De Kunst van het loslaten van een ex #42
Que?
Relatie over? Kon ze d'r benen niet bij elkaar houden? Ging hij vreemd? Was het gevoel weg? Ging het niet meer? Stort hier je hart uit.
En nu?
Schrijf het van je af. Praat erover met vrienden. Dat helpt. Verder kunnen de volgende linkjes verlichting bieden.
http://www.liefdescursus.nl/tranendal/
http://www.ldvd.nl/
http://www.liefdesverdriet.nu/
Liefdesverdriet (Bol.com)
Hoe lijm ik mijn gebroken hart? (Bol.com)
Red je relatie! (Bol.com)
Stort je hart uit, niet slowchatten.
Lees hier de laatste 5 post van het vorige topic.
quote:Op maandag 11 september 2006 16:28 schreef Sunshine2006 het volgende:
Zat wat reacties naar boven te lezen maar kan er bij mij gewoon echt niet over uit dat als je dan beide nog gek van elkaar bent, waarom je dan echt per se niet door bijkomende problemen nog een keer kan proberen. Je weet waarom dingen niet liepen en weet dus ook waar je kneiterhard aan moet werken om het deze keer wel goed te laten lopen. Kom op zeg, als je echt zo'n connectie heb, go for it en doe er gewoon kneiterhard je best voor. Snap dat van mijn ex ook niet eigenlijk maargoed...
quote:Op maandag 11 september 2006 16:29 schreef eRrrrJeee het volgende:
veel praten met vrienden/vriendinnen helpt
quote:Op maandag 11 september 2006 16:47 schreef Xcept het volgende:
Ja dat is dus ook mijn gevoel maar goed joh, geloof dat ik mijn opblaasschaap hoor blaten dus ga maar ff de kaas van mijn paal laten schuren
Jah beiden nog gek van elkaar, maar zij kan het verleden niet vergeten klaar. We gaan dus niet verder maar je mag tegenwoordig niet eens mee hopen dan ben je meteen een sneu figuur. Vind je eerder een sneu figuur als je zulke reacties plaatst maar goed.
quote:Op maandag 11 september 2006 16:50 schreef eRrrrJeee het volgende:
[..]
lol.. jij bent vast iemand met emotie en gevoelens?
quote:Gogo!Op maandag 11 september 2006 16:53 schreef Sunshine2006 het volgende:
Precies, hoop is juist gezonde reactie. Geeft blijk aan het feit dat je echt om iemand gegeven hebt en niet zo mans loopt te doen om je ego in stand te houden...
over het feit dat ze telkens chagrijnig doet en dat afreageert op mij.
Ben nu ook alweer bezig met een andere meid die ik wel leuk vindt kijken of dat wat gaat worden
het is namelijk uitgegaan omdat ze voor de 2de keer ging kijken bij de buren of het gras groener was en dat toch wel interesant scheen te vinden.
ze zoekt het maar uit want ik kan wel wat beters krijgen, heb ik ondertussen ondervonden en dat zeggen de mensen om me heen ook.
het spijtige voor haar is dat diegene haar weer niet leuk vindt
Niet zo snel opgeven enzo. Wat heeft die relatie anders voorgesteld zeg....Dat gezeur heb ik zoals bij anderen misschien ook bekend voorkomt bij mijn ex. Telkens zit hij net op het randje om weer terug te komen, maar dan draait ie vervolgens weer volledig om. En is ie tevens mij aant na apen dat ik het druk heb. Hij ineens ook... Ook issie heel erg nieuwsgierig als ik of mn groepje het over hem gehad heeft...
1 plaats waar ik hem altijd zie (misschien handig als bij info): dansschool elke zondagavond. Afgelopen zondag was ie verbaasd dat ik moet helpen op die avond en vroeg meteen of ik met hem wou dansen. Maar dat was puntje bij paaltje niet door gegaan (omdat een ouder vrouwtje uit die les geen danspartner had die avond en ik enkel als hulp kwam en iemand anders moest helpen die echt totaal geen gevoel voor ritme heeft en niemand schijnbaar mee kan dansen)...
Pff.... Mannen!!!
quote:Van de laatste 4 jaar/200 weken staat die kerel 100 weken droog. Dus in 4 jaar mag die hem er 50x inhangen. Dat is lachwekkend.Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen???
Dat gezeur heb ik zoals bij anderen misschien ook bekend voorkomt bij mijn ex. Telkens zit hij net op het randje om weer terug te komen, maar dan draait ie vervolgens weer volledig om. En is ie tevens mij aant na apen dat ik het druk heb. Hij ineens ook... Ook issie heel erg nieuwsgierig als ik of mn groepje het over hem gehad heeft...
1 plaats waar ik hem altijd zie (misschien handig als bij info): dansschool elke zondagavond. Afgelopen zondag was ie verbaasd dat ik moet helpen op die avond en vroeg meteen of ik met hem wou dansen. Maar dat was puntje bij paaltje niet door gegaan (omdat een ouder vrouwtje uit die les geen danspartner had die avond en ik enkel als hulp kwam en iemand anders moest helpen die echt totaal geen gevoel voor ritme heeft en niemand schijnbaar mee kan dansen)...
Pff.... Mannen!!!
Daar valt niet meer voor te vechten. Dat is al voorbij alleen weten ze het nog niet. 
quote:Lot? Womên..Op dinsdag 12 september 2006 21:33 schreef BloodyLotte het volgende:
tvp. Godverdomme.
.quote:Ja heel fijn. 't Is echt net gebeurd (het zal nu 24 uur geleden zijn), ik zit echt nu in de wtf-fase. Morgen wakker worden en dan was 't een nare droom. Dat idee.
Maar dat zal wel niet.
begin er nu zelf net uit te krabbelen gelukkig
quote:Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?Op dinsdag 12 september 2006 23:50 schreef Stampurtjuh het volgende:
hmm sterkte thats all i can say about it....
begin er nu zelf net uit te krabbelen gelukkig
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.
just the little things en dan vooral het wakker worden is het moeilijkst omdat je wakker wordt en dan naast je kijkt en hij of zij er niet meer ligt.
quote:Bij mij kwam het na 2.5 jaar, iets langer zelfs geloof ik. Het kwam voor mij onverwachts en dacht er hetzelfde over als jij. Ik ben nu ong 5 maanden verder en het gaat goed met me. Maar er helemaal overheen ben ik nog niet, maar het slijt. Sterkte iigOp dinsdag 12 september 2006 23:53 schreef BloodyLotte het volgende:
[..]
Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.
Wat was trouwens de reden, of weet je dat niet?het slijt inderdaad en bij mij heeft een fikse ruzie nadat het uit was een flinke gat geslagen in mijn emoties, waardoor ik nu puur zakelijk tegen haar doe.
puur uit zelfbescherming dat geef ik toe, want ik wil me niet meer kwetsbaar opstellen naar haar dat heb ik al lang genoeg gedaan.
quote:ik denk dat het iets met een andere vrouw te maken heeft gezien het feit dat ik net op haar homepage iets over een opmerking las ik citeer hierbij "Als uw vriendin u ooit de vraag stelt "Is zij mooier dan mij?" antwoordt dan niet (ik herhaal: niet! nooit! never! waaghetniet!) dat zij inderdaad mooier is. Tenzij u levensmoe bent."Op woensdag 13 september 2006 00:00 schreef Moja het volgende:
[..]
Bij mij kwam het na 2.5 jaar, iets langer zelfs geloof ik. Het kwam voor mij onverwachts en dacht er hetzelfde over als jij. Ik ben nu ong 5 maanden verder en het gaat goed met me. Maar er helemaal overheen ben ik nog niet, maar het slijt. Sterkte iig
quote:Lalalala.Op woensdag 13 september 2006 00:06 schreef Stampurtjuh het volgende:
[..]
ik denk dat het iets met een andere vrouw te maken heeft gezien het feit dat ik net op haar homepage iets over een opmerking las ik citeer hierbij "Als uw vriendin u ooit de vraag stelt "Is zij mooier dan mij?" antwoordt dan niet (ik herhaal: niet! nooit! never! waaghetniet!) dat zij inderdaad mooier is. Tenzij u levensmoe bent."
Nee, dat is het niet geweest. Maar goed, tijd heelt alle wonden. Ik ga gewoon niet al teveel hier praten, ook voor hem (hij leest vast mee. Hoi! 
). Gewoon even meelezen, herkenning vinden en proberen te relaxen.
zou zeggen zoek genoeg afleiding bij vrienden, werk whatever keeps you going
.piekeren en denken en huilen zal je vast wel in de avond uren maar dan heb je de grootste gedeelte van de dag al hopenlijk gehad.
en veel praten helpt ook nog weleens, met elkaar maar ook met anderen die een apparte visie heeft over jullie en de dingen wat meer helder kan bekijken.
diegene kan je een luisterend oor aanbieden maar ook tevens advies.
quote:UiteraardOp woensdag 13 september 2006 00:08 schreef BloodyLotte het volgende:
[..]
(hij leest vast mee. Hoi!
quote:I knew it!
Ik vind je nog steeds lief hoor.
quote:Ik heb de rest van de discussie niet gevolgd, maar hier wil ik even iets over zeggen.Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen???
Mijn ex en ik hebben ook nog gevoelens voor elkaar, simpelweg omdat we 4 jaar lang heel veel van elkaar hebben gehouden en zoiets niet zomaar weg is. We spelen allebei nog wel eens met de gedachte van "wat als we toch weer bij elkaar zouden komen", want als we samen zijn is het (nog steeds) ontzettend fijn. De helft van de tijd. Aan de andere kant weten we allebei dat wij, hoeveel we ook van elkaar houden, elkaar uiteindelijk niet gelukkig kunnen maken. Er waren al vanaf het begin problemen, en ik dacht heel lang dat dat wel over zou gaan als we ouder werden, maar uiteindelijk komt het erop neer dat we allebei bepaalde slechte kanten hebben die juist versterkt lijken te worden als we bij elkaar zijn, en slechte manieren van met elkaar omgaan die er na die vier jaar zo in zijn gaan zitten dat het niet meer op te lossen lijkt. Ik probeer me nu te richten op het idee dat ik over een tijdje heus wel weer iemand tegenkom op wie ik voor de verandering eens ongecompliceerd verliefd kan worden, zonder alle problemen die ik met mijn ex gehad heb, en met wie ik het heel leuk ga hebben. Nu lijkt dat nog even onmogelijk, maar ik weet dat het gaat gebeuren en dat ik dan gelukkiger zal zijn dan ik nu zou kunnen worden.
Wat ik wil zeggen is dat het best kan samengaan dat je nog gevoelens voor elkaar hebt, en zelfs graag bij elkaar wilt zijn, maar tegelijkertijd toch weet dat het beter is om dat niet te doen. Dat betekent niet altijd dat je te snel opgeeft, of dat je relatie niets voorstelde. Het is moeilijk genoeg om je dan in te houden, en toch je verstand te volgen terwijl je gevoel zegt "ik wil hem alleen maar vasthouden". Wij hebben heel lang keihard gevochten voor onze relatie, maar uiteindelijk toch moeten inzien dat het beter was om ermee te stoppen.
They can't say we never tried.
Morgen is het 6 maanden(!!) uit met m'n vriendin, we hebben 7 maanden wat gehad..
Het ging uit omdat het niet meer werkte, we wonen ver van elkaar af, dus elke keer dat we elkaar zagen waren we een weekend constant bij elkaar. Ze hield nog veel van me, maar kon het zo niet meer.
Eigelijk vanaf toen hebben we elke keer als we elkaar zagen nog gezoend. Als we bij elkaar zijn gaat het echt super, maar de rest van de tijd lopen we elkaar finaal mis. Ik wil het weer proberen, zij ziet het allemaal wel.
Ik kan dat niet, ik zit veel te piekeren en te twijfelen. Kan het niet zomaar los laten.
Met hoe het ging kon ik toch best leven, als ik minder aan haar "hing" voelde het voor mij ook goed en ik dacht: dan maar even niks, als we afspreken gaat het toch goed.. En hoopte dat dit steeds beter zou worden..
3 weken geleden hebben we het echt super fijn gehad, goede gesprekken..gewoon gezellig! Ze zei toen dat ze als het nodig zou zijn echt voor me zou gaan vechten, om te voorkomen dat ze me helemaal verliest. Ze zei bijvoorbeeld ook dat ze zeker weet dat ookal is het nu uit, we ooit weer samen wat krijgen, gewoon door het gevoel dat we hebben als we samen zijn.. Dit meende ze echt, maar nu, 3 weken later merk ik er helemaal niks van.
Ik heb aan gegeven dat ik meer nodig heb, ze doet dit af als gezeik en zegt dat ze het druk heeft. Okee, ze heeft het ook echt druk met school, maar 5 minuutjes de tijd nemen om mij te mailen of te smsen kan er toch echt wel van af.. Zeker als ze zegt dat ze nog van me houdt!
Afgelopen zondag heb ik dit verteld en gezegd dat als we beiden wat toe geven het veel beter kan gaan(ik minder aan haar hangen en zij mij wat meer aandacht geven). Maar haar instelling blijft: ach..het kan nu wel wat minder gaan, maar over een tijdje gaat het toch weer goed..
Vanaf zondag heb ik niks meer laten horen.
Gisteravond had ze hulp nodig bij d'r huiswerk, geen probleem natuurlijk, ik help wel. Maar dan achteraf geeft ze me het gevoel dat ik alleen goed genoeg ben als ze me nodig heeft, als het haar uitkomt.
Ik zit nu aan 2 dingen te denken:
1) Minder van me laten horen, m'n eigen gang gaan en haar eens naar mij laten komen..
2) Vanavond vragen of ze het opnieuw wil proberen, het heeft lang genoeg geduurd zo.. Als ze dat niet wil, dan hoort ze helemaal niks van me de komende tijd en neem ik ook haar telefoontjes niet op..
Dat laatste zal heeel moeilijk zijn voor me, als ze belt wil ik dan toch opnemen, of uit mezelf smsen.. Zeker omdat ik weet dat ze het soms moeilijk heeft met dingen, en ze tegen mij alles durft te vertellen..
Maar ergens denk ik ook dat ik het haar nu veel te makkelijk maak, als ze me nodig heeft ben ik er altijd voor d'r, ookal vind ik dat ze stom heeft gedaan..
Ik hou nog veel van d'r en ik weet zeker dat zij ook nog van mij houdt. Dit komt er alleen totaal niet uit, en ik weet dat ik haar nu moet laten vallen zodat zij dat ook beseft..maar ik kan het niet.. Ik wil mezelf later niet kunnen verwijten dat ik er niet genoeg voor heb gedaan(ookal heb ik dat gevoel nu niet).
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 14-09-2006 13:48:14 ]
Maar hoor wie het zegt, ik heb vannacht lekker fatalistisch 160 gereden op de snelweg met de muziek heel hard aan. Niet geflitst oid, maar toch.
Gas vol in en heel boos kijken.En Bloodylotte, grappig, daar heb ik ooit eens een gedicht over geschreven, toen ik autorijden nog heel rustgevend vond (nu nog wel, maar niet meer zoals een paar jaar geleden). Sterkte trouwens.
Mijn relatie is net twee weken uit, na 3 jaar samen. De laatste 2 maanden waren we allebei stevig gaan twijfelen aan onze toekomst: we willen zulke verschillende dingen dat we nu al kunnen voorzien dat dat fout gaat lopen. Zij wil kinderen, ik niet, zij wil zich settelen, ik wil nog een beetje vrijbuiteren. Ondanks dat we het nu heel leuk hebben, we doen veel leuke dingen, we kunnen samen lachen, goed praten, hebben we toch allebei heel sterk het gevoel gekregen dat dit niet zal gaan werken, dat de leuke tijd die we nu hebben een te dun laagje is om op te kunnen bouwen. En eerlijk gezegd groeide ik het laatste jaar geestelijk niet meer echt in deze relatie, en is bij ons allebei de passie er ook wel een beetje uit...
Het was heel naar om de knoop door te hakken. We wilden eigenlijk niet, konden elkaar die avond niet loslaten, maar toch wisten we gevoelsmatig dat het wel de beste keus was. Luisteren naar je verstand, niet naar je hart. Maar dat is niet altijd leuk....
je probeert jezelf en elkaar te overtuigen met rationele argumenten: "Nu wonen we nog niet samen, en is het relatief eenvoudig om zo'n stap te zetten, dat zal later alleen maar moeilijker worden." Vooral de eerste week heb ik me alleen maar heel beroerd gevoeld, en kon ik niet normaal functioneren. Op m'n werk ging het slecht (en het is nog steeds niet top), maar ook slecht slapen, m'n huishouden verwaarlozen, doelloos voor me uit staren. Bij haar idem.
Aangezien dat niks voor mij is, heb ik wel zo snel mogelijk geprobeerd m'n normale leven weer op te pikken. veel doen, afleiding zoeken. Een avondje in de week extra sporten, de avond die we normaal altijd samen doorbrachten. Op m'n werk heb ik in ieder geval genoeg afleiding, en alleen thuis zitten probeer ik te voorkomen. In het weekend lekker wat sporten of op pad met vrienden. Maar er zijn zoveel momenten dat ik iets zie wat me aan haar herinnert, en dat is elke keer weer emotioneel.
We hebben elkaar vandeweek even kort via de telefoon gesproken, dat was wel goed. Konden we even vertellen hoe we ons voelden. "Kut, en jij" "Ook kut." Dat was wel even prettig, maar ik moet er nog niet aan denken om elkaar nu in het echt te zien. net als haar ouders: die willen me nog graag een keer gedag zeggen, maar dat zie ik voorlopig nog niet zo zitten.
Nou ja, het voelt wel oke om het verhaal hier even kwijt te kunnen. Bedankt voor je tijd, en met mij komt het wel weer goed.
Gewoon even de tijd ervoor nemen... EDIT: ik zie nu pas de post van Mini_rulez, een post of 4 boven die van mij. How familiar....
[ Bericht 100% gewijzigd door Lavpov op 15-09-2006 11:33:29 ]
quote:Okee, thnx! Enne..160 is best hard hoor!Op donderdag 14 september 2006 13:59 schreef BloodyLotte het volgende:
Ik zeg optie 1. Als het zo is, dan loopt 't ook wel zo.
Maar hoor wie het zegt, ik heb vannacht lekker fatalistisch 160 gereden op de snelweg met de muziek heel hard aan. Niet geflitst oid, maar toch.
quote:Ook bedankt!Op donderdag 14 september 2006 14:05 schreef dawg het volgende:
Ik zeg ook 1. Laten gaan, gewoon zien hoe het loopt.
Dit ga ik nu ook maar doen, hopelijk kunnen we binnenkort weer eens afspreken.. Lastig over zo'n afstand, je kan ook niet zomaar spontaan over 2 uur afspreken.. Mja..voel me nu al een stuk beter, hopelijk blijft dat!
Da's ook een manier van verwerken. Ben gewoon allerlei leuke dingen gaan doen en plannen, dat helpt wel. Bezig zijn en veel andere mensen om je heen verzamelen, dan word je vanzelf weer meegetrokken in de rest van het leven, dat gewoon doorgaat.
Met mijzelf gaat het ook een stuk beter, ik ben vrolijker, niet meer zo'n doemdenker, ik heb er van geleerd. Ik onderneem meer dingen, ben gedrevener in mijn opleiding en dergelijke.. En ik geloof dat ik nu zelfs weer iemand leuk begin te vinden..
ik heb haar gisteren weer gesproken en het doet me toch nog meer dan dat ik zelf dacht
.Is het trouwens normaal om wel je ogen geopend te hebben voor anderen maar niet durfen aan te spreken in de veronderstelling dat je toch alleen maar weer pijn en ellende uiteindelijk wordt aangedaan?
quote:Ik kreeg vandaag een smsje van mijn ex of ik vanmiddag iets met haar wilde doen. De eerste keer dat we weer bij elkaar kwamen was ik na afloop toch wel weer verdrietig, dus ik heb teruggestuurd dat ik er nog niet aan toe ben. Verstand en gevoel zijn in conflict, want het liefst zou ik leuke dingen met haar gaan doen vanmiddag. Maar ik ben eigenlijk nog een beetje verliefd op haar, dus kan ik het maar beter niet doen.Op zaterdag 16 september 2006 11:20 schreef Stampurtjuh het volgende:
ik heb haar gisteren weer gesproken en het doet me toch nog meer dan dat ik zelf dacht
quote:Ja, dat herken ik wel. Maar op een gegeven moment moet je toch onder ogen zien dat het leven nou eenmaal zulke risico's met zich meebrengt. Je afsluiten voor potentiële scharrels/partners omdat je een paar slechte relaties achter de rug hebt is een grote fout, niet iedereen is als je ex!Is het trouwens normaal om wel je ogen geopend te hebben voor anderen maar niet durfen aan te spreken in de veronderstelling dat je toch alleen maar weer pijn en ellende uiteindelijk wordt aangedaan?
[..]
Ik kreeg vandaag een smsje van mijn ex of ik vanmiddag iets met haar wilde doen. De eerste keer dat we weer bij elkaar kwamen was ik na afloop toch wel weer verdrietig, dus ik heb teruggestuurd dat ik er nog niet aan toe ben. Verstand en gevoel zijn in conflict, want het liefst zou ik leuke dingen met haar gaan doen vanmiddag. Maar ik ben eigenlijk nog een beetje verliefd op haar, dus kan ik het maar beter niet doen.
[..]
dit herken ik dus ook weer maar meestal wint mijn gevoel dit conflict en belandt ik dus toch weer ergens met haar.
We zeggen elkaar gedag en daarna laat ik hem links liggen omdat het me gewoon teveel pijn doet. Maar als ik hem praktisch negeer, kan hij dat niet hebben (krijgt ie schijnbaar geen aandacht). Dan moet ie constant naar me toe lopen om een gesprek aan te knopen. Maar zodra je langer in gesprek bent daalt de interesse van hem nogal snel af.
En als ie zich verveelt ben ik wel goed genoeg, issie met zn vrienden dan ben ik lucht voor hem, besta ik niet meer. En dan tegen mij zeggen dat ie met een of ander meisie (die ik ken) naar een hotel gaat. Maar nee hij heeft niks met dr had ie voorheen gezegd, gewoon EEN vriendin... yeah right... WTF moet ik met die informatie? Waarom vertelt ie dat aan mij? Is het nou zo leuk om je ex zich nog kutter te laten voelen dan ie zich al voelt? Vergt zoveel energie van me en ik krijg gewoon een fucking minderwaardigheidscomplex van die gozer. Word er zo moe van...
quote:Koppie op meis, het wordt beter al duurt het wel lang. Elkaar zien maakt het inderdaad niet beter. Zeg hem dat je liever niet meer met hem wil communiceren. Dansles prima maar verder geen gesprekken.Op maandag 18 september 2006 12:31 schreef Sunshine2006 het volgende:
Kutleven! Ik word gewoon non voortaan ofzo, trek dit niet meer...
quote:Ik wil je niet ontmoedigen, maar in mijn ervaring gaat zoiets echt met twee stappen vooruit en weer eentje achteruit. Maar goed, waar het om gaat is dat je uiteindelijk wel verdergaat.Op maandag 18 september 2006 13:56 schreef BloodyLotte het volgende:
Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!
quote:Thx voor je lieve reactie hoor maareh.... Alsof hij daar naar gaat luisteren. Das een klap op z'n ego, pikt ie niet. Hij gaat me echt niet ineens ff lekker met rust laten als ik daar om vraag. Ken meneertje trots langer dan vandaag...Op maandag 18 september 2006 13:18 schreef Mickeys het volgende:
[..]
Koppie op meis, het wordt beter al duurt het wel lang. Elkaar zien maakt het inderdaad niet beter. Zeg hem dat je liever niet meer met hem wil communiceren. Dansles prima maar verder geen gesprekken.
quote:Overgeslagen??? Was je ex zo erg dan??? Heeft hij / zij iets ergs gedaan???Op maandag 18 september 2006 13:56 schreef BloodyLotte het volgende:
Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!
quote:Net zoals jij de dingen van hem moet "pikken" zal hij ook de dingen van jou moeten "pikken". Ik heb het nu zelf ook. Hij wou mij de dingen laten zeggen, maar nu kwam van de week toch het hoge woord eruit dat hij geen contact meer wil (voorlopig). Hij zet zichzelf gewoon te kijk. Probeer gewoon zo goed mogelijk voet bij stuk te houden. Hoe zeer het ook doet.Op maandag 18 september 2006 14:17 schreef Sunshine2006 het volgende:
[..]
Thx voor je lieve reactie hoor maareh.... Alsof hij daar naar gaat luisteren. Das een klap op z'n ego, pikt ie niet. Hij gaat me echt niet ineens ff lekker met rust laten als ik daar om vraag. Ken meneertje trots langer dan vandaag...
quote:* Mickeys lacht ff keihard.. jouw klapper komt nog wel (of je hebt die al gehad), ook al zul je dat hier nooit toegeven.Op maandag 18 september 2006 13:56 schreef BloodyLotte het volgende:
Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!
quote:Huh!Op maandag 18 september 2006 14:33 schreef Mickeys het volgende:
[..]
Net zoals jij de dingen van hem moet "pikken" zal hij ook de dingen van jou moeten "pikken". Ik heb het nu zelf ook. Hij wou mij de dingen laten zeggen, maar nu kwam van de week toch het hoge woord eruit dat hij geen contact meer wil (voorlopig). Hij zet zichzelf gewoon te kijk. Probeer gewoon zo goed mogelijk voet bij stuk te houden. Hoe zeer het ook doet.
Wat moet ik dan doen. Ik negeer hem, laat hem duidelijk merken dat ik hem niet wil spreken. En dan? Ik kan toch niet als ie tegen me aan lult geen antwoord geven als er ook andere mensen bijstaan. Die kijken dan ook beetje vaag van eh... er praat iemand tegen je??? Oh en trouwens. Ik dans niet met hem. Help alleen in zijn groep. En dansschool is mijn territorium, hij kwam veel later dan mij, dus laat me echt niet wegjagen. 
quote:Jij weet niet eens wat er allemaal gaande is in mijn leven en hoe ik er gewoon met mijn neus vol ben ingetuind. Dus ik lach fijn terug.Op maandag 18 september 2006 14:35 schreef Mickeys het volgende:
[..]
* Mickeys lacht ff keihard.. jouw klapper komt nog wel (of je hebt die al gehad), ook al zul je dat hier nooit toegeven.
quote:Je moet je ook niet laten wegjagen, maar als hij bijvoorbeeld naar je toeloopt dat jij dan ineens naar het toilet toe moet of zo, of dat je ineens iemand anders 'ziet' waar je toevallig net naar toe wou lopen. Is zoiets niet te proberen?Op maandag 18 september 2006 14:48 schreef Sunshine2006 het volgende:
[..]
Huh!
quote:Wat een spelletjes allemaal... Zo te horen wordt zij nog vaak genoeg met haar ex geconfronteerd, dan moet je toch niet hebben dat zij allerlei toeren moet gaan uithalen om hem te ontwijken? Je kunt er beter aan wennen dat je hem tegen het lijf loopt, als dat toch niet te vermijden is. Dan kun je tenminste voortaan weer een normale avond op de dansschool hebben zonder dat alles wat je doet door hem bepaald wordt.Op maandag 18 september 2006 15:36 schreef Mickeys het volgende:
[..]
Je moet je ook niet laten wegjagen, maar als hij bijvoorbeeld naar je toeloopt dat jij dan ineens naar het toilet toe moet of zo, of dat je ineens iemand anders 'ziet' waar je toevallig net naar toe wou lopen. Is zoiets niet te proberen?
quote:1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdigOp maandag 18 september 2006 14:54 schreef BloodyLotte het volgende:
[..]
Jij weet niet eens wat er allemaal gaande is in mijn leven en hoe ik er gewoon met mijn neus vol ben ingetuind. Dus ik lach fijn terug.
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.
quote:Ik weet hoe het is, ik heb ook nog gevoelens voor mijn ex. Het is ook moeilijk om normaal met elkaar om te gaan, maar ik probeer het wel want ik wil me niet rot of ongemakkelijk voelen elke keer dat ik hem zie. Ik wil hem ook niet blijven ontwijken, want dan worden mijn acties nog steeds door hem bepaald. Dat is hij niet waard. Dan liever even door de zure appel heen bijten en zo snel mogelijk wennen aan de nieuwe situatie.Op maandag 18 september 2006 16:03 schreef Sunshine2006 het volgende:
Nou er is ook zoiets als gevoel hoor mini rulez. Ik heb nog gevoelens voor hem, dan gaat dat niet makkelijk. En dan gaat hij zich zo stom gedragen. Gevoel kan je niet uitzetten of negeren, das makkelijk praten. En Mickeys, kvond het wel een sterke actie eigenlijk dankje! ;-)
quote:Gevoelens zijn ook tegenstrijdig in zo'n situatie. Je hebt ook momenten dat je denkt "lekker, ik ben vrij en ik ga verder met mijn leven", en even later wil je weer niks liever dan bij hem zijn en doen alsof er niks veranderd is. Dat is wat ik bedoelde met twee stappen vooruit en één terug.Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:
[..]
1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.
Het is behoorlijk frustrerend om zo heen en weer geslingerd te worden, maar het is wel begrijpelijk. Een relatie van een paar jaar is niet niks, je hebt een band met iemand en die is niet van de ene op de andere dag verbroken. Die persoon had een grote plaats in je leefwereld en je gedachten. Je had plannen samen, dromen, het is moeilijk om dat allemaal los te laten en je op iets nieuws te kunnen richten. Hoe graag je ook wilt, het ene moment lukt dat beter dan het andere.
quote:Ik zeg ook niet dat ik hem al heb losgelaten. Loslaten is iets heel anders dan hem niet meer terug willen. Zoals ik zei, er is in de afgelopen paar dagen veel gebeurd, alles gaat opeens in sneltreinvaart. Ik kijk opeens anders tegen hem aan. Loslaten moet nog, we hebben in die drie jaar alles gedeeld, samen gegroeid, veel gedaan en een grote liefde gedeeld. Maar hem terug willen, nee.Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:
[..]
1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.
Zakt allemaal in 1 klap in elkaar. Zelfs na alle vervelende dingen die zijn gebeurt hebben we het nogmaals geprobeerd, maar na 3 echt leuke weken weer terug in het oude patroon, niet verwacht, toch gebeurt.
Pijnlijker en moeilijker dan verwacht.
Net de 3 weken vakantie achter de rug, aan het begin kwam het eruit, inmiddels al 2.5 week niet meer gezien. Het makkelijkst was voor mij om me lekker suf te roken en flink wat te drinken, dan voel ik me er goed over. Roken...tja gaat wel, alleen zie in dat het drinken best echt een gevaar is.
Heb eergister tot mijn verbazing een half schrift volgeschreven, heb nog niet gelezen wat ik allemaal heb opgeschreven. Kwam behoorlijk wat troep uit,schrok er wel van, niet verwacht eigelijk! En niet eens zoveel over de relatie zelf merkte ik, maar over vanalles en nog wat waarvan ik niet eens wist dat het me dwarszat. Nog nooit gedaan, bevalt wel goed.
Ik zoek af en toe contact en heb daar dan echt de behoefte aan, maar dit wordt niet volledig beantwoord naar mijn idee, tenminste, zodra ik contact probeer, krijg ik niet iets terug vanuit mijn verwachtingspatroon en voel ik me eigleijk alleen maar kutter omdat ik haar gesproken heb of alleen al als ik een smsje stuur waar ik geen antwoord op krijg
Nu weer aan het werk, helpt wel wat om men gedachten opzij te zetten, maar dan kom je in dit zieleknijperstopic terecht
[ Bericht 15% gewijzigd door Nyles op 19-09-2006 11:12:48 ]
quote:In mijn ogen heb je hem dus al losgelaten maar moet je wennen aan de situatieverandering. Ik denk dat dat iets anders is, maar wat niet minder ingrijpend is.Op maandag 18 september 2006 16:55 schreef BloodyLotte het volgende:
[..]
Ik zeg ook niet dat ik hem al heb losgelaten. Loslaten is iets heel anders dan hem niet meer terug willen. Zoals ik zei, er is in de afgelopen paar dagen veel gebeurd, alles gaat opeens in sneltreinvaart. Ik kijk opeens anders tegen hem aan. Loslaten moet nog, we hebben in die drie jaar alles gedeeld, samen gegroeid, veel gedaan en een grote liefde gedeeld. Maar hem terug willen, nee.
quote:'t Is kut ja. Ik mis het hele relatiegevoel gewoon. Misschien dat dit een fase is, en de klap nog komt. Maar nu kan ik niet eens meer huilen erom, zelfs niet na een smsje en mailtje. Ik ken mezelf op dit moment gewoon niet meer.Op dinsdag 19 september 2006 12:46 schreef Mickeys het volgende:
[..]
In mijn ogen heb je hem dus al losgelaten maar moet je wennen aan de situatieverandering. Ik denk dat dat iets anders is, maar wat niet minder ingrijpend is.
Breakups do weird things with ya, yarr.
Maar voordat we een relatie kregen waren we hele goede vrienden en dat is iets dat ik nu mis. Tuurlijk heb ik zat vriendinnen die allemaal goede raad geven, me bijstaan in deze tijd maar ik mis de nuchtere kijk van een man. Heb wel andere mannelijke vrienden maar daar ben ik niet zo goed mee bevriend dat ik mn hart bij ze kan uitstorten.
Maar ik wil dus wel echt vrienden blijven. Heb alleen het gevoel dat ik er volgende week al langs zou willen om te kunnen kletsen en praten. Weet alleen niet of dit verstandig is. HELP!
Toen mijn relatie vorig jaar uitging dacht ik dat ik doodging, ik was er kapot van.
Kwam ook bij dat er nooit een reden is geweest dat t uit was ... Van de 1 op andere dag was ie er niet meer en was t over. Ik ben gelukkig erg creabea met woorden dan en heb een dagboek bijgehouden en ben liedjes gaan schrijven ... Dit heeft er geholpen, heb t laatst nog een keer terug gelezen, en moest om sommige stukken eigenlijk ook nog wel lachen ..Wat verliefd zijn wel niet met je kan doen .... De liedjes zijn wel prachtig trouwens en heb hier dan ook veel lof over gekregen, mss wel t beste, op eigenwaarde na, wat ik uit die relatie heb over gehouden.
.heb haar nog wel gesproken afgelopen week maar het doet me steeds minder moet ik zeggen.
heb nu geweldig contact met een oude klasgenote die mij toch wel erg leuk lijkt
Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.
Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.
quote:Zie je wel had ik toch gelijkOp dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.
Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.
Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.
Kom dat je geen vrienden met haar kan zijn omdat je nog gevoelens voor haar hebt, dus enige manier aan alle kanten contact verbreken. Heb ook nog gevoelens voor me ex, dus wil niks meer met haar te maken hebben. Had vandaag weer een dikke terug val en afgelopen weekend ook alweer op een avond .... Gaat momenteel niet lekker maar jah life goes on toch ??? Wat ik ook laaste tijd doe is veel schuld bij mezelf weghalen van, had ik nou zus of had ik nou zo gedaan.
quote:Ja, moet ik toegeven... Op dat moment maakte ik mezelf wijs dat ik er wel aan toe was, maar eigenlijk gaf ik gewoon gehoor aan m'n drang om haar weer te zien. De gevoelens moeten inderdaad eerst flink afgenomen of beter nog: helemaal weg zijn.
Moet wel zeggen dat ik wel geniet van het feit dat ik meer kan doen dan alleen kijken naar leuke vrouwen.
Maar een nieuwe relatie zit ik voorlopig niet op te wachten. Fuck die ellende.Zonet een hele brief opgestelt en naar me ex gestuurd wat ik nou gevoelt heb de afgelopen 9 maanden voor haar en waar ik me bezig mee heb gehouden en wat ik voor haar voel.. Ben benieuwd wat ik ervan kan verwachten.
Als het negatief uitvalt ben ik in ieder geval duidelijk geweest wat ik nou voel.
quote:Nah kijk en dat is iets wat is gisternacht op papier heb gezet! Ik weet ook niet of ik het bij het rechte end heb, maar ik krijg precies ditzelfde gevoel.Op dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.
Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.
Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.
En nog es , ze komt vandaag thuis na 2.5 week nu, de eerste confrontatie sinds 3 weken dat we er een punt hebben achter gezet.
gaat me vandaag echt op zitten vreten!!!geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.
quote:pfff, tja, ook na 5 jaar?Op woensdag 20 september 2006 08:24 schreef Stampurtjuh het volgende:
dat gevoel dat ze alles zo gemakkelijk achter zich laat dat ken ik, en daar zitten ook een hoop frustratie's bij mij achter.
geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.
tis pas 3 weken nu maar heb elke dag de neiging om te gaan bellen, contact te zoeken, maar voel me er alleen maar kut bij eigelijk!
maar toen ze opeens kwam met dat het gevoel weg was en dat ze iemand anders leuk vondt storte me hele wereld toch wel in elkaar.
had in het begin nog elke dag contact met haar via de telefoon, en nu steeds minder door goede afleiding van vrienden.
en me oude klasgenote geeft ook nog eens goede afleiding
alleen de communicatie is nog een beetje een barriere haar nederlands en engels zijn niet al te best 
Ben benieuwd of het waar is en het geen geintje was o.i.d.
Ik had een vriendin die me uiteindelijk gedumpt heeft. Ben er net een beetje overheen. Maar nu heeft ze alweer een ander. Echt een klote gevoel. Ben nu best jalours. We hebben een korte relatie gehad waar een hoop gedoe omheen was. Zij had nog met een ander en ik was vrij. Vooral dat ze me gedumpt heeft zit me dwars. Ik heb ook nog steeds geen reden van haar gehoord behalve dat ik vaag deed, verder niets verkeerd gedaan (denk ik). Ik heb in het begin heel voorzichtig contact gemaakt en geprobeert haar te pijlen, want ik kon geen hoogte van haar krijgen. Naar nu blijkt had ik toch echt wat langer moeten wachten. Ben best geschrokken dat je zo makkelijk gedumpt kan worden, zonder echte opgave van reden. Ik heb menige relatie zonder iemand te 'dumpen' kunnen afbreken.
Haar moeder was ziek (terminaal) en zij vertelde me dat ze me wat minder zou zien in de laatste periode van haar moeders ziektebed. Ik stemde natuurlijk hier mee in omdat ik van dr hield. Ondertussen is dus die andere jongen in beeld gekomen (uit het niets) en ben ik gedumpt. Ik begrijp dat je in een korte relatie nog niet je gevoelen kwijt kan bij je nieuwe vriend, maar ik had toch net ietsje meer verwacht van haar. Ik heb haar immers gebeld en dan zat ze zielig te doen aan de telefoon en hoefde ik niet langstekomen, want ze wilde alleen zijn. Ben uiteindelijk wel naar de begravenis gegaan, omdat ik haar broer goed ken.
Het punt is: omdat ik geen goede verklaring heb gekregen voor het uitgaan heb ik nog steeds gevoelens voor haar die ik nog moet verwerken. Ik hoop dat ik door hier over te praten ik weer wat sneller weer op mijn vrijgezelle benen kan staan.
quote:Heb ik al gedaan via msn... Antwoord: (nogal verbitterd) Lekker belangrijk... Nogmaals ik ben gedumpt en vragen stellen houdt ze geloof ik niet zo van....... Verwerken lukt al aardig, maar duurt al een paar maanden.Op donderdag 21 september 2006 14:49 schreef Sunshine2006 het volgende:
Waarom vraag je niet nogmaals aan dr wat nou eigenlijk de precieze reden is geweest??? En anders stuur je dr een brief met je vragen erin als dat beter is??? Lijkt me toch wel beter voor jezelf zodat je niet met zo'n open einde in je hoofd zit. Als je meer weet dan krijg je zelf ook een rustiger gevoel en kan je het misschien uiteindelijk beter verwerken...
volgende week dinsdag met me ex afgesproken om wat leuks te doen kijken hoe me dat bevalt.....
en of ik nog steeds zo erover denk dat ik wat meer afstand van haar kan nemen
En vandaag ook gehoord dat een dame me wel ziet zitten,die ik al wat langer ken,en ze hoorde vd week dat het uit was. Dus nu zit ik te denken of ik erachter aan moet gaan komen of het iets serieus kan worden of dat ik beter rustig aan kan doen..
[ Bericht 0% gewijzigd door Gallacher op 22-09-2006 00:43:23 ]
Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om.
Sinds het uit is en hij op eigen benen moest staan, is hij echt in heel hoog tempo zelfstandiger en socialer geworden, dus dat sterkt mij wel weer in mijn geloof dat ik toch de juiste keuze heb gemaakt.Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.
quote:Nou ja, je weet natuurlijk niet of hij echt veranderd is.. Je bent iig niet rancuneus en dat vind ik wel knap.. Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.. Diep van binnen zou ik wel boos, verdrietig en jaloers zijn als bij mij hetzelfde het geval zou zijn..Op vrijdag 22 september 2006 16:02 schreef Mini_rulez het volgende:
Het stomme is dat ik het niet erg vind dat hij daar nu met een ander meisje zit, ik vind het alleen wel zuur dat hij dat allemaal al zo snel heeft en ik niet, terwijl hij toen we nog bij elkaar waren bijna nooit iets ondernam of met mensen omging.
Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om.
Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.
Twee jaar geleden leerde ik hem kennen. Hij woonde in Duitsland, ik in Nederland, maar er zat maar een uur tussen ons, dus zo'n groot probleem was het niet. We zagen elkaar elke twee weken in de weekends omdat we allebei een best druk leven hadden, en verder werd er heel veel gebeld en gesmst en gewebcamt. Als we naar elkaar toe gingen bleven we meestal een nachtje slapen. Ik was steeds vaker bij hem en hij steeds minder bij mij, vooral omdat mijn ouders (streng katholiek) heel erg tegen onze relatie waren, en hem nauwelijks accepteerden. Ze deden wel heel aardig, maar het was niet echt, en als hij dan weer weg was ving ik af en toe gesprekken op die ik niet had moeten horen.
Op zich was dat allemaal niet zo erg. We wisten allebei dat onze relatie niet makkelijk zou worden, maar omdat er zo'n ontzettende chemie was hebben we besloten het toch te proberen, en er hard aan te blijven werken. Ik heb steeds meer Duits geleerd en hij... ruimde zijn kamer op als ik kwam en zorgde ervoor dat we af en toe ruzie hadden over mijn ouders en wat ze nu weer hadden gedaan. Niet dat ik zo positief tegenover hen sta maar af en toe vond ik dat hij zich aanstelde en maar een keer meemoest naar een familiefeestje.
Al met al was onze relatie geweldig. Niet perfect en met best veel uitdagingen, maar we hielden zoveel van elkaar dat het steeds weer lukte om de tijd tussen elkaar zien te overbruggen. Toen kwam mijn moeder met het idee dat we elkaar een keer in de vier weken nog maar mochten zien. Ik mocht dus een keer in de maand bij hem slapen of hij bij ons. De eerste echte ruzie is toen geweest. Ik heb geleerd dat ik zulke dingen moet accepteren, en vond het heel erg maar zocht meteen naar oplossingen. Hij wilde eerder iemand in elkaar slaan, en bij gebrek aan mijn moeder richte hij zijn woede maar op mij. Ik schrok hier nogal van, maar hield zoveel van hem dat ik het gewoon slikte, en we hebben daar ook niet meer over gepraat.
In de tijd dat we samen waren hebben we het echt super gehad. We gingen overal naartoe, bedachten weer smoesjes zodat ik langer bij hem kon zijn enzovoort. In een extreem dronken bui op een feestje heeft hij nog een keer met een meisje gezoend, maar zelfs dat stond niet in de weg voor ons samenzijn.
Toen ging ik in juli naar New York, voor vijf weken. Toen ik terug kwam ben ik zo snel mogelijk naar hem gegaan en ben daar een week gebleven, terwijl ze thuis dachten dat ik bij een vriendin (ook een duitse) zat. In die week kreeg ik al een voorproefje van wat er zou gebeuren als we 24/7 op elkaars lip zouden zitten. Het werkte niet echt, al hadden we echt heel leuke momenten. Maar, daar kon aan gewerkt worden.
Toen ineens was ik nog de enige die belde. Hij stuurde veel minder smsjes, en als ik er een kreeg stond er in wat hij deed. Geen 'hoi schat' en 'ik hou van je' of 'kusjes' was weer flink aan het gamen, weer net zoveel als aan het begin van onze relatie. Na twee weken was ik het zat, stuurde een e-mail en kwam hij langs. We hebben drie uur bij ons in het bos zitten praten en huilen, en hij zei dat hij geen zin meer had in smsjes sturen. We moesten maar drie keer per dag bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Een week daarna was zijn verjaardagsfeest samen met een paar vrienden. Om vier uur 's nachts ben ik naar (zijn) huis gegaan en naar bed gegaan, want ik was ontzettend moe en eigenlijk was het feest al voorbij. OM half zes, na nog wat opgeruimd te hebben, kwam hij thuis. Hij kleedde zich uit, ging liggen en sliep. Geen aaitje, geen kusje, helemaal niks. Dat was voor mij een van de duidelijkste tekenen, achteraf gezien.
Na dat feest werd het nog veel erger. Ik was echt de enige die belde en ook aan de telefoon vertelde ik wat er vandaag gebeurd was en hij luisterde en zei bijna niks. Geen smsjes meer of iets. Toen na een tijdje zei ik dat hij wel een keer mocht bellen. Ik bedoelde het als grapje, maar hij had voorgesteld drie keer per dag te bellen en ik was de enige die af en toe opbelde.
Vier dagen waarin ik, met veel moeite, geen contact met hem heb gezocht, later, kreeg ik een chaggerijnig smsje of ik me 'van hem terugtrok.' Ik stuurde terug dat hij helemaal niks deed, ik wilde proberen hoe het was als ik net zoveel contact zocht als hij, en dat ik een relatie met hem wilde en niet tegen hem. Toen kwam er een doodse stilte die een week heeft geduurd.
Toen heeft hij drie keer gezegd dat hij 'vandaag langs zou komen' om het uit te praten, en drie keer kwam hij 'toch morgen'. Eergisteren hebben we twee uur aan de telefoon gehangen en is het uitgegaan. Ik heb het uitgemaakt, omdat ik er gek van werd.
Zijn redenatie was, dat al zijn gevoels omtrend mij waren afgestompt. Vooral door mijn ouders en heel de situatie met het taalprobleem als hij hier was en met mijn vrienden 'moest' praten. Deze negatieve gevoelens hebben hem negatief gemaakt tegenover mijn omgeving en steeds meer tegenover mij. Hij had eerst geen zin meer om naar hier te komen omdat mijn ouders er waren en toen ook niet meer naar mij omdat ik er ook was, of iets dergelijks. Ook met bellen en smsen was de zin weg. Maar toch wilde hij afwachten of het beter werd, en daarom had hij er niks van gezegd.
Uiteindelijk hebben we besloten, na aandringen van mijn kant, het uit te maken. Want zo gaat het niet langer, en als het zo door zou gaan zou ik altijd weer in de stress schieten als hij een dag niks van zich zou laten horen.
Ik hou zo veel van hem en zou niets liever willen dan mijn hele leven bij hem zijn, maar als hij niet met mij wil zijn kan dat gewoon niet.
Het is nu twee dagen uit en ik voel me zo ontzettend kut. Zo ontzettend kut. Want eigenlijk is het uitgegaan door hem. Ik voel me machteloos en zou willen dat ik er iets aan kon doen, want ik wil niet zonder hem. Maar ik weet dat het beter is zo en dat we niet meer samen konden zijn.
Ik heb gezegd dat ik een maand niet met hem wilde praten, en daarna zien we wel weer. Misschien zit een vriendschap er nog net in...
Sorry voor het lange verhaal, maar nou ben ik het wel kwijt.
van de week 2 dates met 2 hele mooie dames
Liefje kreeg plotseling ex te logeren (doordat zij zonder huis zat) en aangezien diezelfde ex al een tijdje bezig is tussen ons in te komen vond ik dat nou al niet zo'n geweldig idee....maar ja in een relatie schijn je vertrouwen te moeten hebben toch??
Vertrouwen was geen goede zet van schorpioentje....liefje heeft sex met ex gehad en heeft nu twijfels
Het irritante is dat ik ondanks dat ik onwijs boos ben hem toch niet kwijt wil. Ik kan me zelfs nog wel voorstellen dat als iemand waar je mee samen gewoond hebt (en je nog steeds mee bevriend bent) dat je je dan toch een moment heb dat je het idee heb weer in het verleden te zitten en dus dat ook die gevoelens weer terug komen voor een gedeelte.
Hij zegt dat hij mij ook niet kwijt wil maar dat het nu allemaal erg verwarrend is
(nou was mijn eerste gedachte: trap haar het huis uit scheelt veel verwarring maar ja zo werkt het ook niet).
Dus van de week gaan we maar eens goed praten en kijken wat eruit komt.
Overigens normaal gesproken heb ik erg weinig begrip en ben ik al weg voordat iemand me echt kan belazeren dus ik verbaas mezelf nu heel erg dat ik hem niet gewoon een gigantische trap geef en nooit meer omkijk. Stom wat verliefd zijn met je kan doen
Ps ja ben nieuw hier dus als er iets niet goed is gegaan I am sorry. Ben niet echt in het humeur om uit te zoeken hoe iets werkt en mijn verstand van computers is aan en uit zetten
Ach, ik ga gewoon lekker genieten van de tijd die ik nu doormaak en misschien is het maar van korte duur, ik wil gewoon even genieten. Ik heb het nodig merk ik.
quote:Op maandag 25 september 2006 12:22 schreef Mickeys het volgende:
Het gaat met mij inmiddels een stuk beter. Afgelopen weekend iemand ontmoet en ja, tot zelfs mijn eigen verbazing mee gezoend.
Met mij gaat het wel aardig. Al heb ik momenteel een dipje, want vandaag zouden we ons 1-jarig jubileum gevierd hebben. Kutzooi.
Veel sterkte in iedergeval aan de rest
Nu was het wat aangegroeit weer en hij liep zo heel "galant" voorbij. Shit, hij zag er echt goed uit. ik heb trouwens een nieuwe vriendin dus hoor hier eigenlijk niet meer thuis
quote:+Op dinsdag 12 september 2006 23:53 schreef BloodyLotte het volgende:
[..]
Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.
quote:Op donderdag 28 september 2006 19:02 schreef BloodyLotte het volgende:
Ja ik heb ook een nieuwe vlam, dus ik sluip stilletjes het topic weer uit.
Kijken als we elkaar missen...
quote:Autsj
quote:En ja hoor wie kan weer niet slapen.Op vrijdag 29 september 2006 01:33 schreef the_legend_killer het volgende:
We hebben nu een tijdelijke pauze.
Kijken als we elkaar missen...
Maar zei zou bellen mocht er iets zijn.
Anders spreken we maandag elkaar gewoon effe
Overigens relatie van 2 jaar en 4 maanden en sinds het gebeurd is een maand geleden niets meer gehoord van haar, maar ik ben er toch wel over, al blijf ik hoop houden
Overigens Lotte is wel raar jij bent ook uit Geleen en had ook een lange afstands relatie ( ik was oost vlaanderen olsene-zulte-waregem en door de weeks Hasselt waar ze op kot zat )
Anyway heb ik er fout aangedaan haar vader te mailen ?
en zo ja waarom.
en voor mensen die het niet lukt lees mijn verhaal misschien helpt dat
Beste Mensen
quote:My god...Op vrijdag 29 september 2006 09:02 schreef depax het volgende:
Ik heb de vader van mijn ex gemailed
quote:Je bent niet verliefd, je hebt een rebound-jochie gevonden. Arme kerel, hij helemaal verliefd, en jij wilt alleen maar iemand om zo snel mogelijk die ex te vergeten die jou liet zitten.Op donderdag 28 september 2006 20:15 schreef BloodyLotte het volgende:
Ja ik kan er ook niks aan doen dat ik verliefd word. Het gebeurt gewoon. En we hebben het hier over gehad.
Ik persoonlijk zou nog niet eens kunnen dénken aan een nieuwe relatie, die van mij duurde ook 3 jaar net zoals die van jou... Bijzonder dat het jou wel lukt om alweer verliefd te worden.
Maar hee, als jij er gelukkiger van wordt om op harten te gaan stampen omdat jou pijn gedaan is, vooral doen!
quote:Sorry hoor maar hoe kun jij nou weten of zij verliefd is? Je bent iemand anders dan zij. Wat voor jou geldt, hoeft voor haar helemaal niet te gelden. Gun iemand anders haar plezier toch, de wereld wordt er echt niet beter van als er nog iemand thuis blijft zitten mokken.Op vrijdag 29 september 2006 14:16 schreef Gripper het volgende:
[..]
Je bent niet verliefd, je hebt een rebound-jochie gevonden. Arme kerel, hij helemaal verliefd, en jij wilt alleen maar iemand om zo snel mogelijk die ex te vergeten die jou liet zitten.
Ik persoonlijk zou nog niet eens kunnen dénken aan een nieuwe relatie, die van mij duurde ook 3 jaar net zoals die van jou... Bijzonder dat het jou wel lukt om alweer verliefd te worden.
Maar hee, als jij er gelukkiger van wordt om op harten te gaan stampen omdat jou pijn gedaan is, vooral doen!
quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:39 schreef Mini_rulez het volgende:
[..]
Sorry hoor maar hoe kun jij nou weten of zij verliefd is? Je bent iemand anders dan zij. Wat voor jou geldt, hoeft voor haar helemaal niet te gelden. Gun iemand anders haar plezier toch, de wereld wordt er echt niet beter van als er nog iemand thuis blijft zitten mokken.
quote:Amen.Op vrijdag 29 september 2006 14:16 schreef Gripper het volgende:
[..]
Je bent niet verliefd, je hebt een rebound-jochie gevonden. Arme kerel, hij helemaal verliefd, en jij wilt alleen maar iemand om zo snel mogelijk die ex te vergeten die jou liet zitten.
Ik persoonlijk zou nog niet eens kunnen dénken aan een nieuwe relatie, die van mij duurde ook 3 jaar net zoals die van jou... Bijzonder dat het jou wel lukt om alweer verliefd te worden.
Maar hee, als jij er gelukkiger van wordt om op harten te gaan stampen omdat jou pijn gedaan is, vooral doen!
btw als zij nou gelukkig is met hem dan wie zijn wij om daar over te oordelen?
quote:Kan aan mij liggen maar de link doet het nietOp vrijdag 29 september 2006 09:02 schreef depax het volgende:
-knip-
en voor mensen die het niet lukt lees mijn verhaal misschien helpt dat
http://forum.fok.nl/topic/920048
quote:Een mens is niet te veranderen hoor dus die illussie kun je je besparen al hoewel ik je wel heel goed begrijp. Het doet verschrikkelijk veel pijn. Neem de tijd... tijd heelt de wonden en laat alleen wel een litteken achter maar daar leer je van. SterkteOp zaterdag 30 september 2006 08:31 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
bleeeeeeeeeeeeh, wat voel ik me godskleren verneukt. na 2 jaar is het sinds gisteren over, ze maakte het uit. ze houd niet meer van me en is niet meer verliefd op me zeg ze. ze kwam er dinsdag al mee dat ze even rust wilde na een ruzie, gisteren vertelde ze dat ze er goed over had nagedacht en ze me niet miste die paar dagen. ik vind het zo raar, ineens zonder vriendin... we deden alles samen, vulde elkaar aan... vorige week hadden we het gewoon nog goed, en nu is het ineens voorbij. ik wil het niet, het mag niet, het kan niet. ze vertelde me ook dat de ruzie de laatste druppel was, we hadden vaak ruzie en ze vertelde me steeds dat ik moest veranderen. nooit geweten dat het dan zo zou aflopen, dat dit de gevolgen zouden zijn. ik heb haar gevraagd om mijn fouten goed te laten maken, dat ik voor haar kan veranderen omdat ik nog zoveel van d'r hou. "dat is nu nog te vroeg" zei ze. ik weet het, het is allemaal valse hoop. maar als ik me niet aan hoop kan vasthouden, voel ik me helemaal fucked up
quote:Dit is zo waar dat ik er gewoon om moest lachen. En om mezelf dusOp vrijdag 29 september 2006 15:22 schreef Disorder het volgende:
Volgens mij is er niet echt een kunst. Je neemt plaats in de rollercoaster en wacht gewoon rustig af tot de rit vol misere en verdriet is afgelopen.
gisteravond ook nog met haar gesproken, het is voor haar echt helemaal voorbij. ik moet haar sowieso een week met rust laten, ook al vind ik dat heel erg moeilijk. ik wil haar namelijk elke minuut bellen, en vragen hoe het met haar gaat... gewoon even haar stem horen.
Ik kan je alleen maar zeggen .. probeer je sterk te houden en probeer het gevoel te negeren, leid jezelf af, ga andere dingen doen met vrienden, ga sporten.. iets waarbij je je gedachten op andere dingen kunt zetten.
In het begin zul je merken dat de drang er echt heel erg is.. je vraagt jezelf af of het nu nooit eens een keer ophoudt.. langzamerhand zul je merken dat het steeds beter gaat, en beter. Je hebt minder de drang om die persoon elke minuut van de dag te bellen of te smsen... En ik denk dat je het dan langzamerhand begint te accepteren. Totdat er een dag komt dat je beseft dat je de dag bent doorgekomen zonder dat je de drang had om contact op te nemen.
Maar dat heeft tijd nodig.. heeeeeel veel tijd.
Bij mij in totaal toch wel een dikke 7 maanden
Maar ik kan het, dus jij vast ook wel
quote:Ja heb ik precies hetzelfde. Daarom bel ik steeds andere mensen om erover te praten. Maar als er niemand beschikbaar is, dan ga ik heel rap de fout in. Gisteren bijna een uur met m'n ex zitten praten.Op zondag 1 oktober 2006 08:28 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
hadden jullie het ook zo dat je heel erg veel behoefte had aan het contact met je ex? ik wil namelijk heel graag weten wat ze gaat doen de komende dagen, wat ze gedaan heeft, etc.
gisteravond ook nog met haar gesproken, het is voor haar echt helemaal voorbij. ik moet haar sowieso een week met rust laten, ook al vind ik dat heel erg moeilijk. ik wil haar namelijk elke minuut bellen, en vragen hoe het met haar gaat... gewoon even haar stem horen.
En inderdaad, het weekeinde is allesbehalve om iets naar uit te kijken. Door de week ben je tenminste nog bezig met iets dat je afleidt.
Dat je de eerste paar weken er veel behoefte aan hebt, logisch, enzolang het nog "loopt", het nog niet definitef en duidelijk gedaan is , de relatie, maar is het dat wel, is het dan niet zo dat steeds weer het bespreken van je gevoelens, steeds weer willen horen dat hij of zij A deed omdat hij.zij ws B voelde of dacht etc etc , de pijn rekt, het afsluiten en doorgaan in de weg zit?
Op een gegeven moment is het ms beter om het gewoon te laten, je komt er toch nooit uit, de waaroms en zo.
quote:wees op je hoede voor het lezen van allerlei mooie intenties, HiZ, sommige intenties zijn oppervlakkiger of opportunistischer dan je wil zien, hè...Op zondag 1 oktober 2006 15:33 schreef HiZ het volgende:
Hmm.. nee.. niet echt want ik heb het best wel een tijd na afloop (de vorige keer) niet over hem gehad. Maar dat net niet af was was kennelijk wel een wederzijds spelend iets, want anders kan ik niet verklaren dat 'hij' twee maanden terug plotseling out of nowhere terug was met wat niet meer of minder dan een poging was om helemaal terug te komen.
quote:Oh, ik heb 'm gezegd dat ik inderdaad vond dat hij een grote fout heeft gemaakt vorig jaar, maar dat ik inmiddels doorgegaan was met mijn leven en dat er dat leven geen plek meer was voor hem.Op zondag 1 oktober 2006 15:38 schreef milagro het volgende:
[..]
wees op je hoede voor het lezen van allerlei mooie intenties, HiZ, sommige intenties zijn oppervlakkiger of opportunistischer dan je wil zien, hè...
quote:goh, ik zie mijn vader en moeder soms ook 2 a 3 maand niet, ik mis ze ook niet, maar dat betekent toch niet dat ik niet van ze houdt?? Kennelijk kan ze van niemand houden en draait het bij haar puur om verliefdheid...verliefdheid weg=relatie weg. Ze moet nog een hoop leren.Op zaterdag 30 september 2006 08:31 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
bleeeeeeeeeeeeh, wat voel ik me godskleren verneukt. na 2 jaar is het sinds gisteren over, ze maakte het uit. ze houd niet meer van me en is niet meer verliefd op me zeg ze. ze kwam er dinsdag al mee dat ze even rust wilde na een ruzie, gisteren vertelde ze dat ze er goed over had nagedacht en ze me niet miste die paar dagen. ik vind het zo raar, ineens zonder vriendin... we deden alles samen, vulde elkaar aan... vorige week hadden we het gewoon nog goed, en nu is het ineens voorbij. ik wil het niet, het mag niet, het kan niet. ze vertelde me ook dat de ruzie de laatste druppel was, we hadden vaak ruzie en ze vertelde me steeds dat ik moest veranderen. nooit geweten dat het dan zo zou aflopen, dat dit de gevolgen zouden zijn. ik heb haar gevraagd om mijn fouten goed te laten maken, dat ik voor haar kan veranderen omdat ik nog zoveel van d'r hou. "dat is nu nog te vroeg" zei ze. ik weet het, het is allemaal valse hoop. maar als ik me niet aan hoop kan vasthouden, voel ik me helemaal fucked up
sommige vrouwen
quote:je hebt helemaal gelijk... en nu is er nog iets ergers bij gekomen... ze heeft gewoon zondagavond afgesproken met een andere jongen, nu al! ze zegt dat ze verliefd op em is... wat vreselijk! hoe disrespectvol kan je zijn na 2 jaar, jezus.Op maandag 2 oktober 2006 01:20 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
goh, ik zie mijn vader en moeder soms ook 2 a 3 maand niet, ik mis ze ook niet, maar dat betekent toch niet dat ik niet van ze houdt?? Kennelijk kan ze van niemand houden en draait het bij haar puur om verliefdheid...verliefdheid weg=relatie weg. Ze moet nog een hoop leren.
sommige vrouwen
maar gelukkig net geslaagd voor mijn rijexamen
ik kreeg toen een andere vriendin wat niet helemaal lekker liep en me ex kwam met het feit dat ze me terug wou.
Zo verliefd als dat ik nog op haar was toch maar weer bij haar terug gegaan en weer geprobeerd.
na ongeveer een jaar werdt ze weer verliefd op een ander maar die ander wilt haar ook weer niet net als de eerste keer.
en nu heb ik weer een ander....
once a mirror is broken never try to fix it you will only cut your finger
en ben nu gelukkig zonder haar al heeft het een tijdje geduurt ook omdat ik nogal verlegen ben en niet zo snel meisjes aanspreek en al helemaal niet mee uitvraag.
heb het geluk dat ik me huidige vriendin al 6 jaar kende
quote:Oh god, dit is echt zo herkenbaar. Ik kan er inmiddels geen touw meer aan vastknopen waar ie eigenlijk mee bezig is. Gisteren zat ie zowat te huilen aan de telefoon, en rare opmerkingen te maken over dat hij bijna tegen me had gezegd dat ie van me hield omdat hij dat zo gewend was, maar dat hij dat nu natuurlijk niet meer kon zeggen. Ik voel me er flink kloten onder weer, maar eigenlijk heb ik ook zoiets van 'ja, jezus, wat moet ik hier nou mee? Iemand die zo stom bezig is om koppig een besluit door te drijven waar ie helemaal niet echt achterstaat, daar kun je beter geen relatie mee hebben'. Maar goed, een ander stukje van me wil 'm gewoon terug.Op maandag 2 oktober 2006 14:04 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
ik heb het er nog wel moeilijk mee, ik word misselijk als ik er aan denk dat ze met die ander in bed ligt. en die gast zie ik nog regelmatig ook, nog erger. ik verwijt hem niks natuurlijk, mijn ex is gewoon te impulsief. maar dat maakt het natuurlijk niet minder kut.
En misschien.. en dat doet vaak verschrikkelijk veel pijn, is de beste manier om elkaar een tijdje met rust te laten.
Zodat je ook weer weet wat je zonder hem bent. Ooit komt jouw tijd wel weer en krijg je een vent die tenminste wel weet wat ie wil.
Al twijfel ik zelf vaak aan dat laatste. Ik geef mijn voorkeur aan wat oudere mannen (ben zelf 21, en dan heb ik het over mannen van 25, 26). Die hebben het allemaal wat meer op een rijtje dan een impulsieve gast van rond de 20 heb ik het idee.
Alhoewel.. mijn ex was ook 27 toen het uit ging en die wist ook beslist niet wat ie met zichzelf aan moest.
Moedeloos word je ervan soms.
Maar ik weet nu wel.. zonder hem kan ik ook:)
quote:Jeetje HiZOp maandag 2 oktober 2006 18:00 schreef HiZ het volgende:
[..]
Oh god, dit is echt zo herkenbaar. Ik kan er inmiddels geen touw meer aan vastknopen waar ie eigenlijk mee bezig is. Gisteren zat ie zowat te huilen aan de telefoon, en rare opmerkingen te maken over dat hij bijna tegen me had gezegd dat ie van me hield omdat hij dat zo gewend was, maar dat hij dat nu natuurlijk niet meer kon zeggen. Ik voel me er flink kloten onder weer, maar eigenlijk heb ik ook zoiets van 'ja, jezus, wat moet ik hier nou mee? Iemand die zo stom bezig is om koppig een besluit door te drijven waar ie helemaal niet echt achterstaat, daar kun je beter geen relatie mee hebben'. Maar goed, een ander stukje van me wil 'm gewoon terug.
Waarom wil je hem terug, omdat je het alleen zijn zat bent, heimwee naar toen, of gewoon écht omdat je nog steeds van hem houdt?
Als hij jou nu oprecht overkomt, en jij echt nog van hem houdt, tja....mensen maken fouten, doen domme dingen, als het weer goed voelt zou die ene domme fout van hem je niet tegen moeten houden, toch?
Dat je ms alsnog je neus stoot moet je incalculeren, maar dat moet iedereen met iedere nieuwe relatie, dus .....
quote:Eh, haal je geen dingen door elkaar ? Dit is niet die toestand van vorig jaar in reprise. Dit gaat om een ander persoon en het is pas een paar dagen uit.Op maandag 2 oktober 2006 18:28 schreef milagro het volgende:
[..]
Jeetje HiZ
Waarom wil je hem terug, omdat je het alleen zijn zat bent, heimwee naar toen, of gewoon écht omdat je nog steeds van hem houdt?
Als hij jou nu oprecht overkomt, en jij echt nog van hem houdt, tja....mensen maken fouten, doen domme dingen, als het weer goed voelt zou die ene domme fout van hem je niet tegen moeten houden, toch?
Dat je ms alsnog je neus stoot moet je incalculeren, maar dat moet iedereen met iedere nieuwe relatie, dus .....
quote:oooooh, nou, dan kappen gewoonOp maandag 2 oktober 2006 23:53 schreef HiZ het volgende:
[..]
Eh, haal je geen dingen door elkaar ? Dit is niet die toestand van vorig jaar in reprise. Dit gaat om een ander persoon en het is pas een paar dagen uit.
quote:Ja ja, ik ga ook wat sneller door de 'rouwperiode' heen, hoewel er ook deze keer allerlei rare emoties aan te pas komen. Ik heb deze keer gezegd (op zijn verzoek) dat ik wil proberen om bevriend te blijven. Maar ik heb bij ieder contact dat we hebben het gevoel alsof hij het er nog veel moeilijker mee heeft dan ik (aan de telefoon huilen, nadrukkelijk zeggen dat hij niet kan zeggen dat hij van me houdt omdat je dat niet kunt zeggen tegen een vriend. Dat soort shit. En dat terwijl hij het heeft uitgemaakt.
Makkelijk zal het wle nooit worden voor mij, zo'n verbroken relatie.
quote:ik wil dat ook heel erg graag, vrienden blijven. na 2 jaar is ze gewoon nog steeds mijn beste maatje. maar ik vind het erg moeilijk, ik wil liever dat heel mijn liefde voor haar weg is... dan zal het makkelijker gaan. en nou natuurlijk altijd nog de gedachte dat ze bij een ander in bed ligtOp dinsdag 3 oktober 2006 09:04 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ja ja, ik ga ook wat sneller door de 'rouwperiode' heen, hoewel er ook deze keer allerlei rare emoties aan te pas komen. Ik heb deze keer gezegd (op zijn verzoek) dat ik wil proberen om bevriend te blijven. Maar ik heb bij ieder contact dat we hebben het gevoel alsof hij het er nog veel moeilijker mee heeft dan ik. En dat terwijl hij het heeft uitgemaakt.
Makkelijk zal het wle nooit worden voor mij, zo'n verbroken relatie.
quote:Nou ja, ik weet niet precies of ik het wel wil. Ik ben eigenlijk een alles of niets type. Dit is meer een expirement dan iets anders. Ik voel niet zo heel veel anders over 'm en eigenlijk is het feit dat het uit is ook weer niet zo verrassend; hij had het erg moeilijk met het feit dat we elkaar alleen konden zien als ik naar Istanbul ging en soms zelfs dan niet.Op dinsdag 3 oktober 2006 09:06 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
[..]
ik wil dat ook heel erg graag, vrienden blijven. na 2 jaar is ze gewoon nog steeds mijn beste maatje. maar ik vind het erg moeilijk, ik wil liever dat heel mijn liefde voor haar weg is... dan zal het makkelijker gaan. en nou natuurlijk altijd nog de gedachte dat ze bij een ander in bed ligt
quote:ik heb ook liever alles of niets hoor, en voor mij is dit ook een experiment... maar ik heb liever dat ik haar nog zo af en toe spreek en zie, dan nooit meer. daar ken ik haar te goed voor...Op dinsdag 3 oktober 2006 09:09 schreef HiZ het volgende:
[..]
Nou ja, ik weet niet precies of ik het wel wil. Ik ben eigenlijk een alles of niets type. Dit is meer een expirement dan iets anders. Ik voel niet zo heel veel anders over 'm en eigenlijk is het feit dat het uit is ook weer niet zo verrassend; hij had het erg moeilijk met het feit dat we elkaar alleen konden zien als ik naar Istanbul ging en soms zelfs dan niet.
is jouw verhaal ergens terug te lezen?
quote:ja, woorden (tranen) en daden, hè..... sommige mensen gebruiken ineens een hoop (mooie) woorden als het over is.Op dinsdag 3 oktober 2006 09:04 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ja ja, ik ga ook wat sneller door de 'rouwperiode' heen, hoewel er ook deze keer allerlei rare emoties aan te pas komen. Ik heb deze keer gezegd (op zijn verzoek) dat ik wil proberen om bevriend te blijven. Maar ik heb bij ieder contact dat we hebben het gevoel alsof hij het er nog veel moeilijker mee heeft dan ik (aan de telefoon huilen, nadrukkelijk zeggen dat hij niet kan zeggen dat hij van me houdt omdat je dat niet kunt zeggen tegen een vriend. Dat soort shit. En dat terwijl hij het heeft uitgemaakt.
Makkelijk zal het wle nooit worden voor mij, zo'n verbroken relatie.
niet echt een idee wat je moet doen, ik ken die knul niet, het verhaal erachter niet, maar van de weinige info zou ik zeggen kappen ermee, dit komt meer over als die lastige gewenningsperiode van elkaar of die ander loslaten, wat nog wel eens verward wordt met elkaar of die ander terugwillen.
quote:Ach, het verhaal is simpel. Het is heel erg leuk als je bij elkaar bent, maar het is moeilijk dat je niet altijd wanneer je het nodig hebt bij elkaar kunt zijn.Op dinsdag 3 oktober 2006 09:17 schreef milagro het volgende:
[..]
ja, woorden (tranen) en daden, hè..... sommige mensen gebruiken ineens een hoop (mooie) woorden als het over is.
niet echt een idee wat je moet doen, ik ken die knul niet, het verhaal erachter niet, maar van de weinige info zou ik zeggen kappen ermee, dit komt meer over als die lastige gewenningsperiode van elkaar of die ander loslaten, wat nog wel eens verward wordt met elkaar of die ander terugwillen.
Laat ik maar duidelijk zijn; het is uit, game over.
Waar ik het nu over heb is dat ik niet wilde dat het uit is en dat dat mijn gevoelens bepaalt. En dat ik verdrietig ben en zo. Maar wat ik zie aan zijn kant is een overgevoeligheid die ik niet verwacht had gelet op de stelligheid waarmee hij mij mededeelde het uit te willen maken en het feit dat hij nadrukkelijk vroeg of we vrienden konden blijven.
Het geeft zo'n soort effect van 'Ja hallo, wie wilde het hier zo nodig uitmaken?'
quote:hij houdt ms graag zijn opties open, geen idee.Op dinsdag 3 oktober 2006 10:02 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ach, het verhaal is simpel. Het is heel erg leuk als je bij elkaar bent, maar het is moeilijk dat je niet altijd wanneer je het nodig hebt bij elkaar kunt zijn.
Laat ik maar duidelijk zijn; het is uit, game over.
Waar ik het nu over heb is dat ik niet wilde dat het uit is en dat dat mijn gevoelens bepaalt. En dat ik verdrietig ben en zo. Maar wat ik zie aan zijn kant is een overgevoeligheid die ik niet verwacht had gelet op de stelligheid waarmee hij mij mededeelde het uit te willen maken en het feit dat hij nadrukkelijk vroeg of we vrienden konden blijven.
Het geeft zo'n soort effect van 'Ja hallo, wie wilde het hier zo nodig uitmaken?'
ik begrijp je reactie, zou ik ook hebben, maar ja on the other hand, een ieder heeft het recht zich te verkijken, zich te bedenken, niets menselijks is ons allen vreemd tenslotte
het is aan jou dan om te bepalen of het verstandig is, of het oprecht is, of je op je trotse strepen blijft staan (als daar sprake van is tenminste).
ik kan wel zeggen wat ik ws zou doen, maar ja, dat zou zomaar wel eens niet het verstandigste kunnen zijn
quote:Eh, nee. Niet echt terug te lezen.Op dinsdag 3 oktober 2006 09:12 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
[..]
ik heb ook liever alles of niets hoor, en voor mij is dit ook een experiment... maar ik heb liever dat ik haar nog zo af en toe spreek en zie, dan nooit meer. daar ken ik haar te goed voor...
is jouw verhaal ergens terug te lezen?
Maar als je wilt weten hoe het is gegaan?
We kennen elkaar ongeveer anderhalf jaar via internet. En iets langer dan een jaar ook in het echt. We hadden geen van beiden verwacht dat de gevoelens zo heftig zouden zijn toen we elkaar dus ontmoetten. Probleempje; hij woont in het zuidoosten van Turkije het grootste deel van het jaar en ik in Amsterdam. We kunnen elkaar alleen zien als we toevallig allebei in Istanbul zijn (wat wel is gebeurd) of als ik naar hem reisde (ook een aantal keer gedaan). Daartussen veel telefoneren en msn.
Drie weken terug was ik in Turkije en ik heb toen ook een weekeinde ingelast om naar hem toe te gaan. Dat was een heel leuk weekeinde. Hij heeft me aan zijn beste vrienden daar (een homostel) voorgesteld als zijn vriendje. Ik ben aan zijn ouders voorgesteld als 'een vriend'. We hebben een leuke tijd gehad en ongelooflijke sex. En toen was het tijd om terug te vliegen naar Istanbul. Hij is later die week naar Ankara gevlogen om zijn zus te bezoeken en dat was eigenlijk al een beetje raar, want hij had vanuit Ankara makkelijk even langs kunnen komen in Istanbul, maar dat deed ie dus niet.
Vorige week zondag was ik weer terug in Amsterdam. Nadat ik een film had gezien belde ik hem, want dat deed ik eigenlijk altijd als ik naar de film was geweest. We houden allebei erg van films. Anyway, ik vertel hem dus dat ik naar 'Lady in the Water' ben geweest en dat ik dat wel een aardige film vond. HIj vertelt dat hij ook naar dezelfde film zal gaan en maakte toen een rotgeintje (?) over dat hij weer contact had met zijn ex (die in Ankara woont). Later heeft hij met nadruk gezegd dat het niet om die ex ging, en ik neem dat maar even aan (alsof het wat uitmaakt als het toch om die man zou gaan).
Ik ging echter wel over de rooie, en nadat hij had gezegd dat het een 'grapje' (let op de aanhalingstekens) was geweest en dat hij gewoon met zijn zus en zwager naar de film zou gaan heb ik heb gezegd dat ik baalde van het idee dat hij met anderen naar een film ging terwijl ik dat graag met 'm wilde doen. Anyway... het gesprek bleef wat stroef gaan. Ik heb hem onder andere gevraagd of hij meedeed met het vasten waarop het antwoord ja was (alarmbellen gingen toen dus echt af in mijn hoofd). Na nog wat doorpraten kreeg ik zo iets van 'verdomme, waarom is dit gesprek zo belachelijk moeilijk????'. En toen vroeg ik hem..'ben ik je vriendje eigenlijk nog wel?'. En toen kreeg ik dus als antwoord 'nee'.
Anyway, sindsdien heeft hij herhaald dat het 'uit is' of dat hij 'het uit moet maken', waarom is me niet echt duidelijk. Een wederzijdse vriend zegt dat hij 'zegt het niet te weten'. Aan mij heeft hij gevraagd of we vrienden kunnen blijven. Hij heeft me ook een kroonluchter gestuurd voor mijn huis in Istanbul en we praten sindsdien ook nog wel via MSN en ik bel hem ook wel. Maar hij raakt iedere keer overstuur dus als we contact hebben. En dat verbaast me dus echt wel, want ik heb het er ook wel moeilijk mee, maar hij is dus degene die zit te huilen en zo.
quote:Tja, dat zou kunnen, dat hij zijn opties open wil houden. Maar daarvoor hoeft ie het niet uit te maken. Want laten we wel wezen. Ik woon op 3000 km afstand en hij kan uithalen wat ie wil zonder dat ik daar ooit achterkom en dan even vrolijk weer bij me terugkomen. Daarvoor hoeft ie het dus niet op zo'n dramatische manier uit te maken.Op dinsdag 3 oktober 2006 10:17 schreef milagro het volgende:
[..]
hij houdt ms graag zijn opties open, geen idee.
ik begrijp je reactie, zou ik ook hebben, maar ja on the other hand, een ieder heeft het recht zich te verkijken, zich te bedenken, niets menselijks is ons allen vreemd tenslotte
het is aan jou dan om te bepalen of het verstandig is, of het oprecht is, of je op je trotse strepen blijft staan (als daar sprake van is tenminste).
ik kan wel zeggen wat ik ws zou doen, maar ja, dat zou zomaar wel eens niet het verstandigste kunnen zijn
Wat verstandig is weet ik natuurlijk wel; maar dat is nou net iets anders dan wat mijn gevoel me zegt.
quote:da's bij mij steevast zoOp dinsdag 3 oktober 2006 10:23 schreef HiZ het volgende:
[..]
Tja, dat zou kunnen, dat hij zijn opties open wil houden. Maar daarvoor hoeft ie het niet uit te maken. Want laten we wel wezen. Ik woon op 3000 km afstand en hij kan uithalen wat ie wil zonder dat ik daar ooit achterkom en dan even vrolijk weer bij me terugkomen. Daarvoor hoeft ie het dus niet op zo'n dramatische manier uit te maken.
Wat verstandig is weet ik natuurlijk wel; maar dat is nou net iets anders dan wat mijn gevoel me zegt.
en meestal wint toch eerst het gevoel, en stoot ik dan mijn neus, dan zij het zo, niet klagen maar dragen dan en effe weer door de mangel , wachten tot het over gaat
ja en over het waarom van zijn doen en laten, wij zijn hem niet, dus onze logica de zijne niet, soms doen mensen dingen zonder erover na te denken, en juist daarom is het zo onlogisch
we hebben dan als andere partij de neiging er allerlei hidden agenda's achter te zoeken, en soms is daar dus gewoon geen sprake van, doet de ander het puur omdat hij het kan, het zo uitlkwam etc.
quote:Dit zijn trouwens wel de momenten waarop ik echt baal van het feit dat ik niet wat meer geld hebOp dinsdag 3 oktober 2006 10:34 schreef milagro het volgende:
[..]
da's bij mij steevast zo
en meestal wint toch eerst het gevoel, en stoot ik dan mijn neus, dan zij het zo, niet klagen maar dragen dan en effe weer door de mangel , wachten tot het over gaat
ja en over het waarom van zijn doen en laten, wij zijn hem niet, dus onze logica de zijne niet, soms doen mensen dingen zonder erover na te denken, en juist daarom is het zo onlogisch
we hebben dan als andere partij de neiging er allerlei hidden agenda's achter te zoeken, en soms is daar dus gewoon geen sprake van, doet de ander het puur omdat hij het kan, het zo uitlkwam etc.
Anders zou ik serieus op een vliegtuig zijn gestapt en verhaal zijn gaan halen. Het is een heel stuk lastiger vaag te blijven doen als je elkaar in de ogen kijkt dan via internet en telefoon. P.S. Hij heeft wel eens het waanzinnige voorstel gedaan om 'het uit te maken tot hij naar Istanbul verhuist volgend jaar'.
quote:is ook zo, al is elkaars stem horen al beter dan mail of dat hoerige msnOp dinsdag 3 oktober 2006 10:38 schreef HiZ het volgende:
[..]
Dit zijn trouwens wel de momenten waarop ik echt baal van het feit dat ik niet wat meer geld heb
vind het zelf altijd erg belangrijk dat de toon goed overkomt, iets waar het met platte tekst nog aleens aan schort
weet je, als ik eerst mijn verstand laat gelden, dan doe ik het uiteindelijk toch, alleen gaan er dan wel eerst nodeloos veel gepieker, gewik en geweeg, gestress aan vooraf en had ik die tijd ook kunnen genieten, mijn neus stoot ik toch wel maar liever mijn neus gestoten dan toch, dan iets niet doen omdat het 'zo verstandig is' en zo ms iets moois mislopen, wat 'zo verstandig' kan ook fout ingeschat zijn.
(dit alles natuurlijk wel binnen de grenzen vh redelijke, hè, niet eyes wide shut me in de ever so obvious misère storten)
Zelf ben ik nu wel over mijn ex heen na +/- 9 maanden. Natuurlijk zit ze zo nu en dan nog wel in mijn systeem, maar het is dragelijk geworden. Ergens ben ik dan ook blij om van haar 'verlost' te zijn.
Ben inmiddels weer verliefd geworden op iemand anders en dat heeft me enorm geholpen. Begon zo'n 2 maanden geleden als Friends with benefits en is nu uitgegroeid tot een soort van LAT-relatie. Op een gegeven moment wilde ze weten wat ik verwachtte van onze 'relatie' aangezien ze meer gevoelens voor me had gekregen dan dat ze in eerste instantie had. Ik was eigenlijk al gek op haar, dus dat was alleen maar een aai over mijn ego.
Nu zijn we weer een aantal weekjes verder en ik begin weer in onzekerheid te vervallen. Als we gezopen hebben, dan overlaadt ze me met complimentjes. Ze heeft zelfs een aantal keer gezegd dat ze van me houdt. Nu is het alleen zo dat ik de laatste paar dagen ineens een soort afstand tussen ons voel ontstaan.... Ik hou mijn hart alweer vast.. Misschien hang ik dalijk dus weer in dit topic rond
Had me nog zo voorgenomen niet verliefd te gaan worden. Nu heb ik dus toch weer die fijne onzekerheden aan mijn broek.1 voordeel, dit is pas een prille liefde. Mijn ex en ik waren 6 jaar bij elkaar. Qua pijn zal dat dan ook wel wat heftiger zijn denk ik.
quote:Ik heb het wel eerder gezegd; ik had het zelf kunnen schrijven.Op dinsdag 3 oktober 2006 10:48 schreef milagro het volgende:
[..]
is ook zo, al is elkaars stem horen al beter dan mail of dat hoerige msn
vind het zelf altijd erg belangrijk dat de toon goed overkomt, iets waar het met platte tekst nog aleens aan schort
weet je, als ik eerst mijn verstand laat gelden, dan doe ik het uiteindelijk toch, alleen gaan er dan wel eerst nodeloos veel gepieker, gewik en geweeg, gestress aan vooraf en had ik die tijd ook kunnen genieten, mijn neus stoot ik toch wel maar liever mijn neus gestoten dan toch, dan iets niet doen omdat het 'zo verstandig is' en zo ms iets moois mislopen, wat 'zo verstandig' kan ook fout ingeschat zijn.
(dit alles natuurlijk wel binnen de grenzen vh redelijke, hè, niet eyes wide shut me in de ever so obvious misère storten)
Ik kan wel 'gek' doen voor sommige mensen, maar ik doe nooit iets waarvan ik weet dat het onomkeerbaar slecht voor mezelf is.
quote:Als dat zo was, lieten we het allemaal wel links liggen.Op dinsdag 3 oktober 2006 11:28 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
liefde is gewoon kut.
in het begin is geen kontakt houden even doorzetten, je kunt niet na 2 weken al concluderen dat het niet werkt zo, omdat "je je nog kutter dan kut voelt".
als het echt gedaan is, dan is m.i. niet bellen, niet mailen, niet sms-en gewoon beter voorlopig en dan kan later, als het weer beter gaat met je, eventueel weer kontakt komen.
de knop om van de een op de andere dag en ineens gezellig vrienden zijn lukt mij iig niet na een langere relatie, zo geforceerd bepaalde onderwerpen niet aansnijden, bepaalde vragen niet stellen, dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.
). Een kale boer, met een koningsschakel om zijn nek, slachter en dan ook nog eens een die in de weekenden met een soort van zelfgefabriceerde crossauto door de blubberige weilanden crosst Totaal ander type dan dat ik ben.
Nee...moet zij weten hoor. Destijds deed het zeer, nu gun ik haar het geluk. Ikzelf heb nu dus ook weer een nwe vriendin. Ze is iets ouder dan ik (ik 28 zij bijna 30) en we kunnen enorm met elkaar lachen en lekker praten. Tot in de vroege uurtjes maken we het gezellig.... Intelligent typje die het goed voor elkaar heeft en er ook nog eens heerlijk uitziet. Dat had ik dus amper met mijn ex hé... ex is bovendien 5 jaar jonger dan dat ik ben. Dit maakt mij nu weleens onzeker...(zie een aantal posts terug)
Voor de mensen die nu nog zwelgen in ldvd.... het komt goed! Kijk maar naar wat er weer op mijn pad is gekomen. Kon ik me maanden geleden niet voorstellen
[ Bericht 7% gewijzigd door jagermeister1 op 03-10-2006 16:26:30 ]
quote:Heb ik ook allemaal. En ik zou ook nu de voorkeur hebben gegeven aan een definitieve breuk als ik niet sterk onderhuids het gevoel had dat er aan zijn kant dingen hebben gespeeld die niets te maken hebben met hem en mij.Op dinsdag 3 oktober 2006 15:56 schreef milagro het volgende:
als jij er zo beter door voelt, is dat toch goed, maar voel je je ook echt beter op de langere termijn.
in het begin is geen kontakt houden even doorzetten, je kunt niet na 2 weken al concluderen dat het niet werkt zo, omdat "je je nog kutter dan kut voelt".
als het echt gedaan is, dan is m.i. niet bellen, niet mailen, niet sms-en gewoon beter voorlopig en dan kan later, als het weer beter gaat met je, eventueel weer kontakt komen.
de knop om van de een op de andere dag en ineens gezellig vrienden zijn lukt mij iig niet na een langere relatie, zo geforceerd bepaalde onderwerpen niet aansnijden, bepaalde vragen niet stellen, dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.
Maar ik ga in de praktijk wel een afstand creëren, bijvoorbeeld net; even op MSN zitten praten over ditjes en datjes. Toen zei hij 'wacht even ik ga even een sigaret roken'. En toen was ik dus meteen van 'ok, dan zie ik je later nog wel'. En toen heb ik het venster gesloten en ben ik heel bewust dingen gaan doen waardoor ik niet in de buurt van mijn PC zou komen. En ja hoor. Na oorspronkelijk een 'ok, tot ziens' aan zijn kant bleek ie na 3 kwartier weer geprobeerd te hebben me aan te spreken via MSN. Voorzover ik kan zien gebruikt hij ook alleen zijn 'speciale' MSN want de 'publieke' MSN zie ik alleen maar aanflitsen vlak voordat ie tegen mij begint om dan meteen weer afgesloten te worden. (Sta dus niet op ignore of zo op dat account).
quote:dus snel je bed uit, niet blijven liggen, drukdrukdruk doenOp woensdag 4 oktober 2006 08:11 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
ik spreek mijn ex ook nog heel veel. ze vraagt elke dag wel hoe het met me gaat omdat ze weet dat ik het niet makkelijk heb. ik vang het op met gemengde gevoelens, soms ben ik zo verdrietig en soms voel ik me weer goed. de ochtenden vind ik overigens het kutste, lig altijd al vroeg wakker te piekeren en heb 's ochtends niets te doen... en dan kan ik me gedachtes maar niet weghouden bij haar en haar nieuwe vriend.
quote:had ik het maar drukOp woensdag 4 oktober 2006 09:44 schreef milagro het volgende:
[..]
dus snel je bed uit, niet blijven liggen, drukdrukdruk doen
woensdag de hele dag vrij, voor de rest wel de hele week werken... maar de zaken lopen te goed op het bedrijf dat er niks te doen is... zit echt van half 9 tot 5 mezelf te vervelen, dat is niet lekker natuurlijk op dit momebt.quote:ik doelde meer op dat eerste moment van wakker worden, dat je even leeg bent in je hoofd nog, en dan na 2 seconden 'het' weer doordringt "ik ga hem/haar niet meer zien/horen/voelen", dan moet je dus als de sodemieter uit bed, en meteen actie, je zelf geen tijd gunnen om na te denken.Op woensdag 4 oktober 2006 10:10 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
[..]
had ik het maar druk
quote:dat doe ik nu gelukkig ook wel... vandaag op mijn vrije dag stond ik al om 8 uur op, nog nooit gedaan hahaOp woensdag 4 oktober 2006 10:15 schreef milagro het volgende:
[..]
ik doelde meer op dat eerste moment van wakker worden, dat je even leeg bent in je hoofd nog, en dan na 2 seconden 'het' weer doordringt "ik ga hem/haar niet meer zien/horen/voelen", dan moet je dus als de sodemieter uit bed, en meteen actie, je zelf geen tijd gunnen om na te denken.
gelukkig heb ik nu zo'n lekkere up quote:dan moet je gauw weg hierOp woensdag 4 oktober 2006 10:19 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
[..]
dat doe ik nu gelukkig ook wel... vandaag op mijn vrije dag stond ik al om 8 uur op, nog nooit gedaan haha
hier rondhangen wil je ook nog wel eens depri maken/houden
Tussen mij en haar is het nu definitief over. ik had al eerder dingen gemeld en die zijn inmiddels allemaal afgerond. de laatste gesprekken zijn geweest en vanaf hier is het ieder zijn eigen weg.
zal haar vreselijk missen en dit is uiteindelijk niet wat ik wil maar je moet met zijn tweeen zijn om het te laten werken en zij kan zich er niet over de angst heen zetten dat ze misschien weer gekwetst wordt.
Maar goed, vorige week belde ze me opeens op. Die dag was/is altijd bijzonder voor ons. weer zeggen dat ze zoveel aan me dacht en alles. ik heb uiteindelijk echt vaarwel gezegd en dat wilde ze niet. "laat me nou maar even" tsja dat zal ik doen, ze was duidelijk genoeg geweest in een eerder gesprek. wel gaf ze aan dat je soms iets zegt in het heetst van de strijd en dat het allemaal niet zo bedoeld was en dat ze het allemaal niet weet.
Ik weet het ook niet, ik weet alleen dat het zo niet gaat werken, teveel druk en teveel rompslomp er omheen. misschien bellen we over een paar maanden elkaar nog wel op en misschien ook niet. Ik bel haar in ieder geval niet meer. ze weet dondersgoed wat ik voel en wat ik wil, vrienden zijn kan ik niet met haar, daar ben ik inmiddels ook wel achter. Ik mis haar, voel me bij vlagen vreselijk klote maar het gaat vanzelf beter, afwachten maar!
quote:Eh volgens mij zat ik ergens aan het einde in de vorige discussie... ik wacht voorlopig nog wel even hoor. zoals gezegd weet ze hoe het zit bij mij, ik wil nog lang geen ander dus zolang dat nog mijn gevoel is is het niet definitief. ik zeg ook kneiterhard je best doen, zij durft het niet... en ergens begrijp ik dat ook wel, maar leuk is anders.Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen???
quote:je kan hem ook gewoon duidelijk maken dat je alleen nog gedag wil zeggen voorlopig en verder niet. En als hij dan toch naar je toe komt en een gesprek probeert te starten dan moet je zo sterk zijn om het ook af te kappen. tsja en dan mag hij aan de mensen uitleggen waarom het zo loopt als het loopt!Op maandag 18 september 2006 14:48 schreef Sunshine2006 het volgende:
[..]
Huh!
Blijft klote als je contact houdt en elkaar blijft zien, ben ik inmiddels wel achter. En nee joh geen non worden! zonde!
quote:Ok, ik ken dat gevoel wel. Maar ik zie er niet zo heel veel in om het daarover te hebben. En trouwens, hij schrikt echt elke keer zo enorm van iedere aanduiding dat ik misschien niet vind dat het zo geweldig fijn was dat hij het uit heeft gemaakt dat ik me dus echt serieus afvraag of hij zelf niet wil terugkomen op dat besluit.Op woensdag 4 oktober 2006 08:11 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
ik spreek mijn ex ook nog heel veel. ze vraagt elke dag wel hoe het met me gaat omdat ze weet dat ik het niet makkelijk heb. ik vang het op met gemengde gevoelens, soms ben ik zo verdrietig en soms voel ik me weer goed. de ochtenden vind ik overigens het kutste, lig altijd al vroeg wakker te piekeren en heb 's ochtends niets te doen... en dan kan ik me gedachtes maar niet weghouden bij haar en haar nieuwe vriend.
Voordat ik verder ga; ja, ik zou 'm best terug willen hebben. Ja, ik weet dat het misschien beter is als het gewoon uit is. En nee, ik ben er niet meer zo emotioneel door overweldigd als vorige week. Ik betreur het nog wel, maar ik functioneer nagenoeg normaal. Doe leuke dingen met andere mensen en zit niet meer de hele dag verdrietig in een hoekje.
Anyway.
Vandaag dus op MSN. Hij was online toen ik online kwam. Ik zeg hallo, hoe gaat het met je oog omdat hij gisteren zijn oog nogal lelijk bezeerd had. Daarna praten we een beetje over een cursus die hij doet. Vervolgens brengt hij het gesprek op M en U. Dat zijn twee mannen die een relatie van 4 jaar met elkaar hebben, min of meer tegelijkertijd ook ruzie hadden en zeiden dat het uit was. Maar het inmiddels weer hebben goedgemaakt. Ik vraag dus hoe het met ze gaat, en hij zegt dat ze weer bijelkaar zijn. Alsof ik dat nog niet wist dus. Maar goed, ik zeg dus gewoon dat ik het al wist en dat ik blij was om dat te horen (het zijn leuke mensen en ook als stel lijken ze bij elkaar te passen). Dan gaat het gesprek eventjes over het leren van vreemde talen. Hij maakt een opmerking dat 'iemand niet de moeite had gedaan om hem Nederlands te leren'. Ik ben verbaasd, vraag hem of hij dat had willen leren. Reactie: 'nee, je bent nu te laat'. Ik ben een beetje aangebrand en zeg 'm dat IK niet te laat ben. Maar dat als hij dat had gewild HIJ te laat is.
Dan gaat ie plotseling weer terug naar M, hij heeft gepraat met M en die heeft gezegd dat hij denkt dat ik mijn ex erg goed kende. Mijn reactie is dus: 'ja dat denk ik ook wel, maar niet goed genoeg kennelijk'. Toen trok ik de stoute schoenen aan en zei dus 'Ik wil dat je weet dat wanneer je naar je gevoelens gaat luisteren in plaats van naar je verstand, dat ik er nog altijd voor je ben'.
En toen was ie meteen weg.
Misschien zie ik het verkeerd hoor, maar ik denk dat ie wel heel veel praat over verzoenen en wel heel erg schrikkerig reageert op opmerkingen die zouden kunnen wijzen op de mogelijkheid daartoe tussen ons. Dat hij het eigenlijk dus ook moeilijker heeft met deze breuk dan ik. Ik realiseer me tenminste dat ik 'm niet kan dwingen of zo om weer terug te komen en dat als hij het niet uit zichzelf doet het toch niks meer wordt. Maar hij moet het doen met (volgens mij) z'n eigen verwarring over z'n besluit.
Of, ik heb het helemaal fout, maar dan is het resultaat toch niet anders
en zo zacht als dat ik ben (aarh ik haat die slechte eigenschap van me) heb ik gezegd dat ik vrijdag wel even langs kwam om ze daar op hun donder te geven.
waarna ze gelijk voorstelde om na haar school wat te gaan doen.
echter belde ze me ook op met de reden dat ze niet naar mijn orange thuis telefoon nummer kon bellen,
en ik zei daarop dat ik haar later terug zou bellen daarover.
op dat moment echter stelde een vriend van me voor om nog wat te gaan doen in de stad en heb ik haar dus opgebeld met mijn mobiel om te zeggen dat ik haar later op de avond niet meer zou kunnen bellen.
dit vanwege het feit dat ik nog ff uitging in de stad....
ze klonk naar mijn horen een beetje teleur gesteld....
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook
Ze is nu na 5 jaar al bijna 2 weken geleden terug verhuist en heb al 1.5 week geen contact meer... na de 1ste of 2e dag heel even contact gehad hoe het was.
Ik wil weten hoe het met haar is, we hebben samen beslist om niet meer door te gaan. Ik denk alleen dat als ik contact opneem dat ik me er alleen maar kutter om voel, tja of juist niet?
Bij een ander, waar ik toen het kut ging heel even kortstondig "iets"mee heb gehad ,vind ik eigelijk een onbeantwoord gevoel, echter wel een goede vriendin die er wel is.
Tja lekker vaag allemaal, maar zo voel ik me ook.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nyles op 05-10-2006 09:26:50 ]
en dan later in de periode dat je uit elkaar bent gegaan je ook nog eens schatje noemt...
ook is ze terug houdend in de knuffels, dan vraag ik me toch af is dat omdat je het gevoel van veiligheid voeld en het toch wel erg prettig vindt maar bang bent om terug te vallen in oude gewoontes???
Ochtend is het meest kut, zweten, piekeren, kut
[ Bericht 1% gewijzigd door Nyles op 05-10-2006 09:52:14 ]
quote:Ik was vier jaar met iemand en die ging er vandoor met een kennis van me... ik heb alles geblocked, totaal geen contact meer, was klote maar wel veel en veel beter. twee jaar later kwam ik haar en hem tegen en hebben we gewoon ouderwets lol gehad, geen gevoelens meer, geen haat, klaar.Op dinsdag 3 oktober 2006 15:40 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
zijn er hier nog mensen waarbij hun partner na een lange relatie wat met een ander kregen? hoe zijn jullie ermee omgegaan? ik weet totaal niet hoe ik ermee om moet gaan, veel mensen zeggen... geen contact meer met je ex... maar ik voel me juist altijd beter als ik met haar praat. 2 jaar toch heel erg veel met elkaar meegemaakt.
afstand is voor jezelf het beste, het voelt misschien niet zo maar het werkt wel, ik merk het zelf nu ook, baal dat ik mijn ex niet spreek maar vind het ook wel lekker niet te weten wat ze doet, daar ga ik me anders alleen maar druk over maken en weer denken "wat nou als" niks wat nou als, gewoon klaar en als ze nog wat wil dan belt ze wel...
quote:In den beginnen wel idd.. Maar ik moet zeggen dat het bij mij na 5 maanden eindelijk een stukkie beter gaat. Niet dat hij nu niet meer door mn hoofd spookt.... dat doet hij nog wel degelijk maar er is vooruitgangOp donderdag 5 oktober 2006 10:08 schreef Theamerican het volgende:
trouwens volgens mij word alleen maar meer en meer dat verdriet ipv minder
quote:Ik denk dat het zoiets is, dat ze wel de vertrouwdheid willen behouden maar tegelijkertijd de hele tijd op hun hoede zijn voor 'emotionele bagage' aan onze kant. Ik denk dat het gewoon ook te maken heeft met twee typen mensen. 'Onze' soort vraagt zich in verbijstering af wat 'm nu weer is overkomen. 'Hun' soort analyseert en neemt een beslissing, waarbij 'kleine ongemakken' als emoties over wat er was worden weggezet in de categorie 'onwenselijk en overbodig'.Op donderdag 5 oktober 2006 09:27 schreef Stampurtjuh het volgende:
het wordt pas vaag als je ex opeens je hand vast pakt en de dag daarna opeens weer naar je uithaalt omdat je teveel toenadering zoekt =/
en dan later in de periode dat je uit elkaar bent gegaan je ook nog eens schatje noemt...
ook is ze terug houdend in de knuffels, dan vraag ik me toch af is dat omdat je het gevoel van veiligheid voeld en het toch wel erg prettig vindt maar bang bent om terug te vallen in oude gewoontes???
Waardoor zij de relatie blijven beheersen, ongeacht hoe die verder wordt genoemd. We hoeven ze niet eens te spreken of te zien om volledig in hun ban te zijn. Totdat 'wij' onze emoties op orde hebben en er een vette streep onder zetten.
Bij hun is 'falling out of love' als een melktand die uitvalt. Bij ons is het een kies die langzaam wegrot.
quote:5 maanden?Op donderdag 5 oktober 2006 10:40 schreef Mickeys het volgende:
[..]
In den beginnen wel idd.. Maar ik moet zeggen dat het bij mij na 5 maanden eindelijk een stukkie beter gaat. Niet dat hij nu niet meer door mn hoofd spookt.... dat doet hij nog wel degelijk maar er is vooruitgang
lange weg te gaan nog quote:Het verschilt, per persoon en ook is het afhankelijk van de relatie. Van de mate waarin het gewoon duidelijk ook is WAT er is gebeurd dat heeft geleid tot het einde.Op donderdag 5 oktober 2006 10:43 schreef Theamerican het volgende:
[..]
5 maanden?
heb hetzelfde gedaan een meid verlaten voor me ex en heb zelf ook een paar maanden later me tenen lelijk gestoten...
dat was wat ik een paar posts eerder al bedoelde met probeer een gebroken spiegel nooit te lijmen want je snijdt alleen maar in je vingers ermee
quote:Tja, bij andere (vorige) relaties was het redelijk vaak snel over. Waarschijnlijk zat die persoon niet "diep" genoeg. Deze laatste keer ging ook zo verschrikkelijk anders dan anders, het leek erop alsof er nu wel een man bestond die niet was zoals alle andere klootzakken.. tja... daar hou je dan meer aan vast als hij het uitmaakt dan bij anderen. Het ligt ook aan de manier waarop het uit is gegaan en de reden er van. Als iemand je iets heeft aangedaan (geestelijk) dan is het makkelijker die persoon te haten en er overheen te zijn. Maar het is niet pas na 5 maanden ineens over hoor. Ik groei er al een tijdje naar toe. 2 maanden geleden begon ik al een klein beetj van mijn ommekeer te merken doordat ik nu dingen voor mezelf ging doen. Ik ging lijnen, revalidatie doen, mijn huisje ben ik aan het aanpakken en inmiddels komen de dingen nu zoals ik graag wil dat ze zijn en ze er uit zien. Ik voel me gewoon stukken beter met hier en daar nog wel eens een dipOp donderdag 5 oktober 2006 10:43 schreef Theamerican het volgende:
[..]
5 maanden?
Sterkte
quote:Jezus, dat is echt ongelooflijk.Op donderdag 5 oktober 2006 10:46 schreef Theamerican het volgende:
relatie van bijna 6 jaar en hij wilt verder met ze ex
Ikzelf begin ondertussen wel iets meer van 'm los te krijgen. Ook bij ons had het iets te maken met zijn ex; na 14 maanden relatie zat er nog altijd iets mis bij hem wat over zijn ex ging. Voorzover ik weet is hij niet terug bij z'n ex, maar hij wilde ook niet met mij doorgaan omdat hij zichzelf dan te oneerlijk bezig vond zijn.
Hoe ik merk dat ik onder mijn verdriet door toch bezig ben om mijn leven weer op te pikken is dat ik probeer om dingen te doen met vrienden. Zelfs nieuwe vrienden te maken. Een collega op mijn werk (niet mijn type of zo, dus geen rebound-boy maar wel een heel fijn persoon) heb ik het voorstel gedaan om samen iets te gaan doen. Eigenlijk heb ik voorlopig geen vriendjes nodig maar gewoon vrienden. Dat is ook een beetje de reden waarom ik het wel met mijn ex wil proberen.
quote:erg interessant! Laat ff weten hoe het was en hoe ze reageerde nadat je zei van dat hetgeen zin meer heeft!Op donderdag 5 oktober 2006 08:32 schreef Stampurtjuh het volgende:
aargh gisteren belde me ex op om te vertellen dat ze problemen had met planet internet...
en zo zacht als dat ik ben (aarh ik haat die slechte eigenschap van me) heb ik gezegd dat ik vrijdag wel even langs kwam om ze daar op hun donder te geven.
waarna ze gelijk voorstelde om na haar school wat te gaan doen.
echter belde ze me ook op met de reden dat ze niet naar mijn orange thuis telefoon nummer kon bellen,
en ik zei daarop dat ik haar later terug zou bellen daarover.
op dat moment echter stelde een vriend van me voor om nog wat te gaan doen in de stad en heb ik haar dus opgebeld met mijn mobiel om te zeggen dat ik haar later op de avond niet meer zou kunnen bellen.
dit vanwege het feit dat ik nog ff uitging in de stad....
ze klonk naar mijn horen een beetje teleur gesteld....
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook
quote:Volgens mij heeft ie dat helemaal niet gezegd.Op donderdag 5 oktober 2006 17:45 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
erg interessant! Laat ff weten hoe het was en hoe ze reageerde nadat je zei van dat hetgeen zin meer heeft!
quote:en ik ben benieuwd naar haar reactie.Op donderdag 5 oktober 2006 08:32 schreef Stampurtjuh het volgende:
anyways ik heb een new haircut en ik heb daardoor ook meer zelf vertrouwen gekregen
morgen laat ik haar zien wat ze kwijt is en wat ze ook niet meer zal krijgen ook
quote:Voor mij is dit gevoel zo herkenbaar. Zelfs in ruzies en bij irritaties had ik dit gevoel. Mijn vriend begreep nooit, waarom ik maar door bleef praten en zo geirriteerd raakte als hij op wilde hangen. Ik kan hem geen ongelijk geven, dat hij het niet begreep. Ik begrijp het zelf niet eens. Niet dat ik zelf niet begrijp waarom ik zo doe, maar ik baal er gewoon van dat ik zo doe. Het is niet normaal. Een ander mens zou iemand op laten hangen en doorgaan met zijn of haar leven.Op dinsdag 3 oktober 2006 15:56 schreef milagro het volgende:
dat gefrustreerde gevoel na het beeindigen van een telefoongesprek "ja, hoooooi, later!!!!!!" , terwijl je helemaal niet op wil hangen, wil horen dat hij je mist en vraagt of je ms toch weer etc... nee, dank u, dan liever helemaal geen kontakt for the time being dan.
Maar goed, misschien moet ik mezelf niet vergelijken met de massa, ik ben nogal een geval apart. Maar toch. Het zou fijn zijn als ik normaal kon zijn en een keer normaal zou kunnen functioneren in een relatie.
Mijn mooiste relatie, met degene die misschien wel het allerbeste bij me past van iedereen op de wereldbol, heb ik wel zo'n beetje verpest. Hij had meer gedult en respect voor me, dan mijn ouders. Hij beschermde me, verzorgde me liefdevol als ik ziek was, ik woonde bijna een jaar bij hem in.. hij was zo goed voor me, met de slechte tijden meegerekend. Twee mensen, twee schuld.. misschien, maar ik voel me zeer verantwoordelijk voor het falen van onze relatie. Als ik nou eens niet zo onlogisch zou zijn..
Ik weet niet zo goed, wat ik nu moet doen. Ik woon sinds de zomer op mezelf in Amsterdam. De enige die ik had, in de buurt, was mijn vriend. Nu sta ik er helemaal alleen voor, echt alleen. Ik ben niet zwak, zielig of wanhopig dus ik sta mijn mannetje wel. Toch zuigt dit echt heel hard. Ik zit me nu soms af te vragen, wat ik nog op mijn opleiding doe en wat ik in Amsterdam doe. In hem ligt mijn hart.. en anders deeltjes daarvan in Rotterdam. Kut.
Er staat een mooi nummer op, terwijl ik dit zo schrijf.. en ik mis hem..
Het ging dan wel niet goed meer tussen ons, maar ik hou nog steeds van hem..
Nou, een dag zonder tranen is dus nu mijn record.
quote:cool! vergeet niet wat je ook doet, JIJ aan het langste eind hebt getrokken.Op donderdag 5 oktober 2006 22:52 schreef Stampurtjuh het volgende:
inderdaad morgen zie ik haar en post ik wel hoe het is gegaan
Heb 1½ jaar iets maar haar gehad, ze was zo lief, mooi en gewoon mij alles!
Maar we kregen steeds vaker ruzie, vooral op MSN omdat ik gewoon te bang was om haar kwijt te raken en zei gewoon wat meer ruimte wilde..
Ik kreeg het niet voor elkaar om haar meer ruimte te geven dus besloten we bijna 1 goed jaar geleden om onze relatie te beindigen, de dag erna kwam ik erachter dat ik de fout van me leven gemaakt had.., ik wilde haar terug! en niets kon me tegenhouden..
Uiteindelijk paar weken later wilde ze me ook terug, totdat we dat betrefende weekend naar een markt gingen en een vriendin vroeg hoe het ging tussen ons (en of we weer iets hadden), waarop ze antwoorde: "we zijn alleen vrienden".. ik was kwaad, teleurgesteld.. eenmaal weer bij haar aangekomen vroeg ik waarom ze dat zei, ze zei dat ze merkte dat het weer als vroeger was en ze zich daar niet prettig bij voelde..
Hierna heeft ze 3 maanden iets gehad met iemand anders, en ikzelf ook, ikzelf heb het uitgemaakt met diegene omdat ik nog steeds niet over haar heen was.., en nu nog steeds ben ik niet over haar heen..
Heb ondertussen nog een vriendin gehad met wie ik het afgelopen zondag uitgemaakt heb (de lange afstand was niet goed voor onze relatie)..
Maarja, heb ook het probleem dat ik gewoon super vaak aan me ex moet denken, haar gewoon bel en dan uiteindelijk ook gewoon weer geirriteerd raak door dingen die ze zegt en andersom..
Ze zegt ook vaker dat ze me bijv. niet kwijt wilt als vriend enzo .. en soms kunnen we gewoon niet met elkaar, maar ook niet zonder elkaar!
Ik wil gewoon eens over haar heen komen, zonder dat ik telkens terugval! (want de hoop dat ze me terug wilt is er nog steeds helaas..)
En sorry als het verhaal beetje raar is, ik ben helaas niet zo goed in het onderwoorden brengen van me gedachte!
Lucht me trouwens wel op om het ergens kwijt te kunnen
quote:hoe is het gegaan?...of heeft zij jou te pakken gehad, hoop het niet.Op donderdag 5 oktober 2006 22:52 schreef Stampurtjuh het volgende:
inderdaad morgen zie ik haar en post ik wel hoe het is gegaan
En als uitsmijter weer terug naar msn, met cam waar zijn nick nu plotseling ging over een tongzoen die hij mij op Ataturk Airport had gegeven. Wat behoorlijk opzienbarend was op dat vliegveld; twee mannen die elkaar niet op de wang kusten maar vol op de mond.
En, bleek later, nadat ik weg was gegaan met een vriend om wat te gaan eten (gaf ook wel een beetje voldoening trouwens) bleek ie een turks kinderversje in te hebben getypt over een jongetje dat alleen achterbleef.
was voor de rest wel een leuke dag gezellig
quote:Dat heb ik dus ook gedaan; hem simpelweg geconfronteerd met wat ik hierbij voel. En ik heb 'm zelfs gezegd waarom ik dat zo doe. Hij kan bij wijze van spreken morgen een nieuwe simkaart kopen en me blokkeren op MSN en dan hoeft ie nooit meer naar me te luisteren. En als ik dan niet heb gezegd wat ik wil zeggen, dan blijf ik daar eindeloos mee rondlopen.Op zaterdag 7 oktober 2006 09:55 schreef Twinky het volgende:
Bedenk gewoon even goed wat JIJ van hem wil, en heb het er met hem nog eens stevig over.
Ik ben trouwens opvallend niet boos op 'm.
je bent hier niet happy mee, hebt ondertussen wel je hart helemaal gelucht, maar als het kontakt daarna verder exact zo blijft, wat schiet je er dan mee op?
als iets je niet happy maakt, enkel maar even op de momenten dat je hem spreekt, dan moet je er mee kappen toch, hoe eng dat ook is?
zo blijft het doorsudderen en kom jij vooral niet toe aan loslaten en rust en met de tijd weer je openstellen voor een ander?
quote:Op zaterdag 7 oktober 2006 11:03 schreef Stampurtjuh het volgende:
laten we het erop houden dat ze wel toenadering zocht gisteren maar ik de boot afhield
was voor de rest wel een leuke dag gezellig
,maar volgens mij ben je wel weer stiekem verliefd.... 
Blijft toch heel raar hoor, moeten zeggen dat je een ander hebt terwijl je 5 jaar met dezelfde meid gehad hebt. Niet dat ik mijn ex vaak zag verder. Laatste keer is 4 maanden geleden geweest ofzo, verder gewoon af en toe eens een sms'je.
quote:ik kan je vertellen dat ik niet meer verlieft ben op haar daarvoor zijn er teveel dingen gebeurd en heb ik me teveel voor haar afgeslotenOp zaterdag 7 oktober 2006 15:38 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
quote:Integendeel, ik voel me redelijk goed. Ik merk dat ik me minder druk maak over wat voor relatie we nou precies hebben. Als die relatie 'vriendschap' heet, dan zit ie me in ieder geval niet emotioneel in de weg.Op zaterdag 7 oktober 2006 14:45 schreef milagro het volgende:
zo kom je dus geen stap verder, toch,HiZ?
je bent hier niet happy mee, hebt ondertussen wel je hart helemaal gelucht, maar als het kontakt daarna verder exact zo blijft, wat schiet je er dan mee op?
als iets je niet happy maakt, enkel maar even op de momenten dat je hem spreekt, dan moet je er mee kappen toch, hoe eng dat ook is?
zo blijft het doorsudderen en kom jij vooral niet toe aan loslaten en rust en met de tijd weer je openstellen voor een ander?
Het zomaar wegduwen blijkt overigens linker te zijn dan daadwerkelijk het zaakje af te ronden. Want het lijkt er meer op dat onze relatie belast is door de rotzooi waar we allebei mee zijn blijven zitten uit de vorige break up .
je wil hem terug, het is over, toch weer niet, we noemen het vriendschap, vorige relaties daar komt het door.
tja, ik weet niet, hoor, maar ik herken hetzelfde dralen en alibi's zoeken als in die vorige toestand met een meneer op afstand.
maar goed, ik heb het ms helemaal mis ( ik denk uiteraard van niet
).natuurlijk zeg je dat nu, het is immers tenminste iets, als je iemand nog niet kan loslaten, en niets is eng.
maar goed, the proof of the pudding is in the eating, laten we hopen dat het je smaakt dan
Na een relatie van 1,5 jaar is het nu ongeveer 1,5 week uit. Zij is 19, ik ben 22... De reden dat het uitging is dat we allebei andere dingen wilden. Zij wilde bijvoorbeeld heel graag dat ik iedere keer meeging naar verjaardagen van ooms en tantes, terwijl ik daar vrijwel nooit behoeft aan hand. Daarnaast waren er nog zo'n 100 dingen waar we niet uitkwamen met z'n tweeën.
Ik voel nog steeds heel veel voor haar en zij ook voor mij, dat maakt het nu echt heel moeilijk. We proberen door te gaan met onze levens, maar ik heb nu heel erg het gevoel dat er iets mist... Het was mijn eerste echte relatie, misschien dat het gevoel daarom ook zo sterk is.. ik weet het niet.
Het moeilijkste vind ik de gedachte dat zo straks een keer een ander tegenkomt... die gedachte maakt me echt helemaal gek, en ik zou haar dan ook het liefst meteen bellen om het te voorkomen door weer iets met haar te nemen.. Maar dan bel ik om de verkeerde redenen, en waarschijnlijk heeft zij hetzelfde gevoel.
Ik voel me nu echt zo klote.. niet normaal. Alles gaat ook fout.. goed slapen zit er niet meer in, ik ben niet meer gemotiveerd om te werken. Ik sluit me heel snel op in zo'n situatie, wat ik eigenlijk niet moet doen.... maargoed, alle mn vrienden hadden vanavond al wat te doen... en dan ga je na zitten denken op een zaterdagavond.. erg stom.
We zouden gewoon normaal doen tegen elkaar en goede vrienden blijven dat soort dingen.
Ik zou naar een verjaardag van een vriendin van haar gaan, en ik wist al dat zij er zou zijn. Geen probleem want we zijn immers gewoon vrienden.
Toen zij het van de week hoorde dat ik ook zou komen heeft ze gezegd tegen die vriendin dat ze het niet goed als ik ook daar was... ze had geen zin om me te zien ofzo.
Ik snap daar dus niks van, ze geeft toch niks om mij meer!? Hele avond verneukt door haar.
Jezus, waarom is ze nu gewoon zo lief voor me geweest dat het na bijna 1 jaar nog zo een pijn doet?
Reden? Wel, vorig jaar heb ik hem uitgebreid aangehoord toen zijn relatie op de klippen was gelopen. En nu dus, terwijl ik het gewoon als mededeling gaf dat het 'uit' was (is het nu wel uit? Ik heb geen flauw idee meer) hij zei dat hij er niet over wilde praten. Ik kan me van sommige vrienden wel voorstellen dat ze zouden vragen om van onderwerp te veranderen. Maar deze reactie van die persoon bij gewoon deze mededeling was voor mij wel reden om te besluiten dat deze meneer in ieder geval geen vriend van me is.
quote:Het heeft mij heel erg geholpen uit eten te gaan met vrienden. Je krijgt dan aan de ene kant de kans om erover te praten. Maar meestal is het ook wel leuk genoeg om je heen om een goed gevoel te krijgen over jezelf.Op zondag 8 oktober 2006 02:49 schreef Spike1506 het volgende:
* Spike1506 heeft alweer het "ik mis haar super erg" gevoel..
Jezus, waarom is ze nu gewoon zo lief voor me geweest dat het na bijna 1 jaar nog zo een pijn doet?
quote:ja, als je nu al weken achtereen alleen maar over dit zou praten en over niets anders, kan ik me het wel voorstellen, maar ik neem aan dat dat niet het geval is.Op zondag 8 oktober 2006 03:46 schreef HiZ het volgende:
Ik heb trouwens naar aanleiding van dit akkefietje iemand die zo'n beetje in mijn vriendenkring zat op ignore gezet in MSN. En als ik 'm in het echt ontmoet in Istanbul dan kan meneer maximaal een koel en afstandelijk 'hallo' verwachten.
Reden? Wel, vorig jaar heb ik hem uitgebreid aangehoord toen zijn relatie op de klippen was gelopen. En nu dus, terwijl ik het gewoon als mededeling gaf dat het 'uit' was (is het nu wel uit? Ik heb geen flauw idee meer) hij zei dat hij er niet over wilde praten. Ik kan me van sommige vrienden wel voorstellen dat ze zouden vragen om van onderwerp te veranderen. Maar deze reactie van die persoon bij gewoon deze mededeling was voor mij wel reden om te besluiten dat deze meneer in ieder geval geen vriend van me is.
ik ken dat ook wel, dat mensen na 2 of 3 keer 'emmeren' over "hem" al aangeven het zat te zijn, en ja natuurlijk val je in herhaling, en natuurlijk zeg je en doe je dingen tegen beter weten in, dat weet je vaak, ondanks de ontkenning, zelf ook wel, maar je moet jezelf gewoon hardop horen praten om bepaalde dingen ofwel uit je systeem te krijgen ofwel tot je door te laten dringen, het hoort gewoon bij het loslaten, het verwerken, het verdriet.
quote:Juist, daarom zeg ik ook: 'van sommige mensen kan ik zoiets wel accepteren'. Maar deze meneer reageerde meteen zo. Gewoon bij de eerste keer dat ik er überhaupt iets over schreef op msn in zijn richting. En dat was een zinnetje dat weinig meer bevatte dan dat het uit was.Op zondag 8 oktober 2006 03:52 schreef milagro het volgende:
[..]
ja, als je nu al weken achtereen alleen maar over dit zou praten en over niets anders, kan ik me het wel voorstellen, maar ik neem aan dat dat niet het geval is.
ik ken dat ook wel, dat mensen na 2 of 3 keer 'emmeren' over "hem" al aangeven het zat te zijn, en ja natuurlijk val je in herhaling, en natuurlijk zeg je en doe je dingen tegen beter weten in, dat weet je vaak, ondanks de ontkenning, zelf ook wel, maar je moet jezelf gewoon hardop horen praten om bepaalde dingen ofwel uit je systeem te krijgen ofwel tot je door te laten dringen, het hoort gewoon bij het loslaten, het verwerken, het verdriet.
quote:en vaak hoeft die ander niet eens zoveel te zeggen, er hoeft geen advies te komen, of zo, gewoon medeleven, desnoods geveinsd ( "jezus mens, stel je niet aan" mag gerust gedacht wordenOp zondag 8 oktober 2006 04:01 schreef HiZ het volgende:
[..]
Juist, daarom zeg ik ook: 'van sommige mensen kan ik zoiets wel accepteren'. Maar deze meneer reageerde meteen zo. Gewoon bij de eerste keer dat ik er überhaupt iets over schreef op msn in zijn richting. En dat was een zinnetje dat weinig meer bevatte dan dat het uit was.
) of gewoon herkenning van jouw gevoelens, het idee dat wat je voelt niet gek is, niet raar, niet overdreven, dat je gewoon niet alleen bent, ondanks dat je dat wel zo voelt.quote:nou, ik weet vaak zelf best wel hoe het zit, wat ik niet moet doen, wat de keiharde waarheid is, maar dat is het punt ook niet dan, ik zoek geen hoop of bevestiging van ontkenning (Op zondag 8 oktober 2006 04:42 schreef HiZ het volgende:
Inderdaad, het gaat om erkenning van de pijn die het doet als je relatie op de klippen loopt. Niet om wijze woorden of veel inbreng, want meestal weet je het zelf sowieso allemaal beter.
ja, dat kan!), je bent gewoon even zielig, en de ander moet er even in mee gaan, dat is alles, en ja er mag heus wel een schop onder de kont bij zitten, hoor, maar geen bagatellisering van mijn eindeloos verdriet ajb quote:Ja, zo'n effect als wanneer iemand z'n partner heeft verloren bij een auto-ongeluk en een niet al te close vriend een reactie heeft van 'ja, had je maar niet zo snel moeten rijden'.Op zondag 8 oktober 2006 04:47 schreef milagro het volgende:
[..]
nou, ik weet vaak zelf best wel hoe het zit, wat ik niet moet doen, wat de keiharde waarheid is, maar dat is het punt ook niet dan, ik zoek geen hoop of bevestiging van ontkenning (
quote:ja preciesOp zondag 8 oktober 2006 14:04 schreef HiZ het volgende:
[..]
Ja, zo'n effect als wanneer iemand z'n partner heeft verloren bij een auto-ongeluk en een niet al te close vriend een reactie heeft van 'ja, had je maar niet zo snel moeten rijden'.
"ja je had het kunnen weten, hè, iemand zoals hij etc..."
of
"joh, je hebt zo weer een ander"
"joh, zolang ging je toch niet met hem"
"joh, het was toch een zak"
"joh, over een half jaar lach je erom"
"zal allemaal best, maar mijn hart ligt in stukjes nu en dat doet zeer, ongeacht de hadjemaarniets en de hadjekunnenwetens"
quote:Of 'wat verwacht je nou helemaal met zo'n Turk en dan ook nog een langeafstandrelatie'Op zondag 8 oktober 2006 14:09 schreef milagro het volgende:
[..]
ja precies
"ja je had het kunnen weten, hè, iemand zoals hij etc..."
of
"joh, je hebt zo weer een ander"
"joh, zolang ging je toch niet met hem"
"joh, het was toch een zak"
"joh, over een half jaar lach je erom"
"zal allemaal best, maar mijn hart ligt in stukjes nu en dat doet zeer, ongeacht de hadjemaarniets en de hadjekunnenwetens"
Het is nu zo'n anderhalve maand uit. Ben gisteren voor de tweede keer bij haar thuis geweest. We hebben veel gesprekken gevoerd. Het komt erop neer dat:
* ze zelf zegt dat ze niet toe is aan een relatie
* dat ze hier te onstabiel voor is (wisselvallig karakter)
* dat ze een geweldige tijd met me heeft gehad, maar dat ze echt behoefte heeft aan vrijheid
* dat ze er alles aan wil doen om goede vrienden te blijven
* dat ze me soms erg mist
* dat ze de mogelijkheid dat we weer bij elkaar komen, als ze de juiste ontwikkeling heeft doorgemaakt, wel ziet zitten
Voordat ik kwam waarschuwde ze me nog dat ik niet moest proberen haar te versieren, want ze zou daar dan waarschijnlijk geen nee tegen kunnen zeggen. Dan zouden we weer bij elkaar komen en zou het een tijdje heel erg leuk zijn, maar ze denkt zelf dat we dan over een maand weer in hetzelfde schuitje zitten. Dat ze zich weer gevangen voelt in de relatie. Wijs van haar, maar het maakt het er niet gemakkelijker op dat ik weet dat ze toch wel enige interesse heeft. Het is zo'n verrotte situatie.
Stiekem blijf ik voorlopig wel op haar wachten, hoe dom het ook is. Onbewust doe ik dat toch. Ik zal op den duur vast wel weer open staan voor een mogelijke nieuwe relatie, maar ik word niet snel verliefd en ben bang dat ik daardoor op haar blijf wachten. Het beste zou zijn om het contact helemaal te verbreken, maar dat willen we allebei niet. Ik ga binnenkort ook wonen in dezelfde stad als zij, dus dan zullen we elkaar nog meer zien. Het mooiste zou zijn als ze over een half jaartje ofzo haar wilde haren een beetje kwijt is, en dat ze weer behoefte krijgt aan vastigheid en stabiliteit. En dat we de draad weer oppakken. Maar het kan natuurlijk net zo goed een andere gozer zijn waar ze verliefd op wordt.
Ik ben blijven slapen vannacht (niet in hetzelfde bed). Toen ik vanmiddag weg ging was er een moment waarop we elkaar knuffelden, dat was een bijzonder lange en intense knuffel... Elkaar niet los willen laten, een heel raar gevoel. Intens en vertrouwd.
Maar ja. Oh ja, samen uitgaan werkte dus helemaal NIET. Het was voor ons allebei een ongemakkelijke situatie, dat doen we echt niet weer.
quote:Iemand loslaten kan heel moelijk zijn!Op zaterdag 7 oktober 2006 19:14 schreef milagro het volgende:
ik denk dat als je nog naar iemand verlangt, fysiek ook dus vooral, een vriendschap nooit bevredigend kan zijn, niet zonder een aanzienlijke periode van rust , i.e. geen kontakt.
natuurlijk zeg je dat nu, het is immers tenminste iets, als je iemand nog niet kan loslaten, en niets is eng.
maar goed, the proof of the pudding is in the eating, laten we hopen dat het je smaakt dan
Geen contact meer hebben is idd het beste. Nu heb ik daar een soort trucje op gevonden.
Stel je dat denkt: ik ga geen contact meer opnemen, maar ik vermoed dat het na 3 maanden geen contact (iets) beter met me zal gaan. Als je dan na enkele weken (of dagen) een enorme dip hebt en enorm graag wil bellen/mailen, beloof dan aan jezelf dat je dat NA 3 MAANDEN mag doen.
Zodoende help je jezelf door de dipjes heen. De verwachting is dan dat het na 3 maanden niet meer nodig is.
Desnoods herhaal je dit trucje, totdat het echt niet meer nodig is.
quote:Makkelijker gezegd dan gedaan, heb hetzelf ook al vaak geprobeerd maar is me nog nooit gelukt!Op zondag 8 oktober 2006 21:53 schreef chawa_goochem het volgende:
[..]
Iemand loslaten kan heel moelijk zijn!
Geen contact meer hebben is idd het beste. Nu heb ik daar een soort trucje op gevonden.
Stel je dat denkt: ik ga geen contact meer opnemen, maar ik vermoed dat het na 3 maanden geen contact (iets) beter met me zal gaan. Als je dan na enkele weken (of dagen) een enorme dip hebt en enorm graag wil bellen/mailen, beloof dan aan jezelf dat je dat NA 3 MAANDEN mag doen.
Zodoende help je jezelf door de dipjes heen. De verwachting is dan dat het na 3 maanden niet meer nodig is.
Desnoods herhaal je dit trucje, totdat het echt niet meer nodig is.
Op naar de volgende stap: hem zien om mn spullen op te halen. Alleen jammer dat ik, als ik instort, bijna 2uur in de trein moet zitten. Hmm zou hem mijn spullen laten brengen makkelijker zijn?
Wij zitten nu dus in een soort van tussenfase; het is niet helemaal hetzelfde als voorheen, maar het is ook niet echt uit. We hebben maar besloten om er geen geforceerde naam aan te geven. Op sommige onderdelen heeft deze crisis onze relatie (neutraal) verbeterd. Het contact is niet afgenomen, maar juist geïntensiveerd. En het grappige is dat het initiatief nu van hem uitgaat en hij zelfs een opmerking maakte dat ik wel wat vaker mocht bellen.
quote:Vandaag weer even lekker wat traantjes laten rollen, toen ik thuiskwam.Op donderdag 5 oktober 2006 22:59 schreef gekke_sandra het volgende:
Nou, een dag zonder tranen is dus nu mijn record.
Ik was van het weekend bij een van zijn maten. Tevens een goede vriend van mij geworden. Ik ben daar blijven slapen en aangezien hij boven die maat woont, zag ik hem regelmatig. Ik merkte wel, dat ik meteen naar hem toe wilde en gezellig met hem zijn en heel lang, stevig knuffelen. Te aanhankelijk dus.. want ja, dat kan niet echt meer. Ik heb een tijdje met hem boven zitten praten en het was erg gezellig, zowaar ook heel kort geknuffeld.
Helaas kregen we de volgende dag meteen weer een of ander misverstand
Ik formuleerde iets niet zo tactisch en duidelijk en hij werd boos, omdat hij het in de negatieve vorm opvatte. Een behoorlijke anti-climax van een leuke avond. Ik hoop, dat het voor hem niet zo'n anti-climax was.. maar goed, dat zal wel. Dan realiseert hij zich meteen weer waarom het van hem niet meer aan hoeft. Met de neus op de feiten. Pff.. lausie shit. Maar goed, ik moet me even blijven herinneren waarom het beter is. Ik heb binnenkort hele belangrijke tentamens, die ik moet halen. Daarna keert mijn rust, na jaren, weer terug. Althans, dat mag ik hopen, gezien de stage die daarna komt. Maar ohhh, eindelijk eens wat tijd aan mezelf besteden. Niks moe in bed liggen en de slons uithangen! Kappertje pakken, werken aan mezelf, energie voor 12! Dat ga ik fixen. De Sandra, die er nog maar zo nu en dan was, moet fulltime terugkomen!
Hmm.. ik hoop dat hij ook gelukkig wordt. Ik geef zoveel om hem, dat gun ik hem écht..
quote:Ik heb dit met 1 maand gedaan. Er zijn nu twee en een halve week voorbij en ik wen er wel een beetje aan, maar de eerste anderhalve week was echt supermoeilijk. Ik ben ook benieuwd hoe het nu na de maand is.Op zondag 8 oktober 2006 21:53 schreef chawa_goochem het volgende:
[..]
Iemand loslaten kan heel moelijk zijn!
Geen contact meer hebben is idd het beste. Nu heb ik daar een soort trucje op gevonden.
Stel je dat denkt: ik ga geen contact meer opnemen, maar ik vermoed dat het na 3 maanden geen contact (iets) beter met me zal gaan. Als je dan na enkele weken (of dagen) een enorme dip hebt en enorm graag wil bellen/mailen, beloof dan aan jezelf dat je dat NA 3 MAANDEN mag doen.
Zodoende help je jezelf door de dipjes heen. De verwachting is dan dat het na 3 maanden niet meer nodig is.
Desnoods herhaal je dit trucje, totdat het echt niet meer nodig is.
Succes!
quote:Soms zeggen ze wel eens dat hoop doet leven, ben al 1 jaar bezig met geen valse hoop te hebben maar het lukt me gewoon niet, ik hoop altijd nog dat ze keertje terug komt bij me..Op woensdag 11 oktober 2006 09:08 schreef HiZ het volgende:
Toch is het opvallend he? Sommige mensen (inclusief ik) willen het eigenlijk niet afsluiten, en sluiten het daarom ook niet echt af. Ik hoop niet dat ik pas over een jaar besluit dat het geen zin meer heeft om zijn telefoonnummer in mijn telefoon te houden.
ik wilde je een pm sturen, heb je dat niet ingesteld
achja, ik vind het best
quote:Hoe doe je dat ?Op woensdag 11 oktober 2006 15:07 schreef milagro het volgende:
je bent er gewoon nog niet aan toe, HiZ om het los te laten, maar idd laat het geen jaar duren, dat is gekkenwerk.
ik wilde je een pm sturen, heb je dat niet ingesteld
en voor Petsopjebilletjes een petsopzijnbilletjes, hup, wegwezen hier en lolmaken
quote:veel bier, veel uitgaan, veel dingen doen met vrienden, weer lekker sjansen met het ander geslacht... gewoon weer als een echte vent jagen
quote:Op woensdag 11 oktober 2006 15:58 schreef milagro het volgende:
helemaal bovenaan de pagina zie je een envelopje, daarop klikken en de rest wijst zich vanzelf qua instellen
en voor Petsopjebilletjes een petsopzijnbilletjes, hup, wegwezen hier en lolmaken
ik ben al een week lang lol aan het maken
we spraken elkaar om de 2 maanden even via msn om even te praten hoe het nu was etc.
in juli allebei een nieuwe lover......hmmm niet zo leuk, maar het is haar gegund!! en vice versa
bij mij ging het snel weer uit.
sprak ze me vorige week aan op msn .... is ze nog steeds in love
nu komt het gegeven harder aan.....was al aardig over haar heen, maar nu is het net alsof het opnieuw uit is, maar nu echt definitief want ze heeft echt serieus een ander.
ik zie alleen maar de leuke dingen voor me hoe het was enzo.....terwijl het gewoon echt wel op was.
ben een sentimenteel mannetje
dit scenario zou vroeg of laat toch wel voorkomen natuurlijk, alleen hoopte ik dan dat het me niet meer zou boeien en ik ook alweer voorzien was.
kom er wel weer overheen, maar wat kan het vermoeiend zijn, al die nasleep!
quote:graag
Kortom, ik heb de ijdele hoop nog even sterk als voorheen, maar doe net alsof ik niet zit te wachten.
En kijk aan, ik zit niet te wachten en ik word niet alleen weer toegevoegd bij msn maar hij MOET ook met me praten om precies te vertellen wat er gisteren allemaal met 'm gebeurd is.
[ Bericht 13% gewijzigd door HiZ op 11-10-2006 18:33:18 ]
We hadden al langer wat problemen en we hebben 2 maanden terug al gepraat over de loop van de relatie. Als er geen verandering kwam zou het niet lang meer duren. Gisteren was het dus zo ver. Het was mijn eerste echte relatie (ben 18) en ik had altijd gedacht "uit is uit". Valt dat even tegen.
Na een tijdje had ik wel geaccepteerd dat hij echt niet van gedachten ging veranderen, dus zei ik dat ik wilde dat hij bleef tot ik het ook een beetje geaccepteerd had. Ik wilde niet dat hij ging terwijl ik nog helemaal aan het huilen zou zijn. Ik had iemand nodig en niemand was thuis. Ben wel blij dat ik hem niet meteen heb laten gaan want het heeft me goed gedaan, het heeft niets erger gemaakt of zo. Hij heeft zo zijn 'principes' etc. en ooit heeft hij gezegd dat "als het uit is, is het uit". Hij zei wel dat hij zelf niet helemaal wist of hij het goed deed, dat het kon dat hij later denkt "wat heb ik gedaan". Ik vroeg hem of hij tegen zichzelf zou liegen en áls het zover komt dat hij spijt krijgt, of hij dan aan zijn gevoelens toe zou geven of niet. Dat zou hij wel doen (hoewel ik niet denk dat het gebeurt). Op dit moment wil ik hem gewoon terug, hoewel ik daar over 2 weken of zo misschien heel anders tegenaan kijk.
Uiteindelijk ging hij dan, we hebben elkaar vastgehouden en nog wat dingen gezegd (o.a. dat we nog van elkaar houden
). Hij wil contact houden maar ik kan dat de eerstkomende tijd echt niet, dus ik heb hem gevraagd om niets van zich te laten horen (behalve als hij zich bedacht) en om me te blokkeren op msn. Als ik er aan toe was zou ik wel wat van me laten horen. Nog een knuffel en nog één en nog één en toen liep hij de deur uit.Vreemd genoeg heb ik daarna niet gehuild. Ik ben in bed gaan liggen, ik heb gelezen tot mijn ogen dicht vielen, maar ik kon niet slapen. Mijn moeder kwam rond 12 uur thuis en ik wilde haar even inlichten. Dat ging ook zonder tranen, maar ik had een knuffel nodig dus die gaf ze me en toen begon het weer. Toen ben ik gaan 'slapen', ik werd echt om het half uur wakker en bleef tegen mezelf zeggen "het is uit". Ik wéét dat het uit is maar toch kan ik het op de één of andere manier niet geloven.
Dat moest ik even van me af schrijven, ik zit weer als een gek te huilen en ik ben weer alleen thuis. Mijn vrienden hebben allemaal wat te doen. Naja, niemand weet nog dat het uit is eigenlijk. Ik wil niet weten wat me te wachten staat, ik hoop gewoon dat hier zo snel mogelijk overheen kom en dat we later op een fatsoenlijke manier met elkaar om kunnen gaan, want ik wil hem niet helemaal kwijt.
voordat je weer normaal vriendschappelijk contact met hem kan hebben.......mij lijkt het niet mogelijk aangezien je nog van hem houdt. dat gaat lang duren.
sterkte en gedeelde smart = halve smart.
quote:Eh, de laatste week ben ik ook veel uitgeweest met vrienden, dat helpt wel iets. Maar het gevoel dat ik hem terugwil is nog steeds erg groot. En het wordt ook wel aangewakkerd door hem.Op donderdag 12 oktober 2006 08:55 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
HiZ, je moet lekker 3 dagen per week stappen joh
quote:Inderdaad heel erg herkenbaar. Ik hoop dat je er op andere momenten wel over kunt praten met mensen. Hoewel hier posten ook erg kan helpen is mijn ervaring.Op donderdag 12 oktober 2006 11:42 schreef gewoonte het volgende:<knip>
quote:iddOp donderdag 12 oktober 2006 17:30 schreef Petsopjebilletjes het volgende:
toch wel ff minder om je ex met haar nieuwe vriend in haar msn naam te zien, gelijk maar uit m'n msn lijst gedonderd.
relaties
quote:Ja dat doe ik nu ook al een tijdje, dat eroverheenkomen... maar twerkt niet echt. Vooral als ik half dronken thuis kom na het uitgaan is het kutOp vrijdag 13 oktober 2006 01:45 schreef lief_kellytje het volgende:
Huh? Mn ex belde net op om goedenacht te zeggen?! En dan vragen of ik 'gewoon kelly' ben of 'zn koosnaampje' uit de tijd dat we nog wat hadden. Hoezo harstikke dronken? Tis maar goed dat ik nog wakker was, anders was ik er mss gedachteloos op ingegaan. Mn hart sprong wel op toen ik zag dat hij belde--> ik ben nog niet over m heen! Nou ja dan weet ik dat ook weer. Bedankt!
Volgens mij is de snelste manier om gewoon met een ander te gaan,
quote:da's uitstel van executie, dan komt de man met de hamer later...je moet het eerst verwerkenOp vrijdag 13 oktober 2006 02:08 schreef NeoTribalist het volgende:
[..]
Volgens mij is de snelste manier om gewoon met een ander te gaan,
quote:Whatever, vrouwen doen dat ook altijd en het lijkt prima te werkenOp vrijdag 13 oktober 2006 02:39 schreef echt_gaar het volgende:
[..]
da's uitstel van executie, dan komt de man met de hamer later...je moet het eerst verwerken
En die man met die hamer is al 3 keer geweest
quote:Nee het werkt niet prima helaas. Want je neemt alle vuilnis over die break up mee naar je nieuwe relatie. De zure vruchten daarvan pluk ik in ieder geval nu blijkt.Op vrijdag 13 oktober 2006 02:40 schreef NeoTribalist het volgende:
[..]
Whatever, vrouwen doen dat ook altijd en het lijkt prima te werken
En die man met die hamer is al 3 keer geweest
Wat wel werkt is eventjes wel openstaan voor sex met anderen, maar niet voor relaties. Als je met anderen naar bed gaat lijkt dat op de een of andere manier wel een rol te hebben in de acceptatie van de toestand. Het is iets van dat je handen en voeten geeft aan het feit dat je geen partner meer hebt aan wie je trouw moet zijn of zo.
[ Bericht 24% gewijzigd door HiZ op 13-10-2006 09:57:30 ]
quote:Goeie tip, ik zal mn best doen het weekendOp vrijdag 13 oktober 2006 09:16 schreef HiZ het volgende:
[..]
Nee het werkt niet prima helaas. Want je neemt alle vuilnis over die break up mee naar je nieuwe relatie. De zure vruchten daarvan pluk ik in ieder geval nu blijkt.
Wat wel werkt is eventjes wel openstaan voor sex met anderen, maar niet voor relaties. Als je met anderen naar bed gaat lijkt dat op de een of andere manier wel een rol te hebben in de acceptatie van de toestand. Het is iets van dat je handen en voeten geeft aan het feit dat je geen partner meer hebt aan wie je trouw moet zijn of zo.
Benieuw of iemand "even" wil neuken
[ Bericht 7% gewijzigd door NeoTribalist op 13-10-2006 13:53:55 ]
quote:als ik dat doe, mis ik 'hem' juist nog tien keer zo erg, na maar soms al tijdens de sex met die anderOp vrijdag 13 oktober 2006 09:16 schreef HiZ het volgende:
[..]
Nee het werkt niet prima helaas. Want je neemt alle vuilnis over die break up mee naar je nieuwe relatie. De zure vruchten daarvan pluk ik in ieder geval nu blijkt.
Wat wel werkt is eventjes wel openstaan voor sex met anderen, maar niet voor relaties. Als je met anderen naar bed gaat lijkt dat op de een of andere manier wel een rol te hebben in de acceptatie van de toestand. Het is iets van dat je handen en voeten geeft aan het feit dat je geen partner meer hebt aan wie je trouw moet zijn of zo.
en als het even 'meezit' ga ik dan huilen, ook heel fijn voor de heer in kwestie.
Echt Hiz volgens mij kun je dat het beste doen, het werkt voor mij in ieder geval super! ben lang niet meer zo verdrietig of radeloos!
quote:Ik had dat al bij enkel zoenen..Op vrijdag 13 oktober 2006 13:57 schreef milagro het volgende:
als ik dat doe, mis ik 'hem' juist nog tien keer zo erg, na maar soms al tijdens de sex met die ander
en als het even 'meezit' ga ik dan huilen, ook heel fijn voor de heer in kwestie.
Zijn beste vriend zei me een paar dagen terug ineens uit het niets: "er zijn genoeg anderen, 1000 andere jongens". Ik voelde langzaam zo'n warme, misselijkmakende stroming uit mijn maag opkomen. Ik was gelijk een half uur misselijk, met een zwak gevoel in mijn maag.
Al die cliche opmerkingen, doen mij geen goed. Ik praat er dan ook weinig tot niet over. Ik heb geen zin in oordelen over hem, mij of ons. Als je nog maar één opmerking hebt gemaakt staan mensen al met een oordeel klaar. Als ik daarna uitleg hoe het komt, dan zeggen ze dat ik het goedpraat of het voor hem opneem. Ik vind dat zo vermoeiend, want dan moet ik hen voor mijn gevoel gaan overtuigen, terwijl ze hem niet kennen. Eigenlijk kan ik dan geen eens mijn verhaal kwijt, dus lucht het ook niet op. Ik praat alleen met een gezamelijke vriend erover. Hij velt ook geen oordeel, omdat hij ons beiden kent en ons beiden mag. Maar ja, ik bezwaar hem er ook alleen maar mee.. voor mijn gevoel.
quote:De eerste keer dat ik sex had met een vriendin die vond dat dat wel leuke afleiding voor me was (4 weken nadat het uit was) werkte het zaakje ook niet helemaal goed. Toch nog niet echt aan dat soort activiteiten toe dus ....Op vrijdag 13 oktober 2006 13:57 schreef milagro het volgende:
[..]
als ik dat doe, mis ik 'hem' juist nog tien keer zo erg, na maar soms al tijdens de sex met die ander
en als het even 'meezit' ga ik dan huilen, ook heel fijn voor de heer in kwestie.
Vorige week bleek trouwens dat het wél kan, maar ik heb geestelijk nog steeds niet zoveel behoefte aan lichamelijk contact.
En huilen, daar doen wij kerels natuurlijk niet aan hè
quote:Dat lijkt me ook kut, terwijl ik niet eens heel veel met hem uitging. Om dan alleen thuis te komen..Op vrijdag 13 oktober 2006 02:08 schreef NeoTribalist het volgende:
Ja dat doe ik nu ook al een tijdje, dat eroverheenkomen... maar twerkt niet echt. Vooral als ik half dronken thuis kom na het uitgaan is het kut
Volgens mij is de snelste manier om gewoon met een ander te gaan,
Je hebt dan een leuke avond gehad, maar kijkt om je heen en dan realiseer je je maar al te goed dat je echt alleen bent. Hij/zij is er niet meer..
Ik had het gisteren over een vriendinnetje van me, die elke keer binnen no time een andere vriend heeft. Ik ben ervan overtuigd, dat je jezelf dan gewoon voor de gek houdt. Je moet het in ieder geval eerst verwerken, anders blijf je ermee zitten en dat doet je nieuwe relatie dan ook geen goed. Maar ja, als je het nou best rap verwerkt en dan een nieuwe vriend of vriendin krijgt.. misschien werkt het wel..
Toen ik op het volwassenonderwijs zat had ik daar een hele toffe geschiedenislerares. Op een gegeven moment vroeg ze aan me of ik een vriend had. Ik zei, dat ik daar geen behoefte aan had omdat ik nog teveel met mijn ex bezig was. Ze zei toen tegen me: de beste oplossing is, om gewoon een nieuwe te nemen.
Ik weet het niet hoor, of dat echt werkt. Veel mensen zeggen het, dus misschien is het wel het proberen waard. Ik weet wel, dat ik mensen niet zomaar kan vervangen. Ik denk mijn laatste ex helemaal niet te kunnen vervangen. Ik ben jaloers op de mensen die dat kunnen. Binnen no time iets verwerkt en na een paar weken alweer een nieuwe vriend. Was het ook maar zo gemakkelijk voor mij.
[ Bericht 2% gewijzigd door gekke_sandra op 13-10-2006 15:08:58 ]
zo snel gaat dat al. En zeker na twee jaar alles gedeeld te hebben zou ik nu alles gaan vergelijken. En dat gaat vast wel over, maar als ik met iemand naar bed ga wil ik T er niet naast hebben liggen bij wijze van spreken..
quote:Ik ben ook zo'n vergelijkingsmuts..Op vrijdag 13 oktober 2006 15:15 schreef Twinky het volgende:
Ik kan me niet voorstellen dat dat zoveel beter is. Ik zou dan maar blijven denken hoe het met hem was. Dat doe ik zelfs al als ik een jongen op straat zie lopen: 'hey, die is leuk, hetzelfde kontje als T..'
zo snel gaat dat al. En zeker na twee jaar alles gedeeld te hebben zou ik nu alles gaan vergelijken. En dat gaat vast wel over, maar als ik met iemand naar bed ga wil ik T er niet naast hebben liggen bij wijze van spreken..
Wil je nog praten? nee het heeft geen zin meer voor mij...
Ik ben 19 zij is 17, 2 en half jaar.. mijn hele jeugd en de hare (al heeft zij nog wat over, en was ik nog niet begonnen zeg maar..)
zaterdag avond telefoontje van een vriendin van mn exvriendin (blegh ex..) dat ze wat had gedronken en dat ze misschien wel vreemd ging. Nou elke zaterdag avond was het een gigantische soap in die vrienden kring van haar dus ik nam het maar met een korrel zout, haar opgebeld en vroeg of er wat aan de hand was (kant tekening; ze was al eens eerder in een opwelling vreemd gegaan maar dit heb ik haar, hoe fout ook, kunnen vergeven) half uurtje later zat ze naast me, niks aan de hand.
Volgende ochtend wou ik wat meer weten want toen was iedereen weer wat nuchterder, en ik kon niet geloven dat her verhaal zomaar uit de lucht was komen vallen. Dus ik rond vragen en voordat ik het wist kreeg ik allerlei verschillende verhalen te horen, en ik moest iedereen maar geloven. Savonds naar haar toe, een geen hoogte van haar kunnen krijgen. Na flinke knuffel en paar tranen weg gegaan met het plan om te kijken hoe het voor ons de komende week verder zou verlopen dan dan eind van de week te praten hoe we het gingen doen.
Rest van de week beetje alles op een rijtje proberen te zetten, en had telkens zoiets van ja het kan wel zonder haar, maar waarom? (zon opwelling van ik héb haar helemaal niet nodig en geen zin in haar ditjes en datjes, en dan op het eind, maar waarom mis ik haar zo erg?)
Na dit alles had ik zoiets van, ik kan nou de bink gaan uit hangen en doen alsof het me niks uit maakt, of ik kan haar vertellen dat ik echt van haar hou. laatste optie gekozen, maar voordat ik het wist was het gesprek al over... blegh, heb echt medelijden met mensen die zich vaker zo hebben moeten voelen.
quote:nee zover laat ik het niet komenOp vrijdag 13 oktober 2006 15:27 schreef Twinky het volgende:
rustig maar flappie, het wordt nog erger. Veel erger zelfs.
Ik weet trouwens de oplossing ter voorkoming van toekomstig leed: Je nooit meer hechten aan 1 bepaald persoon
quote:Zo denk ik er dus ook over. Al is dat soms wat sneller gezegd dan gedaan. Maargoed, de drugs helpen wel je emoties te verdringen.Op vrijdag 13 oktober 2006 15:42 schreef NeoTribalist het volgende:
Gewoon met een ander neuken
Ik weet trouwens de oplossing ter voorkoming van toekomstig leed: Je nooit meer hechten aan 1 bepaald persoon
quote:yeah, dat zeg ik ook elke keerOp vrijdag 13 oktober 2006 15:42 schreef NeoTribalist het volgende:
Gewoon met een ander neuken
Ik weet trouwens de oplossing ter voorkoming van toekomstig leed: Je nooit meer hechten aan 1 bepaald persoon
quote:Ja ok, de eerste keer dat ik het de 'vorige' keer probeerde mislukte het ook van alle kanten. Maar de eerste keer dat ik het echt deed met iemand anders (ruim na de eerste poging) was het wel een enorme bevrijding. Het maakte als het ware een einde aan het wachten, niet aan alle gevoelens, maar wel aan het wachten.Op vrijdag 13 oktober 2006 13:57 schreef milagro het volgende:
[..]
als ik dat doe, mis ik 'hem' juist nog tien keer zo erg, na maar soms al tijdens de sex met die ander
en als het even 'meezit' ga ik dan huilen, ook heel fijn voor de heer in kwestie.
..Maar misschien dat het me toch ooit nog gaat lukken om over haar heen te komen
!Gedachten gaan door je hoofd, het onmogelijke ga je denken, maar ik zal me toch vooral moeten gaan neerleggen bij het feit dat het gevoel niet meer wederzijds is.. Iemand waarmee ik zon periode van mijn leven heb mogen delen wil ik toch graag proberen als vriendin te blijven zien,..
Allleen ik vrees dat dat mij totaal niet gaat lukken
voel me gewoon kut Na een relatie van 6 jaar is het nu drieenhalve maand uit. We kwamen er samen achter dat het echt niet meer ging. We waren elkaars eerste echte grote liefde en ook al gaat het niet meer, het deed pijn, errug veel pijn. Gelukkig hebben we goed contact onderhouden. Zo goed dat ik ook uitgebreid vroeg naar haar nieuwe 'single-leven' en een paar keer mezelf pijnigde door aan te horen met wie ze nu weer gezoend had en hoe leuk d'r leven wel niet was nu ze weer single is.
Na de 1ste maand onafgebroken bier drinken en blowen ben ik nu na drie maanden gestopt met blowen, drink normaal en ben zowaar bezig mijn eigen leven op te bouwen
Kortom, vergeet niet dat je heel veel tijd samen hebt doorgebracht en probeer vrienden te blijven en normaal te doen, na verloop van tijd heb je én een leuk eigen leven én een lieve ex waarbij je altijd terecht kan.
Succes allemaal
quote:dat eerste lijkt me echt ff slikken de eerste keer.. Dat tweede is wat ik al de ganze week doe...Op vrijdag 13 oktober 2006 17:49 schreef TheDutchMachiavelli het volgende:
Dames en heren, er is licht aan het einde van de tunnel
Zo goed dat ik ook uitgebreid vroeg naar haar nieuwe 'single-leven' en een paar keer mezelf pijnigde door aan te horen met wie ze nu weer gezoend had en hoe leuk d'r leven wel niet was nu ze weer single is.
Na de 1ste maand onafgebroken bier drinken en blowen ben ik nu na drie maanden gestopt met blowen, drink normaal en ben zowaar bezig mijn eigen leven op te bouwen
quote:Net kwam ie dus online om me te vragen hem te bellen. We hebben anderhalf uur zitten praten weer. Voor een deel over ditjes en datjes, voor een deel over hem en mij, en een stukje over ons. Het zijn geen vervelende gesprekken of zo, maar wel raar. Omdat zo heel duidelijk zichtbaar is dat we een andere kant uit willen.Op vrijdag 13 oktober 2006 16:54 schreef Spike1506 het volgende:
Net weer even met me ex op MSN proberen te praten, niet zoveel tegen elkaar gezegd, ben erna offline gegaan.. probeer telkens om haar gewoon als een vriendin te zien maar het is en blijft moeilijk
Maar misschien dat het me toch ooit nog gaat lukken om over haar heen te komen
quote:Sja... dat eerste is meer dan slikken, je voelt je licht misselijk elke keer als je er aan denkt de eerste paar dagen nadat je het gehoord hebt. En dan heb ik geeneens het idee toegelaten dat ze met een van die jongens naar bed is geweest (en dat ze dat niet heeft durven vertellen). Maar ook met die gedachte kan ik nu leven. Sterker nog, ik ben zelf ook wel toe aan vers vleesOp vrijdag 13 oktober 2006 17:58 schreef koentjuh18 het volgende:
[..]
dat eerste lijkt me echt ff slikken de eerste keer.. Dat tweede is wat ik al de ganze week doe...
quote:HowOp vrijdag 13 oktober 2006 20:58 schreef TheDutchMachiavelli het volgende:
[..]
Sja... dat eerste is meer dan slikken, je voelt je licht misselijk elke keer als je er aan denkt de eerste paar dagen nadat je het gehoord hebt. En dan heb ik geeneens het idee toegelaten dat ze met een van die jongens naar bed is geweest (en dat ze dat niet heeft durven vertellen). Maar ook met die gedachte kan ik nu leven. Sterker nog, ik ben zelf ook wel toe aan vers vlees
Met anderen naar bed geweest, hell no...Vanaf nu af aan heeft mijn ex nooit geen sex meer
Wat een kut gedachte zeg, dat is echt totaal niet tof om aan te denken.. bah bahMaar het probleme du jour is dat op het moment dat ik me voorneem om afstand van 'm te gaan nemen ik het stressniveau bijna tastbaar voel toenemen. Zelfs zonder dat er nog maar iets in de praktijk is veranderd kan ik al niet omgaan met het idee dat ik het einde van onze relatie 'echt' accepteer en onderken dat dit 'vrienden blijven' voor hem misschien werkt, maar dat het voor mij een grote vette leugen is.
mij helpt het ook door dat soort open deuren hardop tegen mezelf te zeggen dan.
quote:Idd, dat heb ik nu dus ook, maarja. Aan de andere kant lees ik hier ook van iemand dat hij naar 6 jaar relatie nu goede vrienden is met haar, en dat wil ik eigenlijk ook gana proberen.Op zaterdag 14 oktober 2006 11:08 schreef HiZ het volgende:
Zelfs zonder dat er nog maar iets in de praktijk is veranderd kan ik al niet omgaan met het idee dat ik het einde van onze relatie 'echt' accepteer en onderken dat dit 'vrienden blijven' voor hem misschien werkt, maar dat het voor mij een grote vette leugen is.
Ik ga heel hard bikkelen, en me er door heen slaan. Het zal en moet geaccepteerd worden, want er met de pakken bij neer gaan zitten heeft totaal geen zin, en dan blijf ik me maar klote voelen. Het leven zal toch verder moeten, en ik kan gelukkig mijn gedachte vol zetten op de Bachelor scriptie, dat scheelt!
quote:Drugs helpen niet, het geeft alleen maar uitstel van de rotzooi waar je doorheen moet. Zie nou maar gewoon de waarheid onder ogen.. lijkt mij een stuk gezonder.Op vrijdag 13 oktober 2006 15:48 schreef FreakerS het volgende:
[..]
Zo denk ik er dus ook over. Al is dat soms wat sneller gezegd dan gedaan. Maargoed, de drugs helpen wel je emoties te verdringen.
quote:Ehm, kon die jou niet bellen? Ik bedoel het niet verkeerd hoor maar inmiddels heb ik zulke voelsprieten dat ik alles in een soort weegschaal ga leggen. Als hij mij wil spreken kan hij mij bellen, niet andersom.Op vrijdag 13 oktober 2006 19:09 schreef HiZ het volgende:
[..]
Net kwam ie dus online om me te vragen hem te bellen. We hebben anderhalf uur zitten praten weer. Voor een deel over ditjes en datjes, voor een deel over hem en mij, en een stukje over ons. Het zijn geen vervelende gesprekken of zo, maar wel raar. Omdat zo heel duidelijk zichtbaar is dat we een andere kant uit willen.
Goed, inmiddels begint het bij mij redelijk naar de achtergrond te dringen. Een leuk iemand ontmoet maar blijf zoals ik net eigenlijk al zei behoorlijk op mijn hoede. Ik ga wel door met mijn doelen die ik mij inmiddels voor ogen had gesteld, het huis op orde krijgen en lekker werken aan mezelf. Neemt niet weg dat ik het wel heerlijk vind dat iemand mij kan waarderen. Ik denk dat ik het bijna helemaal los gelaten heb en dat onderdeel al redelijk opgevouwen en netjes in mijn rugzakje aan het stoppen ben.
Succes all
quote:Dat is een praktisch iets. Ik kan hem voor bijna niks bellen (90 cent per uur). Hij betaalt bijna hetzelfde per minuut.Op zaterdag 14 oktober 2006 15:08 schreef Mickeys het volgende: Ehm, kon die jou niet bellen? Ik bedoel het niet verkeerd hoor maar inmiddels heb ik zulke voelsprieten dat ik alles in een soort weegschaal ga leggen. Als hij mij wil spreken kan hij mij bellen, niet andersom.
quote:dat soort dingetjes zijn altijd zo leuk aan een relatie, van die kleine dingen, maar die gewoon overal zijn! blegh ik mis het.Op zondag 15 oktober 2006 03:31 schreef HiZ het volgende:
[..]
Dat is een praktisch iets. Ik kan hem voor bijna niks bellen (90 cent per uur). Hij betaalt bijna hetzelfde per minuut.
Gister te kampen gehad met een gigantisch jaloers gevoel, ik wist waar ze uitging en met wie ed. door dat uitgaan was het de vorige week dus uitgelopen op ruzie...
gister kwam ze dr spullen op halen, ik had alleen nog een telefoon van haar (besteld via internet, maar was kapot dus moest terug ook nog hele week geziek geen gehad, kon geen bedankje af van haar kant ofzo) en nog wat klein pruttel. zei had nog paar sokken+ondergoed en tot mn verbazig had ze zelfs mijn pasfoto dr bij in gedaan...
maar goed, ik wil zo graag weten wat er in haar omgaat, waarom ze iets doet waar we allebei eigenlijk geen zin in hadden. heb nu een date voor vrijdag naar de bios maar voel me eigenlijk beetje schuldig omdat ik het gevoel heb dat ik haar gebruik (heel lief meisje) om over mn ex heen te komen.
Vooral dat jaloerse stalker gedrag, wat doen jullie daaraan? dat je gewoon echt de hele dag alles van haar wilt weten?
quote:Ik probeer mezelf de hele dag bezig te houden, ik wil het nog wel weten maar dan doe ik net of ik geen tijd heb om jaloers stalker gedrag te vertonen. En ik vertel mezelf dat het me toch niet boeit, wat op zich stom is want ik weet dat dat niet waar is.Op zondag 15 oktober 2006 11:23 schreef flappiewappie het volgende:
[..]
Vooral dat jaloerse stalker gedrag, wat doen jullie daaraan? dat je gewoon echt de hele dag alles van haar wilt weten?
Gisteren kon ik het al niet laten om wat van me te laten horen. Nu weet ik niet of ik blij ben dat ik het gedaan heb of niet..ik voelde me er wel eventjes beter door (ook al kreeg ik niet echt een geruststellende reactie) en de rest van de dag dacht ik "oh het gaat al beter, ik kom er wel overheen hoor". Gisteravond zat ik zelfs weer vol zelfvertrouwen en voelde ik me gewoon echt goed.
Dat is nu ook weer weg. Ik heb vandaag weer de neiging om te mailen, ik hoop dat ik me in kan houden. Ik mis alles het meest als ik net wakker word en dat komt niet doordat ik normaal naast hem wakker werd want dat gebeurde niet al te vaak. Maar goed het is ook nog geen 4 dagen geleden. Gelukkig staan er wel mensen constant voor me klaar en heb ik sinds donderdagmiddag niet meer alleen hoeven zijn, behalve om te slapen.
En inderdaad, wakker worden is het ergste moment voor mij ook.
nog een paar dagen en dan is de maand voorbij.
moet ik nou vier weken of een hele maand aanhouden?