dat schijnt een afspraak te zijn met mij.. die ik dus nooit heb gemaakt) om o.a. ingesteld te worden op nieuwe medicatie.
Morgen zit ik hier een week..

Jeetje, Frips, lijkt erop dat je ongeving wel een lesje empathie kan gebruiken! Ik vind het stoer dat je blijft proberen!

en ook nog een voor je lieve reactie op mijn ego-post.

-

[ Bericht 99% gewijzigd door Quotidien op 07-01-2018 13:17:04 ]

quote:

Op zondag 7 januari 2018 09:31 schreef Catnip het volgende:
Hallo allemaal,

Nou ik ben opgenomen, voor max. 4 weken. (Want dat schijnt een afspraak te zijn met mij.. die ik dus nooit heb gemaakt) om o.a. ingesteld te worden op nieuwe medicatie.
Morgen zit ik hier een week..

Fuk. Sterkte Catnip
Gewoonlijk is een opname niet meer zo makkelijk te krijgen als ±10 jaar terug, maar ik vind 't wel vreemd dat ze dit doen 'op afspraak met jou maar die afspraak bestaat niet?'.

Wat voor medicatie gaat 't om?

Ik reageer later wel op de rest (als ik eraan denk).

quote:

Op zondag 7 januari 2018 15:38 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Fuk. Sterkte Catnip
Gewoonlijk is een opname niet meer zo makkelijk te krijgen als ±10 jaar terug, maar ik vind 't wel vreemd dat ze dit doen 'op afspraak met jou maar die afspraak bestaat niet?'.

Wat voor medicatie gaat 't om?

Ik reageer later wel op de rest (als ik eraan denk).

Ik denk dat die afspraak is gemaakt door mijn andere hulpverleners, van een langdurige opname ben ik de vorige keer ook niet echt opgeknapt. Maar hoorde het ineens in het opname gesprek over die max. 4 weken. Terwijl medicatie natuurlijk langer de rijd nodig heeft om in te werken.. Maar ik vindt het prima, ben het nu al weer zat. lig toch liever in mijn eigen bedje.

Het gaat om Clomipramine

Eindelijk even tijd om te reageren.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 15:37 schreef Lonaa het volgende:

[..]

Gozer, ik ben ziek. In mijn hoofd. Voor altijd. Dat is het probleem. En behalve doodgaan, waar ik heen behoefte aan heb, is daar geen permanente oplossing voor.

Dat je ziek bent, betekent nog niet dat je machteloos bent.
Ik weet niet wat je probleem is (je hebt er in elk geval niet iets concreets over gezegd, niet dat ik weet). Wat voor probleem heb je dan in je hoofd? Kan je 't beschrijven? Iets?

Hoeft ook niet als je daar geen zin in hebt, maar ik nam aan van wel aangezien je er zelf over begon.

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 15:44 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Er is me vandaag weer uitgebreid verteld dat ik mezelf dat vooral wel kwalijk moet nemen.

Fijn gesprek ook weer bij de huisarts, NOT. Ik ga er niet eens op in. Toch wel. De brief die Psyq opgestuurd heeft, is gewoon te belachelijk voor woorden. Ik zou niet hebben laten merken dat ik last had van de medicijn verandering. Ehm jawel, ik heb het aangekaart bij de psychiater en toen werd het weggelachen, ik kon toch moeilijk weer slechter gaan slapen zodat het overdag beter zou gaan.

Goh, wat komen zulke verhalen me bekend voor

quote:

Ik heb het daarna uitgebreid met de psycholoog besproken, dat ik daar meer last van had. En dat ik zo al vaker me niet serieus genomen voelde door hem. En dat ik daarom een andere psychiater wilde. Maar dan kon ik in gesprek met hem daarover geforceerd worden, en ik heb zo veel gezeik met mijn medicijn voorschriften gehad, nee dankjewel. Maar mijn ex psycholoog heeft de brief geschreven. Dus die wist er 100% van. Alles wat er fout is gegaan met de therapeut overname, geen woord over in de brief.

En als ik hem dat deel dan vertel “tja, ja dat staat hier niet dus daar kan ik niet over oordelen”. Zak toch lekker in de stront. Ik wilde mijn zwangere psycholoog sparen in mijn officiele klacht, die kan ze wel vergeten.

Klinkt een beetje als mijn oude behandelaren. Ontkennen tot en met, uiteraard hebben zij NIKS fout gedaan en als je er wat van zegt dan is dat ergens elders -jouw- schuld natuurlijk (maar dat zeggen ze misschien nieteens direct).

Jammer dat ik je daar niet bij kan helpen...ik weet niet hoe ik de schedels van zulke dikkoppen kan penetreren. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het erg zinvol is en dat 't uiteindelijk 't makkelijkste is om andere behandelaars te gaan zoeken (wat je waarschijnlijk toch al overwogen hebt).

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 16:58 schreef Nijna het volgende:

[..]

Iets milder voor mezelf zijn helpt vast al een beetje. Als ik de reden waarover ik stress zou kunnen wegnemen, zou me dat zeker stress schelen, maar dat kan niet in dit geval.
En nu ik weer wat rustiger ben kan ik ook wel bedenken dat ik dit misschien ook wel weer "overwin", ik was ook doodsbang voor de tandarts en daar kan ik nu ook zonder al teveel stress heen...

Angst overwinnen kan heel veel voldoening geven. het voelt alsof een eerst onneembare vesting dat je pad naar geluk blijft blokkeren, ineens weg is en je kan je weg weer voortzetten (en gewoonlijk komt er dan wel weer iets anders maar dat is voor een groot deel ook een kwestie van met de juiste mensen omgaan en de juiste omstandigheden uitlokken).

quote:

Op donderdag 4 januari 2018 17:52 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Huishoudelijke klusjes vind ik eigenlijk niet zo erg. T geeft me eigenlijk ook wel voldoening als een dag niks heb gedaan maar kan zeggen dat ik iig de afwas af heb.

Ik heb oxazepam dat ook wel helpt om te ontspannen maar dat neem ik liever niet al te vaak.

Ik liep vorige week een stukje langs een kustlijn en het kabbelen van de golven op 't strand bracht me terug naar Griekenland, waar ik als kind in die haventjes zat, naar de visjes te staren en ze stokbrood te voeren waar ze dan massaal opaf stormden
't gaf me wel rust, onverwachts.

Ik wil elke dag in elk geval IETS gedaan hebben.

quote:

Op ergens schreef Fripsel het volgende:

[..]

Thank god heb ik een hele goede vriendin met een super lief zusje. En nog een hele goede vriend van Fok, Faxie, die deze week zijn langsgekomen. Want anders was het echt alleen nog maar donker in mijn hoofd. Maarja, die krijgen het niet voor elkaar dat ik uiteindelijk mee functioneer. En als ik hulp zoek dan resulteert het er vaak in dat het alleen maar slechter met me gaat door alle wachttijden en bureaucratie en shit.

Even uit een ander topic, heel mooi dat je tenminste wel mensen hebt waarop je terug komt vallen, dat is heel wat waard!!!!
En al helemaal van Faxie dat ie zich zo om jou ontfermt, heeft ie nog steeds die shittige webcam van 30x30 pixels?

Zo, ik ben weer helemaal bij, denk ik.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 11:53 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb Faxie nog nooit door een webcam gezien. Maar hij is mijn beste vriend geworden. Toen ik hier van de zomer alleen zat te zijn is hij me een keer komen halen om te gaan vliegeren aan het strand en sindsdien zien we elkaar regelmatig.

Kennen jullie dat, dat je onderbewustzijn zo in oorlog is. Dat je je echt een leeggezogen pop voelt? Er ligt echt even teveel op mijn bordje. Het zijn teveel details en shit om te delen en uit te leggen. Maar Damn.

