OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Omdat het soms best kut is enzo.
Originele OP:
Originele OP:
quote:Onlangs hoorde ik de uitspraak "love my kids to death, they're my everything, but I hate parenthood". En dat eh resoneerde wel met me.
Heb er 2, van 1,5 en 3, en ik ben er eigenlijk zo klaar mee. (nee geen zorgen, ga geen gekke dingen doen). Maar ik ben zo klaar met de hele dag bezig zijn. Van 6u in de ochtend tot 19:30 zijn mijn vrouw en ik bijna continu bezig met wassen, eten maken, schoonmaken, shit regelen, boodschappen, enz. Werk is even rust vergeleken met thuis. De kinderen zijn allebei heel energiek, je moet ze letterlijk uitlaten anders worden ze steeds lastiger. Sta je weer bij de zoveelste speeltuin of ballorig. Zelf spelen komt weinig voor, je moet bijna wel opletten anders breekt de shit uit. Ook continu met elkaar klooien en moet je dus politieagentje spelen. Het enige moment van rust voor ons is achter de Ipad, maar ook dat wil je niet continu. Ik heb vaak niet eens de energie om met ze te spelen, waardoor zij weer negatieve aandacht gaan vragen en we daar weer op moeten reageren.
Eentje eet goed, de ander wil niks. Of de ene keer wel en de andere keer niet. Godzijdank slapen ze makkelijk in, maar allebei zijn het geen doorslapers. IEDERE nacht is er wel iets. Sowieso 1-2x er uit, maar het kan ook 3-6x zijn. Van alles geprobeerd en als je er niet heen gaat wordt het alleen maar erger. En geen opa's en oma's om te logeren. Volgende dag, na een volledige kutnacht, wordt er eentje jankend wakker om 6 uur en begint de hele riedel opnieuw. Dag in dag uit, week in week uit, maand in maand uit. Genieten.
Natuurlijk is het fijn als ze om je nek springen en knuffelen. Als ze een ergens mee een stap maken en blij zijn. Maar dat gebeurt een paar keer per week? En dat warme fuzzy gevoel dooft snel uit als je weer de miljardste luier moet verschonen, klussen in huis zich opstapelen, je kind weer eens ziek thuis komt van KDV enzovoort enzovoort enzovoort.
Geen idee wat m'n doel is van dit topic. Even spuien. Twijfelaars over kinderen waarschuwen. Lotgenoten horen. Iemand bemoedigende woorden?
Ik vind het ook heerlijk, het was een beetje met knipoog.quote:Op donderdag 22 mei 2025 11:30 schreef Halcon het volgende:
[..]
Voor mij werkt dat prima. Stuk makkelijker plannen. Het is natuurlijk aan een ieder hoe je dat indeelt. Hoeft niet perse om de week te zijn.
Ik vind het ook heerlijk. De tijd met de kinderen is de tijd met de kinderen. En zijn er geen kinderen, dan is dat tijd voor mezelf. Dat werkt prima voor mij.quote:
[..]
Ik vind het ook heerlijk, het was een beetje met knipoog.
Ik vind het soms wel lastig dat er soms verplichtingen (bijv. ouderraad vergadering) zijn op de dagen dat ik de kinderen heb en dan mijn moeder moet vragen als oppas. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, maar dat komt dan net even niet uit. Dan mis ik wel een stukje 'vrijheid' van dat de andere ouder er is die dan gewoon thuis kan blijven.quote:
[..]
Ik vind het ook heerlijk. De tijd met de kinderen is de tijd met de kinderen. En zijn er geen kinderen, dan is dat tijd voor mezelf. Dat werkt prima voor mij.
Maar goed, gelukkig wil de vader van de kinderen daar ook wel in mee denken, we zijn heel goed samen.
Ik probeer alles zoveel mogelijk in te plannen in tijd dat de kinderen er niet zijn of op school zijn. Dat lukt me op zich vrij aardig.quote:
[..]
Ik vind het soms wel lastig dat er soms verplichtingen (bijv. ouderraad vergadering) zijn op de dagen dat ik de kinderen heb en dan mijn moeder moet vragen als oppas. Gelukkig komt het niet zo vaak voor, maar dat komt dan net even niet uit. Dan mis ik wel een stukje 'vrijheid' van dat de andere ouder er is die dan gewoon thuis kan blijven.
Maar goed, gelukkig wil de vader van de kinderen daar ook wel in mee denken, we zijn heel goed samen.
Ouders hebben incidenteel opgepast. Soms kan iets echt even niet anders. Maar ik maak daar geen gewoonte van.
Ik herken dat wel. De babytijd was sowieso een hel, maar nu (4) vind ik het nog steeds moeilijk. Mijn dochter is heel clingy en speelt thuis zelden zelfstandig, dus ze hangt de hele tijd aan je been. Nu ze naar school gaat is het wel makkelijker. Maar de dagen dat we samen thuis zijn, vind ik heftig. Ze heeft ook een nogal stevig temperament. Kleine dingen, grote emoties. Maar wat doe je eraan? We moeten door. 
Ik heb ongeveer 3-4x per jaar voor de ouderraad vergadering op een 'verkeerde' dag, gelukkig kan en wil mijn moeder dan altijd wel oppassen. En dan nog 2-3x per jaar voor een feestje.quote:
[..]
Ik probeer alles zoveel mogelijk in te plannen in tijd dat de kinderen er niet zijn of op school zijn. Dat lukt me op zich vrij aardig.
Ouders hebben incidenteel opgepast. Soms kan iets echt even niet anders. Maar ik maak daar geen gewoonte van.
Maar als er iets bij komt wat ik graag zou willen doen wat op de verkeerde dag valt dan kan het gewoon niet, dat is dan zo. Mijn moeder kan en wil niet structureel oppassen en ik wil ook niet structureel van huis zijn als ik de kinderen heb.
Ik zit (gelukkig) niet bij een ouderraad of zo. Wel wat VVE-vergaderingen, maar als het niet kan, dan ga ik niet. Voor mijn zaken vooral via de telefoon als het echt moet en de kinderen zijn er. Maar alleen als het dringend is en niet kan wachten.quote:
[..]
Ik heb ongeveer 3-4x per jaar voor de ouderraad vergadering op een 'verkeerde' dag, gelukkig kan en wil mijn moeder dan altijd wel oppassen. En dan nog 2-3x per jaar voor een feestje.
Maar als er iets bij komt wat ik graag zou willen doen wat op de verkeerde dag valt dan kan het gewoon niet, dat is dan zo. Mijn moeder kan en wil niet structureel oppassen en ik wil ook niet structureel van huis zijn als ik de kinderen heb.
Ik wil zelf ook niet dat mijn ouders structureel oppassen. En wil inderdaad ook niet structureel andere dingen te doen hebben als de kinderen er zijn.
Nee, hier ook niet altijd leuk. Onze oudste wordt in augustus 4 en is een pittig dametje, altijd al geweest. Ze heeft sinds dag 1 erg veel last van fomo. Ze wil alles zien, horen, meemaken en staat overal met haar neus bovenop. Tel daarbij op dat ze talig heel sterk is en je hebt soms de poppen aan het dansen qua verwensingen die je al naar je hoofd krijgt. :’) Zij gaat heel goed op zoveel mogelijk doen en meemaken, dus ze heeft iedere dag een programma buiten de deur. Geeft ons ook even rust, want het kind staat ook gewoon aan vanaf 6:00 uur tot 19:00 uur. Zelf spelen is inderdaad hier ook moeizaam, al gaat het al wel iets beter dan een (half) jaar geleden. Het is zo’n sociaal ding, ze doet het liefst alles samen. Nu wordt ze ‘’’groot’’’ en wil ze op haar eigen kamer spelen, dan hoor of zie je haar soms echt een half uur niet. Heerlijk. 
We hebben er sinds 5,5 week een kleintje bij. Hij doet het goed, maar jankt ook wat af op een dag. Ja, da’s ook gewoon weer kut, vooral als de oudste dan ook aan het miepen of zeuren is. Lekker met twee jank- en zeurkinderen. Maar inderdaad, ik houd heel veel van ze. Maar ik ben er nu wel klaar mee, het stopt bij ons met twee.
We hebben er sinds 5,5 week een kleintje bij. Hij doet het goed, maar jankt ook wat af op een dag. Ja, da’s ook gewoon weer kut, vooral als de oudste dan ook aan het miepen of zeuren is. Lekker met twee jank- en zeurkinderen. Maar inderdaad, ik houd heel veel van ze. Maar ik ben er nu wel klaar mee, het stopt bij ons met twee.
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn 
Hoe dan ook, vroeger wilde ik altijd kinderen, een hele hoop. Maar nu ik zie hoe dat gaat bij vrienden om me heen (die in feite ooit mijn vrienden waren en nu opeens verdwenen zijn), wil ik echt geen kinderen. Wat een vrijheid zou ik dan inleveren zeg!
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Hoe dan ook, vroeger wilde ik altijd kinderen, een hele hoop. Maar nu ik zie hoe dat gaat bij vrienden om me heen (die in feite ooit mijn vrienden waren en nu opeens verdwenen zijn), wil ik echt geen kinderen. Wat een vrijheid zou ik dan inleveren zeg!Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Mja
@TAmaru, ik vind je punt B de spijker op z'n kop. Waar er altijd werd gesproken over 'het dorp' (it takes a village to raise a child), vraag ik mij met regelmaat af waar dat dorp dan is. Tegenwoordig wordt maar geroepen 'je hebt zelf voor kinderen gekozen', terwijl het nog niet zo gek lang geleden echt gewoon was als familie/vrienden/buren nauw(er) betrokken waren bij de opvoeding.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
Daarom is 1 kind en dan stop gewoon top. Je kan alles meemaken van zwangerschap tot opgroeien 1e stapjes 1e schooldag etc. En je houdt nog genoeg tijd (en geld) over voor andere dingen (en voor slaap/rust 
)
)
Ja eens, ik heb wel een klein dorpje gelukkig, maar ook een buurtdorpje die er best wil zijn als zij bepalen hoe ik mijn kinderen opvoed en hoe ik dat vooral beter kan doen en mij zien als "de behoeftige alleenstaande moeder die het niet overziet"quote:
@:TAmaru, ik vind je punt B de spijker op z'n kop. Waar er altijd werd gesproken over 'het dorp' (it takes a village to raise a child), vraag ik mij met regelmaat af waar dat dorp dan is. Tegenwoordig wordt maar geroepen 'je hebt zelf voor kinderen gekozen', terwijl het nog niet zo gek lang geleden echt gewoon was als familie/vrienden/buren nauw(er) betrokken waren bij de opvoeding.
En juist door dat gevoel dat je er als ouder alleen voor staat, in combinatie met de maatschappij die verhard en steeds meer van mensen (en kinderen) verwacht, vind ik het opvoeden van kinderen extra pittig.
Toevallig overzie ik het prima maar ben ik, net als iedere andere ouder het ook wel eens zat, ben ik soms helemaal verrot en zou ik soms ook wel eens pauze willen, en Ja ik heb zelf voor deze kinderen gekozen, en ten dele voor deze alleenstaande situatie, maar niet voor de emigrerende vader vd kinderen of een terminale vader en een hartpatient als moeder waardoor ik ook fulltime mantelzorger ben...
Maar goed, ik ben nog elke dag ontzettend dankbaar voor mijn kinderen maar het is soms zoveel zwaarder dan ik ooit had gedacht en dan is er ook nog de vraag in wat voor wereld zij volwassen moeten zijn...
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dat je met je kind naar zijn/haar hobby moet waar je zelf niet blij van wordt.
Mijn oudste zit op paardrijden en vroeger ging ik altijd mee, maar ik heb het mooi op haar vader afgeschoven
Ik heb namelijk helemaal niks met paarden en ik ben er zelfs een beetje bang van. En je wordt daar in de manege wel geholpen met opzadelen enzo, maar er wordt verwacht dat je ook zelf wel wat kan doen bij dat paard. Elke week stress in die manege, serieus (ja, ik weet dat die beesten dat aan voelen ) Maarja, je kind vind dat leuk dus hobbel je als ouder maar mee.
Mijn oudste zit op paardrijden en vroeger ging ik altijd mee, maar ik heb het mooi op haar vader afgeschoven
Ik heb namelijk helemaal niks met paarden en ik ben er zelfs een beetje bang van. En je wordt daar in de manege wel geholpen met opzadelen enzo, maar er wordt verwacht dat je ook zelf wel wat kan doen bij dat paard. Elke week stress in die manege, serieus (ja, ik weet dat die beesten dat aan voelen ) Maarja, je kind vind dat leuk dus hobbel je als ouder maar mee.
Das wel een beetje overtrokken, zeker in dorpen en kleinere steden. Al zijn de punten wel een beetje waar.quote:
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
Maar denk niet dat de Italiaan of Zwitser hoog op een berg zonder buren het nou beter heeft. Of iemand in een megastad als Madrid of Parijs.
Of het dorp in Frankrijk met voortgezet onderwijs op minimaal 80km afstand.
Over Azië hoeven we het ook niet te hebben.
Scandinavië is wel rustig maar ook heel saai.
Australië is een raar land aan het worden.
Denk dat alleen de VS beter is als je een goede baan hebt en een ruim huis op een goede plek.
Vakman pur sang
Nederlandse kinderen behoren tot de gelukkigste in de wereld. Waarom? Vooral omdat ze zo zelfstandig zijn, Nederlanders kinderen dingen alleen zonder toezicht laten doen.quote:
Als ik dit soort topics lees, word ik wel altijd gesterkt in mijn beslissing om geen kinderen te nemen. Iedereen die mij kent van dit forum zal het daar ook verder wel mee eens zijn
Wel denk ik dat het ook veel te maken heeft met de Nederlandse manier van opvoeden, denken en de manier waarop onze maatschappij is ingericht.
We hebben A veel te weinig ruimte, in en om het huis, op straat, in onze steden, etc. Dat betekent dat kinderen maar weinig zelfstandig kunnen spelen en dat we de hele dag dicht op elkaar zitten.
B we hebben relatief gezien een matige en afstandelijke band met familie en buren. Waar in andere culturen grootouders soms bij je inwonen, is dat in Nederland heel zeldzaam. Ook met buren is er relatief weinig contact. Dus al het opvoedwerk komt op de ouders neer.
C vrouwen werken relatief veel en kinderen gaan al vroeg naar de opvang; ja dat maakt ze zelfstandig en onafhankelijk enzo, maar het betekent ook veel stress, geregel etc. Je moet ze toch elke ochtend weer op tijd naar de opvang brengen, dan zelf naar je werk, etc.
D de Nederlandse eetcultuur is gebaseerd op veel koolhydraten en suikers en er wordt ook weinig tijd genomen om te eten; dat kan kinderen hyperactief maken.
E de Nederlandse maatschappij is vrij rigide ingericht, op tijd komen is belangrijk, afspraken maken en nakomen is belangrijk, etc. dus er heerst eigenlijk altijd een gevoel van haast, van moeten plannen.
Ik weet niet 100% zeker dat ik nooit kinderen ga nemen, maar wel 100% zeker dat ik nooit kinderen in Nederland ga nemen.
De schoolrun zoals in Engeland, waarbij een ouder de kinderen dropt op school? Bestaat niet in Nederland, kinderen gaan alleen op de fiets of lopend naar school.
Een collega van me, in Engeland, woont in het zicht van de basisschool, maar die mag haar kinderen niet alleen maar school laten lopen. Ook al kan ze de vanuit haar voortuin de hele weg zien. Er is genoeg ruimte buiten in Nederland voor kinderen om zichzelf te vermaken.
Altijd wel bijzonder hoe negatief 'we' over ons eigen land zijn, ik heb meerdere buitenlandse collega's die lyrisch zijn over de mogelijkheden en kansen, zeker voor kinderen, hier.
Ik zou juist in geen ander land kinderen willen.
Ik zou juist in geen ander land kinderen willen.
Nou dat dus. Kinderen hebben hier een heel relaxed leven. Ze mogen veel zelfstandig, ze kunnen ook veel zelfstandig omdat de steden relatief klein zijn en ingericht op lopen en fietsen.
Veel dorpen en wijken zijn kindvriendelijk ingericht, dus kunnen kinderen de hele dag buiten spelen en veel kinderen doen dat ook.
Nederlandse vrouwen werken vaak parttime. Dat is in andere landen vrijwel onbekend, daar is het fulltime werken of helemaal niet werken. Of parttime werken goed is voor de vrouw, dat is een andere vraag, maar ik ben er blij mee.
De meeste kinderen hebben veel contact met familie, ook al wonen ze niet in hetzelfde huis. En meteen beetje moeite heb je ook zo een netwerk gevormd dat je ‘dorp’ kan zijn.
Veel dorpen en wijken zijn kindvriendelijk ingericht, dus kunnen kinderen de hele dag buiten spelen en veel kinderen doen dat ook.
Nederlandse vrouwen werken vaak parttime. Dat is in andere landen vrijwel onbekend, daar is het fulltime werken of helemaal niet werken. Of parttime werken goed is voor de vrouw, dat is een andere vraag, maar ik ben er blij mee.
De meeste kinderen hebben veel contact met familie, ook al wonen ze niet in hetzelfde huis. En meteen beetje moeite heb je ook zo een netwerk gevormd dat je ‘dorp’ kan zijn.
Carpe diem, quam minimum credula postero.
|
|
