OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik heb er verstand van, ik ben namelijk zelf ook autistisch.quote:Op donderdag 6 januari 2005 17:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Geen oogcontact maken is wel iets waar je sommige dingen aan kan herkennen, ik kan me heel goed voorstellen dat ze zich daar wel zorgen over maakt.
Het afschuiven onder het motto "het zal wel zoiets zijn" vind ik eigenlijk iets wat je aan iemand over moet laten die er verstand van heeft.
Ik bedoel alleen maar, dat het kind sociale regels snapt is veel belangrijker dan oogcontact. Natuurlijk is het leuk dat iemand je recht aankijkt als je tegen hem praat, maar is het niet veel belangrijker dat diegene begrijpt dat je geen mensen slaat of dingen van andere mensen afpakt?
En ik heb PDD, en ik zeg dat ik er redelijk wat van af weet, maar dat je toch echt een opleiding gehad moet hebben om er verstand van te hebben.quote:Op donderdag 6 januari 2005 17:54 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Ik heb er verstand van, ik ben namelijk zelf ook autistisch.
Ik bedoel alleen maar, dat het kind sociale regels snapt is veel belangrijker dan oogcontact. Natuurlijk is het leuk dat iemand je recht aankijkt als je tegen hem praat, maar is het niet veel belangrijker dat diegene begrijpt dat je geen mensen slaat of dingen van andere mensen afpakt?
Ik weet toch ook niet alles over auto's omdat ik een auto heb. Beetje kromme vergelijking trek jij.
Maar ik snap al dat ik je verkeerd begreep, jij bedoelde dat men zich niet druk over dat oogcontact hoefte te maken, omdat je dat op een andere manier op kan lossen, ik las uit jouw post dat je bedoelde dat zoiets helemaal neits zegt.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mijn broertje van 20 heeft PDD-NOS. Je merkt inmiddels bijna niks meer aan hem omdat hij een hoop op intellect "compenseert" (dus zichzelf vertelt hoe het moet: mensen aankijken, geen pies- en poepgrappen bij oma e.d., alles wat hij niet aanvoelt dus heeft hij apart aan moeten leren). Het gaat nu erg goed met hem, mede dankzij de erkenning en diagnose (nochthans toen hij 14 was).quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Ik vraag me eigenlijk af waarom, als men het over "autisme" heeft, men het altijd maar over kinderen en jongeren heeft. "Autisme" is toch iets wat je hele leven aanwezig blijft??? Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
Mijn moeder echter heeft nooit een diagnose gehad, en was dus gewoon "niet goed", net als háár moeder en oma. Vroeger waren het "rare" kinderen die bijvoorbeeld het pispaaltje waren in de klas, en later werden ze minder vreemd, omdat ze dingen gingen leren compenseren of ze zijn altijd "die rare snijboon van op de hoek" gebleven.
Mijn oudste zoontje heeft een voorlopige diagnose gekregen toen hij 2,5 was. Dat scheelt een hoop onbegrip en hij zit meteen in de molen en leert een hoop sociale overlevingstechnieken en wordt gestimuleerd om hem zo vroeg mogelijk te leren compenseren. Hij zit op een medisch kleuterdagverblijf (geweldig!).
Ik hoop dus dat hij er zo eentje is waarbij de symptomen wat vervagen bij het ouder worden. Niet omdat ik hem anders minder leuk vind ofzo, maar omdat het minder moeilijkheden op zal leveren voor hem.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Oh nee, nee, dat bedoelde ik niet. Weinig of geen oogcontact is inderdaad een kenmerk van autisme. Maar wat ik wilde zeggen is dat oogcontact meestal het minste is waar je je over druk moet maken. Vind ik dan, he.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:03 schreef Troel het volgende:
[..]
En ik heb PDD, en ik zeg dat ik er redelijk wat van af weet, maar dat je toch echt een opleiding gehad moet hebben om er verstand van te hebben.
Ik weet toch ook niet alles over auto's omdat ik een auto heb. Beetje kromme vergelijking trek jij.
Maar ik snap al dat ik je verkeerd begreep, jij bedoelde dat men zich niet druk over dat oogcontact hoefte te maken, omdat je dat op een andere manier op kan lossen, ik las uit jouw post dat je bedoelde dat zoiets helemaal neits zegt.
PDD is trouwens geen diagnose. Bedoel je PDD-NOS?
jeps... Maar ik vind NOS in Nederland nogal idioot staan... PDD is voor mij meer de spreektaal zeg maar.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:38 schreef sleepflower het volgende:
[..]
Oh nee, nee, dat bedoelde ik niet. Weinig of geen oogcontact is inderdaad een kenmerk van autisme. Maar wat ik wilde zeggen is dat oogcontact meestal het minste is waar je je over druk moet maken. Vind ik dan, he.
PDD is trouwens geen diagnose. Bedoel je PDD-NOS?
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Okee.quote:Op donderdag 6 januari 2005 18:40 schreef Troel het volgende:
[..]
jeps... Maar ik vind NOS in Nederland nogal idioot staan... PDD is voor mij meer de spreektaal zeg maar.
Nu is er de mogelijkheid om kinderen te laten onderzoeken, vroeger was die er niet of veel minder. Er zijn genoeg ouderen die ook autistisch zijn of een aan autistisme verwante contactstoornis hebben.quote:Op donderdag 6 januari 2005 15:44 schreef Huukrion het volgende:
Ik vraag me eigenlijk af waarom, als men het over "autisme" heeft, men het altijd maar over kinderen en jongeren heeft. "Autisme" is toch iets wat je hele leven aanwezig blijft??? Waarom dan hoor je vrijwel niets over volwassenen en bejaarden met "autisme"???
Zo verdenk ik meerdere mensen in mijn familie ervan, waaronder ook mijn vader en opa (ook al is mijn opa inmiddels overleden).
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Lieverds... wanneer je ergens over discussierd, dan gaarne correct blijven.
PDD is een term waarmee met Autisme aanduidt (Pervasive Development Disorder). PDD-NOS is een aandoening die sterke verwantschap heeft met PDD, maar niet voldoet aan de door de wetenschap gestelde criteria voor PDD. Daarom de toevoeging NOS (Not Otherwise Specified).
PDD is dus een diagnose, PDD-NOS ook en Asparge en nog een aantal termen. Ze maken allemaal deel uit van het grote geheel van stoornissen in het autistisch spectrum.
Maar zullen we na deze bij de topictitel blijven: (Ouders van) kinderen met Autisme?
PDD is een term waarmee met Autisme aanduidt (Pervasive Development Disorder). PDD-NOS is een aandoening die sterke verwantschap heeft met PDD, maar niet voldoet aan de door de wetenschap gestelde criteria voor PDD. Daarom de toevoeging NOS (Not Otherwise Specified).
PDD is dus een diagnose, PDD-NOS ook en Asparge en nog een aantal termen. Ze maken allemaal deel uit van het grote geheel van stoornissen in het autistisch spectrum.
Maar zullen we na deze bij de topictitel blijven: (Ouders van) kinderen met Autisme?
Shaven..... not furred
Wij hebben eindelijk de RIO indicatie binnen voor Eva voor speciale opvang.
Nu kan ze op de wachtlijst bij het door ons uitgekozen kinderdagcentrum.
en nu maar duimen dat er binnenkort plaats is
Nu kan ze op de wachtlijst bij het door ons uitgekozen kinderdagcentrum.
en nu maar duimen dat er binnenkort plaats is
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
PDD zelf is geen diagnose. Onder PDD vallen autisme, Asperger, PDD-NOS, stoornis van Rett geloof ik ook. Maar je kan niet gediagnoseerd worden met alleen 'PDD'.quote:Op donderdag 6 januari 2005 20:16 schreef bastardhost het volgende:
Lieverds... wanneer je ergens over discussierd, dan gaarne correct blijven.
PDD is een term waarmee met Autisme aanduidt (Pervasive Development Disorder). PDD-NOS is een aandoening die sterke verwantschap heeft met PDD, maar niet voldoet aan de door de wetenschap gestelde criteria voor PDD. Daarom de toevoeging NOS (Not Otherwise Specified).
PDD is dus een diagnose, PDD-NOS ook en Asparge en nog een aantal termen. Ze maken allemaal deel uit van het grote geheel van stoornissen in het autistisch spectrum.
Maar zullen we na deze bij de topictitel blijven: (Ouders van) kinderen met Autisme?
Ik heb dit topic niet eerder gelezen, en nu maar even ineens alle twee de delen.
Ik herkende zo ontzettend veel in het verhaal van Mariposa over haar broer! Echt, het zou mijn broer kunnen zijn. Hij is inmiddels 29, maar heeft nog nooit hulp gezocht hiervoor, omdat hij vindt dat er niets aan de hand is. Hij woont ook zelfstandig (waar hij ook een puinhoop van maakt) dus je kunt ook zo weinig meer doen. Echter is zijn gedrag eigenlijk nog steeds hetzelfde als toen hij jong was en thuiswoonde. Ik heb inmiddels alweer sinds Pasen vorig jaar geen contact met hem, en dat was destijds pas weer een half jaar hersteld van veel langer geen contact.
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
Ik herkende zo ontzettend veel in het verhaal van Mariposa over haar broer! Echt, het zou mijn broer kunnen zijn. Hij is inmiddels 29, maar heeft nog nooit hulp gezocht hiervoor, omdat hij vindt dat er niets aan de hand is. Hij woont ook zelfstandig (waar hij ook een puinhoop van maakt) dus je kunt ook zo weinig meer doen. Echter is zijn gedrag eigenlijk nog steeds hetzelfde als toen hij jong was en thuiswoonde. Ik heb inmiddels alweer sinds Pasen vorig jaar geen contact met hem, en dat was destijds pas weer een half jaar hersteld van veel langer geen contact.
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Best eng he? Dat er best veel mensen zijn die dit allemaal herkennen in hun familieleden.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 10:19 schreef miss_sly het volgende:
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
Nou mijn broertje heb ik laatst bij de jaarwisseling even gesproken. Hij deed wel geïnteresseerd in ons bezigheden op het moment. Maar vaak is dit ook een houding, waarvan hij weet dat het verwacht wordt in de sociale omgang. Ik probeer zijn leven en wat hij doet, vooral zijn opleiding, zo veel mogelijk buiten beschouwing te laten. Bang om hem een verkeerd gevoel te geven waardoor hij weer inklapt. Ook ter bescherming voor mijn moeder waar hij woont, zij moet met hem leven. Dus ik hou het tegenwoordig alleen over koetjes en kalfjes.
Maar hij weigert nog steeds elke manier van hulp en ik ben bang, weet, dat niemand hem daartoe kan brengen om hulp te zoeken. Ik probeer soms weleens wat te zeggen, maar het dringt niet door. Of hij weet het wel, maar doet er verder niets aan omdat hulp volgens hem geen zin heeft, en niet werkt. Erg lastig dus. Soms heb ik het idee dat hij het wel fijn vind te zwelgen in zelfmedelijden (heb ik soms ook hoor, misschien een familie iets Hij leeft gewoon in zijn eigen droomwereld, waarin hij dé man is en alles kan en zo. En de werkelijkheid is gewoon niet zo, hulp zoeken zou dan alleen het verwoesten van die droomwereld zijn. Misschien beseft hij zich dat ook en is dat de reden dat hij geen hulp wilt.
Hij leeft gewoon in zijn eigen droomwereld, waarin hij dé man is en alles kan en zo. En de werkelijkheid is gewoon niet zo, hulp zoeken zou dan alleen het verwoesten van die droomwereld zijn. Misschien beseft hij zich dat ook en is dat de reden dat hij geen hulp wilt.Daarnaast komt dat er ook geen dwang is voor hem om iets te ondernemen, hij woont bij mijn moeder en hoeft dus niet in zijn eigen levensbehoeften te voorzien. Misschien als hij wel op zich zelf aangewezen was, dat hij sneller naar hulp zou zoeken.
Oxy, zou dat kunnen? Ik heb het idee dat jij ondanks je problemen toch redelijk zelfstandig bent omdat je vroeg uit huis ging. Ik heb ook het idee dat jij meer hulp aanneemt om zo weer wat verder in je leven te komen.
Maar goed dit zijn wat overpeinzingen. Het doet wel goed beseffen, dat zo jong mogelijk op dit soorten PDD gerelateerde problemen, zo snel mogelijk ingespeeld moet worden, hoe ouder iemand wordt hoe slechter hulp doordringt. (Zo lijkt het wel) Ik hoop dan ook dat voor alle ouders dit topic iets is waaraan zij maar vooral hun kind iets heeft, zodat ze allen een mooie toekomst tegemoet gaan.
"No hay mal que por bien no venga" Geen ongeluk zo groot, of er is altijd nog wel een geluk bij
Hulp is ook niet helemaal zaligmakend hoor.
Ik herinner me nog dat het Riagg vond dat ik een cursus moest gaan doen. Ik had er helemaal geen zin in, want ik had nergens last van. Maar omdat mijn ouders vonden dat het ook als ik vond dat ik niets had, dat het zeker geen kwaad kon doen.
het enige voordeel van die hele cursus was dat het onder schooltijd was, voor de rest heb ik er HELEMAAL NIETS geleerd. Ik heb geen cursus nodig vragen waar de macaroni staat. Als ik de weg niet weet trek ik de eerste de beste persoon aan de mouw om de weg te vragen. Die hele cursus was niets voor mij. We deden met zijn vieren die cursus. Een van deze vier had er moeite mee, de rest niet. En juist die ene die er moeite mee had stopte na een tijdje. Toen er een keer een les uitgevallen was ben ik niet meer gegaan. Ik werd nog gebeld door die psych en heb hem te verstaan gegeven dat ik er geen zin meer in had. Hij vond het jammer, maar hij kon me niet dwingen. Hij heeft geen woord gezegd over "als je ermee begint moet je het ook afmaken", hij heeft alleen gezegd dat hij graag de mening van mijn ouders erover zou willen. Ik weet niet oftie ooit nog mijn ouders heeft gesproken, maar ik heb er van mijn ouders nooit meer over gehoord.
Het enige wat ik van het Riagg overgehouden heb ik een enorme aversie, die pas nog eens aangewakkerd werd toen ik mijn dossier wilde inzien. (De behandeld persoon moet daar bij zijn, maar die werken er dus niet meer. Kon ze niet bereiken, gevolg, geen dossier in kunnen kijken )
Pas toen ik bij het Orthopedagogisch instituut kwam en me werd uitgelegd wat ze bij het riagg geconstateerd hadden, kon ik het pas geloven. Maar kom niet bij me aan met je hebt een contactstoornis, zonder verdere uitleg. Hoezo contactstoornis, ik maak juist heel makkelijk contact met iemand, misschien wel te makkelijk.
Als er nu nog cursussen of leermomenten zouden zijn bij het Riagg voor volwassenen, zou ik er drie keer over moeten denken of ik er aan deel zou nemen, terwijl ik bij het OI meteen ja zou zeggen. Want hoe leuk mijn leventje op dit moment soms lijkt, ik weet dat dat in 90 % van de gevallen slechts schijn is en het lang niet zo rooskleurig is als mensen soms denken. Ik wil niet zeggen dat ik er altijd last van heb dat ik PDD-NOS heb, maar ik heb er dagelijks meerdere malen last van.
Ook in de beoordeling van mijn stage wordt er nog eens naar verwezen. Ik zal er de rest van mijn leven last van houden, en dat is kut.
Ik herinner me nog dat het Riagg vond dat ik een cursus moest gaan doen. Ik had er helemaal geen zin in, want ik had nergens last van. Maar omdat mijn ouders vonden dat het ook als ik vond dat ik niets had, dat het zeker geen kwaad kon doen.
het enige voordeel van die hele cursus was dat het onder schooltijd was, voor de rest heb ik er HELEMAAL NIETS geleerd. Ik heb geen cursus nodig vragen waar de macaroni staat. Als ik de weg niet weet trek ik de eerste de beste persoon aan de mouw om de weg te vragen. Die hele cursus was niets voor mij. We deden met zijn vieren die cursus. Een van deze vier had er moeite mee, de rest niet. En juist die ene die er moeite mee had stopte na een tijdje. Toen er een keer een les uitgevallen was ben ik niet meer gegaan. Ik werd nog gebeld door die psych en heb hem te verstaan gegeven dat ik er geen zin meer in had. Hij vond het jammer, maar hij kon me niet dwingen. Hij heeft geen woord gezegd over "als je ermee begint moet je het ook afmaken", hij heeft alleen gezegd dat hij graag de mening van mijn ouders erover zou willen. Ik weet niet oftie ooit nog mijn ouders heeft gesproken, maar ik heb er van mijn ouders nooit meer over gehoord.
Het enige wat ik van het Riagg overgehouden heb ik een enorme aversie, die pas nog eens aangewakkerd werd toen ik mijn dossier wilde inzien. (De behandeld persoon moet daar bij zijn, maar die werken er dus niet meer. Kon ze niet bereiken, gevolg, geen dossier in kunnen kijken )
)Pas toen ik bij het Orthopedagogisch instituut kwam en me werd uitgelegd wat ze bij het riagg geconstateerd hadden, kon ik het pas geloven. Maar kom niet bij me aan met je hebt een contactstoornis, zonder verdere uitleg. Hoezo contactstoornis, ik maak juist heel makkelijk contact met iemand, misschien wel te makkelijk.
Als er nu nog cursussen of leermomenten zouden zijn bij het Riagg voor volwassenen, zou ik er drie keer over moeten denken of ik er aan deel zou nemen, terwijl ik bij het OI meteen ja zou zeggen. Want hoe leuk mijn leventje op dit moment soms lijkt, ik weet dat dat in 90 % van de gevallen slechts schijn is en het lang niet zo rooskleurig is als mensen soms denken. Ik wil niet zeggen dat ik er altijd last van heb dat ik PDD-NOS heb, maar ik heb er dagelijks meerdere malen last van.
Ook in de beoordeling van mijn stage wordt er nog eens naar verwezen. Ik zal er de rest van mijn leven last van houden, en dat is kut.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Mijn broertje is nooit geinteresseerd in ons doen en laten. Hij doet ook niet echt alsof, eigenlijk.
Wat ik vooral zo terugzie, gewoonweg eng, dat leven in die droomwereld waarin hij de man is. Hij kan alles, heeft de meest wilde plannen en dromen en denkt echt dat het gaat lukken, zonder er tijd of aandacht aan te besteden. Ook de agressie, echt beangstigend. Ik was vrij vroeg het huis uit, maar het is daarna een tijd echt heel erg geweest. Mijn zus die met blauwe plekken in haar nek rondliep omdat hij geprobeerd had haar te wurgen in een driftaanval. Hij is zelfstandig gaan wonen omdat mijn ouders hem dat verzocht hebben, omdat hij niet meer te houden was thuis.
Hij leeft dus weliswaar zelfstandig, maar dat is al eens ontzettend uit de klauwen gelopen met een flat die te goor was om in rond te lopen, laat staan om in te wonen en een torenhoge schuld. Mijn ouders houden hem nu nauwlettend in de gaten, maar dat wil niet zeggen dat het niet alsnog fout kan gaan.
De laatste ontwikkeling is wat ons erg verontrust: hij heeft een vriendinnetje. Daar is op zich niets mis mee, maar wel met de details: zij is 17 (nu 18 misschien), van huis weggelopen en bij hem ingetrokken, gek op kindjes en beiden niet gek op werken...We zijn echt doodsbang dat ze ons (mij dan niet, want ik zie ze nooit, maar mijn ouders en zus) het blijde nieuws van de aanstaande baby komen vertellen, temeer daar zij heel gek is met Jens (het kindje van mijn zusje). Je moet er toch niet aan denken?
Ik vind het heel knap zoals Oxymoron het allemaal vertelt. Heel duidelijk. Maar ook het zichzelf kennen en daar iets mee doen. Ik heb geen idee of mijn broer officieel een etiketje hoort te hebben, of dat hij gewoon moeilijk is zoals mijn ouders altijd zeiden. Ik geloof dat in ons gezin geen gemakkelijke mensen zitten. Ik zie alleen wel veel herkenbare zaken, en ik zou willen dat hij eens hulp ging zoeken, met of zonder etiketje.
Wat ik vooral zo terugzie, gewoonweg eng, dat leven in die droomwereld waarin hij de man is. Hij kan alles, heeft de meest wilde plannen en dromen en denkt echt dat het gaat lukken, zonder er tijd of aandacht aan te besteden. Ook de agressie, echt beangstigend. Ik was vrij vroeg het huis uit, maar het is daarna een tijd echt heel erg geweest. Mijn zus die met blauwe plekken in haar nek rondliep omdat hij geprobeerd had haar te wurgen in een driftaanval. Hij is zelfstandig gaan wonen omdat mijn ouders hem dat verzocht hebben, omdat hij niet meer te houden was thuis.
Hij leeft dus weliswaar zelfstandig, maar dat is al eens ontzettend uit de klauwen gelopen met een flat die te goor was om in rond te lopen, laat staan om in te wonen en een torenhoge schuld. Mijn ouders houden hem nu nauwlettend in de gaten, maar dat wil niet zeggen dat het niet alsnog fout kan gaan.
De laatste ontwikkeling is wat ons erg verontrust: hij heeft een vriendinnetje. Daar is op zich niets mis mee, maar wel met de details: zij is 17 (nu 18 misschien), van huis weggelopen en bij hem ingetrokken, gek op kindjes en beiden niet gek op werken...We zijn echt doodsbang dat ze ons (mij dan niet, want ik zie ze nooit, maar mijn ouders en zus) het blijde nieuws van de aanstaande baby komen vertellen, temeer daar zij heel gek is met Jens (het kindje van mijn zusje). Je moet er toch niet aan denken?
Ik vind het heel knap zoals Oxymoron het allemaal vertelt. Heel duidelijk. Maar ook het zichzelf kennen en daar iets mee doen. Ik heb geen idee of mijn broer officieel een etiketje hoort te hebben, of dat hij gewoon moeilijk is zoals mijn ouders altijd zeiden. Ik geloof dat in ons gezin geen gemakkelijke mensen zitten. Ik zie alleen wel veel herkenbare zaken, en ik zou willen dat hij eens hulp ging zoeken, met of zonder etiketje.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
*blik van herkenning*quote:Op vrijdag 7 januari 2005 14:19 schreef miss_sly het volgende:
een flat die te goor was om in rond te lopen, laat staan om in te wonen en een torenhoge schuld.
Heeft hij vrienden die over de vloer komen? Ik had het geluk dat er regelmatig mensen over de vloer kwamen die dan de handen uit de mouwen staken, waardoor ik ook ging opruimen. (Nog steeds is opruimen iets waar ik op gewezen moet worden)
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat had hij toen niet, niemand mocht binnen. Mijn ouders deden de was voor hem, en die konden ze beneden aan hem geven. Alleen op zijn verjaardag mochten we binnen, maar niet in de slaapkamers en in de keuken, alleen in de woonkamer.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 14:28 schreef Troel het volgende:
[..]
*blik van herkenning*
Heeft hij vrienden die over de vloer komen? Ik had het geluk dat er regelmatig mensen over de vloer kwamen die dan de handen uit de mouwen staken, waardoor ik ook ging opruimen. (Nog steeds is opruimen iets waar ik op gewezen moet worden)
Toen hij eens een paar dagen op vakantie ging, hebben mijn ouders hun sleutel gebruikt onder het mom "even kijken of de katten wel voldoende eten hebben voor deze dagen". Ze zijn zich wild geschrokken! Ik heb hete echt over pannen en borden en allerlei serviesgoed met etensresten, schimmel, aangekoekte aangebakken zooi. Pisvlekken van de katten all over the place, van de katten haren kon je een hele truiencollectie breien. Stapels ongeopende post op allerlei plekken met aanmaningen, herinneringen, brieven van deurwaarders....We hebben met z'n allen (mijn ouders, zusje, schoonzusje en ik) alles opgeruimd, gepoetst, uitgemest. Daarna hebben mijn ouders zich gebogen over de financiele zaken. Toen hij terugkwam hadden ze een heel plan klaar mbt het afbetalen van de lening die zij zouden afsluiten om zijn schulden in een keer af te betalen. Afspraken over minstens 1 keer in de week langskomen om te inspecteren of het allemaal een beetje bijgehouden werd in huis. Dat helpt enigszins, maar hoelang kunnen ze dat volhouden? en om te zorgen dat je binnen mag blijven komen, moet je de lieve vrede bewaren. Doe je dat niet, kom je er niet meer in, kun je geen vinger aan de pols houden en kan het weer gruwelijk verkeerd gaan.
*zucht
ik hou mezelf altijd voor er niet mee bezig te zijn, klaar te zijn met hem enzo, maar ik merk wel dat het me toch weer iets doet.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Pff Miss Sly, in jouw verhaal herken ik ook veel hoor. Het is en blijft gewoon lastig.
En Troel ik ben het met je eens dat hulp (en dan vooral van het Riagg ) niet altijd even goed is. Maar de situatie zo kan eigenlijk ook niet er moet gewoon iets gebeuren. En mijn broertje weigert gewoon, die leeft lekker verder in zijn droomwereld. Hoe moet het bijvoorbeeld als mijn moeder er niet meer is
En Troel ik ben het met je eens dat hulp (en dan vooral van het Riagg ) niet altijd even goed is. Maar de situatie zo kan eigenlijk ook niet er moet gewoon iets gebeuren. En mijn broertje weigert gewoon, die leeft lekker verder in zijn droomwereld. Hoe moet het bijvoorbeeld als mijn moeder er niet meer is
) niet altijd even goed is. Maar de situatie zo kan eigenlijk ook niet er moet gewoon iets gebeuren. En mijn broertje weigert gewoon, die leeft lekker verder in zijn droomwereld. Hoe moet het bijvoorbeeld als mijn moeder er niet meer is 
"No hay mal que por bien no venga" Geen ongeluk zo groot, of er is altijd nog wel een geluk bij
Lois, gefelicieeerd met de goede berichten!! Nu duimen op plek!!
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte. Voor mijn gevoel zijn die beter af omdat daar wel goede zorg voor is, wel maatregelen voor worden genomen omdat dat nu eenmaal kan als je wilsonbekwaam bent.....
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte. Voor mijn gevoel zijn die beter af omdat daar wel goede zorg voor is, wel maatregelen voor worden genomen omdat dat nu eenmaal kan als je wilsonbekwaam bent.....
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
een buurvrouw vertelde me dat haar zoon ook van heel jongs af aan heel vaak en heftig ziek was (ook een pdd-nos)...dat hoor ik nu toch wel heel vaak
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
....maar daarna ben ik weer triestig...
Ik ken zelf genoeg volwassen autisten. Het merendeel daarvan is inderdaad niet zelf op zoek gegaan naar hulp, maar er zijn er wel degelijk bij hoor. Het punt is dat ouders hun volwassen kind moeilijk kunnen verplichten tot wat dan ook. Een gedwongen opname of iets dergelijks is erg moeilijk te realiseren, vooral wanneer het normaal begaafde mensen betreft die niet direct een gevaar voor de samenleving of voor zichzelf zijn. Het moet eerst ernstig uit de hand lopen wil het zover komen.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 10:19 schreef miss_sly het volgende:
Ik lees hier eigenlijk verder niets over volwassen autisten die later uit zichzelf (of iig niet door de ouders opgelegd) hulp zoeken. Ik vraag me af hoe je een volwassen mens daartoe kunt bewegen. Is een volwassen, zelfstandig wonend mens die niet echt vreselijk slecht voor zichzelf zorgt, te bewegen tot hulp? Is zo iemand te overtuigen?
Vergeet ook niet dat iedereen een andere standaard van 'normaal' en 'schoon' en 'goed' heeft. Misschien dat jij het als niet-autist erg vindt dat iemand in een 'eigen droomwereld' leeft, maar voor de autist hoeft dat niet erg te zijn. Ook een rommelig huis is niet perse een probleem.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Dat ligt er natuurlijk maar net aan. Misschien kan hij zich op zichzelf ook wel redden hoor. Het kost soms een heleboel moeite en tijd om inzicht te krijgen in je eigen problemen. Ik ging jong (17 jaar) het huis uit omdat de thuissituatie dusdanig was dat het niet gezond meer was. Mijn ouders functioneerden niet meer als ouders maar als hulpverleners en hun hele leven was rond mijn dingen aangepast. Rond die tijd kreeg ik ook wat meer inzicht in mijn autisme waardoor ook voor mij duidelijk werd dat het niet goed meer ging. Omdat mijn ouders zowel zorgers als ouders waren had ik ook veel conflicten met ze. Ik vind het heel moeilijk om te beseffen dat ik dusdanig autistisch ben dat ik zoveel hulp nodig heb. Dat is ook elke keer een strijd (ondanks dat ik er soms zo nonchalant over doe). Die hulp neem ik (mokkend) wel aan omdat ik anders niet zoveel dingen kan doen en kan leren. Dát te beseffen is keihard en het punt is denk ik dat het moeilijk is om ineens met je beperkingen geconfronteerd te worden. Helemaal omdat ik intelligent en verbaal heel sterk ben.quote:Op vrijdag 7 januari 2005 13:43 schreef Mariposa het volgende:
Daarnaast komt dat er ook geen dwang is voor hem om iets te ondernemen, hij woont bij mijn moeder en hoeft dus niet in zijn eigen levensbehoeften te voorzien. Misschien als hij wel op zich zelf aangewezen was, dat hij sneller naar hulp zou zoeken. Oxy, zou dat kunnen?
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Ja dat is ook een punt waar ik mee zit en waar ik ouders ook eens op wil wijzen. Ouders denken soms wel eens (dat weet ik uit boeken): was mijn kind maar verstandelijk gehandicapt ofzo, dan was het duidelijk en hoefde ik niet zoveel uit te leggen. Nu is het feitelijk zo dat het grootste percentage van de autisten ook een verstandelijke handicap heeft. Ik weet niet of er in dit topic mensen zijn die kinderen met autisme én een verstandelijke handicap hebben? Zelf heb ik de wens om minder cognitieve capaciteit te hebben meerdere malen uitgesproken. Omdat ik mijn verbale mogelijkheden zowel een gave (hierdoor kan ik wel meer uitleggen) als de grootste valkuil (het is bedriegelijk) vind. Ik behoor tot de zeer kleine groep sterk autistische mensen (die in het dagelijks leven veel belemmeringen hebben) met een redelijke taalontwikkeling. En dat wil ik ook inzetten om mijn mede-autisten te laten 'spreken'. En trouwens: lichamelijk ben ik misschien wel in staat om kinderen te krijgen en hoewel het mij zeer sterk afgeraden is, heb ik er zelf geen behoefte aan. Ik wil geeneens een partner hebben, laat staan het contact waardoor ik een kind zou kunnen krijgen!quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:29 schreef Catootje het volgende:
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Natuurlijk heeft iedereen andere standaarden, en dat recht heeft ook iedereen. Maar schimmel in je serviesgoed in stapels in de keuken valt niet meer onder een andere standaard. Net zo min als het niet openen van je rekeningen en andere post waardoor je in de financiele problemen komt.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:56 schreef Oxymoron het volgende:
[..]
Ik ken zelf genoeg volwassen autisten. Het merendeel daarvan is inderdaad niet zelf op zoek gegaan naar hulp, maar er zijn er wel degelijk bij hoor. Het punt is dat ouders hun volwassen kind moeilijk kunnen verplichten tot wat dan ook. Een gedwongen opname of iets dergelijks is erg moeilijk te realiseren, vooral wanneer het normaal begaafde mensen betreft die niet direct een gevaar voor de samenleving of voor zichzelf zijn. Het moet eerst ernstig uit de hand lopen wil het zover komen.
Vergeet ook niet dat iedereen een andere standaard van 'normaal' en 'schoon' en 'goed' heeft. Misschien dat jij het als niet-autist erg vindt dat iemand in een 'eigen droomwereld' leeft, maar voor de autist hoeft dat niet erg te zijn. Ook een rommelig huis is niet perse een probleem.
Ik vind het bovendien ook niet erg als iemand in een droomwereld leeft, als dat de persoon niet belemmert in het dagelijks functioneren.
Misschien ligt het ook wel aan mij hoor, dat ik het te moeilijk vind om met hem om te gaan en me onveilig voel bij zijn (nog steeds regelmatig aanwezige) driftbuien. Bovendien was ik het ontzettend zat om altijd maar degene te zijn die werd toegesnauwd en de schuld kreeg van alles wat er mis ging in zijn leven. Nav jouw verhaal over mensen en hun functie, kan ik misschien nog wel gaan denken dat het mijn functie dan wel zal zijn, maar ik wil dat helemaal niet.
Zoals Troel zegt, niet iedereen wil en hoeft hulp, maar als je telkens tegen dezelfde problemen aanloopt en je krijgt ze in je eentje niet opgelost, is het toch niet erg om wel hulp te zoeken? En als zij inderdaad een kind zouden krijgen....hemeltje, dat zou echt te erg zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Tip: Ga nooit naar Silicon Valley.quote:Op zaterdag 8 januari 2005 13:29 schreef Catootje het volgende:
Wel heftig hoor, die verhalen over volwassen autisten. Ik vind die randgevallen (die kindertjes willen maken en zo) vreselijk eng altijd, geef mij maar duidelijk een verstandelijk gehadicapte
quote:It has become common for parents to diagnose themselves as having Asperger's syndrome, or to identify other family members as being on the spectrum, only after their own children have been diagnosed. A common joke in the information technology industry is that many programmers are probably on the spectrum and likely to be AS. Some call Asperger's Syndrome the "engineers' disorder." My partner Chris has an engineering degree and identifies AS traits in himself. He supports this notion and often wondered why he was so "different" to other people. Many of California's Silicon Valley employees are described as odd and some suggest "ASD would be at home here." Bill Gates behaviour of rocking motions, flat tone of voice and single-minded focus on technical details is regularly analyzed by the media. His large financial contributions to ASD charities is assumed to be a personal identification with the disorder. "A WYSIWYG world, where respect and rewards are based strictly on merit, is an Asperger's dream," said Steve Silverman writer for Silicon Valley's Geek Magazine WIRED. "Computers are an ideal interest for a person with Asperger's syndrome ... they are logical, consistent, and not prone to moods," Silverman said. Maxine Aston, author of "The Other Half of Asperger Syndrome, about living in an intimate relationship with a partner with Asperger's Syndrome; says that people have fixed ideas about adults with Asperger's Syndrome as loners, solitary and eccentric characters who avoid intimate relationship or desperately seek partnership without success. "This can be a description of some individuals with Asperger's Syndrome but there are others who have a partner and successful career whilst camouflaging their disorder from their colleagues and friends. However, their partner and family can become aware of their abilities, which is consistent with a diagnosis of Asperger's Syndrome," Ms Aston said. Temple Grandin said that two people who are autistic-like are attracted because their intellects work on a similar wavelength. "People with Asperger's Syndrome have a different way of thinking and some are remarkably creative and perceptive. The characteristics can lead to an illustrious career in science and the arts," said Tony Attwood, 2000. "Examples of possible "Asperger's Achievers" are Albert Einstein, Thomas Jefferson, Mozart, Ludwig Wittgenstein, Glenn Gould and Alan Turing ... such illustrious individuals could be valuable heroes to children with Asperger's Syndrome," Attwood said. "It seems that for success in science and art," Hans Asperger wrote, "a dash of autism is essential." Tony Attwood asks "Is there an epidemic of people being diagnosed as having Asperger's Syndrome? At present we cannot answer the question, as we are unsure of the diagnostic criteria, the upper and lower levels of expression and the borders with other conditions. Nevertheless, we are experiencing a huge increase in diagnosis but this may be the backlog of cases that have been waiting so long for an explanation. At long last, we know why such individuals are different and finally we can learn how to understand each other." Bron
In de Telegraaf stond een verhaal over Risperdal... Was dat nou wat Chavez moest slikken Logi?
http://www.telegraaf.nl/b(...)oor_volwassenen.html
http://www.telegraaf.nl/b(...)oor_volwassenen.html
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
risperdal is troep
ik heb het ook gebruikt en ik heb op een gegeven moment geweigerd om het nog te gebruiken.
ik vond het middel nog erger dan de kwaal zal ik maar zeggen.
ik had zowat alle bijwerkingen die in de bijsluiter vermeld werden en ik kan van mezelf zeggen dat ik absoluut geen hypochonder ben.
en dan ben ik nog een volwassene. je moet er toch niet aan denken dat ze die zooi aan kinderen voorschrijven?
ik heb het ook gebruikt en ik heb op een gegeven moment geweigerd om het nog te gebruiken.
ik vond het middel nog erger dan de kwaal zal ik maar zeggen.
ik had zowat alle bijwerkingen die in de bijsluiter vermeld werden en ik kan van mezelf zeggen dat ik absoluut geen hypochonder ben.
en dan ben ik nog een volwassene. je moet er toch niet aan denken dat ze die zooi aan kinderen voorschrijven?
ja risperdal, daar wilden ze hem een lage dosis van proberen te geven..
wij hebben dit tot noch toe niet gewild omdat er geen bijwerkingen op lange termijn bij kinderen bekend zijn.
ik zal het stukje even lezen. thx
wij hebben dit tot noch toe niet gewild omdat er geen bijwerkingen op lange termijn bij kinderen bekend zijn.
ik zal het stukje even lezen. thx
quote:za 8 jan 2005, 22:53 Telegraaf
Steeds meer ADHD-kinderen krijgen pillen voor volwassenen
HILVERSUM - Kinderen met ADHD of andere gedragsstoornissen krijgen steeds vaker medicijnen voorgeschreven die zijn bedoeld voor volwassenen met psychosen. Bijna 35.000 kinderen slikken zulke middelen, heeft de Stichting Farmaceutische Kengetallen voor het televisieprogramma NOVA uitgerekend. Dat meldde NOVA zaterdagavond.
Kinderpsychiaters schrijven antipsychosemiddelen als Risperdal voor aan kinderen met ADHD en andere gedragsproblemen die onvoldoende baat hebben bij gangbare medicijnen als Ritalin. Dat geldt voor 8300 kinderen van nul tot tien jaar en 26.400 van elf tot negentien jaar. In het noorden van het land is het gebruik van zulke middelen door kinderen in tien jaar verdubbeld, blijkt uit onderzoek van het Academisch Ziekenhuis Groningen.
Medicijnen als Risperdal zijn niet voor kinderen geregistreerd omdat bij hen onvoldoende onderzoek is gedaan naar de gevolgen van het gebruik. Als bijwerkingen zijn onder meer ernstig overgewicht en op lange termijn diabetes bekend. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft NOVA laten weten dat artsen deze middelen bij kinderen mogen voorschrijven en dat ze pas kan optreden als een patiënt een klacht indient.
Medicijnen als Risperdal zijn niet voor kinderen geregistreerd omdat bij hen onvoldoende onderzoek is gedaan naar de gevolgen van het gebruik. Als bijwerkingen zijn onder meer ernstig overgewicht en op lange termijn diabetes bekend. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft NOVA laten weten dat artsen deze middelen bij kinderen mogen voorschrijven en dat ze pas kan optreden als een patiënt een klacht indient.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 10-01-2005 10:31:23 ]
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 10-01-2005 10:31:23 ]
Dokter, mijn zoontje van 1 kan hem niet omhoog krijgen.quote:Op maandag 10 januari 2005 10:30 schreef Logician het volgende:
Medicijnen als Risperdal zijn niet voor kinderen geregistreerd omdat bij hen onvoldoende onderzoek is gedaan naar de gevolgen van het gebruik. Als bijwerkingen zijn onder meer ernstig overgewicht en op lange termijn diabetes bekend. De Inspectie voor de Volksgezondheid heeft NOVA laten weten dat artsen deze middelen bij kinderen mogen voorschrijven en dat ze pas kan optreden als een patiënt een klacht indient.
Ow, dat maakt niet uit mevrouw, dan schrijf ik hem Viagra voor.
Ja maar, dat is toch niet voor kinderen?
Neuh, maar we mogen het pas niet meer voorschrijven als een patient een klacht indient.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Graag wil ik wijzen op het volgende, Geef me de 5!, een boek waarin een methode voor het opvoeden en onderwijzen van kinderen met autisme uitgelegd wordt. Het is geschreven door Colette de Bruin-Wanrooy die zelf vijf pleegkinderen met autisme heeft en thuisbegeleiding geeft aan gezinnen. Bij het boek hoort ook een Cd-rom.
Op de groep waar ik woon word oa. met deze methode gewerkt en we hebben er heel erg veel aan.quote:Het is geschreven vanuit de behoefte die het kind met autisme heeft. Het kind vraagt als het ware van ons: "Geef me de 5". Ofwel, WAT is mijn taak, HOE voer ik hem uit, WANNEER moet ik het doen, WAAR vindt het plaats en WIE is erbij betrokken. Al lezende leert men deze wijze van handelen te hanteren, doordat er uitleg wordt gegeven over wat de gevolgen van de stoornis voor het kind kunnen zijn. Daardoor ontstaat er langzaam bij de lezer het inzicht. Dit noemt de schrijfster: "de auti-bril opzetten''.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Ik heb meteen een printje gemaakt van dat boek. Ik denk dat het perfect in onze collectie zou passen.
Ik duw het maandag meteen onder de neus van m'n collega.
Goeie tip Oxy!
Ik duw het maandag meteen onder de neus van m'n collega.
Goeie tip Oxy!
"Why does being a librarian make her even hotter?"
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
"They're keepers of knowledge. She holds the answers to all of our questions..."
Ah, dank je, Oxy!!
Naar zulke boeken/info ben ik vooral op zoek ja!
ik wil zó graag mijn kind leren begrijpen....
Naar zulke boeken/info ben ik vooral op zoek ja!
ik wil zó graag mijn kind leren begrijpen....
we hebben 11jan een eind gesprek gehad met de psychiater van de bleskolk en van mediant, nu heeft mijn zoontje momenteel de diagnose adhd met pdd-nos kenmerken, maar eigenlijk hebben de mensen op de bleskolk nauwelijks iets van die adhd kunnen herkennen en ook de ipgér ziet er maar weinig van terug, er komen wel steeds meer pdd-trekken naar voren, waardoor ze hem nu uitgebreid gaan testen bij mediant om te kijken of het toch niet alleen pdd is. de ipgér suggereerde dat het misschien wel pdd-nos met adhd kenmerken zou zijn .. al met al vonden ze het erg verwarrend en willen ze hem dus verder gaan testen, iq test en allemaal testen om te kijken wat zijn exacte vermogens zijn. Ook werd er voorgesteld om hem over ong. 3mnd voor 3 a 6mnd op te laten nemen op de bleskolk voor langere observatie om nog zekerder een diagnose te stellen, het is nu wel duidelijk een stoornis in het autistisch spectrum maar het blijft nog even onzeker wat de uiteindelijke diagnose nu word, m.a.w we beginnen we heerlijk van voor af aan.
ps: thx voor de boekentip oxy!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-01-2005 09:26:21 ]
ps: thx voor de boekentip oxy!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-01-2005 09:26:21 ]
Beter van voor af aan beginnen dan dat ze het bijltje erbij neergooien. Ze zijn duidelijk wel bezig om alles boven de tafel te krijgen, dat vind ik voor ze spreken.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
ja ze zijn echt heel erg begripvol en behulpzaam, alles word ook met enorme inzet gedaan en alles gaat enorm snel, duimpjes op voor mediant en de bleskolk.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-01-2005 09:40:19 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-01-2005 09:40:19 ]
Is het erg van belang om te weten of hij nu wel of niet die adhd erbij heeft? Ik bedoel gaat het met de aanpak die hij nu heeft al niet een stuk beter? En als blijkt dat hij die adhd erbij heeft wat gaat er dan anders aan de aanpak worden?
Ik zelf heb vele jaren met mensen met verstandelijke handicaps en daarbij gedragsproblematieken gewerkt. Mijn ervaring is dat de naam eigenlijk vaak niet toe doet. Vaak kun je als goede begeleider aan t gedrag zien welke aanpak deze persoon nodig heeft. En heeft t niet altijd dat "stempeltje"nodig. Heel erg vaak is dat "stempeltje" vaak namelijk niet eens te geven. Het komt zo ontzettend vaak voor dat er net wat kenmerken "missen"zodat het net niet in het ene of andere valt. En dan ben je als ouder/verzorger en kind dus vaak al jaren verder om erachter te komen dat je eigenlijk nog niks weet. En na al die jaren moet vaak dan nog het verwerkingsproces op gang komen. Omdat men zo lang gezocht heeft naar iets.
Ik weet dat dit heel gevoelig ligt. En dat je als ouder zo graag wilt weten wat je kind nu heeft. Maar vaak wilt een ouder dat veel liever als het kind en gaat het voorbij aan alles waar het om draait. Een goed en waardevol leven.
Ik wil hierbij absoluut niemand voor t hoofd stoten hoor. Maar wil vanuit mijn ervaring laten weten dat dingen soms gewoon zo zijn. En dat daar prima mee om te gaan is.
Ik denk dat je je altijd moet afvragen wat gaat het toevoegen als men de vermoedens gaat bevestigen.
Sterkte met alle keuzes
Ik zelf heb vele jaren met mensen met verstandelijke handicaps en daarbij gedragsproblematieken gewerkt. Mijn ervaring is dat de naam eigenlijk vaak niet toe doet. Vaak kun je als goede begeleider aan t gedrag zien welke aanpak deze persoon nodig heeft. En heeft t niet altijd dat "stempeltje"nodig. Heel erg vaak is dat "stempeltje" vaak namelijk niet eens te geven. Het komt zo ontzettend vaak voor dat er net wat kenmerken "missen"zodat het net niet in het ene of andere valt. En dan ben je als ouder/verzorger en kind dus vaak al jaren verder om erachter te komen dat je eigenlijk nog niks weet. En na al die jaren moet vaak dan nog het verwerkingsproces op gang komen. Omdat men zo lang gezocht heeft naar iets.
Ik weet dat dit heel gevoelig ligt. En dat je als ouder zo graag wilt weten wat je kind nu heeft. Maar vaak wilt een ouder dat veel liever als het kind en gaat het voorbij aan alles waar het om draait. Een goed en waardevol leven.
Ik wil hierbij absoluut niemand voor t hoofd stoten hoor. Maar wil vanuit mijn ervaring laten weten dat dingen soms gewoon zo zijn. En dat daar prima mee om te gaan is.
Ik denk dat je je altijd moet afvragen wat gaat het toevoegen als men de vermoedens gaat bevestigen.
Sterkte met alle keuzes
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
jessie, bedankt voor je reactie
de reden waarom het toch wel handig is, omdat je bij een 100% pddér ook een soort adhd achtige trekken kunt zien soms, en misschien hebben ze dus de pdd in het begin voor adhd aangezien, de pdd kenmerken kwamen er nml. ook pas bij latere testjes bij. En mocht het geen adhd zijn dan is de ritalin die hij nu krijgt dus ook overbodig.
de reden waarom het toch wel handig is, omdat je bij een 100% pddér ook een soort adhd achtige trekken kunt zien soms, en misschien hebben ze dus de pdd in het begin voor adhd aangezien, de pdd kenmerken kwamen er nml. ook pas bij latere testjes bij. En mocht het geen adhd zijn dan is de ritalin die hij nu krijgt dus ook overbodig.
Maar als het dan bv geen adhd is werkt de ritalin dan ineens niet? Of werkt hij nu al niet? snap je wat ik bedoel?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ja dat van die Ritalin snap ik ook niet. Ik heb zelf ook jarenlang met succes Ritalin gebruikt. Terwijl ik geen ADHD heb, maar wel autisme. Ritalin is niet een medicijn om alleen ADHD mee te behandelen.
Er is geen land over dat ik nog ontdekken kan. Er is alleen het eiland dat ik heet. - Ted van Lieshout
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
OUD Gouden Toetsenbord Award 2010!
Ik ben het wel en niet met je eens. Mijn zoontje zit dus ook in de Pdd-NOS-ADHD zone. Zijn diagnose is net weer eens bijgesteld naar toch iets meer in de richting van kernautisme. Voor mij maakt zijn stempeltje niks uit, omdat we hier toch een beetje onze eigen koers varen naar wat aanslaat bij hem, maar een diagnose open wél deuren richting het een en ander. En het is een stuk makkelijker uitleggen naar de buitenwereld toe.quote:Op vrijdag 14 januari 2005 09:49 schreef jessie het volgende:
Is het erg van belang om te weten of hij nu wel of niet die adhd erbij heeft? Ik bedoel gaat het met de aanpak die hij nu heeft al niet een stuk beter? En als blijkt dat hij die adhd erbij heeft wat gaat er dan anders aan de aanpak worden?
Ik zelf heb vele jaren met mensen met verstandelijke handicaps en daarbij gedragsproblematieken gewerkt. Mijn ervaring is dat de naam eigenlijk vaak niet toe doet. Vaak kun je als goede begeleider aan t gedrag zien welke aanpak deze persoon nodig heeft. En heeft t niet altijd dat "stempeltje"nodig. Heel erg vaak is dat "stempeltje" vaak namelijk niet eens te geven. Het komt zo ontzettend vaak voor dat er net wat kenmerken "missen"zodat het net niet in het ene of andere valt. En dan ben je als ouder/verzorger en kind dus vaak al jaren verder om erachter te komen dat je eigenlijk nog niks weet. En na al die jaren moet vaak dan nog het verwerkingsproces op gang komen. Omdat men zo lang gezocht heeft naar iets.
Ik weet dat dit heel gevoelig ligt. En dat je als ouder zo graag wilt weten wat je kind nu heeft. Maar vaak wilt een ouder dat veel liever als het kind en gaat het voorbij aan alles waar het om draait. Een goed en waardevol leven.
Ik wil hierbij absoluut niemand voor t hoofd stoten hoor. Maar wil vanuit mijn ervaring laten weten dat dingen soms gewoon zo zijn. En dat daar prima mee om te gaan is.
Ik denk dat je je altijd moet afvragen wat gaat het toevoegen als men de vermoedens gaat bevestigen.
Sterkte met alle keuzes
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Ik ben ook niet tegen de diagnostiek in t algemeen, laat ik daar duidelijk over zijn. Maar ik wil vooral aangeven je grenzen te stellen. En niet altijd maar iets willen vinden.
En die buitenwereld. Die kan soms heel hard zijn. Ik heb menig ouder gehad die "liever" een jind met een chromosoomafwijking had omdat daar tenminste aan te zien was dat er iets anders was dan "normaal" En vooral ook nog eens als altijd leuke en vrolijke mensen worden neer gezet. (wat ook gelul is natuurlijk) En die buitenwereld zijn meestal de mensen in de rij bij de kassa. De buurvrouw waar je niet over de vloer zou willen komen enz. Die ga je toch niet uitleggen hoe en wat. De mensen die je het wel zou willen uitleggen zijn meestal ook al toegankelijk voor t gedrag zonder stempeltje.
En die buitenwereld. Die kan soms heel hard zijn. Ik heb menig ouder gehad die "liever" een jind met een chromosoomafwijking had omdat daar tenminste aan te zien was dat er iets anders was dan "normaal" En vooral ook nog eens als altijd leuke en vrolijke mensen worden neer gezet. (wat ook gelul is natuurlijk) En die buitenwereld zijn meestal de mensen in de rij bij de kassa. De buurvrouw waar je niet over de vloer zou willen komen enz. Die ga je toch niet uitleggen hoe en wat. De mensen die je het wel zou willen uitleggen zijn meestal ook al toegankelijk voor t gedrag zonder stempeltje.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
we zijn pas sinds vorig jaar er in gerold, en ik heb er geen moeite mee momenteel om toch nog eens goed onderzoek te laten doen, verder ga ik liever niet mee in de discussie, deze gaat voor mij over een momenteel te gevoelig onderwerp.
[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 15-01-2005 12:55:22 ]
[ Bericht 13% gewijzigd door #ANONIEM op 15-01-2005 12:55:22 ]
Logician
Lois, al iets gehoord over een wachtlijst? Heerlijk dat die indicatie er nu iig is!
Max is nu doorverwezen naar een revalidatiecentrum. Daar zit een "eet-team". Max eet namelijk niet, echt helemaal niets (krijgt nog uitsluitend flesvoeding). Hij raakt al buiten zinnen als hij een bordje & lepeltje ziet. Ben heel erg benieuwd wat ze daar kunnen bereiken, en vooral hóé.
Lois, al iets gehoord over een wachtlijst? Heerlijk dat die indicatie er nu iig is!
Max is nu doorverwezen naar een revalidatiecentrum. Daar zit een "eet-team". Max eet namelijk niet, echt helemaal niets (krijgt nog uitsluitend flesvoeding). Hij raakt al buiten zinnen als hij een bordje & lepeltje ziet. Ben heel erg benieuwd wat ze daar kunnen bereiken, en vooral hóé.
Moeilijk zeg, dat niet eten van Max. Zo'n 1,5 jaar geleden is hier ook een tijdje gepost door iemand wiens kind gewoon niks at. Ik heb toen een aantal van die links die erbij stonden doorgelezen. Dat was echt heftig. Er was een speciale instelling die daarin gespecialiseerd was. Ik zal eens kijken of ik die topics nog kan vinden.
edit gevonden. Het was Kinderen/baby's met voedingsproblemen
[ Bericht 13% gewijzigd door livelink op 15-01-2005 14:50:49 ]
edit gevonden. Het was Kinderen/baby's met voedingsproblemen
[ Bericht 13% gewijzigd door livelink op 15-01-2005 14:50:49 ]
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Veel succes met Max, Eska. Ik hoop dat het snel beter met hem gaat.
Ik at vroeger heel weinig. Nog steeds eigenlijk. Ik lust niet veel, geen vlees (behalve kip en vis, en soms een gehaktballetje), geen kaas, geen dingen met een sausje erover, geen gekruide dingen. Bijna geen buitenlands eten. Wel heel veel groenten. Vooral toen ik klein was was dit een probleem, omdat mijn ouders toen iets dachten van "Ze eet het maar". Maar ik at het dus echt niet. Nu weten ze wat ik wel lust en wat ik niet lust en geven ze me dat gewoon (wel gezonde dingen hoor ). Ik was geen gemakkelijk kind.
Ik at vroeger heel weinig. Nog steeds eigenlijk. Ik lust niet veel, geen vlees (behalve kip en vis, en soms een gehaktballetje), geen kaas, geen dingen met een sausje erover, geen gekruide dingen. Bijna geen buitenlands eten. Wel heel veel groenten. Vooral toen ik klein was was dit een probleem, omdat mijn ouders toen iets dachten van "Ze eet het maar". Maar ik at het dus echt niet. Nu weten ze wat ik wel lust en wat ik niet lust en geven ze me dat gewoon (wel gezonde dingen hoor ). Ik was geen gemakkelijk kind.
). Ik was geen gemakkelijk kind.
Dat lijkt me echt enorm frustrerend en moeilijk ieg. heel veel succes gewenst!!quote:Op zaterdag 15 januari 2005 13:20 schreef Eska het volgende:
Max is nu doorverwezen naar een revalidatiecentrum. Daar zit een "eet-team". Max eet namelijk niet, echt helemaal niets (krijgt nog uitsluitend flesvoeding). Hij raakt al buiten zinnen als hij een bordje & lepeltje ziet. Ben heel erg benieuwd wat ze daar kunnen bereiken, en vooral hóé.
ieg. heel veel succes gewenst!!hoe oud is hij ook al weer? (mijn excuses als ik er overheen gelezen heb).
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 15-01-2005 15:52:44 ]
Ja, is erg moeilijk & verdrietig idd.
Livelink, bedankt voor die link. Ik heb dat topic even omhoog geschopt, dit probleem is daar w.s. meer op z'n plaats.
Logician, Max is ongeveer net zo oud als Jasper (even gespiekt, Max is 4 dagen jonger, wij liepen destijds allebei zo lekker te klagen in die hitte én dan nog eens overtijd lopen )
Livelink, bedankt voor die link. Ik heb dat topic even omhoog geschopt, dit probleem is daar w.s. meer op z'n plaats.
Logician, Max is ongeveer net zo oud als Jasper (even gespiekt, Max is 4 dagen jonger, wij liepen destijds allebei zo lekker te klagen in die hitte én dan nog eens overtijd lopen )
