LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Tranen in m'n ogen van dit.quote:Op donderdag 9 januari 2020 09:48 schreef Claudia_x het volgende:
Ik droomde vannacht dat ik weer kind was en in zee ging zwemmen. De stroming was te sterk. Het lukte me niet om dichterbij de kust te komen. Heel snel raakte ik steeds verder van het land af en maakte paniek zich van me meester. Op het strand stonden mensen me aan te moedigen en instructies te geven. Ineens was ik sterker dan de stroming en lukte het me aan land te komen.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Volgens mij staan wij hier allemaal op het strand jou aan te moedigen en te bemoedigen .....quote:
Ik droomde vannacht dat ik weer kind was en in zee ging zwemmen. De stroming was te sterk. Het lukte me niet om dichterbij de kust te komen. Heel snel raakte ik steeds verder van het land af en maakte paniek zich van me meester. Op het strand stonden mensen me aan te moedigen en instructies te geven. Ineens was ik sterker dan de stroming en lukte het me aan land te komen.
Nou dit inderdaad. Ik ken je eigenlijk niet maar toch zit je vaak in mijn hoofd. Mijn moeder waar ik eerder over schreef overleed ook aan haar beroerte en ik vind het zo verdrietig herkenbaar. Ik was zelf 15 jaar toen, ondertussen 31 maar de wanhoop en het verdriet dat iemand die dierbaar is zomaar kan overlijden, zonder aankondiging en zonder dat laatste gesprek, het voelt soms als gisteren. Jouw topic raakt me, jouw woorden komen binnen. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen.quote:
[..]
Volgens mij staan wij hier allemaal op het strand jou aan te moedigen en te bemoedigen .....
Complex inderdaad, dit. Het besef dat dingen zijn zoals ze zijn kan soms ook confronterend zijn. Ik hoop echt dat je troost kunt vinden in je eigen gezin.quote:
[..]
Ik heb er tot nog toe niks over geschreven: ik kom uit een verknipte familie. Ik zou niet weten waar ik moest beginnen om het uit te leggen en dat doe ik maar niet. Het doet er nu even niet toe, al maakt het wel dat ik complexe gevoelens heb. Ik ben verdrietig om zowel de moeder die ik niet meer heb als de moeder die ik nooit had. En ook dat doet er niet echt toe. Het verdriet om mijn moeder is net zo basaal en vanzelfsprekend als de liefde voor mijn kinderen.
Is dat zo?
Claudia, ik bedacht me opeens dit (misschien heb je er iets aan, geen idee): waren jouw ouders nog bij elkaar toen je vader stierf?
De mijne wel en toen mijn moeder een paar maanden na mijn vader overleed, deed er zich iets voor waarop ik niet berekend was. De rouw bleek heel anders te zijn, nu de tweede ouder er ook niet meer was. Eigenlijk kon ik toen pas ook rouwen om mijn vader. Daarvóór was er nog genoeg ouderlijke basis om het een beetje weg te duwen. Toen mijn moeder dus ook stierf, kon ik niet meer ontkomen aan het feit dat het nu echt voorbij was. Ik was geen kind meer van iemand (je kent vast het liedje van Karin Bloemen. Love or hate, het zegt wél goed hoe het zit, denk ik).
Toen mijn vader stierf, moesten we natuurlijk zaken regelen. Toen mijn moeder óók nog doodging, moesten we eigenlijk twee levens opruimen, want ook mijn vaders spullen gingen opeens door onze handen. Ik vond het opmerkelijk dat het twee zulke verschillende ervaringen waren. Lastig te ontwarren, maar ergens ook fascinerend, op de achtergrond van het verdriet.
Dus ik vroeg me eigenlijk af of je, als je je moeders huis gaat opruimen, ook nog je vader tegen zal komen. Omdat je aangaf dat je zijn dood nog kon ontkennen soms. Toen dacht ik even terug aan hoe mijn moeders dood vreemd genoeg een soort afsluiting was van mijn vaders dood.
Maar misschien is mijn hele verhaal totaal niet relevant. Bovendien staat je hoofd misschien niet naar dergelijke overpeinzingen.
Ik hoop dat je vandaag, in het neerdwarrelende stof, samen met je gezin, vooral liefde en geborgenheid voelt.
De mijne wel en toen mijn moeder een paar maanden na mijn vader overleed, deed er zich iets voor waarop ik niet berekend was. De rouw bleek heel anders te zijn, nu de tweede ouder er ook niet meer was. Eigenlijk kon ik toen pas ook rouwen om mijn vader. Daarvóór was er nog genoeg ouderlijke basis om het een beetje weg te duwen. Toen mijn moeder dus ook stierf, kon ik niet meer ontkomen aan het feit dat het nu echt voorbij was. Ik was geen kind meer van iemand (je kent vast het liedje van Karin Bloemen. Love or hate, het zegt wél goed hoe het zit, denk ik).
Toen mijn vader stierf, moesten we natuurlijk zaken regelen. Toen mijn moeder óók nog doodging, moesten we eigenlijk twee levens opruimen, want ook mijn vaders spullen gingen opeens door onze handen. Ik vond het opmerkelijk dat het twee zulke verschillende ervaringen waren. Lastig te ontwarren, maar ergens ook fascinerend, op de achtergrond van het verdriet.
Dus ik vroeg me eigenlijk af of je, als je je moeders huis gaat opruimen, ook nog je vader tegen zal komen. Omdat je aangaf dat je zijn dood nog kon ontkennen soms. Toen dacht ik even terug aan hoe mijn moeders dood vreemd genoeg een soort afsluiting was van mijn vaders dood.
Maar misschien is mijn hele verhaal totaal niet relevant. Bovendien staat je hoofd misschien niet naar dergelijke overpeinzingen.
Ik hoop dat je vandaag, in het neerdwarrelende stof, samen met je gezin, vooral liefde en geborgenheid voelt.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Oh, de overpeinzingen zijn heel welkom. Dat anderen meemaken wat ik meemaak is troostrijk, ook al zijn de omstandigheden anders. We zitten in feite allemaal in hetzelfde schuitje (dat hoe dan ook gaat zinken en dus proberen we de tocht maar zo aangenaam mogelijk te maken).
Mijn vader overleed toen ik 27 was en mijn ouders waren al lange tijd gescheiden. Mijn vader had een vriendin maar was niet getrouwd. Mijn broertje en ik waren dus erfgenamen en hebben het hele proces al een keer doorgemaakt. Mijn broertje woonde zelfs nog bij m’n vader. Dat was heel traumatisch. We moesten zelfs een huis verkopen in crisistijd.
Toen mijn vader overleed verloren wij ons vangnet. Voor mijn moeder ben ik altijd meer een moeder dan een dochter geweest. Alleen daarom al is het nu allemaal anders.
Mijn vader overleed toen ik 27 was en mijn ouders waren al lange tijd gescheiden. Mijn vader had een vriendin maar was niet getrouwd. Mijn broertje en ik waren dus erfgenamen en hebben het hele proces al een keer doorgemaakt. Mijn broertje woonde zelfs nog bij m’n vader. Dat was heel traumatisch. We moesten zelfs een huis verkopen in crisistijd.
Toen mijn vader overleed verloren wij ons vangnet. Voor mijn moeder ben ik altijd meer een moeder dan een dochter geweest. Alleen daarom al is het nu allemaal anders.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind dit verschrikkelijk om te lezen. Wat was je jong. Ik ben benieuwd hoe je met dat plotselinge overlijden bent omgegaan. Ben je angstig geworden of heb je meer aandacht voor de mooie dingen gekregen? Ik heb aan mezelf ontdekt dat ik dolblij ben dat ik leef en daar zoveel mogelijk uit wil halen, al is dat niet op een “ik wil de hoogste berg beklimmen”-manier. Ik wil gewoon fijn samenzijn met mijn geliefden, zinvol werk doen, oog hebben voor schoonheid (die ook in verdriet zit) en een aardig persoon zijn.quote:
[..]
Nou dit inderdaad. Ik ken je eigenlijk niet maar toch zit je vaak in mijn hoofd. Mijn moeder waar ik eerder over schreef overleed ook aan haar beroerte en ik vind het zo verdrietig herkenbaar. Ik was zelf 15 jaar toen, ondertussen 31 maar de wanhoop en het verdriet dat iemand die dierbaar is zomaar kan overlijden, zonder aankondiging en zonder dat laatste gesprek, het voelt soms als gisteren. Jouw topic raakt me, jouw woorden komen binnen. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn moeders toestand is trouwens stabiel. Dat is heel raar. Ze ademt nog, haar hart klopt nog. Wat moet je daar nu van vinden? Ze is er al sinds maandag niet meer, maar toch ook nog wel. Mijn ooms zijn nu bij haar.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat is een andere situatie inderdaad. Ook je band met beide ouders verschilt dus erg. Ik ben benieuwd (en dat bedoel ik op een welgemeend belangstellende manier) welke andere vorm je rouw zal aannemen. Niet je vangnet valt dus weg, je basis, maar een heel ander aspect dat een bloedband ook kan herbergen inderdaad: dat je ouder meer je kind is. Ik zou het me kunnen voorstellen dat er een diep gevoel van mededogen is, in die rouw, waar je bij je vader ook te maken kreeg met een gevoel van hulpeloosheid/wanhoop over hoe je verder moest zonder vangnet.quote:
Oh, de overpeinzingen zijn heel welkom. Dat anderen meemaken wat ik meemaak is troostrijk, ook al zijn de omstandigheden anders. We zitten in feite allemaal in hetzelfde schuitje (dat hoe dan ook gaat zinken en dus proberen we de tocht maar zo aangenaam mogelijk te maken).
Mijn vader overleed toen ik 27 was en mijn ouders waren al lange tijd gescheiden. Mijn vader had een vriendin maar was niet getrouwd. Mijn broertje en ik waren dus erfgenamen en hebben het hele proces al een keer doorgemaakt. Mijn broertje woonde zelfs nog bij m’n vader. Dat was heel traumatisch. We moesten zelfs een huis verkopen in crisistijd.
Toen mijn vader overleed verloren wij ons vangnet. Voor mijn moeder ben ik altijd meer een moeder dan een dochter geweest. Alleen daarom al is het nu allemaal anders.
Je leven is natuurlijk ook anders nu, dan toen je 27 was. Je hebt inmiddels je eigen basis in het leven gecreëerd.
Ik was 31 toen beide ouders stierven en hoewel ik geen gezin heb, denk ik dat ik het nu al weer heel anders zou ervaren. Niet minder pijnlijk, maar wel anders. Minder paniekerig over hoe ik in vredesnaam stand moest houden zonder mijn fysieke ‘oorsprong’.
Wel nu, nogmaals sterkte en ik hoop dat het lukt om rustig stil te staan bij alles wat er stapsgewijs op je afkomt van buiten- en binnenuit. Tenminste, dat lijkt mij goed en heilzaam. Maar dat is voor iedereen weer anders, realiseer ik me.
Snobs have more fun!
KLIK!
KLIK!
Raar is dat hè? Onwerkelijk. Het is nu wachten tot het over is.quote:
Mijn moeders toestand is trouwens stabiel. Dat is heel raar. Ze ademt nog, haar hart klopt nog. Wat moet je daar nu van vinden? Ze is er al sinds maandag niet meer, maar toch ook nog wel. Mijn ooms zijn nu bij haar.
Bij mijn moeder ging het snel maar had ook dagen of weken kunnen duren. Blij dat ze snel ging want het was haar niet waardig zo erbij te liggen (ze hadden haar schedel ook nog open gemaakt om de bloeding/druk in de hersenen te minderen oid, dus ze lag ook nog met een half geschoren hoofd
)Heelveel sterkte nogmaals
Fijn dat je ook nog familie om je heen hebt 
Op woensdag 25 oktober 2023 21:15 schreef Nattekat het volgende:
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Ben je in een pot met sarcasme gevallen als kind ofzo?
Dat is precies hoe het was toen mijn vader overleed. Ik dacht dat ik niet zonder hem zou kunnen. Hij was er altijd voor me, was vader en moeder in een. Op zijn uitvaart liet ik daarom “Wegen” van Boudewijn de Groot spelen; het vat perfect samen wat hij voor me was.quote:
[..]
Dat is een andere situatie inderdaad. Ook je band met beide ouders verschilt dus erg. Ik ben benieuwd (en dat bedoel ik op een welgemeend belangstellende manier) welke andere vorm je rouw zal aannemen. Niet je vangnet valt dus weg, je basis, maar een heel ander aspect dat een bloedband ook kan herbergen inderdaad: dat je ouder meer je kind is. Ik zou het me kunnen voorstellen dat er een diep gevoel van mededogen is, in die rouw, waar je bij je vader ook te maken kreeg met een gevoel van hulpeloosheid/wanhoop over hoe je verder moest zonder vangnet.
Je leven is natuurlijk ook anders nu, dan toen je 27 was. Je hebt inmiddels je eigen basis in het leven gecreëerd.
Al meteen wist ik: ik kan wel zonder hem. Hij is veel te jong maar wel op het juiste moment overleden. Zijn dood heeft me veel gebracht, zowel het besef dat ik het prima alleen kan rooien als een diep verlangen naar mijn eigen gezin. Toen we zijn huis ontruimden was ik al zwanger. Ik had het er gisteren nog met mijn lief over in de auto op weg naar huis: zonder zijn dood waren de kinderen er misschien wel nooit geweest, want ik had geen enkele wil om moeder te worden. Ach, ik weet natuurlijk niet hoe het anders zou zijn gelopen.
Mijn verdriet om mijn moeder heeft inderdaad vooral met mededogen te maken. Ze zou over een jaar uit de schuldsanering zijn, was net een jaar gestopt met roken, keek uit naar haar pensioen, zou misschien dichterbij komen wonen. Dat gaat allemaal niet gebeuren. Ze is nog maar 61. Twee weken geleden was ze een beetje grieperig, een week geleden belandde ze in het ziekenhuis en nu is ze er niet meer.. Op oudejaarsavond zei ze nog dat het zomaar voorbij kon zijn en wuifde ik het weg met “doe niet zo melodramatisch, mam.” Nu blijf ik maar denken aan de belofte die uitging van haar toekomst.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Zaterdag halen we haar kat op. Vooral mijn dochter is dolblij. Lief zit er niet zo op te wachten maar legt zich erbij neer. Ik maak me een beetje zorgen hoe de oude dame het gaat vinden met onze twee drukke, jonge katers. We gaan het zien. Het is in ieder geval fijn om voor haar kat (die ooit mijn kat was) te kunnen zorgen. De cirkel is rond.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Pfff, wat een topic om te lezen. Rilling over m'n rug toen ik net las dat je moeder nog maar 61 is, mijn moeder is bijna een jaar geleden op 62-jarige leeftijd overleden.
Sterkte Claudia.
Sterkte Claudia.
Oh, was dat ooit jouw kat? Toen nog op de Amsterdamse bovenwoning? Hoe heette die ook weer?
Mijn vader overleed volkomen onverwacht toen ik 39 was, hij 72. Hersenbloeding bij de hersenstam. Toen ik dat laatste hoorde (hij heeft nog een paar uur geleefd na die diagnose) was ik direct opgelucht. Hij had het niks gevonden, afhankelijk zijn en beperkt. Heel gek hoe snel mijn ratio het overnam. Sowieso moest ik direct in de overlevingsstand. Moeder helemaal in de war, oudste broer net geopereerd, andere broer beperkt door chronische ziekte. Ineens een uitvaart regelen.
Ik word straks 51. Ik doe nu mantelzorg voor mijn moeder (83). En ja, straks moet dus dat hele huis leeg.
Ik zit nu in de situatie dat mijn moeder mijn zorg nodig heeft. Ze zorgt al heel lang niet meer voor mij.
Mijn vader overleed volkomen onverwacht toen ik 39 was, hij 72. Hersenbloeding bij de hersenstam. Toen ik dat laatste hoorde (hij heeft nog een paar uur geleefd na die diagnose) was ik direct opgelucht. Hij had het niks gevonden, afhankelijk zijn en beperkt. Heel gek hoe snel mijn ratio het overnam. Sowieso moest ik direct in de overlevingsstand. Moeder helemaal in de war, oudste broer net geopereerd, andere broer beperkt door chronische ziekte. Ineens een uitvaart regelen.
Ik word straks 51. Ik doe nu mantelzorg voor mijn moeder (83). En ja, straks moet dus dat hele huis leeg.
Ik zit nu in de situatie dat mijn moeder mijn zorg nodig heeft. Ze zorgt al heel lang niet meer voor mij.
The love you take is equal to the love you make.
Ik moest er eerder al aan denken door Claudia's verhaal, maar nu door het jouwe eens te meer.quote:
[..]
Nou dit inderdaad. Ik ken je eigenlijk niet maar toch zit je vaak in mijn hoofd. Mijn moeder waar ik eerder over schreef overleed ook aan haar beroerte en ik vind het zo verdrietig herkenbaar. Ik was zelf 15 jaar toen, ondertussen 31 maar de wanhoop en het verdriet dat iemand die dierbaar is zomaar kan overlijden, zonder aankondiging en zonder dat laatste gesprek, het voelt soms als gisteren. Jouw topic raakt me, jouw woorden komen binnen. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen.
Dit prachtige gedicht van Merel Morre, zo waar, maar ook zo pijnlijk daarom.
quote:Uitgezwaaid
we zwaaien mensen
uit ons leven
zonder het vooraf te weten
‘was gezellig’
‘zie je gauw’
‘welterusten’
‘ik van jou’
en wat voelde als een komma
blijkt uiteindelijk een punt
we zwaaien uit
zonder te weten
omdat je soms
niet weten kunt
Je wil iedereen een lijdensweg besparen, maar zo patsboemweg zonder toch nog die laatste woorden van liefde, troost, verdriet, geruststelling... dat is zo'n hard gelag...
[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 09-01-2020 16:06:12 ]
***
O, wat is dat mooiquote:
[..]
Ik moest er eerder al aan denken door Claudia's verhaal, maar nu door het jouwe eens te meer.
Dit prachtige gedicht van Merel Morre, zo waar, maar ook zo pijnlijk daarom.
[..]
Je wil iedereen een lijdensweg besparen, maar zo patsboemweg zonder toch nog die laatste woorden van liefde, troost, verdriet, geruststelling... dat is zo'n hard gelag...
Mijn toenmalige schoonvader overleed zomaar, op een donderdagochtend. Ik kreeg een telefoontje op mijn werk dat hij was overleden. Fataal hartinfarct. Zo volslagen onverwacht, zonder ziekbed, zonder afscheid, zonder iets. Ik weet niet hoe het is om wel afscheid te kunnen nemen, omdat ik het ontzettende geluk heb gehad tot nu toe verder niemand zo dichtbij te verliezen. Ik weet wel dat geen afscheid kunnen nemen ontzettend pijnlijk en verdrietig is.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, dat soort gevoelens horen er ook bij. Ik had het bij het overlijden van mijn vader ook. Het besef dat de relatie, met alle schaduwkanten, gestold is in de tijd. Al had je geaccepteerd dat zij niet de moeder was die jij had gewild, het feit dat dat definitief is, brengt toch ook weer gevoelens met zich mee. Veel sterkte, fijn dat je opgelucht kan zijn over hoe jullie het afscheid willen doen.quote:
[..]
Ik heb er tot nog toe niks over geschreven: ik kom uit een verknipte familie. Ik zou niet weten waar ik moest beginnen om het uit te leggen en dat doe ik maar niet. Het doet er nu even niet toe, al maakt het wel dat ik complexe gevoelens heb. Ik ben verdrietig om zowel de moeder die ik niet meer heb als de moeder die ik nooit had. En ook dat doet er niet echt toe. Het verdriet om mijn moeder is net zo basaal en vanzelfsprekend als de liefde voor mijn kinderen.
Dat sterfproces waarbij je ziet dat iemands lichaam nog vecht terwijl de geest er al niet meer is heb ik bij mijn vader gezien, en vond ik ook erg heftig. Veel sterkte.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Zo jong nog.quote:
Ze zou over een jaar uit de schuldsanering zijn, was net een jaar gestopt met roken, keek uit naar haar pensioen, zou misschien dichterbij komen wonen. Dat gaat allemaal niet gebeuren. Ze is nog maar 61. Twee weken geleden was ze een beetje grieperig, een week geleden belandde ze in het ziekenhuis en nu is ze er niet meer.. Op oudejaarsavond zei ze nog dat het zomaar voorbij kon zijn en wuifde ik het weg met “doe niet zo melodramatisch, mam.” Nu blijf ik maar denken aan de belofte die uitging van haar toekomst.
Eens te meer: carpe diem en yolo!
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Ik ben heel angstig en heel depressief geweest daarna. Zelfs nu heb ik nog steeds therapie. Mijn moeder was 10 dagen ervoor 48 geworden, werkelijk niemand hield rekening met dit scenario. En nog steeds kan de angst mij aanvliegen dat iemand zo dood kan zijn. Ik zou nu beter voorbereid zijn, de dood staat altijd op de loer voor mijn gevoel. Maar die angst overheerst gelukkig al lange tijd niet meer, het voelt nu meer als een feit. Ooit komt de dood maar het boezemt geen angst in.quote:
[..]
Ik vind dit verschrikkelijk om te lezen. Wat was je jong. Ik ben benieuwd hoe je met dat plotselinge overlijden bent omgegaan. Ben je angstig geworden of heb je meer aandacht voor de mooie dingen gekregen? Ik heb aan mezelf ontdekt dat ik dolblij ben dat ik leef en daar zoveel mogelijk uit wil halen, al is dat niet op een “ik wil de hoogste berg beklimmen”-manier. Ik wil gewoon fijn samenzijn met mijn geliefden, zinvol werk doen, oog hebben voor schoonheid (die ook in verdriet zit) en een aardig persoon zijn.
Mijn vader leeft nog en begint wel oud te worden op allerlei vlakken maar ik heb het gevoel dat ik met zijn dood wel vrede zou hebben. Die had (of heb eigenlijk) ik met mijn moeders overlijden niet.
Tegelijkertijd herken ik ook wat je zegt. Mijn geliefden zijn zo veel belangrijker geworden. Mijn middelste zus en ik vlogen elkaar altijd in de haren vroeger, na mijn moeders overlijden zijn we de beste vriendinnen. We zijn echt een eenheid geworden.
Wat bijzonder van de kat, de cirkel is inderdaad rond zo
Ik hoop dat het allemaal goed gaat.Het lijkt me ook moeilijk dat wachten op het overlijden zeg maar, als je snapt wat ik bedoel. Mijn moeder was binnen 11 uur nadat ik haar vond ook al overleden en zeker achteraf ben ik daar wel opgelucht over. Het lijkt me onmenselijk zwaar om te moeten wachten op dat onvermijdelijke moment
Prachtigquote:
[..]
Ik moest er eerder al aan denken door Claudia's verhaal, maar nu door het jouwe eens te meer.
Dit prachtige gedicht van Merel Morre, zo waar, maar ook zo pijnlijk daarom.
[..]
Je wil iedereen een lijdensweg besparen, maar zo patsboemweg zonder toch nog die laatste woorden van liefde, troost, verdriet, geruststelling... dat is zo'n hard gelag...
Dit maakt het voor jouw dochter een beetje draaglijker ...quote:
Zaterdag halen we haar kat op. Vooral mijn dochter is dolblij. Lief zit er niet zo op te wachten maar legt zich erbij neer. Ik maak me een beetje zorgen hoe de oude dame het gaat vinden met onze twee drukke, jonge katers. We gaan het zien. Het is in ieder geval fijn om voor haar kat (die ooit mijn kat was) te kunnen zorgen. De cirkel is rond.
Wat schrijf je het mooi op, wat verwoord je het mooi. En wat was je droom rauw, maar hoopvol. Zwemmen kun je :-).
Dingen zijn herkenbaar van de bovenstaande verhalen. Mijn beide biologische ouders leven niet meer. Van beide ook niet echt afscheid kunnen nemen. Mn moeder overleed plots toen ik nog heel jong was en mijn vader was binnen een week weg in het ziekenhuis. Maar hem is een hoop ellende bespaard.
Mijn vader was in mijn jeugd al hertrouwd met mijn stiefmoeder. Die leeft nog, de band is prima, maar een samengesteld gezin brengt altijd moeilijke situaties mee.
Het gevoel dat m'n beide ouders niet meer leven heeft mij diep geraakt. Bij het overlijden van mijn vader heb ik ook opnieuw, maar vooral verlaat gerouwd om mijn moeder. Had dat tot dan toe diep weg gestoken. Nu kon het niet meer.
Nu ben ik een paar jaar verder, maar ik blijf het moeilijk vinden om voor mijn 30 beide ouders te zijn verloren. Het cirkeltje was nog niet rond.
@mods: is het een idee om een algemeen topic over rouwen om dierbaren te openen om Claudia haar topic vaan haar te laten?
Dingen zijn herkenbaar van de bovenstaande verhalen. Mijn beide biologische ouders leven niet meer. Van beide ook niet echt afscheid kunnen nemen. Mn moeder overleed plots toen ik nog heel jong was en mijn vader was binnen een week weg in het ziekenhuis. Maar hem is een hoop ellende bespaard.
Mijn vader was in mijn jeugd al hertrouwd met mijn stiefmoeder. Die leeft nog, de band is prima, maar een samengesteld gezin brengt altijd moeilijke situaties mee.
Het gevoel dat m'n beide ouders niet meer leven heeft mij diep geraakt. Bij het overlijden van mijn vader heb ik ook opnieuw, maar vooral verlaat gerouwd om mijn moeder. Had dat tot dan toe diep weg gestoken. Nu kon het niet meer.
Nu ben ik een paar jaar verder, maar ik blijf het moeilijk vinden om voor mijn 30 beide ouders te zijn verloren. Het cirkeltje was nog niet rond.
@mods: is het een idee om een algemeen topic over rouwen om dierbaren te openen om Claudia haar topic vaan haar te laten?
Zo’n reeks bestaat al. Zelf post ik hier over dit onderwerp omdat Claudia aangaf er iets aan te hebben. Ik hoef mijn verhaal niet kwijt in een apart rouwtopic.quote:
@:mods: is het een idee om een algemeen topic over rouwen om dierbaren te openen om Claudia haar topic vaan haar te laten?
The love you take is equal to the love you make.
*ontlurkt om linkje te delen* @Roosgeluk
R&P / Omgaan met het overlijden van een dierbare #5
En natuurlijk om Claudia en haar naasten veel sterkte te wensen in deze zware tijd
R&P / Omgaan met het overlijden van een dierbare #5
En natuurlijk om Claudia en haar naasten veel sterkte te wensen in deze zware tijd
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Wat een verdriet Claudia. Sterkte komende tijd, ook met de herinneringen aan de zware tijd met je vader.
Hieronder iets over mij. Lees er overheen als je wil. Andermans verhalen zijn niet altijd fijn om te lezen in moeilijke tijden.
Hieronder iets over mij. Lees er overheen als je wil. Andermans verhalen zijn niet altijd fijn om te lezen in moeilijke tijden.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Wat een verdriet Claudia. Sterkte komende tijd, ook met de herinneringen aan de zware tijd met je vader.
Hieronder iets over mij. Lees er overheen als je wil. Andermans verhalen zijn niet altijd fijn om te lezen in moeilijke tijden.Roomsnoes,SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Is dat zo?
Wat is het leven af en toe toch hard. Zo plotseling je moeder verliezen en afscheid moeten nemen van haar en ook van wat misschien ooit nog had kunnen zijn. Veel sterkte Claudia.
Voor nu is FOK! handig om je gedachten te ordenen. Zelf heb ik gemerkt dat het ook prettig is om na een poos nog eens terug te kunnen lezen hoe het nu ook alweer allemaal gegaan is. Details en de tijdslijn die toch wat weg kunnen zakken.
Hoe was het vandaag? En is het met het ophalen van de kat goed gegaan?
Voor nu is FOK! handig om je gedachten te ordenen. Zelf heb ik gemerkt dat het ook prettig is om na een poos nog eens terug te kunnen lezen hoe het nu ook alweer allemaal gegaan is. Details en de tijdslijn die toch wat weg kunnen zakken.
Hoe was het vandaag? En is het met het ophalen van de kat goed gegaan?
In some cases, resentment can result simply from being on the receiving end of good arguments. Collini
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
How much more precious is a little humanity than all the rules in the world. Piaget
Sterkte hoor.
Mijn moeder is alweer ruim 30 jaar overleden
Mijn moeder is alweer ruim 30 jaar overleden
Ik ben zo snel als een windhond, zo taai als leer en zo hard als staal
Mijn moeder is nog niet overleden. Ze zit in een niemandsland en ik ook. Ik werk niet, ik rouw niet. Ik wacht.
Het enige wat ik intussen kon doen was het ophalen van haar kat, Sophietje. Sophietje was ooit mijn kat. Ik weet niet meer precies hoe ze bij mijn moeder terecht is gekomen. Ik denk dat we eens op vakantie gingen, Sophietje bij mijn moeder logeerde, ik zag dat dat haar goed deed en het wel best vond dat Sophietje bij haar bleef. Onze twee andere katten waren al overleden aan ouderdom.
Het gaat best goed met Sophietje. We hebben haar geïnstalleerd in de slaapkamer van onze dochter en die heeft zich over haar ontfermd. We hebben haar verteld dat Sophietje haar eerste verjaardagscadeautje is (ze is bijna jarig). Het doet Sophietje goed, want die heeft flink aandacht tekort gehad; ze knuffelen de hele dag. Intussen ben ik bezig met een langzame introductie tussen Sophietje en onze andere katten.
Het enige wat ik intussen kon doen was het ophalen van haar kat, Sophietje. Sophietje was ooit mijn kat. Ik weet niet meer precies hoe ze bij mijn moeder terecht is gekomen. Ik denk dat we eens op vakantie gingen, Sophietje bij mijn moeder logeerde, ik zag dat dat haar goed deed en het wel best vond dat Sophietje bij haar bleef. Onze twee andere katten waren al overleden aan ouderdom.
Het gaat best goed met Sophietje. We hebben haar geïnstalleerd in de slaapkamer van onze dochter en die heeft zich over haar ontfermd. We hebben haar verteld dat Sophietje haar eerste verjaardagscadeautje is (ze is bijna jarig). Het doet Sophietje goed, want die heeft flink aandacht tekort gehad; ze knuffelen de hele dag. Intussen ben ik bezig met een langzame introductie tussen Sophietje en onze andere katten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Wat een plaatje
Dat afwachten en niemandsland herken ik zelf ook van de periode dat mijn vader op sterven lag. Alles lijkt stil te staan.
Dikke knuffel en een aai voor Sophietje
Dat afwachten en niemandsland herken ik zelf ook van de periode dat mijn vader op sterven lag. Alles lijkt stil te staan.
Dikke knuffel en een aai voor Sophietje
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ach wat een lieverd 
Ik hoop dat ze haar plekje tussen je andere katten vindt. Aan jullie liefde en aandacht ligt het in elk geval niet.
Ik hoop dat ze haar plekje tussen je andere katten vindt. Aan jullie liefde en aandacht ligt het in elk geval niet.
Awww wat een schattig beestje.
Ik ben zo snel als een windhond, zo taai als leer en zo hard als staal
Lief, mooi poesje. Wat een vervreemdende periode in je leven, Claudia. Nogmaals sterkte met alles.
Is dat zo?
Wat een schatje.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
Wat fijn voor Sophietje (en je dochter)
En sterkte in het niemandsland
En sterkte in het niemandsland
"He who gives up freedom for safety deserves neither" Benjamin Franklin
zo'n vreemde niemandsland afwacht periode. Het enige wat je dan kunt is een paar keer langs gaan om "afscheid" te nemen keer op keer. Niet wetende wanneer het de laatste keer zal zijn.
Wat een schatje van een kat en wat heerlijk dat de liefde van je dochter haar zoveel goed doet. Hopelijk matcht het uiteindelijk met je 2 kittens.
Wat een schatje van een kat en wat heerlijk dat de liefde van je dochter haar zoveel goed doet. Hopelijk matcht het uiteindelijk met je 2 kittens.
Och wat een moeilijke tijd zal dat zijn, wachtend. Sterkte daarmee 😘
Fijn dat je dochter een plekje voor Sophietje heeft!
Fijn dat je dochter een plekje voor Sophietje heeft!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Sophietje is een schatje Fijn voor haar en je dochter dat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden. Nogmaals sterkte, met nu en straks.
Fijn voor haar en je dochter dat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden. Nogmaals sterkte, met nu en straks.
Ze is net, iets na achten, overleden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Gecondoleerdquote:Op maandag 13 januari 2020 20:43 schreef Claudia_x het volgende:
Ze is net, iets na achten, overleden.
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |