Draai hier alle platen in je platenkast #31 (Just The Same)

bazbo cd2794: Steven Wilson - Insurgentes



Steven Wilson is de man van wie ik de muziek ontdek in 1995. Ik schaf de cd The Sky Moves Sideways van zijn project Porcupine Tree aan en bij nadere bestudering blijkt dat ik al iets van hem in de kast heb staan: het eerste album van dat andere project No-Man. De eerste reeks platen van Porcupine Tree vind ik schitterend: vooral dat psychedelische en proggy spreekt me zeer aan en daarnaast kan Wilson ook nog eens pakkende songmelodieën schrijven. Vanaf 2003 wordt de muziek in mijn oren plots veel harder: Wilson heeft platen geproduceerd voor Opeth en Orphaned Land en neemt de metalinvloeden mee naar zijn eigen band. Het duurt lang voordat ik de steviger koers kan waarderen. In 2009 komt zijn eerste soloalbum uit en verwachtingsvol schaf ik hem aan. De lijst met gastmuzikanten maakt me nog nieuwsgieriger: onder anderen Gavin Harrison, Tony Levin, Sand Snowman, Theo Travis, Dirk Serries en Jordan Rudess dragen muzikaal bij. Ik hoop op melodieuze psychedelische liedjes. Oei. Op Insurgentes staat verontrustende muziek, die eerder de snoeiharde shoegaze-kant opzoekt dan de harmonische songsmederij. Als ik 'm bij het verschijnen koop op 5 maart 2009 is mijn teleurstelling groot. Ik beluister 'm een paar keer, maar het pakt me niet. Nog niet. In de loop van de jaren trek ik 'm vaker uit de kast en zeker nadat ik Wilson meerdere stukken van het album heb zien en horen spelen in 2012, ben ik om. Ja, vrolijk worden we er allemaal niet van, maar de subtiele zaken en de geluidserupties maken dit tot een zeer spannend album: van openers Harmony Korine en Abandoner tot het naargeestige Get All You Deserve en van de ongecontroleerde jazzrockimprov No Twiglight Within The Courts Of The Sun tot aan het afsluitende titelnumer. Ik heb trouwens de limited edition met een dvd erbij: Daarop staat een surround mix van het album (heb ik die ooit beluisterd?) en een trailer van de dvd Insurgentes, de documentaire die Steven Wilson maakte over zijn bezoek aan Mexico dat hem inspireerde tot het schrijven van veel stukken van dit album. Dit album zelf sleept je mee naar duistere oorden en is een intense luisterervaring.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video



[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 05-09-2025 12:50:18 ]

bazbo cd2795: Steven Wilson - NSRGNTS Remixes



Steven Wilson laat een paar van zijn songs opnieuw mixen door externen. Denk aan Jnero Jarel, Dälek, Engineers, Lukas Langa, Dirk Serries en Pat Mastelotto. NSRGNTS Remixes verschijnt eind juni 2009 en ik koop dit minialbum op 31 augustus 2009. Ik ben niet zo van de remixplaten en vind ook in dit geval dat ze weinig toevoegen aan de originelen, al klinkt een enkeling als iets heel nieuws. Er staan zes stukken op: nieuwe versies van Harmony Korine en Salvaging, daarnaast krijgen Abandanor en Get All You Deserve ieder twee bewerkingen. Geinig plaatje. Gelukkig niet duur. Voor de Steven Wilson freaks.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

bazbo cd2796: Steven Wilson - Grace For Drowning



Steven Wilson zet in 2010 zijn band Porcupine Tree op pauze. Hij heeft het idee dat de band niet veel verder komt en de lol is er wat van af. Daarnaast heeft hij aanvragen van allerlei kanten om oudere rockplaten opnieuw te mixen en van surroundmixen te voorzien: onder andere klassiekers van Jethro Tull en King Crimson krijgen de Wilsonremix. Bovendien wil hij zich concentreren op zijn solocarrière. In 2011 verschijnt het dubbelalbum Grace For Drowning. Ik hoor het eerste plaatje door de plaatselijke winkel op 27 september 2011 en koop gelijk de Limited Deluxe Edition: een fraai boekwerk met drie cd's en een bluray. Alles wat Steven Wilson ooit heeft gedaan horen we terug op dit magnifieke muziekdocument: prog, psychedelica, metal, pop, jazz, experimenteel, avant garde, ambient, noem het allemaal maar op. Het lijkt erop dat hij zijn ervaringen met het remixen van de klassiekers heeft gebruikt in de productie van dit schitterende album. Veel stukken zijn duister, op het sinistere af, maar er is ook plaats voor melancholie. Onderliggend thema blijkt een fascinatie voor seriemoorden(aars). Het album opent atmosferisch met een stemmig pianostukje (gespeeld door Jordan Rudess), waarna de instrumentale opener Sectarian erin beukt. Deform To Form A Star is samen met Postcard misschien wel het mooiste van de plaat, al is Remainder The Black Dog ook niet te versmaden, zij het van een geheel andere orde. Op het tweede plaatje valt Index op, al is het meest in het oor springende stuk het megalange Raider II, waarin Wilson vooral de invloeden van het album Lizard (King Crimson) laat horen. Op het derde plaatje staan demo's en outtakes en de bluray is gevuld met video's van enkele stukken van de plaat, met mixen van de demo's en natuurlijk een indrukwekkende surroundmix van het album. Grace For Drowning is wat mij betreft het grote meesterwerk van Steven Wilson.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

bazbo cd2797: Steven Wilson - Catalogue | Preserve | Amass



Steven Wilson doet zijn eerste solotournee in 2011. Om een of andere reden mis ik die. Gelukkig is er een herkansing en zie ik hem op 2 mei 2012 in 013 in Tilburg. Mijn hoge verwachtingen maakt hij helemaal waar. Hij heeft dan ook een band om zich heen om je vingers bij af te likken. Marco Minnemann op drums, Nick Beggs op bas en stick, gitarist Niko Tsunev, toetsenist Adam Holzman en Theo Travis op saxen en fluit. Waanzinnig concert. Tijdens de inloop in de zaal zijn er projecties op een gaas/scherm dat vóór het podium hangt en donkere drones (Cenotaph door Bass Communion, dat andere project van Steven Wilson). Dat gaas blijft tijdens de eerste stukken van het concert hangen, zodat we een schimmig beeld krijgen van de band. Pas halverwege Sectarian valt het doek (letterlijk). De setlijst is eveneens fenomenaal. Na afloop koop ik dit cd'tje: zeventig minuten livewerk, opgenomen in oktober 2011 tijdens die eerste tournee. We horen de eerste vier stukken van het concert en de laatste drie van de reguliere setlijst (vóór de toegift). Het geluid is dik oké, de uitvoeringen zijn sterk en dit is een fijn hebbeding, behalve dan dat het niet compleet is. Ik zie dat de cd op Discogs voor veel geld van eigenaar wisselt. Leuke voor de liefhebber, mooi souvenir.

_{Bijna niks van dit album te vinden op YT, behalve}
Bekijk deze YouTube-video

_{en het complete plaatje:}
Bekijk deze YouTube-video



[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 09-09-2025 08:21:12 ]

bazbo cd2798: Steven Wilson - Get All You Deserver



Steven Wilson speelt op 13 april 2012 in het Teatro Metropolitan in Mexico City. Er is een complete filmploeg aanwezig en de opnamen verschijnen in september 2012. Ik koop de Limited Edition op de dag van verschijnen: 24 september 2012. Het complete concert is te beluisteren op twee cd's en te bekijken op dvd en bluray. De setlijst is precies die ik mocht meemaken op 2 mei 2012 in 013 in Tilburg. Fenomenaal concert, met de nadruk op stukken van zijn dan meest recente album Grace For Drowning en ook aandacht voor wat werk van Insurgentes. Opvallende uitschieter is Luminol, een ingenieus progwerkstuk dat een jaar later te vinden is op het derde soloalbum van Wilson. Op de dvd en bluray is ook nog een fotogalerij en een korte tourfilm (door Adam Holzman) te zien. De donkere setting, het mysterieuze gaasgordijn dat het eerste deel van het concert voor het podium hangt, de schitterende songs, de sinistere achtergrondbeelden, het indrukwekkende Raider II, de waanzinnige band en de naargeestige afsluiter Get All You Deserve: dit is een gruwelijk goed livedocument van een eigenzinnig artiest.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

_{En vooruit, een van mijn foto's van het concert op 2 mei 2012:}




[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 10-09-2025 10:04:34 ]

bazbo cd2799: Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing And Other Stories



Steven Wilson maakt met de tourband van 2012 demo's voor een nieuw album. Na de demo's vertrekt Niko Tsunev en voor hem in de plaats komt gitarist Guthrie Govan. Zijn spel is een van de vele hoogtepunten op het derde studioalbum van Steven Wilson. The Raven That Refused To Sing And Other Stories en ik heb de Deluxe Limited Edition in handen op 22 februari 2013, de dag van verschijnen. Met zes songs in progstijl zet hij de lijn van voorganger Grace For Drowning voort. Dit keer zijn 'ghost stories' het onderliggende thema. De plaat opent sterk met Luminol, het stuk dat Wilson en band al tijdens de tour van 2012 speelden. Drive Home is een korte melancholieke song met een sublieme gitaarsolo van Govan. The Holy Drinker is een complexe progrocker en The Pin Drop een angstaanjagende vertelling. Eveneens complex en gelaagd is The Watchmaker, dat met z'n uitgesponnen akoestische intro en daarop verschillende delen veel wegheeft van Genesis begin jaren zeventig. Het spookachtige album sluit af met het indrukwekkende titelnummer The Raven That Refused To Sing; zelden zo'n triest én wonderschoon lied gehoord. Naast Nick Beggs, Marco Minnemann, Adam Holzman en Theo Travis zijn er gastbijdragen van Alan Parsons en Jakko Jakszyk, bovendien is er in sommige stukken een orkest te horen. Op de tweede cd van de Limited Deluxe Edition staan demo's van alle zes stukken, plus Clock Song, een ongebruikt idee. De dvd en bluray bevatten verschillende mixen van het album, waaronder een fraaie surround (laat dat maar aan meneer Wilson over), een fotogalerij en een uitgebreide studiodocumentaire. Op de bluray staan nog instrumentale versies van alle zes stukken plus een 'lounge version' van Drive Home. De prachtige video's die Jess Cope maakte van Drive Home en het titelnummer zijn dan weer niet te vinden, maar dat weet Wilson later gelukkig nog goed te maken. Na het almachtige Grace For Drowning kan dit album in mijn oren alleen maar tegenvallen, ook al staat er ontiegelijk sterk spul op. The Raven That Refused To Sing And Other Stories is een bijzonder goed album en een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van Steven Wilson.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

bazbo cd2800: Steven Wilson - Drive Home



Steven Wilson heeft behalve een uitzonderlijk gehoor ook een bijzonder goed visueel inzicht. Hij begrijpt dat geluid en beelden elkaar versterken. Tijdens zijn concerten is het visuele aspect van groot belang en bij veel van zijn muziek laat hij opmerkelijke video's maken. Voor Drive Home van het album The Raven That Refused To Sing And Other Stories maakte Jess Cope een werkelijk adembenemend mooie video. Die verschijnt eind oktober 2013 op een speciale uitgave (een bluray met een cd) en die koop ik op 29 oktober 2013. Op de bluray niet alleen de video van Drive Home, maar ook die van The Raven That Refused To Sing, eveneens van Jess Cope, plus vier concertopnamen uit Frankfurt van dat jaar en alles nog eens in audioformaat in verschillende mixen. Op de bijbehorende cd staat de singleversie van Drive Home, een orkestrale The Raven That Refused To Sing en diezelfde vier concertopnamen (The Holy Drinker, Insurgentes, The Watchmaker en The Raven That Refused To Sing), plus The Birthday Party, een studio outtake. Dat maakt deze uitgave tot een verplichte aanschaf. Ik ben in 2013 niet naar de concerten gegaan en heb daar na het bekijken en beluisteren van dit materiaal nogal spijt van. Want hoe belachelijk goed zijn stukken als The Holy Drinker en The Watchmaker. Bijzonder mooi document.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

bazbo cd2801: Steven Wilson - Cover Version



Steven Wilson brengt tussen 2003 en 2010 zes vinyl singles uit. Op de A-kant staat een coverversie van een al dan niet bekend nummer; op de B-zijde vinden we een eigen compositie. De stukken neemt hij in korte tijd en in zijn eentje op en de singles verschijnen in zeer kleine oplage van een paar honderd exemplaren. Gelukkig voor de liefhebber verschijnt in juni 2014 een cd met daarop die zes singles en hun B-kantjes en die cd koop ik op 1 juli 2014. Wilsons keuze voor covers zijn op z'n minst verrassend te noemen en zijn vertolkingen wijken volledig af van de originelen, hetgeen resulteert in een intiem klinkende plaatje. Van Thank You (van Alanis Morissette), The Day Before You Came (ABBA), A Forest (The Cure), The Gutiar Lesson (Momus), Sign O'The Times (Prince) en Lord Of The Reedy River (Donovan) vind ik alleen het ABBA-liedje wat tegenvallen, maar daar staan enkele uitschieters bij zijn eigen stukken tegenover. Please Come Home is werkelijk schitterend net als The Unquiet Grave (een traditional en daarmee de enige uitzondering). Mooie aanvulling op het toch al zo rijk diverse oeuvre van Steven Wilson.

_{Veel covers van dit album zijn niet te vinden op YT.}
Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

bazbo cd2802: Steven Wilson - Hand.Cannot.Erase.



Steven Wilson zoekt voortdurend naar interessante thema's en nieuwe vormen om zijn creativiteit te uiten. Hij ziet een documentaire over een jonge vrouw die een onopvallend leven leidt, zich afzondert in haar huis en jarenlang voor haar omgeving onzichtbaar blijft, tot ze in haar huis gevonden wordt en al lange tijd is overleden. Dit trieste verhaal inspireert Wilson tot het maken van het album Hand.Cannot.Erase. dat in 2015 verschijnt. Op de plaat ontwikkelt hij zijn muziekstijl verder. Van absolute prog verschuift het karakter naar een melodieuze mix van pop, metal en prog. In elf stukken vertelt Wilson zijn verhaal. Na een stemmig instrumentaal stukje (First Regret) barst het los met 3 Years Older waarin alles voorbijkomt. Titelnummer Hand.Cannot.Erase. raatk aan de pure pop en Perfect Life bevat dan weer elementen uit de triphop. Routine hoort bij de allertriestste én allermooiste songs die Steven Wilson ooit heeft gemaakt; de video die Jess Cope erbij maakte, versterkt het gevoel van verdriet en wanhoop. Het venijnige Home Invasion is de opmaat naar Regret #9 waarin Adam Holzman een machtige Moogsolo mag improviseren. Transcience is een kort en bijna akoestisch liedje en daarna blaast het brute Ancestral je van de sokken - het begint nog wat atmosferisch maar bouwt op naar kamerbrede gitaarakkoorderupties. In Happy Returns zingt de hoofdpersoon uit het verhaal een melancholieke tekst en het album besluit verstild met een atmosferisch piano- en koorstukje. Ik koop de Limited Deluxe Edition op 5 maart 2013 met daarin twee cd's, een dvd en een bluray, alles weer prachtig verpakt in een dik boekwerk. Dit keer overtreffen Carl Glover, Lasse Hoile en Wilson zichzelf. Het boek bladert als de levensbeschrijving van de jonge vrouw: we komen songteksten en dagboekfragmenten tegen, maar ook losse briefjes, kaarten, boekjes en zelfs de inlay van een mixtape, die inderdaad los in het boekwerk zitten. Werkelijk schitterend. Op de tweede cd staan demo's die Steven Wilson opnam in 2013 en 2014; de dvd en de bluray bevatten meerdere mixen van het album, een fotogalerij en een studiodocumentaire. Op de bluray nog een extraatje: instrumentale versies en allerlei alternatieve versies en mixen van de stukken van de plaat, plus een medley Piano Themes From Hand.Cannot.Erase.. Vrij snel na het verschijnen van de plaat gaat Wilson op tournee, met dezelfde band die het album en de voorganger opnam: Beggs, Minnemann, Govan en Holzman. Op donderdag 23 april zie ik het concert in Hedon Zwolle, waarin Wilson de plaat van voor naar achter laat horen, af en toe onderbroken door Index, Lazarus en Harmony Korine. Filmbeelden uit het leven van de hoofdpersoon én de prachtige animaties van Jess Cope zorgen voor een indrukwekkend visueel aspect. Toegiften zijn er in de vorm van The Watchmaker en Sleep Together en een tweede toegift van Sectarian en natuurlijk The Raven That Refused To Sing. Debiel goed concert, niet in het minst vanwege de vertolking van het recente album, dat behoort tot de absolute hoogtepunten van de solocarrière van Steven Wilson.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

_{En vooruit: een plaatje van het concert op 23 april 2015 in Hedon Zwolle:}

Overigens: plankje 41 gedraaid en op naar plankje 42.

bazbo cd2803: Steven Wilson - Hand.Cannot.Erase



Steven Wilson zie ik vervolgens nog een paar keer spelen. Op 28 en 29 september maken we de shows in The Royal Albert Hall mee. De eerste avond speelt hij de complete Hand.Cannot.Erase. van voor na achteren in de eerste set met na de pauze een mooie greep uit eerder solowerk, plus Drag Rope (van Storm Corrosion) en een enkel Porcupine Tree-stuk. Tijdens de inloop van het publiek zit de actrice die model heeft gestaan voor de hoofdpersoon uit het verhaal van Hand.Cannot.Erase. op het podium aan een bureautje te werken en het we hebben zodoende een bevreemdend kijkje in een stukje van haar leven. Later verschijnt zij uitgebreid in de videobeelden op het grote scherm. Voor The Watchmaker komt zelfs het gaas-projectiescherm voor het podium te hangen. Tijdens de tweede avond horen we obscuurder materiaal uit de solo- en PT-catalogus, waaronder een ingekorte versie van Raider II. Guthrie Govan is al een tijdje vervangen door Dave Kilminster, maar Govan is speciale gast en speelt de gitaarsolo's in Home Invasion en Drive Home. Theo Travis speelt de tweede helft van het concert mee en tijdens de toegift komt Gavin Harrison Lazarus en The Sound Of Muzak drummen. Waanzinnige avonden. We vinden het zó goed, dat we op 23 januari 2016 in Ancienne Belgique in Brussel staan. De eerste set is opnieuw de gehele Hand.Cannot.Erase. en na de pauze weer een mooie selectie uit het solo- en PT-oeuvre. Tijdens alle concerten is het licht- en beeldwerk zeer indrukwekkend. Als ik op 10 juli 2018 in een lokale boekwinkel ben, ontdek ik dat die het hoekje 'muziek' aan het opdoeken is en alle overgebleven cd's gaan eruit voor drie voor een tientje. Zowaar, ik vind de Limited Edition van Hand.Cannot.Erase. en die koop ik. Naast de cd zit de dvd toegevoegd. Ik heb alles natuurlijk al, maar voor het gebruiksgemak is dit fijn om naast de schitterende Deluxe Edition te hebben. Bovendien: meesterwerk.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

_{Vooruit, een plaatje uit de RAH:}

bazbo cd2804: Steven Wilson - 4½



Steven Wilson is een kiene gast. Hij weet hoe hij zijn publiek aan zich moet blijven binden. Naast regelmatige berichten op de sociale media brengt hij ook enkele keren per jaar iets nieuws uit. Zo verschijnt in januari 2016 dit minialbum. Het zit tussen zijn vierde en vijfde soloalbum in, vandaar de titel. In net geen veertig minuten (hoezo: minialbum?) komen zes stukken voorbij. Sommig spul lijkt op outtakes van eerdere projecten, ander is bijzonder materiaal dat speciaal voor deze uitgave is afgerond. Van opener My Book Of Regrets is de basis live opgenomen tijdens een concert in Montreal in juni 2015 en later aangevuld met overdubs in de studio. Happiness III komt van de sessies voor Hand.Cannot.Erase. in 2014, maar blijkt niet goed in het concept te passen; het verschijnt ook als vinylsingle. De eerste flarden van het instrumentale Vermillioncore schrijft Wilson in 2013, maar hij maakt het pas af in 2015 en een maand of vier later neemt hij het pas op. Nóg bijzonderder is de afsluiter Don't Hate Me. Dit stuk komt van Stupid Dream van Porcupine Tree uit 1998; de basis van deze opnamen komen van een concert ergens in Europa in september 2015, met aanvullende studio-opnamen, waaronder de stem van Ninet Tayeb (die overigens ook op het album Hand.Cannot.Erase. is te horen). Onder de instrumentalisten vinden we leden van Wilsons bands (Nick Beggs, Marco Minnemann, Craig Blundell, Adam Holzman, Dave Kilminster, Guthrie Govan, Theo Travis), maar ook anderen, waaronder Chad Wackerman. Ik koop dit kleine album bij het verschijnen op 25 januari 2016. Vermillioncore en de nieuwe versie van Don't Hate Me heb ik twee dagen ervoor tijdens het concert in Ancienne Belgique al mogen horen. Fraai tussendoortje.

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video

Bekijk deze YouTube-video