Het minst leuke aan je kinderen

quote:

Op dinsdag 6 augustus 2019 18:47 schreef stapoetiepe het volgende:
Nog eentje. Dat ze zo ontevreden en ondankbaar zijn. Ze hebben 1001 dingen, maar ze richten zich altijd op wat ze nog niet hebben. En dat moeten ze dan ook altijd op zo'n zeurtoon aan me duidelijk maken: 'mamaaa, ik vind het zooo jammer dat ik niet op paardrijles zit'. Zeg dan gewoon eerst dat je op paardrijles wilt, kind!
Ze hebben geen idee hoe goed ze het hebben en wat er allemaal voor ze wordt gedaan. Klacht van alle tijden, denk ik.

O die van mij zeggen wel eens: ik mag/krijg ook nooooit niks van jou

Ik kijk dan altijd een beetje van .. wablief?

quote:

Op dinsdag 6 augustus 2019 23:06 schreef Twinkle20 het volgende:

[..]

O die van mij zeggen wel eens: ik mag/krijg ook nooooit niks van jou

Ik kijk dan altijd een beetje van .. wablief?

Ik was een paar maanden terug met de jongste (3jr) vanaf 10uur 's op pad, 2 verschillende speeltuinen geweest, ponyritje gedaan, lammetjes de fles gegeven, en vooral echt heel erg veel rondrennen, klimmen, klauteren, etc. rond 16:00 vond ik het wel mooi geweest, kleine achterin de auto gezet en naar huis gaan rijden, vraagt ze na 5min in de auto 'naar welke speeltuin gaan we nu?' ik kon haar echt alleen maar aankijken met zo'n hoofd van '🤨 Ben je wel helemaal goed bij je hoofd?'

quote:

Op maandag 5 augustus 2019 15:00 schreef Ronaldsen het volgende:
Jeetje ik word binnenkort vader, mag toch hopen dat het een beetje een normaal kind wordt. Dit topic stemt mij niet vrolijk

Gefeliciteerd! Ik kan je bij dezen alvast garanderen dat ook jij dit op je bord gaat krijgen. Zelfs "makkelijke" kinderen vertonen zo ongeveer al het gedrag dat hier beschreven wordt.

quote:

Op maandag 5 augustus 2019 15:00 schreef Ronaldsen het volgende:
Jeetje ik word binnenkort vader, mag toch hopen dat het een beetje een normaal kind wordt. Dit topic stemt mij niet vrolijk

Een normaal kind vertoont dit soort gedrag

Soms om 09:00 al het gevoel hebben dat je er al een hele dag op hebt zitten

quote:

Op dinsdag 6 augustus 2019 16:20 schreef Linkse_krijger het volgende:

[..]

Bij ons is het eigenlijk heel makkelijk. Huilen betekent: Geef me alsjeblieft te eten. Krijsen betekent: Geef me godverdomme NU te eten.

HAhahaa

Zoon van 6.

Huilen of boos worden om alles wat niet naar zijn zin is.
En hij kan NIET tegen zijn verlies. Echt nooit. Drama en gaat NOOIT meer spelen.
En hij leert het NOOIT! En WEEEEEH!

Echt, vanaf dag 1 met spelletjes willen leren dat verliezen soms ook gebeurt en plezier is belangrijkste en het leerproces.
Maakt niets uit. Hij is gewoon zo.

En hard praten. En of 6:30 in het weekend mij wakker maken omdat hij zoooooo’n honger heeft.
En kletsen en altijd vragen stellen.
En altijd nog 1 keer iets doen waarvan ik zojuist gezegd heb dat hij moet stoppen.
En dan ‘sorry’ zeggen.

En de hele dag vragen om de iPad of eten.
Wanneer mag ik een filmpje kijken? Mag het nu? Mag het na de boodschappen? Mag het straks? Mag het als je een dutje op de bank gaat doen?
Mag het als ik lief ben in de winkel? Goh, ga je douchen? Mag ik dan een filmpje?

Qua eten: altijd het grootste stuk willen. Grootse banaan. Grootste aardbei. Grootse druif. Echt. Ondankbaar kind.

Aaaah! Laat mij met rust.

Mijn dochter van ruim 1,5 is heel makkelijk.
Alleen wel/niet eten is een zoektocht in de avond en ze wordt per nacht nog wel 3 keer wakker.

Daar post ik over 4 jaar nog wel over.

Ik heb inmiddels geleerd dat je nog zo je best kan doen met bepaalde dingen leren maar sommige eigenschappen zitten gewoon in het kind. Rotzakken zijn het soms.

Venco, hier ook eentje die niet tegen haar verlies kan. Spelletjes vindt ze gewoon echt niet leuk.

En het sorry zeggen op die manier. Zo herkenbaar.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 10:11 schreef Omentielvo het volgende:
Venco, hier ook eentje die niet tegen haar verlies kan. Spelletjes vindt ze gewoon echt niet leuk.

En het sorry zeggen op die manier. Zo herkenbaar.

A. is heel competitief. Hij móet winnen anders is het foute boel.

En qua sorry: ik zeg dan altijd dat sorry geen zin heeft, hij moet ervan leren en volgende keer gewoon niet doen of anders doen.

Hier eentje van 12. En al flink aan het puberen. Je hóórt die ogen gewoon omhoog rollen achter je rug...
Het telkens weer 'vergeten' van de normaalste dingen. Wc-rol verwisselen, schoenen opruimen, was in de wasmand doen dat soort dingen. En dan boos worden als haar paardrijbroek niet gewassen is.
En 'liegen' over dingen. Zeggen dat ze iets gedaan of niet gedaan heeft en als ik het dan steekproefsgewijs controleer blijkt dat het toch niet zo is, dan boos worden op mij. En het gevoel dat ik Russisch praat af en toe. Er komt niks binnen lijkt het wel :-p

Maar daar staat tegenover dat ze ontzettend lief is voor haar meervoudig gehandicapte broertje. Nooit ook maar enig dwars gedrag vertoond als om hem de dingen niet gingen zoals verwacht. Dus een beetje puberen mag best ;-)

Ohja. Een nadeel van kinderen hebben:
Bemoeienissen van anderen en een vergrootglas op jouw handelen.

