Toekito | dinsdag 13 augustus 2013 @ 08:30 |
Originele OP:Korte omschrijving depressie: Korte uitleg van angststoornissen:
| |
Murmeli | dinsdag 13 augustus 2013 @ 08:45 |
Je moet ff die trol weer bellen en haar op dr flikker geven | |
Toekito | dinsdag 13 augustus 2013 @ 09:04 |
Ik ga straks in de Boze Toek-modus | |
Cue_ | dinsdag 13 augustus 2013 @ 09:12 |
? | |
Murmeli | dinsdag 13 augustus 2013 @ 09:15 |
Vervangende huisarts die toek niet serieus leek te nemen | |
Toekito | dinsdag 13 augustus 2013 @ 09:18 |
* Toekito slikt flauwe grap in | |
moeraskikker | dinsdag 13 augustus 2013 @ 13:45 |
Ook weer eens binnenvallen hier.. zit nu in de ziektewet, dus ff geen druk van het solliciteren. nu gaan ze kijken of ik misschien een manische of bipolaire stoornis heb, ook een boekje meegekregen waarin ik mijn stemming bij moet houden en weer nieuwe medicijnen.. pff, maar wordt iig goed aan gewerkt, dat is wel iets anders dan bij het ggz.. Haha. | |
sitting_elfling | dinsdag 13 augustus 2013 @ 14:06 |
Dat was ook de reden waarom ik de borderliner moeilijk kon laten gaan en haar push/pull reacties uit haar ziekte maakte het helaas voor mij alleen maar moeilijker. Hoe leer je om te gaan met iets wat er niet is? | |
Murmeli | dinsdag 13 augustus 2013 @ 18:33 |
rouwen... want dat is het. Je bent je familie als het ware verloren en dat moet je verwerken. Ik zeg niet dat dat makkelijk is, maar het is wel een gericht punt om aan te gaan werken na je emdr. Ik vier ook geen feestdagen meer met familie, en soms is dat verdrietig, maar ik kan er nu wel aardig mee omgaan. Vroeger, toen ik nog wilde dat het normaal was, deed het veel meer pijn, elke kerst weer, en op alle andere dagen dat ik daar was. Nu heb ik het geluk dat mijn stiefvader (ook wel stieflul genaamd) niet meer leeft en sinds die tijd is mijn moeder veel meer mens geworden. Althansm een mens waar ik wat mee kan. Dus onze band is uiteindelijk nu best goed. Niet op alle vlakken, en het feit blijft dat ze mij in mijn jeugd gruwelijk tekort heeft gedaan, maar het is te doen. En ik merk dat dat het proces voor mij wel makkelijker heeft gemaakt. Maar ik heb alsnog een heel proces door gemaakt van afstand nemen en accepteren dat ik ben opgegroeid zonder veilige basis. En dan die veilige basis terug zoeken in mezelf. Dus het kan, en voor jou dus ook. Ik heb het laatste (en grootste) stuk gedaan met schematherapie, dat werkte voor mij als een trein. Maar misschien voor jou niet. Je moet even uitzoeken wat voor jou het beste werkt. In ieder geval lijkt het me de moeite waard voor je om met dit stukje rouw/afscheid aan de slag te gaan | |
Toekito | dinsdag 13 augustus 2013 @ 18:46 |
Kerst | |
Murmeli | dinsdag 13 augustus 2013 @ 18:55 |
Eensch | |
hpeopjes | dinsdag 13 augustus 2013 @ 19:03 |
Daar heb ik er al zoveel van meegemaakt. De gemiddelde huisarts heeft er echt totaal geen kaas van gegeten hoe om te gaan met dit soort klachten. | |
minthy | woensdag 14 augustus 2013 @ 00:10 |
Onwijs goede dag gehad, wel veel spanning in de aanloop er naartoe. Een paar honderd kilometer gereden en ik was als de dood om een ongeluk te krijgen daar ik niet meer zoveel rij tegenwoordig. Zon, zee, strand, kilometers gelopen en veel goede en diepgaande gesprekken. Alles ging goed, komende keer ga ik gewoon alleen (of wie er maar zin heeft om mee te gaan). Stomme angsten ook... | |
Cue_ | woensdag 14 augustus 2013 @ 08:16 |
Blij om te horen Minthy! | |
Toekito | woensdag 14 augustus 2013 @ 08:18 |
moest dit jaar elke feestdag werken maar helaas. Door verandering intern toch wellicht niet. Zo jammer. | |
Cue_ | woensdag 14 augustus 2013 @ 08:19 |
Dat je niet hoeft te werken betekent toch niet dat je het maar moet vieren met familie? | |
Toekito | woensdag 14 augustus 2013 @ 08:22 |
| |
Comp_Lex | woensdag 14 augustus 2013 @ 08:43 |
Goed bezig Minthy! Als je als de dood bent om een ongeluk te krijgen, dan is het misschien handig om wat vaker te rijden, ook al doe je eerst even korte afstanden | |
Murmeli | woensdag 14 augustus 2013 @ 09:15 |
Yeahhhhh voor minthy! En ik wil best een keer mee hoor. Tenminste als je in de buurt van den haag gaat. Want daar werk ik. Wordt wel na werktijd dan | |
Toekito | woensdag 14 augustus 2013 @ 10:27 |
dat klopt helemaal maar werkte voorheen in een 24/7-dienst. Dus alles stond beetje vast tot 01-01-2014 en is nu open sinds 2 weken. En meteen kwamen de verzoekjes weer Je hebt best kans dat ik pas half december een besluit neem iets waar mijn nog levende familie niet tegen kan. | |
Cue_ | woensdag 14 augustus 2013 @ 10:30 |
Tja, als je het allemaal niet wil, zal je dat toch langzaam duidelijk moeten maken. Bij mij kwam het neer op dat ik met de feestdagen gewoon op m'n kamer doorbracht toen ik nog thuiswoonde of niet de meest gezellige was. En eenmaal op kamers kwam ik hoogstens met het eten langs. Of ik het andere plannen met vrienden gemaakt, of ik wist het allemaal nog niet. M'n ma vraagt het altijd nog wel, maar ze weet dat ik niet altijd kom. M'n pa viert het sowieso niet (al vorig jaar wel onverwachts daar gegeten met een paar familieleden). De rest van de familie weet dat ik zelden tot nooit langskom. Heb dat door de jaren heen telkens afgebouwd en nu weten ze wel hoe het zit. | |
Toekito | woensdag 14 augustus 2013 @ 10:36 |
Komt goed Cue_ was alleen verbaasd door de vroege (het is augustus) vraag omtrent kerst Enige wat ik elk jaar vier in nieuwjaar. Onbeperkt verse oliebollen eten bij mijn tante van bijna 70 | |
Comp_Lex | woensdag 14 augustus 2013 @ 10:44 |
Ik voel me nu wat meer richting neutraal. Ik heb het de afgelopen weken druk gehad. Ik ben veel bezig geweest met mensen, maar er is gelukkig een plekje waar ik af en toe naartoe kan gaan en me volledig van de buitenwereld af kan sluiten. Ik kan dan helemaal tot mezelf komen en tot rust komen. Daarna kan ik weer even knallen. | |
Murmeli | woensdag 14 augustus 2013 @ 10:49 |
Klinkt goed complex! Ik vind ook dat je erg anders bent de laatste paar weken. In positieve zin, that is. Je leeft mee met mensen, geeft suggesties voor verbetering etc. Je bent veel meer onderdeel van de groep hier. Niet als in vaste groep want het is een wisselende groep mensen, maar ik hoop dt je begrijpt wat ik bedoel | |
Comp_Lex | woensdag 14 augustus 2013 @ 11:11 |
Ik ben zo wanneer het op z'n minst wat neutraler met mij gaat en wanneer ik verder niks meer te zeggen heb Veel posts van mij zijn ook behulpzame posts. Het kan dus heel anders gaan als ik niet heel Fok over mij heen krijg en dat ik dan in allerlei conflicten terechtkom wanneer ik (misschien iets te vaak) aangeef dat ik me niet lekker voel. | |
J0ycie88 | woensdag 14 augustus 2013 @ 14:51 |
Ik weet niet of dit hier thuis hoort. Maar dat hoor ik dan vanzelf wel.. Al een aantal jaren ervaar ik angst, en ik merk nu dat het me belemmerd in mijn dagelijks leven. Het neemt de overhand, en dat is iets wat ik absoluut niet wil. (zit er ook aan te denken om het met mijn huisarts te bespreken, maar wie weet hebben jullie wel tips) Ik zal in het kort de situatie schetsen. En als jullie aanvullingen willen hoor ik het wel. Op mijn 12e (ben nu 25) is mijn vader ziek geworden. Zijn situatie verslechterde totdat het moment kwam dat hij op de transplantatielijst kwam. Op dat moment ben stond ik voor de keuze om een buitenlandstage te lopen, en mijn vader heeft mij hier in aangemoedigd dat moest ik echt doen van hem. Uiteindelijk ook gedaan.. Een maand nadat ik terug kwam werd hij opgeroepen voor zijn operatie. (ondertussen was ik 19) Op dat moment moest ik afscheid nemen, afscheid nemen van mijn vader omdat ik niet wist of hij het zou redden. Vanaf het telefoontje tot aan de operatie was ik totaal in paniek. Ik kon niet veel meer als huilen. Na een flink aantal uren kregen we het verlossende woord dat de operatie goed was gegaan. Mijn vader had zijn hart afgestaan voor de wetenschap waar uit kwam dat hij een waarschijnlijk erfelijke voor van cardio-myopathie had. Ik heb toen voor de keuze gestaan om mij te laten testen. Ik heb gekozen om dit niet te doen. En daar stond de arts ook achter. Wel laat ik regelmatig mijn cholesterol checken en mijn bloeddruk meten. Bloeddruk is aan de hoge kant. En hartslag ook, maar niets om me zorgen om te maken volgens de arts. Ook heb ik dit jaar een 24 uurs meting gehad voor mijn bloeddruk, waar een lagere bloeddruk uit kwam als wanneer ik op controle bij de dokter ben. Maar nu op dit moment, 5 jaar na de operatie van mijn vader, ervaar ik heel veel angst. Angst voor de dood. Angst dat ik onverwacht overlijd. Of dat er wat met mijn vriend gebeurt als hij onderweg is. Angst voor de dood voor mezelf en de mensen die ik liefheb. Wanneer ik ergens last van heb ga ik er vanuit dat ik iets mankeer, en ga ik er ook vanuit dat het ernstig is. Ik heb het er wel eens met mijn omgeving over en die snappen het niet. Of die zeggen dat ik me druk maak om niets want ik ben gewoon gezond word er dan gezegd. Zijn er mensen die dit herkennen? Of mensen met tips. (Nu ik dit zelf heb getypt snap ik dat er antwoorden komen van waarom laat je je dan niet testen. Nouja ik denk dat ik dat niet durf. Dat ik het niet wil weten. Terwijl misschien het weten wel ervoor zorgt dat mijn reële of niet-reële angst verdwijnt.) | |
Faeroer | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:14 |
Een (mogelijke) lichamelijk conditie door erfelijkheid heb je al (of niet), daar gaat een diagnose niets aan veranderen. Wat je wel kan veranderen is het eerder weten. Het lijkt mij niet prettig om altijd in een 'what if' situatie te moeten leven en ik zou dit zeker zo snel mogelijk willen weten, maar dit is voor iedereen een persoonlijke keuze. | |
Cue_ | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:21 |
Nouja, de dood kwam ineens heel dichtbij. En dus ga je daarover nadenken en dat heeft bij jou enorme angst opgewekt. Hoe er vanaf te komen? Dat is een lastige denk ik. Het is denk ik een kwestie van accepteren.. dat de dood bestaat en dat het iedereen een keer overkomt. Geen idee of je het alleen kan doen of er hulp bij nodig hebt. Ligt een beetje aan hoeveel last jij en je omgeving ervan hebben. Met de huisarts erover praten kan natuurlijk geen kwaad. | |
Toekito | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:26 |
J0ycie88 ik ben zelf hartpatiënt (zie onderschrift evt.) en heb er rondom operaties ook last van. Dan ineens komt het dichtbij terwijl ik er in het verdere leven geen last van heb. Dus kan me goed voorstellen hoe je je voelt. Alleen is het vervelend als het je belemmerd. Kan je er niet met je HA over praten, puur over je angsten bedoel ik. | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:36 |
Overstappen van psychiater is een volgende stap. Ik heb met mijn huidige eigenlijk nog nooit een klik gehad en ik ga er alleen heen om mijn medicatie te verhogen of te verlagen. Ik hoop alleen dat ik niet weken hoef te wachten voordat ik bij de nieuwe terecht kan...Vertel, wat is dat voor een plek? Ben wel benieuwd, en vraag me af hoe je alleen tot rust kan komen en hoe een plek daar in kan helpen. | |
Cue_ | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:45 |
Neem aan dat de plek geen personen bevat | |
sinterklaaskapoentje | woensdag 14 augustus 2013 @ 15:53 |
Ik kan juist alleen tot rust komen bij een plek die wel (bekenden) bevat. Alleen zijn is echt een Ben daarom benieuwd hoe Comp_Lex dat doet. Bedoel je lichamelijk? In dat geval herken ik het niet zo maar das meer omdat ik nooit lichamelijk echt ziek ben. Ik herken het wel, dat als ik weer eens vermoeidheid/angst/rotdag/piekeren heb, dat ik het (dmv piekeren) het veel erger maak dan het is. Doemdenken heet dat in de volksmond ook wel. Ik kan dan niet anders denken dan dat het erger is en wordt. Dat het mijn eigen schuld is (bv. ik heb gister teveel gedronken en daar moet ik nu de gevolgen van overzien, hoe kon ik zo dom zijn etc.) En dan een rollercoaster van verleden (dit had beter gemoeten), naar relaties (Die zijn vast boos op mij, die moeten me niet, ze bellen me nooit) naar geld, etc etc. Ook al WEET ik dat het merendeel niet waar is EN dat het over gaat. | |
Murmeli | woensdag 14 augustus 2013 @ 21:38 |
Joycie, niet tof om met zo'n dreigend gevoel te zitten. Is er, als je zou weten dat je het wel hebt een preventieve behandeling mogelijk die xe kans op plotseling overlijden verkleint? En zou je dan evt in aanmerking omen voor transplantatie? In dat geval zou ik het misschien toch laten onderzoeken. Als je dat toch niet niet wil of het heeft gee nut, dan is het misschien wel slim om er met iemand over te praten, bijv je huisarts dus. Is deze aandoening hetzelfde als HCM? Of komt dat niet bij mensen voor? Mijn kat heeft dat en de naam die jij noemt lijkt op wat mijn dierenarts zei toen hij de diagnose vertelde. | |
sitting_elfling | woensdag 14 augustus 2013 @ 23:43 |
En hoe is het er mee? | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 00:14 |
Na gisteren een topdag, vannacht een kutnacht, vanochtend een best goede ochtend heb ik ergens een verkeerde afslag genomen. De rest van de dag was het op een trillende onderlip bijten, toen ik vanavond alleen thuis zat was het helemaal misse boel. Paniekaanval, blèren, alles. Morgen weer een nieuwe dag En hoe gaat het met jou? | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 00:23 |
Afgelopen 2 dagen echt verschrikkelijk kut . Denk overigens dat gevoel wat je nu hebt komt doordat je juist een fantastische dag had gisteren. | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 00:32 |
Zou kunnen al spelen er meerdere zaken waardoor ik gedeprimeerd ben. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 00:32 |
Gadver, wil ik gaan slapen, hoor ik m'n onderbuurmeisje giebelen en praten en blabla.. Vervolgens nu niet meer moe genoeg om te kunnen slapen. Blegh.. dan maar serie kijken tot diep in de nacht gok ik zo | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 00:34 |
Ai, dat is kut... | |
sinterklaaskapoentje | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:01 |
Dat is toch wel gek juist, na zo'n dag uitwaaien zou ik eerder denken dat je lichaam wat ontstresst is | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:04 |
Juist niet. Je kent het fenomeen weglopen voor je emoties? Je zelf bezig houden? Iemand is overleden, je relatie is uit, iets ergs is gebeurt, je hoort; " ga weer bezig zijn! ". Je gaat weer aan het werk of weer op zoek, maar als je intern je eigen problemen niet hebt opgelost, komen die vanzelf boven (lees burnout) of als je plots werkloos bent bijv. en veel vrije tijd hebt en plots voel je je weer kut. | |
sinterklaaskapoentje | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:06 |
Oh ja, dat laatste daar zit ik middenin ja. Maar dat een goeie dag kan meewegen aan de slechte dag die daarop volgt? Nog nooit meegemaakt. Althans nog nooit aan die optie gedacht eigenlijk. | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:15 |
Dat is het wel zo'n beetje. Als ik iets te doen heb gaat het aardig maar zo niet dan donder ik in een zwart gat. Als ik op korte termijn naar iets leuks kan uitkijken gaat het aardig, op langere termijn werkt dat niet. Vorige week veel te druk gedaan en rustig in het weekend, hele weekend naar de klote. Tel daarbij een bak met angst, een zooi gepieker, slecht slapen, een depressie (ik begin te geloven dat GGZ gelijk heeft daarin) en allerlei vage lichamelijke klachten bij op en het optimisme verdwijnt naar de achtergrond. Ik probeer het morgen gewoon weer opnieuw, ooit komt het goed. En over een week of 2 een afspraak voor wat meer permanente medicatie om de klachten wat te onderdrukken, ik ga ervan uit dat ik daar ook baat bij ga hebben | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:15 |
Stel je voelt je kut, en dus ga je dingen doen om je niet kut te voelen. Voor je hersenpan kan dit al iets simpels zijn in de trend van 'bezig zijn'. Fietsen, hardlopen, uitwaaien op zee, werk whatever. Maar als je dan een moment hebt van voor jezelf, alleen zijn. Komen al die emoties weer naar boven. Je hebt er immers 'niks aan gedaan'. Je bent puur bezig geweest, dan voegt een leuke dag of een leuke stap avond niks toe aan je recovery. Intern voel je je nog steeds kut. Ja, gisteren was het leuk, maar sinds wanneer los je depressieve problemen of angst op met leuke dingen doen of jezelf bezig houden? | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:26 |
En tóch is het in mijn geval wel belangrijk om dingen te blijven ondernemen. Niet zozeer om te vluchten maar meer om ervoor te zorgen dat ik verder afzak in een depressie of mezelf ga opsluiten/afsluiten van de wereld omdat angst weer eens regeert. In dat opzicht voegt het wel degelijk iets toe. | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:37 |
Het voegt altijd wat toe, mits je dus beseft dat je in sommige gevallen aan het weglopen bent. Toen het besef kwam, merkte ik dus ook dat de leukheid helemaal niet zo leuk was, want het was net zo leuk als 'vroeger'. Alleen bij thuiskomst en wanneer er weer rust is, knalde het er steeds harder en harder in. Daarom hadden we het er ook laatst nog over, nadat we alles loslieten omdat we het zwart voor de ogen hadden, toen we echt alles loslieten het nog veel erger was. Je moet die rare psychosomatische reacties ook zien als een soort van 'zuiverings' actie van je lichaam. We hebben er echt jaren lang meegespeeld.. en gekloot. En natuurlijk werken aan het echte probleem, en in de tussentijd je hoofd voor de gek houden met wat typische ondernemings acties zoals uitwaaien, feestje hier en daar. | |
minthy | donderdag 15 augustus 2013 @ 01:55 |
Dat er behoorlijk wat gekkigheid aan de hand is dat is me wel duidelijk. Ik verlang echt terug naar begin 20, niks aan de hand en nergens bij nadenken. Dat probeer ik op goede dagen na te streven want ik wil niet 24/7 bezig zijn met al dat gedonder Die klachten (spierpijn, trillen, zomaar ineens klappertanden , geheugen als een zeef, slechte concentratie) schijnen voort te komen uit de burnout welke weer veroorzaakt wordt door het jarenlange gepieker en m'n angsten plus een groot verantwoordelijkheidsgevoel, veel teveel taken hebben, studie naast fulltime werk en het niet kennen van grenzen. Voor mijn gevoel moet eerst die burnout weg voordat de rest aangepakt kan worden, ik ben benieuwd hoe de meneer van GGZ daarover denkt... | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 08:31 |
Uiteindelijk om half 3 in slaap gevallen, keertje wakker geworden om half 5 ofzo en vanmorgen was het fucked up om op te staan. Dus ook kwartier laten begonnen. Dit wordt een fucked up dag weet ik al. Ben chagrijnig en stil en op het werk zie ik ook weinig leuks. Gister gekeken naar vacatures. Niet echt iets geweldigs gevonden, maar misschien is wisseling van omgeving al voldoende... ik weet het niet. Bleghh... Morgenmiddag het ZBB (ofzo) gesprek. Zelfde vrouwtje als de intake, plus nog een tweede persoon erbij. Half uurtje zou het duren. We zullen wel zien | |
Toekito | donderdag 15 augustus 2013 @ 08:35 |
Volgens div. collega's ben ik enorm zen en goed bezig deze week. Nu hopen dat ik het lang kan volhouden en men ziet dat ik gewoon goed werk lever. Nu zien sommige me alleen als iemand die kritisch is. En dat willen ze uiteraard liever niet. | |
Toekito | donderdag 15 augustus 2013 @ 08:35 |
Iedereen een knuf hier! | |
Zelus | donderdag 15 augustus 2013 @ 12:56 |
| |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 13:48 |
Het is een plek zonder mensen. Ik kan daar tot rust komen, omdat ik dan geen mensen om me heen heb. Ik kies er voor om alleen te zijn. Dat kan ik doen, omdat mijn persoonlijkheid dat vereist. Het schijnt trouwens afwijkend gedrag te zijn, dus je moet het niet vreemd vinden dat je het zelf niet kan. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 13:51 |
Het is afwijkend gedrag als je tot rust komt als je alleen bent? | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:08 |
Ik denk dat Lex wil zeggen dat het afwijkend gedrag is om een plek op te zoeken om alleen te zijn. En dat de tegenhanger, sociaal zijn en plekken opzoeken waar mensen zijn niet afwijkend gedrag is. Ik ben overigens aan het inpakken, ik ga en verhuizen en een weekendje weg. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:10 |
Nouja daarover kan ik hetzelfde zeggen. Waarom zou dat afwijkend gedrag zijn? Volgens mij wil het gros van de mensen als ze rust willen alleen zijn en doen ze dat vaak op een bepaalde plek. Voor de 1 is dt voor de buis, de ander achter de comp, de ander gaat mediteren, whatever rocks your boot. En anderen zoeken dan juist het contact op met derden. Allebei niet vreemd of afwijkend | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:15 |
Oh, maar ik wou ook niet zeggen dat het afwijkend was hoor . Ik dacht alleen dat Lex dat zo dacht. Voor de rest, mijn inziens is er niet echt afwijkend gedrag. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:23 |
Weet ik Maar dan reageer ik er nog wel op | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:24 |
Wanneer heb jij eigenlijk weer babbel bij de peut? Ik kan me vaag iets herinneren dat je een keer uitstel had. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:25 |
Ow dat was helemaal in het begin, dat het twee weken op werd geschoven. Aankomende vrijdagmiddag heb ik een babbel van een half uur met twee luitjes. | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:40 |
Er is tegen mij gezegd dat ik Cluster A kenmerken vertoon. Daar zit schizoïde bij. Er is sprake van het volgende bij mij: De persoon geeft bijna altijd de voorkeur aan activiteiten waarin hij of zij alleen is. De persoon heeft weinig of geen interesse in sociale activiteiten. De persoon heeft geen goede vrienden of vertrouwelingen behalve de naaste familieleden. De persoon vertoont emotionele kilte, afstandelijkheid of afgevlakte affectiviteit. ############ Nu is het grote probleem dat ik enorm buiten de samenleving sta en niet meer in staat ben om me goed te binden met andere mensen. Ik heb heel erg veel last van enorme gevoelens van eenzaamheid. Die gevoelens van eenzaamheid is juist de motivatie om ten koste van alles contact te zoeken met mensen, terwijl ik dat eigenlijk niet kan. Tegelijkertijd vind ik het helemaal geen probleem om voor langere tijden alleen te zijn en minimaal contact te hebben met mensen. De issue is meer dat ik eigenlijk helemaal geen goede contact kan leggen met mensen wanneer ik dat wel wil en laat dat nou net de situatie zijn waar ik al jaren in zit. Ik kom misschien kil, zakelijk en afstandelijk over, maar ik vind dat ik dat ik van binnen eigenlijk een hele warme, sociale, knuffelbare persoonlijkheid heb en dat ik vol met gevoelens zit. Ik kan dat totaal niet uiten en dat is de stoornis. Ik vind het allemaal erg moeilijk en ik voel me over het algemeen niet goed, maar zolang ik mijn hersenen kan foppen dat ik wel een soort van leven heb, dan voel ik me iets beter dan compleet kut en klote. Hopelijk kan ik het één en ander verbeteren met professionele hulp. [ Bericht 0% gewijzigd door Comp_Lex op 15-08-2013 14:46:21 ] | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 14:46 |
Moet zeggen Complex.. mooie uitgebreide, duidelijk post van waar je precies mee zit en hoe het werkt voor je Denk dat daar idd de moeilijkheid in zal zitten. Je weet wat je wil, je weet waar je behoefte aan hebt. Nu si de vraag voor jou hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. En daar zal prof.hulp je zeker bij gaan helpen denk ik zo. Hoop het wel in ieder geval | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 15:26 |
Ik zal het even heel ruw met plaatjes uitleggen wat mijn "stoornis" is: ik ben dit (de leeuw): maar ik vertoon dit (door mijn problemen): Dan kan misschien komen door vroegere mishandeling en emotionele nalatigheid van mijn ouders en andere mensen. Autisme is het hoogstwaarschijnlijk niet, omdat ik als kind "normaler" was. Het is zo gegroeid zeg maar. De symptomen komen misschien overeen met autisme en Asperger enzo, maar de oorzaak is compleet anders. | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 15:36 |
Voor de mensen die mij gemeet hebben en dachten dat ik toch leuk overkwam: Het is een toneelspel van mijn kant. Ik ben in het echt veel rustiger, apathischer en minder geïnteresseerd in andere mensen. Dat betekent niet dat ik helemaal niet geïnteresseerd ben in andere mensen, maar dat mijn sociale behoeften gewoon veel minder zijn dan de gemiddelde persoon (terwijl ik wel leuk contact wil met mensen en daar mijn best voor wil doen). | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 15:39 |
Je hebt niet dezelfde sociale omgang nodig met mensen als 'de rest'. Je wil wel sociale contacten, je hebt er veel behoefte aan, maar in beperkte mate, omdat je ook alleen wilt zijn / moet zijn. En het is heel erg van belang dat je jezelf kunt zijn.. niet dat anderen dat niet hebben.. maar het kost jou misschien meer moeite/energie om aan het 'plaatje' te voldoen. | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 15:59 |
Het kost mij heel veel energie en ik raak daar heel gestressed van eigenlijk. Het is moeilijk uit te leggen, maar hopelijk heb je een redelijk beeld van wat er precies aan de hand is. | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:06 |
Ik herken wel het beeld dat je je niet gedraagt naar hoe je eigenlijk voelt dat je bent. En dat dat frustraties oplevert. | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:08 |
Ik blijf erg benieuwd wat de pro's gaan zeggen wat je straks officieel hebt. Ik denk dat autisme misschien nog steeds wel een optie is, en schizoid twijfel ik over. Een schizoid wil liever geen sociaal leven, jij lijkt in een soort duaal gevecht met jezelf. Ik blijf denken dat het gevoel in je dat je dat niet wilt, puur door je verleden komt. Cue, hoe gedraag jij je eigenlijk anders dan hoe je je in werkelijkheid voelt? | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:12 |
Ik verschuil me best wel. Schaamte, onzekerheid. Heb te veel van "wat anderen van me zullen denken", waardoor ik me anders ga gedragen dan dat ik eigenlijk zou willen doen. | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:14 |
De vraag was dan ook, hoe gedraag jij je anders. Juist meer verschuilen of juist dan direct maar overdreven doen? Betreffende dat, wat anderen van je denken, heb je daar uberhaupt 1 keer bevestiging van gehad in je leven? | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:17 |
Veel meer verschuilen, dingen niet doen. heel simpel laatst op de bruiloft. Er wordt gedanst en ik doe wel mee, maar ga niet voluit omdat ik weet dat m'n pa en broer me voor het eerst zien dansen. Of toen een jongen beetje flirte ging ik er niet op in als ik normaal zou doen omdat er mensen bij waren die ik kende. Op m'n werk doe ik niet altijd m'n mond open omdat het domme kunnen zijn die ik zeg. Tijdens het uitgaan (of gewoon uberhaupt) let ik heel veel op de mensen om me heen. Hoe ze evt naar me kijken. Vast wel eens bevestiging van gehad.. Maar die bevestiging geef ik mezelf wel he. Is allemaal reflectie. | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:35 |
De reden waarom ze gezegd hebben dat ik hoogstwaarschijnlijk niet autistisch ben, is omdat het niet voldoende aantoonbaar is dat ik als kind ook al zo was. Het was ze ook al opgevallen dat er een soort duaal gevecht is met mezelf. Er zijn trouwens meerdere types schizoïde (of schizoïde subtypes): http://www.millon.net/taxonomy/summary.htm Het kan ook nog Cluster C zijn trouwens. (ontwijkend) | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:50 |
Zocht jij trouwens al professionele hulp? | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 16:54 |
Yup | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 17:06 |
Goed bezig In welke fase zit je momenteel? | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 17:08 |
als je paar posts terug leest staat alles | |
Sterrenstof86 | donderdag 15 augustus 2013 @ 20:07 |
Comp_Lex, misschien heb je gewoon een introverte persoonlijkheid? Een belangrijke kenmerk daarvan is dat het energie kost om met andere mensen om te gaan en je daarna even alleen moet zijn om je weer op te laden. Het is heel normaal dat in combinatie daarmee je wel behoefte hebt aan sociale contacten. Dat je anders opstelt in sociale situaties dan je eigenlijk bent kan heel goed door die mishandeling en emotionele verwaarlozing van vroeger komen. Ik denk dat je gewoon nog in de overlevingsstand staat omdat je die zaken nog niet goed hebt verwerkt en daarom mensen niet durft toe te laten omdat je bang bent dat ze je dan niet zullen accepteren zoals je bent. Ik zie niet zoveel in dat schizoïde of autisme label. Zomaar een mening natuurlijk op basis van weinig informatie. | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 21:35 |
Hebben jullie wel eens het idee dat wat je ook doet, linksom, rechtsom, het maakt allemaal geen reet uit qua je eigen ontwikkeling. Druppel op een gloeiende plaat? Heb weer zo'n inzink moment. Ben aan het in pakken en kwam spul van de middelbare school tijd tegen ( !!! God wat was het leven toch toen simpel. Ik word er zo moe van dat ik niet weet wat ik wil | |
Cue_ | donderdag 15 augustus 2013 @ 21:43 |
@s_e vandaag de hele tijd gekeken naar Paul Smit. Miss wat voor jou? | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 22:00 |
Die fashion guy? Welke bedoel je? Ik typte het in en kreeg een aantal Ik heb gewoon weer vieze twijfel wat in me hoofd trekt. Die huidige dame waar ik nu mee ben is echt veel te hoog gegrepen voor mij, no way dat ze bij me blijft. Ik zie mezelf eigenlijk ook alleen maar als een sukkel die niet eens over zijn ex heen kan komen. Hetgeen wat de familie zegt, trek ik dan over me heen. Ik voel me dan weer een enorme nietsnut en kruip in mijn schulp (zoals ik deed voor dat ik naar Londen ging). Voor de rest vandaag inpakken en George Carlin gekeken . Kan me opzich wel vinden in zijn denkwijze . Ik haat twijfel, maar wat doe ik dan nadat ik mijn schulp kruip? Op stap, en schijt aan alles hebben, en dan aan het eind van de rit heb ik wel weer wat felefoonnummers te pakken of loop ik weer met iemand te kletsen over het leven. Maar dat is toch geen leven? . | |
123dudeguys | donderdag 15 augustus 2013 @ 22:32 |
dat schizo vind ik wel interessantheb je soms het gevoel dat je meer observer bent dan een lever? dat ik heb wel vaak. http://xkcd.com/610/ dit verwoord het wel, maar dan minder intellectueel. | |
Miniem | donderdag 15 augustus 2013 @ 22:33 |
weer zoiets waar ik een naschop vandaag van krijg. Ik ga extra werken doe mn best en achteraf is het weer niet goed. Want de ene zei dit en de ander zei dat. Dus ik had dit gedaan.. Motiveerd voor geen meter en ik heb het er al lastig mee. | |
sitting_elfling | donderdag 15 augustus 2013 @ 22:55 |
Kappen dus met je extra inzetten als anderen je werk niet op waarde willen schatten [ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 15-08-2013 23:11:17 ] | |
Comp_Lex | donderdag 15 augustus 2013 @ 23:58 |
Ik ben inderdaad meer een observer. Dat ben ik altijd al geweest. | |
Catnip | vrijdag 16 augustus 2013 @ 09:49 |
Ik heb aan de ene kant enorme zin in Dinsdag...Want dan ga ik ''meeten'' met iemand. Maar aan de andere kant vind ik het ook enorm eng. Straks vind die persoon mij helemaal niet goed zoals ik ben, en straks ga ik weer enorm lopen fladderen met mijn handen..(gosh waar een mens zich wel niet zorgen over maakt) En dat gaat dus nogal onbewust, totdat iemand erover begint. En geloof me dat is zo irritant. En ik klap meestal helemaal dicht, ook zo lekker handig.. Maar veder verheug ik me er wel heel erg op ;') | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 10:21 |
Gewoon gezonde spanning toch? | |
Toekito | vrijdag 16 augustus 2013 @ 10:31 |
komt goed logisch dat je gespannen bent. | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 11:48 |
Wat bedoel je met ontwikkeling? En dat laatste, dat heb ik ook. | |
rainbowwarrior | vrijdag 16 augustus 2013 @ 12:37 |
Ik weet ook niet wil! . Dat vind ik ook super storend. Mja :-/. Gister voor het eerst sinds vier weken weer groepstherapie. Was al de hele week al zenuwachtig. Ik vond het op zich wel goed. Ik was blij mijn therapiegroep weer te zien. Het was wel confronterend voor mij, ik heb ingebracht dat ik vorige week voor het eerst in mijn leven gehyperventileerd heb en dat dat met mijn verlatingsangst te maken heeft. Toen heeft de therapeute best wel lang doorgezaagd op de manier waarop ik relaties voer (ik voer een open / polyamoureuze relatie) en nu ben ik totaal in de war en twijfel eraan of ik nog wel de relatie met mijn vriend verder moet voeren of niet. Ik vind het zo kut dat ik altijd zo snel ga twijfelen aan mezelf als mensen een andere mening / zichtwijze over dingen hebben en dat ik dan mijn hele wezen in twijfel trek. Dat is gister een beetje bij de therapie gebeurd, alhoewel niemand mijn manier van relatie voeren in twijfel trekt, maar omdat ze het niet kennen, daardoor wel veel vragen stellen en ook kritisch over veel dingen zijn. En dan ben ik nu weer aan zo'n punt beland, dat ik dan mezelf weer die vraag moet stellen of dit allemaal wel zo goed voor me is. Pff . | |
sitting_elfling | vrijdag 16 augustus 2013 @ 12:38 |
Ontwikkeling, een pad. Je ontwikkeld als mens ergens naar toe. Bitch, filantroop, slet, whatever. Nu? Nu sta ik stil. Nu ben ik van alles een beetje zonder echt overtuiging te hebben dat ik dit graag wil. Maar ik ben heilig er van overtuigd dat stilstand achteruitgang is. Mijn inziens kun je beter iets kiezen en daar achter staan dan elke week iets anders proberen. Of zit ik fout in die denkwijze? | |
rainbowwarrior | vrijdag 16 augustus 2013 @ 12:46 |
Ik denk niet dat in jouw geval stilstand, achteruitgang is. Ik vraag me ook af of jij wel daadwerkelijk stil staat. Voor je gevoel misschien wel, maar hoe je hier op mij overkomt niet. Je bent veel met jezelf bezig, je probeert je psychische problemen / trauma te overwinnen. Daarvoor heb je nu die emdr therapie. Daarna ga je toch ook nog gesprekstherapie volgen? Ik denk dat het voor jou belangrijk is dat je je realiseert dat je eerst je trauma moet zien te overwinnen en dan is er waarschijnlijk ook weer meer ruimte voor je verdere ontwikkeling en hoe je je leven verder wil voeren. Is dat iets wat je pas nu hebt, dat je niet weet wat je wil of had je dat vroeger ook al? Bij mij heeft het niet weten wat ik wil in ieder geval te maken met vroeger weinig praktische en emotionele ondersteuning van mijn ouders gehad te hebben, alles alleen met mezelf uit te moeten maken en als kind waarschijnlijk ook al veel depressief en daardoor ook geblokkeerd was. Ik ken mezelf helemaal niet zo goed eigenlijk en ik merk dat dat nu aan het veranderen is sinds ik therapie volg. | |
Faeroer | vrijdag 16 augustus 2013 @ 12:53 |
Fladderen? Hoe moet ik dit zien? | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:07 |
Als ik dit lees dan doet me het zo denken aan de theorie in een mindfulness-boek wat ik gisteren nog aan het lezen was. Daarin wordt uit de doeken gedaan dat een "depressie" (geef het een naampje..) juist bestendigd wordt door continu afgeven op jezelf. Vaak dat gedachtes als "wat ben ik toch een sukkel", "waarom is mijn leven zo moeilijk terwijl het vroeger zoveel makkelijker was?" er juist voor zorgen dat je een innerlijk gevecht met jezelf aangaat om jezelf beter te voelen. Een gevecht dat niet gewonnen kan worden. En nou staat juist bovenstaande tekst van jou boordevol met zelfverwijten die precies die voorbeelden uit het boek waren. . Nou kamp ik wel met hetzelfde probleem, en weet ik dat het proces van deze gedachten laten gaan moeizaam verloopt en lang duurt, maar ik heb mijzelf in ieder geval tot doel gesteld die zelfverwijtende gedachtes en gevoelens te gaan nuanceren. Daar wordt het leven IMHO alleen maar beter op. . En ergens begrijp ik ook wel dat jij, s_e, nu even door deze periode heen moet om op gegeven moment te besluiten dat het anders moet gaan worden... | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:12 |
Ah zo. Nou, in dat geval ben je wel lekker bezig hoor. Bovendien vormen momenten van stilstand ook onderdeel van dat pad. Het is enerzijds rust en anderzijds opbouwen van momentum. En wat betreft het kiezen en erachter blijven staan: ik ben het met je eens, al werkt het voor mij zo niet. Voor zoiets heb je een drive nodig en dat ontbreekt bij mij. Voor mijzelf zie ik dat niet directt als probleem, maar ik weet wel dat zoiets niet werkt in deze maatschappij. Op den duur levert het praktisch gezien dus wel een probleem voor me. En dus heb ik nu wat plannen liggen, maar de tijd zal uitwijzen of het wat worden zal. Woonde ik maar onder een mango-boom... | |
Cue_ | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:17 |
Straks m'n gesprek. Zeer benieuwd hoe het gaat. Ga denk ik m'n eigen posts eens teruglezen om te kijken hoe m'n afgelopen dagen/weken waren | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:23 |
Ach, ondernemers zat die begonnen met "wat plannen die ze hadden liggen" en uiteindelijk succesvol worden. Wie weet waar die plannen jou brengen. . Ik zou wel een schapenherder willen worden op de heide. Combineert dat een beetje goed met die mangoboom van jou? Dan kunnen we een woongemeenschap maken. . Je moet wat in het leven hè, bij gebrek aan een drive en een doel... . | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:24 |
Lief dagboek... | |
Cue_ | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:24 |
Daarin schrijf ik hele andere dingen | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:25 |
Ach, als m'n baardhaar maar goed zit. | |
Comp_Lex | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:28 |
Het maakt bij mij inderdaad geen reet uit. Ik loop nu al een tijdje tegen een grens aan te hikken. | |
#ANONIEM | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:44 |
Ik denk nooit na over 'mijn ontwikkeling'... Zeker niet als ik me slecht voel. Waarom zou je je daar überhaupt druk om maken? | |
Catnip | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:46 |
Soort wapperen met je handen. Maar dat doe ik dus heel erg.. En dat heet ook wel "fladderen" | |
Toekito | vrijdag 16 augustus 2013 @ 13:57 |
Soort Knevel-trekjes bedoel je? | |
Gray | vrijdag 16 augustus 2013 @ 14:31 |
What the hell? Ik kom er net achter dat de cover van een tijdschrift dat ik laatst tegenkwam wel heel erg lijkt op eentje die ik een jaar eerder maakte voor een ander waar ik in de redactie zat. Blijkt de hoofdredacteur van de tweede ook in de eerste redactielid te zijn! | |
Faeroer | vrijdag 16 augustus 2013 @ 15:12 |
Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses. | |
Cue_ | vrijdag 16 augustus 2013 @ 15:13 |
Denk aan een vrouw die een opvlieger krijgt en met der handen begint te flapperen om verkoeling te krijgen. Ik gok zoiets.. maar dan zonder de reden | |
Insomnium | vrijdag 16 augustus 2013 @ 15:17 |
Wat een ontzettende kut dag is dit zeg. Mijn medicatie is pas bijgestelt. Werkt nog steeds niet beter. Glij van een manische bui naar een depri bui. Mijn verloofde heeft een hoop aflevering van de biggest loser gekeken. En na verloop van tijd werd ik daar heel kriebelig van. Ik wil graag weer meer aan mijn gezondheid doen en afvallen. Maar ik heb geen energie. Onze zwangerschap gaat kut en elke keer is er weer wat anders. Amper werk hier op het moment dus zit veel thuis. Nu als spijker op de kop heeft ze in infectie dat een SOA kan zijn. Nu zijn we eigenlijk nooit apart van elkaar dus het moet een oude zijn. Alles is gewoon ruk op het moment. En de caffeine is op. En ik ben aan het afkicken daarvan. En ook dat gaat ruk. Gewoon een kutdag. | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 15:19 |
Jij hebt wel extreme afkickverschijnselen van koffie, Insomnium! . | |
Insomnium | vrijdag 16 augustus 2013 @ 15:21 |
Ben hyper sensitief voor caffeine. En gebruik het al jaren in den extreme. De reden daarvoor is zodat ik mij uberhaupt nog levend voel. Maar ik weet ook dat het niet goed is en probeer dus te stoppen daarmee. Maar dat gaat echt voor geen meter. | |
Comp_Lex | vrijdag 16 augustus 2013 @ 16:22 |
Ik ben weer terug van een afspraak. Ik heb een registratieformulier meegekregen. | |
Catnip | vrijdag 16 augustus 2013 @ 16:23 |
Haha. Dat snap ik best, ik moet altijd denken aan een vogel, maar dan zegmaar zonder je armen helemaal te strekken.. | |
Cue_ | vrijdag 16 augustus 2013 @ 17:40 |
Zow, dat was dat. Moet zeggen, deze vrouw sprak me meer aan. Ze stelde juiste vragen, bracht dingen goed in verband. Heb zelfs twee keer een traan moeten laten omdat ze de juiste knoppen raakte. De kern van het probleem is in ieder geval in beeld. (en ik had hem goed geraden dus ze was het met mee eens) Om ook even met labeltjes te gaan gooien (woei ik heb/krijg ze misschien ook ) zou het een eetstoornis icm depressie kunnen zijn. Wantja, allemaal invloed op elkaar enzo. | |
TwyLight | vrijdag 16 augustus 2013 @ 21:03 |
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen | |
Cue_ | vrijdag 16 augustus 2013 @ 21:05 |
Ik vind het gewoon klotewerk. Om echt een samenhangend verhaal op papier te krijgen.. maar daar zijn wel methodes voor te bedenken. | |
Sunshine1982 | vrijdag 16 augustus 2013 @ 21:05 |
Is het niet een drempel die je over moet? | |
TwyLight | vrijdag 16 augustus 2013 @ 21:09 |
absoluut, kijk er gewoon tegenop omdat ik eigenlijk me van te voren al enorm druk maak "ben ik wel goed genoeg" "waarom zouden ze in godsnaam mij kiezen", etc. en ik weet gewoon van mezelf dat ik in het echt veel "beter" ben dan dat ik me op papier kan uiten. Zie iets kleins als een sollicitatiebrief al als een enorme berg die ik over moet terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Nu zit ik weer te fokken om het schrijven van die brief maar uit te stellen en die knoop in m'n buik niet te voelen | |
sitting_elfling | vrijdag 16 augustus 2013 @ 22:03 |
Ik heb vroeger ook geen praktische of emotionele ondersteuning gekregen. Niet van ouders, niet van familie, niet van pleegouders. None. Ik kom overigens uit een zwaarmoedige familie van mijn vaders kant, (stille harde werkers, emoties opkroppen) en christen fundi's (familie van de moeder). Wat een mix ook . Ik heb alles ook zelf moeten uitvinden. Geen broertjes, geen zusjes. Tot mijn pubertijd was ik op sociaal niveau misschien nog wel meer verlegen ivg met comp_lex. Ik had geen sociaal voorbeeld. Geen enkele. Ik ben pas volwassen geworden toen ik na VWO naar Londen ben gegaan. Toen ging het balletje rollen, en toen merkte ik ook dat veel angst tussen de oren zit. 99 van de 100 keer. Toen moest ik mijn bek wel opentrekken, want anders werd je onder gesneeuwd en had je een vet probleem. Londen was immers duur. Ben daar nog president geweest van de studenten vereniging, bij meerdere studenten groepen in het bestuur gezeten, en werk en gewoon full time student ook. Ik vraag me dan af, heb ik leiding nodig. Er is immers altijd iemand geweest die ook niet een idee had wat ie moest doen en heeft het ook in zijn eentje gedaan, en die kreeg toen een volger en toen ging dat balletje rollen. Maarja, ik heb vanavond ook weer zo'n bagger moment. Stel er was zo'n suicide booth of oploskamer, was ik er nu linea recta in gelopen. Ik vind het leven (helaas) qua gevoel echt oprecht geen reet aan. Wat houdt je hier? Een handjevol mensen. | |
motorbloempje | vrijdag 16 augustus 2013 @ 22:11 |
En je modschap op FOK! | |
sitting_elfling | vrijdag 16 augustus 2013 @ 22:14 |
Eens Jouw posts hebben wel een hoog bazen gehalte btw! Stel dat wel op prijs! En ik voel ze nu ook weer. Ik heb een vriendin. Qua looks en alles is het echt boven mijn pet. En nu voel ik weer, wanneer zou ik er nog energie in steken? No way dat die dame mij zou blijven. Weetje hoe ik me voelde bij die vorige ex? Dat ze juist onder mijn grens zat, en ik van anderen moest horen, dat ik een betere kon krijgen. En dat mijn ex ook continu te melden had dat ze bang was (extreem bang was) dat ik haar zou verlaten voor zo'n glamour popje. Jij had toch pillen? Hoe lang al? Dosis? Nuanceer jij het, of heb je anderen die tegen je zeggen, hey maat, kap nou eens met dat gezeik op jezelf...? Ik moet er door heen, maar nu, 22.07 8/16/2014, kan ik echt oprecht zeggen, ik ben het spuug zat. Ik vind het leven niet leuk Detroit. Echt niet. Ja, leuk, stappen, zuipen, dames, soms zelfs meerdere. Flirten, ouwe hoeren, echt leuk feestje bouwen. Of gewoon gek doen, die hotels in Oost Europa zijn echt stront goedkoop, en we hadden daar bijv. na een avond stappen gewoon een hotel geboekt. Jij voelt wel aan wat voor nacht dat werd . Als ik naga wat ik allemaal heb meegemaakt, lijkt het net wel alsof ik stomp ben geworden voor alles om me heen. Het interesseerd me geen fuck meer. Bijvoorbeeld, toen die krediet beoordelaar Amerika van triple A naar dubbel A bracht en dat overal in het nieuws was, was ik daar op dat moment aan het werk en werden we daar van te voren ingelicht. Wat we wel en niet mochten zeggen aan vrienden en familie en de media enzo . Dat was zo vet, ik stond toen echt te stuiteren. Nu? Nu merk ik eigenlijk pas hoe verrot sommige mensen zijn. Ik zit helaas in een hoek waar veel narcisten zitten, en ook veel psycho's. En de professionals spelen echt blufpoker met me . Ze weten dat ik toch nooit wat gek's ga doen, maar ze schrijven me genoeg medicatie voor, en geven mij genoeg medicatie dat een OD of wat dan ook echt gemakkelijk is. Maar aan de andere kant, raak ik ook echt nergens verslaafd aan. Mja, vandaag is echt weer een poep dag. Had laatst een flinke portie mirtazepine genomen met propranol, kreeg in de ochtend zo wat hallucinaties van die krengen. Maar verslaafd? Ho maar, ik ben daar voor helaas te stabiel in mijn hoofd. | |
sitting_elfling | vrijdag 16 augustus 2013 @ 22:16 |
Uiteraard FOK liefde | |
sitting_elfling | vrijdag 16 augustus 2013 @ 22:22 |
Sollicitatie brief? Hmm, niet echt. Ik ben echt een control C/V freak met die dingen en ook vaak genoeg fouten gemaakt. Ik weet hoe het gaat bij de bedrijven waar ik graag zou willen werken en weet gewoon dat je beetje geluk moet hebben. Ik heb zelfs genoeg interviews meegemaakt waar ik pas in de trein richting mijn interview me ging voorbereiden. . Maarja, ik zit dan ook in de financiele sector, pluk iemand van VW6 en die kan het werk ook doen mits ie beetje intelligent is. Hoe was het? Als er geen rechten aan zaten, heb je helaas geen sterke case, zo wel, go fuck him! | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:24 |
Thank u! . Dat hoor ik niet zo vaak, dus leuk compliment. . Maar ik vind het gewoon zo toevallig, dat ik zoveel raakvlakken zag met de illustraties in dat boek over mindfulness en depressie. Daar komen dan "real-life stories" naar voren die ik precies kon linken met jouw verhaal. Op dit moment ben ik zelf gigantisch bezig met al die negatieve stemmetjes in mijn leven aan te horen zonder mijzelf daarna dan compleet af te zeiken, en de combinatie met dat boek zorgt ervoor dat het nu even top of mind is bij mij. Al denk ik dat die negatieve gedachtes dat het allemaal kut is nu ook even nodig bij je zijn, als je dat voldoende ervaren hebt dan komt op gegeven moment ook wel het besef dat dat even zinloos is als het leven zelf. Of even zinnig, als manier om te kunnen beseffen dat het onzinnig is. . Ik denk dat jouw persoonlijkheid genoeg interessante dimensies heeft om de desbetreffende dame blijvend te boeien hoor. . Maar jouw primaire insteek is dat ze toch wel bij je weg zal gaan, waardoor je meer verkrampt en zij daardoor die leuke dingen aan jou als persoon niet te zien krijgt. Het doet me een beetje denken aan de lyrics van een track van de band Red House Painters, Medicine Bottle. De zanger (Mark Kozelek) verhaald daarin over zijn worsteling met het leven en het feit dat hij bang is dat zijn vriendin in die sombere tijden ook nog eens weggaat bij hem (mijn interpretatie van de tekst althans). In een dialoog zegt zijn vriendin dan het volgende: "Show me a smile and I'll promise not to leave you". Hierin zie ik wel een parallel soort van: jij kunt die glimlach niet geven omdat je het toch zinloos vind omdat ze boven jouw league is en stoot haar daardoor juist af. Terwijl ik denk dat zij niets anders wil dan plezier met jou hebben en jou uit je predicament trekken ("show me a smile"). But again, ook dit herken ik wel weer bij mijzelf, ik heb mezelf maar al te vaak afgevraagd of ik niet beter gelijk de handdoek in de ring kon gooien vanwege het league-verschil. . Maar krijg je bij deze vrouw te horen dat ze boven jouw league is, of is dat jouw eigen interpretatie nu? Ik denk al 10-15 jaar Seroxat te slikken. Flinke tijd in ieder geval. 20mg, 1 per dag, redelijk standaard dosis. Ik hoop dat ik nu eindelijk de goede kant op ga, en het steeds makkelijker ga krijgen om mijn leven stabieler te krijgen. Hoe ik dingen nuanceer? Eigenlijk is dat IRL weinig gebeurd, daar waren niet echt mensen die zeiden dat het met mij echt wel meeviel. Maar dat snap ik wel, aangezien niemand van mij wist dat er wat aan de hand was, behalve mijn ouders dan. Plus dat ik best gereserveerd was, en überhaupt mensen niet in mijn inner circle toeliet om ze toe te staan nuances aan te brengen. Ik moet je eerlijk toegeven dat ik geen idee heb wanneer het kwartje nou precies begon te vallen. Op gegeven moment was ik echt aan het janken omdat ik mij besefte hoe erg ik mij de laatste jaren negatief benaderd heb. Ik besefte dat ik mijzelf eigenlijk erger belasterde dan mijn ergste vijand zowat. Toen gebeurde het steeds vaker dat ik het doorhad als ik negatief over mijzelf was en mijzelf dan tot de orde riep. Tegenwoordig gebeurt het zelfs vaak dat ik gedachtes soms bijna direct kan bijsturen, dat terwijl ik jarenlang mijn gedachtengang als iets onbegrijpelijks en engs heb gezien. Ik vind het wel gigantisch moeilijk hoor, soms voel ik ineens een lichamelijke somberheid en zwaarte die hoe dan ook veroorzaakt moet worden door een negatieve gedachte, maar dan is het onduidelijk wat die gedachte is. En dan raak ik gefrustreerd dat ik niet weet waarom ik die somberheid en zinloosheid voel. En dan besef ik me weer dat ik te hard voor mezelf ben. . Het is een continu spelletje, en ik begin daarom steeds meer te begrijpen hoe Gray zich voelt en zich hééft gevoeld. Ik vraag me serieus af waar het verschil hem in zit, s_e, dat jij zo genoeg hebt van het leven en ik niet, terwijl ik die gevoelens van zinloosheid ook heb. Bijvoorbeeld qua werk heb ik dezelfde instelling als jij, echt geen idee wat voor nut het heeft behalve het bieden van een dagstructuur, omgang met collega's (we zijn kuddedieren tenslotte) en loon waarmee je jezelf in leven kunt houden. In die zin heeft werken wel weer zin: er blijft minder tijd over om te beseffen dat het allemaal zo weinig zin heeft. Bij de meeste dingen hoor ik ook nog dat stemmetje in mijn achterhoofd "waarom doe je dit überhaupt?". In die zin denk ik dat die situatie met jouw ex iets heeft losgemaakt in je wat al een tijdje aan het borrelen was maar wat jij weggestopt hebt door als een gek te werken in de City en in een paar jaar te doen wat sommige mensen in hun hele leven doen. En ineens *KAPOW* kwam het los. Door die acute situatie ben je ineens in een existentiële crisis die zijn weerga niet kent terechtgekomen. Een zo heftige crisis dat het leven voor jou op dit moment ook gewoon totaal niet leuk is. Ik herken het wel als ik terugdenk aan het moment dat ik voor het eerst met depressie te kampen kreeg. Het enige waar ik mee bezig was, was de dood, de eindigheid van het leven, leed, vergankelijkheid, en dat 7*24, wekenlang. In zo'n gitzwarte vortex wordt een mens niet blij. Voor mijn gevoel heb ik echt een of twee jaar in zo'n gitzwarte tijd geleefd, zonder hoop op verbetering. Maar ik heb het uitgezeten. Ik hoop dat jij het ook uitzit, ondanks dat het nu allemaal even geen zin heeft. Ik denk dat hoe groter de persoonlijke crisis is, hoe groter de kans is dat jij een gigantische menselijke revolutie in kunt zetten. En wat er ook gebeurd: je hebt dalijk voldoende meegemaakt om een boek te kunnen schrijven of relevante maatschappijfilosofische kritiek te kunnen leveren. . Bijna alsof jouw profs bedacht hebben dat ze toch wel weten dat jij het niet gaat doen en jou daardoor een te grote dosis geven. . Ik zou het niet durven in hun geval iig, gezien wat jij hier neerzet soms krijg ik het gevoel dat jij er af en toe echt genoeg van hebt haha. Maar helemaal niet verslaafd? Er zullen daar in de City waar jij gewerkt heb toch vast wel wat grammetjes sos doorheen gegaan zijn? . You didn't join in? | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:25 |
wow. Lap tekst alert. . | |
minthy | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:28 |
| |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:30 |
En hoe is het nu met tante Minthy? . | |
Miniem | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:32 |
Minthy Vandaag intake gehad bij GGZ. Was wel fijn, september weer een afspraak om te bespreken wat ze willen gaan doen met me. Ben nu ook wat aan het zoeken voor sociale contacten. Cursus of sporten oid. Jullie iedeeen? | |
Miniem | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:32 |
Mijn tante | |
minthy | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:34 |
Hier de afgelopen dagen een fikse wegzakker gehad. Amper op Fok gezeten ivm weinig behoefte (nog niet eens zo erg ), veel lopen janken en op m'n onderlip zitten bijten als ik in gezelschap was. Weinig slaap, ondanks slaapmedicatie. Pieker me suf, het gaat weer nergens over. Hondsmoe word je er van. Gisteravond alleen van familie naar huis gereden, onderweg vaak de gedachte "als ik nu het stuur opzij gooi dan heeft niemand meer last van me". Vanmiddag in de supermarkt continu het idee dat andere mensen me afkeuren, het zweet brak me uit. Het ging niet al te fijn dus Nu wel aardig rustig, daar ben ik best blij mee. | |
minthy | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:36 |
Ik was net aan het typen! Mobiel, gaat niet al te vlot. | |
minthy | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:38 |
Neefje! Er lopen een aantal meet-reeksen hier op het forum incl Facebookgroep, zou dat iets voor je kunnen zijn? | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:42 |
Wat ben je toch in gevecht met jezelf Minth, zonde. . Op je onderlip bijten bij gezelschap? Werd daar niet op gereageerd? . | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:42 |
Ben maar lief voor je tante, zij doet zichzelf pijn door in haar onderlip te bijten. Ze kan wel wat liefde gebruiken. . . | |
Miniem | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:42 |
Heb ik al gedaan. | |
Miniem | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:44 |
Minthy is lief | |
Detroit | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:45 |
Die nieuwe mensen leren kennen website? Gaan daten? (wie weet doe je er leuke contacten mee op) | |
Miniem | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:47 |
Zoek meer iets vast waar ik 1 a 2 x per week heen kan. Daten (datingsites) is niks voor mij. Al die sites vind ik zo geforceerd | |
minthy | vrijdag 16 augustus 2013 @ 23:58 |
Balans is ver te zoeken helaas, al gaat het vandaag over het algemeen alweer wat beter dan de afgelopen dagen. Dit gelazer ben ik ook spuugzat, liever ben ik morgen weer de vrolijke, ietwat naïeve muts die best aardig door het leven zwemt. Relatief angstvrij ("normaal" kan ik het best handelen) en ajb van die hoeredepressie en schurftige burnout af. Ik bijt aardig onopvallend en een trillende onderlip valt ook niet echt op blijkbaar | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:00 |
Goedzo! Sport of een andere vereniging die aansluit bij een hobby kan dan goed zijn. Hier (klein dorpje) heb je amper verenigingen maar kan je bijv ouderen helpen met internet oid. Lijkt me ook wel tof | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:03 |
Ik begrijp dat je liever eergisteren dan vandaag al probleemvrij zou zijn, maar als je nu niet de dingen zou ervaren die je nu ervaart zou je waarschijnlijk even hard weer in dezelfde valkuilen trappen. Of het dal waarin je kiepert nog veel dieper... Minthy mag zich ook wel eens minder voelen, al vind ze het zelf maar wat vervelend. . Waren er veel mannen in jouw omgeving dan toen je in je onderlip beet? Mannen vinden dat misschien wel schattig, zo'n trillend onderlipje. . | |
Miniem | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:04 |
Ja, maar met oudjes kun je niet uitgaan he Leeftijdsgenoten bedoel ik dus | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:10 |
Nuchtere ik vindt het goed dat ik dit zelf eens meemaak, aan de andere kant van de tafel zitten. Ik denk dat het je uiteindelijk ook een betere hulpverlener maakt. De ongeduldige ik is er schijtzat van dat iedereen maar elke keer hoopvol vraagt hoe het gaat en dat ik dan geen vooruitgang kan noemen. Ik snauw en grauw ook aardig op het moment, zijn anderen niet gewend en ze schrikken daarvan. Vind ik niet zo tof Nee, familie Van mannen/daten blijf ik maar even weg, ik ben toch negatief over mezelf en daar zit niemand op te wachten. | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:12 |
Gut jong, ik weet niet eens hoe oud je bent! Ik sprak vanuit m'n eigen leeftijd, oud Tja, dan blijf ik bij sport en/of hobby. | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:18 |
Kijk, je bent het nu al op een betere manier aan het kaderen! Dat snauwen en grauwen dient ook een doel, hoe vervelend jij het misschien ook vind: je bent bepaalde grenzen aan het verleggen/herleggen die overduidelijk in het verleden niet in jouw voordeel waren. Maar echt hè, als je nu in het moment blijft en jezelf afvraagt of er op dit moment iets mis met je is, iets wat jou reden geeft ontevreden over jezelf te zijn, is dat er dan? . | |
Miniem | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:28 |
Te jong voor jou helaas. | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:38 |
Dat komt doordat ik iets rustiger ben, dan lukt het ook weer om iets meer nuchter naar alles te kijken. Ja, ik denk in alles negatief over mezelf. Vind mezelf spuuglelijk (kijk ook amper in spiegels), dik, dom en een aansteller. Dat heb ik altijd, ongeacht m'n stemming, al druk ik dat gevoel wat gemakkelijker weg als ik aardig in m'n vel zit. | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 00:38 |
| |
Sound.Cloud | zaterdag 17 augustus 2013 @ 02:03 |
Kom mezelf ook even melden. Afgelopen jaar flink down geweest. Geprobeerd het met Alcohol weg te spoelen maar dat is niet gelukt. Ging alleen verder achteruit. Gaat sinds een jaar beter. 20 kilo afgevallen, meer gaan sporten. Meer vrienden gemaakt. Toch erachter gekomen dat een depressie en alcoholverslaving langer bij je blijft dan je denkt. Vooral familie en vrienden die niet vragen of er iets is/ hoe het gaat heeft nogal een effect gehad. Merk toch dat positief zijn moeilijk blijft. Ben weer bij de psych. Zit verder niet aan de medicatie. Hoe zit het bij jullie met een terugval? Hoevaak heb je hier last van (groot of klein)? En hoe ga je hiermee om? Bedankt. Zal de komende tijd hier wel blijven hangen | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 12:00 |
Welkom Qua terugvallen heb ik geen idee eigenlijk, ben sowieso overwegend negatief op het moment. Ik probeer het over me heen te laten komen al vlucht ik vrij snel de deur uit als het me te gek wordt overdag. Ik de avond sluit ik me graag op en af van iedereen. | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 12:30 |
Nu lijk je inderdaad wat positiever over te komen, rustiger zoals jij zelf zegt. Jij zegt dan dat je de negatieve gevoelens over jezelf wegdrukt, maar is er niet een klein deel in jezelf dat je op zo'n moment gewoon okay vind? minthy cannot be all that bad! Daarom hoop ik dat je voortaan alleen nog maar oordeelt over jezelf als je jezelf beter voelt, want als dat niet zo is dan ben je jezelf zo aan het afzeiken dat je jezelf misschien net zo goed bij het afval kunt zetten. En nee, dat ben jij zeker niet waard, om bij het afval gezet te worden! Plus dat er objectief helemaal geen reden is om jezelf zo lelijk te vinden, als de hele wereld het daar nou misschien mee eens is, maar dat is volgens mij niet zo. . minthy FTW! | |
Faeroer | zaterdag 17 augustus 2013 @ 12:37 |
Powerliften in de sportschool. | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 12:38 |
Een depressie is inderdaad geen kattendrek. En dan ook nog alcoholverslaving erbij, heavy! Waarom vraagt je familie er niet naar? Omdat ze het niet zien? Of jij er niet over vertelt? Terugvallen kunnen bij mij leiden tot een paar dagen achter elkaar die gewoon wat minder zijn, waarin negatieve gedachten en zelfverwijten alomtegenwoordig zijn en relativeren gewoon niet zo goed meer lukt. Het uitzitten van zo'n periode is dan bij mij de "tactiek". Al moet ik toegeven dat ik de laatste tijd wat minder moeite heb om negatieve gevoelens en gedachten als ze naar boven komen drijven gelijk te relativeren. Hopelijk dat dat zo blijft in de toekomst. . | |
Comp_Lex | zaterdag 17 augustus 2013 @ 13:41 |
Het was weer zo'n kort gesprek, maar dinsdag mag ik er weer heen | |
minthy | zaterdag 17 augustus 2013 @ 16:13 |
Als ik m'n normale zelf ben (dus zonder burnout/depressie) dan vind ik van mezelf dat ik best een tof karakter heb, vol (vaak cynische) humor zit en dat ik aardig ben. Om vervolgens te constateren dat anderen daar grandioos overheen walsen en gebruik/misbruik van me maken. Schiet ook niet zo op, daardoor sluit ik me ook weer af en sluit ik ze buiten Het lelijke van mij is dat ik gedachten invul voor anderen, tot in extreme. "Vriendin was laatst pissig op me, laat ik maar niks meer van me horen want zij zit toch niet op me te wachten". "Hij vond het alleen leuk voor de neuk (excuus),verder vindt hij me het meest domme wijf dat hij ooit meegemaakt heeft". "Laat ik maar geen bericht sturen, hij/zij heeft zonder mij veel meer plezier met alles". Dat soort dingen. Dat vertel ik overigens nooit, mijn ervaring is dat mensen daardoor nogal kwaad worden | |
Cue_ | zaterdag 17 augustus 2013 @ 16:46 |
Pff eindelijk wakker, of nouja echt wakker aan t worden. Gisteravond naar de kroeg geweest, wantja na het gesprek vond ik sowieso dat dat wel mocht en daarbij had een vriend van me onze eetafspraak vergeten, dus ging niet door. Na een lange avond uiteindelijk in de nazit met een jongen gekletst waar ik wel eens wat mee gedaan heb ondanks dat ie een vriendin had/heeft, daarna kreeg hij kanker en heb ik hem lange tijd niet gezien. En toen ie weer terug kwam was het anders en negeerde hij me vooral. Gisteravond in iedergeval samen op een bankje buiten gepraat. En het ging omver hem en dat ie z'n relatie niet meer ziet zitten en dat bleek een trigger te zijn voor mij om te gaan huilen Dus de rest van de avond (uhm ochtend) vooral over mij geluld en mijn onzekerheden. (waar ie al wel wat van afwist, dus dat scheelt) Echt het is zo'n schat van een vent. Maakte de avond wel goed, maar ik merkte weer hoe emotioneel onbeholpen ik soms kan zijn tegenwoordig | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 18:48 |
En terecht dat de mensen daar heel kwaad om worden, minthy! Jij moet ook niet dingen voor andere mensen invullen en daarbij zo laatdunkend over jezelf denken. . Blijkbaar dat zij boos worden omdat zij inzien dat zo'n leuk ding zichzelf zo verkeerd benaderd, en daarbij voor hun gaat denken. Trouwens, denk je van jezelf al niet genoeg? Is voor jezelf denken misschien niet al genoeg? . Maar walsen mensen serieus over jou heen, of maken ze gebruik/misbruik van je? Of vul jij reacties van anderen dusdanig in dat het neerkomt op gebruik maken van? Ik denk dat jouw directe omgeving een afspiegeling van jouw innerlijke wereld is, dus dan zou je jezelf kunnen afvragen in welke mate het zomaar een gedachte is die nodig bijgesteld moet worden! | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 18:52 |
Inderdaad lief dat hij jou zo je verhaal laat doen. . Zulke mensen moet je koesteren. . | |
Cue_ | zaterdag 17 augustus 2013 @ 18:55 |
Indeed! Ben vooral blij dat het ongemakkelijke weg is. Dat het een "ik 'moest' afstand van je nemen" ipv een "ik wil afstand van je nemen" was. | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 19:09 |
Sowieso apart hoe het gegaan is, een oud-fling van je, hij kreeg kanker, vervolgens negeerde hij je en daarna bespraken jullie als heuse nachtdieren jouw onzekerheden. . In zo'n geval zou ik me misschien ook wel lichtelijk emotioneel onbeholpen gedragen. . | |
Cue_ | zaterdag 17 augustus 2013 @ 19:14 |
Nouja, fling van me, terwijl hij gewoon een vriendin heeft. Als die vriendin dan ook in dezelfde kroeg komt (en hij heeft het opgebiecht hoorde ik gister), dan kan je moeilijk doen alsof je m'n beste vriend bent Ik ben sowieso emotioneel niet echt beholpen, en denk dat het gesprek bij de psych wel wat invloed heeft gehad waardoor ik sneller die 'break-down' had. | |
Gray | zaterdag 17 augustus 2013 @ 19:21 |
Het kan nog best zijn dat er geen specifieke gedachte aan vooraf gaat, al heb ik net als jij het idee dat ergens wel een trigger speelde. Kunst is die niet langer invloed te laten hebben via constante observatie. Maar dat is niet altijd even makkelijk. Toch is het opmerken van de zwaarte al een stap in de goede richting. Het is een spel, dus keep playing! Het was op vrijblijvende basis; ik ben ook wel fan van het vrij delen van media, maar zie wel graag de erkenning van het werk van anderen, in dit geval mijzelf. Uitgaande van dat het aan mijn werk ontleend zou zijn dan. Ach ja, life happens! | |
Detroit | zaterdag 17 augustus 2013 @ 19:32 |
Het is inderdaad een spel. En zeker nu ik dat mindfulness en depressie boek voor de tweede keer aan het lezen ben, besef ik wat voor een stom apparaat je hersenen soms kunnen zijn. Heck, ze zijn heel erg handig voor het vinden van oplossingen voor praktische problemen, maar bij geestelijke problemen helpen gedachtes je van de regen in de drup! Iets waar wij hier allemaal ervaring mee hebben! Sowieso is er een complex samenspel tussen gedachtes en gevoel. Een bepaald niet direct te plaatsen gevoel kan je terugbrengen naar een situatie in het verleden waar je datzelfde gevoel had, en prompt krijg je te kampen met dezelfde stomme gedachtes die je vroeger had maar die je nu allang weer ontgroeid zou moeten zijn. Zo ongelooflijk stompzinnig, en toch krijgt het je op de knieën als je niet voldoende mindfull bent van wat het precies is dat zich in je afspeelt. But anyway, geef die gast die meelift op jouw succes qua schrijven ook iets om voor te leven, zonder jou had hij dit niet kunnen maken. . | |
Gray | zaterdag 17 augustus 2013 @ 20:06 |
Tja, hetzelfde ding waarvan je de problemen op wil lossen, is het ding dat de problemen heeft (gemaakt). Inderdaad: regen, drup. Stompzinnig, maar ook belangrijk. Het stelt ons in principe in staat om niet alsmaar dezelfde fouten te begaan. Helaas is dat niet altijd het geval. Doe ik ook. Ik ben niet rancuneus genoeg om opzettelijk verhaal te halen bij zijn werkgever. Ik kijk het nog even een weekje aan en bekijk dan of ik hem persoonlijk benader om verhaal te halen. | |
Miniem | zaterdag 17 augustus 2013 @ 23:57 |
| |
kuolema | zondag 18 augustus 2013 @ 00:02 |
Ik heb vandaag te horen gekregen dat een kennis van me zelfmoord heeft gepleegd. Ben daar echt van geschrokken, hoewel het me niet heel erg verbaast. Hij is wel het type met verhoogd risico zeg maar. Hij heeft het niet aangekondigd, niemand wist ergens van, dus totaal onverwacht. Zo raar dat ie nu gewoon dood is… Het is zo echt. Ik zou willen dat hij wel iets had laten merken, dan had ik, of iemand anders, er met hem over kunnen praten. Heb hem al een paar jaar niet gezien, wel gesproken op msn (ja ik ben ouderwets) maar das ook alweer maanden geleden. De laatste keer dat ie online kwam, een week of 2 geleden, had ik geen zin in een gesprek met hem. Misschien zat hij er op dat moment mee, en had hij er met iemand over willen praten. Misschien was het wel heel impulsief. Ik weet het niet. Een paar maanden geleden heb ik zelf een zelfmoordpoging gedaan. Nu sta ik aan de andere kant. Het moet verschrikkelijk zijn voor zijn broertje, die ik ook ken, en de rest van zijn familie en vrienden... Verder even een flinke lap tekst in de spoiler, over mij. Veel bladiebla en gezeur enzo. Maar moet ik gewoon even kwijt.
| |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 00:16 |
Misschien heb ik het ook wel even nodig. Misschien heb ik deze dreun nodig. Misschien moet ik me maar gewoon heel lang, heel kut voelen om op een gegeven moment weer het goede gevoel te hervinden. Misschien als het echt helemaal donker wordt, dat ik dan eindelijk wel een keer het licht zie. Misschien is het nu nog te mistig (god wat vaag ). Moet wel zeggen dat het gehele Zen gebeuren, het mindfulness, me heeft geholpen het emotionele gejank te verminderen. Ik ben meer een droogkloot geworden in die zin zeg maar. Het heeft de topjes van mijn emoties gehaald, en daar had ik gelukkig geen AD voor nodig. De vraag is, knap ik straks niet emotioneel gezien? Kerst komt er aan. Ik kan je garanderen dat de stekker er uit gaat als ik niet enige verbetering ga krijgen. Ik ga niet de rest van mijn leven aan de AD en half genieten terwijl ik niet echt happy ben. Je hebt mensen die niet roken, niet drinken, geen medicatie gebruiken, alleen maar eigen gekweekte groente vreten en worden ze aangereden door een vrachtwagen. Ik ga mijn leven dus niet aanpassen om de komende 10 jaar op 40% te leven om daarna door een of andere ziekte weg te kwijnen if you get my drift. Ik hou liever de touwtjes in mijn eigen handen. Vorig jaar kerst was 1 grote mindfuck, dat wil ik niet nog een keer maken. En no family, vrienden (want bij familie) om daar heen te gaan. Mja, daar ben ik het ook wel mee eens. Ik heb een aparte persoonlijkheid die net ff een tikkeltje anders is. Mede omdat ik vaak mezelf ben, en dat valt op in een groep waarin iedereen 1 of 2 mensen aan het volgen is. En dan maar afvragen waarom je geen dames kunt krijgen..... Ik heb dan ook altijd wel in een relatie gezeten, maar ben serieus nog nooit op zoek geweest. "It just happened". Al die bullshit over, zijn de gevoelens wel goed, gaat het wel goedkomen? Is ze wel een goede match? Ik lees veel van dat soort topics in R&P en die het dan maar afbreken bijvoorbeeld. Wat een onzin, ik denk daar nooit over na. Gewoon gaan voor die hap, werkt het? Awesome! Zo niet, ben je beide een ervaring rijker, schud je elkaar de handen en wens je elkaar good luck! (op mijn BPD ex na). Ik heb nu veel ervaring op dat vlak en dat merk je natuurlijk wel. Nu zie ik gasten van boven de 25 (die nog nooit een relatie hebben gehad) dames afwijzen die niet aan het lijstje voldoen. Langzamerhand wordt dat lijstje groter en groter, zijn sociale leven kleiner en kleiner en dan vraag ik me af; gast, en wel klagen over geen sociaal leven? Dan sluipt de angst er in en vinden ze zich niet goed genoeg en wanneer ze dan wel een relatie vinden breken ze die ook weer af. Jaa.. niet goed genoeg. Gek, madness, ik kan daar niet tegen Ik denk dan, schop eronder. Die irrationele angst is nergens voor nodig. De angst die je vaak hoort, je zelf niet goed genoeg vinden, niet op die chick afstappen. Ja. waarom ga je dan uit? Ik denk inderdaad dat ze ergens in de toekomst bij me weg gaat. Deze dame is in my opinion, out of my league. Maar zelfs als ik me kut voel, gooit ze een arm om me heen. Ik doe niks, vind ze het ook prima. Ik doe veel dingen, vind ze ook prima. Dus ja, dan is het de vraag waarom ze weg zou gaan. Eens hoor . Ik kan geen glimlach geven. Maar dat vinden de mensen om me heen niet erg. Maar ik vrees dat niet lachen, haar ook niet bij me vandaan haalt. Zelfs al zou je dat doen komen ze toch nog wel op je af? Anders om, ik krijg te horen van haar dat ik boven d'r league ben. Het is wel een gevaarlijk typje, ze kan bijna iedereen wel krijgen die ze zou willen. Ze heeft in de afgelopen jaren wel wat met jongens geprobeerd maar die durfden allemaal niet dominant te reageren op haar. Maw, wat zij zegt, is wet. En dat dominante spelletje ben je op een gegeven moment wel zat. Bij mij werkt haar spelletje duidelijk niet. Ze heeft het wel geprobeerd hoor, maar het werkte niet. Ik hoef niet bij haar te zijn. Dat heb ik haar ook verteld. She can go any time she wants 2. Daar stond ze wel enigszins van te kijken, maar het zorgt wel voor dat beetje aantrekkingskracht wat je nodig hebt. En wees nou eerlijk, het leven is gezelliger om met iemand te delen van time to time. Respect. Seroxat zorgde er voor dat mijn libido letterlijk weg(!) was, mijn depressieve momenten waren zwaarder. Suicidale gedachten nog veel hoger en qua gewicht was het ook geen pretje Ik merkte dat met name toen de burn out er aan kwam. En ik lees veel herkenning in de posts van Minthy. Je zelf voor de gek houden. Maar op een gegeven moment zegt je lichaam, HO! STOP! Ik kan gedachtes ook wel bijsturen. Maar dit zijn met name de angst aavallen, hyperventilatie. Je weet dat het puur biologische reacties zijn van je lichaam. Dat kun je natuurlijk sturen in een bepaalde mate. Ik ben dan bijv. wel een figuur die op stap zou gaan met iemand die last heeft van paniek aanvallen en dat ik dat 'blaas zak' bewust thuis laat. Confronteren, en tot rust brengen. En je hoort: "Heey .. dat valt toch best wel mee. Het zit blijkbaar toch wel degelijjk tussen de oren"... NO SHIT! Eens, in die zin weer veel herkenning in Gray zijn posts. Je doet wat, je bent ergens mee bezig. En POEF, kut gevoel. En je denkt ... Hoooooo wait a minute? Waar kwam jij vandaan mr. gevoel? En rondlopen met; "Ga weg weg weg weg" Helpt natuurlijk niet. Dat is te hard zijn. Dan wordt het nu echt interessant. Want waarom zou je dan doorgaan? Waarom door gaan? Als je weet dat het zinloos is. Dom, stom en kut werk. Waarom door gaan? Ik wil niet door gaan Detroit. Ik voel me kut, en ik zie niet in waarom ik maar maanden en maanden me zo kut moet blijven voelen. Werk is kut, in de financiele sector al helemaal met al die achterlijke bronstige apen. BINGO ding-ding-ding-ding-ding Na mijn ex ging het knopje om. Ik zie mezelf dat helaas niet halen. Of binnen 2 jaar is het weer flex, of we liggen 7 feet down under. Ik hoop het. Ik heb genoeg meegemaakt om boeken te schrijven. Ik zit er soms ook wel eens over na te denken om alles maar eens op papier te zetten. Maar dan voelt dat wel als een 'lange suicide note'. Soms denk ik, ik wou dat ik zoals de meeste hier gewoon sociale angst had. Je zelf niet goed genoeg vinden. Je anders gedragen omdat er anderen bij zitten. Of mensen die nog nooit sex hebben gehad, of mensen die nog nooit een relatie hebben gehad, etc. Dat zie ik als problemen die allemaal fixable zijn. Maar aan de andere kant hoor ik van elke therapeut dat ze het leuk vinden om met mij samen te werken. Ik snap ook wel waarom ik niet in groeps therapie werd gegooid, ik zou de rest volledig op de stuipen op het lijf jagen . Ha, ach ja. Ik mix wel eens wat AD pilletjes. Hier en daar. Mirtazepine, Paroxetine, Temazepam, Oxazepam. Het kunnen leuke combi's zijn hoor. Het gaat mis? Jammer, maar helaas. Maar je weet intellectueel gezien ook wel of je een lethal dosis neemt of niet. Ja, ik heb wel eens te veel slaap medicatie ingenomen, ja so what? Was dat roekeloos? Nee, ik wist zelf ook wel dat het meer het typische 'out' gevoel zou geven. Je hoeft geen slim figuur te zijn om te lezen wat die pillen met je doen, en zelfs de combi van deze pillen zijn soms vaak nog wel beter dan individueel gebruik. Mocht ik ooit de stekker er uit trekken doe ik dat wel op een manier dat anderen nog wat aan me hebben. Ik ben verder gezond. Mijn hart en andere organen kunnen nog 'of use' zijn. Dat is hetzelfde als alcohol. Ik weet precies hoeveel ik kan drinken, hoe snel en wanneer het lethal zou zijn (alles boven een BAC van 45% is death). Je weet hoe zwaar je bent, je weet wat je drinkt, en je weet precies hoe snel je drinkt. En op die manier drink ik dus ook. Onder controle. Ik heb het dan altijd eigenlijk ook altijd wel onder controle. Ben ik dan zo'n >150 kilo dikzak? Die rookt en drugs gebruikt? Ik rook niet, drink met mate, drugs niet (behalve slaap medicatie) en ben perfect op gewicht en loop zo'n beetje elke dag 5/6 km hard. Tip top in shape dus. Maar ja, om dan toch weer samen te vatten. Ik wil niet meer Detroit. Ik doe dingen op basis van mijn rationeel intellect. Plezier heb ik alleen niet. Doelen ook niet meer. Ooit wou ik kids, nu? Forget about it. Ik ga nog wel uit, naar vrienden, heb mijn huidige dame, maar in de tussentijd vecht ik met nachtmerries over mijn ex. Over mijn familie, en vind ik het leven gewoon echt kut. Ook kan ik erg slecht tegen bepaalde mensen. Voorbeeld? Ik ken genoeg figuren die trots zijn geweest dat ze vreemd zijn geweest. Zelfs een keer meegemaakt dat ze liepen te krikken toen ik zelf ook in de kamer liep te pitten . Om de ochtend daarna met je vriendin te praten over skype dat je haar zo leuk vindt, en wanneer zij het uit wil maken dat je die figuur ook nog ziet huilen of een scene maken. De nacht erop krikt ie vervolgens gewoon weer een ander . Ik heb zo veel mensen zien vreemdgaan, dat is best heftig. Of mensen die bijvoorbeeld de filantroop uithangen, een bepaald bedrag 'doneren' aan een sport organisatie voor kinderen en dan ouders hem bedanken en hij de held aan het uithangen is. Terwijl hij dat puur uit belasting redenen deed . Ik kan daar dan bijv. erg slecht tegen. Of mensen die zich puur op sex gebied 'omhoog werken'. En dan maar blijven volhouden dat je bent gekozen vanwege je intelligentie(!). Riiight . Ik heb directeuren meegemaakt die over hele groepen mensen spraken alsof het ongedierte was. Dat doet pijn. Ik heb mensen bewust anderen zien pijn doen. Ik snap dat niet. Ik snap niet waarom een vriendin met een vent loopt te rotzooien als hij in een relatie zit of zelfs getrouwd is. Wat ben je dan voor vage domme slet. Ik kan heel slecht tegen dat soort mensen. Ik heb ook wel mensen witte goedjes zien snuiven door een rolletje gemaakt van een biljet (Je zit in de financiele wereld of niet). Nou, woopty doo. Ik heb nooit meegedaan. Ik heb dat soort rotzooi niet nodig. Ik denk dat het meest verslavende product wat ik ooit heb gehad valium is. En ja, ik zou dat kunnen eten als snoepwerk, maar ook daar raak ik niet aan verslaafd. Het liefste trek ik nu de stekker er uit. Afgelopen. Finito. Ik noteer wat krabbels over mijn verleden en mijn testament en hoppe-tah. Afgelopen. Weetje het benauwde, ik voel daar ook geen angst voor. Ik heb meer angst om dood te gaan door enorm veel pijn, een of andere rare ziekte bijvoorbeeld. Ik wil mijn eigen controle houden. Waar leef ik nog voor? Geld? Sex? Drugs & Rock n Roll? I don't care! Ik heb geld letterlijk families zien verscheuren! Veel mensen denken, geld, ik wil het ook! Maar ik ken maar weinig mensen die er echt goed mee om kunnen gaan. En daarom verbaas ik me er ook niet over dat mensen het juist niet hebben. Sex, drugs, rock & roll en een wild leven? Ik ben op stap geweest, was leuk, maar op een gegeven moment heb je ook. Been there done that. Ik heb een schijthekel aan mijn familie, ik weet niet wat ik aan moet met mijn vader. Maar misschien ben je ergens fan van? Of wil je nog mensen ontmoeten? Ik kijk op mijn lijstje van mensen die ik wil ontmoeten .. die zijn allemaal dood! Ik lees een George Carlin, Alan Watts en ga zo maar door :' Wat heb ik nu nog te doen in mijn leven? | |
Faux. | zondag 18 augustus 2013 @ 00:22 |
altijd voor iemand klaarstaan alles voor iemand overhebben, geen moeite is te veel altijd gezellig met iemand, althans, dat probeer ik volledig open staan voor iemand, hem alles vertellen wat ie maar wil weten en alsnog heeft iemand 0,0 interesse in mij. FOK!, wat doe ik fout? Waarom lukt het bij die ene iemand maar niet om vrienden te worden? | |
Detroit | zondag 18 augustus 2013 @ 00:28 |
Je moet maar net de helderheid hebben om het patroon te doorbreken. In die zin vraag ik me af of het wel echt het samenspel van gedachten en gevoelens is dat ervoor zorgt dat je niets steeds dezelfde fouten blijft begaan. (en dan bedoel ik vooral fouten in de zin van jezelf dingen blijven verwijten, ten onrechte negatief zijn richting jezelf... niet een fout als tot twee keer toe de verkeerde weg nemen op weg van A naar B). Er zijn denk ik zat mensen die om wat voor reden de vinger er niet op kunnen leggen waarom ze nou zo ongelukkig zijn. En als dat niet helpt de Fok!-knokploeg. . | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 00:32 |
1e vraag; Heb jij ooit een officiele diagnosis gekregen? Even daargelaten of je het er mee eens bent of niet. Autisme? Borderline? Etc? 2e vraag; Waarom heb jij zo'n laag zelfbeeld? Als jij zegt dat je verder 'gezond bent' en dus op een depressie na geen andere sociale stoornis hebt moet het wel goedkomen! No wonder dat je cognitieve therapie krijgt, er zit immers wat fout in je gedachten patroon. Denk eens echt goed na, als jij echt zo slecht bent, en je het niet waard bent dan wordt dat wel tegen je gezegd. Het zit dan helaas toch echt tussen je oren. Je zegt het gaat niet zoals het moet. Hoe moet iets gaan dan? Is er een bepaalde wijze hoe je iets moet doen? Natuurlijk niet! Je wil graag dat het A of B gaat, maar je weet zelf ook wel dat dat niet zo werkt. Ben je dan een minder mens als het niet zo gaat? Moet je daar door maar in je schulp kruipen? Natuurlijk niet. Waarom direct in spanning slaan als een vreemdje je iets vraagt? Denk je nou echt(!) dat een heel strand naar je zou kijken wat je doet, of je iets fout doet etc. Denk eens na! Kijk jij altijd naar anderen hoe zij iets doen? Nee? Natuurlijk niet! Who gives a shit! Of je bent zo'n iemand die met zijn laptop in de starbucks gaat zitten met een mok koffie en iedereen gaat aanstaren in de hoop dat ze terugstaren. Zie mij eens hip zijn! ! | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 00:33 |
Als het bij 1 niet lukt, lukt het wel bij de ander! | |
Faux. | zondag 18 augustus 2013 @ 00:35 |
dank, maar ook bij hen loopt het stuk. ik ga er maar een nachtje van wakker liggen. | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 00:38 |
Onzin. Ik geloof daar geen reet van. Waarom loopt het dan ook bij hen stuk? Hmm? | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 02:42 |
Net wakker worden in gutsend zweet van een kort maar fixe nachtmerrie over 'youknowwho'. Ik heb het echt zwaar. Ik ben net een wandelende nachtmerrie . | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 03:27 |
Ergens snap ik wel dat men kwaad wordt maar dat denken blijft. Dan hou ik me maar stil, dat scheelt een boel geëtter en gezanik. Dan maar niet eerlijk, dan maar doorgaan met piekeren, maar dan heb ik niemand op de kast gejaagd. Het voelt aan als gebruik maken van. "Noes is wel zo gek, die doet het wel". Mannen hebben bij mij vaak de neiging om te kijken hoever ze kunnen gaan, vaak word ik hierdoor aan het lijntje gehouden. Ik durf toch niet te vragen na een date hoe de stand van zaken van zijn kant is en als ik me al eens veilig genoeg voel om het wél te vragen dan volgt er een afwijzing. Of de mededeling dat een tut van begin 20 meer interessant is of dat een ex niet vergeten kan worden of *insert ander kutverhaal*. Het is ook op dat vlak tegenvaller op tegenvaller, daarom durf ik niks meer. Als je zo vaak (ik noem hier bewust niet alles) met teleurstelling te maken hebt gehad of door de zoveelste persoon gekwetst wordt, is het dan erg vreemd dat je gaat denken dat het aan jezelf ligt? Er moet wel iets mis zijn Binnen mijn naaste sociale kring heb ik overigens weinig last van het invullen van gedachten, dat ligt meer in de ring daaromheen. | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 03:28 |
Minder... Sterkte jong! | |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 06:58 |
Godver. Die kerel van gister "lijkt me leuk je morgen weer even te zin". Niet daarom, maar sowieso ik de kroeg in. Was uiteindeljk ook wel leuk leuke kerel, al was die ineens verdwenen naardat ik tot de tweede keer zei dat ik geen behoefte had tot "kruisje pissen" met z'n tweeeen. Maargoed die kerel van gister was er ook, heeft me nog net 1 blik gegund... nee, ik ben af en toe best naief blijkt maar weer. Ik ben er even helemaal klaar mee. Geen enkele kerel meer kan ook maar iets bij me klaarspelen.. dat weet ik wel nu. | |
Royco1 | zondag 18 augustus 2013 @ 08:50 |
Kruisje pissen? En klote Cue_, maar echt, we zijn niet allemaal klootzakken. | |
seasushi | zondag 18 augustus 2013 @ 09:45 |
[quote] Op zondag 18 augustus 2013 08:50 schreef Royco1 het volgende: Kruisje pissen? En klote Cue_, maar echt, mannen zijn niet allemaal klootzakken. Overigens: Goeiemorgen allemaal! Ik hoop dat iedereen vandaag een beetje rust in hoofd en lijf heeft. Hoewel ik altijd mee lurk, worden de teksten nu wel erg lang. | |
#ANONIEM | zondag 18 augustus 2013 @ 09:49 |
Weet je wat ik zo raar vind? Uit jouw berichten straalt een enorme levenslust (althans zo komt het op mij over) anders zou je ook niet de moeite nemen om zulke lappen tekst te typen denk ik. En toch ga je hier roepen dat je het liefst 'de stekker eruit trekt'. Ik snap dat gewoon echt niet. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 11:37 |
Als niet het samenspel, wat dan? | |
Murmeli | zondag 18 augustus 2013 @ 11:51 |
Ik vind het vooral een beetje ongepast hier op fok, om zulke dingen te blijven roepen. We kunnen er niks mee, en in het ergste geval gaan er zich ook nog mensen zorgen maken. Wat nou als je bijvoorbeeld (ik gun het je niet hoor) met een acute blindedarmontsteking in het ziekenhuis komt te liggen en je hebt je mobiel niet bij je oid, anyway, je bent hier 1 of 2 weken niet. Denkt straks iedereen dat je zelfmoord hebt gepleegd. Dat is voor niemand goed, zeker voor de mensen in dit topic. Je hoeft voor mij niet te doen of alles goed gaat hoor, en je mag zeker laten weten dat je je kut voelt en dat je jezelf de dag doorworstelt, maar houd het een beetje relaxed zeg maar. Daarbij weet ik uit eigen ervaring dat het leven niet beter wordt als je steeds maar blijft denken en zeggen dat je niet meer wilt. Sterker: bij mij werd het juist beter toen ik richting de hulpverlening toegaf dat ik die gedachten had, en dat ik van mezelf wist dat ik er niks mee zou (willen) doen en hun vroeg om me te helpen van die klotegedachten af te komen. Daar konden zij wat mee en daar kon ik weer wat mee. Overigens gaat het hier eigenlijk ook niet zo goed. Labiel, opvliegend, zwaarmoedig gevoel (waar ik wel tegen vecht en dat lukt vaak ook maar dat kost veel energie en ik ben ook bang dat het zwaarmoedige gevoel een keertje wint en ik wegzak). Kwam gisteravond thuis en was mijn keuken ondergezeken door de katten, janken dus... Vannacht wel redelijk geslapen dus ik ga zo maar eens naar de markt voor groente en fruit en overige boodschapjes doen. En mijn voetjes verzorgen. Daar heb ik gisteren 25 km op gelopen en die doen nu nog au. | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 12:01 |
Hier een positief puntje: ik merk dat sinds ik gestopt ben met dat debiele nachtwerk ik me beter voel. | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 12:01 |
Murmeli | |
kuolema | zondag 18 augustus 2013 @ 12:59 |
Mijn enige officiële diagnose is (ernstige) depressie, maar de psychiater denkt daarnaast aan een persoonlijkheidsstoornis (weet niet welke, al herken ik mezelf nogal in ontwijkend en obsessief-compulsief en na mijn zelfmoordpoging hadden ze het ook over borderline (daar ben ik het niet mee eens:P). Verder waren er ook 2 hulpverleners die dachten aan sociale fobie. Maar dat vond ik wat overdreven klinken en dat heb ik ook gezegd. Dat lage zelfbeeld staat los van depressie. Ik zou mezelf nu niet meer depressief noemen, maar bepaalde problemen blijven aanwezig. Ik kan ook plotseling weer even terugvallen. Het is me vroeger vaak genoeg verteld wat er allemaal mis is met mij. Dat mensen het niet zeggen, betekent niet dat ze het niet denken. Mijn vrienden zijn te lief om me hiervoor in de steek te laten. Die zien wel het goede in mensen. En ik weet ook wel dat mijn fouten mij veel meer opvallen dan anderen. Het lijkt allemaal erger dan het is, dat doe ik mezelf aan en dat weet ik. Maar toch blijf ik die dingen denken. Ik ben me heel bewust van de dingen die ik denk en probeer het ook te relativeren, het meer rationeel te bekijken. Zo van 'ik denk dit, maar klopt dat wel?' Heb wel wat opgestoken van de cgt dus. Maar dat werkt lang niet altijd. Want ik doe en zeg ook écht dingen die van mij gewoon niet mogen, en dan ga ik het mezelf niet goedpraten. Ik ben gewoon heel streng voor mezelf. Hoe ik dus wil dat het gaat: dat ik alleen zeg en doe waar ik ook echt achter sta, en dus niet dat ik er meteen spijt van heb. Maar ik denk vaak wel na voordat ik iets doe, en toch doe ik het dan verkeerd. Maar die mensen bekeken me wel echt. En ik heb eigenlijk ook vaak de neiging om specifieke personen te bestuderen, gewoon omdat ik ze interessant vind... Dan ga ik naar ze staren, dat kunnen ze niet echt waarderen zodra ze het door hebben Bedankt voor je reactie s_e. Ik waardeer het heel erg dat je de moeite neemt om op iedereen hier te reageren en zoveel tekst over andermans problemen te lezen terwijl je je zelf ook helemaal niet goed voelt. Lief | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 13:08 |
Niets is blijvend. Ook dit niet. Wat je kan doen is jezelf aanleren deze verandering in alles op te merken en in die continuiteit vrede te vinden. Je weet jezelf al te observeren, of analyseren. Dat is iets dat veel vormen van hulpverlening juist teweeg brengen. In die zin ben je al geholpen en heb je een stap gemaakt in de goede richting. Maar doe je niet anders voor dan je je voelt. Wees eerlijk tegen mensen wanneer je je niet goed voelt en dat je even alleen wil zijn. Wanneer je geniet van hun gezelschap, laat ze dat ook weten en daarmee jezelf. Leer niet alleen in je gedachten te leven, maar ook daarbuiten, of beter gezegd: daarmee. Als ik mijn moeder als voorbeeld neem, die 40 jaar lang met borderline en depressie heeft geleefd totdat een lange tijd van isolatie haar verlichting bracht, dan kan zeggen dat er goede hoop is dat het beter wordt. Het kan even duren, maar heb je iets belangrijkers te doen dan je leven lief te hebben zoals je het leiden wil? Dat laatste is misschien wel de reden waarom professionele hulp niet zo goed voor je werkt. Je verzet je eigenlijk tegen de hulp. Dat soort mensen worden constant geboren, joh... Ontmoet ze! Suicidale gedachten zijn vanuit mijn perspectief uitingen van de geest die van zichzelf probeert te vluchten. Anders gezegd wil je geest simpelweg vrede. Een simpele geest, en dat zijn ze allemaal, komt dan op de proppen met een fysiek einde. Pas na het daadwerkelijk verkennen van die optie ziet het in dat dit even beangstigend is, zo niet meer, dan een einde van het daadwerkelijke probleem. Het is de geest zelf die de problemen maakt tot wat ze zijn. Het is daarom de geest die verandering vergt; de vorm die het heeft op dit moment moet tot zijn einde komen. Zelf heb ik die vrede als inspiratiebron genomen voor bijstand in tumultueuze tijden. Door het dragen van schedeltjes in sieraden, of gebedskralenkettingen van verschillende religies, herinner ik mezelf aan die vredige stilte die onder alles heerst. Dat is grijs voor mij. En tja, gedachten sturen is 'makkelijk'. Probeer maar eens niet te denken! | |
Detroit | zondag 18 augustus 2013 @ 13:21 |
Daar ga ik nog eens over contempleren. . | |
Crystal86 | zondag 18 augustus 2013 @ 13:21 |
Zelf ben ik wel gediagnosticeerd met ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en obsessief compulsieve stoornis (en nog wat andere dingen). Ik herkende mezelf ook wel een beetje in je verhaal. Maar goed, afgezien van die diagnoses weet ik van mezelf dat het voornamelijk door m'n verleden komt (slechte thuissituatie en pesten o.a.) Cognitieve gedragstherapie heeft me ook wel een beetje geholpen, maar niet voldoende. Ik heb toen wel geleerd dat mijn gedachten dus niet per se kloppen, maar het principe van een andere gedachte er tegenover zetten die positiever/rationeler is geeft bij mij het probleem dat ik het gevoel heb dat ik met mijn oorspronkelijke gedachten en bijbehorende gevoelens dus inderdaad 'niet goed genoeg ben'. Wat me nu meer helpt is gewoon puur het doorzien van de gedachtepatronen, op momenten dat dat lukt dan, zonder er tegen in gevecht te gaan. Nu ik weet waar ze vandaan komen lukt dat al vaak beter. Doe je iets van werk of studie nog? Heb je daarbij ook veel last van deze problemen? | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 13:33 |
Dat blijf ik doen. Zoals je weet doe ik nu even 2 dagen Hannover aan, ook daar vind ik wel weer nieuwe mensen . Ik besef ook wel dat ik vooruitgang boek. Maar ik zit soms wel in een enorm zwat gat. Ik ben het type 'gooi er alles uit' en na een lap tekst voel ik me oprecht beter. Het feit dat ik zeg dat ik het echt helemaal heb gehad, wil niet zeggen dat ik er maar een stekker uit trek. Ik zie het gegeven dat ik over iets post wat me niet lekker zit juist als een goed iets. Het tegenovergestelde, me stil houden werkt ook niet. Gelukkig heb ik wel degelijk een groepje mensen om me heen die als ze niks horen zeggen van; "Kom eens hierrrrrrrrrrrrrrrr....." . Er is een groep die oprecht om me geeft. Dat besef heb ik ook wel. Ik zie de suicidale gedachtes ook meer iets als, een gedachte wat opkomt. Je beseft dat ze er zitten en dan denkt, "hoi, wil jij eens heel snel oprotten? ". Ik ben alleen niet het type die 5 uur lang op en neer langs een spoor zou lopen, wel/niet, wel/niet. Overigens weten mijn huisarts, mijn therapeut en mijn EDMR specialiste allen af van deze zware suicidale gevoelens die soms opkomen. Mijn vader & mijn vrienden ook. Enige maatregel die is genomen is stoppen met paroxetine. Voor de rest kan ik altijd en alles en iedereen bellen. Misschien zit ik wel te wachten op zo'n enorm dieptepunt zoals jij dat zelf hebt meegemaakt. En dat als het dan zo dichtbij komt, je toch kiest voor het pad van verlichting. Als ik me echt shit voel, ga ik naar buiten, de bossen in, en direct het 'denken' uitschakelen en alleen maar de andere zintuigen gebruiken. Wat voel ik, wat ruik ik, wat zie ik .. doe dat een half uur en de zwaarste gedachten zijn weg. Het zijn met name die momenten die 'zo maar' omhoog komen zonder die associatie aan mijn ex. Ik kijk uit naar die triple meet Gray! Kom maar op! | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 13:37 |
Is het levenslust? Zo voelt het namelijk niet. Ik neem de moeite omdat van me af praten het zelfde werkt als me emoties verwerken en ik me daardoor beter voel. Ik blijf dingen doen hoor! ik blijf niet in een hoekje zitten en zaniken. Ik zit op dit moment in de trein richting Hannover voor een 2 daagse trip. Het gaat mij er veel meer om dat ik alles op een soort van automatische piloot doe en het gevoel 'weg' is. Dat is niet meer zoals vroeger. En dan heb ik het oprecht(!) leuk wanneer ik op stap ga, zuipen, vrienden, voetbalwedstrijd whatever. Maar dat moment dat de emoties je weer in halen is het een enorme bende aan herinneringen en gedachten van trauma's uit het verleden die je links en rechts knock out slaan. Dan zegt mijn 'simpele' hoofd. Kappen! Terwijl het rationele blijft zeggen, hup doorgaan! Ik volg therapie, ik blijf dingen doen, ik probeer hier echt uit te komen. Excuus als het soms wat drastisch overkomt, ik ben in die zin qua emoties gewoon een flapuit. | |
Crystal86 | zondag 18 augustus 2013 @ 13:38 |
Zo heb ik het een aantal maanden geleden ook wel ervaren. Ook dat punt waarop je inziet dat een einde eraan maken geen betere optie is. In eerste instantie resulteerde dit in nog meer wanhoop, maar uiteindelijk ook in meer vrede. | |
sitting_elfling | zondag 18 augustus 2013 @ 13:49 |
Ik heb het de hulpverlening verteld en die doen daar verder niks mee behalve mij van de paroxetine afhalen en mij het verleden met mijn ex bepraten en mijn familie. Ik heb haast brullend een keer tegen zo'n therapeut lopen te vertellen dat ik het spuug zat was om die suicidale gedachtes te hebben. Ik wil het niet, ik besef dat ze er zijn en in sommige momenten is het gewoon enorm lastig om het een plek te geven. Wat doet de hulpverlening? Mij van alle pillen halen en alleen maar blijven praten. En dat is in goed overleg gegaan. Overigens ken ik genoeg mensen op FOK ook irl, en een aantal kan ik zelfs als goede vriend bestempelen. Die weten echt wel hoe het gaat met me als het de verkeerde kant op gaat. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 14:25 |
http://www.bbc.co.uk/news/health-23637013 Mooi is dat. Bij mij is het meer van: Yo, what's up bro? De ironie wil dat je vaak pas achteraf beseft dat alles wat je meemaakte, precies nodig was om tot dat besef te komen. En verder:
Doe je dit vaak genoeg, dan ga je op een gegeven moment ook genieten van alledaagse bezigheden. Je lichaam is immers altijd en overal aanwezig. Me too! | |
seasushi | zondag 18 augustus 2013 @ 14:27 |
Hmmmmm. Ik ken geen FOK! mensen irl. Mag ik dan niet zeggen dat het soms klote gaat en dat ik met 180kmp/u tegen een boom aan zou willen rijden? | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 14:28 |
| |
Murmeli | zondag 18 augustus 2013 @ 14:45 |
Best een keer of een paar keer maar niet dag in dag uit. Volgens mij was dat ook een soort van wens vanuit fok | |
kuolema | zondag 18 augustus 2013 @ 14:56 |
Ik geloof best dat het beter wordt naarmate ik ouder word, dat wordt me namelijk steeds verteld. Ik ben nu 21, en er is best een verschil met toen ik in de pubertijd zat. Maar ik denk niet dat ik me ooit helemaal goed zal voelen in contact met mensen. En daar baal ik van. Ik vraag me ook af in hoeverre professionele hulp me nog verder kan helpen, gezien mijn ervaring. Waarschijnlijk krijg ik wel een andere vorm van therapie de volgende keer, en eerst ga ik een crisisvaardigheidstraining doen in oktober. Denk dat ik daar wel baat bij zal hebben. Ik sta altijd in dubio over wat het beste is om te doen. Aan de ene kant wil ik situaties waar ik me niet goed bij voel vermijden, aan andere kant probeer ik dat juist niet te doen, want hoe meer je vermijdt, hoe moeilijker het wordt om wel in die situatie te komen. In deze maatschappij wordt van ons verwacht dat we heel sociaal zijn; ben je dat niet, dan kom je in de problemen. Merk dat nu ook i.v.m. mijn studie en ik zal het later nog moeilijk krijgen met werken. Als je in therapie gaat, leer je toch ook juist niet te gaan vermijden? Ik moet dus wel acteren, en ik merk dat dat wel helpt; lange periodes met mensen zijn maakt het sociaal doen wel makkelijker. Toch doe ik te vaak dingen tegen mijn zin in, maak bijvoorbeeld plannen om iets leuks te doen met mensen, terwijl ik daar eigenlijk bang voor ben en daar word ik dan heel onrustig van. Maar wat jij zegt, betekent dat dat ik inderdaad gewoon meer een kluizenaarsbestaan moet leiden omdat ik me daar beter bij voel, ook al zal het dan veel moeilijker zijn om normaal te kunnen functioneren? I know... en dan voel ik me schuldig naar de hulpverleners, haat ik mezelf en blijf ik dus vinden dat ik het niet verdien: de welbekende vicieuze cirkel... Heb je behalve cgt geen andere vormen van therapie gehad? Het kan best zijn dat er iets anders is dat beter werkt. Ik studeer psychologie en die problemen hebben daar, net als op de middelbare school, best veel invloed op ja. Ben op VWO twee keer blijven zitten, door depressie en onzekerheid/perfectionisme (maar soms ook gewoon luiheid hoor ), wat nu ook weer geldt: soms ben ik te depressief om überhaupt iets te doen, nog veel vaker raak ik totaal geblokkeerd omdat ik bang ben dat ik iets fout ga doen of dat het niet goed is - ik lever dingen liever helemaal niet in dan imperfect. Dat geldt vooral voor schrijfopdrachten. En ik durf ook nooit om hulp te vragen als iets niet lukt. Soms kan ik ergens niet aan beginnen, ook al wil ik het heel graag. Ik blokkeer, kan niet meer nadenken, ga trillen, enz. Ik durf dingen niet af te maken, want dan kan ik er niets meer aan veranderen. Wil het niet inleveren, want dan schaam ik me voor wat ik inlever. Bedenk dan hoe dom de docent me zal vinden als hij mijn werk leest. Nogal stressvol. Heb hierdoor mijn propedeuse niet gehaald afgelopen jaar. Verder ben ik ook geen fan van werkgroepen, die verplicht zijn. Vind het moeilijk om klassikale opdrachten te doen. Daarnaast ben ik niet goed in groepsopdrachten, ik wil of 100% controle of laat het helemaal aan iemand anders over. Er zit niets tussenin, dat vind ik heel moeilijk. Ik weet het van mezelf en let erop, want het kan voor groepsgenoten heel vervelend zijn als ik bijv. mijn zin wil hebben en al het werk zelf wil doen. Ik vind het heel frustrerend om het werk te verdelen, omdat ik er totaal niet op vertrouw dat het goed komt als ik het aan anderen overlaat. Nogal tegenstrijdig, want normaal twijfel ik juist aan mezelf. Als ik niet denk dat ik iets kan bij een groepsopdracht, heb ik dan ook de neiging om me totaal terug te trekken en nogal afstandelijk en ongeïnteresseerd over te komen. Terwijl ik studeren eigenlijk heel leuk vind, want ik hou van zelfstudie, boeken lezen en leren. Toetsen maken gaat me ook prima af als ik gewoon goed leer. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 14:58 |
Klopt ja. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 15:24 |
Hoe jij je leven moet leiden is niet aan mij om te bepalen. Wat ik zeg is dat je jezelf als eerste zal moeten accepteren, in goed of kwaad. Alsof je in het huwelijk stapt met jezelf. En waar haal je de garantie vandaan dat het dan veel moeilijker zal zijn om 'normaal' te functioneren, wat normaal dan ook moge zijn? En ja, we moeten in sociale omgevingen soms concessies doen wat betreft onszelf. Maar... de maatschappij, dat ben jij. Maar om nog een cliché ertegen te gooien: maak van je hart geen moordkuil en laat je gevoelens vrij waar het kan, bij wie het kan. Daar werken ze voor; om jou te helpen naar hun kunnen. Zij helpen jou jezelf te helpen, dus help jezelf en maak je niet druk om de 'instrumenten'. En als je je echt schuldig voelt, dan kan je ook stoppen met therapie, want niemand verplicht je. Maar je zit daar als het goed is om aan je problemen te werken, dus werk eraan. Wat je ook doet; doe het met overtuiging en overgave. Half werk is geen werk. | |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 15:30 |
Het tegendeel word enkel bewezen. Ze kunnen de pot op. | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 15:33 |
en bedankt. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 15:59 |
Maar wat is nou eigenlijk kruisjepissen? | |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 16:17 |
Schijnbaar dat je met z'n tweeen tegelijk gaat pissen in dezelfde pot | |
seasushi | zondag 18 augustus 2013 @ 16:34 |
..en terecht. Niet alleen een wens maar ook de policy. Ik wilde alleen maar even aangeven dat het hebben van irl bekenden op Fok! niet al je uitroepen rechtvaardigt Het is niet mijn bedoeling om je hier mee aan te vallen s_e | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 16:53 |
| |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 17:02 |
Hij liep ook letterlijk mee de wc in Vertelde hem dat "we elkaar nog niet lang genoeg kende" uurtje later toen ik naar de wc ging, hij ineens erachteraan.. met de opmerking "en ... kennen we elkaar nu wel lang genoeg" | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 17:04 |
| |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 17:06 |
Wauw. Hij draait er in ieder geval niet omheen. | |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 17:10 |
Maar hij was wel helemaal weg toen ik klaar was. En hij was best leuk Mannen | |
Faeroer | zondag 18 augustus 2013 @ 17:41 |
Tsja, meestal is de man eerder klaar. Je kan niet alles hebben. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 17:47 |
Klaar? | |
Cue_ | zondag 18 augustus 2013 @ 18:09 |
Ik ging naar de wc om echt naar de wc te gaan he.. | |
Gray | zondag 18 augustus 2013 @ 18:20 |
Ah! Creepy wel van die dude. | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 22:35 |
Purplesparks2 | zondag 18 augustus 2013 @ 22:36 |
| |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 22:37 |
Hoe is het hier? | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 22:38 |
Hier aardig rustig, het weekend is weer voorbij En met jou? | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 22:40 |
prima zon en gezellige mensen | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 22:47 |
Dat klinkt goed! | |
Toekito | zondag 18 augustus 2013 @ 22:55 |
was het ook, ondanks dat stomme voetbal Nu slapen | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 22:56 |
Succes! | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 22:57 |
Tante Hoe gaat het nu met je? | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 23:03 |
Neefje Kutweekend ondanks veel afleiding, amper geslapen, veel stof tot piekeren, blij dat het morgen weer maandag is En hoe gaat het met jou nu? | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 23:05 |
Kom maar hier slapen vannacht Vandaag ff helemaal niks gedaan, voel me nu wel oke ondanks dat ik weer de hele dag hoofdpijn heb. | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 23:10 |
Naast iemand slaap ik nog veel beroerder (lees; niet), dat lijkt me geen goed idee. Zeker niet omdat ik best zin heb in komende week en weinig slaap me flink chagrijnig maakt Heeft die hoofdpijn een oorzaak? | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 23:14 |
Wrm slaap je slechter naast iemand? En geen idee. Heb nu bijna elke dag hoofdpijn. Op vakantie had ik het niet. | |
Purplesparks2 | zondag 18 augustus 2013 @ 23:15 |
Jah naast iemand slaap ik ook slechter hoor. Niet de enige, . | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 23:19 |
Dan ben ik me overmatig bewust van mezelf, zeker in het begin van een relatie. Dat gaat na verloop van tijd wel over Zomaar een nachtje pitten naast iemand lukt niet. Dat lijkt me knap vervelend, heb je misschien medicatie waarvan het een bijwerking kan zijn? Jeui | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 23:21 |
Lijkt me zo heerlijk om naast iemand te liggen Ik heb geen medicatie | |
Purplesparks2 | zondag 18 augustus 2013 @ 23:23 |
Weet niet wat de reden bij jou is maar ik hou niet zo van dat constante geplak. En dat is altijd zo, ben een enorme kachel in bed. Superwarm en als er dan nog iemand naast ligt te stoken bleh niks voor moi. | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 23:23 |
Dat is het ook, zeker als het wat vertrouwder is. In het begin vind ik dat lastiger Hmm... Misschien eens langs de huisarts crossen om zaken uit te sluiten? | |
minthy | zondag 18 augustus 2013 @ 23:25 |
Och, met een beetje plakken en kleffen is niks mis. Maar volgens mij gaan we aardig offtopic nu | |
Miniem | zondag 18 augustus 2013 @ 23:27 |
Snap ik wel Mmja misschien. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 00:01 |
Hoi, er is bij het laatste gesprek wel tegen mij gezegd dat het vaststaat dat ik moeilijk contact maak met andere mensen en dat ik hooggevoelig ben. Dat laatste is nieuw trouwens. Het is de bedoeling dat daar iets aan wordt gedaan. | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 00:23 |
Hoezo is dat hooggevoelig nieuw? Je hebt er zelfs een topic over op fok. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 00:24 |
Ik bedoel dat dat tegen mij gezegd is. "Je bent volgens ons erg gevoelig en kwetsbaar.". | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 00:25 |
Makkelijk te raken dus? | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 00:27 |
Onder andere. | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 00:28 |
Gevoelig voor bij vrijwel iedereen, of moeten het specifieke of bepaalde specifieke groep personen zijn die je makkelijk kunnen raken? Trouwens, niet onbekend mee. Maar laatste 5 jaar is dat bij mij een stuk beter geworden. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 00:31 |
Als het hetzelfde is als HSP, dan komt het niet alleen voor bij omgang met mensen, maar ook bij hoe ik werk enzo. HSP heeft ook positieve kanten, zoals een hoog empathisch vermogen en makkelijk details oppikken die andere mensen niet snel zien. | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 00:36 |
Doe ik ook trouwens. 'scherp' werd ik in het verleden nog wel eens genoemd toen ik nog een grote vriendengroep had. Mijn zwakke kant(extreem zwak) is m'n visuele instelling enzo. Kzou het nog afleggen tegen de gemiddelde 5jarige met memory denk ik. Anyhoe, was ook erg gevoelig voor de mening van anderen. Nu alleen nog maar bij specifieke personen. Wie weet wordt het vanzelf ook beter bij jou. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 00:38 |
Mjah hopelijk. De omgeving is wel beter aan het worden vind ik. Het tolereert me nu wel. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 07:13 |
Zou jij jezelf als empathisch omschrijven? | |
Toekito | maandag 19 augustus 2013 @ 07:32 |
Als ik naar buiten kijk zie ik herfst | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 09:08 |
Kijkend naar de aard van mijn werk zou ik mezelf als empathisch omschrijven. Ik doe bepaalde dingen, omdat ik het heel erg vind dat bepaalde mensen in bepaalde situaties zitten. | |
Nyota | maandag 19 augustus 2013 @ 09:38 |
Ok, ok, ik meld me hier ook maar weer eens. Het gaat niet echt lekker. Ik heb veel last van m'n straffende stemmetje in me, die bij vlagen zelfs sadistisch te noemen is. Ik ben daarnaast doodmoe, heb veel lichamelijke klachten en ik weet eigenlijk even echt niet meer wat te doen. M'n therapeute maakt zich zorgen om m'n vermoeidheid en dat sadisme in me, dus wilde dat ik mijn afspraak met de psychiater zou vervroegen, zodat hij ook nog mee zou kunnen denken. En daarnaast merk ik dat de mensen die ik in de loop der tijd om me heen heb verzameld, eigenlijk in vele opzichten hetzelfde als ik zijn/waren; hard voor zichzelf. Daardoor merk ik, nu ik langzaam verander en andere behoeften heb, dat ik bij deze mensen niet hetgeen kan vinden wat ik eigenlijk zou willen (let wel, ik hang het niet aan de ander op hoor, dingen moeten uit jezelf komen, maar gewoon praten met anderen en steun vragen gaat dus niet echt). Kortom, BLEH. Dus ik kom hier denk ik weer even wat vaker posten en meelezen. | |
Ewelina | maandag 19 augustus 2013 @ 11:35 |
Oooohhhh dat uiltje in de OP | |
Sound.Cloud | maandag 19 augustus 2013 @ 12:14 |
Op welke manier ben je hard voor jezelf? | |
Nyota | maandag 19 augustus 2013 @ 12:52 |
Oh legio: vanalles van mezelf moeten. Nuttig bezig moeten zijn (met het oog op ooit weer te kunnen werken). Maar ook tegen mezelf zeggen dat ik niet zo moet lopen zeiken, jammeren en janken over dingen uit het verleden. Dat is geweest, genoeg aandacht aan besteed en basta! Of dat ik vroeger de aandacht die ik heb gemist, gewoonweg niet verdiend had, omdat ik zo'n vervelend kind ben. Zulk soort dingen dus. Maar eigenlijk maakt het niet uit wat ik wel en niet doe: dat stemmetje vind het nooit goed. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 15:50 |
Aha. IT werk toch? | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 16:03 |
Tijdens m'n gesprek bij de psych kwam naar boven dat ik blijkbaar snel m'n interesse in zaken verlies. Vandaar m'n vaak vluchtige 'vriendschappen', m'n tijdelijke hobbys en ook met m'n werk is het terug te zien. Zelf heb ik het eigenlijk nooit echo zo bekeken. Tenminste, niet dat het misschien wel zo'n invloed zou kunnen hebben. Vraag me ook af hoe ik daar iets aan zou kunnen doen / hoe ik ga zorgen dat het me niet teveel gaat belemmeren. Oke, is wel zorg voor later, maar moet zeggen dat het toch wel beetje in m'n hoofd blijft zitten. | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 16:23 |
Als je interesse snel in zaken verliest dan waarschijnlijk niet heel lang. | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 17:31 |
Blargh. Wat zijn de laatste paar dagen kut zeg. Mijn psych is op vakantie. En het gaat echt niet zo lekker hier. Zo gedeprimeert zonder goede reden. Serieus elke paar uur eraan denken om van een berg af te springen. Nu weet ik dat het komt door een hormonale onbalans maar het is gewoon kut. Kan mij echt tot niets zetten. En mijn lief snapt het ook niet echt. Waarom ben je zo down om niets? Ja het is niet dat ik ervoor kies verdomme. Kan er vrij fucking weinig aan doen. Voel mij overprikkelt en geirriteert. En gewoon niets voelt lekker op het moment. Blargh. Sorry voor het zeuren. | |
Catnip | maandag 19 augustus 2013 @ 17:41 |
Herkenbaar.. Komt wel goed | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 17:45 |
Ja dat zal vast wel. Maar het helpt geen fuck op het moment. Morgen de echo van onze kleine viking. Zelfs dat maakt mij niet blijer. Ik zit hier maar gewoon de bank de hele dag. Muziek luisteren en niets doen. Ik heb dan vandaag de afwas gedaan. Deed er twee uur over. Daarna weer uitgetelt. Gaat echt nergens meer over. En ik probeer echt wel positief te doen. En leuke dingen te doen. Maar het wilt op dit moment gewoon niet. En dat frustreert mij zo erg. | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 17:47 |
Wat mij soms wel hielp was mp3 in met wat opgefokte muziek en stuk keihard te fietsen voor half uurtje /3 kwartier. Bepaalde manier van afreageren I guess. | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 17:48 |
Ja klopt normaliter helpt dat ook wel. En dat heb ik dan ook meerdere malen geprobeert. Maar de frustratie blijft. En slaap blijft ook ver weg. Maakt niet uit hoeveel medicatie ik naar binnen gooi. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:00 |
Ik werk aan IT oplossingen voor wereldproblemen. | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 18:14 |
Heb je daar eigenlijk al een afzetmarkt voor? of is het puur ter eigen hobby? | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 18:19 |
ah ik ook en wanneer ik oplossingen heb gevonden voor wereldproblemen ga ik ze lekker aan niemand vertellen omdat ik verbitterd en gemeen ben. Neh, niet echt. Maar programmeer ook zo hier en daar wat aan eigen projectjes. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:26 |
Het is momenteel een hobby / vrijwilligerswerk, maar ik probeer een afzetmarkt te vinden. Ik zit ook te kijken naar zaken als crowdfunding. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 18:38 |
Niet het meest 'empathische' beroep, zo'n IT'er... | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:41 |
Gemiddeld gezien niet nee, maar ik zie mezelf niet als een gemiddelde IT'er. Met wetenschap en (informatie) technologie kun je mijn inziens een hoop verbeteren in deze corrupte wereld. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 18:43 |
Hoe mensen iets doen, maar niet zozeer wat ze doen en waarom. We zijn nog steeds holenmensen, al dragen we nu een mooier velletje. | |
#ANONIEM | maandag 19 augustus 2013 @ 18:47 |
Ik dacht dat ik misschien maar eens zachtjes hoi zou zeggen hiero | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:48 |
Ik ben het met je eens, maar mijn systeem gaat adviseren wat mensen het beste kunnen doen en waarom ze het beste dat kunnen doen. Er is trouwens geen sprake van dwang en het systeem zal ook geen beslissingen nemen voor mensen. Dat zie ik als het "revolutionaire" aspect van mijn project. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:48 |
Hoi | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 18:50 |
Zijn dit adviezen op een bepaald gebied? Of overall life? En met hoeveel en welke variabelen hebben er invloed op, want het zijn er fucking veel | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 18:52 |
Hoi terug. Dat je alleen al denkt dat dit soort ideeën gaan werken, doet mij denken dat jij eerder het tegenovergestelde van empathisch bent. Sluit ook wel aan bij de rest van het plaatje dat ik van je heb. Blijft mijn mening natuurlijk, maar soit. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 18:55 |
Momenteel geeft mijn systeem nog geen adviezen. Het enige wat het nu doet is proberen om accuraat de toekomst te voorspellen op het gebied van economie en energie. Het is uiteindelijk wel de bedoeling dat mijn systeem adviezen gaat geven op "overall life". Ik ben zelf heel erg zat van shit, van de onzin in deze wereld. Ik wil voorkomen dat op z'n minst mensen mijn problemen gaan krijgen en ik wil het project verder gebruiken om een einde te maken aan de corruptie in deze wereld. In mijn ogen gaat het allemaal eindigen en zal het huidige systeem veranderen. Het is alleen een kwestie van tijd en moeite. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 18:59 |
Je hoeft geen enkele moeite te doen en de wereld verandert alsnog. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:02 |
Wat is je plaatje van mij? | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:03 |
Verandering hoeft geen verbetering te zijn. | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 19:04 |
En.. lukt het al een beetje? | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:10 |
Het werkt vrij aardig. Neem maar eens een kijkje: http://sokath.sourceforge.net/ | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 19:11 |
Dat je een compleet verstoord beeld hebt van jezelf en de wereld. Kwestie van perspectief, maar zit wat in. | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 19:11 |
Mooi idee. Maar niet echt uitvoerbaar. Er zijn zoveel variabelen. En de meeste zijn dan ook nog eens subjectief. Dus ik vrees dat het nooit gaat werken. Het blijft een mooi idee. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:13 |
Wat is er precies verstoord aan het beeld? | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 19:29 |
Het zegt mij allemaal zeer weinig. Ik zie vooral grafieken, methodes om de grafieken te veranderen, maar niet wat er nodig is om het ook te realiseren. En verder redelijk eens met insomnium. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 19:29 |
Het is iets dat al meermaals is aangehaald, in dit topic en anderen, maar ik doel op jouw gedachten over hoe mensen denken en zich gedragen. Daaronder valt ook je 'revolutionaire plan' en dat je jezelf ziet als iemand die hoogsensitief is. Het doet me denken aan kleurenblindheid, maar dan op sociaal-emotioneel gebied. | |
Royco1 | maandag 19 augustus 2013 @ 19:50 |
Het is een nobel streven, maar mensen zijn geen grafiekjes en cijfers. Ik reageer in precies dezelfde situatie bijna zeker anders dan mijn buurvrouw. Je kunt mensen niet in elke situatie het juiste advies geven. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:52 |
Daar wordt nog aan gewerkt Wat je ziet is een klein testspeeltje. | |
Purplesparks2 | maandag 19 augustus 2013 @ 19:52 |
eigenlijk zijn mensen wel gewoon variabelen en wat functies alleen zo extreem veel dat het inderdaad moeilijk te voorspellen is. | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 19:53 |
Een totaal geautomatiseerd planningssysteem voor ons bedrijf was al niet te betalen / teveel rekenkracht nodig om alles optimaal te berekenen. Laat staan als het om tiental personen gaat | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 19:54 |
Hoe wil je een systeem ontwerpen die het complete spectrum van menselijk doen en laten weergeeft dan? En met dat de miljoenen subjectieve meningen. En inzichten. De nuances die van mens tot mens verschillen. Nogmaals ook al heb je duizend jaar de tijd dat is gewoon niet mogelijk. Voor statische dingen zoals die olie koers is het goed te doen en te voorspellen tot op zekere hoogte. Maar bij simulatie van een mens is het gewoonweg niet te doen. In mijn optiek dan. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:56 |
Ik had revolutionair tussen aanhalingstekens gezet. Dat heb ik om een reden gedaan. De reden is dat revolutionair misschien niet het juiste woord is, maar er zijn mensen die het al helemaal geweldig vinden. Die mensen zijn ook meer op de hoogte van de problematiek, de corruptie en het zieke van de maatschappij. De psychiater heeft tegen mij gezegd dat ik erg gevoelig en daarom kwetsbaar ben. Dat is iets wat al vast staat en ik ga ook leren om daar constructief mee om te gaan. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 19:57 |
Daar houd ik rekening mee. Ik houd rekening met verschillende reacties en verschillende meningen van mensen. Het systeem geeft om die reden alleen maar adviezen. Het legt niks op. Het gaat alleen maar aangeven wat optimaal is qua grondstofverbruik. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:00 |
Je moet simpel beginnen Vandaar dat ik niet direct mensen ga simuleren, maar bijvoorbeeld de olie koers ga voorspellen. Dat is namelijk simpeler te doen. | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 20:02 |
Dat snap en begrijp ik. Maar ik kan met alle goede wil van de wereld niet zien hoe je dit wilt gaan aanpakken. Neem alleen al een enkele emotie. Liefde. Vraag het aan honderd mensen en je kan honderd verschillende antwoorden krijgen. Hoe wil je dat in een statisch programma inplementeren? En dat is maar 1 van de emoties. Nogmaals ik val je niet aan ik vind het een mooi idee. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:04 |
Ik weet niet eens of dat geïmplementeerd moet worden. Ik heb nu nog geen goed beeld van wat er wel en wat er niet geïmplementeerd moet worden. | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 20:05 |
Het was dan ook een voorbeeld. Heb je zelf al wel enig idee dan? Hoe je van wat voor onderwerp dan ook de honderden subjectieve antwoorden gaat verwerken? | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:10 |
Het idee is dat het systeem maximale geluk brengt aan de maximale hoeveelheid mensen op lange termijn, zonder dat ze op korte termijn ongelukkig worden. Het verwerken van antwoorden is op zich geen probleem. Het is meer de vraag wat het systeem gaat doen. Ik zal je een voorbeeld van gebruik geven. Stel iemand geeft aan: "Ik wil graag 10.000 kinderen." Dan zal het systeem bijvoorbeeld zeggen: "Het is sterk aangeraden om 2 kinderen te nemen in verband met grondstofverbruik, klimaatverandering, blablabla" Zoiets zeg maar | |
Insomnium | maandag 19 augustus 2013 @ 20:11 |
Hoe berekent het systeem dat antwoord? Maar ik snap hoe je het bedoelt. We zullen het gaan zien! Wel een interessant iets. | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 20:11 |
Maar iemand die 10.000 kinderen wil, die wordt dan vast niet gelukkiger als diegene er maar twee geadviseerd wordt. Want die persoon haalt geluk uit andere zaken dan anderen. En ik snap wel dat het een advies is, maar wat heeft die persoon er dan precies aan. Want je advies gaat over het geluk van de algemene mensheid en niet van die persoon. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:20 |
Er komt een hoop gereken bij kijken. Dat zal ik niet ontkennen Er is namelijk een hoop informatie om mee te werken, zoals olieproductie, olieverbruik, prijzen, etc. Je kunt dat allemaal terugbrengen naar een individueel niveau. Ik kan nu voor elke Amerikaan al aangeven hoe hoog de benzineprijs is en hoe hoog het in de toekomst waarschijnlijk zal zijn. Ik vind het lastig om het uit te leggen, maar dat heeft te maken met dat ik nu nog niet weet waar het precies heen moet gaan en hoe het precies uit komt te zien. De visie is nog erg vaag. Daar wordt nog aan gewerkt Het punt is dat het alternatief veel erger is Als die persoon daadwerkelijk 10.000 kinderen gaat krijgen, dan kunnen er mogelijk fricties ontstaan tussen die persoon en zijn omgeving. Het is de bedoeling dat dat duidelijk gemaakt wordt aan die persoon | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 20:21 |
Daar heeft men toch geen applicatie voor nodig? Dat heet gewoon logisch nadenken en voorlichting. De mensen die dergelijke logica niet inzien die zullen nooit met zo'n app gaan werken / te maken krijgen. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:25 |
Het is maar een simpel voorbeeld Jij weet bijvoorbeeld misschien niet wat die grafieken precies inhouden en zelfs als je dat nu wel wist, dan wist je eerder misschien niet dat het mogelijk zo zou kunnen verlopen. Is dat zo? | |
Cue_ | maandag 19 augustus 2013 @ 20:28 |
Een grafiek is niet meer dan "zo zou het kunnen gaan lopen" Maar ook mbt dus tot bv het aantal kinderen dat 'slim' is om te hebben. Daar zitten zooooveel factoren in die meespelen. En daarbij komt nog eens het menselijke aspect. Een oorlog die je nu niet kan voorzien ergens in 2030 heeft al invloed erop, of 10 dagen stroomstoring heeft al invloed erop. Maargoed, ik ga een beetje offtopic. | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 20:29 |
We gaan allemaal een beetje offtopic Wat er nu is werkt al redelijk en je weet nu misschien wat nou eigenlijk de bedoeling is | |
ook_gek | maandag 19 augustus 2013 @ 22:10 |
Weet niet of dit het juiste topic is. Maar iemand in mijn omgeving is sociaal niet sterk. Zal nooit deel nemen aan een gesprek tenzij je echt gericht een vraag stelt. Na die vraag valt het weer dood stil.Gaat niet uit, drinkt niet, en nu het grote probleem. Geen vrienden, niet eens 1. Sociaal dus laten we het onhandig noemen. Nu heb ik ooit eens gehoord over "groepen" waar mensen met zelfde soort problemen bij elkaar komen en worden mee genomen naar bv een bios of iets anders zodat ze onder de mensen komen en leren sociaal te zijn naar anderen en hopelijk daar ook wat meer vriendschappen uit te halen. Maar ik kan daar niks over vinden op internet. Iemand een idee? Dacht aan angst topic wegens de angst om sociaal te zijn. Alvast bedankt voor mogelijke hulp | |
Comp_Lex | maandag 19 augustus 2013 @ 22:55 |
Er kan iets heel complex achter de sociale onhandigheid zitten. Het is beter om de persoon professionele hulp te laten zoeken. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 22:59 |
Ook ik schreef het met een reden tussen aanhalingstekens. Maar ik deed het omdat ik niet denk dat het de impact gaat hebben die jij ervan verwacht. Ik hóóp zeker van wel, want deze wereld is nog lang niet het paradijs dat we als soort ervan kunnen maken. En dat is heel positief. Er is niets mis met gevoelig en kwetsbaar zijn, integendeel. De mooiste bloemen zijn vaak het teerst. | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 23:02 |
Eerst de vraag: wil diegene wel 'geholpen' worden hiermee? | |
Gray | maandag 19 augustus 2013 @ 23:04 |
Booyah! |