Kerstverhalen feedback-topic voor Fokkers

Dank je, petre86. Ik heb het verhaal inmiddels opgestuurd dus ik ik kan er niets meer aan veranderen. Toch bedankt voor je suggesties.

quote:

Op maandag 6 december 2004 14:54 schreef MadGuy het volgende:
Dank je, petre86. Ik heb het verhaal inmiddels opgestuurd dus ik ik kan er niets meer aan veranderen. Toch bedankt voor je suggesties.

ik zag het ja
daarom heb ik die laatste zin ook toegevoegd..
het verhaal is niet storend ofzo, maar een kleine verandering had gekunt.

trouwens, voor de overige verhalenschrijvers.. je hoefd hem niet zo snel mogenlijk in te sturen toch?
doe dan lekker rustig aan.. misschien verander / verbeter je het verhaal nog wel aan de hand van tips ..
zolang je verhaal maar voor de sluitingsdatum binnen is

Bedankt petre, ik werd al zenuwachtig van.

Het is alleen zo kort dat ik telkens vrijwel weer helemaal over nieuw begin.

quote:

Op maandag 6 december 2004 13:06 schreef petre86 het volgende:

[..]

leuk geschreven, maar ik heb het gevoel dat je nu te lang focust op het zoeken naar dingen in de krant.. teveel voorbeelden (advertentie's) terwijl het daar eigenlijk niet om draait in het verhaal.
misschien kun je dat zoeken naar een verrassing iets in korten, en een ander stuk iets uit te breiden..

Nee, er zijn zoveel verrassingen. Had de pornofilm met een baardaap al geschrapt, evenals het ontleden van koeienogen bij kerstverlichting.

quote:

Op maandag 6 december 2004 12:05 schreef Asskicker14 het volgende:

[..]

Kansloos...

Uiteraard, de NCRV-mensen gaan dit niet trekken.

quote:

Op maandag 6 december 2004 17:48 schreef methodmich het volgende:

[..]

Nee, er zijn zoveel verrassingen. Had de pornofilm met een baardaap al geschrapt, evenals het ontleden van koeienogen bij kerstverlichting.

maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?

ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij

quote:

De waarheid in een mandje

“Wat moeten we nou daar? Daar gaan we alleen maar dood. We vallen en verdwijnen uiteindelijk. Die klotewereld, ik wil niet en ik ga niet! Je kan me niet dwingen”. “Het spijt me lieverd, je hebt geen keus, we moeten er allemaal aan. Denk aan de pret die je de mensen zullen hebben. Het is ons lot” Weemoedig keek de kleine Roos naar beneden. Was dit nou “de grote toekomst”, doodgaan in díe wereld?

Overal om zich heen maakten anderen zich klaar voor de reis, opgewonden over hun te vervullen doel. Roos sloot zich bij hen aan. Ze greep de hand van een lotgenoot en sprong de diepte in.

Ze zag een wereld met arme mensen, zonder eten of drinken. Kinderen die doodgingen, mensen met de meest verschrikkelijke ziekten. Langzaam maar zeker daalde ze verder af. Ze zag de steden, met de vele dure, onpersoonlijke huizen. Ze zag grote metalen monsters met nors kijkende mensen erin door straten scheuren. Vervolgens zag ze de lichtjes in huizen, gulzige mensen die zich volvraten en in de warmte van een open haard zaten. Chagrijnige mensen, ongelukkig ondanks wat ze hadden. Langzaam bereikte ze een stad met witte daken en straten. Er liep een dikke man in een rood pak door die straat. Ze daalde af in een steeg, en landde op iets zachts. “Waar ben ik?” Teleurgesteld over wat ze gezien had, vroeg ze zich af wat haar leven voor nut gehad had. Ze had de sprong genomen en was nu stervende.

In een steegje stond een mandje. Een mandje met een donzen dekentje. Er klonk zacht gekir uit het mandje, kleine handjes hadden zich onder de dekentjes uitgewurmd en grepen enthousiast naar de neerdwarrelende sneeuwvlokjes. Er had zich een klein sneeuwlaagje gevormd op het handvat van het mandje, en op het warme blauwe dekentje.

Het mandje werd opgepakt. Een grote man, de man die Roos eerder in de straat had zien lopen, sloeg verbaasd het dekentje opzei. “Mijn God, wie kan jou nou zomaar achterlaten?” De man trok zijn jas uit en deed deze om het kleine kind. “Ik zal voor je zorgen lieverd, wees maar niet bang meer.”

Op het moment dat Roos de kamer werd binnengedragen in het mandje, besefte ze dat de wereld waarop ze terecht was gekomen niet alleen draait om narigheid en verdriet. Het gaat erom dat je vrede vindt met je lot en ieder leven koestert alsof het je eigen leven is.

Toen Roos dit besefte kon ze loslaten. Ze smolt langzaam weg in de warme kamer.

[ Bericht 0% gewijzigd door Janetje op 06-12-2004 22:57:50 ]

quote:

Op maandag 6 december 2004 19:08 schreef petre86 het volgende:

[..]

maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?

ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij

Ik heb geen boodschap. Vrede op aarde is mijn boodschap. Deze mensen zijn gewoon puur verveeld en het moet walgelijk zijn om te lezen dat je koalabeertjes kunt eten, die schatjes.

quote:

Op maandag 6 december 2004 19:08 schreef petre86 het volgende:

[..]

maar zo krijg ik niet echt door waar het nu ok draait in je verhaal.. wat is je boodschp?
je focust nu op de advertenties.. is dat je boodschap? dat er allerlij vage dingen te doen zijn?

ik zou voorstellen om daar nog een stuk weg te halen en dan desnoods de afsluiter uit te breiden met een hevige vrijpartij

Voor mij is de boodschap, dat er voor veel mensen behoefte is aan een andere invulling van kerst dan het traditionele gebeuren, maar óók dat een leuke verrassing tot een seksuele beloning leidt.

quote:

Op zondag 5 december 2004 14:47 schreef methodmich het volgende:
[..]

Klein dingetje: kvind de gerechten niets geloofwaardig overkomen. Ik denk dat je misschien de keukens van ecuador of andere iets exotischere landen door kunt bladeren naar echt bestaande gerechten (gevulde Cavia misschien?)

quote:

Beneveld

‘De Kerstman is moe,’ beweerde mama. ‘Ik denk dat hij zo naar huis moet,’ Het was Teun om het even. Hij had niet om een zatte ouwe vette man met een nepbaard gevraagd. Om zijn naam had hij ook niet gevraagd. Teun. Zo heetten alleen ouwe lullen, zoals zijn vader. De ouwe lul in het verschoten kerstmannenpak giechelde en probeerde mama bij haar billen te pakken. Mama vond het niet leuk en probeerde zijn graaiende handen af te weren.
‘Ik zet hem wel even op de bus,’ zei Teun. Hij stond op temidden van de zee aan pakpapier en pedagogisch onverantwoorde prullen maar zag kans de woonkamer door te stappen zonder iets te vertrappen. Hij vatte de Kerstman wat ruw bij de arm.
‘Ik ben helemaal niet met de bus!’ lalde deze. ‘Ik ben met de arreslee!’
‘U bent met lijn 169,’ hielp mama hem uit de droom. ‘En u gaat nu naar huis, naar de Noordpool’ ‘Ik woon hier,’ jengelde de zwetende man onder de synthetische nepbaard. ‘Donder op met die pool!’ Zijn adem geurde naar Glühwein.
Teun liet zich niet verstoren door het bekende dronkemansgeleuter. Met zijn zeven jaar had hij meer overwicht op de grote man dan je zou verwachten. Kordaat bracht hij hem zijn mantel. Eigenlijk was het ding veel te dun om de Kerstman mee over straat te laten gaan. Ergens vond Teun het een beetje zielig voor de man.
‘Maar ik heb toch heel veel cadeautjes gebracht!’ protesteerde de Kerstman nog toen de kleine jongen hem de voordeur uitduwde. ‘Ik hoef nog helemaal niet terug!’ Hij begon steeds harder te praten. Hij schreeuwde al bijna. In het portiek naast hen bewoog het gordijn. De buurvrouw gluurde hoofdschuddend even langs de vitrage. Voordat hij de deur dichsloeg hoorde Teun mama nog mompelen: ‘Dit was dus geen goed idee,’

Er was geen sneeuw deze Kerst, alleen een saaie dikke mist die het geluid en de lichten van de naderende bus dempte. De Kerstman hield gelukkig eindelijk zijn kop zodat ze de aandacht niet meer trokken en Teun de bus goed kon horen aankomen. Zodra hij het gegrom hoorde droeg hij de verklede zatlap op om klaar te gaan staan.
‘Hier, je buskaart,’ propte het kind de strippenkaart in de grote man zijn hand. Deze begon op slag te grienen. Onverbiddelijk wees het jongetje de man naar de deur.
‘Het spijt me Teun,’ bibberlipte de Kerstman. ‘Ik had ook liever dat het allemaal anders gelopen was,’ Hij zag kans om tegelijk te huilen en te kwijlen.
‘Ja pap,’ duwde Teun de veel grotere en zwaardere man lijn 169 in. Hij klopte even op zin rug. ‘Met nieuwjaar kom ik wel weer op bezoek, ik beloof het,’

quote:

Op maandag 6 december 2004 22:08 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

leuk thema, maar het was mij met die namen een beetje onduidelijk

Ik ga ook es ff wat bedenken . Vroeger op de basisschool had ik altijd sterke opstels, kijken of die gave mij nog bijgebleven is .

succes!

Leuke verhalen, vooral die van Isabeau sprak me heel erg aan.

Jammer dat ik niet zo goed met leestekens enzo ben en dat ik me vaak niet goed weet te verwoorden want ik had ook wel graag een verhaal willen proberen te schrijven had namelijk een paar leuke ideeën in mijn hoofd. Maar ik moet het denk ik maar houden bij het lezen van verhalen

Kerst zonder jou

Ik hoor je stem nog in mijn hoofd: Ik zal je missen schat, ik bel je als ik in Turkije ben.
Blijkbaar ben je mij vergeten. Of er is iets met je gebeurd. Ik wil het niet eens weten. Oh wat mis ik je, asjeblieft Brahim, dit kun je me niet aan doen! Ik ga kapot van binnen.. Misschien loop jij nu wel verliefd naast je nieuwe Turkse vriendin terwijl ik hier in mijn eentje onder de kerstboom zit. Wat heeft kerstmis nu nog voor zin? Ik mis je alleen nog meer erdoor.

Hey een vallende ster!!!!!!! Snel wens ik dat je weer bij me bent. Zou mijn wens echt uitkomen? Nee ik geloof daar niet in..is maar bijgeloof.

Ik zet de cd die ik van jou gekregen had keihard op en de tranen stromen over mijn wangen.. Ik kan niet meer, mijn hele lichaam trilt van verdriet.
Het enige dat ik wil is jou, de rest van de wereld kan voor mijn part vergaan.

‘Oceans apart, I'm still thinking of you.. Pain in my heart, all my dreams are torn in two!’ De cd stond op repeat en mijn tranen ook.
Huilend viel ik in slaap.

TRINGGGGGGGGGG!!!!
Voor de deur ligt een pakketje. Ik neem het mee naar binnen en maak het open.
Het is een gegrafeerde gouden ring maar niet in het Nederlands..er staat: Seni seviyorum Naomi
DIE WOORDEN KEN IK!!!!!! Het pakje is van Brahim en hij heeft: Ik hou van jou Naomi in de ring laten graferen!
Rustig blijven, haal diep adem..misschien is het een grap.
Ik doe de voordeur open en ren naar buiten op mijn blote voeten in de sneeuw. Waar is hij nou?
Opeens hoor ik zijn stem: Hey schat! Merry Christmas! Het lijkt of ik droom...waar is Robert ten Brink? Hoe kan dit? Mijn wens is uitgekomen!!!!!!!!!!!
Ik vlieg hem om zijn nek en hij zoent me passioneel en houdt me trillend vast.
Brahim!! Waarom heb je me niet gebeld??? Ik heb je zoooo gemist he!
Euhm, dat is een lang verhaal..ik moest niet zomaar naar Turkije. Mijn vader wilde dat ik ging trouwen.
Ik ben weggevlucht...vandaag zou de bruiloft zijn, alles was al geregeld.
Maar ik kon het niet..ik kan niet trouwen met een meisje waar ik niet van hou!! Ik dacht elke seconde aan je, maar ik kon niet weg om je te bellen.
Ik moest kiezen tussen mijn familie en het meisje waar ik van hou.
En ik heb gekozen voor jou! Wil je met me trouwen?
“Seni seviyorum ook van jou!!”,antwoord ik en trek hem tegen me aan. Mijn kerstnacht is nog nooit zooooo mooi geweest!!!!!!

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 00:04 schreef miss_cee het volgende:
Kerst zonder jou
[verhaal]

heel mooi verhaal

quote:

Op maandag 6 december 2004 22:08 schreef Mwanatabu het volgende:

Mooi verhaal

Mooi verhaal !!!!!!!!

quote:

Op maandag 6 december 2004 22:08 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Dat lijkt er al meer op...

Mijn baksel.
Meningen?


Winterlicht

De planten zijn dood en de vloertegels kleven van bier, rum-cola en tranen. Het ruikt naar sigarettenas. Reliquieën van nep-gezelligheid waarin seks, ruzie en alcohol een emulator van enthousiasme en genegenheid was. Ik heb het koud.

Mijn blote voeten plakken aan de koude grond en de pizzaresten kruipen over tafel, jagend op stukjes kerststol. Grijs winterlicht valt met tegenzin de kamer binnen en hult mijn wereld in kou en stilte. Ik wil dingen doen. Ik erger me aan mijn apatie. Ik kán dingen, wíl dingen, maar de dingen willen niet gedaan worden. Niet nu. Het bloed wil niet stromen en de geestdrift is afgedreven en gezonken, onderkoeld en slaperig. Ik geeuw.

Ik heb honger, maar kan niet eten alleen. Niemand om te bellen of uit te nodigen om gezellig en aanhankelijk en kerst-achtig te komen doen. Ik moet opruimen, maar opruimen drijft in de Noordzee, noordwaards, naar waar het nog kouder is. Ik ril.

Ik zit in de luie stoel, lui, maar niet ontspannen. Rechtop, mijn armen om mijn borst geslagen. Het huis is warm, maar ik ben koud. Ik zou op moeten ruimen, moeten gaan lopen, oude vrienden opzoeken. De kerstverlichting aandoen.

Mijn hoofd bonkt en er zit zand achter mijn ogen.

Ergens tussen de volle asbakken en lege blikjes rammelt een polyphonische ringtoon. Ik sta op om het ding te zoeken en neem even de tijd om te duizelen: te veel spanning op de lege middag. De trilfunctie bibbert op de tafel en een halfvol blikje huismerkbier schuifelt over de tafelrand. Bier met as gulpt als een ziek orgasme over het kleed, te dood om te schuimen. Even stel ik me een kerstkindje voor, gegroeid uit een smerig kleed, verwekt door het zaad van een avond vruchteloos zuipen. Als ik de telefoon gevonden heb, is hij al gestopt. Eén gemiste oproep. Géén nummer. Ik gooi de telefoon op een stoel.

Ik zie een dicht biertje staan en maak hem open. Lauw schuim kruipt naar buiten. Ik hap het weg. Het bier helpt. Geweldig zelfs. Een goudgele lichtpunt in de grijsheid. Mijn maag doet pijn en de ranzige kotssmaak van te veel bier is niet geweldig, maar het gebonk in mijn hoofd wordt minder. Nee, dat niet. Het gebonk is minder belangrijk.

Ik moet maar weer eens gaan. Douchen, boodschappen doen en vroeg naar bed.
De voordeur zit op slot, en er is geen sleutel te vinden. Ik open het keukenraam. Een frisse, maar zachte wind waait naar binnen. Ik klim naar buiten en loop naar huis, mijn biertje in de hand. Onderweg groet ik iedereen. Om te shoqueren. De feestdagen zijn altijd hetzelfde. Eén grote orgie van melancholiek en zelfmedelijden, waar iedereen unaniem en solidair aan meedoet. Heerlijk.

kvind er niets aan. Teveel luxe woorden en er zit geen punt in je verhaal.

Hmmm... Ik zie nu pas dat ik mijn verhaal hier eerst had kunnen laten keuren. Had ik misschien beter kunnen doen. Dan had niet de helft van de lezers gemeld dat ze het een slecht verhaal vinden.

Hey oersoep,
Ik las net je verhaal, maar je lijkt een beetje overijverig met de moeilijke woorden, zo is er toch geen touw aan vast te knopen?

Greetz


Ps.
Kijken jullie nog eens naar die van mij? feedback topic is leuk, maar ik zou wel graag feedback willen

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 11:39 schreef OerSoeP het volgende:

Mijn baksel.
Meningen?


Winterlicht

De planten zijn dood en de vloertegels kleven van bier, rum-cola en tranen. Het ruikt naar sigarettenas. Reliquieën van nep-gezelligheid waarin seks, ruzie en alcohol een emulator van enthousiasme en genegenheid was. Ik heb het koud.

Mijn blote voeten plakken aan de koude grond en de pizzaresten kruipen over tafel, jagend op stukjes kerststol. Grijs winterlicht valt met tegenzin de kamer binnen en hult mijn wereld in kou en stilte. Ik wil dingen doen. Ik erger me aan mijn apatie. Ik kán dingen, wíl dingen, maar de dingen willen niet gedaan worden. Niet nu. Het bloed wil niet stromen en de geestdrift is afgedreven en gezonken, onderkoeld en slaperig. Ik geeuw.

Ik heb honger, maar kan niet eten alleen. Niemand om te bellen of uit te nodigen om gezellig en aanhankelijk en kerst-achtig te komen doen. Ik moet opruimen, maar opruimen drijft in de Noordzee, noordwaards, naar waar het nog kouder is. Ik ril.

Ik zit in de luie stoel, lui, maar niet ontspannen. Rechtop, mijn armen om mijn borst geslagen. Het huis is warm, maar ik ben koud. Ik zou op moeten ruimen, moeten gaan lopen, oude vrienden opzoeken. De kerstverlichting aandoen.

Mijn hoofd bonkt en er zit zand achter mijn ogen.

Ergens tussen de volle asbakken en lege blikjes rammelt een polyphonische ringtoon. Ik sta op om het ding te zoeken en neem even de tijd om te duizelen: te veel spanning op de lege middag. De trilfunctie bibbert op de tafel en een halfvol blikje huismerkbier schuifelt over de tafelrand. Bier met as gulpt als een ziek orgasme over het kleed, te dood om te schuimen. Even stel ik me een kerstkindje voor, gegroeid uit een smerig kleed, verwekt door het zaad van een avond vruchteloos zuipen. Als ik de telefoon gevonden heb, is hij al gestopt. Eén gemiste oproep. Géén nummer. Ik gooi de telefoon op een stoel.

Ik zie een dicht biertje staan en maak hem open. Lauw schuim kruipt naar buiten. Ik hap het weg. Het bier helpt. Geweldig zelfs. Een goudgele lichtpunt in de grijsheid. Mijn maag doet pijn en de ranzige kotssmaak van te veel bier is niet geweldig, maar het gebonk in mijn hoofd wordt minder. Nee, dat niet. Het gebonk is minder belangrijk.

Ik moet maar weer eens gaan. Douchen, boodschappen doen en vroeg naar bed.
De voordeur zit op slot, en er is geen sleutel te vinden. Ik open het keukenraam. Een frisse, maar zachte wind waait naar binnen. Ik klim naar buiten en loop naar huis, mijn biertje in de hand. Onderweg groet ik iedereen. Om te shoqueren. De feestdagen zijn altijd hetzelfde. Eén grote orgie van melancholiek en zelfmedelijden, waar iedereen unaniem en solidair aan meedoet. Heerlijk.

goed verhaal , alleen ik mis er wat in , maar wat weet ik niet

hey broer, ik las hem net al online, best leuk verhaal ik heb op je gestemd hoor

hehe, leuke twist, met die boom

quote:

Op maandag 6 december 2004 19:48 schreef Janetje het volgende:

[..]

uuuhm , ik vind het verhaal wel leuk maar ik vind het een beetje een chaos want ik moest het 3 keer overnieuw lezen om nou te snappen waar het nou precies om ging , mischien een idee om het iets simpeler neer te zetten ? kan ook aan mij liggen hoor

@mobo666: Het warme kerstgevoel zeker? Of een plot?

Ah, te moeilijk blijkbaar. Heb hem nu al ingevoerd. Maar als ik jullie reacties zo zie wordt het hem niet. Te hoog ingezet... :S

Waarom komt mijn verhaal nou niet aan bij kerstverhalen?

Eerste Kerstdag

Hij kijkt haar aan. Vanachter zijn krant twee bruine ogen. Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen. Is het verdriet, blijdschap? Of zijn het simpelweg de kerstlichtjes die reflecteren in zijn ogen?

Ze sloft richting de keuken. Twee mokken op het dienblad. Eén daarvan gevuld met een restje koffie en een vel erop. Zíjn mok. Het is een tik waar ze niet aan kan wennen. En dat terwijl ze al 58 jaar samen zijn.

Ze pakt de steelpan uit de gootsteen en werpt een blik op de klok bij het raam. Ze slaakt een diepe zucht. Het is pas half 11. Gedachteloos vult ze de pan met melk en zet die op het vuur. Het gas brandt nog van zo even. Heeft Riet toch gelijk. Ach, ze moet ook niet altijd alles aan de kinderen vertellen, komt weer onrust van. Ze redden het prima samen. Al is het wel jammer dat beide kinders met het hele gezin zijn gaan skiën tijdens de Kerstdagen…

In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen. Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.

Ze zijn meegevraagd, maar ja, wat moet je met je 80-jarige lijf op een besneeuwde en gladde piste? Daarbij houdt Antoon niet van lang in de auto zitten. En zeker niet als het om een reis naar Duitsland gaat. Die oorlog is al lang voorbij, maar voor hem blijkbaar niet.

“Marit, wist je dat meneer Vennema ook al is overleden?” Ze neemt aan dat dat is wat hij zegt. Haar gehoor is niet meer zo goed als vroeger. Ze murmelt iets wat op ja lijkt.

Heeft ze er nou suiker in gedaan of niet? Haar vergeetachtigheid frustreert haar. Vandaag nog meer dan anders. Ze schraapt even over de bodem van de volle mok en haalt met het lepeltje wat suiker naar de oppervlakte. Ze glimlacht.

Antoon rookt zijn pijp aan de eettafel. Ze rilt lichtjes als de sterke geur haar neus binnen dringt. De krant van gisteren ligt opgevouwen op het bont gekleurde tafelkleed. Hij staart naar de piek in de boom. Ze zet de mok voor hem neer, met het oortje naar rechts. Zo heeft hij het graag. Het schaaltje kerstkransjes schuift ze dichterbij.

Ze aarzelt, zet dan haar beker naast de zijne en kust hem zacht op de mond. Hij pakt haar bij haar middel, drukt zich tegen hem aan, zijn hoofd tegen haar zachte, warme buik.

Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 13:51 schreef OerSoeP het volgende:
Ah, te moeilijk blijkbaar. Heb hem nu al ingevoerd. Maar als ik jullie reacties zo zie wordt het hem niet. Te hoog ingezet... :S

ik vind hem wel leuk, aparte stijl enzo, maar wel leuk en ik kan ook geen opmerkingen bedenken..

[ Bericht 5% gewijzigd door Peter op 07-12-2004 14:29:18 ]

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:18 schreef Nonna het volgende:
Eerste Kerstdag
[...]Er ligt de laatste dagen een glans over die haar nooit eerder is opgevallen.[...]

Hallo schrijvende fokkers en speciaal voor Francesca: . We gaan weer lekker aan de schrijf!
Gaarne feedback op dit verhaal, met name technisch aub. Kan op dit moment niet goed met afstand lezen. En wil het graag foutloos insturen. Mijn dank! Voor de heeeel oplettende lezers; dit verhaal heb ik eerder geplaatst tijdens de Liefdesverhalenwedstrijd, maar nu heb ik er 100 woorden bij bedacht en de sfeer aangepast...

die zin loopt niet helemaal lekker(herformuleren of een extra komma?), voor de rest leest het lekker weg.
ik leest het verhaal nu voor het eerst en alles komt goed over..
nog 1 ding:

quote:

Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.

lijkt net een "opening" naar een uitleg daarover.. ik weet niet of je deze zin erbij moet zetten als het mensen nieuwsgierig maakt en er geen antwoordt op komt..

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:15 schreef Janetje het volgende:
Waarom komt mijn verhaal nou niet aan bij kerstverhalen?

Op de site staat het volgende:
Alleen verhalen van maximaal 450 woorden worden op de site toegelaten. Een redactie zal je verhaal eerst lezen en beoordelen, voordat het verhaal op de site verschijnt. Een verhaal zal maximaal 1 werkdag na insturen al dan niet op de website verschijnen.
Antwoord op je vraag zo?

Ha petre86, dank voor je snelle reactie. Ik laat die zin nog even op me inwerken... dank!
Het stuk vd proef op de som slaat op de voorafgaande zin; Antoon wil graag 2 volle scheppen in zijn koffie. Marit heeft een keer er maar 1 in gedaan, maar dat proefde hij meteen. Enfin, ik wil dat er dus mee zeggen. Sorry, kom wat lastig uit mijn woorden door vermoeidheid.

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:34 schreef Nonna het volgende:
Ha petre86, dank voor je snelle reactie. Ik laat die zin nog even op me inwerken... dank!
Het stuk vd proef op de som slaat op de voorafgaande zin; Antoon wil graag 2 volle scheppen in zijn koffie. Marit heeft een keer er maar 1 in gedaan, maar dat proefde hij meteen. Enfin, ik wil dat er dus mee zeggen. Sorry, kom wat lastig uit mijn woorden door vermoeidheid.

en dàt komt dus niet zo bij mij over
dat wilde ik er mee zeggen..

ha ha ha, eh ja , juist! of eigenlijk niet, maar ik wacht ook even reacties af van anderen... als er meerderen over struikelen wordt het tijd voor herformuleren.
want als 1 iemand zegt dat je een paardengebit hebt, kan je het naast je neer leggen
als 2 mensen het zeggen, kan je het nog steeds naast je neer leggen
als 3 mensen het zeggen, kan je gaan twijfelen
als 4 of meer mensen het zeggen, moet je een zadel gaan kopen!

quote:

In beide koppen giet ze een flinke laag koffie. Ze hangt een zeefje boven de hare en schenkt behoedzaam de warme melk erbij. (1)Ze aarzelt boven zijn mok. Ze legt de zeef weg en schenkt in. Twee scheppen suiker erbij, twee vólle scheppen.(2) Anders proeft hij het meteen. Ze heeft uiteraard de proef wel eens op de som genomen.

doordat je bij (1) dat stukje over de zeef achter het aarzelen boven zijn kop zet lijkt het eerst net alsof ze twijfelt om er wel of geen melk bij de doen..
dat sutkje bij (2) kun je bijv. zo formuleren: ..., twee vólle scheppen. hij proeft het meteen als ze er minder in doet, dat heeft ze al eens geprobeerd.
nog niet helemaal perfect maar dat wel aan hoe ik het bedoel

je bent echt goed bezig petre! wat ik eigenlijk wil zeggen met die zeef EN dus ook niet duidelijk overkomt, is dat ze bewust kiest er geen zeefje bij te gebruiken. daardoor krijg je een vel in je koffie! een soort van uiting aan haar ergernis, omdat hij nooit zijn mok leegdrinkt...

ik wil de lezer altijd zelf graag laten denken, maar aan de andere kant vind ik het zelf ook irritant als ik na 3x lezen nog niet precies begrijp wat er staat... WIJZE LESSEN zo op dinsdagmiddag!

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:41 schreef Nonna het volgende:
ha ha ha, eh ja , juist! of eigenlijk niet, maar ik wacht ook even reacties af van anderen... als er meerderen over struikelen wordt het tijd voor herformuleren.
want als 1 iemand zegt dat je een paardengebit hebt, kan je het naast je neer leggen
als 2 mensen het zeggen, kan je het nog steeds naast je neer leggen
als 3 mensen het zeggen, kan je gaan twijfelen
als 4 of meer mensen het zeggen, moet je een zadel gaan kopen!

tuurlijk, moet je ook vooral doen
het is alleen mijn 'gevoel' dat die stukjes duidelijker kunnen
maar moeten er natuurlijk wel mensen reageren he is ook fijn voor de schrijvers..

ik heb zelf helemaal geen inspiratie op het moment.. dus of ik zelf voor de sluitingsdatum nog iets schrijf...:? (wanneer is die datum eigenlijk?)
iig keep on writing !

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:46 schreef Nonna het volgende:
je bent echt goed bezig petre! wat ik eigenlijk wil zeggen met die zeef EN dus ook niet duidelijk overkomt, is dat ze bewust kiest er geen zeefje bij te gebruiken. daardoor krijg je een vel in je koffie! een soort van uiting aan haar ergernis, omdat hij nooit zijn mok leegdrinkt...

ik wil de lezer altijd zelf graag laten denken, maar aan de andere kant vind ik het zelf ook irritant als ik na 3x lezen nog niet precies begrijp wat er staat... WIJZE LESSEN zo op dinsdagmiddag!

ooow ze schenkt er melk in!!
dat had ik nog niet helemaal begrepen

(er stond wel boven dat ze een flinke laag koffie inschonk, maar dat er bij hem melk in ging had ik niet helemaal door.. maar misschien licht dat aan mij )

Sorry hoor, maar de constructie die Nonna gebruikt geeft bij geen énkel probleem.
Snap niet waar je zo over zeurt, eerlijk gezegd.

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:46 schreef petre86 het volgende:

[..]

tuurlijk, moet je ook vooral doen
het is alleen mijn 'gevoel' dat die stukjes duidelijker kunnen
maar moeten er natuurlijk wel mensen reageren he is ook fijn voor de schrijvers..

ik heb zelf helemaal geen inspiratie op het moment.. dus of ik zelf voor de sluitingsdatum nog iets schrijf...:? (wanneer is die datum eigenlijk?)
iig keep on writing !

vlg mij = de datum 20/12. vanaf die dag gaan ze nl de schrijvers interviewen. strakke deadline dus!

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:48 schreef De-oneven-2 het volgende:
Sorry hoor, maar de constructie die Nonna gebruikt geeft bij geen énkel probleem.
Snap niet waar je zo over zeurt, eerlijk gezegd.

dat is dan mooi
en het is niet bedoelt als zeuren hoor
ik geef alleen mijn gevoel over de tekst weer en misschien wordt de tekst daar wel beter van..
maar wellicht ben ik wel niet wakker genoeg.
en bij lezen is het mooie dat iedereen er zijn eigen interpretatie aan kan geven he
ik snap nu iig het verhaal helemaal


@ nonna, ach nog 13 dagen tijd genoeg.. hoop ik
en bedankt nog voor je uitleg trouwens

Die van OerSoeP mag er trouwens ook wel wezen...
Deed me een beetje aan de schrijfstijl van zodiakk denken..

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:55 schreef De-oneven-2 het volgende:
Die van OerSoeP mag er trouwens ook wel wezen...
Deed me een beetje aan de schrijfstijl van zodiakk denken..

Toen ik het verhaal van OerSoeP las moest ik aan jou denken
(Mooi verhaal trouwens OerSoeP!! )

quote:

Op maandag 6 december 2004 14:27 schreef De-oneven-2 het volgende:
Ik kom niet verder als Bert, er zit een kerstboom in je oor...

Writersblock??

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 14:29 schreef Nonna het volgende:

[..]

Op de site staat het volgende:
Alleen verhalen van maximaal 450 woorden worden op de site toegelaten. Een redactie zal je verhaal eerst lezen en beoordelen, voordat het verhaal op de site verschijnt. Een verhaal zal maximaal 1 werkdag na insturen al dan niet op de website verschijnen.
Antwoord op je vraag zo?

Hehe, schrijven dat lukt me een beetje, nou nog leren lezen

[ Bericht 4% gewijzigd door Janetje op 07-12-2004 16:56:11 ]

quote:

Op maandag 6 december 2004 21:00 schreef Roönaän het volgende:

[..]

Klein dingetje: kvind de gerechten niets geloofwaardig overkomen. Ik denk dat je misschien de keukens van ecuador of andere iets exotischere landen door kunt bladeren naar echt bestaande gerechten (gevulde Cavia misschien?)

Het was juist de bedoeling dat die gerechten ongeloofwaardig zouden zijn. Anders is het afgezaagd.

quote:

Op maandag 6 december 2004 22:08 schreef Mwanatabu het volgende:

[..]

Nek aan nek he
Ik heb op je gestemd "heel goed verhaal!"

Ik zag dit pas telaat en ik heb mijn verhaaltje al ingestuurd, maar ik zou het toch leuk vinden als ik wat meningen kan horen. Het is wel jammer trouwens dat je verhalen niet meer kan editen. Ik heb het veel te snel verstuurd.
Verhaal Beneveld vind ik trouwens tot nu toe het beste verhaal.

quote:

Kerstpubliek aan de overkant

Kerstavond en ik kom net onder de douche vandaan. Mijn lichaam voelt nog steeds lekker warm aan, dankzij de 20 minuten durende douchesessie die ik mijzelf kado heb gedaan en een centrale verwarming dat het huis een tropisch sfeertje geeft.

Ik zit op mijn slaapkamer, waar ik van plan was mijzelf aan te kleden.
Maar op het moment dat ik mijn gordijnen wilde sluiten, viel mijn oog op de huiskamer van de overburen. Ik ben niet het type dat normaliter mensen begluurd, maar toen ik mijn buren daar zo zag zitten met hun familie, kwam er een gevoel van weemoed over mij heen. Ik doofde het licht en besloot er eens goed voor te gaan zitten.

En hier zit ik dan nu, in mijn badjas op een donkere slaapkamer, kijkend naar het kerstfeest van mensen die niet ken. Ik zie wat kinderen spelen met de hond. (Of zou het een knuffel zijn?) Ze slepen de arme Loebas van links naar rechts, en ruziën om wie het beest mag aaien. De volwassenen slaan het gade en lachen erom. (Of zouden ze om wat anders lachen?) Het maakt ook eigenlijk niet uit waar ze om lachen, er wordt gelachen. Iedereen is gelukkig en op zijn gemak. De kerstboom schittert, de lampjes knipperen en de kerstpoppetjes op de ramen hebben het naar hun zin. Daar, aan de overkant, zie ik gelukkige mensen. Geen ruzie of ellende, enkel en alleen geluk. Een klein meisje stoot haar hoofd en nog voordat ze kan huilen wordt ze omringd door bemoedigende blikken, troostende woorden en een helende kus van mama. Zelfs dit verstoort het geluk niet.

Ik vraag me af wie mij zal troosten als ik mijn hoofd zou stoten. Wie zou er lachen als ik een mop vertel? Aan de overkant zit een heel publiek te wachten op een mop, een anekdote of gewoon een goed verhaal. Maar het is niet mijn publiek. Het is het publiek van nummer 39. Publiek en entertainer tegelijk. De vader die luistert naar zijn dochter, de dochter die inhaakt op haar oma, de oma die het verhaal begon op aangeven van de oom, de oom....

Verrek, daar gaat de deurbel. Ik ben de de tijd helemaal vergeten. Nu zit ik hier in mijn badjas met mijn familie aan de deur. Achja, tijd om te entertainen.

quote:

Op dinsdag 7 december 2004 22:00 schreef Janetje het volgende:

[..]

Nek aan nek he
Ik heb op je gestemd "heel goed verhaal!"

Senk joe, die had ik nodig.
Ook aan Zed trouwens. Ik heb je een "heel goed" gegeven, en je staat nu vrij hoog (dat kan niet alleen dankzij mij zijn, dus meer mensen vinden het tof).
Die harmonische kerst aan de overkant is zeg maar het tegenovergestelde van wat ik gewend ben, dus dat "het gebeurt aan de overkant en niet bij mij" herken ik zeker. Daarnaast staat het met beide voeten op de grond, zonder verheven "heilige-dagen-kindeke"-gevoel, da's ook een plus (helemaal vergeleken met andere verhaaltjes daar. Ik krijg bijvoorbeeld spontane jeuk bij het verhaal van dat sneeuwvlokje met een naam. Deze staat nota bene boven ons, tijd om daar iets aan te doen... )