Welkom in het centrale topic van "Depressie & Angst".
quote:Depressie
Iemand met een depressie heeft last van een hevige neerslachtigheid.
Die neerslachtigheid klaart niet na een paar dagen vanzelf op, maar duurt minimaal twee weken. Depressie moet niet verward worden met 'gewone' neerslachtigheid die iedereen wel eens heeft. Bij een depressie is deze heviger en tast het dagelijks functioneren aan.
Bron: http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid/depressie
quote:Angststoornissen
Angststoornissen zijn in de psychiatrie de meest voorkomende aandoeningen. Sommige van deze aandoeningen worden fobie genoemd. Het gemeenschappelijke kenmerk van angststoornissen, is dat er sprake is van angst. Mensen kunnen zo angstig zijn dat het hun leven ontregelt.
Wanneer spreken we van een angststoornis?
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar. De emotie ontstaat als het welzijn van een persoon direct wordt bedreigd, maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart. Als een angst geen reële grond heeft en de betrokken persoon er sociale of beroepsmatige problemen door ondervindt, is er sprake van een stoornis.
In het diagnostisch classificatiesysteem DSM-IV worden de volgende angststoornissen onderscheiden:
Paniekstoornis met of zonder agorafobie
Sociale fobie of angststoornis
Specifieke of enkelvoudige fobie
Obsessief-compulsieve stoornis of dwangstoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
Hypochondrie
Angststoornis door een lichamelijke aandoening
Acute stressstoornis
Angststoornis door alcohol of drugs
Voor de Multidisciplinaire Richtlijn Angststoornissen is de indeling van de DSM-IV als uitgangspunt genomen. Van de onderscheiden angststoornissen zijn de volgende aandoeningen opgenomen in de richtlijnen:
Paniekstoornis met en zonder agorafobie
Sociale fobie
Specifieke fobie
Obsessief-compulsieve stoornis
Gegeneraliseerde angststoornis
Posttraumatische stress-stoornis
quote:FOK! heeft nu ook zijn eigen IRC-kanaal voor de mensen in "Depressie & Angst". Hier kunnen we gezellig chatten/ tips geven en het met elkaar erover hebben.
Indien jij ook gezellig mee wilt praten met ons kun je ons bereiken via de volgende link:
http://irc.fok.nl/
En dan in principe
/join #dna
Heb je vragen omtrent IRC?
PM de volgende users:
zomertje
RBWO
quote:
Ik zit op t moment kwa budget niet zo goed, dus weet niet of zoiets gaat lukken voor mijquote:Op vrijdag 31 juli 2015 18:27 schreef Elvi het volgende:
[..]
Gaan we dan ook iets doen of alleen wat drinken?
Want in Rotterdam is er een.glow in the dark minigolf
Ik heb op de facebookpagina al een voorstel gedaan (details over hoe en of staan daar ook).
Mocht iemand hier verder interesse hebben om lid te worden van de facebookgroep, stuur mij of Minthy dan even een DM, dan regelen we dat wel
Welke facebookgroep?quote:Op vrijdag 31 juli 2015 19:03 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik zit op t moment kwa budget niet zo goed, dus weet niet of zoiets gaat lukken voor mij
Ik heb op de facebookpagina al een voorstel gedaan (details over hoe en of staan daar ook).
Mocht iemand hier verder interesse hebben om lid te worden van de facebookgroep, stuur mij of Minthy dan even een DM, dan regelen we dat wel
Er is ooit een facebookgroep aangemaakt voor "de stamgasten" van d&a. Die dusquote:
Ik weet zelf niet meer waarom exact die is opgericht, maar het leek me wel handig die weer eens onder de aandacht te brengen gezien het alweer een hele tijd geleden is dat die voor het laatst gebruikt is
ik voel mij nu niet welkomquote:
[..]
Er is ooit een facebookgroep aangemaakt voor "de stamgasten" van d&a. Die dus
Anders probeer je de KLB SC?quote:
wij hebben geen facebookgroepquote:
Dan maak je er 1? Kleine moeite toch?quote:
Ik heb zelf geen facebook maar dacht is misschien wel leuk maar weet je wat laat maar.quote:
[..]
Dan maak je er 1? Kleine moeite toch?
Oké, succes met alles enzo dusquote:
[..]
Ik heb zelf geen facebook maar dacht is misschien wel leuk maar weet je wat laat maar.
Controle controle controle...quote:
Plus een stapel verplichte discipline en het gevoel dat ik niet mag bestaan
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb een tijd geprobeerd om minimaal drie dagdelen (het liefst avonden) alleen voor mezelf in te plannen. Alleen zodra iemand me maar vraagt of ik tijd voor hen heb, is dat dagdeel weg. De gedachte van het opladen zou wel een helpende kunnen zijn, want het gaat de verkeerde kant uit zoquote:Even over mezelf (mijn excuus
Ik heb een beetje de gewoonte om mezelf uit te putten omdat ik wil doendoendoendoendeon!!!! ...maar ik vraag teveel van mezelf.
Dat heeft allerlij oorzaken, maar die persoonlijke oorzaken zijn verder niet van belang, maar wel van belang is mijn oplossing denk ik. Tegenwoordig verplicht ik mezelf om 1 a 2 keer per week een rustdag in te lassen (vooral wanneer ik een drukke periode heb). Ik heb kort geleden nog een weekendje logeren bij een vriend afgezegd omdat ik merkte dat ik gewoon teveel en te druk geweest was.
Je moet jezelf ook tijd geven om weer op te laden en als ik tijdens een drukke periode een dag heb die "toevallig" leeg is, dan maak ik daar gelijk mijn (vaste) rustdag van, dan is die niksdoendag tenminste ook gelijk "nuttig"
Misschien dat je hier wat aan hebt?
SPOILERSowieso zit ik momenteel continu in de top van mijn emoties. Ik ben zo verschrikkelijk in de war. Ik heb vorige week het kind van mijn broer gezien, van anderhalf. Toen ik twee was ben ik uit huis geplaatst omdat mijn vader me misbruikte vanaf mijn geboorte (toen ik twee jaar later weer thuis kwam wonen, waren mijn ouders gescheiden, maar hij had bezoekrechten ik moest er elke twee weken logeren). Dat is iets waar ik altijd mezelf de schuld van heb gegeven. Alleen als ik dat kind van mijn broer zie, zo jong, een kind van die leeftijd kan simpelweg niet iets verkeerd doen. Het is voor het concept schuld neurobiologisch en psychologisch niet ver genoeg ontwikkeld. Als baby en dreumes kan ik niet erg anders zijn geweest. Dus ik ben in de war over de schuldvraag. En als dat niet mijn schuld was, hoe zit het dan met de periode toen ik weer thuis kwam wonen? Hoe zat het met de mishandeling in het tehuis? Hoe zit met allerlei specifieke situaties? Vanaf wanneer is het wel mijn schuld? Is er überhaupt van schuld te spreken? En zo nee, waarom dan... waar heb ik het aan verdient? Waarom is het dan gebeurt? Waarom heeft mijn familie dan zo'n hekel aan mij? Ik snap het niet.
Ik begrijp dat je geschrokken bent, het iscvaak als allerlei dingen die voor jou een soort gegeven waren misschien toch anders zijn.
editje:ik ben moe en heb een beetje hoofdpijn dus hierbij de disclaimer:einde-editquote:
[..]
Controle controle controle...
Plus een stapel verplichte discipline en het gevoel dat ik niet mag bestaan
[..]
Je hebt helemaal gelijk. Ik heb een tijd geprobeerd om minimaal drie dagdelen (het liefst avonden) alleen voor mezelf in te plannen. Alleen zodra iemand me maar vraagt of ik tijd voor hen heb, is dat dagdeel weg. De gedachte van het opladen zou wel een helpende kunnen zijn, want het gaat de verkeerde kant uit zo
-knip-
Omdat je geen "nee" durft te zeggen of wilt zeggen?
In elk geval heb ik niet voor niets gekozen voor "vrije" -hele- dagen, als ik nml een avondje zou inplannen en iemand belt mij om 17:55 (dus 5 minuten voor de avond officieel zou beginnen) waarvan ik weet dat die mij uren gaat bezighouden, dan zou ik al gaan twijfelen, toch opnemen en de volgende dag balen dat mijn ingeplande nietsdoenavond mislukt was.
Daarom doe ik gewoon hele dagen en dan ook minder frequent. Sowieso heb ik die dagen echt volledig nodig (1 avond is lang niet genoeg voor mij om me op te laden. Na hele drukke weekenden heb ik vaak zelfs 3 dagen nodig voor ik me echt weer de oude voel) en het is veel minder "ingewikkeld" (vanaf het opstaanmoment totdat ik die avond weer in slaap val).
Desnoods trek ik de stekkers van de telefoon en van de deurbel eruit en zet ik mijn skype op "offline" (of desnoods "onzichtbaar", maar dat is dan weer een beetje valsspelen).
Ik voel me best wel brak nu (door slapeloosheid) dus hoop dat ik geen weirde taalfouten gemaakt heb
[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-08-2015 07:07:15 ]
En sorry dat ik zulke zeurberichten hier post 
Dit klopt zeker wat je zegt en ik herken het ook. De woede is op mezelf gericht en ik ben loyaal (misschien te) naar mijn familie toe. Dat maakt ook dat deze fase zo moeilijk is.quote:
Wat een moeilijke vragen allemaal. Wat een situatie. Wat ik weet vanuit de trainingen dat schuldgevoel over dit soort dingen op die vroege leeftijd een vorm van misplaatste woede kan zijn. Of dat het voor iemand die moet overleven het logischer is om zichzelf af t branden zodat er mogelijkheid is om de dader/ persoon waar je van afhankelijk bent te kunnen blijven geloven. Hoe het bij jou zit weet ik natuurlijk ook allemaal niet, ik hoop dat je dit uitlegt aan je behandelaar.
Ik begrijp dat je geschrokken bent, het iscvaak als allerlei dingen die voor jou een soort gegeven waren misschien toch anders zijn.
Mijn behandelaren weten hiervan en zijn en erg enthousiast over (in de zin: ze zien eindelijk dat er barsten komen in mijn eetstoornisschild). En geven er gelukkig ontzettend veel aandacht aan. En ondanks dat ze me feedback geven en meedenken, geven ze natuurlijk geen antwoord op mijn vragen. Ergens heb ik ook het idee dat, wanneer ze antwoorden zouden hebben, deze me niet zouden vertellen. Het is iets dat ikzelf moet ontdekken en onderzoeken.
Dat is zeker waar. Al denk ik dat ik liever een rotantwoord heb dan geen antwoord. Alsnog zullen denk ik bijna alle vragen open blijven staanquote:
Eerlijk op sommigen vragen, zul je geen antwoord krijgen of vinden. En soms wil je daar liever ook geen antwoorden op hebben of vinden. Dat zal je ook ergens moeten plaatsen.
Dank je welquote:Op zaterdag 1 augustus 2015 00:28 schreef Lienekien het volgende:
CotS, wat moeilijk en wat zwaar. Maar wat een goede stappen zet je. Je gaat het aan! Het is zwaar, maar ik geloof echt dat je hier doorheen kunt komen. En er beter uit zult komen.
Wat vertrouwen is inderdaad iets dat ik nu kan gebruiken. Bedankt Durven. Het gaat meestal geheel tegen mijn gevoel in.quote:
[..]
editje:ik ben moe en heb een beetje hoofdpijn dus hierbij de disclaimer:einde-edit
Omdat je geen "nee" durft te zeggen of wilt zeggen?
Hier herken ik me wel in, dat ik baal dat de taak niksdoen mislukt is.quote:In elk geval heb ik niet voor niets gekozen voor "vrije" -hele- dagen, als ik nml een avondje zou inplannen en iemand belt mij om 17:55 (dus 5 minuten voor de avond officieel zou beginnen) waarvan ik weet dat die mij uren gaat bezighouden, dan zou ik al gaan twijfelen, toch opnemen en de volgende dag balen dat mijn ingeplande nietsdoenavond mislukt was.
Daarom doe ik gewoon hele dagen en dan ook minder frequent. Sowieso heb ik die dagen echt volledig nodig (1 avond is lang niet genoeg voor mij om me op te laden. Na hele drukke weekenden heb ik vaak zelfs 3 dagen nodig voor ik me echt weer de oude voel) en het is veel minder "ingewikkeld" (vanaf het opstaanmoment totdat ik die avond weer in slaap val).
Desnoods trek ik de stekkers van de telefoon en van de deurbel eruit en zet ik mijn skype op "offline" (of desnoods "onzichtbaar", maar dat is dan weer een beetje valsspelen).
Ik voel me best wel brak nu (door slapeloosheid) dus hoop dat ik geen weirde taalfouten gemaakt heb
En misschien zou ik inderdaad ook even alles uit moeten zetten. Volgend weekend is nog leeg in de agenda... die blijft het denk ik ook. Even mezelf opsluiten en tot adem komen.
Thnx
Anders begin je met 1 lege dag dat weekend. 2 dagen achter elkaar niksen is een beetje sleurderigquote:
[..]
Hier herken ik me wel in, dat ik baal dat de taak niksdoen mislukt is.
En misschien zou ik inderdaad ook even alles uit moeten zetten. Volgend weekend is nog leeg in de agenda... die blijft het denk ik ook. Even mezelf opsluiten en tot adem komen.
Thnx
en zou ik echt alleen maar doen als ik eeecht even aan de grond zit Beter even melden in het fb topic?quote:
En ja dan moet je jezelf niet kwellen met de schuldvraag.
Natuurlijk is het niet jouw schuld en volgens mij weet je dat verrekte goed.
Hup weg met die negativiteit en zoek en vind de ware child.
Om heel eerlijk te zijn denk ik niet in een slachtofferrol te zitten. Ik geniet van mijn leven en doe ontzettend veel leuke dingen met leuke mensen. Ik vind mezelf niet zielig. Het is juist dat ik nu eens vol de confrontatie aanga met hetgeen dat ik altijd genegeerd heb, waardoor ik juist mezelf verloor. Juist door er nu aandacht aan te schenken, voel ik ook de ruimte om mezelf te ontdekken. Mijn identiteit is los komen te staan van de eetstoornis. Alleen bij het ontdekken wie ik ben, hoort ook mezelf plaatsen in de wereld en gebeurtenissen.quote:
child even hard gezegd: tijd om afscheid te nemen van de slachtofferrol en daardoor niet ontwijken van de problemen waar je nu tegenaan loopt.
En ja dan moet je jezelf niet kwellen met de schuldvraag.
Natuurlijk is het niet jouw schuld en volgens mij weet je dat verrekte goed.
Hup weg met die negativiteit en zoek en vind de ware child.
Dus het gaat gewoon goed!
Ga zo door en vind rust, je hoeft niet van alles te doen en te zijn.
Drie keer hoera.
En succes.
Je zeurt niet, weet je die open vragen zullen je altijd wel een beetje bezig blijven houden. Mag ook ergens maar laat het nooit overheersen.quote:
Bedankt voor het meedenken mensen
Dat is zeker waar. Al denk ik dat ik liever een rotantwoord heb dan geen antwoord. Alsnog zullen denk ik bijna alle vragen open blijven staan
Ik hoop dat dit niet sarcastisch isquote:Op zaterdag 1 augustus 2015 11:05 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Dat klinkt al beter.
Dus het gaat gewoon goed!
Ga zo door en vind rust, je hoeft niet van alles te doen en te zijn.
Drie keer hoera.
En succes.
en ja, het gaat goed En de rust komt steeds meer en ik gun mezelf steeds meer, juist door die vragen
Dank je! (en schoppen onder konten zijn altijd goed, dus thnx)
Tegenwoordig heb ik elke dag een piekerhalfuur. Als ik merk dat ik begin te piekeren, is het een ho-stop, dat mag in het piekermoment. En dat is dusdanig gestructureerd, dat ik dan alle piekergedachten rustig kort bekijk en opschrijf. Om vervolgens het met rust te laten, aandacht geven en controle hebben erover. Om vervolgens daarna een moment te pakken om een lijstje te maken met alle mooie dingen van die dag. Dat helpt een boel in het niet laten overheersen.quote:
[..]
Je zeurt niet, weet je die open vragen zullen je altijd wel een beetje bezig blijven houden. Mag ook ergens maar laat het nooit overheersen.
Dank je wel!
Is het piekeren zo erg bij je?quote:
[..]
Ik hoop dat dit niet sarcastisch is
En de rust komt steeds meer en ik gun mezelf steeds meer, juist door die vragen
Dank je! (en schoppen onder konten zijn altijd goed, dus thnx)
[..]
Tegenwoordig heb ik elke dag een piekerhalfuur. Als ik merk dat ik begin te piekeren, is het een ho-stop, dat mag in het piekermoment. En dat is dusdanig gestructureerd, dat ik dan alle piekergedachten rustig kort bekijk en opschrijf. Om vervolgens het met rust te laten, aandacht geven en controle hebben erover. Om vervolgens daarna een moment te pakken om een lijstje te maken met alle mooie dingen van die dag. Dat helpt een boel in het niet laten overheersen.
Dank je wel!
Waar pieker je zoal over? Ik ben bij een psycholoog geweest voor m'n pieker problemen.
Ik kwam er zelf bewust achter dat piekeren gewoon geen nut heeft. Piekeren is simpel weg: Schommelen; je gaat heen en weer maar je komt geen ruk verder en kost nog energie ook.
Dan heb je er wel heel erg last van, als het zo werkt is dat prima lijkt me zo.quote:
[..]
Ik hoop dat dit niet sarcastisch is
En de rust komt steeds meer en ik gun mezelf steeds meer, juist door die vragen
Dank je! (en schoppen onder konten zijn altijd goed, dus thnx)
[..]
Tegenwoordig heb ik elke dag een piekerhalfuur. Als ik merk dat ik begin te piekeren, is het een ho-stop, dat mag in het piekermoment. En dat is dusdanig gestructureerd, dat ik dan alle piekergedachten rustig kort bekijk en opschrijf. Om vervolgens het met rust te laten, aandacht geven en controle hebben erover. Om vervolgens daarna een moment te pakken om een lijstje te maken met alle mooie dingen van die dag. Dat helpt een boel in het niet laten overheersen.
Dank je wel!
Dit vind ik serieus wel erg goed bedacht! Zeker ook omdat het voor jou op maat gemaakt lijkt te zijn. Nice!quote:
[..]
Tegenwoordig heb ik elke dag een piekerhalfuur. Als ik merk dat ik begin te piekeren, is het een ho-stop, dat mag in het piekermoment. En dat is dusdanig gestructureerd, dat ik dan alle piekergedachten rustig kort bekijk en opschrijf. Om vervolgens het met rust te laten, aandacht geven en controle hebben erover. Om vervolgens daarna een moment te pakken om een lijstje te maken met alle mooie dingen van die dag. Dat helpt een boel in het niet laten overheersen.
Dank je wel!
Zelf pak ik momenten waarop ik toch niks beters te doen heb (zoals wanneer ik naar de supermarkt en weer terug naar huis loop, dan ga ik lekker al mn gedachtes de vrije loop laten (als dat piekeren is, dan is dat ook goed maar tegenwoordig is het meer een soort van dagdromen of fantaseren/simuleren) of als ik in de trein zit (vaak schrijf ik dan ook een stukje dagboek als ik op dat moment ergens zit, kan ik gelijk al mn gedachtes lekker neerkalken
)Inderdaad! Op papier en uit het hoofd. Zulke momenten zijn goed voor de mens I guess.quote:
[..]
Dit vind ik serieus wel erg goed bedacht! Zeker ook omdat het voor jou op maat gemaakt lijkt te zijn. Nice!
Zelf pak ik momenten waarop ik toch niks beters te doen heb (zoals wanneer ik naar de supermarkt en weer terug naar huis loop, dan ga ik lekker al mn gedachtes de vrije loop laten (als dat piekeren is, dan is dat ook goed maar tegenwoordig is het meer een soort van dagdromen of fantaseren/simuleren) of als ik in de trein zit (vaak schrijf ik dan ook een stukje dagboek als ik op dat moment ergens zit, kan ik gelijk al mn gedachtes lekker neerkalken
Op papier zetten doe ik ook altijd, werkt wel ja.quote:
[..]
Inderdaad! Op papier en uit het hoofd. Zulke momenten zijn goed voor de mens I guess.
Ik heb een leuke week gehad met vrijwilligerswerk en ben net thuis van uitgaan (dat doe ik zo'n 1 keer per jaar
) en dat was ook leuk (alleen wel even wat onwennig en onzeker in het begin, zoals altijd). Ik had wel wat moeilijke momenten maar het viel allemaal mee. Ik ben benieuwd hoe de komende week gaat worden. Ik heb twee afspraken met de psycholoog gepland staan en woensdag weer dagbehandeling. Ik ben wel in voor een meet overigens, maar heb geen facebook.
Wat fijn om zo'n positieve post telezen! Ik hoop dat je wat aan je behandelingen hebtquote:
Hoi
Ik heb een leuke week gehad met vrijwilligerswerk en ben net thuis van uitgaan (dat doe ik zo'n 1 keer per jaar
Ik ben wel in voor een meet overigens, maar heb geen facebook.
Over de meet: wel FB, lijkt me leuk. Mits er geen mensen uit mijn stadje komen (kans op kennen)
Geweldig! Fijn dat het zo goed gegaan is (mindere momenten, dat is oké (zeker gezien jouw ervaringen van de weken die daar aan voorafgegaan zijn, echt klasse hoor!!quote:
Hoi
Ik heb een leuke week gehad met vrijwilligerswerk en ben net thuis van uitgaan (dat doe ik zo'n 1 keer per jaar
)) en dat je het fijn hebt gehad! Je had je er ook al zo lang op verheugd en een fijne tijd is jou echt gegund .@Child: Daar zullen we dan rekening mee gaan houden!quote:
[..]
Wat fijn om zo'n positieve post telezen! Ik hoop dat je wat aan je behandelingen hebt
Over de meet: wel FB, lijkt me leuk. Mits er geen mensen uit mijn stadje komen (kans op kennen)
Nou snel 1tje aanmaken dan!quote:
Ik ben wel in voor een meet overigens, maar heb geen facebook.
SPOILERAlleen facebook wil wel maar wat graag alles over je weten dus nu denkt facebook dat ik voor microsoft werk in sunny California!
Jup, in dinsdag heb ik wel zin als het dinsdag isquote:Op zondag 2 augustus 2015 20:45 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Dan weet je wat je te doen staat child.
En die van morgen heeft een mailtje gekregen. Morgen eventjes een dagje voor mezelf en bijtanken.
De schilderspullen liggen klaar en nu onderuit
(omg... btw, familie vertelt vandaag dat ik ruimte nodig heb en even een tijdje met rust gelaten wil worden)
[ Bericht 7% gewijzigd door ChildoftheStars op 02-08-2015 21:08:09 ]
Vertel wat jij wilt vertellen.
Zeg wat ze zouden mogen vertellen.
Daar gaat wel wat denkwerk overheen.
En doe idd je ding, geef energie aan leuke dingen, en ga rustig om met energievreters.
Die krijgen van mij echt zo min mogelijk kans zich in mijn leven te nestelenquote:
Ach, mensen zijn geďnteresseerd in jouw toestand, dan ontstaat er een roddelcircuit.
Vertel wat jij wilt vertellen.
Zeg wat ze zouden mogen vertellen.
Daar gaat wel wat denkwerk overheen.
En doe idd je ding, geef energie aan leuke dingen, en ga rustig om met energievreters.
Om a.) de praktische redenen en b.) om ze eens te laten weten dat ik me gekwetst voel en dat ik grenzen heb en dat die overschreden zijn. Stilletjes terugtrekken kennen ze en doet ze niks. Voor het eerst laten horen dat ze mij pijn doen en dat ik dat niet accepteer, kwam behoorlijk binnen.quote:
Waarom zég je dat überhaupt nog tegen je familie? Hop, gewoon je eigen ding doen. Je vooral niet richting hun verantwoorden.
Gewoon me een keer uiten en zwijgen/accepteren (anders is het nog geen consequentie)
Ik snap je argument, maar het probleem is dat ze je waarschijnlijk confronteren met nog meer geestelijke chantage of op de man gaan spelen om jou maar pijn te kunnen doen. Heb je dat ervoor over? Gelijk hebben, gelijk krijgen etc...quote:
[..]
Om a.) de praktische redenen en b.) om ze eens te laten weten dat ik me gekwetst voel en dat ik grenzen heb en dat die overschreden zijn. Stilletjes terugtrekken kennen ze en doet ze niks. Voor het eerst laten horen dat ze mij pijn doen en dat ik dat niet accepteer, kwam behoorlijk binnen.
Gewoon me een keer uiten en zwijgen/accepteren (anders is het nog geen consequentie)
Wat houdt zon dagbehandeling precies in als ik vragen mag?quote:
Hoi
Ik heb een leuke week gehad met vrijwilligerswerk en ben net thuis van uitgaan (dat doe ik zo'n 1 keer per jaar
Ik ben wel in voor een meet overigens, maar heb geen facebook.
iig laat ik ze nu. Hun mail gaat naar de spambox, dus op die manier heb ik sowieso rust. Assertiviteit is niet mijn sterkste punt, maar goed, alles is te leren, dus nee is nu nee
Ik snap je punt ook wel hoor. Het liefste zou je willen dat jij je pijn en verdriet ongefilterd bij je familie kunt neerleggen en dat zij jou horen in die pijn. Als zij wijs zouden zijn en jou echt tegemoet zouden willen komen dan zouden ze dat zeker doen, maar uit de verhalen van de afgelopen tijd krijg ik niet echt het idee dat er sprake is van jou tegemoet willen komen. Nee, eerder dat die oude plaat uit de kast gehaald wordt om jou af te schilderen als iemand die niet deugt (wat uiteraard totaal niet waar is!).quote:
Naja... het was een mededeling en je hebt gelijkt
iig laat ik ze nu. Hun mail gaat naar de spambox, dus op die manier heb ik sowieso rust. Assertiviteit is niet mijn sterkste punt, maar goed, alles is te leren, dus nee is nu nee
Hoe zit het bij jullie, drinken jullie koffie en merk je iets dat dat angst verergerd?
Ik merk dat koffie absoluut angst kan verergeren!quote:
Note to self: minder koffie drinken! Ik schiet weer van paniek naar paniek.
Hoe zit het bij jullie, drinken jullie koffie en merk je iets dat dat angst verergerd?
Dat is 1 belangrijke reden voor mij om het gewoonlijk bij 1 bak te houden (en die drink ik zodra ik net wakker ben). Soms drink ik er 2 (meestal als ik op visite ben en het mij aangeboden wordt na het eten ofzo
).Maar voor mij geldt dat veel koffie == >angst (helaas)
Ik ben overgestapt op decafé om twee redenen: sneller paniekaanvallen en het onderdrukt honger. Dus jepquote:
Note to self: minder koffie drinken! Ik schiet weer van paniek naar paniek.
Hoe zit het bij jullie, drinken jullie koffie en merk je iets dat dat angst verergerd?
Ik zal als ik vanavond terug ben van training mezelf wat meer inlezen en uiteindelijk vast 'vrolijk' (
) meeposten!Wees welkom!quote:
Hoi! Newbie hier in dit topic, doorverwezen door magnetronkoffie vanuit een ander topic
Ik zal als ik vanavond terug ben van training mezelf wat meer inlezen en uiteindelijk vast 'vrolijk' (
(helaas, je snapt wel wat ik bedoel )Anyway, misschien handig om een korte samenvatting te geven enzo zodat we je beter begrijpen en dus ook beter advies kunnen geven.
We zijn zo goed als allen hier slachtoffer van het gedrocht dat "depressie" heet, samen met "angst", diens trouwe sidekick.
Het is klote, maar zelfacceptatie is een stap in de goeie richting
Dank! Ik voel heel veel warmte!quote:
[..]
Wees welkom!
Anyway, misschien handig om een korte samenvatting te geven enzo zodat we je beter begrijpen en dus ook beter advies kunnen geven.
We zijn zo goed als allen hier slachtoffer van het gedrocht dat "depressie" heet, samen met "angst", diens trouwe sidekick.
Het is klote, maar zelfacceptatie is een stap in de goeie richting
Ik ben inmiddels 26 en heb nu zo'n 8 jaar depressieve episoden. Het begon als een soort van leegte die ik voelde op een moment waarop ik dacht alles voor elkaar te hebben. Uiteindelijk begon mijn moeder zich zorgen te maken en heb ik na veel aandringen een bezoek gebracht aan de huisarts die me uiteindelijk doorstuurde naar een psycholoog.
Om een lang verhaal kort te maken: Inmiddels is mijn moeder 4 jaar geleden overleden, heb ik een tijdje samengewoond met een ex (waar ik nu ontzettend spijt van heb en dat NOOIT had moeten doen), mijn hele studietijd is verziekt door de depressie omdat ik het idee had dat het wel ging. Verder is mijn leven één groot vraagteken en heb ik letterlijk echt helemaal niks, behalve een dak boven mijn hoofd. En ja, dat is mijn eigen schuld omdat ik altijd te trots was om hulp in te schakelen. Inmiddels sta ik op de wachtlijst voor een 3e poging bij een psycholoog, superleuk! Ik heb ook nog een tijdje Citalopram geslikt en sinds die tijd heb ik bij vlagen last van paniekaanvallen. Ik was altijd een vrolijke jongen en dat ben ik op het eerste oog nog steeds. Ik val alleen steeds meer door de mand, dus het is tijd om de act te stoppen en mijn masker af te zetten.
Eh, aangenaam!
Nee, dat lijkt bij mij totaal geen invloed te hebben!quote:
Note to self: minder koffie drinken! Ik schiet weer van paniek naar paniek.
Hoe zit het bij jullie, drinken jullie koffie en merk je iets dat dat angst verergerd?
Moet ik wél bij zeggen dat ik maximaal 5 koppen op een dag mag drinken ivm een hoge bloeddruk.
Nee maar ik dronk als kind al koffie dus kan zijn dat ik een weerstand heb opgebouwdquote:
Note to self: minder koffie drinken! Ik schiet weer van paniek naar paniek.
Hoe zit het bij jullie, drinken jullie koffie en merk je iets dat dat angst verergerd?
Ik knars wel meer met mn tanden 's nachts als ik boven de 5 koppen uitkom
Dank jequote:
[..]
Geweldig! Fijn dat het zo goed gegaan is (mindere momenten, dat is oké (zeker gezien jouw ervaringen van de weken die daar aan voorafgegaan zijn, echt klasse hoor!!
[..]
@Child: Daar zullen we dan rekening mee gaan houden!
[..]
Nou snel 1tje aanmaken dan!SPOILERAlleen facebook wil wel maar wat graag alles over je weten dus nu denkt facebook dat ik voor microsoft werk in sunny California!
Nee, ik ben anti-facebook dus blijf weigeren 
Het is vijf dagen per week maar het verschilt per persoon hoeveel dagen je doet. Ik doe er maar een. Het is vooral bedoeld om wat structuur en daginvulling te geven (bijvoorbeeld na een opname). In principe is het voor 6 weken. Op de dag die ik doe is er dagopening (vertellen hoe het is gegaan de afgelopen dag(en)), 'activiteiten' (lekker vaag maar wij gingen de vorige keer pingpongen en op de wii spelletjes doen) en PMT (sporten - dat is waarom ik deze dag doe). Pauze en lunch is ook gezamenlijk. Alles onder begeleiding van een verpleegkundige, per activiteit een andere. Op andere dagen is er een ander programma met bijvoorbeeld creatieve en muziektherapie of cognitieve training o.i.d.quote:
[..]
Wat houdt zon dagbehandeling precies in als ik vragen mag?
3e poging alweer?quote:
[..]
Dank! Ik voel heel veel warmte!
Ik ben inmiddels 26 en heb nu zo'n 8 jaar depressieve episoden. Het begon als een soort van leegte die ik voelde op een moment waarop ik dacht alles voor elkaar te hebben. Uiteindelijk begon mijn moeder zich zorgen te maken en heb ik na veel aandringen een bezoek gebracht aan de huisarts die me uiteindelijk doorstuurde naar een psycholoog.
Om een lang verhaal kort te maken: Inmiddels is mijn moeder 4 jaar geleden overleden, heb ik een tijdje samengewoond met een ex (waar ik nu ontzettend spijt van heb en dat NOOIT had moeten doen), mijn hele studietijd is verziekt door de depressie omdat ik het idee had dat het wel ging. Verder is mijn leven één groot vraagteken en heb ik letterlijk echt helemaal niks, behalve een dak boven mijn hoofd. En ja, dat is mijn eigen schuld omdat ik altijd te trots was om hulp in te schakelen. Inmiddels sta ik op de wachtlijst voor een 3e poging bij een psycholoog, superleuk! Ik heb ook nog een tijdje Citalopram geslikt en sinds die tijd heb ik bij vlagen last van paniekaanvallen. Ik was altijd een vrolijke jongen en dat ben ik op het eerste oog nog steeds. Ik val alleen steeds meer door de mand, dus het is tijd om de act te stoppen en mijn masker af te zetten.
Eh, aangenaam!
Wat ging er mis de 1e 2 pogingen?
En dat geen hulp willen inschakelen herken ik wel hoor (ook het stukje "te trots" zijn en "denken dat het allemaal wel gaat/dat je het niet nodig hebt"). Achteraf had ik veel eerder hulp moeten inschakelen, maar bedenk je dat achteraf altijd makkelijk is en bovendien nutteloos daar lang in rond te blijven hangen. Voorwaards is de enige realistische weg die overblijft in plaats van blijven proberen alle ballen in de lucht te houden terwijl ik aanvoel dat dat gewoon niet meer gaat.
Ik zeg hier niet mee dat eventuele vervelende ervaringen genegeerd moeten worden, integendeel, als ik me door een ervaring slecht voel, dan ga ik het niet onderdrukken, maar ik ga het ook niet versterken. Het mag er gewoon zijn (en desnoods neem ik wat in als het me echt teveel wordt).
Anders maak ik wel even een account voor je aan en mail je daarna je gebruikersnaam en wwquote:
[..]
Dank je
Edit:
Je zou eens moeten proberen een weekje ofzo hooguit 1 bak/dag te drinken en kijken wat het scheelt. Bij mij was het verschil groter dan ik had durven dromen, ik drink dat spul nog nauwelijks terwijl ik vroeger gewoon een pot koffie zetten, zodra die doorgelopen was, pakte ik de pot, goot er wat melk bij en dronk die pot achter mn pc of achter de tv leegquote:
[..]
Nee maar ik dronk als kind al koffie dus kan zijn dat ik een weerstand heb opgebouwd
Ik knars wel meer met mn tanden 's nachts als ik boven de 5 koppen uitkom
(ik nam nieteens meer de moeite er apart een kopje voor vuil te maken )Edit: Elvi bracht me net een belangrijk dingetje ter attentie: Namelijk dat ik vandaag het wellicht laatste gesprek heb met mijn huidige spv en ik heb geen tijd om nog een cadeautje te kopen.
Ik heb wel al een alternatief wat ik gewoon thuis heb liggen
SPOILER(ik zat te denken aan een oude processor, want zij was echt een werkpaard).
[ Bericht 9% gewijzigd door magnetronkoffie op 04-08-2015 09:19:28 ]
Wel jammer dat dit me niet van tevoren gemeld was en dat ik het door giswerk eigenlijk heb moeten "raden" (anders was dit best wel koud op mn dak gevallen).
Kort verhaaltje, minder belangrijk maar wel verrassend, dus in een spoiler
SPOILERAnyway, doordat mn ochtend anders liep dan ik van tevoren had gedacht (1 afspraak vervroegd omdat die niet later kon (omdat de afspraak met mijn spv ook vervroegd was) en daarna douchen/eten enzo, dus dat cadeautje helemaal vergeten).
Onderweg daarheen (het is 3 kwartier lopen) kwam ik in een enorme hoosbui terecht die pas minder werd toen ik daar door de deuropening naar binenn ging...helemaal doorweekt (ik had geen jas aangetrokken, maar alleen een sweater vanwege de warmte).
In de wachtkamer zag ik een weegschaal staan, dus ik denk "Hey! Effe kijken hoeveel ik ben aangekomen sinds ik 2 1/2 maand geleden ben gestopt met roken
Dus ik ga erop staan..geeft ie eerst "Err" (van error
Dus ik weeg mezelf
ben ik 5 kilo afgevallenen dat met nat t-shirt aan
Mijn begeleidster zei het vorige week nog, maar ik zei toen dat dat onzin was. Heb gelijk vanmiddag gebeld en haar dit verteld (en ook soort van excuses aangeboden dus want ze had al die tijd toch gewoon gelijk).
Edit: Even voor de duidelijkheid, ik ben mede door de medicatie veel te zwaar geworden.
Als ik mijn huidige gewicht vergelijk met wat ik begin dit jaar woog, dan is er sindsdien 9 kilo vanafgegaan, maar het gaat nu wel harder blijkbaar
[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 04-08-2015 15:17:53 ]
Morgen heb ik een gesprek met een psycholoog om te kijken naar een crisisplan (voor het geval dat, preventief enz) Desnoods ga ik er brak heen, vind het belangrijk genoeg, migraine voer ik wel een berg pilletjes
Je zou kunnen overwegen te vragen of (in geval dat je te immobiel bent om daarheen te gaan) het gesprek telefonisch afgehandeld zou kunnen worden? Dat is soms prettiger dan een belangrijk gesprek helemaal uit te moeten stellenquote:
Zit thuis met een migraine aanval. Minder fijn...
Morgen heb ik een gesprek met een psycholoog om te kijken naar een crisisplan (voor het geval dat, preventief enz) Desnoods ga ik er brak heen, vind het belangrijk genoeg, migraine voer ik wel een berg pilletjes
Ik ga t wel proberen om te gaan, vind het wel erg belangrijkquote:
[..]
Je zou kunnen overwegen te vragen of (in geval dat je te immobiel bent om daarheen te gaan) het gesprek telefonisch afgehandeld zou kunnen worden? Dat is soms prettiger dan een belangrijk gesprek helemaal uit te moeten stellen
Maar t is een idee.Als je alle soorten hulpverlening meeteelt, is het al de 5e keer. Al was die eerste keer bij een [insert random iets] therapeute, geen full-blown psychologe. Tijdens de eerste behandelperiode bij een psycholoog overleed mijn moeder. Ik heb zelf de behandeling afgekapt, want ik schoot er niets mee op. De tweede keer liep ik bij de GGZ in Leeuwarden, daar heb ik netjes het traject afgewerkt. Gek genoeg is er tot en met die tijd geen harde diagnose gesteld. Inmiddels een tijdje terug op aandringen van mijn zus wéér naar de huisarts geweest en doorverwezen naar de praktijkondersteuner. Ook geen 'echte' psychologe, maar het had er wat van weg. Zij heeft me inmiddels wéér doorverwezen naar een psychologiepraktijk hier in de buurt.quote:
[..]
3e poging alweer?
Wat ging er mis de 1e 2 pogingen?
En dat geen hulp willen inschakelen herken ik wel hoor (ook het stukje "te trots" zijn en "denken dat het allemaal wel gaat/dat je het niet nodig hebt"). Achteraf had ik veel eerder hulp moeten inschakelen, maar bedenk je dat achteraf altijd makkelijk is en bovendien nutteloos daar lang in rond te blijven hangen. Voorwaards is de enige realistische weg die overblijft in plaats van blijven proberen alle ballen in de lucht te houden terwijl ik aanvoel dat dat gewoon niet meer gaat.
Ik zeg hier niet mee dat eventuele vervelende ervaringen genegeerd moeten worden, integendeel, als ik me door een ervaring slecht voel, dan ga ik het niet onderdrukken, maar ik ga het ook niet versterken. Het mag er gewoon zijn (en desnoods neem ik wat in als het me echt teveel wordt).
[..]
De wachtlijst was 6-8 weken. Ik kom nu aardig in de buurt en werd vanochtend gebeld door de praktijk. Helaas zag ik het te laat en toen ik 's middags terug wilde bellen, bleek dat het maar tot 12.30 kon, stelletje ambtenaren
Morgenochtend het eerste wat ik ga doen dus.-----------------------------------
Dagje uit geweest vandaag. Ben echt steenkoud geworden van de regen
Morgen een dagje rust (komt alleen vriend langs) en donderdag is mijn schematherapeut weer terug. Dat is wel fijn. De afgelopen vijf weken (toen zij op vakantie was) is er veel gebeurt, dat is goed opgevangen door mijn andere behandelaren en vervangers, maar toch. Vrees wel een beetje voor haar reactie, ik verwacht toch wel dat ze flink teleurgesteld zal zijn in me
Je bent goed bezig!quote:
Je wilt vooruit en je hebt lef, klasse!
En je mag best wel wat egofilistischer zijn btw
Thanks!quote:
Wel naar dat alles zo slecht gewerkt heeft... maar staar je niet blind op de diploma's van je behandelaren hč, de klik is veel belangrijker dan dat. Desondanks hoop ik dat je nu de juiste hulp gaat krijgen
-----------------------------------
Dagje uit geweest vandaag. Ben echt steenkoud geworden van de regen
Morgen een dagje rust (komt alleen vriend langs) en donderdag is mijn schematherapeut weer terug. Dat is wel fijn. De afgelopen vijf weken (toen zij op vakantie was) is er veel gebeurt, dat is goed opgevangen door mijn andere behandelaren en vervangers, maar toch. Vrees wel een beetje voor haar reactie, ik verwacht toch wel dat ze flink teleurgesteld zal zijn in me
Met die klik zat het vaak wel goed, er is maar een keertje geweest dat het niet goed voelde en toen heb ik om een andere behandelaar gevraagd. Ik heb inmiddels de praktijk gebeld en ik kan volgende week vrijdag terecht 
Ik ben erg benieuwd naar de verhalen van anderen. Ik heb al wat zitten bladeren in de voorgaande versies en zie bepaalde namen vaak terugkomen. Ik ga het archief maar eens induiken
Misschien heb ik ooit een samenvatting gemaakt?quote:
[..]
Thanks!
Ik ben erg benieuwd naar de verhalen van anderen. Ik heb al wat zitten bladeren in de voorgaande versies en zie bepaalde namen vaak terugkomen. Ik ga het archief maar eens induiken
Maar dan nog is het een lang verhaal, ik post geloof ik mee vanaf deel 5 of 7 ofzo?
Anyway, superbeknopt:
SPOILERDepressieve klachten vanaf de basisschool, bleef doorsudderen en mijn stemming wisselde heel erg. Ook steeds weer terugvallen, opgenomen geweest, uiteindelijk diagnoses gekregen, een jaartje of 4 geleden begonnen aan medicatie en uiteindelijk het juiste spul gevonden icm erg intensieve zorg en er toch uit geklommen.
Sinds afgelopen april gestopt met medicatie (m.u.v. ritalin en af en toe benzo's).
Nu weer poging aan het ondernemen wat te gaan doen met mn leven
Ik heb dit stukje een paar maanden geleden gevonden en iemand doorgestuurd, maar kwam eigenlijk vandaag pas op het idee dat het voor anderen misschien ook wel nuttig kon zijn?
Kan zijn dat ik deze al eens eerder hier geplaatst heb, maar kan het me totaal niet herinneren, dus misschien is het een repost (dan alvast mijn excuus
).Het gaat om het stukje vanaf "Self-Esteem Attacks" en gaat over wat er met je gebeurt als je zo'n soort aanval krijgt (als je in een groep mensen onzeker bent) en wat het met je doet
(kan eventueel heftig leeswerk zijn vanwege confronterend en/of herkenbaar)
http://www.getesteem.com/lse-symptoms/symptom-details.html
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 05-08-2015 16:38:25 ]
Ik zie ze echter als een onderdeel van normaal menselijk gedrag en normale menselijke gevoelens. Zeker in de mate waarin ik het nu heb.
Ik kan me wel voorstellen als je elke dag zo'n moment hebt dat je ernstig door de grond wil zakken, het gevoel ook langer blijft hangen en je gewoon weg wil van de wereld, zeg maar.
Toch zou ik willen aanraden om te proberen het als iets gewoons te zien. Iedereen doet wel eens iets heel stompzinnigs of genants. Is geen reden om jezelf een stomkop om te voelen of te denken dat iedereen het gezien heeft een jou een loser vindt
Dat is minder, heb je het idee dat het nieuwe plan je wel gaat helpen?quote:
Ik heb een nuttig gesprek gehad zonet. We gaan een crisisplan maken want het huidige kan niet meer werken door bezuinigingen. Dat laatste vind ik minder fijn helaas.
Ik weet t nog niet, we zullen zien. Vind het maar lastig dat t allemaal weer op de schop moet.quote:
[..]
Dat is minder, heb je het idee dat het nieuwe plan je wel gaat helpen?
Dat is het ook... Ik weet niet hoe drastisch te veranderingen zijn en of een crisisplan enigszins gelijk is aan een signaleringsplan: maar probeer hem snel erbij te pakken en niet wachten op de crisis.. Succes en sterkte. Zulke dingen zijn echt naar :Squote:
[..]
Ik weet t nog niet, we zullen zien. Vind het maar lastig dat t allemaal weer op de schop moet.
Bor en ook de mogelijkheid om te bellen. Het voelt alsof het vangnet verdwenen is en er pas echt wat mogelijk is als het complete crisis is, terwijl ik liever preventief bezig ben.quote:
Lastig. Valt je bor weg? Ik heb een paar mensen gesproken die daar problemen mee hebben.
Wat is lang? 3 maanden gebruik en 3 maanden afbouw hier.quote:
Zijn er mensen die lang veel benzo's gebruikt hebben en die er wel weer van af zijn gekomen?
Wat is lang en veel?quote:
Zijn er mensen die lang veel benzo's gebruikt hebben en die er wel weer van af zijn gekomen?
Wat zijn benzo's eigenlijkquote:
Zijn er mensen die lang veel benzo's gebruikt hebben en die er wel weer van af zijn gekomen?
?Zelf slik ik temazepam (slaapmiddel). De afspraak is viermaal per week, wanneer ik nachten korter dan zes uur maak. Dat komt neer op tweemaal per maand, wanneer ik minimaal een week lang elke nacht minder dan twee uur heb geslapen. (ik heb voor mijzelf een zeer sterke aversie tegen medicatie, voor anderen niet hoor
)En heel mijn kindertijd ben ik gedrogeerd geweest (Dixarit), omdat ik veel panisch was en niet durfde te gaan slapen. Zodra ik op mezelf woonde, is die zooi het huis uit getieft (kan daar echt geen net woord voor gebruiken). Van mijn moeder moest ik het slikken, omdat ze me anders het huis uit zou gooien (elk weerwoord/nee zag zij als een teken voor meer-medicatie. Al gooide ik op school stiekem mijn pillen weg). Het was erg verlichtend om ineens niets te slikken. Voor het eerst was ik niet duf.
Maar ik weet niet of dat onder benzo's valt
Ja dat kan ik me helemaal voorstellen. Dat is inderdaad wat ik ook van andere mensen hoor. Overigens ook van enkele hulpverleners. Heel vervelend. Ik hoop dat er toch iets van een bruikbaar alternatief voor je komt.quote:
[..]
Bor en ook de mogelijkheid om te bellen. Het voelt alsof het vangnet verdwenen is en er pas echt wat mogelijk is als het complete crisis is, terwijl ik liever preventief bezig ben.
is dit een landelijke trend? en heb je ook al oplossingen gehoord?quote:
[..]
Ja dat kan ik me helemaal voorstellen. Dat is inderdaad wat ik ook van andere mensen hoor. Overigens ook van enkele hulpverleners. Heel vervelend. Ik hoop dat er toch iets van een bruikbaar alternatief voor je komt.
Het is dus echt kut. Want ik ben gewoon verslaafd. En ik schaam me. Ik probeer nu af te bouwen, zodat er misschien wat meer van mezelf terugkomt. Zodat de nieuwe behandelaren misschien ook wat beter inzicht krijgen. Onder begeleiding wel dus.
Maar ik voel me niet oké. Onder andere dinsdag een herbeleving gehad bij m'n vrijwilligersding. Niet oké
En ik weet dus niet wat nu waar door komt, ben ik daar bang, is het de heftigheid van de therapie, familieproblemen, afbouwen?Ik heb geen idee. En misschien hoef ik dat ook niet te hebben. En moet ik hier doorheen. Maar ja ik ben niet echt een positief mens natuurlijk dus ik zie alleen maar ellende. En ik weet dat het niet helpt om zo te denken. Dus ik hoor graag goede verhalen waarbij alles afgebouwd en wel goed kwam. Anyone?
[ Bericht 4% gewijzigd door Luchtbel op 06-08-2015 20:39:42 ]
Nope, dat is dan geen benzo. Het is gewoon een kalmerend middel. Ach... valt wel mee, wist niet beter.quote:
Ja Child, temazepam is een benzo. Wat dixarit is weet ik niet. Het klinkt eng om als kind al zo verdoofd te zijn.
En je hoeft je niet te schamen... dat is echt het laatste waarvoor jij je moet schamen. Daar moet je eerder de verantwoordelijke arts zich voor schamen, die schrijft het voor. Niet jij... Dat je onder stress staat klinkt heel logisch.. het is veel tegelijkertijd. Iedereen zou daarop reageren en herbelevingen zijn daarbij niet vreemd... Van zulke dingen word je bang. Sterktequote:
Niet zo gemeen zijn voor jezelf en niet zo hard oordelen. En persoonlijk heb ik nooit aan afbouwen gedaan: destijds ben ik in een klap gestopt (daar was de psychiater niet zo blij mee overigens, terecht ook). Alleen ik had wel het idee dat alles helderder werd. Ik werd vrolijker (van dixerit werd ik behoorlijk depressief, het onderdrukte alles, dus ook mijn blijheid). Persoonlijk zie ik het als zeer positief om geen medicatie te gebruiken en temazepam zo min mogelijk (ik ben extreem angstig voor verslaving). In het begin lastig, maar je gaat je er echt beter van voelen. Zet door en het komt goed
Ik ken iemand die na jaren er ook vanaf is gekomen, en daar gaat t nu al een paar jaar goed mee. Dus ja, het kan maar is zwaar.quote:
Hier had ik overheen gelezen. WTF? Geen crisisdienst oid? Waar slaat dat op o.Oquote:
[..]
Bor en ook de mogelijkheid om te bellen. Het voelt alsof het vangnet verdwenen is en er pas echt wat mogelijk is als het complete crisis is, terwijl ik liever preventief bezig ben.
Daar mist echt elke logica :S Ik hoop echt voor je dat dit geen nare consequenties gaat hebben (bij bezuinigen dacht ik aan dat je zelf een te dure activiteit had ingepland als naar een luxe sauna gaan om tot rust te komen bewijze van spreken). Dit is echt belachelijk.
Dan er snel bij zijn met extra afspraken met je psych inplannen lijkt me? Echt heel veel sterkte hiermee
Daarom heb ik nu de afspraken, om te kijken hoe het anders kan/moet. het is nog wel even afwachten.quote:
[..]
Hier had ik overheen gelezen. WTF? Geen crisisdienst oid? Waar slaat dat op o.O
Daar mist echt elke logica :S Ik hoop echt voor je dat dit geen nare consequenties gaat hebben (bij bezuinigen dacht ik aan dat je zelf een te dure activiteit had ingepland als naar een luxe sauna gaan om tot rust te komen bewijze van spreken). Dit is echt belachelijk.
Dan er snel bij zijn met extra afspraken met je psych inplannen lijkt me? Echt heel veel sterkte hiermee
Wat een spanning moet dat geven, terwijl het de laatste tijd al (naar mijn idee) wat minder ging. Dit vind ik wel zorgwekkend hoor. Als het echt niet gaat, sowieso de HAP bellen he...quote:
[..]
Daarom heb ik nu de afspraken, om te kijken hoe het anders kan/moet. het is nog wel even afwachten.
Hierzo ja.quote:
Zijn er mensen die lang veel benzo's gebruikt hebben en die er wel weer van af zijn gekomen?
Heb denk ongeveer anderhalf jaar lang feitelijk dagelijks 2x alprazolam in kunnen nemen (ik mocht naar eigen inzicht 0, 1 of 2 innemen, dus nam niet dagelijks in maar wel minstens om de dag).
Ik ben toen op eigen houtje gaan afbouwen door alleen maar in te nemen als ik vond dat het "noodzakelijk" was en het afbouwen ging mij moeiteloos af.
Zelf denk ik dat ik eerder een uitzondering ben? Ik merkte gewoon eigenlijk niks van gewenning (zelfs na anderhalf jaar chronisch gebruik niet), denk dat dat ook kwam omdat ik geregeld dagen had dat ik niks innam en omdat ik sowieso niet echt pro-medicatie ben (maar wel inzag dat het op dat moment noodzakelijk was, omdat ik gewoon geen leuk leven had toen).
Weet niet of je hier wat aan hebt, maar for what it's worth
Edit: Oh
Ik heb de rest nu ook gelezen, denk niet dat je aan bovenstaand verhaaltje veel gaat hebben
quote]quote:
[..]
is dit een landelijke trend? en heb je ook al oplossingen gehoord?
Op woensdag 5 augustus 2015 21:48 schreef zomertje het volgende:[..]
is dit een landelijke trend? en heb je ook al oplossingen gehoord?
[/quote]
Nou ja trend, dat weet ik natuurlijk niet. Maar zoals ik het heb begrepen valt het onder het 'iedereen vanuit huis' behandelen bezuinigingen gebeuren. Wat als hypothetische oplossing wordt aangedragen is dat er vanuit fact-teams meer bezoeken bij mensen thuis plaats gaan vinden en dat er meer betrokkenheid en overleg moet komen met omgeving.
Zoiets. De geďnteresseerde buurvrouw merkt dat er iets mis is met X. Ze neemt contact op met de moeder van X. Moeder is zeer goed geďnformeerd door verpleegkundig team en het is voor haar totaal niet bezwaarlijk om al X haar klachten en suďcidale gedachten aan te horen. Aan de hand daarvan kan ze precies in het crisisplan aflezen wat ze nu moeten doen waardoor X zich weer beter gaat voelen. Dat ze nu alle medicijnen van X moet afpakken en dat X zich schaamt voor haar gedachtes, is niet schadelijk voor hun band. Als er geen verbetering optreedt en ze ruzie krijgen neemt moeder contact op met de verpleegkundige. Ipv X adviseren aan de telefoon gaat deze aan huis komen. Duurt wel een paar dagen, want ja er zijn door de bezuinigingen heel veel X-en aangekomen. Even volhouden hoor. X toestand verslechterd langzaam genoeg om niet naar de crisisdienst te moeten.
Moeder neemt zelf maar één van de kalmerende middelen in die ze heeft overmeesterd. Want dit is voor niemand leuk. Dan komt de fact-verpleegkundige. X reageert heftig, dit is niet iemand die ze kent. Ja sorry, flexpool he. De verpleegkundige reageert ook heftig, misschien had moeder toch andere maatregelingen moeten nemen. Dit lijkt namelijk toch meer op de laatste fase uit het crisisplan. Of toch niet. Ze een beetje bang voor X, er is geen contact mogelijk. Er is hier ook geen separeer, zoals ze gewend was op de open-afdeling waar ze jarenlang heeft gewerkt. Die is opgeheven ivm bezuinigingen, euh, omdat de mensen meer thuis geholpen moeten worden. Dus ja, ze ging ook naar een andere afdeling, met al haar collega's die dus ook heel goed weten hoe je mensen thuis behandeld, weer die flexpool. Tja. Die moeder moet het de volgende keer maar beter inschatten of niet erger maken. Ze gaat haar collega's bij de crisisdienst bellen. Misschien kunnen die even met X aan de telefoon praten. Ja dat is een goed idee.'
Ik vrees dat met jou er echt een boel mensen last gaan hebben van dit gezeik. Maar daar heb jij geen fuck aan.
Ik probeer het ook gewoon door te zetten. Ik denk ook dat een deel van mij nooit op de medicatie heeft gereageerd want ik denk dat ik dan echt wel meer dan 3 uur per etmaal zou slapen. Dus ik weet niet eens zo zeer of ik bang ben voor verergering van klachten dan wel voor lichamelijke ontwenning. Misschien zijn dingen veel nu, maar ik wil het aan de andere kant ook graag. En uitstellen is hierbij niet oké denk ik. Ik weet het ook allemaal niet. Ik hoop dat ik morgen terug durf naar m'n vrijwiligersding.
Ja. Het idee is mooi enzo. Maar in praktijk.....quote:
Ja, dat is hoe t gaat worden, en waar ik bang voor ben. Slechtere zorg onder t mom van 'thuis'
Maar goed. Zoals al gezegd. Ik ben niet zo'n heel positief iemand
en mijn huis is een psychiatrische instelling dus ik zie het vast niet goed enzo.Ik ben bang dat je het heel erg helder ziet. Als begeleider binnen de ggz zie ik steeds meer problemen ontstaan door het hele "mensen zijn thuis beter af en mensen moeten maar gebruikmaken van hun netwerk"-principe. Het kán werken als je een uitgebreid en goed geďnformeerd netwerk hebt, maar in de praktijk kom ik dat maar zeer zelden tegen.quote:
[..]
Ja. Het idee is mooi enzo. Maar in praktijk.....
Maar goed. Zoals al gezegd. Ik ben niet zo'n heel positief iemand
Cliënten kunnen niet meer terecht voor een opname (of de situatie moet heul erg nijpend zijn, maar nijpend is meer knijpend geworden) en de mensen die mantelzorg "dienen" te verlenen volgens het nieuwe zorgen raken erg snel overvraagd.
En maar hard roepen dat de kern niet om bezuinigingen draait...
Ik kan er wel eens van wakker liggen, de toekomst binnen de ggz.
Ja, was dezelfde mening over Luchtbel's visie op waar de ggz heengaat.quote:
[..]
Ik ben bang dat je het heel erg helder ziet. Als begeleider binnen de ggz zie ik steeds meer problemen ontstaan door het hele "mensen zijn thuis beter af en mensen moeten maar gebruikmaken van hun netwerk"-principe. Het kán werken als je een uitgebreid en goed geďnformeerd netwerk hebt, maar in de praktijk kom ik dat maar zeer zelden tegen.
Cliënten kunnen niet meer terecht voor een opname (of de situatie moet heul erg nijpend zijn, maar nijpend is meer knijpend geworden) en de mensen die mantelzorg "dienen" te verlenen volgens het nieuwe zorgen raken erg snel overvraagd.
En maar hard roepen dat de kern niet om bezuinigingen draait...
Ik kan er wel eens van wakker liggen, de toekomst binnen de ggz.
Mij valt wel op dat de ervaren mensen veelal doorstromen en worden vervangen met jonge gemotiveerde (maar wel erg onervaren) nieuwe krachten (bijvoorbeeld vanwege flexcontracten, de oudere werknemers willen eerder een vast contract vanwege zekerheid terwijl de jongere generatie sneller alles aanpakt, zolang het maar een baan is (zelfs al is het 0-uren contract of flexwerk)).
Ik moet ze zelf vaak uitleggen hoe ze met mij om moeten gaan. Tis dat ik dat tegenwoordig ook al beter kan (maar nog steeds is er verbetering mogelijk denk ik, ik kijk wel) maar uiteindelijk draait het allemaal om het geld.
Edit: Zelf lig ik er niet echt wakker van, mede omdat ik dat zinloos vind (al ambieer ik momenteel zelf notabene een baan in de ggz). Tis meer dat het mn beste kans is op t moment, krijg wel her en der geluiden dat mensen blij zijn dat ik dit oppak, dat stemt me wat hoopvoller.
Edit2: Echte zekerheid heb je niet. Soms heb je geluk en heb je even een adempauze (die ik dan volledig wil benutten) maar uiteindelijk heb je grote kans dat het later weer vager en onomkaderd gaat worden. Je weet niets zeker, het is soms meer een soort kansberekening of fingerspitzengefühl ofzo
Ik kan me je zorgen goed voorstellen Minthy. Ik denk ook dat de druk voor omstanders veel te hoog kan zijn of dat het mensen enkel uit elkaar drijft. Het hoeft niet natuurlijk, in de ideale situatie. Maar ja.
Ook onkunde van andere hulpverlenende instanties kunnen een probleem zijn. Ik heb zelf de ervaring dat politie weinig weet/ kan met psychische problemen en dan noodmaatregelen moet nemen die voor niemand goed zijn. Zelfde geldt voor de huisartsenpost. Terwijl er op beide meer aanspraak gedaan wordt door de bezuinigingen.
En voor de duidelijkheid. Ik weet ook dat er veel mensen werken op allerlei niveaus en gebieden, die goed opgeleid zijn, goede inzet hebben en heel goed werk verrichten. En het kan me niet schelen of iemand graag in een flexpool werkt of wat dan ook. Ik ben de mensen die mij hebben geholpen/ helpen heel erg dankbaar.
Ik hoop ook dat al die mensen zo min mogelijk last hebben van de veranderingen, bezuinigheden, maatregelingen hoe je het noemen wil.
Instellingen willen op het moment dan ook niemand voor vast aannemen, een groot deel van het personeel moet flexibel zijn qua contract. Dit houdt in dat er veel geschoven wordt met begeleiders en daardoor de vertrouwensband steeds opnieuw opgebouwd moet worden. "Wéér een nieuwe" is een zin die ik vaak hoor. Qua werk maak ik mij geen zorgen, ik heb diploma's waarmee ik op andere plekken zou kunnen werken. Het gaat mij gewoon aan het hart dat wij de mensen die we begeleiden (en hun netwerk) maar bar weinig stabiliteit meer kunnen bieden.quote:
[..]
Ja, was dezelfde mening over Luchtbel's visie op waar de ggz heengaat.
Mij valt wel op dat de ervaren mensen veelal doorstromen en worden vervangen met jonge gemotiveerde (maar wel erg onervaren) nieuwe krachten (bijvoorbeeld vanwege flexcontracten, de oudere werknemers willen eerder een vast contract vanwege zekerheid terwijl de jongere generatie sneller alles aanpakt, zolang het maar een baan is (zelfs al is het 0-uren contract of flexwerk)).
Ik moet ze zelf vaak uitleggen hoe ze met mij om moeten gaan. Tis dat ik dat tegenwoordig ook al beter kan (maar nog steeds is er verbetering mogelijk denk ik, ik kijk wel) maar uiteindelijk draait het allemaal om het geld.
Edit: Zelf lig ik er niet echt wakker van, mede omdat ik dat zinloos vind (al ambieer ik momenteel zelf notabene een baan in de ggz). Tis meer dat het mn beste kans is op t moment, krijg wel her en der geluiden dat mensen blij zijn dat ik dit oppak, dat stemt me wat hoopvoller.
Edit2: Echte zekerheid heb je niet. Soms heb je geluk en heb je even een adempauze (die ik dan volledig wil benutten) maar uiteindelijk heb je grote kans dat het later weer vager en onomkaderd gaat worden. Je weet niets zeker, het is soms meer een soort kansberekening of fingerspitzengefühl ofzo
Zelf heb ik het geluk gehad met een stabiel team tijdens mijn slechte periode, dat zou ik iedereen gunnen. En ja, een goed traject kost nu eenmaal geld, maar mi levert dat wel een beter resultaat op. Er wordt nu gewoon teveel gehakt in een groep die toch al kwetsbaar is.
Waar het mij om ging, is dat er mensen werken die graag in een flexpool werken (dus de client krijgt elke keer weer een andere hulpverlener of een vervanger daarvan ipv 1 vaste) omdat dat altijd nog beter is dan helemaal geen baan hebben.quote:
Voor de client heeft dit geen enkel voordeel, behalve dan dat de zorg vermeend goedkoper zou zorden...maar daar zal de client toch niet van profiteren omdat het geld naar elders gaat nu.
Edit:
En dit is exact ook mijn ervaring. Ik heb vorig jaar en dit jaar zoveel wisselingen gehad, ik ben nu serieus met de 3e Petra bezigquote:
[..]
Instellingen willen op het moment dan ook niemand voor vast aannemen, een groot deel van het personeel moet flexibel zijn qua contract. Dit houdt in dat er veel geschoven wordt met begeleiders en daardoor de vertrouwensband steeds opnieuw opgebouwd moet worden. "Wéér een nieuwe" is een zin die ik vaak hoor. Qua werk maak ik mij geen zorgen, ik heb diploma's waarmee ik op andere plekken zou kunnen werken. Het gaat mij gewoon aan het hart dat wij de mensen die we begeleiden (en hun netwerk) maar bar weinig stabiliteit meer kunnen bieden.
Zelf heb ik het geluk gehad met een stabiel team tijdens mijn slechte periode, dat zou ik iedereen gunnen. En ja, een goed traject kost nu eenmaal geld, maar mi levert dat wel een beter resultaat op. Er wordt nu gewoon teveel gehakt in een groep die toch al kwetsbaar is.
__!!!!Mijn laatste wissel was "toevallig" afgelopen dinsdag dus.
Je hebt helemaal gelijk.
weet ik. Maar ik had het eigenlijk over m´n eigen reactie. Het leek alsof ik iedereen die in een flexpool werkt bij voorbaat een idioot vind. Maar dat vind ik dus niet.quote:
[..]
Waar het mij om ging, is dat er mensen werken die graag in een flexpool werken (dus de client krijgt elke keer weer een andere hulpverlener of een vervanger daarvan ipv 1 vaste) omdat dat altijd nog beter is dan helemaal geen baan hebben.
Voor de client heeft dit geen enkel voordeel, behalve dan dat de zorg vermeend goedkoper zou zorden...maar daar zal de client toch niet van profiteren omdat het geld naar elders gaat nu.
O, zo zag ik het weer niet. Ik had het meer begrepen in de zin van dat het je niet uitmaakte of het om een flexer ging of niet en wou eraan toevoegen dat mijn ervaring was dat (ook al zijn flexers verder wel gemotiveerd enzo) flexers in mijn ervaring gewoon jong en minder ervaren zijn en ik ze dus (als client) zelf meer moet gaan bijsturen. Dit heeft niet mijn voorkeur, ik heb zelf liever mensen die weten wat ze doen ipv dat ik het ze eerst zelf moet leren. Ik heb ook het idee dat ze flexers aannemen omdat dat goedkoper voor ze is, voor mijzelf heeft het geen voordelen dat ik vorig jaar meer dan 10 verschillende gezichten heb zien komen en gaan.quote:
[..]
weet ik. Maar ik had het eigenlijk over m´n eigen reactie. Het leek alsof ik iedereen die in een flexpool werkt bij voorbaat een idioot vind. Maar dat vind ik dus niet.
Naja, gelukkig is mijn zorgvraag ook langzaam aan het afnemen, enkele jaren terug had ik het echt een stuk stressiger gevonden, nu kan ik het wel beter hebben.
Edit: Valt me trouwens ook op dat de nieuwe werknemers vaak nog bezig zijn met opleidingen en/of cursussen, de pool is ook een heel stuk jonger geworden in 2 jaar tijd.
nee, ik was benieuwd naar een bepaalde ervaringquote:
Nee niet Mord_Sith. Ga je beginnen?
Misschien het medicatietopic proberen Mord_Sith.
Ik vond jouw reacties juist geweldig!quote:
Ik heb je gelezen Magnetronkoffie. Ik vond m´n eigen reactie gewoon niet oké overkomen.
Misschien het medicatietopic proberen Mord_Sith.
Ik wou alleen maar wat aanvullen
Zeker omdat ze een big issue maakte van mijn excuses en emoties. Echt heel erg naar. Helaas hoort dat vrees ik bij therapie, maar toch.Vanmiddag ben ik enorm gesteunt voor een vriendin. Dat was heel erg fijn. Samen eten en gezellig zijn, maar ook voor het eerst dingen gedeeld die ik normaal voor me houdt. Het was een heel bijzonder en fijn moment, ondanks de tranen
Edit: Bel ik eens met de crisisdienst, klein wonder (en dat doe ik niet zo maar), krijg ik aan wijf aan de telefoon dat aan komt zetten met "Je bent toch een jonge meid, dan moet je gewoon lekker op stap en wat alcohol drinken, dan voel je je vanzelf weer goed". Jezus... zeg dan gewoon dat je geen tijd hebt, of geen zin in je werk... dan begrijp ik het... maar dit
[ Bericht 21% gewijzigd door ChildoftheStars op 07-08-2015 20:25:55 ]
Mijn moeder zegt altijd dat "het een bewijs is dat je gevoel in je flikker hebt".
Ik had net ook weer nare herinneringen van het ziekenhuis
. Daar heb ik veel last van. Dat heb ik gister ook gezegd tegen de psycholoog en die stelde EMDR voor. Ik zie het niet echt zitten want ik vind het maar een rare therapie maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen als het de komende week niet veel minder wordt. Want het is 6 weken geleden of zo en nog steeds word ik angstig als ik eraan terug denk, ik voel me dan naar en dan gaat mijn hart tekeer.SPOILER(ik lag daar een nacht vastgebonden voordat ik werd opgenomen + andere dingen)
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 08-08-2015 03:44:38 ]
Ik kan me goed voorstellen dat je je schaamt, maar vergeet niet dat het waarschijnlijk niet vreemd is voor die spv (anders zou ze het niet herkennen).quote:
Fuuuuuuck... ik ben bij een relatief onbekende SPV (iemand die een training rondom slapen geeft) vol in een dissociatieve herbeleving geschoten. Ze had het door en ik schaam me echt helemaal stuk
Vanmiddag ben ik enorm gesteunt voor een vriendin. Dat was heel erg fijn. Samen eten en gezellig zijn, maar ook voor het eerst dingen gedeeld die ik normaal voor me houdt. Het was een heel bijzonder en fijn moment, ondanks de tranen
Edit: Bel ik eens met de crisisdienst, klein wonder (en dat doe ik niet zo maar), krijg ik aan wijf aan de telefoon dat aan komt zetten met "Je bent toch een jonge meid, dan moet je gewoon lekker op stap en wat alcohol drinken, dan voel je je vanzelf weer goed". Jezus... zeg dan gewoon dat je geen tijd hebt, of geen zin in je werk... dan begrijp ik het... maar dit
Wat de crisisdienst betreft, je had het al eerder over slechte ervaringen daarmee, wat vervelend. Ik vind het ook een stomme opmerking.
Even lkort verhaaltje:quote:
De eerste poging om zonder medicijnen te slapen is mislukt ... nu toch maar ingenomen. Het is niet zo dat ik verwachtte dat ik slecht zou gaan slapen of zo, ik dacht er niet eens aan totdat het me opviel dat ik niet kon slapen. Maar blijkbaar werkt de medicatie wel goed voor het inslapen. Toch morgen maar weer zonder proberen. Want ik ben aangekomen en dat zou best door de olanzapine kunnen komen (niet dat ik heel gezond eet, maar dat deed ik nooit en ik ben al jaren stabiel). En ik kan ook niet zeggen dat ik er geweldig op slaap.
Ik had net ook weer nare herinneringen van het ziekenhuis. Daar heb ik veel last van. Dat heb ik gister ook gezegd tegen de psycholoog en die stelde EMDR voor. Ik zie het niet echt zitten want ik vind het maar een rare therapie maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen als het de komende week niet veel minder wordt. Want het is 6 weken geleden of zo en nog steeds word ik angstig als ik eraan terug denk, ik voel me dan naar en dan gaat mijn hart tekeer.SPOILER(ik lag daar een nacht vastgebonden voordat ik werd opgenomen + andere dingen)
Ten 1e over die EMDR. Ik had er al wat over op youtube gezien en gelezen en het klinkt voor mij erg vaag en zweverig en weet ik was (je weet denk ik wel wat ik bedoel).SPOILERIk was van plan om donderdagavond wat in te nemen zowat ik vrijdag fity was, maar toen ook compleet niet in me opgekomen waardoor ik (ik ging half 2 naar bed ofzo) om 5 uur in de ochtend alweer beneden zat (inslapen tandtntpoetsen enzo kost ook tijd) mat 3 uur sliep. Merkte ik gistermiddag verder weinig van gelukkig maar toch, dus gisteravond 1 1/2 dosis ingenomen en half 11 gaan slapen en ben net op. Wel nog erg duf en mn rug doet pijn (die bank is denk toch te zacht om goped op te slapen voor mij) maar man, wat een nacht
Zo, einde egopostje
Maar....punt is dat het al duidenden keren hiervoor voor anderen heeft gewerkt, dus dan zal er ergens wel een soort van logica in zitten, al zie ikzelf die logica niet echt.
Dus wat mij betreft:
ik zou zeggen gewoon gelijk mee beginnen. Ik ben het met je eens dat het weird klinkt, maar als het duizenden mensen blijkbaar al geholpen heeft, dan zal het ergens toch wel een soort van effect hebben dus en ik wist dat je nare herinneringen erbij had gekregen. Waarom nog een week langer daqarmee rondlopen? Gewoon de eerstvolgende gelegenheid zeggen dat je er (ondanks jouw dinges (gevoel van dat je zelf twijfels hebt over de werkzaamheid van emdr, het woord schiet me niet te binnenquote:"maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen als het de komende week niet veel minder wordt. "
)) het toch wilt ptroberen!Dat is tenminste wat ik zou doen.
Ik edit deze post nog wel want volgens mij gaat typen moeilijen nog
Edit:
Edit2:SPOILERJa, dat van dat je die hele nacht lag vastgebonden had je me al eens verteld, maar je deed er toen ook een beetje "lacherig" over (en ik begrijp best dat dat meer een houding was en dat je er niet mee "stoere praatjes" wou doen ofzo (stoere praatjes is niet jouw dign)) maar begreep dat dat ook meer was omdat er voor jou op dat moment zo ontzettend veel tegelijk aan de hand was, veeeel te veel om te verwerken en een plet te geven. Voor jou was het als een semi-grappige ervaring vertellen jouw manier om het toch kwijt te kunnen aan iemand en dat je het op dat moment even snel kon "wegparkeren voor later" (please correct me if I'm wrong).
Ik zei het al eerder, jij bent echt door een hellhole gegaan in die tijd, dus achteraf ook niet heel gek dat het je een knauw heeft gegeven.
Edit tussendoor: Je vertelde het nieyt alleen als semi-grappig, maar vertelde het ook meer vanuit de 3e persoon ofzo, dus wel dat jij het was en alle details, maar meer "mechanisch" (dus wel alle details, maar zo goed als zonder emoties) einde-edit
Maar die knauw die zit er nu eenmaal en wat iik dan doe ik constateren dat dat nou eenmaal zo is, kijken naar de oplossingen (in dit geval zou EMDR angeraden zijn dus) en daar gewoon gelijk werk van maken (desnoods zeg je dat je je reserveringen hebt over de werkzaamheid daarvan, gewoon aangeven maar voor de rest niet proberen je te concentreren op je wantrouwen wat de werking van EMDR betreft, liever probeer je je tijdens zo'n sessie te concentreren op wat de EMDR-therapeut tegen je zegt. Gewoon hersenloos "de bevelen opvolgen" zeg maar
Want who cares of het zweverig is, zolang het maar werlt!
Ik moest lachen om jouw post
want:quote:
Op SPOILERKreeg dit beeld in mn hoofd:
"Hoofd omhoog kuo!!!!" terwijl ze daar compleet vastgebonden lag
[ Bericht 12% gewijzigd door magnetronkoffie op 08-08-2015 09:03:00 ]
Sorry voor laatste reactie, ik had blijkbaar gisteren al een halve reactie getikt maar niet op "invoeren" gedrukt zag ik vcoor ik op kuo ging reageren.quote:
Fuuuuuuck... ik ben bij een relatief onbekende SPV (iemand die een training rondom slapen geeft) vol in een dissociatieve herbeleving geschoten. Ze had het door en ik schaam me echt helemaal stuk
Vanmiddag ben ik enorm gesteunt voor een vriendin. Dat was heel erg fijn. Samen eten en gezellig zijn, maar ook voor het eerst dingen gedeeld die ik normaal voor me houdt. Het was een heel bijzonder en fijn moment, ondanks de tranen
Edit: Bel ik eens met de crisisdienst, klein wonder (en dat doe ik niet zo maar), krijg ik aan wijf aan de telefoon dat aan komt zetten met "Je bent toch een jonge meid, dan moet je gewoon lekker op stap en wat alcohol drinken, dan voel je je vanzelf weer goed". Jezus... zeg dan gewoon dat je geen tijd hebt, of geen zin in je werk... dan begrijp ik het... maar dit
Wou alleen zeggen dat ik je edit al had gezien en dat ik het >stom vind, dan kun je net zo goed een baviaan achter die telefoon neerzetten
Edit:
(heeft niks met de post van Child te makne wat hieronder staat dus dit is soort van een disclaimer)
en voordat bepaalde mensen mijn post lezen en gaan aannemen van: "gisteren kan helemaal niet want ongespostte posts verdwijnen als je je computer uitzet!1!1! waar is de pek met veren!!11
" maar mijn pc heeft de hele nacht aangestaan en mn browser open want de bank waar ik op sliep staat in de woonkamer Het lijkt een vreemde therapie ja, maar ik heb het gehad en ben er blij mee dat het zo goed werkt. Heb jaren met dingen rondgelopen die ik niet verwerkt kreeg, en EMDR helpt bij het verwerkingsproces. Ik zou het je aanraden dus, het kan je zoveel rust in je hoofd opleveren. (en het trauma kan ik me heel goed voorstellen, ik moet er niet aan denken....)quote:
De eerste poging om zonder medicijnen te slapen is mislukt ... nu toch maar ingenomen. Het is niet zo dat ik verwachtte dat ik slecht zou gaan slapen of zo, ik dacht er niet eens aan totdat het me opviel dat ik niet kon slapen. Maar blijkbaar werkt de medicatie wel goed voor het inslapen. Toch morgen maar weer zonder proberen. Want ik ben aangekomen en dat zou best door de olanzapine kunnen komen (niet dat ik heel gezond eet, maar dat deed ik nooit en ik ben al jaren stabiel). En ik kan ook niet zeggen dat ik er geweldig op slaap.
Ik had net ook weer nare herinneringen van het ziekenhuis. Daar heb ik veel last van. Dat heb ik gister ook gezegd tegen de psycholoog en die stelde EMDR voor. Ik zie het niet echt zitten want ik vind het maar een rare therapie maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen als het de komende week niet veel minder wordt. Want het is 6 weken geleden of zo en nog steeds word ik angstig als ik eraan terug denk, ik voel me dan naar en dan gaat mijn hart tekeer.SPOILER(ik lag daar een nacht vastgebonden voordat ik werd opgenomen + andere dingen)
Ja zweverig vind ik het ook een beetje. Ik ga wel aangeven dat ik het maar vreemd vind maar dat ik het wel wil proberen.quote:
[..]
Even lkort verhaaltje:Ten 1e over die EMDR. Ik had er al wat over op youtube gezien en gelezen en het klinkt voor mij erg vaag en zweverig en weet ik was (je weet denk ik wel wat ik bedoel).SPOILERIk was van plan om donderdagavond wat in te nemen zowat ik vrijdag fity was, maar toen ook compleet niet in me opgekomen waardoor ik (ik ging half 2 naar bed ofzo) om 5 uur in de ochtend alweer beneden zat (inslapen tandtntpoetsen enzo kost ook tijd) mat 3 uur sliep. Merkte ik gistermiddag verder weinig van gelukkig maar toch, dus gisteravond 1 1/2 dosis ingenomen en half 11 gaan slapen en ben net op. Wel nog erg duf en mn rug doet pijn (die bank is denk toch te zacht om goped op te slapen voor mij) maar man, wat een nacht
Zo, einde egopostje
Maar....punt is dat het al duidenden keren hiervoor voor anderen heeft gewerkt, dus dan zal er ergens wel een soort van logica in zitten, al zie ikzelf die logica niet echt.
Dus wat mij betreft:
[..]
ik zou zeggen gewoon gelijk mee beginnen. Ik ben het met je eens dat het weird klinkt, maar als het duizenden mensen blijkbaar al geholpen heeft, dan zal het ergens toch wel een soort van effect hebben dus en ik wist dat je nare herinneringen erbij had gekregen. Waarom nog een week langer daqarmee rondlopen? Gewoon de eerstvolgende gelegenheid zeggen dat je er (ondanks jouw dinges (gevoel van dat je zelf twijfels hebt over de werkzaamheid van emdr, het woord schiet me niet te binnen
Dat is tenminste wat ik zou doen.
Ik edit deze post nog wel want volgens mij gaat typen moeilijen nog
Edit:SPOILERJa, dat van dat je die hele nacht lag vastgebonden had je me al eens verteld, maar je deed er toen ook een beetje "lacherig" over (en ik begrijp best dat dat meer een houding was en dat je er niet mee "stoere praatjes" wou doen ofzo (stoere praatjes is niet jouw dign)) maar begreep dat dat ook meer was omdat er voor jou op dat moment zo ontzettend veel tegelijk aan de hand was, veeeel te veel om te verwerken en een plet te geven. Voor jou was het als een semi-grappige ervaring vertellen jouw manier om het toch kwijt te kunnen aan iemand en dat je het op dat moment even snel kon "wegparkeren voor later" (please correct me if I'm wrong).
Ik zei het al eerder, jij bent echt door een hellhole gegaan in die tijd, dus achteraf ook niet heel gek dat het je een knauw heeft gegeven.
Edit tussendoor: Je vertelde het nieyt alleen als semi-grappig, maar vertelde het ook meer vanuit de 3e persoon ofzo, dus wel dat jij het was en alle details, maar meer "mechanisch" (dus wel alle details, maar zo goed als zonder emoties) einde-edit
Maar die knauw die zit er nu eenmaal en wat iik dan doe ik constateren dat dat nou eenmaal zo is, kijken naar de oplossingen (in dit geval zou EMDR angeraden zijn dus) en daar gewoon gelijk werk van maken (desnoods zeg je dat je je reserveringen hebt over de werkzaamheid daarvan, gewoon aangeven maar voor de rest niet proberen je te concentreren op je wantrouwen wat de werking van EMDR betreft, liever probeer je je tijdens zo'n sessie te concentreren op wat de EMDR-therapeut tegen je zegt. Gewoon hersenloos "de bevelen opvolgen" zeg maar
Want who cares of het zweverig is, zolang het maar werlt!
Lacherig doe ik wel vaker als ik iets vertel dat eigenlijk heel serieus voor me is, dat komt door de zenuwen, is mijn copingstijl of zo, ik vind het heel stom want het is helemaal niet grappig
Mijn hoofd was het enige dat niet vast zatquote:Edit2:
Ik moest lachen om jouw post
[..]SPOILERKreeg dit beeld in mn hoofd:
"Hoofd omhoog kuo!!!!" terwijl ze daar compleet vastgebonden lag
Dat is fijn om te lezen. Thanks.quote:
[..]
Het lijkt een vreemde therapie ja, maar ik heb het gehad en ben er blij mee dat het zo goed werkt. Heb jaren met dingen rondgelopen die ik niet verwerkt kreeg, en EMDR helpt bij het verwerkingsproces. Ik zou het je aanraden dus, het kan je zoveel rust in je hoofd opleveren. (en het trauma kan ik me heel goed voorstellen, ik moet er niet aan denken....)
Heb je al informatie gezocht? Het lijkt op het nabootsen van de REM slaap, daar verwerk je blijkbaar dingen. Ik vind het dan al minder vaagquote:
Vind het zelf ook nog steeds erg zweverig (en merkwaardig ook, omdat de theorie zo uhm...weird is).quote:
[..]
Ja zweverig vind ik het ook een beetje. Ik ga wel aangeven dat ik het maar vreemd vind maar dat ik het wel wil proberen.
Denk dat het absoluut geen kwaad kan dat aan te geven (integendeel!!!) want je zal ongetwijfeld niet de 1e zijn die kwa logica daar twijfels over heeft. Dus gewoon aangeven aan die persoon die die therapie bij jou gaat uitvoeren!!!, zij hebben vast wel al ervaring daarmee en weten wat dat betreft denk ik een beter antwoord dan ikzelf.
Het is niet stom. Integendeel. Je hebt jezelf "een" copingstijl aangeleerd die al 1 stap beter is dan alles wqt jouw zelfhaat alleen maar verder zou bevestigen.quote:Lacherig doe ik wel vaker als ik iets vertel dat eigenlijk heel serieus voor me is, dat komt door de zenuwen, is mijn copingstijl of zo, ik vind het heel stom want het is helemaal niet grappig
Maar het kan (ik spreek uit eigen ervaring hier) verkeerd begrepen worden, ik snap best dat je min of meer met je rug tegen de muur staat en dat deze copingstyle verkeerd begrepen kan worden.
Zelf vind ik het wel positief dat je ondanks alles toch probeert om je eigen negatieve ervaringen te relativeren (mede zodat het in meer hapbaardere brokken voor jou verdeeld kan worden).
Oftewel...gewoon je twijfels bij die EMDR-behandelaar uitspreken, je zal vast niet de 1e zijn die er zo over denkt
Wat naar dat je zo slecht slaapt zonder medicatie. Wil je zelf afbouwen of word dit gestimuleerd door je behandelaren?quote:
De eerste poging om zonder medicijnen te slapen is mislukt ... nu toch maar ingenomen. Het is niet zo dat ik verwachtte dat ik slecht zou gaan slapen of zo, ik dacht er niet eens aan totdat het me opviel dat ik niet kon slapen. Maar blijkbaar werkt de medicatie wel goed voor het inslapen. Toch morgen maar weer zonder proberen. Want ik ben aangekomen en dat zou best door de olanzapine kunnen komen (niet dat ik heel gezond eet, maar dat deed ik nooit en ik ben al jaren stabiel). En ik kan ook niet zeggen dat ik er geweldig op slaap.
En aankomen is geen ramp als de medicatie werkt he... jouw psychische gezondheid is net wat belangrijker lijkt me. Zeker omdat je daarin het al zo moeilijk hebt. Ik hoop dat je binnenkort beter gaat slapen, want slapen is behoorlijk helend
Traumaverwerking gebeurt door middel van exposure. Door de blootstelling aan de pijnlijke herinnering wordt de emotie steeds minder heftig totdat deze neutraal is. Bij EMDR gaat die exposere intensiever, waardoor het ook heel erg veel sneller werkt. Wat je normaal in maanden tijd doet, kan dan in enkele sessies. Dit komt doordat je beide hersenhelften aan het werk zet (door de stimuli en de herinnering te combineren. Het is een wetenschappelijk goed onderbouwde methodiek en het werkt echt goed. Wanneer het je echter niet lukt om goed tot de herinnering te komen, omdat deze te pijnlijk is, moet je dit wel aangeven. Je moet je concentreren op de herinnering en de emotie. Mocht dit niet lukken, zijn er andere vormen van EMDR die je kunnen leren stil te staan bij de gebeurtenis, zodat je deze snelle verwerking kunt toepassen.quote:Ik had net ook weer nare herinneringen van het ziekenhuis. Daar heb ik veel last van. Dat heb ik gister ook gezegd tegen de psycholoog en die stelde EMDR voor. Ik zie het niet echt zitten want ik vind het maar een rare therapie maar ik denk dat ik het toch maar ga proberen als het de komende week niet veel minder wordt. Want het is 6 weken geleden of zo en nog steeds word ik angstig als ik eraan terug denk, ik voel me dan naar en dan gaat mijn hart tekeer.SPOILER(ik lag daar een nacht vastgebonden voordat ik werd opgenomen + andere dingen)
Veel sterkte, het is ook een heel nare en heftige gebeurtenis
Naja... ze werkt op de afdeling traumaquote:
[..]
Ik kan me goed voorstellen dat je je schaamt, maar vergeet niet dat het waarschijnlijk niet vreemd is voor die spv (anders zou ze het niet herkennen).
Wat de crisisdienst betreft, je had het al eerder over slechte ervaringen daarmee, wat vervelend. Ik vind het ook een stomme opmerking.
dus waarschijnlijk wel ja. Alleen het is niet leuk als je iemand nog maar drie keer eerder hebt gezien. Ik bereid me er vast op voor dat het volgende week weer gebeurt. Het zij zo en het is op dit moment eenmaal nodig.En over de crisisdienst ga ik een klacht indienen. Maandag ga ik een klachtenformulier vragen bij de balie, want dit kan gewoon echt niet. "hoi ik ben suďcidaal" "acht... ga stappen meid"... niet normaal gewoon...
Ik hoor zelf vaker wel dan niet belachelijke dingen over de feedback van de crisisdienst (al jaaarenlang) en dacht in 1e instantie ook dat "ze misschien wel een beetje overdreven", maar als jij zoiets zegt, dan begin ik toch net even wat harder te twijfelen...quote:
[..]
Naja... ze werkt op de afdeling trauma
En over de crisisdienst ga ik een klacht indienen. Maandag ga ik een klachtenformulier vragen bij de balie, want dit kan gewoon echt niet. "hoi ik ben suďcidaal" "acht... ga stappen meid"... niet normaal gewoon...
Meer dan eens ben ik echt heel erg goed geholpen hoor, alleen er werken ook een paar hele slechte. Eerst hadden ze iemand die echt heel erg slecht en onverstaanbaar Nederlands sprak (ik heb ook contact met anderen die op dezefde plek behandeld worden en die weten dan ook gelijk over wie je het hebt als je hem of zijn reacties beschrijft) en de meest stomme opmerkingen maakt. Die heeft bijv. wel eens tegen me gezegd "wat raar dat je jezelf wilt snijden, dat is toch niet handig" met als toppunt, toen hij me in een dieptepunt vroeg hoe ik suďcide wilde plegen "o... maar dat is niet echt een goede manier om dat te doen" waarna hij wilde uitleggen waarom die methode niet werkte (godzijdank was ik toen niet alleen en heeft een vriendin de telefoon van me afgepakt en geregeld dat er een psychiater naar ons toe kwam, waarna ik werd opgenomen). Al heeft deze man me drie(?) maanden geleden verrassend goed geholpen.quote:
[..]
Ik hoor zelf vaker wel dan niet belachelijke dingen over de feedback van de crisisdienst (al jaaarenlang) en dacht in 1e instantie ook dat "ze misschien wel een beetje overdreven", maar als jij zoiets zegt, dan begin ik toch net even wat harder te twijfelen...
En deze is nieuw geloof ik, al had ik al over haar gehoord, gigantische rokers stem en wil iedereen aan de alcohol hebben. O... ja en ze zei "Oh... ik heb wel eens gehoord dat eetstoornissen lastig zijn, maar je kunt toch gewoon gaan eten. Het is zo vies om je vingers in de keel te steken". Echt wat ik nodig had vanavond.
