OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Omdat het soms best kut is enzo.
Originele OP:
Originele OP:
quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Ik vind het ook heerlijk, het was een beetje met knipoog.quote:Op donderdag 22 mei 2025 11:30 schreef Halcon het volgende:
[..]
Voor mij werkt dat prima. Stuk makkelijker plannen. Het is natuurlijk aan een ieder hoe je dat indeelt. Hoeft niet perse om de week te zijn.
Ik vind het ook heerlijk. De tijd met de kinderen is de tijd met de kinderen. En zijn er geen kinderen, dan is dat tijd voor mezelf. Dat werkt prima voor mij.quote:
[..]
Ik vind het ook heerlijk, het was een beetje met knipoog.
Ik vind het soms wel lastig dat er soms verplichtingen (bijv. ouderraad vergadering) zijn op de dagen dat ik de kinderen heb en dan mijn moeder moet vragen als oppas. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, maar dat komt dan net even niet uit. Dan mis ik wel een stukje 'vrijheid' van dat de andere ouder er is die dan gewoon thuis kan blijven.quote:
[..]
Ik vind het ook heerlijk. De tijd met de kinderen is de tijd met de kinderen. En zijn er geen kinderen, dan is dat tijd voor mezelf. Dat werkt prima voor mij.
Maar goed, gelukkig wil de vader van de kinderen daar ook wel in mee denken, we zijn heel goed samen.
Ik probeer alles zoveel mogelijk in te plannen in tijd dat de kinderen er niet zijn of op school zijn. Dat lukt me op zich vrij aardig.quote:
[..]
Ik vind het soms wel lastig dat er soms verplichtingen (bijv. ouderraad vergadering) zijn op de dagen dat ik de kinderen heb en dan mijn moeder moet vragen als oppas. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, maar dat komt dan net even niet uit. Dan mis ik wel een stukje 'vrijheid' van dat de andere ouder er is die dan gewoon thuis kan blijven.
Maar goed, gelukkig wil de vader van de kinderen daar ook wel in mee denken, we zijn heel goed samen.
Ouders hebben incidenteel opgepast. Soms kan iets echt even niet anders. Maar ik maak daar geen gewoonte van.
Ik herken dat wel. De babytijd was sowieso een hel, maar nu (4) vind ik het nog steeds moeilijk. Mijn dochter is heel clingy en speelt thuis zelden zelfstandig, dus ze hangt de hele tijd aan je been. Nu ze naar school gaat is het wel makkelijker. Maar de dagen dat we samen thuis zijn, vind ik heftig. Ze heeft ook een nogal stevig temperament. Kleine dingen, grote emoties. Maar wat doe je eraan? We moeten door. 
Ik heb ongeveer 3-4x per jaar voor de ouderraad vergadering op een 'verkeerde' dag, gelukkig kan en wil mijn moeder dan altijd wel oppassen. En dan nog 2-3x per jaar voor een feestje.quote:
[..]
Ik probeer alles zoveel mogelijk in te plannen in tijd dat de kinderen er niet zijn of op school zijn. Dat lukt me op zich vrij aardig.
Ouders hebben incidenteel opgepast. Soms kan iets echt even niet anders. Maar ik maak daar geen gewoonte van.
Maar als er iets bij komt wat ik graag zou willen doen wat op de verkeerde dag valt dan kan het gewoon niet, dat is dan zo. Mijn moeder kan en wil niet structureel oppassen en ik wil ook niet structureel van huis zijn als ik de kinderen heb.
Ik zit (gelukkig) niet bij een ouderraad of zo. Wel wat VVE-vergaderingen, maar als het niet kan, dan ga ik niet. Voor mijn zaken vooral via de telefoon als het echt moet en de kinderen zijn er. Maar alleen als het dringend is en niet kan wachten.quote:
[..]
Ik heb ongeveer 3-4x per jaar voor de ouderraad vergadering op een 'verkeerde' dag, gelukkig kan en wil mijn moeder dan altijd wel oppassen. En dan nog 2-3x per jaar voor een feestje.
Maar als er iets bij komt wat ik graag zou willen doen wat op de verkeerde dag valt dan kan het gewoon niet, dat is dan zo. Mijn moeder kan en wil niet structureel oppassen en ik wil ook niet structureel van huis zijn als ik de kinderen heb.
Ik wil zelf ook niet dat mijn ouders structureel oppassen. En wil inderdaad ook niet structureel andere dingen te doen hebben als de kinderen er zijn.
Nee, hier ook niet altijd leuk. Onze oudste wordt in augustus 4 en is een pittig dametje, altijd al geweest. Ze heeft sinds dag 1 erg veel last van fomo. Ze wil alles zien, horen, meemaken en staat overal met haar neus bovenop. Tel daarbij op dat ze talig heel sterk is en je hebt soms de poppen aan het dansen qua verwensingen die je al naar je hoofd krijgt. :’) Zij gaat heel goed op zoveel mogelijk doen en meemaken, dus ze heeft iedere dag een programma buiten de deur. Geeft ons ook even rust, want het kind staat ook gewoon aan vanaf 6:00 uur tot 19:00 uur. Zelf spelen is inderdaad hier ook moeizaam, al gaat het al wel iets beter dan een (half) jaar geleden. Het is zo’n sociaal ding, ze doet het liefst alles samen. Nu wordt ze ‘’’groot’’’ en wil ze op haar eigen kamer spelen, dan hoor of zie je haar soms echt een half uur niet. Heerlijk. 
We hebben er sinds 5,5 week een kleintje bij. Hij doet het goed, maar jankt ook wat af op een dag. Ja, da’s ook gewoon weer kut, vooral als de oudste dan ook aan het miepen of zeuren is. Lekker met twee jank- en zeurkinderen. Maar inderdaad, ik houd heel veel van ze. Maar ik ben er nu wel klaar mee, het stopt bij ons met twee.
We hebben er sinds 5,5 week een kleintje bij. Hij doet het goed, maar jankt ook wat af op een dag. Ja, da’s ook gewoon weer kut, vooral als de oudste dan ook aan het miepen of zeuren is. Lekker met twee jank- en zeurkinderen. Maar inderdaad, ik houd heel veel van ze. Maar ik ben er nu wel klaar mee, het stopt bij ons met twee.
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn 
Hoe dan ook, vroeger wilde ik altijd kinderen, een hele hoop. Maar nu ik zie hoe dat gaat bij vrienden om me heen (die in feite ooit mijn vrienden waren en nu opeens verdwenen zijn), wil ik echt geen kinderen. Wat een vrijheid zou ik dan inleveren zeg!
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Hoe dan ook, vroeger wilde ik altijd kinderen, een hele hoop. Maar nu ik zie hoe dat gaat bij vrienden om me heen (die in feite ooit mijn vrienden waren en nu opeens verdwenen zijn), wil ik echt geen kinderen. Wat een vrijheid zou ik dan inleveren zeg!Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Mja
@TAmaru, ik vind je punt B de spijker op z'n kop. Waar er altijd werd gesproken over 'het dorp' (it takes a village to raise a child), vraag ik mij met regelmaat af waar dat dorp dan is. Tegenwoordig wordt maar geroepen 'je hebt zelf voor kinderen gekozen', terwijl het nog niet zo gek lang geleden echt gewoon was als familie/vrienden/buren nauw(er) betrokken waren bij de opvoeding.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
Daarom is 1 kind en dan stop gewoon top. Je kan alles meemaken van zwangerschap tot opgroeien 1e stapjes 1e schooldag etc. En je houdt nog genoeg tijd (en geld) over voor andere dingen (en voor slaap/rust 
)
)
Ja eens, ik heb wel een klein dorpje gelukkig, maar ook een buurtdorpje die er best wil zijn als zij bepalen hoe ik mijn kinderen opvoed en hoe ik dat vooral beter kan doen en mij zien als "de behoeftige alleenstaande moeder die het niet overziet"quote:
@:TAmaru, ik vind je punt B de spijker op z'n kop. Waar er altijd werd gesproken over 'het dorp' (it takes a village to raise a child), vraag ik mij met regelmaat af waar dat dorp dan is. Tegenwoordig wordt maar geroepen 'je hebt zelf voor kinderen gekozen', terwijl het nog niet zo gek lang geleden echt gewoon was als familie/vrienden/buren nauw(er) betrokken waren bij de opvoeding.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
Toevallig overzie ik het prima maar ben ik, net als iedere andere ouder het ook wel eens zat, ben ik soms helemaal verrot en zou ik soms ook wel eens pauze willen, en Ja ik heb zelf voor deze kinderen gekozen, en ten dele voor deze alleenstaande situatie, maar niet voor de emigrerende vader vd kinderen of een terminale vader en een hartpatient als moeder waardoor ik ook fulltime mantelzorger ben...
Maar goed, ik ben nog elke dag ontzettend dankbaar voor mijn kinderen maar het is soms zoveel zwaarder dan ik ooit had gedacht en dan is er ook nog de vraag in wat voor wereld zij volwassen moeten zijn...
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dat je met je kind naar zijn/haar hobby moet waar je zelf niet blij van wordt.
Mijn oudste zit op paardrijden en vroeger ging ik altijd mee, maar ik heb het mooi op haar vader afgeschoven
Ik heb namelijk helemaal niks met paarden en ik ben er zelfs een beetje bang van. En je wordt daar in de manege wel geholpen met opzadelen enzo, maar er wordt verwacht dat je ook zelf wel wat kan doen bij dat paard. Elke week stress in die manege, serieus (ja, ik weet dat die beesten dat aan voelen ) Maarja, je kind vind dat leuk dus hobbel je als ouder maar mee.
Mijn oudste zit op paardrijden en vroeger ging ik altijd mee, maar ik heb het mooi op haar vader afgeschoven
Ik heb namelijk helemaal niks met paarden en ik ben er zelfs een beetje bang van. En je wordt daar in de manege wel geholpen met opzadelen enzo, maar er wordt verwacht dat je ook zelf wel wat kan doen bij dat paard. Elke week stress in die manege, serieus (ja, ik weet dat die beesten dat aan voelen ) Maarja, je kind vind dat leuk dus hobbel je als ouder maar mee.
Das wel een beetje overtrokken, zeker in dorpen en kleinere steden. Al zijn de punten wel een beetje waar.quote:
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Maar denk niet dat de Italiaan of Zwitser hoog op een berg zonder buren het nou beter heeft. Of iemand in een megastad als Madrid of Parijs.
Of het dorp in Frankrijk met voortgezet onderwijs op minimaal 80km afstand.
Over Azië hoeven we het ook niet te hebben.
Scandinavië is wel rustig maar ook heel saai.
Australië is een raar land aan het worden.
Denk dat alleen de VS beter is als je een goede baan hebt en een ruim huis op een goede plek.
Vakman pur sang
Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste in de wereld. Waarom? Vooral omdat ze zo zelfstandig zijn, Nederlanders kinderen dingen alleen zonder toezicht laten doen.quote:
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
De schoolrun zoals in Engeland, waarbij een ouder de kinderen dropt op school? Bestaat niet in Nederland, kinderen gaan alleen op de fiets of lopend naar school.
Een collega van me, in Engeland, woont in het zicht van de basisschool, maar die mag haar kinderen niet alleen maar school laten lopen. Ook al kan ze de vanuit haar voortuin de hele weg zien. Er is genoeg ruimte buiten in Nederland voor kinderen om zichzelf te vermaken.
Altijd wel bijzonder hoe negatief 'we' over ons eigen land zijn, ik heb meerdere buitenlandse collega's die lyrisch zijn over de mogelijkheden en kansen, zeker voor kinderen, hier.
Ik zou juist in geen ander land kinderen willen.
Ik zou juist in geen ander land kinderen willen.
Nou dat dus. Kinderen hebben hier een heel relaxed leven. Ze mogen veel zelfstandig, ze kunnen ook veel zelfstandig omdat de steden relatief klein zijn en ingericht op lopen en fietsen.
Veel dorpen en wijken zijn kindvriendelijk ingericht, dus kunnen kinderen de hele dag buiten spelen en veel kinderen doen dat ook.
Nederlandse vrouwen werken vaak parttime. Dat is in andere landen vrijwel onbekend, daar is het fulltime werken of helemaal niet werken. Of parttime werken goed is voor de vrouw, dat is een andere vraag, maar ik ben er blij mee.
De meeste kinderen hebben veel contact met familie, ook al wonen ze niet in hetzelfde huis. En meteen beetje moeite heb je ook zo een netwerk gevormd dat je ‘dorp’ kan zijn.
Veel dorpen en wijken zijn kindvriendelijk ingericht, dus kunnen kinderen de hele dag buiten spelen en veel kinderen doen dat ook.
Nederlandse vrouwen werken vaak parttime. Dat is in andere landen vrijwel onbekend, daar is het fulltime werken of helemaal niet werken. Of parttime werken goed is voor de vrouw, dat is een andere vraag, maar ik ben er blij mee.
De meeste kinderen hebben veel contact met familie, ook al wonen ze niet in hetzelfde huis. En meteen beetje moeite heb je ook zo een netwerk gevormd dat je ‘dorp’ kan zijn.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Vrijheid inleveren doe je altijd, ongeacht in welk land je woont. En juist in Nederland waar kinderen zelfstandig zijn en veel zelf doen en kunnen, lever je misschien juist minder vrijheid in tov andere landen.
Weer drie weken in ons zomerhuis gezeten. Vanmorgen vroeg mijn vrouw of ik er nog een paar dagen aan vast wilde plakken maar ik ben godverdomme echt er aan toe om even naar m'n werk te gaan, daar kom ik pas echt tot rust
-nee-
Ik was van de week weer bij een vriendin van me die een kind van een jaar of 4 heeft. Ze woont niet met de vader hoewel die wel zo 30-40% van het ouderschap op zich neemt. Maar ik merkte vooral dat:
-de gehele ruimte bezaaid lag met zijn speelgoed
-het kind de gehele tijd lawaai maakte op allerlei manieren
-het kind de hele tijd de aandacht trok door onze gesprekken te interrumperen
Nu houd ik er rekening mee dat hij bij bezoek van vrienden jaloers is dat zijn moeder geen onverdeelde aandacht meer voor hem heeft en dat hij dan wat lastiger is, maar jezus hoe houden ouders dat in hemelsnaam vol? Word je immuun voor dat geschreeuw en gezeik ofzo? Hoor je het niet meer na een tijd? Ik was na 3 uur bij mijn vriendin thuis helemaal kapot. Ik ben zelfs met een smoesje eerder weggegaan omdat ik het niet meer trok.
-de gehele ruimte bezaaid lag met zijn speelgoed
-het kind de gehele tijd lawaai maakte op allerlei manieren
-het kind de hele tijd de aandacht trok door onze gesprekken te interrumperen
Nu houd ik er rekening mee dat hij bij bezoek van vrienden jaloers is dat zijn moeder geen onverdeelde aandacht meer voor hem heeft en dat hij dan wat lastiger is, maar jezus hoe houden ouders dat in hemelsnaam vol? Word je immuun voor dat geschreeuw en gezeik ofzo? Hoor je het niet meer na een tijd? Ik was na 3 uur bij mijn vriendin thuis helemaal kapot. Ik ben zelfs met een smoesje eerder weggegaan omdat ik het niet meer trok.
Mja
Een kind van die leeftijd kan vaak nog niet zelf spelen, dus vraagt ie aandacht. Reageer je niet, dan vraagt ie harder aandacht Als je naar iemand toe gaat die jonge kinderen heeft, moet je van tevoren accepteren dat de meeste aandacht naar het kind gaat. Je kan dan beter komen als het kind er niet is, of samen gaan wandelen naar een park met een speeltuin (en dan nog word je vaak onderbroken door het kind).
Als je naar iemand toe gaat die jonge kinderen heeft, moet je van tevoren accepteren dat de meeste aandacht naar het kind gaat. Je kan dan beter komen als het kind er niet is, of samen gaan wandelen naar een park met een speeltuin (en dan nog word je vaak onderbroken door het kind).
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Ja, we gingen wandelen en dat hielp weinig. Hij eiste alle aandacht op.quote:Op woensdag 20 augustus 2025 18:27 schreef SaskiaR het volgende:
Een kind van die leeftijd kan vaak nog niet zelf spelen, dus vraagt ie aandacht. Reageer je niet, dan vraagt ie harder aandacht
Ik vind het ook zo lullig om te vragen wanneer het kind er niet is
Want mensen denken vast dat iedereen hun kinderen heel erg leuk vindt
Mja
Dat vind ik grote onzin, elk kind kan (alleen) spelen,quote:
Een kind van die leeftijd kan vaak nog niet zelf spelen, dus vraagt ie aandacht. Reageer je niet, dan vraagt ie harder aandacht
Ouders die daar mee helpen als ze bezoek hebben oid snappen het niet.
Niet dat je ze altijd alleen laat, als je ze negeert tijdens bezoek oid dan weten ze dat en gaan ze gewoon alleen spelen.
Vakman pur sang
Dan heb jij heel bijzondere kinderenquote:
[..]
Dat vind ik grote onzin, elk kind kan (alleen) spelen,
Ouders die daar mee helpen als ze bezoek hebben oid snappen het niet.
Niet dat je ze altijd alleen laat, als je ze negeert tijdens bezoek oid dan weten ze dat en gaan ze gewoon alleen spelen.
want ik heb nog nooit een kind onder de 6 gezien dat (langer dan 2 minuten) alleen kan spelen.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Mijn dochter (4) kan goed alleen spelen als ik bezig ben. (bijvoorbeeld de was opruimen, stofzuigen etc)
Als ik 1 seconde op de bank ga zitten is het klaar.
(bijvoorbeeld de was opruimen, stofzuigen etc)Als ik 1 seconde op de bank ga zitten is het klaar.
Mijn jongste is vier, die kan soms een half uur in zn eentje lego spelen of tekenen. De middelste kon het een kwartier max, toen ze drie was. Het kan wel degelijk. Bij de oudste is het nooit gelukt.quote:
[..]
Dan heb jij heel bijzondere kinderen
-nee-
Maar moet je dan niet gewoon tegen je kind zeggen: "Luister nu ben ik even met TAmaru in gesprek, dus nu even je kwek houden, geen lawaai maken en ga maar even lekker wat voor jezelf doen".
Dat zou ik doen.
Dat zou ik doen.
Mja
Wat een onzin, negeer ze gewoon langer en ze gaan uren spelen, komen soms even langs kijken of je er nog bent en gaan weer spelen.quote:
[..]
Dan heb jij heel bijzondere kinderen
Het is echt niet normaal om voortdurend aandacht te geven.
Die kindertijd is bij ons al een tijdje voorbij maar ze konden uren achter elkaar alleen of met elkaar/vriendjes spelen.
Vakman pur sang
Heh? Mijn oudste had er tot 4/5 echt moeite mee, maar de jongste speelt al vanaf heel klein alleen, veeeeeel langer dan 2 minuten..quote:
[..]
Dan heb jij heel bijzondere kinderen
Ja. Dus aan wie ligt het dan? Niet aan het kind.quote:
Maar moet je dan niet gewoon tegen je kind zeggen: "Luister nu ben ik even met TAmaru in gesprek, dus nu even je kwek houden, geen lawaai maken en ga maar even lekker wat voor jezelf doen".
Dat zou ik doen.
Als ze vijf of eigenlijk zes zijn, dan kan je verwachten dat ze redelijk redeneren. Maar vier of jonger, nee, dat kunnen kinderen niet zo goed. Ze zijn cognitief simpelweg niet in staat om de bedoeling en het nut te begrijpen, en tijdperceptie is ook echt anders. Sommige kinderen kunnen het natuurlijk wel.quote:
Maar moet je dan niet gewoon tegen je kind zeggen: "Luister nu ben ik even met TAmaru in gesprek, dus nu even je kwek houden, geen lawaai maken en ga maar even lekker wat voor jezelf doen".
Dat zou ik doen.
Maar als je een kind van vier zegt 'even 10 minuten voor jezelf iets doen' dan staan ze na 1 minuut zomaar weer voor je neus, omdat ze dan denken supergoed aan je wens te hebben voldaan. Het is geen onwil of opvoeding, het is dan nog echt een cognitieve begrenzing.
-nee-
Met elkaar is hier het toverwoord: ik heb maar 1 kind. Dus ja, die vraagt aandacht. Zelfs als je zegt dat ze alleen moet gaan spelen, lukt dat misschien 2 minuten. Uiteraard gaat het beter als ze ouder worden.quote:
[..]
Wat een onzin, negeer ze gewoon langer en ze gaan uren spelen, komen soms even langs kijken of je er nog bent en gaan weer spelen.
Het is echt niet normaal om voortdurend aandacht te geven.
Die kindertijd is bij ons al een tijdje voorbij maar ze konden uren achter elkaar alleen of met elkaar/vriendjes spelen.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
Naja misschien niet 10 minuten, maar gewoon zeggen van ga maar even in een andere kamer spelen en dan komt mamma straks wel even kijken bij jequote:Op woensdag 20 augustus 2025 18:59 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Als ze vijf of eigenlijk zes zijn, dan kan je verwachten dat ze redelijk redeneren. Maar vier of jonger, nee, dat kunnen kinderen niet zo goed. Ze zijn cognitief simpelweg niet in staat om de bedoeling en het nut te begrijpen, en tijdperceptie is ook echt anders. Sommige kinderen kunnen het natuurlijk wel.
Maar als je een kind van vier zegt 'even 10 minuten voor jezelf iets doen' dan staan ze na 1 minuut zomaar weer voor je neus, omdat ze dan denken supergoed aan je wens te hebben voldaan. Het is geen onwil of opvoeding, het is dan nog echt een cognitieve begrenzing.
Mja
Minstens 8 op de 10 4 jarigen roept dan al na 3 minuten hoor. Straks is niet iets wat ze snappen.quote:
[..]
Naja misschien niet 10 minuten, maar gewoon zeggen van ga maar even in een andere kamer spelen en dan komt mamma straks wel even kijken bij je
Mijn jongste van 4 wil soms nog even in bed spelen. Dat mag dan van mij, dan kom ik haar licht uit doen. Meestal roept ze binnen 5 minuten al of ik nog eens boven kom, want 'ik speel al heel lang en wil nu slapen'.
Ja tuurlijk, het kan vaak heus wel even, en zeker als je van jongs af aan daar al werk van maakt. Maar er zijn maar weinig ouders die dat met hun eerste kind doen. Dan is het vaak niet nodig, of is er gewoon vanuit intrinsieke behoefte echt enorm veel focus op dat kind en wijkt alles daarvoor.quote:
[..]
Naja misschien niet 10 minuten, maar gewoon zeggen van ga maar even in een andere kamer spelen en dan komt mamma straks wel even kijken bij je
Die kinderen worden dan wel eens 'wat later' opgevoed. Die leren op iets latere leeftijd zelfstandiger te worden. Maar dat kan ook prima, die inhaalslag zegt niks over hun functioneren op latere leeftijd. Als je ze maar voor de puberteit de basics hebt kunnen aanleren.
-nee-
Waarom is dit van een topic over de worstelingen met het ouderschap opeens weer een "bash kinderen van anderen terwijl je er zelf nog nooit eentje opgevoed - en hun ouders"-topic geworden?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
En mijn peuter kan uitstekend alleen spelen. Dat dan weer wel.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik vind er zelf niet zo veel van. Er zijn altijd ouders die dit van jongs af aan meteen aanpakken, die helemaal met een plan zo'n kind super-zelfvoorzienend maken. Maar dan zijn er genoeg andere valkuilen, zoals een kind dat nooit ruimte voelt voor uitzonderingen, of elke dag met strakke regels wordt geconfronteerd.
Ouders die een vierjarig kind helemaal kapotdrillen omdat ze bij de slager nog steeds geen dankjewel kunnen zeggen. Dat werk.
Geef een kind een goed voorbeeld, en pas als ze naar school gaan, dan moet je als ouder verwachtingen gaan uitspreken, vind ik. Voor die tijd ben je vooral afhankelijk van wat zo'n kind zelf kan.
Ouders die een vierjarig kind helemaal kapotdrillen omdat ze bij de slager nog steeds geen dankjewel kunnen zeggen. Dat werk.
Geef een kind een goed voorbeeld, en pas als ze naar school gaan, dan moet je als ouder verwachtingen gaan uitspreken, vind ik. Voor die tijd ben je vooral afhankelijk van wat zo'n kind zelf kan.
-nee-
Nu ik een tweede kind heb, denk ik steeds meer dat er een heel aantal eigenschappen zijn die gewoon bij een kind horen.
-hoe makkelijk ze eten
-hoe makkelijk ze slapen
-hoe goed ze alleen kunnen spelen
-hoe makkelijk ze met vreemden praten
-hoe goed ze autorijden volhouden
En zo zijn er heus nog wel een paar.
Als je kind iets goed kan, dan denk je al snel dat het door jouw briljante opvoeding komt, maar stiekem is het gewoon hoe het kind is.
Ik heb er een die heel makkelijk sliep en uitstekend uren kon autorijden, maar geloof ik pas op z'n 10e voor het eerst met winkelpersoneel praatte en een ander die met iedereen babbelt, die met geen stok naar bed wil en na drie minuten in de auto genoeg heeft. Eten vinden (vonden) ze allebei stom en zelf spelen konden ze allebei prima. Tja
En ik weet ook wel dat dingen gewoon bijtrekken. Mijn oudste is nu puber en weet zich prima te gedragen in het openbaar en eet als een bootwerker.
[ Bericht 2% gewijzigd door Clubsoda op 20-08-2025 19:29:08 ]
-hoe makkelijk ze eten
-hoe makkelijk ze slapen
-hoe goed ze alleen kunnen spelen
-hoe makkelijk ze met vreemden praten
-hoe goed ze autorijden volhouden
En zo zijn er heus nog wel een paar.
Als je kind iets goed kan, dan denk je al snel dat het door jouw briljante opvoeding komt, maar stiekem is het gewoon hoe het kind is.
Ik heb er een die heel makkelijk sliep en uitstekend uren kon autorijden, maar geloof ik pas op z'n 10e voor het eerst met winkelpersoneel praatte
en een ander die met iedereen babbelt, die met geen stok naar bed wil en na drie minuten in de auto genoeg heeft. Eten vinden (vonden) ze allebei stom en zelf spelen konden ze allebei prima. Tja En ik weet ook wel dat dingen gewoon bijtrekken. Mijn oudste is nu puber en weet zich prima te gedragen in het openbaar en eet als een bootwerker.
[ Bericht 2% gewijzigd door Clubsoda op 20-08-2025 19:29:08 ]
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Jij laat jouw kind al autorijden? Vind het knap dat je na 3 minuten nog leeft.quote:
Nu ik een tweede kind heb, denk ik steeds meer dat er een heel aantal eigenschappen zijn die gewoon bij een kind horen.
-hoe makkelijk ze eten
-hoe makkelijk ze slapen
-hoe goed ze alleen kunnen spelen
-hoe makkelijk ze met vreemden praten
-hoe goed ze autorijden volhouden
En zo zijn er heus nog wel een paar.
Als je kind iets goed kan, dan denk je al snel dat het door jouw briljante opvoeding komt, maar stiekem is het gewoon hoe het kind is.
Ik heb er een die heel makkelijk sliep en uitstekend uren kon autorijden, maar geloof ik pas op z'n 10e voor het eerst met winkelpersoneel praatte
En ik weet ook wel dat dingen gewoon bijtrekken. Mijn oudste is nu puber en weet zich prima te gedragen in het openbaar en eet als een bootwerker.
Mja
Zindelijkheid! Mensen die zeggen “gewoon een weekje zonder luier, niet te moeilijk doen” mogen met plezier hun tactieken op mijn kind uitproberen.quote:
Nu ik een tweede kind heb, denk ik steeds meer dat er een heel aantal eigenschappen zijn die gewoon bij een kind horen.
-hoe makkelijk ze eten
-hoe makkelijk ze slapen
-hoe goed ze alleen kunnen spelen
-hoe makkelijk ze met vreemden praten
-hoe goed ze autorijden volhouden
En zo zijn er heus nog wel een paar.
Als je kind iets goed kan, dan denk je al snel dat het door jouw briljante opvoeding komt, maar stiekem is het gewoon hoe het kind is.
Ik heb er een die heel makkelijk sliep en uitstekend uren kon autorijden, maar geloof ik pas op z'n 10e voor het eerst met winkelpersoneel praatte
En ik weet ook wel dat dingen gewoon bijtrekken. Mijn oudste is nu puber en weet zich prima te gedragen in het openbaar en eet als een bootwerker.
Een verder eens. Heb net een tweede en als ik wist dat slapen zo makkelijk kon, had ik me niet zoveel zorgen gemaakt 😂
Ik denk dat dat soort dingen inderdaad een kwestie van geluk zijn maar dat er ook een aantal belangrijke dingen geen eigenschappen zijn maar aangeleerd gedrag. Het is geen toeval dat de klassieke Franse opvoedingsstijl veel hanteerbaardere kinderen oplevert en dat bepaalde vrije opvoedingsstijlen onuitstaanbaar gedrag opleveren. Een kind dat niet goed slaapt omdat de ouders het nooit goede slaaphygiëne hebben aangeleerd is ook iets anders dan zo'n donderkontje dat zichzelf voorbij loopt en dan helemaal niet kan slapen.quote:
Nu ik een tweede kind heb, denk ik steeds meer dat er een heel aantal eigenschappen zijn die gewoon bij een kind horen.
-hoe makkelijk ze eten
-hoe makkelijk ze slapen
-hoe goed ze alleen kunnen spelen
-hoe makkelijk ze met vreemden praten
-hoe goed ze autorijden volhouden
En zo zijn er heus nog wel een paar.
Als je kind iets goed kan, dan denk je al snel dat het door jouw briljante opvoeding komt, maar stiekem is het gewoon hoe het kind is.
Ik heb er een die heel makkelijk sliep en uitstekend uren kon autorijden, maar geloof ik pas op z'n 10e voor het eerst met winkelpersoneel praatte
En ik weet ook wel dat dingen gewoon bijtrekken. Mijn oudste is nu puber en weet zich prima te gedragen in het openbaar en eet als een bootwerker.
Hier heb ik er drie groot gekregen met dezelfde (op)voeding en bij de middelste kreeg ik altijd zo'n heel circus aan foldertjes en gesprekjes over zijn gewicht gratis en voor niets, alsof ik totaal achterlijk was en nul idee van de schijf van vijf. Dat was het enige kind dat veel buiten speelde en bewoog, niet taalde naar snoep maar zelf liever fruit en groente snackte maar nee, ik moest een preek over De Gevaren Van Smeerworst aanhoren.
Maar het gewicht van dat kind was te hoog, of waarom kreeg je dan die foldertjes?quote:
Hier heb ik er drie groot gekregen met dezelfde (op)voeding en bij de middelste kreeg ik altijd zo'n heel circus aan foldertjes en gesprekjes over zijn gewicht gratis en voor niets, alsof ik totaal achterlijk was en nul idee van de schijf van vijf. Dat was het enige kind dat veel buiten speelde en bewoog, niet taalde naar snoep maar zelf liever fruit en groente snackte maar nee, ik moest een preek over De Gevaren Van Smeerworst aanhoren.
Mja
Hij zat inderdaad flink bovenaan de curve en was ook zichtbaar (wat) te zwaar. Dus dan ga je naar de dokter, de diëtist, krijg je te horen dat je het best goed doet en ga zo door. Maar de school moest hun signaleringsplannen volgen, ook als je vertelt dat je zelf al bezig bent gegaan.quote:
[..]
Maar het gewicht van dat kind was te hoog, of waarom kreeg je dan die foldertjes?
Dokter: "Ik denk, gezien zijn afkomst en curve, dat hij een beetje vroeg in de groei gaat komen en dat dit een opmaat is naar een groeispurt." En aldus geschiedde. Elke keer dat hij weer de lucht in schoot had hij vooraf ineens vetrollen overal. Hij had een volle snor op zijn 11e
Hij is nog steeds wat stevig gebouwd. De andere twee zijn ranke elfjes. Zelfde krachtvoer en opvoeding.
Je kunt ook beter een concrete activiteit benoemen in plaats van tien minuten. Tien minuten zegt ze niks.quote:
[..]
Als ze vijf of eigenlijk zes zijn, dan kan je verwachten dat ze redelijk redeneren. Maar vier of jonger, nee, dat kunnen kinderen niet zo goed. Ze zijn cognitief simpelweg niet in staat om de bedoeling en het nut te begrijpen, en tijdperceptie is ook echt anders. Sommige kinderen kunnen het natuurlijk wel.
Maar als je een kind van vier zegt 'even 10 minuten voor jezelf iets doen' dan staan ze na 1 minuut zomaar weer voor je neus, omdat ze dan denken supergoed aan je wens te hebben voldaan. Het is geen onwil of opvoeding, het is dan nog echt een cognitieve begrenzing.
Iets als niet door een gesprek heen gaan tetteren, moet natuurlijk wel gewoon duidelijk zijn. Sowieso ben ik van mening dat je als ouder ook gewoon je dingen te doen hebt en dat kinderen er dan niet altijd doorheen hoeven te tetteren.
[ Bericht 5% gewijzigd door Halcon op 20-08-2025 22:13:04 ]
Mijn zoontje kan dat prima. Puzzels of zo, daar is 'ie heel veel langer dan 2 minuten zoet mee. Jongste dochter kon het ruim voor haar zesde ook al prima: Lego, puzzels, tekenen...quote:
[..]
Dan heb jij heel bijzondere kinderen
Mijn peuter ook hoor. Tijden zoet met haar poppen en knuffels. Maar goed, niet altijd als ik aangeef dat ze nu even zelf moet spelen.quote:
[..]
Mijn zoontje kan dat prima. Puzzels of zo, daar is 'ie heel veel langer dan 2 minuten zoet mee. Jongste dochter kon het ruim voor haar zesde ook al prima: Lego, puzzels, tekenen...
We kregen dit verslag over een al te aanwezig kind dat niet luistert etc. dan ook wel van iemand die zelf geen kinderen heeft, ze niet wil, en uitermate irritant vindt. De kans dat dit kind wel aanwezig, maar niet zo vervelend als geschetst was, is best aanwezig.quote:
[..]
Je kunt ook beter een concrete activiteit benoemen in plaats van tien minuten. Tien minuten zegt ze niks.
Iets als niet door een gesprek heen gaan tetteren, moet natuurlijk wel gewoon duidelijk zijn. Sowieso ben ik van mening dat je als ouder ook gewoon je dingen te doen hebt en dat kinderen er dan niet altijd doorheen hoeven te tetteren.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
De onder 4 fase klinkt nu af en toe toch echt heeeerlijk. Zo'n gezellig kletsend kind.
Nu hebben we een 11jarige vroege puber die alles bij voorbaat stom vindt en enorm goed kan zeuren om werkelijk alles. Onze brombeer noemen we hem. Dat is natuurlijk ook weer heel stom.
Nu hebben we een 11jarige vroege puber die alles bij voorbaat stom vindt en enorm goed kan zeuren om werkelijk alles. Onze brombeer noemen we hem. Dat is natuurlijk ook weer heel stom.
Het is gewoon ontzettend persoonlijk en afhankelijk van je eigen persoonlijkheid, die van je partner en van je kind(eren).quote:
De onder 4 fase klinkt nu af en toe toch echt heeeerlijk. Zo'n gezellig kletsend kind.
Nu hebben we een 11jarige vroege puber die alles bij voorbaat stom vindt en enorm goed kan zeuren om werkelijk alles. Onze brombeer noemen we hem. Dat is natuurlijk ook weer heel stom.
Ik vond iedere fase leuk. Maar tot een jaar of 8-9 vond ik het heel erg afhankelijke wel zwaar op momenten.
En wij hebben een gemakkelijke puber. Geen gedoe met vapen, roken, drinken, te laat thuiskomen. Echt wel zo nu en dan een grote mond of rollende ogen en opruimen is bepaald geen prioriteit, maar als dat alles is....
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik vind het zelf heel erg kut om in mijn eentje te zijn. Ik ben juist blij dat ik twee kinderen heb.quote:Op vrijdag 15 augustus 2025 17:03 schreef roos94 het volgende:
Daarom is 1 kind en dan stop gewoon top. Je kan alles meemaken van zwangerschap tot opgroeien 1e stapjes 1e schooldag etc. En je houdt nog genoeg tijd (en geld) over voor andere dingen (en voor slaap/rust
Overigens vind ik het nu echt even niet leuk om ouder te zijn. Niet omdat mijn kinderen stom zijn, maar omdat ik gewoon zelf zo erg in de knoop zit op dit moment dat ik het gevoel heb dat ik mijn kinderen te kort doe. En dat vind ik heel lastig.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ik had deze fase graag pas na zijn 13e a 14e gehadquote:Op donderdag 21 augustus 2025 09:54 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Het is gewoon ontzettend persoonlijk en afhankelijk van je eigen persoonlijkheid, die van je partner en van je kind(eren).
Ik vond iedere fase leuk. Maar tot een jaar of 8-9 vond ik het heel erg afhankelijke wel zwaar op momenten.
En wij hebben een gemakkelijke puber. Geen gedoe met vapen, roken, drinken, te laat thuiskomen. Echt wel zo nu en dan een grote mond of rollende ogen en opruimen is bepaald geen prioriteit, maar als dat alles is....
Zoals 'normale' pubers. Niet al vanaf zijn 10e.
Ik HAAT het als ze in zombies veranderen zodra ze voor een scherm zitten.
Ik HAAT zombies
En ik HAAT de ruzies zodra ze van mij achter het scherm vandaan moeten.
Vier weken vakantie zonder zombies en zodra we thuis zijn begon het weer.
Ik HAAT zombies
En ik HAAT de ruzies zodra ze van mij achter het scherm vandaan moeten.
Vier weken vakantie zonder zombies en zodra we thuis zijn begon het weer.
Ik heb 2 kinderen onder de 6, en die kunnen allebei samen of alleen prima een half uur alleen spelen of met een boekje zitten.quote:
[..]
Dan heb jij heel bijzondere kinderen
Godzijdank wel, zeg.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Van de mijne heb ik nooit slapeloze nachten gehad. Ze sliep binnen 1 minuut en moest haar smorgens altijd wakker maken voor school want ze slaapt de klok makkelijk rond, nog steeds. Altijd doorgeslapen, vanaf baby af aan.
Ze eet alles, zelfs liever fruit dan snoep. Is zelden lastig of jengelig geweest. Ben altijd alleenstaande moeder geweest maar heb nooit 1 dag werk gemist omdat ze ziek was. Ze is 1 keer in de lagere school tijd een halve dag ziek geweest omdat ze toen dr hele slaapkamer had onder gekotst. Verder nooit ziek geweest en daarom kreeg ze van mij een paar 'snipperdagen' waar ze 'ziek' was en we lekker naar de dierentuin oid gingen.
Echt, als ik 10 kinderen had gehad zoals mijn dochter was dan was dat geen enkel probleem geweest.
Heb er een makkie aan gehad.
Ze eet alles, zelfs liever fruit dan snoep. Is zelden lastig of jengelig geweest. Ben altijd alleenstaande moeder geweest maar heb nooit 1 dag werk gemist omdat ze ziek was. Ze is 1 keer in de lagere school tijd een halve dag ziek geweest omdat ze toen dr hele slaapkamer had onder gekotst. Verder nooit ziek geweest en daarom kreeg ze van mij een paar 'snipperdagen' waar ze 'ziek' was en we lekker naar de dierentuin oid gingen.
Echt, als ik 10 kinderen had gehad zoals mijn dochter was dan was dat geen enkel probleem geweest.
Heb er een makkie aan gehad.
To BG or not to BG!
Sow, dan bof je zeker weten.quote:
Van de mijne heb ik nooit slapeloze nachten gehad. Ze sliep binnen 1 minuut en moest haar smorgens altijd wakker maken voor school want ze slaapt de klok makkelijk rond, nog steeds. Altijd doorgeslapen, vanaf baby af aan.
Ze eet alles, zelfs liever fruit dan snoep. Is zelden lastig of jengelig geweest. Ben altijd alleenstaande moeder geweest maar heb nooit 1 dag werk gemist omdat ze ziek was. Ze is 1 keer in de lagere school tijd een halve dag ziek geweest omdat ze toen dr hele slaapkamer had onder gekotst. Verder nooit ziek geweest en daarom kreeg ze van mij een paar 'snipperdagen' waar ze 'ziek' was en we lekker naar de dierentuin oid gingen.
Echt, als ik 10 kinderen had gehad zoals mijn dochter was dan was dat geen enkel probleem geweest.
Heb er een makkie aan gehad.
Heerlijk. Daarom gingen wij voor een 2de.quote:
Van de mijne heb ik nooit slapeloze nachten gehad. Ze sliep binnen 1 minuut en moest haar smorgens altijd wakker maken voor school want ze slaapt de klok makkelijk rond, nog steeds. Altijd doorgeslapen, vanaf baby af aan.
Ze eet alles, zelfs liever fruit dan snoep. Is zelden lastig of jengelig geweest. Ben altijd alleenstaande moeder geweest maar heb nooit 1 dag werk gemist omdat ze ziek was. Ze is 1 keer in de lagere school tijd een halve dag ziek geweest omdat ze toen dr hele slaapkamer had onder gekotst. Verder nooit ziek geweest en daarom kreeg ze van mij een paar 'snipperdagen' waar ze 'ziek' was en we lekker naar de dierentuin oid gingen.
Echt, als ik 10 kinderen had gehad zoals mijn dochter was dan was dat geen enkel probleem geweest.
Heb er een makkie aan gehad.
Oh boy
|
|
