LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
De woning is gister leeg geruimd door de kringloopwinkel. Hopelijk is het goed gebeurd; ik ga er niet meer heen om het te controleren.
Intussen doet de verhuurder moeilijk omdat die geld wil. Maar we mogen niet betalen omdat we de erfenis beneficiair hebben aanvaard en betaling zou betekenen dat we de ene schuldeiser voorrang verlenen boven de andere. De verhuurder is van mening dat de huur automatisch een maand doorliep en de overige 2 weken door mij persoonlijk zijn verlengd waardoor ik die moet betalen. Ik kon alleen niets doen in die maand omdat ik nog geen verklaring van erfrecht had. Zodra ik die binnen had, heb ik gehandeld.
Ik weet wel dat ik in mijn gelijk sta, maar wat een gezeik. Het was veel makkelijker geweest om de erfenis te weigeren... De enige reden dat ik die heb aanvaard was om zo spoedig mogelijk de erfenis af te wikkelen zodat de schulden niet verder opliepen. Daar zouden veel partijen last van hebben gehad. En nu ben ik de enige die last heeft. Zucht.
Vandaag heb ik nog even gebeld met het ziekenhuis. Het schijnt dat een neurologische obductie niet 6 weken maar 12 weken duurt. We moeten dus nog tot april wachten op de uitslag. En die kan in verband met het coronavirus iets langer op zich laten wachten.
Intussen doet de verhuurder moeilijk omdat die geld wil. Maar we mogen niet betalen omdat we de erfenis beneficiair hebben aanvaard en betaling zou betekenen dat we de ene schuldeiser voorrang verlenen boven de andere. De verhuurder is van mening dat de huur automatisch een maand doorliep en de overige 2 weken door mij persoonlijk zijn verlengd waardoor ik die moet betalen. Ik kon alleen niets doen in die maand omdat ik nog geen verklaring van erfrecht had. Zodra ik die binnen had, heb ik gehandeld.
Ik weet wel dat ik in mijn gelijk sta, maar wat een gezeik. Het was veel makkelijker geweest om de erfenis te weigeren... De enige reden dat ik die heb aanvaard was om zo spoedig mogelijk de erfenis af te wikkelen zodat de schulden niet verder opliepen. Daar zouden veel partijen last van hebben gehad. En nu ben ik de enige die last heeft. Zucht.
Vandaag heb ik nog even gebeld met het ziekenhuis. Het schijnt dat een neurologische obductie niet 6 weken maar 12 weken duurt. We moeten dus nog tot april wachten op de uitslag. En die kan in verband met het coronavirus iets langer op zich laten wachten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ontzettend vervelend gedoe met de verhuurder, helaas hoort bij het verhuren van vastgoed eenmaal een bepaald risico. En dat is voor hem op dit moment nu maar gewoon enorm jammer. De goodwil is er van jouw kant.
Hopelijk ziet hij nog iets van zijn gemiste huur en kan hij het appartement snel weer in de verhuur zetten.
Ik vind je een bikkel, je hebt een stuk chocola verdiend hoor ;-)
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
Hopelijk ziet hij nog iets van zijn gemiste huur en kan hij het appartement snel weer in de verhuur zetten.
Ik vind je een bikkel, je hebt een stuk chocola verdiend hoor ;-)
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
Claudia, je doet je best. Dat is best veel, gezien alle omstandigheden.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ik heb niets zinnigs te zeggen Claudia.
Alleen een
.
Alleen een
.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ach Claudia, wat een gedoe er nog omheen. Dikke 😘
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Dank.
We hebben de afgelopen tijd al meermalen bij de dierenarts gezeten vanwege de andere katten. Ze zijn gecastreerd, de ene had een virus en de andere respectievelijk een poot- en een rugblessure. Brokkenpiloten zijn het. Ik houd ze wel eens in de gaten als ze naar buiten gaan en dan zie ik ze uit bomen en in sloten vallen. Gelukkig gaat het nu goed met ze.
Nee, niet echt. De poes van m'n moeder wil de kamer van m'n dochter niet uit. En dat is eigenlijk wel best zo. M'n dochter is er dolgelukkig mee. Ik wil wel deze week even met de kat naar de dierenarts, nu ze wat is geacclimatiseerd. Ze heeft overgewicht, loopt moeizaam en geeft me net iets te vaak over.quote:Op vrijdag 13 maart 2020 19:49 schreef Roosgeluk het volgende:
Hoe is het met de poezen ondertussen? De twee kittens je oude/je moeders kat gaat dat een beetje samen?
We hebben de afgelopen tijd al meermalen bij de dierenarts gezeten vanwege de andere katten. Ze zijn gecastreerd, de ene had een virus en de andere respectievelijk een poot- en een rugblessure. Brokkenpiloten zijn het. Ik houd ze wel eens in de gaten als ze naar buiten gaan en dan zie ik ze uit bomen en in sloten vallen. Gelukkig gaat het nu goed met ze.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Inmiddels gaat het wel weer een beetje. Ik heb de administratie op orde en rommel wat in en om het huis. Het is fijn dat het lente wordt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb vandaag maar weer eens met het ziekenhuis gebeld. Ze zijn nog steeds niet klaar met de obductie; ze doen er al vier maanden over. Dat valt best tegen, want we gingen uit van 12 weken. Ik vermoed dat het door vertraging in de labs komt vanwege corona. De gesprekken over uitslagen van obducties stonden en staan on-hold, dus we zouden sowieso geen gesprek kunnen voeren.
Lastig, want we kunnen het zo niet afsluiten.
Lastig, want we kunnen het zo niet afsluiten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het afhandelen van de nalatenschap loopt ook nog en dat is ronduit kut om te doen, maar ik moet zeggen dat veel bedrijven heel netjes omgaan met nabestaanden. Eigenlijk heb ik alleen gezeur met de particuliere verhuurder gehad, die vond dat de woning niet netjes genoeg was opgeleverd maar daar pas een paar maanden later melding van maakte. Ik vond het rot voor de verhuurder - het opleveren heb ik op afstand gedaan - maar ik vond het ook rot voor mezelf dat ik zo weinig begrip kreeg voor de situatie waar ik in zit en mijn inspanningen om de woning zo spoedig mogelijk op te leveren aan de verhuurder. Ik had ook de tijd kunnen nemen, aangezien ikzelf beschermd ben tegen een huurschuld. Op advies van m'n lief heb ik mezelf niet verdedigd; het gaat hem makkelijker af om de boel zakelijk af te handelen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je lief klinkt als een verstandig persoonquote:
Het afhandelen van de nalatenschap loopt ook nog en dat is ronduit kut om te doen, maar ik moet zeggen dat veel bedrijven heel netjes omgaan met nabestaanden. Eigenlijk heb ik alleen gezeur met de particuliere verhuurder gehad, die vond dat de woning niet netjes genoeg was opgeleverd maar daar pas een paar maanden later melding van maakte. Ik vond het rot voor de verhuurder - het opleveren heb ik op afstand gedaan - maar ik vond het ook rot voor mezelf dat ik zo weinig begrip kreeg voor de situatie waar ik in zit en mijn inspanningen om de woning zo spoedig mogelijk op te leveren aan de verhuurder. Ik had ook de tijd kunnen nemen, aangezien ikzelf beschermd ben tegen een huurschuld. Op advies van m'n lief heb ik mezelf niet verdedigd; het gaat hem makkelijker af om de boel zakelijk af te handelen.
. Fijn dat de meeste partijen netjes met je omgaan. Aangezien jij zelden krachttermen gebruikt, neem ik even aan dat het hele afhandelingsproces je in de weg zit. Wat zijn nu nog de grote obstakels?
Resistance is futile.
Het is eigenlijk meer voor WGR, maar wat lastig is is dat met alle schuldeisers afspraken moeten zijn gemaakt voor ik schulden kan voldoen (want de totale schulden zijn hoger dan wat er aan geld aanwezig is). Vanwege de coronacrisis reageren veel bedrijven traag, dus het is een slopend proces waarin ik maar blijf mailen en bellen. Soms blijf ik maar aanmaningen krijgen voor stupide bedragen als 10,30 euro terwijl ik al meerdere keren heb doorgegeven de erfenis beneficiair te hebben aanvaard. Het is geen onwil maar slordigheid of traagheid van bedrijven. Ik word er als iemand die de eigen financiële zaken op orde heeft onrustig van.quote:Op dinsdag 19 mei 2020 23:39 schreef Seven. het volgende:
[..]
Je lief klinkt als een verstandig persoon
Maar het komt allemaal wel goed.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Gaat best goed. Ze integreert niet fantastisch, maar ze heeft het naar haar zin op de kamer van mijn dochter. Die twee zijn dikke maatjes. En inmiddels heeft ze haar territorium uitgebreid met de kamer van mijn zoon en de badkamer (waar ze graag in de zon ligt). Ze is ook wat afgevallen en lijkt minder moeizaam te lopen. Helaas kotst ze wel regelmatig, dus m'n dochter blijft maar beddengoed naar de wasmachine slepen en ik blijf maar wassen.quote:
En hoe is het nu met de poes van je moeder/dochter?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Och.. dat is inderdaad vervelend, zeker nu het toch wel aan begint te slepen.quote:
[..]
Het is eigenlijk meer voor WGR, maar wat lastig is is dat met alle schuldeisers afspraken moeten zijn gemaakt voor ik schulden kan voldoen (want de totale schulden zijn hoger dan wat er aan geld aanwezig is). Vanwege de coronacrisis reageren veel bedrijven traag, dus het is een slopend proces waarin ik maar blijf mailen en bellen. Soms blijf ik maar aanmaningen krijgen voor stupide bedragen als 10,30 euro terwijl ik al meerdere keren heb doorgegeven de erfenis beneficiair te hebben aanvaard. Het is geen onwil maar slordigheid of traagheid van bedrijven. Ik word er als iemand die de eigen financiële zaken op orde heeft onrustig van.
Maar het komt allemaal wel goed.
Hoe gaat het verder met jouw rouwproces? Ik krijg de indruk dat je je lekker richt op de kleine maar fijne dingen. Gezond zijn, familie en dat soort dingen. Kun je daar van genieten ondanks alles? Of staat dit gedoe daarbij nog wel in de weg?
Resistance is futile.
Ik sprak mijn tante vandaag. Zij is veel bezig met alles wat in het ziekenhuis is gebeurd en heeft het gevoel dat het allemaal afgelopen week plaatsvond. Ik heb zelf het tegenovergestelde: de gebeurtenissen voelen zo ver weg dat ik regelmatig vergeet dat mijn moeder is overleden en hoe dat is gegaan. Als ineens het besef zich aan me opdringt dat ze er niet meer is, bijvoorbeeld als ik haar een foto wil sturen, dan ben ik even in complete verwarring en voel ik me ontredderd. Maar die momenten gaan voorbij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Leuk dat ze maatjes zijn. Hoeveel verschillende merken kattenvoer heb je al geprobeerd?quote:
[..]
Gaat best goed. Ze integreert niet fantastisch, maar ze heeft het naar haar zin op de kamer van mijn dochter. Die twee zijn dikke maatjes. En inmiddels heeft ze haar territorium uitgebreid met de kamer van mijn zoon en de badkamer (waar ze graag in de zon ligt). Ze is ook wat afgevallen en lijkt minder moeizaam te lopen. Helaas kotst ze wel regelmatig, dus m'n dochter blijft maar beddengoed naar de wasmachine slepen en ik blijf maar wassen.
Resistance is futile.
quote:
Ik sprak mijn tante vandaag. Zij is veel bezig met alles wat in het ziekenhuis is gebeurd en heeft het gevoel dat het allemaal afgelopen week plaatsvond. Ik heb zelf het tegenovergestelde: de gebeurtenissen voelen zo ver weg dat ik regelmatig vergeet dat mijn moeder is overleden en hoe dat is gegaan. Als ineens het besef zich aan me opdringt dat ze er niet meer is, bijvoorbeeld als ik haar een foto wil sturen, dan ben ik even in complete verwarring en voel ik me ontredderd. Maar die momenten gaan voorbij.
Het gaat dan wel voorbij maar toch elke keer weer zo'n shock. Dat is kut.
Resistance is futile.
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:quote:Op dinsdag 19 mei 2020 23:55 schreef Seven. het volgende:
[..]
Het gaat dan wel voorbij maar toch elke keer weer zo'n shock. Dat is kut.
quote:To me, confrontation and denial seem like equally valid strategies, and the choice between them is one of personal taste. (...) Modern culture may favor confrontation, but we are genetically hard-wired, or at least I am, with a remarkable capacity for denial. (...) Deceiving yourself may offend the cultural prejudice in favor of relentless self-knowledge, but it does not offend me. What you do with yourself in the privacy of your head is nobody else's business. Bron
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rake woorden. En mooie woorden.quote:
[..]
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:
[..]
Resistance is futile.
'What you do with the privacy in your head is nobody else's business'. Geweldigquote:
[..]
Ik las een tijd geleden een essay waar ik mezelf prima in kon vinden:
[..]
Eindelijk zijn we uitgenodigd om de uitslag van de obductie te bespreken. Waarschijnlijk vindt het gesprek volgende week plaats. We zijn inmiddels alweer bijna een half jaar verder. Mijn eigen longarts vond het maar raar dat het zo lang heeft moeten duren.
Intussen worstel ikzelf nog steeds met de financiële afwikkeling. De gesprekken met schuldeisers gaan moeizaam. Aan de telefoon krijg ik zeer invoelende mensen te spreken, maar via e-mail is de afhandeling vervolgens heel zakelijk en moet ik tussen diverse stappen in een week of 4-6 wachten. Het duurt maar en het einde is nog lang niet in zicht. Ik vind het lastig, vooral emotioneel.
Intussen worstel ikzelf nog steeds met de financiële afwikkeling. De gesprekken met schuldeisers gaan moeizaam. Aan de telefoon krijg ik zeer invoelende mensen te spreken, maar via e-mail is de afhandeling vervolgens heel zakelijk en moet ik tussen diverse stappen in een week of 4-6 wachten. Het duurt maar en het einde is nog lang niet in zicht. Ik vind het lastig, vooral emotioneel.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
De afspraak van vrijdag was afgezegd, maar we hebben er een videobelafspraak van kunnen maken. Vrijdag krijgen we dus eindelijk de uitslag van de obductie te horen. Ik vind het best spannend.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat lijkt me ook heel spannend hoor.
En dat die financiële afwikkeling zo'n gedoe kan zijn, daar had ik helemaal geen weet van.
Ik zou denken: van een kale kip kun je niet plukken, dus ze moeten hun verlies maar nemen. 
En dat die financiële afwikkeling zo'n gedoe kan zijn, daar had ik helemaal geen weet van.
Ik zou denken: van een kale kip kun je niet plukken, dus ze moeten hun verlies maar nemen.
vervelend dat het zo aan blijft slepen. Je kunt het niet afsluiten.
Hopelijk geeft de videobelafspraak een stukje verlichting, al zal t ff confronterend zijn. Hopleijk kun je het "medische stukje" een stukje loslaten.
Rouwen doen we allemaal op ons eigen tempo ;-)
Hopelijk geeft de videobelafspraak een stukje verlichting, al zal t ff confronterend zijn. Hopleijk kun je het "medische stukje" een stukje loslaten.
Rouwen doen we allemaal op ons eigen tempo ;-)
Is ook spannend.quote:
De afspraak van vrijdag was afgezegd, maar we hebben er een videobelafspraak van kunnen maken. Vrijdag krijgen we dus eindelijk de uitslag van de obductie te horen. Ik vind het best spannend.
Waarom hebben jullie het eigenlijk laten doen?
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Het is vrij standaard. Artsen willen zelf meestal graag weten wat er precies aan de hand is geweest. Ze vragen er wel toestemming voor. Bij mijn vader hebben we er indertijd voor gekozen om het niet te laten doen. We wisten goed wat er met hem was gebeurd en vonden het een naar idee om hem open te laten snijden. De artsen hebben dat gerespecteerd maar hebben ons er ook op gewezen dat de meest mensen er behoefte aan hebben om zoveel mogelijk te weten.quote:
[..]
Is ook spannend.
Waarom hebben jullie het eigenlijk laten doen?
In het geval van mijn moeder weten we nog steeds niet wat de oorzaak is geweest van haar stollingsproblemen. Er is het vermoeden dat ze een tumor in haar buik had. Dat willen we laten verifiëren en dan willen we vooral weten of het een erfelijke vorm van kanker is. Omdat ikzelf vermoedelijk stollingsproblemen heb, is het daarnaast niet uitgesloten dat ze iets bij mijn moeder gaan vinden dat op een erfelijke afwijking duidt. In die zin is het een kans om meer over mezelf te weten te komen. Maar dat verwacht ik eigenlijk niet, hoor. Kanker is plausibel.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben heel benieuwd Claudia. Fijn wel dat jullie met videobellen de afspraak door kunnen laten gaan.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
***
Ik hoop dat ze een 'rond' verhaal voor jullie hebben, Claudia. Of in ieder geval niet niks. Vind je het jammer dat het via videobellen is, of is dat met de afstand juist wel handig voor je? Sterkte alvast, het lijkt me toch spannend.
Op maandag 14 november 2016 12:18 schreef Crumpette het volgende:
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
De eerste keer ben je zo'n magische eenhoorn van moeder natuur en creeert een wonder
Dank voor de aanvulling!quote:
Ik ben heel benieuwd Claudia. Fijn wel dat jullie met videobellen de afspraak door kunnen laten gaan.
Het is overigens niet altijd standaard. Hangt een beetje van het ziektebeeld af. Als het duidelijk lijkt en de artsen verder niet enorme interessante bijzonderheden vermoeden dan gaan ze vaak voor dat wat het lijkt te zijn, zoals als gevolg van longontsteking etc. etc.
Als het ziekenhuis het aanvraagt is een autopsie kosteloos, als het op verzoek van de familie is dan moeten zij er zelf voor betalen.
We zouden eigenlijk naar Maastricht gaan, maar deze week werd de afspraak afgezegd. We zouden we nog een maand (!) moeten wachten. Dat wilde ik niet en daarom heb ik om videobellen gevraagd. Achteraf vind ik dat fijner, want we moeten echt heel lang reizen. Wel houden we de optie open dat we er alsnog langsgaan voor een afrondend gesprek, al zal dat dan meer voor de emotionele afronding zijn. Nu wil ik gewoon de uitslag weten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
We hebben de uitslag besproken. Het is niet 100% zeker, maar het meest waarschijnlijke scenario is wat we al dachten: een afwijking bij de eierstok (een adenocarcinoom) die ervoor heeft gezorgd dat haar lichaam stolsels aan ging maken. Kanker dus. De wijze waarop de kanker zich bij mijn moeder heeft gepresenteerd is best uitzonderlijk. Ze komen het niet vaak tegen het stollingssysteem op deze manier ontregeld raakt.
Er is een kans dat er een onderliggende aandoening aan de kanker ten grondslag lag die erfelijk is. Ik heb dus het advies gekregen om naar een klinisch geneticus te gaan.
Er is een kans dat er een onderliggende aandoening aan de kanker ten grondslag lag die erfelijk is. Ik heb dus het advies gekregen om naar een klinisch geneticus te gaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Sjonge Claudia...deels duidelijkheid en deels wat je niet wil horen.
Sterkte met verwerken en wachten op volgende afspraak.
Sterkte met verwerken en wachten op volgende afspraak.
Wat Annex zegt, Claudia. Wel van belang om idd te laten onderzoeken, ook voor jullie dochter!
Succes!
Succes!
Is dat zo?
Logisch verhaal, verstandig om het te laten doen.quote:
[..]
Het is vrij standaard. Artsen willen zelf meestal graag weten wat er precies aan de hand is geweest. Ze vragen er wel toestemming voor. Bij mijn vader hebben we er indertijd voor gekozen om het niet te laten doen. We wisten goed wat er met hem was gebeurd en vonden het een naar idee om hem open te laten snijden. De artsen hebben dat gerespecteerd maar hebben ons er ook op gewezen dat de meest mensen er behoefte aan hebben om zoveel mogelijk te weten.
In het geval van mijn moeder weten we nog steeds niet wat de oorzaak is geweest van haar stollingsproblemen. Er is het vermoeden dat ze een tumor in haar buik had. Dat willen we laten verifiëren en dan willen we vooral weten of het een erfelijke vorm van kanker is. Omdat ikzelf vermoedelijk stollingsproblemen heb, is het daarnaast niet uitgesloten dat ze iets bij mijn moeder gaan vinden dat op een erfelijke afwijking duidt. In die zin is het een kans om meer over mezelf te weten te komen. Maar dat verwacht ik eigenlijk niet, hoor. Kanker is plausibel.
Ik lees dat je de uitslag inmiddels hebt gekregen, benieuwd wat de geneticus er van vindt.
Sterkte nogmaals 👍
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Er zijn geen voorgeschreven regels voor. Het is dus ook niet fout, wat je wel of niet voelt.
Dikke knuffel!
Dikke knuffel!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ach Claudia, een jaar pas, en dan ook nog eens een heel raar jaar. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat dat ook niet meehelpt aan kunnen rouwen.
Heb je al geprobeerd een paar dagen onder de dekens te kruipen?
Sterkte in ieder geval
Heb je al geprobeerd een paar dagen onder de dekens te kruipen?
Sterkte in ieder geval
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
quote:
Het is een jaar geleden dat ik dit topic aanmaakte. In verband met de drukte in de ziekenhuizen ben ik nog niet naar de klinisch geneticus geweest. Eerlijk gezegd komt me dat wel goed uit. Ik heb het er moeilijk mee. Rouwen gaat me niet goed af.
Ik denk veel terug aan hoe het na het overlijden van mijn vader ging. Ik herinner me loodzware weken na zijn dood en een ontkenningsfase die circa 10 jaar heeft geduurd en me erdoorheen heeft geholpen. Ik had veel leuke dingen om naar uit te kijken, in het bijzonder de geboorte van mijn eerste kind.
Nu lukt het me niet goed om de kop in het zand te steken of om de lichtpunten te zien. Ik kan er geen vrede mee krijgen dat ik geen ouders meer heb, dat de dood zo onverwacht kan komen, dat de dood ons überhaupt allemaal te wachten staat. Ik probeer me te richten op de kleine dingen die me gaande houden: ga douchen, maak een wandeling, besteed tijd met de kinderen. Maar het liefst kruip ik onder een deken. Dat kan misschien een paar dagen of een paar weken, daar heeft iedereen begrip voor - daar heb ik begrip voor. Met de mogelijkheid dat ik dit gevoel een jaar later nog altijd zou hebben, heb ik geen rekening gehouden.
Neem er je tijd voor. De tijd die jij nodig hebt.Lukt het niet, merk je dat je vast komt te zitten zoek hulp. Mij heeft het toen geholpen. Ik kon er niet mee omgaan.
Nog steeds heb ik moeite met het feit dat voor jou (mij) de wereld stil staat maar alles om ons heen maar gewoon door gaat. Maar ooit gaat ook dat goed komen. Je bent niet de enige en om hulp vragen mag
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
@Claudia_x
Wat zou "goed" zijn dan? Misschien ben je er niet voor gemaakt om de mensen die je liefhebt los te laten en verder te gaan, maar is dat niet ook juist iets moois?quote:Rouwen gaat me niet goed af.
Zo is dan hoe het gaat.
Ik las eens een interview waarin een dochter sprak over haar rouwproces. Die zei dat ze na een jaar vond dat ze zo goed haar best had gedaan om met het verlies om te gaan, dan ze vond dat haar moeder nu wel terug kon komen.
Rationeel ga je door, doe je wat goed is om verder te gaan. Je emoties kiezen soms een eigen koers.
Ik herken dat bij de mijlpalen (een jaar geleden, twee jaar geleden, bijv.) soms puur ‘de tijd van het jaar’ al herinneringen oproept die onverwacht heftige gevoelens naar boven kunnen halen.
Sterkte. Het wordt beter. Ik kan het je niet garanderen, maar ik denk het wel.
Ik las eens een interview waarin een dochter sprak over haar rouwproces. Die zei dat ze na een jaar vond dat ze zo goed haar best had gedaan om met het verlies om te gaan, dan ze vond dat haar moeder nu wel terug kon komen.
Rationeel ga je door, doe je wat goed is om verder te gaan. Je emoties kiezen soms een eigen koers.
Ik herken dat bij de mijlpalen (een jaar geleden, twee jaar geleden, bijv.) soms puur ‘de tijd van het jaar’ al herinneringen oproept die onverwacht heftige gevoelens naar boven kunnen halen.
Sterkte. Het wordt beter. Ik kan het je niet garanderen, maar ik denk het wel.
The love you take is equal to the love you make.
De poes van mijn moeder is net doodgegaan. Mijn dochter zorgde het afgelopen jaar goed voor haar en ze waren elke nacht samen. Nu kan mijn dochter soms niet goed in slaap vallen omdat ze verdrietig is. Ik vertel haar dat ze best verdrietig mag zijn. En dat doet ze dan: zij huilt, ik troost haar, ze gaat slapen en dan breekt er een nieuwe dag aan die ze met hernieuwde vrolijkheid plukt. Ik vind het geweldig knap van haar.
Ik denk dat goed rouwen betekent dat je verdrietig kunt zijn maar dat je het verdriet niet je leven laat ontregelen. Het is een belangrijke les, vind ik: verdriet hoort bij het leven. Het maakt je niet meteen depressief of rijp voor hulpverlening. Maar ik kan niet ontkennen dat m'n verdriet wel erg ver gaat, existentieel wordt, overgaat van verdriet om mijn moeder in verdriet om vergankelijkheid en willekeur en zinloosheid. Dat kan verlammend zijn en zo'n leven wil ik niet, een leven vol zwaarmoedigheid.
Kon ik maar zeggen: ik heb nog een half jaar nodig. Ik heb geen idee hoeveel ik nodig heb. Misschien is het wel nooit genoeg, zitten er niet genoeg dagen in dit leven om de dood te accepteren. Misschien is het geen kwestie van tijd nemen maar aandacht verleggen: schoonheid blijven zien in het alledaagse, geliefden blijven waarderen, nieuwe ervaringen opdoen. Ik doe m'n best.
Dank allemaal.
Ik denk dat goed rouwen betekent dat je verdrietig kunt zijn maar dat je het verdriet niet je leven laat ontregelen. Het is een belangrijke les, vind ik: verdriet hoort bij het leven. Het maakt je niet meteen depressief of rijp voor hulpverlening. Maar ik kan niet ontkennen dat m'n verdriet wel erg ver gaat, existentieel wordt, overgaat van verdriet om mijn moeder in verdriet om vergankelijkheid en willekeur en zinloosheid. Dat kan verlammend zijn en zo'n leven wil ik niet, een leven vol zwaarmoedigheid.
Kon ik maar zeggen: ik heb nog een half jaar nodig. Ik heb geen idee hoeveel ik nodig heb. Misschien is het wel nooit genoeg, zitten er niet genoeg dagen in dit leven om de dood te accepteren. Misschien is het geen kwestie van tijd nemen maar aandacht verleggen: schoonheid blijven zien in het alledaagse, geliefden blijven waarderen, nieuwe ervaringen opdoen. Ik doe m'n best.
Dank allemaal.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
|
|
