[Deel 805] Integratie: Negers op lange latten

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:47 schreef Johan_de_With het volgende:
Beter dan negers met lange tenen.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:54 schreef Disciple_of_Guinness het volgende:
Helaas heeft rotterdam zoals altijd alleen maar een heel dunne laagje vuilwitte ijs/.sneeuw.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:53 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Ik heb die onnavolgbare Sidekick-stijl toch al aardig in de vingers.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:56 schreef Sidekick het volgende:

[..]

Ik ben trots op je.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:58 schreef Disciple_of_Guinness het volgende:
hmm, ik denk dat ik me dalijk eens ga scheren, me muil jeukt

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:57 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Misschien kan ik ooit de gaten in jouw door inktvraat aangetaste Volledige Werken vullen.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 11:59 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Scheren maakt dat gewoonlijk nog erger.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 12:01 schreef Sidekick het volgende:
Je maakt me bang, Yohen.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 12:01 schreef du_ke het volgende:

[..]

Als je geen overgevoelig babyhuidje hebt valt dat best mee.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 12:03 schreef Drugshond het volgende:
Waarom worden negers altijd apen genoemd

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 12:35 schreef pberends het volgende:

[..]

.

Maar Apen zijn toch blank, alleen ze zijn zo behaard dat ze zwart lijken?

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 12:09 schreef Johan_de_With het volgende:
Armsterdam treft het weer, !

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 13:26 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Dat zijn jouw woorden, gelukkig vecht het broeikaseffect terug

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 13:27 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Waar heb jij nou meer last van, Harry; Hells Angels, Joego's of Marokkaantjes?

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 13:27 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Waar heb jij nou meer last van, Harry; Hells Angels, Joego's of Marokkaantjes?

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 13:29 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

Bij absentie heb ik het meest last van Sidekick

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 13:31 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Absentie waarvan ?

quote:

Bijstand / Allemaal aan het werk
door Wilma van Meteren
Twee steden in Brabant hebben zichzelf een ambitieus doel gesteld: iedereen die daar een bijstandsuitkering aanvraagt, moet een taak krijgen in de samenleving. Tot nog toe is dat een succes.

Streng maar rechtvaardig, zo noemen Roosendaal en Bergen op Zoom hun aanpak van de bijstand. Wie in die gemeenten een uitkering aanvraagt, krijgt een taak. Zo streven de beide Brabantse steden naar onafhankelijkheid voor iedere burger.

Het is lik-op-stuk, wie hardnekkig een baan blijft weigeren, verliest zijn uitkering. Aan de andere kant zorgen de gemeenten ook dat dat werk er is.

Het begon met een nieuwe wet. Deze Wet Werk en Bijstand moet mensen met een bijstandsuitkering sneller aan het werk krijgen. In Roosendaal zagen ze meteen dat dat kansen bood, vertelt wethouder Jan Pelle (PvdA). „We waren niet van ’o wat zielig allemaal’.”

Nog voordat de wet in januari 2004 werd ingevoerd, had Pelle in Roosendaal met steun van de gemeenteraad het nieuwe beleid ingevoerd: maak de bijstand grotendeels overbodig. „Toen ik als wethouder begon, trof ik een Sociale Dienst waar de regeltjes fantastisch werden uitgevoerd”, herinnert Pelle zich, die van huis uit politiek wetenschapper is. „Maar de ramen waren potdicht, er was geen enkel contact met de buitenwereld.”

Het kostte moeite om die vensters te openen, soms was het een kwestie van forceren. „Eigenlijk zijn we gaan werken als een sociale verzekeringsmaatschappij”, beschrijft directeur Sociale Zaken H. Smits. „We zien onze klanten als een schadepost, voor zichzelf en voor de gemeenschap. We bekijken hoe we die schade kunnen beperken en laten hen niet los. Daarbij schatten we hun economische waarde: hoe snel hebben we de klant aan het werk, zodat hij uit de uitkering kan.” Daarbij worden economische begrippen gebruikt. Er is een bedrijfsplan opgesteld, met productiedoelen en contracten.

Alle mensen in de bijstand zijn onderverdeeld in zij die op korte of langere termijn kunnen werken (zo’n zestig procent), en in 55-plussers en zorgklanten die om medische, sociale of psychische redenen niet binnen vijf jaar aan de slag kunnen. Soms controleert een verzekeringsarts aan de hand van dezelfde criteria die gelden voor de WAO, of iemand inderdaad te veel beperkingen heeft om te gaan werken. De meest kansrijken moeten binnen drie maanden aan werk worden geholpen.

Reïntegratie in de klassieke zin is niet aan de orde, alle bureaus die zoiets beloven zijn buiten de deur gezet. De gemeenten redeneren dat werkgevers de beste reïntegreerders zijn. Die krijgen dan ook in ruil onder meer tijdelijke loonsubsidies en no-riskpolissen aangeboden (waardoor bij ziekte van een werknemer dat de werkgever niets kost). „Het enige wat wij nog doen is met de cursus ’In en uit de bijstand’ goed werknemersgedrag aanleren, en taallessen voor mensen die dat nodig hebben”, zegt Smits. „Een probleem van mensen die lang in de bijstand zitten, is dat ze een andere dagindeling en ritme hebben gekregen. Ze weten niet goed wat een werkgever van hen verlangt.”

„Het is niet sociaal om mensen in de bijstand te laten’’, onderstreept wethouder Piet van den Kieboom (PvdA) van Bergen op Zoom. Deze stad werkt op veel terreinen met Roosendaal samen, en doet dat nu ook wat de bijstand betreft. „Het beste beleid tegen armoede is zorgen dat mensen economisch zelfstandig zijn en hun eigen keuzes kunnen maken. Daarom zijn we het gaan omkeren: niet het geen geld hebben, maar het geen werk hebben is het probleem.”

Om de nadruk weer op het werk zoeken te leggen, eisen beide steden dat mensen met bijstand iets doen.

„Zolang u geen werk heeft, zullen we u bijstaan, maar we verwachten dat u in ruil een bijdrage levert aan de samenleving’’, zegt de wethouder tegen iedereen die bijstand vraagt.

Deze ommekeer ging niet zonder slag of stoot. De agressie nam toe. Tot op heden hangen op het CWI-kantoor, waar veel mensen met bijstand komen, posters dat bij agressie zal worden opgetreden en de uitkering zal worden stopgezet. Maar inmiddels is de cultuurschok grotendeels achter de rug.

Toch moeten de gemeenten bij hun aanpak een stok achter de deur hebben. En meer dan hun lief is gebruiken ze die stok. Jaarlijks krijgen twintig tot dertig mensen de zwaarste straf: de uitkering en de dienstverlening worden gestopt. „Vermoedelijk hebben ze andere bronnen van inkomsten, die ze verzwijgen”, zegt directeur Smits.

Tegenover dit strengere beleid staat echter daadwerkelijke steun bij het zoeken van een baan. De gemeenten schromen niet om daarvoor de boer op te gaan en bij de werkgevers deze banen te werven.

Ook daarin gaan ze ver. Bedrijven die zich in hun regio willen vestigen, wordt gevraagd maatschappelijk te ondernemen en werk te scheppen voor klanten van Sociale Zaken. Wethouder Pelle die – uitzonderlijk – de portefeuille Economische Zaken combineert met Sociale Zaken ziet het als een natuurlijk proces. „Bij onze presentatie als vestigingsplaats leggen we ook een sociaal pakket op tafel. Het bedrijf kan ons helpen en wij het bedrijf, zoals bij het selecteren van werknemers op een heel korte termijn.”

De gemeenten moeten daarin prudent opereren, zegt Pelle. „Niet zoals de commissaris van de koningin tegen werkgevers roepen: ’U bent de maatschappij verplicht om...’, want dan antwoorden die: ’Dat maken we zelf wel uit’.” Gezagsdragers kunnen ook op subtielere wijze bedrijven oproepen tot maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ondernemingen zijn gevoelig voor deals waarin zij ook hun maatschappelijke gezicht kunnen laten zien, is de ervaring van de wethouder. Zo is er een convenant met het internationale post- en expresbedrijf TNT. Deze vestiging was omstreden, tot het bedrijf aanbood in zijn Factory Outlet Center 200 mensen te plaatsen.

Sommige bijstandsklanten hebben niet genoeg vaardigheden om direct door te stromen naar echt werk. Voor hen zijn onder het motto ’Werk Voorop’ plannen ontwikkeld om ze, met behoud van uitkering plus een kleine vergoeding, in te zetten voor de gemeente. Die gaan zij groener, leefbaarder en veiliger maken, waarna zij kunnen doorstromen naar een echte baan.

Dat is eerder ook geprobeerd, bij de Melkert- en andere gesubsidieerde banen. Vergeefs, want mensen bleven daarin vastzitten, uitzicht op echt werk bleef vaak uit. Maar ditmaal moeten mensen vanuit deze ’werkactiveringsplaatsen’ na een jaar echt doorstromen naar regulier werk, zo stellen de beide Brabantse steden nu.

Het schept ook een dilemma. Beide wethouders beseffen dat met zulk gesubsidieerd werk voor mensen uit de bijstand hevige concurrentie kan ontstaan met andere kwetsbare werkzoekenden. Want ook bijvoorbeeld ex-WAO’ers die zijn goedgekeurd zoeken werk. Tevens kan concurrentie ontstaan met mensen in de Sociale Werkvoorziening.

Wethouder Van den Kieboom pleit daarom voor overheidsbeleid om voor laaggeschoolden banen te scheppen. Dat kan bijvoorbeeld in de persoonlijke dienstverlening: „Die banen kunnen niet wegvloeien naar lage-lonenlanden.” Anders zal het niet lukken om de leuze waar te maken dat niemand wordt afgeschreven, denkt de PvdA-wethouder. „Je zult iets moeten doen, zoals verlaging van loonkosten. Uiteindelijk bespaar je ook geld op uitkeringen.’’

Inmiddels zijn Bergen en Roosendaal uitgekomen bij de kwetsbaarste mensen in de bijstand, het ’granieten bestand’ van mensen die ondanks alle prikkels niet aan de slag willen of kunnen. De Wet Werk en Bijstand voorziet hier niet in. Het gaat om verslaafden, allochtone ouderen en anderen met een opeenstapeling van problemen. „Juist voor hen ligt sociaal isolement op de loer, want ze hebben geen geld om ergens naar toe te gaan”, zegt Van den Kieboom.

De hoop is gevestigd op de nieuwe Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO), die gemeenten dwingt ouderen en gehandicapten te gaan ondersteunen. Beide gemeenten gaan nu samenwerken met maatschappelijke instellingen om vrijwilligerswerk te stimuleren. Allicht dat ook mensen met bijstand zich kunnen inzetten voor de gehandicapten en ouderen in hun stad. De gemeenten belonen de vrijwilliger met 600 euro per jaar.
De nieuwe bijstandswet zorgt voor andere aanpak

In veel gemeenten is het sinds 2004 moeilijker geworden om een bijstandsuitkering te krijgen.Toen werd de wet Werk en Bijstand ingevoerd. Het doel daarvan is mensen te scholen of anderszins in beweging te zetten, in plaats van ze betaald thuis te laten zitten. In Amsterdam krijgen jongeren tot 27 jaar geen uitkering meer. In Gouda en Alkmaar wordt iedereen tot 40 jaar actief naar werk begeleid. Het verst gaan Roosendaal en Bergen op Zoom: iedereen die bijstand krijgt moet aan het werk of op een andere manier een taak vervullen in de samenleving. Dat geldt ook voor 55-plussers en mensen die vanwege sociale of medische problemen niet snel werk zullen vinden. Deze wet was de ingrijpendste wijziging sinds de invoering van de bijstand begin jaren ’60. De oude bijstandswet veroordeelde mensen te veel tot passiviteit, zo vonden veel politici. Maar tot dan toe had niemand er echt belang bij om het aantal bijstandsklanten te verminderen. Dat moest dus veranderen. Al tijdens de Paarse kabinetten begonnen voorbereidingen voor een wetswijziging, onder minister Vermeend (PvdA). Staatssecretaris Rutte (VVD) nam die na het aantreden van het kabinet-Balkenende over. In de nieuwe wet profiteren gemeenten er financieel van als veel bijstandsklanten aan het werk gaan. Dat heeft in de afgelopen anderhalf jaar voor een ware cultuurverschuiving gezorgd. Alle gemeenten in Nederland zijn nu druk bezig bijstandsklanten op te roepen, te controleren en, al is het maar tijdelijk, aan werk te helpen. De aanpak verschilt per gemeente. Roosendaal heeft dit jaar 2 miljoen euro bespaard, doordat het aantal bijstandsklanten daar met tien procent is gedaald.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 15:10 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

http://www.trouw.nl/dever(...)llemaal+aan+het+werk

quote:

'Politici in Den Haag zijn van plastic'
Door GIJS KOREVAAR en CHRISTL VISSER

MAASTRICHT - Gerd Leers werd de populairste burgemeester van Nederland, omdat hij goed luistert naar zijn stad.

In het boek Inspirerend leiderschap, waarvan hij medeauteur is, noemt hij dat ‘oor hebben voor de onderstroom’. Politici moeten beter luisteren, meent hij.

Ménsen wil Gerd Leers in politiek Den Haag zien. Mensen van vlees en bloed, mensen met lef en visie. Mensen die verantwoordelijkheid nemen en niet zoveel aan de burger overlaten.

,,Die zorgverzekering die we nu moeten kiezen! Ik heb ’t geprobeerd hoor. Ik heb polissen gelezen, maar ik kan ze niet doorzien. Hindert niet, in mijn geval. Er zijn mensen die me goed adviseren, maar niet iedereen heeft dat.’’

Nee, natuurlijk wil Gerd Leers, burgemeester van Maastricht, niet terug naar vroeger, toen het individu weinig in te brengen had omdat er, graag of niet, voor hem werd gezorgd.

,,Maar je had wel een gemeenschap om je heen, je buurt, je vereniging, je kerk, je omroep, je partij. Je stond er niet alleen voor. Nu wel. De burger staat nu in zijn eentje tegenover de markt. Daarin is het kabinet te ver doorgeschoten, vind ik.’’

Leers verliet de Haagse kaasstolp in 2002. Van CDA-Kamerlid werd hij de populairste burgemeester van Nederland. Waarom? Omdat hij in Maastricht stevig de touwtjes in handen nam en goed luisterde naar zijn stad.

Luisteren, daar gaat het om, zegt Leers. Oor hebben voor de onderstroom, noemt hij het in zijn kerstboekje Inspirerend leiderschap, dat hij samen met Arno Korsten, hoogleraar bestuurskunde in Maastricht, schreef.

Leers en Korsten pleiten daarin voor terugkeer van de warmte in de politiek. ,,Ik zie nu te veel gekunstelde maniertjes. Ik bedoel het niet verwijtend; misschien heb je al die managementinstrumenten wel nodig. Maar beleid mag geen doel op zich worden en dat gebeurt wel. Efficiency is nodig, maar bevlogenheid en idealen ook.’’

Met enige weemoed denkt Gerd Leers terug aan de tijden van Joop den Uyl en Dries van Agt. ,,Aan Joop heb ik mij heel erg geërgerd, maar die ergernis heeft me ook geïnspireerd. Nu is alles zo van plastic.’’

Leers vindt veel politici van nu ’onecht’. Vrijuit praten over belangrijke kwesties durven ze niet en mógen ze ook niet. Leers: ,,Het systeem gaat boven alles. Fractiediscipline en coalitieafspraken zijn maatgevend. Iedereen zit op elkaar te loeren. Er is een smal pad van tolerantie. Neem minister Bot. Neem Pechtold. Als je een eigen mening uit, word je aan de balk genageld.’’

Zeker, ook in zijn eigen CDA is Leers teleurgesteld. ,,Ik had heel hoge verwachtingen van Jan Peter Balkenende, maar hij laat zich door de Haagse bureaucratie in een hoek duwen. Zijn optreden tot nu toe is teleurstellend.’’

Het is overigens niet alleen Balkenende die lef ontbeert. Wouter Bos, Jozias van Aartsen, het is van hetzelfde laken een pak. ,,Ik roep hen toe: durf te dromen. Met praktische oplossingen zijn mensen niet meer te vangen. We zíjn niet te paaien met 35 euro.’’

* Inspirerend leiderschap in de risicomaatschappij, Gerd Leers en Arno Korsten, uitgeverij Lemma.

quote:

Fractiediscipline en coalitieafspraken zijn maatgevend. Iedereen zit op elkaar te loeren. Er is een smal pad van tolerantie. Neem minister Bot. Neem Pechtold. Als je een eigen mening uit, word je aan de balk genageld.’’

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 15:22 schreef Johan_de_With het volgende:
Ik had dus toch niet naar Lord of the Rings moeten kijken.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 16:00 schreef Finder_elf_towns het volgende:

[..]

Je moet ook niet kijken, maar lezen ^!

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 16:12 schreef Finder_elf_towns het volgende:
J.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 15:22 schreef Johan_de_With het volgende:
Ik had dus toch niet naar Lord of the Rings moeten kijken.

quote:

Op dinsdag 27 december 2005 15:10 schreef zakjapannertje het volgende:

[..]

http://www.trouw.nl/dever(...)llemaal+aan+het+werk