En andermans kinderen (schoolvriendjes etc.) over de vloer krijgen. Lang niet altijd zin in maar er spelen heus wel vriendjes thuis maar ben altijd blij wanneer ze weer opgehaald worden.
En hoogstens 2 keer per week.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 09:02 schreef Linkse_krijger het volgende:

[..]

Paardrijles is sowieso onzin. Ga maar een echte sport doen

Wat papa een 'echte' sport noemt bedoel je?

Ik weet het, ben bevooroordeeld. Ik geef immer les in grondwerk en rijden met paarden.
Jij bent daarin niet de eerste papa die zo denkt in eerste instantie. Maar zal ook niet de laatste zijn die stevig van mening veranderd zodra je ziet wat het je kind brengt.

Mijn draak van 2.5 maakt het leven van de hond een ware hel. Aan de oren trekken, aan de haren trekken, overal vanaf duwen.
En dan als de hond wegloopt hard krijsen en achteraan rennen...spelen Saar..spelen

Al 1001x gezegd dat hondjes ook gevoel hebben...zal wel beter worden (hoop ik voor de hond)

Dochtertje van bijna 1 en hond zijn overigens de beste vriendinnen.

Verder is alles in dit topic zeer herkenbaar ......

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 11:15 schreef StretchingKoala het volgende:
Mijn draak van 2.5 maakt het leven van de hond een ware hel. Aan de oren trekken, aan de haren trekken, overal vanaf duwen.
En dan als de hond wegloopt hard krijsen en achteraan rennen...spelen Saar..spelen

Al 1001x gezegd dat hondjes ook gevoel hebben...zal wel beter worden (hoop ik voor de hond)

Dochtertje van bijna 1 en hond zijn overigens de beste vriendinnen.

Verder is alles in dit topic zeer herkenbaar ......

Ai.

Recept voor een 'doet hij anders nooit', gevolgd door een laten inslapen van de hond omdat hij 'zomaar' gebeten heeft.

Tip, voeg een kat toe aan je gezin. Een volwassen kat in deze en geen verlegen wezentje.
Na twee kledders van de kat snapt het kind het beestje heeft ook gevoel en vindt dit niet leuk wat beter.

Of je schermt je hond wat bewuster af. Kost wat moeite, maar voorkomt dat de hond niet Anders kan dan ingrijpen.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 11:26 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Ai.

Recept voor een 'doet hij anders nooit', gevolgd door een laten inslapen van de hond omdat hij 'zomaar' gebeten heeft.

Tip, voeg een kat toe aan je gezin. Een volwassen kat in deze en geen verlegen wezentje.
Na twee kledders van de kat snapt het kind het beestje heeft ook gevoel en vindt dit niet leuk wat beter.

Of je schermt je hond wat bewuster af. Kost wat moeite, maar voorkomt dat de hond niet Anders kan dan ingrijpen.

Ow hondje is zeer geduldig hoor, hij is niet altijd een draak. Meestal wanneer hij moe is.
Hond heeft in de afgelopen 2 jaar pas 1x gegromd als waarschuwing.
Laat hond en kinds ook niet alleen.
Tis een heel lief geduldig beestje, en we letten goed op en blijven corrigeren. Zie wel dat het gedrag de afgelopen maanden ook al minder wordt.
Peuters en moe zijn is gewoon geen handige combi he

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 11:37 schreef StretchingKoala het volgende:

[..]

Ow hondje is zeer geduldig hoor, hij is niet altijd een draak. Meestal wanneer hij moe is.
Hond heeft in de afgelopen 2 jaar pas 1x gegromd als waarschuwing.
Laat hond en kinds ook niet alleen.
Tis een heel lief geduldig beestje, en we letten goed op en blijven corrigeren. Zie wel dat het gedrag de afgelopen maanden ook al minder wordt.
Peuters en moe zijn is gewoon geen handige combi he

Dat zei elk mens voordat hij 'dat doet hij anders nooit' zei.
De meeste honden zijn erg geduldig. Tot ze echt 'nee' zeggen. Want dat doen ze met hun tanden.

Mijn advies. Op dit moment enkel begeleid contact, geen peuter die moe is die contact heeft met de hond (en toch even snel voor jij in kan grijpen aan dat oor trekt).

Geef de hond een eigen en veilige plaats (verboden voor kind, op een plek waarbij je in kan grijpen voordat het kind al daar is). Kies je momenten voor positief en opbouwend contact.
Veel (wanneer mogelijk) meehelpen. Hondje eten geven (zit, wacht, toe maar), hondje zoek beer/bal/stok. Hondje aan de lijn voor wandelen (hondje zit, hondje wacht, lijn eraan klikken) en andere spelletjes waar het begeleid, positief en opbouwend kan.
Dat helpt meet geduld bouwen bij de hond ipv geduld raakt ergens op omdat het steeds toch (een beetje) fout gaat.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 11:49 schreef Linkse_krijger het volgende:

[..]

Oh, het interesseert me niet zo heel veel hoor welke sport hij wil gaan beoefenen, maar het moet inderdaad wel een echte sport zijn. En dan valt paardrijden wat mij betreft af. Verder valt er overigens niet zo veel af.

Wat jij wil. Hoe dom dan ook.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 12:14 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Dat zei elk mens voordat hij 'dat doet hij anders nooit' zei.
De meeste honden zijn erg geduldig. Tot ze echt 'nee' zeggen. Want dat doen ze met hun tanden.

Mijn advies. Op dit moment enkel begeleid contact, geen peuter die moe is die contact heeft met de hond (en toch even snel voor jij in kan grijpen aan dat oor trekt).

Geef de hond een eigen en veilige plaats (verboden voor kind, op een plek waarbij je in kan grijpen voordat het kind al daar is). Kies je momenten voor positief en opbouwend contact.
Veel (wanneer mogelijk) meehelpen. Hondje eten geven (zit, wacht, toe maar), hondje zoek beer/bal/stok. Hondje aan de lijn voor wandelen (hondje zit, hondje wacht, lijn eraan klikken) en andere spelletjes waar het begeleid, positief en opbouwend kan.
Dat helpt meet geduld bouwen bij de hond ipv geduld raakt ergens op omdat het steeds toch (een beetje) fout gaat.

Dank voor adviezen, dat is idd ook wat de specialist bij de honden dag opvang ons had meegegeven.
Welke we uiteraard ook ter harte hebben genomen, Kleine man geeft idd in de ochtend de hond te eten. Mag de hond niet storen tijdens het eten, samen ook uitlaten en borstelen.

Wellicht schreef ik het wat dramatischer dan dat het is hoor, het contract tussen meisje en jongen is gewoon erg groot.

thnx voor het meedenken iig

Eigenlijk kan dit topic beter “het minst leuke aan het ontwikkelende menselijkbrein” heten.

quote:

Op woensdag 7 augustus 2019 12:22 schreef StretchingKoala het volgende:

[..]

Dank voor adviezen, dat is idd ook wat de specialist bij de honden dag opvang ons had meegegeven.
Welke we uiteraard ook ter harte hebben genomen, Kleine man geeft idd in de ochtend de hond te eten. Mag de hond niet storen tijdens het eten, samen ook uitlaten en borstelen.

Wellicht schreef ik het wat dramatischer dan dat het is hoor, het contract tussen meisje en jongen is gewoon erg groot.

thnx voor het meedenken iig

Fijn dat je daar serieus mee bezig bent.
Dan is het een kwestie van even volhouden. Met peuters moet je ogen in je achterhoofd hebben soms

Probeer het jezelf makkelijk te maken (zover mogelijk). Hond aan jouw voet, of hond op plaats waar het kind normaliter niet 'vrij' rond loopt.
Als de hond voldoende in zijn behoefte wordt voorzien (en zover ik kan lezen zit dat wel goed) kan je die in huis goed beperken tot 'veilige' plaatsen. Plekken die het voor jou makkelijker maken om contact te beheren en negatieve ervaringen tot een minimum te beperken.
De peuter wordt vanzelf wat ouder en zal op de manier waarop je bezig bent ook met plezier beter omgaan met de hond.

Ik wilde gisteren nog zeggen dat ik ervan baal dat we nooit meer makkelijk uit eten kunnen met de peuter en de kleuter erbij. Gingen we vandaag uit eten en hebben ze zich perfect gedragen

Dat ze echt bij álles wat er gebeurt gilt en krijst alsof er voor haar ogen een nest jonge poesjes wordt afgeslacht. Kom je halsoverkop aangerend, blijkt dat ze 3 druppels ranja heeft geknoeid.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 19:09 schreef Stormqueen het volgende:
Dat ze echt bij álles wat er gebeurt gilt en krijst alsof er voor haar ogen een nest jonge poesjes wordt afgeslacht. Kom je halsoverkop aangerend, blijkt dat ze 3 druppels ranja heeft geknoeid.

Zooo herkenbaar en echt zoooo irritant..

De herkenning in dit topic

Dat je kind tijdens het koken zo hard krijsend aan je benen staat te roepen om een banaan dat je gigantisch in je vingers snijdt .

_{En dat je vervolgens overweegt om die te geven zodat je rustig boven een verbandje kan zoeken...}

De volgende trefwoorden: avondeten + knoeiboel + niet eten.

De gewoonte om ALTIJD door me heen te praten als ik gesprek begin met een volwassene . En als ik dan zeg dat ik in gesprek ben dus dat ze even moeten wachten en mijn gesprek vervolg, direct weer beginnen met tetteren zodat ik compleet mn verhaal kwijt ben. Dat kan echt mn bloed laten koken


Men zegt vaak dat je je 'dommer' of vergeetachtiger voelt na het krijgen van kinderen. Ik ben er van overtuigd dat dit grotendeels komt doordat je geen gedachte of volwassen gesprek kan afmaken.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 20:12 schreef Spees_Eend het volgende:
De gewoonte om ALTIJD door me heen te praten als ik gesprek begin met een volwassene . En als ik dan zeg dat ik in gesprek ben dus dat ze even moeten wachten en mijn gesprek vervolg, direct weer beginnen met tetteren zodat ik compleet mn verhaal kwijt ben. Dat kan echt mn bloed laten koken


Men zegt vaak dat je je 'dommer' of vergeetachtiger voelt na het krijgen van kinderen. Ik ben er van overtuigd dat dit grotendeels komt doordat je geen gedachte of volwassen gesprek kan afmaken.

Hier vooral als ik aan de telefoon ben. Strontvervelend.

Ooit bij een kcc gewerkt en daar had ik ook regelmatig moeders met jankende of te hard pratende kinderen op de achtergrond. Vond ik heel irritant, maar nu snap ik het wel. zelfs als je jezelf in de Wc opsluit weten ze te vinden en staan ze tegen de deur te bonken. “Mama, met wie ben je aan het praten? Wie is dat? Waarom? Waarom” etc.

Oh ja, en waarom moet altijd álles kapot? Zelfs Duplo en Lego blijkt niet onverwoestbaar. En als het speelgoed niet kapot gaat, dan maken ze er wel dingen in je huis mee kapot.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 20:29 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Welke leeftijdscategorie zitten die draken van jou in?

De jongste kan gelukkig nog niet veel maar de oudste is net 4.

Zoonlief vindt het nodig om als ie z’n zin niet krijgt (en dat gebeurt nogal eens natuurlijk) te gaan huilen. Best normaal gedrag voor een peuter, maar voor een kind van 6,5 gewoon gruwelijk irritant. Ook wordt ie nogal snel handtastelijk naar zn broertje van bijna 4. Hou je handen thuis!!

Dat broertje heeft inmiddels het ‘grote broer irriteren/ sarren’ al geperfectioneerd, wat er toe leidt dat ik de hele dag politieagent moet spelen. Echt, wanneer begint school weer, ik ben zó klaar met de vakantie.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 21:55 schreef mousemicky het volgende:
Zoonlief vindt het nodig om als ie z’n zin niet krijgt (en dat gebeurt nogal eens natuurlijk) te gaan huilen. Best normaal gedrag voor een peuter, maar voor een kind van 6,5 gewoon gruwelijk irritant. Ook wordt ie nogal snel handtastelijk naar zn broertje van bijna 4. Hou je handen thuis!!

Dat broertje heeft inmiddels het ‘grote broer irriteren/ sarren’ al geperfectioneerd, wat er toe leidt dat ik de hele dag politieagent moet spelen. Echt, wanneer begint school weer, ik ben zó klaar met de vakantie.

+1 op dit. Alles, incl leeftijden.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 21:55 schreef mousemicky het volgende:
Zoonlief vindt het nodig om als ie z’n zin niet krijgt (en dat gebeurt nogal eens natuurlijk) te gaan huilen. Best normaal gedrag voor een peuter, maar voor een kind van 6,5 gewoon gruwelijk irritant. Ook wordt ie nogal snel handtastelijk naar zn broertje van bijna 4. Hou je handen thuis!!

Dat broertje heeft inmiddels het ‘grote broer irriteren/ sarren’ al geperfectioneerd, wat er toe leidt dat ik de hele dag politieagent moet spelen. Echt, wanneer begint school weer, ik ben zó klaar met de vakantie.

Oh ja deze kan ik bij vlagen bijna exact quoten

Alleen huilen valt mee en kan vervangen worden door schreeuwen of dreigen, en het irriteren en sarren door de jongste middelste valt hier mee.. Oudste is vooral nogal snel een verongelijkt haantje soms .
_{Om dan de dag erna weer soundofmusicachtig samen te spelen. Zal wel te maken hebben met de windrichting ofzo}

O ja, dat ik ook het ‘vervelende’, ze kunnen ook heel zoet samen spelen, urenlang samen in de zandbak. Uit elkaar halen helpt dus ook niet, want a. ze zoeken elkaar toch weer op b. ze vermaken elkáar dan niet, en dan ‘moet’ ik dat dus doen.

En dat vermaken moet dan ook samen. Niet te doen als je alleen bent. Als we samen zijn gaan we gewoon met ieder één op pad.

‘Feest’ der herkenning.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 21:55 schreef mousemicky het volgende:
Zoonlief vindt het nodig om als ie z’n zin niet krijgt (en dat gebeurt nogal eens natuurlijk) te gaan huilen. Best normaal gedrag voor een peuter, maar voor een kind van 6,5 gewoon gruwelijk irritant. Ook wordt ie nogal snel handtastelijk naar zn broertje van bijna 4. Hou je handen thuis!!

Dat broertje heeft inmiddels het ‘grote broer irriteren/ sarren’ al geperfectioneerd, wat er toe leidt dat ik de hele dag politieagent moet spelen. Echt, wanneer begint school weer, ik ben zó klaar met de vakantie.

Dat politieagentje spelen is heel erg herkenbaar.. Mijn meiden zijn van dezelfde leeftijd als die jongens van jou. Mijn oudste heeft er een handje van om heel sneaky, als we even niet kijken, de jongste te knijpen/duwen/slaan en als de jongste daar dan op reageert door te slaan of duwen, keihard te gaan huilen en schreeuwen dat haar zusje haar heeft geslagen/geduwd..

Wat ze ook doet, is haar zusje opstoken om iets te doen waarvan ze weet dat het niet mag, (bijvoorbeeld kussengevecht houden op ons bed) en als ze dan hoort dat we naar boven komen lopen roepen 'niet doehoen! Dat mag niet!'.. en vervolgens tegen ons zeggen 'zusje deed het!' terwijl we via de babyfoon hebben gehoord dat zij degene was die tegen haar zusje zei 'zullen we een kussengevecht houden?'..

Heel herkenbaar allemaal. Het meest irritante is dat je nooit eens een dag ‘ uit’ kunt staan. Je bent altijd verantwoordelijk.

Wat betreft gemama of papa, de oudste is van het papa- zet zich enorm af tegen mama ( die kan het momenteel zelden goed doen).

Vervelend is De eeuwige puinzooi, ook al is het 3 minuten geleden opgeruimd.

Irritant is vooral gezeik en geruzie. Maar meestal negeer ik het of ik lach erom, als het te ver gaat dan mogen ze allebei even opzouten. Dat lijkt te helpen. Eigenlijk vind ik het best gezellig.

Leeftijd tot ca 5 jaar is heel intensief, daarna wordt het niet makkelijker maar wel wat minder intensief zorgen voor.

Moet wel zeggen dat die meiden van mij ook wel echt dol op elkaar zijn. En ook echt heel lief en leuk samen kunnen spelen en echt niet zonder elkaar kunnen.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 22:30 schreef madam-april het volgende:

[..]

Dat politieagentje spelen is heel erg herkenbaar.. Mijn meiden zijn van dezelfde leeftijd als die jongens van jou. Mijn oudste heeft er een handje van om heel sneaky, als we even niet kijken, de jongste te knijpen/duwen/slaan en als de jongste daar dan op reageert door te slaan of duwen, keihard te gaan huilen en schreeuwen dat haar zusje haar heeft geslagen/geduwd..

Wat ze ook doet, is haar zusje opstoken om iets te doen waarvan ze weet dat het niet mag, (bijvoorbeeld kussengevecht houden op ons bed) en als ze dan hoort dat we naar boven komen lopen roepen 'niet doehoen! Dat mag niet!'.. en vervolgens tegen ons zeggen 'zusje deed het!' terwijl we via de babyfoon hebben gehoord dat zij degene was die tegen haar zusje zei 'zullen we een kussengevecht houden?'..

Ik ben blij met deze anekdote, sorry dit verhaal met de babyfoon is bijna precies wat hier een paar dagen geleden gebeurde en wat de laatste tijd sowieso de strategie van oudste lijkt. Zo berekenend!

Ik googlede al of we een psychopaat opvoeden maar het schijnt normaal-ish te zijn

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 22:36 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ik ben blij met deze anekdote, sorry dit verhaal met de babyfoon is bijna precies wat hier een paar dagen geleden gebeurde en wat de laatste tijd sowieso de strategie van oudste lijkt. Zo berekenend!

Ik googlede al of we een psychopaat opvoeden maar het schijnt normaal-ish te zijn

Haha het hoort er inderdaad bij, heb het idee dat meisjes dat wel meer doen dan jongens.. 😅

De ontzettend gemakkelijke instelling: het wordt wel voor me geregeld. En als dat niet is roepen (liggend vanaf de bank terwijl ik boven ben), boos worden of huilen (afhankelijk van de bui en de noodzaak/het doel). Ik kan daar zó slecht tegen.

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 22:36 schreef Spees_Eend het volgende:

[..]

Ik ben blij met deze anekdote, sorry dit verhaal met de babyfoon is bijna precies wat hier een paar dagen geleden gebeurde en wat de laatste tijd sowieso de strategie van oudste lijkt. Zo berekenend!

Ik googlede al of we een psychopaat opvoeden maar het schijnt normaal-ish te zijn

En Reken maar dat de jongste daar alleen maar uitgekookter van wordt!

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 23:33 schreef Hupje het volgende:
De ontzettend gemakkelijke instelling: het wordt wel voor me geregeld. En als dat niet is roepen (liggend vanaf de bank terwijl ik boven ben), boos worden of huilen (afhankelijk van de bui en de noodzaak/het doel). Ik kan daar zó slecht tegen.

Dat trek ik ook slecht.. kind zit een halve meter naast de tafel en kan zelfs zonder op te staan gewoon bij de tafel, ik zit aan de andere kant van de kamer. Heeft ze haar drinken op steekt ze haar arm uit met glas in haar hand en dan verwacht ze dat ik op sta om haar glas op de tafel te zetten.. en als ik dan niet op de uitgestoken arm reageer komt er een heel dwingend en geïrriteerd 'maaahaam mijn glas is leeeeeg'...

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 23:33 schreef Hupje het volgende:
De ontzettend gemakkelijke instelling: het wordt wel voor me geregeld. En als dat niet is roepen (liggend vanaf de bank terwijl ik boven ben), boos worden of huilen (afhankelijk van de bui en de noodzaak/het doel). Ik kan daar zó slecht tegen.

Ooh ja, die ken ik ook. De keuken binnenlopen en dan je klokhuis aan mama geven terwijl ik naast de prullenbak sta.

Mij van zolder schreeuwen omdat je dorst hebt maar niet bedacht krijgt dat je inmiddels vaardig genoeg bent om je eigen drinken te pakken.

Ik denk dat ze gewoon nog niet gewend is aan dat ze het ook zelf kan

Moet je plassen?
-nee
Moet je naar de wc?
-nee mamma
Ik zou nu echt even gaan plassen
-maar ik hoef niet.
x15, net na het opstaan.

-ik moet plassen!
Kind rent naar boven en ja hoor, over de badkamervloer.

Als ik dit allemaal lees wil ik ook graag kinderen

Zoon van 16 is het makkelijkste kind ooit, maar dat komt vooral omdat hij heel verlegen en passief is. Hij doet alles prima behalve initiatief tonen en sociale dingen ondernemen. Gevolg is dat hij geen vakantiebaantje heeft nu (ondanks maandenlang aangeven hoe en waarom) en dus geen succeservaring heeft van omgaan met andere mensen waardoor hij eens wat uit zijn schulp zou kruipen.

Ik had het nooit verwacht van mezelf, maar ik denk dat ik deze rond zijn 18e ga vertellen dat hij op zichzelf mag gaan wonen. Supergezellig kind dat uit zichzelf stofzuigt, kookt en zulks dus mijn hart bloedt maar hij moet echt meer dan drie mensen leren kennen.

Dochter van 12 is reeds heftig aan het puberen en het tegenovergestelde van broer. Je moet haar bijkans vastbinden om te zorgen dat ze er niet met een vriendin op uitgaat (en dan niet bereikbaar is omdat ze de telefoon "niet ziet".). Houdt haar waffel ook nooit en plukt steeds aan me. Die is weer té sociaal en lief en mag tot haar 30e niet op zichzelf om te voorkomen dat ze zichzelf de vernieling in socialized.

Wat een heerlijk topic!

Mijn oudste neemt persoonlijke hygiëne niet zo serieus, tot mijn grote frustratie , het boeit haar vrij weinig.

Na iets 3 keer gevraagd te hebben, m'n stem verheffen en dan terugkrijgen 'Waarom moet je gelijk zo boos doen?!!! Als je zo boos doet dan doe ik het helemaal niet'


Jongste van 3 kan driftbuien produceren waar je bang van wordt .
Heeft een nogal wat charisma en krijgt alles voor elkaar bij anderen. Boodschappen doen met m'n 3-jarige; Hij sleurt mij bepaalde winkels in omdat hij overal een snoepje krijgt.
Poging tot andere winkels bezoeken; Meneer ligt te spartelen op de grond, krijgt aandacht van voorbijganger die dat o zo schattige ventje zo zielig vinden en dan komt er geen eind aan

Jullie moeten ook gewoon niet meteen zo boos doen

Geen kinderen hier, lekker verre reizen maken met de vrouw.
Het minst leuke aan kinderen zijn de kinderen van vrienden, waardoor ze te moe, passief zijn om af te spreken.

Oh en niet te vergeten; Mijn oudste begint te puberen, in elk gesprek komen de volgende dingen terug

-Zucht
- Ja dus
- Ik luister wel!!!!! *Heeft ogen op beeldscherm laptop
- Dat is echt zooooooo niet eerlijk
- Jaaaaaahaaaa, ik doe het straks
- Jezus zeg, doe eens niet zo boos
- Ik mag nooit iets van jou
- Hoezo leren?! Laatst heb ik niet geleerd voor de toets en ik haalde een 9 dus het is beter voor mij als ik niet meer leer
- Ja maar Pietje mag dat wel van z'n ouders
- Dramaqueen modus aan: Mijn leven is zo kuuuuuuuuut ,zooo zwaar

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 10:26 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Mijn kinderen zijn te jong voor telefoons maar ik zie het wel in mijn omgeving, dat die ouders hun kind willen bellen en ze niet opnemen omdat ze het niet in de gaten hebben dat ze gebeld worden maar ondertussen zitten die junkies 24/7 aan dat scherm vast.

Ja dat he...

"Ja, de batterij was leeg."
"Hij stond op stil."
"Toevallig niet gezien."
"Ik was te druk bezig met huiswerk."

Maar dan wel bij elk piepje of ledlampje als een junk naar zijn heroïneshot rennen.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 10:26 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Mijn kinderen zijn te jong voor telefoons maar ik zie het wel in mijn omgeving, dat die ouders hun kind willen bellen en ze niet opnemen omdat ze het niet in de gaten hebben dat ze gebeld worden maar ondertussen zitten die junkies 24/7 aan dat scherm vast.

Dat 'probleem' heb ik met een vriendin. 24/7 aan haar telefoon geplakt, tot je haar ergens voor nodig hebt, dan is ze niet te bereiken.

Als ze het nog niet kunnen perse met alles mee willen helpen/bemoeien. Waardoor je alleen maar extra werk hebt (en je het gewoon even snel af wilde hebben). Maar zodra ze het kunnen en erin bij kunnen dragen is alle interesse weg. Geen zin meer en als je dan toch vraagt even te stofzuigen ofzo dat eeuwige gezucht en gekreun.
Om het dan ook nog eens tergend traag en extra onhandig te doen in de hoop dat je het niet aan kan zien en het zelf maar doet.

Soms is dat laatste ook wel leuk. Hij het gras maaien en harken, hij haat harken.
Ik een fijne hangstoel en een koud glas limonade (ik ben allang klaar met wat ik moest doen namelijk) en lachen om een puber die ruim een half uur doet over wat in 5/10 minuutjes gedaan had kunnen zijn. Mahaaam (dat zeurtoontje!), dit gaat echt niet hoor...
Gelukkig is hij dan wel zo sportief om te beseffen dat hij het zichzelf moeilijk maakt en gaat het dan meer over in een spelletje met een knipoog.

Maar op andere momenten, wanneer er gewoon iets gedaan moet worden, trek ik dat erg slecht.
Wordt gelukkig wat minder, hij wordt ook volwassen, maar dat vond ik moeilijk aan de puberteit. Je weet wat je moet doen, je kan het prima, doe het dan gewoon, maak er niet zo'n gedoe van.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 11:09 schreef Cause_Mayhem het volgende:
... puberteit. ...maak er niet zo'n gedoe van.

Samenvatting
Hier bij het schoonmaken van een rekje van de barbecue: "Hoe moet daaaaat? Het lukt niieieeet. Waar is de emmeeeeer? De borstel is kwijijijt."
Motto van mama ("Eerst kijken, dan zeiken") is ook even kwijt weer blijkbaar.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 13:58 schreef Qarrad het volgende:

[..]

Samenvatting
Hier bij het schoonmaken van een rekje van de barbecue: "Hoe moet daaaaat? Het lukt niieieeet. Waar is de emmeeeeer? De borstel is kwijijijt."
Motto van mama ("Eerst kijken, dan zeiken") is ook even kwijt weer blijkbaar.

Mooi motto!

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 09:56 schreef KennyPowers het volgende:
Jullie moeten ook gewoon niet meteen zo boos doen

Dat klinkt als mijn dochter.

"Ga maar even je schoenen aan doen dan kunnen we zo weg"
"Trek je nog even je schoenen aan?"
"We gaan over 5 minuten weg, trek je nu je schoenen aan?"
.... (repeat een paar keer)

"We moeten nu weg, waarom heb je nog geen schoenen aan? Ik heb je al 10x gezegd dat je je schoenen aan moet doen!"

"je moet niet meteen zo boos doen maham"

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 09:59 schreef Pinzon het volgende:
Geen kinderen hier, lekker verre reizen maken met de vrouw.

Dat. Daarom houd ik het al jaren vol als mod van TRV.

quote:

Het minst leuke aan kinderen zijn de kinderen van vrienden, waardoor ze te moe, passief zijn om af te spreken.

Dat herken ik dan weer niet.

Moet wel lachen om de verhalen hier met ook een klein beetje herkenning als de kinderen van mijn zus of schoonzus blijven logeren / als we er iets leuks mee gaan doen / als we blijven oppassen. Kunnen we gelukkig om lachen als zij of wij weer de deur uit zijn.

Van allebei (en ze zijn intussen 10 en bijna 12) de kieskeurigheid met eten. Het werkelijk niks willen eten wat ze misschien niet zouden kunnen lusten mogelijkerwijs.
Met als nadeel dat de jongste hondsberoerd wordt als ze niet of te weinig eet, dus er moet toch iets in... lastig.
Uit eten ergens waar ze geen frietjes op het menu hebben ga ik al niet eens aan beginnen met de kinderen, wat dan wel weer een goede reden is om zonder kids uit eten te gaan .

De oudste die haar schoenen laat staan waar ze ze uittrekt, dat kan elke random plek in huis zijn zeg maar... het is een wonder dat nog niemand erover gestruikeld is en zn nek heeft gebroken.

Van de jongste het steeds maar doorgaan terwijl je stop zegt en als je dan uiteindelijk je stem verheft omdat ze na 10 keer nog steeds doorgaat, dan gaat ze huilen en ben je altijd maar boos in haar ogen...

Maar verder zijn ze best lief hoor

Ik herken echt zoveel uit dit topic; onvoorstelbaar. Ze zijn ook allemaal hetzelfde

Algemeen:
- Ze ruimen werkelijk nooit wat op hier. Je moet er als Hitler boven hangen en dreigen met de allerergste straffen die er bestaan (geen schermpjes en/of geen snoep) en ze daarbij elke dertig seconden blijven herinneren dat ze moeten opruimen, anders gebeurt het niet. Je bent actiever met hen te laten opruimen, dan dat je het zelf doet. Het zou een Olympische Spelen moeten worden; je bent twintig keer meer moe dan dat je aan het eind vd dag alles zelf doet, maar dan voel je je een goedkope slaaf van je eigen kinderen.
- Doe gewoon wat ik je vraag; het zijn geen onredelijke verzoeken; waarom moet ik altijd boos worden? Vandaag stuurde ik de oudste naar boven met: ga even de LEGO op je kamer opruimen want opa komt straks de nieuwe rolgordijnen ophangen. Even de vloer leegmaken, want als er iemand op gaat staan, is het kapot. Alles even van de grond af; doe het in de bakken, dan krijg je daarna wat lekker van me Hij loopt naar boven toe, wisselt 3 zinnen uit met vader en broertje en liep naar beneden met de woorden: ik ga buiten spelen, tot straks. OH HELL NO! TERUG!
- Bedtijd; beiden gaan zo verschrikkelijk dramatisch doen dat we ze vaak langer laten zitten gewoon om de confrontatie te vermijden
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.
- Mama, wat is dat? "Mama's autosleutels, niet aankomen" *tik* Autosleutels vallen op de grond. HOE IS DAT NIET AANKOMEN?!?!?!!?!?!

Oudste van zes:
- Denkt continu dat hij de extra moeder is van zijn kleine broertje; hou gewoon je snuit, spuit elf, hij heeft al een moeder
- Het niet afvegen van zijn billen. Als hij het nou gewoon probeert, zou het anders zijn; maar hij probeert het niet eens. Hij poept, staat op, trekt broek omhoog, trekt door en gaat spelen. Aan het eind van de dag die onderbroek - gatverdegatver
- Hij is introvert en voelt zich soms niet op zijn gemak op verjaardagen en gaat dus onophoudelijk op schoot zitten en om de vijf minuten fluisterend vragen of we al naar huis kunnen (vandaag nota bene op de verjaardag van ZIJN vriendinnetje; hij verheugde zich er enorm op)
- "Ik kan het niet, je MOET me helpen" Kerel, je hebt het nog niet eens geprobeerd?!

Middelste van drie:
- Hij is zo koppig; als hij iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet in zijn kont. Was het maar zo, dan kon hij het uitpoepen. Zijn wil is wet en ga je er niet mee akkoord, zul je het bezuren. Hij wil iets dus dan moet je van verre huize komen om er tegen in te gaan want hij maakt je leven tot een ware hel, krijsen, gooien, boos doen, hartverscheurend huilen met op de grond laten vallen drama's, hij plast zelfs van boosheid in zijn broek
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000
- Hij maakt alles kapot; lego, duplo, playmobil, dingen die je netjes neerzet, waar je een uur mee bezig bent geweest om op te bouwen; het is allemaal kapot binnen 2 seconden
- Wat grote broer kan, kan hij ook - en dat kan hij helemaal niet, dus het loopt volledig in de soep, maar toch blijven proberen want hij moet zichzelf bewijzen dat hij ook een grote jomme is.

De jongste (ik ben 24 weken zwanger):
- Zit je net lekker op de bank, je hoeft niet te plassen, je bent allang blij dat je even zit nadat de twee bovenste op bed liggen, niks aan de hand; GEBRUIKT ZE MIJN BLAAS ALS TRAMPOLINE, moet je toch weer ineens plassen
- Maak je een 20-weken echo vol spanning, ligt ze voortdurend te draaien en te bewegen zodat de echoscopiste haar niet kan zien en bepaalde vaten van het hart en de navelstreng niet kan zien; krijg je te horen dat er 'misschien wat aan de hand is', want er ontbrak een derde bloedvat van de navelstreng en een ader bij het hart. Ga je vervolgens anderhalf uur na die echo even een blokje om in het ziekenhuis, spring je even op en neer om na alle zorgen, stress en verhoogde bloeddruk te horen dat er niks aan de hand was, maar ze het gewoon over het hoofd hebben gezien
- Houdt stoïcijns elke echo bovenstaande praktijken aan de gang; geen goede geslachtsecho, geen gezichtsecho, geen leuke 3D-echo, continu zitten draaikonten en benen/armen zwaaien Dat begint nu al

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 21:55 schreef Kimsywimsy het volgende:
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 22:08 schreef KennyPowers het volgende:

[..]

Trekken ze zich toch niets van aan Althans, hooguit 2 minuten en dan beginnen ze weer opnieuw.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 21:55 schreef Kimsywimsy het volgende:
Ik herken echt zoveel uit dit topic; onvoorstelbaar. Ze zijn ook allemaal hetzelfde

Algemeen:
- Ze ruimen werkelijk nooit wat op hier. Je moet er als Hitler boven hangen en dreigen met de allerergste straffen die er bestaan (geen schermpjes en/of geen snoep) en ze daarbij elke dertig seconden blijven herinneren dat ze moeten opruimen, anders gebeurt het niet. Je bent actiever met hen te laten opruimen, dan dat je het zelf doet. Het zou een Olympische Spelen moeten worden; je bent twintig keer meer moe dan dat je aan het eind vd dag alles zelf doet, maar dan voel je je een goedkope slaaf van je eigen kinderen.
- Doe gewoon wat ik je vraag; het zijn geen onredelijke verzoeken; waarom moet ik altijd boos worden? Vandaag stuurde ik de oudste naar boven met: ga even de LEGO op je kamer opruimen want opa komt straks de nieuwe rolgordijnen ophangen. Even de vloer leegmaken, want als er iemand op gaat staan, is het kapot. Alles even van de grond af; doe het in de bakken, dan krijg je daarna wat lekker van me Hij loopt naar boven toe, wisselt 3 zinnen uit met vader en broertje en liep naar beneden met de woorden: ik ga buiten spelen, tot straks. OH HELL NO! TERUG!
- Bedtijd; beiden gaan zo verschrikkelijk dramatisch doen dat we ze vaak langer laten zitten gewoon om de confrontatie te vermijden
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.
- Mama, wat is dat? "Mama's autosleutels, niet aankomen" *tik* Autosleutels vallen op de grond. HOE IS DAT NIET AANKOMEN?!?!?!!?!?!

Oudste van zes:
- Denkt continu dat hij de extra moeder is van zijn kleine broertje; hou gewoon je snuit, spuit elf, hij heeft al een moeder
- Het niet afvegen van zijn billen. Als hij het nou gewoon probeert, zou het anders zijn; maar hij probeert het niet eens. Hij poept, staat op, trekt broek omhoog, trekt door en gaat spelen. Aan het eind van de dag die onderbroek - gatverdegatver
- Hij is introvert en voelt zich soms niet op zijn gemak op verjaardagen en gaat dus onophoudelijk op schoot zitten en om de vijf minuten fluisterend vragen of we al naar huis kunnen (vandaag nota bene op de verjaardag van ZIJN vriendinnetje; hij verheugde zich er enorm op)
- "Ik kan het niet, je MOET me helpen" Kerel, je hebt het nog niet eens geprobeerd?!

Middelste van drie:
- Hij is zo koppig; als hij iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet in zijn kont. Was het maar zo, dan kon hij het uitpoepen. Zijn wil is wet en ga je er niet mee akkoord, zul je het bezuren. Hij wil iets dus dan moet je van verre huize komen om er tegen in te gaan want hij maakt je leven tot een ware hel, krijsen, gooien, boos doen, hartverscheurend huilen met op de grond laten vallen drama's, hij plast zelfs van boosheid in zijn broek
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000
- Hij maakt alles kapot; lego, duplo, playmobil, dingen die je netjes neerzet, waar je een uur mee bezig bent geweest om op te bouwen; het is allemaal kapot binnen 2 seconden
- Wat grote broer kan, kan hij ook - en dat kan hij helemaal niet, dus het loopt volledig in de soep, maar toch blijven proberen want hij moet zichzelf bewijzen dat hij ook een grote jomme is.

De jongste (ik ben 24 weken zwanger):
- Zit je net lekker op de bank, je hoeft niet te plassen, je bent allang blij dat je even zit nadat de twee bovenste op bed liggen, niks aan de hand; GEBRUIKT ZE MIJN BLAAS ALS TRAMPOLINE, moet je toch weer ineens plassen
- Maak je een 20-weken echo vol spanning, ligt ze voortdurend te draaien en te bewegen zodat de echoscopiste haar niet kan zien en bepaalde vaten van het hart en de navelstreng niet kan zien; krijg je te horen dat er 'misschien wat aan de hand is', want er ontbrak een derde bloedvat van de navelstreng en een ader bij het hart. Ga je vervolgens anderhalf uur na die echo even een blokje om in het ziekenhuis, spring je even op en neer om na alle zorgen, stress en verhoogde bloeddruk te horen dat er niks aan de hand was, maar ze het gewoon over het hoofd hebben gezien
- Houdt stoïcijns elke echo bovenstaande praktijken aan de gang; geen goede geslachtsecho, geen gezichtsecho, geen leuke 3D-echo, continu zitten draaikonten en benen/armen zwaaien Dat begint nu al

Ik denk dat mijn meiden (zelfde leeftijd als jouw kinderen) mij echt recht in mijn gezicht zouden uitlachen als ik zou zeggen dat ze maar een bepaald woorden kunnen zeggen per maand 😅

Dit topic

U. is 17 maanden:
- Het huilen om alles. Álles. Werkelijk állés.
- Niet willen slapen.
- Iedere nacht 6271725 keer wakker worden.
- De nachten dat hij 24/7 wil drinken.
- Hij is gewoon nooit stil. Hij praat de hele dag. We worden er niet goed van.

En het verantwoordelijkheidsgevoel en niks spontaans kunnen doen, natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 22:15 schreef madam-april het volgende:
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000

Heel herkenbaar
Bij ons is het chocola, vanaf opstaan tot naar bed gaan. Echt wat zeuren, verschrikkelijk

Na het lezen van dit topic denk ik alleen maar;

"Mijn kinderen zijn toch geen psychopaten in de dop, misschien is het zelfs een beetje normaal gedrag

Mijn oudste van 5 heeft de hele dag honger en dorst en laat dat op elke mogelijke manier weten, elke 5 minuten... maar ze lust niks van de gezonde categorie dus het zijn gezellige discussies.

Als ze haar zin niet krijgt is slaan met de deuren op janken een optie.

Als we ergens heen gaan is het elke 5 minuten, "gaan we al" "duurt het nog lang?" "Hoevaak nog de klok rond"? #zucht!

Het opstoken van haar broertje...


Mijn jongste van 2 is een stervende zwaan als hij zn zin niet krijgt, incl gillend op de grond gaan liggen (ook in de winkel)

Meneer loopt weg als hij de kans krijgt

Hij bemoeit zich overal mee... "zeg je mama?" He? He? He? 10000x per dag. (En nee hij is niet doof)

quote:

Op zondag 4 augustus 2019 19:28 schreef Klaploper het volgende:
Mijn dochtertje (7) heeft een enorme haakneus en mijn zoontje (5) is bijna 10 kg te zwaar.

10 kg is best veel voor een 5-jarige

- Dat alles gelijk NU moet
- Dat eeuwige ge'memmie, MEMMIE, ME-HEM'
- Dat eeuwige gezeur en gezanik
- Dat als de een iets heeft die andere het ook gelijk wil terwijl hij er eerst niet naar taalde
- Dat de jongste niet mag zingen van de andere twee
- dat ik overal in betrokken wordt terwijl hun vader er naast zit volledig negeert wordt


(Maandag mogen ze weer naar school )

Grootste ergernis op dit moment:
"Heb honguuuuuuuuur", en tot ze eindelijk gevoerd zijn blijven ze hangry en is niks leuk meer.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:25 schreef Selvaria het volgende:
Grootste ergernis op dit moment:
"Heb honguuuuuuuuur", en tot ze eindelijk gevoerd zijn blijven ze hangry en is niks leuk meer.

Oh ja, herkenbaar! Mijn peuter roept de hele dag dat ze wil eten. Dan geef ik haar een appel en na drie happen hoeft ze niet meer, maar tien minuten later is het weer: ik wil eten.

Als het aan haar ligt eet ze de hele dag door kleine beetjes. Dat heb ik uiteindelijk teruggeschroefd naar de vaste maaltijden en een bepaald aantal snackmomenten per dag zodat ze beter gaat ontbijten/lunchen/avondeten. Met als gevolg dat ik elke dag kamp met terugkerende drama-buien wegens de oneerlijkheid dat ze tussendoor geen eten krijgt