De Kunst van het loslaten van een ex #43

Nou er is ook zoiets als gevoel hoor mini rulez. Ik heb nog gevoelens voor hem, dan gaat dat niet makkelijk. En dan gaat hij zich zo stom gedragen. Gevoel kan je niet uitzetten of negeren, das makkelijk praten. En Mickeys, kvond het wel een sterke actie eigenlijk dankje!

quote:

Op maandag 18 september 2006 16:03 schreef Sunshine2006 het volgende:
Nou er is ook zoiets als gevoel hoor mini rulez. Ik heb nog gevoelens voor hem, dan gaat dat niet makkelijk. En dan gaat hij zich zo stom gedragen. Gevoel kan je niet uitzetten of negeren, das makkelijk praten. En Mickeys, kvond het wel een sterke actie eigenlijk dankje! ;-)

Ik weet hoe het is, ik heb ook nog gevoelens voor mijn ex. Het is ook moeilijk om normaal met elkaar om te gaan, maar ik probeer het wel want ik wil me niet rot of ongemakkelijk voelen elke keer dat ik hem zie. Ik wil hem ook niet blijven ontwijken, want dan worden mijn acties nog steeds door hem bepaald. Dat is hij niet waard. Dan liever even door de zure appel heen bijten en zo snel mogelijk wennen aan de nieuwe situatie.

quote:

Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:

[..]

1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.

Gevoelens zijn ook tegenstrijdig in zo'n situatie. Je hebt ook momenten dat je denkt "lekker, ik ben vrij en ik ga verder met mijn leven", en even later wil je weer niks liever dan bij hem zijn en doen alsof er niks veranderd is. Dat is wat ik bedoelde met twee stappen vooruit en één terug.
Het is behoorlijk frustrerend om zo heen en weer geslingerd te worden, maar het is wel begrijpelijk. Een relatie van een paar jaar is niet niks, je hebt een band met iemand en die is niet van de ene op de andere dag verbroken. Die persoon had een grote plaats in je leefwereld en je gedachten. Je had plannen samen, dromen, het is moeilijk om dat allemaal los te laten en je op iets nieuws te kunnen richten. Hoe graag je ook wilt, het ene moment lukt dat beter dan het andere.

quote:

Op maandag 18 september 2006 15:43 schreef Mickeys het volgende:

[..]

1. Je post hier de hele tijd in deze topic en lees wel vaker mee. Je meld dingen en vervolgens ben jij die stap al verder.. het is een beetje tegenstrijdig
2. Je klinkt behoorlijk verbitterd.. succes met het loslaten van jouw ex.

Ik zeg ook niet dat ik hem al heb losgelaten. Loslaten is iets heel anders dan hem niet meer terug willen. Zoals ik zei, er is in de afgelopen paar dagen veel gebeurd, alles gaat opeens in sneltreinvaart. Ik kijk opeens anders tegen hem aan. Loslaten moet nog, we hebben in die drie jaar alles gedeeld, samen gegroeid, veel gedaan en een grote liefde gedeeld. Maar hem terug willen, nee.

Na 5 jaar en een jaar te hebben samengewoon werkt het niet meer...
Zakt allemaal in 1 klap in elkaar. Zelfs na alle vervelende dingen die zijn gebeurt hebben we het nogmaals geprobeerd, maar na 3 echt leuke weken weer terug in het oude patroon, niet verwacht, toch gebeurt.

Pijnlijker en moeilijker dan verwacht.
Net de 3 weken vakantie achter de rug, aan het begin kwam het eruit, inmiddels al 2.5 week niet meer gezien. Het makkelijkst was voor mij om me lekker suf te roken en flink wat te drinken, dan voel ik me er goed over. Roken...tja gaat wel, alleen zie in dat het drinken best echt een gevaar is.

Heb eergister tot mijn verbazing een half schrift volgeschreven, heb nog niet gelezen wat ik allemaal heb opgeschreven. Kwam behoorlijk wat troep uit,schrok er wel van, niet verwacht eigelijk! En niet eens zoveel over de relatie zelf merkte ik, maar over vanalles en nog wat waarvan ik niet eens wist dat het me dwarszat. Nog nooit gedaan, bevalt wel goed.

Ik zoek af en toe contact en heb daar dan echt de behoefte aan, maar dit wordt niet volledig beantwoord naar mijn idee, tenminste, zodra ik contact probeer, krijg ik niet iets terug vanuit mijn verwachtingspatroon en voel ik me eigleijk alleen maar kutter omdat ik haar gesproken heb of alleen al als ik een smsje stuur waar ik geen antwoord op krijg

Nu weer aan het werk, helpt wel wat om men gedachten opzij te zetten, maar dan kom je in dit zieleknijperstopic terecht

[ Bericht 15% gewijzigd door Nyles op 19-09-2006 11:12:48 ]

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 12:46 schreef Mickeys het volgende:

[..]

In mijn ogen heb je hem dus al losgelaten maar moet je wennen aan de situatieverandering. Ik denk dat dat iets anders is, maar wat niet minder ingrijpend is.

't Is kut ja. Ik mis het hele relatiegevoel gewoon. Misschien dat dit een fase is, en de klap nog komt. Maar nu kan ik niet eens meer huilen erom, zelfs niet na een smsje en mailtje. Ik ken mezelf op dit moment gewoon niet meer.

Breakups do weird things with ya, yarr.

Na dik een jaar (15 maanden om precies te zijn) ben ik zaterdagnacht gedumpt op dezelfde manier als dat ie zn vorige 3(!) vriendinnetjes heeft gedumpt. Met de geweldige reden: ik houd niet genoeg van je. Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij. Op dit soort cliches zit toch niemand te wachten? Ik wist dat het niet zo lekker liep maar ik dacht dat we nog n poging gingen wagen om het weer op de oude voet te krijgen. Niet dat ie zou opgeven.
Maar voordat we een relatie kregen waren we hele goede vrienden en dat is iets dat ik nu mis. Tuurlijk heb ik zat vriendinnen die allemaal goede raad geven, me bijstaan in deze tijd maar ik mis de nuchtere kijk van een man. Heb wel andere mannelijke vrienden maar daar ben ik niet zo goed mee bevriend dat ik mn hart bij ze kan uitstorten.
Maar ik wil dus wel echt vrienden blijven. Heb alleen het gevoel dat ik er volgende week al langs zou willen om te kunnen kletsen en praten. Weet alleen niet of dit verstandig is. HELP!

Zou het niet zo snel doen nee, laat het ff allemaal lekker bezinken en let him be ff, anders lijkt het net alsof je achter zn kont aan loopt en daar voel je je ook niet happy bij, trust me. Vooral omdat de reactie van hem mss niet is wat je zou willen.

Ik verwoordde mijn verdriet ook.
Toen mijn relatie vorig jaar uitging dacht ik dat ik doodging, ik was er kapot van.
Kwam ook bij dat er nooit een reden is geweest dat t uit was ... Van de 1 op andere dag was ie er niet meer en was t over. Ik ben gelukkig erg creabea met woorden dan en heb een dagboek bijgehouden en ben liedjes gaan schrijven ... Dit heeft er geholpen, heb t laatst nog een keer terug gelezen, en moest om sommige stukken eigenlijk ook nog wel lachen ..Wat verliefd zijn wel niet met je kan doen .... De liedjes zijn wel prachtig trouwens en heb hier dan ook veel lof over gekregen, mss wel t beste, op eigenwaarde na, wat ik uit die relatie heb over gehouden.

ben al vergevorderd in mijn proces van het loslaten van mijn ex .
heb haar nog wel gesproken afgelopen week maar het doet me steeds minder moet ik zeggen.
heb nu geweldig contact met een oude klasgenote die mij toch wel erg leuk lijkt

Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

Zie je wel had ik toch gelijk

Kom dat je geen vrienden met haar kan zijn omdat je nog gevoelens voor haar hebt, dus enige manier aan alle kanten contact verbreken. Heb ook nog gevoelens voor me ex, dus wil niks meer met haar te maken hebben. Had vandaag weer een dikke terug val en afgelopen weekend ook alweer op een avond .... Gaat momenteel niet lekker maar jah life goes on toch ??? Wat ik ook laaste tijd doe is veel schuld bij mezelf weghalen van, had ik nou zus of had ik nou zo gedaan.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 23:00 schreef micro1234 het volgende:
Zie je wel had ik toch gelijk

Ja, moet ik toegeven... Op dat moment maakte ik mezelf wijs dat ik er wel aan toe was, maar eigenlijk gaf ik gewoon gehoor aan m'n drang om haar weer te zien. De gevoelens moeten inderdaad eerst flink afgenomen of beter nog: helemaal weg zijn.

Moet wel zeggen dat ik wel geniet van het feit dat ik meer kan doen dan alleen kijken naar leuke vrouwen. Maar een nieuwe relatie zit ik voorlopig niet op te wachten. Fuck die ellende.

Meld zich weer...

Zonet een hele brief opgestelt en naar me ex gestuurd wat ik nou gevoelt heb de afgelopen 9 maanden voor haar en waar ik me bezig mee heb gehouden en wat ik voor haar voel.. Ben benieuwd wat ik ervan kan verwachten.
Als het negatief uitvalt ben ik in ieder geval duidelijk geweest wat ik nou voel.

quote:

Op dinsdag 19 september 2006 21:42 schreef SofaKing het volgende:
Goed zo stampurtjuh, hoop dat dat mij ook te wachten staat.

Ik zit nu in een stadium waarin ik af en toe een beetje pissed ben op mijn ex... Kan er niks aan doen. Ik hou haar verantwoordelijk voor het kapot gaan van de relatie. "Wil altijd bij je blijven" en "heb zin om met je samen te wonen!" en dan twee weken later 'mist er iets in de relatie', zonder duidelijke oorzaak. Elke dag heb ik wel momenten waarop ik haar en onze relatie erg mis, maar voel nu ook vaker teleurstelling in haar. Soms wou ik dat ik haar nooit tegen was gekomen.

Ze vroeg me zaterdag of ik langs wilde komen en heeft me zondag nog gebeld, en we hadden wel een leuk gesprek, maar ik irriteer me aan het gemak waarop ze het achter zich lijkt te laten. Omdat ik er meer moeite mee lijk te hebben. Heb ook geen zin meer om contact met haar op te nemen, want vrienden zijn zoals zij wil kan ik nu nog niet.

Nah kijk en dat is iets wat is gisternacht op papier heb gezet! Ik weet ook niet of ik het bij het rechte end heb, maar ik krijg precies ditzelfde gevoel.

En nog es , ze komt vandaag thuis na 2.5 week nu, de eerste confrontatie sinds 3 weken dat we er een punt hebben achter gezet. gaat me vandaag echt op zitten vreten!!!

dat gevoel dat ze alles zo gemakkelijk achter zich laat dat ken ik, en daar zitten ook een hoop frustratie's bij mij achter.
geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.

quote:

Op woensdag 20 september 2006 08:24 schreef Stampurtjuh het volgende:
dat gevoel dat ze alles zo gemakkelijk achter zich laat dat ken ik, en daar zitten ook een hoop frustratie's bij mij achter.
geloof me hoe minder contact je hebt met je ex hoe gemakkelijker het wordt voor je, al is de drang om contact te zoeken natuurlijk erg verleidelijk.
Ik heb een paar keer ruzie met haar gehad ook nog eens nadat het uit was , en ik moet zeggen het heeft me goed geholpen door haar eens flink de waarheid te zeggen hoe ik over haar dacht.

pfff, tja, ook na 5 jaar?

tis pas 3 weken nu maar heb elke dag de neiging om te gaan bellen, contact te zoeken, maar voel me er alleen maar kut bij eigelijk!

nee mijn relatie heeft 4 jaar geduurt maar had echt het gevoel dat ik voor altijd bij haar zou willen blijven ondanks de ups en downs die elke relatie wel kent.
maar toen ze opeens kwam met dat het gevoel weg was en dat ze iemand anders leuk vondt storte me hele wereld toch wel in elkaar.

had in het begin nog elke dag contact met haar via de telefoon, en nu steeds minder door goede afleiding van vrienden.
en me oude klasgenote geeft ook nog eens goede afleiding alleen de communicatie is nog een beetje een barriere haar nederlands en engels zijn niet al te best

Vandaag gehoord dat (zo schijnt mijn ex zelf aan die bekende verteld te hebben) hij een vriendin heeft van 30 en die heeft al een dochter van 12. Mijn ex is net 19.
Ben benieuwd of het waar is en het geen geintje was o.i.d.

Ik lees hier al een tijdje maar reageren had ik nog geen zin in... Ik heb speciaal een usernaam aangemaakt om te kunnen posten.

Ik had een vriendin die me uiteindelijk gedumpt heeft. Ben er net een beetje overheen. Maar nu heeft ze alweer een ander. Echt een klote gevoel. Ben nu best jalours. We hebben een korte relatie gehad waar een hoop gedoe omheen was. Zij had nog met een ander en ik was vrij. Vooral dat ze me gedumpt heeft zit me dwars. Ik heb ook nog steeds geen reden van haar gehoord behalve dat ik vaag deed, verder niets verkeerd gedaan (denk ik). Ik heb in het begin heel voorzichtig contact gemaakt en geprobeert haar te pijlen, want ik kon geen hoogte van haar krijgen. Naar nu blijkt had ik toch echt wat langer moeten wachten. Ben best geschrokken dat je zo makkelijk gedumpt kan worden, zonder echte opgave van reden. Ik heb menige relatie zonder iemand te 'dumpen' kunnen afbreken.

Haar moeder was ziek (terminaal) en zij vertelde me dat ze me wat minder zou zien in de laatste periode van haar moeders ziektebed. Ik stemde natuurlijk hier mee in omdat ik van dr hield. Ondertussen is dus die andere jongen in beeld gekomen (uit het niets) en ben ik gedumpt. Ik begrijp dat je in een korte relatie nog niet je gevoelen kwijt kan bij je nieuwe vriend, maar ik had toch net ietsje meer verwacht van haar. Ik heb haar immers gebeld en dan zat ze zielig te doen aan de telefoon en hoefde ik niet langstekomen, want ze wilde alleen zijn. Ben uiteindelijk wel naar de begravenis gegaan, omdat ik haar broer goed ken.

Het punt is: omdat ik geen goede verklaring heb gekregen voor het uitgaan heb ik nog steeds gevoelens voor haar die ik nog moet verwerken. Ik hoop dat ik door hier over te praten ik weer wat sneller weer op mijn vrijgezelle benen kan staan.

Waarom vraag je niet nogmaals aan dr wat nou eigenlijk de precieze reden is geweest??? En anders stuur je dr een brief met je vragen erin als dat beter is??? Lijkt me toch wel beter voor jezelf zodat je niet met zo'n open einde in je hoofd zit. Als je meer weet dan krijg je zelf ook een rustiger gevoel en kan je het misschien uiteindelijk beter verwerken...

quote:

Op donderdag 21 september 2006 14:49 schreef Sunshine2006 het volgende:
Waarom vraag je niet nogmaals aan dr wat nou eigenlijk de precieze reden is geweest??? En anders stuur je dr een brief met je vragen erin als dat beter is??? Lijkt me toch wel beter voor jezelf zodat je niet met zo'n open einde in je hoofd zit. Als je meer weet dan krijg je zelf ook een rustiger gevoel en kan je het misschien uiteindelijk beter verwerken...

Heb ik al gedaan via msn... Antwoord: (nogal verbitterd) Lekker belangrijk... Nogmaals ik ben gedumpt en vragen stellen houdt ze geloof ik niet zo van....... Verwerken lukt al aardig, maar duurt al een paar maanden.

verwerken duurt zoiezo een tijdje geen enkele persoon lukt het om binnen een dag eroverheen te wezen ook al zegt diegene van wel.
volgende week dinsdag met me ex afgesproken om wat leuks te doen kijken hoe me dat bevalt.....
en of ik nog steeds zo erover denk dat ik wat meer afstand van haar kan nemen

vast al vaak genoeg gezegd, maar het is geen kunst, het is onmogelijk. Nouja, als je het dan TOCH kan, is het natuurlijk WEL een kunst *sigh* maar of daar zoveel eer aan te behalen is, dat is nou net de vraag he?

