Nu na 11 maanden, gaat het nog steeds niet goed. Ondanks de vele medicijnen voor de reflux, ondanks de bezoekjes aan homeopaten, osteopaten en weet ik het wat nog meer, blijft Rosa overmatig braken ( projectiel minstens 10 keer per dag!) Elke maaltijd geven we 4 keer, in de hoop dat er iig een halve in blijft zitten. Gevolg is dat we uren en uren dagen en dagen eten aan het geven zijn, braaksel aan het opruimen, eten geven, opruimen, wassen, dwijlen..( de wasmachine draait overuren).
De sympatie voor haar en haar overgeven is ook aan het slijten. Waar een ander het nog zielig vindt, vinden wij het vooral irritant. Alweer opnieuw beginnen, weer verschonen, verkleden, in bad, dwijlen, wassen etc etc, en dat nu net als je op het punt staat om weg te gaan.
Rosa spuugt overal; in de bus, in de supermarkt, bij de bakker, in de stad, bij vrienden, over kleren van mensen, in het bushokje, in het zwembad, overal, overal! En we kunnen er niet meer tegen, we zijn gesloopt, kapot, op!!!
In het begin probeerde ze mij, de moeder, nog een post partum depressie in de schoenen te schuiven, ik kreeg medicijnen, thuiszorg etc etc, maar allemaal leuk en aardig, met Rosa werd het er ondertussen niet anders op.
Ze heeft bij me kaar wel 12 keer in het ziekenhuis gelegen van 2 dagen tot 2 weken. dan weer aan de sonde en het infuus, da weer allerlei onderzoeken en ph-metingen, dan weer observeren, of uitvoerig testen, we hebben het allemaal al doorlopen.
Nu weer gaat ze op een wachtlijst voor een MKD ( = medisch kinder dag verblijf)
En komen we onder behandeling van een heel team gespecialiseerd hierop ( kids en eetproblemen) vanuit het Academisch ziekenhuis in Groningen, ( het Eet-team) Het is een multi-disciplinair centrum, waarbij kinderpsychiaters, kinderartsen, dieetisten, maatschappelijk werkers, en logopedisten aangesloten zijn. Zij gaan met behulp van video trainingen en observeren, proberen in kaart te brengen wat er aan de hand is, want behalve het medische draadje, is er ook nog een 'psychisch' draadje. En er is ons uitgelegd, dat het niet gaat om 'bewust' psychisch, maar om 'onbewust' psychisch, met andere woorden, om een viscueue cirkel om een soort van verslaavingsgedrag, omtrent het braken, en voedselweigering.
Rosa koppelt eten aan negativiteit en die cirkel moet doorbroken worden. Dit vergt alleen heel veel tijd en inspanning, want negatieve associaties, zo is ons uitgelegd, beklijven altijd beter, dan zgn 'opvoedkundige' regeltjes. Kleine kidnertjes, reageren nog heel primair en intuitief en als eten gekoppelt wordt aan niet leuk en niet fijn, is dat heel moeilijk te doorbreken. Dit gaan we nu leren...
Rosa eet op een dag misschien een paar happen fruit en groente, en wat hapjes pap en 50cc melk, niet meer dan dit. Ook nog eens fijn gepureerd want van stukjes gaat ze steevast overgeven, en ook nog geen brood, want dit lust ze niet en krijgt ze niet weg. haar dieet is vrij beperkt en erg karig. En toch moeten we er vrede mee hebben, en niet aandringen en vertrouwen hebben, dat ze op den duur zelf wel aan gaat geven dat ze 'honger' heeft. Wij zetten er, door schande en schade wijzer geworden, er onze vraagtekens bij. maar na zovel maanden, zijn wij wel toe aan iets nieuws, eindelijk een niet: Mevrouwtje, het zit tussen uw oren, of weer een nieuw soort medicijnen, maar kijken wat de echte oorzaak is, niet medisch gezien. ( medisch gaan we uiteraard in de tussentijd gewoon verder, het een heeft onlosmakelijk wel met het ander te maken nml)
Eten is beladen, is niet leuk, is per definitie negatief en dat heeft zo zijn weerga op heel het gezin ondertussen. Ik en mijn lief zijn onderhand 2 lopende cc-tellers, en we projecteren onze 'obsessie' onderhand, ook nog op onze oudste dochter. Het is aan tafel al lang niet meer gezellig en ik vind het niet meer sneu dat Rosa spuugt, ze is nml verde rniet ziek of misselijk, ik word er boos van en ga schreeuwen of lat anderzijds ( verbaal OF non-verbaal) merken dat ik er goed de balen van heb, dit is weer een bevestiging van die negativiteit en ga zo maar door.
Ik weet niet of het een beetje didelij kis, vind het echt heel moeilijk zo in een paar zinnen uit te leggen. Als er vragen zijn, ben ik altijd bereid er dieper op in te gaan.
Ik ben eigenlijk op zoek naar l;otgenoten, tips en adviezen, eventueel verwijzingen naar sites of anderzijds iets waar wij hier wat aan zouden kunnen hebben..
Heel graag, en alvast bedankt..
Wel wil ik je een heeel groot hart onder de riem steken, want ik heb een enorm groot respect voor jullie! Respect alleen voor het feit dat jullie al zo lang hiermee aan het ploeteren zijn.
Ik hoop dat er binnenkort toch verbetering zal komen, dan wordt het wat draaglijker voor jullie hele gezinnetje.
Kom maar fijn van je af buurten, kletsen, klagen hier: dat kan ook al eens fijn zijn. Er is altijd wel iemand die 'luistert'.
Ik weet eigenlijk niets te zeggen op dit verhaal, ik heb het
natuurlijk vanaf het begin meegekregen maar ...
Als ik dit dan weer lees springen de tranen me in de ogen
*dikke knuffel* en we gaan elkaar gauw weer zien.
quote:Die ziekenhuisafdeling in Utrecht zal wel net zo werken als die in Groningen.
Op donderdag 21 augustus 2003 18:05 schreef ibo het volgende:
Wat erg voor jullie en wat dapper om hier te vertellen dat je het zo zat bent, ik hoop dat er snel verbetering in de situatie komt. Ik heb wel eens gehoord van een speciale afdeling in een ziekenhuis in Utrecht waar ze met kinderen zoals jullie dochter werken maar ik geloof dat ze dan wel wat ouder moesten zijn
Heel veel sterkte en hou vol!
Je kunt je verhaal ook plaatsen op het forum van Ouders Online, daar komen ook heel veel ouders en ik heb er al vaker verhalen als dat van Rosa gelezen. Er is ook een groot archief dat je kunt raadplegen.
http://www.ouders.nl/TMMforum/FRindex.html
Je moet je even registreren als je reacties wilt plaatsen maar dat is dan ook alles. Lezen kan sowieso.
Heel veel succes en een knuffel voor jullie allevier!
Ik zal mijn oproepje ook daar tzt neerzetten..
liefs
quote:Hey
Op donderdag 21 augustus 2003 18:00 schreef AnnaLeah het volgende:
Hee wijfie, hoest met jou? We zijn net ontslagen uit het ziekenhuis, Roos lag er weer, een kleine week....hetis zwaar hoor...ik wens jou echt 3 super gezonde knullen..Hoest met de mannen btw???
Ik kan je verder helaas niet helpen, maar hoop met je mee, dat hier snel verbetering in zal komen!
Affijn we zullen nog een lange weg moeten afleggen helaas. Helaas is eten en drinken een primaire levensbehoefte, maar waarom heeft die kleine er van mij nu geen lol in, waarom????
Chanti: Mail ff wat foto's!! Hoest met Tom wat vindt ie ervan?
Ik heb dit wel eens eerder gelezen in Mijn Geheim, van een koppel die het net zo zat waren als jij. En dan vooral wanhopig wordt je ervan.
Ik kan je alleen maar sterkte wensen, ik heb helaas geen tips.
Ik wou echt dat ik ze had voor je, want het moet echt wel gruwelijk moeilijk zijn om constant maar bezig te zijn met narigheid en niet eens een minuutje te kunnen rusten en met andere dingen bezig te houden.
Ik ga volgende week eens kijken voor je of ik er niet achter kan komen welke tips die mensen gaven die ook deze problemen hadden. Ik ga gewoon mijn geheim bellen. Als ik wat meer info voor je heb dan zet ik het gelijk in dit topic voor je.
quote:Dat is goed, ik ga het wel vragen
Op zaterdag 23 augustus 2003 17:47 schreef AnnaLeah het volgende:
Ow wat super mega geweldig, als je erachter kan komen welk nummer het was en of er nog 1 te bestellen is, kan ik ze wellicht zelf bellen en er eentje laten opsturen, ow ik hoop het echt!!!
ps: heb nog geen nieuwe foto's, Tom begint het nu leuker te vinden
Hoe doen jullie dat, wil julie kindje ook wel eens niet, en wat dan? ga je nog even door, of stop je meteen? Puch je weleens, en geef je na het braken een nieuwe maaltijd? Hou je per dag bij wat je kindje eet? En zitten er ook wel eens dagen bij dat hij/zij practisch niets wil??
Ik ben radeloos. Tips please!
Een zelfde soort verhaal over eetproblemen heeft een hele poos geleden ook in de Groter Groeien gestaan. Misschien kun je die nog opvragen?
Dus als ze binnenkrijgt en houdt:
Pap ( 50cc)
fruit ( 3 hapjes)
melk ( 2 slokken)
groente 1 hap
fles melk 40cc
Dan hoef ik me geen zorgen te maken???
Ze valt er nml toch zienderogen op af, spuugt nog steeds godsgruwelijk veel en piest ook niet meer..de dokter en kinderarts kunnen nu niets doen, temeer omdat ze net ontslagen is uit het zh.
quote:Jeetje, wat moet jij je rottig voelen, ik zou me echt zo machteloos en wanhopig voelen...
Op maandag 25 augustus 2003 19:17 schreef AnnaLeah het volgende:
Ben ik lid va en kan het me toch niet meer herinneren stom he?Dus als ze binnenkrijgt en houdt:
Pap ( 50cc)
fruit ( 3 hapjes)
melk ( 2 slokken)
groente 1 hap
fles melk 40cc
Dan hoef ik me geen zorgen te maken???
Ze valt er nml toch zienderogen op af, spuugt nog steeds godsgruwelijk veel en piest ook niet meer..de dokter en kinderarts kunnen nu niets doen, temeer omdat ze net ontslagen is uit het zh.
quote:AnneaLeah, ik heb met ontzetting je verhaal gelezen, wat zullen jullie door een hel gaan.
Op maandag 25 augustus 2003 19:17 schreef AnnaLeah het volgende:
piest ook niet meer..de dokter en kinderarts kunnen nu niets doen, temeer omdat ze net ontslagen is uit het zh.
Ik heb een keer een programma gezien over kinderen die chemotherapie kregen en weigerden te eten. Ze associeerden eten met overgeven (van de chemo) en deden dat dus gewoon niet meer. De artsen hebben ze toen permanent aan de sondevoeding gestopt tot alle kuren over waren en daarna kregen ze een soort eettherapie. Dus wel nog de sondevoeding, die langzaam afgebouwd werd en daarnaast opnieuw leren eten met kleine beetjes.
Is sondevoeding geen oplossing voor Rosa?
Sondevoeding heeft ze wel als laatste red middel tijkdelijk gehad, maar dat is vaak uitstel van de problemen en meestal krijg je er alleen maar meer ellende bij. Kids verleren te eten en kennen geen slikreflx meer, hebben geen honger, want die sonde zorg altijd wel voor een vol gevoel Ze zijn er echt niet happig op, op een sonde, en ALS, dan vooral tijdelijk!! Roos heeft dan geen chemotherapie, maar accosieerd eten idd wel met overgeven wat een soort gelijk iets is.
Gister, en de hele week,/maand eigenlijk al, weer nagenoeg met NIETS in de buik naar bed, ze zou toch een keertje honger hebben zou je denken, maar nee hoor, net fles geprobeerd; slaan, pap; kokhalzen, ze heeft daarna alweer gespuugd, ik kap er dus maar weer mee, dalijk fruit proberen, maar nu eerst ff NIKS!!
In het zh hebben ze ons geleerd adt kids niet zo gemakkelijk uitdrogen als je in eerste instantie zou denken. Rosa mag best een adg niet plassen. Ze is er al 7 maal voor opgenomen geweest, en omadt ze geen pasgeboren frummel is, kan ze wel wat lieden zeggen ze.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |