De Kunst van het loslaten van een ex #43

Met mij gaat het ondertussen al wat beter nadat ik van de week een flinke ruzie met haar heb gehad.
over het feit dat ze telkens chagrijnig doet en dat afreageert op mij.
Ben nu ook alweer bezig met een andere meid die ik wel leuk vindt kijken of dat wat gaat worden

Ach na 3 keer samen gewoond te hebben en één keer getrouwd te zijn geweest heb ik nu eindelijk leuk vriendinnetje. En deze kan haar benen wel bij elkaar houden, in tegenstelling tot sommige vorige :s

hmm dat is herkenbaar al hield ze haar benen wel bij elkaar.
het is namelijk uitgegaan omdat ze voor de 2de keer ging kijken bij de buren of het gras groener was en dat toch wel interesant scheen te vinden.
ze zoekt het maar uit want ik kan wel wat beters krijgen, heb ik ondertussen ondervonden en dat zeggen de mensen om me heen ook.
het spijtige voor haar is dat diegene haar weer niet leuk vindt

Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen??? Niet zo snel opgeven enzo. Wat heeft die relatie anders voorgesteld zeg....

Dat gezeur heb ik zoals bij anderen misschien ook bekend voorkomt bij mijn ex. Telkens zit hij net op het randje om weer terug te komen, maar dan draait ie vervolgens weer volledig om. En is ie tevens mij aant na apen dat ik het druk heb. Hij ineens ook... Ook issie heel erg nieuwsgierig als ik of mn groepje het over hem gehad heeft...

1 plaats waar ik hem altijd zie (misschien handig als bij info): dansschool elke zondagavond. Afgelopen zondag was ie verbaasd dat ik moet helpen op die avond en vroeg meteen of ik met hem wou dansen. Maar dat was puntje bij paaltje niet door gegaan (omdat een ouder vrouwtje uit die les geen danspartner had die avond en ik enkel als hulp kwam en iemand anders moest helpen die echt totaal geen gevoel voor ritme heeft en niemand schijnbaar mee kan dansen)...

Pff.... Mannen!!!

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen??? Niet zo snel opgeven enzo. Wat heeft die relatie anders voorgesteld zeg....

Dat gezeur heb ik zoals bij anderen misschien ook bekend voorkomt bij mijn ex. Telkens zit hij net op het randje om weer terug te komen, maar dan draait ie vervolgens weer volledig om. En is ie tevens mij aant na apen dat ik het druk heb. Hij ineens ook... Ook issie heel erg nieuwsgierig als ik of mn groepje het over hem gehad heeft...

1 plaats waar ik hem altijd zie (misschien handig als bij info): dansschool elke zondagavond. Afgelopen zondag was ie verbaasd dat ik moet helpen op die avond en vroeg meteen of ik met hem wou dansen. Maar dat was puntje bij paaltje niet door gegaan (omdat een ouder vrouwtje uit die les geen danspartner had die avond en ik enkel als hulp kwam en iemand anders moest helpen die echt totaal geen gevoel voor ritme heeft en niemand schijnbaar mee kan dansen)...

Pff.... Mannen!!!

Van de laatste 4 jaar/200 weken staat die kerel 100 weken droog. Dus in 4 jaar mag die hem er 50x inhangen. Dat is lachwekkend. Daar valt niet meer voor te vechten. Dat is al voorbij alleen weten ze het nog niet.

tvp. Godverdomme.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 21:33 schreef BloodyLotte het volgende:
tvp. Godverdomme.

Lot? Womên.. .

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 21:49 schreef PeRi het volgende:

[..]

Lot? Womên.. .

Ja heel fijn. 't Is echt net gebeurd (het zal nu 24 uur geleden zijn), ik zit echt nu in de wtf-fase. Morgen wakker worden en dan was 't een nare droom. Dat idee.

Maar dat zal wel niet.

hmm sterkte thats all i can say about it....
begin er nu zelf net uit te krabbelen gelukkig

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 23:50 schreef Stampurtjuh het volgende:
hmm sterkte thats all i can say about it....
begin er nu zelf net uit te krabbelen gelukkig

Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.

mijn relatie heeft in totaal 4 jaar geduurt waarvan het nu 2 maanden definitief uit is.

zie haar trouwens nog wel af en toe maar het is en blijft moeilijk, juist omdat je de dingen mist zoals een hand vast houden.
just the little things en dan vooral het wakker worden is het moeilijkst omdat je wakker wordt en dan naast je kijkt en hij of zij er niet meer ligt.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 23:53 schreef BloodyLotte het volgende:

[..]

Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.

Bij mij kwam het na 2.5 jaar, iets langer zelfs geloof ik. Het kwam voor mij onverwachts en dacht er hetzelfde over als jij. Ik ben nu ong 5 maanden verder en het gaat goed met me. Maar er helemaal overheen ben ik nog niet, maar het slijt. Sterkte iig Wat was trouwens de reden, of weet je dat niet?

bij mij is het gevoel ook nog niet helemaal weg maar ik open wel langzaam aan mijn ogen voor andere vrouwen die mijn leven in wandelen en soms evensnel weer eruit wandelen.
het slijt inderdaad en bij mij heeft een fikse ruzie nadat het uit was een flinke gat geslagen in mijn emoties, waardoor ik nu puur zakelijk tegen haar doe.
puur uit zelfbescherming dat geef ik toe, want ik wil me niet meer kwetsbaar opstellen naar haar dat heb ik al lang genoeg gedaan.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 00:00 schreef Moja het volgende:

[..]

Bij mij kwam het na 2.5 jaar, iets langer zelfs geloof ik. Het kwam voor mij onverwachts en dacht er hetzelfde over als jij. Ik ben nu ong 5 maanden verder en het gaat goed met me. Maar er helemaal overheen ben ik nog niet, maar het slijt. Sterkte iig Wat was trouwens de reden, of weet je dat niet?

ik denk dat het iets met een andere vrouw te maken heeft gezien het feit dat ik net op haar homepage iets over een opmerking las ik citeer hierbij "Als uw vriendin u ooit de vraag stelt "Is zij mooier dan mij?" antwoordt dan niet (ik herhaal: niet! nooit! never! waaghetniet!) dat zij inderdaad mooier is. Tenzij u levensmoe bent."

quote:

Op woensdag 13 september 2006 00:06 schreef Stampurtjuh het volgende:

[..]

ik denk dat het iets met een andere vrouw te maken heeft gezien het feit dat ik net op haar homepage iets over een opmerking las ik citeer hierbij "Als uw vriendin u ooit de vraag stelt "Is zij mooier dan mij?" antwoordt dan niet (ik herhaal: niet! nooit! never! waaghetniet!) dat zij inderdaad mooier is. Tenzij u levensmoe bent."

Lalalala. Nee, dat is het niet geweest. Maar goed, tijd heelt alle wonden. Ik ga gewoon niet al teveel hier praten, ook voor hem (hij leest vast mee. Hoi! ). Gewoon even meelezen, herkenning vinden en proberen te relaxen.

als ie meeleest is het inderdaad niet echt verstandig de reden hier te posten
zou zeggen zoek genoeg afleiding bij vrienden, werk whatever keeps you going .
piekeren en denken en huilen zal je vast wel in de avond uren maar dan heb je de grootste gedeelte van de dag al hopenlijk gehad.
en veel praten helpt ook nog weleens, met elkaar maar ook met anderen die een apparte visie heeft over jullie en de dingen wat meer helder kan bekijken.
diegene kan je een luisterend oor aanbieden maar ook tevens advies.

quote:

Op woensdag 13 september 2006 00:08 schreef BloodyLotte het volgende:

[..]

(hij leest vast mee. Hoi! ).

Uiteraard

quote:

Op woensdag 13 september 2006 00:18 schreef metalbazzz het volgende:

[..]

Uiteraard

I knew it!
Ik vind je nog steeds lief hoor.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 14:54 schreef Sunshine2006 het volgende:
Goed om nog ff door te gaan op die laatste discussie van de andere topic. Sommige dingen zijn gewoon echt niet te snappen. Als je beide nog gevoelens hebt, waarom de 1 het gewoon echt niet meer wilt proberen. Snap dat echt niet hoor, je kan er toch kneiterhard je best voor doen??? Niet zo snel opgeven enzo. Wat heeft die relatie anders voorgesteld zeg....

Ik heb de rest van de discussie niet gevolgd, maar hier wil ik even iets over zeggen.

Mijn ex en ik hebben ook nog gevoelens voor elkaar, simpelweg omdat we 4 jaar lang heel veel van elkaar hebben gehouden en zoiets niet zomaar weg is. We spelen allebei nog wel eens met de gedachte van "wat als we toch weer bij elkaar zouden komen", want als we samen zijn is het (nog steeds) ontzettend fijn. De helft van de tijd. Aan de andere kant weten we allebei dat wij, hoeveel we ook van elkaar houden, elkaar uiteindelijk niet gelukkig kunnen maken. Er waren al vanaf het begin problemen, en ik dacht heel lang dat dat wel over zou gaan als we ouder werden, maar uiteindelijk komt het erop neer dat we allebei bepaalde slechte kanten hebben die juist versterkt lijken te worden als we bij elkaar zijn, en slechte manieren van met elkaar omgaan die er na die vier jaar zo in zijn gaan zitten dat het niet meer op te lossen lijkt. Ik probeer me nu te richten op het idee dat ik over een tijdje heus wel weer iemand tegenkom op wie ik voor de verandering eens ongecompliceerd verliefd kan worden, zonder alle problemen die ik met mijn ex gehad heb, en met wie ik het heel leuk ga hebben. Nu lijkt dat nog even onmogelijk, maar ik weet dat het gaat gebeuren en dat ik dan gelukkiger zal zijn dan ik nu zou kunnen worden.

Wat ik wil zeggen is dat het best kan samengaan dat je nog gevoelens voor elkaar hebt, en zelfs graag bij elkaar wilt zijn, maar tegelijkertijd toch weet dat het beter is om dat niet te doen. Dat betekent niet altijd dat je te snel opgeeft, of dat je relatie niets voorstelde. Het is moeilijk genoeg om je dan in te houden, en toch je verstand te volgen terwijl je gevoel zegt "ik wil hem alleen maar vasthouden". Wij hebben heel lang keihard gevochten voor onze relatie, maar uiteindelijk toch moeten inzien dat het beter was om ermee te stoppen.
They can't say we never tried.

Ik zeg optie 1. Als het zo is, dan loopt 't ook wel zo.
Maar hoor wie het zegt, ik heb vannacht lekker fatalistisch 160 gereden op de snelweg met de muziek heel hard aan. Niet geflitst oid, maar toch. Gas vol in en heel boos kijken.

En ja, 160 is vast heel mietig voor de rest hier, maar ik ben nou eenmaal niet zo'n held.

Ik zeg ook 1. Laten gaan, gewoon zien hoe het loopt.

En Bloodylotte, grappig, daar heb ik ooit eens een gedicht over geschreven, toen ik autorijden nog heel rustgevend vond (nu nog wel, maar niet meer zoals een paar jaar geleden). Sterkte trouwens.

Het is dat ik dit topic toevallig tegenkom in de AT, ik zou er niet naar op zoek zijn gegaan. Maar ach, wie weet helpt het wel even om m'n hart hier te luchten.

Mijn relatie is net twee weken uit, na 3 jaar samen. De laatste 2 maanden waren we allebei stevig gaan twijfelen aan onze toekomst: we willen zulke verschillende dingen dat we nu al kunnen voorzien dat dat fout gaat lopen. Zij wil kinderen, ik niet, zij wil zich settelen, ik wil nog een beetje vrijbuiteren. Ondanks dat we het nu heel leuk hebben, we doen veel leuke dingen, we kunnen samen lachen, goed praten, hebben we toch allebei heel sterk het gevoel gekregen dat dit niet zal gaan werken, dat de leuke tijd die we nu hebben een te dun laagje is om op te kunnen bouwen. En eerlijk gezegd groeide ik het laatste jaar geestelijk niet meer echt in deze relatie, en is bij ons allebei de passie er ook wel een beetje uit...

Het was heel naar om de knoop door te hakken. We wilden eigenlijk niet, konden elkaar die avond niet loslaten, maar toch wisten we gevoelsmatig dat het wel de beste keus was. Luisteren naar je verstand, niet naar je hart. Maar dat is niet altijd leuk.... je probeert jezelf en elkaar te overtuigen met rationele argumenten: "Nu wonen we nog niet samen, en is het relatief eenvoudig om zo'n stap te zetten, dat zal later alleen maar moeilijker worden."

Vooral de eerste week heb ik me alleen maar heel beroerd gevoeld, en kon ik niet normaal functioneren. Op m'n werk ging het slecht (en het is nog steeds niet top), maar ook slecht slapen, m'n huishouden verwaarlozen, doelloos voor me uit staren. Bij haar idem.
Aangezien dat niks voor mij is, heb ik wel zo snel mogelijk geprobeerd m'n normale leven weer op te pikken. veel doen, afleiding zoeken. Een avondje in de week extra sporten, de avond die we normaal altijd samen doorbrachten. Op m'n werk heb ik in ieder geval genoeg afleiding, en alleen thuis zitten probeer ik te voorkomen. In het weekend lekker wat sporten of op pad met vrienden. Maar er zijn zoveel momenten dat ik iets zie wat me aan haar herinnert, en dat is elke keer weer emotioneel.

We hebben elkaar vandeweek even kort via de telefoon gesproken, dat was wel goed. Konden we even vertellen hoe we ons voelden. "Kut, en jij" "Ook kut." Dat was wel even prettig, maar ik moet er nog niet aan denken om elkaar nu in het echt te zien. net als haar ouders: die willen me nog graag een keer gedag zeggen, maar dat zie ik voorlopig nog niet zo zitten.

Nou ja, het voelt wel oke om het verhaal hier even kwijt te kunnen. Bedankt voor je tijd, en met mij komt het wel weer goed. Gewoon even de tijd ervoor nemen...


EDIT: ik zie nu pas de post van Mini_rulez, een post of 4 boven die van mij. How familiar....

[ Bericht 100% gewijzigd door Lavpov op 15-09-2006 11:33:29 ]

Of je belt je chick die stage loopt in Aruba en je besluit binnenkort op het vliegtuig naar de tropen te stappen. Da's ook een manier van verwerken.

Ik geloof dat ik nu echt meer afstand van hem begin te krijgen, gevoelsmatig.

Ben gewoon allerlei leuke dingen gaan doen en plannen, dat helpt wel. Bezig zijn en veel andere mensen om je heen verzamelen, dan word je vanzelf weer meegetrokken in de rest van het leven, dat gewoon doorgaat.

Er is veel veranderd sinds ik mijn eerste post deed in een van de voorgangers van deze topic, ik ben in die maanden gaan relativeren, gaan beseffen dat het toch nooit zou werken tussen ons. Ook vrienden blijven zit er niet meer in, het klikt gewoon simpelweg niet meer. Einde verhaal.

Met mijzelf gaat het ook een stuk beter, ik ben vrolijker, niet meer zo'n doemdenker, ik heb er van geleerd. Ik onderneem meer dingen, ben gedrevener in mijn opleiding en dergelijke.. En ik geloof dat ik nu zelfs weer iemand leuk begin te vinden..

Ja, negers die vragen hoe je smaakt, DAT IS FIJN. Ik heb gewoon staan janken midden op de markt. Is dit wat me te wachten staat? Ugh.

dat soort mensen zal je altijd wel houden bloody, of je nu bezet bent of niet.
ik heb haar gisteren weer gesproken en het doet me toch nog meer dan dat ik zelf dacht .
Is het trouwens normaal om wel je ogen geopend te hebben voor anderen maar niet durfen aan te spreken in de veronderstelling dat je toch alleen maar weer pijn en ellende uiteindelijk wordt aangedaan?

quote:

Op zaterdag 16 september 2006 11:20 schreef Stampurtjuh het volgende:
ik heb haar gisteren weer gesproken en het doet me toch nog meer dan dat ik zelf dacht .

Ik kreeg vandaag een smsje van mijn ex of ik vanmiddag iets met haar wilde doen. De eerste keer dat we weer bij elkaar kwamen was ik na afloop toch wel weer verdrietig, dus ik heb teruggestuurd dat ik er nog niet aan toe ben. Verstand en gevoel zijn in conflict, want het liefst zou ik leuke dingen met haar gaan doen vanmiddag. Maar ik ben eigenlijk nog een beetje verliefd op haar, dus kan ik het maar beter niet doen.

quote:

Is het trouwens normaal om wel je ogen geopend te hebben voor anderen maar niet durfen aan te spreken in de veronderstelling dat je toch alleen maar weer pijn en ellende uiteindelijk wordt aangedaan?

Ja, dat herken ik wel. Maar op een gegeven moment moet je toch onder ogen zien dat het leven nou eenmaal zulke risico's met zich meebrengt. Je afsluiten voor potentiële scharrels/partners omdat je een paar slechte relaties achter de rug hebt is een grote fout, niet iedereen is als je ex!

[quote]Op zaterdag 16 september 2006 14:07 schreef SofaKing het volgende:

[..]

Ik kreeg vandaag een smsje van mijn ex of ik vanmiddag iets met haar wilde doen. De eerste keer dat we weer bij elkaar kwamen was ik na afloop toch wel weer verdrietig, dus ik heb teruggestuurd dat ik er nog niet aan toe ben. Verstand en gevoel zijn in conflict, want het liefst zou ik leuke dingen met haar gaan doen vanmiddag. Maar ik ben eigenlijk nog een beetje verliefd op haar, dus kan ik het maar beter niet doen.
[..]

dit herken ik dus ook weer maar meestal wint mijn gevoel dit conflict en belandt ik dus toch weer ergens met haar.

Kheb m'n ex gisteren weer gezien op dansen. En elke keer dat ik hem zie (1 keer in de week op dansen dus) voel ik me weer zwaar kut daarna. Het breekt me gewoon op en ik word er gewoon zwaar depri van. Kheb dus nog veel gevoelens voor hem. Maar die eikel speelt met m'n gevoelens.

We zeggen elkaar gedag en daarna laat ik hem links liggen omdat het me gewoon teveel pijn doet. Maar als ik hem praktisch negeer, kan hij dat niet hebben (krijgt ie schijnbaar geen aandacht). Dan moet ie constant naar me toe lopen om een gesprek aan te knopen. Maar zodra je langer in gesprek bent daalt de interesse van hem nogal snel af.

En als ie zich verveelt ben ik wel goed genoeg, issie met zn vrienden dan ben ik lucht voor hem, besta ik niet meer. En dan tegen mij zeggen dat ie met een of ander meisie (die ik ken) naar een hotel gaat. Maar nee hij heeft niks met dr had ie voorheen gezegd, gewoon EEN vriendin... yeah right... WTF moet ik met die informatie? Waarom vertelt ie dat aan mij? Is het nou zo leuk om je ex zich nog kutter te laten voelen dan ie zich al voelt? Vergt zoveel energie van me en ik krijg gewoon een fucking minderwaardigheidscomplex van die gozer. Word er zo moe van...

Kutleven! Ik word gewoon non voortaan ofzo, trek dit niet meer...

Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!

quote:

Op maandag 18 september 2006 13:56 schreef BloodyLotte het volgende:
Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!

Ik wil je niet ontmoedigen, maar in mijn ervaring gaat zoiets echt met twee stappen vooruit en weer eentje achteruit. Maar goed, waar het om gaat is dat je uiteindelijk wel verdergaat.

quote:

Op maandag 18 september 2006 13:18 schreef Mickeys het volgende:

[..]

Koppie op meis, het wordt beter al duurt het wel lang. Elkaar zien maakt het inderdaad niet beter. Zeg hem dat je liever niet meer met hem wil communiceren. Dansles prima maar verder geen gesprekken.

Thx voor je lieve reactie hoor maareh.... Alsof hij daar naar gaat luisteren. Das een klap op z'n ego, pikt ie niet. Hij gaat me echt niet ineens ff lekker met rust laten als ik daar om vraag. Ken meneertje trots langer dan vandaag...

quote:

Op maandag 18 september 2006 13:56 schreef BloodyLotte het volgende:
Nou, ik hoef mijn ex echt NOOIT meer terug. Dus ik heb zojuist de hele "boohoo ik wil je terug" fase overgeslagen. Yay me!

Overgeslagen??? Was je ex zo erg dan??? Heeft hij / zij iets ergs gedaan???

We hebben drie fantastische jaren gehad, maar er is nu op dit moment teveel gebeurd waardoor mijn beeld over hem echt totaal is omgeslagen. Niet dat ik 'm echt hartgrondig haat (hoewel ik dat wel keihard brulde gisteren), ik ben gewoon megateleurgesteld. Ik wil hem voorlopig ook niet meer zien of spreken. Misschien komt dat ooit wel weer, maar nu even niet.

quote:

Op maandag 18 september 2006 14:33 schreef Mickeys het volgende:

[..]

Net zoals jij de dingen van hem moet "pikken" zal hij ook de dingen van jou moeten "pikken". Ik heb het nu zelf ook. Hij wou mij de dingen laten zeggen, maar nu kwam van de week toch het hoge woord eruit dat hij geen contact meer wil (voorlopig). Hij zet zichzelf gewoon te kijk. Probeer gewoon zo goed mogelijk voet bij stuk te houden. Hoe zeer het ook doet.

Huh! Wat moet ik dan doen. Ik negeer hem, laat hem duidelijk merken dat ik hem niet wil spreken. En dan? Ik kan toch niet als ie tegen me aan lult geen antwoord geven als er ook andere mensen bijstaan. Die kijken dan ook beetje vaag van eh... er praat iemand tegen je??? Oh en trouwens. Ik dans niet met hem. Help alleen in zijn groep. En dansschool is mijn territorium, hij kwam veel later dan mij, dus laat me echt niet wegjagen.

quote:

Op maandag 18 september 2006 14:35 schreef Mickeys het volgende:

[..]

* Mickeys lacht ff keihard.. jouw klapper komt nog wel (of je hebt die al gehad), ook al zul je dat hier nooit toegeven.

Jij weet niet eens wat er allemaal gaande is in mijn leven en hoe ik er gewoon met mijn neus vol ben ingetuind. Dus ik lach fijn terug.

Het is nu precies 3 weken terug gebeurd dat de relatie stopte. Na meer dan 2 jaar samen zijn. Morgen zie ik haar voor het eerst weer. Aan de ene kant heb ik het in me hoofd geaccepteerd.Maar me hart mist haar toch nog wel op eenzame momenten.Ik hoop echt van harte dat ik morgen een stap verder kan maken en juist niet terugval..

quote:

Op maandag 18 september 2006 15:36 schreef Mickeys het volgende:

[..]

Je moet je ook niet laten wegjagen, maar als hij bijvoorbeeld naar je toeloopt dat jij dan ineens naar het toilet toe moet of zo, of dat je ineens iemand anders 'ziet' waar je toevallig net naar toe wou lopen. Is zoiets niet te proberen?

Wat een spelletjes allemaal... Zo te horen wordt zij nog vaak genoeg met haar ex geconfronteerd, dan moet je toch niet hebben dat zij allerlei toeren moet gaan uithalen om hem te ontwijken? Je kunt er beter aan wennen dat je hem tegen het lijf loopt, als dat toch niet te vermijden is. Dan kun je tenminste voortaan weer een normale avond op de dansschool hebben zonder dat alles wat je doet door hem bepaald wordt.

Nou er is ook zoiets als gevoel hoor mini rulez. Ik heb nog gevoelens voor hem, dan gaat dat niet makkelijk. En dan gaat hij zich zo stom gedragen. Gevoel kan je niet uitzetten of negeren, das makkelijk praten. En Mickeys, kvond het wel een sterke actie eigenlijk dankje!

quote:

Op maandag 18 september 2006 16:03 schreef Sunshine2006 het volgende:
Nou er is ook zoiets als gevoel hoor mini rulez. Ik heb nog gevoelens voor hem, dan gaat dat niet makkelijk. En dan gaat hij zich zo stom gedragen. Gevoel kan je niet uitzetten of negeren, das makkelijk praten. En Mickeys, kvond het wel een sterke actie eigenlijk dankje! ;-)

Ik weet hoe het is, ik heb ook nog gevoelens voor mijn ex. Het is ook moeilijk om normaal met elkaar om te gaan, maar ik probeer het wel want ik wil me niet rot of ongemakkelijk voelen elke keer dat ik hem zie. Ik wil hem ook niet blijven ontwijken, want dan worden mijn acties nog steeds door hem bepaald. Dat is hij niet waard. Dan liever even door de zure appel heen bijten en zo snel mogelijk wennen aan de nieuwe situatie.

quote:

Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:

[..]

1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.

Gevoelens zijn ook tegenstrijdig in zo'n situatie. Je hebt ook momenten dat je denkt "lekker, ik ben vrij en ik ga verder met mijn leven", en even later wil je weer niks liever dan bij hem zijn en doen alsof er niks veranderd is. Dat is wat ik bedoelde met twee stappen vooruit en één terug.
Het is behoorlijk frustrerend om zo heen en weer geslingerd te worden, maar het is wel begrijpelijk. Een relatie van een paar jaar is niet niks, je hebt een band met iemand en die is niet van de ene op de andere dag verbroken. Die persoon had een grote plaats in je leefwereld en je gedachten. Je had plannen samen, dromen, het is moeilijk om dat allemaal los te laten en je op iets nieuws te kunnen richten. Hoe graag je ook wilt, het ene moment lukt dat beter dan het andere.

quote:

Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:

[..]

1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.

Ik zeg ook niet dat ik hem al heb losgelaten. Loslaten is iets heel anders dan hem niet meer terug willen. Zoals ik zei, er is in de afgelopen paar dagen veel gebeurd, alles gaat opeens in sneltreinvaart. Ik kijk opeens anders tegen hem aan. Loslaten moet nog, we hebben in die drie jaar alles gedeeld, samen gegroeid, veel gedaan en een grote liefde gedeeld. Maar hem terug willen, nee.

Na 5 jaar en een jaar te hebben samengewoon werkt het niet meer...
Zakt allemaal in 1 klap in elkaar. Zelfs na alle vervelende dingen die zijn gebeurt hebben we het nogmaals geprobeerd, maar na 3 echt leuke weken weer terug in het oude patroon, niet verwacht, toch gebeurt.

Pijnlijker en moeilijker dan verwacht.
Net de 3 weken vakantie achter de rug, aan het begin kwam het eruit, inmiddels al 2.5 week niet meer gezien. Het makkelijkst was voor mij om me lekker suf te roken en flink wat te drinken, dan voel ik me er goed over. Roken...tja gaat wel, alleen zie in dat het drinken best echt een gevaar is.

Heb eergister tot mijn verbazing een half schrift volgeschreven, heb nog niet gelezen wat ik allemaal heb opgeschreven. Kwam behoorlijk wat troep uit,schrok er wel van, niet verwacht eigelijk! En niet eens zoveel over de relatie zelf merkte ik, maar over vanalles en nog wat waarvan ik niet eens wist dat het me dwarszat. Nog nooit gedaan, bevalt wel goed.

Ik zoek af en toe contact en heb daar dan echt de behoefte aan, maar dit wordt niet volledig beantwoord naar mijn idee, tenminste, zodra ik contact probeer, krijg ik niet iets terug vanuit mijn verwachtingspatroon en voel ik me eigleijk alleen maar kutter omdat ik haar gesproken heb of alleen al als ik een smsje stuur waar ik geen antwoord op krijg

Nu weer aan het werk, helpt wel wat om men gedachten opzij te zetten, maar dan kom je in dit zieleknijperstopic terecht

[ Bericht 15% gewijzigd door Nyles op 19-09-2006 11:12:48 ]

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 12:46 schreef Mickeys het volgende:

[..]

In mijn ogen heb je hem dus al losgelaten maar moet je wennen aan de situatieverandering. Ik denk dat dat iets anders is, maar wat niet minder ingrijpend is.

't Is kut ja. Ik mis het hele relatiegevoel gewoon. Misschien dat dit een fase is, en de klap nog komt. Maar nu kan ik niet eens meer huilen erom, zelfs niet na een smsje en mailtje. Ik ken mezelf op dit moment gewoon niet meer.

Breakups do weird things with ya, yarr.

Na dik een jaar (15 maanden om precies te zijn) ben ik zaterdagnacht gedumpt op dezelfde manier als dat ie zn vorige 3(!) vriendinnetjes heeft gedumpt. Met de geweldige reden: ik houd niet genoeg van je. Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij. Op dit soort cliches zit toch niemand te wachten? Ik wist dat het niet zo lekker liep maar ik dacht dat we nog n poging gingen wagen om het weer op de oude voet te krijgen. Niet dat ie zou opgeven.
Maar voordat we een relatie kregen waren we hele goede vrienden en dat is iets dat ik nu mis. Tuurlijk heb ik zat vriendinnen die allemaal goede raad geven, me bijstaan in deze tijd maar ik mis de nuchtere kijk van een man. Heb wel andere mannelijke vrienden maar daar ben ik niet zo goed mee bevriend dat ik mn hart bij ze kan uitstorten.
Maar ik wil dus wel echt vrienden blijven. Heb alleen het gevoel dat ik er volgende week al langs zou willen om te kunnen kletsen en praten. Weet alleen niet of dit verstandig is. HELP!

Zou het niet zo snel doen nee, laat het ff allemaal lekker bezinken en let him be ff, anders lijkt het net alsof je achter zn kont aan loopt en daar voel je je ook niet happy bij, trust me. Vooral omdat de reactie van hem mss niet is wat je zou willen.

Ik verwoordde mijn verdriet ook.
Toen mijn relatie vorig jaar uitging dacht ik dat ik doodging, ik was er kapot van.
Kwam ook bij dat er nooit een reden is geweest dat t uit was ... Van de 1 op andere dag was ie er niet meer en was t over. Ik ben gelukkig erg creabea met woorden dan en heb een dagboek bijgehouden en ben liedjes gaan schrijven ... Dit heeft er geholpen, heb t laatst nog een keer terug gelezen, en moest om sommige stukken eigenlijk ook nog wel lachen ..Wat verliefd zijn wel niet met je kan doen .... De liedjes zijn wel prachtig trouwens en heb hier dan ook veel lof over gekregen, mss wel t beste, op eigenwaarde na, wat ik uit die relatie heb over gehouden.

ben al vergevorderd in mijn proces van het loslaten van mijn ex .
heb haar nog wel gesproken afgelopen week maar het doet me steeds minder moet ik zeggen.
heb nu geweldig contact met een oude klasgenote die mij toch wel erg leuk lijkt

Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

Zie je wel had ik toch gelijk

Kom dat je geen vrienden met haar kan zijn omdat je nog gevoelens voor haar hebt, dus enige manier aan alle kanten contact verbreken. Heb ook nog gevoelens voor me ex, dus wil niks meer met haar te maken hebben. Had vandaag weer een dikke terug val en afgelopen weekend ook alweer op een avond .... Gaat momenteel niet lekker maar jah life goes on toch ??? Wat ik ook laaste tijd doe is veel schuld bij mezelf weghalen van, had ik nou zus of had ik nou zo gedaan.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 23:00 schreef micro1234 het volgende:
Zie je wel had ik toch gelijk

Ja, moet ik toegeven... Op dat moment maakte ik mezelf wijs dat ik er wel aan toe was, maar eigenlijk gaf ik gewoon gehoor aan m'n drang om haar weer te zien. De gevoelens moeten inderdaad eerst flink afgenomen of beter nog: helemaal weg zijn.

Moet wel zeggen dat ik wel geniet van het feit dat ik meer kan doen dan alleen kijken naar leuke vrouwen. Maar een nieuwe relatie zit ik voorlopig niet op te wachten. Fuck die ellende.

Meld zich weer...

Zonet een hele brief opgestelt en naar me ex gestuurd wat ik nou gevoelt heb de afgelopen 9 maanden voor haar en waar ik me bezig mee heb gehouden en wat ik voor haar voel.. Ben benieuwd wat ik ervan kan verwachten.
Als het negatief uitvalt ben ik in ieder geval duidelijk geweest wat ik nou voel.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

Nah kijk en dat is iets wat is gisternacht op papier heb gezet! Ik weet ook niet of ik het bij het rechte end heb, maar ik krijg precies ditzelfde gevoel.

En nog es , ze komt vandaag thuis na 2.5 week nu, de eerste confrontatie sinds 3 weken dat we er een punt hebben achter gezet. gaat me vandaag echt op zitten vreten!!!

dat gevoel dat ze alles zo gemakkelijk achter zich laat dat ken ik, en daar zitten ook een hoop frustratie's bij mij achter.
geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.

quote:

Op woensdag 20 september 2006 08:24 schreef Stampurtjuh het volgende:
dat gevoel dat ze alles zo gemakkelijk achter zich laat dat ken ik, en daar zitten ook een hoop frustratie's bij mij achter.
geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.

pfff, tja, ook na 5 jaar?

tis pas 3 weken nu maar heb elke dag de neiging om te gaan bellen, contact te zoeken, maar voel me er alleen maar kut bij eigelijk!

nee mijn relatie heeft 4 jaar geduurt maar had echt het gevoel dat ik voor altijd bij haar zou willen blijven ondanks de ups en downs die elke relatie wel kent.
maar toen ze opeens kwam met dat het gevoel weg was en dat ze iemand anders leuk vondt storte me hele wereld toch wel in elkaar.

had in het begin nog elke dag contact met haar via de telefoon, en nu steeds minder door goede afleiding van vrienden.
en me oude klasgenote geeft ook nog eens goede afleiding alleen de communicatie is nog een beetje een barriere haar nederlands en engels zijn niet al te best

Vandaag gehoord dat (zo schijnt mijn ex zelf aan die bekende verteld te hebben) hij een vriendin heeft van 30 en die heeft al een dochter van 12. Mijn ex is net 19.
Ben benieuwd of het waar is en het geen geintje was o.i.d.

Ik lees hier al een tijdje maar reageren had ik nog geen zin in... Ik heb speciaal een usernaam aangemaakt om te kunnen posten.

Ik had een vriendin die me uiteindelijk gedumpt heeft. Ben er net een beetje overheen. Maar nu heeft ze alweer een ander. Echt een klote gevoel. Ben nu best jalours. We hebben een korte relatie gehad waar een hoop gedoe omheen was. Zij had nog met een ander en ik was vrij. Vooral dat ze me gedumpt heeft zit me dwars. Ik heb ook nog steeds geen reden van haar gehoord behalve dat ik vaag deed, verder niets verkeerd gedaan (denk ik). Ik heb in het begin heel voorzichtig contact gemaakt en geprobeert haar te pijlen, want ik kon geen hoogte van haar krijgen. Naar nu blijkt had ik toch echt wat langer moeten wachten. Ben best geschrokken dat je zo makkelijk gedumpt kan worden, zonder echte opgave van reden. Ik heb menige relatie zonder iemand te 'dumpen' kunnen afbreken.

Haar moeder was ziek (terminaal) en zij vertelde me dat ze me wat minder zou zien in de laatste periode van haar moeders ziektebed. Ik stemde natuurlijk hier mee in omdat ik van dr hield. Ondertussen is dus die andere jongen in beeld gekomen (uit het niets) en ben ik gedumpt. Ik begrijp dat je in een korte relatie nog niet je gevoelen kwijt kan bij je nieuwe vriend, maar ik had toch net ietsje meer verwacht van haar. Ik heb haar immers gebeld en dan zat ze zielig te doen aan de telefoon en hoefde ik niet langstekomen, want ze wilde alleen zijn. Ben uiteindelijk wel naar de begravenis gegaan, omdat ik haar broer goed ken.

Het punt is: omdat ik geen goede verklaring heb gekregen voor het uitgaan heb ik nog steeds gevoelens voor haar die ik nog moet verwerken. Ik hoop dat ik door hier over te praten ik weer wat sneller weer op mijn vrijgezelle benen kan staan.

Waarom vraag je niet nogmaals aan dr wat nou eigenlijk de precieze reden is geweest??? En anders stuur je dr een brief met je vragen erin als dat beter is??? Lijkt me toch wel beter voor jezelf zodat je niet met zo'n open einde in je hoofd zit. Als je meer weet dan krijg je zelf ook een rustiger gevoel en kan je het misschien uiteindelijk beter verwerken...

quote:

Op donderdag 21 september 2006 14:49 schreef Sunshine2006 het volgende:
Waarom vraag je niet nogmaals aan dr wat nou eigenlijk de precieze reden is geweest??? En anders stuur je dr een brief met je vragen erin als dat beter is??? Lijkt me toch wel beter voor jezelf zodat je niet met zo'n open einde in je hoofd zit. Als je meer weet dan krijg je zelf ook een rustiger gevoel en kan je het misschien uiteindelijk beter verwerken...

Heb ik al gedaan via msn... Antwoord: (nogal verbitterd) Lekker belangrijk... Nogmaals ik ben gedumpt en vragen stellen houdt ze geloof ik niet zo van....... Verwerken lukt al aardig, maar duurt al een paar maanden.

verwerken duurt zoiezo een tijdje geen enkele persoon lukt het om binnen een dag eroverheen te wezen ook al zegt diegene van wel.
volgende week dinsdag met me ex afgesproken om wat leuks te doen kijken hoe me dat bevalt.....
en of ik nog steeds zo erover denk dat ik wat meer afstand van haar kan nemen

vast al vaak genoeg gezegd, maar het is geen kunst, het is onmogelijk. Nouja, als je het dan TOCH kan, is het natuurlijk WEL een kunst *sigh* maar of daar zoveel eer aan te behalen is, dat is nou net de vraag he?

Gister avond tijdens een feestje voor het eerst me ex gezien waarmee het 3 weken uit is. Ik was bang dat ik een dikke terugslag zou krijgen. Maar eigenlijk ging t prima, ff gepraat, maar totaal niet het gevoel dat der terug wil ofzo. Ik wil alleen maar vooruit kijken.
En vandaag ook gehoord dat een dame me wel ziet zitten,die ik al wat langer ken,en ze hoorde vd week dat het uit was. Dus nu zit ik te denken of ik erachter aan moet gaan komen of het iets serieus kan worden of dat ik beter rustig aan kan doen..

[ Bericht 0% gewijzigd door Gallacher op 22-09-2006 00:43:23 ]

Van de ene in de andere relatie storten is niet echt een strak plan...

Mijn ex heeft ongeveer nu een date met een ander meisje. Heel raar...

niet aan denken, je maakt jezelf gek

Het stomme is dat ik het niet erg vind dat hij daar nu met een ander meisje zit, ik vind het alleen wel zuur dat hij dat allemaal al zo snel heeft en ik niet, terwijl hij toen we nog bij elkaar waren bijna nooit iets ondernam of met mensen omging.

Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om. Sinds het uit is en hij op eigen benen moest staan, is hij echt in heel hoog tempo zelfstandiger en socialer geworden, dus dat sterkt mij wel weer in mijn geloof dat ik toch de juiste keuze heb gemaakt.
Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.

quote:

Op vrijdag 22 september 2006 16:02 schreef Mini_rulez het volgende:
Het stomme is dat ik het niet erg vind dat hij daar nu met een ander meisje zit, ik vind het alleen wel zuur dat hij dat allemaal al zo snel heeft en ik niet, terwijl hij toen we nog bij elkaar waren bijna nooit iets ondernam of met mensen omging.

Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om. Sinds het uit is en hij op eigen benen moest staan, is hij echt in heel hoog tempo zelfstandiger en socialer geworden, dus dat sterkt mij wel weer in mijn geloof dat ik toch de juiste keuze heb gemaakt.
Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.

Nou ja, je weet natuurlijk niet of hij echt veranderd is.. Je bent iig niet rancuneus en dat vind ik wel knap.. Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.. Diep van binnen zou ik wel boos, verdrietig en jaloers zijn als bij mij hetzelfde het geval zou zijn..

Goh, ik had nooit verwacht dat ik hier ooit zou posten, maar nu is het toch zover.

Twee jaar geleden leerde ik hem kennen. Hij woonde in Duitsland, ik in Nederland, maar er zat maar een uur tussen ons, dus zo'n groot probleem was het niet. We zagen elkaar elke twee weken in de weekends omdat we allebei een best druk leven hadden, en verder werd er heel veel gebeld en gesmst en gewebcamt. Als we naar elkaar toe gingen bleven we meestal een nachtje slapen. Ik was steeds vaker bij hem en hij steeds minder bij mij, vooral omdat mijn ouders (streng katholiek) heel erg tegen onze relatie waren, en hem nauwelijks accepteerden. Ze deden wel heel aardig, maar het was niet echt, en als hij dan weer weg was ving ik af en toe gesprekken op die ik niet had moeten horen.

Op zich was dat allemaal niet zo erg. We wisten allebei dat onze relatie niet makkelijk zou worden, maar omdat er zo'n ontzettende chemie was hebben we besloten het toch te proberen, en er hard aan te blijven werken. Ik heb steeds meer Duits geleerd en hij... ruimde zijn kamer op als ik kwam en zorgde ervoor dat we af en toe ruzie hadden over mijn ouders en wat ze nu weer hadden gedaan. Niet dat ik zo positief tegenover hen sta maar af en toe vond ik dat hij zich aanstelde en maar een keer meemoest naar een familiefeestje.

Al met al was onze relatie geweldig. Niet perfect en met best veel uitdagingen, maar we hielden zoveel van elkaar dat het steeds weer lukte om de tijd tussen elkaar zien te overbruggen. Toen kwam mijn moeder met het idee dat we elkaar een keer in de vier weken nog maar mochten zien. Ik mocht dus een keer in de maand bij hem slapen of hij bij ons. De eerste echte ruzie is toen geweest. Ik heb geleerd dat ik zulke dingen moet accepteren, en vond het heel erg maar zocht meteen naar oplossingen. Hij wilde eerder iemand in elkaar slaan, en bij gebrek aan mijn moeder richte hij zijn woede maar op mij. Ik schrok hier nogal van, maar hield zoveel van hem dat ik het gewoon slikte, en we hebben daar ook niet meer over gepraat.

In de tijd dat we samen waren hebben we het echt super gehad. We gingen overal naartoe, bedachten weer smoesjes zodat ik langer bij hem kon zijn enzovoort. In een extreem dronken bui op een feestje heeft hij nog een keer met een meisje gezoend, maar zelfs dat stond niet in de weg voor ons samenzijn.

Toen ging ik in juli naar New York, voor vijf weken. Toen ik terug kwam ben ik zo snel mogelijk naar hem gegaan en ben daar een week gebleven, terwijl ze thuis dachten dat ik bij een vriendin (ook een duitse) zat. In die week kreeg ik al een voorproefje van wat er zou gebeuren als we 24/7 op elkaars lip zouden zitten. Het werkte niet echt, al hadden we echt heel leuke momenten. Maar, daar kon aan gewerkt worden.

Toen ineens was ik nog de enige die belde. Hij stuurde veel minder smsjes, en als ik er een kreeg stond er in wat hij deed. Geen 'hoi schat' en 'ik hou van je' of 'kusjes' was weer flink aan het gamen, weer net zoveel als aan het begin van onze relatie. Na twee weken was ik het zat, stuurde een e-mail en kwam hij langs. We hebben drie uur bij ons in het bos zitten praten en huilen, en hij zei dat hij geen zin meer had in smsjes sturen. We moesten maar drie keer per dag bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Een week daarna was zijn verjaardagsfeest samen met een paar vrienden. Om vier uur 's nachts ben ik naar (zijn) huis gegaan en naar bed gegaan, want ik was ontzettend moe en eigenlijk was het feest al voorbij. OM half zes, na nog wat opgeruimd te hebben, kwam hij thuis. Hij kleedde zich uit, ging liggen en sliep. Geen aaitje, geen kusje, helemaal niks. Dat was voor mij een van de duidelijkste tekenen, achteraf gezien.

Na dat feest werd het nog veel erger. Ik was echt de enige die belde en ook aan de telefoon vertelde ik wat er vandaag gebeurd was en hij luisterde en zei bijna niks. Geen smsjes meer of iets. Toen na een tijdje zei ik dat hij wel een keer mocht bellen. Ik bedoelde het als grapje, maar hij had voorgesteld drie keer per dag te bellen en ik was de enige die af en toe opbelde.

Vier dagen waarin ik, met veel moeite, geen contact met hem heb gezocht, later, kreeg ik een chaggerijnig smsje of ik me 'van hem terugtrok.' Ik stuurde terug dat hij helemaal niks deed, ik wilde proberen hoe het was als ik net zoveel contact zocht als hij, en dat ik een relatie met hem wilde en niet tegen hem. Toen kwam er een doodse stilte die een week heeft geduurd.
Toen heeft hij drie keer gezegd dat hij 'vandaag langs zou komen' om het uit te praten, en drie keer kwam hij 'toch morgen'. Eergisteren hebben we twee uur aan de telefoon gehangen en is het uitgegaan. Ik heb het uitgemaakt, omdat ik er gek van werd.

Zijn redenatie was, dat al zijn gevoels omtrend mij waren afgestompt. Vooral door mijn ouders en heel de situatie met het taalprobleem als hij hier was en met mijn vrienden 'moest' praten. Deze negatieve gevoelens hebben hem negatief gemaakt tegenover mijn omgeving en steeds meer tegenover mij. Hij had eerst geen zin meer om naar hier te komen omdat mijn ouders er waren en toen ook niet meer naar mij omdat ik er ook was, of iets dergelijks. Ook met bellen en smsen was de zin weg. Maar toch wilde hij afwachten of het beter werd, en daarom had hij er niks van gezegd.

Uiteindelijk hebben we besloten, na aandringen van mijn kant, het uit te maken. Want zo gaat het niet langer, en als het zo door zou gaan zou ik altijd weer in de stress schieten als hij een dag niks van zich zou laten horen.

Ik hou zo veel van hem en zou niets liever willen dan mijn hele leven bij hem zijn, maar als hij niet met mij wil zijn kan dat gewoon niet.

Het is nu twee dagen uit en ik voel me zo ontzettend kut. Zo ontzettend kut. Want eigenlijk is het uitgegaan door hem. Ik voel me machteloos en zou willen dat ik er iets aan kon doen, want ik wil niet zonder hem. Maar ik weet dat het beter is zo en dat we niet meer samen konden zijn.

Ik heb gezegd dat ik een maand niet met hem wilde praten, en daarna zien we wel weer. Misschien zit een vriendschap er nog net in...

Sorry voor het lange verhaal, maar nou ben ik het wel kwijt.

Sterkte Twinky, als ik het zo lees heb jij heel erg je best gedaan om die relatie te redden en heb je meer dan genoeg bullshit van hem gepikt.

hmmm ik ben hard op weg om van deze topic naar de topic versier blunders te gaan verhuizen
van de week 2 dates met 2 hele mooie dames

tja, weet nog niet eens of de relatie voorbij is maar ik ga er maar vanuit van wel...

Liefje kreeg plotseling ex te logeren (doordat zij zonder huis zat) en aangezien diezelfde ex al een tijdje bezig is tussen ons in te komen vond ik dat nou al niet zo'n geweldig idee....maar ja in een relatie schijn je vertrouwen te moeten hebben toch??

Vertrouwen was geen goede zet van schorpioentje....liefje heeft sex met ex gehad en heeft nu twijfels
Het irritante is dat ik ondanks dat ik onwijs boos ben hem toch niet kwijt wil. Ik kan me zelfs nog wel voorstellen dat als iemand waar je mee samen gewoond hebt (en je nog steeds mee bevriend bent) dat je je dan toch een moment heb dat je het idee heb weer in het verleden te zitten en dus dat ook die gevoelens weer terug komen voor een gedeelte.

Hij zegt dat hij mij ook niet kwijt wil maar dat het nu allemaal erg verwarrend is
(nou was mijn eerste gedachte: trap haar het huis uit scheelt veel verwarring maar ja zo werkt het ook niet).
Dus van de week gaan we maar eens goed praten en kijken wat eruit komt.

Overigens normaal gesproken heb ik erg weinig begrip en ben ik al weg voordat iemand me echt kan belazeren dus ik verbaas mezelf nu heel erg dat ik hem niet gewoon een gigantische trap geef en nooit meer omkijk. Stom wat verliefd zijn met je kan doen

Ps ja ben nieuw hier dus als er iets niet goed is gegaan I am sorry. Ben niet echt in het humeur om uit te zoeken hoe iets werkt en mijn verstand van computers is aan en uit zetten

quote:

Op maandag 25 september 2006 12:22 schreef Mickeys het volgende:
Het gaat met mij inmiddels een stuk beter. Afgelopen weekend iemand ontmoet en ja, tot zelfs mijn eigen verbazing mee gezoend.

Met mij gaat het wel aardig. Al heb ik momenteel een dipje, want vandaag zouden we ons 1-jarig jubileum gevierd hebben. Kutzooi.

GIsteren gewoon gezellig gebabbeld over de telefoon, voelde me daarna niet helemaal top maar wel al een stuk beter dan toen ik m vorige week belde. Het is dus waar: de tijd heelt alle wonden. Al is mijn wond nu nog niet geheeld, ik heb vertrouwen in de toekomst! Mijn wond zal helen, mss laat ie n litteken achter maar het zal dan geen pijn meer doen. Hoop ik toch! Voorlopig nog maar bij de dag leven en veel bezig zijn om te voorkomen dat ik ga malen en piekeren.

Wat ik zelf erg sterk heb als het net uit is, is een erg sterke behoefte om niet alleen te zijn. Dus niet bij m'n ex, maar bij vrienden. Ik bel dus of iedereen af of ze wat te doen hebben, of ik ga 's avonds een potje hockeyen, genoeg mensen met wie ik een avondje mee kan trainen. Zolang ik maar niet alleen thuis zit, da's saai en dan realiseer je je niet zo goed dat er een hele wereld van super mooie leuke en lieve meisjes voor je open ligt

ik wil hierbij iedereen bedanken in deze topic en neem hierbij ook (hopelijk voorgoed) afscheid van deze topic.
Veel sterkte in iedergeval aan de rest

Ik zag vandaag mijn ex na maanden weer lopen in de stad. Echt in een flits. Was gelijk ff van mijn apropo (of hoe zeg je dat)? De laatste keer was kleine 3 mnd terug en toen was zijn haar zo vreselijk kort. Nu was het wat aangegroeit weer en hij liep zo heel "galant" voorbij. Shit, hij zag er echt goed uit.

dat is waarom ik er altijd voor zorg dat ik er beter uitzie dan mijn exen
ik heb trouwens een nieuwe vriendin dus hoor hier eigenlijk niet meer thuis

Ja ik heb ook een nieuwe vlam, dus ik sluip stilletjes het topic weer uit.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 23:53 schreef BloodyLotte het volgende:

[..]

Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.

+

quote:

Op donderdag 28 september 2006 19:02 schreef BloodyLotte het volgende:
Ja ik heb ook een nieuwe vlam, dus ik sluip stilletjes het topic weer uit.

Ja ik kan er ook niks aan doen dat ik verliefd word. Het gebeurt gewoon. En we hebben het hier over gehad.

We hebben nu een tijdelijke pauze.

Kijken als we elkaar missen...

quote:

Op donderdag 28 september 2006 20:13 schreef metalbazzz het volgende:

[..]

+
[..]

Autsj

quote:

Op vrijdag 29 september 2006 01:33 schreef the_legend_killer het volgende:
We hebben nu een tijdelijke pauze.

Kijken als we elkaar missen...

En ja hoor wie kan weer niet slapen.

Maar zei zou bellen mocht er iets zijn.
Anders spreken we maandag elkaar gewoon effe

Hmm ik ben bang dat ik stom geweest ben deze morgen. Ik heb de vader van mijn ex gemailed ( ze vonden het heel jammer, dat mijn ex me niet meer wilde) en uitgelegd waarom het waarschijnlijk zo gelopen is ben benieuwd of hij antwoord tis namelijk nog al een verschrikkelijk verhaal om te lezen het zal eerder omslaan in haat dan begrip ( nee niet slaan ofzo zou ik nooit doen).
Overigens relatie van 2 jaar en 4 maanden en sinds het gebeurd is een maand geleden niets meer gehoord van haar, maar ik ben er toch wel over, al blijf ik hoop houden
Overigens Lotte is wel raar jij bent ook uit Geleen en had ook een lange afstands relatie ( ik was oost vlaanderen olsene-zulte-waregem en door de weeks Hasselt waar ze op kot zat )

Anyway heb ik er fout aangedaan haar vader te mailen ?
en zo ja waarom.

en voor mensen die het niet lukt lees mijn verhaal misschien helpt dat
Beste Mensen