LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Laatste Bericht
quote:Op maandag 13 januari 2020 20:43 schreef Claudia_x het volgende:
Ze is net, iets na achten, overleden.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik weet niet of je op nog een deel zit te wachten Claudia maar ik wil je zo graag condoleren.
Ongelooflijk veel sterkte met dit verlies, en sterkte voor de dagen die komen gaan...
Ongelooflijk veel sterkte met dit verlies, en sterkte voor de dagen die komen gaan...
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Gecondoleerd en heel veel sterkte 
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Gecondoleerd Claudia. En veel sterkte
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Heel erg veel sterkte voor jullie allemaal, Claudia en familie.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Gecondoleerd en heel veel sterkte toegewenst met de tijd die het nodig heeft om alles een plekje te kunnen geven.
If you can dream it, you can do it...
Gecondoleerd
Al die ontdekkingsreizen door mensen, ze hebben nooit tegenhouden door domheid van mensen
Oh Claudia 
. Ik vind het zo erg en oneerlijk voor je, wat een klap. Gecondoleerd, en heel veel sterkte.
. Ik vind het zo erg en oneerlijk voor je, wat een klap. Gecondoleerd, en heel veel sterkte.
Resistance is futile.
Gecondoleerd 😘
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Gecondoleerd Claudia. Heel veel sterkte voor jou en je familie.
~ The seminar how to handle disappointments, sadly has been cancelled ~
Dank allemaal voor de condoleances. Ik heb het topic open laten zetten i.v.m. de uitkomst van het onderzoek naar de oorzaak van mijn moeders overlijden (de zogenaamde obductie). Het zal ongeveer zes weken duren voor we de uitslag krijgen.
De obductie heeft vandaag trouwens plaatsgevonden. Op dit moment wordt mijn moeder naar haar geboortegrond teruggebracht. Maandag nemen we afscheid, zonder poespas. Niet iedereen in de familie is het daarmee eens, maar we gaan niet nog eens een ceremonie organiseren waar we ons ellendig bij voelen omdat personen die haar al vele jaren niet meer hebben gezien nog afscheid willen nemen.
De obductie heeft vandaag trouwens plaatsgevonden. Op dit moment wordt mijn moeder naar haar geboortegrond teruggebracht. Maandag nemen we afscheid, zonder poespas. Niet iedereen in de familie is het daarmee eens, maar we gaan niet nog eens een ceremonie organiseren waar we ons ellendig bij voelen omdat personen die haar al vele jaren niet meer hebben gezien nog afscheid willen nemen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Alsnog: condoleances en veel sterkte met verwerken van het verdriet nu en in de toekomst.
In besloten familiekring en kaarten achteraf heb ik ook 2 x geregeld, op verzoek van moeders.
In besloten familiekring en kaarten achteraf heb ik ook 2 x geregeld, op verzoek van moeders.
Och hemel wat is dat snel gegaan. Bizar! Gecondoleerd Claudia.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Fijn dat jullie het inrichten zoals jullie dit willen, Claudia. Je kunt (en wilt) niet altijd alles inrichten omdat deen of dandere oom of tante of wie dan ook het liever anders ziet.
Jullie moeder. Jullie keuze.
Jullie moeder. Jullie keuze.
Is dat zo?
Gecondoleerd Claudia. Wat een enorm verdriet...
Eens met wat Smallish zegt: jullie afscheid, zeker als mensen al jaren niet meer in beeld waren.
Wat een enorm verdriet... Eens met wat Smallish zegt: jullie afscheid, zeker als mensen al jaren niet meer in beeld waren.
***
Mijn Oma zei altijd dat ze liever had dat ze langskwamen toen ze nog leefde dan had ze er nog iets aan gehad. Wij hebben het ook klein en sober gehouden. De kinderen en kleinkinderen die nog thuis kwamen. Haar lievelingsliedjes. En dat was het al. Er waren geen bloemen (kan ik toch niet zien en zonde van je geld!) en geen kaarten. Zo wilde ze het en zo deden we het 
En jullie moeten ook doen wat goed voelt. De rest zal je toch niet of nauwelijks zien.
Gecondoleerd
En jullie moeten ook doen wat goed voelt. De rest zal je toch niet of nauwelijks zien.
Gecondoleerd
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Gecondoleerd Claudia. Fijn dat er binnen de besloten kring geen onenigheid is over de manier waarop jullie het afscheid willen regelen, en de rest zoekt het maar uit hoor. Sterkte!
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Het is "jullie" uitvaart en die wordt dus zoals jullie het willen. Wij kregen ook kritiek toen mijn schoonvader overleed en we geen standaard afscheid organiseerden maar een bijeenkomst ter ere van hem, met mooie herinneringen En dat was voor ons zoveel fijner! Dus trek je niks aan van wat anderen willen of verwachten
En dat was voor ons zoveel fijner! Dus trek je niks aan van wat anderen willen of verwachten
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Gecondoleerd!
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Gecondoleerd Claudia en veel sterkte! Heel goed dat jullie het afscheid invullen zoals jullie het prettig vinden.
Niet te bevatten hoe snel het gegaan is. Gecondoleerd Claudia, goed dat jullie afscheid nemen op een manier die voor jullie passend voelt.
Gecondoleerd, Claudia..
...it is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing...
Jullie zijn heel lief - dank daarvoor. Vandaag was ik voor het eerst weer écht buiten en heb ik zelfs een sollicitatiegesprek gehad. Dat was fijn. Ik moest denken aan dit kaartje dat ik kreeg van iemand na het overlijden van mijn vader (en me erg ontroerde):
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Heftig. Gecondoleerd.
Life is just a series of peaks and troughs, yeah. And you don't know whether you're in a trough until you're climbing out, or on a peak, 'till you're coming down. And that's it. - David Brent
Och lieve Claudia, helemaal gemist! Wat enorm verdrietig dat je moeder er niet meer is. Gecondoleerd. En sterkte met het afscheid nemen en de dingen erna. Het maakte me verdrietig om deel 1 te lezen, wetend hoe het afliep. Eerst nog hoop hebben en dan opeens je moeder kwijt zijn .
Hebben je kinderen je moeder nog gezien, in het ziekenhuis of na haar overlijden?
.Hebben je kinderen je moeder nog gezien, in het ziekenhuis of na haar overlijden?
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Oh damn... Helemaal gemist!
Lieve Claudia, ik wens jullie onmetelijk veel kracht om dit een plekje te geven.. Gecondoleerd..
Lieve Claudia, ik wens jullie onmetelijk veel kracht om dit een plekje te geven.. Gecondoleerd..
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Lieve Claudia, wat is dit ongelofelijk snel gegaan. Ik wil je heel veel sterkte wensen voor nu en en heel erg mooi afscheid. En ook voor de toekomst heel veel sterkte en kracht
Sterkte vandaag 😘
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sterkte Claudia. Ik hoop dat jullie vandaag op een rustige, mooie manier afscheid kunnen nemen, zoals jullie het hebben gewild.
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Ik hoop dat jullie vandaag op een goede manier afscheid hebben kunnen nemen Claudia. Veel sterkte met alle nasleep en regeldingen.
Dank allemaal. Ik ben meteen na het afscheid weer gaan werken, we bezoeken open dagen met onze zoon en ik ben heel moe. Dus ik heb even geen zin gehad om achter de laptop te zitten. Vandaag moet ik eigenlijk even betaling van de huur regelen, op een of andere manier.
Ik ben meteen na het afscheid weer gaan werken, we bezoeken open dagen met onze zoon en ik ben heel moe. Dus ik heb even geen zin gehad om achter de laptop te zitten. Vandaag moet ik eigenlijk even betaling van de huur regelen, op een of andere manier.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat is niet gek, even geen zin om hier weer over te praten vanachter de laptop. En dat je moe bent zal ook niet één, twee, drie overgaan. Je hebt nogal wat achter de rug. Huis, gezondheid, je moeder.
Je weet het wel, maar probeer nu stap voor stap weer even in het ritme te komen en accepteer dat je tijd nodig hebt. Ik hoop dat alle plechtigheden zijn verlopen zoals jullie wilden.
Heel veel sterkte de komende tijd.
Je weet het wel, maar probeer nu stap voor stap weer even in het ritme te komen en accepteer dat je tijd nodig hebt. Ik hoop dat alle plechtigheden zijn verlopen zoals jullie wilden.
Heel veel sterkte de komende tijd.
Is dat zo?
Dank je, @Smallish . Het gaat niet zo denderend. Het werk is een fijne afleiding maar tussendoor voel ik me behoorlijk neerslachtig. Dan ga ik even met de kinderen knuffelen of in de tuin werken. Of ik blijf gewoon in bed liggen. M'n gezin is heel lief voor me. Dochter maakt een smoothie voor me, zoon roerei en lief een cappuccino. Het zou allemaal maar waardeloos zijn zonder hen.
Ik had nog willen posten over ons bezoek aan de notaris, al is het hier geen WGR. Ik zat met name met de vraag wat de gevolgen zouden zijn van het weigeren van een erfenis, want dat was een serieuze optie voor me. Ik heb een aantal dingen opgestoken:
• Als je een erfenis weigert dan gaan ze familieleden tot in de zesde (!!) graad af.
• Het weigeren van een erfenis kost geld. Dat wist ik al. Wat ik niet wist is dat je het met meerdere familieleden in één keer kunt regelen. Dan betaal je dat bedrag maar één keer.
• Ik vroeg me af de nalatenschap op mijn kinderen over kon gaan. Schijnbaar is het wat lastiger om het weigeren van een erfenis voor minderjarigen te regelen. In principe kon de erfenis op mijn kinderen overgaan, maar in het testament van mijn moeder stond een passage waarmee dat werd voorkomen in het geval er alleen maar schulden overbleven.
• Mijn moeder zat in de schuldhulpverlening. Ook daar had ik veel vragen over. Van de notaris heb ik begrepen dat we eerst de kosten rondom haar overlijden mogen betalen van een eventueel positief saldo. Dat heeft niet alleen betrekking op de uitvaart maar ook op de notaris zelf (heel fijn!) en bijv. het op laten halen van spullen in haar woning door een kringloopwinkel..
• Ik wou de huur van mijn moeders woning betalen, eventueel van mijn eigen geld. De notaris heeft me op het hart gedrukt dat niet te doen. Eerst moet de volgorde worden bepaald van de schuldeisers (wie betalen we eerst?). De verhuurder is een van die personen op het lijstje en staat niet per definitie bovenaan.
We hebben om kosten voor onze familieleden te besparen besloten om de erfenis beneficiair te aanvaarden. Ik wacht nog op de bevestiging daarvan en de verklaring van erfrecht. Dan kan ik naar het huis gaan, moet ik wat foto's maken en een beschrijving van de inboedel. Daarna laten we alle spullen ophalen; er zit toch niets van waarde tussen. En ik moet dan de schuldeisers afbellen om te zeggen hoeveel positief saldo er overblijft en om te kijken of we er samen uitkomen (zijn ze akkoord met hun plek op de lijst en hoeveel geld ze krijgen?).
[ Bericht 1% gewijzigd door Claudia_x op 09-02-2020 11:35:28 ]
Het zou allemaal maar waardeloos zijn zonder hen.Ik had nog willen posten over ons bezoek aan de notaris, al is het hier geen WGR. Ik zat met name met de vraag wat de gevolgen zouden zijn van het weigeren van een erfenis, want dat was een serieuze optie voor me. Ik heb een aantal dingen opgestoken:
• Als je een erfenis weigert dan gaan ze familieleden tot in de zesde (!!) graad af.
• Het weigeren van een erfenis kost geld. Dat wist ik al. Wat ik niet wist is dat je het met meerdere familieleden in één keer kunt regelen. Dan betaal je dat bedrag maar één keer.
• Ik vroeg me af de nalatenschap op mijn kinderen over kon gaan. Schijnbaar is het wat lastiger om het weigeren van een erfenis voor minderjarigen te regelen. In principe kon de erfenis op mijn kinderen overgaan, maar in het testament van mijn moeder stond een passage waarmee dat werd voorkomen in het geval er alleen maar schulden overbleven.
• Mijn moeder zat in de schuldhulpverlening. Ook daar had ik veel vragen over. Van de notaris heb ik begrepen dat we eerst de kosten rondom haar overlijden mogen betalen van een eventueel positief saldo. Dat heeft niet alleen betrekking op de uitvaart maar ook op de notaris zelf (heel fijn!) en bijv. het op laten halen van spullen in haar woning door een kringloopwinkel..
• Ik wou de huur van mijn moeders woning betalen, eventueel van mijn eigen geld. De notaris heeft me op het hart gedrukt dat niet te doen. Eerst moet de volgorde worden bepaald van de schuldeisers (wie betalen we eerst?). De verhuurder is een van die personen op het lijstje en staat niet per definitie bovenaan.
We hebben om kosten voor onze familieleden te besparen besloten om de erfenis beneficiair te aanvaarden. Ik wacht nog op de bevestiging daarvan en de verklaring van erfrecht. Dan kan ik naar het huis gaan, moet ik wat foto's maken en een beschrijving van de inboedel. Daarna laten we alle spullen ophalen; er zit toch niets van waarde tussen. En ik moet dan de schuldeisers afbellen om te zeggen hoeveel positief saldo er overblijft en om te kijken of we er samen uitkomen (zijn ze akkoord met hun plek op de lijst en hoeveel geld ze krijgen?).
[ Bericht 1% gewijzigd door Claudia_x op 09-02-2020 11:35:28 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Jeetje Claudia... Wat komt er nog een hoop bij kijken. Daar zit je natuurlijk helemaal niet op te wachten als je nog maar net begint met rouwen maar je ontkomt er niet aan...
***
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Oef ja, als het niet zeker is of er wel geld overblijft, komt er nog het nodige bij kijken. In elk geval niet zelf betalingen doen, want die krijg je waarschijnlijk niet meer terug. Sterkte!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Vervelender nog: andere schuldeisers kunnen dan grond zien om geld bij je te halen. Daarom heb ik maar niets betaald. Dat vind ik lullig voor de verhuurder, een particuliere verhuurder die altijd goed is geweest voor m'n moeder, maar ik moet mezelf beschermen.quote:Op zondag 9 februari 2020 11:54 schreef Rewimo het volgende:
Oef ja, als het niet zeker is of er wel geld overblijft, komt er nog het nodige bij kijken. In elk geval niet zelf betalingen doen, want die krijg je waarschijnlijk niet meer terug. Sterkte!
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ja, dat klopt. Daarom is het een goede stap om beneficiair te aanvaarden. Dat zal de verhuurder ook wel begrijpen. Maar dat het niet fijn voelt, snap ik wel.quote:
Vervelender nog: andere schuldeisers kunnen dan grond zien om geld bij je te halen. Daarom heb ik maar niets betaald. Dat vind ik lullig voor de verhuurder, een particuliere verhuurder die altijd goed is geweest voor m'n moeder, maar ik moet mezelf beschermen.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Och jee, wat een nare nasleep, terwijl je je daar helemaal niet mee bezig zou moeten houden, maar gewoon wil rouwen.
Aangezien ze in de schuldhulpverlening zat, kunnen zij die telefoontjes niet voor je doen? Zij hebben toch ook de afspraken met de schuldeisers gemaakt voorheen?
Sterkte! Fijn dat je kinderen en je lief zo goed voor je zorgen. Dat kun je goed gebruiken
Aangezien ze in de schuldhulpverlening zat, kunnen zij die telefoontjes niet voor je doen? Zij hebben toch ook de afspraken met de schuldeisers gemaakt voorheen?
