Edit: bedankt voor het stemmen tot nu toe. qua voorbeeld was ik nog vergeten sombere stemming, impulsiviteit waar je later spijt van hebt, te weinig zelfvertrouwen, te veel zelfvertrouwen, irritatie/woede enz. Kan van alles zijn als je er maar last van hebt en het volgens anderen door jezelf wordt veroorzaakt.
[ Bericht 65% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 13-10-2020 09:40:24 ]
Wat is er dan mis met een opsomming?quote:Op dinsdag 13 oktober 2020 00:07 schreef CoolGuy het volgende:
Ja, zonder verdere input wordt dit gewoon een opsomming. Probeer eens een iets normalere OP.
Die is zinloos als er niets te discussiëren valt. Dit is een beetje als een linkdump, die gaan ook dicht. Een beetje meer bosy mag wel.quote:
[..]
Wat is er dan mis met een opsomming?
Angst, verwarring en slapeloosheid vind ik niet standaard horen bij het mens zijnquote:Op dinsdag 13 oktober 2020 00:20 schreef Lienekien het volgende:
Dat noem je ‘last hebben van jezelf’? Dat soort dingen horen toch wel een beetje bij het mens zijn.
quote:
Dat noem je ‘last hebben van jezelf’? Dat soort dingen horen toch wel een beetje bij het mens zijn.
Bedankt kijk dat bedoelde ik dusquote:
Angst, verwarring en slapeloosheid vind ik niet standaard horen bij het mens zijn
Dat bovenstaande was dus mijn doel. Discussie beginnen over welk mentaal ongemak nou eenmaal inherent is aan het normale bestaan als mens.quote:
Die is zinloos als er niets te discussiëren valt. Dit is een beetje als een linkdump, die gaan ook dicht. Een beetje meer bosy mag wel.
Wat mij helpt is om jezelf (op dat gebied) niet zo serieus te nemen. Dus ik zeg ook vaak genoeg tegen mezelf als zo'n situatie zich voordoet, 'gaan we weer'. En dan kan ik het goed relativeren.
Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.
Oke gelukkig maar bedankt voor de toelichtingquote:
Niet zo heel vaak, ik lig wel eens te malen in mijn hoofd en kan daardoor echt niet slapen en dat krijg ik dan niet uitgezet. Maar dat is 1x per twee maanden of nog minder denk ik zo...
Bedankt voor je reactie maar vind je het zelf ook niet wat tegenstrijdig? Enerzijds geef je dit soort adviezen, jezelf gewoon niet zo serieus nemen dan komt alles goed. Anderzijds heb je weer een nieuw topic geopend waarin je een nogal lange uiteenzetting schrijft over je psychische problemen waaruit blijkt dat deze ondanks deze mentaliteit toch niet zijn verdwenen of in ieder geval niet genoeg verminderd om je ervan te beletten Fokleden alsnog om raad te vragen. Wat moet ik daarvan denken dan?quote:
Ik heb zeker wel vaak last van mezelf. Dat ik graag had gewild dat ik dingen anders had gedaan, of niet zo moeilijk was, of wat spontaner en normaler. Of dat ik mezelf onnodig zorgen maak of bang maak over dingen die achteraf de stress niet waard bleken te zijn.
Wat mij helpt is om jezelf (op dat gebied) niet zo serieus te nemen. Dus ik zeg ook vaak genoeg tegen mezelf als zo'n situatie zich voordoet, 'gaan we weer'. En dan kan ik het goed relativeren.
Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.
Is er een verschil dan?quote:
Ik heb vaker last van de wereld. Vroeger vooral last van mijzelf.
Probeer dat ook eens zou ik zeggen.quote:
[..]
Oke gelukkig maar bedankt voor de toelichting
[..]
Bedankt voor je reactie maar vind je het zelf ook niet wat tegenstrijdig? Enerzijds geef je dit soort adviezen, jezelf gewoon niet zo serieus nemen dan komt alles goed. Anderzijds heb je weer een nieuw topic geopend waarin je een nogal lange uiteenzetting schrijft over je psychische problemen waaruit blijkt dat deze ondanks deze mentaliteit toch niet zijn verdwenen of in ieder geval niet genoeg verminderd om je ervan te beletten Fokleden alsnog om raad te vragen. Wat moet ik daarvan denken dan?
Ik denk dat je het een beetje zwart-wit bekijkt. Het een of het ander. Het leven zit ten eerste vol met tegenstrijdigheden, evenals dat personen vol met tegenstrijdigheden zitten.quote:
[..]
Bedankt voor je reactie maar vind je het zelf ook niet wat tegenstrijdig? Enerzijds geef je dit soort adviezen, jezelf gewoon niet zo serieus nemen dan komt alles goed. Anderzijds heb je weer een nieuw topic geopend waarin je een nogal lange uiteenzetting schrijft over je psychische problemen waaruit blijkt dat deze ondanks deze mentaliteit toch niet zijn verdwenen of in ieder geval niet genoeg verminderd om je ervan te beletten Fokleden alsnog om raad te vragen. Wat moet ik daarvan denken dan?
Ik heb nooit beweerd dat mijn mentaliteit een 'cure for all' is, het helpt mij echter wel om nog een beetje te kunnen relativeren en niet continu maar mee te gaan in mijn eigen gedachten, en nog een beetje te kunnen genieten.
En dat ik zo'n topic open, is omdat ik het graag van me af wil schrijven. En dat is in mijn ogen ook gezond.
Ook al heb ik zo'n mentaliteit als ik eerder beschreef, dat betekent niet dat er geen gevoel in mij zit of dat ik vrij van gevoelens/psychische problemen ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 13-10-2020 22:53:44 ]
Zeker wel. Doorlopend is niet best, maar toch is het vrij normaal dat mensen wel eens angstig zijn, in de war of lijden aan slapeloosheid.quote:
[..]
Angst, verwarring en slapeloosheid vind ik niet standaard horen bij het mens zijn
Zij heeft deze mentaliteit maar parallel daaraan een andere. En dat kan ik ineens dan weer niet hebben omdat.....quote:
Probeer dat ook eens zou ik zeggen.
Ja klopt, het leven zit vol tegenstrijdigheden. Maar jij ziet er nogal weinig in mij.quote:
Ik denk dat je het een beetje zwart-wit bekijkt. Het een of het ander. Het leven zit ten eerste vol met tegenstrijdigheden, evenals dat personen vol met tegenstrijdigheden zitten.
Ik heb nooit beweerd dat mijn mentaliteit een 'cure for all' is, het helpt mij echter wel om nog een beetje te kunnen relativeren en niet continu maar mee te gaan in mijn eigen gedachten, en nog een beetje te kunnen genieten.
En dat ik zo'n topic open, is omdat ik het graag van me af wil schrijven. En dat is in mijn ogen ook gezond.
Ook al heb ik zo'n mentaliteit als ik eerder beschreef, dat betekent niet dat er geen gevoel in mij zit of dat ik vrij van gevoelens/psychische problemen ben.
Ik heb hier ook nooit beweerd dat ik mezelf altijd alleen maar serieus neem, niet kan relativeren en alleen maar mee te gaan in mijn eigen gedachten en toch concludeer je dat gelijk aan de hand van mijn posts, wat ook een zwartwitte manier van denken is. Enerzijds noem je jezelf gezond, anderzijds wil je hulp. Waarom kun je dan niet zo’n paradoxale gedachtengang ten opzichte van mij hebben?
Nou ja ik stemde dagelijks maar heb het zelf eigenlijk ook doorlopend, ik moet mezelf actief afleiden door bezig te blijven en ben blij als dat lukt. Het verbaast/shockeert me aan de ene kant dat er zoveel mensen dat stemmen maar aan de andere kant ook weer totaal niet. Ik vraag me af of deze mensen oprecht optimistisch zijn of slechts gedwongen. Maar ik begrijp dan niet waar voor jou het afkappunt ligt tussen niet best en dat heeft iedereen wel eens qua frequentie?quote:
Zeker wel. Doorlopend is niet best, maar toch is het vrij normaal dat mensen wel eens angstig zijn, in de war of lijden aan slapeloosheid.
Ik heb het gevoel dat ik niet veel goed kan zeggen. Ik heb ook nooit beweerd dat ik er weinig in jou zie. Maar ik voel wel een beetje een negatieve vibe nu, en ik ga daar niet in mee als je dat niet erg vindquote:
[..]
Ja klopt, het leven zit vol tegenstrijdigheden. Maar jij ziet er nogal weinig in mij.
Ik heb hier ook nooit beweerd dat ik mezelf altijd alleen maar serieus neem, niet kan relativeren en alleen maar mee te gaan in mijn eigen gedachten en toch concludeer je dat gelijk aan de hand van mijn posts, wat ook een zwartwitte manier van denken is. Enerzijds noem je jezelf gezond, anderzijds wil je hulp. Waarom kun je dan niet zo’n paradoxale gedachtengang ten opzichte van mij hebben?
Ik heb ook nooit beweerd dat jij dat niet kan. Alleen je spreekt me aan op een post en een topic dat ik opende, en ik geef je een verklaring. Ik krijg een beetje het gevoel dat je mijn antwoord dan direct als een soort aanval opvat, terwijl ik nooit bovenstaande dingen over jou beweerd heb. Ik hield het bij mijzelf.
Je kan overigens prima gezond zijn en toch hulp willen om je beter te voelen. Ik vind de grens tussen ziek en gezond overigens ook heel vaag. Veel mensen lopen met problemen rond, slechts een % daarvan zoekt hulp.
Breekpunt ligt wat mij betreft tussen dagelijks en dagelijks non stop. Behalve voor slapeloosheid, want als dat dagelijks is, is dat wel vrij belemmerend.quote:
[..]
Zij heeft deze mentaliteit maar parallel daaraan een andere. En dat kan ik ineens dan weer niet hebben omdat.....
[..]
Ja klopt, het leven zit vol tegenstrijdigheden. Maar jij ziet er nogal weinig in mij.
Ik heb hier ook nooit beweerd dat ik mezelf altijd alleen maar serieus neem, niet kan relativeren en alleen maar mee te gaan in mijn eigen gedachten en toch concludeer je dat gelijk aan de hand van mijn posts, wat ook een zwartwitte manier van denken is. Enerzijds noem je jezelf gezond, anderzijds wil je hulp. Waarom kun je dan niet zo’n paradoxale gedachtengang ten opzichte van mij hebben?
[..]
Nou ja ik stemde dagelijks maar heb het zelf eigenlijk ook doorlopend, ik moet mezelf actief afleiden door bezig te blijven en ben blij als dat lukt. Het verbaast/shockeert me aan de ene kant dat er zoveel mensen dat stemmen maar aan de andere kant ook weer totaal niet. Ik vraag me af of deze mensen oprecht optimistisch zijn of slechts gedwongen. Maar ik begrijp dan niet waar voor jou het afkappunt ligt tussen niet best en dat heeft iedereen wel eens qua frequentie?
Ik vind het normaal dat niet alles maar van een leien dakje gaat. En daarmee help ik mezelf, imo, want door het te gaan problematiseren ipv te normaliseren zou ik verder van huis zijn.
Nou ja, jij voelt je nu aangevallen en dan verwijt je mij dat ik me aangevallen voelde. Dat voelde ik ook ja, door “ik denk dat je het een beetje te zwart wit bekijkt”, maar in je eerdere post hierdoor:quote:
Ik heb het gevoel dat ik niet veel goed kan zeggen. Ik heb ook nooit beweerd dat ik er weinig in jou zie. Maar ik voel wel een beetje een negatieve vibe nu, en ik ga daar niet in mee als je dat niet erg vind
Ik heb ook nooit beweerd dat jij dat niet kan. Alleen je spreekt me aan op een post en een topic dat ik opende, en ik geef je een verklaring. Ik krijg een beetje het gevoel dat je mijn antwoord dan direct als een soort aanval opvat, terwijl ik nooit bovenstaande dingen over jou beweerd heb. Ik hield het bij mijzelf.
Je kan overigens prima gezond zijn en toch hulp willen om je beter te voelen. Ik vind de grens tussen ziek en gezond overigens ook heel vaag. Veel mensen lopen met problemen rond, slechts een % daarvan zoekt hulp.
Nu snap ik dat je het in het algemeen bedoelde, maar de reden dat ik het persoonlijk opvatte was omdat het al weer meteen voer was voor Boca_Raton om mij van ongevraagd advies te voorzien. En ja, ik vind ongevraagd advies een aanval omdat het impliceert dat iemand iets fout doet. Maar daar kun je dan ook niks aan doen als jij het anders bedoelde, excuses.quote:Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.
Ja dat zorgt ervoor dat je eigenlijk niet echt kunt spreken van psychisch ziek of gezond inderdaad als het niet eens objectief vast te stellen is.
Op zich snap ik wat je bedoelt en ergens ben ik het er ook wel mee eens, maar ik begrijp de woorden problematiseren en normaliseren niet.quote:
Breekpunt ligt wat mij betreft tussen dagelijks en dagelijks non stop. Behalve voor slapeloosheid, want als dat dagelijks is, is dat wel vrij belemmerend.
Ik vind het normaal dat niet alles maar van een leien dakje gaat. En daarmee help ik mezelf, imo, want door het te gaan problematiseren ipv te normaliseren zou ik verder van huis zijn.
Een probleem is een probleem. Iets wat echt moeilijk is en om oplossing vraagt kun je niet wegdenken, anders was het uberhaupt nooit een probleem, en geen normaal denkend mens wil zelf problemen creeren. Dus het werkwoord problematiseren vind ik op zichzelf al problematisch. En het werkwoord normaliseren eigenlijk ook. Normaal is normaal, dat is wat de meerderheid ervaart. Als je iets anders als normaal gaat beschouwn zou ik dat eerder een waanidee noemen. Dat gezegd hebbende psychische problemen zijn inderdaad behoorlijk normaal volgens deze poll.
Is het zo erg dan dat de impact ervan zo lang voortduurt? Wat voor problemen heb jij dan bijv?quote:
Meermaals per maand, dan is 't helaas over-leven in plaats van leven. Gezien ik nog jong ben, zie ik daarom de toekomst niet echt zitten, achja we zien wel.
Ik hoop niet dat ik deze zin nu uit z'n verband trek. En inbreek in jullie discussie (die ook interessant is).quote:
Als je iets anders als normaal gaat beschouwn zou ik dat eerder een waanidee noemen.
Maar ik heb dus wel dat ik bepaalde dingen van mezelf normaal ben gaan vinden. Waar ik om me heen zie en in de media dat zoiets niet "normaal" gevonden wordt. Zoals dat ik niet tegen drukte in winkels kan, of eten in een restaurant, veel afspraken hebben op een dag, of werken in een kantoor, of zonder voorbereiding 's morgens ergens heen moeten.
En zo heb ik nog wel andere dingen waar ik niet tegen kan, wat anderen soms vast wel dom of zwak of gek vinden. Maar ik moet er sowieso mee leven, linksom of rechtsom. Een ander kan nog kiezen om niet met mijn rariteiten te leven en lekker z'n eigen weg gaan. Ik zit nou eenmaal met mezelf opgescheept en dat duurt nu al jaren. Het gaat wel een keer vanzelf over maar wie weet hoe lang dat nog duurt.
Als ik geen rekening houd met mezelf krijg ik de ene inzinking na de andere en slaap ik slecht, en dan wordt alles nog veel erger en kan ik niet meer gelukkig zijn. Dus rekening houden met mezelf is wel prioriteit 1 geworden, ongeacht wat voor raar of onaangepast gedrag daaruit zou voortkomen - valt eigenlijk allemaal wel mee gelukkig, vaak zit het ook maar in je eigen hoofd dat het zo extreem zou zijn.
Nu met die corona shit ben ik al helemaal met m'n neus op de feiten gedrukt dat als ik al niet met mij kan leven, dat ik dan net zo goed helemaal niet meer kan leven. Ik sta met mij op en ga met mij naar bed. Als ik daar afleiding voor zou moeten zoeken dan bestaat mijn leven uit Netflix. Ik kies er niet voor om dagelijks te lijden onder mijn eigen shit en dan daar weer voor moeten compenseren met allerlei randzaken. Een deel kan ik fixen of verbeteren, een deel kan ik de gebruiksaanwijzing voor toepassen om het op een gezonde manier te managen. Dit kon ik niet, maar word ik wel beter in. En het maakt me verrassend blij en gelukkig en energiek om het zo te doen. Ik ben zelden nog gestresst door mezelf, of door zelfafwijzing, of boos zijn op mezelf.
Niet dat iedereen dit zou moeten doen of dat dit de heilige graal is, maar het kan een manier/weg naar meer kwaliteit van leven zijn.
Iets wat een probleem lijkt, kan toch heel anders voelen als je het uit een andere hoek benadert. Dat is niet altijd even vanzelfsprekend. Mensen blijken heel goed in het creëren van problemen en het in stand houden ervan. Of zien niet altijd de mogelijkheden om zo met het probleem om te gaan dat het je niet meer zo in beslag neemt. Dat kun je leren, dat kun je oefenen.quote:
Op zich snap ik wat je bedoelt en ergens ben ik het er ook wel mee eens, maar ik begrijp de woorden problematiseren en normaliseren niet.
Een probleem is een probleem. Iets wat echt moeilijk is en om oplossing vraagt kun je niet wegdenken, anders was het uberhaupt nooit een probleem, en geen normaal denkend mens wil zelf problemen creeren. Dus het werkwoord problematiseren vind ik op zichzelf al problematisch. En het werkwoord normaliseren eigenlijk ook. Normaal is normaal, dat is wat de meerderheid ervaart. Als je iets anders als normaal gaat beschouwn zou ik dat eerder een waanidee noemen. Dat gezegd hebbende psychische problemen zijn inderdaad behoorlijk normaal volgens deze poll.
[..]
Als je kunt accepteren dat het hebben van stress of zorgen of angstige gedachten niet per se betekent dat er iets psychisch mis is met je, dan noem ik dat normaliseren. “Het gebeurt, het is niet leuk, maar ik ga ermee om.” Problematiseren is het als je dus wél denkt dat er psychisch iets mis is met je. “Ik ervaar stress, ik ben angstig, wat is er mis met mij? Hoe wordt dat weer goed? Moet ik pillen, moet ik behandeld worden?”
Dagelijkse ergernissen over bijvoorbeeld de koffiefilter die per ongeluk op het tapijt valt en je na het opruimen ervan weer verder gaat met je dag.
Diepliggende issues die zorgen voor een geruïneerde dag wanneer de koffiefilter op de grond is gevallen
Hebben we het over het eerste, dan kan ik mij daar in vinden. Hebben we het over tweede, nee, niet herkenbaar. Ik kan niet lang over dingen boos blijven of er over door blijven malen. Althans niet de kleine ongemakkelijke dingen die onderdeel zijn van het leven. Grotere zaken hebben iets meer tijd nodig, maar ik denk dat dat best normaal is.
Bedankt voor het delen van je verhaal maar het is net iets anders als wat ik bedoelde.quote:
Ik hoop niet dat ik deze zin nu uit z'n verband trek. En inbreek in jullie discussie (die ook interessant is).
Maar ik heb dus wel dat ik bepaalde dingen van mezelf normaal ben gaan vinden. Waar ik om me heen zie en in de media dat zoiets niet "normaal" gevonden wordt. Zoals dat ik niet tegen drukte in winkels kan, of eten in een restaurant, veel afspraken hebben op een dag, of werken in een kantoor, of zonder voorbereiding 's morgens ergens heen moeten.
En zo heb ik nog wel andere dingen waar ik niet tegen kan, wat anderen soms vast wel dom of zwak of gek vinden. Maar ik moet er sowieso mee leven, linksom of rechtsom. Een ander kan nog kiezen om niet met mijn rariteiten te leven en lekker z'n eigen weg gaan. Ik zit nou eenmaal met mezelf opgescheept en dat duurt nu al jaren. Het gaat wel een keer vanzelf over maar wie weet hoe lang dat nog duurt.
Als ik geen rekening houd met mezelf krijg ik de ene inzinking na de andere en slaap ik slecht, en dan wordt alles nog veel erger en kan ik niet meer gelukkig zijn. Dus rekening houden met mezelf is wel prioriteit 1 geworden, ongeacht wat voor raar of onaangepast gedrag daaruit zou voortkomen - valt eigenlijk allemaal wel mee gelukkig, vaak zit het ook maar in je eigen hoofd dat het zo extreem zou zijn.
Nu met die corona shit ben ik al helemaal met m'n neus op de feiten gedrukt dat als ik al niet met mij kan leven, dat ik dan net zo goed helemaal niet meer kan leven. Ik sta met mij op en ga met mij naar bed. Als ik daar afleiding voor zou moeten zoeken dan bestaat mijn leven uit Netflix. Ik kies er niet voor om dagelijks te lijden onder mijn eigen shit en dan daar weer voor moeten compenseren met allerlei randzaken. Een deel kan ik fixen of verbeteren, een deel kan ik de gebruiksaanwijzing voor toepassen om het op een gezonde manier te managen. Dit kon ik niet, maar word ik wel beter in. En het maakt me verrassend blij en gelukkig en energiek om het zo te doen. Ik ben zelden nog gestresst door mezelf, of door zelfafwijzing, of boos zijn op mezelf.
Niet dat iedereen dit zou moeten doen of dat dit de heilige graal is, maar het kan een manier/weg naar meer kwaliteit van leven zijn.
Normaal = hoe je je verhoud tot andere mensen. Jij bedoelt hoe je negatieve gevoelens normaal zijn ten opzichte van alle gevoelens die je ooit had volgens mij?
Ik bedoel dit niet als belediging ook al komt het zo over, maar verder komt het op mij over als opschepperij over hoe goed je kunt relativeren en je problemen wegdenken... hetzelfde dus als wat iedereen post.
Soms lijkt het voor mij daardoor alsof er geen individuen hier posten, maar klonen van elkaar.
Sorry als dat beledigend overkomt maar het is gewoon precies hetzelfde, keer op keer, alleen soms nog een beetje variatie in de manier waarop men het brengt.
Als jij echt suicidaal was dan vind ik dat naar voor je. En dan is het mooi dat je daar mee hebt leren leven, door rekening met jezelf te houden. Maar hoe kun je ook anders? De meeste mensen willen gewoon leven. Als het niet het leven was dat ze voor ogen hebben, dan maar een wat “minder” alternatief. Dat gaat toch automatisch? Als dat niet zo is plegen mensen zelfmoord. Dus het is heel goed dat je je suicidale neigingen hebt overwonnen maar iedereen met psychische problemen die leeft accepteert de psychische problemen al. Alleen al doordat ze bestaan en omdat je uberhaupt geen andere optie hebt want als je te kennen geeft het niet te accepteren door te klagen word je snel genoeg daarvoor afgestraft. Dus je hebt letterlijk geen andere keuze wat voor mentaliteit je hebt. Als je eerst heel depressief was dan is het natuurlijk wel een keuze voor het leven.
Kun je daar een voorbeeld van geven? Wat zijn bijvoorbeeld argumenten om een probleem voor jezelf te creeren? Wat voor aanleiding gaat daaraan vooraf?quote:
Iets wat een probleem lijkt, kan toch heel anders voelen als je het uit een andere hoek benadert. Dat is niet altijd even vanzelfsprekend. Mensen blijken heel goed in het creëren van problemen en het in stand houden ervan.
Tja, dan is het ook niet echt meer een probleem, als het je is gelukt om ermee om te gaan.quote:Of zien niet altijd de mogelijkheden om zo met het probleem om te gaan dat het je niet meer zo in beslag neemt. Dat kun je leren, dat kun je oefenen.
Als je kunt accepteren dat het hebben van stress of zorgen of angstige gedachten niet per se betekent dat er iets psychisch mis is met je, dan noem ik dat normaliseren.
Ik vind dus niet dat bepalen of er iets mis is met je iets is dat je zelf kunt doen, tenzij je bij het CBS werkt en psychische klachten onderzoekt. Je kunt niet zelf verzinnen dat je met je klachten bij de meerderheid van NL hoort. Behalve als het je niet zoveel uitmaakt of wat je denkt waar is of niet. Je kan idd wel vinden dat anderen jouw obstakel een problbleen m noemen maar dat het jou eigenlijk niet zveeel hindert.
Ja, en dat is niet bepaald iets dat mensen met stress of angst zelf hebben verzonnen. Het wordt gepredikt door GGZ instellingen die mensen verleiden met oplossingen. Als jij de keuze hebt tussen dingen gedwongen moeten opgeven door een probleem of dat probleem opgelost laten worden, dan denk ik dat er maar weinig zijn die bewust kiezen om hun leven vervelender te maken dan het is. Ten minste, als het een echt probleem is en geen luxeprobleem en ze nog in een oplossing geloven. Als die er dus niet is dan heeft accepteren idd zin, maar continue wordt de boodschap over mensen uitgestort dat de oplossing in theorie binnen handbereik ligt.quote:“Het gebeurt, het is niet leuk, maar ik ga ermee om.” Problematiseren is het als je dus wél denkt dat er psychisch iets mis is met je. “Ik ervaar stress, ik ben angstig, wat is er mis met mij? Hoe wordt dat weer goed? Moet ik pillen, moet ik behandeld worden?”
Bedankt voor de toelichting, tja ik denk dat een enigszins boze reactie op een alledaagse vorm van onhandigheid idd gewoon normaal is dus ik bedoel dan meer het tweede. Vervelend dat je ook onhandig bent maar goed dat je het voor de rest niet herkent.quote:
Ligt eraan waar we het over hebben:
Dagelijkse ergernissen over bijvoorbeeld de koffiefilter die per ongeluk op het tapijt valt en je na het opruimen ervan weer verder gaat met je dag.
Diepliggende issues die zorgen voor een geruïneerde dag wanneer de koffiefilter op de grond is gevallen
Hebben we het over het eerste, dan kan ik mij daar in vinden. Hebben we het over tweede, nee, niet herkenbaar. Ik kan niet lang over dingen boos blijven of er over door blijven malen. Althans niet de kleine ongemakkelijke dingen die onderdeel zijn van het leven. Grotere zaken hebben iets meer tijd nodig, maar ik denk dat dat best normaal is.
Zonder iemand voor het hoofd te willen stoten. Als je dagelijks last hebt van JEZELF, of all people, vind ik dat logisch gezien heel raar. Ook als het mezelf betreft. Ik heb dan liever dat anderen last van me hebben.
Omdat wat men “jezelf” noemt niet iets is waar je voor 100% invloed op hebt. Tenzij jij van tevoren een planning maakt wat je die dag gaat denken en wat voor emoties je zal gaan hebben. Als het zo is dat mensen altijd direct hun gedachten en gevoelens ten positieve kunnen beinvloeden maakt niet uit wat de staat is van hun lichaam dan waren er geen mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen die medicijnen moeten blijven nemen of mensen met hersenletsel. Ja, gezien het feit dat dit de heersende mening is heb ik zelf ook liever dat anderen als het vreemden zijn dan last van mij hebben want dat is minder vervelend dan dat je zelf last van jezelf hebt, er voor je eigen gevoel niets aan kunt veranderen en anderen je de schuld geven. Nou als moet kiezen tussen dat of de ander die bij mijn eigen problematische situatie toch geen begrip voor mij heeft irriteren dan kies ik natuurlijk dat laatste.quote:
Ik denk wel dat mensen 'kiezen' om te problematiseren. Althans, dat men niet ziet dat hierin überhaupt keuzes of aanpassingen te maken zijn die iets opleveren.
Zonder iemand voor het hoofd te willen stoten. Als je dagelijks last hebt van JEZELF, of all people, vind ik dat logisch gezien heel raar. Ook als het mezelf betreft. Ik heb dan liever dat anderen last van me hebben.
Eens.quote:
[..]
Omdat wat men “jezelf” noemt niet iets is waar je voor 100% invloed op hebt.
Zou je wel invloed kunnen hebben op de mate waarin je er last van hebt?
Ik denk niet dat het gaat om argumenten en aanleidingen. Ik denk dat problemen zich aandienen en stress veroorzaken als je bijv. niet weet hoe je het direct kunt oplossen. Dan heb je een keuze om erover te gaan zitten piekeren en het je te laten verlammen. En je kan bijv. ook denken: is er iets wat ik er nu aan kan of moet doen? Zo ja, dan doe ik dat. Zo nee, dan maak ik mijn plan (bijv. ik bel morgen die en die of ik ga maandag dat en dat doen). En dan laat ik het nu los en richt ik mijn aandacht ergens anders op.
Dat is gewoon een retorische vraag, jij accepteert waarschijnlijk alleen ja als antwoord.quote:
Eens.
Zou je wel invloed kunnen hebben op de mate waarin je er last van hebt?
Maar als ik ergens last van heb dan heb ik er geen invloed op anders had ik er geen last van hoeven hebben.
Als je iets niet kunt oplossen kun je er toch ook niks aan doen? En als het een probleem is houdt het je toch van je plan af, anders is het ook niet echt een probleem?quote:
“Kun je daar een voorbeeld van geven? Wat zijn bijvoorbeeld argumenten om een probleem voor jezelf te creeren? Wat voor aanleiding gaat daaraan vooraf?“
Ik denk niet dat het gaat om argumenten en aanleidingen. Ik denk dat problemen zich aandienen en stress veroorzaken als je bijv. niet weet hoe je het direct kunt oplossen. Dan heb je een keuze om erover te gaan zitten piekeren en het je te laten verlammen. En je kan bijv. ook denken: is er iets wat ik er nu aan kan of moet doen? Zo ja, dan doe ik dat. Zo nee, dan maak ik mijn plan (bijv. ik bel morgen die en die of ik ga maandag dat en dat doen). En dan laat ik het nu los en richt ik mijn aandacht ergens anders op.
Ik snap wel wat je bedoelt, het kan helpen als je er een handje van hebt om alles te dramatiseren, maar dat noem ik zelf dus geen problemen creeren omdat het geen echte problemen creeert maar gewoon een soort foute denkwijze is die door de samenleving vanzelf vervangen wordt en dan is er niets meer aan de hand.
Inderdaad. Met die aspecten kom je in het begin van je mensenleven als baby al in aanraking, dus die vind ik echt inherent aan het leven.quote:
[..]
Zeker wel. Doorlopend is niet best, maar toch is het vrij normaal dat mensen wel eens angstig zijn, in de war of lijden aan slapeloosheid.
Voor moeilijk inslapen bijvoorbeeld weet ik al van kinds af aan dat het niet helpt om me daar druk over te maken en toch blijft het lastig om niet in dat gedachtepatroon te vallen. Toch gaat dat, qua gedachten dan
, steeds beter. Wat hierbij wel hielp is dat mijn zelfbeeld de afgelopen jaren beter is geworden. Rationeel kon ik het niet of moeilijk kunnen inslapen altijd al wel relativeren, maar dat veranderde gevoelsmatig niet per se iets voor mij.Verder weet ik van mezelf dat ik een bepaalde oplaadtijd nodig heb om op andere momenten wel voldoende energie te hebben en mezelf te kunnen concentreren. En daarin surf ik bijvoorbeeld nutteloos op het internet. Maar ik reken mezelf daar niet op af en dat maakt het juist makkelijker om er niet eindeloos in te blijven hangen. Mezelf 0,0 ademruimte geven bemoeilijkte het voor mij juist. Als ik dan toch nog iets wil verbeteren (bijv. daar eerder een punt achter zetten en weer aan de slag gaan) kijk ik meer naar het proces dan mezelf direct te zien als lui varken.
Stress is ook zoiets. Meer verantwoordelijkheden op het werk zorgen bij mij in eerste instantie ook voor meer stress, want ik had daardoor ook met meer onzekerheden te maken dan voorheen. Maar als ik daarin wel gewoon weet te groeien en steeds beter mee weet te dealen en vervolgens ook bijna geen stress meer heb zie ik daar geen probleem in.
Hetzelfde geldt eigenlijk voor tegenvallende resultaten, dat is zeker niet per se een probleem op zichzelf. Iets kan alleen tegenvallen als er een bepaalde verwachting was, dus was die verwachting wel reëel? En als de verwachting wel reëel was, welke factoren hebben dan afbreuk gedaan aan het resultaat? Hoe kan dat een volgende keer worden voorkomen? Of misschien kan dat niet en moeten we dit soort projecten niet meer doen totdat we bepaalde kennis intern in huis hebben? enz.
Disclaimer: als ik een post als de mijne had gelezen op een punt met een laag zelfbeeld waarin ik geen mogelijkheid zag om mijn problemen meer procesmatig te benaderen, had ik dat een hoop clichématig coaching gelul gevonden. Dus onderschat die factor van je zelfbeeld op het moment van lezen niet.
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-10-2020 12:48:38 ]
Wat is je rationele standpunt over deze kwestie?quote:
[..]
Dat is gewoon een retorische vraag, jij accepteert waarschijnlijk alleen ja als antwoord.
Maar als ik ergens last van heb dan heb ik er geen invloed op anders had ik er geen last van hoeven hebben.
[..]
Als je iets niet kunt oplossen kun je er toch ook niks aan doen? En als het een probleem is houdt het je toch van je plan af, anders is het ook niet echt een probleem?
Je bent volgens mij geen dom persoon, dus hier kan je over verder denken.
Als ik je betoog in mijn eigen woorden vertaal lees ik: bij mensen die groei doormaken lossen problemen zich op. Hoe dit gebeurt is onbekend, dus daar zit een soort black box. Resultaat is wel dat ze uiteindelijk minder last hebben van zichzelf.
Bij jou werkt dit niet. Want je weet niet wat er in een black box gebeurt en je beschikt niet over de mogelijkheid om invloed te hebben op de factor "last ervaren". Resultaat zal zijn: je zit in je eigen sop gaar te koken zonder dat je ergens invloed op hebt. Totdat een tot op heden onbekende factor daar verandering in zou brengen.
Iets in jou maakt dat je dit topic opent, dus de wil om je daar volledig bij neer te leggen is er niet.
Dan heb je je topic en dan komen weer die klonen zoals ik die zeggen "zelfacceptatie = groei!" maar dat is een taal die je niet spreekt. Het feit dat je het als een homogene groep klonen ervaart zegt genoeg. Dus dat is geen inspiratie en geeft geen inzicht.
Stel dat je nu al weet dat je nog 25 jaar zal leven. Wat zie jij dan als logische vervolgstap in deze impasse? Dus ff niet dat "jamaar ik heb al zoveel blabla en mensen zeggen dit dat" maar puur logisch en rationeel beschouwd. Wat zou je iemand anders adviseren die in jouw schoenen staat?
quote:
Inderdaad. Met die aspecten kom je in het begin van je mensenleven als baby al in aanraking, dus die vind ik echt inherent aan het leven.
Maar wat is dan jouw mening over GGz instellingen en hun diagnoses als gegeneraliseerde angststoornis en ADHD?quote:
En iets als gebrek aan concentratie is doorgaans meer een gevolg van hoe onze maatschappij is ingericht.
Nou ja, ik denk dat dit een verschil in woordkeuze is. Mij spreekt problematisering als term niet aan omdat ik daar het gevoel bij krijg dat je eerst 1 of andere labiele drama queen was en nu eindelijk normaal bent geworden. Ik zie het liever zo van jij had psychische problemen en hebt die zelf opgelost. Maar oke, het idee erachter snap ik wel.quote:
Ik herken dat problematiseren ondertussen iig wel bij mijzelf. Tegenwoordig ben ik veel milder voor mezelf en dat zorgt voor veel minder problemen en problematisering.
Maar het is ook volkomen rationeel om daar bezorgd over te zijn, als je de gevolgen merkt van slaaptekort en uit onderzoek is gebleken dat het heel slecht is voor zowel de psychische als fysieke gezondheid. In mijn ogen is dat gewoon een probleem erkennen hoor... niet van iets een probleem maken dat het nooit was. En nu heb je door anders te denken kennelijk het probleem opgelost omdat je er geen last meer van hebt. Of je slaapt meer, of je merkt de gevolgen van slaaptekort minder. Beiden is toch een oplossing?quote:Voor moeilijk inslapen bijvoorbeeld weet ik al van kinds af aan dat het niet helpt om me daar druk over te maken en toch blijft het lastig om niet in dat gedachtepatroon te vallen. Toch gaat dat, qua gedachten dan
Ja dat herken ik. Maar jij surft nu minder nutteloos en je bent ook minder boos als gevolg daarvan. Mij lukt dat nu ook eindelijk. Dat ik dit nu typ, was bewust gepland. Maar dan hebben we toch dit probleem voor onszelf gewoon opgelost?quote:Verder weet ik van mezelf dat ik een bepaalde oplaadtijd nodig heb om op andere momenten wel voldoende energie te hebben en mezelf te kunnen concentreren. En daarin surf ik bijvoorbeeld nutteloos op het internet. Maar ik reken mezelf daar niet op af en dat maakt het juist makkelijker om er niet eindeloos in te blijven hangen. Mezelf 0,0 ademruimte geven bemoeilijkte het voor mij juist. Als ik dan toch nog iets wil verbeteren (bijv. daar eerder een punt achter zetten en weer aan de slag gaan) kijk ik meer naar het proces dan mezelf direct te zien als lui varken.
Dan is er toch geen probleem meer? Want het probleem was dan niet dat je niet met stress om kunt gaan, maar dat je niet met stress om kon gaan omdat je in eerste instantie niet de benodigde vaardigheden had en nu wel. Dus dan was het echte probleem dat je ervaring miste op de manier waarop ik er tegenaan kijk.quote:Stress is ook zoiets. Meer verantwoordelijkheden op het werk zorgen bij mij in eerste instantie ook voor meer stress, want ik had daardoor ook met meer onzekerheden te maken dan voorheen. Maar als ik daarin wel gewoon weet te groeien en steeds beter mee weet te dealen en vervolgens ook bijna geen stress meer heb zie ik daar geen probleem in.
Ja, helemaal mee eens hoor... goed beschreven. Er is ook nog een midden tussen “geef alles maar op, accepteer geen enkel positief resultaat” en “heb maar de hoogst mogelijke verwachtingen dan lukt alles gewoon”. Kritisch kijken naar hoe realistisch de eisen zijn die je aan jezelf stelt ook rekening houdend met je eigen zwakke punten is belangrijk om niet depressief te raken, maar blijven oefenen en leren in dingen waar je slecht in bent en een niveau lager kiezen als het niet lukt en van fouten leren zijn ook heel belangrijk. Succes meten in de moeite die je erin stopt en daar plezier aan beleven ipv resultaten. Spreekt in principe gewoon voor zich maar het duurde bij mij wel even gezien mijn perfectionisme en verkeerde vergelijking met anderen.quote:Hetzelfde geldt eigenlijk voor tegenvallende resultaten, dat is zeker niet per se een probleem op zichzelf. Iets kan alleen tegenvallen als er een bepaalde verwachting was, dus was die verwachting wel reëel? En als de verwachting wel reëel was, welke factoren hebben dan afbreuk gedaan aan het resultaat? Hoe kan dat een volgende keer worden voorkomen? Of misschien kan dat niet en moeten we dit soort projecten niet meer doen totdat we bepaalde kennis intern in huis hebben? enz.
Maar ik vind zelfbeeld ook zo’n niet concreet woord. Omdat ik het gevoel heb dat als je een laag zelfbeeld hebt vanwege feiten, je wel op een andere manier naar die feiten kunt kijken maar ze daardoor niet weggaan. Als je bedoelt jezelf accepteren zoals je bent, dat zit bij mij wel goed. Ik accepteer zowat alle mislukkingen van mezelf en denk waarschijnlijk beter over mezelf dan 9 van de 10 onbekende mensen die ik tegenkom.quote:Disclaimer: als ik een post als de mijne had gelezen op een punt met een laag zelfbeeld waarin ik geen mogelijkheid zag om mijn problemen meer procesmatig te benaderen, had ik dat een hoop clichématig coaching gelul gevonden. Dus onderschat die factor van je zelfbeeld op het moment van lezen niet.
Nou mijn probleem is dus het feit dat psychiaters/psychologen beweren dat zij weten wat er in die black box gebeurd door middel van zoiets: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Abductie_(filosofie)quote:
Wat is je rationele standpunt over deze kwestie?
Je bent volgens mij geen dom persoon, dus hier kan je over verder denken.
Als ik je betoog in mijn eigen woorden vertaal lees ik: bij mensen die groei doormaken lossen problemen zich op. Hoe dit gebeurt is onbekend, dus daar zit een soort black box. Resultaat is wel dat ze uiteindelijk minder last hebben van zichzelf.
Bij jou werkt dit niet. Want je weet niet wat er in een black box gebeurt en je beschikt niet over de mogelijkheid om invloed te hebben op de factor "last ervaren". Resultaat zal zijn: je zit in je eigen sop gaar te koken zonder dat je ergens invloed op hebt. Totdat een tot op heden onbekende factor daar verandering in zou brengen.
En vervolgens gaan zij daar dus soms wel allerlei aannames over doen, maar soms ook niet en dan interesseert de mogelijke inhoud hen weer helemaal niets.
En de rest van de mensen interesseert alleen de uitkomst. Dus je hebt iets wat jou in negatieve zin kan beinvloeden maar je weet idd niet hoe en dat vind ik iig heel frustrerend omdat het altijd frustrerend is als ergens alleen maar onzekerheid en aannames over zijn ipv aantoonbare feiten en de enige manier om daar mee om te gaan is idd acceptatie. Maar dan word je telkens weer ervan beschuldigd dat je dat niet kunt.
Jawel, juist wel. Ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of mijn psychische klachten normaal waren. Als ze normaal zijn, dan hoef ik niet meer boos te zijn omdat ik er geen hulp voor krijg, omdat ik me niet voorstel (vooral met deze wachtlijsten niet) dat de meerderheid vande mensen psychologische hulp krijgt. En mijn vermoeden werd bevestigd, dit maakt mij aan de ene kant blij omdat ik door kan met mijn leven omdat het probleem van boos zijn om iets wat niet zo onrechtvaardig was als ik dacht opgelost is. Aan de andere kant maakt het mij wel wat pessimistisch en maak ik mij zorgen als het grotendeel van de mensen kennelijk op het randje van wat ze een burnout noemen balanceert.quote:Iets in jou maakt dat je dit topic opent, dus de wil om je daar volledig bij neer te leggen is er niet.
Nou de boodschap vind ik goed. In die zin behoor ik zelf ook tot de klonen. Wat mij irriteerde was meer dat ik het gevoel kreeg steeds in een herhalende vicieuze cirkel te belanden van aangevallen worden voor dingen die ik volgens anderen niet kan en niet goed doe met ieder topic.quote:Dan heb je je topic en dan komen weer die klonen zoals ik die zeggen "zelfacceptatie = groei!" maar dat is een taal die je niet spreekt. Het feit dat je het als een homogene groep klonen ervaart zegt genoeg. Dus dat is geen inspiratie en geeft geen inzicht.
Goede vraag maar gewoon doorgaan met mijn leven zoals het is, en teleurstellingen in het geheel te negeren en alleen te concentreren op waar ik wel dankbaar voor kan zijn, wat al snel een best lange lijst is als je in een welvarend land woont. Omdat ik nu heb ontdekt dat ik dus niet abnormaal ben en alle beperkingen die ik heb nu eenmaal zo horen omdat anderen ze ook hebben. Ik zou dus precies hetzelfde adviseren als jullie, iemand die zoals ik is adviseren om te kijken of diegene normaal is aan de hand van mijn poll. Normaal > niet denken dat je een psychische stoornis of ziekte hebt maar jezelf zien als persoon met normale beperkingen omdat bijna iedereen deze psychische problemen heeft. Als deze dan toch een probleem zijn dat je normale functioneren teveel hindert, je verdiepen in voedingssupplementen op pubmed. Hier kun je makkelijk zoeken naar jouw psychische probleem en de mogelijk supplement oplossingen hiervoor. Maar ik raad ook aan alles vooraf in kleine hoeveelheden te testen vanwege mogelijke allergieen en supplementen als medicijnen te beschouwen, dus ook niet meer nemen dan nodig ivm wisselwerking en invloed op lever /nieren/allerlei mogelijke nog niet ontdekte processen in lichaam. Maar ik ben nou eenmaal geobsedeerd met het idee dat het lichaam direct de psyche kan beinvloeden. Ook al is dat niet zwartwit en kan andersom de gedachten ook wel de gevoelens beinvloeden, dat geloof ik aan de andere kant ook wel weer, is ook gewoon bewijs voor met placebo en nocebo enz maar ik zou nooit beweren dat ik daarover iets zeker weet. Omdat het niet in alle gevallen geldt en zoals jij al schrijft de psyche gewoon een mysterie is, iig voor leken zoals ik.quote:Stel dat je nu al weet dat je nog 25 jaar zal leven. Wat zie jij dan als logische vervolgstap in deze impasse? Dus ff niet dat "jamaar ik heb al zoveel blabla en mensen zeggen dit dat" maar puur logisch en rationeel beschouwd. Wat zou je iemand anders adviseren die in jouw schoenen staat?
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 17-10-2020 12:16:06 ]
Laat ik voorop stellen dit bedoel ik niet flauw of als open deur. Maar het dikgedrukte is het begin van alle vooruitgang geweest sinds het bestaan van de mensheid. Het begint met ontevredenheid over de status quo.quote:
Nou mijn probleem is dus het feit dat psychiaters/psychologen beweren dat zij weten wat er in die black box gebeurd door middel van zoiets: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Abductie_(filosofie)
En vervolgens gaan zij daar dus soms wel allerlei aannames over doen, maar soms ook niet en dan interesseert de mogelijke inhoud hen weer helemaal niets.
En de rest van de mensen interesseert alleen de uitkomst. Dus je hebt iets wat jou in negatieve zin kan beinvloeden maar je weet idd niet hoe en dat vind ik iig heel frustrerend omdat het altijd frustrerend is als ergens alleen maar onzekerheid en aannames over zijn ipv aantoonbare feiten en de enige manier om daar mee om te gaan is idd acceptatie.
En dan zijn er volgens mij 2 opties:
A je erbij neerleggen (vermindert stress)
B experimenteren (vermindert alleen stress als er vooruitgang geboekt wordt)
Als A niet lukt dan B.
Dat stukje erboven geeft aan dat je wat de (zogenaamde) experts erover gezegd hebben tegen jou, of in het algemeen, serieus neemt. Dat is op zich integer en voor de hand liggend, want zij hebben ervoor geleerd en jij
niet. Maar op dat punt verschillen jij en ik waarschijnlijk van standpunt. Want ik vind dat de genoemde experts in de GGZ functioneren in een systeem wat op z'n minst ineffectief is, maar in mijn ogen gewoon ziek en beschadigend. Waardoor de goede bedoelingen, energie en expertise van deze hulpverleners op een vervormde, tot zelfs gestoorde, manier wordt overgedragen op cliënten. Daar is nu onderhand zo veel bewijs voor dat het niet te ontkennen valt. De hele GGZ staat dan ook op het punt om als een kaartenhuis in elkaar te pleuren. Of dat is eigenlijk al aan de gang, instellingen die failliet zijn, negatieve beoordelingen, doelstellingen niet behalen etc.
Ik ben me er terdege bewust van dat grote groepen mensen afhankelijk zijn van deze hulpverlening, of anders zich wel afhankelijk voelen van dit systeem. Waardoor ze minder geneigd of in staat zijn om zelf te experimenteren. Omdat ze worden teruggefloten door de ambassadeurs van het systeem (waaronder ook veel (ex-)cliënten die het wel de holy grail vinden of niet in contact zijn met hun onderliggende frustraties). En dat terugfluiten gaat echt wel soms met grof geweld, dus het is niet raar als je niet zelf tot actie kan komen zolang je in dat systeem meedraait als cliënt.
Dus dat erken ik echt wel. Maar tegelijkertijd kan de oplossing daardoor nooit komen. Dus dan moet er toch iets gebeuren om uit die invloed los te komen, of die invloed nou reëel is of 'ingebeeld'. Zolang je in die positie zit en alle mogelijke manieren tot zelfverbetering uit je handen worden geslagen, ofwel je laat toe dat dat gebeurt, kom je niet verder.
Ik ook, en volgens mij is dat een werkelijkheid die we niet kunnen ontkennen. Niet alleen vanwege de poll in dit topic maar ook omdat bekend is dat een kwart van onze bevolking lijdt onder psychische problemen. En dat is nog zonder alle mensen die op het randje balanceren en dus nog moeten doorgaan voor functionerend, een begrip wat ik ook al redelijk uitgehold vind eerlijk gezegd. Veel mensen zijn alleen maar aan het overleven op de automatische piloot en kunnen niet werkelijk verder komen in het leven en patronen doorbreken.quote:
Jawel, juist wel. Ik opende dit topic omdat ik me afvroeg of mijn psychische klachten normaal waren. Als ze normaal zijn, dan hoef ik niet meer boos te zijn omdat ik er geen hulp voor krijg, omdat ik me niet voorstel (vooral met deze wachtlijsten niet) dat de meerderheid vande mensen psychologische hulp krijgt. En mijn vermoeden werd bevestigd, dit maakt mij aan de ene kant blij omdat ik door kan met mijn leven omdat het probleem van boos zijn om iets wat niet zo onrechtvaardig was als ik dacht opgelost is. Aan de andere kant maakt het mij wel wat pessimistisch en maak ik mij zorgen als het grotendeel van de mensen kennelijk op het randje van wat ze een burnout noemen balanceert.
Het is dus inderdaad "normaal". Betekent echter niet dat je je er als een willoze bij neer hoeft te leggen. Je kan experimenten uitvoeren met jezelf, zoals jij doet met supplementen.
Ik zou daar zelf nog aan toevoegen dingen als meditatie en veranderingen in je gedrag die bijdragen aan meer balans. Als je op 1 van die punten niet verder komt, kan je daarbij hulp inschakelen van mensen die daarin iets verder zijn. Ervaringsdeskundigen die enig inzicht hebben in de black box van persoonlijke groei en die de kennis ook kunnen overdragen, of je aanmoedigen om bepaalde dingen uit te proberen.
Eigenlijk is dat wat ik ook doe, dingen uitproberen. Dus alleen maar zeggen dat het over acceptatie gaat klopt dus eigenlijk helemaal niet besef ik nu. Het zijn 2 dingen, accepteren wie/wat je in wezen bent en tegelijkertijd een manier vinden om met die lastige/beschadigde persoon beter door 1 deur te kunnen door zelfmanagement.
Een baby is ook niet contstant aan het bedenken wat hij allemaal voor middelen kan inzetten en welke kennis hij nodig heeft om te leren kruipen. Hij leert ook niet kruipen van een volwassene die zegt hoe het moet. Hij is hooguit gefrustreerd omdat hij anderen ziet voortbewegen op 2 benen en omdat hij niet bij zijn speeltjes kan die iets verderop liggen. De rest zit al ingebakken en gaat vanzelf.
De omstandigheden zijn voor sommige mensen heel slecht om te groeien. Voor een deel door waar je in terecht komt door omstandigheden, voor een deel door erfelijke belastheid. Op latere leeftijd zijn deze omstandigheden vaak volledig geintegreerd in de identiteit van de persoon, waardoor die zichzelf belemmert om te groeien ook al zijn er inmiddels betere externe omstandigheden gekomen.
Misschien zitten we daarom altijd in topics over dit soort onderwerpen met z'n allen te proberen iemand te wijzen op zijn/haar eigen mogelijkheden. Waarop die persoon dan boos wordt of het negeert omdat hij/zij dat niet als mogelijkheden ervaart.
Huh? Ik ben hier heel vaak naar beneden gehaald door anderen door mijn kritiek op de GGZ. Ik vind het deels ook ziek en beschadigend, bijv het stoornisdenken.quote:
Laat ik voorop stellen dit bedoel ik niet flauw of als open deur. Maar het dikgedrukte is het begin van alle vooruitgang geweest sinds het bestaan van de mensheid. Het begint met ontevredenheid over de status quo.
En dan zijn er volgens mij 2 opties:
A je erbij neerleggen (vermindert stress)
B experimenteren (vermindert alleen stress als er vooruitgang geboekt wordt)
Als A niet lukt dan B.
Dat stukje erboven geeft aan dat je wat de (zogenaamde) experts erover gezegd hebben tegen jou, of in het algemeen, serieus neemt. Dat is op zich integer en voor de hand liggend, want zij hebben ervoor geleerd en jij
niet. Maar op dat punt verschillen jij en ik waarschijnlijk van standpunt. Want ik vind dat de genoemde experts in de GGZ functioneren in een systeem wat op z'n minst ineffectief is, maar in mijn ogen gewoon ziek en beschadigend.
Klopt denk ik, waar ligt dat volgens jou aan?quote:Waardoor de goede bedoelingen, energie en expertise van deze hulpverleners op een vervormde, tot zelfs gestoorde, manier wordt overgedragen op cliënten. Daar is nu onderhand zo veel bewijs voor dat het niet te ontkennen valt. De hele GGZ staat dan ook op het punt om als een kaartenhuis in elkaar te pleuren. Of dat is eigenlijk al aan de gang, instellingen die failliet zijn, negatieve beoordelingen, doelstellingen niet behalen etc.
Volgens mij komt het door inefficientie, gebrek aan oog voor resultaat in de ogen van de client en gebrek aan harde bewijzen waarom iemand wel of niet een stoornis heeft.
Mijn eigen ervaring met antidepressiva is wel heel goed. Ik volgde namelijk therapie die maar niet hielp, totdat ik medicijnen mocht proberen. Mijn leven veranderde van de hele dag door bang zijn naar misschien een kwartier per dag nadat ik daarmee was begonnen. Alleen ik was er weer mee gestopt door de bijwerkingen en later werden ze niet meer opnieuw voorgeschreven, vandaar dat ik ze niet meer neem. Maar wat zou dan de oplossing zijn volgens jou? GGZ afschaffen of iets anders?quote:Ik ben me er terdege bewust van dat grote groepen mensen afhankelijk zijn van deze hulpverlening, of anders zich wel afhankelijk voelen van dit systeem. Waardoor ze minder geneigd of in staat zijn om zelf te experimenteren. Omdat ze worden teruggefloten door de ambassadeurs van het systeem (waaronder ook veel (ex-)cliënten die het wel de holy grail vinden of niet in contact zijn met hun onderliggende frustraties). En dat terugfluiten gaat echt wel soms met grof geweld, dus het is niet raar als je niet zelf tot actie kan komen zolang je in dat systeem meedraait als cliënt.
Dus dat erken ik echt wel. Maar tegelijkertijd kan de oplossing daardoor nooit komen. Dus dan moet er toch iets gebeuren om uit die invloed los te komen, of die invloed nou reëel is of 'ingebeeld'. Zolang je in die positie zit en alle mogelijke manieren tot zelfverbetering uit je handen worden geslagen, ofwel je laat toe dat dat gebeurt, kom je niet verder.
Ja precies, dat is idd de werkelijkheid. Dat zelfs in de meest welvarende landen ook de meeste fysiek gezond verklaarde mensen nog steeds psychisch alleen maar aan het overleven zijn. Dat het goed voor elkaar hebben in het leven nog steeds gewoon betekent iedere dag aan somberheid, angst, afleiding, verwarring of stress lijden misschien wel nonstop.quote:Ik ook, en volgens mij is dat een werkelijkheid die we niet kunnen ontkennen. Niet alleen vanwege de poll in dit topic maar ook omdat bekend is dat een kwart van onze bevolking lijdt onder psychische problemen. En dat is nog zonder alle mensen die op het randje balanceren en dus nog moeten doorgaan voor functionerend, een begrip wat ik ook al redelijk uitgehold vind eerlijk gezegd. Veel mensen zijn alleen maar aan het overleven op de automatische piloot en kunnen niet werkelijk verder komen in het leven en patronen doorbreken.
Het is dus inderdaad "normaal". Betekent echter niet dat je je er als een willoze bij neer hoeft te leggen. Je kan experimenten uitvoeren met jezelf, zoals jij doet met supplementen.
Ik zou daar zelf nog aan toevoegen dingen als meditatie en veranderingen in je gedrag die bijdragen aan meer balans. Als je op 1 van die punten niet verder komt, kan je daarbij hulp inschakelen van mensen die daarin iets verder zijn. Ervaringsdeskundigen die enig inzicht hebben in de black box van persoonlijke groei en die de kennis ook kunnen overdragen, of je aanmoedigen om bepaalde dingen uit te proberen.
Eigenlijk is dat wat ik ook doe, dingen uitproberen. Dus alleen maar zeggen dat het over acceptatie gaat klopt dus eigenlijk helemaal niet besef ik nu. Het zijn 2 dingen, accepteren wie/wat je in wezen bent en tegelijkertijd een manier vinden om met die lastige/beschadigde persoon beter door 1 deur te kunnen door zelfmanagement.
Geleide meditatie door behulp van een bandje ofzo word ik zelf boos van tenzij iemand het live doet, wel goed dat jij aan meditatie doet. Soms doe ik het op mijn manier, gewoon mijn ogen dicht doen en aan niks denken. Dat helpt op zich wel ter ontspanning. Ik denk dat gezonde gewoonten qua gedrag vaak juist gedwarsboomt worden door mentale problemen, maar het is goed om in ieder geval de intentie te hebben om het te doen en meerdere doelen te hebben. Als het een mislukt dan lukt het ander misschien wel. Zo heb ik vandaag bijv wel genoeg bewogen maar minder gezond gegeten en ben ik nu weer zo afgeleid dat ik niet de juiste hoeveelheid slaap ga krijgen. Daar kan ik boos om worden maar kennelijk moest het zo zijn dat ik 2 dingen weer verpestte, in ieder geval heb ik 1 ding goed gedaan. Advies van anderen kan idd helpen zo lang het specifiek is en dat hoeft idd niet per se van een psycholoog te zijn.
Ja precies. Je kunt beter je problemen in het nu accepteren maar ook nadenken of je wel al alles eraan doet om het in de toekomst te veranderen.
Ja precies en dat zorgt bij mij ook voor de frustratie en weerzin soms. Dat als iets niet goed gaat, ik gecommandeerd word om over allerlei dingen na te denken en bewust mee bezig zijn wat voor de mensen die wel succes hebben op dat vlak ook niet hoeft omdat het bij hen wel gewoon vanzelf gaat. Maar ik heb geen slechte jeugd gehad. Maar goed ik zeg daarom dan ook tegen mezelf dat die anderen toevallig veel mazzel hebben in de dingen waar ik hen om benijd maar dat ik zelf op zich ook al mazzel heb met andere dingen.quote:
Ik ben dus in de basis ervan overtuigd dat mensen net als planten zijn. Groei gaat vanzelf, mits de omstandigheden daarvoor enigszins geschikt zijn.
Een baby is ook niet contstant aan het bedenken wat hij allemaal voor middelen kan inzetten en welke kennis hij nodig heeft om te leren kruipen. Hij leert ook niet kruipen van een volwassene die zegt hoe het moet. Hij is hooguit gefrustreerd omdat hij anderen ziet voortbewegen op 2 benen en omdat hij niet bij zijn speeltjes kan die iets verderop liggen. De rest zit al ingebakken en gaat vanzelf.
De omstandigheden zijn voor sommige mensen heel slecht om te groeien. Voor een deel door waar je in terecht komt door omstandigheden, voor een deel door erfelijke belastheid. Op latere leeftijd zijn deze omstandigheden vaak volledig geintegreerd in de identiteit van de persoon, waardoor die zichzelf belemmert om te groeien ook al zijn er inmiddels betere externe omstandigheden gekomen.
Misschien zitten we daarom altijd in topics over dit soort onderwerpen met z'n allen te proberen iemand te wijzen op zijn/haar eigen mogelijkheden. Waarop die persoon dan boos wordt of het negeert omdat hij/zij dat niet als mogelijkheden ervaart.
En inderdaad, als je het gevoel hebt dat je mogelijkheden te beperkt zijn dan voelt het eerder als belediging wanneer je daarop gewezen wordt iig voor mij. Maar het is niet erg meer, want inmiddels kan ik goed genoeg relativeren dat het mij aan mn reet zal roesten dat anderen wel normaal functioneren en daarin meer succes hebben dan ik. Ik denk nu alleen fijn voor die anderen want voor mij zijn sommige gebieden toch al niet eens interessant meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-10-2020 09:17:54 ]
Daarnaast stel ik te hoge eisen. Dus ja, ik herken me wel
Oke, vervelend. Maar helpt medicatie hier niet bij? Bedankt voor het stemmenquote:
Ik heb best regelmatig last van mezelf. Doordat ik dingen overdenk, over wanen/hallucinaties/e.d. heb.
Daarnaast stel ik te hoge eisen. Dus ja, ik herken me wel
Meestal wel hoor! Alleen soms ook nietquote:
[..]
Oke, vervelend. Maar helpt medicatie hier niet bij? Bedankt voor het stemmen
Oke dat is mooi maar in hoeveel procent ongeveer van de tijd werkt medicatie dan wel en in hoeveel niet? Weten je behandelaars hoe het komt dat het soms niet meer werkt?quote:
Meestal wel hoor! Alleen soms ook niet
Wat houdt dat in dan? Word je dan chagrijnig of zo? Weet je huisarts daarvan?quote:
Ik kan na 30 jaar nog steeds niet normaal omgaan met hormonen. Dus elke maand is het weer een feestje.
[ Bericht 20% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-10-2020 10:21:03 ]
Joa ik loop al jaren bij de huisarts, vorig jaar compleet gestopt met hormonale anticonceptie als soort van laatste pogingquote:
[..]
Wat houdt dat in dan? Word je dan chagrijnig of zo? Weet je huisarts daarvan?
maar er is niks veranderd.Chagrijnig is het niet, meer gewoon dat alles 10x zwaarder binnenkomt.
Vervelend heb je al calcium en vitamine d geprobeerd? Wordt ook veel toegevoegd aan vitaminedranken en sportdranken.quote:
Joa ik loop al jaren bij de huisarts, vorig jaar compleet gestopt met hormonale anticonceptie als soort van laatste poging
Chagrijnig is het niet, meer gewoon dat alles 10x zwaarder binnenkomt.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5313351/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29447494
Ja, allerlei onderzoeken gehad, komt niks uit. Alle waarden zijn normaal. Gewoon een hersenafwijking denk ikquote:
[..]
Vervelend heb je al calcium en vitamine d geprobeerd?
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5313351/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29447494
Jammer zeg. Daar ben je mooi klaar mee. En het is dus dan weer niet ernstig genoeg voor antidepressiva?quote:
Ja, allerlei onderzoeken gehad, komt niks uit. Alle waarden zijn normaal. Gewoon een hersenafwijking denk ik
Nee, ik ben niet depressief. Achja, je kan niet alles hebben. Verder ben ik gelukkig gezondquote:
[..]
Jammer zeg. Daar ben je mooi klaar mee. En het is dus dan weer niet ernstig genoeg voor antidepressiva?
Dat is mooi! Ja je kunt zeker niet alles hebben idd, vooral qua geestelijke gezondheid kun je niet zo veel krijgen, dat bewijst deze poll maar weer eens.quote:
Nee, ik ben niet depressief. Achja, je kan niet alles hebben. Verder ben ik gelukkig gezond
Kijk eens op kraamtranen.nl onder premenstrueel distress syndroom. Hier heb ik echt heel veel baat bij gehad.quote:
[..]
Joa ik loop al jaren bij de huisarts, vorig jaar compleet gestopt met hormonale anticonceptie als soort van laatste poging
Chagrijnig is het niet, meer gewoon dat alles 10x zwaarder binnenkomt.
Niet meer één week per maand de gedachte om maar van de dijk af te rijden. 
Ik zie daar een behandeling met hormonen en B6, heb jij dat gedaan?quote:
[..]
Kijk eens op kraamtranen.nl onder premenstrueel distress syndroom. Hier heb ik echt heel veel baat bij gehad.
quote:
[..]
Ik zie daar een behandeling met hormonen en B6, heb jij dat gedaan?
Het was dit of misschien dan toch antidepressiva, dus mijn huisarts wilde er wel in mee gaan om dit als last resort te proberen. Ze zei dat je deze hormonen in principe zonder risico tot de overgang kan gebruiken. Maar ik ben na een jaar af gaan bouwen en toen kon mijn lijf het wel weer zelf reguleren.Ook deels wel herkenbaar.quote:
Ik heb best regelmatig last van mezelf. Doordat ik dingen overdenk, over wanen/hallucinaties/e.d. heb.
Daarnaast stel ik te hoge eisen. Dus ja, ik herken me wel
Kan ook veel dingen overdenken en (over)analyseren,
Heb daarnaast ook last van achterdocht en irreële aannames.
Heel erg herkenbaar.quote:
Ik heb best regelmatig last van mezelf. Doordat ik dingen overdenk, over wanen/hallucinaties/e.d. heb.
Daarnaast stel ik te hoge eisen. Dus ja, ik herken me wel
Altijd last van mezelf, random dingen die zijn gebeurd kunnen zo ineens opkomen en mijn hele dag verpesten. Dan ben ik gewoon heel huilerig en depri die dag. Nachtmerries, slecht slapen, eenzaam, angst alles.
Ik zit al sinds kind zijn in behandeling en zal denk ik nooit echt helemaal normaal zijn qua hanteren van emoties.
Ook erg last van eenzaamheid. Zo jammer dat er geen dingen daarvoor zijn hier. Alleen voor bejaarden of verstandelijk gehandicapten. Als normale volwassene moet je het zeg maar kunnen ofzo.
Maar ik heb dan ook geleerd niet zo veel druk meer op mij te leggen.
Lange levensles was het wel.
Vervelend. Waar komt het volgens jou allemaal precies door?quote:
Al heel mijn leven. Ik heb het zo verpest allemaal. Geen vrienden, geen studie, geen goede familiebanden, onzeker over uiterlijk, concentratieproblemen. Het is niet meer te verantwoorden voor mij om zo door te gaan. Zo zou ik me niet moeten voelen op mijn 22e.
Dat vind ik zo stom he...quote:Op maandag 19 oktober 2020 20:56 schreef summer2bird het volgende:
Ik meld me ook bij jullie club
Altijd last van mezelf, random dingen die zijn gebeurd kunnen zo ineens opkomen en mijn hele dag verpesten. Dan ben ik gewoon heel huilerig en depri die dag. Nachtmerries, slecht slapen, eenzaam, angst alles.
Ik zit al sinds kind zijn in behandeling en zal denk ik nooit echt helemaal normaal zijn qua hanteren van emoties.
Ook erg last van eenzaamheid. Zo jammer dat er geen dingen daarvoor zijn hier. Alleen voor bejaarden of verstandelijk gehandicapten. Als normale volwassene moet je het zeg maar kunnen ofzo.
Al vanaf kind aan in behandeling met als maatschappelijk geaccepteerd resultaat dat je maar met je problemen moet leren leven omdat ze toch niet meer weggaan.
Jaren tijd en energie in therapie gestoken en nu nog steeds geloof ik? maar niet hetgeen ervoor teruggekregen wat eigenlijk zou moeten.
Wat heb je er concreet aan gehad uiteindelijk dan?
Heb je geen hobbies/interesses van waaruit je andere mensen kunt leren kennen om activiteiten mee te doen?
Ok, fijn om te lezen! Ik herken me er deels wel in.quote:Op dinsdag 20 oktober 2020 00:08 schreef ondeugend het volgende:
Ik kan het inmiddels prima met mij vinden!
Maar ik heb dan ook geleerd niet zo veel druk meer op mij te leggen.
Lange levensles was het wel.
Ik ben in mijn woonplaats bezig een supportgroep/-cursus op te zetten voor mensen die met zichzelf in de knoop zitten en daardoor niet verder komen in het leven. Daar gaan we o.a. aandacht besteden aan "hoe ga je met jezelf om" en wat voor doelen kan je stellen voor je dagelijks leven en voor de toekomst, die zowel zingevend als haalbaar zijn. Dit gebaseerd op bewezen methodes en motivatietheorieën, maar ik wil het liefst dat mensen de moed vinden om te durven experimenteren met wat zij zelf denken dat voor hen werkt.
Dit hele gebeuren is een experiment, dus het kan een geslaagd project worden of een desillusie voor mij.
Vind het een uitstekend initiatief.quote:
Ik besef dat ik vrij optimistisch of naïef ben. Maar ik denk dat er wel altijd mogelijkheden zijn om de kwaliteit van je leven te verbeteren als je er niet tevreden mee bent. Zelfs al lig je terminaal en heb je nog 3 weken te leven.
Ik ben in mijn woonplaats bezig een supportgroep/-cursus op te zetten voor mensen die met zichzelf in de knoop zitten en daardoor niet verder komen in het leven. Daar gaan we o.a. aandacht besteden aan "hoe ga je met jezelf om" en wat voor doelen kan je stellen voor je dagelijks leven en voor de toekomst, die zowel zingevend als haalbaar zijn. Dit gebaseerd op bewezen methodes en motivatietheorieën, maar ik wil het liefst dat mensen de moed vinden om te durven experimenteren met wat zij zelf denken dat voor hen werkt.
Dit hele gebeuren is een experiment, dus het kan een geslaagd project worden of een desillusie voor mij.
Goed bezig!!
Tja, mijn psychiater waar ik als kind bij liep geloofde niet in diagnoses maar wel in pillen. Dus ik kreeg altijd maar pillen zonder echt te weten wat ik had. Dus toen ik 18 was had ik een enorme depressie en suicidaliteit omdat ik maar niet uit kon vinden waarom ik zo anders was dan de rest.quote:
Dat vind ik zo stom he...
Al vanaf kind aan in behandeling met als maatschappelijk geaccepteerd resultaat dat je maar met je problemen moet leren leven omdat ze toch niet meer weggaan.
Jaren tijd en energie in therapie gestoken en nu nog steeds geloof ik? maar niet hetgeen ervoor teruggekregen wat eigenlijk zou moeten.
Wat heb je er concreet aan gehad uiteindelijk dan?
Heb je geen hobbies/interesses van waaruit je andere mensen kunt leren kennen om activiteiten mee te doen?
Ik werd opgenomen en daar kwam een autisme diagnose uit.
Uiteindelijk ben ik blij met mijn diagnose
Ik weet nu wat ik heb en dat het niet mijn schuld is dat ik zo ben. Contact maken is altijd moeilijk voor me, en ik heb erg lang opgenomen gezeten zodat ik best heel lang afgekaderd was van de wereld.
Nu woon ik op mijzelf maar contact krijgen met leeftijdsgenoten is bijna niet te doen. Ik begon toen ik hier ging wonen met campagne vrienden krijgen en nu naar 1.5 jaar heeft dat nog steeds niks opgeleverd.
Ik ben gaan collecteren voor allerlei goede doelen, vrijwilligerswerk, ben zelfs een keer in mijn eentje gaan stappen wat ik niet echt leuk vond, heb allerlei meldpunten van eenzaamheid aangesproken, ben lidgeworden bij een politieke partij, ben uiteindelijk op een sport gegaan, wat leuk is maar nog geen contact, ik probeer van alles maar merk dat niemand me echt wil hebben ofzo.
Ik heb nog vaak last van nachtmerries, flashbacks die mijn hele dag vernielen, triggers, allemaal omtrent een moeizame jeugd en mijn alcoholische vader maar ik weet niet of dat ooit echt over gaat. Ik denk het niet.
Ik heb nooit echt ondervonden dat therapie echt iets doet. Praten helpt niet, huilen helpt niet, het enige wat helpt is stug doorlopen en weten dat het morgen een betere dag wordt.
Jeugdtraumas (onstabiele leefsituatie, vaak verhuizen, vader verslaafd aan drank, geen geld, ..)quote:
[..]
Vervelend. Waar komt het volgens jou allemaal precies door?
[..]
Dat vind ik zo stom he...
Al vanaf kind aan in behandeling met als maatschappelijk geaccepteerd resultaat dat je maar met je problemen moet leren leven omdat ze toch niet meer weggaan.
Jaren tijd en energie in therapie gestoken en nu nog steeds geloof ik? maar niet hetgeen ervoor teruggekregen wat eigenlijk zou moeten.
Wat heb je er concreet aan gehad uiteindelijk dan?
Heb je geen hobbies/interesses van waaruit je andere mensen kunt leren kennen om activiteiten mee te doen?
[..]
Ok, fijn om te lezen! Ik herken me er deels wel in.
Daarnaast heb ik een negatief zelfbeeld omdat ik altijd gepest ben. Helaas ook nog ergere dingen gebeurd vanaf de puberteit (omdat ik er bij wilde horen geloof ik)
En dit is het resultaat zo een beetje.
Goed van je! Ik hoop dat het een succes wordt.quote:
Ik besef dat ik vrij optimistisch of naïef ben. Maar ik denk dat er wel altijd mogelijkheden zijn om de kwaliteit van je leven te verbeteren als je er niet tevreden mee bent. Zelfs al lig je terminaal en heb je nog 3 weken te leven.
Ik ben in mijn woonplaats bezig een supportgroep/-cursus op te zetten voor mensen die met zichzelf in de knoop zitten en daardoor niet verder komen in het leven. Daar gaan we o.a. aandacht besteden aan "hoe ga je met jezelf om" en wat voor doelen kan je stellen voor je dagelijks leven en voor de toekomst, die zowel zingevend als haalbaar zijn. Dit gebaseerd op bewezen methodes en motivatietheorieën, maar ik wil het liefst dat mensen de moed vinden om te durven experimenteren met wat zij zelf denken dat voor hen werkt.
Dit hele gebeuren is een experiment, dus het kan een geslaagd project worden of een desillusie voor mij.
Wat heftig om op jonge leeftijd al suicidaal te zijn en opgenomen te zijn geweest en dat je nu nog steeds veel problemen hebt.quote:
Tja, mijn psychiater waar ik als kind bij liep geloofde niet in diagnoses maar wel in pillen. Dus ik kreeg altijd maar pillen zonder echt te weten wat ik had. Dus toen ik 18 was had ik een enorme depressie en suicidaliteit omdat ik maar niet uit kon vinden waarom ik zo anders was dan de rest.
Ik werd opgenomen en daar kwam een autisme diagnose uit.
Uiteindelijk ben ik blij met mijn diagnose
Contact maken is altijd moeilijk voor me, en ik heb erg lang opgenomen gezeten zodat ik best heel lang afgekaderd was van de wereld.
Nu woon ik op mijzelf maar contact krijgen met leeftijdsgenoten is bijna niet te doen. Ik begon toen ik hier ging wonen met campagne vrienden krijgen en nu naar 1.5 jaar heeft dat nog steeds niks opgeleverd.
Ik ben gaan collecteren voor allerlei goede doelen, vrijwilligerswerk, ben zelfs een keer in mijn eentje gaan stappen wat ik niet echt leuk vond, heb allerlei meldpunten van eenzaamheid aangesproken, ben lidgeworden bij een politieke partij, ben uiteindelijk op een sport gegaan, wat leuk is maar nog geen contact, ik probeer van alles maar merk dat niemand me echt wil hebben ofzo.
Ik heb nog vaak last van nachtmerries, flashbacks die mijn hele dag vernielen, triggers, allemaal omtrent een moeizame jeugd en mijn alcoholische vader maar ik weet niet of dat ooit echt over gaat. Ik denk het niet.
Ik heb nooit echt ondervonden dat therapie echt iets doet. Praten helpt niet, huilen helpt niet, het enige wat helpt is stug doorlopen en weten dat het morgen een betere dag wordt.
Gelukkig dat je in ieder geval iets aan je autisme diagnose hebt gehad. Dat laatste vind ik best wel erg. Heb je alleen maar praat en huiltherapie gehad, was er geen enkele methode zoals EMDR die ze in hadden gezet? Natuurlijk zijn er blijkbaar limieten aan wat men weet over emotionele problemen en hoe men ervan af komt. Dat an sich is misschien een onveranderlijk feit voor niet-wetenschappers waar men zich bij neer moet leggen. Maar wat ik er erg aan vind is dat er alsnog de opvatting heerst dat wie dat maar wil, in emotioneel opzicht gewoon geholpen kan worden, en dat mensen anders beschuldigd worden van niet meewerken. Maar goed dat het je in ieder geval lukt om door te gaan met je leven. Ook al heb je weinig succes in wat je wilt bereiken. Terwijl je er dus alles aan doet wat maar kan. Wist de psycholoog buiten het feit dat jij autisme hebt niet samen met jou achter de reden te komen dat je zo weinig succes ervaart? Op welke manieren probeer jij vrienden te sluiten? Maar goed, ik ga ervan uit dat je je niet opdringerig of wanhopig hebt opgesteld en gewoon op een vrijblijvende manier mensen aansprak.
Naar om te lezen. Heb je er ook EMDR voor gehad?quote:
Jeugdtraumas (onstabiele leefsituatie, vaak verhuizen, vader verslaafd aan drank, geen geld, ..)
Daarnaast heb ik een negatief zelfbeeld omdat ik altijd gepest ben. Helaas ook nog ergere dingen gebeurd vanaf de puberteit (omdat ik er bij wilde horen geloof ik)
En dit is het resultaat zo een beetje.
Nou daar heb ik dan wel wat vragen bij:quote:
Het zelf waar je last van denkt te hebben dat ben je helemaal niet dat is je ego
- Bestaan er mensen zonder ego? Zo ja hoe gedragen die zich? Mediteren ze de hele dag?
- Als het ego nodig is om in je levensbehoeften te voorzien, hoe kan de oplossing dan zijn om er vanaf te komen?
Ik denk het niet, weet ik niet, waarschijnlijk niet.quote:
[..]
Goed van je! Ik hoop dat het een succes wordt.
[..]
Wat heftig om op jonge leeftijd al suicidaal te zijn en opgenomen te zijn geweest en dat je nu nog steeds veel problemen hebt.
Gelukkig dat je in ieder geval iets aan je autisme diagnose hebt gehad. Dat laatste vind ik best wel erg. Heb je alleen maar praat en huiltherapie gehad, was er geen enkele methode zoals EMDR die ze in hadden gezet? Natuurlijk zijn er blijkbaar limieten aan wat men weet over emotionele problemen en hoe men ervan af komt. Dat an sich is misschien een onveranderlijk feit voor niet-wetenschappers waar men zich bij neer moet leggen. Maar wat ik er erg aan vind is dat er alsnog de opvatting heerst dat wie dat maar wil, in emotioneel opzicht gewoon geholpen kan worden, en dat mensen anders beschuldigd worden van niet meewerken. Maar goed dat het je in ieder geval lukt om door te gaan met je leven. Ook al heb je weinig succes in wat je wilt bereiken. Terwijl je er dus alles aan doet wat maar kan. Wist de psycholoog buiten het feit dat jij autisme hebt niet samen met jou achter de reden te komen dat je zo weinig succes ervaart? Op welke manieren probeer jij vrienden te sluiten? Maar goed, ik ga ervan uit dat je je niet opdringerig of wanhopig hebt opgesteld en gewoon op een vrijblijvende manier mensen aansprak.
[..]
Naar om te lezen. Heb je er ook EMDR voor gehad?
[..]
Nou daar heb ik dan wel wat vragen bij:
- Bestaan er mensen zonder ego? Zo ja hoe gedragen die zich? Mediteren ze de hele dag?
- Als het ego nodig is om in je levensbehoeften te voorzien, hoe kan de oplossing dan zijn om er vanaf te komen?
Je kunt niet van je ego afkomen, imo is de bedoeling van mediteren het ego te observeren en herkennen zodat je jezelf er niet meer mee identificeert.
Nee helaas nog niet, ik sta er nu wel zo'n 2-3 maanden voor op de wachtlijstquote:
[..]
Goed van je! Ik hoop dat het een succes wordt.
[..]
Wat heftig om op jonge leeftijd al suicidaal te zijn en opgenomen te zijn geweest en dat je nu nog steeds veel problemen hebt.
Gelukkig dat je in ieder geval iets aan je autisme diagnose hebt gehad. Dat laatste vind ik best wel erg. Heb je alleen maar praat en huiltherapie gehad, was er geen enkele methode zoals EMDR die ze in hadden gezet? Natuurlijk zijn er blijkbaar limieten aan wat men weet over emotionele problemen en hoe men ervan af komt. Dat an sich is misschien een onveranderlijk feit voor niet-wetenschappers waar men zich bij neer moet leggen. Maar wat ik er erg aan vind is dat er alsnog de opvatting heerst dat wie dat maar wil, in emotioneel opzicht gewoon geholpen kan worden, en dat mensen anders beschuldigd worden van niet meewerken. Maar goed dat het je in ieder geval lukt om door te gaan met je leven. Ook al heb je weinig succes in wat je wilt bereiken. Terwijl je er dus alles aan doet wat maar kan. Wist de psycholoog buiten het feit dat jij autisme hebt niet samen met jou achter de reden te komen dat je zo weinig succes ervaart? Op welke manieren probeer jij vrienden te sluiten? Maar goed, ik ga ervan uit dat je je niet opdringerig of wanhopig hebt opgesteld en gewoon op een vrijblijvende manier mensen aansprak.
[..]
Naar om te lezen. Heb je er ook EMDR voor gehad?
[..]
Nou daar heb ik dan wel wat vragen bij:
- Bestaan er mensen zonder ego? Zo ja hoe gedragen die zich? Mediteren ze de hele dag?
- Als het ego nodig is om in je levensbehoeften te voorzien, hoe kan de oplossing dan zijn om er vanaf te komen?
Ja meditatie helpt mij soms wel. Maar het is in mijn ervaring niet een oplossing voor al mijn psychische ongemakken, je kunt ook niet de hele dag door mediteren want dat gaat ook te koste van de dingen die je moet doen. Maar misschien dat het wel wat kan helpen als je er op een andere manier naar kijkt ja. Alhoewel je ego dan steeds nonstop terugkomt. Dus je moet steeds dan actief blijven denken dit is mijn ego. En als al het negatieve van je ego komt dan zit er soms ook gewoon een kern van waarheid in. Zoals dat je jezelf goede gewoonten moet aanleren zodat je de volgende keer geen slaaptekort hebt enz.quote:
Ik denk het niet, weet ik niet, waarschijnlijk niet.
Je kunt niet van je ego afkomen, imo is de bedoeling van mediteren het ego te observeren en herkennen zodat je jezelf er niet meer mee identificeert.
Oh dat is gelukkig al hoopgevend dat je iig op een wachtlijst staat maar hoe lang hadden ze gezegd dat het kan duren dan?quote:
Nee helaas nog niet, ik sta er nu wel zo'n 2-3 maanden voor op de wachtlijst
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 23-10-2020 09:51:25 ]
Mediteren hoeft ook niet perse op een kussentje. Het is juist de kunst om in de chaos van de dag niet mee te gaan in de gedachtenstroom.quote:
[..]
Ja meditatie helpt mij soms wel. Maar het is in mijn ervaring niet een oplossing voor al mijn psychische ongemakken, je kunt ook niet de hele dag door mediteren want dat gaat ook te koste van de dingen die je moet doen. Maar misschien dat het wel wat kan helpen als je er op een andere manier naar kijkt ja. Alhoewel je ego dan steeds nonstop terugkomt. Dus je moet steeds dan actief blijven denken dit is mijn ego. En als al het negatieve van je ego komt dan zit er soms ook gewoon een kern van waarheid in. Zoals dat je jezelf goede gewoonten moet aanleren zodat je de volgende keer geen slaaptekort hebt enz.
[..]
Oh dat is gelukkig al hoopgevend dat je iig op een wachtlijst staat maar hoe lang hadden ze gezegd dat het kan duren dan?
Dit.quote:
[..]
Mediteren hoeft ook niet perse op een kussentje. Het is juist de kunst om in de chaos van de dag niet mee te gaan in de gedachtenstroom.
Maar hoe zie je dat voor je als je ondertussen de hele dag door nonstop van alles moet doen waar je ook je hoofd bij moet hebben. Bij ieder soort werk is een gedachtenstroom een vereiste.quote:
Mediteren hoeft ook niet perse op een kussentje. Het is juist de kunst om in de chaos van de dag niet mee te gaan in de gedachtenstroom.
Ik kan me geen bezigheid bedenken waarbij een gedachtenstroom een vereiste is. De grootste ontdekkingen ter wereld schijnen gedaan te zijn toen er juist even geen gedachtes waren. Dat heet volgens mij flow, als je daar in zit dan gaat het vanzelf en hoef je er niet bij na te denken. Als je wandelt of fietst hoef je ook niet na te denken van nu moet ik de ene voet voor de andere zetten, of nu moet ik naar rechts gaan hangen want er komt een bocht aan.quote:
[..]
Maar hoe zie je dat voor je als je ondertussen de hele dag door nonstop van alles moet doen waar je ook je hoofd bij moet hebben. Bij ieder soort werk is een gedachtenstroom een vereiste.
Ik begrijp hieruit dat je een voorstander bent van het vervangen van scholen door kloosters?quote:
Ik kan me geen bezigheid bedenken waarbij een gedachtenstroom een vereiste is. De grootste ontdekkingen ter wereld schijnen gedaan te zijn toen er juist even geen gedachtes waren. Dat heet volgens mij flow, als je daar in zit dan gaat het vanzelf en hoef je er niet bij na te denken. Als je wandelt of fietst hoef je ook niet na te denken van nu moet ik de ene voet voor de andere zetten, of nu moet ik naar rechts gaan hangen want er komt een bocht aan.
[ Bericht 0% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-10-2020 01:30:01 ]
Wat een bijzondere aannamequote:
[..]
Ik begrijp hieruit dat je een voorstander bent van het vervangen van scholen door kloosters?
Nou ik vind het niet zo bijzonder?quote:
Wereld streeft naar zoveel mogelijk werkvolk en uitvinden - hiervoor worden scholen opgericht om kennis te verspreiden - jij stelt dat men werk en uitvindingen juist door gebrek aan gedachten doet - conclusie toch scholen kunnen dicht?
Da's niet wat 'Flow' is.quote:
[..]
Ik kan me geen bezigheid bedenken waarbij een gedachtenstroom een vereiste is. De grootste ontdekkingen ter wereld schijnen gedaan te zijn toen er juist even geen gedachtes waren. Dat heet volgens mij flow, als je daar in zit dan gaat het vanzelf en hoef je er niet bij na te denken. Als je wandelt of fietst hoef je ook niet na te denken van nu moet ik de ene voet voor de andere zetten, of nu moet ik naar rechts gaan hangen want er komt een bocht aan.
Al weet ik ook niet wat je wél bedoelt: 'niet denken', 'verstand op nul', zoiets.
quote:
[..]
Ik kan me geen bezigheid bedenken waarbij een gedachtenstroom een vereiste is. De grootste ontdekkingen ter wereld schijnen gedaan te zijn toen er juist even geen gedachtes waren. Dat heet volgens mij flow, als je daar in zit dan gaat het vanzelf en hoef je er niet bij na te denken. Als je wandelt of fietst hoef je ook niet na te denken van nu moet ik de ene voet voor de andere zetten, of nu moet ik naar rechts gaan hangen want er komt een bocht aan.
Vooral het vele piekeren (over sociale problemen, mezelf enz) en ook het hebben van zelfbeklag.
Laatstgenoemde vind ik vooral erg vervelend.
Vooral dat ik vaak ook (zelf)discipline lijkt te missen voor veel activiteiten (zoals sporten).
Wat betreft piekeren (rumineren); dat kan bij mij op den duur ook voor (sociale) angsten zorgen.
Dit kan zich uiten in zweetbuien, achterdocht en andere irritaties.
Wat is flow volgens jou dan?quote:
Da's niet wat 'Flow' is.
Al weet ik ook niet wat je wél bedoelt: 'niet denken', 'verstand op nul', zoiets.
Denk je dat niet denken mogelijk is of mogelijk is voor langere perioden? Of dat het wordt geaccepteerd in deze maatschappij?
Ik heb het idee dat het aan de ene kant wordt opgehemeld en aan de andere kant niet mag.
Ja herkenbaar. Slaap je goed? Mijn eigen zelfdiscipline verbetert door voldoende slaap. Catch 22 je moet zelfdiscipline hebben om op tijd naar bed te gaan. Als je ineens die zelfdiscipline wel hebt verbetert vaak je algehele situatie wel iets, maar dan kan piekeren het weer verhinderen. Ja zweetbuien en achterdocht door sociale angst herken ik . In welke situaties heb je er het meeste last van? Waarvan ga je piekeren? Of kan het van alles zijn?quote:
Kan behoorlijk last van mezelf hebben.
Vooral het vele piekeren (over sociale problemen, mezelf enz) en ook het hebben van zelfbeklag.
Laatstgenoemde vind ik vooral erg vervelend.
Vooral dat ik vaak ook (zelf)discipline lijkt te missen voor veel activiteiten (zoals sporten).
Wat betreft piekeren (rumineren); dat kan bij mij op den duur ook voor (sociale) angsten zorgen.
Dit kan zich uiten in zweetbuien, achterdocht en andere irritaties.
Aandacht is als een lichtbundel. Je kan je aandacht richten op de inhoud van je gedachten, of juist op iets anders, bijvoorbeeld volledig gericht zijn op je ademhaling.
Dat is voor de meesten van ons heel moeilijk want dit leren we niet op school en is niet getraind. En vergt dus behoorlijk wat oefening want je raakt steeds afgeleid door je gedachten. Daar haken veel mensen op af volgens mij. Of mensen zeggen "er gebeurt bij mij niets" ofzo.
Meditatie staat feitelijk voor "steeds opnieuw beginnen" dus je kan gewoon steeds opnieuw focussen. Al ben je na 2 tellen weer afgeleid. Opnieuw proberen. Concentreren alsof je leven er vanaf hangt, het kan een behoorlijke inspanning zijn en ook allerlei nare gevoelens oproepen.
Het is niet een kwestie van lekker gedachteloos rondzwerven zonder gedachten. Maar dan zet je door en gaat uiteindelijk de aandacht zich steeds meer verdiepen en verruimt je bewustzijn zich. Dat is wanneer de hersenen andere hersengolven gaan produceren en dat voelt heel ontspannen. Maar dat is niet het doel van mediteren.
En de gedachten die je produceert zijn er dan ook nog gewoon, of eventuele stemmen, zorgen, gevoelens, zelfafwijzing. In de periferie van je aandacht en daar laat je ze gewoon lekker hun ding doen.
Het gaat alleen maar om ten volle aanwezig en ontvangend kunnen zijn ten aanzien van alles wat zich continu aandient in je bewustzijn. Of het nu je eigen gedachten zijn of de buurman die een klopboor in de muur zet. Het principe is dat al ons lijden voortkomt uit het onbewust of bewust veroordelen en afwijzen van onze ervaringen.
Als je dit vaak oefent kan je de niet oordelende houding ook tijdens werk of andere mentale inspanning toepassen. Voor mij juist een uitkomst om minder gestresst te raken van mijn werk. Ik zie hoe en wanneer ik mezelf stress geef en waar het vandaan komt. Zo kan je ook jezelf veel beter helpen.
Doordat je de gerichte aandacht een taak geeft, kunnen ervaringen zonder oordeel aanwezig zijn in het bewustzijn en daardoor lossen ze op/integreren in de persoonlijkheid.
'Flow' is een staat van optimaal betrokken zijn bij een activiteit, waarbij je kwaliteiten optimaal worden gebruikt.quote:
Wat is flow volgens jou dan?
Er is een duidelijk doel, je bent intrinsiek gemotiveerd, er is een goede balans tussen uitdaging en vaardigheid (niet te makkelijk, niet te moeilijk), je verliest het gevoel van tijd, je zelfbewustzijn en je krijgt er bakken energie van. Da's Flow
Dat laatste is zó fijn.
Het is een term uit de positieve psychologie.
Ik denk persoonlijk dat dat heel moeilijk is. M'n vader zei het vroeger wel eens tegen me: 'Je moet niet (zoveel) denken.' Alsof dat zo makkelijk is. Niet voor mij, in ieder geval: ik heb een druk hoofd. Wat ik wel heb geleerd is actief focussen op één ding, en dat helpt tegen die drukte.quote:Denk je dat niet denken mogelijk is of mogelijk is voor langere perioden?
Er zullen vast mensen zijn die het wel kunnen.
Dat zal liggen aan de context waarin je 'niet denkt'. Een manager zal zws niet blij zijn met werknemers die niet denken.quote:Of dat het wordt geaccepteerd in deze maatschappij?
Soms is het fijn om niet te hoeven (na)denken over dingen. Niets te moeten, je niet schuldig hoeven voelen als je iets passiefs doet. Volgens mij is daar niets mis mee, wederom afhankelijk van de context.quote:Ik heb het idee dat het aan de ene kant wordt opgehemeld en aan de andere kant niet mag.
Wat fijn in dit te lezen. Mooi geschreven, -marz-.quote:
Mediteren gaat volgens mij niet over "niet nadenken" maar over het richten van de aandacht.
Aandacht is als een lichtbundel. Je kan je aandacht richten op de inhoud van je gedachten, of juist op iets anders, bijvoorbeeld volledig gericht zijn op je ademhaling.
Dat is voor de meesten van ons heel moeilijk want dit leren we niet op school en is niet getraind. En vergt dus behoorlijk wat oefening want je raakt steeds afgeleid door je gedachten. Daar haken veel mensen op af volgens mij. Of mensen zeggen "er gebeurt bij mij niets" ofzo.
Meditatie staat feitelijk voor "steeds opnieuw beginnen" dus je kan gewoon steeds opnieuw focussen. Al ben je na 2 tellen weer afgeleid. Opnieuw proberen. Concentreren alsof je leven er vanaf hangt, het kan een behoorlijke inspanning zijn en ook allerlei nare gevoelens oproepen.
Het is niet een kwestie van lekker gedachteloos rondzwerven zonder gedachten. Maar dan zet je door en gaat uiteindelijk de aandacht zich steeds meer verdiepen en verruimt je bewustzijn zich. Dat is wanneer de hersenen andere hersengolven gaan produceren en dat voelt heel ontspannen. Maar dat is niet het doel van mediteren.
En de gedachten die je produceert zijn er dan ook nog gewoon, of eventuele stemmen, zorgen, gevoelens, zelfafwijzing. In de periferie van je aandacht en daar laat je ze gewoon lekker hun ding doen.
Het gaat alleen maar om ten volle aanwezig en ontvangend kunnen zijn ten aanzien van alles wat zich continu aandient in je bewustzijn. Of het nu je eigen gedachten zijn of de buurman die een klopboor in de muur zet. Het principe is dat al ons lijden voortkomt uit het onbewust of bewust veroordelen en afwijzen van onze ervaringen.
Als je dit vaak oefent kan je de niet oordelende houding ook tijdens werk of andere mentale inspanning toepassen. Voor mij juist een uitkomst om minder gestresst te raken van mijn werk. Ik zie hoe en wanneer ik mezelf stress geef en waar het vandaan komt. Zo kan je ook jezelf veel beter helpen.
Zo ervaar ik het ook.Er zijn helaas nog steeds wat misvattingen over wat meditatie is. Soms redelijk hardnekkig.
Wandelmeditatiequote:
Als ik loop is dat ook mediteren voor mij.
Bedankt voor je reactie en interesse.quote:
[..]
Ja herkenbaar. Slaap je goed? Mijn eigen zelfdiscipline verbetert door voldoende slaap. Catch 22 je moet zelfdiscipline hebben om op tijd naar bed te gaan. Als je ineens die zelfdiscipline wel hebt verbetert vaak je algehele situatie wel iets, maar dan kan piekeren het weer verhinderen. Ja zweetbuien en achterdocht door sociale angst herken ik . In welke situaties heb je er het meeste last van? Waarvan ga je piekeren? Of kan het van alles zijn?
Dat waardeer ik.
Slaap opzicht wel goed.
Heb zelfs een snurkbeugel om beter te kunnen slapen, qua ademhaling (en voor minder overlast ook).
Van achterdocht, angst en zweetbuien heb ik vooral last als ik aan het fietsen of lopen ben.
Erg komt dan een soort van energie bij mij los, die ik wat moeilijk kan verklaren.
Icm piekeren ontstaat er een soort van negatieve spanning dan bij mij.
En vrijwel altijd heb ik dan ook flinke zweetbuien.
Erg lastig toch wel.
Dat piekeren ontstaat voor door sociale onzekerheid, zoals mijn worstelingen en problemen met bepaalde (voormalig) vriendschappen, gebrek aan assertiviteit, zelfverzekerdheid etc..
Meditatie en mindfulness zou trouwens voor mij ook goed kunnen zijn.
Alleen kan ik mij thuis er moeilijk toe zetten en ben erg snel afgeleid.
Je kunt ook beginnen met 5 seconden en elke dag er 5 seconden bij doen. Ik ben ooit begonnen met koud douchen met 1 seconden en dat opgebouwd tot 2 minuten. Als je meteen een half uur wil gaan mediteren of 2 minuten koud wil douchen dan is de kans groot dat je het daarna nooit meer doet.quote:
[..]
Bedankt voor je reactie en interesse.
Dat waardeer ik.
Slaap opzicht wel goed.
Heb zelfs een snurkbeugel om beter te kunnen slapen, qua ademhaling (en voor minder overlast ook).
Van achterdocht, angst en zweetbuien heb ik vooral last als ik aan het fietsen of lopen ben.
Erg komt dan een soort van energie bij mij los, die ik wat moeilijk kan verklaren.
Icm piekeren ontstaat er een soort van negatieve spanning dan bij mij.
En vrijwel altijd heb ik dan ook flinke zweetbuien.
Erg lastig toch wel.
Dat piekeren ontstaat voor door sociale onzekerheid, zoals mijn worstelingen en problemen met bepaalde (voormalig) vriendschappen, gebrek aan assertiviteit, zelfverzekerdheid etc..
Meditatie en mindfulness zou trouwens voor mij ook goed kunnen zijn.
Alleen kan ik mij thuis er moeilijk toe zetten en ben erg snel afgeleid.
Dat is toch wat ik al doe? Waarom wil je me dan verbeteren?quote:
Mediteren gaat volgens mij niet over "niet nadenken" maar over het richten van de aandacht.
Aandacht is als een lichtbundel. Je kan je aandacht richten op de inhoud van je gedachten, of juist op iets anders, bijvoorbeeld volledig gericht zijn op je ademhaling.
Maar wat gebeurt er dan concreet als dat lukt? Hoe weet je dat je het wel goed doet?quote:Dat is voor de meesten van ons heel moeilijk want dit leren we niet op school en is niet getraind. En vergt dus behoorlijk wat oefening want je raakt steeds afgeleid door je gedachten. Daar haken veel mensen op af volgens mij. Of mensen zeggen "er gebeurt bij mij niets" ofzo.
Meditatie staat feitelijk voor "steeds opnieuw beginnen" dus je kan gewoon steeds opnieuw focussen. Al ben je na 2 tellen weer afgeleid. Opnieuw proberen. Concentreren alsof je leven er vanaf hangt, het kan een behoorlijke inspanning zijn en ook allerlei nare gevoelens oproepen.
Hoe kun je zelf weten dat je eigen bewustzijn zich verruimt? Hoe kun je eigen hersengolven zien? Als ontspanning niet het doel is wat dan wel? Eerder zei men weer van ja je mag helemaal geen doel hebben of zo... waarvoor doe je het dan? Dat is ook een doel.. iets doelloos doen... maar waarvoor.quote:Het is niet een kwestie van lekker gedachteloos rondzwerven zonder gedachten. Maar dan zet je door en gaat uiteindelijk de aandacht zich steeds meer verdiepen en verruimt je bewustzijn zich. Dat is wanneer de hersenen andere hersengolven gaan produceren en dat voelt heel ontspannen. Maar dat is niet het doel van mediteren.
Dat snap ik niet. Eerder schreef je dat je niet mocht nadenken alleen focussen. Nu schrijf je dat de gedachten er nog steeds zijn. Daarnaast schreef ik dat toch ook niet dat ik geen gedachten meer had? Alleen geen bewuste inspannende gedachten. En zoals puzziepie ook schrijft, ook al is het dan een user die nogal de pik op mij heeft, ze heeft hierin wel gelijk vind ik in de zin van als nergens op focussen behalve 1 ding is velen automatisch al mediteren, bij alledaagse handelingen die geen inspannend nadenken vereisen en/of waarbij je je moet focussen op 1 ding.quote:En de gedachten die je produceert zijn er dan ook nog gewoon, of eventuele stemmen, zorgen, gevoelens, zelfafwijzing. In de periferie van je aandacht en daar laat je ze gewoon lekker hun ding doen.
Snap ik en goed dat het voor jou een uitkomst is,maar ik wijs mijn eigen ervaringen helemaal niet af, eerder schreef ik juist nog dat ik dingen accepteerde. Als dat al niet genoeg is wat dan wel. Fijn dat jij niet meer gestresst bent door meditatie, maar hoe weet je zeker dat dit door meditatie komt en niet door andere factoren?quote:Het gaat alleen maar om ten volle aanwezig en ontvangend kunnen zijn ten aanzien van alles wat zich continu aandient in je bewustzijn. Of het nu je eigen gedachten zijn of de buurman die een klopboor in de muur zet. Het principe is dat al ons lijden voortkomt uit het onbewust of bewust veroordelen en afwijzen van onze ervaringen.
Als je dit vaak oefent kan je de niet oordelende houding ook tijdens werk of andere mentale inspanning toepassen. Voor mij juist een uitkomst om minder gestresst te raken van mijn werk. Ik zie hoe en wanneer ik mezelf stress geef en waar het vandaan komt. Zo kan je ook jezelf veel beter helpen.
Ja precies bedankt voor de uitleg maar wat os dan het verschil met meditatie volgens jou?quote:
'Flow' is een staat van optimaal betrokken zijn bij een activiteit, waarbij je kwaliteiten optimaal worden gebruikt.
Er is een duidelijk doel, je bent intrinsiek gemotiveerd, er is een goede balans tussen uitdaging en vaardigheid (niet te makkelijk, niet te moeilijk), je verliest het gevoel van tijd, je zelfbewustzijn en je krijgt er bakken energie van. Da's Flow
Dat laatste is zó fijn.
Het is een term uit de positieve psychologie.
Blijkbaar dus niet, omdat het volgens -marz-vooral focussen is en dan doe je al aan meditatie.quote:Ik denk persoonlijk dat dat heel moeilijk is. M'n vader zei het vroeger wel eens tegen me: 'Je moet niet (zoveel) denken.' Alsof dat zo makkelijk is. Niet voor mij, in ieder geval: ik heb een druk hoofd. Wat ik wel heb geleerd is actief focussen op één ding, en dat helpt tegen die drukte.
Er zullen vast mensen zijn die het wel kunnen.
Ja precies, dat bedoelde ik ookquote:Dat zal liggen aan de context waarin je 'niet denkt'. Een manager zal zws niet blij zijn met werknemers die niet denken.
Ja natuurlijk. Maar je kunt het niet de hele dag door doen of ja kan wel maar dan verspil je steeds tijd. Ik bedoel 1x per dag ofzo kan nog wel als je je echt gespannen voelt maar als je het 5x ofzo gaat doen gaat dat van je toch al zo beperkte tijd af en dat creeert weer andere problemen.quote:Soms is het fijn om niet te hoeven (na)denken over dingen. Niets te moeten, je niet schuldig hoeven voelen als je iets passiefs doet. Volgens mij is daar niets mis mee, wederom afhankelijk van de context.
Ja dat herken ik helaas, die plotselinge spanning. Soms helpt ontspannende thee mij ook. Maar of dat ook echt zo is weet ik niet. Voor de rest helpt niet zoveel behalve zo gezond mogelijke levensstijl.quote:
Bedankt voor je reactie en interesse.
Dat waardeer ik.
Slaap opzicht wel goed.
Heb zelfs een snurkbeugel om beter te kunnen slapen, qua ademhaling (en voor minder overlast ook).
Van achterdocht, angst en zweetbuien heb ik vooral last als ik aan het fietsen of lopen ben.
Erg komt dan een soort van energie bij mij los, die ik wat moeilijk kan verklaren.
Icm piekeren ontstaat er een soort van negatieve spanning dan bij mij.
En vrijwel altijd heb ik dan ook flinke zweetbuien.
Erg lastig toch wel.
Dat piekeren ontstaat voor door sociale onzekerheid, zoals mijn worstelingen en problemen met bepaalde (voormalig) vriendschappen, gebrek aan assertiviteit, zelfverzekerdheid etc..
Meditatie en mindfulness zou trouwens voor mij ook goed kunnen zijn.
Alleen kan ik mij thuis er moeilijk toe zetten en ben erg snel afgeleid.
[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 26-10-2020 07:41:08 ]
Het verschil is dat je, als je in een staat van 'Flow' bent, gebruikt maakt van je krachten & kwaliteiten, die uniek voor jou zijn & op de juiste manier en in de juiste proportie worden gepresenteerd.quote:
Ja precies bedankt voor de uitleg maar wat os dan het verschil met meditatie volgens jou?
Meditatie heeft te maken met focus op één ding (kaars, ademhaling, gedachte) en heeft niets te maken met het bovenstaande & heeft daarmee een ander doel.
Daarnaast kun je mediteren leren. 'Flow' kun je alleen bereiken als alles just right is voor jou persoonlijk. Als je weet wat die dingen zijn, die het just right maken, dan kun je het wel opzoeken en zo vaker in die staat terecht komen btw. Als je het interessant vindt: er zijn boeken over
Daar zou je weleens volledig gelijk in kunnen hebben inderdaad..quote:
[..]
Je kunt ook beginnen met 5 seconden en elke dag er 5 seconden bij doen. Ik ben ooit begonnen met koud douchen met 1 seconden en dat opgebouwd tot 2 minuten. Als je meteen een half uur wil gaan mediteren of 2 minuten koud wil douchen dan is de kans groot dat je het daarna nooit meer doet.
Zelf hou ik erg van thee.
Vooral van Griekse bergthee en pepermuntthee.
Je zegt dat er voor de rest niet zoveel helpt, wat heb je allemaal al geprobeerd en voor hoe lang?quote:
[..]
Dat is toch wat ik al doe? Waarom wil je me dan verbeteren?
[..]
Maar wat gebeurt er dan concreet als dat lukt? Hoe weet je dat je het wel goed doet?
[..]
Hoe kun je zelf weten dat je eigen bewustzijn zich verruimt? Hoe kun je eigen hersengolven zien? Als ontspanning niet het doel is wat dan wel? Eerder zei men weer van ja je mag helemaal geen doel hebben of zo... waarvoor doe je het dan? Dat is ook een doel.. iets doelloos doen... maar waarvoor.
[..]
Dat snap ik niet. Eerder schreef je dat je niet mocht nadenken alleen focussen. Nu schrijf je dat de gedachten er nog steeds zijn. Daarnaast schreef ik dat toch ook niet dat ik geen gedachten meer had? Alleen geen bewuste inspannende gedachten. En zoals puzziepie ook schrijft, ook al is het dan een user die nogal de pik op mij heeft, ze heeft hierin wel gelijk vind ik in de zin van als nergens op focussen behalve 1 ding is velen automatisch al mediteren, bij alledaagse handelingen die geen inspannend nadenken vereisen en/of waarbij je je moet focussen op 1 ding.
[..]
Snap ik en goed dat het voor jou een uitkomst is,maar ik wijs mijn eigen ervaringen helemaal niet af, eerder schreef ik juist nog dat ik dingen accepteerde. Als dat al niet genoeg is wat dan wel. Fijn dat jij niet meer gestresst bent door meditatie, maar hoe weet je zeker dat dit door meditatie komt en niet door andere factoren?
[..]
Ja precies bedankt voor de uitleg maar wat os dan het verschil met meditatie volgens jou?
[..]
Blijkbaar dus niet, omdat het volgens -marz-vooral focussen is en dan doe je al aan meditatie.
[..]
Ja precies, dat bedoelde ik ook
[..]
Ja natuurlijk. Maar je kunt het niet de hele dag door doen of ja kan wel maar dan verspil je steeds tijd. Ik bedoel 1x per dag ofzo kan nog wel als je je echt gespannen voelt maar als je het 5x ofzo gaat doen gaat dat van je toch al zo beperkte tijd af en dat creeert weer andere problemen.
[..]
Ja dat herken ik helaas, die plotselinge spanning. Soms helpt ontspannende thee mij ook. Maar of dat ook echt zo is weet ik niet. Voor de rest helpt niet zoveel behalve zo gezond mogelijke levensstijl.
[ Bericht 1% gewijzigd door colivo op 26-10-2020 09:38:30 ]
Als je het echt wil onderzoeken, kan je het gewoon proberen. Er valt genoeg over te lezen hoe het werkt en wat het oplevert.quote:
Hoe kun je zelf weten dat je eigen bewustzijn zich verruimt? Hoe kun je eigen hersengolven zien? Als ontspanning niet het doel is wat dan wel? Eerder zei men weer van ja je mag helemaal geen doel hebben of zo... waarvoor doe je het dan? Dat is ook een doel.. iets doelloos doen... maar waarvoor.
En zo niet, prima toch. Ik deel mijn ervaring omdat ik er veel baat bij gehad heb. Je krijgt geen bekeuring van de meditatiepolitie als je het niet doet.
Je zegt ook dat je je ervaringen accepteert. Dan is er sowieso ook helemaal geen noodzaak om te zoeken naar oplossingen.
Ik heb al heel veel EMDR gehad maar op een gegeven moment helpt het ook maar zoveel he.quote:
Wat heftig om op jonge leeftijd al suicidaal te zijn en opgenomen te zijn geweest en dat je nu nog steeds veel problemen hebt.
Gelukkig dat je in ieder geval iets aan je autisme diagnose hebt gehad. Dat laatste vind ik best wel erg. Heb je alleen maar praat en huiltherapie gehad, was er geen enkele methode zoals EMDR die ze in hadden gezet? Natuurlijk zijn er blijkbaar limieten aan wat men weet over emotionele problemen en hoe men ervan af komt. Dat an sich is misschien een onveranderlijk feit voor niet-wetenschappers waar men zich bij neer moet leggen. Maar wat ik er erg aan vind is dat er alsnog de opvatting heerst dat wie dat maar wil, in emotioneel opzicht gewoon geholpen kan worden, en dat mensen anders beschuldigd worden van niet meewerken. Maar goed dat het je in ieder geval lukt om door te gaan met je leven. Ook al heb je weinig succes in wat je wilt bereiken. Terwijl je er dus alles aan doet wat maar kan. Wist de psycholoog buiten het feit dat jij autisme hebt niet samen met jou achter de reden te komen dat je zo weinig succes ervaart? Op welke manieren probeer jij vrienden te sluiten? Maar goed, ik ga ervan uit dat je je niet opdringerig of wanhopig hebt opgesteld en gewoon op een vrijblijvende manier mensen aansprak.
[..]
Ik heb heel veel geprobeerd om contacten te krijgen en vrienden te krijgen. Probeer me niet op te dringen en zoveel mogelijk mezelf te zijn. Probleem is alleen dat zeker nu je niet zomaar mensen tegenkomt van mijn leeftijd.
Hiervoor was dat al een probleem gezien je niet zomaar mensen kan gaan aanspreken. In een cafe of kroeg zitten vaak groepjes waar je niet tussen gaat zitten en verder kom ik ook niet echt mensen tegen die contact willen.
Ik grijp wel alles aan en doe zelf ook erg veel maar ja.
Ja, zo zie ik het ook idd.quote:Op maandag 26 oktober 2020 08:58 schreef Natalie het volgende:
Het verschil is dat je, als je in een staat van 'Flow' bent, gebruikt maakt van je krachten & kwaliteiten, die uniek voor jou zijn & op de juiste manier en in de juiste proportie worden gepresenteerd.
Meditatie heeft te maken met focus op één ding (kaars, ademhaling, gedachte) en heeft niets te maken met het bovenstaande & heeft daarmee een ander doel.
Daarnaast kun je mediteren leren. 'Flow' kun je alleen bereiken als alles just right is voor jou persoonlijk. Als je weet wat die dingen zijn, die het just right maken, dan kun je het wel opzoeken en zo vaker in die staat terecht komen btw. Als je het interessant vindt: er zijn boeken over
Nee, ik heb al zo’n lange leeslijst.. meer boeken kunnen er echt niet bij. Ik moet zeggen dat spirituele boeken vaak wel interessant zijn als je er eenmaal in bent begonnen, maar ik kan me er nooit toe zetten omdat ik te ongeduldig ben en in te weinig dingen geloof.
Ja, het is wel een goede manier idd.quote:
Daar zou je weleens volledig gelijk in kunnen hebben inderdaad..
Oh Griekse bergthee dat staat ook nog op mijn lijstje om binnenkort te bestellen. Schijnt speciale effecten te hebben maar of dat waar is.. en pepermuntthee geeft dat jou energie? Dat zegt menquote:
geeninspiriatie1235;
Zelf hou ik erg van thee.
Vooral van Griekse bergthee en pepermuntthee.
Oh ik kan een hele waslijst maken aan supplementen.. maar dat bedoel je niet denk ik of welke andere dingen bedoel je precies?quote:
Je zegt dat er voor de rest niet zoveel helpt, wat heb je allemaal al geprobeerd en voor hoe lang?
Ja is ook wel zo.quote:
Als je het echt wil onderzoeken, kan je het gewoon proberen. Er valt genoeg over te lezen hoe het werkt en wat het oplevert.
En zo niet, prima toch. Ik deel mijn ervaring omdat ik er veel baat bij gehad heb. Je krijgt geen bekeuring van de meditatiepolitie als je het niet doet.
Je zegt ook dat je je ervaringen accepteert. Dan is er sowieso ook helemaal geen noodzaak om te zoeken naar oplossingen.
Maar wat is dan de oplossing van je psycholoog voor het feit dat het ondanks al je moeite die je erin hebt gestoken nog steeds niet lukt? Het gewoon accepteren? Of iets anders?quote:
Ik heb al heel veel EMDR gehad maar op een gegeven moment helpt het ook maar zoveel he.
Ik heb heel veel geprobeerd om contacten te krijgen en vrienden te krijgen. Probeer me niet op te dringen en zoveel mogelijk mezelf te zijn. Probleem is alleen dat zeker nu je niet zomaar mensen tegenkomt van mijn leeftijd.
Hiervoor was dat al een probleem gezien je niet zomaar mensen kan gaan aanspreken. In een cafe of kroeg zitten vaak groepjes waar je niet tussen gaat zitten en verder kom ik ook niet echt mensen tegen die contact willen.
Ik grijp wel alles aan en doe zelf ook erg veel maar ja.
Supplementen zijn ook extern, ik doelde meer op intern.quote:
[..]
Ja, zo zie ik het ook idd.
Nee, ik heb al zo’n lange leeslijst.. meer boeken kunnen er echt niet bij. Ik moet zeggen dat spirituele boeken vaak wel interessant zijn als je er eenmaal in bent begonnen, maar ik kan me er nooit toe zetten omdat ik te ongeduldig ben en in te weinig dingen geloof.
[..]
Ja, het is wel een goede manier idd.
[..]
Oh Griekse bergthee dat staat ook nog op mijn lijstje om binnenkort te bestellen. Schijnt speciale effecten te hebben maar of dat waar is.. en pepermuntthee geeft dat jou energie? Dat zegt men
[..]
Oh ik kan een hele waslijst maken aan supplementen.. maar dat bedoel je niet denk ik of welke andere dingen bedoel je precies?
[..]
Ja is ook wel zo.
[..]
Maar wat is dan de oplossing van je psycholoog voor het feit dat het ondanks al je moeite die je erin hebt gestoken nog steeds niet lukt? Het gewoon accepteren? Of iets anders?
quote:
Supplementen zijn ook extern, ik doelde meer op intern.
SPOILER8 jaar therapie gevolgd bij psychologen, coachingtrajecten gevolgd, spirituele workshops gedaan, relativeren, positieve hersenspoeling totdat ik het niet vervelend meer vond en iedere dag doe, RET jezelf, meditatie (op mijn manier dan), regelmatig sociaal contact, acceptatie
Ja, maar ik vind het aan de ene kant deprimerend en aan de andere kant geeft het mij persoonlijk rust want psychische problemen zijn normaal dus hoef ik zelf ook niet meer na te denken over stoornissen enz. Ben wel blij dat er zoveel mensen reageerden, dan krijg je toch een beter beeld.quote:
Op Dit is precies waar ik nu, na een zoektocht naar mezelf en een andere manier willen om met die negatieve gedachtes en twijfels mee bezig ben gegaan.quote:
Ik heb zeker wel vaak last van mezelf. Dat ik graag had gewild dat ik dingen anders had gedaan, of niet zo moeilijk was, of wat spontaner en normaler. Of dat ik mezelf onnodig zorgen maak of bang maak over dingen die achteraf de stress niet waard bleken te zijn.
Wat mij helpt is om jezelf (op dat gebied) niet zo serieus te nemen. Dus ik zeg ook vaak genoeg tegen mezelf als zo'n situatie zich voordoet, 'gaan we weer'. En dan kan ik het goed relativeren.
Wat ook helpt is om je 'innerlijke criticus' eens een keer op pauze te zetten of meer zelfacceptatie te beoefenen. Veel mensen hebben niet door dat ze zichzelf de hele dag door intern afkraken en kapot maken.
Ik weet mezelf vanwege die negatieve gedachten, getwijfel, en emotionele behoefte om goedkeuring soms geen houding te geven om bepaalde mensen heen die ik belangrijk vind, terwijl ik buiten dat sociaal sterk ben.
Dus ergens kan ik het wel, maar om bepaalde mensen (waar je die aai van over je bol wil, zeg maar) gaat dat snel fout en blijf ik in een negatieve cirkel zitten waardoor ik JUIST ongemakkelijk overkom. Dit resulteert dan in een self fulfilling prophecy zeg maar.
1e stap is gezet: erkenning. Nu mee aan de slag.
Ik vind het een interessant idee "die staat van in flow zijn" hoe kan je die beoefenen?quote:
[..]
Het verschil is dat je, als je in een staat van 'Flow' bent, gebruikt maakt van je krachten & kwaliteiten, die uniek voor jou zijn & op de juiste manier en in de juiste proportie worden gepresenteerd.
Meditatie heeft te maken met focus op één ding (kaars, ademhaling, gedachte) en heeft niets te maken met het bovenstaande & heeft daarmee een ander doel.
Daarnaast kun je mediteren leren. 'Flow' kun je alleen bereiken als alles just right is voor jou persoonlijk. Als je weet wat die dingen zijn, die het just right maken, dan kun je het wel opzoeken en zo vaker in die staat terecht komen btw. Als je het interessant vindt: er zijn boeken over
[ Bericht 13% gewijzigd door Grayfoxhound op 03-11-2020 09:39:46 ]
Kan mezelf letterlijk aankijken in de spiegel en zeggen en NU ga je ermee aan de slag.
Uitstellen grootste valkuil van mij als persoon en kom er niet van af en het breekt me soms zelfs op dat ik maar ga slapen.
Kan erg helpen ja. Goed dat je er iig mee bezig bent.quote:
Dit is precies waar ik nu, na een zoektocht naar mezelf en een andere manier willen om met die negatieve gedachtes en twijfels mee bezig ben gegaan.
Ik weet mezelf vanwege die negatieve gedachten, getwijfel, en emotionele behoefte om goedkeuring soms geen houding te geven om bepaalde mensen heen die ik belangrijk vind, terwijl ik buiten dat sociaal sterk ben.
Dus ergens kan ik het wel, maar om bepaalde mensen (waar je die aai van over je bol wil, zeg maar) gaat dat snel fout en blijf ik in een negatieve cirkel zitten waardoor ik JUIST ongemakkelijk overkom. Dit resulteert dan in een selffullfilling prophecy zeg maar.
1e stap is gezet: erkenning. Nu mee aan de slag.
Ik vind het een interessant idee "die staat van in flow zijn" hoe kan je die beoefenen?
Wat goed dat je dit hier plaatst, want maar weinigen durven open te zijn over zo’n probleem, omdat het een taboe onderwerp is waarvoor mensen worden vernederd als zijnde untermensch ze toegeven dat ze niet 24/7 ijzeren discipline te hebben, of het andre uiterste: men bekritiseert het aankaarten ervan als probleem omdat ze juist een boeit allemaal niks wat je wel/niet doet, je bent niet spiritueel ontwikkeld genoeg als je niet gewoon accepteert dat je geen enkele doelen bereikt houding hebben, maar het geeft mij wel een “goed” gevoel om te weten dat ik niet de enige ben die dit probleem (h)erkent.quote:
Letterlijk nu, op Fok rondstruinen terwijl ik deadlines heb.
Kan mezelf letterlijk aankijken in de spiegel en zeggen en NU ga je ermee aan de slag.
Uitstellen grootste valkuil van mij als persoon en kom er niet van af en het breekt me soms zelfs op dat ik maar ga slapen.
Ik heb nu veel goede dagen waar ik heel blij om ben, maar ik weet dat het een constante strijd is tegen mezelf en ik altijd alert moet zijn, omdat ik zo weer terug kan vallen en dan bijv avonden aan niks toevoegende dingen verspil waardoor ik achteraf woedend ben op mezelf of teleurgesteld dat ik zoveel tijd heb verspild, het feit dat er voor op tijd naar bed gaan ook wilskracht nodig is zorgt voor een vicieuze cirkel.
Eerst dacht ik dat vitamine c hielp. Op zich klopt dat misschien ook wel, omdat het ergens met dopamine te maken heeft maar kan ook net zo goed placebo zijn. Zelfde geldt voor scutellaria (glidkruid) thee.
Voldoende slaap, na bijv. 10 uur niet meer afleidende dingen doen zoals op fok zitten (want blauw scherm maakt je wakkerder en mentale vermoeidheid maakt je vermogen om op tijd goede keuzes te maken van ik stop ermee vaak zwakker is mijn ervaring) en het maken van een planning waarbij ik ook ontspanning inplan helpt mij ook (het is dan wel vervelend als je steeds de tijd op moet schuiven en opschrijven afgeleid, als het niet lukt je eraan te houden, maar met helemaal geen planning lukt het nog slechter om aan voorgenomen dingen te beginnen is mijn ervaring). Gezonde voeding en bewegen vast ook maar indirecter.
Caffeine werkt bij mij soms en andere keren weer averechts omdat het me afleid. Ik drink niet meer dan 1 kop koffie per dag. Zijn er dingen die jou helpen? Heb je dit probleem iedere dag?
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-11-2020 18:33:57 ]
Thnx, ik denk dat het vooral belangrijk is, dat mensen op "zelfontdekking" gaan. Wie ben je, wat wil je? Wat zijn je eigen pro's en con's. Zelfacceptatie en kennis is belangrijker dan men denkt. We leunen teveel op externe factoren om ons veilig/ gelukkig te voelen (merk ik vooral aan mezelf). Ik ben vroeger door mijn vader verlaten en verhuisd ver buiten mijn comfort zone, dit heeft achteraf gezien veel impact gehad, en mij een soort afhankelijk gemaakt van externe factoren om mezelf veilig te voelen, hopend dat mijn veilige omgeving mij niet in de steek liet omdat ik niet op mezelf durf te vertrouwen of mezelf kan accepteren. Ik ben meer opgegroeid hangend aan andere mensen, situaties en werk, in plaats van mijzelf.quote:
[..]
Kan erg helpen ja. Goed dat je er iig mee bezig bent.
Ik denk dat de enige manier om die sleur, en daarbij de angsten, te doorbreken is om meer tot jezelf en tot je kern te komen, en meer content te zijn met jezelf en ook vetrouwen op je eigen kracht. Teveel blijven leunen op externe factoren voor je eigen geluk is niet efficient. Ik snap dat externe factoren je geluksgevoel ook maken (familie/vrienden/werk/relaties) maar in de basis moet je blij zijn met jezelf en op jezelf kunnen leunen denk ik.Zo zullen vele angsten en zorgen over externe factoren (waar je weinig controle op hebt!) ook minderen.
https://sochicken.nl/wie-wil-je-zijn
Dit vond ik ook een mooi artikel.
Daar kom ik op terug. Is een iets langere post voor nodig. Maar heb nu mijn meisje thuis, dus ben even mama nuquote:
[..]
Ik vind het een interessant idee "die staat van in flow zijn" hoe kan je die beoefenen?
Elders in dit topic heb ik ook een paar posts aan gewijd in reactie op wat vragen van de TS, zie ik. Het heeft vooral te maken met een activiteit uitvoeren die bij je past, intrinsieke motivatie en een goede balans tussen uitdaging en vaardigheid. Gebruik maken van je krachten (capaciteit die van nature aanwezig is, niet iets wat je geleerd heb door training en herhaling), een kracht voelt authentiek en geeft energie. Maar dan moet je er dus eerst achter komen wat je krachten zijnquote:
Ik vind het een interessant idee "die staat van in flow zijn" hoe kan je die beoefenen?