Het minst leuke aan je kinderen

Zoon van 16 is het makkelijkste kind ooit, maar dat komt vooral omdat hij heel verlegen en passief is. Hij doet alles prima behalve initiatief tonen en sociale dingen ondernemen. Gevolg is dat hij geen vakantiebaantje heeft nu (ondanks maandenlang aangeven hoe en waarom) en dus geen succeservaring heeft van omgaan met andere mensen waardoor hij eens wat uit zijn schulp zou kruipen.

Ik had het nooit verwacht van mezelf, maar ik denk dat ik deze rond zijn 18e ga vertellen dat hij op zichzelf mag gaan wonen. Supergezellig kind dat uit zichzelf stofzuigt, kookt en zulks dus mijn hart bloedt maar hij moet echt meer dan drie mensen leren kennen.

Dochter van 12 is reeds heftig aan het puberen en het tegenovergestelde van broer. Je moet haar bijkans vastbinden om te zorgen dat ze er niet met een vriendin op uitgaat (en dan niet bereikbaar is omdat ze de telefoon "niet ziet".). Houdt haar waffel ook nooit en plukt steeds aan me. Die is weer té sociaal en lief en mag tot haar 30e niet op zichzelf om te voorkomen dat ze zichzelf de vernieling in socialized.

Wat een heerlijk topic!

Mijn oudste neemt persoonlijke hygiëne niet zo serieus, tot mijn grote frustratie , het boeit haar vrij weinig.

Na iets 3 keer gevraagd te hebben, m'n stem verheffen en dan terugkrijgen 'Waarom moet je gelijk zo boos doen?!!! Als je zo boos doet dan doe ik het helemaal niet'


Jongste van 3 kan driftbuien produceren waar je bang van wordt .
Heeft een nogal wat charisma en krijgt alles voor elkaar bij anderen. Boodschappen doen met m'n 3-jarige; Hij sleurt mij bepaalde winkels in omdat hij overal een snoepje krijgt.
Poging tot andere winkels bezoeken; Meneer ligt te spartelen op de grond, krijgt aandacht van voorbijganger die dat o zo schattige ventje zo zielig vinden en dan komt er geen eind aan

Jullie moeten ook gewoon niet meteen zo boos doen

Geen kinderen hier, lekker verre reizen maken met de vrouw.
Het minst leuke aan kinderen zijn de kinderen van vrienden, waardoor ze te moe, passief zijn om af te spreken.

Oh en niet te vergeten; Mijn oudste begint te puberen, in elk gesprek komen de volgende dingen terug

-Zucht
- Ja dus
- Ik luister wel!!!!! *Heeft ogen op beeldscherm laptop
- Dat is echt zooooooo niet eerlijk
- Jaaaaaahaaaa, ik doe het straks
- Jezus zeg, doe eens niet zo boos
- Ik mag nooit iets van jou
- Hoezo leren?! Laatst heb ik niet geleerd voor de toets en ik haalde een 9 dus het is beter voor mij als ik niet meer leer
- Ja maar Pietje mag dat wel van z'n ouders
- Dramaqueen modus aan: Mijn leven is zo kuuuuuuuuut ,zooo zwaar

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 10:26 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Mijn kinderen zijn te jong voor telefoons maar ik zie het wel in mijn omgeving, dat die ouders hun kind willen bellen en ze niet opnemen omdat ze het niet in de gaten hebben dat ze gebeld worden maar ondertussen zitten die junkies 24/7 aan dat scherm vast.

Ja dat he...

"Ja, de batterij was leeg."
"Hij stond op stil."
"Toevallig niet gezien."
"Ik was te druk bezig met huiswerk."

Maar dan wel bij elk piepje of ledlampje als een junk naar zijn heroïneshot rennen.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 10:26 schreef Marsenal het volgende:

[..]

Mijn kinderen zijn te jong voor telefoons maar ik zie het wel in mijn omgeving, dat die ouders hun kind willen bellen en ze niet opnemen omdat ze het niet in de gaten hebben dat ze gebeld worden maar ondertussen zitten die junkies 24/7 aan dat scherm vast.

Dat 'probleem' heb ik met een vriendin. 24/7 aan haar telefoon geplakt, tot je haar ergens voor nodig hebt, dan is ze niet te bereiken.

Als ze het nog niet kunnen perse met alles mee willen helpen/bemoeien. Waardoor je alleen maar extra werk hebt (en je het gewoon even snel af wilde hebben). Maar zodra ze het kunnen en erin bij kunnen dragen is alle interesse weg. Geen zin meer en als je dan toch vraagt even te stofzuigen ofzo dat eeuwige gezucht en gekreun.
Om het dan ook nog eens tergend traag en extra onhandig te doen in de hoop dat je het niet aan kan zien en het zelf maar doet.

Soms is dat laatste ook wel leuk. Hij het gras maaien en harken, hij haat harken.
Ik een fijne hangstoel en een koud glas limonade (ik ben allang klaar met wat ik moest doen namelijk) en lachen om een puber die ruim een half uur doet over wat in 5/10 minuutjes gedaan had kunnen zijn. Mahaaam (dat zeurtoontje!), dit gaat echt niet hoor...
Gelukkig is hij dan wel zo sportief om te beseffen dat hij het zichzelf moeilijk maakt en gaat het dan meer over in een spelletje met een knipoog.

Maar op andere momenten, wanneer er gewoon iets gedaan moet worden, trek ik dat erg slecht.
Wordt gelukkig wat minder, hij wordt ook volwassen, maar dat vond ik moeilijk aan de puberteit. Je weet wat je moet doen, je kan het prima, doe het dan gewoon, maak er niet zo'n gedoe van.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 11:09 schreef Cause_Mayhem het volgende:
... puberteit. ...maak er niet zo'n gedoe van.

Samenvatting
Hier bij het schoonmaken van een rekje van de barbecue: "Hoe moet daaaaat? Het lukt niieieeet. Waar is de emmeeeeer? De borstel is kwijijijt."
Motto van mama ("Eerst kijken, dan zeiken") is ook even kwijt weer blijkbaar.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 13:58 schreef Qarrad het volgende:

[..]

Samenvatting
Hier bij het schoonmaken van een rekje van de barbecue: "Hoe moet daaaaat? Het lukt niieieeet. Waar is de emmeeeeer? De borstel is kwijijijt."
Motto van mama ("Eerst kijken, dan zeiken") is ook even kwijt weer blijkbaar.

Mooi motto!

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 09:56 schreef KennyPowers het volgende:
Jullie moeten ook gewoon niet meteen zo boos doen

Dat klinkt als mijn dochter.

"Ga maar even je schoenen aan doen dan kunnen we zo weg"
"Trek je nog even je schoenen aan?"
"We gaan over 5 minuten weg, trek je nu je schoenen aan?"
.... (repeat een paar keer)

"We moeten nu weg, waarom heb je nog geen schoenen aan? Ik heb je al 10x gezegd dat je je schoenen aan moet doen!"

"je moet niet meteen zo boos doen maham"

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2019 09:59 schreef Pinzon het volgende:
Geen kinderen hier, lekker verre reizen maken met de vrouw.

Dat. Daarom houd ik het al jaren vol als mod van TRV.

quote:

Het minst leuke aan kinderen zijn de kinderen van vrienden, waardoor ze te moe, passief zijn om af te spreken.

Dat herken ik dan weer niet.

Moet wel lachen om de verhalen hier met ook een klein beetje herkenning als de kinderen van mijn zus of schoonzus blijven logeren / als we er iets leuks mee gaan doen / als we blijven oppassen. Kunnen we gelukkig om lachen als zij of wij weer de deur uit zijn.

Van allebei (en ze zijn intussen 10 en bijna 12) de kieskeurigheid met eten. Het werkelijk niks willen eten wat ze misschien niet zouden kunnen lusten mogelijkerwijs.
Met als nadeel dat de jongste hondsberoerd wordt als ze niet of te weinig eet, dus er moet toch iets in... lastig.
Uit eten ergens waar ze geen frietjes op het menu hebben ga ik al niet eens aan beginnen met de kinderen, wat dan wel weer een goede reden is om zonder kids uit eten te gaan .

De oudste die haar schoenen laat staan waar ze ze uittrekt, dat kan elke random plek in huis zijn zeg maar... het is een wonder dat nog niemand erover gestruikeld is en zn nek heeft gebroken.

Van de jongste het steeds maar doorgaan terwijl je stop zegt en als je dan uiteindelijk je stem verheft omdat ze na 10 keer nog steeds doorgaat, dan gaat ze huilen en ben je altijd maar boos in haar ogen...

Maar verder zijn ze best lief hoor

Ik herken echt zoveel uit dit topic; onvoorstelbaar. Ze zijn ook allemaal hetzelfde

Algemeen:
- Ze ruimen werkelijk nooit wat op hier. Je moet er als Hitler boven hangen en dreigen met de allerergste straffen die er bestaan (geen schermpjes en/of geen snoep) en ze daarbij elke dertig seconden blijven herinneren dat ze moeten opruimen, anders gebeurt het niet. Je bent actiever met hen te laten opruimen, dan dat je het zelf doet. Het zou een Olympische Spelen moeten worden; je bent twintig keer meer moe dan dat je aan het eind vd dag alles zelf doet, maar dan voel je je een goedkope slaaf van je eigen kinderen.
- Doe gewoon wat ik je vraag; het zijn geen onredelijke verzoeken; waarom moet ik altijd boos worden? Vandaag stuurde ik de oudste naar boven met: ga even de LEGO op je kamer opruimen want opa komt straks de nieuwe rolgordijnen ophangen. Even de vloer leegmaken, want als er iemand op gaat staan, is het kapot. Alles even van de grond af; doe het in de bakken, dan krijg je daarna wat lekker van me Hij loopt naar boven toe, wisselt 3 zinnen uit met vader en broertje en liep naar beneden met de woorden: ik ga buiten spelen, tot straks. OH HELL NO! TERUG!
- Bedtijd; beiden gaan zo verschrikkelijk dramatisch doen dat we ze vaak langer laten zitten gewoon om de confrontatie te vermijden
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.
- Mama, wat is dat? "Mama's autosleutels, niet aankomen" *tik* Autosleutels vallen op de grond. HOE IS DAT NIET AANKOMEN?!?!?!!?!?!

Oudste van zes:
- Denkt continu dat hij de extra moeder is van zijn kleine broertje; hou gewoon je snuit, spuit elf, hij heeft al een moeder
- Het niet afvegen van zijn billen. Als hij het nou gewoon probeert, zou het anders zijn; maar hij probeert het niet eens. Hij poept, staat op, trekt broek omhoog, trekt door en gaat spelen. Aan het eind van de dag die onderbroek - gatverdegatver
- Hij is introvert en voelt zich soms niet op zijn gemak op verjaardagen en gaat dus onophoudelijk op schoot zitten en om de vijf minuten fluisterend vragen of we al naar huis kunnen (vandaag nota bene op de verjaardag van ZIJN vriendinnetje; hij verheugde zich er enorm op)
- "Ik kan het niet, je MOET me helpen" Kerel, je hebt het nog niet eens geprobeerd?!

Middelste van drie:
- Hij is zo koppig; als hij iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet in zijn kont. Was het maar zo, dan kon hij het uitpoepen. Zijn wil is wet en ga je er niet mee akkoord, zul je het bezuren. Hij wil iets dus dan moet je van verre huize komen om er tegen in te gaan want hij maakt je leven tot een ware hel, krijsen, gooien, boos doen, hartverscheurend huilen met op de grond laten vallen drama's, hij plast zelfs van boosheid in zijn broek
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000
- Hij maakt alles kapot; lego, duplo, playmobil, dingen die je netjes neerzet, waar je een uur mee bezig bent geweest om op te bouwen; het is allemaal kapot binnen 2 seconden
- Wat grote broer kan, kan hij ook - en dat kan hij helemaal niet, dus het loopt volledig in de soep, maar toch blijven proberen want hij moet zichzelf bewijzen dat hij ook een grote jomme is.

De jongste (ik ben 24 weken zwanger):
- Zit je net lekker op de bank, je hoeft niet te plassen, je bent allang blij dat je even zit nadat de twee bovenste op bed liggen, niks aan de hand; GEBRUIKT ZE MIJN BLAAS ALS TRAMPOLINE, moet je toch weer ineens plassen
- Maak je een 20-weken echo vol spanning, ligt ze voortdurend te draaien en te bewegen zodat de echoscopiste haar niet kan zien en bepaalde vaten van het hart en de navelstreng niet kan zien; krijg je te horen dat er 'misschien wat aan de hand is', want er ontbrak een derde bloedvat van de navelstreng en een ader bij het hart. Ga je vervolgens anderhalf uur na die echo even een blokje om in het ziekenhuis, spring je even op en neer om na alle zorgen, stress en verhoogde bloeddruk te horen dat er niks aan de hand was, maar ze het gewoon over het hoofd hebben gezien
- Houdt stoïcijns elke echo bovenstaande praktijken aan de gang; geen goede geslachtsecho, geen gezichtsecho, geen leuke 3D-echo, continu zitten draaikonten en benen/armen zwaaien Dat begint nu al

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 21:55 schreef Kimsywimsy het volgende:
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 22:08 schreef KennyPowers het volgende:

[..]

Trekken ze zich toch niets van aan Althans, hooguit 2 minuten en dan beginnen ze weer opnieuw.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 21:55 schreef Kimsywimsy het volgende:
Ik herken echt zoveel uit dit topic; onvoorstelbaar. Ze zijn ook allemaal hetzelfde

Algemeen:
- Ze ruimen werkelijk nooit wat op hier. Je moet er als Hitler boven hangen en dreigen met de allerergste straffen die er bestaan (geen schermpjes en/of geen snoep) en ze daarbij elke dertig seconden blijven herinneren dat ze moeten opruimen, anders gebeurt het niet. Je bent actiever met hen te laten opruimen, dan dat je het zelf doet. Het zou een Olympische Spelen moeten worden; je bent twintig keer meer moe dan dat je aan het eind vd dag alles zelf doet, maar dan voel je je een goedkope slaaf van je eigen kinderen.
- Doe gewoon wat ik je vraag; het zijn geen onredelijke verzoeken; waarom moet ik altijd boos worden? Vandaag stuurde ik de oudste naar boven met: ga even de LEGO op je kamer opruimen want opa komt straks de nieuwe rolgordijnen ophangen. Even de vloer leegmaken, want als er iemand op gaat staan, is het kapot. Alles even van de grond af; doe het in de bakken, dan krijg je daarna wat lekker van me Hij loopt naar boven toe, wisselt 3 zinnen uit met vader en broertje en liep naar beneden met de woorden: ik ga buiten spelen, tot straks. OH HELL NO! TERUG!
- Bedtijd; beiden gaan zo verschrikkelijk dramatisch doen dat we ze vaak langer laten zitten gewoon om de confrontatie te vermijden
- Dat gekwek de hele dag door over van alles en nog wat; het slaat nergens op. Het is gewoon een verbale vorm van diarree die nooit stopt. Ik heb beiden maar uitgelegd dat ze een bepaald aantal woorden kunnen zeggen elke maand; zodat ze af en toe wijselijk hun mond dicht houden.
- Mama, wat is dat? "Mama's autosleutels, niet aankomen" *tik* Autosleutels vallen op de grond. HOE IS DAT NIET AANKOMEN?!?!?!!?!?!

Oudste van zes:
- Denkt continu dat hij de extra moeder is van zijn kleine broertje; hou gewoon je snuit, spuit elf, hij heeft al een moeder
- Het niet afvegen van zijn billen. Als hij het nou gewoon probeert, zou het anders zijn; maar hij probeert het niet eens. Hij poept, staat op, trekt broek omhoog, trekt door en gaat spelen. Aan het eind van de dag die onderbroek - gatverdegatver
- Hij is introvert en voelt zich soms niet op zijn gemak op verjaardagen en gaat dus onophoudelijk op schoot zitten en om de vijf minuten fluisterend vragen of we al naar huis kunnen (vandaag nota bene op de verjaardag van ZIJN vriendinnetje; hij verheugde zich er enorm op)
- "Ik kan het niet, je MOET me helpen" Kerel, je hebt het nog niet eens geprobeerd?!

Middelste van drie:
- Hij is zo koppig; als hij iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet in zijn kont. Was het maar zo, dan kon hij het uitpoepen. Zijn wil is wet en ga je er niet mee akkoord, zul je het bezuren. Hij wil iets dus dan moet je van verre huize komen om er tegen in te gaan want hij maakt je leven tot een ware hel, krijsen, gooien, boos doen, hartverscheurend huilen met op de grond laten vallen drama's, hij plast zelfs van boosheid in zijn broek
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000
- Hij maakt alles kapot; lego, duplo, playmobil, dingen die je netjes neerzet, waar je een uur mee bezig bent geweest om op te bouwen; het is allemaal kapot binnen 2 seconden
- Wat grote broer kan, kan hij ook - en dat kan hij helemaal niet, dus het loopt volledig in de soep, maar toch blijven proberen want hij moet zichzelf bewijzen dat hij ook een grote jomme is.

De jongste (ik ben 24 weken zwanger):
- Zit je net lekker op de bank, je hoeft niet te plassen, je bent allang blij dat je even zit nadat de twee bovenste op bed liggen, niks aan de hand; GEBRUIKT ZE MIJN BLAAS ALS TRAMPOLINE, moet je toch weer ineens plassen
- Maak je een 20-weken echo vol spanning, ligt ze voortdurend te draaien en te bewegen zodat de echoscopiste haar niet kan zien en bepaalde vaten van het hart en de navelstreng niet kan zien; krijg je te horen dat er 'misschien wat aan de hand is', want er ontbrak een derde bloedvat van de navelstreng en een ader bij het hart. Ga je vervolgens anderhalf uur na die echo even een blokje om in het ziekenhuis, spring je even op en neer om na alle zorgen, stress en verhoogde bloeddruk te horen dat er niks aan de hand was, maar ze het gewoon over het hoofd hebben gezien
- Houdt stoïcijns elke echo bovenstaande praktijken aan de gang; geen goede geslachtsecho, geen gezichtsecho, geen leuke 3D-echo, continu zitten draaikonten en benen/armen zwaaien Dat begint nu al

Ik denk dat mijn meiden (zelfde leeftijd als jouw kinderen) mij echt recht in mijn gezicht zouden uitlachen als ik zou zeggen dat ze maar een bepaald woorden kunnen zeggen per maand 😅

Dit topic

U. is 17 maanden:
- Het huilen om alles. Álles. Werkelijk állés.
- Niet willen slapen.
- Iedere nacht 6271725 keer wakker worden.
- De nachten dat hij 24/7 wil drinken.
- Hij is gewoon nooit stil. Hij praat de hele dag. We worden er niet goed van.

En het verantwoordelijkheidsgevoel en niks spontaans kunnen doen, natuurlijk.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2019 22:15 schreef madam-april het volgende:
- Hij blijft onophoudelijk dezelfde vraag stellen. Zit je net twee tellen... Mama, mag ik drinken? "Zo meteen, mama zit net". Mag ik drinken? Straks. Mag ik drinken? Mag ik nu drinken? Mama, mag ik nu drinken? Maaaaama, mag ik drinken? *duwt beker in je oogkas* Mag ik drinken? "NEE" Wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, ik wil drinken, mag ik drinken, wheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. Mag ik nu drinken? Mama, mag ik drinken, etc. x10.000

Heel herkenbaar
Bij ons is het chocola, vanaf opstaan tot naar bed gaan. Echt wat zeuren, verschrikkelijk

Na het lezen van dit topic denk ik alleen maar;

"Mijn kinderen zijn toch geen psychopaten in de dop, misschien is het zelfs een beetje normaal gedrag

Mijn oudste van 5 heeft de hele dag honger en dorst en laat dat op elke mogelijke manier weten, elke 5 minuten... maar ze lust niks van de gezonde categorie dus het zijn gezellige discussies.

Als ze haar zin niet krijgt is slaan met de deuren op janken een optie.

Als we ergens heen gaan is het elke 5 minuten, "gaan we al" "duurt het nog lang?" "Hoevaak nog de klok rond"? #zucht!

Het opstoken van haar broertje...


Mijn jongste van 2 is een stervende zwaan als hij zn zin niet krijgt, incl gillend op de grond gaan liggen (ook in de winkel)

Meneer loopt weg als hij de kans krijgt

Hij bemoeit zich overal mee... "zeg je mama?" He? He? He? 10000x per dag. (En nee hij is niet doof)

quote:

Op zondag 4 augustus 2019 19:28 schreef Klaploper het volgende:
Mijn dochtertje (7) heeft een enorme haakneus en mijn zoontje (5) is bijna 10 kg te zwaar.

10 kg is best veel voor een 5-jarige

- Dat alles gelijk NU moet
- Dat eeuwige ge'memmie, MEMMIE, ME-HEM'
- Dat eeuwige gezeur en gezanik
- Dat als de een iets heeft die andere het ook gelijk wil terwijl hij er eerst niet naar taalde
- Dat de jongste niet mag zingen van de andere twee
- dat ik overal in betrokken wordt terwijl hun vader er naast zit volledig negeert wordt


(Maandag mogen ze weer naar school )

Grootste ergernis op dit moment:
"Heb honguuuuuuuuur", en tot ze eindelijk gevoerd zijn blijven ze hangry en is niks leuk meer.

quote:

Op woensdag 21 augustus 2019 13:25 schreef Selvaria het volgende:
Grootste ergernis op dit moment:
"Heb honguuuuuuuuur", en tot ze eindelijk gevoerd zijn blijven ze hangry en is niks leuk meer.

Oh ja, herkenbaar! Mijn peuter roept de hele dag dat ze wil eten. Dan geef ik haar een appel en na drie happen hoeft ze niet meer, maar tien minuten later is het weer: ik wil eten.

Als het aan haar ligt eet ze de hele dag door kleine beetjes. Dat heb ik uiteindelijk teruggeschroefd naar de vaste maaltijden en een bepaald aantal snackmomenten per dag zodat ze beter gaat ontbijten/lunchen/avondeten. Met als gevolg dat ik elke dag kamp met terugkerende drama-buien wegens de oneerlijkheid dat ze tussendoor geen eten krijgt