Maar goed... ik heb in totaal vijf keer er heen gebeld en twee keer een slecht gesprek gehad. Het valt dus wel mee
Ze kunnen gewoon niet goed omgaan met echte crisisssen. Beetje jammer dat de AM hierdoor wel mis was gegaan, terwijl ik belde om niet te braken en niet te AM'en. Het eten is erin gebleven, maar dat ging mis. En eigenlijk zou ik vandaag ook moeten bellen, het eten lukt niet en de afspraak was dat ik dan zou bellen, maar ik heb echt niet de energie voor een rare trien. Morgen eet ik gelukkig met anderen, dan moet het wel weer goed komen en vandaag houdt vanzelf op ik ben wel terug gegaan een paar dagen later maar iehieks wat zuigt dat.Zulke momenten zijn zo naarquote:
Vandaag is alweer bijna voorbij. Ik weet hoe naar het kan zijn met herbelevingen in het openbaar. Ik had het van de week bij mijn vrijwilligersgebeuren waar volgens mij niemand echt wist wat er was
ik vind het echt heel knal van je dat je dan wel terug gaat! Echt heel erg sterk van je!Wanneer ik ga wandelen gebeurt het me standaard eigenlijk, alleen dan vind ik het redelijk te doen, omdat ik weet dat me hoofd me verder met rust gaat laten die dag. Dus start ik bijna elke dag met een loopje
SPOILER[quote]
-knip-
Iemand hier ervaring mee?[/quote]
Zit trouwens in een quote daar ik dit bericht wellicht weer wil wissen
[ Bericht 76% gewijzigd door magnetronkoffie op 10-08-2015 12:35:55 ]
Mijn visie ken je alquote:
Even een ego-postjeSPOILER[..]
Zit trouwens in een quote daar ik dit bericht wellicht weer wil wissen
Misschien wil ze het toch terug geven nu?quote:
Even een ego-postjeSPOILER[..]
Zit trouwens in een quote daar ik dit bericht wellicht weer wil wissen
Als ik jou was zou ik van te voren wel verzinnen waar je grenzen liggen voor verder contact
Klopt! En bedankt!quote:
Zat ook wat privé-info bij dus gezamelijk ervoor gekozen het buiten fok te laten (privacy dit dat enzo)
Misschien. Ik merk het later vanzelf wel, maar voor mijn gevoel gaat dat verder niet veel uitmaken.quote:
[..]
Misschien wil ze het toch terug geven nu?
Verder vind ik dat geld nu allang al niet meer belangrijk (had dat hoofdstuk al afgesloten), het gaat mij meer om wat ik nou moet met een familielid dat zo weinig respect voor mij lijkt op te willen brengen.
Dat heb ik ook gedaan idd, ik hield het puur zakelijk.quote:
even iets terug sturen met antwoord op haar vraag en verder het van haar laten afhangen?
Als ik jou was zou ik van te voren wel verzinnen waar je grenzen liggen voor verder contact
Blijkbaar komt de familie binnenkort samen (ik heb expliciet gevraagd of zij daarbij gaat zijn), ik zie dan wel hoe het loopt. Het is gewoon raar dat ik dat berichtje kreeg, als ik nooit meer wat had gehoord, dan had dat meer geweest volgens de patronen die ik had verwacht.
Nogmaals, dank allen
------------------
Ego: was net bij de diëtist en ik weet dat ze gespecialiseerd is in mensen met allerlei eetproblemen en eetstoornissen, alleen dat ze zulk rake opmerking kon maken... Poeh. Het kwam erop meer dat ik vertelde het lastig te vinden altijd na twee/drie happen misselijk te worden en dan nog heel veel moeten eten, terwijl mijn lijf No thnx zegt. Natuurlijk, het is psychosomatisch. Alleen zij wist even in een minimaal aantal zinnen eten/trauma/zelfbeeld te koppelen... Onder het motto, dat kwam binnen. Ben een beetje van mijn apropos.
Voordeel, lunchen ging ineens een stuk gemakkelijker nadat dit besproken is. Ik ga verdorie toch niet toegeven aan zwak psychosomatisch gedrag lijkt me
Er komt nu zeer snel een tweedaags PMT/EMDR/eetgroepregime om in een klap al deze dingen los van elkaar te koppelen, waarna we weer verder gaan met schema. Als ik heel eerlijk ben, ben ik best bang en nerveus nu
[ Bericht 31% gewijzigd door zomertje op 12-08-2015 10:02:03 ]
*knuffel*quote:
Mn stemming is niet zo best sinds gisteren, ik vermoed de maandelijkse PMS wiebelstemming :/ Meh! Het ging echt al een dag of 5 echt goed, ik hoop maar dat dit weer snel voorbij is.
Wat vervelend dat je je minder voelt, maar je hebt vijf goede dagen gehad! Daar mag je trots op zijn, zeker omdat je nu best moeilijke tijden hebt. En als het maandelijks is, moet het in theorie ook weer snel overgaan. Sterkte
Deze post begrijp ik niet?quote:
Mbt respect voor jou: het lijkt me vooral een kwestie van te druk met zichzelf. Want zo zijn mensen.
.Hmm. Beetje HVVJN-type post.
. Ik zit aan de medicatie en ben er blij mee, het helpt me goed. En ohja, ik ben 45.Koffie zei iets over dat familieleden, oa zijn zus, niet voldoende respect voor hem opbrengen.quote:
Met mijn post bedoelde ik te zeggen dat het misschien los staat van respect maar dat zijn zus vooral druk is met zichzelf. Dus het is een focus op haarzelf em niet een negatieve focus op koffie.
Haaj zomie!! WBquote:
Ik meld me ook hier. Heb al eerder gepost onder een andere naam (nee, niet raden hier plz, doe maar via dm) Heb een paniekstoornis en een persoonlijkheidsstoornis. Depressief zijn kan ik ook best goed
Thanksquote:
O, had nieteens door dat je post over mij ging, vandaar dat ik er niet op gereageerd had. (tip: beter quote je diegene over wie je post gaat, voorkomt dit soort misverstanden in de toekomstquote:
[..]
Koffie zei iets over dat familieleden, oa zijn zus, niet voldoende respect voor hem opbrengen.
Met mijn post bedoelde ik te zeggen dat het misschien los staat van respect maar dat zijn zus vooral druk is met zichzelf. Dus het is een focus op haarzelf em niet een negatieve focus op koffie.
)Even iets rechtzetten: nee, het is echt specifiek alleen mn zusje, niet de andere familieleden.
Wat dat focus-gedeelte betreft ook even iets rechtzetten: klopt dat ze de focus op haarzelf heeft, maar er is geen negatieve focus op mij, het probleem was dat die focus op mij simpelweg totaal ontbrak (zelfs na herhaaldelijke contactpogingen van mij en verbroken beloftes van haar kant).
Trouwens gelijk even een korte update wat dit onderwerp betreft:
SPOILERHeb viavia begrepen dat ze tegen dingen aan het aanlopen is, tot zover versterkt dat mijn vermoeden dat de kans groot is dat ze mij binnenkort om hulp of steun zal gaan vragen.
Heyquote:
Ik meld me ook hier. Heb al eerder gepost onder een andere naam (nee, niet raden hier plz, doe maar via dm) Heb een paniekstoornis en een persoonlijkheidsstoornis. Depressief zijn kan ik ook best goed
Wat goed van je! Dat gaat vast helemaal prima verlopen. Ik hoop dat je wat aan die pesoon gaat hebbenquote:
Oh mčn, overmorgen heb ik een intake bij 'mijn' nieuwe psycholoog. Ik word al nerveus als ik er aan denk
Gewoon met een leeg hoofd heengaanquote:
Oh mčn, overmorgen heb ik een intake bij 'mijn' nieuwe psycholoog. Ik word al nerveus als ik er aan denk
Die spanning is normaal (als je langer in dat circuit rondhangt, gaat het wel wennen trouwens)
Ik heb morgen al een afspraak dus ik ga dat nooit reddenquote:
Is er iemand hier die morgen mij wil spelen bij EMDR?
Weet trouwens niet of je veel aan me gaat hebben, ik ben niet bepaald een goeie acteur
Ehm wut?quote:
Is er iemand hier die morgen mij wil spelen bij EMDR?
Maar goed... Dat is gelukkig maar 2 van de 24 uur
Thanks!quote:
[..]
Wat goed van je! Dat gaat vast helemaal prima verlopen. Ik hoop dat je wat aan die pesoon gaat hebben
Ik zal jullie op de hoogte houden!Ja, weet ik ook wel. Het is ook niet alsof het nieuw voor me is, en juist daarom vind ik die spanning nog steeds vreemd. Oh well, achteraf zal het vast reuze meevallen en nergens voor nodig zijn geweest, zoals meestalquote:
[..]
Gewoon met een leeg hoofd heengaan
Die spanning is normaal (als je langer in dat circuit rondhangt, gaat het wel wennen trouwens)
Heb je enig idee waar je zenuwen vandaan zouden kunnen komen?quote:
[..]
Thanks!
[..]
Ja, weet ik ook wel. Het is ook niet alsof het nieuw voor me is, en juist daarom vind ik die spanning nog steeds vreemd. Oh well, achteraf zal het vast reuze meevallen en nergens voor nodig zijn geweest, zoals meestal
Nee, helaas voor jou. Het is zwaar maar nuttig voor jequote:
Is er iemand hier die morgen mij wil spelen bij EMDR?
I know, maar moest eventjes klagenquote:
[..]
Nee, helaas voor jou. Het is zwaar maar nuttig voor je
Hahahahah, gelukkig ben ik gezegend met een heel grote en goede vriendengroepquote:
Ik snap nu pas dat CotS bedoelde dat ze niet wilde gaan en een plaatsvervanger zocht. Ik dacht dat ze letterlijk als onderdeel van de therapie iemand zocht die in een rollenspel haar wilde spelen
-------------------------
Even heel gęnant,durf het echt nergens anders kwijt dan hier. Ik mis het ondergewicht zo. Ineens moet ik dingen uitleggen en emoties tonen. Mensen dachten toen dat ik het zwaar had en ziek was. Nu is het heel wat meer zwaarder en ik moet dat ineens gaan zeggen. Het is zo moeilijk
(en nog enger is dat er nu ook met me geflirt wordt. Dat wil ik niet. Daar ben ik doodsbang voor)
(en nee, ik ga niet weer afvallen, ik probeer echt op gewicht te blijven. Alleen het is een stuk moeilijker zo)
Volhouden hoor, mij lijkt t wel erg moeilijk.quote:
[..]
I know, maar moest eventjes klagen
[..]
Hahahahah, gelukkig ben ik gezegend met een heel grote en goede vriendengroep
-------------------------
Even heel gęnant,durf het echt nergens anders kwijt dan hier. Ik mis het ondergewicht zo. Ineens moet ik dingen uitleggen en emoties tonen. Mensen dachten toen dat ik het zwaar had en ziek was. Nu is het heel wat meer zwaarder en ik moet dat ineens gaan zeggen. Het is zo moeilijk
(en nog enger is dat er nu ook met me geflirt wordt. Dat wil ik niet. Daar ben ik doodsbang voor)
(en nee, ik ga niet weer afvallen, ik probeer echt op gewicht te blijven. Alleen het is een stuk moeilijker zo)
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
Zelf merk ik dat het steeds strakker wordt, maar merk wel dat de hulpverleners wel willen, maar ze steeds minder bewegingsvrijheid krijgen. Soms is het gewoon goodwill van hun kant, maar dan moeten ze wel voor jou zeg maar een uitzondering maken.quote:
Wat merken jullie van 'de zorg in eigen kring oplossen' plannen?
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
Ik krijg gewoonlijk wel telefoonnummers, omdat ze nu wel weten dat ik vrijwel nooit zal bellen (dus niet om elk wissewasje, mn laatste spv heb ik minder vaak geleld dan het aantal jaar dat ik haar als spv had).
Jij hebt geen behoefte aan af en toe even praten? Of doe je dat dan liever hier?quote:
[..]
Zelf merk ik dat het steeds strakker wordt, maar merk wel dat de hulpverleners wel willen, maar ze steeds minder bewegingsvrijheid krijgen. Soms is het gewoon goodwill van hun kant, maar dan moeten ze wel voor jou zeg maar een uitzondering maken.
Ik krijg gewoonlijk wel telefoonnummers, omdat ze nu wel weten dat ik vrijwel nooit zal bellen (dus niet om elk wissewasje, mn laatste spv heb ik minder vaak geleld dan het aantal jaar dat ik haar als spv had).
Jawel, maar ik bewaar het zeg maar voor de afspraken zelf (of dat deed ik altijd in het begin).quote:
[..]
Jij hebt geen behoefte aan af en toe even praten? Of doe je dat dan liever hier?
Verder doe ik idd een deel hier (of elders op fok), of in mn eigen sociale kring of desnoods in mn dagboek
Om heel eerlijk te zijn merk ik daar niks vanquote:
Wat merken jullie van 'de zorg in eigen kring oplossen' plannen?
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
en daar voel ik me best schuldig over. Tenminste, crisisdienst en thuishulp staan tot mijn beschikking wanneer nodig (gebruik het amper). Wel is er een mailbehandeling waar ik meer gebruik van maak. Dus dat ik via Internet geholpen word. Ook wordt er aangemoedigd om naar Ixta Noa te gaanMisschien heeft dit te maken met dat ik niet geholpen word op een depressie of angst afdeling?
Nee, dat is nou juist het stomme!quote:
[..]
Heb je enig idee waar je zenuwen vandaan zouden kunnen komen?
Het is nou ook weer niet zo erg dat ik het toe zou kunnen schrijven aan mijn paniekstoornis. Het is wel een beetje aangeboren denk ik, dat ik soms van een mug een olifant kan maken TL:DRquote:Ik heb hier nog niet eerder gepost, maar het is daar nu (helaas) tijd voor.
Ik ben 28, heb een verantwoordelijke baan, woon sinds anderhalf jaar samen met mijn vriendin.
Alles ging hartstikke goed. Samen een leuk appartementje gehuurd, 2 gerbils, een kat, leuk knus hok waar we prima samenwonen. Op werk ging alles ook prima.
Toch begon ik (een maand of 6 geleden) het gevoel te krijgen dat ik op eierschalen liep. Iets zat niet echt lekker en ik kon de vinger er niet op leggen.
Dat sudderde door, ik ben iemand die niet snel opgeeft of aan de bel trekt, het was in mijn optiek gewoon even een periode, en dat zou wel weer goed komen. Boy, was I wrong!
3 maanden geleden (in mijn zomervakantie) een paar dagen weg geweest met oud klasgenoten. Hartstikke gezellig, center parcs, huisje gehuurd, veel bier natuurlijk, maar vooral hartstikke gezellig. Bij thuiskomst Koningsdag gevierd en één groot feest, maar vooral heel veel drukte. Niet alleen overal mensen, maar ook doorgaan, weinig slaap, veel bier en vooral veel prikkels.
2 dagen later ging het helemaal mis. Ik zat op de fiets en mijn schoen ging kapot omdat die tegen de boodschappentas aan het stuur schuurde. Ik baalde als een stekker, maar er gebeurde iets dat ik nog nooit had mee gemaakt. Ik voelde ineens alle energie uit mijn lichaam vloeien, en ik zakte door de hoeven en kreeg een enorme jankbui. Ik moest mezelf echt in het gras neerleggen omdat ik compleet in de war was en niet meer op de benen kon staan. Dit was na een kwartiertje weer voorbij, maar daarna enorm veel spanning naderhand en trillende handen. Dit heeft een half uurtje geduurd.
Bij thuiskomst gelijk op bed gaan liggen en mijn vriendin verteld wat er was gebeurd. Ik ben daarna in slaap gevallen maar sliep beroerd. Veel wakker, veel woelen, malen en gedachtes van links naar rechts.
De volgende dag direct aangeklopt bij de huisarts en kon mij nou niet precies zeggen wat het was, maar verwees me wel door naar GGZ hulpverlening. Ik heb me direct aangemeld, alleen er waren wachtlijsten van 4-5 weken. Ik heb direct mijn baas gebeld dat ik niet weet wat ik moest doen en dat ik het niet aandurfde om aan het werk te gaan.
Gelukkig kon nog dezelfde dag op audiëntie komen bij de bedrijfsarts, en die had een kort lijntje met psychische hulp, waar ik sneller terecht kon.
Daar kwam eigenlijk vrij snel de diagnose Paniekstoornis met paniekaanvallen.
Ergens klote om te horen, anderzijds was ik wel opgelucht dat er in ieder geval iets op tafel lag waarbij er een niet alleen symptomen waren, maar ook een diagnose. Dus dan konden we gericht aan de slag om er weer bovenop te komen.
Ik had een lijst gemaakt met dingen wat ik verbeterpunten voor mijzelf vond, en waar ik - in mijn ogen - als eerste mee aan de slag moest. De psycholoog was enthousiast, ik ook, en ik begon zowaar weer een beetje te lachen en ik zag het als een rock-bottom, om vanuit onderaan weer de stap omhoog te maken en dingen op te lossen, once and for all. Maar, rock-bottom was bereikt. Boy, was I wrong again!
Dit ging allemaal goed. 6 weken lang gesprekken gehad, en ik ging elke dag naar mijn werk voor vervangende werkzaamheden. Ik kon mijn eigen werk doen, met begeleiding. Wanneer het even te veel werd, zou ik zo weg kunnen lopen om een paniekaanval te voorkomen.
Veel informatie gekregen over hoe ik om moest gaan met bepaalde gedachtes, en hoe ik ze moest voorkomen. Ging echt goed. Na 7 weken (5 sessies) weer aangegeven op werk dat ik me steeds beter voelde en al een week of 3 geen aanval meer had gehad. Ik was apetrots en ik zette elke dag stappen en voelde me goed.
Ik, teammanager en bedrijfsarts beslisten dat ik weer klaar was voor werk en ik had er donders veel zin in.
Afgelopen dagen was ik vrij. Het was lekker weer, lekker op het balkon gezeten, wederom meer bier gedronken dan de bedoeling was (ik ben sowieso een stevige drinker, helaas). 's nachts nog naar een collega gegaan die uit de nachtdienst kwam, en daar nog een paar afzakkers gehad.
Bij thuiskomst gistervannacht sloegen de stoppen compleet door. Ik lag in bed en had suďcidale gedachtes, ik was nergens goed voor, de hele wereld heeft zijn zaakjes voor elkaar en ik heb moeite om mijn eigen rekeningen te betalen, geen rijbewijs, altijd puinhoop in huis etc etc. Ik had geen zin meer in al die bull-shit. Ik had geen zin meer om te lijden. Dus ik zei tegen mijn vriendin (die gelukkig doorhad dat dit geen zuivere koffie was) dat ik mezelf 3 weken de tijd zou geven om alles op orde te krijgen. Als me dat niet zou lukken, dan was het wel afgelopen. Dan zou ik een manier vinden om mezelf humaan, snel en zonder rotzooi van kant te maken (niet voor de trein, dat zou zo'n rommel geven).
Vriendin heeft met mijn toestemming 's ochtends mijn psycholoog gebeld en gezegd dat ik een enorme terugval heb gehad, maar dus ook suďcidale gedachtes had. (Ooit wel een keer uit frustratie/boosheid gezegd van: Nou, ik schiet mezelf wel dood als het zo'n puinhoop blijft. Ik wil het niet bagataliseren maar dat was gewoon stom gemompel/gebrom omdat ik het niet overzag.) Gisternacht was het dus wel erger, dat ik zelfs al nadacht over de manier waarop.
De drank heeft de boel zeker versterkt, en is ook een deel van het probleem. Ik drink gewoon teveel. Ik ben me hiervan bewust, maar vind het lastig om daar wat aan te doen. Maar ik ben als ik probeer reëel te zijn, een probleemdrinker/probleemgeval.
Afijn, vriendin heeft gebeld naar psycholoog en ik kon een paar uur later terecht. Zij is mee gegaan en er ging een beerput aan emoties open, wat ik niet van mijzelf ben gewend. De psycholoog vroeg uiteraard hoe hevig de suďcidale gedachtes waren, en ik vond het lastig daar antwoord op te geven. Ja ik had ze, en ja, ik dacht na over de manier waarop, maar ik heb absoluut niet de intentie om het te doen. Ik ben er te schijterig voor, ik heb teveel mooie dingen om me heen om zomaar uit het leven te stappen en ik wil niemand verdriet doen.
Nu wordt ik zometeen bij een andere psycholoog (volgens mij met psychiater) erbij verwacht en wordt er gekeken naar een beter passende behandeling. 1x in de anderhalve week is te weinig, en men sprak gisteren zelfs van een eventuele (tijdelijke) opname.
Ik vind het allemaal donders eng/spannend en zit er natuurlijk niet op te wachten, maar ik wil het nu goed doen zonder weer in te storten want ik ging werkelijk door een hel qua gedachtes, gevoel en paniek gisternacht. Ik wil met de goede begeleiding zelf de problemen oplossen, bij de basis en op een goed punt terecht komen dat ik vrij ben van paniekaanvallen, lekker in mijn vel zit en weer kan genieten van het leven.
Al een paar maanden diagnose paniekstoornis met paniekaanvallen, ging een tijdje heel goed, paar goede gesprekken gehad met psycholoog.
Gisternacht enorme terugval gehad, depressieve en suďcidale gedachtes en allicht opname/dagbesteding of andere vorm van (intensere) vorm van therapie.
Sorry voor de muur van tekst, wilde het even kwijt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2015 06:47:56 ]
Even wat punten aanhalen.
Toen je vertelde over de gebeurtenis van die schoen (ergens in begin) moest ik meteen aan overspannenheid of burnout denken (omdat er iets gebeurde waarover je moest nadenken (je kreeg er een onverwachte en onwelkome gebeurtenis bij)). Dat zou ook je vermoeidheidsklachten kunnen verklaren.
Ik moest ook daaraan denken omdat ik de "indruk" heb dat jij iemand bent die doordoordoordoordoorgaat totdat ie erbij neervalt. Klopt dat? Zo niet, gaarne melden
Alcohol (vooral redelijke hoeveelheiden en vooral als je dat wekenlang elke dag drinkt) kunnen depressieve gevoelens in de hand werken.
Probeer om de dag -niks- te drinken (niet meteen stoppen, dat heb ik ook gedaan en dat werd 1 groot psychisch drama) en meld dit aan je hulpverlener.
En volgens mij heb je sowieso een hele toffe vriendin(/vrouw?
), daar heb je heel veel mazzel mee gehad Maar bedenk je ook dat ook haar accu in de toekomst leeg zal raken (dit is meer voor de volledigheid dat ik het meld).
En bedenk je dit: Blijkbaar heeft het maanden geduurd tot je hierin kwam, het zal ook maanden duren totdat alles weer goed op de rails zit dus heb geduld en gun jezelf niet te weinig
Ik lees je post effe nog een keer, misschien heb ik wat gemist, momentje
Edit: Ik quote toch even een stukje:
Serieus (en ook niet afzeikerig bedoeld), dit is niet het geval, je vergelijkt jezelf met mensen die blijkbaar alles sowieso op de rails hebben (collega's bijvoorbeeld).quote:de hele wereld heeft zijn zaakjes voor elkaar en ik heb moeite om mijn eigen rekeningen te betalen, geen rijbewijs,
Ik ben jaaaren geleden gestopt met mezelf vergelijken met de mensen om me heen omdat het volstrekt zinloos is. Ik liep zoveel achter dat ik me erdoor alleen maar slechter ging voelen, tot nog minder in staat was en op die manier mezelf nog meer weerhield om mn leven weer op de rails te krijgen.
Bedenk je dat iedereen alles in zijn/haar eigen tempo doet en houd je aan je eigen ritme en je eigen tempo. Dat tempo moet -jij- bepalen en niemand anders.
En waarom? Omdat op jouw ideale tempo jij optimaal zult zijn (en optimaal zult presteren).
Bepaal je eigen tempo.
[ Bericht 22% gewijzigd door magnetronkoffie op 14-08-2015 07:09:24 ]
Dit zou een goeie vraag kunnen zijn aan je psycholoog bij het 1e gesprek, dan is ook meteen het spreekwoordelijke ijs gebroken zeg maarquote:
[..]
Nee, dat is nou juist het stomme!
Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Yep, herkenbaar. Ik verplicht mezelf in drukke tijden 1 a 2 keer in de week een rustdag in te lassen omdat ik anders makkelijk mezelf voorbijloop (gewoon een dagje lanterfanteren, hooguit boodschappen halen, beetje pc'en, misschien wassie draaien, zo dusquote:
Ik ben wel van het doordoordoorgaan, maar trek wel altijd een grens. Soms ga ik er wel over heen en dan boet ik daar ook voor.
).Cola zou ik ook niet doen trouwens ivm caffeďnequote:Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
En beter niet cold-turkey stoppen met de drank, beter doe je om de dag. Probeer wel een alternatief te bedenken voor als je rusteloos wordt (want ik neem aan dat dat is waarom je drinkt? )
Beter, je pakt zo te horen goed aanquote:Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Is goed, had trouwens mn 1e reactie nog geeditquote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
Drank versterkt ja, klopt. Maar dat wil zeggen dat de emoties er dus wel zijn.quote:
Ik ben wel van het doordoordoorgaan, maar trek wel altijd een grens. Soms ga ik er wel over heen en dan boet ik daar ook voor.
Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Ik heb hetzelfde mogen ervaren en dacht ook dat t wel 'ff' zo voorbij zou zijn. Nou, heb nog steeds klachten en ben al 4 jaar verder. Neem het serieus en ga aan de slag, en gun jezelf de tijd.
Veel sterkte!quote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
quote:
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Het was trouwens gegeneraliseerde angststoornis (met paniekaanvallen), paniekstoornis is weer net iets anders. Trots op jou en kusjes
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Herkenbaar... ik hoop voor je dat het morgen gewoon weer beter gaat. Weet je zeker dat er echt niks dwars zit? Weinig slaap, teveel prikkels, tijd van de maand....quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Ego: ik denk dat ik last heb van de overgang ook nog erbij... /oudwijf
Hoi.quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Probeer je niet te druk te maken over of deze ervaring voor jou het begin van het eind is, die angst hoeft niet terecht te zijn. Ik probeer het altijd nuchter te bekijken (ik weet dat dat nooit helemaal lukt maar dat hoeft ook niet, maar zo creëer je wel een soort mentale afstand naar dat donkere spook).
Heb je nog een behandelaar? Overleg dan met die persoon.
Ik zou zeggen, kijk het nog een paar dagen aan en pijl 1 of enkele keren per dag je stemming even. Ik weet verder niet wat jouw triggers zijn, je bent nooit erg actief geweest in dit topic?
Er is trouwens ook een chatkanaal (staat als t goed is in de OP), als je behoefde hebt om te chatten, dan mag je dat even melden in dit topic (stuur me dan ook even een DM zodat ik je sneller zie), dan kom ik erbij zitten als je wilt
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 14-08-2015 15:34:05 ]
Ik doe inderdaad mijn best om het me niet in zijn greep te laten houden. Maar ik schrok ervan. Het was een mokerslag, ineens.quote:
[..]
Hoi.
Probeer je niet te druk te maken over of deze ervaring voor jou het begin van het eind is, die angst hoeft niet terecht te zijn. Ik probeer het altijd nuchter te bekijken (ik weet dat dat nooit helemaal lukt maar dat hoeft ook niet, maar zo creëer je wel een soort mentale afstand naar dat donkere spook).
Heb je nog een behandelaar? Overleg dan met die persoon.
Ik zou zeggen, kijk het nog een paar dagen aan en pijl 1 of enkele keren per dag je stemming even. Ik weet verder niet wat jouw triggers zijn, je bent nooit erg actief geweest in dit topic?
Er is trouwens ook een chatkanaal (staat als t goed is in de OP, als je behoefde hebt om te chatten, dan mag je dat even melden in dit topic (stuur me dan ook even een DM zodat ik je sneller zie), dan kom ik erbij zitten als je wilt
Het is verleidelijk om in het gevoel te gaan zitten omdat het op een bepaalde manier comfortabel is, want het is wat ik ken en ik vond mijn herstel heel moeilijk.
Ik heb geen behandelaar meer. Dat traject is afgesloten omdat het zo goed ging. Volgende week start ik nog wel met pmt omdat ik denk dat er in mijn zrlfbeeld en eigenwaarde nog wel wat te bereiken valt.
Het topic heb ik inderdaad nooit actief gebruikt, wel mee gelezen. Voor nu leek het me een goede plek mijn hart te luchten, gezien ik wel een klankbord nodig heb, maar als ik hier mensen in mijn omgeving over zou vertellen dan ben ik bang dat ze het groter maken dan dat het is, of te lang /te veel willen praten. En de anonimiteit is ook wel prettig, eigenlijk.
Het onderstreepte is wel een significante valkuil he? Goed dat je daaraan werkt, dat zal niet makkelijk zijnquote:
[..]
Ik doe inderdaad mijn best om het me niet in zijn greep te laten houden. Maar ik schrok ervan. Het was een mokerslag, ineens.
Het is verleidelijk om in het gevoel te gaan zitten omdat het op een bepaalde manier comfortabel is, want het is wat ik ken en ik vond mijn herstel heel moeilijk.
Ik heb geen behandelaar meer. Dat traject is afgesloten omdat het zo goed ging. Volgende week start ik nog wel met pmt omdat ik denk dat er in mijn zrlfbeeld en eigenwaarde nog wel wat te bereiken valt.
Het topic heb ik inderdaad nooit actief gebruikt, wel mee gelezen. Voor nu leek het me een goede plek mijn hart te luchten, gezien ik wel een klankbord nodig heb, maar als ik hier mensen in mijn omgeving over zou vertellen dan ben ik bang dat ze het groter maken dan dat het is, of te lang /te veel willen praten. En de anonimiteit is ook wel prettig, eigenlijk.
Ik snap dat je anoniem wilt blijven, sterker nog vrijwel iedereen hier is anoniem. Sommigen lopen al langer in dit topic en die ken je dan vaak ook wat beter, maar anonimiteit is wel fijn.
Zelf heb ik het trouwens wel als prettig ervaren dat ik geen geheimen hoef te hebben voor mijn eigen sociale omgeving. Anders krijg ik meer het gevoel alsof ik iets verborgen "moet" houden, alsof ik het zelf -moet- oplossen omdat ik anderen niet tot last wil zijn...
Edit: Niet iedereen hoeft alles te weten en als iemand iets echt wilt weten, dan vragen ze maar
En mensen die vervolgens alleen maar rot tegen mij gaan doen vanwege mijn "issues", die zijn mijn nabijheid dan blijkbaar niet waard en zulke mensen zijn vrijwel nutteloos voor mij
Mijn zelfbeeld is iets waar ik sinds een aantal maanden actief mee bezig kan omdat ik niet alleen maar bezig was met overleven. Ik weet dat het belangrijk is en het is ook echt iets wat ik wil veranderen.quote:
[..]
Het onderstreepte is wel een significante valkuil he? Goed dat je daaraan werkt, dat zal niet makkelijk zijn
Ik snap dat je anoniem wilt blijven, sterker nog vrijwel iedereen hier is anoniem. Sommigen lopen al langer in dit topic en die ken je dan vaak ook wat beter, maar anonimiteit is wel fijn.
Zelf heb ik het trouwens wel als prettig ervaren dat ik geen geheimen hoef te hebben voor mijn eigen sociale omgeving. Anders krijg ik meer het gevoel alsof ik iets verborgen "moet" houden, alsof ik het zelf -moet- oplossen omdat ik anderen niet tot last wil zijn...
Edit: Niet iedereen hoeft alles te weten en als iemand iets echt wilt weten, dan vragen ze maar
En mensen die vervolgens alleen maar rot tegen mij gaan doen vanwege mijn "issues", die zijn mijn nabijheid dan blijkbaar niet waard en zulke mensen zijn vrijwel nutteloos voor mij
Sinds vorig jaar ben ik aan het werken aan het oplossen /leren omgaan met mijn eetstoornis. Daar heb ik therapie voor gehad (waarvoor niet) en sinds begin dit jaar kan ik in ieder geval op een gezonde manier aan mn uiterlijk werken. Daar hheb ik begeleiding bij, maar ik weet ook dat het 1 niet zonder het ander kan, vandaar de keuze om me nogmaals in pmt te storten.
Overigens heb ik een fijn vangnet, mensen die me kennen, me steunen. Maar ik wil ze nu niet (misschien onterecht) bezorgd maken.
Vriend komt zo thuis, dan ga ik daar tegenaan kruipen en mezelf de komende dagen in er gaten houden zonder obsessief te zijn. Mocht ik dan over een dag of wat nog steeds met dezelfde stemming /gedachtes zitten, dan trek ik echt wel aan de bel.
Klinkt als een goed plan voor nu!quote:
[..]
Mijn zelfbeeld is iets waar ik sinds een aantal maanden actief mee bezig kan omdat ik niet alleen maar bezig was met overleven. Ik weet dat het belangrijk is en het is ook echt iets wat ik wil veranderen.
Sinds vorig jaar ben ik aan het werken aan het oplossen /leren omgaan met mijn eetstoornis. Daar heb ik therapie voor gehad (waarvoor niet) en sinds begin dit jaar kan ik in ieder geval op een gezonde manier aan mn uiterlijk werken. Daar hheb ik begeleiding bij, maar ik weet ook dat het 1 niet zonder het ander kan, vandaar de keuze om me nogmaals in pmt te storten.
Overigens heb ik een fijn vangnet, mensen die me kennen, me steunen. Maar ik wil ze nu niet (misschien onterecht) bezorgd maken.
Vriend komt zo thuis, dan ga ik daar tegenaan kruipen en mezelf de komende dagen in er gaten houden zonder obsessief te zijn. Mocht ik dan over een dag of wat nog steeds met dezelfde stemming /gedachtes zitten, dan trek ik echt wel aan de bel.
Succes en probeer toch een beetje fijn weekend eruit te slepen (tot zover mogelijk
) en anders zien we je weer hier Ik denk dat je er goed aan doet m het even van je af te schrijven en met de hond te gaan lopen enzo. Als je denkt dat het erger wordt/ niet houdbaar is; hulp vragen. Succes.
tnx. Dat klinkt heel herkenbaar ja. Beter is het altijd kut dan steeds maar weer teleurstelling. En ja, zo wil ik niet zijn want dat lijkt me ook geen leven. Ik weet echter wel dat ik moet opletten mn eigen signalen niet voorbij te lopen. En de grens daartussen is vaag en grijs.quote:
Lonaa, er zijn heel veel mensen die ervaring hebben met depressie dat ze in donkere tijden op zoek waren naar dat ene lichtpuntje. Maar als ze in lichtere tijden een donker punt tegen kwamen daar zo door werden meegesleept dat ze aangaven liever altijd op mute te willen leven dan positieve tijden met wat donkere momenten. Omdat ze op de donkere momenten zo bang waren dat het positieve nooit meer terugkwam/ voorgoed was afgenomen.
Ik denk dat je er goed aan doet m het even van je af te schrijven en met de hond te gaan lopen enzo. Als je denkt dat het erger wordt/ niet houdbaar is; hulp vragen. Succes.
Ik lig nu samen met een voldane hond op de bank en dat geeft al wel weer een beetje een goed gevoel.
quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Ik denk dat die kennis heel belangrijk is.quote:
[..]
tnx. Dat klinkt heel herkenbaar ja. Beter is het altijd kut dan steeds maar weer teleurstelling. En ja, zo wil ik niet zijn want dat lijkt me ook geen leven. Ik weet echter wel dat ik moet opletten mn eigen signalen niet voorbij te lopen. En de grens daartussen is vaag en grijs.
Ik lig nu samen met een voldane hond op de bank en dat geeft al wel weer een beetje een goed gevoel.
*knuffel* Wat ontzettend vervelend voor jequote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Is er wel steun in je wereld of vind je dat je alles alleen moet doen? Je mag hulp vragen en voor jezelf zorgen hč? Veel sterkte
Heb je wel eens een nachtmerrietraining gehad? De instructies voor het trucje tegen nachtmerries wil ik je wel sturen? Het is vrij gemakkelijk te doenquote:
Ik heb af en toe nachtmerries waarbij werkelijkheid en slaap door elkaar lopen. Ik zie handen of mensen die me kwaad willen doen in mn eigen slaapkamer. Vannacht stond ik dus het licht aan te doen om te zien wat er aan de hand was en toen werd ik pas echt wakker
Hoe is het gegaan?quote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
quote:
Ego: EMDR was ongelooflijk zwaar vandaag. Eerder had ik het gehad van iemand die overal de discussie over aanging. Die vrouw vond dat ik de verkeerde dingen dacht en voelde en dat tijdens de EMDR de verkeerde dingen in me op kwam. Nu heb ik het gehad van iemand die veel beter bij me aansluit en waarbij ik me veel veiliger voel. Het was daardoor ook veel zwaarder. Ik wist niet dat ik me zo ongelukkig kon voelen
Hoe lang duurt het normaal gesproken voordat je weer een beetje bent bijgekomen van zo'n sessie?
3 á 4 dagen bij mij (sommigen zijn sneller). Hangt een beetje af van hoe heftig het trauma is.quote:
[..]
Hoe is het gegaan?
[..]
Hoe lang duurt het normaal gesproken voordat je weer een beetje bent bijgekomen van zo'n sessie?
ik vind dat ik alles alleen moet doen, maar ik heb wel hulp en daar maak ik ook gebruik van, hoe moeilijk ik dat ook vind.quote:
[..]
*knuffel* Wat ontzettend vervelend voor je
Is er wel steun in je wereld of vind je dat je alles alleen moet doen? Je mag hulp vragen en voor jezelf zorgen hč? Veel sterkte
Ik zit nu met mn vriend op de bank met comfort food en een serie. Morgen ga ik weer sporten.
Overigens, succes met je emdr, ik heb het ook gehad en voor mij hielp t niet echt, maar ik heb veel goede verhalen gehoord!
Ja graag wil ik die wel hebben. heb er nooit training voor gehad helaas. Mn eerste psych deed er niks mee.quote:
[..]
Heb je wel eens een nachtmerrietraining gehad? De instructies voor het trucje tegen nachtmerries wil ik je wel sturen? Het is vrij gemakkelijk te doen
Ik heb altijd begrepen dat er geen verkeerde dingen zijn die denkt of voelt tijdens een sessie. Je moet t juist gewoon laten komen. En t is zwaar en ik geloof zeker dat het bij jouw trauma echt heel pittig kan zijn. Probeer rust te vinden, uiteindelijk zal het je helpen hoop ik.quote:
Ego: EMDR was ongelooflijk zwaar vandaag. Eerder had ik het gehad van iemand die overal de discussie over aanging. Die vrouw vond dat ik de verkeerde dingen dacht en voelde en dat tijdens de EMDR de verkeerde dingen in me op kwam. Nu heb ik het gehad van iemand die veel beter bij me aansluit en waarbij ik me veel veiliger voel. Het was daardoor ook veel zwaarder. Ik wist niet dat ik me zo ongelukkig kon voelen
Dat was ook fijn aan mijn nieuwe psych, ik voelde me heel erg geaccepteerd. En ondanks dat ik niet weet wat ermee te moeten: het was prettig dat ze gewoon echt lief was.quote:
[..]
Ik heb altijd begrepen dat er geen verkeerde dingen zijn die denkt of voelt tijdens een sessie. Je moet t juist gewoon laten komen. En t is zwaar en ik geloof zeker dat het bij jouw trauma echt heel pittig kan zijn. Probeer rust te vinden, uiteindelijk zal het je helpen hoop ik.
Het is express op vrijdag zodat ik dan ook echt rust heb. Vanmiddag heb ik met een vriendin zitten schilderen en nu ben ik aan het naaien. Dus echt even niks. Er zit geen concentratie in, maar wel heel veel herbelevingen
Dank je wel
Je hebt een DMquote:
[..]
Ja graag wil ik die wel hebben. heb er nooit training voor gehad helaas. Mn eerste psych deed er niks mee.
Ik vind het jammer om te lezen dat je zo hard voor jezelf bent. Hoe dan ook, dat verdien je niet.quote:
[..]
ik vind dat ik alles alleen moet doen, maar ik heb wel hulp en daar maak ik ook gebruik van, hoe moeilijk ik dat ook vind.
Ik zit nu met mn vriend op de bank met comfort food en een serie. Morgen ga ik weer sporten.
Overigens, succes met je emdr, ik heb het ook gehad en voor mij hielp t niet echt, maar ik heb veel goede verhalen gehoord!
Wat goed dat je nu even bankhangt (en dat hoeft niet per direct gecompenseerd worden he
)Dank je wel. Dit is voor mij de derde ronde inmiddels (een paar in de herhaling en een hele zooi nieuwe dingen waar ik ineens last van heb), maar het voelt nu beter aan (betere klik)
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.quote:
Jezus, wat snel geregeld allemaalquote:
[..]
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.
Wel beter ook
Egopostje: Zelf maar even wat (al heeft het letterlijk gezien niks met depressie of angst te maken).
Denk dat deze post van mij de situatie nog bet beste omschrijft.
Het duurt nu nog bijna 7 uur voordat de supermarkt open is, ik begin hier echt wanhopig van te worden. Afspraak HA over ruim 3 dagen, dit gaat een lange dag worden..quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 00:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, dank mn slapeloosheid weer een nieuw dieptepunt bereikt hoor
<3 uur geslapen en nu alweer op, kan een fokker hier niet even langs mn huis komen en me in slaap knuppelen zodat ik dit keer wel blijf liggen?
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Je zal waarschijnlijk sneller herstellen na deze stap terug. Mijn ervaring is 3 stappen vooruit en 2 stappen terug. Maar uiteindelijk wordt t beterquote:
Echt bizar om te merken hoe je denkt na 2,5 maanden thuis een flinke stap vooruit te hebben gemaakt 1 akkefietje je weer terug bij af zet..
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor jequote:
[..]
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.
Uit een terugval kom je meestal gemakkelijker, al is het natuurlijk wel ontzettend rot *knuffel*quote:
Echt bizar om te merken hoe je denkt na 2,5 maanden thuis een flinke stap vooruit te hebben gemaakt 1 akkefietje je weer terug bij af zet..
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Heel veel sterkte
----------------------------
Ego: Het gaat hier ech heel erg rot. Ben totaal uit balans door de EMDR (en het stomme is dat dit een kleine detailherinnering is, niet eens de echt grote "trauma's". Echt iets waarvan ik boos ben dat het me raakt). Ik kan me amper concentreren en heb continu huilbuien. EMDR lijkt enkel maar meer herbelevingen en momenten van dissociatie op te roepen en de psych wil net zolang doorgaan met EMDR totdat dit over is. Ik weet niet hoe ik dit moet gaan trekken. Sowieso, vanaf september twee dagen in de week dagbehandeling en drie volle dagen stage. Ik vrees dat het wat erg veel is. Alleen nu geen EMDR is niet mogelijk, geen stage ook niet. Dus bikkeltijden. Anyways... ik weet waardoor ik het doe en ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg
Misschien triggert dat ene kleine toch ook andere gevoelens of dingen. Laat het komen en zet door, je gaat echt met stappen vooruit nu. En ooit als t een stuk beter is dan zul je terugkijken en blij zijn dat je niet meer in dat dal zit.quote:
[..]
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor je
[..]
Uit een terugval kom je meestal gemakkelijker, al is het natuurlijk wel ontzettend rot *knuffel*
Heel veel sterkte
----------------------------
Ego: Het gaat hier ech heel erg rot. Ben totaal uit balans door de EMDR (en het stomme is dat dit een kleine detailherinnering is, niet eens de echt grote "trauma's". Echt iets waarvan ik boos ben dat het me raakt). Ik kan me amper concentreren en heb continu huilbuien. EMDR lijkt enkel maar meer herbelevingen en momenten van dissociatie op te roepen en de psych wil net zolang doorgaan met EMDR totdat dit over is. Ik weet niet hoe ik dit moet gaan trekken. Sowieso, vanaf september twee dagen in de week dagbehandeling en drie volle dagen stage. Ik vrees dat het wat erg veel is. Alleen nu geen EMDR is niet mogelijk, geen stage ook niet. Dus bikkeltijden. Anyways... ik weet waardoor ik het doe en ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg
Heel tevredenquote:
[..]
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor je
Ben wel benieuwd wat dagbehandeling in gaat houden. In ieder geval blij dat ik gewoon op de trein mag zitten verder. Komt allemaal wel weer goed. Sterker nog, ik kom hier nog beter uit! Dus heel klote dat zo'n terugval (de 1e) gelijk zo tyfuszwaar was, maar het oppakken gaat wel aardig.Dat denk ik ookquote:
[..]
Misschien triggert dat ene kleine toch ook andere gevoelens of dingen. Laat het komen en zet door, je gaat echt met stappen vooruit nu. En ooit als t een stuk beter is dan zul je terugkijken en blij zijn dat je niet meer in dat dal zit.
Het was wel een herinnering die staat voor hoe er in het algemeen met me omgegaan werd en hoe er over mij gedacht werd. En ik denk ook hier heel veel van te leren en aan te gaan hebben. Nooit eerder heb ik echt stil gestaan mij dit soort dingen. Ik had geen problemen en ik had geen trauma, ik was gewoon het slechtste en stomste mens op de wereld. Nu wordt er wat anders geleerd.
En het scheelt dat ik deze vrouw dusdanig vertrouw dat ik echt durf te vertellen en durf te voelen en open durf te zijn. Ze steunt me echt heel erg
SPOILERde herinnering ging erover dat mijn broer me met vuurwerk in de fik stak en toen opsloot in de schuur. Op de nodige brandblaren en verbrande kleding dat weggewerkt moest worden, viel het heel erg mee dus. Alleen om de een of andere reden doe ik daar ineens moeilijk over. Ik ben blij dat de psych me er niet om uitlacht en zegt dat het niet uitmaakt hoe erg het al dan niet is, maar dat het me raakt. Dan schaam ik me toch wat minder
Dagbehandeling vind ik persoonlijk een fantastische uitvinding. Je kan er echt heel erg veel aan hebben. Je bent echt goed bezig en daar mag je heel trots op zijn!quote:
[..]
Heel tevreden
Echt niet te geloven
Ja, ik word er verdrietig van. Dat viel niet helemaal niet mee, lieve CotS.quote:
@ Child: Echt wat in je spoiler staat
Echt niet te geloven
^^^ QFT.quote:
[..]
Ja, ik word er verdrietig van. Dat viel niet helemaal niet mee, lieve CotS.
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
Het verward me een beetje Maakt niet uit, reageer ik op wat anders in je postquote:
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
(tis wel een inkopper) als blijkt dat dit nog een isseu voor je is, issue tackelen en weer verder gaan.
Tis avontuurlijk in de zin dat je onverwachte dingen kunt tegenkomen (beetje als een boswandeling in een onbekend heuvelachtig bos ofzo), maar dat wist je vast al.
Je bent flexibel, joe ken doe dis
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?quote:
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
Goed gezegd, en een knuff voor Child, ze doet t zo goedquote:
[..]
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
Totaal mee eens! Ik vind CotS een vette eindbaas!quote:
[..]
Goed gezegd, en een knuff voor Child, ze doet t zo goed
Als we dat vaak genoeg herhalen dan gaat ze het misschien zelf ook een beetje gelovenquote:
[..]
Totaal mee eens! Ik vind CotS een vette eindbaas!
Child, hang in there
Haha, dit kan mooi op een t-shirt voor de vereniging van mensen met disquote:[
Je bent flexibel, joe ken doe dis
Jullie zijn echt te lief voor me en maken me verlegen... Dank jullie wel Met de jaren begin ik steeds meer te leren dat dingen eventueel wel een issue waren. Toen ik net ging studeren en mijn huidige vriendenkring ontmoette, had ik daar echt nul beeld van. Als we toen jeugsnekdotes aan het uitwisselen waren, shockeerde ik ze regelmatig met dingen die ik toen als grappig en normaal beschouwde. Uit hun reactie maakte ik op dat ze immers uit een heel ander milieu kwamen, ik vond ze weredvreemd. Inmiddels heb ik geleerd dat wereldvreemd vanuit twee kanten kan komen: verwende mensen worden wereldvreemd. Al geloof ik inmiddels dat ik het zelf ook ben geworden, maar totaal vanuit een ander perspectief.quote:
[..]
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
De ironie is dat mijn vrienden me overempathisch vinden (ook bij kennissen en studiegenoten sta ik daarom bekent). Dit krijg ik in therapie ook terug, soms ben ik te begripvol volgens hen. Dus als een ander me zoiets zo vertellen, zou me dat erg raken. Alleen ik meet met erg dubbele maten
Daarnaast zet ik dit soort herinneringen tegenover andere levenservaringen, als ik die zou moeten ranken, komt dit toch echt ergens op de bodum van de traumaschaal (en is het eigenlijk wel weer grappig)Ik merk alleen de laatste tijd, deze zomer (?), dat die grappige anekdotes niet meer grappig zijn (de overemotionele psych heeft op een groot schoolbord geklad wat volgens het behandelteam waarschijnlijk de oorzaken van de problemen waren, zonder enige subtiliteit toe te passen. Dat was auw). Daarnaast komen de signalen van anderen steeds meer binnen (vrienden durven langzaam en zeker meer vanuit hun gevoel op dingen te reageren of komen terug op dingen en wat het met ze deed, trauma-psych die de afspraken verzet zodat ze pauze kan hebben erna, andere behandelaar is misschien niet alleen maar overemotioneel, jullie)... Het is een heel raar proces om in te zitten. Zeker omdat ik helemaal niet met mijn hoofd in het verleden wil zitten, ik wil in het hier en nu zitten. Werken aan de toekomst, alles ontgroeien en succesvol worden. Helaas lukt alleen met zelfbeschadiging en de eetstoornis, waardoor ik nu wel hiermee bezig moet. Mijn hoofd in het verleden en (zoals de overemotionele behandelaar zegt) al het gevoel inhalen.
Dank jullie wel en sorry voor deze blurp o.O Jullie zijn echt te goed voor me
Ik ga nu weer in standje sociaal
!En tering zeg, die broer van jou, die spoort echt niet. En als de rest van jouw familie hem niet heeft laten opsluiten sporen ze zelf ook niet. Wat een achterlijke idioten. Mijn handen jeuken om ze zelf ook even een dergelijke behandeling te geven. Denk alleen dat ik daarvoor de bak in draai.
Het is zeker allemaal al te lang geleden om hen te laten vervolgen?
Sterkte moppie
ik vind jouw behandelaren tof, dat ze het langzaamaan voor elkaar krijgen dat je gaat inzien dat het allemaal niet aan jou ligt!Edit: waarom zou je in standje sociaal moeten? Jij mag ook egoposten.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Maar in behandeling verder heb ik er nog heel vaak aan gedacht.Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terechtquote:
Maar Child, dat hoort toch ook bij overleven. Dingen normaal gaan vinden, rationaliseren. Als je op een andere levensstand gaat dan moeten die dingen ook veranderen.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
'Ik ga je doorverwijzen . Ik kan jouw trauma niet aan.'
Het volde vreselijk, terwijl ze eigenlijk alleen zei. Dit is te complex, hier is andere hulp voor nodig. Maar het voelde wel als ik d'r echt iets had aangedaan.
Maar ja als je last hebt van schuldgevoelens dan is dat natuurlijk al snel zo.Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)quote:
[..]
Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terecht
Hmm, zou het?quote:
[..]
Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)
Zouden mannen die vroeger niet zo leuk behandeld zijn dat niet hebben?
Ik vind dit een goed discussiepunt.quote:
[..]
Hmm, zou het?
Zouden mannen die vroeger niet zo leuk behandeld zijn dat niet hebben?
Het valt mij op dat vrouwen bij dit soort dingen (veel?) vaker de schuld bij zichzelf leggen terwijl ikzelf bij mannen een stuk vaker zie dat ze de schuld bij anderen leggen.
Ik stuur je even korte DM ivm privacy
Edit: Valt me ook op dat bij vrouwen dit niet alleen vaker lijkt voor te komen, maar ook extremere vormen aanneemt.
Mannen hebben meer de neiging bijvoorbeeld agressief te worden daar waar vrouwen eerder zelfdestructief worden, maar ik denk (misschien?) omdat die agressie meer resultaat bereikt, het zelfdestructieve makkelijker uit de hand kan lopen.
Agressie naar buiten valt ook veel sneller op (iemand die in een hoekje zichzelf kapot gaat zitten denken, valt minder op dan iemand die met stoelen begint te gooien en die 1e zal dan ook sneller onder de radar blijven doorvliegen zonder dat iemand zal vragen "gaat het wel goed met je?" ).
Anyway, ik ben weg
[ Bericht 33% gewijzigd door magnetronkoffie op 16-08-2015 09:54:07 ]
Dank je welquote:
Child, ik denk niet dat je behandelaar overemotioneel is, ook niet een beetje. Maar jouw verhaal is gewoon heftig.
En tering zeg, die broer van jou, die spoort echt niet. En als de rest van jouw familie hem niet heeft laten opsluiten sporen ze zelf ook niet. Wat een achterlijke idioten. Mijn handen jeuken om ze zelf ook even een dergelijke behandeling te geven. Denk alleen dat ik daarvoor de bak in draai.
Het is zeker allemaal al te lang geleden om hen te laten vervolgen?
Sterkte moppie
Edit: waarom zou je in standje sociaal moeten? Jij mag ook egoposten.
Ik zou hem nog kunnen vervolgen, alleen tja... Hij heeft een gezin (ik houd mijn hart vast) en heeft al gezeten en dwangbehandeling gehad (om andere dingen). Hij heeft zijn leven voor zijn doen op orde en dan zou ik het allemaal stuk maken. Gelukkig woont hij ver weg en weet ik het contact minimaal te houden (enkel op momenten om mijn moeder te beschermen). Het zou geen zin hebben.
Mijn behandelaren hebben ongelooflijk veel geduld geloof ik en zijn gelukkig niet te beroerd om uit te leggen hoe dingen in "gewone" gezinnen gaan. Dat helpt veel
Het verbaast me met regelmaat dat ze me niet opgeven.Thnx *knuf*
Edit: beetje overgevoelig is ze wel hoor. Ze zegt regelmatig dat dingen haar raken of dat ze er wel eens aan blijft denken en wat meer van dies zij. Ze heeft ook meer mimiek dan de ander wanneer ze luistert. Die vrouw geeft me echt een lesje in omgaan met "liefheid". De trauma/schemamevrouw heeft iets beter haar gezicht onder controle, daarom was ik ook zo verbaast dat juist zij pauze nodig heeft na mij. Haar neutraalheid maakt het juist wat gemakkelijker praten
Klaarblijkelijk hoort het erbij inderdaad. Daarnaast heb ik ook nooit beter geweten natuurlijk, het is letterlijk al vanaf het begin loos.quote:
Maar Child, dat hoort toch ook bij overleven. Dingen normaal gaan vinden, rationaliseren. Als je op een andere levensstand gaat dan moeten die dingen ook veranderen.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Jammer dat je gevlucht bent van die therapeut. Zulke mensen moet je juist hebben. Wel goed dat die gedachte je helpt in de behandeling. Ik hoop dat jij ook eindelijk rust gaat krijgen
(de neiging om te vluchten ken ik wel, meer dan eens wil ik die kamers uitrennen en nooit meer terug komen. Maar goed.. no pain no game
)Dank je welquote:
Nou, maak je in ieder geval maar niet druk over het gevoel dat je anderen zou kunnen geven met je verhalen. Al hoor je waarschijnlijk ook liever dat ik blij word van je vooruitgang. Je werkt er hard voor. Je mag trots zijn!
Je bent altijd zo lief voor me, dat waardeer ik ergWaarom zou het terecht zijn? Je voelt dingen en het is blijkbaar zo geweest. Waarom moet er sprake zijn van schuld? Blijkbaar heb je het er nog moeilijk mee en dat telt. Niet zo gemeen zijn voor jezelf. Daar bereik je niks mee en het is ook absoluut niet eerlijk naar jezelf toe... Kom opquote:
[..]
Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terecht
Dat is zo herkenbaar... Ik kan dat ook absoluut niet handelen en voel me na elke sessie zo ontzettend schuldig naar de behandelaren toequote:
En ook angst gehad over wat je een ander aan zou doen door het te vertellen. Ik heb ook nooit wat aan verplegend personeel willen vertellen omdat ik het zielig vond. En op een dag zei de trauma-therapeute:
'Ik ga je doorverwijzen . Ik kan jouw trauma niet aan.'
Het volde vreselijk, terwijl ze eigenlijk alleen zei. Dit is te complex, hier is andere hulp voor nodig. Maar het voelde wel als ik d'r echt iets had aangedaan.
Als het enigszins kon deed ik het alleen om niemant tot last te zijn. Ik voel me überhaupt al schuldig over dat ik besta Maar anderzijds, het geeft je wel de ruimte om erkenning te geven voor wat er is gebeurt. Als iemand die gespecialiseerd is op het gebied van trauma je verhaal te heftig vindt, mag je best ook softer voor jezelf zijn. Zeker omdat ik hier ook wel lees hoe jij jezelf soms zo kan veroordelen. Dit soort dingen moet je gezonde deel wel erkenning geven... *knuff*
Ik heb inderdaad wel eens gelezen dat vrouwen alles meer internaliseren en mannen inderdaad het meer in agressie stoppen. Al geldt dat natuurlijk niet voor iedereenquote:
[..]
Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)
Fijn om te lezen. Knuffel voor iedereen!En eentje extra voor jou CotS, je bent hartstikke goed bezig
Wat fijn dat je zulke lieve, meelevende behandelaren hebt. Dat verdien je. Ik hoop dat de EMDR je uiteindelijk wat gaat opleveren.Zwakt dit met de tijd af of is het iets waar ik mee moet leren leven?
Slechte woordkeuze van mijn kant.quote:Op zondag 16 augustus 2015 00:11 schreef Luchtbel het volgende:
Ja, ga er ff in zitten wrijven dat ze vet is
. .Waarom zou je een gewicht geven aan een trauma? Het doet jou pijn, je hebt genoeg problemen in het leven om te kunnen erkennen dat je onrecht is gedaan. Er is altijd wel iemand te vinden die een erger trauma heeft dan dat jij hebt, als je maarlang genoeg zoekt. Je bent absoluut geen aansteller. En als je de schuldgevoelens wilt afleren, moet je dat ook erkennenquote:
Dat herken ik wel hoor, dat je dingen normaal vind die t niet zijn. Gelukkig heb ik minder heftige dingen meegemaakt, maar dat maakt t soms ook lastig. Want je denkt ook snel een aansteller te zijn. Ik voel me ook altijd schuldig over van alles, en dat probeer ik nu af te leren. Maar ik merk dat ingesleten patronen soms onbewust zijn. Wel fijn dat CotS zoveel vooruitgang boekt, het is je gegund
Je bent echt goed bezig
Dank je wel
Klopt. Ik ben ook 1 van die uitzonderingenquote:
[..]
Ik heb inderdaad wel eens gelezen dat vrouwen alles meer internaliseren en mannen inderdaad het meer in agressie stoppen. Al geldt dat natuurlijk niet voor iedereen
quote:
Wat een liefheid hier
En eentje extra voor jou CotS, je bent hartstikke goed bezig
Hoe ist met jou eigenlijk?
Het kan afzwakken en het kan gelijk blijven. Het kan ook weer terugkomen.quote:
Hebben jullie enig idee of emotioneel trauma met de tijd minder wordt? Ik heb de laatste jaren zo veel ontdenkt over mezelf en anders leren denken en handelen, maar ik merk nogsteeds zoveel angst en nervositeit in de achtergrond.
Zwakt dit met de tijd af of is het iets waar ik mee moet leren leven?
Garanties heb je niet (als ik mezelf als voorbeeld neem, ruim 10 jaar geleden begon ik soms te "hyperventileren" als ik met een behandelaar over iets sprak wat me dwars zat. Nu gebeurt dat nog steeds soms. Tis zoals het is en ik heb t geaccpeteerd dat het weleens kan gebeuren).
Het ligt er ook erg aan hoe je zelf met dat truama omgaat.
Heb je het verwerkt?
Heb je het gebeurde kunnen accepteren? (in de zin dat het gebeurd is)
Weet je waarom het gebeurd is en waarom dat (onterecht) meer onvloed op je leven heeft dan het verdient?).
Veel andere dingen worden met de tijd wel minder, ik weet niet precies wat er verder nog een rol kan spelen (niet zo snel in elk geval).
De symptomen kunnen met de tijd btw wel afzwakken, vooral als je accepteert dat het zo is (beetje net zoals toen ik vorige maand ineens begon te hyperventileren in een drukke warme trein vol met whatsappende en kleppende mensen, deels ook dronken mensen. Ik kreeg door wat het was en 1 minuut later was het weer onder controle) en de manieren hebt om ermee om te gaan (dat is sterk afhankelijk van wat je klachten zijn).
Goeie vraag, wil je er wat meer over kwijt waar je precies mee zit?
Je intentie was goed toch?quote:
[..]
Slechte woordkeuze van mijn kant.
En hoe ist met jou tegenwoordig?
.
.
En nog 1 algemeen ding wat ik gelijktijdig aan meerdere mensen hier kwijt wil (jullie zullen wel weten wie ik bedoel):
Kom voor jezelf op! Jullie zijn het wel waard!
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.quote:
[..]
Klopt. Ik ben ook 1 van die uitzonderingen
[..]
Hoe ist met jou eigenlijk?
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Het doet me deugt om dit te lezenquote:
[..]
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.
