Tolerantie op z'n Nederlands
Stel: Je woont hier veertig jaar. Je bent hier geboren of lang geleden elders vandaan hier naar toe gekomen om een beter bestaan op te bouwen of om aan allerlei vormen van onderdrukking in je vaderland te ontkomen. Je doet je uiterste best in je nieuwe vaderland "mee te doen", erbij te horen, je geaccepteerd te voelen en gewaardeerd te worden. Je doet je best de taal te leren, woonruimte te vinden, werk te vinden, contact te leggen met je buren, collega's. Je nieuwe vaderland geeft je alle kansen en ook alle ruimte. Integratie? Een fluitje van een cent.
Je schrijft je in als woningzoekende zoals iedere burger dat doet, en je gaat studeren of op zoek naar werk. Als het zover is en je aan de beurt bent, krijg je een woning toegewezen, in een andere plaats en in een andere omgeving dan je had gewenst. Niet omdat jouw woonwensen onvervulbaar zijn, maar omdat de bewoners van de wijk waar jij het liefst had willen wonen, de woningverhuurder hebben laten weten dat zij liever geen 'allochtoon' als buurman willen hebben. Zo'n nieuwe burger met een andere cultuur, een andere religie, en andere eetgewoonten in de straat zal de harmonie in de wijk kunnen verstoren. De verhuurder heeft wel oor voor de woonwensen van de wijkbewoners en wijst je tenslotte een woning toe in een andere wijk met minstens twee tropische winkels, een gebedsruimte, en midden tussen je lot- en afkomstgenoten die eerder het geluk hadden hier naar toe te komen. Je bent als nieuwe burger die een dak boven zijn hoofd heeft tevreden, je lotgenoten in de wijk waar jij terecht bent gekomen zijn tevreden en dat geldt ook voor de autochtone wijkbewoners. Iedereen is tevreden.
Op weg naar een volwaardig burgerschap in je nieuwe vaderland weet je, dat je pas meetelt als je werkt hebt, en je wilt meetellen en erbij horen. Dus jij gaat op zoek naar werk. Werk zoeken, en werk vinden en houden, zijn voor de nieuwe burgers twee totaal verschillende dingen. Bovendien vergt dat een aantal vaardigheden die velen van je lotgenoten niet in huis hebben, en de tijd staat niet stil. De tijd dat je een portier van een willekeurige fabriek of bouwonderneming over kon halen de chef telefonische of per intercom te melden dat er iemand aan de ingang stond die werk zoekt, is voorbij. De portier is tegenwoordig gemachtigde om werkzoekenden die zich zonder afspraak aan de deur melden, direct de uitgang te wijzen. Iedere portier weet ook uit ervaring dat het bedrijf geen allochtonen aanneemt. Jij spreekt de taal niet, je bent niet meer zo jong en vooral: de cultuurverschillen zijn zo groot! Maar jij geeft het niet op en blijft zoeken want jij wilt erbij horen. Dus je blijft zoeken. Discriminatie? Wel nee!
Ook als je jong bent, hier geboren en opgeleid en met de tijdgeest bent meegegaan, dus je solliciteert niet aan de deur en ook niet zomaar in het wilde weg zoals je vader heeft gedaan maar per post of e-mail, ook dan is het moeilijk om werk of zelfs alleen een stageplaats te vinden. Dat je vaak een afwijzing krijgt is zeker geen discriminatie! Ook al hoor je later dat een autochtoon vriendje met eenzelfde opleiding, kennisniveau en kwaliteiten in plaats van jou is aangenomen. Dat jou vriendje niet Abdel, Mohamed of Najib heet is puur toeval! Je moet je gewoon van je slachtofferrol ontdoen en blijven proberen. Wellicht lukt het de volgende keer wel. Verlies vooral niet het vertrouwen in jezelf en in je nieuwe vaderland.
Jij moet meedoen en jij wilt het ook zo graag. Dus je doet je best om een plaats te verwerven ook in het sociale leven, omgaan met autochtonen, contact leggen met je buren, met je collega's en nu en dan ook uitgaan. Jij bent in je nieuwe vaderland en je hoort er nu eenmaal bij. Dat verwachten wij trouwens ook van je ouders. Maar goed, wij hebben inmiddels vastgesteld waarom zij niet mee doen. Zij spreken de taal niet, en daarom zullen we ze dwingen onze taal te leren. Maar jij bent nog jong, spreekt de taal en niets staat je in de weg om een aantal autochtonen tot jou kennissenkring toe te laten. Dat het niet lukt en de autochtonen er niets voor voelen om het met jou aan te leggen ligt echt niet aan hen, en het is zeker geen discriminatie. Verschillende religies, culturen - kortom te veel verschillen om te noemen. Maar het is zeker geen discriminatie!
Ook als je tevergeefs bij een dichte discodeur bent blijven staan of de deur voor je neus dicht hebt zien gaan, is dat geen discriminatie. Je moet het een andere keer gewoon wat vroeger proberen. Disco's zijn nu toevallig eenmaal bomvol als je aankomt. Ook vinden eigenaren en discogangers het nu eenmaal niet prettig om mensen met een andere kleur, andere cultuur een religie in hun etablissement binnen te laten. Dat je hier geboren bent, en dat je mee wilt doen? Toegegeven, maar we zijn nu eenmaal vol. Discriminatie? Welnee! Probeer het gewoon een andere keer.
www.lazrak.nl
I will permit no man to narrow and degrade my soul by making me hate him ...
"I never did give anybody hell. I just told them the truth and they thought it was hell." - Harry Truman