Mijn moeder is nog niet overleden. Ze zit in een niemandsland en ik ook. Ik werk niet, ik rouw niet. Ik wacht.
Het enige wat ik intussen kon doen was het ophalen van haar kat, Sophietje. Sophietje was ooit mijn kat. Ik weet niet meer precies hoe ze bij mijn moeder terecht is gekomen. Ik denk dat we eens op vakantie gingen, Sophietje bij mijn moeder logeerde, ik zag dat dat haar goed deed en het wel best vond dat Sophietje bij haar bleef. Onze twee andere katten waren al overleden aan ouderdom.
Het gaat best goed met Sophietje. We hebben haar geïnstalleerd in de slaapkamer van onze dochter en die heeft zich over haar ontfermd. We hebben haar verteld dat Sophietje haar eerste verjaardagscadeautje is (ze is bijna jarig). Het doet Sophietje goed, want die heeft flink aandacht tekort gehad; ze knuffelen de hele dag. Intussen ben ik bezig met een langzame introductie tussen Sophietje en onze andere katten.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.