Sterkte! Fijn dat je kinderen en je lief zo goed voor je zorgen. Dat kun je goed gebruiken
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
echt niet leuk, maar je pakt het tot zover wel op de wijze manier aan. Die neerslachtigheid... ik gun je zonnige vrolijke dagen
Resistance is futile.
Fijn van de steun van je gezin en wat een gedoe tov als alles in orde was.
Moet je nog een boel regelen met opzeggen en zo, maar op deze manier komt alleen nog meer bij kijken en met nog meer regeltjes en mits en maren.
Knuffels van mijn kant.
Moet je nog een boel regelen met opzeggen en zo, maar op deze manier komt alleen nog meer bij kijken en met nog meer regeltjes en mits en maren.
Knuffels van mijn kant.
Och Claudia, ik zie deze posts nu net. Dat is ontzettend vervelend, zo’n nasleep.. Wel goed dat je idd niet betaalt, hoor! Ik heb het meegemaakt met een collega, wiens vader was overleden. Iets betalen betekende inderdaad andere schuldeisers achter de broek aan. Gedoe, gedoe, akelige sores aan zijn hoofd. Niet doen dus.
Probeer dit deel van de nasleep maar zo zakelijk mogelijk te benaderen, des te eerder ben je ervan af. En verder idd je troost zoeken in je gezin en andere dingen die nu fijn zijn voor je. En vooral ook toegeven aan niets doen als dat de behoefte is.
Sterkte hoor!
Probeer dit deel van de nasleep maar zo zakelijk mogelijk te benaderen, des te eerder ben je ervan af. En verder idd je troost zoeken in je gezin en andere dingen die nu fijn zijn voor je. En vooral ook toegeven aan niets doen als dat de behoefte is.
Sterkte hoor!
Is dat zo?
Gisteren eindelijk de verklaring van erfrecht binnengekregen. Komende week komt er een kringloopwinkel langs om een afspraak te maken voor het leegruimen. Ik wacht nog op het ziekenhuis voor de uitslag van de obductie. Mijn tante gaat een paar weken op vakantie, dus we kunnen zelf op korte termijn sowieso niet.
Intussen heb ik een oproep gekregen voor vervolgonderzoeken naar aanleiding van mijn eigen ziekte, die ik niet zo spannend vind omdat ik volgens mij helemaal ben hersteld. Ik voel me wel nog steeds behoorlijk verdrietig en ik weet niet waarom precies. Ik heb al m'n hele leven het gevoel dat er een groot onheil op me wacht; als puber was ik ervan overtuigd dat ik het jaar 2000 niet zou halen. Toen dat onheil zich aandiende dacht ik niet 'waarom ik', maar 'zie je wel'. Ik ben blij dat ik er nog ben, maar snap tegelijk niet goed hoe dat kan. Ik wil dankbaar zijn maar vrees een nieuwe ramp.
Nou ja, dat zal wel zijn wat trauma met je doet.
Intussen heb ik een oproep gekregen voor vervolgonderzoeken naar aanleiding van mijn eigen ziekte, die ik niet zo spannend vind omdat ik volgens mij helemaal ben hersteld. Ik voel me wel nog steeds behoorlijk verdrietig en ik weet niet waarom precies. Ik heb al m'n hele leven het gevoel dat er een groot onheil op me wacht; als puber was ik ervan overtuigd dat ik het jaar 2000 niet zou halen. Toen dat onheil zich aandiende dacht ik niet 'waarom ik', maar 'zie je wel'. Ik ben blij dat ik er nog ben, maar snap tegelijk niet goed hoe dat kan. Ik wil dankbaar zijn maar vrees een nieuwe ramp.
Nou ja, dat zal wel zijn wat trauma met je doet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Als je een nieuwe ramp verwacht heb je des te meer reden om van elke dag op aarde te genieten.quote:
Gisteren eindelijk de verklaring van erfrecht binnengekregen. Komende week komt er een kringloopwinkel langs om een afspraak te maken voor het leegruimen. Ik wacht nog op het ziekenhuis voor de uitslag van de obductie. Mijn tante gaat een paar weken op vakantie, dus we kunnen zelf op korte termijn sowieso niet.
Intussen heb ik een oproep gekregen voor vervolgonderzoeken naar aanleiding van mijn eigen ziekte, die ik niet zo spannend vind omdat ik volgens mij helemaal ben hersteld. Ik voel me wel nog steeds behoorlijk verdrietig en ik weet niet waarom precies. Ik heb al m'n hele leven het gevoel dat er een groot onheil op me wacht; als puber was ik ervan overtuigd dat ik het jaar 2000 niet zou halen. Toen dat onheil zich aandiende dacht ik niet 'waarom ik', maar 'zie je wel'. Ik ben blij dat ik er nog ben, maar snap tegelijk niet goed hoe dat kan. Ik wil dankbaar zijn maar vrees een nieuwe ramp.
Nou ja, dat zal wel zijn wat trauma met je doet.
Rationeel weet ik dat, maar ik voel het nu even niet.quote:
[..]
Als je een nieuwe ramp verwacht heb je des te meer reden om van elke dag op aarde te genieten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Je hebt ook heel wat voor je kiezen gekregen de laatste maanden. En je hebt tijd nodig om dat allemaal te verwerken. Niet zo gek dat je, nu het even wat rustiger is, met zoveel gevoelens te maken krijgt die je niet meteen kunt plaatsen. Dat komt echt wel weer goedquote:
Rationeel weet ik dat, maar ik voel het nu even niet.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Professionele hulp kan wellicht iets voor je betekenen? Een paar gesprekken om je wat meer inzicht te geven en/of verder te helpen hierbij?quote:
Rationeel weet ik dat, maar ik voel het nu even niet.
Sterkte
Ja, dat denk ik ook. Mijn lief zegt steeds: het komt wel weer goed. En ik denk dan: nee, het komt nooit meer goed, we gaan allemaal dood. Maar er zijn natuurlijk intussen ook momenten van geluk. En da's de essentie van het leven, weten dat het eindig is en er intussen het beste van maken.quote:
[..]
Je hebt ook heel wat voor je kiezen gekregen de laatste maanden. En je hebt tijd nodig om dat allemaal te verwerken. Niet zo gek dat je, nu het even wat rustiger is, met zoveel gevoelens te maken krijgt die je niet meteen kunt plaatsen. Dat komt echt wel weer goed
Ik geniet bijna dagelijks van de kleuren van het water, de lucht, het riet, de weilanden, het asfalt van het fietspad. Maar ik ben ook gemakkelijk geprikkeld en wil in de weekeinden het liefst lang in bed liggen. Soms dwing ik mezelf om iets te doen; gisteravond hadden we een feestje.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik denk er wel eens over na omdat ik m'n lief niet te veel wil belasten met steeds weer dezelfde treurzang. Ik kijk het nog even aan. Binnenkort is het voorjaar, hebben we het huis van mijn moeder leeggeruimd. Ik ga er vanuit dat het wat tijd nodig heeft; ik ben taai.quote:
[..]
Professionele hulp kan wellicht iets voor je betekenen? Een paar gesprekken om je wat meer inzicht te geven en/of verder te helpen hierbij?
Sterkte
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Het leven gaat door, alleen ben jijzelf een poosje stil blijven staan. En nu moet je daar een beetje achteraan worstelen om weer met iedereen op gelijke hoogte te komen. Dat kost tijd. Maar je komt er wel!quote:
Ja, dat denk ik ook. Mijn lief zegt steeds: het komt wel weer goed. En ik denk dan: nee, het komt nooit meer goed, we gaan allemaal dood. Maar er zijn natuurlijk intussen ook momenten van geluk. En da's de essentie van het leven, weten dat het eindig is en er intussen het beste van maken.
Ik geniet bijna dagelijks van de kleuren van het water, de lucht, het riet, de weilanden, het asfalt van het fietspad. Maar ik ben ook gemakkelijk geprikkeld en wil in de weekeinden het liefst lang in bed liggen. Soms dwing ik mezelf om iets te doen; gisteravond hadden we een feestje.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Je zit met 3 zeer ingrijpende zaken in een jaar tijd (verbouwing, ernstig ziek, overlijden moeder), die zaken zijn los van elkaar al vrij heftig, maar je bent nu van het een in het ander gerold en hebt nog niets kunnen verwerken, dat hakt er gewoon in, en diep ook, daar ga je tijd voor nodig hebben.quote:
[..]
Rationeel weet ik dat, maar ik voel het nu even niet.
Maar dat komt allemaal wel goed, je huis is af, je bent weer beter, nu de boel nog weer op een rijtje zetten en kunnen genieten van de opkomende en ondergaande zon.
Als ultrapluspunt kun je die wel beiden vanuit je huis zien
Komt goed
Je hebt ook een zware tijd gehad. Dat mag je ook voor jezelf gewoon toegeven. Een verbouwing is weliswaar geen ramp, maar wel een tijdrovende, stressvolle tijd. Je ziekte liep met een sisser af, maar dat dat voelde als een ramp, is heel logisch. Die ramp werd afgewend en toen we verleed zomaar ineens je moeder. Dat alles in amper een jaar. Weinig tijd om te verwerken telkens.
Ik hoop dat het voorjaar je wat licht en warmte brengt. Ben niet te streng voor jezelf. Ook niet te gemakkelijk, maar ik denk dat je dat niet zo snel bent 😘
Ik hoop dat het voorjaar je wat licht en warmte brengt. Ben niet te streng voor jezelf. Ook niet te gemakkelijk, maar ik denk dat je dat niet zo snel bent 😘
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Je mag best trots op jezelf zijn.quote:
[..]
Rationeel weet ik dat, maar ik voel het nu even niet.
Het is niet iedereen gegeven na al dat nog enigszins sterk te zijn.
Dit vind ik wel erg mooi gezegd.quote:
[..]
Het leven gaat door, alleen ben jijzelf een poosje stil blijven staan. En nu moet je daar een beetje achteraan worstelen om weer met iedereen op gelijke hoogte te komen. Dat kost tijd. Maar je komt er wel!
Succes met het 'er achteraan worstelen' Claudia.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wees niet te streng voor jezelf. Je hebt een heel ingrijpend jaar achter de rug, niet gek dat je even niet kunt genieten van het leven. En ja, misschien komt het wel goed als het slijt op termijn. Misschien voel je je sneller beter als je er actief mee aan de slag gaat. Het ligt er maar net aan waar je je goed bij voelt.
Resistance is futile.
Met een buitenstaander praten kan helpen, omdat je je dan minder bezwaard voelt om eerlijk te zijn. Daar zijn ook vrijwilligersprojecten van, gespecialiseerd in rouw/verlies, dan is het niet meteen ‘echte hulpverlening’.quote:
[..]
Ik denk er wel eens over na omdat ik m'n lief niet te veel wil belasten met steeds weer dezelfde treurzang. Ik kijk het nog even aan. Binnenkort is het voorjaar, hebben we het huis van mijn moeder leeggeruimd. Ik ga er vanuit dat het wat tijd nodig heeft; ik ben taai.
Nog een keer afspreken met iemand die (professioneel) betrokken was bij de ziekte en het overlijden van je moeder kan ook helpen. Een soort van op een rijtje zetten, maar dan meer gevoelsmatig. Vanuit de ‘professionele’ kant merk ik dat 1 of 2 gesprekken ontzettend veel kan betekenen. Wat is er allemaal gebeurd? Hoe ging dat? Wat deed het met je? Niet meteen, maar na een paar maanden of soms na een jaar of langer.
Wat anderen al schrijven: je hebt zóveel meegemaakt, en dan nog ‘even’ solliciteren tussendoor, een paar kinderen opvoeden, werken. Supermensen bestaan alleen in boeken en films. Ieder heeft tijd nodig om te verwerken op zijn eigen manier. En dan nog kost het tijd (en energie!!) Dat mag! Neem die tijd, vraag steun en accepteer hulp.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
gewoon even een knuffel.
Het is gewoon even een moeilijk pad wat je aan het bewandelen bent (verbouwing, je eigen ziekte, afscheid nemen van je moeder en nu de nasleep van regelwerk ivm schulden van haar).
Mooi dat je nog van de kleine dingen kan genieten, maar is logisch dat de koek gewoon even op is.
Mooie woorden van je lief <3
Het is gewoon even een moeilijk pad wat je aan het bewandelen bent (verbouwing, je eigen ziekte, afscheid nemen van je moeder en nu de nasleep van regelwerk ivm schulden van haar).
Mooi dat je nog van de kleine dingen kan genieten, maar is logisch dat de koek gewoon even op is.
Mooie woorden van je lief <3
Hier ben ik het ook mee eens ... net als met een heleboel andere posts in dit topic ...quote:
gewoon even een knuffel.
Het is gewoon even een moeilijk pad wat je aan het bewandelen bent (verbouwing, je eigen ziekte, afscheid nemen van je moeder en nu de nasleep van regelwerk ivm schulden van haar).
Mooi dat je nog van de kleine dingen kan genieten, maar is logisch dat de koek gewoon even op is.
Mooie woorden van je lief <3
En @Claudia_x : er staan veel bankjes op jouw wandelpad ... ga gewoon af en toe even zitten ... niemand die van jou verwacht dat je heeeeel dat pad in één keer uitloopt ....
Heel veel sterkte. Met alles.
-edit- en vreet het niet alleen op.
[ Bericht 2% gewijzigd door maily op 23-02-2020 15:51:47 ]
Ja, het heeft tijd nodig, maar tegelijkertijd noem je het niet voor niets 'trauma'. En ook bepaalde gedachtegangen over onheil. Daar kun je vast zelf wel weer uitkomen, maar hulp van iemand daarbij betekent dat het waarschijnlijk sneller en diepgravender kan gaan, en het kan ook voorkomen dat je in een depressie schiet. Die kans is namelijk aanwezig, na zo'n optelsom van ingrijpende gebeurtenissen die nogal existentieel zijn (wees worden, je eigen gezondheid en onzekerheid daarover). Neem jezelf hierin serieus en gun jezelf die extra aandacht en investering. Je bent dan wel geen grefo maar toch wel gereformeerd streng en spartaans soms, vooral voor jezelf.quote:
[..]
Ik denk er wel eens over na omdat ik m'n lief niet te veel wil belasten met steeds weer dezelfde treurzang. Ik kijk het nog even aan. Binnenkort is het voorjaar, hebben we het huis van mijn moeder leeggeruimd. Ik ga er vanuit dat het wat tijd nodig heeft; ik ben taai.
[ Bericht 1% gewijzigd door Franny_G op 23-02-2020 16:17:27 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Vroeger moesten we allemaal maar slikken en doorgaan, maar ik zie aan mijn moeder heel goed dat dat gewoon ernstige sporen nalaat als je er niet mee om leert gaan.
Ook de leuke dingen in het leven zijn wel heftige veranderingen die heel veel stress met zich meebrengen, en ik zou echt willen dat mijn moeder destijds hulp had gekregen eea te verwerken, want dat was wel nodig geweest, dus zoek daarbij gewoon hulp.
Ook de leuke dingen in het leven zijn wel heftige veranderingen die heel veel stress met zich meebrengen, en ik zou echt willen dat mijn moeder destijds hulp had gekregen eea te verwerken, want dat was wel nodig geweest, dus zoek daarbij gewoon hulp.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Dank allemaal. Heel lief dat jullie meedenken. Ik hoef geen oplossing, hoor. Ik wil gewoon zeggen dat het niet goed gaat met me. Ik probeer te slikken en doorgaan omdat onder de mensen komen goed is voor me, denk ik. Maar ik wil ook dat de mensen om me heen begrijpen hoe het echt met me gaat. Ik houd er niet van om me anders voor te doen dan ik me voel. Het is misschien wat ongemakkelijk, maar ik merk dat het wordt gewaardeerd. Het resulteert natuurlijk in opbeurende woorden en wijze raad, maar ik heb niet veel meer nodig dan 'ik begrijp het' en 'kut voor je'.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik denk niet dat je professionele hulp nodig hebt, hoor. Het rouwproces is net begonnen, dat kan zeker een jaar duren, misschien langer. Het is normaal dat je je zo voelt: je moeder is overleden. De vrouw die jou gebaard heeft. Hoe de band ook was, dat doet iets met je. Veel sterkte, het is een proces van vallen en opstaan. Het komt wel goed.
En toch... als je het gevoel hebt dat je stagneert in je rouw kan het helemaal geen kwaad om daar wel hulp voor te zoeken.
Dat wil niet zeggen dat het sneller overgaat, maar wel dat je begeleidt gaat worden in een proces dat zo veel los maakt en zo veel oproept dat het fijn is als iemand daarin met je mee loopt.
Je kan naar de huisarts gaan maar je kan evt. zelf ook zoeken naar rouwtherapeuten bij jou in de buurt.
Dat wil niet zeggen dat het sneller overgaat, maar wel dat je begeleidt gaat worden in een proces dat zo veel los maakt en zo veel oproept dat het fijn is als iemand daarin met je mee loopt.
Je kan naar de huisarts gaan maar je kan evt. zelf ook zoeken naar rouwtherapeuten bij jou in de buurt.
***
De woning is gister leeg geruimd door de kringloopwinkel. Hopelijk is het goed gebeurd; ik ga er niet meer heen om het te controleren.
Intussen doet de verhuurder moeilijk omdat die geld wil. Maar we mogen niet betalen omdat we de erfenis beneficiair hebben aanvaard en betaling zou betekenen dat we de ene schuldeiser voorrang verlenen boven de andere. De verhuurder is van mening dat de huur automatisch een maand doorliep en de overige 2 weken door mij persoonlijk zijn verlengd waardoor ik die moet betalen. Ik kon alleen niets doen in die maand omdat ik nog geen verklaring van erfrecht had. Zodra ik die binnen had, heb ik gehandeld.
Ik weet wel dat ik in mijn gelijk sta, maar wat een gezeik. Het was veel makkelijker geweest om de erfenis te weigeren... De enige reden dat ik die heb aanvaard was om zo spoedig mogelijk de erfenis af te wikkelen zodat de schulden niet verder opliepen. Daar zouden veel partijen last van hebben gehad. En nu ben ik de enige die last heeft. Zucht.
Vandaag heb ik nog even gebeld met het ziekenhuis. Het schijnt dat een neurologische obductie niet 6 weken maar 12 weken duurt. We moeten dus nog tot april wachten op de uitslag. En die kan in verband met het coronavirus iets langer op zich laten wachten.
Intussen doet de verhuurder moeilijk omdat die geld wil. Maar we mogen niet betalen omdat we de erfenis beneficiair hebben aanvaard en betaling zou betekenen dat we de ene schuldeiser voorrang verlenen boven de andere. De verhuurder is van mening dat de huur automatisch een maand doorliep en de overige 2 weken door mij persoonlijk zijn verlengd waardoor ik die moet betalen. Ik kon alleen niets doen in die maand omdat ik nog geen verklaring van erfrecht had. Zodra ik die binnen had, heb ik gehandeld.
Ik weet wel dat ik in mijn gelijk sta, maar wat een gezeik. Het was veel makkelijker geweest om de erfenis te weigeren... De enige reden dat ik die heb aanvaard was om zo spoedig mogelijk de erfenis af te wikkelen zodat de schulden niet verder opliepen. Daar zouden veel partijen last van hebben gehad. En nu ben ik de enige die last heeft. Zucht.
Vandaag heb ik nog even gebeld met het ziekenhuis. Het schijnt dat een neurologische obductie niet 6 weken maar 12 weken duurt. We moeten dus nog tot april wachten op de uitslag. En die kan in verband met het coronavirus iets langer op zich laten wachten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ontzettend vervelend gedoe met de verhuurder, helaas hoort bij het verhuren van vastgoed eenmaal een bepaald risico. En dat is voor hem op dit moment nu maar gewoon enorm jammer. De goodwil is er van jouw kant.
Hopelijk ziet hij nog iets van zijn gemiste huur en kan hij het appartement snel weer in de verhuur zetten.
Ik vind je een bikkel, je hebt een stuk chocola verdiend hoor ;-)
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
Hopelijk ziet hij nog iets van zijn gemiste huur en kan hij het appartement snel weer in de verhuur zetten.
Ik vind je een bikkel, je hebt een stuk chocola verdiend hoor ;-)
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
Claudia, je doet je best. Dat is best veel, gezien alle omstandigheden.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ik heb niets zinnigs te zeggen Claudia.
Alleen een .
Alleen een
.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ach Claudia, wat een gedoe er nog omheen. Dikke 😘
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dank.
We hebben de afgelopen tijd al meermalen bij de dierenarts gezeten vanwege de andere katten. Ze zijn gecastreerd, de ene had een virus en de andere respectievelijk een poot- en een rugblessure. Brokkenpiloten zijn het. Ik houd ze wel eens in de gaten als ze naar buiten gaan en dan zie ik ze uit bomen en in sloten vallen. Gelukkig gaat het nu goed met ze.
Nee, niet echt. De poes van m'n moeder wil de kamer van m'n dochter niet uit. En dat is eigenlijk wel best zo. M'n dochter is er dolgelukkig mee. Ik wil wel deze week even met de kat naar de dierenarts, nu ze wat is geacclimatiseerd. Ze heeft overgewicht, loopt moeizaam en geeft me net iets te vaak over.quote:
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
We hebben de afgelopen tijd al meermalen bij de dierenarts gezeten vanwege de andere katten. Ze zijn gecastreerd, de ene had een virus en de andere respectievelijk een poot- en een rugblessure. Brokkenpiloten zijn het. Ik houd ze wel eens in de gaten als ze naar buiten gaan en dan zie ik ze uit bomen en in sloten vallen. Gelukkig gaat het nu goed met ze.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Inmiddels gaat het wel weer een beetje. Ik heb de administratie op orde en rommel wat in en om het huis. Het is fijn dat het lente wordt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb vandaag maar weer eens met het ziekenhuis gebeld. Ze zijn nog steeds niet klaar met de obductie; ze doen er al vier maanden over. Dat valt best tegen, want we gingen uit van 12 weken. Ik vermoed dat het door vertraging in de labs komt vanwege corona. De gesprekken over uitslagen van obducties stonden en staan on-hold, dus we zouden sowieso geen gesprek kunnen voeren.
Lastig, want we kunnen het zo niet afsluiten.
Lastig, want we kunnen het zo niet afsluiten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het afhandelen van de nalatenschap loopt ook nog en dat is ronduit kut om te doen, maar ik moet zeggen dat veel bedrijven heel netjes omgaan met nabestaanden. Eigenlijk heb ik alleen gezeur met de particuliere verhuurder gehad, die vond dat de woning niet netjes genoeg was opgeleverd maar daar pas een paar maanden later melding van maakte. Ik vond het rot voor de verhuurder - het opleveren heb ik op afstand gedaan - maar ik vond het ook rot voor mezelf dat ik zo weinig begrip kreeg voor de situatie waar ik in zit en mijn inspanningen om de woning zo spoedig mogelijk op te leveren aan de verhuurder. Ik had ook de tijd kunnen nemen, aangezien ikzelf beschermd ben tegen een huurschuld. Op advies van m'n lief heb ik mezelf niet verdedigd; het gaat hem makkelijker af om de boel zakelijk af te handelen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je lief klinkt als een verstandig persoonquote:
Het afhandelen van de nalatenschap loopt ook nog en dat is ronduit kut om te doen, maar ik moet zeggen dat veel bedrijven heel netjes omgaan met nabestaanden. Eigenlijk heb ik alleen gezeur met de particuliere verhuurder gehad, die vond dat de woning niet netjes genoeg was opgeleverd maar daar pas een paar maanden later melding van maakte. Ik vond het rot voor de verhuurder - het opleveren heb ik op afstand gedaan - maar ik vond het ook rot voor mezelf dat ik zo weinig begrip kreeg voor de situatie waar ik in zit en mijn inspanningen om de woning zo spoedig mogelijk op te leveren aan de verhuurder. Ik had ook de tijd kunnen nemen, aangezien ikzelf beschermd ben tegen een huurschuld. Op advies van m'n lief heb ik mezelf niet verdedigd; het gaat hem makkelijker af om de boel zakelijk af te handelen.
. Fijn dat de meeste partijen netjes met je omgaan. Aangezien jij zelden krachttermen gebruikt, neem ik even aan dat het hele afhandelingsproces je in de weg zit. Wat zijn nu nog de grote obstakels?
Resistance is futile.
Het is eigenlijk meer voor WGR, maar wat lastig is is dat met alle schuldeisers afspraken moeten zijn gemaakt voor ik schulden kan voldoen (want de totale schulden zijn hoger dan wat er aan geld aanwezig is). Vanwege de coronacrisis reageren veel bedrijven traag, dus het is een slopend proces waarin ik maar blijf mailen en bellen. Soms blijf ik maar aanmaningen krijgen voor stupide bedragen als 10,30 euro terwijl ik al meerdere keren heb doorgegeven de erfenis beneficiair te hebben aanvaard. Het is geen onwil maar slordigheid of traagheid van bedrijven. Ik word er als iemand die de eigen financiële zaken op orde heeft onrustig van.quote:Op dinsdag 19 mei 2020 23:39 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je lief klinkt als een verstandig persoon
Maar het komt allemaal wel goed.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Gaat best goed. Ze integreert niet fantastisch, maar ze heeft het naar haar zin op de kamer van mijn dochter. Die twee zijn dikke maatjes. En inmiddels heeft ze haar territorium uitgebreid met de kamer van mijn zoon en de badkamer (waar ze graag in de zon ligt). Ze is ook wat afgevallen en lijkt minder moeizaam te lopen. Helaas kotst ze wel regelmatig, dus m'n dochter blijft maar beddengoed naar de wasmachine slepen en ik blijf maar wassen.quote:
En hoe is het nu met de poes van je moeder/dochter?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Och.. dat is inderdaad vervelend, zeker nu het toch wel aan begint te slepen.quote:
[..]
Het is eigenlijk meer voor WGR, maar wat lastig is is dat met alle schuldeisers afspraken moeten zijn gemaakt voor ik schulden kan voldoen (want de totale schulden zijn hoger dan wat er aan geld aanwezig is). Vanwege de coronacrisis reageren veel bedrijven traag, dus het is een slopend proces waarin ik maar blijf mailen en bellen. Soms blijf ik maar aanmaningen krijgen voor stupide bedragen als 10,30 euro terwijl ik al meerdere keren heb doorgegeven de erfenis beneficiair te hebben aanvaard. Het is geen onwil maar slordigheid of traagheid van bedrijven. Ik word er als iemand die de eigen financiële zaken op orde heeft onrustig van.
Maar het komt allemaal wel goed.
Hoe gaat het verder met jouw rouwproces? Ik krijg de indruk dat je je lekker richt op de kleine maar fijne dingen. Gezond zijn, familie en dat soort dingen. Kun je daar van genieten ondanks alles? Of staat dit gedoe daarbij nog wel in de weg?
Resistance is futile.
Ik sprak mijn tante vandaag. Zij is veel bezig met alles wat in het ziekenhuis is gebeurd en heeft het gevoel dat het allemaal afgelopen week plaatsvond. Ik heb zelf het tegenovergestelde: de gebeurtenissen voelen zo ver weg dat ik regelmatig vergeet dat mijn moeder is overleden en hoe dat is gegaan. Als ineens het besef zich aan me opdringt dat ze er niet meer is, bijvoorbeeld als ik haar een foto wil sturen, dan ben ik even in complete verwarring en voel ik me ontredderd. Maar die momenten gaan voorbij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Leuk dat ze maatjes zijn. Hoeveel verschillende merken kattenvoer heb je al geprobeerd?quote:
[..]
Gaat best goed. Ze integreert niet fantastisch, maar ze heeft het naar haar zin op de kamer van mijn dochter. Die twee zijn dikke maatjes. En inmiddels heeft ze haar territorium uitgebreid met de kamer van mijn zoon en de badkamer (waar ze graag in de zon ligt). Ze is ook wat afgevallen en lijkt minder moeizaam te lopen. Helaas kotst ze wel regelmatig, dus m'n dochter blijft maar beddengoed naar de wasmachine slepen en ik blijf maar wassen.
Resistance is futile.
quote:
Ik sprak mijn tante vandaag. Zij is veel bezig met alles wat in het ziekenhuis is gebeurd en heeft het gevoel dat het allemaal afgelopen week plaatsvond. Ik heb zelf het tegenovergestelde: de gebeurtenissen voelen zo ver weg dat ik regelmatig vergeet dat mijn moeder is overleden en hoe dat is gegaan. Als ineens het besef zich aan me opdringt dat ze er niet meer is, bijvoorbeeld als ik haar een foto wil sturen, dan ben ik even in complete verwarring en voel ik me ontredderd. Maar die momenten gaan voorbij.
Het gaat dan wel voorbij maar toch elke keer weer zo'n shock. Dat is kut.
Resistance is futile.
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:quote:Op dinsdag 19 mei 2020 23:55 schreef Seven. het volgende:
[..]
Het gaat dan wel voorbij maar toch elke keer weer zo'n shock. Dat is kut.
quote:To me, confrontation and denial seem like equally valid strategies, and the choice between them is one of personal taste. (...) Modern culture may favor confrontation, but we are genetically hard-wired, or at least I am, with a remarkable capacity for denial. (...) Deceiving yourself may offend the cultural prejudice in favor of relentless self-knowledge, but it does not offend me. What you do with yourself in the privacy of your head is nobody else's business. Bron
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rake woorden. En mooie woorden.quote:
[..]
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:
[..]
Resistance is futile.
'What you do with the privacy in your head is nobody else's business'. Geweldigquote:
[..]
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:
[..]
Eindelijk zijn we uitgenodigd om de uitslag van de obductie te bespreken. Waarschijnlijk vindt het gesprek volgende week plaats. We zijn inmiddels alweer bijna een half jaar verder. Mijn eigen longarts vond het maar raar dat het zo lang heeft moeten duren.
Intussen worstel ikzelf nog steeds met de financiële afwikkeling. De gesprekken met schuldeisers gaan moeizaam. Aan de telefoon krijg ik zeer invoelende mensen te spreken, maar via e-mail is de afhandeling vervolgens heel zakelijk en moet ik tussen diverse stappen in een week of 4-6 wachten. Het duurt maar en het einde is nog lang niet in zicht. Ik vind het lastig, vooral emotioneel.
Intussen worstel ikzelf nog steeds met de financiële afwikkeling. De gesprekken met schuldeisers gaan moeizaam. Aan de telefoon krijg ik zeer invoelende mensen te spreken, maar via e-mail is de afhandeling vervolgens heel zakelijk en moet ik tussen diverse stappen in een week of 4-6 wachten. Het duurt maar en het einde is nog lang niet in zicht. Ik vind het lastig, vooral emotioneel.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
De afspraak van vrijdag was afgezegd, maar we hebben er een videobelafspraak van kunnen maken. Vrijdag krijgen we dus eindelijk de uitslag van de obductie te horen. Ik vind het best spannend.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat lijkt me ook heel spannend hoor.
En dat die financiële afwikkeling zo'n gedoe kan zijn, daar had ik helemaal geen weet van.
Ik zou denken: van een kale kip kun je niet plukken, dus ze moeten hun verlies maar nemen. 
En dat die financiële afwikkeling zo'n gedoe kan zijn, daar had ik helemaal geen weet van.
Ik zou denken: van een kale kip kun je niet plukken, dus ze moeten hun verlies maar nemen.
vervelend dat het zo aan blijft slepen. Je kunt het niet afsluiten.
Hopelijk geeft de videobelafspraak een stukje verlichting, al zal t ff confronterend zijn. Hopleijk kun je het "medische stukje" een stukje loslaten.
Rouwen doen we allemaal op ons eigen tempo ;-)
Hopelijk geeft de videobelafspraak een stukje verlichting, al zal t ff confronterend zijn. Hopleijk kun je het "medische stukje" een stukje loslaten.
Rouwen doen we allemaal op ons eigen tempo ;-)
Is ook spannend.quote:
De afspraak van vrijdag was afgezegd, maar we hebben er een videobelafspraak van kunnen maken. Vrijdag krijgen we dus eindelijk de uitslag van de obductie te horen. Ik vind het best spannend.
Waarom hebben jullie het eigenlijk laten doen?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Het is vrij standaard. Artsen willen zelf meestal graag weten wat er precies aan de hand is geweest. Ze vragen er wel toestemming voor. Bij mijn vader hebben we er indertijd voor gekozen om het niet te laten doen. We wisten goed wat er met hem was gebeurd en vonden het een naar idee om hem open te laten snijden. De artsen hebben dat gerespecteerd maar hebben ons er ook op gewezen dat de meest mensen er behoefte aan hebben om zoveel mogelijk te weten.quote:
[..]
Is ook spannend.
Waarom hebben jullie het eigenlijk laten doen?
In het geval van mijn moeder weten we nog steeds niet wat de oorzaak is geweest van haar stollingsproblemen. Er is het vermoeden dat ze een tumor in haar buik had. Dat willen we laten verifiëren en dan willen we vooral weten of het een erfelijke vorm van kanker is. Omdat ikzelf vermoedelijk stollingsproblemen heb, is het daarnaast niet uitgesloten dat ze iets bij mijn moeder gaan vinden dat op een erfelijke afwijking duidt. In die zin is het een kans om meer over mezelf te weten te komen. Maar dat verwacht ik eigenlijk niet, hoor. Kanker is plausibel.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben heel benieuwd Claudia. Fijn wel dat jullie met videobellen de afspraak door kunnen laten gaan.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
***
Ik hoop dat ze een 'rond' verhaal voor jullie hebben, Claudia. Of in ieder geval niet niks. Vind je het jammer dat het via videobellen is, of is dat met de afstand juist wel handig voor je? Sterkte alvast, het lijkt me toch spannend.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dank voor de aanvulling!quote:
Ik ben heel benieuwd Claudia. Fijn wel dat jullie met videobellen de afspraak door kunnen laten gaan.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
We zouden eigenlijk naar Maastricht gaan, maar deze week werd de afspraak afgezegd. We zouden we nog een maand (!) moeten wachten. Dat wilde ik niet en daarom heb ik om videobellen gevraagd. Achteraf vind ik dat fijner, want we moeten echt heel lang reizen. Wel houden we de optie open dat we er alsnog langsgaan voor een afrondend gesprek, al zal dat dan meer voor de emotionele afronding zijn. Nu wil ik gewoon de uitslag weten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
We hebben de uitslag besproken. Het is niet 100% zeker, maar het meest waarschijnlijke scenario is wat we al dachten: een afwijking bij de eierstok (een adenocarcinoom) die ervoor heeft gezorgd dat haar lichaam stolsels aan ging maken. Kanker dus. De wijze waarop de kanker zich bij mijn moeder heeft gepresenteerd is best uitzonderlijk. Ze komen het niet vaak tegen het stollingssysteem op deze manier ontregeld raakt.
Er is een kans dat er een onderliggende aandoening aan de kanker ten grondslag lag die erfelijk is. Ik heb dus het advies gekregen om naar een klinisch geneticus te gaan.
Er is een kans dat er een onderliggende aandoening aan de kanker ten grondslag lag die erfelijk is. Ik heb dus het advies gekregen om naar een klinisch geneticus te gaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Sjonge Claudia...deels duidelijkheid en deels wat je niet wil horen.
Sterkte met verwerken en wachten op volgende afspraak.
Sterkte met verwerken en wachten op volgende afspraak.
Wat Annex zegt, Claudia. Wel van belang om idd te laten onderzoeken, ook voor jullie dochter!
Succes!
Succes!
Is dat zo?
Logisch verhaal, verstandig om het te laten doen.quote:
[..]
Het is vrij standaard. Artsen willen zelf meestal graag weten wat er precies aan de hand is geweest. Ze vragen er wel toestemming voor. Bij mijn vader hebben we er indertijd voor gekozen om het niet te laten doen. We wisten goed wat er met hem was gebeurd en vonden het een naar idee om hem open te laten snijden. De artsen hebben dat gerespecteerd maar hebben ons er ook op gewezen dat de meest mensen er behoefte aan hebben om zoveel mogelijk te weten.
In het geval van mijn moeder weten we nog steeds niet wat de oorzaak is geweest van haar stollingsproblemen. Er is het vermoeden dat ze een tumor in haar buik had. Dat willen we laten verifiëren en dan willen we vooral weten of het een erfelijke vorm van kanker is. Omdat ikzelf vermoedelijk stollingsproblemen heb, is het daarnaast niet uitgesloten dat ze iets bij mijn moeder gaan vinden dat op een erfelijke afwijking duidt. In die zin is het een kans om meer over mezelf te weten te komen. Maar dat verwacht ik eigenlijk niet, hoor. Kanker is plausibel.
Ik lees dat je de uitslag inmiddels hebt gekregen, benieuwd wat de geneticus er van vindt.
Sterkte nogmaals 👍
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Er zijn geen voorgeschreven regels voor. Het is dus ook niet fout, wat je wel of niet voelt.
Dikke knuffel!
Dikke knuffel!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ach Claudia, een jaar pas, en dan ook nog eens een heel raar jaar. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat dat ook niet meehelpt aan kunnen rouwen.
Heb je al geprobeerd een paar dagen onder de dekens te kruipen?
Sterkte in ieder geval
Heb je al geprobeerd een paar dagen onder de dekens te kruipen?
Sterkte in ieder geval
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Neem er je tijd voor. De tijd die jij nodig hebt.Lukt het niet, merk je dat je vast komt te zitten zoek hulp. Mij heeft het toen geholpen. Ik kon er niet mee omgaan.
Nog steeds heb ik moeite met het feit dat voor jou (mij) de wereld stil staat maar alles om ons heen maar gewoon door gaat. Maar ooit gaat ook dat goed komen. Je bent niet de enige en om hulp vragen mag
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
@Claudia_x
Wat zou "goed" zijn dan? Misschien ben je er niet voor gemaakt om de mensen die je liefhebt los te laten en verder te gaan, maar is dat niet ook juist iets moois?quote:Rouwen gaat me niet goed af.
Zo is dan hoe het gaat.
Ik las eens een interview waarin een dochter sprak over haar rouwproces. Die zei dat ze na een jaar vond dat ze zo goed haar best had gedaan om met het verlies om te gaan, dan ze vond dat haar moeder nu wel terug kon komen.
Rationeel ga je door, doe je wat goed is om verder te gaan. Je emoties kiezen soms een eigen koers.
Ik herken dat bij de mijlpalen (een jaar geleden, twee jaar geleden, bijv.) soms puur ‘de tijd van het jaar’ al herinneringen oproept die onverwacht heftige gevoelens naar boven kunnen halen.
Sterkte. Het wordt beter. Ik kan het je niet garanderen, maar ik denk het wel.
Ik las eens een interview waarin een dochter sprak over haar rouwproces. Die zei dat ze na een jaar vond dat ze zo goed haar best had gedaan om met het verlies om te gaan, dan ze vond dat haar moeder nu wel terug kon komen.
Rationeel ga je door, doe je wat goed is om verder te gaan. Je emoties kiezen soms een eigen koers.
Ik herken dat bij de mijlpalen (een jaar geleden, twee jaar geleden, bijv.) soms puur ‘de tijd van het jaar’ al herinneringen oproept die onverwacht heftige gevoelens naar boven kunnen halen.
Sterkte. Het wordt beter. Ik kan het je niet garanderen, maar ik denk het wel.
The love you take is equal to the love you make.
De poes van mijn moeder is net doodgegaan. Mijn dochter zorgde het afgelopen jaar goed voor haar en ze waren elke nacht samen. Nu kan mijn dochter soms niet goed in slaap vallen omdat ze verdrietig is. Ik vertel haar dat ze best verdrietig mag zijn. En dat doet ze dan: zij huilt, ik troost haar, ze gaat slapen en dan breekt er een nieuwe dag aan die ze met hernieuwde vrolijkheid plukt. Ik vind het geweldig knap van haar.
Ik denk dat goed rouwen betekent dat je verdrietig kunt zijn maar dat je het verdriet niet je leven laat ontregelen. Het is een belangrijke les, vind ik: verdriet hoort bij het leven. Het maakt je niet meteen depressief of rijp voor hulpverlening. Maar ik kan niet ontkennen dat m'n verdriet wel erg ver gaat, existentieel wordt, overgaat van verdriet om mijn moeder in verdriet om vergankelijkheid en willekeur en zinloosheid. Dat kan verlammend zijn en zo'n leven wil ik niet, een leven vol zwaarmoedigheid.
Kon ik maar zeggen: ik heb nog een half jaar nodig. Ik heb geen idee hoeveel ik nodig heb. Misschien is het wel nooit genoeg, zitten er niet genoeg dagen in dit leven om de dood te accepteren. Misschien is het geen kwestie van tijd nemen maar aandacht verleggen: schoonheid blijven zien in het alledaagse, geliefden blijven waarderen, nieuwe ervaringen opdoen. Ik doe m'n best.
Dank allemaal.
Ik denk dat goed rouwen betekent dat je verdrietig kunt zijn maar dat je het verdriet niet je leven laat ontregelen. Het is een belangrijke les, vind ik: verdriet hoort bij het leven. Het maakt je niet meteen depressief of rijp voor hulpverlening. Maar ik kan niet ontkennen dat m'n verdriet wel erg ver gaat, existentieel wordt, overgaat van verdriet om mijn moeder in verdriet om vergankelijkheid en willekeur en zinloosheid. Dat kan verlammend zijn en zo'n leven wil ik niet, een leven vol zwaarmoedigheid.
Kon ik maar zeggen: ik heb nog een half jaar nodig. Ik heb geen idee hoeveel ik nodig heb. Misschien is het wel nooit genoeg, zitten er niet genoeg dagen in dit leven om de dood te accepteren. Misschien is het geen kwestie van tijd nemen maar aandacht verleggen: schoonheid blijven zien in het alledaagse, geliefden blijven waarderen, nieuwe ervaringen opdoen. Ik doe m'n best.
Dank allemaal.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Hoe gaat het nu met je? Het is een raar jaar geweest waarin voor veel mensen het leven min of meer stil is komen te staan. Ik heb daar gek genoeg wel troost uit geput.quote:
[..]
Lukt het niet, merk je dat je vast komt te zitten zoek hulp. Mij heeft het toen geholpen. Ik kon er niet mee omgaan.
Nog steeds heb ik moeite met het feit dat voor jou (mij) de wereld stil staat maar alles om ons heen maar gewoon door gaat. Maar ooit gaat ook dat goed komen. Je bent niet de enige en om hulp vragen mag
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Val jezelf niet te zwaar Claudia, wat @Tally ook zegt, als je er niet uit komt is het echt niet gek om hulp te zoeken.
Je hebt best al wat te verstouwen gehad en ik kan me je gevoelens zo goed voorstellen. En ook dat je het idee hebt dat je er niet uit komt.
Er zijn tal van rouwtherapeuten die je hiermee kunnen helpen.
Je hebt best al wat te verstouwen gehad en ik kan me je gevoelens zo goed voorstellen. En ook dat je het idee hebt dat je er niet uit komt.
Er zijn tal van rouwtherapeuten die je hiermee kunnen helpen.
***
quote:
Ook met hulp doe je het gewoon zelf he? Er loopt alleen iemand naast je
Wat mooi gezegd!
***
Het gaat wel goed. Ik merk wel dat ik het erg zwaar heb als er weer iemand weg valt. En soms niet eens om die persoon maar het gevoel wat ik had komt dan weer terug. Gewoon omdat ik weet hoe de familieleden er omheen zich voelen op dat moment. Denk ik ofzoquote:
[..]
Hoe gaat het nu met je? Het is een raar jaar geweest waarin voor veel mensen het leven min of meer stil is komen te staan. Ik heb daar gek genoeg wel troost uit geput.
Zo is de dag na kerst de oom van mijn man overleden en op oudjaarsdag gecremeerd. Ik had het heel slecht deels omdat ik die lieve man ontzettend ga missen maar ook omdat ik weet hoe zijn dochters het beleefd hebben die week en tijdens crematie.
En eerlijk is eerlijk. Ik vind dit heerlijk. In mijn cocon. Alleen mijn gezin. Dichtbij elkaar. De eerste golf heb ik keihard gewerkt. Dus nu maak ik pas mee wat een lockdown is.
Nu heb ik mijn ouders nog maar is mijn Oma 4 jaar geleden overleden. Mijn Oma was gevoelsmatig mijn moeder. Mijn ouders waren heel jong toen ze mij kregen en ik ben groot gebracht door mijn Opa en Oma.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
De band met je moeder is geen gemakkelijke geweest als ik het zo heb gelezen. En dat geeft ook een extra laag in je rouwproces. Want mag ik wel rouwen om iemand waarvan ik niet (altijd evenveel) van hield.
Iemand vertelde bij het rouwen van haar laatste ouder dat het ook een heel proces was in dat de generatie er boven weg was, en nu zij de "oudste generatie" was.
Ik heb 2 jaar terug flink uitgesteld gerouwd (zat in een Burn-out, mede veroorzaakt door niet goed kunnen rouwen). En heb na dik 25 jaar nog steeds verdriet, en dat mag. Kan het door goed werk van mijn therapeute het beter reguleren.
Er is op fb een groep die heet ''moeders zonder moeder'' en ik haal daar heel veel steun en bemoediging uit.
Gewoon dat je niet de enige bent. En dat je ziet dat iedereen het weer op een andere manier doet en dat helemaal prima is. En dat er tegen hele kleine dingen aan kunt lopen, die heel pijnlijk zijn en de omgeving niet altijd even goed snapt.
Er zitten vrouwen tussen die pas hun mama verloren zijn, maar ook waarbij het tientallen jaren geleden is.
(uiteraard ook als je wilt spreken over een overleden vader ben je welkom hoor ;-))
Uniek aan deze groep is dat er werkelijk waar nog geen verkeerd woord/discussie/ ingreep van een mod is voorgekomen.
/eindepromopraatje ;-)
[ Bericht 1% gewijzigd door Roosgeluk op 06-01-2021 19:02:13 ]
Iemand vertelde bij het rouwen van haar laatste ouder dat het ook een heel proces was in dat de generatie er boven weg was, en nu zij de "oudste generatie" was.
Ik heb 2 jaar terug flink uitgesteld gerouwd (zat in een Burn-out, mede veroorzaakt door niet goed kunnen rouwen). En heb na dik 25 jaar nog steeds verdriet, en dat mag. Kan het door goed werk van mijn therapeute het beter reguleren.
Er is op fb een groep die heet ''moeders zonder moeder'' en ik haal daar heel veel steun en bemoediging uit.
Gewoon dat je niet de enige bent. En dat je ziet dat iedereen het weer op een andere manier doet en dat helemaal prima is. En dat er tegen hele kleine dingen aan kunt lopen, die heel pijnlijk zijn en de omgeving niet altijd even goed snapt.
Er zitten vrouwen tussen die pas hun mama verloren zijn, maar ook waarbij het tientallen jaren geleden is.
(uiteraard ook als je wilt spreken over een overleden vader ben je welkom hoor ;-))
Uniek aan deze groep is dat er werkelijk waar nog geen verkeerd woord/discussie/ ingreep van een mod is voorgekomen.
/eindepromopraatje ;-)
[ Bericht 1% gewijzigd door Roosgeluk op 06-01-2021 19:02:13 ]
Ja, dat speelt absoluut een rol. Het is niet fraai om het toe te geven, maar ik heb altijd gedacht dat er een last van mijn schouders zou vallen als ze er niet meer zou zijn. Ze woonde zo ver weg, zo geïsoleerd. Toen ze financiële problemen kreeg en haar huis kwijtraakte was het al lastig voor me om haar te helpen en tegelijk een grens te trekken. Ik kon me niet voorstellen hoe dat zou moeten als ze gezondheidsproblemen zou krijgen. En nu ze er niet meer is, begrijp ik niet waarom ik me niet opgelucht maar verdrietig voel.quote:
De band met je moeder is geen gemakkelijke geweest als ik het zo heb gelezen. En dat geeft ook een extra laag in je rouwproces. Want mag ik wel rouwen om iemand waarvan ik niet (altijd evenveel) van hield.
Ik denk dat ik ook rouw om de moeder die ik nooit had. Ik heb laatst dozen met papieren uit haar woning doorgenomen. Die draaien allemaal om haar ex: hun breuk, haar gevoelens daarbij, de financiële afwikkeling, de rechtszaak die volgde. In al die stukken word ik één keer genoemd, als ze haar ex in een brief duidelijk maakt dat ik het erg vind dat hij geen opa meer voor mijn kinderen kan zijn. Het is pijnlijk om te lezen hoe vol ze was van hem en hoe klein de rol was die ik speelde in haar leven. Haar kleinkinderen had ze al enkele jaren niet meer gezien.
Kun je iets zeggen over hoe je therapeute je helpt? Ik kan het me zo moeilijk voorstellen hoe een willekeurige vreemde me kan helpen. Het lijkt me cruciaal dat je iemand treft met wie je het kunt vinden. Voor mij is dat niet zo eenvoudig.quote:Ik heb 2 jaar terug flink uitgesteld gerouwd (zat in een Burn-out, mede veroorzaakt door niet goed kunnen rouwen). En heb na dik 25 jaar nog steeds verdriet, en dat mag. Kan het door goed werk van mijn therapeute het beter reguleren.
Dank je voor je tip, lief van je. Ik zit niet op Facebook.. En ik heb jullie! Ik schrijf hier niet alleen omdat ik vastzit, maar ook omdat ik weet dat het opschrijven me kan helpen om verder te komen.quote:Er is op fb een groep die heet ''moeders zonder moeder'' en ik haal daar heel veel steun en bemoediging uit.
Gewoon dat je niet de enige bent. En dat je ziet dat iedereen het weer op een andere manier doet en dat helemaal prima is. En dat er tegen hele kleine dingen aan kunt lopen, die heel pijnlijk zijn en de omgeving niet altijd even goed snapt.
Er zitten vrouwen tussen die pas hun mama verloren zijn, maar ook waarbij het tientallen jaren geleden is.
(uiteraard ook als je wilt spreken over een overleden vader ben je welkom hoor ;-))
Uniek aan deze groep is dat er werkelijk waar nog geen verkeerd woord/discussie/ ingreep van een mod is voorgekomen.
/eindepromopraatje ;-)
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat is heel herkenbaar. Ik weet inmiddels goed hoe het is om angstige momenten in een wachtkamer in het ziekenhuis door te brengen. Ik kan geen ziekenhuis meer zien zonder mee te voelen met de vele families die er op dat moment zitten en zulke angstige momenten meemaken.quote:
[..]
Het gaat wel goed. Ik merk wel dat ik het erg zwaar heb als er weer iemand weg valt. En soms niet eens om die persoon maar het gevoel wat ik had komt dan weer terug. Gewoon omdat ik weet hoe de familieleden er omheen zich voelen op dat moment. Denk ik ofzo
Zo is de dag na kerst de oom van mijn man overleden en op oudjaarsdag gecremeerd. Ik had het heel slecht deels omdat ik die lieve man ontzettend ga missen maar ook omdat ik weet hoe zijn dochters het beleefd hebben die week en tijdens crematie.
En eerlijk is eerlijk. Ik vind dit heerlijk. In mijn cocon. Alleen mijn gezin. Dichtbij elkaar. De eerste golf heb ik keihard gewerkt. Dus nu maak ik pas mee wat een lockdown is.
Nu heb ik mijn ouders nog maar is mijn Oma 4 jaar geleden overleden. Mijn Oma was gevoelsmatig mijn moeder. Mijn ouders waren heel jong toen ze mij kregen en ik ben groot gebracht door mijn Opa en Oma.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat pijnlijk en verdrietig Claudia, om dan die stapel papieren door te worstelen en je eigen aandeel daarin tot minimale proporties gereduceerd te zien. En ook herkenbaar dat jouw gevoel daarin niet alleen over jezelf gaat, maar ook over je kinderen.
Resistance is futile.
Ze sloeg hem ermee om de oren dat hij de kleinkinderen in de steek liet, maar in feite heeft zij hetzelfde gedaan. Zulke dingen zijn pijnlijk. M'n kinderen hebben er gelukkig geen last van. Ze hebben geweldige lieve grootouders (de ouders van mijn vriend). Ik heb genoeg om blij mee te zijn.quote:
Wat pijnlijk en verdrietig Claudia, om dan die stapel papieren door te worstelen en je eigen aandeel daarin tot minimale proporties gereduceerd te zien. En ook herkenbaar dat jouw gevoel daarin niet alleen over jezelf gaat, maar ook over je kinderen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Tuurlijk heb je zat om blij mee te zijn. Maar toch had het fijn geweest als dit ook iets was geweest waar je toen blij mee was.quote:
[..]
Ze sloeg hem ermee om de oren dat hij de kleinkinderen in de steek liet, maar in feite heeft zij hetzelfde gedaan. Zulke dingen zijn pijnlijk. M'n kinderen hebben er gelukkig geen last van. Ze hebben geweldige lieve grootouders (de ouders van mijn vriend). Ik heb genoeg om blij mee te zijn.
Ik hebzelf trouwens EMDR therapie gehad. Dat normaal praten met een therapeut deed weinig want tot nu toe ben ik niet iemand tegen gekomen waarmee het klikt. Genoeg klikt.
Zo had ik een therapeut die niet luisterde naar mijn verhaal en elke sessie weer probeert om de ‘schuld’ bij iemand te leggen. Voornamelijk mijn vader.
De andere therapeut die keek alleen op haal klokje. Zei weinig en dan was het: tot volgende week. En toen ik haar nodig had zei ze: Ja nee je bent uitbehandeld zoek maar iemand anders
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Ik haak even aan omdat ik dit ook herken.quote:
[..]
Ja, dat speelt absoluut een rol. Het is niet fraai om het toe te geven, maar ik heb altijd gedacht dat er een last van mijn schouders zou vallen als ze er niet meer zou zijn. Ze woonde zo ver weg, zo geïsoleerd. Toen ze financiële problemen kreeg en haar huis kwijtraakte was het al lastig voor me om haar te helpen en tegelijk een grens te trekken. Ik kon me niet voorstellen hoe dat zou moeten als ze gezondheidsproblemen zou krijgen. En nu ze er niet meer is, begrijp ik niet waarom ik me niet opgelucht maar verdrietig voel.
Ik denk dat ik ook rouw om de moeder die ik nooit had.
Ik heb ook begeleiding gehad bij het omgaan met mijn gevoelens omdat ik vast zat. Maar wel van verschillende therapeuten, niet-therapeuten, en lotgenoten/vrienden bij elkaar uiteindelijk.
Eén therapeut op zichzelf biedt één traject/invalshoek en alles bij elkaar biedt meerdere perspectieven, wat geweldig werkt omdat je de rode draad er dan uit kan pakken ipv dat "iemand" "iets" met je doet. Mijn eerste therapeut was een ultrageleerde en doorgestudeerde oude man van de oude psychoanalytische stempel, die ook tijdelijk een ouderfiguur voor me is geweest zodat ik dingen kon (her)beleven en verwerken. Voor minder deed ik het ook niet, ik kan absoluut niet werken met iemand die mij als een stoornis ziet en een protocol toepast, hoewel je er altijd wel iets zinvols uit kan halen als er een goede klik is denk ik.
Het is dus goed om het allemaal op jouw manier te doen, dat wil ik maar zeggen, en veel is mogelijk. Rouw is voor mij nu een normaal onderdeel van het leven geworden en dat is ook waardevol, het brengt je dichter bij de dood - klinkt misschien niet positief maar voor mij is dat juist aangenaam.
Springfield's looking pretty dusty today
Rouw om de moeder die je nooit had, mijn maag krimpt in elkaar om te lezen dat je nauwelijks wordt vernoemd.
Met de eerste psychologe waar ik via mijn huisarts bij terecht kwam had ik geen klik en ze bleef maar aan de oppervlakte bezig.
Ik ben toen opzoek gegaan en ben bij een therapeute terecht gekomen die gebruikt maakt van EFT en NLP. En ze heeft daardoor bestaande patronen weten om te buigen bij mij en mijzelf dingen leren vergeven. En ook laten inzien wat bepaalde handelingen en gedachten met mij doen.
Wat EFT is in praktijk dat je met je vingers op bepaalde plekken op je lichaam tikt en daarbij bepaalde zinnen/gedachten uitspreekt. Je slaat daarmee bepaalde emoties opnieuw/anders en ergens anders op.
https://www.eft-online.be/pages/pages_watiseft/watiseft.html
Met de eerste psychologe waar ik via mijn huisarts bij terecht kwam had ik geen klik en ze bleef maar aan de oppervlakte bezig.
Ik ben toen opzoek gegaan en ben bij een therapeute terecht gekomen die gebruikt maakt van EFT en NLP. En ze heeft daardoor bestaande patronen weten om te buigen bij mij en mijzelf dingen leren vergeven. En ook laten inzien wat bepaalde handelingen en gedachten met mij doen.
Wat EFT is in praktijk dat je met je vingers op bepaalde plekken op je lichaam tikt en daarbij bepaalde zinnen/gedachten uitspreekt. Je slaat daarmee bepaalde emoties opnieuw/anders en ergens anders op.
https://www.eft-online.be/pages/pages_watiseft/watiseft.html
Zo denk ik er grotendeels over. Niet dat ik het aangenaam vind om bezig te zijn met de dood, integendeel.quote:
Het is dus goed om het allemaal op jouw manier te doen, dat wil ik maar zeggen, en veel is mogelijk. Rouw is voor mij nu een normaal onderdeel van het leven geworden en dat is ook waardevol, het brengt je dichter bij de dood - klinkt misschien niet positief maar voor mij is dat juist aangenaam.
Ik vind de ervaringen met therapie interessant om te lezen. Dank daarvoor.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is ontzettend fijn dat dat zo is, en dat je je dat ook realiseert. Koester dat.quote:
[..]
Ze sloeg hem ermee om de oren dat hij de kleinkinderen in de steek liet, maar in feite heeft zij hetzelfde gedaan. Zulke dingen zijn pijnlijk. M'n kinderen hebben er gelukkig geen last van. Ze hebben geweldige lieve grootouders (de ouders van mijn vriend). Ik heb genoeg om blij mee te zijn.
Laat dat tegelijkertijd niet ervoor zorgen dat je misschien gaat denken dat je dús geen verdriet, rouw, zou kunnen en mogen voelen, omdat er immers voldoende is om blij mee te zijn. Die twee zaken kunnen naast elkaar bestaan en daar kun je ruimte aan geven.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Net het hele topic gelezen en ten eerste gecondoleerd.
Ik las laatst het boek: Sterven is dood eenvoudig. Iedereen kan het.
Hierin bespreekt René Gude zijn eigen naderende dood. Dit heeft mij met terug werkende kracht geholpen in een eigen rouw proces. Ondanks dat het gaat over om gaan met je eigen dood vond ik het ook heel goed toe te passen op omgaan met de dood van naasten.
Het is een dun boekje dus je kunt het in 1 uur uitlezen.
Kern van het verhaal:
Emoties mag/moet je voelen. Je moet alleen niet proberen je emoties te rationaliseren. De vraag "waarom ik" beantwoorden zorgt ervoor dat je langer in je eigen emoties vast zit.
Terwijl als je dat niet doet emoties op komen borrelen, pieken en weer vervagen.
Ik las laatst het boek: Sterven is dood eenvoudig. Iedereen kan het.
Hierin bespreekt René Gude zijn eigen naderende dood. Dit heeft mij met terug werkende kracht geholpen in een eigen rouw proces. Ondanks dat het gaat over om gaan met je eigen dood vond ik het ook heel goed toe te passen op omgaan met de dood van naasten.
Het is een dun boekje dus je kunt het in 1 uur uitlezen.
Kern van het verhaal:
Emoties mag/moet je voelen. Je moet alleen niet proberen je emoties te rationaliseren. De vraag "waarom ik" beantwoorden zorgt ervoor dat je langer in je eigen emoties vast zit.
Terwijl als je dat niet doet emoties op komen borrelen, pieken en weer vervagen.
Mooi. René Gude.
Ik heb dit weer eens bekeken. https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/videos/263015
De kern die soeverein samenvat, ken ik nog uit DWDD-optredens die ik destijds zag. Trof me toen ook al. Heeft me ook al vaker geholpen om met bepaalde situaties en emoties om te gaan. Ik ga me eens wat in zijn boeken verdiepen.
Ik heb dit weer eens bekeken. https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/videos/263015
De kern die soeverein samenvat, ken ik nog uit DWDD-optredens die ik destijds zag. Trof me toen ook al. Heeft me ook al vaker geholpen om met bepaalde situaties en emoties om te gaan. Ik ga me eens wat in zijn boeken verdiepen.
The love you take is equal to the love you make.
Mooie tip, dat boekje van Gude! Ik was het alweer vergeten.
De Volkskrant heeft een ontroerende serie over sterven, van Barbara van Beukering. Ze schreef er eerder een boek over. In de interviews daarover maakte ze duidelijk dat ze persoonlijk heeft ervaren dat het uitmaakt hoe iemand sterft (zie dit stuk). Ik denk dat het niet eenvoudig voor me is geweest dat mijn beide ouders plotseling en veel te jong zijn overleden. En ik heb beide keren de last gedragen van de financiële en materiële afwikkeling. Ik vind dat nog steeds erg veel gevraagd van iemand die verdriet heeft.
De Volkskrant heeft een ontroerende serie over sterven, van Barbara van Beukering. Ze schreef er eerder een boek over. In de interviews daarover maakte ze duidelijk dat ze persoonlijk heeft ervaren dat het uitmaakt hoe iemand sterft (zie dit stuk). Ik denk dat het niet eenvoudig voor me is geweest dat mijn beide ouders plotseling en veel te jong zijn overleden. En ik heb beide keren de last gedragen van de financiële en materiële afwikkeling. Ik vind dat nog steeds erg veel gevraagd van iemand die verdriet heeft.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
De decembermaand is aangebroken. Het is bijna twee jaar geleden dat m'n moeder overleed - en ik rouw nog steeds verschrikkelijk. Ik voel me nog, of weer, precies zoals ik hieronder omschreef. Mijn leven gaat door, maar emotioneel sta ik al bijna twee jaar stil. Of misschien doe ik daarmee geen recht aan hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld. Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
quote:
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Helemaal herkenbaar.quote:
De decembermaand is aangebroken. Het is bijna twee jaar geleden dat m'n moeder overleed - en ik rouw nog steeds verschrikkelijk. Ik voel me nog, of weer, precies zoals ik hieronder omschreef. Mijn leven gaat door, maar emotioneel sta ik al bijna twee jaar stil. Of misschien doe ik daarmee geen recht aan hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld. Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
[..]
Wat vreselijk voor je, Claudia. Maar wel heel goed dat je het beschrijft.
Het lijkt vaak alsof mensen maar beperkte tijd ontdaan mogen zijn, en dat het 'over' moet gaan. Dat gebeurt misschien ook best vaak zo, of het lukt veel mensen om naar buiten voldoende te doen alsof dat lukt. Maar soms gaat het niet over, of levert de schok een blijvende verandering in de persoonlijkheid van een achterblijver.
En dat mag best wat vaker uitgedragen worden. Dat het niet 'wel bijtrekt'.
Het lijkt vaak alsof mensen maar beperkte tijd ontdaan mogen zijn, en dat het 'over' moet gaan. Dat gebeurt misschien ook best vaak zo, of het lukt veel mensen om naar buiten voldoende te doen alsof dat lukt. Maar soms gaat het niet over, of levert de schok een blijvende verandering in de persoonlijkheid van een achterblijver.
En dat mag best wat vaker uitgedragen worden. Dat het niet 'wel bijtrekt'.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ik breek ineens zo in in dit topic, maar ik las verder terug dat je nog een traject met de klinisch geneticus in zou gaan. Is dat inmiddels gebeurd? Zo nee, maak dan gebruik van de mogelijkheid die er (meestal) is van psychologische bijstand. Even een korte tip die hopelijk niet als mosterd komt.quote:
De decembermaand is aangebroken. Het is bijna twee jaar geleden dat m'n moeder overleed - en ik rouw nog steeds verschrikkelijk. Ik voel me nog, of weer, precies zoals ik hieronder omschreef. Mijn leven gaat door, maar emotioneel sta ik al bijna twee jaar stil. Of misschien doe ik daarmee geen recht aan hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld. Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
[..]
Ik vind het ook herkenbaar. Meer dan toen ik een klein jaar geleden nog reageerde, want inmiddels ben ik (zoals je weet) ook wees.
The love you take is equal to the love you make.
quote:
De decembermaand is aangebroken. Het is bijna twee jaar geleden dat m'n moeder overleed - en ik rouw nog steeds verschrikkelijk. Ik voel me nog, of weer, precies zoals ik hieronder omschreef. Mijn leven gaat door, maar emotioneel sta ik al bijna twee jaar stil. Of misschien doe ik daarmee geen recht aan hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld. Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
[..]
quote:
Ik vind het ook herkenbaar. Meer dan toen ik een klein jaar geleden nog reageerde, want inmiddels ben ik (zoals je weet) ook wees.
Ik wil van alles typen, maar eigenlijk schieten alle woorden tekort. Sterke voor jullie allebei.
Resistance is futile.
Wat verdrietig om te lezen, Claudia. Je komt er kennelijk niet echt verder mee, in de zin dat de tijd héél voorzichtig ietsje meer ruimte geeft en je voelt dat je verder kunt zonder je zo ellendig te voelen.quote:
De decembermaand is aangebroken. Het is bijna twee jaar geleden dat m'n moeder overleed - en ik rouw nog steeds verschrikkelijk. Ik voel me nog, of weer, precies zoals ik hieronder omschreef. Mijn leven gaat door, maar emotioneel sta ik al bijna twee jaar stil. Of misschien doe ik daarmee geen recht aan hoe ik me het afgelopen jaar heb gevoeld. Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
[..]
Er is eerder in dit topic gesproken over psychologische hulp waar je best oren naar had, volgens mij. Is daar iets mee gebeurd?
Alle sterkte in deze, voor velen ellendige, maand.
Is dat zo?
Ik kan me gelukkig nog steeds niet voorstellen hoe het werkelijk moet voelen. Ik heb me dit jaar voor het eerst ernstige zorgen gemaakt over mijn vader en later in het jaar ook mijn moeder. Alleen al de gedachte dat ik een can beide, of zelfs beide, kwijtgeraakt zou zijn, maakt me al verdrietig.
Sterkte in deze moeilijke maand, ook @Lienekien 😘
Zou iets van psychologische hulp wat voor je zijn, @Claudia_x ?
Sterkte in deze moeilijke maand, ook @Lienekien 😘
Zou iets van psychologische hulp wat voor je zijn, @Claudia_x ?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sterkte @Claudia_x en @Lienekien het valt allemaal niet mee
Ik denk eigenlijk dat het feit dat je door dit overlijden wees bent geworden behoorlijk meetelt.
Ik denk eigenlijk dat het feit dat je door dit overlijden wees bent geworden behoorlijk meetelt.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Rouwen gaat ook eigenlijk nooit echt "over". Het verlies krijgt wel een plek in je leven, maar soms steekt de rouw ineens weer zijn kop op. Vaak door iets kleins, iets wat je aan hem of haar herinnert. Ik verloor mijn vader 15 jaar geleden, en af en toe gebeurt er iets waardoor het feit dat hij er niet meer is ineens weer steekt.
Als je denkt dat je echt niet verder komt met je gevoelens, is hulp zoeken geen gek idee. Veel sterkte!
Als je denkt dat je echt niet verder komt met je gevoelens, is hulp zoeken geen gek idee. Veel sterkte!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Die acute en indringende realisatie van de eindigheid en kleinheid van het leven, die gaat denk ik nooit 'over'. Je kunt niet terug. Het is voor mijn gevoel alsof ik een deur door ben gegaan naar een andere kamer, en nu weet ik dat die kamer er is. En ook al kan ik wel terug naar de plaats waar ik eerst was (het normale leven), blijft dat besef van die andere kamer altijd - in meer of mindere mate - aanwezig. Daardoor krijgt ook het normale leven een andere toon en kleur.
Voor mij is dat gevoel van rouw (bij mij veroorzaakt door andere omstandigheden dan door het verlies van mijn ouders) er altijd bij. Soms meer op de achtergrond. Soms overweldigend. Maar nooit niet. Alsof er een sluier is weggetrokken. Soms kan het me juist heel erg helpen om sommige 'kleine' problemen te relativeren en van het moment te genieten, just in het licht van die eindigheid en kwetsbaarheid. En soms ontneemt het me de adem van pure angst en verdriet. Ik heb wel geleerd, in mijn geval vooral door yoga en meditatie, dat de heftige emoties altijd komen en gaan, en dat ik kan opmerken wanneer ze 'groot' zijn maar ook wanneer ze weer afnemen. Die oplettendheid kan me ook helpen om mezelf niet in een zichzelf steeds herhalende lus van emoties te storten. Want dat doe ik soms ook: als ik even merk dat het donkere gevoel weg is, ga ik het juist weer opzoeken. Als een korstje waar je aan blijft pulken. Als ik meer oplettend ben kan ik dat wat vaker voorkomen.
@Claudia_x en @Lienekien en alle anderen: sterkte.
Voor mij is dat gevoel van rouw (bij mij veroorzaakt door andere omstandigheden dan door het verlies van mijn ouders) er altijd bij. Soms meer op de achtergrond. Soms overweldigend. Maar nooit niet. Alsof er een sluier is weggetrokken. Soms kan het me juist heel erg helpen om sommige 'kleine' problemen te relativeren en van het moment te genieten, just in het licht van die eindigheid en kwetsbaarheid. En soms ontneemt het me de adem van pure angst en verdriet. Ik heb wel geleerd, in mijn geval vooral door yoga en meditatie, dat de heftige emoties altijd komen en gaan, en dat ik kan opmerken wanneer ze 'groot' zijn maar ook wanneer ze weer afnemen. Die oplettendheid kan me ook helpen om mezelf niet in een zichzelf steeds herhalende lus van emoties te storten. Want dat doe ik soms ook: als ik even merk dat het donkere gevoel weg is, ga ik het juist weer opzoeken. Als een korstje waar je aan blijft pulken. Als ik meer oplettend ben kan ik dat wat vaker voorkomen.
@Claudia_x en @Lienekien en alle anderen: sterkte.
Ik denk dat jullie gelijk hebben, @sigme en @yinu, dat er blijvend iets is veranderd. Het is niet zozeer de realisatie van de eindigheid van het leven, want die heb ik al zolang ik me kan herinneren. Misschien is het wat jij zegt, @Leandra, dat ik mijn identiteit als wees moet accepteren. In praktische zin betekent het weinig voor me om wees te zijn - ik zorg al vele jaren voor mezelf en mijn moeder is nooit een moederfiguur geweest - maar het maakt vanzelfsprekend emoties los.
Ik denk dat dit wel eens zou kunnen zijn waar ik moeite mee heb: door het overlijden van mijn moeder is er nooit meer een kans op een moeder-dochterrelatie. Het overlijden van mijn vader kon ik, hoe onverwacht het ook kwam en zwaar het ook was, waarschijnlijk beter accepteren doordat ik terugkijk op een dierbare relatie waarin we alles tegen elkaar hebben gezegd wat we wilden zeggen. Het gemis aan een moeder blijft een open wond. Hoe ouder mijn eigen kinderen worden, hoe meer ik me ervan bewust word wat voor steun en liefde ik zelf als kind niet heb gehad van mijn moeder. Het is ingewikkeld om van iemand te houden die je van alles kwalijk neemt. Ik kan honderd redenen geven om niet van mijn moeder te houden, maar toch doe ik het.
Mooi wat je schrijft over het stilstaan bij het afnemen van de heftigheid van emoties, @yinu, en het stoppen met het opzoeken van het donkere gevoel. Die lus is ook bij bij een reëel gevaar. Toevallig heb ik net dit boek cadeau gekregen.
Met dank aan @Bosbeetle voor de tip.
Ik denk dat dit wel eens zou kunnen zijn waar ik moeite mee heb: door het overlijden van mijn moeder is er nooit meer een kans op een moeder-dochterrelatie. Het overlijden van mijn vader kon ik, hoe onverwacht het ook kwam en zwaar het ook was, waarschijnlijk beter accepteren doordat ik terugkijk op een dierbare relatie waarin we alles tegen elkaar hebben gezegd wat we wilden zeggen. Het gemis aan een moeder blijft een open wond. Hoe ouder mijn eigen kinderen worden, hoe meer ik me ervan bewust word wat voor steun en liefde ik zelf als kind niet heb gehad van mijn moeder. Het is ingewikkeld om van iemand te houden die je van alles kwalijk neemt. Ik kan honderd redenen geven om niet van mijn moeder te houden, maar toch doe ik het.
Mooi wat je schrijft over het stilstaan bij het afnemen van de heftigheid van emoties, @yinu, en het stoppen met het opzoeken van het donkere gevoel. Die lus is ook bij bij een reëel gevaar. Toevallig heb ik net dit boek cadeau gekregen.
Met dank aan @Bosbeetle voor de tip.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is denk ik niet toevallig dat de verjaardag van mijn moeder een paar dagen geleden was en dat Oud en Nieuw eraan komt, het moment waarop ze in het ziekenhuis belandde en kort erop overleed. De decembermaand roept al deze herinneringen op, net zoals de julimaand dat doet met het overlijden van mijn vader. (Het was zomer, iedereen was op vakantie, ik zat alleen op mijn werk. Het contrast tussen de warmte en die eenzaamheid voel ik elke juli weer.)quote:
Rouwen gaat ook eigenlijk nooit echt "over". Het verlies krijgt wel een plek in je leven, maar soms steekt de rouw ineens weer zijn kop op. Vaak door iets kleins, iets wat je aan hem of haar herinnert. Ik verloor mijn vader 15 jaar geleden, en af en toe gebeurt er iets waardoor het feit dat hij er niet meer is ineens weer steekt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:
Ik vind het ook herkenbaar. Meer dan toen ik een klein jaar geleden nog reageerde, want inmiddels ben ik (zoals je weet) ook wees.
En ook voor jou, @miss_sly - hoe gaat het nu met je ouders?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En nu maar hopen dat je het een mooi boek vind, anders was het wel een prutstip. Ik hoor het graagquote:
Met dank aan @Bosbeetle voor de tip.
Er zit in het boek een behoorlijke passage over rouw trouwens waar ik zelf veel mee kon maar het moet je liggen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik heb dit jaar een halve dag op de kop in de tuin gestaan en dat vond ik erg fijn en had ook een soort van "het moet nu" gevoel. Pas een dag later realiseerde ik me dat het die dag mijn vaders verjaardag was, mijn vader was hovenier/tuinman en stond altijd "op de kop in de tuin". Ik denk dat ik het toch ergens geregistreerd had.quote:
[..]
Het is denk ik niet toevallig dat de verjaardag van mijn moeder een paar dagen geleden was en dat Oud en Nieuw eraan komt, het moment waarop ze in het ziekenhuis belandde en kort erop overleed. De decembermaand roept al deze herinneringen op, net zoals de julimaand dat doet met het overlijden van mijn vader. (Het was zomer, iedereen was op vakantie, ik zat alleen op mijn werk. Het contrast tussen de warmte en die eenzaamheid voel ik elke juli weer.)
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Sommige dingen lopen gewoon heel raar zonder dat iemand daar bewust mee bezig is, totdat iemand je er op wijst.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Maar dat is wel een nieuwe rol om te accepteren, compleet met het accepteren van het gegeven dat het idd eindig is.
Op zich gaat het goed. Mijn vader is van een oude, zieke man weer een relatief fitte, oude man geworden met de juiste medicatie. Bij mijn moeder zijn twee van de drie problemen inmiddels verholpen (COPD-aanval en aneurysma) en voor het derde (borstkanker) heeft ze nu hormoontherapie en wordt ze in februari geopereerd. Ik ben er ook helemaal niet klaar voor een van beide te verliezen, maar ik vrees dat dat moment ook nooit aan zal breken.quote:
[..]
En ook voor jou, @:miss_sly - hoe gaat het nu met je ouders?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Interessant boek. Ik heb het even opgezocht en ga het ook lezen.quote:
Ik denk dat jullie gelijk hebben, @:sigme en @:yinu, dat er blijvend iets is veranderd. Het is niet zozeer de realisatie van de eindigheid van het leven, want die heb ik al zolang ik me kan herinneren. Misschien is het wat jij zegt, @:Leandra, dat ik mijn identiteit als wees moet accepteren. In praktische zin betekent het weinig voor me om wees te zijn - ik zorg al vele jaren voor mezelf en mijn moeder is nooit een moederfiguur geweest - maar het maakt vanzelfsprekend emoties los.
Ik denk dat dit wel eens zou kunnen zijn waar ik moeite mee heb: door het overlijden van mijn moeder is er nooit meer een kans op een moeder-dochterrelatie. Het overlijden van mijn vader kon ik, hoe onverwacht het ook kwam en zwaar het ook was, waarschijnlijk beter accepteren doordat ik terugkijk op een dierbare relatie waarin we alles tegen elkaar hebben gezegd wat we wilden zeggen. Het gemis aan een moeder blijft een open wond. Hoe ouder mijn eigen kinderen worden, hoe meer ik me ervan bewust word wat voor steun en liefde ik zelf als kind niet heb gehad van mijn moeder. Het is ingewikkeld om van iemand te houden die je van alles kwalijk neemt. Ik kan honderd redenen geven om niet van mijn moeder te houden, maar toch doe ik het.
Mooi wat je schrijft over het stilstaan bij het afnemen van de heftigheid van emoties, @:yinu, en het stoppen met het opzoeken van het donkere gevoel. Die lus is ook bij bij een reëel gevaar. Toevallig heb ik net dit boek cadeau gekregen.
[ afbeelding ]
Met dank aan @:Bosbeetle voor de tip.
Ik was in mijn studententijd helemaal idolaat van Gödel, Escher, Bach maar ben daarna Hofstadter weer een beetje uit het oog verloren, dit klinkt als een mooie hernieuwde kennismaking.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 24% gewijzigd door yinu op 13-12-2021 14:51:00 ]
Een flinke kick, maar ik weet niet waar ik dit nu anders kwijt kan.
Rationeel weet ik dat er goed voor mijn schoonmoeder wordt gezorgd en dat er redenen zijn om hoopvol te zijn. Er is een voorlopige diagnose van een ziekte die behandelbaar zou moeten zijn. M'n emoties hobbelen er alleen wat achteraan.
Intussen moet ik nog steeds naar de huisarts om erfelijkheidsonderzoek in gang te zetten. Moeilijk is dat, want ik weet niet eens meer waar mijn moeder aan is overleden en ik heb geen obductierapport. Het ontbreekt me aan de doortastendheid om erachter te gaan, zeker gezien mijn huidige psychische toestand. De eerste stap is dit topic teruglezen, als ik het op kan brengen.
Ik denk dat deze observatie niet zo gek was. Op dit moment ligt mijn schoonmoeder, de moeder die ik nooit had, ernstig ziek in het ziekenhuis. Ik ben er zelf ziek van, kan me er niet toe zetten aan het werk te gaan, zoek steeds afleiding. Het is moeilijk voor me om hoop te hebben op een goede afloop met de ervaring dat mijn geliefden niet levend ziekenhuizen uitkomen. Maar dat kan ik niet hardop zeggen, want ik wil mijn naasten niet besmetten met mijn gevoelens van wanhoop.quote:
Misschien sta ik niet stil, maar beland ik telkens weer op dit punt waarop de zinloosheid en kwetsbaarheid van het leven bijna ondraaglijk zijn.
Rationeel weet ik dat er goed voor mijn schoonmoeder wordt gezorgd en dat er redenen zijn om hoopvol te zijn. Er is een voorlopige diagnose van een ziekte die behandelbaar zou moeten zijn. M'n emoties hobbelen er alleen wat achteraan.
Intussen moet ik nog steeds naar de huisarts om erfelijkheidsonderzoek in gang te zetten. Moeilijk is dat, want ik weet niet eens meer waar mijn moeder aan is overleden en ik heb geen obductierapport. Het ontbreekt me aan de doortastendheid om erachter te gaan, zeker gezien mijn huidige psychische toestand. De eerste stap is dit topic teruglezen, als ik het op kan brengen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ach wat moeilijk en verdrietig. Sterktequote:
Een flinke kick, maar ik weet niet waar ik dit nu anders kwijt kan.
[..]
Ik denk dat deze observatie niet zo gek was. Op dit moment ligt mijn schoonmoeder, de moeder die ik nooit had, ernstig ziek in het ziekenhuis. Ik ben er zelf ziek van, kan me er niet toe zetten aan het werk te gaan, zoek steeds afleiding. Het is moeilijk voor me om hoop te hebben op een goede afloop met de ervaring dat mijn geliefden niet levend ziekenhuizen uitkomen. Maar dat kan ik niet hardop zeggen, want ik wil mijn naasten niet besmetten met mijn gevoelens van wanhoop.
Rationeel weet ik dat er goed voor mijn schoonmoeder wordt gezorgd en dat er redenen zijn om hoopvol te zijn. Er is een voorlopige diagnose van een ziekte die behandelbaar zou moeten zijn. M'n emoties hobbelen er alleen wat achteraan.
Intussen moet ik nog steeds naar de huisarts om erfelijkheidsonderzoek in gang te zetten. Moeilijk is dat, want ik weet niet eens meer waar mijn moeder aan is overleden en ik heb geen obductierapport. Het ontbreekt me aan de doortastendheid om erachter te gaan, zeker gezien mijn huidige psychische toestand. De eerste stap is dit topic teruglezen, als ik het op kan brengen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ach Claudia. Wat een verdriet en angst weer...
Het is heel normaal dat je op momenten die zo dicht raken aan eerdere ervaringen je ook daar weer op teruggeworpen wordt.
Ik hoop dat je gevoel je ratio kan volgen en dat je vertrouwen krijgt in het traject dat nu komt.
En ik blijf er op hameren, wacht niet te lang met hulp zoeken. Het kan echt enorm helpen om eens te praten, al is het maar met een huisarts die dingen nog eens rustig uit kan leggen.
Het is heel normaal dat je op momenten die zo dicht raken aan eerdere ervaringen je ook daar weer op teruggeworpen wordt.
Ik hoop dat je gevoel je ratio kan volgen en dat je vertrouwen krijgt in het traject dat nu komt.
En ik blijf er op hameren, wacht niet te lang met hulp zoeken. Het kan echt enorm helpen om eens te praten, al is het maar met een huisarts die dingen nog eens rustig uit kan leggen.
***
Ga weg.
[ Bericht 98% gewijzigd door Peejtur op 23-08-2022 22:39:18 ]
[ Bericht 98% gewijzigd door Peejtur op 23-08-2022 22:39:18 ]
Hee. Zeg nou zelf, ik ben toch gewoon een hartstikke lekker ding? TOch?
wat naar voor jullie. Ik hoop dat de behandeling aanslaat natuurlijk maar ik vind het zo erg voor jou dat je door ervaringen in het verleden je even alleen maar ruimte hebt om wanhoop te voelen. En de ruimte om dat te uiten is er ook niet. Kan me zo voorstellen dat, juist nu de ratio zegt dat het waarschijnlijk wel goed komt, het fijner is om vertrouwen te hebben in een goede afloop. Hopelijk kan die knop nog om.
Erfelijkheidsonderzoek.. is het het teruglezen van dit topic dat je triggert, of de situatie met je schoonmoeder?
Resistance is futile.
Dank voor jullie reacties. Dank ook @Peejtur . Ik weet niet wat de desbetreffende user schreef, maar ik had het vast niet willen lezen.
@Seven., ik denk regelmatig aan het in gang zetten van het erfelijkheidsonderzoek. Mijn voornemen was om dat na de coronacrisis te doen. Deze zomer leek me een goed moment, maar ik kan niet naar mijn huisarts omdat vanwege personeelstekorten alleen patiënten met urgente klachten langs mogen komen. Ik zit het dus steeds uit te stellen, om de huisarts maar niet onnodig te belasten.
@BE, dat is meteen de reden dat ik hiermee niet naar de huisarts ga. Je advies vind ik namelijk zinnig en de huisarts zou de aangewezen persoon zijn om eens mee te praten. Al denk ik diep van binnen nog steeds dat ik geen hulp nodig heb omdat m'n somberheid logisch is, want geworteld in een bepaalde grondhouding die ik heb in combinatie met het hebben doorgemaakt van een aantal gebeurtenissen die je traumatisch zou kunnen noemen. Dat neemt niet weg dat ik niet alleen jullie medeleven maar ook jullie tips op prijs stel en erover nadenk.
Dank ook @Peejtur . Ik weet niet wat de desbetreffende user schreef, maar ik had het vast niet willen lezen.@Seven., ik denk regelmatig aan het in gang zetten van het erfelijkheidsonderzoek. Mijn voornemen was om dat na de coronacrisis te doen. Deze zomer leek me een goed moment, maar ik kan niet naar mijn huisarts omdat vanwege personeelstekorten alleen patiënten met urgente klachten langs mogen komen. Ik zit het dus steeds uit te stellen, om de huisarts maar niet onnodig te belasten.
@BE, dat is meteen de reden dat ik hiermee niet naar de huisarts ga. Je advies vind ik namelijk zinnig en de huisarts zou de aangewezen persoon zijn om eens mee te praten. Al denk ik diep van binnen nog steeds dat ik geen hulp nodig heb omdat m'n somberheid logisch is, want geworteld in een bepaalde grondhouding die ik heb in combinatie met het hebben doorgemaakt van een aantal gebeurtenissen die je traumatisch zou kunnen noemen. Dat neemt niet weg dat ik niet alleen jullie medeleven maar ook jullie tips op prijs stel en erover nadenk.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En toch… onderschat pyschische klachten niet hè, ook die kunnen echt onder urgente klachten vallen!
Maar ik snap je aarzeling.
Maar ik snap je aarzeling.
***
Sterkte Claudia, wat krijg je een hoop te verwerken. Ik wil je meegeven dat ik uit ervaring weet dat veel mensen met psychische klachten hun klachten 'logisch' vinden. Het past immers bij je om te reageren zoals je doet en je weet ook niet hoe je anders zou moeten reageren. En toch is er meestal wel ruimte voor een ander perspectief, voor het verwerken of het opdoen van nieuwe vaardigheden. Juist daarvoor is een buitenstaander zinvol, omdat anders te kijken dan je zelf doet.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ik zou ook niet onderschatten wat de combinatie aan factoren met je doet.
Je hebt een compleet huis gesloopt en weer opgebouwd, hoe leuk dat ook is, het kost heel veel energie, vervolgens werd je zelf vreselijk ziek en wist men ook nog eens niet wat er aan de hand was, en dus niet hoe het te behandelen, en net toen je daar goed en wel van bij begon te komen overleed je moeder.
Je leeft dus al een paar jaar van de ene stressvolle situatie in de andere.
Dat is echt heel heftig en het ligt niet aan jou dat dat er zo inhakt, dat zou bij iedereen zo zijn.
Je hebt een compleet huis gesloopt en weer opgebouwd, hoe leuk dat ook is, het kost heel veel energie, vervolgens werd je zelf vreselijk ziek en wist men ook nog eens niet wat er aan de hand was, en dus niet hoe het te behandelen, en net toen je daar goed en wel van bij begon te komen overleed je moeder.
Je leeft dus al een paar jaar van de ene stressvolle situatie in de andere.
Dat is echt heel heftig en het ligt niet aan jou dat dat er zo inhakt, dat zou bij iedereen zo zijn.
Bijna 1,5 jaar later na mijn laatste postings in dit topic kan ik zeggen dat het mentaal veel beter met me gaat. Vorig jaar heb ik dan eindelijk contact opgenomen met de huisarts voor het in gang zetten van het erfelijkheidsonderzoek. Ik kwam op de wachtlijst bij een universitair medisch centrum en net voor de kerstvakantie heb ik een eerste consult gehad. Dat was een heftig gesprek, vooral het doorspreken van mogelijke gevolgen als ze een erfelijke aandoening vinden. Borstamputatie en het verwijderen van eierstokken kwamen voorbij.
Wat ik voor dit gesprek niet besefte, is dat er ook consequenties voor mijn broertje zouden kunnen zijn. Als ik het onderzoek in gang zet en er een erfelijke aandoening wordt gevonden, dan moet de arts dat aan hem doorgeven. Vervolgens moet ook hij besluiten of hij daar iets mee wil doen, want er kunnen risico's op bepaalde ziekten voor hem zijn. Voor ik groen licht heb gegeven om het onderzoek te starten, heb ik dan ook eerst met hem contact opgenomen. Dat was niet om toestemming te vragen, maar het is fijn om te weten dat hij het even belangrijk vindt als ik om te weten of we erfelijk belast zijn.
De arts gaat nu eerst contact opnemen met het ziekenhuis waar mijn moeder is overleden om te achterhalen of er nog materiaal beschikbaar is om te gebruiken voor genetisch onderzoek. Wordt vervolgd.
Wat ik voor dit gesprek niet besefte, is dat er ook consequenties voor mijn broertje zouden kunnen zijn. Als ik het onderzoek in gang zet en er een erfelijke aandoening wordt gevonden, dan moet de arts dat aan hem doorgeven. Vervolgens moet ook hij besluiten of hij daar iets mee wil doen, want er kunnen risico's op bepaalde ziekten voor hem zijn. Voor ik groen licht heb gegeven om het onderzoek te starten, heb ik dan ook eerst met hem contact opgenomen. Dat was niet om toestemming te vragen, maar het is fijn om te weten dat hij het even belangrijk vindt als ik om te weten of we erfelijk belast zijn.
De arts gaat nu eerst contact opnemen met het ziekenhuis waar mijn moeder is overleden om te achterhalen of er nog materiaal beschikbaar is om te gebruiken voor genetisch onderzoek. Wordt vervolgd.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik haak ook aan in dit topic, om meerdere redenen. Eigenlijk moet ik ook deze stap maken, maar twijfel ook een beetje of er nog genetisch materiaal beschikbaar is. Mijn vader is in 2015 overleden aan alvleesklierkanker, zijn zus/mijn tante in 2016, zijn moeder/mijn oma in 1992. Allemaal aan alvleesklierkanker. Ik herinner me vaag dat mijn oma van moeders kant op 59-jarige leeftijd aan dezelfde soort kanker is overleden, maar ik weet niet of ik me dat goed herinner, omdat ik haar al een tijdje niet meer gesproken heb (dat is ongeveer dezelfde reden als de jouwe, wij hebben slechts een ansichtkaart relatie op dit moment, maar ze leeft dus nog wel.)quote:
De arts gaat nu eerst contact opnemen met het ziekenhuis waar mijn moeder is overleden om te achterhalen of er nog materiaal beschikbaar is om te gebruiken voor genetisch onderzoek. Wordt vervolgd.
Begin je voor zoiets bij je huisarts? Ik weet dat het UMCU iets met genetisch onderzoek naar kanker doet, maar ik weet niet of dat ook voor deze soort kanker geldt.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik heb genetisch onderzoek laten doen bij het UMCU omdat ik zelf borstkanker had en dit werd als optie aangeboden. De klinische genetica is geen afdeling waar je zelf even naartoe kunt gaan volgens mij, ik zou inderdaad beginnen bij de huisarts.quote:Op vrijdag 12 januari 2024 14:56 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Ik haak ook aan in dit topic, om meerdere redenen. Eigenlijk moet ik ook deze stap maken, maar twijfel ook een beetje of er nog genetisch materiaal beschikbaar is. Mijn vader is in 2015 overleden aan alvleesklierkanker, zijn zus/mijn tante in 2016, zijn moeder/mijn oma in 1992. Allemaal aan alvleesklierkanker. Ik herinner me vaag dat mijn oma van moeders kant op 59-jarige leeftijd aan dezelfde soort kanker is overleden, maar ik weet niet of ik me dat goed herinner, omdat ik haar al een tijdje niet meer gesproken heb (dat is ongeveer dezelfde reden als de jouwe, wij hebben slechts een ansichtkaart relatie op dit moment, maar ze leeft dus nog wel.)
Begin je voor zoiets bij je huisarts? Ik weet dat het UMCU iets met genetisch onderzoek naar kanker doet, maar ik weet niet of dat ook voor deze soort kanker geldt.
Naar de huisarts gaan is inderdaad de eerste stap, zoals @yinu al zei. Bij mijn moeder is eierstokkanker gevonden. Ongeveer 1% van de Nederlandse vrouwen krijgt eierstokkanker en bij 10-15% van hen komt dit door erfelijke aanleg. Daarom komen alle vrouwen met eierstokkanker in aanmerking voor erfelijkheidsonderzoek. Bij andere vormen van kanker zal dit anders zijn. Googelen leert me dat erfelijkheid een rol kan spelen bij alvleesklierkanker en dat de kans daarop groter is naarmate meer familieleden de ziekte hebben. Ik zou er in jouw positie dus zeker werk van maken. Ik kreeg zelf heel snel en eenvoudig een doorverwijzing en ik vond het ook niet verschrikkelijk lang duren tot het ziekenhuis contact met me opnam.quote:
Begin je voor zoiets bij je huisarts? Ik weet dat het UMCU iets met genetisch onderzoek naar kanker doet, maar ik weet niet of dat ook voor deze soort kanker geldt.
Trouwens, als er geen genetisch materiaal meer van mijn moeder beschikbaar is gaan ze de levende familieleden één voor één af (beginnend bij mij). Ik weet niet precies hoe dat gaat, maar dat krijg ik nog wel te horen als er sprake van is. Het is dus zeker niet zo dat er niks te doen valt als er geen genetisch materiaal meer is van je familieleden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dank, dat motiveert me om die afspraak ook maar eens te gaan maken. Ik blijf je topic volgen.quote:
[..]
Naar de huisarts gaan is inderdaad de eerste stap, zoals @:yinu al zei. Bij mijn moeder is eierstokkanker gevonden. Ongeveer 1% van de Nederlandse vrouwen krijgt eierstokkanker en bij 10-15% van hen komt dit door erfelijke aanleg. Daarom komen alle vrouwen met eierstokkanker in aanmerking voor erfelijkheidsonderzoek. Bij andere vormen van kanker zal dit anders zijn. Googelen leert me dat erfelijkheid een rol kan spelen bij alvleesklierkanker en dat de kans daarop groter is naarmate meer familieleden de ziekte hebben. Ik zou er in jouw positie dus zeker werk van maken. Ik kreeg zelf heel snel en eenvoudig een doorverwijzing en ik vond het ook niet verschrikkelijk lang duren tot het ziekenhuis contact met me opnam.
Trouwens, als er geen genetisch materiaal meer van mijn moeder beschikbaar is gaan ze de levende familieleden één voor één af (beginnend bij mij). Ik weet niet precies hoe dat gaat, maar dat krijg ik nog wel te horen als er sprake van is. Het is dus zeker niet zo dat er niks te doen valt als er geen genetisch materiaal meer is van je familieleden.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Voel je vrij om updates en vragen te posten! Ik zie voor een deel mogelijke betrokkenheid van dezelfde genen terugkomen: BRCA1 of BRCA2 en diverse genen geassocieerd met het Lynchsyndroom.quote:
[..]
Dank, dat motiveert me om die afspraak ook maar eens te gaan maken. Ik blijf je topic volgen.
Ik heb trouwens een erg fijn gesprek met de klinisch geneticus gehad. Ik keek ertegenop omdat het beladen voor me is om over ziekte te praten. Daar toonde ze veel begrip voor. En wat ik ook fijn vond is dat ze ook over praktische zaken kunnen informeren zoals mogelijke gevolgen voor verzekeringen en voor mijn kinderen (en hun verzekeringen).
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zag ze ook voorbijkomen, dat verbaasde me al. Bij BRCA1 en 2 denk je altijd eerder aan borst of eierstok gerelateerde kankersoorten.quote:
[..]
Voel je vrij om updates en vragen te posten! Ik zie voor een deel mogelijke betrokkenheid van dezelfde genen terugkomen: BRCA1 of BRCA2 en diverse genen geassocieerd met het Lynchsyndroom.
[ Bericht 0% gewijzigd door SEMTEX op 12-01-2024 17:57:01 ]
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik weet niet zeker of dit iets toevoegt, maar het genetisch verhaal vertelt ook nog niet alles. Ik heb een familielid met borstkanker dat negatief testte op alle daarmee verwante genen, maar waar toch behoorlijk familiaire belasting speelt. Dat kan blijkbaar ook als de medische wereld nog niet weet wat dan je link is.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Inderdaad. Des te fijner is het denk ik om met specialisten te kunnen praten over het omgaan met risico's. Mensen zullen daar verschillende afwegingen in maken. Zo slik ik preventief medicatie tegen een aandoening die nooit is aangetoond en ben ik met hormonale anticonceptie gestopt, maar ik ben niet bereid geweest om alles te doen wat ik kon om risico's te minimaliseren. Zo kan ik me nu niet voorstellen dat ik ooit preventief mijn borsten zou amputeren. Gelukkig hoef ik daar nog niet over na te denken.quote:
Ik weet niet zeker of dit iets toevoegt, maar het genetisch verhaal vertelt ook nog niet alles. Ik heb een familielid met borstkanker dat negatief testte op alle daarmee verwante genen, maar waar toch behoorlijk familiaire belasting speelt. Dat kan blijkbaar ook als de medische wereld nog niet weet wat dan je link is.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ja dat risicogesprek is echt superbelangrijk. Het valt me de laatste tijd op dat specialisten geneigd lijken door te willen buffelen tot het laagste risico, zonder daarbij rekening te houden met de gevolgen voor kwaliteit van leven etc.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Dat heb ik ook wel gezien, vooral bij specialisten inderdaad. Gynaecoloog: nooit meer hormonale anticonceptie nemen. Dermatoloog: een leven lang steunkousen dragen. Met dat eerste kon ik wel leven, met dat tweede niet. Gelukkig had ik een lieve internist die me hielp risico's te wegen. Die steunkousen bleven ongebruikt in de kast liggen.quote:
Ja dat risicogesprek is echt superbelangrijk. Het valt me de laatste tijd op dat specialisten geneigd lijken door te willen buffelen tot het laagste risico, zonder daarbij rekening te houden met de gevolgen voor kwaliteit van leven etc.
Ik heb het wel getroffen omdat er altijd een fijne arts was om mee te praten. De laatste jaren was dat mijn longarts. Bij de klinisch geneticus heb ik ook een goed gevoel.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik had laatst een verpleegkundig specialist die echt superfijn was in het contact. Zij en haar matties sloegen alleen wel totaal de plank mis met een best belangrijke diagnose.
Daar baal ik wel van. Geeft nou niet echt een gevoel van jubelend vertrouwen.
Nee ik ben daar niet gebleven. Zou denk ik voortdurend onzeker zijn of ze het nu wel goed zouden doen.
Daar baal ik wel van. Geeft nou niet echt een gevoel van jubelend vertrouwen.
Nee ik ben daar niet gebleven. Zou denk ik voortdurend onzeker zijn of ze het nu wel goed zouden doen.
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Grote stap Claudia. Knap gedaan en fijn dat je er toch wel een goed gevoel over hebt, ondanks alle omstandigheden en mogelijke gevolgen.
Spoilers!
Goed dat je ermee bezig bent, Claudia. En dat je goed geïnformeerd je volgende stappen kan zetten.
En heel fijn dat het beter met je gaat natuurlijk!
En heel fijn dat het beter met je gaat natuurlijk!
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Ik denk dat er niks gevonden gaat worden. Dan kan ik het afronden omdat ik weet dat ik alles heb gedaan wat ik kon doen. En dan ga ik verder niet meer over die kanker nadenken.quote:
Grote stap Claudia. Knap gedaan en fijn dat je er toch wel een goed gevoel over hebt, ondanks alle omstandigheden en mogelijke gevolgen.
Het verliezen van m’n moeder is van een andere orde. Dat houdt me nog veel bezig, maar ik voel me gelukkig niet meer zoals ik me die eerste paar jaar voelde.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat goed om te horen dat je mentaal beter voelt, Claudia. En dat je dat je je sterk genoeg voelt om dit te (laten) onderzoeken.
Mijn oma is overleden aan borstkanker en mijn moeder heeft destijds laten onderzoeken of zij, en daarmee automatisch ik, erfelijk belast zijn. Dat bleek gelukkig niet het geval. Fijn om te weten, vooral omdat wij beiden erg veel last hebben van mastopathie. Sowieso altijd goed om je borsten in de gaten te houden uiteraard, maar van die knobbels krijg ik iig niet steeds weer opnieuw een gierende hartklep.
Mijn oma is overleden aan borstkanker en mijn moeder heeft destijds laten onderzoeken of zij, en daarmee automatisch ik, erfelijk belast zijn. Dat bleek gelukkig niet het geval. Fijn om te weten, vooral omdat wij beiden erg veel last hebben van mastopathie. Sowieso altijd goed om je borsten in de gaten te houden uiteraard, maar van die knobbels krijg ik iig niet steeds weer opnieuw een gierende hartklep.
Ik heb vandaag weer een telefonisch consult gehad met de klinisch geneticus. In een notendop: goed nieuws en wat onzekerheid nog.
- Er is materiaal gevonden om genetisch onderzoek op te doen.
- Uit dat onderzoek is naar voren gekomen dat er geen erfelijke factor voor het Lynchsyndroom is.
- Het onderzoek kon niet op gezond weefsel worden uitgevoerd en daardoor zijn er nog onduidelijkheden. De klinisch geneticus heeft geadviseerd om dna-onderzoek op mijn eigen bloed uit te laten voeren.
Dat laatste is nu in gang gezet en dan krijg ik over ongeveer 2 maanden hopelijk de uitslag en een advies (bijv. voor de noodzaak tot preventieve screening of het preventief verwijderen van eierstokken).
Ik ben opgelucht en blij dat er vervolgonderzoek komt.
- Er is materiaal gevonden om genetisch onderzoek op te doen.
- Uit dat onderzoek is naar voren gekomen dat er geen erfelijke factor voor het Lynchsyndroom is.
- Het onderzoek kon niet op gezond weefsel worden uitgevoerd en daardoor zijn er nog onduidelijkheden. De klinisch geneticus heeft geadviseerd om dna-onderzoek op mijn eigen bloed uit te laten voeren.
Dat laatste is nu in gang gezet en dan krijg ik over ongeveer 2 maanden hopelijk de uitslag en een advies (bijv. voor de noodzaak tot preventieve screening of het preventief verwijderen van eierstokken).
Ik ben opgelucht en blij dat er vervolgonderzoek komt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:
Ik heb vandaag weer een telefonisch consult gehad met de klinisch geneticus. In een notendop: goed nieuws en wat onzekerheid nog.
- Er is materiaal gevonden om genetisch onderzoek op te doen.
- Uit dat onderzoek is naar voren gekomen dat er geen erfelijke factor voor het Lynchsyndroom is.
- Het onderzoek kon niet op gezond weefsel worden uitgevoerd en daardoor zijn er nog onduidelijkheden. De klinisch geneticus heeft geadviseerd om dna-onderzoek op mijn eigen bloed uit te laten voeren.
Dat laatste is nu in gang gezet en dan krijg ik over ongeveer 2 maanden hopelijk de uitslag en een advies (bijv. voor de noodzaak tot preventieve screening of het preventief verwijderen van eierstokken).
Ik ben opgelucht en blij dat er vervolgonderzoek komt.
Wat goed dat er doorgepakt wordt. En fijn dat alles er op basis van de huidige testen goed uit ziet.
Resistance is futile.
Ik heb net de uitslag gehad van het onderzoek naar mijn DNA. Goed nieuws: er is geen erfelijke factor gevonden voor borst- of eierstokkanker. Grote opluchting. Het meest waarschijnlijke scenario is dat mijn moeder eierstokkanker heeft gekregen door een diversiteit aan factoren. Het advies is wel dat mijn broertje ook DNA-onderzoek laat doen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Goed nieuws! 
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
En zelfs voor mijn zoon! Die zou bijv. verhoogd risico op prostaatkanker kunnen hebben in geval van erfelijke aanleg.quote:Op woensdag 10 juli 2024 10:29 schreef Leandra het volgende:
Wat een fijn nieuws Claudia! Niet alleen voor jou persoonlijk, maar ook voor je dochter naar ik aanneem
Ik heb dit traject doorlopen bij het AUMC en ik moet zeggen dat ik het erg fijn vond. Al met al heeft het iets langer dan een half jaar geduurd, als je de tijd op de wachtlijst niet meerekent. Ik hoefde niet naar locatie te komen, maar kon op afstand met de klinisch geneticus spreken. Ik heb in de buurt bloed laten prikken - ook dat was weinig moeite. En de arts was fijn.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En het is voor mij emotionele afsluiting van de dood van mijn moeder. In dat opzicht is het ook beladen. Ik zag dat de arts even volschoot toen ik het daarover had.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Wat fijn!quote:Op woensdag 10 juli 2024 10:16 schreef Claudia_x het volgende:
Ik heb net de uitslag gehad van het onderzoek naar mijn DNA. Goed nieuws: er is geen erfelijke factor gevonden voor borst- of eierstokkanker. Grote opluchting. Het meest waarschijnlijke scenario is dat mijn moeder eierstokkanker heeft gekregen door een diversiteit aan factoren. Het advies is wel dat mijn broertje ook DNA-onderzoek laat doen.
En dat idd. Mijn moeder heeft ook het borstweefsel van haar aan borstkanker overleden moeder laten onderzoeken. Daaruit kwam hetzelfde als bij Claudia. Was ook voor mij een geruststelling aangezien ik last heb van mastopathie. Anders zou ik serieus overwegen om m'n borsten preventief te laten verwijderen.quote:
Oh, wat super dat het ook voor je zoon betekent dat hij via jou geen erfelijke aanleg heeft.
Geweldig nieuws!
Ik ben halverwege daarmee (wel maar de helft preventief) en moet zeggen dat het, sinds ik de keus gemaakt heb, helemaal niet meer echt 'een ding' is. Wel qua litteken, wondpijn, last van operatie etc, maar mijn cognitieve dissonantie maakt dat ik verander en met de dag meer voordelen zie van geen borsten hebben.quote:
[..]
En dat idd. Mijn moeder heeft ook het borstweefsel van haar aan borstkanker overleden moeder laten onderzoeken. Daaruit kwam hetzelfde als bij Claudia. Was ook voor mij een geruststelling aangezien ik last heb van mastopathie. Anders zou ik serieus overwegen om m'n borsten preventief te laten verwijderen.
Heerlijk hoe je brein dat voor je kan organiseren
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Fijn dat dát gedeelte iig niet ook nog eens voor extra ellende zorgt.quote:
[..]
Ik ben halverwege daarmee (wel maar de helft preventief) en moet zeggen dat het, sinds ik de keus gemaakt heb, helemaal niet meer echt 'een ding' is. Wel qua litteken, wondpijn, last van operatie etc, maar mijn cognitieve dissonantie maakt dat ik verander en met de dag meer voordelen zie van geen borsten hebben.
Heerlijk hoe je brein dat voor je kan organiseren
En je omgeving? Stelt die wel eens vervelende vragen als: "Voel je je dan niet minder vrouw?" oid?
Niet eens. Wel soms wat ongeloof dat ik zoiets 'radicaals' kies terwijl het ook met veel minder cosmetische veranderingen zou kunnen, maar verder vooral begrip en bevestiging.quote:
[..]
Fijn dat dát gedeelte iig niet ook nog eens voor extra ellende zorgt.
En je omgeving? Stelt die wel eens vervelende vragen als: "Voel je je dan niet minder vrouw?" oid?
Op 28 februari 2012 19:20 schreef lezzer en op 31 augustus 2013 21:27 schreef DancingPhoebe:Jezus, Vanyel, wat een fantastische tips geef jij toch altijd!
Fijn dat het achter de rug is en dat de uitslagen gunstig zijn, Claudia. Ook mooi dat de arts geraakt werd door je verhaal zonder dat jullie elkaar ooit hebben ontmoet.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |