R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
relatie breuk door overspannen ?
goedenmorgen,
helaas heeft 3 weken geleden mijn vriendin na 4.5 jaar de relatie verbroken.
voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.
na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.
na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.
augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .
en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.
ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?
helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.
na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.
einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.
de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!
toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.
vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.
we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.
blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.
daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.
de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.
wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.
ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.
wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.
goedenmorgen,
helaas heeft 3 weken geleden mijn vriendin na 4.5 jaar de relatie verbroken.
voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.
na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.
na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.
augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .
en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.
ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?
helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.
na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.
einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.
de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!
toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.
vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.
we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.
blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.
daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.
de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.
wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.
ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.
wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.
Van mij moet je het niet aannemen en de diagnose zou ik toch echt aan de psych overlaten, maar ze komt een beetje borderline bij mij over als het klopt wat je zegt met het constante aantrekken en afstoten. Maar een persoonlijkheidsstoornis is altijd lastig te zien of te oordelen.
Ik hoop voor je dat ze het traject bij de GGZ kan volgen, denk dat dat meer duidelijkheid creëert voor jou maar ook voor haar.
[ Bericht 5% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 08:43:02 ]
Ik hoop voor je dat ze het traject bij de GGZ kan volgen, denk dat dat meer duidelijkheid creëert voor jou maar ook voor haar.
[ Bericht 5% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 08:43:02 ]
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
blablablabla
Deze relatie klinkt meer als een stuk onkruid dan een mooie bruine anjer.quote:Op donderdag 13 februari 2020 08:42 schreef Elan het volgende:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
"For the man sound of body and serene of mind, there is no such thing as bad weather; Every day has its beauty. And storms which whip the blood, do make it pulse more vigorously."
Een depressie veroorzaakt door bijv werk, levensdoelen, ziekte in de familie etc kan ook doortrekken naar negatieve gevoelens over andere zaken, zoals jullie relatie. Depressie veroorzaakt vaak een algemene onzekerheid, lusteloosheid en/of gevoeligheid. Alle prikkels worden dus of gedempt en/of ondraaglijk versterkt. Je gaat over van alles twijfelen. Nou, dat KAN een oorzaak zijn voor de breuk. Het kan echter ook zo zijn dat ze oprecht niet voldoende meer voor jou voelt en dat haar twijfels en schuldgevoel juist haar breekpunt zijn.
Hoe los je het op? Je kunt haar eventueel steunen in haar herstel. Mocht de eerste beschreven oorzaak de reden zijn voor de breuk, dan kan het wellicht goedkomen wanneer ze zich beter voelt en haar gevoel van zekerheid weer terugkeert.
Is er sprake van de tweede oorzaak, dan komt het hoe dan ook niet meer goed. Je kunt haar dan alsnog steunen als je dat wil, maar wees reëel in je verwachtingen.
Daarnaast was en is het altijd belangrijk geweest om tijd voor elkaar te maken. Waarom heb je anders een relatie?
Hoe los je het op? Je kunt haar eventueel steunen in haar herstel. Mocht de eerste beschreven oorzaak de reden zijn voor de breuk, dan kan het wellicht goedkomen wanneer ze zich beter voelt en haar gevoel van zekerheid weer terugkeert.
Is er sprake van de tweede oorzaak, dan komt het hoe dan ook niet meer goed. Je kunt haar dan alsnog steunen als je dat wil, maar wees reëel in je verwachtingen.
Daarnaast was en is het altijd belangrijk geweest om tijd voor elkaar te maken. Waarom heb je anders een relatie?
klinkt complex en inderdaad voer voor professionals.
ik zou wel een strikte scheiding aanhouden tussen papierboel en (mogelijk herstel van) relatie. dus geen documenten ondertekenen / dingen doen die meer verbinding tussen jullie betekenen (bijv in relatie tot dat huis of aanschaf van dingen).
ik zou wel een strikte scheiding aanhouden tussen papierboel en (mogelijk herstel van) relatie. dus geen documenten ondertekenen / dingen doen die meer verbinding tussen jullie betekenen (bijv in relatie tot dat huis of aanschaf van dingen).
proberen is de eerste stap naar falen
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
een cafe zonder Hazes, is geen kroeg
Wow je hebt je 3x laten dumpen.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Sta er bij stil dat een relatie van twee kanten moet komen.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Ik denk inderdaad dat een situatie waarbij je als man eindeloos als een hondje achter je partner aan moet lopen niet echt wenselijk is.quote:
Sta er bij stil dat een relatie van twee kanten moet komen.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Ik weet niet hoor, maar ik zou haar niet iedere keer terug hebben genomen. Al dat gedoe, daar zou ik heel snel klaar mee zijn.
Dit is gewoon niet hoe een relatie werkt. Zij wilde weg? Prima. Maar dan is het wel klaar. Die eerste keer, ok. Kan. Maar het is een rode draad geworden en dan moet je een schaar pakken en de draad doorknippen.
Het maakt ook helemaal niet uit waarom het mis is gegaan. Accepteer het en blijf vooral even bij elkaar vandaan. Je kan best met een ex vriendschappelijk omgaan, maar pas als je echt over haar heen bent.
Kortom: ts, sluit dit af. Uithuilen en opnieuw beginnen. Ik geef je op een briefje dat de volgende relatie veel fijner gaat aanvoelen.
Dit is gewoon niet hoe een relatie werkt. Zij wilde weg? Prima. Maar dan is het wel klaar. Die eerste keer, ok. Kan. Maar het is een rode draad geworden en dan moet je een schaar pakken en de draad doorknippen.
Het maakt ook helemaal niet uit waarom het mis is gegaan. Accepteer het en blijf vooral even bij elkaar vandaan. Je kan best met een ex vriendschappelijk omgaan, maar pas als je echt over haar heen bent.
Kortom: ts, sluit dit af. Uithuilen en opnieuw beginnen. Ik geef je op een briefje dat de volgende relatie veel fijner gaat aanvoelen.
Of ze heeft slecht ontwikkeld hoe ze met emoties om kan gaan.
Of ze vindt het heel moeilijk om te handelen naar wat ze echt voelt (dat ze geen toekomst met je ziet).
Of een combinatie.
Als het vooral het eerste is, is er nog hoop als ze echt aan de slag gaat.
Of ze vindt het heel moeilijk om te handelen naar wat ze echt voelt (dat ze geen toekomst met je ziet).
Of een combinatie.
Als het vooral het eerste is, is er nog hoop als ze echt aan de slag gaat.
The love you take is equal to the love you make.
Dit ja.quote:
Sta er bij stil dat een relatie van twee kanten moet komen.
Niet dat zij er vandoor kan gaan wanneer ze wil en dat jij er alles aandoet om het weer beter te maken of om het op te lossen als ze dan weer ineens voor de deur staat.
Tldr, maar een argument als 'ik voel me te weinig gesteund in het huishouden' is natuurlijk maar een oppervlakkig argument. Dat kan nooit hèt ding zijn. Toch? Daar zat wat onder.
Daarna gestopt met lezen.
Somebody that I used to know
Enneh, wees wat duidelijker over je grenzen (heb nu het laatste stukje gelezen). Ze wil alleen naar de huisarts, laat haar het ook alleen doen. Wil ze toch weer steun /bevestiging, zeg dat ze dat beter aan de huisarts/hulpverlening kan vragen of bij haar ouders kan zoeken. Echt waar, klinkt hard, maar ze zal het 'alleen' moeten doen. En je kunt haar toch niet helpen. Ja, misschien kan je haar helpen door dingen bij haar te laten. Ze is nu zo verward dat ze ook onduidelijk is naar jou toe. Dan ben jij degene die de duidelijkheid moet creëren.
Somebody that I used to know
Tijd steken in een relatie is erg belangrijk.
Wat ik echter niet gepikt had waren de uitspraken die ze naar je zus deed en het feit dat ze met haar spullen vertrekt maar steeds na 2 dagen weer als een braaf hondje voor de deur staat. Na de eerste keer was dat klaar geweest voor mij. Niemand speelt zo met mijn gevoelens en komt er mee weg. Hoe rot het ook zou zijn voor mezelf.
Wat ik echter niet gepikt had waren de uitspraken die ze naar je zus deed en het feit dat ze met haar spullen vertrekt maar steeds na 2 dagen weer als een braaf hondje voor de deur staat. Na de eerste keer was dat klaar geweest voor mij. Niemand speelt zo met mijn gevoelens en komt er mee weg. Hoe rot het ook zou zijn voor mezelf.
En omgedraaid net zo min.quote:
[..]
Ik denk inderdaad dat een situatie waarbij je als man eindeloos als een hondje achter je partner aan moet lopen niet echt wenselijk is.
Binnen een relatie dien je gelijkwaardig te zijn, er voor elkaar te zijn, soms even de een wat meer voor de ander omdat de situatie dat vereist. Maar nooit is het goed voor een mens om als een hondje achter een ander mens, zeker niet je partner, aan te lopen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja. Eens.quote:
[..]
En omgedraaid net zo min.
Binnen een relatie dien je gelijkwaardig te zijn, er voor elkaar te zijn, soms even de een wat meer voor de ander omdat de situatie dat vereist. Maar nooit is het goed voor een mens om als een hondje achter een ander mens, zeker niet je partner, aan te lopen.
Ik bleef eerst even steken op 3 jaar klussen in een nieuwbouwwoning. WTF? 
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Verder is hierboven denk ik alles al gezegd. Kan van alles zijn. Depressie, burn out, de koek die echt op is en geen keuze daarin durven maken.
Zoals jullie je huis perfect wilden hebben geldt dat voor haar voor haar leven ook? Perfectionisme kan je ook wel eens compleet vast laten lopen. En misschien ben jij op papier wel haar perfecte partner wel maar ontbreekt het perfecte gevoel wel.
Ik zou maar eerst eens bezien hoe dat met haar bij de psycholoog gaat alvorens er weer in te trappen als ze weer voor je deur staat. En gewoon tekenen die papieren.
[ Bericht 4% gewijzigd door Elpis op 13-02-2020 10:23:20 ]
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Verder is hierboven denk ik alles al gezegd. Kan van alles zijn. Depressie, burn out, de koek die echt op is en geen keuze daarin durven maken.
Zoals jullie je huis perfect wilden hebben geldt dat voor haar voor haar leven ook? Perfectionisme kan je ook wel eens compleet vast laten lopen. En misschien ben jij op papier wel haar perfecte partner wel maar ontbreekt het perfecte gevoel wel.
Ik zou maar eerst eens bezien hoe dat met haar bij de psycholoog gaat alvorens er weer in te trappen als ze weer voor je deur staat. En gewoon tekenen die papieren.
[ Bericht 4% gewijzigd door Elpis op 13-02-2020 10:23:20 ]
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
van dit:
dit
enquote:dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond
dit
En dan ook nog eens ditquote:ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker!
Zou ik ook compleet in de stress raken. Dus ik begrijp wel dat je vriendin overspannen is en de relatie heeft verbroken. Advies heb ik verder niet, maar ik snap je vriendin wel.quote:( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
Ik moest ook heel erg aan een depressie denken. Hoeft niet zo te zijn, maar is zeker het onderzoeken waard. Bovendien had de huisarts al een burn out geconstateerd waarvoor ze geen hulp wilde aannemen.quote:Op donderdag 13 februari 2020 08:51 schreef Cockwhale het volgende:
Een depressie veroorzaakt door bijv werk, levensdoelen, ziekte in de familie etc kan ook doortrekken naar negatieve gevoelens over andere zaken, zoals jullie relatie. Depressie veroorzaakt vaak een algemene onzekerheid, lusteloosheid en/of gevoeligheid. Alle prikkels worden dus of gedempt en/of ondraaglijk versterkt. Je gaat over van alles twijfelen. Nou, dat KAN een oorzaak zijn voor de breuk. Het kan echter ook zo zijn dat ze oprecht niet voldoende meer voor jou voelt en dat haar twijfels en schuldgevoel juist haar breekpunt zijn.
Hoe los je het op? Je kunt haar eventueel steunen in haar herstel. Mocht de eerste beschreven oorzaak de reden zijn voor de breuk, dan kan het wellicht goedkomen wanneer ze zich beter voelt en haar gevoel van zekerheid weer terugkeert.
Is er sprake van de tweede oorzaak, dan komt het hoe dan ook niet meer goed. Je kunt haar dan alsnog steunen als je dat wil, maar wees reëel in je verwachtingen.
Daarnaast was en is het altijd belangrijk geweest om tijd voor elkaar te maken. Waarom heb je anders een relatie?
@mellie99 waarom wilde ze de hulp niet aannemen?
Ik denk daarnaast dat je elkaar nogal kwijt raakt als je 3 jaar lang aan het verbouwen bent en een van beiden ook nog eens heel veel werkt; zelfs 7 dagen per week in het begin.
Maar hoe dan ook is dat allemaal uit het verleden en moet je verder met het nu. En daarin lijkt het me belangrijk dat je nu eerst naar jezelf kijkt en wat jij wil. Wil jij er tijd, energie en aandacht in blijven steken, in haar, in een mogelijke relatie? Voel jij je daar nog voldoede veilig voor, na de ervaring dat ze al meerdere keren zomaar opgestapt is? Dat ze terugkomt is leuk en aardig, maar eerst heb jij toch weer de ellende en verdriet van de verbroken relatie gevoeld.
Het is me overigens niet helemaal duidelijk wat nu de status is van jullie relatie. Is het nog steeds uit? Zij woont bij haar ouders en jij in jullie huis? De papieren die klaar liggen, zijn dat de papieren om haar uit te kopen of zo?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Kolere.. wat een verhaal.
Maar wat ik hierboven ook lees, ik vind het wel kwalijk dat ze 3(!) keer weggaat, en weer terugkomt. Dat zou voor mij ook al een reden geweest zijn om te zeggen dat het over is. Hoe moeilijk het ook is.
Maar wat ik hierboven ook lees, ik vind het wel kwalijk dat ze 3(!) keer weggaat, en weer terugkomt. Dat zou voor mij ook al een reden geweest zijn om te zeggen dat het over is. Hoe moeilijk het ook is.
Слава России! Z
@ miss_sly de huisarts had idd geconstateerd dat ze overspannen was en dat alles de afgelopen jaren te veel was geworden. ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.quote:
[..]
Ik moest ook heel erg aan een depressie denken. Hoeft niet zo te zijn, maar is zeker het onderzoeken waard. Bovendien had de huisarts al een burn out geconstateerd waarvoor ze geen hulp wilde aannemen.
@:mellie99 waarom wilde ze de hulp niet aannemen?
Ik denk daarnaast dat je elkaar nogal kwijt raakt als je 3 jaar lang aan het verbouwen bent en een van beiden ook nog eens heel veel werkt; zelfs 7 dagen per week in het begin.
Maar hoe dan ook is dat allemaal uit het verleden en moet je verder met het nu. En daarin lijkt het me belangrijk dat je nu eerst naar jezelf kijkt en wat jij wil. Wil jij er tijd, energie en aandacht in blijven steken, in haar, in een mogelijke relatie? Voel jij je daar nog voldoede veilig voor, na de ervaring dat ze al meerdere keren zomaar opgestapt is? Dat ze terugkomt is leuk en aardig, maar eerst heb jij toch weer de ellende en verdriet van de verbroken relatie gevoeld.
Het is me overigens niet helemaal duidelijk wat nu de status is van jullie relatie. Is het nog steeds uit? Zij woont bij haar ouders en jij in jullie huis? De papieren die klaar liggen, zijn dat de papieren om haar uit te kopen of zo?
vorig jaar ben iik ook gestopt met de weekenden werken en heb ik het beperkt tot het verbouwen om dit zo snel mogelijk af te krijgen, dit was een keuze van ons samen zodat we eerder konden gaan genieten van ons huisje samen. helaas hebben we dit niet gered,
voor mij is het heel lastig dat zij die wisselende signalen af blijft geven, zo zegt ze van de week nog, toen ze spullen kwam halen dat ze echt gevoel had dat dit de beste keuze was. maar dat ze wel van me houd en niks liever wilde dan dat dit ging werken ook wilde ze zelfs nog langer doorproberen omdat ze het zo graag wilt.
daarna stelde mijn vader de vraag waarom ze nooit aan relatie therapie heeft gedacht? omdat ze vooral aangeeft dat ze moeite heeft dat sommige dingen gebeurd zijn: zoals een ruzie 4,5 jaar geleden, heb wel is een flinke discussie gehad met mijn schoonouders wat best hoog opliep (zij is best close met der ouders )dit is allemaal netjes uitgepraat en goedgekomen . hierdoor is er vorig jaar in mei iets geknapt en die twijfel is nooit meer weggegaan zegt ze. toen mijn vader die vraag stelde kreeg hij ook het antwoord dat een relatie therapeut ons niet kan helpen omdat ze vind dat onze relatie echt goed is en er niks is wat ze aan mij zou willen veranderen.
ik krijg zo sterk het vermoeden dat ze zich zelf iets aan het aanpraten is, dat ze naar antwoorden aan het zoeken is waarom ze zich zo slecht voelt en dan ze dan uitkomt op onze relatie, terwijl op de momentjes na dat ze weg is gegaan, zie je haar constant genieten en zoekt ze heel veel fysiek contact op en geeft veel knuffels en kusjes. ook had ze super veel ambitie om vakanties te boeken en leuke dingen samen te doen.
ook merkte ik heel erg dat ze met veel dingen heel aanhankelijk was, zij is meestal een heel positief persoon en heel erg van het feesten. afgelopen oud en nieuw zouden we met vrienden samen lekker gaan feesten. paar dagen voor oud en nieuw kwam ze er ineens mee dat ze liever samen op de bank oud en nieuw wilde vieren, dit zag ik zelf niet zo zitten en uiteindelijk zijn we toch naar die vrienden toe gegaan. of ze wilde weinig afspreken meer met vriendinnen. ook zocht ze veel hulp bij mij met haar problemen op het werk en heb haar ook altijd ondersteund.
tussen ons is er op moment geen relatie meer, ze gaf aan dat ze duidelijkheid had gevonden maar zoals ik net al zei, op moment dat je door gaat vragen breekt ze ineens en word ze emotioneel en zegt ze ineens , ik had het nog langer willen proberen en hou nog steeds van je. ik wil zo graag dat dit allemaal gewoon werkt. ik blijf idd in het huis wonen en ga haar uitkopen zij blijft lekker bij der ouders wonen in een warm nest.
Nee jij wil dat Ze zichzelf iets aan praat want als dat zo is heb jij nog een mogelijkheid. Als ze gewoon klaar is met de relatie dan kun je niks meer dus dat heb jij liever niet.
Breitling - Instruments for Professionals
Ik vind dit soort uitspraken altijd zo fascinerend. Mede door de stigma op hulp verkrijgen van de GGZ.quote:
ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 11:14:38 ]
ik vond ook oprecht jammer dat hier zo over gedacht word, maar zoals de huisarts zei als zei als je er maar voor 99,9 procent in geloofd gaat het al niet werken, je moet er 100% achterstaan en zelf willen.quote:
[..]
Ik vind dit soort uitspraken altijd zo fascinerend. Mede door de stigma op hulp verkrijgen van de GGZ.
Eerlijk gezegd klinkt het alsof het beter voor je is om afscheid van haar te nemen. Hoe sneller hoe beter. Want dit gaat alleen nog maar erger worden.
ja de eerste 3 jaar was omdat ik alles in de avond uurtjes deed door de weeks omdat ik vaak weg was in het weekend, ook kwam erbij dat ik zelf de garage aan het bouwen was. door de ziekte van mijn (ex schoonvader) hebben we een tijdje stil geleegen omdat de situatie hier even niet naar was. Ik zie idd zelf soms ook wel in dat we misschien beter rustig aan hadden kunnen beginnen en langzamerhand opbouwen, helaas is dit niet gebeurd en kan ik niet meer terugdraaien.quote:
Ik bleef eerst even steken op 3 jaar klussen in een nieuwbouwwoning. WTF?
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Verder is hierboven denk ik alles al gezegd. Kan van alles zijn. Depressie, burn out, de koek die echt op is en geen keuze daarin durven maken.
Zoals jullie je huis perfect wilden hebben geldt dat voor haar voor haar leven ook? Perfectionisme kan je ook wel eens compleet vast laten lopen. En misschien ben jij op papier wel haar perfecte partner wel maar ontbreekt het perfecte gevoel wel.
Ik zou maar eerst eens bezien hoe dat met haar bij de psycholoog gaat alvorens er weer in te trappen als ze weer voor je deur staat. En gewoon tekenen die papieren.
helaas wil zij het advies van de huisarts niet aannemen en wilt ze geen hulp hebben van mensen die hiervoor gestudeerd hebben. dan krijg ik een antwoord : ben niet gek en vind allemaal veel te zweverig.
ik wilde dit verhaal meer delen om te kijken of er mensen waren die een vergelijkbare situatie hebben/hadden. en misschien meer duidelijkheid kunnen geven hoe iemand denkt die met een depressie/overspanning te maken heeft of heeft gehad.
Dit ..quote:
Op een gegeven moment is het dan ook wel een keer echt klaar met kansen geven lijkt mij
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?quote:
Van mij moet je het niet aannemen en de diagnose zou ik toch echt aan de psych overlaten, maar ze komt een beetje borderline bij mij over als het klopt wat je zegt met het constante aantrekken en afstoten. Maar een persoonlijkheidsstoornis is altijd lastig te zien of te oordelen.
Ik hoop voor je dat ze het traject bij de GGZ kan volgen, denk dat dat meer duidelijkheid creëert voor jou maar ook voor haar.
Dat vond ik al een beetje een raar verhaal als ik eerlijk benquote:
[..]
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Het is overduidelijk dat ze geen hulp wil, terwijl ze niet in staat lijkt dit zelf op te lossen.
"Pools are perfect for holding water"
Zolang je nog 'de luxe' hebt om te bedenken of je wel hulp wil, dan ben je denk ik nog niet volledig ziek, denk ik soms wel eensquote:
[..]
ik vond ook oprecht jammer dat hier zo over gedacht word, maar zoals de huisarts zei als zei als je er maar voor 99,9 procent in geloofd gaat het al niet werken, je moet er 100% achterstaan en zelf willen.
. Als je echt in crisis zit, dan is het geen vraag meer of je nog hulp wilt. Dan wil je gewoon hulp. Maar goed, haar keuze. (en je kan natuurlijk zelf wel bedenken of wat jij er zelf eigenlijk van vindt. Iemand die niet voor haar relatie wil knokken door aan zichzelf te werken... wil je daar zelf wel een relatie mee?) Nou, daar kan ik je wel iets over vertellen. Je kan haar niet helpen, je kan het niet voor haar oplossen (moet je ook niet willen, want je gaat er zelf aan onderdoor), ze zal het zelf moeten doen, en er zijn zorgverleners die daarvoor zijn getraind om haar daarmee te helpen. Dat zij geen zorg wil, is haar keuze. Hoef jij niet op te vangen, of zelf te geven. Ze zal het echt zelf moeten doen. Het enige dat jij kan doen is zeggen dat ze voor problemen beter naar de huisarts kan gaan (en hopen dat de huisarts het lukt om tot haar door te dringen. Maar laat dat aan de professionals over).quote:
ik wilde dit verhaal meer delen om te kijken of er mensen waren die een vergelijkbare situatie hebben/hadden. en misschien meer duidelijkheid kunnen geven hoe iemand denkt die met een depressie/overspanning te maken heeft of heeft gehad.
[ Bericht 3% gewijzigd door Postbus100 op 13-02-2020 13:33:38 ]
Somebody that I used to know
TS dit is een kut situatie en het is jammer dat ze geen hulp wil. Je kan haar het beste laten gaan, want het gaat niet beter worden zonder professionele hulp, ze zal zich op den duur ook nog wel tegen gaan komen wat dat betreft.
Ja dat lees ik, ik uit gewoon mijn vermoeden. Dat hoeft niet perse te kloppen hè (en ik hoop dat het niet klopt). Het was gewoon herkenbaar voor mij.quote:
[..]
Og ajb zeg!! Ze is overspannen lees je toch?
[ Bericht 4% gewijzigd door Erasmus op 13-02-2020 13:44:06 ]
ik heb dit advies zelf al van de huisarts gekregen, en dat vind ik juist het lastige van alles, je geeft om iemand en bouwt samen een bepaalde toekomst op. maar ik zou die persoon enorm graag willen helpen en vechten voor onze relatie maar dat is dus juist het genen wat ik niet moet doen en haar de rust en ruimte geven die ze denkt nodig te hebben.quote:Op donderdag 13 februari 2020 13:23 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Zolang je nog 'de luxe' hebt om te bedenken of je wel hulp wil, dan ben je denk ik nog niet volledig ziek, denk ik soms wel eens
[..]
Nou, daar kan ik je wel iets over vertellen. Je kan haar niet helpen, je kan het niet voor haar oplossen (moet je ook niet willen, want je gaat er zelf aan onderdoor), ze zal het zelf moeten doen, en er zijn zorgverleners die daarvoor zijn getraind om haar daarmee te helpen. Dat zij geen zorg wil, is haar keuze. Hoef jij niet op te vangen, of zelf te geven. Ze zal het echt zelf moeten doen. Het enige dat jij kan doen is zeggen dat ze voor problemen beter naar de huisarts kan gaan (en hopen dat de huisarts het lukt om tot haar door te dringen. Maar laat dat aan de professionals over).
helaas word ik door genoeg mensen om me heen herrinerd hoe geweldig wij wel niet bij elkaar pasten en dat wij de laatste 2 zouden zijn waarvan ze verwachten uit elkaar te gaan. en dan nog niet gesproken over de informatie die ze verlenen wat zij allemaal aan het doen is op het moment.
ik heb aan haar uitgelegd dat ik alles van social media heb ontvolgd en dat ze dit niet persoonlijk moet opvatten, maar dat ik dit puur uit zelfbescherming doe. helaas heb je dan van die mensen die naar je toe komen en zeggen: ze was gister nog lekker stappen was haar tegen gekomen.
vervolgens hoor je weer van iemand anders dat ze na een half uur stappen alweer naar huis is gegaan. en dan gaan die dingen weer spoken in je hoofd. heb ook aangegeven dat ik niks meer over wil horen en ik graag verder wil gaan, maar toch wil ik graag dingen weten over mensen die overspannen zijn en in relatie's zitten. puur om te kijken of ik overeenkomsten zie in ons verhaal
gelukkig ben ik op een forum beland
en merk dat ik best me ei kwijt kan hier.ook over de reactie dat ze waarschijnlijk depressief of een burnout heeft. ik snap dat je mee probeert te denken en blijf dat vooral doen. helaas heeft de huisarts uitgesproken"dat hij dacht aan een overspannenheid' dat is ook waarom ik nou nog twijfel, heeft ze het wel of heeft ze het niet ?
maar daar zal alleen een psycholoog antwoord op kunnen geven.
Ik lees er niet uit dat TS er voor haar was. Dat hij veel aan het werk was ok maar was hij in staat zijn werk te laten vallen wanneer zijn vriendin hem echt nodig had.
[ Bericht 88% gewijzigd door HSG op 13-02-2020 14:50:12 ]
Dus als jij het heel moeilijk hebt dan maak jij een relatie uit/ ga je gelijk scheiden?quote:Op donderdag 13 februari 2020 10:07 schreef Karina het volgende:
van dit:
[..]
en
dit
[..]
En dan ook nog eens dit
[..]
Zou ik ook compleet in de stress raken. Dus ik begrijp wel dat je vriendin overspannen is en de relatie heeft verbroken. Advies heb ik verder niet, maar ik snap je vriendin wel.
[ Bericht 88% gewijzigd door HSG op 13-02-2020 14:50:12 ]
Ô mon citoyens vous serez unis.
Nou dit was een beetje een raar verhaal, ik dacht heel eerlijk gezegd dat dit beetje door de ziekte van der vader kwam, dat ze het er gewoon heel moeilijk mee had en heel erg naar iemand zocht die haar een baaplde aandacht zou geven of in de buurt is als ze dat nodig had.quote:
Heeft ze, voordat het de eerste keer uit ging, al gepoogd met jou over eventuele problemen te praten die jij misschien niet zag?
Of was het meer van "dit is niet wat ik had verwacht" dus ga ik er maar vandoor?
maar toen ik met haar aan de praat raakte zei ze dat het kwam omdat ze het gevoel had dat ze kwa huishouden er alleen voor stond omdat ik vaak werken of bezig was. dit vond ik niet helemaal eerlijk , puur omdat ik dat extra werk ook deed omdat wij zoveel wilde in de woning.
ik heb toen ook aangegeven dat ik hier mee ging stoppen en ben toen heel veel thuis geweest, dit vond zij enorm fijn en gaf ze ook regelmatig aan. de maanden daarna waren dan ook een hele verbetering gaf ze aan, en ze gaf ook meerdere keren aan dat het echt weer goed aanvoelde.
we hebben in september nog een hele leuke vakantie gehad met mijn schoonouders omdat ze zoveel jaar getrouwd waren. hier merkte ik wel dat ze de laatste 2 dagen van de vakantie ( 9Dagen) heel er kortaf reageerde naar haar ouders en gaf ze bij mij aan dat het voor haar lang genoeg heeft geduurt.
dit was voor mij best opmerkelijk, helemaal omdat zij super close is met haar vader en moeder.
toen ze in november besloot om naar der ouders te gaan, gaf ze aan dat der gevoel weer opspeelde, maar na 2 dagen miste ze me wel zei ze ( dit neem ik maar even aan dat ze hier niet over liegt ) daarna hebben we veel gesprekken gevoer over hoe we dit aan gaan pakken.
ik kreeg wel veel te horen: dat ze enorm moeilijk vind om aan te geven wat ze nu voelt, het ene moment twijfelt ze over der gevoel en andere moment zegt ze ik ben echt gelukkig dit is echt wat ik wil.
toen hebben we de huisarts bezocht en die zat te denken aan overspannen.
dit is beetje zoals het gelopen.
Maar dit was nadat het uit was en nadat ze weer op de stoep stond. Maar het gaat erom of ze daarvoor al iets heeft laten merken.quote:
[..]
Nou dit was een beetje een raar verhaal, ik dacht heel eerlijk gezegd dat dit beetje door de ziekte van der vader kwam, dat ze het er gewoon heel moeilijk mee had en heel erg naar iemand zocht die haar een baaplde aandacht zou geven of in de buurt is als ze dat nodig had.
maar toen ik met haar aan de praat raakte zei ze dat het kwam omdat ze het gevoel had dat ze kwa huishouden er alleen voor stond omdat ik vaak werken of bezig was. dit vond ik niet helemaal eerlijk , puur omdat ik dat extra werk ook deed omdat wij zoveel wilde in de woning.
Dat ze blijft twijfelen over haar gevoelens en relatie geeft al aan dat het gewoon niet gaat werken. Ik vind dat jullie een goed gesprek moeten voeren of over wat jullie echt beiden willen want nu is het een soort van knipperlicht.quote:ik heb toen ook aangegeven dat ik hier mee ging stoppen en ben toen heel veel thuis geweest, dit vond zij enorm fijn en gaf ze ook regelmatig aan. de maanden daarna waren dan ook een hele verbetering gaf ze aan, en ze gaf ook meerdere keren aan dat het echt weer goed aanvoelde.
we hebben in september nog een hele leuke vakantie gehad met mijn schoonouders omdat ze zoveel jaar getrouwd waren. hier merkte ik wel dat ze de laatste 2 dagen van de vakantie ( 9Dagen) heel er kortaf reageerde naar haar ouders en gaf ze bij mij aan dat het voor haar lang genoeg heeft geduurt.
dit was voor mij best opmerkelijk, helemaal omdat zij super close is met haar vader en moeder.
toen ze in november besloot om naar der ouders te gaan, gaf ze aan dat der gevoel weer opspeelde, maar na 2 dagen miste ze me wel zei ze ( dit neem ik maar even aan dat ze hier niet over liegt ) daarna hebben we veel gesprekken gevoer over hoe we dit aan gaan pakken.
ik kreeg wel veel te horen: dat ze enorm moeilijk vind om aan te geven wat ze nu voelt, het ene moment twijfelt ze over der gevoel en andere moment zegt ze ik ben echt gelukkig dit is echt wat ik wil.
toen hebben we de huisarts bezocht en die zat te denken aan overspannen.
dit is beetje zoals het gelopen.
Ô mon citoyens vous serez unis.
En hoe laat ze dat zien dan..? Wat zijn haar plannen op dit gebied?quote:
[..]
@ miss_sly de huisarts had idd geconstateerd dat ze overspannen was en dat alles de afgelopen jaren te veel was geworden. ze vind psychologen zweverig en denkt het zelf wel op te kunnen lossen.
De impact is niet altijd goed in te schatten, maar verhuizen en verbouwen scoren berucht hoog.quote:Vorig jaar ben iik ook gestopt met de weekenden werken en heb ik het beperkt tot het verbouwen om dit zo snel mogelijk af te krijgen, dit was een keuze van ons samen zodat we eerder konden gaan genieten van ons huisje samen. helaas hebben we dit niet gered
Een praktische oplossing haalt lang niet altijd de bijbehorende emoties weg. Zeker niet als je verder nog steeds relatief veel gedoe zoals klussen op je bordje houdt..
Is het echt zo wisselend of heb je misschien niet de juiste parameters ingezet?quote:Voor mij is het heel lastig dat zij die wisselende signalen af blijft geven, zo zegt ze van de week nog, toen ze spullen kwam halen dat ze echt gevoel had dat dit de beste keuze was. maar dat ze wel van me houd en niks liever wilde dan dat dit ging werken ook wilde ze zelfs nog langer doorproberen omdat ze het zo graag wilt.
Wat wil ze dan komen proberen door weer terug te komen? Hoe kan iets weer gaan werken als je niet weet waar je aan wil werken, laat staan hoe?
Houden van is leuk om te horen, maar niet altijd even veelzeggend over blijvende compatibiliteit.
Daarnaast is liefde ook relatief, want wat is je liefde waard als je partner je niet liever iemand gunt met wat minder twijfels?
Sowieso twijfelachtige opmerking over niks willen veranderen. Moet je überhaupt ook niet teveel willen, laat staan of het realistisch is..quote:Daarna stelde mijn vader de vraag waarom ze nooit aan relatie therapie heeft gedacht? omdat ze vooral aangeeft dat ze moeite heeft dat sommige dingen gebeurd zijn: zoals een ruzie 4,5 jaar geleden, heb wel is een flinke discussie gehad met mijn schoonouders wat best hoog opliep (zij is best close met der ouders )dit is allemaal netjes uitgepraat en goedgekomen . hierdoor is er vorig jaar in mei iets geknapt en die twijfel is nooit meer weggegaan zegt ze. toen mijn vader die vraag stelde kreeg hij ook het antwoord dat een relatie therapeut ons niet kan helpen omdat ze vind dat onze relatie echt goed is en er niks is wat ze aan mij zou willen veranderen.
Wat maakt dit zo een goede relatie dan? Zij is niet gelukkig, jij nu ook niet en jij wist niet eens dat zij al zolang met shizzle in d'r maag zit. Laat staan hoe diep het zat. Dat moet toch ergens te denken geven..?
Zeggen de mindere momenten niet juist veel meer over hoe goed een relatie is?quote:krijg zo sterk het vermoeden dat ze zich zelf iets aan het aanpraten is, dat ze naar antwoorden aan het zoeken is waarom ze zich zo slecht voelt en dan ze dan uitkomt op onze relatie, terwijl op de momentjes na dat ze weg is gegaan, zie je haar constant genieten en zoekt ze heel veel fysiek contact op en geeft veel knuffels en kusjes. ook had ze super veel ambitie om vakanties te boeken en leuke dingen samen te doen.
Waarom komt ze ondanks al die andere factoren juist bij jullie relatie uit?
Is het misschien niet ook een soort weg willen vluchten van? Lekker uit dat huis wat jullie zoveel kost en weg uit het gewone leven.
Of hardvochtig proberen om die twijfels weg te knuffelen en te zoenen? Of een keihard schuldgevoel, waarbij ze even vergeet dat y/n gebeuren misschien nog veel kutter voor jou is dan een clean break?
Wat ik zo lees lijkt ze wel bepaalde pleasende of ontwijkende tactieken te hebben. Ongeacht wat daar de oorzaak van is, het zit het functioneren danig in de weg. En toch wel handig om in je achterhoofd te houden bij die mixed signals, of ze je echt denkt te helpen met haar ik hou zo van je of haar schuldgevoel zo probeert te verzachten..quote:Tussen ons is er op moment geen relatie meer, ze gaf aan dat ze duidelijkheid had gevonden maar zoals ik net al zei, op moment dat je door gaat vragen breekt ze ineens en word ze emotioneel en zegt ze ineens , ik had het nog langer willen proberen en hou nog steeds van je. ik wil zo graag dat dit allemaal gewoon werkt. ik blijf idd in het huis wonen en ga haar uitkopen zij blijft lekker bij der ouders wonen in een warm nest.
Heel verstandig om geen heftige administratieve verbintenis aan te gaan, zoals een huis. Fijn als je haar uit kan kopen en niet krom hoeft te liggen om het in je eentje te kunnen rooien.
Trek zulke grenzen ook gerust emotioneel, want je laat haar misschien teveel vrij om in te zien wat de impact is van haar twijfelkonten. Omgekeerd heeft ze laten zien hoe emoties en gedachten verbergen averechts werkt, dus beter maak je niet dezelfde fout. Het is ook mogelijk om niet verwijtend erover te kunnen communiceren. Leuker kun je het niet maken, wel makkelijker..
Sterkte met het afronden en verwerken
zij is echt een enorme binnenvetter, ze heeft geen signalen afgegeven dat het effe niet lekker liep, was voor mij ineens een klap. maar ze heeft de eerste 2x ook niet gezegd dat ze uit elkaar wilde. puur dat ze met der gevoel in de knoop zat en even naar de ouders wilde.quote:
[..]
Maar dit was nadat het uit was en nadat ze weer op de stoep stond. Maar het gaat erom of ze daarvoor al iets heeft laten merken.
[..]
Dat ze blijft twijfelen over haar gevoelens en relatie geeft al aan dat het gewoon niet gaat werken. Ik vind dat jullie een goed gesprek moeten voeren of over wat jullie echt beiden willen want nu is het een soort van knipperlicht.
wat het voor haar zo moeilijkt maakt, is dat ze harstikke gelukkig is, alleen sommige momenten dat ze in bed ligt gaat ze zich ineens afvragen is dit wat ik wil. en dan weer paar minuten later is dit weg. alleen soms heeft ze dagen dat ze heel zenuwachtig word van die gedachten waardoor ze veel gaat piekeren.
maar ze wil niks liever dan samen oud worden en ze geeft ook aan dat ze de relatie perfect vind sinds ik meer thuis ben. ze vind niks zo fijn dan elke avond samen te douchen, bank lekker knufflene en ook in bed ligt ze het liefst heel de nacht tegen me aan. ook krijg ik van haar elke ochtend als ik naar me werk rij een whatsappje, hoeveel ze wel niet van me houd en een hartje erbij.
lijkt me toch dat iemand steeds meer afstand neemt als het gevoel er niet meer is?
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweestquote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Wat me opvalt aan je verhaal is het zeer grote aantal overdrijvingen die je gebruikt:
- "ons geluk kon niet op"
- "volledig in de ban van klussen "
- "we wilde alles perfect hebben"
- "de weken hierop waren fantastisch"
- "we communiceerde enorm goed"
- "ik zag een sprookje dat zo mooi was "
- "deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd"
Je zou er bijna moe van worden, hoe goed en perfect alles gaat... maar vreemd genoeg worden die overdrijvingen over 'hoe goed alles ging' afgewisseld met duidelijke signalen dat het eigenlijk helemaal niet zo _perfect_ was .
Zowel het gegeven dat zij regelmatig aangeeft problemen te hebben... maar evengoed uit je beschrijving van je eigen activiteiten klinkt het ook voor jou een beetje alsof je eigenlijk veels teveel hooi op je vork neemt en kennelijk continu problemen hebt ... kennelijk financieel ook lang niet alles klopt en je ook in de weekenden moet werken en vrijwel alles aan de verbouwing al jarenlang in je eentje doet.
Ik kan begrijpen dat iemand graag wil dat zijn leven helemaal goed is, dat alles klopt: perfecte relatie, groot huis, verbouwd naar je eigen wensen, succesvol in werk en leuke vakanties....
maar soms lukt dat gewoon niet, en soms is het juist ook goed je beperkingen te erkennen en een stap terug te doen.
Ik geef eigenlijk je partner gelijk als ze zich voor zichzelf ook realiseert en daarop handelt, zeker als het alternatief is vooral door te gaan in een streven dat misschien lastig haalbaar is en een hele hoop energie kost die niet iedereen kan opbrengen.
Ik vermoed dat je partner het idee heeft dat een stapje terugnemen in een relatie met jou niet zal lukken, dat jij steeds verder wil gaan en het liefst een treetje extra wil zetten of desnoods 's nachts doorwerken, klopt dat?
- "ons geluk kon niet op"
- "volledig in de ban van klussen "
- "we wilde alles perfect hebben"
- "de weken hierop waren fantastisch"
- "we communiceerde enorm goed"
- "ik zag een sprookje dat zo mooi was "
- "deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd"
Je zou er bijna moe van worden, hoe goed en perfect alles gaat... maar vreemd genoeg worden die overdrijvingen over 'hoe goed alles ging' afgewisseld met duidelijke signalen dat het eigenlijk helemaal niet zo _perfect_ was .
Zowel het gegeven dat zij regelmatig aangeeft problemen te hebben... maar evengoed uit je beschrijving van je eigen activiteiten klinkt het ook voor jou een beetje alsof je eigenlijk veels teveel hooi op je vork neemt en kennelijk continu problemen hebt ... kennelijk financieel ook lang niet alles klopt en je ook in de weekenden moet werken en vrijwel alles aan de verbouwing al jarenlang in je eentje doet.
Ik kan begrijpen dat iemand graag wil dat zijn leven helemaal goed is, dat alles klopt: perfecte relatie, groot huis, verbouwd naar je eigen wensen, succesvol in werk en leuke vakanties....
maar soms lukt dat gewoon niet, en soms is het juist ook goed je beperkingen te erkennen en een stap terug te doen.
Ik geef eigenlijk je partner gelijk als ze zich voor zichzelf ook realiseert en daarop handelt, zeker als het alternatief is vooral door te gaan in een streven dat misschien lastig haalbaar is en een hele hoop energie kost die niet iedereen kan opbrengen.
Ik vermoed dat je partner het idee heeft dat een stapje terugnemen in een relatie met jou niet zal lukken, dat jij steeds verder wil gaan en het liefst een treetje extra wil zetten of desnoods 's nachts doorwerken, klopt dat?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het zit bij haar dieper dan je denkt. Hele tijd zeggen dat ze het niet wil uitmaken maar je bent al 3x gedumpt. Ik denk dat het een beetje einde verhaal is en dat ze eerst aan haarzelf moet werkenquote:
[..]
zij is echt een enorme binnenvetter, ze heeft geen signalen afgegeven dat het effe niet lekker liep, was voor mij ineens een klap. maar ze heeft de eerste 2x ook niet gezegd dat ze uit elkaar wilde. puur dat ze met der gevoel in de knoop zat en even naar de ouders wilde.
wat het voor haar zo moeilijkt maakt, is dat ze harstikke gelukkig is, alleen sommige momenten dat ze in bed ligt gaat ze zich ineens afvragen is dit wat ik wil. en dan weer paar minuten later is dit weg. alleen soms heeft ze dagen dat ze heel zenuwachtig word van die gedachten waardoor ze veel gaat piekeren.
maar ze wil niks liever dan samen oud worden en ze geeft ook aan dat ze de relatie perfect vind sinds ik meer thuis ben. ze vind niks zo fijn dan elke avond samen te douchen, bank lekker knufflene en ook in bed ligt ze het liefst heel de nacht tegen me aan. ook krijg ik van haar elke ochtend als ik naar me werk rij een whatsappje, hoeveel ze wel niet van me houd en een hartje erbij.
lijkt me toch dat iemand steeds meer afstand neemt als het gevoel er niet meer is?
Nee de fout ligt bij hun beiden. Zij laat niet merken waarmee ze zit en TS is meer aan het werk dan dat hij bij haar is wanneer zij hem nodig heeft. Verder hadden een zeer onrealistisch beeld over wat ze beiden willen.quote:
[..]
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweest
Ô mon citoyens vous serez unis.
quote:
[..]
En hoe laat ze dat zien dan..? Wat zijn haar plannen op dit gebied?
( dit heb ik ook meerdere keren gevraagd, maar zij wilde vooral rust paken en leuke dingen gaan doen, dit voelde voor mij vrij machteloos. helemaal omdat de huisarts mij een advies had gegeven om haar alles behalve te pushen)
[..]
De impact is niet altijd goed in te schatten, maar verhuizen en verbouwen scoren berucht hoog.
Een praktische oplossing haalt lang niet altijd de bijbehorende emoties weg. Zeker niet als je verder nog steeds relatief veel gedoe zoals klussen op je bordje houdt..
(klopt dit is mij ook zeer tegen gevallen maar je bent jong en ambitieus.
[..]
Is het echt zo wisselend of heb je misschien niet de juiste parameters ingezet?
Wat wil ze dan komen proberen door weer terug te komen? Hoe kan iets weer gaan werken als je niet weet waar je aan wil werken, laat staan hoe?
( ik heb haar ook gevraagd wat het nut was om 2 dagen weg te gaan en vervolgens op de zelfde voet weer verder te gaan. maar dit was voor haar de manier. ik heb ook relatie therapie aangeboden. maar zei gaf aan dat onze relatie perfect was en dat ze dit zelf moest uitzoeken )
Houden van is leuk om te horen, maar niet altijd even veelzeggend over blijvende compatibiliteit.
Daarnaast is liefde ook relatief, want wat is je liefde waard als je partner je niet liever iemand gunt met wat minder twijfels?
[..]
Sowieso twijfelachtige opmerking over niks willen veranderen. Moet je überhaupt ook niet teveel willen, laat staan of het realistisch is..( hier had ik ook enorm veel moeite mee helemaal omdat ik mensen om mij heen hulp hebben zien krijgen omdat ze even in een flinke dip zaten. dat is ook de reden waarom ik er echt in geloof dat die mensen jou handvaten kunnen geven)
Wat maakt dit zo een goede relatie dan? Zij is niet gelukkig, jij nu ook niet en jij wist niet eens dat zij al zolang met shizzle in d'r maag zit. Laat staan hoe diep het zat. Dat moet toch ergens te denken geven..? ( klopt helemaal neem het mezelf ook deels kwalijk dat ik het nooit gezien heb, maar klinkt heel dom maar ik kan wel zeggen dat ik oprecht gelukkig met haar was, we hadden dezelfde humor en konden enorm lachen om domme dingen. ook mensen om ons heen hebben nooit iets gemerkt! zelfs haar beste vriendinnen en haar moeder wisten niks over de situatie, terwijl zij alles bespreekt met haar moeder.
[..]
Zeggen de mindere momenten niet juist veel meer over hoe goed een relatie is?
Waarom komt ze ondanks al die andere factoren juist bij jullie relatie uit?
( ook hierin geef ik je gelijk, helaas ben ik niet iemand die het heel snel opgeeft, en heeft de huisarts mij verteld dat als iemand overspannen of depressief is al je emoties woorden afgevlakt, dus ook je gevoelens voor een persoon, misschien houd ik hier te veel aan vast maar klonk vrij logisch voor mij.
Is het misschien niet ook een soort weg willen vluchten van? Lekker uit dat huis wat jullie zoveel kost en weg uit het gewone leven.
Of hardvochtig proberen om die twijfels weg te knuffelen en te zoenen? Of een keihard schuldgevoel, waarbij ze even vergeet dat y/n gebeuren misschien nog veel kutter voor jou is dan een clean break? ( dit zou idd kunnen , maar als jij maanden met iemand moet kussen en knufflen zal je heus wel ergens een steekje laten vallen toch ? maar ze wilde niks liever dan samen zijn ) maar misschien ben ik wel heel naief.
[..]
Wat ik zo lees lijkt ze wel bepaalde pleasende of ontwijkende tactieken te hebben. Ongeacht wat daar de oorzaak van is, het zit het functioneren danig in de weg. En toch wel handig om in je achterhoofd te houden bij die mixed signals, of ze je echt denkt te helpen met haar ik hou zo van je of haar schuldgevoel zo probeert te verzachten..
Heel verstandig om geen heftige administratieve verbintenis aan te gaan, zoals een huis. Fijn als je haar uit kan kopen en niet krom hoeft te liggen om het in je eentje te kunnen rooien.
Trek zulke grenzen ook gerust emotioneel, want je laat haar misschien teveel vrij om in te zien wat de impact is van haar twijfelkonten. Omgekeerd heeft ze laten zien hoe emoties en gedachten verbergen averechts werkt, dus beter maak je niet dezelfde fout. Het is ook mogelijk om niet verwijtend erover te kunnen communiceren. Leuker kun je het niet maken, wel makkelijker..
Sterkte met het afronden en verwerken
Je vult dingen in die ik niet zeg.quote:
[..]
De klassieker hier op FOK! Het ligt aan TS. Hij had gewoon x of y iets anders moeten doen. Dan was er geen enkel probleem geweest
Het lijkt mij persoonlijk gewoon heel erg lastig als je er nooit bent om een gezonde relatie te onderhouden over een periode van 2 jaar.
En als je dan thuis bent moet er keihard geklust worden. Dan heb je types hier die roepen dat dat meisje gek is, borderliner zelfs. Maar wie zou daar nou niet depressief van worden?
Helemaal met zo'n clown als partner die doet alsof alles hosanna en het perfecte plaatje is. Op papier misschien ja.
blablablabla
ik heb idd veel te veel hooi op mijn vork genomen, maar dit was iets wat wij samen wilde.quote:
Wat me opvalt aan je verhaal is het zeer grote aantal overdrijvingen die je gebruikt:
- "ons geluk kon niet op"
- "volledig in de ban van klussen "
- "we wilde alles perfect hebben"
- "de weken hierop waren fantastisch"
- "we communiceerde enorm goed"
- "ik zag een sprookje dat zo mooi was "
- "deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd"
Je zou er bijna moe van worden, hoe goed en perfect alles gaat... maar vreemd genoeg worden die overdrijvingen over 'hoe goed alles ging' afgewisseld met duidelijke signalen dat het eigenlijk helemaal niet zo _perfect_ was .
Zowel het gegeven dat zij regelmatig aangeeft problemen te hebben... maar evengoed uit je beschrijving van je eigen activiteiten klinkt het ook voor jou een beetje alsof je eigenlijk veels teveel hooi op je vork neemt en kennelijk continu problemen hebt ... kennelijk financieel ook lang niet alles klopt en je ook in de weekenden moet werken en vrijwel alles aan de verbouwing al jarenlang in je eentje doet.
Ik kan begrijpen dat iemand graag wil dat zijn leven helemaal goed is, dat alles klopt: perfecte relatie, groot huis, verbouwd naar je eigen wensen, succesvol in werk en leuke vakanties....
maar soms lukt dat gewoon niet, en soms is het juist ook goed je beperkingen te erkennen en een stap terug te doen.
Ik geef eigenlijk je partner gelijk als ze zich voor zichzelf ook realiseert en daarop handelt, zeker als het alternatief is vooral door te gaan in een streven dat misschien lastig haalbaar is en een hele hoop energie kost die niet iedereen kan opbrengen.
Ik vermoed dat je partner het idee heeft dat een stapje terugnemen in een relatie met jou niet zal lukken, dat jij steeds verder wil gaan en het liefst een treetje extra wil zetten of desnoods 's nachts doorwerken, klopt dat?
ik ben wel iemand, als ik iets wil dan doe ik er alles voor. helaas heb ik mezelf waarschijnlijk wel voorbij gelopen en is dit het resultaat.
dat het idd allemaal niet zo perfect was, dat is voor mij wel duidelijk geworden. ik heb de deksel aardig hard op mijn neus gehad, ze komt wel in een warm nest terecht nu natuurlijk dus voor haar is de stap best makkelijk om te maken.
ik merk wel dat iedereen nogal commentaar heeft op mijn manier van aanpakken, tis voor mij ook de eerste keer dat ik samen ging wonen met iemand. zij was het voor mij. en deed niks liever dan hard werken voor ons. ik vond het al moeilijk om te horen dat ze overspannen was en heb me nog nooit zo kut gevoeld toen ze vertelde dat ze het niet meer trok.
financieel hebben we een flinke tegenvaller gehad. mijn motor van mijn auto was kapot gelopen en we moesten een 5K aftikken, dit was best stressvol in een verbouwing waar je alles goed kan gebruiken.
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )quote:
[..]
Je vult dingen in die ik niet zeg.
Het lijkt mij persoonlijk gewoon heel erg lastig als je er nooit bent om een gezonde relatie te onderhouden over een periode van 2 jaar.
En als je dan thuis bent moet er keihard geklust worden. Dan heb je types hier die roepen dat dat meisje gek is, borderliner zelfs. Maar wie zou daar nou niet depressief van worden?
Helemaal met zo'n clown als partner die doet alsof alles hosanna en het perfecte plaatje is. Op papier misschien ja.
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
Ik denk dat je het punt een beetje mist. Als de superlatieven die je gebruikt echt bij je horen, lijkt het me vrijwel onmogelijk voor bijvoorbeeld je vriendin om iets niet perfect, geweldig en fantastisch te vinden. Bovendien kun je je afvragen hoe reëel het is dat je je leven zó positief bekijkt. Of is dat nu alleen voor het topic?quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Clown niet als belediging maar als stereotype van iemand die zijn problemen weglacht/wegwuift.quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
Je komt over als een oprecht persoon die zijn zaakjes financieel en praktisch graag goed op orde wil hebben en dat siert je. Maar een mensenleven is meer dan alleen maar werken en verbouwen. Zeker als je die leeftijd van jullie hebt. Je hebt je prioriteiten dus niet goed op orde gehad en dat is een leermoment voor je volgende relatie, want geen enkele vrouw zal accepteren dat je haar langere periode compleet verwaarloosd. Welke gouden bergen je daar ook tegenover stelt en hoe groot de belangen ook zijn.
Wat deed zij eigenlijk als jij weg was, had ze ook een baan en druk sociaal leven? Of zat ze thuis te wachten tot jij weer eens thuis kwam om vervolgens haar links te laten liggen en je op de verbouwing te storten? Ondanks jouw goede bedoelingen bekruipt me een beetje een gevoel van medelijden.
blablablabla
moet eerlijk zeggen dat het er zo positief op het moment niet uitziet, ik heb nog nooit op een forum gezeten, dus dat ik hierop ben gaan zitten om wat meer duidelijkheid te krijgen geeft denk al aan dat ik op moment aardig wanhopig ben, helemaal omdat er voor mij nog zoveel vragen zijn die niet beantwoord kunnen worden omdat dit een enorme frictie gaat opleveren.quote:
[..]
Ik denk dat je het punt een beetje mist. Als de superlatieven die je gebruikt echt bij je horen, lijkt het me vrijwel onmogelijk voor bijvoorbeeld je vriendin om iets niet perfect, geweldig en fantastisch te vinden. Bovendien kun je je afvragen hoe reëel het is dat je je leven zó positief bekijkt. Of is dat nu alleen voor het topic?
zal een voorbeeld geven, laatste gesprek dat zij heeft gehad met een huisarts, was niet onze huisarts maar een waarnemend huisarts. zij vertelde mij dat de huisarts haar had verteld, dat ze diep van binnen wist wat ze wilde maar dat ze dit nooit had uitgesproken. dit was voor haar ook de stap om het uit te maken. voorderest had de huisarts niks gezegd zei ze.
toen ik die middag thuis op de mail zat kwam er een mail van ggz binnen op onze computer met een vragenlijst voor een gesprek met een psycholoog. zo'n mail krijg je denk alleen maar binnen op moment dat een huisarts heeft gezegd dat je verdere hulp moet zoeken ? niet als een huisarts zegt misschien moet je het gewoon uitmaken.
zo zijn er nog paar rare dingen die niet kloppen, waardoor ik enorm veel vragen heb wat er nu echt verteld is daar bij de huisarts
Die plaat voor je harses begint steeds dikker te worden is het niet?quote:
[..]
haha bedankt voor deze mooie benaming( clown )
ik snap waar je vandaan komt, maar als je goed gelezen had, heb ik ook verteld dat ik enorm de deksel op mijn neus heb gekregen en ik letterlijk niks heb gemerkt. ik denk persoonlijk dat veel mensen op moment dat het misgaat en geen signalen worden gegeven, geen flauw idee hebben.
dit betekend niet dat het fout is dat ik het niet gezien heb en al helemaal niet dat het een goeie zet was om maar door te blijven gaan.
sorry dat ik het verkeerd opgevat had, ik snap wat je bedoeld!quote:
[..]
Clown niet als belediging maar als stereotype van iemand die zijn problemen weglacht/wegwuift.
Je komt over als een oprecht persoon die zijn zaakjes financieel en praktisch graag goed op orde wil hebben en dat siert je. Maar een mensenleven is meer dan alleen maar werken en verbouwen. Zeker als je die leeftijd van jullie hebt. Je hebt je prioriteiten dus niet goed op orde gehad en dat is een leermoment voor je volgende relatie, want geen enkele vrouw zal accepteren dat je haar langere periode compleet verwaarloosd. Welke gouden bergen je daar ook tegenover stelt en hoe groot de belangen ook zijn.
Wat deed zij eigenlijk als jij weg was, had ze ook een baan en druk sociaal leven? Of zat ze thuis te wachten tot jij weer eens thuis kwam om vervolgens haar links te laten liggen en je op de verbouwing te storten? Ondanks jouw goede bedoelingen bekruipt me een beetje een gevoel van medelijden.
zij heeft gewoon een baan van 5dagen per week en een heel sociaal leven ook speelt ze elke zaterdag tennis. dus ze zat niet echt te wachten tot ik thuis kwam.
maar ik ben wel serieus gaan inzien dat het niet helemaal de juiste keuze was om constant door te willen gaan.
Er zit natuurlijk een verschil tussen pushen en gewoon concreter willen weten waarom en hoe ze denkt iets op te kunnen lossen.quote:
Op zich geen totaal rare gedachte om naast rust ook juist meer focus te leggen op het samen leuke dingen doen. Dat jullie weer meer kunnen ontspannen en nader tot elkaar kunnen komen enzo. Waarom gaf je dit zo een machteloos gevoel?
Ik vind het ook wel tekenend dat zij antwoord dat dit haar manier is. Ook als zij de issue heeft, maakt het twee dagen opstappen en terug komen het niet alleen haar manier. Jij en jouw gevoelens zijn daar ook nog.
Zijn allemaal fijne dingen die je noemt, maar niet geheel onlogisch aangezien jij dacht dat het wel goed zat. Maar hoe kun je het nu nog een goede relatie noemen, als je weet dat zij zolang d'r mond gehouden heeft en jij niks door had?
Waarom wil je zo makkelijk weer terug naar iets dat klaarblijkelijk niet voor haar en dus ook niet voor jou werkt?
Hoe kun je stellen dat ze alles met d'r ma bespreekt, als ze dat dus overduidelijk niet doet?
Het lijkt voor je te spreken dat de rest ook niks gemerkt zou hebben, maar misschien is dat juist bewijs dat dit probleem veel groter is en niet zomaar weer over gaat. Sterker nog, juist een continuering kan zijn van precies hetzelfde gedrag dat haar en daarmee jullie zo in de problemen heeft gebracht.
Hoe kun je erop vertrouwen dat je samen een voldoende open sfeer creëert en behoudt, als zij niet eerlijk is en jij aannames doet dat ze bijvoorbeeld alles met ma bespreekt?
In dat opzicht heb je misschien wel degelijk snel opgegeven en genoegen willen nemen met haar geruststelling en het weer "proberen". Heel begrijpelijk dat je dat wil, dus dit bedoel ik niet verwijtend. Maar als jullie niet een beter idee hebben waar aan te werken en vooral waar aan af te meten dat het echt goed zit, probeer je dan wel echt iets een kans te geven?
Ik proef een beetje defensiviteit bij je, snap ik. Maar ik probeer je hiermee aan het denken te zetten, niet jou jezelf te laten verdedigen.
Denk als je wat langer nadenkt hierover, het ook makkelijker wordt om mixed signals duidelijker te kunnen zien. En dat je een volgende keer misschien een ander denkproces kan hebben, zodat je minder snel weer in zoiets verzeild raakt en er beter uit kan komen.
Weet niet of het naïef is of het gewoon niet willen of kunnen zien. Ze kan niet niks liever dan bij jou willen zijn en al een dik jaar zulke twijfels hebben.
Je kan moeilijk op een "fout" zitten wachten, terwijl ze meerdere keren ogenschijnlijk zonder enige waarschuwing vooraf dramatisch de handdoek in de ring gooit. Dan is zij niet de enige die mixed signals afgeeft.
wat mij zo"n machteloosgevoel gaf: ik heb deze situatie wel eerder meegemaakt met haar natuurlijk. maar had echt idee dat dit anders was. nu zijn we naar de huisarts gegaan en die heeft me dat advies gegeven niks te pushen en haar zelf laten ontdekken wat er aan de hand is op moment dat ze geen hulp wilt. eigenlijk wat ik hier uithaalde was toekijken en wachten en dat gaf me een machteloos gevoel. ik wist totaal niet wat ik nou wel kon doen of niet kon doen.quote:
[..]
Er zit natuurlijk een verschil tussen pushen en gewoon concreter willen weten waarom en hoe ze denkt iets op te kunnen lossen.
