Depressie & Angst #58

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:53 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Fladderen? Hoe moet ik dit zien?

Soort wapperen met je handen. Maar dat doe ik dus heel erg.. En dat heet ook wel "fladderen"

What the hell? Ik kom er net achter dat de cover van een tijdschrift dat ik laatst tegenkwam wel heel erg lijkt op eentje die ik een jaar eerder maakte voor een ander waar ik in de redactie zat. Blijkt de hoofdredacteur van de tweede ook in de eerste redactielid te zijn!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:46 schreef Catnip het volgende:

[..]

Soort wapperen met je handen. Maar dat doe ik dus heel erg.. En dat heet ook wel "fladderen"

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:12 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

Denk aan een vrouw die een opvlieger krijgt en met der handen begint te flapperen om verkoeling te krijgen.
Ik gok zoiets.. maar dan zonder de reden

Wat een ontzettende kut dag is dit zeg.

Mijn medicatie is pas bijgestelt.
Werkt nog steeds niet beter.

Glij van een manische bui naar een depri bui.
Mijn verloofde heeft een hoop aflevering van de biggest loser gekeken.
En na verloop van tijd werd ik daar heel kriebelig van.
Ik wil graag weer meer aan mijn gezondheid doen en afvallen.
Maar ik heb geen energie.

Onze zwangerschap gaat kut en elke keer is er weer wat anders.

Amper werk hier op het moment dus zit veel thuis.
Nu als spijker op de kop heeft ze in infectie dat een SOA kan zijn.
Nu zijn we eigenlijk nooit apart van elkaar dus het moet een oude zijn.

Alles is gewoon ruk op het moment.
En de caffeine is op. En ik ben aan het afkicken daarvan.
En ook dat gaat ruk.

Gewoon een kutdag.

Jij hebt wel extreme afkickverschijnselen van koffie, Insomnium! .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:19 schreef Detroit het volgende:
Jij hebt wel extreme afkickverschijnselen van koffie, Insomnium! .

Ben hyper sensitief voor caffeine.
En gebruik het al jaren in den extreme.

De reden daarvoor is zodat ik mij uberhaupt nog levend voel.
Maar ik weet ook dat het niet goed is en probeer dus te stoppen daarmee.
Maar dat gaat echt voor geen meter.

Ik ben weer terug van een afspraak. Ik heb een registratieformulier meegekregen.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:12 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

Haha.
Dat snap ik best, ik moet altijd denken aan een vogel, maar dan zegmaar zonder je armen helemaal te strekken..

Zow, dat was dat. Moet zeggen, deze vrouw sprak me meer aan. Ze stelde juiste vragen, bracht dingen goed in verband. Heb zelfs twee keer een traan moeten laten omdat ze de juiste knoppen raakte. De kern van het probleem is in ieder geval in beeld. (en ik had hem goed geraden dus ze was het met mee eens)

Om ook even met labeltjes te gaan gooien (woei ik heb/krijg ze misschien ook ) zou het een eetstoornis icm depressie kunnen zijn. Wantja, allemaal invloed op elkaar enzo.

Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Ik vind het gewoon klotewerk. Om echt een samenhangend verhaal op papier te krijgen.. maar daar zijn wel methodes voor te bedenken.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Is het niet een drempel die je over moet?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:05 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Is het niet een drempel die je over moet?

absoluut, kijk er gewoon tegenop omdat ik eigenlijk me van te voren al enorm druk maak "ben ik wel goed genoeg" "waarom zouden ze in godsnaam mij kiezen", etc. en ik weet gewoon van mezelf dat ik in het echt veel "beter" ben dan dat ik me op papier kan uiten. Zie iets kleins als een sollicitatiebrief al als een enorme berg die ik over moet terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Nu zit ik weer te fokken om het schrijven van die brief maar uit te stellen en die knoop in m'n buik niet te voelen

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:46 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ik denk niet dat in jouw geval stilstand, achteruitgang is. Ik vraag me ook af of jij wel daadwerkelijk stil staat. Voor je gevoel misschien wel, maar hoe je hier op mij overkomt niet. Je bent veel met jezelf bezig, je probeert je psychische problemen / trauma te overwinnen. Daarvoor heb je nu die emdr therapie. Daarna ga je toch ook nog gesprekstherapie volgen? Ik denk dat het voor jou belangrijk is dat je je realiseert dat je eerst je trauma moet zien te overwinnen en dan is er waarschijnlijk ook weer meer ruimte voor je verdere ontwikkeling en hoe je je leven verder wil voeren. Is dat iets wat je pas nu hebt, dat je niet weet wat je wil of had je dat vroeger ook al?

Bij mij heeft het niet weten wat ik wil in ieder geval te maken met vroeger weinig praktische en emotionele ondersteuning van mijn ouders gehad te hebben, alles alleen met mezelf uit te moeten maken en als kind waarschijnlijk ook al veel depressief en daardoor ook geblokkeerd was. Ik ken mezelf helemaal niet zo goed eigenlijk en ik merk dat dat nu aan het veranderen is sinds ik therapie volg.

Ik heb vroeger ook geen praktische of emotionele ondersteuning gekregen. Niet van ouders, niet van familie, niet van pleegouders. None. Ik kom overigens uit een zwaarmoedige familie van mijn vaders kant, (stille harde werkers, emoties opkroppen) en christen fundi's (familie van de moeder).

Wat een mix ook .

Ik heb alles ook zelf moeten uitvinden. Geen broertjes, geen zusjes. Tot mijn pubertijd was ik op sociaal niveau misschien nog wel meer verlegen ivg met comp_lex. Ik had geen sociaal voorbeeld. Geen enkele. Ik ben pas volwassen geworden toen ik na VWO naar Londen ben gegaan. Toen ging het balletje rollen, en toen merkte ik ook dat veel angst tussen de oren zit. 99 van de 100 keer. Toen moest ik mijn bek wel opentrekken, want anders werd je onder gesneeuwd en had je een vet probleem. Londen was immers duur. Ben daar nog president geweest van de studenten vereniging, bij meerdere studenten groepen in het bestuur gezeten, en werk en gewoon full time student ook.

Ik vraag me dan af, heb ik leiding nodig. Er is immers altijd iemand geweest die ook niet een idee had wat ie moest doen en heeft het ook in zijn eentje gedaan, en die kreeg toen een volger en toen ging dat balletje rollen. Maarja, ik heb vanavond ook weer zo'n bagger moment.

Stel er was zo'n suicide booth of oploskamer, was ik er nu linea recta in gelopen. Ik vind het leven (helaas) qua gevoel echt oprecht geen reet aan. Wat houdt je hier? Een handjevol mensen.

En je modschap op FOK!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:07 schreef Detroit het volgende:

[..]

Als ik dit lees dan doet me het zo denken aan de theorie in een mindfulness-boek wat ik gisteren nog aan het lezen was. Daarin wordt uit de doeken gedaan dat een "depressie" (geef het een naampje..) juist bestendigd wordt door continu afgeven op jezelf. Vaak dat gedachtes als "wat ben ik toch een sukkel", "waarom is mijn leven zo moeilijk terwijl het vroeger zoveel makkelijker was?" er juist voor zorgen dat je een innerlijk gevecht met jezelf aangaat om jezelf beter te voelen. Een gevecht dat niet gewonnen kan worden.

Eens Jouw posts hebben wel een hoog bazen gehalte btw! Stel dat wel op prijs!

quote:

En nou staat juist bovenstaande tekst van jou boordevol met zelfverwijten die precies die voorbeelden uit het boek waren. .

En ik voel ze nu ook weer. Ik heb een vriendin. Qua looks en alles is het echt boven mijn pet. En nu voel ik weer, wanneer zou ik er nog energie in steken? No way dat die dame mij zou blijven.

Weetje hoe ik me voelde bij die vorige ex? Dat ze juist onder mijn grens zat, en ik van anderen moest horen, dat ik een betere kon krijgen. En dat mijn ex ook continu te melden had dat ze bang was (extreem bang was) dat ik haar zou verlaten voor zo'n glamour popje.

quote:

Nou kamp ik wel met hetzelfde probleem, en weet ik dat het proces van deze gedachten laten gaan moeizaam verloopt en lang duurt, maar ik heb mijzelf in ieder geval tot doel gesteld die zelfverwijtende gedachtes en gevoelens te gaan nuanceren. Daar wordt het leven IMHO alleen maar beter op. .

Jij had toch pillen? Hoe lang al? Dosis? Nuanceer jij het, of heb je anderen die tegen je zeggen, hey maat, kap nou eens met dat gezeik op jezelf...?

quote:

En ergens begrijp ik ook wel dat jij, s_e, nu even door deze periode heen moet om op gegeven moment te besluiten dat het anders moet gaan worden...

Ik moet er door heen, maar nu, 22.07 8/16/2014, kan ik echt oprecht zeggen, ik ben het spuug zat. Ik vind het leven niet leuk Detroit. Echt niet. Ja, leuk, stappen, zuipen, dames, soms zelfs meerdere. Flirten, ouwe hoeren, echt leuk feestje bouwen. Of gewoon gek doen, die hotels in Oost Europa zijn echt stront goedkoop, en we hadden daar bijv. na een avond stappen gewoon een hotel geboekt. Jij voelt wel aan wat voor nacht dat werd . Als ik naga wat ik allemaal heb meegemaakt, lijkt het net wel alsof ik stomp ben geworden voor alles om me heen. Het interesseerd me geen fuck meer. Bijvoorbeeld, toen die krediet beoordelaar Amerika van triple A naar dubbel A bracht en dat overal in het nieuws was, was ik daar op dat moment aan het werk en werden we daar van te voren ingelicht. Wat we wel en niet mochten zeggen aan vrienden en familie en de media enzo . Dat was zo vet, ik stond toen echt te stuiteren. Nu? Nu merk ik eigenlijk pas hoe verrot sommige mensen zijn. Ik zit helaas in een hoek waar veel narcisten zitten, en ook veel psycho's.

En de professionals spelen echt blufpoker met me . Ze weten dat ik toch nooit wat gek's ga doen, maar ze schrijven me genoeg medicatie voor, en geven mij genoeg medicatie dat een OD of wat dan ook echt gemakkelijk is. Maar aan de andere kant, raak ik ook echt nergens verslaafd aan. Mja, vandaag is echt weer een poep dag.

Had laatst een flinke portie mirtazepine genomen met propranol, kreeg in de ochtend zo wat hallucinaties van die krengen. Maar verslaafd? Ho maar, ik ben daar voor helaas te stabiel in mijn hoofd.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:11 schreef motorbloempje het volgende:
En je modschap op FOK!

Uiteraard FOK liefde

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Sollicitatie brief? Hmm, niet echt. Ik ben echt een control C/V freak met die dingen en ook vaak genoeg fouten gemaakt. Ik weet hoe het gaat bij de bedrijven waar ik graag zou willen werken en weet gewoon dat je beetje geluk moet hebben. Ik heb zelfs genoeg interviews meegemaakt waar ik pas in de trein richting mijn interview me ging voorbereiden. . Maarja, ik zit dan ook in de financiele sector, pluk iemand van VW6 en die kan het werk ook doen mits ie beetje intelligent is.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 16:22 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik ben weer terug van een afspraak. Ik heb een registratieformulier meegekregen.

Hoe was het?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 14:31 schreef Gray het volgende:
What the hell? Ik kom er net achter dat de cover van een tijdschrift dat ik laatst tegenkwam wel heel erg lijkt op eentje die ik een jaar eerder maakte voor een ander waar ik in de redactie zat. Blijkt de hoofdredacteur van de tweede ook in de eerste redactielid te zijn!

Als er geen rechten aan zaten, heb je helaas geen sterke case, zo wel, go fuck him!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:14 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Eens Jouw posts hebben wel een hoog bazen gehalte btw! Stel dat wel op prijs!

Thank u! . Dat hoor ik niet zo vaak, dus leuk compliment. .
Maar ik vind het gewoon zo toevallig, dat ik zoveel raakvlakken zag met de illustraties in dat boek over mindfulness en depressie. Daar komen dan "real-life stories" naar voren die ik precies kon linken met jouw verhaal. Op dit moment ben ik zelf gigantisch bezig met al die negatieve stemmetjes in mijn leven aan te horen zonder mijzelf daarna dan compleet af te zeiken, en de combinatie met dat boek zorgt ervoor dat het nu even top of mind is bij mij.

Al denk ik dat die negatieve gedachtes dat het allemaal kut is nu ook even nodig bij je zijn, als je dat voldoende ervaren hebt dan komt op gegeven moment ook wel het besef dat dat even zinloos is als het leven zelf. Of even zinnig, als manier om te kunnen beseffen dat het onzinnig is. .

quote:

[..]

En ik voel ze nu ook weer. Ik heb een vriendin. Qua looks en alles is het echt boven mijn pet. En nu voel ik weer, wanneer zou ik er nog energie in steken? No way dat die dame mij zou blijven.

Weetje hoe ik me voelde bij die vorige ex? Dat ze juist onder mijn grens zat, en ik van anderen moest horen, dat ik een betere kon krijgen. En dat mijn ex ook continu te melden had dat ze bang was (extreem bang was) dat ik haar zou verlaten voor zo'n glamour popje.

Ik denk dat jouw persoonlijkheid genoeg interessante dimensies heeft om de desbetreffende dame blijvend te boeien hoor. . Maar jouw primaire insteek is dat ze toch wel bij je weg zal gaan, waardoor je meer verkrampt en zij daardoor die leuke dingen aan jou als persoon niet te zien krijgt.
Het doet me een beetje denken aan de lyrics van een track van de band Red House Painters, Medicine Bottle. De zanger (Mark Kozelek) verhaald daarin over zijn worsteling met het leven en het feit dat hij bang is dat zijn vriendin in die sombere tijden ook nog eens weggaat bij hem (mijn interpretatie van de tekst althans). In een dialoog zegt zijn vriendin dan het volgende:
"Show me a smile and I'll promise not to leave you".

Hierin zie ik wel een parallel soort van: jij kunt die glimlach niet geven omdat je het toch zinloos vind omdat ze boven jouw league is en stoot haar daardoor juist af. Terwijl ik denk dat zij niets anders wil dan plezier met jou hebben en jou uit je predicament trekken ("show me a smile").

But again, ook dit herken ik wel weer bij mijzelf, ik heb mezelf maar al te vaak afgevraagd of ik niet beter gelijk de handdoek in de ring kon gooien vanwege het league-verschil. .

Maar krijg je bij deze vrouw te horen dat ze boven jouw league is, of is dat jouw eigen interpretatie nu?

quote:

[..]

Jij had toch pillen? Hoe lang al? Dosis? Nuanceer jij het, of heb je anderen die tegen je zeggen, hey maat, kap nou eens met dat gezeik op jezelf...?

Ik denk al 10-15 jaar Seroxat te slikken. Flinke tijd in ieder geval. 20mg, 1 per dag, redelijk standaard dosis. Ik hoop dat ik nu eindelijk de goede kant op ga, en het steeds makkelijker ga krijgen om mijn leven stabieler te krijgen.

Hoe ik dingen nuanceer? Eigenlijk is dat IRL weinig gebeurd, daar waren niet echt mensen die zeiden dat het met mij echt wel meeviel. Maar dat snap ik wel, aangezien niemand van mij wist dat er wat aan de hand was, behalve mijn ouders dan. Plus dat ik best gereserveerd was, en überhaupt mensen niet in mijn inner circle toeliet om ze toe te staan nuances aan te brengen.
Ik moet je eerlijk toegeven dat ik geen idee heb wanneer het kwartje nou precies begon te vallen. Op gegeven moment was ik echt aan het janken omdat ik mij besefte hoe erg ik mij de laatste jaren negatief benaderd heb. Ik besefte dat ik mijzelf eigenlijk erger belasterde dan mijn ergste vijand zowat. Toen gebeurde het steeds vaker dat ik het doorhad als ik negatief over mijzelf was en mijzelf dan tot de orde riep. Tegenwoordig gebeurt het zelfs vaak dat ik gedachtes soms bijna direct kan bijsturen, dat terwijl ik jarenlang mijn gedachtengang als iets onbegrijpelijks en engs heb gezien.
Ik vind het wel gigantisch moeilijk hoor, soms voel ik ineens een lichamelijke somberheid en zwaarte die hoe dan ook veroorzaakt moet worden door een negatieve gedachte, maar dan is het onduidelijk wat die gedachte is. En dan raak ik gefrustreerd dat ik niet weet waarom ik die somberheid en zinloosheid voel. En dan besef ik me weer dat ik te hard voor mezelf ben. .
Het is een continu spelletje, en ik begin daarom steeds meer te begrijpen hoe Gray zich voelt en zich hééft gevoeld.

quote:

[..]

Ik moet er door heen, maar nu, 22.07 8/16/2014, kan ik echt oprecht zeggen, ik ben het spuug zat. Ik vind het leven niet leuk Detroit. Echt niet. Ja, leuk, stappen, zuipen, dames, soms zelfs meerdere. Flirten, ouwe hoeren, echt leuk feestje bouwen. Of gewoon gek doen, die hotels in Oost Europa zijn echt stront goedkoop, en we hadden daar bijv. na een avond stappen gewoon een hotel geboekt. Jij voelt wel aan wat voor nacht dat werd . Als ik naga wat ik allemaal heb meegemaakt, lijkt het net wel alsof ik stomp ben geworden voor alles om me heen. Het interesseerd me geen fuck meer. Bijvoorbeeld, toen die krediet beoordelaar Amerika van triple A naar dubbel A bracht en dat overal in het nieuws was, was ik daar op dat moment aan het werk en werden we daar van te voren ingelicht. Wat we wel en niet mochten zeggen aan vrienden en familie en de media enzo . Dat was zo vet, ik stond toen echt te stuiteren. Nu? Nu merk ik eigenlijk pas hoe verrot sommige mensen zijn. Ik zit helaas in een hoek waar veel narcisten zitten, en ook veel psycho's.

Ik vraag me serieus af waar het verschil hem in zit, s_e, dat jij zo genoeg hebt van het leven en ik niet, terwijl ik die gevoelens van zinloosheid ook heb. Bijvoorbeeld qua werk heb ik dezelfde instelling als jij, echt geen idee wat voor nut het heeft behalve het bieden van een dagstructuur, omgang met collega's (we zijn kuddedieren tenslotte) en loon waarmee je jezelf in leven kunt houden. In die zin heeft werken wel weer zin: er blijft minder tijd over om te beseffen dat het allemaal zo weinig zin heeft. Bij de meeste dingen hoor ik ook nog dat stemmetje in mijn achterhoofd "waarom doe je dit überhaupt?".

In die zin denk ik dat die situatie met jouw ex iets heeft losgemaakt in je wat al een tijdje aan het borrelen was maar wat jij weggestopt hebt door als een gek te werken in de City en in een paar jaar te doen wat sommige mensen in hun hele leven doen. En ineens *KAPOW* kwam het los. Door die acute situatie ben je ineens in een existentiële crisis die zijn weerga niet kent terechtgekomen. Een zo heftige crisis dat het leven voor jou op dit moment ook gewoon totaal niet leuk is.
Ik herken het wel als ik terugdenk aan het moment dat ik voor het eerst met depressie te kampen kreeg. Het enige waar ik mee bezig was, was de dood, de eindigheid van het leven, leed, vergankelijkheid, en dat 7*24, wekenlang. In zo'n gitzwarte vortex wordt een mens niet blij. Voor mijn gevoel heb ik echt een of twee jaar in zo'n gitzwarte tijd geleefd, zonder hoop op verbetering. Maar ik heb het uitgezeten.
Ik hoop dat jij het ook uitzit, ondanks dat het nu allemaal even geen zin heeft. Ik denk dat hoe groter de persoonlijke crisis is, hoe groter de kans is dat jij een gigantische menselijke revolutie in kunt zetten.

En wat er ook gebeurd: je hebt dalijk voldoende meegemaakt om een boek te kunnen schrijven of relevante maatschappijfilosofische kritiek te kunnen leveren. .

quote:

En de professionals spelen echt blufpoker met me . Ze weten dat ik toch nooit wat gek's ga doen, maar ze schrijven me genoeg medicatie voor, en geven mij genoeg medicatie dat een OD of wat dan ook echt gemakkelijk is. Maar aan de andere kant, raak ik ook echt nergens verslaafd aan. Mja, vandaag is echt weer een poep dag.

Had laatst een flinke portie mirtazepine genomen met propranol, kreeg in de ochtend zo wat hallucinaties van die krengen. Maar verslaafd? Ho maar, ik ben daar voor helaas te stabiel in mijn hoofd.

Bijna alsof jouw profs bedacht hebben dat ze toch wel weten dat jij het niet gaat doen en jou daardoor een te grote dosis geven. . Ik zou het niet durven in hun geval iig, gezien wat jij hier neerzet soms krijg ik het gevoel dat jij er af en toe echt genoeg van hebt haha.

Maar helemaal niet verslaafd? Er zullen daar in de City waar jij gewerkt heb toch vast wel wat grammetjes sos doorheen gegaan zijn? . You didn't join in?

wow. Lap tekst alert. .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:25 schreef Detroit het volgende:
wow. Lap tekst alert. .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:28 schreef minthy het volgende:

[..]

En hoe is het nu met tante Minthy? .

Minthy

Vandaag intake gehad bij GGZ.
Was wel fijn, september weer een afspraak om te bespreken wat ze willen gaan doen met me.

Ben nu ook wat aan het zoeken voor sociale contacten. Cursus of sporten oid. Jullie iedeeen?