Ik heb dat momenteel ook wel.

Wordt veroorzaakt doordat ik ben gaan praten over wat er vroeger gebeurd is en dat is nieuw. Dr zijn nu zoveel vage gedachten en gevoelens en gedachten op de achtergrond aan het vormen maar t heeft nog geen vaste vorm. Mn lijf voelt onrustig en mn spieren als staalkabels. Maar ik laat t maar even zwemmen. T is goed zo. Ik heb iets verteld en dat is genoeg voor vandaag.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 11:53 schreef Fripsel het volgende:
Ik heb Faxie nog nooit door een webcam gezien. Maar hij is mijn beste vriend geworden. Toen ik hier van de zomer alleen zat te zijn is hij me een keer komen halen om te gaan vliegeren aan het strand en sindsdien zien we elkaar regelmatig.

Kennen jullie dat, dat je onderbewustzijn zo in oorlog is. Dat je je echt een leeggezogen pop voelt? Er ligt echt even teveel op mijn bordje. Het zijn teveel details en shit om te delen en uit te leggen. Maar Damn.

Voelt voor mij als een loopgravenoorlog.
En ja, teveel details en shit en dingetjes en misschientjes en TWIJFELS. En teveel...gewoon teveel, punt.

Voor mij betekende dit dat er werk aan de winkel was. Ik heb dat gedaan door o.a. m'n leven magnetronkoffie-vriendelijker in te richten (lang verhaal over o.a. sociale kring inrichten/netwerken met de juiste mensen, lastige mensen die me teveel energie kosten vermijden en praktische oplossingen voor problemen en duidelijkheid vragen/verkrijgen enz enz enz...enz enz enz, maar nu ff geen tijd dit uit te typen).

[ Bericht 18% gewijzigd door magnetronkoffie op 09-01-2018 12:59:58 ]

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 12:04 schreef Fripsel het volgende:

[..]

De aanhechtingen van mijn spieren voelen ook echt verschrikkelijk.

Heb ik ook ja, en mn gewrichten doen pijn. Maar gelukkig heb ik n roze pluisdeken en n kopje thee. Voelt wel n beetje troostend.

T gesprek met mijn psycholoog was wel goed vandaag. Ik schrik altijd n beetje als ik contact met iemand maak, ook met haar, en dat viel haar op. Als ik t contact heb is t ook weer goed. Hand schudden oid is al genoeg. Aparte realisatie dat dat bij mij zo gaat.

Verder lukte het me haar te vertellen wat die nachtmerrie van n paar weken geleden was. Ze reageerde heel fijn. Alsin, ze gaf geen medelijden of maakte t niet heftiger dan t is. En dat maakte dat ik erover kon vertellen.

Ze liet t even gebeuren, ging er ook niet in zitten roeren gelukkig en vroeg wat later hoe ik me voelde nu ik t verteld had. Pf en dat is een lastige want ik voel wel 100 dingen door elkaar. Maar ja dat moet nog even landen denk ik.

Voor nu vind ik t wel goed zo. Even rustig tot mezelf komen en dit laten landen.

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 14:48 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Als je handjes kan schudden ben je al een stuk verder dan ik vandaag. Ik moet iets eten en 2 wasjes doen van mezelf. Ga de eerste zo ophangen.

Klinkt alsof je heel goed bezig bent bij de psycholoog. En als een fijne psycholoog.

Ja, op zich kan ik nog wel aardig functioneren ondanks alles.

T is voor het eerst denk ik dat ik het idee heb dat een hulpverlener begrijpt hoe ze met me om moet gaan. En zonder dat ik dat hoef uit te leggen. Dat is echt heel fijn.

Juist omdat ze niet gaat zitten roeren of op knopjes duwt waar t zeer doet maar met me in gesprek gaat en me alle ruimte geeft om zelf te bepalen of ik iets wil vertellen, of niet, lukt het me makkelijker om te praten.

Ze geeft ook wel woorden aan dingen zonder dat t zo 'psychologisch' klinkt. Ik denk in dat opzicht dat ze het vaak wel beter weet te duiden dan ik. Zal vast komen omdat ze ervaring en kennis heeft van mensen die dit soort shit hebben meegemaakt.

Ik vind t in elk geval fijn dat ze heel menselijk met me omgaat en ze niet gaat van 'wat vreselijk dat je dat hebt meegemaakt en wat gruwelijk, ik zou dat niet aankunnen hoor'. Ik noemde dat ook. Dat ook al vertel ik vrijwel nooit iets inhoudelijks mensen vaak zo reageren. Ik vind dat vaak lastig, en heel ongemakkelijk als mensen dat doen omdat ik het zelf niet zo voel.

Ze gaf daar wel n mooi antwoord op. Voor mij was t soort van normaal om dat soort dingen mee te maken, en t waren zoveel keren dat als ik daar elke keer bij stil had moeten staan hoe erg t was ik t niet aangekund had. Een deel van mij heeft zich ook altijd wel afgesloten op die momenten zodat ik t kon doorstaan. Vandaar ook dat als ik eraan terugdenk ik me niet herinner dat ik echt iets voelde op die momenten. Ik voelde me daar steeds ongemakkelijk over, dacht dan van 'jamaar op dat moment voelde t niet als erg' waarom speelt dat dan nu nog zo? En waarom vraag ik er dan nu aandacht voor? En omdat t over mijn gezin gaat voelt t heel oneerlijk, of ik hen verraad of zelfs als smaad ofzo. Dat ik t erger maak dan het was. Pff. Mn gedachten zijn wat chaotisch. Sorry.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 10:09 schreef Fripsel het volgende:
Hoe is het met de rest hier?

Ik heb weer een lijstje met dingen die ik moet doen vandaag. Iets uitgebreider. De wasmachine staat weer aan. Zo weer even douchen. En ik moet langs de supermarkt want mijn natvoer voor de kat is bijna op.

Het liefst zou ik mijn kalmerende medicijnen al gebruiken maar gister had ik het tot de middag gerekt en ik hoop dat dat vandaag ook lukt.

Ook verwacht ik een telefoontje van de zorgverzekeraar voor zorgbemiddeling mbt de huisarts. Ik hoop dat als ze om 4 uur nog niet gebeld hebben dat ik mijn nerveusiteit genoeg onder controle heb om zelf te bellen.

Ik ben vooral moe. Op de achtergrond is er n hoop aan het processen, dat voel ik wel.

Ik probeer vooral de conflicten in mezelf rustig te houden en me te herinneren wat de psycholoog erover zei.

Ben daardoor ook wat prikkelbaarder dan anders. T lukt me nu om dat eruit te gooien. Gisteren waren een paar vroegere vrienden weer irritant aan het doen, er moet een borrel georganiseerd worden nav een brasactie en zij zijn er enkel bij betrokken voor de datum, maar proberen het nu helemaal naar zich toe te trekken. Ik heb meteen duidelijk uitgespeld wat de bedoeling is en of ze even willen meewerken aub. Wat een eikels zijn t ook. Ik kon me genoeg beheersen om t bij Jip en Janneketaal te houden.

[ Bericht 3% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 10-01-2018 11:08:17 ]

Ik ben vandaag verhuisd naar een woning van begeleid wonen. Er is hier in de laatste 2 jaar niet schoongemaakt en we hebben nooit zo'n ranzige teringbende gezien. Echt smaakpolitie levels vies. Totaal onbegrijpelijk dat de begeleiding hier dit zo laat gebeuren.
Morgen bespreking en dan vraag ik wat ze eraan gaan doen.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 16:50 schreef Quotidien het volgende:
Ik ben vandaag verhuisd naar een woning van begeleid wonen. Er is hier in de laatste 2 jaar niet schoongemaakt en we hebben nooit zo'n ranzige teringbende gezien. Echt smaakpolitie levels vies. Totaal onbegrijpelijk dat de begeleiding hier dit zo laat gebeuren.
Morgen bespreking en dan vraag ik wat ze eraan gaan doen.

Soms kan de begeleiding ook niet anders. Jongen die in mijn appartement voor mij zat was zo'n ransbak dat zijn matras en stoel vernietigd zijn wegens de geur Ik heb dagelijks grote schoonmaken moeten houden voor een maand voor het weer een beetje goed rook hier

Soms dan zit er zo'n figuur in van "ja ik wil niks, alles is lastig en jullie hebben je er maar aan te houden" en dan kan de begeleiding ook niks. Ze mogen niet een schoonmaker laten binnenkomen, ze mogen zelf nog niet eens binnenkomen als dat niet gewenst is. Ze mogen iemand niks dwingen helaas. En ze kunnen hem er nog niet eens uitzetten ook, want ze hebben zorgplicht

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 16:54 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Soms kan de begeleiding ook niet anders. Jongen die in mijn appartement voor mij zat was zo'n ransbak dat zijn matras en stoel vernietigd zijn wegens de geur Ik heb dagelijks grote schoonmaken moeten houden voor een maand voor het weer een beetje goed rook hier

Soms dan zit er zo'n figuur in van "ja ik wil niks, alles is lastig en jullie hebben je er maar aan te houden" en dan kan de begeleiding ook niks. Ze mogen niet een schoonmaker laten binnenkomen, ze mogen zelf nog niet eens binnenkomen als dat niet gewenst is. Ze mogen iemand niks dwingen helaas. En ze kunnen hem er nog niet eens uitzetten ook, want ze hebben zorgplicht

Waarom mogen ze geen schoonmaker laten binnenkomen? Je hebt als instelling ook een plicht om het leefbaar te houden voor als er nieuwe mensen komen.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 17:39 schreef Quotidien het volgende:

[..]

Waarom mogen ze geen schoonmaker laten binnenkomen? Je hebt als instelling ook een plicht om het leefbaar te houden voor als er nieuwe mensen komen.

Omdat ze niet zomaar iemand naar binnen mogen sturen als diegene niet welkom is.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 19:01 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Omdat ze niet zomaar iemand naar binnen mogen sturen als diegene niet welkom is.

Dat kan ik me wel voorstellen.
Maar t zal toch niet onbekend zijn dat de woning vervuild is geraakt. Dan kunnen ze na t vertrek van de bewoner het alsnog goed laten schoonmaken. Zeker voor mensen die al psychische problemen hebben is zo'n rotte overgang helemaal belastend.

Vind het erg onzorgvuldig dat dit zo kan gebeuren.

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 00:01 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Dat kan ik me wel voorstellen.
Maar t zal toch niet onbekend zijn dat de woning vervuild is geraakt. Dan kunnen ze na t vertrek van de bewoner het alsnog goed laten schoonmaken. Zeker voor mensen die al psychische problemen hebben is zo'n rotte overgang helemaal belastend.

Vind het erg onzorgvuldig dat dit zo kan gebeuren.

Grote kans dat ze maar één externe schoonmaaks(t)er in dienst hebben en dat deze met kerstvakantie was en ze gewoon door willen stromen.

Waar ik nu woon stromen de meeste mensen door naar een andere woonvorm. Hygiëne is meestal het laatste aandachtspunt. En dat kan totaal uit de hand lopen, dat iedereen getest niet worden op bacteriën en de ontsmettingsdienst komt
Maar aan de aard van het probleem wordt niks gedaan "want we werken volgens het principe waarbij de cliënt uit zichzelf stappen moet gaan zetten om zijn situatie te verbeteren"