Sterker nog, het maakt mijn dag goed. Ik ben blij dat het beter met je gaat. Ik maakte me stiekem erg zorgen om je en had het ook heel erg met je te doen. Fijn dat je eindelijk meer passender hulp hebt. Ik gun het je zo om gelukkig te worden Dat zijn hele pittige beslissingen, maar ik denk dat je hierin echt eerlijk naar jezelf moet zijn en je gevoel moet volgen. Ik heb twee keer een pauze gehad in het studeren (een keer van een jaar en een keer van een half jaar) en tijdens de middelbare school ook. Het waren pijnlijke beslissingen, maar ze hebben me wel goed gedaan. Daarna heb ik de draad kunnen oppakken en met plezier kunne studeren. Het is dus geen eind, het is een pauze. In die pauze kun je alle energie steken aan genezen. Weer leren echt te leven en goed voor jezelf te zorgen. Dat is een sterke beslissing, niet zwak of dom... Het is dom om door te buffelen als je niet meer kan.quote:Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
Wees niet zo gemeen voor jezelf
Wat goed dat je verder niet meer hebt gedronken! Daar mag je echt trots op zijn.quote:En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Veel sterkte en succes
Ik heb eigenlijk nauwelijks wat toe te voegen aan wat Child hierboven niet beter kan verwoorden, maar ben blij te lezen dat het blijkbaar beter met je gaat. Voelt het ook zo?quote:
[..]
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Paar dingen nog wel: Kan me vinden in wat Child zegt over dat halfjaar pauze, want in werkelijkheid is het geen pauze, maar je prioriteiten even ergens anders leggen en daaraan gaan werken (namelijk om een fundament op te bouwen zodat het studeren straks beter gaat (en hopelijk ook met succes want de brains heb je echwel
)).Goeie (constructievere) gewoontes aanleren kost tijd en (vooral in het begin) ook moeite.
Mocht je uiteindelijk de knoop ook daadwerkelijk gaan doorhakken, dan is het wellicht een idee met je behandelaars te gaan bespreken hoe je dat gat/die afleiding gaat opvullen.
En heftige reactie trouwens toen je eruit klapte dat je "officieel" de knoop doorhakte, hoe reageerde diegene tegen wie je dit zei op je beslissing?
Dat van die roes herken ik heel goed (jaaarenlang probleem bij mij en bij mn hulpverlening ook bekend). Mijn probleem is op t moment een beetje dat ik steeds meer gewenning krijg (vorige week BBQ bij mij thuis en in mn 1tje hele fles 43 opgezopen in 1 middag (0,7l 31%) en 1 uur na de laatste slok alweer nuchter
) en mn enige alternatief is blowen, maar dat wil ik ook niet omdat ik niet meer wil roken.Ik ga volgende week in Amsterdam koekjes halen.
1 ander ding wat ik doe is heeeel veel bewegen en afleiding zoeken/leuke dingen doen/sociaal doen.
Laatste restje doe ik ff per DM (privacy enzo)
Edit: Ow, even voor de duidelijkheid. Ik drink gemiddeld 2x/week (soms 3 maar vaker nooit) mede om gewenning te voorkomen (en omdat het niet gezond is lang daarmee door te gaan).
En aangezien alcohol op mijn toch nauwelijks nog effect heeft (wat die roes betreft) heb ik besloten maar helemaal met die alcohol te gaan kappen, zonde van mn geld/tijd/gewicht/lever
Vandaar dus die koekjes
Het maakt zelfs je dag goed? Okee dan ehh ... graag gedaan? Ben ik blij om. Sorry dat ik er blijkbaar voor heb gezorgd dat je je zorgen maakte. Lief, dank je.quote:
[..]
Het doet me deugt om dit te lezen
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.quote:[..]
Dat zijn hele pittige beslissingen, maar ik denk dat je hierin echt eerlijk naar jezelf moet zijn en je gevoel moet volgen. Ik heb twee keer een pauze gehad in het studeren (een keer van een jaar en een keer van een half jaar) en tijdens de middelbare school ook. Het waren pijnlijke beslissingen, maar ze hebben me wel goed gedaan. Daarna heb ik de draad kunnen oppakken en met plezier kunne studeren. Het is dus geen eind, het is een pauze. In die pauze kun je alle energie steken aan genezen. Weer leren echt te leven en goed voor jezelf te zorgen. Dat is een sterke beslissing, niet zwak of dom... Het is dom om door te buffelen als je niet meer kan.
Wees niet zo gemeen voor jezelf
Ik zei niet dat ik niets heb gedronkenquote:[..]
Wat goed dat je verder niet meer hebt gedronken! Daar mag je echt trots op zijn.
Veel sterkte en succes
Maar ik houd het steeds bij 1 of 2 glazen. Dank je.Ja ik heb niet veel last gehad van een depressieve stemming. Dus het voelt okee, al ben ik wel moe maar dat is te verklaren door mijn activiteiten.quote:
[..]
Ik heb eigenlijk nauwelijks wat toe te voegen aan wat Child hierboven niet beter kan verwoorden, maar ben blij te lezen dat het blijkbaar beter met je gaat. Voelt het ook zo?
Het klopt dat ik niet niets zal doen, maar het voelt toch verkeerd om niet met mijn studie bezig te zijn. We zullen sowieso gaan bespreken hoe ik dan mijn dagen ga invullen.quote:Paar dingen nog wel: Kan me vinden in wat Child zegt over dat halfjaar pauze, want in werkelijkheid is het geen pauze, maar je prioriteiten even ergens anders leggen en daaraan gaan werken (namelijk om een fundament op te bouwen zodat het studeren straks beter gaat (en hopelijk ook met succes want de brains heb je echwel
Goeie (constructievere) gewoontes aanleren kost tijd en (vooral in het begin) ook moeite.
Mocht je uiteindelijk de knoop ook daadwerkelijk gaan doorhakken, dan is het wellicht een idee met je behandelaars te gaan bespreken hoe je dat gat/die afleiding gaat opvullen.
En heftige reactie trouwens toen je eruit klapte dat je "officieel" de knoop doorhakte, hoe reageerde diegene tegen wie je dit zei op je beslissing?
We hadden schema's met voors en tegens gemaakt en daar kwam duidelijk uit dat een pauze houden (en daarna dus wel weer doorgaan) de optie met de meeste voordelen en minste nadelen is. Maar aangezien ik er zo heftig op reageerde zei de psycholoog dat we die beslissing nog even uitstellen. Even, ik heb nog tot de 31e.
Wiet is niets voor mij, ik ga dat ook niet meer gebruiken, alcohol is meer mijn dingquote:Dat van die roes herken ik heel goed (jaaarenlang probleem bij mij en bij mn hulpverlening ook bekend). Mijn probleem is op t moment een beetje dat ik steeds meer gewenning krijg (vorige week BBQ bij mij thuis en in mn 1tje hele fles 43 opgezopen in 1 middag (0,7l 31%) en 1 uur na de laatste slok alweer nuchter
Ik ga volgende week in Amsterdam koekjes halen.
1 ander ding wat ik doe is heeeel veel bewegen en afleiding zoeken/leuke dingen doen/sociaal doen.
Laatste restje doe ik ff per DM (privacy enzo)
Edit: Ow, even voor de duidelijkheid. Ik drink gemiddeld 2x/week (soms 3 maar vaker nooit) mede om gewenning te voorkomen (en omdat het niet gezond is lang daarmee door te gaan).
En aangezien alcohol op mijn toch nauwelijks nog effect heeft (wat die roes betreft) heb ik besloten maar helemaal met die alcohol te gaan kappen, zonde van mn geld/tijd/gewicht/lever
Vandaar dus die koekjes
Dat je een uur na de laatste slok alweer nuchter bent is trouwens niet zo gek hoor, mits je er vrij lang over hebt gedaan om die fles leeg te drinken.
Sowieso bieden mislukte ervaringen uit het verleden geen garanties voor een 100% kans op een nogmaals mislukte ervaring in de toekomstquote:
[..]
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.
En je wist toen toch ook veel slechter wat je valkuilen waren? (foute/ontbrekende diagnoses o.a.)
Goede ingeving om het even uit te stellen dan, zeker als je nog niet meteen hoeft te beslissen.quote:[..]
Het klopt dat ik niet niets zal doen, maar het voelt toch verkeerd om niet met mijn studie bezig te zijn. We zullen sowieso gaan bespreken hoe ik dan mijn dagen ga invullen.
We hadden schema's met voors en tegens gemaakt en daar kwam duidelijk uit dat een pauze houden (en daarna dus wel weer doorgaan) de optie met de meeste voordelen en minste nadelen is. Maar aangezien ik er zo heftig op reageerde zei de psycholoog dat we die beslissing nog even uitstellen. Even, ik heb nog tot de 31e.
Gewoon een paar nachtjes over slapen, dat werkt vaak wel goed bij mij.
Geen idee, feitelijk heb ik in 1 middag 2 1/2 fles wijn opgezopen en ik vind t effect gewoon niet meer zo geweldig (maar wil wel die roesquote:[..]
Wiet is niets voor mij, ik ga dat ook niet meer gebruiken, alcohol is meer mijn ding
Dat je een uur na de laatste slok alweer nuchter bent is trouwens niet zo gek hoor, mits je er vrij lang over hebt gedaan om die fles leeg te drinken.
).Ding is dat ik steeds ietsje meer en sterkere drank haalde.
Ik heb sowieso de gewoonte de 1e drank heel snel weg te zuipen (vraag Elvi maar), 1e flesje Duvel is vaak binnen 5 minuten op en de 2e gaat direct daarna open.
Ik ga niet compleet kappen, alleen gewoon niet meer halen als ik alleen thuis ben.
En ik was altijd al een goedkope blower dus daar heb ik mazzel mee
Dat is geen probleem hč, daar hoef en mag je echt je excuses niet voor aanbieden. Ik voel me gewoon begaan met de berichten die je stuurt en mensen maken zich soms zorgen. Dat hoort erbijquote:
[..]
Het maakt zelfs je dag goed? Okee dan ehh ... graag gedaan? Ben ik blij om. Sorry dat ik er blijkbaar voor heb gezorgd dat je je zorgen maakte. Lief, dank je.
Meerdere pauzes hier. En waarschijnlijk was de pauze dan te kort? Je bent behoorlijk ziek en dat kost tijd. De reden dat ik meerdere pauzes heb gehad is omdat het niet meer werkte, dat ik te vroeg begonnen ben of te snel. Dat kan bij jou ook het geval zijn. Werk eerst aan je gezondheid en kijk hoelang het duurt. Het is geen falen, maar een kracht: je kiest ervoor om voor jezelf te zorgen.quote:[..]
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.
Je bent echt zo hard voor jezelf... Natuurlijk ben je bang, maar het gaat nu zoveel beter met je. Je bent nu ouder en wijzer, dus je weet niet hoe het zal gaan. Jij verdient liefheid, dus wees ook lief voor jezelf!
Dat doe ik je serieus niet na. Het gaat erom dat je op een gezonde manier met genotsmiddelen om kan gaan. Dus dit vind ik enkel knapper! Hier mag je echt trots op zijnquote:[..]
Ik zei niet dat ik niets heb gedronken
Heb je ook gekeken naar een alternatieve route om je studie af te ronden? Bijvoorbeeld eerst via het HBO een bachelor in Psychologie halen en daarna door te stromen naar WO? Dan krijg je denk ik wel wat vrijstellingen. En ik weet niet hoe gedisciplineerd je bent, maar je zou zo'n HBO-studie ook via het LOI kunnen doen. Dan zit je veel minder met deadlines en druk die op je wordt uitgeoefend.quote:
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
mbt vervolgen: je weegt nu alleen de belangen voor anderen af. Het gaat om jouw belang. Daar kan nog steeds uitkomen dat je het niet doet, maar dan is dat voor jezelf ipv om een ander te helpen.
Mbt relativeren van gebeurtenissen: ik neem dingen vaak erg serieus en letterlijk en vooral persoonlijk. Daardoor heb ik moeite met dingen die mijn stiefvader deed en zei. Hij was ook wel een botte boer, dat lag aan hem, en hij was gewoon niet verantwoord in hoe hij met mij als kind omging. Maar als ik wat minder gevoelig was geweest had ik waarschijnlijk nergens last van gehad. Daardoor relativeer ik het. Neemt niet weg dat hij anders had moeten handelen want hij zag dondersgoed dat ik hysterisch reageerde op dingen en hij was de volwassene, dus had de wijste moeten zijn.
@kuo: fijn dat het wat beter gaat. Studie is lastig, doorgaan of pauze. De vraag is denk ik: als je doorgaat, ga je dan vakken halen en kan je tegelijk beter worden in je koppie?
@koffie: ik ben agressief én ik ga mezelf dingen verwijten. Ik lijk enorm assertief, men denkt dat met mij niet te sollen valt en dat ik grenzen bewaak, omdat ik best snel boos reageer, of fel.
Maar in de praktijk ben ik heel makkelijk in een hoek te duwen. Een keer stem verheffen of heel stellig iets zeggen en ik denk dat ik alles heb verpest en kom niet in verzet. Dat wil zeggen: ik klap dicht en stop met communiceren. En soms kom ik er dan later op terug, als ik dat durf, want dat moet ik van mezelf. Zeker op mijn werk want ik moet mensen aansturen en heel veel regelen /mensen aan mijn kant krijgen etc.
Leuke uitdaging hihihi
@de rest: ik heb jullie ook gelezen maar heb geen idee meer wat te zeggen hahaha
Naja... de tweede (maar voor mij minder belangrijke reden) is ook dat ik hem zo min mogelijk aandacht wil geven en er zo min mogelijk aan wil denken. Als ik aangifte zou doen, dan zou het mishandeling en incest betreffen, dan gaat er een behoorlijke bal rollen. Krijg ik mijn moeder weer op mijn dak, omdat ik het zelf en alleen moet oplossen, dat ik ben "gemaakt" omwille mijn broer. Dan krijg ik mijn broer op mijn dak en te horen dat het mijn rol is als jongste zusje. Ik ga dat er (nu) niet bij trekken. Afstand is gewoon beter. Ik wil juist even helemaal niks met hem te maken hebben (ook al is dat een beetje onmogelijk, maar iig zo min mogelijk). En met aangifte bereik ik het tegenover gestelde. Daarnaast heeft hij al eens gezeten en TBS om andere dingen en dat heeft bepaald niet geholpen. De behandelaren danste hem om de pijpen.quote:
@Child,
mbt vervolgen: je weegt nu alleen de belangen voor anderen af. Het gaat om jouw belang. Daar kan nog steeds uitkomen dat je het niet doet, maar dan is dat voor jezelf ipv om een ander te helpen.
(maar buh... weer een avond met familiedrama
ben daardoor wel even onbeleefd tegen mijn moeder geweest. Het viel verkeerd. Alles zit zo hoog. Ik zit even serieus te overwegen om de psych te mailen. Alleen ik durf niet, wil niet opdringerig zijn, weet niet precies het probleem en wil niet stom zijn)Het liefst zou ik je liefdevol nu even door elkaar willen schudden en gezondere gedachten in je hoofd planten. Je was een kind! Hoezo minder gevoelig? Je bent een mens, mensen hebben gevoel en blijkbaar werd je gekwetst. Dat is zijn schuld, niet de jouwe! Ik moet even goed minder gevoelig zijn en zie wat voor "discussie" er ontstond, dat geldt ook voor jou! Wees verdorie blij dat er gevoel in je donder zit, dat siert je. Dat maakt je een goed en lief mens. Kinderen horen gevoelig te zijn. Dat je gevoelig bent is niet een keuze! Misschien deed het je ook minder als je paars haar had gehad, maar zulke dingen kies je niet. Ze zijn gewoon zo.quote:Mbt relativeren van gebeurtenissen: ik neem dingen vaak erg serieus en letterlijk en vooral persoonlijk. Daardoor heb ik moeite met dingen die mijn stiefvader deed en zei. Hij was ook wel een botte boer, dat lag aan hem, en hij was gewoon niet verantwoord in hoe hij met mij als kind omging. Maar als ik wat minder gevoelig was geweest had ik waarschijnlijk nergens last van gehad. Daardoor relativeer ik het. Neemt niet weg dat hij anders had moeten handelen want hij zag dondersgoed dat ik hysterisch reageerde op dingen en hij was de volwassene, dus had de wijste moeten zijn.
Je mag gekwetst zijn...
Einde donderpreek... *knuffel* (sorry, zulke dingen raken mij nou
)Echt... dat een ander gemeen tegen jou is geweest, betekent niet dat jij gemeen tegen jezelf moet zijn, echt niet
Daar heb je wel gelijk in. Ik bedoelde het denk ik anders maar misschien moet ik me ook niet steeds gaan zitten verzetten en eens wat aannemen van anderen
Ik ben er ook wel blij mee hoor, dat ik gevoel heb. Het is alleen soms lastig om een wandelende open wond te zijn
Maar gekwetst heeft ie me zeker. Op m'n 30ste heeft ie echt het domste ooit gezegd en daarna was ik er echt klaar mee. Toen heb ik besloten om hem niet meer toe te laten in mijn gevoelsleven. Hoefde ook niet meer want toen is hij binnen een paar maanden overleden. Ik zou bijna denken dat het karma is, maar dat voelt een beetje grof om dat te zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je daar nu niet aan begint met je broer. En je moeder is ziek in haar kop dat ze zegt dat jij bent gemaakt voor je broer. Wtf!
Soms is het leven zo. Niet grof, maar eerlijk van jeDat je na zovel jaar je nog een wandelende openwond voelt, betekend wel dat het relativeren niet werkt voor je. Wonden die open zijn genezen ook wel weer, mits je er genoeg aandacht aan besteed
(ik vind het echt super tof van je dat je die knoop hebt kunnen doorhakken)!
Tja... mijn moeder heeft een praktische kijk op het leven
Hoe uit zich die agressie bij jou dan?quote:
@koffie: ik ben agressief én ik ga mezelf dingen verwijten. Ik lijk enorm assertief, men denkt dat met mij niet te sollen valt en dat ik grenzen bewaak, omdat ik best snel boos reageer, of fel.
Maar in de praktijk ben ik heel makkelijk in een hoek te duwen. Een keer stem verheffen of heel stellig iets zeggen en ik denk dat ik alles heb verpest en kom niet in verzet. Dat wil zeggen: ik klap dicht en stop met communiceren. En soms kom ik er dan later op terug, als ik dat durf, want dat moet ik van mezelf. Zeker op mijn werk want ik moet mensen aansturen en heel veel regelen /mensen aan mijn kant krijgen etc.
Leuke uitdaging hihihi
Ga je met deuren of stoelen gooien?
Ga je iemand in elkaar timmeren, de longen uit je lijf schreeuwen?
Ik ben nu geen wandelende open wond meer denk ik, maar wel gevoelig. Geuren en geluiden komen ook harder binnen. Vroegah was het erger denk ik, zeker als kind.quote:
Was het erg heftg voor je toen hij overleed? En goed en sterk dat je zo je grenzen hebt getrokken! Daar mag je trots op zijn. En je mag zulke dingen best zeggen (van Karma). Ik ben ook oprecht opgelucht/blij met het feit dat mijn vader dood is
Dat je na zovel jaar je nog een wandelende openwond voelt, betekend wel dat het relativeren niet werkt voor je. Wonden die open zijn genezen ook wel weer, mits je er genoeg aandacht aan besteed
(ik vind het echt super tof van je dat je die knoop hebt kunnen doorhakken)!
Tja... mijn moeder heeft een praktische kijk op het leven
Toen hij overleed was ik bang dat hij zou komen spoken. Ben een maand ofzo beetje bangig geweest in het donker. Daarna alleen maar opluchting en een paar jaar daarna eindelijk in therapie gegaan.
Contact met mijn moeder is nu ook beter (na eerst een dip omdat de wereld ineens te klein was omdat die sukkel was overleden. En dat gezeur was ik na een paar jaar wel beu). Nu is mijn moeder ineens best een leuk mens geworden. ben best trots op haar, hoe ze nu is. Geen slaafje meer
ze dacht echt dat die man God was ofzo Haha zo kan je t ook noemen
Vloeken, schelden op mensen die stom doen in het verkeer. Snel geďrriteerd. Prikkelbaar.quote:
[..]
Hoe uit zich die agressie bij jou dan?
Ga je met deuren of stoelen gooien?
Ga je iemand in elkaar timmeren, de longen uit je lijf schreeuwen?
Gooien doe ik nooit. Ik heb ook wel ns iemand geslagen, echt als een vrouw en vaak half mis ook. Redelijk komisch
Sorry, wat dom dat ik dat verkeerd heb gelezenquote:
[..]
Ik ben nu geen wandelende open wond meer denk ik, maar wel gevoelig. Geuren en geluiden komen ook harder binnen. Vroegah was het erger denk ik, zeker als kind.
Gelukkig maar trouwens, dat ik dat verkeerd begrepen heb, want dat betekent dat jij veel hebt overwonnen!
Stiekem kwam de gedachte "eind goed al goed" in mijn hoofd, dat is pas veel te bot. Sorryquote:Toen hij overleed was ik bang dat hij zou komen spoken. Ben een maand ofzo beetje bangig geweest in het donker. Daarna alleen maar opluchting en een paar jaar daarna eindelijk in therapie gegaan.
Contact met mijn moeder is nu ook beter (na eerst een dip omdat de wereld ineens te klein was omdat die sukkel was overleden. En dat gezeur was ik na een paar jaar wel beu). Nu is mijn moeder ineens best een leuk mens geworden. ben best trots op haar, hoe ze nu is. Geen slaafje meer
Haha zo kan je t ook noemen
Dat mag ik vast niet typen en bedoel het zeker niet zoals het klinkt Maar je bent er dus goed uit gekomen en hebt daardoor wel goede oplossingen gaan zoeken voor je problemen
Fijn ook dat je contact verbeterd is met je moeder!Nee joh, ik heb geen idee of jij t verkeerd las of dat ik t vaag heb opgeschrevenquote:
[..]
Sorry, wat dom dat ik dat verkeerd heb gelezen
Gelukkig maar trouwens, dat ik dat verkeerd begrepen heb, want dat betekent dat jij veel hebt overwonnen!
[..]
Stiekem kwam de gedachte "eind goed al goed" in mijn hoofd, dat is pas veel te bot. Sorry
Maar je bent er dus goed uit gekomen en hebt daardoor wel goede oplossingen gaan zoeken voor je problemen
no sorry Haha uhh nou ja, dat klopt wel hoor, eind goed al goed
vaders en stiefvaders... Kan je best zonder al is mijn vader wel ok. Redelijk Anyway, ik ga slapen
Goodnight all
k, je zit er dus gewoon een beetje tussenin?quote:
[..]
Vloeken, schelden op mensen die stom doen in het verkeer. Snel geďrriteerd. Prikkelbaar.
Gooien doe ik nooit. Ik heb ook wel ns iemand geslagen, echt als een vrouw en vaak half mis ook. Redelijk komisch
Dat is waar maar ik heb nu, ondanks dat ik probeerde een positieve instelling te hebben, al zo vaak mezelf teleurgesteld dat ik niet meer geloof dat ik het kan. Men zegt me nu ook steeds 'ja maar je hebt nu de juiste diagnose dus er gaan dingen veranderen' maar ik weet het niet zo.quote:
[..]
Sowieso bieden mislukte ervaringen uit het verleden geen garanties voor een 100% kans op een nogmaals mislukte ervaring in de toekomst
En je wist toen toch ook veel slechter wat je valkuilen waren? (foute/ontbrekende diagnoses o.a.)
Dat is balen. Goed idee om dan minder vaak te gaan drinken.quote:[..]
Goede ingeving om het even uit te stellen dan, zeker als je nog niet meteen hoeft te beslissen.
Gewoon een paar nachtjes over slapen, dat werkt vaak wel goed bij mij.
[..]
Geen idee, feitelijk heb ik in 1 middag 2 1/2 fles wijn opgezopen en ik vind t effect gewoon niet meer zo geweldig (maar wil wel die roes
Ding is dat ik steeds ietsje meer en sterkere drank haalde.
Ik heb sowieso de gewoonte de 1e drank heel snel weg te zuipen (vraag Elvi maar), 1e flesje Duvel is vaak binnen 5 minuten op en de 2e gaat direct daarna open.
Ik ga niet compleet kappen, alleen gewoon niet meer halen als ik alleen thuis ben.
En ik was altijd al een goedkope blower dus daar heb ik mazzel mee
Bij mij gaat het eerste drankje juist altijd langzaam, daarna steeds sneller
Het zou kunnen dat die pauze te kort was. Ik weet het niet. Het gaat nu overigens niet veel beter met me - het schommelt, en op dit moment gaat het wel okee, maar dat kan zo weer over zijn.quote:
[..]
Dat is geen probleem hč, daar hoef en mag je echt je excuses niet voor aanbieden. Ik voel me gewoon begaan met de berichten die je stuurt en mensen maken zich soms zorgen. Dat hoort erbij
[..]
Meerdere pauzes hier. En waarschijnlijk was de pauze dan te kort? Je bent behoorlijk ziek en dat kost tijd. De reden dat ik meerdere pauzes heb gehad is omdat het niet meer werkte, dat ik te vroeg begonnen ben of te snel. Dat kan bij jou ook het geval zijn. Werk eerst aan je gezondheid en kijk hoelang het duurt. Het is geen falen, maar een kracht: je kiest ervoor om voor jezelf te zorgen.
Je bent echt zo hard voor jezelf... Natuurlijk ben je bang, maar het gaat nu zoveel beter met je. Je bent nu ouder en wijzer, dus je weet niet hoe het zal gaan. Jij verdient liefheid, dus wees ook lief voor jezelf!
[..]
Dat doe ik je serieus niet na. Het gaat erom dat je op een gezonde manier met genotsmiddelen om kan gaan. Dus dit vind ik enkel knapper! Hier mag je echt trots op zijn
En dank je.
Daar heeft mijn spv het ook over gehad. Maar mijn eerste reactie was en blijft 'Nope, geen optie, ik wil het er niet over hebben, punt. Ik moet deze studie gewoon halen en zo snel mogelijk. Ik weet dat ik dit kan en ik mag niet iets anders doen want dan heb ik gefaald.' Ik heb me aan deze studie vastgeklampt.quote:
[..]
Heb je ook gekeken naar een alternatieve route om je studie af te ronden? Bijvoorbeeld eerst via het HBO een bachelor in Psychologie halen en daarna door te stromen naar WO? Dan krijg je denk ik wel wat vrijstellingen. En ik weet niet hoe gedisciplineerd je bent, maar je zou zo'n HBO-studie ook via het LOI kunnen doen. Dan zit je veel minder met deadlines en druk die op je wordt uitgeoefend.
Als ik nu meteen weer zou beginnen weet ik vrijwel zeker dat het niet zou werken. Ik wil helemaal niet, zie het echt niet zitten, heb alleen het gevoel dat ik moet, omdat ik er al zo lang over doe.quote:
@kuo: fijn dat het wat beter gaat. Studie is lastig, doorgaan of pauze. De vraag is denk ik: als je doorgaat, ga je dan vakken halen en kan je tegelijk beter worden in je koppie?
. Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem. Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 17-08-2015 12:37:58 ]
Ik heb moeite met me meteen zo helemaal open te stellen voor een vreemde. Eerstvolgende afspraak staat voor over een kleine twee weken, ben benieuwd.Daarin sta je niet alleenquote:
Zo, afgelopen vrijdag intake gehad bij de zoveelste psycholoog. Ik kan er nog niet heel veel over zeggen, behalve dat het me wel een geschikte kerel lijkt. Ik heb mezelf er alleen (weer) op betrapt dat ik het allemaal wat nuanceer en mezelf veel positiever doe voorkomen
Maar kan je wel zeggen dat als het went en je leert om over jezelf te praten zonder je voor jezelf te schamen, dat dat echt als een opluchting en openbaring kan aanvoelen.
Het maakt alles een heel stuk makkelijker, ook al besef ik wel dat ik nog steeds dingen tegen mensen kan zeggen die het wellicht tegen me gaan gebruiken.
Klopt, maar ik zei dan ook dat je geen garantie hebt dat het mislukt..maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.quote:
[..]
Dat is waar maar ik heb nu, ondanks dat ik probeerde een positieve instelling te hebben, al zo vaak mezelf teleurgesteld dat ik niet meer geloof dat ik het kan. Men zegt me nu ook steeds 'ja maar je hebt nu de juiste diagnose dus er gaan dingen veranderen' maar ik weet het niet zo.
Ik vind van mezelf dat ik een positieve instelling heb, maar dat betekent allerminst dat ik alles toelach en elke tegenslag van mn schouders afklopt. Integendeel, tuurlijk raakt het me, maar ik probeer er ook van te leren.
Garanties heb je idd nooit, maar die heeft eigenlijk niemand.
Ja, maar ik moet dan wel een alternatief hebben voor die "roesverslaving" (weet even geen beter woord ervoor) en dan moet het maar met die koekjes (of dat ene alternatief maar die doe ik wel als ik geen koekjes meer kan krijgenquote:[..]
Dat is balen. Goed idee om dan minder vaak te gaan drinken.
Bij mij gaat het eerste drankje juist altijd langzaam, daarna steeds sneller
).Grappig, ik zuip namelijk eerst heel snel totdat ikop een bepaald prettig niveau zit en daarna tank ik alleen maar bij om dat niveau vast te blijven houden (de tijd van ladderzat worden ligt achter me
)Weet je ondertussen ook meer over die woongroep?quote:[..]
Het zou kunnen dat die pauze te kort was. Ik weet het niet. Het gaat nu overigens niet veel beter met me - het schommelt, en op dit moment gaat het wel okee, maar dat kan zo weer over zijn.
En dank je.
Weet je eigenlijk hoeveel jaar je er in theorie over zou mogen doen?quote:[..]
Daar heeft mijn spv het ook over gehad. Maar mijn eerste reactie was en blijft 'Nope, geen optie, ik wil het er niet over hebben, punt. Ik moet deze studie gewoon halen en zo snel mogelijk. Ik weet dat ik dit kan en ik mag niet iets anders doen want dan heb ik gefaald.' Ik heb me aan deze studie vastgeklampt.
Ik weet wel dat mn zusje er heel lang over gedaan heeft (had je geloof ik al eens verteld hoeveel jaar).
Als je niet wilt stoppen, dan moet je dat ook niet doen maar bedenk je wel dat je er niets aan hebt als je jezelf kapot stort op iets omdat het je niet snel genoeg gaat.
Waarom heb je het gevoel dat je dan faalt? Vind je dat van andere mensen trouwens ook die falen (of bijvoorbeeld ook nooit een studie hebben afgemaakt), of alleen maar jezelf?
Omdat je er al zo lang over doet? Basisschool deed je toch langer over?quote:[..]
Als ik nu meteen weer zou beginnen weet ik vrijwel zeker dat het niet zou werken. Ik wil helemaal niet, zie het echt niet zitten, heb alleen het gevoel dat ik moet, omdat ik er al zo lang over doe.
Ieder doet de dingen in zijn of haar eigen tempo he?
De 1 is sneller in A en trager in B en bij de ander is dat omgekeerd.
Als jij meer tijd nodig hebt voor je studie en je hebt die optie, waarom niet van die optie gebruik maken?
Gewoon rustig aan alle opties naast elkaar leggen en afwegen. Desnoods (ik weet dat je het niet wilt horen) kies je er over een half jaar voor dat je een stuk beter gaat, maar je net lekker bezig bent met jezelf en het eigenlijk handiger is het nog één keertje uit te stellen zodat je echt ervoor kunt gaan en dat je basis (je fundament en je houvasten) goed genoeg is.
Als je band lek is, dan kun je hem wel steeds weer opnieuw oppompen en na 5 minuten moet je weer afstappen, maar als je wat meer tijd neemt en hem gelijk even goed dichtplakt, dan heb je op de lange termijn de meeste vooruitgang
Klinkt alsof je het oppot.quote:
Wat betreft agressie: ik heb veel agressieve gedachten en gevoelens, maar in de praktijk houd ik meestal mijn mond en trek ik me terug. Ik heb, behalve in mijn thuissituatie (maar dat is sinds ik bij mijn vader woon eigenlijk opgelost) eigenlijk nooit ruzie met anderen. Ik kan er ook niet tegen, tegen die spanning. Ik ben meer het type dat zorgvuldig een moord plant, uitvoert en er vervolgens mee wegkomt
Heb je verder geen constructievere manieren om die opgepotte "woede" op een onschuldigere manier te ventileren?
Dit is een belangrijke reden geweest voor mij om te gaan gamen. Heerlijk inloggen, shotgun rapen en een paar honderd koppen afknallen
En sporten/veel bewegen.
Ik weet niet of jij het herkent, maar ik houd ervan om af te zien (als ik voor mn gevoel echt gesloopt ben, dan krijg ik weer nieuwe "motivatie" om dan juist nog harder door te gaan.
Als ik fiets en krijg wind tegen, dan ga ik juist harder trappen net zolang tot mn benen net niet te verzuurd zijn, dat soort dingen.
En anders ken ik nog wel iemand met een boksbal (1tje die aan het plafond hangt)
Dit gevoel herken ik. Ik vertel je hier nog wel een keer overquote:Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem.
Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
---------
Ego: Sinds vrijdag ben ik min of meer aaneengesloten vermoeid (alleen zondag was beter door de slaapmedicatie), ook al was vrijdag een ingelaste rustdag. Komt vooral door mn slaapproblemen.
Ik was vandaag nieuwe zooltjes halen en moest afrekenen, maar ik had blijkbaar niet genoeg saldo
Gelukkig was hij zo schappelijk dat ik ze evengoed mocht meenemen en dat ik volgende week in zijn praktijk langskom zodat ik het dan kan betalen (dan heb ik de huur/zorgtoeslag binnen, dus daar ga ik de zooltjes van betalen).
Morgen 2 hele belangrijke afspraken!!
1 afspraak dus met de HA (vanwege die slapeloosheid, ik heb echt geen idee wat hij gaat zeggen maar ik vind hem geweldig, maar dan nog beangstigend vanwege de onzekerheid bij iets wat een steeds grotere negatieve invloed op mn leven aan het krijgen is)
Maar de andere afspraak is mijn gesprek met de ervaringsdeskundige ivm die opleiding die ik wil gaan doen!
Ook wel beetje gespannen, ik weet niet wat en hoe er misschien straks vanalles geregeld zal moeten gaan worden. Ik lig al zolang uit dit wereldje, ik ga er met een zo leeg mogelijk hoofd heen en zie wel hoe het gesprek gaat lopen.
Ik hoop alleen niet dat die slapeloosheid roet in het eten gaat gooien voor mij wat die opleiding (en eventuele baan) betreft.
Maar wel spannend voor mij morgen dus
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 17-08-2015 18:40:15 ]
Omdat ze natuurlijk liever zien dat ik zoveel mogelijk zelf kan oplossen zal ik het af en toe ook maar hier posten denk ik, soms is ff praten fijn, ook al is het via dit topic.
Wat goed dat je zo pro-actief bezig bentquote:
Vanmiddag een gesprek gehad over mn crisisplan. Het begint steeds meer vorm te krijgen. Op zich staan er veel dingen in die ik al weet. Maar via deze weg hoop ik er nog wat beter mee uit de voeten te kunnen en als alle stappen die ik zelf kan zetten niet helpen dan mag ik mn behandelaar bellen of de huisartsenpost.
Omdat ze natuurlijk liever zien dat ik zoveel mogelijk zelf kan oplossen zal ik het af en toe ook maar hier posten denk ik, soms is ff praten fijn, ook al is het via dit topic.
Het gaat vast goed komen met je plan en met jou.En hier posten is natuurlijk altijd goed
We zijn er om elkaar te steunen. Je bent echt goed bezig !Dank je, jij bent lief. En zelf ook goed bezigquote:
[..]
Wat goed dat je zo pro-actief bezig bent
En hier posten is natuurlijk altijd goed
Misschien helpt het om voor de volgende keer op te schrijven wat je echt dwars zit? Als je het niet kunt vertellen kun je het desnoods laten lezen. Vertel in elk geval dat je moeite hebt om te vertellen wat er echt is, dan kan de psycholoog daar ook op inspelen.quote:
Zo, afgelopen vrijdag intake gehad bij de zoveelste psycholoog. Ik kan er nog niet heel veel over zeggen, behalve dat het me wel een geschikte kerel lijkt. Ik heb mezelf er alleen (weer) op betrapt dat ik het allemaal wat nuanceer en mezelf veel positiever doe voorkomen
Of je zoekt een gezonder alternatief, dat kan natuurlijk ook. Iets van afleiding waardoor die behoefte afneemt.quote:
[..]
Klopt, maar ik zei dan ook dat je geen garantie hebt dat het mislukt..maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.
Ik vind van mezelf dat ik een positieve instelling heb, maar dat betekent allerminst dat ik alles toelach en elke tegenslag van mn schouders afklopt. Integendeel, tuurlijk raakt het me, maar ik probeer er ook van te leren.
Garanties heb je idd nooit, maar die heeft eigenlijk niemand.
[..]
Ja, maar ik moet dan wel een alternatief hebben voor die "roesverslaving" (weet even geen beter woord ervoor) en dan moet het maar met die koekjes (of dat ene alternatief maar die doe ik wel als ik geen koekjes meer kan krijgen
Grappig, ik zuip namelijk eerst heel snel totdat ikop een bepaald prettig niveau zit en daarna tank ik alleen maar bij om dat niveau vast te blijven houden (de tijd van ladderzat worden ligt achter me
Nee, het is vakantietijd dus dingen gaan niet zo vlot.quote:[..]
Weet je ondertussen ook meer over die woongroep?
10 jaar mag je over een studie doen. Lang genoeg.quote:[..]
Weet je eigenlijk hoeveel jaar je er in theorie over zou mogen doen?
Ik weet wel dat mn zusje er heel lang over gedaan heeft (had je geloof ik al eens verteld hoeveel jaar).
Als je niet wilt stoppen, dan moet je dat ook niet doen maar bedenk je wel dat je er niets aan hebt als je jezelf kapot stort op iets omdat het je niet snel genoeg gaat.
Waarom heb je het gevoel dat je dan faalt? Vind je dat van andere mensen trouwens ook die falen (of bijvoorbeeld ook nooit een studie hebben afgemaakt), of alleen maar jezelf?
Dat falen vind ik eigenlijk alleen van mezelf. Van anderen kan ik het makkelijker begrijpen of zo.
Ik weet niet hoe het gaat lopen. We zullen zien.quote:[..]
Omdat je er al zo lang over doet? Basisschool deed je toch langer over?
Ieder doet de dingen in zijn of haar eigen tempo he?
De 1 is sneller in A en trager in B en bij de ander is dat omgekeerd.
Als jij meer tijd nodig hebt voor je studie en je hebt die optie, waarom niet van die optie gebruik maken?
Gewoon rustig aan alle opties naast elkaar leggen en afwegen. Desnoods (ik weet dat je het niet wilt horen) kies je er over een half jaar voor dat je een stuk beter gaat, maar je net lekker bezig bent met jezelf en het eigenlijk handiger is het nog één keertje uit te stellen zodat je echt ervoor kunt gaan en dat je basis (je fundament en je houvasten) goed genoeg is.
Als je band lek is, dan kun je hem wel steeds weer opnieuw oppompen en na 5 minuten moet je weer afstappen, maar als je wat meer tijd neemt en hem gelijk even goed dichtplakt, dan heb je op de lange termijn de meeste vooruitgang
Ja dat ken ik. Ik merk dat sporten veel spanning wegneemt bij mij. Daar moet ik iets mee doen. Ik heb nu die dagbehandeling met PMT, wil al heel lang gaan zwemmen bijvoorbeeld 1 keer per week, ben aangemeld voor een intake voor running therapy (al zie ik dat niet echt zitten) en individuele PMT.quote:[..]
Klinkt alsof je het oppot.
Heb je verder geen constructievere manieren om die opgepotte "woede" op een onschuldigere manier te ventileren?
Dit is een belangrijke reden geweest voor mij om te gaan gamen. Heerlijk inloggen, shotgun rapen en een paar honderd koppen afknallen
En sporten/veel bewegen.
Ik weet niet of jij het herkent, maar ik houd ervan om af te zien (als ik voor mn gevoel echt gesloopt ben, dan krijg ik weer nieuwe "motivatie" om dan juist nog harder door te gaan.
Als ik fiets en krijg wind tegen, dan ga ik juist harder trappen net zolang tot mn benen net niet te verzuurd zijn, dat soort dingen.
En anders ken ik nog wel iemand met een boksbal (1tje die aan het plafond hangt)
Okee, ik ben benieuwd.quote:[..]
Dit gevoel herken ik. Ik vertel je hier nog wel een keer over
Succes morgen!quote:---------
Ego: Sinds vrijdag ben ik min of meer aaneengesloten vermoeid (alleen zondag was beter door de slaapmedicatie), ook al was vrijdag een ingelaste rustdag. Komt vooral door mn slaapproblemen.
Ik was vandaag nieuwe zooltjes halen en moest afrekenen, maar ik had blijkbaar niet genoeg saldo
Gelukkig was hij zo schappelijk dat ik ze evengoed mocht meenemen en dat ik volgende week in zijn praktijk langskom zodat ik het dan kan betalen (dan heb ik de huur/zorgtoeslag binnen, dus daar ga ik de zooltjes van betalen).
Morgen 2 hele belangrijke afspraken!!
1 afspraak dus met de HA (vanwege die slapeloosheid, ik heb echt geen idee wat hij gaat zeggen maar ik vind hem geweldig, maar dan nog beangstigend vanwege de onzekerheid bij iets wat een steeds grotere negatieve invloed op mn leven aan het krijgen is)
Maar de andere afspraak is mijn gesprek met de ervaringsdeskundige ivm die opleiding die ik wil gaan doen!
Ook wel beetje gespannen, ik weet niet wat en hoe er misschien straks vanalles geregeld zal moeten gaan worden. Ik lig al zolang uit dit wereldje, ik ga er met een zo leeg mogelijk hoofd heen en zie wel hoe het gesprek gaat lopen.
Ik hoop alleen niet dat die slapeloosheid roet in het eten gaat gooien voor mij wat die opleiding (en eventuele baan) betreft.
Maar wel spannend voor mij morgen dus
Ik ben al jaaaren bezig om gezondere alternatieven te vinden en daadwerkelijk uit te voeren (bijvoorbeeld bewegen, gamen, afleiding idd, ik was er dagelijks mee aan het worstelen). Merk wel dat die behoefde aan een roes heel langzaam aan het afnemen is (ik denk misschien ook omdat ik over het algemeen minder stressig ben de laatste paar jaar? ).quote:
[..]
Of je zoekt een gezonder alternatief, dat kan natuurlijk ook. Iets van afleiding waardoor die behoefte afneemt.
10 jaar is wel erg ruim, das op zich wel gunstig.quote:[..]
10 jaar mag je over een studie doen. Lang genoeg.
Dat falen vind ik eigenlijk alleen van mezelf. Van anderen kan ik het makkelijker begrijpen of zo.
Weet je ook waarom je van jezelf niet mag falen?
Waarom ben je zo streng voor jezelf?
Doe eens lief
Kijk maar, je weet/vaak zelf en/of voelt vaak zelf aan wat het beste voor je isquote:[..]
Ik weet niet hoe het gaat lopen. We zullen zien.
Runningtherapie heb ik een paar jaar terug ook een tijd gedaan en ookal had ik chronisch de schurft aan hardlopen, toch heb ik er erg van genoten. Denk meer omdat het een uitdaging voor me was en ik de oefeningen leuk vond (door hoepels heenrennen/springen met grote passen...had iets met looptechniek te maken ofzo). Belangrijkste reden dat ik er uiteindelijk mee stopte was omdat ik te enthousiast was en steeds blessures kreegquote:[..]
Ja dat ken ik. Ik merk dat sporten veel spanning wegneemt bij mij. Daar moet ik iets mee doen. Ik heb nu die dagbehandeling met PMT, wil al heel lang gaan zwemmen bijvoorbeeld 1 keer per week, ben aangemeld voor een intake voor running therapy (al zie ik dat niet echt zitten) en individuele PMT.
Maar het viel me als doorgewinterde hardloophater echt 100% mee en de mensen waren gewoon leuk
Kijk maar of het wat voor je is (alleen moet je maar kijken of het een gezamelijke kleedruimte is enzo).
Sportschool/zwemmen zit er even niet in voor mij, gezien ik op t moment nieteens mn rekeningen kan betalen
dus dan maar wandelen en mn fiets eventueel weer oplappen en kijken wanneer ik weer geld heb . Merk wel dat ik vaak over een drempel(tje) moet vlak voor ik daadwerkelijk ga sporten, maar ik weet wel dat zodra ik er eenmaal overheen ben, ik er erg van kan genieten!
Dankje!quote:[..]
Okee, ik ben benieuwd.
[..]
Succes morgen!
Zooo, dat mens roept nu al agressie in me opquote:
Wat betreft agressie: ik heb veel agressieve gedachten en gevoelens, maar in de praktijk houd ik meestal mijn mond en trek ik me terug. Ik heb, behalve in mijn thuissituatie (maar dat is sinds ik bij mijn vader woon eigenlijk opgelost) eigenlijk nooit ruzie met anderen. Ik kan er ook niet tegen, tegen die spanning. Ik ben meer het type dat zorgvuldig een moord plant, uitvoert en er vervolgens mee wegkomt
Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem. Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
Ik hoop dat ze haar bedreigingen niet gaat uitvoeren. Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.quote:
[..]
Daarin sta je niet alleen
Maar kan je wel zeggen dat als het went en je leert om over jezelf te praten zonder je voor jezelf te schamen, dat dat echt als een opluchting en openbaring kan aanvoelen.
Het maakt alles een heel stuk makkelijker, ook al besef ik wel dat ik nog steeds dingen tegen mensen kan zeggen die het wellicht tegen me gaan gebruiken.
Dat is inderdaad wel een goed idee! Toen ik aan de bel trok bij mijn zus om haar te laten weten dat het niet goed met me ging, heb ik ook alles opgeschreven omdat ik het niet kón zeggen. Ik heb volgende week vrijdag mijn volgende sessie, dus genoeg tijd om een en ander op papier te zetten. Bedankt voor de tipquote:
[..]
Misschien helpt het om voor de volgende keer op te schrijven wat je echt dwars zit? Als je het niet kunt vertellen kun je het desnoods laten lezen. Vertel in elk geval dat je moeite hebt om te vertellen wat er echt is, dan kan de psycholoog daar ook op inspelen.
[..]
Als je ergens tegenaan loopt, gewoon bij je behandelaar aangeven (dat geldt dus ook voor als je dingen wel zou willen aangeven, maar het niet kunt of er heel veel moeite mee hebt, want dat is ook een belemmering). Dat van "ik red het wel, ik doe alles lekker zelf", daar had ik veel eerder vanaf moeten stappen achteraf gezien, magoed, gebeurd is gebeurd.quote:
[..]
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.
Waarom ben je wantrouwig?
En op zich is dat niet een 100% verkeerd iets, ik vertrouw mensen ook niet snel zomaar meer (ik was vroeger veel naiever dan ik nu ben, heb echt door schade en schande mn lesjes wel geleerd. Gelukkig heb ik in die tijd ook mensen ontmoet die wel normaal konden doen (dus die niet eropuit waren wat van me te pakken)).
Het is behoefte, met een tquote:
[..]
Ik ben al jaaaren bezig om gezondere alternatieven te vinden en daadwerkelijk uit te voeren (bijvoorbeeld bewegen, gamen, afleiding idd, ik was er dagelijks mee aan het worstelen). Merk wel dat die behoefde aan een roes heel langzaam aan het afnemen is (ik denk misschien ook omdat ik over het algemeen minder stressig ben de laatste paar jaar? ).
. Je blijft het verkeerd typen dus ik moest er toch even iets van zeggen.Anyway, dat is mooi, het kwam over alsof je heel erg op zoek bent naar een ongezond middel om de alcohol te vervangen.
Omdat ik al zoveel fouten maak, te veel. Ik doe en ben niet zoals ik zou willen zijn. Ik haat mezelf. Ik verdien het niet dat anderen of ikzelf aardig tegen mij doen.quote:[..]
10 jaar is wel erg ruim, das op zich wel gunstig.
Weet je ook waarom je van jezelf niet mag falen?
Waarom ben je zo streng voor jezelf?
Doe eens lief
Oh dat klinkt wel beter dan alleen saai rennen. Maar goed, daarom krijg ik ook eerst een intake, om te horen wat het precies inhoudt.quote:[..]
Kijk maar, je weet/vaak zelf en/of voelt vaak zelf aan wat het beste voor je is
[..]
Runningtherapie heb ik een paar jaar terug ook een tijd gedaan en ookal had ik chronisch de schurft aan hardlopen, toch heb ik er erg van genoten. Denk meer omdat het een uitdaging voor me was en ik de oefeningen leuk vond (door hoepels heenrennen/springen met grote passen...had iets met looptechniek te maken ofzo). Belangrijkste reden dat ik er uiteindelijk mee stopte was omdat ik te enthousiast was en steeds blessures kreeg
Maar het viel me als doorgewinterde hardloophater echt 100% mee en de mensen waren gewoon leuk
Kijk maar of het wat voor je is (alleen moet je maar kijken of het een gezamelijke kleedruimte is enzo).
Sportschool/zwemmen zit er even niet in voor mij, gezien ik op t moment nieteens mn rekeningen kan betalen
Merk wel dat ik vaak over een drempel(tje) moet vlak voor ik daadwerkelijk ga sporten, maar ik weet wel dat zodra ik er eenmaal overheen ben, ik er erg van kan genieten!
[..]
Dankje!
Goed zo!quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
Alsjeblieft, fijn dat je er wat aan hebt. Succes.quote:
[..]
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.
[..]
Dat is inderdaad wel een goed idee! Toen ik aan de bel trok bij mijn zus om haar te laten weten dat het niet goed met me ging, heb ik ook alles opgeschreven omdat ik het niet kón zeggen. Ik heb volgende week vrijdag mijn volgende sessie, dus genoeg tijd om een en ander op papier te zetten. Bedankt voor de tip
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
Wat vind ik het ontzettend naar om te lezen dat het nu zo lastig met je gaatquote:Op dinsdag 18 augustus 2015 15:42 schreef Gray het volgende:
Zodra m'n huisarts terug is van vakantie ga ik me maar weer laten doorverwijzen naar een psychiater, en vraag ondertussen om een recept voor ritalin. Lusteloosheid, slapeloosheid en slechte concentratie vieren de laatste periode hoogtij. Aangezien mijn sociale contacten, werk en gezondheid hieronder lijden wil ik hier graag aan werken. De afgelopen paar jaar heb ik nieuwe vrienden gemaakt, promotie gemaakt op werk, vooruitgang in mijn academische loopbaan, een leuke meid ontmoet, en meer, wat nu allemaal gevaar loopt. Acteren bij vrienden en familie heb ik geen zin in, dus die mijd ik zoveel als kan, wat zonde is.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
*knuffel*Het is een dappere beslissing van je dat je weer hulp hebt gezocht, ik denk dat het heel slim van je is. Tevens dat je fysieke oorzaken wilt uitsluiten. Als ik het zo lees onderneem je echt goede stappen en daar mag je echt trots op zijn
Ben je ook van plan om nu die trauma's echt goed te gaan aanpakken? Zodat ze jou niet langer kunnen pesten. Het is al erg genoeg dat die dingen gebeurt zijn, maar het zou fijn zijn als je de macht ervan kan ontnemenIk hoop dat het snel weer beter met je gaat.
Zorg je ervoor dat je echt voldoende rust krijgt? Het klinkt mij, zonder dat ik gehinderd word door enige kennis, alsof je oververmoeid bent. En met rust bedoel ik ook echt eventjes een paar daagjes bankhangen bewijze van spreken. En echt voldoende slapen en eten? Je moet goed voor jezelf zorgen hoor!
Heel veel sterkte
*dikke knuffel*Thanks.quote:
[..]
Wat vind ik het ontzettend naar om te lezen dat het nu zo lastig met je gaat
Het is een dappere beslissing van je dat je weer hulp hebt gezocht, ik denk dat het heel slim van je is. Tevens dat je fysieke oorzaken wilt uitsluiten. Als ik het zo lees onderneem je echt goede stappen en daar mag je echt trots op zijn
De hulp moet ik nog zoeken, aangezien de huisarts 6 weken op vakantie was en geen vervangend arts heeft. Een spoedgeval wil ik dit niet noemen, dus ik laat de huisartsenpost maar even met rust. Wel heb ik gebeld naar de huisarts, waardoor ik dit te weten ben gekomen. Voor hulp vragen heb ik me nooit geschaamd, al was het moeilijk toe te geven aan mezelf dat ik soms hulp nodig heb. Niet meer.De trauma's zelf pesten me al heel lang niet meer. Eerder dat ze van invloed zijn geweest op mijn karakter. Een trigger die ik op het moment herken is juist een deel van mijn academische loopbaan, waar ik toentertijd was gestopt door de depressie toen. Dat werk zelf en de bijkomende stress triggert me, maar gelukkig heeft de begeleider daar begrip en geduld voor.
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.quote:Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat.
Zorg je ervoor dat je echt voldoende rust krijgt? Het klinkt mij, zonder dat ik gehinderd word door enige kennis, alsof je oververmoeid bent. En met rust bedoel ik ook echt eventjes een paar daagjes bankhangen bewijze van spreken. En echt voldoende slapen en eten? Je moet goed voor jezelf zorgen hoor!
Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
Dank je wel.quote:Heel veel sterkte
Je hebt ook helemaal gelijk. Zal het gelijk doen, de eerstvolgende keer dat ik er tegenaan loop. Want als ik zelfs bij de psycholoog een toneelstukje opvoer, gaat het natuurlijk niet werken. Ik heb er idd ook veel te lang mee doorgelopen. Ik dacht 'wel eventjes' mijn studie af te kunnen maken, terwijl het ene na het andere instortte in mijn privéleven. Ik ben goed op mijn bek gegaan, wat dat betreft.quote:
[..]
Als je ergens tegenaan loopt, gewoon bij je behandelaar aangeven (dat geldt dus ook voor als je dingen wel zou willen aangeven, maar het niet kunt of er heel veel moeite mee hebt, want dat is ook een belemmering). Dat van "ik red het wel, ik doe alles lekker zelf", daar had ik veel eerder vanaf moeten stappen achteraf gezien, magoed, gebeurd is gebeurd.
Waarom ben je wantrouwig?
En op zich is dat niet een 100% verkeerd iets, ik vertrouw mensen ook niet snel zomaar meer (ik was vroeger veel naiever dan ik nu ben, heb echt door schade en schande mn lesjes wel geleerd. Gelukkig heb ik in die tijd ook mensen ontmoet die wel normaal konden doen (dus die niet eropuit waren wat van me te pakken)).
Ik weet niet zo goed wat het is. Er hebben zich geen noemenswaardige dingen voorgedaan waarbij mijn vertrouwen onherstelbaar beschadigd is, of iets dergelijks. Ik merk gewoon dat ik met een oude vriendengroep steeds minder gemeen heb, en we elkaar soms niet zo goed snappen. Geeft natuurlijk niet en mezelf omschrijven als misantroop is misschien wat gechargeerd, maar ik ben wel minder sociaal en selectiever geworden in met wie ik om ga.
Kent iemand de film God Bless America? Niet dat ik zelf op een rampage zou willen gaan, maar ik kan mezelf er wel aardig in herkennen. Gelukkig is mijn sport een prima uitlaatklep, wat voorkomt dat ik in bepaalde situaties ontplof, maar soms zou het zó erg fijn voelen om eens helemaal los te gaan.
ow fakquote:
[..]
Het is behoefte, met een t
Anyway, dat is mooi, het kwam over alsof je heel erg op zoek bent naar een ongezond middel om de alcohol te vervangen.
Geen kofschip, nooit bij stilgestaan, tis natuurlijk geen ww
wedden dat ik het over een maand gewoon weer vaud doe?
Ow, nee dat was niet mijn bedoeling. Ik ben wel heel erg op zoek naar "iets", liefst zo gezond mogelijk maar uit ervaring weet ik dat ik de wat minder gezonde middelen niet schuw (zoals roken)
Mij nooit opgevallen dat je veel fouten maakt (teveel is sowieso relatief), je intenties zijn normaalgesproken goed en je doet duidelijk je best. Tis voor jou alleen niet echt duidelijk waar je zoeken moet (das mijn impressie tenminste).quote:[..]
Omdat ik al zoveel fouten maak, te veel. Ik doe en ben niet zoals ik zou willen zijn. Ik haat mezelf. Ik verdien het niet dat anderen of ikzelf aardig tegen mij doen.
Ik vind t verder wel jammer dat je zo over jezelf moet denken, het helpt jou verder niet, het helpt jou niet verder en t helpt ook niet de mensen die jij helpt en wilt helpen.
Ik denk niet dat je "fout geboren" bent of iets in die geest, maar je hebt voor langere tijd meer voor je kiezen gekregen dan je aankon (heb je ooit een langer bericht hierover gestuurd).
Ik zou het gewoon proberen (al probeer je het maar 1 of hooguit 2 keer), het spelelement en de mensen waren verder wel leuk.quote:[..]
Oh dat klinkt wel beter dan alleen saai rennen. Maar goed, daarom krijg ik ook eerst een intake, om te horen wat het precies inhoudt.
Ken die film verder niet.quote:
[..]
Je hebt ook helemaal gelijk. Zal het gelijk doen, de eerstvolgende keer dat ik er tegenaan loop. Want als ik zelfs bij de psycholoog een toneelstukje opvoer, gaat het natuurlijk niet werken. Ik heb er idd ook veel te lang mee doorgelopen. Ik dacht 'wel eventjes' mijn studie af te kunnen maken, terwijl het ene na het andere instortte in mijn privéleven. Ik ben goed op mijn bek gegaan, wat dat betreft.
Ik weet niet zo goed wat het is. Er hebben zich geen noemenswaardige dingen voorgedaan waarbij mijn vertrouwen onherstelbaar beschadigd is, of iets dergelijks. Ik merk gewoon dat ik met een oude vriendengroep steeds minder gemeen heb, en we elkaar soms niet zo goed snappen. Geeft natuurlijk niet en mezelf omschrijven als misantroop is misschien wat gechargeerd, maar ik ben wel minder sociaal en selectiever geworden in met wie ik om ga.
Kent iemand de film God Bless America? Niet dat ik zelf op een rampage zou willen gaan, maar ik kan mezelf er wel aardig in herkennen. Gelukkig is mijn sport een prima uitlaatklep, wat voorkomt dat ik in bepaalde situaties ontplof, maar soms zou het zó erg fijn voelen om eens helemaal los te gaan.
Ik ben zelf ook (heel wat) selectiever geworden in met wie ik (op lange termijn) om wil gaan en met wie niet.
Zelf probeer ik altijd zoveel mogelijk de waarheid bij mn behandelaars eruit te flappen. Merk dat ze dan vaak ook gemotiveerder raken mij te helpen met de dingen waar ik tegenaan loop.
-----
Egopostje: Even een kort bericht, gesprekken gingen goed, ik moet contact opnemen met iemand anders en die persoon moet het opstapje zijn naar die opleiding...alleen is die met vakantie tot begin september
Naja, moest ook een cv sturen (gaat lachen worden hoe ik dat ga flikken
maar ik heb nog wel even, ik bedenk wel wat ) of bellen...of beide. Anyway, ben wel benieuwd wat die jobcoach verder gaat doen. Moet dan ook wat geregeld worden met het UWV enzo, maar daar heb ik de ballen verstand vanOok bij HA geweest, hij laat bloed prikken en aan de hand van die uitslag gaan we verder kijken (hij verwacht volgens mij niet echt dat hier wat uit gaat komen, maar tis ook vooral om inkoppers uit te sluiten. Mn bloeddruk was in elk geval prima). Mn medicatiegebruik (kalmeringsmiddel) gewoon nog even zo doen zoals ik dat al deed (om te slapen dus). Wel met hem overlegd en wel handig als ik mn eigen psychiater ook ga inlichten (ik doe het wel via mn SPV).
Ben nu best wel gebroken
Einde update
Oververmoeid misschien?quote:
Zodra m'n huisarts terug is van vakantie ga ik me maar weer laten doorverwijzen naar een psychiater, en vraag ondertussen om een recept voor ritalin. Lusteloosheid, slapeloosheid en slechte concentratie vieren de laatste periode hoogtij. Aangezien mijn sociale contacten, werk en gezondheid hieronder lijden wil ik hier graag aan werken. De afgelopen paar jaar heb ik nieuwe vrienden gemaakt, promotie gemaakt op werk, vooruitgang in mijn academische loopbaan, een leuke meid ontmoet, en meer, wat nu allemaal gevaar loopt. Acteren bij vrienden en familie heb ik geen zin in, dus die mijd ik zoveel als kan, wat zonde is.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
Welke bijwerkingen had je van de ritalin?
Je zou ook dexamfetamine kunnen proberen. Ander middel maar vergelijkbare werking maar andere bijwerkingen.
Zelf vaar ik wel goed bij de ritalin, zonder zweef ik de hele tijd weg in mn hoofd en mis ik halve gesprekken en heb bijna-aanrijdingen enzo
Voorleesprogramma stond uit ik ben soms een sukkelZes weken!? Dat is echt bizar. Alleen het is niet anders, goed dat je alsnog gebeld hebt. En hulp kunnen vragen is een heel sterke eigenschap! Die kun je met trots dragen.quote:Op dinsdag 18 augustus 2015 17:01 schreef Gray het volgende:
[..]
Thanks.
Wat fijn dat er begrip en geduld voor is.quote:De trauma's zelf pesten me al heel lang niet meer. Eerder dat ze van invloed zijn geweest op mijn karakter. Een trigger die ik op het moment herken is juist een deel van mijn academische loopbaan, waar ik toentertijd was gestopt door de depressie toen. Dat werk zelf en de bijkomende stress triggert me, maar gelukkig heeft de begeleider daar begrip en geduld voor.
Invloed op je karakter vind ik eigenlijk best hebben, zeker omdat je verder schrijft dat het invloed heeft op je voelen.
Houd je grenzen goed in de gaten
Stress is niet goed voor een mensAh, van te weinig doen word je inderdaad ook moe. Kun je niet een soort todolist maken of dagplanning? Zodat je wel iets onderneemt? Ik weet precies welke stress je bedoelt, ik ken hem. Als het leven geen activiteiten verwacht, moet je ze dan zelf inplannen is mijn motto. Lastige situatie, dat welquote:[..]
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.
Je bent goed bezigquote:Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
[..]
Dank je wel.
Maak het jezelf niet te moeilijk he. Alles tegelijkertijd gaat niet werken. Fijn dat die wil er is, dat heeft niet iedereen. Heel veel succes met alles
Geen punt.quote:
Sorry Gray, ik had jouw berciht niet gezien.
[..]
Oververmoeid misschien?
Welke bijwerkingen had je van de ritalin?
Je zou ook dexamfetamine kunnen proberen. Ander middel maar vergelijkbare werking maar andere bijwerkingen.
Zelf vaar ik wel goed bij de ritalin, zonder zweef ik de hele tijd weg in mn hoofd en mis ik halve gesprekken en heb bijna-aanrijdingen enzo
Ik kreeg last vast koud zweet en een ietwat opgejaagd gevoel, alsof je teveel koffie ophebt, maar dat kan ik juist gebruiken. In m'n hoofd was ik meer helder dan ooit. De symptomen die je omschrijft herken ik heel goed.
Klinkt als typisch uitstelgedrag.quote:
[..]
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.
Klinkt als stress die dermate hoog aan het oplopen is, dat deze een verlammend effect op je aan het krijgen is.
Dat is tenminste waar ik jarenlang last van gehad heb, zo is t me uitgelegd en begreep ik het ook.
Wist nieteens dat je rooktequote:Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
Stoppen met roken is mogelijk (ik realiseer me nu pas dat ik al ruim 3 maanden geleden gestopt ben), maar wel heel tricky.
Dat van die trauma's, geen idee, heb je er weinig over gehoord.
edit:
Kan zijn dat de dexamfetamine dan beter bij je past.quote:
[..]
Ik kreeg last vast koud zweet en een ietwat opgejaagd gevoel, alsof je teveel koffie ophebt, maar dat kan ik juist gebruiken. In m'n hoofd was ik meer helder dan ooit. De symptomen die je omschrijft herken ik heel goed.
Zelf had ik eerder een (iets) verlaagd hongergevoel (at een tijdje minder en viel af, maar dat gewicht zat er een half jaar later alweer aan), dat opgejaagde gevoel heb ik zonder eigenlijk ook, maar ik ervaar dat meer als angst, Sowieso heeft angst in mijn leven altijd al een grote rol gespeeld, vooral omdat dat gevoel bij mij zich zo heftig uit (maar ik ben sowieso wel een gevoelig persoon, dus kan ook daaraan liggen).
Voor de rest slaap ik met ritalin net zo prima als zonder, voel me een stuk beter en kan langer volhouden met (anders is mn concentratie zo leeg en lukt al heel snel niks meer).
Ben er snel bij vandaag, zie hier:quote:
ow pff, zie nu pas dat je nog een post geplaatst had
Dat is precies hoe ik het ook ervaar. Het lukt me maar niet om die knop om te zetten. Met werk gaat het wel, al stel ik de lastige dingen daar ook zoveel uit als kan. Waar ik geheel niet tevreden over ben.quote:[..]
Klinkt als typisch uitstelgedrag.
Klinkt als stress die dermate hoog aan het oplopen is, dat deze een verlammend effect op je aan het krijgen is.
Dat is tenminste waar ik jarenlang last van gehad heb, zo is t me uitgelegd en begreep ik het ook.
Yep, helaas. Ik geniet er vaak van, maar denk altijd dat ik prima zonder zou kunnen. Maar toch elke keer weer kopen he?quote:[..]
Wist niet eens dat je rookte
Stoppen met roken is mogelijk (ik realiseer me nu pas dat ik al ruim 3 maanden geleden gestopt ben), maar wel heel tricky.
Heb dat boek van Alan Carr (ofziets), dus hoop dat t werkt. Behalve verslaving heb ik ook altijd gerookt om zelfdestructieve redenen, dus dat is ook een goede reden om te stoppen. Is immers een heel langzame, kostbare weg. 
Heb er zat, dankzij een moeder die altijd manisch was (vroeger diagnose borderline, later niet meer, is nu vrij van alle symptomen en een heel relaxt, cool, maar passievol mens geworden), een vader (en eigenlijk de hele familie, aan beide kanten) die niet met liefde en genegenheid om kunnen gaan.quote:Dat van die trauma's, geen idee, heb je er weinig over gehoord.
Tel daarbij op een mishandelende (ex)stiefvader, zorg voor mijn broertjes en zusje (waarvan eentje geestelijk gehandicapt is), gestorven stiefzusje, een breakup met de liefde van m'n leven toentertijd, een mogelijke psychose van een jaar, en eerdere diepe diepe depressie, etc.
Dat is zo even snel waar ik op kan komen.
Denk zelf dat ik dat alles wel verwerkt heb, want ben een lange periode heel intens hiermee bezig geweest. Het heeft me echter wel gemaakt tot wie ik ben, en weet 100% dat het me gevormd heeft, met name wat betreft het slecht omgaan met emoties. Of niet eens het omgaan, maar ze überhaupt voelen. Meestal ben ik gewoon een vlakke lijn, een grijze massa. Neem ik ze waar, dan weet ik ze uitstekend te verwerken, dus dat is het niet. Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Zou kunnen. Dat minder eten vind ik niet zo'n probleem, dat doe ik ook wanneer ik me slecht voel. Of juist extreem veel, zonder dat het hongergevoel wegebt.quote:edit:
[..]
Kan zijn dat de dexamfetamine dan beter bij je past.
Zelf had ik eerder een (iets) verlaagd hongergevoel (at een tijdje minder en viel af, maar dat gewicht zat er een half jaar later alweer aan), dat opgejaagde gevoel heb ik zonder eigenlijk ook, maar ik ervaar dat meer als angst, Sowieso heeft angst in mijn leven altijd al een grote rol gespeeld, vooral omdat dat gevoel bij mij zich zo heftig uit (maar ik ben sowieso wel een gevoelig persoon, dus kan ook daaraan liggen).
Voor de rest slaap ik met ritalin net zo prima als zonder, voel me een stuk beter en kan langer volhouden met (anders is mn concentratie zo leeg en lukt al heel snel niks meer).
Rot lijkt me dat, van die angsten. Behalve faalangst die vaak die stress leidt, heb ik daar geen last van.
Slapen ging volgens mijn herinnering ook goed, en zelfs beter. Ik was ook echt moe, wat nu niet is. Pas als ik meer dan 20 uur wakker ben, gaan mijn ogen inzakken. Maar dan verschuift m'n ritme wel elke dag een paar uur mee, en voor je het weet slaap je overdag en leef je 's nachts.
Concentreren lukt me wel, het bewust doen dan. Heb jarenlang met mindfulness geoefend, dus dat zit wel snor. Alleen vind ik ordenen van gedachten heel lastig, wat een probleem is met werk en studie. Wel denk ik dat die dwanggedachten minder zijn wanneer m'n concentratie vooruit gaat, want daar is zeker groei mogelijk.
Denk dat ik in die mindfulness wel nog wat beter kan worden, want nu ben ik soms te relaxt. Soms zou ik me dood moeten schrikken en daardoor opspringen, maar ik blijf zonder krimp te geven kijken naar die vreemde zwarte kat die in m'n bed was gekropen terwijl ik was douchen.
Vanavond maar weer es ff mediteren. Morgen studeren, nog eens dokter bellen, en tandarts want m'n kies is volgens mij kapoet, sporten, met maatje hangen, ander maatje bellen, en vast nog wat waar ik nu niet op kom.
En straks ff m'n meisje bellen om uit te leggen waarom we elkaar niet gezien hebben de afgelopen tijd, afgezien van dat ik griep etc had dan. Dat verdient ze namelijk.
I know, helemaal mee eens. Vind ook dat mensen daar trots op mogen zijn, maar voel me eigenlijk nooit trots. Nou ja, zelden dan.quote:
Deze dyslect heeft heel slecht gelezen geloof ik, sorry
[..]
Zes weken!? Dat is echt bizar. Alleen het is niet anders, goed dat je alsnog gebeld hebt. En hulp kunnen vragen is een heel sterke eigenschap! Die kun je met trots dragen.
Tegen de stress sport ik, al is dat alweer te lang terug nu. Eerst door ziekte, toen doordat uit bed slepen al zwaar was. Bepaalde stress bleef echter hangen, en merkte dat m'n buien ook onafhankelijk op en neer bleven gaan.quote:[..]
Wat fijn dat er begrip en geduld voor is.
Invloed op je karakter vind ik eigenlijk best hebben, zeker omdat je verder schrijft dat het invloed heeft op je voelen.
Houd je grenzen goed in de gaten
Kan ik, doe ik, maar klik het meestal gewoon weg en denk: dat kan later ook, wanneer ik zin heb bijvoorbeeld. Wat ik nooit heb, nergens in.quote:[..]
Ah, van te weinig doen word je inderdaad ook moe. Kun je niet een soort todolist maken of dagplanning? Zodat je wel iets onderneemt? Ik weet precies welke stress je bedoelt, ik ken hem. Als het leven geen activiteiten verwacht, moet je ze dan zelf inplannen is mijn motto. Lastige situatie, dat wel
Voor mij is het alsof het tegen zichzelf keert; ik ben moe van altijd maar (geestelijk en daardoor lichamelijk) moe voelen. Kan me niet herinneren hoeveel jaar geleden de laatste keer was dat ik wakker werd en dacht: "Yeej, lekker dit en dat doen vandaag, die zien en dat eten!", in plaats van: "Zuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu-*kuch, rokershoestje, kuch!*-uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuucht...quote:[..]
Je bent goed bezig
Heel veel succes met alles
Dit was bij mij ook zo. Het was gewoon zelfhaat, is/was dat bij jou ook zo? Ik reageer later wel op de rest.
Haat nee. Ik vind mezelf best een topper eigenlijk.quote:
Gray: "Behalve verslaving heb ik ook altijd gerookt om zelfdestructieve redenen"
Dit was bij mij ook zo. Het was gewoon zelfhaat, is/was dat bij jou ook zo? Ik reageer later wel op de rest.
Tot het narcistische af. Eerder dat ik moe ben. In de geest van: als je moe bent, doe je het licht uit om te rusten. De kaars brandt zo net wat sneller op.
Geen haast hoor, het zijn best flinke lappen die ik neerkwak, zo te zien.
Klopt, maar ik heb t ook gewoon even gehad voor vandaagquote:Op dinsdag 18 augustus 2015 20:22 schreef Gray het volgende:
[..]
Haat nee. Ik vind mezelf best een topper eigenlijk.
Eerder dat ik moe ben. In de geest van: als je moe bent, doe je het licht uit om te rusten. De kaars brandt zo net wat sneller op.
Geen haast hoor, het zijn best flinke lappen die ik neerkwak, zo te zien.
Daarom: no hurries, no worries.quote:
[..]
Klopt, maar ik heb t ook gewoon even gehad voor vandaag
Gewoon geen chronologisch cv maken. Je hebt nog minstens 2 opties voor een cv die beter bij je past.quote:
Naja, moest ook een cv sturen (gaat lachen worden hoe ik dat ga flikken
Ding is wel dat hoe meer psychische rottigheid ik meegemaakt heb, hoe beterquote:
[..]
Gewoon geen chronologisch cv maken. Je hebt nog minstens 2 opties voor een cv die beter bij je past.
Dat kan je dus verwerken in die CV's.quote:Op dinsdag 18 augustus 2015 21:02 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ding is wel dat hoe meer psychische rottigheid ik meegemaakt heb, hoe beter
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
Klinkt als een verstandige keuzequote:
Vanavond is er een half pammetje in gegaan. Rust is ff nodig. Ik ben daar toch te voorzichtig mee en zit mezelf liever in de weg ofzo.
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
(hoe breek je die capsules? Ik neem altijd een hele, maar dan slaap ik gelijk 14 uur)
Veel sterkte en wees lief voor jezelf
Het zijn geen capsules maar pilletjes die je kan halveren. Misschien kun jij die ook in pilvorm krijgen zodat je een halve kan nemen?quote:
[..]
Klinkt als een verstandige keuze
(hoe breek je die capsules? Ik neem altijd een hele, maar dan slaap ik gelijk 14 uur)
Veel sterkte en wees lief voor jezelf
SPOILEREven een ego-vraagje: mijn moeder koopt me af. En dan zal je denken "klaag niet kind", maar ik vind het echt heel vervelend. Sinds zij weet dat ik in therapie zit, krijg ik om de halverklap cadeautjes en geld. Dit is zo sinds zij weet dat ik in therapie ben (zeg een half jaar). Haar reden hiertoe is (en dat heeft ze letterlijk gezegd) dat ze bang is dat de therapie een slechte invloed op mij heeft heeft en op mijn band met haar en dat therapie altijd moeders de schuld geeft.
Nu heb ik haar al heel vaak uitgelegd dat mijn therapie niet over háár gaat. Dat ik van d'r houdt en haar niks verwijd. Daarnaast heb ik haar ook letterlijk gezegd dat ik niet afgekocht wil worden. Dat het vervelend is voor mij. Reactie: afkopen.
Vanavond is het weer zo ver. Vorige week (of zo) had ik haar verteld dat ik een dagje weg ga met een vriendinnetje. Krijg vandaag een mailtje waarin ze zegt geld gestort te hebben, zodat we samen uiteten kunnen of dat ik een leuk souvernier kan kopen (en nee, ik ben niet arm en ja ik had al geld opzij gezet voor dit dagje, dus ik heb het niet nodig. Terugstorten werkt niet. Komt direct weer terug). Leuk en aardig, zou je denken. Zij het dat ze me dit weekend heeft gebeld met de mededeling dat mijn broer zijn kind mishandeld (daar heb ik haar al een maand geleden voor gewaarschuwd, maar toen bestond kindermishandeling niet) en de vraag "hoe ga jij dat oplossen?" Waarna ik haar advies vroeg, haar reactie "jouw zaak. Daar bemoei ik me niet mee, ik heb een tweede kind gekregen omwille je broer". Nice... En zo gaat het telkens. (ik had al heel slecht een wedje lopen hierover met een vriendin)
(overigens, ik ben toen bij hem langs geweest (laten we het er niet over hebben hoe dat is gegaan... dat was goed mis) om dat kind te checken. Toen heb ik overigens al AMK gebeld. Alleen ik wilde niet tegen haar zeggen dat ik dat al had gedaan. En zeker omdat ze me nu vertelde dat ik vooral geen AMK mocht bellen...)
Aan de ene kant interesseert ze zich helemaal niet voor de therapie (ze weet niet eens hoevaak of wat) en krijg ik telkens te horen dat er met haar kinderen niks mis kan zijn "dus wanneer stop je met die onzin" en "eetstoornissen bestaan niet". Aan de andere kant dit dus... en ik moet eens per ongeluk een emotie tonen in haar buurt (en ja, ik weet dat het gemeen is, maar met al die therapie heb ik mezelf niet altijd 100% onder controle) of iets delen over wat ik denk of voel... dan krijg ik weer gelijk dingen. Terwijl ik gewoon een knuffel wil (bewijze van spreken). En dat weet ze, want ik zeg het letterlijk tegen haar.
Het frustreert me zo
Kijk eens aan! Daar zit het verschil inquote:
[..]
Het zijn geen capsules maar pilletjes die je kan halveren. Misschien kun jij die ook in pilvorm krijgen zodat je een halve kan nemen?
Ehm... ik denk het eigenlijk niet dat ze dat gaat doen (zit al op suďcide aantal halen en capsules zijn gewoon op en weg. Ze wil denk ik niet het risico lopen dat ik ga "sparen". En nee, ik ben niet continu suďcidaal, 99% van de tijd erg blij, heb alleen zo nu en dan extreme momentjes)
Bleeeeergh! Ze werkt echt tegenquote:SPOILEREven een ego-vraagje: mijn moeder koopt me af. En dan zal je denken "klaag niet kind", maar ik vind het echt heel vervelend. Sinds zij weet dat ik in therapie zit, krijg ik om de halverklap cadeautjes en geld. Dit is zo sinds zij weet dat ik in therapie ben (zeg een half jaar). Haar reden hiertoe is (en dat heeft ze letterlijk gezegd) dat ze bang is dat de therapie een slechte invloed op mij heeft heeft en op mijn band met haar en dat therapie altijd moeders de schuld geeft.
Nu heb ik haar al heel vaak uitgelegd dat mijn therapie niet over háár gaat. Dat ik van d'r houdt en haar niks verwijd. Daarnaast heb ik haar ook letterlijk gezegd dat ik niet afgekocht wil worden. Dat het vervelend is voor mij. Reactie: afkopen.
Vanavond is het weer zo ver. Vorige week (of zo) had ik haar verteld dat ik een dagje weg ga met een vriendinnetje. Krijg vandaag een mailtje waarin ze zegt geld gestort te hebben, zodat we samen uiteten kunnen of dat ik een leuk souvernier kan kopen (en nee, ik ben niet arm en ja ik had al geld opzij gezet voor dit dagje, dus ik heb het niet nodig. Terugstorten werkt niet. Komt direct weer terug). Leuk en aardig, zou je denken. Zij het dat ze me dit weekend heeft gebeld met de mededeling dat mijn broer zijn kind mishandeld (daar heb ik haar al een maand geleden voor gewaarschuwd, maar toen bestond kindermishandeling niet) en de vraag "hoe ga jij dat oplossen?" Waarna ik haar advies vroeg, haar reactie "jouw zaak. Daar bemoei ik me niet mee, ik heb een tweede kind gekregen omwille je broer". Nice... En zo gaat het telkens. (ik had al heel slecht een wedje lopen hierover met een vriendin)
(overigens, ik ben toen bij hem langs geweest (laten we het er niet over hebben hoe dat is gegaan... dat was goed mis) om dat kind te checken. Toen heb ik overigens al AMK gebeld. Alleen ik wilde niet tegen haar zeggen dat ik dat al had gedaan. En zeker omdat ze me nu vertelde dat ik vooral geen AMK mocht bellen...)
Aan de ene kant interesseert ze zich helemaal niet voor de therapie (ze weet niet eens hoevaak of wat) en krijg ik telkens te horen dat er met haar kinderen niks mis kan zijn "dus wanneer stop je met die onzin" en "eetstoornissen bestaan niet". Aan de andere kant dit dus... en ik moet eens per ongeluk een emotie tonen in haar buurt (en ja, ik weet dat het gemeen is, maar met al die therapie heb ik mezelf niet altijd 100% onder controle) of iets delen over wat ik denk of voel... dan krijg ik weer gelijk dingen. Terwijl ik gewoon een knuffel wil (bewijze van spreken). En dat weet ze, want ik zeg het letterlijk tegen haar.
Het frustreert me zo
Ik zou inderdaad het geld op een andere rekening storten en de kadootjes ergens bij elkaar bewaren. Dan neem je het niet aan alleen merkt ze dat niet dus kan ze niet zeuren.
En zegt ze nou dat jij het moet oplossen dat je broer zijn kind mishandelt? Dat slaat nergens op.
Sterkte weer hiermee
Even een lokpostquote:
Klote dat het slecht gaat zeg
je doet wel de juiste dingen naar mijn idee, hopelijk slaat er gauw iets aan. Mbt geen spoed: ben daar voorzichtig mee! het gaat nu nog langzaam omlaag en je houdt jezelf erg goed in de hand. Maar het kan ook in 1 keer heel slecht gaan, denk ik. En dan is 6 weken gewoon te laat. Dus ik zou je willen vragen je idee over geen spoed nog eens af te wegen. Vervangende huisarts moet er gewoon te regelen zijn.
Sterkte gray!!
Benzo´s afbouwen zuigt. Enorm. En dan maar hopen dat ik dan m´n verstand weer terug kan vinden.
Klinkt eerder alsof je moeder psychisch niet goed in elkaar zit, maar wat weet ik.quote:SPOILEREven een ego-vraagje: mijn moeder koopt me af. En dan zal je denken "klaag niet kind", maar ik vind het echt heel vervelend. Sinds zij weet dat ik in therapie zit, krijg ik om de halverklap cadeautjes en geld. Dit is zo sinds zij weet dat ik in therapie ben (zeg een half jaar). Haar reden hiertoe is (en dat heeft ze letterlijk gezegd) dat ze bang is dat de therapie een slechte invloed op mij heeft heeft en op mijn band met haar en dat therapie altijd moeders de schuld geeft.
Nu heb ik haar al heel vaak uitgelegd dat mijn therapie niet over háár gaat. Dat ik van d'r houdt en haar niks verwijd. Daarnaast heb ik haar ook letterlijk gezegd dat ik niet afgekocht wil worden. Dat het vervelend is voor mij. Reactie: afkopen.
Vanavond is het weer zo ver. Vorige week (of zo) had ik haar verteld dat ik een dagje weg ga met een vriendinnetje. Krijg vandaag een mailtje waarin ze zegt geld gestort te hebben, zodat we samen uiteten kunnen of dat ik een leuk souvernier kan kopen (en nee, ik ben niet arm en ja ik had al geld opzij gezet voor dit dagje, dus ik heb het niet nodig. Terugstorten werkt niet. Komt direct weer terug). Leuk en aardig, zou je denken. Zij het dat ze me dit weekend heeft gebeld met de mededeling dat mijn broer zijn kind mishandeld (daar heb ik haar al een maand geleden voor gewaarschuwd, maar toen bestond kindermishandeling niet) en de vraag "hoe ga jij dat oplossen?" Waarna ik haar advies vroeg, haar reactie "jouw zaak. Daar bemoei ik me niet mee, ik heb een tweede kind gekregen omwille je broer". Nice... En zo gaat het telkens. (ik had al heel slecht een wedje lopen hierover met een vriendin)
(overigens, ik ben toen bij hem langs geweest (laten we het er niet over hebben hoe dat is gegaan... dat was goed mis) om dat kind te checken. Toen heb ik overigens al AMK gebeld. Alleen ik wilde niet tegen haar zeggen dat ik dat al had gedaan. En zeker omdat ze me nu vertelde dat ik vooral geen AMK mocht bellen...)
Aan de ene kant interesseert ze zich helemaal niet voor de therapie (ze weet niet eens hoevaak of wat) en krijg ik telkens te horen dat er met haar kinderen niks mis kan zijn "dus wanneer stop je met die onzin" en "eetstoornissen bestaan niet". Aan de andere kant dit dus... en ik moet eens per ongeluk een emotie tonen in haar buurt (en ja, ik weet dat het gemeen is, maar met al die therapie heb ik mezelf niet altijd 100% onder controle) of iets delen over wat ik denk of voel... dan krijg ik weer gelijk dingen. Terwijl ik gewoon een knuffel wil (bewijze van spreken). En dat weet ze, want ik zeg het letterlijk tegen haar.
Het frustreert me zo
Sowieso had ik eerder stappen moeten ondernemen, maar beter laat dan (n)ooit.quote:
[..]
Even een lokpost
Klote dat het slecht gaat zeg
Mbt geen spoed: ben daar voorzichtig mee! het gaat nu nog langzaam omlaag en je houdt jezelf erg goed in de hand. Maar het kan ook in 1 keer heel slecht gaan, denk ik. En dan is 6 weken gewoon te laat. Dus ik zou je willen vragen je idee over geen spoed nog eens af te wegen. Vervangende huisarts moet er gewoon te regelen zijn.
Sterkte gray!!
quote:
Ik zou het geld apart zetten en tegen haar vertellen dat je het doneert aan een fonds voor mishandelde kinderen. Kijken hoe snel ze de geldkraan dichtdraait.
Of nog beter misschien: zeggen dat het al gestort is bij een fonds. Zal je zien dat ze het terug wil. Thanks. Hoop dat, als ik het krijg natuurlijk, het iig een deel vooruitgang brengt.quote:
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
Wat vindt jouw behandelaar hiervan?quote:
Verder heb je kans dat je nooit zult weten wat er in je moeder omgaat en wat haar beweegredenen zijn, t heeft er de schijn van dat daarop wachten vrij zinloos is.
edit:
Dat ik dit kan verwerken in die CV is -de- reden waarom het in dit geval juist beter is dat ik veel psychische rottigheid heb meegemaakt.quote:
[..]
Dat kan je dus verwerken in die CV's.
Het probleem is eerder dat ik er al zo lang geen meer gemaakt heb en -daar- moet ik wat op bedenken (ik heb wel enkele opties die vrij goed zijn).
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
edit2:
FB / Abonnementenactie?
vind dit sowieso al een enge gedachte, maar ik kan mn eigen rekeningen al niet betalen, laat staan deze
Besef wel dat de muur die je hebt opgetrokken om jezelf te beschermen, tegelijkertijd ook je groei remt he?quote:
Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Dit was alhans wat ik had gedaan. Heel begrijpelijk (en ik heb t mezelf ook nooit kwalijk genomen), maar het weerhield mij ervan om verder te groeien.
Ik heb tijdens groepstherapie de sprong in het diepe genomen en heb die muur koste wat koste toen stukje bij beetje afgebroken. Het leverde wel een reeks "aanvallen" op en was een belangrijke trigger voor mn opname, maar het is me uiteindelijk wel gelukt die muur om me heen af te breken en t heeft me zelfs een vriendschap opgeleverd
Het is heel moeilijk (en vermoeiend) en je stelt jezelf erg kwetsbaar op, maar ik had tegelijk ook zoiets van "erger dan dit kan toch al bijna niet" dus heb toen alles in de waagschall gelegd (het was voor mij erop of eronder, ik was mezelf zoooooooo ontzettend vreselijk zat (en laatste is nog licht uitgedrukt)).
Ik had wel het geluk dat ik verliefd werd in die fase van mn leven en dat het juist in die fase eindelijk ook eens wederzijds was. Dat het na 6 weken alweer voorbij was, maakt niet uit. Die 6 weken en de periode daarna (en de emotionele puinhopen die zij achterliet) waren voor mij voldoende afleiding dat ik toch weer even door kon gaan en was de start van de weg terug omhoog. Ik was blijkbaar toch wel iets waard, voor 1 iemand in elk geval. al was het maar voor even
ik stop nu even met typen
Natuurlijk ben jij degene die dit het beste kan invoelen. Alleen als ik dit zo lees, vermoed ik dat dit niet het geval is en dat jij jezelf een illusie voorhoudt. Het feit dat jij die muur nu nog steeds hebt zegt genoeg, tevens dat je niet goed om kan gaan met emoties. Mensen die alles goed verwerkt hebben en geen last (meer) hebben van trauma's, hebben geen muren nodig. Die kunnen gewoon open zijn, die kunnen gewoon voelen en durven mensen te vertrouwen. Muren zijn niet nodig.quote:
Denk zelf dat ik dat alles wel verwerkt heb, want ben een lange periode heel intens hiermee bezig geweest. Het heeft me echter wel gemaakt tot wie ik ben, en weet 100% dat het me gevormd heeft, met name wat betreft het slecht omgaan met emoties. Of niet eens het omgaan, maar ze überhaupt voelen. Meestal ben ik gewoon een vlakke lijn, een grijze massa. Neem ik ze waar, dan weet ik ze uitstekend te verwerken, dus dat is het niet. Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Daarnaast klemt een muur zich af. Anderen kunnen misschien niet achter de muur kijken, maar jij kan ook niet door die muur heen kijken. Muren werken altijd twee kanten op. Eigenlijk zeg je hier jezelf opgesloten te hebben. Vind je het gek dat je dan moe bent? Je niet goed voelt? Dat je niet helemaal top voor jezelf zorgt? Je verwaarloosd jezelf emotioneel, je gaat verder met wat je geleerd is.
En je weet dat mensen niet op den duur "af" zijn. Je bent, door invloeden uit het verleden, nu zo. Alleen je ontwikkeld je nog. Dat blijf je heel je leven doen. Een mens is geen stilstaand punt vanaf een bepaalde leeftijd. Daarom denk ik dat het zonde is om nu te verklaren dat het klaar is, terwijl je er blijkbaar nog zoveel invloed van merkt.
Daarnaast kun je op een bepaald moment inderdaad er echt mee klaar zijn geweest. Trauma's kunnen weer opnieuw getriggerd worden, waarna ze wéér aandacht moeten hebben. Een trauma zal altijd een pijnpunt blijven. Er zullen tijden zijn waarin ze niet actief zijn, alleen bij verkeerde stimuli kunnen ze weer schreeuwend uit hun hoekje kruipen.
Het is pijnlijk om toe te geven dat je last hebt van trauma's (geloof me, dat doe ik nog maar sinds een maand twee of drie... volhouden dat het je niks doet is zoveel gemakkelijker), alleen ze laten doorsudderen is nog pijnlijker en ontneemt je zoveel meer.
Sorry voor deze preek en misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat je jezelf zo tekort doet... *knuffel*
Maar dat ben ik.
Jij bent echt te lief voor de wereld denk ik somsquote:
Ik ga mijn moeder niet provoceren, ze is niet kwaadwillig.
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
Ik zou dit soort dingen bespreken in je therapie. Dat je er bent voor je broer is natuurlijk een idiote uitspraak...