R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Wat merken jullie van 'de zorg in eigen kring oplossen' plannen?
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
Zelf merk ik dat het steeds strakker wordt, maar merk wel dat de hulpverleners wel willen, maar ze steeds minder bewegingsvrijheid krijgen. Soms is het gewoon goodwill van hun kant, maar dan moeten ze wel voor jou zeg maar een uitzondering maken.quote:Op donderdag 13 augustus 2015 21:16 schreef zomie het volgende:
Wat merken jullie van 'de zorg in eigen kring oplossen' plannen?
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
Ik krijg gewoonlijk wel telefoonnummers, omdat ze nu wel weten dat ik vrijwel nooit zal bellen (dus niet om elk wissewasje, mn laatste spv heb ik minder vaak geleld dan het aantal jaar dat ik haar als spv had).
Jij hebt geen behoefte aan af en toe even praten? Of doe je dat dan liever hier?quote:
[..]
Zelf merk ik dat het steeds strakker wordt, maar merk wel dat de hulpverleners wel willen, maar ze steeds minder bewegingsvrijheid krijgen. Soms is het gewoon goodwill van hun kant, maar dan moeten ze wel voor jou zeg maar een uitzondering maken.
Ik krijg gewoonlijk wel telefoonnummers, omdat ze nu wel weten dat ik vrijwel nooit zal bellen (dus niet om elk wissewasje, mn laatste spv heb ik minder vaak geleld dan het aantal jaar dat ik haar als spv had).
Jawel, maar ik bewaar het zeg maar voor de afspraken zelf (of dat deed ik altijd in het begin).quote:
[..]
Jij hebt geen behoefte aan af en toe even praten? Of doe je dat dan liever hier?
Verder doe ik idd een deel hier (of elders op fok), of in mn eigen sociale kring of desnoods in mn dagboek
Om heel eerlijk te zijn merk ik daar niks vanquote:
Wat merken jullie van 'de zorg in eigen kring oplossen' plannen?
Ik merk dat er steeds minder ruimte is voor een gesprek om bijvoorbeeld crisis te voorkomen. Je kunt niet meer zomaar even bellen buiten kantoortijden bijvoorbeeld.
Eigenlijk heb ik geen zin om mn vrienden lastig te vallen met de puinhoop die t soms in mn hoofd is
en daar voel ik me best schuldig over. Tenminste, crisisdienst en thuishulp staan tot mijn beschikking wanneer nodig (gebruik het amper). Wel is er een mailbehandeling waar ik meer gebruik van maak. Dus dat ik via Internet geholpen word. Ook wordt er aangemoedigd om naar Ixta Noa te gaanMisschien heeft dit te maken met dat ik niet geholpen word op een depressie of angst afdeling?
Nee, dat is nou juist het stomme!quote:
[..]
Heb je enig idee waar je zenuwen vandaan zouden kunnen komen?
Het is nou ook weer niet zo erg dat ik het toe zou kunnen schrijven aan mijn paniekstoornis. Het is wel een beetje aangeboren denk ik, dat ik soms van een mug een olifant kan maken 
TL:DRquote:Ik heb hier nog niet eerder gepost, maar het is daar nu (helaas) tijd voor.
Ik ben 28, heb een verantwoordelijke baan, woon sinds anderhalf jaar samen met mijn vriendin.
Alles ging hartstikke goed. Samen een leuk appartementje gehuurd, 2 gerbils, een kat, leuk knus hok waar we prima samenwonen. Op werk ging alles ook prima.
Toch begon ik (een maand of 6 geleden) het gevoel te krijgen dat ik op eierschalen liep. Iets zat niet echt lekker en ik kon de vinger er niet op leggen.
Dat sudderde door, ik ben iemand die niet snel opgeeft of aan de bel trekt, het was in mijn optiek gewoon even een periode, en dat zou wel weer goed komen. Boy, was I wrong!
3 maanden geleden (in mijn zomervakantie) een paar dagen weg geweest met oud klasgenoten. Hartstikke gezellig, center parcs, huisje gehuurd, veel bier natuurlijk, maar vooral hartstikke gezellig. Bij thuiskomst Koningsdag gevierd en één groot feest, maar vooral heel veel drukte. Niet alleen overal mensen, maar ook doorgaan, weinig slaap, veel bier en vooral veel prikkels.
2 dagen later ging het helemaal mis. Ik zat op de fiets en mijn schoen ging kapot omdat die tegen de boodschappentas aan het stuur schuurde. Ik baalde als een stekker, maar er gebeurde iets dat ik nog nooit had mee gemaakt. Ik voelde ineens alle energie uit mijn lichaam vloeien, en ik zakte door de hoeven en kreeg een enorme jankbui. Ik moest mezelf echt in het gras neerleggen omdat ik compleet in de war was en niet meer op de benen kon staan. Dit was na een kwartiertje weer voorbij, maar daarna enorm veel spanning naderhand en trillende handen. Dit heeft een half uurtje geduurd.
Bij thuiskomst gelijk op bed gaan liggen en mijn vriendin verteld wat er was gebeurd. Ik ben daarna in slaap gevallen maar sliep beroerd. Veel wakker, veel woelen, malen en gedachtes van links naar rechts.
De volgende dag direct aangeklopt bij de huisarts en kon mij nou niet precies zeggen wat het was, maar verwees me wel door naar GGZ hulpverlening. Ik heb me direct aangemeld, alleen er waren wachtlijsten van 4-5 weken. Ik heb direct mijn baas gebeld dat ik niet weet wat ik moest doen en dat ik het niet aandurfde om aan het werk te gaan.
Gelukkig kon nog dezelfde dag op audiëntie komen bij de bedrijfsarts, en die had een kort lijntje met psychische hulp, waar ik sneller terecht kon.
Daar kwam eigenlijk vrij snel de diagnose Paniekstoornis met paniekaanvallen.
Ergens klote om te horen, anderzijds was ik wel opgelucht dat er in ieder geval iets op tafel lag waarbij er een niet alleen symptomen waren, maar ook een diagnose. Dus dan konden we gericht aan de slag om er weer bovenop te komen.
Ik had een lijst gemaakt met dingen wat ik verbeterpunten voor mijzelf vond, en waar ik - in mijn ogen - als eerste mee aan de slag moest. De psycholoog was enthousiast, ik ook, en ik begon zowaar weer een beetje te lachen en ik zag het als een rock-bottom, om vanuit onderaan weer de stap omhoog te maken en dingen op te lossen, once and for all. Maar, rock-bottom was bereikt. Boy, was I wrong again!
Dit ging allemaal goed. 6 weken lang gesprekken gehad, en ik ging elke dag naar mijn werk voor vervangende werkzaamheden. Ik kon mijn eigen werk doen, met begeleiding. Wanneer het even te veel werd, zou ik zo weg kunnen lopen om een paniekaanval te voorkomen.
Veel informatie gekregen over hoe ik om moest gaan met bepaalde gedachtes, en hoe ik ze moest voorkomen. Ging echt goed. Na 7 weken (5 sessies) weer aangegeven op werk dat ik me steeds beter voelde en al een week of 3 geen aanval meer had gehad. Ik was apetrots en ik zette elke dag stappen en voelde me goed.
Ik, teammanager en bedrijfsarts beslisten dat ik weer klaar was voor werk en ik had er donders veel zin in.
Afgelopen dagen was ik vrij. Het was lekker weer, lekker op het balkon gezeten, wederom meer bier gedronken dan de bedoeling was (ik ben sowieso een stevige drinker, helaas). 's nachts nog naar een collega gegaan die uit de nachtdienst kwam, en daar nog een paar afzakkers gehad.
Bij thuiskomst gistervannacht sloegen de stoppen compleet door. Ik lag in bed en had suïcidale gedachtes, ik was nergens goed voor, de hele wereld heeft zijn zaakjes voor elkaar en ik heb moeite om mijn eigen rekeningen te betalen, geen rijbewijs, altijd puinhoop in huis etc etc. Ik had geen zin meer in al die bull-shit. Ik had geen zin meer om te lijden. Dus ik zei tegen mijn vriendin (die gelukkig doorhad dat dit geen zuivere koffie was) dat ik mezelf 3 weken de tijd zou geven om alles op orde te krijgen. Als me dat niet zou lukken, dan was het wel afgelopen. Dan zou ik een manier vinden om mezelf humaan, snel en zonder rotzooi van kant te maken (niet voor de trein, dat zou zo'n rommel geven).
Vriendin heeft met mijn toestemming 's ochtends mijn psycholoog gebeld en gezegd dat ik een enorme terugval heb gehad, maar dus ook suïcidale gedachtes had. (Ooit wel een keer uit frustratie/boosheid gezegd van: Nou, ik schiet mezelf wel dood als het zo'n puinhoop blijft. Ik wil het niet bagataliseren maar dat was gewoon stom gemompel/gebrom omdat ik het niet overzag.) Gisternacht was het dus wel erger, dat ik zelfs al nadacht over de manier waarop.
De drank heeft de boel zeker versterkt, en is ook een deel van het probleem. Ik drink gewoon teveel. Ik ben me hiervan bewust, maar vind het lastig om daar wat aan te doen. Maar ik ben als ik probeer reëel te zijn, een probleemdrinker/probleemgeval.
Afijn, vriendin heeft gebeld naar psycholoog en ik kon een paar uur later terecht. Zij is mee gegaan en er ging een beerput aan emoties open, wat ik niet van mijzelf ben gewend. De psycholoog vroeg uiteraard hoe hevig de suïcidale gedachtes waren, en ik vond het lastig daar antwoord op te geven. Ja ik had ze, en ja, ik dacht na over de manier waarop, maar ik heb absoluut niet de intentie om het te doen. Ik ben er te schijterig voor, ik heb teveel mooie dingen om me heen om zomaar uit het leven te stappen en ik wil niemand verdriet doen.
Nu wordt ik zometeen bij een andere psycholoog (volgens mij met psychiater) erbij verwacht en wordt er gekeken naar een beter passende behandeling. 1x in de anderhalve week is te weinig, en men sprak gisteren zelfs van een eventuele (tijdelijke) opname.
Ik vind het allemaal donders eng/spannend en zit er natuurlijk niet op te wachten, maar ik wil het nu goed doen zonder weer in te storten want ik ging werkelijk door een hel qua gedachtes, gevoel en paniek gisternacht. Ik wil met de goede begeleiding zelf de problemen oplossen, bij de basis en op een goed punt terecht komen dat ik vrij ben van paniekaanvallen, lekker in mijn vel zit en weer kan genieten van het leven.
Al een paar maanden diagnose paniekstoornis met paniekaanvallen, ging een tijdje heel goed, paar goede gesprekken gehad met psycholoog.
Gisternacht enorme terugval gehad, depressieve en suïcidale gedachtes en allicht opname/dagbesteding of andere vorm van (intensere) vorm van therapie.
Sorry voor de muur van tekst, wilde het even kwijt.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2015 06:47:56 ]
@Monopoly
Even wat punten aanhalen.
Toen je vertelde over de gebeurtenis van die schoen (ergens in begin) moest ik meteen aan overspannenheid of burnout denken (omdat er iets gebeurde waarover je moest nadenken (je kreeg er een onverwachte en onwelkome gebeurtenis bij)). Dat zou ook je vermoeidheidsklachten kunnen verklaren.
Ik moest ook daaraan denken omdat ik de "indruk" heb dat jij iemand bent die doordoordoordoordoorgaat totdat ie erbij neervalt. Klopt dat? Zo niet, gaarne melden
Alcohol (vooral redelijke hoeveelheiden en vooral als je dat wekenlang elke dag drinkt) kunnen depressieve gevoelens in de hand werken.
Probeer om de dag -niks- te drinken (niet meteen stoppen, dat heb ik ook gedaan en dat werd 1 groot psychisch drama) en meld dit aan je hulpverlener.
En volgens mij heb je sowieso een hele toffe vriendin(/vrouw? ), daar heb je heel veel mazzel mee gehad
Maar bedenk je ook dat ook haar accu in de toekomst leeg zal raken (dit is meer voor de volledigheid dat ik het meld).
En bedenk je dit: Blijkbaar heeft het maanden geduurd tot je hierin kwam, het zal ook maanden duren totdat alles weer goed op de rails zit dus heb geduld en gun jezelf niet te weinig
Ik lees je post effe nog een keer, misschien heb ik wat gemist, momentje
Edit: Ik quote toch even een stukje:
Ik ben jaaaren geleden gestopt met mezelf vergelijken met de mensen om me heen omdat het volstrekt zinloos is. Ik liep zoveel achter dat ik me erdoor alleen maar slechter ging voelen, tot nog minder in staat was en op die manier mezelf nog meer weerhield om mn leven weer op de rails te krijgen.
Bedenk je dat iedereen alles in zijn/haar eigen tempo doet en houd je aan je eigen ritme en je eigen tempo. Dat tempo moet -jij- bepalen en niemand anders.
En waarom? Omdat op jouw ideale tempo jij optimaal zult zijn (en optimaal zult presteren).
Bepaal je eigen tempo.
[ Bericht 22% gewijzigd door magnetronkoffie op 14-08-2015 07:09:24 ]
Even wat punten aanhalen.
Toen je vertelde over de gebeurtenis van die schoen (ergens in begin) moest ik meteen aan overspannenheid of burnout denken (omdat er iets gebeurde waarover je moest nadenken (je kreeg er een onverwachte en onwelkome gebeurtenis bij)). Dat zou ook je vermoeidheidsklachten kunnen verklaren.
Ik moest ook daaraan denken omdat ik de "indruk" heb dat jij iemand bent die doordoordoordoordoorgaat totdat ie erbij neervalt. Klopt dat? Zo niet, gaarne melden
Alcohol (vooral redelijke hoeveelheiden en vooral als je dat wekenlang elke dag drinkt) kunnen depressieve gevoelens in de hand werken.
Probeer om de dag -niks- te drinken (niet meteen stoppen, dat heb ik ook gedaan en dat werd 1 groot psychisch drama) en meld dit aan je hulpverlener.
En volgens mij heb je sowieso een hele toffe vriendin(/vrouw?
), daar heb je heel veel mazzel mee gehad Maar bedenk je ook dat ook haar accu in de toekomst leeg zal raken (dit is meer voor de volledigheid dat ik het meld).
En bedenk je dit: Blijkbaar heeft het maanden geduurd tot je hierin kwam, het zal ook maanden duren totdat alles weer goed op de rails zit dus heb geduld en gun jezelf niet te weinig
Ik lees je post effe nog een keer, misschien heb ik wat gemist, momentje
Edit: Ik quote toch even een stukje:
Serieus (en ook niet afzeikerig bedoeld), dit is niet het geval, je vergelijkt jezelf met mensen die blijkbaar alles sowieso op de rails hebben (collega's bijvoorbeeld).quote:de hele wereld heeft zijn zaakjes voor elkaar en ik heb moeite om mijn eigen rekeningen te betalen, geen rijbewijs,
Ik ben jaaaren geleden gestopt met mezelf vergelijken met de mensen om me heen omdat het volstrekt zinloos is. Ik liep zoveel achter dat ik me erdoor alleen maar slechter ging voelen, tot nog minder in staat was en op die manier mezelf nog meer weerhield om mn leven weer op de rails te krijgen.
Bedenk je dat iedereen alles in zijn/haar eigen tempo doet en houd je aan je eigen ritme en je eigen tempo. Dat tempo moet -jij- bepalen en niemand anders.
En waarom? Omdat op jouw ideale tempo jij optimaal zult zijn (en optimaal zult presteren).
Bepaal je eigen tempo.
[ Bericht 22% gewijzigd door magnetronkoffie op 14-08-2015 07:09:24 ]
Dit zou een goeie vraag kunnen zijn aan je psycholoog bij het 1e gesprek, dan is ook meteen het spreekwoordelijke ijs gebroken zeg maarquote:
[..]
Nee, dat is nou juist het stomme!
Ik ben wel van het doordoordoorgaan, maar trek wel altijd een grens. Soms ga ik er wel over heen en dan boet ik daar ook voor.
Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
Yep, herkenbaar. Ik verplicht mezelf in drukke tijden 1 a 2 keer in de week een rustdag in te lassen omdat ik anders makkelijk mezelf voorbijloop (gewoon een dagje lanterfanteren, hooguit boodschappen halen, beetje pc'en, misschien wassie draaien, zo dusquote:Op vrijdag 14 augustus 2015 07:06 schreef Monopoly het volgende:
Ik ben wel van het doordoordoorgaan, maar trek wel altijd een grens. Soms ga ik er wel over heen en dan boet ik daar ook voor.
).Cola zou ik ook niet doen trouwens ivm caffeïnequote:Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
En beter niet cold-turkey stoppen met de drank, beter doe je om de dag. Probeer wel een alternatief te bedenken voor als je rusteloos wordt (want ik neem aan dat dat is waarom je drinkt? )
Beter, je pakt zo te horen goed aanquote:Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Is goed, had trouwens mn 1e reactie nog geeditquote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
Drank versterkt ja, klopt. Maar dat wil zeggen dat de emoties er dus wel zijn.quote:
Ik ben wel van het doordoordoorgaan, maar trek wel altijd een grens. Soms ga ik er wel over heen en dan boet ik daar ook voor.
Drank is inderdaad een issue, is ook bekend bij ze. Vannacht kon ik voor de zoveelste keer niet slapen maar geen bier/borrels gehad. Braaf water en een paar glazen cola.
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Ik besef me dat het tijd kost. Ik wist bij de eerste sessie al dat het een lang traject zou worden. Maar het ging gewoon zo goed. Ik was apetrots. Elke dag maakte ik een goede stap en de spanningen werden steeds minder. Dat was echt fijn.
Realiseer me na alle ellende van gisternacht dat ik de lat voor mijzelf te hoog heb liggen en dat ik mezelf wel te weinig tijd geef om dingen op te lossen. Dat was een vrij harde leerschool, dat neem ik ook zeker mee zometeen als ik die kant op fiets.
Ik heb hetzelfde mogen ervaren en dacht ook dat t wel 'ff' zo voorbij zou zijn. Nou, heb nog steeds klachten en ben al 4 jaar verder. Neem het serieus en ga aan de slag, en gun jezelf de tijd.
Ik heb af en toe nachtmerries waarbij werkelijkheid en slaap door elkaar lopen. Ik zie handen of mensen die me kwaad willen doen in mn eigen slaapkamer. Vannacht stond ik dus het licht aan te doen om te zien wat er aan de hand was en toen werd ik pas echt wakker 
Veel sterkte!quote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
The love you take is equal to the love you make.
quote:
Vriendin pakt het heel goed op, kan me geen betere vrouw op de wereld wensen. Ik vind het wel heel vervelend/erg dat ik soms moeilijk kan uitleggen hoe ik me voel. Dat ik haar soms ook wel eens mee trek in mijn negatieve spiraal. Maar ze staat voor de volledige 10000% achter mij, wat ik enorm waardeer!
Het was trouwens gegeneraliseerde angststoornis (met paniekaanvallen), paniekstoornis is weer net iets anders. Trots op jou en kusjes
Fuck the EBU.
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Sterkheidsbaas van alles.
quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Herkenbaar... ik hoop voor je dat het morgen gewoon weer beter gaat. Weet je zeker dat er echt niks dwars zit? Weinig slaap, teveel prikkels, tijd van de maand....quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Ego: ik denk dat ik last heb van de overgang ook nog erbij... /oudwijf
Hoi.quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Probeer je niet te druk te maken over of deze ervaring voor jou het begin van het eind is, die angst hoeft niet terecht te zijn. Ik probeer het altijd nuchter te bekijken (ik weet dat dat nooit helemaal lukt maar dat hoeft ook niet, maar zo creëer je wel een soort mentale afstand naar dat donkere spook).
Heb je nog een behandelaar? Overleg dan met die persoon.
Ik zou zeggen, kijk het nog een paar dagen aan en pijl 1 of enkele keren per dag je stemming even. Ik weet verder niet wat jouw triggers zijn, je bent nooit erg actief geweest in dit topic?
Er is trouwens ook een chatkanaal (staat als t goed is in de OP), als je behoefde hebt om te chatten, dan mag je dat even melden in dit topic (stuur me dan ook even een DM zodat ik je sneller zie), dan kom ik erbij zitten als je wilt
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 14-08-2015 15:34:05 ]
Ik doe inderdaad mijn best om het me niet in zijn greep te laten houden. Maar ik schrok ervan. Het was een mokerslag, ineens.quote:
[..]
Hoi.
Probeer je niet te druk te maken over of deze ervaring voor jou het begin van het eind is, die angst hoeft niet terecht te zijn. Ik probeer het altijd nuchter te bekijken (ik weet dat dat nooit helemaal lukt maar dat hoeft ook niet, maar zo creëer je wel een soort mentale afstand naar dat donkere spook).
Heb je nog een behandelaar? Overleg dan met die persoon.
Ik zou zeggen, kijk het nog een paar dagen aan en pijl 1 of enkele keren per dag je stemming even. Ik weet verder niet wat jouw triggers zijn, je bent nooit erg actief geweest in dit topic?
Er is trouwens ook een chatkanaal (staat als t goed is in de OP, als je behoefde hebt om te chatten, dan mag je dat even melden in dit topic (stuur me dan ook even een DM zodat ik je sneller zie), dan kom ik erbij zitten als je wilt
Het is verleidelijk om in het gevoel te gaan zitten omdat het op een bepaalde manier comfortabel is, want het is wat ik ken en ik vond mijn herstel heel moeilijk.
Ik heb geen behandelaar meer. Dat traject is afgesloten omdat het zo goed ging. Volgende week start ik nog wel met pmt omdat ik denk dat er in mijn zrlfbeeld en eigenwaarde nog wel wat te bereiken valt.
Het topic heb ik inderdaad nooit actief gebruikt, wel mee gelezen. Voor nu leek het me een goede plek mijn hart te luchten, gezien ik wel een klankbord nodig heb, maar als ik hier mensen in mijn omgeving over zou vertellen dan ben ik bang dat ze het groter maken dan dat het is, of te lang /te veel willen praten. En de anonimiteit is ook wel prettig, eigenlijk.
Sterkheidsbaas van alles.
Het onderstreepte is wel een significante valkuil he? Goed dat je daaraan werkt, dat zal niet makkelijk zijnquote:Op vrijdag 14 augustus 2015 15:34 schreef Lonaa het volgende:
[..]
Ik doe inderdaad mijn best om het me niet in zijn greep te laten houden. Maar ik schrok ervan. Het was een mokerslag, ineens.
Het is verleidelijk om in het gevoel te gaan zitten omdat het op een bepaalde manier comfortabel is, want het is wat ik ken en ik vond mijn herstel heel moeilijk.
Ik heb geen behandelaar meer. Dat traject is afgesloten omdat het zo goed ging. Volgende week start ik nog wel met pmt omdat ik denk dat er in mijn zrlfbeeld en eigenwaarde nog wel wat te bereiken valt.
Het topic heb ik inderdaad nooit actief gebruikt, wel mee gelezen. Voor nu leek het me een goede plek mijn hart te luchten, gezien ik wel een klankbord nodig heb, maar als ik hier mensen in mijn omgeving over zou vertellen dan ben ik bang dat ze het groter maken dan dat het is, of te lang /te veel willen praten. En de anonimiteit is ook wel prettig, eigenlijk.
Ik snap dat je anoniem wilt blijven, sterker nog vrijwel iedereen hier is anoniem. Sommigen lopen al langer in dit topic en die ken je dan vaak ook wat beter, maar anonimiteit is wel fijn.
Zelf heb ik het trouwens wel als prettig ervaren dat ik geen geheimen hoef te hebben voor mijn eigen sociale omgeving. Anders krijg ik meer het gevoel alsof ik iets verborgen "moet" houden, alsof ik het zelf -moet- oplossen omdat ik anderen niet tot last wil zijn...
Edit: Niet iedereen hoeft alles te weten en als iemand iets echt wilt weten, dan vragen ze maar
En mensen die vervolgens alleen maar rot tegen mij gaan doen vanwege mijn "issues", die zijn mijn nabijheid dan blijkbaar niet waard en zulke mensen zijn vrijwel nutteloos voor mij
Mijn zelfbeeld is iets waar ik sinds een aantal maanden actief mee bezig kan omdat ik niet alleen maar bezig was met overleven. Ik weet dat het belangrijk is en het is ook echt iets wat ik wil veranderen.quote:
[..]
Het onderstreepte is wel een significante valkuil he? Goed dat je daaraan werkt, dat zal niet makkelijk zijn
Ik snap dat je anoniem wilt blijven, sterker nog vrijwel iedereen hier is anoniem. Sommigen lopen al langer in dit topic en die ken je dan vaak ook wat beter, maar anonimiteit is wel fijn.
Zelf heb ik het trouwens wel als prettig ervaren dat ik geen geheimen hoef te hebben voor mijn eigen sociale omgeving. Anders krijg ik meer het gevoel alsof ik iets verborgen "moet" houden, alsof ik het zelf -moet- oplossen omdat ik anderen niet tot last wil zijn...
Edit: Niet iedereen hoeft alles te weten en als iemand iets echt wilt weten, dan vragen ze maar
En mensen die vervolgens alleen maar rot tegen mij gaan doen vanwege mijn "issues", die zijn mijn nabijheid dan blijkbaar niet waard en zulke mensen zijn vrijwel nutteloos voor mij
Sinds vorig jaar ben ik aan het werken aan het oplossen /leren omgaan met mijn eetstoornis. Daar heb ik therapie voor gehad (waarvoor niet) en sinds begin dit jaar kan ik in ieder geval op een gezonde manier aan mn uiterlijk werken. Daar hheb ik begeleiding bij, maar ik weet ook dat het 1 niet zonder het ander kan, vandaar de keuze om me nogmaals in pmt te storten.
Overigens heb ik een fijn vangnet, mensen die me kennen, me steunen. Maar ik wil ze nu niet (misschien onterecht) bezorgd maken.
Vriend komt zo thuis, dan ga ik daar tegenaan kruipen en mezelf de komende dagen in er gaten houden zonder obsessief te zijn. Mocht ik dan over een dag of wat nog steeds met dezelfde stemming /gedachtes zitten, dan trek ik echt wel aan de bel.
Sterkheidsbaas van alles.
Klinkt als een goed plan voor nu!quote:
[..]
Mijn zelfbeeld is iets waar ik sinds een aantal maanden actief mee bezig kan omdat ik niet alleen maar bezig was met overleven. Ik weet dat het belangrijk is en het is ook echt iets wat ik wil veranderen.
Sinds vorig jaar ben ik aan het werken aan het oplossen /leren omgaan met mijn eetstoornis. Daar heb ik therapie voor gehad (waarvoor niet) en sinds begin dit jaar kan ik in ieder geval op een gezonde manier aan mn uiterlijk werken. Daar hheb ik begeleiding bij, maar ik weet ook dat het 1 niet zonder het ander kan, vandaar de keuze om me nogmaals in pmt te storten.
Overigens heb ik een fijn vangnet, mensen die me kennen, me steunen. Maar ik wil ze nu niet (misschien onterecht) bezorgd maken.
Vriend komt zo thuis, dan ga ik daar tegenaan kruipen en mezelf de komende dagen in er gaten houden zonder obsessief te zijn. Mocht ik dan over een dag of wat nog steeds met dezelfde stemming /gedachtes zitten, dan trek ik echt wel aan de bel.
Succes en probeer toch een beetje fijn weekend eruit te slepen (tot zover mogelijk
) en anders zien we je weer hier
Lonaa, er zijn heel veel mensen die ervaring hebben met depressie dat ze in donkere tijden op zoek waren naar dat ene lichtpuntje. Maar als ze in lichtere tijden een donker punt tegen kwamen daar zo door werden meegesleept dat ze aangaven liever altijd op mute te willen leven dan positieve tijden met wat donkere momenten. Omdat ze op de donkere momenten zo bang waren dat het positieve nooit meer terugkwam/ voorgoed was afgenomen.
Ik denk dat je er goed aan doet m het even van je af te schrijven en met de hond te gaan lopen enzo. Als je denkt dat het erger wordt/ niet houdbaar is; hulp vragen. Succes.
Ik denk dat je er goed aan doet m het even van je af te schrijven en met de hond te gaan lopen enzo. Als je denkt dat het erger wordt/ niet houdbaar is; hulp vragen. Succes.
Ik ga mijn best doen, en dat lukt vast. Bedankt voor je reacties en die van anderen. Volgens mij was dit precies genoeg en precies wat ik wel nodig had.
Sterkheidsbaas van alles.
tnx. Dat klinkt heel herkenbaar ja. Beter is het altijd kut dan steeds maar weer teleurstelling. En ja, zo wil ik niet zijn want dat lijkt me ook geen leven. Ik weet echter wel dat ik moet opletten mn eigen signalen niet voorbij te lopen. En de grens daartussen is vaag en grijs.quote:
Lonaa, er zijn heel veel mensen die ervaring hebben met depressie dat ze in donkere tijden op zoek waren naar dat ene lichtpuntje. Maar als ze in lichtere tijden een donker punt tegen kwamen daar zo door werden meegesleept dat ze aangaven liever altijd op mute te willen leven dan positieve tijden met wat donkere momenten. Omdat ze op de donkere momenten zo bang waren dat het positieve nooit meer terugkwam/ voorgoed was afgenomen.
Ik denk dat je er goed aan doet m het even van je af te schrijven en met de hond te gaan lopen enzo. Als je denkt dat het erger wordt/ niet houdbaar is; hulp vragen. Succes.
Ik lig nu samen met een voldane hond op de bank en dat geeft al wel weer een beetje een goed gevoel.
Sterkheidsbaas van alles.
quote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
The love you take is equal to the love you make.
Ik denk dat die kennis heel belangrijk is.quote:
[..]
tnx. Dat klinkt heel herkenbaar ja. Beter is het altijd kut dan steeds maar weer teleurstelling. En ja, zo wil ik niet zijn want dat lijkt me ook geen leven. Ik weet echter wel dat ik moet opletten mn eigen signalen niet voorbij te lopen. En de grens daartussen is vaag en grijs.
Ik lig nu samen met een voldane hond op de bank en dat geeft al wel weer een beetje een goed gevoel.
*knuffel* Wat ontzettend vervelend voor jequote:
Ego post van een lurker:
Ik had gehoopt dat het niet nodig zou zijn. Ik worstel al jaren met depressie, sinds een maand of 8 functioneer ik best prima met een goede dosis ad en lief zijn voor mezelf.
En vanmiddag, ineens, verdriet, angst, het gewicht van de wereld op mijn schouders. De zinloosheid van het en mijn bestaan sloeg me vol in het gezicht.
Waarom? Geen idee. Maar het beangstigt me. Ga ik weer wegglijden? Heb ik eem paar goede maanden gehad en meer is voor mij niet weggelegd?
Ik weet dat ik zo niet moet denken. heb de hond gepakt en ben wezen wandelen. Ik ben niet in paniek maar wel onrustig. Ik wil niemand bellen, maar het toch kwijt. Dus, hier is het.
Is er wel steun in je wereld of vind je dat je alles alleen moet doen? Je mag hulp vragen en voor jezelf zorgen hè? Veel sterkte
Heb je wel eens een nachtmerrietraining gehad? De instructies voor het trucje tegen nachtmerries wil ik je wel sturen? Het is vrij gemakkelijk te doenquote:
Ik heb af en toe nachtmerries waarbij werkelijkheid en slaap door elkaar lopen. Ik zie handen of mensen die me kwaad willen doen in mn eigen slaapkamer. Vannacht stond ik dus het licht aan te doen om te zien wat er aan de hand was en toen werd ik pas echt wakker
Ego: EMDR was ongelooflijk zwaar vandaag. Eerder had ik het gehad van iemand die overal de discussie over aanging. Die vrouw vond dat ik de verkeerde dingen dacht en voelde en dat tijdens de EMDR de verkeerde dingen in me op kwam. Nu heb ik het gehad van iemand die veel beter bij me aansluit en waarbij ik me veel veiliger voel. Het was daardoor ook veel zwaarder. Ik wist niet dat ik me zo ongelukkig kon voelen
Hoe is het gegaan?quote:
Zo, en nu nog even ontspannen tv kijken en zo douchen en die kant op. Als ik thuis ben vanmiddag dan komt er een update.
quote:
Ego: EMDR was ongelooflijk zwaar vandaag. Eerder had ik het gehad van iemand die overal de discussie over aanging. Die vrouw vond dat ik de verkeerde dingen dacht en voelde en dat tijdens de EMDR de verkeerde dingen in me op kwam. Nu heb ik het gehad van iemand die veel beter bij me aansluit en waarbij ik me veel veiliger voel. Het was daardoor ook veel zwaarder. Ik wist niet dat ik me zo ongelukkig kon voelen
Hoe lang duurt het normaal gesproken voordat je weer een beetje bent bijgekomen van zo'n sessie?
Why are you wearing that stupid man suit?
3 á 4 dagen bij mij (sommigen zijn sneller). Hangt een beetje af van hoe heftig het trauma is.quote:
[..]
Hoe is het gegaan?
[..]
Hoe lang duurt het normaal gesproken voordat je weer een beetje bent bijgekomen van zo'n sessie?
ik vind dat ik alles alleen moet doen, maar ik heb wel hulp en daar maak ik ook gebruik van, hoe moeilijk ik dat ook vind.quote:
[..]
*knuffel* Wat ontzettend vervelend voor je
Is er wel steun in je wereld of vind je dat je alles alleen moet doen? Je mag hulp vragen en voor jezelf zorgen hè? Veel sterkte
Ik zit nu met mn vriend op de bank met comfort food en een serie. Morgen ga ik weer sporten.
Overigens, succes met je emdr, ik heb het ook gehad en voor mij hielp t niet echt, maar ik heb veel goede verhalen gehoord!
Sterkheidsbaas van alles.
Ja graag wil ik die wel hebben. heb er nooit training voor gehad helaas. Mn eerste psych deed er niks mee.quote:
[..]
Heb je wel eens een nachtmerrietraining gehad? De instructies voor het trucje tegen nachtmerries wil ik je wel sturen? Het is vrij gemakkelijk te doen
Ik heb altijd begrepen dat er geen verkeerde dingen zijn die denkt of voelt tijdens een sessie. Je moet t juist gewoon laten komen. En t is zwaar en ik geloof zeker dat het bij jouw trauma echt heel pittig kan zijn. Probeer rust te vinden, uiteindelijk zal het je helpen hoop ik.quote:
Ego: EMDR was ongelooflijk zwaar vandaag. Eerder had ik het gehad van iemand die overal de discussie over aanging. Die vrouw vond dat ik de verkeerde dingen dacht en voelde en dat tijdens de EMDR de verkeerde dingen in me op kwam. Nu heb ik het gehad van iemand die veel beter bij me aansluit en waarbij ik me veel veiliger voel. Het was daardoor ook veel zwaarder. Ik wist niet dat ik me zo ongelukkig kon voelen
Dat was ook fijn aan mijn nieuwe psych, ik voelde me heel erg geaccepteerd. En ondanks dat ik niet weet wat ermee te moeten: het was prettig dat ze gewoon echt lief was.quote:
[..]
Ik heb altijd begrepen dat er geen verkeerde dingen zijn die denkt of voelt tijdens een sessie. Je moet t juist gewoon laten komen. En t is zwaar en ik geloof zeker dat het bij jouw trauma echt heel pittig kan zijn. Probeer rust te vinden, uiteindelijk zal het je helpen hoop ik.
Het is express op vrijdag zodat ik dan ook echt rust heb. Vanmiddag heb ik met een vriendin zitten schilderen en nu ben ik aan het naaien. Dus echt even niks. Er zit geen concentratie in, maar wel heel veel herbelevingen
Dank je wel
Je hebt een DMquote:
[..]
Ja graag wil ik die wel hebben. heb er nooit training voor gehad helaas. Mn eerste psych deed er niks mee.
Ik vind het jammer om te lezen dat je zo hard voor jezelf bent. Hoe dan ook, dat verdien je niet.quote:
[..]
ik vind dat ik alles alleen moet doen, maar ik heb wel hulp en daar maak ik ook gebruik van, hoe moeilijk ik dat ook vind.
Ik zit nu met mn vriend op de bank met comfort food en een serie. Morgen ga ik weer sporten.
Overigens, succes met je emdr, ik heb het ook gehad en voor mij hielp t niet echt, maar ik heb veel goede verhalen gehoord!
Wat goed dat je nu even bankhangt (en dat hoeft niet per direct gecompenseerd worden he
)Dank je wel. Dit is voor mij de derde ronde inmiddels (een paar in de herhaling en een hele zooi nieuwe dingen waar ik ineens last van heb), maar het voelt nu beter aan (betere klik)
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.quote:
Jezus, wat snel geregeld allemaalquote:
[..]
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.
Wel beter ook
Egopostje: Zelf maar even wat (al heeft het letterlijk gezien niks met depressie of angst te maken).
Denk dat deze post van mij de situatie nog bet beste omschrijft.
Het duurt nu nog bijna 7 uur voordat de supermarkt open is, ik begin hier echt wanhopig van te worden. Afspraak HA over ruim 3 dagen, dit gaat een lange dag worden..quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 00:57 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, dank mn slapeloosheid weer een nieuw dieptepunt bereikt hoor
<3 uur geslapen en nu alweer op, kan een fokker hier niet even langs mn huis komen en me in slaap knuppelen zodat ik dit keer wel blijf liggen?
Echt bizar om te merken hoe je denkt na 2,5 maanden thuis een flinke stap vooruit te hebben gemaakt 1 akkefietje je weer terug bij af zet..
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Hell To The Liars
Je zal waarschijnlijk sneller herstellen na deze stap terug. Mijn ervaring is 3 stappen vooruit en 2 stappen terug. Maar uiteindelijk wordt t beterquote:
Echt bizar om te merken hoe je denkt na 2,5 maanden thuis een flinke stap vooruit te hebben gemaakt 1 akkefietje je weer terug bij af zet..
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor jequote:
[..]
Goed. Van crisis was geen sprake (meer), dus een gunstig geprek gehad. Krijg nu vanaf komende week dagbehandeling om de kern van de basis aan te pakken waar de problemen liggen. Dan is nog veel praten over hoe ik met de problemen om ga. Mag in ieder geval ook gewoon werken (werk maakt nuttig). Dus het is even plannen komende week. Sowieso 1-2 dagen werken en de rest dagbehandeling.
Uit een terugval kom je meestal gemakkelijker, al is het natuurlijk wel ontzettend rot *knuffel*quote:
Echt bizar om te merken hoe je denkt na 2,5 maanden thuis een flinke stap vooruit te hebben gemaakt 1 akkefietje je weer terug bij af zet..
Ik wou dat ik mijn hoofd gewoon in standbymode kon zetten en dat ie morgen om 0900 automatisch weer aan gaat
Heel veel sterkte
----------------------------
Ego: Het gaat hier ech heel erg rot. Ben totaal uit balans door de EMDR (en het stomme is dat dit een kleine detailherinnering is, niet eens de echt grote "trauma's". Echt iets waarvan ik boos ben dat het me raakt). Ik kan me amper concentreren en heb continu huilbuien. EMDR lijkt enkel maar meer herbelevingen en momenten van dissociatie op te roepen en de psych wil net zolang doorgaan met EMDR totdat dit over is. Ik weet niet hoe ik dit moet gaan trekken. Sowieso, vanaf september twee dagen in de week dagbehandeling en drie volle dagen stage. Ik vrees dat het wat erg veel is. Alleen nu geen EMDR is niet mogelijk, geen stage ook niet. Dus bikkeltijden. Anyways... ik weet waardoor ik het doe en ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg
Misschien triggert dat ene kleine toch ook andere gevoelens of dingen. Laat het komen en zet door, je gaat echt met stappen vooruit nu. En ooit als t een stuk beter is dan zul je terugkijken en blij zijn dat je niet meer in dat dal zit.quote:
[..]
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor je
[..]
Uit een terugval kom je meestal gemakkelijker, al is het natuurlijk wel ontzettend rot *knuffel*
Heel veel sterkte
----------------------------
Ego: Het gaat hier ech heel erg rot. Ben totaal uit balans door de EMDR (en het stomme is dat dit een kleine detailherinnering is, niet eens de echt grote "trauma's". Echt iets waarvan ik boos ben dat het me raakt). Ik kan me amper concentreren en heb continu huilbuien. EMDR lijkt enkel maar meer herbelevingen en momenten van dissociatie op te roepen en de psych wil net zolang doorgaan met EMDR totdat dit over is. Ik weet niet hoe ik dit moet gaan trekken. Sowieso, vanaf september twee dagen in de week dagbehandeling en drie volle dagen stage. Ik vrees dat het wat erg veel is. Alleen nu geen EMDR is niet mogelijk, geen stage ook niet. Dus bikkeltijden. Anyways... ik weet waardoor ik het doe en ik ben dankbaar voor alle hulp die ik krijg
Heel tevredenquote:
[..]
Ben je hier tevreden over? Het klinkt als een goede afspraak. Gelukkig is er geen sprake van crisis meer. Ik ben blij voor je
Ben wel benieuwd wat dagbehandeling in gaat houden. In ieder geval blij dat ik gewoon op de trein mag zitten verder. Komt allemaal wel weer goed. Sterker nog, ik kom hier nog beter uit! Dus heel klote dat zo'n terugval (de 1e) gelijk zo tyfuszwaar was, maar het oppakken gaat wel aardig.
Dat denk ik ookquote:
[..]
Misschien triggert dat ene kleine toch ook andere gevoelens of dingen. Laat het komen en zet door, je gaat echt met stappen vooruit nu. En ooit als t een stuk beter is dan zul je terugkijken en blij zijn dat je niet meer in dat dal zit.
Het was wel een herinnering die staat voor hoe er in het algemeen met me omgegaan werd en hoe er over mij gedacht werd. En ik denk ook hier heel veel van te leren en aan te gaan hebben. Nooit eerder heb ik echt stil gestaan mij dit soort dingen. Ik had geen problemen en ik had geen trauma, ik was gewoon het slechtste en stomste mens op de wereld. Nu wordt er wat anders geleerd.
En het scheelt dat ik deze vrouw dusdanig vertrouw dat ik echt durf te vertellen en durf te voelen en open durf te zijn. Ze steunt me echt heel erg
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dagbehandeling vind ik persoonlijk een fantastische uitvinding. Je kan er echt heel erg veel aan hebben. Je bent echt goed bezig en daar mag je heel trots op zijn!quote:
[..]
Heel tevreden
Ja, ik word er verdrietig van. Dat viel niet helemaal niet mee, lieve CotS.quote:
@ Child: Echt wat in je spoiler staat
Echt niet te geloven
The love you take is equal to the love you make.
^^^ QFT.quote:
[..]
Ja, ik word er verdrietig van. Dat viel niet helemaal niet mee, lieve CotS.
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
Het verward me een beetje
Maakt niet uit, reageer ik op wat anders in je postquote:
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
(tis wel een inkopper) als blijkt dat dit nog een isseu voor je is, issue tackelen en weer verder gaan.
Tis avontuurlijk in de zin dat je onverwachte dingen kunt tegenkomen (beetje als een boswandeling in een onbekend heuvelachtig bos ofzo), maar dat wist je vast al.
Je bent flexibel, joe ken doe dis
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?quote:
Sorry... ik wil niet jullie nare gevoelens geven. Het spijt me, ik weet even niet hoe ik verder op jullie reacties moet reageren
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Goed gezegd, en een knuff voor Child, ze doet t zo goedquote:
[..]
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
Totaal mee eens! Ik vind CotS een vette eindbaas!quote:
[..]
Goed gezegd, en een knuff voor Child, ze doet t zo goed
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Als we dat vaak genoeg herhalen dan gaat ze het misschien zelf ook een beetje gelovenquote:
[..]
Totaal mee eens! Ik vind CotS een vette eindbaas!
Haha, dit kan mooi op een t-shirt voor de vereniging van mensen met disquote:[
Je bent flexibel, joe ken doe dis
Wow... mensen Jullie zijn echt te lief voor me en maken me verlegen... Dank jullie wel
De ironie is dat mijn vrienden me overempathisch vinden (ook bij kennissen en studiegenoten sta ik daarom bekent). Dit krijg ik in therapie ook terug, soms ben ik te begripvol volgens hen. Dus als een ander me zoiets zo vertellen, zou me dat erg raken. Alleen ik meet met erg dubbele maten
Daarnaast zet ik dit soort herinneringen tegenover andere levenservaringen, als ik die zou moeten ranken, komt dit toch echt ergens op de bodum van de traumaschaal (en is het eigenlijk wel weer grappig)
Ik merk alleen de laatste tijd, deze zomer (?), dat die grappige anekdotes niet meer grappig zijn (de overemotionele psych heeft op een groot schoolbord geklad wat volgens het behandelteam waarschijnlijk de oorzaken van de problemen waren, zonder enige subtiliteit toe te passen. Dat was auw). Daarnaast komen de signalen van anderen steeds meer binnen (vrienden durven langzaam en zeker meer vanuit hun gevoel op dingen te reageren of komen terug op dingen en wat het met ze deed, trauma-psych die de afspraken verzet zodat ze pauze kan hebben erna, andere behandelaar is misschien niet alleen maar overemotioneel, jullie)... Het is een heel raar proces om in te zitten. Zeker omdat ik helemaal niet met mijn hoofd in het verleden wil zitten, ik wil in het hier en nu zitten. Werken aan de toekomst, alles ontgroeien en succesvol worden. Helaas lukt alleen met zelfbeschadiging en de eetstoornis, waardoor ik nu wel hiermee bezig moet. Mijn hoofd in het verleden en (zoals de overemotionele behandelaar zegt) al het gevoel inhalen.
Dank jullie wel en sorry voor deze blurp o.O Jullie zijn echt te goed voor me
Ik ga nu weer in standje sociaal !
Jullie zijn echt te lief voor me en maken me verlegen... Dank jullie wel Met de jaren begin ik steeds meer te leren dat dingen eventueel wel een issue waren. Toen ik net ging studeren en mijn huidige vriendenkring ontmoette, had ik daar echt nul beeld van. Als we toen jeugsnekdotes aan het uitwisselen waren, shockeerde ik ze regelmatig met dingen die ik toen als grappig en normaal beschouwde. Uit hun reactie maakte ik op dat ze immers uit een heel ander milieu kwamen, ik vond ze weredvreemd. Inmiddels heb ik geleerd dat wereldvreemd vanuit twee kanten kan komen: verwende mensen worden wereldvreemd. Al geloof ik inmiddels dat ik het zelf ook ben geworden, maar totaal vanuit een ander perspectief.quote:
[..]
Stel nou dat een vriend of een vriendin met het verhaal in die spoiler naar jou toe zou komen, en zou zeggen "ach, wat er gebeurt is, het valt allemaal wel mee!". Zou je dat geloven?
Of zou je misschien toch tegen hem of haar willen zeggen dat het best wel een dingetje is, dat wat er gebeurde?
Ik denk dat het gros van de mensen namelijk best in shock zouden zijn als iemand tussen neus en lippen door een jeugd-anekdote als die van jou zou delen (en het wel degelijk een issue vinden).
De ironie is dat mijn vrienden me overempathisch vinden (ook bij kennissen en studiegenoten sta ik daarom bekent). Dit krijg ik in therapie ook terug, soms ben ik te begripvol volgens hen. Dus als een ander me zoiets zo vertellen, zou me dat erg raken. Alleen ik meet met erg dubbele maten
Daarnaast zet ik dit soort herinneringen tegenover andere levenservaringen, als ik die zou moeten ranken, komt dit toch echt ergens op de bodum van de traumaschaal (en is het eigenlijk wel weer grappig)Ik merk alleen de laatste tijd, deze zomer (?), dat die grappige anekdotes niet meer grappig zijn (de overemotionele psych heeft op een groot schoolbord geklad wat volgens het behandelteam waarschijnlijk de oorzaken van de problemen waren, zonder enige subtiliteit toe te passen. Dat was auw). Daarnaast komen de signalen van anderen steeds meer binnen (vrienden durven langzaam en zeker meer vanuit hun gevoel op dingen te reageren of komen terug op dingen en wat het met ze deed, trauma-psych die de afspraken verzet zodat ze pauze kan hebben erna, andere behandelaar is misschien niet alleen maar overemotioneel, jullie)... Het is een heel raar proces om in te zitten. Zeker omdat ik helemaal niet met mijn hoofd in het verleden wil zitten, ik wil in het hier en nu zitten. Werken aan de toekomst, alles ontgroeien en succesvol worden. Helaas lukt alleen met zelfbeschadiging en de eetstoornis, waardoor ik nu wel hiermee bezig moet. Mijn hoofd in het verleden en (zoals de overemotionele behandelaar zegt) al het gevoel inhalen.
Dank jullie wel en sorry voor deze blurp o.O Jullie zijn echt te goed voor me
Ik ga nu weer in standje sociaal
!
Child, ik denk niet dat je behandelaar overemotioneel is, ook niet een beetje. Maar jouw verhaal is gewoon heftig.
En tering zeg, die broer van jou, die spoort echt niet. En als de rest van jouw familie hem niet heeft laten opsluiten sporen ze zelf ook niet. Wat een achterlijke idioten. Mijn handen jeuken om ze zelf ook even een dergelijke behandeling te geven. Denk alleen dat ik daarvoor de bak in draai.
Het is zeker allemaal al te lang geleden om hen te laten vervolgen?
Sterkte moppie ik vind jouw behandelaren tof, dat ze het langzaamaan voor elkaar krijgen dat je gaat inzien dat het allemaal niet aan jou ligt!
Edit: waarom zou je in standje sociaal moeten? Jij mag ook egoposten.
En tering zeg, die broer van jou, die spoort echt niet. En als de rest van jouw familie hem niet heeft laten opsluiten sporen ze zelf ook niet. Wat een achterlijke idioten. Mijn handen jeuken om ze zelf ook even een dergelijke behandeling te geven. Denk alleen dat ik daarvoor de bak in draai.
Het is zeker allemaal al te lang geleden om hen te laten vervolgen?
Sterkte moppie
ik vind jouw behandelaren tof, dat ze het langzaamaan voor elkaar krijgen dat je gaat inzien dat het allemaal niet aan jou ligt!Edit: waarom zou je in standje sociaal moeten? Jij mag ook egoposten.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Maar Child, dat hoort toch ook bij overleven. Dingen normaal gaan vinden, rationaliseren. Als je op een andere levensstand gaat dan moeten die dingen ook veranderen.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Maar in behandeling verder heb ik er nog heel vaak aan gedacht.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Maar in behandeling verder heb ik er nog heel vaak aan gedacht.
Nou, maak je in ieder geval maar niet druk over het gevoel dat je anderen zou kunnen geven met je verhalen. Al hoor je waarschijnlijk ook liever dat ik blij word van je vooruitgang. Je werkt er hard voor. Je mag trots zijn!
The love you take is equal to the love you make.
Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terechtquote:
Maar Child, dat hoort toch ook bij overleven. Dingen normaal gaan vinden, rationaliseren. Als je op een andere levensstand gaat dan moeten die dingen ook veranderen.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
En ook angst gehad over wat je een ander aan zou doen door het te vertellen. Ik heb ook nooit wat aan verplegend personeel willen vertellen omdat ik het zielig vond. En op een dag zei de trauma-therapeute:
'Ik ga je doorverwijzen . Ik kan jouw trauma niet aan.'
Het volde vreselijk, terwijl ze eigenlijk alleen zei. Dit is te complex, hier is andere hulp voor nodig. Maar het voelde wel als ik d'r echt iets had aangedaan. Maar ja als je last hebt van schuldgevoelens dan is dat natuurlijk al snel zo.
'Ik ga je doorverwijzen . Ik kan jouw trauma niet aan.'
Het volde vreselijk, terwijl ze eigenlijk alleen zei. Dit is te complex, hier is andere hulp voor nodig. Maar het voelde wel als ik d'r echt iets had aangedaan.
Maar ja als je last hebt van schuldgevoelens dan is dat natuurlijk al snel zo.
Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)quote:
[..]
Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terecht
Hmm, zou het?quote:
[..]
Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)
Zouden mannen die vroeger niet zo leuk behandeld zijn dat niet hebben?
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik vind dit een goed discussiepunt.quote:
[..]
Hmm, zou het?
Zouden mannen die vroeger niet zo leuk behandeld zijn dat niet hebben?
Het valt mij op dat vrouwen bij dit soort dingen (veel?) vaker de schuld bij zichzelf leggen terwijl ikzelf bij mannen een stuk vaker zie dat ze de schuld bij anderen leggen.
Ik stuur je even korte DM ivm privacy
Edit: Valt me ook op dat bij vrouwen dit niet alleen vaker lijkt voor te komen, maar ook extremere vormen aanneemt.
Mannen hebben meer de neiging bijvoorbeeld agressief te worden daar waar vrouwen eerder zelfdestructief worden, maar ik denk (misschien?) omdat die agressie meer resultaat bereikt, het zelfdestructieve makkelijker uit de hand kan lopen.
Agressie naar buiten valt ook veel sneller op (iemand die in een hoekje zichzelf kapot gaat zitten denken, valt minder op dan iemand die met stoelen begint te gooien en die 1e zal dan ook sneller onder de radar blijven doorvliegen zonder dat iemand zal vragen "gaat het wel goed met je?" ).
Anyway, ik ben weg
[ Bericht 33% gewijzigd door magnetronkoffie op 16-08-2015 09:54:07 ]
Dank je welquote:
Child, ik denk niet dat je behandelaar overemotioneel is, ook niet een beetje. Maar jouw verhaal is gewoon heftig.
En tering zeg, die broer van jou, die spoort echt niet. En als de rest van jouw familie hem niet heeft laten opsluiten sporen ze zelf ook niet. Wat een achterlijke idioten. Mijn handen jeuken om ze zelf ook even een dergelijke behandeling te geven. Denk alleen dat ik daarvoor de bak in draai.
Het is zeker allemaal al te lang geleden om hen te laten vervolgen?
Sterkte moppie
Edit: waarom zou je in standje sociaal moeten? Jij mag ook egoposten.
Ik zou hem nog kunnen vervolgen, alleen tja... Hij heeft een gezin (ik houd mijn hart vast) en heeft al gezeten en dwangbehandeling gehad (om andere dingen). Hij heeft zijn leven voor zijn doen op orde en dan zou ik het allemaal stuk maken. Gelukkig woont hij ver weg en weet ik het contact minimaal te houden (enkel op momenten om mijn moeder te beschermen). Het zou geen zin hebben.
Mijn behandelaren hebben ongelooflijk veel geduld geloof ik en zijn gelukkig niet te beroerd om uit te leggen hoe dingen in "gewone" gezinnen gaan. Dat helpt veel
Het verbaast me met regelmaat dat ze me niet opgeven.Thnx *knuf*
Edit: beetje overgevoelig is ze wel hoor. Ze zegt regelmatig dat dingen haar raken of dat ze er wel eens aan blijft denken en wat meer van dies zij. Ze heeft ook meer mimiek dan de ander wanneer ze luistert. Die vrouw geeft me echt een lesje in omgaan met "liefheid". De trauma/schemamevrouw heeft iets beter haar gezicht onder controle, daarom was ik ook zo verbaast dat juist zij pauze nodig heeft na mij. Haar neutraalheid maakt het juist wat gemakkelijker praten
Klaarblijkelijk hoort het erbij inderdaad. Daarnaast heb ik ook nooit beter geweten natuurlijk, het is letterlijk al vanaf het begin loos.quote:
Maar Child, dat hoort toch ook bij overleven. Dingen normaal gaan vinden, rationaliseren. Als je op een andere levensstand gaat dan moeten die dingen ook veranderen.
Ik herken het wel hoor. Een oude therapeute zei een keer;
´Als ik hoor hoe jij praat over die situaties, hoe normaal jij dat vind. Des te serieuzer en ingrijpender ik dezelfde situaties vind. Dingen waar jij elke keer weer van zegt ´het is oké´ grijpen mij elke keer weer naar de keel.´
Ik ben daarna niet meer naar haar toe gegaan. Ze deed zo eng
Jammer dat je gevlucht bent van die therapeut. Zulke mensen moet je juist hebben. Wel goed dat die gedachte je helpt in de behandeling. Ik hoop dat jij ook eindelijk rust gaat krijgen
(de neiging om te vluchten ken ik wel, meer dan eens wil ik die kamers uitrennen en nooit meer terug komen. Maar goed.. no pain no game
)Dank je welquote:
Nou, maak je in ieder geval maar niet druk over het gevoel dat je anderen zou kunnen geven met je verhalen. Al hoor je waarschijnlijk ook liever dat ik blij word van je vooruitgang. Je werkt er hard voor. Je mag trots zijn!
Je bent altijd zo lief voor me, dat waardeer ik ergWaarom zou het terecht zijn? Je voelt dingen en het is blijkbaar zo geweest. Waarom moet er sprake zijn van schuld? Blijkbaar heb je het er nog moeilijk mee en dat telt. Niet zo gemeen zijn voor jezelf. Daar bereik je niks mee en het is ook absoluut niet eerlijk naar jezelf toe... Kom opquote:
[..]
Dat herken ik ook wel. Dingen ok vinden en mezelf de schuld geven. Ze zijn bij mij ook best effe bezig geweest om me te laten inzien dat ik dingen van vroeger erg mag vinden. Al relativeer ik nog steeds veel. Misschien deels ook wel terecht
Dat is zo herkenbaar... Ik kan dat ook absoluut niet handelen en voel me na elke sessie zo ontzettend schuldig naar de behandelaren toequote:
En ook angst gehad over wat je een ander aan zou doen door het te vertellen. Ik heb ook nooit wat aan verplegend personeel willen vertellen omdat ik het zielig vond. En op een dag zei de trauma-therapeute:
'Ik ga je doorverwijzen . Ik kan jouw trauma niet aan.'
Het volde vreselijk, terwijl ze eigenlijk alleen zei. Dit is te complex, hier is andere hulp voor nodig. Maar het voelde wel als ik d'r echt iets had aangedaan.
Als het enigszins kon deed ik het alleen om niemant tot last te zijn. Ik voel me überhaupt al schuldig over dat ik besta Maar anderzijds, het geeft je wel de ruimte om erkenning te geven voor wat er is gebeurt. Als iemand die gespecialiseerd is op het gebied van trauma je verhaal te heftig vindt, mag je best ook softer voor jezelf zijn. Zeker omdat ik hier ook wel lees hoe jij jezelf soms zo kan veroordelen. Dit soort dingen moet je gezonde deel wel erkenning geven... *knuff*
Ik heb inderdaad wel eens gelezen dat vrouwen alles meer internaliseren en mannen inderdaad het meer in agressie stoppen. Al geldt dat natuurlijk niet voor iedereenquote:
[..]
Ik denk dat vrouwen dit over het algemeen vrij snel doen, omdat zij alles op zichzelf betrekken (ook al is het rationeel gezien nog zo duidelijk dat het niet hun schuld is, ik kom dit echt erg vaak tegen, maakt niet uit wat voor vrouw)
Wat een liefheid hier Fijn om te lezen. Knuffel voor iedereen!
En eentje extra voor jou CotS, je bent hartstikke goed bezig Wat fijn dat je zulke lieve, meelevende behandelaren hebt. Dat verdien je. Ik hoop dat de EMDR je uiteindelijk wat gaat opleveren.
Fijn om te lezen. Knuffel voor iedereen!En eentje extra voor jou CotS, je bent hartstikke goed bezig
Wat fijn dat je zulke lieve, meelevende behandelaren hebt. Dat verdien je. Ik hoop dat de EMDR je uiteindelijk wat gaat opleveren.
Why are you wearing that stupid man suit?
Hebben jullie enig idee of emotioneel trauma met de tijd minder wordt? Ik heb de laatste jaren zo veel ontdenkt over mezelf en anders leren denken en handelen, maar ik merk nogsteeds zoveel angst en nervositeit in de achtergrond.
Zwakt dit met de tijd af of is het iets waar ik mee moet leren leven?
Zwakt dit met de tijd af of is het iets waar ik mee moet leren leven?
Ignorance is bliss
Slechte woordkeuze van mijn kant.quote:Op zondag 16 augustus 2015 00:11 schreef Luchtbel het volgende:
Ja, ga er ff in zitten wrijven dat ze vet is
. .
So, if you're frightened of dying and... and you're holding on, you'll see devils tearing your life away. But if you've made your peace, then the devils are really angels...
Dat herken ik wel hoor, dat je dingen normaal vind die t niet zijn. Gelukkig heb ik minder heftige dingen meegemaakt, maar dat maakt t soms ook lastig. Want je denkt ook snel een aansteller te zijn. Ik voel me ook altijd schuldig over van alles, en dat probeer ik nu af te leren. Maar ik merk dat ingesleten patronen soms onbewust zijn. Wel fijn dat CotS zoveel vooruitgang boekt, het is je gegund
Waarom zou je een gewicht geven aan een trauma? Het doet jou pijn, je hebt genoeg problemen in het leven om te kunnen erkennen dat je onrecht is gedaan. Er is altijd wel iemand te vinden die een erger trauma heeft dan dat jij hebt, als je maarlang genoeg zoekt. Je bent absoluut geen aansteller. En als je de schuldgevoelens wilt afleren, moet je dat ook erkennenquote:
Dat herken ik wel hoor, dat je dingen normaal vind die t niet zijn. Gelukkig heb ik minder heftige dingen meegemaakt, maar dat maakt t soms ook lastig. Want je denkt ook snel een aansteller te zijn. Ik voel me ook altijd schuldig over van alles, en dat probeer ik nu af te leren. Maar ik merk dat ingesleten patronen soms onbewust zijn. Wel fijn dat CotS zoveel vooruitgang boekt, het is je gegund
Je bent echt goed bezig
Dank je wel
Klopt. Ik ben ook 1 van die uitzonderingenquote:
[..]
Ik heb inderdaad wel eens gelezen dat vrouwen alles meer internaliseren en mannen inderdaad het meer in agressie stoppen. Al geldt dat natuurlijk niet voor iedereen
quote:
Wat een liefheid hier
En eentje extra voor jou CotS, je bent hartstikke goed bezig
Hoe ist met jou eigenlijk?
Het kan afzwakken en het kan gelijk blijven. Het kan ook weer terugkomen.quote:
Hebben jullie enig idee of emotioneel trauma met de tijd minder wordt? Ik heb de laatste jaren zo veel ontdenkt over mezelf en anders leren denken en handelen, maar ik merk nogsteeds zoveel angst en nervositeit in de achtergrond.
Zwakt dit met de tijd af of is het iets waar ik mee moet leren leven?
Garanties heb je niet (als ik mezelf als voorbeeld neem, ruim 10 jaar geleden begon ik soms te "hyperventileren" als ik met een behandelaar over iets sprak wat me dwars zat. Nu gebeurt dat nog steeds soms. Tis zoals het is en ik heb t geaccpeteerd dat het weleens kan gebeuren).
Het ligt er ook erg aan hoe je zelf met dat truama omgaat.
Heb je het verwerkt?
Heb je het gebeurde kunnen accepteren? (in de zin dat het gebeurd is)
Weet je waarom het gebeurd is en waarom dat (onterecht) meer onvloed op je leven heeft dan het verdient?).
Veel andere dingen worden met de tijd wel minder, ik weet niet precies wat er verder nog een rol kan spelen (niet zo snel in elk geval).
De symptomen kunnen met de tijd btw wel afzwakken, vooral als je accepteert dat het zo is (beetje net zoals toen ik vorige maand ineens begon te hyperventileren in een drukke warme trein vol met whatsappende en kleppende mensen, deels ook dronken mensen. Ik kreeg door wat het was en 1 minuut later was het weer onder controle) en de manieren hebt om ermee om te gaan (dat is sterk afhankelijk van wat je klachten zijn).
Goeie vraag, wil je er wat meer over kwijt waar je precies mee zit?
Je intentie was goed toch?quote:
[..]
Slechte woordkeuze van mijn kant.
En hoe ist met jou tegenwoordig?
.
.
En nog 1 algemeen ding wat ik gelijktijdig aan meerdere mensen hier kwijt wil (jullie zullen wel weten wie ik bedoel):
Kom voor jezelf op! Jullie zijn het wel waard!
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.quote:
[..]
Klopt. Ik ben ook 1 van die uitzonderingen
[..]
Hoe ist met jou eigenlijk?
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Why are you wearing that stupid man suit?
Het doet me deugt om dit te lezenquote:
[..]
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.
Sterker nog, het maakt mijn dag goed. Ik ben blij dat het beter met je gaat. Ik maakte me stiekem erg zorgen om je en had het ook heel erg met je te doen. Fijn dat je eindelijk meer passender hulp hebt. Ik gun het je zo om gelukkig te worden Dat zijn hele pittige beslissingen, maar ik denk dat je hierin echt eerlijk naar jezelf moet zijn en je gevoel moet volgen. Ik heb twee keer een pauze gehad in het studeren (een keer van een jaar en een keer van een half jaar) en tijdens de middelbare school ook. Het waren pijnlijke beslissingen, maar ze hebben me wel goed gedaan. Daarna heb ik de draad kunnen oppakken en met plezier kunne studeren. Het is dus geen eind, het is een pauze. In die pauze kun je alle energie steken aan genezen. Weer leren echt te leven en goed voor jezelf te zorgen. Dat is een sterke beslissing, niet zwak of dom... Het is dom om door te buffelen als je niet meer kan.quote:Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
Wees niet zo gemeen voor jezelf
Wat goed dat je verder niet meer hebt gedronken! Daar mag je echt trots op zijn.quote:En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Veel sterkte en succes
Ik heb eigenlijk nauwelijks wat toe te voegen aan wat Child hierboven niet beter kan verwoorden, maar ben blij te lezen dat het blijkbaar beter met je gaat. Voelt het ook zo?quote:
[..]
Het gaat best goed eigenlijk. De afgelopen twee weken heb ik twee keer in de week gesprekken gehad met een psycholoog en 1 dag dagbehandeling. Dat heeft blijkbaar een positief effect. Verder wat leuke dingen gedaan afgelopen week en nu heb ik de tijd om daarvan uit te rusten.
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
En ik heb de laatste tijd veel behoefte aan alcohol. Ik heb niet veel gedronken (behalve maandag bij een barbecue) maar ik verlang steeds naar de roes.
Paar dingen nog wel: Kan me vinden in wat Child zegt over dat halfjaar pauze, want in werkelijkheid is het geen pauze, maar je prioriteiten even ergens anders leggen en daaraan gaan werken (namelijk om een fundament op te bouwen zodat het studeren straks beter gaat (en hopelijk ook met succes want de brains heb je echwel
)).Goeie (constructievere) gewoontes aanleren kost tijd en (vooral in het begin) ook moeite.
Mocht je uiteindelijk de knoop ook daadwerkelijk gaan doorhakken, dan is het wellicht een idee met je behandelaars te gaan bespreken hoe je dat gat/die afleiding gaat opvullen.
En heftige reactie trouwens toen je eruit klapte dat je "officieel" de knoop doorhakte, hoe reageerde diegene tegen wie je dit zei op je beslissing?
Dat van die roes herken ik heel goed (jaaarenlang probleem bij mij en bij mn hulpverlening ook bekend). Mijn probleem is op t moment een beetje dat ik steeds meer gewenning krijg (vorige week BBQ bij mij thuis en in mn 1tje hele fles 43 opgezopen in 1 middag (0,7l 31%) en 1 uur na de laatste slok alweer nuchter
) en mn enige alternatief is blowen, maar dat wil ik ook niet omdat ik niet meer wil roken.Ik ga volgende week in Amsterdam koekjes halen.
1 ander ding wat ik doe is heeeel veel bewegen en afleiding zoeken/leuke dingen doen/sociaal doen.
Laatste restje doe ik ff per DM (privacy enzo)
Edit: Ow, even voor de duidelijkheid. Ik drink gemiddeld 2x/week (soms 3 maar vaker nooit) mede om gewenning te voorkomen (en omdat het niet gezond is lang daarmee door te gaan).
En aangezien alcohol op mijn toch nauwelijks nog effect heeft (wat die roes betreft) heb ik besloten maar helemaal met die alcohol te gaan kappen, zonde van mn geld/tijd/gewicht/lever
Vandaar dus die koekjes
Het maakt zelfs je dag goed? Okee dan ehh ... graag gedaan? Ben ik blij om. Sorry dat ik er blijkbaar voor heb gezorgd dat je je zorgen maakte. Lief, dank je.quote:
[..]
Het doet me deugt om dit te lezen
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.quote:[..]
Dat zijn hele pittige beslissingen, maar ik denk dat je hierin echt eerlijk naar jezelf moet zijn en je gevoel moet volgen. Ik heb twee keer een pauze gehad in het studeren (een keer van een jaar en een keer van een half jaar) en tijdens de middelbare school ook. Het waren pijnlijke beslissingen, maar ze hebben me wel goed gedaan. Daarna heb ik de draad kunnen oppakken en met plezier kunne studeren. Het is dus geen eind, het is een pauze. In die pauze kun je alle energie steken aan genezen. Weer leren echt te leven en goed voor jezelf te zorgen. Dat is een sterke beslissing, niet zwak of dom... Het is dom om door te buffelen als je niet meer kan.
Wees niet zo gemeen voor jezelf
Ik zei niet dat ik niets heb gedronkenquote:[..]
Wat goed dat je verder niet meer hebt gedronken! Daar mag je echt trots op zijn.
Veel sterkte en succes
Maar ik houd het steeds bij 1 of 2 glazen. Dank je.Ja ik heb niet veel last gehad van een depressieve stemming. Dus het voelt okee, al ben ik wel moe maar dat is te verklaren door mijn activiteiten.quote:
[..]
Ik heb eigenlijk nauwelijks wat toe te voegen aan wat Child hierboven niet beter kan verwoorden, maar ben blij te lezen dat het blijkbaar beter met je gaat. Voelt het ook zo?
Het klopt dat ik niet niets zal doen, maar het voelt toch verkeerd om niet met mijn studie bezig te zijn. We zullen sowieso gaan bespreken hoe ik dan mijn dagen ga invullen.quote:Paar dingen nog wel: Kan me vinden in wat Child zegt over dat halfjaar pauze, want in werkelijkheid is het geen pauze, maar je prioriteiten even ergens anders leggen en daaraan gaan werken (namelijk om een fundament op te bouwen zodat het studeren straks beter gaat (en hopelijk ook met succes want de brains heb je echwel
Goeie (constructievere) gewoontes aanleren kost tijd en (vooral in het begin) ook moeite.
Mocht je uiteindelijk de knoop ook daadwerkelijk gaan doorhakken, dan is het wellicht een idee met je behandelaars te gaan bespreken hoe je dat gat/die afleiding gaat opvullen.
En heftige reactie trouwens toen je eruit klapte dat je "officieel" de knoop doorhakte, hoe reageerde diegene tegen wie je dit zei op je beslissing?
We hadden schema's met voors en tegens gemaakt en daar kwam duidelijk uit dat een pauze houden (en daarna dus wel weer doorgaan) de optie met de meeste voordelen en minste nadelen is. Maar aangezien ik er zo heftig op reageerde zei de psycholoog dat we die beslissing nog even uitstellen. Even, ik heb nog tot de 31e.
Wiet is niets voor mij, ik ga dat ook niet meer gebruiken, alcohol is meer mijn dingquote:Dat van die roes herken ik heel goed (jaaarenlang probleem bij mij en bij mn hulpverlening ook bekend). Mijn probleem is op t moment een beetje dat ik steeds meer gewenning krijg (vorige week BBQ bij mij thuis en in mn 1tje hele fles 43 opgezopen in 1 middag (0,7l 31%) en 1 uur na de laatste slok alweer nuchter
Ik ga volgende week in Amsterdam koekjes halen.
1 ander ding wat ik doe is heeeel veel bewegen en afleiding zoeken/leuke dingen doen/sociaal doen.
Laatste restje doe ik ff per DM (privacy enzo)
Edit: Ow, even voor de duidelijkheid. Ik drink gemiddeld 2x/week (soms 3 maar vaker nooit) mede om gewenning te voorkomen (en omdat het niet gezond is lang daarmee door te gaan).
En aangezien alcohol op mijn toch nauwelijks nog effect heeft (wat die roes betreft) heb ik besloten maar helemaal met die alcohol te gaan kappen, zonde van mn geld/tijd/gewicht/lever
Vandaar dus die koekjes
Dat je een uur na de laatste slok alweer nuchter bent is trouwens niet zo gek hoor, mits je er vrij lang over hebt gedaan om die fles leeg te drinken.
Why are you wearing that stupid man suit?
Sowieso bieden mislukte ervaringen uit het verleden geen garanties voor een 100% kans op een nogmaals mislukte ervaring in de toekomstquote:
[..]
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.
En je wist toen toch ook veel slechter wat je valkuilen waren? (foute/ontbrekende diagnoses o.a.)
Goede ingeving om het even uit te stellen dan, zeker als je nog niet meteen hoeft te beslissen.quote:[..]
Het klopt dat ik niet niets zal doen, maar het voelt toch verkeerd om niet met mijn studie bezig te zijn. We zullen sowieso gaan bespreken hoe ik dan mijn dagen ga invullen.
We hadden schema's met voors en tegens gemaakt en daar kwam duidelijk uit dat een pauze houden (en daarna dus wel weer doorgaan) de optie met de meeste voordelen en minste nadelen is. Maar aangezien ik er zo heftig op reageerde zei de psycholoog dat we die beslissing nog even uitstellen. Even, ik heb nog tot de 31e.
Gewoon een paar nachtjes over slapen, dat werkt vaak wel goed bij mij.
Geen idee, feitelijk heb ik in 1 middag 2 1/2 fles wijn opgezopen en ik vind t effect gewoon niet meer zo geweldig (maar wil wel die roesquote:[..]
Wiet is niets voor mij, ik ga dat ook niet meer gebruiken, alcohol is meer mijn ding
Dat je een uur na de laatste slok alweer nuchter bent is trouwens niet zo gek hoor, mits je er vrij lang over hebt gedaan om die fles leeg te drinken.
).Ding is dat ik steeds ietsje meer en sterkere drank haalde.
Ik heb sowieso de gewoonte de 1e drank heel snel weg te zuipen (vraag Elvi maar), 1e flesje Duvel is vaak binnen 5 minuten op en de 2e gaat direct daarna open.
Ik ga niet compleet kappen, alleen gewoon niet meer halen als ik alleen thuis ben.
En ik was altijd al een goedkope blower dus daar heb ik mazzel mee
Dat is geen probleem hè, daar hoef en mag je echt je excuses niet voor aanbieden. Ik voel me gewoon begaan met de berichten die je stuurt en mensen maken zich soms zorgen. Dat hoort erbijquote:
[..]
Het maakt zelfs je dag goed? Okee dan ehh ... graag gedaan? Ben ik blij om. Sorry dat ik er blijkbaar voor heb gezorgd dat je je zorgen maakte. Lief, dank je.
Meerdere pauzes hier. En waarschijnlijk was de pauze dan te kort? Je bent behoorlijk ziek en dat kost tijd. De reden dat ik meerdere pauzes heb gehad is omdat het niet meer werkte, dat ik te vroeg begonnen ben of te snel. Dat kan bij jou ook het geval zijn. Werk eerst aan je gezondheid en kijk hoelang het duurt. Het is geen falen, maar een kracht: je kiest ervoor om voor jezelf te zorgen.quote:[..]
Ik heb al eerder een pauze van een half jaar genomen, maar het lukte me daarna niet om weer verder te gaan. Ik ben dus bang dat het weer geen zin heeft. En ik heb nu helemaal niet het gevoel dat ik er klaar voor ben. Wel goed om te lezen dat het bij jou wel heeft gewerkt.
Je bent echt zo hard voor jezelf... Natuurlijk ben je bang, maar het gaat nu zoveel beter met je. Je bent nu ouder en wijzer, dus je weet niet hoe het zal gaan. Jij verdient liefheid, dus wees ook lief voor jezelf!
Dat doe ik je serieus niet na. Het gaat erom dat je op een gezonde manier met genotsmiddelen om kan gaan. Dus dit vind ik enkel knapper! Hier mag je echt trots op zijnquote:[..]
Ik zei niet dat ik niets heb gedronken
Heb je ook gekeken naar een alternatieve route om je studie af te ronden? Bijvoorbeeld eerst via het HBO een bachelor in Psychologie halen en daarna door te stromen naar WO? Dan krijg je denk ik wel wat vrijstellingen. En ik weet niet hoe gedisciplineerd je bent, maar je zou zo'n HBO-studie ook via het LOI kunnen doen. Dan zit je veel minder met deadlines en druk die op je wordt uitgeoefend.quote:
Ik zit alleen wel met een groot probleem: beslissen of ik wel of niet verder ga met mijn studie. Dat heb ik ook veel besproken en dat is wel prettig (hoewel het ook een gevoelig onderwerp is) want het zorgt voor verheldering. Maar ik ben er nog niet uit, want toen ik donderdag zei ik dat 'officieel' de beslissing nam om weer een half jaar pauze te nemen, werd ik heel gespannen en begon ik te dissociëren. Ik vind eigenlijk dat ik nu door moet gaan omdat ik er al te lang over heb gedaan en als het dan weer niet lukt is dat een bewijs dat ik zwak en dom ben en dat zou goed voor me zijn. Dus ja, ik heb nog steeds geen knoop doorgehakt ...
@Child,
mbt vervolgen: je weegt nu alleen de belangen voor anderen af. Het gaat om jouw belang. Daar kan nog steeds uitkomen dat je het niet doet, maar dan is dat voor jezelf ipv om een ander te helpen.
Mbt relativeren van gebeurtenissen: ik neem dingen vaak erg serieus en letterlijk en vooral persoonlijk. Daardoor heb ik moeite met dingen die mijn stiefvader deed en zei. Hij was ook wel een botte boer, dat lag aan hem, en hij was gewoon niet verantwoord in hoe hij met mij als kind omging. Maar als ik wat minder gevoelig was geweest had ik waarschijnlijk nergens last van gehad. Daardoor relativeer ik het. Neemt niet weg dat hij anders had moeten handelen want hij zag dondersgoed dat ik hysterisch reageerde op dingen en hij was de volwassene, dus had de wijste moeten zijn.
@kuo: fijn dat het wat beter gaat. Studie is lastig, doorgaan of pauze. De vraag is denk ik: als je doorgaat, ga je dan vakken halen en kan je tegelijk beter worden in je koppie?
@koffie: ik ben agressief én ik ga mezelf dingen verwijten. Ik lijk enorm assertief, men denkt dat met mij niet te sollen valt en dat ik grenzen bewaak, omdat ik best snel boos reageer, of fel.
Maar in de praktijk ben ik heel makkelijk in een hoek te duwen. Een keer stem verheffen of heel stellig iets zeggen en ik denk dat ik alles heb verpest en kom niet in verzet. Dat wil zeggen: ik klap dicht en stop met communiceren. En soms kom ik er dan later op terug, als ik dat durf, want dat moet ik van mezelf. Zeker op mijn werk want ik moet mensen aansturen en heel veel regelen /mensen aan mijn kant krijgen etc.
Leuke uitdaging hihihi
@de rest: ik heb jullie ook gelezen maar heb geen idee meer wat te zeggen hahaha
mbt vervolgen: je weegt nu alleen de belangen voor anderen af. Het gaat om jouw belang. Daar kan nog steeds uitkomen dat je het niet doet, maar dan is dat voor jezelf ipv om een ander te helpen.
Mbt relativeren van gebeurtenissen: ik neem dingen vaak erg serieus en letterlijk en vooral persoonlijk. Daardoor heb ik moeite met dingen die mijn stiefvader deed en zei. Hij was ook wel een botte boer, dat lag aan hem, en hij was gewoon niet verantwoord in hoe hij met mij als kind omging. Maar als ik wat minder gevoelig was geweest had ik waarschijnlijk nergens last van gehad. Daardoor relativeer ik het. Neemt niet weg dat hij anders had moeten handelen want hij zag dondersgoed dat ik hysterisch reageerde op dingen en hij was de volwassene, dus had de wijste moeten zijn.
@kuo: fijn dat het wat beter gaat. Studie is lastig, doorgaan of pauze. De vraag is denk ik: als je doorgaat, ga je dan vakken halen en kan je tegelijk beter worden in je koppie?
@koffie: ik ben agressief én ik ga mezelf dingen verwijten. Ik lijk enorm assertief, men denkt dat met mij niet te sollen valt en dat ik grenzen bewaak, omdat ik best snel boos reageer, of fel.
Maar in de praktijk ben ik heel makkelijk in een hoek te duwen. Een keer stem verheffen of heel stellig iets zeggen en ik denk dat ik alles heb verpest en kom niet in verzet. Dat wil zeggen: ik klap dicht en stop met communiceren. En soms kom ik er dan later op terug, als ik dat durf, want dat moet ik van mezelf. Zeker op mijn werk want ik moet mensen aansturen en heel veel regelen /mensen aan mijn kant krijgen etc.
Leuke uitdaging hihihi
@de rest: ik heb jullie ook gelezen maar heb geen idee meer wat te zeggen hahaha
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Naja... de tweede (maar voor mij minder belangrijke reden) is ook dat ik hem zo min mogelijk aandacht wil geven en er zo min mogelijk aan wil denken. Als ik aangifte zou doen, dan zou het mishandeling en incest betreffen, dan gaat er een behoorlijke bal rollen. Krijg ik mijn moeder weer op mijn dak, omdat ik het zelf en alleen moet oplossen, dat ik ben "gemaakt" omwille mijn broer. Dan krijg ik mijn broer op mijn dak en te horen dat het mijn rol is als jongste zusje. Ik ga dat er (nu) niet bij trekken. Afstand is gewoon beter. Ik wil juist even helemaal niks met hem te maken hebben (ook al is dat een beetje onmogelijk, maar iig zo min mogelijk). En met aangifte bereik ik het tegenover gestelde. Daarnaast heeft hij al eens gezeten en TBS om andere dingen en dat heeft bepaald niet geholpen. De behandelaren danste hem om de pijpen.quote:
@Child,
mbt vervolgen: je weegt nu alleen de belangen voor anderen af. Het gaat om jouw belang. Daar kan nog steeds uitkomen dat je het niet doet, maar dan is dat voor jezelf ipv om een ander te helpen.
(maar buh... weer een avond met familiedrama
ben daardoor wel even onbeleefd tegen mijn moeder geweest. Het viel verkeerd. Alles zit zo hoog. Ik zit even serieus te overwegen om de psych te mailen. Alleen ik durf niet, wil niet opdringerig zijn, weet niet precies het probleem en wil niet stom zijn)Het liefst zou ik je liefdevol nu even door elkaar willen schudden en gezondere gedachten in je hoofd planten. Je was een kind! Hoezo minder gevoelig? Je bent een mens, mensen hebben gevoel en blijkbaar werd je gekwetst. Dat is zijn schuld, niet de jouwe! Ik moet even goed minder gevoelig zijn en zie wat voor "discussie" er ontstond, dat geldt ook voor jou! Wees verdorie blij dat er gevoel in je donder zit, dat siert je. Dat maakt je een goed en lief mens. Kinderen horen gevoelig te zijn. Dat je gevoelig bent is niet een keuze! Misschien deed het je ook minder als je paars haar had gehad, maar zulke dingen kies je niet. Ze zijn gewoon zo.quote:Mbt relativeren van gebeurtenissen: ik neem dingen vaak erg serieus en letterlijk en vooral persoonlijk. Daardoor heb ik moeite met dingen die mijn stiefvader deed en zei. Hij was ook wel een botte boer, dat lag aan hem, en hij was gewoon niet verantwoord in hoe hij met mij als kind omging. Maar als ik wat minder gevoelig was geweest had ik waarschijnlijk nergens last van gehad. Daardoor relativeer ik het. Neemt niet weg dat hij anders had moeten handelen want hij zag dondersgoed dat ik hysterisch reageerde op dingen en hij was de volwassene, dus had de wijste moeten zijn.
Je mag gekwetst zijn...
Einde donderpreek... *knuffel* (sorry, zulke dingen raken mij nou
)Echt... dat een ander gemeen tegen jou is geweest, betekent niet dat jij gemeen tegen jezelf moet zijn, echt niet
Daar heb je wel gelijk in. Ik bedoelde het denk ik anders maar misschien moet ik me ook niet steeds gaan zitten verzetten en eens wat aannemen van anderen
Ik ben er ook wel blij mee hoor, dat ik gevoel heb. Het is alleen soms lastig om een wandelende open wond te zijn
Maar gekwetst heeft ie me zeker. Op m'n 30ste heeft ie echt het domste ooit gezegd en daarna was ik er echt klaar mee. Toen heb ik besloten om hem niet meer toe te laten in mijn gevoelsleven. Hoefde ook niet meer want toen is hij binnen een paar maanden overleden. Ik zou bijna denken dat het karma is, maar dat voelt een beetje grof om dat te zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je daar nu niet aan begint met je broer. En je moeder is ziek in haar kop dat ze zegt dat jij bent gemaakt voor je broer. Wtf!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Was het erg heftg voor je toen hij overleed? En goed en sterk dat je zo je grenzen hebt getrokken! Daar mag je trots op zijn. En je mag zulke dingen best zeggen (van Karma). Ik ben ook oprecht opgelucht/blij met het feit dat mijn vader dood is Soms is het leven zo. Niet grof, maar eerlijk van je
Dat je na zovel jaar je nog een wandelende openwond voelt, betekend wel dat het relativeren niet werkt voor je. Wonden die open zijn genezen ook wel weer, mits je er genoeg aandacht aan besteed
(ik vind het echt super tof van je dat je die knoop hebt kunnen doorhakken)!
Tja... mijn moeder heeft een praktische kijk op het leven
Soms is het leven zo. Niet grof, maar eerlijk van jeDat je na zovel jaar je nog een wandelende openwond voelt, betekend wel dat het relativeren niet werkt voor je. Wonden die open zijn genezen ook wel weer, mits je er genoeg aandacht aan besteed
(ik vind het echt super tof van je dat je die knoop hebt kunnen doorhakken)!
Tja... mijn moeder heeft een praktische kijk op het leven
Hoe uit zich die agressie bij jou dan?quote:
@koffie: ik ben agressief én ik ga mezelf dingen verwijten. Ik lijk enorm assertief, men denkt dat met mij niet te sollen valt en dat ik grenzen bewaak, omdat ik best snel boos reageer, of fel.
Maar in de praktijk ben ik heel makkelijk in een hoek te duwen. Een keer stem verheffen of heel stellig iets zeggen en ik denk dat ik alles heb verpest en kom niet in verzet. Dat wil zeggen: ik klap dicht en stop met communiceren. En soms kom ik er dan later op terug, als ik dat durf, want dat moet ik van mezelf. Zeker op mijn werk want ik moet mensen aansturen en heel veel regelen /mensen aan mijn kant krijgen etc.
Leuke uitdaging hihihi
Ga je met deuren of stoelen gooien?
Ga je iemand in elkaar timmeren, de longen uit je lijf schreeuwen?
Ik ben nu geen wandelende open wond meer denk ik, maar wel gevoelig. Geuren en geluiden komen ook harder binnen. Vroegah was het erger denk ik, zeker als kind.quote:
Was het erg heftg voor je toen hij overleed? En goed en sterk dat je zo je grenzen hebt getrokken! Daar mag je trots op zijn. En je mag zulke dingen best zeggen (van Karma). Ik ben ook oprecht opgelucht/blij met het feit dat mijn vader dood is
Dat je na zovel jaar je nog een wandelende openwond voelt, betekend wel dat het relativeren niet werkt voor je. Wonden die open zijn genezen ook wel weer, mits je er genoeg aandacht aan besteed
(ik vind het echt super tof van je dat je die knoop hebt kunnen doorhakken)!
Tja... mijn moeder heeft een praktische kijk op het leven
Toen hij overleed was ik bang dat hij zou komen spoken. Ben een maand ofzo beetje bangig geweest in het donker. Daarna alleen maar opluchting en een paar jaar daarna eindelijk in therapie gegaan.
Contact met mijn moeder is nu ook beter (na eerst een dip omdat de wereld ineens te klein was omdat die sukkel was overleden. En dat gezeur was ik na een paar jaar wel beu). Nu is mijn moeder ineens best een leuk mens geworden. ben best trots op haar, hoe ze nu is. Geen slaafje meer
ze dacht echt dat die man God was ofzo Haha zo kan je t ook noemen
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Vloeken, schelden op mensen die stom doen in het verkeer. Snel geïrriteerd. Prikkelbaar.quote:
[..]
Hoe uit zich die agressie bij jou dan?
Ga je met deuren of stoelen gooien?
Ga je iemand in elkaar timmeren, de longen uit je lijf schreeuwen?
Gooien doe ik nooit. Ik heb ook wel ns iemand geslagen, echt als een vrouw en vaak half mis ook. Redelijk komisch
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Sorry, wat dom dat ik dat verkeerd heb gelezenquote:
[..]
Ik ben nu geen wandelende open wond meer denk ik, maar wel gevoelig. Geuren en geluiden komen ook harder binnen. Vroegah was het erger denk ik, zeker als kind.
Gelukkig maar trouwens, dat ik dat verkeerd begrepen heb, want dat betekent dat jij veel hebt overwonnen!
Stiekem kwam de gedachte "eind goed al goed" in mijn hoofd, dat is pas veel te bot. Sorryquote:Toen hij overleed was ik bang dat hij zou komen spoken. Ben een maand ofzo beetje bangig geweest in het donker. Daarna alleen maar opluchting en een paar jaar daarna eindelijk in therapie gegaan.
Contact met mijn moeder is nu ook beter (na eerst een dip omdat de wereld ineens te klein was omdat die sukkel was overleden. En dat gezeur was ik na een paar jaar wel beu). Nu is mijn moeder ineens best een leuk mens geworden. ben best trots op haar, hoe ze nu is. Geen slaafje meer
Haha zo kan je t ook noemen
Dat mag ik vast niet typen en bedoel het zeker niet zoals het klinkt Maar je bent er dus goed uit gekomen en hebt daardoor wel goede oplossingen gaan zoeken voor je problemen
Fijn ook dat je contact verbeterd is met je moeder!
Nee joh, ik heb geen idee of jij t verkeerd las of dat ik t vaag heb opgeschrevenquote:
[..]
Sorry, wat dom dat ik dat verkeerd heb gelezen
Gelukkig maar trouwens, dat ik dat verkeerd begrepen heb, want dat betekent dat jij veel hebt overwonnen!
[..]
Stiekem kwam de gedachte "eind goed al goed" in mijn hoofd, dat is pas veel te bot. Sorry
Maar je bent er dus goed uit gekomen en hebt daardoor wel goede oplossingen gaan zoeken voor je problemen
no sorry Haha uhh nou ja, dat klopt wel hoor, eind goed al goed
vaders en stiefvaders... Kan je best zonder al is mijn vader wel ok. Redelijk Anyway, ik ga slapen
Goodnight all
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
k, je zit er dus gewoon een beetje tussenin?quote:
[..]
Vloeken, schelden op mensen die stom doen in het verkeer. Snel geïrriteerd. Prikkelbaar.
Gooien doe ik nooit. Ik heb ook wel ns iemand geslagen, echt als een vrouw en vaak half mis ook. Redelijk komisch
Dat is waar maar ik heb nu, ondanks dat ik probeerde een positieve instelling te hebben, al zo vaak mezelf teleurgesteld dat ik niet meer geloof dat ik het kan. Men zegt me nu ook steeds 'ja maar je hebt nu de juiste diagnose dus er gaan dingen veranderen' maar ik weet het niet zo.quote:
[..]
Sowieso bieden mislukte ervaringen uit het verleden geen garanties voor een 100% kans op een nogmaals mislukte ervaring in de toekomst
En je wist toen toch ook veel slechter wat je valkuilen waren? (foute/ontbrekende diagnoses o.a.)
Dat is balen. Goed idee om dan minder vaak te gaan drinken.quote:[..]
Goede ingeving om het even uit te stellen dan, zeker als je nog niet meteen hoeft te beslissen.
Gewoon een paar nachtjes over slapen, dat werkt vaak wel goed bij mij.
[..]
Geen idee, feitelijk heb ik in 1 middag 2 1/2 fles wijn opgezopen en ik vind t effect gewoon niet meer zo geweldig (maar wil wel die roes
Ding is dat ik steeds ietsje meer en sterkere drank haalde.
Ik heb sowieso de gewoonte de 1e drank heel snel weg te zuipen (vraag Elvi maar), 1e flesje Duvel is vaak binnen 5 minuten op en de 2e gaat direct daarna open.
Ik ga niet compleet kappen, alleen gewoon niet meer halen als ik alleen thuis ben.
En ik was altijd al een goedkope blower dus daar heb ik mazzel mee
Bij mij gaat het eerste drankje juist altijd langzaam, daarna steeds sneller
Het zou kunnen dat die pauze te kort was. Ik weet het niet. Het gaat nu overigens niet veel beter met me - het schommelt, en op dit moment gaat het wel okee, maar dat kan zo weer over zijn.quote:
[..]
Dat is geen probleem hè, daar hoef en mag je echt je excuses niet voor aanbieden. Ik voel me gewoon begaan met de berichten die je stuurt en mensen maken zich soms zorgen. Dat hoort erbij
[..]
Meerdere pauzes hier. En waarschijnlijk was de pauze dan te kort? Je bent behoorlijk ziek en dat kost tijd. De reden dat ik meerdere pauzes heb gehad is omdat het niet meer werkte, dat ik te vroeg begonnen ben of te snel. Dat kan bij jou ook het geval zijn. Werk eerst aan je gezondheid en kijk hoelang het duurt. Het is geen falen, maar een kracht: je kiest ervoor om voor jezelf te zorgen.
Je bent echt zo hard voor jezelf... Natuurlijk ben je bang, maar het gaat nu zoveel beter met je. Je bent nu ouder en wijzer, dus je weet niet hoe het zal gaan. Jij verdient liefheid, dus wees ook lief voor jezelf!
[..]
Dat doe ik je serieus niet na. Het gaat erom dat je op een gezonde manier met genotsmiddelen om kan gaan. Dus dit vind ik enkel knapper! Hier mag je echt trots op zijn
En dank je.
Daar heeft mijn spv het ook over gehad. Maar mijn eerste reactie was en blijft 'Nope, geen optie, ik wil het er niet over hebben, punt. Ik moet deze studie gewoon halen en zo snel mogelijk. Ik weet dat ik dit kan en ik mag niet iets anders doen want dan heb ik gefaald.' Ik heb me aan deze studie vastgeklampt.quote:
[..]
Heb je ook gekeken naar een alternatieve route om je studie af te ronden? Bijvoorbeeld eerst via het HBO een bachelor in Psychologie halen en daarna door te stromen naar WO? Dan krijg je denk ik wel wat vrijstellingen. En ik weet niet hoe gedisciplineerd je bent, maar je zou zo'n HBO-studie ook via het LOI kunnen doen. Dan zit je veel minder met deadlines en druk die op je wordt uitgeoefend.
Als ik nu meteen weer zou beginnen weet ik vrijwel zeker dat het niet zou werken. Ik wil helemaal niet, zie het echt niet zitten, heb alleen het gevoel dat ik moet, omdat ik er al zo lang over doe.quote:
@kuo: fijn dat het wat beter gaat. Studie is lastig, doorgaan of pauze. De vraag is denk ik: als je doorgaat, ga je dan vakken halen en kan je tegelijk beter worden in je koppie?
Why are you wearing that stupid man suit?
Wat betreft agressie: ik heb veel agressieve gedachten en gevoelens, maar in de praktijk houd ik meestal mijn mond en trek ik me terug. Ik heb, behalve in mijn thuissituatie (maar dat is sinds ik bij mijn vader woon eigenlijk opgelost) eigenlijk nooit ruzie met anderen. Ik kan er ook niet tegen, tegen die spanning. Ik ben meer het type dat zorgvuldig een moord plant, uitvoert en er vervolgens mee wegkomt 
.
Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem. Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 17-08-2015 12:37:58 ]
. Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem. Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 17-08-2015 12:37:58 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
Zo, afgelopen vrijdag intake gehad bij de zoveelste psycholoog. Ik kan er nog niet heel veel over zeggen, behalve dat het me wel een geschikte kerel lijkt. Ik heb mezelf er alleen (weer) op betrapt dat ik het allemaal wat nuanceer en mezelf veel positiever doe voorkomen Ik heb moeite met me meteen zo helemaal open te stellen voor een vreemde. Eerstvolgende afspraak staat voor over een kleine twee weken, ben benieuwd.
Ik heb moeite met me meteen zo helemaal open te stellen voor een vreemde. Eerstvolgende afspraak staat voor over een kleine twee weken, ben benieuwd.
Daarin sta je niet alleenquote:
Zo, afgelopen vrijdag intake gehad bij de zoveelste psycholoog. Ik kan er nog niet heel veel over zeggen, behalve dat het me wel een geschikte kerel lijkt. Ik heb mezelf er alleen (weer) op betrapt dat ik het allemaal wat nuanceer en mezelf veel positiever doe voorkomen
Maar kan je wel zeggen dat als het went en je leert om over jezelf te praten zonder je voor jezelf te schamen, dat dat echt als een opluchting en openbaring kan aanvoelen.
Het maakt alles een heel stuk makkelijker, ook al besef ik wel dat ik nog steeds dingen tegen mensen kan zeggen die het wellicht tegen me gaan gebruiken.
Klopt, maar ik zei dan ook dat je geen garantie hebt dat het mislukt..maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.quote:
[..]
Dat is waar maar ik heb nu, ondanks dat ik probeerde een positieve instelling te hebben, al zo vaak mezelf teleurgesteld dat ik niet meer geloof dat ik het kan. Men zegt me nu ook steeds 'ja maar je hebt nu de juiste diagnose dus er gaan dingen veranderen' maar ik weet het niet zo.
Ik vind van mezelf dat ik een positieve instelling heb, maar dat betekent allerminst dat ik alles toelach en elke tegenslag van mn schouders afklopt. Integendeel, tuurlijk raakt het me, maar ik probeer er ook van te leren.
Garanties heb je idd nooit, maar die heeft eigenlijk niemand.
Ja, maar ik moet dan wel een alternatief hebben voor die "roesverslaving" (weet even geen beter woord ervoor) en dan moet het maar met die koekjes (of dat ene alternatief maar die doe ik wel als ik geen koekjes meer kan krijgenquote:[..]
Dat is balen. Goed idee om dan minder vaak te gaan drinken.
Bij mij gaat het eerste drankje juist altijd langzaam, daarna steeds sneller
).Grappig, ik zuip namelijk eerst heel snel totdat ikop een bepaald prettig niveau zit en daarna tank ik alleen maar bij om dat niveau vast te blijven houden (de tijd van ladderzat worden ligt achter me
)Weet je ondertussen ook meer over die woongroep?quote:[..]
Het zou kunnen dat die pauze te kort was. Ik weet het niet. Het gaat nu overigens niet veel beter met me - het schommelt, en op dit moment gaat het wel okee, maar dat kan zo weer over zijn.
En dank je.
Weet je eigenlijk hoeveel jaar je er in theorie over zou mogen doen?quote:[..]
Daar heeft mijn spv het ook over gehad. Maar mijn eerste reactie was en blijft 'Nope, geen optie, ik wil het er niet over hebben, punt. Ik moet deze studie gewoon halen en zo snel mogelijk. Ik weet dat ik dit kan en ik mag niet iets anders doen want dan heb ik gefaald.' Ik heb me aan deze studie vastgeklampt.
Ik weet wel dat mn zusje er heel lang over gedaan heeft (had je geloof ik al eens verteld hoeveel jaar).
Als je niet wilt stoppen, dan moet je dat ook niet doen maar bedenk je wel dat je er niets aan hebt als je jezelf kapot stort op iets omdat het je niet snel genoeg gaat.
Waarom heb je het gevoel dat je dan faalt? Vind je dat van andere mensen trouwens ook die falen (of bijvoorbeeld ook nooit een studie hebben afgemaakt), of alleen maar jezelf?
Omdat je er al zo lang over doet? Basisschool deed je toch langer over?quote:[..]
Als ik nu meteen weer zou beginnen weet ik vrijwel zeker dat het niet zou werken. Ik wil helemaal niet, zie het echt niet zitten, heb alleen het gevoel dat ik moet, omdat ik er al zo lang over doe.
Ieder doet de dingen in zijn of haar eigen tempo he?
De 1 is sneller in A en trager in B en bij de ander is dat omgekeerd.
Als jij meer tijd nodig hebt voor je studie en je hebt die optie, waarom niet van die optie gebruik maken?
Gewoon rustig aan alle opties naast elkaar leggen en afwegen. Desnoods (ik weet dat je het niet wilt horen) kies je er over een half jaar voor dat je een stuk beter gaat, maar je net lekker bezig bent met jezelf en het eigenlijk handiger is het nog één keertje uit te stellen zodat je echt ervoor kunt gaan en dat je basis (je fundament en je houvasten) goed genoeg is.
Als je band lek is, dan kun je hem wel steeds weer opnieuw oppompen en na 5 minuten moet je weer afstappen, maar als je wat meer tijd neemt en hem gelijk even goed dichtplakt, dan heb je op de lange termijn de meeste vooruitgang
Klinkt alsof je het oppot.quote:
Wat betreft agressie: ik heb veel agressieve gedachten en gevoelens, maar in de praktijk houd ik meestal mijn mond en trek ik me terug. Ik heb, behalve in mijn thuissituatie (maar dat is sinds ik bij mijn vader woon eigenlijk opgelost) eigenlijk nooit ruzie met anderen. Ik kan er ook niet tegen, tegen die spanning. Ik ben meer het type dat zorgvuldig een moord plant, uitvoert en er vervolgens mee wegkomt
Heb je verder geen constructievere manieren om die opgepotte "woede" op een onschuldigere manier te ventileren?
Dit is een belangrijke reden geweest voor mij om te gaan gamen. Heerlijk inloggen, shotgun rapen en een paar honderd koppen afknallen
En sporten/veel bewegen.
Ik weet niet of jij het herkent, maar ik houd ervan om af te zien (als ik voor mn gevoel echt gesloopt ben, dan krijg ik weer nieuwe "motivatie" om dan juist nog harder door te gaan.
Als ik fiets en krijg wind tegen, dan ga ik juist harder trappen net zolang tot mn benen net niet te verzuurd zijn, dat soort dingen.
En anders ken ik nog wel iemand met een boksbal (1tje die aan het plafond hangt)
Dit gevoel herken ik. Ik vertel je hier nog wel een keer overquote:Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem.
Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
---------
Ego: Sinds vrijdag ben ik min of meer aaneengesloten vermoeid (alleen zondag was beter door de slaapmedicatie), ook al was vrijdag een ingelaste rustdag. Komt vooral door mn slaapproblemen.
Ik was vandaag nieuwe zooltjes halen en moest afrekenen, maar ik had blijkbaar niet genoeg saldo
Gelukkig was hij zo schappelijk dat ik ze evengoed mocht meenemen en dat ik volgende week in zijn praktijk langskom zodat ik het dan kan betalen (dan heb ik de huur/zorgtoeslag binnen, dus daar ga ik de zooltjes van betalen).
Morgen 2 hele belangrijke afspraken!!
1 afspraak dus met de HA (vanwege die slapeloosheid, ik heb echt geen idee wat hij gaat zeggen maar ik vind hem geweldig, maar dan nog beangstigend vanwege de onzekerheid bij iets wat een steeds grotere negatieve invloed op mn leven aan het krijgen is)
Maar de andere afspraak is mijn gesprek met de ervaringsdeskundige ivm die opleiding die ik wil gaan doen!
Ook wel beetje gespannen, ik weet niet wat en hoe er misschien straks vanalles geregeld zal moeten gaan worden. Ik lig al zolang uit dit wereldje, ik ga er met een zo leeg mogelijk hoofd heen en zie wel hoe het gesprek gaat lopen.
Ik hoop alleen niet dat die slapeloosheid roet in het eten gaat gooien voor mij wat die opleiding (en eventuele baan) betreft.
Maar wel spannend voor mij morgen dus
[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 17-08-2015 18:40:15 ]
Vanmiddag een gesprek gehad over mn crisisplan. Het begint steeds meer vorm te krijgen. Op zich staan er veel dingen in die ik al weet. Maar via deze weg hoop ik er nog wat beter mee uit de voeten te kunnen en als alle stappen die ik zelf kan zetten niet helpen dan mag ik mn behandelaar bellen of de huisartsenpost.
Omdat ze natuurlijk liever zien dat ik zoveel mogelijk zelf kan oplossen zal ik het af en toe ook maar hier posten denk ik, soms is ff praten fijn, ook al is het via dit topic.
Omdat ze natuurlijk liever zien dat ik zoveel mogelijk zelf kan oplossen zal ik het af en toe ook maar hier posten denk ik, soms is ff praten fijn, ook al is het via dit topic.
Wat goed dat je zo pro-actief bezig bentquote:
Vanmiddag een gesprek gehad over mn crisisplan. Het begint steeds meer vorm te krijgen. Op zich staan er veel dingen in die ik al weet. Maar via deze weg hoop ik er nog wat beter mee uit de voeten te kunnen en als alle stappen die ik zelf kan zetten niet helpen dan mag ik mn behandelaar bellen of de huisartsenpost.
Omdat ze natuurlijk liever zien dat ik zoveel mogelijk zelf kan oplossen zal ik het af en toe ook maar hier posten denk ik, soms is ff praten fijn, ook al is het via dit topic.
Het gaat vast goed komen met je plan en met jou.En hier posten is natuurlijk altijd goed
We zijn er om elkaar te steunen. Je bent echt goed bezig !
Dank je, jij bent lief. En zelf ook goed bezigquote:
[..]
Wat goed dat je zo pro-actief bezig bent
En hier posten is natuurlijk altijd goed
Misschien helpt het om voor de volgende keer op te schrijven wat je echt dwars zit? Als je het niet kunt vertellen kun je het desnoods laten lezen. Vertel in elk geval dat je moeite hebt om te vertellen wat er echt is, dan kan de psycholoog daar ook op inspelen.quote:
Zo, afgelopen vrijdag intake gehad bij de zoveelste psycholoog. Ik kan er nog niet heel veel over zeggen, behalve dat het me wel een geschikte kerel lijkt. Ik heb mezelf er alleen (weer) op betrapt dat ik het allemaal wat nuanceer en mezelf veel positiever doe voorkomen
Of je zoekt een gezonder alternatief, dat kan natuurlijk ook. Iets van afleiding waardoor die behoefte afneemt.quote:
[..]
Klopt, maar ik zei dan ook dat je geen garantie hebt dat het mislukt..maar andersom geldt dat natuurlijk net zo goed.
Ik vind van mezelf dat ik een positieve instelling heb, maar dat betekent allerminst dat ik alles toelach en elke tegenslag van mn schouders afklopt. Integendeel, tuurlijk raakt het me, maar ik probeer er ook van te leren.
Garanties heb je idd nooit, maar die heeft eigenlijk niemand.
[..]
Ja, maar ik moet dan wel een alternatief hebben voor die "roesverslaving" (weet even geen beter woord ervoor) en dan moet het maar met die koekjes (of dat ene alternatief maar die doe ik wel als ik geen koekjes meer kan krijgen
Grappig, ik zuip namelijk eerst heel snel totdat ikop een bepaald prettig niveau zit en daarna tank ik alleen maar bij om dat niveau vast te blijven houden (de tijd van ladderzat worden ligt achter me
Nee, het is vakantietijd dus dingen gaan niet zo vlot.quote:[..]
Weet je ondertussen ook meer over die woongroep?
10 jaar mag je over een studie doen. Lang genoeg.quote:[..]
Weet je eigenlijk hoeveel jaar je er in theorie over zou mogen doen?
Ik weet wel dat mn zusje er heel lang over gedaan heeft (had je geloof ik al eens verteld hoeveel jaar).
Als je niet wilt stoppen, dan moet je dat ook niet doen maar bedenk je wel dat je er niets aan hebt als je jezelf kapot stort op iets omdat het je niet snel genoeg gaat.
Waarom heb je het gevoel dat je dan faalt? Vind je dat van andere mensen trouwens ook die falen (of bijvoorbeeld ook nooit een studie hebben afgemaakt), of alleen maar jezelf?
Dat falen vind ik eigenlijk alleen van mezelf. Van anderen kan ik het makkelijker begrijpen of zo.
Ik weet niet hoe het gaat lopen. We zullen zien.quote:[..]
Omdat je er al zo lang over doet? Basisschool deed je toch langer over?
Ieder doet de dingen in zijn of haar eigen tempo he?
De 1 is sneller in A en trager in B en bij de ander is dat omgekeerd.
Als jij meer tijd nodig hebt voor je studie en je hebt die optie, waarom niet van die optie gebruik maken?
Gewoon rustig aan alle opties naast elkaar leggen en afwegen. Desnoods (ik weet dat je het niet wilt horen) kies je er over een half jaar voor dat je een stuk beter gaat, maar je net lekker bezig bent met jezelf en het eigenlijk handiger is het nog één keertje uit te stellen zodat je echt ervoor kunt gaan en dat je basis (je fundament en je houvasten) goed genoeg is.
Als je band lek is, dan kun je hem wel steeds weer opnieuw oppompen en na 5 minuten moet je weer afstappen, maar als je wat meer tijd neemt en hem gelijk even goed dichtplakt, dan heb je op de lange termijn de meeste vooruitgang
Ja dat ken ik. Ik merk dat sporten veel spanning wegneemt bij mij. Daar moet ik iets mee doen. Ik heb nu die dagbehandeling met PMT, wil al heel lang gaan zwemmen bijvoorbeeld 1 keer per week, ben aangemeld voor een intake voor running therapy (al zie ik dat niet echt zitten) en individuele PMT.quote:[..]
Klinkt alsof je het oppot.
Heb je verder geen constructievere manieren om die opgepotte "woede" op een onschuldigere manier te ventileren?
Dit is een belangrijke reden geweest voor mij om te gaan gamen. Heerlijk inloggen, shotgun rapen en een paar honderd koppen afknallen
En sporten/veel bewegen.
Ik weet niet of jij het herkent, maar ik houd ervan om af te zien (als ik voor mn gevoel echt gesloopt ben, dan krijg ik weer nieuwe "motivatie" om dan juist nog harder door te gaan.
Als ik fiets en krijg wind tegen, dan ga ik juist harder trappen net zolang tot mn benen net niet te verzuurd zijn, dat soort dingen.
En anders ken ik nog wel iemand met een boksbal (1tje die aan het plafond hangt)
Okee, ik ben benieuwd.quote:[..]
Dit gevoel herken ik. Ik vertel je hier nog wel een keer over
Succes morgen!quote:---------
Ego: Sinds vrijdag ben ik min of meer aaneengesloten vermoeid (alleen zondag was beter door de slaapmedicatie), ook al was vrijdag een ingelaste rustdag. Komt vooral door mn slaapproblemen.
Ik was vandaag nieuwe zooltjes halen en moest afrekenen, maar ik had blijkbaar niet genoeg saldo
Gelukkig was hij zo schappelijk dat ik ze evengoed mocht meenemen en dat ik volgende week in zijn praktijk langskom zodat ik het dan kan betalen (dan heb ik de huur/zorgtoeslag binnen, dus daar ga ik de zooltjes van betalen).
Morgen 2 hele belangrijke afspraken!!
1 afspraak dus met de HA (vanwege die slapeloosheid, ik heb echt geen idee wat hij gaat zeggen maar ik vind hem geweldig, maar dan nog beangstigend vanwege de onzekerheid bij iets wat een steeds grotere negatieve invloed op mn leven aan het krijgen is)
Maar de andere afspraak is mijn gesprek met de ervaringsdeskundige ivm die opleiding die ik wil gaan doen!
Ook wel beetje gespannen, ik weet niet wat en hoe er misschien straks vanalles geregeld zal moeten gaan worden. Ik lig al zolang uit dit wereldje, ik ga er met een zo leeg mogelijk hoofd heen en zie wel hoe het gesprek gaat lopen.
Ik hoop alleen niet dat die slapeloosheid roet in het eten gaat gooien voor mij wat die opleiding (en eventuele baan) betreft.
Maar wel spannend voor mij morgen dus
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik ben al jaaaren bezig om gezondere alternatieven te vinden en daadwerkelijk uit te voeren (bijvoorbeeld bewegen, gamen, afleiding idd, ik was er dagelijks mee aan het worstelen). Merk wel dat die behoefde aan een roes heel langzaam aan het afnemen is (ik denk misschien ook omdat ik over het algemeen minder stressig ben de laatste paar jaar? ).quote:
[..]
Of je zoekt een gezonder alternatief, dat kan natuurlijk ook. Iets van afleiding waardoor die behoefte afneemt.
10 jaar is wel erg ruim, das op zich wel gunstig.quote:[..]
10 jaar mag je over een studie doen. Lang genoeg.
Dat falen vind ik eigenlijk alleen van mezelf. Van anderen kan ik het makkelijker begrijpen of zo.
Weet je ook waarom je van jezelf niet mag falen?
Waarom ben je zo streng voor jezelf?
Doe eens lief
Kijk maar, je weet/vaak zelf en/of voelt vaak zelf aan wat het beste voor je isquote:[..]
Ik weet niet hoe het gaat lopen. We zullen zien.
Runningtherapie heb ik een paar jaar terug ook een tijd gedaan en ookal had ik chronisch de schurft aan hardlopen, toch heb ik er erg van genoten. Denk meer omdat het een uitdaging voor me was en ik de oefeningen leuk vond (door hoepels heenrennen/springen met grote passen...had iets met looptechniek te maken ofzo). Belangrijkste reden dat ik er uiteindelijk mee stopte was omdat ik te enthousiast was en steeds blessures kreegquote:[..]
Ja dat ken ik. Ik merk dat sporten veel spanning wegneemt bij mij. Daar moet ik iets mee doen. Ik heb nu die dagbehandeling met PMT, wil al heel lang gaan zwemmen bijvoorbeeld 1 keer per week, ben aangemeld voor een intake voor running therapy (al zie ik dat niet echt zitten) en individuele PMT.
Maar het viel me als doorgewinterde hardloophater echt 100% mee en de mensen waren gewoon leuk
Kijk maar of het wat voor je is (alleen moet je maar kijken of het een gezamelijke kleedruimte is enzo).
Sportschool/zwemmen zit er even niet in voor mij, gezien ik op t moment nieteens mn rekeningen kan betalen
dus dan maar wandelen en mn fiets eventueel weer oplappen en kijken wanneer ik weer geld heb . Merk wel dat ik vaak over een drempel(tje) moet vlak voor ik daadwerkelijk ga sporten, maar ik weet wel dat zodra ik er eenmaal overheen ben, ik er erg van kan genieten!
Dankje!quote:[..]
Okee, ik ben benieuwd.
[..]
Succes morgen!
Zooo, dat mens roept nu al agressie in me opquote:
Wat betreft agressie: ik heb veel agressieve gedachten en gevoelens, maar in de praktijk houd ik meestal mijn mond en trek ik me terug. Ik heb, behalve in mijn thuissituatie (maar dat is sinds ik bij mijn vader woon eigenlijk opgelost) eigenlijk nooit ruzie met anderen. Ik kan er ook niet tegen, tegen die spanning. Ik ben meer het type dat zorgvuldig een moord plant, uitvoert en er vervolgens mee wegkomt
Mijn buurvrouw bijvoorbeeld, die is echt een bitch, ik heb haar al zo vaak willen uitschelden en word ontzettend boos op haar steeds, echt woedend, ik wil haar dan helemaal kapot maken maar ondertussen houd ik mijn mond of reageer ik kalm op haar. Het is niet zo dat ik me echt probeer te beheersen - ik blokkeer gewoon of zo. Ze dreigt steeds onze kat iets aan te doen, maar als ik erachter kom dat ze iets heeft gedaan dan heeft ze echt een probleem. Er komt een moment dat ik wel los ga, dat alle woede eruit komt. Ik kijk stiekem uit naar dat moment.
Ik hoop dat ze haar bedreigingen niet gaat uitvoeren.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.quote:
[..]
Daarin sta je niet alleen
Maar kan je wel zeggen dat als het went en je leert om over jezelf te praten zonder je voor jezelf te schamen, dat dat echt als een opluchting en openbaring kan aanvoelen.
Het maakt alles een heel stuk makkelijker, ook al besef ik wel dat ik nog steeds dingen tegen mensen kan zeggen die het wellicht tegen me gaan gebruiken.
Dat is inderdaad wel een goed idee! Toen ik aan de bel trok bij mijn zus om haar te laten weten dat het niet goed met me ging, heb ik ook alles opgeschreven omdat ik het niet kón zeggen. Ik heb volgende week vrijdag mijn volgende sessie, dus genoeg tijd om een en ander op papier te zetten. Bedankt voor de tipquote:
[..]
Misschien helpt het om voor de volgende keer op te schrijven wat je echt dwars zit? Als je het niet kunt vertellen kun je het desnoods laten lezen. Vertel in elk geval dat je moeite hebt om te vertellen wat er echt is, dan kan de psycholoog daar ook op inspelen.
[..]
Als je ergens tegenaan loopt, gewoon bij je behandelaar aangeven (dat geldt dus ook voor als je dingen wel zou willen aangeven, maar het niet kunt of er heel veel moeite mee hebt, want dat is ook een belemmering). Dat van "ik red het wel, ik doe alles lekker zelf", daar had ik veel eerder vanaf moeten stappen achteraf gezien, magoed, gebeurd is gebeurd.quote:
[..]
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.
Waarom ben je wantrouwig?
En op zich is dat niet een 100% verkeerd iets, ik vertrouw mensen ook niet snel zomaar meer (ik was vroeger veel naiever dan ik nu ben, heb echt door schade en schande mn lesjes wel geleerd. Gelukkig heb ik in die tijd ook mensen ontmoet die wel normaal konden doen (dus die niet eropuit waren wat van me te pakken)).
Het is behoefte, met een tquote:
[..]
Ik ben al jaaaren bezig om gezondere alternatieven te vinden en daadwerkelijk uit te voeren (bijvoorbeeld bewegen, gamen, afleiding idd, ik was er dagelijks mee aan het worstelen). Merk wel dat die behoefde aan een roes heel langzaam aan het afnemen is (ik denk misschien ook omdat ik over het algemeen minder stressig ben de laatste paar jaar? ).
. Je blijft het verkeerd typen dus ik moest er toch even iets van zeggen.Anyway, dat is mooi, het kwam over alsof je heel erg op zoek bent naar een ongezond middel om de alcohol te vervangen.
Omdat ik al zoveel fouten maak, te veel. Ik doe en ben niet zoals ik zou willen zijn. Ik haat mezelf. Ik verdien het niet dat anderen of ikzelf aardig tegen mij doen.quote:[..]
10 jaar is wel erg ruim, das op zich wel gunstig.
Weet je ook waarom je van jezelf niet mag falen?
Waarom ben je zo streng voor jezelf?
Doe eens lief
Oh dat klinkt wel beter dan alleen saai rennen. Maar goed, daarom krijg ik ook eerst een intake, om te horen wat het precies inhoudt.quote:[..]
Kijk maar, je weet/vaak zelf en/of voelt vaak zelf aan wat het beste voor je is
[..]
Runningtherapie heb ik een paar jaar terug ook een tijd gedaan en ookal had ik chronisch de schurft aan hardlopen, toch heb ik er erg van genoten. Denk meer omdat het een uitdaging voor me was en ik de oefeningen leuk vond (door hoepels heenrennen/springen met grote passen...had iets met looptechniek te maken ofzo). Belangrijkste reden dat ik er uiteindelijk mee stopte was omdat ik te enthousiast was en steeds blessures kreeg
Maar het viel me als doorgewinterde hardloophater echt 100% mee en de mensen waren gewoon leuk
Kijk maar of het wat voor je is (alleen moet je maar kijken of het een gezamelijke kleedruimte is enzo).
Sportschool/zwemmen zit er even niet in voor mij, gezien ik op t moment nieteens mn rekeningen kan betalen
Merk wel dat ik vaak over een drempel(tje) moet vlak voor ik daadwerkelijk ga sporten, maar ik weet wel dat zodra ik er eenmaal overheen ben, ik er erg van kan genieten!
[..]
Dankje!
Goed zo!quote:
Gewicht eindelijk eens stabiel
Dus eindelijk eens niet op mijn flikker gehad bij de diëtist
Alsjeblieft, fijn dat je er wat aan hebt. Succes.quote:
[..]
Is ook helemaal waar. En ik wil het ook wel, maar ik kan mezelf vaak nét niet die drempel over krijgen om het ook daadwerkelijk te doen. Ik heb altijd zo'n instelling gehad van 'Ik red het wel zelf, ik heb niemands hulp nodig.', maar daar kom ik nu wel op terug. Ik ben ook een stuk wantrouwender geworden ten opzichte van mensen, dus dat helpt ook niet mee.
[..]
Dat is inderdaad wel een goed idee! Toen ik aan de bel trok bij mijn zus om haar te laten weten dat het niet goed met me ging, heb ik ook alles opgeschreven omdat ik het niet kón zeggen. Ik heb volgende week vrijdag mijn volgende sessie, dus genoeg tijd om een en ander op papier te zetten. Bedankt voor de tip
Why are you wearing that stupid man suit?
Zodra m'n huisarts terug is van vakantie ga ik me maar weer laten doorverwijzen naar een psychiater, en vraag ondertussen om een recept voor ritalin. Lusteloosheid, slapeloosheid en slechte concentratie vieren de laatste periode hoogtij. Aangezien mijn sociale contacten, werk en gezondheid hieronder lijden wil ik hier graag aan werken. De afgelopen paar jaar heb ik nieuwe vrienden gemaakt, promotie gemaakt op werk, vooruitgang in mijn academische loopbaan, een leuke meid ontmoet, en meer, wat nu allemaal gevaar loopt. Acteren bij vrienden en familie heb ik geen zin in, dus die mijd ik zoveel als kan, wat zonde is.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
Wat vind ik het ontzettend naar om te lezen dat het nu zo lastig met je gaatquote:Op dinsdag 18 augustus 2015 15:42 schreef Gray het volgende:
Zodra m'n huisarts terug is van vakantie ga ik me maar weer laten doorverwijzen naar een psychiater, en vraag ondertussen om een recept voor ritalin. Lusteloosheid, slapeloosheid en slechte concentratie vieren de laatste periode hoogtij. Aangezien mijn sociale contacten, werk en gezondheid hieronder lijden wil ik hier graag aan werken. De afgelopen paar jaar heb ik nieuwe vrienden gemaakt, promotie gemaakt op werk, vooruitgang in mijn academische loopbaan, een leuke meid ontmoet, en meer, wat nu allemaal gevaar loopt. Acteren bij vrienden en familie heb ik geen zin in, dus die mijd ik zoveel als kan, wat zonde is.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
*knuffel*Het is een dappere beslissing van je dat je weer hulp hebt gezocht, ik denk dat het heel slim van je is. Tevens dat je fysieke oorzaken wilt uitsluiten. Als ik het zo lees onderneem je echt goede stappen en daar mag je echt trots op zijn
Ben je ook van plan om nu die trauma's echt goed te gaan aanpakken? Zodat ze jou niet langer kunnen pesten. Het is al erg genoeg dat die dingen gebeurt zijn, maar het zou fijn zijn als je de macht ervan kan ontnemenIk hoop dat het snel weer beter met je gaat.
Zorg je ervoor dat je echt voldoende rust krijgt? Het klinkt mij, zonder dat ik gehinderd word door enige kennis, alsof je oververmoeid bent. En met rust bedoel ik ook echt eventjes een paar daagjes bankhangen bewijze van spreken. En echt voldoende slapen en eten? Je moet goed voor jezelf zorgen hoor!
Heel veel sterkte
*dikke knuffel*
Thanks.quote:
[..]
Wat vind ik het ontzettend naar om te lezen dat het nu zo lastig met je gaat
Het is een dappere beslissing van je dat je weer hulp hebt gezocht, ik denk dat het heel slim van je is. Tevens dat je fysieke oorzaken wilt uitsluiten. Als ik het zo lees onderneem je echt goede stappen en daar mag je echt trots op zijn
De hulp moet ik nog zoeken, aangezien de huisarts 6 weken op vakantie was en geen vervangend arts heeft. Een spoedgeval wil ik dit niet noemen, dus ik laat de huisartsenpost maar even met rust. Wel heb ik gebeld naar de huisarts, waardoor ik dit te weten ben gekomen. Voor hulp vragen heb ik me nooit geschaamd, al was het moeilijk toe te geven aan mezelf dat ik soms hulp nodig heb. Niet meer.De trauma's zelf pesten me al heel lang niet meer. Eerder dat ze van invloed zijn geweest op mijn karakter. Een trigger die ik op het moment herken is juist een deel van mijn academische loopbaan, waar ik toentertijd was gestopt door de depressie toen. Dat werk zelf en de bijkomende stress triggert me, maar gelukkig heeft de begeleider daar begrip en geduld voor.
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.quote:Ik hoop dat het snel weer beter met je gaat.
Zorg je ervoor dat je echt voldoende rust krijgt? Het klinkt mij, zonder dat ik gehinderd word door enige kennis, alsof je oververmoeid bent. En met rust bedoel ik ook echt eventjes een paar daagjes bankhangen bewijze van spreken. En echt voldoende slapen en eten? Je moet goed voor jezelf zorgen hoor!
Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
Dank je wel.quote:Heel veel sterkte
Je hebt ook helemaal gelijk. Zal het gelijk doen, de eerstvolgende keer dat ik er tegenaan loop. Want als ik zelfs bij de psycholoog een toneelstukje opvoer, gaat het natuurlijk niet werken. Ik heb er idd ook veel te lang mee doorgelopen. Ik dacht 'wel eventjes' mijn studie af te kunnen maken, terwijl het ene na het andere instortte in mijn privéleven. Ik ben goed op mijn bek gegaan, wat dat betreft.quote:
[..]
Als je ergens tegenaan loopt, gewoon bij je behandelaar aangeven (dat geldt dus ook voor als je dingen wel zou willen aangeven, maar het niet kunt of er heel veel moeite mee hebt, want dat is ook een belemmering). Dat van "ik red het wel, ik doe alles lekker zelf", daar had ik veel eerder vanaf moeten stappen achteraf gezien, magoed, gebeurd is gebeurd.
Waarom ben je wantrouwig?
En op zich is dat niet een 100% verkeerd iets, ik vertrouw mensen ook niet snel zomaar meer (ik was vroeger veel naiever dan ik nu ben, heb echt door schade en schande mn lesjes wel geleerd. Gelukkig heb ik in die tijd ook mensen ontmoet die wel normaal konden doen (dus die niet eropuit waren wat van me te pakken)).
Ik weet niet zo goed wat het is. Er hebben zich geen noemenswaardige dingen voorgedaan waarbij mijn vertrouwen onherstelbaar beschadigd is, of iets dergelijks. Ik merk gewoon dat ik met een oude vriendengroep steeds minder gemeen heb, en we elkaar soms niet zo goed snappen. Geeft natuurlijk niet en mezelf omschrijven als misantroop is misschien wat gechargeerd, maar ik ben wel minder sociaal en selectiever geworden in met wie ik om ga.
Kent iemand de film God Bless America? Niet dat ik zelf op een rampage zou willen gaan, maar ik kan mezelf er wel aardig in herkennen. Gelukkig is mijn sport een prima uitlaatklep, wat voorkomt dat ik in bepaalde situaties ontplof, maar soms zou het zó erg fijn voelen om eens helemaal los te gaan.
ow fakquote:
[..]
Het is behoefte, met een t
Anyway, dat is mooi, het kwam over alsof je heel erg op zoek bent naar een ongezond middel om de alcohol te vervangen.
Geen kofschip, nooit bij stilgestaan, tis natuurlijk geen ww
wedden dat ik het over een maand gewoon weer vaud doe?
Ow, nee dat was niet mijn bedoeling. Ik ben wel heel erg op zoek naar "iets", liefst zo gezond mogelijk maar uit ervaring weet ik dat ik de wat minder gezonde middelen niet schuw (zoals roken)
Mij nooit opgevallen dat je veel fouten maakt (teveel is sowieso relatief), je intenties zijn normaalgesproken goed en je doet duidelijk je best. Tis voor jou alleen niet echt duidelijk waar je zoeken moet (das mijn impressie tenminste).quote:[..]
Omdat ik al zoveel fouten maak, te veel. Ik doe en ben niet zoals ik zou willen zijn. Ik haat mezelf. Ik verdien het niet dat anderen of ikzelf aardig tegen mij doen.
Ik vind t verder wel jammer dat je zo over jezelf moet denken, het helpt jou verder niet, het helpt jou niet verder en t helpt ook niet de mensen die jij helpt en wilt helpen.
Ik denk niet dat je "fout geboren" bent of iets in die geest, maar je hebt voor langere tijd meer voor je kiezen gekregen dan je aankon (heb je ooit een langer bericht hierover gestuurd).
Ik zou het gewoon proberen (al probeer je het maar 1 of hooguit 2 keer), het spelelement en de mensen waren verder wel leuk.quote:[..]
Oh dat klinkt wel beter dan alleen saai rennen. Maar goed, daarom krijg ik ook eerst een intake, om te horen wat het precies inhoudt.
Ken die film verder niet.quote:
[..]
Je hebt ook helemaal gelijk. Zal het gelijk doen, de eerstvolgende keer dat ik er tegenaan loop. Want als ik zelfs bij de psycholoog een toneelstukje opvoer, gaat het natuurlijk niet werken. Ik heb er idd ook veel te lang mee doorgelopen. Ik dacht 'wel eventjes' mijn studie af te kunnen maken, terwijl het ene na het andere instortte in mijn privéleven. Ik ben goed op mijn bek gegaan, wat dat betreft.
Ik weet niet zo goed wat het is. Er hebben zich geen noemenswaardige dingen voorgedaan waarbij mijn vertrouwen onherstelbaar beschadigd is, of iets dergelijks. Ik merk gewoon dat ik met een oude vriendengroep steeds minder gemeen heb, en we elkaar soms niet zo goed snappen. Geeft natuurlijk niet en mezelf omschrijven als misantroop is misschien wat gechargeerd, maar ik ben wel minder sociaal en selectiever geworden in met wie ik om ga.
Kent iemand de film God Bless America? Niet dat ik zelf op een rampage zou willen gaan, maar ik kan mezelf er wel aardig in herkennen. Gelukkig is mijn sport een prima uitlaatklep, wat voorkomt dat ik in bepaalde situaties ontplof, maar soms zou het zó erg fijn voelen om eens helemaal los te gaan.
Ik ben zelf ook (heel wat) selectiever geworden in met wie ik (op lange termijn) om wil gaan en met wie niet.
Zelf probeer ik altijd zoveel mogelijk de waarheid bij mn behandelaars eruit te flappen. Merk dat ze dan vaak ook gemotiveerder raken mij te helpen met de dingen waar ik tegenaan loop.
-----
Egopostje: Even een kort bericht, gesprekken gingen goed, ik moet contact opnemen met iemand anders en die persoon moet het opstapje zijn naar die opleiding...alleen is die met vakantie tot begin september
Naja, moest ook een cv sturen (gaat lachen worden hoe ik dat ga flikken
maar ik heb nog wel even, ik bedenk wel wat ) of bellen...of beide. Anyway, ben wel benieuwd wat die jobcoach verder gaat doen. Moet dan ook wat geregeld worden met het UWV enzo, maar daar heb ik de ballen verstand vanOok bij HA geweest, hij laat bloed prikken en aan de hand van die uitslag gaan we verder kijken (hij verwacht volgens mij niet echt dat hier wat uit gaat komen, maar tis ook vooral om inkoppers uit te sluiten. Mn bloeddruk was in elk geval prima). Mn medicatiegebruik (kalmeringsmiddel) gewoon nog even zo doen zoals ik dat al deed (om te slapen dus). Wel met hem overlegd en wel handig als ik mn eigen psychiater ook ga inlichten (ik doe het wel via mn SPV).
Ben nu best wel gebroken
Einde update
Sorry Gray, ik had jouw berciht niet gezien.
Welke bijwerkingen had je van de ritalin?
Je zou ook dexamfetamine kunnen proberen. Ander middel maar vergelijkbare werking maar andere bijwerkingen.
Zelf vaar ik wel goed bij de ritalin, zonder zweef ik de hele tijd weg in mn hoofd en mis ik halve gesprekken en heb bijna-aanrijdingen enzo
Oververmoeid misschien?quote:
Zodra m'n huisarts terug is van vakantie ga ik me maar weer laten doorverwijzen naar een psychiater, en vraag ondertussen om een recept voor ritalin. Lusteloosheid, slapeloosheid en slechte concentratie vieren de laatste periode hoogtij. Aangezien mijn sociale contacten, werk en gezondheid hieronder lijden wil ik hier graag aan werken. De afgelopen paar jaar heb ik nieuwe vrienden gemaakt, promotie gemaakt op werk, vooruitgang in mijn academische loopbaan, een leuke meid ontmoet, en meer, wat nu allemaal gevaar loopt. Acteren bij vrienden en familie heb ik geen zin in, dus die mijd ik zoveel als kan, wat zonde is.
Een heel lange periode ging het uitstekend, zoals sommigen hier misschien nog weten. Toch is er het laatste jaar iets ingeslopen dat anders was dan voorheen, maar waar ik niet goed een vinger op kan leggen. Het lijkt nu meer uit huidige omstandigheden voort te komen, dan uit trauma's van vroeger. Afgezien van normale stress en een terminaal zieke vader, kan ik eigenlijk niets bedenken dat hier oorzaak van is.
Het lijkt me eerder fysiek, aangezien ik me moe voelde ondanks een betere conditie door enthousiast sporten. Ook ben ik vaker ziek, ondanks beter eten, bewegen en rusten (wanneer het lukt). Wel lijkt het alsof ik ongevoeliger ben voor (emotionele) prikkels, dus wellicht dat daarom de situatie met mijn vader niet echt indruk maakte. Aan de andere kant ben ik van kind af aan als redelijk onverschillig naar mijn familie toe, geen idee waarom.
Het voelt alsof ik vanaf wakker worden één lange zucht maak tot ik eindelijk weer in slaap val. Waarna ik even moe wakker word en weer opnieuw begin.
In ieder geval wil ik alle fysieke problemen met mijn gezondheid uitsluiten, dus ik ga wat dingen laten onderzoeken door de huisarts. Wellicht dat de ritalin het probleem al oplost, aangezien depressie vaak komt kijken bij ADHD, waarvan ik overwegend type 2 heb (voorheen ADD). Geen idee of deze labels nog kloppen nu trouwens. Weet wel dat mijn energiehuishouding stukken beter was bij ritalin, al was ik niet te spreken over de bijwerkingen. Wellicht is dat nu anders, of kan ik een gunstig alternatief krijgen.
Welke bijwerkingen had je van de ritalin?
Je zou ook dexamfetamine kunnen proberen. Ander middel maar vergelijkbare werking maar andere bijwerkingen.
Zelf vaar ik wel goed bij de ritalin, zonder zweef ik de hele tijd weg in mn hoofd en mis ik halve gesprekken en heb bijna-aanrijdingen enzo
Deze dyslect heeft heel slecht gelezen geloof ik, sorry Voorleesprogramma stond uit ik ben soms een sukkel
Invloed op je karakter vind ik eigenlijk best hebben, zeker omdat je verder schrijft dat het invloed heeft op je voelen.
Houd je grenzen goed in de gaten Stress is niet goed voor een mens
Maak het jezelf niet te moeilijk he. Alles tegelijkertijd gaat niet werken. Fijn dat die wil er is, dat heeft niet iedereen.
Heel veel succes met alles
Voorleesprogramma stond uit ik ben soms een sukkelZes weken!? Dat is echt bizar. Alleen het is niet anders, goed dat je alsnog gebeld hebt. En hulp kunnen vragen is een heel sterke eigenschap! Die kun je met trots dragen.quote:Op dinsdag 18 augustus 2015 17:01 schreef Gray het volgende:
[..]
Thanks.
Wat fijn dat er begrip en geduld voor is.quote:De trauma's zelf pesten me al heel lang niet meer. Eerder dat ze van invloed zijn geweest op mijn karakter. Een trigger die ik op het moment herken is juist een deel van mijn academische loopbaan, waar ik toentertijd was gestopt door de depressie toen. Dat werk zelf en de bijkomende stress triggert me, maar gelukkig heeft de begeleider daar begrip en geduld voor.
Invloed op je karakter vind ik eigenlijk best hebben, zeker omdat je verder schrijft dat het invloed heeft op je voelen.
Houd je grenzen goed in de gaten
Stress is niet goed voor een mensAh, van te weinig doen word je inderdaad ook moe. Kun je niet een soort todolist maken of dagplanning? Zodat je wel iets onderneemt? Ik weet precies welke stress je bedoelt, ik ken hem. Als het leven geen activiteiten verwacht, moet je ze dan zelf inplannen is mijn motto. Lastige situatie, dat welquote:[..]
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.
Je bent goed bezigquote:Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
[..]
Dank je wel.
Maak het jezelf niet te moeilijk he. Alles tegelijkertijd gaat niet werken. Fijn dat die wil er is, dat heeft niet iedereen. Heel veel succes met alles
Geen punt.quote:
Sorry Gray, ik had jouw berciht niet gezien.
[..]
Oververmoeid misschien?
Welke bijwerkingen had je van de ritalin?
Je zou ook dexamfetamine kunnen proberen. Ander middel maar vergelijkbare werking maar andere bijwerkingen.
Zelf vaar ik wel goed bij de ritalin, zonder zweef ik de hele tijd weg in mn hoofd en mis ik halve gesprekken en heb bijna-aanrijdingen enzo
Ik kreeg last vast koud zweet en een ietwat opgejaagd gevoel, alsof je teveel koffie ophebt, maar dat kan ik juist gebruiken. In m'n hoofd was ik meer helder dan ooit. De symptomen die je omschrijft herken ik heel goed.
ow pff, zie nu pas dat je nog een post geplaatst had
Klinkt als stress die dermate hoog aan het oplopen is, dat deze een verlammend effect op je aan het krijgen is.
Dat is tenminste waar ik jarenlang last van gehad heb, zo is t me uitgelegd en begreep ik het ook.
Stoppen met roken is mogelijk (ik realiseer me nu pas dat ik al ruim 3 maanden geleden gestopt ben), maar wel heel tricky.
Dat van die trauma's, geen idee, heb je er weinig over gehoord.
edit:
Zelf had ik eerder een (iets) verlaagd hongergevoel (at een tijdje minder en viel af, maar dat gewicht zat er een half jaar later alweer aan), dat opgejaagde gevoel heb ik zonder eigenlijk ook, maar ik ervaar dat meer als angst, Sowieso heeft angst in mijn leven altijd al een grote rol gespeeld, vooral omdat dat gevoel bij mij zich zo heftig uit (maar ik ben sowieso wel een gevoelig persoon, dus kan ook daaraan liggen).
Voor de rest slaap ik met ritalin net zo prima als zonder, voel me een stuk beter en kan langer volhouden met (anders is mn concentratie zo leeg en lukt al heel snel niks meer).
Klinkt als typisch uitstelgedrag.quote:
[..]
Het probleem is dat ik al weken aan het bankhangen ben en dat ik misschien wel daarvan moe ben. En vooral dat het stress geeft, omdat ik niet aan de taken ga die ik moet afmaken. Dus: door de stress word ik inactief, de inactiviteit geeft me stress. Maar het is een soort onderhuidse stress die moeilijk te voelen is, laat staan omschrijven.
Klinkt als stress die dermate hoog aan het oplopen is, dat deze een verlammend effect op je aan het krijgen is.
Dat is tenminste waar ik jarenlang last van gehad heb, zo is t me uitgelegd en begreep ik het ook.
Wist nieteens dat je rooktequote:Ik denk nu dat het moeilijke voelen een gevolg is van de invloed van vroegere trauma's op mijn karakter. Dat kan ik iig aankaarten bij de arts, met dank aan jou.
Goed eten doe ik zoveel mogelijk, al merk ik een sterke behoefte naar comfortfood, sigaretten en drank. Die laatste vermijd ik, deels vanwege m'n vader, deels omdat het niet werkt. Stoppen met roken staat overigens ook op de agenda, want ik wil goed voor mezelf zorgen.
Stoppen met roken is mogelijk (ik realiseer me nu pas dat ik al ruim 3 maanden geleden gestopt ben), maar wel heel tricky.
Dat van die trauma's, geen idee, heb je er weinig over gehoord.
edit:
Kan zijn dat de dexamfetamine dan beter bij je past.quote:
[..]
Ik kreeg last vast koud zweet en een ietwat opgejaagd gevoel, alsof je teveel koffie ophebt, maar dat kan ik juist gebruiken. In m'n hoofd was ik meer helder dan ooit. De symptomen die je omschrijft herken ik heel goed.
Zelf had ik eerder een (iets) verlaagd hongergevoel (at een tijdje minder en viel af, maar dat gewicht zat er een half jaar later alweer aan), dat opgejaagde gevoel heb ik zonder eigenlijk ook, maar ik ervaar dat meer als angst, Sowieso heeft angst in mijn leven altijd al een grote rol gespeeld, vooral omdat dat gevoel bij mij zich zo heftig uit (maar ik ben sowieso wel een gevoelig persoon, dus kan ook daaraan liggen).
Voor de rest slaap ik met ritalin net zo prima als zonder, voel me een stuk beter en kan langer volhouden met (anders is mn concentratie zo leeg en lukt al heel snel niks meer).
Ben er snel bij vandaag, zie hier:quote:
ow pff, zie nu pas dat je nog een post geplaatst had
Dat is precies hoe ik het ook ervaar. Het lukt me maar niet om die knop om te zetten. Met werk gaat het wel, al stel ik de lastige dingen daar ook zoveel uit als kan. Waar ik geheel niet tevreden over ben.quote:[..]
Klinkt als typisch uitstelgedrag.
Klinkt als stress die dermate hoog aan het oplopen is, dat deze een verlammend effect op je aan het krijgen is.
Dat is tenminste waar ik jarenlang last van gehad heb, zo is t me uitgelegd en begreep ik het ook.
Yep, helaas. Ik geniet er vaak van, maar denk altijd dat ik prima zonder zou kunnen. Maar toch elke keer weer kopen he?quote:[..]
Wist niet eens dat je rookte
Stoppen met roken is mogelijk (ik realiseer me nu pas dat ik al ruim 3 maanden geleden gestopt ben), maar wel heel tricky.
Heb dat boek van Alan Carr (ofziets), dus hoop dat t werkt. Behalve verslaving heb ik ook altijd gerookt om zelfdestructieve redenen, dus dat is ook een goede reden om te stoppen. Is immers een heel langzame, kostbare weg. 
Heb er zat, dankzij een moeder die altijd manisch was (vroeger diagnose borderline, later niet meer, is nu vrij van alle symptomen en een heel relaxt, cool, maar passievol mens geworden), een vader (en eigenlijk de hele familie, aan beide kanten) die niet met liefde en genegenheid om kunnen gaan.quote:Dat van die trauma's, geen idee, heb je er weinig over gehoord.
Tel daarbij op een mishandelende (ex)stiefvader, zorg voor mijn broertjes en zusje (waarvan eentje geestelijk gehandicapt is), gestorven stiefzusje, een breakup met de liefde van m'n leven toentertijd, een mogelijke psychose van een jaar, en eerdere diepe diepe depressie, etc.
Dat is zo even snel waar ik op kan komen.
Denk zelf dat ik dat alles wel verwerkt heb, want ben een lange periode heel intens hiermee bezig geweest. Het heeft me echter wel gemaakt tot wie ik ben, en weet 100% dat het me gevormd heeft, met name wat betreft het slecht omgaan met emoties. Of niet eens het omgaan, maar ze überhaupt voelen. Meestal ben ik gewoon een vlakke lijn, een grijze massa. Neem ik ze waar, dan weet ik ze uitstekend te verwerken, dus dat is het niet. Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Zou kunnen. Dat minder eten vind ik niet zo'n probleem, dat doe ik ook wanneer ik me slecht voel. Of juist extreem veel, zonder dat het hongergevoel wegebt.quote:edit:
[..]
Kan zijn dat de dexamfetamine dan beter bij je past.
Zelf had ik eerder een (iets) verlaagd hongergevoel (at een tijdje minder en viel af, maar dat gewicht zat er een half jaar later alweer aan), dat opgejaagde gevoel heb ik zonder eigenlijk ook, maar ik ervaar dat meer als angst, Sowieso heeft angst in mijn leven altijd al een grote rol gespeeld, vooral omdat dat gevoel bij mij zich zo heftig uit (maar ik ben sowieso wel een gevoelig persoon, dus kan ook daaraan liggen).
Voor de rest slaap ik met ritalin net zo prima als zonder, voel me een stuk beter en kan langer volhouden met (anders is mn concentratie zo leeg en lukt al heel snel niks meer).
Rot lijkt me dat, van die angsten. Behalve faalangst die vaak die stress leidt, heb ik daar geen last van.
Slapen ging volgens mijn herinnering ook goed, en zelfs beter. Ik was ook echt moe, wat nu niet is. Pas als ik meer dan 20 uur wakker ben, gaan mijn ogen inzakken. Maar dan verschuift m'n ritme wel elke dag een paar uur mee, en voor je het weet slaap je overdag en leef je 's nachts.
Concentreren lukt me wel, het bewust doen dan. Heb jarenlang met mindfulness geoefend, dus dat zit wel snor. Alleen vind ik ordenen van gedachten heel lastig, wat een probleem is met werk en studie. Wel denk ik dat die dwanggedachten minder zijn wanneer m'n concentratie vooruit gaat, want daar is zeker groei mogelijk.
Denk dat ik in die mindfulness wel nog wat beter kan worden, want nu ben ik soms te relaxt. Soms zou ik me dood moeten schrikken en daardoor opspringen, maar ik blijf zonder krimp te geven kijken naar die vreemde zwarte kat die in m'n bed was gekropen terwijl ik was douchen.
Vanavond maar weer es ff mediteren. Morgen studeren, nog eens dokter bellen, en tandarts want m'n kies is volgens mij kapoet, sporten, met maatje hangen, ander maatje bellen, en vast nog wat waar ik nu niet op kom.
En straks ff m'n meisje bellen om uit te leggen waarom we elkaar niet gezien hebben de afgelopen tijd, afgezien van dat ik griep etc had dan. Dat verdient ze namelijk.
I know, helemaal mee eens. Vind ook dat mensen daar trots op mogen zijn, maar voel me eigenlijk nooit trots. Nou ja, zelden dan.quote:
Deze dyslect heeft heel slecht gelezen geloof ik, sorry
[..]
Zes weken!? Dat is echt bizar. Alleen het is niet anders, goed dat je alsnog gebeld hebt. En hulp kunnen vragen is een heel sterke eigenschap! Die kun je met trots dragen.
Tegen de stress sport ik, al is dat alweer te lang terug nu. Eerst door ziekte, toen doordat uit bed slepen al zwaar was. Bepaalde stress bleef echter hangen, en merkte dat m'n buien ook onafhankelijk op en neer bleven gaan.quote:[..]
Wat fijn dat er begrip en geduld voor is.
Invloed op je karakter vind ik eigenlijk best hebben, zeker omdat je verder schrijft dat het invloed heeft op je voelen.
Houd je grenzen goed in de gaten
Kan ik, doe ik, maar klik het meestal gewoon weg en denk: dat kan later ook, wanneer ik zin heb bijvoorbeeld. Wat ik nooit heb, nergens in.quote:[..]
Ah, van te weinig doen word je inderdaad ook moe. Kun je niet een soort todolist maken of dagplanning? Zodat je wel iets onderneemt? Ik weet precies welke stress je bedoelt, ik ken hem. Als het leven geen activiteiten verwacht, moet je ze dan zelf inplannen is mijn motto. Lastige situatie, dat wel
Voor mij is het alsof het tegen zichzelf keert; ik ben moe van altijd maar (geestelijk en daardoor lichamelijk) moe voelen. Kan me niet herinneren hoeveel jaar geleden de laatste keer was dat ik wakker werd en dacht: "Yeej, lekker dit en dat doen vandaag, die zien en dat eten!", in plaats van: "Zuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu-*kuch, rokershoestje, kuch!*-uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuucht...quote:[..]
Je bent goed bezig
Heel veel succes met alles
Gray: "Behalve verslaving heb ik ook altijd gerookt om zelfdestructieve redenen"
Dit was bij mij ook zo. Het was gewoon zelfhaat, is/was dat bij jou ook zo? Ik reageer later wel op de rest.
Dit was bij mij ook zo. Het was gewoon zelfhaat, is/was dat bij jou ook zo? Ik reageer later wel op de rest.
Haat nee. Ik vind mezelf best een topper eigenlijk.quote:
Gray: "Behalve verslaving heb ik ook altijd gerookt om zelfdestructieve redenen"
Dit was bij mij ook zo. Het was gewoon zelfhaat, is/was dat bij jou ook zo? Ik reageer later wel op de rest.
Tot het narcistische af. Eerder dat ik moe ben. In de geest van: als je moe bent, doe je het licht uit om te rusten. De kaars brandt zo net wat sneller op.
Geen haast hoor, het zijn best flinke lappen die ik neerkwak, zo te zien.
Klopt, maar ik heb t ook gewoon even gehad voor vandaagquote:Op dinsdag 18 augustus 2015 20:22 schreef Gray het volgende:
[..]
Haat nee. Ik vind mezelf best een topper eigenlijk.
Eerder dat ik moe ben. In de geest van: als je moe bent, doe je het licht uit om te rusten. De kaars brandt zo net wat sneller op.
Geen haast hoor, het zijn best flinke lappen die ik neerkwak, zo te zien.
Daarom: no hurries, no worries.quote:
[..]
Klopt, maar ik heb t ook gewoon even gehad voor vandaag
Gewoon geen chronologisch cv maken. Je hebt nog minstens 2 opties voor een cv die beter bij je past.quote:
Naja, moest ook een cv sturen (gaat lachen worden hoe ik dat ga flikken
Ding is wel dat hoe meer psychische rottigheid ik meegemaakt heb, hoe beterquote:
[..]
Gewoon geen chronologisch cv maken. Je hebt nog minstens 2 opties voor een cv die beter bij je past.
Dat kan je dus verwerken in die CV's.quote:Op dinsdag 18 augustus 2015 21:02 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ding is wel dat hoe meer psychische rottigheid ik meegemaakt heb, hoe beter
Vanavond is er een half pammetje in gegaan. Rust is ff nodig. Ik ben daar toch te voorzichtig mee en zit mezelf liever in de weg ofzo.
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
Klinkt als een verstandige keuzequote:
Vanavond is er een half pammetje in gegaan. Rust is ff nodig. Ik ben daar toch te voorzichtig mee en zit mezelf liever in de weg ofzo.
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
(hoe breek je die capsules? Ik neem altijd een hele, maar dan slaap ik gelijk 14 uur)
Veel sterkte en wees lief voor jezelf
Het zijn geen capsules maar pilletjes die je kan halveren. Misschien kun jij die ook in pilvorm krijgen zodat je een halve kan nemen?quote:
[..]
Klinkt als een verstandige keuze
(hoe breek je die capsules? Ik neem altijd een hele, maar dan slaap ik gelijk 14 uur)
Veel sterkte en wees lief voor jezelf
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Kijk eens aan! Daar zit het verschil inquote:
[..]
Het zijn geen capsules maar pilletjes die je kan halveren. Misschien kun jij die ook in pilvorm krijgen zodat je een halve kan nemen?
Ehm... ik denk het eigenlijk niet dat ze dat gaat doen (zit al op suïcide aantal halen en capsules zijn gewoon op en weg. Ze wil denk ik niet het risico lopen dat ik ga "sparen". En nee, ik ben niet continu suïcidaal, 99% van de tijd erg blij, heb alleen zo nu en dan extreme momentjes)
quote:Bleeeeergh! Ze werkt echt tegenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik zou inderdaad het geld op een andere rekening storten en de kadootjes ergens bij elkaar bewaren. Dan neem je het niet aan alleen merkt ze dat niet dus kan ze niet zeuren.
En zegt ze nou dat jij het moet oplossen dat je broer zijn kind mishandelt? Dat slaat nergens op.
Sterkte weer hiermeeSpelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Even een lokpostquote:
Klote dat het slecht gaat zeg
je doet wel de juiste dingen naar mijn idee, hopelijk slaat er gauw iets aan. Mbt geen spoed: ben daar voorzichtig mee! het gaat nu nog langzaam omlaag en je houdt jezelf erg goed in de hand. Maar het kan ook in 1 keer heel slecht gaan, denk ik. En dan is 6 weken gewoon te laat. Dus ik zou je willen vragen je idee over geen spoed nog eens af te wegen. Vervangende huisarts moet er gewoon te regelen zijn.
Sterkte gray!!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik zou het geld apart zetten en tegen haar vertellen dat je het doneert aan een fonds voor mishandelde kinderen. Kijken hoe snel ze de geldkraan dichtdraait.
Dat soort dingen lijken me onverstandig. Geen spelletjes spelen met zulke types, daar komt enkel gezeik van.
Benzo´s afbouwen zuigt. Enorm. En dan maar hopen dat ik dan m´n verstand weer terug kan vinden.
Benzo´s afbouwen zuigt. Enorm. En dan maar hopen dat ik dan m´n verstand weer terug kan vinden.
quote:Klinkt eerder alsof je moeder psychisch niet goed in elkaar zit, maar wat weet ik.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Sowieso had ik eerder stappen moeten ondernemen, maar beter laat dan (n)ooit.quote:
[..]
Even een lokpost
Klote dat het slecht gaat zeg
Mbt geen spoed: ben daar voorzichtig mee! het gaat nu nog langzaam omlaag en je houdt jezelf erg goed in de hand. Maar het kan ook in 1 keer heel slecht gaan, denk ik. En dan is 6 weken gewoon te laat. Dus ik zou je willen vragen je idee over geen spoed nog eens af te wegen. Vervangende huisarts moet er gewoon te regelen zijn.
Sterkte gray!!
quote:
Ik zou het geld apart zetten en tegen haar vertellen dat je het doneert aan een fonds voor mishandelde kinderen. Kijken hoe snel ze de geldkraan dichtdraait.Thanks. Hoop dat, als ik het krijg natuurlijk, het iig een deel vooruitgang brengt.quote:
@Gray, ik hoop dat t je gaat helpen de Ritalin.
quote:Wat vindt jouw behandelaar hiervan?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Verder heb je kans dat je nooit zult weten wat er in je moeder omgaat en wat haar beweegredenen zijn, t heeft er de schijn van dat daarop wachten vrij zinloos is.
edit:Dat ik dit kan verwerken in die CV is -de- reden waarom het in dit geval juist beter is dat ik veel psychische rottigheid heb meegemaakt.quote:
[..]
Dat kan je dus verwerken in die CV's.
Het probleem is eerder dat ik er al zo lang geen meer gemaakt heb en -daar- moet ik wat op bedenken (ik heb wel enkele opties die vrij goed zijn).
Ik ga mijn moeder niet provoceren, ze is niet kwaadwillig.
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
was een edit, maar zag dat er opnieuw gepost was dus in nieuwe post:
edit2:
FB / Abonnementenactie?
vind dit sowieso al een enge gedachte, maar ik kan mn eigen rekeningen al niet betalen, laat staan deze
Dit was alhans wat ik had gedaan. Heel begrijpelijk (en ik heb t mezelf ook nooit kwalijk genomen), maar het weerhield mij ervan om verder te groeien.
Ik heb tijdens groepstherapie de sprong in het diepe genomen en heb die muur koste wat koste toen stukje bij beetje afgebroken. Het leverde wel een reeks "aanvallen" op en was een belangrijke trigger voor mn opname, maar het is me uiteindelijk wel gelukt die muur om me heen af te breken en t heeft me zelfs een vriendschap opgeleverd
Het is heel moeilijk (en vermoeiend) en je stelt jezelf erg kwetsbaar op, maar ik had tegelijk ook zoiets van "erger dan dit kan toch al bijna niet" dus heb toen alles in de waagschall gelegd (het was voor mij erop of eronder, ik was mezelf zoooooooo ontzettend vreselijk zat (en laatste is nog licht uitgedrukt)).
Ik had wel het geluk dat ik verliefd werd in die fase van mn leven en dat het juist in die fase eindelijk ook eens wederzijds was. Dat het na 6 weken alweer voorbij was, maakt niet uit. Die 6 weken en de periode daarna (en de emotionele puinhopen die zij achterliet) waren voor mij voldoende afleiding dat ik toch weer even door kon gaan en was de start van de weg terug omhoog. Ik was blijkbaar toch wel iets waard, voor 1 iemand in elk geval. al was het maar voor even
ik stop nu even met typen
edit2:
FB / Abonnementenactie?
vind dit sowieso al een enge gedachte, maar ik kan mn eigen rekeningen al niet betalen, laat staan deze
Besef wel dat de muur die je hebt opgetrokken om jezelf te beschermen, tegelijkertijd ook je groei remt he?quote:
Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Dit was alhans wat ik had gedaan. Heel begrijpelijk (en ik heb t mezelf ook nooit kwalijk genomen), maar het weerhield mij ervan om verder te groeien.
Ik heb tijdens groepstherapie de sprong in het diepe genomen en heb die muur koste wat koste toen stukje bij beetje afgebroken. Het leverde wel een reeks "aanvallen" op en was een belangrijke trigger voor mn opname, maar het is me uiteindelijk wel gelukt die muur om me heen af te breken en t heeft me zelfs een vriendschap opgeleverd
Het is heel moeilijk (en vermoeiend) en je stelt jezelf erg kwetsbaar op, maar ik had tegelijk ook zoiets van "erger dan dit kan toch al bijna niet" dus heb toen alles in de waagschall gelegd (het was voor mij erop of eronder, ik was mezelf zoooooooo ontzettend vreselijk zat (en laatste is nog licht uitgedrukt)).
Ik had wel het geluk dat ik verliefd werd in die fase van mn leven en dat het juist in die fase eindelijk ook eens wederzijds was. Dat het na 6 weken alweer voorbij was, maakt niet uit. Die 6 weken en de periode daarna (en de emotionele puinhopen die zij achterliet) waren voor mij voldoende afleiding dat ik toch weer even door kon gaan en was de start van de weg terug omhoog. Ik was blijkbaar toch wel iets waard, voor 1 iemand in elk geval. al was het maar voor even
ik stop nu even met typen
Hier had ik overheen gelezen, maar door de quote van MK wil ik toch nog even preken
Daarnaast klemt een muur zich af. Anderen kunnen misschien niet achter de muur kijken, maar jij kan ook niet door die muur heen kijken. Muren werken altijd twee kanten op. Eigenlijk zeg je hier jezelf opgesloten te hebben. Vind je het gek dat je dan moe bent? Je niet goed voelt? Dat je niet helemaal top voor jezelf zorgt? Je verwaarloosd jezelf emotioneel, je gaat verder met wat je geleerd is.
En je weet dat mensen niet op den duur "af" zijn. Je bent, door invloeden uit het verleden, nu zo. Alleen je ontwikkeld je nog. Dat blijf je heel je leven doen. Een mens is geen stilstaand punt vanaf een bepaalde leeftijd. Daarom denk ik dat het zonde is om nu te verklaren dat het klaar is, terwijl je er blijkbaar nog zoveel invloed van merkt.
Daarnaast kun je op een bepaald moment inderdaad er echt mee klaar zijn geweest. Trauma's kunnen weer opnieuw getriggerd worden, waarna ze wéér aandacht moeten hebben. Een trauma zal altijd een pijnpunt blijven. Er zullen tijden zijn waarin ze niet actief zijn, alleen bij verkeerde stimuli kunnen ze weer schreeuwend uit hun hoekje kruipen.
Het is pijnlijk om toe te geven dat je last hebt van trauma's (geloof me, dat doe ik nog maar sinds een maand twee of drie... volhouden dat het je niks doet is zoveel gemakkelijker), alleen ze laten doorsudderen is nog pijnlijker en ontneemt je zoveel meer.
Sorry voor deze preek en misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat je jezelf zo tekort doet... *knuffel*
Natuurlijk ben jij degene die dit het beste kan invoelen. Alleen als ik dit zo lees, vermoed ik dat dit niet het geval is en dat jij jezelf een illusie voorhoudt. Het feit dat jij die muur nu nog steeds hebt zegt genoeg, tevens dat je niet goed om kan gaan met emoties. Mensen die alles goed verwerkt hebben en geen last (meer) hebben van trauma's, hebben geen muren nodig. Die kunnen gewoon open zijn, die kunnen gewoon voelen en durven mensen te vertrouwen. Muren zijn niet nodig.quote:
Denk zelf dat ik dat alles wel verwerkt heb, want ben een lange periode heel intens hiermee bezig geweest. Het heeft me echter wel gemaakt tot wie ik ben, en weet 100% dat het me gevormd heeft, met name wat betreft het slecht omgaan met emoties. Of niet eens het omgaan, maar ze überhaupt voelen. Meestal ben ik gewoon een vlakke lijn, een grijze massa. Neem ik ze waar, dan weet ik ze uitstekend te verwerken, dus dat is het niet. Denk dat ik me in m'n jeugd zo lang sterk heb moeten houden, dat ze nu over een hoge muur moeten komen om me goed te raken.
Daarnaast klemt een muur zich af. Anderen kunnen misschien niet achter de muur kijken, maar jij kan ook niet door die muur heen kijken. Muren werken altijd twee kanten op. Eigenlijk zeg je hier jezelf opgesloten te hebben. Vind je het gek dat je dan moe bent? Je niet goed voelt? Dat je niet helemaal top voor jezelf zorgt? Je verwaarloosd jezelf emotioneel, je gaat verder met wat je geleerd is.
En je weet dat mensen niet op den duur "af" zijn. Je bent, door invloeden uit het verleden, nu zo. Alleen je ontwikkeld je nog. Dat blijf je heel je leven doen. Een mens is geen stilstaand punt vanaf een bepaalde leeftijd. Daarom denk ik dat het zonde is om nu te verklaren dat het klaar is, terwijl je er blijkbaar nog zoveel invloed van merkt.
Daarnaast kun je op een bepaald moment inderdaad er echt mee klaar zijn geweest. Trauma's kunnen weer opnieuw getriggerd worden, waarna ze wéér aandacht moeten hebben. Een trauma zal altijd een pijnpunt blijven. Er zullen tijden zijn waarin ze niet actief zijn, alleen bij verkeerde stimuli kunnen ze weer schreeuwend uit hun hoekje kruipen.
Het is pijnlijk om toe te geven dat je last hebt van trauma's (geloof me, dat doe ik nog maar sinds een maand twee of drie... volhouden dat het je niks doet is zoveel gemakkelijker), alleen ze laten doorsudderen is nog pijnlijker en ontneemt je zoveel meer.
Sorry voor deze preek en misschien zit ik helemaal verkeerd, maar ik denk dat je jezelf zo tekort doet... *knuffel*
Provoceren bedoelde ik ook niet Child. Voor mij was het wel wat kalmer toen sommige dingen wegvielen door praktische oplossingen. Op bepaalde manieren niet meer bereikbaar zijn. Met woorden zul je bij sommige mensen niets bereiken. En zeker in een manipulatieve situatie of band die ik eigenlijk wil verbreken, vond ik het we beter om te kunnen denken: dit en dat heb ik gedaan om bepaald ongewenst gedrag te kunnen voorkomen. Ik drong niet door en nu kan de ander minder makkelijk binnenkomen, of later zeggen; maar je hebt dit en dat gewoon van me aangenomen.
Maar dat ben ik.
Maar dat ben ik.
Jij bent echt te lief voor de wereld denk ik somsquote:
Ik ga mijn moeder niet provoceren, ze is niet kwaadwillig.
En jup, ze is denk ik niet helemaal in orde. Ze heeft zichzelf gediagonsticeerd met pdd-nos (ze vindt ook dat ik dat heb, wederom zelfverzonnen, omdat ik niks deel met haar). Ik weet niet of het dat is, alleen dat ze sociaal awkward is, manipulatief, met tijden heel depressief (gelukkig niet meer). Ach, ze bedoelt het vast goed en ik moet ook niet meer verwachten, dat zou niet eerlijk zijn
Ik zou dit soort dingen bespreken in je therapie. Dat je er bent voor je broer is natuurlijk een idiote uitspraak...
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |