LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
In dit topic: Landelijke Kerstverhalenwedstrijd kan je informatie vinden over de gezamenlijke schrijfwedstrijd van de NCRV, de Spits en Fok. Je kan ook direct doorsurfen naar www.hetkerstverhaal.nl
Dit topic is bedoeld voor feedback op je verhaal vóór je het instuurt. Post hier je verhaal en krijg commentaar, goed bedoelde adviezen, afkrakende opinies, subtiele spelfout verbeteringen (hier wilden we eigenlijk Arcee voor inhuren) en andere nutteloze, doch gezellige slowchat reacties.
Let op: door je verhaal hier te plaatsen doe je nog niet mee met de wedstrijd! Die wedstrijd begint ook pas volgende week en vanaf dan is op www.hetkerstverhaal.nl te vinden waar je je verhaal naartoe kunt sturen.
Dit topic is bedoeld voor feedback op je verhaal vóór je het instuurt. Post hier je verhaal en krijg commentaar, goed bedoelde adviezen, afkrakende opinies, subtiele spelfout verbeteringen (hier wilden we eigenlijk Arcee voor inhuren) en andere nutteloze, doch gezellige slowchat reacties.
Let op: door je verhaal hier te plaatsen doe je nog niet mee met de wedstrijd! Die wedstrijd begint ook pas volgende week en vanaf dan is op www.hetkerstverhaal.nl te vinden waar je je verhaal naartoe kunt sturen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Shit, 450 woorde....ik heb er 880 450 is bijna niets!
450 is bijna niets!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik heb het maximum geschrapt en heb nog 772 woorden
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
643...*zucht*
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
449
quote:"Hoorde je dat!" miauwde de oude dikke kater.
Alle poezen spitsten de oren. "Sorry" zuchtte hij en liet zijn kopje weer zakken, "ik dacht dat ik iemand hoorde zeggen 'Wat een mooie poes! Laten we hem meenemen voor kerstmis'". De Siamees naast de oude kater keek hem begripvol aan. "Je was weer aan het dromen, ouwe. En wat is er zo speciaal aan kerstmis. Mensen denken heus niet aan ons omdat het kerstmis is." Weinig poezen hier wisten wat een thuis was, laat staan wat kerstmis was. "Ik zou zo graag de warmte willen voelen van een hand op mijn vacht," zei hij nauwelijks hoorbaar, "ik zou zo graag oprollen naast een openhaard in plaats van op beton. Mijn oude botten doen pijn." Hij zuchtte vermoeid en de Siamees miauwde troostend "Je vindt dat alleen in je dromen, ouwe."
Tim reed voorzichtig richting de supermarkt. De straten waren prachtig verlicht voor kerstmis, maar hij voelde zich eenzaam. Zijn vrouw was een jaar geleden overleden en sindsdien was zijn leven leeg. Ineens pruttelde de moter en hield ermee op. Snel stuurde hij de auto naar de kant. In het bakstenen gebouw naast de auto was duidelijk iemand aanwezig en hij hoopte maar dat hij daar de telefoon kon gebruiken.
De voordeur opende in een kantoortje, maar er was niemand. Hij opende de andere deur en keek naar een paar hokken gevuld met poezen. Hij realiseerde zich dat hij in het asiel was. Tim liep verder, zijn stramme benen snel vermoeid. Hij sloot zijn vingers rond het gaas van een kooi om zijn evenwicht te hervinden. Voor het eerst in een jaar ging een gevoel van warmte door zijn oude lijf op het moment dat een zacht kopje zijn door arthritis geplaagde vingers streelden.
Juist op dat moment klonk er een stem en Tim schrok op. "Meneer, u mag hier niet komen." Opnieuw kregen zijn vingers een aai van rechts en Tim keek opzij om de veroorzaker van de warmte aan te kijken. Hij keek in twee prachtige ogen van een buitengewoon dikke en oude kater. Tim boog zich naar de kater en vroeg de vrouw of hij de kat wat beter mocht bekijken. Ze opende de kooi voor Tim en haalde de oude kater eruit. Tim sloot het dier in zijn oude armen. Tim en de kater, twee eenzame zielen, voelden beiden direct een warme band en een sprankje hoop voor de toekomst.
Het openhaardvuur knetterde in de woonkamer en de oude kater spinde zeer tevreden terwijl hij dacht aan de woorden van de Siamees 'alleen in je dromen'. Zijn oogjes sluitend voelde hij een warme hand over zijn borstelige vacht glijden terwijl hij liefdevol 'Een fijne kerst' hoorde fluisteren.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
ik zal er proberen vanavond/vanacht of morgen mee verder te gaan....
"Moord is de meest extreme vorm van censuur." George Bernard Shaw (1856-1950)
Ik ben van 880 naar 449 woorden gedaan en heb het gevoel dat ik al het 'mooie' van het verhaal heb weggekapt en de essentie heb laten staan. Nou ja, jammer dan.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
dan maak je er toch 2 verhalen van...quote:Op zaterdag 4 december 2004 18:28 schreef Isabeau het volgende:
Ik ben van 880 naar 449 woorden gedaan en heb het gevoel dat ik al het 'mooie' van het verhaal heb weggekapt en de essentie heb laten staan. Nou ja, jammer dan.
bij de eerste zeg je gewoon... kijk bij nr2 hoe het verder gaat...
of zoiets
"Moord is de meest extreme vorm van censuur." George Bernard Shaw (1856-1950)
Hoi Isabeau, ik vind het een mooi verhaal, alleen één opmerking: omdat je de katten laat praten (in zichzelf) is het net alsof "Meneer, u mag hier niet komen." niet van een vrouw maar van een van de katten afkomstig is.
Groet,
Anton
Groet,
Anton
Tsja, ook dat stukje was uitgebreider waardoor het duidelijk was dat een medewerker van het asiel een deur opende, maar dat heb ik geschrapt Je hebt wel gelijk dat het zo over kan komen, eens zien of ik daar aan kan sleutelen en binnen de 450 woorden kan blijven.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ja! Dit wordt hartstikke leuk!quote:Op vrijdag 3 december 2004 15:39 schreef Isabeau het volgende:
afkrakende opinies
En waarom ook niet? Ik word er niet goed van als mensen zeggen "origineel hoor" terwijl het 10x bagger is. Dat iedereen altijd maar de hemel in moet worden geprezen is de oorzaak van die sneue tieners bij Idols. Geen familielid, vriend of kennis die ooit durfde te zeggen "Je zingt vals, slecht en het is waardeloos". En dus staan ze voor lul bij Idols. Ik hoor liever dat mijn schrijfsels bagger zijn dan dat ik word aangespoord om meer bagger te schrijven.quote:Op zaterdag 4 december 2004 20:11 schreef zodiakk het volgende:
Ja! Dit wordt hartstikke leuk!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
daar is tenminste over nagedachtquote:Op zaterdag 4 december 2004 20:41 schreef Isabeau het volgende:
[..]
En waarom ook niet? Ik word er niet goed van als mensen zeggen "origineel hoor" terwijl het 10x bagger is. Dat iedereen altijd maar de hemel in moet worden geprezen is de oorzaak van die sneue tieners bij Idols. Geen familielid, vriend of kennis die ooit durfde te zeggen "Je zingt vals, slecht en het is waardeloos". En dus staan ze voor lul bij Idols. Ik hoor liever dat mijn schrijfsels bagger zijn dan dat ik word aangespoord om meer bagger te schrijven.
"Moord is de meest extreme vorm van censuur." George Bernard Shaw (1856-1950)
Mooi Isabeau!
Check effe of het Kerstmis of kerstmis is... En het is zeker motor, ipv moter....... *Correctie-mode uit*
Check effe of het Kerstmis of kerstmis is... En het is zeker motor, ipv moter....... *Correctie-mode uit*
Am I evil? Yes I am!
Am I evil? I am man!
Am I evil? I am man!
Ik had motor en was aan het twijfelen, heb het nagevraagd en hij zei dat het moter was Beter naar mezelf (of het groene boekje) luisteren dus. Bedankt, krakkemieke!
Beter naar mezelf (of het groene boekje) luisteren dus. Bedankt, krakkemieke!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Nu ik het zie staan schaam ik me kapot ... "moter" hoe kom ik daar nu bij?
Als het je zoveel moeite kost om jezelf te worden, kun je net zo goed iemand anders blijven.
If you shake my hand better count your fingers ...
If you shake my hand better count your fingers ...
Mag ik van jou een eerlijke reactie, seb, lieverd
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Daarom wil ik graag een reactie van jou. Ik vind het zelf namelijk nogal matigjes. Iets tè veel NCRV zeg maar. (zow, ik heb een voorzetje gegeven, nu jij)
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
En nee, dit heeft geen enkele consequentie voor de half-orc. Denk ik
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Het is een verhaal vol warmte, echter stottert het soms. Woorden als 'openhaard' (moet dat geen twee woorden zijn?) houden het lezen op. Dan zou ik er gewoon haard van maken of een ander woord zoeken, dat de lading op eenzelfde wijze dekt. Echt een kerstverhaal. Het zou nog treffender zijn wanneer Scrooge de kat voor kleine Tim zou kopen.
Ik heb open haard aanelkaar geknutseld zodat ik 450 woorden kreeg
En nee, het gaat juist om oude man + oude kat. Jonge Tim zou een kitten krijgen.
En nee, het gaat juist om oude man + oude kat. Jonge Tim zou een kitten krijgen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Hij kon niet?quote:Op vrijdag 3 december 2004 15:39 schreef Isabeau het volgende:
subtiele spelfout verbeteringen (hier wilden we eigenlijk Arcee voor inhuren)
Never in the entire history of calming down did anyone ever calm down after being told to calm down.
Hij was nog niet gevraagd
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Nog andere mensen met verhalen?
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Wat is het toch lastig om binnen die marge van 450 woorden te blijven zeg. Ik heb toch het gevoel dat ik soms de ziel uit mijn verhaal haal, nét door dat ene woordje dat ik naar de eeuwige digitale jachtvelden moet sturen. Ik zal de mijne binnenkort eens posten, Isabeau!
Maarre, wellicht een vraag ten overvloede: mag dat wel, publicatie op het net voordat het is ingeleverd en bejureerd?
Maarre, wellicht een vraag ten overvloede: mag dat wel, publicatie op het net voordat het is ingeleverd en bejureerd?
quote:VERRAS ME
“Vorig jaar deden we het nog onder de kerstboom.” Ze zegt het plompverloren, op de ochtend van eerste kerstdag. Om er meteen aan toe te voegen dat ze dat nu dus wel gezien heeft en we het maar niet moeten herhalen. “Het was wel spannend, maar ik had toch het idee dat die figuren uit ons kerststalletje me constant aan het bekijken waren,” geeft ze als reden op. Ik werp tegen dat ze zo prachtig is dat iedereen naar haar zou willen kijken, inclusief de wijzen uit het oosten, maar ze wuift het glimlachend weg. Dit jaar wil ze iets anders. Iets nieuws.
Ga er maar aanstaan, zo’n vriendin die steeds verrast wil worden. Ik blader door het telefoonboek, om te zien of er nog iets leuks is in de stad. Ik suggereer het kerstcircus. “Ach, nee. Dat kan over tien jaar nog wel, als we twee kinderen en een hond hebben. Iets spannenders graag.” Mijn oog valt op de advertentie van de Mugubu Singers. “Zeg schat,” begin ik, “we kunnen ook een negerkoor huren. Die komen dan zingen naast onze tafel, terwijl wij onze kalkoen verorberen.” Ze kijkt me verveeld aan. “Negerkoren zijn zo tien jaar geleden. Bovendien, als ik zingende negers wil zien, zet ik TMF wel aan. Heb je geen rappende blanke middenklasser in de aanbieding, die tijdens je kerstdiner op verzoek je hele familie beledigt?” Ik schud van nee en blader verder.
“Hmm, dit is misschien iets. Geef een rijk kind een arme kerst. Dan moeten we een kind uit pakweg Wassenaar hier laten brengen en dan gaan we kerst vieren zoals de gewone mensen doen. De nieuwe trend sinds het downdaten.” Ze schiet in de lach en zegt me dat ze een hekel heeft aan rijke kinderen. Ze is niet snel tevreden, mijn vriendin. Vervolgens wijst ze de levende kerststal af, de wandelsafari door een besneeuwd Beekse Bergen en een aantal concerten. Moedeloos stuit ik op de laatste advertentie, die van restaurant Zet.
Zonder haar antwoord af te wachten, trek ik mijn vriendin de auto in. Ze wil verrast worden, zegt ze. Nou, dan kan ze het krijgen ook. Ik zie haar ogen glinsteren als we het restaurant binnenlopen. Ze heeft geen idee waar we zijn. Bij het zien van de menukaart begint ze opgewonden te stralen. “Oh cool, je kan hier echt koalaberen eten!!!” Ze gilt het door het restaurant. Even later bestellen we beiden. Ik kies mariboepoten met zure salamandersaus, zij gaat voor de koalabeer. We wagen ons nog maar niet aan de kelder, waar je in alle obscuriteit bedreigde diersoorten kunt eten. Ik voer haar liefdevol een stukje mariboepoot en zij laat me proeven van de oortjes van de koalabeer. Kerst was nog nooit zo bijzonder.
Volledig gelukkig stappen we even na elven buiten. Ze kijkt me verliefder aan ooit. “Je hebt me toch weer weten te verrassen.” Ik knik nonchalant. Een fijne kerstnacht is gegarandeerd en de blik van mijn vriendin is mooier dan welk kerstgevoel dan ook. “Vrede op aarde,” zegt ze. Daar doen we het toch allemaal voor?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
quote:ABDI
Met zijn vinger tekende de kleine Jonathan cirkeltjes in het zand. Hij voelde zich ontzettend miserabel en geef hem eens ongelijk. Het beloofde juist vannacht een gruwelijk koude nacht te worden, hij had al een aantal dagen een echt goed maal moeten ontberen en vader moest alweer tot zeer laat in de avond werken. Terwijl Jonathan wat probeerde te slapen voelde hij wat nats en zachts op zijn wang. “Hé, kleine jongen!” lachte hij terwijl hij een grijze natte snuit vastpakte. Het was Abdi, het kleine ezeltje wat vader jaren geleden had gekocht van een wrede veehandelaar. Het bleek een lief beest te zijn en fungeerde vaak als steun en toeverlaat van Jonathan, maar vader was ervan overtuigd dat hij waardeloos was. Hij was mager en kon hooguit één volwassen man dragen. Jonathan was gezien zijn postuur vederlicht en die gebreken konden hem derhalve ook weinig schelen.
Vader had echter liever dat Abdi aan de eerste de beste werd verkocht. De ezel was toch een extra mond om te vullen. Jonathan had hier vele ruzies met hem over gehad en zijn moeder vreesde dat het ezeltje als een wig tussen hen in zou drijven. “Weet je Jonathan, er is vandaag een veemarkt,” begon ze op een zekere dag voorzichtig tegen haar zoon, “Misschien zou je eens kunnen kijken met Abdi.”
Jonathan voelde de bui alweer hangen en hoewel hij wist dat moeder het goed bedoelde, voelde hij er niets voor Abdi aan zijn lot over te laten. Toch besloot hij te gaan. Tenslotte kon hij altijd een of ander smoesje ophangen. Een tè lage prijs, de ezel ligt niet meer goed in de markt, dat soort dingen.
De dieren op de veemarkt werden vreselijk behandeld, zag Jonathan. Hij wilde alweer rechtsomkeert maken toen hij achter zich een man hoorde, die op vriendelijke toon sprak. “Goedemorgen, is dit ezeltje te koop?” Jonathan draaide zich om en keek in de ogen van een lange man, met donkere ogen en idem haar. Hij had een vriendelijke blik. Jonathan wilde met ‘nee’ antwoorden, maar zijn gevoel hield hem tegen.
“Ik zou hem graag kopen,” vervolgde de man en aaide de ezel over zijn kop. Jonathan wist niet waarom, maar overhandigde de ezel en nam het geld in ontvangst. Ook Abdi scheen met de transactie in te stemmen. “Bedankt!” zei de man tenslotte. “Hier zal mijn vrouw zeer blij mee zijn. Ze verwacht een kind en de reis naar Bethlehem zal haar zwaar vallen. Dit kereltje kan van pas komen.”
Terwijl hij de man weg zag lopen met Abdi, voelde Jonathan zich vreemd genoeg intens gelukkig. Het geld zou hen een tijdje vooruit helpen, en hij wist dat Abdi in goede handen zou zijn.
methodmich: kerstdecadentie ten top, goed geschreven, maar ik krijg er geen kerstgevoel van, eerder een beetje walging. Maar ook dát is kerstmis
MadGuy: prachtig, geweldig einde, leuke invalshoek van het oorspronkelijke kerstverhaal, ik zou alleen iets doen aan dat "en idem haar" dat 'hikt' in het verhaal.
MadGuy: prachtig, geweldig einde, leuke invalshoek van het oorspronkelijke kerstverhaal, ik zou alleen iets doen aan dat "en idem haar" dat 'hikt' in het verhaal.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Daarvoor is de correspondentie met organiserende instanties te summier, m.a.w dat staat nergens vermeld.quote:Op zondag 5 december 2004 14:41 schreef MadGuy het volgende:
Maarre, wellicht een vraag ten overvloede: mag dat wel, publicatie op het net voordat het is ingeleverd en bejureerd?
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
quote:Op vrijdag 3 december 2004 15:39 schreef Isabeau het volgende:
In dit topic: Landelijke Kerstverhalenwedstrijd kan je informatie vinden over de gezamenlijke schrijfwedstrijd van de NCRV, de Spits en Fok. Je kan ook direct doorsurfen naar www.hetkerstverhaal.nl
--------------------------------------------------------------------------------
Pagina niet gevonden
Helaas, het opgevraagde document bestaat niet (meer). De gevolgde link is waarschijnlijk verouderd, onnauwkeurig of niet beschikbaar.
Het wordt zeer gewaardeerd als u de internetredactie van de vorige website inlicht. Zie voor E-mailadressen deze pagina.
Page not found
The requested object does not exist on this server. The link you followed is inaccurate, outdated or not available.
Please inform the webmaster of the previous page. E-mail addresses can be found on our special webpage.
omroep.nl | mail
Ben ik te vroeg? Of werkt het linkje niet goed?
Ik denk zelf dat je wat te vroeg bent, maar ik zal het "achter" eens vragen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dank, Isabeau!quote:Op maandag 6 december 2004 06:11 schreef Isabeau het volgende:MadGuy: prachtig, geweldig einde, leuke invalshoek van het oorspronkelijke kerstverhaal, ik zou alleen iets doen aan dat "en idem haar" dat 'hikt' in het verhaal.
Het hikt inderdaad een klein beeje, net als meerdere passages in het verhaal, naar mijn idee. Het is écht haast ondoenlijk een mooi verhaal neer te zetten zonder onnoemelijk veel weg te kappen en te snijden, vandaar ook deze oplossing. Ik denk dat ik het zo laat...
Ik denk dat je te vroeg was, die luitjes moeten ook gewoon door de filequote:Op maandag 6 december 2004 08:10 schreef Francesca het volgende:
Ben ik te vroeg? Of werkt het linkje niet goed?
De website doet het nu in ieder geval.
quote:Op maandag 6 december 2004 10:48 schreef SCH het volgende:
[..]
Ik denk dat je te vroeg was, die luitjes moeten ook gewoon door de file
De website doet het nu in ieder geval.
Kansloos...quote:
Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is not omnipotent.
Is he able, but not willing? Then he is malevolent.
Is he both able and willing? Then whence cometh evil?
Is he neither able nor willing? Then why call him God?
Is he able, but not willing? Then he is malevolent.
Is he both able and willing? Then whence cometh evil?
Is he neither able nor willing? Then why call him God?
@isa:in de alinea's / zinnen waar je het alleen over Tim hebt, kun je "Tim" ook wel eens vervangen door "Hij" dat leest net iets vlotter..
dag
leuk geschreven, maar ik heb het gevoel dat je nu te lang focust op het zoeken naar dingen in de krant.. teveel voorbeelden (advertentie's) terwijl het daar eigenlijk niet om draait in het verhaal.quote:
misschien kun je dat zoeken naar een verrassing iets in korten, en een ander stuk iets uit te breiden..
dag
dat ontzettend, gruwelijk en zeer als versterking in de eerste alinea lijkt me net iets te veel van het goede, ookal gebruik je dit soort woorden verder niet opvallend. misschien dat je één van die zinnen anders zou kunnen formuleren.quote:
en de laatste zin.. ik zou "hij wist" veranderen in "hij voelde"
weten is iets zeker weten.. en dat lijkt met wel erg snel.. een sterk, goed gevoel over iets hebben is ook duidelijk
maar opzich kan het wel hoor, zoals hij nu is
dag
Dank je, petre86. Ik heb het verhaal inmiddels opgestuurd dus ik ik kan er niets meer aan veranderen. Toch bedankt voor je suggesties.
ik zag het jaquote:Op maandag 6 december 2004 14:54 schreef MadGuy het volgende:
Dank je, petre86. Ik heb het verhaal inmiddels opgestuurd dus ik ik kan er niets meer aan veranderen. Toch bedankt voor je suggesties.
daarom heb ik die laatste zin ook toegevoegd..
het verhaal is niet storend ofzo, maar een kleine verandering had gekunt.
trouwens, voor de overige verhalenschrijvers.. je hoefd hem niet zo snel mogenlijk in te sturen toch?
doe dan lekker rustig aan.. misschien verander / verbeter je het verhaal nog wel aan de hand van tips ..
zolang je verhaal maar voor de sluitingsdatum binnen is
dag
Bedankt petre, ik werd al zenuwachtig van.
Het is alleen zo kort dat ik telkens vrijwel weer helemaal over nieuw begin.
Het is alleen zo kort dat ik telkens vrijwel weer helemaal over nieuw begin.
Nee, er zijn zoveel verrassingen. Had de pornofilm met een baardaap al geschrapt, evenals het ontleden van koeienogen bij kerstverlichting.quote:Op maandag 6 december 2004 13:06 schreef petre86 het volgende:
[..]
leuk geschreven, maar ik heb het gevoel dat je nu te lang focust op het zoeken naar dingen in de krant.. teveel voorbeelden (advertentie's) terwijl het daar eigenlijk niet om draait in het verhaal.
misschien kun je dat zoeken naar een verrassing iets in korten, en een ander stuk iets uit te breiden..
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Uiteraard, de NCRV-mensen gaan dit niet trekken.quote:
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?quote:Op maandag 6 december 2004 17:48 schreef methodmich het volgende:
[..]
Nee, er zijn zoveel verrassingen. Had de pornofilm met een baardaap al geschrapt, evenals het ontleden van koeienogen bij kerstverlichting.
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?
ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij
dag
quote:De waarheid in een mandje
“Wat moeten we nou daar? Daar gaan we alleen maar dood. We vallen en verdwijnen uiteindelijk. Die klotewereld, ik wil niet en ik ga niet! Je kan me niet dwingen”. “Het spijt me lieverd, je hebt geen keus, we moeten er allemaal aan. Denk aan de pret die je de mensen zullen hebben. Het is ons lot” Weemoedig keek de kleine Roos naar beneden. Was dit nou “de grote toekomst”, doodgaan in díe wereld?
Overal om zich heen maakten anderen zich klaar voor de reis, opgewonden over hun te vervullen doel. Roos sloot zich bij hen aan. Ze greep de hand van een lotgenoot en sprong de diepte in.
Ze zag een wereld met arme mensen, zonder eten of drinken. Kinderen die doodgingen, mensen met de meest verschrikkelijke ziekten. Langzaam maar zeker daalde ze verder af. Ze zag de steden, met de vele dure, onpersoonlijke huizen. Ze zag grote metalen monsters met nors kijkende mensen erin door straten scheuren. Vervolgens zag ze de lichtjes in huizen, gulzige mensen die zich volvraten en in de warmte van een open haard zaten. Chagrijnige mensen, ongelukkig ondanks wat ze hadden. Langzaam bereikte ze een stad met witte daken en straten. Er liep een dikke man in een rood pak door die straat. Ze daalde af in een steeg, en landde op iets zachts. “Waar ben ik?” Teleurgesteld over wat ze gezien had, vroeg ze zich af wat haar leven voor nut gehad had. Ze had de sprong genomen en was nu stervende.
In een steegje stond een mandje. Een mandje met een donzen dekentje. Er klonk zacht gekir uit het mandje, kleine handjes hadden zich onder de dekentjes uitgewurmd en grepen enthousiast naar de neerdwarrelende sneeuwvlokjes. Er had zich een klein sneeuwlaagje gevormd op het handvat van het mandje, en op het warme blauwe dekentje.
Het mandje werd opgepakt. Een grote man, de man die Roos eerder in de straat had zien lopen, sloeg verbaasd het dekentje opzei. “Mijn God, wie kan jou nou zomaar achterlaten?” De man trok zijn jas uit en deed deze om het kleine kind. “Ik zal voor je zorgen lieverd, wees maar niet bang meer.”
Op het moment dat Roos de kamer werd binnengedragen in het mandje, besefte ze dat de wereld waarop ze terecht was gekomen niet alleen draait om narigheid en verdriet. Het gaat erom dat je vrede vindt met je lot en ieder leven koestert alsof het je eigen leven is.
Toen Roos dit besefte kon ze loslaten. Ze smolt langzaam weg in de warme kamer.
[ Bericht 0% gewijzigd door Janetje op 06-12-2004 22:57:50 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ik heb geen boodschap. Vrede op aarde is mijn boodschap. Deze mensen zijn gewoon puur verveeld en het moet walgelijk zijn om te lezen dat je koalabeertjes kunt eten, die schatjes.quote:Op maandag 6 december 2004 19:08 schreef petre86 het volgende:
[..]
maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?
ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Voor mij is de boodschap, dat er voor veel mensen behoefte is aan een andere invulling van kerst dan het traditionele gebeuren, maar óók dat een leuke verrassing tot een seksuele beloning leidt.quote:Op maandag 6 december 2004 19:08 schreef petre86 het volgende:
[..]
maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?
ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij
Klein dingetje: kvind de gerechten niets geloofwaardig overkomen. Ik denk dat je misschien de keukens van ecuador of andere iets exotischere landen door kunt bladeren naar echt bestaande gerechten (gevulde Cavia misschien?)quote:Op zondag 5 december 2004 14:47 schreef methodmich het volgende:
[..]
quote:Beneveld
‘De Kerstman is moe,’ beweerde mama. ‘Ik denk dat hij zo naar huis moet,’ Het was Teun om het even. Hij had niet om een zatte ouwe vette man met een nepbaard gevraagd. Om zijn naam had hij ook niet gevraagd. Teun. Zo heetten alleen ouwe lullen, zoals zijn vader. De ouwe lul in het verschoten kerstmannenpak giechelde en probeerde mama bij haar billen te pakken. Mama vond het niet leuk en probeerde zijn graaiende handen af te weren.
‘Ik zet hem wel even op de bus,’ zei Teun. Hij stond op temidden van de zee aan pakpapier en pedagogisch onverantwoorde prullen maar zag kans de woonkamer door te stappen zonder iets te vertrappen. Hij vatte de Kerstman wat ruw bij de arm.
‘Ik ben helemaal niet met de bus!’ lalde deze. ‘Ik ben met de arreslee!’
‘U bent met lijn 169,’ hielp mama hem uit de droom. ‘En u gaat nu naar huis, naar de Noordpool’ ‘Ik woon hier,’ jengelde de zwetende man onder de synthetische nepbaard. ‘Donder op met die pool!’ Zijn adem geurde naar Glühwein.
Teun liet zich niet verstoren door het bekende dronkemansgeleuter. Met zijn zeven jaar had hij meer overwicht op de grote man dan je zou verwachten. Kordaat bracht hij hem zijn mantel. Eigenlijk was het ding veel te dun om de Kerstman mee over straat te laten gaan. Ergens vond Teun het een beetje zielig voor de man.
‘Maar ik heb toch heel veel cadeautjes gebracht!’ protesteerde de Kerstman nog toen de kleine jongen hem de voordeur uitduwde. ‘Ik hoef nog helemaal niet terug!’ Hij begon steeds harder te praten. Hij schreeuwde al bijna. In het portiek naast hen bewoog het gordijn. De buurvrouw gluurde hoofdschuddend even langs de vitrage. Voordat hij de deur dichsloeg hoorde Teun mama nog mompelen: ‘Dit was dus geen goed idee,’
Er was geen sneeuw deze Kerst, alleen een saaie dikke mist die het geluid en de lichten van de naderende bus dempte. De Kerstman hield gelukkig eindelijk zijn kop zodat ze de aandacht niet meer trokken en Teun de bus goed kon horen aankomen. Zodra hij het gegrom hoorde droeg hij de verklede zatlap op om klaar te gaan staan.
‘Hier, je buskaart,’ propte het kind de strippenkaart in de grote man zijn hand. Deze begon op slag te grienen. Onverbiddelijk wees het jongetje de man naar de deur.
‘Het spijt me Teun,’ bibberlipte de Kerstman. ‘Ik had ook liever dat het allemaal anders gelopen was,’ Hij zag kans om tegelijk te huilen en te kwijlen.
‘Ja pap,’ duwde Teun de veel grotere en zwaardere man lijn 169 in. Hij klopte even op zin rug. ‘Met nieuwjaar kom ik wel weer op bezoek, ik beloof het,’
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
leuk thema, maar het was mij met die namen een beetje onduidelijkquote:
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ik ga ook es ff wat bedenken . Vroeger op de basisschool had ik altijd sterke opstels, kijken of die gave mij nog bijgebleven is .
.
succes!
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Leuke verhalen, vooral die van Isabeau sprak me heel erg aan.
Jammer dat ik niet zo goed met leestekens enzo ben en dat ik me vaak niet goed weet te verwoorden want ik had ook wel graag een verhaal willen proberen te schrijven had namelijk een paar leuke ideeën in mijn hoofd. Maar ik moet het denk ik maar houden bij het lezen van verhalen
Jammer dat ik niet zo goed met leestekens enzo ben en dat ik me vaak niet goed weet te verwoorden want ik had ook wel graag een verhaal willen proberen te schrijven had namelijk een paar leuke ideeën in mijn hoofd. Maar ik moet het denk ik maar houden bij het lezen van verhalen
de mensheid zorgt voor zn eigen ondergang.
Kerst zonder jou
Ik hoor je stem nog in mijn hoofd: Ik zal je missen schat, ik bel je als ik in Turkije ben.
Blijkbaar ben je mij vergeten. Of er is iets met je gebeurd. Ik wil het niet eens weten. Oh wat mis ik je, asjeblieft Brahim, dit kun je me niet aan doen! Ik ga kapot van binnen.. Misschien loop jij nu wel verliefd naast je nieuwe Turkse vriendin terwijl ik hier in mijn eentje onder de kerstboom zit. Wat heeft kerstmis nu nog voor zin? Ik mis je alleen nog meer erdoor.
Hey een vallende ster!!!!!!! Snel wens ik dat je weer bij me bent. Zou mijn wens echt uitkomen? Nee ik geloof daar niet in..is maar bijgeloof.
Ik zet de cd die ik van jou gekregen had keihard op en de tranen stromen over mijn wangen.. Ik kan niet meer, mijn hele lichaam trilt van verdriet.
Het enige dat ik wil is jou, de rest van de wereld kan voor mijn part vergaan.
‘Oceans apart, I'm still thinking of you.. Pain in my heart, all my dreams are torn in two!’ De cd stond op repeat en mijn tranen ook.
Huilend viel ik in slaap.
TRINGGGGGGGGGG!!!!
Voor de deur ligt een pakketje. Ik neem het mee naar binnen en maak het open.
Het is een gegrafeerde gouden ring maar niet in het Nederlands..er staat: Seni seviyorum Naomi
DIE WOORDEN KEN IK!!!!!! Het pakje is van Brahim en hij heeft: Ik hou van jou Naomi in de ring laten graferen!
Rustig blijven, haal diep adem..misschien is het een grap.
Ik doe de voordeur open en ren naar buiten op mijn blote voeten in de sneeuw. Waar is hij nou?
Opeens hoor ik zijn stem: Hey schat! Merry Christmas! Het lijkt of ik droom...waar is Robert ten Brink? Hoe kan dit? Mijn wens is uitgekomen!!!!!!!!!!!
Ik vlieg hem om zijn nek en hij zoent me passioneel en houdt me trillend vast.
Brahim!! Waarom heb je me niet gebeld??? Ik heb je zoooo gemist he!
Euhm, dat is een lang verhaal..ik moest niet zomaar naar Turkije. Mijn vader wilde dat ik ging trouwen.
Ik ben weggevlucht...vandaag zou de bruiloft zijn, alles was al geregeld.
Maar ik kon het niet..ik kan niet trouwen met een meisje waar ik niet van hou!! Ik dacht elke seconde aan je, maar ik kon niet weg om je te bellen.
Ik moest kiezen tussen mijn familie en het meisje waar ik van hou.
En ik heb gekozen voor jou! Wil je met me trouwen?
“Seni seviyorum ook van jou!!”,antwoord ik en trek hem tegen me aan. Mijn kerstnacht is nog nooit zooooo mooi geweest!!!!!!
Ik hoor je stem nog in mijn hoofd: Ik zal je missen schat, ik bel je als ik in Turkije ben.
Blijkbaar ben je mij vergeten. Of er is iets met je gebeurd. Ik wil het niet eens weten. Oh wat mis ik je, asjeblieft Brahim, dit kun je me niet aan doen! Ik ga kapot van binnen.. Misschien loop jij nu wel verliefd naast je nieuwe Turkse vriendin terwijl ik hier in mijn eentje onder de kerstboom zit. Wat heeft kerstmis nu nog voor zin? Ik mis je alleen nog meer erdoor.
Hey een vallende ster!!!!!!! Snel wens ik dat je weer bij me bent. Zou mijn wens echt uitkomen? Nee ik geloof daar niet in..is maar bijgeloof.
Ik zet de cd die ik van jou gekregen had keihard op en de tranen stromen over mijn wangen.. Ik kan niet meer, mijn hele lichaam trilt van verdriet.
Het enige dat ik wil is jou, de rest van de wereld kan voor mijn part vergaan.
‘Oceans apart, I'm still thinking of you.. Pain in my heart, all my dreams are torn in two!’ De cd stond op repeat en mijn tranen ook.
Huilend viel ik in slaap.
TRINGGGGGGGGGG!!!!
Voor de deur ligt een pakketje. Ik neem het mee naar binnen en maak het open.
Het is een gegrafeerde gouden ring maar niet in het Nederlands..er staat: Seni seviyorum Naomi
DIE WOORDEN KEN IK!!!!!! Het pakje is van Brahim en hij heeft: Ik hou van jou Naomi in de ring laten graferen!
Rustig blijven, haal diep adem..misschien is het een grap.
Ik doe de voordeur open en ren naar buiten op mijn blote voeten in de sneeuw. Waar is hij nou?
Opeens hoor ik zijn stem: Hey schat! Merry Christmas! Het lijkt of ik droom...waar is Robert ten Brink? Hoe kan dit? Mijn wens is uitgekomen!!!!!!!!!!!
Ik vlieg hem om zijn nek en hij zoent me passioneel en houdt me trillend vast.
Brahim!! Waarom heb je me niet gebeld??? Ik heb je zoooo gemist he!
Euhm, dat is een lang verhaal..ik moest niet zomaar naar Turkije. Mijn vader wilde dat ik ging trouwen.
Ik ben weggevlucht...vandaag zou de bruiloft zijn, alles was al geregeld.
Maar ik kon het niet..ik kan niet trouwen met een meisje waar ik niet van hou!! Ik dacht elke seconde aan je, maar ik kon niet weg om je te bellen.
Ik moest kiezen tussen mijn familie en het meisje waar ik van hou.
En ik heb gekozen voor jou! Wil je met me trouwen?
“Seni seviyorum ook van jou!!”,antwoord ik en trek hem tegen me aan. Mijn kerstnacht is nog nooit zooooo mooi geweest!!!!!!
Mooi verhaal !!!!!!!!quote:
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Mijn baksel.
Meningen?
Winterlicht
De planten zijn dood en de vloertegels kleven van bier, rum-cola en tranen. Het ruikt naar sigarettenas. Reliquieën van nep-gezelligheid waarin seks, ruzie en alcohol een emulator van enthousiasme en genegenheid was. Ik heb het koud.
Mijn blote voeten plakken aan de koude grond en de pizzaresten kruipen over tafel, jagend op stukjes kerststol. Grijs winterlicht valt met tegenzin de kamer binnen en hult mijn wereld in kou en stilte. Ik wil dingen doen. Ik erger me aan mijn apatie. Ik kán dingen, wíl dingen, maar de dingen willen niet gedaan worden. Niet nu. Het bloed wil niet stromen en de geestdrift is afgedreven en gezonken, onderkoeld en slaperig. Ik geeuw.
Ik heb honger, maar kan niet eten alleen. Niemand om te bellen of uit te nodigen om gezellig en aanhankelijk en kerst-achtig te komen doen. Ik moet opruimen, maar opruimen drijft in de Noordzee, noordwaards, naar waar het nog kouder is. Ik ril.
Ik zit in de luie stoel, lui, maar niet ontspannen. Rechtop, mijn armen om mijn borst geslagen. Het huis is warm, maar ik ben koud. Ik zou op moeten ruimen, moeten gaan lopen, oude vrienden opzoeken. De kerstverlichting aandoen.
Mijn hoofd bonkt en er zit zand achter mijn ogen.
Ergens tussen de volle asbakken en lege blikjes rammelt een polyphonische ringtoon. Ik sta op om het ding te zoeken en neem even de tijd om te duizelen: te veel spanning op de lege middag. De trilfunctie bibbert op de tafel en een halfvol blikje huismerkbier schuifelt over de tafelrand. Bier met as gulpt als een ziek orgasme over het kleed, te dood om te schuimen. Even stel ik me een kerstkindje voor, gegroeid uit een smerig kleed, verwekt door het zaad van een avond vruchteloos zuipen. Als ik de telefoon gevonden heb, is hij al gestopt. Eén gemiste oproep. Géén nummer. Ik gooi de telefoon op een stoel.
Ik zie een dicht biertje staan en maak hem open. Lauw schuim kruipt naar buiten. Ik hap het weg. Het bier helpt. Geweldig zelfs. Een goudgele lichtpunt in de grijsheid. Mijn maag doet pijn en de ranzige kotssmaak van te veel bier is niet geweldig, maar het gebonk in mijn hoofd wordt minder. Nee, dat niet. Het gebonk is minder belangrijk.
Ik moet maar weer eens gaan. Douchen, boodschappen doen en vroeg naar bed.
De voordeur zit op slot, en er is geen sleutel te vinden. Ik open het keukenraam. Een frisse, maar zachte wind waait naar binnen. Ik klim naar buiten en loop naar huis, mijn biertje in de hand. Onderweg groet ik iedereen. Om te shoqueren. De feestdagen zijn altijd hetzelfde. Eén grote orgie van melancholiek en zelfmedelijden, waar iedereen unaniem en solidair aan meedoet. Heerlijk.
Meningen?
Winterlicht
De planten zijn dood en de vloertegels kleven van bier, rum-cola en tranen. Het ruikt naar sigarettenas. Reliquieën van nep-gezelligheid waarin seks, ruzie en alcohol een emulator van enthousiasme en genegenheid was. Ik heb het koud.
Mijn blote voeten plakken aan de koude grond en de pizzaresten kruipen over tafel, jagend op stukjes kerststol. Grijs winterlicht valt met tegenzin de kamer binnen en hult mijn wereld in kou en stilte. Ik wil dingen doen. Ik erger me aan mijn apatie. Ik kán dingen, wíl dingen, maar de dingen willen niet gedaan worden. Niet nu. Het bloed wil niet stromen en de geestdrift is afgedreven en gezonken, onderkoeld en slaperig. Ik geeuw.
Ik heb honger, maar kan niet eten alleen. Niemand om te bellen of uit te nodigen om gezellig en aanhankelijk en kerst-achtig te komen doen. Ik moet opruimen, maar opruimen drijft in de Noordzee, noordwaards, naar waar het nog kouder is. Ik ril.
Ik zit in de luie stoel, lui, maar niet ontspannen. Rechtop, mijn armen om mijn borst geslagen. Het huis is warm, maar ik ben koud. Ik zou op moeten ruimen, moeten gaan lopen, oude vrienden opzoeken. De kerstverlichting aandoen.
Mijn hoofd bonkt en er zit zand achter mijn ogen.
Ergens tussen de volle asbakken en lege blikjes rammelt een polyphonische ringtoon. Ik sta op om het ding te zoeken en neem even de tijd om te duizelen: te veel spanning op de lege middag. De trilfunctie bibbert op de tafel en een halfvol blikje huismerkbier schuifelt over de tafelrand. Bier met as gulpt als een ziek orgasme over het kleed, te dood om te schuimen. Even stel ik me een kerstkindje voor, gegroeid uit een smerig kleed, verwekt door het zaad van een avond vruchteloos zuipen. Als ik de telefoon gevonden heb, is hij al gestopt. Eén gemiste oproep. Géén nummer. Ik gooi de telefoon op een stoel.
Ik zie een dicht biertje staan en maak hem open. Lauw schuim kruipt naar buiten. Ik hap het weg. Het bier helpt. Geweldig zelfs. Een goudgele lichtpunt in de grijsheid. Mijn maag doet pijn en de ranzige kotssmaak van te veel bier is niet geweldig, maar het gebonk in mijn hoofd wordt minder. Nee, dat niet. Het gebonk is minder belangrijk.
Ik moet maar weer eens gaan. Douchen, boodschappen doen en vroeg naar bed.
De voordeur zit op slot, en er is geen sleutel te vinden. Ik open het keukenraam. Een frisse, maar zachte wind waait naar binnen. Ik klim naar buiten en loop naar huis, mijn biertje in de hand. Onderweg groet ik iedereen. Om te shoqueren. De feestdagen zijn altijd hetzelfde. Eén grote orgie van melancholiek en zelfmedelijden, waar iedereen unaniem en solidair aan meedoet. Heerlijk.
"Keijk daer! Eenen zilvervloot!", (Piet Hein)
Hmmm... Ik zie nu pas dat ik mijn verhaal hier eerst had kunnen laten keuren. Had ik misschien beter kunnen doen. Dan had niet de helft van de lezers gemeld dat ze het een slecht verhaal vinden.
Hey oersoep,
Ik las net je verhaal, maar je lijkt een beetje overijverig met de moeilijke woorden, zo is er toch geen touw aan vast te knopen?
Greetz
Ps.
Kijken jullie nog eens naar die van mij? feedback topic is leuk, maar ik zou wel graag feedback willen
Ik las net je verhaal, maar je lijkt een beetje overijverig met de moeilijke woorden, zo is er toch geen touw aan vast te knopen?
Greetz
Ps.
Kijken jullie nog eens naar die van mij? feedback topic is leuk, maar ik zou wel graag feedback willen
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
goed verhaal , alleen ik mis er wat in , maar wat weet ik nietquote:Op dinsdag 7 december 2004 11:39 schreef OerSoeP het volgende:
Mijn baksel.
Meningen?
Winterlicht
De planten zijn dood en de vloertegels kleven van bier, rum-cola en tranen. Het ruikt naar sigarettenas. Reliquieën van nep-gezelligheid waarin seks, ruzie en alcohol een emulator van enthousiasme en genegenheid was. Ik heb het koud.
Mijn blote voeten plakken aan de koude grond en de pizzaresten kruipen over tafel, jagend op stukjes kerststol. Grijs winterlicht valt met tegenzin de kamer binnen en hult mijn wereld in kou en stilte. Ik wil dingen doen. Ik erger me aan mijn apatie. Ik kán dingen, wíl dingen, maar de dingen willen niet gedaan worden. Niet nu. Het bloed wil niet stromen en de geestdrift is afgedreven en gezonken, onderkoeld en slaperig. Ik geeuw.
Ik heb honger, maar kan niet eten alleen. Niemand om te bellen of uit te nodigen om gezellig en aanhankelijk en kerst-achtig te komen doen. Ik moet opruimen, maar opruimen drijft in de Noordzee, noordwaards, naar waar het nog kouder is. Ik ril.
Ik zit in de luie stoel, lui, maar niet ontspannen. Rechtop, mijn armen om mijn borst geslagen. Het huis is warm, maar ik ben koud. Ik zou op moeten ruimen, moeten gaan lopen, oude vrienden opzoeken. De kerstverlichting aandoen.
Mijn hoofd bonkt en er zit zand achter mijn ogen.
Ergens tussen de volle asbakken en lege blikjes rammelt een polyphonische ringtoon. Ik sta op om het ding te zoeken en neem even de tijd om te duizelen: te veel spanning op de lege middag. De trilfunctie bibbert op de tafel en een halfvol blikje huismerkbier schuifelt over de tafelrand. Bier met as gulpt als een ziek orgasme over het kleed, te dood om te schuimen. Even stel ik me een kerstkindje voor, gegroeid uit een smerig kleed, verwekt door het zaad van een avond vruchteloos zuipen. Als ik de telefoon gevonden heb, is hij al gestopt. Eén gemiste oproep. Géén nummer. Ik gooi de telefoon op een stoel.
Ik zie een dicht biertje staan en maak hem open. Lauw schuim kruipt naar buiten. Ik hap het weg. Het bier helpt. Geweldig zelfs. Een goudgele lichtpunt in de grijsheid. Mijn maag doet pijn en de ranzige kotssmaak van te veel bier is niet geweldig, maar het gebonk in mijn hoofd wordt minder. Nee, dat niet. Het gebonk is minder belangrijk.
Ik moet maar weer eens gaan. Douchen, boodschappen doen en vroeg naar bed.
De voordeur zit op slot, en er is geen sleutel te vinden. Ik open het keukenraam. Een frisse, maar zachte wind waait naar binnen. Ik klim naar buiten en loop naar huis, mijn biertje in de hand. Onderweg groet ik iedereen. Om te shoqueren. De feestdagen zijn altijd hetzelfde. Eén grote orgie van melancholiek en zelfmedelijden, waar iedereen unaniem en solidair aan meedoet. Heerlijk.
de mensheid zorgt voor zn eigen ondergang.
hey broer, ik las hem net al online, best leuk verhaal ik heb op je gestemd hoor
hehe, leuke twist, met die boom
hehe, leuke twist, met die boom
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
uuuhm , ik vind het verhaal wel leuk maar ik vind het een beetje een chaos want ik moest het 3 keer overnieuw lezen om nou te snappen waar het nou precies om ging , mischien een idee om het iets simpeler neer te zetten ? kan ook aan mij liggen hoorquote:
de mensheid zorgt voor zn eigen ondergang.
Ah, te moeilijk blijkbaar. Heb hem nu al ingevoerd. Maar als ik jullie reacties zo zie wordt het hem niet. Te hoog ingezet... :S
"Keijk daer! Eenen zilvervloot!", (Piet Hein)
Waarom komt mijn verhaal nou niet aan bij kerstverhalen?
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Eerste Kerstdag
Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?
Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.
Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok bij het raam. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Gedachteloos vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Heeft Riet toch gelijk. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…
In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.
“Marit, wist je dat meneer Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.
Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.
Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het bont gekleurde tafelkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.
Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.
Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...
Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?
Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.
Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok bij het raam. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Gedachteloos vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Heeft Riet toch gelijk. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…
In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.
“Marit, wist je dat meneer Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.
Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.
Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het bont gekleurde tafelkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.
Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.
Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
. We gaan weer lekker aan de schrijf!Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...
ik vind hem wel leuk, aparte stijl enzo, maar wel leuk en ik kan ook geen opmerkingen bedenken..quote:Op dinsdag 7 december 2004 13:51 schreef OerSoeP het volgende:
Ah, te moeilijk blijkbaar. Heb hem nu al ingevoerd. Maar als ik jullie reacties zo zie wordt het hem niet. Te hoog ingezet... :S
[ Bericht 5% gewijzigd door Peter op 07-12-2004 14:29:18 ]
dag
die zin loopt niet helemaal lekker(herformuleren of een extra komma?), voor de rest leest het lekker weg.quote:Op dinsdag 7 december 2004 14:18 schreef Nonna het volgende:
Eerste Kerstdag
[...]Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen.[...]
Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...
ik leest het verhaal nu voor het eerst en alles komt goed over..
nog 1 ding:
lijkt net een "opening" naar een uitleg daarover.. ik weet niet of je deze zin erbij moet zetten als het mensen nieuwsgierig maakt en er geen antwoordt op komt..quote:Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
dag
Op de site staat het volgende:quote:Op dinsdag 7 december 2004 14:15 schreef Janetje het volgende:
Waarom komt mijn verhaal nou niet aan bij kerstverhalen?
Alleen verhalen van maximaal 450 woorden worden op de site toegelaten. Een redactie zal je verhaal eerst lezen en beoordelen, voordat het verhaal op de site verschijnt. Een verhaal zal maximaal 1 werkdag na insturen al dan niet op de website verschijnen.
Antwoord op je vraag zo?
Ha petre86, dank voor je snelle reactie. Ik laat die zin nog even op me inwerken... dank!
Het stuk vd proef op de som slaat op de voorafgaande zin; Antoon wil graag 2 volle scheppen in zijn koffie. Marit heeft een keer er maar 1 in gedaan, maar dat proefde hij meteen. Enfin, ik wil dat er dus mee zeggen. Sorry, kom wat lastig uit mijn woorden door vermoeidheid.
Het stuk vd proef op de som slaat op de voorafgaande zin; Antoon wil graag 2 volle scheppen in zijn koffie. Marit heeft een keer er maar 1 in gedaan, maar dat proefde hij meteen. Enfin, ik wil dat er dus mee zeggen. Sorry, kom wat lastig uit mijn woorden door vermoeidheid.
en dàt komt dus niet zo bij mij overquote:Op dinsdag 7 december 2004 14:34 schreef Nonna het volgende:
Ha petre86, dank voor je snelle reactie. Ik laat die zin nog even op me inwerken... dank!
Het stuk vd proef op de som slaat op de voorafgaande zin; Antoon wil graag 2 volle scheppen in zijn koffie. Marit heeft een keer er maar 1 in gedaan, maar dat proefde hij meteen. Enfin, ik wil dat er dus mee zeggen. Sorry, kom wat lastig uit mijn woorden door vermoeidheid.
dat wilde ik er mee zeggen..
dag
ha ha ha, eh ja , juist! of eigenlijk niet, maar ik wacht ook even reacties af van anderen... als er meerderen over struikelen wordt het tijd voor herformuleren.
want als 1 iemand zegt dat je een paardengebit hebt, kan je het naast je neer leggen
als 2 mensen het zeggen, kan je het nog steeds naast je neer leggen
als 3 mensen het zeggen, kan je gaan twijfelen
als 4 of meer mensen het zeggen, moet je een zadel gaan kopen!
want als 1 iemand zegt dat je een paardengebit hebt, kan je het naast je neer leggen
als 2 mensen het zeggen, kan je het nog steeds naast je neer leggen
als 3 mensen het zeggen, kan je gaan twijfelen
als 4 of meer mensen het zeggen, moet je een zadel gaan kopen!
doordat je bij (1) dat stukje over de zeef achter het aarzelen boven zijn kop zet lijkt het eerst net alsof ze twijfelt om er wel of geen melk bij de doen..quote:In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. (1)Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen.(2) Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
dat sutkje bij (2) kun je bijv. zo formuleren: ..., twee vólle scheppen. hij proeft het meteen als ze er minder in doet, dat heeft ze al eens geprobeerd.
nog niet helemaal perfect maar dat wel aan hoe ik het bedoel
dag
je bent echt goed bezig petre! wat ik eigenlijk wil zeggen met die zeef EN dus ook niet duidelijk overkomt, is dat ze bewust kiest er geen zeefje bij te gebruiken. daardoor krijg je een vel in je koffie! een soort van uiting aan haar ergernis, omdat hij nooit zijn mok leegdrinkt...
ik wil de lezer altijd zelf graag laten denken, maar aan de andere kant vind ik het zelf ook irritant als ik na 3x lezen nog niet precies begrijp wat er staat... WIJZE LESSEN zo op dinsdagmiddag!
ik wil de lezer altijd zelf graag laten denken, maar aan de andere kant vind ik het zelf ook irritant als ik na 3x lezen nog niet precies begrijp wat er staat... WIJZE LESSEN zo op dinsdagmiddag!
tuurlijk, moet je ook vooral doenquote:Op dinsdag 7 december 2004 14:41 schreef Nonna het volgende:
ha ha ha, eh ja , juist! of eigenlijk niet, maar ik wacht ook even reacties af van anderen... als er meerderen over struikelen wordt het tijd voor herformuleren.
want als 1 iemand zegt dat je een paardengebit hebt, kan je het naast je neer leggen
als 2 mensen het zeggen, kan je het nog steeds naast je neer leggen
als 3 mensen het zeggen, kan je gaan twijfelen
als 4 of meer mensen het zeggen, moet je een zadel gaan kopen!
het is alleen mijn 'gevoel' dat die stukjes duidelijker kunnen
maar moeten er natuurlijk wel mensen reageren he is ook fijn voor de schrijvers..
ik heb zelf helemaal geen inspiratie op het moment.. dus of ik zelf voor de sluitingsdatum nog iets schrijf...:? (wanneer is die datum eigenlijk?)
iig keep on writing !
dag
ooow ze schenkt er melk in!!quote:Op dinsdag 7 december 2004 14:46 schreef Nonna het volgende:
je bent echt goed bezig petre! wat ik eigenlijk wil zeggen met die zeef EN dus ook niet duidelijk overkomt, is dat ze bewust kiest er geen zeefje bij te gebruiken. daardoor krijg je een vel in je koffie! een soort van uiting aan haar ergernis, omdat hij nooit zijn mok leegdrinkt...
ik wil de lezer altijd zelf graag laten denken, maar aan de andere kant vind ik het zelf ook irritant als ik na 3x lezen nog niet precies begrijp wat er staat... WIJZE LESSEN zo op dinsdagmiddag!
dat had ik nog niet helemaal begrepen
(er stond wel boven dat ze een flinke laag koffie inschonk, maar dat er bij hem melk in ging had ik niet helemaal door.. maar misschien licht dat aan mij )
dag
Sorry hoor, maar de constructie die Nonna gebruikt geeft bij geen énkel probleem.
Snap niet waar je zo over zeurt, eerlijk gezegd.
Snap niet waar je zo over zeurt, eerlijk gezegd.
...dass wir fliegen.
vlg mij = de datum 20/12. vanaf die dag gaan ze nl de schrijvers interviewen. strakke deadline dus!quote:Op dinsdag 7 december 2004 14:46 schreef petre86 het volgende:
[..]
tuurlijk, moet je ook vooral doen
het is alleen mijn 'gevoel' dat die stukjes duidelijker kunnen
maar moeten er natuurlijk wel mensen reageren he is ook fijn voor de schrijvers..
ik heb zelf helemaal geen inspiratie op het moment.. dus of ik zelf voor de sluitingsdatum nog iets schrijf...:? (wanneer is die datum eigenlijk?)
iig keep on writing !
dat is dan mooiquote:Op dinsdag 7 december 2004 14:48 schreef De-oneven-2 het volgende:
Sorry hoor, maar de constructie die Nonna gebruikt geeft bij geen énkel probleem.
Snap niet waar je zo over zeurt, eerlijk gezegd.
en het is niet bedoelt als zeuren hoor
ik geef alleen mijn gevoel over de tekst weer en misschien wordt de tekst daar wel beter van..
maar wellicht ben ik wel niet wakker genoeg.
en bij lezen is het mooie dat iedereen er zijn eigen interpretatie aan kan geven he
ik snap nu iig het verhaal helemaal
@ nonna, ach nog 13 dagen tijd genoeg.. hoop ik
en bedankt nog voor je uitleg trouwens
dag
Die van OerSoeP mag er trouwens ook wel wezen...
Deed me een beetje aan de schrijfstijl van zodiakk denken..
Deed me een beetje aan de schrijfstijl van zodiakk denken..
...dass wir fliegen.
Toen ik het verhaal van OerSoeP las moest ik aan jou denkenquote:Op dinsdag 7 december 2004 14:55 schreef De-oneven-2 het volgende:
Die van OerSoeP mag er trouwens ook wel wezen...
Deed me een beetje aan de schrijfstijl van zodiakk denken..
(Mooi verhaal trouwens OerSoeP!! )
Writersblock??quote:Op maandag 6 december 2004 14:27 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik kom niet verder als Bert, er zit een kerstboom in je oor...
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Hehe, schrijven dat lukt me een beetje, nou nog leren lezenquote:Op dinsdag 7 december 2004 14:29 schreef Nonna het volgende:
[..]
Op de site staat het volgende:
Alleen verhalen van maximaal 450 woorden worden op de site toegelaten. Een redactie zal je verhaal eerst lezen en beoordelen, voordat het verhaal op de site verschijnt. Een verhaal zal maximaal 1 werkdag na insturen al dan niet op de website verschijnen.
Antwoord op je vraag zo?
[ Bericht 4% gewijzigd door Janetje op 07-12-2004 16:56:11 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Het was juist de bedoeling dat die gerechten ongeloofwaardig zouden zijn. Anders is het afgezaagd.quote:Op maandag 6 december 2004 21:00 schreef Roönaän het volgende:
[..]
Klein dingetje: kvind de gerechten niets geloofwaardig overkomen. Ik denk dat je misschien de keukens van ecuador of andere iets exotischere landen door kunt bladeren naar echt bestaande gerechten (gevulde Cavia misschien?)
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Nek aan nek hequote:
Ik heb op je gestemd "heel goed verhaal!"
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ik zag dit pas telaat en ik heb mijn verhaaltje al ingestuurd, maar ik zou het toch leuk vinden als ik wat meningen kan horen. Het is wel jammer trouwens dat je verhalen niet meer kan editen. Ik heb het veel te snel verstuurd.
Verhaal Beneveld vind ik trouwens tot nu toe het beste verhaal.
Verhaal Beneveld vind ik trouwens tot nu toe het beste verhaal.
quote:Kerstpubliek aan de overkant
Kerstavond en ik kom net onder de douche vandaan. Mijn lichaam voelt nog steeds lekker warm aan, dankzij de 20 minuten durende douchesessie die ik mijzelf kado heb gedaan en een centrale verwarming dat het huis een tropisch sfeertje geeft.
Ik zit op mijn slaapkamer, waar ik van plan was mijzelf aan te kleden.
Maar op het moment dat ik mijn gordijnen wilde sluiten, viel mijn oog op de huiskamer van de overburen. Ik ben niet het type dat normaliter mensen begluurd, maar toen ik mijn buren daar zo zag zitten met hun familie, kwam er een gevoel van weemoed over mij heen. Ik doofde het licht en besloot er eens goed voor te gaan zitten.
En hier zit ik dan nu, in mijn badjas op een donkere slaapkamer, kijkend naar het kerstfeest van mensen die niet ken. Ik zie wat kinderen spelen met de hond. (Of zou het een knuffel zijn?) Ze slepen de arme Loebas van links naar rechts, en ruziën om wie het beest mag aaien. De volwassenen slaan het gade en lachen erom. (Of zouden ze om wat anders lachen?) Het maakt ook eigenlijk niet uit waar ze om lachen, er wordt gelachen. Iedereen is gelukkig en op zijn gemak. De kerstboom schittert, de lampjes knipperen en de kerstpoppetjes op de ramen hebben het naar hun zin. Daar, aan de overkant, zie ik gelukkige mensen. Geen ruzie of ellende, enkel en alleen geluk. Een klein meisje stoot haar hoofd en nog voordat ze kan huilen wordt ze omringd door bemoedigende blikken, troostende woorden en een helende kus van mama. Zelfs dit verstoort het geluk niet.
Ik vraag me af wie mij zal troosten als ik mijn hoofd zou stoten. Wie zou er lachen als ik een mop vertel? Aan de overkant zit een heel publiek te wachten op een mop, een anekdote of gewoon een goed verhaal. Maar het is niet mijn publiek. Het is het publiek van nummer 39. Publiek en entertainer tegelijk. De vader die luistert naar zijn dochter, de dochter die inhaakt op haar oma, de oma die het verhaal begon op aangeven van de oom, de oom....
Verrek, daar gaat de deurbel. Ik ben de de tijd helemaal vergeten. Nu zit ik hier in mijn badjas met mijn familie aan de deur. Achja, tijd om te entertainen.
Ik ben geen analfabeet...
quote:Op dinsdag 7 december 2004 22:00 schreef Janetje het volgende:
[..]
Nek aan nek he
Ik heb op je gestemd "heel goed verhaal!"
Senk joe, die had ik nodig.
Ook aan Zed trouwens. Ik heb je een "heel goed" gegeven, en je staat nu vrij hoog (dat kan niet alleen dankzij mij zijn, dus meer mensen vinden het tof).
Die harmonische kerst aan de overkant is zeg maar het tegenovergestelde van wat ik gewend ben, dus dat "het gebeurt aan de overkant en niet bij mij" herken ik zeker. Daarnaast staat het met beide voeten op de grond, zonder verheven "heilige-dagen-kindeke"-gevoel, da's ook een plus (helemaal vergeleken met andere verhaaltjes daar. Ik krijg bijvoorbeeld spontane jeuk bij het verhaal van dat sneeuwvlokje met een naam. Deze staat nota bene boven ons, tijd om daar iets aan te doen... )
)
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
De (kerst)sfeer is absoluut onaangetast gebleven, echt een mooi verhaal. Ik zie het voor me: twee oudjes, liefdevol leunend op elkaar: "eenzaam, maar niet alleen".quote:Op dinsdag 7 december 2004 14:18 schreef Nonna het volgende:
Eerste Kerstdag
Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?
Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.
Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok bij het raam. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Gedachteloos vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Heeft Riet toch gelijk. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…
In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.
“Marit, wist je dat meneer Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.
Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.
Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het bont gekleurde tafelkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.
Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.
Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...
En idd, ik herkende het onmiddellijk en dat zegt ook heel veel over je verhaal, Nonna!
Hee hoi Francesca, dank voor je reactie. Ik heb intussen kleine dingetjes aan gepast en het intussen gepost. Let goed op met posten op de site, want de introductie komt dus boven je verhaal. Zat niet goed op te letten en heb nu een dubbel begin.
Heeeel ergerlijk! Ben nu lekker aan t tikken aan volgend verhaal.
Hoe zit het met jou en je schrijverij??? Ben erg benieuwd hoe het je is vergaan na het winnen van de liefdesverhalenwedstrijd. Maar misschien kunnen we dat beter offtopic doen...
Antoon en Marit
Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. De laatste dagen ligt er een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?
Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.
Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Automatisch vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Had haar dochter toch gelijk; ze wordt vergeetachtig. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…
In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Daarna twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.
“Marit, wist je dat Dirk Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.
Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.
Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het zelfgeborduurde kerstkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.
Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.
Heeeel ergerlijk! Ben nu lekker aan t tikken aan volgend verhaal.
Hoe zit het met jou en je schrijverij??? Ben erg benieuwd hoe het je is vergaan na het winnen van de liefdesverhalenwedstrijd. Maar misschien kunnen we dat beter offtopic doen...
Antoon en Marit
Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. De laatste dagen ligt er een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?
Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.
Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Automatisch vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Had haar dochter toch gelijk; ze wordt vergeetachtig. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…
In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Daarna twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.
Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.
“Marit, wist je dat Dirk Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.
Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.
Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het zelfgeborduurde kerstkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.
Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.
Hee, als je ze mailt, halen ze die dubbele dingen eruit! Ik had uit arrenmoede bij "bovenschrift" maar wat ingevuld dat als een vlag op een strontschuit stond. Even gemaild en het was gefikstquote:Op woensdag 8 december 2004 11:01 schreef Nonna het volgende:
Hee hoi Francesca, dank voor je reactie. Ik heb intussen kleine dingetjes aan gepast en het intussen gepost. Let goed op met posten op de site, want de introductie komt dus boven je verhaal. Zat niet goed op te letten en heb nu een dubbel begin.
Heeeel ergerlijk! Ben nu lekker aan t tikken aan volgend verhaal.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Het aanbod is erbarmelijk. Mooivindretoriek. Het moralisme neigt naar populisme.
Er zitten een paar goede verhalen tussen, en één daarvan is die over Teun en zijn vader.
Waar worden de verhalen op beoordeeld?
Kwaliteit of de mate waarin aan het stereotype 'kerstverhaal' voldaan wordt?
Er zitten een paar goede verhalen tussen, en één daarvan is die over Teun en zijn vader.
Waar worden de verhalen op beoordeeld?
Kwaliteit of de mate waarin aan het stereotype 'kerstverhaal' voldaan wordt?
"Keijk daer! Eenen zilvervloot!", (Piet Hein)
Heb ze net gemaild met vraag ter verbetering enzo, kreeg dit in mijn mailbox:
This is an automatically generated Delivery Status Notification.
Delivery to the following recipients failed.
hetkerstverhaal@akn.nl
This is an automatically generated Delivery Status Notification.
Delivery to the following recipients failed.
hetkerstverhaal@akn.nl
Dat verhaal met dat sneeuvlokje is dus van mij op jou stem ik ook niet meerquote:Op woensdag 8 december 2004 09:12 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Senk joe, die had ik nodig.
Ook aan Zed trouwens. Ik heb je een "heel goed" gegeven, en je staat nu vrij hoog (dat kan niet alleen dankzij mij zijn, dus meer mensen vinden het tof).
Die harmonische kerst aan de overkant is zeg maar het tegenovergestelde van wat ik gewend ben, dus dat "het gebeurt aan de overkant en niet bij mij" herken ik zeker. Daarnaast staat het met beide voeten op de grond, zonder verheven "heilige-dagen-kindeke"-gevoel, da's ook een plus (helemaal vergeleken met andere verhaaltjes daar. Ik krijg bijvoorbeeld spontane jeuk bij het verhaal van dat sneeuwvlokje met een naam. Deze staat nota bene boven ons, tijd om daar iets aan te doen... )
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ik denk dat het moet sneeuwen, dat er een flinke dosis zieligheid in moet voorkomen en dat uiteindelijk alles goed moet komen (met mooie lampjes en veel tranen).quote:Op woensdag 8 december 2004 11:46 schreef OerSoeP het volgende:
Waar worden de verhalen op beoordeeld?
Kwaliteit of de mate waarin aan het stereotype 'kerstverhaal' voldaan wordt?
Maar misschien is dat mijn sarcastische instelling.
HAP! HAP! HAP!quote:Op woensdag 8 december 2004 12:39 schreef Janetje het volgende:
[..]
Dat verhaal met dat sneeuvlokje is dus van mij op jou stem ik ook niet meer
Lieve schat, het stond mede dankzij mijn bescheiden stemmetje zo hoog
Vriendjes?
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Vriendjesquote:Op woensdag 8 december 2004 13:20 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
HAP! HAP! HAP!
Lieve schat, het stond mede dankzij mijn bescheiden stemmetje zo hoog
Vriendjes?
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
De degelijkste kerstverhaaltjes staan momenteel in de top 5, wat wel weer erg NCRV is.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Ongeveer 5 minuten lang heeft er een reactie-functie ingezeten.
Wat dus plotseling weer verdween, nadat ik bij het verhaal van dat herdertje had opgemerkt dat het hard wrijven van een wollen vest tegen een pasgeboren baby eerder een bloedbad dan reanimatie tot gevolg heeft.
Wat dus plotseling weer verdween, nadat ik bij het verhaal van dat herdertje had opgemerkt dat het hard wrijven van een wollen vest tegen een pasgeboren baby eerder een bloedbad dan reanimatie tot gevolg heeft.
"Keijk daer! Eenen zilvervloot!", (Piet Hein)
De site is toch voor iedereen toegankelijk???quote:Op woensdag 8 december 2004 15:45 schreef methodmich het volgende:
De degelijkste kerstverhaaltjes staan momenteel in de top 5, wat wel weer erg NCRV is.
Beetje gefrustreerd MM?
Het mailadres is:quote:Op woensdag 8 december 2004 11:49 schreef Nonna het volgende:
Heb ze net gemaild met vraag ter verbetering enzo, kreeg dit in mijn mailbox:
This is an automatically generated Delivery Status Notification.
Delivery to the following recipients failed.
hetkerstverhaal@akn.nl
ncrv.hetkerstverhaal@akn.nl
Nu hebben ze de reacties weer aangezet... Ze zij een beetje huiverig of zo...
"Keijk daer! Eenen zilvervloot!", (Piet Hein)
Nee, want ik heb niet geschreven om te winnen.quote:Op woensdag 8 december 2004 15:55 schreef SCH het volgende:
[..]
De site is toch voor iedereen toegankelijk???
Beetje gefrustreerd MM?
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
jammer, krijgen we je mooie voetbalbenen dus niet te zien bij Schepper en Co...quote:Op woensdag 8 december 2004 16:26 schreef methodmich het volgende:
[..]
Nee, want ik heb niet geschreven om te winnen.
schrijf er nog één!
heb ik ook gedaan...ik zit nu bij de middenmoot
Klopt, had ik ook twee keer. Toch is er iets aangekomen, want het is verwijderd. Gewoon stug doormailen en het komt wel ergens door.quote:Op woensdag 8 december 2004 11:49 schreef Nonna het volgende:
Heb ze net gemaild met vraag ter verbetering enzo, kreeg dit in mijn mailbox:
This is an automatically generated Delivery Status Notification.
Delivery to the following recipients failed.
hetkerstverhaal@akn.nl
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Nou, ik kan wel heel de eredivisie laten stemmen op mijn verhaal.quote:Op woensdag 8 december 2004 17:55 schreef Francesca het volgende:
[..]
jammer, krijgen we je mooie voetbalbenen dus niet te zien bij Schepper en Co...
schrijf er nog één!
heb ik ook gedaan...ik zit nu bij de middenmoot
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
valsspeler....quote:Op woensdag 8 december 2004 18:54 schreef methodmich het volgende:
[..]
Nou, ik kan wel heel de eredivisie laten stemmen op mijn verhaal.
valsspeler....
LOL! Het staat wel leuk als je in de Top 5 staat natuurlijk. Maar ik denk dat de uiteindelijke beoordeling wordt gedaan door de jury...
Iemand overigens al een werkelijk geweldig verhaal gespot? Niet dat mijn verhaal zo denderend is, maar ik zie bij de overige verhalen ook niet écht iets wat me grijpt, ofzo...
Iemand overigens al een werkelijk geweldig verhaal gespot? Niet dat mijn verhaal zo denderend is, maar ik zie bij de overige verhalen ook niet écht iets wat me grijpt, ofzo...
Madguy, ik hoop het in ieder geval wel, door een jury... zou beetje raar zijn anders
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Tuurlijk door een jury. Iedereen met een beetje ambitie stem zichzelf de hemel in en drukt anderen naar beneden. Of schakelt een bataljon vrienden in die voor hem of haar stemmen en de anderen als verschrikkelijk bestempelen. Dat is misschien leuk voor een 'Grootste Nederlander' competitie, maar hier gaat het om talent, en dat moet behoorlijk beoordeeld worden vind ik...
quote:op 2e Kerstdag, 26 december, maakt een deskundige jury via NCRV radio en tv (Schepper & Co) bekend wat Het Kerstverhaal 2004 is geworden.
[ Bericht 19% gewijzigd door Janetje op 09-12-2004 00:42:14 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Een rampzalig kerstfeest
Het is de dag voor Kerstmis. Ze is vroeg opgestaan, er wacht haar een drukke dag. Slaapdronken strompelt ze de trap af. Nog voor ze de woonkamer bereikt heeft, ruikt ze een doordringende geur: de hond, weet ze meteen, hij is ziek.
Zijn zachte hoopjes liggen overal, onder de eettafel en de vensterbank, zelfs onder de kerstboom. Meteen gooit ze alles open. Te laat, de hele kamer hangt vol geurvlaggen.
Terwijl het beest zielsgelukkig door de achtertuin holt, kruipt zij op haar knieën door de woonkamer. Als de vloer schoon is en het sop bruin, hangt de onverdraaglijke stank er nog. "Interieurverfrisser", schrijft ze op haar boodschappenlijst.
Vol goede moed rijdt ze naar de supermarkt, die vandaag extra vroeg open is. Zij komt slechts voor de allerlaatste boodschappen en verse ingrediënten voor het kerstdiner waarmee ze op Eerste Kerstdag alle eer hoopt te behalen.
Ze gelooft haar ogen niet, de straatverlichting brandt nog, maar het parkeerterrein staat al vol. Een file zorgt voor ergernis en één vrijkomend parkeerplaatsje voor een fikse ruzie tussen twee automobilisten.
"Fijne Feestdagen!" wil ze roepen, maar ze bedenkt zich op tijd: getatoeëerde mannen stormen uit hun auto en gaan op de vuist.
Ze haast zich naar binnen. Alweer moet ze wachten: geen winkelwagentjes meer.
Ze is al te laat, ziet ze, de schappen zijn halfleeg en de groentenafdeling biedt een troosteloze aanblik. Verlepte kroppen sla en gekneusde vruchten voor bodemprijzen, ook het laatste bakje met verse kruiden is spotgoedkoop: basilicum, juist hetgeen dat ze niet nodig heeft.
Er komt geen einde aan haar rampspoed: de roomboter en luxe kaasjes zijn op en de verse slagroom is over datum. Het kwebbelende winkelmeisje komt haar belofte niet na: "U vraagt, wij helpen!"
Als ze zich eindelijk richting magazijn begeeft, blijft ze zorgwekkend lang weg. Ze weet niet wie meer opgelucht is, zij of het grietje dat toch nog wat brood heeft gevonden.
Ze sloft richting kassa, haar wagentje vol surrogaatartikelen en haar hoofd vol zorgen.
Nu staat ze alleen in haar keuken en lijkt het alsof ze gestraft wordt: niets lukt. De saus schift en ze weet waarom: de spuitbusslagroom riekt naar bederf. Zodra ze het blikje garnalen heeft geopend, ziet ze geen roze, maar zwarte lijfjes drijven. Het exquise voorafje verdwijnt met een driftige haal van haar kerstmenu.
Ze gaat extra aandacht besteden aan het hoofdmaal: lamsbout met honing, zonder mango en tijm weliswaar, maar met basilicum, hopelijk een goede smaakvervanger.
De volgende rampzalige ontdekking voelt aan als een nekslag: ze is de wijn vergeten.
Haar schort doet dienst als zakdoek en haar luide gesnik overstemt zelfs het rinkelende geluid van de voordeurbel.
Ze wordt wakker gekust, een liefdevolle fluistering volgt: "Zalig Kerstfeest, schatje!"
[ Bericht 0% gewijzigd door Francesca op 10-12-2004 10:46:38 ]
Het is de dag voor Kerstmis. Ze is vroeg opgestaan, er wacht haar een drukke dag. Slaapdronken strompelt ze de trap af. Nog voor ze de woonkamer bereikt heeft, ruikt ze een doordringende geur: de hond, weet ze meteen, hij is ziek.
Zijn zachte hoopjes liggen overal, onder de eettafel en de vensterbank, zelfs onder de kerstboom. Meteen gooit ze alles open. Te laat, de hele kamer hangt vol geurvlaggen.
Terwijl het beest zielsgelukkig door de achtertuin holt, kruipt zij op haar knieën door de woonkamer. Als de vloer schoon is en het sop bruin, hangt de onverdraaglijke stank er nog. "Interieurverfrisser", schrijft ze op haar boodschappenlijst.
Vol goede moed rijdt ze naar de supermarkt, die vandaag extra vroeg open is. Zij komt slechts voor de allerlaatste boodschappen en verse ingrediënten voor het kerstdiner waarmee ze op Eerste Kerstdag alle eer hoopt te behalen.
Ze gelooft haar ogen niet, de straatverlichting brandt nog, maar het parkeerterrein staat al vol. Een file zorgt voor ergernis en één vrijkomend parkeerplaatsje voor een fikse ruzie tussen twee automobilisten.
"Fijne Feestdagen!" wil ze roepen, maar ze bedenkt zich op tijd: getatoeëerde mannen stormen uit hun auto en gaan op de vuist.
Ze haast zich naar binnen. Alweer moet ze wachten: geen winkelwagentjes meer.
Ze is al te laat, ziet ze, de schappen zijn halfleeg en de groentenafdeling biedt een troosteloze aanblik. Verlepte kroppen sla en gekneusde vruchten voor bodemprijzen, ook het laatste bakje met verse kruiden is spotgoedkoop: basilicum, juist hetgeen dat ze niet nodig heeft.
Er komt geen einde aan haar rampspoed: de roomboter en luxe kaasjes zijn op en de verse slagroom is over datum. Het kwebbelende winkelmeisje komt haar belofte niet na: "U vraagt, wij helpen!"
Als ze zich eindelijk richting magazijn begeeft, blijft ze zorgwekkend lang weg. Ze weet niet wie meer opgelucht is, zij of het grietje dat toch nog wat brood heeft gevonden.
Ze sloft richting kassa, haar wagentje vol surrogaatartikelen en haar hoofd vol zorgen.
Nu staat ze alleen in haar keuken en lijkt het alsof ze gestraft wordt: niets lukt. De saus schift en ze weet waarom: de spuitbusslagroom riekt naar bederf. Zodra ze het blikje garnalen heeft geopend, ziet ze geen roze, maar zwarte lijfjes drijven. Het exquise voorafje verdwijnt met een driftige haal van haar kerstmenu.
Ze gaat extra aandacht besteden aan het hoofdmaal: lamsbout met honing, zonder mango en tijm weliswaar, maar met basilicum, hopelijk een goede smaakvervanger.
De volgende rampzalige ontdekking voelt aan als een nekslag: ze is de wijn vergeten.
Haar schort doet dienst als zakdoek en haar luide gesnik overstemt zelfs het rinkelende geluid van de voordeurbel.
Ze wordt wakker gekust, een liefdevolle fluistering volgt: "Zalig Kerstfeest, schatje!"
[ Bericht 0% gewijzigd door Francesca op 10-12-2004 10:46:38 ]
ff heel stom vraagje..
maar FRANSESCA kom jij uit amstelveen?
ik probeer ff te achterhalen of jij bent wie-ik-denk-dat-jij-bent..:)
maar FRANSESCA kom jij uit amstelveen?
ik probeer ff te achterhalen of jij bent wie-ik-denk-dat-jij-bent..:)
quote:Op vrijdag 10 december 2004 09:31 schreef lievebobby het volgende:
ff heel stom vraagje..
maar FRANSESCA kom jij uit amstelveen?
ik probeer ff te achterhalen of jij bent wie-ik-denk-dat-jij-bent..:)
too bad...
sprak gisteren een tjikita in de bus en ze vertelde dat ze een prijs had gewonnen op de site van FOK! voor het schrijven van een verhaaltje.. kon niemand anders vinden dan jij:)...
sorry voor t misverstandje
sprak gisteren een tjikita in de bus en ze vertelde dat ze een prijs had gewonnen op de site van FOK! voor het schrijven van een verhaaltje.. kon niemand anders vinden dan jij:)...
sorry voor t misverstandje
Heb ik ergens overheen gelezen? Vanmorgen zond ik mijn verhaaltje in, maar het staat nog steeds niet online.
Tot wanneer kun/mag je verhalen plaatsen bij de NCRV?
Tot wanneer kun/mag je verhalen plaatsen bij de NCRV?
Hoi Francesca,
Je verhaal is prima geschreven, daarover geen kritiek. Alleen maak je mijns inziens een psychologische fout, je laat de nachtmerrie plaatsvinden nadat de vrouw al boodschappen heeft gedaan, het is immers eerste kerstdag als ze wakker wordt. Ik zeg het wat knullig, maar ik hoop dat je het begrijpt. Misschien struikelt niemand erover hoor, het viel me alleen in dat zo'n droom vooral optreedt als je tegen iets opziet wat nog moet gebeuren.
Anton
Je verhaal is prima geschreven, daarover geen kritiek. Alleen maak je mijns inziens een psychologische fout, je laat de nachtmerrie plaatsvinden nadat de vrouw al boodschappen heeft gedaan, het is immers eerste kerstdag als ze wakker wordt. Ik zeg het wat knullig, maar ik hoop dat je het begrijpt. Misschien struikelt niemand erover hoor, het viel me alleen in dat zo'n droom vooral optreedt als je tegen iets opziet wat nog moet gebeuren.
Anton
@MM.
Ik heb veel leuke verhalen gelezen, die staan idd niet in de top 5. Die top zegt echter niets.
Ik heb zo'n idee dat velen jouw "list" toepassen, denk je niet? Maar...er is nog een deskundige jury. Vorige keer wisten we dat het Arthur en Manon waren. Wie jureert nu?
Of is het wel bekend en heb ik daar overheen gelezen?
Ik heb veel leuke verhalen gelezen, die staan idd niet in de top 5. Die top zegt echter niets.
Ik heb zo'n idee dat velen jouw "list" toepassen, denk je niet? Maar...er is nog een deskundige jury. Vorige keer wisten we dat het Arthur en Manon waren. Wie jureert nu?
Of is het wel bekend en heb ik daar overheen gelezen?
Het is nog niet bekend.quote:Op vrijdag 10 december 2004 18:04 schreef Francesca het volgende:
Of is het wel bekend en heb ik daar overheen gelezen?
Hallo schrijvers, de jury wordt ergens in de loop van volgende week bekend gemaakt. En vanaf volgende week worden er ook diverse verhalen voorgelezen, al is niet zo dat dat verhaal dan meteen genomineerd is. Hoe ik dat weet? Gisteren gebeld door Peter (die ook 'van' Nachtlicht was), omdat ik as. dinsdag rond de klok van 11.15 kleine interview mag geven n.a.v. mijn verhaal Antoon en Marit. Dat wordt nl voorgelezen! GAAAAAFFF!!! Ben erg benieuwd of er meer mensen zijn van hier die dezelfde eer te beurt valt.
Eea gebeurt dus in het programma Plein Publiek te beluisteren via 747 AM. Lang leve kabelradio! Oja, het fragment komt later ook op die site te staan (als ik het goed heb), zodat je jezelf fijn kunt terug horen...
Ik vind trouwens ontzettend veel verhalen zeer geijkt, voorspelbaar en zo vol met spelfouten... Waar is het nivo van de Liefdesverhalenwedstrijd?! Waar zijn Type, Hannekez, Twinky?? Je kan trouwens insturen t/m 23 december.
Eea gebeurt dus in het programma Plein Publiek te beluisteren via 747 AM. Lang leve kabelradio! Oja, het fragment komt later ook op die site te staan (als ik het goed heb), zodat je jezelf fijn kunt terug horen...
Ik vind trouwens ontzettend veel verhalen zeer geijkt, voorspelbaar en zo vol met spelfouten... Waar is het nivo van de Liefdesverhalenwedstrijd?! Waar zijn Type, Hannekez, Twinky?? Je kan trouwens insturen t/m 23 december.
Jeetje zeg, ik ben meer tijd kwijt om mijn verhaal van de oorspronkelijk meer dan 1000 woorden terug te brengen naar het belachelijk lage aantal van 450 woorden, dan het me tijd heeft gekost om het verhaal zelf te verzinnen.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ja, maar als je iets onvoorspelbaars schrijft trekt de NCRV het niet.
* methodmich bidt dat Jaap in de jury zit
* methodmich bidt dat Jaap in de jury zit
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
`Gefeli Nonna!!
Liev verhaal ook
[ Bericht 79% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 15:37:10 ]
Liev verhaal ook
[ Bericht 79% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 15:37:10 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Vraagje, worden alle verhalen bekeken om genomineerd te worden, of alleen de top5?
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Daarnaast gok ik dat verhalen met drieletterwoorden het ook niet gaan redden.quote:Op zaterdag 11 december 2004 13:54 schreef methodmich het volgende:
Ja, maar als je iets onvoorspelbaars schrijft trekt de NCRV het niet.
If you have a problem, if no-one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team
Je bedoelt verhalen met God erin?
En Jaap is een held hoor Francesca.
En Jaap is een held hoor Francesca.
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
Waarom is Jaapje een held Methodmich? (ehhh, Jaap dus, no disrespect to the judges)
[ Bericht 38% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 16:09:22 ]
[ Bericht 38% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 16:09:22 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Niet de mijne, ik heb maar één held, je weet wel wiequote:Op zaterdag 11 december 2004 15:38 schreef methodmich het volgende:
Je bedoelt verhalen met God erin?
En Jaap is een held hoor Francesca.
weet ik het nog niet, maar jah, zal wel aan mij liggen
* SCH denkt niet dat Jaap in de jury zit maar het zou wel geweldig zijn - dan wint de beste in ieder geval. Hij zal het wel te druk hebben
ik kijk nooit naar voetballen. ik vind die broekjes van tegenwoordig veel te lang. Vroeger, ja, vroeger, toen hadden ze nog van die leuke broekjes, met van die pikante, korte pijpjes, maar ja, dat vinden de heren voetballers natuurlijk te koud.
Ik denk stiekem een beetje dat abdi wint, maar hoop natuurlijk ook dat mijn verhaaltje hoog komt
[ Bericht 19% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 16:55:24 ]
[ Bericht 19% gewijzigd door Janetje op 11-12-2004 16:55:24 ]
Wat mot je, vroeg ze dan en zette alsnog een slotje.
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Ga toch weg gek, zeiken doe je maar in feedback.
Soms kreeg ze van alles naar haar hoofd. Cholera, tyfus en ebola.
Doe mij maar een Whoppermenu. Met cola. ©Biogarde
Dit is mijn poging.
Ik heb hem echter al opgestuurd, want anders dan blijf ik tot in het oneindige bezig dingen te veranderen.
Ik heb hem echter al opgestuurd, want anders dan blijf ik tot in het oneindige bezig dingen te veranderen.
quote:Vreemde Verbondenheid
Het kippenvel staat nog op mijn armen en mijn vingers trillen. Toch wil ik dit verhaal nu gelijk opschrijven, voor het geval ik later ga twijfelen aan wat er gebeurd is.
Kerst. Voor mij geen gezelligheid, lichtjes en wonderen. Kerst betekent voor mij eenzaamheid en ik word misselijk van de hele kerstsfeer. Vandaar dat ik dit jaar besloten had om me volledig van het hele kerstgebeuren af te zonderen.
Voorzien van genoeg eten, boeken en dvd’s om de kerstdagen door te komen had ik mij eergisteren, kerstavond, opgesloten in huis. Gistermiddag had ik net een pizza in de oven gegooid, toen de deurbel ging. Ik twijfelde of ik open zou doen, maar mijn nieuwsgierigheid won het.
Voor de deur stond een man van een jaar of dertig. Niet veel ouder dan ik. Hij glimlachte, maar tegelijk bespeurde ik iets treurigs in zijn ogen. Hij straalde een soort rust uit, wat mij onbewust op mijn gemak stelde. Hij vertelde dat hij onderweg was, maar hij was gestopt om bij mij aan te bellen. Ik dacht dat hij behoorlijk in de war was, en nodigde hem uit binnen te komen. Mijn aanbod van pizza sloeg hij af. Ik probeerde erachter te komen of hij misschien autopech had of verdwaald was. Hij zei niet veel, maar stelde mij plotseling de vraag of ik in het lot geloofde.
Die hele avond hebben we gepraat over toeval, zielsverwanten en jeugdherinneringen. Het werd voor mij emotioneel, omdat ik het gevoel had dat ik voor het eerst iemand over mijn jeugd kon vertellen. Hij veroordeelde niet, hij luisterde alleen en op het juiste moment sloeg hij een troostende arm om mij heen. Ik voelde een diepe verbondenheid met deze vreemde. Voor het eerst gaf iemand mij het gevoel dat er misschien meer zou zijn tussen hemel en aarde.
Vanochtend werd ik wakker op de bank in de woonkamer en het duurde even voor het gebeuren van gisterenavond weer tot mij doordrong. De vreemdeling was weg, maar mijn voordeur was van binnenuit afgesloten. Ik doorzocht mijn flat. Ik keek zelfs onder mijn bed en in mijn klerenkast.
Er moest een rationele verklaring voor deze verdwijning zijn. Om mijn gedachten af te leiden zette ik de televisie aan. Doelloos zapte ik langs de kanalen, totdat ik bleef hangen op de regionale zender, een nieuwsuitzending.
Op de tv zag ik de straat achter mijn huis, een auto werd uit de sloot getakeld. De nieuwlezeres vertelde dat de bestuurder onderweg was naar zijn ouders toen hij een hartaanval kreeg. Het kippenvel, nu nog op mijn armen, kwam op het moment dat er een foto werd getoond van de overleden 31-jarige man, die nu geen vreemde meer voor mij is.
Ja, die met de ballen in de bek.
|
|
