R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik denk niet dat het door controleverlies komt dat ik een hele tijd doorgesukkeld heb. Meer doordat ik (als oudste kind van een gehandicapte moeder) al heel lang gewend ben om het allemaal zelf op te lossen (en voor de rest te zorgen daarbovenop), en omdat ik slim ben en dus ook gewend ben dat het me wel lukt om een soort van oplossing te vinden. (Niet dat die oplossing dan altijd op de lange termijn het beste is, maar iets van een oplossing vind ik wel.)quote:Op zondag 5 mei 2019 21:23 schreef ParelDuiker het volgende:
[..]
Klinkt als een goede aanpak. Vind je het niet lastig dat je de controle verliest als je hulp vraagt? Dat is iets wat mij er vaak van weerhoudt om hulp te vragen. Wat betreft praktische problemen, bijvoorbeeld een wiskundig vraagstuk, vind ik het vaak ook gewoon fijn om door te worstelen totdat ik een oplossing gevonden heb. Ik leer daar zo enorm veel van.
Het is inderdaad heel leerzaam om gewoon door een praktisch probleem heen te worstelen. Dan leer je veel meer dan wanneer iemand je het voorzegt. Maar er zijn dingen in je leven waar je niet doorheen geworsteld komt, en dan mag iemand je wel een duwtje geven. En eerlijk gezegd is het niet echt dat m'n psycholoog me dingen voorzegt -- het is heel erg hard werken voor mij.
Dat herken ik ook wel, dat ik op sommige gebieden achterloop, en bij mijn autistische vrienden herken ik het ook wel. Ik was zelf ongelofelijk naïef. Op meerdere momenten op de basis- en middelbare school hebben ze overwogen om me een of twee klassen over te laten slaan, maar mijn sociale vaardigheden waren altijd de reden om het niet te doen. Ik ging ook liefst met jongere kinderen om. Inmiddels is dat best wel veranderd, omdat de situatie me wel gedwongen heeft om heel snel op te groeien.quote:Oh, dan ben je al een heel stuk verder dan ik ooit gekomen ben.Ik had een prachtig databestand, zelf gebouwd op basis van eigen veldonderzoek. De wiskundige en statistische analysemethoden uitgewerkt. En alle analyses uitgevoerd. Maar een voor mijzelf acceptabel verhaal op papier krijgen lukte steeds niet. Dat kwam denk ik deels ook omdat het in Engels moest, terwijl ik mijn bachelorscriptie nog in het Nederlands mocht schrijven. En talen zijn niet mijn sterke kant.
[..]
Deze vetgemaakte zin is helemaal waar! Door mijn verhaal eerst aan een professionele hulpverlener te vertellen kan ik alvast oefenen en hoop ik dat het mij vervolgens ook makkelijker af gaat om tegen mijn moeder en zus hetzelfde verhaal te vertellen. Ik hoef dan immers alleen maar hetzelfde verhaal te vertellen in plaats van het verhaal nog te bedenken.
[..]
Ik heb daar een theorie over. Ik heb denk ik helemaal nooit een puberteit gehad zoals mensen zonder ASS dat wel hebben. Wel in fysiologische zin natuurlijk, maar niet in psychologische zin. Tijdens het ASS-diagnosetraject vertelde mijn moeder dat ook, dus dat is niet alleen mijn eigen observatie.
Een psychiater waar ik pakweg vijf jaar terug twee keer ben geweest vertelde dat vermoedelijk de hersenen bij mensen met ASS zich heel anders ontwikkelen dan bij mensen zonder ASS. Bij mensen met ASS ontwikkelen de hersenen zich nog tot hun veertigste, terwijl dat bij mensen zonder ASS al rond hun vijfentwintigste al helemaal afgerond is. Dat strookt ook met mijn gevoel dat ik altijd 10 tot 15 jaar achterloop op andere mensen. Dus wellicht dat mensen met ASS juist heel lang in hun puberteit zitten en dat daar ook de wispelturige gedachtegangen mee samenhangen. Om maar eens een hypothese op te werpen.
Dat is grappig, ik ben bijna helemaal andersom. Ik vind fel licht het prettigste, want ik houd niet zo van schaduwen. Ik wil alle details kunnen zien. Als het niet licht genoeg is, krijg ik hoofdpijn. Ik woon aan een drukke straat, maar ik vind dat wel gezellig. Zolang het geen gepraat is of andere "menselijke" geluiden, raak ik niet zo overprikkeld.quote:Ik ben juist echt een avond/nachtmens hoor. Ik vind de rust van de avond en de nacht erg prettig. Er zijn minder mensen op straat, er is minder verkeerslawaai en het licht is 's avonds meer gedempt. 's Ochtends vind ik het licht vaak te fel (tenzij het bewolkt is of zelfs regent, drie keer raden wat mijn favoriete weer is 's ochtends) en het verkeerslawaai veel te luid. Vaak voel ik mij 's avonds en 's nachts het sterkst, maar ook dan kan de somberheid zomaar intreden. Wat betreft het samenzijn met anderen kan ik ook dan naar aanleiding van iets kleins zomaar somber worden. Ik weet dat doorgaans wel goed te verbergen en ik hou het voor mij tot ik weer alleen ben.
Nee, maar ik ken ze wel heel goed. Ik weet bijvoorbeeld precies van al mijn planten en die van mijn ouders welke plant een stekje is van welke, en van wie we ze hebben gekregen, en van die ene keer dat mijn broertje alle blaadjes van mijn plant af plukte en dat de plant het alsnog overleefd heeftquote:Geef jij je planten ook namen? En begroet je ze? Knap in ieder geval dat je rationeel al zover bent dat is al een mooie stap vooruit.
Jij wel?
quote:
Lange geleden dat ik hier gepost heb. Zowel geestelijk als fysiek ging het niet goed.Hoi!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Lange geleden dat ik hier gepost heb. Zowel geestelijk als fysiek ging het niet goed.Kerel die ik ken die ook autisme heeft is sinds 1987 niet naar de tandarts geweest.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Moet er niet aan denken.Children of the night. What music they make.
Ik ben ook bijna 10 jaar niet geweest wegens een eigenlijk irreële angst. Nu ben ik dus wel weer bezig met het renoveren van mijn gebit en aangezien dat een flinke duit kost doe ik er meerdere jaren over.
Ik bemerk bij mijzelf dat ik steeds minder rumoerige omgevingen kan verdragen. Misschien heeft het met vermoeidheid te maken. Vrijdagavond was ik in Amsterdam en ik ging uit eten. Ik heb tijdens etentjes altijd moeite mijn gesprekspartner te verstaan door de vele geluiden, maar dit was een nieuw niveau. Daarna gingen we naar een concert en ik merk dat ik steeds meer de feeling ermee verlies. Ik vind het geluid te hard, iedereen om mij heen staat maar te lullen. Jammer
Het gevolg is dat ik niks meer kan bedenken om te vertellen aan degene met wie ik ben, het lukt mij dan niet zo goed meer om oprechte interesse te tonen. Ik ben alleen maar bezig met de anderen te verstaan, andere mensen te ontwijken en keer enorm in mijzelf.
Ik bemerk bij mijzelf dat ik steeds minder rumoerige omgevingen kan verdragen. Misschien heeft het met vermoeidheid te maken. Vrijdagavond was ik in Amsterdam en ik ging uit eten. Ik heb tijdens etentjes altijd moeite mijn gesprekspartner te verstaan door de vele geluiden, maar dit was een nieuw niveau. Daarna gingen we naar een concert en ik merk dat ik steeds meer de feeling ermee verlies. Ik vind het geluid te hard, iedereen om mij heen staat maar te lullen. Jammer
Het gevolg is dat ik niks meer kan bedenken om te vertellen aan degene met wie ik ben, het lukt mij dan niet zo goed meer om oprechte interesse te tonen. Ik ben alleen maar bezig met de anderen te verstaan, andere mensen te ontwijken en keer enorm in mijzelf.
Van voorzeggen leer je ook niks. Mijn coach had altijd de aanpak waarbij ik voorafgaand aan een coachsessie een probleem beschreef dat ik wilde bespreken. Tijdens de sessie stelde ze dan vragen als waarom ik dat een probleem vond, of ik kon uitleggen waarom mensen iets zo vonden of zo reageerden en wat ik dacht dat er niet goed was gegaan. Ze liet mij daardoor als het ware de oplossing voor mijn eigen problemen formuleren en tekende dat dan, met de nodige correcties of toevoeging, uit in een schema. En dan komt het lastigste, het toepassen van het schema in de periode daarna. Ik vind het nog altijd merkwaardig dat die schema's de mensenwereld voor mij zo enorm veel beter te begrijpen gemaakt hebben, maar het werkt wel.quote:
[..] Maar er zijn dingen in je leven waar je niet doorheen geworsteld komt, en dan mag iemand je wel een duwtje geven. En eerlijk gezegd is het niet echt dat m'n psycholoog me dingen voorzegt -- het is heel erg hard werken voor mij.
Haha, wat leuk. Dan kun je dus een soort stamboom tekenen. En wat een naar broertje.quote:[..] Nee, maar ik ken ze wel heel goed. Ik weet bijvoorbeeld precies van al mijn planten en die van mijn ouders welke plant een stekje is van welke, en van wie we ze hebben gekregen, en van die ene keer dat mijn broertje alle blaadjes van mijn plant af plukte en dat de plant het alsnog overleefd heeft
Jij wel?
Ik geef niet al mijn planten namen, maar een aantal heb ik wel namen gegeven. Momenteel heb ik een dennenboom (die heet Dennis), een peperplant (die heet Peter) en een tomatenplant (die heet Tom). Ja, ze allitereren bewust. Als ik buiten zit op het terras groet ik Dennis, Peter en Tom ook altijd even. 
Ik ben een tijdje enorm geïnteresseerd geweest in hydrocultuur (een kweekmethode met een biologisch inert substraat waarbij voedingsstoffen direct in het water worden opgelost). Bij mij uit zich dat in het uren lezen van websites en boeken over het onderwerp, het analyseren van diverse relevante biologische/scheikundige/natuurkundige processen, het maken van een technisch ontwerp en ten slotte het uitvoeren van het technisch ontwerp. In dit geval resulteerde het in een soort tunnelkas met een geautomatiseerd irrigatiesysteem waarmee ik een aantal soorten peperplanten heb gekweekt.
Nooit meer gedaan daarna, want als ik het gevoel heb dat ik een proces of techniek helemaal begrijp heb ik er geen lol meer van en stort ik mij in een nieuw project.
Edit: Dit is overigens ronduit fascinerend. Planten uit de nachtschade-familie kun je op elkaar enten. Dat kan bijvoorbeeld leiden tot een plant die in de bodem aardappelknollen laat groeien, en bovengronds tomaten laat groeien, zie ook Wikipedia.
[ Bericht 4% gewijzigd door ParelDuiker op 12-05-2019 22:10:47 ]
Dat is wel heel lang geleden. Ben zelf ook al jaren niet naar de tandarts geweest vanwege tandartsangst en ook een beetje vanwege de kosten. En tegen het trekken van mijn verstandskiezen zie ik al helemaal op.quote:
[..]
Kerel die ik ken die ook autisme heeft is sinds 1987 niet naar de tandarts geweest.
Moet er niet aan denken.
heb geen autisme, maar had ooit wel tandartsangst. Jaren niet geweest.quote:
[..]
Dat is wel heel lang geleden. Ben zelf ook al jaren niet naar de tandarts geweest vanwege tandartsangst en ook een beetje vanwege de kosten. En tegen het trekken van mijn verstandskiezen zie ik al helemaal op.
Toen ik eerst ging spoten ze de verdoving in en dat deed pijn. Tegenwoordig nu ik wel weer ga doet zelfs de verdoving geen pijn meer. Later las ik op internet dat het een angsttandarts is. Ik zou er zo 1 zoeken. Het maakt wel echt verschil of ze je geruststellen of niet.
Verstandskiezen erg bang voor omdat ik hier op het forum had gelezen dat het 3 uur kon duren en sommigen geen verdoving voelden enz. Was gewoon een lachertje want binnen 1 seconde was het bijna klaar. Maar goed ik heb er zelf maar 3 routinematig laten trekken en als er bijzondere omstandigheden zijn dan kan het natuurlijk afwijken.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Tandartsangst, check... nou ja, jaren geleden. Ik denk dat we er een jaar of 2 over gedaan hebben voor mijn gaatje gevuld was.
Ben bij een angsttandarts geweest, dat was een heks. Gelukkig wilde mijn eigen tandarts het toen zelf wel proberen, hele kleine stapjes. Maar wat een engelengeduld.
Daarnaast ging ik naar een psycholoog.
Ik ben nu niet meer bang voor de tandarts, ivm verhuizing nu bij een andere tandarts, maar wel een prettige. Controle ga ik gerust naar toe. Als ik een gaatje heb dan maak ik een nieuwe afspraak en ben ik wel een beetje gespannen, maar het lukt wel.
Ik moet wel zeggen dat ik tot nu toe weinig gedoe heb gehad aan mijn gebit, gelukkig.
Ben bij een angsttandarts geweest, dat was een heks. Gelukkig wilde mijn eigen tandarts het toen zelf wel proberen, hele kleine stapjes. Maar wat een engelengeduld.
Daarnaast ging ik naar een psycholoog.
Ik ben nu niet meer bang voor de tandarts, ivm verhuizing nu bij een andere tandarts, maar wel een prettige. Controle ga ik gerust naar toe. Als ik een gaatje heb dan maak ik een nieuwe afspraak en ben ik wel een beetje gespannen, maar het lukt wel.
Ik moet wel zeggen dat ik tot nu toe weinig gedoe heb gehad aan mijn gebit, gelukkig.
Fake it till you make it...
Vraagje. Gisterenavond eerste dosis mirtazapine (7,5mg) ingenomen in combi met mijn normale dosis Temazepam (20mg) ingenomen, in overleg met psychiater.
Ik ben nou echt zo stoned als een garnaal. Na twaalf uur slaap.
Nog een paar dagen volhouden? Of wat?
Ik ben nou echt zo stoned als een garnaal. Na twaalf uur slaap.
Nog een paar dagen volhouden? Of wat?
Mon 'en!
Als het 'draagbaar' is zou ik het eventjes aankijken. Meestal wordt het na een tijdje minder met bijwerkingen. Aanpassen van de dosering kan ook nog (bij voorkeur in overleg met de voorschrijvende artsquote:
).
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Dosering is al minimaal (halve tablet) en voel me echt enorm verrot. Heb toch maar even de psychiater gemaild.quote:
[..]
Als het 'draagbaar' is zou ik het eventjes aankijken. Meestal wordt het na een tijdje minder met bijwerkingen. Aanpassen van de dosering kan ook nog (bij voorkeur in overleg met de voorschrijvende arts
Mon 'en!
Goed dat je gemaild hebt, je kan dat halfje niet nog een keer halveren?
Hopelijk heb je snel bericht terug
Hopelijk heb je snel bericht terug
Fake it till you make it...
Kick. Ik ben maar weer eens moed aan het verzamelen om naar een autismemeeting te gaan. Ik denk er ook over om naar het NVA-congres te gaan volgende maand.
Ondanks dat ik gerust mensen om mij heen heb in het dagelijks leven, is dat gevoel van niet aan kunnen sluiten en eenzaamheid verrekte overheersend.
Hoe is het met iedereen?
Ondanks dat ik gerust mensen om mij heen heb in het dagelijks leven, is dat gevoel van niet aan kunnen sluiten en eenzaamheid verrekte overheersend.
Hoe is het met iedereen?
Lees ik het goed eb kost dat 175 euro aan entree?quote:Op woensdag 23 oktober 2019 18:53 schreef Meridiaan het volgende:
Kick. Ik ben maar weer eens moed aan het verzamelen om naar een autismemeeting te gaan. Ik denk er ook over om naar het NVA-congres te gaan volgende maand.
Ondanks dat ik gerust mensen om mij heen heb in het dagelijks leven, is dat gevoel van niet aan kunnen sluiten en eenzaamheid verrekte overheersend.
Hoe is het met iedereen?
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Dat lees jij goed. Absurd hoge prijs.quote:
[..]
Lees ik het goed eb kost dat 175 euro aan entree?
Mon 'en!
Helaas lees je dat goed. Het is iets van 65e als je lid bent.quote:
[..]
Lees ik het goed eb kost dat 175 euro aan entree?
Het werpt wel een enorm hoge drempel op voor het publiek. Ik vermoed niet dat de doelgroep zwemt in het geld.
Dat is idd wel een 'beetje' te hoog om te zeggen:"Kom, ik ga eens kijken!" ja.quote:
[..]
Dat lees jij goed. Absurd hoge prijs.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
X
Voor 175 euro kun je bijna een Lowlandsticket voor drie dagen (210 euro) kopen!
Zeker ook omdat ik na een uurtje workshop twee uur moet bijkomen. Dan wordt het wel een heel duur uurtje.quote:Op woensdag 23 oktober 2019 19:08 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Dat is idd wel een 'beetje' te hoog om te zeggen:"Kom, ik ga eens kijken!" ja.
Voor 175 euro kun je bijna een Lowlandsticket voor drie dagen (210 euro) kopen!
Mon 'en!
Ik zat ook al te denken, is bijna een driedaags festivalticketquote:
X
[..]
Zeker ook omdat ik na een uurtje workshop twee uur moet bijkomen. Dan wordt het wel een heel duur uurtje.
Voor 175 euro kun je bijna een Lowlandsticket voor drie dagen (210 euro) kopen!
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
NVA congres lijkt mij ook wel interessant, maar ik woon echt een eind weg en ik weet niet of ik dat energietechnisch ga redden allemaal. Dat denk ik al een aantal jaar...quote:
Kick. Ik ben maar weer eens moed aan het verzamelen om naar een autismemeeting te gaan. Ik denk er ook over om naar het NVA-congres te gaan volgende maand.
Ondanks dat ik gerust mensen om mij heen heb in het dagelijks leven, is dat gevoel van niet aan kunnen sluiten en eenzaamheid verrekte overheersend.
Hoe is het met iedereen?
Het gaat niet zo lekker, weinig energie, kort lontje. Een wachtlijst voor hulp waar je u tegen zegt, ergens volgend jaar tegen de zomer... we zijn op de helft.
Fake it till you make it...
Vuilnisman vindt brief aan Sint: 'Zou graag hebben dat je autisme wegtovert'
@heywoodu misschien ook leuk voor FP?
@heywoodu misschien ook leuk voor FP?
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
quote:Op zaterdag 23 november 2019 18:44 schreef naatje_1 het volgende:
Vuilnisman vindt brief aan Sint: 'Zou graag hebben dat je autisme wegtovert'
@:heywoodu misschien ook leuk voor FP?
Die vuilnisman gaat zeker gelijk uitleggen dat de Sint niet bestaat, autist dat het is.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Hé, wat zeg je me nouquote:Op zaterdag 23 november 2019 18:49 schreef heywoodu het volgende:
[..]
Die vuilnisman gaat zeker gelijk uitleggen dat de Sint niet bestaat, autist dat het is.
Wie komt er dan alle jaren, weer uit Spanje gevaren 
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Ooooh, dat is Sinterklaas! Ik dacht dat je Sint Drogo bedoelde, beschermheilige van lelijke mensen, koffiehuiseigenaren, galstenen en mensen met een geestelijke handicap.quote:
[..]
Hé, wat zeg je me nou
https://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Drogo
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Hallo, ik ben een man van 28 met Asperger. Pas sinds mijn 20e ben ik mezelf echt aan het ontdekken en inmiddels ben ik zo sociaal dat mensen mij nooit zouden aanzien als iemand met autisme.
Wat niet betekent dat ik er geen last van heb. Ik heb een enorme achterstand met vrouwen. Ooit leren zoenen met behulp van een prostituee, dus die handeling opzich is niet eng meer voor me.
Ik ben nog een jaar student wat betekent dat ik tot september bij een studentenvereniging zit (niks groots, kleine hobbyvereniging voor studenten). Nu zijn er twee meisjes waarvan ik twijfel of ze me leuk vinden. Een meisje ken ik echt nog maar net maar blijf ik de komende weken wel wekelijks zien. Zij begon tegen me te praten bij een borrel en was opeens heel open en stond wel dicht tegen me aan, kon wel met haar lachen.
Nu moet ik altijd op volle toeren draaien tijdens zulke gesprekken, alles gaat niet zo vlot als normale personen. Mijn probleem is dat zulke situaties me angstig maken. Ik heb geen ervaring met vrouwen. Vind ze me echt leuk? Wat moet ik doen? Wanneer kan ik haar aanraken? En wat daarna? Dit is allemaal zo nieuw voor me en hierdoor slaat mijn hart behoorlijk op hol waardoor ik tot niks kom.
Wat moet ik doen? Hoe lossen jullie dit op? Grootste probleem is dus de angst, ik kan niet ontspannen en mezelf zijn als dit gebeurt.
Wat niet betekent dat ik er geen last van heb. Ik heb een enorme achterstand met vrouwen. Ooit leren zoenen met behulp van een prostituee, dus die handeling opzich is niet eng meer voor me.
Ik ben nog een jaar student wat betekent dat ik tot september bij een studentenvereniging zit (niks groots, kleine hobbyvereniging voor studenten). Nu zijn er twee meisjes waarvan ik twijfel of ze me leuk vinden. Een meisje ken ik echt nog maar net maar blijf ik de komende weken wel wekelijks zien. Zij begon tegen me te praten bij een borrel en was opeens heel open en stond wel dicht tegen me aan, kon wel met haar lachen.
Nu moet ik altijd op volle toeren draaien tijdens zulke gesprekken, alles gaat niet zo vlot als normale personen. Mijn probleem is dat zulke situaties me angstig maken. Ik heb geen ervaring met vrouwen. Vind ze me echt leuk? Wat moet ik doen? Wanneer kan ik haar aanraken? En wat daarna? Dit is allemaal zo nieuw voor me en hierdoor slaat mijn hart behoorlijk op hol waardoor ik tot niks kom.
Wat moet ik doen? Hoe lossen jullie dit op? Grootste probleem is dus de angst, ik kan niet ontspannen en mezelf zijn als dit gebeurt.
The show must go on
Ik heb zelf ook veel moeite op dit vlak, dus weet niet of mijn antwoord veel gaat helpen, maar ik leg vrij snel op tafel dat ik autisme heb. Als het echt iemand is die ik leuk vind en er is de kans dat het wederzijds is, dan is autisme gewoon een onderdeel van mijn persoonlijkheid waar die ander ook mee te maken zal krijgen.quote:
Hallo, ik ben een man van 28 met Asperger. Pas sinds mijn 20e ben ik mezelf echt aan het ontdekken en inmiddels ben ik zo sociaal dat mensen mij nooit zouden aanzien als iemand met autisme.
Wat niet betekent dat ik er geen last van heb. Ik heb een enorme achterstand met vrouwen. Ooit leren zoenen met behulp van een prostituee, dus die handeling opzich is niet eng meer voor me.
Ik ben nog een jaar student wat betekent dat ik tot september bij een studentenvereniging zit (niks groots, kleine hobbyvereniging voor studenten). Nu zijn er twee meisjes waarvan ik twijfel of ze me leuk vinden. Een meisje ken ik echt nog maar net maar blijf ik de komende weken wel wekelijks zien. Zij begon tegen me te praten bij een borrel en was opeens heel open en stond wel dicht tegen me aan, kon wel met haar lachen.
Nu moet ik altijd op volle toeren draaien tijdens zulke gesprekken, alles gaat niet zo vlot als normale personen. Mijn probleem is dat zulke situaties me angstig maken. Ik heb geen ervaring met vrouwen. Vind ze me echt leuk? Wat moet ik doen? Wanneer kan ik haar aanraken? En wat daarna? Dit is allemaal zo nieuw voor me en hierdoor slaat mijn hart behoorlijk op hol waardoor ik tot niks kom.
Wat moet ik doen? Hoe lossen jullie dit op? Grootste probleem is dus de angst, ik kan niet ontspannen en mezelf zijn als dit gebeurt.
Of ze je echt leuk vindt, daar kom je alleen maar achter op het moment dat je haar een keer op de koffie vraagt ofzo. Qua fysieke aanrakingen heb ik echt geen flauw idee, ik doe maar wat maar laat meestal de ander op dat vlak het initiatief nemen (dat werkt niet per se in mijn voordeel volgens mij).
Tja, aanraken is ook maar een ding en als je daar zelf niet goed in bent mag dat er ook gewoon zijn lijkt me, vrouwen doen het ook wel. Beter dan forceren in ieder geval. Vertellen over autisme is wel een goed idee, maar dat is meer als je al aan het daten bent denk ik ja.quote:Op zaterdag 7 december 2019 16:54 schreef naatje_1 het volgende:
[..]
Ik heb zelf ook veel moeite op dit vlak, dus weet niet of mijn antwoord veel gaat helpen, maar ik leg vrij snel op tafel dat ik autisme heb. Als het echt iemand is die ik leuk vind en er is de kans dat het wederzijds is, dan is autisme gewoon een onderdeel van mijn persoonlijkheid waar die ander ook mee te maken zal krijgen.
Of ze je echt leuk vindt, daar kom je alleen maar achter op het moment dat je haar een keer op de koffie vraagt ofzo. Qua fysieke aanrakingen heb ik echt geen flauw idee, ik doe maar wat maar laat meestal de ander op dat vlak het initiatief nemen (dat werkt niet per se in mijn voordeel volgens mij).
Vragen op koffie oid kan altijd. Het flirten ben ik zo slecht in, en dat is nu net wat je tegenkomt als je naar groepsborrels gaat, de sfeer is dan toch wat losser dan gewone dates. Niet dat ik dan wel weet hoe ik moves moet maken. Ik wou dat dat me niet zo zenuwachtig maakte.
The show must go on
Ik word het wegtrekkende dier van autisme bij te dodelijke dingen, ik kan geen contact leggen vanaf te zwarte luchten.
Goed, ik heb in een eerder topic al aangegeven dat ik struggle met een stiefzoon die PDDNOS heeft.
Hij is net 18, en weigert baantjes omdat hij niks 'leuk' vindt. Hij krijgt dan ook geld van zijn vader die hem in sigaretten voorziet. Iets wat ik totaal geschift vind overigens.
Na enige "akkefietjes" met dreigende situaties, schelden met enge ziektes icm een oud beroep (naar zijn moeder) in een gezin waar nog 2 kinderen van onder de 10 rondlopen. En het naar beneden gooien van zware spullen terwijl er iemand op de trap loopt. En dus het bewust in gevaar brengen van in dit geval zijn moeder.
Doodwensen van het gehele overige gezin, en het 2 jaar op rij niet halen van zijn school, en nu op een bedenkelijk niveau (1), terwijl dat 2 niveaus lager is dan hij daadwerkelijk aankan.
De crisishulp wordt ingeroepen, waar hoe bewonderingswaardig na bijna 5 weken eindelijk gaat aanvangen.
Wordt zoonlief omdat hij zich verveelde(geen baan dus/ kijkt wel 60 uur Netflix per maand), vanwege kerst een PS4 cadeau gedaan. Vervolgens is hij enkele dagen later jarig, krijgt hij zijn rijbewijs. En geeft zijn moeder hem een tatoeage.
Ik ben echt flabbergasted, we verfoeien zijn vader al heel lang dat hij hem altijd maar van alles geeft, en nu gaat zijn moeder, na zijn totale debiele wangedrag, dezelfde streken uithalen.
Ik begrijp hier echt niks van, sigaretten aan je kinderen geven, een tattoo voor zijn 18de verjaardag. Waarom zetten we hem niet bij de hoeren af?
Ben ik nou gek of zijn hun het?
Hij is net 18, en weigert baantjes omdat hij niks 'leuk' vindt. Hij krijgt dan ook geld van zijn vader die hem in sigaretten voorziet. Iets wat ik totaal geschift vind overigens.
Na enige "akkefietjes" met dreigende situaties, schelden met enge ziektes icm een oud beroep (naar zijn moeder) in een gezin waar nog 2 kinderen van onder de 10 rondlopen. En het naar beneden gooien van zware spullen terwijl er iemand op de trap loopt. En dus het bewust in gevaar brengen van in dit geval zijn moeder.
Doodwensen van het gehele overige gezin, en het 2 jaar op rij niet halen van zijn school, en nu op een bedenkelijk niveau (1), terwijl dat 2 niveaus lager is dan hij daadwerkelijk aankan.
De crisishulp wordt ingeroepen, waar hoe bewonderingswaardig na bijna 5 weken eindelijk gaat aanvangen.
Wordt zoonlief omdat hij zich verveelde(geen baan dus/ kijkt wel 60 uur Netflix per maand), vanwege kerst een PS4 cadeau gedaan. Vervolgens is hij enkele dagen later jarig, krijgt hij zijn rijbewijs. En geeft zijn moeder hem een tatoeage.
Ik ben echt flabbergasted, we verfoeien zijn vader al heel lang dat hij hem altijd maar van alles geeft, en nu gaat zijn moeder, na zijn totale debiele wangedrag, dezelfde streken uithalen.
Ik begrijp hier echt niks van, sigaretten aan je kinderen geven, een tattoo voor zijn 18de verjaardag. Waarom zetten we hem niet bij de hoeren af?
Ben ik nou gek of zijn hun het?
Als je kind wil roken en hij werkt er voor, prima.
Als je kind een tattoo wil en deze zelf betaald, prima.
Maar je gaat je kind toch niet opzettelijk ziek/verslaafd maken aan kankerverwekkend spul?
Ik geef mijn dochter van 9 toch ook geen breezer?
Als je kind een tattoo wil en deze zelf betaald, prima.
Maar je gaat je kind toch niet opzettelijk ziek/verslaafd maken aan kankerverwekkend spul?
Ik geef mijn dochter van 9 toch ook geen breezer?
@Kokoswater: ik ben ook beroerd slecht in flirten, het komt pas aan als iemand letterlijk tegen me zegt dat hij me leuk vindt. Wat ik je zou aanraden is om op zo'n groepsborrel te blijven praten met de mensen die je leuk vindt om mee te praten, en om iemand die je zou willen daten rechtuit te vragen om af te spreken. Dan niet "zou je een keer willen afspreken?" maar concreter, bijvoorbeeld "zin om komende woensdag met me wat te gaan drinken in de stad?" of net wat je zou willen doen. Dat geeft je meteen duidelijkheid en dan hoef je niet ongemakkelijk door te gaan vragen. Hoe minder dingen die je op meerdere manieren kan opvatten, hoe beter.
Wat je zou kunnen doen is tips/adviezen lezen op Captain Awkward. Dat is een adviesblog vooral over relaties en best wel gericht op nerdy/autistische mensen. Ik heb er een hoop van geleerd. (Het in de praktijk brengen is een tweede, maar oké.)
@lunko1979: Ik weet niet of je veel advies gaat krijgen in dit topic, want mijn indruk is dat de meeste mensen die hier schrijven zelf autistisch zijn en niet per se ervaring hebben met het opvoeden van een autistische puber. Ik wens je veel succes/sterkte.
Wat je zou kunnen doen is tips/adviezen lezen op Captain Awkward. Dat is een adviesblog vooral over relaties en best wel gericht op nerdy/autistische mensen. Ik heb er een hoop van geleerd. (Het in de praktijk brengen is een tweede, maar oké.)
@lunko1979: Ik weet niet of je veel advies gaat krijgen in dit topic, want mijn indruk is dat de meeste mensen die hier schrijven zelf autistisch zijn en niet per se ervaring hebben met het opvoeden van een autistische puber. Ik wens je veel succes/sterkte.
Lunko, het is hun kind, niet dat van jou...quote:
Goed, ik heb in een eerder topic al aangegeven dat ik struggle met een stiefzoon die PDDNOS heeft.
Hij is net 18, en weigert baantjes omdat hij niks 'leuk' vindt. Hij krijgt dan ook geld van zijn vader die hem in sigaretten voorziet. Iets wat ik totaal geschift vind overigens.
Na enige "akkefietjes" met dreigende situaties, schelden met enge ziektes icm een oud beroep (naar zijn moeder) in een gezin waar nog 2 kinderen van onder de 10 rondlopen. En het naar beneden gooien van zware spullen terwijl er iemand op de trap loopt. En dus het bewust in gevaar brengen van in dit geval zijn moeder.
Doodwensen van het gehele overige gezin, en het 2 jaar op rij niet halen van zijn school, en nu op een bedenkelijk niveau (1), terwijl dat 2 niveaus lager is dan hij daadwerkelijk aankan.
De crisishulp wordt ingeroepen, waar hoe bewonderingswaardig na bijna 5 weken eindelijk gaat aanvangen.
Wordt zoonlief omdat hij zich verveelde(geen baan dus/ kijkt wel 60 uur Netflix per maand), vanwege kerst een PS4 cadeau gedaan. Vervolgens is hij enkele dagen later jarig, krijgt hij zijn rijbewijs. En geeft zijn moeder hem een tatoeage.
Ik ben echt flabbergasted, we verfoeien zijn vader al heel lang dat hij hem altijd maar van alles geeft, en nu gaat zijn moeder, na zijn totale debiele wangedrag, dezelfde streken uithalen.
Ik begrijp hier echt niks van, sigaretten aan je kinderen geven, een tattoo voor zijn 18de verjaardag. Waarom zetten we hem niet bij de hoeren af?
Ben ik nou gek of zijn hun het?
Maar verder kan ik me aardig vinden in wat je schrijft... probeer het te bespreken met je partner.
Verder geen idee, sterkte.
Fake it till you make it...
Met wie heb jij een relatie? Met de vader of de moeder van die jongen?quote:
Goed, ik heb in een eerder topic al aangegeven dat ik struggle met een stiefzoon die PDDNOS heeft.
Hij is net 18, en weigert baantjes omdat hij niks 'leuk' vindt. Hij krijgt dan ook geld van zijn vader die hem in sigaretten voorziet. Iets wat ik totaal geschift vind overigens.
Na enige "akkefietjes" met dreigende situaties, schelden met enge ziektes icm een oud beroep (naar zijn moeder) in een gezin waar nog 2 kinderen van onder de 10 rondlopen. En het naar beneden gooien van zware spullen terwijl er iemand op de trap loopt. En dus het bewust in gevaar brengen van in dit geval zijn moeder.
Doodwensen van het gehele overige gezin, en het 2 jaar op rij niet halen van zijn school, en nu op een bedenkelijk niveau (1), terwijl dat 2 niveaus lager is dan hij daadwerkelijk aankan.
De crisishulp wordt ingeroepen, waar hoe bewonderingswaardig na bijna 5 weken eindelijk gaat aanvangen.
Wordt zoonlief omdat hij zich verveelde(geen baan dus/ kijkt wel 60 uur Netflix per maand), vanwege kerst een PS4 cadeau gedaan. Vervolgens is hij enkele dagen later jarig, krijgt hij zijn rijbewijs. En geeft zijn moeder hem een tatoeage.
Ik ben echt flabbergasted, we verfoeien zijn vader al heel lang dat hij hem altijd maar van alles geeft, en nu gaat zijn moeder, na zijn totale debiele wangedrag, dezelfde streken uithalen.
Ik begrijp hier echt niks van, sigaretten aan je kinderen geven, een tattoo voor zijn 18de verjaardag. Waarom zetten we hem niet bij de hoeren af?
Ben ik nou gek of zijn hun het?
Ik denk dat dit probleem namelijk bij de ouders ligt. Als een kind autisme heeft, dan is het nog meer van belang dat de ouders hem op een goede manier opvoeden met duidelijkheid van o.a. wat goed en fout is, wat fatsoenlijk en wat niet. En bij wat jij beschrijft zie ik juist het tegenovergestelde: die jongen wordt helemaal verpest.
Als je zonder autisme op zo'n manier wordt opgevoed, dan is het al moeilijk genoeg om op volwassen leeftijd jouw gedrag en denkbeelden aan te passen. Mét autisme wordt het nog veel moeilijker.
Hij is jouw zoon niet. Je kan hier helaas niets mee, tenzij die jongen jou vertrouwt en zelf naar jou toekomt om hulp te vragen. Maar dat lijkt me niet het geval.
Dit zegt eerder iets over jouw relatie.
Ik heb moeite met alle afspraken die worden gecancelled en het vele thuiszitten. Gelukkig kan ik nog wel werken. Straks even een dagrooster voor de vrije dagen gaan maken, want dit trek ik slecht
Ik vind het ook raar... afspraken die niet doorgaan. Kinderen thuis de hele dag.
En ik had een mooi rooster gemaakt voor de door de weekse dagen, maar nu blijkt dat voor de oudste vanuit school toch anders te worden. Die krijgt (is de opzet) gewoon een hele dag les via internet.
Waar ik gisteren weer een beetje rust voelde terugkomen na mn rooster enzo, is mn puzzel nu weer door de war gegooid... dus opnieuw beginnen...
En ik had een mooi rooster gemaakt voor de door de weekse dagen, maar nu blijkt dat voor de oudste vanuit school toch anders te worden. Die krijgt (is de opzet) gewoon een hele dag les via internet.
Waar ik gisteren weer een beetje rust voelde terugkomen na mn rooster enzo, is mn puzzel nu weer door de war gegooid... dus opnieuw beginnen...
Fake it till you make it...
Ik ben op dit moment opgenomen maar vind het juist een geruststelling dat er ineens veel minder 'verplichtingen' zullen zijn als ik weer thuis ben. Als intrinsiek kluizenaar ben ik opgelucht dat ik straks thuis door kan gaan met mezelf isoleren zonder dat ik me schuldig hoef te voelen over het missen van vaste afspraken en afwijzen van mensen die contact willen.
Dagbesteding, koorrepetities- en optredens, sport, sociale afspraken zijn allemaal van de baan. Wat mij betreft mogen die maatregelen nog wel wat langer duren
. Voordat deze maatregelen er waren maakte ik me druk om de chaos thuis en hoe alles meteen weer overweldigend zou zijn als ik met ontslag zou gaan, omdat ik heb gemerkt dat ik tijdens deze opname over het algemeen wel tot rust ben gekomen door het wegvallen van veel dagelijkse stressoren. Thuis heb ik wel nog steeds het probleem dat ik samenwoon met mensen waarvan alleen al het idee van hun nabijheid ergernis opwekt.
Dit is ook weer een moment waarop ik mezelf afvraag waarom ik al deze niet-noodzakelijke activiteiten moet doen van mezelf, terwijl het me zoveel stress oplevert dat ik enorm opgelucht ben dat het niet doorgaat ondanks het feit dat het mijn routine compleet door de war gooit.
Mezelf wel of niet dwingen om activiteiten te doen blijft een dilemma.
Vinden jullie het ook zo moeilijk om te bepalen wat goed voor je is? Hoe je weet of je iets juist wel moet doen omdat je anders alles gaat vermijden en daardoor ook potentieel leuke ervaringen misloopt, of juist niet omdat het veel stress oplevert?
Dagbesteding, koorrepetities- en optredens, sport, sociale afspraken zijn allemaal van de baan. Wat mij betreft mogen die maatregelen nog wel wat langer duren
. Voordat deze maatregelen er waren maakte ik me druk om de chaos thuis en hoe alles meteen weer overweldigend zou zijn als ik met ontslag zou gaan, omdat ik heb gemerkt dat ik tijdens deze opname over het algemeen wel tot rust ben gekomen door het wegvallen van veel dagelijkse stressoren. Thuis heb ik wel nog steeds het probleem dat ik samenwoon met mensen waarvan alleen al het idee van hun nabijheid ergernis opwekt.Dit is ook weer een moment waarop ik mezelf afvraag waarom ik al deze niet-noodzakelijke activiteiten moet doen van mezelf, terwijl het me zoveel stress oplevert dat ik enorm opgelucht ben dat het niet doorgaat ondanks het feit dat het mijn routine compleet door de war gooit.
Mezelf wel of niet dwingen om activiteiten te doen blijft een dilemma.
Vinden jullie het ook zo moeilijk om te bepalen wat goed voor je is? Hoe je weet of je iets juist wel moet doen omdat je anders alles gaat vermijden en daardoor ook potentieel leuke ervaringen misloopt, of juist niet omdat het veel stress oplevert?
Why are you wearing that stupid man suit?
Ik herken dat wel, kuolema. Ik worstel erg met de behoefte aan gezelschap, een klankbord of simpelweg iemand waarbij ik niet mijzelf in een houding hoef te wringen. Bij iedereen die ik ontmoet heb ik het idee zus of zo te moeten zijn/gedragen. Ik vul nogal in. Anderzijds wil ik niemand om mij heen hebben, want ik stoor mij snel aan anderen. Het is vermoeiend om mijzelf te zijn, het steeds maar aanpassen en invullen wat iemand zou kunnen denken als ik a of b zeg.
Daarom waren de clubjes die ik doe altijd erg fijn. Een vaste tijd, en daarna gewoon weer naar huis. En dat valt nu voor onbepaalde tijd weg.
Want hoe moeilijk sociaal zijn is en het er bij willen horen, ook al weet ik dat mij dat nooit gaat lukken en mijn hele leven pas ik al niet in de hokjes, ik heb het wel nodig.
Wekenlang alleen met mijzelf zijn thuis :x
[ Bericht 14% gewijzigd door Meridiaan op 17-03-2020 23:43:50 ]
Daarom waren de clubjes die ik doe altijd erg fijn. Een vaste tijd, en daarna gewoon weer naar huis. En dat valt nu voor onbepaalde tijd weg.
Want hoe moeilijk sociaal zijn is en het er bij willen horen, ook al weet ik dat mij dat nooit gaat lukken en mijn hele leven pas ik al niet in de hokjes, ik heb het wel nodig.
Wekenlang alleen met mijzelf zijn thuis :x
[ Bericht 14% gewijzigd door Meridiaan op 17-03-2020 23:43:50 ]
Her-ken-baar!quote:
Dit is ook weer een moment waarop ik mezelf afvraag waarom ik al deze niet-noodzakelijke activiteiten moet doen van mezelf, terwijl het me zoveel stress oplevert dat ik enorm opgelucht ben dat het niet doorgaat ondanks het feit dat het mijn routine compleet door de war gooit.
Mezelf wel of niet dwingen om activiteiten te doen blijft een dilemma.
Vinden jullie het ook zo moeilijk om te bepalen wat goed voor je is? Hoe je weet of je iets juist wel moet doen omdat je anders alles gaat vermijden en daardoor ook potentieel leuke ervaringen misloopt, of juist niet omdat het veel stress oplevert?
Ik ben al ruim vier jaar bezig met 'langzamerhand weer wat socialer worden', maar ik vind dat helemaal niet leuk. Of nuttig. Of fijn.
Ik vind mensen pas leuk als ik een halve krat bier of een fles wijn achter de kiezen heb. #truefacts
Sinds ik ben gestopt met zuipen, zie ik in dat ik zo'n beetje alle vormen van interpersoonlijk contact (behalve met mijn lief, met wie ik samen woon) stom vind. Schriftelijk gaat het nog wel.
Dat al mijn afspraken zijn afgezegd is een irritante verandering, maar ik mis de buitenwereld totaal niet. #brutalhonesty
Mon 'en!
Ik snap wat je zegt.quote:
Ik ben op dit moment opgenomen maar vind het juist een geruststelling dat er ineens veel minder 'verplichtingen' zullen zijn als ik weer thuis ben. Als intrinsiek kluizenaar ben ik opgelucht dat ik straks thuis door kan gaan met mezelf isoleren zonder dat ik me schuldig hoef te voelen over het missen van vaste afspraken en afwijzen van mensen die contact willen.
Dagbesteding, koorrepetities- en optredens, sport, sociale afspraken zijn allemaal van de baan. Wat mij betreft mogen die maatregelen nog wel wat langer duren
Dit is ook weer een moment waarop ik mezelf afvraag waarom ik al deze niet-noodzakelijke activiteiten moet doen van mezelf, terwijl het me zoveel stress oplevert dat ik enorm opgelucht ben dat het niet doorgaat ondanks het feit dat het mijn routine compleet door de war gooit.
Mezelf wel of niet dwingen om activiteiten te doen blijft een dilemma.
Vinden jullie het ook zo moeilijk om te bepalen wat goed voor je is? Hoe je weet of je iets juist wel moet doen omdat je anders alles gaat vermijden en daardoor ook potentieel leuke ervaringen misloopt, of juist niet omdat het veel stress oplevert?
Ik heb van de zomer twee maanden opgenomen gezeten, en toen hoefde ik ineens ook alles niet meer wat ik voor die opname wel van mezelf moest. In het begin van de opname was dat een enorme verademing. Ik heb uiteindelijk wel een punt bereikt waarop ik me ging vervelen en waarop ik sommige activiteiten ging missen. Toen ik weer thuis was, ben ik langzaam gaan kijken of ik die activiteiten die ik gemist had weer kon gaan doen. Mijn ambulante begeleiders hebben me geholpen om voor te bespreken en te evalueren, om te kijken welke dingen me daadwerkelijk goed doen.
Het is nu ruim een halfjaar later, en ik ben nog steeds niet terug bij mijn sportclub. 's Avonds in het donker trainen met 40 man op een klein terrein is te veel voor me. Ik ga nu in mijn eentje 's ochtends even hardlopen. Ik ga eens in de 1-2 maanden een keertje een dag(deel) bij familie langs, maar verder niet, want dat kost me ook veel te veel. Over beide dingen voel ik me nog wel soms rot, maar ik weet ook dat het beter voor me is. Ik heb nu in ieder geval een soort balans.
Ook de huisgenoten-ergernis ken ik. Ik had een huisgenoot die zich vooral heel demonstratief aan mij ergerde, en ik kon er maar niet achter komen wat ik verkeerd deed. Daar kreeg ik enorm de zenuwen van, waardoor ik me geforceerd ging gedragen, waardoor zij zich nog meer ergerde. Inmiddels woon ik daar gelukkig niet meer. Verhuizen is stom, maar dit keer was het het waard.
Heb je begeleiding als je weer thuis komt? Kunnen die met je werken aan een haalbaar dagschema? Het is goed om actief te blijven, maar in je eentje dingen doen is ook actief blijven. Ik heb bijvoorbeeld laatst een dag met de naaimachine zitten werken, ik maak puzzels, ik houd een dagboekje bij. Misschien zijn dat soort activiteiten voor jou fijner.
Een vraagje over ouderen en eventueel autisme.
Een oudere in de omgeving (een jaar of 70, al een paar decennia weduwnaar, zo'n 10 jaar gepensioneerd, ik ken hem ook al heel lang) zie ik verstarren. Hele verhalen kunnen verteld worden over de bloemen in zijn tuin, de vissen in zijn vijver, enzovoort. Dat neemt steeds meer toe. Ondertussen moet het in zijn wereld vooral gaan zoals híj dat wil, en wordt een bepaalde manier om iets op te lossen ook aan zijn inmiddels ruim volwassen zoon opgedrongen. Heeft de zoon daar heel andere ideeën over, dan kan een nogal verongelijkste reactie volgen in de trant van 'ik zeg al niks meer, jij doet maar wat je zelf wil. Je luistert toch niet naar me. Reken niet meer op mijn hulp.' Of 'reken er maar op dat ik veel slimmer bent dan jij denkt.' Maar natuurlijk mag je best een eigen mening over iets hebben. Zegt hij.
Een zelfde soort reactie kan volgen bij discussies over politiek/stemgedrag. Er is maar één goede route.
Is dit standaard verstarring die bij ouderen past? Of moet ik hier meer achter zoeken, zoals een eventuele autistische stoornis, die zich jaren na pensionering opeens openbaart door een semi-kluizenaarsbestaan? Vroeger was er nog input van collega's. En door in een groot gezin opgevoed te zijn, zijn mogelijk op jonge leeftijd vaardigheden aangeleerd, die eventueel autisme wegmoffelden. Nu is het wereldje heel klein.
Een gesprek wordt iig weleens wat lastig. Er volgt al snel een ontkennende snauw als voorzichtig het gevoelsleven of gezondheidszaken (rochelhoestje, zonnecreme niet heel serieus nemen) aangesneden worden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Eightyone op 30-05-2020 15:47:04 ]
Een oudere in de omgeving (een jaar of 70, al een paar decennia weduwnaar, zo'n 10 jaar gepensioneerd, ik ken hem ook al heel lang) zie ik verstarren. Hele verhalen kunnen verteld worden over de bloemen in zijn tuin, de vissen in zijn vijver, enzovoort. Dat neemt steeds meer toe. Ondertussen moet het in zijn wereld vooral gaan zoals híj dat wil, en wordt een bepaalde manier om iets op te lossen ook aan zijn inmiddels ruim volwassen zoon opgedrongen. Heeft de zoon daar heel andere ideeën over, dan kan een nogal verongelijkste reactie volgen in de trant van 'ik zeg al niks meer, jij doet maar wat je zelf wil. Je luistert toch niet naar me. Reken niet meer op mijn hulp.' Of 'reken er maar op dat ik veel slimmer bent dan jij denkt.' Maar natuurlijk mag je best een eigen mening over iets hebben. Zegt hij.
Een zelfde soort reactie kan volgen bij discussies over politiek/stemgedrag. Er is maar één goede route.
Is dit standaard verstarring die bij ouderen past? Of moet ik hier meer achter zoeken, zoals een eventuele autistische stoornis, die zich jaren na pensionering opeens openbaart door een semi-kluizenaarsbestaan? Vroeger was er nog input van collega's. En door in een groot gezin opgevoed te zijn, zijn mogelijk op jonge leeftijd vaardigheden aangeleerd, die eventueel autisme wegmoffelden. Nu is het wereldje heel klein.
Een gesprek wordt iig weleens wat lastig. Er volgt al snel een ontkennende snauw als voorzichtig het gevoelsleven of gezondheidszaken (rochelhoestje, zonnecreme niet heel serieus nemen) aangesneden worden.
[ Bericht 1% gewijzigd door Eightyone op 30-05-2020 15:47:04 ]
Er zijn zat mensen die na hun pensioen verstarren, los van autisme. Ik zie dat heel vaak, sommige mensen gaan er goed mee om andere raken in een depressie.quote:
Een vraagje over ouderen en eventueel autisme.
Een oudere in de omgeving (een jaar of 70, al een paar decennia weduwnaar, zo'n 10 jaar gepensioneerd, ik ken hem ook al heel lang) zie ik verstarren. Hele verhalen kunnen verteld worden over de bloemen in zijn tuin, de vissen in zijn vijver, enzovoort. Dat neemt steeds meer toe. Ondertussen moet het in zijn wereld vooral gaan zoals híj dat wil, en wordt een bepaalde manier om iets op te lossen ook aan zijn inmiddels ruim volwassen zoon opgedrongen. Heeft de zoon daar heel andere ideeën over, dan kan een nogal verongelijkste reactie volgen in de trant van 'ik zeg al niks meer, jij doet maar wat je zelf wil. Je luistert toch niet naar me. Reken niet meer op mijn hulp.' Of 'reken er maar op dat ik veel slimmer bent dan jij denkt.'
Een zelfde soort reactie kan volgen bij discussies over politiek/stemgedrag. Er is maar één goede route.
Is dit standaard verstarring die bij ouderen past? Of moet ik hier meer achter zoeken, zoals een eventuele autistische stoornis, die zich jaren na pensionering opeens openbaart door een semi-kluizenaarsbestaan? Vroeger was er nog input van collega's. En door in een groot gezin opgevoed te zijn, zijn mogelijk op jonge leeftijd vaardigheden aangeleerd, die eventueel autisme wegmoffelden. Nu is het wereldje heel klein.
Een gesprek wordt iig weleens wat lastig.
Iemand hier ook Love on te Spectrum gezien ? Dat was aardig teleurstellend. Ik vond dat er nogal een behoorlijk cliché beeld werd neergezet van de autist die helemaal opgaat in zijn eigen wereldje/obsessies en het gedateerde woordgebruik van sommige mensen in de serie. Daarnaast hadden ze bijna allemaal stereotype interesses zoals anime, treintjes en games. Geen wonder dat mensen dat rainmenbeeld blijven houden.
Grappig dat je erover begint, ik heb gisteren zitten kijken, bijna af.quote:
Iemand hier ook Love on te Spectrum gezien ? Dat was aardig teleurstellend. Ik vond dat er nogal een behoorlijk cliché beeld werd neergezet van de autist die helemaal opgaat in zijn eigen wereldje/obsessies en het gedateerde woordgebruik van sommige mensen in de serie. Daarnaast hadden ze bijna allemaal stereotype interesses zoals anime, treintjes en games. Geen wonder dat mensen dat rainmenbeeld blijven houden.
Ik ben het helemaal met je eens. Ze hebben weer de mensen uitgekozen waar het autisme vrij uitgesproken is.
Niks mis mee, maar houdt wel het beeld in stand dat mensen toch al hebben van ass na rainman.
En dan laten ze al die mensen daten met mensen met ass...
Ik snap wel dat je iets wilt laten zien en hier is het ass wel zichtbaar, vrij duidelijk.
Ik vind dat de nadruk wel erg ligt op de beperkingen zeg maar.
Misschien is het minder interessant om er een documentaire over te maken als het minder zichtbaar is.
Ik zou het interessant vinden als ze zouden kunnen laten zien hoe het er dan van binnen uitziet, een beetje als die korte film: mind my mind. Daar zouden ze wel een serie van mogen maken
.
Fake it till you make it...
Na een tijdje rondkijken ook maar besloten om een post de maken.
Sinds de diagnose (ASS/ADHD) van mijn zoontje is bij mijzelf ook het balletje gaan rollen. Hierdoor heb ik op 32 jarige leeftijd (nu bijna 35) de diagnose ASS gekregen. Uiteraard heb ik altijd 'gemerkt' dat ik buiten de boot viel en 'anders' was. Altijd heb ik mijzelf goed kunnen redden (zelfstandigheid, hoog opgeleid, redelijk sociaal leven) tot nu.
Ik werk nu bijna 4 jaar fulltime als software engineer en ben 5 jaar geleden vader geworden van een tweeling. Het afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. Mijn vrouw met bipolaire stoornis maakte een behoorlijke manische episode door (waardoor ze voor de derde keer in onze relatie een affaire had) , kort daarna mijn zoontje 2 weken in het ziekenhuis met een heftige longontsteking rond de kerst, 2 maanden later een verhuizing..
Dit terwijl het op het werk ook behoorlijk aanpoten is en zaken gigantisch ad-hoc en ongestructureerd gepland worden. Uiteindelijk heeft deze opeenstapeling ervoor gezorgd dat ik helemaal op ben en voor een gedeelte thuis zit.
En ik kan je vertellen dat dat zwaar weegt. Zeker omdat ik altijd sterk ben gebleven en mij altijd wel door tegenslagen heen heb kunnen slaan. Momenteel kan ik erg weinig verdragen en heb ik bij het minste geringste het gevoel dat ik op ontploffen sta (vooral hard geluid, drukke kinderen, onverwachte gebeurtenissen). Gelukkig heb ik wel sinds kort weer een therapeut maar het voelt nog niet alsof het beter gaat.
Ik weet niet of er mensen zijn met een soortgelijke ervaring maar graag wilde ik mijn verhaal delen en wellicht zijn er mensen die tips hebben?
Sinds de diagnose (ASS/ADHD) van mijn zoontje is bij mijzelf ook het balletje gaan rollen. Hierdoor heb ik op 32 jarige leeftijd (nu bijna 35) de diagnose ASS gekregen. Uiteraard heb ik altijd 'gemerkt' dat ik buiten de boot viel en 'anders' was. Altijd heb ik mijzelf goed kunnen redden (zelfstandigheid, hoog opgeleid, redelijk sociaal leven) tot nu.
Ik werk nu bijna 4 jaar fulltime als software engineer en ben 5 jaar geleden vader geworden van een tweeling. Het afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. Mijn vrouw met bipolaire stoornis maakte een behoorlijke manische episode door (waardoor ze voor de derde keer in onze relatie een affaire had) , kort daarna mijn zoontje 2 weken in het ziekenhuis met een heftige longontsteking rond de kerst, 2 maanden later een verhuizing..
Dit terwijl het op het werk ook behoorlijk aanpoten is en zaken gigantisch ad-hoc en ongestructureerd gepland worden. Uiteindelijk heeft deze opeenstapeling ervoor gezorgd dat ik helemaal op ben en voor een gedeelte thuis zit.
En ik kan je vertellen dat dat zwaar weegt. Zeker omdat ik altijd sterk ben gebleven en mij altijd wel door tegenslagen heen heb kunnen slaan. Momenteel kan ik erg weinig verdragen en heb ik bij het minste geringste het gevoel dat ik op ontploffen sta (vooral hard geluid, drukke kinderen, onverwachte gebeurtenissen). Gelukkig heb ik wel sinds kort weer een therapeut maar het voelt nog niet alsof het beter gaat
.Ik weet niet of er mensen zijn met een soortgelijke ervaring maar graag wilde ik mijn verhaal delen en wellicht zijn er mensen die tips hebben?
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Allereerst welkom!quote:
Na een tijdje rondkijken ook maar besloten om een post de maken.
Sinds de diagnose (ASS/ADHD) van mijn zoontje is bij mijzelf ook het balletje gaan rollen. Hierdoor heb ik op 32 jarige leeftijd (nu bijna 35) de diagnose ASS gekregen. Uiteraard heb ik altijd 'gemerkt' dat ik buiten de boot viel en 'anders' was. Altijd heb ik mijzelf goed kunnen redden (zelfstandigheid, hoog opgeleid, redelijk sociaal leven) tot nu.
Ik werk nu bijna 4 jaar fulltime als software engineer en ben 5 jaar geleden vader geworden van een tweeling. Het afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. Mijn vrouw met bipolaire stoornis maakte een behoorlijke manische episode door (waardoor ze voor de derde keer in onze relatie een affaire had) , kort daarna mijn zoontje 2 weken in het ziekenhuis met een heftige longontsteking rond de kerst, 2 maanden later een verhuizing..
Dit terwijl het op het werk ook behoorlijk aanpoten is en zaken gigantisch ad-hoc en ongestructureerd gepland worden. Uiteindelijk heeft deze opeenstapeling ervoor gezorgd dat ik helemaal op ben en voor een gedeelte thuis zit.
En ik kan je vertellen dat dat zwaar weegt. Zeker omdat ik altijd sterk ben gebleven en mij altijd wel door tegenslagen heen heb kunnen slaan. Momenteel kan ik erg weinig verdragen en heb ik bij het minste geringste het gevoel dat ik op ontploffen sta (vooral hard geluid, drukke kinderen, onverwachte gebeurtenissen). Gelukkig heb ik wel sinds kort weer een therapeut maar het voelt nog niet alsof het beter gaat
Ik weet niet of er mensen zijn met een soortgelijke ervaring maar graag wilde ik mijn verhaal delen en wellicht zijn er mensen die tips hebben?
Een heleboel gebeurd zo het afgelopen jaar. Niet heel vreemd dat je op bent. En dan lijkt het me niet zo vreemd dat je weinig kan hebben.
Ik herken het wel, dat weinig kunnen hebben.
Echt tips heb ik niet nog, ik ben met mijn therapeut bezig om een signaleringsplan te maken en nu is het zaak om te herkennen waar ik zit en dan is vast de volgende stap om daar ook naar te handelen...
Ik merk dat ik vrij weinig reserve heb, ik ben fulltime moeder, gelukkig zijn de kinderen intussen wel wat groter (de jongste is 11), maar ik vind het een hele klus.
Misschien moet je ook niet te snel willen... je schrijft dat je sinds kort een therapeut hebt, je kan niet verwachten dat die even hupsakee alles oplost. Dat zal tijd kosten, net zoals je niet ineens op was, maar dat geleidelijk is gegaan...
Is je vrouw weer stabiel(er) inmiddels?
Misschien kan je kijken wat jou rust/energie geeft, een dutje of sporten, een boek lezen, ik noem maar wat. Heb je een idee wat prettig is voor jou en heb je tijd/ruimte om zoiets voor jezelf te doen of is dat te organiseren?
Sterkte, ik heb het ei van columbus nog niet gevonden helaas...
Fake it till you make it...
De nadruk op beperkingen stoorde mij ook wel erg. De documentaire die Matijs van Nieuwkerk liet zien was juist weer heel leuk gedaan. De focus lag daar ook op de obsessies, maar het werd meer als een interesse gepresenteerd en liet zien hoe leuk het kind in kwestie het vond daar in op te gaan. Ook waren de interesses diverser. Als je al volwassene of kinderen laat zien met een ernstigere vorm of waar het redelijk duidelijk is dat ze autisme hebben, zie ik liever meer het menselijke erachter dan een stereotype.quote:
[..]
Grappig dat je erover begint, ik heb gisteren zitten kijken, bijna af.
Ik ben het helemaal met je eens. Ze hebben weer de mensen uitgekozen waar het autisme vrij uitgesproken is.
Niks mis mee, maar houdt wel het beeld in stand dat mensen toch al hebben van ass na rainman.
En dan laten ze al die mensen daten met mensen met ass...
Ik snap wel dat je iets wilt laten zien en hier is het ass wel zichtbaar, vrij duidelijk.
Ik vind dat de nadruk wel erg ligt op de beperkingen zeg maar.
Misschien is het minder interessant om er een documentaire over te maken als het minder zichtbaar is.
Ik zou het interessant vinden als ze zouden kunnen laten zien hoe het er dan van binnen uitziet, een beetje als die korte film: mind my mind. Daar zouden ze wel een serie van mogen maken
Dank voor de reactie. Ik verwacht ook niet dat mijn therapeut dit even zo 1,2,3 gaat fixen, daar ben ik mij bewust van.quote:
[..]
Allereerst welkom!
Een heleboel gebeurd zo het afgelopen jaar. Niet heel vreemd dat je op bent. En dan lijkt het me niet zo vreemd dat je weinig kan hebben.
Ik herken het wel, dat weinig kunnen hebben.
Echt tips heb ik niet nog, ik ben met mijn therapeut bezig om een signaleringsplan te maken en nu is het zaak om te herkennen waar ik zit en dan is vast de volgende stap om daar ook naar te handelen...
Ik merk dat ik vrij weinig reserve heb, ik ben fulltime moeder, gelukkig zijn de kinderen intussen wel wat groter (de jongste is 11), maar ik vind het een hele klus.
Misschien moet je ook niet te snel willen... je schrijft dat je sinds kort een therapeut hebt, je kan niet verwachten dat die even hupsakee alles oplost. Dat zal tijd kosten, net zoals je niet ineens op was, maar dat geleidelijk is gegaan...
Is je vrouw weer stabiel(er) inmiddels?
Misschien kan je kijken wat jou rust/energie geeft, een dutje of sporten, een boek lezen, ik noem maar wat. Heb je een idee wat prettig is voor jou en heb je tijd/ruimte om zoiets voor jezelf te doen of is dat te organiseren?
Sterkte, ik heb het ei van columbus nog niet gevonden helaas...
Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat deze periode veel zwaarder weegt dan alle andere 'dipjes.
Gelukkig is mijn vrouw nu redelijk stabiel maar truth to be told zou ik geen vierde affaire meer kunnen verkroppen gezien hoe ik er nu al aan toe ben.
Ik probeer nu wel de rust te nemen waar het kan. Gelukkig krijg ik daar nu een beetje de ruimte voor door mijn gedeeltelijke ziekmelding en hoop dan ook dat ik stilaan mijn accu weer kan bijladen.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
De combinatie bipolair met autisme lijkt me niet echt ideaal. Sowieso is een aandoening geen excuus voor slecht gedrag. Ik zou bij jezelf te raden gaan wat jij bereid bent te accepteren voor jezelf.quote:
Na een tijdje rondkijken ook maar besloten om een post de maken.
Sinds de diagnose (ASS/ADHD) van mijn zoontje is bij mijzelf ook het balletje gaan rollen. Hierdoor heb ik op 32 jarige leeftijd (nu bijna 35) de diagnose ASS gekregen. Uiteraard heb ik altijd 'gemerkt' dat ik buiten de boot viel en 'anders' was. Altijd heb ik mijzelf goed kunnen redden (zelfstandigheid, hoog opgeleid, redelijk sociaal leven) tot nu.
Ik werk nu bijna 4 jaar fulltime als software engineer en ben 5 jaar geleden vader geworden van een tweeling. Het afgelopen jaar is er ontzettend veel gebeurd. Mijn vrouw met bipolaire stoornis maakte een behoorlijke manische episode door (waardoor ze voor de derde keer in onze relatie een affaire had) , kort daarna mijn zoontje 2 weken in het ziekenhuis met een heftige longontsteking rond de kerst, 2 maanden later een verhuizing..
Dit terwijl het op het werk ook behoorlijk aanpoten is en zaken gigantisch ad-hoc en ongestructureerd gepland worden. Uiteindelijk heeft deze opeenstapeling ervoor gezorgd dat ik helemaal op ben en voor een gedeelte thuis zit.
En ik kan je vertellen dat dat zwaar weegt. Zeker omdat ik altijd sterk ben gebleven en mij altijd wel door tegenslagen heen heb kunnen slaan. Momenteel kan ik erg weinig verdragen en heb ik bij het minste geringste het gevoel dat ik op ontploffen sta (vooral hard geluid, drukke kinderen, onverwachte gebeurtenissen). Gelukkig heb ik wel sinds kort weer een therapeut maar het voelt nog niet alsof het beter gaat
Ik weet niet of er mensen zijn met een soortgelijke ervaring maar graag wilde ik mijn verhaal delen en wellicht zijn er mensen die tips hebben?
Blijkbaar vinden veel mensen het geluid van regen rustgevend aan dit soort filmpjes te zien. Ik zelf word er juist zenuwachtig van. Zou dat met overprikkeldheid te maken hebben?
Gerieflijke groeten, ChevyCaprice
Moderator DIG
Russell-supporter (LET'S GO GEORGE!) F1 Watcher
🇺🇦 Fight Fight Fight! 🇺🇦
Moderator DIG
Russell-supporter (LET'S GO GEORGE!) F1 Watcher
🇺🇦 Fight Fight Fight! 🇺🇦
Verschrikkelijk! Ik háát ASMR. Maar vind 'live' regen wel fijn klinken, gek genoeg.quote:
Blijkbaar vinden veel mensen het geluid van regen rustgevend aan dit soort filmpjes te zien. Ik zelf word er juist zenuwachtig van. Zou dat met overprikkeldheid te maken hebben?
Mon 'en!
Ik vind live regen ook irritantquote:
[..]
Verschrikkelijk! Ik háát ASMR. Maar vind 'live' regen wel fijn klinken, gek genoeg.
Gerieflijke groeten, ChevyCaprice
Moderator DIG
Russell-supporter (LET'S GO GEORGE!) F1 Watcher
🇺🇦 Fight Fight Fight! 🇺🇦
Moderator DIG
Russell-supporter (LET'S GO GEORGE!) F1 Watcher
🇺🇦 Fight Fight Fight! 🇺🇦
Ik vind dat soort filmpjes met openhaard, regen of bosgeluiden, wel rustgevend. Zeker tijdens het lezen.
Eerder moeite met 'menselijk' lawaai.
Eerder moeite met 'menselijk' lawaai.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
ASMR, gruwelijk. Dat regenfilmpje kan me ook niet bekoren, hoewel ik live regen prima vindt (behalve als ik erin loop of fiets...).quote:
[..]
Verschrikkelijk! Ik háát ASMR. Maar vind 'live' regen wel fijn klinken, gek genoeg.
Maar eetgeluiden...
ik zou voor minder iemand zn nek om kunnen draaien bij wijze van spreken.Rustgevend, doe me dan maar muziek, liefst instrumentaal. Op het moment heb ik een voorkeur voor de pianoguys
Fake it till you make it...
Same her.quote:
Ik vind dat soort filmpjes met openhaard, regen of bosgeluiden, wel rustgevend. Zeker tijdens het lezen.
Eerder moeite met 'menselijk' lawaai.
Geritsel van papier vind ik ook fijn.
(Un)masking for the greater good.
Ik houd niet zo van subtiele geluiden. Ofwel het moet stil zijn ofwel ik luister metal. 
Al weet ik nog steeds niet zeker of ik hier wel hoor. Ze zijn het al zolang als ik bij een psycholoog loop oneens over mijn diagnose. Officieel heb ik nu autisme en ik ben nu afgewezen voor een behandeling voor de persoonlijkheidsstoornis die ik ook heb omdat ik eerst voor dat autisme behandeld moet worden, terwijl ik zelf de meeste last heb van de symptomen/eigenschappen die bij de persoonlijkheidsstoornis horen (zo weinig last van autismekenmerken dat het dus maar de vraag is of ik het heb).
Leuk joh, de GGZ.
Al weet ik nog steeds niet zeker of ik hier wel hoor. Ze zijn het al zolang als ik bij een psycholoog loop oneens over mijn diagnose. Officieel heb ik nu autisme en ik ben nu afgewezen voor een behandeling voor de persoonlijkheidsstoornis die ik ook heb omdat ik eerst voor dat autisme behandeld moet worden, terwijl ik zelf de meeste last heb van de symptomen/eigenschappen die bij de persoonlijkheidsstoornis horen (zo weinig last van autismekenmerken dat het dus maar de vraag is of ik het heb).
Leuk joh, de GGZ.
Oh lekker dan, zo ertussenin zeg maar...quote:
Ik houd niet zo van subtiele geluiden. Ofwel het moet stil zijn ofwel ik luister metal.
Al weet ik nog steeds niet zeker of ik hier wel hoor. Ze zijn het al zolang als ik bij een psycholoog loop oneens over mijn diagnose. Officieel heb ik nu autisme en ik ben nu afgewezen voor een behandeling voor de persoonlijkheidsstoornis die ik ook heb omdat ik eerst voor dat autisme behandeld moet worden, terwijl ik zelf de meeste last heb van de symptomen/eigenschappen die bij de persoonlijkheidsstoornis horen (zo weinig last van autismekenmerken dat het dus maar de vraag is of ik het heb).
Maar waarom willen ze het autisme behandelen als je daar weinig last van hebt (als ik het goed lees).
Ik heb sinds kort gesprekken, was lang wachten maar ik heb het idee dat ik een goede getroffen heb...
Fake it till you make it...
heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
Dit vind ik zo walgelijk irritant, vooral als ik iets aan het kijken ben en iemand zit om de haverklap een pagina van een folder ofzo om te slaanquote:
[..]
Same her.
Geritsel van papier vind ik ook fijn.
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
Omdat ze denken dat ik niet voor de persoonlijkheidsstoornis behandeld kan worden vanwege het autisme. Sommige behandelingen werken minder goed als je autistisch bent en nog weinig daarvoor geholpen bent, kennelijk. Bijvoorbeeld als je slecht bent in het verwoorden van emoties in psychotherapie. Een eerdere behandeling lukte niet goed, en mijn behandelaar van toen wijt dat aan mijn autisme. Maar ik wijt het aan dat ik hem eng vond - het is heel moeilijk om je open te stellen bij iemand die je eng vindt.quote:
[..]
Oh lekker dan, zo ertussenin zeg maar...
Maar waarom willen ze het autisme behandelen als je daar weinig last van hebt (als ik het goed lees).
Ik heb sinds kort gesprekken, was lang wachten maar ik heb het idee dat ik een goede getroffen heb...
Ik heb ook al PMT gehad voor het uiten van emoties en ik heb met mijn ambulante begeleiders psycho-educatie gedaan. Mijn begeleiders zien ook dat ik al best wat van die vaardigheden geleerd heb inmiddels. Dus zou ik nu willen werken aan de persoonlijkheidsstoornis, want op dat gebied (bv zelfbeeld) heb ik nog niks gedaan en ik denk wel dat ik in staat zou zijn om bijvoorbeeld schematherapie te doen. Maar de plek waar ik schematherapie zou kunnen krijgen, ziet dat niet zitten.
Fijn dat je kon beginnen met gesprekken en ook een goede hebt
ik hoop dat je er een heleboel aan hebt
Daar kan ik wel inkomenquote:
[..]
Dit vind ik zo walgelijk irritant, vooral als ik iets aan het kijken ben en iemand zit om de haverklap een pagina van een folder ofzo om te slaan
Vooral als het dan ook nog zo'n agressieve manier van omslaan is.Ik vind het fijn als achtergrond geluid, zeker omdat thuis werk. Alsof er nog een collega ergens bezig is ofzo, beetje 'ruis' op de achtergrond.
(Un)masking for the greater good.
Dat je hem eng vond zal vast niet meehelpen... dat heeft denk ik weinig met ass te maken.quote:
[..]
Omdat ze denken dat ik niet voor de persoonlijkheidsstoornis behandeld kan worden vanwege het autisme. Sommige behandelingen werken minder goed als je autistisch bent en nog weinig daarvoor geholpen bent, kennelijk. Bijvoorbeeld als je slecht bent in het verwoorden van emoties in psychotherapie. Een eerdere behandeling lukte niet goed, en mijn behandelaar van toen wijt dat aan mijn autisme. Maar ik wijt het aan dat ik hem eng vond - het is heel moeilijk om je open te stellen bij iemand die je eng vindt.
Ik merk nu dat de psychologe die ik nu heb ook de juiste vragen stelt.
Of ze net even ander formuleert, dat helpt ook nog wel eens
. Ik voel me ook wel aardig op mijn gemak intussen, dat heb ik nog niet vaak zo gehad. Dus ik hoop dat ze blijft voorlopig.Dat is beroerd...quote:Ik heb ook al PMT gehad voor het uiten van emoties en ik heb met mijn ambulante begeleiders psycho-educatie gedaan. Mijn begeleiders zien ook dat ik al best wat van die vaardigheden geleerd heb inmiddels. Dus zou ik nu willen werken aan de persoonlijkheidsstoornis, want op dat gebied (bv zelfbeeld) heb ik nog niks gedaan en ik denk wel dat ik in staat zou zijn om bijvoorbeeld schematherapie te doen. Maar de plek waar ik schematherapie zou kunnen krijgen, ziet dat niet zitten.
Fake it till you make it...
Wel lastig als je naar een restaurant gaat.quote:
[..]
ASMR, gruwelijk. Dat regenfilmpje kan me ook niet bekoren, hoewel ik live regen prima vindt (behalve als ik erin loop of fiets...).
Maar eetgeluiden...
Rustgevend, doe me dan maar muziek, liefst instrumentaal. Op het moment heb ik een voorkeur voor de pianoguys
Instrumentale muziek is ook fijn. Genoeg opties daarin ook. Had een mooie playlist van fantasy games, vooral de muziek vam Skyrim van Jeremy Soule.
Helaas is het van youtube verwijderd.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Papier wel. Maar niet klikken met een pen. Of als iemand anders achter het toetsenbord aan het typen is, niet te harden.quote:
[..]
Same her.
Geritsel van papier vind ik ook fijn.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Metal is ook goed zo nu en dan. Bepaalde genre?quote:
Ik houd niet zo van subtiele geluiden. Ofwel het moet stil zijn ofwel ik luister metal.
Al weet ik nog steeds niet zeker of ik hier wel hoor. Ze zijn het al zolang als ik bij een psycholoog loop oneens over mijn diagnose. Officieel heb ik nu autisme en ik ben nu afgewezen voor een behandeling voor de persoonlijkheidsstoornis die ik ook heb omdat ik eerst voor dat autisme behandeld moet worden, terwijl ik zelf de meeste last heb van de symptomen/eigenschappen die bij de persoonlijkheidsstoornis horen (zo weinig last van autismekenmerken dat het dus maar de vraag is of ik het heb).
Vroeger wel meer in de metal. Nu meer van de Grunge bands uit de jaren 90.
En tja de GGZ...., het is goed dat het er is, maar het kan wel beter.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Toch allemaal iets anders waar we geprikkeld door raken.quote:
[..]
Dit vind ik zo walgelijk irritant, vooral als ik iets aan het kijken ben en iemand zit om de haverklap een pagina van een folder ofzo om te slaan
Heb dat wel met mensen die in een chipszak aan het graaien zijn.
Of Motor rijders die vol gas langs komen met een bak herrie. Snap niet echt waarom iemand zoveel lawaai moet maken.
Of volk dat muziek op stand 100 hebben in de auto. Vaak ook best wel van die bonk muziek.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Metalcore (Bullet for my Valentine, Sleeping with Sirens) / heavy metal (Sabaton, Volbeat) / glam metal (Black Veil Brides) / power metal (Visions of Atlantis, Dragonforce)quote:
[..]
Metal is ook goed zo nu en dan. Bepaalde genre?
Ik heb de genres ook maar een beetje bij elkaar gegoogeld, want ik houd me weinig bezig met welk genre het is en luister over het algemeen playlists van van alles door elkaar heen. Bijvoorbeeld deze playlist.
Ik ben naar concerten geweest van Bullet for my Valentine en Black Veil Brides, en ik zou in april naar een concert van Visions of Atlantis gaan maar dat wordt 2021 nu.
quote:Vroeger wel meer in de metal. Nu meer van de Grunge bands uit de jaren 90.
En tja de GGZ...., het is goed dat het er is, maar het kan wel beter.
Dat laatste heb ik dus ook gehad. Had zelf last van problemen die leken op een persoonlijkheidsstoornis, maar alleen autisme mocht serieus onderzocht worden, de rest concludeerden ze al van dat ik niet genoeg in die categorie viel. Maar autisme had ik uiteindelijk ook niet , of iig uit alle tests die zij konden doen bleek dat ik dat niet had maar die uitslag geloofden zij niet maar ik kon dus uiteindelijk geen individuele behandeling krijgen bij hen voor een persoonlijkheidsstoornis maar ook niet voor autisme.quote:
Ik houd niet zo van subtiele geluiden. Ofwel het moet stil zijn ofwel ik luister metal.
Al weet ik nog steeds niet zeker of ik hier wel hoor. Ze zijn het al zolang als ik bij een psycholoog loop oneens over mijn diagnose. Officieel heb ik nu autisme en ik ben nu afgewezen voor een behandeling voor de persoonlijkheidsstoornis die ik ook heb omdat ik eerst voor dat autisme behandeld moet worden, terwijl ik zelf de meeste last heb van de symptomen/eigenschappen die bij de persoonlijkheidsstoornis horen (zo weinig last van autismekenmerken dat het dus maar de vraag is of ik het heb).
Ik vond het inderdaad heel erg frustrerend, maar zodra ik dat hier uit word ik afgezeken dus verder schrijf ik er niets meer over.
Waarom vond je hem eng? Wat voor dingen deed/zei hij die hem eng maakten?quote:Sommige behandelingen werken minder goed als je autistisch bent en nog weinig daarvoor geholpen bent, kennelijk. Bijvoorbeeld als je slecht bent in het verwoorden van emoties in psychotherapie. Een eerdere behandeling lukte niet goed, en mijn behandelaar van toen wijt dat aan mijn autisme. Maar ik wijt het aan dat ik hem eng vond - het is heel moeilijk om je open te stellen bij iemand die je eng vindt.
Ja dat van die motorrijders herken ikquote:
Toch allemaal iets anders waar we geprikkeld door raken.
Heb dat wel met mensen die in een chipszak aan het graaien zijn.
Of Motor rijders die vol gas langs komen met een bak herrie. Snap niet echt waarom iemand zoveel lawaai moet maken.
Of volk dat muziek op stand 100 hebben in de auto. Vaak ook best wel van die bonk muziek.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt..
Heb er niet heel veel last van maar ik denk wel altijd waarom moeten ze zoveel lawaai maken. Maar op gegeven moment raak je eraan gewend.
[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 11-09-2020 19:32:13 ]❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
In een restaurant is er vaak wel wat omgevingsgeluid, dan hoor je anderen minder kauwen. En zolang ik zelf kauw, hoor ik anderen ook minder goed kauwen, dat scheelt ook.quote:
[..]
Wel lastig als je naar een restaurant gaat.
We zijn ook allemaal anders, dus dat is niet zo gekquote:
[..]
Toch allemaal iets anders waar we geprikkeld door raken.
Heb dat wel met mensen die in een chipszak aan het graaien zijn.
Of Motor rijders die vol gas langs komen met een bak herrie. Snap niet echt waarom iemand zoveel lawaai moet maken.
Of volk dat muziek op stand 100 hebben in de auto. Vaak ook best wel van die bonk muziek.
. Oh ja muziek op stand 100 in de auto (genre is ook vaak niet mijn favoriet, ik moet toegeven dat ik op de snelweg wel eens heel hard mee heb zitten zingen met een cd, ook standje veel... ik denk dat er weinig mensen zijn die dat gehoord hebben...).
Of zo'n boxje in je krat voorop je fiets zodat de hele wereld kan meegenieten van jouw herrie
Fake it till you make it...
Wat ik echt gekmakend vind: mensen die filmpjes op hun telefoon met geluid af gaan zitten spelen. Daar raak ik echt helemaal getriggered van dus.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Dubbel
[ Bericht 99% gewijzigd door steelhead op 11-09-2020 23:57:47 (dubbel) ]
[ Bericht 99% gewijzigd door steelhead op 11-09-2020 23:57:47 (dubbel) ]
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Veel bands op deze playlist live gezien. Was wel vet, concerten afgaan en veel festivals bezocht.quote:
[..]
Metalcore (Bullet for my Valentine, Sleeping with Sirens) / heavy metal (Sabaton, Volbeat) / glam metal (Black Veil Brides) / power metal (Visions of Atlantis, Dragonforce)
Ik heb de genres ook maar een beetje bij elkaar gegoogeld, want ik houd me weinig bezig met welk genre het is en luister over het algemeen playlists van van alles door elkaar heen. Bijvoorbeeld deze playlist.
Ik ben naar concerten geweest van Bullet for my Valentine en Black Veil Brides, en ik zou in april naar een concert van Visions of Atlantis gaan maar dat wordt 2021 nu.
[..]
Bullet for my valentine gezien als voorprogramma van Metallica in de Gelderdome in 2006.
Nu wat minder naar concerten dan toen.
Corona is wel vervelend. Hoop dat het medio 2021 toch wel opgelost is. Zou veel schelen.
quote:
[..]
Dat laatste heb ik dus ook gehad. Had zelf last van problemen die leken op een persoonlijkheidsstoornis, maar alleen autisme mocht serieus onderzocht worden, de rest concludeerden ze al van dat ik niet genoeg in die categorie viel. Maar autisme had ik uiteindelijk ook niet , of iig uit alle tests die zij konden doen bleek dat ik dat niet had maar die uitslag geloofden zij niet maar ik kon dus uiteindelijk geen individuele behandeling krijgen bij hen voor een persoonlijkheidsstoornis maar ook niet voor autisme.
Ik vond het inderdaad heel erg frustrerend, maar zodra ik dat hier uit word ik afgezeken dus verder schrijf ik er niets meer over.
[..]
Waarom vond je hem eng? Wat voor dingen deed/zei hij die hem eng maakten?
[..]
Ja dat van die motorrijders herken ikBij mijn vriendin willen ze nu voornamelijk op de ADD focussen inplaats van op haar angsten, terwijl ze van dat laatste veel meer last heeft. Al is dat via PsyQ en niet de GGZ.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt..
Heb er niet heel veel last van maar ik denk wel altijd waarom moeten ze zoveel lawaai maken. Maar op gegeven moment raak je eraan gewend.
Wat ik lastig vond was dat je bij de ggz een intake persoon had en tegen de tijd dat ik aan die persoon gewend was, kreeg je iemand anders voor de rest van de behandeling.
Is het nu wel meer duidelijk wat je nu precies hebt? Lijkt me helemaal lastig.
Ik woon ook langs een drukke weg en het meeste hoor ik ook niet. Maar in de zomer met de deur van het balkon open, valt juist de meest extreme herry op.Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Het valt dus meer op als iemand naast je zit te kauwen?quote:
[..]
In een restaurant is er vaak wel wat omgevingsgeluid, dan hoor je anderen minder kauwen. En zolang ik zelf kauw, hoor ik anderen ook minder goed kauwen, dat scheelt ook.
[..]
We zijn ook allemaal anders, dus dat is niet zo gek
Oh ja muziek op stand 100 in de auto (genre is ook vaak niet mijn favoriet, ik moet toegeven dat ik op de snelweg wel eens heel hard mee heb zitten zingen met een cd, ook standje veel... ik denk dat er weinig mensen zijn die dat gehoord hebben...).
Of zo'n boxje in je krat voorop je fiets zodat de hele wereld kan meegenieten van jouw herrie
Gelukkig zijn we allemaal anders. Dat houdt het leuk.
Op de snelweg zal iemand het niet snel horen. Goede zang kwaliteiten?
Maar in de bebouwde kom is een ander verhaal. Vaak ook met het raam open. De muziek is ook vaak iets hardcore achtigs, hiphop of NL talig.
Nooit meegemaakt dat iemand Mozart heeft opstaan en dat je dat 2 straten verder al hoort aankomen.
Dat op de fiets is ook irritant. Droeg altijd oordopjes. Eerst met de walkman, daarna discman, waarbij de cd oversloeg bij iedere hobbel. Anti shock was daarna erg nice. Maar nooit anderen mee laten genieten iig.
Een keer wel een box in de fiets, dat was een speciaal georganiseerde fietstocht, waar de fietsen vol met lampjes zaten.
Gaven ze mij een fiets met een box in de mand. En ik ben zo iemand, dat alstie knopjes ziet....
Mevrouw van de organisatie helemaal boos.
Voor de rest was het wel leuk.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Dat ook iddquote:
Wat ik echt gekmakend vind: mensen die filmpjes op hun telefoon met geluid af gaan zitten spelen. Daar raak ik echt helemaal getriggered van dus.
.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Ja, dat toont aan dat hetgeen wat er op nr1 gezet wordt niet de client is. Maar ja. De heersende mening in de maatschappij en op fok is toch: clienten hebben niets in te brengen, ze hebben een probleem dus ze hebben niets te willen behalve alles opvolgen wat de psychiater/psycholoog zegt.quote:
Veel bands op deze playlist live gezien. Was wel vet, concerten afgaan en veel festivals bezocht.
Bullet for my valentine gezien als voorprogramma van Metallica in de Gelderdome in 2006.
Nu wat minder naar concerten dan toen.
Corona is wel vervelend. Hoop dat het medio 2021 toch wel opgelost is. Zou veel schelen.
Bij mijn vriendin willen ze nu voornamelijk op de ADD focussen inplaats van op haar angsten, terwijl ze van dat laatste veel meer last heeft. Al is dat via PsyQ en niet de GGZ.
Wat ik lastig vond was dat je bij de ggz een intake persoon had en tegen de tijd dat ik aan die persoon gewend was, kreeg je iemand anders voor de rest van de behandeling.
Is het nu wel meer duidelijk wat je nu precies hebt? Lijkt me helemaal lastig.
Ik woon ook langs een drukke weg en het meeste hoor ik ook niet. Maar in de zomer met de deur van het balkon open, valt juist de meest extreme herry op.
Wisseling van mensen heb ik gelukkig nooit gehad, maar ik heb idd van anderen gehoord dat dit vaker voorkomt. Tot de inzet van stagiairs aan toe.
Nee, niks was duidelijk, behalve dat ik van alle kenmerken niet (meer) genoeg had voor een stoornis. Dus het was uiteindelijk gewoon doei veel succes ermee. Aan de ene kant ben ik daar blij mee, want het is ook niks om afhankelijk te zijn van de GGz. Aan de andere kant baal ik ervan dat ik nu al jaren probeer om mijn psychologische problemen zelf op te lossen, zonder veel succes. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk gaat lukken en anders heb ik pech, deels verspild leven maar niemands leven is nou eenmaal zo goed als het in theorie had kunnen zijn thats life.
Haha ja dan valt de herry op 🤪kun je geen oordoppen indoen of is het nog wel te verdragen?
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik heb er veel meer last van thuis aan tafel (met zn 4-en is stiller dan in een restaurant door alle omgevingsgeluid). Soms is omgevingsgeluid zo slecht nog niet.quote:
[..]
Het valt dus meer op als iemand naast je zit te kauwen?
Het hangt er overigens ook erg vanaf hoe geprikkeld ik ben, hoe overprikkelder, hoe meer last, maar dat lijkt mij wel logisch.
Nee, ik kan niet goed zingen, maar vindt het soms wel leuk (als niemand het hoort).quote:Op de snelweg zal iemand het niet snel horen. Goede zang kwaliteiten?
Mozart heb ik ook nog nooit uit een auto horen komenquote:Nooit meegemaakt dat iemand Mozart heeft opstaan en dat je dat 2 straten verder al hoort aankomen.
Dat op de fiets is ook irritant. Droeg altijd oordopjes. Eerst met de walkman, daarna discman, waarbij de cd oversloeg bij iedere hobbel. Anti shock was daarna erg nice. Maar nooit anderen mee laten genieten iig.
Een keer wel een box in de fiets, dat was een speciaal georganiseerde fietstocht, waar de fietsen vol met lampjes zaten.
Gaven ze mij een fiets met een box in de mand. En ik ben zo iemand, dat alstie knopjes ziet....
Mevrouw van de organisatie helemaal boos.
Voor de rest was het wel leuk.
. Hahaha, ik zie het voor me, jij op die fiets
Fake it till you make it...
Is er iemand met ervaring bij het Leo Kannerhuis? Vriend heeft autisme, is begaafd en heeft een disharmonisch profiel en regelmatig terugkerende depressies. Tot nu toe was er steeds pleister-plak-hulpverlening na een lange wachttijd, alleen gericht op huidige depressie. Maar dat is geen lange termijn oplossing. Hij is zo leuk en die onzekerheid en depressies steeds zijn zo naar en staan hem zo in de weg. Dus wederom op zoek naar hulp, nu voor het grote plaatje en niet enkel de zaken op de voorgrond.
Iemand enig idee in welke richting we dan moeten?
Iemand enig idee in welke richting we dan moeten?
Ik ken het Leo Kannerhuis niet, alleen van naam. Maar dat is wel echt ass gericht.
Goed om naar het hele plaatje te kijken, dat zijn wij ook aan het proberen nu.
Ik heb geen idee in wat voor richting je het moet zoeken, maar zoek in elk geval een plek waar ze ervaring hebben met ass. Helaas vaak wel lange wachtlijsten...
Goed om naar het hele plaatje te kijken, dat zijn wij ook aan het proberen nu.
Ik heb geen idee in wat voor richting je het moet zoeken, maar zoek in elk geval een plek waar ze ervaring hebben met ass. Helaas vaak wel lange wachtlijsten...
Fake it till you make it...
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.
Ja het op zich al apart dat mensen die zich bezighouden met het verminderen van psychologische tekortkomingen mensen op het hebben van psychologische tekortkomingen gaan afrekenen.quote:
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.
Ook vind ik het vrij bizar dat ze geen kennis hebben van ASS. ASS staat gewoon in de DSM, wat hebben ze dan geleerd tijdens hun opleiding als ze daar niet eens kennis van hebben? Dat het geen Specialisatie is oke, maar als je er zonder specialisatie echt helemaal nul komma niks of iig niet genoeg vanaf weet om iemand vooruit in plaats van achteruit te helpen dat klopt er naar mijn mening iets niet met of je gevolgde opleiding of je werkhouding.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...quote:
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.
Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/
Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.quote:
[..]
Ja het op zich al apart dat mensen die zich bezighouden met het verminderen van psychologische tekortkomingen mensen op het hebben van psychologische tekortkomingen gaan afrekenen.
Ook vind ik het vrij bizar dat ze geen kennis hebben van ASS. ASS staat gewoon in de DSM, wat hebben ze dan geleerd tijdens hun opleiding als ze daar niet eens kennis van hebben? Dat het geen Specialisatie is oke, maar als je er zonder specialisatie echt helemaal nul komma niks of iig niet genoeg vanaf weet om iemand vooruit in plaats van achteruit te helpen dat klopt er naar mijn mening iets niet met of je gevolgde opleiding of je werkhouding.
Ze zullen de basis wel gehad hebben maar niet genoeg kennis/ervaring om echt tot de kern te komen of ermee te kunnen werken. Het is ook best complex.quote:
[..]
Ja het op zich al apart dat mensen die zich bezighouden met het verminderen van psychologische tekortkomingen mensen op het hebben van psychologische tekortkomingen gaan afrekenen.
Ook vind ik het vrij bizar dat ze geen kennis hebben van ASS. ASS staat gewoon in de DSM, wat hebben ze dan geleerd tijdens hun opleiding als ze daar niet eens kennis van hebben? Dat het geen Specialisatie is oke, maar als je er zonder specialisatie echt helemaal nul komma niks of iig niet genoeg vanaf weet om iemand vooruit in plaats van achteruit te helpen dat klopt er naar mijn mening iets niet met of je gevolgde opleiding of je werkhouding.
Waar was dat toen? Hier bij psyq, vooral ctg maar dat slaat niet aan. Te abstract denk ik. De depressie daarna gaven ze aan niets anders te kunnen bieden dan dat. In plaats daarvan verwezen ze door voor verdere diagnostiek want de ass diagnose was al oud. Half jaar gewacht, onderzoek en idd Ass, begaafd en disharmonisch profiel, geen nieuwe info. Maar daarna geen behandeling want daarna ging het weer ff oké. Maar we blijven elke keer in dezelfde cirkel zitten nu en het wordt steeds zwaarder.quote:
[..]
Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...
Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/
Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
[..]
Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.
Een coach heeft hij een tijdje gehad via de wmo, hemel en aarde voor moeten bewegen maar toen vriend een opleiding is gaan doen was dat afgerond. Heeft toen wel flink geholpen dus zeker een optie. We gaan vrijdag naar de huisarts om aan te geven dat het gewoon niet gaat nu want het is echt wachten op de volgende keer dat het misgaat.
Met als verschil in deze vergelijking dat 1. Een traumachirurg snel en concreet een probleem oplost (als het goed is ten minste, maar voor iedereen is het in ieder geval WEL duidelijk wanneer de traumachirurg zijn werk goed heeft gedaan en wanneer hij het probleem erger heeft gemaakt) 2. Koettie niet schreef dat het een kwestie was van globaal weet van hebben-gespecialiseerd zijn, maar van helemaal geen weet van hebben-gespecialiseerd zijn.quote:
Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...
Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/
Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Zie PM.quote:
Klopt, dat schreef ze inderdaad. Maar toch zal een traumachirurg geen longadviezen geven en zeggen 'dat ie er niets/te weinig van weet'.quote:
[..]
Met als verschil in deze vergelijking dat 1. Een traumachirurg snel en concreet een probleem oplost (als het goed is ten minste, maar voor iedereen is het in ieder geval WEL duidelijk wanneer de traumachirurg zijn werk goed heeft gedaan en wanneer hij het probleem erger heeft gemaakt) 2. Koettie niet schreef dat het een kwestie was van globaal weet van hebben-gespecialiseerd zijn, maar van helemaal geen weet van hebben-gespecialiseerd zijn.
En toch is ook in de chirurgie niet altijd duidelijk of een probleem is verholpen, niet verholpen is of erger geworden is.
Die wachtlijsten zijn lang, helaas.quote:
Ja, overal die rottige lijsten. Het is nu een goed moment omdat het nu wel oké gaat. Maar gezien de winter er weer aan komt en hij binnenkort stage moet gaan lopen is dat weer een spannend moment qua depressie en merk dat ik me alweer schrap aan het zetten ben. Zodra de depressie op de voorgrond staat gaan ze zeggen dat hij geen ondersteuning kan krijgen voor ass omdat hij depressief ik. Word er zoo moe van. Al jaren bezig voor hulp maar grootste deel is idd wachten en behandelaars zonder kennis van ass, wat het vaak erger maakt. Dan komen ze met dingen als hij doet z'n best niet, hij werkt niet mee, hij doet z'n huiswerk niet enz terwijl dat het punt niet is. Hij verwerkt dingen gewoon anders en huiswerk/faalangst is een van de grootste struikelpunten.
Voor mijn oudste hadden we een beetje in het vooruit aangemeld, maar daar ben ik nu wel blij mee.
9 mnd wachtlijst. Voor mijzelf was er een wachtlijst van 12 maanden, zelfde plek alleen dan niet jeugd.
Dat ze met een depressie op de voorgrond zeggen dat ze niks met de ass kunnen heb ik vaker gehoord.
Eigenlijk raar...
Ik denk dat je het meeste hebt aan een behandelaar met echt ervaring met ass.
En ik denk dat je daarop de meeste kans hebt bij een plek die ass als specialiteit heeft en niet geen random algemene ggz.
Die levensloopbegeleiding zouden ze echt wel meer mogen inzetten bij mensen met ass.quote:
[..]
Eigenlijk gek... Mij konden ze wel helpen toen ik zwaar depressief was en net een diagnose ASS had. Wat betreft Leo Kannerhuis: indirect wel goede verhalen gehoord, ik ben er zelf niet geweest. Wel inderdaad wachtlijsten...
Is misschien een levenscoachingsidee iets? Ik ben niet goed op de hoogte van de huidige status, maar er wordt voor gepleit om bij mensen met autisme een soort levenscoachplan op te zetten. Zodat je elke keer bij grote veranderingen (school, studie, verhuizen, ziekte etc.) je aantal keer met een coach hierover kan praten.
Je komt alleen als je het nodig hebt en je blijft ondertussen wel in hun dossiers staan, zodat je niet steeds opnieuw kennis hoeft te maken. Meer info: https://www.autisme.nl/ov(...)vensloopbegeleiding/
Klinkt heel ideaal in de perfecte wereld, daar
[..]
Naja, je kan er globaal wel weet van hebben, maar dat betekent nog niet dat je direct alle omgangsvormen en juiste benaderingen aanvoel. In de somatische zorg heb ik ook liever geen traumachirurg die mijn longprobleem behandelt, ook al heeft hij dat tijdens zijn studie behandeld gekregen.
Intenser in periodes dat het nodig is en heel laag frequent als het wel loopt. Maar niet zo dat je steeds weer opnieuw de hele molen door moet met wachtlijsten enzovoort.
Ik denk dat dat uiteindelijk mogelijk duurdere behandeling kan schelen, maar dat is langetermijndenken en de mensen die over de centen gaan die denken alleen aan de korte termijn en dat moet zo goedkoop mogelijk.
Daar kan echt nog wel een slag in denken gemaakt worden denk ik.
Maar goed, er lopen wel proeven met levensloopbegeleiding... hopen dat de uitkomst daarvan meer duidelijkheid geeft.
Fake it till you make it...
Misschien een psycholoog buiten het GGZ om? Al kost dat waarschijnlijk wel een hoop meer.quote:
[..]
Ja, dat toont aan dat hetgeen wat er op nr1 gezet wordt niet de client is. Maar ja. De heersende mening in de maatschappij en op fok is toch: clienten hebben niets in te brengen, ze hebben een probleem dus ze hebben niets te willen behalve alles opvolgen wat de psychiater/psycholoog zegt.
Wisseling van mensen heb ik gelukkig nooit gehad, maar ik heb idd van anderen gehoord dat dit vaker voorkomt. Tot de inzet van stagiairs aan toe.
Nee, niks was duidelijk, behalve dat ik van alle kenmerken niet (meer) genoeg had voor een stoornis. Dus het was uiteindelijk gewoon doei veel succes ermee. Aan de ene kant ben ik daar blij mee, want het is ook niks om afhankelijk te zijn van de GGz. Aan de andere kant baal ik ervan dat ik nu al jaren probeer om mijn psychologische problemen zelf op te lossen, zonder veel succes. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het uiteindelijk gaat lukken en anders heb ik pech, deels verspild leven maar niemands leven is nou eenmaal zo goed als het in theorie had kunnen zijn thats life.
Haha ja dan valt de herry op 🤪kun je geen oordoppen indoen of is het nog wel te verdragen?
Tja de GGZ was zo goed om na heel wat testen rond mijn 18/19de, totaal vergeten te melden dat ik ASS heb. Dat kwam pas boven water op mijn 27ste, omdat stichting MEE papieren opvroeg. Dus ben nog niet altijd positief over het GGZ.
Oordoppen zonder muziek, gaat mij niet lukken. Voel dat heel de tijd te zitten. Horloges, polsbandjes, ringen en kettingen ook.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Dat met dingen zoals ringen en bandjes vervelend vinden, hebben andere dat ook?
Kleding ook het liefst baggy en los. Geen skinny jeans voor mij.
Zojuist ook een dufflecoat gekocht. Zit lekker ruim.
Kleding ook het liefst baggy en los. Geen skinny jeans voor mij.
Zojuist ook een dufflecoat gekocht. Zit lekker ruim.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
In dat geval is omgevingsgeluid wel handig.quote:
[..]
Ik heb er veel meer last van thuis aan tafel (met zn 4-en is stiller dan in een restaurant door alle omgevingsgeluid). Soms is omgevingsgeluid zo slecht nog niet.
Het hangt er overigens ook erg vanaf hoe geprikkeld ik ben, hoe overprikkelder, hoe meer last, maar dat lijkt mij wel logisch.
[..]
Nee, ik kan niet goed zingen, maar vindt het soms wel leuk (als niemand het hoort).
[..]
Mozart heb ik ook nog nooit uit een auto horen komen
Hahaha, ik zie het voor me, jij op die fiets
[ afbeelding ]
Och als je het fijn vind om te zingen en niemand hoort het, dan is het toch prima.
Ik zou ook niet voor karaoke gaan, om meerdere redenen.
En Dexter's lab
.Terry Pratchet schreef al, als je ergens een 'end of the world button' neer zet, dan zijn er altijd mensen die dat even uit moeten proberen. Om te zien of het klopt.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Ken de naam wel maar nooit geweest. Ook met de andere berichten die je schreef lijkt het een erg van het kastje naar de muur en terug.quote:
Is er iemand met ervaring bij het Leo Kannerhuis? Vriend heeft autisme, is begaafd en heeft een disharmonisch profiel en regelmatig terugkerende depressies. Tot nu toe was er steeds pleister-plak-hulpverlening na een lange wachttijd, alleen gericht op huidige depressie. Maar dat is geen lange termijn oplossing. Hij is zo leuk en die onzekerheid en depressies steeds zijn zo naar en staan hem zo in de weg. Dus wederom op zoek naar hulp, nu voor het grote plaatje en niet enkel de zaken op de voorgrond.
Iemand enig idee in welke richting we dan moeten?
Af en toe wel het idee dat je echt op je strepen moet staan om ergens te komen hier. De grap dat de huisarts je overal paracetamol voor geeft en na 3 dagen terug komen is natuurlijk overdreven, met een soort van waarheid erin.
Die lijsten zijn er ook niet beter op geworden met allerlei bezuinigingen op de geestelijke gezondheids zorg.
Gebruikt je vriend ook medicatie? Ik moest er zelf achteraan om van 20 mg naar 30 mg te gaan. Dat helpt enigzins.
En dan nog een POH, die denkt dat ze zelf alles kan oplossen. Dus mindfullnes gehad en licht therapie met een een tablet met fel led licht erin. Deed allebei dus niks. Ja het licht gaf me hoofdpijn.
Dus ga er echt voor knokken. Alsvast veel sterkte, hoop dat er snel iets gebeurd voor je vriend.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Thanks. LKhuis heeft ook lange wachtlijst maarja, dat is overal zo nu dus dat is dan maar zo. Alvast aanmelden kan geen kwaad.quote:
[..]
Die wachtlijsten zijn lang, helaas.
Voor mijn oudste hadden we een beetje in het vooruit aangemeld, maar daar ben ik nu wel blij mee.
9 mnd wachtlijst. Voor mijzelf was er een wachtlijst van 12 maanden, zelfde plek alleen dan niet jeugd.
Dat ze met een depressie op de voorgrond zeggen dat ze niks met de ass kunnen heb ik vaker gehoord.
Eigenlijk raar...
Ik denk dat je het meeste hebt aan een behandelaar met echt ervaring met ass.
En ik denk dat je daarop de meeste kans hebt bij een plek die ass als specialiteit heeft en niet geen random algemene ggz.
[..]
Die levensloopbegeleiding zouden ze echt wel meer mogen inzetten bij mensen met ass.
Intenser in periodes dat het nodig is en heel laag frequent als het wel loopt. Maar niet zo dat je steeds weer opnieuw de hele molen door moet met wachtlijsten enzovoort.
Ik denk dat dat uiteindelijk mogelijk duurdere behandeling kan schelen, maar dat is langetermijndenken en de mensen die over de centen gaan die denken alleen aan de korte termijn en dat moet zo goedkoop mogelijk.
Daar kan echt nog wel een slag in denken gemaakt worden denk ik.
Maar goed, er lopen wel proeven met levensloopbegeleiding... hopen dat de uitkomst daarvan meer duidelijkheid geeft.
Ja, moet zeggen dat we een prima huisarts hebben maar die snapt de kern ook niet helemaal. Vrijdag weer afspraak en nu is er geen depressie dus kunnen we hopelijk duidelijk op tafel leggen hoe ingewikkeld het allemaal is. Hij had medicatie voor zn add maar blijkbaar is daar allemaal ingewikkelde post over geweest wat ik niet wist en moest hij wat doen om het te behouden. Te ingewikkeld dus kop in het zand methode en nu is 't op (en de brieven lang gone). Ook voor op het lijstje vrijdag, hij had er wel baat bij namelijk.quote:
[..]
Ken de naam wel maar nooit geweest. Ook met de andere berichten die je schreef lijkt het een erg van het kastje naar de muur en terug.
Af en toe wel het idee dat je echt op je strepen moet staan om ergens te komen hier. De grap dat de huisarts je overal paracetamol voor geeft en na 3 dagen terug komen is natuurlijk overdreven, met een soort van waarheid erin.
Die lijsten zijn er ook niet beter op geworden met allerlei bezuinigingen op de geestelijke gezondheids zorg.
Gebruikt je vriend ook medicatie? Ik moest er zelf achteraan om van 20 mg naar 30 mg te gaan. Dat helpt enigzins.
En dan nog een POH, die denkt dat ze zelf alles kan oplossen. Dus mindfullnes gehad en licht therapie met een een tablet met fel led licht erin. Deed allebei dus niks. Ja het licht gaf me hoofdpijn.
Dus ga er echt voor knokken. Alsvast veel sterkte, hoop dat er snel iets gebeurd voor je vriend.
Enigzins herkenbaar, sokkennaadjes en schoenen moeten gelijk goed zitten en dingen die wat strakker zitten vind ik ook niet fijn. Al draag ik inmiddels wel iets aansluitendere kleding dan alleen maar flodderspulquote:
Dat met dingen zoals ringen en bandjes vervelend vinden, hebben andere dat ook?
Kleding ook het liefst baggy en los. Geen skinny jeans voor mij.
Zojuist ook een dufflecoat gekocht. Zit lekker ruim.
Fake it till you make it...
Helaas wel herkenbaar wat je schrijft. Kop in het zand enz.quote:
[..]
Thanks. LKhuis heeft ook lange wachtlijst maarja, dat is overal zo nu dus dat is dan maar zo. Alvast aanmelden kan geen kwaad.
[..]
Ja, moet zeggen dat we een prima huisarts hebben maar die snapt de kern ook niet helemaal. Vrijdag weer afspraak en nu is er geen depressie dus kunnen we hopelijk duidelijk op tafel leggen hoe ingewikkeld het allemaal is. Hij had medicatie voor zn add maar blijkbaar is daar allemaal ingewikkelde post over geweest wat ik niet wist en moest hij wat doen om het te behouden. Te ingewikkeld dus kop in het zand methode en nu is 't op (en de brieven lang gone). Ook voor op het lijstje vrijdag, hij had er wel baat bij namelijk.
De kennis van een huisarts is ook vrij algemeen. Dat gaat nooit echt de diepte in. Al is een goede huisarts wel fijn natuurlijk.
Je vriend heeft ASS en ADD?
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Natuurlijk ook wel meer dan flodder spul. Moet er wel enigzins toonbaar eruit zien. Anders krijg ik klachten van mijn wederhelft.quote:
[..]
Enigzins herkenbaar, sokkennaadjes en schoenen moeten gelijk goed zitten en dingen die wat strakker zitten vind ik ook niet fijn. Al draag ik inmiddels wel iets aansluitendere kleding dan alleen maar flodderspul
Of een telefoontje van het jaar 2000, dat ze hun Overzeas broek terug willen.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Dat is ook weer zo. Lijkt me een vreselijke baanquote:
[..]
Helaas wel herkenbaar wat je schrijft. Kop in het zand enz.
De kennis van een huisarts is ook vrij algemeen. Dat gaat nooit echt de diepte in. Al is een goede huisarts wel fijn natuurlijk.
Je vriend heeft ASS en ADD?
En yes
quote:
[..]
Natuurlijk ook wel meer dan flodder spul. Moet er wel enigzins toonbaar eruit zien. Anders krijg ik klachten van mijn wederhelft.
Of een telefoontje van het jaar 2000, dat ze hun Overzeas broek terug willen.
Ik vind het juist weer fijn als broeken strak zitten en stevig zijn. Vroeger meerdere riemen gesloopt door ze te strak te doen
en ik heb het liefst stof die geen stretch heeft. Shirts dan weer wel los, maar vooral omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit
Ik herken je armbandjes/oordoppen/etc verhaal wel. Ik heb dat ook met haar in m'n gezicht, superirritant. Horloges snoer ik zo strak aan dat ze kapot gaan, of ik friemel er continu aan en dan gaan ze kapot
In sommige opzichten lijkt het me wel een leuke baan met voldoening. Aan de andere kant komen er ook veel schrijnende dingen langs, waar ze ook mee om moeten kunnen gaan. Ik zou het niet kunnen, mensen moeten teleustellen of slecht nieuws brengen.quote:
[..]
Dat is ook weer zo. Lijkt me een vreselijke baan
En yes
Wat bedoel je eigenlijk met
? Gaat compleet over me heen. Een vriend van me heeft ook beiden. Aardige jongen, die na redelijk wat problemen nu een baan heeft waar hij zich thuis voelt. Dat was financieel, een vriendin die hem misbruikte en psychisch. Ben blij dat het goed gaat met hem nu.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Stretch stof is ook niks, maar het word nu wel redelijk vaak gebruikt. Stevig is altijd goed. Bij dat primark spul altijd het idee dat het na 2 wasbeurten uit elkaar valt.quote:
[..]
Ik vind het juist weer fijn als broeken strak zitten en stevig zijn. Vroeger meerdere riemen gesloopt door ze te strak te doen
Shirts dan weer wel los, maar vooral omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit
Ik herken je armbandjes/oordoppen/etc verhaal wel. Ik heb dat ook met haar in m'n gezicht, superirritant. Horloges snoer ik zo strak aan dat ze kapot gaan, of ik friemel er continu aan en dan gaan ze kapot
Tja, kleding word naar bepaalde maten gemaakt. Als uitsteeksels en rondingen daar niet precies inpassen kan dat lastig zijn.
Zelf brede schouders en een flinke borstkas, niet van sporten overigens. Met als resultaat dat ik een grotere maat nodig heb en dat de mouwen te lang zijn in combinatie dat het vaak te lang is.
Dat friemelen is herkenbaar. Kapot spul ook.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
Veel schrijnende dingen maar ook veel dingen waar je net niet echt wat aan kan doen. Je bent vooral de doorverwijzer en voor veel dingen mis je de specialiteit. Lijkt me echt heel moeilijk, juist omdat je niet altijd zoveel kan als je zou willen.quote:
[..]
In sommige opzichten lijkt het me wel een leuke baan met voldoening. Aan de andere kant komen er ook veel schrijnende dingen langs, waar ze ook mee om moeten kunnen gaan. Ik zou het niet kunnen, mensen moeten teleustellen of slecht nieuws brengen.
Wat bedoel je eigenlijk met
Een vriend van me heeft ook beiden. Aardige jongen, die na redelijk wat problemen nu een baan heeft waar hij zich thuis voelt. Dat was financieel, een vriendin die hem misbruikte en psychisch. Ben blij dat het goed gaat met hem nu.
En die uitleg moet ik je schuldig blijven, ik krijg die emoticon niet uitgelegd in woorden
Herkenbaar, ik vond het vreselijk toen ik borsten kreeg en toen bleek ik ook nog eens niet al te zuinig bedeeldquote:
omdat ik het nog steeds lastig vind dat ik het een en ander aan uitsteeksels en rondingen en zo heb gekregen in de puberteit
. Paar jaar geleden heb ik ze laten verkleinen, nog meer dan genoeg over, maar dit is beter.En mijn oudste heeft er ook erg veel moeite mee dat er van alles begint te groeien
Friemelen doen ik ook, papieren zakdoekjes als ik ze in handen heb, ik stop vaak een klein stekelballetje in mn zak als ik een gesprek heb, dan kan ik daarmee friemelen. Theezakjeshoesjes
, soort origami wordt dat dan en ze eindigen altijd in kleine snippertjes... maar echt dingen slopen met mn gefriemel valt nog wel mee.
Fake it till you make it...
Dat is zeker waar, het helpt denk ik ook niet dat de huisarts als eerste lijn, de patienten vaak beter op een persoonlijke basis kent.quote:
[..]
Veel schrijnende dingen maar ook veel dingen waar je net niet echt wat aan kan doen. Je bent vooral de doorverwijzer en voor veel dingen mis je de specialiteit. Lijkt me echt heel moeilijk, juist omdat je niet altijd zoveel kan als je zou willen.
En die uitleg moet ik je schuldig blijven, ik krijg die emoticon niet uitgelegd in woorden
Ik accepteer ook uitleg in tekening.
Ja nus hons pris ne dira sa raison
Adroitement, se dolantement non.
Adroitement, se dolantement non.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |