Je hebt geluk want ik heb hier ondanks nog uitgebreid over gemaild met iemand. Het is best complex, hoor. Er was, en ís helemaal geen gemis van mijn ouders (ook niet van anderen). Ik weet dat wat nu volgt voor mensen zonder autisme heel erg hard klinkt: in veel gevallen zijn mensen voor mij gelijk aan voorwerpen. Een persoon voert een bepaalde functie uit en zorgt dat een bepaald iets gebeurt. Mensen maken deel uit van mijn structuur. Bijvoorbeeld wil ik dat iemand op een bepaald moment een bepaalde handeling verricht of iets bepaalds zegt en niet iets anders.quote:Op donderdag 9 december 2004 21:51 schreef Logician het volgende:oxymoron: mis(te) je je ouders dan ook echt niet of kon je dat gewoon niet (op de normale manieren) uiten?
quote:Oxy, dat klinkt daadwerkelijk vrij hard. Maar wat ben ik blij dat je het zo goed kunt uitleggen.
Het maakt mij wel een aantal dingen duidelijker.
Klopt het dat je gevoelens vooral uit beschrijvingen kent ipv ze zelf te ervaren? Zoals blij zijn en dat soort dingen? Of probeer je meer een gelijkmatige gemoedstoestand te hebben. Werkt dat het beste voor je?
sorry wanneer ik teveel vraag. plus dat ik hier veel minder thuis hoor. maar ik wil het zo graag begrijpen
Wat je beschrijft over het zien van mensen als een soort hulpstuk klopt wel qua mijn zoontje hij vraagt bijv. alleen maar "vriendjes" langs van school omdat hij dan op de playstation mag, en die arme kinderen mogen dan naast hem zitten kijken hoe hij speelt, ik moet hem er ook telkens op wijzen dat die kinderen dan ook graag even willen, en bijv. dat als ze naar huis gaan hij wel even dag moet zeggen, hij zou ze nml gewoon vergeten en negeren als ze doei komen zeggenquote:Je hebt geluk want ik heb hier ondanks nog uitgebreid over gemaild met iemand. Het is best complex, hoor. Er was, en ís helemaal geen gemis van mijn ouders (ook niet van anderen). Ik weet dat wat nu volgt voor mensen zonder autisme heel erg hard klinkt: in veel gevallen zijn mensen voor mij gelijk aan voorwerpen. Een persoon voert een bepaalde functie uit en zorgt dat een bepaald iets gebeurt. Mensen maken deel uit van mijn structuur. Bijvoorbeeld wil ik dat iemand op een bepaald moment een bepaalde handeling verricht of iets bepaalds zegt en niet iets anders.
Bepaalde mensen horen dus in een bepaalde situatie en in een bepaalde setting. Daarbuiten 'passen' ze niet en zijn ze in zekere zin 'ongewenst'. (Bijvoorbeeld een jongen die ik kende overleed vorig jaar, en ik was vooral verdrietig/boos om het feit dat hij mij in de steek liet omdat ik nu geen vervoer meer had naar het museum waar hij me altijd naartoe bracht.)
Het 'missen' heb ik dus niet, en ken ik eigenlijk niet. Wel dat ik een driftbui krijg wanneer de persoon niet in de 'bijbehorende' situatie is, maar niet daarbuiten. Bijvoorbeeld mijn ouders kan ik niet dulden in mijn nieuwe woongroep; ik mis ze ook niet als ik daar ben, want daar horen ze niet in mijn systeem. Mijn behandelaar zie ik altijd in dezelfde context. Mensen die ik buiten een bepaalde context zie herken ik niet, of wil ik niks mee te maken hebben (bijvoorbeeld kennis die gedag zegt in de supermarkt terwijl ik die alleen maar bij hun thuis gewoon ben te zien).
Dat over het missen van een gemis. Of het gemis van missen. Hoewel ik het niet echt mis. Denk ik.
Gevoelens is wel een moeilijk punt. Ik voel veel, ik denk minstens even veel als andere mensen (en wie weet zelfs nog meer). Ik ben gevoelig maar gevoelens veroorzaken ook veel problemen. Ik voel vaak wel 'iets' maar ik begrijp meestal niet waar die gevoelens vandaan komen en hoe ik ze zou kunnen benoemen. Blijheid ken ik wel, en kwaadheid maar dan enkel in hun meest primitieve vorm. Nuances ken ik eigenlijk niet. Ik kan meestal wel zeggen of een gevoel positief of negatief is, hoewel ook dat soms moeilijk is. Wat boosheid of blijheid of kwaadheid precies is dat weet ik niet. Met het bijeenrapen van allerlei verklaringen probeer ik het wel te bevatten maar dat lukt niet goed. Het is meestal erg omslachtig omdat ik het helemaal ontleed voordat ik het kan vatten.quote:Kozakken schreef het volgende:
Klopt het dat je gevoelens vooral uit beschrijvingen kent ipv ze zelf te ervaren? Zoals blij zijn en dat soort dingen? Of probeer je meer een gelijkmatige gemoedstoestand te hebben. Werkt dat het beste voor je?
Dat is toch om van uit je vel te springen, zeg.quote:Op donderdag 9 december 2004 23:12 schreef Anitra het volgende:
Shmoopy de arts neemt ons niet serieus. Ik kan daar zo kwaad om maken want ik zeg toch al jaren dat er iets mis is. Bedoel heb niet voor jan joker het advies van opname door jeugdzorg gekregen 2 jaar geleden. Volgens jeugdzorg moest dat met spoed gebeuren, heb toen een heleboel lijsten in moeten vullen voor het UMC. Ook school heeft toen dingen in moeten vullen en omdat school toen geen problemen zag heeft het UMC de opname van de hand gewezen en zijn we bij altrecht terecht gekomen. Djen d'r vader heeft die mensen zo in het harnas zitten werken dat ik nooit meer wat van ze gehoord heb en ik kan dus de hulpverlening opnieuw opstarten Nu geeft school toe dat er een groot probleem is en dat ze geholpen moet worden. En nu wil de huisarts geen door verwijzing geven voor de psycholoog en zonder die doorverwijzing kan ik het echt niet betalen..........
Ja, dat is inderdaad een kunstmatige toestand, als je aanneemt dat een mens per definitie een gevoelig en reagerend wezen is. Ik bescherm mijzelf tegen negatieve ervaringen en dingen die mij uit balans brengen door tegemoed te komen aan mijn innerlijke drang naar 'sameness' en ritme. Pas als iets mij uit het ritme haalt komt de hele vloedgolf aan gevoelens eruit (meestal een driftbui). Dat vind ik niet fijn omdat het mij onherroepelijk verbind met mensen, wat ik liever niet heb. Die mensen moeten mij dan weer 'op weg helpen' en zorgen dat ik er niet in blijf steken.quote:Op vrijdag 10 december 2004 14:13 schreef Neuralnet het volgende:
Hoe probeer je een dergelijke gemoedstoestand te creëren? Eigenlijk ben je dan als het ware bezig om een kunstmatige toestand te creëren waarin je altijd hetzelfde doet en reageert?
Ja, dat was precies wat ik bedoelde. En nu heb ik een wedervraag (leuk dat ik eens iets terug heb te vragen): hoe vind jij het zelf als je oppaskind zo reageert? En ook: wat vind jij ervan dat ze jouw vooral nodig heeft voor de activiteiten die je met haar doet? Ik ben wel nieuwsgierig hoe iemand zonder autisme dat ziet, voor mij is het immers het meest normale wat ik me kan voorstellen (ook het meest logische).quote:Op zondag 12 december 2004 13:04 schreef YPPY het volgende:
Het gebeurt regelmatig dat we in het winkelcentrum, op de fiets of op de kinderboerderij iemand tegenkomen die haar gedag zegt. Ze slaat dan helemaal dicht, kijkt die persoon niet aan en zegt niks. Ze draait zich ook om, zodat ze die persoon niet hoeft te zien.
Ja, dat heb ik soms wel. Hoewel je het bij mij wel kunt merken, denk ik. Die 'toestand' is denk ik wat mensen vaak 'in het eigen wereldje' noemen, denk ik. Vooral als ik overprikkeld ben heb ik dat. En was het maar zo dat het standaard elke ochtend was. Nu belemmert mijn prikkelgevoeligheid me erg in mijn functioneren omdat het elk moment kan gebeuren dat ik niet aanspreekbaar en niet tot iets concreets in staat ben. Jammerlijk onbetrouwbaar ben ik dan voor mijzelf, want de ene keer kan ik iets wel goed aan, en de andere keer niet.quote:Heb jij ook dat je soms even 'weg' bent? [..] Tijdens een cursus vertelde iemand met autisme dat hij elke ochtend wegzakt naar een 'toestand' waarin hij helemaal in zichzelf gekeerd is en niet aanspreekbaar. Hij schrijft dan veel. Na een tijdje wordt die 'toestand' langzaam minder en wanneer het is afgelopen merk je niet aan hem dat hij dat heeft gehad.
Is het voor jou dan nooit mogelijk om het ritme zelf weer op te pakken? Ik neem aan dat je alle routines uit het ritme uit het hoofd kent. Dan zou het ook mogelijk moeten zijn om het ritme na een verstoring weer op te pakken?quote:Pas als iets mij uit het ritme haalt komt de hele vloedgolf aan gevoelens eruit
De eerste keer dat ik dit meemaakte, schrok ik best wel. Even dacht ik nog dat ze boos was op degene die we tegenkwamen. Gelukkig zei ze al snel dat het iemand was die ze kende van het logeren en dat ze erg aardig was. Nu heb ik er geen problemen meer mee. Ik weet nu dat het snel weer over is en dat ze binnen een minuut tegen me verteld wie we hebben gezien. Wat ik wel lastig vind is hoe die andere mensen reageren. Vorige week kwamen we bijvoorbeeld een klasgenootje tegen met zijn begeleidster. Zij kende mijn oppaskind ook. Zij wilden echt met haar gaan praten, vroegen wat en wachtten op een reactie. Dat werkt dus niet. Daardoor zag ik mijn oppaskind kwaad worden. Ik heb tegen de begeleidster gezegd dat we weer verder moesten. Haar klasgenootje bleef echter haar naam roepen. Dat vond ik lastig, maar hij weet ook niet beter, hij vond het leuk dat hij haar tegen kwam.quote:Op maandag 13 december 2004 14:37 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja, dat was precies wat ik bedoelde. En nu heb ik een wedervraag (leuk dat ik eens iets terug heb te vragen): hoe vind jij het zelf als je oppaskind zo reageert?
Ze vindt het wel gezellig wanneer ik kom. Ook al gaat het dan niet om mij, maar om het fietsen. Ik vind het ook leuk om te doen. Wat bij haar nog wel mee speelt, is dat ze ook een verstandelijke handicap heeft. Door die verstandelijke handicap zit ik bijna voortdurend in de 'hulpverleningsrol'. Ik moet opletten wat ik zeg, want ze begrijpt niet alles. Ze is ook kinderlijk wat betreft spelletjes (ze vindt het prachtig om van me te winnen).quote:En ook: wat vind jij ervan dat ze jouw vooral nodig heeft voor de activiteiten die je met haar doet? Ik ben wel nieuwsgierig hoe iemand zonder autisme dat ziet, voor mij is het immers het meest normale wat ik me kan voorstellen (ook het meest logische).
In theorie zou dat mogelijk moeten zijn, inderdaad. En het is ook wel zo dat het wel eens lukt. Maar alleen als ik niet teveel aan mijn hoofd heb en helder heb waar ik mee bezig ben en hoe dat in verhouding staat tot andere dingen. Maar vaak is zelf het ritme oppakken moeilijk omdat, stel dat er bijvoorbeeld de volgende regelmaat is: jas en schoenen uitdoen en opruimen - thee drinken en koekje eten- televisie kijken. En het 'thee drinken en koekje eten' valt om de een of andere reden weg (of gaat niet zoals ik het wil, bijv. boterham ipv koekje) dan klopt het niet, want het tv-kijken volgt op het thee drinken. Het één kan pas ná het ander. Als het niet goed gaat dan kan ik hier erg vasthoudend in zijn. Heel irritant. En dan heb ik wel iemand nodig die me even weer op weg helpt. En dan is het meestal zo weer opgepakt. Ik heb hier ook een aantal handigheidjes voor ontwikkeld waardoor het al iets beter gaat.quote:Op maandag 13 december 2004 15:06 schreef Neuralnet het volgende:
Is het voor jou dan nooit mogelijk om het ritme zelf weer op te pakken? Ik neem aan dat je alle routines uit het ritme uit het hoofd kent. Dan zou het ook mogelijk moeten zijn om het ritme na een verstoring weer op te pakken?
Ja ik wist toen niets terug te schrijven. Mijn excuses als je het niet prettig vond.quote:Btw, hoe gaat het nu? Je had me de laatste keer niet meer terug gemaild.
Geldt dat voor jou altijd? Acties na elkaar uitvoeren kan ook als je tussendoor wat ontsnappingsroutes hebt. Stel dat je "het" wilt typen en je typt "hte", dan voeg je in je route backspaces in en vervolg je de route vanaf het punt dat het misgaat. Belangrijk is echter wel dat je een aantal van dit soort ontsnappingen kan aanleren (ik weet niet in hoeverre dat voor jou mogelijk is). Is er geen optie om te corrigeren, dan zou de optie "verder gaan" altijd de eerste keus moeten zijn. Je zou eens kunnen kijken naar wat anderen zeggen waardoor je weer verder gaat om daarna te proberen of je dat ook zelf kan. De abstracte manier: schrap het vervelende object uit de lijst.quote:Het één kan pas ná het ander.
Het geeft niet hoor. Ik was benieuwd naar hoe het afgelopen was met school. Maar dat is hier offtopic.quote:Mijn excuses als je het niet prettig vond.
Het heet niet voor niets autismequote:Op woensdag 15 december 2004 19:56 schreef Neuralnet het volgende:
[..]
Geldt dat voor jou altijd? Acties na elkaar uitvoeren kan ook als je tussendoor wat ontsnappingsroutes hebt. Stel dat je "het" wilt typen en je typt "hte", dan voeg je in je route backspaces in en vervolg je de route vanaf het punt dat het misgaat. Belangrijk is echter wel dat je een aantal van dit soort ontsnappingen kan aanleren (ik weet niet in hoeverre dat voor jou mogelijk is). Is er geen optie om te corrigeren, dan zou de optie "verder gaan" altijd de eerste keus moeten zijn. Je zou eens kunnen kijken naar wat anderen zeggen waardoor je weer verder gaat om daarna te proberen of je dat ook zelf kan. De abstracte manier: schrap het vervelende object uit de lijst.
Op zich is actie na actie verrichten geen slechte manier om orde in het leven te krijgen. Toch heb ik het idee dat je iets gedetailleerd kijkt terwijl je zelf eens aangaf de dingen vooral te zien als voorwerpen of objecten. Waarom specificeer je het script in je voorbeeld niet iets algemener? Je kan ook zeggen: "Ik ga een object eten/drinken zoeken. Is het naar m'n zin dan neem ik het mee, zo niet dan loop ik terug. Daarna ga ik voor de televisie zitten". Vooral het toevoegen van een keuze- en beslissingsproces is belangrijk hier.
[..]
Het geeft niet hoor. Ik was benieuwd naar hoe het afgelopen was met school. Maar dat is hier offtopic.
Ik vroeg het me alleen maar af. Ik zeg al niks meer.quote:Het heet niet voor niets autisme
ik heb dit een ander topic gezet, maar ik wou vragen, oxy, heb jij dit ook?quote:ik was gevraagd om een middagje te komen helpen op school. ik zei nog dat luca dat volgens mij helemaal niet zo leuk vond, maar de juffrouw vertelde dat kinderen altijd erg enthousiast zijn als hun moeder in de klas is.
ik heb het luca nog gevraagd, en hij vond het eigenlijk maar niks, maar vond het uiteindelijk toch goed.
dus vanmiddag was het zo ver. hij vond het maar niks dat ik in de klas zat. gelukkig zat hij een lokaal verder dus hebben we elkaar niet getroffen. ik zei al tegen de juf dat luca het niks vond. ze geloofde me niet en stelde me voor om samen even in het lokaal ernaast te gaan kijken.
en inderdaad. ik werd eerst straal genegeerd en toen de juffrouw luca erop attendeerde dat ik er stond kon er een klein glimlachje af en meneer ging snel verder met zijn bezigheden.
daarna zat hij anderhalf uur in hetzelfde lokaal en nog geen twee meter van me vandaan.
nog nooit ben ik anderhalf uur lang zo straal genegeerd. twee keer keek hij even opzij of ik er nog zat en ging dan snel weer door met tekenen.
toen de jassen aangingen was het eerste wat hij zei: zo, nu ben je weer mamma.
om te vervolgen met het hartelijke: wil je NOOIT meer in mijn klas komen?
luca houdt zaken en prive strikt gescheiden
Ja dit heb ik ook wel. Maar: ik weet van mijn moeder (die leerkracht voor kleuters is) dat dit soort dingen heel vaak voorkomen bij kinderen en dat het niet perse iets hoeft te zijn dat op autisme wijst. Sommige kinderen houden school en thuis inderdaad strak gescheiden. Maar waarom vroeg je dit eigenlijk?quote:Op woensdag 15 december 2004 23:20 schreef lady-wrb het volgende:
ik heb dit een ander topic gezet, maar ik wou vragen, oxy, heb jij dit ook?
Ik ben wel geen oxy, maar ik wil toch even antwoorden.quote:Op woensdag 15 december 2004 23:20 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
ik heb dit een ander topic gezet, maar ik wou vragen, oxy, heb jij dit ook?
luca heeft zo door de jaren heen gedrag vertoond dat ik niet direkt als 'standaard' gedrag bestempel. zo was het toen hij klein was bijna onmogelijk om nieuwe schoenen voor hem te kopen.quote:Op woensdag 15 december 2004 23:31 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ja dit heb ik ook wel. Maar: ik weet van mijn moeder (die leerkracht voor kleuters is) dat dit soort dingen heel vaak voorkomen bij kinderen en dat het niet perse iets hoeft te zijn dat op autisme wijst. Sommige kinderen houden school en thuis inderdaad strak gescheiden. Maar waarom vroeg je dit eigenlijk?
Ik kan me voorstellen dat Chavez tijdelijk weer naar huis zou komen totdat er eventueel plaats is elders en dat je in de tussentijd zo goed en kwaad als het kan een mooi schema maakt. Met een mooi picto bord desnoods, en daar gewoon op aangeven wat het rooster van W is.quote:Op donderdag 16 december 2004 12:46 schreef Catootje het volgende:
Jaaaaa, maar ja:Dat kon je niet weten. Bovendien heb je twee gezonde niet-autistische zonen en dat lijkt me op de lange termijn wel een zegen ..natuurlijk zou voor chavez het beste zijn als je fulltime thuis was met een man die goed verdiende en dat chavez enig kind was en weinig prikkels en me dit en me dat......maar ja, dit is wel je leven en geen werk!!!!
Dat is het nadeel: je kan gewoon niet een heel gezin vragen om maar op te houden met leven zodat 1 kind het redelijk kan volhouden, is ook niet eerlijk tegenover Chavez. Nee hoor, dat heeft die pb dan gewoon niet goed kom op zeg, als een kind zulke ernstige problematiek heeft kun je toch niet zeggen: joh ga lekker naar huis en wij wachten wel af? Niet gezegd dat Chavez nooooooit naar huis kan en aaaaaaltijd vreselijk problematisch is en zo, want dat weet ik natuurlijk niet, maar ze kunnen je niet laten zwemmen zo. Toch?? .... toch??........
Nooit?quote:Op donderdag 16 december 2004 12:49 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik kan me voorstellen dat Chavez tijdelijk weer naar huis zou komen totdat er eventueel plaats is elders en dat je in de tussentijd zo goed en kwaad als het kan een mooi schema maakt. Met een mooi picto bord desnoods, en daar gewoon op aangeven wat het rooster van W is.
Maar zijn studie hiervoor opgeven, nee dat zou ik nooit doen.
Ik heb het nu over de situatie van Logicain en wat ik zou doen als ik in haar situatie zat... Ik denk dat het voor elk "geval" weer anders is.quote:Op donderdag 16 december 2004 13:55 schreef shmoopy het volgende:
[..]
Nooit?
Ook niet voor het welzijn van je kind?
Ik was van plan volgend jaar aan een studie te beginnen die ik eigenlijk altijd al heb willen doen, ook om op die manier meer geld te gaan verdienen dan ik nu doe,
maar ik ben gaan twijfelen of dit mijn gezinssituatie wel ten goede zal komen.
Met name mijn oudste heeft nogal wat aandacht nodig, daar moet ik redelijk bovenop zitten om hem 'erbij' te houden, maar ik denk toch echt niet dat ik dat op het spel ga zetten voor een studie, hoe graag ik die ook zou willen doen.
Dan maar wat langer in deze baan, maar never ten koste van zijn welzijn.
Ik ken de situatie van Logician niet zo goed, maar dat 'nooit' vond ik een beetje erg kort door de bocht.
Ik zou een studie Frans gaan doenquote:Ik was van plan volgend jaar aan een studie te beginnen die ik eigenlijk altijd al heb willen doen, ook om op die manier meer geld te gaan verdienen dan ik nu doe,
[edit slowchatten mag niet, ik mail je even]quote:Op donderdag 16 december 2004 14:07 schreef shmoopy het volgende:
Wij worden collega's als het goed is.
Intensieve Psychiatrische Gezinsbehandelingquote:Op maandag 27 december 2004 19:28 schreef Lois het volgende:
Wat is IPG Logician?
Het komt van de site van MEE Eindhoven. Dit is professionele ondersteuning juist voor de kleinste kinderen.quote:Vroeghulp is er voor ouders en verzorgers van baby’s en jonge kinderen (0-4 jaar) met een ontwikkelingsachterstand of een handicap.
Het accent ligt met name op het stimuleren van de ontwikkeling van deze jonge kinderen. De hulp is gericht op de ouders en het kind. Samen met u gaat onze opvoedingsconsulent op zoek naar spelletjes, oefeningen en andere manieren om uw kind te stimuleren. Zodat u hier als ouder zelf mee aan de slag kunt.
Hoe werkt Vroeghulp?
U werkt zelf aan de opvoeding en ontwikkelingsstimulering van uw kind. Maar u staat er niet alleen voor. U krijgt hulp en advies van een van onze pedagogisch werkers. Deze komt regelmatig bij u thuis om te kijken hoe het kind opgroeit en op welke problemen u stuit. Samen met onze medewerker verkent u de mogelijkheden om uw kind te stimuleren. Dit is een proces van ontdekken. Soms gebeurt dit aan de hand van dagelijkse situaties, soms met speciale oefeningen of een programma voor ontwikkelingsstimulatie. Vaak is het een proces van uitproberen en herhalen.
Om antwoord te kunnen geven op al uw vragen werkt Vroeghulp samen met andere deskundigen zoals maatschappelijk werkers, orthopedagogen, kinderartsen, fysiotherapeuten, logopedisten, onderwijzers en anderen.
Vroeghulp is een tijdelijke ondersteuning. Er is geen verwijzing of indicatie voor nodig en er zijn voor u geen kosten aan verbonden.
Zoals je misschien wel weet is bij heel jonge kinderen het autisme wel aanwezig, maar heel moeilijk vast te stellen omdat het kind nog niet alle ontwikkelingsfasen heeft doorgemaakt, of in elk geval de mogelijkheid daartoe nog niet gehad heeft (simpelweg omdat het zo jong is).quote:Op woensdag 29 december 2004 01:16 schreef Eska het volgende:
Oxy, heb jij misschien nog tips/sites/etc. voor (ouders van) hele jonge kinderen met autistische kenmerken?(en met heel jong bedoel ik dan nog geen 1,5 jaar)
heb je dit topic doorgelezen? er geven heel wat posters aan dat ze een 'aandoening' in het autistisch spectrum hebben. Ik denk dat je over kinderen meer hoort omdat er dan de meeste moeilijkheden zijn, het onderkennen van de aandoening en het opstellen van een behandelplan. Wellicht is het zo dat de aandacht minder wordt als er eenmaal bekend is wat je mankeert en hoe je daar mee om moet gaan (zeker als dat lukt en je betrekkelijk goed kunt functioneren in deze maatschappij).quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Ik vraag me eigenlijk af waarom, als men het over "autisme" heeft, men het altijd maar over kinderen en jongeren heeft. "Autisme" is toch iets wat je hele leven aanwezig blijft??? Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
Over volwassenen met autisme hoor je wel zeker dingen hoor. Er zijn ook genoeg boeken over en door volwassen autisten geschreven. Bejaarden met autisme zijn er ook maar dan vooral in de (verstandelijk gehandicapten) psychiatrie (vaak ook als schizofreen enz. gediagnosticeerd). Het feit dat autisme als zodanig pas rond 1980 in 'the picture' is gekomen heeft er ook voor gezorgd dat er op dit moment nog maar heel weinig bejaarden zijn met een autisme-diagnose. Deze mensen hebben vaak een andere diagnose maar welzeker autisme.quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
Oogcontact. Ik zou me daar maar niet zoveel zorgen over maken. Vroeger had ik daar heel veel problemen mee. Nu weet ik dat het van me verwacht word dat ik mensen aankijk, en let ik daar ook wat meer op. Of ik kijk naar hun neus/wenkbrauwen, niemand merkt toch het verschil. Dat zal wel goedkomen.quote:Op woensdag 29 december 2004 23:24 schreef Eska het volgende:
Vooral bij het zoeken naar (oog)contact, of als hem iets gevraagd wordt of zo.
Geen oogcontact maken is wel iets waar je sommige dingen aan kan herkennen, ik kan me heel goed voorstellen dat ze zich daar wel zorgen over maakt.quote:Op donderdag 6 januari 2005 17:16 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Oogcontact. Ik zou me daar maar niet zoveel zorgen over maken. Vroeger had ik daar heel veel problemen mee. Nu weet ik dat het van me verwacht word dat ik mensen aankijk, en let ik daar ook wat meer op. Of ik kijk naar hun neus/wenkbrauwen, niemand merkt toch het verschil. Dat zal wel goedkomen.
Ik heb er verstand van, ik ben namelijk zelf ook autistisch.quote:Op donderdag 6 januari 2005 17:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Geen oogcontact maken is wel iets waar je sommige dingen aan kan herkennen, ik kan me heel goed voorstellen dat ze zich daar wel zorgen over maakt.
Het afschuiven onder het motto "het zal wel zoiets zijn" vind ik eigenlijk iets wat je aan iemand over moet laten die er verstand van heeft.
En ik heb PDD, en ik zeg dat ik er redelijk wat van af weet, maar dat je toch echt een opleiding gehad moet hebben om er verstand van te hebben.quote:Op donderdag 6 januari 2005 17:54 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Ik heb er verstand van, ik ben namelijk zelf ook autistisch.
Ik bedoel alleen maar, dat het kind sociale regels snapt is veel belangrijker dan oogcontact. Natuurlijk is het leuk dat iemand je recht aankijkt als je tegen hem praat, maar is het niet veel belangrijker dat diegene begrijpt dat je geen mensen slaat of dingen van andere mensen afpakt?
Mijn broertje van 20 heeft PDD-NOS. Je merkt inmiddels bijna niks meer aan hem omdat hij een hoop op intellect "compenseert" (dus zichzelf vertelt hoe het moet: mensen aankijken, geen pies- en poepgrappen bij oma e.d., alles wat hij niet aanvoelt dus heeft hij apart aan moeten leren). Het gaat nu erg goed met hem, mede dankzij de erkenning en diagnose (nochthans toen hij 14 was).quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Ik vraag me eigenlijk af waarom, als men het over "autisme" heeft, men het altijd maar over kinderen en jongeren heeft. "Autisme" is toch iets wat je hele leven aanwezig blijft??? Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
Oh nee, nee, dat bedoelde ik niet. Weinig of geen oogcontact is inderdaad een kenmerk van autisme. Maar wat ik wilde zeggen is dat oogcontact meestal het minste is waar je je over druk moet maken. Vind ik dan, he.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:03 schreef Troel het volgende:
[..]
En ik heb PDD, en ik zeg dat ik er redelijk wat van af weet, maar dat je toch echt een opleiding gehad moet hebben om er verstand van te hebben.
Ik weet toch ook niet alles over auto's omdat ik een auto heb. Beetje kromme vergelijking trek jij.
Maar ik snap al dat ik je verkeerd begreep, jij bedoelde dat men zich niet druk over dat oogcontact hoefte te maken, omdat je dat op een andere manier op kan lossen, ik las uit jouw post dat je bedoelde dat zoiets helemaal neits zegt.
jeps... Maar ik vind NOS in Nederland nogal idioot staan... PDD is voor mij meer de spreektaal zeg maar.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:38 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Oh nee, nee, dat bedoelde ik niet. Weinig of geen oogcontact is inderdaad een kenmerk van autisme. Maar wat ik wilde zeggen is dat oogcontact meestal het minste is waar je je over druk moet maken. Vind ik dan, he.
PDD is trouwens geen diagnose. Bedoel je PDD-NOS?
Okee.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:40 schreef Troel het volgende:
[..]
jeps... Maar ik vind NOS in Nederland nogal idioot staan... PDD is voor mij meer de spreektaal zeg maar.
Nu is er de mogelijkheid om kinderen te laten onderzoeken, vroeger was die er niet of veel minder. Er zijn genoeg ouderen die ook autistisch zijn of een aan autistisme verwante contactstoornis hebben.quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Ik vraag me eigenlijk af waarom, als men het over "autisme" heeft, men het altijd maar over kinderen en jongeren heeft. "Autisme" is toch iets wat je hele leven aanwezig blijft??? Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
PDD zelf is geen diagnose. Onder PDD vallen autisme, Asperger, PDD-NOS, stoornis van Rett geloof ik ook. Maar je kan niet gediagnoseerd worden met alleen 'PDD'.quote:Op donderdag 6 januari 2005 20:16 schreef bastardhost het volgende:
Lieverds... wanneer je ergens over discussierd, dan gaarne correct blijven.
PDD is een term waarmee met Autisme aanduidt (Pervasive Development Disorder). PDD-NOS is een aandoening die sterke verwantschap heeft met PDD, maar niet voldoet aan de door de wetenschap gestelde criteria voor PDD. Daarom de toevoeging NOS (Not Otherwise Specified).
PDD is dus een diagnose, PDD-NOS ook en Asparge en nog een aantal termen. Ze maken allemaal deel uit van het grote geheel van stoornissen in het autistisch spectrum.
Maar zullen we na deze bij de topictitel blijven: (Ouders van) kinderen met Autisme?
Best eng he? Dat er best veel mensen zijn die dit allemaal herkennen in hun familieleden.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 10:19 schreef miss_sly het volgende:
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
*blik van herkenning*quote:Op vrijdag 7 januari 2005 14:19 schreef miss_sly het volgende:
een flat die te goor was om in rond te lopen, laat staan om in te wonen en een torenhoge schuld.
Dat had hij toen niet, niemand mocht binnen. Mijn ouders deden de was voor hem, en die konden ze beneden aan hem geven. Alleen op zijn verjaardag mochten we binnen, maar niet in de slaapkamers en in de keuken, alleen in de woonkamer.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 14:28 schreef Troel het volgende:
[..]
*blik van herkenning*
Heeft hij vrienden die over de vloer komen? Ik had het geluk dat er regelmatig mensen over de vloer kwamen die dan de handen uit de mouwen staken, waardoor ik ook ging opruimen. (Nog steeds is opruimen iets waar ik op gewezen moet worden)
Ik ken zelf genoeg volwassen autisten. Het merendeel daarvan is inderdaad niet zelf op zoek gegaan naar hulp, maar er zijn er wel degelijk bij hoor. Het punt is dat ouders hun volwassen kind moeilijk kunnen verplichten tot wat dan ook. Een gedwongen opname of iets dergelijks is erg moeilijk te realiseren, vooral wanneer het normaal begaafde mensen betreft die niet direct een gevaar voor de samenleving of voor zichzelf zijn. Het moet eerst ernstig uit de hand lopen wil het zover komen.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 10:19 schreef miss_sly het volgende:
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
Dat ligt er natuurlijk maar net aan. Misschien kan hij zich op zichzelf ook wel redden hoor. Het kost soms een heleboel moeite en tijd om inzicht te krijgen in je eigen problemen. Ik ging jong (17 jaar) het huis uit omdat de thuissituatie dusdanig was dat het niet gezond meer was. Mijn ouders functioneerden niet meer als ouders maar als hulpverleners en hun hele leven was rond mijn dingen aangepast. Rond die tijd kreeg ik ook wat meer inzicht in mijn autisme waardoor ook voor mij duidelijk werd dat het niet goed meer ging. Omdat mijn ouders zowel zorgers als ouders waren had ik ook veel conflicten met ze. Ik vind het heel moeilijk om te beseffen dat ik dusdanig autistisch ben dat ik zoveel hulp nodig heb. Dat is ook elke keer een strijd (ondanks dat ik er soms zo nonchalant over doe). Die hulp neem ik (mokkend) wel aan omdat ik anders niet zoveel dingen kan doen en kan leren. Dát te beseffen is keihard en het punt is denk ik dat het moeilijk is om ineens met je beperkingen geconfronteerd te worden. Helemaal omdat ik intelligent en verbaal heel sterk ben.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 13:43 schreef Mariposa het volgende:
Daarnaast komt dat er ook geen dwang is voor hem om iets te ondernemen, hij woont bij mijn moeder en hoeft dus niet in zijn eigen levensbehoeften te voorzien. Misschien als hij wel op zich zelf aangewezen was, dat hij sneller naar hulp zou zoeken. Oxy, zou dat kunnen?
Ja dat is ook een punt waar ik mee zit en waar ik ouders ook eens op wil wijzen. Ouders denken soms wel eens (dat weet ik uit boeken): was mijn kind maar verstandelijk gehandicapt ofzo, dan was het duidelijk en hoefde ik niet zoveel uit te leggen. Nu is het feitelijk zo dat het grootste percentage van de autisten ook een verstandelijke handicap heeft. Ik weet niet of er in dit topic mensen zijn die kinderen met autisme én een verstandelijke handicap hebben? Zelf heb ik de wens om minder cognitieve capaciteit te hebben meerdere malen uitgesproken. Omdat ik mijn verbale mogelijkheden zowel een gave (hierdoor kan ik wel meer uitleggen) als de grootste valkuil (het is bedriegelijk) vind. Ik behoor tot de zeer kleine groep sterk autistische mensen (die in het dagelijks leven veel belemmeringen hebben) met een redelijke taalontwikkeling. En dat wil ik ook inzetten om mijn mede-autisten te laten 'spreken'. En trouwens: lichamelijk ben ik misschien wel in staat om kinderen te krijgen en hoewel het mij zeer sterk afgeraden is, heb ik er zelf geen behoefte aan. Ik wil geeneens een partner hebben, laat staan het contact waardoor ik een kind zou kunnen krijgen!quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:29 schreef Catootje het volgende:
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte.
Natuurlijk heeft iedereen andere standaarden, en dat recht heeft ook iedereen. Maar schimmel in je serviesgoed in stapels in de keuken valt niet meer onder een andere standaard. Net zo min als het niet openen van je rekeningen en andere post waardoor je in de financiele problemen komt.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:56 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ik ken zelf genoeg volwassen autisten. Het merendeel daarvan is inderdaad niet zelf op zoek gegaan naar hulp, maar er zijn er wel degelijk bij hoor. Het punt is dat ouders hun volwassen kind moeilijk kunnen verplichten tot wat dan ook. Een gedwongen opname of iets dergelijks is erg moeilijk te realiseren, vooral wanneer het normaal begaafde mensen betreft die niet direct een gevaar voor de samenleving of voor zichzelf zijn. Het moet eerst ernstig uit de hand lopen wil het zover komen.
Vergeet ook niet dat iedereen een andere standaard van 'normaal' en 'schoon' en 'goed' heeft. Misschien dat jij het als niet-autist erg vindt dat iemand in een 'eigen droomwereld' leeft, maar voor de autist hoeft dat niet erg te zijn. Ook een rommelig huis is niet perse een probleem.
Tip: Ga nooit naar Silicon Valley.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:29 schreef Catootje het volgende:
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte
quote:It has become common for parents to diagnose themselves as having Asperger's syndrome, or to identify other family members as being on the spectrum, only after their own children have been diagnosed. A common joke in the information technology industry is that many programmers are probably on the spectrum and likely to be AS. Some call Asperger's Syndrome the "engineers' disorder." My partner Chris has an engineering degree and identifies AS traits in himself. He supports this notion and often wondered why he was so "different" to other people. Many of California's Silicon Valley employees are described as odd and some suggest "ASD would be at home here." Bill Gates behaviour of rocking motions, flat tone of voice and single-minded focus on technical details is regularly analyzed by the media. His large financial contributions to ASD charities is assumed to be a personal identification with the disorder. "A WYSIWYG world, where respect and rewards are based strictly on merit, is an Asperger's dream," said Steve Silverman writer for Silicon Valley's Geek Magazine WIRED. "Computers are an ideal interest for a person with Asperger's syndrome ... they are logical, consistent, and not prone to moods," Silverman said. Maxine Aston, author of "The Other Half of Asperger Syndrome, about living in an intimate relationship with a partner with Asperger's Syndrome; says that people have fixed ideas about adults with Asperger's Syndrome as loners, solitary and eccentric characters who avoid intimate relationship or desperately seek partnership without success. "This can be a description of some individuals with Asperger's Syndrome but there are others who have a partner and successful career whilst camouflaging their disorder from their colleagues and friends. However, their partner and family can become aware of their abilities, which is consistent with a diagnosis of Asperger's Syndrome," Ms Aston said. Temple Grandin said that two people who are autistic-like are attracted because their intellects work on a similar wavelength. "People with Asperger's Syndrome have a different way of thinking and some are remarkably creative and perceptive. The characteristics can lead to an illustrious career in science and the arts," said Tony Attwood, 2000. "Examples of possible "Asperger's Achievers" are Albert Einstein, Thomas Jefferson, Mozart, Ludwig Wittgenstein, Glenn Gould and Alan Turing ... such illustrious individuals could be valuable heroes to children with Asperger's Syndrome," Attwood said. "It seems that for success in science and art," Hans Asperger wrote, "a dash of autism is essential." Tony Attwood asks "Is there an epidemic of people being diagnosed as having Asperger's Syndrome? At present we cannot answer the question, as we are unsure of the diagnostic criteria, the upper and lower levels of expression and the borders with other conditions. Nevertheless, we are experiencing a huge increase in diagnosis but this may be the backlog of cases that have been waiting so long for an explanation. At long last, we know why such individuals are different and finally we can learn how to understand each other." Bron
quote:za 8 jan 2005, 22:53 Telegraaf
Steeds meer ADHD-kinderen krijgen pillen voor volwassenen
HILVERSUM - Kinderen met ADHD of andere gedragsstoornissen krijgen steeds vaker medicijnen voorgeschreven die zijn bedoeld voor volwassenen met psychosen. Bijna 35.000 kinderen slikken zulke middelen, heeft de Stichting Farmaceutische Kengetallen voor het televisieprogramma NOVA uitgerekend. Dat meldde NOVA zaterdagavond.
