Ik wil leren om romans te schrijven maar nu wil ik ook wat naslag werk hebben. weten jullie wat boeken die dat goed uitleggen?
MVG
G.Fakwes
http://www.nti.nl/NTInternet/Cursussen/Hobby+en+vrije+tijd/Korte+verhalen+en+romans+schrijven.htm?KNC-google-ad&HBX_OU=50&HBX_PK=roman%20schrijven%20leren
nou eh, veel plezier, moge je rijk worden enneh..
.Maar daar staan vaak dingen in die je zelf eigenlijk al zou moeten weten of kunnen bedenken.
Zo heb ik ook zo'n schrijverscursus van de NHA ingekeken.
Maar als daar dingen in staan die je nog niet weet dan zul je denk ik nooit echt goed kunnen schrijven.
Schrijven leer je voornamelijk door het gewoon te doen. En veel romans lezen natuurlijk.
Hier kun je een gratis workshop verhalen schrijven volgen: http://www.verhalensite.com/
quote:Kijk, dit is een reactie waar ik iets aan heb, bedankt.Op vrijdag 22 december 2006 11:21 schreef Biancavia het volgende:
Er bestaan wel boekjes over, zoals 'Schrijven voor je plezier' van Bert Reesinck.
Maar daar staan vaak dingen in die je zelf eigenlijk al zou moeten weten of kunnen bedenken.
Zo heb ik ook zo'n schrijverscursus van de NHA ingekeken.
Maar als daar dingen in staan die je nog niet weet dan zul je denk ik nooit echt goed kunnen schrijven.
Schrijven leer je voornamelijk door het gewoon te doen. En veel romans lezen natuurlijk.
Hier kun je een gratis workshop verhalen schrijven volgen: http://www.verhalensite.com/
En gewoon schrijven. Dat soort dingen van: 'Je moet dit doen, je moet dat doen. Ik kan je aanraden dit te doen, ik kan u aanraden dat niet te doen.'-etc. (Dat wil zeggen; advies en principes over het schrijven) worden enkel GESCHREVEN en GEHANTEERD door degenen die niet kunnen schrijven, want, hadden zij dat wel gekund, dan hadden zij wel iets beters dan een fokkin' handleiding geschreven. De drang om dat soort dingen te doen, het schrijven over het hoe te schrijven, komt voort uit de wens te kunnen schrijven, maar men kan dit niet, dus gaat men dan voor zichzelf uitleggen waarom men niet kan schrijven in de hoop zo tot beter schrijverschap te komen.
Ik zeg u:
SCHIJT AAN ALLES.
En gewoon schrijven. Dat levert toch de beste resultaten.
[ Bericht 1% gewijzigd door JAM op 22-12-2006 20:06:12 ]
quote:Om volkomen eerlijk te zijn wil ik graag fantasy schrijven. Ik vind het heel mooi, hoe mensen een wereld in zijn geheel kunnen verzinnen en deze zo mooi kunnen omschrijven. Ik wil graag fantasy schrijven...Op vrijdag 22 december 2006 17:40 schreef JAM het volgende:
De vervolgvraag; wilt u graag een roman schrijven, of wilt u een roman geschreven hebben?
Als je fantasy wilt schrijven borrel je vast van de fantasy-ideeën! Gewoon al die ideeën steeds noteren en langzaam uitbreiden. Zo creëer je vanzelf een wereld zoals je die voor ogen had. Daarna moet er dus een boeiend en spannend verhaal plaatsvinden in die wereld. Hoofdpersonen opbouwen, bijrollen verzinnen en een rode draad/verhaallijn. Daarna kan je beginnen met je boek
Neem de tijd en wijzig en schaaf steeds bij. Aldoende leer je vanzelf. Zoals JAM al zegt: gewoon schrijven. Dus gewoon beginnen. Het is een kwestie van genoeg vertellen. Als je maar voldoende stof hebt komt er vanzelf eenmanier van vertellen bij kijken. Met een (visuele) representatie van bijvoorbeeld een persoon in de hand kan je snel even 'spieken' of er nog iets te vertellen is over een bepaald personage als je hem/haar (of het in jou geval
) in een bepaalde situatie zet.Ik geloof wel in het 'een verhaal komt er ooit uit', in welke vorm dan ook, gewoon volhouden dus.
Ik ben al een paar keer begonnen, maar op de een of andere manier heb ik de karakters niet onder controle. Klinkt een beetje vaag wellicht, maar tijdens het schrijven zeggen en doen mijn karakters plots dingen die ik eigenlijk niet wil 
quote:Of dat je een hekel aan een karakter krijgt, omdat hij altijd zo stom doet!Op zaterdag 23 december 2006 13:03 schreef teamlead het volgende:
goed topic
quote:Op zaterdag 23 december 2006 13:08 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Of dat je een hekel aan een karakter krijgt, omdat hij altijd zo stom doet!
regelmatig ja.. En dan laat ik hem of haar dus maar doodgaan (toch wel relaxed dat dat zomaar kan 
), maar dan klopt de hele verhaallijn niet meer ). Moesten we een dossier voor aanmaken, met alle opdrachten erin en een kort verhaal: minstens 3 A4'tjes.We kregen opdrachten die variëerden van woordassociaties beschrijven tot jeugdherinneringen uitwerken (je eerste, één van voor je tiende en één uit de pubertijd), van elfjes en haiku's tot dichten op muziek.
Één ding wat ik daarvan heb geleerd: probeer niet te vervallen in cliché's, want daardoor komen dingen als je verhaallijn veel minder tot z'n recht.
quote:Ja, allicht. Maar lijkt het je naar een beeldscherm staren en dan op je toetsenbord rammen zo leuk, of ooit met een boekwerk in je hand rondlopen en zeggen: 'Kaaik! Dat heeft maain gemaakt!' nu zo leuk?Op vrijdag 22 december 2006 23:49 schreef G.Fawkes het volgende:
[..]
Om volkomen eerlijk te zijn wil ik graag fantasy schrijven. Ik vind het heel mooi, hoe mensen een wereld in zijn geheel kunnen verzinnen en deze zo mooi kunnen omschrijven. Ik wil graag fantasy schrijven...
quote:Een beetje naar mijn beelscherm staren en op mijn toestenbord rammen kan ik ook op fok. Maar ik heb een aantal ideeen over een wereld en die wil ik graag op papier hebben. Ik denk namelijk dat ze wel potentie hebben. Ik ben onderhand ook al begonnen...Op zaterdag 23 december 2006 21:34 schreef JAM het volgende:
[..]
Ja, allicht. Maar lijkt het je naar een beeldscherm staren en dan op je toetsenbord rammen zo leuk, of ooit met een boekwerk in je hand rondlopen en zeggen: 'Kaaik! Dat heeft maain gemaakt!' nu zo leuk?
. Kan niet missen.ik zal je boeken lezen
quote:Wellicht zou mevrouw Dorrestein er goed aan doen eerst zelf te leren schrijven voordat ze zich met zoiets bezig houdt en zo het risico loopt anderen te versjteren met haar geneuzel.Op maandag 25 december 2006 15:39 schreef Mjam het volgende:
Renate Dorrestein heeft een boek geschreven voor beginnende schrijvers: http://www.renatedorrestein.nl/index.php?id=55
Niet dat mevrouw Dorrestein dat erg zou vinden, ik bedoel; mevrouw Dorrestein zal daar vast een leuke grijpstuiver aan over houden, maar ik vind het wel erg. Nóg meer kankerkankerkankerbagger in de boekenwinkels. Bah.
..Heel vreemd eigenlijk, dat kunstacademies of toneelscholen gerespecteerde instituten zijn, terwijl van schrijvers wordt verwacht dat ze het vak "zelf" hebben geleerd.
Ik weet niet. Sommige mensen kunnen schrijven, maar hebben geen ideeën. Andere hebben ideeën zat, maar kunnen die niet in leesbare taal omzetten.
Flink oefenen.
Gewoon pen en papier.
En dan zo lekker in een alleenvoorjezelfleesbaar handschrift op het papier kliederen, met halen, strepen, krassen en woorden tussenvoegen en sterretjes en pijlen en verwijzingen met A en B en C1, C2 en D5b naar alinea's die toch nog ergens anders tussen moeten, maar dan toch eigenlijk weer niet en dan die ene zin die je er dan tussenpropt en doorschrijven tot onder de regeltjes en aan de zijkant van het papier.
Wat een posters zeg. Ik ben na een tijdje research en achtergrond verhaal nu eindelijk op het punt te gaan beginnen met Hoofdstuk 1. Ik zal morgen eens een van mijn kortere verhalen hier neer gooien Alsof schrijven toch vooral het opborrelen van woordjes uit interessante mensjes zou zijn.
Alsof er aan schrijven geen ambachtelijke kanten zouden zitten.
Het sterft hier in Nederland van de mensen die 'aldoende vanzelf leren'. Die 'gewoon beginnen'.
Het resultaat is doorgaans bagger.
Als je wilt leren schrijven, volg een schrijfcursus. En hoop vervolgens maar dat je iets te melden hebt, een authentieke stem kan ontwikkelen.
quote:Ik heb een goeie tip voor je:Op vrijdag 22 december 2006 23:49 schreef G.Fawkes het volgende:
Om volkomen eerlijk te zijn wil ik graag fantasy schrijven. Ik vind het heel mooi, hoe mensen een wereld in zijn geheel kunnen verzinnen en deze zo mooi kunnen omschrijven. Ik wil graag fantasy schrijven...
http://www.hollylisle.com/fm/Articles/faqs1.html
Zo dus. Ik ben niet zo goed in het kopiëren vanaf internet, maar hier heb je een site van een Fantasy-schrijver (een vrouw, meen ik) die een hoop interessants te melden heeft. Zelf heb ik geen enkele belangstelling voor Fantasy, maar ook los van het genre is dit een erg nuttige & praktische handleiding. Je moet de hele site even bekijken, vooral de FAQ's, daar staat veel zinnige informatie.
Succes
dus jam heeft gelijk en daarnaast literatuur wat bewuster bestuderen zodat je opmerkt hoe anderen jou weten te boeien of raken of welk effect je ook teweeg wil brengne
quote:Op zaterdag 6 januari 2007 00:25 schreef OllieA het volgende:
Wat een wonderlijke opvattingen in dit topic.
Alsof schrijven toch vooral het opborrelen van woordjes uit interessante mensjes zou zijn.
Alsof er aan schrijven geen ambachtelijke kanten zouden zitten.
Het sterft hier in Nederland van de mensen die 'aldoende vanzelf leren'. Die 'gewoon beginnen'.
Het resultaat is doorgaans bagger.
Als je wilt leren schrijven, volg een schrijfcursus. En hoop vervolgens maar dat je iets te melden hebt, een authentieke stem kan ontwikkelen.
.Oefening baart kunst, niet den academie of den LOI-cursist. Noch de LOI-cursusdocent baart veel kunst, anders was deze geen LOI-cursusdocent geworden.
quote:Als je een beetje kan schilderen of tekenen moet je ook vooral niet naar de kunstacademie gaan, je zou er eens iets kunnen leren.Op zaterdag 6 januari 2007 14:43 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
Oefening baart kunst, niet den academie of den LOI-cursist. Noch de LOI-cursusdocent baart veel kunst, anders was deze geen LOI-cursusdocent geworden.
Gewoon blijven oefenen en doen joh!
quote:Ja, oké, je zou iets kunnen leren, dat klopt. Heeeeel veel. Heeeel veel over wat jouw leraar of academie vindt. Heeeel veel. Soooo veel. Dan sit hoofje vol met poepoe.Op zaterdag 6 januari 2007 16:23 schreef OllieA het volgende:
[..]
Als je een beetje kan schilderen of tekenen moet je ook vooral niet naar de kunstacademie gaan, je zou er eens iets kunnen leren.
Gewoon blijven oefenen en doen joh!
quote:Ach zo!Op zaterdag 6 januari 2007 16:42 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
[..]
Ja, oké, je zou iets kunnen leren, dat klopt. Heeeeel veel. Heeeel veel over wat jouw leraar of academie vindt. Heeeel veel. Soooo veel. Dan sit hoofje vol met poepoe.
Jij bent er zo eentje die bang is de 'authentieke kunstenaar in jezelf' te verliezen, wanneer je een leraar tegenkomt.
Dat duidt op een gebrek aan zelfvertrouwen.
quote:Nee, ik vrees conditionering, in wat voor mate dan ook. Niet elke leraar conditioneert, maar in de mensen om mij heen die op den academie vertoeven, heb ik niet anders dan een conditionering gezien. Ik denk dat dit meer ligt aan den academie dan aan de leerling. Nee, niets mis met leraren. Wel den hedendaagse conventionele leraar.Op zaterdag 6 januari 2007 16:50 schreef OllieA het volgende:
[..]
Ach zo!
Jij bent er zo eentje die bang is de 'authentieke kunstenaar in jezelf' te verliezen, wanneer je een leraar tegenkomt.
Dat duidt op een gebrek aan zelfvertrouwen.
[ Bericht 1% gewijzigd door PopeOfTheSubspace op 06-01-2007 17:05:09 ]
quote:Tja of je hebt talent wat door de juiste mensen wordt ontdekt.Op zaterdag 6 januari 2007 00:25 schreef OllieA het volgende:
Wat een wonderlijke opvattingen in dit topic.
Alsof schrijven toch vooral het opborrelen van woordjes uit interessante mensjes zou zijn.
Alsof er aan schrijven geen ambachtelijke kanten zouden zitten.
Het sterft hier in Nederland van de mensen die 'aldoende vanzelf leren'. Die 'gewoon beginnen'.
Het resultaat is doorgaans bagger.
Als je wilt leren schrijven, volg een schrijfcursus. En hoop vervolgens maar dat je iets te melden hebt, een authentieke stem kan ontwikkelen.
. Dit komt uiteraard zelden voor want vaker is dit het zwak excuus om vooral geen cursus te willen doen.
Maar wat hebben we in de aanbieding? De LOI of NTI? Daar brengen ook heel wat mensen zakken geld naar toe he? En ook na het volgen van zo'n cursus is het resultaat blijkbaar toch ook bagger. Ik ken in ieder geval geen schrijvers die voor het publiceren van hun boeken eerst efkes een cursus bij de LOI of NTI hebben gedaan. Dus in dat opzicht kan ik me de weerzin wel voorstellen.
Wat is nu eigenlijk een goede cursus?
quote:Sonja Bakker!Op zondag 7 januari 2007 00:13 schreef Stali het volgende:
[..]
Tja of je hebt talent wat door de juiste mensen wordt ontdekt.
Dit komt uiteraard zelden voor want vaker is dit het zwak excuus om vooral geen cursus te willen doen.
Maar wat hebben we in de aanbieding? De LOI of NTI? Daar brengen ook heel wat mensen zakken geld naar toe he? En ook na het volgen van zo'n cursus is het resultaat blijkbaar toch ook bagger. Ik ken in ieder geval geen schrijvers die voor het publiceren van hun boeken eerst efkes een cursus bij de LOI of NTI hebben gedaan. Dus in dat opzicht kan ik me de weerzin wel voorstellen.
Wat is nu eigenlijk een goede cursus?
Maar dat was dan geen schrijfcursus.
quote:Bij schrijven moet je wel discipline hebben om eens iets af te maken, JAM. Dat zou misschien leuke resultaten opleveren.Op vrijdag 22 december 2006 17:39 schreef JAM het volgende:
SCHIJT AAN ALLES.
En gewoon schrijven. Dat soort dingen van: 'Je moet dit doen, je moet dat doen. Ik kan je aanraden dit te doen, ik kan u aanraden dat niet te doen.'-etc. (Dat wil zeggen; advies en principes over het schrijven) worden enkel GESCHREVEN en GEHANTEERD door degenen die niet kunnen schrijven, want, hadden zij dat wel gekund, dan hadden zij wel iets beters dan een fokkin' handleiding geschreven. De drang om dat soort dingen te doen, het schrijven over het hoe te schrijven, komt voort uit de wens te kunnen schrijven, maar men kan dit niet, dus gaat men dan voor zichzelf uitleggen waarom men niet kan schrijven in de hoop zo tot beter schrijverschap te komen.
Ik zeg u:
SCHIJT AAN ALLES.
En gewoon schrijven. Dat levert toch de beste resultaten.
quote:Dat is weer een ander verhaal natuurlijk.Op zondag 7 januari 2007 00:24 schreef Stali het volgende:
[..]
Bij schrijven moet je wel discipline hebben om eens iets af te maken, JAM. Dat zou misschien leuke resultaten opleveren.
En ook discipline kun je niet leren door een LOI-cursus te gaan doen.
quote:Ze heeft de Brood & Banket-cursus gedaan?Op zondag 7 januari 2007 00:14 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Sonja Bakker!
Maar dat was dan geen schrijfcursus.
quote:Discipline:Op zondag 7 januari 2007 00:26 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Dat is weer een ander verhaal natuurlijk.
En ook discipline kun je niet leren door een LOI-cursus te gaan doen.
Twenty push ups voor JAM. Geen Breukelse kwesties meer voor JAMaica. En van de zomer niet meer naar GriekGriekenland. Dat leidt alleen maar af.
. quote:De meeste schrijvers lopen er ook niet mee te koop hoor. Ik ken er wel een heel stel, maar ga hier niet de namen noemen. Als ze er zelf hun muil over houden, wat zal ik het dan op straat gooien.Op zondag 7 januari 2007 00:13 schreef Stali het volgende:
[..]
Tja of je hebt talent wat door de juiste mensen wordt ontdekt.
Dit komt uiteraard zelden voor want vaker is dit het zwak excuus om vooral geen cursus te willen doen.
Maar wat hebben we in de aanbieding? De LOI of NTI? Daar brengen ook heel wat mensen zakken geld naar toe he? En ook na het volgen van zo'n cursus is het resultaat blijkbaar toch ook bagger. Ik ken in ieder geval geen schrijvers die voor het publiceren van hun boeken eerst efkes een cursus bij de LOI of NTI hebben gedaan. Dus in dat opzicht kan ik me de weerzin wel voorstellen.
Wat is nu eigenlijk een goede cursus?
Maar deze is gewoon op internet te vinden.
quote:Hermine Landvreugd idem dito: Schrijversvakschool.Mireille Geus
voltooide in 1993 de opleiding aan Schrijversvakschool ’t Colofon met de toneeltekst Dierenhart. Daarna schreef ze voor jeugdtoneel o.a. Geschiedenis van de nacht (1996), Tuig (1998) en De Olifantensteen (1998). Samen met Wijnand Stomp maakte ze een bewerking van het boek i (2000) van Miep Diekmann. In 2003 kwam haar eerste kinderboek uit: Virenzo en ik (Vlag en wimpel 2004). Ze heeft een praktijk als individuele schrijfcoach en geeft adviezen aan bedrijven. Winnares van de Gouden griffel 2006 met haar jeugdboek Big (2005).
En wat een goeie cursus is, vind ik moeilijk te zeggen. Dat hangt af van hoe het would-be schrijvertje in elkaar steekt. Voor de een is de LOI-cursus prima, de ander heeft meer aan een workshop-achtige vorm zoals die door de Schrijversvakschool wordt aangeboden.
quote:Aan de schrijversvakschool zijn ook niet de slechtste leraren verbonden; ik dacht dat Thomas Rosenboom er las gaf, weet het niet zeker - wel dat hij les geeft, niet of het idd op die school is.Op zondag 7 januari 2007 00:35 schreef OllieA het volgende:
En wat een goeie cursus is, vind ik moeilijk te zeggen. Dat hangt af van hoe het would-be schrijvertje in elkaar steekt. Voor de een is de LOI-cursus prima, de ander heeft meer aan een workshop-achtige vorm zoals die door de Schrijversvakschool wordt aangeboden.
Mij lijkt het een beetje vervelend, een schrijfcursus, maar vooral uit luiheid. Je krijgt opdrachten, dat is heel goed, maar ook vervelend omdat je maar net zin moet hebben om - bijvoorbeeld - 500 woorden te schrijven over de leunstoel in je woonkamer. Het is toch een beetje schools, natuurlijk. Dingen doen die niet leuk zijn. Opdrachten waarvan je denkt: 'Ja, en dus..?'
Ik zou eerder veel lezen. (Niet alleen Nederlands). En schrijven natuurlijk. En lezen...
quote:Vraag eerst even of ze een hond heeft.Op zondag 7 januari 2007 03:02 schreef JAM het volgende:
Nadine, je kutje. Ik wil er aan likken en dan, als je kutje lekker nat is, m'n pik erin stoppen. Dat vind je kutje wel lekker. Dat weet ik, dat je kutje dat lekker vindt.
quote:Is dit je eerste schrijfoefening van vandaag?Op zondag 7 januari 2007 03:02 schreef JAM het volgende:
Nadine, je kutje. Ik wil er aan likken en dan, als je kutje lekker nat is, m'n pik erin stoppen. Dat vindt je kutje wel lekker. Dat weet ik, dat je kutje dat lekker vindt.
quote:Was het maar zo'n feest. Ik heb honger en de filet americain is over datum.Op zondag 7 januari 2007 03:08 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Is dit je eerste schrijfoefening van vandaag?
quote:Hè, eindelijk. Iemand in TTK die nu eens niet de mening is toegedaan dat een Echte Schrijver vooral af en toe nipt aan zijn glas whisky of rode wijn, het leven van een bohemien leidt, en dat de inspiratie dan vanzelf wel komt. Er zijn me te veel mensen in dit subforum die in 'genieën' geloven.Op zaterdag 6 januari 2007 00:25 schreef OllieA het volgende:
Als je wilt leren schrijven, volg een schrijfcursus. En hoop vervolgens maar dat je iets te melden hebt, een authentieke stem kan ontwikkelen.
Schrijvers zijn gewoon arbeiders met veel fantasie. Niets meer en niets minder.
quote:Dat geeft niks, joh. Die filet americain kun je nog best eten, zei mijn moeder altijd. Pas als het groen uitslaat, met van die pluisjes erop, verwijder je met een scherp mes het bovenste laagje. (Kom op, JAM - jij bent toch de man die naalden in zijn hals steekt om een beetje lekker te trippen...?)Op zondag 7 januari 2007 03:10 schreef JAM het volgende:
Was het maar zo'n feest. Ik heb honger en de filet americain is over datum.
Dan kun je daarna aan je schrijfoefening beginnen
quote:Nadine, het stadium van groen uitslaan en pluisjes was vorige week ergens. Ik bedoelde - over- datum. Niet; op tijd. Rijp. Hoe je het ook wil noemen.Op zondag 7 januari 2007 03:17 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Dat geeft niks, joh. Die filet americain kun je nog best eten, zei mijn moeder altijd. Pas als het groen uitslaat, met van die pluisjes erop, verwijder je met een scherp mes het bovenste laagje. (Kom op, JAM - jij bent toch de man die naalden in zijn hals steekt om een beetje lekker te trippen...?)
Dan kun je daarna aan je schrijfoefening beginnen
.Nu ja; waar was ik. Fuck it. Dat was het punt dat ik wilde maken; fuck it.
quote:Daarom nog een tip: de journalistiek. Om het vak te leren.Op zondag 7 januari 2007 03:17 schreef broer het volgende:
Hè, eindelijk. Iemand in TTK die nu eens niet de mening is toegedaan dat een Echte Schrijver vooral af en toe nipt aan zijn glas whisky of rode wijn, het leven van een bohemien leidt, en dat de inspiratie dan vanzelf wel komt. Er zijn me te veel mensen in dit subforum die in 'genieën' geloven.
Schrijvers zijn gewoon arbeiders met veel fantasie. Niets meer en niets minder.
(En dan zullen sommige schrijvers zich erover beklagen dat hun 'stijl' kapot gaat aan journalistieke stukken, en dat hun briljante gedachtenstroom er alleen maar door wordt onderbroken, maar dat is onzin. Als journalist leer je zinnen maken, en dat is al heel wat. En je leert verhaaltjes vertellen, en schrappen, en vooral: niet te zeikerig doen over je eigen vondsten. Want ze gooien een hoop weg. Als je stukje te lang is, bijvoorbeeld. Dan pleuren ze er net zo makkelijk de helft uit. Daar leer je dan weer van dat het ook maar woorden zijn, en zinnen - en dat je morgen gewoon weer wat nieuwe zinnen kunt maken.)
Ja, ik doe tegenwoordig aan journalistiek
quote:Dan is schrijven opeens 'werk'.Op zondag 7 januari 2007 03:17 schreef broer het volgende:
[..]
Schrijvers zijn gewoon arbeiders met veel fantasie. Niets meer en niets minder.
quote:Wat doe je voor journalistiek?Op zondag 7 januari 2007 03:27 schreef Nadine26 het volgende:
Ja, ik doe tegenwoordig aan journalistiek
Overigens kom ik verschillende 'journalisten' tegen die geen idee hebben wat schrijven nu eigenlijk is. Die hebben een neus voor nieuws. Dat is veel meer waard, maar dat betekent niet dat ze ook daadwerkelijk mooie zinnen kunnen maken. Na een bepaalde tijd, misschien. En dan alleen als ze goed lezen wat hun eindredacteur uiteindelijk met hun stuk doet.
quote:Hoezo 'opeens'?Op zondag 7 januari 2007 03:30 schreef Biancavia het volgende:
Dan is schrijven opeens 'werk'.
(Charles B.)
quote:Klopt. Je hebt grofweg twee soorten journalisten: mooischrijvers en nieuwsneuzen. Beiden onmisbaar voor welk medium dan ook.Op zondag 7 januari 2007 03:31 schreef broer het volgende:
[..]
Wat doe je voor journalistiek?
Overigens kom ik verschillende 'journalisten' tegen die geen idee hebben wat schrijven nu eigenlijk is. Die hebben een neus voor nieuws. Dat is veel meer waard, maar dat betekent niet dat ze ook daadwerkelijk mooie zinnen kunnen maken. Na een bepaalde tijd, misschien. En dan alleen als ze goed lezen wat hun eindredacteur uiteindelijk met hun stuk doet.
quote:Nee, wat mij betreft gaat het om leren hoe je iets vertelt wat ook voor een lezer interessant en te volgen is.Op zondag 7 januari 2007 03:41 schreef Biancavia het volgende:
Gaat het nu over zelfdiscipline?
quote:Zelfdiscipline, uuuuuuugh. Wie dat ooit verzonnen heeft, ik kan niet anders dan denken dan dat het persoon in kwestie er hele, hele wrede en gemene bedoelingen mee heeft gehad.Op zondag 7 januari 2007 03:41 schreef Biancavia het volgende:
Gaat het nu over zelfdiscipline?
quote:Naar mijn mening is dat iets wat erg moeilijk aan te leren is.Op zondag 7 januari 2007 03:43 schreef broer het volgende:
[..]
Nee, wat mij betreft gaat het om leren hoe je iets vertelt wat ook voor een lezer interessant en te volgen is.
Meer een gevoelskwestie.
Zoals iemand die geen aanleg voor muziek heeft nooit zal kunnen improviseren.
quote:Vrede bedoelingen, dat is mooi JAMOp zondag 7 januari 2007 03:44 schreef JAM het volgende:
[..]
Zelfdiscipline, uuuuuuugh. Wie dat ooit verzonnen heeft, ik kan niet anders dan denken dan dat het persoon in kwestie er hele, hele vrede en gemene bedoelingen mee heeft gehad.
quote:Het doet denken aan zelfkastijding.Op zondag 7 januari 2007 03:44 schreef JAM het volgende:
[..]
Zelfdiscipline, uuuuuuugh. Wie dat ooit verzonnen heeft, ik kan niet anders dan denken dan dat het persoon in kwestie er hele, hele vrede en gemene bedoelingen mee heeft gehad.
quote:Vrede én gemene bedoelingen!Op zondag 7 januari 2007 03:45 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Vrede bedoelingen, dat is mooi JAM
quote:En vraak?Op zondag 7 januari 2007 03:46 schreef JAM het volgende:
Ja, dat was niet helemaal lekker, dat van die vrede. Maar, soit, soit. Ik zeg ook; vratten.
Daar klinkt het wel lekker bij
VRAAK!
quote:VREVEL.Op zondag 7 januari 2007 03:47 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
En vraak?
Daar klinkt het wel lekker bij
VRAAK!
quote:Nee, hoor. Dat is heel gemakkelijk aan te leren. Zélfs met behoud van je eigen 'stem', 'toon', 'identiteit', of weet ik veel wat voor andere benaming je ervoor kunt bedenken.Op zondag 7 januari 2007 03:44 schreef Biancavia het volgende:
Naar mijn mening is dat iets wat erg moeilijk aan te leren is.
quote:En vrok!Op zondag 7 januari 2007 03:49 schreef JAM het volgende:
En vroeging, natuurlijk.
quote:Vroeging is ronduit prachtigOp zondag 7 januari 2007 03:49 schreef JAM het volgende:
En vroeging, natuurlijk.
quote:Tja. Gij zijt ook een debielOp zondag 7 januari 2007 03:46 schreef JAM het volgende:
Ja, dat was niet helemaal lekker, dat van die vrede. Maar, soit, soit. Ik zeg ook; vratten.
quote:Hm, ik was blijkbaar afgemeld. Wreemd.Op zondag 7 januari 2007 03:50 schreef JAM het volgende:
Doe jij trouwens niet meer aan MSNSMNSMSNSMNSNMSMNSNMSMNSMNSSMNSMN'NEN, Bianca?
quote:Merkvaardig...Op zondag 7 januari 2007 03:51 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Hm, ik was blijkbaar afgemeld. Wreemd.
quote:Ik kon in groep twee al schrijven. Stiekem.Op zondag 7 januari 2007 03:52 schreef JAM het volgende:
Ik heb trouwens in groep drie leren schrijven. Einde fucking topic.
quote:Neem nog een whisky.Op zondag 7 januari 2007 03:52 schreef JAM het volgende:
Ik heb trouwens in groep drie leren schrijven. Einde fucking topic.
JA ZO MOET JE KIJKEN KOM IK GISTEREN BIJ DE BAKKER AANZETTEN, ZIE JE HET VOOR JE? IK, IK, IK IN EEN BAKKER! HA HA HA ! ALLEEN DAT AL IS JE TOCH OM KAPOT TE LACHEN DAT IK ZO 'S OCHTENDS, JA, LET WEL, 'S OCHTENDS EEN BAKKER IN KOM LOPEN?! ZIE ! JE ! HET ! VOOR ! JE ! HA HA HA HA HAHA , OM JE GODVERDOMDE EEN SCHEUR IN JE REET TE LACHENGEWOON! NOU JA, DUS IK DIE BAKKER IN STAAT ER EEN TURK BIJ DE KASSA! AHAHAHAHAHAH HOOR JE WEL WAT IKZ EG? EEN TURK HE? EEN TURRUK, BIJ DE KASSA?! HAHAHA SNAPPIE EM HE HE HE EEN TRUURUK EEN TURRUK BIJ DE KASSA? MAAR! WAT! DOET! IE! DAAR! DAN?!?!?!!? HA HAHAAHAH DUS IN EIDER GEVAL SPOOYY SORRy< WAAR WAS IK?! IK STA BIJ DE BAKKER HE MET DIE TURRUK HAHAHAHA IK BLIJF HET LEUK VINDEN<
quote:Dat denk je toch niet echt, of wel?Op zondag 7 januari 2007 03:56 schreef JAM het volgende:
Nee; maar; kom nu? Meer dan dat is het toch gewoon niet? LETTERS en LEESTEKENS. Meer is er niet toe, werkelijk!
quote:Het ging van 'Ooma is lief' en 'De vogel zegt pip!'Op zondag 7 januari 2007 03:55 schreef JAM het volgende:
Ja, echt schrijven, Bianca? Of ging dat van OTO en SON?
quote:Natuurlijk.
.quote:Als dat nog niet gedaan was door Jan Cremer, Herman Brusselmans en weet-ik-veel-wie-nog-meer, dan was het misschien leuk geweest.Op zondag 7 januari 2007 03:59 schreef JAM het volgende:
En dan die pagina's helemaal VOLLULLEN gewoon!
quote:Sonja Bakker?Op zondag 7 januari 2007 03:59 schreef JAM het volgende:
En dan die pagina's helemaal VOLLULLEN gewoon!
JA ZO MOET JE KIJKEN KOM IK GISTEREN BIJ DE BAKKER AANZETTEN, ZIE JE HET VOOR JE? IK, IK, IK IN EEN BAKKER! HA HA HA ! ALLEEN DAT AL IS JE TOCH OM KAPOT TE LACHEN DAT IK ZO 'S OCHTENDS, JA, LET WEL, 'S OCHTENDS EEN BAKKER IN KOM LOPEN?! ZIE ! JE ! HET ! VOOR ! JE ! HA HA HA HA HAHA , OM JE GODVERDOMDE EEN SCHEUR IN JE REET TE LACHENGEWOON! NOU JA, DUS IK DIE BAKKER IN STAAT ER EEN TURK BIJ DE KASSA! AHAHAHAHAHAH HOOR JE WEL WAT IKZ EG? EEN TURK HE? EEN TURRUK, BIJ DE KASSA?! HAHAHA SNAPPIE EM HE HE HE EEN TRUURUK EEN TURRUK BIJ DE KASSA? MAAR! WAT! DOET! IE! DAAR! DAN?!?!?!!? HA HAHAAHAH DUS IN EIDER GEVAL SPOOYY SORRy< WAAR WAS IK?! IK STA BIJ DE BAKKER HE MET DIE TURRUK HAHAHAHA IK BLIJF HET LEUK VINDEN<
quote:Nee, maar dat is maar beter ook.
quote:Nou, dan mag je blij zijn dat je in ieder geval nog wat talent hebt.Op zondag 7 januari 2007 04:02 schreef JAM het volgende:
Ja, broer, ik denk dat werkelijk. Ze geven je letters mee en leestekens en dan zoek je het maar uit.
quote:Op zondag 7 januari 2007 03:52 schreef JAM het volgende:
Einde fucking topic.
quote:Commerciële stukjes, heet dat, voor een bedrijfsblad
Geen echte journalistiek, maar het betaalt en ik heb een deadline. quote:Oh, ja. Dat wist ik dan weer niet. Wat ik eigenlijk bedoel, is dat het juist voor mensen die graag willen 'schrijven' (met een ganzenveer) vaak moeilijk blijkt om een normale zin te schrijven. Omdat ze een bepaald idee hebben van wat Literatuur is, zeg maar. Lange, meanderende zinnen die halverwege muurvast lopen, en dan tóch doorzetten, omdat het Literatuur is en ach... dan mag het vast wel. In de journalistiek mag het niet, dan word je meteen teruggefloten door de einderedacteur. Geldt ook voor spelfouten, grammaticale missers etc. Dat lijken misschien details, maar als je graag wilt schrijven is het een goede leerschool. Denk ik.Overigens kom ik verschillende 'journalisten' tegen die geen idee hebben wat schrijven nu eigenlijk is. Die hebben een neus voor nieuws. Dat is veel meer waard, maar dat betekent niet dat ze ook daadwerkelijk mooie zinnen kunnen maken. Na een bepaalde tijd, misschien. En dan alleen als ze goed lezen wat hun eindredacteur uiteindelijk met hun stuk doet.
quote:Ja. Speak the truth, dat vind ik ook. Maar ik geloof heilig in deadlines. In dwang en discipline. Gisteren was ik nog zo laat wakker omdat ik een stukje moest schrijven voor maandag, ik wist al vijf weken dat het moest gebeuren, maar ik had geen zin en geen goed idee en geen 'inspiratie'... en het zat me al de hele week dwars, zo'n blok op mijn maag, en waarom was ik nou zo stom geweest om er zo lang mee te wachten? Dus toen ben ik gaan zitten, pissig en moe, en na twee uur was het klaar. En goed.Op zondag 7 januari 2007 03:37 schreef JAM het volgende:
Of nee; alsof je geen prachtige boeken kan schrijven door jezelf gewoon klem te zuipen en wat voor je uit ouwehoeren en dan de volgende dag eens kijkt wat er nog mee van door kan en wat niet. Ik denk dat dat de beste methode is. Anders wordt het al heel snel, echt heel snel, gemaakt gelul. SPEAK THE TRUTH, MAN.
(Charles B.)
Dat was me NOOIT gelukt als het niet had gemoeten. Voor je lol schrijven bestaat eigenlijk niet. Want het gaat om het netto eindresultaat. You have to deliver. Zo maar een beetje langs je neus weg zitten schrijven met een fles wijn ernaast, dat is hobbyisme. Dat levert geen afgerond geheel op. Want iets afmaken is VERVELEND. Niet leuk. Kut. Maar het is de enige manier om iets van de grond te krijgen. Daarom is journalistiek zo goed. Je leert er tegen de klok in te schrijven - om 2 uur moet het klaar zijn, het is nu 11 uur, ik heb eigenlijk pijn aan mijn grote teen, en het regent buiten, allemaal excuses, maar de deadline... de deadline. En dan gebeurt het dus. Dan dóe je het. En het bizarre van deadline-schrijven is dat dáár de inspiratie ontstaat. Gewoon zo, onder je vingers: opeens is het half twee, nog een half uur te gaan, de wekker tikt, het wil niet, het schiet niet op, en verdomd: opeens staat er een perfecte eerste alinea! Een cadeau! En daarna gaat het vanzelf, je schuift wat met de alinea's, woordje erbij, woordje eraf, en om 2 uur is het KLAAR. En dan heb je iets gemaakt waarvan je niet wist dat je het van plan was. Heel anders dan je had gedacht. Veel beter, vaak. Bizar. Dat is dus het wonder van de deadline
En uiteindelijk geloof ik ook niet dat Charles Bukowski gewoon maar wat voor zich uit zat te ouwehoeren met een fles drank ernaast, om de simpele reden dat hij daarvoor iets teveel werk heeft afgeleverd. Dat zijn allemaal eindproducten, om het zo maar eens te zeggen: romans met een begin, een middenstuk en een einde. Die zijn echt niet uit de lucht komen vallen - daar heeft hij op gezwoegd. In elk verhaal zitten stukken die vervelend zijn om te schrijven, overgangetjes en noodzakelijke beschrijvingen, en die kun je niet eindeloos voor je uit blijven schuiven. Want ook voor een romanschrijver geldt: He has to deliver. Charles Bukowski had het geld nodig; het schrijven was zijn broodwinning. Zonder boek geen geld, geen drank, geen leven. Over een deadline gesproken. En natuurlijk had hij een enorm talent, maar ik geloof wel - wie zei dat ook alweer? - dat schrijven voor 80 procent aankomt op discipline en voor 20 procent op talent. Met 10 procent lukt het ook wel.
Voor mijzelf geldt dat ik een fictieve deadline heb gecreeërd, hier, op dit forum. Ik heb een boek geschreven, 140.000 woorden neergetikt, binnenkort komt het boek uit. Maar het blijft hard werken. Van de 140.000 woorden heb ik er zo'n 30.000 weggegooid. Dus: nieuwe overgangetjes schrijven. Zinnetjes aanscherpen. Schuiven met alinea's. Nóg een keer lezen, en nóg eens. De redacteur gaat eroverheen: opnieuw herschrijven. Enzovoort. Met de schrijversromantiek van ganzenveren en flessen rode wijn heeft het allemaal weinig te maken. Dat zal bij Charles Bukowski niet anders zijn geweest.
quote:Dit is een van de redenen dat (fictie) schrijven veel mensen tegen gaat staan. Dat telkens weer moeten herlezen en schrappen, hopend dat het telkens beter wordt. Soms blijft er gewoon niks meer over. Op een gegeven moment begin je er niet eens meer aan, want je bent nooit tevreden, je hebt toch geen lol meer in het schrijven (van fictie). Kortom: je gaat het een beetje haten.Op zondag 7 januari 2007 13:00 schreef Nadine26 het volgende:
Voor mijzelf geldt dat ik een fictieve deadline heb gecreeërd, hier, op dit forum. Ik heb een boek geschreven, 140.000 woorden neergetikt, binnenkort komt het boek uit. Maar het blijft hard werken. Van de 140.000 woorden heb ik er zo'n 30.000 weggegooid. Dus: nieuwe overgangetjes schrijven. Zinnetjes aanscherpen. Schuiven met alinea's. Nóg een keer lezen, en nóg eens. De redacteur gaat eroverheen: opnieuw herschrijven. Enzovoort. Met de schrijversromantiek van ganzenveren en flessen rode wijn heeft het allemaal weinig te maken. Dat zal bij Charles Bukowski niet anders zijn geweest.
Ik heb weleens iemand geinterviewd over de manier waarop hij muziek maakte en daarover zei hij: "I don't spend much time analysing it, you want to keep it fresh in your head. If it's not fresh in your head it will sound bad." En ik was het zo hartgrondig met hem eens. Als het gewoon niet fris meer is, als het gewoon niet meer in je eigen hoofd sprankelt dan gaat alle lol er vanaf en wordt het er alleen maar slechter op.
Ik denk ook dat het woord 'schrijven' niet meer is dan een vage verzamelterm. Het gaat om de context waarin je schrijft. Ben je een broodschrijver? Een romancier? Een journalist? Een recensent? Een interviewer? In al deze rollen staat schrijven centraal, maar een recensent kan dol zijn op het schrijven van recensies en een hekel hebben aan fictie of romans. Ik denk dat mensen die denken graag te schrijven goed moeten nagaan wat ze écht leuk vinden om te doen en of ze écht de geldingsdrang hebben om over iets te schrijven.
quote:Volgens mij hoort dat er een beetje bij, die weerzin. It's part of the job. Daar moet je doorheen rammen, dat is nou juist de kunst! Dat maakt het een vak. Elke dag 500 woorden schrijven, weer of geen weerOp zondag 7 januari 2007 13:25 schreef zodiakk het volgende:
Dit is een van de redenen dat (fictie) schrijven veel mensen tegen gaat staan. Dat telkens weer moeten herlezen en schrappen, hopend dat het telkens beter wordt. Soms blijft er gewoon niks meer over. Op een gegeven moment begin je er niet eens meer aan, want je bent nooit tevreden, je hebt toch geen lol meer in het schrijven (van fictie). Kortom: je gaat het een beetje haten.
. En bij zware regenval schrijf je er voor straf 300 extra quote:Ja, en daarom geloof ik zo heilig in de druk van de deadline. Dan heb je gewoon niet veel tijd om aan het analyseren en prutsen te slaan; dan moet het gewoon gebeuren. En daarbij heb je natuurlijk wel die geldingsdrang nodig - de ambitie om iets góeds te maken, het allerbeste. Als je daar de druk bovenop legt, de deadline dus, heb je de ideale omstandigheden gecreeërd om én het beste uit jezelf te halen, én niet eindeloos te herschrijven (want: geen tijd), én iets af te ronden. Dan blijft het dus fris. (De deadline is een goed medicijn tegen onzekerheid: Kan ik het wel...? Is deze zin goed genoeg..? Zo kun je uren blijven jammeren, maar als het 2 uur is, is het gewoon 2 uur en moet je dat stukje af hebben).Ik heb weleens iemand geinterviewd over de manier waarop hij muziek maakte en daarover zei hij: "I don't spend much time analysing it, you want to keep it fresh in your head. If it's not fresh in your head it will sound bad." En ik was het zo hartgrondig met hem eens. Als het gewoon niet fris meer is, als het gewoon niet meer in je eigen hoofd sprankelt dan gaat alle lol er vanaf en wordt het er alleen maar slechter op.
quote:Ik denk, alle verhalen over het vakmanschap ten spijt, dat taalgevoel wel degelijk iets is waarmee je, min of meer, wordt geboren. Dat kun je niet aanleren. Zó veel mensen hebben een hekel aan brieven schrijven. Vroeger op school, het gevreesde 'opstel': dat werd massaal geháát! Mensen die niet van lezen houden: ook problematisch. Toch ken ik aardig wat van dit soort mensen die ontzettend graag willen schrijven. Waarom? Ja, dát is de mythe van het schrijverschap: de wapperende cape, de fles rode wijn, het woeste en meeslepende schrijversleven aan de periferie van de maatschappij.Ik denk ook dat het woord 'schrijven' niet meer is dan een vage verzamelterm. Het gaat om de context waarin je schrijft. Ben je een broodschrijver? Een romancier? Een journalist? Een recensent? Een interviewer? In al deze rollen staat schrijven centraal, maar een recensent kan dol zijn op het schrijven van recensies en een hekel hebben aan fictie of romans. Ik denk dat mensen die denken graag te schrijven goed moeten nagaan wat ze écht leuk vinden om te doen en of ze écht de geldingsdrang hebben om over iets te schrijven.
quote:Ik denk dat je gelijk hebt. Ik denk ook dat schrijven, fictie schrijven, een van de zwaarste en meest veeleisende kunsten is. Omdat je een héél lange adem nodig hebt.Op zondag 7 januari 2007 13:25 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Dit is een van de redenen dat (fictie) schrijven veel mensen tegen gaat staan. Dat telkens weer moeten herlezen en schrappen, hopend dat het telkens beter wordt. Soms blijft er gewoon niks meer over. Op een gegeven moment begin je er niet eens meer aan, want je bent nooit tevreden, je hebt toch geen lol meer in het schrijven (van fictie). Kortom: je gaat het een beetje haten.
Ik heb weleens iemand geinterviewd over de manier waarop hij muziek maakte en daarover zei hij: "I don't spend much time analysing it, you want to keep it fresh in your head. If it's not fresh in your head it will sound bad." En ik was het zo hartgrondig met hem eens. Als het gewoon niet fris meer is, als het gewoon niet meer in je eigen hoofd sprankelt dan gaat alle lol er vanaf en wordt het er alleen maar slechter op.
Ik denk ook dat het woord 'schrijven' niet meer is dan een vage verzamelterm. Het gaat om de context waarin je schrijft. Ben je een broodschrijver? Een romancier? Een journalist? Een recensent? Een interviewer? In al deze rollen staat schrijven centraal, maar een recensent kan dol zijn op het schrijven van recensies en een hekel hebben aan fictie of romans. Ik denk dat mensen die denken graag te schrijven goed moeten nagaan wat ze écht leuk vinden om te doen en of ze écht de geldingsdrang hebben om over iets te schrijven.
Ik hou me sinds anderhalf jaar bezig met een opleiding tot grafisch ontwerper, en daarin wordt veel aandacht besteed aan je ontwerpproces. Een van de dingen die je daar worden geleerd, of die je daar vanzelf gaat ontdekken, is dat de basis van je werk ligt in je allereerste ideeën. Het betere schetswerk: ga zitten, zet voor jezelf de kaders uit wat je wilt gaat doen en hoe je dat vorm wil geven. Papier, potlood, tekenen. Dat doe je een dag, of twee dagen, of een week, en daarna ga je kijken wat dat voor resultaat heeft opgeleverd. Je kiest het beste uit en daarmee ga je verder.
Dan ben je er nog niet. Wat volgt, is feitelijk uitwerking. Afmaken waar je aan begonnen bent. Oordelen, bekritiseren, schrappen, herscheppen. Net zolang totdat je weet dat wat er is, ook datgene is wat je in eerste instantie voor ogen gehad zou kunnen hebben.
Met schrijven werkt dat net zo. Als je vanaf het eerste begin niet een duidelijk idee hebt, voor jezelf een stappenplan hebt uitgetekend, een plattegrond gemaakt, een plot, een outline, kom je waarschijnlijk niet ver, tenzij je het uitzonderlijke genie bent dat die regel bevestigt.
Het probleem is alleen, dat de ruimte waarover je als romanschrijver beschikt, veel en veel groter is dan de ruimte van bijvoorbeeld een schilder of een grafisch ontwerper. En die ruimte is voor anderen ook vrijwel ontoegankelijk. Je bent als romancier, nog veel meer dan andere kunstenaars, op jezelf aangewezen. Er is zo ontzettend veel leegte in een roman die nog geschreven moet worden; het kost simpelweg zoveel tijd en aandacht om een roman van pakweg 300 pagina's van A tot Z af te ronden, dat je over een ongelofelijke hoeveelheid discipline moet beschikken om de klus te klaren. Ik denk dat er weinig kunstwerken zijn die zoveel volharding van de kunstenaar eisen als een roman. De romancier een kluizenaar, een monnik, die weet waar-ie aan begonnen is en denkt te weten waar-ie gaat eindigen, zonder zich gedurende het proces al te zeer te bekommeren over beide randen van het spectrum.
Om in flauwe metaforen te blijven spreken, een romanschrijver bevaart de oceaan, waar de meeste andere kunstenaars hooguit ronddobberen op een meer, of een flinke binnenzee.
quote:Voor mij niet. Ik hou niet van intellectuele slavernij.Op zondag 7 januari 2007 14:01 schreef Nadine26 het volgende:
Volgens mij hoort dat er een beetje bij, die weerzin. It's part of the job. Daar moet je doorheen rammen, dat is nou juist de kunst! Dat maakt het een vak. Elke dag 500 woorden schrijven, weer of geen weer
quote:Ergens heilig in geloven is ongezond, Nadine. Ik vraag me ook af wat de invloed is op de kwaliteit van je schrijven als de noodzakelijke hoeveelheid motivatie om te schrijven voort moet komen uit tijdgebrek. Bovendien kan schrijven wél leuk zijn! Je kan er ook intrinsiek lol aan beleven.Ja, en daarom geloof ik zo heilig in de druk van de deadline. Dan heb je gewoon niet veel tijd om aan het analyseren en prutsen te slaan; dan moet het gewoon gebeuren. En daarbij heb je natuurlijk wel die geldingsdrang nodig - de ambitie om iets góeds te maken, het allerbeste. Als je daar de druk bovenop legt, de deadline dus, heb je de ideale omstandigheden gecreeërd om én het beste uit jezelf te halen, én niet eindeloos te herschrijven (want: geen tijd), én iets af te ronden. Dan blijft het dus fris. (De deadline is Eeen goed medicijn tegen onzekerheid: Kan ik het wel...? Is deze zin goed genoeg..? Zo kun je uren blijven jammeren, maar als het 2 uur is, is het gewoon 2 uur en moet je dat stukje af hebben).
quote:Elke schrijver die in de mythe van dat soort schrijverschap gelooft heeft volgens mij een inferieure aanleg voor creatieve en originele schrijfsels. Een dergelijk geloof zegt veel over de aanleg van het denken van je eigen gedachten.
Ik denk, alle verhalen over het vakmanschap ten spijt, dat taalgevoel wel degelijk iets is waarmee je, min of meer, wordt geboren. Dat kun je niet aanleren. Zó veel mensen hebben een hekel aan brieven schrijven. Vroeger op school, het gevreesde 'opstel': dat werd massaal geháát! Mensen die niet van lezen houden: ook problematisch. Toch ken ik aardig wat van dit soort mensen die ontzettend graag willen schrijven. Waarom? Ja, dát is de mythe van het schrijverschap: de wapperende cape, de fles rode wijn, het woeste en meeslepende schrijversleven aan de periferie van de maatschappij.
quote:Bourbon. Goedkope bourbon. En drinken alsof je eraan wilt doodgaan.Op zondag 7 januari 2007 16:31 schreef JAM het volgende:
Wat is dat toch altijd met die rode wijn? Rode wijn is een ronduit smerig drankje. Ik krijg daar altijd knallende koppijn van.
quote:Ook dat.Op zondag 7 januari 2007 16:39 schreef JAM het volgende:
Zelf hang ik aan; elke arbeid is een vorm van prostitutie.
En nu ga ik in bad met de antichrist.
quote:Tullamore Dew.Op zondag 7 januari 2007 16:40 schreef Ringo het volgende:
[..]
Bourbon. Goedkope bourbon. En drinken alsof je eraan wilt doodgaan.
Nu ik eenmaal bezig ben lijkt het totaal niet te werken op die manier. Je moet het schrijven echt indelen en managen wil je vooruitgang boeken en resultaten zien.
PS: Ik kwam er tot mijn grootste verdriet gister achter dat de USB stick die ik gebruikte om mijn verhalen in op te slaan niet meer werkt. Ik ga em vanavond nog een keer proberen te reanimeren omdat ik het heeeeel jammer zou vinden als ze echt verloren zijn gegaan.
In the world today all culture, all literature and art belong to definite classes and are geared to definite political lines. There is in fact no such thing as art for art's sake, art that stands above classes, art that is detached from or independent of politics. Proletarian literature and art are part of the whole proletarian revolutionary cause; they are, as Lenin said, cogs and wheels in the whole revolutionary machine.
All our literature and art are for the masses of the people, and in the first place for the workers, peasants and soldiers; they are created for the workers, peasants and soldiers and are for their use.
Our literary and art workers must accomplish this task and shift their stand; they must gradually move their feet over to the side of the workers, peasants and soldiers, to the side of the proletariat, through the process of going into their very midst and into the thick of practical struggles and through the process of studying Marxism and society. Only in this way can we have a literature and art that are truly for the workers, peasants and soldiers, a truly proletarian literature and art.
Our purpose is to ensure that literature and art fit well into the whole revolutionary machine as a component part, that they operate as powerful weapons for uniting and educating the people and for attacking and destroying the enemy, and that they help the people fight the enemy with one heart and one mind.
In literary and art criticism there are two criteria, the political and the artistic.... There is the political criterion and there is the artistic criterion; what is the relationship between the two? Politics cannot be equated with art, nor can a general world outlook be equated with a method of artistic creation and criticism. We deny not only that there is an abstract and absolutely unchangeable political criterion, but also that there is an abstract and absolutely unchangeable artistic criterion; each class in every class society has its own political and artistic criteria. But all classes in all class societies invariably put the political criterion first and the artistic criterion second.... What we demand is the unity of politics and art, the unity of content and form, the unity of revolutionary political content and the highest possible perfection of artistic form. Works of art, which lack artistic quality, have no force, however progressive they are politically. Therefore, we oppose both works of art with a wrong political viewpoint and the tendency towards the "poster and slogan style" which is correct in political viewpoint but lacking in artistic power. On questions of literature and art we must carry on a struggle on two fronts.
Zoo zijt het u allen alhier aangezegd!
quote:Alleen als je anderen jouw heilige geloof opdringt. Van mij mag iedereen lekker doen waar hij zin in heeft: slikken, snuiven, schrijven, niet schrijvenOp zondag 7 januari 2007 15:04 schreef zodiakk het volgende:
Ergens heilig in geloven is ongezond, Nadine.
quote:Lijkt me nogal logisch, dat schrijven ook leuk kan zijn. De grootste kick die er is, als het meezit. Maar het zit niet altijd mee, dat is zo jammer, en in die gevallen komt er enige dwang bij kijken. Of niet, en dan gooi je het bijltje erbij neer. Ja zeg, ik ben liever lui dan moe. Zoals gisteren, toen ik iets moest schrijven - ik heb het afgesproken met mijn redacteur, zij zit erop te wachten, en natuurlijk kan ik haar morgen bellen en zeggen: "Jammer, ik was ziek," of: "De muze heeft mij dit weekend helaas niet bezocht, heb nog even geduld," maar ik kan me ook gewoon schrap zetten en me over die weerzin/onzekerheid/paniek heenzetten en het dóen. En dan zit ik een uur te balen en met zinnen te schuiven en te denken: nou , nou, maar dát schiet lekker op... En daarna gebeurt er iets, dat heeft met concentratie te maken, en dan begint het te lopen. Is dat nou zo erg? Dat ik een uur met tegenzin zit te tikken? Ik heb mooi wél een perfect stuk geschreven! Ha! En ervan genoten, want als het eenmaal lukt, ja... dan kun je zeker lol beleven aan schrijven - ook intrinsiek, zoals jij het noemt (wat betekent dat?) En daarna heb ik geweldig geslapen, en de rest van de dag heb ik witte wijn gedronken op een Nieuwjaarsborrel, want het werk was gedaan en ik mocht dus ZUIPEN!Ik vraag me ook af wat de invloed is op de kwaliteit van je schrijven als de noodzakelijke hoeveelheid motivatie om te schrijven voort moet komen uit tijdgebrek. Bovendien kan schrijven wél leuk zijn! Je kan er ook intrinsiek lol aan beleven.
.quote:Op maandag 8 januari 2007 00:10 schreef JAM het volgende:
Doe dat ook maar niet, zwambtenaar, agnosticisme is ook iets waarvoor je je kapot zou moeten schamen.
zou je je standpunt in deze willen motiveren, opdat ik er wellicht iets van op kan steken?quote:Kijk, een echte schrijver. De romantiek voorbij -- dát is pas romantisch.Op zondag 7 januari 2007 23:47 schreef Nadine26 het volgende:
<knip>
quote:Het is de grootste levensbeschouwelijke laf- en luiheid die er is, zwambtenaar.Op maandag 8 januari 2007 00:11 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
quote:Ik heb dat vaker gehoord, onder andere van de filosoof Herman Philipse. Ik ben het er, zoals je zult verwachten, echter niet mee eens. Waarom is het laf? Omdat ik geen positie inneem ten aanzien van de waarheid van iets? Is het realistisch om een positie in te nemen dan? En waarom is het luiheid? Omdat er geen prikkel meer is om kennis te vergaren? Waarom zou die er niet zijn? Als ik zeg dat ik op dit moment geen conclusie kan trekken ten aanzien van bijvoorbeeld het bestaan van God, dan zeg ik toch niet dat we dan maar op onze luie reet moeten gaan zitten en wachten tot we sterven? Nee, dan zeg ik: laten we zorgen dat we het te weten komen!Op maandag 8 januari 2007 00:15 schreef JAM het volgende:
[..]
Het is de grootste levensbeschouwelijke laf- en luiheid die er is, zwambtenaar.
quote:Vanwaar die angst? Is het uit schaamte voor je agnostische levensbeschouwing, zoals JAM suggereert? (Houd je die levensbeschouwing diep geheim voor je omgeving?) Of ben je bang dat je heel slecht schrijft en wil je niet het risico lopen dat mensen dat na je dood ontdekken? Of, als je slordig bent, vóór je dood? En wat dan nog?Op maandag 8 januari 2007 00:03 schreef zwambtenaar het volgende:
Ik zelf ben van plan om al mijn gedachten op te schrijven. Niet dat ze zo waardevol zijn, of dat ik de illusie koester dat ze voor anderen iets zullen betekenen, maar vooral om mijn gedachten juist te verzetten, zodat het rustig wordt in mijn hoofd. Het enige probleem is, is dat ik het niet durf. Iedere keer wanneer ik eraan begin, stop ik direct weer uit angst dat mogelijkerwijs iemand het ooit leest. Dat is toch absurd? Zo loop ik al heel lang met het idee om mijn agnostische levensbeschouwing om te zetten in tekst, maar ik durf het simpelweg niet aan
quote:En wat houdt dat in deze precies in?Op maandag 8 januari 2007 00:21 schreef JAM het volgende:
Philipse is een Hagenees, vergeet dat niet.
Mag ik vragen wat jouw levensbeschouwelijke overtuiging is?
quote:Nee, ik heb er wel zin in, maar de Muze komt niet elke dag op bezoekOp maandag 8 januari 2007 00:14 schreef JAM het volgende:
Wat een gelul trouwens, Nadine, dat hele: 'Ja, ik heb er geen zin in maar ik doe het lekker toooo-hoooch!'-verhaal steeds. Shit. Wat wil je daar nu mee?
quote:Ik zal er een topic over openen. Straks of morgen. Het kan een interessant debat wordenOp maandag 8 januari 2007 00:22 schreef JAM het volgende:
Nu ja; zwambtenaar, nu je er over begint; open een topic in WFL. Dan kan je je gelijk in die behoefte om er iets over te schrijven bevredigen. Ik wil het best met je bespreken, maar hier, hier, nee.
.quote:Dat meneer Philipse geboren en getogen in Den Haag is. Zulke mensen hebben altijd een streepje voor bij mij. Mijn levensbeschouwing? Geen. Ik interesseer me daar allemaal niet meer voor. Nu ja; in het kort. Sigaretten, kutjes, be-bop, iets te zuipen en zo nu en dan op vakantie. Dat is mijn levensbeschouwing.Op maandag 8 januari 2007 00:22 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
En wat houdt dat in deze precies in?
Mag ik vragen wat jouw levensbeschouwelijke overtuiging is?
quote:Het zou natuurlijk interessant worden als je dáár een boek over zou schrijven. Zonder je motieven meteen in hoofdstuk 1 te verraden.Op maandag 8 januari 2007 00:24 schreef JAM het volgende:
Sigaretten, kutjes, be-bop, iets te zuipen en zo nu en dan op vakantie. Dat is mijn levensbeschouwing.
quote:Niks mis meeOp maandag 8 januari 2007 00:24 schreef JAM het volgende:
Dat meneer Philipse geboren en getogen in Den Haag is. Zulke mensen hebben altijd een streepje voor bij mij. Mijn levensbeschouwing? Geen. Ik interesseer me daar allemaal niet meer voor. Nu ja; in het kort. Sigaretten, kutjes, be-bop, iets te zuipen en zo nu en dan op vakantie. Dat is mijn levensbeschouwing.
quote:Het is geen schaamte voor mijn agnostische levensbeschouwing, daar ik er zonder moeite voor uitkom; ook IRL. Het heeft inderdaad vooral wat te maken met de dood. Ik weet dat ik mijn gedachten nooit perfect zal kunnen uitdrukken met woorden en vrees dan dat mensen de teksten anders interpreteren dan hoe ik ze heb bedoeld. Dat de voorstelling van mijn gedachten als het ware te simpel wordt. Zolang ik leef kan ik het mondeling toelichten, wanneer iemand het leest, maar stel nu, inderdaad, dat ik sterf en men leest het na mijn dood. Dan zijn die teksten het laatste wat men heeft aan kennis over mijn gedachtewereld, maar ik kan de interpretatie niet meer sturen.Op maandag 8 januari 2007 00:22 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Vanwaar die angst? Is het uit schaamte voor je agnostische levensbeschouwing, zoals JAM suggereert? (Houd je die levensbeschouwing diep geheim voor je omgeving?) Of ben je bang dat je heel slecht schrijft en wil je niet het risico lopen dat mensen dat na je dood ontdekken? Of, als je slordig bent, vóór je dood? En wat dan nog?
Maar goed, op een gegeven moment moet je gewoon de knoop doorhakken en zeggen: "fuck it, ik ga het gewoon doen!"
quote:Ja! Ja! Je bent een slaaf, een slaaf van de taal! Vergeet dat niet!Op maandag 8 januari 2007 00:28 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Het is geen schaamte voor mijn agnostische levensbeschouwing, daar ik er zonder moeite voor uitkom; ook IRL. Het heeft inderdaad vooral wat te maken met de dood. Ik weet dat ik mijn gedachten nooit perfect zal kunnen uitdrukken met woorden en vrees dan dat mensen de teksten anders interpreteren dan hoe ik ze heb bedoeld. Dat de voorstelling van mijn gedachten als het ware te simpel wordt. Zolang ik leef kan ik het mondeling toelichten, wanneer iemand het leest, maar stel nu, inderdaad, dat ik sterf en men leest het na mijn dood. Dan zijn die teksten het laatste wat men heeft aan kennis over mijn gedachtewereld, maar ik kan de interpretatie niet meer sturen.
Maar goed, op een gegeven moment moet je gewoon de knoop doorhakken en zeggen: "fuck it, ik ga het gewoon doen!"
.quote:Tjonge. Dat klinkt inderdaad behoorlijk eh... agnostisch.Op maandag 8 januari 2007 00:28 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Het is geen schaamte voor mijn agnostische levensbeschouwing, daar ik er zonder moeite voor uitkom; ook IRL. Het heeft inderdaad vooral wat te maken met de dood. Ik weet dat ik mijn gedachten nooit perfect zal kunnen uitdrukken met woorden en vrees dan dat mensen de teksten anders interpreteren dan hoe ik ze heb bedoeld. Dat de voorstelling van mijn gedachten als het ware te simpel wordt. Zolang ik leef kan ik het mondeling toelichten, wanneer iemand het leest, maar stel nu, inderdaad, dat ik sterf en men leest het na mijn dood. Dan zijn die teksten het laatste wat men heeft aan kennis over mijn gedachtewereld, maar ik kan de interpretatie niet meer sturen.
quote:De knoop is niet: ik ga het doen; de knoop is: ik ga ermee akkoord, zo gevonden te worden. Dat wil zeggen, temidden van alles wat je beter niet had kunnen schrijven.Op maandag 8 januari 2007 00:28 schreef zwambtenaar het volgende:
Maar goed, op een gegeven moment moet je gewoon de knoop doorhakken en zeggen: "fuck it, ik ga het gewoon doen!"
quote:Tja en een bijkomend probleem is, is dat ik mij ook zorgen maak dat ik een keer te laat zal zijn om mijn gedachten op te schrijven. Stel ik verongeluk morgen, dan heb ik niets opgeschreven en blijven mijn fundamentele ideeën voor mijn naasten een raadsel. Dus calculerend bezien is het beter om te gaan schrijven, want dan is er in ieder geval iets. Ook al is het waarschijnlijk niet volledig, het is dan in ieder geval niet niets.Op maandag 8 januari 2007 00:30 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Tjonge. Dat klinkt inderdaad behoorlijk eh... agnostisch.
Ik zou ook wel fantasy willen schrijven, maar voorlopig ben ik daar niet toe in staat, denk ik...
quote:Heb je niet het idee dat je nét iets te veel waarde hecht aan je gedachtespinsels?Op maandag 8 januari 2007 00:35 schreef zwambtenaar het volgende:
Stel ik verongeluk morgen, dan heb ik niets opgeschreven en blijven mijn fundamentele ideeën voor mijn naasten een raadsel.
Pak gewoon een blaadje en een pen, of open een Word-document en schrijf. That's all there's fucking to it.
'Ja, nee, JAM, je moet een plan en hebben en je moet ermee akkoord gaan en je...'- SHUT THE FUCK UP. Hier; einde interne dialoog.
Zo is het met veel dingen in het leven.
Neuken; je pik in een kut stoppen.
Autorijden; gassen, remmen, sturen.
Voetballen; rennen en tegen een bal schoppen.
Vechtsport; die andere vent voor z'n hoerige kankerbekkie slaan.
Voila.
quote:Ik hecht er in zoverre waarde aan dat ik graag wil dat mijn naasten mij begrijpen. Ik heb niet het idee dat ze waardevol voor de wereld zijn, ofzo, als dat is wat je suggereert.Op maandag 8 januari 2007 00:37 schreef broer het volgende:
[..]
Heb je niet het idee dat je nét iets te veel waarde hecht aan je gedachtespinsels?
quote:Weet dat je dit soort gedachten al aan het schrijven bent. Pas op dat je alleen nog in meta-code over jezelf kan spreken, als een dronkaard die zich de weg uitstippelt naar zijn stamkroeg.Op maandag 8 januari 2007 00:35 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Tja en een bijkomend probleem is, is dat ik mij ook zorgen maak dat ik een keer te laat zal zijn om mijn gedachten op te schrijven. Stel ik verongeluk morgen, dan heb ik niets opgeschreven en blijven mijn fundamentele ideeën voor mijn naasten een raadsel. Dus calculerend bezien is het beter om te gaan schrijven, want dan is er in ieder geval iets. Ook al is het waarschijnlijk niet volledig, het is dan in ieder geval niet niets.
Schrijven is doen; geleid instinct. De vraag hoe, of wat, komt later. Hubris om je daar nu al mee bezig te houden. Kinderzorgen.
quote:Als je alleen korte verhalen wilt schrijven, werkt dat zonder twijfel. Maar ik dacht dat je ambitie had, JAM. En geldingsdrang. Ik dacht zelfs dat je een roman in je had die er hoe dan ook uit moest!Op maandag 8 januari 2007 00:39 schreef JAM het volgende:
Pak gewoon een blaadje en een pen, of open een Word-document en schrijf. That's all there's fucking to it.
quote:Het is inderdaad opmerkelijk dat ik hier als het ware zonder moeite iets over mijzelf schrijf en dat ik in bijvoorbeeld een WFL-topic moeitelijk mijn agnostische visie zou durven verwoorden, terwijl ik mij daartoe niet kan zetten binnen een Word documentje. Ik schrijf als het ware over mijn frustratie niet te durven/kunnen schrijven.Op maandag 8 januari 2007 00:41 schreef Ringo het volgende:
[..]
Weet dat je dit soort gedachten al aan het schrijven bent. Pas op dat je alleen nog in meta-code over jezelf kan spreken, als een dronkaard die zich de weg uitstippelt naar zijn stamkroeg.
Schrijven is doen; geleid instinct. De vraag hoe, of wat, komt later. Hubris om je daar nu al mee bezig te houden. Kinderzorgen.
quote:JAM is een ongemankeerd genie, broer.Op maandag 8 januari 2007 00:43 schreef broer het volgende:
[..]
Als je alleen korte verhalen wilt schrijven, werkt dat zonder twijfel. Maar ik dacht dat je ambitie had, JAM. En geldingsdrang. Ik dacht zelfs dat je een roman in je had die er hoe dan ook uit moest!
OF een gefrustreerd sukkelaar. Dán wordt het werken, werken, natuurlijk. Met angst en beven zien wij..
quote:Ik dacht dat je dat zelf suggereerde omdat je ze wilt opschrijven. Als je het alleen aan je naasten kwijt wilt, waarom begin je er dan niet over in de kroeg of tijdens een familiefeestje of met die nieuwjaarsborrel die je binnenkort misschien nog wel hebt?Op maandag 8 januari 2007 00:40 schreef zwambtenaar het volgende:
Ik hecht er in zoverre waarde aan dat ik graag wil dat mijn naasten mij begrijpen. Ik heb niet het idee dat ze waardevol voor de wereld zijn, ofzo, als dat is wat je suggereert.
quote:Dat is het circusgordijn naar het meelezende internet-publiek. Ordinaire geldingsdrang. Het zou je sieren de eerzucht bij jezelf te zoeken.Op maandag 8 januari 2007 00:44 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Het is inderdaad opmerkelijk dat ik hier als het ware zonder moeite iets over mijzelf schrijf en dat ik in bijvoorbeeld een WFL-topic moeitelijk mijn agnostische visie zou durven verwoorden, terwijl ik mij daartoe niet kan zetten binnen een Word documentje. Ik schrijf als het ware over mijn frustratie niet te durven/kunnen schrijven.
quote:Deels heb je wel gelijk, vind ik. Maar dan de vraag: hoe vaak rond jij een verhaal af? Dat is natuurlijk wél de essentie als je er ook geld mee wilt verdienen. Hoeft niet, schrijven kan ook een hobby zijn of een oprisping die zo af en toe door je aderen siddert, maar voor halve verhalen of 'leuke opzetjes' krijg je geen geld.Op maandag 8 januari 2007 00:39 schreef JAM het volgende:
Wat een zaken draagt men hier aan zeg. Ik blijf er bij; ik, en velen anderen, hebben in groep drie leren schrijven. Of nu ja; ook wel op de kleuterschool, maar toen schreef ik dingen als OTO en SON en TELEFAUN. Dat is natuurlijk niet helemaal lekker.
Pak gewoon een blaadje en een pen, of open een Word-document en schrijf. That's all there's fucking to it.
'Ja, nee, JAM, je moet een plan en hebben en je moet ermee akkoord gaan en je...'- SHUT THE FUCK UP. Hier; einde interne dialoog.
Zo is het met veel dingen in het leven.
quote:Dat geldt dan toch voor iedereen die iets opschrijft? Hoe weet je dan of je ideeën waardevol genoeg zijn voor de wereld? Wie mag ze naar jouw mening dan wel opschrijven en wie niet en waarom wel en waarom niet?Op maandag 8 januari 2007 00:46 schreef broer het volgende:
[..]
Ik dacht dat je dat zelf suggereerde omdat je ze wilt opschrijven. Als je het alleen aan je naasten kwijt wilt, waarom begin je er dan niet over in de kroeg of tijdens een familiefeestje of met die nieuwjaarsborrel die je binnenkort misschien nog wel hebt?
Omdat niemand het wil horen in het dagelijks leven. Als ik begin dan krijg ik meestal te horen dat men geen behoefte heeft aan een uitgebreide analyse. Ik kan het op die manier dus niet kwijt.
quote:Geld komt na de zonde.Op maandag 8 januari 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Deels heb je wel gelijk, vind ik. Maar dan de vraag: hoe vaak rond jij een verhaal af? Dat is natuurlijk wél de essentie als je er ook geld mee wilt verdienen. Hoeft niet, schrijven kan ook een hobby zijn of een oprisping die zo af en toe door je aderen siddert, maar voor halve verhalen of 'leuke opzetjes' krijg je geen geld.
quote:Hier heb je wel een sterk punt moet ik zeggen.Op maandag 8 januari 2007 00:47 schreef Ringo het volgende:
[..]
Dat is het circusgordijn naar het meelezende internet-publiek. Ordinaire geldingsdrang. Het zou je sieren de eerzucht bij jezelf te zoeken.
quote:Hell, alsof je de wereld betrekt in je schrijfsels. Niet in eerste instantie, toch? Of ben je zo overtuigd van je genie? Waarom hebben we dan nog geen roman van jou ontvangen?Op maandag 8 januari 2007 00:51 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Dat geldt dan toch voor iedereen die iets opschrijft? Hoe weet je dan of je ideeën waardevol genoeg zijn voor de wereld? Wie mag ze naar jouw mening dan wel opschrijven en wie niet en waarom wel en waarom niet?
Omdat niemand het wil horen in het dagelijks leven. Als ik begin dan krijg ik meestal te horen dat men geen behoefte heeft aan een uitgebreide analyse. Ik kan het op die manier dus niet kwijt.
Leer eerst de angst voor kritiek af, voordat je jezelf iets durft toevertrouwen.
Ik moet ook ook weel een beetje om lachen maar anders red je het niet in dit leven. Ik denk, het is een cliche dat zeker, dat het zich nog het beste laat vatten als een grote aaneenschakeling teleurstellingen en dan is de centrale vraag hoe daar mee om te gaan. Ik leg het naast me neer en steek er de draak mee. Daar doe je het beste aan, denk ik.
quote:Wanneer is een verhaal af? Ik denk; als er gewoon niets meer staat. Zo van; ja, dat was het laatste woord. Een mooi rond verhaal, dat heeft me nooit zo kunnen interesseren.Op maandag 8 januari 2007 00:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Deels heb je wel gelijk, vind ik. Maar dan de vraag: hoe vaak rond jij een verhaal af? Dat is natuurlijk wél de essentie als je er ook geld mee wilt verdienen. Hoeft niet, schrijven kan ook een hobby zijn of een oprisping die zo af en toe door je aderen siddert, maar voor halve verhalen of 'leuke opzetjes' krijg je geen geld.
quote:Ik ben helemaal niet overtuigd van mijn genie en daar is het me ook niet om te doen. Maar ik ben het uiteraard met je eens dat de angst voor kritiek eerst dient te worden afgeleerd, want dat vormt een enorm obstakel. Overigens is mijn angst voor kritiek aanwezig op alle terreinen.Op maandag 8 januari 2007 00:54 schreef Ringo het volgende:
[..]
Hell, alsof je de wereld betrekt in je schrijfsels. Niet in eerste instantie, toch? Of ben je zo overtuigd van je genie? Waarom hebben we dan nog geen roman van jou ontvangen?
Leer eerst de angst voor kritiek af, voordat je jezelf iets durft toevertrouwen.
quote:Nee JAM. Je toetsenbord is een zwaard. Of beter nog: een volautomatisch geweer, type Balkan-oorlog. Iedereen -- alles en iedereen schiet je ermee dood. Wanneer JIJ dat wilt.Op maandag 8 januari 2007 00:55 schreef JAM het volgende:
Gefrustreerd ben ik zeker! Ik woon nota bene in een wereld waar jongetjes van zeventien voor tweehonderdenvijftig euro in de maand driemaalweeks een 'groenten-op-verzoek'-uurtje houden. 'Hey, hey, steek die courgette eens in je bruine anjer!' ' Huh? OK.' 'Wacht, wacht, draai je cam een beetje naar beneden, zo zie ik het niet.' Dat kan ik toch niet zomaar naast me neerleggen?
Ik moet ook ook weel een beetje om lachen maar anders red je het niet in dit leven. Ik denk, het is een cliche dat zeker, dat het zich nog het beste laat vatten als een grote aaneenschakeling teleurstellingen en dan is de centrale vraag hoe daar mee om te gaan. Ik leg het naast me neer en steek er de draak mee. Daar doe je het beste aan, denk ik.
Of je maakt er een scalpel van. Zo'n ding dat chirurgen bij zich dragen.
quote:Oh, dat is echte kunstOp maandag 8 januari 2007 00:58 schreef JAM het volgende:
Wanneer is een verhaal af? Ik denk; als er gewoon niets meer staat. Zo van; ja, dat was het laatste woord. Een mooi rond verhaal, dat heeft me nooit zo kunnen interesseren.
Dat wist ik dan weer niet, dat je eigenlijk kunstenaar-artiest was. quote:Zo kun je het inderdaad ook verwoordenOp maandag 8 januari 2007 00:58 schreef JAM het volgende:
Dus; altijd.
.quote:Ook dit probleem kan op agnostische wijze worden aangepakt: Wat is kritiek? Bestaat kritiek wel echt? Raakt het mij wel echt? Kán het mij überhaupt raken, als niet eens zeker is of kritiek wel bestaat? Enzovoort.Op maandag 8 januari 2007 00:58 schreef zwambtenaar het volgende:
Ik ben helemaal niet overtuigd van mijn genie en daar is het me ook niet om te doen. Maar ik ben het uiteraard met je eens dat de angst voor kritiek eerst dient te worden afgeleerd, want dat vormt een enorm obstakel. Overigens is mijn angst voor kritiek aanwezig op alle terreinen.
quote:Uiteindelijk ben ik een HOMP VLEES met identificatieplicht. Niets meer, niets minder.Op maandag 8 januari 2007 01:00 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Oh, dat is echte kunst
quote:Wat is een homp vlees? Bestaat een homp vlees eigenlijk wel echt? Zelfs als die homp vlees identificatieplicht heeft? (Het agnostisch denken heeft mij vanavond in de greep).Op maandag 8 januari 2007 01:03 schreef JAM het volgende:
Uiteindelijk ben ik een HOMP VLEES met identificatieplicht. Niets meer, niets minder.
quote:Iedereen mag van mij doen wat hij wil. Ik vroeg alleen naar je motivatie.Op maandag 8 januari 2007 00:51 schreef zwambtenaar het volgende:
Wie mag ze naar jouw mening dan wel opschrijven en wie niet en waarom wel en waarom niet?
quote:Dan moet je de boel inderdaad opschrijven.Omdat niemand het wil horen in het dagelijks leven. Als ik begin dan krijg ik meestal te horen dat men geen behoefte heeft aan een uitgebreide analyse. Ik kan het op die manier dus niet kwijt.
quote:Dat klopt, want hiermee heeft onder andere te maken het idee van selflessness. Het idee dat ik niet besta als een autonome entiteit, maar als een soort proces binnen een geheel. Ik ben jij en andersom. En wij zijn de boom en de boom is ons. Het idee dat het ego een illusie is. Als je die overtuiging aanhangt, dan kan kritiek je niet meer raken, omdat het niets meer voorstelt, daar het is gericht op niets anders dan een illusie.Op maandag 8 januari 2007 01:01 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ook dit probleem kan op agnostische wijze worden aangepakt: Wat is kritiek? Bestaat kritiek wel echt? Raakt het mij wel echt? Kán het mij überhaupt raken, als niet eens zeker is of kritiek wel bestaat? Enzovoort.
quote:Kijk, dat is al een uitstekende intro voor een briljant gedicht. Pas maar op dat men die beginregel niet van je afpakt. In tijden van liefde, oorlog en het post-post-modernisme is alles geoorloofd.Op maandag 8 januari 2007 01:03 schreef JAM het volgende:
Uiteindelijk ben ik een HOMP VLEES met identificatieplicht. Niets meer, niets minder.
quote:Zie je wel, ik heb talent voor het agnosticisme (is dat de term?)Op maandag 8 januari 2007 01:06 schreef zwambtenaar het volgende:
Dat klopt, want hiermee heeft onder andere te maken het idee van selflessness. Het idee dat ik niet besta als een autonome entiteit, maar als een soort proces binnen een geheel. Ik ben jij en andersom. En wij zijn de boom en de boom is ons. Het idee dat het ego een illusie is. Als je die overtuiging aanhangt, dan kan kritiek je niet meer raken, omdat het niets meer voorstelt, daar het is gericht op niets anders dan een illusie.
quote:Wat dacht je ervan dat ik je eens even in mijn greep nam, Nadine? Dat ik even met m'n puddinbuks die natte la van je volblaf? Daar hebben we meer aan dan dat agnosticisme. Ik zal je een antwoord geven op al je vragen: Frankly, dear, I don't give damn.Op maandag 8 januari 2007 01:04 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Wat is een homp vlees? Bestaat een homp vlees eigenlijk wel echt? Zelfs als die homp vlees identificatieplicht heeft? (Het agnostisch denken heeft mij vanavond in de greep).
quote:Het gaat niet om het rond zijn van een verhaal. Het gaat om het af zijn van een verhaal.Op maandag 8 januari 2007 00:58 schreef JAM het volgende:
Een mooi rond verhaal, dat heeft me nooit zo kunnen interesseren.
quote:Ik doe mijn best je te begrijpen, maar het lukt maar niet.Op maandag 8 januari 2007 00:39 schreef JAM het volgende:
Wat een zaken draagt men hier aan zeg. Ik blijf er bij; ik, en velen anderen, hebben in groep drie leren schrijven. Of nu ja; ook wel op de kleuterschool, maar toen schreef ik dingen als OTO en SON en TELEFAUN. Dat is natuurlijk niet helemaal lekker.
Pak gewoon een blaadje en een pen, of open een Word-document en schrijf. That's all there's fucking to it.
'Ja, nee, JAM, je moet een plan en hebben en je moet ermee akkoord gaan en je...'- SHUT THE FUCK UP. Hier; einde interne dialoog.
Zo is het met veel dingen in het leven.
Neuken; je pik in een kut stoppen.
Autorijden; gassen, remmen, sturen.
Voetballen; rennen en tegen een bal schoppen.
Vechtsport; die andere vent voor z'n hoerige kankerbekkie slaan.
Voila.
Aan alle kunsten valt iets vakmatigs te ontdekken.
Een muzikant oefent zich suf...
Een schilder zal zijn materiaal moeten leren kennen, de mogelijkheden en onmogelijkheden van verfsoorten ...
Maar bij het schrijven zou het ineens zo zijn dat iedere lulhannes die op de kleuterschool heeft leren schrijven de gave van het woord bezit.
En let wel: van mij hoef jij geen schrijfcursus te doen hoor. Niemand moet dat.
Maar domweg blijven ontkennen dat schrijven ook vakmatige kanten heeft, ik kan er niet bij...
quote:Maar dan ga je uit van het idee dat kritiek in essentie niets voor je zou betekenen. Een verschuiling in plaats van een wapen. Zo kan je jezelf niet eens meer bekritiseren. Dat is de doodsteek voor iemand die wil leren schrijven.Op maandag 8 januari 2007 01:06 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Dat klopt, want hiermee heeft onder andere te maken het idee van selflessness. Het idee dat ik niet besta als een autonome entiteit, maar als een soort proces binnen een geheel. Ik ben jij en andersom. En wij zijn de boom en de boom is ons. Het idee dat het ego een illusie is. Als je die overtuiging aanhangt, dan kan kritiek je niet meer raken, omdat het niets meer voorstelt, daar het is gericht op niets anders dan een illusie.
Schrijven is oefenen. Doen. Een gevechtstechniek. Actieve verdedigingsstrategie tegen de wereld. Je bent jager, geen prooi.
quote:Ik heb geen bezwaar.Op maandag 8 januari 2007 01:08 schreef JAM het volgende:
Wat dacht je ervan dat ik je eens even in mijn greep nam, Nadine?
quote:Welke vragen ook alweer?Ik zal je een antwoord geven op al je vragen: Frankly, dear, I don't give damn.
And frankly dear, neither do I. Maar het is laat, en met 3 karaffen witte wijn achter de kiezen praat het zo lekker weg. quote:Dat is inderdaad de term. Maar het is inderdaad een talent om agnostisch te kunnen denken is mijn vermoeden. Veel mensen willen namelijk over alles zekerheid hebben en als ze geen zekerheid hebben, dan nemen ze gemakshalve maar wat aan. Het vergt echter veel moed en durf om toe te geven dat je het simpelweg niet zeker weet en waarschijnlijk ook niet zeker kunt weten.Op maandag 8 januari 2007 01:08 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Zie je wel, ik heb talent voor het agnosticisme (is dat de term?)
quote:1. Ollie, we leven in een tijdperk waar dat er allemaal niet meer toe doet. Conceptuele kunst, vrouwen die op een A4'tje menstrueren en experimentele neo-punk bands, mongolen met een dure versterker en een hard plectrum, vieren hoogtij dagen. Vakmanschap is voor de schrijver geen criterum meer.Op maandag 8 januari 2007 01:10 schreef OllieA het volgende:
[..]
Ik doe mijn best je te begrijpen, maar het lukt maar niet.
Aan alle kunsten valt iets vakmatigs te ontdekken.
Een muzikant oefent zich suf...
Een schilder zal zijn materiaal moeten leren kennen, de mogelijkheden en onmogelijkheden van verfsoorten ...
Maar bij het schrijven zou het ineens zo zijn dat iedere lulhannes die op de kleuterschool heeft leren schrijven de gave van het woord bezit.
En let wel: van mij hoef jij geen schrijfcursus te doen hoor. Niemand moet dat.
Maar domweg blijven ontkennen dat schrijven ook vakmatige kanten heeft, ik kan er niet bij...
2. Natuurlijk vergt het schrijven vakmanschap. Dat leert men immers in groep drie. In groep die leer je geen arpeggio's, griekse modi, embouchure, olieverf te mengen, solderen, etc.
quote:Die houd ik dan van je tegoed. Ik zeg je aan; de seconde dat ik je zie...ik pak je als een wild zwijntje op de Veluwe met een jachtgeweer in z'n achterste.
quote:Ik weet zo veel niet zeker. Ik weet niet eens of de term 'agnosticisme' wel bestaat, en ja - toevallig wel, dus. Maar verder... wat boeit het. Je vergooit je leven, jongen. En ik meen het.Op maandag 8 januari 2007 01:14 schreef zwambtenaar het volgende:
Dat is inderdaad de term. Maar het is inderdaad een talent om agnostisch te kunnen denken is mijn vermoeden. Veel mensen willen namelijk over alles zekerheid hebben en als ze geen zekerheid hebben, dan nemen ze gemakshalve maar wat aan. Het vergt echter veel moed en durf om toe te geven dat je het simpelweg niet zeker weet en waarschijnlijk ook niet zeker kunt weten.
quote:NU, JAM, geen metaforen.Op maandag 8 januari 2007 01:19 schreef JAM het volgende:
[..]
Die houd ik dan van je tegoed. Ik zeg je aan; de seconde dat je je kenbaar maakt...ik pak je als een wild zwijntje op de Veluwe met een jachtgeweer in z'n achterste.
.quote:Aha!Op maandag 8 januari 2007 01:16 schreef JAM het volgende:
[..]
1. Ollie, we leven in een tijdperk waar dat er allemaal niet meer toe doet. Conceptuele kunst, vrouwen die op een A4'tje menstrueren en experimentele neo-punk bands, mongolen met een dure versterker en een hard plectrum, vieren hoogtij dagen. Vakmanschap is voor de schrijver geen criterum meer.
2. Natuurlijk vergt het schrijven vakmanschap. Dat leert men immers in groep drie. In groep die leer je geen arpeggio's, griekse modi, embouchure, olieverf te mengen, solderen, etc.
Jij zat op een Montessorischooltje waar je in groep drie metrum, vertelperspectief, Erlebte Rede en cut & jumptechnieken leerde.
quote:Waarmee vergooi ik mijn leven? Door over dit soort zaken te piekeren? Vertel me wat ik moet doen om het los te kunnen laten en ik doe het. Als ik 's ochtends opsta is mijn eerste gedachte: "ik zou willen dat het weer avond was, zodat ik weer kan gaan slapen." Ik bedoel, dat is toch niet normaal?Op maandag 8 januari 2007 01:19 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik weet zo veel niet zeker. Ik weet niet eens of de term 'agnosticisme' wel bestaat, en ja - toevallig wel, dus. Maar verder... wat boeit het. Je vergooit je leven, jongen. En ik meen het.
quote:It's fucking YOUR turn.
quote:De ochtend. Steek een peuk op, zet Clifford Brown op, blijf nog even liggen en geniet van je erectie, op welke manier dan ook.Op maandag 8 januari 2007 01:21 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Waarmee vergooi ik mijn leven? Door over dit soort zaken te piekeren? Vertel me wat ik moet doen om het los te kunnen laten en ik doe het. Als ik 's ochtends opsta is mijn eerste gedachte: "ik zou willen dat het weer avond was, zodat ik weer kan gaan slapen." Ik bedoel, dat is toch niet normaal?
quote:Mét de komst van de zelfkritiek verdwijnt tevens het zelfmedelijden. Wat een zegening!Op maandag 8 januari 2007 01:21 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Waarmee vergooi ik mijn leven? Door over dit soort zaken te piekeren? Vertel me wat ik moet doen om het los te kunnen laten en ik doe het. Als ik 's ochtends opsta is mijn eerste gedachte: "ik zou willen dat het weer avond was, zodat ik weer kan gaan slapen." Ik bedoel, dat is toch niet normaal?
quote:Ja. We keken erg veel Jean Luc-Godard in groep drie. In ieder geval; wat zal ik hier tegen in brengen? OK, OK, OK. Jij wint OllieA, jij wint.Op maandag 8 januari 2007 01:21 schreef OllieA het volgende:
[..]
Aha!
Jij zat op een Montessorischooltje waar je in groep drie metrum, vertelperspectief, Erlebte Rede en cut & jumptechnieken leerde.
quote:Dat wordt een lange, natte ritOp maandag 8 januari 2007 01:17 schreef Ringo het volgende:
Hell, JAM, grijp uw schrijversbike, rijd traag en aandachtig (je mocht het je nog eens herinneren, later, veel later) en grijp die evil best-sellster in haar welgevormde billen!
quote:Kijk, dat wou ik nou maar even horen. Daar doen we het voor. Trots en eigengeilerij strijden nu in mijn borst om voorrang.Op maandag 8 januari 2007 01:25 schreef JAM het volgende:
[..]
Ja. We keken erg veel Jean Luc-Godard in groep drie. In ieder geval; wat zal ik hier tegen in brengen? OK, OK, OK. Jij wint OllieA, jij wint.
quote:Gelukkig weet ik niet waar jij woont. En beschouw ik dit als een subtiele aanmoediging van iemand die de nacht van zijn leven te wachten staat -- ALS hij tenminste eens zijn stinkende best doet.
quote:Dan draag ik je onmiddellijk voor als de nieuwe Kluun!Op maandag 8 januari 2007 01:27 schreef JAM het volgende:
Als ik nu schrijven gelijk stel aan de codificatie van het gesprokene, en daarbij stel dat de verteller zich al reeds bewust is van zaken als metrum, vertelperspectief, Erlebte Rede en cut & jumptechnieken daar hij die allen toepast wanneer hij de flauwe moppen die hij aan zijn mede-Hagenees vertelt wat probeert op te kalefateren, zij het, zonder zich bewust te zijn van de vaktermen? Vind je dat wat, OllieA?
.quote:Nee, maar dat is iets anders. Een depressie. Jij noemt het agnosticisme. Het kan natuurlijk zijn dat je depressief wordt van het agnosticisme, dat lijkt me niet ondenkbeeldig. Probeer een andere passie op te vatten. MeisjesOp maandag 8 januari 2007 01:21 schreef zwambtenaar het volgende:
Waarmee vergooi ik mijn leven? Door over dit soort zaken te piekeren? Vertel me wat ik moet doen om het los te kunnen laten en ik doe het. Als ik 's ochtends opsta is mijn eerste gedachte: "ik zou willen dat het weer avond was, zodat ik weer kan gaan slapen." Ik bedoel, dat is toch niet normaal?
quote:Ik ga even m'n scheermesjes pakken, OllieA. Het was leuk je gekend te hebben. Remember, down the road, not across the street.Op maandag 8 januari 2007 01:30 schreef OllieA het volgende:
[..]
Dan draag ik je onmiddellijk voor als de nieuwe Kluun!
quote:Eeee! Ryan3! Que te pasa hijo?!Op maandag 8 januari 2007 01:31 schreef Ryan3 het volgende:
JAM, misschien moet je eerst de porno versie van je verhaal schrijven en als dat een succes is pas het echte verhaal.
quote:No Mr Cobain for you, JAM. There is more than a Hole waiting for you.Op maandag 8 januari 2007 01:31 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik ga even m'n scheermesjes pakken, OllieA. Het was leuk je gekend te hebben. Remember, down the road, not across the street.
quote:Denk erom, als je gaat krassen: altijd van je afsnijden!Op maandag 8 januari 2007 01:31 schreef JAM het volgende:
[..]
Ik ga even m'n scheermesjes pakken, OllieA. Het was leuk je gekend te hebben. Remember, down the road, not across the street.
quote:Kutjes, tietjes, kontjes en buikjes,Op maandag 8 januari 2007 01:31 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nee, maar dat is iets anders. Een depressie. Jij noemt het agnosticisme. Het kan natuurlijk zijn dat je depressief wordt van het agnosticisme, dat lijkt me niet ondenkbeeldig. Probeer een andere passie op te vatten. Meisjes
.quote:Ik moet zeggen dat de passie meisjes nog niet actief heb opgevat, maar dat het heel goed mogelijk is, dat die passie mijn zorgen verlicht.Op maandag 8 januari 2007 01:31 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nee, maar dat is iets anders. Een depressie. Jij noemt het agnosticisme. Het kan natuurlijk zijn dat je depressief wordt van het agnosticisme, dat lijkt me niet ondenkbeeldig. Probeer een andere passie op te vatten. Meisjes
quote:O that eternal story of art!Op maandag 8 januari 2007 01:35 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Ik moet zeggen dat de passie meisjes nog niet actief heb opgevat, maar dat het heel goed mogelijk is, dat die passie mijn zorgen verlicht.
quote:We proberen, vrij vergeefs, een muis te vangen.
quote:Maar waarschijnlijk juist niet.Op maandag 8 januari 2007 01:35 schreef zwambtenaar het volgende:
maar dat het heel goed mogelijk is, dat die passie mijn zorgen verlicht.
quote:Te laat, voor die post had je mij al voorgedragenOp maandag 8 januari 2007 01:30 schreef OllieA het volgende:
Dan draag ik je onmiddellijk voor als de nieuwe Kluun!
quote:Ze lijken m'n moeder wel. Die roept altijd: 'JAM! Is dat verhaal van je nu al eens klaar?' Ik schrijf soms bij m'n ouders thuis en dan draai ik een printje van een pagina of drie en dat laat ik ze dan lezen. Er zwerven door dat hele huis allemaal delen van korte verhalen. M'n vader zegt altijd: 'Ik vind het...ik vind het...', en daarna roept'ie allemaal namen van schrijvers die ik allemaal kut vind. Dan denk ik: 'Oh, shit.' Laatst zei hij: 'Ik vind het...Hermans.' Hij denkt dat hij me daarmee motiveert. Hij heeft wel meer van dat soort grollen. Vanavond nog begon hij over de een of andere jongeman die twintig uur per week bij hem op het ministerie werkte, ik kom uit een nest van rijksambtenaren, en de rest van de week Artificiele Intelligentie studeert aan de Univ. van Utrecht. Daarmee wil hij zeggen; 'JAM, is dat niets voor jou? De rijksambtenarij en een studie?' Ik denk dan: 'Fuck it. Ik bezorg brieven in Laakkwartier. Ik neuk een meisje met een kop waar je nog niet eens tegen aan zou willen pissen, maar met het geilste kutje en de mooiste tieten die Den Haag in de afgelopen 21 jaar heeft gezien. Ik vind het wel best zo. Laat me met rust.' Ik zeg dan: 'Ja, wellicht. Zeg, zal ik even koffie maken?' M'n moeder, dat is een lijp wijf uit Osdorp, prachtige vrouw, ze was ooit lerares Nederlands en had zo'n zwaar accent dat haar leerlingen op dictees TELEFAUN en SON opschreven (waar hebben we dat eerder gehoord?), heeft dat door en zegt: 'Maak jij maar even koffie, JAM, doe er maar een neutje naast.', en dan heb ik weer rust aan m'n kop.Op maandag 8 januari 2007 01:34 schreef broer het volgende:
Hoe voelt dat, JAM, al die mensen die je aan het schrijven willen hebben?
quote:We? Mis ik iets? Je zit toch niet aan het een of andere wijf vast, he?Op maandag 8 januari 2007 01:38 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
We proberen, vrij vergeefs, een muis te vangen.
.quote:Echt waar? Wat ben ik ook een lul.Op maandag 8 januari 2007 01:41 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Te laat, voor die post had je mij al voorgedragen
quote:Wat is er met het meisje met de spleetogen gebeurd?Op maandag 8 januari 2007 01:41 schreef JAM het volgende:
Ik neuk een meisje met een kop waar je nog niet eens tegen aan zou willen pissen, maar met het geilste kutje en de mooiste tieten die Den Haag in de afgelopen 21 jaar heeft gezien.
We hebben er allemaal mee te maken..
quote:Niks. 't Gaat goed met haar hoor.Op maandag 8 januari 2007 01:46 schreef broer het volgende:
[..]
Wat is er met het meisje met de spleetogen gebeurd?
.quote:O, dat bestaat gewoon naast elkaar.
Ja, sorry, ik ben te ouderwets om dat in één keer te begrijpen.
quote:Ik.Op maandag 8 januari 2007 01:47 schreef JAM het volgende:
Ook? Wie nog meer?
Laat ik er dan na de inspirerende kaft van Abxyz* een nieuwe titel tegenaan knuppelen; ik heb nu toch genoeg wijn op. Het is weliswaar geen homo-erotische kunst, JAM (waarvoor ik idd nog altijd een bijdrage schuldig blijf), maar niettemin erg vermakelijk. Nu ja, of niet natuurlijk. Het draait allemaal om een mysterieuze candy bar. Althans als ik de auteurs goed begrepen heb. Ja, u hoort het goed: de auteurs. In principe zouden zij niet onder hoeven doen voor een Nicci French, ware het niet dat in dit geval af en toe sprake is van conflicting interests en heksenconventies. Laat ik er niet al te veel woorden aan vuil maken, maar zij doen mij denken aan een Dick Burton (ik mag Dick zeggen) en een Liz Taylor (iedereen maar haar Liz noemen) in Who's afraid of Virginia Woolff. Niet letterlijk, natuurlijk, want zijn stem, hoewel hij er een aardige impression van kan doen, heeft lang niet de gedragenheid van een Burton. En zij heeft niet het figuur van de gedrongen, een beetje op een trol gelijkende, Taylor. Verre van dat. Wel misschien heeft zij iets van de impulsiviteit van een Taylor, maar omdat dit niet topic #zoveel is in R&P waarin een puisterige auteur zich quasi-de hemel verzoekend afvraagt hoe je met vrouwen (i.e. adolescente meisjes) dient om te gaan, laten we dit verder buiten beschouwing. Wat alleen maar goed is, want ook schrijver dezes heeft geen clue hoe je dat moet doen. *schaamrood op de kaken heeft. Maar goed, Burton is dus wel het schoolvoorbeeld van een actor's actor. Dwz dus een acteur die nimmer de Method-acting van Stanislawsky heeft gevolgd om toch geloofwaardig op het publiek over te komen. Wat mij betreft een stuk geloofwaardiger iig dan de Bobby de Niro's en de Al Pacino's van deze wereld. Het is nl. helegaar niet noodzakelijk om terug te keren naar je eigen emoties om toch iemand te spelen die net door zijn vrouw is verlaten. Dat zou bijv. betekenen dat je nooit een wife beater kunt spelen zonder zelf ooit wife beater te zijn geweest, om maar een zijstraat te noemen. Nee, alles is mogelijk. "The world is yours", om maar eens iets uit de film Scarface aan te halen, waarvan fatima zich overigens terecht afvroeg waarom pre-adolescenten van het mannelijke geslacht hierdoor zo worden aangetrokken. (Leuke vraag btw hoeveel keer zegt Al Pacino "fuck" in de versie van 1983?) Wil jij dat ik een uitgebluste veertiger ben zoals George of een zuigerige Martha? Ik ben je man of vrouw. Geef mij een text en ik ben degene die jij wilt dat ik ben... Het komt in de buurt van het spelen met de iteejeriaanse meta-realiteiten. Op dat kruisvlak speelt zich het verhaal van de mysterieuze candy bar af. Na een kortstondige vakantie op een Zuid-Europees eiland gaan een ietwat murw gebeukte veertiger en een ravissante beauty met elkaar samenwonen in de portiersloge van een oud landgoed. Je vraagt je meteen al af hoe zij elkaar ooit hebben leren kennen... Nou, via de duistere inetwegen dus blijkbaar. We worden doodgegooid met de ietwat shallow-achtige gedachten die de veertiger erop na houdt en de wat al te pastisch-achtige romantische noties die de ravissante beauty weet te reproduceren. Ondertussen wordt één en ander doorspekt met de spruitjesgeur van een erotische acrobatiek die nog het meest weg heeft van een gaap gaap Wolkers of Ik-Jan Cremer. We lezen nog net niet dat hij zijn eerste vingerkootje van zijn wijsvinger in het poepgaatje van de hoogblonde schoonheid inbrengt of dat zijn ballen tijdens het neuken ritmisch tegen de billen slaan van die zelfde hoogblonde schoonheid, die hij btw op de Arcadische vlakte van Corfu in vervoering heeft gebracht. (Hoe dat blijft een raadsel, natuurlijk). Puke, puke (mda Holden Caulfield) Ja, wel wordt er ergens naar Wolkers verwezen hoor. Jawel. Onze veertiger vreest nl. dat als hij echt eerlijk en natuurgetrouw verslag zou doen van al zijn belevenissen op dat eiland dat zijn lezertjes dan een Turks Fruit-erlebnis zullen krijgen. You're kidding me, aren't you? Hoe het zij, op het landgoed leren ze een opzichter/manusje-van-alles kennen, die ex-commando is en Dirk (?) heet, en die langzaam verandert van een sympathische Bursche in een angstaanjagende gluiperd van weergaloze proporties. U ziet een Ray Liotta, in een dertien in een dozijn filmpje, zeker ook al voor u? De blondine wordt langzaam paranoïde, niet alleen vanwege Dirk, ook omdat elke keer als zij staat te douchen de lamp in de badkamer ermee op houdt en omdat de zoon van de eigenaar van het landgoed op Peter Timoffeef lijkt. Want ziet u, het nevenplot verhaalt over een briljante jongeman in een weigerachtig lichaam, die ooit de portiersloge bewoonde en wiens verdriet in het huis is blijven hangen, waardoor de Garbo'eske blondine enigszins jumpy wordt. Het is nl de hypersensitieve vrouwelijke protagonist van dit verhaal die over de feilloze antenne beschikt om dit soort leed, dat ergens in het universum zweeft, op te pikken. Doet mij wat aan Rosemary's baby denken, maar à la. (U hoort de muziek al die altijd bij die domme blonde snol haar nachtprogramma op rtl5 gedraaid wordt als u een plaatje moet raden dat u binnen 5 milliseconde wrs. al ziet?) Tussendoor wordt er overigens op zeer zeer vermakelijk wijze commentaar geleverd door iemand die daarvoor speciaal een kloon heeft aangemaakt, maar eigenlijk al een kloon van zichzelf is, hoewel ze daarvan geen flauw vermoeden heeft, & haar rijke schare van dolende ridders, die de term kadaverdiscipline een geheel nieuwe betekenis geven. Geheel nieuw iig aan hoe dat bij de Nazi's moest worden uitgelegd hè. (De 2de WO moet er nu eenmaal in zitten, niet waar?). Whoehahahahaha, wat hebben de lezertjes achter de schermen gelachen zeg. O, ja en over de persoon van Dirk moet ik toch nog even, tusen ons, opmerken dat hij meer wegheeft van pak 'm beet een brute ongeletterde seksgod die wrs. geklompt en wel allerlei vrouwen in de omgeving IJ. plezieren dan een ex-commando turning serial killer, maar dit uiteraard terzijde, want ik verdenk de auteurs ervan zijn karakter ietwat vertekend te hebben weergeven ter wille van het verhaal... Okee, terug naar dat verhaal dus. De apotheose van Ray Liotta meets Rosemary's baby voltrekt zich uiteraard tijdens het familiefeest t.g.v. de 75ste verjaardag van de pater familias van de ongelukkige snik familie in het oude landhuis. Het zij overigens opemerkt dat deze persoon antroposoof is, wink, wink. Tja, hoe kan ik het beste uitleggen wat er zich vervolgens afspeelt? Welke rijke literaire traditie evenaart hetgeen wat vervolgens aan de orde gesteld wordt: hyper-realisme, hyper-naturalisme? Multatuli, Ollie? Existentialisme op een verknipte manier, JAM? Het is iig duidelijk dat het vage voorgevoel van de hoogblonde schoonheid niet geheel en al op vrouwelijke overgevoeligheid gestoeld was of op zoiets alledaags als pms (=post-menstruatie syndroom), hoewel er wel bloed vloeit. Zoveel is zeker. Enfin, omlangs had Netwerk er nog een reportage over, meen ik. De veteranen zijn nl. een soort tikkende tijdbom onder onze samenleving oid. Waarmee we dus belanden bij Born on the 4th of july. Overigens heb ik Ron Kovacs, om wie dit verhaal draait, ooit eens IRL ontmoet, in 1981 in de grote stad A. Echt waar! We hebben hem toen de oude Teijl Uijlen Spieghel ingedragen. De wat oudere lezertjes onder ons weten misschien nog wel dat je via een trap daar naar binnen moest gaan. Er wordt dus gehakt en gezaagd tijdens het familiefeest, niet à la Tien kleine negertjes, van de onvolprezen Agatha Christie, nee, echt van dik hout zaagt men planken. De Texas chainsaw massacre is hier bij vergeleken een picknick voor koorknapen. Even spant het er nog om. Zullen de murw gebeukte veertiger en de ravissante blondine in staat zijn om de evil doër te ontmaskeren en het boek naar een happy end te tillen? Helaas. Ook de uitgebluste veertiger en de ravissante blondine worden in kleine mootjes gehakt en daarna in een koffer geplaatst. Deze koffer wordt niet in een Amsterdamse gracht gegooid, maar gewoon in bewaring gegeven bij het CS van de grote stad A. Zelfs het kluisnummer wordt bekend gemaakt. Nummer 69. Ach, best leuk dat een roman eindigt met een soixante-neuf, niet waar?
*sounds like The Abiss
quote:Ik ben ook niet langer dan een half uur per dag ongelukkig. Dat is het godverdommewatishetkoudenikhebnikstezuipenenikhebniksterokenennoumoetikweerdiekouinnaardewinkel...-half uurtje.Op maandag 8 januari 2007 01:47 schreef Ringo het volgende:
Je kopieert jezelf, JAM. In het diepste van jezelf ben je helemaal niet ongelukkig. Je suburbane gebrek aan leedwezen -- schrijf dáár dan over.
We hebben er allemaal mee te maken..
quote:Ik had verwacht dat je zou zeggen: 'Nee hoor, jij ging al op voor de Carry Slee-trofee.'
.quote:Views?
Het zou me deugd doen wannneer ik haar zou ontdekken, al is het dan in een glimp van een ver topic; gewoon, nietszeggend, om mijn geheugen gerust te stellen.
quote:Dat is genoeg... meer dan genoeg. Ik ben het bangst voor voor ineenstortende universa.Op maandag 8 januari 2007 02:05 schreef JAM het volgende:
Ik zie haar zo nu en dan fietsen...koffie drinken bij de Zwarte Ruiter... Daar houdt het wel bij op.
quote:Ach, dat was in de tijd dat Ringo nog een bloemenkind was, en geen aanhanger van het liberalisme.Op maandag 8 januari 2007 02:05 schreef JAM het volgende:
Ik zie haar zo nu en dan fietsen...koffie drinken bij de Zwarte Ruiter... Daar houdt het wel bij op.
quote:Zo is dat. De tijd groeit -- en verliest haar haren.Op maandag 8 januari 2007 02:07 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Ach, dat was in de tijd dat Ringo nog een bloemenkind was, en geen aanhanger van het liberalisme.
quote:Wist je trouwens dat de Zwarte Ruiter een Zeeuws-Vlaamse smokkelaar was.Op maandag 8 januari 2007 02:07 schreef JAM het volgende:
Kosmische winters...
quote:Ja, Bill Clinton wordt ook steeds grijzer. Zoals die frigging muis hier in huis, die volgens mij zijn intrek heeft genomen in de behuizing van onze pc. Of rammelt onze pc gewoon, ik weet het niet.Op maandag 8 januari 2007 02:08 schreef Ringo het volgende:
[..]
Zo is dat. De tijd groeit -- en verliest haar haren.
quote:Ik dacht een scooter-boy uit de Bijlmer.Op maandag 8 januari 2007 02:08 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Wist je trouwens dat de Zwaete Ruiter een Zeeuws-Vlaamse smokkelaar was.
Ik leef godverdomme.
Via al mijn onvermoede zenuwen...quote:Wat, moet-ie een nieuw infuus krijgen of zo, omgedraaid worden om doorliggen te voorkomen of pilletjes slikken.Op maandag 8 januari 2007 02:14 schreef JAM het volgende:
Ik ga eens even wat geroosterd brood met pindakaas verzorgen. Dat vind ik werkelijk heel erg lekker.
quote:Weet je, hier in huis is al weer een nieuwe generatie Fok!ker tot bloei aan het komen.Op maandag 8 januari 2007 02:15 schreef Ringo het volgende:
Weet u, soms denk ik dat Fok!kers een uitstervend diersoort zijn, zoals Neanderthalers of wat mij betreft Cro-Magnon mensen. Alsof de evolutie te snel gaat, en ik een achterblijver ben; een skelet, mummy, nu al, voor degene die mij grimlachend mogen vinden.
Ik leef godverdomme.
quote:Tijd is een aap. En zo hoort het, ...Op maandag 8 januari 2007 02:17 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Weet je, hier in huis is al weer een nieuwe generatie Fok!ker tot bloei aan het komen.
quote:Prachtige taal idd dat Japans. Zag net weer een stukje van Kill Bill. Ga dat altijd zitten nadoen ook. Heel leuk.Op maandag 8 januari 2007 02:17 schreef JAM het volgende:
Daarna; daarna ga ik een ronduit DEBIEL verhaaltje schrijven over een JOOD die zich ten tijde van de bezetting vermomd als een AAP om zo aan de Duitsers te ontkomen en na de oorlog gekocht wordt, als aap, aan een man in New York die dat nu eenmaal leuke beesten vindt. Ik laat dat vertalen naar het Japans, want dan heet het SARU NO MONOGATARI (het verhaal van de aap) en dat is natuurlijk prachtig, a-hum, a-hum, kuch, kuch, juist, ja.
STEL dat wij die taal verliezen. STEL dat we allemaal, for God's sake, Japans moeten leren. Of Swahili. Maakt dat ons minder.. bevoorrecht?
quote:Echt niet? Ik wel. Ik voel mij bevoorrecht sinds mijn geboorte; meer een kwestie van plicht dan van keuze. De vraag is vooral: hoe en waarom? Een mystificerende puzzeltocht, maar vooralsnog bevredigend.Op maandag 8 januari 2007 02:28 schreef JAM het volgende:
Ik meen sowieso niet bevoorrecht te zijn, ook al kan ik een aardig woordje Engels.
Waarom heeft dat fotoboek geen -volgende- knopje?
quote:Of een zoek-spleetogen-knopje. Dat leek mij ook wel wat.Op maandag 8 januari 2007 02:39 schreef JAM het volgende:
Broer, als het een troost is, onderwijl ben ik in het fotoboek wanhopig op zoek naar iets met spleetogen zodat ik wat vieze dingen kan roepen. Heb jij er al een gevonden?
Waarom heeft dat fotoboek geen -volgende- knopje?
Maar inderdaad: dat is wel een beetje een troost voor al dat gelul.
quote:Join them.Op maandag 8 januari 2007 02:37 schreef broer het volgende:
God, zeg. Komen hier de diepere gedachten van de nacht samen, of zo?
Wat heb jij voor onzin te melden? We hebben ruimte voor:Andere kunstenaars zijn evenmin welkom, mits ze de Waarheid verkondigen.
/.Niets, helemaal niets.
quote:'Evenmin' zelfs. Hoe uitnodigend.Op maandag 8 januari 2007 02:42 schreef Ringo het volgende:
Andere kunstenaars zijn evenmin welkom, mits ze de Waarheid verkondigen.
Maar ik heb geen Waarheid te verkondigen. En ik ben geen kunstenaar. Dus ik hou me erbuiten.
. Er kwam laatst in mijn vorige huis (ik ben daar nu drie dagen weg...drie of vier) een meisje langs met het hele tweede seizoen op DVD... Pas maar op Ringo, of ik ga het allemaal verklappen! .quote:Mystificerende bullshit. Je laten verleiden door een bijwoord.. hoe doortrapt!!Op maandag 8 januari 2007 02:47 schreef broer het volgende:
[..]
'Evenmin' zelfs. Hoe uitnodigend.
Maar ik heb geen Waarheid te verkondigen. En ik ben geen kunstenaar. Dus ik hou me erbuiten.
Natuurlijk heb jij een waarheid. ZELFS ik heb er een. Niet dat ik die ga verklappen. Zij het onder dwang. Maar dan nog.
Zelfs GIJ hebt een waarheid. Maar dan één. Als onder een deken. Waak ervoor.
Welterusten.
quote:Je hebt het over 'Engels als wereldtaal' en 'Engels als taal tegenover God'. Dat zijn twee verschillende grootheden. Het sprongetje tussen het 'je onvoldoende kunnen uitdrukken' naar dat dit 'een acceptabel gebrek voor je is tegenover alle onmogelijkheden van de wereld' begrijp ik niet goed. Het lijkt erop alsof je zo 'wereldtaal' en 'taal tegenover God' alsnog aan elkaar probeert te koppelen, maar die koppeling zie ik 'r niet in. Feit is dat de zogenaamde wereldtaal Engels weliswaar overal wordt gebruikt, maar dat iedereen zijn eigen versie ervan maakt. Engels als wereldtaal is eigenlijk een fictie. Jij wilt niet een zakelijk gesprek voeren met een Braziliaan die Engels praat en een Indiër die Engels praat. Een groot deel van de informatie en zeer zeker van ook alle meer subtielere betekenissen die in een taal verscholen liggen, gaat verloren. Wat je overhoudt lijkt op een conversatie tussen Neanderthalers die de taal nog helemaal niet machtig zijn, laat staan er een monotheïstische godsdienst opnahouden.Op maandag 8 januari 2007 02:25 schreef Ringo het volgende:
STEL dat het Engels als wereldtaal uitsterft. Wat dan? Ik spreek Engels vooral omdat die taal mij dient als een taal tegenover God; een taal waarin ik mij niet volmaakt, dan wel voldoende uit kan drukken; een acceptabel gebrek tegenover alle onmogelijkheden van de wereld.
STEL dat wij die taal verliezen. STEL dat we allemaal, for God's sake, Japans moeten leren. Of Swahili. Maakt dat ons minder.. bevoorrecht?
Als zodanig drukken die Braziliaan en Indiër eigenlijk alleen hun eigen gebrekkigheid aan, niet per se die van de wereld en al helemaal niet tegenover een monotheïstische Godheid. Diepere oorzaak: de wereld is eigenlijk ook een fictie nl. Zoals een wereldtaal dat ook is. Ook zijn de geroosterde boterhammen met pindakaas van JAM, die nodig aan het infuus moeten, omgedraaid moeten worden om doorliggen te voorkomen of een pilletje moeten slikken ficties. Kortom, het maakt niet uit of je nu Engels, Japans of Swahili moet spreken als wereldtaal.
quote:Liggen jullie allemaal nog te SLAPEN of zo? De WEKKER is gegaan! Aan de slag! Dát bedoel ik nou met jezelf af en toe onder dwang ergens toe zettenOp maandag 8 januari 2007 02:59 schreef Ringo het volgende:
De enige reden dat ik ga, vandaag, is dat mijn baan verlies, als ik niet ga. Is dat genoeg? Ja, dat is genoeg; behalve dat het feitelijk niet genoeg is om alles te verliezen.
Welterusten.
Pas maar op dat je die baan niet alsnog verliestquote:Hey take it easy, ik heb er al een rit van een uur op zitten hoor. Twee dames naar respectievelijk werk en school gebracht. Moet zelf over paar uur aan de slag.Op maandag 8 januari 2007 08:36 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Liggen jullie allemaal nog te SLAPEN of zo? De WEKKER is gegaan! Aan de slag! Dát bedoel ik nou met jezelf af en toe onder dwang ergens toe zetten
quote:Ah. Altijd lekker om te horen dat iemand nóg korter heeft geslapen dan ikOp maandag 8 januari 2007 08:43 schreef Ryan3 het volgende:
Hey take it easy, ik heb er al een rit van een uur op zitten hoor. Twee dames naar respectievelijk werk en school gebracht. Moet zelf over paar uur aan de slag.
quote:Kijk, herkenning.Op maandag 8 januari 2007 08:43 schreef Ryan3 het volgende:
[..]
Hey take it easy, ik heb er al een rit van een uur op zitten hoor. Twee dames naar respectievelijk werk en school gebracht. Moet zelf over paar uur aan de slag.
Onmisbare sensatie voor de lezer met ambitie.
Ik krijg vandaag, de 8e januari van het nog prille jaar 2007, de opdracht van mijn redacteur om nog even 8000 woorden uit mijn manuscript van 115.000 woorden te gooien, en dit moet gebeuren vóór donderdag 11 januari van het dan nog steeds behoorlijk prille jaar 2007, aangezien dat over exact 3 dagen is. Herstel: 2 en een halve dag.
Zou speed een oplossing zijn?
Of: in bed gaan liggen met de dekens over het hoofd.
JA, WAAR BLIJVEN JULLIE NOU MET DIE MUZE? EN DE RODE WIJN? 8000 (achtduizend!) FUCKING WOORDEN! EN GEEN CURSUS DIE DAARAAN HELPT.
Okay, kalmte. Rust. Ik moet het zien als een uitdaging. Een redactionele uitdaging die zijn weerga niet kent, een avontuurlijke ontdekkingstocht - met geslepen kapmes - door de oerwouden van mijn eigen manuscript. Een kudde olifanten zit mij op de hielen, het is donker... ik moet rennen.
Dus Zodiakk, waar ben je nou? Hoe ga ik hier 'intrinsiek lol aan beleven' ? Nee, ik had het toch wel scherp gezien: de trefwoorden 'discipline', 'doorzettingsvermogen' en 'werkdrift' zijn hier op zijn plaats. Dus dít is schrijven. Ja, jongens... alle mooie woorden die we eraan wijden, wat heb je eraan? Als het erop aankomt, zit je gewoon woorden te tellen. En te schrappen. En je raakt aan de speed. Dit zijn allemaal neveneffecten van het schrijverschap waar te weinig aandacht voor is in onze maatschappij.
[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 08-01-2007 16:48:43 ]
quote:Te laat... ik heb ze er al uitgegooid.Op maandag 8 januari 2007 13:44 schreef Augustina het volgende:
Laat iemand anders 8000 woorden schrappen. En er dan zelf niet meer na kijken tot dat het in de winkel ligt.
Grapje
Ik heb voorgesteld om er gewoon 2 boeken van te maken. Op dit lucratieve voorstel heb ik nog geen reactie van de uitgever mogen ontvangen.
Maar inderdaad, ik ben het met je eens: als je een groot probleem hebt, is het verstandig om dat probleem bij iemand anders op tafel te leggen met een blik van: 'Dit lijkt mij typisch een opdracht voor iemand met jóuw unieke talenten.' En dan loop je achterwaarts de kamer uit en doe je zachtjes de deur dicht.
Zo dus. Ik wacht af
quote:Wat is een katern? Ik weet alleen van 8000 woorden. Ik kan de boodschappen van mijn redacteur niet ontcijferen; ze meldde vanochtend in alle vroegte verheugd dat ze formaat & lettertype wat had aangepast, het ene wat groter en het andere wat kleiner, en dat bracht haar op het totaalaantal van 117.000 woorden. Daar keek ik nogal van op. Een kwartier eerder hadden we er nog 115.000. (Zou ze er stukken bij schrijven? Ik sta in principe overal voor open, maar zo wordt het wel dweilen met de kraan open, natuurlijk).Op maandag 8 januari 2007 14:13 schreef OllieA het volgende:
Moet het een katern minder worden, Nadine?
eerst dit hele fucktopic doorgespit om het te achterhalen, maar ik kwam het nergens tegen
Leuk spelletje.
.quote:Op maandag 8 januari 2007 14:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Wat is een katern? Ik weet alleen van 8000 woorden. Ik kan de boodschappen van mijn redacteur niet ontcijferen; ze meldde vanochtend in alle vroegte verheugd dat ze formaat & lettertype wat had aangepast, het ene wat groter en het andere wat kleiner, en dat bracht haar op het totaalaantal van 117.000 woorden. Daar keek ik nogal van op. Een kwartier eerder hadden we er nog 115.000. (Zou ze er stukken bij schrijven? Ik sta in principe overal voor open, maar zo wordt het wel dweilen met de kraan open, natuurlijk).
quote:Stel nou even dat je 400 woorden per pagina hebt. Dan zou bij een katerngrootte van 20, je 8000 woorden moeten schrappen om één katern te kunnen laten vervallen.Katern:
Gevouwen drukvel, van 4, 8, 12, 16, 20, 32 pagina’s, meerdere katerns achter elkaar vormen het boekblok/binnenwerk van een boek/brochure.
Het lijkt erop dat je redacteur op papier/drukkosten wil bezuinigen.
quote:Oké, duidelijk. En ja, daar lijkt het zeker op. Een inhoudelijke kwestie is het niet, het gaat puur om de omvang. Ik heb indertijd al geklaagd over de catalogus, waarin 288 pagina's stond (en iets van 15 euro, dacht ik). Maar volgens de uitgever hadden ze dat om verkooptechnische redenen vermeld en mocht het boek uiteindelijk best 400 pagina's worden. Daarop heb ik geïnformeerd of de prijs dan ook omhoog ging (leek me sterk). Maar: ook daarover hoefde ik me geen zorgen te maken.Op maandag 8 januari 2007 15:02 schreef OllieA het volgende:
Stel nou even dat je 400 woorden per pagina hebt. Dan zou bij een katerngrootte van 20, je 8000 woorden moeten schrappen om één katern te kunnen laten vervallen.
Het lijkt erop dat je redacteur op papier/drukkosten wil bezuinigen.
En toch was er iemand, en die iemand was ik toevallig zelf, die allang vermoedde dat de zaken toch wat genuanceerder zouden liggen, uiteindelijk. En jawel.
quote:Toevallig heb ik die massagraven er in een latere versie nog ingestoptOp maandag 8 januari 2007 14:59 schreef JAM het volgende:
Ja, Nadine, dat moet wel gezegd worden; je bent wel een popi-jopi-schrijfstertje hoor! Niets massagraven, niets kosmische winters, niets verkrachtingen van meisjes die met hun borsten vastzitten in het raamkozijn, niets rondvliegende darmen, niets be-bop!
En nu moet ik ze er dus weer uithalen. quote:Precies! Daarom dacht ik ook: 2 boeken voor de volle prijs van 2, dat is toch een veel betere deal?Op maandag 8 januari 2007 14:56 schreef broer het volgende:
Achtduizend woorden is een mooie aanzet voor het vervolgdagboek, mevrouw Kluun.
quote:dit:Op maandag 8 januari 2007 14:35 schreef Eb het volgende:
Wat heb je geschreven Nadine? En wie geeft het uit?
eerst dit hele fucktopic doorgespit om het te achterhalen, maar ik kwam het nergens tegen
Dagboek van een kindermeisje, deel 10
quote:Ze is sneller dan het licht, mijn redacteur. Ze brengt het gekortwiekte manuscript zometeen langs, ze mailde me net: 'Schrik niet van de misschien wat botte bijl, het is een probeersel. Het is nu 100.000 woorden!!!'Op maandag 8 januari 2007 14:21 schreef Nadine26 het volgende:
als je een groot probleem hebt, is het verstandig om dat probleem bij iemand anders op tafel te leggen met een blik van: 'Dit lijkt mij typisch een opdracht voor iemand met jóuw unieke talenten.' En dan loop je achterwaarts de kamer uit en doe je zachtjes de deur dicht.
Zo dus. Ik wacht af
Dit alles in 1 werkdag.
Dat noem ik geen unieke talenten meer, dat is een WONDER. Maar vast geen wonder waar ik ontzettend gelukkig van ga worden
Leuk hè, schrijven? Hebben jullie nog zin in de cursus? Staat de rode wijn klaar?
Ik vind het soms jammer dat redacteuren zo commercieel denken.
quote:Godverdomme, dwars door mijn wekker heen geslapen, fles wodka achter de kiezen. en vandaag mijn eerste dag als gepromoveerde kantoorslaaf.Op maandag 8 januari 2007 02:59 schreef Ringo het volgende:
De enige reden dat ik ga, vandaag, is dat mijn baan verlies, als ik niet ga. Is dat genoeg? Ja, dat is genoeg; behalve dat het feitelijk niet genoeg is om alles te verliezen.
Welterusten.
Tering wat zal ik er als een verlopen schrijver uit hebben gezien. Haar ongewassen, woest ontkiemende baard en een kegel om door een ringetje te halen.
Maar ik ben niet ontslagen.
Het is gewoon hard werken en de mazzel hebben dat je een beetje lekker in de markt ligt.
Borsten zijn ook in dat kader uiterst nuttig.
Vervolgens bouwt de uitgever geestdriftig aan de mystiek van de auteur, waarin de laatste tot overmaat van ramp nog gaat geloven ook.
Het is gewoon pushen, dat hele boekenvak. En degene die het uiteindelijk allemaal maakt, wordt met hooguit 15% afgescheept. De middenstanders - de uitgever en de boekhandel - gaan er met de poet vandoor, zich krom van het lachen uitputtend in superlatieven om het krakkemikkige ego van de schrijver zodanig te vleien dat deze zich de diefstal gewillig laat welgevallen.
quote:mag ik een linkje daarnaar?Op maandag 8 januari 2007 00:23 schreef zwambtenaar het volgende:
[..]
Ik zal er een topic over openen. Straks of morgen. Het kan een interessant debat worden
quote:Volgens mij is het ook beter om dat niet te kunnen. Laten schrappen, bedoel ik. Zelf schrappen is een ander verhaalOp maandag 8 januari 2007 17:32 schreef wonderer het volgende:
Ik denk dat ik dat (nog) niet zou kunnen, 17000 woorden laten schrappen in mijn werk...
Edit: ik kom er nog even op terug.
Laten schrappen kan ook nuttig zijn. Een goede redacteur is goud waard. Ik heb een goede redacteur. Als iemand in één dag - en daar trek ik koffie drinken, neuzelen en lunchen vanaf - 15.000 woorden uit mijn manuscript kan schrappen zonder dat ik er héél ongelukkig van word, dan is dat knap werk. Zelf zou ik het niet gekund hebben. Wat niet wegneemt, natuurlijk, dat het fijn zou zijn als ik langer dan 1 dag de tijd kreeg om die veranderingen nader te bestuderen. Kortom: er is paniek uitgebroken op de uitgeverij, en paniek is nooit goed. Het boek moest opeens een maand eerder uitkomen. Er moesten opeens heel veel woorden uit, terwijl het manuscript al was geredigeerd & goedgekeurd. Waarom? Er gaat dus nog zwaar onderhandeld worden
[ Bericht 45% gewijzigd door Nadine26 op 10-01-2007 01:22:36 ]
quote:Het gaat inmiddels al lang niet meer om schrijfcursussen. Maar goed, ik ben toch nieuwsgierig. Ik heb ooit eens een reportage over Renate Dorrestein (geloof ik) gezien. Daarin ging ze - bij haar thuis - samen met de redacteur woord voor woord het geredigeerde manuscript door. En voor elke wijziging moest er een verantwoording komen.Op woensdag 10 januari 2007 01:09 schreef Nadine26 het volgende:
Een goede redacteur is goud waard. Ik heb een goede redacteur.
Bij de uitgeverij waar ik lang geleden werkte, ging dat veel rigoureuzer. Het manuscript werd aangepast en de auteur zag op de nieuwe print maar wat er veranderd was. Zo gaat het nu ook bij de communicatieteksten die ik eindredigeer. Een beetje: "Als je niet ziet wat er is veranderd, zul je het vast ook niet missen." In hoeverre heb jij inspraak?
quote:Oh, interessant. Dat wist ik niet. Eh... ik heb wel inspraak, geloof ik. Toen ik vandaag aan de redacteur vroeg wat precies de bedoeling van haar snijwerk was, het boek beter maken of goedkoper, antwoordde ze dat het míjn boek was, en dat ik al haar wijzigingen er weer in mocht stoppen. Dat het desnoods wat dikker werd (en dus wat duurder), en dat het niet uitmaakte.Op woensdag 10 januari 2007 01:33 schreef broer het volgende:
Het gaat inmiddels al lang niet meer om schrijfcursussen. Maar goed, ik ben toch nieuwsgierig. Ik heb ooit eens een reportage over Renate Dorrestein (geloof ik) gezien. Daarin ging ze - bij haar thuis - samen met de redacteur woord voor woord het geredigeerde manuscript door. En voor elke wijziging moest er een verantwoording komen.
Bij de uitgeverij waar ik lang geleden werkte, ging dat veel rigoureuzer. Het manuscript werd aangepast en de auteur zag op de nieuwe print maar wat er veranderd was. Zo gaat het nu ook bij de communicatieteksten die ik eindredigeer. Een beetje: "Als je niet ziet wat er is veranderd, zul je het vast ook niet missen." In hoeverre heb jij inspraak?
Ach, raar gedoe. Eerst trekt ze het hele boek uit elkaar, daarna is er opeens niks aan de hand. Paniek, zeg ik - paniek is nooit goed.
Broer, was jij redacteur bij een uitgeverij? Was dat een literaire uitgeverij?
Nadine, punt voor mij is ook dat ik redelijk beknopt schrijf. Ik streef ernaar om zo min mogelijk woorden over te hebben. Dus dan wordt schrappen voor mij sowieso al lastiger.. maar als je redacteur goed werk geleverd heeft, dan is dat prachtig
quote:Ja, dat is dus géén antwoord. Beetje raar, wel. Maar de vraag is: werd het boek er beter van? Of ben je nu druk bezig om alle weggesneden delen weer terug te plakken?Op woensdag 10 januari 2007 01:43 schreef Nadine26 het volgende:
Oh, interessant. Dat wist ik niet. Eh... ik heb wel inspraak, geloof ik. Toen ik vandaag aan de redacteur vroeg wat precies de bedoeling van haar snijwerk was, het boek beter maken of goedkoper, antwoordde ze dat het míjn boek was, en dat ik al haar wijzigingen er weer in mocht stoppen.
quote:Nee, ik ben nooit redacteur geweest op de manier zoals jij die nu meemaakt. Ik heb voor De Geus en voor de SUN (als je die kent) als eindredacteur gewerkt. (En voor een paar andere als freelancer.) Eén stap na de redacteur, zeg maar.Broer, was jij redacteur bij een uitgeverij? Was dat een literaire uitgeverij?
quote:De uitgeverij heeft natuurlijk gewoon het laatste woord. Hoezeer ze de auteur ook willen behagen, en hoezeer ze hem ook willen doen geloven dat hij op een voetstuk staat. De uitgever beslist gewoon wat er wel en niet gedrukt wordt.Op woensdag 10 januari 2007 01:44 schreef wonderer het volgende:
(en dat kwam er in de tweede ronde dan alsnog doorheen natuurlijk).
En ik ben het daar wel mee eens. Want een auteur kan over het algemeen niet voldoende afstand nemen van zijn eigen tekst. Een redacteur met een scherpe blik kan dat wel.
quote:Klinkt goed, jammer alleen van die tweede ronde!Op woensdag 10 januari 2007 01:44 schreef wonderer het volgende:
Ik heb een tijdje bij een uitgeverij gewerkt waar het er tussenin hing. De auteur kreeg het manuscript met alle aantekeningen terug en moest de voorgestelde veranderingen dan doorvoeren. Niet mee eens was niet veranderen (en dat kwam er in de tweede ronde dan alsnog doorheen natuurlijk).
Maar ja, natuurlijk gaat het zo. En waarschijnlijk ook wel terecht. Als schrijver mis je de noodzakelijke afstand om een manuscript hardvochtig aan te pakken, en toch is hardvochtigheid vaak heel goed, al doet het even pijn. Denk ik. (Boeken zijn vaak te lang)quote:Ik kan niet zeggen dat ik er in dit boek naar heb gestreefd zo min mogelijk woorden over te hebben, maar ik heb er wel een strakgespannen verhaal van gemaakt (tweede, derde versie). Dan is schrappen ook moeilijk, vooral met het oog op de continuïteit.Nadine, punt voor mij is ook dat ik redelijk beknopt schrijf. Ik streef ernaar om zo min mogelijk woorden over te hebben. Dus dan wordt schrappen voor mij sowieso al lastiger.. maar als je redacteur goed werk geleverd heeft, dan is dat prachtig
Wonderer, als ik vragen mag: wat schrijf jij?
Ik wil het tzt als het af is wel naar een uitgever sturen, maar ik zie het nu al somber in (kleine/geen markt). Maar ik vind het geweldig om eraan te werken en doe het ook met veel plezier. Ook de reacties van mijn vaste lezers zijn erg fijn (hoewel naar mijn smaak niet kritisch genoeg ). Maar het is een meerjarenplan dus voorlopig ben ik nog wel bezig quote:Eh, om eerlijk te zijn... lig ik vooral te slapen. Ja, god, ik kan niet zo snel beslissen. En ik word moe van stress. Vanochtend heb ik de wijzigingen doorgekeken, en daarna (11 uur) ben ik maar meteen in bed gaan liggenOp woensdag 10 januari 2007 01:49 schreef broer het volgende:
Ja, dat is dus géén antwoord. Beetje raar, wel. Maar de vraag is: werd het boek er beter van? Of ben je nu druk bezig om alle weggesneden delen weer terug te plakken?
Terwijl iedereen op de uitgeverij in rep & roer is en de pleuris is uitgebroken. Maar goed, zo dwing ik dus af wat ik wil hebben: TIJD. Rustig aan. Laat me even NADENKEN. (En dat doe ik in mijn slaap). quote:Ah, bij SUN denk ik meteen aan die Belgische schrijver, hoe heet hij nou... z'n boek heet iets van 'Grand Hotel Nogwat' (Solitude?)Nee, ik ben nooit redacteur geweest op de manier zoals jij die nu meemaakt. Ik heb voor De Geus en voor de SUN (als je die kent) als eindredacteur gewerkt. (En voor een paar andere als freelancer.) Eén stap na de redacteur, zeg maar.
quote:La-is-wa-le-zuh.Op woensdag 10 januari 2007 02:03 schreef wonderer het volgende:
Op dit moment ben ik bezig met een serie verhalen met dezelfde hoofdpersoon. In elk verhaal gebeurt iets waardoor hij (een beetje) verandert. Het zijn losse verhalen, geen hoofdstukken, maar onafhankelijk lezen kan niet altijd. Eigenlijk gewoon een serie met hele korte boekjes
En natuurlijk heeft de uitgeverij het laatste woord, maar ik merk wel eens dat ze wat minder om het "literaire" geven en wat meer om het "commerciele". Begrijpelijk, maar ik vind het toch zonde. En daar merk je als lezer niks van (als ze hun werk goed doen) maar als auteur denk ik toch wel.
quote:Op woensdag 10 januari 2007 02:08 schreef JAM het volgende:
SUN doet filosofie, Nadine. Sein und Zeit, enzo. Ik begrijp er geen reet van maar ik leg het altijd op het tafeltje naast het raam als ik in de trein zit en dan denkt iedereen dat ik zowaar hersens in m'n kop heb. Essentieel bij het treinreizen.
Ik had ooit een vriendje dat 'Ulysses' op z'n nachtkastje had liggen. Toen ik het boek een keer oppakte, zaten de dode torren en de spinnewebben tussen de bladzijden
quote:Nee, dat vind ik eng
Ik had ooit een topic geopend in TTK over seks in verhalen en hoe ver je daarin kan gaan, en toen gingen al die semi-intellectuelen me uitlachen quote:Je reinste dierenmishandeling zeg ik je. Zelfs een tor verdient een betere dood dan tussen die bijeengeraapte poeplappen van letters te sterven.Op woensdag 10 januari 2007 02:11 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik had ooit een vriendje dat 'Ulysses' op z'n nachtkastje had liggen. Toen ik het boek een keer oppakte, zaten de dode torren en de spinnewebben tussen de bladzijden