Bas Nijhuis doet het op zijn manier: ‘Triest is het wel, dat er blijkbaar collega’s zijn die klikken’Hij is de kleurrijkste scheidsrechter van Nederland. En de meest besprokene. Op bezoek bij Bas Nijhuis (44), die binnenkort voor een geheel nieuwe uitdaging staat: zijn debuut als trouwambtenaar. ,,Ik snap heus dat mensen denken: och, daar heb je hem weer.’’
Bas Nijhuis staat net op het punt om zijn allesomvattende visie op de wereldproblematiek te geven, als het gesprek aan de keukentafel ruw verstoord wordt. In zijn achtertuin is zijn ezel, Snoepie, uitgebroken. ,,Snoeeepie!’’, roept de toparbiter van achter het glas, op een toon waarop anderen hun kat naar binnen lokken. Maar Snoepie peinst er niet over om terug te keren. Nijhuis, even later, vaderlijk: ,,Geweldig beest, Snoepie. Alleen kan hij zó eigenzinnig zijn. Dan vervloek je ’m echt.”
Het is alsof Nijhuis hier, in zijn boerderij in Enschede, de gebruiksaanwijzing van zichzelf oplepelt. En misschien is dat ook wel zo, geeft hij toe. Want: ,,Dat doen wat je wilt, die hang naar avontuur: het zit in mij.’’
Zijn vriendin Chantal zal het later deze ochtend beamen. Haar Bas, met wie ze na de coronaperiode gaat trouwen, heeft best wat weg van Snoepie. Net zo eigengereid. Minstens zo onaangepast. En bovenal kleurrijk. ,,Weet je wat het is?’’, zegt Nijhuis. ,,Ik geniet van het leven, straal dat uit en zeg meestal wat in me opkomt. Dan val je kennelijk op.’’
Ik geniet van het leven, straal dat uit en zeg meestal wat in me opkomt. Dan val je kennelijk op
Bas Nijhuis
‘Theatraal’ noemde ESPN-analyticus Kenneth Pérez hem onlangs nadat hij tijdens Feyenoord - Heracles op aandringen van de VAR zichtbaar balend een beslissing had teruggedraaid. Ergens zegt Nijhuis die opmerking te snappen. Alleen is theatraal wat hem betreft niet het woord dat de lading dekt. ,,Ik speel nooit een rol, mijn emoties zijn altijd oprecht’’, stelt hij.
,,Op zo’n moment baal ik gewoon. Na afloop voor de camera net zo. Ja, ik was geïrriteerd dat VAR Marc Nagtegaal me naar de zijkant had geroepen. Maar ik was vooral boos op mezelf, dat ik niet aan mijn aanvankelijke beslissing had vastgehouden.’’
Na een korte stilte: ,,Ik begrijp best dat de KNVB dan liever ziet dat je zegt dat je de situatie, zoals dat zo mooi heet, intern gaat bespreken. Alleen ben ik zo niet. Topsport is emotie. Ik vind dat ook een scheidsrechter die emotie mag tonen. Dat doe ik en dat blijf ik doen.’’
Dat is meteen het voornaamste verwijt aan jou, dat het vaak een Bas Nijhuis-show is.
Nijhuis: ,,Ik snap heus dat mensen soms denken: och, daar heb je hem weer. Dat roep ik over mezelf af. Het is net als met de wijze waarop ik fluit. Veel spelers zeggen: ‘Lekker, Bas, dat je veel laat doorgaan.’ Als je dan wél een keer fluit voor een discutabele penalty, krijg je de boemerang dubbel zo hard terug. Dat is, denk ik, het nadeel van opvallen.’’
Over dat opvallen gesproken: ooit deed je dat minder. Is er ergens een moment geweest waarop je de knop hebt omgezet?,,Ja, toen ik in 2014 van de elitelijst af moest. Vanaf dat moment dacht ik: ik doe het op míjn manier, ze nemen me maar zoals ik ben. Ik ga geen witte voetjes lopen halen bij de UEFA om maar een Champions League-finale toegewezen te krijgen. En, heel eerlijk: FC Barcelona fluiten in Camp Nou is prachtig. Maar ik ga net zo lief drie dagen naar Noord-Ierland om een Europa League-potje te leiden. Het reizen, de lol die je met elkaar hebt, de steden waar je komt: supergaaf, man. Ik zeg weleens gekscherend: zo’n wedstrijd fluiten is eigenlijk slechts een hinderlijke onderbreking van zo’n mooie trip.’’
Tot dan toe was je jezelf niet?,,Minder. Ik was geremder. Voorbeeldje: met de internationale scheidsrechters zat ik geregeld bij congressen met Pierluigi Collina (voormalig scheidsrechtersbaas van de UEFA, red.). Op een bepaald moment zag ik me daar, net als veel collega’s, steeds instemmend knikken wanneer Collina iets zei. Toen dacht ik: Bas, zo ben jij niet. Sindsdien maakte ik ook op dat soort gelegenheden de grapjes die ik overal maak. Passend bij wie ik ben: een levensgenieter die het elke dag naar zijn zin heeft. Dan maar niet de absolute top, hoor. Kijk om je heen. Ik heb toch een heerlijk leven?’’
Het is een wonderlijk gezicht hier, op zijn boerderij, in het fraaie buitengebied van Enschede. Of Nijhuis nu koffiezet, poseert voor de fotograaf of verhaalt over het vak: gans Tui houdt hem nauwlettend in de gaten. En wanneer de aandacht van de Tukker voor zijn vogel even verslapt, timmert het beest fanatiek met zijn snavel tegen het keukenraam. Verder onder meer te zien in de levende Fabeltjeskrant die huize Nijhuis is: een hangbuikzwijn, paarden, kalkoenen, kippen en Henk de haan.
quote:
Tot voor kort scharrelde hier ook nog een ram rond.
Maar die, Johan Derksen genaamd , is op straat gezet door de 44-jarige scheidsrechter. Nijhuis, quasi-streng: ,,Johan Derksen was veel te bokkig, zorgde alleen maar voor onrust. Dan is het wegwezen geblazen.’’
Er loopt nog wel een extra ezel op zijn landgoed, vertelt hij. Dicky, vernoemd naar zijn baas bij de KNVB, Dick van Egmond. Het brengt het gesprek op Nijhuis’ recente beslissing om te stoppen als internationaal scheidsrechter. Aanleiding: hij kreeg van de UEFA geen wedstrijden meer toegewezen vanwege zijn optredens in tv-programma De Oranjezomer.
Had Van Egmond niet meer voor hem kunnen betekenen? Resoluut schudt de arbiter het hoofd. ,,Dick heeft me elke week keurig aangedragen bij de UEFA.’’ Zijn ergernis betreft degene die dit heeft doorgebriefd aan scheidsrechtersbaas Roberto Rosetti, die Nijhuis vermoedelijk niet zelf aan de tv-bar heeft zien zitten.
,,Ik ga niet op onderzoek uit, hoor’’, schampert hij. ,,Maar triest is het wel, dat er blijkbaar collega’s zijn die klikken. Laf ook. Typerend is het voor ons – laat ik het zo zeggen – dynamische scheidsrechterswereldje. Alleen laat ik me daardoor niet het plezier ontnemen. Ik wil nog jaren fluiten in Nederland. En gelukkig zijn er ook veel fijne mensen in ons vak. Neem René Temmink. Hoewel hij allang gestopt is, heeft hij nog veel vrienden in het wereldje. Dat zegt alles over hoe collegiaal hij, mensenmens, zich altijd heeft opgesteld. Aan zo iemand spiegel ik me liever dan aan types die zich ten koste van anderen naar boven werken. Die staan uiteindelijk toch alleen.’’
In die zin heeft Nijhuis het, zegt hij, best weleens te doen met Van Egmond, ‘die het met al die haantjes nooit voor iedereen goed kan doen’. ,,Laatst werd ik door een krant gebeld met de vraag of ik iets over Van Egmond wilde zeggen. Ik zei: ‘Ja, op één voorwaarde: dat het on the record kan.’ Een dag later lees ik dat ik de enige scheidsrechter ben die er met naam en toenaam in staat. De rest wilde alleen anoniem reageren. Ik begrijp dat niet. Zeg het gewoon als je het ergens niet mee eens bent, wees een kerel. Botsen mag, hè. Dat doe ook ik heus weleens met Dick. Alleen: wel met open vizier.’’
quote:
Voor standaardgebeuren moet je niet bij mij zijn
Bas Nijhuis
De middag breekt aan als Nijhuis alvast vooruitblikt op de periode na zijn internationale loopbaan. Bang dat hij niets te doen heeft op de Europese voetbalavonden, is hij niet. Hij geeft lezingen, doet vrijwilligerswerk op een kinderboerderij, speelt gitaar (,,Ik ben gek op John Denver en John Mayer’’). En, vers van de pers: hij is onlangs beëdigd tot trouwambtenaar. Kees en Nancy uit ’s-Gravenzande zijn binnenkort de eersten die elkaar onder zijn toezicht het jawoord geven. Althans, dat is de bedoeling. Nijhuis kan niet alles verklappen – Kees en Nancy lezen misschien mee – maar één ding weet hij wel: die vermaledijde huwelijksprotocollen vermijdt hij zoveel mogelijk tijdens zijn debuut als trouwambtenaar. ,,Bas blijft Bas, hè’’, zegt de arbiter over zichzelf, kort voordat hij de paardenmest gaat opvegen. ,,Voor standaardgebeuren moet je niet bij mij zijn.’’
https://www.ad.nl/nederla(...)ie-klikken~a63e8a35/Bokkig dan heet je Johan