Ik ken Wellers muziek nog niet echt goed maar Heliocentric en Days Of Speed zijn erg fijn.
Weller werd bekend met The Jam, ging door met The Style Council en begon daarna een solo-carriere (en heeft ook nog met Peter Gabriel meegespeeld)
Discografietje:
1992 Paul Weller
1993 Wild Wood
1994 Paul Weller Live Wood
1994 More Wood
1995 Stanley Road
1997 Heavy Soul
1998 Modern Classics (verzamel)
2000 Heliocentric
2001 Days of Speed [live]
2002 Illumination
Nou, lul maar raak over dit genie
enne sorry dwerg, je zei in november dat je een centraal paul weller topic wou openen maar het duurde zo lang 
quote:Ketter.
Op dinsdag 13 mei 2003 20:09 schreef Echoes het volgende:
wat voor muziek maakt ie?
The Style Council aardig
en toen ben ik hem een beetje uit het oog/oor verloren...
Niet dat ik zijn carriere vanaf het begin heb gevolgd, maar in de loop der jaren heb ik heel wat van zijn werk verzameld. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik al fan was van The Jam, want behalve Going Underground en A town called Malice kende ik niks van hen. Inmiddels staat wel de box Direction Reaction Creation in de kast, en ben ik ook het wat onbekendere scherpe werk van dit trio gaan waarderen.
Pas in de jaren 80 viel hij me op met zijn nieuwe band The Style Council (die hij oprichtte met toetsenist Mick Talbot, voorheen Dexy's Midnight Runners). Walls come tumbling down en Shout to the top werden zelfs kleine hits in Nederland, vooral gedraaid door de Vara. My favourite shop is nog steeds één van mijn favoriete albums. Weller trouwde in die tijd ook met achtergrondzangeres/bandlid Dee Cee Lee (die zelf met See the day nog een hit scoorde in the UK).
In '89 draaide Paul Weller eigenhandig The Style Council de nek om toen hij weigerde om een platencontract te tekenen. Pas drie jaar later kwam zijn eerste solo-cd uit. Zijn beste cd is zonder twijfel Stanley Road, met het briljante The Changingman als openingsnummer.
quote:Het overbekende "Stanley Road" is iig een goed album. Op zich niet echt helemaal mijn ding maar wel prettig luisteren
Op dinsdag 13 mei 2003 21:22 schreef MuadDib het volgende:
The Jam was goed
The Style Council aardig
en toen ben ik hem een beetje uit het oog/oor verloren...
Ik weet nu dat dit betekent dat ik nooit de juiste Weller-muziek in handen heb gehad, want mooi dat ik vorig jaar mijn voeten niet stil kon houden! Als de kans zich voordoet, zeer zeker naar één van zijn concerten gaan....
quote:wat voor muziek is dat?
Op dinsdag 13 mei 2003 20:12 schreef dwerg het volgende:[..]
Ketter.
quote:Isookschitterend!
Op donderdag 15 mei 2003 12:44 schreef the-O het volgende:
'You do something to me' is een prachtnummer, weet alleen niet op welk album dat staat. Was hier toch een klein hitje.
quote:Stanley Road, supernummer inderdaad
Op donderdag 15 mei 2003 12:44 schreef the-O het volgende:
'You do something to me' is een prachtnummer, weet alleen niet op welk album dat staat. Was hier toch een klein hitje.
Maandag 17 november 2003
Pepsi Stage - Amsterdam Zuidoost
Entree: 27,00 (exclusief servicekosten)
Aanvang: 20.00 uur
Mocht ik voor die tijd de staatsloterij winnen, dan ben ik zeker van de partij...
25 oktober, Vredenburg, Utrecht.
Klik hier voor kaarten. 30 Euro per kaartje, maximaal 20 kaarten per persoon. Zoveel Paul Weller fans ken ik niet eens.
zal wel snel uitverkocht zijn
zo groot is Vredenburg toch niet?welke cd is aan te raden?
quote:thanx...Op vrijdag 9 juli 2004 12:47 schreef PogueMahone het volgende:
Stanley Road is wel een leuke om mee te beginnen denk ik
Verheug me er nu al op!!
27 nummers in bijna 2 uur.
Varierend van nummers zijn laatste cover CD "studio 150" tot en met nummers van The Jam ( Town Called Malice) en the Style Counsil ( Shout to theTop!!!)
Behalve hij en zijn band totaal 5 personen, waren er ook nog een brass section van 4 personen.
Tegen het einde van het concert kwam Candy Dulfer ook nog een stukje meeblazen!!
Degene die hadden willen gaan maar niet geweest zijn hebben zekker wat gemist, de rest trouwens ook!!
quote:Daar was ik bij.Op maandag 8 november 2004 12:44 schreef J_TM het volgende:
Maar gisteravond zond 'Rockpalast' een 60 minuten durend festivalconcert uit dat op 6 augustus werd opgenomen; veel nummers uit de periode 1993-1996 plus My Everchanging Moods.
Allmusic vindt het ook een goede cd.
Style Council ook bij vlagen.
Van zijn solo werk ken ik eigenlijk alleen de eerste twee albums
Bron: MOJO
Tekst: Paul Gilbert
11 DECEMBER 1982: BRIGHTON CONFERENCE CENTRE
Half tien 's avonds, de drie leden van The Jam verlaten hun kleedkamer; knikkend naar familie en vrienden begeven zij zich richting de volgepakte zaal. In het donker wachten ze tot de zaallichten uitgaan terwijl er een oorverdovend gekrijs uitbreekt. Voor tweederde van de band, Bruce Foxton en Rick Buckler, is dit een zwaar mokent dat nog jaren zal nawerken, maar voor de zanger van The Jam kan het niet snel genoeg voorbij zijn. Na zes albums en honderden concerten valt vanavond dan eindelijk het doek.
De avond tevoren gaf de band in Guildford een spetterend concert waarbij, met hart en ziel, hits en B-kantjes uit de begintijd werden gespeeld. In Brighton is de sfeer echter om te snijden en dat bleef niet zonder gevolgen. Vlak voor het einde probeerde Foxton de relschoppers tot bedaren te brengen terwijl een zichtbaar verveelde Weller zich terugtrok op de drumverhoging en een sigaret opstak.
Tony Fletcher (wiens band Apocalypse in het voorprogramma stond): "Na afloop kwam hij (Weller) naar onze kleedkamer, in plaats van naar de zijne, om te vragen of ons optreden naar wens was verlopen en of we hier (in Brighton) zouden overnachten. Wij hadden zoiets van 'maar Paul, dit is het afscheidsconcert van The Jam' en hij had zoiets van 'nou en ?' Dat hij er zo gewoon onder bleef, ongelooflijk."
Paolo Hewitt (biograaf en jeugdvriend van Weller): "Ik ging terug naar het hotel en Paul zei Het is voorbij, godzijdank', hij straalde dat ook uit."
Het publiek was het daar niet mee eens getuige de flessen die naar het podium werden gegooid; net als vele niet-fans konden ze maar niet begrijpen waarom Weller The Jam op het toppunt van hun roem had opgeheven. Ten tijde van de afscheidstournee scoorde de belangrijkste rockband van Engeland een nr.1 -hit (Beat Surrender) en een nr.2-album (de live-verzamelaar 'Dig The New Breed') terwijl twaalf heruitgebrachte singles opnieuw de hitlijsten binnenkwamen.
Bruce Foxton: "Het was zwaar, na de optredens kwamen er fans op ons af die wilden weten waarom we ermee stopten. Ik moest ze het antwoord schuldig blijven."
Rick Buckler: "Zelfs nadat het voorbij was vroegen we ons af of Paul op z'n beslissing terug zou komen, dat als alles goed zou gaan hij er misschien nog eens over na zou denken. We konden maar niet geloven dat het menens was, hij heeft ons echt overvallen."
Maar Weller hield voet bij stuk, een week na het afscheid in Brighton was er in de hoofdstedelijke kroeg Fulham Greyhound de jaarlijkse Kerstborrel waar volgens A&R-manager Dennis Mundane "een grafstemming" heerste. "Ieder had z'n eigen plekje en men sprak nauwelijks met elkaar."
Daarna zijn Weller, Foxton en Buckler nooit meer samen gezien.
In deel 2 ontmoet Paul een oude liefde.
Toen The Jam in november 1981 de studio indook om het album 'The Gift' op te nemen zat iedereen vol goede moed. Na het enorme succes van de psychedelisch getinte voorganger 'Sound Affects' (1980) zocht de band met veel moeite naar een nieuwe richting totdat Paul weer op dreef kwam door nummers te schrijven als Ghosts, Precious en de Motown-pastiche A Town Called Malice. En dat Paul McCartney in de studio daarnaast aan het opnemen was kwam de positieve vibraties ook ten goede (de twee naamgenoten gingen zelfs op de foto: J_TM).
Rick Buckler: "Het was een fantastische studio, heel leuk om in op te nemen. We waren goed ingespeeld en we hadden er zin in."
Maar naarmate de sessies vorderden begon Weller steeds meer te twijfelen, hij was er zich pijnlijk van bewust dat The Jam terrein dreigde te verliezen aan Britfunkers en New Romantics die gedurende de zomer de hitlijsten domineerden.
Paolo Hewitt: "Paul was helemaal weg van die Britfunk-explosie; Chant No. 1 van Spandau Ballet vond hij leuk en Precious arrangeerde hij naar het voorbeeld van (Papa's Got A Brand New) Pigbag. Doordat we funk- en (Northern) soul-avonden bezochten kwam Paul opnieuw in aanraking met de muziek waar hij vroeger zo dol op was. Rock interesseerde hem niet meer."
Op 12 december werden de sessies onderbroken voor twee benefietconcerten in Noord-Londen; tijdens de toegift speelde de band coverversies van Big Bird (Eddie Floyd) en Give Me Just A Little More Time (Chairmen Of The Board).
Paolo Hewitt: "Weller vroeg The Questions en Bananarama om het voorprogramma te verzorgen, maar ze werden al uitgejoeld voordat ze ook maar een noot hadden gezongen. Dat ge-'Wij willen The Jam, wij willen The Jam!' schoot Paul in het verkeerde keelgat, zijn boodschap, 'Wees jezelf', leek totaal niet besteed aan de macho-fans."
In deel 3 voegt Paul de daad bij het woord.
Tony Fletcher: "Weller voelde zich overduidelijk bekneld door het keurslijf van The Jam. Hij wilde nieuwe wegen inslaan maar die bekrompen fans pikten dat niet".
En dat waren niet alleen muzikale wegen; zo stichtte hij in 1980 een uitgeverij voor poezie (Riot Stories), een sublabel voor nieuw talent (Respond) en een grotendeels zelfgefinancierd tijdschrift (Jamming!) dat aan de handen van (tienerjournalist) Tony Fletcher werd toevertrouwd.
"Volgens Paul hadden alle punks hun idealen verraden, en nu The Jam nr. 1-hits scoorden en geld verdienden wilde hij iets terugdoen. Paul was meelevend en sociaal, maar tegelijkertijd had hij er totaal geen benul van wat een dagelijkse overlevingsstrijd inhoudt. Hij zou eens moeten weten onder wat voor omstandigheden ik m'n werk heb gedaan."
Tijdens de (o zo gehate) Kerstvakantie schreef Weller meer nummers voor 'The Gift', zoals het Calypso-deuntje The Planner's Dream Goes Wrong, de pianoballade Carnation en de soulslijper Running On The Spot. Ondertussen kwam hij steeds meer onder druk te staan en dat kwam de onderlinge sfeer niet ten goede.
Paul Weller: "Ik weet nog dat Rick tegen de producer (Pete Wilson) zei 'Dit kan ik niet drummen', wat ik heel bekrompen van hem vond. Het is juist de bedoeling dat je het LEERT drummen. Er was teveel spanning, vooral met Rick. En maar zeuren, zeuren, zeuren; wij allemaal trouwens, we waren de grootste zeurpieten ter wereld."
Rick Buckler: "Wanneer je met iers bezig bent is er altijd spanning en als songschrijver stond Paul het zwaarst onder druk. Altijd vroeg hij zichzelf af of het wel goed genoeg was."
Tony Fletcher: "Dat spreekbuis-van-een-generatie-zijn begon hij als een loden last te ervaren; alles wat hij zei werd door de pers driemaal uitvergroot."
Paolo Hewitt: "Ik weet nog dat hij er schoon genoeg van had om voortdurend in de gaten te worden gehouden; hij is zelfs een paar keer van adres veranderd omdat iemand z'n vuilniszakken doorzocht. Hij was daar niet bepaald blij mee."
In deel 4: drie mannen en een fles.
quote:Same here... De man heeft bij tijd en wijlen een beste portie soul, en dat mag ik welOp donderdag 12 mei 2005 20:42 schreef Tranceptor het volgende:
'Wild wood' en 'you do something to me' staan me het best bij,
Uiteindelijk verscheen 'The Gift' op 12 maart 1982 om een week later vanuit het niets op een in de albumlijsten te komen. Maar toch was Weller niet tevreden met de manier waarop rock en soul met sociale vraagstukken waren vermengd.
Dennis Mundane: "'The Gift' was niet het meesterwerk dat hij hoopte dat het zou worden en dus besloot hij om er maar mee te stoppen en wat anders te gaan doen. Het was ook de enige optie, lijkt mij".
Paul Weller: "Ik wilde er een up-tempo-album van maken in de stijl van het titelnummer. maar A Town Called Malice, Ghosts en Carnations zijn wel te pruimen."
Ter promotie van het album ging The Jam, bijgestaan door blazers Steve Nichol en Keith Thomas en organist Jimmy Telford, op een 60 data tellende wereldtournee. Eind april werd Nederland aangedaan met twee concerten, een in Arnhem (waar een fan-interview voor Hitkrant werd afgenomen) en een in een uitverkocht Paradiso.
Om gezondheidsredenen was Paul gestopt met drinken waardoor de tweedeling in de band zichtbaar werd.
"Vier jaar lang heb ik niet gedronken en dat was mijn saaiste periode ooit."
Tony Fletcher: "Alleen door te drinken kon Paul van alle roem genieten terwijl hij in nuchtere toestand de boel scherp kon overzien. Tijdens de tournee gebeurde het regelmatig dat Rick en Bruce, in tegenstelling tot Paul, straalbezopen waren en dat dat voor wrijving zorgde. Ze waren een keer aan het opnemen in Maison Rouge (Fulham) en namen een drankje uit de tap die Dennis Mundane had geinstalleerd. Het was net uit met m'n vriendin, van wie ik veel heb gehouden, en Bruce zat me voortdurend te stangen met al die borrels achter z'n kiezen. Paul ontvlamde in woede en zei dat ie z'n bek moest houden. Ik voelde dat hij het niet zomaar voor me op nam, er was veel meer aan de hand."
In deel 5: Paul is geen liedjesfabriek.
Mooi verhaal J_TM !Ik had al een tijd de Jam-box en ik heb onlangs de Style Council-box ook gekocht, alhoewel die me wel een beetje tegenvalt (ik heb het gewoon niet zo op de muziek van The Style Council).
Ik heb trouwens ook nog een site over The Jam opgezet.
KLIK!
overigens las ik ergens dat er een deluxe-editie + dvd van Stanley Road uitkomt dit jaar
quote:Ja, Paulus is erg actief op de DVD-markt.Op zaterdag 21 mei 2005 10:34 schreef PogueMahone het volgende:
die jam-box heb ik ook
overigens las ik ergens dat er een deluxe-editie + dvd van Stanley Road uitkomt dit jaar
Die box van The Jam is echt
.Eenmaal aangekomen in Japan (via een reeks Noord-Amerikaanse optredens) kon Paul z'n frustraties niet langer de baas; tijdens het concert in de Seinekan Hall in Tokyo smeet hij zijn gitaar stuk en liep vlak voor het einde weg. Bruce zag dit als een teken "dat we aan een pauze toe waren na zes jaar hard werken".
Paolo Hewitt versloeg de tournee voor Melody Maker; Bruce vertelde hem dat, terwijl hij Kerst vierde, Paul aan een stuk door teksten schreef. Terug in Engeland bleek het onderwerp van lof niet blij te zijn met deze uitlatingen.
"Hij ontplofte zowat; 'Hoezo liedjes schrijven aan de lopende band ?'"
Paul Weller: "Natuurlijk was ik daar pissig over, alsof ik met gemak een paar liedjes uit m'n mouw schud. Het was net zo aanstootgevend als wat Rick zei over dat drummen."
De opname van een nieuwe single, de soulvolle ballad The Bitterest Pill, bracht geen verandering in de situatie; het gerucht wil dat Paul hier zelf achter het drumstel kroop. Daarna ging hij met zijn vriendin Gill (Price) op vakantie naar Italie (Napels en Rome) om via Parijs per Orient Expres huiswaarts te keren.
In deel 6: wie werden er als eerste Ingelicht.
quote:Dat is alles (albums, singles, b-kanten), behalve de live-tracks.Op zaterdag 21 mei 2005 20:21 schreef cafca het volgende:
Die Box, is dat gewoon een samenvoeging van de 6 albums, of zit daar nog wat extra's bij?
Kijk even hier, dan heb je een overzicht van wat er ongeveer allemaal op de markt is.
quote:Leuke site!Op zaterdag 21 mei 2005 21:26 schreef belsen het volgende:
[..]
Dat is alles (albums, singles, b-kanten), behalve de live-tracks.
Kijk even hier, dan heb je een overzicht van wat er ongeveer allemaal op de markt is.
De originele albums ken ik wel, alleen wat er precies op die box staat kan ik niet vinden op je site, of kijk ik er nu gruwelijk langs
Maar dat zijn dus alle officiele albums + singels/ b-sides?
Klinkt goed, ik heb het meeste op vinyl, heb op CD alleen een (illegale) verzamelaar
quote:Inderdaad: alle studio-opnames (dus ook nonalbum singles en b-kanten) en nog een bonusdisc met onuitgebracht materiaal. Als je Extras dan ook nog hebt, dan heb je alle studio-opnamen.Op zaterdag 21 mei 2005 21:40 schreef cafca het volgende:
[..]
Leuke site!
De originele albums ken ik wel, alleen wat er precies op die box staat kan ik niet vinden op je site, of kijk ik er nu gruwelijk langs
Maar dat zijn dus alle officiele albums + singels/ b-sides?
Klinkt goed, ik heb het meeste op vinyl, heb op CD alleen een (illegale) verzamelaar
quote:Wel ongeveer 60 euro...Op zaterdag 21 mei 2005 21:46 schreef cafca het volgende:
Cool! zal es kijken of ik em ergens kan bestellen
Maar dan heb je ook wel iets, moet ik toegeven: 5 ceedees en een boekwerk en al het reguliere studiowerk in één
klap compleet. Ik heb zelf onlangs ook de vergelijkbare Style Council box gekocht...
Na John Weller (vader/manager) was Paolo Hewitt de volgende die het Nieuws hoorde.
"Na zijn terugkomst uit Italie belde Paul me op; we dronken een kopje koffie en ik liep maar te zaniken over relatieproblemen, toen ik merkte dat er wat aan de hand was zei hij 'Ik ga The Jam opheffen'. Hij had z'n ziel en zaligheid in 'The Gift' gestopt maar omdat het hem niet soulvol en funky genoeg was en het niet de waardering kreeg van het publiek besloot hij maar wat anders te gaan doen. Ook denk ik dat Rick en Bruce te weinig verstand van soul hadden om het naar behoren te kunnen spelen, ze weten niet eens een Love Uprising (Otis Leavill) van een Open The Door To Your Heart (Darrell Banks) te onderscheiden. Zij zagen The Jam als een rockband die nr.1-hits scoorde maar Paul zag het als een vernieuwende punkband met muziek die mensen aan het denken zet en hemzelf de gelegenheid gaf om dichtbundels uit te brengen en anti-kernwapenorganisaties te steunen. Rick en Bruce gingen meer voor de excessen."
Dennis Mundane: "Het verbaasde me helemaal niets, al in 1980 vertelde hij me dat hij het niet zover zou laten komen."
In deel 7 krijgen Rick en Bruce het adembenemende en broodrovende nieuws te horen.
quote:maar een paar single-versies van de oudste singles toch niet?Op zaterdag 21 mei 2005 21:44 schreef belsen het volgende:
[..]
Inderdaad: alle studio-opnames (dus ook nonalbum singles en b-kanten) en nog een bonusdisc met onuitgebracht materiaal. Als je Extras dan ook nog hebt, dan heb je alle studio-opnamen.
quote:Nee, inderdaad, die missen ook ja. Als een single op een abum heeft gestaan, dan staat de albumversie op de box, net als op alle verzamelaars.Op maandag 23 mei 2005 13:02 schreef PogueMahone het volgende:
[..]
maar een paar single-versies van de oudste singles toch niet?
Die singleversies zijn dus sowieso bijna niet verkrijgbaar, alleen op de singlesboxen (twee boxen met alle singletjes apart met B-kanten op CD gezet) zijn die te vinden (en die zijn dan best wel weer prijzig)...
gewoon mooi
quote:3 is mijn favoriet.Op maandag 23 mei 2005 14:20 schreef PogueMahone het volgende:
ik luister die box overigens beetje bij beetje. Ik zit nog steeds bij cd 1 (in the city & this is the modern world)
gewoon mooi
Met Setting sons en Sound affects.
Wanneer Rick en Bruce op de hoogte werden gebracht is moeilijk vast te stellen, september of begin oktober 1982 maar in ieder geval toen Paul contact opnam met Mick Talbot voor een nieuw op te zetten soul/jazz-kollektief dat begin 1983 werd gepresenteerd als The Style Council. En zeker is dat The Jam ten tijde van de Aankondiging soulcovers opnam (War, Stoned Out Of My Mind en Move On Up).
Bruce Foxton: "John Weller kwam binnen om ons te vertellen dat Paul een vergadering had gepland. Omdat we dat nog nooit hadden gedaan wisten we meteen dat er iets niet in de haak was. Hij (Paul) kwam binnen en zei 'Ik wil ermee stoppen'. Toen zei ik 'Laten we de boel nou niet overhaasten Paul, misschien moet je er nog even over nadenken', maar zijn besluit stond al vast."
Rick Buckler: "Bruce probeerde hem vergeefs op andere gedachten te brengen, maar het enige dat ik dacht was 'O jee, ik ben m'n baan kwijt'."
Paul Weller: "Okee, ik vond het ook niet leuk maar het was er al uit voor ik er erg in had. Het heeft ze diep geraakt; de trein kwam tot stilstand, hoogste tijd om uit te stappen."
Nadat het nieuws was uitgelekt stuurde het Wellerkamp op 30 oktober de volgende persverklaring:
'Aan het eind van het jaar wordt The Jam opgeheven omdat ik van mening ben dat we, zowel muzikaal als commercieel, alles hebben bereikt wat er te bereiken valt. Ik wil niet dat we een zielige vertoning worden zoals al die ouwelullenbands, ik wil waardig afscheid nemen...
Wat wij (maar jullie ook) hebben opgebouwd staat ergens voor; eerlijkheid, passie, energie en jeugdigheid. Zo wil ik het laten en hopelijk dient het als voorbeeld voor aankomende bands.
Op de toekomst en in liefde en vriendschap.
Paul Weller'
In deel 8: hoe er voor Bruce bijna geen afscheidstournee kwam.
Dwerg, je kan trots op me zijn. Zou kunnen he.
Nu twee decennia later ligt het abrupte einde van The Jam nog altijd gevoelig, vooral bij Bruce. Zoals hij zelf toegeeft wou hij eerst niet meedoen aan de afscheidstournee totdat de Wellers hem dreigden te vervangen door ex-Pistols-bassist Glen Matlock.
"Ik liep thuis te ijsberen en kon het maar moeilijk verkroppen dat het nu allemaal voorbij was, dat we voor het laatst in al die zalen zouden staan. Van ons drieen ben ik waarschijnlijk het sentimenteelst, maar gelukkig hielden we er genoeg geld aan over om in de tussentijd naar iets nieuws te zoeken".
Rick Buckler: "Paul vond dat The Jam in experimenteel opzicht aan z'n plafond zat, maar zo zagen Bruce en ik dat niet. Maar als centrale figuur stond Paul het zwaarst onder druk. Ik vraag me af wat hij nu zou zeggen als hij 'The Gift' nog eens opzette. Hij had er even tussenuit kunnen gaan en dan weer met een schone lei aan de slag gaan. We hebben zeven a acht jaar in The Jam gezeten, hij had best even met ons kunnen praten".
In deel 9: de afscheidstournee.
De afscheidstournee begon met een paar lovend ontvangen concerten; tijdens de eerste avond in Glasgow kreeg de groep al voor opkomst een staande ovatie van 10 minuten en de vijf shows in de Wembley Arena gingen gepaard met een hysterie zelden meegemaakt.
Paul Weller: "Een te gekke tournee; er was geen druk, we speelden veel oudjes als In The City en voor de verandering vond ik het nog leuk ook. Ik weet nog tijdens de vierde of vijfde avond in Wembley dat ik m'n gitaar zo hard stuksmeet dat de snaren meevlogen. Geen mooier moment om afscheid te nemen, lijkt me."
Maar waar allle partijen het over eens zijn is dat het op het laatste moment ingelaste concert in Brighton er een teveel was (Gevraagd of er die avond met flessen werden gegooid antwoordt Paul "Jazeker, die gooide ik... naar de drummer"). En toen begon de waarheid pas echt door te dringen.
Rick Buckler: "Ik kon het niet geloven, 1983 stond voor de deur en er waren geen plannen uitgestippeld. Geen reden om op stap te gaan, niet verder kunnen kijken dan je neus lang is, vreselijk was het."
Bruce Foxton: "Het heeft me veel moeite gekost om er overheen te komen, want het was toch wel een groot deel van m'n leven. Ik heb echt van de anderen gehouden, hoe clichematig dat ook klinkt. Ik ben trots op wat we hebben bereikt."
Denkt Paul daar ook zo over ? Het antwoord in de ontknoping.
Sinds de breuk een feit is weigert Weller pertinent om zijn ex-groepsmaatjes te woord te staan. In 1983 kwamen Bruce en Rick hem nog een keer tegen; eerstgenoemde in een cafetaria achter Weller's Solid Bond-studio en Rick bij een solo-optreden van Bruce in de Hammersmith Odeon, nota bene. De kans op verzoening werd er niet groter op toen het tweetal tien jaar later een rechtszaak aanspande (zonder elkaar te hebben gezien kwam men tot een schikking).
Tony Fletcher: "Tegenwoordig worden Rick en Bruce als begeleidingsmuzikanten afgeschilderd maar The Jam was toch echt een drie-eenheid die z'n bestaansrecht zou hebben verloren als er een was opgestapt. Maar misschien was de breuk wel onvermijdelijk."
Bruce Foxton: "Ik zou hem graag nog eens willen zien en samen een pilsje pakken. Ik hoop echt dat we weer vrienden worden. Ik heb dit wel eens vaker gezegd en zeg het nu nogmaals, eens moet je antwoord krijgen op al die Kerst- en verjaardagskaarten die je stuurt."
Paul Weller: "Die verdomde Kerstkaarten-uitspraak van Bruce kan ik zo langzamerhand wel dromen. Zet het toch uit je hoofd man, het was een leuke tijd maar die is nu voorbij; we zijn nu met andere bezig, het is niet gezond om in het verleden te blijven leven. Ik heb geen greintje medelijden met ze en ben ze geen verantwoording schuldig. We zijn nooit vrienden geweest en ik kan dan ook niet begrijpen dat ze daar nog steeds mee zitten."
Bruce Foxton bast tegenwoordig in de reuniebezetting van Stiff Little Fingers (die ook eind '82 uit elkaar gingen)
Rick Buckler zit nu, met succes, in de meubelreparatie.
Paul Weller neemt sinds vijf jaar weer Jam-nummers in zijn live-set op (afhankelijk van zijn stemming); ter promotie van de heruitgave van 'Stanley Road' en in afwachting van een nieuwe CD doet hij deze zomer een paar festivaloptredens.
De deluxe versie van Stanley road is uit, met heel veel extra materiaal!Hij kost alleen wel 30 euro!
Over The Jam gesproken trouwens: ik heb dit boek in mijn collectie:
Hierin vertellen Rick en Bruce hun verhaal, dat is ook zeker de moeite waard (volgens mij heb ik hem ooit bij de slechte vandaan).
"Stanley Road" is inderdaad zijn beste album. Heel veel gedraaid, na release. ALweer meer dan 10 jaar geleden! Ik word oud!
Vorig jaar zijn live-CD gekocht, "Days Of Speed". Lekkere plaat.
Heb hem nog niet live gezien, als ik hier zo lees krijg ik spijt dat ik Vredenburg gemist heb. Had me wel tof geleken. Ga vanaf nu dit topic maar eens in de gaten houden. Mis een volgende keer niet!
PAUL WELLER
zaterdag 15 oktober 2005
hoofdprogramma: 21.00 uur
voorprogramma: 20.00 uur
zaal open: 19.30 uur
entree: 27,50
Voorverkoop vanaf zaterdag 11 juni.
quote:Ik heb hem jaren geleden gekocht. De Oppermod was niet zo blij met deze uitgave en de promotie die Rick en Bruce ervoor deden. In een interview uit 1995 zei hij "Die twee lopen tegenover de pers te klagen over onbeantwoorde Kerstkaarten. Het is nu verdomme dertien jaar na dato."Op woensdag 8 juni 2005 12:43 schreef belsen het volgende:
Hij kost alleen wel 30 euro!
Over The Jam gesproken trouwens: ik heb dit boek in mijn collectie:
[afbeelding]
Hierin vertellen Rick en Bruce hun verhaal, dat is ook zeker de moeite waard (volgens mij heb ik hem ooit bij de slechte vandaan).
quote:Ja, het einde is ook wel een beetje triest...Op maandag 13 juni 2005 13:27 schreef J_TM het volgende:
[..]
Ik heb hem jaren geleden gekocht. De Oppermod was niet zo blij met deze uitgave en de promotie die Rick en Bruce ervoor deden. In een interview uit 1995 zei hij "Die twee lopen tegenover de pers te klagen over onbeantwoorde Kerstkaarten. Het is nu verdomme dertien jaar na dato."
quote:Dat wordt zaterdag een kaartje halen, ben wel benieuwd of het wel zo goed wordt als Vredenburg vorig jaar.Op donderdag 9 juni 2005 23:38 schreef Sammy3000 het volgende:
Zojuist op de website van Paradiso gespot:
PAUL WELLER
zaterdag 15 oktober 2005
hoofdprogramma: 21.00 uur
voorprogramma: 20.00 uur
zaal open: 19.30 uur
entree: 27,50
Voorverkoop vanaf zaterdag 11 juni.
quote:Het is ondertussen alweer uitverkocht.Op donderdag 16 juni 2005 15:48 schreef Fransie het volgende:
[..]
Dat wordt zaterdag een kaartje halen, ben wel benieuwd of het wel zo goed wordt als Vredenburg vorig jaar.
Nou, dan ga ik mijn grote held weer niet zien.
Leuk voor de Nederlandse lezer, er staat een afbeelding in van OOR 24 1980 (waarin Weller toegeeft dat hij het liefst naar 'Coronation Street' kijkt).
quote:Nee hoor!!Op zaterdag 25 juni 2005 14:14 schreef belsen het volgende:
[..]
Het is ondertussen alweer uitverkocht.
Nou, dan ga ik mijn grote held weer niet zien.
Bij 013 kun je nog kaartjes kopen.
Ga ik ook naar toe.
quote:Even nadenken of ik wel naar Tilburg (of Groningen) wil dan.Op maandag 4 juli 2005 13:47 schreef Fransie het volgende:
[..]
Nee hoor!!
Bij 013 kun je nog kaartjes kopen.
Ga ik ook naar toe.
Stonden deze optredens al langer gepland?
quote:Volgens mij zijn, door de overweldigende belangstelling, Tilburg en Groningen later toegevoegdOp maandag 4 juli 2005 13:55 schreef belsen het volgende:
[..]
Even nadenken of ik wel naar Tilburg (of Groningen) wil dan.
Stonden deze optredens al langer gepland?
quote:brrr, ik houd mijn hart vast..Op woensdag 13 juli 2005 12:40 schreef J_TM het volgende:
Laatst las ik op teletekst dat Girls Aloud volgende maand de single Long Hot Summer uitbrengt. Misschien heb ik het mis maar het zou weleens een cover kunnen zijn van de Weller-klassieker.
quote:Op zaterdag 16 juli 2005 01:19 schreef tong80 het volgende:
Ik wel en dankzij mij Bluezz en Golfer ook, ik geniet
Ik denk laat ik voor de zekerheid dit topic maar even kicken misschien is tong het vergeten.....Erg goed, zoals je van Later en Paul Weller mag verwachten
quote:Thanx voor de tip Tong.Op zaterdag 16 juli 2005 01:19 schreef tong80 het volgende:
Ik wel en dankzij mij Bluezz en Golfer ook, ik geniet
Lekkere muziek.
Klinkt soms al Joe Cocker, mijn held.
quote:Maar wel een perfectionist volgens mijOp zaterdag 16 juli 2005 01:43 schreef tong80 het volgende:
Geen gedoe
Bron: Q
Tekst: John Harris
In Nederland geniet Paul Weller een bescheiden status (ten tijde van ons bezoek staat You Do Something To Me, het prijsnummer van het album 'Stanley Road' op de nr. 22 in de hitlijsten) maar in Engeland heeft het publiek hem opnieuw in de armen gesloten; 'Stanley Road' is met platina bekroond, singles halen weer de top tien, hij nam diverse prijzen in ontvangst (waaronder de prestigieuze Brit Award en een Ivor Novello voor zijn gehele oeuvre) en de arena' stromen weer vol.
1 oktober 1995; de dag na aankomst in het rustige Nederland reizen Weller en band (drummer Steve White, bassist Marco Nelson en gitarist/roadie/Jerry Garcia-lookalike Dave Liddel) naar de studio in Hilversum voor een 20 minuten durende radiosessie. Voor een enthousiast publiek van technici, platenbonzen en fans speelt hij de Bobby Bland-cover Ain't No Love In The Heart Of The City, de huidige single Broken Stones en Porcelain Gods. En als hij ook nog eens een bloedstollende vertolking van Bob Dylan's I Shall Be Released wil het publiek het niet laten gaan.
Dit onderstreept nog maar eens het rooskleurige beeld dat het thuisfront van hem heeft; nog nooit was hij zo goed bij stem en hij beschikt nog altijd over het vermogen om songs te schrijven waar menig collega alleen maar jaloers op kan zijn.
Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet, maar doordat men is geneigd een link te leggen tussen zijn solomateriaal en de nummers van The Jam zou je bijna vergeten dat Weller zes jaar lang deel uitmaakte van The Style Council en bewust afstand deed van het rock-idioom waarnaar hij is teruggekeerd. In een door Durans en Spandaus gedomineerde wereld hield hij zich staande als rechtgeaarde Mod.
Dat de Council in ongenade is gevallen is niet zijn voornaamste zorg, want gedurende de twee uur die we in een Italiaans restaurant (op het Leidseplein) doorbrengen laat hij zich zachtjes uit over al zijn irritaties en snijdt hij het trauma van vorig jaar aan; zijn scheiding van (ex-Council) zangeres DC Lee, maar met de humor van een man die nog altijd van her succes van zijn laatste album geniet en onlangs een duet heeft opgenomen met een ex-Beatle.
In deel 2; heeft Paul zichzelf opnieuw uitgevonden ?
quote:Goeie tip, morgen even langslopen.Op donderdag 28 juli 2005 21:20 schreef belsen het volgende:
Vandaag gekocht: de DVD van Studio 150, bij Van Leest: 6 euro.
quote:Ja, dat is de Fire & skill, inderdaad een beetje tegenvallend, ja.Op vrijdag 29 juli 2005 11:39 schreef Bartjaah het volgende:
Boeiend om de verhalen van The Jam hier te lezen! Leg nog regelmatig een cdtje van The Jam in m'n cd-speler (en dan gaat ie nog aan ook hehe). Heb ooit een cdtje in mijn handen gehad met covers van the Jam erop...over het algemeen heel erg...volgens mij was alleen Carnation van Ocean Colour Scene en de Gallaghers te pruimen...
PAUL McCARTNEY, Come Together, ABBEY ROAD, LEG EENS UIT
"Het was alsof er een droomwens in vervulling ging, een Beatlesnummer opnemen met de Man in dezelfde studio waar de Beatles ooit zijn begonnen. Ik was er nog wekenlang vol van".
JULLIE SCHIJNEN TE HEBBEN GEJAMD
"De hele dag zelfs, we speelden Green Onions en Time Is Tight, plus een nummer dat hij onderweg had geschreven (lol). Het leek erop dat dat ook op het album ('Help', t.b.v. Warchild) zou komen maar helaas was daar was geen tijd voor".
STOOR JE JE NOG STEEDS AAN WAT DE PERS OVER JE SCHRIJFT ?
"Ik probeer die bladen zoveel mogelijk te vermijden omdat ze vaak niet over mijn muziek schrijven, maar sommige dingen vind ik echt te ver gaan en dan moet ik er wat van zeggen.
Slechts zelden weten ze me op de kast te krijgen, bijvoorbeeld als het over mijn prive-leven gaat; hoe Dee en ik met elkaar omgaan is onze zaak en niet dat van een ander.
Toen we uit elkaar gingen moesten de tabloids er meteen zonodig over schrijven, waarom ?
Laatst was Dee te gast in een ontbijtshow om haar laatste CD te promoten en het eerste dat ze haar vroegen ging over de scheiding, maar mij vragen ze daar niet naar".
EN WAAR KRIJG JE NOG MEER EEN SIK VAN ?
"Dat artikel in de MOJO vond ik reuze irritant; 'Vijf Bands Die Zichzelf Opnieuw Hebben Uitgevonden'. Het was misschien grappig bedoeld maar dat ze mij in een adem noemden met Duran Duran en George Michael vond ik niet om te lachen, ik was nog nooit zo beledigd. Mij met Duran Duran vergelijken slaat echt nergens op".
DUS JE VINDT NIET DAT JE JEZELF OPNIEUW HEBT UITGEVONDEN ?
"It's bullshit. Kijk naar hoe je 18 jaar geleden was en de ontwikkelingen die je hebt doorgemaakt.
Zoiets heet volwassen worden, en ik deed dat in het openbaar".
In deel 3 praat Weller over de Style Couincil.
quote:Ow ja, zo heet ie...ja het idee vond ik niet heel onzaligmakend...het resultaat wel. Heb nog even de liedjes en uitvoerende artiesten opgespoord voor de liefhebbers hehe.Op vrijdag 29 juli 2005 23:36 schreef belsen het volgende:
[..]
Ja, dat is de Fire & skill, inderdaad een beetje tegenvallend, ja.
Carnation - Steve Craddock & Liam Gallagher
Start - Beastie Boy’s
That’s Entertainment - Reef
The Gift - Heavy Stereo
Art School - Silver Sun
English Rose - Everything But the Girl
Going Underground - Buffalo Tom
The Butterfly Collector - Garbage
The Modern World - Ben Harper
Town Called Malice - Gene
To be Someone - Noel Gallagher
No-one in the World - Paul Weller 1999
Tja ik mis toch gewoon een hoop nummers en een groot aantal artiesten maakt er gewoon een rotzooitje van. Beetje jammer...
ik wist niet eens dat hij kwam
quote:Alleen Carnation is echt de moeite waard.Op maandag 1 augustus 2005 15:15 schreef Bartjaah het volgende:
[..]
Ow ja, zo heet ie...ja het idee vond ik niet heel onzaligmakend...het resultaat wel. Heb nog even de liedjes en uitvoerende artiesten opgespoord voor de liefhebbers hehe.
[..]
Tja ik mis toch gewoon een hoop nummers en een groot aantal artiesten maakt er gewoon een rotzooitje van. Beetje jammer...
De rest zijn of slechte kopieën (Reef, Heavy Stereo, Silver Sun, Ben Harper, Gene) of gewoon totale verkrachtingen (Beastie Boys, EBTG, Buffalo Tom, Noel Gallagher). En dat nummer van Garbage hadden ze zelfs al een keer gebruikt als B-kant.
De 'single' was overigens Carnation / Going underground.
HET IS GEEN VREEMDE GEDACHTE AANGEZIEN JE SINDS 1979 PLATEN HEBT UITGEBRACHT DIE ALLEMAAL VAN ELKAAR AFWIJKEN
"Omdat ik zo goed ben, elke plaat van de Beatles is ook anders; 'Abbey Road', 'White Album', 'Sgt. Pepper', ze lijken in niets op elkaar. Ik wil mezelf niet met hen vergelijken maar ik zeg het alleen maar als voorbeeld.
Ik ga heus niet van tevoren plannen wat ik ga doen en welk kapsel ik erbij neem, ik doe wat me op dat moment bezighoudt en misschien dat ik het een paar jaar later weer ben ontgroeid maar het belangrijkste is dat ik het meen".
DE OVERSTAP VAN THE JAM NAAR THE STYLE COUNCIL MAAKT ANDERS EEN BEREKENDE INDRUK, ALSOF JE HET ALLEMAAL ACHTER JE WOU LATEN
"En dat wou ik ook, waarom zou ik weer zes jaar lang licht onstende gitaren gaan spelen met een nieuw trio ? Het was misschien doordacht maar niet berekend".
MERKTE JE DAT ER FANS AFHAAKTEN ?
"Ja, maar de meeste zijn wel tot het eind gebleven. Men vergeet vaak dat de Council volle zalen trok en een enthousiast publiek aan zich wist te binden dat nog steeds van die platen houdt.
Het is dus echt niet zo dat iedereen zich tegen ons keerde. Onze hoogtijperiode duurde tot 1985".
MET DE HUMOR WOU HET NIET ECHT LUKKEN
"Omdat we het forceerden, ik wilde van dat zuurpruimen-imago af maar de balans sloeg tever door naar de andere kant. We dachten dat de clips wel grappig waren omdat wij en een paar vrienden er de humor van inzagen maar dat is niet voldoende.
We hebben die grens overschreden waar je ophoudt te doen wat je WILT doen".
EN HOE IS HET OM DE (IETWAT HOMO-EROTISCHE) CLIP VAN Long Hot Summer TERUG TE ZIEN ?
"Leuk, vooral omdat het zo aanstootgevend was; bij Polydor klaagde idereen over het gebrek aan vrouwelijk schoon en dat (Mick) Talbot en ik elkaars oor vastpakten.
Fuck em, het was gewoon een reactie op al die bands die zichzelf zo serieus namen. Toen we (in 1984) de Band Aid-single (Do They Know It's Christmas ?; J_TM) opnamen liep ik eens door de (Island) studio rond en viel het me op dat iedereen zo vol van zichzelf was.
Allemaal kutbands die ineens gevestigde namen waren geworden, dat was waar ik me met de Style Council tegen verzette".
DENK JE DAT JE UITEINDELIJK HET ONDERSPIT HEBT GEDOLVEN ?
"Nee, want de platen van de Council waren stukken beter dan dat klote-Wake Me Up Before You Go-Go.
Wij hebben gewonnen, Mods rule".
In deel 4; gaan Weller en drugs samen ?
"Ja, voor veel mensen was dat de laatste druppel; ik, Judas. Ik weet nog dat ik twee weken later een paar kerels tegenkwam die wilden weten waar dat allemaal op sloeg. Ze hadden er helemaal niets van begrepen".
JE TRAD TOEN OP IN EEN REFLECTERENDE BERMUDA
"Het enige dat ik daarover kwijt wil is dat ik dat niet had moeten doen"
KWAM DAT OMDAT JE XTC HAD GESLIKT ?
"Nee, dat ben ik pas daarna gaan doen.
Dat hele Acid House-gebeuren is aan mij voorbijgegaan, ik geloof niet dat je drugs nodig hebt om goede muziek te maken en ben er dan ook van overtuigd dat (John) Coltrane en Charlie Parker ook in nuchtere toestand tot fantastiche dingen in staat zouden zijn, en wat langer hadden geleefd.
En John Lennon zou zelfs zonder LSD een Strawberry Fields hebben geschreven".
WAT GING ER DOOR JE HEEN TOEN JE JE EERSTE PILLETJE SLIKTE
"Het gevoel dat alles geweldig is, ook de muziek. Het beinvloedt je communicatievermogen en je eigenwaarde maar m'n songschrijverij en m'n muziek zal het nooit beinvloeden, geen enkele drug".
ZELFS GEEN JOINTJE ?
"Alleen m'n optredens omdat je dan relaxter bent en onder invloed kun je je beter op bepaalde dingen concentreren.
Met een beetje mazzel kun je een kwartier lang naar een schim kijken en het nog begrijpen ook, maar voor de rest ben je gefocust genoeg om een goed optreden neer te zetten.
Maar wat ik verder nog zeggen wil is dat mijn muziek niet laid-back is, het bepaald eerder mijn manier van luisteren en, zoals je misschien wel weet, ik heb heel wat goede platen gemaakt zonder dat daar ook maar een jointje aan te pas kwam".
In deel 5; terug naar de punktijd.
VANAF JE DEBUUT WAS HET 'IK TEGEN DE R EST VAN DE WERELD'
"Dat had ik altijd, zoiets heet arrogantie"
VANDAAR DAT JE ZOVEEL MOEITE HAD MET AL DIE PUNKS
"Ja want het waren voornamelijk meelopers, al die bandjes die eerst met lang haar en wijde pijpen in kroegen stonden te spelen en een paar weken later ineens punkkleren gingen dragen; voorbeelden zat.
Daar kwam ook nog bij dat ik toen een arrogant jochie van achttien was dat met punk een straatbeweging van z'n eigen generatie hoopte te krijgen. We hebben allemaal over de Sixties gelezen en nu gebeurde er eindelijks iets soortgelijks, precies zoals ik het had gewild".
OOIT HEB JE OP HET PODIUM EEN EXEMPLAAR VAN PUNKFANZINE Sniffin' Glue VERBRAND
"Oh yes, I've always been a rebel (lol). We werden in een recensie als 'te retro' afgeschilderd; toen al, stelletje klootzakken".
WAAR DENK JE DAT PUNK DE FOUT IN GING ?
"Toen de Clash een van de vele rockbands werd, kijk maar naar al die fotos waarop ze motorjacks dragen met hun handen in hun zakken alsof er een wapen in zit, of een waterpistool.
En de platen van de (Sex) Pistols werden door die opgestapelde gitaarpartijen alleen maar slechter. Als je de zang wegdenkt hou je een mainstream rockband over".
PUNK WAS NAUWELIJKS VOORBIJ OF JE HAD DE MOD-REVIVAL
"Grappig he dat dingen op een bepaald moment gebeuren. Uiteraard heeft The Jam er een rol in gespeeld net als 'Quadrophenia', de bioscoophit die door velen nog altijd als een hoogtepunt wordt beschouwd.
Maar verder stelde het niet veel voor, al die bands (waaronder Secret Affair en de door Bruce Foxton ontdekte The Vapors; J_TM) waren niet om aan te horen".
In deel 6 krijgen een aantal tijdgenoten de wind van voren.
WAT VOND JE VAN DE NEW ROMANTICS ?
"Daar heb ik niks mee te maken, I'm an old romantic (lol) die nooit in Noord-Londen heeft gewoond. Al die punkveteranen in sjieke kleren, vreselijk was het"
MAAR LATER ZUL JE DURAN DURAN TOCH WEL REGELMATIG ZIJN TEGENGEKOMEN ?
"Duran niet zoveel, maar de Spandaus des te meer"
HOE ZIT HET NOU MET DAT VERHAAL DAT JE TERUGVLOOG VAN EEN POPFESTIVAL IN ITALIE (SAN REMO) MET DE STYLE COUNCIL, DURAN DURAN, DEPECHE MODE EN LIVING IN A BOX ?
"Ik zat achterin het vliegtuig met Mick, ver weg van al die eikels die zo trots als een pauw rondliepen maar muzikaal geen van allen iets voorstelden.
Probeer eerst maar eens een goed nummer te schrijven en het op gepaste wijze te zingen voordat je jezelf op de borst klopt; en dan steek ik de hand in eigen boezem, als je jezelf zo graag aan McCartney en (Steve) Winwood spiegelt dan moet je ook laten zien dat je die vergelijking waard bent.
Daarom waren de jaren tachtig ook zo klote, de kleding werd belangrijker dan de muziek".
TOCH WAS JE GERUIME TIJD FAN VAN WHAM!
"Okee, hun eerste twee singles vond ik wel leuk, Young Guns en ... hoe heette die opvolger ook alweer ?"
YOUNG GUNS (GO FOR IT), VOND JE ZE DAAROM ZO LEUK ?
"Ik zou het niet weten, we maken allemaal fouten (lol). Misschien was ik wel verliefd op een van die twee achtergrondzangeressen (Dee C. Lee; J_TM)".
OOK WAS JE ONDER DE INDRUK VAN BOY GEORGE
"Time en Do You Really Want To Hurt Me ? vond ik wel goede nummers maar als ik nu al die zangers hoor lijkt het wel alsof ze in de jaren tachtig zijn blijven steken".
In deel 7 bespreekt Weller de 'inhoudsrijkere' artiest.
HIELD JE OOK VAN THE SMITHS ?
"Ik zag ze in Newcastle tijdens de 'Red Wedge'-tournee (opgezet door links(ig)e artiesten in verband met de verkiezingen van 1986; J_TM) en die intense kracht die hun muziek uitstraalde ben ik sinds de hoogtijdagen van The Jam niet meer tegengekomen. Sommige nummers vond ik wel leuk maar niet explosief.
Zelf doet Morrissey me weinig, hij is mij te literair. Ik hou meer van eenvoudige teksten, soulnummers bijvoorbeeld, die zijn niet zo breedsprakerig".
OM EERLIJK TE ZIJN IS 'IN ECHOED STEPS I WALKED ACROSS AN EMPTY DREAM' (UIT Absolute Beginners) ANDERS OOK BREEDSPRAKERIG.
"Inderdaad, en dus niet te pruimen. Een Redemption Song van Bob Marley, da's andere koek; simpel en doeltreffend, kun je van Morrissey niet zeggen"
VERKEER JE NOG STEEDS IN EEN SOCIAAL ISOLEMENT ?
"Nee, want ik ken nu meer muzikanten dan ooit tevoren (Oasis, de Charlatans, Primal Scream, Blur); niet omdat ik naar trendy pubs ga maar vanwege het respect dat ik geniet bij een tien jaar jongere generatie.
Dit is niet 'ik en m'n beroemde vriendjes' maar een kwestie van 'het om de juiste redenen doen'".
EN WAT VIND JE ZO LEUK AAN OASIS ?
"De nummers van Noel (Gallagher); laat je niets wijsmaken door de critici, hij is een uitstekend songschrijver die alleen maar beter wordt. Die nieuwe CD ('What's The Story, Morning Glory ?'; J_TM) bevat een paar juweeltjes en Don't Look Back In Anger gaat een klassieker worden".
MAAK JE JE GEEN ZORGEN ? LAATST ZEI HIJ DAT HIJ 'ELKE 40 MINUTEN EEN LIJNTJE COKE' SNUIFT.
"Soms, maar die uitspraak is klinkklare onzin, ik heb Noel maar een keer zien schuimbekken."
WAT VINDT JE ERVAN DAT JE DE ERIC CLAPTON VAN DE JAREN NEGENTIG WORDT GENOEMD ?
"Fucking bollocks, ik maak geen belegen platen en zodra ik merk dat het toch die kant opgaat stop ik ermee of maak ik mezelf van kant".
In deel 8 komen de kinderen ter sprake.
WAT WAS JE MINST FAVORIETE KAPSEL ?
"Dat quasi-androgyne Mod-haar, lang van voren en kort aan de zijkant.
Begin jaren tachtig zag ik bij optredens van The Jam veel fans met datzelfde kapsel".
IN JE BOEK (Days Lose Their Numbers And Time Slips Away: A PIctorial Affair) ZEG JE DAT JE JE AANGESPROKEN VOELT DOOR WAT JOHN LENNON ZEI: 'SOMS VOEL IK ME EEN LOSER EN SOMS VOEL IK ME DE ALMACHTIGE'. HEB JE WELEENS MOMENTEN WAAROP JE AAN JEZELF TWIJFELT ?
"Absoluut, vaak genoeg om te weten dat ik ze heb; het kan dan twee weken duren voordat ik daar overheen ben.
Ik voel me dan onzeker of krijg de indruk dat ik niet aan m'n eigen verwachtingen kan voldoen.
En op andere momenten verlaat ik het podium tijdens een festivaloptreden al weet ik wel waar ik mee bezig ben en waarom ik er ben".
WORDT EEN DEEL VAN DIE TIJFELS WEGGENOMEN DOOR HET VADERSCHAP ?
"Vanuit het standpunt dat je je voor de volle honderd procent moet inzetten wel, in plaats van op je luie reet te zitten moet je ze eten geven of hun poepbilletjes afvegen (lol).
Zoiets noemen ze met beide benen op de grond staan, en dat is nu wat ik mis sinds ik van Dee ben gescheiden".
WETEN JE KINDEREN WIE JE BENT EN WAT JE DOET ?
"Jazeker, Nat is nu zeven en is bij een paar van mijn optredens geweest. Ze weten allebei wat hun ouders doen en zijn hartstikke trots op ons".
HEBBEN ZE HUN MUZIKALE KANTEN AL LATEN ZIEN ?
"Nat nog niet maar mijn dochter wel. Ze is een natuurtalent, ze kan zingen en een beetje pianospelen".
Slot volgende keer.
HOE TROTS BEN JE OP JE TEKSTEN VAN DE AFGELOPEN JAREN ?
"Uiteraard zitten daar favorieten tussen; de 'Stanley Road'-nummers bijvoorbeeld zijn de beste die ik ooit heb geschreven. Ik probeer om goedklinkende dingen te schrijven; een pakkende tekst is okee zolang je maar de mensen weet te raken, als je het niet kunt zingen of spelen is het volstrekt zinloos".
WAT ZIJN JE FAVORIETE JAM-TEKSTEN ?
"That's Entertainment, ook al is het jatwerk. Ik schreef het in een dronken bui nadat ik in een fanzine een gedicht zag staan; metr andere woorden, er zijn geen regels
Er staan meer goede teksten op Sound Affects, Monday ("Rainclouds came and stole my thunder"), Man In The Cornershop en A Town Called Malice (van 'The Gift'; J_TM) waarop ik ook goed bij stem was".
EN VAN DE STYLE COUNCIL ?
"Het leeuwendeel van 'Our Favourite Shop' en 'Confessions Of A Pop Group', vooral het titelnummer van laatstgenoemde. Eigenlijk hadden we daarna moeten stoppen want het is een echte afscheidsplaat".
EN JE SOLOMATERIAAL ?
"Into Tomorrow en ;Porcelain Gods, niet alleen een van m'n beste teksten maar ook een krachtige.
"Too much will kill you, too little ain't enough" kun je op tig manieren interpreteren, velen dachten dat aan materiele zaken terwijl ik het toch echt over succes had".
MAAR HEEFT HET OOK NIET TE MAKEN MET ACCEPTATIE VAN JE EIGEN FEILBAARHEID ?
"In zekere zin wel ja, maar ik beweer allerminst een Porceleinen God te zijn; een aantal regels gaan erover dat ik teleurgesteld ben in mezelf omdat ik m'n vrouw in de steek heb gelaten, maar de rest gaat over waardevollere en krachtiger zaken ("Beware false prophets, take a stand, my fortune cookie cracked up in my hand")".
WAT WIL JE DAT ER OP JE GRAFSTEEN STAAT ?
"Daar heb ik een paar ideeen over maar of ik dat nou wel wil. Ik moet er niet aan denken dat iemand tegen m'n grafsteen pist of z'n naam erop kalkt, dan word ik nog liever uitgestrooid of bijgezet in een kerkje in Oxford".
Vervolgens praten we nog 20 minuten over awardshows, het spektakulaire concert op Glastonbury 1994, zijn keyboardspel en nog 675 andere dingen waarna het tijd is om af te rekenen.
"Ciao" brult Paul Weller als hij zich op de straattegels van het Leidseplein begeeft en zijn oog op het nabijgelegen Bulldog Cafe (dat in de afgelopen dagen zijn favoriete uithangplek is geworden) laat vallen. "Iemand trek in een saffie ?"
Het interview is afgelopen maar er komt nog een speciaal toetje.
quote:Hmm.Op vrijdag 26 augustus 2005 12:43 schreef J_TM het volgende:
Het interview is afgelopen maar er komt nog een speciaal toetje.
Tof dat je de moeite neemt om die teksten in te tikken.
De fans die na Illumination dachten dat Paul Weller zijn beste tijd had gehad, zullen niet teleurgesteld zijn. 'Beste album sinds Stanley Road' heb ik al horen zeggen.
Bron: Q
Tekst: John Harris
'In The City' (Polydor, 1977)
Een niet geheel smetteloos debuut dat een brug slaat tussen punk en Mod en waarvan de zangpartijen in de lift zijn opgenomen.
Vandaag de dag geeft Weller toe dat hij de nieuwe My Generation wou schrijven.
Prijsnummer: Away From The Numbers
Waardering: 6
'This Is The Modern World' (Polydor, 1977)
Op deze in allerhaast uitgebrachte opvolger laat Weller zich ook van een romantischer kant zien. Destijds werd het door de pers neergesabeld, maar achteraf blijkt het ook z'n hoogtepunten te hebben.
Prijsnummer: Life From A Window
Waardering: 6
'All Mod Cons' (Polydor, 1978)
DE DOORBRAAK! Weller snoert de critici de mond en levert het bewijs dat hij wel degelijk muziek vor het hart en de voeten kan maken.
Prijsnummer: Down In The Tube Station At Midnight
Waardering: 10
'Setting Sons' (Polydor, 1979)
Wat oorspronkelijk was bedoeld als conceptalbum over drie uit elkaar gegroeide jeugdvrienden werd al snel aangevuld met nummers over de zorgwekkende toestand van de hedendaagse Britse samenleving.
Prijsnummer: Eton Rifles
Waardering: 8
'Sound Affects' (Polydor, 1980)
Weller ontdekt Joy Division en verlangt terug naar de eenvoud van de beginperiode; dit resulteert in een Britdoom-plaat vol popjuweeltjes.
Prijsnummer: Man In The Cornershop
Waardering: 8
'The Gift' (Polydor, 1982)
Na een rustjaar waarin slechts twee singles verschenen brengt The Jam hun zwanenzang uit.
Ze dragen nu Lonsdale-kleren en proberen rock met soul te vermengen, wat ze nog bijna lukt ook.
Prijsnummer: The Gift
Waardering: 8
'Dig The New Breed' (Polydor, 1982)
Live-retrospectief dat de ontwikkeling volgt van de optredesn in kleine zalen als de 100 Club naar die in sporthallen.
Veel fans vragen zich nog steeds af waarom de Eddie Floyd-cover Big Bird er in 's hemelsnaam op is gezet.
Prijsnummer: It's Too Bad
Waardering: 4
'Snap!' (Polydor, 1983)
Na de breuk raakt Weller betrokken bij de samenstelling van een 'Best Of' waarvoor singles hand in hand gaan met zorgvuldig uitgekozen albumtracks en B-kantjes. Klasse.
Prijsnummer: alles behalve het door (Bruce) Foxton gezongen News Of The World
Waardering: 10
'Greatest Hits' (Polydor, 1991)
Net nu Weller aan een comeback werkt moet Polydor zonodig een singles-verzamelaar uitbrengen.
Niet slecht maat het blijft wel een cash-in en dus worden er voor straf twee punten vanaf getrokken.
Prijsnummer: alles
Waardering: 8
'Extras' (Polydor, 1992)
Rariteitenkabinet vol B-kantjes, demo's en nooit uitgebrachte nummers waaronder denaadloos gekopieerde Beatles-cover And Your Bird Can Sing.
Prijsnummer: Get Yourself Together
Waardering: 8
'Live Jam' (Polydor, 1993)
Langdradige opvolger van 'Dig The New Breed' waarvoor Capital Radio-DJ Gary Crowley sentimentele hoesteksten schreef.
En nu maar wachten op het slot van de live-trilogie.
Prijsnummer: A Town Called Malice
Waardering: 4
In deel 2 wordt de catalogus van de Style Council besproken.
'Introducing The Style Council' (Polydor, 1983)
De eerste singles bijeengebracht op een mini-album dat eerst op het Europese vasteland werd uitgebracht en daarna pas in Engeland. De kwaliteit en de in Parijs geschoten hoesfoto mogen er wezen.
Prijsnummer: Long Hot Summer
Waardering: 8
'Cafe Bleu' (Polydor, 1984)
Ojee, op het officiele debuutalbum horen we twee instrumentaaltjes, raps en een nummer dat door ITV werd gebruikt voor cricketverslagen.
Normaal gesproken steekt Weller zijn fans een hart onder de riem, maar nu jaagt hij ze het huis uit.
Prijsnummer: Headstart For Happiness
Waardering: 6
'Our Favourite Shop' (Polydor, 1985)
Dit is al een stuk beter; de Council trekt fel van leer tegen het Thatcher-beleid dat Engeland in z'n greep houdt, maar levert ook een paar liefdesliedjes af.
Prijsnummer: (Het Jam-achtige) Walls Come Tumbling Down
Waardering: 8
'Home & Abroad' (Polydor, 1986)
De Council toert langs arena's en brengt daar een onnodig relaas van uit. Grote afwezige is de essay van de Cappucino Kid.
Alleen voor de die-hards.
Prijsnummer: Shout To The Top
'The Cost Of Loving' (Polydor, 1987)
En toen begon het mis te gaan. Dat er met dit zwaar onderschatte meesterwerk nog meer Jam-fans zijn afgehaakt is niet zo verwonderlijk; de muziek klinkt ongeinspireerd, maar de teksten daarentegen zijn nog altijd haarscherp.
Prijsnummer: Heavens Above
Waardering: 4
'Confessions Of A Pop Group' (Polydor, 1988)
Geen makkelijke opgave, deze afscheidsplaat; juweeltjes zoals het titelnummer zijn verborgen achter een muur van klassieke en postmoderne invloeden.
Prijsnummer: Why I Went Missing
Waardering: 6
'The Singular Adventures Of The Style Council' (Polydor, 1989)
Zestien nummers tellende verzamelaar die nogmaals duidelijk maakt dat de Council een singlesband is.
Prijsnummer: My Everchanging Moods
Waardering: 8
'Here's Some That Got Away' (Polydor, 1993)
Inferieure versie van 'Extras' met als absoluut dieptepunt een cover van een nummer uit de musical 'Oliver' (godzijdank alleen in Japan uitgebracht).
Afrader van jewelste
Prijsnummer: Big Boss Groove
Waardering: 4
In deel 3 worden 's mans soloplaten belicht.
'Paul Weller' (Go! Discs, 1992)
Na de breuk van de Council bezint Weller zich op de toekomst en bekroont hij zijn terugkeer met een solodebuut.
De dwarsfluit en softfunkneigingen kunnen op de zenuwen werken, maar het is een eerste stap in de goede richting
Prijsnummer: Kosmos
Waardering: 6
'Wild Wood' (Polydor, 1993)
Het album waarmee Engeland hem opnieuw in de armen sluit. De pers maakt zelfs vergelijkingen met Steve Winwood in diens Traffic-periode.
Prijsnummer: Wild Wood
Waardering: 10
'Live Wood' (Go! Discs, 1994)
Opgenomen tijdens de intensieve en succesvolle 'Wild Wood'-tournee. Niet echt wereldschokkend maar het luisterplezier is er niet minder om.
Prijsnummer: This Is No Time
Waardering: 6
'Stanley Road' (Go! Discs, 1995)
Deze rockende plaat (met hier en daar wat ballads) mist het aardse karakter van 'Wild Wood' maar dat neemt niet weg dat het een topper is.
Prijsnummer: Out Of The Sinking
Waardering: 8
Maar Our favourite shop is inderdaad het beste album van de Style Council. Het klinkt ook meer als één geheel dan Café Bleu (wat trouwens ook geen slechte plaat is).
Toch gek, dat ineens de prijs kan halveren.
Nu nog wachten op het nieuwe album.
Er stond gisteren trouwens ook nog een flutinterview in de Metro met Paul Weller.
quote:O die ga ik ook halen. Ik had 'm vorige week nog zien staan bij Boudisque voor 27 euro, dat vond ik een beetje te veel van het goedeOp woensdag 28 september 2005 10:06 schreef belsen het volgende:
Maandag bij de Fame in Amsterdam de Deluxe editie gekocht van Stanley Road: 15 euro!
Toch gek, dat ineens de prijs kan halveren.
quote:Done. Ze zijn nu op in Amsterdam
quote:Daar gaat mijn gouden tip!Op woensdag 28 september 2005 22:31 schreef Scrutinizer het volgende:
[..]
Done. Ze zijn nu op in Amsterdam
Misschien kunnen ze hem nog bestellen...
Ze hebben wel vaker rare acties bij de Fame, die Style Council box heb ik daar ook gekocht voor 27 euro, twee weken later wassie weer 60...
quote:Ik heb hem geluisterd, maar was nog niet overtuigd. Daarbij heb ik onlangs al Stanley Road gekocht, dus ik geniet daar nog maar even van.Op maandag 10 oktober 2005 15:46 schreef Lienekien het volgende:
Vandaag het nieuwe album wezen kopen. En de concerten komen eraan, dus bij deze *schopje*.
Ook leuk dat ik mr. Weller 's middags in de stad tegen het lijf liep terwijl hij wat rondbanjerde in de binnenstad.
quote:Nou, ik moet de nieuwe cd nog krijgen voor mijn verjaardag, maar ik loop degene die me dat cadeau wil geven steeds mis.Op zaterdag 22 oktober 2005 14:03 schreef Lienekien het volgende:
Jammer dat er blijkbaar verder niemand naar één van de concerten van Paul Weller is geweest of zijn mening geeft over het nieuwe album.
En ik ga de cd dus niet downloaden.
quote:Ben naar het paradiso concert geweest, hij was weer in topvorm. Nieuwe plaat is ook nice, heb dus eigenlijk niets nieuws te meldenOp zaterdag 22 oktober 2005 14:03 schreef Lienekien het volgende:
Jammer dat er blijkbaar verder niemand naar één van de concerten van Paul Weller is geweest of zijn mening geeft over het nieuwe album.
quote:Hopelijk ben je gauw jarig!Op zaterdag 22 oktober 2005 15:36 schreef dwerg het volgende:
[..]
Nou, ik moet de nieuwe cd nog krijgen voor mijn verjaardag, maar ik loop degene die me dat cadeau wil geven steeds mis.
En ik ga de cd dus niet downloaden.
quote:Weller zelf schijnt over het Paradiso-concert gezegd te hebben: "This one will go down as one of the best Dutch gigs ever." Ik vond ze in Groningen (een avond eerder) ook al erg goed. Steve White schreef daarover op zijn site: "We were I really thought on fire tonight."Op zaterdag 22 oktober 2005 18:51 schreef Public Enemy het volgende:
[..]
Ben naar het paradiso concert geweest, hij was weer in topvorm. Nieuwe plaat is ook nice, heb dus eigenlijk niets nieuws te melden
(www.whiteydrums.com)
quote:Over 353 dagen weer.
Ik mag toch hopen dat ik de cd voor die tijd wel heb.
Dat klinkt ondankbaar, maar zo bedoel ik het dus niet. Sorry, A.
Ooit zei hij over de snor die hij in de zomer van 1995 had laten staan "Misschien ga ik dat weer doen"; het lijkt erop dat hij dat nu daadwerkelijk gaat doen.
quote:Had ik het gisteren geweten, had ik gisteren gekeken.Op zaterdag 12 november 2005 14:56 schreef J_TM het volgende:
Gisteravond was de Modfather, met een jaar vertraging, te gast bij Jools Holland.
Ooit zei hij over de snor die hij in de zomer van 1995 had laten staan "Misschien ga ik dat weer doen"; het lijkt erop dat hij dat nu daadwerkelijk gaat doen.
quote:Bron: BBC-website.Op dinsdag 22 november 2005 19:27 schreef J_TM het volgende:
De Oppermod gaat tijdens de Brit Awards van 2006 een oeuvreprijs krijgen.
Brit Award honour for Paul Weller
Paul Weller is to be honoured for his outstanding contribution to music at next year's Brit Awards.
The former Jam frontman, who formed the Style Council before launching a solo career in 1991, will receive the honour at the Earls Court event in February.
The award recognises musicians "whose influence, longevity and creativity puts them in the very top ranks of UK artists", Brit organisers said
Previous recipients include David Bowie, Sting, U2 and Duran Duran. Nominations for the 26th Brit Awards will be unveiled in January.
_______
Sorry, maar ik moest even lachen om Duran Duran in dat rijtje.
Ik haakte pas in temidden van Malice maar heb wel in ruim twee uur tijd 's mans carriere voorbij zien trekken; wat de Council betreft was het verrassend om Groovin' en Wanted (Everchanging Moods II) te zien, verder zag ik voor het eerst het humor-aspect van clips als Milton Keynes en The Lodgers (Talbot als Billie Turf weet ik nog) en viel mij de Cockney-ondertiteling op bij A Solid Bond In Your Heart.
De Music Box-/Super Channel-kijker herinnert zich vast nog wel de Helemaal Blond-beelden van Health Farm (waarin ineens een akoestisch Weller-nummer doorklonk) en How She Threw It All Away (had inderdaad een afscheidssingle kunnen zijn).
Voor de solo-clips van Weller was minder ruimte, een a twee per plaat; wel leuk om zijn dochter te zien in Sweet Pea.
Wie La Otra kan ontvangen moet z'n ogen openhouden want de kans is groot dat het nog een paar keer wordt herhaald.
quote:Gequote in de nieuwe Q als onderdeel van een terugblik op nr. 111 (december 1995) waarin ook de overgebleven leden van Pauls favoriete Sixtiescombo werden geinterviewd (inderdaad die met zijn linkshandige naamgenoot).Op donderdag 18 augustus 2005 12:41 schreef J_TM het volgende:
"Fucking bollocks, ik maak geen belegen platen (zoals Clapton) en zodra ik merk dat het toch die kant opgaat stop ik ermee of maak ik mezelf van kant".
Antwoord: "Waarom in godsnaam ? Ik ben niet nostalgisch, ik maak liever iets moois van vandaag en bovendien zou een Jam-reunie alleen maar een zielige vertoning worden".
quote:Ik had het dus mis; wel hebben de dames zich onlangs gewaagd aan het succesnummer van Dee C Lee.Op woensdag 13 juli 2005 12:40 schreef J_TM het volgende:
Laatst las ik op teletekst dat Girls Aloud volgende maand de single Long Hot Summer uitbrengt. Misschien heb ik het mis maar het zou weleens een cover kunnen zijn van de Weller-klassieker.
quote:Da's weer een nieuwe versie dan (misschien ook wel geremasterd), want ooit was ie er wel (alhoewel dat volgens mij wel met alle album- en dus niet single-, versies was)...Op woensdag 15 februari 2006 14:15 schreef J_TM het volgende:
De Jam-verzamelaar 'Snap' is eindelijk op CD gezet, met in beperkte oplage een live-EP als bijsluiter. Weller's solo-nummers zijn verzameld op de CD/DVD 'Modern Classics'.
quote:Modern Classics dateert al van 1998. Ouwe meuk, dus.Op woensdag 15 februari 2006 14:15 schreef J_TM het volgende:
De Jam-verzamelaar 'Snap' is eindelijk op CD gezet, met in beperkte oplage een live-EP als bijsluiter. Weller's solo-nummers zijn verzameld op de CD/DVD 'Modern Classics'.
"Puike powerpop (Billy Hunt), een akoestich eerbetoon aan Albion (English Rose) en een staaltje psychedelische punk van een 19-jarige Paul Weller. Alleen al de hoes zette de Mod-revival op gang"
(Paul Moody)
Verder krijgen voorgaande oeuvreprijswinnaars van de Brit Awards op hun lazer (zoals Sting, Phil Collins en Fleetwood Mac) en doet ook Rick Buckler z'n zegje (surf naar www.the-gift.info).
Als extraatje staat To Be Someone op de bijgesloten CD.
quote:Het oorspronkelijke album zou ook voor een groot deel uit nummers van Bruce Foxton bestaan, nummers die uiteindelijk massaal op b-kantjes van All mod con terecht zijn gekomen.Op zondag 26 februari 2006 15:25 schreef J_TM het volgende:
Gisteren gekocht; het artikel gaat voornamelijk over 'All Mod Cons', het doorbraakalbum dat tot stand was gekomen nadat de oorspronkelijke demo's werden afgekeurd. Paul heeft daar nog een cassette-opname van, maar zij die denken dat het hier om een Jam-versie van 'Smile' gaat komen voor een verrassing te staan, want "Ik zou het misschien uitbrengen om iedereen te laten horen hoe slecht die nummers klonken".
Verder krijgen voorgaande oeuvreprijswinnaars van de Brit Awards op hun lazer (zoals Sting, Phil Collins en Fleetwood Mac) en doet ook Rick Buckler z'n zegje (surf naar www.the-gift.info).
Als extraatje staat To Be Someone op de bijgesloten CD.
quote:Toch zou het ook wel leuk zijn om het 'oorspronkelijke' album ook eens te horen.Op maandag 27 februari 2006 12:57 schreef J_TM het volgende:
Van 'AMC' gaat een luxe heruitgave verschijnen, misschien wel met een live-concert uit 1978.
In de laatste MOJO (niet gekocht) een concertrecensie. De setlist vermeldt Malice en Shout... als toegift.
Wie net als ik het ene concert te ver vindt en het andere te duur, die kan zich verheugen op de dubbele live-CD Catch-flame! die 12 juni uitkomt.
[ Bericht 1% gewijzigd door Lienekien op 23-05-2006 12:19:32 ]
een compleet jam-concert uit 1980 bij het programma Rockpalast
http://www.youtube.com/watch?v=ESF-lJsHbSY&search=jam%20eton%20rifles
quote:Op dinsdag 23 mei 2006 12:45 schreef PogueMahone het volgende:
voor de liefhebber:
een compleet jam-concert uit 1980 bij het programma Rockpalast
http://www.youtube.com/watch?v=ESF-lJsHbSY&search=jam%20eton%20rifles
quote:Paul Weller brengt geloof ik nu zo'n betere iedere tour uit op CD of DVD.Op dinsdag 23 mei 2006 12:13 schreef Lienekien het volgende:
Paul Weller komt deze zomer twee keer naar Nederland: hij staat op zaterdag 3 juni in de 3FM-tent op Pinkpop (Landgraaf) en zondag 16 juli op North Sea Jazz (Rotterdam).
Wie net als ik het ene concert te ver vindt en het andere te duur, die kan zich verheugen op de dubbele live-CD Catch-flame! die 12 juni uitkomt.
[afbeelding]
Het album is uitgebreid met:
En alleen de laatste twee tracks zijn nog nooit op CD uitgegeven, maar dat is mij die 20 euro echt niet waard. Naast deze uitbreiding (op één disc) is er ook een documentaire met een making of toegevoegd op DVD.
BTW; welke nummers speelde Paul op Pinkpop ?
quote:Goeie vraag. Het was vooral uptempo werk.Op zondag 11 juni 2006 14:01 schreef J_TM het volgende:
BTW; welke nummers speelde Paul op Pinkpop ?
Een aantal heb ik er kunnen terugvinden: Peacock Suit, Running On The Spot, Wild Wood, Porcelain Gods, I Walk On Gilded Splinters, Broken Stones, In The Crowd, The Changingman, A Town Called Malice.
Misschien staat er op de 3voor12 site nog wat (naast een amateuristische recensie).
[ Bericht 6% gewijzigd door dwerg op 11-06-2006 15:22:35 ]
Vorig jaar werd in dit topic het carriereoverzicht 1977 -1995 uit de Q geplaatst, dus kijk en vergelijk.
quote:In de Platomania heeft ook ooit zoiets gestaan. Daarin raden ze vijf platen aan:Op vrijdag 16 juni 2006 14:20 schreef J_TM het volgende:
In de nieuwe OOR wordt 's mans oeuvre onder de loep genomen; 'In The City', 'All Mod Cons', 'Cafe Bleu' en 'Stanley Road' vormen het Basispakket, 'The Complete Jam' is Verplicht Kijken, Paul Weller; My Everchanging Moods is Verplicht Lezen, en volgens de samensteller kun je 'Confessions Of A Pop Group' beter Laten Liggen.
Vorig jaar werd in dit topic het carriereoverzicht 1977 -1995 uit de Q geplaatst, dus kijk en vergelijk.
Omdat het oevre heel constant en de eerste twee platen zo goed waren...
En the Style Council moest je maar allemaal laten liggen en de rest ging je 'dan toch nog wel kopen'.
Ik kon mij hier niet helemaal in vinden.
quote:En terecht, live komt ie pas echt tot zijn recht!Op dinsdag 23 mei 2006 13:14 schreef belsen het volgende:
[..]
Paul Weller brengt geloof ik nu zo'n betere iedere tour uit op CD of DVD.
Toen The Jam een andere weg in sloeg met "All mod cons" en "Setting sons" vond ik dat ook prima. Het was wat anders dan de eerste 2 platen, maar niet slechter ofzo.
De laatste 2 platen heb ik altijd wat meer moeite mee gehad. Die ben ik pas veel later gaan waarderen. Ik snap dan ook niets van dat keurslijf waar Paul over zeurt, want the Jam is 3x van gedaante verwisseld, en wat hij met de Style Council deed was een te verwachten vervolg op "The Gift".
Paul wilde meer de soulkant op gaan, maar juist zijn versie van Martha Reeves' Heatwave was geweldig. Dat nummers had alles: power, swing, gevoel... Later heeft hij nog een paar leuke soul-covers gemaakt, maar daarmee probeerde hij niet zozeer iets nieuws. Eerder copieerwerk. Neem bijvoorbeeld "Move on up", dat qua geluid niet veel verschild van het orgineel.
Het solowerk dat hij nu doet... tsja... er zitten leuke platen bij... vooral voor oudere jongeren (waar ik zelf misschien ook wel bij hoor), maar ik zet toch echt liever "In the city" of "Setting sons" op. Jammer hoor... Paul is een genie, maar met beperkingen. En een reunie van the Jam, met zo'n zuurpruim... laat maar. Ik koester mijn herinneringen wel.
quote:Tsja... eerlijk gezegd geef ik Rick daar geen ongelijk in. Na 30 jaar het eurfre van Paul Weller te hebben gevolgd vind ik nog steeds zijn eerste plaat het lekkerste om naar te luisteren. Maar goed, dat is MIJN mening. Ik kan trouwens ook enorm genieten van All Mod Cons en Setting Sons.Op zondag 25 juni 2006 12:59 schreef belsen het volgende:
Het kwam er bij The Jam voor een groot gedeelte op neer dat Paul zich geremd voelde door de andere muzikanten en dan met name drummer Rick Buckler, die bij ieder nieuw nummer zei: dat kan ik niet en het liefste een gewone punkbank wilde blijven.
Maar waar ik bij de eerste 4 platen gewoon de hele plaat opzet en van het begin tot het einde geniet, begin ik vanaf Sound Affects toch duidelijk bepaalde nummers uit te zoeken ("Dream Time, Man in the Cornershop, Carnation, Ghosts"). En The Style Council vond ik een dieptepunt. Shout to the Top en een paar andere singles vond ik wel leuk, maar ik kon niet eens een elpee tot het einde draaien zonder verveeld te raken.
Bij de solo-projecten van Paul begon het weer wat beter, maar ik vind het al bij al toch een beetje te pretentieus allemaal. Aan de andere kant was hoorde je aan de overgang van the Jam naar the Style Council ook wel dat het alle een ego-trip van Paul Weller was: er is een andere instrumentale bezetting, maar qua nummers loopt het gewoon door... Als je de jazzy dingen van Cafe Blue wegdenkt, en je zegt dat het 'de volgende Jam plaat' zou zijn, zou het nog geloofwaardig zijn ook.
Wat The Jam trouwens in het begin deed met ouwe soul vond ik geweldig. Als je op dat b-kantje Back in my arms again en Sweet soul music hoort... Heerlijk gewoon: zo'n soort bandje zou ik ook wel willen. En Dan op Setting Sons Heatwave... Dat is gewoonweg meesterlijk. Daarmee voegt hij wat toe aan het orgineel.
Nee... ik kan Rick Buckler zijn standpunt dan wel volgen.
Ik zag een paar jaar geleden Bruce Foxton nog met Stiff Little Fingers spelen in de Melkweg. Was natuurlijk leuk om te zien, maar een beetje raar ook wel. The Jam was toch altijd wel heel iets anders dan SLF.
Nieuwkomers in dit topic verwijs ik naar pagina 1 en 2 voor een uitvoerige belichting van het laatste jaar van The Jam.
de winkel ging sluiten quote:De CD of DVD.Op woensdag 28 juni 2006 16:24 schreef BeRightBack het volgende:
Zondag Studio 150 gekocht voor 3 euro
CD vind ik erg goed.
quote:En achteromkijken is wat ik doe. Ik had ten tijde van de release van the gift grote moeite met deze plaat. Sound affects vond ik al stukken minder. Maar goed, in die tijd moest voor mij alles punk zijn, dus dat ligt grotendeels aan mezelf.Op woensdag 28 juni 2006 13:59 schreef J_TM het volgende:
Dankzij de luxe genaamd 'achteromkijken' kan worden vastgesteld dat 'The Gift' (maar ook de single Absolute Beginners) inderdaad een vingeroefening is voor The Style Council, of dat de eerste singles van de Council verdergaan waar The Jam ophoudt.
Maar achteromkijken of niet... Je merkt dat het toch een grote egotrip van Paul Weller is. Hij bepaalde de richting die de band opging. Hij stelde zich inderdaad op alsof HIJ the Jam was.
Dat is overigens in schril contrast met de anarcho-syndicalistische stellingname van hem in die tijd. Op de hoes van Sound Affects laat hij 3 coupletten afdrukken van Shelley's "Mask of anarchy", en citeert ergens nog een keer Jean Marat. En dat, terwijl hij zich binnen the Jam als een potentaatje opstelde.
quote:De cd
quote:Wel jammer... Want ondanks al mijn kritische noten, blijft hij toch een van mijn favorieten. Zoals ik Paul Weller ken, is vooral vanuit zijn platen: muziek en teksten. En daarin profileert hij zich als iemand die mijn idool is.Op vrijdag 30 juni 2006 13:52 schreef J_TM het volgende:
In 1982 noemde OOR hem al een contradictio in terminis, een vat vol tegenstellingen.
Misschien is het ook wel een beetje frustratie. Ik heb the Jam gemist toen ze in 1978 in Paradiso waren, en toen ze later terugkwamen, zat ik te veel in de hardcore punk. Ik zou ze heel graag toch nog een keertje zien, en vind het jammer dat Paul Weller zijn poot stijf houdt. OK, die reunies zijn meestal mosterd na de maaltijd, maar het zou de enige kans zijn...
Ik heb hier nog een DVD staan, naast zijn CD's. DVD is live in the ROyal Albert Haal, erg toffe concertregistratie.
"Paul Weller voelde de tijdgeest aan met dit staaltje 'modern life is rubbish'-punkpop en scoorde er door een verkoop van 250,000 exemplaren in de eerste week een nr. 1-hit mee"
Sound Affects staat ook op 15 in de desbetreffende album top 40. "
Paul Weller was goed in vorm in 1980; ten tijde van de Mod-revival werd hij uitgeroepen tot spreekbuis van een generatie en met Going Underground had zijn band (The Jam) in april een eerste nr. 1 te pakken. Zelfverzekerd als hij was besloot de 22-jarige (Weller) om die single niet op het nieuwe album te zetten dat acht weken later zou worden opgenomen. Met 'Sound Affects (waarvoor post-punk, 'Revolver' van de Beatles, en de gedichten van Shelley als referentiekaders dienden) werd de dominante positie van The Jam in de toenmalige Britse rockscene definitief"
quote:Wat is die Paul Weller toch eigenlijk een zeikerd!De pers beschouwt Paul Weller's As Is Now uit 2005 als zijn terugkeer aan het front. ,,An icon reawakened'', roept Uncut. Alsof Weller na zijn meesterwerk Stanley Road tien jaar lang rotzooi heeft gemaakt. Het is precies die ondertoon die de rode draad vormt van de aan As Is Now opgehangen dvd. Ook Weller zelf blijkt achteraf niet tevreden met albums als Illumination, Heavy Soul en Heliocentric. De nummers voor die platen heeft hij uit zichzelf moeten trekken terwijl het materiaal voor zijn laatste album is komen aanwaaien. Bovendien zijn er eindelijk weer wat snellere liedjes uit zijn pen gestroomd waardoor hij ook op het podium meer kan variëren. Zijn oeuvre ging mank aan een overdaad aan mid-tempo stukken en ballads, analyseert hij vlijmscherp. Daardoor werd hete steeds moeilijker om zijn publiek én zichzelf een schop onder de kont te verkopen. Weller zat op een dood spoor, vertelt hij doodleuk en hij had zich er al bij neergelegd dat hij nooit echt zou kunnen vlammen. Door As Is Now blijft hij behouden voor de frontlinie. Zeker voor een hondstrouwe fan zijn dit tamelijk onthutsende invalshoeken van deze zeer interessante dvd, die via een documentaire, een interview, een kort optreden met veel spul van As Is Now en één nieuwe song, live in de studio gespeelde tracks, de jubel van fans en nog wat beelden van Weller in Amsterdam, waar de laatste puntjes op As Is Now zijn gezet, een indringend beeld geeft van het proces dat tot zijn beste album ooit heeft geleid.
Nu moet ik zeggen dat Heliocentric en Illumination ook niet mijn favoriete Weller-platen zijn (Heavy Soul, vind ik toch zeker aardig), maar blijf toch eens staan achter wat je geproduceerd hebt, of duurt het nu weer 15 jaar voor hij toegeeft dat dit toch was wat hij wilde, zoals de plotselinge Style Council herleving op Studio 150.
quote:Nouja, dat doen al die artiesten toch? David Bowie vond Let's Dance achteraf ook helemaal niks, maar ik kan me niet voorstellen dat hij ook maar één pond geweigerd heeft van het geld dat hij aan dat album verdiend heeft.Op zaterdag 23 september 2006 15:27 schreef belsen het volgende:
Wat is die Paul Weller toch eigenlijk een zeikerd!
Wie de nieuwe Q wil kopen moet ervoor zorgen dat ie dat exemplaar in handen krijgt met de Oppermod op de voorkant. Het is een van de 20 versies die verkrijgbaar zijn van deze jubileumuitgave.
quote:Op donderdag 28 juli 2005 13:31 schreef J_TM het volgende:
1 oktober 1995; de dag na aankomst in het rustige Nederland reizen Weller en band (drummer Steve White, bassist Marco Nelson en gitarist/roadie/Jerry Garcia-lookalike Dave Liddel) naar de studio in Hilversum voor een 20 minuten durende radiosessie. Voor een enthousiast publiek van technici, platenbonzen en fans speelt hij de Bobby Bland-cover Ain't No Love In The Heart Of The City, de huidige single Broken Stones en Porcelain Gods. En als hij ook nog eens een bloedstollende vertolking van Bob Dylan's I Shall Be Released ten gehore brengt wil het publiek het niet laten gaan.
Dit onderstreept nog maar eens het rooskleurige beeld dat het thuisfront van hem heeft; nog nooit was hij zo goed bij stem en hij beschikt nog altijd over het vermogen om songs te schrijven waar menig collega alleen maar jaloers op kan zijn.
En deze sessie werd gisteravond uitgezonden op radio 2, voorafgegaan door een Greatest Hits-registratie van het Council-optreden in Den Bosch op 23 mei 1987 (My Everchanging Moods / Shout To The Top / Everything To Lose / You''re The Best Thing / Money Go Round). Of dit tot hun hoogtepunten kan worden gerekend is 'in the ear of the beholder'.
quote:En even later, om 00.40 : Een live-registratie!A chronological biography of the legendary musician. Paul Weller tells his own story with the input of those who know him best. Through many rare and previously unseen photos and archive footage this intimate documentary covers his upbringing in Woking and his early years with The Jam as they play the working mens clubs. Then The Style Council years including the political landscape, his insecurity after being dropped by a record company, his unexpected return to popularity in the early to mid nineties and his view on where he finds himself now.
Contributors include Weller's parents, Bruce Foxton from The Jam, Boy George, Mick Talbot and Steve White from The Style Council, ex-wife Dee C Lee (also from the Style Council) and Noel Gallagher. Strong language.
quote:Geweldige tipOp zondag 5 november 2006 18:24 schreef Lienekien het volgende:
Vanavond, BBC2, 22.00 uur: Into Tomorrow
[..]
En even later, om 00.40 : Een live-registratie!
quote:Iemand die in de gelegenheid dit allemaal (digitaal) op te nemen?Op zondag 5 november 2006 18:24 schreef Lienekien het volgende:
Vanavond, BBC2, 22.00 uur: Into Tomorrow
[..]
En even later, om 00.40 : Een live-registratie!
quote:Ik gaat hem nog kijken.
Ok, één leuke quote dan, van Steve White: "Paul is a lovely bunch of people."
quote:Ik ben vooral benieuwd naar de commentaren van Bruce Foxton (bassist van The Jam/nu Stiff Little Fingers), vanwege het feit dat Weller hem en drummer Rick Buckler keihard heeft laten vallen in '82 en eigenlijk nooit meer contact heeft gezocht.Op zondag 5 november 2006 23:18 schreef Lienekien het volgende:
Ik zal niks verklappen.
Ok, één leuke quote dan, van Steve White: "Paul is a lovely bunch of people."
quote:zapte ik even doodtoevallig in het programma
Mooie oude beelden, en ik zou zweren dat ik Paul bij Erik de Zwart zag zitten bij Countdown quote:Ja, en later nog een interview door Bart Peeters.Op maandag 6 november 2006 14:31 schreef Againzender het volgende:
[..]
zapte ik even doodtoevallig in het programma
quote:ah, dat zat denk ik in het stukje dat ik gemist hebOp maandag 6 november 2006 14:43 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ja, en later nog een interview door Bart Peeters.
Dat 'Countdown'-interview (uitzending; 4 maart 1984) was mijn eerste kennismaking met de Council. Wat er toen allemaal besproken werd weet ik niet meer, wel dat er na afloop een een ondertiteld My Everchanging Moods werd geplaybackt.
In de jubileumeditie van Oor een artikel over de Jam van begin 1980 waarin Paul toen al een blik op de toekomst wierp, plus een bijgevoegd kader over erfgenamen als 'The Five O' Clock Heroes'. Verder is 'Wild Wood' opgenomen in een top 35 van artiesten die een meesterwerk opnamen of uitbrachten in het jaar waarin ze 35 werden.
Mijn reactie:
quote:Ben ik de enige die een beetje moe wordt van al die Weller uitgaven?
Live-CD's, live DVD's, verzamelaars van The Jam (onlangs nog weer Snap!), Weller solo (Modern classics), boxen van The Jam (onlangs weer opnieuw uitgegeven), The Style Coucil, Weller solo. B-kantjes verzamelaars en boxen...
Ondanks het feit dat deze man een geweldige artiest is vraag ik mij af hoe vaak je oude wijn kunt blijven verkopen in nieuwe zakken...
Mijn tip? Kijk eens goed in de rondte. Weller DVD's te over voor 4 tot 10 euro. Geweldige optredens, goede ambiances, allemaal van hoge kwaliteit. Kijk deze even aan en waarschijnlijk vind je hem over zes maanden wel weer ergens voor een schappelijkere prijs.
Ik ken overigens het materiaal voor een groot gedeelte wel van de Complete Jam dvd's en het is leuk, maar zeker minder dan de solo-dvd's, die dan ook over het algemeen van erg hoog niveau zijn.
Paul Weller zei ooit "In het begin moest ik niets van ze hebben totdat ik (hun single) Embarrassment hoorde".
[ Bericht 2% gewijzigd door J_TM op 27-11-2006 12:29:22 ]
quote:Zeg, ga je mond uitspoelen met zeep!Op zondag 26 november 2006 14:26 schreef J_TM het volgende:
Hetzelfde wordt ook gezegd over die ene band uit Noord-Londen die bekend staat om hun mix van ska, pop en Andre van Duin-humor, sinds de release van een hitverzamelaar in 1992 weer regelmatig optreedt en vorig jaar een coversalbum uitbracht.
Paul Weller zei ooit "In het begin moest ik niets van ze moest hebben totdat ik (hun single) Embarrassment hoorde".
Ik was van plan om een artikel te posten over de ontmoetingen tussen de Oppermod en de jongens uit Camden Town maar als daar bezwaar tegen is dan doe ik het niet.
quote:Ik ben wel benieuwd, eigenlijk.Op maandag 27 november 2006 19:32 schreef J_TM het volgende:
Sorry juf, ik zal het hier niet meer over His Ginger Quiffness hebben.
Ik was van plan om een artikel te posten over de ontmoetingen tussen de Oppermod en de jongens uit Camden Town maar als daar bezwaar tegen is dan doe ik het niet.
Madness en de Jam; allebei hadden ze tussen 1979 en 1982 een abonnement op de Britse top 10 (dat van Madness liep een jaar langer door), allebei waren ze geliefd bij de vaderlandse jeugd (De Jam vanwege hun sociokritische teksten, Madness vanwege hun vrolijke deuntjes die wel degelijk een serieuze boodschap hadden) en allebei werden ze in de jaren negentig tot aartsvaders van de Britpop verheven (Sleeper-zangeres-turned-boekenschrijfster Louise Wener zei destijds dat ze een van de afscheidsconcerten van de Jam heeft gezien). Hieronder een overzicht van de (charitatieve) ontmoetingen tussen deze Instituten.
1 april 1980; Madness zou optreden tijdens het vijftigjarig jubileum van de Rainbow maar een slopende tournee door Amerika, plus een weekje Madrid en Parijs, en de voorbereidingen voor een tournee door Engeland vormen aanleiding om af te zeggen; de Woking Wonders nemen hun plaats in.
Dertien maanden later toeren beide bands afzonderlijk door Japan en Amerika waarbij Madness een voorsprong van een paar dagen heeft. Bij een van hun vijf uitverkochte optredens worden Rick en Bruce in het publiek gespot.
Het najaar van 1981 staat in het teken van de strijd tegen kernwapens, en zowel de Jam als Madness dragen (financieel) hun steentje bij.
Als de Jam begin '82 A Town Called Malice uitbrengt vertelt Weller dat hij Embarrassment van Madness hem inspireerde om een Motown-achtig nummer te schrijven.
7 mei 1983; vijf maanden na de split van de Jam presenteert Weller zijn nieuwe band tijdens een benefietconcert voor de anti-kernwapenorganisatie CND, maar in tegenstelling tot hoofdact Madness krijgt de Style Council geen heldenontvangst (zoals de Jam te Engels was voor het buitenland zo is de Council te Europees voor Engeland). Dat weerhoudt hem er niet van om voor een popblad gedachten uit te wisselen met Suggs en een zwaarbebaarde Carl 'Chas Smash' Smyth.
7 juli 1984; de Council speelt in Liverpool twee sets voor de stakende mijnwerkers, tijdens de pauze komen leden van Madness (minus saxofonist Lee Thompson en de inmiddels vertrokken toetsenman/oprichter Mike Barson) "een gaatje opvullen". Maar daar blijft het niet bij, want ter afsluiting coveren Suggs en Weller de Smokey Robinson & The Miracles-klassieker Shoparound (een nummer dat de Mads in hun begintijd speelden en weer van stal haalden voor hun laatste optredens voor de split).
Op 6 december speelt Madness (naast Bananarama en Orange Juice) tijdens een besloten feest voor Ethiopie. Achter de draaitafels staan niemand minder dan Paul Weller en ex-Specials-generaal Jerry Dammers, tegenwoordig een succesvol DJ.
25 juni 1985; de Council neemt een sessie op voor 'The Old Grey Whistle Test'; tussen de bedrijven door belt Paul naar het radioprogramma van Gary Crowley (die zijn medewerking verleende aan de clip van A Solid Bond) en tot zijn grote verbazing krijgt hij Chris Foreman en Lee Thompson aan de lijn. De Siamese Tweeling van Madness toonde zich bereid om voor Crowley in te vallen tijdens diens vakantie.
De Mads zouden drie dagen eerder op ''Glastonbury' spelen maar hebben (zoals Chris en Lee in bovenvermeld programma uitleggen) bedankt omdat ze, mede door de moeizame opnamen voor het verre-van-nutty 'Mad Not Mad', er nog niet aan toe zijn om weer op te treden. En dus zijn ze op 13 juli niet te bewonderen op 'Live Aid' (de Council wel), iets dat bassist Mark Bedford tien jaar later betreurt.
10 december trekken beide bands hun voetbalschoenen aan voor een indoor-tournooi.
De Style Council is een van de hoofdacts tijdens de voor de Labour-partij opgezette 'Red Wedge'-tournee die op 25 janauri 1986 van start gaat in Manchester. Vier leden van Madness (Suggs, Carl, Mark en Chris) plus nieuwe toetsenman Seamus Beaghan en Ron de Drumcomputer verzorgen gastoptredens in Birmingham en Leicester (plus een soloset van Carl in de Hammersmith Odeon op 21 maart) en lopen Generaal Dammers opnieuw tegen het lijf.
In september gaat Madness (vaak veroordeeld op hun overmogen om ook zonder Mike top tien-hits te scoren) uit elkaar en drie jaar later doet de Council precies hetzelfde; de laatste maanden van tachtig en de eerste van de jaren negentig vormen een periode waarin Weller noch de ex-Maddies op een concertpodium te zien zijn.
Op 8 en 9 augustus 1992 geeft Madness twee uitverkochte reunieconcerten in Finsbury Park (na eerst warm te hebben gelopen in een Haags Paard); we weten allemaal hoe Paul Weller over dit soort zaken denkt maar een jaar later zegt hij "If Madness needed the bread".
Vanaf 1994 begint Weller zelf aan een reeks concerten die door de pers 'Modstock' wordt genoemd.
Aanvullingen op dit artikel zijn meer dan welkom.
Meer over Madness (heden, verleden en toekomst) op www.skapeople.nl/forum/topic.php?t=1793
Vanaf 2 mei wordt er weer opgetreden; grote vraag is echter wie de zanger wordt, want zoals bekend heeft Paul Weller het een beetje te druk met z'n solocarriere.
quote:De zanger en gitarist zijn overigens ook al bekend, hoor.Op maandag 19 februari 2007 23:38 schreef Baba-O-Riley het volgende:
M.b.t OP: The Who is weer regelmatig op tour sinds 1999, dus die zijn niet in 2007 weer bij elkaar gekomen.
The Jam komt ook weer bij elkaar, alleen zonder Paul Weller. Persbericht
[..]
RUSSELL HASTINGS zang & Weller-wannabe
DAVID MOORE - gitaar en keyboard
BRUCE FOXTON - basgitaar en zang
RICK BUCKLER - drums
quote:The line-up includes Bruce Foxton (bass, vocals), Rick Buckler (drums), Russell Hastings (vocals, guitar) and Dave Moore (guitar, keyboards). The band will perform all The Jam's greatest hits and classic tracks from all their studio albums including - That's Entertainment, This Is The Modern World, The Gift, A Bomb On Wardour Street and a few surprises!
Bruce Foxton and Rick Buckler have penned new material and plan to release a new studio album in Autumn 2007. Universal Music UK is planning a major reissue campaign to coincide with The Jam's 30th anniversary.
"Paul is always welcome to join us for the reunion, but until then, we've got a tour and a new album to do!"
Data bij mij bekend:
Vrijdag 14 september, Paradiso, Amsterdam. Voorverkoop start 19 mei.
Zaterdag 15 september, Stadsschouwburg, Groningen. Voorverkoop is reeds gestart.
Morgen kaartjes regelen.
quote:49 gast, ik schrok bijna alOp vrijdag 25 mei 2007 12:09 schreef dwerg het volgende:
59 vandaag.
quote:Dwerg!Op vrijdag 25 mei 2007 12:09 schreef dwerg het volgende:
59 vandaag.
quote:Is dat weer even van de 400 verzamelaars.Op dinsdag 14 augustus 2007 13:48 schreef J_TM het volgende:
Net gekocht; 'Shout To The Top; The Jam and Paul Weller'.
quote:Kijk dat is het betere werk.Op dinsdag 14 augustus 2007 21:33 schreef J_TM het volgende:
Geen CD maar een 400 pagina's tellend boekwerk geschreven door producer Dennis Munday. Achterin staan alle concertdata van de Jam, de Council en Weller solo tot begin 2007.
Ga je dat ook allemaal voor ons vertalen en posten?
Of alleen alle echt interessante weetjes...
Er komen dus stoelen in de zaal te staan.
Wéér Joris Rietbroek.
In 'Shout To The Top' waarschuwt Dennis Munday (die trouwens productmanager was) dat op "een recente verzamelaar" een nepversie staat van 'Waiting', oftewel de oorspronkelijke backing-track waarop de stem van Weller door die van een studiozanger is vervangen. Ik heb hem eens beluisterd en als het een imitatie is dan is het wel een hele perfecte, maar verder is het een goed nummer.
quote:Ik heb de box.Op vrijdag 24 augustus 2007 13:57 schreef J_TM het volgende:
Als instapper (copyright OOR) heb ik gisteren 'The Style Council Gold' gekocht.
Maar je mist niet veel, hoor...
quote:Live webcast Paul Weller concert
Kijk het unieke Paradiso concert gratis op Fabchannel.com
Vrijdag 14 september komt de Britste songwriter Paul Weller naar Paradiso voor een speciaal en intiem concert. Hij zal worden bijgestaan door Ocean Colour Scene gitarist Steve Cradock. Het gehele concert wordt live uitgezonden op het internet, in beeld en geluid, op www.fabchannel.com.
Paul Weller, geboren als John William Weller in 1958, is één van de meest invloedrijke figuren in de Britse popmuziek. De wereld leerde Weller kennen als frontman van The Jam (‘75 – ‘82), de meest populaire band van het punk tijdperk. Op zoek naar nieuwe muzikale uitdagingen stopte hij met The Jam en vormde in 1983 popgroep The Style Council (‘83 – ‘90). Uiteindelijk ging Weller in de jaren ‘90 solo verder als The Paul Weller Movement en later als Paul Weller.
De uitzending begint om 20:30 uur. Achteraf wordt de opname toegevoegd aan het online archief van Fabchannel en is daar terug te zien. Zowel live als on demand is het concert van Paul Weller gratis te bekijken.
http://www.fabchannel.com/paul_weller
En ik heb een nieuwe camera, maar ik denk niet dat ik foto's mag maken.
PS; in 1980 waren Paul Weller en Sting genomineerd voor Ego van het Jaar in de lezerspoll van Record Mirror. De man uit Newcastle won.
PAUL WELLER BLIJFT ACTUEEL :: 15-9-2007
‘F***king smashing tunes.’ Aldus luidt doorgaans een aanbeveling uit de mond van PAUL WELLER. Laat de man eens in de spiegel kijken. Dan ziet hij niet alleen één van de allercoolste hoofden uit de popgeschiedenis, maar krijgt hij zijn mooie complimenten aan derden als een boemerang keihard teruggekaatst in zijn eigen smoel. Want wàt heeft de Modfather in ruim 30 jaar een prachtcatalogus aan songs opgebouwd. Hij speelt ze akoestisch ditmaal, bijgestaan door zijn vaste gitarist Steve Cradock.
De artiesten en hun fans zitten voor deze ene keer. Maar het is net als bij voetbal: het Paradisopubliek hou je maar moeilijk op de stoeltjes zodra het menens wordt. Weller stoort zich zichtbaar aan enkele te luidruchtige landgenoten. Hij laat dat fijntjes blijken met de vraag of er ook Nederlanders in de zaal zijn. Weller is altijd zo lekker intens. Dat is ook zo bij deze ‘unplugged’ show, die weer wat andere accenten legt op zijn rijke oeuvre dan zijn bandoptredens. Er komen nummers aan de orde, die dedicated followers of Weller fashion al jaren niet meer gehoord hebben. Wild Wood en You Do Something To Me, bekende hoogtepunten uit zijn solocarrière, ja die verwacht je. Maar songs als The Butterfly Collector en Liza Radley uit zijn dagen met de The Jam komen bij de Weller watchers wereldwijd toch enigszins als een verrassing aan. Hier en daar wordt er om onzinnige verzoekjes geschreeuwd, waarvan een kip zonder kop kan aanvoelen dat ze absoluut niet passen in deze speciale akoestische setting. ‘Tube Station,’ roept bijvoorbeeld een fan die, anders dan Weller zelf, in het verleden is blijven steken. Zonder zulke lui nu direct te willen kleineren, had men er waarschijnlijk beter aan gedaan een bezoekje te overwegen aan de recente Jam-minus-Paul reünietoer in het Verenigd Koninkrijk. Aan zulke zaken heeft Weller een broertje dood. Niks sentimenten en te lang achteruit kijken.
Geen That’s Entertainment ook ditmaal. Wie dat nummer wil horen, moet in november maand maar gaan kijken naar de jonge Britse band The Enemy. De titelsong van hun debuutalbum We Live And Die In These Towns is de moderne remake van deze Jam classic. Weller is en blijft actueel. Hij wordt door elke nieuwe generatie steevast opnieuw ontdekt. Dat was al zo in de tijd van Oasis midden jaren negentig. En dat is nu weer zo. De vergelijking dringt zich temeer op, omdat het optreden van The Enemy op Lowlands nog vers in het geheugen zit. De Weller fascinatie van deze jonge gasten uit zich zelfs in het volkomen overnemen van diens lichaamstaal. Wie met deze gedachten in zijn hoofd naar Weller kijkt en luistert in Paradiso, kan niet anders doen dan toegeven dat hij in feite de enige brug is tussen de punkgeneratie van eind jaren zeventig en de nieuwe lichting Britse gitaarbands. Altijd relevant blijven, het is maar voor weinigen weggelegd. Maar Weller bewijst het andermaal in Paradiso met het soort gloedvol concert waar hij een patent op lijkt te bezitten. Zo intens heb je het niet elke avond.
ROBBERT TILLI
Maar goed, ik heb twee kaartjes voor Paradiso, en de nieuwe cd 22 Dreams.
wie heeft er nog een kaartje? (evt. te ruilen voor een the last shadow puppets kaartje)
Paul blijft top
Niet alleen You do something to me, maar nog meer nummers, waaronder ook Chasing Pavements.
Een heel schattige foto.
[ Bericht 17% gewijzigd door belsen op 29-04-2010 23:57:23 ]
:-)
Duurrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrquote:Op donderdag 8 maart 2012 09:50 schreef Dandilion het volgende:
vandaag begint de kaartverkoop voor het Paul Weller concert op 15 juni 2012 in de HMH
:-)
6 juni Paard van Troje, Den Haag.
7 juni Paradiso, Amsterdam
8 juni De Oosterpoort, Groningen
Ik bel hem eerst even om te vragen wat hij gaat spelen, daarna beslis ik of ik kaartjes koop.
quote:Op zondag 30 maart 2014 20:00 schreef dwerg het volgende:
Hij komt weer naar Nederland.
6 juni Paard van Troje, Den Haag.
7 juni Paradiso, Amsterdam
8 juni De Oosterpoort, Groningen
Ik bel hem eerst even om te vragen wat hij gaat spelen, daarna beslis ik of ik kaartjes koop.
Zijn de kaartjes te betalen?
edit: 35 euro. Niet echt goedkoop, maar wel het overwegen waard.
Ikzelf ben een grote fan van the Jam toentertijd en nu dus Paul Weller als solo-artiest.quote:
Op 
Johnny Rottenquote:
Paul Weller is 56, nog altijd even eigenzinnig en nog lang niet moe
http://www.standaard.be/cnt/dmf20150413_01627055
Paul Weller in de Magdalenazaal in Brugge. ©Alex Vanhee
57 vandaag! Over twee jaar heb je gelijk!quote:
Op 
Voor een akoestische show blijkbaar.quote:
Hij komt weer naar Nederland! 4 Oktober in Tivoli vredenburg Utrecht en 6 oktober in de Rotterdamse schouwburg