Onder de naam "Belga sport" blikt men terug op 8 oude sportmomenten. "Uit de tijd dat de Belgen nog konden sporten"
De docu's zijn gemaakt door dezelfde makers als de héél sterke drie-deligedocu over "Mexico '86" die een tijdje geleden uitgezonden werd, dus ik kijk er wel eens naar uit.
quote:Belga Sport is een achtdelige documentaire reeks over memorabele momenten en verhalen uit de moderne sportgeschiedenis. Tegelijk gaat Belga Sport telkens ook op zoek naar het gen van kampioenen. Wat maakt 'een kampioen van bij ons' tot kampioen? Heroïsche overwinningen? Of zijn we toch veeleer een volk van manmoedig verweer, onnavolgbare improvisatie en onverdiende nederlagen?
Aan de hand van archiefbeelden en interviews met betrokkenen en kroongetuigen houdt Belga Sport historische sportgebeurtenissen tegen het licht, in de hoop ook een inkijk in de ziel van onze sportlui te verwerven en hen zo te geven waar ze, na alle geleverde inspanningen, recht op hebben: eeuwige roem en glorie. Op maandag om 20.50 u., vanaf 19 maart op Canvas.
Ooit waren we de dappersten van alle Galliërs. En in de sport waren we dat zelfs nog niet zo gek lang geleden. Wie in de Franse Alpen een col buiten categorie bedwong, kwam op zijn weg naar de top een flandrien tegen. Wie in de gietende regen op de Nürburgring trainingsritten reed, kreeg af te rekenen met een Brusselaar in een razende bolide, aangedreven door hartstocht en doodsverachting. En wie plooide in het Stadio Olimpico pas in de allerlaatste seconde voor de pletwals van de Mannschaft?
Belga Sport, met de stem van voormalig radioreporter Carlos De Veene, zal niet alleen alle Vlaamse tifosi recht in het sporthart raken, maar ook elke liefhebber van het goed doorwrochte 'document humain'."
quote:Ivo Van Damme, een groot hart
Maandag 19 maart 2007
Op 29 december 1976, omstreeks 14 uur, loopt op verschillende nieuwsredacties een dringend bericht binnen: Ivo Van Damme is in het Zuiden van Frankrijk verongelukt.
Niemand wil of kan het aanvankelijk geloven, maar de telex brengt de bevestiging: terugkerend van een stage in Marseille is de tweeëntwintigjarige hardloper omgekomen in een onbegrijpelijk auto-ongeluk in de buurt van Orange.
Ivo had op 22 jaar al naam en faam gemaakt in de internationale atletiekwereld. Hij had het 20 jaar oude record van Roger Moens op de 800m gebroken en in de zomer van 1976 op de Olympische Spelen in Montreal twee zilveren medailles behaald. ,,Wie mij klopt zal het wereldrecord moeten breken'', sprak Ivo Van Damme. Hij kreeg gelijk. De Cubaan Alberto Juantorena kreeg het olympische goud van de 800 meter in Montreal, in een wereldrecord. Van Damme klokte 1'43''86 af. Die tijd is 21 jaar later nog altijd het Belgische record en een internationale toptijd.
Hij was ook Europees recordhouder op de 1000 meter en Europees kampioen op de 800 meter indoor. Ivo Van Damme - 1m92 groot, ambitieus en toegewijd - moest de opvolger worden van Gaston Reiff, Etienne Gailly, Gaston Roelants, Miel Puttemans en Karel Lismont, Belgische atleten die in het verleden in grote internationale competities meermaals hadden uitgeblonken.
België was eind 1976 in shock. De omstandigheden van Ivo's ongeluk zijn nooit opgehelderd. Is hij in slaap gevallen achter het stuur? Heeft hij zelfmoord gepleegd? Begaf zijn hart het? Of werd hij midden op de Route du Soleil getroffen door een beroerte?
Samen met Ivo's moeder, zijn broer Dirk, zijn toenmalige verloofde Rita Thijs en oud-collega's onder wie Roelants, Puttemans, Brijdenbach, maar ook Alberto Juantorena en Sebastian Coe schetst Belga Sport de korte, maar uitzonderlijke carrière van de jonge, charismatische atleet.
Belga Sport kon als eerste het medische dossier van Ivo's overlijden inkijken en probeert samen met ooggetuigen van het ongeval, dertig jaar na dato, uit te zoeken waarom het noodlot toesloeg op die dag. Kortom, waarom verduisterde net die dag de zon in Orange?
[ Bericht 7% gewijzigd door Joost-mag-het-weten op 16-03-2007 18:10:40 ]
Wat een geluk heeft jacky Ickx niet gehad in zijn leven zeg, vooral die crash op Del Jarama met een gigantische vuurbal tot gevolg.
En dan die Parijs Dakar van 91(?) , waar die op kop lag maar doordat die een kop-munt spelletje verloor moest een andere teammaat winnen
quote:Inderdaad. Strakke actie van Ickx in de laatste etappe.Op dinsdag 27 maart 2007 16:37 schreef Postlezer het volgende:En dan die Parijs Dakar van 91(?) , waar die op kop lag maar doordat die een kop-munt spelletje verloor moest een andere teammaat winnen
Volgende week gaat het trouwens over het duel Lemond - Fignon in de Tour ...
quote:Ontluisterend inderdaad van Van der Elst...Op maandag 2 april 2007 21:46 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Vandaag was het een indrukwekkende reportage over de Francois "Swat" Van Der Elst. Het leven kan mooi zijn, maar ook verdomd hard.
quote:Ik citeer: "Uit de tijd dat de Belgen nog konden sporten"Volgende week gaat het trouwens over het duel Lemond - Fignon in de Tour ...
Niettemin interessant lijkt me.
quote:Lemond reed toen voor het Belgische ADR hé. Met oa José De Cauwer als ploegleider ...Op maandag 2 april 2007 22:55 schreef wimderon het volgende:
[..]
Ontluisterend inderdaad van Van der Elst...
[..]
Ik citeer: "Uit de tijd dat de Belgen nog konden sporten"
Niettemin interessant lijkt me.
Een ware Belgische sportlegende. Ons tragisch ontvallen.
quote:In de reportage werd nog eens de hypothese dat het om zelfmoord ging goed belicht. Het lijkt eigenlijk nog bijna de meest aannemelijke te zijn ook ...Op dinsdag 3 april 2007 07:38 schreef Leatherface het volgende:
Jammer dat ik die docu over Van Damme heb gemist.
Een ware Belgische sportlegende. Ons tragisch ontvallen.
Maandag 9 april 2007 20:50 - 22:15
Eind jaren tachtig verzamelde de schimmige Brugse 'zakenman' François Lambert een zootje ongeregeld om zich heen, een wielerploeg opgetrokken uit de klei van la Flandre profonde: ADR.
En toch stapelde ADR de grote overwinningen op: de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix én de Tour de France met Greg LeMond, voor de gelegenheid opgestaan uit de doden.
Een XXL-aflevering van tachtig minuten, mét getuigenissen van Greg LeMond en Laurent Fignon over hun strijd in Parijs en de allicht meest bizarre wielerploeg uit de moderne tijden.
quote:Het levensverhaal van die vent is trouwens bijzonder interessant. Jongste zoon in een gezin met 10 kinderen. En nadien in alles gesjoemeld. Op school betrapt op spieken, later bedroog hij als vertegenwoordiger van ondermeer meubelen en televisietoestellen en natuurlijk als klap op de vuurpijl dat ADR met de bijbehorende wielerploeg. En nadien ook nog het een en ander. Hij stierf trouwens nog vrij vroeg ook, op 66 jarige leeftijd. En zelfs dan deden de verhalen de ronde dat hij zijn dood geënsceneerde en nu ergens ver weg in het 'zonnige zuiden' zou leven ...
quote:Heeft de BRT dat echt live uitgezonden?Op maandag 9 april 2007 21:02 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Een ploegvoorstelling alsof het de Oscars waren die ze in Knokke hielden
quote:
quote:Ik kan het mij niet herinneren , maar het zou natuurlijk wel kunnenOp maandag 9 april 2007 21:06 schreef TargaFlorio het volgende:
[..]
Heeft de BRT dat echt live uitgezonden?
quote:Pot Belge van De Cauwer is al goed genoeg hoorOp maandag 9 april 2007 21:11 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Wat een coureur: "vitaminen nam hij nooit. Recuperatiemiddelen daar werd zelfs niet over gesproken" en dan moest dokter Van Mol zo'n kwast aan zijn doping helpen ...
quote:Toch geweldig : De Cauwer die naar dokter Van Mol gaat met de woorden : "We zitten met een probleem, het zal snel moeten veranderen om hem klaar aan de start van de Tour te krijgen" Of in het juiste Nederlands: "Jongen, wat heb je nog in de koelkast liggen voor noodgevallen"Op maandag 9 april 2007 21:11 schreef -skippybal- het volgende:
[..]
Pot Belge van De Cauwer is al goed genoeg hoor
En dan : "Ik heb nog meteen een bloedanalyse gedaan en ..."
En dan moest Lemond nog zelf een sponsor gaan zoeken om de startgelden te betalen
quote:Ik denk het niet.Op maandag 9 april 2007 21:20 schreef TargaFlorio het volgende:
Frank Hoste, familie van Leif?
Ik zag net Lemond en Fignon.
quote:[TV-tip]Belga Sport , elke maandag sportdocu op Canvas 20h45Op maandag 9 april 2007 21:35 schreef Leatherface het volgende:
Waar gaat deze docu vandaag over?
Ik zag net Lemond en Fignon.
Ik kan me voorstellen dat hij nu 18 jaar later nog enorm met de pest in zijn lijf rondloopt.
quote:Ja, wat een agressieve reactie.Op maandag 9 april 2007 21:42 schreef TargaFlorio het volgende:
Dat is de Fignon zoals hij altijd bekend stond.
Hij liet zich wel enorm in de kaart kijken, achteraf gezien.
quote:In mijn herrinnering stond hij als arrogant en slecht in de omgang met journalisten bekend. De huidige Fignon (althans in de documentaire) komt redelijk sympatiek over.Op maandag 9 april 2007 21:45 schreef Leatherface het volgende:
[..]
Ja, wat een agressieve reactie.
Hij liet zich wel enorm in de kaart kijken, achteraf gezien.
De Godfather 4: ADR Cycling Team ...
quote:Je ziet ze wel, alleen bijna nooit op de tv. Winnaars lijden niet enzoOp maandag 9 april 2007 21:53 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Je moet wel zeggen, je ziet tegenwoordig toch nooit meer iemand zo kapot over de finish van een tijdrit komen als Fignon toen. Die had werkelijk nog alles wat hij had gegeven
Maar als je ooit nog eens de kans hebt om aan de finish van een grote tijdrit tijdrit te staan, dan kan je mooie foto's maken van kotsende en wankele renners.
quote:Dat weet ik, maar ik bedoel bij de "grote renners" natuurlijk. Dit gaat hier om de bijna-tourwinnaar toen héOp maandag 9 april 2007 22:03 schreef -skippybal- het volgende:
[..]
Je ziet ze wel, alleen bijna nooit op de tv. Winnaars lijden niet enzo
Maar als je ooit nog eens de kans hebt om aan de finish van een grote tijdrit tijdrit te staan, dan kan je mooie foto's maken van kotsende en wankele renners.
quote:
Alleen mochten ze ook wel wat laten zien van De Ronde en P-R.
quote:Zou mij niks verbazen dat ze dat wat inperkten omdat ze ongetwijfeld deze docu ook nog gaan kunnen verkopen aan ESPN of een ander Amerikaans sportkanaal ofzo ...Op maandag 9 april 2007 22:14 schreef -skippybal- het volgende:
[..]
Alleen mochten ze ook wel wat laten zien van De Ronde en P-R.
quote:Mja, zou best kunnen. Maar P-R is voor de rest de enige koers (naast de Tour uiteraard) die de Amerikanen boeit.Op maandag 9 april 2007 22:15 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
Zou mij niks verbazen dat ze dat wat inperkten omdat ze ongetwijfeld deze docu ook nog gaan kunnen verkopen aan ESPN of een ander Amerikaans sportkanaal ofzo ...
Ze moesten eens weten....
Maandag 7 mei 2007 20h50
Woensdagochtend 20 juli 1977, de zeventiende etappe van de Tour. Lucien Van Impe maakt zich in zijn hotelkamer klaar voor de start van de koninginnerit. Het peloton vertrekt die dag in Chamonix voor een rit van 184 km en krijgt onderweg de col de la Madeleine, de col du Glandon en de slotklim naar Alpe d'Huez voor de wielen geschoven. In het algemene klassement staat Van Impe op een derde plaats. Met 33 seconden achterstand op gele trui Bernard Thévenet en nog twee tijdritten voor de boeg, beseft Lucien dat hij vandaag moet toeslaan als hij, voor een tweede maal, de Tour wou winnen.
Een jaar eerder, in 1976, had Van Impe met een lange vlucht tijdens de Pyreneeënrit naar Saint-Larry-Soulan en de slotklim van Pla d'Adet de basis gelegd voor zijn touroverwinning. Hij reed er toen Raymond Delisle uit het geel en sloeg zijn dichtste belager Joop Zoetemelk verder weg in het eindklassement.
Tijdens de eerste weken van de Tour had Lucien in de pers steeds verkondigd dat hij in de rit naar Aldpe d'Huez zou aanvallen en een gooi zou doen naar de eindoverwinning van de Tour.
Van Impe zou zijn belofte nakomen, maar het zou anders uitdraaien dan het jaar voordien.
Op de Madeleine rijden Zoetemelk, Van Impe, Kuiper en Thévenet weg van de rest van de favorieten. Delisle, Thurau, Galdos, Ocana, Agostinho en een zieke Merckx zullen niet meer meespelen voor het podium in Parijs.
Tijdens de beklimming van de Glandon probeert Van Impe verschillende keren weg te rijden, maar zijn medevluchters reageren op elke uitval van de kleine Belg. Maar dan, op drie kilometer van de top van de Glandon, lukt het dan toch. Met een splijtende demarrage laat Lucien zijn drie gezellen achter en gaat alleen op zoek naar de eindoverwinning.
Op de top van de Glandon heeft Van Impe een voorsprong van bijna anderhalve minuut op het drietal Théventet, Kuiper en Zoetemelk. Nu wachte een helse afdaling en daarna 10 biljartvlakke kilometers van Bourg d'Oisans naar de voet van Alpe d'Huez. Hier moet Lucien standhouden...
Van Impe begint als virtuele gele truidrager aan de slotklim naar Alpe d'Huez, maar hij krijgt het moeilijk. Ook de drie achtervolgers zijn ondertussen aan de slotklim begonnen. In de eerste kilometers van de beklimming plaats Hennie Kuiper een splijtende demarrage en gaat op zoek naar de kleine Belg die voor hem uitrijdt. De camera verlaat Kuiper en schakelt over naar de koploper: maar het volgende beeld van Lucien Van Impe slaat iedereen met verstomming. Hij ligt in een gracht langs de kant van de weg en ziet zijn droom van een 2e Tourzege in rook opgaan... Na de aankomst van de rit verklaart een verweesde Van Impe dat hij werd aangereden door een volgwagen.
Van Impe eindigt uiteindelijk op een derde plaats in het eindklassement van een Tour die tijdens de laatste dagen nog ontsierd werd door hardnekkige dopinggeruchten over enkele toprenners.
30 jaar na dato keert Lucien Van Impe terug naar de flanken van de legendarische Alpencol en praat voor het eerst openlijk over wat men hem die dag heeft aangedaan. Hij is er nog steeds van overtuigd dat hij die bewuste Tour niet mocht winnen. En dat men er voor gezorgd heeft dat hij hem niet heeft gewonnen.
Belga Sport gaat samen met Lucien en zijn vrouw Rita op zoek naar wat er zich exact heeft afgespeeld tijdens die bewuste touretappe. Belga Sport bezocht ook ooggetuigen zoals Daniel Pautrat - reporter TF1, Patrick de Falvard - passagier van de bewuste wagen die Van Impe aanreed en Aldo Tonoir - wielerfotograaf. En gaf Bernard Thévenet en Hennie Kuiper en Lucien's sportdirecteur Henri Anglade een kans om hun versie van de Tour van 1977 te vertellen.
Mja, Tegenlicht gaat voor vanavond met pijn in het hart...
In de eerste aflevering gaat men met de hoofdrolspelers (inclusief Platt) terugkijken op en terug naar de plaats van de meest dramatische ontknoping van een match van de Rode Duivels. België speelde op het WK 1990 nog beter dan vier jaar eerder in Mexico. En speelde in de kwartfinales Engeland compleet zoek. Nog altijd weet geen Belg waarom we dan uitgeschakeld waren. Belga Sport kijkt nog eens terug op die ene bal van David Platt die alle Belgische dromen aan duigen schopte ...
quote:
David Platt, de trap uit het niets
Info : Documentairereeks (2007) over de geschiedenis van de sport. Elke aflevering werpt een nieuw licht op een historische sportgebeurtenis of diept (bijna) vergeten feiten weer op.
Inhoud : Documentaire van Luc Kempen en Christophe Dewulf over het voor de Rode Duivels dramatische doelpunt in de achtste finale van het WK in Italië, op 26 juni 1990. Zij hadden Engeland zoek gespeeld, maar een doelpunt was uitgebleven. Voor de penalty’s een beslissing zouden brengen kregen de Engelsen nog een vrije trap. De boogbal van Paul Gascoigne plofte achter de rug van Franky Van der Elst neer, pal op de rechtervoet van David Platt. Nooit heeft een doelpunt bij de Belgische voetballiefhebber een grotere dreun veroorzaakt dan de omhaal van Platt.
Maar eens kijken. 2 leuke sportprogramma's op 1 avond kan nooit verkeerd zijn
Vnvd een pijnlijk moment uit de Belgische voetbalgeschiedenis. We speelden in Italie samen met de Brazilianen het beste voetbal vh tornooi ... Het mocht andermaal niet zijn.
quote:Zo is het ook gewoon eigenlijk. Een klein beetje meer geluk voor de Belgen op dat toernooi (of doodgewoon in die ene match) en Scifo werd nu tussen de Platini's, Romario's en Zidane's gezien ...Op maandag 7 januari 2008 07:19 schreef tong80 het volgende:
Scifo had op dat toernooi een wereldster kunnen worden. Helaas verloren jullie onterecht.
Je moet je je dat nu met het Belgische voetbal van dit moment eens voorstellen 
quote:"Frank Vandenbroucke, Gevallen voor Sarah" , leuke dubbelzinnige titel
)quote:Op maandag 7 januari 2008 23:02 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
"Frank Vandenbroucke, Gevallen voor Sarah" , leuke dubbelzinnige titel
Dat we zo'n demarrage zoals in Avila maar nooit meer te zien mogen krijgen in het wielrennen. Dat was gewoon beangstigend.
quote:Op maandag 7 januari 2008 23:09 schreef TheArt het volgende:
[..]
Dat we zo'n demarrage zoals in Avila maar nooit meer te zien mogen krijgen in het wielrennen. Dat was gewoon beangstigend.
En dan die doping insinuaties rond VDB die men weer zal geven. Kijk gewoon eens waar hij toen van wegknalde , Ullrich, Jiminez, Heras, De Galdeano en weet ik wie nog allemaal. Die zaten gewoon ook allemaal tsjokvol dope ...quote:Nee, bij ons is dat "ooit gemist" en dat zit alleen op de digitale tv ...Op dinsdag 8 januari 2008 05:21 schreef tong80 het volgende:
Joost hebben jullie een uitzendingengemist site ? Zo ja heb je er een linkje van ?
quote:Aflevering 2: Frank Vandenbroucke, gevallen voor Sarah
In 1999 overblufte Frank Vandenbroucke zijn tegenstanders in quasi elke wedstrijd. Zo ook in de Ronde van Spanje. En de prins van het peloton koos zijn afspraken met de geschiedenis met zorg uit. De wereldberoemde stadsmuren van Avila inspireerden Vandenbroucke tot een aanval zonder weerga, Roberto Heras en Jan Ullrich in vertwijfeling achterlatend. Weinigen wisten toen wat zijn ware drijfveer was: het hart van Sarah Pinacci stormenderhand veroveren.
quote:Avila
In Verona was het WK toen, die VDB niet kon verliezen. Maar hij viel en brak beide polsen...Hoe ze Sainz trouwens in beeld brachte
Alsof ze een Mafiabaas aan het filmen waren.Door VDB ben ik eigenlijk begonnen met koersen.. blijft een apart verhaal
quote:O wat suf.
Maar je hebt natuurlijk gelijk.
Wat een mannetje toch, die VBD. Vermakelijke docu.
quote:Hehe, ik heb op m'n veertiende ook nog VDB na gedaan op de Redoute. Inclusief het kijken naar een verzonnen Bartoli naast meOp maandag 21 januari 2008 23:12 schreef TimoBasso het volgende:
Door VDB ben ik eigenlijk begonnen met koersen.. blijft een apart verhaal
Mattan zag er trouwens erg gay uit
Ik hoop dat VDB nog eenmaal gaat vlammen in een Belgische koers dit seizoen.
Buiten dat is Sarah natuurlijk gewoon lekker, maar dat is een tweede
"Jean-Pierre Coopman, geen dag zonder Ali".
quote:Mijn ex-buurman. Bijzondere man. Hield destijds een tijger in zijn tuin ...Op maandag 28 januari 2008 22:16 schreef Bruce117 het volgende:
Nu bezig.
"Jean-Pierre Coopman, geen dag zonder Ali".
'Jean pierre weette tegen wie ge kunt gaan boksen gaan ?'
'Eindelijk tegen Bugner Sjef ?'
'
Geweldig
Maar dat wisten de insiders al
Misschien wel de bekendste man op aarde
quote:Hier valt ook weinig slechts van te makenOp maandag 28 januari 2008 22:40 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Toch andermaal weer een geweldige docu van Belga Sport dit ..
quote:Dat is een feit. Tot zelfs in Afrika toe kende iedereen Ali ...Op maandag 28 januari 2008 22:42 schreef tong80 het volgende:
Ali was bekender dan Michael Jordan nu is
Misschien wel de bekendste man op aarde
In die tijd wist je ook gewoon nog wél wie de echte wereldkampioen boksen was ...
quote:Maar dat pleit ook voor hen , ze kiezen telkens geweldige onderwerpen & personen uit om hun docureeksen rond te maken ...Op maandag 28 januari 2008 22:43 schreef tong80 het volgende:
[..]
Hier valt ook weinig slechts van te maken
quote:Zeker gewoon goed gemaaktOp maandag 28 januari 2008 22:45 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
Maar dat pleit ook voor hen , ze kiezen telkens geweldige onderwerpen & personen uit om hun docureeksen rond te maken ...
quote:Coopman z'n eigen moeder dacht dat Ali hem zou doodslaan ...Op maandag 28 januari 2008 22:48 schreef tong80 het volgende:
In de 5de ronde Joost. Ali had dat voorspelt
Maar eigenlijk was dit geen boksmatch maar een toneelvoorstelling natuurlijk. Maar het blijft wel bijzonder dat een alcoholieke steenhouwer op zo'n manier de sportgeschiedenis is in kunnen gaan ...
quote:Hij woonde toen trouwens niet in dat café , maar in een ruime villa in Ardooie, net naast mijn deur. Wat een drama was dat trouwens toen ze hem daar met de deurwaarder kwamen uitzetten destijds. Hij dreigde zelfs z'n tijger (ja een echte) , die hij in een kooi in de tuin had , los te laten op die ventOp maandag 28 januari 2008 22:59 schreef tong80 het volgende:
Ook mooi zo'n tragische bokser wiens verdere carriere mislukt
Joost Willy Steveniers zou ook aan de beurt moeten komen
quote:Vind ik ook. Misschien komt die ook nog wel.Op maandag 28 januari 2008 23:08 schreef tong80 het volgende:
Volgende week Moens.
Joost Willy Steveniers zou ook aan de beurt moeten komen
Rik Coppens die terwijl ie nog leeft nog eens naverteld hoe hij vanop elke cm² gras vanop een voetbalveld ooit wel eens een bal in de winkelhaak jaagde zou ook wel leuk zijn ...
quote:Uiteraard. Maar goed, het levensverhaal van Coopmans was eigenlijk gewoon de film Rocky I een tijdje voor die uitkwam ...
quote:Ken je klassiekers Tong ! In de eerste film verloor hij
Sorry quote:Ja, in de eerste werd hij in de titelkamp op het einde van de film gewoon KO geslagen door Apollo Creed ...
Eigenlijk is de gelijkenis tussen Rocky I en Coopman (vs Ali) er echt wel opvallend hoor ... (en die kamp was er net een jaar voor die film uitkwam ofzo)
Aflevering 5: Jan Mulder, de Brusselse jaren
In zijn drang om Europa te veroveren wendt Anderlecht midden jaren zestig de blik richting het Noorden van Nederland. Jan Mulder, de midvoor van de Winschoter Voetbal Vereniging, wordt in geen tijd de favoriete voetballer van de Brusselse elite. Mulder paart kracht aan efficiëntie, maar maakt ook naam buiten de muren van het Astridpark. Hij is de favoriete voetballer van Jacky Dupont, de koning van de Brusselse nacht.
Aan de hand van Dupont ontdekt hij de pleisterplekken van de decadente beau monde. Mulder vergaapt zich aan de nieuwe heerlijke wereld die voor hem opengaat - die van Ilie Nastase, Claude François, Rudolf Nurejev en Jacky Ickx. Mulder, een levenslange voetballer, wordt er schrijver. Veertig jaar na zijn grote avontuur is duidelijk dat je Mulder wel uit Brussel kunt halen, maar Brussel niet uit Mulder.
quote:Tot eind jaren 70 zelfs. Met Rensenbrink wonnen ze nog een paar cupsOp maandag 11 februari 2008 23:13 schreef BramKVO het volgende:
Schitterend toch hoe Mulder altijd vertelt. En Anderlecht Europese top, kan je nu niet meer bedenken.
Nog net op tijd..
quote:Waarvoor dank.Op maandag 18 februari 2008 22:25 schreef Bruce117 het volgende:
De kick van het topic was niet voor niets
Blijft één van de mooiste programma's van het moment.quote:AbsoluutOp maandag 18 februari 2008 23:15 schreef SteveBallmer het volgende:
Deze serie is echt fantastisch!. Hulde!
Wat een schitterende sportman was het ook, die Hinault.
Londen 1948, Oorlog En Spelen
Maandag 25 februari 2008.
Geen enkele Belgische Olympische ploeg heeft ooit zo sterk gepresteerd als de equipe die drie jaar na de Tweede Wereldoorlog naar Londen afreisde voor de veertiende Olympische Zomerspelen. De Britse hoofdstad organiseerde de Spelen in nauwelijks vier weken. Op de atletiekpiste in het Wembley Stadion werden veertien dagen voor de openingsceremonie zelfs nog windhondenraces georganiseerd. Het belette Gaston Reiff niet, na een weergaloze race op de 5.000 meter, de onoverwinnelijke Emil Zatopek te verslaan.
Londen lag anno 1948 nog half in puin, maar de meeste Belgische deelnemers, ondergebracht in legerkazernes en scholen, werden daar niet of nauwelijks mee geconfronteerd. Hoewel ze zich in hun wollen trainingspak vaak arme dutsen voelden, bleven prestaties niet uit. De uitgemergelde Etienne Gailly won brons op de marathon nadat hij in de laatste honderden meters de dood voor ogen had gezien. En het Belgische wielerteam, dat toen ook al te veel favorieten telde, won goud per ploeg.
De rantsoenering was in 1948 nog strenger dan tijdens de oorlog zelf, een maatregel die bij iedere Belgische deelnemer van toen nog steeds op verbijstering stuit. Compote, halfbevroren kip en erwtjes, veel anders kwam er niet op tafel. Waar precies onderweg de door het Belgisch Olympisch Comité ingevoerde etenswaren zijn blijven steken, is tot vandaag een mysterie.
'Belga Sport' bracht tientallen atleten van toen samen in een Brusselse bioscoopzaal om er zestig jaar na dato naar uniek beeldmateriaal over hun Spelen te kijken. Terwijl buiten de stenen uit de grond vriezen, warmen zij zich aan hun gloeiende herinneringen.
Die bewuste middag zat ook Henri Paternoster in de zaal. De 99-jarige schermer won in Londen samen met zijn vijf ploegmaats brons op het onderdeel floret per ploeg. In volle montageproces bereikte de makers het bericht dat de oudste nog levende Belgische Olympiër in zijn slaap was overleden. 9 januari 2008, de dag waarop Paternoster zijn honderdste verjaardag zou vieren, kwam een fractie te laat.
Dat wordt weer leuk
Aflevering 10: Josip 'Joske' Weber, Belg in buitenspel
Maandag 17 maart 2008. 22h10
4 Juni 1994, het Heizelstadion in Brussel. Twee weken voor de Rode Duivels afreizen naar de Wereldbeker is Josip Weber de held van de natie. De Belgen hebben net Zambia verslagen met 9-0 en Weber, die pas 2 maanden Belg is, scoort 5 keer in zijn eerste officiële interland. Iedereen is ervan overtuigd: met deze Kroatische doelpuntenmachine kan België het ver schoppen op de World Cup in de Verenigde Staten.
Maar wat als een sprookje begint, eindigt in een nachtmerrie. Josip's naturalisatie en de aandacht die hij in de pers krijgt als de redder des vaderlands, valt niet bij iedereen in goede aarde. Enkele collega Rode Duivels, met Marc Wilmots op kop, vragen zich openlijk af waar al die naturalisaties voor nodig zijn.
Op het WK ligt Josip, ondanks de overwinningen tegen Marokko en aartsrivaal Nederland, niet goed in de groep. En: Weber scoort niet. "En als Josip niet scoorde, maakte hem dat prikkelbaar en was hij minder gezellig in de omgang," herinnert Marc Degryse zich.
Na de ontgoochelende prestatie tegen Saoedi-Arabië (0-1, doelpunt Owairan) barst in het Belgische kamp de bom. Er duiken verhalen op over sabotage, spelers die niet meer met Weber willen samenspelen en ruzies vanwege gokschulden aan de kaarttafel.
Bondscoach Van Himst breekt zich het hoofd hoe hij zijn ploeg opnieuw op de rails krijgt, want over drie dagen moet België in Chicago aantreden tegen topfavoriet Duitsland.
Belga Sport bezocht Josip en zijn vrouw Irena bij hen thuis in Kroatië. Voor het eerst vertellen zij hun verhaal. Waarom ze ervoor kozen om de Belgische nationaliteit aan te vragen. Hoe de druk werd opgevoerd om Rode Duivel te worden en waarom de Wereldbeker zijn carrière bij Anderlecht beïnvloedde.
Weber werd drie keer een doelpunt ontnomen (Marokko, De Goeij van Nederland, Helmer bij Duitsland): ipv drie keer rood (en penalty), drie keer géén fout ...
quote:En niet alleen Wilmots ook Degryse , wat droop de arrogantie er vanaf zeg ...Op maandag 17 maart 2008 22:43 schreef Bruce117 het volgende:
Wat is Wilmots zelfs nu nog erg verzuurd zeg.
quote:En de Belgische pers maar inhakken op Weber toen ...Op maandag 17 maart 2008 23:29 schreef BramKVO het volgende:
wat werd Belgie weer geflikt zeg op dat tornooi ...
Weber werd drie keer een doelpunt ontnomen (Marokko, De Goeij van Nederland, Helmer bij Duitsland): ipv drie keer rood (en penalty), drie keer géén fout ...
quote:Wat een kut-elftal had België toen. Blij met de overwinning tegen Oranje. Maar verder geen zak presteren.Op dinsdag 18 maart 2008 00:30 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
En de Belgische pers maar inhakken op Weber toen ...
quote:Ik vond ons eigenlijk helemaal geen kut-elftal hebben. We hadden gewoon moeten counter-voetbal spelen zoals we altijd deden. Zoals in '86. We hadden met Preud'Homme de beste keeper, en meer dan degelijke defensie met Albert achterin , op het middenveld nog Scifo en voorin had je met Weber misschien wel de beste counterspits van Europa lopen ...Op dinsdag 18 maart 2008 02:26 schreef tong80 het volgende:
[..]
Wat een kut-elftal had België toen. Blij met de overwinning tegen Oranje. Maar verder geen zak presteren.
Maar als je dan zag op die beelden nog eens hoeveel keer hij perfect de diepte indook maar de bal niet kreeg omdat Degryse en co nog eens een nummertje wilden proberen. Of waarom Van Himst nog eens blunderde bij zijn opstelling ...
quote:zit jij aan de pillen ofzo ?Op dinsdag 18 maart 2008 02:26 schreef tong80 het volgende:
[..]
Wat een kut-elftal had België toen. Blij met de overwinning tegen Oranje. Maar verder geen zak presteren.
Nilis, Degryse, Weber, Preud'Homme, Albert, Grun, Staelens, VD Elst, Scifo, Wilmots, .... als jij dat een slechte kern vindt ...
Had Belgie niet zo dom gedaan tegen die Arabieren, was Ierland de tegenstrever geweest id 1/8ste finales. Ver raken zat er toen zeker in.
En tegen Duitsland werd Belgie gewoon geflikt. Ipv penalty én rood voor Helmer gewoon verder spelen ... Ik had het wel nog es willen zien bij een 3-2 stand en Duitsland met 10 man en nog een halfuur te spelen.
Belgie had gewoon een héél degelijk elftal toen.
Nederland had ook een schitterend elftal maar presenjteerde in 1990 ook ondermaats.
Aflevering 12: Eddy Merckx, de zesde Tour
Maandag 31 maart 2008.
13 juli 1975. De koninginnerit van de 62e Ronde van Frankrijk brengt de renners over niet minder dan vijf cols van Nice naar Pra Loup: van het strand van de Côte d'Azur naar een mondain skioord in de Alpen, meer dan 200 kilometer landinwaarts.
Als Eddy Merckx op de voorlaatste beklimming van de dag, de Col d'Allos, ten aanval trekt, is iedereen ervan overtuigd: Merckx is op weg naar een zesde Touroverwinning. Het record van de Fransman Jacques Anquetil - vijf overwinningen - komt dit jaar in Belgische handen. Met ware doodsverachting stort Merckx zich in de gevaarlijke afdaling naar beneden en begint met meer dan anderhalve minuut voorsprong aan de slotklim naar Pra Loup.
Maar dan gebeurt iets dat niémand voor mogelijk heeft gehouden: plots stokt het ritme van de Kannibaal, hij komt nog amper vooruit. Tot hun verbijstering zien de achtervolgers Merckx weer voor zich uitrijden, één voor één halen ze hem in, en laten hem achter. De inzinking is ook van een Merckxiaanse allure: op de klim naar Pra Loup verliest hij meteen zijn zesde Tour. Het gevolg van de slag in de lever die hij twee dagen daarvoor van een oververhitte Franse supporter heeft gekregen?
In de late middag van 13 juli 1975 gaat de gele trui van Eddy Merckx naar Bernard Thevenet. Het zal ook de laatste keer zijn dat Merckx de trui heeft gedragen.
Belga Sport vertelt het dramatische verloop van de Ronde van Frankrijk van 1975: hoe Eddy Merckx, ondanks tegenslag en agressie, weigert zich neer te leggen bij een onvermijdelijke nederlaag. En hoe hij, kampioen der kampioenen, in het verlies ook weer 'mens' wordt in de ogen van zijn tegenstanders.
Behalve Eddy Merckx en zijn vrouw Claudine komen ook Bernard Thevenet, Felice Gimondi, Francesco Moser, Lucien Van Impe, Roger De Vlaeminck, Maurice Demuer (ploegleider Thevenet), Ward Janssens (ploegmaat Merckx), Philippe Miserez (Tourarts) en Marc Jeuniau (toenmalig RTBF-verslaggever) aan het woord.
quote:EenschOp dinsdag 18 maart 2008 23:26 schreef BramKVO het volgende:
[..]
zit jij aan de pillen ofzo ?
Nilis, Degryse, Weber, Preud'Homme, Albert, Grun, Staelens, VD Elst, Scifo, Wilmots, .... als jij dat een slechte kern vindt ...
Had Belgie niet zo dom gedaan tegen die Arabieren, was Ierland de tegenstrever geweest id 1/8ste finales. Ver raken zat er toen zeker in.
En tegen Duitsland werd Belgie gewoon geflikt. Ipv penalty én rood voorHelmerBrehme gewoon verder spelen ... Ik had het wel nog es willen zien bij een 3-2 stand en Duitsland met 10 man en nog een halfuur te spelen.
Belgie had gewoon een héél degelijk elftal toen.
Prachtige docu vanavond. Wat een sportman, de grootste ooit.
[TV]Belga Sport [Ma 21h10 Canvas] Nieuw seizoen sportdocu's
Ik kopieer wel effe je OP hierheen.
Vanavond steken ze van wal met "El Sympatico" hemzelve ...
quote:Afl. 1: Jean-Marie Pfaff
Maandag 2 maart 2009: Jean-Marie Pfaff, De Bevrijding Van München
De zon heeft vaak geschenen in het leven van Jean-Marie Pfaff, maar zelden zo uitbundig als in mei 1982. Het is de maand dat Bayern München zich in Beveren meldt voor de keeper van de Rode Duivels. SK Beveren is de in opspraak geraakte Pfaff namelijk hartgrondig beu. De getormenteerde doelman ruikt een unieke kans.
Reinhard Saftig, hulptrainer en scout van Bayern München: ‘Al bij onze eerste ontmoeting wekte Jean-Marie de indruk de beste doelman ter wereld te zijn.’ Maar, als enkel nog de handtekening onder het contract ontbreekt, slaat de twijfel toe. Pfaff, telg uit een gezin van twaalf, is plots bang voor het onbekende. Onder druk van Carmen zet hij toch de stap.
Zijn eerste wedstrijd in de Bundesliga is een ramp, maar als geen ander weet Pfaff zich op te werken. In geen tijd zullen ook in München de spots zijn richting uitdraaien. Sören Lerby, drie jaar lang de ploegmaat van Pfaff bij Bayern: Toen ik Jean-Marie ooit vroeg naar de definitie van een goede keeper, antwoordde hij: ‘Als op het moment dat de twee ploegen het veld oplopen, iedereen in het stadion naar de doelman kijkt.’ Al na twee maanden helpt Pfaff, uitgerekend in de topper tegen Hamburg, de dwalende grootheid uit München voor de eerste keer uit de nood en nestelt hij zich voorgoed in het collectieve geheugen van de Bayernfan.
‘Belga Sport’ begint zijn derde seizoen met de verbluffende zegetocht van een ongrijpbare solist.
quote:Belga Sport-docu's zijn altijd heel goed. Zo ook deze.Op maandag 2 maart 2009 21:17 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Ik heb het niet voor de mens Pfaff, maar het begin van de docu is veelbelovend ... het gaat over de voetballer ...
Johan Museeuw – “Mijn laatste wedstrijd” – 9.3
Gilles Villeneuve – “Zolder. Eén ronde te ver” – 16.3
Ik zou graag nog een docu zien over Rudy Dhaenens. Niet dat die er nog niet is geweest (vast wel), maar een Belga Sport-docu over hem lijkt me toch ook mooi en ontroerend tegelijk om te zien.
geniaal commentaar
quote:Dat was de Mapei-dominatie in de Vlaamse klassiekers ja. Die kwam na de Gewiss-dominatie van de Ardense klassiekers. Blijft grappig om te zien idd
quote:Inderdaad
Wel jammer van die teamorders
Trouwens: Museuw
Wou met z'n auto de piste oprijden
Die vent heb ik nooit vertrouwd. Nog zo'n knaap die toen idd uit het niets opeens een jaartje opdook ...quote:InderdaadOp maandag 9 maart 2009 21:30 schreef wimderon het volgende:
Gaat hier ook een beetje anderen van dope beschuldigen ten faveure van Museeuw
Museuw heeft natuurlijk alleen op het einde van z'n carriere dope gebruikt
quote:Het moet inderdaad niet gekker wordenOp maandag 9 maart 2009 21:30 schreef wimderon het volgende:
Gaat hier ook een beetje anderen van dope beschuldigen ten faveure van Museeuw
Trouwens te zot voor woorden als je zien wat voor programma Museeuw toen reed. Dat kan niemand tegenwoordig aan.
quote:http://en.wikipedia.org/wiki/Andrea_FerrigatoOp maandag 9 maart 2009 21:31 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Ferrigato
Check die erelijst en dan opeens het jaar 1996
quote:Zat trouwens bij die ploeg van Ugrumov , volgens de insiders de enige die nog dikker rondreed dan Riis ...Op maandag 9 maart 2009 21:34 schreef TheArt het volgende:
[..]
http://en.wikipedia.org/wiki/Andrea_Ferrigato
Check die erelijst en dan opeens het jaar 1996
Ugrumov was inderdaad een erg geval. Wat een ploeg was dat. Berzin, Bobrik, Cenghialta, allemaal zo gedopeerd, niet normaal.
quote:Viel mij trouwens op hoe oud die er uit ziet. Die is nog maar 44 uiteindelijk ...Op maandag 9 maart 2009 21:56 schreef TheArt het volgende:
Nee Mauro, het was niet de koers waardoor je niet meer kon nadenken, maar wel omdat je compleet volstond van de dope.
Brrr, wat een lugubere ploegen, in retrospect gezien.
quote:Op maandag 9 maart 2009 21:45 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Mauro Gianetti ... de man die zich volgens Jef D'Hont ooit letterlijk in coma spoot ...
quote:Ken je dat verhaal niet ?
quote:Inderdaad. Vergeleken bij de Gianetti's en de Ugrumov's van deze wereld.Op maandag 9 maart 2009 22:12 schreef Ereinion het volgende:
Mooi om Tafi nog eens te zien, hij zag er nog goed uit. Leuke docu weer.
Ik durf voor Tafi trouwens niet mijn hand voor in het vuur te steken. Maar hij heeft volgens mij gedurende zijn loopbaan wel een vrij normale prestatiecurve gekend.
quote:Van Gianetti? Nee, dat niet.Op maandag 9 maart 2009 22:14 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
Ken je dat verhaal niet ?
Wel van Riis, dat ze hem 's nachts wakker moesten maken, omdat men bang was dat tromboses hem anders fataal zouden worden.
quote:Tafi reed bij Mapei. Iedereen die bij Mapei reed toentertijd durf ik als laatsten pas mijn hand voor in het vuur te steken.Op maandag 9 maart 2009 22:15 schreef Leatherface het volgende:
[..]
Inderdaad. Vergeleken bij de Gianetti's en de Ugrumov's van deze wereld.
Ik durf voor Tafi trouwens niet mijn hand voor in het vuur te steken. Maar hij heeft volgens mij gedurende zijn loopbaan wel een vrij normale prestatiecurve gekend.
Desondanks was datgene wat Mapei deed in Parijs-Roubaix niets met wat Gewiss deed in de Waalse Pijl van 1994. Dat was pas echt hallucinant. Argentin, Furlan en Berzin die gewoon wegrijden van de rest bij de 2e beklimming van de Muur van Huy en het doodleuk onder elkaar mogen gaan uitmaken. En dan te bedenken dat daarvoor Furlan MSR won door iedereen op de Poggio los te rijden, Berzin L-B-L won en een paar dagen na de Waalse Pijl werd nobody Cenghialta tweede in de AGR en Berzin even later de Giro zou winnen, Ugrumov vanuit het niets 2e werd in de Tour en Bobrik de zege in Lombardije pakte. Dat waren pas tijden
quote:Uittreksel uit het bok van D'Hont :Op maandag 9 maart 2009 22:16 schreef Leatherface het volgende:
[..]
Van Gianetti? Nee, dat niet.
Wel van Riis, dat ze hem 's nachts wakker moesten maken, omdat men bang was dat tromboses hem anders fataal zouden worden.
In de Ronde van Romandië , enkele maanden voor de festina tour vond Mauro Gianetti bijna zijn dood. Hij wou een nieuw product testen en dat is hem slecht bekomen
...
Gianetti zette een spuit en vertrok. ... Na een halfuur wedstrijd viel Gianetti van zijn fiets. Als een blok beton knalde hij tegen de grond. Alles blokkeerde. Hij werd in sneltempo naar een ziekenhuis gebracht waar hij klinish dood werd verklaard. Onze ploeg stond op stelten. Overal paniek, overal chaos.
Zijn lever werkte niet meer , zijn nieren kapot. Hij had het lichaam van iemand van negentig jaar. Hij vocht tot verbazing van de dokters echter terug. Hij zou opnieuw ademen nadat ze hem al hadden opgegeven en zelfs later dat jaar nog terug renner worden.
...
Hij wilde later nooit nog een woord reppen over die bijna-dood ervaring en houdt vol dat hij er zich niks van kan herinneren. Misschien is dat wel zo, wie weet wat dat product allemaal in zijn lichaam uitspookte.
quote:Willen we dat wel weten?.....Op maandag 9 maart 2009 22:28 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
wie weet wat dat product allemaal in zijn lichaam uitspookte.
quote:Geweldig renner was dat jaOp maandag 9 maart 2009 22:28 schreef Bruce117 het volgende:
Mooie docu en zeker ook moo om Tafi te zien. Held dat het het was.
.Dit was eigenlijk ver na de hoogtijdagen van de ploeg. Maar in 1996 rijdt Colombo achter de ontsnapten Roux en Armstrong ook het hele peloton aan gruzelementen. Zelfs Gianetti kan hem niet volgen.
EDIT:
Eindelijk beelden gevonden van de Waalse Pijl 1994:
http://www.videopeloton.com/dettaglio.aspx?CodFile=50812
[ Bericht 26% gewijzigd door TheArt op 09-03-2009 23:02:58 ]
Wat een ploeg ook. Riis, Berzin, Ugrumov, Furlan, Bobrik, Argentin, Colombo....
Het blijven heftige beelden.
quote:Belga sport - Afl. 4: Ernst Happel - Altijd in de aanval
23-03-2009
In het begin van 1974 zit Club Brugge aan de grond. Van de ploeg die een half jaar daarvoor de landstitel heeft gewonnen, is weinig meer over: de ruggengraat van het elftal is oud, het stadion een bouwval, de vereniging zo goed als failliet.
Op dat moment betreedt Ernst Happel de arena. Happel, een Wiener die van winnen zijn beroep heeft gemaakt, is enkele jaren daarvoor met Feyenoord wereldkampioen geworden. Ook in Brugge past Happel zijn beproefde recept toe: hij schopt de volgevreten vedetten eruit, haalt jonge rekruten in huis, beult de troepen af en valt aan onder het motto: gebit op tafel en spelen. Geen enkele tegenstander boezemt Happel angst in. Integendeel, Club Brugge onder Happel is de ‘Angstgegner’ van heel Europa: Milan, Hamburg, Real Madrid, Juventus - de ene topclub na de andere sneuvelt in Olympia, het nieuwe stadion van Club Brugge. Alleen Liverpool blijkt in twee Europese finales twee keer te sterk. Het afscheid van Happel aan Brugge is turbulent, maar drama hoort bij het leven van een coach met een Beethovenkop. ‘Happel,’ zegt Michel D’Hooghe, ‘was niet voorbestemd om Brugge in een gouden koets te verlaten.’
‘Ernst Happel in Brugge’, de vierde aflevering van ‘Belga Sport’ - met het laatste interview met Antoine Van Hove -, is een documentaire van Lieven De Wispelaere, Steven Van De Perre en Jan Antonissen.
Jemig, wat indrukwekkend opnieuw. Ook omdat er dan toevallig vier mensen overlijden tijdens het draaien die veel met Club van die succestijd te maken hadden. Dat Fons Bastijns eind vorig jaar overleden is, wist ik niet eens. Van de rest wist ik het wel. Vandaar dat het des te specialer was om Van Hove hier nog een keer te zien.
quote:Jah inderdaad. Eigenlijk hebben ze die net nog op het goeie moment kunnen maken, als je die nu zou proberen te maken mis je al net teveel "hoofdrolspelers" om hetzelfde resultaat te krijgen ...Op maandag 23 maart 2009 22:07 schreef TheArt het volgende:
Vooral een schitterend einde weer
Jemig, wat indrukwekkend opnieuw. Ook omdat er dan toevallig vier mensen overlijden tijdens het draaien die veel met Club van die succestijd te maken hadden. Dat Fons Bastijns eind vorig jaar overleden is, wist ik niet eens. Van de rest wist ik het wel. Vandaar dat het des te specialer was om Van Hove hier nog een keer te zien.
Trouwens Michels werd door een internationaal pannel gekozen tot beste coach van de 20ste eeuw.
quote:Geschreven door Willie Verhegghe als ik me niet vergis.Op maandag 6 april 2009 21:30 schreef marcodej het volgende:
Treurig verhaal ja. Staat een mooi gedicht over hem in de laatste De Muur.
Wat een jonge kop had Jempi trouwens, zelfs voor iemand van 21. Valt me op sommige beelden nu pas op.
quote:Waanzinnig eigenlijk. Ook die vrouw die in die auto zit
quote:Inderdaad zeg.Op maandag 6 april 2009 22:01 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Dat zijn zoontje dan nog op dezelfde manier omkomt
quote:En zijn grootmoeder die nu nog leeft blijkbaar. Hoe raar moet dat zijn , je kleinzoon en achterkleinzoon zo lang overleven
quote:Dit was de moeder van Jempi, dus ze overleefde haar zoon en kleinzoon. Nog altijd even bizar en zeker als ze dat al bijna 40 jaar doet.Op maandag 6 april 2009 22:07 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
En zijn grootmoeder die nu nog leeft blijkbaar. Hoe raar moet dat zijn , je kleinzoon en achterkleinzoon zo lang overleven
quote:Khalilou Fadiga: Een leeuw sterft niet
In de zomer van 2003 staan de topclubs in de rij om Khalilou Fadiga een contract onder de neus te schuiven. Inter Milaan pakt Manchester United en Liverpool op snelheid en bindt de Senegalees met de gouden linker voor drie jaar aan zich. Op zijn 28ste, na een aantal seizoenen in de Belgische en Franse competitie, staat Fadiga op het punt om zijn grote droom te verwezenlijken: schitteren in het calcio bij één van de grootste clubs ter wereld. Maar nog voor hij één officiële match met Milaan heeft gespeeld, spat de droom uiteen. De Italiaanse dokters stellen hartritmestoornissen vast: hij moet stoppen met voetbal, anders brengt hij zijn leven in gevaar.
Fadiga wil van geen ophouden weten, en vindt in cardioloog Pedro Brugada een bondgenoot om zijn problemen aan te pakken. Na een openhartoperatie krijgt hij opnieuw een kans bij de Bolton Wanderers, een ambitieuze subtopper in de Premier League. In een periode dat het voetbal geplaagd wordt door enkele hartdoden, maakt Fadiga in oktober 2004 zijn wederoptreden tegen Tottenham Hotspur. Daar gebeurt het ondenkbare: tijdens de opwarming stuikt hij plots in mekaar. In de catacomben van het Bolton-stadion moet hij gereanimeerd worden, zijn hart staat op het punt het te begeven. Hij ontsnapt op het nippertje aan de dood.
Een leven zonder voetbal bestaat niet voor Fadiga, desnoods is hij bereid op het veld te sterven. Opnieuw zorgt Brugada voor de oplossing: Fadiga wordt de eerste voetballer die speelt met een ingeplante defibrillator.
Vandaag voetbalt Fadiga nog steeds. Wat bezielt een speler om door te gaan, al staat zijn leven op het spel? Waar vindt iemand de kracht om telkens weer op te staan, ook al is hij van zo hoog gevallen? Aan het woord komen spelers en trainers die hem hebben bijgestaan op zijn weg naar de top: Eric Gerets, Walter Meeuws, Harm Van Veldhoven, Guy Roux, Djibrill Cissé en El Hadji Diouf, maar ook de mensen die hem terug op het veld hebben gebracht: cardioloog Pedro Brugada, kinesist Lieven Maesschalk en dokter Richard Freeman, de clubarts van Bolton die het leven van Fadiga redde.
Aflevering zeven van Belga Sport gaat over de opmerkelijke carrière van een geboren vechter. Over zijn omzwervingen langs de Parijse banlieues, de odyssee langs Belgische velden en de weg naar de absolute top. Over een halfgod in Senegal die zich ooit tot de beste linkerflankspelers ter wereld mocht rekenen. En over de onweerstaanbare drang om te blijven doen wat je het liefste doet.
Volgende week Schumi met een speciaal op schaal gemaakte versie van Spa.
quote:Hij is nog aangesloten bij Germinal Beerschot, maar komt daar niet meer aan de bak na een dramatisch seizoensbegin ...Op maandag 13 april 2009 22:11 schreef Hamilton het volgende:
Mooi levensverhaal, is hij eigenlijk al definitief gestopt? Diouf leeft volgens mij echt als God in Senegal, totaal niet te vergelijken met Fadiga.
Volgende week Schumi met een speciaal op schaal gemaakte versie van Spa.
quote:Woestijnvis speelt Formule1-race na
Bloed, zweet en dertienduizend boompjes heeft het Woestijnvis gekost om het circuit van Francorchamps na te bouwen. En dat om in nog geen zeven minuten te laten zien hoe briljant Michael Schumacher als Formule 1-piloot was.
Maak het circuit van Francorchamps na. Niet het circuit van nú, maar het circuit zoals het er uitzag in 1991. Met de bochten zoals ze er toen bij lagen en de reclameborden van dat specifieke jaar. Een onmogelijke opdracht? Niet voor de jongens van Woestijnvis. Daar hebben ze met vier mannen twee maanden gezwoegd aan een kopie van het mooiste racecircuit ter wereld. Niet non-stop, natuurlijk: hier en daar een uurtje, tussen het werk door. Het resultaat is te zien in een aflevering van Belga Sport over de Duitse Formule 1-piloot Michael Schumacher en zijn bijzondere band met België en Francorchamps.
Woestijnvis kocht voor de aflevering over Michael Schumacher acht minuten beeld. Daarmee was regisseur Koen Warlop niet tevreden. 'De eerste Formule 1-wedstrijd die Schumacher won, was in 1992 op Francorchamps. Omdat Schumacher lang in vierde en vijfde positie reed, kwam hij weinig in beeld. Van een paar manoeuvres van Schumacher bestaan geen beelden. Zo ging Schumacher in de regen even uit de bocht en stak zijn ploegmaat Martin Brundle hem voorbij. Schumacher zag dat de banden van Brundle versleten waren en besefte dat zijn banden er even erg aan toe waren. Schumacher gokte dat het circuit zou opdrogen, dook de pits in, nam de droge banden van zijn ploegmaat Brundle en won de wedstrijd. Die manoeuvres wou ik laten zien, maar ik had er geen beelden van. We hebben het dan maar nagespeeld op onze maquette.'
Het circuit van Francorchamps ligt in een vallei waarbij de auto's op de flanken rijden. Op de archiefbeelden hangen de camera's zó dicht op de auto's dat er geen sprake is van een 'vallei gevoel'. Ook om die reden was de maquette nuttig, zegt regisseur Koen Warlop. 'Als ik met mijn camera door de vallei ga als een helikopter, komen de flanken echt op je af. Dat is een prachtig effect.'
Het circuit van Francorchamps namaken bleek niet zo simpel: het circuit is sinds 1991 flink veranderd. 'We hebben de toenmalige race onnoemelijk veel keren herbekeken', zegt bouwer Andy Van Cauwenbergh. 'Om te zien hoe elke bocht lag, waar de reclameborden stonden. Daar is veel werk in gekropen. We hebben alles in piepschuim uitgesneden en op elkaar gekleefd. Dat geheel hebben we afgeschuurd, geverfd en volgeplakt met dertienduizend boompjes. De Formule 1-auto's hebben we ook nagemaakt, want de kleinste miniatuurmodellen waren nog te groot voor onze maquette. Om de kapotte banden van Martin Brundle te simuleren hebben we er behangerslijm op gesmeerd.'
Regisseur Koen Warlop geeft toe dat Woestijnvis het circuit perfect met de computer had kunnen namaken. 'Dat oogt zo kil. Zo'n maquette heeft iets speciaals.' De regisseur liet de auto's op het circuit racen met de 'stop motion' techniek: elk beeld wordt afzonderlijk opgenomen. Per beeld moeten we elke auto een paar millimeter opschuiven. Dat is veel werk, maar het resultaat mag er zijn. Uiteindelijk hebben we maar zeven minuten beeld van de maquette gebruikt. Nog geen twee van die zeven minuten zijn gebruikt om de race te laten zien. Je moet daarin niet overdrijven. We maken geen animatiefilm, maar een documentaire.'
De aflevering van Belga Sport over Michael Schumacher wordt bijzonder. 'We hebben gepraat met Schumachers ex-ploegmaat Martin Brundle, met Formule 1-baas Flavio Briatore, zelfs met ex-piloot Bertrand Gachot. Die moest in 1991 de cel in omdat hij een Londense taxichauffeur had bespoten met traangas. Daardoor kon Schumacher zijn plaats innemen bij Jordan. Op woensdag kroop Schumacher voor het eerst in een Formule 1-wagen, op donderdag stond hij voor het eerst op het circuit van Francorchamps. Op zaterdag reed hij al de zevende tijd. Toen wist iedereen: voor die kerel moeten we oppassen. Aan die man is deze Belga Sport een ode. En aan het circuit van Francorchamps.'
quote:Voor diegene die het gemist hebben, vanavond komt hij nogmaals om 22:05 op CanvasOp maandag 7 januari 2008 23:02 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
"Frank Vandenbroucke, Gevallen voor Sarah" , leuke dubbelzinnige titel
Geen dag zonder Ali
20 februari 1976 is een mijlpaal in de Belgische boksgeschiedenis. Jean-Pierre Coopman mag het opnemen tegen de grootste bokser aller tijden, Muhammad Ali. Inzet is de wereldtitel bij de zwaargewichten. Coopman verliest kansloos, de kamp duurt amper vijf ronden. Maar 32 jaar later denkt Coopman nog iedere dag aan Ali, de man die de rest van zijn leven bepaalde.
Vijf jaar voor de kamp, in 1971, is Jean-Pierre Coopman nog een eenvoudige steenkapper in Ingelmunster. En één van de vele Belgen die ’s nachts opstaat om Muhammad Ali aan het werk te kunnen zien op TV. Geen haar op Coopmans hoofd dat er op dat moment aan denkt dat hij ooit zelf tegen Ali in de ring zal staan. Daarvoor is hij al te oud en leeft hij te liederlijk.
Als bij toeval belandt Coopman in de ring en gaat de bal aan het rollen. Hij stopt met roken, laat het drinken en wordt op zijn 25ste een trainingsbeest. Coopman leeft alleen nog voor zijn sport en klimt pijlsnel op in de boksrangen. En dan is daar de dag dat de entourage van Ali plots nood heeft aan een Europese tegenstander om als tussendoortje te worden geserveerd aan de wereldkampioen…
’Belga Sport’ laat Jean-Pierre Coopman voor het eerst in al die tijd naar een volledige versie van zijn kamp met The Greatest kijken. Komen zijn herinneringen overeen met wat er echt gebeurde? En was Ali echt zo sterk?
Ik weet nog dat Ali Coopmans spaarde net als ie met Rudi Lubbers deed.
quote:SpaardeOp maandag 29 juni 2009 18:03 schreef tong80 het volgende:
Schittreend verhaal.
Ik weet nog dat Ali Coopmans spaarde net als ie met Rudi Lubbers deed.
5 rondes duurde het hele gevecht.
quote:Laat m'n herinnering me in de steek.Op maandag 29 juni 2009 19:22 schreef golfer het volgende:
[..]
Spaarde
5 rondes duurde het hele gevecht.
Rudi spaarde ie wel.
quote:Vanavond nog eens , naar aanleiding van zijn toch wel onverwacht overlijden ...Op maandag 21 januari 2008 20:05 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
Niet te vergeten: Vanavond om 22h10 !
[..]
Aflevering 2: Frank Vandenbroucke, gevallen voor Sarah
In 1999 overblufte Frank Vandenbroucke zijn tegenstanders in quasi elke wedstrijd. Zo ook in de Ronde van Spanje. En de prins van het peloton koos zijn afspraken met de geschiedenis met zorg uit. De wereldberoemde stadsmuren van Avila inspireerden Vandenbroucke tot een aanval zonder weerga, Roberto Heras en Jan Ullrich in vertwijfeling achterlatend. Weinigen wisten toen wat zijn ware drijfveer was: het hart van Sarah Pinacci stormenderhand veroveren.
CANVAS 21h10 !
quote:Op dinsdag 13 april 2010 11:06 schreef TargaFlorio het volgende:
Al bekend wat de overige onderwerpen zijn?
quote:Maar er kunnen er nog meer zijn.Nu staat de langverwachte vierde jaargang van het programma in de steigers. Nog maar eens blijkt dat verhalen over Belgische sportgeschiedenis soms droevig, soms dwaas, en dikwijls allebei zijn. Schatten Claude Criquielion en Steve Bauer tweeëntwintig jaar na hun tumultueuze sprint op het WK in Ronse, de gebeurtenissen van toen anders in? En wie of wat dreef Criquielion ertoe gerechtelijke stappen tegen zijn concurrent te ondernemen? Hoe komt het dat vader Harry en zoon Stefan Everts ondanks jaren van hoogspanning en verwensingen, die het lawaai van brullende motoren moeiteloos overstemden, nog steeds door één deur kunnen? Zegt het niet alles over voetbalclub Antwerp dat het grootste succes uit de clubgeschiedenis, de finale van Europacup II in 1993, werd bereikt in een pre-revolutionaire sfeer waarin achterklap en liquidaties de boventoon voerden? En hoe onheilspellend was de sfeer op het feestje dat Tom Simpson voor Gentse vrienden organiseerde daags voor hij naar de start van de verdoemde Tour ’67 vertrok?
http://programmas.canvas.be/category/belga-sport/
quote:Ronse, 28 augustus 1988. Tot één kilometer voor de aankomstlijn op de Kruisberg verloopt het WK wielrennen voor Claude Criquielion perfect. Na zijn ontsnapping is alleen de onervaren Italiaan Maurizio Fondriest kunnen terugkeren. Maar net voor de laatste bocht naar de slotklim voegt Steve Bauer zich als uit het niets bij de twee koplopers. Het vervolg, een sprint met drie, is een zwarte bladzijde in de Belgische sportgeschiedenis.
Hoe beoordeelt het peloton 22 jaar later, ontdaan van alle emoties, de beruchte sprint van Ronse? Was Steve Bauer terecht enkele jaren lang het gezicht van het kwaad? En wat dreef de doorgaans milde Criquielion na zijn spijtige val tot een rechtszaak zonder weerga? Deze aflevering gaat over een sprint die uiteindelijk vijf jaar duurde, maar gezien de verbittering en de ingehouden woede, nooit helemaal afgelopen lijkt.
Beetje hetzelfde dat toen een Duitser Michael Schumacher aanklaagde in 1997 toen hij bewust probeerde Villeuneuve van de baan de rammen. Volgens mij was de aanklacht van die Duitser dan poging tot doodslag
quote:De vierde reeks van Belga Sport wordt afgesloten met een heel bijzonder tweeluik (vandaag en morgen) over twee rivalen die het gezicht vormden van de wielersport in het afgelopen decennium: Jan Ullrich en Lance Armstrong. In Zwitserland en Zuid-Frankrijk had Belga Sport exclusieve gesprekken met de twee opponenten van wie de carrière ook voor een groot deel door Belgen werd bepaald.
Als over enkele tientallen jaren toprenners gekloond worden, is de kans groot dat ze op een oude bekende zullen lijken: het Duitse wonderkind Jan Ullrich. Die had met zijn lange hefbomen van benen en de kracht in zijn bovenlijf immers het perfecte rennerslichaam. Alleen, zijn lichaam was zelden in perfecte conditie..
Belga Sport neemt de kijker weer mee naar de Tour van 2003, die al van tevoren verloren leek. En toch werd het een Tour waarin Ullrich ei zo na Armstrong versloeg. Want zo was Jan Ullrich wel: niks was wat het leek.
In de zomer van 2002 geeft Ullrich forfait voor de Tour. Hij staat aan de rand van de afgrond: zijn knie is geopereerd, maar doet nog altijd verschrikkelijk veel pijn. Hij veroorzaakt een ongeval na een avondje stappen en test positief op het gebruik van xtc. Zijn vaste ploeg, het Duitse Telekom, geeft hem de wenk naar een andere werkgever uit te kijken. Uiteindelijk belandt hij bij Team Coast, een ploeg die gebouwd blijkt op drijfzand.
Onder impuls van Rudy Pevenage, de constante factor in zijn carrière, wisselt hij zes weken voor de start van de Tour van ploeg: hij verlaat Team Coast voor Bianchi. Een zelfmoordoperatie, zeggen specialisten, maar nooit is Ullrich een grotere bedreiging voor Armstrong geweest dan in die Tour. Op de laatste col van de Tour, de beklimming naar Luz-Ardiden, kan Ullrich zijn tegenstander knock-out slaan, maar hij houdt in. Hij wil niet van de val van Armstrong gebruik maken om te winnen. Waarop Armstrong weer aanpikt, en er als de weerlicht vandoor gaat: de Tour is voor de Amerikaan. Waarom wachtte Ullrich op Luz-Ardiden?
In Jan Ullrich: Het wonderkind wacht gaan alle betrokkenen op zoek naar een sluitend antwoord: onder anderen Jan Ullrich, Rudy Pevenage, Alexandre Vinokourov, Walter Godefroot, Jacques Hanegraaf kijken in de hersenpan van de Duitse kampioen.
quote:VoorproefjeDe vierde reeks van Belga Sport wordt afgesloten met een heel bijzonder tweeluik. Na het verhaal van Jan Ullrich gisteren, is het nu de beurt aan Lance Armstrong.
Ook in de aanloop naar de Tour van 2004 werd Lance Armstrong van alle kanten belaagd. Toen was het geen ploegmaat maar een boek met explosieve getuigenissen dat voor herrie zorgde. De Amerikaan verscheen vervolgens aan de start in Luik met maar één missie: de hele wereld zijn wil opleggen en op die manier zijn zesde Touroverwinning – een all-time record – een onverwachte glans geven.
Armstrong, de meest meedogenloze én fascinerende renner van zijn generatie, maakt al in de eerste twee bergritten brandhout van de tegenstand. Alleen de jonge Italiaan Ivan Basso kan in het spoor van de Amerikaan blijven. Maar, in plaats van bewondering oogst Armstrong afkeer. Hij begrijpt er niets van. Alleen maar dank zij zijn fiat rijdt de Fransman Thomas Voeckler nog in het geel en toch spuwen de Fransen hem uit. ‘Toen’, zegt co-ploegleider Dirk Demol, ‘heeft hij besloten met iedereen korte metten te maken.’
De woede van Armstrong overheerst de laatste week van de Tour. Als het peloton aan de voet van Alpe d’Huez is beland voor een langverwachte klimtijdrit ligt het klassement vrijwel in een definitieve plooi. Toch bereikt de belangstelling ongekende hoogten. Er staan meer dan een half miljoen mensen op de flanken van de legendarische col op het moment dat Armstrong op het startpodium verschijnt. Er zijn ook meerdere doodsbedreigingen bij de Franse politie binnengelopen. Het is meer dan ooit Armstrong tegen de rest van de wereld. ‘Van kushandjes was geen sprake’, aldus de Amerikaan vandaag.
Belga Sport sprak niet alleen met de Belgische clan rondom Armstrong (Johan Bruyneel, Chris Van Roosbroeck, Julien De Vriese, Eddy Merckx,…) en zijn ‘tweede moeder’ Claudine Merckx, maar ook met zijn toenmalige concurrenten, Ivan Basso en Andreas Klöden: de nummer twee en drie van de Tour 2004.
Bovenstaande trailer alleen al.
Puur vakmanschap.quote:Topic pas ontdenkt, dus veel te laat. Maar :Op maandag 17 maart 2008 22:19 schreef TheArt het volgende:
Weet iemand trouwens hoe de openingstune van Belga Sport heet met die accordion. Het lijkt op Yann Tiersen muziek, maar geen idee wat het is
Redactie: De begintune van ‘Belga Sport’ is ‘Music for a Found Harmonium’ van het Penguin Cafe Orchestra. Je kan het nummer beluisteren op Youtube:
quote:Ik kende het nummer inmiddels al, maar toch bedanktOp maandag 7 juni 2010 13:52 schreef edwardwelsh het volgende:
[..]
Topic pas ontdenkt, dus veel te laat. Maar :
Redactie: De begintune van ‘Belga Sport’ is ‘Music for a Found Harmonium’ van het Penguin Cafe Orchestra. Je kan het nummer beluisteren op Youtube:
quote:cyclingtorrents waarschijnlijk.Op maandag 7 juni 2010 22:21 schreef Ambrosius het volgende:
Shit, vergeten, is vast nergens meer terug te zien?
Der Jan
Vanavond nog een laatste aflevering van BelgaSport over Armstrong.
quote:Ja maar achteraf werd Armstrong toch te veel geholpen door zijn concurrenten. Ik weet het nog goed; het was zo spannend dat ik vele etappes vanuit m'n vakantieverblijf heb zitten kijken.Op dinsdag 8 juni 2010 11:25 schreef Leatherface het volgende:
Ook meteen een van de meest boeiende edities van recente jaren. Iedere dag was er actie en suspense.
Ik ben wel benieuwd waarom Ullrich het jaar daarop weer een stuk minder was
quote:Volgens Pevenage in de Humo (in een artikel rond die Belga-sport docu) omdat Telekom hem toen terug zijn eigen zin liet doen ...Op dinsdag 8 juni 2010 11:32 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ik ben wel benieuwd waarom Ullrich het jaar daarop weer een stuk minder was
quote:2003?Op dinsdag 8 juni 2010 11:25 schreef Leatherface het volgende:
Ook meteen een van de meest boeiende edities van recente jaren. Iedere dag was er actie en suspense.
Dat was idd een fantastische Tour.
quote:uit deze aflevering bleek dat ullrich bij bianchi/coast ook zijn eigen zinnetje hadOp dinsdag 8 juni 2010 11:50 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:
[..]
Volgens Pevenage in de Humo (in een artikel rond die Belga-sport docu) omdat Telekom hem toen terug zijn eigen zin liet doen ...
quote:Het ging idd over 2003.
quote:Ik denk dat Ullrich in 2003 meer erop gebrand was om te presteren. Hij kwam net terug van een blessure het jaar ervoor, en tevens liep hij in die periode tegen de lamp met een XTC-pilletje. Hij werd buitengegooid bij Telekom en vertrok toen naar Coast. Die sponsor hield er halverwege het seizoen ook mee op en plots zat Ullrich bij een in allerijl opgericht team (Bianchi) met beperkte middelen.Op dinsdag 8 juni 2010 11:32 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Ja maar achteraf werd Armstrong toch te veel geholpen door zijn concurrenten. Ik weet het nog goed; het was zo spannend dat ik vele etappes vanuit m'n vakantieverblijf heb zitten kijken.
Ik ben wel benieuwd waarom Ullrich het jaar daarop weer een stuk minder was
Hij wilde echt wat bewijzen. Ullrich was erop gebrand om de wielerwereld te laten zien dat hij nog echt meetelde en tevens dat zijn nieuwe ploeg (ook al was Bianchi maar een tijdelijk projectje) niet zomaar een bijeengeraapt zooitje was.
Daarna werd hij weer in de armen gesloten bij Telekom en verviel hij weer in zijn oude gedrag.
Trailer: http://video.canvas.be/belgasport-nieuwe-reeks-vanaf-21-februariquote:Nieuwe reeks Belga Sport opent met WK 2002
Maandag begint op Canvas een nieuwe reeks Belga Sport, de kwaliteitsreeks die focust op memorabele momenten uit onze sportgeschiedenis. De eerste aflevering blikt terug op het laatste WK voetbal met Belgen: dat van Japan en Zuid-Korea in 2002.
De nieuwe onderwerpen van Belga Sport zijn zeer uiteenlopend. In de eerste aflevering wordt teruggekeken naar het WK voetbal in 2002 in Japan en Zuid-Korea, het laatste WK met Rode Duivels, dat met de jaren aan waarde lijkt te winnen.
Later komen de ongrijpbare Russische Belg Andrei Tchmil, de gouden minuut van Fred Deburghgraeve in Atlanta en het permanente gevecht van Ludo Coeck met zijn broze lichaam en zijn ongedwongen imago aan bod.
Deze vier nieuwe afleveringen worden gecombineerd met enkele van de sterkste afleveringen uit de voorbije reeksen: Jean-Pierre Monseré (op 15 maart precies 40 jaar geleden verongelukt), Gilles Villeneuve, Freddy Maertens en Standard-Waterschei.
quote:Aflevering 1: Het laatste WK. Afscheid van een duivels toernooi
Donderdagavond 20 juni 2002 draait de spelersbus van de Rode Duivels de parking van het bondsgebouw op aan de Houba De Strooperlaan. Duizenden supporters verwelkomen de selectie die enkele dagen daarvoor op het punt stond Brazilië uit te schakelen in de 1/8e finale van het WK in Japan en Zuid-Korea.
Helaas liepen de Rode Duivels op twee messcherpe counters van Rivaldo en Ronaldo: 2-0 dus. Maar geen mens die er toen rekening mee hield dat België, 18e op de FIFA-ranking, nooit meer aan een groot voetbaltoernooi zou deelnemen. Zes opeenvolgende WK-deelnames, zo luidde de algemene opvatting, zouden snel gevolgd worden door een zevende. Niet dus.
Wat rest er van dit grillige laatste WK in het collectieve geheugen? Eén moment: het onterecht afgekeurde doelpunt van Marc Wilmots door de Jamaicaanse scheidsrechter Peter Prendergast in die veelbesproken achtste finale tegen Brazilië. Maar verder? Wie weet nog dat de Rode Duivels in totale verwarring het vliegtuig naar Japan namen nadat bondscoach Robert Waseige enkele uren daarvoor had laten weten trainer van Standard te worden?
Hoe kon het gebeuren dat Waseige vervolgens dagen lang voor leugenaar werd aangezien en dat de Duivels – toch synoniem voor strijd en veerkracht – na twee wedstrijden in Japan over één kam werden geschoren met FC De Kampioenen? En wie was ook alweer de ‘broer van onze dikke’ die in geen tijd tot een gevreesd columnist uitgroeide?
‘Het Laatste WK’ doet af en toe de vraag rijzen of het nog wel iets is om naar uit te kijken, de Rode Duivels op een groot voetbaltoernooi, maar het is tegelijk een document over een voetbaltijd die nooit meer terugkeert. Een periode waarin de persoonlijke band tussen een bondscoach en zijn aanvoerder volstond om een gestrand schip weer vlot te krijgen.
Na dat WK walgde ik voor het eerst van internationaal voetbal (zie ook matchen van Zuid-Korea)
Idd. Ik had de dag erna een examen biologie (2e middelbaar). Was toen zo boos dat ik niet meer kon leren. Indirect is die match er verantwoordelijk voor geweest dat ik dat jaar ben blijven zitten.quote:Op woensdag 23 februari 2011 15:46 schreef BramKVO het volgende:
Wat een diefstal was die afgekeurde goal van Wilmots eigenlijk. Belgie speelde echt een wereldpot toen.
Na dat WK walgde ik voor het eerst van internationaal voetbal (zie ook matchen van Zuid-Korea)
quote:De Olympische gouden medaille van Fred Deburghgraeve in 1996 is bij uitstek een verhaal van toewijding en durf. Er zijn geen drie atleten in de Belgische geschiedenis die op het moment suprême zo’n zware favorietenrol torsten als deze West-Vlaming op de Spelen van Atlanta. Deburghgraeve, de vleesgeworden koelbloedigheid, beantwoordde evenwel aan alle verwachtingen. Nochtans heeft de Olympische kampioen een ambigue verhouding met zijn finale. Belga Sport reisde met Deburghgraeve naar Amerika om de minuut van Atlanta te ontrafelen.
Ja ik moest slikken.Vreselijk voor zijn vrouw om hem en hun kind te verliezen op dezelfde manier.quote:
Had hem al gezien maar blijft een pakkend verhaal met een intriest einde.
Had het graag gezien in al zijn triestheid. Dit verzin je niet
Hij heeft het nooit kunnen waarmaken.
In 1976 kwam de zevenjarige Giovanni Monseré, zijn zoontje, door op een gelijkaardige manier tegen een auto aan te rijden om het leven met de fiets die hij voor zijn eerste communie had gekregen van Freddy Maertens samen met een klein model van vaders wereldkampioenstrui. Hij ligt begraven bij zijn vader in Roeselare.
Klopt ... En uiteraard was Goethals de coachquote:
Gerets zou naar AC Milan gaan moest naar MVV en daarna toch nog naar PSV. De schijnheilige Arie Haan ontsprong de dans dacht ik. En was Goethals de coach ?
Ja, hij werd ook geschorst toen hé ...quote:
Haan heeft inderdaad als enige schorsing ontlopen, iets wat Gerets en de andere Standard spelers hem nog altijd kwalijk nemen.
Goethals was ook 1 of 2 jaar geschorst maar door als "bediende" (maar in werkelijkheid gewoon trainer te) in dienst te treden bij een Portugese club heeft hij als het ware ook schorsing ontlopen.
Met Tapie erbij zou het zeker kunnen samen met Raymond.quote:
Dat er in '93 bij Marseille ook geruchten waren m.b.t. omkoping zal wel puur toeval zijn..
Goethals zij trouwns altijd Marco van Batsen.
Ik moest net wel lachen om het liegen van De Wolf over die valpartij. Hij zegt dat hij niet omkeek en boos was omdat Dhaenens eraan kwam, met als reden dat ze te ver achter reden en de klim ommuurd was. Zie je in de herhaling daarna dat Dhaenens en Gayant amper 3 sec. na de valpartij passeren. Nee die zag je dan idd niet aankomen
Goethals.quote:Op dinsdag 22 maart 2011 20:34 schreef tong80 het volgende:
[..]
Met Tapie erbij zou het zeker kunnen samen met Raymond.
Goethals zij trouwns altijd Marco van Batsen.
De Wolf vond ik inderdaad héél slecht uit deze reportage komen ...quote:
Inmiddels weer een nieuw seizoen begonnen met het WK wielrennen 1990 met Dhaenens en De Wolf op 1 en 2.
Ik moest net wel lachen om het liegen van De Wolf over die valpartij. Hij zegt dat hij niet omkeek en boos was omdat Dhaenens eraan kwam, met als reden dat ze te ver achter reden en de klim ommuurd was. Zie je in de herhaling daarna dat Dhaenens en Gayant amper 3 sec. na de valpartij passeren. Nee die zag je dan idd niet aankomen
Maar wel een enorm triest verhaal eigenlijk dat van Dhaenens ... Van zero to hero en terug naar n nog grotere zero ...
En dan nog op de beurs gaan spelen ...
http://www.facebook.com/belgasportquote:Canvas heeft vanochtend nieuwe onderwerpen seizoen zeven bekendgemaakt: Werder Bremen-Anderlecht (december 1993), de eerste lichting Ivorianen van Beveren en de onverteerbare afloop van het WK wielrennen in Yvoir (1975). Tot in 2013!
Werder Bremen - Anderlecht 5-3 met een ruststand van 0-3.