Het ouderschap niet leuk vinden #6

quote:

Op woensdag 3 september 2025 19:02 schreef Murkmoof het volgende:
Ik zit met mijn oren te klapperen van al deze “ Ooh zo druk” verhalen
Snap het eerlijk gezegd niet zo
Wij hebben 6 kinderen , waarvan de jongste nu 12 is. Het was soms wel eens druk, maar nooit zo’n heisa als ik in sommige Posts lees
Dan vraag ik me af waar is het misgegaan met jullie als opvoeders

OP is gescheiden...

quote:

Op donderdag 4 september 2025 22:00 schreef Ghost_Buster het volgende:

[..]
OP is gescheiden...

Al ben je niet gescheiden, dan is zes nog wel heel veel.

Goed, mijn moeder kwam uit een gezin van 12. Maar de oudste zussen zorgden toen voor hun kleinere zusjes.

Ik ben alleen. Drie kinderen, soms is er eentje, soms twee en soms alle drie. Alle drie, dat is wel pittig moet ik zeggen.

Maar wel te doen. Iedereen is anders, elk kind ook en ook elke situatie, maar denk er soms ook wel het mijne van als ik mensen met één kind hoor klagen...

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 15:37 schreef Halcon het volgende:

[..]
Al ben je niet gescheiden, dan is zes nog wel heel veel.

Goed, mijn moeder kwam uit een gezin van 12. Maar de oudste zussen zorgden toen voor hun kleinere zusjes.

Ik ben alleen. Drie kinderen, soms is er eentje, soms twee en soms alle drie. Alle drie, dat is wel pittig moet ik zeggen.

Maar wel te doen. Iedereen is anders, elk kind ook en ook elke situatie, maar denk er soms ook wel het mijne van als ik mensen met één kind hoor klagen...

Er zijn kinderen die in hun eentje ook veel zorg vragen, om diverse redenen. Soms is dat de reden waarom er maar eentje is.

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 15:39 schreef Troel het volgende:

[..]
Er zijn kinderen die in hun eentje ook veel zorg vragen, om diverse redenen. Soms is dat de reden waarom er maar eentje is.

Daar heb ik er drie van (alle drie met 'n diagnose).

Ik ken wel mensen die het enorm tegen is gevallen. En die zijn dan inderdaad gestopt bij één.

quote:

Op woensdag 3 september 2025 11:20 schreef Barry1986 het volgende:

[..]
Ja en nee....
Mijn ervaring; tot 5 jaar heb je er geen zak aan, alleen maar gedoe en vermoeiend. Ik vondt het geen leuke tijd.

5-10j: Het blijft vermoeiend, maar het wordt makkelijk doordat "zelfstandig" worden. Daardoor kun je in de vrije tijd leuke dingen ondernemen dan alleen maar achter ze aan rennen.

10:.....

Tot 5 vind ik juist wel leuk. Ze leren dan veel. Je ziet ze voor het eerst lopen, zindelijk worden, praten, etc.

Daar boven hoef je geen pampers te verwisselen en zo, maar zelfstandig is ook maar relatief natuurlijk.

Tot 5 vind ik makkelijker, omdat ik dan weet dat ik 'm aan moet kleden, eten moet maken, pamper wisselen, hij ergens mee naar toe moet/gaat, etc.

Oudere kinderen kunnen zelf 'n ei bakken, maar altijd de vraag of de keuken er dan niet uitziet alsof er een bom is ontploft. Idem dito met de kledingkast als ze zelf kleren uitzoeken (en of ze dan schone kleren aan hebben, kleren die bij de gelegenheid en het weer passen, etc). Meer onverwachte dingen eigenlijk. Dat vind ik persoonlijk vervelender dan een klein kind waar je de hele tijd mee bezig bent.

[ Bericht 11% gewijzigd door Halcon op 06-09-2025 16:20:53 ]

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 15:59 schreef Halcon het volgende:

[..]
Tot 5 vind ik juist wel leuk. Ze leren dan veel. Je ziet ze voor het eerst lopen, zindelijk worden, praten, etc.

Daar boven hoef je geen pampers te verwisselen en zo, maar zelfstandig is ook maar relatief natuurlijk.

Tot 5 vind ik makkelijker, omdat ik dan weet dat ik 'm aan moet kleden, eten moet maken, pamper wisselen, hij ergens mee naar toe moet/gaat, etc.

Oudere kinderen kunnen zelf 'n ei bakken, maar altijd de vraag of de keuken er dan niet uitziet alsof er een bom is ontploft. Idem dito met de kledingkast als ze zelf kleren uitzoeken (en of ze dan schone kleren aan hebben, kleren die bij de gelegenheid en het weer passen, etc). Meer onverwachte dingen eigenlijk. Dat vind ik persoonlijk vervelender dan een klein kind waar je de hele tijd mee bezig bent.

Je vond het zindelijk worden van je kind een leuke tijd? Ik vond het een rottijd met veel ongelukjes en overal NU een wc moeten kunnen vinden, tig keer midden in de nacht bedden moeten verschonen…

Zindelijk worden vond ik wel erg makkelijk. Mischien omdat ik wel tot vrij laat gewacht heb om er aan te werken (en ook omdat ik het idee had dat hij er nog niet echt aan toe was, geen signalen).

Ik heb met 3,5 jaar een zindelijkheidsbox gekocht en het was met een paar dagen gepiept, dag en nacht. Achteraf gezien was hij er dus misschien wel klaar voor, maar ik ben blij dat het zo gegaan is. Weinig rommel, weinig frustratie.

Verschilt gewoon per kind. De ene is zó zindelijk en met de ander beland je in een vermoeiend traject.

Mijn dochter was ook binnen een week of wat uit de luiers. Vlak na haar 3e verjaardag.

Zo fijn hoor, geen luiers meer.

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 19:14 schreef FlyingFish het volgende:

[..]
Je vond het zindelijk worden van je kind een leuke tijd? Ik vond het een rottijd met veel ongelukjes en overal NU een wc moeten kunnen vinden, tig keer midden in de nacht bedden moeten verschonen…

Ja, ik vind het leuk om te zien dat ze stappen zetten. Als je het zo bekijkt, is net lopen natuurlijk ook een rottijd, want je moet dan goed opletten dat ze niet ongelukkig vallen. Maar ik vind dat soort dingen mooi om te zien.

Oudste dochter was snel zindelijk. Jongste dochter stuk lastiger, ook omdat de moeder weigerde om geen pamper om te doen tot ze zindelijk was.

Maar waar ik vooral op doelde is dat met kleine kinderen je weet waar je aan toe bent. Vind ik dan. Ik weet dat ik dagelijks pampers moet wisselen, om moet kleden, etc.

Stel ik wil uit eten, dan weet ik wat er moet gebeuren en hoeveel tijd dat ongeveer kost. Oudere kinderen kunnen veel zelf, maar doen niet altijd alles goed. Als je dan ergens naar toe wilt, is het maar de vraag of ze op tijd thuis zijn, schone kleren aan hebben, etc.

Dat nog even los van de discussies.

quote:

Op zondag 7 september 2025 16:19 schreef Halcon het volgende:

[..]
Ja, ik vind het leuk om te zien dat ze stappen zetten. Als je het zo bekijkt, is net lopen natuurlijk ook een rottijd, want je moet dan goed opletten dat ze niet ongelukkig vallen. Maar ik vind dat soort dingen mooi om te zien.

Oudste dochter was snel zindelijk. Jongste dochter stuk lastiger, ook omdat de moeder weigerde om geen pamper om te doen tot ze zindelijk was.

Maar waar ik vooral op doelde is dat met kleine kinderen je weet waar je aan toe bent. Vind ik dan. Ik weet dat ik dagelijks pampers moet wisselen, om moet kleden, etc.

Stel ik wil uit eten, dan weet ik wat er moet gebeuren en hoeveel tijd dat ongeveer kost. Oudere kinderen kunnen veel zelf, maar doen niet altijd alles goed. Als je dan ergens naar toe wilt, is het maar de vraag of ze op tijd thuis zijn, schone kleren aan hebben, etc.

Dat nog even los van de discussies.

Ah, dan begrijp ik beter wat je bedoelt. Ben het er nog steeds niet helemaal mee eens (de keren dat er last minute een poepexplosie was zijn niet op één hand te tellen, de keren dat iemand te laat thuis was voor een afspraak wel). Wij komen nu veel vaker op tijd dan met peuters

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 15:37 schreef Halcon het volgende:

[..]
Al ben je niet gescheiden, dan is zes nog wel heel veel.

Goed, mijn moeder kwam uit een gezin van 12. Maar de oudste zussen zorgden toen voor hun kleinere zusjes.

Ik ben alleen. Drie kinderen, soms is er eentje, soms twee en soms alle drie. Alle drie, dat is wel pittig moet ik zeggen.

Maar wel te doen. Iedereen is anders, elk kind ook en ook elke situatie, maar denk er soms ook wel het mijne van als ik mensen met één kind hoor klagen...

Je moet ook groeien in het ouderschap.
Op je werk kun je nu ook meer aan dan 10 jaar geleden.

Ik vind t niet gek als ik ouders met 1 kind zie worstelen.

quote:

Op zondag 7 september 2025 12:39 schreef Sunshine1982 het volgende:
Zindelijk worden vond ik wel erg makkelijk. Mischien omdat ik wel tot vrij laat gewacht heb om er aan te werken (en ook omdat ik het idee had dat hij er nog niet echt aan toe was, geen signalen).

Ik heb met 3,5 jaar een zindelijkheidsbox gekocht en het was met een paar dagen gepiept, dag en nacht. Achteraf gezien was hij er dus misschien wel klaar voor, maar ik ben blij dat het zo gegaan is. Weinig rommel, weinig frustratie.

Same. Ik heb mn hoofd erover gebroken omdat mijn kind niet zindelijk wilde worden (en dus probeerde ik het ook niet).
Bij 3,5 jaar dan toch z’n luier uitgetrokken en het was binnen een dag gepiept. Meteen Zelden ongelukjes

quote:

Op zaterdag 6 september 2025 15:37 schreef Halcon het volgende:

[..]
Al ben je niet gescheiden, dan is zes nog wel heel veel.

Goed, mijn moeder kwam uit een gezin van 12. Maar de oudste zussen zorgden toen voor hun kleinere zusjes.

Ik ben alleen. Drie kinderen, soms is er eentje, soms twee en soms alle drie. Alle drie, dat is wel pittig moet ik zeggen.

Maar wel te doen. Iedereen is anders, elk kind ook en ook elke situatie, maar denk er soms ook wel het mijne van als ik mensen met één kind hoor klagen...

Terwijl 1 kind soms meer aandacht en zorg kan vragen dan 6...

Ik ben ook alleenstaand, heb er 2, altijd 24/7 en kan soms wel eens jaloers zijn op ouders met een goede regeling, want ik heb er maar 2 en ze zijn al wat groter ( 11 en 8) maar 24/7 is het soms gewoon even allemaal teveel...

1 kind kan zeker wel zwaarder voelen dan meerdere kinderen.

Ik neem even mijn schoonmoeder als voorbeeld. Ze heeft 4 kinderen grootgebracht. Al die 4 kinderen sliepen door na 1 of 2 maanden (!!!!) Hoe ze dat flikte weet ik ook niet.

Mijn dochter sliep snachts niet de eerste 2.5 jaar. In deze situatie had mijn schoonmoeder dus meer kids, maar zij sliep snachts, ik deed het op een gebroken 2 tot 4 uur per nacht voor een paar jaar - wat je hoofd echt helemaal verziekt. Schoonmoeder kon zich er ook helemaal niets bij voorstellen dat je een kind kan krijgen die niet slaapt....

Zij had ook het toeval 4 enorm rustige kinderen te krijgen die al vroeg zelf speelden en er zaten geen driftkikkers tussen. Mijn dochter is met het stoom uit de oren geboren want die heeft al een zeer hoog temperament sinds ze d'r eerste gil liet horen. Het eerste jaar huilde ze soms 10 uur per dag en zelfs de artsen wisten niet waarom. Dan word je ook helemaal knettergek. Ze speelt ook niet zelf tenzij ik aan het schoonmaken ben. De hele dag hangt ze aan mijn benen.

Mijn schoonmoeder haar kinderen zijn ook nooit erg ziek geweest. Mijn dochter is bijna 5 jr en we hebben in haar leven al zeker 10 ziekenhuisopnames gehad vanwege allerlei ellende en pech. Dat weegt heel zwaar.

Oftewel, mijn ervaring met één baby zal heel anders gekleurd zijn dan mijn schoonmoeder met vier chille doorslapende non-huil babies.

[ Bericht 5% gewijzigd door roos94 op 09-09-2025 07:17:24 ]

Hier dus een jongen van 11 die alweer ruim 2 jaar in de puberteit zit. Die fase, echt, als je van discussieren houdt, dan heb je een toptijd.
Maar dat sneaky gedrag wat er blijkbaar bij hoort, vind ik enorm lastig. Die jongen sleept overal stiekem zijn telefoon mee naartoe. Nadat we hem gisteren voor de zoveelse keer betrapten op gamen op zijn telefoon terwijl het niet mocht, waren we er klaar mee. Telefoon inleveren maar.

Dat contnue alert en achterdochtig zijn, vermoeiend.

Zindelijk worden was bij dezelfde jongen ook een issue, maar alleen 's nachts, hij heeft echt lang in zijn bed geplast. Zijn zusje van 7 was daarin heel makkelijk. Die besloot zelf dat een luier voor baby's was en heeft alleen nog ongelukjes gehad als ze te laat ging en niet meteen naar de wc kon.

quote:

Op dinsdag 9 september 2025 10:03 schreef exode het volgende:
Hier dus een jongen van 11 die alweer ruim 2 jaar in de puberteit zit. Die fase, echt, als je van discussieren houdt, dan heb je een toptijd.
Maar dat sneaky gedrag wat er blijkbaar bij hoort, vind ik enorm lastig. Die jongen sleept overal stiekem zijn telefoon mee naartoe. Nadat we hem gisteren voor de zoveelse keer betrapten op gamen op zijn telefoon terwijl het niet mocht, waren we er klaar mee. Telefoon inleveren maar.

Dat contnue alert en achterdochtig zijn, vermoeiend.

Ik snap dat het genormaliseerd is om kinderen aan het einde van de basisschool een mobiel te geven, dat al zijn vriendjes er waarschijnlijk ook één hebben en hoe lastig het zal zijn om van de trend af te wijken, maar ik werk zelf in het onderwijs en zie wat zo'n ding doet met veel kinderen. Het is volstrekt normaal dat kinderen (en vooral jongens) zich zo gedragen, want daar is het hele apparaat voor ontwikkeld. Je geeft je kind daarmee een fruitautomaat in de zak dat met bedragen die doen denken aan het Manhattan project geperfectioneerd is om aandacht af te leiden en verslaving te ontwikkelen, en ik vraag me wel eens af hoeveel ouders zich dat daadwerkelijk realiseren. Ik hoop dat wanneer mijn oudste naar de middelbare school gaat (6 jaar), we richting normalisatie gaan dat mobiele telefoons aan basisschoolkinderen onacceptabel is, en dat er strengere richtlijnen komen voor app-ontwikkelaars.

Maar goed, hier is een oude zeur aan het woord die 5 jaar lang elke les -tig keer moest vragen of de telefoon aan de kant mocht met alle conflicten en grote bekken die daar bij hoorden, en dagelijks zombiemodes mocht aanschouwen. En dat toen zijn eigen kinderen het woord telefoon nog amper konden uitspreken.

quote:

Op dinsdag 9 september 2025 10:58 schreef Haushofer het volgende:

[..]
Ik snap dat het genormaliseerd is om kinderen aan het einde van de basisschool een mobiel te geven, dat al zijn vriendjes er waarschijnlijk ook één hebben en hoe lastig het zal zijn om van de trend af te wijken, maar ik werk zelf in het onderwijs en zie wat zo'n ding doet met veel kinderen. Het is volstrekt normaal dat kinderen (en vooral jongens) zich zo gedragen, want daar is het hele apparaat voor ontwikkeld. Je geeft je kind daarmee een fruitautomaat in de zak dat met bedragen die doen denken aan het Manhattan project geperfectioneerd is om aandacht af te leiden en verslaving te ontwikkelen, en ik vraag me wel eens af hoeveel ouders zich dat daadwerkelijk realiseren. Ik hoop dat wanneer mijn oudste naar de middelbare school gaat (6 jaar), we richting normalisatie gaan dat mobiele telefoons aan basisschoolkinderen onacceptabel is, en dat er strengere richtlijnen komen voor app-ontwikkelaars.

Maar goed, hier is een oude zeur aan het woord die 5 jaar lang elke les -tig keer moest vragen of de telefoon aan de kant mocht met alle conflicten en grote bekken die daar bij hoorden, en dagelijks zombiemodes mocht aanschouwen.

Hier een jonkie met de kids nog in de luiers maar ik hoop dit ook….

Op school hebben ze er iig geen last van Mobiel gaat niet mee naar school.

Ik moet eerlijk zeggen dat het gamen erin geslopen is. Hij heeft in groep 7 een mobiel gekregen waar alleen mee gebeld, gesmst en geAppt kon worden. Puur om de praktische kant, wij hebben geen vaste telefoon en hij is steeds vaker alleen thuis en dan vind ik het wel prettig dat hij kan bellen of Appen.

Hij heeft die behoefte ook alleen thuis, ook weer heel simpel, hij mag hem niet meenemen. Niet naar school, niet met buitenspelen, niet naar vriendjes etc etc. Hij neemt hem bijvoorbeeld ook niet op vakantie, hij vergeet dat ding gewoonweg mee te nemen.

We hebben gisteren de regel ingesteld dat hij specifiek toestemming moet vragen om zijn mobiel te gebruiken en alle game Apps zijn eraf gegooid.
Dat ging met een hoop bombarie en boosheid, want daar was hij het natuurlijk totaal niet mee eens. Dus we gaan zien hoe het de komende tijd gaat.

Ik ben niet graag een strenge ouder, maar helaas, het hoort erbij.

Ach, dat gamen en mobiele gebeuren inderdaad.

Zoon heeft een time limiet op de games en YouTube.
Social apps zoals Insta, Facebook, TikTok and what not, heeft hij allemaal niet.
Gaat eigenlijk heel goed. Whatsapp gaat, zover ik weet, ook heel goed.
Hij moet hm bij het slapen gaan ook beneden laten.
Op de middelbare school wordt de mobiel aan het begin van de dag in de kluis gedaan.
Heel goed!

Veder vind ik het hele ouderschap benauwd, moeilijk en de talloze keuzes en fouten die je kan maken duizelen mij met enige regelmatig.

Kinderen doen het goed, daar niet van.
Ze zijn lief, sociaal, verstandig, intelligent.
Dus ergens rollen we er toch goed doorheen.

quote:

Op dinsdag 9 september 2025 10:58 schreef Haushofer het volgende:

[..]
Ik snap dat het genormaliseerd is om kinderen aan het einde van de basisschool een mobiel te geven, dat al zijn vriendjes er waarschijnlijk ook één hebben en hoe lastig het zal zijn om van de trend af te wijken, maar ik werk zelf in het onderwijs en zie wat zo'n ding doet met veel kinderen. Het is volstrekt normaal dat kinderen (en vooral jongens) zich zo gedragen, want daar is het hele apparaat voor ontwikkeld. Je geeft je kind daarmee een fruitautomaat in de zak dat met bedragen die doen denken aan het Manhattan project geperfectioneerd is om aandacht af te leiden en verslaving te ontwikkelen, en ik vraag me wel eens af hoeveel ouders zich dat daadwerkelijk realiseren. Ik hoop dat wanneer mijn oudste naar de middelbare school gaat (6 jaar), we richting normalisatie gaan dat mobiele telefoons aan basisschoolkinderen onacceptabel is, en dat er strengere richtlijnen komen voor app-ontwikkelaars.

Maar goed, hier is een oude zeur aan het woord die 5 jaar lang elke les -tig keer moest vragen of de telefoon aan de kant mocht met alle conflicten en grote bekken die daar bij hoorden, en dagelijks zombiemodes mocht aanschouwen. En dat toen zijn eigen kinderen het woord telefoon nog amper konden uitspreken.

Ik zit bij die beweging 'geen smartphone tot je 15e' en hoewel ik er zelf niet zo streng in sta als sommige hardliners in die appgroepen, ben ik er wel heel optimistisch over. Steeds meer ouders gaan op de rem staan. Het gaat in de toekomst echt wel weer als pedagogisch onverantwoord gezien worden om op de basisschool een mobiel te krijgen. In elk geval in de scholen in mijn omgeving.

Mijn kinderen hebben beide een mobieltje met eigen simkaart, om de simpele reden dat ze mij altijd moeten kunnen bereiken als er wat is en ze op die manier nog contact met hun vader hebben, maar ding blijft beneden als het bedtijd is ( stiekem meenemen is 2 dagen niks) gaat niet mee naar school en niet mee buitenspelen.

Vorige week was dochter op kamp en als je de kinderen dan hoort mopperen over het niet mee mogen nemen vd mobiel... alsof de wereld vergaat.

Persoonlijk vind ik de smartphone juist belangrijk voor het vergroten van de zelfstandigheid van kinderen. Zelf je sociale contacten onderhouden (N heeft veel vrienden die niet in de buurt wonen, dus wil ze die nu appen met mijn telefoon...), zelf met het OV reizen, zelf onderweg de weg kunnen vinden met de kaart, zelf je bank-app beheren, informatie opzoeken, enz.
En er zijn ook veel nuttige dingen die kinderen met hun telefoon doen. N doet o.a. Duolingo, Simplypiano, filmpjes bedenken en editen met Capcut, leerzame video's op Youtube bekijken, luisterboeken luisteren etc. Dat vind ik prima, zolang ze daarnaast ook maar dingen zonder scherm doet. En die doet ze zat. En een week op kamp zonder telefoon vindt ze geen probleem.
Sociale media is iets anders, dat mag ze inderdaad voorlopig niet.
Dus hier ben ik pro-telefoon vanaf een jaar of 10.

Maargoed, dit dwaalt af van het onderwerp van dit topic