Deel 684 - Engelandvaarders

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:12 schreef Mutant01 het volgende:
Ik vraag me soms wel eens af of MrX1982 wel eens in Afrika is geweest.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:13 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Nee ben ik nog te optimistisch?

Jij bent het blijkbaar niet eens met mijn visie. Jouw oplossing is geld? Je denkt dat je met geld alle problemen oplost?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:01 schreef George-Butters het volgende:
Net ook op tv.
Wat een engerd was die blonde met die strakke scheiding.

Wat mevrouw de professor ook zei: Als je tot de bodem gaat is de ID discussie terug te voeren op religie. Het is gewoon een andere manier om dezelfde boodschap over te brengen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:11 schreef George-Butters het volgende:
Zeg meneer Wolff, wat vind jij van de Intelligent Design discussie? De ID-theorie.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:17 schreef Mutant01 het volgende:
Nee, geld is alleen de oplossing indien de betreffende organisaties die het geld krijgen het geld ook zelf mogen spenderen. (Dus niet via de betreffende regeringen).

quote:

Bovendien ben ik het inderdaad niet eens met je visie, zowel Noord als Zuid-Afrika toen het goed en worden gezien als emerging economies. Ten zuide van de Sahara is het weliswaar een ander verhaal, maar dat komt door de veelheid aan conflicten en stammenoorlogen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:11 schreef MrX1982 het volgende:
Wat een zwaar leven heb je toch als koninklijke familie.

Eenden met terroristische nijgingen

quote:

Road accidents
Over twenty killed last week

Morocco TIMES 8/24/2005 | 9:04 am


A total of 24 people were killed, and 994 injured, in the 769 accidents that took place in Morocco's urban areas on Aug. 15-21, reported MAP.



Authorities blame mainly pedestrian's inadvertence, excess of speed, breach of traffic regulations and drunkenness, for these tragedies.

A total of 15,382 road accidents left 345 dead and hundreds injured between January and May 2005 in Morocco.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:23 schreef pberends het volgende:
Het zijn ook terroristen. Ze schijten de hele boel onder.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:11 schreef George-Butters het volgende:
Zeg meneer Wolff, wat vind jij van de Intelligent Design discussie? De ID-theorie.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:21 schreef Drugshond het volgende:

[..]

DrW wil de theorie pas omarmen als er ook arische kenmerken aan ten grondslag liggen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:17 schreef Drugshond het volgende:

[..]

De enigste discussie die plausibel was waarbij het bestaan van een god aannemelijk werd gemaakt was ooit een uitzending op Noorderlicht (VPRO).
Het ging over het bestaan van ruimte-tijd (Albert Einstein, Wheeler-De Witt), oerknal (Lemaitre-Gamow), toevalligheidsprincipe (Heisenberg) en paralelle universums (Stephan Hawking)

De coctail van bovengenoemde theorieen werd op een zodanige manier gebracht dat je wel moest geloven in een "niet stoffelijke" oppergod.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:27 schreef Finder_elf_towns het volgende:

[..]

Ik heb daar geen echte uitgesproken mening over. Behalve dat Intelligent Design niet per definitie evolutie hoeft uit te sluiten.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:28 schreef Tafkahs het volgende:
van alle eenden is de wc-eend nog het belangrijkst

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:33 schreef George-Butters het volgende:

[..]

spuit-elf

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:36 schreef Sidekick het volgende:
Revenge of the birds.

Alleen jammer dat ik mijn getraumatiseerde flamingo-topic in ONZ niet meer kan terugvinden.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:44 schreef MrX1982 het volgende:
Je inspiratie is verdwenen Sidekick. Tijd om je functie neer te leggen en jezelf terug te trekken in een klooster om je te beraden op je toekomst

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:28 schreef Finder_elf_towns het volgende:

[..]

Ga toch omap0rn kijken, achterlijke randmongool.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:58 schreef Tafkahs het volgende:
...om in alle stilte gek te worden en je familie niet te beschamen

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 12:58 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

...om in alle stilte gek te worden en je familie niet te beschamen

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:11 schreef Tafkahs het volgende:
Waar du_ke nou weer mee aan komt zetten..


[afbeelding]

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:13 schreef George-Butters het volgende:
zeg Mon.

Waarom werkt de johan-de-wit generator niet meer?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:08 schreef Monidique het volgende:
Blijkt mijn vrees toch bewaarheid te worden?

quote:

Rooie Haan Roemrucht politiek radioprogramma van de Vara. Onderscheidde zich met name door de opstelling van het publiek, dat in koor 'boe' begon te roepen zodra de naam van een VVD'er viel. Geestelijk vader Jan Nagel ging later in de Gooise dorpspolitiek.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:16 schreef sizzler het volgende:

[..]

doe's niet topickicken.

Alleen als je er écht iets in te melden hebt.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:18 schreef du_ke het volgende:

[..]

Kwaliteit he?

Was vorig jaar nog een relletje Wilders vond het erg dat een een GL ambtenaren netwerk was maar was even vergeten dat de VVD een zelfde netwerk heeft .

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:24 schreef MrX1982 het volgende:
Jaren 70

De bron van alle hedendaagse problematiek

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:24 schreef MrX1982 het volgende:
Jaren 70

De bron van alle hedendaagse problematiek

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:29 schreef zakjapannertje het volgende:
dan kan jij je hiermee vermaken: http://www.jarenzeventig.nl/index.html

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:24 schreef MrX1982 het volgende:
Jaren 70

De bron van alle hedendaagse problematiek

quote:

In de jaren zeventig van de vorige eeuw maakte Nederland een radicale omwenteling door. In vrijwel alle sectoren van de samenleving namen mondige en kritische burgers het heft in eigen hand. Daar plukken we nu nog de vruchten van. De wrange vruchten menen velen. Het is bon ton geworden om de jaren zeventig de schuld te geven van alles wat er mis is in de huidige samenleving. Onzin. Het erfgoed van de jaren zeventig is eerder de oplossing dan het probleem.

Door Jos van der Lans en Antoine Verbij

Wat is dat toch, dat gestamel van die babyboomers als de jaren zeventig ter sprake komen? Die hulpeloosheid, die gêne, dat schouderophalen. ‘Ach ja, we waren jong en onbezonnen, neemt u het ons vooral niet kwalijk.’ Wat is dat toch voor rare zelfverloochening?

Sterker nog, veel geboortegolvers lopen voorop in het neersabelen van die dolle, dwaze jaren. Het zou allemaal één tragische vergissing zijn geweest. Toen hebben we immers de basis gelegd voor het gedogen, zo ongeveer de hoofdzonde in onze huidige politieke cultuur. Toen hebben we ons aangewend de andere kant op te kijken als mensen de kluit belazerden. Toen hebben we ons de slappe knieën aangemeten als het erom ging misstanden in eigen kring aan de kaak te stellen. Toen hebben we ons ingebeeld dat de samenleving maakbaar was en zie het resultaat: een verlammende bureaucratie, een ondoordringbaar woud van tegenstrijdige regels en een verstikkende praatcultuur waarin elke poging tot beleid vastloopt.

En kijk nou toch eens naar die foto’s! Dat overvloedige haar, die floddertruien, dat minirokje met die guitige laarsjes, die muffe Afghaanse jassen. Dat we daarin gelopen hebben! Softies waren we, die getooid in tweedehands kleren en geitenwollen sokken het koninkrijk der agogen wilden vestigen. Ideologen van de zachte krachten waren we, in de ban van wollige idealen, blind voor de realiteit.

Die vermaledijde jaren zeventig. Frits Bolkestein was een van de eersten die de jacht opende op de vertegenwoordigers van die tijd. In 1995 verklaarde hij in Onverwerkt verleden de zeventigers schuldig aan het kritiekloos volgen van moorddadige linkse regimes overal ter wereld. Hij vond dat ze daarmee veel te gemakkelijk waren weggekomen en eiste een schuldbekentenis en publieke verantwoording.

Een aantal van hen was toen al vrijwillig in de beklaagdenbank gaan zitten. In 1992 blikten vijftien intellectuelen in de bundel Alles moest anders terug op hun revolutionaire jaren. De bundel verscheen kort na de val van het IJzeren Gordijn, het liberale kapitalisme leek als overwinnaar uit de Koude Oorlog te voorschijn te zijn gekomen, de auteurs, onder wie veel ex-communisten, meenden iets te hebben uit te leggen. Ze schreven defensieve stukken, waarin ze zich wapenden tegen een kritiek die nog niet eens in volle omvang was losgebarsten.

Daarmee zetten ze de toon voor een periode van collectieve zelfbeschuldiging. De jaren zeventig werden het symbool van de Grote Linkse Vergissing. Het werd vrij schieten op de zeventigers. En telkens doken er weer nieuwe aanklachten op, die zich hoe langer hoe meer richtten op het erfgoed van de jaren zeventig. Het progressieve decennium zou schuldig zijn aan alles wat er mis was in de decennia die erop volgden.

Allereerst betrof dat de uitwassen van de verzorgingsstaat. De grootmoedige politiek van de centrum-linkse regering-Den Uyl zou debet zijn aan de latere onbeheersbaarheid van het sociale stelsel. Vervolgens werd het uit de hand lopen van de gedoogcultuur en het mislukken van de multiculturele samenleving toegeschreven aan de politieke en bestuurlijke laksheid van de jaren zeventig en de daaruit ontsproten mentaliteit dat alles maar moest kunnen en mogen.

De laatste jaren hebben de aanklachten steeds meer een ethisch karakter gekregen. Ze worden gedragen door wat hoe langer hoe meer op een rechtse, conservatieve consensus begint te lijken. De doorgeschoten tolerantie, de sociale onverschilligheid, de teloorgang van het burgerlijke fatsoen, de verruwing van de samenleving, de erosie van normen en waarden, de minachting voor autoriteiten – alle morele zwakten van de huidige samenleving zouden hun wortels hebben in de jaren zeventig, toen volgens de critici elke vorm van normering en disciplinering werd opgeofferd aan een ongebreidelde vrijheidsdrang.

Inmiddels zijn we zo ver dat niemand zich nog geroepen lijkt te voelen om voor de jaren zeventig in de bres te springen. Er melden zich nauwelijks nog verdedigers, de strijders van toen zijn stil en uit de jongere generaties staan maar heel weinig erfgenamen op. De jaren zeventig zijn zo goed als begraven. Laten we er maar over ophouden.

Dat zou dus het domste zijn wat we kunnen doen. Het is niet minder dan een regelrechte capitulatie voor de bekrompenheid die we in die jaren met zoveel elan te boven zijn gekomen. Het zou het weggeven zijn van al onze overwinningen aan politieke groeperingen die destijds elke vernieuwing in de weg stonden. Het is toch raar dat de VVD en het CDA zich nu moeiteloos kunnen opwerpen als de hoeders van de gelijke rechten van mannen en vrouwen, ja zelfs van homoseksuelen, terwijl ze in de jaren zeventig, toen er strijd om moest worden geleverd, niet thuis gaven.

De emancipatie van vrouwen en homo's behoort tot de authentieke verworvenheden van de jaren zeventig. De lijst van die verworvenheden is schier eindeloos. De lange mars door de instituties heeft Nederland een totaal nieuw gezicht gegeven. De talloze bewegingen die kritische en mondige burgers in de jaren zeventig zijn begonnen, hebben tot talloze wetten en regelingen geleid. Op de gebieden van milieu, strafrecht, internationale solidariteit, vrede en veiligheid, (geestelijke) gezondheidszorg, volkshuisvesting, energiepolitiek, jongerenbeleid, democratisering, racismebestrijding, immigratie en wat al niet meer zijn in de jaren zeventig onomkeerbare veranderingen in gang gezet. Onze steden zouden grauwe kantoorwoestijnen zijn geweest als daar in de jaren zeventig niet hardnekkig tegen zou zijn geprotesteerd. Als burgers destijds niet massaal te hoop zouden zijn gelopen tegen de kerncentrales, was Nederland nu bezaaid geweest met nucleaire installaties. Langs al die verschillende wegen werd de basis gelegd voor een open samenleving getekend door modern-humane omgangsvormen, met ruimte voor mondigheid en oprechte zorg om de kwetsbaarheid van mens en milieu.

Die veranderingen hebben Nederland in de wereld een progressief, tolerant en beschaafd imago bezorgd. Dat imago wordt de laatste jaren te grabbel gegooid. Nederland lijkt zo snel mogelijk af te willen van de tolerantie en de vrijzinnigheid waar het in de rest van de wereld zo om wordt geprezen. Tegen die neiging tot nationale zelfhaat en zelfmutilatie komen wij in verzet.

We moeten ons de smaak van de jaren zeventig niet laten bederven door cultuurconservatieve ideologen die het decennium misvormen tot een afschrikwekkende dwaling. Dat zou niet alleen een verloochening zijn van waar de jaren zeventig voor staan, het is ook een ontkenning van wat er allemaal nog in onze huidige samenleving van bewaard is gebleven.

Want de jaren zeventig zijn geen fantoom uit het verleden, ze omringen ons nog dagelijks. Het stempel dat ze op de huidige tijd drukken is onuitwisbaar. Talloze verworvenheden van de jaren zeventig gelden nu als vanzelfsprekend. Geen professionele sector bleef onaangeroerd door de vernieuwingsdrang van toen. Van de zorg tot de volkshuisvesting, van de industrie tot de cultuur, van het bestuur tot de dienstverlening, overal zijn de sporen zichtbaar van de democratisering die dertig jaar geleden werd bevochten. De omgang tussen mannen en vrouwen, tussen artsen en patiënten, tussen werkgevers en werknemers, tussen huurders en verhuurders, ja zelfs die tussen bestuurders en burgers wordt gekenmerkt door de mondigheid die Nederlanders zich destijds hebben eigen gemaakt.

Natuurlijk schamperen de projectontwikkelaars, klagen de ondernemers en bromt politiek rechts over de omslachtigheid van het maatschappelijke verkeer die van al die democratische regelingen het gevolg is, maar is dat niet juist een extra reden om op de hoede te zijn? Laten we wel wezen: wat is eigenlijk goed of slecht? Is de goedmoedigheid waarmee in de jaren zeventig de gastarbeiders een plaats in de samenleving werd geboden nu echt zoveel slechter dan de sfeer van permanente vernedering waarin men vandaag de dag allochtonen wil doen integreren? Is de massale weigering in 1971 om aan de volkstelling mee te doen echt veel kortzichtiger dan de kritiekloze gelatenheid waarmee de huidige beknotting van de privacy wordt begroet? Is de conflictbeheersing met behulp van opbouwwerk en welzijnswerk nu echt inferieur aan de strikte handhavingsaanpak met meer blauw op straat? Is de participatiedemocratie van de jaren zeventig nu echt zoveel minder dan de kies-uw-persoonlijke-politicus-democratie van Thom de Graaf?

Zeker, de jaren zeventig hadden ook hun schaduwzijden. De generatie die zich heeft losgemaakt van de verstarring, de verzuiling, het regentendom en de culturele benauwenis van de naoorlogse periode bewandelde ook een aantal dwaalwegen. In de euforie van de nieuwe vrijheid kregen sommige activisten visioenen van een allesomvattende revolutie. Ze sloten zich aan bij politieke organisaties die de totale omwenteling van alle bestaande verhoudingen beloofden. Daarbij maakten ze zich ideologieën eigen die het zicht op de werkelijkheid vertroebelden en hen in een reeks fatale paradoxen stortten. Ze zeiden voor de democratie te vechten maar deden dat in organisaties waar de democratie ver te zoeken was. Ze zeiden voor een vreedzame wereld te strijden maar verheerlijkten het geweld van revolutionaire bewegingen. Ze verfoeiden de gevestigde autoriteiten maar zetten er gedachteloos nieuwe voor in de plaats. Ze noemden mensenrechten het hoogste goed maar bewonderden landen waar die rechten met voeten werden getreden.

Ja, ook dat waren de jaren zeventig. Het waren jaren waarin jongeren die werden gedreven door revolutionaire overmoed, hebben moeten leren dat communistische, maoïstische of trotskistische dwingelandij niet van pas komt in een samenleving van steeds mondiger en zelfbewuster burgers. Dat leerproces is met succes bekroond. De revolutionaire ideologieën hebben de jaren zeventig niet of nauwelijks overleefd. En de schade die ze in die jaren hebben aangericht, is binnen de perken gebleven. In tegenstelling tot in andere westerse landen bleven ten onzent harde confrontaties tussen die paar duizend overijverige wereldverbeteraars en de dragers van het geweldsmonopolie uit. Stuk voor stuk belandden de revolutionairen in het vangnet van onze discussiecultuur. In de jaren zeventig zijn hun letterlijk de wapens uit handen geluld.

Die extreem-linkse groepen hebben altijd meer aandacht gekregen dan hun omvang en invloed rechtvaardigden. Die aandacht hadden ze vooral te danken aan hun vaak penetrante en intolerante manier van optreden, die terecht veel verontwaardiging uitlokte. In de loop van de jaren zeventig maakten de revolutionaire organisaties echter plaats voor nieuwe sociale bewegingen. Uiteindelijk bepaalden die bewegingen veel meer het gezicht van de jaren zeventig dan al die revolutionaire splintergroepen. Die sociale bewegingen waren niet alleen veel omvangrijker maar kregen ook veel meer voor elkaar. De jaren zeventig, dat waren de jaren van de vrouwenbeweging, de milieubeweging, de vredesbeweging, de abortusbeweging, de solidariteitsbeweging, de antikernenergiebeweging, de kraakbeweging, de patiëntenbeweging. Het waren de jaren waarin burgers zich in steeds groteren getale aaneensloten om met gerichte acties concrete doelen na te streven. En daarbij ontdekten ze gaandeweg dat voor het behalen van successen ideologieën eerder hinderen dan helpen. Dat leerproces verliezen de critici van de jaren zeventig graag uit het oog. Die staren zich liever blind op die enkele uitwassen van revolutionaire hybris en ideologische verdwazing.

De aanklagers van de jaren zeventig maken een fout. Ze willen koste wat het kost een schuldige vinden voor de puinhopen die ze overal om zich heen ontwaren. Zoals de geschiedenis al vaker heeft laten zien, leidt de zoektocht naar een zondebok haast onvermijdelijk tot het creëren van mythen. Neem de veelgehoorde klacht dat de morele erosie van de laatste jaren het gevolg is van het individualisme van de jaren zeventig. Die klacht berust op de mythe dat de jaren zeventig het tijdperk waren van tomeloze zelfontplooiing. Dat is de mythe van de jaren zeventig als het 'Ik-tijdperk', een concept dat in 1979 uit het conservatieve Amerika werd geïmporteerd en door het weekblad Haagse Post plompverloren van toepassing werd verklaard op de Nederlandse samenleving. De boodschap was dat de jaren zeventig met hun compromisloze individualisme de basis zouden hebben gelegd voor de grimmige samenleving van de jaren tachtig en negentig, waarin ieder voor zichzelf opkwam en er geen God meer was om voor ons allen te zorgen.

Deze cultuurconservatieve redenering berust op twee denkfouten. In de eerste plaats verwart ze chronologie met causaliteit. Ze verklaart het individualisme van de jaren zeventig tot oorzaak van het kille individualisme van daarna louter en alleen omdat het eraan voorafging. Dat is moedwillige geschiedvervalsing. Die verkilling was namelijk in de allereerste plaats het resultaat van het omslaan van de machtsbalans. Centrum-rechts kreeg in de jaren tachtig het roer in handen en legde Nederland met haar neoliberale politiek van afbraak en privatiseringen een onverbiddelijk no nonsense-regime op. Ze ondermijnde de netwerken van solidariteit die in de jaren zeventig waren opgebouwd en gaf het individualisme het grimmige gezicht dat ze nu zo schijnheilig beklaagt.

De tweede denkfout van de aanklagers is dat zij verschillende soorten individualisme op één hoop gooien. Maar het individualisme van de jaren zeventig was heel iets anders dan het individualisme van de jaren tachtig en negentig. Het individualisme van de jaren zeventig was een moreel individualisme, gebaseerd op de overtuiging dat de mens met zichzelf en de gemeenschap het beste voor heeft. Het individualisme van de jaren tachtig is daarentegen een economisch individualisme, dat ervan uitgaat dat de gemeenschap het meest gediend is met koel calculerende burgers die hun eigen materiële belangen vooropstellen.

Ja, de jaren zeventig waren óók op het individu gericht. In de jaren zeventig ging het óók om zelfontplooiing en zelfbevrijding, maar die golden in de eerste plaats mensen die voorheen ernstig in hun vrije ontwikkeling waren belemmerd. Ze golden voor vrouwen, homo's, psychiatrische patiënten, mensen uit etnische minderheden. Het ging erom dat zij de kansen kregen en grepen om zich als individuen te bevrijden en te ontplooien. Daarbij ging het niet om pure ik-gerichtheid, niet om egocentrische zelfbepaling ten koste van anderen. In de jaren zeventig was zelfontwikkeling altijd ingebed in een sociale context. Zonder praatgroep geen zelfbewustwording, zonder flikkergroep geen zelfbevrijding, zonder zelforganisatie geen zelfontplooiing. Het vrijheids- en ontplooiingsstreven was altijd een sociaal proces.

Met andere woorden, de vrijheid die in de jaren zestig was veroverd op de knellende banden van gezin, kerk en staat, werd in de jaren zeventig vormgegeven in collectieve experimenten. De jaren zeventig zijn het tijdperk waarin burgers leerden hun individuele vrijheid te verbinden met waarden als verantwoordelijkheid, betrokkenheid en solidariteit. Eigenlijk zou je de jaren zeventig niet het 'Ik-tijdperk' maar het 'Wij-tijdperk' moeten noemen.

De jaren zeventig vormen een unieke periode in de naoorlogse geschiedenis van ons land, een periode die wezenlijk verschilt van wat eraan voorafging en van wat erna kwam. Het was de bloeitijd van actiegroepen, politieke organisaties, solidariteitscomités, basisbewegingen, bedrijfsorganisaties, overlegorganen, buurtcomités en praatgroepen. Vrijheid en verantwoordelijkheid gingen hand in hand. De zorg om het eigen ik viel samen met de zorg om de gemeenschap. Nederland was in de jaren zeventig een morele proeftuin waarin burgers met vallen en opstaan op zoek gingen naar de optimale balans tussen de grootst mogelijke vrijheid en het grootst mogelijke engagement.

De jaren zeventig verdienen een herwaardering. Wij kunnen namelijk niet van de gedachte loskomen dat de problemen van het huidige tijdsgewricht met de middelen van de jaren zeventig wel eens een stuk dichter bij een oplossing zouden kunnen worden gebracht. Sociale betrokkenheid, kritische burgerzin, zelforganisatie, bereidheid tot overleg, respect voor verschillen, zin voor het experiment, gevoeligheid voor het samenspel van individu en gemeenschap – het zijn allemaal houdingen die we ons in de jaren zeventig met de nodige inspanning hebben aangemeten en die we nu zo node missen. Ze zouden wel eens goed van pas kunnen komen als het gaat om de huidige problemen van de verdeling van arbeid, macht en kennis, de kwaliteit van de zorg, de integratie van migranten, de socialisatie van jongeren, de veiligheid van burgers en wat dies meer zij. Of moeten we met Balkenende terug naar de tijden van Abraham Kuijper om een uitweg te vinden uit de kille, onverdraagzame sfeer van dit moment? Of met Bolkestein terug naar de jaren vijftig, toen gezagsgetrouwheid de sociale samenhang veilig stelde? Om het in de woorden te zeggen die Tweede-Kamerlid Femke Halsema enige tijd geleden in een stuk in de NRC bezigde: ' Wat houden wij de mensen – en dan vooral jongeren en migranten – voor als lichtend voorbeeld? Is dat de benepen conservatieve moraal van gehoorzaamheid, zwerfvuil en hondenpoep? Of zijn dat de progressieve waarden van tolerantie en openheid, van mensenrechten in buiten- en binnenland, van vrijheidsrechten die de gewone man tot een gelijkwaardige partner maken van de macht?'

Het is tekenend dat iemand die de jaren zeventig alleen als kind heeft meegemaakt, het voor het decennium opneemt, terwijl degenen die dat decennium 'gemaakt' hebben, bedremmeld zwijgen.

Dat moet veranderen. Met de Digitale Gemeenschap Vrienden van de Jaren Zeventig willen we het zwijgen doorbreken. We willen de zeventigers uit het beklaagdenbankje en we willen de aanklagers erin. Want hun vervalsing van de jaren zeventig is niet onschuldig. Ze dient een politieke agenda die probeert te maskeren wat de ware oorzaken zijn van de verkilling in onze samenleving, van het graaien en grauwen door de nieuwe elites, van het uitstoten en vernederen van hele bevolkingsgroepen, van de wantrouwige, harde en gesloten samenleving van het moment. Wij willen een andere politieke agenda. En wat ons betreft put die agenda rijkelijk uit het erfgoed van die vermaledijde jaren zeventig.

‘’Politieke vrienden van de Jaren Zeventig’ is een initiatief van Jos van der Lans en Antoine Verbij. De Gemeenschap communiceert, discussieert, reageert en informeert via www.jarenzeventig.nl.

Het initiatief wordt ondersteund door een Comité van Aanbeveling, bestaande uit Hedy d’Ancona, Marianne van den Boomen, Jan-Willem Duyvendak, Marius Ernsting, Herman Franke, Saskia Grotenhuis, Kiki de Haas, Femke Halsema, Pieter Hilhorst, Paul Hoebink, Paul Kuijpers, Susan Legène, Herman Meijer, Anja Meulenbelt, Pieter Pekelharing, Dick Pels, Arnold Reijndorp, Marjo van Soest, Karin Spaink, Joke Swiebel, Ed van Thijn, Lodewijk de Waal en René Zwaap.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:18 schreef du_ke het volgende:

Was vorig jaar nog een relletje Wilders vond het erg dat een een GL ambtenaren netwerk was maar was even vergeten dat de VVD een zelfde netwerk heeft .

quote:

Vragen van de leden Luchtenveld en Geluk (beiden VVD) aan de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties over het bestaan van het GroenLinks Ambtonetwerk.
(Ingezonden 18 juni 2004)

1. Bent u op de hoogte van het bestaan van het GroenLinks Ambtonetwerk, zijnde een netwerk van ambtenaren die lid zijn van GroenLinks?

2. Hoe verhouden de activiteiten van dit netwerk zich tot artikel 125a Ambtenarenwet, gezien het feit dat het netwerk door onder andere het organiseren van openbare debatten en het ondersteunen van het schrijven van opinieartikelen, ook naar buiten toe optreedt?

3. Hoe beoordeelt u de activiteiten van de leden van dit netwerk in relatie tot artikel 125a Ambtenarenwet? Wordt in strijd met dit artikel gehandeld?

4. Zijn er meer van dit soort netwerken van ambtenaren? Zo ja, welke? Hoe beoordeelt u deze?

5. Is een aanscherping van de bestaande regelgeving noodzakelijk?

quote:

Ja, te noemen valt het ambtenarennetwerk Liberaal Publiek, dat is opgericht voor VVD-leden en stemmers werkzaam in de publieke sector (www.liberaalpubliek.nl).

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:40 schreef Chewie het volgende:

[..]

Zeg hoe staat het met de meet?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:31 schreef George-Butters het volgende:
kom maar op met je bewijs.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:42 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Cultuurrelativisme. Een klein woord met een enorme betekenis.

Sinds de jaren 70 is Nederland alleen maar achteruit gegaan. Zowel op maatschappelijk als op economisch gebied met hier en daar een opleving maar dat is van korte duur.
Op dit moment is de Nederlandse economie vastgeroest en beleeft vrijwel geen enkele ontwikkeling meer. Niet voor niets draait de Nederlandse economie het slechtst van heel Europa.

Het verval in het onderwijs, de basis van een samenleving. Het Nederlandse onderwijs is rampzalig slecht geworden.

En als klap op de vuurpijl, een van de allergrootste politieke fouten van de vorige eeuw, de komst van migranten en het ontbreken van een heldere visie hoe deze mensen na verloop van tijd weer terug zouden moeten gaan naar land van herkomst. Met tijdelijke arbeid is niets mis maar zonder een duidelijke lange termijn visie is het vragen om problemen, wat dus ook gebeurd is.

De jaren 70 staan gelijk aan opportunisme in zijn puurste vorm. Van opportunisme komt alleen maar ellende (op de lange termijn).

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:40 schreef George-Butters het volgende:
nog 1tje hihi
[afbeelding]

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:45 schreef Tafkahs het volgende:

[..]

verdraaid

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:42 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Cultuurrelativisme. Een klein woord met een enorme betekenis.

Sinds de jaren 70 is Nederland alleen maar achteruit gegaan. Zowel op maatschappelijk als op economisch gebied met hier en daar een opleving maar dat is van korte duur.
Op dit moment is de Nederlandse economie vastgeroest en beleeft vrijwel geen enkele ontwikkeling meer. Niet voor niets draait de Nederlandse economie het slechtst van heel Europa.

Het verval in het onderwijs, de basis van een samenleving. Het Nederlandse onderwijs is rampzalig slecht geworden.

En als klap op de vuurpijl, een van de allergrootste politieke fouten van de vorige eeuw, de komst van migranten en het ontbreken van een heldere visie hoe deze mensen na verloop van tijd weer terug zouden moeten gaan naar land van herkomst. Met tijdelijke arbeid is niets mis maar zonder een duidelijke lange termijn visie is het vragen om problemen, wat dus ook gebeurd is.

De jaren 70 staan gelijk aan opportunisme in zijn puurste vorm. Van opportunisme komt alleen maar ellende (op de lange termijn).

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:48 schreef George-Butters het volgende:

[..]

verhip!

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:44 schreef George-Butters het volgende:
Op welk punt in de jaren 70 zijn de economie onherstelbaar aangetast en idem voor onderwijs?

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:49 schreef Monidique het volgende:
Het enige concrete in je stuk is dat er toen een heldere visie zou ontbreken. Voor de rest is het vaag en abstract, niet dat daar iets mis mee is, maar bewijs zou ik het niet willen noemen.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 13:51 schreef Mutant01 het volgende:

[..]

vermoslim!

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 14:01 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Het opportunisme is juist een concreet voorbeeld van de jaren zeventig. Aangezien er toen talloze veranderingen zijn doorgevoerd is het uitermate evident dat die veranderingen nu duidelijk naar voren komen.

<sub>Je zou de jaren 80 en 90 kunnen zijn als een interbellum. Een illusionaire ballon die vroeg of laat zou barsten dat is uiteindelijk gebeurd aan het einde van de jaren 90 en het begin van de 21ste eeuw.

Het is nu zaak om de fouten te herstellen, voorzover mogelijk, en in de toekomst niet een en dezelfde fout te maken.</sub>

Opportunisme is de meest slechte vorm van politiek en een plaag voor een degelijke toekomst.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 14:10 schreef George-Butters het volgende:

[..]

Over welke vormen van opportunisme heb je het? Noem eens 1 goed voorbeeld.

Juist het kwijtraken van de bekrompenheid/klein burgerlijkheid zie ik als 1 van de grote veranderingen in de jaren 70! Deze pragmatische instelling heeft ons juist veel goed gedaan.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 14:10 schreef George-Butters het volgende:
Over welke vormen van opportunisme heb je het? Noem eens 1 goed voorbeeld.

Juist het kwijtraken van de bekrompenheid/klein burgerlijkheid zie ik als 1 van de grote veranderingen in de jaren 70! Deze pragmatische instelling heeft ons juist veel goed gedaan.

quote:

***************************************
Inspectie negatief over 'Iederwijs'

***************************************
DEN HAAG De Schoolinspectie veegt de
vloer aan met de Iederwijsscholen.Het
afgelopen schooljaar voldeed meer dan
de helft niet aan de wettelijke normen.
De inspectie bezocht 25 scholen in het
basis- en voortgezet onderwijs. Een
aantal scholen is inmiddels gesloten.

Iederwijs is een vorm van particulier
onderwijs waarbij leerlingen zelf
zeggen wat ze willen leren en hoe ze
les krijgen.Ze maken ook geen toetsen.

CDA en VVD willen strengere eisen voor
particulier onderwijs.Minister Van der
Hoeven zal de wet daarvoor aanpassen.De
Inspectie is tot die tijd extra alert
op de kwaliteit van Iederwijsscholen.
***************************************

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 14:16 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Het opportunisme in het onderwijs bijvoorbeeld. Het zomaar afschaffen van een systeem en het invoeren van een nieuw systeem. Dat getuigt van zuiver opportunisme.
Wat is de verbetering geweest van het nieuwe onderwijs? Vrij weinig volgens mij.

De Mammoetwet stamt dan wel uit het einde van de jaren 60 maar toen begon de ellende dus al.

quote:

De basis voor ons huidige onderwijssysteem na het basisonderwijs is vastgelegd in de
Wet Voortgezet Onderwijs (WVO) die in 1968 is ingevoerd. Doordat de WVO alle
opleidingen in het voortgezet onderwijs, uitgezonderd het wetenschappelijke
onderwijs, betreft is de WVO vooral bekend geworden onder de naam Mammoetwet.
De grondgedachte van de wet is dat elke leerling zowel een algemene, niet rechtstreeks
op een beroep gerichte opleiding, als een beroepsopleiding zou moeten krijgen, die
zoveel mogelijk aansluiten bij de aanleg en belangstelling van de leerling. De
algemene opleiding moet aan de beroepsopleiding vooraf gaan. Verder is het systeem
zo opgezet dat het tijdstip waarop een beroepsopleiding wordt overwogen, samenhangt
met de aanleg en intellectuele begaafdheid van de leerling. De toewijzing van de
leerlingen aan onderwijstypen moet zoveel mogelijk op basis van geschiktheid (in
termen van intellectuele begaafdheid) plaatsvinden. Om dit te realiseren is een brugperiode
ingevoerd. Daarnaast moet het systeem zowel horizontale als verticale
doorstroommogelijkheden bevatten, om eventuele fouten in selecties recht te zetten.
De functies van het onderwijs(systeem) worden in de Mammoetwet niet expliciet
vermeld. Van Dyck-Lovink (1988) destilleert uit de verschillende nota's die met
betrekking tot de WVO zijn opgesteld evenwel de functies van kwalificatie, allocatie
en persoonlijke ontplooiing. Deze functies zijn grotendeels vergelijkbaar met de rol
van het onderwijs, zoals deze in de voorgaande paragraaf is gespecificeerd. Het
rechtvaardigheidsmotief was bij de oorspronkelijke opzet van de Mammoetwet echter
nog geen uitgangspunt (interview met Leune in Uitleg, 1993). De nadruk op het
verminderen van sociale ongelijkheid werd pas actueel in de jaren zeventig op gang.
Gezien het belang dat sinds die tijd aan het bestrijden van sociale ongelijkheid wordt
gehecht, zal bij de beschrijving van de onderwijsstromen en de evaluatie hiervan ook
aandacht aan verschillen in sociaal-economische status (en sekse) worden besteed.
In de Mammoetwet zijn de hoofdlijnen en de structuur van het voortgezet onderwijs
beschreven. Daarmee is een kader gevormd waarbinnen het onderwijs verder is
ingevuld en uitgewerkt. Sinds de invoering van Mammoetwet is het onderwijs niet
De invoering van de basisvorming dateert van na de periode waarin het mbo-cohortonderzoek is 1
uitgevoerd.
7
ongewijzigd gebleven. Zo heeft er een veralgemenisering van het lbo en een
schaalvergroting in het hbo en mbo plaatsgevonden, en zijn nieuwe opleidingen
ontstaan of reeds bestaande opleidingen veranderd of hernoemd. Afgezien van het
ontstaan van het kmbo zijn er echter geen nieuwe schooltypen bijgekomen en is de
structuur van het onderwijsstelsel in grote lijnen gelijk gebleven1. De beschreven opzet
van de Mammoetwet heeft niet geresulteerd in een goede aansluiting tussen het lbo en
de arbeidsmarkt en vervolgonderwijs. Dit probleem staat ook wel bekend als 'het gat
in de Mammoetwet'. Het kmbo is ingevoerd om dit probleem te ondervangen.

quote:

Koopkrachtpakket bijna rond

Uitgegeven: 23 augustus 2005 13:44
Laatst gewijzigd: 23 augustus 2005 14:01
DEN HAAG - De meest betrokken ministers naderen overeenstemming over de koopkrachtmaatregelen voor volgend jaar. Naar verwachting trekt het kabinet daar 1 à 1,5 miljard euro voor uit. De ministers zijn dinsdagmiddag opnieuw bijeengekomen in de hoop de knoop te kunnen doorhakken.

Volgens ingewijden is het vrijwel zeker dat de algemene heffingskorting van 1894 euro, het vaste bedrag dat iedereen van de belasting mag aftrekken, omhoog gaat met 39 euro. Die maatregel kost een kleine 400 miljoen euro.

WW-premie

Daarnaast gaat de WW-premie voor werknemers omlaag, zoals maandag al uitlekte. Waarschijnlijk kiest het kabinet voor een verlaging van 1 procentpunt, waarmee een bedrag van 500 à 600 miljoen euro gemoeid is.

Om ouderen te compenseren voor hogere zorgkosten als gevolg van het nieuwe ziektenkostenstelsel wil het kabinet bovendien de fiscale ouderenkorting verhogen.

Energienota

Ook een verhoging met 52 euro van de energienota, als gevolg van de uit de hand gelopen stimuleringsregeling voor groene stroom, wordt gecompenseerd. Eerder al werd bekend dat het kabinet 100 miljoen euro extra uittrekt voor de tegemoetkoming in de kosten voor kinderopvang. Een soortgelijk bedrag komt beschikbaar om de accijns op benzine in 2006 te bevriezen. Ongeveer 150 miljoen besteedt het kabinet aan de afschaffing van het lesgeld voor 16- en 17-jarigen.

Het pakket maatregelen wordt betaald uit belastingmeevallers die het gevolg zijn van de aantrekkende economie. Minister Zalm (Financiën) wil volgens ingewijden voorkomen dat het begrotingstekort volgend jaar hoger uitkomt dan 1,8 procent van het bruto binnenlands product.

Optimistisch

De meest betrokken bewindslieden toonden zich dinsdag optimistisch over het snel afronden van de besprekingen. Minister De Geus (Sociale Zaken) zei te hopen dat het dinsdag afkomt. "We zijn er al een tijd mee bezig, het is ook weer tijd voor andere dingen."

De Geus wilde nog niet inhoudelijk ingaan op de maatregelen, maar bevestigde wel dat het kabinet werkt aan een verlaging van de WW-premie. "Daar kunnen we de middeninkomens goed mee bereiken." Het opvijzelen van de koopkracht van de middeninkomens was een van de belangrijkste doelstellingen van het kabinet bij het opstellen van een nieuwe begroting. Deze inkomensgroep heeft de afgelopen jaren flink te lijden gehad van bezuinigingsmaatregelen van het kabinet.

quote:

Op woensdag 24 augustus 2005 14:38 schreef ExtraWaskracht het volgende:

[..]

Er wordt in het meest optimistische scenario zo'n 1,5 miljard teruggegeven aan de bevolking. Dat zou op 15 miljoen belastingsbetalers neerkomen op 1000 euro p.p.p.j.

Wat zou dat in mijn geval nu betekenen?
Verlaging WW-premie van 1% scheelt me ongeveer 1 euro per maand = 12 euro per jaar.
Verhoging heffingskorting van 39 euro scheelt me 39 * 40% = 15,6 euro per jaar.
Niet verhogen van accijns scheelt me per tank zo'n 0,50 cent, dus zeg 52 * 0,5 = 26 euro per jaar.

In totaal betaal ik komend jaar dus 43,60 minder aan belasting. Waar de neuk gaat de rest van die 1000 euro, dus 956,40 euro, naartoe???