Gister avond tijdens een feestje voor het eerst me ex gezien waarmee het 3 weken uit is. Ik was bang dat ik een dikke terugslag zou krijgen. Maar eigenlijk ging t prima, ff gepraat, maar totaal niet het gevoel dat der terug wil ofzo. Ik wil alleen maar vooruit kijken.
En vandaag ook gehoord dat een dame me wel ziet zitten,die ik al wat langer ken,en ze hoorde vd week dat het uit was. Dus nu zit ik te denken of ik erachter aan moet gaan komen of het iets serieus kan worden of dat ik beter rustig aan kan doen..

[ Bericht 0% gewijzigd door Gallacher op 22-09-2006 00:43:23 ]

Van de ene in de andere relatie storten is niet echt een strak plan...

Mijn ex heeft ongeveer nu een date met een ander meisje. Heel raar...

niet aan denken, je maakt jezelf gek

Het stomme is dat ik het niet erg vind dat hij daar nu met een ander meisje zit, ik vind het alleen wel zuur dat hij dat allemaal al zo snel heeft en ik niet, terwijl hij toen we nog bij elkaar waren bijna nooit iets ondernam of met mensen omging.

Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om. Sinds het uit is en hij op eigen benen moest staan, is hij echt in heel hoog tempo zelfstandiger en socialer geworden, dus dat sterkt mij wel weer in mijn geloof dat ik toch de juiste keuze heb gemaakt.
Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.

quote:

Op vrijdag 22 september 2006 16:02 schreef Mini_rulez het volgende:
Het stomme is dat ik het niet erg vind dat hij daar nu met een ander meisje zit, ik vind het alleen wel zuur dat hij dat allemaal al zo snel heeft en ik niet, terwijl hij toen we nog bij elkaar waren bijna nooit iets ondernam of met mensen omging.

Maar goed, het is in elk geval een teken dat hij een stuk beter in het leven staat dan vroeger. Ik heb hem er, eigenlijk als enige, altijd bij geprobeerd te helpen om zijn leven weer terug op de rails te krijgen. Dat lijkt nu gelukt te zijn en daar ben ik wel erg blij om. Sinds het uit is en hij op eigen benen moest staan, is hij echt in heel hoog tempo zelfstandiger en socialer geworden, dus dat sterkt mij wel weer in mijn geloof dat ik toch de juiste keuze heb gemaakt.
Alleen jammer dat iemand anders daar nu de vruchten van gaat plukken.

Nou ja, je weet natuurlijk niet of hij echt veranderd is.. Je bent iig niet rancuneus en dat vind ik wel knap.. Ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.. Diep van binnen zou ik wel boos, verdrietig en jaloers zijn als bij mij hetzelfde het geval zou zijn..

Goh, ik had nooit verwacht dat ik hier ooit zou posten, maar nu is het toch zover.

Twee jaar geleden leerde ik hem kennen. Hij woonde in Duitsland, ik in Nederland, maar er zat maar een uur tussen ons, dus zo'n groot probleem was het niet. We zagen elkaar elke twee weken in de weekends omdat we allebei een best druk leven hadden, en verder werd er heel veel gebeld en gesmst en gewebcamt. Als we naar elkaar toe gingen bleven we meestal een nachtje slapen. Ik was steeds vaker bij hem en hij steeds minder bij mij, vooral omdat mijn ouders (streng katholiek) heel erg tegen onze relatie waren, en hem nauwelijks accepteerden. Ze deden wel heel aardig, maar het was niet echt, en als hij dan weer weg was ving ik af en toe gesprekken op die ik niet had moeten horen.

Op zich was dat allemaal niet zo erg. We wisten allebei dat onze relatie niet makkelijk zou worden, maar omdat er zo'n ontzettende chemie was hebben we besloten het toch te proberen, en er hard aan te blijven werken. Ik heb steeds meer Duits geleerd en hij... ruimde zijn kamer op als ik kwam en zorgde ervoor dat we af en toe ruzie hadden over mijn ouders en wat ze nu weer hadden gedaan. Niet dat ik zo positief tegenover hen sta maar af en toe vond ik dat hij zich aanstelde en maar een keer meemoest naar een familiefeestje.

Al met al was onze relatie geweldig. Niet perfect en met best veel uitdagingen, maar we hielden zoveel van elkaar dat het steeds weer lukte om de tijd tussen elkaar zien te overbruggen. Toen kwam mijn moeder met het idee dat we elkaar een keer in de vier weken nog maar mochten zien. Ik mocht dus een keer in de maand bij hem slapen of hij bij ons. De eerste echte ruzie is toen geweest. Ik heb geleerd dat ik zulke dingen moet accepteren, en vond het heel erg maar zocht meteen naar oplossingen. Hij wilde eerder iemand in elkaar slaan, en bij gebrek aan mijn moeder richte hij zijn woede maar op mij. Ik schrok hier nogal van, maar hield zoveel van hem dat ik het gewoon slikte, en we hebben daar ook niet meer over gepraat.

In de tijd dat we samen waren hebben we het echt super gehad. We gingen overal naartoe, bedachten weer smoesjes zodat ik langer bij hem kon zijn enzovoort. In een extreem dronken bui op een feestje heeft hij nog een keer met een meisje gezoend, maar zelfs dat stond niet in de weg voor ons samenzijn.

Toen ging ik in juli naar New York, voor vijf weken. Toen ik terug kwam ben ik zo snel mogelijk naar hem gegaan en ben daar een week gebleven, terwijl ze thuis dachten dat ik bij een vriendin (ook een duitse) zat. In die week kreeg ik al een voorproefje van wat er zou gebeuren als we 24/7 op elkaars lip zouden zitten. Het werkte niet echt, al hadden we echt heel leuke momenten. Maar, daar kon aan gewerkt worden.

Toen ineens was ik nog de enige die belde. Hij stuurde veel minder smsjes, en als ik er een kreeg stond er in wat hij deed. Geen 'hoi schat' en 'ik hou van je' of 'kusjes' was weer flink aan het gamen, weer net zoveel als aan het begin van onze relatie. Na twee weken was ik het zat, stuurde een e-mail en kwam hij langs. We hebben drie uur bij ons in het bos zitten praten en huilen, en hij zei dat hij geen zin meer had in smsjes sturen. We moesten maar drie keer per dag bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Een week daarna was zijn verjaardagsfeest samen met een paar vrienden. Om vier uur 's nachts ben ik naar (zijn) huis gegaan en naar bed gegaan, want ik was ontzettend moe en eigenlijk was het feest al voorbij. OM half zes, na nog wat opgeruimd te hebben, kwam hij thuis. Hij kleedde zich uit, ging liggen en sliep. Geen aaitje, geen kusje, helemaal niks. Dat was voor mij een van de duidelijkste tekenen, achteraf gezien.

Na dat feest werd het nog veel erger. Ik was echt de enige die belde en ook aan de telefoon vertelde ik wat er vandaag gebeurd was en hij luisterde en zei bijna niks. Geen smsjes meer of iets. Toen na een tijdje zei ik dat hij wel een keer mocht bellen. Ik bedoelde het als grapje, maar hij had voorgesteld drie keer per dag te bellen en ik was de enige die af en toe opbelde.

Vier dagen waarin ik, met veel moeite, geen contact met hem heb gezocht, later, kreeg ik een chaggerijnig smsje of ik me 'van hem terugtrok.' Ik stuurde terug dat hij helemaal niks deed, ik wilde proberen hoe het was als ik net zoveel contact zocht als hij, en dat ik een relatie met hem wilde en niet tegen hem. Toen kwam er een doodse stilte die een week heeft geduurd.
Toen heeft hij drie keer gezegd dat hij 'vandaag langs zou komen' om het uit te praten, en drie keer kwam hij 'toch morgen'. Eergisteren hebben we twee uur aan de telefoon gehangen en is het uitgegaan. Ik heb het uitgemaakt, omdat ik er gek van werd.

Zijn redenatie was, dat al zijn gevoels omtrend mij waren afgestompt. Vooral door mijn ouders en heel de situatie met het taalprobleem als hij hier was en met mijn vrienden 'moest' praten. Deze negatieve gevoelens hebben hem negatief gemaakt tegenover mijn omgeving en steeds meer tegenover mij. Hij had eerst geen zin meer om naar hier te komen omdat mijn ouders er waren en toen ook niet meer naar mij omdat ik er ook was, of iets dergelijks. Ook met bellen en smsen was de zin weg. Maar toch wilde hij afwachten of het beter werd, en daarom had hij er niks van gezegd.

Uiteindelijk hebben we besloten, na aandringen van mijn kant, het uit te maken. Want zo gaat het niet langer, en als het zo door zou gaan zou ik altijd weer in de stress schieten als hij een dag niks van zich zou laten horen.

Ik hou zo veel van hem en zou niets liever willen dan mijn hele leven bij hem zijn, maar als hij niet met mij wil zijn kan dat gewoon niet.

Het is nu twee dagen uit en ik voel me zo ontzettend kut. Zo ontzettend kut. Want eigenlijk is het uitgegaan door hem. Ik voel me machteloos en zou willen dat ik er iets aan kon doen, want ik wil niet zonder hem. Maar ik weet dat het beter is zo en dat we niet meer samen konden zijn.

Ik heb gezegd dat ik een maand niet met hem wilde praten, en daarna zien we wel weer. Misschien zit een vriendschap er nog net in...

Sorry voor het lange verhaal, maar nou ben ik het wel kwijt.

Sterkte Twinky, als ik het zo lees heb jij heel erg je best gedaan om die relatie te redden en heb je meer dan genoeg bullshit van hem gepikt.

hmmm ik ben hard op weg om van deze topic naar de topic versier blunders te gaan verhuizen
van de week 2 dates met 2 hele mooie dames

tja, weet nog niet eens of de relatie voorbij is maar ik ga er maar vanuit van wel...

Liefje kreeg plotseling ex te logeren (doordat zij zonder huis zat) en aangezien diezelfde ex al een tijdje bezig is tussen ons in te komen vond ik dat nou al niet zo'n geweldig idee....maar ja in een relatie schijn je vertrouwen te moeten hebben toch??

Vertrouwen was geen goede zet van schorpioentje....liefje heeft sex met ex gehad en heeft nu twijfels
Het irritante is dat ik ondanks dat ik onwijs boos ben hem toch niet kwijt wil. Ik kan me zelfs nog wel voorstellen dat als iemand waar je mee samen gewoond hebt (en je nog steeds mee bevriend bent) dat je je dan toch een moment heb dat je het idee heb weer in het verleden te zitten en dus dat ook die gevoelens weer terug komen voor een gedeelte.

Hij zegt dat hij mij ook niet kwijt wil maar dat het nu allemaal erg verwarrend is
(nou was mijn eerste gedachte: trap haar het huis uit scheelt veel verwarring maar ja zo werkt het ook niet).
Dus van de week gaan we maar eens goed praten en kijken wat eruit komt.

Overigens normaal gesproken heb ik erg weinig begrip en ben ik al weg voordat iemand me echt kan belazeren dus ik verbaas mezelf nu heel erg dat ik hem niet gewoon een gigantische trap geef en nooit meer omkijk. Stom wat verliefd zijn met je kan doen

Ps ja ben nieuw hier dus als er iets niet goed is gegaan I am sorry. Ben niet echt in het humeur om uit te zoeken hoe iets werkt en mijn verstand van computers is aan en uit zetten

quote:

Op maandag 25 september 2006 12:22 schreef Mickeys het volgende:
Het gaat met mij inmiddels een stuk beter. Afgelopen weekend iemand ontmoet en ja, tot zelfs mijn eigen verbazing mee gezoend.

Met mij gaat het wel aardig. Al heb ik momenteel een dipje, want vandaag zouden we ons 1-jarig jubileum gevierd hebben. Kutzooi.

GIsteren gewoon gezellig gebabbeld over de telefoon, voelde me daarna niet helemaal top maar wel al een stuk beter dan toen ik m vorige week belde. Het is dus waar: de tijd heelt alle wonden. Al is mijn wond nu nog niet geheeld, ik heb vertrouwen in de toekomst! Mijn wond zal helen, mss laat ie n litteken achter maar het zal dan geen pijn meer doen. Hoop ik toch! Voorlopig nog maar bij de dag leven en veel bezig zijn om te voorkomen dat ik ga malen en piekeren.

Wat ik zelf erg sterk heb als het net uit is, is een erg sterke behoefte om niet alleen te zijn. Dus niet bij m'n ex, maar bij vrienden. Ik bel dus of iedereen af of ze wat te doen hebben, of ik ga 's avonds een potje hockeyen, genoeg mensen met wie ik een avondje mee kan trainen. Zolang ik maar niet alleen thuis zit, da's saai en dan realiseer je je niet zo goed dat er een hele wereld van super mooie leuke en lieve meisjes voor je open ligt

ik wil hierbij iedereen bedanken in deze topic en neem hierbij ook (hopelijk voorgoed) afscheid van deze topic.
Veel sterkte in iedergeval aan de rest

Ik zag vandaag mijn ex na maanden weer lopen in de stad. Echt in een flits. Was gelijk ff van mijn apropo (of hoe zeg je dat)? De laatste keer was kleine 3 mnd terug en toen was zijn haar zo vreselijk kort. Nu was het wat aangegroeit weer en hij liep zo heel "galant" voorbij. Shit, hij zag er echt goed uit.

dat is waarom ik er altijd voor zorg dat ik er beter uitzie dan mijn exen
ik heb trouwens een nieuwe vriendin dus hoor hier eigenlijk niet meer thuis

Ja ik heb ook een nieuwe vlam, dus ik sluip stilletjes het topic weer uit.

quote:

Op dinsdag 12 september 2006 23:53 schreef BloodyLotte het volgende:

[..]

Hoe lang duurde je relatie, en hoe lang is het nu uit?
Dan kan ik even rekening ermee houden. 3 jaar, 2 maanden en 2 dagen you know. Liefde van mijn leven enzo. Gone missing.

+

quote:

Op donderdag 28 september 2006 19:02 schreef BloodyLotte het volgende:
Ja ik heb ook een nieuwe vlam, dus ik sluip stilletjes het topic weer uit.

Ja ik kan er ook niks aan doen dat ik verliefd word. Het gebeurt gewoon. En we hebben het hier over gehad.

We hebben nu een tijdelijke pauze.

Kijken als we elkaar missen...

quote:

Op donderdag 28 september 2006 20:13 schreef metalbazzz het volgende:

[..]

+
[..]

Autsj

quote:

Op vrijdag 29 september 2006 01:33 schreef the_legend_killer het volgende:
We hebben nu een tijdelijke pauze.

Kijken als we elkaar missen...

En ja hoor wie kan weer niet slapen.

Maar zei zou bellen mocht er iets zijn.
Anders spreken we maandag elkaar gewoon effe

Hmm ik ben bang dat ik stom geweest ben deze morgen. Ik heb de vader van mijn ex gemailed ( ze vonden het heel jammer, dat mijn ex me niet meer wilde) en uitgelegd waarom het waarschijnlijk zo gelopen is ben benieuwd of hij antwoord tis namelijk nog al een verschrikkelijk verhaal om te lezen het zal eerder omslaan in haat dan begrip ( nee niet slaan ofzo zou ik nooit doen).
Overigens relatie van 2 jaar en 4 maanden en sinds het gebeurd is een maand geleden niets meer gehoord van haar, maar ik ben er toch wel over, al blijf ik hoop houden
Overigens Lotte is wel raar jij bent ook uit Geleen en had ook een lange afstands relatie ( ik was oost vlaanderen olsene-zulte-waregem en door de weeks Hasselt waar ze op kot zat )

Anyway heb ik er fout aangedaan haar vader te mailen ?
en zo ja waarom.

en voor mensen die het niet lukt lees mijn verhaal misschien helpt dat
Beste Mensen