man of vriendje

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:21 schreef FritsVanEgters het volgende:

Het gaat mij om het rechtsvaardigheidsgevoel van de kinderen. Zij kunnen zich het best schikken in verminderd contact met de ouder die daar zelf schuld aan heeft.

Dat weet ik zo net nog niet. Dat hangt helemaal af van de band die de kinderen hebben met de beide ouders. Sowieso vind ik dat hele jonge kinderen niet belast moeten worden daarmee. Van jonge kinderen mag je nog geen solidariteit verwachten op dat gebied. In dit geval snappen ze waarschijnlijk helemaal nog niet waar het om gaat, het zijn peuters.

Kinderen vanaf twaalf jaar worden gehoord in de voogdijzaak en als het dan een rol voor ze speelt zullen ze dat zelf wel aangeven.

Zeggen is één, dingen nakomen is een tweede... Dat geldt voor iedereen en ook voor R die bij zijn vriendin toch plots twee kinderen cadeau krijgt...

Weet je wat jij eens moet doen.
Ga een paar weken bij je moeder/vriendin wonen. Iemand die het liefste geen reet op je inpraat, over die situatie dan. Ga dan maar eens goed nadenken wat jij je kinderen gaat aandoen, hoe belachelijk het is dat je na twee maanden spanning als zogenaamd volwassen vrouw een relatie van 10 jaar wilt beëindigen.

Je hebt een grote kans dat je kinderen gaan haten. Geloof me. Ik heb het zelf ook meegemaakt.

quote:

Tekortkomingen hebben niets met gevoelens te maken.

Bepaalde gevoelens kunnen je er toe aanzetten bepaalde tekortkomingen niet te zien.

Je klinkt als een vrouw die eindelijk aandacht voor haar persoonlijke zelf krijgt. Niet gek dat je dan op diegene die je dat geeft verliefd wordt.
Je zegt dat je man geen prater is en je met R. onafgebroken uren hebt zitten praten met bijbehorende fijne gevoel. Niet gek dat je verliefd wordt op iets dat je bij je eigen man mist.

Hoewel ik me kan voorstellen dat je het op dit moment erg moeilijk hebt vindt ik, net als vele andere posters, dat je heel erg kort door de bocht gaat.

Oh ja, heb het ook meegemaakt hoor en had dezelfde leeftijd als jij nu. Uiteindelijk ben ik niet vreemd gegaan en heb geprobeerd om het niet te 'voeden' door elkaars gezelschap veel op te zoeken.
(Helemaal geen contact meer kan ook een obsessie geven trouwens).
Wat ik wel gedaan heb is voor de relatie met mijn man te gaan vechten. Mezelf dwingen om allerlei leuke dingen van hem naar voren te schuiven, en de zgn. leuke kanten van de nieuwe vlam te bagataliseren. Het hielp ook nog. Gewoon erin pompen.
Ook veel met elkaar praten en leuke dingen met elkaar doen hielp.
Het kost wat tijd, maar uiteindelijk is het weer helemaal goed gekomen. We zijn nu 10 jaar verder dan toen en het gaat nog steeds prima.

Wat ben ik blij dat ik voor mijn gezin heb gekozen.
Het hoeft niet goed te gaan, maar geef je man en gezin op zijn minst een kans en zet het contact met R. op een heel laag pitje en die met je man op een heel hoog pitje.
En niet (een beetje proberen), maar er helemaal voor gaan.
Dat is toch het minste wat een relatie van 10 jaar met kinderen verdiend.

Sterkte want dit is wel een emotioneel heel moeilijke situatie.

[quote]Op dinsdag 21 december 2004 15:04 schreef Ing het volgende:
Het is inderdaad zo, dat ik de afgelopen jaren een goede echtgenote, moeder, dochter, collega, werkneemster, vriendin etc ben geweest, maar dat ik zelf steeds meer naar de achtergrond ging.
quote]

sorry hoor maar volgens mij heeft iedereen ,als oude zijnde, een fase dat ie denkt dat ie op de achtergrond beland en dat alles belangrijker is vooral met kinderen.
Jeweet dat als je kinderen krijgt je prioriteiten anders komen te liggen en de taak is dan om zelf die spanning te houden in je relatie.Schijnbaar is dat bij jullie mislukt en dan is zo'n andere man heel verleidelijk en lijkt alles perfect maar ook daar komt op een gegeven moment een sleur geloof me.Ik zou maar eens heel goed nadenken wat je op gaat geven.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:25 schreef Ing het volgende:
De bslissing dat de kinderen bij mij zouden blijven is niet iets dat ik heb geroepen. Dit heb ikn eerder aangegeven, maar we hebben het erover gehad dat het voor hen het beste is om in hun eigen omgeving te blijven (school, huis etc).
We hebben het er altijd over gehad dat mocht het fout gaan ik in het huis zou blijven, omdat het huis al van mij was voordat wij elkaar leerden kennen. Voor de kinderen is dit goed omdat er in ieder gevla op dat gebied niets veranderd.

Extra wrang juist. Hun leven ligt overhoop maar het lijkt net alsof alles gewoon z'n gangetje gaat, hetzelfde terwijl vader min of meer weg moet. Veel eerlijker zou zijn (tov de kinderen dus) als je staat voor je besluit en weg gaat.

Ik waarschuw maar vast, ik denk dat je kinderen het je nog heel lang kwalijk zullen nemen.

quote:

Het is toch belangrijk dat R aangeeft dat hij er ook voor mij kinderen zal zijn.

Nee, totaal onbelangrijk, aangezien hij (=persoon) de verkeerde reden is voor een scheiding.

Ik denk dat je, zoals andere mensen ook al hebben gezegd, voornamelijk met jezelf in de knoop zit. Als ik jou was, zou ik geen overhaaste beslissingen nemen, en eens goed gaan nadenken over wat je nu eigenlijk dwars zit in je huidige relatie, waardoor je vatbaar bent geworden voor zo'n fitness-leraar, die je in feite alleen dat beloofd wat je al hebt, met je huidige man.
Ga eens na, wat je vervelend vindt aan je huidige leven, ga zelf in therapie, of in relatie-therapie met je huidige man.Maar geef niet zomaar op wat je hebt.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 14:19 schreef Ing het volgende:
ja hallo zeg, alsof ik alles in de waagschaal stel van wie ik even geil wordt (zo lees ik je bericht)
We kennen elkaar inmiddels heel goed en hebben het overal over. Het is niet zo dat dit even een verliefdheidje is... Dit gaat echt wel even wat verder dan dat...

Je kent die kerel net een maand!

Sorry hoor, maar wat ben jij DOM!

Ik vind het zielig voor je man en je kinderen.

Ik wens je man en kinderen fijne kerstdagen .

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:21 schreef Shreyas het volgende:

[..]

Okee, dat mag jij vinden.
Maar wat ik vetgedrukt hebt is een beetje kort door de bocht. Als jij denkt dat je kinderen niet kwetst met een goede regeling als hun ouders gaan scheiden dan zit jij er echt falikant naast. En daar gaat het vooral om. De aanwezigheid van de kinderen maakt deze situatie gecompliceerder. Misschien moet je het maar eens vanuit het oogpunt van hun bekijken, of van haar man.

Dat het de situatie gecompliceerder maakt, ben ik het helemaal mee eens.
Maar het is zeker niet uitzichtloos.
Wat ik bedoel met niet kwetsen bij een goede regeling is dat kinderen niet doodongelukkig hoeven te zijn met de situatie. Ik ken ouders die elkaar continu lopen af te katten om de kinderen partij te laten kiezen. Dat gebeurt veel te vaak. Ik ken ook situaties die wel goed verlopen omdat de ouders gewoon goed met elkaar omgaan.

quote:

Daar komt bij dat je net doet of de verliefdheid van de TS voor altijd en eeuwig blijft. Dat lijkt me sterk van verliefdheid gaat bijna altijd over. Dus dat haar echtgenoot er op langere termijn niet vrolijk van wordt en dat de kinderen de wrijving gaan merken hoeft helemaal niet zo te zijn.

Ze zegt dat ze het verliefdheidsstadium voorbij zijn en veel van elkaar houden.
En ja, sommige mensen treffen nou eenmaal hun zielsverwant.
Als je gelukkig bent met je huidige partner, ga je de gezinssituatie daarvoor niet op het spel zetten.
Maar nogmaals: tevreden is niet gelukkig.

quote:

Ik ben het eens met je uitspraak dat je je niets hoeft aan te trekken van wat je ouders/vrienden vinden, maar ik zie niet in waarom ze falikant achter haar keuze moeten staan
Sta jij altijd achter de keuzes van jou ouders en vrienden. Ik zeker niet.

Als ze er goed over nagedacht hebben? Ja.
Het is hun leven. Mijn mening doet er niet toe, tenzij ze er expliciet om vragen.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:36 schreef Roellio het volgende:

[..]

Je kent die kerel net een maand!

Sorry hoor, maar wat ben jij DOM!

Ik vind het zielig voor je man en je kinderen.

Lezen Roellio.
Ze kent hem een half jaar.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:41 schreef Sapphire het volgende:

[..]

Lezen Roellio.
Ze kent hem een half jaar.

Min zes woorden ruim 1 maand.
En dan nog "na een tijdje eventueel over een bezoekregeling voor de vader willen nadenken".

Bah!

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:30 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Bepaalde gevoelens kunnen je er toe aanzetten bepaalde tekortkomingen niet te zien.

Dat is precies wat ik bedoel.
Als de gevoelens goed zijn, is elke 'tekortkoming' overwinbaar.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:44 schreef Sapphire het volgende:

Als de gevoelens goed zijn, is elke 'tekortkoming' overwinbaar.

Maar die tekortkomingen komen weer luid en duidelijk naar boven zodra de eerste vlinders gevlogen zijn... Facts of life.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:41 schreef Sapphire het volgende:

[..]

Lezen Roellio.
Ze kent hem een half jaar.

Lezen Sapphire, tot 6 november heeft ze "misschien tien" woorden met hem gewisseld... Dan ken ik óók wel een hele hoop mensen al héél lang hoor... De buschauffeur, de juffrouw achter de kassa, de congierge op mijn faculteit die ik elke avond een fijne avond wens...

Op 6 november heeft ze voor het eerst met hem gepraat... Welgeteld 45 dagen geleden...

quote:

Dat is precies wat ik bedoel.
Als de gevoelens goed zijn, is elke 'tekortkoming' overwinbaar.

Maar wat ik bedoel: gevoelens blijven niet altijd goed en dus komen die tekortkomingen vanzelf een keer bovendrijven. Tekortkomingen die je eerst niet kon of wilde zien.

Het gras bij de buren is altijd groener, ook als je bij de buren gaat wonen.
Je zou toch mogen veronderstellen dat als ik dat weet jij dat inmiddels ook wel doorhebt .

Ik wordt er serieus moedeloos van. Helemaal door al dat overgeanalyseer van een volledig ongecompliceerd probleem. 45 dagen...

[ Bericht 2% gewijzigd door kingmob op 21-12-2004 17:25:48 ]

Ik vind dat je trouwens wel heel erg veel waarde al hecht aan het woord van die "R". Je kent hem 45 dagen en zegt dat hij voor jou en de kinderen wil gaan. Wat denk je echt zelf? Dat een man die verliefd is en single en al in de 40 is daar serieus over nadenkt? Tuurlijk niet, die wil gewoon dat jij deze kerst al in zijn bed ligt en over 6 maanden denkt hij: godver zit ik met die 2 schreeuwers die niet van mij zijn en alle tering zooi.
Ga een tijdje apart wonen des noods en praat veel met je man over wat jij miste in je relatie. Ook een paar weken niet gaan spinnen lijkt mij goed en niet bellen met ome R.

Ps: Bij de buren is het gras altijd groener en mooier.
Maak van je tegeltuintje gewoon weer lekker een plantsoentje.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:56 schreef Ing het volgende:
Misschien met R, want mijn liefde voor hem is (ontdanks die nauwkeurig uitgetelde 45 dagen )is er gewoon.. Ik ga niet op een impuls of een verliefdheid af, maar denk echt wel na...

Dat je dat zegt, is al tekenend genoeg... Dat ik met mijn 19 jaar volwassener en verstandiger ben dan jij, zegt zo mogelijk nog meer... Dat jij denkt dat iets na 45 dagen een volwaardige relatie is die representatief is voor de verre toekomst, zegt alles...

Zoek het maar uit, maak je fouten maar, kijk vooral niet naar jezelf en hoe jíj nou precies in het leven staat. Je zoekt iets in een ander wat je alleen jezelf maar kunt geven, namelijk onafhankelijkheid en assertiviteit. Een onafhankelijk iemand heeft geen ander nodig om het lef te hebben een relatie te verbreken, een assertief iemand gaat hier niet lopen miepen dat ze "altijd alles voor anderen doet". Denk maar niet dat die dingen veranderen door een andere man... De enige die ze kan veranderen ben jij zelf, maar ja, kennelijk durf je dat niet, en kies je voor de simpele weg, namelijk reageren op impulsen...

Ik hoop alleen van ganser harte dat de kinderen er niks van meekrijgen... Maar helaas is dat onmogelijk, en dat je daar niet bij nadenkt ("het is nou eenmaal zo", "ik heb vorig jaar al gevochten" ed) vind ik ontzettend fout.

* Roellio is het met innovative eens.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:25 schreef Angeles het volgende:

[..]

Dat weet ik zo net nog niet. Dat hangt helemaal af van de band die de kinderen hebben met de beide ouders. Sowieso vind ik dat hele jonge kinderen niet belast moeten worden daarmee. Van jonge kinderen mag je nog geen solidariteit verwachten op dat gebied. In dit geval snappen ze waarschijnlijk helemaal nog niet waar het om gaat, het zijn peuters.

Als ze te jong zijn om zelf hun mening te geven verandert niks aan mijn mening. Degene die de relatie verbreekt heeft niet het recht daar gevolgen aan te verbinden voor de relatie tussen kinderen en de andere ouder.

quote:

Kinderen vanaf twaalf jaar worden gehoord in de voogdijzaak en als het dan een rol voor ze speelt zullen ze dat zelf wel aangeven.

Ik heb het niet over een voogdijzaak, zou heel slecht zijn. TS doet er imo gewoon het beste aan de kinderen aan vader te laten. Zo kan ze de gevolgen van haar keuze goed ondervinden en is het voor de kinderen het beste te begrijpen.

Zelfs 12-jarigen zijn zeer beperkt in het aangeven van hun mening/gevoelens in dit soort zeer emotionele zaken. De invloeden die de scheiding van mijn ouders op mij heeft gehad heb ik tot lang na m'n 12^e niet onderkend of gezien.

En ik vind dat je dat zo niet zo rechtlijnig kunt beoordelen en dat daar heel veel factoren in meespelen, maar goed, die voogdij is in deze situatie duidelijk al geregeld, dus we hoeven er niet al te lang op door te gaan.

* Freeflyer sluit zich aan bij roellio en innovative

waar ik me verder over verbaas is het volgende; je zegt dat je op dit moment in de achtergrond bent beland, hoe lang denk je dat het gaat duren voordat het nieuwe eraf is bij je vriendje en je wederom in de achtergrond aanbeland ?

waarom wil je trouwens je huwelijk (en indirect het geluk van je kinderen) op het spel zetten door toe te geven aan een verliefdheid van 45 dagen ?

wat ik verder nog kwijt wil is dat ik het netjes van je vind hoe je over je man praat, toch ben ik wel benieuwd naar zijn mening. ik krijg nl het idee dat jij de verbaal sterke thuis bent en niet echt open staat voor de mening van manlief. resultaat is dat manlief zijn mening op een gegeven moment voor zichzelf houdt omdat hij denkt dat het toch geen zin heeft om te reageren.

eerst maar eens vechten voor je relatie, als je over 2,5 tot 3 maanden nog steeds het idee hebt dat het anders moet dan praten we weer! ik kan me tot op heden niet aan de indruk onttrekken dat je de weg van de minste weerstand zoekt nl.

succes!

Ik snap eigenlijk niet dat die R. nu al samen met jou en je kinderen een gezinnetje wilt stichten na twee maanden!

De bedoeling is natuurlijk dat Ing uiteindelijk gelukkig is.... daarom heeft zij de topic geplaatst. We hoeven dus niet de man of de kinderen te verdedigen. En op korte termijn is zij absoluut gelukkiger als ze een affaire met R mag krijgen..... maar dan:

- Ze geeft om haar kinderen en wil dus een balans vinden tussen haar eigen geluk en die van haar kinderen
- Ze wil geen spijt krijgen van haar beslissing, dus moet heel goed de betrouwbaarheid van haar eigen gevoel en dat van R kunnen inschatten
- Ze moet heel goed inschatten dat ze het risico loopt om uiteindelijk alleen te eindigen.

Bij absolute twijfel (zelfs na het informeren) kies ik altijd voor mijn sterkste gevoel. En leg mijn vertrouwen niet in de handen van de meerderheid. Dan kun je altijd alleen jezelf verantwoordelijk stellen.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 15:56 schreef Ing het volgende:
Het is bij ons ook verergert, omdat ik ineens met mijn man aan het parten was over mijn (gebrek aan )gevoelens en aan wat ik nodig heb. Het is niet gezond om mezelf weg te cijferen, omwille van rekening houden met alle anderen in mijn omgeving, behalve met mezelf. Zie de reactie van mijn moeder:"je kunt toch wel een beetje rekening met je vader en mij houden??". Als of ik dus thuis moet blijven omdat dat m,ijn moeder happy maakt! it klopt niet. Tuurlijk zal het een hele moeilijke tijd zijn, maar dat is het ook als ik thuis blijf. Daar is nu ook veel beschadigd.... Ik huil heel veel en voel me echt rot, terwijl ik aan de andere kant heel gelukkig ben...

Uit dit topic blijkt toch meer dat je man zichzelf wegcijferd, dan dat jij dat doet....

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 14:15 schreef Ecaz het volgende:
Kom op zeg!!!!, je hebt een relatie van 10 jaar....., ongetwijfeld met pieken en dalen, en nu kom je zo iemand tegen op wie je gewoon een lichamelijk reactie hebt, (die is namelijk NIET weg na 2 maanden), en daarvoor ga je je huwelijk in de waagschaal zetten, alsmede je kinderen een moeilijke tijd geven. Denk eens gewoon na ofzo!

Damn straight... Je kinderen zullen zo trots op je zijn, als ze het verhaal horen & begrijpen...

Dat je verliefd op iemand anders bent... Ok
Dat je je huidige kerel in mindere mate ziet zitten... Ok
Dat je gaat scheiden om wat voor reden dan ook... Ok
Maar dat je na een paar maanden al denkt dat je een soulmate gevonden hebt & daar "verder" mee wilt... Nou ja, laten we maar zeggen dat wijsheid schijnbaar niet met de jaren komt.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 14:22 schreef Ing het volgende:
Ik ben bijna 32 (30 dec). Heb altijd veel van mijn man gehouden, maar wel bepaalde zaken gemist en het voelde nooit echt volledig..

Waarom ben je dan in godsnaam getrouwd en heb je kinderen met elkaar gekregen?!!

Als het niet volledig voelt begin je daar toch niet aan?

En het is nu natuurlijk allemaal nog erg spannend etc. met je nieuwe vlam, maar of dat zo blijft? Het is pas 2 maand..

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 14:31 schreef Happy_Sonic het volgende:

[..]

Het lijkt wel of je een verhaal overmij verteld. Ik ben 33 en misschien is het wel de fase van je leven waarin je ontdekt dat je ook nog een vrouw bent ipv moeder. Je relatie is saai geworden en er wordt van beide kanten weinig aan gedaan om de jus erin te houden en je loopt iemand tegen het lijf. Weet je meid, als je nog iets van je leven wilt maken en je denkt dat met je nieuwe vriend te kunnen, dan moet je er gewoon voor gaan!!!

@TS én Happy_Sonic

Ow ja natuurlijk... omdat je toch ook nog een "vrouw bent" moet je je huidige man en je kinderen dan maar achter je laten, tuurlijk; wat kan jou het verrotten hoe je man en kinderen zich daaronder zullen voelen, zolang jíj maar lol hebt en je nog even "vrouw" kan voelen. Nou, beste "meid", waarom ga je niet achter een raam? heb je elke dag wat nieuws én je hoeft je niet rot te voelen over de mannen die je achter je laat, een stuk beter voor iedereen dus...

Ik kots echt op al die mensen die maar relaties aangaan en denken dat het verliefdheidsgevoel eeuwig zal blijven, en hun partner/kinderen uiteindelijk maar de rug toekeren als de realiteit tot ze doordringt.

Ronduit belachelijk dat je het zover laat komen zonder het aan je man te vertellen (die nog wel zo'n lieve man is volgens jou).

Zodra je merkt dat je gevoelens hebt voor een ander moet je het daar over hebben... Nu krijgt die arme goedzak (gokje) alles koud op zijn dak. Zal hij blij mee zijn.

Kotst ook op TS

Ik snap best dat je na tien jaar uit elkaar kan gaan. Maar niet voor een gozer die je net kent. Volgens mij heb jij gewoon een deel van je jeugd gemist en heb je verliefdheid nooit echt meegemaakt. Je bent niet rationeel als je verliefd bent...

Vooral het laatste stuk van innovative's post vond ik erg treffend.
Je zegt dat je jezelf hebt weggecijferd. Dat is mogelijk, maar wie zegt dat dat over een tijd niet zo zal zijn bij
je nieuwe vlam? Als je moeite hebt met assertiviteit zal je daar sowieso aan moeten werken (als je dat wil),
het is geen oplossing om dan maar weg te lopen. Je zegt ook dat je bepaalde dingen mist bij je man.
Dat is misschien niet echt iets waar jullie iets aan kunnen doen samen.
Maar denk je niet dat je bij iedereen wel iets is dat je mist of niet perfect is?
Die dingen ken je bij de spinningdocent nog niet, maar die zijn er ongetwijfeld ook.

Kan je niet in ieder geval even een weekje ofzo ergens anders heen, zodat jij rustig over alles na kan denken
zonder geconfronteerd te worden met beide kanten?

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 19:12 schreef deGVR het volgende:
Ronduit belachelijk dat je het zover laat komen zonder het aan je man te vertellen (die nog wel zo'n lieve man is volgens jou).

Zodra je merkt dat je gevoelens hebt voor een ander moet je het daar over hebben... Nu krijgt die arme goedzak (gokje) alles koud op zijn dak. Zal hij blij mee zijn.

lezen is best moeilijk he?

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 17:57 schreef Jed1Gam het volgende:
Ik snap eigenlijk niet dat die R. nu al samen met jou en je kinderen een gezinnetje wilt stichten na twee maanden!

Precies... ik zal wel spookbeelden zien hoor, maare:

- Ik vind TS naief op het gebied van de liefde. Een relatie van 10 jaar weggooien, dat kan. Maar niet voor iemand die je 6 weken echt kent! Nu is alles nog ja en amen, maar TS heeft nog helemaal geen kans gekregen om zijn mindere kanten te zien (en vice versa!)

- TS is zelf niet erg assertief. Dit is niet alleen haar nadeel, maar zal ws. na een tijdje ook op de zenuwen van R gaan werken. Met mensen die niks zeggen en automatisch geneigd zijn de schuld op zich te nemen is het lastig om een relatie 'soepel' te houden. Volgens mij is haar man ook zelf niet zo assertief (wat ik zo over hem lees), wat een reden kan zijn dat het goed is gegaan tussen hun.

- Waarom zou 'R' al na 6 weken zich opwerpen om voor haar en de kinderen te zorgen?! Ik zou dat echt voor geen meter vertrouwen, misschien heeft hij schulden, misschien heeft hij al een andere relatie, ik weet het niet. Met mensen die zo snel hun leven op presenteerblaadje geven, daar 9 van de 10 keer gewoon iets niet mee in de haak, imho...

- 'R' is een spinning-leraar, en komt dagelijks in contact met hele horden vrouwen. In zijn plaats zou ik persoonlijk niet voor een vrouw met kinderen en een relatie gaan als ik dagelijks vrouwen tegen zou komen die geen kinderen en een relatie hebben. Goed, that's just me en hij heeft blijkbaar wel voor jou gekozen. Maar kan je hem ook houden? Zeker als de verliefdheid tussen jullie verdwijnt, de spanningen die een scheiding met zich meebrengt en de kinderomgangsregeling hun tol eisen op jullie relatie en hij dagelijks andere vrouwen ziet? Het is niet te hopen dat hij zijn beloftes net zo snel weer intrekt als hij ze maakt...

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 14:22 schreef Ing het volgende:
N. icka, als je het zo belachelijk vindt, trek je dan terug uit de discussie.
Ik ben bijna 32 (30 dec). Heb altijd veel van mijn man gehouden, maar wel bepaalde zaken gemist en het voelde nooit echt volledig.. tuurlijk probeer je samen er het alerbeste van te maken, zeker als je de keuze voor kinderen hebt gemaakt.
Ik heb een goede relatie met mijn man: we hebben geen ruzie etc., maar ik zie het nu gewoon heel anders. Als ik R misschien niet was tegengekomen, wie weet. Hadden we het nergens over gehad en had ik niet beter geweten. Nu voelt het zo goed en tof...

Ik snap niet hoe je met iemand kunt trouwen, laat staan kinderen krijgen, waar je je niet volledig bij voelt?
Als dat destijds wel het geval was, zou ik heel erg oppassen voor herhaling (ondanks het nu misschien anders voelt)
Daarbij komt dat "chemische"liefde pas na 9 maanden over gaat...
Het is denk ik niet verwonderlijk dat er een lichte (misschien wel zware) vorm van verveling ontstaat in jullie huwelijk, en dan is een nieuwe vonk natuurlijk 'het paradijs' en DÁT is wat je wil...
geef het de tijd... wees niet overhaast... ga ook weer wat meer plezier met je man zoeken... gelijke kans is op z'n minst even eerlijk...
succes, sterkte!

Volgens mij proberen we, praktisch unaniem, hetzelfde punt te maken. Ik hoop dat dat TS ook duidelijk is. Of die zich er vervolgens wat van aatrekt, het lijkt er niet op...

Waarom krijg ik steeds meer het idee uit je reacties dat je helemaal niks uitmaakt wat hier gezegd wordt? Toch zeker 80% van de reacties verklaren je min of meer voor gek dat je een relatie van 10 jaar met bijbehorende kinderen op de tocht zet voor een "fling" van 2 maanden. Zoals al gezegd is, neem even een of twee weken afstand van alles (desnoods ga je in een hutje op de hei zitten) en vraag je eens goed af waar je mee bezig bent. Probeer eens te benoemen wat je zo mist bij je man en kijk eens verder dan het gevoel dat "R" het helemaal is. Ik lees alleen maar dat je "R" helemaal de hemel in prijst; kun je ook twee slechte eigenschappen van 'm noemen? En dan dingen die je zelf al zijn opgevallen, niet de slechte eigenschappen die hij zelf genoemd heeft. Als "R" echt je soulmate is, dan kan hij ook nog wel een paar maanden op je wachten en gunt hij je de tijd om te bepalen of je de juiste keuzes maakt.

Je huwelijk is over, je kan beter nu van je man scheiden ipv voor de kinderen bij elkaar te blijven, dan dat je er over een paar jaar acherkomt dat je de foute keus heb gemaakt.

quote:

"Als er met het lezen van teksten dingen verkeerd gaan, gaat op gegeven moment de hele discussie over een ander onderwerp.. "...

nee dat lijkt me niet waar als je dit hele topic doorspit. iedereen gaat in op wat jij schrijft en als een klein detail toevallig verkeerd gelezen wordt zegt dat niets over de gehele discussie.

Maar goed, succes ermee en ik hoop dat je in wijsheid kan beslissen, als vrouw,, echtgenote en niet vergeten moeder.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:47 schreef Copycat het volgende:

[..]

Maar die tekortkomingen komen weer luid en duidelijk naar boven zodra de eerste vlinders gevlogen zijn... Facts of life.

Met gevoelens bedoel ik liefde. Niet vlinders.
Vlinders zijn zwaar verneukeratief.
'Tekortkomingen' zie je alleen als je verwachtingen hebt van iemand.
Is een verwachtingspatroon niet het tegenovergestelde van (onvoorwaardelijke) liefde?

_{Ik zet onvoorwaardelijk ff tussen haakjes, omdat liefde in mijn ogen altijd onvoorwaardelijk is.}

onnodig

[ Bericht 65% gewijzigd door DarkElf op 22-12-2004 10:03:14 ]

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:49 schreef innovative het volgende:

[..]

Lezen Sapphire, tot 6 november heeft ze "misschien tien" woorden met hem gewisseld... Dan ken ik óók wel een hele hoop mensen al héél lang hoor... De buschauffeur, de juffrouw achter de kassa, de congierge op mijn faculteit die ik elke avond een fijne avond wens...

Op 6 november heeft ze voor het eerst met hem gepraat... Welgeteld 45 dagen geleden...

Ja, je hebt gelijk.
Ik reageerde te snel.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 16:49 schreef AgLarrr het volgende:

[..]

Maar wat ik bedoel: gevoelens blijven niet altijd goed en dus komen die tekortkomingen vanzelf een keer bovendrijven. Tekortkomingen die je eerst niet kon of wilde zien.

Als gevoelens 'niet altijd goed' blijven, is het geen liefde.
Als het geen liefde is, zit je in de verkeerde relatie, lijkt mij.

* pmponer pakt de popcorn erbij

Heb je het bed al gedeeld met R? Want daar is het hem om te doen namelijk
_{het is en blijft een man}

quote:

Op woensdag 22 december 2004 09:58 schreef Darius1 het volgende:
Je huwelijk is over, je kan beter nu van je man scheiden ipv voor de kinderen bij elkaar te blijven, dan dat je er over een paar jaar acherkomt dat je de foute keus heb gemaakt.

Of ze gaat scheiden en uiteindelijk met R samenwonen/trouwen en komt er dan achter dat ze over 10 jaar weer in exact hetzelfde schuitje zit... De toekomst voorspellen blijft nog steeds niet mogelijk voor de gewone stervelingen onder ons. Daarnaast vind ik het te gemakkelijk om na 10 jaar het bijltje er bij neer te gooien en door te gaan naar de volgende.
Misschien zit er inderdaad iets niet goed in haar huwelijk, maar je zou er ook aan kunnen werken. Nu is haar man geen prater, maar dan is het aan haar om duidelijk te maken dat hij dat maar eens leert. (De meeste mannen zijn volgens mij ook geen praters, zeker als het over diepste gevoelens gaat). Als er over een paar maanden nog geen verbetering zichtbaar is, dan kan ze nog altijd naar R gaan, mits hij dan nog steeds haar "soulmate" is.

Ik blijf erbij dat de TS (en andere mensen ook) te snel een relatie beeindigen, zonder er daadwerkelijk voor gevochten te hebben. Als je bepaalde verwachtingen van je partner hebt en vice versa, moet je daar samen over praten. Blijkt dan uiteindelijk dat jij of je partner niet aan die wensen wil of kan voldoen, dan is de tijd rijp om toe te geven dat de relatie voorbij is. Net zoals de meeste mensen niet na 2 maanden al trouwen, moet je ook niet te snel besluiten om uit elkaar te gaan.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:00 schreef Sapphire het volgende:

Met gevoelens bedoel ik liefde. Niet vlinders.
Vlinders zijn zwaar verneukeratief.
'Tekortkomingen' zie je alleen als je verwachtingen hebt van iemand.
Is een verwachtingspatroon niet het tegenovergestelde van (onvoorwaardelijke) liefde?

Na nog geen twee maanden tijd is het volgens mij schier onmogelijk te spreken van echte liefde... Verliefdheid ja, maar echte liefde... geloof ik niet.
Je hebt nog een roze bril op. Pas als die wordt afgezet (wat na verloop van tijd nu eenmaal gebeurt) en je neemt de tekortkomingen van het object van jouw affectie nog steeds voor lief, dan is er sprake van liefde.
In deze fase ben je daar mi nog stekeblind voor.

Sowieso geloof ik niet zo in onvoorwaardelijke liefde. Tenzij je het over de liefde van een hond voor zijn baasje hebt .

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:12 schreef Copycat het volgende:

[..]

Na nog geen twee maanden tijd is het volgens mij schier onmogelijk te spreken van echte liefde... Verliefdheid ja, maar echte liefde... geloof ik niet.
Je hebt nog een roze bril op. Pas als die wordt afgezet (wat na verloop van tijd nu eenmaal gebeurt) en je neemt de tekortkomingen van het object van jouw affectie nog steeds voor lief, dan is er sprake van liefde.
In deze fase ben je daar mi nog stekeblind voor.

Sowieso geloof ik niet zo in onvoorwaardelijke liefde. Tenzij je het over de liefde van een hond voor zijn baasje hebt .

Inderdaad. Zoals ik van de week hier op het forum las: "Je houdt van de ander niet vanwege de positieve karaktereigenschappen, maar ondanks de negatieve". Ik denk dat als je dat eerlijk tegen elkaar kunt zeggen, dat je kunt spreken van echte liefde.

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 17:57 schreef Jed1Gam het volgende:
Ik snap eigenlijk niet dat die R. nu al samen met jou en je kinderen een gezinnetje wilt stichten na twee maanden!

Die man wil gewoon graag met Ing. spelen tijdens de kerstdagen. Maar gelukkig mag haar man de kinderen wel zien, vooral tijdens de kerstdagen als zij met R aan het spelen is.

Veel plezier Ing. en fijne kerstdagen.

Je hebt ook al met de ouders van je 'vriendje' over dit gesproken? Waarom in godsnaam?

Ga eerst eens praten met je eigen gezin voordat je al met zijn ouders gaat bespreken hoe alles in elkaar zit. Zij zijn vreemden voor je!

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:25 schreef MUUS het volgende:
Je hebt ook al met de ouders van je 'vriendje' over dit gesproken? Waarom in godsnaam?

ah ik was dus niet de enige die dat heel vreemd vond

lijkt me idd dat echtgenoot voorrang heeft op een stel vreemden.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:25 schreef MUUS het volgende:
Je hebt ook al met de ouders van je 'vriendje' over dit gesproken? Waarom in godsnaam?

Deze zin is voor mij een groot vraagteken.

TS lijkt mij meer op iemand van 16. Ze wil gewoon der zin en praat het liefst met alleen mensen die haar mening delen. Volgensmij kickt ze op de aandacht die ze nou krijgt, omdat het bij der man misschien iets verwatert is.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:39 schreef Bakura007 het volgende:

[..]

Deze zin is voor mij een groot vraagteken.

TS lijkt mij meer op iemand van 16. Ze wil gewoon der zin en praat het liefst met alleen mensen die haar mening delen. Volgensmij kickt ze op de aandacht die ze nou krijgt, omdat het bij der man misschien iets verwatert is.

en dit is in een notedop, de essentie van het hele topic. TS vind dat ze in een sleur zit, krijgt even aandacht van een (getrainde) gozer, heel wat anders dan haar eigen hubbie met kids die al gesettled is, praat daar een maand mee en is overtuigd dat ze in hem het Utopia heeft gevonden.

Ik heb dit topic met stijgende verbazing gelezen en heb me ondertussen kwaad gemaakt om de naieve manier van denken van de TS, alsmede de manier waarop ze hier post. Als ik je in de eerste post hoor zeggen dat je "al lang" het stadium van de roze wolk voorbij bent, om in een latere post te lezen dat je nog wel op de roze wolk zit, dan vraag ik me af waar je nou mee bezig bent. Ben je nou bezig om hier je verhaal aan te passen omdat je anders niet kunt reageren op mensen die het niet met je eens zijn, of heb je er gewoon echt nog niet over nagedacht (wat het openen van een topic als dit nog naiever en impulsiever maakt dan het nu al is).

In welk geval dan ook. Ik maak uit jouw posts op dat je je keuze eigenlijk al lang gemaakt hebt, maar dat je de ballen niet hebt om de knoop door te hakken. Als je zo zeker was van je zaak dan had je dat ook wel gedaan. En na 1,5 maand weet jij dat je je soulmate hebt gevonden ? Dat denkt iedereen die verliefd is, maar niet iedereen gooit vanwege die verliefdheid een relatie van 10 jaar met bijbehorende kids weg, iets wat jij wel wil doen.

Als ik je dan ook nog zie posten dat je ook nog serieus bent in dat het "niet zomaar een verliefdheid" is, en dat ook serieus objectief denkt te kunnen beoordelen terwijl je volgens je eigen woorden nog steeds op een roze wolk zit (of was het nou niet ?) dan vraag ik me af of ik nu een vrouw van 32 voor me heb, of een naief klein meiske van 15 jaar, die denkt dat haar vriendje God is, en dat dat nooit meer over zal gaan.

Ik kan je na het lezen van dit hele topic niet meer serieus nemen. Dit omdat je denkt een hele relatie te kunnen verbreken voor iemand die je 45 -VIJFENFUCKINGVEERTIG- dagen kent. Daarnaast omdat je ook al met de ouders van die gozer hierover gepraat hebt (wat de fuck hebben die er mee te maken) en als laatste (voor nu) maar niet minst-belangrijke reden omdat je je registreert op dit forum waar je deze vraag stelt omdat je blijkbaar niet voor jezelf kunt vertellen of dit nou normaal en gezond is of niet. Dat moeten wij voor je doen. En dan is dat nog niet het eigenlijke doel, nee nee, dat is wat jij wil doen voorkomen dat het doel van dit topic is. De eigenlijke reden is volgens mij omdat jij niet durft te beslissen, je alleen voelt (tov van je vrienden en kennissen en familie) in deze situatie en hier medestanders wil krijgen. Dit blijkt ook uit het feit dat je hier alleen reageert op mensen die het met je eens zijn, terwijl je de unanieme mening van het merendeel van de mensen die in dit topic gepost hebben links laat liggen.

Ik heb medelijden met je man en met je kinderen, waarbij je voor die laatste ook nog de enorme arrogantie bezit om te concluderen dat het "voor hen wel moeilijk wordt, maar ze blijven wel gewoon thuis wonen dus dat scheelt al". Denk je dat het hun ene flikker boeit waar ze wonen ? Wat telt is dat hun vader en moeder uit elkaar gaan, dat die niet meer bij elkaar wonen. Dat ze wel nog in hetzelfde vertrouwde huis wonen intereseert geen ene flikker. Het is ook niet meer vertrouwd want de enige reden dat het dat was is omdat jullie die creeerden. Met het weggaan van jou of je man verbreek je dat.

Maar nee, geloof jij maar lekker in de wereld zoals jij die zit door die roze bril van je, verbreek je huwelijk en maak daarmee je man en kinderen kapot, want heej, jij hebt 45 dagen gepraat met iemand, zelfs met zn ouders, en jij kunt nu beslissen dat dat meer waard is dan de wereld die je hebt opgebouwd de afgelopen 10 jaar, terwijl je zelf verdomde goed weet dat je dat niet kunt weten omdat je ook van jezelf weet dat je nog steeds op een roze wolk zit.

Jij weet dat je naief bent en je weet ook dat je daar in dit geval voor kiest. Wat jij wil is gewoon die andere vent. Kom daar dan ook eerlijk voor uit, ga niet op fora in onbekenden medestanders zoeken en ga weg bij je man. Heel simpel. Wat jij had moeten doen is nooit trouwen en kinderen krijgen, want dit wat jij doet is wat onzekere meisjes van 15 doen die een paar weken achter elkaar een knipoog krijgen van die ene leuke jongen in de kroeg. Ze gaan weg bij hun huidige vriendje omdat die jongen van die knipoog zo lief is en omdat ze er zo goed mee kunnen praten. Bij hun is het begrijpelijk, bij jou is het walgelijk.

Dat iemand van 23 je dit moet vertellen vind ik belachelijk.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 11:42 schreef Ing het volgende:
Ik heb het er met R gisterenavond over gehad om een paar maanden afstand te nemen en te kijken wat er met mijn huwelijk nog mogelijk is. Het idee kwam min of meer van hem omdat hij ziet dat ik er niet echt uitkom..
We zijn nog niet met elkaar naar bed geweest, dat heeft te maken met het respect dat ik voor mijn man heb..R. wil dat ook niet op dit moment omdat ik er dan ook niet echt achter zou staan..
het blijft moeilijk, maar voor mijn huwelijk en de kinderen zou het inderdaad beter zijn om eerst te kijken of het echt over is, of dat we er nog kunnen uitkomen. Die afstand met R hoeft niet te betekenen dat ik hem helemaal niet meer tegen het lijf loop, want dat kan gebeuren. R. wil wachten en geeft aan dat wat mijn beslissing ook zal zijn het echt de mijne moet zijn. Dan maak ik de keus en kan ik niemand wat gaan verwijten als dingen niet blijken te werken... Voor mezelf is het heel belangrijk dat ik de rust terugvind in mezelf en kan daarna pas met energie naar mezelf en mijn huwelijk gaan kijken. Het kan best dat het niet blijkt te werken en dan moeten we daar mee omgaan..

Het lijkt me een hele verstandige beslissing om eerst met je man proberen er uit te komen. Heel verstandig om je relatie niet gelijk aan de kant te zetten.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 11:45 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

sterk verhaal...

Verstandig, en de kans dat je hem tegenkomt is toch niet zo groot? Tenzij je gewoon naar spinningles blijft gaan in die paar maanden, maar dat lijkt me toch even niet het geval?

Je zegt wel veel tegenstrijdige dingen he? Eerst heb je al geprobeerd om het te verbeteren. Nu ga je er weer wel aan werken? Wat ga je nu doen?
En die R gast manipuleert je goed, doe hem de groeten van me
Btw je hebt ook nog geen negatieve punten van R genoemd zijn die er niet? of heb je toevallig over die vraag heen gelezen?

quote:

Op woensdag 22 december 2004 11:51 schreef Angeles het volgende:
Verstandig, en de kans dat je hem tegenkomt is toch niet zo groot? Tenzij je gewoon naar spinningles blijft gaan in die paar maanden, maar dat lijkt me toch even niet het geval?

En natuurlijk gaat ze wel naar spinning want dat is spannend **WHOOOEIII** en aandacht...

quote:

Op woensdag 22 december 2004 11:50 schreef MikeyMan het volgende:

[..]

Jongen das al de 2e keer in korte tijd he. Heb vorige week ook in een topic gereageerd over het hebben van relaties, en daar had je ook al die smilies bij mijn naam

@ Coolguy:

Dat is een mooie samenvatting van de voorgaande 3 pagina's.

En wat mij betreft kan dit topic nou dicht, want ik begin bepaalde dingen voor een tweede of zelfs derde keer te lezen. Volgens mij is alles wel gezegd..

CoolGuy zegt precies wat ik dacht. Hoop voor man en kinderen dat dit een fase is waar TS uitgroeit.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 11:45 schreef CoolGuy het volgende:

[..]
-heel verhaal-

Hulde!

Zelden zoveel pretentieuze onzin in één post gezien.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 12:14 schreef Ing het volgende:
Ik ga NIET naar zijn spinninglessen dan.. Er zijn nog genoeg andere lessen te volgen en dat ik hem niet zie, wil niet zeggen dat ik direct mijn sport moet opgeven. Ik spin regelmatig marathons en ga daarmee door, dus zal dingen anders moeten gaan indelen...
Ik heb nagedacht over negatieve kanten van R en vind dat heel moeilijk. Je hebt gelijk als je stelt dat je in het begin alleen de positieve dingen ziet en laat zien aan elkaar. Vandaar dat ik er nog mee bezig ben. Het is nu niet zo dat 1,2,3, allemaal mindere punten van hem in mijn hoofd schieten. Tot nu toe is hij superlief geweest en heb ik alleen zijn goede kanten leren kennen. Wat ik altijd heb geleerd is dat minder sterken punten van iemand het "teveel" van een goed punt kunnen zijn (bijvoorbeeld nauwkeurig is een sterk punt, maar doorschieten levert op dat iemand een pietlut is).

Het gaat mij niet om de spanning en aandacht tijdens mijn spinninglessen. Als je ooit aan spinning gedaan hebt, weet je dat je 45 minuten zo extreem zwaar bezig bent, dat je echt geen tijd hebt om op je omgeving te letten. Heb je dat wel, ben je niet diep genoeg gegaan..naar mijn mening.
Het gaat mij niet om mensen op dit forum die mijn mening delen en ook niet om mensen die op me gaan zitten kankeren. Ik hoor graag inzichten en ervaringen waardoor mijn beeld misschien wat helde kan worden. Als ik hier wordt afgekraakt zonder feedback (waar ik dus niets positief mee kan) heb ik er niets aan. Krijg ik tips of eye openers (die er echt heel goed tussen staan) die neem ik mee en daar doe ik wat mee.... Krijg ik alleen maar meegelul met mij, heb ik er misschien ook niets aan. De spiegel die voorgehouden wordt is belangrijk. Tuurlijk heb ik oogkleppen op, dat heeft ieder mens (johari blinde vlek!!). Door feedback te vragen en mensen te vragen om je inzicht te geven, kun je die blinde vlek verkleinen en heb je meer om mee te werken.
Dit is mijn insteek en niet om mensen te irriteren of om als 16 jarig meisje over te komen. Ik ben me bewust van het feit dat de situatie waarin ik zit, door mezelf komt en dat IK ook degene ben die er alles aan moet doen om uit deze situatie te komen en een keus moet maken. Ieder inzicht, iedere tip of "spiegel" is daarom welkom voor mij

nee ik doe niet aan spinning. Ik ga vaak genoeg diep genoeg (want ik train wel, alleen dan krachttraining), en als t aan je spinning leraar ligt, jij zo snel mogelijk ook Je bent echt ontzettend naief of je doet maar alsof. Wat de neuk heeft het ermee te maken dat je TIJDENS de lessen aandacht en spanning al dan niet krijgt. Het gaat er om dat je hem BUITEN die lessen spreekt. Ik snap echt niet waarom je dat er nou bij haalt. Ik zeg het iig niet. Ik heb het over de spanning van HEM, niet de spanning van hem TIJDENS lessen. Jezus.

Ik kraak je niet af zonder feedback. De post is redelijk sarcastisch, maar tussen de regels door en zelfs gewoon de regels zelf geven voldoende onderbouwing en feedback. Een goede lezer heeft maar een halve regel nodig. Jij duidelijk niet. Jij moet pagina's aan posts hebben voor het eens tot je doordringt, maar jij wil niet door laten dringen wat je al lang weet. Jij bent gewoon selectief naief.

Nee, je hoeft je sport niet op te geven, maar er is wel een verschil of je een heel andere sport gaat doen of iets wat één lokaaltje verderop gegeven wordt. Je kunt de dingen onbewust wel opzoeken en jezelf wijsmaken dat je het echt uit de weg bent gegaan terwijl je best wel heel goed wist dat de kans groot zou zijn dat je hem tegen het lijf zou lopen.

Ik zeg niet dat je dat allemaal gaat doen. Maar ik zou er wel echt voor gaan nu, en als je bepaalde dingen moet opgeven die betekenen dat je R tegen het lijf loopt dan moet dat maar even. En dat gaat dan wel wat verder dan die ene spinningles.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 10:12 schreef Copycat het volgende:

[..]

Na nog geen twee maanden tijd is het volgens mij schier onmogelijk te spreken van echte liefde... Verliefdheid ja, maar echte liefde... geloof ik niet.
Je hebt nog een roze bril op. Pas als die wordt afgezet (wat na verloop van tijd nu eenmaal gebeurt) en je neemt de tekortkomingen van het object van jouw affectie nog steeds voor lief, dan is er sprake van liefde.
[q]

Toppie. Tot zover zijn we het eens.

[q]In deze fase ben je daar mi nog stekeblind voor.

Sowieso geloof ik niet zo in onvoorwaardelijke liefde. Tenzij je het over de liefde van een hond voor zijn baasje hebt .

Ja, je kunt een hond compleet mishandelen. _{niet denken dat ik dat ooit gedaan heb, want ik heb geen hond en wil er ook geen).}
Dat is geen liefde, maar onvoorwaardelijke trouw.
Of domheid, dat kan ook.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 12:10 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Jongen das al de 2e keer in korte tijd he. Heb vorige week ook in een topic gereageerd over het hebben van relaties, en daar had je ook al die smilies bij mijn naam

jahaa... Ik begin geloof ik een beetje verliefd op je te worden... Heb wel een relatie van twee jaar... Maar ik heb al twee goede reakties van je gezien... Dus ik denk dat ik die maar beëindig... Zou ik eens met je ouders kunnen praten? Dan weet ik het namelijk zeker of ik wel met jou verder wil...

quote:

Mikeyman

ROFL


Maar ehmmm los van wat ik van dit gedrag vindt

Wat ga je nu aan het probleem doen?
Wat heeft je man aangegeven ervoor te willen doen?

quote:

Op woensdag 22 december 2004 12:38 schreef MikeyMan het volgende:

[..]

jahaa... Ik begin geloof ik een beetje verliefd op je te worden... Heb wel een relatie van twee jaar... Maar ik heb al twee goede reakties van je gezien... Dus ik denk dat ik die maar beëindig... Zou ik eens met je ouders kunnen praten? Dan weet ik het namelijk zeker of ik wel met jou verder wil...

!

maar natuurlijk mag je dat. Ik regel dat wel. Doe ik allemaal voor jou. Oh, en denk rustig na he. Ik wil wel dat het JOUW beslissing is, die je voor jezelf maakt, niet voor mij

*nog meer zoete broodjes bakt*

_{heeft wel als voordeel, dat of je die beslissing nou voor jezelf of voor mij neemt, neuken kan ik je.}

quote:

Op woensdag 22 december 2004 12:38 schreef MikeyMan het volgende:

[..]

jahaa... Ik begin geloof ik een beetje verliefd op je te worden... Heb wel een relatie van twee jaar... Maar ik heb al twee goede reakties van je gezien... Dus ik denk dat ik die maar beëindig... Zou ik eens met je ouders kunnen praten? Dan weet ik het namelijk zeker of ik wel met jou verder wil...

Ik krijg het helemaal warm van binnen door jullie

Beste TS, een verhaal....

Er was eens.... een stel met een zoontje van 2.5 die het eigenlijk altijd erg goed hadden al was de spanning wel een beetje uit hun huwelijk. Dit geconcludeerd gingen ze er wat aan doen, tenslotte konden ze elkaar niet missen en wilden ze niet zonder elkaar.

Totdat.... vrouwlief een "leuke" kerel tegenkwam die echt alles had wat ze zocht, ze besefte nu pas wat ze tekort was gekomen en bloeide helemaal op. Het was geen kalverliefde, geen roze wolk... hij was het helemaal voor haar.

Op een avond, zo'n twee weken na de kennismaking, zei ze tegen haar man: "Sorry, ik kan er niet meer tegen, ik vertrek hier uit huis. Ik heb tijdelijk onderdak bij een kennis en wil kijken hoe ik verder ga". Die kennis was naar nieuwe vlam, ze vertrok die avond zonder haar zoontje want daar was nog even geen "plaats" voor. Manlief bleef achter, samen met zijn zoontje. Natuurlijk hoorde het kind bij de moeder, een algemeen bekend feit volgens haar. Dus het zoontje mocht na twee weken ook vertrekken naar de nieuwe bestemming. Want moeder leefde alweer twee weken samen met haar nieuwe vlam!

Gelukkig werd een "goede" omgangsregeling getroffen en mocht het zoontje iedere week twee dagen naar de vader toe. Het kind mocht er natuurlijk niet de dupe van worden, dat sprak voor zich!

Inmiddels is het zoontje 10, komt nog iedere week bij zijn vader en samen zijn ze een onafscheidelijk stel. Inmiddels is de vader ook niet meer alleen heeft hij zijn leven weer op peil en staat met beide benen op de grond.

Hoe is de situatie met de moeder.... och ze is nog steeds bij haar vlam van toen. Dat is logisch want ze heeft zeer kort na elkaar twee kids met hem gekregen en is nogal afhankelijk van hem. Alleen die vlam is nu wat minder geworden... de liefde is weg, irritaties iedere dag. Met het zoontje gaat het niet zo best, buro Jeugdzorg is geen onbekende. Haar "vlam" en zoontje kunnen nu, na 7 jaar nog niet door 1 deur en dat geeft problemen en frustraties. Moeder beschermt haar zoontje tegen hem, en geloof me dat is ook nodig. Moeder weet voor zichzelf dat ze destijds geen goede beslissing heeft gemaakt, heeft dit zelfs gezegd tegen haar ex man. Want samen zijn ze nog verantwoordelijk voor hun kind.

De vader heeft een ander leven als toen, en telt samen met z'n zoon de dagen tot er mogelijkheden zijn dat hij bij hem en zijn nieuwe gezin komt wonen. Of die mogelijkheid er ooit komt weten ze niet. Moeder houdt natuurlijk ook van haar kind en van het alimentatiegeld wat bitter hard nodig is om te overleven. De vader is blij met z'n leven van nu maar van echt geluk is nooit geen sprake meer, iets mist hij bij al zijn doen en laten.... zijn zoontje is altijd in zijn gedachten samen met de angst dat hem iets overkomt in de omgeving waarin hij moet vertoeven.

===============================================================================

TS,

Ik hoop van ganser harte voor jezelf, je man maar vooral voor je kinderen dat je lering uit dit verhaal kan trekken en uit de adviesen die je hier op FOK gegeven worden. Het doet me goed om te zien dat er zo'n jonge mensen zijn van rond de 20 die zo'n kijk op het leven hebben (TOP! Innnovative en Coolguy om er maar even twee te noemen). Neem hier een voorbeeld aan en probeer eens te relativeren! Probeer nu eens niet alleen voor jezelf te beslissen maar ook voor die twee kanjers die je samen met je man op de wereld hebt gezet. Als die je meer waard zijn als je nieuwe vlam lijkt mij de keuze voor de hand te liggen....

In ieder geval succes ermee!


(Enne.... voor degenen die het echt willen weten, die vader uit het verhaal was ik)

[ Bericht 0% gewijzigd door pirke64 op 22-12-2004 15:28:29 ]

quote:

Op dinsdag 21 december 2004 13:58 schreef Ing het volgende:
Ik ben 10 jaar samen en 4 jaar daarvan getrouwd met een hele lieve vent. we hebben twee kinderen (3 jaar en 2 jaar oud). Nu ben ik 6 november onwijs verliefd geworden op iemand anders en dat is absoluut wederzijds. We zijn het stadium "roze wolk" al voorbij

Ik mag hopen dat je bedoelt 6 november vorig jaar?

Anders komt het op mij behoorlijk vreemd over om je man en en je kids te verlaten vanwege een vent die je net een dikke maand kent en met wie je nu al het stadium roze wolk voorbij bent.

_EDIT met andere woorden, denk er even over na

[ Bericht 4% gewijzigd door Manono op 22-12-2004 19:05:55 ]

was eigenlijk van plan om te gaan posten wat 80% van de mensen al gepost heeft.. maar laat ik dat maar niet doen.. dat lijkt me allemaal wel duidelijk.

maar waarom ga je niet samen met je man leuke dingen doen.. weekendje weg ect. dat je heel even geen moeder bent maar voornamelijk vrouw..
want je kan er wel zelf over na gaan denken, maar als ik mezelf zou inschatten zou ik alleen maar zwijmelen over me 'fling' van 45 dagen.. en dat is nou net niet de bedoeling.

quote:

Op woensdag 22 december 2004 15:21 schreef Manono het volgende:

[..]

Ik mag hopen dat je bedoelt 6 november vorig jaar?

Anders komt het op mij behoorlijk vreemd over om je man en en je kids te verlaten vanwege een vent die je net een dikke maand kent en met wie je nu al het stadium roze wolk voorbij bent.

* leonieke telt even terug

21 december 2004 - 45 dagen = +/- 6 november 2004

Neenee, voor alle duidelijkheid, het gaat echt wel over 6 november 2004
En echt, volgens TS zijn ze het roze wolk-stadium echt wel voorbij ... of toch net niet?

na het lezen van het verhaal van coolgay en pirke64 hoop ik dat het voor de TS duidelijk wordt waar ze staat en wat voor consequenties haar keuze kan hebben.

al eerder gezegd maar zorg ervoor dat de kids een lang weekend bij je ouders of schoonouders kunnen blijven en ga er eens op uit met je man. in dat lange weekend kun je tijd aan elkaar besteden en nadenken over een toekomst samen of gescheiden van elkaar.

als je dit gaat doen moet je er echter wel zonder vooroordelen in stappen, doe je dat niet dan heeft het hele weekend samen weg geen nut.

fijne feestdagen (ja ook zeker sarcastisch bedoeld)

Ik ben de andere kant van het verhaal, mijn ex ging er van de een op de andere dag vandoor omdat hij hét gevonden had. Hij ging zo op in zijn nieuwe liefde dat hij alles rondom mij (huis, dieren, inboedel, financien etc) compleet 'vergat' Gelukkig hadden we geen kinderen, maar de huwelijksdatum stond al wél gepland. Ik heb alles zélf af kunnen zeggen. Meneer had het namelijk te druk met zijn nieuwe liefde, waar hij maar meteen bij was gaan wonen.

Ik heb nooit begrepen waarom hij niet wilde vechten voor onze relatie, we zouden verdorie gaan trouwen, dan was er toch wel degelijk iets goed aan mij... toch?

Inmiddels zijn we 6 jaar verder en ik ben harstikke gelukkig getrouwd. (met een ander dus )
Nog steeds begrijp ik niet waarom mijn ex onze relatie niet de moeite waard vond om voor te vechten. Mensen gooien zo gemakkelijk iets weg omdat het inmiddels bekend is.

et is net zoals met de schoenen van vorig seizoen. Ze zijn inmiddels ingelopen en zitten lekker. Okay, ze zijn wat saai en passen niet meer zo goed in het huidige seizoen, maar er is niets mis mee... Tót je langs die ene etalage loopt en daar spiksplinternieuwe schoenen van dit seizoen ziet staan. Je loopt langs, loopt nog eens terug en besluit ze dan toch maar mee te nemen. Ze zijn spannend, ze zijn nieuw en zolang je niet té lang aanhebt zitten ze nog prima ook... Je oude schoenen verdwijnen in de kast. Jammer maar helaas denk je. Misschien lopen de nieuwe schoenen na een poos wel net zo lekker als de oude, misschien ook niet. Misschien blijkt na een week dat je fikse blaren krijgt als je ze langer dan een paar uur draagt. Misschien grijp je dan weer terug naar die heerlijke vertrouwde ingelopen schoenen van vorig jaar. Als die tenminste nog beschikbaar zijn.

Lieve TS, uit alles wat je schrijft maak ik op dat je je keus al gemaakt hebt. Je zult deze gevoelens gaan onderzoeken en er aan toegeven. Ik vind dat je man het verdient om de relatie nog een keer een herstart te geven. Je weet na 6 weken niet of iemand de 'ware' voor je is.

"Vechten' is blijkbaar niet meer van deze tijd.

Flugeltje, en zovele anderen hier, ik snap ook niet wat mensen bezield tegenwoordig...

Ik ben eind vorige maand, na 5 jaar, ook m'n vriendin kwijtgeraakt omdat ze sinds 1,5 maand verliefd was op iemand op haar werk...
Nu, na een relatie van 5 jaar gingen we eindelijk samenwonen, huurcontract getekend in september, spulletjes gekocht... 1 januari gingen we intrekken, maar het mag helaas niet zijn, zij gaat in januari samenwonen met die kerel vanop haar werk...
O.K. onze relatie ging vaak met ups en downs (wat bij iedereen wel zo zal zijn) maar we waren heel erg verbonden met elkaar.
Zij heeft 5 jaar lang problemen gehad, eerst 2 jaar met school (verkeerde richtingen, problemen met mede-studenten), daarna met werk (vaak geen werk, dan weer werk waar ze haar niet goed voelde). We hebben daar zoveel discussies over gehad, maar ik heb altijd geluisterd en gepraat met haar, het was me nooit geen seconde teveel. En nu ze fijn werk heeft gebeurt dit, om kapot van te gaan !
O.K. ja, na 5 jaar kan je toch stellen dat die zware verliefdheid lang niet meer zo is als in het begin. Maar ik HIELD (en hou) nog verschrikkelijk van haar, en zij ook van mij (heeft ze me de laatste dagen dat we samenwaren nog wel 100x gezegd), maar ze zei dat de verliefdheid weg was.
Zoals hier al gezegd, als je eens na een aantal maanden van je roze wolkje afvalt ga je toch beseffen dat hevige verliefdheid ook over gaat.
Houden van en verliefheid zijn 2 verschillende aspecten, maar als je mij vraagt weet ik echt wel wat het belangrijkste is. Ik was zelfs van plan haar ten huwelijk te vragen. De laatstte jaren drong ze er zelf op aan, maar toen kon dat niet omdat zijn geen vaste baan had. Ik wou haar, als we in ons nieuwe huisje woonden op 1februari ten huwelijk vragen. Had alles zo mooi geregeld hé... LIFE IS SUCH A BITCH !!!!!!!!!
Ik weet ook wel dat zij met haar kop tegen de muur gaat lopen, want meteen gaan samenwonen met iemand die je nog maar pas kent, dat gaat toch niet zomaar... Ach ze moet het zelf maar weten.
It's a free world, maar mijn leven is (voorlopig) helemaak gecrasht. Al m'n toekomstplannen naar de vaantjes en geloof me, in deze tijd van het jaar wordt je daar echt niet vrolijk van. Ik kom er wel bovenop, maar het zal lang duren. Dat weet ik en voel ik




[ Bericht 4% gewijzigd door DaFunLovinCriminal op 22-12-2004 23:42:00 ]

quote:

Op woensdag 22 december 2004 23:16 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
Flugeltje, en zovele anderen hier, ik snap ook niet wat mensen bezield tegenwoordig...

Ik ben eind vorige maand, na 5 jaar, ook m'n vriendin kwijtgeraakt omdat ze sinds 1,5 maand verliefd was op iemand op haar werk...
Nu, na een relatie van 5 jaar gingen we eindelijk samenwonen, huurcontract getekend in september, spulletjes gekocht... 1 januari gingen we intrekken, maar het mag helaas niet zijn, zij gaat in januari samenwonen met die kerel vanop haar werk...
Om kapot van te gaan. O.K. onze relatie ging vaak met ups en downs (wat bij iedereen wel zo zal zijn) maar we waren heel erg verbonden met elkaar.
Zij heeft 5 jaar lang problemen gehad, eerst 2 jaar met school (verkeerde richtingen, problemen met mede-studenten), daarna met werk (vaak geen werk, dan weer werk waar ze haar niet goed voelde). We hebben daar zoveel discussies over gehad, maar ik heb altijd geluisterd en gepraat met haar, het was me nooit geen seconde teveel. En nu ze fijn werk heeft gebeurt dit, om kapot van te gaan !
O.K. ja, na 5 jaar kan je toch stellen dat die zware verliefdheid lang niet meer zo is als in het begin. Maar ik HIELD (en hou) nog verschrikkelijk van haar, en zij ook van mij (heeft ze me de laatste dagen dat we samenwaren nog wel 100x gezegd), maar ze zei dat de verliefdheid weg was.
Zoals hier al gezegd, als je eens na een aantal maanden van je roze wolkje afvalt ga je toch beseffen dat hevige verliefdheid ook over gaat.
Houden van en verliefheid zijn 2 verschillende aspecten, maar als je mij vraagt weet ik echt wel wat het belangrijkste is. Ik was zelfs van plan haar ten huwelijk te vragen. De laatstte jaren drong ze er zelf op aan, maar toen kon dat niet omdat zijn geen vaste baan had. Ik wou haar, als we in ons nieuwe huisje woonden op 1februari ten huwelijk vragen. Had alles zo mooi geregeld hé... LIFE IS SUCH A BITCH !!!!!!!!!
Ik weet ook wel dat zij met haar kop tegen de muur gaat lopen, want meteen gaan samenwonen met iemand die je nog maar pas kent, dat gaat toch niet zomaar... Ach ze moet het zelf maar weten.
It's a free world, maar mijn leven is (voorlopig) helemaak gecrasht. Al m'n toekomstplannen naar de vaantjes en geloof me, in deze tijd van het jaar wordt je daar echt niet vrolijk van. Ik kom er wel bovenop, maar het zal lang duren. Dat weet ik en voel ik

Zulke wijven moet je inderdaad hard schoppen. Ze verdienen het niet eens om gelukkig te zijn.
Egoistische sloeries...........

Zulke vrouwen kunnen kinderen krijgen? Als Darwin dat had geweten...

quote:

Op woensdag 22 december 2004 23:30 schreef Shreyas het volgende:

[..]

Zulke wijven moet je inderdaad hard schoppen. Ze verdienen het niet eens om gelukkig te zijn.
Egoistische sloeries...........

dat mag ik niet zeggen, want ze heeft in 5 jaar héél véél dingen voor me gedaan, wat anderen misschien nooit zouden doen. ze was er ALTIJD voor me! Deze zomer nog heeft ze een mega-verjaardagsfeest voor me georganiseerd met 50 mensen, een optreden, alles erop en eraan, kosten nog moeite gespaard voor me, en nu dit ik snap het cht niet hoor

quote:

Op woensdag 22 december 2004 23:16 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
-verhaal-

Dit, en zo veel andere verhalen, vind ik zo verschrikkelijk naar voor jullie. Ik moet er echt niet aan denken om zoiets mee te maken en al helemaal niet om het iemand aan te doen...

TS, alsjeblieft, blijf bij je man. Als hij je al vergeeft dat je überhaupt hebt overwogen bij hem weg te gaan is hij al meer dan je verdient, maar dat doet hij omdat hij van je houdt. En jij houdt toch ook van hem?

quote:

Op woensdag 22 december 2004 23:16 schreef DaFunLovinCriminal het volgende:
verhaal

Geloof me, je komt er wel doorheen hoor...

Je blijft er alleen (heel) erg lang een nare bijsmaak van houden. Ik kan inmiddels ook weer vertrouwen, maar dat heeft lang geduurd. Toen mijn huidige man me ten huwelijk vroeg wilde ik ook zo snel mogelijk trouwen... Ik wilde niet weer een keer het hele ritueel doorlopen en dan ineens alleen achterblijven. We zijn dus ook binnen vijf maanden getrouwd ^{En gestressed dat ik was door het vele regelen in een relatief korte tijd...}

Uiteindelijk wordt je wel weer gelukkig, alleen de periode er naartoe kan behoorlijk klote zijn.

Ik heb mijn ex sindsdien nooit meer gezien en eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik zal reageren als ik hem tegenkom. Hoewel ik nu erg gelukkig ben met mijn hubbie voelt mijn vorige relatie nog zo 'onaf'

Daarom ook mijn verzoek aan TS. Als je er écht mee stopt zorg dan in ieder geval dat je met je man nog alles netjes regelt. Hij blijft tenslotte 'achter'.

[ Bericht 4% gewijzigd door flugeltje op 22-12-2004 23:57:31 ]

Onvolwassen mensen kunnen moeilijk volwassen besluiten nemen

1) Je roept na 1,5 maand dat je "van iemand houdt"
2) Je trouwt op je 22ste met een vent van 34
3) Daar was je kennelijk ook niet echt enorm verliefd op (en als je toen vond van wel: hoe weet je dan dat je niet nog verliefder op iemand kan worden dan je op R bent)
4) Je luistert alleen naar mensen die met je meepraten en de rest is gek.

En toch beweer je dat je in dit geval zonder twijfel een verstandige beslissing kunt maken.

Ik vind het *walgelijk* stom van je dat je je alleen door je gevoel laat leiden in deze situatie. Je kunt er niets aan doen dat je nogal naief bent maar op jouw leeftijd is wat zelfkennis ook wel vrij normaal. En die zelfkennis kun je gebruiken om in besluiten mee te wegen dat je er mogelijk wat naief tegenaan kijkt.

Overigens, het komt op me over dat je bijzonder weinig respect voor je man hebt. Met je mond idd wel, maar met je gevoel niet. Volgens mij vind je hem onbewust een mietje en vind je het wel makkelijk dat hij zo mee probeert te denken voor een oplossing die voor jou het makkelijkst is.
_{in dat kader is het trouwens ook frappant dat je nu net op een sportleraar valt}

voor de TS: Liefde, trouw en commitment zijn dingen die jouw man van jou iig niet kan verwachten meer. Verliefd worden is geen kunst, zoek een leuke kerel/vrouw, knipper een keer met je ogen en voila. Liefde bestaat eruit dat je op alle andere impulsen niet ingaat. Daaruit volgt trouw en commitment.

Je hebt met het huwelijk eeuwige trouw beloofd, en nu pleeg je contractbreuk. In mijn ogen is dat heiligschennis. Of je moet niet zo zwaar tillen aan het huwelijk, en eeuwige trouw, en tot de dood ons scheidt enzo. In dat geval heb je (sorry als ik het zeg) hier niet zo veel te zoeken. Ben je dan op zoek naar iemand die je gelijk geeft?

En misschien is dit sexistisch en een flame, maargoed, dan zijn we d'r weer, vrouwen willen eerlijkheid, zolang die niet in hun nadeel is.

[ Bericht 0% gewijzigd door hefaistos op 23-12-2004 06:29:02 (typo) ]

Sterkte DaFunLovinCriminal

Van deze kant ook sterkte DaFunLovinCriminal, voel met je mee. Het gevoel wordt echt weer beter met de tijd, dat is een feit, maar een feit is ook dat je daar NU op dit moment nog niets aan hebt.

Ik sta er steeds weer van versteld wat sommige mensen, zowel mannen als vrouwen hun partner / gezin aan kunnen doen door strompzinnige kortzichtigheid.

quote:

Op donderdag 23 december 2004 08:17 schreef pirke64 het volgende:
Van deze kant ook sterkte DaFunLovinCriminal, voel met je mee. Het gevoel wordt echt weer beter met de tijd, dat is een feit, maar een feit is ook dat je daar NU op dit moment nog niets aan hebt.

Ik sta er steeds weer van versteld wat sommige mensen, zowel mannen als vrouwen hun partner / gezin aan kunnen doen door strompzinnige kortzichtigheid.

Weet niet of het kortzichtigheid is. Ik ben nl van mening dat ze het heus wel zien wat ze doen/aanrichten. Ze trekken zich er echter niets (iig zeker niet genoeg) van aan.

quote:

Op donderdag 23 december 2004 08:40 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Weet niet of het kortzichtigheid is. Ik ben nl van mening dat ze het heus wel zien wat ze doen/aanrichten. Ze trekken zich er echter niets (iig zeker niet genoeg) van aan.

Dit vind ik dan weer iets te kort door de bocht. Ik ben het helemaal met je eens dat mensen tegenwoordig een relatie te snel in de vuilbak gooien, zonder ervoor te vechten. Maar als je er voor gevochten hebt en het blijkt gewoon niet te werken, dan moet je voor jezelf kiezen. Op de lange termijn is dat, in mijn optiek, beter voor iedereen. Maar voor de duidelijkheid: volgens mij is de TS nog niet bij dat punt aangekomen

quote:

Op donderdag 23 december 2004 08:40 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Weet niet of het kortzichtigheid is. Ik ben nl van mening dat ze het heus wel zien wat ze doen/aanrichten. Ze trekken zich er echter niets (iig zeker niet genoeg) van aan.

Gevolg van de huidige samenleving, de individualisering. Mensen houden steeds minder rekening met elkaar, denken alleen nog aan zichzelf, zonder de gevolgen voor de personen van wie ze claimen te houden in het achterhoofd te houden.

"De mens" wil alles. Een leuke baan, een groter huis dan de rest van de kennissenkring, een paar mooie auto's, veel vrienden, daarnaast ook nog sporten voor een goed figuur. Natuurlijk mogen ook de -inmiddels bejaarde- ouders niet vergeten worden, daar gaan we op zondagmiddag even langs. Ow, en het gezin niet te vergeten, man, hond, en twee perfecte kinderen die nooit stout zijn en altijd minimaal een 8 halen. De relatie met de kinderen moet natuurlijk goed zijn, de relatie met de man hollywoodwaardig. Na tien jaar nog steeds vlinders in je buik en nog net zo gepassioneerd als de eerste paar maanden. Natuurlijk ben je nooit te moe om seks te hebben en heb je hele avonden de tijd om met elkaar te praten...

Ben ik nou de enige die inziet dat dit Utopia is, dát dit niet bestaat? Dat het daadwerkelijk alleen in Hollywood voorkomt, op het witte doek? En ben ik nou de enige die inziet dat er maar 24 uur in een dag zitten, dat je dus dingen moet doen en laten en dat daarbij soms je relatie in de knel komt, zeker als er kinderen zijn? Dat het totaal geen zin heeft om er vandoor te gaan, aangezien je binnen de kortste tijd weer in hetzelfde schuitje beland? Weer geen tijd, weer de verliefdheid die over gaat (en dat zal die gaan, geloof het maar, dat is wetenschappelijk bewezen...), weer de spanning die verdwijnt na een x aantal maanden/jaar.

Toch zijn er mensen die het nastreven. Die álles willen en daarbij over lijken -of over het geluk van hun partner en kinderen- gaan. Mensen die niet hun "loved ones" een kans geven, die niet willen vechten "want het is toch wel over". Ik vraag me dan altijd af wat het hele huwelijk nog inhoudt. Een formaliteit om alles netjes op papier te hebben? Waarom dan geen geregistreerd partnerschap? Een reden voor een leuk feest? Iets wat je doet omdat iedereen het doet? Je belooft elkaar voor de wet eeuwige trouw, je belooft elkáár eeuwige trouw...

Ja, natuurlijk kan dat fout gaan, natuurlijk kun je minder gaan voelen of ongelukkig zijn. Maar om dan maar meteen de handdoek in de ring te gooien... Eén op de drie huwelijken strand, en volgens mij in de meeste gevallen omdat mensen "op elkaar uitgekeken zijn". Ja, logisch, als je er niet je best voor wilt doen.

Kijk maar naar de TS, die murmelt nog wat over vechten en een kans geven, maar de rest van de tijd gooit ze gewoon de handdoek in de ring. Ja, rot voor de kinderen dat het "een moeilijke tijd" wordt, maar ze wil zichzelf niet wegcijferen. Is achter je belofte blijven staan jezelf wegcijferen? Is je best doen om het gevoel wat je jaren geleden had terug te halen, jezelf wegcijferen? Of is dat juist een stukje terughalen van wie jij bent en wat jou gemaakt heeft tot wie je nu bent? Want face it, Ing, jouw man en kinderen zijn verweven met je leven, met je persoonlijkheid, met jou... Ze zíjn jou... En dat ben je heel hard aan het wegcijferen nu...

Maar ach, inmiddels ken je "R" al wel 47 dagen, twéé hele dagen meer, dus ik zou maar haast maken want stel je toch eens voor dat je nóg een paar dagen moet wachten. Niet te doen, zou ik haast zeggen! Daar ga je dood aan hoor, pas maar op.

Och, ik ben denk ik een beetje mild... 't is bijna Kerstmis

Innovative... wederom de spijker op z'n kop! Sluit me er helemaal bij aan.

TS, het is bijna Kerst, tijd voor bezinning (of voor jou... gezond verstand).... heb je nu nog niet genoeg hulp gehad hier? Het is toch prachtig om het begin van het nieuwe jaar samen met je gezin de draad op te pikken, banden te verstevigen en van 2005 het jaar van de liefde en respect te maken voor jullie samen. Geef het een eerlijke kans, en sta open voor elkaar. Geloof me, je weet ECHT NIET want je je man maar vooral je kinderen aan doet door het zo maar op te geven.

Ik ben het roerend met Innovative eens, en herhaal vervolgens wat ik al gezegd heb maar verwoord het even wat anders:

Als TS het nou nóg niet begrepen heeft, wíl ze het niet begrijpen en zijn verdere efforts om haar te overtuigen zinloos...ignorance is bliss. En volgens mij is echt alles wel gezegd nu..

Jullie hebben ook makkelijk praten...

jullie weten niet hoe echt het gevoel van Ing is!

quote:

Op donderdag 23 december 2004 08:58 schreef innovative het volgende:

[..]

Gevolg van de huidige samenleving, de individualisering. Mensen houden steeds minder rekening met elkaar, denken alleen nog aan zichzelf, zonder de gevolgen voor de personen van wie ze claimen te houden in het achterhoofd te houden.

"De mens" wil alles. Een leuke baan, een groter huis dan de rest van de kennissenkring, een paar mooie auto's, veel vrienden, daarnaast ook nog sporten voor een goed figuur. Natuurlijk mogen ook de -inmiddels bejaarde- ouders niet vergeten worden, daar gaan we op zondagmiddag even langs. Ow, en het gezin niet te vergeten, man, hond, en twee perfecte kinderen die nooit stout zijn en altijd minimaal een 8 halen. De relatie met de kinderen moet natuurlijk goed zijn, de relatie met de man hollywoodwaardig. Na tien jaar nog steeds vlinders in je buik en nog net zo gepassioneerd als de eerste paar maanden. Natuurlijk ben je nooit te moe om seks te hebben en heb je hele avonden de tijd om met elkaar te praten...

Ben ik nou de enige die inziet dat dit Utopia is, dát dit niet bestaat? Dat het daadwerkelijk alleen in Hollywood voorkomt, op het witte doek? En ben ik nou de enige die inziet dat er maar 24 uur in een dag zitten, dat je dus dingen moet doen en laten en dat daarbij soms je relatie in de knel komt, zeker als er kinderen zijn? Dat het totaal geen zin heeft om er vandoor te gaan, aangezien je binnen de kortste tijd weer in hetzelfde schuitje beland? Weer geen tijd, weer de verliefdheid die over gaat (en dat zal die gaan, geloof het maar, dat is wetenschappelijk bewezen...), weer de spanning die verdwijnt na een x aantal maanden/jaar.

Toch zijn er mensen die het nastreven. Die álles willen en daarbij over lijken -of over het geluk van hun partner en kinderen- gaan. Mensen die niet hun "loved ones" een kans geven, die niet willen vechten "want het is toch wel over". Ik vraag me dan altijd af wat het hele huwelijk nog inhoudt. Een formaliteit om alles netjes op papier te hebben? Waarom dan geen geregistreerd partnerschap? Een reden voor een leuk feest? Iets wat je doet omdat iedereen het doet? Je belooft elkaar voor de wet eeuwige trouw, je belooft elkáár eeuwige trouw...

Ja, natuurlijk kan dat fout gaan, natuurlijk kun je minder gaan voelen of ongelukkig zijn. Maar om dan maar meteen de handdoek in de ring te gooien... Eén op de drie huwelijken strand, en volgens mij in de meeste gevallen omdat mensen "op elkaar uitgekeken zijn". Ja, logisch, als je er niet je best voor wilt doen.

Kijk maar naar de TS, die murmelt nog wat over vechten en een kans geven, maar de rest van de tijd gooit ze gewoon de handdoek in de ring. Ja, rot voor de kinderen dat het "een moeilijke tijd" wordt, maar ze wil zichzelf niet wegcijferen. Is achter je belofte blijven staan jezelf wegcijferen? Is je best doen om het gevoel wat je jaren geleden had terug te halen, jezelf wegcijferen? Of is dat juist een stukje terughalen van wie jij bent en wat jou gemaakt heeft tot wie je nu bent? Want face it, Ing, jouw man en kinderen zijn verweven met je leven, met je persoonlijkheid, met jou... Ze zíjn jou... En dat ben je heel hard aan het wegcijferen nu...

Maar ach, inmiddels ken je "R" al wel 47 dagen, twéé hele dagen meer, dus ik zou maar haast maken want stel je toch eens voor dat je nóg een paar dagen moet wachten. Niet te doen, zou ik haast zeggen! Daar ga je dood aan hoor, pas maar op.

Wow, wat kun jij het goed beschrijven!!!

Helemaal mee eens!

quote:

Op donderdag 23 december 2004 02:17 schreef MouseOver het volgende:
Onvolwassen mensen kunnen moeilijk volwassen besluiten nemen

1) Je roept na 1,5 maand dat je "van iemand houdt"
2) Je trouwt op je 22ste met een vent van 34
3) Daar was je kennelijk ook niet echt enorm verliefd op (en als je toen vond van wel: hoe weet je dan dat je niet nog verliefder op iemand kan worden dan je op R bent)
4) Je luistert alleen naar mensen die met je meepraten en de rest is gek.

En toch beweer je dat je in dit geval zonder twijfel een verstandige beslissing kunt maken.

Ik vind het *walgelijk* stom van je dat je je alleen door je gevoel laat leiden in deze situatie. Je kunt er niets aan doen dat je nogal naief bent maar op jouw leeftijd is wat zelfkennis ook wel vrij normaal. En die zelfkennis kun je gebruiken om in besluiten mee te wegen dat je er mogelijk wat naief tegenaan kijkt.

Overigens, het komt op me over dat je bijzonder weinig respect voor je man hebt. Met je mond idd wel, maar met je gevoel niet. Volgens mij vind je hem onbewust een mietje en vind je het wel makkelijk dat hij zo mee probeert te denken voor een oplossing die voor jou het makkelijkst is.
in dat kader is het trouwens ook frappant dat je nu net op een sportleraar valt

Die laatste zin ben ik het niet mee eens, maar voor de rest

Je bent getrouwd, je hebt een man en twee kinderen: je hebt een verantwoordelijkheid. Die kun je niet zomaar even aan de kant schuiven omdat je (na 6 weken!) een 'gevoel' hebt.

Dat kan jij misschien anders zien, maar reken maar dat alle familie en vrienden je hierop afrekenen.

Het lijkt mij een lastige 2strijd waar ing inzit, zelf sluit ik mij ook aan bij de rest, denk eerst goed na over de consequenties welke keuze je ook maakt, het zal altijd effect hebben op je leven en dat van je omgeving.
2 maanden is erg kort om echt te kunnen zeggen ik hou van die persoon. door de roze bril zie je vaak de realiteit niet meer.

Als je een keuze hebt gemaakt moet je er echt 200% achterstaan, dan pas ben je ook sterk genoeg om de consequenties aan te kunnen, heb je hier een twijfel over, zou ik zeggen zeker niet doen.
Ik wens je heel veel sterkte in de toekomst, ongeacht wat je keuze is.

En het is ook prima om eens voor jezelf te kiezen, maar kies dan ook echt voor jezelf en laat je niet bedoezelen door een fling die je hebt met een scharrel. Je had toch ook bij je man weg kunnen gaan, zonder dat er een ander in het spel was?
Ik denk dat je je nu laat leiden door het gevoel van verliefdheid die je denkt te ervaren met die leraar en dat je inderdaad een keuze maakt, maar ik denk niet dat die keuze is gebaseerd op rationeel denken.

ik dacht al, voordat ik bij de 4e pagina kwam op deze foktopic,
ben ik nou de enige die ziet dat ze der besluit al genomen heeft?

Ik had dan ook een heel verhaal willen houden, tot ik las dat coolguy het al op had geschreven.
Ik ga hier verder ook niet meer doorlezen, of verder doorreageren, want zoals het er naar uitziet wordt ik toch alleen maar gefrustreerder door de eenzijdigheid van TS, en aangezien ik mijn eigen leventje heb, wil ik graag nog even blij blijven.

Desalniettemin, sterkte.

ohja:
er stond ergens iets:
ik zal wel goede vrienden blijven met mijn man als ik bij mijn vriendje ga,
en goede vrienden met vriendje als ik voor mijn man kies.
VOUT! Als je voor je man kiest, moet dat vriendje maar opzouten. anders blijft die spanning maar

ennem.... als er nou wéér reacties via mijn avatar komen in de trant van: ja maar jij bent ook maar 13 of 14, want jij kijkt spongebob......... dan........ SPONGEBOB IS OOK VOOR NIET-KINDERS.
zo. 8)

[ Bericht 13% gewijzigd door de_priester op 23-12-2004 11:59:20 ]