MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Bosbeetle:
BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren(heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
En dagoduck zelf:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
bazbo's cd's (pop/rock/jazz)
Kaasch (vriendin van BB)
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0510: David Cross & Peter Banks - Crossover
Op de middag van 10 augustus 2010 neemt David Cross een paar improvisaties op samen met Peter Banks, u kent hem wel, van de eerste twee Yesplaten, van Flash en zijn soloalbums. Cross legt viooltapijtjes neer en Banks speelt daar zijn gitaarmelodieën overheen. De opnames blijven op de plank liggen, maar beide heren zijn vastbesloten er ooit nog eens iets meer mee te doen. Dan overlijdt Banks op 7 maart 2013. Pas zes jaar later durft Cross het aan om de opnames opnieuw te beluisteren en ze te voltooien. Dat doet hij niet alleen; hij roept daarvoor de hulp in van mensen als (drummers) Jeremy Stacy en Pat Mastelotto, (bassist) Billy Sherwood,en (toetsenisten) Geoff Downes, Andy Jackson, Tony Kaye en Oliver Wakeman. Nogal een sterrenbezetting, dus. Het betekent niet dat het een allstarprogbombastalbum is; verre van dat. De plaat bestaat uit acht instrumentale composities, afwisselend vredig/ambient/pastoraal en uptempo/proggy, waarin de viool en gitaar de hoofdrol spelen. Mooie en warme plaat, die uitkwam begin dit jaar en ik kocht op 20 januari jongstleden.
Op de middag van 10 augustus 2010 neemt David Cross een paar improvisaties op samen met Peter Banks, u kent hem wel, van de eerste twee Yesplaten, van Flash en zijn soloalbums. Cross legt viooltapijtjes neer en Banks speelt daar zijn gitaarmelodieën overheen. De opnames blijven op de plank liggen, maar beide heren zijn vastbesloten er ooit nog eens iets meer mee te doen. Dan overlijdt Banks op 7 maart 2013. Pas zes jaar later durft Cross het aan om de opnames opnieuw te beluisteren en ze te voltooien. Dat doet hij niet alleen; hij roept daarvoor de hulp in van mensen als (drummers) Jeremy Stacy en Pat Mastelotto, (bassist) Billy Sherwood,en (toetsenisten) Geoff Downes, Andy Jackson, Tony Kaye en Oliver Wakeman. Nogal een sterrenbezetting, dus. Het betekent niet dat het een allstarprogbombastalbum is; verre van dat. De plaat bestaat uit acht instrumentale composities, afwisselend vredig/ambient/pastoraal en uptempo/proggy, waarin de viool en gitaar de hoofdrol spelen. Mooie en warme plaat, die uitkwam begin dit jaar en ik kocht op 20 januari jongstleden.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0511: Warren Cuccurullo - Playing In Tongues
'Let's hear it for another great Italian: Warren Cuccurullo, ladies and gentlemen.' Doubleyousee is de bijnaam die Cuccurullo zichzelf gaf. Weet hij veel wat een wc in het Nederlandsch is. Warren is een Amerikaans gitarist met Italiaanse ouders en hij werd in 1979 ingelijfd bij de band van Frank Zappa. Heel lang speelt hij niet bij Zappa; die krijgt in 1980 post en telefoon van een andere andere gitarist (Steve Vai). Bovendien blijkt Cuccurullo niet de gemakkelijkste persoon om mee te werken. Stil blijft hij echter niet zitten. In de jaren tachtig is hij actief in meerdere bands (waaronder Duran Duran) en maakt hij furore in een zekere filmbusiness omdat hij een nogal fors geschapen orgaan heeft. Ook maakt hij verschillende soloalbums en deze komt uit 2009. Ik koop hem op 21 september van dat jaar, omdat mijn aandacht was getrokken door de sticker die er op het hoesje zit: er staat een nooit uitgebrachte Zappacompositie op! Nu valt Wreckelection nogal tegen. Geen wonder dat Zappa het zelf op de plank liet liggen. De overige composities zijn van meneer Warren zelf en staan vol van gitaarsolo's in de stijl van (FZ) en liederen met vooral megalomane teksten en zelfingenomen monologen. Hij krijgt hulp van Terry Bozzio, Dale Bozzio, Doug Lunn, Pino Palladino en andere (Zappa)maatjes. Alles bij elkaar geen onaardige plaat, maar ik draai hem nauwelijks, daarvoor zijn de composities net niet sterk genoeg. Ik zag Cuccurullo optreden op het Zappanalefestival in (ik meen) 2018, samen met Terry Bozzio en Patrick O'Hearn. De drie oud-Zappabandleden waren aangekondigd als een powertrio en het hoogtepunt van het festival van dat jaar. Dat werd het niet. Er waren een paar sterke Zappastukken. Bozzio en O'Hearn waren geconcentreerd aan de slag en wilden ondanks dat ze heel weinig hadden kunnen repeteren een mooi concert weggeven; Cuccurullo bleek een ergerlijke en arrogante klootzak van het zuiverste water: voortdurend trok hij alle aandacht naar zich toe, hij wilde steeds soleren, als Bozzio of O'Hearn iets aankondigde dan lulde hij erdoorheen, hij beklaagde zich bij de techniek en als er een techneut hem te hulp schoot dan foeterde hij die openbaarlijk uit, als een ander een solo mocht spelen dan ging hij ervoor staan en zijn gitaar staan stemmen, hij ging voortdurend met publiek in discussie en in zijn solostukje ging hij eindeloos pielen met een ritme- en loopbox en het sloeg allemaal helemaal nergens op. Het concert zou drie uur duren, maar na twee uur gingen Bozzio en O'Hearn hoofdschuddend het podium af. Een uur eerder was de helft van het publiek al vertrokken. Nee, dat was niet best.
'Let's hear it for another great Italian: Warren Cuccurullo, ladies and gentlemen.' Doubleyousee is de bijnaam die Cuccurullo zichzelf gaf. Weet hij veel wat een wc in het Nederlandsch is. Warren is een Amerikaans gitarist met Italiaanse ouders en hij werd in 1979 ingelijfd bij de band van Frank Zappa. Heel lang speelt hij niet bij Zappa; die krijgt in 1980 post en telefoon van een andere andere gitarist (Steve Vai). Bovendien blijkt Cuccurullo niet de gemakkelijkste persoon om mee te werken. Stil blijft hij echter niet zitten. In de jaren tachtig is hij actief in meerdere bands (waaronder Duran Duran) en maakt hij furore in een zekere filmbusiness omdat hij een nogal fors geschapen orgaan heeft. Ook maakt hij verschillende soloalbums en deze komt uit 2009. Ik koop hem op 21 september van dat jaar, omdat mijn aandacht was getrokken door de sticker die er op het hoesje zit: er staat een nooit uitgebrachte Zappacompositie op! Nu valt Wreckelection nogal tegen. Geen wonder dat Zappa het zelf op de plank liet liggen. De overige composities zijn van meneer Warren zelf en staan vol van gitaarsolo's in de stijl van (FZ) en liederen met vooral megalomane teksten en zelfingenomen monologen. Hij krijgt hulp van Terry Bozzio, Dale Bozzio, Doug Lunn, Pino Palladino en andere (Zappa)maatjes. Alles bij elkaar geen onaardige plaat, maar ik draai hem nauwelijks, daarvoor zijn de composities net niet sterk genoeg. Ik zag Cuccurullo optreden op het Zappanalefestival in (ik meen) 2018, samen met Terry Bozzio en Patrick O'Hearn. De drie oud-Zappabandleden waren aangekondigd als een powertrio en het hoogtepunt van het festival van dat jaar. Dat werd het niet. Er waren een paar sterke Zappastukken. Bozzio en O'Hearn waren geconcentreerd aan de slag en wilden ondanks dat ze heel weinig hadden kunnen repeteren een mooi concert weggeven; Cuccurullo bleek een ergerlijke en arrogante klootzak van het zuiverste water: voortdurend trok hij alle aandacht naar zich toe, hij wilde steeds soleren, als Bozzio of O'Hearn iets aankondigde dan lulde hij erdoorheen, hij beklaagde zich bij de techniek en als er een techneut hem te hulp schoot dan foeterde hij die openbaarlijk uit, als een ander een solo mocht spelen dan ging hij ervoor staan en zijn gitaar staan stemmen, hij ging voortdurend met publiek in discussie en in zijn solostukje ging hij eindeloos pielen met een ritme- en loopbox en het sloeg allemaal helemaal nergens op. Het concert zou drie uur duren, maar na twee uur gingen Bozzio en O'Hearn hoofdschuddend het podium af. Een uur eerder was de helft van het publiek al vertrokken. Nee, dat was niet best.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0512: Curved Air - Air Conditioning
In 1970 doet deze nieuwe band van zich spreken. Opvallende geluidsbepalers in deze band: de viool van Darryl Way en de stem van Sonja Kristina. Debuutplaat maakte een verpletterende indruk, niet in het minst vanwege single It Happened Today. Ook instrumentaaltje Vivaldi is een hoogtepunt van de plaat. In 2018 verscheen een mooie remaster op cd, met op een bonusplaatje allerlei BBC-opnames. ik kocht die remaster op 12 februari 2018. Legendarische plaat. Deze moet je horen.
In 1970 doet deze nieuwe band van zich spreken. Opvallende geluidsbepalers in deze band: de viool van Darryl Way en de stem van Sonja Kristina. Debuutplaat maakte een verpletterende indruk, niet in het minst vanwege single It Happened Today. Ook instrumentaaltje Vivaldi is een hoogtepunt van de plaat. In 2018 verscheen een mooie remaster op cd, met op een bonusplaatje allerlei BBC-opnames. ik kocht die remaster op 12 februari 2018. Legendarische plaat. Deze moet je horen.
![Vivaldi [Remastered]](https://i.ytimg.com/vi/rEeUtlWA2Vk/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0513: Curved Air - Second Album
Ook in 2018 kwam deze remaster van het tweede album (zeer verrassend getiteld Second Album) van Curved Air. Oorspronkelijk verscheen de plaat in 1971. Ik kocht deze remaster bij het verschijnen op 22 oktober 2018. Op de tweede plaat zet de band de lijn voort van de eerste, zij het met een kleine bezettingswisseling (de bassist). Niet zulke supercomposities als op het debuut, maar toch een sterke plaat. Back Street Luv was een kleine hit en Piece Of Mind is een mooie lange afsluiter van de elpee. Op de remaster staan nog wat extra opnamen voor de BBC, waaronder enkele door/voor John Peel. Het tweede plaatje is een dvd, waarop vier televisieoptredens staan. Leuk om mevrouw Sonja Kristina aan het werk te zien en vooral Darryl Way met zijn elektrieke viool zien raggen.
[ Bericht 8% gewijzigd door bazbo op 29-10-2020 20:35:46 ]
Ook in 2018 kwam deze remaster van het tweede album (zeer verrassend getiteld Second Album) van Curved Air. Oorspronkelijk verscheen de plaat in 1971. Ik kocht deze remaster bij het verschijnen op 22 oktober 2018. Op de tweede plaat zet de band de lijn voort van de eerste, zij het met een kleine bezettingswisseling (de bassist). Niet zulke supercomposities als op het debuut, maar toch een sterke plaat. Back Street Luv was een kleine hit en Piece Of Mind is een mooie lange afsluiter van de elpee. Op de remaster staan nog wat extra opnamen voor de BBC, waaronder enkele door/voor John Peel. Het tweede plaatje is een dvd, waarop vier televisieoptredens staan. Leuk om mevrouw Sonja Kristina aan het werk te zien en vooral Darryl Way met zijn elektrieke viool zien raggen.
[ Bericht 8% gewijzigd door bazbo op 29-10-2020 20:35:46 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0514: Curved Air - Phantasmagoria
Eveneens in 2018 kwam de remaster van de derde plaat van Curved Air uit 1972. Dit keer een iets ander geluid. Veel van de sporen zijn bewerkt met de EMS-synthesizer. Niet alles even effectief of succesvol. Soms is het een zootje. Maar uiteindelijk vind ik het experiment bewonderenswaardig. Er staan ook een paar 'klassieke' Curved Airstukken op: Marie-Antoinette en Melinda (More Or Less). Op de remaster (die ik kocht op 20 augustus 2018) staan drie extra stukken: de Franse versies van de hiervoor genoemde stukken en de single-B-kant Sarah's Concern. Op de bijgevoegde dvd staan twee optredens voor de Belgische en Oostenrijkse televisie. Zeer leuk.
Eveneens in 2018 kwam de remaster van de derde plaat van Curved Air uit 1972. Dit keer een iets ander geluid. Veel van de sporen zijn bewerkt met de EMS-synthesizer. Niet alles even effectief of succesvol. Soms is het een zootje. Maar uiteindelijk vind ik het experiment bewonderenswaardig. Er staan ook een paar 'klassieke' Curved Airstukken op: Marie-Antoinette en Melinda (More Or Less). Op de remaster (die ik kocht op 20 augustus 2018) staan drie extra stukken: de Franse versies van de hiervoor genoemde stukken en de single-B-kant Sarah's Concern. Op de bijgevoegde dvd staan twee optredens voor de Belgische en Oostenrijkse televisie. Zeer leuk.
![Marie Antoinette [Remastered]](https://i.ytimg.com/vi/Zv5FVrUwjEI/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
O. Plank 8 gedraaid. Op naar plank 9!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
@Gehenna kudo's voor die radio 
Yvonne riep ergens: Static is gewoon Static, je leeft met hem of niet.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Geen verborgen agenda's, trouw, grote muil, lief hartje, bang voor bloed, scheld FA's graag uit voor lul.
Op dinsdag 26 oktober 2021 16:46 schreef Elan het volgende:
Hier sta ik dan weer niet van te kijken Zelfs het virus is bang voor jou.
Ja die is vet inderdaad, maar hij is niet van mij hoor. Het is de foto van @Dagoduckquote:
nee, jij dan!
Dat gezegde hebbende, waar was ik eigenlijk gebleven 
Ik heb nu wel even tijd voor wat plaatjes op de achtergrond
Ik heb nu wel even tijd voor wat plaatjes op de achtergrond
nee, jij dan!
GCD 137 (John Zorn) Marc Ribot - Book Of Angels Volume 7: Asmodeus
Deze is inmiddels binnen, dus die komt even eerst. Veruit de meest lawaaierigste en vrije uit de hele serie. Marc Ribot gaat hier alle kanten op. Hij doet het uiteraard niet alleen, maar als trio met Calvin Weston en Trevor Dunn. Weston hadden we nog niet eerder gehoord in deze serie, maar die zou je o.a. kunnen kennen van z'n jazz werk met Ornette Coleman, The Lounge Lizards en Derek Bailey.
Ik ben even te vroeg eigenlijk, ik lees net dat november de maand zou moeten zijn dat de duivel Asmodeus op z'n sterkst is. Met z'n drie hoofden, vuur ademen en rijdend op een draak, symboliseert ie van allerlei soorten verlangen en wraak. Goh..
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1134853-1269588357.jpeg.jpg)
Deze is inmiddels binnen, dus die komt even eerst. Veruit de meest lawaaierigste en vrije uit de hele serie. Marc Ribot gaat hier alle kanten op. Hij doet het uiteraard niet alleen, maar als trio met Calvin Weston en Trevor Dunn. Weston hadden we nog niet eerder gehoord in deze serie, maar die zou je o.a. kunnen kennen van z'n jazz werk met Ornette Coleman, The Lounge Lizards en Derek Bailey.
Ik ben even te vroeg eigenlijk, ik lees net dat november de maand zou moeten zijn dat de duivel Asmodeus op z'n sterkst is. Met z'n drie hoofden, vuur ademen en rijdend op een draak, symboliseert ie van allerlei soorten verlangen en wraak. Goh..
nee, jij dan!
bazbo cd0515: Curved Air - Air Cut
Of het niet genoeg was, kwam in 2018 ook de remaster van de vierde elpee uit. Air Cut is een ijzersterk album! Ik zat dan ook echt te wachten op deze heruitgave en op 12 februari 2018 was het zover. Interessant: violist Darryl Way is pleite en in zijn plaats heeft de band nu de piepjonge Eddie Jobson op viool en toetsen. Ik denk dat het zijn inbreng is die deze plaat wat extra's geeft. De band gaat nog ietsie meer richting de progressieve rock en daar houd ik wel van, hè? Zijn grote compositie Metamorphosis laat zijn invloed op het geluid goed horen. Daarnaast nog zeven bijzonder krachtige songs waarin ook de stem van Sonja Kristina doet smachten naar meer. Lekkâh! Enige minpunt van deze heruitgave: geen extra's.
Of het niet genoeg was, kwam in 2018 ook de remaster van de vierde elpee uit. Air Cut is een ijzersterk album! Ik zat dan ook echt te wachten op deze heruitgave en op 12 februari 2018 was het zover. Interessant: violist Darryl Way is pleite en in zijn plaats heeft de band nu de piepjonge Eddie Jobson op viool en toetsen. Ik denk dat het zijn inbreng is die deze plaat wat extra's geeft. De band gaat nog ietsie meer richting de progressieve rock en daar houd ik wel van, hè? Zijn grote compositie Metamorphosis laat zijn invloed op het geluid goed horen. Daarnaast nog zeven bijzonder krachtige songs waarin ook de stem van Sonja Kristina doet smachten naar meer. Lekkâh! Enige minpunt van deze heruitgave: geen extra's.
![The Purple Speed Queen [Remastered]](https://i.ytimg.com/vi/8KOHIJ771cc/0.jpg)
![Elfin Boy [Remastered]](https://i.ytimg.com/vi/Of-z2N6xdEU/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0516: Holger Czukay - Radio Wave Surfer
Czukay kennen we natuurlijk van de krautrockband Can. Nadat die band in de jaren tachtig is gestopt met regelmatig platen uitbrengen, besluit Czukay solo verder op onderzoek uit te gaan. Eerder was hij al te horen op platen samen met David Sylvian (zie aldaar, tot over twee jaar). Dit is zijn zesde soloplaat en hij verscheen in 1991. Ik kocht hem op 10 juni 1993, volgens mij ergens goedkoop. Het is een vreemde plaat (niet zo gek voor Czukays doen): de eerste helft is opgenomen live in de studio; de tweede helft live in concert in Frankfurt (juni 1986) en Berlijn (december 1984). Czukay heeft allerlei fragmenten geknipt en aan elkaar geplakt, waardoor geheel nieuwe composities zijn ontstaan, die nog heel aardig klinken ook. De bezetting? Michael Karoli op gitaar, Jaki Liebezeit op drums en Holger zelf op bas, hoorn en orgel. Driekwart van Can, dus. Tijden niet gehoord en dat is jammer, want het is een leuk album met hier en daar bizarre wendingen.
Czukay kennen we natuurlijk van de krautrockband Can. Nadat die band in de jaren tachtig is gestopt met regelmatig platen uitbrengen, besluit Czukay solo verder op onderzoek uit te gaan. Eerder was hij al te horen op platen samen met David Sylvian (zie aldaar, tot over twee jaar). Dit is zijn zesde soloplaat en hij verscheen in 1991. Ik kocht hem op 10 juni 1993, volgens mij ergens goedkoop. Het is een vreemde plaat (niet zo gek voor Czukays doen): de eerste helft is opgenomen live in de studio; de tweede helft live in concert in Frankfurt (juni 1986) en Berlijn (december 1984). Czukay heeft allerlei fragmenten geknipt en aan elkaar geplakt, waardoor geheel nieuwe composities zijn ontstaan, die nog heel aardig klinken ook. De bezetting? Michael Karoli op gitaar, Jaki Liebezeit op drums en Holger zelf op bas, hoorn en orgel. Driekwart van Can, dus. Tijden niet gehoord en dat is jammer, want het is een leuk album met hier en daar bizarre wendingen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Nou ik doe er ook nog maar eentje dan. Ben wel een beetje vergeten waar ik was....
Wij doen elke vrijdag een Zoom call waar we een willekeurig nummer trekken en dan een week naar het album luisteren dat op de plaats van dat nummer staat in de RYM 250 lijst. Leuk projectje
Deze week is dat Nevermind van Nirvana geworden....Weinig over te vertellen natuurlijk en persoonlijk vind ik hem de minste van de 3, want veel te gladjes en overgeproduceerd. En ik ken die plaat natuurlijk ook erg goed van mijn MTV dagen en zo.
Daarna een beetje de b-sides in gedoken en daar zitten toch wel pareltjes tussen zoals deze Velvet Underground cover die op de extended versie van Nevermind staat.
Wij doen elke vrijdag een Zoom call waar we een willekeurig nummer trekken en dan een week naar het album luisteren dat op de plaats van dat nummer staat in de RYM 250 lijst. Leuk projectje
Deze week is dat Nevermind van Nirvana geworden....Weinig over te vertellen natuurlijk en persoonlijk vind ik hem de minste van de 3, want veel te gladjes en overgeproduceerd. En ik ken die plaat natuurlijk ook erg goed van mijn MTV dagen en zo.
Daarna een beetje de b-sides in gedoken en daar zitten toch wel pareltjes tussen zoals deze Velvet Underground cover die op de extended versie van Nevermind staat.
![Nirvana - Here She Comes Now [Lyrics]](https://i.ytimg.com/vi/zTKYaSZUgLU/0.jpg)
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0517: Dalis Car - InGladAloneness
Dalis Car is een samenwerking tussen Peter Murphy (van Bauhaus) en Mick Karn (van Japan en JBK). Het duo pikte de bandnaam van een song van Captain Beefheart. Hun muziek lijkt in de verste verten niet op dat van de Captain. De eerste vrucht van hun samenwerking verscheen in 1984. Ik ben het album The Waking Hour nooit tegen gekomen, dus ik heb 'm niet. Na dat album werd het stil rond het duo en in 2010 kondigden de heren aan dat ze weer bijeen waren om nieuwe muziek te maken. Die reünie werd nogal ruw verstoord op 4 januari 2011, toen Mick Karn dood ging aan kanker. Murphy bracht een dik jaar later de weinige opnames die klaar waren uit op een EP. Deze EP, dus. Het is subtiele progpop met zeer veel nadruk op het uit duizenden herkenbare basspel van Karn. Meneer Steve Jansen (ook van Japan) verzorgde de mix en de drums. Daarnaast horen we heren als Jakko Jakszyk, Theo Travis en Steve D'Agostino. Artemis Rise is een bewerking van The Waking Hour, het titelnummer van hun voorgaande album en If You Go Away is een cover van het bekende Franstalige liedje van Jacques Brel. Achttien prachtige minuten op dit plaatje, dat ik kocht op 6 november 2016. Ik heb een heruitgave uit 2016; nu The Waking Hour nog.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 30-10-2020 16:10:37 ]
Dalis Car is een samenwerking tussen Peter Murphy (van Bauhaus) en Mick Karn (van Japan en JBK). Het duo pikte de bandnaam van een song van Captain Beefheart. Hun muziek lijkt in de verste verten niet op dat van de Captain. De eerste vrucht van hun samenwerking verscheen in 1984. Ik ben het album The Waking Hour nooit tegen gekomen, dus ik heb 'm niet. Na dat album werd het stil rond het duo en in 2010 kondigden de heren aan dat ze weer bijeen waren om nieuwe muziek te maken. Die reünie werd nogal ruw verstoord op 4 januari 2011, toen Mick Karn dood ging aan kanker. Murphy bracht een dik jaar later de weinige opnames die klaar waren uit op een EP. Deze EP, dus. Het is subtiele progpop met zeer veel nadruk op het uit duizenden herkenbare basspel van Karn. Meneer Steve Jansen (ook van Japan) verzorgde de mix en de drums. Daarnaast horen we heren als Jakko Jakszyk, Theo Travis en Steve D'Agostino. Artemis Rise is een bewerking van The Waking Hour, het titelnummer van hun voorgaande album en If You Go Away is een cover van het bekende Franstalige liedje van Jacques Brel. Achttien prachtige minuten op dit plaatje, dat ik kocht op 6 november 2016. Ik heb een heruitgave uit 2016; nu The Waking Hour nog.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 30-10-2020 16:10:37 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Oh dat klinkt goedquote:Op vrijdag 30 oktober 2020 15:37 schreef bazbo het volgende:
bazbo cd0516: Holger Czukay - Radio Wave Surfer
[ afbeelding ]
Czukay kennen we natuurlijk van de krautrockband Can. Nadat die band in de jaren tachtig is gestopt met regelmatig platen uitbrengen, besluit Czukay solo verder op onderzoek uit te gaan. Eerder was hij al te horen op platen samen met David Sylvian (zie aldaar, tot over twee jaar). Dit is zijn zesde soloplaat en hij verscheen in 1991. Ik kocht hem op 10 juni 1993, volgens mij ergens goedkoop. Het is een vreemde plaat (niet zo gek voor Czukays doen): de eerste helft is opgenomen live in de studio; de tweede helft live in concert in Frankfurt (juni 1986) en Berlijn (december 1984). Czukay heeft allerlei fragmenten geknipt en aan elkaar geplakt, waardoor geheel nieuwe composities zijn ontstaan, die nog heel aardig klinken ook. De bezetting? Michael Karoli op gitaar, Jaki Liebezeit op drums en Holger zelf op bas, hoorn en orgel. Driekwart van Can, dus. Tijden niet gehoord en dat is jammer, want het is een leuk album met hier en daar bizarre wendingen.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Vierendertig fijne minuten. Er is onlangs een heruitgave van dit album verschenen!quote:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0518: Damanek - On Track
Damanek is een project van Guy Manning, Marek Arnold en Dan Mash. De bandnaam is een samenvoegsel van hun namen. Manning is een Britse multi-instrumentalist, bekend van zijn werk in bands als Parallel or 90 Degrees, The Tangent, The United Progressive Fraternity (UPF) en zijn eigen groep Manning. In 2017 verscheen On Track, waarop hij samenwerkt met voornoemde twee heren en Sean Simms (toetsenist van Unitopia en Southern Empire). Wat de band ons voorschotelt is zeer prettige progpop. Nergens wordt het echt zwaar en toch is het bij vlagen complex en virtuoos. Ik kocht de plaat toen ik bij het verschijnen nieuwsgierig was geworden na wat recensies op 12 juni 2017. Zelfs De Vrouw zit hier mee te neurieën. Wil wat zeggen, hoor.
Damanek is een project van Guy Manning, Marek Arnold en Dan Mash. De bandnaam is een samenvoegsel van hun namen. Manning is een Britse multi-instrumentalist, bekend van zijn werk in bands als Parallel or 90 Degrees, The Tangent, The United Progressive Fraternity (UPF) en zijn eigen groep Manning. In 2017 verscheen On Track, waarop hij samenwerkt met voornoemde twee heren en Sean Simms (toetsenist van Unitopia en Southern Empire). Wat de band ons voorschotelt is zeer prettige progpop. Nergens wordt het echt zwaar en toch is het bij vlagen complex en virtuoos. Ik kocht de plaat toen ik bij het verschijnen nieuwsgierig was geworden na wat recensies op 12 juni 2017. Zelfs De Vrouw zit hier mee te neurieën. Wil wat zeggen, hoor.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0519: Damanek - In Flight
Tweede plaat, waarop de band de lijn van de voorganger voortzet. Deze verscheen een jaar later en kocht ik bij het verschijnen op 5 november 2018. Nog altijd prettig in het gehoor liggende progsongs, waarbij het in drie delen uiteenvallende en dertig minuten durende Big Eastern vooral opvalt. Mooi werk.
Tweede plaat, waarop de band de lijn van de voorganger voortzet. Deze verscheen een jaar later en kocht ik bij het verschijnen op 5 november 2018. Nog altijd prettig in het gehoor liggende progsongs, waarbij het in drie delen uiteenvallende en dertig minuten durende Big Eastern vooral opvalt. Mooi werk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0520: Miles Davis - Bitches Brew
Ik kocht deze klassieker uit 1970, een geremasterde heruitgave uit 1999, op 12 januari 2009. Dat was het.
Ik kocht deze klassieker uit 1970, een geremasterde heruitgave uit 1999, op 12 januari 2009. Dat was het.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Bitches Brew! 1 van mijn all time favorieten
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Er is zó veel over te vertellen en dat ga ik niet doen, want dat hebben anderen al gedaan. Veel. Heel veel. Zó veel. Alleen de lijst met muzikanten al is een verhaal op zich. Ik vind 'm bij vlagen briljant, bij andere vlagen irritant, dan weer alles ertussenin. Het maakt dat het voor mij een album is waar ik steeds weer naar terugkeer.quote:Op vrijdag 30 oktober 2020 18:25 schreef bartrid het volgende:
Bitches Brew! 1 van mijn all time favorieten
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0521: Miles Davis - Birth Of The Cool
Oeps. Ik was deze vergeten. Nu klopt mijn rijtje chronologisch niet meer. Nou ja. Deze plaat is opgenomen tijdens drie verschillende sessies met verschillende muzikanten in 1949 en 1950, maar verscheen pas in 1957 op Capitol Records. Ik ben te weinig thuis in de 'klassieke' jazz om de meeste muzikanten te kennen, maar Gerry Mulligan op baritonesax en Max Roach op drums herken ik wel als zijnde legendarisch. Eerlijk gezegd vind ik het gebodene op deze plaat op het eerste gehoor weinig avontuurlijk, maar ik begrijp dat het voor die tijd grensverleggend was. Op de oorspronkelijke elpee stonden elf puntige stukken, op latere uitgaven sinds 1989 twaalf. Ik heb een bijzondere uitgave. In 2011 zou een grote box verschijnen met vijftien klassieke jazzplaten van verschillende grote jazzhelden van het Bluenote-label. In de box zaten de vijftien platen verpakt in vijftien boeken en ieder boek vertelde het verhaal over de betreffende plaat. Dagblad NRC gaf bij de zaterdageditie van 24 september 2011 de editie van Birth Of The Cool cadeau. Of ik hem zelf heb aangeschaft of dat ik 'm van iemand heb gekregen: geen idee meer. Ik heb ook geen datum van aanschaf/verkrijgen in het boek genoteerd, dus ik ga er gemakshalve maar even van uit dat ik 'm sinds 24 september 2011 in de kast heb staan. Een of twee keer gedraaid destijds, daarna nooit meer. Nu ik hem zo 's terug hoor, vind ik het wel zesendertig gave minuten, eigenlijk.
Oeps. Ik was deze vergeten. Nu klopt mijn rijtje chronologisch niet meer. Nou ja. Deze plaat is opgenomen tijdens drie verschillende sessies met verschillende muzikanten in 1949 en 1950, maar verscheen pas in 1957 op Capitol Records. Ik ben te weinig thuis in de 'klassieke' jazz om de meeste muzikanten te kennen, maar Gerry Mulligan op baritonesax en Max Roach op drums herken ik wel als zijnde legendarisch. Eerlijk gezegd vind ik het gebodene op deze plaat op het eerste gehoor weinig avontuurlijk, maar ik begrijp dat het voor die tijd grensverleggend was. Op de oorspronkelijke elpee stonden elf puntige stukken, op latere uitgaven sinds 1989 twaalf. Ik heb een bijzondere uitgave. In 2011 zou een grote box verschijnen met vijftien klassieke jazzplaten van verschillende grote jazzhelden van het Bluenote-label. In de box zaten de vijftien platen verpakt in vijftien boeken en ieder boek vertelde het verhaal over de betreffende plaat. Dagblad NRC gaf bij de zaterdageditie van 24 september 2011 de editie van Birth Of The Cool cadeau. Of ik hem zelf heb aangeschaft of dat ik 'm van iemand heb gekregen: geen idee meer. Ik heb ook geen datum van aanschaf/verkrijgen in het boek genoteerd, dus ik ga er gemakshalve maar even van uit dat ik 'm sinds 24 september 2011 in de kast heb staan. Een of twee keer gedraaid destijds, daarna nooit meer. Nu ik hem zo 's terug hoor, vind ik het wel zesendertig gave minuten, eigenlijk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0522: Miles Davis - Tutu
Eerlijk gezegd kocht ik deze Miles omdat een van mijn toetsenhelden Adam Holzman erop (mee)speelt. Toen ik hem op 8 november 2016 voor het eerst draaide (ik had hem net gekocht, een Europese heruitgave uit 2014 met een Japanse uitstraling), bleek het een prima jazzfunkplaat te zijn. Ik wist dat-ie hoog gewaardeerd was, maar ik had 'm zelf tot mijn eigen grote schande nog nooit gehoord. Naast Holzman horen we muzikanten als Marcus Miller, George Duke en Omar Hakim. Het zijn de elektronische ritmes die destijds de fans en de pers het meest in verwarring brachten. Ik moet zeggen dat ik het uitstekend te pruimen vind allemaal. Miles' gedempte trompet tettert er fijn tussendoor en wat wil een mens nog meer?
Eerlijk gezegd kocht ik deze Miles omdat een van mijn toetsenhelden Adam Holzman erop (mee)speelt. Toen ik hem op 8 november 2016 voor het eerst draaide (ik had hem net gekocht, een Europese heruitgave uit 2014 met een Japanse uitstraling), bleek het een prima jazzfunkplaat te zijn. Ik wist dat-ie hoog gewaardeerd was, maar ik had 'm zelf tot mijn eigen grote schande nog nooit gehoord. Naast Holzman horen we muzikanten als Marcus Miller, George Duke en Omar Hakim. Het zijn de elektronische ritmes die destijds de fans en de pers het meest in verwarring brachten. Ik moet zeggen dat ik het uitstekend te pruimen vind allemaal. Miles' gedempte trompet tettert er fijn tussendoor en wat wil een mens nog meer?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0523: Deckchair Poets - Who Needs Pyjamas?
Dit is een allstarachtige hobbyband van Nick D'Virgillio (Spock's Beard, Big Big Train) en Geoff Downes (Buggles, Yes, Asia), samen met nog wat andere lui (Rachel Hall, Lynden Williams, Ollie Hallifan en meer). Dit was hun eerste album (uit 2013, ik plukte het op 24 november 2018 uit de uitverkoopbakken in Heerlen) en het staat vol luchtige pretrocksongs, afgewisseld door een boel meligheid (nummers van vijftien tellen of zo over wasmachines, koelkasten en toiletten). Ik begrijp dat het zeer leuk moet zijn geweest om dit album te maken, maar als consistente plaat blijft hij toch niet overeind. Mijn probleem is een beetje dat je door alle grappenmakerij heen niet hoort hoe goed de muzikanten eigenlijk zijn. Veel draai ik hem dus niet, toch een aardig hebbedingetje. Na deze plaat verschenen er overigens de afgelopen jaren nog drie.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 31-10-2020 11:17:20 ]
Dit is een allstarachtige hobbyband van Nick D'Virgillio (Spock's Beard, Big Big Train) en Geoff Downes (Buggles, Yes, Asia), samen met nog wat andere lui (Rachel Hall, Lynden Williams, Ollie Hallifan en meer). Dit was hun eerste album (uit 2013, ik plukte het op 24 november 2018 uit de uitverkoopbakken in Heerlen) en het staat vol luchtige pretrocksongs, afgewisseld door een boel meligheid (nummers van vijftien tellen of zo over wasmachines, koelkasten en toiletten). Ik begrijp dat het zeer leuk moet zijn geweest om dit album te maken, maar als consistente plaat blijft hij toch niet overeind. Mijn probleem is een beetje dat je door alle grappenmakerij heen niet hoort hoe goed de muzikanten eigenlijk zijn. Veel draai ik hem dus niet, toch een aardig hebbedingetje. Na deze plaat verschenen er overigens de afgelopen jaren nog drie.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 31-10-2020 11:17:20 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0524: Deep Purple - Made In Japan
Legendarische liveplaat uit 1972. Ik heb een remaster uit 1998 (die ik kocht op 11-11-11) met een tweede cd waarop de toegiften staan. Plaat is opgenomen tijdens drie concerten op 15, 16 en 17 augustus in Osaka en Tokyo. We horen de beruchte MarkII line-up, bestaande uit zangert Ian Gillan, gitarist Ritchie Blackmore, toetsenist Jon Lord, bassist Roger Glover en drummer Ian Paice. Allemensen, wat een geweldige samenstelling was dat toch. Ik heb deze tijden niet gedraaid, maar zit hier nu wel met kippenvel van: g*dv*rd*mme, wat is dit goed, zeg. De band was op de top van haar kunnen. Alles klopt. Gillan zingt en gilt de sterren van de hemel, Blackmore is als een krankzinnige 'on fire', Lord giert de bocht uit en de ritmesectie kan niet beter. Op de setlijst stukken van het dan net verschenen album Machine Head (Highway Star, Lazy, Space Truckin' en natuurlijk Smoke On The Water). The Mule (met drumsolo, enige beetje saaie aan de plaat) en Strange Kind Of Woman komen van Fireball van het jaar ervoor en Child In Time natuurlijk van Deep Purple In Rock. Meer stukken komen er niet voorbij in zevenenzeventig minuten. Op de tweede cd staan de toegiften van de drie shows (Black Night, Speed King en cover Lucille). De plaat is later ook nog uitgebracht als enorme box met alle drie de complete concerten. Hele tijd niet meer gehoord en nu ik dat wel doe vind ik dit misschien wel een van de allerbeste liveplaten ooit. Mijn zaterdag is goed!
Legendarische liveplaat uit 1972. Ik heb een remaster uit 1998 (die ik kocht op 11-11-11) met een tweede cd waarop de toegiften staan. Plaat is opgenomen tijdens drie concerten op 15, 16 en 17 augustus in Osaka en Tokyo. We horen de beruchte MarkII line-up, bestaande uit zangert Ian Gillan, gitarist Ritchie Blackmore, toetsenist Jon Lord, bassist Roger Glover en drummer Ian Paice. Allemensen, wat een geweldige samenstelling was dat toch. Ik heb deze tijden niet gedraaid, maar zit hier nu wel met kippenvel van: g*dv*rd*mme, wat is dit goed, zeg. De band was op de top van haar kunnen. Alles klopt. Gillan zingt en gilt de sterren van de hemel, Blackmore is als een krankzinnige 'on fire', Lord giert de bocht uit en de ritmesectie kan niet beter. Op de setlijst stukken van het dan net verschenen album Machine Head (Highway Star, Lazy, Space Truckin' en natuurlijk Smoke On The Water). The Mule (met drumsolo, enige beetje saaie aan de plaat) en Strange Kind Of Woman komen van Fireball van het jaar ervoor en Child In Time natuurlijk van Deep Purple In Rock. Meer stukken komen er niet voorbij in zevenenzeventig minuten. Op de tweede cd staan de toegiften van de drie shows (Black Night, Speed King en cover Lucille). De plaat is later ook nog uitgebracht als enorme box met alle drie de complete concerten. Hele tijd niet meer gehoord en nu ik dat wel doe vind ik dit misschien wel een van de allerbeste liveplaten ooit. Mijn zaterdag is goed!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0525: Deep Purple - Shades 1968-1989
Belachelijk mooie dikke doos uit 1999 met vier plaatjes erin die gehele carrière van DP beslaat tot 1998. Ik kocht 'm op 8 juni 1999. Het is echt een geweldig goed overzicht. Plaatje 1 start met de eerste single Hush en de opnamen van de eerste drie elpees met bezetting Mark I: naast Ritchie Blackmore, Jon Lord en Ian Paice horen we Rod Evans en Nick Simper zingen en bas spelen. Vanaf 1969 is het aan de beroemde Mark II: Gillan, Blackmore, Lord, Glover en Paice. Veel stukken van Deep Purple In Rock. De band heeft zijn klassieke geluid nu echt gevonden. Naast album- en singleversies ook wat livespul. Interessant. Plaatje twee gaat verder met Fireball en klapper Machine Head en veel niet eerder onuitgebracht spul. Het derde plaatje begint met een paar stukken van Made in Japan. Na opvolgende studio-album Who Do We Think We Are? gingen eerst Gillan en Glover weer uit de band en David Coverdale en Glenn Hughes stapten erin. In die bezetting maakt de band twee prima bluesy albums: Burn en Stormbringer. In 1975 vindt ook gitarist Blackmore het welletjes, start Rainbow en maakt plaats voor Tommy Bolin. Die speelt op het meer funkrockachtige album Come Taste The Band. Van al deze platen staan stukken op het derde plaatje. Sterk werk, ook. Bolin blijkt echter nogal zelfdestructief en de band klapt uit elkaar. Bolin begint nog een eigen band, maar die moet een toer afbreken omdat de bandleider overlijdt aan een overdosis. Dan is het acht jaar stil. In 1984 komt de Mark II lineup weer bijeen. Perfect Strangers opent het vierde plaatje en daarna volgt een hele rits sterke stukken. Na twee platen stapt Gillan er weer uit om plaats te maken voor Joe Lynn Turner, maar al snel is hij weer terug. In 1994 houdt Blackmore het maar weer voor gezien en hij gaat al zijn aandacht richten op zijn folkband Ritchie Blackmore's Night. Dixie Dregs voorman Steve Morse komt in zijn plaats. Ondertussen zijn er weer tal van albums verschenen. Kunt u het allemaal volgen? Het staat uitgebreid beschreven in het dikke boek dat bij deze dikke doos zit. Wat belangrijk is: in die dikke doos zit dik driehonderd minuten uitstekende muziek van een band die mede grondleggers zijn van de klassieke hard rock. Ook deze doos een hele tijd niet gehoord. Essentieel headbangwerk!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 02-11-2020 20:48:41 ]
Belachelijk mooie dikke doos uit 1999 met vier plaatjes erin die gehele carrière van DP beslaat tot 1998. Ik kocht 'm op 8 juni 1999. Het is echt een geweldig goed overzicht. Plaatje 1 start met de eerste single Hush en de opnamen van de eerste drie elpees met bezetting Mark I: naast Ritchie Blackmore, Jon Lord en Ian Paice horen we Rod Evans en Nick Simper zingen en bas spelen. Vanaf 1969 is het aan de beroemde Mark II: Gillan, Blackmore, Lord, Glover en Paice. Veel stukken van Deep Purple In Rock. De band heeft zijn klassieke geluid nu echt gevonden. Naast album- en singleversies ook wat livespul. Interessant. Plaatje twee gaat verder met Fireball en klapper Machine Head en veel niet eerder onuitgebracht spul. Het derde plaatje begint met een paar stukken van Made in Japan. Na opvolgende studio-album Who Do We Think We Are? gingen eerst Gillan en Glover weer uit de band en David Coverdale en Glenn Hughes stapten erin. In die bezetting maakt de band twee prima bluesy albums: Burn en Stormbringer. In 1975 vindt ook gitarist Blackmore het welletjes, start Rainbow en maakt plaats voor Tommy Bolin. Die speelt op het meer funkrockachtige album Come Taste The Band. Van al deze platen staan stukken op het derde plaatje. Sterk werk, ook. Bolin blijkt echter nogal zelfdestructief en de band klapt uit elkaar. Bolin begint nog een eigen band, maar die moet een toer afbreken omdat de bandleider overlijdt aan een overdosis. Dan is het acht jaar stil. In 1984 komt de Mark II lineup weer bijeen. Perfect Strangers opent het vierde plaatje en daarna volgt een hele rits sterke stukken. Na twee platen stapt Gillan er weer uit om plaats te maken voor Joe Lynn Turner, maar al snel is hij weer terug. In 1994 houdt Blackmore het maar weer voor gezien en hij gaat al zijn aandacht richten op zijn folkband Ritchie Blackmore's Night. Dixie Dregs voorman Steve Morse komt in zijn plaats. Ondertussen zijn er weer tal van albums verschenen. Kunt u het allemaal volgen? Het staat uitgebreid beschreven in het dikke boek dat bij deze dikke doos zit. Wat belangrijk is: in die dikke doos zit dik driehonderd minuten uitstekende muziek van een band die mede grondleggers zijn van de klassieke hard rock. Ook deze doos een hele tijd niet gehoord. Essentieel headbangwerk!
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 02-11-2020 20:48:41 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD235
Red hot chilli peppers met John Frusciante, dit was nog voordat hij volledig aan de heroine aan de grond raakte. Verder is het klassiek 90s, funky poppy en en vol met hitjes. Waaronder natuurlijk de megahit under the bridge. Hierna verliet frusciante de band om pas eind jaren 90 weer terug te komen.
Red hot chilli peppers met John Frusciante, dit was nog voordat hij volledig aan de heroine aan de grond raakte. Verder is het klassiek 90s, funky poppy en en vol met hitjes. Waaronder natuurlijk de megahit under the bridge. Hierna verliet frusciante de band om pas eind jaren 90 weer terug te komen.
![Red Hot Chili Peppers - Under The Bridge [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/GLvohMXgcBo/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0526: Deep Purple - Phoenix Rising
Met die dikke doos dacht ik de essentiële Deep Purple wel in huis te hebben. Tot het 20 mei 2011 werd. Toen kocht ik deze cd met dvd. We horen en zien hier DP Mark IV (Coverdale, Bolan, Lord, Hughes, Paice) aan het werk. Op de cd staan zeventig minuten concertopnames die nog niet eerder waren verschenen; op de dvd dertig minuten van het concert van 15 december 1975 in Budokan, Japan (enkele songs zijn te horen op de cd) plus een tachtig minuten durende documentaire Gettin' Tighter over de band vanaf het vertrek van Ian Gillan tot en met de vrij desastreuze tour in New Zeeland en het Verre Oosten in 1975. Na deze tour hield de band het voor gezien: Bolin was te zeer onder invloed van van alles. Instrumentaal gezien is het werkelijk fenomenaal wat we hier voor de kiezen krijgen. Hughes zingt ook als geen ander, zij het dat in de meeste gevallen slechts de tweede stem mag doen. Ik ben niet zo'n fan van Coverdale; in de lage regionen gaat het nog wel, maar als hij hoog moet wordt-ie nogal een geit en is hij niet altijd zuiver. Toch staan er wel gave dingen op deze set. Ook deze had ik tijden niet gedraaid en ik ga binnenkort die dvd ook weer een keer (voor de tweede maal, wordt dat) kijken. Ondanks dat het allemaal heul niet slecht is, bleek mijn gedachte juist: met die dikke doos weet ik dat ik de essentiële Deep Purple wel in huis heb.
Met die dikke doos dacht ik de essentiële Deep Purple wel in huis te hebben. Tot het 20 mei 2011 werd. Toen kocht ik deze cd met dvd. We horen en zien hier DP Mark IV (Coverdale, Bolan, Lord, Hughes, Paice) aan het werk. Op de cd staan zeventig minuten concertopnames die nog niet eerder waren verschenen; op de dvd dertig minuten van het concert van 15 december 1975 in Budokan, Japan (enkele songs zijn te horen op de cd) plus een tachtig minuten durende documentaire Gettin' Tighter over de band vanaf het vertrek van Ian Gillan tot en met de vrij desastreuze tour in New Zeeland en het Verre Oosten in 1975. Na deze tour hield de band het voor gezien: Bolin was te zeer onder invloed van van alles. Instrumentaal gezien is het werkelijk fenomenaal wat we hier voor de kiezen krijgen. Hughes zingt ook als geen ander, zij het dat in de meeste gevallen slechts de tweede stem mag doen. Ik ben niet zo'n fan van Coverdale; in de lage regionen gaat het nog wel, maar als hij hoog moet wordt-ie nogal een geit en is hij niet altijd zuiver. Toch staan er wel gave dingen op deze set. Ook deze had ik tijden niet gedraaid en ik ga binnenkort die dvd ook weer een keer (voor de tweede maal, wordt dat) kijken. Ondanks dat het allemaal heul niet slecht is, bleek mijn gedachte juist: met die dikke doos weet ik dat ik de essentiële Deep Purple wel in huis heb.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0527: Sandy Denny - I've Always Kept A Unicorn - The Acoustic Sandy Denny
Ach, wie kent toch niet deze schone zangeres met de wonderschone stem. Sandy Denny startte in 1967 bij Strawbs, toen nog een akoestische folkband (tot Rick Wakeman in 1970 zijn strapatsen kwam vertonen), maar stapte al gauw over naar Fairport Convention. Met die band zou ze drie platen maken en toen stapte ze over naar het volgende avontuur dat Fotheringay heet. Ook daar hield ze het niet lang uit. Een solocarrière dan maar. In de jaren zeventig maakte ze mooie platen. De wereld lag aan haar voeten tot het 21 april 1978 werd. Kort ervoor was Denny (voor de zoveelste keer) van de trap gelazerd onder invloed van drank, drugs en psychische rottigheid en die dag overleed ze. Tot op de dag van vandaag roemen kenners haar stem en haar liedjes. Velen vinden dat ze nooit de plaat heeft gemaakt waarop ze op haar best was: akoestisch en in haar eentje. Daar kwam in 2016 een einde aan. In dat jaar verscheen deze dubbelcd, die ik kocht op 10 mei 2016. Veertig demo's, opnames voor radioprogramma's en liveuitvoeringen waarop we Denny gitaar of piano horen spelen en met haar gouden stem de liederen zingt van haarzelf en de bands waarmee ze mee werkte.
Ach, wie kent toch niet deze schone zangeres met de wonderschone stem. Sandy Denny startte in 1967 bij Strawbs, toen nog een akoestische folkband (tot Rick Wakeman in 1970 zijn strapatsen kwam vertonen), maar stapte al gauw over naar Fairport Convention. Met die band zou ze drie platen maken en toen stapte ze over naar het volgende avontuur dat Fotheringay heet. Ook daar hield ze het niet lang uit. Een solocarrière dan maar. In de jaren zeventig maakte ze mooie platen. De wereld lag aan haar voeten tot het 21 april 1978 werd. Kort ervoor was Denny (voor de zoveelste keer) van de trap gelazerd onder invloed van drank, drugs en psychische rottigheid en die dag overleed ze. Tot op de dag van vandaag roemen kenners haar stem en haar liedjes. Velen vinden dat ze nooit de plaat heeft gemaakt waarop ze op haar best was: akoestisch en in haar eentje. Daar kwam in 2016 een einde aan. In dat jaar verscheen deze dubbelcd, die ik kocht op 10 mei 2016. Veertig demo's, opnames voor radioprogramma's en liveuitvoeringen waarop we Denny gitaar of piano horen spelen en met haar gouden stem de liederen zingt van haarzelf en de bands waarmee ze mee werkte.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD236
In 1999 waren de peppers ineens terug met scar tissue (werd gelijk grijsgedraaid op tmf en mtv) en ook het album californication. Toen kocht ik deze cd, grappig genoeg was ik toen ook een Jim Morrison biografie aan het lezen, en als 18 jarige in mijn kamertje terwijl buiten de zon scheen zorgde deze soundtrack ervoor dat ik helemaal in california terecht kwam. Dus op een of andere manier denk ik bij deze muziek aan venice beach en aan het california van de jaren 60 aan hippies, warhole, Nico en alle anderen die Jim omgaven en aan Jim zelf. Rare connectie die ik niet meer echt los kan halen. Blijft toch wel een erg leuk plaatje.
In 1999 waren de peppers ineens terug met scar tissue (werd gelijk grijsgedraaid op tmf en mtv) en ook het album californication. Toen kocht ik deze cd, grappig genoeg was ik toen ook een Jim Morrison biografie aan het lezen, en als 18 jarige in mijn kamertje terwijl buiten de zon scheen zorgde deze soundtrack ervoor dat ik helemaal in california terecht kwam. Dus op een of andere manier denk ik bij deze muziek aan venice beach en aan het california van de jaren 60 aan hippies, warhole, Nico en alle anderen die Jim omgaven en aan Jim zelf. Rare connectie die ik niet meer echt los kan halen. Blijft toch wel een erg leuk plaatje.
![Red Hot Chili Peppers - Scar Tissue [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/mzJj5-lubeM/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0528: DeWolff - DeWolff
In 2008 zijn de Limlandsche jochies echt nog jochies. Drummerke Luka van de Poel is vijftien of zo en zijn giterende broer Pablo een of twee jaar ouder. Dan is toetsenist/bassist Robin Piso die achttien is al bijna veteraan. Toch hebben ze verschrikkelijk veel talent en hun spelplezier spat van deze EP af. We horen Fishing Night At Noon en Gold And Seaweed in zowel de single edit als de full version. Daarnaast nog een song met een heul lange titel en de klapper Yellow Rat Magic Blues, dat nog lang op de livesetlijst zou staan. Ik hoor een boel Deep Purple en Led Zeppelin; toch kopiëren ze niet, maar hengsten ze wel dat zo typische jaren zeventig rockgeluid van zich af. Leuke EP; ik kocht hem pas op 23 maart 2011 en hij is de voorbode van de sterke en psychedelische albums die hierna volgen.
In 2008 zijn de Limlandsche jochies echt nog jochies. Drummerke Luka van de Poel is vijftien of zo en zijn giterende broer Pablo een of twee jaar ouder. Dan is toetsenist/bassist Robin Piso die achttien is al bijna veteraan. Toch hebben ze verschrikkelijk veel talent en hun spelplezier spat van deze EP af. We horen Fishing Night At Noon en Gold And Seaweed in zowel de single edit als de full version. Daarnaast nog een song met een heul lange titel en de klapper Yellow Rat Magic Blues, dat nog lang op de livesetlijst zou staan. Ik hoor een boel Deep Purple en Led Zeppelin; toch kopiëren ze niet, maar hengsten ze wel dat zo typische jaren zeventig rockgeluid van zich af. Leuke EP; ik kocht hem pas op 23 maart 2011 en hij is de voorbode van de sterke en psychedelische albums die hierna volgen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0529: DeWolff - Strange Fruit And Undiscovered Plants
Op de eerste echte langspeler laat DeWolff horen hoe goed ze dat psychedelische jaren zeventig geluid beheersen en hoe goed ze überhaupt sowieso ins Blauwe hinein es ist kaus bausen zijn. Bij het verschijnen van dit album in 2009 weet ik van het bestaan van de band, maar ik heb ze nog niet echt gehoord, laat staan live gezien. Ik koop deze plaat dan ook pas op 15 december 2011. Heerlijke Hammond, fijn gitaarwerk, lekkere drumpartijen. Ik vind alleen de stem van Pablo niet zo heel bijzonder, maar hij past wel bij de muziek. Hoop klappers op de plaat. Medicine bijvoorbeeld of het lange Silver Lovemachine. Mijn favoriet is Don't You Go Up To The Sky dat tot op de dag van vandaag op de setlijst staat.
Op de eerste echte langspeler laat DeWolff horen hoe goed ze dat psychedelische jaren zeventig geluid beheersen en hoe goed ze überhaupt sowieso ins Blauwe hinein es ist kaus bausen zijn. Bij het verschijnen van dit album in 2009 weet ik van het bestaan van de band, maar ik heb ze nog niet echt gehoord, laat staan live gezien. Ik koop deze plaat dan ook pas op 15 december 2011. Heerlijke Hammond, fijn gitaarwerk, lekkere drumpartijen. Ik vind alleen de stem van Pablo niet zo heel bijzonder, maar hij past wel bij de muziek. Hoop klappers op de plaat. Medicine bijvoorbeeld of het lange Silver Lovemachine. Mijn favoriet is Don't You Go Up To The Sky dat tot op de dag van vandaag op de setlijst staat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD237
De opvolger van californication, heb ik weer heel wat minder mee dan californication. Opzich een leuke plaat maar ik was hier wel weer redelijk klaar met de peppers. Opzich zijn deze drie cdtjes van ze een leuk overzicht en vooral de inbreng van frusciante vind ik eigenlijk het leukst en flea is natuurlijk ook essentieel, ik heb alleen veel minder met keidis weinig bandjes waar ik dat mee heb... Dus vanaf hier is het wel weer mooi geweest.
De opvolger van californication, heb ik weer heel wat minder mee dan californication. Opzich een leuke plaat maar ik was hier wel weer redelijk klaar met de peppers. Opzich zijn deze drie cdtjes van ze een leuk overzicht en vooral de inbreng van frusciante vind ik eigenlijk het leukst en flea is natuurlijk ook essentieel, ik heb alleen veel minder met keidis weinig bandjes waar ik dat mee heb... Dus vanaf hier is het wel weer mooi geweest.
![Red Hot Chili Peppers - By The Way [Official Music Video]](https://i.ytimg.com/vi/JnfyjwChuNU/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD238
We blijven in de 90s met
Rage against the machien eigenlijk heel toepasselijk in deze tijd, het zou een perfecte soundtrack zijn bij BLM demonstraties. Bijna militant recalcitrant, en super politiek maar het rockt wel de pan uit. Het houdt een fijn midden tussen goed onderbouwt zijn en gewoon fuck you we dont do what you tell me. Waar killing in the name of natuurlijk iconisch is geworden maar genoeg leuks op deze plaat, zoals bombtrack en Know your enemy. De hoes was natuurlijk al iconisch hierop zie je een monnik die zichzelf in brand stak aan het begin van de vietnam oorlog, en terwijl RATM zichzelf niet in de fik staken gingen ze wel ver in hun statements en rebelmusic, waar niets mis mee is!
We blijven in de 90s met
Rage against the machien eigenlijk heel toepasselijk in deze tijd, het zou een perfecte soundtrack zijn bij BLM demonstraties. Bijna militant recalcitrant, en super politiek maar het rockt wel de pan uit. Het houdt een fijn midden tussen goed onderbouwt zijn en gewoon fuck you we dont do what you tell me. Waar killing in the name of natuurlijk iconisch is geworden maar genoeg leuks op deze plaat, zoals bombtrack en Know your enemy. De hoes was natuurlijk al iconisch hierop zie je een monnik die zichzelf in brand stak aan het begin van de vietnam oorlog, en terwijl RATM zichzelf niet in de fik staken gingen ze wel ver in hun statements en rebelmusic, waar niets mis mee is!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD239
En door zelfde stijl, zelfde alles gewoon duidelijk door met die banaan. (deze heb ik wat later gekocht tijdlang had ik alleen het debut en de derde plaat) daarom ken ik deze ook wat minder goed. Alhoewel hier ook wel weer wat hits op staan zoals bulls on parade,
En door zelfde stijl, zelfde alles gewoon duidelijk door met die banaan. (deze heb ik wat later gekocht tijdlang had ik alleen het debut en de derde plaat) daarom ken ik deze ook wat minder goed. Alhoewel hier ook wel weer wat hits op staan zoals bulls on parade,
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0530: DeWolff - Orchards/Lupine
Twee jaar later heeft DeWolff een enorme bak podiumervaring. Die zelfverzekerdheid hoor je terug op dit album uit 2011. Ik heb dan de band voor het eerst live gezien in ons mooie poppaleis Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Zeer onder de indruk. De (nog altijd) jochies weten de zaal plat te spelen met hun uitgesponnen versies van de songs. Op de plaat speelt Robin Piso naast alle toetseninstrumenten ook nog steeds basgitaar. Het geluid is nog wat proggier geworden, mede door de inzet van mellotrongeluid. Toch blijven de invloeden uit de psychedelica en hard rock uit de begin jaren zeventig de hoofdmoot. Sterk album, dit. Uitschieter is het lange The Pistol met z'n vreemde instrumentale deel dat een song apart lijkt te zijn; toch klopt het. Ik herinner me dat ik bij eerste beluistering (op 23 september 2011) nog dacht: Dit is haast on-Nederlandsch goed.
Twee jaar later heeft DeWolff een enorme bak podiumervaring. Die zelfverzekerdheid hoor je terug op dit album uit 2011. Ik heb dan de band voor het eerst live gezien in ons mooie poppaleis Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Zeer onder de indruk. De (nog altijd) jochies weten de zaal plat te spelen met hun uitgesponnen versies van de songs. Op de plaat speelt Robin Piso naast alle toetseninstrumenten ook nog steeds basgitaar. Het geluid is nog wat proggier geworden, mede door de inzet van mellotrongeluid. Toch blijven de invloeden uit de psychedelica en hard rock uit de begin jaren zeventig de hoofdmoot. Sterk album, dit. Uitschieter is het lange The Pistol met z'n vreemde instrumentale deel dat een song apart lijkt te zijn; toch klopt het. Ik herinner me dat ik bij eerste beluistering (op 23 september 2011) nog dacht: Dit is haast on-Nederlandsch goed.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD240
De derde cd van RATM, door velen niet zo goed gevonden maar ik vind hem behoorlijk wat diverser en daardoor eigenlijk best goed. Het is allemaal wat minder agressief en iets meer groovy maar niet minder reactief natuurlijk. Eigenlijk maakt dat dit een heel erg fijne groovy plaat
De derde cd van RATM, door velen niet zo goed gevonden maar ik vind hem behoorlijk wat diverser en daardoor eigenlijk best goed. Het is allemaal wat minder agressief en iets meer groovy maar niet minder reactief natuurlijk. Eigenlijk maakt dat dit een heel erg fijne groovy plaat
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD241
Een best of van R.E.M. de best of the I.R.S. years 1982-1987 de vroege nummers van R.E.M. toen ze amerika veroverden via de kleine zaaltjes, gymzalen, etc. En zo eigenlijk het collega radio circuit ontdekten en veroverden. Zeg maar een circuit wat normaal een beetje voor de punkers was dat hierdoor ook wat later indie gaan heten is omarmde. Een erg leuk document van een erg goede band met een uniek geluid.
Met een bonus cdtje met bkantjes en rareties.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bosbeetle op 05-11-2020 18:48:46 ]
Een best of van R.E.M. de best of the I.R.S. years 1982-1987 de vroege nummers van R.E.M. toen ze amerika veroverden via de kleine zaaltjes, gymzalen, etc. En zo eigenlijk het collega radio circuit ontdekten en veroverden. Zeg maar een circuit wat normaal een beetje voor de punkers was dat hierdoor ook wat later indie gaan heten is omarmde. Een erg leuk document van een erg goede band met een uniek geluid.
Met een bonus cdtje met bkantjes en rareties.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bosbeetle op 05-11-2020 18:48:46 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0531: DeWolff - Letter God - A Few Words On Psychedelia
Als je een goed beeld had willen krijgen van hoe ongelofelijk lekker DeWolff kan zijn, dan had je ze in 2011 op Lowlands moeten gaan zien en beluisteren. Gelukkig voor hen die daar niet waren (ik ben er zo een) verschijnt in december 2011 dit fotoboek met een cd én een dvd van het complete concert. Ik koop het op 28 december 2011. Drie jaar bezig en dan spelen in de Alphatent van een populair festival, mij zegt het niets maar ik begrijp dat het wel een prestatie is. De band heeft er duidelijk zin in en het publiek ook. Wat we horen is een klein uur durend spetterend optreden met daarin louter hoogtepunten uit de livesetlijst van de band. Robin Piso bespeelt naast zijn Hammond ook nog basgitaar en theremin. Alles is fris, rauw en ruig en ik word er geweldig blij van.
Als je een goed beeld had willen krijgen van hoe ongelofelijk lekker DeWolff kan zijn, dan had je ze in 2011 op Lowlands moeten gaan zien en beluisteren. Gelukkig voor hen die daar niet waren (ik ben er zo een) verschijnt in december 2011 dit fotoboek met een cd én een dvd van het complete concert. Ik koop het op 28 december 2011. Drie jaar bezig en dan spelen in de Alphatent van een populair festival, mij zegt het niets maar ik begrijp dat het wel een prestatie is. De band heeft er duidelijk zin in en het publiek ook. Wat we horen is een klein uur durend spetterend optreden met daarin louter hoogtepunten uit de livesetlijst van de band. Robin Piso bespeelt naast zijn Hammond ook nog basgitaar en theremin. Alles is fris, rauw en ruig en ik word er geweldig blij van.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0532: DeWolff - IV
Een jaar later is er dan de opvolger. Ik koop het op 19 juni 2012 en ben aangenaam verrast. Drieënveertig minuten onvervalste headbangrock van hoog niveau. Opnieuw zijn Led Zeppelin en Deep Purple niet ver weg, maar de band heeft ondertussen zo'n eigen geluid dat de plaat een verfrissende duik in de geschiedenis van de psychedelische rock is. Opener Voodoo Mademoiselle is gelijk een klapper van een binnenkomer en daarna volgen nog vijf korte en zeer pakkende stukken op de eerste 'elpeekant'. Crumbling Heart is sterk. En dan komt de tweede plaatkant. Een zevendelige rockopera, getiteld A Mind's Slip. Welja. Hier doen ook allerlei progrockinvloeden hun intrede. De band zet hier een zwik strijkers in. Verder speelt Piso nog maar op één nummer basgitaar; de rest van de baspartijen vult hij in met zijn pedalen. Op 5 augustus van het 2012 speelt DeWolff op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland. Ze mogen het festival zelfs afsluiten, vlak na Motorpsycho. Midden in het concert zegt Pablo zoiets als: 'O ja, we hebben ook nog een rockopera geschreven. Die gaan we nu spelen.' Waanzinnig concert dat de vele Duitschers waarderen. Ik ook. Anderhalve maand later zie ik de band nogmaals spelen in Hedon Zwolle. Ook daar krijgen we de volledige rockopera voor onze kiezen en hoe. Een rockopera door deze jonge gasten: het lijkt wat over the top, maar ik ervaar het allemaal als verre van oubollig. Integendeel: wat mij betreft is dit het allerbeste album van de band.
Hier de band aan het werk tijdens het festival Zappanale (eigen opnames):
En anderhalve maand later in Hedon, Zwolle (ook weer eigen opnames):
Een jaar later is er dan de opvolger. Ik koop het op 19 juni 2012 en ben aangenaam verrast. Drieënveertig minuten onvervalste headbangrock van hoog niveau. Opnieuw zijn Led Zeppelin en Deep Purple niet ver weg, maar de band heeft ondertussen zo'n eigen geluid dat de plaat een verfrissende duik in de geschiedenis van de psychedelische rock is. Opener Voodoo Mademoiselle is gelijk een klapper van een binnenkomer en daarna volgen nog vijf korte en zeer pakkende stukken op de eerste 'elpeekant'. Crumbling Heart is sterk. En dan komt de tweede plaatkant. Een zevendelige rockopera, getiteld A Mind's Slip. Welja. Hier doen ook allerlei progrockinvloeden hun intrede. De band zet hier een zwik strijkers in. Verder speelt Piso nog maar op één nummer basgitaar; de rest van de baspartijen vult hij in met zijn pedalen. Op 5 augustus van het 2012 speelt DeWolff op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland. Ze mogen het festival zelfs afsluiten, vlak na Motorpsycho. Midden in het concert zegt Pablo zoiets als: 'O ja, we hebben ook nog een rockopera geschreven. Die gaan we nu spelen.' Waanzinnig concert dat de vele Duitschers waarderen. Ik ook. Anderhalve maand later zie ik de band nogmaals spelen in Hedon Zwolle. Ook daar krijgen we de volledige rockopera voor onze kiezen en hoe. Een rockopera door deze jonge gasten: het lijkt wat over the top, maar ik ervaar het allemaal als verre van oubollig. Integendeel: wat mij betreft is dit het allerbeste album van de band.
Hier de band aan het werk tijdens het festival Zappanale (eigen opnames):
En anderhalve maand later in Hedon, Zwolle (ook weer eigen opnames):
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0533: DeWolff - Grand Southern Electric
Op 3 mei 2014 zie ik DeWolff wederom spelen in Gigant in ons zo majestueuze Apeldoorn. Die dag is hun nieuwe plaat verschenen (deze), maar ik heb hem een dag eerder al weten te bemachtigen in een plaatselijke platenwinkel. Tijdens het concert speelt de band veel nieuw werk van deze plaat. DeWolff heeft gekozen voor een wijziging in de koers: naast de psychedelische (hard)rock zijn er nu ook invloeden uit de southern rock à la The Allman Brothers. De band zet tijdens het concert zelfs een gaststeelgitarist in. Een moedige poging, vind ik. Je kunt niet plaat na plaat hetzelfde blijven doen, dat lijkt me niet interessant voor zowel spelert als luisteraart. En ondertussen zet de band hier toch een heel volwassen geluid neer; niet langer zijn het de jochies. Toch valt dit album me wat tegen. De songs blijven minder goed hangen en om een of andere reden doet het me wat minder.
Op 3 mei 2014 zie ik DeWolff wederom spelen in Gigant in ons zo majestueuze Apeldoorn. Die dag is hun nieuwe plaat verschenen (deze), maar ik heb hem een dag eerder al weten te bemachtigen in een plaatselijke platenwinkel. Tijdens het concert speelt de band veel nieuw werk van deze plaat. DeWolff heeft gekozen voor een wijziging in de koers: naast de psychedelische (hard)rock zijn er nu ook invloeden uit de southern rock à la The Allman Brothers. De band zet tijdens het concert zelfs een gaststeelgitarist in. Een moedige poging, vind ik. Je kunt niet plaat na plaat hetzelfde blijven doen, dat lijkt me niet interessant voor zowel spelert als luisteraart. En ondertussen zet de band hier toch een heel volwassen geluid neer; niet langer zijn het de jochies. Toch valt dit album me wat tegen. De songs blijven minder goed hangen en om een of andere reden doet het me wat minder.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0534: DeWolff - Live & Outta Sight
Je vraagt je af waarom DeWolff nooit eerder een livealbum heeft uitgebracht (we rekenen de in beperkte oplage uitgebrachte Letter God even niet mee). De studioplaten klinken fantastisch, maar live gaat er toch een heel andere wereld open. In 2015 is het zover. Op de setlijst staan vooral stukken van de laatste twee platen met her en der een oudje. Tuurlijk spettert het Hammond van Piso er lekker op los, Pablo is goed bezig op zijn giertaar en Luka op drums is een en al energiek. Op een stuk speelt Stefan Wolfs pedal steel en het is een stuk van de meer southern rock georiënteerde Grand South Electric. De opnames klinken retegoed en we krijgen gelukkig naast compacte songs ook een paar van die heerlijk lange giertaar- of orgelsoli. Ik kocht de dubbelcd op 7 juli 2015 en geef toe: DeWolff in het echt meemaken is veul leuker, maar dit is een fijn alternatief.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-11-2020 15:16:20 ]
Je vraagt je af waarom DeWolff nooit eerder een livealbum heeft uitgebracht (we rekenen de in beperkte oplage uitgebrachte Letter God even niet mee). De studioplaten klinken fantastisch, maar live gaat er toch een heel andere wereld open. In 2015 is het zover. Op de setlijst staan vooral stukken van de laatste twee platen met her en der een oudje. Tuurlijk spettert het Hammond van Piso er lekker op los, Pablo is goed bezig op zijn giertaar en Luka op drums is een en al energiek. Op een stuk speelt Stefan Wolfs pedal steel en het is een stuk van de meer southern rock georiënteerde Grand South Electric. De opnames klinken retegoed en we krijgen gelukkig naast compacte songs ook een paar van die heerlijk lange giertaar- of orgelsoli. Ik kocht de dubbelcd op 7 juli 2015 en geef toe: DeWolff in het echt meemaken is veul leuker, maar dit is een fijn alternatief.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-11-2020 15:16:20 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0535: DeWolff - Roux-Ga-Roux
Op 6 februari 2016 komt DeWolff de nieuwe plaat promoten in een plaatselijke platenwinkel hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Onder de winkel is een enorme kelder en daar speelt de band een korte set van een klein uurtje. Het is wel versterkt, maar niet heel uitgebreid. Ik sta vlak voor de neus van Robin Piso en roep uit: 'Barst, je speelt op een Philicordia!' Na afloop raak ik met hem aan de praat. Ik zeg: 'Ik heb er zo eentje thuis staan die ik niet gebruik. Wil jij hem hebben?' Hij pakt zijn telefoon, bladert erdoorheen en laat me een foto zien: 'Is het zo eentje?' 'Nee, ik heb er zo een die je daarnet bespeelde.' Hij lacht: 'Die heb ik dan al, hè. Maar bedankt voor het aanbod.' Ik krijg de recente cd van zijn band en de jongens zetten er graag hun handtekening op. De nieuwe plaat laat een nieuw geluid horen door de inzet van een portie achtergrondzangeressen. De stukken zijn weer pakkender en opzwepend en lekker. In het intro van Baby's Got A Temper hoor ik het Philicordiageluid! De Philicordia wist ik uiteindelijk in september van 2016 te verkopen aan Vlaams kleinkunstenaar Niels Boutsen, beter bekend als liedjessmid Stoomboot.
De band op 6 februari in een plaatselijke platenwinkel, met de Philicordia:
Op 6 februari 2016 komt DeWolff de nieuwe plaat promoten in een plaatselijke platenwinkel hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Onder de winkel is een enorme kelder en daar speelt de band een korte set van een klein uurtje. Het is wel versterkt, maar niet heel uitgebreid. Ik sta vlak voor de neus van Robin Piso en roep uit: 'Barst, je speelt op een Philicordia!' Na afloop raak ik met hem aan de praat. Ik zeg: 'Ik heb er zo eentje thuis staan die ik niet gebruik. Wil jij hem hebben?' Hij pakt zijn telefoon, bladert erdoorheen en laat me een foto zien: 'Is het zo eentje?' 'Nee, ik heb er zo een die je daarnet bespeelde.' Hij lacht: 'Die heb ik dan al, hè. Maar bedankt voor het aanbod.' Ik krijg de recente cd van zijn band en de jongens zetten er graag hun handtekening op. De nieuwe plaat laat een nieuw geluid horen door de inzet van een portie achtergrondzangeressen. De stukken zijn weer pakkender en opzwepend en lekker. In het intro van Baby's Got A Temper hoor ik het Philicordiageluid! De Philicordia wist ik uiteindelijk in september van 2016 te verkopen aan Vlaams kleinkunstenaar Niels Boutsen, beter bekend als liedjessmid Stoomboot.
De band op 6 februari in een plaatselijke platenwinkel, met de Philicordia:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0536: DeWolff - Thrust
De sterke lijn zet DeWolff voort met dit album uit 2018, dat ik overigens op 19 mei van dat jaar van De Zoon krijg voor mijn verjaardag. Wederom een puike plaat met stevige songs, diep geworteld in de rock van de jaren zeventig. Deze keer meer gastbijdragen (achtergrondzang, pedal steel, zelfs drums), meer dan ooit. Toch blijft het allemaal onmiskenbaar DeWolff. Ondertussen toert de band als een debiel en op 28 december 2018 zie ik ze spelen in het Burgerweeshuis in Deventer. De band sleept een heuse discjockey mee, die voorafgaande aan het concert en tussen het voorprogramma en de band zelf vinylplaten uit de jaren zeventig draait. Hoogst amusant. Plus: de band is zoals gewoonlijk in bloedvorm en speelt de zaal binnen de kortste keren plat. Veel nieuwe stukken van deze plaat, maar ook wat ouder werk en enkele klassiekers uit hun toch wat sterkere psychedelische beginperiode.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-11-2020 15:20:15 ]
De sterke lijn zet DeWolff voort met dit album uit 2018, dat ik overigens op 19 mei van dat jaar van De Zoon krijg voor mijn verjaardag. Wederom een puike plaat met stevige songs, diep geworteld in de rock van de jaren zeventig. Deze keer meer gastbijdragen (achtergrondzang, pedal steel, zelfs drums), meer dan ooit. Toch blijft het allemaal onmiskenbaar DeWolff. Ondertussen toert de band als een debiel en op 28 december 2018 zie ik ze spelen in het Burgerweeshuis in Deventer. De band sleept een heuse discjockey mee, die voorafgaande aan het concert en tussen het voorprogramma en de band zelf vinylplaten uit de jaren zeventig draait. Hoogst amusant. Plus: de band is zoals gewoonlijk in bloedvorm en speelt de zaal binnen de kortste keren plat. Veel nieuwe stukken van deze plaat, maar ook wat ouder werk en enkele klassiekers uit hun toch wat sterkere psychedelische beginperiode.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 07-11-2020 15:20:15 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0537: DeWolff - Live & Outta Sight II
Welja, de liveplaat krijgt een vervolg in 2019. Een enkele cd dit keer, maar wel eentje die gewoon vijfenzeventig minuten duurt en daardoor nauwelijks onderdoet voor de eerste editie. We horen hier overigens wel versies met wat gastmuzikanten (gitaar, drums, achtergrondzang), dus helemaal eerlijk is het niet. Veel stukken natuurlijk van de laatste twee studioplaten, met Medicine als enige oudje. Ik koop de plaat op 26 augustus 2019 en ik moet zeggen dat ik hem sindsdien veel te weinig hoor. In ieder geval valt mij nu wel op hoe ongelofelijk volwassen en professioneel de band is geworden. Het is allemaal wat subtieler met heus hier en daar nog wat gierende uitspattingen. Lekker.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 08-11-2020 08:15:38 ]
Welja, de liveplaat krijgt een vervolg in 2019. Een enkele cd dit keer, maar wel eentje die gewoon vijfenzeventig minuten duurt en daardoor nauwelijks onderdoet voor de eerste editie. We horen hier overigens wel versies met wat gastmuzikanten (gitaar, drums, achtergrondzang), dus helemaal eerlijk is het niet. Veel stukken natuurlijk van de laatste twee studioplaten, met Medicine als enige oudje. Ik koop de plaat op 26 augustus 2019 en ik moet zeggen dat ik hem sindsdien veel te weinig hoor. In ieder geval valt mij nu wel op hoe ongelofelijk volwassen en professioneel de band is geworden. Het is allemaal wat subtieler met heus hier en daar nog wat gierende uitspattingen. Lekker.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 08-11-2020 08:15:38 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0538: DeWolff - Tascam Tapes
En dan gooit DeWolff het plots over een heel andere boeg. In plaats van het geluid nog verder uit te breiden, neemt de band tijdens hun zoveelste toer liederen op met behulp van de kleinste en goedkoopste apparatuur. 'This is Dewolff's new album. It was recorded on the road for less than $50, but it sounds like a million bucks!' staat er op het hoesje. Geen drums, geen Hammond, geen gitaarversterker. In plaats daarvan kleine, draagbare en goedkope apparatuur: draagbaar spul als een drum sampler en een zaksynth. Drummer Luka heeft percussiepartijtjes van allerlei jarenzeventigplaten zitten samplen; de gitaar en weinige toetsenapparaatjes gaan direct de kleine Tascamrecorder in. Compleet lo-fi, dus. Hierdoor krijgt de plaat een geheel ander geluid dan we gewend zijn, maar door het spelplezier, de jarenzeventiggeest die rondwaart en het karakter van de songs is het onmiskenbaar DeWolff. Eigenlijk had ik dit - net als alle voorgaande platen - op vinyl moeten kopen, maar helaas: de cd koop ik op 13 januari 2020 als hij net uit is. Ik moet zeggen: ik vind het ontiegelijk fijn en ik speel hem echt vaak. Eén tegenvaller: twaalf liedjes in precies tweeëndertig minuten is natuurlijk veel te kort!
En dan gooit DeWolff het plots over een heel andere boeg. In plaats van het geluid nog verder uit te breiden, neemt de band tijdens hun zoveelste toer liederen op met behulp van de kleinste en goedkoopste apparatuur. 'This is Dewolff's new album. It was recorded on the road for less than $50, but it sounds like a million bucks!' staat er op het hoesje. Geen drums, geen Hammond, geen gitaarversterker. In plaats daarvan kleine, draagbare en goedkope apparatuur: draagbaar spul als een drum sampler en een zaksynth. Drummer Luka heeft percussiepartijtjes van allerlei jarenzeventigplaten zitten samplen; de gitaar en weinige toetsenapparaatjes gaan direct de kleine Tascamrecorder in. Compleet lo-fi, dus. Hierdoor krijgt de plaat een geheel ander geluid dan we gewend zijn, maar door het spelplezier, de jarenzeventiggeest die rondwaart en het karakter van de songs is het onmiskenbaar DeWolff. Eigenlijk had ik dit - net als alle voorgaande platen - op vinyl moeten kopen, maar helaas: de cd koop ik op 13 januari 2020 als hij net uit is. Ik moet zeggen: ik vind het ontiegelijk fijn en ik speel hem echt vaak. Eén tegenvaller: twaalf liedjes in precies tweeëndertig minuten is natuurlijk veel te kort!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0539: Dial - Synchronized
Eind jaren negentig en begin van de jaren nul heb ik een naaste collega die in zijn vrije tijd hartstochtelijk muziekliefhebber is en ook zelf muziek maakt. Met hem wissel ik heel veel spul uit, we pielen zelfs wat op instrumenten wat na werktijd en bezoeken nogal wat concerten samen. Ondertussen ontdek ik hoe subtiel goed hij is op gitaar. Tijdens een van de concerten die we bezoeken neemt hij iemand mee, iemand die zich voorstelt als Kristoffer en nogal gebrekkig Nederlandsch spreekt. Hij blijkt oorspronkelijk uit Zweden te komen, is zelf ook muzikant (bassist), heeft een Nederlandsche vriendin Liselotte en een broer die Daniel heet. Het duurt niet lang voordat bij mij het kwartje valt. In 2006 is de collega met Kristoffer en Liselotte in de studio en ze nemen het album Synchronized op. Bij het verschijnen in 2007 krijg ik een exemplaar. Dom, vergeten de precieze datum te noteren. Op het album staan meeslepende en stemmige progmetalsongs met hier en daar een zwaardere aanzet. De zang van Liselotte past er mooi in en ik kan goed horen hoe zeer mijn oud-collega is beïnvloed door Steve Rothery (van Marillion). In juni van dit jaar verscheen overigens een heruitgave van de plaat. Leuk: wat ik helemaal niet wist, is dat er opnames zijn van een van de weinige concerten die het gezelschap heeft gegeven.
Eind jaren negentig en begin van de jaren nul heb ik een naaste collega die in zijn vrije tijd hartstochtelijk muziekliefhebber is en ook zelf muziek maakt. Met hem wissel ik heel veel spul uit, we pielen zelfs wat op instrumenten wat na werktijd en bezoeken nogal wat concerten samen. Ondertussen ontdek ik hoe subtiel goed hij is op gitaar. Tijdens een van de concerten die we bezoeken neemt hij iemand mee, iemand die zich voorstelt als Kristoffer en nogal gebrekkig Nederlandsch spreekt. Hij blijkt oorspronkelijk uit Zweden te komen, is zelf ook muzikant (bassist), heeft een Nederlandsche vriendin Liselotte en een broer die Daniel heet. Het duurt niet lang voordat bij mij het kwartje valt. In 2006 is de collega met Kristoffer en Liselotte in de studio en ze nemen het album Synchronized op. Bij het verschijnen in 2007 krijg ik een exemplaar. Dom, vergeten de precieze datum te noteren. Op het album staan meeslepende en stemmige progmetalsongs met hier en daar een zwaardere aanzet. De zang van Liselotte past er mooi in en ik kan goed horen hoe zeer mijn oud-collega is beïnvloed door Steve Rothery (van Marillion). In juni van dit jaar verscheen overigens een heruitgave van de plaat. Leuk: wat ik helemaal niet wist, is dat er opnames zijn van een van de weinige concerten die het gezelschap heeft gegeven.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0540: Dixie Dregs - California Screamin'
Kijk aan, deze heb ik ook al in geen tijden meer gedraaid. Jammer, want er staat fantastisch spul op. Dixie Dregs is de progfolkjazzrockband van gitarist Steve Morse. Dit is een liveplaat uit 2000. In de band drummer Rod Morgenstein, bassisten Dave Larue en Andy West, toetseninst T. Lawitz en violisten Allen Sloan en Jerry Goodman. Niet de minsten, nietwaar? Op de plaat horen we zo'n beetje de 'best of' van de Dregs: fijne instrumentale jazzrock met een heleboel folkachtige en invloeden, het best te beluisteren op het stuk The Bash, ook al gaat dat meer de countryrockkant op. Lekker vioolgejank en giertaargejengel. Ene meneer Dweezil Zappa komt gastgitaar spelen in de cover van zijn vaders Peaches En Regalia. Het is stiekem de reden dat ik deze cd koop op 4 februari 2000. Daarnaast is er nog een cover te horen, ontdek ik nu. De band waagt zich aan Jessica van The Allman Brothers Band. Leuke plaat!
Kijk aan, deze heb ik ook al in geen tijden meer gedraaid. Jammer, want er staat fantastisch spul op. Dixie Dregs is de progfolkjazzrockband van gitarist Steve Morse. Dit is een liveplaat uit 2000. In de band drummer Rod Morgenstein, bassisten Dave Larue en Andy West, toetseninst T. Lawitz en violisten Allen Sloan en Jerry Goodman. Niet de minsten, nietwaar? Op de plaat horen we zo'n beetje de 'best of' van de Dregs: fijne instrumentale jazzrock met een heleboel folkachtige en invloeden, het best te beluisteren op het stuk The Bash, ook al gaat dat meer de countryrockkant op. Lekker vioolgejank en giertaargejengel. Ene meneer Dweezil Zappa komt gastgitaar spelen in de cover van zijn vaders Peaches En Regalia. Het is stiekem de reden dat ik deze cd koop op 4 februari 2000. Daarnaast is er nog een cover te horen, ontdek ik nu. De band waagt zich aan Jessica van The Allman Brothers Band. Leuke plaat!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0541: Dizrhythma - Too
Voor iedereen die niet weet wie/wat Dizrhythmia is (ik wist het ook niet): een band met daarin Jakko Jakszyk, Gavin Harrison, Danny Thompson en Pandit Dinesh. Twee momenteel King Crimson-leden, een legendarische bassist en een Indiaas meester op percussie. In 1988 kwam de debuutplaat uit, toen nog zonder Jakszyk en Dinesh. In 2016 verscheen dan de opvolger. Er zijn meer muzikanten te horen: toetsenisten Dave Stewart en Richard Barbieri, celliste Caroline Lavelle en nog een paar blazers. Ik kocht het album op 4 september 2016, na afloop van het eerste van twee concerten door King Crimson in het Waterside Theater in Aylesbury, UK. Niet dat op deze cd iets staat dat ook maar enigszins lijkt op de muziek van de scharlakenrode koning. Mooi is het wel. Subtiele en melodieuze midtempo songs, met een hoofdrol voor de stem van Jakszyk. Stemmig werk.
Voor iedereen die niet weet wie/wat Dizrhythmia is (ik wist het ook niet): een band met daarin Jakko Jakszyk, Gavin Harrison, Danny Thompson en Pandit Dinesh. Twee momenteel King Crimson-leden, een legendarische bassist en een Indiaas meester op percussie. In 1988 kwam de debuutplaat uit, toen nog zonder Jakszyk en Dinesh. In 2016 verscheen dan de opvolger. Er zijn meer muzikanten te horen: toetsenisten Dave Stewart en Richard Barbieri, celliste Caroline Lavelle en nog een paar blazers. Ik kocht het album op 4 september 2016, na afloop van het eerste van twee concerten door King Crimson in het Waterside Theater in Aylesbury, UK. Niet dat op deze cd iets staat dat ook maar enigszins lijkt op de muziek van de scharlakenrode koning. Mooi is het wel. Subtiele en melodieuze midtempo songs, met een hoofdrol voor de stem van Jakszyk. Stemmig werk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0542: Doctor Dark - Live at Toad's Place, April 5th, 2005
Doctor Dark is een 'lied' van Captain Beefheart. Het is ook de naam van de Amerikaanse band die het werk van Don Vliet speelt. Ik mocht de band twee keer zien en horen tijdens het Zappanale-festival in Noordoost-Duitschland. De eerste keer was in 2005 en de tweede keer in 2012. Voorman van de band is de briljante Bill Saunders, die qua stemgeluid een griezelig goed gelijkende Beefheart neerzet. Gitarist Joe Nolan mag ook genoemd vanwege zijn vermogen om de abstracte gitaarmozaïeken na te spelen. Mijn Zappavrienden Pete Brunelli (alleen 2005) op bas en drummer Stephen Chilemni deden ook mee en hun improvisatiekunde is beroemd. Op deze zelf uitgebrachte cd staat de registratie van (een deel van) het concert dat de band in 2005 opnam in New Haven, Connecticut en laat de band op de top van haar kunnen horen. Hoogtepunten te over en ik noem Electricity, Moonlight On Vermont en Steal Softly Through Snow. Als uitsmijter krijgen we Zappa's The Torture Never Stops, in de oorspronkelijke bluesversie zoals die ook te horen is op You Can't Do That On Stage Anymore Volume 4. Na 2005 viel de band uit elkaar, maar sinds 2012 spelen Saunders en Nolan weer, samen met onder andere drummer Eric Slick.Dit cd'tje kreeg ik na afloop van het Zappanaleconcert op 4 augustus 2005 van Stephen en Pete en het is rijkelijk gesigneerd. Het moge duidelijk zijn: van deze plaat niets op YT te vinden, sowieso bijna niets van deze band. Vandaar mijn eigen filmpjes, uit 2012 weliswaar, maar toch.
Zie hier de band aan het werk in 2005 en 2012 (met gast Gary Lucas)
En twee van mijn filmpjes uit 2012 (de eerste met Gary Lucas):
Doctor Dark is een 'lied' van Captain Beefheart. Het is ook de naam van de Amerikaanse band die het werk van Don Vliet speelt. Ik mocht de band twee keer zien en horen tijdens het Zappanale-festival in Noordoost-Duitschland. De eerste keer was in 2005 en de tweede keer in 2012. Voorman van de band is de briljante Bill Saunders, die qua stemgeluid een griezelig goed gelijkende Beefheart neerzet. Gitarist Joe Nolan mag ook genoemd vanwege zijn vermogen om de abstracte gitaarmozaïeken na te spelen. Mijn Zappavrienden Pete Brunelli (alleen 2005) op bas en drummer Stephen Chilemni deden ook mee en hun improvisatiekunde is beroemd. Op deze zelf uitgebrachte cd staat de registratie van (een deel van) het concert dat de band in 2005 opnam in New Haven, Connecticut en laat de band op de top van haar kunnen horen. Hoogtepunten te over en ik noem Electricity, Moonlight On Vermont en Steal Softly Through Snow. Als uitsmijter krijgen we Zappa's The Torture Never Stops, in de oorspronkelijke bluesversie zoals die ook te horen is op You Can't Do That On Stage Anymore Volume 4. Na 2005 viel de band uit elkaar, maar sinds 2012 spelen Saunders en Nolan weer, samen met onder andere drummer Eric Slick.Dit cd'tje kreeg ik na afloop van het Zappanaleconcert op 4 augustus 2005 van Stephen en Pete en het is rijkelijk gesigneerd. Het moge duidelijk zijn: van deze plaat niets op YT te vinden, sowieso bijna niets van deze band. Vandaar mijn eigen filmpjes, uit 2012 weliswaar, maar toch.
Zie hier de band aan het werk in 2005 en 2012 (met gast Gary Lucas)
En twee van mijn filmpjes uit 2012 (de eerste met Gary Lucas):
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0543: Doctor Nerve - Every Screaming Ear
Doctor Nerve is een Amerikaans ensemble onder leiding van Nick Didkowsky die zich begeeft op de paden van de artrock, psychedelica, geïmproviseerde shit en allerhande nerveus gepiel. Belachelijk strak is het allemaal wel. Ik hoor er veel Zappa en Beefheart in. Het zal je niet verbazen als ik je vertel dat ik de band voor het eerst hoorde op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland op 19 en 20 juli 2011. Daar maakten ze een dusdanige indruk, dat ik ze nogmaals ging bekijken op 25 mei 2013 in het Kultuurhus in Heerlen. Daar stonden meer bandleden op het podium dan dat er publiek in de zaal zat. Het resultaat was een bijna privéconcert, waarin bandleden en publiek meerdere keren van plaats wisselden en we om onze oren werden geslagen met Zappaiaanse tetterdetet, complexe composities en freakerige improvs. Ridicuul goed, moet ik zeggen. Na afloop kocht ik wat platen, waaronder deze uit 1997 en opnieuw uitgebracht in 2013 door de beroemde Charlie van Freakshow Records.
Hier een eigen filmpje. Armed Observation staat op deze cd en tijdens het concert in 2013 kregen we een a capella versie als allerlaatste toegift.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 08-11-2020 16:45:25 ]
Doctor Nerve is een Amerikaans ensemble onder leiding van Nick Didkowsky die zich begeeft op de paden van de artrock, psychedelica, geïmproviseerde shit en allerhande nerveus gepiel. Belachelijk strak is het allemaal wel. Ik hoor er veel Zappa en Beefheart in. Het zal je niet verbazen als ik je vertel dat ik de band voor het eerst hoorde op het Zappanalefestival in Noordoost-Duitschland op 19 en 20 juli 2011. Daar maakten ze een dusdanige indruk, dat ik ze nogmaals ging bekijken op 25 mei 2013 in het Kultuurhus in Heerlen. Daar stonden meer bandleden op het podium dan dat er publiek in de zaal zat. Het resultaat was een bijna privéconcert, waarin bandleden en publiek meerdere keren van plaats wisselden en we om onze oren werden geslagen met Zappaiaanse tetterdetet, complexe composities en freakerige improvs. Ridicuul goed, moet ik zeggen. Na afloop kocht ik wat platen, waaronder deze uit 1997 en opnieuw uitgebracht in 2013 door de beroemde Charlie van Freakshow Records.
Hier een eigen filmpje. Armed Observation staat op deze cd en tijdens het concert in 2013 kregen we een a capella versie als allerlaatste toegift.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 08-11-2020 16:45:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0544: Doctor Nerve - Skin
O, deze had chronologisch eerder gemoeten dan de vorige. Deze is oorspronkelijk uitgebracht in 1995. Ook hier heb ik een heruitgave uit 2013, gekocht op die memorabele 25 mei 2013 in Heerlen. Daar hoorden we meerdere stukken van dit album. De scheurende raggitaar legt hier de basis voor veel van de zestien korte nummers die er voorbij komen. Daaroverheen schittert een tetterdetetsectie met complexe staccato melodieën en een krankzinnig energieke ritmetandem. Gitarist en bandleider Nick Didkovsky zet ook hier een heleboel muzikanten in; een echt vaste bezetting is er niet, die verschilt per nummer en per tour. Ideaal behang is het niet, want het vraagt voortdurende aandacht van de luisteraar, maar als je er voor gaat zitten openbaart zich een mooi muzikaal universum. Stravinsky, Zappa, Charles Ives en Webern zijn de invloeden die mij te binnen schieten, maar er is vast veel meer.
Bij gebrek aan YT-filmpjes van dit album hieronder nog een eigen opname van het concert op 25 mei 2013, een stuk dat op de plaat staat:
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 09-11-2020 07:26:21 ]
O, deze had chronologisch eerder gemoeten dan de vorige. Deze is oorspronkelijk uitgebracht in 1995. Ook hier heb ik een heruitgave uit 2013, gekocht op die memorabele 25 mei 2013 in Heerlen. Daar hoorden we meerdere stukken van dit album. De scheurende raggitaar legt hier de basis voor veel van de zestien korte nummers die er voorbij komen. Daaroverheen schittert een tetterdetetsectie met complexe staccato melodieën en een krankzinnig energieke ritmetandem. Gitarist en bandleider Nick Didkovsky zet ook hier een heleboel muzikanten in; een echt vaste bezetting is er niet, die verschilt per nummer en per tour. Ideaal behang is het niet, want het vraagt voortdurende aandacht van de luisteraar, maar als je er voor gaat zitten openbaart zich een mooi muzikaal universum. Stravinsky, Zappa, Charles Ives en Webern zijn de invloeden die mij te binnen schieten, maar er is vast veel meer.
Bij gebrek aan YT-filmpjes van dit album hieronder nog een eigen opname van het concert op 25 mei 2013, een stuk dat op de plaat staat:
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 09-11-2020 07:26:21 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0545: Doctor Nerve - The Gift Of Shame
Nick Didkovsky brengt in 2012 deze EP uit. Aan het geluid van Doctor Nerve heeft hij niets veranderd, het is nog immer van die krankzinnige en nerveuze speedjazzrock. Ik kreeg dit cd'tje omdat ik ook al twee andere kocht, na afloop van het concert in Heerlen op 25 mei 2013. IJzersterk weer.
Niets te vinden van deze nog geen negentien minuten tellende EP, dus dan maar een eigen opname van een stuk van deze plaat, gefilmd op 25 mei 2013:
Nick Didkovsky brengt in 2012 deze EP uit. Aan het geluid van Doctor Nerve heeft hij niets veranderd, het is nog immer van die krankzinnige en nerveuze speedjazzrock. Ik kreeg dit cd'tje omdat ik ook al twee andere kocht, na afloop van het concert in Heerlen op 25 mei 2013. IJzersterk weer.
Niets te vinden van deze nog geen negentien minuten tellende EP, dus dan maar een eigen opname van een stuk van deze plaat, gefilmd op 25 mei 2013:
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0546: Eric Dolphy - Out To Lunch!
Klassieker uit 1964, te scharen onder de hard bop en free jazz. Deze plaat was een inspiratie voor velen. Onder de velen was Frank Zappa die als een soort eerbetoon in 1968 een stuk construeerde met de titel Eric Dolphy's Memorial Barbecue (het is echt een prachtig nummer met veel vrije improvisatie erin). Het zal de aanleiding zijn geweest dat ik op 1 mei 1998 deze cd kocht, een heruitgave uit een onbekend jaar van een remaster uit 1985. Als ik de verhalen mag geloven, zat Dolphy (altsax, fluit en basklarinet) erg onder de speed en heroïne in de tijd dat hij deze plaat opnam met trompetter Freddie Hubbard, vibrafonist Bobby Hutcherson, bassist Richard Davis en een jonge maar toekomstig legendarisch drummer Tony Williams. Vijf composities van Dolphy, zeer vrij werk, neigend naar abstract of atonaal, maar als ik het in alle rust tot mij neem, hoor ik prachtige melodieën en samenspel.
Klassieker uit 1964, te scharen onder de hard bop en free jazz. Deze plaat was een inspiratie voor velen. Onder de velen was Frank Zappa die als een soort eerbetoon in 1968 een stuk construeerde met de titel Eric Dolphy's Memorial Barbecue (het is echt een prachtig nummer met veel vrije improvisatie erin). Het zal de aanleiding zijn geweest dat ik op 1 mei 1998 deze cd kocht, een heruitgave uit een onbekend jaar van een remaster uit 1985. Als ik de verhalen mag geloven, zat Dolphy (altsax, fluit en basklarinet) erg onder de speed en heroïne in de tijd dat hij deze plaat opnam met trompetter Freddie Hubbard, vibrafonist Bobby Hutcherson, bassist Richard Davis en een jonge maar toekomstig legendarisch drummer Tony Williams. Vijf composities van Dolphy, zeer vrij werk, neigend naar abstract of atonaal, maar als ik het in alle rust tot mij neem, hoor ik prachtige melodieën en samenspel.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0547: The Doors - The Doors
Dan zwaaien er nu een paar deuren open. Legendarische groep en dit is hun legendarische debuutplaat uit 1967. Ik heb deze op vinyl, maar op 6 augustus 2006 schafte ik hem ook op cd aan. Dit is een remaster uit 1999. Gelijk vanaf opener Break On Through (To The Other Side) gaat het loos. Ray Manzarek legt met zijn linkerhand op de Fender baspiano een aanstekelijk loopje en met zijn rechterhand vult hij akkoorden aan op dat 'hinderlijk volgende' orgeltje van hem. Gitarist Robby Krieger speelt loopjes en licks, drummer John Densmore speelt strak maar toch ook los genoeg om de muziek te doen ademen, grooven en rocken, en dan is daar nog de gedragen en bij vlagen maniakale zang van Jim Morrison. Bij herbeluistering vind ik dat er louter hoogtepunten op deze plaat staan, maar ik noem Light My Fire (de single van dik zes minuten) en The End als bijna epische stukken.
Dan zwaaien er nu een paar deuren open. Legendarische groep en dit is hun legendarische debuutplaat uit 1967. Ik heb deze op vinyl, maar op 6 augustus 2006 schafte ik hem ook op cd aan. Dit is een remaster uit 1999. Gelijk vanaf opener Break On Through (To The Other Side) gaat het loos. Ray Manzarek legt met zijn linkerhand op de Fender baspiano een aanstekelijk loopje en met zijn rechterhand vult hij akkoorden aan op dat 'hinderlijk volgende' orgeltje van hem. Gitarist Robby Krieger speelt loopjes en licks, drummer John Densmore speelt strak maar toch ook los genoeg om de muziek te doen ademen, grooven en rocken, en dan is daar nog de gedragen en bij vlagen maniakale zang van Jim Morrison. Bij herbeluistering vind ik dat er louter hoogtepunten op deze plaat staan, maar ik noem Light My Fire (de single van dik zes minuten) en The End als bijna epische stukken.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0548: The Doors - Strange Days
De tweede deur gaat al snel open. De groep brengt in hetzelfde jaar 1967 een nieuw album uit en het materiaal doet niet heel veel onder voor dat van het debuut. Love Me Two Times, People Are Strange en Moonlight Drive zijn klassiekers, maar wat mij betreft is het lange When The Music's Over het absolute hoogtepunt. De cd kocht ik ook op 6 augustus 2006 en het is eveneens een remaster uit 1999.
De tweede deur gaat al snel open. De groep brengt in hetzelfde jaar 1967 een nieuw album uit en het materiaal doet niet heel veel onder voor dat van het debuut. Love Me Two Times, People Are Strange en Moonlight Drive zijn klassiekers, maar wat mij betreft is het lange When The Music's Over het absolute hoogtepunt. De cd kocht ik ook op 6 augustus 2006 en het is eveneens een remaster uit 1999.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0549: The Doors - Waiting For The Sun
En ja hoor, binnen een jaar gaat de derde deur ook open. Opnieuw heb ik een remaster uit 1999 en deze kocht ik op 10 augustus 2006. Waiting For The Sun bevat voornamelijk materiaal dat op het podium onderdeel was van The Celebration Of The Lizard, Morrison's hallucinatie in poëzievorm. (Live was de band inmiddels een sensatie.) Voor de plaat heeft de band er gelukkig behapbare liedjes van gemaakt. Not To Touch The Earth vind ik wel geweldig, maar er staat meer prachtigs op. Zo zijn er de echte liedjes Hello I Love You, Love Street en Five To One. Spanish Caravan en vooral The Unknown Soldier zijn echte Doorsklassiekers. Ik mis een 'groot' stuk als The End of When The Music's Over, maar dit is een prima plaat en ik moet gewoon niet zeuren en mijn bek houden en lekker luisteren.
En ja hoor, binnen een jaar gaat de derde deur ook open. Opnieuw heb ik een remaster uit 1999 en deze kocht ik op 10 augustus 2006. Waiting For The Sun bevat voornamelijk materiaal dat op het podium onderdeel was van The Celebration Of The Lizard, Morrison's hallucinatie in poëzievorm. (Live was de band inmiddels een sensatie.) Voor de plaat heeft de band er gelukkig behapbare liedjes van gemaakt. Not To Touch The Earth vind ik wel geweldig, maar er staat meer prachtigs op. Zo zijn er de echte liedjes Hello I Love You, Love Street en Five To One. Spanish Caravan en vooral The Unknown Soldier zijn echte Doorsklassiekers. Ik mis een 'groot' stuk als The End of When The Music's Over, maar dit is een prima plaat en ik moet gewoon niet zeuren en mijn bek houden en lekker luisteren.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0550: The Doors - The Soft Parade
De vierde deur zwaaide open in 1969 met dit album. Gelijk bij de eerste tonen van opener Tell All The People horen we een verandering in het geluid: blazers! Daarna volgen een serie krachtige songs in de stijl als vanouds. Touch Me is de hitsingle en er is zowaar ook weer een langer stuk: het titelnummer. Ik kocht de cd met de remaster uit 1999 op 10 augustus 2006.
De vierde deur zwaaide open in 1969 met dit album. Gelijk bij de eerste tonen van opener Tell All The People horen we een verandering in het geluid: blazers! Daarna volgen een serie krachtige songs in de stijl als vanouds. Touch Me is de hitsingle en er is zowaar ook weer een langer stuk: het titelnummer. Ik kocht de cd met de remaster uit 1999 op 10 augustus 2006.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0551: The Doors - Morrison Hotel
De vijfde deur die open gaat is wat mij betreft - naast het debuut - de beste deur. Opener Roadhouse Blues is gelijk een rocker van jewelste en daarna volgt een schitterende verzameling korte songs, er zit geen mindere tussen. Wat mij betreft zijn Waiting For The Sun (vernoemd naar de derde plaat) en Land Ho geweldige uitschieters op deze plaat die in 1970 verscheen. Ook deze remaster uit 1999 kocht ik op 10 augustus 2006. Rond het verschijnen van de plaat bevond de band zich in tamelijk turbulente tijden, niet in het minst vanwege het extravagante podiumgedrag van meneer Morrison. Politie, drank, drugs, rellen, arrestaties: het was allemaal aan de orde.
De vijfde deur die open gaat is wat mij betreft - naast het debuut - de beste deur. Opener Roadhouse Blues is gelijk een rocker van jewelste en daarna volgt een schitterende verzameling korte songs, er zit geen mindere tussen. Wat mij betreft zijn Waiting For The Sun (vernoemd naar de derde plaat) en Land Ho geweldige uitschieters op deze plaat die in 1970 verscheen. Ook deze remaster uit 1999 kocht ik op 10 augustus 2006. Rond het verschijnen van de plaat bevond de band zich in tamelijk turbulente tijden, niet in het minst vanwege het extravagante podiumgedrag van meneer Morrison. Politie, drank, drugs, rellen, arrestaties: het was allemaal aan de orde.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0552: The Doors - L.A. Woman
De zesde deur zwaait open in 1971. L.A. Woman bevat een nog bluesier geluid en Ray Manzarek zet naast zijn hinderlijk volgende orgeltje nu ook de elektrische piano meer in. Dat betekent dat het allemaal net weer iets anders klinkt. Wat is gebleven, zijn de gedreven songs en uitvoeringen van zeer sterk materiaal. Love Her Madly, het titelnummer, Riders On The Storm: wederom geen minder stuk te vinden op deze plaat, waarvan ik de 1999 remaster eveneens kocht op 10 augustus 2006. Kort na het verschijnen van de plaat eiste het destructieve leven van Jim Morrison zijn tol: hij overleed tijdens zijn verblijf in Parijs. Zijn dood is nog immer omgeven van mysteriën, maar zijn korte leven in en bijdragen aan de rockmuziek wordt nog altijd hoog gewaardeerd door trouwe én nieuwe fans.
De zesde deur zwaait open in 1971. L.A. Woman bevat een nog bluesier geluid en Ray Manzarek zet naast zijn hinderlijk volgende orgeltje nu ook de elektrische piano meer in. Dat betekent dat het allemaal net weer iets anders klinkt. Wat is gebleven, zijn de gedreven songs en uitvoeringen van zeer sterk materiaal. Love Her Madly, het titelnummer, Riders On The Storm: wederom geen minder stuk te vinden op deze plaat, waarvan ik de 1999 remaster eveneens kocht op 10 augustus 2006. Kort na het verschijnen van de plaat eiste het destructieve leven van Jim Morrison zijn tol: hij overleed tijdens zijn verblijf in Parijs. Zijn dood is nog immer omgeven van mysteriën, maar zijn korte leven in en bijdragen aan de rockmuziek wordt nog altijd hoog gewaardeerd door trouwe én nieuwe fans.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0553: DOOT! - DOOT!
DOOT! is een samenwerking tussen bassist Pete Brunelli en drummer Stephen Chilemi. Sinds halverwege de jaren nul zijn de twee Amerikanen bezig om geïmproviseerde muziek te maken, vaak geënt op bestaande stukken. Dit is een cd'tje met daarop spul dat ze opnamen tussen december 2005 en mei 2006. Ze krijgen op enkele stukken hulp van André Cholmondeley op gitaar en Nate Trier op toetsen. Op het programma wat eigen composities en stukken van Frank Zappa en Jimi Hendrix, die ze helemaal naar hun eigen hand zetten. Ik kreeg het plaatje van beide heren op 14 juli 2006; we ontmoetten elkaar regelmatig tijdens het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland, vandaar. Intrigerende improvprogrock. Niets van te vinden op YT. Daarom hieronder drie eigen foto's van het optreden van DOOT! op Zappanale, zondag 16 juli 2006 (je ziet respectievelijk Pete, Stephen en DOOT! met André Cholmondeley).
DOOT! is een samenwerking tussen bassist Pete Brunelli en drummer Stephen Chilemi. Sinds halverwege de jaren nul zijn de twee Amerikanen bezig om geïmproviseerde muziek te maken, vaak geënt op bestaande stukken. Dit is een cd'tje met daarop spul dat ze opnamen tussen december 2005 en mei 2006. Ze krijgen op enkele stukken hulp van André Cholmondeley op gitaar en Nate Trier op toetsen. Op het programma wat eigen composities en stukken van Frank Zappa en Jimi Hendrix, die ze helemaal naar hun eigen hand zetten. Ik kreeg het plaatje van beide heren op 14 juli 2006; we ontmoetten elkaar regelmatig tijdens het grote Zappafestival in Noordoost-Duitschland, vandaar. Intrigerende improvprogrock. Niets van te vinden op YT. Daarom hieronder drie eigen foto's van het optreden van DOOT! op Zappanale, zondag 16 juli 2006 (je ziet respectievelijk Pete, Stephen en DOOT! met André Cholmondeley).
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0554: DOOT! - 2007 Mega-Sampler
Een jaar later bracht DOOT! dit plaatje uit. Wederom twee stukken van Zappa en eentje van Hendrix. Verder alleen eigen werk, zeer geïmproviseerd tot stand gekomen. Fijne freakzooi voor als je ervan houdt. Ik houd ervan. Daarom kreeg ik het plaatje ook van Pete en Stephen op 3 augustus 2007, toen ik ze weer ontmoette in Noordoost-Duitschland. Leuk is dat de eerste vier stukken zijn opgenomen tijdens het concert op Zappanale het jaar ervoor (2006). Ha, op de hoes zie je mijn rubber kip, gefotografeerd tijdens dat festival. Aangezien er ook van deze plaat niets te vinden is op YT, hieronder nog maar een foto van dat optreden. Het is het moment dat Pete mijn rubber kip onderdeel maakt van zijn improvisatie.
Overigens mocht ik in 2009 deel uitmaken van de uitgebreide versie van DOOT! tijdens hun optreden op donderdag 13 augustus 2009 op de 'warming-up-party' van het Zappanalefestival in het dorp Bad Doberan in Noordoost-Duitschland. Van links naar rechts: Michel Delville (gitaar, van The Wrong Object), Ivan Leirvik (gitaar), ikke, Stephen Chilemi (drums), Pete Brunelli (bas) en Annemarieke Schoonderwaldt (viool).
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-11-2020 21:44:00 ]
Een jaar later bracht DOOT! dit plaatje uit. Wederom twee stukken van Zappa en eentje van Hendrix. Verder alleen eigen werk, zeer geïmproviseerd tot stand gekomen. Fijne freakzooi voor als je ervan houdt. Ik houd ervan. Daarom kreeg ik het plaatje ook van Pete en Stephen op 3 augustus 2007, toen ik ze weer ontmoette in Noordoost-Duitschland. Leuk is dat de eerste vier stukken zijn opgenomen tijdens het concert op Zappanale het jaar ervoor (2006). Ha, op de hoes zie je mijn rubber kip, gefotografeerd tijdens dat festival. Aangezien er ook van deze plaat niets te vinden is op YT, hieronder nog maar een foto van dat optreden. Het is het moment dat Pete mijn rubber kip onderdeel maakt van zijn improvisatie.
Overigens mocht ik in 2009 deel uitmaken van de uitgebreide versie van DOOT! tijdens hun optreden op donderdag 13 augustus 2009 op de 'warming-up-party' van het Zappanalefestival in het dorp Bad Doberan in Noordoost-Duitschland. Van links naar rechts: Michel Delville (gitaar, van The Wrong Object), Ivan Leirvik (gitaar), ikke, Stephen Chilemi (drums), Pete Brunelli (bas) en Annemarieke Schoonderwaldt (viool).
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-11-2020 21:44:00 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0555: Geoffrey Downes and The New Dance Orchestra - Vox Humana
Geoffrey Downes kennen we als helft van The Buggles, lid van Yes en Asia. Daarnaast werkt hij als sessiemuzikant, is hij deel van allerlei projecten en maakt hij soloplaten. Zijn mooiste vind ik zijn eerste met The New Dance Orchestra; die heb ik op vinyl en heeft hij in 1987 gemaakt louter op toetsen- en computerapparatuur. Dit is zijn tweede met TNDO. Hij komt oorspronkelijk uit 1992 en hierop zet hij de stem centraal. Hij heeft daarvoor meerdere gastvocalisten uitgenodigd en die laat hij ieder een lied inzingen. Het merendeel van de songs is niet nieuw; hij pikt stukken uit zijn rijke oeuvre van hemzelf en zijn vele bands en projecten. Zo horen we bijvoorbeeld Glenn Hughes (!) een nieuwe versie van Video Killed The Radio Star zingen. Er komt nog een Bugglesstuk voorbij, wat van Asia, Man In A White Car van Yes en zelfs werk van Bach. In 2007 komt een remaster van de plaat uit, met daarop wat extra stukken. Ik koop die remaster op 28 december 2007. Alleraardigste plaat, maar geen hoogvlieger. Aan de ene kant siert het hem dat hij zelf een wat ondergeschikte rol aanneemt; anderzijds valt de plaat tegen doordat Downes niet de kans grijpt om te laten horen hoe goed hij op de toetsen is.
Geoffrey Downes kennen we als helft van The Buggles, lid van Yes en Asia. Daarnaast werkt hij als sessiemuzikant, is hij deel van allerlei projecten en maakt hij soloplaten. Zijn mooiste vind ik zijn eerste met The New Dance Orchestra; die heb ik op vinyl en heeft hij in 1987 gemaakt louter op toetsen- en computerapparatuur. Dit is zijn tweede met TNDO. Hij komt oorspronkelijk uit 1992 en hierop zet hij de stem centraal. Hij heeft daarvoor meerdere gastvocalisten uitgenodigd en die laat hij ieder een lied inzingen. Het merendeel van de songs is niet nieuw; hij pikt stukken uit zijn rijke oeuvre van hemzelf en zijn vele bands en projecten. Zo horen we bijvoorbeeld Glenn Hughes (!) een nieuwe versie van Video Killed The Radio Star zingen. Er komt nog een Bugglesstuk voorbij, wat van Asia, Man In A White Car van Yes en zelfs werk van Bach. In 2007 komt een remaster van de plaat uit, met daarop wat extra stukken. Ik koop die remaster op 28 december 2007. Alleraardigste plaat, maar geen hoogvlieger. Aan de ene kant siert het hem dat hij zelf een wat ondergeschikte rol aanneemt; anderzijds valt de plaat tegen doordat Downes niet de kans grijpt om te laten horen hoe goed hij op de toetsen is.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0556: Geoffrey Downes and The New Dance Orchestra - The Collection
Ik trek deze net uit de kast en denk: Krijg nou wat, deze is gesigneerd. Heb ik hem zo gekocht of...? Ik heb hem gekocht op 15 mei 2016 en wacht, bij die datum gaat er een belletje rinkelen. Ik was in Tivoli Vredenburg bij het concert van Yes! Na afloop mocht ik - omdat ik nog altijd lid ben van de Nederlandsche Yesfanclub - de bandleden ontmoeten en ik moet toen aan Geoff hebben gevraagd of hij mijn net aangeschafte cd wilde signeren. (Niet dat het een best concert was die avond, maar dat is een ander verhaal en moet verteld als ik bij de platen van Yes kom, tot over meer dan twee jaar.) Deze cd is een collectie (goh) van materiaal dat eerder te vinden was op andere platen. Hij opent met een stuk van The Light Program, het eerste album van The New Dance Orchestra en gelijk het mooiste stuk en album van Downes solo. Daarna komen wat nummers van Vox Humana en vervolgens van de volgende vier soloplaten van Downes (die ik niet heb). Nogal tenenkrommend zijn de covers van klassieke rockstukken als Whiter Shade Of Pale, Nights In White Satin en Dust In The Wind. Ook vinden we wat stukken die hij maakte samen met John Wetton, een enkel Asiastukje en You Can Fly From Here, oorspronkelijk van The Buggles, dat Yes in 1980 live speelde en pas in 2011 als lange songsuite verscheen op het album We Can Fly From Here. En ook leuk: een nooit uitgegeven versie van Don't Walk Away door Downes met Glenn Hughes. Alles bij elkaar een leuk overzicht van 's mans solokunnen.
Ik trek deze net uit de kast en denk: Krijg nou wat, deze is gesigneerd. Heb ik hem zo gekocht of...? Ik heb hem gekocht op 15 mei 2016 en wacht, bij die datum gaat er een belletje rinkelen. Ik was in Tivoli Vredenburg bij het concert van Yes! Na afloop mocht ik - omdat ik nog altijd lid ben van de Nederlandsche Yesfanclub - de bandleden ontmoeten en ik moet toen aan Geoff hebben gevraagd of hij mijn net aangeschafte cd wilde signeren. (Niet dat het een best concert was die avond, maar dat is een ander verhaal en moet verteld als ik bij de platen van Yes kom, tot over meer dan twee jaar.) Deze cd is een collectie (goh) van materiaal dat eerder te vinden was op andere platen. Hij opent met een stuk van The Light Program, het eerste album van The New Dance Orchestra en gelijk het mooiste stuk en album van Downes solo. Daarna komen wat nummers van Vox Humana en vervolgens van de volgende vier soloplaten van Downes (die ik niet heb). Nogal tenenkrommend zijn de covers van klassieke rockstukken als Whiter Shade Of Pale, Nights In White Satin en Dust In The Wind. Ook vinden we wat stukken die hij maakte samen met John Wetton, een enkel Asiastukje en You Can Fly From Here, oorspronkelijk van The Buggles, dat Yes in 1980 live speelde en pas in 2011 als lange songsuite verscheen op het album We Can Fly From Here. En ook leuk: een nooit uitgegeven versie van Don't Walk Away door Downes met Glenn Hughes. Alles bij elkaar een leuk overzicht van 's mans solokunnen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0557: Geoffrey Downes & Christopher Braide - Skyscraper Souls - DBA3
Tussen alle Yes- en Asiabedrijven door heeft Downes tijd voor solowerk en samenwerkingen als Deckchair Poets en deze. Het is de derde plaat die hij maakt met Christopher Braide. De eerste twee (heb ik niet en) verschenen onder de naam Downes Braide Assosciation, ook wel DBA, en bevatten nogal gemakkelijk verteerbare AOR. Op deze derdeling gaat het duo een tikkie verder richting meer progwerk. Dat resulteert in nog steeds toegankelijke, maar rijk georkestreerde songs. Uitschieter is het langere titelnummer. Braide is een nette zanger. Beide heren krijgen hulp van Andy Hodge (bas), Dave Colqhoun (gitaar) en Ash Shoan (drums). Op de gastenlijst staan mensen als Andy Partridge, Tim Bowness, Marc Almond en David Longdon. Ronduit aardige plaat met een warm geluid.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-11-2020 21:39:17 ]
Tussen alle Yes- en Asiabedrijven door heeft Downes tijd voor solowerk en samenwerkingen als Deckchair Poets en deze. Het is de derde plaat die hij maakt met Christopher Braide. De eerste twee (heb ik niet en) verschenen onder de naam Downes Braide Assosciation, ook wel DBA, en bevatten nogal gemakkelijk verteerbare AOR. Op deze derdeling gaat het duo een tikkie verder richting meer progwerk. Dat resulteert in nog steeds toegankelijke, maar rijk georkestreerde songs. Uitschieter is het langere titelnummer. Braide is een nette zanger. Beide heren krijgen hulp van Andy Hodge (bas), Dave Colqhoun (gitaar) en Ash Shoan (drums). Op de gastenlijst staan mensen als Andy Partridge, Tim Bowness, Marc Almond en David Longdon. Ronduit aardige plaat met een warm geluid.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-11-2020 21:39:17 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0558: Nick Drake - Five Leaves Left
Ah, de man met de zoetgevooisde stem en de werkelijk schitterende songs. Wat valt er over hem te vertellen? Veel, maar dat ga ik hier niet doen. In 1970 verscheen deze debuutplaat. Ik kocht een remaster uit 2000 op 13 oktober van dat jaar. Er staan tien klassiekers op. Drake speelt akoestische gitaar en krijgt subtiele begeleiding van Danny Thompson op bas, Paul Harris op piano en her en der een strijkorkest. Prachtwerk dat ik keer op keer uit de kast haal. En dan te bedenken dat deze Brit pas tweeëntwintig jaar oud was toen hij dit maakte.
Ah, de man met de zoetgevooisde stem en de werkelijk schitterende songs. Wat valt er over hem te vertellen? Veel, maar dat ga ik hier niet doen. In 1970 verscheen deze debuutplaat. Ik kocht een remaster uit 2000 op 13 oktober van dat jaar. Er staan tien klassiekers op. Drake speelt akoestische gitaar en krijgt subtiele begeleiding van Danny Thompson op bas, Paul Harris op piano en her en der een strijkorkest. Prachtwerk dat ik keer op keer uit de kast haal. En dan te bedenken dat deze Brit pas tweeëntwintig jaar oud was toen hij dit maakte.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0559: Nick Drake - Bryter Layter
In 1971 komt de opvolger. Hier krijgen de songs van Drake een uitgebreid georkestreerd arrangement. Dave Pegg komt helpen op bas, Mike Kowalski op drums en Richard Thompson op gitaar. Op Poor Boy horen we de achtergrondzang van Doris Troy en PP Arnold en op Fly speelt John Cale klavecimbel. Ik kocht de 2000 remaster ook op 13 oktober 2000. Wederom een rij parels.
In 1971 komt de opvolger. Hier krijgen de songs van Drake een uitgebreid georkestreerd arrangement. Dave Pegg komt helpen op bas, Mike Kowalski op drums en Richard Thompson op gitaar. Op Poor Boy horen we de achtergrondzang van Doris Troy en PP Arnold en op Fly speelt John Cale klavecimbel. Ik kocht de 2000 remaster ook op 13 oktober 2000. Wederom een rij parels.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0560: Nick Drake - Pink Moon
Nog weer een jaar later verschijnt dit album. Nou ja: album. Eigenlijk is het een mini-album. Slechts achtentwintig minuten speeltijd. Maar in die achtentwintig minuten komen er elf briljante stukjes voorbij. Het lijkt een heel goedkope productie: slechts Drake met gitaar of piano. Dat maakt het een zeer intieme luisterervaring. Na de opnames voor dit album raakte de jonge muzikant nogal geïsoleerd. Hij sloot zichzelf op in zijn woning, raakte verstrikt in allerlei psychische problemen, ging weer bij zijn ouders in Tanworth-in-Arden wonen en werd afhankelijk van medicatie. Op 25 november 1974 overleed hij door een overdosis amfetamine en antidepressiva. In 2000 verscheen een remaster van deze prachtige plaat en die kocht ik op 9 oktober 2000.
Nog weer een jaar later verschijnt dit album. Nou ja: album. Eigenlijk is het een mini-album. Slechts achtentwintig minuten speeltijd. Maar in die achtentwintig minuten komen er elf briljante stukjes voorbij. Het lijkt een heel goedkope productie: slechts Drake met gitaar of piano. Dat maakt het een zeer intieme luisterervaring. Na de opnames voor dit album raakte de jonge muzikant nogal geïsoleerd. Hij sloot zichzelf op in zijn woning, raakte verstrikt in allerlei psychische problemen, ging weer bij zijn ouders in Tanworth-in-Arden wonen en werd afhankelijk van medicatie. Op 25 november 1974 overleed hij door een overdosis amfetamine en antidepressiva. In 2000 verscheen een remaster van deze prachtige plaat en die kocht ik op 9 oktober 2000.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Nick Drake
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0561: Nick Drake - Tanworth-in-Arden 1967/68 - 18 Rare Home Recordings
Voordat Nick Drake zijn platencontract had, was hij een stil en verlegen jochie dat in zijn slaapkamer van het ouderlijk huis met zijn gitaar zat te rommelen en de eerste liedjes begon te schrijven. In deze periode, dat hij negentien, twintig jaar oud was, begon hij ook wat op te nemen met een eenvoudige recorder. Op deze (onofficiële) cd staan maar liefst achttien van deze opnames. Het geluid is slecht, maar je kunt al wel horen welke goede kant het op gaat met de stem en de liedjes. Naast een boel eigen liedjes ook wat vertolkingen van andermans' werk: Summertime, bijvoorbeeld, een Dylan en wat traditionals. De cd verscheen in 1994 op een of ander Italiaans label en ik kocht 'm op 13 oktober 2000.
Voordat Nick Drake zijn platencontract had, was hij een stil en verlegen jochie dat in zijn slaapkamer van het ouderlijk huis met zijn gitaar zat te rommelen en de eerste liedjes begon te schrijven. In deze periode, dat hij negentien, twintig jaar oud was, begon hij ook wat op te nemen met een eenvoudige recorder. Op deze (onofficiële) cd staan maar liefst achttien van deze opnames. Het geluid is slecht, maar je kunt al wel horen welke goede kant het op gaat met de stem en de liedjes. Naast een boel eigen liedjes ook wat vertolkingen van andermans' werk: Summertime, bijvoorbeeld, een Dylan en wat traditionals. De cd verscheen in 1994 op een of ander Italiaans label en ik kocht 'm op 13 oktober 2000.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0562: various - Green Leaves - Nick Drake covered
Cover- en tributeplaatjes: ik ben er doorgaans niet zo heel gek op. Maar toen de MOJO van begin 2018 uitkwam, wist ik dat ik 'm ging kopen alleen maar voor het bonuscd'tje. Dat kopen gebeurde op 1 februari 2018. In het tijdschrift zelf een pagina's lang artikel over meneer Drake; op het cd'tje veertien artiesten die ieder een lied van Drake uitvoeren. De meeste namen van de uitvoerenden zeggen me niets; de titels zijn vertrouwd. Over het algemeen blijven de meesten dicht bij het origineel. Ik zou ook niet weten wat je anders moet doen met die originelen zonder ze helemaal om zeep te helpen. Een aangename verzameling dus. Reden tot aanschaf was echter de bijdrage van Judy Dyble en Andy Lewis; die namen kende ik wel. (Dyble komt over een paar dagen aan de beurt in deze rubriek en haar plaat uit 2017, samen met Lewis en getiteld Summer Dancing vind ik schitterend.) Hun beider versie van Northern Sky is van ongekende schoonheid.
Cover- en tributeplaatjes: ik ben er doorgaans niet zo heel gek op. Maar toen de MOJO van begin 2018 uitkwam, wist ik dat ik 'm ging kopen alleen maar voor het bonuscd'tje. Dat kopen gebeurde op 1 februari 2018. In het tijdschrift zelf een pagina's lang artikel over meneer Drake; op het cd'tje veertien artiesten die ieder een lied van Drake uitvoeren. De meeste namen van de uitvoerenden zeggen me niets; de titels zijn vertrouwd. Over het algemeen blijven de meesten dicht bij het origineel. Ik zou ook niet weten wat je anders moet doen met die originelen zonder ze helemaal om zeep te helpen. Een aangename verzameling dus. Reden tot aanschaf was echter de bijdrage van Judy Dyble en Andy Lewis; die namen kende ik wel. (Dyble komt over een paar dagen aan de beurt in deze rubriek en haar plaat uit 2017, samen met Lewis en getiteld Summer Dancing vind ik schitterend.) Hun beider versie van Northern Sky is van ongekende schoonheid.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
In vergelijk met het origineel is die ongekende schoonheid ver te zoeken.quote:
Hun beider versie van Northern Sky is van ongekende schoonheid.
Gelukkig geef je zelf al aan dat Nick Drake covers eigenlijk altijd tegenvallen.
Fervent tegenstander van het korps lasergamers.
Haha, ja. Ik ben nogal een liefhebber van de stem en het werk van Judy Dyble. Daarnaast heeft iedereen het recht om geen smaak te hebben, hè?quote:Op woensdag 11 november 2020 15:16 schreef Amoeba het volgende:
[..]
In vergelijk met het origineel is die ongekende schoonheid ver te zoeken.
Gelukkig geef je zelf al aan dat Nick Drake covers eigenlijk altijd tegenvallen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0563: Paul Draper - EP One
Ik zal eerlijk zijn. Niets heb ik met Paul Draper en ook niet met zijn band Mansun. Maar toen deze EP verscheen in 2016 en ik her en der las dat Steven Wilson een enorme bijdrage levert aan een stuk op het plaatje, kocht ik hem op 21 juni 2016. Op de minicd vier stukken. Opener Feeling My Heart Run Slow vind ik niet eens een heel onaardig lied. The Silence Is Deafening en de remix van de opener ook niet. Het stuk waar hem me om te doen was heet No Ideas en die vind ik sterk. Steven Wilson speelt bas, gitaren, Moog en mellotron. Ik draai dit EP'tje niet veel, maar nu wel weer en met veel plezier. Op maandag 18 februari 2019 zag ik Paul Draper live spelen. Hij verzorgde het (akoestische) voorprogramma van Steven Wilson in Cirque Royal in Brussel. Het geluid was ronduit beroerd, wat maakte dat ik zijn korte optreden nauwelijks kon waarderen.
Ik zal eerlijk zijn. Niets heb ik met Paul Draper en ook niet met zijn band Mansun. Maar toen deze EP verscheen in 2016 en ik her en der las dat Steven Wilson een enorme bijdrage levert aan een stuk op het plaatje, kocht ik hem op 21 juni 2016. Op de minicd vier stukken. Opener Feeling My Heart Run Slow vind ik niet eens een heel onaardig lied. The Silence Is Deafening en de remix van de opener ook niet. Het stuk waar hem me om te doen was heet No Ideas en die vind ik sterk. Steven Wilson speelt bas, gitaren, Moog en mellotron. Ik draai dit EP'tje niet veel, maar nu wel weer en met veel plezier. Op maandag 18 februari 2019 zag ik Paul Draper live spelen. Hij verzorgde het (akoestische) voorprogramma van Steven Wilson in Cirque Royal in Brussel. Het geluid was ronduit beroerd, wat maakte dat ik zijn korte optreden nauwelijks kon waarderen.
![Paul Draper - No Ideas [feat: Steven Wilson] (Lyric Video)](https://i.ytimg.com/vi/IVwWGBQ_Z3U/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD242
Roos Rebergen en band onder de naam roosbeef, het album met de geweldige titel "ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten" een cd vol met lijzig gezongen leuke liedjes vol met spitvondigheden grappen en grollen worden niet ontweken "ben onder invloed van jou ... vind de gekste dingen leuk, zelfs bløf" of "ze zegt: ik kom uit de randstad, O wat moet je dan met hem? Heb je een OV ofzo", "jongen gaat het leger in: gratis rijbewijs":D enzo. Zeker geinspireerd door meneer manuel (die jullie eerder voorbij hebben horen komen in mijn kast maar toch ook een eigen geluid. Later heeft ze ook met manuel samengewerkt en we hebben haar nog wel eens gespot bij een concert van een project waar manuel in zit 
zoals gehenna droogkomisch opmerkte toen we een keer aan de bar zaten "goh roos is er ook ja" waarop ik rondkeek en ze dus naast ons zat 
Kortom een plaat die thuishoort in mijn kast
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1765567-1446991443-4114.jpeg.jpg)
Roos Rebergen en band onder de naam roosbeef, het album met de geweldige titel "ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten" een cd vol met lijzig gezongen leuke liedjes vol met spitvondigheden grappen en grollen worden niet ontweken "ben onder invloed van jou ... vind de gekste dingen leuk, zelfs bløf" of "ze zegt: ik kom uit de randstad, O wat moet je dan met hem? Heb je een OV ofzo", "jongen gaat het leger in: gratis rijbewijs":D enzo. Zeker geinspireerd door meneer manuel (die jullie eerder voorbij hebben horen komen in mijn kast
maar toch ook een eigen geluid. Later heeft ze ook met manuel samengewerkt en we hebben haar nog wel eens gespot bij een concert van een project waar manuel in zit zoals gehenna droogkomisch opmerkte toen we een keer aan de bar zaten "goh roos is er ook ja" waarop ik rondkeek en ze dus naast ons zat Kortom een plaat die thuishoort in mijn kast
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD243
Ik ben niet de grootste stones fan en deze plaat is daar mede een reden voor. Ik weet inmiddels dat stones veel leuker liedjes hebben, deze plaat staat bol van de middle of the road blues stompers die gewoon niet zo spannend zijn, wellicht omdat ze over bekend zijn maar ook omdat ze in deze live versies niet echt heel erg bijzonder over komen. De opnames zijn van een tour uit 89-90 ik denk dat ze toen al over de datum waren helaas. Dus we rollen hier door start me up, sad sad sad,rock and a hard place, ruby tuesday (wellicht het leukste nummer op de plaat), you cant always get what you want, little red rooster, paint it black (natuurlijk een goed nummer maar wel doodgedraaid), sympathy for the devil (ik denk nummer 2 op de plaat), brown sugar, jumping jack flash, statisfaction. Dit zijn de nummers die ik ken en de nummers die ik zo niet ken zijn ook niet de spannendste. Over het algemeen is deze plaat vrij sad sad sad, maar denk toch dat dit is wat de stones live zijn, niet mijn cup of tea.
Ik ben niet de grootste stones fan en deze plaat is daar mede een reden voor. Ik weet inmiddels dat stones veel leuker liedjes hebben, deze plaat staat bol van de middle of the road blues stompers die gewoon niet zo spannend zijn, wellicht omdat ze over bekend zijn maar ook omdat ze in deze live versies niet echt heel erg bijzonder over komen. De opnames zijn van een tour uit 89-90 ik denk dat ze toen al over de datum waren helaas. Dus we rollen hier door start me up, sad sad sad,rock and a hard place, ruby tuesday (wellicht het leukste nummer op de plaat), you cant always get what you want, little red rooster, paint it black (natuurlijk een goed nummer maar wel doodgedraaid), sympathy for the devil (ik denk nummer 2 op de plaat), brown sugar, jumping jack flash, statisfaction. Dit zijn de nummers die ik ken en de nummers die ik zo niet ken zijn ook niet de spannendste. Over het algemeen is deze plaat vrij sad sad sad, maar denk toch dat dit is wat de stones live zijn, niet mijn cup of tea.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD244
De raaskalbomfukkers met de cd zeekoe valuta ook wel Dr. Snoodaard en de Formulator denk avant garde, denk taalkunst denk een beetje hip-hop, denk krakersbeweging, van die bewegingen waar je eigenlijk nooit wat van hoort, zo ook alle releases op dit label: https://underbelly.nu/ volgensmij heb ik dit ooit opgepikt hier op FOK! in het wtf muziek topic. Een cdtje die ik niet veel draai maar zeker wel de moeite waard is Het is vooral die combi rare muziek met snelle rijms die het prima doet. Ohja het is nederlandstalig met de nadruk op talig.
Oh haha ik zie nu dat underbelly.nu geen label is maar het winkeltje dat ooit in de worm zat Ik heb daar al zo vaak dingen vandaan die je normaal nergens vind, sowieso is de uitbater Mariette een hele aardige vrouw ze heeft ooit lend me your underbelly singletjes ingekocht en in de worm integraal gedraait. En ik heb ooit in de trein met haar gekletst op de weg terug van een festival in enschede. wist niet dat ze nog bezig was, leuk ook dat ik dus deze release alleen maar daar vond 
Geen liedjes van deze cd online maar wel wat live dingen
De raaskalbomfukkers met de cd zeekoe valuta ook wel Dr. Snoodaard en de Formulator denk avant garde, denk taalkunst denk een beetje hip-hop, denk krakersbeweging, van die bewegingen waar je eigenlijk nooit wat van hoort, zo ook alle releases op dit label: https://underbelly.nu/ volgensmij heb ik dit ooit opgepikt hier op FOK! in het wtf muziek topic. Een cdtje die ik niet veel draai maar zeker wel de moeite waard is
Het is vooral die combi rare muziek met snelle rijms die het prima doet. Ohja het is nederlandstalig met de nadruk op talig.Oh haha ik zie nu dat underbelly.nu geen label is maar het winkeltje dat ooit in de worm zat
Ik heb daar al zo vaak dingen vandaan die je normaal nergens vind, sowieso is de uitbater Mariette een hele aardige vrouw ze heeft ooit lend me your underbelly singletjes ingekocht en in de worm integraal gedraait. En ik heb ooit in de trein met haar gekletst op de weg terug van een festival in enschede. wist niet dat ze nog bezig was, leuk ook dat ik dus deze release alleen maar daar vond Geen liedjes van deze cd online maar wel wat live dingen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD245
Emily Simon met de soundtrack van the march of the piguins (de originele soundtrack, want er is ook een versie met een soort generieke John Williams achtige soundtrack) maar deze is heel passend en geweldig ook zonder de film. Het is een franse zangeres met een zoete zachte stem die zingt over hele glitchy fragiele electronica, wat je krijgt is een soort geluid waar je het ijs bijna hoort kraken en breken Na het horen van 1 liedje was opslag verkocht wat een prachtplaat met het andere werk van Simon heb ik minder want het is juist die glitch met harpjes en haar zang die echt bij mij een snaar raakt. prachtig krijg weer kippevel
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-596696-1268485676.jpeg.jpg)
Emily Simon met de soundtrack van the march of the piguins (de originele soundtrack, want er is ook een versie met een soort generieke John Williams achtige soundtrack) maar deze is heel passend en geweldig ook zonder de film. Het is een franse zangeres met een zoete zachte stem die zingt over hele glitchy fragiele electronica, wat je krijgt is een soort geluid waar je het ijs bijna hoort kraken en breken
Na het horen van 1 liedje was opslag verkocht wat een prachtplaat met het andere werk van Simon heb ik minder want het is juist die glitch met harpjes en haar zang die echt bij mij een snaar raakt. prachtig krijg weer kippevel 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0564: De Jongens Driest - De Jongens Driest
In mijn internationale Zappakring maakte ik halverwege de jaren nul online kennis met iemand die net zo lijp was van Frank Zappa als ik. In een of ander chatkanaal lulden we uren over muziek en op een gegeven moment kwam ik erachter dat hij zelf ook muzikant was en niet heel veel later wist ik dat hij de trombonist van de Amsterdam Klezmer Band was. Die volgde ik al een tijdje! En op zondag 20 maart 2005 spraken we af in Rasa in Utrecht, waar de AKB een concert zou geven. Joop van der Linden bleek ook in levenden lijve een bijzonder gave gast. Niet alleen gaf hij me vrijkaarten voor dit concert en een paar cd's cadeau, maar ook ontmoetten we elkaar bij latere optredens van AKB (Bevrijdingsfestival Wageningen, in Paradiso zeker twee maalx, in het theater van Tilburg, tijdens het Drakenbootfestival in ons zo majestueuze #Apeldoorn en op vrijdag 14 februari jongstleden in Luxor Arnhem (het laatste concert voordat concerten niet meer konden)). Een van de plaatjes die hij me gaf, was deze van zijn trio De Jongens Driest ('Wat is de overtreffende trap van drie?' vroeg hij retorisch. Vandaar dat deze in mijn cd-kast bij de Driest staat.). Janfie van Strien op klarinet (ook van de AKB) en Arno Bakker (u weet wel, op de souzafoon) maken het trio compleet. Op het repertoire staan klezmerachtige werken, doorspekt met klassieke stukken en invloeden uit de jazz en de wereldmuziek. Zeer gaaf. De plaat komt uit 2001. Zo goed als niets van te vinden op YT, maar hieronder een stuk van de plaat, uitgevoerd in Nancy in 2007.
In mijn internationale Zappakring maakte ik halverwege de jaren nul online kennis met iemand die net zo lijp was van Frank Zappa als ik. In een of ander chatkanaal lulden we uren over muziek en op een gegeven moment kwam ik erachter dat hij zelf ook muzikant was en niet heel veel later wist ik dat hij de trombonist van de Amsterdam Klezmer Band was. Die volgde ik al een tijdje! En op zondag 20 maart 2005 spraken we af in Rasa in Utrecht, waar de AKB een concert zou geven. Joop van der Linden bleek ook in levenden lijve een bijzonder gave gast. Niet alleen gaf hij me vrijkaarten voor dit concert en een paar cd's cadeau, maar ook ontmoetten we elkaar bij latere optredens van AKB (Bevrijdingsfestival Wageningen, in Paradiso zeker twee maalx, in het theater van Tilburg, tijdens het Drakenbootfestival in ons zo majestueuze #Apeldoorn en op vrijdag 14 februari jongstleden in Luxor Arnhem (het laatste concert voordat concerten niet meer konden)). Een van de plaatjes die hij me gaf, was deze van zijn trio De Jongens Driest ('Wat is de overtreffende trap van drie?' vroeg hij retorisch. Vandaar dat deze in mijn cd-kast bij de Driest staat.). Janfie van Strien op klarinet (ook van de AKB) en Arno Bakker (u weet wel, op de souzafoon) maken het trio compleet. Op het repertoire staan klezmerachtige werken, doorspekt met klassieke stukken en invloeden uit de jazz en de wereldmuziek. Zeer gaaf. De plaat komt uit 2001. Zo goed als niets van te vinden op YT, maar hieronder een stuk van de plaat, uitgevoerd in Nancy in 2007.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
De Jongens Driest with Michael Vatcher - Live in Leer
Een heel concert door drie blazers is nogal doorbijten voor het publiek en de toevoeging van drummer Michael Vatcher maakt alles wat beter verteerbaar. Dit is een livealbum uit 2002. Opnieuw veel jazz- en klezmerachtige stukken, veelal opzwepend en het publiek vindt het zo te horen uitstekend. Ik eigenlijk ook. Dit plaatje kreeg ik ook van Joop op 20 maart 2005.
Een heel concert door drie blazers is nogal doorbijten voor het publiek en de toevoeging van drummer Michael Vatcher maakt alles wat beter verteerbaar. Dit is een livealbum uit 2002. Opnieuw veel jazz- en klezmerachtige stukken, veelal opzwepend en het publiek vindt het zo te horen uitstekend. Ik eigenlijk ook. Dit plaatje kreeg ik ook van Joop op 20 maart 2005.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0566: De Jongens Driest - III
In 2005 brengt het trio het derde album uit. Dit keer klinkt het allemaal wat soberder en subtieler. Saaier absoluut niet! De drie lijken beter op elkaar ingespeeld dan ooit en ik moet zeggen dat ik deze echt heel sterk vind. Ik kocht of kreeg hem op 12 december 2005 en ik moet eerlijk zeggen dat ik even niet meer precies weet of ik toen ergens bij een optreden van de Amsterdam Klezmer Band was. Denk het. Het zal in Paradiso zijn geweest, maar heul zeker ben ik niet. De Jongens Driest zitten na dit album III overigens niet stil; er verschijnen nog een paar albums en in 2011 zijn ze uitgebreid tot het De Jongens Driest Brass Quintet en hun plaat In Full Colour kreeg uitstekende recensies. Ik heb ze echter allemaal niet. Zo goed als niets van III te vinden op YT, maar een stuk van de plaat Otobandra staat op de plaat van DJDBQ en dat kun je hieronder beluisteren.
In 2005 brengt het trio het derde album uit. Dit keer klinkt het allemaal wat soberder en subtieler. Saaier absoluut niet! De drie lijken beter op elkaar ingespeeld dan ooit en ik moet zeggen dat ik deze echt heel sterk vind. Ik kocht of kreeg hem op 12 december 2005 en ik moet eerlijk zeggen dat ik even niet meer precies weet of ik toen ergens bij een optreden van de Amsterdam Klezmer Band was. Denk het. Het zal in Paradiso zijn geweest, maar heul zeker ben ik niet. De Jongens Driest zitten na dit album III overigens niet stil; er verschijnen nog een paar albums en in 2011 zijn ze uitgebreid tot het De Jongens Driest Brass Quintet en hun plaat In Full Colour kreeg uitstekende recensies. Ik heb ze echter allemaal niet. Zo goed als niets van III te vinden op YT, maar een stuk van de plaat Otobandra staat op de plaat van DJDBQ en dat kun je hieronder beluisteren.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0567: Duffhuës - Harem
Op 12 april 2006 moet ik in het Gigant Café geweest zijn, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Op vele zondagmiddagen was ik er jarenlang te vinden, luisterend naar kleine en intieme concertjes van allerlei artiesten. Op 12 april 2006 moet Duffhuës aan de beurt geweest zijn, een of andere gitarist/zanger/liedjesmaker. Hij heeft het jaar ervoor een cd uitgebracht met daarop elf zelfgemaakte nummers. De man heeft een niet onaardige stem, die me af en toe doet denken aan die van Joseph Arthur en hij begeleidt zichzelf niet onverdienstelijk op gitaar en piano. Het maakt de arrangementen wat kaal en na een nummer of wat enigszins saai. Toch moet ik het miniconcert op 12 april 2006 in Gigant Café in ons zo majestueuze Apeldoorn best goed hebben gevonden, want ik zie dat ik op die datum zijn cd heb aangeschaft, laten signeren en thuis in de kast heb gezet. Nooit meer eruit gehaald.
Niks van de plaat op YT te vinden, wel een paar publieksfilmpjes uit 2011. Hieronder er eentje opgenomen op zondagmiddag 8 mei 2011 bij Café Gigant in ons zo majestueuze Apeldoorn. Kan me niet herinneren dat ik daarbij was.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 13-11-2020 21:32:18 ]
Op 12 april 2006 moet ik in het Gigant Café geweest zijn, hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Op vele zondagmiddagen was ik er jarenlang te vinden, luisterend naar kleine en intieme concertjes van allerlei artiesten. Op 12 april 2006 moet Duffhuës aan de beurt geweest zijn, een of andere gitarist/zanger/liedjesmaker. Hij heeft het jaar ervoor een cd uitgebracht met daarop elf zelfgemaakte nummers. De man heeft een niet onaardige stem, die me af en toe doet denken aan die van Joseph Arthur en hij begeleidt zichzelf niet onverdienstelijk op gitaar en piano. Het maakt de arrangementen wat kaal en na een nummer of wat enigszins saai. Toch moet ik het miniconcert op 12 april 2006 in Gigant Café in ons zo majestueuze Apeldoorn best goed hebben gevonden, want ik zie dat ik op die datum zijn cd heb aangeschaft, laten signeren en thuis in de kast heb gezet. Nooit meer eruit gehaald.
Niks van de plaat op YT te vinden, wel een paar publieksfilmpjes uit 2011. Hieronder er eentje opgenomen op zondagmiddag 8 mei 2011 bij Café Gigant in ons zo majestueuze Apeldoorn. Kan me niet herinneren dat ik daarbij was.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 13-11-2020 21:32:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0568: George Duke - Muir Woods Suite
George Duke! Veel te weinig soloplaten van hem heb ik. Deze heb ik dan wel. Ik kocht hem op 14 november 2016. De man zelf was vijftig jaar daarvoor begonnen aan zijn muzikale carrière. Aanvankelijk maakte hij eind jaren zestig vrij traditionele jazzplaten met zijn George Duke Quartet of samen met Jean-Luc Ponty, totdat in 1970 ene meneer Frank Zappa hem inlijfde in zijn band. Met hem maakte hij onder andere de film 200 Motels, maar ook superplaten als Overnight Sensation, Apostrophe ('), One Size Fits All en het monster Roxy & Elsewhere. Duke was oorspronkelijk een pianist en het was Zappa die hem liet kennismaken met de synthesizer; Zappa liet hem ook voor het eerst zingen. Begin jaren zeventig pakte Duke ook zijn solocarrière verder op. Platen als Feel en The Aura Will Prevail zou ik eigenlijk moeten hebben, maar ik heb ze niet. Vanaf de jaren tachtig maakt Duke meer funky muziek: leuk, maar niet helemaal mijn kopje thee. In 1993 staat hij met L'Orchestre de Opera Lille, Stanley Clarke (bas) en Chester Thompson (drums) op het Montreux Jazz Festival; dit keer een wat jazzy orkestsuite en die is werkelijk prachtig. De studioversie verschijnt pas in 1996 op cd en draai ik nu. Ik kocht hem op 14 november 2016, vandaag precies vier jaar geleden. Heerlijke onderuithangjazz met mooie melodieën en af en toe een avontuurlijker solo. Daarna gaat Duke weer verder met zijn funky stuff. Ik zie de man overigens wel live met het Metropole Orkest in de Melkweg op 31 oktober 2009 en (samen met Jean-Luc Ponty) tijdens het Zappanale-festival op 2 augustus 2012. Een jaar later, op 5 augustus 2013, overlijdt Duke aan leukemie.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-11-2020 07:30:48 ]
George Duke! Veel te weinig soloplaten van hem heb ik. Deze heb ik dan wel. Ik kocht hem op 14 november 2016. De man zelf was vijftig jaar daarvoor begonnen aan zijn muzikale carrière. Aanvankelijk maakte hij eind jaren zestig vrij traditionele jazzplaten met zijn George Duke Quartet of samen met Jean-Luc Ponty, totdat in 1970 ene meneer Frank Zappa hem inlijfde in zijn band. Met hem maakte hij onder andere de film 200 Motels, maar ook superplaten als Overnight Sensation, Apostrophe ('), One Size Fits All en het monster Roxy & Elsewhere. Duke was oorspronkelijk een pianist en het was Zappa die hem liet kennismaken met de synthesizer; Zappa liet hem ook voor het eerst zingen. Begin jaren zeventig pakte Duke ook zijn solocarrière verder op. Platen als Feel en The Aura Will Prevail zou ik eigenlijk moeten hebben, maar ik heb ze niet. Vanaf de jaren tachtig maakt Duke meer funky muziek: leuk, maar niet helemaal mijn kopje thee. In 1993 staat hij met L'Orchestre de Opera Lille, Stanley Clarke (bas) en Chester Thompson (drums) op het Montreux Jazz Festival; dit keer een wat jazzy orkestsuite en die is werkelijk prachtig. De studioversie verschijnt pas in 1996 op cd en draai ik nu. Ik kocht hem op 14 november 2016, vandaag precies vier jaar geleden. Heerlijke onderuithangjazz met mooie melodieën en af en toe een avontuurlijker solo. Daarna gaat Duke weer verder met zijn funky stuff. Ik zie de man overigens wel live met het Metropole Orkest in de Melkweg op 31 oktober 2009 en (samen met Jean-Luc Ponty) tijdens het Zappanale-festival op 2 augustus 2012. Een jaar later, op 5 augustus 2013, overlijdt Duke aan leukemie.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-11-2020 07:30:48 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0569: The Dukes Of Stratosfear - Psurroundabout Ride
Ah, The Dukes! De 'psychedelische' XTC. Wilde ik altijd al hebben en vorig jaar verscheen deze schitterende set: een cd met alle studio-opnames van de band (één elpee en één EP) en een bluray met daarop alle materiaal nog eens, met bonus, demo's, instrumentale versies en nog veel meer, veel ook in 5.1 surround, wat wil een mens nog meer? Meer muziek van The Dukes, maar dat mag niet meer zo zijn. Andy Partridge en Colin Moulding breidden hun supersongschrijfkwaliteiten uit met dat heerlijke jaren zestig psychedelicageluid. De elpee 24 O'Clock verscheen in 1985 en de EP Psonic Psunspot in 1987. Retepakkende songs met een hoog meebrulgehalte. Ik kocht deze set op 25 juni 2020. Heb hem dus nog niet zo heel lang in mijn bezit en ik beluister hem vrij regelmatig. De cd, welteverstaan. De bluray met de uren en uren aan muziek moet ik nog eens in mijn thuisbioscoop douwen.
Ah, The Dukes! De 'psychedelische' XTC. Wilde ik altijd al hebben en vorig jaar verscheen deze schitterende set: een cd met alle studio-opnames van de band (één elpee en één EP) en een bluray met daarop alle materiaal nog eens, met bonus, demo's, instrumentale versies en nog veel meer, veel ook in 5.1 surround, wat wil een mens nog meer? Meer muziek van The Dukes, maar dat mag niet meer zo zijn. Andy Partridge en Colin Moulding breidden hun supersongschrijfkwaliteiten uit met dat heerlijke jaren zestig psychedelicageluid. De elpee 24 O'Clock verscheen in 1985 en de EP Psonic Psunspot in 1987. Retepakkende songs met een hoog meebrulgehalte. Ik kocht deze set op 25 juni 2020. Heb hem dus nog niet zo heel lang in mijn bezit en ik beluister hem vrij regelmatig. De cd, welteverstaan. De bluray met de uren en uren aan muziek moet ik nog eens in mijn thuisbioscoop douwen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0570: Candy Dulfer - Live in Amsterdam
Wáár in Amsterdam is dan weer helemaal nergens te vinden in de informatie bij deze plaat die in 2001 verscheen en ik kocht op 3 februari van dat jaar. In achtenzestig minuten komen de grootste rampestampers van madame Candy tot dan toe voorbij. Sax-a-gogo is het bekendst. Behalve haar eigen band komen er wat gasten opdraven. Angie Stone bijvoorbeeld, en Dave Stewart komt gitaar jengelen in Lili Was Here (dat helemaal niet past in het funky oeuvre) en Synchrodestiny. Papa Hans toetert een flinke mep mee op afsluiter Dance 'Till You Bop Revisited. Over papa hierna meer. Schijnt ook een dvd-versie van het album te zijn; ik heb 'm niet of nooit gezien. Plaat zelf is zeer onderhoudend en doet het goed op feesten en partijen. Waar ik echter helemaal ramgek van word is dat Mejuffrouw en haar bandleden in de instrumentale passages op iedere beat iets menen te moeten roepen. 'Yeah!' 'Ooh!' of 'Come on!' Een keer is leuk, lekker en opzwepend, maar nummers lang? Fuck off.
Wáár in Amsterdam is dan weer helemaal nergens te vinden in de informatie bij deze plaat die in 2001 verscheen en ik kocht op 3 februari van dat jaar. In achtenzestig minuten komen de grootste rampestampers van madame Candy tot dan toe voorbij. Sax-a-gogo is het bekendst. Behalve haar eigen band komen er wat gasten opdraven. Angie Stone bijvoorbeeld, en Dave Stewart komt gitaar jengelen in Lili Was Here (dat helemaal niet past in het funky oeuvre) en Synchrodestiny. Papa Hans toetert een flinke mep mee op afsluiter Dance 'Till You Bop Revisited. Over papa hierna meer. Schijnt ook een dvd-versie van het album te zijn; ik heb 'm niet of nooit gezien. Plaat zelf is zeer onderhoudend en doet het goed op feesten en partijen. Waar ik echter helemaal ramgek van word is dat Mejuffrouw en haar bandleden in de instrumentale passages op iedere beat iets menen te moeten roepen. 'Yeah!' 'Ooh!' of 'Come on!' Een keer is leuk, lekker en opzwepend, maar nummers lang? Fuck off.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0571: Dulfer - Big Boy
Ergens in 1994. Ik loop mijn plaatselijke platenwinkel binnen. Er is iets gaande bij de toonbank. Daar staat een meneer in het zwart gekleed, bij een saxofoon en een microfoon. Ik loop naar de balie, zeg tegen de jongeman die erachter staat dat ik mijn bestelling kom ophalen en neem die bestelling in ontvangst. 'Wil je ook nog de nieuwe plaat van Hans?' 'Hans?' vraag ik. 'Welke Hans?' 'Hans Dulfer.' Ik vraag: 'Is het wat?' De meneer in het zwart zegt: 'Wacht. We hadden pauze, maar we moeten nu even iets laten horen.' Hij telt af, een drummer start, de bassist valt in en de meneer in het zwart begint een gierende saxsolo. Na twee minuten draai ik me naar de balie en roep naar de gast erachter: 'Pak deze tetterdetetplaat ook maar in!' Na afloop van de set komt Hans naar me toe. 'Tof dat je er bent,' zegt hij. Hij signeert mijn cd en geeft me een doosje. Er zit een speldje in van een saxofoon. 'Ik heb er nog maar een paar, dus kan ze niet aan iedereen geven.' Ik bedank hem hartelijk. Na nog een setje snel ik naar huis om de plaat te draaien. Wanneer in 1994 het precies is geweest, weet ik niet meer. Vergeten de exacte datum in het doosje te zetten. Maar de plaat blijf ik uit de kast halen. De basistracks zijn geprogrammeerd, hetgeen een wat mechanisch gevoel geeft, maar de scheurgitaar eroverheen en dan die enorm hysterische saxsolo's geven het toch wat organisch. Streetbeats is een hit, het titelnummer vind ik cool, Winning Streak mooi, maar het absolute hoogtepunt is de afsluitende bonustrack: een jazzversie van Big Boy. Nu horen we een echte band aan het werk en negen minuten lang is het op en top. Lekker album!
Ergens in 1994. Ik loop mijn plaatselijke platenwinkel binnen. Er is iets gaande bij de toonbank. Daar staat een meneer in het zwart gekleed, bij een saxofoon en een microfoon. Ik loop naar de balie, zeg tegen de jongeman die erachter staat dat ik mijn bestelling kom ophalen en neem die bestelling in ontvangst. 'Wil je ook nog de nieuwe plaat van Hans?' 'Hans?' vraag ik. 'Welke Hans?' 'Hans Dulfer.' Ik vraag: 'Is het wat?' De meneer in het zwart zegt: 'Wacht. We hadden pauze, maar we moeten nu even iets laten horen.' Hij telt af, een drummer start, de bassist valt in en de meneer in het zwart begint een gierende saxsolo. Na twee minuten draai ik me naar de balie en roep naar de gast erachter: 'Pak deze tetterdetetplaat ook maar in!' Na afloop van de set komt Hans naar me toe. 'Tof dat je er bent,' zegt hij. Hij signeert mijn cd en geeft me een doosje. Er zit een speldje in van een saxofoon. 'Ik heb er nog maar een paar, dus kan ze niet aan iedereen geven.' Ik bedank hem hartelijk. Na nog een setje snel ik naar huis om de plaat te draaien. Wanneer in 1994 het precies is geweest, weet ik niet meer. Vergeten de exacte datum in het doosje te zetten. Maar de plaat blijf ik uit de kast halen. De basistracks zijn geprogrammeerd, hetgeen een wat mechanisch gevoel geeft, maar de scheurgitaar eroverheen en dan die enorm hysterische saxsolo's geven het toch wat organisch. Streetbeats is een hit, het titelnummer vind ik cool, Winning Streak mooi, maar het absolute hoogtepunt is de afsluitende bonustrack: een jazzversie van Big Boy. Nu horen we een echte band aan het werk en negen minuten lang is het op en top. Lekker album!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0572: Dulfer - Dig!
Het is zeventien mei 1996. Ik word eenendertig jaar oud en ik vier mijn verjaardag deels in de plaatselijke platenwinkel. Ene Hans Dulfer komt er een miniconcert geven ter gelegenheid van het verschijnen van zijn nieuwe plaat Dig!. Deze dus en hij signeerde het exemplaar dat ik er ter plekke kreeg. Een jaar ervoor zag ik hem live spelen tijdens het eenmalige legendarische popfestival Bosvolpop op de grote bosweide in het park Berg & Bos hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Daar had hij een prima band om zich heen en brulde hij aan het begin van het concert tegen het weinige volk dat er was: 'Zijn er niet meer mensen in Apeldoorn? Lijkt gvd of ik in Staphorst sta!' Vervolgens gaf hij een waanzinnig optreden weg dat dat weinige publiek uitzinnig maakte. Maar nu in de platenwinkel geen band, maar een dj. Hans tettert zijn solo's over de housebeats heen. Bij vlagen eentonig, maar lekker is het wel. Dig! is dan ook een puike plaat. Hij haalt het niet bij de voorganger (de raps vind ik niks), maar er staat vermakelijk spul op. Elf jaar later, op zondag 30 april 2007, speelt hij gratis in het Café Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Hij ziet er oud en vermoeid uit, maar het bijna akoestische optreden is energiek. Ik spreek hem na afloop en hij lijkt me herkennen. Nog weer een paar jaar later, op 27 mei 2011 tijdens het festival Jazz in the Woods hier ter plaatse, zeg ik voordat zijn optreden begon tegen hem: 'Meneer Dulfer, vier jaar geleden stond ik samen met je hier in ons zo majestueuze Apeldoorn op de foto en het lijkt me leuk dat ik aan thuis kan laten zien dat we allebei vijf jaar ouder zijn geworden.' Hij keek me niet-begrijpend aan. Ik snapte dan weer helemaal niets van zijn concert: een dj legde een ellenlange beat neer waar hij overheen soleerde. Behalve de sax en de giertaar hoorde je van de andere muzikanten op het podium niets. En dan was er ook nog een vervelende rapper (dubbelop). Na drie kwartier ging het nog steeds door en ik was het helemaal zat, dus ging ik naar huis. Nog een stukje over geschreven. Lange tijd niets meer van hem gehoord; ik vraag me af of hij nog steeds actief aan het blazen is.
30 april 2007:
27 mei 2011:
En - om te laten horen hoe het klonk op 27 mei 2011 - dit is mijn filmpje van een deel van de lange jam, tot de batterij van mijn camera leeg was:
[ Bericht 10% gewijzigd door bazbo op 15-11-2020 20:02:09 ]
Het is zeventien mei 1996. Ik word eenendertig jaar oud en ik vier mijn verjaardag deels in de plaatselijke platenwinkel. Ene Hans Dulfer komt er een miniconcert geven ter gelegenheid van het verschijnen van zijn nieuwe plaat Dig!. Deze dus en hij signeerde het exemplaar dat ik er ter plekke kreeg. Een jaar ervoor zag ik hem live spelen tijdens het eenmalige legendarische popfestival Bosvolpop op de grote bosweide in het park Berg & Bos hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Daar had hij een prima band om zich heen en brulde hij aan het begin van het concert tegen het weinige volk dat er was: 'Zijn er niet meer mensen in Apeldoorn? Lijkt gvd of ik in Staphorst sta!' Vervolgens gaf hij een waanzinnig optreden weg dat dat weinige publiek uitzinnig maakte. Maar nu in de platenwinkel geen band, maar een dj. Hans tettert zijn solo's over de housebeats heen. Bij vlagen eentonig, maar lekker is het wel. Dig! is dan ook een puike plaat. Hij haalt het niet bij de voorganger (de raps vind ik niks), maar er staat vermakelijk spul op. Elf jaar later, op zondag 30 april 2007, speelt hij gratis in het Café Gigant hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Hij ziet er oud en vermoeid uit, maar het bijna akoestische optreden is energiek. Ik spreek hem na afloop en hij lijkt me herkennen. Nog weer een paar jaar later, op 27 mei 2011 tijdens het festival Jazz in the Woods hier ter plaatse, zeg ik voordat zijn optreden begon tegen hem: 'Meneer Dulfer, vier jaar geleden stond ik samen met je hier in ons zo majestueuze Apeldoorn op de foto en het lijkt me leuk dat ik aan thuis kan laten zien dat we allebei vijf jaar ouder zijn geworden.' Hij keek me niet-begrijpend aan. Ik snapte dan weer helemaal niets van zijn concert: een dj legde een ellenlange beat neer waar hij overheen soleerde. Behalve de sax en de giertaar hoorde je van de andere muzikanten op het podium niets. En dan was er ook nog een vervelende rapper (dubbelop). Na drie kwartier ging het nog steeds door en ik was het helemaal zat, dus ging ik naar huis. Nog een stukje over geschreven. Lange tijd niets meer van hem gehoord; ik vraag me af of hij nog steeds actief aan het blazen is.
30 april 2007:
27 mei 2011:
En - om te laten horen hoe het klonk op 27 mei 2011 - dit is mijn filmpje van een deel van de lange jam, tot de batterij van mijn camera leeg was:
[ Bericht 10% gewijzigd door bazbo op 15-11-2020 20:02:09 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Leuk, Dulfer. Heb hem drie keer gezien. In 2015 in een galerie hier, was geweldig. Keertje in Melkweg (eind 2016) toen Jan Akkerman 70 werd. En in 2018 in een café hier in de stad, Hans Dulfer Quintet, was wel leuk maar hij speelde maar 5% van de tijd mee voor mijn gevoel Wel nog even zijn handtekening op het ticket laten zetten natuurlijk 
Wel nog even zijn handtekening op het ticket laten zetten natuurlijk
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Maar goed, om dat te vertellen kom ik niet helemaal naar dit topic natuurlijk! Het is tijd om jullie (al zij het relatief kortstondig) weer gezelschap te houden.
Mijn vader heeft (naast de onvermijdelijke Neil Young-platen) een stapeltje platen overgenomen van een kennis. (via zijn vrouw nadat hij was overleden, deze kennis kwam uit Schotland geloof ik, dus mogelijk zitten er nog wat aparte drukken bij). Nu vallen deze platen onder te verdelen in twee categoriën: Jimi Hendrix en Pink Floyd. ( ) Laten dit nou ook de artiesten zijn die ik in de kast van mijn vader een beetje heb gemist (Led Zeppelin hoort ook in dat rijtje). Hendrix stond wel in de kast: een verzamelaar die ik twee jaar geleden dus draaide en Re-Experienced, maar meer ook niet.
Maar goed, laten we maar beginnen dan, zal ik gewoon verder gaan waar ik gebleven was?
DD255: Jimi Hendrix - The Cry of Love
[ Bericht 2% gewijzigd door Dagoduck op 15-11-2020 22:58:51 ]
Mijn vader heeft (naast de onvermijdelijke Neil Young-platen) een stapeltje platen overgenomen van een kennis. (via zijn vrouw nadat hij was overleden, deze kennis kwam uit Schotland geloof ik, dus mogelijk zitten er nog wat aparte drukken bij). Nu vallen deze platen onder te verdelen in twee categoriën: Jimi Hendrix en Pink Floyd. (
) Laten dit nou ook de artiesten zijn die ik in de kast van mijn vader een beetje heb gemist (Led Zeppelin hoort ook in dat rijtje). Hendrix stond wel in de kast: een verzamelaar die ik twee jaar geleden dus draaide en Re-Experienced, maar meer ook niet.Maar goed, laten we maar beginnen dan, zal ik gewoon verder gaan waar ik gebleven was?
DD255: Jimi Hendrix - The Cry of Love
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1218846-1405388223-3279.jpeg.jpg)
[ Bericht 2% gewijzigd door Dagoduck op 15-11-2020 22:58:51 ]
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
DD256: The Jimi Hendrix Experience - Electric Lady Land
Dit album luister ik regelmatig, en om dat nu vanaf vinyl te doen is natuurlijk
Oja, tieten!
Dit album luister ik regelmatig, en om dat nu vanaf vinyl te doen is natuurlijk
Oja, tieten!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-538440-1592071841-3427.jpeg.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-538440-1592071844-9849.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Eerste Engelse pers trouwens, blijkbaar nog geld waard. 
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0573: Judy Dyble - Talking With Strangers
Dan nu de dame voor wie ik een groot zwak heb. Niet alleen vanwege haar prachtige stem en haar vermogen om de meest simpele folkliedjes op volstrekt unieke wijze te vertolken, maar vooral ook om haar heerlijke gniffelhumor (ze was een verademing om te volgen op Twitter!) en de levenswarmte die ze uitstraalde. Ik hoorde voor het eerst van haar bestaan in het najaar van 1983, toen ik de dubbelelpee The Young Person's Guide To King Crimson kocht. Op die verzamelaar van King Crimson stond een bijzondere versie van I Talk To The Wind (dat ik alleen nog kende van het debuutalbum). Dit bleek een vroege versie, waarop ene Judy Dyble zingt en stiekem vond ik deze versie mooier dan de 'officiële', gezongen door mijn andere held Greg Lake. Judy begon als zangeres in haar eigen bandjes halverwege de jaren zestig, tot ze lid werd van het grote Fairport Convention en met die band de debuutplaat maakte. Toen moest ze helaas plaats maken voor Sandy Denny, die een iets krachtiger persoonlijkheid had. Met haar toenmalige vriend Ian McDonald sloot ze zich in 1968 aan bij het groepje Giles Giles & Fripp, dat net een album had uitgebracht. Met hen nam ze wat liedjes op, waaronder het eerder genoemde I Talk To The Wind. De groep wilde echter een andere richting op, meer de hardere rock en Judy verkoos verder te zoeken naar muziek die bij haar paste. De opnames met de groep die niet veel later King Crimson werd bleven lang op de schappen liggen. Dyble vormde het duo Trader Horne met Jacky McAuley (ex-Them) en maakte eind 1969 een enkel album. De paar jaar daarna deed ze af en toe een gastoptreden bij verschillende folkbands en in 1973 besloot ze de muziekbusiness te verlaten. Ze werd bibliothecaresse. Na dertig jaar, in 2003, begon ze weer te schrijven en op te treden. Er verschenen drie soloplaten in kleine oplage (ik heb ze niet, grrr) en in 2008 ging ze aan het werk voor een nieuwe plaat die uiteindelijk deze Talking With Strangers (2009) zou worden. Het was Tim Bowness die het meeste songmateriaal voor deze plaat schreef (al dan niet samen met Dyble), de productie deed en allerlei bekende en minder bekende gasten binnensleepte: Pat Mastelotto, Robert Fripp, Simon Nicoll en ... Ian McDonald. Dit is een schitterend album met prachtige songs met warme folky instrumentatie. Opvallend is een cover van C'Est La Vie (van Greg Lake!), maar het absolute hoogtepunt is het bijna twintig minuten durende Harpsong, dat de luisteraar meeneemt op een reis door verschillende stijlen: van folk naar prog en jazz. Ik kocht de plaat (pas) op 16 oktober 2017 en ik heb een heruitgave uit 2010 uit Noorwegen, met een andere hoes dan de originele versie uit 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-11-2020 08:17:28 ]
Dan nu de dame voor wie ik een groot zwak heb. Niet alleen vanwege haar prachtige stem en haar vermogen om de meest simpele folkliedjes op volstrekt unieke wijze te vertolken, maar vooral ook om haar heerlijke gniffelhumor (ze was een verademing om te volgen op Twitter!) en de levenswarmte die ze uitstraalde. Ik hoorde voor het eerst van haar bestaan in het najaar van 1983, toen ik de dubbelelpee The Young Person's Guide To King Crimson kocht. Op die verzamelaar van King Crimson stond een bijzondere versie van I Talk To The Wind (dat ik alleen nog kende van het debuutalbum). Dit bleek een vroege versie, waarop ene Judy Dyble zingt en stiekem vond ik deze versie mooier dan de 'officiële', gezongen door mijn andere held Greg Lake. Judy begon als zangeres in haar eigen bandjes halverwege de jaren zestig, tot ze lid werd van het grote Fairport Convention en met die band de debuutplaat maakte. Toen moest ze helaas plaats maken voor Sandy Denny, die een iets krachtiger persoonlijkheid had. Met haar toenmalige vriend Ian McDonald sloot ze zich in 1968 aan bij het groepje Giles Giles & Fripp, dat net een album had uitgebracht. Met hen nam ze wat liedjes op, waaronder het eerder genoemde I Talk To The Wind. De groep wilde echter een andere richting op, meer de hardere rock en Judy verkoos verder te zoeken naar muziek die bij haar paste. De opnames met de groep die niet veel later King Crimson werd bleven lang op de schappen liggen. Dyble vormde het duo Trader Horne met Jacky McAuley (ex-Them) en maakte eind 1969 een enkel album. De paar jaar daarna deed ze af en toe een gastoptreden bij verschillende folkbands en in 1973 besloot ze de muziekbusiness te verlaten. Ze werd bibliothecaresse. Na dertig jaar, in 2003, begon ze weer te schrijven en op te treden. Er verschenen drie soloplaten in kleine oplage (ik heb ze niet, grrr) en in 2008 ging ze aan het werk voor een nieuwe plaat die uiteindelijk deze Talking With Strangers (2009) zou worden. Het was Tim Bowness die het meeste songmateriaal voor deze plaat schreef (al dan niet samen met Dyble), de productie deed en allerlei bekende en minder bekende gasten binnensleepte: Pat Mastelotto, Robert Fripp, Simon Nicoll en ... Ian McDonald. Dit is een schitterend album met prachtige songs met warme folky instrumentatie. Opvallend is een cover van C'Est La Vie (van Greg Lake!), maar het absolute hoogtepunt is het bijna twintig minuten durende Harpsong, dat de luisteraar meeneemt op een reis door verschillende stijlen: van folk naar prog en jazz. Ik kocht de plaat (pas) op 16 oktober 2017 en ik heb een heruitgave uit 2010 uit Noorwegen, met een andere hoes dan de originele versie uit 2009.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 16-11-2020 08:17:28 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0574: Judy Dyble - Live at WM Jazz
Met een klein ensemble speelt Judy Dyble op 16 december 2013 een intiem concert in de WM Jazz Club. Piano, gitaar, een viool en dan de warme stem plus een elftal zeer mooie liedjes. Op de setlijst stukken van haar soloplaten van de voorgaande paar jaren, maar ook van Fairport Convention (If I Had A Ribbon Bow) en Trader Horne (Jenny May). Een jaar later verscheen de plaat, in kleine oplage en ik wist er eentje te bemachtigen op 28 juli 2020. Weinig van te vinden op YT.
Met een klein ensemble speelt Judy Dyble op 16 december 2013 een intiem concert in de WM Jazz Club. Piano, gitaar, een viool en dan de warme stem plus een elftal zeer mooie liedjes. Op de setlijst stukken van haar soloplaten van de voorgaande paar jaren, maar ook van Fairport Convention (If I Had A Ribbon Bow) en Trader Horne (Jenny May). Een jaar later verscheen de plaat, in kleine oplage en ik wist er eentje te bemachtigen op 28 juli 2020. Weinig van te vinden op YT.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0575: Judy Dyble - Gathering The Threads (Fifty Years Of Stuff)
In 2015 vang ik ergens op dat er een mooi overzicht aankomt van het werk van Judy Dyble tot dan toe en via haar website weet ik een exemplaar van deze 3cd-verzameling te bestellen. Ook deze is in beperkte oplage verkrijgbaar (geweest) en mijne komt binnen op 6 mei 2015. Ik ontdek dat Judy de bestelling persoonlijk heeft ingepakt en verzonden. Ik bedank haar via een privébericht op haar website en we hebben wat contact over en weer. De drie cd's zijn onderverdeeld in drie thema's. Het eerste plaatje is getiteld The Early Years (1964-1982) en daarin horen we wat Fairport Convention, een paar opnames met McDonald Giles Giles & Fripp, plus enkele demo's uit de begin jaren zeventig voordat ze de muziekwereld voor dertig jaar vaarwel zegt en de incidentele opnames die ze in die dertig jaar maakt. Bijzonder zijn de allereerste opnames van Judy & The Folkmen uit 1964 en werkelijk verrassend is haar vertolking van See Emily Play (Pink Floyd!) als onuitgebrachte demo uit 1982. Het tweede plaatje heet The Return (2004-2009) en bevat voornamelijk spul van de drie soloplaten die ze in die periode uitbrengt (en die ik dus niet heb). Hier horen we een 'nieuwe' versie van I Talk To The Wind. Op het derde plaatje - Onwards (2009-2015) - staan twee stukken van Talking With Strangers en een paar van Live at WM Jazz, maar vooral bijzonder en moeilijk te verkrijgen materiaal, bijvoorbeeld van de picture vinyl Fragile uit 2010, haar gastbijdragen aan andere bandjes en wat onuitgebracht spul dat ze opnam in 2014. Kortom: schitterend overzicht vol folkachtige liederen. Ik grijp er nog regelmatig naar.
In 2015 vang ik ergens op dat er een mooi overzicht aankomt van het werk van Judy Dyble tot dan toe en via haar website weet ik een exemplaar van deze 3cd-verzameling te bestellen. Ook deze is in beperkte oplage verkrijgbaar (geweest) en mijne komt binnen op 6 mei 2015. Ik ontdek dat Judy de bestelling persoonlijk heeft ingepakt en verzonden. Ik bedank haar via een privébericht op haar website en we hebben wat contact over en weer. De drie cd's zijn onderverdeeld in drie thema's. Het eerste plaatje is getiteld The Early Years (1964-1982) en daarin horen we wat Fairport Convention, een paar opnames met McDonald Giles Giles & Fripp, plus enkele demo's uit de begin jaren zeventig voordat ze de muziekwereld voor dertig jaar vaarwel zegt en de incidentele opnames die ze in die dertig jaar maakt. Bijzonder zijn de allereerste opnames van Judy & The Folkmen uit 1964 en werkelijk verrassend is haar vertolking van See Emily Play (Pink Floyd!) als onuitgebrachte demo uit 1982. Het tweede plaatje heet The Return (2004-2009) en bevat voornamelijk spul van de drie soloplaten die ze in die periode uitbrengt (en die ik dus niet heb). Hier horen we een 'nieuwe' versie van I Talk To The Wind. Op het derde plaatje - Onwards (2009-2015) - staan twee stukken van Talking With Strangers en een paar van Live at WM Jazz, maar vooral bijzonder en moeilijk te verkrijgen materiaal, bijvoorbeeld van de picture vinyl Fragile uit 2010, haar gastbijdragen aan andere bandjes en wat onuitgebracht spul dat ze opnam in 2014. Kortom: schitterend overzicht vol folkachtige liederen. Ik grijp er nog regelmatig naar.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
DD257: Jimi Hendrix - Experience
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6948552-1491608560-4776.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
DD258: Jimi Hendrix – Sound Track Recordings From The Film "Jimi Hendrix"
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1552044-1451299327-6113.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0576: Judy Dyble - Songs In Waiting
In 2017 kwam er goed nieuws: Judy Dyble was aan het werk om een nieuwe plaat uit te brengen. Als een soort lekkermakertje verscheen deze EP, in een beperkte oplage van 300 exemplaren. Erop staan vijf liedjes die later op het album Earth Is Sleeping gaan komen. Het zijn heerlijke lome slome liederen waarop Dyble zich laat begeleiden door piano en orkest en waarop zij zelf de hoofdrol opeist met haar stem. Na achtenzestig jaar klinkt die vol levenswijsheid, melancholie én optimisme. Van de driehonderd exemplaren wist ik er eentje te kopen op 21 september 2020; een plaatselijke platenwinkel kon 'm via via nog bestellen. Ik had het album Earth Is Sleeping al, dus eigenlijk is dit EP'tje vooral overbodig, maar het staat leuk in de verzameling.
In 2017 kwam er goed nieuws: Judy Dyble was aan het werk om een nieuwe plaat uit te brengen. Als een soort lekkermakertje verscheen deze EP, in een beperkte oplage van 300 exemplaren. Erop staan vijf liedjes die later op het album Earth Is Sleeping gaan komen. Het zijn heerlijke lome slome liederen waarop Dyble zich laat begeleiden door piano en orkest en waarop zij zelf de hoofdrol opeist met haar stem. Na achtenzestig jaar klinkt die vol levenswijsheid, melancholie én optimisme. Van de driehonderd exemplaren wist ik er eentje te kopen op 21 september 2020; een plaatselijke platenwinkel kon 'm via via nog bestellen. Ik had het album Earth Is Sleeping al, dus eigenlijk is dit EP'tje vooral overbodig, maar het staat leuk in de verzameling.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Leuk plaatje die laatste van Hendrix. Interviews ook leuk al denk ik dat dat gaat vervelen als je hem vaker luistert.
En dan nu de volgende band, die luister ik chronologisch.
DD259: Pink Floyd - Ummagumma
En dan nu de volgende band, die luister ik chronologisch.
DD259: Pink Floyd - Ummagumma
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-11779924-1522335497-4017.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Oh, dan mis je de eerste twee van die band! De eerste is een legendarische ...quote:Op maandag 16 november 2020 19:28 schreef Dagoduck het volgende:
[...]
En dan nu de volgende band, die luister ik chronologisch.
[...]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Moet zeggen dat ik maar twee albums van ze volledig heb geluisterd ooit. De bekendste twee, zeg maar. En de iets minder bekende daarvan heb ik niet op vinyl maar de rest van de jaren 70 gaat voorbij komen plus nog een verzamelaar.quote:
[..]
Oh, dan mis je de eerste twee van die band! De eerste is een legendarische ...
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Dat was, ehh, vaag.
DD260: Pink Floyd - Atom Heart Mother
En door...
DD260: Pink Floyd - Atom Heart Mother
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14049108-1566829359-6138.jpeg.jpg)
En door...
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
BBCD246
Nadat mr bungle met een soort pauze gingen in 2000 ging Trey Spruance verder met het bandje genaamd Secret Chiefs 3, nouja bandje eigenlijk zijn het 6 bandjes (zogenaamde satelieten) die op deze cd allemaal van zich laten horen. Het zijn FORMS, Ishraqiyun, traditionalists, the electromagnetic agoth, holy vehm, ur... al deze bandjes stoelen een beetje op oosterse muziek maar op verschillende manier FORMS en Isharqiyun vrij traditioneel, UR is een soort ska met oosterse invloeden eletromagnetic agoth is electronischer en Holy Vehm is death/black metal inclusief grunts en de enige met "zang". Het geheel is een soort monster project waarin niets aan het toeval is overgelaten en helemaal door trey inelkaar is geknoopt met Tool-esque nummer sequenties, sunnO))) achtige monnik gewaden live, Vreselijk megalomaan en daarom komt er ook maar zelden iets van de band uit, vaker een singletje hier en daar dan een album. maar ze hebben toch drie geweldige albums afgeleverd waarvan dit toch wel de kroon op het werk is wat een plaat Trouwens is het vrij vermoeiend om interviews met trey te lezen want hij zit enorm diep in de middenoosterse filosofie en magie en muziek leer, maar live spat de lol er vanaf en ook de virtuoziteit, heerlijke muziek
Nadat mr bungle met een soort pauze gingen in 2000 ging Trey Spruance verder met het bandje genaamd Secret Chiefs 3, nouja bandje eigenlijk zijn het 6 bandjes (zogenaamde satelieten) die op deze cd allemaal van zich laten horen. Het zijn FORMS, Ishraqiyun, traditionalists, the electromagnetic agoth, holy vehm, ur... al deze bandjes stoelen een beetje op oosterse muziek maar op verschillende manier FORMS en Isharqiyun vrij traditioneel, UR is een soort ska met oosterse invloeden eletromagnetic agoth is electronischer en Holy Vehm is death/black metal inclusief grunts en de enige met "zang". Het geheel is een soort monster project waarin niets aan het toeval is overgelaten en helemaal door trey inelkaar is geknoopt met Tool-esque nummer sequenties, sunnO))) achtige monnik gewaden live, Vreselijk megalomaan en daarom komt er ook maar zelden iets van de band uit, vaker een singletje hier en daar dan een album. maar ze hebben toch drie geweldige albums afgeleverd waarvan dit toch wel de kroon op het werk is
wat een plaat Trouwens is het vrij vermoeiend om interviews met trey te lezen want hij zit enorm diep in de middenoosterse filosofie en magie en muziek leer, maar live spat de lol er vanaf en ook de virtuoziteit, heerlijke muziek 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Welke vond je vaag atom heart mother of ummagumma?quote:
Dat was, ehh, vaag.
DD260: Pink Floyd - Atom Heart Mother
[ afbeelding ]
En door...
En inderdaad piper at the gates of dawn moet er wel even bij
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ummagumma, de tweede schijf.quote:Op maandag 16 november 2020 21:24 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Welke vond je vaag atom heart mother of ummagumma?
En inderdaad piper at the gates of dawn moet er wel even bij
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Ah en wat vond je van atom heart motherquote:
het laatste nummer bijvoorbeeld
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Die komt zometeen, nu Fat Old Sun geloof ik.quote:Op maandag 16 november 2020 21:54 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Ah en wat vond je van atom heart mother
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Ik weet nog goed toen ik voor het eerst alan's psychedelic breakfast hoorde... druppende kraan, bakkend spek.. op een LPquote:
[..]
Die komt zometeen, nu Fat Old Sun geloof ik.
Mijn broer liet het horen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik hoorde ook al iemand een wesp doodslaan met een krant ergens de afgelopen uren.quote:
[..]
Ik weet nog goed toen ik voor het eerst alan's psychedelic breakfast hoorde... druppende kraan, bakkend spek.. op een LP
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
BBCD247
De book of angels van SC3, gehenna heeft veel van deze reeks ik alleen deze. En inderdaad book of angles zou een eigen album titel kunnen zijn (hun eerste heet Book M hun tweede Book of horizons en de derde Book of souls) Maar niets is minder waar dit is een boek met klezmer liederen van John zorn bewerkt door Trey spruance en gespeeld door secret chiefs 3
De book of angels van SC3, gehenna heeft veel van deze reeks ik alleen deze. En inderdaad book of angles zou een eigen album titel kunnen zijn (hun eerste heet Book M hun tweede Book of horizons en de derde Book of souls) Maar niets is minder waar dit is een boek met klezmer liederen van John zorn bewerkt door Trey spruance en gespeeld door secret chiefs 3
![Secret Chiefs 3 ? Akramachamarei [HQ Audio] Book of Angels vol. 9 : Xaphan, 2008](https://i.ytimg.com/vi/b-aiNAyG8CY/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
DD261: Pink Floyd - Meddle
[ Bericht 85% gewijzigd door Dagoduck op 17-11-2020 00:24:13 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4137493-1537216935-9753.jpeg.jpg)
[ Bericht 85% gewijzigd door Dagoduck op 17-11-2020 00:24:13 ]
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Ho, foutje. Dat was Obscured by Clouds helemaal niet. Net Meddle geluisterd. Ik dacht al, ik hoor Echoes, maar die staat niet op dat album 
En zo heb je nul platen van Pink Floyd, en zo heb je 2x Meddle. Dus die tweede luister ik aan het eind nog wel.
Maar goed, dan nu:
DD262: Pink Floyd - Obscured by Clouds
En zo heb je nul platen van Pink Floyd, en zo heb je 2x Meddle. Dus die tweede luister ik aan het eind nog wel.
Maar goed, dan nu:
DD262: Pink Floyd - Obscured by Clouds
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3092412-1315351289.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo 0577: Judy Dyble & Andy Lewis - Summer Dancing
Maar Earth Is Sleeping verschijnt nog niet. Eerst is het de beurt aan deze samenwerking met muzikant en producent Andy Lewis. Het tweetal heeft een bijna psychedelische zomerplaat gemaakt die ik bij het verschijnen koop op 2 oktober 2017, als de zomer al voorbij is. Lewis heeft een prachtig palet aan geluiden en instrumentatie neergelegd en het is Dyble die er met haar zoete stem en teksten overheen dwarrelt. Heerlijk album dat ik geregeld uit de kast haal.
Maar Earth Is Sleeping verschijnt nog niet. Eerst is het de beurt aan deze samenwerking met muzikant en producent Andy Lewis. Het tweetal heeft een bijna psychedelische zomerplaat gemaakt die ik bij het verschijnen koop op 2 oktober 2017, als de zomer al voorbij is. Lewis heeft een prachtig palet aan geluiden en instrumentatie neergelegd en het is Dyble die er met haar zoete stem en teksten overheen dwarrelt. Heerlijk album dat ik geregeld uit de kast haal.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0578: Judy Dyble - Earth Is Sleeping
Pas in juli van 2018 komt dan Earth Is Sleeping. Ik koop hem op 30 juli 2018. Als ik thuis de cd beluister, ben ik weer aangenaam verrast. Dyble heeft de meeste stukken geschreven samen met pianist Alistair Murphy, die ook een grote rol speelde op Talking To Strangers en haar vergezelt tijdens de concerten. Het zijn weer schitterende intieme liedjes, met een subtiele begeleiding van piano, ragfijne drums, beetje bas en een zacht orkest. De stem op leeftijd speelt natuurlijk de hoofdrol en in sommige liedjes klinkt die stem helemaal niet op leeftijd, maar juist jeugdig en nog vol levenslust. Opener Marianna is al heel mooi en daarna volgen nog twaalf pareltjes. Heel fijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:52:34 ]
Pas in juli van 2018 komt dan Earth Is Sleeping. Ik koop hem op 30 juli 2018. Als ik thuis de cd beluister, ben ik weer aangenaam verrast. Dyble heeft de meeste stukken geschreven samen met pianist Alistair Murphy, die ook een grote rol speelde op Talking To Strangers en haar vergezelt tijdens de concerten. Het zijn weer schitterende intieme liedjes, met een subtiele begeleiding van piano, ragfijne drums, beetje bas en een zacht orkest. De stem op leeftijd speelt natuurlijk de hoofdrol en in sommige liedjes klinkt die stem helemaal niet op leeftijd, maar juist jeugdig en nog vol levenslust. Opener Marianna is al heel mooi en daarna volgen nog twaalf pareltjes. Heel fijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:52:34 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Fun fact: de ritme sectie van het titelnummer is in 1 take opgenomen omdat de studio geld wou besparen. Vandaar dat het niet echt een consistent tempo isquote:
Dat was, ehh, vaag.
DD260: Pink Floyd - Atom Heart Mother
[ afbeelding ]
En door...
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Geen bij het getal passende albums/nummers meer in de TT trouwens? 
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0579: Judy Dyble with The Band Of Perfect Strangers and the Ad Hoc Strings - Weavings Of A Silver Magic
In 2016 begin ik Judy te volgen op Twitter. Daar plaatst ze regelmatig hilarische keukenrecepten (die wel fout moeten gaan), foto's van haar hound Jessie in bizarre posities op de bank in haar huiskamer, de tierelantijnen in haar tuin en verslagen van de kleine concerten en opnamesessies die ze doet. Zo is ze in september 2016 met haar Band of Perfect Strangers in St. Barnabas Church in Cambridge en krijgt ze extra ondersteuning van het Ad Hoc strijkensemble. Online vertelt ze dat er opnames van het concert zijn en dat ze die graag wil uitbrengen. Tussen de regels van haar berichten door lees ik een bepaalde urgentie. Af en toe reageer ik en dan antwoordt ze, altijd geestig en scherp. En dan eind 2019 begrijp ik dat ze in behandeling is. Longkanker. Door de chemo is ze veel ziek en minder vaak online. De registratie van het concert verschijnt pas op 17 april 2020 en ik heb mijn exemplaar op 24 augustus in huis. Negen liedjes staan erop. Veel van Earth Is Sleeping natuurlijk, maar ook wat van Talking To Strangers. Natuurlijk eindigt ze met het iconische I Talk To The Wind. Alistair Murphy is er op piano en akoestische gitaar, in het strijkje zit violist Steve Bingham (die nogal vaak bij Tim Bowness en no-man speelt) en de absolute ster is vanzelfsprekend Judy zelf. Ze is goed bij stem en daarnaast is het heerlijk om te horen hoe ze zich door haar aankondigingen heen giechelt. Mooi document.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:51:07 ]
In 2016 begin ik Judy te volgen op Twitter. Daar plaatst ze regelmatig hilarische keukenrecepten (die wel fout moeten gaan), foto's van haar hound Jessie in bizarre posities op de bank in haar huiskamer, de tierelantijnen in haar tuin en verslagen van de kleine concerten en opnamesessies die ze doet. Zo is ze in september 2016 met haar Band of Perfect Strangers in St. Barnabas Church in Cambridge en krijgt ze extra ondersteuning van het Ad Hoc strijkensemble. Online vertelt ze dat er opnames van het concert zijn en dat ze die graag wil uitbrengen. Tussen de regels van haar berichten door lees ik een bepaalde urgentie. Af en toe reageer ik en dan antwoordt ze, altijd geestig en scherp. En dan eind 2019 begrijp ik dat ze in behandeling is. Longkanker. Door de chemo is ze veel ziek en minder vaak online. De registratie van het concert verschijnt pas op 17 april 2020 en ik heb mijn exemplaar op 24 augustus in huis. Negen liedjes staan erop. Veel van Earth Is Sleeping natuurlijk, maar ook wat van Talking To Strangers. Natuurlijk eindigt ze met het iconische I Talk To The Wind. Alistair Murphy is er op piano en akoestische gitaar, in het strijkje zit violist Steve Bingham (die nogal vaak bij Tim Bowness en no-man speelt) en de absolute ster is vanzelfsprekend Judy zelf. Ze is goed bij stem en daarnaast is het heerlijk om te horen hoe ze zich door haar aankondigingen heen giechelt. Mooi document.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:51:07 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Verhuisd check; Nieuwe naald check; Volgens mij kan ik nog wel wat verder met het afspelen van mijn platen. Is al weer even geleden.
Deze kwam ik nu als eerste tegen, dus hop de draaitafel op.
Music Complete van New Order. Nieuwere plaat van de mannen, niet onaardig.
Deze kwam ik nu als eerste tegen, dus hop de draaitafel op.
Music Complete van New Order. Nieuwere plaat van de mannen, niet onaardig.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
bazbo cd0580: Dyble Longdon - Between A Breath And A Breath
Vanaf eind 2019 weet de wereld dat Judy Dyble bezig is met het maken van een album samen met David Longdon. Longdon kennen we natuurlijk allemaal (ik wel) van de band Big Big Train, waar hij songschrijver, fluitist en leadzanger is. De verwachtingen zijn hoog en als de plaat verschijnt op 25 september 2020 en ik drie dagen later de cd in de speler heb, blijken die verwachtingen meer dan waargemaakt. Voor de gelegenheid trommelt Longdon het merendeel van zijn band op: we horen de viool van Rachel Hall, de accordeon van Rikard Sjöblom, de baspedalen van Greg Spawton, de bas van Andy Manners en de drums van Nick D'Virgilio. Daarnaast zijn Dave Sturt en Andy Lewis er op bas en Jeff Davenport op drums. Longdon zelf doet de rest van de gitaren, toetsen, fluit en andere rimram. Mij valt op hoe goed en mooi de stemmen van Longdon en Dyble bij elkaar passen. Dyble heeft de teksten geschreven en Longdon de muziek. Muzikaal gezien gaat het allemaal nogal de progkant op en dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: ik vind het fantastisch. Zeven supercomposities en er zit geen minder stuk tussen. Hoogtepunten van dit tweeënveertig minuten durende album vind ik het lange France en vooral het stuk Whisper. Met recht was dit een plaat om naar uit te kijken. Toch waart er een zware schaduw over het album. Op maandag 13 juli 2020 (ik ben op vakantie op het eiland Rügen) verneem ik dat Judy de dag ervoor is overleden. Ik ben er even goed van slag van. Dit album viert haar laatste productieve jaren en haar leven en is los daarvan wat mij betreft de allermooiste plaat van dit jaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:56:25 ]
Vanaf eind 2019 weet de wereld dat Judy Dyble bezig is met het maken van een album samen met David Longdon. Longdon kennen we natuurlijk allemaal (ik wel) van de band Big Big Train, waar hij songschrijver, fluitist en leadzanger is. De verwachtingen zijn hoog en als de plaat verschijnt op 25 september 2020 en ik drie dagen later de cd in de speler heb, blijken die verwachtingen meer dan waargemaakt. Voor de gelegenheid trommelt Longdon het merendeel van zijn band op: we horen de viool van Rachel Hall, de accordeon van Rikard Sjöblom, de baspedalen van Greg Spawton, de bas van Andy Manners en de drums van Nick D'Virgilio. Daarnaast zijn Dave Sturt en Andy Lewis er op bas en Jeff Davenport op drums. Longdon zelf doet de rest van de gitaren, toetsen, fluit en andere rimram. Mij valt op hoe goed en mooi de stemmen van Longdon en Dyble bij elkaar passen. Dyble heeft de teksten geschreven en Longdon de muziek. Muzikaal gezien gaat het allemaal nogal de progkant op en dat vind ik helemaal niet erg. Sterker nog: ik vind het fantastisch. Zeven supercomposities en er zit geen minder stuk tussen. Hoogtepunten van dit tweeënveertig minuten durende album vind ik het lange France en vooral het stuk Whisper. Met recht was dit een plaat om naar uit te kijken. Toch waart er een zware schaduw over het album. Op maandag 13 juli 2020 (ik ben op vakantie op het eiland Rügen) verneem ik dat Judy de dag ervoor is overleden. Ik ben er even goed van slag van. Dit album viert haar laatste productieve jaren en haar leven en is los daarvan wat mij betreft de allermooiste plaat van dit jaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 11:56:25 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Die plaat heb ik laatst weggedaan samen met Dark Side en Wish You Were Here.quote:
Waarom ik daar ooit fan van was
Fervent tegenstander van het korps lasergamers.
Meteen plaat nummer 40 ook dan maar.
Meegenomen bij het laatste concert waar ik aanwezig was op 4 maart, zo lang al weer.
Diiv met Deceiver leuk concert overigens, de band gaat hier meer richting shoegaze.
Meegenomen bij het laatste concert waar ik aanwezig was op 4 maart, zo lang al weer.
Diiv met Deceiver leuk concert overigens, de band gaat hier meer richting shoegaze.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
DD263: Pink Floyd - Dark Side of the Moon
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1830381-1301740492.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
DD264: Pink Floyd - Animals
[ Bericht 0% gewijzigd door Dagoduck op 17-11-2020 16:38:37 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-391322-1590457007-2317.jpeg.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door Dagoduck op 17-11-2020 16:38:37 ]
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Animals is mijn favo "moderne, non-barrett" floyd
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Erg lekker album.quote:
Animals is mijn favo "moderne, non-barrett" floyd
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Die heb ik ook weggegooid maar daar moet ik inderdaad dringend een nieuwe van scoren.quote:
Animals is mijn favo "moderne, non-barrett" floyd
Fervent tegenstander van het korps lasergamers.
bazbo cd0581: Bob Dylan - The Collection - Bringing It All Back Home
Deze klassiekert zit in een longbox, samen met nog twee. Die twee komen hierna. De doos kocht ik op 30 maart 2003. Het is een heruitgave uit 2003 van een eerdere box uit 1999. Dit album verscheen in april 1965, het mooie jaar. Er staan een paar zeer bekende Dylannummers op: opener Subterranean Homesick Blues, Maggies Farm, Love Minus Zero/No Limit, Mr. Tambourine Man en It's Allright Ma, I'm Only Bleeding. Het is nog de tijd dat Dylan gewapend met akoestische gitaar en mondharmonica en vlijmscherpe teksten de wereld te lijf ging. Ik ben niet zo'n enorme Dylanliefhebber, maar vind dit een mooie plaat. En stiekem wilde ik hem hebben omdat She Belongs To Me erop staat, het stuk dat Keith Emerson (mijn absolute held) met The Nice wist te vernaggelen op de elpee Nice uit 1969. Nice!
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 19:55:36 ]
Deze klassiekert zit in een longbox, samen met nog twee. Die twee komen hierna. De doos kocht ik op 30 maart 2003. Het is een heruitgave uit 2003 van een eerdere box uit 1999. Dit album verscheen in april 1965, het mooie jaar. Er staan een paar zeer bekende Dylannummers op: opener Subterranean Homesick Blues, Maggies Farm, Love Minus Zero/No Limit, Mr. Tambourine Man en It's Allright Ma, I'm Only Bleeding. Het is nog de tijd dat Dylan gewapend met akoestische gitaar en mondharmonica en vlijmscherpe teksten de wereld te lijf ging. Ik ben niet zo'n enorme Dylanliefhebber, maar vind dit een mooie plaat. En stiekem wilde ik hem hebben omdat She Belongs To Me erop staat, het stuk dat Keith Emerson (mijn absolute held) met The Nice wist te vernaggelen op de elpee Nice uit 1969. Nice!
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 17-11-2020 19:55:36 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
ik vind alles totaan Dark Side geweldig (Dark side echt helemaal niet), Animals is dan wel mijn favoriete van wat ze na Dark Side gedaan hebben.quote:
Animals is mijn favo "moderne, non-barrett" floyd
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Heb ook niet zoveel met dark sidequote:
[..]
ik vind alles totaan Dark Side geweldig (Dark side echt helemaal niet), Animals is dan wel mijn favoriete van wat ze na Dark Side gedaan hebben.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
DD265: Pink Floyd - The Wall
HEY! TEACHER!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-394516-1255894548.jpeg.jpg)
HEY! TEACHER!
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Nou, doe ik er ook nog maar eentje.
Firewater - The Golden Hour.
Firewater is de band van Tod A, die in de jaren 90 de zanger van de industrial band Cop Shoot Cop was.
Met Firewater maakt ie hele andere muziek, met invloeden van Klezmer, balkan en andere wereldmuziek. Dit album heeft hij geschreven tijdens zijn reizen naar India, Turkije, Pakistan en Indonesie en er spelen ook locale muzikanten mee, en dat is een erg fijn feestje.
Firewater - The Golden Hour.
Firewater is de band van Tod A, die in de jaren 90 de zanger van de industrial band Cop Shoot Cop was.
Met Firewater maakt ie hele andere muziek, met invloeden van Klezmer, balkan en andere wereldmuziek. Dit album heeft hij geschreven tijdens zijn reizen naar India, Turkije, Pakistan en Indonesie en er spelen ook locale muzikanten mee, en dat is een erg fijn feestje
.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
DD266: Pink Floyd - Relics
Hier staan nog wel wat nummers van Barrett op.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-448497-1587130040-3008.jpeg.jpg)
Hier staan nog wel wat nummers van Barrett op.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
quote:
DD266: Pink Floyd - Relics
[ afbeelding ]
Hier staan nog wel wat nummers van Barrett op.
geweldige plaat
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
See Emily Play ken ik wel van de Top 2000.
Hoor je ook meteen waar Jacco Gardner naar geluisterd heeft.
Hoor je ook meteen waar Jacco Gardner naar geluisterd heeft.
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
DD267: Pink Floyd - Meddle
En de laatste, die ik gister dus ook al draaide (want dubbel).
En de laatste, die ik gister dus ook al draaide (want dubbel).
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0582: Bob Dylan - The Collection - Highway 61 Revisited
Tweede in deze longbox. Eveneens uit 1965. Op dit album gaat Dylan vrolijk verder met waar hij op de vorige bezig was. Opnieuw allerlei grote stukken: Like A Rolling Stone, Tombstone Blues, Ballad Of A Thin Man, het titelnummer en het lange Desolation Row. Klassiekert, hoor.
Tweede in deze longbox. Eveneens uit 1965. Op dit album gaat Dylan vrolijk verder met waar hij op de vorige bezig was. Opnieuw allerlei grote stukken: Like A Rolling Stone, Tombstone Blues, Ballad Of A Thin Man, het titelnummer en het lange Desolation Row. Klassiekert, hoor.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0583: Bob Dylan - The Collection - Blonde On Blonde
Weet je wat? We stoppen gewoon een derde klassieker in die longbox. Kan ons het schelen. Blonde On Blonde was het zevende album van Dylan en klinkt heel anders. Elektrieker. En dat niet alleen: het was zo ongeveer de eerste dubbelelpee in de rockwereld. Of was Zappa's Freak Out! toch eerder? Wikipedia zegt dat Dylans plaat verscheen op 20 juni 1966 en Zappa's op 27 juni van dat jaar. Discogs waagt zich niet aan precieze data. Kan het schelen, want op deze Dylanplaat staat weer een boel sterk spul en daar gaat het om: Rainy Day Women, I Want You, Just Like A Woman, Most Likely You'll Go Your Way (And I'll Go Mine), vrolijk, verdrietig, boos, verliefd, verlaten, van alles komt voorbij. Wederom is de afsluiter het langst. En het mooist: Sad Eyed Lady Of The Low Lands. Mooi hoor, meneer Zimmerman. Maakt u nog eens zo'n klassiekert?
Weet je wat? We stoppen gewoon een derde klassieker in die longbox. Kan ons het schelen. Blonde On Blonde was het zevende album van Dylan en klinkt heel anders. Elektrieker. En dat niet alleen: het was zo ongeveer de eerste dubbelelpee in de rockwereld. Of was Zappa's Freak Out! toch eerder? Wikipedia zegt dat Dylans plaat verscheen op 20 juni 1966 en Zappa's op 27 juni van dat jaar. Discogs waagt zich niet aan precieze data. Kan het schelen, want op deze Dylanplaat staat weer een boel sterk spul en daar gaat het om: Rainy Day Women, I Want You, Just Like A Woman, Most Likely You'll Go Your Way (And I'll Go Mine), vrolijk, verdrietig, boos, verliefd, verlaten, van alles komt voorbij. Wederom is de afsluiter het langst. En het mooist: Sad Eyed Lady Of The Low Lands. Mooi hoor, meneer Zimmerman. Maakt u nog eens zo'n klassiekert?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD248
Verder met secret chiefs 3 book of souls folio A (ze hadden hem al aangekondigd voor iron maidens book of souls maar later uitgebracht) De vrij lelijke hoes zal wel weer van alles betekenen maar blijft toch vrij lelijk, folio B is ook nog niet gekomen al is het pas 7 jaar geleden dat deze uit kwam Met de muziek zit alles wel snor vijf van de zes sataliet bandjes zijn weer van de partij holy vehm alleen niet dus iets minder metal dit keer, al zitten er zat rifjes tussen die leuk in metal zouden passen Ik hoop dat folio B snel uitkomt alsmede het beloofde holy vehm album al zal het wel niet...
Verder met secret chiefs 3 book of souls folio A (ze hadden hem al aangekondigd voor iron maidens book of souls maar later uitgebracht
) De vrij lelijke hoes zal wel weer van alles betekenen maar blijft toch vrij lelijk, folio B is ook nog niet gekomen al is het pas 7 jaar geleden dat deze uit kwam Met de muziek zit alles wel snor vijf van de zes sataliet bandjes zijn weer van de partij holy vehm alleen niet dus iets minder metal dit keer, al zitten er zat rifjes tussen die leuk in metal zouden passen Ik hoop dat folio B snel uitkomt alsmede het beloofde holy vehm album al zal het wel niet...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Jeutje. Dat was plank 9 alweer. Op naar plank 10. (Morgen.)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD249
Tussen de book of souls en de book of horizons zijn een heel setje singletjes met op elke kant een nummer van één van de satelitte bandje van SC3, die singletjes zijn uitgebracht op deze compilatie Hierop drie van de sateliet bandjes UR, Ishraqiyun en electromagnetic azoth
Tussen de book of souls en de book of horizons zijn een heel setje singletjes met op elke kant een nummer van één van de satelitte bandje van SC3, die singletjes zijn uitgebracht op deze compilatie
Hierop drie van de sateliet bandjes UR, Ishraqiyun en electromagnetic azoth 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0584: Bob Dylan - The Bootleg Series Vol. 6 - Live 1964 (Concert at Philharmonic Hall)
Bea vond deze cd 'niet mooi', zei ze tijdens een feestje ergens in juni 2015, meen ik. 'Wil je 'm hebben?' Ze had 'm speciaal voor mij meegenomen. Ik nam hem natuurlijk graag van haar aan, draaide hem thuis, vond hem niet onaardig en zette hem in de kast zonder een precieze datum erin te zetten. [Bij nazoeken blijkt het 1 juli 2016 te zijn - b] Dit is een heruitgave van een plaat die in 1976 al verscheen en in 2004 in geremasterde versie op dubbelcd is uitgebracht als onderdeel van The Bootleg Series. Op 31 oktober 1964 geeft Dylan een fiks concert in de Philharmonic Hall in New York. Hij speelt zijn akoestische gitaar en mondharmonica en aan het eind krijgt hij in een paar liedjes ondersteuning van Joan Baez. Het is de tijd van protestsongs en we horen grootse stukken als The Times They Are A-Changing, Who Killed Davey Moore?, It's Allright Ma (I'm Only Bleeding), Mr. Tambourine Man, A Hard Rain's Gonna Fall en Don't Think Twice It's Allright. Niet de minste stukken. Mooie registratie en ik ben blij dat ik hem in de kast heb staan, al is het pas de tweede keer dat ik 'm draai. Bea gaf de kartonnen slipcase die eromheen hoort er niet bij. Ik heb nooit aan haar kunnen vragen of ze 'm nog ergens had, want niet al te lang erna deed de kanker onze lieve vriendin overlijden.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-11-2020 19:05:26 ]
Bea vond deze cd 'niet mooi', zei ze tijdens een feestje ergens in juni 2015, meen ik. 'Wil je 'm hebben?' Ze had 'm speciaal voor mij meegenomen. Ik nam hem natuurlijk graag van haar aan, draaide hem thuis, vond hem niet onaardig en zette hem in de kast zonder een precieze datum erin te zetten. [Bij nazoeken blijkt het 1 juli 2016 te zijn - b] Dit is een heruitgave van een plaat die in 1976 al verscheen en in 2004 in geremasterde versie op dubbelcd is uitgebracht als onderdeel van The Bootleg Series. Op 31 oktober 1964 geeft Dylan een fiks concert in de Philharmonic Hall in New York. Hij speelt zijn akoestische gitaar en mondharmonica en aan het eind krijgt hij in een paar liedjes ondersteuning van Joan Baez. Het is de tijd van protestsongs en we horen grootse stukken als The Times They Are A-Changing, Who Killed Davey Moore?, It's Allright Ma (I'm Only Bleeding), Mr. Tambourine Man, A Hard Rain's Gonna Fall en Don't Think Twice It's Allright. Niet de minste stukken. Mooie registratie en ik ben blij dat ik hem in de kast heb staan, al is het pas de tweede keer dat ik 'm draai. Bea gaf de kartonnen slipcase die eromheen hoort er niet bij. Ik heb nooit aan haar kunnen vragen of ze 'm nog ergens had, want niet al te lang erna deed de kanker onze lieve vriendin overlijden.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 19-11-2020 19:05:26 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD250
Semi0n met hun nuclear blast album, waar onze eigen bartrid in zit. Bij dit cdtje zat een boekje met daarin de wat te doen bij een nucleare aanval uit de jaren 80. Het is een heerlijk industrieel/noise plaatje er zat ook een cassette bij die ik eerlijk gezegd door het ontbreken vaneen cassette deck nog nooit geluisterd heb, ik ga denk ik binnenkort mijn cd speler vervangen voor een cd/cassette/usb combi dus die ga ik snel een keer voor het eerst luisteren
https://semi0n.bandcamp.com/album/nuclear-attack
Semi0n met hun nuclear blast album, waar onze eigen bartrid in zit. Bij dit cdtje zat een boekje met daarin de wat te doen bij een nucleare aanval uit de jaren 80. Het is een heerlijk industrieel/noise plaatje
er zat ook een cassette bij die ik eerlijk gezegd door het ontbreken vaneen cassette deck nog nooit geluisterd heb, ik ga denk ik binnenkort mijn cd speler vervangen voor een cd/cassette/usb combi dus die ga ik snel een keer voor het eerst luisteren https://semi0n.bandcamp.com/album/nuclear-attack
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0585: De Jongens Driest Brass Quintet - In Full Colour
Hahaha, dit is gaaf! Zoals jullie misschien (niet) weten, plaats ik (afbeeldingen van) de platen die ik voor dit project draai ook op Twitter en Instagram. Afgelopen vrijdag, toen ik de drie cd's van De Jongens Driest draaide, kreeg ik op Instagram plots een persoonlijk bericht van Arno Bakker, de souzafonist van onder andere DJD, van Orgel Vreten en Maison de Malheur. 'Komen er nog twee?' vroeg hij onder andere. Ik antwoordde dat ik er maar drie had, maar dat ik die met het kwintet graag nog een keer wilde horen. 'Ik heb er hier nog wel wat liggen,' zei hij. Of ik even mijn adresgegevens wilde doorgeven. 'Meen je dat nou?' vroeg ik. Geen antwoord. Gisterenmiddag was er post. Voor deze cd zijn De Jongens Driest uitgebreid met drummer Michael Vatcher (die kennen we al van de tweede DJDplaat) en Matt Darriau op altsax en klarinet en die voegen veel toe aan het toch al rijke klankpalet van de souzafoon, klarinet en trombone. De negen stukken op de plaat zijn live opgenomen tijdens drie concerten in september 2011 en het album verscheen later dat jaar. Leuk feestje. Al heet ik geen Bart, toch: dank je, Arno!
Hahaha, dit is gaaf! Zoals jullie misschien (niet) weten, plaats ik (afbeeldingen van) de platen die ik voor dit project draai ook op Twitter en Instagram. Afgelopen vrijdag, toen ik de drie cd's van De Jongens Driest draaide, kreeg ik op Instagram plots een persoonlijk bericht van Arno Bakker, de souzafonist van onder andere DJD, van Orgel Vreten en Maison de Malheur. 'Komen er nog twee?' vroeg hij onder andere. Ik antwoordde dat ik er maar drie had, maar dat ik die met het kwintet graag nog een keer wilde horen. 'Ik heb er hier nog wel wat liggen,' zei hij. Of ik even mijn adresgegevens wilde doorgeven. 'Meen je dat nou?' vroeg ik. Geen antwoord. Gisterenmiddag was er post. Voor deze cd zijn De Jongens Driest uitgebreid met drummer Michael Vatcher (die kennen we al van de tweede DJDplaat) en Matt Darriau op altsax en klarinet en die voegen veel toe aan het toch al rijke klankpalet van de souzafoon, klarinet en trombone. De negen stukken op de plaat zijn live opgenomen tijdens drie concerten in september 2011 en het album verscheen later dat jaar. Leuk feestje. Al heet ik geen Bart, toch: dank je, Arno!
![DJDBQ [De Jongens Driest Brass Quintet] - NANA - @ radio6NL/CoLive!](https://i.ytimg.com/vi/gPUjnZojpnw/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
nice
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD251
Niet het beste album van een absolute pionier, die in de jaren 60 al een soort techno maakte met 9 ossiciloscopen. Heb hem een paar keer live aan het werk gezien, daar ook dit cdtje gekocht. In september van dit jaar is hij helaas overleden.
Niet het beste album van een absolute pionier, die in de jaren 60 al een soort techno maakte met 9 ossiciloscopen. Heb hem een paar keer live aan het werk gezien, daar ook dit cdtje gekocht. In september van dit jaar is hij helaas overleden.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD252
Simon the ghost met de cd Pieter Dit is een lokaal bandje het hoesje staat nergens online wel een geweldige website http://home.planet.nl/~bere0800/simontheghost/ dit driemans bandje bestaat uit marjolijn berends, justin peters en stefan spiekman de middelste was mijn klasgenoot op mijn master (en een neef van gehenna kwam ik later achter), en hij heeft me met heel wat jaren 70 muziek laten kennismaken, en dat is ook af te horen aan de cd, er zit heel veel inspiratie uit de 70s in. De cd is dan ook een rock opera met een verhaal over pieter en zit vol met spitsvondigheden (pieter baan je een weg naar het centrum) al met al een heel degelijke plaat die aan alle kanten goed in elkaar zit. In dit hoesje zit ook een CDr van hun tweede plaat negen voor twee, die volgensmij ook weer een verhaal heeft, ik herinner me sowieso liedjes over een meisje yersinia (die niet voor niets vernoemd is naar de pest, yersinia pestis, we blijven biologen natuurlijk) inmiddels is de zanger gitarist biologie leraar. Ik zag hem nog wel eens bij concerten maar nu hij vader is en met corona is dat natuurlijk lastiger.
Geen youtube maar wel het nummer waar de naam vandaan komt want naast de jaren 70 was justin ook een enorme excelsior fan en dan vooral van de tijd van ceasar toen het label nog electro lux heette Grappig eigenlijk hoeveel invloed twee mensen uit dezelfde familie gehenna en zijn neef dus invloed hebben gehad op mijn muziek smaak en kennis
[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 18-11-2020 13:18:41 ]
Simon the ghost met de cd Pieter
Dit is een lokaal bandje het hoesje staat nergens online wel een geweldige website http://home.planet.nl/~bere0800/simontheghost/ dit driemans bandje bestaat uit marjolijn berends, justin peters en stefan spiekman de middelste was mijn klasgenoot op mijn master (en een neef van gehenna kwam ik later achter), en hij heeft me met heel wat jaren 70 muziek laten kennismaken, en dat is ook af te horen aan de cd, er zit heel veel inspiratie uit de 70s in. De cd is dan ook een rock opera met een verhaal over pieter en zit vol met spitsvondigheden (pieter baan je een weg naar het centrum) al met al een heel degelijke plaat die aan alle kanten goed in elkaar zit. In dit hoesje zit ook een CDr van hun tweede plaat negen voor twee, die volgensmij ook weer een verhaal heeft, ik herinner me sowieso liedjes over een meisje yersinia (die niet voor niets vernoemd is naar de pest, yersinia pestis, we blijven biologen natuurlijk) inmiddels is de zanger gitarist biologie leraar. Ik zag hem nog wel eens bij concerten maar nu hij vader is en met corona is dat natuurlijk lastiger. Geen youtube maar wel het nummer waar de naam vandaan komt want naast de jaren 70 was justin ook een enorme excelsior fan en dan vooral van de tijd van ceasar toen het label nog electro lux heette
Grappig eigenlijk hoeveel invloed twee mensen uit dezelfde familie gehenna en zijn neef dus invloed hebben gehad op mijn muziek smaak en kennis 
[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 18-11-2020 13:18:41 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik ben trouwens ook eens begonnen om mijn cds in discogs te zetten en het is wel hilarisch om te zien dat er een cd-r van acid mothers temple (gelimiteerd tot 200) maar echt gewoon een simple cdtje met een geprint velletje en een post it met nummer gewoon ooit voor ¤33 verkocht is de wereld is maf
en het is wel hilarisch om te zien dat er een cd-r van acid mothers temple (gelimiteerd tot 200) maar echt gewoon een simple cdtje met een geprint velletje en een post it met nummer gewoon ooit voor ¤33 verkocht is de wereld is maf
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Die tweede cd van Simon the Ghost gaat dus over de pest maar had zo een soundtrack voor de corona crises kunnen zijn inclusief het bijna profetische "er is zoveel informatie maar wat is waar!"
inclusief het bijna profetische "er is zoveel informatie maar wat is waar!"
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar dat bandje, zelf nooit gehoord.
Heb een mailtje gestuurd naar hun oude webshop
Heb een mailtje gestuurd naar hun oude webshop
nee, jij dan!
quote:Op woensdag 18 november 2020 12:07 schreef Gehenna het volgende:
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar dat bandje, zelf nooit gehoord.
Heb een mailtje gestuurd naar hun oude webshop
kan de twee plaatjes wel voor je rippen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:I'm sorry to have to inform you that your message could not be delivered to one or more recipients
nee, jij dan!
Dat zou tof zijnquote:
[..]
nee, jij dan!
BBCD253
En we blijven nederlandstalig en wel met het verpletterende debut van Spinvis, Dit album knalde er in 2002 gelijk in, wat een uniek geluid voor nederlandse begrippen en waar zingt hij nou eigenlijk over Heerlijke knip en plak muziek met geweldige gefragmenteerde teksten. Toen het uitkwam was er gelijk een splitsing in mensen die het verschrikkelijk vonden en de mensen de het verschrikkelijk goed vonden, vaak een teken dat er iets tofs aan de hand is, en dat bleek. Inmiddels is spinvis een vaste waarde in het nederlandse muziek landschap en terecht!
En we blijven nederlandstalig en wel met het verpletterende debut van Spinvis, Dit album knalde er in 2002 gelijk in, wat een uniek geluid voor nederlandse begrippen en waar zingt hij nou eigenlijk over
Heerlijke knip en plak muziek met geweldige gefragmenteerde teksten. Toen het uitkwam was er gelijk een splitsing in mensen die het verschrikkelijk vonden en de mensen de het verschrikkelijk goed vonden, vaak een teken dat er iets tofs aan de hand is, en dat bleek. Inmiddels is spinvis een vaste waarde in het nederlandse muziek landschap en terecht!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Krijg net een whatsappje dat de nieuwe volgend jaar komt maar dan onder de bandnaam Jinn Tree Bugsquote:
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD254
Na het debut kwam de plaat nieuwegein aan zee met daarop een aantal nieuwe liedjes maar vooral live versies van de nummers, en ook niet te min een DVD over hoe deze live versies tot stand kwamen. Die DVD is een prachtig document over hoe spinvis de plaat eigenlijk voor op het podium moet namaken en daarbij bij veel nummers hele andere vlakken te belichten, dus veel meer violen cello's en andere instrumentaties. Deze DVD heeft mij voor altijd spinvis fan gemaakt en gelukkig heb ik hem daarna in vele vormen live gezien, muziek zoals het hoort imo.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-619865-1506849620-3172.jpeg.jpg)
Na het debut kwam de plaat nieuwegein aan zee met daarop een aantal nieuwe liedjes maar vooral live versies van de nummers, en ook niet te min een DVD over hoe deze live versies tot stand kwamen. Die DVD is een prachtig document over hoe spinvis de plaat eigenlijk voor op het podium moet namaken en daarbij bij veel nummers hele andere vlakken te belichten, dus veel meer violen cello's en andere instrumentaties. Deze DVD heeft mij voor altijd spinvis fan gemaakt en gelukkig heb ik hem daarna in vele vormen live gezien, muziek zoals het hoort imo.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0585: Earth and Fire - Earth and Fire
Legendarische band die hedentendage nog altijd zeer hoge ogen gooit in het wereldje van de liefhebbers van prog. Dit is de debuutplaat uit 1970 en in 2009 verscheen een mooie remaster met wat extra spul erop (B-kantjes van twee singles) en die kocht ik op 16 oktober 2009. Schitterende stukken: Wild And Exciting, Ruby Is The One en Seasons zijn het bekendst. De combinatie van de elektrische gitaar en de toetsen van de gebroeders Koerts én de stem van La Kaagman werkt bijzonder goed. Ook dit weer: onnederlands goed. Haha, bij het uitzoeken van de filmpjes hieronder zie ik weer wat een heerlijk tijdsbeeld het geeft. La Kaagman ...
Legendarische band die hedentendage nog altijd zeer hoge ogen gooit in het wereldje van de liefhebbers van prog. Dit is de debuutplaat uit 1970 en in 2009 verscheen een mooie remaster met wat extra spul erop (B-kantjes van twee singles) en die kocht ik op 16 oktober 2009. Schitterende stukken: Wild And Exciting, Ruby Is The One en Seasons zijn het bekendst. De combinatie van de elektrische gitaar en de toetsen van de gebroeders Koerts én de stem van La Kaagman werkt bijzonder goed. Ook dit weer: onnederlands goed. Haha, bij het uitzoeken van de filmpjes hieronder zie ik weer wat een heerlijk tijdsbeeld het geeft. La Kaagman ...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD255
het voordeel van video vooral in de tijd van corona natuurlijk maareh singletje dus met vier nummertjes
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-657896-1477080420-9567.jpeg.jpg)
het voordeel van video vooral in de tijd van corona natuurlijk
maareh singletje dus met vier nummertjes 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD256
Dagen van gras en dagen van stro, ik heb de roze versie de normale is blauw. Dit is het eigenlijke tweede album van spinvis waarom het leuke ik wil alleen maar zwemmen, en kom in de cockpit, het ellenlange lotus europa en ook flamingo en voordeel van video die ook op de single stonden.
Dagen van gras en dagen van stro, ik heb de roze versie de normale is blauw. Dit is het eigenlijke tweede album van spinvis waarom het leuke ik wil alleen maar zwemmen, en kom in de cockpit, het ellenlange lotus europa
en ook flamingo en voordeel van video die ook op de single stonden. 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD257
Dit album klinkt kwa tekst als een soort verknipt dagboek van een oude zangeres of danseres, een soort van ontdekkingsreis door iemands leven, iemand die nu een beetje verpieterd in een bejaardentehuis maar een enorm mooi leven geleid heeft wat niemand om haar heen nog weet. Een erg mooi album weer en hij kan nog steeds weinig verkeerd doen. De plaat hierna heb ik op LP en de nieuwste heb ik nog niet.
Dit album klinkt kwa tekst als een soort verknipt dagboek van een oude zangeres of danseres, een soort van ontdekkingsreis door iemands leven, iemand die nu een beetje verpieterd in een bejaardentehuis maar een enorm mooi leven geleid heeft wat niemand om haar heen nog weet. Een erg mooi album weer en hij kan nog steeds weinig verkeerd doen. De plaat hierna heb ik op LP en de nieuwste heb ik nog niet.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Tof!! je bent 1 van de 20 (meen ik) die dat fysiek heeftquote:
BBCD250
[ afbeelding ]
Semi0n met hun nuclear blast album, waar onze eigen bartrid in zit. Bij dit cdtje zat een boekje met daarin de wat te doen bij een nucleare aanval uit de jaren 80. Het is een heerlijk industrieel/noise plaatje
https://semi0n.bandcamp.com/album/nuclear-attack
Tijdens de repetities/opnames van het middenstuk zijn we bijna de oefenstudio uitgeknikkerd omdat het volume iets aan de harde kant was Op de tape staan 3 nummers, 1 daarvan is https://nudeforsatan.bandcamp.com/track/ale-agony, de anderen zijn meen ik nooit gereleased (alle 3 de leden hebben een solo nummer gedaan...)
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
BBCD258
Tandje rock erbij op met soundgarden met de geweldige ons helaas recent ontvallen Chris Cornell op zang wat een strot heeft die gast. En wat een plaat is dit (al mogen de albums die hiervoor zitten er ook heel erg zijn, die stonden bij mijn vriendin in de kast) maar deze plaat met het vrij doodgedraaide black hole sun erop en toch blijft ook dat nummer staan als een huis. De hele plaat is een pareltje in het grunge genre als je het grunge mag noemen, ze zaten in die scene maar zijn in mijn ogen een gevalletje buitencategorie. top!
Tandje rock erbij op met soundgarden met de geweldige ons helaas recent ontvallen Chris Cornell op zang wat een strot heeft die gast. En wat een plaat is dit (al mogen de albums die hiervoor zitten er ook heel erg zijn, die stonden bij mijn vriendin in de kast) maar deze plaat met het vrij doodgedraaide black hole sun erop en toch blijft ook dat nummer staan als een huis. De hele plaat is een pareltje in het grunge genre als je het grunge mag noemen, ze zaten in die scene maar zijn in mijn ogen een gevalletje buitencategorie. top!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd 0587: Earth and Fire - Song Of The Marching Children
Het tweede album uit 1971 gaat wat meer de proghoek in en zoals jullie weten vind ik dat helemaal niet erg. Op de eerste plaatkant vier korte stukken, waaronder het majestueuze Storm And Thunder; op de tweede staat het plaatkantlange titelnummer. Leuke aan deze heruitgave uit 2009 is dat er van maar liefst drie singles uit die periode ook de A- en B-kantjes staan. Twee van die singles stonden ook niet eens op het album. En zeg nu zelf: Invitation en Memories zijn toch niet de minste stukken, hè? Ik kocht deze remaster op cd op 22 oktober toen-ie net verscheen. Mooie plaat, mooie uitbreiding, mooi, mooi.
Het tweede album uit 1971 gaat wat meer de proghoek in en zoals jullie weten vind ik dat helemaal niet erg. Op de eerste plaatkant vier korte stukken, waaronder het majestueuze Storm And Thunder; op de tweede staat het plaatkantlange titelnummer. Leuke aan deze heruitgave uit 2009 is dat er van maar liefst drie singles uit die periode ook de A- en B-kantjes staan. Twee van die singles stonden ook niet eens op het album. En zeg nu zelf: Invitation en Memories zijn toch niet de minste stukken, hè? Ik kocht deze remaster op cd op 22 oktober toen-ie net verscheen. Mooie plaat, mooie uitbreiding, mooi, mooi.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:
BBCD258
[ afbeelding ]
Tandje rock erbij op met soundgarden met de geweldige ons helaas recent ontvallen Chris Cornell op zang wat een strot heeft die gast. En wat een plaat is dit (al mogen de albums die hiervoor zitten er ook heel erg zijn, die stonden bij mijn vriendin in de kast) maar deze plaat met het vrij doodgedraaide black hole sun erop en toch blijft ook dat nummer staan als een huis. De hele plaat is een pareltje in het grunge genre als je het grunge mag noemen, ze zaten in die scene maar zijn in mijn ogen een gevalletje buitencategorie. top!
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0588: Earth and Fire - Atlantis
Als je het dan hebt over prog, dan ging de band in 1973 nog een fikse stap verder met dit album. Plaatkant 1 bevat het titelnummer, dat allerlei kanten opgaat en dat een steeds weer terugkerend thema heeft dat de verschillende sferen met elkaar verbindt. Kant twee begint met de grote hit Maybe Tomorrow Maybe Tonight en bevat verder twee korte stukjes (waaronder een terugkeer naar het thema van Atlantis) en twee andere stukken waarvan het afsluitende Love Please Close The Door opvalt omdat het zo'n bijna verstild liedje is. De remaster uit 2009 kocht ik op 16 oktober van dat jaar en viel wat tegen omdat er niets extra's opstaat. Nog geen vijfendertig minuten, maar wel een prachtplaat.
Als je het dan hebt over prog, dan ging de band in 1973 nog een fikse stap verder met dit album. Plaatkant 1 bevat het titelnummer, dat allerlei kanten opgaat en dat een steeds weer terugkerend thema heeft dat de verschillende sferen met elkaar verbindt. Kant twee begint met de grote hit Maybe Tomorrow Maybe Tonight en bevat verder twee korte stukjes (waaronder een terugkeer naar het thema van Atlantis) en twee andere stukken waarvan het afsluitende Love Please Close The Door opvalt omdat het zo'n bijna verstild liedje is. De remaster uit 2009 kocht ik op 16 oktober van dat jaar en viel wat tegen omdat er niets extra's opstaat. Nog geen vijfendertig minuten, maar wel een prachtplaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD259
Sleepytime gorilla musuem met hun album of natural history, in de hoek van heerlijke proggy avantgarde denk aan wat vreemde ritmes, hak op de tak, maar ook heel theatraal met een zanger met een dijk van een stem. Het komt uit de hoek van trey spruances' label web of mimicry en heeft als lid carla kihlsted. (ze werden toen ik ze live zag in het bimhuis grappig genoeg aangekondigd als sleepytime gorilla museum featuring carla kihlsted tot grote hilariteit van de band zelf ) op viool. Het geheel klinkt als een soort van museum van de apocolypse inclusief the donkey head adversary of humanity, "the creature" cockroaches De cd is dan ook opgedeeld in een "house fly" gedeelte een "homo sapiens" gedeelte en een "pinus longaeva" gedeelte. Al met al een mooie expositie in dit museum of natural history!
Eigenlijk zou ik de nummers "sleep is wrong" en "1997 (tonight we're gonna party like its)" willen laten horen maar die staan op hun eerste plaat (die moet ik toch nog eens aanschaffen )
Sleepytime gorilla musuem met hun album of natural history, in de hoek van heerlijke proggy avantgarde denk aan wat vreemde ritmes, hak op de tak, maar ook heel theatraal met een zanger met een dijk van een stem. Het komt uit de hoek van trey spruances' label web of mimicry en heeft als lid carla kihlsted. (ze werden toen ik ze live zag in het bimhuis grappig genoeg aangekondigd als sleepytime gorilla museum featuring carla kihlsted tot grote hilariteit van de band zelf
) op viool. Het geheel klinkt als een soort van museum van de apocolypse inclusief the donkey head adversary of humanity, "the creature" cockroaches De cd is dan ook opgedeeld in een "house fly" gedeelte een "homo sapiens" gedeelte en een "pinus longaeva" gedeelte. Al met al een mooie expositie in dit museum of natural history!
Eigenlijk zou ik de nummers "sleep is wrong" en "1997 (tonight we're gonna party like its)" willen laten horen maar die staan op hun eerste plaat (die moet ik toch nog eens aanschaffen
)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Zie nu trouwens dat de zanger ook in faun fables en idiot flesh en in de eerder in mijn kast staande book of knots zit wellicht dat mensen hem daar van kennen. 
hun eerste plaat grand opening and closing heb ik maar eens besteld ik heb die plaat nooit gehad en die nummers schieten me gelijk weer in mijn hoofd zonder ze gehoord te hebben moet wel goed zijn E
hun eerste plaat grand opening and closing heb ik maar eens besteld ik heb die plaat nooit gehad en die nummers schieten me gelijk weer in mijn hoofd zonder ze gehoord te hebben moet wel goed zijn E
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0589: Earth and Fire - 2 Original Albums - To The World Of The Future
Na Atlantis krijgt de band uit Den Haag te maken met druk van de platenmaatschappij. Het moet allemaal succesvoller en dus commerciëler. Eigenlijk is dat vreemd, want de band heeft een grote schare volgers, de vele concerten doen het uitstekend en de rij hits is toch fors. Op dit album uit 1975 gaat de band toch een wat nieuwere kant op. Het klinkt wat lichter, niet in het minst doordat het zware Hammond en de lekkere mellotron niet meer zo nadrukkelijk aanwezig zijn. De ritmes zijn strakker, het geheel is toegankelijker. Wel opent de plaat met een lang stuk: het titelnummer. De rest van die eerste plaatkant is echt uitstekend en nog in de progstijl. Op de tweede kant wordt het lichtvoetiger en Only Time Will Tell en Love Of Life zijn de succesvolle singles van de plaat. Op 3 juli 2013 kocht ik dit album; hij zat verpakt samen met de opvolger in zo'n serie van 2 Original Albums, uitgegeven in 2012.
Na Atlantis krijgt de band uit Den Haag te maken met druk van de platenmaatschappij. Het moet allemaal succesvoller en dus commerciëler. Eigenlijk is dat vreemd, want de band heeft een grote schare volgers, de vele concerten doen het uitstekend en de rij hits is toch fors. Op dit album uit 1975 gaat de band toch een wat nieuwere kant op. Het klinkt wat lichter, niet in het minst doordat het zware Hammond en de lekkere mellotron niet meer zo nadrukkelijk aanwezig zijn. De ritmes zijn strakker, het geheel is toegankelijker. Wel opent de plaat met een lang stuk: het titelnummer. De rest van die eerste plaatkant is echt uitstekend en nog in de progstijl. Op de tweede kant wordt het lichtvoetiger en Only Time Will Tell en Love Of Life zijn de succesvolle singles van de plaat. Op 3 juli 2013 kocht ik dit album; hij zat verpakt samen met de opvolger in zo'n serie van 2 Original Albums, uitgegeven in 2012.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0590: Earth and Fire - 2 Original Albums - Gate To Infinity
Het tweede plaatje dat ik uit dit kartonnetje peuter is opvolger Gate To Infinity uit 1977. Deze is zo mogelijk nog lichtvoetiger en toegankelijker. De band doet nog een poging om het allemaal avontuurlijk te houden, maar slaagt daar niet echt in. Het voelt allemaal erg ongemakkelijk; je hoort dat ze liever de zwaardere symfonische kant op willen. Toch staan er zeker geen onaardige dingen op. De 'ouverture' trekt je de wereld van ruimtevaart en tijdreizen in en aan het eind van die plaatkant komen allerlei thema's weer terug, waardoor het lijkt of we met een lange suite te maken hebben (gehad). Op de tweede plaatkant komen toch weer een setje sterke singles voorbij: 78th Avenue, Smile en Green Park Station. Na dit album volgt er een bezettingswijziging in de band (vriendje van Jerney komt erin) en onder invloed van de zakenmensen om hen heen maken ze in 1979 de elpee Reality Fills Fantasy met daarop de hit Weekend. Ik ken de plaat, herinner me dat ik hem zeker niet slecht vond, maar heb hem zelf niet. Een van de Koertsbroers wilde liever zelf bepalen welke kant de band op zou gaan, zag het allemaal niet meer zitten en vertrok. Daarna kwamen er nog twee platen, verspreid over een jaar of twintig, maar veel had het niet meer met de oorspronkelijke Earth and Fire te maken. Ik geloof dat er nog een enkel reünieconcert is gegeven, maar echt interessant was het niet meer. Mijn rijtje Earth and Fire houdt hier dus op.
Het tweede plaatje dat ik uit dit kartonnetje peuter is opvolger Gate To Infinity uit 1977. Deze is zo mogelijk nog lichtvoetiger en toegankelijker. De band doet nog een poging om het allemaal avontuurlijk te houden, maar slaagt daar niet echt in. Het voelt allemaal erg ongemakkelijk; je hoort dat ze liever de zwaardere symfonische kant op willen. Toch staan er zeker geen onaardige dingen op. De 'ouverture' trekt je de wereld van ruimtevaart en tijdreizen in en aan het eind van die plaatkant komen allerlei thema's weer terug, waardoor het lijkt of we met een lange suite te maken hebben (gehad). Op de tweede plaatkant komen toch weer een setje sterke singles voorbij: 78th Avenue, Smile en Green Park Station. Na dit album volgt er een bezettingswijziging in de band (vriendje van Jerney komt erin) en onder invloed van de zakenmensen om hen heen maken ze in 1979 de elpee Reality Fills Fantasy met daarop de hit Weekend. Ik ken de plaat, herinner me dat ik hem zeker niet slecht vond, maar heb hem zelf niet. Een van de Koertsbroers wilde liever zelf bepalen welke kant de band op zou gaan, zag het allemaal niet meer zitten en vertrok. Daarna kwamen er nog twee platen, verspreid over een jaar of twintig, maar veel had het niet meer met de oorspronkelijke Earth and Fire te maken. Ik geloof dat er nog een enkel reünieconcert is gegeven, maar echt interessant was het niet meer. Mijn rijtje Earth and Fire houdt hier dus op.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0591: Bill Bruford's Earthworks - Earthworks
Komt nu een fijne rij Earthworks, de band die Bill Bruford start in 1987. Dit is de debuutplaat. Opzet is dat hij met zijn 'cordal drums' niet alleen de ritmes, maar ook de basismelodieën neerlegt. Daar toetert Iain Ballamy dan zijn prachtmelodieën overheen, komt Django Bates met zijn piano en hoorn en uiteindelijk is het Mick Hutton die op zijn grote bas het ritme in de peiling houdt. Jazz, maar dan volgens Bruford. Heerlijke plaat. Ik weet nog dat ik de vinylversie kocht in 1987 en ik helemaal onder de indruk was. Toen de cd's gemeengoed werden, was dit er eentje die ik als eerste wilde hebben, maar het lukte me niet er een te vinden. Uiteindelijk wist ik er op 1 september 2016 (!) pas eentje te bemachtigen, een heruitgave van de 2005 remaster. Erop staan twee extra stukken (van nog komende Earthworksplaten uit de tweede versie van de band waarin Bruford alleen nog akoestische drums bespeelde). Hoogtepunten voor mij: opener Thud, het opgewekte Up North en het afsluitende Bridge Of Inhibition, maar er staat geen enkel minder stuk op dit album.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 19-11-2020 12:32:43 ]
Komt nu een fijne rij Earthworks, de band die Bill Bruford start in 1987. Dit is de debuutplaat. Opzet is dat hij met zijn 'cordal drums' niet alleen de ritmes, maar ook de basismelodieën neerlegt. Daar toetert Iain Ballamy dan zijn prachtmelodieën overheen, komt Django Bates met zijn piano en hoorn en uiteindelijk is het Mick Hutton die op zijn grote bas het ritme in de peiling houdt. Jazz, maar dan volgens Bruford. Heerlijke plaat. Ik weet nog dat ik de vinylversie kocht in 1987 en ik helemaal onder de indruk was. Toen de cd's gemeengoed werden, was dit er eentje die ik als eerste wilde hebben, maar het lukte me niet er een te vinden. Uiteindelijk wist ik er op 1 september 2016 (!) pas eentje te bemachtigen, een heruitgave van de 2005 remaster. Erop staan twee extra stukken (van nog komende Earthworksplaten uit de tweede versie van de band waarin Bruford alleen nog akoestische drums bespeelde). Hoogtepunten voor mij: opener Thud, het opgewekte Up North en het afsluitende Bridge Of Inhibition, maar er staat geen enkel minder stuk op dit album.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 19-11-2020 12:32:43 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0592: Bill Bruford's Earthworks - Dig?
Op het tweede Eartworksalbum klinkt de band uitgebalanceerder. Bruford's elektronische drums waarmee hij de basismelodieën legt zijn nog wat beter geïntegreerd in het groepsgeluid. De plaat komt uit in 1989 en ik ben een tijd op zoek naar een exemplaar. Pas op 25 november 1994 is dat zover en ik heb nog een Japanse versie ook. De composities zijn minstens even sterk als op het debuut en de groep waagt zich zelfs aan een cover van Downtown (bekend door Petulia Clark!). Zelf vind ik de opener Stromboli Kicks sterk, evenals Gentle Persuasion en het swingende Dancing On Frith Street, maar ook op dit album staat geen enkel minder stuk.
Op het tweede Eartworksalbum klinkt de band uitgebalanceerder. Bruford's elektronische drums waarmee hij de basismelodieën legt zijn nog wat beter geïntegreerd in het groepsgeluid. De plaat komt uit in 1989 en ik ben een tijd op zoek naar een exemplaar. Pas op 25 november 1994 is dat zover en ik heb nog een Japanse versie ook. De composities zijn minstens even sterk als op het debuut en de groep waagt zich zelfs aan een cover van Downtown (bekend door Petulia Clark!). Zelf vind ik de opener Stromboli Kicks sterk, evenals Gentle Persuasion en het swingende Dancing On Frith Street, maar ook op dit album staat geen enkel minder stuk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0593: Bill Bruford's Earthworks - All Heaven Broke Loose
Nog weer twee jaar later komt het derde album. De bezetting en het instrumentarium is identiek, maar het geluid lijkt wat klassiekere jazz. Ik hoor dat Bruford zich wat minder comfortabel voelt, de chordal drums zijn minder prominent aanwezig en hem kennende weet ik dat hij meer de traditionele jazzkant op wil. Het ongemak uit zich niet in een slechte plaat; integendeel. Dit is wederom een sterk album. Veel Earthworksklassiers erop en zoals vertrouwd geen enkel minder stuk. Ik kocht hem op 1 oktober 1991, toen hij net uit was.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-11-2020 16:35:28 ]
Nog weer twee jaar later komt het derde album. De bezetting en het instrumentarium is identiek, maar het geluid lijkt wat klassiekere jazz. Ik hoor dat Bruford zich wat minder comfortabel voelt, de chordal drums zijn minder prominent aanwezig en hem kennende weet ik dat hij meer de traditionele jazzkant op wil. Het ongemak uit zich niet in een slechte plaat; integendeel. Dit is wederom een sterk album. Veel Earthworksklassiers erop en zoals vertrouwd geen enkel minder stuk. Ik kocht hem op 1 oktober 1991, toen hij net uit was.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-11-2020 16:35:28 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0594: Bill Bruford's Earthworks - Stamping Ground - Live
Bruford toert geregeld met zijn Earthworks en brengt in 1994 eindelijk een liveplaat uit. Ik koop 'm vlak na het verschijnen, op 18 april 1994. We horen dat de band live ook zeer goed op elkaar ingespeeld is. De chordal drums leggen de ritmische en melodische basis, de piano, sax en hoorn improviseren daar vrijelijk overheen en de bas is de enige constante. Op de setlijst staan stukken van alle drie de voorgaande albums. Opnieuw louter hoogtepunten en met achtenzestig minuten is de plaat veel te kort. Onlangs is een heruitgave verschenen die veel uitgebreider is, dus die moet ik nog eens opzoeken. Tot die tijd vermaak ik me uitstekend hiermee. Doe ik al zesentwintig jaar, overigens.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-11-2020 16:35:15 ]
Bruford toert geregeld met zijn Earthworks en brengt in 1994 eindelijk een liveplaat uit. Ik koop 'm vlak na het verschijnen, op 18 april 1994. We horen dat de band live ook zeer goed op elkaar ingespeeld is. De chordal drums leggen de ritmische en melodische basis, de piano, sax en hoorn improviseren daar vrijelijk overheen en de bas is de enige constante. Op de setlijst staan stukken van alle drie de voorgaande albums. Opnieuw louter hoogtepunten en met achtenzestig minuten is de plaat veel te kort. Onlangs is een heruitgave verschenen die veel uitgebreider is, dus die moet ik nog eens opzoeken. Tot die tijd vermaak ik me uitstekend hiermee. Doe ik al zesentwintig jaar, overigens.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 21-11-2020 16:35:15 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0595: Bill Bruford's Earthworks - Heavenly Bodies
Inderdaad, na All Heaven Broke Loose, de toeren erachteraan en de liveplaat was Bruford zijn elektronische chordal drums helemaal zat en zat er voor hem even helemaal niets anders op dan zijn Earthworks stil te leggen. In 1997 verschijnt dan nog deze verzamelaar, die voor de verzamelaar interessant is, omdat er twee niet eerder uitgebrachte stukken op staan: Pigalle en Libreville en nog in een livesetting ook. Daarnaast alle mooie stukken van de drie studioplaten, waarbij alleen het ontbreken van Thud een gemis is. Ik kocht het plaatje op 23 augustus 1997.
[ Bericht 93% gewijzigd door bazbo op 22-11-2020 08:04:35 ]
Inderdaad, na All Heaven Broke Loose, de toeren erachteraan en de liveplaat was Bruford zijn elektronische chordal drums helemaal zat en zat er voor hem even helemaal niets anders op dan zijn Earthworks stil te leggen. In 1997 verschijnt dan nog deze verzamelaar, die voor de verzamelaar interessant is, omdat er twee niet eerder uitgebrachte stukken op staan: Pigalle en Libreville en nog in een livesetting ook. Daarnaast alle mooie stukken van de drie studioplaten, waarbij alleen het ontbreken van Thud een gemis is. Ik kocht het plaatje op 23 augustus 1997.
[ Bericht 93% gewijzigd door bazbo op 22-11-2020 08:04:35 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0596: Bill Bruford's Earthworks - A Part, And Yet Apart
Twee jaar later keert Earthworks terug! Bruford is eindelijk op de plek waar hij het liefste is: achter een akoestische drumkit, met jonge en talentvolle muzikanten om hem heen. Patrick Clahar speelt saxofoons, Steve Hamilton is pianist en Mark Hodgson kan bassen. We krijgen melodieuze, maar avontuurlijke jazz voor ons kiezen. Het spelplezier spat ervan af en iedereen lijkt geheel in z'n element. Ik kocht de plaat bij het verschijnen op 27 maart 1999.
Twee jaar later keert Earthworks terug! Bruford is eindelijk op de plek waar hij het liefste is: achter een akoestische drumkit, met jonge en talentvolle muzikanten om hem heen. Patrick Clahar speelt saxofoons, Steve Hamilton is pianist en Mark Hodgson kan bassen. We krijgen melodieuze, maar avontuurlijke jazz voor ons kiezen. Het spelplezier spat ervan af en iedereen lijkt geheel in z'n element. Ik kocht de plaat bij het verschijnen op 27 maart 1999.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0597: Bill Bruford's Earthworks - The Sound Of Surprise
Nog sterker en evenwichtiger wordt het twee jaar later op dit album, dat ik koop op 12 mei 2001. De composities zijn sterker, het samenspel energieker en alles straalt nog meer spelplezier uit. Fijne jazzplaat met mooie melodieën en frisse solo's. Knisperheldere pianopingelarij, ook. Bruford moet zich heerlijk hebben gevoeld.
Nog sterker en evenwichtiger wordt het twee jaar later op dit album, dat ik koop op 12 mei 2001. De composities zijn sterker, het samenspel energieker en alles straalt nog meer spelplezier uit. Fijne jazzplaat met mooie melodieën en frisse solo's. Knisperheldere pianopingelarij, ook. Bruford moet zich heerlijk hebben gevoeld.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Vond deze wel leuk net. Eens verder in verdiepen.quote:
bazbo cd0596: Bill Bruford's Earthworks - A Part, And Yet Apart
[ afbeelding ]
Twee jaar later keert Earthworks terug! Bruford is eindelijk op de plek waar hij het liefste is: achter een akoestische drumkit, met jonge en talentvolle muzikanten om hem heen. Patrick Clahar speelt saxofoons, Steve Hamilton is pianist en Mark Hodgson kan bassen. We krijgen melodieuze, maar avontuurlijke jazz voor ons kiezen. Het spelplezier spat ervan af en iedereen lijkt geheel in z'n element. Ik kocht de plaat bij het verschijnen op 27 maart 1999.
Fervent tegenstander van het korps lasergamers.
Dat artwork is wel heel erg duidelijk van de hand van Dave McKeanquote:
bazbo cd0594: Bill Bruford's Earthworks - Stamping Ground - Live
[ afbeelding ]
Bruford toert geregeld met zijn Earthworks en brengt in 1994 eindelijk een liveplaat uit. Ik koop 'm vlak na het verschijnen, op 18 april 1994. We horen dat de band live ook zeer goed op elkaar ingespeeld is. De chordal drums leggen de ritmische en melodische basis, de piano, sax en hoorn improviseren daar vrijelijk overheen en de bas is de enige constante. Op de setlijst staan stukken van alle drie de voorgaande albums. Opnieuw louter hoogtepunten en met achtenzestig minuten is de plaat veel te kort. Onlangs is een heruitgave verschenen die veel uitgebreider is, dus die moet ik nog eens opzoeken. Tot die tijd vermaak ik me uitstekend hiermee. Doe ik al zesentwintig jaar, overigens.
Maakt altijd mooie hoezen vind ik.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Design: Dave McKeanquote:
[..]
Dat artwork is wel heel erg duidelijk van de hand van Dave McKean
Had je het herkend of opgezocht? Ik ken de naam niet. Is het een bekende in de wereld?
Ben benieuwd.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Het is wel een bekende in die wereld en hij heeft het artwork voor een aantal van mijn favoriete albums gedaan
En blijkbaar een heleboel voor Bill Bruford
En blijkbaar een heleboel voor Bill Bruford
Dit is 1 van mijn favorieten van hem:quote:C.D. and book covers
McKean created C.D. covers for many artists, amongst others for Counting Crows, Alice Cooper, Altan, Tori Amos, Download, Frontline Assembly, Paradise Lost, Dream Theater, Skinny Puppy,[16] Toad the Wet Sprocket and Steve Walsh.
Bill Bruford's Earthworks commissioned McKean artworks for six of their albums from 1994 to 2004, as well as additional images for the 2019 Complete box set.
He has also made book covers for Jonathan Carroll, Iain Sinclair and Alan Moore.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0598: Bill Bruford's Earthworks - Footloose And Fancy Free
Als je wilt weten hoe lekker Bruford zich voelde met zijn akoestische versie van zijn Earthworks, dan is dit het ideale album. Het is live opgenomen op 23 en 24 juni 2001 in de Pizza Express Jazz Club in Soho, Londen. Dik twee uur lang spelvreugde, schitterende vertolkingen van spul van de voorgaande twee albums en een band in topvorm. Twee bijzondere stukken op de setlijst: Original Sin nam Bruford eerder op met zijn Bruford Levin Upper Extremities (zie aldaar) en Bridge Of Inhibition is het enige stuk van de 'elektronische' Earthworksversie. Ik kocht dit dubbelalbum op 1 mei 2002 toen hij uitkwam. Er is ook een dvd-uitvoering en die staat hier ook in de kast. Daarop kun je vooral zien hoe goed het in elkaar zit en hoe veel lol de muzikanten hebben om dit materiaal te vertolken. Binnenkort weer eens bekijken.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-11-2020 20:09:20 ]
Als je wilt weten hoe lekker Bruford zich voelde met zijn akoestische versie van zijn Earthworks, dan is dit het ideale album. Het is live opgenomen op 23 en 24 juni 2001 in de Pizza Express Jazz Club in Soho, Londen. Dik twee uur lang spelvreugde, schitterende vertolkingen van spul van de voorgaande twee albums en een band in topvorm. Twee bijzondere stukken op de setlijst: Original Sin nam Bruford eerder op met zijn Bruford Levin Upper Extremities (zie aldaar) en Bridge Of Inhibition is het enige stuk van de 'elektronische' Earthworksversie. Ik kocht dit dubbelalbum op 1 mei 2002 toen hij uitkwam. Er is ook een dvd-uitvoering en die staat hier ook in de kast. Daarop kun je vooral zien hoe goed het in elkaar zit en hoe veel lol de muzikanten hebben om dit materiaal te vertolken. Binnenkort weer eens bekijken.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-11-2020 20:09:20 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0599: Bill Bruford's Earthworks featuring Tim Garland - Random Acts Of Happiness
Na 2002 toert Earthworks onregelmatig. Patrick Clahar maakt plaats voor Tim Garland en op 13 en 14 mei neemt de band dit album op, live in een tent die Yoshi's heet en die bevindt zich in Oakland, California. Garland speelt naast saxofoons ook fluit en dat maakt het geluid plots heel anders. Ook heel anders is de setlijst. Naast stukken van zowel de elektronische als de akoestische versie van Earthworks, horen we ook materiaal uit de vroegere carrière van Bruford: Seems Like A Lifetime Ago en One Of A Kind zijn echte verrassingen en klinken in deze jazzsetting bijzonder fris. Misschien wel mijn favoriete Earthworksplaat. Ik kocht hem op 10 april 2004, toen hij net uit was. Helaas was het hierna lange tijd stil rond Earthworks. In 2004 toert Earthworks nog door het Verenigd Koninkrijk en op twee avonden speelt de band samen met Tim Garlands nonet The Underground Orchestra. Opnames verschijnen twee jaar later onder de naam Earthworks Underground Orchestra en dat album heb ik nog niet. Hij staat bij een plaatselijke platenwinkel al enige tijd in bestelling, maar ik houd mijn hart vast. Mijn rijtje Eartworks houdt hier dus op.
Na 2002 toert Earthworks onregelmatig. Patrick Clahar maakt plaats voor Tim Garland en op 13 en 14 mei neemt de band dit album op, live in een tent die Yoshi's heet en die bevindt zich in Oakland, California. Garland speelt naast saxofoons ook fluit en dat maakt het geluid plots heel anders. Ook heel anders is de setlijst. Naast stukken van zowel de elektronische als de akoestische versie van Earthworks, horen we ook materiaal uit de vroegere carrière van Bruford: Seems Like A Lifetime Ago en One Of A Kind zijn echte verrassingen en klinken in deze jazzsetting bijzonder fris. Misschien wel mijn favoriete Earthworksplaat. Ik kocht hem op 10 april 2004, toen hij net uit was. Helaas was het hierna lange tijd stil rond Earthworks. In 2004 toert Earthworks nog door het Verenigd Koninkrijk en op twee avonden speelt de band samen met Tim Garlands nonet The Underground Orchestra. Opnames verschijnen twee jaar later onder de naam Earthworks Underground Orchestra en dat album heb ik nog niet. Hij staat bij een plaatselijke platenwinkel al enige tijd in bestelling, maar ik houd mijn hart vast. Mijn rijtje Eartworks houdt hier dus op.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0600: Eat - Epicure
Ergens heel erg eind 1989 zie ik op MTV een clipje van een bandje dat Eat heet. Nooit van gehoord. Het lied in hun clip heet Mr and Mrs. Smack of iets dergelijks en ik vind het wel goed. In 1993 struikel ik dan over een ander stuk van deze band (waar ik verder niets van weet): Bleed Me White. Jeumpie, wat vind ik dat een gaaf lied. In de plaatselijke platenwinkel vind ik op 1 juli 1993 deze cd met daarop alleraardigste songs in een stijl die rond die tijd wel populair is. Shame is een andere single van de plaat. Wereldschokkend is het niet en daarom heb ik deze cd in geen tijden uit de kast gehaald. Melodieus is het, ik zing het zo weer mee. Leuk, toch wel. Na deze cd werd het stil rond de band, maar enige jaren terug was er een comeback. Geen idee of de groep nu nog bestaat. Bleed Me White blijft zeer sterk.
Ergens heel erg eind 1989 zie ik op MTV een clipje van een bandje dat Eat heet. Nooit van gehoord. Het lied in hun clip heet Mr and Mrs. Smack of iets dergelijks en ik vind het wel goed. In 1993 struikel ik dan over een ander stuk van deze band (waar ik verder niets van weet): Bleed Me White. Jeumpie, wat vind ik dat een gaaf lied. In de plaatselijke platenwinkel vind ik op 1 juli 1993 deze cd met daarop alleraardigste songs in een stijl die rond die tijd wel populair is. Shame is een andere single van de plaat. Wereldschokkend is het niet en daarom heb ik deze cd in geen tijden uit de kast gehaald. Melodieus is het, ik zing het zo weer mee. Leuk, toch wel. Na deze cd werd het stil rond de band, maar enige jaren terug was er een comeback. Geen idee of de groep nu nog bestaat. Bleed Me White blijft zeer sterk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0601: Eels - Beautiful Freak
'Life is hard, so am I' zong het meisje. Ik herkende het gelijk. 'Houd je van Eels?' vroeg ik. 'Mooie plaat, hè?' Ze schudde haar hoofd. 'Nee, ik vind het niks,' zei ze. 'Maar die ene zin is me bijgebleven en past wel bij mij.' Dat viel me dan weer van haar tegen. Een paar weken daarvoor, op 22 mei 1997, had ik de limited edition van het album gekocht. Hoe kwam ik daar ook weer toe? Ik geloof dat ik televisieopnames van Pinkpop zag, kan dat? Dat ik Mark E op het podium door die ouderwetse telefoon zag zingen? Indrukwekkend en mooi, dus ging ik op zoek naar de plaat waar het vanaf kwam. De limited edition heeft een bonusschijfje met daarop vier liedjes van het album maar dan in een versie die het groepje bij de BBC had gespeeld. Een tijdje lang was er weinig anders in mijn cd-speler te vinden. Na 1998 bijna twintig jaar niet gehoord. Blijft mooi werk. Dat meisje nooit meer gezien.
'Life is hard, so am I' zong het meisje. Ik herkende het gelijk. 'Houd je van Eels?' vroeg ik. 'Mooie plaat, hè?' Ze schudde haar hoofd. 'Nee, ik vind het niks,' zei ze. 'Maar die ene zin is me bijgebleven en past wel bij mij.' Dat viel me dan weer van haar tegen. Een paar weken daarvoor, op 22 mei 1997, had ik de limited edition van het album gekocht. Hoe kwam ik daar ook weer toe? Ik geloof dat ik televisieopnames van Pinkpop zag, kan dat? Dat ik Mark E op het podium door die ouderwetse telefoon zag zingen? Indrukwekkend en mooi, dus ging ik op zoek naar de plaat waar het vanaf kwam. De limited edition heeft een bonusschijfje met daarop vier liedjes van het album maar dan in een versie die het groepje bij de BBC had gespeeld. Een tijdje lang was er weinig anders in mijn cd-speler te vinden. Na 1998 bijna twintig jaar niet gehoord. Blijft mooi werk. Dat meisje nooit meer gezien.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0602: Eels - Electro-Shock Blues
Een jaar later verschijnt dit album. Ik lees er zeer lovende recensies over en koop 'm op 29 oktober 1998. Alleen al de eerste drie stukken maken me heel erg blij. Dat heerlijke orgeltje in Cancer For The Cure is wat mij betreft wel een absoluut hoogtepunt. Lekkere rammelrock. Daarna blijven de liedjes en melodietjes van hoog niveau. Vervelen doe ik me niet. Aanleiding dat Mark E de plaat maakt is niet vrolijk: zijn zus heeft een einde aan haar leven gemaakt en op dit album onderzoekt hij wat het bij hem teweeg brengt. De instrumentatie is bijzonder: ik hoor een chamberlain, er komt een saxofoon voorbij, de gitaargeluidjes verschillen, ik moet aan Tom Waits denken. Zeer mooi. Toch: na een jaar haal ik de twee platen van Eels nauwelijks meer uit de kast en ik volg het niet meer zo. Niettemin: na bijna twintig jaar beluister ik dit weer met zeer veel plezier.
Een jaar later verschijnt dit album. Ik lees er zeer lovende recensies over en koop 'm op 29 oktober 1998. Alleen al de eerste drie stukken maken me heel erg blij. Dat heerlijke orgeltje in Cancer For The Cure is wat mij betreft wel een absoluut hoogtepunt. Lekkere rammelrock. Daarna blijven de liedjes en melodietjes van hoog niveau. Vervelen doe ik me niet. Aanleiding dat Mark E de plaat maakt is niet vrolijk: zijn zus heeft een einde aan haar leven gemaakt en op dit album onderzoekt hij wat het bij hem teweeg brengt. De instrumentatie is bijzonder: ik hoor een chamberlain, er komt een saxofoon voorbij, de gitaargeluidjes verschillen, ik moet aan Tom Waits denken. Zeer mooi. Toch: na een jaar haal ik de twee platen van Eels nauwelijks meer uit de kast en ik volg het niet meer zo. Niettemin: na bijna twintig jaar beluister ik dit weer met zeer veel plezier.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0603: Eels - Royal Albert Hall
Ik haak toch weer even aan in 2015, als ik op 17 april deze set koop. Een dubbelcd met een dvd van het concert dat Eels gaf op 30 juni 2014 in de Royal Albert Hall. Nu ben ik een keer of vier in die legendarische concertzaal geweest en ik begreep dat het Eelsconcert er eentje was in kleine, bijna akoestische bezetting, dus ik was erg benieuwd. Welnu, geen teleurstelling. Hoe groot de zaal ook is, het klinkt allemaal zeer intiem. Plukbas, lichte drums, een trompet en dan speelt Mark E zelf een beetje gitaar of piano. Het concert duurt een klein uur, twintig liedjesparels lang. En dan komen er nog drie toegiften, acht liedjes erbij in totaal. Ondertussen heeft hij de grond gekust waar John Lennon stond, heeft hij op het majestueuze pijporgel van de zaal de herkenningsmelodie van Phantom Of The Opera gespeeld en hebben we enkele covers gehoord (het door Elvis bekend geworden Can't Help Falling In Love, Harry Nilsson's Torn On Your Radio). De dvd heb ik een keer gezien, puur uit concertzaalnostalgische overwegingen, maar de cd'tjes beluister ik nog wel eens.
Ik haak toch weer even aan in 2015, als ik op 17 april deze set koop. Een dubbelcd met een dvd van het concert dat Eels gaf op 30 juni 2014 in de Royal Albert Hall. Nu ben ik een keer of vier in die legendarische concertzaal geweest en ik begreep dat het Eelsconcert er eentje was in kleine, bijna akoestische bezetting, dus ik was erg benieuwd. Welnu, geen teleurstelling. Hoe groot de zaal ook is, het klinkt allemaal zeer intiem. Plukbas, lichte drums, een trompet en dan speelt Mark E zelf een beetje gitaar of piano. Het concert duurt een klein uur, twintig liedjesparels lang. En dan komen er nog drie toegiften, acht liedjes erbij in totaal. Ondertussen heeft hij de grond gekust waar John Lennon stond, heeft hij op het majestueuze pijporgel van de zaal de herkenningsmelodie van Phantom Of The Opera gespeeld en hebben we enkele covers gehoord (het door Elvis bekend geworden Can't Help Falling In Love, Harry Nilsson's Torn On Your Radio). De dvd heb ik een keer gezien, puur uit concertzaalnostalgische overwegingen, maar de cd'tjes beluister ik nog wel eens.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0604: Mattias IA Eklundh - Freak Guitar
Laat ik heel eerlijk zijn: deze cd pikte ik op 1 juni 2001 uit de bak van de plaatselijke platenwinkel omdat er een Zappastuk op staat. Bij de balie liet ik een stukje horen en na beluisteren van de eerste twee stukjes besloot ik de plaat te kopen, al had ik dat hele Zappastuk nog niet gehoord. Mattias Eklundh is een Zwödse gitarist die nauwe banden onderhoudt met Steve Vai. Zijn eigen muziek heeft er veel van weg. Het is vermakelijke overdetopgepiel à la Buckethead zonder dat het te ver gaat. De veelal korte en freakerige springstukjes krijgen afwisseling door een enkel rustgevend muziekske tussendoor. Of door een giertaarversie van La Bamba of een lange soundscape compositie met akoestische gitaar die toepassellijk Time To Breathe heet. Alles op deze plaat uit 1999 is instrumentaal. Na bijna zestig minuten lonkt de verveling, maar dan komt het Zappastuk voorbij. The Black Page is oorspronkelijk een drumsolo (voor Terry Bozzio), maar Zappa wist er een melodie bij te componeren en het later zelfs op een discodreun te zetten. Mattias kwijt zich uitstekend van zijn taak, maar het haalt het toch allemaal niet bij zijn echte meesters: Vai én Zappa.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-11-2020 16:45:19 ]
Laat ik heel eerlijk zijn: deze cd pikte ik op 1 juni 2001 uit de bak van de plaatselijke platenwinkel omdat er een Zappastuk op staat. Bij de balie liet ik een stukje horen en na beluisteren van de eerste twee stukjes besloot ik de plaat te kopen, al had ik dat hele Zappastuk nog niet gehoord. Mattias Eklundh is een Zwödse gitarist die nauwe banden onderhoudt met Steve Vai. Zijn eigen muziek heeft er veel van weg. Het is vermakelijke overdetopgepiel à la Buckethead zonder dat het te ver gaat. De veelal korte en freakerige springstukjes krijgen afwisseling door een enkel rustgevend muziekske tussendoor. Of door een giertaarversie van La Bamba of een lange soundscape compositie met akoestische gitaar die toepassellijk Time To Breathe heet. Alles op deze plaat uit 1999 is instrumentaal. Na bijna zestig minuten lonkt de verveling, maar dan komt het Zappastuk voorbij. The Black Page is oorspronkelijk een drumsolo (voor Terry Bozzio), maar Zappa wist er een melodie bij te componeren en het later zelfs op een discodreun te zetten. Mattias kwijt zich uitstekend van zijn taak, maar het haalt het toch allemaal niet bij zijn echte meesters: Vai én Zappa.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 23-11-2020 16:45:19 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0605: Ekseption - Beggar Julia's Time Trip
Een flinterdun verhaaltje over een jonge zwerfvrouw (vertolkt door Linda van Dijck) die een tijdreis maakt met een of andere machine is in 1970 de kapstok voor Rick van der Linden en de zijnen van Ekseption om de bekende bewerkingen van klassieke stukken uit allerlei tijdperken van de muziekgeschiedenis te laten horen. Er zit zeer aardig spul tussen en als geheel luistert de plaat bijzonder lekker weg. Komt natuurlijk ook doordat-ie krap vierendertig minuutjes duurt. Van de klassiekers horen we stukken van Beethoven, Bach, Tsjaikovsky; van hun eigen composities mag eigenlijk alleen de ouverture en de afsluiter genoemd. Ik heb 'm op vinyl en op 28 augustus 2010 kocht ik een goedkope remaster uit dat jaar.
Een flinterdun verhaaltje over een jonge zwerfvrouw (vertolkt door Linda van Dijck) die een tijdreis maakt met een of andere machine is in 1970 de kapstok voor Rick van der Linden en de zijnen van Ekseption om de bekende bewerkingen van klassieke stukken uit allerlei tijdperken van de muziekgeschiedenis te laten horen. Er zit zeer aardig spul tussen en als geheel luistert de plaat bijzonder lekker weg. Komt natuurlijk ook doordat-ie krap vierendertig minuutjes duurt. Van de klassiekers horen we stukken van Beethoven, Bach, Tsjaikovsky; van hun eigen composities mag eigenlijk alleen de ouverture en de afsluiter genoemd. Ik heb 'm op vinyl en op 28 augustus 2010 kocht ik een goedkope remaster uit dat jaar.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0606: Ekseption - 5
Op dit album uit 1972 staan veel stukken van klassieke componisten, maar ook meer werk door Rick van der Linden zelf. Grote hit van deze plaat is Mozarts A La Turka. Reden waarom de plaat voor mij heel interessant was om te kopen, is de uitvoering van For Example, een compositie van Keith Emerson en Lee Jackson van The Nice. Helaas blijft de groep erg dicht bij het origineel (die blazerssectie zat er in dat origineel ook al in) en eigenlijk voegt deze uitvoering helemaal niets toe. De rest van de plaat is alleraardigst, maar dat de groep goed is in het verekseptioneren van klassiekers wisten we al. De eigen stukken ontbreekt het aan avontuurlijkheid en de inzet van het op dat moment vierjarige zoontje van Rick is schattig, maar daar blijft het ook bij. Een remaster uit 2010 kocht ik op 28 augustus 2010.
Op dit album uit 1972 staan veel stukken van klassieke componisten, maar ook meer werk door Rick van der Linden zelf. Grote hit van deze plaat is Mozarts A La Turka. Reden waarom de plaat voor mij heel interessant was om te kopen, is de uitvoering van For Example, een compositie van Keith Emerson en Lee Jackson van The Nice. Helaas blijft de groep erg dicht bij het origineel (die blazerssectie zat er in dat origineel ook al in) en eigenlijk voegt deze uitvoering helemaal niets toe. De rest van de plaat is alleraardigst, maar dat de groep goed is in het verekseptioneren van klassiekers wisten we al. De eigen stukken ontbreekt het aan avontuurlijkheid en de inzet van het op dat moment vierjarige zoontje van Rick is schattig, maar daar blijft het ook bij. Een remaster uit 2010 kocht ik op 28 augustus 2010.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0607: Electric Light Orchestra - Electric Light Orchestra
Ander rijtje. Ergens in 1978 zie ik op televisie bij Toppop een clipje van een grote band die een fantastisch stuk speelt. Het stuk bestaat uit meerdere delen, het springt alle kanten op, het is raar, in de band zitten violisten en cellisten en die springen met hun instrumenten over het podium en ik vind het geweldig en denk: Onthouden! Een jaar later in december koop ik het dubbelalbum Out Of The Blue, want daar staat Mr. Blue Sky op. In het jaar erop verzamel ik alle elpees van de groep en vanaf dan houd ik het bij. Tot en met 1981 heb ik alles op vinyl. In 2012 verschijnt deze 40th Anniversary Edition van het debuutalbum uit 1971. Roy Wood is op dat moment de aanjager van The Move, maar hij wil iets anders gaan proberen. Samen met zijn bandmaatje Jeff Lynne heeft hij het idee om iets te gaan doen met strijkinstrumenten in de rock, maar dat past niet in het geluid van The Move. Dus starten ze - samen met Movedrummer Bev Bevan een nieuwe band en zie: ELO is geboren. Op die eerste elpee voeren de strijkers inderdaad de boventoon: ze leggen de basisritmes, spelen de melodieën en solo's. Wood en Lynne zitten uren in de studio om alle partijen maar zelf in te spelen en te overdubben. Het resultaat is een klassieke plaat, al kun je je afvragen of het de tand des tijds heeft doorstaan. Opener en hitsingle 10538 Overture is een beetje een buitenbeentje met de zware elektrische gitaar erin, maar daarna wordt het vreemd en intrigerend. Er staat geweldig spul op dat ik vandaag de dag nog zeer waardeer. Bij deze editie ter gelegenheid van de veertigjarige verjaardag (die ik kocht op 28 maart 2012) zit een dvd met een quadrofonische mix uit die tijd en allerlei ander spul. Nooit gehoord, binnenkort eens doen. Op de cd ook wat extra materiaal: een acetate versie van de single, wat alternatieve opnames en mixen, een singleversie en zelfs een 'Top of the pop'-mix van de hitsingle.
Ander rijtje. Ergens in 1978 zie ik op televisie bij Toppop een clipje van een grote band die een fantastisch stuk speelt. Het stuk bestaat uit meerdere delen, het springt alle kanten op, het is raar, in de band zitten violisten en cellisten en die springen met hun instrumenten over het podium en ik vind het geweldig en denk: Onthouden! Een jaar later in december koop ik het dubbelalbum Out Of The Blue, want daar staat Mr. Blue Sky op. In het jaar erop verzamel ik alle elpees van de groep en vanaf dan houd ik het bij. Tot en met 1981 heb ik alles op vinyl. In 2012 verschijnt deze 40th Anniversary Edition van het debuutalbum uit 1971. Roy Wood is op dat moment de aanjager van The Move, maar hij wil iets anders gaan proberen. Samen met zijn bandmaatje Jeff Lynne heeft hij het idee om iets te gaan doen met strijkinstrumenten in de rock, maar dat past niet in het geluid van The Move. Dus starten ze - samen met Movedrummer Bev Bevan een nieuwe band en zie: ELO is geboren. Op die eerste elpee voeren de strijkers inderdaad de boventoon: ze leggen de basisritmes, spelen de melodieën en solo's. Wood en Lynne zitten uren in de studio om alle partijen maar zelf in te spelen en te overdubben. Het resultaat is een klassieke plaat, al kun je je afvragen of het de tand des tijds heeft doorstaan. Opener en hitsingle 10538 Overture is een beetje een buitenbeentje met de zware elektrische gitaar erin, maar daarna wordt het vreemd en intrigerend. Er staat geweldig spul op dat ik vandaag de dag nog zeer waardeer. Bij deze editie ter gelegenheid van de veertigjarige verjaardag (die ik kocht op 28 maart 2012) zit een dvd met een quadrofonische mix uit die tijd en allerlei ander spul. Nooit gehoord, binnenkort eens doen. Op de cd ook wat extra materiaal: een acetate versie van de single, wat alternatieve opnames en mixen, een singleversie en zelfs een 'Top of the pop'-mix van de hitsingle.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0608: Electric Light Orchestra - ELO 2
Al snel laten Wood, Lynne en Bevan the Move voor wat het is om zich helemaal te storten op hun nieuwe project. Alleen: al snel is de lol voor Roy Wood eraf en zegt hij gedag om zich toe te leggen op weer een nieuw project: zijn band Wizard. Het betekent dat vanaf 1972 Electric Light Orchestra artistiek gezien geheel in handen is van Jeff Lynne. Lynne en Bevan zoeken nog wat andere muzikanten en vindt Richard Tandy op toetsen, Michael d'Albuquerque op bas, Colin Edwin en Mike Edwards op cello en Wilf Gibson op viool. Gezevenen maken zij dit tweede album, dat ruimschoots te scharen is onder de noemer progrock. Vijf stukken slechts. Opener In Old England Town is een logge rocker, Momma een lieflijk lied. Grote hit is de lange en nogal overthetop uitvoering/bewerking van Chuck Berry's Roll Over Beethoven. Op plaatkant twee dan From The Sun To The World met z'n verschillende delen en stijlen, plus het lange Kuiama, dat een heuse protestsong of anitoorlogsstatement blijkt te zijn. Op de remaster uit 2003 die ik kocht op 28 februari 2005 staat nog wat extra materiaal: een eerste versie van Roll Over Beethoven, drie versies van twee stukken die uiteindelijk op het volgende album terecht zouden komen en zo nog wat. Interessant. Een wat vergeten album in de enorme ELOdiscografie; zeker de moeite van het (her)beluisteren waard.
Al snel laten Wood, Lynne en Bevan the Move voor wat het is om zich helemaal te storten op hun nieuwe project. Alleen: al snel is de lol voor Roy Wood eraf en zegt hij gedag om zich toe te leggen op weer een nieuw project: zijn band Wizard. Het betekent dat vanaf 1972 Electric Light Orchestra artistiek gezien geheel in handen is van Jeff Lynne. Lynne en Bevan zoeken nog wat andere muzikanten en vindt Richard Tandy op toetsen, Michael d'Albuquerque op bas, Colin Edwin en Mike Edwards op cello en Wilf Gibson op viool. Gezevenen maken zij dit tweede album, dat ruimschoots te scharen is onder de noemer progrock. Vijf stukken slechts. Opener In Old England Town is een logge rocker, Momma een lieflijk lied. Grote hit is de lange en nogal overthetop uitvoering/bewerking van Chuck Berry's Roll Over Beethoven. Op plaatkant twee dan From The Sun To The World met z'n verschillende delen en stijlen, plus het lange Kuiama, dat een heuse protestsong of anitoorlogsstatement blijkt te zijn. Op de remaster uit 2003 die ik kocht op 28 februari 2005 staat nog wat extra materiaal: een eerste versie van Roll Over Beethoven, drie versies van twee stukken die uiteindelijk op het volgende album terecht zouden komen en zo nog wat. Interessant. Een wat vergeten album in de enorme ELOdiscografie; zeker de moeite van het (her)beluisteren waard.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0609: Electric Light Orchestra - On The Third Day
Laat in 1973 komt het derde album uit. Allemensen, wat groeit die band in korte tijd. De groep klinkt sterk op elkaar ingespeeld en dat met weer twee wisselingen in de bezetting: Wilf Gibson en Colin Walker hebben plaatsgemaakt voor Mik Kaminsky (vjool) en Hugh McDowell (tsjello). Tegelijkertijd is het allemaal nog wat ongepolijst in vergelijking met het werk van de band in de tweede helft van de jaren zeventig en daarna. Het is vooral ook het zich sterk ontwikkelende compositorische talent van Jeff Lynne wat hier de belangrijkste factor is. Aanvankelijk beslaat de symfonische songsuite Ocean Breakup de eerste plaatkant; op latere versies (vooral de Amerikaanse) staat de wereldhit Showdown erachter geplakt. Op de tweede zijde vier krachtige losse stukken, waarbij de twee instrumentaaltjes opvallen: Daybreaker en de bewerking van Grieg's In The Hall Of The Mountain King. In 2006 komt er een heel mooie remaster van de plaat uit met wederom een boel extra's en het is de gastgitarist op drie stukken die de aandacht opeist: ene Marc Bolan. Auntie (Ma-ma-belle take 2) bevat zijn gitaarwerk. Alles bij elkaar een zeer sterk album en ik geloof dat dit mijn favoriete ELO-plaat is!
Laat in 1973 komt het derde album uit. Allemensen, wat groeit die band in korte tijd. De groep klinkt sterk op elkaar ingespeeld en dat met weer twee wisselingen in de bezetting: Wilf Gibson en Colin Walker hebben plaatsgemaakt voor Mik Kaminsky (vjool) en Hugh McDowell (tsjello). Tegelijkertijd is het allemaal nog wat ongepolijst in vergelijking met het werk van de band in de tweede helft van de jaren zeventig en daarna. Het is vooral ook het zich sterk ontwikkelende compositorische talent van Jeff Lynne wat hier de belangrijkste factor is. Aanvankelijk beslaat de symfonische songsuite Ocean Breakup de eerste plaatkant; op latere versies (vooral de Amerikaanse) staat de wereldhit Showdown erachter geplakt. Op de tweede zijde vier krachtige losse stukken, waarbij de twee instrumentaaltjes opvallen: Daybreaker en de bewerking van Grieg's In The Hall Of The Mountain King. In 2006 komt er een heel mooie remaster van de plaat uit met wederom een boel extra's en het is de gastgitarist op drie stukken die de aandacht opeist: ene Marc Bolan. Auntie (Ma-ma-belle take 2) bevat zijn gitaarwerk. Alles bij elkaar een zeer sterk album en ik geloof dat dit mijn favoriete ELO-plaat is!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0610: Electric Light Orchestra - The Night The Light Went On (In Long Beach)
ELO toert volop door het Verenigd Koninkrijk, Europa en later ook door Amerika. Op 12 mei 1974 staat de bezetting van On The Third Day in het Long Beach Auditorium en een half jaar later verschijnt een registratie van het concert. Dat concert opent met Daybreaker, vervolgens komt Showdown natuurlijk en zowaar Daytripper van The Beatles. Lynne heeft nooit onder stoelen of banken geschoven dat hij een fabfourfanaat is en daar zullen we later in zijn carrière nog meer van beleven. Op de tweede plaatkant is er ruimte voor een vioolsolo die overloopt in het beroemde Orange Blossom Special en In The Hall Of The Mountain King dat halverwege overgaat in een rotzooierige versie van Great Balls Of Fire. Als dan Roll Over Beethoven nog komt is het feestje compleet. Niet de beste geluidskwaliteit en de setlijst is met nog geen driekwartier verre van volledig, maar toch een leuke indruk van hoe de band destijds live moet hebben geklonken. De remaster verscheen in 1998 met niets extra's en ik kocht een heruitgave daarvan op 7 mei 2014.
ELO toert volop door het Verenigd Koninkrijk, Europa en later ook door Amerika. Op 12 mei 1974 staat de bezetting van On The Third Day in het Long Beach Auditorium en een half jaar later verschijnt een registratie van het concert. Dat concert opent met Daybreaker, vervolgens komt Showdown natuurlijk en zowaar Daytripper van The Beatles. Lynne heeft nooit onder stoelen of banken geschoven dat hij een fabfourfanaat is en daar zullen we later in zijn carrière nog meer van beleven. Op de tweede plaatkant is er ruimte voor een vioolsolo die overloopt in het beroemde Orange Blossom Special en In The Hall Of The Mountain King dat halverwege overgaat in een rotzooierige versie van Great Balls Of Fire. Als dan Roll Over Beethoven nog komt is het feestje compleet. Niet de beste geluidskwaliteit en de setlijst is met nog geen driekwartier verre van volledig, maar toch een leuke indruk van hoe de band destijds live moet hebben geklonken. De remaster verscheen in 1998 met niets extra's en ik kocht een heruitgave daarvan op 7 mei 2014.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Zo, eens even kijken waar ik twee jaar terug was gebleven.
Ah, nummertje 54.
Sinds kort hebben we hier in Den Helder zowaar weer een platenzaak. Ze zaten al een jaartje in Julianadorp maar nooit aan toegekomen om heen te gaan. Deze vader en zoon zijn nu dus verhuisd naar het centrum alhier. Was er al een paar keer geweest de afgelopen maanden, maar mijn platenspeler werkte niet helemaal lekker, dus dacht eerst dat maar even regelen (eventueel voor nieuwe kijken) voordat ik weer eens een plaat ga kopen. Maar zowaar heb ik hem weer aan de praat gekregen. Toen ik toch een beetje in mijn platenspeler ben gedoken ook maar even besloten een nieuwe naald te kopen. Heb de platenspeler nu 7 jaar en geen idee hoeveel hij voor die tijd gebruikt is, heb zelf nooit een nieuwe naald gekocht in ieder geval. Die naald kwam vandaag binnen.
Ik liep dus zaterdag in die platenzaak en kwam dit album tegen, de 50th anniversary edition. Mooie uitbreiding van mijn collectie(tje) dacht ik zo. Eerste plaat die ik in Den Helder heb gekocht en mijn laatste platenaankoop was sowieso alweer wat jaren geleden.
D54: King Crimson - In the Court of the Crimson King
Ah, nummertje 54.
Sinds kort hebben we hier in Den Helder zowaar weer een platenzaak. Ze zaten al een jaartje in Julianadorp maar nooit aan toegekomen om heen te gaan. Deze vader en zoon zijn nu dus verhuisd naar het centrum alhier. Was er al een paar keer geweest de afgelopen maanden, maar mijn platenspeler werkte niet helemaal lekker, dus dacht eerst dat maar even regelen (eventueel voor nieuwe kijken) voordat ik weer eens een plaat ga kopen. Maar zowaar heb ik hem weer aan de praat gekregen. Toen ik toch een beetje in mijn platenspeler ben gedoken ook maar even besloten een nieuwe naald te kopen. Heb de platenspeler nu 7 jaar en geen idee hoeveel hij voor die tijd gebruikt is, heb zelf nooit een nieuwe naald gekocht in ieder geval. Die naald kwam vandaag binnen.
Ik liep dus zaterdag in die platenzaak en kwam dit album tegen, de 50th anniversary edition. Mooie uitbreiding van mijn collectie(tje) dacht ik zo. Eerste plaat die ik in Den Helder heb gekocht en mijn laatste platenaankoop was sowieso alweer wat jaren geleden.
D54: King Crimson - In the Court of the Crimson King
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14338110-1573322079-7357.jpeg.jpg)
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
Gaaf.
Jij denkt: Hoppa, dan gelijk maar het beste album ooit?
Bevat hij de Steven Wilson remix?
Jij denkt: Hoppa, dan gelijk maar het beste album ooit?
Bevat hij de Steven Wilson remix?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
quote:
Gaaf.
Jij denkt: Hoppa, dan gelijk maar het beste album ooit?
Bevat hij de Steven Wilson remix?
quote:
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
BBCD260
We gaan verder met het meesterwerk van the smashing pumpkins, twee cds vol met prachtmuziek Ik heb deze ook op plaat maar deze cd heb ik echt helemaal grijs gedraaid (niet letterlijk want ze klinken nog prima). Op deze cds kon al mijn puber medelijden metzelf kwijt, een heerlijk plaat om puberliefde problemen op te projecteren (But I'm a zero!) Wat mij betreft een absolutie klassieker die geen minuut te lang is ondanks zijn lange lengte.
We gaan verder met het meesterwerk van the smashing pumpkins, twee cds vol met prachtmuziek
Ik heb deze ook op plaat maar deze cd heb ik echt helemaal grijs gedraaid (niet letterlijk want ze klinken nog prima). Op deze cds kon al mijn puber medelijden metzelf kwijt, een heerlijk plaat om puberliefde problemen op te projecteren (But I'm a zero!) Wat mij betreft een absolutie klassieker die geen minuut te lang is ondanks zijn lange lengte.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0611: Electric Light Orchestra - Eldorado
Rond diezelfde tijd in 1974 verschijnt studio-opvolger Eldorado. De platenmaatschappij had inmiddels zo veel vertrouwen in de band, dat er budget was voor een orkest. Het scheelde Lynne uren- zo niet dagenlang overdubben. Louis Clark was er om de orkestraties te doen en het orkest te dirigeren en hij zou lange tijd aan de band verbonden blijven. Jeff Lynne had al de structuur voor het album klaar; voor de teksten vroeg hij inspiratie aan de bandleden: ieder lid vertelde een droom die hem bezighield en daar maakte Lynne dan een nummer van. Zeven stukken, dus. Daarnaast een titelnummer over het paradijs en een Overture en een Finale en de plaat is klaar. Die plaat luistert als één lange songsuite en je valt van de ene sfeer en het ene verhaal in de andere. Hits waren er ook. Can't Get It Out Of My Head is de bekendste; daarnaast deden Boy Blue en Poor Boy (The Greenwood) het ook aardig. Toen ik de vinylversie in 1980 kocht was ik als net vijftienjarig jochie enorm onder de indruk van deze elpee. Ik kende 'm helemaal uit mijn hoofd (nog). In 2001 verscheen een remaster die ik kocht op 18 juli van dat jaar. Er staat wat extra's op: een instrumentale suite met hoogtepunten van de plaat en een nooit eerder verschenen stuk dat Dark City heet (en zesenveertig seconden duurt). Ik moet zeggen: altijd fijn om dit album terug te horen. Eldorado is een meesterwerk.
Rond diezelfde tijd in 1974 verschijnt studio-opvolger Eldorado. De platenmaatschappij had inmiddels zo veel vertrouwen in de band, dat er budget was voor een orkest. Het scheelde Lynne uren- zo niet dagenlang overdubben. Louis Clark was er om de orkestraties te doen en het orkest te dirigeren en hij zou lange tijd aan de band verbonden blijven. Jeff Lynne had al de structuur voor het album klaar; voor de teksten vroeg hij inspiratie aan de bandleden: ieder lid vertelde een droom die hem bezighield en daar maakte Lynne dan een nummer van. Zeven stukken, dus. Daarnaast een titelnummer over het paradijs en een Overture en een Finale en de plaat is klaar. Die plaat luistert als één lange songsuite en je valt van de ene sfeer en het ene verhaal in de andere. Hits waren er ook. Can't Get It Out Of My Head is de bekendste; daarnaast deden Boy Blue en Poor Boy (The Greenwood) het ook aardig. Toen ik de vinylversie in 1980 kocht was ik als net vijftienjarig jochie enorm onder de indruk van deze elpee. Ik kende 'm helemaal uit mijn hoofd (nog). In 2001 verscheen een remaster die ik kocht op 18 juli van dat jaar. Er staat wat extra's op: een instrumentale suite met hoogtepunten van de plaat en een nooit eerder verschenen stuk dat Dark City heet (en zesenveertig seconden duurt). Ik moet zeggen: altijd fijn om dit album terug te horen. Eldorado is een meesterwerk.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Ik ga ook maar weer eens door. Klaar met Autechre, dus nu
Automaton - Dub Terror Exhaust.
Typische ambient dub van Bill Laswell. De man heeft heel veel uitgebracht, en veel klinkt redelijk hetzelfde.
De bass lijn op dit nummer heeft ie volgens mij ook in andere nummers gebruikt....
Automaton - Dub Terror Exhaust.
Typische ambient dub van Bill Laswell. De man heeft heel veel uitgebracht, en veel klinkt redelijk hetzelfde.
De bass lijn op dit nummer heeft ie volgens mij ook in andere nummers gebruikt....
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0612: Electric Light Orchestra - Face The Music
In die tijd merkt Jeff Lynne dat het songschrijven hem steeds gemakkelijker af gaat. Het lied Evil Woman weet hij in nog geen kwartier tijd neer te pennen. Het blijkt een enorme hit. Op deze elpee uit 1975 ligt het geluid van de groep gemakkelijker in het gehoor, het lijkt meer gestroomlijnd. Inmiddels hebben Michael d'Albuquerque en Colin Edwin plaats gemaakt voor bassist Kelly Groucutt en cellist Melvyn Gale. Ook live gooit de band steeds hogere ogen. Ik herinner me dat toen ik veertig jaar geleden de elpee kocht, ik vooral onder de indruk was van de instrumentale opener Fire On High en het ruig openende Poker. Op 12 oktober 2006 kocht ik de remaster uit dat jaar. Opnieuw wat extra materiaal: drie alternatieve mixen en de singleversie van Strange Magic. Dit is een mooie, zij het wat gladde en typisch jaren zeventig plaat.
In die tijd merkt Jeff Lynne dat het songschrijven hem steeds gemakkelijker af gaat. Het lied Evil Woman weet hij in nog geen kwartier tijd neer te pennen. Het blijkt een enorme hit. Op deze elpee uit 1975 ligt het geluid van de groep gemakkelijker in het gehoor, het lijkt meer gestroomlijnd. Inmiddels hebben Michael d'Albuquerque en Colin Edwin plaats gemaakt voor bassist Kelly Groucutt en cellist Melvyn Gale. Ook live gooit de band steeds hogere ogen. Ik herinner me dat toen ik veertig jaar geleden de elpee kocht, ik vooral onder de indruk was van de instrumentale opener Fire On High en het ruig openende Poker. Op 12 oktober 2006 kocht ik de remaster uit dat jaar. Opnieuw wat extra materiaal: drie alternatieve mixen en de singleversie van Strange Magic. Dit is een mooie, zij het wat gladde en typisch jaren zeventig plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Door met Bad Brains - Banned in DC.
Dit is een verzamelaar, met natuurlijk deze klassieker;
Dit is een verzamelaar, met natuurlijk deze klassieker;
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Bad Brains
Helaas maar 1x gezien, erg jammer dat het plastic bekertjes gevecht na afloop beter was dan het optreden.
Helaas maar 1x gezien, erg jammer dat het plastic bekertjes gevecht na afloop beter was dan het optreden.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
Ha!!
Door met Bad Brains - I against I.
Ooit voor £1 bij de tweedehands platenzaak weggehaald en veel meer is ie ook niet waard. Gladde jaren 80 rock productie van Ron Saint Germain die oa ook Living Colour produceerde.
En elke keer als ik dit nummer hoor dan moet ik aan Each time you break my heart van Nick Kamen denken
Door met Bad Brains - I against I.
Ooit voor £1 bij de tweedehands platenzaak weggehaald en veel meer is ie ook niet waard. Gladde jaren 80 rock productie van Ron Saint Germain die oa ook Living Colour produceerde.
En elke keer als ik dit nummer hoor dan moet ik aan Each time you break my heart van Nick Kamen denken
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
BBCD261
En de pumpkins krijgen de eer om de eerste cd te zijn die ik op mijn nieuwe cdspeler/usbspeler/cassettespeler speel
Zoveel als ik melloncollie gedraaid heb zo weinig heb ik deze geluisterd, er is eigenlijk nooit iets geweest dat is blijven hangen van deze plaat. Wel grappig want het is best degelijk maar het plakt gewoon niet, waar melloncollie gelijk allerlei snaren raakt en alleen maar blijft raken komt deze niet in de buurt van een snaar.
En de pumpkins krijgen de eer om de eerste cd te zijn die ik op mijn nieuwe cdspeler/usbspeler/cassettespeler speel
Zoveel als ik melloncollie gedraaid heb zo weinig heb ik deze geluisterd, er is eigenlijk nooit iets geweest dat is blijven hangen van deze plaat. Wel grappig want het is best degelijk maar het plakt gewoon niet, waar melloncollie gelijk allerlei snaren raakt en alleen maar blijft raken komt deze niet in de buurt van een snaar.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik ben ook eigenlijk nog op zoek naar een cassettespeler, welke heb jij?quote:cdspeler/usbspeler/cassettespeler
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
TASCAM CD A580 (maar dat is gelijk ook een cd/usb speler voor op mijn stereoset die had ik nog niet)quote:
[..]
Ik ben ook eigenlijk nog op zoek naar een cassettespeler, welke heb jij?
(vond het vooral leuk dat deze een pitch instelling heeft voor de tape want mijn broer heeft nog heueeel veel bandjes die net niet op de goede snelheid zijn opgenomen waar nog wel wat ontdekkingen tussen zitten denk, mocht ik hem ooit overleven en zijn bandjes draaien, nu mag ik er vast niet aankomen
)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD262
Black metal uut drente,salacious gods, waarin toen harfstruus speelde die later bekend werd als Lend me your underbelly en daarvoor als @SpoilerMan Heerlijke recht toe recht aan black metal, gaan met die banaan met drentse teksten, zo ook de titel Piene wat zoveel betekent als pijn.Hoogtepuntje is natuurlij striem op de pokkel 1227 over de slag bij ane https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Ane een geweldig verhaal waar de drenten lichtbewapend een leger een moeras in lokte en zo wisten te winnen, perfect onderwerp ook voor black metal
Leuk plaatje van een bende black metallaars die de humor hoog hebben zitten dus vandaar doen we een doden polka en vormen een pitje Ieskaolt in peine!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2812550-1302153012.jpeg.jpg)
Black metal uut drente,salacious gods, waarin toen harfstruus speelde die later bekend werd als Lend me your underbelly en daarvoor als @SpoilerMan
Heerlijke recht toe recht aan black metal, gaan met die banaan met drentse teksten, zo ook de titel Piene wat zoveel betekent als pijn.Hoogtepuntje is natuurlij striem op de pokkel 1227 over de slag bij ane https://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Ane een geweldig verhaal waar de drenten lichtbewapend een leger een moeras in lokte en zo wisten te winnen, perfect onderwerp ook voor black metal Leuk plaatje van een bende black metallaars die de humor hoog hebben zitten dus vandaar doen we een doden polka en vormen een pitje
Ieskaolt in peine!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD263
Vroeger had je van die platenzaken die je kende en doorhadden welke cds je luisterde als je daar dagelijks kwam en welke je kocht. Toen ik er een keer een cdtje kocht van incubus (waarschijnlijk) legde de man van de platenzaak deze erbij, met de woorden die vind je vast leuk Ik had nog nooit van system of a down gehoord, niet zo gek ook het is het debut en was toen net uit, We hebben het over 1998, niemand anders in mijn vriendengroep kende het en zo werd het wel een veel gebrand cdtje van mij uit De grap is dat de band nu gezien wordt als een one hit wonder door bepaalde mensen, en dat die hit dus niet op dit album staat. Ik vind het nogsteeds een erg sterke plaat, die ze nooit hebben geevenaard. Tekstueel vond ik het op mijn 17de bhoorlijk interesant een soort politieke statements, gecombineerd met veel metaforen over persoonlijke vrijheid. Dit album staat nog steeds als een huis. Ik heb het opvolgende album nooit gekocht.
Wel heb ik de mannen live gezien op dynamo '99 waar ik wel een prachtig voorbeeld van nederlandse nuchterheid van metalheads heb gezien. Op een gegeven moment riep Sjer het publiek op om "Fuck the CIA" te roepen en ik zag om heen voornamelijk mensen hun schouders ophalen
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-369483-1536623548-7948.jpeg.jpg)
Vroeger had je van die platenzaken die je kende en doorhadden welke cds je luisterde als je daar dagelijks kwam en welke je kocht. Toen ik er een keer een cdtje kocht van incubus (waarschijnlijk) legde de man van de platenzaak deze erbij, met de woorden die vind je vast leuk
Ik had nog nooit van system of a down gehoord, niet zo gek ook het is het debut en was toen net uit, We hebben het over 1998, niemand anders in mijn vriendengroep kende het en zo werd het wel een veel gebrand cdtje van mij uit De grap is dat de band nu gezien wordt als een one hit wonder door bepaalde mensen, en dat die hit dus niet op dit album staat. Ik vind het nogsteeds een erg sterke plaat, die ze nooit hebben geevenaard. Tekstueel vond ik het op mijn 17de bhoorlijk interesant een soort politieke statements, gecombineerd met veel metaforen over persoonlijke vrijheid. Dit album staat nog steeds als een huis. Ik heb het opvolgende album nooit gekocht. Wel heb ik de mannen live gezien op dynamo '99 waar ik wel een prachtig voorbeeld van nederlandse nuchterheid van metalheads heb gezien. Op een gegeven moment riep Sjer het publiek op om "Fuck the CIA" te roepen en ik zag om heen voornamelijk mensen hun schouders ophalen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD264
Het volgende bandje met Mike Patton, deze keer tomahawk de eerste self titled van tomahawk is een soort ja wat is het eigenlijk western rock. Het is gewoon een lekker plaatje Het is een project gitarist Duane Denison van the jesus lizard. Misschien wel het meest straight up rock project waar patton in speelt naast faith no more
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-369352-1376242011-7256.jpeg.jpg)
Het volgende bandje met Mike Patton, deze keer tomahawk de eerste self titled van tomahawk is een soort ja wat is het eigenlijk western rock. Het is gewoon een lekker plaatje
Het is een project gitarist Duane Denison van the jesus lizard. Misschien wel het meest straight up rock project waar patton in speelt naast faith no more 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD265
Mit gas is de tweede cd van Tomahawk en persoonlijk vind ik dit de leukste, ze gaan kwa stijl iets meer of the map maar er is nogsteeds een goede grondlaag in de rock. Hierop zitten bijvoorbeeld wat noise stukjes en vogel sampletjes. Wat blijft is de reverby gitaar en western sound. Hele fijne plaat die trouwens ook in een mooi hoesje zit helemaal ingelegd met een glimmend koperkleurig laagje alsof het een ingelegde koran is ofzo. Erg mooi
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1984558-1557502580-6060.jpeg.jpg)
Mit gas is de tweede cd van Tomahawk en persoonlijk vind ik dit de leukste, ze gaan kwa stijl iets meer of the map maar er is nogsteeds een goede grondlaag in de rock. Hierop zitten bijvoorbeeld wat noise stukjes en vogel sampletjes. Wat blijft is de reverby gitaar en western sound. Hele fijne plaat die trouwens ook in een mooi hoesje zit helemaal ingelegd met een glimmend koperkleurig laagje alsof het een ingelegde koran is ofzo. Erg mooi
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Mit gas is geweldig
Nog 1 Bad Brains - Build a Nation.
Uit 2007, ze hebben daarna nog een plaat uitgebracht zo te zien, maar die heb ik niet. Dit is stukken beter dan I against I, want de reggae is terug en de hardcore nummers hakken er fijn in.
Nog 1 Bad Brains - Build a Nation.
Uit 2007, ze hebben daarna nog een plaat uitgebracht zo te zien, maar die heb ik niet. Dit is stukken beter dan I against I, want de reggae is terug en de hardcore nummers hakken er fijn in.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0613: Electric Light Orchestra - A New World Record
Op mijn vinylversie die ik in 1980 kocht, zit een barst in het eerste nummer van plaatkant twee. Toen ik op 5 oktober 2006 de net geremasterde heruitgave van deze elpee uit 1976 kocht en draaide, wachtte ik bij het nummer So Fine op dat moment en dat moment dat de plaat oversloeg kwam niet. Daar klopte geen hout van! Tot op de dag van vandaag kan ik er niet aan wennen. Voor de rest niets dan goeds over deze plaat. De strijkers lijken een prominentere rol te hebben gekregen en Lynne heeft het voor elkaar gekregen om nog pakkender liedjes te schrijven. Dat hij daarbij zijn bewondering voor The Beatles niet voor zich houdt, blijkt uit het refrein van afsluiter Shangri-La: 'Leaving like the Beatles on Hey Jude'. De eerste plaatkant is ijzersterk met opener Tightrope, de hit Telephone Line (de telefoongeluidjes maakt Richard Tandy op zijn analoge synthesizer)en de Rockaria!. Op kant twee staat dan die enorme hit Livin' Thing en Do Ya, dat Jeff Lynne al had geschreven voor The Move (de openingsriff hoor je ook in de liveversie van 10538 Overture op het concertalbum van gisteren). Op de heruitgave staat weer van alles extra: vier instrumentale mixen, een andere vocale mix van Telephone Line en een geheel nieuw nummer dat we nooit eerder hoorden en ik vraag me toch werkelijk af waarom, want Surrender is een zeer aanstekelijke deun. Na een - in mijn oren - iets minder album Face The Music is dit een zeer sterke plaat.
Op mijn vinylversie die ik in 1980 kocht, zit een barst in het eerste nummer van plaatkant twee. Toen ik op 5 oktober 2006 de net geremasterde heruitgave van deze elpee uit 1976 kocht en draaide, wachtte ik bij het nummer So Fine op dat moment en dat moment dat de plaat oversloeg kwam niet. Daar klopte geen hout van! Tot op de dag van vandaag kan ik er niet aan wennen. Voor de rest niets dan goeds over deze plaat. De strijkers lijken een prominentere rol te hebben gekregen en Lynne heeft het voor elkaar gekregen om nog pakkender liedjes te schrijven. Dat hij daarbij zijn bewondering voor The Beatles niet voor zich houdt, blijkt uit het refrein van afsluiter Shangri-La: 'Leaving like the Beatles on Hey Jude'. De eerste plaatkant is ijzersterk met opener Tightrope, de hit Telephone Line (de telefoongeluidjes maakt Richard Tandy op zijn analoge synthesizer)en de Rockaria!. Op kant twee staat dan die enorme hit Livin' Thing en Do Ya, dat Jeff Lynne al had geschreven voor The Move (de openingsriff hoor je ook in de liveversie van 10538 Overture op het concertalbum van gisteren). Op de heruitgave staat weer van alles extra: vier instrumentale mixen, een andere vocale mix van Telephone Line en een geheel nieuw nummer dat we nooit eerder hoorden en ik vraag me toch werkelijk af waarom, want Surrender is een zeer aanstekelijke deun. Na een - in mijn oren - iets minder album Face The Music is dit een zeer sterke plaat.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD266
De derde plaat van tomahawk is een bijzondere omdat het gebaseerd is op oude transcripties van muziek van indianen stammen. Dit is zo veel mogelijk overgezet en een beetje gemoderniseerd vooral kwa instrumentatie en tekstueel maar ritmisch melodisch is het zo veel mogelijk in tact gebleven. Daarom heet deze cd ook anonymous omdat dat de schrijvers zijn van deze nummers.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1013810-1184190116.jpeg.jpg)
De derde plaat van tomahawk is een bijzondere omdat het gebaseerd is op oude transcripties van muziek van indianen stammen. Dit is zo veel mogelijk overgezet en een beetje gemoderniseerd vooral kwa instrumentatie en tekstueel maar ritmisch melodisch is het zo veel mogelijk in tact gebleven. Daarom heet deze cd ook anonymous omdat dat de schrijvers zijn van deze nummers.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0614: Electric Light Orchestra - Out Of The Blue
Eind 1976 moet Jeff Lynne aan de bak om nieuwe nummers te schrijven. Het lukt niet. Ten einde raad huurt hij een huis in de Zwitserse Alpen en zowaar, als op een morgen de zon doorbreekt, krijgt hij het idee voor een lied. Een paar dagen later heeft hij zeventien nieuwe liedjes klaar en niet veel later beginnen de opnames voor dit album Out Of The Blue, dat uiteindelijk in 1977 verschijnt. Dat eerste lied dat hij schrijft is natuurlijk Mr. Blue Sky en het is dat lied dat ik in 1978 bij Toppop in een clipje zie waardoor ik later (in 1979) deze elpee ga kopen. Ik was veertien en enorm onder de indruk van de plaat. Nu is het ook een zeer sterke verzameling prachtsongs. Vooral de derde plaatkant (het Concerto For A Rainy Day) vond ik destijds het beste ooit. Maar er staat meer prachtigs op. Er zijn veel hits te vinden (Turn To Stone, Sweet Talkin' Woman). Wat mij opvalt is hoe belangrijk de rol van toetsenist Richard Tandy is geworden. Zijn piano, synthesizers, vocoder en elektronische geluidjes hoor je overal bovenuit. Live bleek de band inmiddels een sensatie: het ronde podium bevond zich midden in de zaal en had de vorm van een enorme vliegende schotel, zoals die ook op de hoes van de plaat is te zien. De dubbelelpee bevatte destijds een poster en een bouwplaat van de vliegende schotel. Kortom: prachtplaat. Dat vind ik niet alleen; nee, veel fans zien dit album als het hoogtepunt in het ELOoeuvre. Over hoogtepunten gesproken: in mijn eerste half jaar op FOK! plaatste ik deze muziekcolumn. Toen er in 2007 een remaster van de dubbelelpee op cd ging verschijnen, was ik er als de kippen bij. Ik kocht een digibook in beperkte oplage (met daarin weer de bouwplaat van de vliegende schotel!) op 12 februari 2007, maar de cd zit zo strak in het hoesje dat hij beschadigde en bijna niet meer af te spelen is, zodat ik mijzelf op 15 juni 2007 genoodzaakt zag een gewone versie in een doosje aan te schaffen. Ook op deze heruitgave wat extra's, maar die zijn niet nodig: op het reguliere album staat genoeg moois.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 26-11-2020 05:58:00 ]
Eind 1976 moet Jeff Lynne aan de bak om nieuwe nummers te schrijven. Het lukt niet. Ten einde raad huurt hij een huis in de Zwitserse Alpen en zowaar, als op een morgen de zon doorbreekt, krijgt hij het idee voor een lied. Een paar dagen later heeft hij zeventien nieuwe liedjes klaar en niet veel later beginnen de opnames voor dit album Out Of The Blue, dat uiteindelijk in 1977 verschijnt. Dat eerste lied dat hij schrijft is natuurlijk Mr. Blue Sky en het is dat lied dat ik in 1978 bij Toppop in een clipje zie waardoor ik later (in 1979) deze elpee ga kopen. Ik was veertien en enorm onder de indruk van de plaat. Nu is het ook een zeer sterke verzameling prachtsongs. Vooral de derde plaatkant (het Concerto For A Rainy Day) vond ik destijds het beste ooit. Maar er staat meer prachtigs op. Er zijn veel hits te vinden (Turn To Stone, Sweet Talkin' Woman). Wat mij opvalt is hoe belangrijk de rol van toetsenist Richard Tandy is geworden. Zijn piano, synthesizers, vocoder en elektronische geluidjes hoor je overal bovenuit. Live bleek de band inmiddels een sensatie: het ronde podium bevond zich midden in de zaal en had de vorm van een enorme vliegende schotel, zoals die ook op de hoes van de plaat is te zien. De dubbelelpee bevatte destijds een poster en een bouwplaat van de vliegende schotel. Kortom: prachtplaat. Dat vind ik niet alleen; nee, veel fans zien dit album als het hoogtepunt in het ELOoeuvre. Over hoogtepunten gesproken: in mijn eerste half jaar op FOK! plaatste ik deze muziekcolumn. Toen er in 2007 een remaster van de dubbelelpee op cd ging verschijnen, was ik er als de kippen bij. Ik kocht een digibook in beperkte oplage (met daarin weer de bouwplaat van de vliegende schotel!) op 12 februari 2007, maar de cd zit zo strak in het hoesje dat hij beschadigde en bijna niet meer af te spelen is, zodat ik mijzelf op 15 juni 2007 genoodzaakt zag een gewone versie in een doosje aan te schaffen. Ook op deze heruitgave wat extra's, maar die zijn niet nodig: op het reguliere album staat genoeg moois.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 26-11-2020 05:58:00 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD267
Voor de volgende cdtjes gaan we naar de fokkers Roel @cerror Heerspink en heel stom maar ik ben even de FOK! nick van Tom Offringa kwijt... Help eens @cerror Het is heerlijk chiptune met een kop en een staart zoals ze zelf zeggen en dat maakt dit wel top, waar er best nog wel wat chiptuners nogal kunnen verzanden in eindeloos gebliept maken de heren van xyce hele mooie melodieuze pop liedjes met prachtige melodien en fijne bliepjes
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6238530-1499386457-5999.jpeg.jpg)
Voor de volgende cdtjes gaan we naar de fokkers Roel @cerror Heerspink en heel stom maar ik ben even de FOK! nick van Tom Offringa kwijt..
. Help eens @cerror Het is heerlijk chiptune met een kop en een staart zoals ze zelf zeggen en dat maakt dit wel top, waar er best nog wel wat chiptuners nogal kunnen verzanden in eindeloos gebliept maken de heren van xyce hele mooie melodieuze pop liedjes met prachtige melodien en fijne bliepjes 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik twijfel of het @timbob is, maar het is gewoon iemand met een msx icoon als ik het wel heb en dat is timbob niet..... aaargghghghg ik word oud.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Gelukkig zijn er nog mensen met een geheugen dankzij @Trashcanman weet ik dat het ander deel xyce @boem-dikkie is sorry voor het vergeten
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD268
Een volgend plaatje van de mannen, pop, en dat is wat het is, wederom heerlijk goedgebouwde chiptune. Ik heb xyce nog nooit live gezien wel cerror een aantal keer. Meestal op een van de eindbaas feestjes in utrecht. Live is dit ook een geweldig nerdy genre Ik ben er wel fan van
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-12649039-1539319911-8685.jpeg.jpg)
Een volgend plaatje van de mannen, pop, en dat is wat het is, wederom heerlijk goedgebouwde chiptune. Ik heb xyce nog nooit live gezien wel cerror een aantal keer. Meestal op een van de eindbaas feestjes in utrecht. Live is dit ook een geweldig nerdy genre Ik ben er wel fan van
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
KNOOOOW YOU NEVER THINK YOU KNOWquote:
BBCD263
[ afbeelding ]
Vroeger had je van die platenzaken die je kende en doorhadden welke cds je luisterde als je daar dagelijks kwam en welke je kocht. Toen ik er een keer een cdtje kocht van incubus (waarschijnlijk) legde de man van de platenzaak deze erbij, met de woorden die vind je vast leuk
Wel heb ik de mannen live gezien op dynamo '99 waar ik wel een prachtig voorbeeld van nederlandse nuchterheid van metalheads heb gezien. Op een gegeven moment riep Sjer het publiek op om "Fuck the CIA" te roepen en ik zag om heen voornamelijk mensen hun schouders ophalen
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
BBCD269
De laatste van xyce in de kast is er ééntje die dit jaar uitkwam en ik heb hem dus nog eigenlijk niet geluisterd en hij begint gelijk weer goed het complete geluid dat we van xyce gewend zijn. Heerlijk complete popmuziek van de bovenste plank
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-15902109-1599878622-7743.jpeg.jpg)
De laatste van xyce in de kast is er ééntje die dit jaar uitkwam
en ik heb hem dus nog eigenlijk niet geluisterd en hij begint gelijk weer goed het complete geluid dat we van xyce gewend zijn. Heerlijk complete popmuziek van de bovenste plank 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD270
We beginnen aan een blok tool. Een artrock band waar vroeger nogal een zweem mysterie om heen hing, ze hadden op aenema een liedje dat die eier von satan heette en er gingen geruchten in de rondte dat het zwitsers waren (geen idee waar dit gerucht vandaan kwam) ook werd er gespeculeerd dat het wellicht wetenschappers waren die dit er een beetje naast deden Kortom met mythe maken rondom deze band zat het vrij vroeg al goed. Hun nogal moeilijk opgebouwde websites met geheime knopjes etc waren toen het internet net opkwam helemaal hip natuurlijk. Uiteindelijk is het achteraf degelijke rock met een dijk van een zanger. Vaak zit het ritmisch leuk in elkaar een beetje een eigen variant van prog met hun eigen geluid. Dit is hun eerste EP die ik pas later kocht, en gelijk al live opnames bevat. Een leuk plaatje
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-376710-1522007628-8167.jpeg.jpg)
We beginnen aan een blok tool. Een artrock band waar vroeger nogal een zweem mysterie om heen hing, ze hadden op aenema een liedje dat die eier von satan heette en er gingen geruchten in de rondte dat het zwitsers waren
(geen idee waar dit gerucht vandaan kwam) ook werd er gespeculeerd dat het wellicht wetenschappers waren die dit er een beetje naast deden Kortom met mythe maken rondom deze band zat het vrij vroeg al goed. Hun nogal moeilijk opgebouwde websites met geheime knopjes etc waren toen het internet net opkwam helemaal hip natuurlijk. Uiteindelijk is het achteraf degelijke rock met een dijk van een zanger. Vaak zit het ritmisch leuk in elkaar een beetje een eigen variant van prog met hun eigen geluid. Dit is hun eerste EP die ik pas later kocht, en gelijk al live opnames bevat. Een leuk plaatje 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD271
Op hun debut plaat heeft tool al een veel meer volwassen geluid, vooral hun bas geluid is typerend en dus samen met de al eerder genoemde ritmes die hier een beetje naar boven beginnen te borrelen. Op deze plaat staat misschien wel hun beste nummer sober. Een dijk van een plaat! Je begint hier te merken hoe goed de zanger Maynard is het lijkt allemaal vrij makkelijk uit zijn strot te komen maar het is allemaal heel zuiver. Ook begonnen bij deze plaat de geweldige clipjes van Tool op te duiken, iets wat naast het psychedelische artwork de band toch ook wel typeert. De clips zijn vaak claymation van engige poppetjes waar de band zelf dus niet in voorkomt (mythemakend) Ik kocht deze pas na aenema maar dit is echt een hele goede plaat.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6909221-1450078254-4690.png.jpg)
Op hun debut plaat heeft tool al een veel meer volwassen geluid, vooral hun bas geluid is typerend en dus samen met de al eerder genoemde ritmes die hier een beetje naar boven beginnen te borrelen. Op deze plaat staat misschien wel hun beste nummer sober. Een dijk van een plaat! Je begint hier te merken hoe goed de zanger Maynard is het lijkt allemaal vrij makkelijk uit zijn strot te komen maar het is allemaal heel zuiver. Ook begonnen bij deze plaat de geweldige clipjes van Tool op te duiken, iets wat naast het psychedelische artwork de band toch ook wel typeert. De clips zijn vaak claymation van engige poppetjes waar de band zelf dus niet in voorkomt (mythemakend) Ik kocht deze pas na aenema maar dit is echt een hele goede plaat.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Die video van Sober is echt geweldig
Ik ga door met Bailter Space - Trinine.
Eigenlijk heel weinig gedraaid, jammer want het is best lekkere Nieuw Zeelandse rock met meer dan een hint van Sonic Youth.
Ik ga door met Bailter Space - Trinine.
Eigenlijk heel weinig gedraaid, jammer want het is best lekkere Nieuw Zeelandse rock met meer dan een hint van Sonic Youth.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Ja ook weer wat plaatjes draaien vandaag.
Nummer 41-ish
Veel te lang niet gehoord, klinkt nog steeds wel top
.
Nummer 41-ish
Veel te lang niet gehoord, klinkt nog steeds wel top
.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
Da's wel een klassierketje ja
Bailter Space is afgelopen, door met Balanescu Quartet - Possessed.
Dit is de eerste plaat van dit strijkers ensemble en ook de enige die ik van ze heb. De helft van de plaat zijn Kraftwerk covers, de rest is eigen composities.
Bailter Space is afgelopen, door met Balanescu Quartet - Possessed.
Dit is de eerste plaat van dit strijkers ensemble en ook de enige die ik van ze heb. De helft van de plaat zijn Kraftwerk covers, de rest is eigen composities.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Door met Bandulu - Guidance.
Britse dubby techno uit 1993. Blijkbaar hebben ze veel meer platen gemaakt maar ik heb alleen deze, en die is toch best lekker.
Britse dubby techno uit 1993. Blijkbaar hebben ze veel meer platen gemaakt maar ik heb alleen deze, en die is toch best lekker.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
42: Kælan Mikla - ST
Wave uit Ijsland in het Ijslands. Zijn best veel van dit soort bandjes, maar waarschijnlijk omdat ze in het Ijslands zingen net even leuker.
[ Bericht 0% gewijzigd door pipster op 26-11-2020 11:43:21 ]
Wave uit Ijsland in het Ijslands. Zijn best veel van dit soort bandjes, maar waarschijnlijk omdat ze in het Ijslands zingen net even leuker.
[ Bericht 0% gewijzigd door pipster op 26-11-2020 11:43:21 ]
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
43:
Dit album meegenomen bij zijn optreden in 2019. Live is hij op zijn best, fijne nummers maar vooral leuke verhalen tussendoor. Prima americana/country plaat.
Helaas is de titel wel profetisch gebleken, want afgelopen augustus is hij overleden door een overdosis.
Dit album meegenomen bij zijn optreden in 2019. Live is hij op zijn best, fijne nummers maar vooral leuke verhalen tussendoor. Prima americana/country plaat.
Helaas is de titel wel profetisch gebleken, want afgelopen augustus is hij overleden door een overdosis.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
Door met Bardo Pond - Ticket Crystals.
Psychedelische rock uit Philadelphia. Normaal kan ik dat best hebben maar vandaag word ik nerveus van die fluit en haar vocalen Deze Beatles cover is dan wel weer fijn.
Psychedelische rock uit Philadelphia. Normaal kan ik dat best hebben maar vandaag word ik nerveus van die fluit en haar vocalen
Deze Beatles cover is dan wel weer fijn.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Ja, Bardo Pond afgezet, dat gaat em niet worden vandaag.
Door met Barkmarket - Vegas Throat.
Voordat hij doorbrak als producer van oa Oasis en een hele hoop andere bands (en filmmuziek) had Dave Sardy een erg lekkere noise rock band, Barkmarket.
Daar komen er nu een paar van langs (3 op cd).
Door met Barkmarket - Vegas Throat.
Voordat hij doorbrak als producer van oa Oasis en een hele hoop andere bands (en filmmuziek) had Dave Sardy een erg lekkere noise rock band, Barkmarket.
Daar komen er nu een paar van langs (3 op cd).
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Oh lekker Barkmarket, over bands gesproken die ik totaal vergeten was. Weer eens opzoeken op spotify .
.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
Zo te zien staat daar alleen L.Ron op.quote:
Oh lekker Barkmarket, over bands gesproken die ik totaal vergeten was. Weer eens opzoeken op spotify
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Ja dat lijkt de enige te zijn. De rest mag ook wel hoor...
44:
Mijn meest roze album. Blijf het toch steeds wel weer leuk vinden wat de mannen van RTJ uitbrengen. Dus ook deel 4.
44:
Mijn meest roze album. Blijf het toch steeds wel weer leuk vinden wat de mannen van RTJ uitbrengen. Dus ook deel 4.
Well, what possible harm could one insane, mutant tentacle do?
RTJ is prima
De volgende Barkmarket - Gimmick. Muzikaal niet echt anders dan de vorige, maar met een wat betere productie.
De volgende Barkmarket - Gimmick. Muzikaal niet echt anders dan de vorige, maar met een wat betere productie.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
De 3e en laatste Barkmarket - L.Ron.
Meer van hetzelfde, en dit geweldige Visible Cow, met 1 van mijn favoriete intros ooit
Meer van hetzelfde, en dit geweldige Visible Cow, met 1 van mijn favoriete intros ooit
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
BBCD272
En dan volgt het tweede album aenima wmb het hoogtepunt van de Tool discografie. Dit is waar het voor mij begon en dit zit vol met parels als stinkfist, H., hooker with a penis, forty six and two, Grappig in het boekje staan 16 albums die also available zijn van tool, toen hadden de mannen veel meer humor dan vroeger, zie ook die eier von satan een in het duits opgelezen recept voor hashcake (ZONDER EIEREN). Die combinatie van goede muziek, humor (ook de sample van bill hicks over LSD gebruik) de liedjes over het zielloze leven in LA. De mysterie die toen nog om de band hing, het maakt het voor mij een geweldige band en daarom heb ik ook alle platen in de kast. Helaas zakte het hierna snel in en is met de laatste plaat denk ik voor mij hun ondergang bezegeld. Ohja ook de clips waren hier weer van de bovenste plank. Het geluid is een voortgang van de voorgaande plaat, al begint er hier en daar ook wat zweverige filler in te sluipen hetgeen hun ondergang is geworden vind ik.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6729953-1477492901-2518.jpeg.jpg)
En dan volgt het tweede album aenima wmb het hoogtepunt van de Tool discografie. Dit is waar het voor mij begon en dit zit vol met parels als stinkfist, H., hooker with a penis, forty six and two, Grappig in het boekje staan 16 albums die also available zijn van tool, toen hadden de mannen veel meer humor dan vroeger, zie ook die eier von satan een in het duits opgelezen recept voor hashcake (ZONDER EIEREN). Die combinatie van goede muziek, humor (ook de sample van bill hicks over LSD gebruik) de liedjes over het zielloze leven in LA. De mysterie die toen nog om de band hing, het maakt het voor mij een geweldige band en daarom heb ik ook alle platen in de kast. Helaas zakte het hierna snel in en is met de laatste plaat denk ik voor mij hun ondergang bezegeld. Ohja ook de clips waren hier weer van de bovenste plank. Het geluid is een voortgang van de voorgaande plaat, al begint er hier en daar ook wat zweverige filler in te sluipen hetgeen hun ondergang is geworden vind ik.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Deze staat verkeerd, want het is een verzamelaar, samengesteld door Barry 7 van Add N to X. Obscure Italiaanse jaren 70 muziek. Varierend van erg goed tot erg cheesy, maar als fan van Giallo films zit hier voldoende leuke dingen tussen, zoals dit, met een riff die geleend is van Inna Gadda da vida
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Grappige bijkomstigheid het complete album paste niet op het bandje waar ik het origineel altijd op luisterde en het lijkt net op het juiste moment afgekapt te zijn geweest, veel leuker album zonder het einde
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD273
Lateralus met een leuk boekje gemaakt op doorzichtig plastic met allemaal laagjes van het mannetje. Dit was wel een erg degelijke plaat maar toch plakte het al een beetje minder dan aenima waarschijnlijk omdat het geluid begon te wennen en niet meer zo buitenaards was als het bij de eerste die ik hoorde leek. Het was gewoon het geluid dat we van tool konden verwachten, het spannendst was dat manyard nog iets uit zijn stem pulkte aan de schreeuw kant verder was de muziek degelijk zoals op de voorgangers. Wel begonnen rond dit album er allemaal 'fans' uit alle hoeken en gaten te stromen die aan mensen moesten gaan uitleggen dat wij tool nooit goed hadden begrepen en dat een fibonaci reeks hogere wiskunde is slechts voor ingewijden etc. etc. etc. Dat droeg niet bij het plezier in tool. De mooie clipjes hielden bij dit album ook op en maakten plaats voor een beetje flauwe animaties gericht op "het derde oog" en lsd. Het werd er allemaal niet leuker op. Maar ook dit is nog wel een goed luisterbaar album
Oh wacht toch wel een leuk clippie maar niet zo goed als de vorigen...
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7042047-1434644224-5155.jpeg.jpg)
Lateralus met een leuk boekje gemaakt op doorzichtig plastic met allemaal laagjes van het mannetje. Dit was wel een erg degelijke plaat maar toch plakte het al een beetje minder dan aenima waarschijnlijk omdat het geluid begon te wennen en niet meer zo buitenaards was als het bij de eerste die ik hoorde leek. Het was gewoon het geluid dat we van tool konden verwachten, het spannendst was dat manyard nog iets uit zijn stem pulkte aan de schreeuw kant verder was de muziek degelijk zoals op de voorgangers. Wel begonnen rond dit album er allemaal 'fans' uit alle hoeken en gaten te stromen die aan mensen moesten gaan uitleggen dat wij tool nooit goed hadden begrepen en dat een fibonaci reeks hogere wiskunde is slechts voor ingewijden etc. etc. etc. Dat droeg niet bij het plezier in tool. De mooie clipjes hielden bij dit album ook op en maakten plaats voor een beetje flauwe animaties gericht op "het derde oog" en lsd. Het werd er allemaal niet leuker op. Maar ook dit is nog wel een goed luisterbaar album
Oh wacht toch wel een leuk clippie maar niet zo goed als de vorigen...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Dit album behoeft geen introductie, ik ben in bezit van deze plaat met turquoise belettering, maar wat veel belangrijker is, de muziek natuurlijk. Onze eerste kennismaking met dit kwartet.
John ´Bonzo' Bonham
Jimmy Page
John Paul Jones
Robert Plant
Na deze eerste persing kwam de versie met oranje belettering op de markt. Ook het eerste singletje werd teruggetrokken. De A kant werd de B kant en zo opnieuw uitgebracht. Het gaat hier om de nummers Communication Breakdown - Good Times, Bad Times zoals ze op de eerste versie stonden. Het was meteen raak voor deze vier heren. De rest is geschiedenis. Al wil ik wel vermelden dat bij LZ 4 Stairway nooit op single is verschenen. Dat klopt ten dele, er zijn 150 exemplaren uitgegeven aan zakenrelaties van de platenmaatschappij.
Ik heb er twee in bezit incl stencil van uitgave.
BBCD274
Rondom dit album is het voor mij gedaan met Tool (al heb ik die erna nog wel) weg is de lol wat overblijft is een bandje dat zichzelf een beetje te serieus neemt en niet echt leuke liedjes meer maakt. Het zit nog wel leukig in elkaar maar raakt me niet meer. Ook zit op deze cd niet echt iets dat is blijven hangen ofzo. Ik denk dat manyard zijn humor nu in puscifer (zijn andere band) stopte en tool alleen een hele serieuze toon overhield en dat de andere drie heel erg in een soort cijfermatig ritmes maken zijn gedoken wat wel leuk is maar je moet ook nog toffe liedjes maken. Nee dit was het wat mij betreft. Wel een leuk hoesje met 3d Artwork... en een brilletje.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1184594-1199217891.jpeg.jpg)
Rondom dit album is het voor mij gedaan met Tool (al heb ik die erna nog wel) weg is de lol wat overblijft is een bandje dat zichzelf een beetje te serieus neemt en niet echt leuke liedjes meer maakt. Het zit nog wel leukig in elkaar maar raakt me niet meer. Ook zit op deze cd niet echt iets dat is blijven hangen ofzo. Ik denk dat manyard zijn humor nu in puscifer (zijn andere band) stopte en tool alleen een hele serieuze toon overhield en dat de andere drie heel erg in een soort cijfermatig ritmes maken zijn gedoken wat wel leuk is maar je moet ook nog toffe liedjes maken. Nee dit was het wat mij betreft. Wel een leuk hoesje met 3d Artwork... en een brilletje.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
nooit gedacht dat ik ooit nog eens een tool hoesje kon gebruiken voor werk. We hebben wat 3D beelden en die kun je dus prima bekijken met het 10000 days hoesje en je telefoon
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Mijn eerste kennismaking met deze muzikant. En wat een plaat. Heerlijk om op de koptelefoon te hebben tijdens een vleigreis.
Ik mag dat wel een beetje glamrock
BBCD275
Het laatste tool album komt in een soort van verpakking met een schermpje en een oplaadkabel, op dat schermpje zie je een soort van animatie clipje. Is het pretentieus ja, is het grappig een beetje, voegt het iets toe, nee eigenlijk helemaal niet. De batterij was ook al weer leeg terwijl ik hem één keer gekeken heb
loopt het ding leeg terwijl hij niet aanstaat ofzo Maar dan de vraag is het album wat en dat is het gewoon niet. het pakt niet, het heeft veel te lang geduurt en gaat daarvoor ook teveel op dezelfde tour door, dat is leuk maar in 13 jaar is veel gebeurt ik denk dat het best prima geweest was hadden ze dit twee jaar later uitgebracht. Het constant moeten horen dat tool in de studio zat heeft ook niet geholpen. Ik denk niet dat ik direct een volgende tool plaat weer zou kopen...
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-14056556-1566992778-1206.png.jpg)
Het laatste tool album komt in een soort van verpakking met een schermpje en een oplaadkabel, op dat schermpje zie je een soort van animatie clipje. Is het pretentieus ja, is het grappig een beetje, voegt het iets toe, nee eigenlijk helemaal niet. De batterij was ook al weer leeg terwijl ik hem één keer gekeken heb
loopt het ding leeg terwijl hij niet aanstaat ofzo Maar dan de vraag is het album wat en dat is het gewoon niet. het pakt niet, het heeft veel te lang geduurt en gaat daarvoor ook teveel op dezelfde tour door, dat is leuk maar in 13 jaar is veel gebeurt ik denk dat het best prima geweest was hadden ze dit twee jaar later uitgebracht. Het constant moeten horen dat tool in de studio zat heeft ook niet geholpen. Ik denk niet dat ik direct een volgende tool plaat weer zou kopen...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0615: Jon Anderson - Song Of Seven
'Maar die had je al!' hoor ik je roepen. Klopt. En ik draaide hem bij het begin van de cd-verzameling in maart of april al. (Zie daar.) Vandaag verschijnt een nieuwe remaster van dit album uit 1980 en die wist ik gisteren al in een plaatselijke platenwinkel te bemachtigen. Alles klinkt nog net weer een tikkie helderder en frisser. Als extra zijn er twee singleversies toegevoegd, maar die vind ik zelf wat overbodig. Redelijk poppy plaat met fijn in het gehoor liggende songs van meneer/mevrouw Anderson (die toen net samen met Rick Wakeman uit Yes was gestapt). Veel grootheden die hem helpen: Clem Clempson, John Giblin, Ronny Leahy, Chris Rainbow, van wie velen er met hem in 1980 gingen toeren in The New Life Band. Leuk werk en de titelsong blijft toch grandioos.
'Maar die had je al!' hoor ik je roepen. Klopt. En ik draaide hem bij het begin van de cd-verzameling in maart of april al. (Zie daar.) Vandaag verschijnt een nieuwe remaster van dit album uit 1980 en die wist ik gisteren al in een plaatselijke platenwinkel te bemachtigen. Alles klinkt nog net weer een tikkie helderder en frisser. Als extra zijn er twee singleversies toegevoegd, maar die vind ik zelf wat overbodig. Redelijk poppy plaat met fijn in het gehoor liggende songs van meneer/mevrouw Anderson (die toen net samen met Rick Wakeman uit Yes was gestapt). Veel grootheden die hem helpen: Clem Clempson, John Giblin, Ronny Leahy, Chris Rainbow, van wie velen er met hem in 1980 gingen toeren in The New Life Band. Leuk werk en de titelsong blijft toch grandioos.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Barry Adamson - Back to the cat.
De bassist van Magazine, die ook met Nick Cave heeft gespeeld, en ook natuurlijk met Badalamenti op de Lost Highway soundtrack. Dit is erg relaxte jazzy film noir.
De bassist van Magazine, die ook met Nick Cave heeft gespeeld, en ook natuurlijk met Badalamenti op de Lost Highway soundtrack. Dit is erg relaxte jazzy film noir.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Door met Bas van Huizen - Kulverzuchter.
Op het erg goeie label Moving Furniture Records uit Amsterdam dat specialiseert in drones, minimalistische muziek en field recordings.
Op het erg goeie label Moving Furniture Records uit Amsterdam dat specialiseert in drones, minimalistische muziek en field recordings.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0616: Electric Light Orchestra - Discovery
In het voorjaar van 1979 - ik ben veertien - heeft de achterbuurjongen deze elpee en we luisteren hem op zijn slaapkamer. Ik vind hem mooi, het is de band van Mr. Blue Sky dat ik ooit nog eens wil hebben. Geld voor de hele elpee heb ik niet; ik koop de single Don't Bring Me Down en de achterbuurjongen zet de hele elpee op een cassettebandje. In november van dat jaar koop ik mijn eerste ELOelpee en pas halverwege 1980 schaf ik zelf Discovery aan. In 2001 verschijnt een remaster en die koop ik pas op 29 oktober 2011! Het klinkt allemaal lekker lekker lekker. Wel valt me op dat de strijkers een veel minder prominente rol hebben; de nadruk ligt op de songs en de 'discoachtige' drumdreun. Hits zijn er ook: Shine A Little Love, Confusion, The Diary Of Horace Wimp en de al eerder genoemde stamper Don't Bring Me Down. Ik heb ook ergens een videoversie van de plaat (op bluray) en daarop playbackt de groep - inclusief de strijkers - alle nummers. Extraatjes op de cd zijn er ook: twee nietszeggende fragmenten van stukken op de elpee en een nooit eerder uitgebracht nummer dat bij beluistering duidelijk maakt waarom het nooit eerder is uitgebracht.
In het voorjaar van 1979 - ik ben veertien - heeft de achterbuurjongen deze elpee en we luisteren hem op zijn slaapkamer. Ik vind hem mooi, het is de band van Mr. Blue Sky dat ik ooit nog eens wil hebben. Geld voor de hele elpee heb ik niet; ik koop de single Don't Bring Me Down en de achterbuurjongen zet de hele elpee op een cassettebandje. In november van dat jaar koop ik mijn eerste ELOelpee en pas halverwege 1980 schaf ik zelf Discovery aan. In 2001 verschijnt een remaster en die koop ik pas op 29 oktober 2011! Het klinkt allemaal lekker lekker lekker. Wel valt me op dat de strijkers een veel minder prominente rol hebben; de nadruk ligt op de songs en de 'discoachtige' drumdreun. Hits zijn er ook: Shine A Little Love, Confusion, The Diary Of Horace Wimp en de al eerder genoemde stamper Don't Bring Me Down. Ik heb ook ergens een videoversie van de plaat (op bluray) en daarop playbackt de groep - inclusief de strijkers - alle nummers. Extraatjes op de cd zijn er ook: twee nietszeggende fragmenten van stukken op de elpee en een nooit eerder uitgebracht nummer dat bij beluistering duidelijk maakt waarom het nooit eerder is uitgebracht.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0617: Electric Light Orchestra - Time
Toen deze elpee in 1981 verscheen, kocht ik hem gelijk en ik was enorm onder de indruk. Dertien puntige songs over tijd- en ruimtereizen. Wat ik jammer vond, was dat op de hoes alleen nog maar Jeff Lynne, Richard Tandy, Bev Bevan en Kelly Groucutt afgebeeld stonden. De strijkers waren er niet meer bij, al staat violin Mik Kaminsky nog wel ergens genoemd. Voor de rest komen de strings allemaal uit de elektronische trukendoos. Ik heb de plaat helemaal grijs gedraaid en was blij dat ik op 5 oktober 2006 de mooie remaster uit 2001 te pakken kreeg. Alles klinkt nog even wat lekkerder, want de productie zat erg vol met bliepjes, piepjes, radiostemmetjes en ander geluidjes. Nu prikken die overal goed doorheen; het geluidspalet is prima. Hitsingles waren er ook weer, waaronder Here Is The News. De VPRO heeft jarenlang de opening van dit nummer gebruikt als tussendoorjingle op televisie. Op deze heruitgave drie nooit eerder verschenen stukken die B-kantje waren van de twee singles of (terecht) op de plank waren blijven liggen. Leuke plaat nog steeds!
Toen deze elpee in 1981 verscheen, kocht ik hem gelijk en ik was enorm onder de indruk. Dertien puntige songs over tijd- en ruimtereizen. Wat ik jammer vond, was dat op de hoes alleen nog maar Jeff Lynne, Richard Tandy, Bev Bevan en Kelly Groucutt afgebeeld stonden. De strijkers waren er niet meer bij, al staat violin Mik Kaminsky nog wel ergens genoemd. Voor de rest komen de strings allemaal uit de elektronische trukendoos. Ik heb de plaat helemaal grijs gedraaid en was blij dat ik op 5 oktober 2006 de mooie remaster uit 2001 te pakken kreeg. Alles klinkt nog even wat lekkerder, want de productie zat erg vol met bliepjes, piepjes, radiostemmetjes en ander geluidjes. Nu prikken die overal goed doorheen; het geluidspalet is prima. Hitsingles waren er ook weer, waaronder Here Is The News. De VPRO heeft jarenlang de opening van dit nummer gebruikt als tussendoorjingle op televisie. Op deze heruitgave drie nooit eerder verschenen stukken die B-kantje waren van de twee singles of (terecht) op de plank waren blijven liggen. Leuke plaat nog steeds!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0618: Electric Light Orchestra - Secret Messages
Het is 1983. In het nieuws zijn de afgelopen tijd allerlei berichten verschenen over muziekgroepen die duivelse boodschappen in hun muziek verstopten. Je kunt ze horen als je de plaat achterstevoren draait. Het titelnummer van het album Secret Messages uit dat jaar gaat onder andere over dit soort kul. (Ha! Frank Zappa bracht in die tijd ook gelijk allerlei nummers uit die bijna helemaal achterstevoren waren opgenomen en als je het dan de goede kant op terug beluisterde, dan hoorde je 'You're an asshole' of dergelijke.) Verder staan er weer prettig in het gehoor liggende liederen op de plaat, ietwat overgeproduceerd op de bekende JeffLynnewijze. Het is zeker niet slecht, maar de verrassing is er wel wat van af. Het is gewoon meer van hetzelfde. Ik vond dat in 1983 ook al. Toch beluister ik deze remaster uit 2001 (die ik pas vond op 21 april 2018) met plezier terug. De drie extraatjes zijn aardig maar meer ook niet. Op deze plaat bijna helemaal geen echte strijkinstrumenten meer; de orkestraties van Louis Clarke zijn nog slechts in drie nummerkes te horen.
Het is 1983. In het nieuws zijn de afgelopen tijd allerlei berichten verschenen over muziekgroepen die duivelse boodschappen in hun muziek verstopten. Je kunt ze horen als je de plaat achterstevoren draait. Het titelnummer van het album Secret Messages uit dat jaar gaat onder andere over dit soort kul. (Ha! Frank Zappa bracht in die tijd ook gelijk allerlei nummers uit die bijna helemaal achterstevoren waren opgenomen en als je het dan de goede kant op terug beluisterde, dan hoorde je 'You're an asshole' of dergelijke.) Verder staan er weer prettig in het gehoor liggende liederen op de plaat, ietwat overgeproduceerd op de bekende JeffLynnewijze. Het is zeker niet slecht, maar de verrassing is er wel wat van af. Het is gewoon meer van hetzelfde. Ik vond dat in 1983 ook al. Toch beluister ik deze remaster uit 2001 (die ik pas vond op 21 april 2018) met plezier terug. De drie extraatjes zijn aardig maar meer ook niet. Op deze plaat bijna helemaal geen echte strijkinstrumenten meer; de orkestraties van Louis Clarke zijn nog slechts in drie nummerkes te horen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0619: Electric Light Orchestra - Balance Of Power
Eerlijk: toen deze elpee in 1986 uit kwam, kocht ik hem niet. Ik wachtte wel tot hij goedkoop werd, mijn muziekinteresse had zich verlegd naar allerlei andere bands, prog, jazzrock, enzovoorts en ik draaide ELO niet zo heel veel meer, af en toe en dan had ik voldoende aan de elf platen die ik had. Er waren singles van de elpee en zelfs die had ik nooit gehoord. Pas in 2007, toen er een remaster op cd verscheen, kocht ik 'm. Dat was op 26 februari van dat jaar. Ook eerlijk: het is helemaal geen onaardige plaat, al vind ik dat het met het oude ELO niet zo veel meer te maken heeft. De band is geslonken tot een trio (Lynne, Tandy, Bevan) en maakt nu elektronische popliedjes. Zelfs de drums lijken uit de computer te komen en dat past natuurlijk wel bij de jaren tachtig. De stem en de productie is ontegenzeglijk meneer Lynne. Op de remaster maar liefst zes bonusstukken: alternatieve mixen, single-B-kantjes en een niet eens verkeerd niet eerder verschenen lied. Als Lynne in 1986 zijn plaat bij de maatschappij heeft ingeleverd zegt hij: 'Dit was het.' Hij heeft alles gedaan met de band wat hij wilde en scoorde er prima mee, maar hij wil iets anders gaan doen. Lang blijft het dan stil rondom de band, zelf blijft hij niet stil zitten. Hij gaat samenwerken met Dave Edmunds, George Harrison, Randy Newman, Roy Orbison en noem ze allemaal maar op.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 27-11-2020 21:02:29 ]
Eerlijk: toen deze elpee in 1986 uit kwam, kocht ik hem niet. Ik wachtte wel tot hij goedkoop werd, mijn muziekinteresse had zich verlegd naar allerlei andere bands, prog, jazzrock, enzovoorts en ik draaide ELO niet zo heel veel meer, af en toe en dan had ik voldoende aan de elf platen die ik had. Er waren singles van de elpee en zelfs die had ik nooit gehoord. Pas in 2007, toen er een remaster op cd verscheen, kocht ik 'm. Dat was op 26 februari van dat jaar. Ook eerlijk: het is helemaal geen onaardige plaat, al vind ik dat het met het oude ELO niet zo veel meer te maken heeft. De band is geslonken tot een trio (Lynne, Tandy, Bevan) en maakt nu elektronische popliedjes. Zelfs de drums lijken uit de computer te komen en dat past natuurlijk wel bij de jaren tachtig. De stem en de productie is ontegenzeglijk meneer Lynne. Op de remaster maar liefst zes bonusstukken: alternatieve mixen, single-B-kantjes en een niet eens verkeerd niet eerder verschenen lied. Als Lynne in 1986 zijn plaat bij de maatschappij heeft ingeleverd zegt hij: 'Dit was het.' Hij heeft alles gedaan met de band wat hij wilde en scoorde er prima mee, maar hij wil iets anders gaan doen. Lang blijft het dan stil rondom de band, zelf blijft hij niet stil zitten. Hij gaat samenwerken met Dave Edmunds, George Harrison, Randy Newman, Roy Orbison en noem ze allemaal maar op.
[ Bericht 9% gewijzigd door bazbo op 27-11-2020 21:02:29 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0620: Electric Light Orchestra - Flashback
Na Balance Of Power is het zestien jaar stil rond ELO, behalve dan dat er in die periode zo ongeveer 12.354 verzamelplaten uitkomen. In 2000 verschijnt dan deze box met drie plaatjes. Als ik 19 december van dat jaar in de plaatselijke platenwinkel de doos in mijn handen heb en zie wat er zoal op staat, koop ik hem gelijk. Het is een mooi overzicht van de carrière 1971-1986, redelijk chronologisch geordend en aangevuld met enkele stukken die Lynne ooit eens begonnen was en pas in 2000 afgemaakt heeft. Thuis lees ik het boekwerk erbij en daarin staat dat Lynne op dat moment bezig is een nieuwe ELOplaat te maken. Dat belooft wat. Met de aanschaf van deze doos meen ik dat ik het mooiste van de band wel in huis heb, maar als in de jaren daarop de remasters verschijnen, ga ik toch voor de bijl en ik koop ze allemaal (zie de vorige twaalf platen). Sindsdien komt deze box niet zo vaak meer uit de kast, maar nu ik 'm weer draai valt me op wat een geweldig oeuvre het toch is en vooral de stukken die Jeff Lynne opnieuw heeft opgenomen zijn een leuke verrassing. Hoogtepunt wat dat betreft: Xanadu (in 1980 gezongen door Olijfje Newton-John als onderdeel van de gelijknamige flopfilm, de enige elpee die ik nooit op cd heb gekocht) en een lollige versie van Grieg's pianoconcert. En oja: alle hits en krakers staan hierop.
Na Balance Of Power is het zestien jaar stil rond ELO, behalve dan dat er in die periode zo ongeveer 12.354 verzamelplaten uitkomen. In 2000 verschijnt dan deze box met drie plaatjes. Als ik 19 december van dat jaar in de plaatselijke platenwinkel de doos in mijn handen heb en zie wat er zoal op staat, koop ik hem gelijk. Het is een mooi overzicht van de carrière 1971-1986, redelijk chronologisch geordend en aangevuld met enkele stukken die Lynne ooit eens begonnen was en pas in 2000 afgemaakt heeft. Thuis lees ik het boekwerk erbij en daarin staat dat Lynne op dat moment bezig is een nieuwe ELOplaat te maken. Dat belooft wat. Met de aanschaf van deze doos meen ik dat ik het mooiste van de band wel in huis heb, maar als in de jaren daarop de remasters verschijnen, ga ik toch voor de bijl en ik koop ze allemaal (zie de vorige twaalf platen). Sindsdien komt deze box niet zo vaak meer uit de kast, maar nu ik 'm weer draai valt me op wat een geweldig oeuvre het toch is en vooral de stukken die Jeff Lynne opnieuw heeft opgenomen zijn een leuke verrassing. Hoogtepunt wat dat betreft: Xanadu (in 1980 gezongen door Olijfje Newton-John als onderdeel van de gelijknamige flopfilm, de enige elpee die ik nooit op cd heb gekocht) en een lollige versie van Grieg's pianoconcert. En oja: alle hits en krakers staan hierop.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0621: Electric Light Orchestra - Zoom
En verdomd, eind 2001 verschijnt daadwerkelijk een nieuw album van Electric Light Orchestra. Bij het samenstellen van de verzameldoos Flashback kreeg Jeff Lynne er weer zin in. Als je de credits leest, zie je dat hij het grotendeels is die de band vormt (hij bespeelt zelfs het merendeel van de drumpartijen), al krijgt hij wel hulp van Richard Tandy op toetsen, ene George Harrison en ene Ringo Starr. Veel is er niet veranderd: nog altijd zijn er de pakkende songs en de uit duizenden herkenbare productie. Een hit was er ook (Alright). De band gaat zelfs op (kleine) toernee met Lynne en Tandy als enige oerbandleden. Plaat kreeg destijds hoge waarderingen in de kritieken. Ik kocht 'm op 19 februari 2002.
En verdomd, eind 2001 verschijnt daadwerkelijk een nieuw album van Electric Light Orchestra. Bij het samenstellen van de verzameldoos Flashback kreeg Jeff Lynne er weer zin in. Als je de credits leest, zie je dat hij het grotendeels is die de band vormt (hij bespeelt zelfs het merendeel van de drumpartijen), al krijgt hij wel hulp van Richard Tandy op toetsen, ene George Harrison en ene Ringo Starr. Veel is er niet veranderd: nog altijd zijn er de pakkende songs en de uit duizenden herkenbare productie. Een hit was er ook (Alright). De band gaat zelfs op (kleine) toernee met Lynne en Tandy als enige oerbandleden. Plaat kreeg destijds hoge waarderingen in de kritieken. Ik kocht 'm op 19 februari 2002.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0622: Electric Light Orchestra - Live
Jeff Lynne sleept op veler verzoek zijn Zoom-band mee op een toertje en ergens in 2001 neemt hij een concert op in de CBS Television City in Los Angeles. De opnames komen pas in 2013 uit op deze cd en die koop ik op 15 mei van dat jaar. Drie kwartier lang krijgen we alle grote hits. Qua geluid voegt het eigenlijk niet zo heel veel toe aan wat we al hebben, want het merendeel klinkt bijna net zo als op de studioplaten. Dan zouden de twee bonusnummers interessant moeten zijn. Out Of Luck en Cold Feet zijn outtakes van het album Zoom en niet voor niets. Geinige hebbenplaat voor de liefhebber.
Jeff Lynne sleept op veler verzoek zijn Zoom-band mee op een toertje en ergens in 2001 neemt hij een concert op in de CBS Television City in Los Angeles. De opnames komen pas in 2013 uit op deze cd en die koop ik op 15 mei van dat jaar. Drie kwartier lang krijgen we alle grote hits. Qua geluid voegt het eigenlijk niet zo heel veel toe aan wat we al hebben, want het merendeel klinkt bijna net zo als op de studioplaten. Dan zouden de twee bonusnummers interessant moeten zijn. Out Of Luck en Cold Feet zijn outtakes van het album Zoom en niet voor niets. Geinige hebbenplaat voor de liefhebber.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0623: Jeff Lynne's ELO - Alone In The Universe
In 2014 speelt Jeff Lynne het Hyde Park in Londen plat, onder de naam Jeff Lynne's ELO. Na Zoom uit 2001 is het wederom dertien jaar stil geweest, behalve dan dat er nog weer 12.354 verzamelplaten zijn verschenen. Tijdens het concert speelt Richard Tandy op toetsen nog mee. Lynne krijgt de smaak weer te pakken en in 2015 komt hij met Alone In The Universe. Het Electric Light Orchestra is kennelijk niet meer. Ik vermoed dat het te maken heeft met de ingewikkelde relatie die Lynne dan al twintig jaar heeft met oud-collega Bev Bevan, die de wereld rondtoert met een band die Electric Light Orchestra II heet. De songs op het nieuwe album zijn als vanouds: pakkend Beatlesesque en onmiskenbaar Lynne. Dit keer heeft hij zelf echt alles ingespeeld en gezongen, slechts in twee liedjes vormt zijn dochter Laura een achtergrondkoortje. When I Was A Boy is zowaar een hitje. Op 18 november 2015 kocht ik de 'Deluxe Edition'. Het deluxe zit hem in het kartonnen hoesje, dat zo'n 3D-kinderkaart van vroeger lijkt. Met de twee bonusnummers erbij klokt de plaat wel zevenendertig minuten. Toch een fijn plaatje weer.
In 2014 speelt Jeff Lynne het Hyde Park in Londen plat, onder de naam Jeff Lynne's ELO. Na Zoom uit 2001 is het wederom dertien jaar stil geweest, behalve dan dat er nog weer 12.354 verzamelplaten zijn verschenen. Tijdens het concert speelt Richard Tandy op toetsen nog mee. Lynne krijgt de smaak weer te pakken en in 2015 komt hij met Alone In The Universe. Het Electric Light Orchestra is kennelijk niet meer. Ik vermoed dat het te maken heeft met de ingewikkelde relatie die Lynne dan al twintig jaar heeft met oud-collega Bev Bevan, die de wereld rondtoert met een band die Electric Light Orchestra II heet. De songs op het nieuwe album zijn als vanouds: pakkend Beatlesesque en onmiskenbaar Lynne. Dit keer heeft hij zelf echt alles ingespeeld en gezongen, slechts in twee liedjes vormt zijn dochter Laura een achtergrondkoortje. When I Was A Boy is zowaar een hitje. Op 18 november 2015 kocht ik de 'Deluxe Edition'. Het deluxe zit hem in het kartonnen hoesje, dat zo'n 3D-kinderkaart van vroeger lijkt. Met de twee bonusnummers erbij klokt de plaat wel zevenendertig minuten. Toch een fijn plaatje weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0624: Jeff Lynne's ELO - Wembley Or Bust
Tja en dan moet Lynne natuurlijk op toernee. Hij sleept een enorm circus met zich mee aan podium, decor, licht- en geluidsinstallatie. Het past alleen maar in stadions. De band achter hem is ook niet klein; er staat een man of dertien op het podium, waaronder Mike Stevens, Milton McDonald en Lee Pomeroy (Headspace, Wakeman ea). Opvallend is dat Stevens alle arrangementen voor de band heeft gedaan en veel podiumaandacht opeist. De setlijst bestaat uit bijna twee uur hits. Van de laatste plaat horen we alleen When I Was A Boy en verder springt Handle With Care, de hit van The Travelling Willbury's eruit. Ook leuk dat All Over The World en het titelnummer van Xanadu van de partij zijn. In 2018 verschijnt een registratie van het concert in Wembley en sinds 22 december van dat jaar heb ik een (Australische) versie met twee cd's en de concertfilm op een bluray. Feestje van herkenning. Het klinkt allemaal veel te goed en gelikt en dat is helemaal niet erg.
Tja en dan moet Lynne natuurlijk op toernee. Hij sleept een enorm circus met zich mee aan podium, decor, licht- en geluidsinstallatie. Het past alleen maar in stadions. De band achter hem is ook niet klein; er staat een man of dertien op het podium, waaronder Mike Stevens, Milton McDonald en Lee Pomeroy (Headspace, Wakeman ea). Opvallend is dat Stevens alle arrangementen voor de band heeft gedaan en veel podiumaandacht opeist. De setlijst bestaat uit bijna twee uur hits. Van de laatste plaat horen we alleen When I Was A Boy en verder springt Handle With Care, de hit van The Travelling Willbury's eruit. Ook leuk dat All Over The World en het titelnummer van Xanadu van de partij zijn. In 2018 verschijnt een registratie van het concert in Wembley en sinds 22 december van dat jaar heb ik een (Australische) versie met twee cd's en de concertfilm op een bluray. Feestje van herkenning. Het klinkt allemaal veel te goed en gelikt en dat is helemaal niet erg.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0625: Jeff Lynne's ELO - From Out Of Nowhere
En dan verschijnt, compleet out of the blue, in 2019 dit nieuwe album. Tien nieuwe liedjes in de bekende stijl, opnieuw geheel zonder strijkers. De enige die mag helpen is Richard Tandy op piano in één enkel lied (All My Love). Voor de rest doet Lynne weer alles zelf, studiobeest als hij is. Als ik op 11 november 2019 in een plaatselijke platenwinkel het album wil kopen, heb ik de keus tussen een gewone editie en een deluxe. Het deluxe blijkt hem te zitten in een kartonnen hoesje in plaats van een stevig doosje en in een prijsverschil van meerdere euro's. Dan maar het gewone doosje, hè. Met krap tweeëndertig minuten voelt het ook niet als deluxe. Toch een onderhoudend plaatje weer.
En dan verschijnt, compleet out of the blue, in 2019 dit nieuwe album. Tien nieuwe liedjes in de bekende stijl, opnieuw geheel zonder strijkers. De enige die mag helpen is Richard Tandy op piano in één enkel lied (All My Love). Voor de rest doet Lynne weer alles zelf, studiobeest als hij is. Als ik op 11 november 2019 in een plaatselijke platenwinkel het album wil kopen, heb ik de keus tussen een gewone editie en een deluxe. Het deluxe blijkt hem te zitten in een kartonnen hoesje in plaats van een stevig doosje en in een prijsverschil van meerdere euro's. Dan maar het gewone doosje, hè. Met krap tweeëndertig minuten voelt het ook niet als deluxe. Toch een onderhoudend plaatje weer.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0626: Keith Emerson - Honky
In 1979 neemt Keith Emerson een tijdje rust. Hij heeft dan dik acht jaar een turbulent leven geleid in zijn band Emerson Lake & Palmer. Daarvoor werkte hij vier jaar keihard aan naam en faam met The Nice. Hij heeft een huis op de Bahama's en daar is hij vooral bezig met duiken, waterskiën en ander avontuurlijks. Toch begint het muziek maken weer te kriebelen. Eerst verschijnt in 1980 de filmmuziek voor Inferno (die komt zo; ik zit hier niet chronologisch, merk ik nu) en in 1981 komt dan de eerste echte soloplaat van hem uit: Honky. Het is een vrij onsamenhangende verzameling stukken in allerlei stijlen. Het opent met een korte suite Hello Sailor, die zowel Bach als prog verkent. Dat loopt dan over in Salt Cay, zo'n typisch Emersonstuk. Het was een single en er is zelfs een heuse clip van. Green Ice is een feestnummer in mal tempo en daarmee is de eerste plaatkant alweer voorbij. Op kant B maakt hij het nog wat bonter. Eerst de jazzklassieker Big Horn Breakdown en dan de honkytonker Yancey Special. Vervolgens komt dan nog een Amerikaans shownummerachtig Rum-A-Ting en de plaat sluit af met een gospel. Een allegaartje, ik zei het al. Emerson was op z'n best als hij een songschrijfmaatje naast zich had. Instrumentaal gezien is het klankpalet even breed: behalve de blazers in de jazzy stukken krijgt hij hulp van bas, drums en gitaar op de meer rocky eerste plaatkant. Toch vind ik het allemaal erg vermakelijk. Ik kocht dit album in 1983 op vinyl en was blij toen er in 2005 een mooie remaster van verscheen en ik kocht een exemplaar ervan op 2 januari 2006. Er staat een bonusnummer tussen de tracklijst geplaatst: Chickcharnie blijkt een instrumentale versie te zijn van het nummer Nighthawkin', oorspronkelijk afkomstig van de filmscore voor Nighthawks (waarover later iets meer), nogal overbodig, maar het pianogepingel in de solo blijft lekker.
In 1979 neemt Keith Emerson een tijdje rust. Hij heeft dan dik acht jaar een turbulent leven geleid in zijn band Emerson Lake & Palmer. Daarvoor werkte hij vier jaar keihard aan naam en faam met The Nice. Hij heeft een huis op de Bahama's en daar is hij vooral bezig met duiken, waterskiën en ander avontuurlijks. Toch begint het muziek maken weer te kriebelen. Eerst verschijnt in 1980 de filmmuziek voor Inferno (die komt zo; ik zit hier niet chronologisch, merk ik nu) en in 1981 komt dan de eerste echte soloplaat van hem uit: Honky. Het is een vrij onsamenhangende verzameling stukken in allerlei stijlen. Het opent met een korte suite Hello Sailor, die zowel Bach als prog verkent. Dat loopt dan over in Salt Cay, zo'n typisch Emersonstuk. Het was een single en er is zelfs een heuse clip van. Green Ice is een feestnummer in mal tempo en daarmee is de eerste plaatkant alweer voorbij. Op kant B maakt hij het nog wat bonter. Eerst de jazzklassieker Big Horn Breakdown en dan de honkytonker Yancey Special. Vervolgens komt dan nog een Amerikaans shownummerachtig Rum-A-Ting en de plaat sluit af met een gospel. Een allegaartje, ik zei het al. Emerson was op z'n best als hij een songschrijfmaatje naast zich had. Instrumentaal gezien is het klankpalet even breed: behalve de blazers in de jazzy stukken krijgt hij hulp van bas, drums en gitaar op de meer rocky eerste plaatkant. Toch vind ik het allemaal erg vermakelijk. Ik kocht dit album in 1983 op vinyl en was blij toen er in 2005 een mooie remaster van verscheen en ik kocht een exemplaar ervan op 2 januari 2006. Er staat een bonusnummer tussen de tracklijst geplaatst: Chickcharnie blijkt een instrumentale versie te zijn van het nummer Nighthawkin', oorspronkelijk afkomstig van de filmscore voor Nighthawks (waarover later iets meer), nogal overbodig, maar het pianogepingel in de solo blijft lekker.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0627: Keith Emerson - Inferno - The Complete Original Motion Picture Soundtrack Recording
Het eerste solowerk van Keith Emerson is te horen in 1980 in de film Inferno van de Italiaanse regisseur Dario Argento. Ik heb me nooit zo verdiept in de horrorfilms van deze man, maar ze schijnen nogal cultstatus te hebben verworven. Eind 1983 vond ik de soundtrack van de film op elpee en toen ik hem 's avonds laat voor het eerst draaide in mijn donkere studentenkamer, toen brak het klamme zweet mij uit. We horen voornamelijk Emerson op de piano, begeleid door een orkest. Verbluffend hoe beeldend muziek kan zijn; je hóórt wanneer iemand iets afgrijselijks overkomt. Ik heb de hele film nooit gezien, maar kan wel wat bedenken. In 1997 verscheen er een Italiaanse remaster op cd en die heb ik sinds 25 februari 1998. Aan het eind is er nog wat extra's: een suite van muziekfragmenten die Emerson voor de film maakte maar de plaat destijds niet haalden; sommige stukjes zijn wel, anderen niet in de film te horen. Blijft geweldig, dit.
Het eerste solowerk van Keith Emerson is te horen in 1980 in de film Inferno van de Italiaanse regisseur Dario Argento. Ik heb me nooit zo verdiept in de horrorfilms van deze man, maar ze schijnen nogal cultstatus te hebben verworven. Eind 1983 vond ik de soundtrack van de film op elpee en toen ik hem 's avonds laat voor het eerst draaide in mijn donkere studentenkamer, toen brak het klamme zweet mij uit. We horen voornamelijk Emerson op de piano, begeleid door een orkest. Verbluffend hoe beeldend muziek kan zijn; je hóórt wanneer iemand iets afgrijselijks overkomt. Ik heb de hele film nooit gezien, maar kan wel wat bedenken. In 1997 verscheen er een Italiaanse remaster op cd en die heb ik sinds 25 februari 1998. Aan het eind is er nog wat extra's: een suite van muziekfragmenten die Emerson voor de film maakte maar de plaat destijds niet haalden; sommige stukjes zijn wel, anderen niet in de film te horen. Blijft geweldig, dit.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0628: Keith Emerson - The Christmas Album
Op 25 juli 1997 ligt er in de plaatselijke platenwinkel een bestelling voor me klaar. Het is deze cd, een heruitgave uit 1995 van de plaat die oorspronkelijk al in 1988 verscheen. Emerson gaat helemaal elektronisch los op klassieke kerstliederen en Troika van Prokoffief en maakt zelf nog wat instrumentale stukken in de warmwinterse stijl. Ideaal om eens per jaar uit de kast te halen. Ik heb het verkeerd uitgemikt.
Op 25 juli 1997 ligt er in de plaatselijke platenwinkel een bestelling voor me klaar. Het is deze cd, een heruitgave uit 1995 van de plaat die oorspronkelijk al in 1988 verscheen. Emerson gaat helemaal elektronisch los op klassieke kerstliederen en Troika van Prokoffief en maakt zelf nog wat instrumentale stukken in de warmwinterse stijl. Ideaal om eens per jaar uit de kast te halen. Ik heb het verkeerd uitgemikt.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0628: Keith Emerson - The Christmas Album
Op 17 december (beter uitgemikt) 2012 vind ik ergens in een plaatselijke platenwinkel een nieuw verschenen remaster van dezelfde plaat. Er staat een extra stuk op en dan moet ik - Emersonfanaat als ik ben - hem hebben, hè. Captain Starship Christmas heeft een kinderkoortje en uncredited Ian Paice en Gary Moore.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-12-2020 08:00:49 ]
Op 17 december (beter uitgemikt) 2012 vind ik ergens in een plaatselijke platenwinkel een nieuw verschenen remaster van dezelfde plaat. Er staat een extra stuk op en dan moet ik - Emersonfanaat als ik ben - hem hebben, hè. Captain Starship Christmas heeft een kinderkoortje en uncredited Ian Paice en Gary Moore.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 01-12-2020 08:00:49 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0630: Keith Emerson - Best Revenge
Emerson componeert ook de soundtrack voor de film Best Revenge. De elpee verschijnt in 1982 (ik weet het, ik maak hier even een zooi van de chronologie) en in 1990 komt er een (Japanse) cdversie. Die heb ik sinds 20 april 1991 in huis. De eerste plaatkant opent met de mooie pianosolo Dream Runner, daarna volgen enkele instrumentaaltjes plus het door Levon Helm gezongen Straight Between The Eyes. Echt interessant is het op de tweede plaatkant; daar staat de lange Orchestral Suite To Best Revenge. Indrukwekkend. Maar alle moois is niet te vinden op YT. Voor de rest is er niets aan de hand.
[ Bericht 14% gewijzigd door bazbo op 30-11-2020 09:36:50 ]
Emerson componeert ook de soundtrack voor de film Best Revenge. De elpee verschijnt in 1982 (ik weet het, ik maak hier even een zooi van de chronologie) en in 1990 komt er een (Japanse) cdversie. Die heb ik sinds 20 april 1991 in huis. De eerste plaatkant opent met de mooie pianosolo Dream Runner, daarna volgen enkele instrumentaaltjes plus het door Levon Helm gezongen Straight Between The Eyes. Echt interessant is het op de tweede plaatkant; daar staat de lange Orchestral Suite To Best Revenge. Indrukwekkend. Maar alle moois is niet te vinden op YT. Voor de rest is er niets aan de hand.
[ Bericht 14% gewijzigd door bazbo op 30-11-2020 09:36:50 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0631: Keith Emerson - Changing States
Dit album verschijnt in 1995, maar er staan opnames op van enkele jaren daarvoor. Zo zijn enkele stukken in 1993 al verschenen op de comebackplaat Black Moon van Emerson Lake & Palmer. Another Frontier werd op dat ELP-album Changing States (en vreemd genoeg de titel van deze soloplaat), de pianosolo Ballade werd Close To Home en Montagues And Capulets veranderde in Romeo And Juliet (Prokoffief). Verder staan er twee rocksongs op (The Band Keeps Playing zelfs in twee uitvoeringen), The Church (van de soundtrack voor La Chiesa), een jazzy trioversie van Gershwins Summertime en wat mij betreft is het hoogtepunt de orkestrale versie van ELP-klassieker Abaddon's Bolero (oorspronkelijk uit 1972, destijds vertolkt met 12.354 moogsynthesizeroverdubs). Leuke, onderhoudende plaat die ik kocht op 23 maart 1996.
Dit album verschijnt in 1995, maar er staan opnames op van enkele jaren daarvoor. Zo zijn enkele stukken in 1993 al verschenen op de comebackplaat Black Moon van Emerson Lake & Palmer. Another Frontier werd op dat ELP-album Changing States (en vreemd genoeg de titel van deze soloplaat), de pianosolo Ballade werd Close To Home en Montagues And Capulets veranderde in Romeo And Juliet (Prokoffief). Verder staan er twee rocksongs op (The Band Keeps Playing zelfs in twee uitvoeringen), The Church (van de soundtrack voor La Chiesa), een jazzy trioversie van Gershwins Summertime en wat mij betreft is het hoogtepunt de orkestrale versie van ELP-klassieker Abaddon's Bolero (oorspronkelijk uit 1972, destijds vertolkt met 12.354 moogsynthesizeroverdubs). Leuke, onderhoudende plaat die ik kocht op 23 maart 1996.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0632: Keith Emerson - Emerson Plays Emerson
Kijk, zó hoor ik meneer Emerson het liefst. In 2002 verschijnt deze soloplaat, waarop Emerson voornamelijk te horen is op piano, merendeels in z'n uppie, af en toe begeleid door bas en drums. Van kleine schilderijtjes tot uitgebreide composities, nieuw werk en nieuw opgenomen oud werk, veelal eigen composities maar ook enkele uitvoeringen van klassieke werken. Na opener Vagrant is het gelijk raak met Creole Dance, de bewerking van een onmogelijk stuk van Alberto Ginastera dat Emerson al tijden tijdens concerten speelt. Er komt van alles voorbij: jazzy, klassiek, filmmuziekjes, bluesy, opzwepend en verstild. De laatste twee stukken zijn opmerkelijk: de (televisie)opname uit 1976 van Honky Tonk Train Blues (samen met Emerson's held Oscar Peterson) en een medley van drie liedjes, uitgevoerd in de woonkamer van zijn ouders toen Emerson veertien jaar jong was. Ik kocht de plaat op 29 mei 2002 toen hij net uit was gekomen en douw hem nog geregeld in de speler. Prachtplaat. Bij vlagen kippenvel, bij andere vlagen tranen in de ogen.
Kijk, zó hoor ik meneer Emerson het liefst. In 2002 verschijnt deze soloplaat, waarop Emerson voornamelijk te horen is op piano, merendeels in z'n uppie, af en toe begeleid door bas en drums. Van kleine schilderijtjes tot uitgebreide composities, nieuw werk en nieuw opgenomen oud werk, veelal eigen composities maar ook enkele uitvoeringen van klassieke werken. Na opener Vagrant is het gelijk raak met Creole Dance, de bewerking van een onmogelijk stuk van Alberto Ginastera dat Emerson al tijden tijdens concerten speelt. Er komt van alles voorbij: jazzy, klassiek, filmmuziekjes, bluesy, opzwepend en verstild. De laatste twee stukken zijn opmerkelijk: de (televisie)opname uit 1976 van Honky Tonk Train Blues (samen met Emerson's held Oscar Peterson) en een medley van drie liedjes, uitgevoerd in de woonkamer van zijn ouders toen Emerson veertien jaar jong was. Ik kocht de plaat op 29 mei 2002 toen hij net uit was gekomen en douw hem nog geregeld in de speler. Prachtplaat. Bij vlagen kippenvel, bij andere vlagen tranen in de ogen.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Elton John komt hier binnenkort ook meeposten:
NME - Elton John says he owns more than 130,000 CDs and vinyl records
NME - Elton John says he owns more than 130,000 CDs and vinyl records
|| FOK!Stok || tatatatatataatatatattaaaaapiediedieuwtididipieuwpidibididi She said I'll throw myself away pididididum They're just photos after all! || Den Helder || Winnaar VBL Wijndal-award 2020: beste AZ-user! || Mijn concertstatistieken ||
bazbo cd0633: Keith Emerson - Keith Emerson At The Movies
De muziek die Emerson maakte voor verschillende films vormen een belangrijk deel in zijn oeuvre. Misschien heeft hij zijn beste werk wel geschreven voor films. Je kunt ook zeggen dat eigenlijk al zijn werk een filmisch/beeldend karakter heeft. Ook met ELP vertelde hij verhalen, maar daarover later (veel) meer. Terug naar de filmmuziek. In 2005 verscheen dit boxje met drie cd's, waarop zo ongeveer al zijn beschikbare filmscores staan. Op het eerste plaatje de muziek voor Amerikaanse films. Allereerst de soundtrack voor Nighthawks, de film met Sylvester Stallone en Rutger Hauer. Ik vind de muziek spannend, zeer passend bij zo'n typische Amerikaanse film en ook zonder beelden overeind blijvend, maar voor wat betreft dat laatste schijn ik zo ongeveer de enige op aarde te zijn. De andere soundtrack op deze plaat is Best Revenge en die hebben hiervoor al gehoord. Het tweede plaatje behandelt de scores voor Italiaanse films en begint met Inferno, zoals gezegd bloedspannend en adembenemend. Dan volgt muziek uit La Chiesa en Murderock, eveneens treffend maar minder eng dan Inferno en typisch jaren tachtig. Op het derde plaatje dan de Japanse soundtracks. In 1983 schreef Emerson de muziek bij Harmageddon en in de jaren negentig Godzilla: Final Wars. Veel drumcomputergestuurd, vluchtig en minder pakkend. Dit mooie overzicht van 's mans filmmuziek kocht ik op 29 december 2005. Inferno en Nighthawks had ik op vinyl, Inferno en Best Revenge op cd. Nu staat alle filmmuziek bij elkaar, compleet met werk dat voorheen zeer moeilijk of niet meer verkrijgbaar was.
De muziek die Emerson maakte voor verschillende films vormen een belangrijk deel in zijn oeuvre. Misschien heeft hij zijn beste werk wel geschreven voor films. Je kunt ook zeggen dat eigenlijk al zijn werk een filmisch/beeldend karakter heeft. Ook met ELP vertelde hij verhalen, maar daarover later (veel) meer. Terug naar de filmmuziek. In 2005 verscheen dit boxje met drie cd's, waarop zo ongeveer al zijn beschikbare filmscores staan. Op het eerste plaatje de muziek voor Amerikaanse films. Allereerst de soundtrack voor Nighthawks, de film met Sylvester Stallone en Rutger Hauer. Ik vind de muziek spannend, zeer passend bij zo'n typische Amerikaanse film en ook zonder beelden overeind blijvend, maar voor wat betreft dat laatste schijn ik zo ongeveer de enige op aarde te zijn. De andere soundtrack op deze plaat is Best Revenge en die hebben hiervoor al gehoord. Het tweede plaatje behandelt de scores voor Italiaanse films en begint met Inferno, zoals gezegd bloedspannend en adembenemend. Dan volgt muziek uit La Chiesa en Murderock, eveneens treffend maar minder eng dan Inferno en typisch jaren tachtig. Op het derde plaatje dan de Japanse soundtracks. In 1983 schreef Emerson de muziek bij Harmageddon en in de jaren negentig Godzilla: Final Wars. Veel drumcomputergestuurd, vluchtig en minder pakkend. Dit mooie overzicht van 's mans filmmuziek kocht ik op 29 december 2005. Inferno en Nighthawks had ik op vinyl, Inferno en Best Revenge op cd. Nu staat alle filmmuziek bij elkaar, compleet met werk dat voorheen zeer moeilijk of niet meer verkrijgbaar was.
![[1981] Nighthawks Soundtrack - Keith Emerson - 01 Main Title Theme](https://i.ytimg.com/vi/D4bwwEpMMT8/0.jpg)
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo 0634: Keith Emerson - Hammer It Out - The Anthology
Ook in 2005 komt deze dubbelcd met een overzicht van de gehele carrière van Emerson tot dan toe. Redelijk chronologisch ook nog, dus dat is prettig. En er staat spul op dat nog niet eerder was verschenen, dus voor mij zeer aantrekkelijk en ik koop 'm op 14 januari 2006. Het begint met twee stukjes uit het medley van oude liedjes dat Keith opnam in de woonkamer van zijn ouders toen hij veertien jaar jong was. Daarna iets van de band waarin hij speelde toen hij voor het eerst professioneel ging en waarin hij Lee Jackson ontmoette: The T-Bones (met Chris Barber). Met Jackson formeerde hij The Nice (zie daar, tot over anderhalf of twee jaar of zo) en daar horen we (slechts) drie stukken van. In ieder geval wel het roemruchte America, op dat moment het langste singlenummer ooit. Dan is het de beurt aan de band Emerson Lake & Palmer. De samenstellers van het album hebben gekozen voor de stukken waarin Emerson solo speelt. (Bijvoorbeeld: van het driedelige The Endless Enigma staat alleen het korte middendeel Fugue erop en van het lange live Take A Pebble uit 1974 alleen de piano improvisatie, plus je hoort de honkytonkstukken van Works 2). Allemaal leuk, maar het klinkt (voor de kenner) allemaal uit z'n verband gerukt en het geeft geen goed beeld van de band. Wel hoor je hoe grandioos zijn techniek is, maar ik vind het een manco in het overzicht. Plaatje twee begint met solowerk uit de jaren tachtig: veel filmmuziek die ik al had. Er is (met ieder een enkel stuk) aandacht voor de bands Emerson Lake & Powell en 3. Van de ELP-reünie in de jaren negentig blijft ook slechts een enkel nummer over. Daarna nog wat van Emerson Plays Emerson en een stuk van The Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla. Het moge duidelijk zijn: deze verzamelaar laat in ieder geval horen wat de man aan muziektechniek in huis huis had, maar compositorisch komt hij niet goed uit de verf. Zijn werk in zijn eentje vind ik erg mooi, maar het allerbeste maakte hij toch echt samen met anderen: The Nice's Five Bridges Suite en ELP's Tarkus of Karn Evil 9. Beetje gemiste kans. De vroege opnames (The T-Bones en The Nice's versie van Zappa's Lumpy Gravy) zijn wel een feest.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 02-12-2020 09:17:49 ]
Ook in 2005 komt deze dubbelcd met een overzicht van de gehele carrière van Emerson tot dan toe. Redelijk chronologisch ook nog, dus dat is prettig. En er staat spul op dat nog niet eerder was verschenen, dus voor mij zeer aantrekkelijk en ik koop 'm op 14 januari 2006. Het begint met twee stukjes uit het medley van oude liedjes dat Keith opnam in de woonkamer van zijn ouders toen hij veertien jaar jong was. Daarna iets van de band waarin hij speelde toen hij voor het eerst professioneel ging en waarin hij Lee Jackson ontmoette: The T-Bones (met Chris Barber). Met Jackson formeerde hij The Nice (zie daar, tot over anderhalf of twee jaar of zo) en daar horen we (slechts) drie stukken van. In ieder geval wel het roemruchte America, op dat moment het langste singlenummer ooit. Dan is het de beurt aan de band Emerson Lake & Palmer. De samenstellers van het album hebben gekozen voor de stukken waarin Emerson solo speelt. (Bijvoorbeeld: van het driedelige The Endless Enigma staat alleen het korte middendeel Fugue erop en van het lange live Take A Pebble uit 1974 alleen de piano improvisatie, plus je hoort de honkytonkstukken van Works 2). Allemaal leuk, maar het klinkt (voor de kenner) allemaal uit z'n verband gerukt en het geeft geen goed beeld van de band. Wel hoor je hoe grandioos zijn techniek is, maar ik vind het een manco in het overzicht. Plaatje twee begint met solowerk uit de jaren tachtig: veel filmmuziek die ik al had. Er is (met ieder een enkel stuk) aandacht voor de bands Emerson Lake & Powell en 3. Van de ELP-reünie in de jaren negentig blijft ook slechts een enkel nummer over. Daarna nog wat van Emerson Plays Emerson en een stuk van The Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla. Het moge duidelijk zijn: deze verzamelaar laat in ieder geval horen wat de man aan muziektechniek in huis huis had, maar compositorisch komt hij niet goed uit de verf. Zijn werk in zijn eentje vind ik erg mooi, maar het allerbeste maakte hij toch echt samen met anderen: The Nice's Five Bridges Suite en ELP's Tarkus of Karn Evil 9. Beetje gemiste kans. De vroege opnames (The T-Bones en The Nice's versie van Zappa's Lumpy Gravy) zijn wel een feest.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 02-12-2020 09:17:49 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD276
het album van de legendarische concertfilm (die ik nog nooit gezien heb) door Talking Heads waarbij er steeds weer extra muzikanten het podium op komen. En tegelijk een soort van best off van de band Heel fijn cdtje met allemaal hits van deze band.
Leuk hij staat ook helemaal op youtube
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-11919770-1525011973-1918.jpeg.jpg)
het album van de legendarische concertfilm (die ik nog nooit gezien heb) door Talking Heads waarbij er steeds weer extra muzikanten het podium op komen. En tegelijk een soort van best off van de band
Heel fijn cdtje met allemaal hits van deze band.Leuk hij staat ook helemaal op youtube
![Talking Heads - Stop Making Sense (1984) [1080p]](https://i.ytimg.com/vi/h-1PXYM135I/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Nooit gezien? Ik zou je post moeten rapporteren, vlegel!quote:
BBCD276
[ afbeelding ]
het album van de legendarische concertfilm (die ik nog nooit gezien heb) door Talking Heads waarbij er steeds weer extra muzikanten het podium op komen. En tegelijk een soort van best off van de band
Leuk hij staat ook helemaal op youtube
Doen, hoor! Klassiekert.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Zo maar eens even doen danquote:
[..]
Nooit gezien? Ik zou je post moeten rapporteren, vlegel!
Doen, hoor! Klassiekert.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD277
Type O Negative, een geweldige gothic rockband en daarmee doe ik ze verschrikkelijk onder. De band van peter steele die even duurde voordat ik ze "begreep" terwijl ik best wel wat rare dingen gewend was, en zo raar is dit ook weer niet alleen is er wel iets tofs aan de hand met hun songstructuur, waar vele nummers schijnbaar onsamenhangend uit allerlei segmenten bestaan. Wat voor mij bij type o negative de boventoon voert is de humor lekker meezingen op "jesus christ looks like me" de hoezen zitten ook vol met grappen, Steele bijvoorbeeld als zovaak gedaan alsof hij overleden was dat toen hij echt was overleden ik dacht dat het een grap was. Achter op deze cd staat heel groot "dont mistake lack of talent for genius" die heerlijke zelfspot sijpelt door alles wat type o negative doet heen Steele bedankt op deze plaat "the european left for making me so rich and famous.. hun boekingskantoor staat ook genoemd onder het kopje "propaganda". Het is verder heerlijke bombastische muziek!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-666209-1145289527.jpeg.jpg)
Type O Negative,
een geweldige gothic rockband en daarmee doe ik ze verschrikkelijk onder. De band van peter steele die even duurde voordat ik ze "begreep" terwijl ik best wel wat rare dingen gewend was, en zo raar is dit ook weer niet alleen is er wel iets tofs aan de hand met hun songstructuur, waar vele nummers schijnbaar onsamenhangend uit allerlei segmenten bestaan. Wat voor mij bij type o negative de boventoon voert is de humor lekker meezingen op "jesus christ looks like me" de hoezen zitten ook vol met grappen, Steele bijvoorbeeld als zovaak gedaan alsof hij overleden was dat toen hij echt was overleden ik dacht dat het een grap was. Achter op deze cd staat heel groot "dont mistake lack of talent for genius" die heerlijke zelfspot sijpelt door alles wat type o negative doet heen Steele bedankt op deze plaat "the european left for making me so rich and famous.. hun boekingskantoor staat ook genoemd onder het kopje "propaganda". Het is verder heerlijke bombastische muziek!![Type O Negative - Christian Woman [OFFICIAL VIDEO]](https://i.ytimg.com/vi/3sMALbhJU6M/0.jpg)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD278
En nog een van type o negative deze heeft als motto "Functionless art is simply tolerated vandalism ... we are the vandals" De humor blijft dus zo ook "Please be considerate of others and play this recording at low sound pressure levels" Verder is dit album nogsteeds bombastisch maar wel iets minder dan bloody kisses.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-367628-1417737282-7082.jpeg.jpg)
En nog een van type o negative deze heeft als motto "Functionless art is simply tolerated vandalism ... we are the vandals" De humor blijft dus zo ook "Please be considerate of others and play this recording at low sound pressure levels"
Verder is dit album nogsteeds bombastisch maar wel iets minder dan bloody kisses. 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:
top concertfilm inderdaad, en geen straf om de plaat twee keer achter elkaar te horen
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
bazbo cd0635: Keith Emerson - Off The Shelf
Nog geen jaar later komt er nog een verzamelaar uit. Dit keer zijn het opnames die op de plank zijn blijven liggen, vandaar de titel (goh). Ik koop het plaatje bij het verschijnen op 29 mei 2006. Er staat veel spul op dat ik al heb (de orkestrale Abaddon's Bolero, bijvoorbeeld); er is ook wat dubbelling met voorgaande verzamelaar. Daarnaast toch weer een paar unieke pareltjes: een studio-opname van een deel van Pictures At An Exhibition uit de jaren tachtig, nog meer werk uit de jaren tachtig met The London Jazz Orchestra en Jon Hiseman, een nummer uit 1984 met Ainsley Dunbar, plus twee stukken uit 1989 met Ron Aspery op saxofoon. Ook grappig is een latere versie van America met Ian Wallace op drums en Pat Travers op gitaar en een niet zo heel indrukwekkende versie van Ian Dury's Sex And Drugs And Rock And Roll met Pat Travers, en Cozy Powell. Leuk hebbeding!
Nog geen jaar later komt er nog een verzamelaar uit. Dit keer zijn het opnames die op de plank zijn blijven liggen, vandaar de titel (goh). Ik koop het plaatje bij het verschijnen op 29 mei 2006. Er staat veel spul op dat ik al heb (de orkestrale Abaddon's Bolero, bijvoorbeeld); er is ook wat dubbelling met voorgaande verzamelaar. Daarnaast toch weer een paar unieke pareltjes: een studio-opname van een deel van Pictures At An Exhibition uit de jaren tachtig, nog meer werk uit de jaren tachtig met The London Jazz Orchestra en Jon Hiseman, een nummer uit 1984 met Ainsley Dunbar, plus twee stukken uit 1989 met Ron Aspery op saxofoon. Ook grappig is een latere versie van America met Ian Wallace op drums en Pat Travers op gitaar en een niet zo heel indrukwekkende versie van Ian Dury's Sex And Drugs And Rock And Roll met Pat Travers, en Cozy Powell. Leuk hebbeding!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0636: Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla - Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla
Jaaaaa! In 2008 verschijnt er dan eindelijk weer nieuw materiaal van Keith. En wat voor. Hij heeft een nieuwe band om zich heen, waarin de rol van gitarist/songsmid/zangert Marc Bonilla niet te onderschatten is. Zijn inbreng doet het vuur bij Emerson weer oplaaien en het resultaat is een prachtige, krachtige en indrukwekkende plaat die bij vlagen herinnert aan de hoogtijdagen van Emerson Lake & Palmer. Het toetsenwerk spettert in ieder geval als vanouds en de kwaliteit van de composities is hoog. Echt een lekker progalbum. Het lange, vijftiendelige stuk The House Of Ocean Born Mary beslaat het grootste deel van de plaat en er staan werkelijk geweldige stukjes tussen. De eerste drie stukjes die de suite openen en de afsluiter zijn spectaculair; Prelude To A Hope is het prachtige pianorustpuntje. Aan het eind van de plaat nog vier losse stukken. Daarvan is niet alles even sterk, maar ach stond er niet op ieder ELP-album een wat minder nummertje? Hoge, zo niet zeer hoge ogen gooit Malambo. Emerson kan zijn favoriete componist Alberto Ginastera maar niet loslaten; uit diens Estancia-suite heeft hij Malambo gehaald en bewerkt voor zijn rockband en hoe! Zeer goed album van mijn held. Ik moet biij het verschijnen van dit album zo zeer verpletterd zijn, dat ik helemaal heb vergeten om te noteren wanneer in 2008 ik het precies heb gekocht, maar aangezien dat op 19 september 2008 wast kan het niet heel veel later zijn geweest. Ik heb trouwens een Limited Edition met een bonus-dvd, waarop een zesdelige documentaire over het maken van de plaat staat, plus vier stukken live opgenomen onder de titel Live From Hungary. Mooi, mooi.
Jaaaaa! In 2008 verschijnt er dan eindelijk weer nieuw materiaal van Keith. En wat voor. Hij heeft een nieuwe band om zich heen, waarin de rol van gitarist/songsmid/zangert Marc Bonilla niet te onderschatten is. Zijn inbreng doet het vuur bij Emerson weer oplaaien en het resultaat is een prachtige, krachtige en indrukwekkende plaat die bij vlagen herinnert aan de hoogtijdagen van Emerson Lake & Palmer. Het toetsenwerk spettert in ieder geval als vanouds en de kwaliteit van de composities is hoog. Echt een lekker progalbum. Het lange, vijftiendelige stuk The House Of Ocean Born Mary beslaat het grootste deel van de plaat en er staan werkelijk geweldige stukjes tussen. De eerste drie stukjes die de suite openen en de afsluiter zijn spectaculair; Prelude To A Hope is het prachtige pianorustpuntje. Aan het eind van de plaat nog vier losse stukken. Daarvan is niet alles even sterk, maar ach stond er niet op ieder ELP-album een wat minder nummertje? Hoge, zo niet zeer hoge ogen gooit Malambo. Emerson kan zijn favoriete componist Alberto Ginastera maar niet loslaten; uit diens Estancia-suite heeft hij Malambo gehaald en bewerkt voor zijn rockband en hoe! Zeer goed album van mijn held. Ik moet biij het verschijnen van dit album zo zeer verpletterd zijn, dat ik helemaal heb vergeten om te noteren wanneer in 2008 ik het precies heb gekocht, maar aangezien dat op 19 september 2008 wast kan het niet heel veel later zijn geweest. Ik heb trouwens een Limited Edition met een bonus-dvd, waarop een zesdelige documentaire over het maken van de plaat staat, plus vier stukken live opgenomen onder de titel Live From Hungary. Mooi, mooi.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
BBCD279
Tijd voor wat post-punk van de bovenste plank denk tape experimenten gave rythmes toffe concepten. Zoals ik al zei postpunk van de bovenste plank. Wat een heerlijk tijdsgewricht zo eind jaren 70 voor de muziek, waar heel veel geinnoveerd is, en deze plaat hoort bij de experimenteer drang. Hier gaan gitaren drums en alles zo tof in elkaar op het geheel zorgt voor een apocalyptisch rythmisch sonisch meesterwerk. Dat ongeveer zo klinkt als de hoes eruit ziet.
[ Bericht 5% gewijzigd door Bosbeetle op 02-12-2020 16:22:15 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-707690-1395940265-6137.jpeg.jpg)
Tijd voor wat post-punk van de bovenste plank
denk tape experimenten gave rythmes toffe concepten. Zoals ik al zei postpunk van de bovenste plank. Wat een heerlijk tijdsgewricht zo eind jaren 70 voor de muziek, waar heel veel geinnoveerd is, en deze plaat hoort bij de experimenteer drang. Hier gaan gitaren drums en alles zo tof in elkaar op het geheel zorgt voor een apocalyptisch rythmisch sonisch meesterwerk. Dat ongeveer zo klinkt als de hoes eruit ziet.
[ Bericht 5% gewijzigd door Bosbeetle op 02-12-2020 16:22:15 ]
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
This Heat Geweldige band, waar ik nooit genoeg van krijg. Als je hem nog niet hebt, de Peel sessions (Made Available) zijn ook geweldig.
Geweldige band, waar ik nooit genoeg van krijg. Als je hem nog niet hebt, de Peel sessions (Made Available) zijn ook geweldig.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Geweldige filmquote:
BBCD276
[ afbeelding ]
het album van de legendarische concertfilm (die ik nog nooit gezien heb) door Talking Heads waarbij er steeds weer extra muzikanten het podium op komen. En tegelijk een soort van best off van de band
Leuk hij staat ook helemaal op youtube
En ook leuk: Documentary Now, de parodie serie van Bill Hader en Fred Armisen. Die hebben een hele goeie spoof gedaan van Stop Making Sense 
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
Heb ik (nog) niet, gaat op de lijstquote:
This Heat
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD280
Nederlands zwaar, II van toner low, ze zouden ook stoner low genoemd kunnen worden. Heerlijk logge stoner/sludge van drie "crusties" ook altijd geweldig live, ze laten menig klein poppodium op hun grondvesten trillen. Je ziet ze vaak ook rondlopen op roadburn waar ze bij het meubulair horen, stoner zoals het hoort! Eigenlijk moeten I en III ook nog een keer de kast in.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2357983-1279293775.gif.jpg)
Nederlands zwaar, II van toner low, ze zouden ook stoner low genoemd kunnen worden. Heerlijk logge stoner/sludge van drie "crusties" ook altijd geweldig live, ze laten menig klein poppodium op hun grondvesten trillen. Je ziet ze vaak ook rondlopen op roadburn waar ze bij het meubulair horen, stoner zoals het hoort! Eigenlijk moeten I en III ook nog een keer de kast in.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD281
Nog een best of daar heb ik er op cd veel meer van dan LP, ik heb altijd al een zwak gehad voor de liedjes van Suzanne Vega, dus een keer een cd gevraagd voor mijn verjaardag een jaar of 5 geleden en gekregen De cd begint met Luka, toms diner en marlene on the wall, en dan heb je toch gelijk wel een goed beeld van mevrouw vega en dat zijn niet de minste nummers De rest van de nummers kende ik nog niet behalve blood makes noise omdat dat de intro was van het vpro programma metropolis. maar die nummers doen ook niet onder voor de drie eerste. Top verzameling
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1213124-1201145952.jpeg.jpg)
Nog een best of daar heb ik er op cd veel meer van dan LP, ik heb altijd al een zwak gehad voor de liedjes van Suzanne Vega, dus een keer een cd gevraagd voor mijn verjaardag een jaar of 5 geleden en gekregen
De cd begint met Luka, toms diner en marlene on the wall, en dan heb je toch gelijk wel een goed beeld van mevrouw vega en dat zijn niet de minste nummers De rest van de nummers kende ik nog niet behalve blood makes noise omdat dat de intro was van het vpro programma metropolis. maar die nummers doen ook niet onder voor de drie eerste. Top verzameling 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD282
En de volgende is een heerlijke noiserock verzamelaar van amrep, deze cd kreeg je als je meehielp bij het kickstarten van de color of noise documentaire (die ik helaas nog steeds nooit gezien heb) maar het cdtje heb ik dus wel nummer 129 van de 300. Heerlijk gaan met de benaan zoals we van amphetamine reptile gewend zijn. Voor de mensen die het label niet kennen op dit album staan Unsane –Vaz–Gay Witch Abortion–Today Is The Day –The Thrown Ups –White Drugs –Lubricated Goat –Hammerhead en Helmet deze bands laten duidelijk zien waar amrep voor staat en dat is puike noise rock.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4176760-1357766391-1472.jpeg.jpg)
En de volgende is een heerlijke noiserock verzamelaar van amrep, deze cd kreeg je als je meehielp bij het kickstarten van de color of noise documentaire (die ik helaas nog steeds nooit gezien heb) maar het cdtje heb ik dus wel nummer 129 van de 300. Heerlijk gaan met de benaan zoals we van amphetamine reptile gewend zijn. Voor de mensen die het label niet kennen op dit album staan Unsane –Vaz–Gay Witch Abortion–Today Is The Day –The Thrown Ups –White Drugs –Lubricated Goat –Hammerhead en Helmet deze bands laten duidelijk zien waar amrep voor staat en dat is puike noise rock.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD283
Geen groot U2 fan hier maar deze cd had mijn zus dubbel dus mocht ik hem hebben. Deze cd kwam uit toen ik tien was maar ik denk dat ik hem iets later kreeg, maar heb hem als tiener wel behoorlijk veel gedraaid samen met de verzamelaar whats up 2 toch een soort opvoeding naast de gabber, die later wel effect bleek te hebben Het helpt mee dat U2 op deze plaat zich bedient van iets digitalere geluiden maar daarmee toch een rock geluid neerzetten. Ik vind het zelf een van de leukere platen van U2 maar ik kan bevooroordeeld zijn.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2456311-1291464403.jpeg.jpg)
Geen groot U2 fan hier maar deze cd had mijn zus dubbel dus mocht ik hem hebben. Deze cd kwam uit toen ik tien was maar ik denk dat ik hem iets later kreeg, maar heb hem als tiener wel behoorlijk veel gedraaid samen met de verzamelaar whats up 2 toch een soort opvoeding naast de gabber, die later wel effect bleek te hebben
Het helpt mee dat U2 op deze plaat zich bedient van iets digitalere geluiden maar daarmee toch een rock geluid neerzetten. Ik vind het zelf een van de leukere platen van U2 maar ik kan bevooroordeeld zijn. 
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
BBCD284
En dan de laatste Ulver die bij een LP zat, waar ulver begon als black metal gingen ze al snel een electronische kant op geinspireerd door throbbing gristle en bands als coil en spk, ze hebben al snel na de black metal een vrij uniek onderhuids geluid gecreeerd wat niet altijd constant blijft maar blijft veranderen. Zo ook de laatste jaren toen ze the assination of julius ceasar maakten wat een beetje klonk als een soort 80s wave, en dat hebben ze eigenlijk alleen nog maar uitgebreid. Op één of andere manier klinkt het alsof deze plaat ook in 88 gemaakt zou kunnen zijn door een new romantics bandje, alleen tekstueel klopt het dan niet helemaal Ik weet nog niet goed of het helemaal mijn ding is al komt dat bij ulver vaak wat later. Opzich zijn het best pakkende liedjes, maar moet het onderhuidse bij nog komen, vooralsnog is het eerder gelikt en plastic wat bij doorkomt.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-15828390-1598591890-4280.jpeg.jpg)
En dan de laatste Ulver die bij een LP zat, waar ulver begon als black metal gingen ze al snel een electronische kant op geinspireerd door throbbing gristle en bands als coil en spk, ze hebben al snel na de black metal een vrij uniek onderhuids geluid gecreeerd wat niet altijd constant blijft maar blijft veranderen. Zo ook de laatste jaren toen ze the assination of julius ceasar maakten wat een beetje klonk als een soort 80s wave, en dat hebben ze eigenlijk alleen nog maar uitgebreid. Op één of andere manier klinkt het alsof deze plaat ook in 88 gemaakt zou kunnen zijn door een new romantics bandje, alleen tekstueel klopt het dan niet helemaal
Ik weet nog niet goed of het helemaal mijn ding is al komt dat bij ulver vaak wat later. Opzich zijn het best pakkende liedjes, maar moet het onderhuidse bij nog komen, vooralsnog is het eerder gelikt en plastic wat bij doorkomt.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
da's wel 1 van mijn favoriete labels, de dope, guns and fucking in the street compilaties zijn geweldig. Ook een goeie documentaire trouwens.quote:
BBCD282
[ afbeelding ]
En de volgende is een heerlijke noiserock verzamelaar van amrep, deze cd kreeg je als je meehielp bij het kickstarten van de color of noise documentaire (die ik helaas nog steeds nooit gezien heb) maar het cdtje heb ik dus wel nummer 129 van de 300. Heerlijk gaan met de benaan zoals we van amphetamine reptile gewend zijn. Voor de mensen die het label niet kennen op dit album staan Unsane –Vaz–Gay Witch Abortion–Today Is The Day –The Thrown Ups –White Drugs –Lubricated Goat –Hammerhead en Helmet deze bands laten duidelijk zien waar amrep voor staat en dat is puike noise rock.
Semi0n is dead, long live Stress Techniques. New project: LLB - JG
http://http://llbinc.bandcamp.com/
http://http://llbinc.bandcamp.com/
bazbo cd0637: Keith Emerson, Glenn Hughes & Marc Bonilla - Boys Club - Live from California
En dan ligt op 23 maart 2009 opeens deze in de plaatselijke platenwinkel. Ik neem hem gelijk mee. Elf jaar ervoor, ergens in 1998, doet Emerson een serie concerten samen met Glenn Hughes en Marc Bonilla, plus een band in wisselende samenstelling met daarin Mike Wallace (g), Ed Roth (k), Bob Birch en Mick Mahan (b) en op drums Joe Travers (later drummer bij Mike Keneally, Dweezil Zappa en Zappa Plays Zappa, plus de Vaultmeister van het Zappa familiebedrijf ZFT). De setlijst is op z'n minst interessant te noemen: er zijn instrumentale stukken waarin gitarist Bonilla en mijn toetsenheld Emerson tekeer kunnen gaan en er zijn rocknummers waarin we horen wat een strot Hunghes toch heeft. Drie 'klassieke' ELP-stukken: Hoedown, Nutrocker en het enorme Tarkus, die allen goed uit de verf komen. De cover van A Whiter Shade Of Pale moet je smaak zijn (oordeelt u zelf). Zeer onderhoudende plaat die ik nog geregeld in de speler kwak.
En dan ligt op 23 maart 2009 opeens deze in de plaatselijke platenwinkel. Ik neem hem gelijk mee. Elf jaar ervoor, ergens in 1998, doet Emerson een serie concerten samen met Glenn Hughes en Marc Bonilla, plus een band in wisselende samenstelling met daarin Mike Wallace (g), Ed Roth (k), Bob Birch en Mick Mahan (b) en op drums Joe Travers (later drummer bij Mike Keneally, Dweezil Zappa en Zappa Plays Zappa, plus de Vaultmeister van het Zappa familiebedrijf ZFT). De setlijst is op z'n minst interessant te noemen: er zijn instrumentale stukken waarin gitarist Bonilla en mijn toetsenheld Emerson tekeer kunnen gaan en er zijn rocknummers waarin we horen wat een strot Hunghes toch heeft. Drie 'klassieke' ELP-stukken: Hoedown, Nutrocker en het enorme Tarkus, die allen goed uit de verf komen. De cover van A Whiter Shade Of Pale moet je smaak zijn (oordeelt u zelf). Zeer onderhoudende plaat die ik nog geregeld in de speler kwak.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0638: Keith Emerson Band featuring Marc Bonilla - Moscow
In augustus 2008 speelt Emerson met zijn band in Moskou. Opnames daarvan verschijnen pas in 2011 en op 4 maart van dat jaar koop ik de dubbelcd met de registratie. Er is ook een dvd, maar die heb ik (nog) niet. Op de setlijst staan natuurlijk vooral ELP-klassiekers, maar ook een lang uittreksel van de grote suite van de recente plaat uit 2008. Het concert opent bijna provocerend met Karn Evil 9 - 1st Impression Part 2 en daarna volgt een wat rommelige rockversie van het derde deel uit zijn pianoconcert. Van de recente studioplaat horen we niet veel later Malambo (de bewerking van het stuk van Ginastera) en natuurlijk moet Lucky Man van de partij zijn. Ha, dat was een akoestisch kampvuurliedje van Greg Lake, maar het was de Moogsolo aan het eind die het niemendalletje legendarisch maakte. Die solo breidt Emerson hier wat meer uit. Het tweede plaatje begint bijna monsterlijk goed met The Barbarian van het eerste ELP-album. En dan volgt Tarkus, het stuk waar Emerson zelf het meest trots op is. Instrumentaal is het zeer sterk, de zang van Bonilla vind ik wat minder en de lange drumsolo had er van mij niet in gehoeven. Nutrocker sluit het concert af. Een krachtig optreden, vind ik. Zeker als je bedenkt dat Emerson dan al jaren kampt met problemen in zijn rechterarm, waardoor hij zijn ringvinger en pink niet goed kan gebruiken. Daar hoor je echter helemaal niets van. Emersons toetsenwerk zit als vanouds vol vuur. Zelf keek ik erg uit naar het concert dat hij op 27 juli 2009 in Nederland ging geven; ik heb kaarten weten te bemachtigen. Helaas, het lot beschikt anders. Emerson wordt getroffen door een poliep in zijn dikke darm en na een operatie ontstaat er een inwendige bloeding die hem op de rand van de dood brengt. Gelukkig overleeft hij het uiteindelijk, maar de serie concerten in 2011 moet hij afzeggen. Barst.
In augustus 2008 speelt Emerson met zijn band in Moskou. Opnames daarvan verschijnen pas in 2011 en op 4 maart van dat jaar koop ik de dubbelcd met de registratie. Er is ook een dvd, maar die heb ik (nog) niet. Op de setlijst staan natuurlijk vooral ELP-klassiekers, maar ook een lang uittreksel van de grote suite van de recente plaat uit 2008. Het concert opent bijna provocerend met Karn Evil 9 - 1st Impression Part 2 en daarna volgt een wat rommelige rockversie van het derde deel uit zijn pianoconcert. Van de recente studioplaat horen we niet veel later Malambo (de bewerking van het stuk van Ginastera) en natuurlijk moet Lucky Man van de partij zijn. Ha, dat was een akoestisch kampvuurliedje van Greg Lake, maar het was de Moogsolo aan het eind die het niemendalletje legendarisch maakte. Die solo breidt Emerson hier wat meer uit. Het tweede plaatje begint bijna monsterlijk goed met The Barbarian van het eerste ELP-album. En dan volgt Tarkus, het stuk waar Emerson zelf het meest trots op is. Instrumentaal is het zeer sterk, de zang van Bonilla vind ik wat minder en de lange drumsolo had er van mij niet in gehoeven. Nutrocker sluit het concert af. Een krachtig optreden, vind ik. Zeker als je bedenkt dat Emerson dan al jaren kampt met problemen in zijn rechterarm, waardoor hij zijn ringvinger en pink niet goed kan gebruiken. Daar hoor je echter helemaal niets van. Emersons toetsenwerk zit als vanouds vol vuur. Zelf keek ik erg uit naar het concert dat hij op 27 juli 2009 in Nederland ging geven; ik heb kaarten weten te bemachtigen. Helaas, het lot beschikt anders. Emerson wordt getroffen door een poliep in zijn dikke darm en na een operatie ontstaat er een inwendige bloeding die hem op de rand van de dood brengt. Gelukkig overleeft hij het uiteindelijk, maar de serie concerten in 2011 moet hij afzeggen. Barst.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0639: Keith Emerson, Marc Bonilla, Terje Mikkelsen & The Münchner Rundfunkorkester - Three Fates
Dit project moet toch wel de natte droom van Keith Emerson zijn geweest. Nieuw en oud materiaal is te vinden op deze bijzondere samenwerking. The Keith Emerson Band krijgt volop ondersteuning van een enorm orkest. De orkestraties van dirigent Terje Mikkelsen maken in enkele gevallen of ik compleet nieuwe composities hoor. Zo is bijvoorbeeld The Endless Enigma (van het ELPalbum Trilogy uit 1972) lekker breeduit majestueus. De orkestrale versie van Abaddon's Bolero kennen we natuurlijk al, maar altijd fijn om weer te horen. Malambo is er ook weer en ook hier is het orkest een welkome aanvulling. Fanfare For The Common Man valt dan misschien een beetje tegen: het begint met het 'origineel' van Aaron Copland en daarna volgt een 'bandversie', die niet zo heel veel toevoegt (in tegenstelling tot de ELPversie van Works 1 uit 1977). De nieuwe stukken zijn een verrassende afwisseling. After All Of This is zo'n wonderschone Emersonmelodie en met Walking Distance heeft Bonilla een prachtig klankschilderijtje gemaakt. Maar de absolute toppert is - hoe kan het ook anders - Tarkus. Door het orkest klinkt het alsof dit werk een nieuw leven is ingeblazen en dat het geeneens nodig. Als ik het hoor, begrijp ik nóg meer waarom Emerson het zelf zag als een van zijn beste composities. De plaat verschijnt in 2012 en ik koop hem op 13 november van dat jaar.
Dit project moet toch wel de natte droom van Keith Emerson zijn geweest. Nieuw en oud materiaal is te vinden op deze bijzondere samenwerking. The Keith Emerson Band krijgt volop ondersteuning van een enorm orkest. De orkestraties van dirigent Terje Mikkelsen maken in enkele gevallen of ik compleet nieuwe composities hoor. Zo is bijvoorbeeld The Endless Enigma (van het ELPalbum Trilogy uit 1972) lekker breeduit majestueus. De orkestrale versie van Abaddon's Bolero kennen we natuurlijk al, maar altijd fijn om weer te horen. Malambo is er ook weer en ook hier is het orkest een welkome aanvulling. Fanfare For The Common Man valt dan misschien een beetje tegen: het begint met het 'origineel' van Aaron Copland en daarna volgt een 'bandversie', die niet zo heel veel toevoegt (in tegenstelling tot de ELPversie van Works 1 uit 1977). De nieuwe stukken zijn een verrassende afwisseling. After All Of This is zo'n wonderschone Emersonmelodie en met Walking Distance heeft Bonilla een prachtig klankschilderijtje gemaakt. Maar de absolute toppert is - hoe kan het ook anders - Tarkus. Door het orkest klinkt het alsof dit werk een nieuw leven is ingeblazen en dat het geeneens nodig. Als ik het hoor, begrijp ik nóg meer waarom Emerson het zelf zag als een van zijn beste composities. De plaat verschijnt in 2012 en ik koop hem op 13 november van dat jaar.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0640: The Keith Emerson Trio - The Keith Emerson Trio
Een trio? Nieuw werk? Als begin 2016 het bericht komt dat dit gaat verschijnen, is mijn nieuwsgierigheid weer gewekt. Ha, het 'nieuwe' werk bestaat uit opnames uit 1963! In de huiskamer van zijn ouders in Worthing neemt de achttienjarige Keith zes nummers op, samen met twee muziekvrienden op bas en drums. Bij een lokaal bedrijfje laten ze drie acetate platen persen (voor iedere muzikant een). In 2015 duikt er plots een op en Keith weet hem weer te bemachtigen. Niet eens heel ontevreden over wat erop te horen is, laat hij het uitbrengen. Zeven jazzstukken, waaronder twee composities van Keith zelf. Echt spectaculair is het niet, maar al wel horen we die specifieke Emersonloopjes in de kinderschoenen en daarom is het een interessante aanwinst in het oeuvre. De nog geen vijfentwintig minuten durende opnames komen uit op vinyl en cd. Ik koop de cd op 8 maart 2016. Drie dagen later, 11 maart van dat jaar, lees ik 's morgens vroeg de zaterdagkrant en mijn oog valt op een klein artikeltje. Ik schrik. Mijn grote held Keith Emerson, de laatste jaren geplaagd door depressies en zelftwijfel (of hij ooit nog weer op zijn oude niveau zal kunnen spelen) heeft met een geweer een eind gemaakt aan zijn leven.
Een trio? Nieuw werk? Als begin 2016 het bericht komt dat dit gaat verschijnen, is mijn nieuwsgierigheid weer gewekt. Ha, het 'nieuwe' werk bestaat uit opnames uit 1963! In de huiskamer van zijn ouders in Worthing neemt de achttienjarige Keith zes nummers op, samen met twee muziekvrienden op bas en drums. Bij een lokaal bedrijfje laten ze drie acetate platen persen (voor iedere muzikant een). In 2015 duikt er plots een op en Keith weet hem weer te bemachtigen. Niet eens heel ontevreden over wat erop te horen is, laat hij het uitbrengen. Zeven jazzstukken, waaronder twee composities van Keith zelf. Echt spectaculair is het niet, maar al wel horen we die specifieke Emersonloopjes in de kinderschoenen en daarom is het een interessante aanwinst in het oeuvre. De nog geen vijfentwintig minuten durende opnames komen uit op vinyl en cd. Ik koop de cd op 8 maart 2016. Drie dagen later, 11 maart van dat jaar, lees ik 's morgens vroeg de zaterdagkrant en mijn oog valt op een klein artikeltje. Ik schrik. Mijn grote held Keith Emerson, de laatste jaren geplaagd door depressies en zelftwijfel (of hij ooit nog weer op zijn oude niveau zal kunnen spelen) heeft met een geweer een eind gemaakt aan zijn leven.
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
De woonkamer van mijn bovenbuur is afgflikt en ik heb vanochtend mijn LPs uit mijn huis gehaald om ze te behoeden van waterschade
Mijn cd's staan er nog onder een zeiltje ik hoop dat mijn plafond er niet uit donderd.
Mijn cd's staan er nog onder een zeiltje ik hoop dat mijn plafond er niet uit donderd.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Jeumpie.quote:
De woonkamer van mijn bovenbuur is afgflikt en ik heb vanochtend mijn LPs uit mijn huis gehaald om ze te behoeden van waterschade
Mijn cd's staan er nog onder een zeiltje ik hoop dat mijn plafond er niet uit donderd.
Het beste, man!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0641: Emerson Lake & Palmer - Emerson Lake & Palmer
Het moet ergens in december 1969 zijn als er een serie concerten plaats vindt in de legendarische Fillmore East in de VS. De ene band die er speelt is het Britse King Crimson en de andere is het eveneens Britse The Nice. Beide bands staan op het punt van stoppen. De bassist van King Crimson en de toetsenist van The Nice spreken elkaar in de coulissen, ze jammen wat in de kleedkamer en ze blijken het goed met elkaar te kunnen vinden en ongeveer dezelfde muzieksmaak te hebben. Ze spreken af dat als de tour voorbij is en ze zijn weer in Engeland terug, dat ze dan met elkaar gaan samenwerken. Greg Lake en Keith Emerson beginnen een nieuwe band en kapen het jonge drummertje van Atomic Rooster weg. Gedrieën repeteren ze zich suf. Zo spelen ze 'om wat te oefenen' bijvoorbeeld een klassiek stuk dat Lake liet horen; het heet Pictures At An Exhibition, is gecomponeerd door de Rus Modeste Mussorgsky en blijkt een prima werk om uit te voeren in een rockversie en uit te breiden met eigen ideeën. En zo zijn er meer klassieke stukken die de band naar haar hand zet. Voorafgaand aan hun 'officiële' debuutconcert speelt het trio één keer in een of ander universiteitsgebouw om een paar dagen later te verschijnen op het Isle Of Wight Festival voor zo'n 600.000 mensen. Aan het eind van het concert, tijdens Pictures At An Exhibition steken Emerson en Lake ieder een antiek kanon af, om het vuurwerk in hun nieuwe band te symboliseren. Een paar maanden later in 1970 verschijnt de debuutplaat, waarop dan Pictures At An Exhibition ontbreekt. Het album opent genadeloos met het brute The Barbarian, de bewerking van een stuk van Bela Bartok, gevolgd door de lange Lakecompositie Take A Pebble, waarin naast jazzinvloeden ook weer allerlei klassieke riedeltjes te horen zijn. Knife Edge is gebaseerd op het Sinfonietta van Léos Janaçek en er zitten ook wat elementen van meneer Bach in; toch is het een rocker van jewelste. En dat is dan nog maar de eerste plaatkant. Op de tweede zijde horen we de talenten van de individuele muzikanten. The Three Fates is Emersons drieluik (een kerkorgelintro, een pianosolo en een pianotrio), in Tank mag Carl Palmer een solo rammen (naast Emersons eerste Moogexperimenten) en Lucky Man is het niemendalletje dat Lake inbrengt omdat de band niet genoeg materiaal heeft om de elpee te vullen. Het blijkt dat hij het heeft geschreven toen hij twaalf jaar oud was en het klinkt als een kampvuurliedje. Emerson vindt het niks en terwijl Lake en Palmer in de studio proberen er wat van te maken, gaat Emerson even de pub in. Als hij terug komt, vraagt Lake of hij aan het eind van het lied een Moogsolo wil spelen. Emerson pielt wat met het ding om een goed geluid te vinden en als hij iets wil gaan spelen, zegt Lake: 'Dat staat erop; klinkt goed.' Emersons bek valt open, hij wil het overnieuw doen, maar als hij het resultaat van zijn gepiel hoort, is ook hij overtuigd. Het is en blijft de grootste ELP-hit. Het debuutalbum weet zijn weg naar liefhebbers te vinden, maar niet iedereen vindt het wat; ene meneer John Peel noemt het 'a waste of talent and electricity'. In 2012 mag Steven Wilson de plaat opnieuw mixen. Op deze Deluxe Edition met twee cd's en een dvd staat een originele versie (die ik al had op cd en dat cd'tje staat ergens in een kast achter een rij andere cd's - ik kocht deze Deluxe Edition overigens op 28 augustus 2012), Wilsons remixen en alternatieve versies, een studioversie van de Promenade uit Pictures At An Exhibition en een surroundmix van wat hij heeft kunnen vinden. Zoals vertrouwd weet Wilson van alles naar boven te brengen zonder het authentieke geluid/gevoel teniet te doen. Mooie uitgave van een achteraf toch wat onderschat album. Er volgt nu een plankje Emerson Lake & Palmer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-12-2020 19:51:18 ]
Het moet ergens in december 1969 zijn als er een serie concerten plaats vindt in de legendarische Fillmore East in de VS. De ene band die er speelt is het Britse King Crimson en de andere is het eveneens Britse The Nice. Beide bands staan op het punt van stoppen. De bassist van King Crimson en de toetsenist van The Nice spreken elkaar in de coulissen, ze jammen wat in de kleedkamer en ze blijken het goed met elkaar te kunnen vinden en ongeveer dezelfde muzieksmaak te hebben. Ze spreken af dat als de tour voorbij is en ze zijn weer in Engeland terug, dat ze dan met elkaar gaan samenwerken. Greg Lake en Keith Emerson beginnen een nieuwe band en kapen het jonge drummertje van Atomic Rooster weg. Gedrieën repeteren ze zich suf. Zo spelen ze 'om wat te oefenen' bijvoorbeeld een klassiek stuk dat Lake liet horen; het heet Pictures At An Exhibition, is gecomponeerd door de Rus Modeste Mussorgsky en blijkt een prima werk om uit te voeren in een rockversie en uit te breiden met eigen ideeën. En zo zijn er meer klassieke stukken die de band naar haar hand zet. Voorafgaand aan hun 'officiële' debuutconcert speelt het trio één keer in een of ander universiteitsgebouw om een paar dagen later te verschijnen op het Isle Of Wight Festival voor zo'n 600.000 mensen. Aan het eind van het concert, tijdens Pictures At An Exhibition steken Emerson en Lake ieder een antiek kanon af, om het vuurwerk in hun nieuwe band te symboliseren. Een paar maanden later in 1970 verschijnt de debuutplaat, waarop dan Pictures At An Exhibition ontbreekt. Het album opent genadeloos met het brute The Barbarian, de bewerking van een stuk van Bela Bartok, gevolgd door de lange Lakecompositie Take A Pebble, waarin naast jazzinvloeden ook weer allerlei klassieke riedeltjes te horen zijn. Knife Edge is gebaseerd op het Sinfonietta van Léos Janaçek en er zitten ook wat elementen van meneer Bach in; toch is het een rocker van jewelste. En dat is dan nog maar de eerste plaatkant. Op de tweede zijde horen we de talenten van de individuele muzikanten. The Three Fates is Emersons drieluik (een kerkorgelintro, een pianosolo en een pianotrio), in Tank mag Carl Palmer een solo rammen (naast Emersons eerste Moogexperimenten) en Lucky Man is het niemendalletje dat Lake inbrengt omdat de band niet genoeg materiaal heeft om de elpee te vullen. Het blijkt dat hij het heeft geschreven toen hij twaalf jaar oud was en het klinkt als een kampvuurliedje. Emerson vindt het niks en terwijl Lake en Palmer in de studio proberen er wat van te maken, gaat Emerson even de pub in. Als hij terug komt, vraagt Lake of hij aan het eind van het lied een Moogsolo wil spelen. Emerson pielt wat met het ding om een goed geluid te vinden en als hij iets wil gaan spelen, zegt Lake: 'Dat staat erop; klinkt goed.' Emersons bek valt open, hij wil het overnieuw doen, maar als hij het resultaat van zijn gepiel hoort, is ook hij overtuigd. Het is en blijft de grootste ELP-hit. Het debuutalbum weet zijn weg naar liefhebbers te vinden, maar niet iedereen vindt het wat; ene meneer John Peel noemt het 'a waste of talent and electricity'. In 2012 mag Steven Wilson de plaat opnieuw mixen. Op deze Deluxe Edition met twee cd's en een dvd staat een originele versie (die ik al had op cd en dat cd'tje staat ergens in een kast achter een rij andere cd's - ik kocht deze Deluxe Edition overigens op 28 augustus 2012), Wilsons remixen en alternatieve versies, een studioversie van de Promenade uit Pictures At An Exhibition en een surroundmix van wat hij heeft kunnen vinden. Zoals vertrouwd weet Wilson van alles naar boven te brengen zonder het authentieke geluid/gevoel teniet te doen. Mooie uitgave van een achteraf toch wat onderschat album. Er volgt nu een plankje Emerson Lake & Palmer.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 05-12-2020 19:51:18 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
bazbo cd0642: Emerson Lake & Palmer - Tarkus
Hoe veel keer heb ik dit album? Geen idee. Mijn eerste versie kocht ik in 1981 op vinyl en ik heb nog een of twee exemplaren in elpeeformaat. Een eerste cd-versie heb ik (die staat ergens achterin een kast met een rij andere cd's ervoor) en een latere remaster (ook ergens verstopt) en in 2012 kwam deze Deluxe Edition uit die ik kocht op 28 augustus 2012. Steven Wilson heeft weer een remix gemaakt, een alternatieve versie van het album én een surroundmix. De plaat verscheen oorspronkelijk in 1971 en bijna was-ie helemaal niet uitgekomen, omdat Greg Lake en Keith Emerson nogal onenigheid hadden over de koers van de band. Carl Palmer was bij Emerson gekomen met een drumpatroon in 5/4 (of 10/8 zo je wilt) en Emerson, hevig onder invloed van ene meneer Frank Zappa, maakte er een loopje en een melodie op. Het zou de basis worden van een groot stuk, maar toen Emerson het aan Lake liet horen, was diens reactie: 'Als dat de muziek is die je graag wilt maken, moet je maar een soloplaat gaan maken.' Carl Palmer was de mediator en stelde voor dat Lake alles aan de uiteindelijke productie mocht doen. Lake ging akkoord en was tevreden met het eindresultaat van het grote stuk. Dat grote stuk werd het titelnummer van deze plaat: een plaatkantlange suite die alles uit de kast trekt wat de band in huis had. Het is de compositie waar Emerson de rest van zijn carrière het meest trots op was. Het verhaal van Tarkus heeft niet zo heel veel om het lijf: het gaat hier om een mytisch dier dat eruit ziet als een tankachtige armadillo en dat na zijn geboorte uit een vulkaanuitbarsting te maken krijgt met geduchte vijanden als de Manticore en allerlei andere onzinbeesten, tot het in het laatste deel (Aquatarkus) het onderspit moet delven. Als je dat zo leest, snap ik de scepsis van Lake wel een beetje. Toch is het een fenomenaal stuk dat vooral live opzien baarde, niet in het minst tijdens dat laatste deel waarin Emerson compleet tekeer ging op zijn Modular Moog synthesizer. Maar daarover later meer. De tweede plaatkant is een allegaartje aan stijlen. Countrypop, een kerkorgelhymne, een jazzinstrumental, een vuige rocker en een rock'nrollniemendalletje. Een beetje onsamenhangende plaat uiteindelijk, maar toch een sterk album, al was het maar om Tarkus. Bij het remixen vond Steven Wilson weer wat ongebruikt materiaal waarmee hij een alternatieve versie van het album kon samenstellen. Zo is er ook de dan nog nooit gehoorde ballad Oh My Father van Greg Lake. Bij de 'gewone' mix van het album weet Wilson opnieuw te laten horen wat me doorgaans nooit was opgevallen en alles klinkt helder en fris, zonder dat het de oorspronkelijke atmosfeer van het album schade toebrengt. Aanrader van de hoogste plank, eigenlijk.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 06-12-2020 20:47:49 ]
Hoe veel keer heb ik dit album? Geen idee. Mijn eerste versie kocht ik in 1981 op vinyl en ik heb nog een of twee exemplaren in elpeeformaat. Een eerste cd-versie heb ik (die staat ergens achterin een kast met een rij andere cd's ervoor) en een latere remaster (ook ergens verstopt) en in 2012 kwam deze Deluxe Edition uit die ik kocht op 28 augustus 2012. Steven Wilson heeft weer een remix gemaakt, een alternatieve versie van het album én een surroundmix. De plaat verscheen oorspronkelijk in 1971 en bijna was-ie helemaal niet uitgekomen, omdat Greg Lake en Keith Emerson nogal onenigheid hadden over de koers van de band. Carl Palmer was bij Emerson gekomen met een drumpatroon in 5/4 (of 10/8 zo je wilt) en Emerson, hevig onder invloed van ene meneer Frank Zappa, maakte er een loopje en een melodie op. Het zou de basis worden van een groot stuk, maar toen Emerson het aan Lake liet horen, was diens reactie: 'Als dat de muziek is die je graag wilt maken, moet je maar een soloplaat gaan maken.' Carl Palmer was de mediator en stelde voor dat Lake alles aan de uiteindelijke productie mocht doen. Lake ging akkoord en was tevreden met het eindresultaat van het grote stuk. Dat grote stuk werd het titelnummer van deze plaat: een plaatkantlange suite die alles uit de kast trekt wat de band in huis had. Het is de compositie waar Emerson de rest van zijn carrière het meest trots op was. Het verhaal van Tarkus heeft niet zo heel veel om het lijf: het gaat hier om een mytisch dier dat eruit ziet als een tankachtige armadillo en dat na zijn geboorte uit een vulkaanuitbarsting te maken krijgt met geduchte vijanden als de Manticore en allerlei andere onzinbeesten, tot het in het laatste deel (Aquatarkus) het onderspit moet delven. Als je dat zo leest, snap ik de scepsis van Lake wel een beetje. Toch is het een fenomenaal stuk dat vooral live opzien baarde, niet in het minst tijdens dat laatste deel waarin Emerson compleet tekeer ging op zijn Modular Moog synthesizer. Maar daarover later meer. De tweede plaatkant is een allegaartje aan stijlen. Countrypop, een kerkorgelhymne, een jazzinstrumental, een vuige rocker en een rock'nrollniemendalletje. Een beetje onsamenhangende plaat uiteindelijk, maar toch een sterk album, al was het maar om Tarkus. Bij het remixen vond Steven Wilson weer wat ongebruikt materiaal waarmee hij een alternatieve versie van het album kon samenstellen. Zo is er ook de dan nog nooit gehoorde ballad Oh My Father van Greg Lake. Bij de 'gewone' mix van het album weet Wilson opnieuw te laten horen wat me doorgaans nooit was opgevallen en alles klinkt helder en fris, zonder dat het de oorspronkelijke atmosfeer van het album schade toebrengt. Aanrader van de hoogste plank, eigenlijk.
[ Bericht 3% gewijzigd door bazbo op 06-12-2020 20:47:49 ]
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Welja. Plank tien gedraaid. Op naar plank elf!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Bosbeetle?
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Bosbeetle!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Laten we hem allemaal tegelijk roepen, misschien hoort hij het.
Ik tel af:
Eén ...
Ik tel af:
Eén ...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Twee ...
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
Drie!!!!
'Slechte gedichten bestaan niet; er bestaan alleen slechte mensen' (Willem Bierman)
Meer informatie op www.bazbo.net
Meer informatie op www.bazbo.net