Op zich geen totaal rare gedachte om naast rust ook juist meer focus te leggen op het samen leuke dingen doen. Dat jullie weer meer kunnen ontspannen en nader tot elkaar kunnen komen enzo. Waarom gaf je dit zo een machteloos gevoel?
Ik vind het ook wel tekenend dat zij antwoord dat dit haar manier is. Ook als zij de issue heeft, maakt het twee dagen opstappen en terug komen het niet alleen haar manier. Jij en jouw gevoelens zijn daar ook nog.
Zijn allemaal fijne dingen die je noemt, maar niet geheel onlogisch aangezien jij dacht dat het wel goed zat. Maar hoe kun je het nu nog een goede relatie noemen, als je weet dat zij zolang d'r mond gehouden heeft en jij niks door had?
Waarom wil je zo makkelijk weer terug naar iets dat klaarblijkelijk niet voor haar en dus ook niet voor jou werkt?
Hoe kun je stellen dat ze alles met d'r ma bespreekt, als ze dat dus overduidelijk niet doet?
Het lijkt voor je te spreken dat de rest ook niks gemerkt zou hebben, maar misschien is dat juist bewijs dat dit probleem veel groter is en niet zomaar weer over gaat. Sterker nog, juist een continuering kan zijn van precies hetzelfde gedrag dat haar en daarmee jullie zo in de problemen heeft gebracht.
Hoe kun je erop vertrouwen dat je samen een voldoende open sfeer creëert en behoudt, als zij niet eerlijk is en jij aannames doet dat ze bijvoorbeeld alles met ma bespreekt?
In dat opzicht heb je misschien wel degelijk snel opgegeven en genoegen willen nemen met haar geruststelling en het weer "proberen". Heel begrijpelijk dat je dat wil, dus dit bedoel ik niet verwijtend. Maar als jullie niet een beter idee hebben waar aan te werken en vooral waar aan af te meten dat het echt goed zit, probeer je dan wel echt iets een kans te geven?
Ik proef een beetje defensiviteit bij je, snap ik. Maar ik probeer je hiermee aan het denken te zetten, niet jou jezelf te laten verdedigen.
Denk als je wat langer nadenkt hierover, het ook makkelijker wordt om mixed signals duidelijker te kunnen zien. En dat je een volgende keer misschien een ander denkproces kan hebben, zodat je minder snel weer in zoiets verzeild raakt en er beter uit kan komen.
Weet niet of het naïef is of het gewoon niet willen of kunnen zien. Ze kan niet niks liever dan bij jou willen zijn en al een dik jaar zulke twijfels hebben.
Je kan moeilijk op een "fout" zitten wachten, terwijl ze meerdere keren ogenschijnlijk zonder enige waarschuwing vooraf dramatisch de handdoek in de ring gooit. Dan is zij niet de enige die mixed signals afgeeft.
ik ben er achter gekomen dat dit idd geen goede relatie was, alleen zo voelde het voor mij wel het afgelopen jaar ondanks de struggles. dit klinkt heel stom maar er waren ook genoeg momenten dat we het echt heel leuk hadden samen maar die negatieve momenten waren er ook. misschien dacht ik dat dit bij een relatie hoorde. en denk ik daarom dat het zo slecht niet was.
dat ze alles met der ma besprak, omdat ze dit vaak aangaf, als ze dan iets met mij had besproken zei ze vaak ook ik wil ook nog even met ma bespreken om te kijken wat zei ervan vind.
wat zou je als advies geven wat ik nu kan doen, of wat had ik beter kunnen doen laten we het zo zeggen. want ik wil hier echt qwl iets mee doen. want krijg toch wel het idee dat ik serieus wat steken heb laten liggen.
Ik heb twee tips voor TS:
1) Begin een zin met een hoofdletter.
2) Leer het verschil tussen 'is' en 'eens'.
En o ja, dat de vriendin van TS 'slechts' overspannen is en dat die overspannenheid logisch is gezien het geklus en omdat de auto stuk is gegaan, vind ik ietwat aanstelleritis.
Maar behalve de vraag of het aanstellerij is of niet, ik denk dat het voor een groot deel gewoon haar karakter is. Mijn ex legde een vergelijkbare tegenstrijdigheid aan de dag en zij was echt niet depressief of overspannen.
Vooruit, nog een derde tip:
3) RUN! Accepteer dat dit haar karakter is en zoek een vrouw zonder zulk onmogelijk gedrag.
[ Bericht 36% gewijzigd door Puntenjager op 13-02-2020 16:53:46 ]
1) Begin een zin met een hoofdletter.
2) Leer het verschil tussen 'is' en 'eens'.
En o ja, dat de vriendin van TS 'slechts' overspannen is en dat die overspannenheid logisch is gezien het geklus en omdat de auto stuk is gegaan, vind ik ietwat aanstelleritis.
Maar behalve de vraag of het aanstellerij is of niet, ik denk dat het voor een groot deel gewoon haar karakter is. Mijn ex legde een vergelijkbare tegenstrijdigheid aan de dag en zij was echt niet depressief of overspannen.
Vooruit, nog een derde tip:
3) RUN! Accepteer dat dit haar karakter is en zoek een vrouw zonder zulk onmogelijk gedrag.
[ Bericht 36% gewijzigd door Puntenjager op 13-02-2020 16:53:46 ]
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
Ik zou je niet al te veel aantrekken van de negatieve reacties hier op het forum. Het gros van FOK! heeft überhaupt nog nooit een relatie gehad.
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Ik had ook nooit eerder signalen opgevangen dat ze het niet meer zag zitten. Als ze een keer wat afstandelijker was dan had ze het druk op haar werk of was ze gewoon moe. Uiteindelijk is ze ook twee weken naar haar ouders vertrokken om na te denken. Op dat moment was ik me al langzaam aan het voorbereiden op einde relatie, gezien de afstand alleen maar groter wordt als je elkaar niet spreekt of ziet. Na twee weken bleek inderdaad dat ze de relatie wilde beëindigen omdat haar gevoel weg was. Ik werkte ook gewoon 5 dagen per week en 's avonds kluste ik wat bij om extra geld te verdienen zodat we hier leuke dingen van konden doen. Echter is dit misschien ook wel de rede geweest dat we (onbewust voor mij) uit elkaar gegroeid zijn. Tevens was ze ook erg materialistisch ingesteld, in tegenstelling tot mij. Ik dacht haar op alle fronten gelukkig te maken maar blijkbaar was het allemaal schijn. Dan zag ze op Facebook dat vrienden op vakantie gingen en hoe leuk ze het hadden en dan begon ze te klagen dat wij nooit zulke leuke dingen doen, terwijl we het naar mijn idee altijd gezellig en leuk hadden samen.
Ik ben later wel tot het besef gekomen dat zij al veel langer afstand aan het nemen was. Nadat ons huis verkocht was had zij binnen 2 weken al een andere appartement waar ze in trok. Dit kan natuurlijk niet zo snel, tenzij je al wat voorwerk heb verricht. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer langs geweest om wat te praten en dingen te regelen. Nu bleek dat ze enorm veel spijt had en dat ze graag wilde dat ze alles kon terugdraaien. Tranen met tuiten gehuild alleen dit deed mij echt niks meer. Het gevoel van mijn kant was inmiddels ook weg en gelukkig was ik zo helder dat ik hier niet ben ingetrapt.
Ik kan je alleen maar als tip geven om alles gewoon zo netjes mogelijk proberen af te handelen en voor jezelf hier leermomenten uit te halen. Je huis is maar een huis. Besteed in de toekomst meer tijd aan elkaar, praat meer en wees gewoon eerlijk tegenover elkaar. Over een tijdje zul je beseffen dat je beter af bent zonder haar en dat er genoeg vrouwen rondlopen waarmee je het net zo gezellig en leuk kunt hebben. (Dat besef kwam bij mij ook pas later. In het begin denk je dat niemand zo leuk kan zijn als haar, maar er zijn zat vrouwen die op hun eigen manier net zo leuk zijn!)
Sterkte man de komende tijd!
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Ik had ook nooit eerder signalen opgevangen dat ze het niet meer zag zitten. Als ze een keer wat afstandelijker was dan had ze het druk op haar werk of was ze gewoon moe. Uiteindelijk is ze ook twee weken naar haar ouders vertrokken om na te denken. Op dat moment was ik me al langzaam aan het voorbereiden op einde relatie, gezien de afstand alleen maar groter wordt als je elkaar niet spreekt of ziet. Na twee weken bleek inderdaad dat ze de relatie wilde beëindigen omdat haar gevoel weg was. Ik werkte ook gewoon 5 dagen per week en 's avonds kluste ik wat bij om extra geld te verdienen zodat we hier leuke dingen van konden doen. Echter is dit misschien ook wel de rede geweest dat we (onbewust voor mij) uit elkaar gegroeid zijn. Tevens was ze ook erg materialistisch ingesteld, in tegenstelling tot mij. Ik dacht haar op alle fronten gelukkig te maken maar blijkbaar was het allemaal schijn. Dan zag ze op Facebook dat vrienden op vakantie gingen en hoe leuk ze het hadden en dan begon ze te klagen dat wij nooit zulke leuke dingen doen, terwijl we het naar mijn idee altijd gezellig en leuk hadden samen.
Ik ben later wel tot het besef gekomen dat zij al veel langer afstand aan het nemen was. Nadat ons huis verkocht was had zij binnen 2 weken al een andere appartement waar ze in trok. Dit kan natuurlijk niet zo snel, tenzij je al wat voorwerk heb verricht. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer langs geweest om wat te praten en dingen te regelen. Nu bleek dat ze enorm veel spijt had en dat ze graag wilde dat ze alles kon terugdraaien. Tranen met tuiten gehuild alleen dit deed mij echt niks meer. Het gevoel van mijn kant was inmiddels ook weg en gelukkig was ik zo helder dat ik hier niet ben ingetrapt.
Ik kan je alleen maar als tip geven om alles gewoon zo netjes mogelijk proberen af te handelen en voor jezelf hier leermomenten uit te halen. Je huis is maar een huis. Besteed in de toekomst meer tijd aan elkaar, praat meer en wees gewoon eerlijk tegenover elkaar. Over een tijdje zul je beseffen dat je beter af bent zonder haar en dat er genoeg vrouwen rondlopen waarmee je het net zo gezellig en leuk kunt hebben. (Dat besef kwam bij mij ook pas later. In het begin denk je dat niemand zo leuk kan zijn als haar, maar er zijn zat vrouwen die op hun eigen manier net zo leuk zijn!)
Sterkte man de komende tijd!
Waarom wist je dat niet? Wederom geen verwijt, maar denk ik wel belangrijk om na te gaan voor jezelf.quote:
[..]
wat mij zo"n machteloosgevoel gaf: ik heb deze situatie wel eerder meegemaakt met haar natuurlijk. maar had echt idee dat dit anders was. nu zijn we naar de huisarts gegaan en die heeft me dat advies gegeven niks te pushen en haar zelf laten ontdekken wat er aan de hand is op moment dat ze geen hulp wilt. eigenlijk wat ik hier uithaalde was toekijken en wachten en dat gaf me een machteloos gevoel. ik wist totaal niet wat ik nou wel kon doen of niet kon doen.
Aan een kant zeg je niks aan haar of jullie relatie te merken. Je geeft aan dat zij jou ook bevestigde dat het niet zou gaan om jou of iets wat jij zou hebben gedaan. Waarom knaagt het dan bij en voel jij je machteloos? Is dat op basis van bepaalde signalen of komt dit misschien uit jezelf?
Het is ook niet alsof jij niks deed, dus waarom lijk je dan extra bevestiging te willen in de vorm van toch iets kunnen doen met wat gepresenteerd werd als haar probleem?
(Ik kan genoeg dingen bedenken waarom, het is gewoon menselijk gedrag, dus geen verwijt maar om jezelf beter te leren kennen)
Hoezo zou dit stom zijn? Goede momenten zijn hartstikke belangrijk en een mooi streven. Het zou stom zijn als je die niet had en het toch een goede relatie had genoemdquote:k ben er achter gekomen dat dit idd geen goede relatie was, alleen zo voelde het voor mij wel het afgelopen jaar ondanks de struggles. dit klinkt heel stom maar er waren ook genoeg momenten dat we het echt heel leuk hadden samen maar die negatieve momenten waren er ook. misschien dacht ik dat dit bij een relatie hoorde. en denk ik daarom dat het zo slecht niet was.
Slechte momenten horen inderdaad ook gewoon bij het leven en dus ook relaties.
De kunst is denk ik om te kijken naar normen en waarden. Niet alleen bij jezelf, maar ook bij de ander. Wat is goed? Wat is een probleem? Wat is een oplossing?
Als jij teveel werkt en te weinig opschiet met verbouwen, is minder werken en meer verbouwen een oplossing. Maar dat is vooral praktisch, maakt het dat ook goed en echt dè oplossing? Hoe zit het met gevoelens? Wat maakte het bij haar los? En ook niet onbelangrijk, wat voor gevoelens bij jou?
Voelde jij je ook machteloos toen je doorkreeg dat jouw schema zo een impact op haar bleek te hebben? Voelde jij je misschien schuldig? Was het voor jou een goed gevoel om dit om te gooien? Om iets voor haar en jullie te kunnen doen?
Heb je nog andere opties bekeken? Heb je rekening gehouden met de financiële set back door de gemiste inkomsten?
Heeft zij bij jou wel gepeild of jij al dat werken nog wel trok? Of jij geen extra stress kreeg van minder verdienen? Etc.
Wat was er gebeurt als ze had gezegd dat ze vond dat jullie te weinig samen deden en teveel bezig waren met verbouwen en werken?
Wat maakt dit voor jou gelijk aan dan wel alles samen bespreken?quote:dat ze alles met der ma besprak, omdat ze dit vaak aangaf, als ze dan iets met mij had besproken zei ze vaak ook ik wil ook nog even met ma bespreken om te kijken wat zei ervan vind.
Ben je stiekem ook een beetje een pleaser misschien?quote:wat zou je als advies geven wat ik nu kan doen, of wat had ik beter kunnen doen laten we het zo zeggen. want ik wil hier echt qwl iets mee doen. want krijg toch wel het idee dat ik serieus wat steken heb laten liggen.
Wat had je graag anders willen doen en waarom?
Voor haar, voor jezelf of de relatie?
Denk je dat jij de relatie had kunnen of moeten redden?
Zou je voor jezelf ook tevreden kunnen zijn of worden met wat je wel hebt gedaan of geprobeerd, ongeacht de relatiestatus of haar mening denk je?
Slaap daar eens nachtje of meer over voor je echt eerlijk gaat antwoorden. Dit is geen test waar je voor moet slagen, maar ten rade gaan bij jezelf. Als je jezelf, je motivaties, je voorkeuren en je valkuilen beter leert kennen, geeft dat een betere basis. Ook in een relatie, waarin het misschien ook helderder wordt wat een goede relatie voor jou inhoudt, wat en wie je daarvoor nodig hebt en hoe je daar samen het beste naartoe kan proberen te werken. Of niet en geruster afstand kunnen nemen als het niet blijkt te werken.
Dan wordt het misschien ook minder wazig wat liefde is of zou moeten zijn..
Het is wel serieus een kopie van mijn verhaal heb ik zo het idee! alles komt precies overheen wel fijn om te horen dat ik niet de enigste ben maar ook rot voor jou,quote:
Ik zou je niet al te veel aantrekken van de negatieve reacties hier op het forum. Het gros van FOK! heeft überhaupt nog nooit een relatie gehad.
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Ik had ook nooit eerder signalen opgevangen dat ze het niet meer zag zitten. Als ze een keer wat afstandelijker was dan had ze het druk op haar werk of was ze gewoon moe. Uiteindelijk is ze ook twee weken naar haar ouders vertrokken om na te denken. Op dat moment was ik me al langzaam aan het voorbereiden op einde relatie, gezien de afstand alleen maar groter wordt als je elkaar niet spreekt of ziet. Na twee weken bleek inderdaad dat ze de relatie wilde beëindigen omdat haar gevoel weg was. Ik werkte ook gewoon 5 dagen per week en 's avonds kluste ik wat bij om extra geld te verdienen zodat we hier leuke dingen van konden doen. Echter is dit misschien ook wel de rede geweest dat we (onbewust voor mij) uit elkaar gegroeid zijn. Tevens was ze ook erg materialistisch ingesteld, in tegenstelling tot mij. Ik dacht haar op alle fronten gelukkig te maken maar blijkbaar was het allemaal schijn. Dan zag ze op Facebook dat vrienden op vakantie gingen en hoe leuk ze het hadden en dan begon ze te klagen dat wij nooit zulke leuke dingen doen, terwijl we het naar mijn idee altijd gezellig en leuk hadden samen.
Ik ben later wel tot het besef gekomen dat zij al veel langer afstand aan het nemen was. Nadat ons huis verkocht was had zij binnen 2 weken al een andere appartement waar ze in trok. Dit kan natuurlijk niet zo snel, tenzij je al wat voorwerk heb verricht. Uiteindelijk ben ik nog een paar keer langs geweest om wat te praten en dingen te regelen. Nu bleek dat ze enorm veel spijt had en dat ze graag wilde dat ze alles kon terugdraaien. Tranen met tuiten gehuild alleen dit deed mij echt niks meer. Het gevoel van mijn kant was inmiddels ook weg en gelukkig was ik zo helder dat ik hier niet ben ingetrapt.
Ik kan je alleen maar als tip geven om alles gewoon zo netjes mogelijk proberen af te handelen en voor jezelf hier leermomenten uit te halen. Je huis is maar een huis. Besteed in de toekomst meer tijd aan elkaar, praat meer en wees gewoon eerlijk tegenover elkaar. Over een tijdje zul je beseffen dat je beter af bent zonder haar en dat er genoeg vrouwen rondlopen waarmee je het net zo gezellig en leuk kunt hebben. (Dat besef kwam bij mij ook pas later. In het begin denk je dat niemand zo leuk kan zijn als haar, maar er zijn zat vrouwen die op hun eigen manier net zo leuk zijn!)
Sterkte man de komende tijd!
vind wel heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden, en gezegd heb dat het voor jou niet meer hoefde, ik weet niet hoelang hierover heen is gegaan maar moet eerlijk zeggen dat het bij mij ongeveer 3 weken aan de gang is en zou echt niet weten hoe ik zou reageren als ze ineens weer voor de deur zou staan.
heb wel afgesproken met mezelf dat zonder hulp ik het niet meer wil proberen. maar waarschijnlijk komt dit nooit aan de order.
we hebben qua huis al redelijk wat dingen besproken en staat a netjes op papier, ik moet haar uitkopen en kan er zelf blijven wonen. maar had het liever ander gezien. gelukkig zijn wel nog steeds heel vriendelijk naar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
idd net wat je zegt, op moment zie ik mezelf nooit een leukere meid tegen komen. hoop ook dat we ooit nog is samen kunnen gaan zitten en kunnen genieten van de mooie tijden die we samen hebben gehad. want in 4,5 jaar zijn er ook super veel mooie dingen gebeurd.
Hartstikke goed.quote:
ik heb dit advies zelf al van de huisarts gekregen,
Laat haar eerst aan haarzelf werken. Kunnen jullie/zij/jij daarna bekijken wat jullie willen. Vanuit een gezonde verhouding.
Grote kans is alleen dat jij al heel snel zoiets hebt van: ik ga verder met je leven. En je hebt groot gelijk.
Maar zij
Zijn wel een beetje privézaken, denk je niet? Partner of geen partner.quote:
toen ik die middag thuis op de mail zat kwam er een mail van ggz binnen op onze computer met een vragenlijst voor een gesprek met een psycholoog.
Somebody that I used to know
Waarom dan knuffelen? Wil je valse hoop? Wil je haar troosten? Wil je haar liever troosten dan rekening houden met je eigen gevoelens?quote:
Hnaar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
Als ze niet uit zichzelf nadenkt over jouw valse hoop, wat zou er dan mis zijn met dit naar haar uit te spreken? Dan kan zij ook wat voor jou doen er rekening mee houden toch?
Ik hoop persoonlijk dat we de kans nog wel krijgen om hier een keer serieus naar te kijken waar we het hebben laten liggen, ook al moeten we hiervoor in relatie therapie of andere hulp.quote:
[..]
Hartstikke goed.
Laat haar eerst aan haarzelf werken. Kunnen jullie/zij/jij daarna bekijken wat jullie willen. Vanuit een gezonde verhouding.
Grote kans is alleen dat jij al heel snel zoiets hebt van: ik ga verder met je leven. En je hebt groot gelijk.
Maar zij
[..]
Zijn wel een beetje privézaken, denk je niet? Partner of geen partner.
maar zie het op moment nog niet gebeuren.
Dit zijn zeker privé zaken, alleen wij hebben een gezamenlijke laptop met alle mails die binnen komen. dus ook van mij en ook van haar. sorry maar ik ben een mens, ik werd heel nieuwsgierig waarom ze dat zou krijgen. omdat dit vooral niet overheen kwam met wat zei tegen mij heeft verteld.
dus voelde me vooral voor de gek gehouden !
ze vind het toch fijn om dit nog te doen, helaas ben ik hiervoor nog te zwak om te zeggen dat ik dit niet meer wil, ondanks dat veel mensen al hebben gezegd dat ik beter kan zeggen dat ik dat niet wil.quote:
[..]
Waarom dan knuffelen? Wil je valse hoop? Wil je haar troosten? Wil je haar liever troosten dan rekening houden met je eigen gevoelens?
Als ze niet uit zichzelf nadenkt over jouw valse hoop, wat zou er dan mis zijn met dit naar haar uit te spreken? Dan kan zij ook wat voor jou doen er rekening mee houden toch?
ik denk dat het daarvoor nog te vers is, maar weet wel dat ik hier niet in mee moet gaan.
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.quote:
[..]
Ik hoop persoonlijk dat we de kans nog wel krijgen om hier een keer serieus naar te kijken waar we het hebben laten liggen, ook al moeten we hiervoor in relatie therapie of andere hulp.
maar zie het op moment nog niet gebeuren.
Dit zijn zeker privé zaken, alleen wij hebben een gezamenlijke laptop met alle mails die binnen komen. dus ook van mij en ook van haar. sorry maar ik ben een mens, ik werd heel nieuwsgierig waarom ze dat zou krijgen. omdat dit vooral niet overheen kwam met wat zei tegen mij heeft verteld.
dus voelde me vooral voor de gek gehouden !
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?quote:
Ik herken veel van je verhaal uit mijn eerdere relatie. Ook wij hebben ons huis casco gekocht en alles zelf verbouwd. Samen alles besproken, uitgedacht en ik dacht dat alles perfect verliep.. tot ze anderhalf jaar later ook ineens aangaf dat ze niet wist wat ze wilde. Ik kan je reactie erg goed voorstellen. Daar sta je dan met je bek vol tanden. Van geen vuiltje aan de lucht naar ineens, BAM, alles staat op z'n kop. Heel het huis verbouwd naar onze wensen en ineens komt het besef dat alle energie en moeite voor niks is geweest. De vrouw met wie je dacht oud te worden en kinderen van te krijgen is weg en daar zit je dan... te beseffen dat je op je 28st weer terug kan naar je ouders en de band die je had met haar kwijt bent.
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
Somebody that I used to know
Het hoeft niet zwak te zijn. Je kan een bewuste afweging maken die jou het beste ligt.quote:
[..]
ze vind het toch fijn om dit nog te doen, helaas ben ik hiervoor nog te zwak om te zeggen dat ik dit niet meer wil, ondanks dat veel mensen al hebben gezegd dat ik beter kan zeggen dat ik dat niet wil.
ik denk dat het daarvoor nog te vers is, maar weet wel dat ik hier niet in mee moet gaan.
Wil je het echt niet meer?
Als je het motiveert met wat andere mensen zeggen en je ratio van weten dat het beter is van niet, waar blijft jouw gevoel dan?
Je eerste zin betreft haar gevoel. Dat kan, maar wat maakt het voor jou nu het beste?
Even advocaat van de duivel, denk je er weleens over na dat je nu toestaat dat zij jullie pleister tergend langzaam eraf kan lopen trekken zo? Is het wel echt in haar voordeel om maar mee te blijven gaan hierin? Zeker als jullie beide daarmee voorbij blijven gaan aan wat er voor jou niet goed aanvoelt..
dit weet ze idd, we hebben deze laptop ook samen leeggemaakt op moment dat we uit elkaar gingen. alleen heb niet verteld dat ik die mail gezien heb dit zou alleen maar een moeilijkere situatie veroorzaken.quote:
[..]
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.
[..]
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
het klinkt misschien te mooi om waar te zijn. maar ik meen oprecht als ik zeg dat alles altijd koek en ei was. de eerste paar weken na dat ze bij de ouders was geweest was ik vaak beetje onzeker en vond ik moeilijk te pijlen, maar daar trok zij mij dan doorheen en gaf ze aan dat ik me niet druk moest maken. maar dit gevoel nam ze heel letterlijk weg door haar doen en laten.
ze wilde constant contact via whatsapp als we op het werk zaten, ze stuurde hele dag hartjes.
als ik thuis kwam was het altijd heel enthousiast, en kreeg ik gelijk een kus en een knuffel.
we deden veel leuke dingen samen zoals lekker uiteten gingen we vaak bij me zus langs om lekker bakkie te drinken en de kinderen te zien! ook gingen we in de avonden vaak lekker wandelen of met de hond van haar ouders een stukje lopen. en dan liet ze heel de wandeling me hand niet los en wilde ze vaak foto's maken van ons 2.
en tuurlijk had zij ook dagen dat ze even chagrijnig was, als er weer wat op het werk gebeurd was. of als ze soms even met verkeerde been uit bed gestapt was, maar dit is menselijk toch? we hebben ook bijna nooit ruzie, maar dat betekend niet automatisch dat het een goeie r
maar vaak wilde ze dan samen even in de bank knuffelen en der verhaal doen. dan was het vaak ook zo weer goed.
ik probeer ook best veel na te denken waar ik misschien had kunnen merken dat er iets was, maar ik kan het zo even niet opnoemen, grote kans dat zij dit in de toekomst nog wel een keer kan laten zien.
Ja maar dat is het dus. Het zou je sieren om dat wel te vertellen. Dan weet ze dat je het weet.quote:
dit weet ze idd, we hebben deze laptop ook samen leeggemaakt op moment dat we uit elkaar gingen. alleen heb niet verteld dat ik die mail gezien heb dit zou alleen maar een moeilijkere situatie veroorzaken.
(mijn vraag over koek en ei was oerigens gericht aan @denattedweil , niet per se aan jou, maar maakt verder niet uit )
Somebody that I used to know
op moment weet ik niet helemaal wat ik wel en niet wil, het liefst wil ik dat het goed komt alleen zit er niet echt rooskleurig uit. maar van de andere kant weet ik dat dit alleen maar pijn blijft doen. dus het is een soort van 2strijdquote:
[..]
Het hoeft niet zwak te zijn. Je kan een bewuste afweging maken die jou het beste ligt.
Wil je het echt niet meer?
Als je het motiveert met wat andere mensen zeggen en je ratio van weten dat het beter is van niet, waar blijft jouw gevoel dan?
Je eerste zin betreft haar gevoel. Dat kan, maar wat maakt het voor jou nu het beste?
Even advocaat van de duivel, denk je er weleens over na dat je nu toestaat dat zij jullie pleister tergend langzaam eraf kan lopen trekken zo? Is het wel echt in haar voordeel om maar mee te blijven gaan hierin? Zeker als jullie beide daarmee voorbij blijven gaan aan wat er voor jou niet goed aanvoelt..
maar das beetje het hele probleem, ik ben zo gek op haar en nog zo verliefd dat ik op het moment alles maar laat gebeuren. en hoevaak ik ook zeg tis klaar nu op moment dat ze er staat klap ik weer dicht
Volledig mee eens, behalve de laatste zin: wat echt belangrijk is in zijn leven bepaalt de ts zelf lijkt mij.quote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
Echter, uit de daden in zijn verhaal blijkt dit zijn werk te zijn.
We leven niet meer in een ontwikkelingsland, dus iedereen die zo extreem veel werkt en in zijn vrije tijd dan nog gaat klussen kiest daar zelf voor en maakt werk tot zijn prioriteit. Dan doet af en toe een vakantie quality time opnemen daar alsnog weinig aan af@TS: heb jij eigenlijk wel tijd voor een relatie? Lijkt me niet. Aangezien jouw vriendin het huishouden doet is ze dus zelf niet zo'n workaholic, dus het is ook niet zo dat jullie wat dat betreft gelijk gestemd zijn.
Waarom zij zoveel twijfelt kunnen wij niet zeggen hè. Dat weet alleen zij of misschien nog niet eens. Labels eraan hangen komt nogal onzinnig over.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Vandaar dat ik ook even reageerde.quote:
[..]
Het is wel serieus een kopie van mijn verhaal heb ik zo het idee! alles komt precies overheen wel fijn om te horen dat ik niet de enigste ben maar ook rot voor jou,
vind wel heel erg knap dat je voet bij stuk hebt gehouden, en gezegd heb dat het voor jou niet meer hoefde, ik weet niet hoelang hierover heen is gegaan maar moet eerlijk zeggen dat het bij mij ongeveer 3 weken aan de gang is en zou echt niet weten hoe ik zou reageren als ze ineens weer voor de deur zou staan.
heb wel afgesproken met mezelf dat zonder hulp ik het niet meer wil proberen. maar waarschijnlijk komt dit nooit aan de order.
we hebben qua huis al redelijk wat dingen besproken en staat a netjes op papier, ik moet haar uitkopen en kan er zelf blijven wonen. maar had het liever ander gezien. gelukkig zijn wel nog steeds heel vriendelijk naar elkaar toe, alleen zij word enorm emotioneel elke keer als ze bij me in de buurt is. vaak krijg ik dan ook een knuffel van der maar dat geeft me een hoop valse hoop ben ik bang.
idd net wat je zegt, op moment zie ik mezelf nooit een leukere meid tegen komen. hoop ook dat we ooit nog is samen kunnen gaan zitten en kunnen genieten van de mooie tijden die we samen hebben gehad. want in 4,5 jaar zijn er ook super veel mooie dingen gebeurd.
Op een gegeven moment weet je gewoon dat de relatie niet meer te redden is. Uiteindelijk, nadat ze bij haar ouders sliep, om na te denken, had ik haar bij toeval gezien met een ander (tijdens 2e kerstdag). Ik stapte een cafe binnen waar ik wel vaker kwam en daar stond ze ineens volle bak te feesten met een andere gozer (die ik ook kende en 10 jaar ouder was). Dit was wel doorslaggevend geweest voor mij om mijn gevoelens voor haar per direct te blokkeren.
Het lijkt allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maar zo is het wel in grote lijnen verlopen. Heb wel veel steun gehad van m'n vrienden. Veel afleiding gezocht in sporten, regelmatig wat drinken met vrienden en aan mezelf gewerkt door kritisch naar mezelf te kijken waar ik steken heb laten vallen in de relatie. Heb ook veel contacten laten verwateren waarvan ik dacht dat het vrienden waren. Dit deed me verbazingwekkend genoeg niets. We hadden samen praktisch dezelfde vriendengroep en van niemand heb ik ook maar één bericht gehad. Alleen maar geroddel achter me nek om waardoor ik daar ook klaar mee.was.
In totaal heeft het toch wel een aantal maanden geduurd voordat alles rond was en ik bij me ouders in trok. Telkens om-en-om in de woning, tot ons huis verkocht was. Dit alles heeft wel een impact op mijn leven gehad maar ik heb de goede vrienden er aan over gehouden.
Toen ik een jaartje vrijgezel was ben ik eens op tinder gaan kijken, puur voor de afleiding. Leuke dates gehad, wat mijn zelfvertrouwen wel goed deed. Je krijgt toch reacties dat je leuk bent en dat doet een mens wel goed na al die ellende. Uiteindelijk hier ook mijn huidige vriendin leren kennen en wonen inmiddels weer een jaar samen.
Zo zie je maar, het leven loopt niet altijd zoals je gepland had maar uiteindelijk kom je er altijd weer bovenop.
Dit inderdaad, wat een verhaal en wat een gedoe. Natuurlijk is het anders als je gevoel voor iemand hebt maar elke keer ermee kappen en weer terugkomen is gewoon een kut streek en moet je echt niet blijven accepteren.quote:
Ik weet niet hoor, maar ik zou haar niet iedere keer terug hebben genomen. Al dat gedoe, daar zou ik heel snel klaar mee zijn.
Dit is gewoon niet hoe een relatie werkt. Zij wilde weg? Prima. Maar dan is het wel klaar. Die eerste keer, ok. Kan. Maar het is een rode draad geworden en dan moet je een schaar pakken en de draad doorknippen.
Het maakt ook helemaal niet uit waarom het mis is gegaan. Accepteer het en blijf vooral even bij elkaar vandaan. Je kan best met een ex vriendschappelijk omgaan, maar pas als je echt over haar heen bent.
Kortom: ts, sluit dit af. Uithuilen en opnieuw beginnen. Ik geef je op een briefje dat de volgende relatie veel fijner gaat aanvoelen.
Ongeacht wat jouw aandeel is had ze zelf ook d'r mond open kunnen doen al die tijd, een relatie heb je namelijk samen en dat lijkt in dit geval allang niet meer het geval.
Definieer eens wat voor jou goed komen is? Is dat gewoon weer samen door gaan? Of heb je daar een iets gedetailleerder beeld van?quote:
[..]
op moment weet ik niet helemaal wat ik wel en niet wil, het liefst wil ik dat het goed komt alleen zit er niet echt rooskleurig uit. maar van de andere kant weet ik dat dit alleen maar pijn blijft doen. dus het is een soort van 2strijd
maar das beetje het hele probleem, ik ben zo gek op haar en nog zo verliefd dat ik op het moment alles maar laat gebeuren. en hoevaak ik ook zeg tis klaar nu op moment dat ze er staat klap ik weer dicht
Ik denk dat het iets complexer ligt en niet alleen maar een kwestie van liefde voor haar is. Althans, het lijkt mij nogal tegenstrijdig dat je zegt het vooral voor haar te doen, zonder de overweging of dat ook wel echt het beste voor haar is.
Hoe uitte jouw onzekerheid zich? En hoe reageerde zij daar op? Wat maakte haar gedrag een geruststellende boodschap voor jou? Waarom kon je hier wel je gevoelens laten merken?quote:
het klinkt misschien te mooi om waar te zijn. maar ik meen oprecht als ik zeg dat alles altijd koek en ei was. de eerste paar weken na dat ze bij de ouders was geweest was ik vaak beetje onzeker en vond ik moeilijk te pijlen, maar daar trok zij mij dan doorheen en gaf ze aan dat ik me niet druk moest maken. maar dit gevoel nam ze heel letterlijk weg door haar doen en laten.
Misschien heb jij haar de boodschap mee gegeven dat jij bovenstaand bedrag als goed beschouwd? Zij had al aangegeven dat het niet aan jou of jullie relatie zou liggen en dit was voor haar een merkbaar lonende situatie om jou toch een goed gevoel te bezorgen.quote:Ze wilde constant contact via whatsapp als we op het werk zaten, ze stuurde hele dag hartjes.
als ik thuis kwam was het altijd heel enthousiast, en kreeg ik gelijk een kus en een knuffel.
we deden veel leuke dingen samen zoals lekker uiteten gingen we vaak bij me zus langs om lekker bakkie te drinken en de kinderen te zien! ook gingen we in de avonden vaak lekker wandelen of met de hond van haar ouders een stukje lopen. en dan liet ze heel de wandeling me hand niet los en wilde ze vaak foto's maken van ons 2.
Jij wil bevestigd worden in dat haar gevoel voor jou en daarmee de relatie goed zit. Zij bevestigd echter een ander soort goed.
Ruzie hoeft helemaal niet zo verkeerd te zijn. Als de emoties hoog oplopen gaat het uiten voor sommige mensen makkelijker. Soms maakt het ook duidelijker hoe hoog bepaalde dingen zitten en dat kan het wat meer gewicht geven. Sommige mensen zien het als moeite doen voor elkaar of zelfs passioneel.quote:En tuurlijk had zij ook dagen dat ze even chagrijnig was, als er weer wat op het werk gebeurd was. of als ze soms even met verkeerde been uit bed gestapt was, maar dit is menselijk toch? we hebben ook bijna nooit ruzie, maar dat betekend niet automatisch dat het een goeie r
maar vaak wilde ze dan samen even in de bank knuffelen en der verhaal doen. dan was het vaak ook zo weer goed.
Geen ruzie maken kan duiden op een evenwichtige relatie, waarin alle partijen zich gehoord en bevestigd enzo voelen. Maar het kan ook betekenen dat op z'n minst één iemand misschien ontwijkend gedrag vertoont.
Kan zowel in het zichzelf durven uiten (bijv. bang om afgewezen of niet serieus genomen te worden of de ander er niet mee willen of durven lastig vallen), als eigenlijk niet willen dat de ander zich negatief uit.
Net als goed kan negatief ook relatief zijn. De een wil niet horen dat er überhaupt maar iets negatiefs zou kunnen zijn. Voor een ander is het pas negatief als het op zichzelf betrokken kan worden. Nooit leuk om te horen natuurlijk, maar extra moeilijk misschien als je het niet op kan lossen. Het tandpastadopje er weer op doen is een stuk praktischer en concreter uitvoerbaar dan wanneer iemand zegt ik voel mis "iets". Dan kun je al dan niet bewust gesprekken gaan ontlopen waarin dat "iets" wel ter sprake zou kunnen komen of actief aansturen op ja maar ik doe het wel goed, want ik doe het tandpastadopje er nu wel op!
Typisch. In de toekomst hoop je dat ze het wel aan je kan laten zien. Maar tot die tijd vraag je aan jezelf waarom je het niet zag.quote:Ik probeer ook best veel na te denken waar ik misschien had kunnen merken dat er iets was, maar ik kan het zo even niet opnoemen, grote kans dat zij dit in de toekomst nog wel een keer kan laten zien.
Misschien moet ze er voor zichzelf nog achter komen, waarom ze dat niet duidelijker aan je kon of wilde laten zien.. Dat kan soms makkelijker gaan als single, omdat je je niet meer kan verschuilen achter de gevoelens van je partner..
Zal ik dan eens de eerste zijn die advocaat van de duivel speelt. Ik heb geen borderline, laat ik dat eerst vooropstellen. Ik kan mij echter voorstellen dat zijn vriendin dit meerdere keren heeft aangeven, maar TS er niks mee heeft gedaan of het niet als een probleem zag. Ik zit namelijk op het moment in dezelfde situatie. Vanaf het begin lag het initiatief tot communicatie voor de periodes dat we niet bij elkaar zijn (lange afstandsrelatie) voor een groot deel bij mij. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat hij ook meer in de relatie moet investeren wat dat betreft. De laatste tijd is het erger geworden omdat hij nu net als TS praktisch de hele week zit te werken en vandaag was voor mij de welbekende druppel die de emmer deed overlopen.quote:Op donderdag 13 februari 2020 18:51 schreef S95Sedan het volgende:
Ongeacht wat jouw aandeel is had ze zelf ook d'r mond open kunnen doen al die tijd, een relatie heb je namelijk samen en dat lijkt in dit geval allang niet meer het geval.
Ik heb aangegeven dat zijn gedrag een dealbreker aan het worden is. Dat was voor het eerst in onze relatie een eye-opener voor hem. Ik was dan weer op mijn beurt verbaasd dat hij het nu pas inziet. Mind you, hij geeft zelfs toe dat ik het meerdere keren heb aangekaard, maar hij zag het niet als zo'n dusdanig probleem als ik dat zag, terwijl ik nu op het punt sta om de relatie te verbreken. Aan zijn reacties van vandaag te zien ziet hij echt niet in dat ik serieus over een relatiebreuk aan het nadenken ben. Nu ben ik niet de persoon van ultimatums of scherm continue met de relatie te verbreken, want dit is de eerste keer in die paar jaar dat ik aangeef dat we op een onomkeerbaar punt aan het komen zijn. Ik heb dan ook het idee dat de TS, net als mijn vriend, zo door zijn werk in beslag wordt genomen, dat hij dit soort signalen niet meer oppikt.
Los van dat, aantrekken en afstoten is een verschrikkelijk spelletje. Tegelijkertijd is de wereld natuurlijk niet zo zwart-wit en heb je zelfs in een relatie zoals die van mij, waarin beide parnters op een normale manier communiceren en stabiel zijn, issues die door één partner over het hoofd wordt gezien door het hectische leven van die persoon. Dus om de vraag van TS te beantwoorden. Nee, niet alles kan op een borderlinelabel worden afgeschreven. Kijk ook eens goed naar je eigen aandeel en probeer een betere werk-privé balans te vinden.
Jouw situatie heeft natuurlijk weinig te maken met hetgene waar de TS mee zit maar ook in jouw geval ben je dus totaal niet duidelijk naar je partner. Helemaal als hij aangeeft het te herkennen maar niet dacht dat het een groot probleem was/is.quote:Op donderdag 13 februari 2020 19:38 schreef 01100101 het volgende:
[..]
Zal ik dan eens de eerste zijn die advocaat van de duivel speelt. Ik heb geen borderline, laat ik dat eerst vooropstellen. Ik kan mij echter voorstellen dat zijn vriendin dit meerdere keren heeft aangeven, maar TS er niks mee heeft gedaan of het niet als een probleem zag. Ik zit namelijk op het moment in dezelfde situatie. Vanaf het begin lag het initiatief tot communicatie voor de periodes dat we niet bij elkaar zijn (lange afstandsrelatie) voor een groot deel bij mij. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat hij ook meer in de relatie moet investeren wat dat betreft. De laatste tijd is het erger geworden omdat hij nu net als TS praktisch de hele week zit te werken en vandaag was voor mij de welbekende druppel die de emmer deed overlopen.
Ik heb aangegeven dat zijn gedrag een dealbreker aan het worden is. Dat was voor het eerst in onze relatie een eye-opener voor hem. Ik was dan weer op mijn beurt verbaasd dat hij het nu pas inziet. Mind you, hij geeft zelfs toe dat ik het meerdere keren heb aangekaard, maar hij zag het niet als zo'n dusdanig probleem als ik dat zag, terwijl ik nu op het punt sta om de relatie te verbreken. Aan zijn reacties van vandaag te zien ziet hij echt niet in dat ik serieus over een relatiebreuk aan het nadenken ben. Nu ben ik niet de persoon van ultimatums of scherm continue met de relatie te verbreken, want dit is de eerste keer in die paar jaar dat ik aangeef dat we op een onomkeerbaar punt aan het komen zijn. Ik heb dan ook het idee dat de TS, net als mijn vriend, zo door zijn werk in beslag wordt genomen, dat hij dit soort signalen niet meer oppikt.
Los van dat, aantrekken en afstoten is een verschrikkelijk spelletje. Tegelijkertijd is de wereld natuurlijk niet zo zwart-wit en heb je zelfs in een relatie zoals die van mij, waarin beide parnters op een normale manier communiceren en stabiel zijn, issues die door één partner over het hoofd wordt gezien door het hectische leven van die persoon. Dus om de vraag van TS te beantwoorden. Nee, niet alles kan op een borderlinelabel worden afgeschreven. Kijk ook eens goed naar je eigen aandeel en probeer een betere werk-privé balans te vinden.
Veel vrouwen denken dat als ze iets gezegd hebben de ander het ook meteen snapt of het binnen x tijd compleet opgelost is, zo werkt het niet.
Het feit dat jij al een relatiebreuk overweegt en hij het überhaupt niet ziet als een groot probleem bevestigd dit verder ook. Dan ben je namelijk al bezig om je relatie naar de kloten te helpen en is het einde al zoek.
Mannen en vrouwen communiceren in dat opzicht verschillend, daar is enorm veel over te vinden en kan een ander vast beter kan uitleggen.
Eigenlijk wel want de TS is de hele week met zijn werk bezig en ziet niet in dat dat druk op relaties geeft, even los van de hele borderlineaffaire.quote:
[..]
Jouw situatie heeft natuurlijk weinig te maken met hetgene waar de TS mee zit maar ook in jouw geval ben je dus totaal niet duidelijk naar je partner. Helemaal als hij aangeeft het te herkennen maar niet dacht dat het een groot probleem was/is.
Veel vrouwen denken dat als ze iets gezegd hebben de ander het ook meteen snapt of het binnen x tijd compleet opgelost is, zo werkt het niet.
Het feit dat jij al een relatiebreuk overweegt en hij het überhaupt niet ziet als een groot probleem bevestigd dit verder ook. Dan ben je namelijk al bezig om je relatie naar de kloten te helpen en is het einde al zoek.
Mannen en vrouwen communiceren in dat opzicht verschillend, daar is enorm veel over te vinden en kan een ander vast beter kan uitleggen.
Oh en geloof me, ik heb letterlijk tegen hem gezegd: ''Hé, je neemt nogal weinig intiatief merk ik. In een relatie moeten beide kanten voldoende initiatief nemen, zeker in een lange afstandsrelatie, anders is het gedoemd te mislukken.'' Duidelijker dan dat kan al bijna niet en zoals ik al zei, ik ga niet schermen met ultimatumzinnen als: Hé, dit is een dealbreaker en zie de relatie niet meer zitten als dit zo doorgaat" en dat dan keer zes. Dat werkt averechts en verliest ook aan kracht. Bovendien als mijn vriend een topic zou openen over dat ik het 'poefpaf' heb uitgemaakt en ik het zo zou communiceren als onderstaande zin, dan was ik ook de borderliner bij velen hier.
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.quote:
[..]
Eigenlijk wel want de TS is de hele week met zijn werk bezig en ziet niet in dat dat druk op relaties geeft, even los van de hele borderlineaffaire.
Oh en geloof me, ik heb letterlijk tegen hem gezegd: ''Hé, je neemt nogal weinig intiatief merk ik. In een relatie moeten beide kanten voldoende initiatief nemen, zeker in een lange afstandsrelatie, anders is het gedoemd te mislukken.'' Duidelijker dan dat kan al bijna niet en zoals ik al zei, ik ga niet schermen met ultimatumzinnen als: Hé, dit is een dealbreaker en zie de relatie niet meer zitten als dit zo doorgaat" en dat dan keer zes. Dat werkt averechts en verliest ook aan kracht. Bovendien als mijn vriend een topic zou openen over dat ik het 'poefpaf' heb uitgemaakt en ik het zo zou communiceren als onderstaande zin, dan was ik ook de borderliner bij velen hier.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
Nee, hier heb ik zelf natuurlijk ook genoeg over nagedacht. Ik heb haar naderhand ook vaak deze vraag gesteld. Waarom wilde je er niet over praten? Waarom heb je nooit iets laten merken? En als antwoord krijg je dan: "ik wilde je niet kwetsen". Nou weet ik niet of praten het probleem had opgelost in mijn geval. Wellicht alleen uitstel.quote:
[..]
Dan zou het netjes zijn om tegen haar te zeggen: "weet je dat al je privézaken (huisarts/psycholoog) op de gezamenlijke mail terechtkomen? Misschien is het handig om je emailadres te wijzigen." In plaats van je met haar zaken bezig te houden.
[..]
Gewoon een oprechte vraag hoor, maar heb je zelf altijd gedacht dat het koek en ei was? Nooit een onbestemde angst oid van dat het te soepel ging, te mooi was om waar te zijn? Altijd je verbonden met haar gevoeld? Dat het voor jou helemaal goed zat? Of knaagde het bij jouzelf ook wel een beetje?
Weet niet, kan het me gewoon bijna niet voorstellen. (ik kan wel begrijpen dat je blind voor iets wilt zijn, maar ik kan me niet voorstellen dat je nooit een gevoel heb gehad van 'he, dit is raar, hier klopt iets niet.' In haar blik ofzo).
Ik heb echt niets gemerkt. Zelfs sex was gewoon nog aan de orde. Ik dacht altijd, als ze iets vervelend vind dan zegt ze dat wel. Zo ben ik zelf namelijk wel. Als iets me niet zint dan zal ik dat zeker kenbaar maken, vaak met een geintje maar de boodschap is dan wel duidelijk.
Het is gewoon de schijn ophouden totdat het hoge woord eruit komt. "Ik moet even nadenken". Totaal uit het niets viel dit op mijn dak. Dan begint voor mij de rollercoaster pas en had mijn ex de tijd van 'rouwen' al gehad. Vandaar dat ze ook 2 weken naar haar ouders toe ging. Dat maakte het alleen maar makkelijker voor haar om nog meer afstand te nemen. Maargoed ik begrijp ook goed dat het voor beide partijen lastig is om hiermee om te gaan.
[ Bericht 6% gewijzigd door denattedweil op 13-02-2020 20:53:19 ]
Ik heb al je post gelezen en ergens herken ik me wel in zowel jouw als je vriendin.
Als eerste wil je op het hart drukken vrouwen in eerste instantie helemaal niet zitten te wachten op een man die denkt dat hij altijd maar moet werken om daar leuke dingen van te doen. Vrouwen vinden het over het algemeen leuker als hij een aantal avonden per week eens lekker op de bank komt zitten zonder te knuffelen. Een lege portemonnee geeft veel stress in een relatie maar een man die altijd aan het werk is, is voor een vrouw die liefde en aandacht nodig heeft nét iets belangrijker. Dan maar wat minder leuke dingen doen. 2 á 3 jaar geleden zat ik in dezelfde kutsituatie als jouw vriendin. Ik werkte in ploegendienst dus was al niet elke avond thuis. Daarnaast ook nog een studie en twee keer per week naar school. Natuurlijk was die studie niet zozeer het probleem maar dat was wel de druppel. Overigens, alle collega’s die dezelfde studie deden of nu doen ervaren datzelfde probleem in hun relatie.
Toen ik een half jaar bezig was begon ikzelf te twijfelen aan onze relatie en of het wel zin had en ik dacht toen oprecht dat ik niet met haar oud zou worden. In de maanden daarna ben ik echter wel compleet ingestort en uiteindelijk na een jaar wel doorgestuurd naar een psycholoog en nu loopt zelfs nog de aanvraag bij ggz. In het gedrag van je vriendin zoals je hier beschrijft lijkt het op zijn minst dat ze overspannen is en hulp nodig heeft.
De enige tip is eigenlijk, neem afstand en denk aan jezelf. Het moet van 2 kanten komen en hoe meer je aan haar gaat trekken hoe meer zijn zich af gaat stoten. En als dan uiteindelijk blijkt dat het geen zin heeft heb jij die afstand al gecreëerd.
Tijd heelt alle wonden.
Als eerste wil je op het hart drukken vrouwen in eerste instantie helemaal niet zitten te wachten op een man die denkt dat hij altijd maar moet werken om daar leuke dingen van te doen. Vrouwen vinden het over het algemeen leuker als hij een aantal avonden per week eens lekker op de bank komt zitten zonder te knuffelen. Een lege portemonnee geeft veel stress in een relatie maar een man die altijd aan het werk is, is voor een vrouw die liefde en aandacht nodig heeft nét iets belangrijker. Dan maar wat minder leuke dingen doen. 2 á 3 jaar geleden zat ik in dezelfde kutsituatie als jouw vriendin. Ik werkte in ploegendienst dus was al niet elke avond thuis. Daarnaast ook nog een studie en twee keer per week naar school. Natuurlijk was die studie niet zozeer het probleem maar dat was wel de druppel. Overigens, alle collega’s die dezelfde studie deden of nu doen ervaren datzelfde probleem in hun relatie.
Toen ik een half jaar bezig was begon ikzelf te twijfelen aan onze relatie en of het wel zin had en ik dacht toen oprecht dat ik niet met haar oud zou worden. In de maanden daarna ben ik echter wel compleet ingestort en uiteindelijk na een jaar wel doorgestuurd naar een psycholoog en nu loopt zelfs nog de aanvraag bij ggz. In het gedrag van je vriendin zoals je hier beschrijft lijkt het op zijn minst dat ze overspannen is en hulp nodig heeft.
De enige tip is eigenlijk, neem afstand en denk aan jezelf. Het moet van 2 kanten komen en hoe meer je aan haar gaat trekken hoe meer zijn zich af gaat stoten. En als dan uiteindelijk blijkt dat het geen zin heeft heb jij die afstand al gecreëerd.
Tijd heelt alle wonden.
Ik heb even gaslighting opgezocht, maar ik herken dat er niet in. Of wat bedoel jij met gaslighting ?quote:
[..]
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
Nou, ik heb tegen hem gezegd dat hij ook best wat meer over hoe zijn dag was mag sturen. Dat gebeurt dan inderdaad een tijdje, maar naar anderhalve maand verviel hij weer terug in het oude patroon. Op begeven moment heb ik mij er bij neergelegd, maar toen zijn werktijd een maand geleden drastische veranderde in negatieve zin, kreeg ik pas om 10 uur s'avonds op zijn vroegst een bericht van hem. En dan moet je je bedenken dat ik de hele dag al niks had gestuurd, omdat hij in mijn ogen wat meer interesse mag tonen en ik niet zeven dagen in de week het gesprek moet beginnen. Dit keer kwam hij wel met concrete plannen om het te verbeteren, dus ik wil het nog best een tweede kans geven, maar ik ben natuurlijk geen gek.
Gaslighting is wel een beetje zware term tho. Borderline werd ook al een keer genoemd. De manier waarop relaties soms uit gaan kan daar misschien wel wat weg van hebben maar symptomen van dat soort termen zouden dan al veel eerder zichtbaar tijdens de relatie moeten zijn.quote:
[..]
Ik vind iemand die druk is met wat dan ook sowieso geen excuus om zulke dingen te doen, het is gewoon kinderachtig en neigt naar gaslighting.
Maar een keer of heb je jezelf ook erop ingesteld om de situatie daadwerkelijk beter te maken. Want vaak wordt er dus gedacht dat zoiets zeggen genoeg is terwijl er echt wel meer werk van beide partijen in gaat zitten.
goedemorgen, sorry voor iedereen dat ik niet overal op gereageerd heb gister avond maar had nog een druk avondje. en er werd meer op deze topic gereageerd dan ik had verwacht.quote:
Ik heb al je post gelezen en ergens herken ik me wel in zowel jouw als je vriendin.
Als eerste wil je op het hart drukken vrouwen in eerste instantie helemaal niet zitten te wachten op een man die denkt dat hij altijd maar moet werken om daar leuke dingen van te doen. Vrouwen vinden het over het algemeen leuker als hij een aantal avonden per week eens lekker op de bank komt zitten zonder te knuffelen. Een lege portemonnee geeft veel stress in een relatie maar een man die altijd aan het werk is, is voor een vrouw die liefde en aandacht nodig heeft nét iets belangrijker. Dan maar wat minder leuke dingen doen. 2 á 3 jaar geleden zat ik in dezelfde kutsituatie als jouw vriendin. Ik werkte in ploegendienst dus was al niet elke avond thuis. Daarnaast ook nog een studie en twee keer per week naar school. Natuurlijk was die studie niet zozeer het probleem maar dat was wel de druppel. Overigens, alle collega’s die dezelfde studie deden of nu doen ervaren datzelfde probleem in hun relatie.
Toen ik een half jaar bezig was begon ikzelf te twijfelen aan onze relatie en of het wel zin had en ik dacht toen oprecht dat ik niet met haar oud zou worden. In de maanden daarna ben ik echter wel compleet ingestort en uiteindelijk na een jaar wel doorgestuurd naar een psycholoog en nu loopt zelfs nog de aanvraag bij ggz. In het gedrag van je vriendin zoals je hier beschrijft lijkt het op zijn minst dat ze overspannen is en hulp nodig heeft.
De enige tip is eigenlijk, neem afstand en denk aan jezelf. Het moet van 2 kanten komen en hoe meer je aan haar gaat trekken hoe meer zijn zich af gaat stoten. En als dan uiteindelijk blijkt dat het geen zin heeft heb jij die afstand al gecreëerd.
Tijd heelt alle wonden.
misschien heb ik bij iedereen een beetje een verkeerd beeld opgewekt over mijn werk leven,
de jaren voor ik mijn vriendin leerde kennen was ik nog al een levensgenieter en werkt ik ongeveer 3-4 avonden in de week hooguit 5 uurtjes. daarna leerde ik mijn vriendin kennen en hebben we 2,5 jaar lang bij haar ouders gewoond, dit omdat mijn thuis situatie niet altijd even top was en het ook niet altijd gezellig was bij mijn ouders. ik ben toen een vaste baan gaan zoeken omdat ik merkte dat mijn schoonouders het niet altijd chill vonden dat ik hele dagen thuis was en maar weinig werkte.
hier kon ik me ook volledig in vinden en het feit dat er nu serieus geld binnen kwam gaf me ook een enorme voldoening. na 2.5 jaar daar gewoon te hebben liepen wij op een middag langs dit huis wat we nu samen gekocht hebben, wij vonden dit zo'n mooie plek alles was perfect, locatie en woning en tuin alles klopt. alleen ja ik had nogal me leven geleefd om het zo te zeggen.
dus veel spaargeld was er niet vanuit mijn kant. toen hebben we samen de keuze gemaakt als we deze woning willen kopen en we willen het graag zoals wij het willen zal ik wel wat meer moeten gaan werken om het rond te krijgen. en een buffer op te bouwen. nu heb ik dus in het afgelopen 2 jaar veel gewerkt omdat het af te krijgen zoals wij willen, met alle gevolgen van dien.
ik weet dat ik nu de reacties van mensen ga krijgen, als je het niet kan betalen moet je het niet doen, etc. etc. maar wij hadden samen een bepaalde droom met dit huis en die wilde wij heel graag waar maken. is dit gelukt ? ... Ja . is dit hoe de droom eruit zag ? ... nee
zeker heb ik hier iets uit geleerd, alleen ben ik nu wel hetgeen kwijt waar ik het meest om geef,
snap iedereen zijn reactie ook wel maar dit deed ik altijd voor ons samen, dus op de vraag van sommige: had je het kunnen voorkomen ? ja ik had het kunnen voorkomen, alleen had ik oogkleppen op en heb ik de signalen nooit opgevangen. maar ik denk dat het van een afstandje altijd makkelijker is om te zien dan van dichtbij. ik was er echt van overtuigd dat het heel goed ging tussen ons ondanks de hobbels in de weg.
ik heb me eigen laatste tijd best veel ingelezen in burn-out/ overspannen, ik zie een hoop signalen die zij ook afgeeft. alleen ik ben geen dokter en heb hier niet voor gestudeerd. maar dat is ook waardoor het voor mij beetje ondraaglijk maakt. ik krijg het advies van een huisarts: laat haar dit op haar manier ondervinden, als dit betekend dat zij de relatie verbreekt en rust bij der ouders zoek moet je daarvoor respect hebben en verder gaan met je leven. ik weet dat jullie allemaal hetzelfde zeggen, alleen ik vind nogal simpel gezegd. even verder gaan met je leven alsof die 4,5 jaar niet geweest zijn en alsof die persoon niks voor je betekend.
huisarts heb alleen maar beste met ons beide voor alleen dat komt nogal binnen, laat het gebeuren en zij moet dit zelf doen. ook koestert en nog best wel wat wrok uit haar jeugd, in haar jeugd zijn best wel wat dingen gebeurd omdat zij een broer heeft die agressie problemen heeft. ik heb in die 4,5 jaar aan heel veel dingen gemerkt dat zij ineens compleet omslaat als persoon op moment dat hij binnen komt lopen, helaas wil ze hier niet over praten en hetgeen wat gezegd word heb ik al van haar ouders gehoord. ik vind dit ook extra moeilijk om aan te geven bij haar dat ze hier iets mee moet gaan doen of op zijn minst met mij over kan praten zodat wij de situatie dragelijker kunnen maken voor iedereen.
dit is ook de reden dat ik in een een van mijn berichten heb gezegd dat ik graag over een lange tijd nog een keer wil samen zitten om hier over te praten. alleen ben ik bang dat dit misschien wel meer kapot maakt dan lief is. dit wil ik niet alleen doen om onze relatie te redden maar ook omdat wij beide grote fouten hebben gemaakt qua communicatie en hoe wij met elkaar omgingen.
hopelijk kunnen we elkaar dan heel duidelijk vertellen wat we nu echt voelen en waar wij denken dat we het hebben laten liggen zodat het in de volgende relatie niet op hetzelfde spaak loopt.
wie weet kan iemand van jullie uit ervaring vertellen of dit een slim plan is of een echte NO-go
Het is in mijn ogen niet per se een no-go, maar als je je leven inderdaad oppakt en verder gaat, zal die behoefte waarschijnlijk minder worden en uiteindelijk verdwijnen. En verdergaan met je leven betekent niet dat je alles moet vergeten en doen alsof het nooit is gebeurd. Het betekent dat je je gaat bezig houden met andere dingen dan met haar. Dan mag je best verdrietig zijn, en op momenten met heimwee terugdenken aan wat je had, maar daarna richt je je blik weer op de toekomst en ga je verder.
Gaandeweg zal het verdriet wat slijten, ga je misschien door de afstand ook zaken anders zien en komt er waarschijnlijk een moment dat je je realiseert dat het goed is dat het is zoals het is.
En heel misschien komen jullie in de verre toekomst weer bij elkaar, dat gebeurt ook wel eens. Ik zou alleen als ik jou was voorlopig niet ingaan op een mogelijke poging van haar weer verder te gaan waar jullie waren gebleven, zoals de vorige keren. Hou voet bij stuk en zorg dat jij je leven op orde krijgt, en vertel haar dat ze met zichzelf aan de slag moet en anders zeker geen nieuwe kans krijgt.
Gaandeweg zal het verdriet wat slijten, ga je misschien door de afstand ook zaken anders zien en komt er waarschijnlijk een moment dat je je realiseert dat het goed is dat het is zoals het is.
En heel misschien komen jullie in de verre toekomst weer bij elkaar, dat gebeurt ook wel eens. Ik zou alleen als ik jou was voorlopig niet ingaan op een mogelijke poging van haar weer verder te gaan waar jullie waren gebleven, zoals de vorige keren. Hou voet bij stuk en zorg dat jij je leven op orde krijgt, en vertel haar dat ze met zichzelf aan de slag moet en anders zeker geen nieuwe kans krijgt.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Als je veel zelf wilt doen en dan ook nog zes á zeven dagen per week werkt dan ligt het lang stil natuurlijk.quote:
Ik bleef eerst even steken op 3 jaar klussen in een nieuwbouwwoning. WTF?
Zelfs als het casco opgeleverd wordt zou zoiets toch sneller moeten kunnen?
Je denkt teveel na, zet jezelf op de 1e plaats. Ze komt op mij over als manisch depressief. Hele hoge pieken afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
Klopt, probeer me echt heel er te focussen op mezelf en mensen om me heen die er waren, alleen ik mer dat ik soms nog aardig afglij naar haar helemaal op momenten dat ik even alleen thuis ben. maar dit is idd een kwestie van tijd denk ik.quote:
Het is in mijn ogen niet per se een no-go, maar als je je leven inderdaad oppakt en verder gaat, zal die behoefte waarschijnlijk minder worden en uiteindelijk verdwijnen. En verdergaan met je leven betekent niet dat je alles moet vergeten en doen alsof het nooit is gebeurd. Het betekent dat je je gaat bezig houden met andere dingen dan met haar. Dan mag je best verdrietig zijn, en op momenten met heimwee terugdenken aan wat je had, maar daarna richt je je blik weer op de toekomst en ga je verder.
Gaandeweg zal het verdriet wat slijten, ga je misschien door de afstand ook zaken anders zien en komt er waarschijnlijk een moment dat je je realiseert dat het goed is dat het is zoals het is.
En heel misschien komen jullie in de verre toekomst weer bij elkaar, dat gebeurt ook wel eens. Ik zou alleen als ik jou was voorlopig niet ingaan op een mogelijke poging van haar weer verder te gaan waar jullie waren gebleven, zoals de vorige keren. Hou voet bij stuk en zorg dat jij je leven op orde krijgt, en vertel haar dat ze met zichzelf aan de slag moet en anders zeker geen nieuwe kans krijgt.
ben er ook van overtuigd als je voor elkaar gemaakt ben dat je wel weer samen komt,
alleen moet idd wel iets gaan veranderen anders komt het nooit goed,
ja veel dingen moesten in de avond uren gebeuren, en je weet zelf dat dit kort avondjes zijn. maar ik heb altijd met plezier gedaan, alleen heeft dit wel zijn keerpunten.quote:
[..]
Als je veel zelf wilt doen en dan ook nog zes á zeven dagen per week werkt dan ligt het lang stil natuurlijk.
klopt ik word ook wel vaker een doem denker genoemd, maar is niet makkelijk vanaf te stappen als je dat eenmaal hebt. van de hoge pieken en diepe dalen klopt helemaal. maar het waren vooral hele hoge pieken constant en ineens uit het niets hele diepe dalenquote:
Je denkt teveel na, zet jezelf op de 1e plaats. Ze komt op mij over als manisch depressief. Hele hoge pieken afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
als iemand aan zijn gebreken werkt kan ik daar best mee leven, alleen dit is dweilen met de kraan open. zolang zij geen hulp wilt zal het nooit beter worden
@mellie99, het is ook geen verwijt verder hoor. De meeste mensen kunnen pas inzien dat ze verkeerd bezig waren als het al te laat is. Sterker nog, mijn vader heeft 25 jaar na de scheiding nog niet eens toe dat 80 uur werken per week teveel was. Hij dacht dat hij het deed om hun huis te kunnen betalen en dat mijn moeder dat ook wilde.
Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijzelf, als man, praten en niet iedereen is hetzelfde maar van wat ik om mij heen zie gebeuren klopt mijn theorie toch aardig. Het is in ieder geval weer een les dat je het de volgende keer anders aan zult pakken.
Geef jezelf de tijd om het een plek te geven. Dat zal de komende tijd nog wel zeer doen maar zorg dat je uit de slachtofferrol kruipt. Daar zitten jullie nu beide in en daar hebben jullie beide net niks aan. Je leven zoveel mogelijk oppakken en doorgaan. Niemand die beweert dat het makkelijk gaat zijn. Als jullie echt bij elkaar horen, en ze is bereid er alles voor te doen, dan komen jullie echt wel weer samen.
Echter als ze in de tussentijd niet aan zichzelf werkt en een beetje rond gaat neuken (wat opzich best logisch zou zijn) dan denk ik dat je zelf na verloop van tijd je conclusies ook wel kunt trekken.
Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijzelf, als man, praten en niet iedereen is hetzelfde maar van wat ik om mij heen zie gebeuren klopt mijn theorie toch aardig. Het is in ieder geval weer een les dat je het de volgende keer anders aan zult pakken.
Geef jezelf de tijd om het een plek te geven. Dat zal de komende tijd nog wel zeer doen maar zorg dat je uit de slachtofferrol kruipt. Daar zitten jullie nu beide in en daar hebben jullie beide net niks aan. Je leven zoveel mogelijk oppakken en doorgaan. Niemand die beweert dat het makkelijk gaat zijn. Als jullie echt bij elkaar horen, en ze is bereid er alles voor te doen, dan komen jullie echt wel weer samen.
Echter als ze in de tussentijd niet aan zichzelf werkt en een beetje rond gaat neuken (wat opzich best logisch zou zijn) dan denk ik dat je zelf na verloop van tijd je conclusies ook wel kunt trekken.
Hoe graag je ook wil het is onmogelijk om iets vast te houden. Je kan niets vasthouden helaas.
Gelieve verwijderen
ik begrijp je punt, en het is idd een harde les.quote:
@:mellie99, het is ook geen verwijt verder hoor. De meeste mensen kunnen pas inzien dat ze verkeerd bezig waren als het al te laat is. Sterker nog, mijn vader heeft 25 jaar na de scheiding nog niet eens toe dat 80 uur werken per week teveel was. Hij dacht dat hij het deed om hun huis te kunnen betalen en dat mijn moeder dat ook wilde.
Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijzelf, als man, praten en niet iedereen is hetzelfde maar van wat ik om mij heen zie gebeuren klopt mijn theorie toch aardig. Het is in ieder geval weer een les dat je het de volgende keer anders aan zult pakken.
Geef jezelf de tijd om het een plek te geven. Dat zal de komende tijd nog wel zeer doen maar zorg dat je uit de slachtofferrol kruipt. Daar zitten jullie nu beide in en daar hebben jullie beide net niks aan. Je leven zoveel mogelijk oppakken en doorgaan. Niemand die beweert dat het makkelijk gaat zijn. Als jullie echt bij elkaar horen, en ze is bereid er alles voor te doen, dan komen jullie echt wel weer samen.
Echter als ze in de tussentijd niet aan zichzelf werkt en een beetje rond gaat neuken (wat opzich best logisch zou zijn) dan denk ik dat je zelf na verloop van tijd je conclusies ook wel kunt trekken.
zo denk ik er het zelfde over, alleen op moment ziet het er nog niet echt rooskleurig uit.
ja ik denk persoonlijk niet dat ze een type is die gelijk rond gaat neuken, maar zeg nooit nooit.
Dit.quote:
Een relatie is als een plantje, die moet je af en toe ook een beetje water geven.
Als jij min of meer 7 dagen per week werkt, en de rest van de tijd in een immense verbouwing gaat zitten blijft er voor de dingen die echt belangrijk zijn in het leven amper tijd over.
crap in = crap out
Ik ben het voor 1000 % eens met RamboDirk's eerste zin. Zet jezelf op de eerste plaats. En denk vooral !!! niet teveel na !quote:
Je denkt teveel na, zet jezelf op de 1e plaats. Ze komt op mij over als manisch depressief. Hele hoge pieken afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
Over je vriendin wil ik geen uitspraak doen. Zou ik misschien kunnen proberen, maar wat heb je er verder aan, zelfs als ik het bij het rechte eind zou hebben.
Ik wil jou liever schrijven wat je (volgens mij uiteraard, twee generaties ouder dan jou) het beste, heel concreet, kunt doen.
Dat is,
1-regel die papieren zodat het huis van jou is.
2-maak er (van dat huis) iets moois van, echter leef ook nog, het hoeft niet meteen af. Zeker als je er een tijdje alleen zit kun je je concentreren op bv nu is de badkamer aan de beurt, en als die klaar is komt de slaapkamer, of hoe dan ook. Een eigen huis, blijkbaar ook nog een leuk huis, is zo super belangrijk in je leven. Ook als je straks eventueel een nieuwe partner zoekt, is dit een gigantisch pluspunt.
En wat er verder ook gebeurt, als je trouwt of wat dan ook, zorg ervoor dat je je huis nooit hoeft af te geven.
3- ga dus gewoon door met je leven. Steek je energie en richt je gedachten voorlopig in/ op het huis.
4- Denk NIET zo veel na, over je vriendin. Het heeft geen zin. JIj moet gewoon doorgaan met je plan. En ik heb heel sterk de indruk dat zij dan weer bij jou komt. Maar dat maakt niet uit, jij moet jouw plan, jouw levensdoel volgen. Als je heel veel van haar houdt en als je afstand kunt nemen van haar wisselend gedrag naar jou, zou je zelfs met haar kunnen leven. Blijkt in de loop der tojd, dat het echt niet gaat, dat zij niet meer terugkomt, of dat jij het niet aankunt, kap de contacten dan en je zult beslist wel een andere vrouw vinden.
Ik denk dat jij (als je dat wilt natuurlijk) de vaste waarde, de rots kunt zijn in haar leven. In dat mooie droomhuis voor je huidige vriendin. Misschien heeft ze dit gewoon nodig, zit ze zo in elkaar. Af en toe beetje uitflippen, het niet meer weten. Dat kan alleen als jij en het huis er ook altijd zijn. En als je dat niet (meer) wilt of kunt, breek dan alle contact af en ga verder je eigen weg, zonder haar.
Verder nog enkele praktische zaken, koop een computer voor jezelf, of laat haar voor zich een computer kopen. Geen gedeelde computers meer !!
En, ik denk dat het niet goed was dat jij je moeder 3 maanden in huis nam (als ik het goed gelezen heb). Zelfs als je vriendin zegt dat ze er geen moeite mee heeft, drie maanden is te lang. Er is een spreekwoord, gasten en verse vis gaan stinken na 2 dagen.
Een volwassen vrouw 3 maanden bij haar zoon intrekken in Nederland? En als ze nou geen kind zou hebben? Gewoon naar de woningvereniging en zeggen ik kan nergens heen dan komt ze op de urgentielijst. Dan heeft ze snel een huis of woning, flatje.
[ Bericht 2% gewijzigd door LeesFoknl op 14-02-2020 23:50:16 ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
quote:
[..]
Ik ben het voor 1000 % eens met RamboDirk's eerste zin. Zet jezelf op de eerste plaats. En denk vooral !!! niet teveel na !
Over je vriendin wil ik geen uitspraak doen. Zou ik misschien kunnen proberen, maar wat heb je er verder aan, zelfs als ik het bij het rechte eind zou hebben.
Ik wil jou liever schrijven wat je (volgens mij uiteraard, twee generaties ouder dan jou) het beste, heel concreet, kunt doen.
Dat is,
1-regel die papieren zodat het huis van jou is.
2-maak er (van dat huis) iets moois van, echter leef ook nog, het hoeft niet meteen af. Zeker als je er een tijdje alleen zit kun je je concentreren op bv nu is de badkamer aan de beurt, en als die klaar is komt de slaapkamer, of hoe dan ook. Een eigen huis, blijkbaar ook nog een leuk huis, is zo super belangrijk in je leven. Ook als je straks eventueel een nieuwe partner zoekt, is dit een gigantisch pluspunt.
En wat er verder ook gebeurt, als je trouwt of wat dan ook, zorg ervoor dat je je huis nooit hoeft af te geven.
3- ga dus gewoon door met je leven. Steek je energie en richt je gedachten voorlopig in/ op het huis.
4- Denk NIET zo veel na, over je vriendin. Het heeft geen zin. JIj moet gewoon doorgaan met je plan. En ik heb heel sterk de indruk dat zij dan weer bij jou komt. Maar dat maakt niet uit, jij moet jouw plan, jouw levensdoel volgen. Als je heel veel van haar houdt en als je afstand kunt nemen van haar wisselend gedrag naar jou, zou je zelfs met haar kunnen leven. Blijkt in de loop der tojd, dat het echt niet gaat, dat zij niet meer terugkomt, of dat jij het niet aankunt, kap de contacten dan en je zult beslist wel een andere vrouw vinden.
Ik denk dat jij (als je dat wilt natuurlijk) de vaste waarde, de rots kunt zijn in haar leven. In dat mooie droomhuis voor je huidige vriendin. Misschien heeft ze dit gewoon nodig, zit ze zo in elkaar. Af en toe beetje uitflippen, het niet meer weten. Dat kan alleen als jij en het huis er ook altijd zijn. En als je dat niet (meer) wilt of kunt, breek dan alle contact af en ga verder je eigen weg, zonder haar.
Verder nog enkele praktische zaken, koop een computer voor jezelf, of laat haar voor zich een computer kopen. Geen gedeelde computers meer !!
En, ik denk dat het niet goed was dat jij je moeder 3 maanden in huis nam (als ik het goed gelezen heb). Zelfs als je vriendin zegt dat ze er geen moeite mee heeft, drie maanden is te lang. Er is een spreekwoord, gasten en verse vis gaan stinken na 2 dagen.
Een volwassen vrouw 3 maanden bij haar zoon intrekken in Nederland? En als ze nou geen kind zou hebben? Gewoon naar de woningvereniging en zeggen ik kan nergens heen dan komt ze op de urgentielijst. Dan heeft ze snel een huis of woning, flatje.
bedankt voor je reactie!quote:
afgewisseld met diepe dalen.
Aan jou de vraag, wil je en kan je met al haar "gebreken" leven.
1- de papieren zijn zo goed als geregeld nu alleen nog even de bank afwachten
2- gelukkig is alles zo goed als af, en is het allemaal kleine dingetjes die afgewerkt moeten worden. dit was ook een enorme domper voor me, helemaal omdat we er samen bijna waren! Maarja ik moet er niet te veel meer aan denken idd.
3- ga me best doen
4- ik heb alleen met haar contact op moment dat ik zakelijke dingen moet bespreken. dit probeer ik dan ook heel kort te houden. alleen zij probeert met iedereen erover te praten en zegt dan van die vage dingen waardoor ik dan weer heel erg ga piekeren, zoals vandaag zei ze tegen een paar mensen dat ze zo blij is dat we vrienden konden blijven. dan denk ik waar haal je dat vandaan we spreken elkaar nooit. maar ik ga ook daar proberen om er niks van aan te trekken
computer is al geregeld!
Ik ben niet zo oud als LeesFokNL maar wil er toch iets aan toe voegen:quote:
[..]
[..]
bedankt voor je reactie!
1- de papieren zijn zo goed als geregeld nu alleen nog even de bank afwachten
2- gelukkig is alles zo goed als af, en is het allemaal kleine dingetjes die afgewerkt moeten worden. dit was ook een enorme domper voor me, helemaal omdat we er samen bijna waren! Maarja ik moet er niet te veel meer aan denken idd.
3- ga me best doen
4- ik heb alleen met haar contact op moment dat ik zakelijke dingen moet bespreken. dit probeer ik dan ook heel kort te houden. alleen zij probeert met iedereen erover te praten en zegt dan van die vage dingen waardoor ik dan weer heel erg ga piekeren, zoals vandaag zei ze tegen een paar mensen dat ze zo blij is dat we vrienden konden blijven. dan denk ik waar haal je dat vandaan we spreken elkaar nooit. maar ik ga ook daar proberen om er niks van aan te trekken
computer is al geregeld!
Jullie zijn enorm jong, zij 23/24?
En jouw vriendin kan een typische jonge vrouwen twijfel hebben: "Is dit het nou?". En daarbij naïef: dat huis is binnen 3 maanden klaar en dan hebben we een mooi leven!
Nu is dat niet zo, moet er veel geklust worden en gewerkt worden voor het geld. Dat valt prinsesje tegen: vent is er nooit, huis is lelijk en koud en dan moet de was nog opgehangen worden ook!
Facebook/Instagram en al die zooi maakt dit niet makkelijker: vriendinnen/vrienden posten foto's van vette BBQ's, film avonden of zijn al aan het spelen met hun 1e spruit!
Verder schrijf je wel over knuffels maar was er nog goede seks? En ook al was dat er wel, misschien was toch ook daarbij "de prik van de cola" zoals Youp van het Hek mooi verwoord. Oftewel, ze vindt je wel een toffe vent, maar gewoon een toffe vent. Vlinders weg, spanning is weg, daar heb je hem weer, gewoon mijn vriend. Niks meer "Zou ie mij leuk vinden?", momenten of "Hey wat leuk dat hij daarin ook geïnteresseerd is" momenten die spanning opwekken. En dan dus "Is dit het nu??".
Is dit nu te voorkomen? Natuurlijk niet, ook al wordt honderd keer dit door anderen (waar onder ouders) verteld, iedereen moet het werkelijk mee maken. Aandacht geven tussen de verbouwing door voorkomt dit ook niet helemaal. Wel communicatie maar daarin kan ik jou niets in verwijten. Jij hebt gedaan wat je kon, als zij het "Is dit alles?" gevoel had, maar niet goed onder woorden kan brengen houdt het op.
Ga niet als een hondje achter haar aan lopen, maar mocht ze toch weer terug komen voor een gesprek kan je dit misschien nog eens te berde brengen. Wie weet herkent zij zich erin. Misschien was het ook een combinatie van factoren. Maar misschien zit ik er ook volledig naast.
Hoe dan ook, sterkte en het zijn weer goede tips van LeesFokNL
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Als ik jou zo lees ben je nu ook al onderhand overspannen denk ik?quote:
relatie breuk door overspannen ?
goedenmorgen,
helaas heeft 3 weken geleden mijn vriendin na 4.5 jaar de relatie verbroken.
voorgeschiedenis:
2jaar geleden zijn mijn vriendin en ik trotste eigenaar geworden van een nieuwbouwwoning, dit was op dat moment alles voor ons en het geluk kon niet op, we hebben besloten deze woning casco op te laten leveren zodat we alles samen konden opbouwen. we hadden enorm mooie ideen over onze woning en alles klopte gewoon, samen de spullen uitzoeken de inrichting plannen en alles uittekenen. we wilde alles perfect hebben en het was ook allemaal mogelijk. dit betkenden wel dat de eerste 3 jaar volledig in de ban van klussen/ werken / bouwen stond ( garage werd ook gelijktijdig gebouwd door mijzelf )
een jaar geleden kwam ik thuis na een weekend geweerkt te hebben, daar kwamen ineens de 3 woorden die niemand wil horen "we moeten praten " mijn vriendin brak volledig in tranen uit en gaf aan dat ze twijfelde over haar gevoel en of we nog wel verder moesten gaan!
ze had ook besloten dat ze der spullen ging pakken en weer terug bij der ouders ging wonen( wij waren op dit moment 2 jaar samenwonend en zij was 24 en ik 26 ). dit kwam voor mij volledig uit het niets en was er helemaal gesloopt van.
na 2 dagen geen contact te hebben gehad , stond ze daar ineens weer voor de deur spulletjes onder der armen en tranen rolde over haar wangen van verdriet. ze wist dat dit niet de oplossing was en wilde zograag terugkomen omdat ze me miste. ik stond met mijn mond vol tanden aan de voordeur en wist totaal niet hoe ik moest reageren! ik zag een sprookje dat zo mooi was volledige wegvagen en daarna we langzaam terug komen.
na een gesprek met haar te hebben gehad over wat er precies aan de hand was, bleek dat ze het moeilijk vond dat ik zoveel aan het werk was en dat alles qua huishouden op haar schouders kwam te liggen ( dit moment had ik een fulltime baan en weekend werk waardoor ik vaak hele weekenden/weeken in het buitenland zat ) ik besloot mijn weekend werk te minderen om haar te steunen in het huishouden, dit was voor haar dan ook een hele opluchting. de 4 maanden hierna zag ik haar dn ook weer stralen en gaf ze vaak aan dat ze weer echt gelukkig was.
augustus 2019 gingen we met mijn schoonouders op vakantie omdat deze zoveel jaar getrouwd waren, dit was voor mij een vakantie waar ik enorm naar uitkeek want door ons druk leventje de laatste jaren was ik aardig toe aan rust lichamelijk en mentaal. deze vakantie werd door iedereen van de familie als fantastich beschouwd, wat hebben we enorm genoten met zijn alle. helaas kwam in november 2019 weer die 3 drie verschikkelijk woorden naar boven. "we moeten praten" dit keer was het weer haar gevoel waarme ze zat en ook dit keer kwam het weer als een duveltje uit een doosje zelf der eigen ouders zagen dit niet aankomen. het werd der allemaal teveel en ze kon die twijfel niet meer aan ! weer der spullen gepakt en weer naar de ouders .
en ja hoor de geschiedenis herhaalt zich, 2 dagen laten kreeg mijn zus en eenorm verward berichtje en wilde mij heel graag voorbereiden op de pijn die zij mij ging doen ! ze had een berichtje naar mijn zus gestuurd hoe enorm kut ze dit voor mijn vond maar een toekomst zat er niet meer in ze zag mij niet als de man waarmee ze voor het altaar wilde staan en al helemaal niet als de vader van der kinderen, dit was voor mij een messteek in mijn rug ! dit deed zo enorm zeer omdat te lezen van iemand waar je zo enorm gek op bent. terwijl ik thuis moest bijkomen van dit berichtje ging ineens de deurbel en ja hoor daar stond ze weer en weer rolde de tranen over der wangen en wilde ze weer terugkomen.
ik vond enorm moeilijk te beseffen dat ze 1 uur geleden alls zo goed doordacht had en zeker wist dat ze niks meer wilde en nu weer ineensvolledig omgeslagen was, wat is er toch met je aan de hand vroeg ik haar?
helaas kon ze hier alleen maar op antwoorden dat dit een twijfel was die ze niet kon onderbouwen ! ik heb toen ook gelijk aangegeven dat ik niet opdezelfde voet verder wil als de laatste keer en heb gevraagd of ze samen naar de dokter wilde, helaas kwam hier ook nog is bij dat zij 2 weken hiervoor van baan was gewisseld en enorm spijt had van die beslissing! ze kwam elke avond huilend thuis en wilde niks anders dan op de bank liggen en knuffelen.
na een week hadden we dan eindelijk onze afspraak bij de huisarts, toen de huisarts vroeg aan der "vertel het is wat is er aan de hand " brak ze volledig in 1000 stukjes tranen liepen over de wangen alsof de kraan volledig opengedraaid was, ze vertelde heel der verhaal ook kwamen er hier dingen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ze daar me zat zoals ( vorig jaar februari heeft haar vader kanker gehad, dit was enorme impact op haar leven dit was heel begrijpelijk natuurlijk maardit probleem hebben we samen doorstaan en veel over gepraat en ben er altijd voor der geweest! ook is mijn moeder bij ons 3-4 maanden in komen wonen door relatiebreuk met haar vriend,
ook was er een flinke financiele tegenvaller geweest door het kapot gaan van een van de auto's dit maakte het verbouwen ook niet makkelijker! ook had ze in 1,5 jaar tijd 5 verschillende baantjes gehad en gaf aan wel gelukkig te zijn maar toch zocht ze naar meer.
einde van dit gespek, zei de huisarts dat ze wel heel veel kenmerken had van overspannenheid ( vermoeidheid, nergens zin in, en twijfelen over alles ! ) maar helaas wilde ze hier geen hulp voor krijgen terwijl de huisarts dit aan der aanbood ! dit was een enorme domper voor mij. maar je kan iemand niet dwingen.
de weken hierop waren fantastisch, fysiek contact was er enorm, we communiceerde enorm goed dacht ik! alles klopte gewoon, we hadden vakantie plannen gemaakt voor wintersport en zomervakantie we onderneemde een hoop leuke dingen en konden enorm genieten van de avondjes samen knuffelen op de bank!
toen 3 weken geleden ik een heel lief berichtje kreeg van mijn vriendin hoe enorm veel ze van me hield en hoe geweldig goed ze het wel niet vond gaan op het moment. dit berichtje betekende zo enorm veel voor me ! maar toch zat het me niet lekker, daarop reageerde ik ook met de vraag of er ook momenten waren dat het niet goed voelde want dit vond ik misschien wel net zo belangerijk.
vanaf dit moment ging het helemaal mis, ze belde me op en ik merkte dat ze best wel emotioneel was. ze gaf aan dat ze vorige week toch weer een twijfel momentje had gehad. maar dat ze het niet wilt voelen. na een goed gesprek thuis te hebben gehad, zijn we tot de conclusie gekomen dat we er samen alles aan moeten gaan doen om die twijfel bij haar weg te halen, we hebben dan ook voor de 2x hulp ingeschakeld van de huisarts. we wilde zijn mening hebben of we hulp voor haar moesten zoeken of dat we toch hulp voor ons 2e moesten inschakelen oftewel relatie therapie.
we konden 4 dagen later op gesprek komen bij de huisarts, de dagen ervoor waren ook gewoon weer super, veel geknuffeld en veel leuke dingen gedaan, samen lekker hand in hand gewandeld en een weekendje weg geboekt met vriendin voor over een paar weken. totdat de dag aanbrak dat zij naar de huisarts moest. ze had besloten dat ze dit alleen wilde doen. en gaf haar ook alle ruimte om dit voor haar zo makkelijk mogelijk te maken. toen ze terugkwam van de huisarts was ze helemaal overstuur en heeft ze gelijk een punt gezet achter onze relatie.
blijkbaar had de huisarts gezegd dat ze het uit moest maken omdat zij dit van binnen voelde ( maar volgens mij zegt een huisarts zoiets niet ) sinds dat ze der spullen heeft gepakt is er een hoop onduidelijkheid tussen ons ze verteld tegen idereen dat haar gevoel weg is alleen met mij praat ze heel weinig op dat moment. tot een week later en ik de computer opende waar alles van ons samen instaat dus ook de mails die we binnen krijgen.
daar stond ineens een herinnerings mail van de ggz in. dat ze een intake formulier voor de psycholoog nog moest invullen. dit wekte een hoop vragen bij mij op. heeft ze nou gelogen tegen mij over wat er bij de huisarts is gebeurd en heeft die huisarts haar daadwerkelijk wel doorgestuurd naar een psycholoog ? ik snapte er helemaal niks meer van.
de dag erna heb ik haar ook gebeld om te vragen of ze wilde komen praten. 2 uur later zat ze daar dan, ik durfde de vraag niet te stellen over de huisarts omdat ik bang was dat ik haar allen maaar verder weg zou duwen.
wel stelde ik de vraag wat er nou allemaal precies aan de hand was en waarom ze zo van super positief naar super negatief omklapte van het ene op het andere moment. ze gaf aan dat ze hier al een jaar lang meeliep en dat haar gevoel ene moment heel goed was en andere moment voelde ze niks. maar dat ze niks liever wilde dat wij 2 oud zouden worden en ze er alles aan wilde doen om dit te laten werken ook zei ze no dat ze het zelfs een jaar langer had willen proberen. dit alles stond voor mij zo haaks op elkaar en zo haaks op wat zei allemaal liet zien fysiek gezien dan.
ook word ze super emotioneel constant als ze mij ziet en wil ze niks liever dan vrienden blijven. ondertussen liggen de papieren voor de woning klaar om getekend te worden.
wie weet kan iemand mij meer duidelijkheid geven of een ervaring die bijna hetzelfde is. want ik kan niet begrijpen dat zoiets moois ineens zo kan omslaan in zo iets verschikkelijks.
Elke dag werken én al 3 jaar aan het verbouwen én dan nog en moeder in huis nemen
en ondertussen een schoonvader met kanker met alle ellende die daar bij hoort...
da's niet niks ...
Samen 3 weken vakantie nemen... is geen oplossing, maar misschien kan je nog eens
kijken wat er over is van jullie ''liefde voor elkaar''
Ik zag al een reactie over ''teveel hooi op je vork''..... dat denk ik ik ook wel...
Je kan ook niet álles perfect hebben... mooi huis, mooie auto en en en.....
het is meestal beter en beetje van dit en een beetje van dat....
maar ja wie ben ik
klopt idd dat wij allebei nog vrij jong zijn, we wisten van te voren dat het niet makkelijk ging worden en we zijn ook wel een paar keer gewaarschuwd dat het best vies kan tegenvallen. maar helaas wist ik niet dat zij hier zoveel moeite mee zou hebben, ik heb altijd wel in me achterhoofd gehad wat is nou die paar jaar op een mensen leven, als we daarna het hebben zoals we het willen kunnen we lekker gaan genieten. misschien een beetje naief gedacht maar daar kan ik nu helaas niet super veel aan veranderen.quote:
[..]
Ik ben niet zo oud als LeesFokNL maar wil er toch iets aan toe voegen:
Jullie zijn enorm jong, zij 23/24?
En jouw vriendin kan een typische jonge vrouwen twijfel hebben: "Is dit het nou?". En daarbij naïef: dat huis is binnen 3 maanden klaar en dan hebben we een mooi leven!
Nu is dat niet zo, moet er veel geklust worden en gewerkt worden voor het geld. Dat valt prinsesje tegen: vent is er nooit, huis is lelijk en koud en dan moet de was nog opgehangen worden ook!
Facebook/Instagram en al die zooi maakt dit niet makkelijker: vriendinnen/vrienden posten foto's van vette BBQ's, film avonden of zijn al aan het spelen met hun 1e spruit!
Verder schrijf je wel over knuffels maar was er nog goede seks? En ook al was dat er wel, misschien was toch ook daarbij "de prik van de cola" zoals Youp van het Hek mooi verwoord. Oftewel, ze vindt je wel een toffe vent, maar gewoon een toffe vent. Vlinders weg, spanning is weg, daar heb je hem weer, gewoon mijn vriend. Niks meer "Zou ie mij leuk vinden?", momenten of "Hey wat leuk dat hij daarin ook geïnteresseerd is" momenten die spanning opwekken. En dan dus "Is dit het nu??".
Is dit nu te voorkomen? Natuurlijk niet, ook al wordt honderd keer dit door anderen (waar onder ouders) verteld, iedereen moet het werkelijk mee maken. Aandacht geven tussen de verbouwing door voorkomt dit ook niet helemaal. Wel communicatie maar daarin kan ik jou niets in verwijten. Jij hebt gedaan wat je kon, als zij het "Is dit alles?" gevoel had, maar niet goed onder woorden kan brengen houdt het op.
Ga niet als een hondje achter haar aan lopen, maar mocht ze toch weer terug komen voor een gesprek kan je dit misschien nog eens te berde brengen. Wie weet herkent zij zich erin. Misschien was het ook een combinatie van factoren. Maar misschien zit ik er ook volledig naast.
Hoe dan ook, sterkte en het zijn weer goede tips van LeesFokNL
verder stelde je de vraag of de seks er nog was? deze was er zeker nog en ook nog gewoon zoals tie hoorde te zijn vanuit mijn opzicht. ik heb nooit gemerkt dat ze even niet aangeraakt wilde worden of dat ze graag even afstand wilde. altijd was het net klittenband als we samen waren hoe dichter tegen elkaar aan hoe beter. of ze mij alleen als een toffe vent beschouwde durf ik geen antwoord op te geven, als je het vanaf mijn oogpunt zou bekijken denk ik niet dat het alleen een toffe vent was, ze stak best veel energie elke dag om te laten weten dat ze nog van me hield enz. helaas kwam dit zo over voor me en is gebleken dat dat niet helemaal zo is. dus daar durf ik echt geen antwoord op te geven dat kan alleen zij.
en of dit te voorkomen was? ja misschien wel misschien niet. heb er veel over nagedacht afgelopen weken misschien had ik na de 1ste keer gelijk aan de bel moeten trekken en naar de huisarts moeten gegaan maar dat is koffie dik kijken. maar ik ben bang dat je wel gelijk heb met " is dit alles gevoel"
ja probeer haar zoveel mogelijk met rust te laten, maar merk dat ze erg veel contact zoekt met mijn vrienden groep en mijn familie. zo heeft ze gister avond ook weer contact gezocht met mijn zus en wilde ze even weten hoe het allemaal ging met mijn zus, daarna liet ze ook even doorschemeren dat het met haar wel gaat, maar dat ze het beetje ervaart als een rollercoaster,
naa met mij ging het eigenlijk best goed tot het moment dat zij der tas pakte en er vandoor ging. voelde beetje als een messteek in me rug. helemaal omdat we samen als zoveel doorstaan hebben en dan als het bijna klaar is alle ellende dan pakt ze der spullen en hebben we er geen seconden van kunnen genieten.quote:
[..]
Als ik jou zo lees ben je nu ook al onderhand overspannen denk ik?
Elke dag werken én al 3 jaar aan het verbouwen én dan nog en moeder in huis nemen
en ondertussen een schoonvader met kanker met alle ellende die daar bij hoort...
da's niet niks ...
Samen 3 weken vakantie nemen... is geen oplossing, maar misschien kan je nog eens
kijken wat er over is van jullie ''liefde voor elkaar''
Ik zag al een reactie over ''teveel hooi op je vork''..... dat denk ik ik ook wel...
Je kan ook niet álles perfect hebben... mooi huis, mooie auto en en en.....
het is meestal beter en beetje van dit en een beetje van dat....
maar ja wie ben ik
vakantie samen was gepland we zouden aankomende donderdag lekker gaan skiën een weekje. om lekker tot elkaar te komen, frisse neus ophalen. ook hadden we een vakantie naar Egypte geboekt in de zomer( dit allemaal in de week dat ze het uitmaakte) dus de plannen. waren er alleen de uitvoering hebben we niet gered.
tja.... dan weet ik het ook niet.... Sterkte in ieder geval .........quote:
[..]
naa met mij ging het eigenlijk best goed tot het moment dat zij der tas pakte en er vandoor ging. voelde beetje als een messteek in me rug. helemaal omdat we samen als zoveel doorstaan hebben en dan als het bijna klaar is alle ellende dan pakt ze der spullen en hebben we er geen seconden van kunnen genieten.
vakantie samen was gepland we zouden aankomende donderdag lekker gaan skiën een weekje. om lekker tot elkaar te komen, frisse neus ophalen. ook hadden we een vakantie naar Egypte geboekt in de zomer( dit allemaal in de week dat ze het uitmaakte) dus de plannen. waren er alleen de uitvoering hebben we niet gered.
Zijn jullie zo jong? Toen ik 24 was had ik een motor van 15 jaar oud en als de tank vol was met benzine en ik een pakje shag had (later gestopt met roken) en een tientje (guldens) voor 'n zak friet en een kop koffie onderweg was ik gelukkig.
Jij, jullie hebben enorm veel bereikt voor mensen van die leeftijd. Je bent al 3 jaren aan het verbouwen? Dus waren jullie 21 en 20 toen jullie een huis kochten. Ongelooflijk, toen was ik aan het sparen voor mijn rijbewijs.
Maar, doe jij nou gewoon jouw ding, DAT is wat de vrouw in het algemeen nodig heeft .
Vraag het iedere man met minimaal 20 jaren ervaring in het samen leven met een vrouw. Het geheim is, ja schat. Zeker schat. En ondertussen doe je gewoon hoe jij denkt dat het het beste is. Want gesprekken zijn voor vrouwen een eerste levensbehoefte, terwijl wij mannen gesprekken voeren om informatie en kennis uit te wisselen.
Geef hen hun (deze, praten discussie) eerste levensbehoefte (ja schat, zeker liefje, en zorg verder dat al die andere levensbehoeften, die levensbehoeftes die echt belangrijk zijn zoals geld, huis, wonen, comfort, planning, oude dag planning enz. goed geregeld zijn.
Geloof je me niet. Probeer dan het volgende eens, ik heb het wel 100 maal gedaan. Op een wat rustiger (familie, verjaardags-) feest ga je eerst een uurtje bij de mannen zitten. Let eens op hoeveel waardevolle informatie daar wordt uitgewisseld, over verbouwen, welke materialen en hoe, prijs-kwaliteits verhouding, over belastingen en teruggave tips, auto's, werk, politiek, enz. In slechts één uurtje !!
Dan ga je de rest van de tijd bij de vrouwen zitten, laten we zeggen nog 3-4 uren. En denk dan daarna daar eens over na. Waar hebben ze het nou over gehad? Wedden dat je nog geen 3 dingen kunt opnoemen. Het enige dat je eraan over houdt is een stekende hoofdpijn.
Freud is toch niet de domste man die er ooit bestaan heeft. Weet je wat die op zijn sterfbed zei? Ik heb mijn hele leven de vrouw bestudeerd, maar er nooit achter gekomen wat ze nou eigenlijk wil.
Doe gewoon je ding, en op een moment loop je tegen de vrouw aan die bij jou past en die jou waardeert zoals je bent, en wat je voor haar en jullie gezin doet, en dan maken jullie ook met gemak de 25-40 of 50 jaren samen vol.
Je weet hoe een jongeman denkt over zijn vriendin? Ik hoop dat ze nooit verandert.
Een vrouw denkt, deze man, dat is goed basismateriaal, die kan ik wel op termijn veranderen in een (voor mij) ideale man.
Zo zit de menselijke natuur in elkaar, accepteer het liever maar.
En 23 en 24 jaar, weet je wat ik vind? Jullie zijn veel te jong volwassen geworden. Deze leeftijd moet zijn waar je straks naar terugverlangt en over droomt, maar ook wat je tevreden maakt, want je denkt, wat een geluk, ik heb dat ook gehad, dat onbezorgde leven en de kracht en flexibiliteit van jong zijn.
Zo, en nu ga ik een middagdutje doen. Ben exhausted (doe momenteel naast Fok.nl ook nog een cursus Advanced Englisch voor dummies).
[ Bericht 1% gewijzigd door LeesFoknl op 15-02-2020 16:36:31 ]
Jij, jullie hebben enorm veel bereikt voor mensen van die leeftijd. Je bent al 3 jaren aan het verbouwen? Dus waren jullie 21 en 20 toen jullie een huis kochten. Ongelooflijk, toen was ik aan het sparen voor mijn rijbewijs.
Maar, doe jij nou gewoon jouw ding, DAT is wat de vrouw in het algemeen nodig heeft .
Vraag het iedere man met minimaal 20 jaren ervaring in het samen leven met een vrouw. Het geheim is, ja schat. Zeker schat. En ondertussen doe je gewoon hoe jij denkt dat het het beste is. Want gesprekken zijn voor vrouwen een eerste levensbehoefte, terwijl wij mannen gesprekken voeren om informatie en kennis uit te wisselen.
Geef hen hun (deze, praten discussie) eerste levensbehoefte (ja schat, zeker liefje, en zorg verder dat al die andere levensbehoeften, die levensbehoeftes die echt belangrijk zijn zoals geld, huis, wonen, comfort, planning, oude dag planning enz. goed geregeld zijn.
Geloof je me niet. Probeer dan het volgende eens, ik heb het wel 100 maal gedaan. Op een wat rustiger (familie, verjaardags-) feest ga je eerst een uurtje bij de mannen zitten. Let eens op hoeveel waardevolle informatie daar wordt uitgewisseld, over verbouwen, welke materialen en hoe, prijs-kwaliteits verhouding, over belastingen en teruggave tips, auto's, werk, politiek, enz. In slechts één uurtje !!
Dan ga je de rest van de tijd bij de vrouwen zitten, laten we zeggen nog 3-4 uren. En denk dan daarna daar eens over na. Waar hebben ze het nou over gehad? Wedden dat je nog geen 3 dingen kunt opnoemen. Het enige dat je eraan over houdt is een stekende hoofdpijn.
Freud is toch niet de domste man die er ooit bestaan heeft. Weet je wat die op zijn sterfbed zei? Ik heb mijn hele leven de vrouw bestudeerd, maar er nooit achter gekomen wat ze nou eigenlijk wil.
Doe gewoon je ding, en op een moment loop je tegen de vrouw aan die bij jou past en die jou waardeert zoals je bent, en wat je voor haar en jullie gezin doet, en dan maken jullie ook met gemak de 25-40 of 50 jaren samen vol.
Je weet hoe een jongeman denkt over zijn vriendin? Ik hoop dat ze nooit verandert.
Een vrouw denkt, deze man, dat is goed basismateriaal, die kan ik wel op termijn veranderen in een (voor mij) ideale man.
Zo zit de menselijke natuur in elkaar, accepteer het liever maar.
En 23 en 24 jaar, weet je wat ik vind? Jullie zijn veel te jong volwassen geworden. Deze leeftijd moet zijn waar je straks naar terugverlangt en over droomt, maar ook wat je tevreden maakt, want je denkt, wat een geluk, ik heb dat ook gehad, dat onbezorgde leven en de kracht en flexibiliteit van jong zijn.
Zo, en nu ga ik een middagdutje doen. Ben exhausted (doe momenteel naast Fok.nl ook nog een cursus Advanced Englisch voor dummies).
[ Bericht 1% gewijzigd door LeesFoknl op 15-02-2020 16:36:31 ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
|
|