Kinderpsychiaters schrijven antipsychosemiddelen als Risperdal voor aan kinderen met ADHD en andere gedragsproblemen die onvoldoende baat hebben bij gangbare medicijnen als Ritalin. Dat geldt voor 8300 kinderen van nul tot tien jaar en 26.400 van elf tot negentien jaar. In het noorden van het land is het gebruik van zulke middelen door kinderen in tien jaar verdubbeld, blijkt uit onderzoek van het Academisch Ziekenhuis Groningen.
Medicijnen als Risperdal zijn niet voor kinderen geregistreerd omdat bij hen onvoldoende onderzoek is gedaan naar de gevolgen van het gebruik. Als bijwerkingen zijn onder meer ernstig overgewicht en op lange termijn diabetes bekend. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft NOVA laten weten dat artsen deze middelen bij kinderen mogen voorschrijven en dat ze pas kan optreden als een patiënt een klacht indient.
Dokter, mijn zoontje van 1 kan hem niet omhoog krijgen.quote:Op maandag 10 januari 2005 10:30 schreef Logician het volgende:
Medicijnen als Risperdal zijn niet voor kinderen geregistreerd omdat bij hen onvoldoende onderzoek is gedaan naar de gevolgen van het gebruik. Als bijwerkingen zijn onder meer ernstig overgewicht en op lange termijn diabetes bekend. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft NOVA laten weten dat artsen deze middelen bij kinderen mogen voorschrijven en dat ze pas kan optreden als een patiënt een klacht indient.
Op de groep waar ik woon word oa. met deze methode gewerkt en we hebben er heel erg veel aan.quote:Het is geschreven vanuit de behoefte die het kind met autisme heeft. Het kind vraagt als het ware van ons: "Geef me de 5". Ofwel, WAT is mijn taak, HOE voer ik hem uit, WANNEER moet ik het doen, WAAR vindt het plaats en WIE is erbij betrokken. Al lezende leert men deze wijze van handelen te hanteren, doordat er uitleg wordt gegeven over wat de gevolgen van de stoornis voor het kind kunnen zijn. Daardoor ontstaat er langzaam bij de lezer het inzicht. Dit noemt de schrijfster: "de auti-bril opzetten''.
Ik ben het wel en niet met je eens. Mijn zoontje zit dus ook in de Pdd-NOS-ADHD zone. Zijn diagnose is net weer eens bijgesteld naar toch iets meer in de richting van kernautisme. Voor mij maakt zijn stempeltje niks uit, omdat we hier toch een beetje onze eigen koers varen naar wat aanslaat bij hem, maar een diagnose open wél deuren richting het een en ander. En het is een stuk makkelijker uitleggen naar de buitenwereld toe.quote:Op vrijdag 14 januari 2005 09:49 schreef jessie het volgende:
Is het erg van belang om te weten of hij nu wel of niet die adhd erbij heeft? Ik bedoel gaat het met de aanpak die hij nu heeft al niet een stuk beter? En als blijkt dat hij die adhd erbij heeft wat gaat er dan anders aan de aanpak worden?
Ik zelf heb vele jaren met mensen met verstandelijke handicaps en daarbij gedragsproblematieken gewerkt. Mijn ervaring is dat de naam eigenlijk vaak niet toe doet. Vaak kun je als goede begeleider aan t gedrag zien welke aanpak deze persoon nodig heeft. En heeft t niet altijd dat "stempeltje"nodig. Heel erg vaak is dat "stempeltje" vaak namelijk niet eens te geven. Het komt zo ontzettend vaak voor dat er net wat kenmerken "missen"zodat het net niet in het ene of andere valt. En dan ben je als ouder/verzorger en kind dus vaak al jaren verder om erachter te komen dat je eigenlijk nog niks weet. En na al die jaren moet vaak dan nog het verwerkingsproces op gang komen. Omdat men zo lang gezocht heeft naar iets.
Ik weet dat dit heel gevoelig ligt. En dat je als ouder zo graag wilt weten wat je kind nu heeft. Maar vaak wilt een ouder dat veel liever als het kind en gaat het voorbij aan alles waar het om draait. Een goed en waardevol leven.
Ik wil hierbij absoluut niemand voor t hoofd stoten hoor. Maar wil vanuit mijn ervaring laten weten dat dingen soms gewoon zo zijn. En dat daar prima mee om te gaan is.
Ik denk dat je je altijd moet afvragen wat gaat het toevoegen als men de vermoedens gaat bevestigen.
Sterkte met alle keuzes
Dat lijkt me echt enorm frustrerend en moeilijk ieg. heel veel succes gewenst!!quote:Op zaterdag 15 januari 2005 13:20 schreef Eska het volgende:
Max is nu doorverwezen naar een revalidatiecentrum. Daar zit een "eet-team". Max eet namelijk niet, echt helemaal niets (krijgt nog uitsluitend flesvoeding). Hij raakt al buiten zinnen als hij een bordje & lepeltje ziet. Ben heel erg benieuwd wat ze daar kunnen bereiken, en vooral hóé.
quote:Omdat kinderen met PDD-NOS de kans lopen om op school wat achter te blijven met hun prestaties, wordt vaak aangeboden om hen een intelligentietest af te (laten) nemen. Op zichzelf natuurlijk geen enkel probleem. Maar deze kinderen laten zich echter lastig testen omdat ze soms gewoon geen zin hebben of omdat de test te lang duurt om het hoge niveau van concentratie, dat daarbij hoort, vast te houden. De uitkomst dient dus altijd met enige argwaan bekeken te worden. Om ouders toch een indruk te geven van zo'n intelligentietest bespreken wij hier de meest gebruikte, de WISC-RN test. Deze test meet het algemene intelligentieniveau.
Maar wat is nu eigenlijk intelligentie? Een werkbare definitie van intelligentie kan zijn: het vermogen om relaties (tussen personen en/of zaken) te begrijpen, om (na) te denken, om problemen op te lossen, en om je aan te passen aan nieuwe situaties.
De WISC-RN test (Wechsler Intelligence Scale for Children-Revised for the Netherlands) stamt uit 1985 en wordt gebruikt om de intelligentie te testen van kinderen tussen de 6 en 16 jaar.
Een IQ van rond de 100 wordt als gemiddeld gezien. De helft van de Nederlanders hebben een IQ dat ligt tussen de 90 en de 110. De rest zit daar boven of beneden.
Hoogbegaafd meer dan 130
Begaafd 121-130
Bovengemiddeld 111-120
Gemiddeld 90-110
Beneden gemiddeld 80- 89
Moeilijk lerend 60- 79
Zeer moeilijk lerend minder dan 60
Het IQ is samengesteld uit twee onderdelen: het verbale IQ en het performale IQ. Het verbale IQ bestaat uit de taalvaardigheden. Het performale IQ meet de ruimtelijke vaardigheden.
Met een intelligentietest kan niet worden vastgesteld of iemand PDD-NOS, dyslexie, ADHD, of een andere ontwikkelings-, gedrags- of leerstoornis heeft. Wel geeft het een indicatie over de mogelijkheid van het voorkomen van dyslexie, faalangst, etc.
De WISC-RN test is opgebouwd uit 12 verschillende subtests. Deze subtests bestaan uit verschillende vragen en opdrachten. Het begin van de subtest is steeds eenvoudig, maar wordt steeds moeilijker naarmate de test vordert.
De psycholoog, die de test afneemt, legt elke nieuwe subtest met een voorbeeld uit. Daarna is het kind aan de beurt. Er wordt gestopt met iedere subtest wanneer de vragen of de opdrachten te moeilijk worden. Dus: als het kind een aantal vragen achter elkaar onjuist beantwoord heeft.
De subtests van de WISC-RN
Subtest 1: Informatie
Dit onderdeel bestaat uit vragen naar algemene kennis. Veelal feiten of informatie die het kind in zijn omgeving heeft opgedaan. Deze subtest zegt iets over de algemene ontwikkeling van het kind.
Subtest 2: Onvolledige tekeningen
Dit zijn tekeningen waaraan iets ontbreekt. Het kind moet zeggen of aanwijzen wat ontbreekt. Deze subtest zegt iets over de waarneming. Kijkt het kind slechts globaal of ook naar details.
Subtest 3: Overeenkomsten
De tester laat een aantal woordparen horen. Het kind moet telkens de overeenkomst aangeven tussen de twee woorden. Deze subtest zegt iets over het logisch redeneren.
Subtest 4: Plaatjes ordenen
Er wordt een serie plaatjes door elkaar geschud. Het kind moet de plaatjes in de goede volgorde leggen zodat ze een verhaaltje vormen. Deze subtest zegt iets over het visueel organiseren en het logisch redeneren.
Subtest 5: Rekenopgave
Aan de hand van verhaal-sommen moet het kind de antwoorden uit het hoofd uitrekenen. Deze subtest zegt iets over de rekenvaardigheid.
Subtest 6: Blokpatronen
Met blokken moet het kind patronen naleggen. Deze subtest zegt iets over het ruimtelijk inzicht.
Subtest 7: Woordenschat
Het kind moet de betekenis van allerlei woorden geven.
Subtest 8: Figuur leggen
Het kind moet puzzels maken met ongekleurde puzzelstukjes. Deze subtest zegt iets over de vaardigheid om van delen een geheel te maken.
Subtest 9: Begrijpen
Over allerlei sociale situaties worden vragen gesteld en het kind moet deze beantwoorden. Deze subtest zegt iets over het vermogen om sociale situaties te doorzien en te begrijpen.
Subtest 10: Substitutie
Het kind krijgt een vel papier met een heleboel cijfers erop. Bij elk cijfer hoort een bepaald teken (in een voorbeeld is te zien welk teken dat is). Het kind moet de tekens zo snel mogelijk achter de cijfers invullen. Deze subtest zegt iets over het visuele korte-termijn geheugen.
Subtest 11: Cijferreeksen
Cijferreeksen moeten worden nagezegd. Naarmate de test vordert worden deze reeksen langer. Eerst moeten ze in gewone volgorde worden nagezegd, daarna in omgekeerde volgorde. Deze subtest zegt iets over het auditieve geheugen van het kind.
Subtest 12: Doolhoven
Het kind moet met een potlood de weg naar buiten tekenen bij doolhoven. Deze subtest zegt iets over het vermogen om te plannen en te organiseren.
De oneven subtesten hebben samen betrekking op de verbale mogelijkheden.
De andere (even) zijn meer praktische opdrachten en geven een beeld van de performale mogelijkheden.
Voor iedere subtest wordt een score berekend. Alle scores samen geven, omgerekend naar de leeftijd, het IQ van het kind.
De psycholoog kan echter meer met de scores doen. Daarbij gaat hij na hoe het kind heeft gescoord op een bepaalde factor, zoals 'verbaal begrip' (begrijpen van taal) of 'perceptuele waarneming' (waarneming).
Intelligentie-profiel
Een andere mogelijkheid is om de scores van de verschillende subtests met elkaar te vergelijken. Dat geeft een beeld van het intelligentie-profiel. Soms zijn er namelijk grote verschillen tussen de scores van de verschillende subtests. Het kind heeft dan een 'disharmonisch profiel'. Dat betekent dat er (hele) hoge en (hele) lage scores zijn. De redenen hiervan kunnen zijn: dyslexie, faalangst, obsessieve compulsieve stoornis (dwangneurose), etc. Het is aanleiding voor verder onderzoek.
Taakaanpak
De testresultaten geven aan hoe de intelligentie van het kind is opgebouwd. Ook geven ze informatie over de taakaanpak van het kind:
· Gaat het direct aan de slag of overdenkt het de taak eerst rustig;
· Hoe reageert het kind als een taak te lastig voor hem is. Probeert het er toch uit te komen of zegt het snel dat hij het niet snapt;
· Gaat het stapje voor stapje aan het werk of probeert het steeds maar wat en vindt door 'trial-and-error' uiteindelijk (wel of niet) het juiste antwoord;
· Kan het zich langere tijd concentreren op een taak of wordt het snel afgeleid;
· Formuleert het goed of spreekt het in halve zinnen;
· Moet het vaak naar woorden zoeken
Samengevat zegt het bovenstaande iets over het proces van informatie-verwerken en leren.
Nee, helaas dat is het niet. Wat je hier gepost hebt is een intelligentieonderzoek. Het is op dit moment de enige ''goede'' test die bij kinderen afgenomen mag worden. Deze test kán wel een onderdeel van een psychiatrisch onderzoek zijn, maar is het bij lange na niet. Daarover moet je nog even doorvragen dus.quote:Op maandag 24 januari 2005 12:50 schreef Logician het volgende:
We krijgen binnen 1mnd een oproep voor die test, en ik heb nog geen idee wanneer we de uitslag binnenkrijgen. Het is volgens mij idd een volledig psychiatrisch onderzoek, maar ik ben wel blij dat ze eindelijk eens concreet iets gaan doen dan telkens weer hetzelfde gesprek.
Saai.. tja.. maar wel duidelijk! !! (wil niet zeggen dat deze niet werkzaam zijn hoor) Je pictobord ziet er erg leuk / werkzaam uit !!!quote:Op maandag 24 januari 2005 17:14 schreef Logician het volgende:
de ipgér die op de bleskolk werkt, vroeg me juist om de url van deze picto's omdat hij de andere zo saai vond, maar er zit iets in wat jij zegt, het ziet er naar mijn idee redelijk uit, ik zal zo eens even een fotootje maken van een intensieve creamiddag
Bedankt voor je berichtje, we hebben het gister geïntroduceerd, en het gaat tot nu toe helemaal goed! maar ik hou er rekening mee na alle (goedbedoelde) commentaren dat het wellicht te druk zou kunnen zijn, mocht dat zo gebeuren, dan ga ik verder kijken, tot die tijd wil ik liever niets veranderen als het verder goed blijkt te gaanquote:Op woensdag 26 januari 2005 00:29 schreef Oxymoron het volgende:
Logician, ik vind het schema dat je gemaakt hebt mooi maar ook erg druk en wild. Misschien werkt het wel bij Chavez, ik weet niet of je het al geïntroduceerd hebt?
In dat kader wil ik even de (heel belangrijke) website Auti-Toys noemen. Daar staan pictogrammen die je kant en klaar kunt kopen. Je gebruikt die picto's als volgt (ik doe het zo): er is een lange magneetstrip van 3 meter (ook daar te krijgen) en daar plak je pictokaarten aan vast. Zoveel en zo gedetailleerd als je wilt. Er is een set van 150 picto's. Vanalles dus . Als een activiteit geweest is kun je de picto omdraaien. Het is wel een duur systeem maar je kunt er levenslang mee doen.
Misschien heb je het al genoeg gehoord maar ik wil toch even wijzen op de wat standaard picto's die gebruikt worden omdat die rustiger zijn en overzichtelijker. Tevens komen er weinig specifieke details in voor waardoor je verward zou kunnen raken of iets juist niet als een boodschap ziet. Neem bijvoorbeeld dat muisje dat een jas aandoet. Het is een oranjeachtige kleur jas. Als kind had ik mijn jas niet aangedaan omdat ik altijd een blauwe jas droeg. Dat past dus niet bij elkaar.
Nou ik hoop dat het allemaal goed terechtkomt!
En welkom Arda. Ik zal morgen reageren op je post.
Dankje! het was idd een enorm pielewerk, gelukkig wist ik dat niet van te vorenquote:Op woensdag 26 januari 2005 10:53 schreef miss_dynastie het volgende:
Logi, ik lurk hier vooral maar wil toch ff zeggen dat ik het bord prachtig vind
Wow, wat een werk en liefde zit daarin !!!!!!!
Sterkte met alles
* DrMarten lurkt hier nog wel eens als algemeen geinteresseerde, vandaar een keer een reactie.quote:Op vrijdag 28 januari 2005 10:13 schreef Rewimo het volgende:
Belachelijk zeg Ik zou kamerleden aan gaan schrijven als ik jou was. Wat is dat nou voor een idiote maatregel?
Dit is een leugen. Er is geen extra geld beschikbaar, en wordt juist bezuinigd, hierdoor kunnen de kinderen korter naar school waardoor er meer kinderen voor minder geld op hetzelfde MKD gepropt kunnen worden waardoor de wachtlijsten korter worden, omdat de kinderen gewoon minder intensieve hulp krijgen. Walgelijk.quote:Bestrijding van wachtlijsten
In 2002 is de provincie begonnen met het bestrijden van de wachtlijsten in de jeugdzorg. Dat heeft resultaat maar er komen steeds meer kinderen en opvoeders naar de jeugdzorg. De provincie wil de wachtlijsten niet laten bestaan. In de eerste plaats wil de provincie de wachtlijsten bij het Advies en Meldpunt Kindermishandeling oplossen. Ook moet er direct hulp beschikbaar zijn in crisissituaties. Daarnaast richt de provincie zich op het bestrijden van wachtlijsten aan de voordeur van de jeugdzorg (Bureau Jeugdzorg Overijssel) en op de wachtlijsten in de zwaardere jeugdzorg. Om de wachtlijsten te bestrijden is er extra geld beschikbaar voor uitbreiding van hulp. Naast het inzetten van extra geld neemt de provincie maatregelen om de jeugdzorg efficiënter en effectiever te maken.
En hier inmiddels ook!quote:Op vrijdag 4 februari 2005 19:03 schreef Lois het volgende:
Snoezelen in de Ikeazak is een groot succes hier
[afbeelding]
Ik heb al twee telefoontjes van leden van de Provinciale Staten gehad! De meneer van het CDA zou het gaan aankaarten in de eerstvolgende commissievergadering. We komen er welquote:Op vrijdag 28 januari 2005 11:09 schreef DrMarten het volgende:
[..]
* DrMarten lurkt hier nog wel eens als algemeen geinteresseerde, vandaar een keer een reactie.
Kamerleden aanschrijven is vaak een goede actie, schrijf dan niet zomaar iemand aan, maar iemand die zitting heeft in de betrokken kamercommissie (in dit geval volksgezondheid, welzijn en sport denk ik). Op www.tweedekamer.nl is de samenstelling van de commissie te vinden en kun je ook de mailadressen van de kamerleden vinden. Zoek het liefst een kamerlid op die het betreffende onderwerp in zijn of haar portefeuille heeft (dit valt meestal wel na te trekken op de verschillende partij-sites).
Het gaat hier echter om een privinciaal besluit, dus ik zou eerst beginnen om leden van Provinciale Staten te benaderen, maar tegelijkertijd kamerleden aanschrijven is een optie.
Wat ook aan te raden is, is om een landelijke belangenvereniging in te schakelen. In dit geval de Nederlandse Vereniging voor Autisme (www.autisme-nva.nl). Dergelijke verenigingen hebben vaak een goede lobby bij de landelijke en provinciale politiek. Deze vereniging heeft wellicht ook tips voor verdere acties.
quote:23-02-2005
'Het doet pijn als je je eigen kind niet kunt bereiken'
Beter contact met autist
Door Michèle Hartog
Autisten zijn vaak in zichzelf gekeerd, kunnen zich niet goed uitdrukken, begrijpen weinig van de wereld en vertonen verstoord gedrag.
Toch is een goed contact volgens communicatietrainer Inge Dijks mogelijk. ,,Ik interpreteerde het gedrag van mijn zoon vaak verkeerd.''
Het is moeilijk om echt goed door te dringen tot een autistisch kind. Autisten begrijpen weinig van de wereld om zich heen. Ze hebben meestal geen besef van wat een ander bedoelt en wat er in een ander omgaat. Lichaamstaal snappen ze niet, net zo min als dubbele betekenissen en ze kunnen vaak geen verbanden leggen. Ze horen alleen wat er wordt gezegd.
,,Wanneer je communiceert met een kind met een vorm van autisme'', verklaart Inge Dijks, communicatietrainer van het Sophia Instituut in Assen, ,,ben je als gewoon mens in feite net zo gehandicapt als het kind. Als je contact probeert te maken met iemand die daar niet veel van snapt en niet in staat is passend te reageren, sta je zelf ook met lege handen.''
Toch is dat volgens haar niet nodig. ,,Als ouder moet je ervoor zorgen dat je je kind beter kunt begrijpen. Je moet je realiseren op welke manier je zelf communiceert en hoe je kind dat doet. Als je dingen probeert duidelijk te maken door ze te benadrukken met lichaamstaal als handgebaren en het opzetten van grote ogen, komt dit totaal niet over. Dat is voor beide partijen zeer frustrerend.''
Inge Dijks geeft sinds twee jaar een cursus aan ouders, opvoeders en leraren om de communicatie met autistische kinderen te verbeteren. De cursus is vooral geschikt voor mensen die hun heil niet kunnen vinden in de reguliere hulpverlening. De methode die ze ontwikkelde gaat ervan uit dat mensen goed naar de signalen van het kind moeten kijken, maar ook naar die ze zelf uitzenden. Ouders moeten hun boodschap in simpele woorden brengen en de signalen van hun kind op een juiste manier interpreteren.
,,Je moet je goed realiseren op wat voor manier je praat. Als autistische kinderen niet luisteren, zeggen ouders nogal eens: 'Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je dat niet moet doen?' Dat zinnetje wordt steeds herhaald, terwijl het kind geen idee heeft waar het over gaat. Wat mag het niet doen? Als ze op de bank staan te springen en deze lege woorden worden gebruikt, zien ze dat verband niet. Het is dus belangrijk om het goed uit te leggen. Om te vertellen en aan te wijzen dat schoenen vies zijn en dat de stof van de bank mooi is. Dat de bank vies wordt als je er met je schoenen op staat. Als je het simpel uitlegt, maak je pas iets duidelijk. En dan nog weet het kind de volgende keer niet dat dit niet mag, maar dan leg je het op dezelfde manier uit. Dat lijkt vermoeiend, maar de frustraties en miscommunicaties vreten nog meer energie.''
De communicatie verbetert volgens Dijks ook als ouders weten vanuit welk zintuig hun kind communiceert en welke zij zelf gebruiken. Ze moeten op de zintuigen van het kind inspringen.
,,Ik had een moeder op cursus die graag wilde dat haar dochter haar eigen kleren uitzocht. Ze wilde dat ze iets aantrok wat ze zelf mooi vond. De dochter maakte alleen nooit een keuze. Ze gaf zelfs totaal geen reactie. Het was echter geen onwil, maar ze begreep de vraag niet. De moeder had het over de kleur van de broeken. Of ze de groene of de witte aan wilde. Haar dochter redeneert vanuit haar gevoel. Nu vraagt de moeder of ze die zachte of die met die ribbels aan wil. Dat begrijpt haar dochter wel. Ze kan nu een keuze maken. Dit lijkt misschien een onbelangrijk detail, maar voor de moeder is dit een enorme vooruitgang. Ze heeft eindelijk contact met haar dochter.''
(...)
Er bestaan veel trainingen om de relatie tussen ouders en autisten te verbeteren. Er zijn cursussen waarbij autisten leren zich socialer te gedragen en voor ouders om doelgerichter op te voeden. Volgens Dijks wordt er te weinig gedaan om de communicatie te verbeteren. ,,De nadruk van elke training moet volgens mij op de communicatie liggen, maar dat is niet het geval. Dat vind ik ontzettend jammer omdat het zoveel verdriet wegneemt. Als je elkaar beter begrijpt, voelen ouders zich veel minder machteloos.''
Het zit hem in kleine dingen, die veel pijn voorkomen, betoogt Dijks. ,,Zo dacht ik altijd dat Hylke niet van knuffelen hield. Zodra ik mijn arm om hem heen legde, verstijfde hij. Ik ging er vanuit dat hij mijn aanraking niet prettig vond en knuffelde hem steeds minder. Nu ik hem beter begrijp, weet ik dat hij wel van knuffelen houdt. Verstijven is voor hem een normale reactie, dat zeker niet als afwijzing is bedoeld. Ik pak hem nu vaker vast. Hij verstijft nog steeds, maar het voelt voor ons allebei hartstikke goed.''
De driedaagse cursus 'Kijken naar jezelf, omgaan met je kind' wordt gegeven in het Brandpunt te Baarn op 11 en 18 maart en op 1 april. Meer informatie www.sophiainstituut.nl
Ik contact je morgen of vrijdag wel even over wanneer je thuis bent. Krijg je direct je cd-tjes terugquote:Op woensdag 23 februari 2005 16:59 schreef Logician het volgende:
DrMarten, ja dankje
Logician wat een wrede situatie. Je basisgevoel is toch altijd dat je kind het nergens zo goed heeft als bij zijn moeder en nu krijg je te horen dat dat misschien op dit moment niet zo is.quote:Op maandag 21 februari 2005 17:05 schreef Logician het volgende:
Ik heb vanmiddag weer het wekelijkse gesprek gehad met de ipgér en hij had het over een mogelijke plaatsing in een woonhuis van een half tot misschien wel één jaar.. hij vertelde ook dat de mensen van het team, en de psychiater twijfelden of het thuis wel de goede situatie voor hem was omdat hij toch wel veel speciale eisen heeft, woensdag heb ik weer een gesprek dan gaan we er waarschijnlijk nog wat verder op in. het rare is dat ik niet emotioneel ben nu, ik voel me gewoon emotieloos, snap er geen donder van.
dankje, ik denk dat jullie me over 2mnd mogen oprapen, momenteel is het enige wat ik echt merk is dat ik weer ben gaan roken (ik was 3jr gestopt) het forum is trouwens wel een erg goede afleiding om niet te veel na te gaan denken als je je verveelt, vooral dingen als Onz en R&p ... ik heb trouwens ontzettend veel aan dit topic gehad tot nu toe!quote:Op zondag 27 februari 2005 19:11 schreef poemojn het volgende:
Heel veel sterkte Logician
*herkenbaar*quote:Op maandag 28 februari 2005 20:36 schreef bastardhost het volgende:
Een PC zegt "Buffer overflow", ook mijn autistje komt of met 'daar heb ik geen zin in' of hij zegt het omgekeerde 'omdat ik het leuk vind'.
Ik snap je redenatie, de psycholoog heeft hier ook uitgebreid met hem over gesproken, maar hij heeft er gewoon geen zin in, we geven hem ook vaak opties bijv ."bang dat mama boos word als ik wat zeg, dus liever niets zeggen" maar daar is hij juist helemaal niet bang voor, hij vind alleen de straf vervelend, boosheid, verdriet etc raakt hem niet, nu ligt volgens de ipgér ook het grootste probleem bij het feit dat hij geen gewetensontwikkeling heeft, recentelijk voorbeeldje: C had geld uit mijn portomonné gestolen, en hier snoep van gekocht, dit terwijl hij wist dat we die maand krap zaten, hij is natuurlijk gesnapt, en bij navraag waarom, eerst een half uur aanstaren en toen het antwoord, daar had ik zin in, doorvragen, waar had je zin in, snoep, de ipgér nog verder doorvragen, uiteindelijk de vraag "1. Zou je de volgende keer niet meer stelen omdat het eigenlijk niet mag, 2. of omdat mama anders boos word?" na lang wachten ...antwoord: "eigenlijk 2 .. .ik vind het niet fout, omdat ik geen zin heb in straf" daar ligt het probleem, hij ziet niet in dat liegen, stelen, bedriegen niet mag, en nu kunnen wij het onszelf heel makkelijk maken en het een beetje negeren, maar dan hebben we over 10jr een heel groot probleem, we moeten dit gewoon wel aanpakken dit om hem toch enige basiswaarden mee te geven voor later, dat is ook de grootste reden dat hij opgenomen word, als er nu niets gebeurd kan je er nml op wachten dat hij later in foute kringen komt omdat hij bepaalde waarden niet heeft geleerd, en als ze hem nu intensief gaan begeleiden is de kans dat het goed komt met hem veel groter, en dat is de afweging die wij hebben geaakt, ik hou van hem 200% alleen het is ontzettend moeilijk en af en toe zoals gister dan kom ik er weer even achter dat ik ook maar een mens ben.quote:Op maandag 28 februari 2005 22:33 schreef jessie het volgende:
Maar is het echt belangrijk dat je weet waarom hij liegt dat hij zijn tanden niet poets? Eigenlijk weet je bij voorbaat al dat hij erom zal liegen. Toch? Of heb je toch steeds weer de hoop dat hij dat niet doet? Het lijkt me nu dat het je steeds weer tegen valt dat hij om dingen liegt. Als je je eigen grens daarin kan verschuiven kan je het misschien lichter opnemen.
Het liegen zal toch wel komen door zijn onkunde om met bepaalde dingen om te gaan. En als jij dan toch door blijft gaan over waarom die het dan toch niet gedaan heeft zegt hij maar ik had er geen zin in. Wat moet hij anders? Hij kan het niet (denk ik dan) anders overbrengen. En als je dat misschien helemaal een plekje kan geven word het voor jezelf een stukje midner moeilijk. Want opzettelijk liegen is niet leuk en wil je graag anders zien. Maar liegen omdat je niet weet hoe je het anders kan doen is lang niet zo erg.
quote:de psychiater had ik gister aan de telefoon en die zei ook dat ik het misschien maar gewoon moest laten gaan, wat meer door de vingers moest zien om de tijd makkelijker door te komen totdat hij opgenomen word, maar dat gaat zo tegen mijn gevoel in, dan is het echt alsof je het helemaal opgeeft en dat wil ik niet, ik wil dat hij gewoon naar een normale school kan blijven gaan, ik vind dat ik het hem op de een of andere manier toch verschuldigd ben om daar voor te vechten, alleen is het zo ontzettend wrang aangezien ik daarvoor in gevecht met hem moet als het ware
Ik zou het eigenlijk niet weten. Misschien had je last van de haperende servers? Als je het een paar minuten later nog eens probeert, doet hij het dan ook niet? Het forum is op het moment erg slecht bereikbaar.quote:Op dinsdag 1 maart 2005 08:05 schreef arda het volgende:
Even iets anders. Ik kan al tijden blz 5 van dit forum niet oproepen. Ik weet zeker dat ik daar een berichtje opgezet heb. Ik weet ook niet waar ik hier de hulp voor krijgen. Heb heel dit forum nagekeken maar ik kan een en ander niet vinden. Heeft ook dagen geduurd voor ik op blz 6 kon kijken.
Arda
dankje, ik zou omgekeerd ook niets weten te zeggen denk ik..quote:Op dinsdag 1 maart 2005 13:10 schreef Karin het volgende:
Logician wat een vreselijk moeilijke situatie. Ik weet even niets te zeggen behalve dat ik je verhaal hier volg en heel erg met je meeleef.
dus ik hoop dat ik je niet ongerust heb gemaakt.quote:Vraag 5 Concerta met Risperdal bij het syndroom van Gilles de la Tourette
In de vele publicaties (ook met name Amerikaanse sites) wordt gebruik van Ritalin afgeraden bij kinderen met Gilles de la Tourette. Wij hebben echter de ervaring dat het goed werkt bij onze zoon. Wij zouden graag overstappen op Concerta als dat op de markt komt. Aangezien de stof (methylfenidaat) in Ritalin dezelfde stof is als die in Concerta, vragen wij ons dus ook af of een overgang van Ritalin op Concerta van (ernstige) invloed kan zijn op de Tourette van onze zoon. Tevens hebben wij de vraag of het een probleem is om Risperdal en Concerta te combineren?
Antwoord
Over het gebruik van Ritalin bij kinderen met Gilles de la Tourette en andere ticstoornissen wordt nog steeds verschillend gedacht. Dit berust vooral op oude ervaringen – en geloof – dat Ritalin in alle gevallen tics zou doen verergeren. Een serie goed opgezette en uitgevoerde onderzoeken van de laatste zes jaar heeft echter laten zien dat deze mening bijstelling behoeft.
• In de grote meerderheid van de gevallen leidt Ritalin niet tot toename van tics en wel tot een betekenisvolle vermindering van ADHD-symptomen bij kinderen met een combinatie van ADHD en ticstoornissen.
• Bij een kleine groep patiënten (10-15%) was wel sprake van toename van tics, die echter in alle gevallen omkeerbaar bleek na stoppen van de Ritalin.
• Bij sommige kinderen bleek ook de kleine toename van tics volledig op te wegen tegen het therapeutisch effect op de ADHD-symptomen, en werd de Ritalinbehandeling voortgezet.
Voor de klinische praktijk is vooral de volgende afweging van belang bij kinderen met een combinatie van ADHD en ticstoornis. Wat weegt het zwaarst, wat vormt de grootste belemmering voor het functioneren van het kind? Wanneer dit de ADHD-symptomen zijn, is de eerste keuze: behandeling met stimulantia. Met de behandelaar dient wel het eventuele risico op toename van tics besproken te worden om met ouders en kind een afgewogen beslissing te kunnen nemen. Wanneer de tics de primaire stoornis vormen, is de eerste keuze: behandeling met middelen tegen tics, zoals Clonidine of nieuwere antipsychotica of oudere antipsychotica. Eventueel kan in een vervolgtraject ook een behandeling met stimulantia en antipsychotica gecombineerd worden. Er is geen reden aan te nemen dat deze overwegingen niet op zouden gaan voor Concerta in plaats van kortwerkend Ritalin. Concerta en Risperdal kunnen verder ook gecombineerd worden.
Arda wat ontzettend herkenbaar .. wij hebben dus hetzelfde verhaaltje doorlopen, en waren al gestopt met de ritalin om aan de risperdal te beginnen toen ze ineens toch maar besloten om doorquote:Op dinsdag 1 maart 2005 19:08 schreef arda het volgende:
Omdat het de laatste tijd niet goed gaat met Bart heeft de psychiater het idee gekregen om te stoppen met Ritalin en over te gaan op Risperdal. Hier ben ik van geschrokken omdat Risperdal laatst zo negatief in het nieuws is geweest. Het is voor mij al zo moeilijk geweest om hem Ritalin te geven. Hoewel ik daar nu zeer blij mee ben. Heeft hem een stuk verder geholpen op school. Concentratie vloog omhoog en zijn punten ook. Nu wordt dus Risperdal geadviseerd omdat het o.a. op school niet goed gaat. Morgen hebben wij hier een gesprek over op school. Volgens ons ligt het meer aan de omgeving. Twee juffen die niet op 1 lijn zitten ook al zeggen ze van wel. Een klas waarvan van de 25 kinderen zeker 15 kinderen zeer druk zijn. Juffen die niet eens goed weten wat Bart nu heeft en vinden dat hij zich maar wat moet aanpassen. Enz. Enz. Enz. Vorige week is hier de bom gebarsten. We zijn bezig met het aanvragen van een Rugzakje. Hiervoor hadden wij o.a. een formulier van school nodig wat ingevuld werd door de 2 juffen. Het was voor ons echt nieuws wat daar allemaal op stond. Onze Bart is echt een monster als je die formulieren leest. Hij liegt, bedriegt, is een stoorfactor, maakt ruzie, heeft een grote mond enz. enz. Hier hebben wij als ouders nog nooit enig bericht over gehad. Hij was juist altijd zo in zichzelf gekeerd in de klas werd vaak gezegd. Kan natuurlijk zijn dat een en ander zo is ingevuld om een rugzakje te krijgen maar zeg dat dan tegen ons. De 2 juffen zien het ook echt niet meer zitten met de hele klas. Heb de laatste tijd vaak wat geholpen en merk echt dat er zowat de hele dag op de kinderen gemopperd wordt. Dit vinden ook andere ouders. Dus dit wordt een verloren jaar. Volgens jaar gaan ze groep uit elkaar gooien. Voor Bart te laat.....
Arda
Momenteel voel ik er veel te weinig nog bij, zelfbescherming denk ik, net als de vorige keer, toen hijquote:Op vrijdag 4 maart 2005 13:21 schreef Mariposa het volgende:
[Uit lurkstand] Wat kan er in een paar maanden veel veranderen...
Logician, ik wil je een hele dikke knuffel geven, het doet mij veel verdriet alles wat je over Chavez verteld te lezen, het herinnert me ook veel aan mijn broertje. Heel veel sterkte de komende tijd, want wat staat te komen (uit huis plaatsing en onderzoek) dat valt niet mee. Misschien juist wel heel erg tegen[/ uit lurkstand]
Logician, geen enkele ouder heeft nooit zijn geduld verloren bij zijn "engeltjes", laat staan ouders van kindjes zoals de onze. Jij bent ook een mens. Ik weet dat het een late reactie is, maar ik herken jouw gevoel heel goed. "Waarom ben ik zo'n slechte moeder?" - we denken het allemaal wel eens. We stimuleren ze niet goed genoeg, kan mijn opvoeding beter, was hij niet beter af geweest bij andere ouders, waarom gaat het niet vanzelf? Dagelijkse kost, ook hier. Elke dag met een schone lei beginnen werkt hier soms goed. Het maakt misschien een klein verschil, maar toch. Sterkte!quote:Op zondag 6 maart 2005 20:47 schreef Logician het volgende:
blerghhhhhh .. ik zit rillend en huilend van woede en en machteloosheid achter mijn laptop .. meneer heeft net even zijn hele pyama en bed ondergepoept en er lekker in liggen rollen, ik ben helemaal uit mijn vel gesprongen toen ik de reden hoorde, "ik had gewoon geen zin om naar de wc te gaan" ik heb hem een tik gegeven uit woede en ik voel me nu zo zwaar ellendig, aan de ene kant heb ik de neiging hem alle hoeken te laten zien, en aan de andere kant ben ik zwaar teleurgesteld in mezelf dat ik me niet in heb kunnen houden en hem mijn woede zo heb laten zien, hij staat nu huilend/piepend onder de douche en ik durf er bijna niet heen omdat ik zo vreselijk boos ben... (elke dag poept hij in zijn broek, en hij plast ook regelatig in het doucheputje omdat hij geen zin heeft om de trap af te lopen naar beneden, ik ben er zo moe van .... )
Er wordt wel aandacht besteed aan een bepaalde vorm van onderwijs maar je kunt het niet vergelijken met een "normale" school. Ik kan proberen het uit te leggen maar duidelijker staat het hierquote:Op maandag 21 maart 2005 22:28 schreef miss_dynastie het volgende:
Lois, okdc, is dat (ook) een basisschool?
Inderdaad heel duidelijk, dankjewelquote:Op woensdag 23 maart 2005 20:56 schreef Lois het volgende:
[..]
Er wordt wel aandacht besteed aan een bepaalde vorm van onderwijs maar je kunt het niet vergelijken met een "normale" school. Ik kan proberen het uit te leggen maar duidelijker staat het hier
het kan natuurlijk ook zo zijn dat je naast daar ook nog naar een andere school gaat. Zou kunnen toch?quote:Op donderdag 24 maart 2005 22:56 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Inderdaad heel duidelijk, dankjewel
De meeste kinderen komen vijf dagen per week naar, dit is echter geen voorwaarde voor plaatsing Misschien een beetje stomme vraag, maar krijg je dan geen probleem met de leerplicht en zo ? Of krijgt Eefje sowieso een soort vrijstelling daarvan?
Van wat ik begrepen heb gaan ze tot 4 jaar max 3 dagen, met 4 jaar 4 dagen en met 5 jaar 5 dagen. Tenminste dat staat in Eva's indicatie, het fijne weet ik er ook nog niet van.quote:Op donderdag 24 maart 2005 22:56 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Inderdaad heel duidelijk, dankjewel
De meeste kinderen komen vijf dagen per week naar, dit is echter geen voorwaarde voor plaatsing Misschien een beetje stomme vraag, maar krijg je dan geen probleem met de leerplicht en zo ? Of krijgt Eefje sowieso een soort vrijstelling daarvan?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |