Help Kasta aan een vriendin (deel IV)

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 15:03 schreef MUUS het volgende:

[..]

Tèèètuuuuuuutèèètuuuuuuutèèètuuuuuu. .

* trekt alvast witte jas aan *

quote:

Soms krijg je het idee dat hij liever een sparmaatje zoekt, ja. Hoewel, ze moet wel koken en heel veel aandacht geven.
Een sparmoeder dan.

Ik kan op dit moment inderdaad nite echt iets beters bedenken..

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 15:08 schreef Scorpie het volgende:
En natuurlijk gaan de dames hier nu even een diepzinnige Dr Phil analyse maken van Kasta, want diep van binnen wil Kasta natuurlijk geen vriendin Volgens mij zag hij dit al aankomen in deel 1 van deze reeks

Analyseren, nee. Ik zeg wat me opvalt, waar het vandaan komt, weet ik ook niet. Kasta wil wel een vriendin, alleen wordt het niet allemaal even handig aangepakt.

Mogen we potverdikke in R&P? . Bovendien heb ik helemaal geen snor. .

Ik heb een flauw vermoeden dat kastanova gewoon homo is.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 15:58 schreef Maanvis het volgende:
Ik heb een flauw vermoeden dat kastanova gewoon homo is.

Dat is deur nummer 2 inderdaad.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 15:08 schreef Scorpie het volgende:
En natuurlijk gaan de dames hier nu even een diepzinnige Dr Phil analyse maken van Kasta, want diep van binnen wil Kasta natuurlijk geen vriendin Volgens mij zag hij dit al aankomen in deel 1 van deze reeks

Nou; hij vraagt er wel om


ff serieus.

Kasta; ik denk dat je met je houding juist jonge huppelende meisjes aantrekt; en niet een intelligentie bij voorkeur aantrekkelijke vrouw, daar nog eens bij verwachtende dat een vrouw het liefst nog emotieloos is.
Het blijft een vreemde; en denk ik zelfs onmogenlijke combinatie.

Naja ligt eraan; als je snel wil scoren; pak dan wat je pakken kan; maar niet klagen dat de dame in kwestie niet beschikt over enige intelligentie oid.

Als je een serieuze relatie aan wilt gaan; ik denk dat je je dan wat meer moet openstellen en moet verdiepen in de materie van relaties.
En niet bij voorbaat alles al afkeuren.
Nee je hoeft je niet emotioneel in te leven; ik denk dat je juist wat minder emotioneel moet worden.
Er zijn genoeg serieuze; intelligente vrouw; met looks; maar die geven de voorkeur aan een ander type heb ik het idee.


Ik snap dat moeilijke gedoe soms niet.
Zorg gewoon dat je iemand tegen komt die je leuk vind; en blijf die leuk vinden.
Waarom bij voorbaat zoveel eisen stellen? Je weet toch uiteindelijk niet waar je mee uit komt.

Tuurlijk is het belangerijk als je in je relatie op 1 lijn zit. Maar kijk dan ook eerst goed naar jezelf; wat jezelf daadwerkelijk in huis hebt; ipv bij een ander bij voorbaat al af te gaan strepen.

Ik ken het andere kant van het verhaal Mannen die er juist niet tegen kunnen dat diens vriendin intelligenter is of een hogere functie heeft

Stel; je hebt de vrouw van je dromen; zou je daarmee om kunnen gaan?
Iemand die je op je kop zit omdat je ff niet zo intelligent uit de hoek komt; dan wel niet bewust; maargoed; het kan altijd gebeuren in een relatie.

Waarom doe je uberhaupt zo over vrouwen?

Ik ben ooit een jongen tegen gekomen; tijdens mijn opleiding tot applicatieprogrammeur; die niet goed geleert had wat een vrouw nou psies inhoudt. Meer zo van vrouwen zijn een ras apart; maar tutten; emo doen etc; afnetoe eroverheen en klaar.
Ik was de eerste meid die hij tegenkwam waar hij normaal mee kon praten; gewoon als maatjes.
En dat kwam echt niet door al die vrouwen; maar puur omdat hij de verkeerde kant op keek.

Mannen kunnen verschrikkelijk emo zijn; en vrouwen kunnen heel rationeel zijn; en alles ertussen in.
Eerst maar eens kijken wat jezelf eigenlijk bent; en wat jezelf eigenlijk wilt; en dan maar eens de goede richting uit gaan kijken.

En met een beetje mazzel kom je de juiste tegen zonder al die inspanning; ik denk dat in 9 van 10 10 gevallen toch steeds weer op een vrouw stuit die je juist niet zoekt.


Gegroet;

Mrs. Phil

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 16:44 schreef Llewella het volgende:

wow, jou heb ik lang niet zien posten....

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 16:45 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

wow, jou heb ik lang niet zien posten....

Sorry Ga wel weer weg

Nee ik was toevallig van de week weer aan komen waaien nadat ik weer via google op fok uitkwam; en dan is het toch wel weereens leuk even rond te kijken

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 16:54 schreef Llewella het volgende:

[..]

Sorry Ga wel weer weg

Nee ik was toevallig van de week weer aan komen waaien nadat ik weer via google op fok uitkwam; en dan is het toch wel weereens leuk even rond te kijken

Eigenlijk ken ik je alleen van GoT toen ik er nog regelmatig postte (1999 ofzo?)

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 17:06 schreef ThE_ED het volgende:

[..]



Eigenlijk ken ik je alleen van GoT toen ik er nog regelmatig postte (1999 ofzo?)

WERKEN!

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 17:06 schreef ThE_ED het volgende:

[..]



Eigenlijk ken ik je alleen van GoT toen ik er nog regelmatig postte (1999 ofzo?)

Kan kloppen, maar zo lang geleden dan alweer? Ik kom wel vaker hier en daar voorbij waaien

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 17:35 schreef Llewella het volgende:

[..]

Kan kloppen, maar zo lang geleden dan alweer? Ik kom wel vaker hier en daar voorbij waaien

Ja, ik heb je nog wel vaker zien posten hoor, maar dat ik je dat echt regelmatig zag doen was al zo lang terug

Leuk, zo'n hereniging. Maar om die verder uit te bouwen zijn andere kanalen .

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 19:42 schreef Copycat het volgende:
Leuk, zo'n hereniging. Maar om die verder uit te bouwen zijn andere kanalen .

Vind het wel een mooie in R&P eigenlijk.

Kasta @ Ongeloofelijk babbelzieke, singleminded, zenuwslopende, pseudo eloquent, onbeduidend mannetje.

Dames en Heren Kasta heeft antwoord op alle vragen. Eigenlijk is hij onze jomanda, buch, emiel raterband in 1. Wat kan jij ontzettende wartaal uitslaan met je cliches en self fulling prophecy's. Ga werken bij Talpa, daar hebben ze talent zoals jou nodig, inhoudloze bal

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 11:48 schreef _Floddertje_ het volgende:
Zoals je vrouwen die worden geslagen door hun kerel kunt verwijten dat ze altijd weer voor het type 'foute man' vallen, zo moeten sommige mannen in dit topic misschien zichzelf eens achter het oor krabben en zich eerlijk afvragen of ze niet gewoon iedere keer op het type 'foute vrouw' vallen.

Ik denk niet dat je dat kunt zien aankomen, en het kan lang duren voor je doorhebt wie er nu echt het 'slachtoffer' is. Het verneukeratieve is dat de stampvoetende vrouw zich met haar gehuil en getier juist nadrukkelijk als het slachtoffer presenteert - als man heb je dan de neiging om aan te nemen dat je haar blijkbaar ergens pijn mee hebt gedaan en dat je die donderbuien dus wel verdiend zult hebben, al is dan volstrekt onduidelijk waar het allemaal over gaat. Ik werd er behoorlijk nerveus van en het is moeilijk in zo'n situatie je houding te bepalen. Enerzijds weet je dat ze gekwetst is en heb je de neiging haar te willen troosten, anderzijds staat ze daar juist niet voor open -je bent een boeman- en kun je bij wijze van spreken een deegrol in je nek krijgen als je haar te dicht nadert.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 08:40 schreef femmeChantal het volgende:

Mocht de vrouw, afgezien van wat ontploffingen, je hart hebben gestolen en wil je graag meer tijd met haar doorbrengen én kun je ervan uitgaan dat de ontploffing geen andere (onderliggende) oorzaak heeft dan die telkens terugkerende verdwaalde sok die niet in de wasmand zit, dan zou je wat 'opvoedkundige' technieken toe kunnen passen.

Tussen de vele leerzame Donald Duck-verhalen waarmee Carl Barks de wereld gezegend heeft, is er één waarin de onuitstaanbare bofkont Guus Geluk (voor wie alles dat hij nodig heeft altijd zomaar uit de lucht komt vallen) sterk geëmotioneerd tot een bijzondere confessie komt.

Het begint ermee, dat Donald, de neefjes en Dagobert ontdekken dat Guus een kluis bezit. Brandend van nieuwsgierigheid -in die kluis moet immers wel het geheim achter zijn grote geluk zitten- gaan zij gewapend met een koevoet naar Guus' woning terwijl die laatste nietsvermoedend in de stad een filmpje pakt. Hij voelt zich alleen niet helemaal lekker en besluit om voortijdig weer naar huis te gaan. Onderwijl heeft zijn inbrekende familie de kluis gekraakt, waar tot hun teleurstelling niets in zit. Op één ding na: een stoffig oud stuivertje.

Guus, die zijn familieleden betrapt en eerst boos is, wordt al snel door zijn evenmin geamuseerde oom Dagobert, die vervaarlijk met zijn wandelstok uithaalt, gedwongen om uit te leggen wat die lege kluis en dat stomme stuivertje allemaal te betekenen hebben.

Op dat moment zijgt die arme Guus door zijn knikkende knietjes en barst hij in snikken uit. Handenwringend en tranen met tuiten huilend bekent hij, dat hij in zijn leven één dag eerlijk gewerkt heeft. En dat hij zich daar zó voor schaamt, dat hij de verdiende stuiver diep heeft weggestopt in een stalen kluis.


Enfin, op soortgelijke wijze moet ik nu tot de bekentenis komen, dat ik éénmaal in mijn leven kwaad ben geworden..

Toen dat onnodige geraas en getier van mijn vriendin me na een jaar of wat echt de keel uithing en ik doorhad dat mij heus niet zoveel te verwijten was en ik het niet meer op een 'moeilijke fase' of ongesteldheid kon afschuiven, was ineens mijn engelengeduld op en werd ik bij de eerstvolgende gelegenheid zelf boos. Wat heet boos -- ik had het helemaal gehad en ik transformeerde in luttele seconden van een bedeesde kantoorklerk in een ziedende Hulk. Ik heb met tot reepjes uitgescheurde mouwen, vuurspuwende ogen, rechtovereind staand haar en briesende stem zó hard staan bulderen, dat mijn arme opgewonden vriendinnetje, dat een tel eerder nog verhit had staan stampvoeten, tot een heel klein peutertje ineenschrompelde, geschrokken terugdeinsde en inbond. En terecht, want ik was op dat moment in staat om met zwaar meubilair te gaan smijten.

Nadat op die manier het machtsevenwicht hersteld was -mannetje had zich doen gelden- was het met dat redeloze gestampvoet helemaal afgelopen.

Er kwamen later weliswaar nog veel onverkwikkelijkere en gekmakende gedragingen voor in de plaats, maar die stonden hier los van en van die stampvoeterij was ik verlost. Er kán dus iets aan gedaan worden, het is alleen jammer dat dat blijkbaar op zo'n primitieve manier moet.


Nadine suggereerde dat dat gedrein een vorm van emotionele chantage is, die keihard de kop ingedrukt moet worden. Daar heeft ze gelijk in, vooral in dat laatste, maar er zit misschien nog een aspect aan.

Mannen zijn -ogenschijnlijk, dames!- inderdaad wel wat soft geworden. We laten ons veel aanleunen en we hebben vrouwen toegestaan om maatschappelijk, maar ook binnenshuis, een meer gelijkwaardige positie in te nemen. Vrouwen zijn van moeder, kookster en strijkster volwaardige medekostwinners en maatjes geworden. Waar ze vroeger alleen 's avonds na gedane arbeid nog even schuchter met een haakwerkje naast ons op de bank mochten aanschuiven, tolereren we ze nu pontificaal chips etend naast ons en mogen ze af en toe zelfs de afstandsbediening vasthouden.

Niet omdat we ze niet kunnen tegenhouden -Ha!- maar simpelweg omdat wij dat zo willen; wij vinden het gewoon léuk om met onze vriendinnen als gelijkwaardige maatjes door het leven te gaan. We voelen ons allerminst bedreigd en kunnen ons die ruimhartigheid ook met gemak veroorloven omdat we toch veel en veel sterker zijn.

Dat laatste nu lijkt de nieuwe generatie vrouwen niet helemaal begrepen te hebben. Omdat wij onze kracht haast nooit meer doen gelden menen ze dat mannen watjes zijn geworden en dat de vrouwelijke opmars daarom zo soepeltjes verlopen is. Ik kan me die overmoedige redenering best voorstellen, want na duizenden jaren ondergeschikt te zijn geweest is het nogal een verandering als je ineens naast hem op de bank gelijkwaardig zit te wezen. Maar van daaruit is het een gevaarlijk kleine stap naar de conclusie dat jouw vent eigenlijk wel een enorme kneus moet zijn dat hij zo'n zwak vrouwelijk wezen zomaar als zijn gelijke accepteert. En die misvatting leidt natuurlijk tot minder ontzag, en tot een zekere teleurstelling, want een vrouw wil eigenlijk toch een potige kerel aan haar zijde die indien nodig de beren en de wolven uit de voortuin knuppelt.

Bij dat incident waarbij ik mijn vriendin onsubtiel haar plaats wees, zag ik bij haar, naast angst en ontzag, ook een bepaald verheugen. Er twinkelde iets, alsof ze stiekem ook blij en opgewonden was dat onder haar wat nerderige, zachtmoedige vent met zwembandjes toch een krachtige oerman verscholen ging, die als hij dat gewild had haar zo met bankstel en al het raam uit had kunnen lazeren.

En daar was het haar misschien wel om te doen: uit de bange diepten van haar vrouwelijke ziel heeft ze me zo getergd en geprovoceerd, dat ik alle beschaving en goedertierenheid van mij af wierp en haar de langverscholen brute oerkracht toonde in welker veiligheid zij zich zo node wilde bergen..

Tjonge, wat een vermoeidend topic dit.

Als het er in je relaties ook zo aan toegaat Kasta, kan ik me voorstellen dat het niet werkt.

Tipj: blijf gewoon even bij vrouwen uit de buurt. Geen relaties, geen gedoe, als je heeeeeeel erg omhoog zit misschien eens een one-night-stand (écht, ze bestaan die vrouwen die niet meteen een relatie willen).
Ga ondertussen verder met je leven, word (emotioneel) volwassen en minder naief (ja, sorry dat ben je voor zover ik dat op kan maken uit je posts op Fok).

Probeer het dan volgend jaar weer eens met iemand die je echt heel leuk vindt/echt verliefd bent. Neem er dan wel de tijd voor om elkaar een beetje te leren kennen. En nee, je kent iemand niet na twee avondjes stappen. Ben je niet verliefd? Gewoon niet aan beginnen.

Je komt vanzelf wel iemand tegen met wie het wel echt klikt.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 20:52 schreef dvr het volgende:

[..]

Ik denk niet dat je dat kunt zien aankomen, en het kan lang duren voor je doorhebt wie er nu echt het 'slachtoffer' is. Het verneukeratieve is dat de stampvoetende vrouw zich met haar gehuil en getier juist nadrukkelijk als het slachtoffer presenteert - als man heb je dan de neiging om aan te nemen dat je haar blijkbaar ergens pijn mee hebt gedaan en dat je die donderbuien dus wel verdiend zult hebben, al is dan volstrekt onduidelijk waar het allemaal over gaat. Ik werd er behoorlijk nerveus van en het is moeilijk in zo'n situatie je houding te bepalen. Enerzijds weet je dat ze gekwetst is en heb je de neiging haar te willen troosten, anderzijds staat ze daar juist niet voor open -je bent een boeman- en kun je bij wijze van spreken een deegrol in je nek krijgen als je haar te dicht nadert.
[..]

Tussen de vele leerzame Donald Duck-verhalen waarmee Carl Barks de wereld gezegend heeft, is er één waarin de onuitstaanbare bofkont Guus Geluk (voor wie alles dat hij nodig heeft altijd zomaar uit de lucht komt vallen) sterk geëmotioneerd tot een bijzondere confessie komt.

Het begint ermee, dat Donald, de neefjes en Dagobert ontdekken dat Guus een kluis bezit. Brandend van nieuwsgierigheid -in die kluis moet immers wel het geheim achter zijn grote geluk zitten- gaan zij gewapend met een koevoet naar Guus' woning terwijl die laatste nietsvermoedend in de stad een filmpje pakt. Hij voelt zich alleen niet helemaal lekker en besluit om voortijdig weer naar huis te gaan. Onderwijl heeft zijn inbrekende familie de kluis gekraakt, waar tot hun teleurstelling niets in zit. Op één ding na: een stoffig oud stuivertje.

Guus, die zijn familieleden betrapt en eerst boos is, wordt al snel door zijn evenmin geamuseerde oom Dagobert, die vervaarlijk met zijn wandelstok uithaalt, gedwongen om uit te leggen wat die lege kluis en dat stomme stuivertje allemaal te betekenen hebben.

Op dat moment zijgt die arme Guus door zijn knikkende knietjes en barst hij in snikken uit. Handenwringend en tranen met tuiten huilend bekent hij, dat hij in zijn leven één dag eerlijk gewerkt heeft. En dat hij zich daar zó voor schaamt, dat hij de verdiende stuiver diep heeft weggestopt in een stalen kluis.


Enfin, op soortgelijke wijze moet ik nu tot de bekentenis komen, dat ik éénmaal in mijn leven kwaad ben geworden..

Toen dat onnodige geraas en getier van mijn vriendin me na een jaar of wat echt de keel uithing en ik doorhad dat mij heus niet zoveel te verwijten was en ik het niet meer op een 'moeilijke fase' of ongesteldheid kon afschuiven, was ineens mijn engelengeduld op en werd ik bij de eerstvolgende gelegenheid zelf boos. Wat heet boos -- ik had het helemaal gehad en ik transformeerde in luttele seconden van een bedeesde kantoorklerk in een ziedende Hulk. Ik heb met tot reepjes uitgescheurde mouwen, vuurspuwende ogen, rechtovereind staand haar en briesende stem zó hard staan bulderen, dat mijn arme opgewonden vriendinnetje, dat een tel eerder nog verhit had staan stampvoeten, tot een heel klein peutertje ineenschrompelde, geschrokken terugdeinsde en inbond. En terecht, want ik was op dat moment in staat om met zwaar meubilair te gaan smijten.

Nadat op die manier het machtsevenwicht hersteld was -mannetje had zich doen gelden- was het met dat redeloze gestampvoet helemaal afgelopen.

Er kwamen later weliswaar nog veel onverkwikkelijkere en gekmakende gedragingen voor in de plaats, maar die stonden hier los van en van die stampvoeterij was ik verlost. Er kán dus iets aan gedaan worden, het is alleen jammer dat dat blijkbaar op zo'n primitieve manier moet.


Nadine suggereerde dat dat gedrein een vorm van emotionele chantage is, die keihard de kop ingedrukt moet worden. Daar heeft ze gelijk in, vooral in dat laatste, maar er zit misschien nog een aspect aan.

Mannen zijn -ogenschijnlijk, dames!- inderdaad wel wat soft geworden. We laten ons veel aanleunen en we hebben vrouwen toegestaan om maatschappelijk, maar ook binnenshuis, een meer gelijkwaardige positie in te nemen. Vrouwen zijn van moeder, kookster en strijkster volwaardige medekostwinners en maatjes geworden. Waar ze vroeger alleen 's avonds na gedane arbeid nog even schuchter met een haakwerkje naast ons op de bank mochten aanschuiven, tolereren we ze nu pontificaal chips etend naast ons en mogen ze af en toe zelfs de afstandsbediening vasthouden.

Niet omdat we ze niet kunnen tegenhouden -Ha!- maar simpelweg omdat wij dat zo willen; wij vinden het gewoon léuk om met onze vriendinnen als gelijkwaardige maatjes door het leven te gaan. We voelen ons allerminst bedreigd en kunnen ons die ruimhartigheid ook met gemak veroorloven omdat we toch veel en veel sterker zijn.

Dat laatste nu lijkt de nieuwe generatie vrouwen niet helemaal begrepen te hebben. Omdat wij onze kracht haast nooit meer doen gelden menen ze dat mannen watjes zijn geworden en dat de vrouwelijke opmars daarom zo soepeltjes verlopen is. Ik kan me die overmoedige redenering best voorstellen, want na duizenden jaren ondergeschikt te zijn geweest is het nogal een verandering als je ineens naast hem op de bank gelijkwaardig zit te wezen. Maar van daaruit is het een gevaarlijk kleine stap naar de conclusie dat jouw vent eigenlijk wel een enorme kneus moet zijn dat hij zo'n zwak vrouwelijk wezen zomaar als zijn gelijke accepteert. En die misvatting leidt natuurlijk tot minder ontzag, en tot een zekere teleurstelling, want een vrouw wil eigenlijk toch een potige kerel aan haar zijde die indien nodig de beren en de wolven uit de voortuin knuppelt.

Bij dat incident waarbij ik mijn vriendin onsubtiel haar plaats wees, zag ik bij haar, naast angst en ontzag, ook een bepaald verheugen. Er twinkelde iets, alsof ze stiekem ook blij en opgewonden was dat onder haar wat nerderige, zachtmoedige vent met zwembandjes toch een krachtige oerman verscholen ging, die als hij dat gewild had haar zo met bankstel en al het raam uit had kunnen lazeren.

En daar was het haar misschien wel om te doen: uit de bange diepten van haar vrouwelijke ziel heeft ze me zo getergd en geprovoceerd, dat ik alle beschaving en goedertierenheid van mij af wierp en haar de langverscholen brute oerkracht toonde in welker veiligheid zij zich zo node wilde bergen..

Wat heb jij een heerlijke schrijfstijl Maar ik ben het volledig eens met je verhaal.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 20:52 schreef Black_Tulip het volgende:

Hieronder staan 6 types emotionele buien/vrouwen.

Deze rommelige discussie begint nu echt vruchten af te werpen en dankzij jouw denk- en typwerk structuur te krijgen. Knap werk BT!!

_{dank coolguy!}

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 20:56 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Wat heb jij een heerlijke schrijfstijl Maar ik ben het volledig eens met je verhaal.

Behalve dan, dat als je gewoon een gelijkwaardige relatie hebt, in plaats van dat aan de zogenaamd zwakkere ( ) gunt, dit hele gezeik allemaal niet nodig is.

Maar ach, ondertussen leven we nog steeds in een wereld waarin de gemiddelde man op zoek gaat naar zijn mindere, en de gemiddelde vrouw naar haar meerdere.

En dan vinden we het maar wat raar dat zo ontzettend veel relaties op de klippen lopen.
En vooral blijven roepen dat de emancipatie "uit de hand is gelopen" en dat vrouwen teveel willen. Vreemd genoeg trek ik heel andere conclusies uit bovenstaande verhalen.

Er is in feite geen bal veranderd.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:03 schreef Black_Tulip het volgende:

Tot welk type ga jij? Ik geloof dat je een lange relatie met type 6 hebt gehad?

Ja, twee zelfs. Maar die typen zijn een beetje cumulatief, er zijn bv. ongetwijfeld ook terechte woedebuien geweest, en wat in het begin nog niet erg grievend is, kan dat bij herhaling alsnog worden.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 20:52 schreef Black_Tulip het volgende:
1 Als ze alleen maar huilt, moet je gewoon knuffelen.
2 Als ze ook kwaad is, moet je haar laten uitrazen.
3 Als ze kwaad is op jou en het is terecht, moet je haar laten uitrazen en iets met die kritiek doen.
4 Als ze kwaad is op jou en het is onterecht, moet je haar ook laten uitrazen, want vrouwen zijn soms onredelijk en zullen sorry zeggen als ze weer redelijk zijn.
5 Als ze kwaad is, het is onterecht en dat grieft je teveel, moet je even naar boven gaan.
6 Als ze kwaad is, het is onterecht, het grieft je teveel en even naar boven gaan helpt ook niet, moet je haar dumpen.

Goed rijtje. Al vind ik persoonlijk 3 nog heel normaal gedrag.
Je moet er toch niet aan denken dat je partner niet boos op je wordt als je je achterlijk gedraagt?

4 + 5 + 6 zijn vreselijk en inderdaad, er zijn veel te veel van dit soort vrouwen

Ik wil er trouwens nog 1 toevoegen:
7. Als ze huilt omdat ze niet eerlijk voor haar wensen uit durft te komen en hoopt je hiermee te kunnen manipuleren: negeren. Eventueel dumpen na herhaald manipulatief gedrag.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:08 schreef djenneke het volgende:

[..]

Behalve dan, dat als je gewoon een gelijkwaardige relatie hebt, in plaats van dat aan de zogenaamd zwakkere ( ) gunt, dit hele gezeik allemaal niet nodig is.

Inderdaad. In een relatie die gebaseerd is op gelijkheid en wederzijds respect (bah, wat een braakwoord is dat toch) heb je dit gezeur niet.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 20:56 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Wat heb jij een heerlijke schrijfstijl Maar ik ben het volledig eens met je verhaal.

Er zijn twee Fok'ers waar ik grote achting voor hebt betreffende inzicht over relaties man/vrouw. Namelijk Liewic en sinds vandaag dus ook dvr.

IJzersterk geschreven!

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:03 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dankje

Tot welk type ga jij? Ik geloof dat je een lange relatie met type 6 hebt gehad?

Jammer dat het onzin is. Ik weet niet hoe het met jou gesteld is, maar ik val niet onder te brengen in welke van je types dan ook, en volgens mij geldt dat voor de meeste vrouwen.

Meestal ben ik terecht kwaad. Maar valt daar altijd over te praten.

Als ik zo kwaad ben dat ik moet janken, dan is het eigenlijk altijd terecht, anders ga ik er gewoonweg niet om janken. Ik zou dat knuffelen dan maar laten.
Verder raas ik nooit, en is het pas echt erg als ik niets meer zeg. Wel weer lekker rustig. Geef het een kwartiertje, dan kan praten daarna wel weer.
Er zijn momenten dat ik onredelijk wordt. Dan kan mijn vriend me daarop wijzen, waarop we beiden moeten lachen, mijn kwaadheid over is, en hij meestal nog een pijpbeurt na krijgt. Helaas voor hem, ben ik niet vaak onredelijk.

"terecht" is natuurlijk zo subjectief als het maar zijn kan.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:23 schreef ThE_ED het volgende:
"terecht" is natuurlijk zo subjectief als het maar zijn kan.

Ik ben niet het type dat kwaad wordt om niets. Maar dat zal dan ook wel weer subjectief zijn

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:24 schreef djenneke het volgende:

[..]

Ik ben niet het type dat kwaad wordt om niets. Maar dat zal dan ook wel weer subjectief zijn

Inderdaad

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:08 schreef djenneke het volgende:

Behalve dan, dat als je gewoon een gelijkwaardige relatie hebt, in plaats van dat aan de zogenaamd zwakkere ( ) gunt, dit hele gezeik allemaal niet nodig is.

Gniffel. _{Er moest natuurlijk wel een beetje geprovoceerd worden}

Op zich heb je een goed punt, maar het kan gebeuren dat iemand zijn partner echt als gelijkwaardig ziet terwijl die partner daar zelf niet in gelooft, en zich daarom gedwongen voelt om op haar tenen te lopen en zich steeds te moeten bewijzen.

Dus wat beschouw je als een gelijkwaardige relatie? Moet hij objectief gelijkwaardig zijn, in 'meetbare' termen als inkomen en maatschappelijke positie, of volstaat het als de 'meerdere' de ander gewoon als gelijkwaardig beschouwt en ook zo behandelt omdat dat soort criteria hem in de liefde worst zullen wezen?

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:26 schreef dvr het volgende:

[..]

Gniffel. _{Er moest natuurlijk wel een beetje geprovoceerd worden}

Op zich heb je een goed punt, maar het kan gebeuren dat iemand zijn partner echt als gelijkwaardig ziet terwijl die partner daar zelf niet in gelooft, en zich daarom gedwongen voelt om op haar tenen te lopen en zich te bewijzen.

Dus wat beschouw je als een gelijkwaardige relatie? Moet hij objectief gelijkwaardig zijn, in 'meetbare' termen als inkomen en maatschappelijke positie, of volstaat het als de 'meerdere' de ander gewoon als gelijkwaardig beschouwt en ook zo behandelt omdat dat soort criteria hem in de liefde worst zullen wezen?

Niet alleen worst wezen, maar het gewoonweg nooit hebben gemerkt, of beter: het gewoonweg afwezig zijn van een onderscheid, vind ik persoonlijk prettiger.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:26 schreef ThE_ED het volgende:

[..]

Inderdaad

In dat geval kunnen we het hele onderwerp dus wel weer laten zitten

B_T word je nou nooit moe van jezelf?

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:46 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Op een gegeven moment wil ik toch echt slapen

Maar ik vind mezelf ook behoorlijk uitputtend hoor Gelukkig kan ik mezelf aan, dat scheelt.

Jij en kasta kunnen beter jullie energie gaan steken in iets nuttigers, zoals borduren of kantklossen.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:50 schreef Maanvis het volgende:

[..]

Jij en kasta kunnen beter jullie energie gaan steken in iets nuttigers, zoals borduren of kantklossen.

Ik wilde net de optie 'scrabbelen' aan gaan dragen.

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 21:58 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Dat heb ik anders al gezegd. Ik handel voornamelijk volgens type 1, dat wil dus zeggen dat als ik in een emotionele bui ben, het meestal slechts een huilbui is. En dan heb ik het nog niet over de oneindige gradaties van een huilbui (van snikken tot onbedaarlijk jammeren) of over de vele uiteenlopende redenen die zo'n huilbui kunnen veroorzaken.

ik had niet anders verwacht.

quote:

Het zijn dan ook benaderingen. Zeg eens, als jij emotioneel bent, onder welk type valt jouw meest voorkomende soort bui? Als jouw bui niet in het rijtje thuis hoort, hoe zou je die bui dan noemen?

Mijn buien beperken zich tot eens in de 9 maanden. En meestal gaat mijn vriend dan iets leuks doen elders.

quote:

Dat is dus een type 3. En je mag blij zijn dat er over te praten valt Sommige vrouwen (zoals partners van Kasta) zijn niet zo gelukkig.

Nee, want ik raas niet, ik praat liever.

quote:

Dat is nog steeds type 3. Volgens mij huilen vrouwen ook meestal als ze kwaad zijn. (vandaar dat 3 voortborduurt op 1)

Ik huil dus bijna nooit.

quote:

Wat betreft woede is gradatie ook heel belangrijk. Ik heb ook wel eens met verheven stem duidelijk gemaakt dat iets me frustreerde, maar dat noem ik geen type 3. Type 3 is als ik echt ontzettend kwaad ben. Kan ik hieruit concluderen dat jij eigenlijk beter thuis hoort in 1 of 2?

Nee.

quote:

Niets meer zeggen omdat je gewoon te kwaad bent is inderdaad een aparte categorie.

Het zijn geen types. Sommige mensen zijn types, maar veel mensen verschillen in hun gedrag per situatie.

quote:

Maar ik mag toch hopen voor hem dat hij ook wel eens een pijpbeurt krijgt als je niet onredelijk bent?

Uiteraard

quote:

Op woensdag 26 juli 2006 22:16 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Ik vroeg je naar de aard van de bui, niet de frequentie. Eens in de negen maanden is overigens een zeer sterke score Voor een vrouw zeer stabiel dus
[..]

Ik ook.
[..]

Ik had het in type 1 inderdaad ook nog niet over de frequentie van huilbuien.
[..]

Uiteraard. Dat woord 'type' moet je hier ook niet te letterlijk nemen; het is alleen een middel om die zes scenario's/categorieën/whatever van elkaar te onderscheiden. En mijn rijtje liet ruimte over voor gedrag wat verschilt per situatie.

Had dat dan ook gezegd