Een probleempje bij mijn provider zorgde ervoor dat alle plaatjes uit mijn voorgaande topics niet meer zichtbaar waren. "www.mvdejong.luna.nl" bestond niet meer, alleen "mvdejong.luna.nl"; na wat overleg met mijn provider is ook de "www"-versie weer levend. Wat nog blijft is dat het certificaat niet klopt, dat is alleen geldig voor de korte versie, dus je krijgt een beveiligings-klacht, en dan moet je een uitzondering toevoegen (voor de hele https://www.mvdejong.luna.nl).
Maar nu kan ik weer verder met het reilen en zeilen van het vijftal, ik zal binnenkort wat recentere foto's toevoegen.
Ze had tot een week geleden de gewoonte om in de loop van de avond naar binnen te komen, en zich dan op het salon-tafeltje tegen mijn kuiten te nestelen, en daar bleef ze slapen, ook als ik naar bed ging. Pas in de loop van de ochtend ging ze naar buiten, om dan weer binnen te komen als ik ging ontbijten en wat vleeswaar ronddeelde. Maar ik ben momenteel elke woensdag-avond op een examen-training, en ik maak ook wel mee dat als ik rond 11 uur 's avonds thuiskom, ze achter het raam op met zit te wachten.
De laatste dagen loopt ze vaker 's avonds laat nog buiten, en als ze dan naar binnen komt loopt ze de trap op om bij me op bed te slapen, tot ergens tussen 4 en 5 uur.
Ik hoor de laatste weken wel wat vaker de diepe keelgrom die ze opzet als de spanning met de katers oploopt, maar dat is een gevolg van haar vele binnenzijn, en de opkomende lente waardoor de heren wat speelser worden, ook naar haar toe. In tegenstelling tot voorgaande jaren is dat voor haar ook geen reden meer om direct naar buiten te vluchten.
De heren waren allevier binnen, maar Blackie niet. Na een half uurtje ben ik toch even in het parkje bij de volgende flat gaan kijken, en ze kwam daar mauwend uit de struiken, dus ze stond vermoedelijk te wachten tot het geknal even minder werd om naar huis te komen. Nu kon ze gewoon met me oplopen.
Zoals te verwachten kropen Diesel en Chester eind van de dag onder de bank, Pepe begin van de avond en Cayok rond een uur of 9. Alles leek onder controle, zelfs toen Cayok bij de eerste knallen na middernacht onder de bank vandaan kwam en klagelijk begon te mauwen; dat kenden we ook al van de vorige jaren. Alleen : dit keer slaagde hij erin om binnen 15 seconden het plankje voor het kattenluik weg te slopen, en dwars door het gesloten kattenluik naar buiten te breken.
Natuurlijk gingen we direct op zoek, maar zonder resultaat. Toen het geknal afgelopen was, rond half 3, zijn we nog eens 3 kwartier aan het rondlopen en roepen geweest, maar nog steeds niets. Ik heb toen de kattenluiken weer opengezet (voor zover dat nog nodig was) voor de andere katten, en we zijn naar bed gegaan met het idee dat de volgende dag een lange zoektocht zou gaan opleveren. Ik had nog een beetje hoop, omdat waar een hond in paniek zou blijven rennen, een kat vrij snel tot de conclusie komt dat hij (of zij) beter kan onderduiken en afwachten.
Ik ben 's nachts nog een paar keer wakker geweest, en ging dan even kijken of meneer toevallig binnen was gekomen. Om half 8 was ik weer wakker, en hoorde een kat de trap oplopen. En mijn gehoor had het goed, het was de oude man Cayok die op zolder wilde gaan eten. Zucht. Hij is vrij kort achter elkaar naar zolder gegaan, dus hij was vermoedelijk tot na 7 ergens weggekropen, en was net weer binnen. Hij is de rest van de dag wel eerst wat schuchter, en later wat extra aanhalig geweest, maar hij lijkt er geen echte problemen van overgehouden te hebben.
In december komen er aanmerkelijk robuustere planken voor de kattenluikjes.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 18-02-2019 16:39:31 ]
Nee, en zeker niet als hij temidden van al het vuurwerk uit weet te breken.quote:Op maandag 18 februari 2019 16:23 schreef Prego het volgende:
Dan slaap je niet goed hè? Ik herken het van toen ik nog thuis woonde, één van de katten « verdween » ook weleens in de avond de 31e. Een hoop stress...
Gelukkig is hij weliswaar vrij schrikachtig, maar heeft hij dat naar mijn inschatting geleerd op straat; het lijkt erop dat hij ook deze situatie "streetwise" heeft aangepakt.
En de komende oudjaar gaat hem dit niet meer lukken, het worden nu niet meer houten plankjes aan oogjes opgehangen, maar stevig balken die geborgd worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 18-02-2019 16:38:52 ]
ik lees weer mee!Blackie heeft 2 jaar geleden op 2 opeenvolgende dagen een piepjong konijntje weten te vangen. Ondertussen heeft Pepe tweemaal een volwassen (wild) konijn buitgemaakt. De eerste keer kwam hij tegen mijn bedtijd ermee binnen, toen heb ik hem zijn gang laten gaan, en kon de volgende ochtend het beest, minus de kop, opruimen.
Een half jaartje geleden was ik op een zondag-avond laat beneden voor eten, en telde buiten snel 4 katten, alleen Pepe was buiten zicht. Ik vond hem door af te gaan op wat geluiden in mijn voortuin, waar ik Pepe aantrof, met zijn kaken om de nek van een konijn dat nog net een paar laatste stuiptrekkingen maakte. Ik ben toen eten voor de rest, en mijzelf, gaan klaarzetten, en toen ik 3 kwartier later weer ging kijken zat hij zichzelf net te wassen, terwijl er alleen nog 2 pootjes overwaren. Die heeft Blackie toen opgepeuzeld, zodat ik niets in de kliko hoefde te gooien (ik heb in het halletje een handschoen liggen die alleen maar dient voor het opruimen van karkassen). Pepe is de rest van de avond wel heel loom geweest, ook toen ik naar de singel liep duurde het 5 minuten voordat hij volgde. Ook voor een kater van 8 kg is een volwassen konijn wel een behoorlijke maaltijd.
Maar hij moet dat halfdode beest toch meer dan 100 meter naar zijn thuis-basis hebben versleept, want konijnen zitten niet vlakbij.
Het kan nog leuk worden, want er zit bij de singel een blauwe reiger die denkt katten te kunnen intimideren, en Pepe negeerde dat de keren dat ik het zag. Als dat beest een keer te brutaal wordt denk ik dat die reiger ook op het menu komt.
[ Bericht 3% gewijzigd door mvdejong op 18-02-2019 17:18:26 ]
Ik heb jullie gemist.
Ik heb er zelf ook 4 (allemaal katers nu, het meisje is helaas gestorven, en een kater is er bijgekomen sinds mijn moeder en mijn vader overleden zijn).
Het lijkt mij wel een interessante gedachte als alle kattenliefhebbers hier op Fok hun katten voorstellen in een voorstellingstopic. Om de karakters (etc) kunnen te leren kennen van de katten waarover we het allemaal hebben. Gewoon als naslagwerk voor degenen die dit alles willen volgen, zoals bij jou.
Kortom gewoon de achtergrond van onze gemeenschappelijke katten, hun karakter etc.
Gewoon voor alle F&F kattenliefhebbers over hun eigen katten.
En natuurlijk kan er ook zo'n topic over honden (e.d.) geopend worden.
Ja, ik kan zelf ook zo'n topic voor mijn katten openen... maar voor we het weten zijn het er straks 30 topics.
Dus samenwerking heeft zo z'n voordelen.
Het is al vervelend als een half-dode muis zich aan de meute weet te onttrekken, en achter een kast dood gaat. Maar die stank duurt maar een paar dagen, als het al niet warm genoeg is dat de muis eerder mummificeert dan verrot.
Ik heb eind vorig jaar echter tweemaal een probleem gehad met een muis die een tijd in mijn huis heeft geleefd. Ze hadden zich aanvankelijk verstopt in het inwendige van de koelkast, en konden vanuit die schuilplaats, als de katten van huis waren, makkelijk bij het klaarstaande droogvoer komen. Daarvan legden ze ook op meerdere plaatsen een voorraadje aan. Echter, na een paar dagen beginnen de sanitaire gewoonten van muizen je huis redelijk onleefbaar te maken.
De eerste is het huis ontvlucht toen ik de koelkast naar voren trok. Ik heb toen zo goed als mogelijk de gaten waar dat beest zich verstopte met kippengaas gedicht. Ik maakte toen alles goed schoon, en dacht van het probleem af te zijn. Echter, na een paar dagen stonk het nog meer, en het bleek dat een plastic constructie, waarvan ik dacht dat het een open rekje was dat de motor moest vastzetten, feitelijk van onderen dicht was, en dus een reeks bakjes vormde. Elk bakje was gevuld met een laag muizen-urine, waarin de muizen-keutels dreven. Dat maar grondig schoongemaakt, waarna ik een tijdje weer in een fris huis woonde.
Het probleem trad echter weer op, en het bleek dat de volgende muis nog steeds een mogelijkheid had gevonden om in de achterkant van de koelkast te trekken. Ik heb toen de zaak weer goed schoongemaakt, en er nu een geperforeerde aluminium plaat tegen gemonteerd. In dit geval was de muis echter niet het huis ontvlucht, maar was vanuit de open keuken de woonkamer ingevlucht, en had zich achter wat kastjes had weten te nestelen, waar zelfs behang werd verscheurd om een nestje te bouwen. Het beest verjaagd (dat was een hele vette muis), schoongemaakt en de opening die voor de plint bedoeld was precies pas gemaakt.
Ik dacht dat ik de muis kwijt was, maar helaas, hij of zij was weer naar een andere reeks kasten uitgeweken, dus ik kon weer aan de gang. Nu zijn niet alleen de openingen voor de plinten dichtgemaakt, maar ik heb de achterkant van alle kasten (onder de onderste plank) ook dichtgemaakt zodat er ook geen plek meer is om te wonen, zelfs als een muis achter de kast weet te komen.
Het genoegen om je huis binnen te lopen en het stinkt er niet naar muis ...
Ze blijft ook proberen op betere voet te komen met de heren, en er komt soms wat respons. Vorige week stond ze weer neusje te snuffelen met Cayok, en probeerde hem een kopje te geven. Hij beantwoordde dat met een kopje waarbij hij ook zijn hele lijfje inzette, dat was toch wat veel voor haar (qua gewicht scheelt het niet zo veel, maar hij staat wel wat hoger op zijn pootjes).
Alleen Diesel vertrouwt het nog niet, hij is nog steeds bang dat kopjes-geven uitmondt in meppen, terwijl zij het juist met hem blijft proberen uit respect voor zijn leiders-positie.
Met Pepe gaat het ook goed, ze is op haar gemak in zijn buurt. Maar ze weet nu ook dat meppen geen goed idee meer is, hij pikt het niet meer en mept terug. En dat is met 8 tegen 4 kg best indrukwekkend, maar ze accepteert de "correctie" zonder bang voor hem te zijn.
En wat ook merkbaar is dat ze wat toleranter is bij gepeuter aan haar lijfje. Ik heb nog nooit zoveel teken moeten plukken, uit allemaal, maar waar Blackie daar vroeger moeilijk over deed, heb ik er nu al een keer drie achter elkaar kunnen lostrekken zonder dat ze begon te tegen te spartelen.
Helaas, vrijdag-ochtend is ze onder een metro terechtgekomen, ik zal het verder zonder haar moeten doen.
Slaap zacht, prinsesje.
Veel sterkte. Gelukkig heeft ze iig wél een hele fijne tijd bij jullie gehad.Ik denk niet dat ze geleden heeft, een metro is vrij definitief. En als ze alleen gewond was geweest, was ze wel weggekropen in het struikgewas dat aan alle kanten om het metro-spoor aanwezig is, en hadden ze haar niet zo snel gevonden. Ze moet door een van de eerste metro's geraakt zijn, anders was ze wel voor 7 uur in de buurt van huis geweest voor haar rondje vleeswaar, en ik werd begin van de ochtend al gebeld door de Dierenambulance "na een melding overleden kat". En dan moesten ze haar nog ophalen, scannen, en de chip-gegevens opvragen om te vinden waar ze thuishoorde.
Maar ik begin er nu achter te komen hoeveel van mijn dagelijkse routine alleen maar was ontstaan om Blackie binnen te krijgen en te houden.
Merk je nog iets aan de katers?
Nee, maar die relatie was volgens mij nog niet sterk genoeg. Het meeste contact was 's avonds bij het eten (waar ze zonodig de koppen van de veel grotere katers wegduwde uit de bakjes waaruit zij op dat moment wilde eten), maar het is vaak genoeg voorgekomen dat ze pas later binnenkwam. Pepe was nog meer tolerant tegenover haar, dan dat hij een band richting haar opbouwde.quote:
Och wat sneu. Veel sterkte!
Merk je nog iets aan de katers?
Prinses Blackie is niet meer...
Hoe oud is zij uiteindelijk geworden?
Een jaartje of 10. Ze heeft een kleine 2 jaar geleefd in de groep waar ze geboren is, daar is ze toen uit weggevlucht. Daarna heeft ze een 2-3 luxe jaartjes als enige kat bij een ouder echtpaar geleefd, maar die verhuisden naar een 9e verdieping. Daarna ben ik 6 jaar bezig geweest haar duidelijk te maken dat mijn katers lief zijn, hoewel dat alleen de eerste 2 jaar echt veel moeite kostte. En dat lukte, de laatste maanden kwam ze zelfs door het kattenluik naar binnen, terwijl ze daarvoor alleen maar door de kier van de voordeur wilde (het lattenluik komt uit op het stukje huiskamer waar altijd wel wat katers te vinden zijn). Overigens was veel van haar afkeer van mijn katers wel aanstellerij.quote:
Ahh, wat sneu.
Prinses Blackie is niet meer...
Hoe oud is zij uiteindelijk geworden?
En net als Blackie begon hij ook net een positieve ontwikkeling door te maken. Hij vond aanhalen altijd best lekker, maar durfde daar niet om te vragen. Als ik thuiskwam liep hij altijd mijn richting op (respect tonen aan de leider van de groep), maar sloeg op een dikke meter dan haaks af. En zowaar is hij de afgelopen zomer soms spontaan op me af komen lopen voor een krabbel.
Drie is te weinig, dus in januari ga ik er weer eentje bijnemen, en dat zal wel weer interessant worden, omdat ik toch voor een probleem-kat ga. Er zitten zoveel katten in asiels die voor de gemiddelde kattenbezitter niet geschikt zijn, omdat ze te bang zijn. Ik ga voor een exemplaar dat ik voorzichtig moet overtuigen dat de wereld niet zo slecht is; en eventueel aanvaarden dat het geen kroelbeestje wordt.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 22-12-2020 21:06:32 ]
Hopelijk ga je dan ook weer wat vaker updates posten ik vind ze altijd erg leuk
Tja, na 7 jaar gebeurt er niet zoveel spannends meer, en zeker niet omdat Blackie net wegviel toen haar relatie met de katers veel positiever leek te worden,quote:
Wat verdrietig, heel veel sterkte.
Hopelijk ga je dan ook weer wat vaker updates posten ik vind ze altijd erg leuk
Maar de nieuweling zal dit topic wel weer wat leven inblazen.
Alleen foto's is ook goedquote:
[..]
Tja, na 7 jaar gebeurt er niet zoveel spannends meer, en zeker niet omdat Blackie net wegviel toen haar relatie met de katers veel positiever leek te worden,
Maar de nieuweling zal dit topic wel weer wat leven inblazen.
Nee voel je niet verplicht. Vind het gewoon een leuk topic.Zou het kunnen dat Chester door het thuiswerken aanhankelijker was geworden, alleen maar thuis ipv steeds thuiskomen (merk ik hier wel)
Sterkte! En tof dat je straks weer voor een probleemkat gaatquote:
Terwijl de corona mij niet veel problemen bezorgt (ik kan net zo goed vanaf huis werken, en mijn belangrijkste hobby is fietsen, in mijn eentje) is 2020 toch ook voor mij een vrij beroerd jaar geworden. Nadat ik in februari Blackie ben kwijtgeraakt, heb ik onlangs de jongste kater uit de groep, Chester, op een leeftijd van iets van 9 jaar, moet laten inslapen vanwege een gezwel in zijn borst. Als dat al operabel was geweest, waren we daar te laat voor geweest omdat hij in nog geen 2 maanden van 5.7 naar 4.05 kg was afgevallen (na het eerste bezoek aan de dierenarts heb ik hem een maand lang niet kunnen aanraken).
[ afbeelding ]
En net als Blackie begon hij ook net een positieve ontwikkeling door te maken. Hij vond aanhalen altijd best lekker, maar durfde daar niet om te vragen. Als ik thuiskwam liep hij altijd mijn richting op (respect tonen aan de leider van de groep), maar sloeg op een dikke meter dan haaks af. En zowaar is hij de afgelopen zomer soms spontaan op me af komen lopen voor een krabbel.
Drie is te weinig, dus in januari ga ik er weer eentje bijnemen, en dat zal wel weer interessant worden, omdat ik toch voor een probleem-kat ga. Er zitten zoveel katten in asiels die voor de gemiddelde kattenbezitter niet geschikt zijn, omdat ze te bang zijn. Ik ga voor een exemplaar dat ik voorzichtig moet overtuigen dat de wereld niet zo slecht is; en eventueel aanvaarden dat het geen kroelbeestje wordt.
En tof dat je dan weer wat vaker gaat posten
Ik denk niet dat het thuiswerken veel uitmaakte. De heren komen 's ochtends binnen, en liggen dan tot het einde van de middag te slapen. Slechts heel af en toe krijg ik er eentje langs terwijl ik op zolder werk. Ik denk dat Chester eindelijk voldoende (zelf)vertrouwen had opgebouwd. Net zoals ik nu Cayok met twee handen kan aanhalen, wat twee jaar geleden nog tot een paniek-aftocht leidde.quote:
Fijn om weer iets van je te lezen, al is de aanleiding zo verdrietig.
Zou het kunnen dat Chester door het thuiswerken aanhankelijker was geworden, alleen maar thuis ipv steeds thuiskomen (merk ik hier wel)
Ik werk waar de katten ook slapen, en zeker de bange komt regelmatig even kijken op het beeldscherm, heel dicht bij mij.quote:
[..]
Ik denk niet dat het thuiswerken veel uitmaakte. De heren komen 's ochtends binnen, en liggen dan tot het einde van de middag te slapen. Slechts heel af en toe krijg ik er eentje langs terwijl ik op zolder werk. Ik denk dat Chester eindelijk voldoende (zelf)vertrouwen had opgebouwd. Net zoals ik nu Cayok met twee handen kan aanhalen, wat twee jaar geleden nog tot een paniek-aftocht leidde.
Vond jouw verhalen altijd zo bemoedigend, bij jou kwam het goed, zo hield ik hoop
Het is een kater van een jaar of 2, die in een soort katatonische toestand op straat is aangetroffen. Er bleek geen medische reden te zijn, dus dat was pure paniek. Ze hadden heel weinig informatie over hem, omdat hij alleen maar in een hoekje verstopt zit, en geen contact wil. Hij heeft wel interesse getoond in een jong poesje dat los in de kamer loopt (hij zit in een grote kooi, met daarin weer een houten hokje), dus ze hadden het idee dat hij wel met andere katten om zou kunnen gaan, zeker met zo'n super-sociale groep als de mijne. En aangezien ik met mijn heren ook 2 maanden geduld moest hebben voordat de eerste mij accepteerde, hadden ze het idee dat ik Onyx langzaam zou kunnen overtuigen dat de wereld niet zo zwart is als hijzelf.
Ik heb hem nog niet aangeraakt (ik heb hem nog niet eens helemaal in levende lijve gezien, alleen een klein stukje achterlijf in zijn hokje, en 1 oog), maar ik heb een paar maal mijn hand in zijn hokje geplaatst, wat resulteerde in blazen, en uiteindelijk grommen. Toch waren er positieve dingen :
- hij heeft geen moment aanstalten gemaakt uit te halen;
- hij heeft op een gegeven moment toch even gesnuffeld aan de plek waar mijn hand had gelegen.
Dat bevestigde voor mij het vermoeden dat het asiel ook heeft : het is een kat die mensen gewend is geweest.
Ze stelden dat hij een kat was die naar buiten moest, maar het zou ook juist kunnen zijn dat hij aanvankelijk zo verstard was omdat hij een verwende binnenkat is die onbedoeld op straat belandde, en een shutdown kreeg omdat hij daar niet mee om kon gaan.
Sommige asiels geven de kat nooit bij het eerste bezoek mee, omdat ze zowel het asiel als de nieuwe eigenaar even nog willen laten nadenken. Ik had hem wel direct mee kunnen nemen, maar het bleek dat hij woensdag nog zijn booster-injectie moet krijgen, en ik wilde hem niet meenemen om hem dan een paar dagen later al weer te moeten oppakken, in een mandje proppen en naar een dierenarts brengen voor een prik. De dames van het asiel konden die redenering volgen, dus hij zit nog in het asiel; ik ga hem donderdag ophalen. Het zal een interessante tijd worden, ik verwacht eigenlijk dat hij na een paar weken vrij abrupt een grote omslag zal maken van paniek naar vertrouwen. Maar, ik ga gewoon beginnen, en zie wel waar wij met ons tweetjes uitkomen.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 10-05-2021 10:50:09 ]
quote:
Het heeft even geduurd, maar binnenkort gaat de teller weer omhoog ! Het probleem is dat ik altijd eventjes na wil denken als ik op ikzoekbaas.dierenbescherming.nl een potentiele kandidaat zie, en dat die dan vaak al besproken is als ik wil reageren. Driemaal op tijd gereageerd, de eerste keer was op een poes die ze toch samen met 2 andere wilden plaatsen, de tweede keer een koppel die kat-sociaal naar elkaar waren, maar niet naar andere katten. De derde keer had ik gereageerd op 4 potentiele kandidaten in het asiel in Vlaardingen, en binnen een paar uur kreeg ik een telefoontje over Onyx. Dit is de foto zoals die op de site stond :
[ afbeelding ]
Het is een kater van een jaar of 2, die in een soort katatonische toestand op straat is aangetroffen. Er bleek geen medische reden te zijn, dus dat was pure paniek. Ze hadden heel weinig informatie over hem, omdat hij alleen maar in een hoekje verstopt zit, en geen contact wil. Hij heeft wel interesse getoond in een jong poesje dat los in de kamer loopt (hij zit in een grote kooi, met daarin weer een houten hokje), dus ze hadden het idee dat hij wel met andere katten om zou kunnen gaan, zeker met zo'n super-sociale groep als de mijne. En aangezien ik met mijn heren ook 2 maanden geduld moest hebben voordat de eerste mij accepteerde, hadden ze het idee dat ik Onyx langzaam zou kunnen overtuigen dat de wereld niet zo zwart is als hijzelf.
Ik heb hem nog niet aangeraakt (ik heb hem nog niet eens helemaal in levende lijve gezien, alleen een klein stukje achterlijf in zijn hokje, en 1 oog), maar ik heb een paar maal mijn hand in zijn hokje geplaatst, wat resulteerde in blazen, en uiteindelijk grommen. Toch waren er positieve dingen :
- hij heeft geen moment aanstalten gemaakt uit te halen;
- hij heeft op een gegeven moment toch even gesnuffeld aan de plek waar mijn hand had gelegen.
Dat bevestigde voor mij het vermoeden dat het asiel ook heeft : het is een kat die mensen gewend is geweest.
Ze stelden dat hij een kat was die naar buiten moest, maar het zou ook juist kunnen zijn dat hij aanvankelijk zo verstard was omdat hij een verwende binnenkat is die onbedoeld op straat belandde, en een shutdown kreeg omdat hij daar niet mee om kon gaan.
Sommige asiels geven de kat nooit bij het eerste bezoek mee, omdat ze zowel het asiel als de nieuwe eigenaar even nog willen laten nadenken. Ik had hem wel direct mee kunnen nemen, maar het bleek dat hij woensdag nog zijn booster-injectie moet krijgen, en ik wilde hem niet meenemen om hem dan een paar dagen later al weer te moeten oppakken, in een mandje proppen en naar een dierenarts brengen voor een prik. De dames van het asiel konden die redenering volgen, dus hij zit nog in het asiel; ik ga hem donderdag ophalen. Het zal een interessante tijd worden, ik verwacht eigenlijk dat hij na een paar weken vrij abrupt een grote omslag zal maken van paniek naar vertrouwen. Maar, ik ga gewoon beginnen, en zie wel waar wij met ons tweetjes uitkomen.
Succes! Ik laat hem nu een paar uurtjes alleen, in de loop van de middag ga ik kijken of er al wat beweging in is gekomen.
En dan gaan we de eerste nacht in waarin hij urenlang met een mens in dezelfde ruimte van 3x4 meter moet verblijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 13-05-2021 17:02:21 ]
Een kwartier later kwam hij plotseling in beweging, en heeft anderhalf uur lang mijn slaapkamer lopen verkennen, waarbij hij ook meerdere malen op mijn bed sprong, onder andere om zo het kozijn te bereiken en naar buiten te kijken. Ik hoorde hem ook meerdere malen op de bak gaan (en rook het een keertje), wat mij geruststelde over zijn spijsvertering (een kat in paniek kan dat zolang ophouden dat hij met spoed naar de dierenarts moet). En ook later in de nacht is hij gaan rondspoken. Om het helemaal af te maken trof ik hem vanochtend zo aan :
Hij had blijkbaar niet meer de behoefte om achterin het hok weggedoken te liggen, maar lag op een kussentje in een rek dat aan alle kanten open was. Ook de uitdrukking in zijn ogen is aanmerkelijk beter dan de foto van het asiel. En op een gegeven moment deed hij zijn oogjes zelfs dicht en legde zijn kopje op het kussen, toch een begin van vertrouwen.
Sorry voor kwaliteit van de foto's, ik nam ze terwijl ik nog in bed lag, en de tweede is overbelicht omdat een zwarte kat tegen een donkergrijze achtergrond de camera voor de gek hield; ik moet weer eens opzoeken hoe ik een paar stoppen onderbelicht.
Maar ik ben dus zeer gelukkig vanochtend, nadat hij iets van 10 uur als een blok in het hok heeft gelegen, heeft hij plotseling zelfvertrouwen en ondernemingsdrang gekregen, terwijl er wel iemand in de kamer bij hem was. Ik had nog wel gehoopt op vooruitgang, maar dit overtrof mijn verwachtingen.
Hij stond in het asiel al bekend als een moelijk eter (hij at geen blikvoer, ze waren gestopt om dat te proberen), ik denk dat eten beter gaat worden als hij minder overheerst wordt door de angst/woede waar hij nu onder gebukt gaat.
Voor de rest ligt hij overdag in het rek boos en argwanend te zijn, 's nachts gaat hij toch wel rondspoken, in de nacht van vrijdag op zaterdag heb ik hem zijn nageltjes horen scherpen, wat toch ook iets is dat zelfvertrouwen suggereert. Veel meer heb ik die nacht niet meegemaakt, ik had van donderdag op vrijdag maar iets van 3-4 uur geslapen, dus nu was ik echt knockout.
Ik heb vanochtend ook 3 kipflites gekocht, 2 voor mezelf en eentje voor de nieuweling.quote:
Gekookte kipfilet geven? Heb een, bij vlagen, heel moeilijker eter en als ik dat geef lijk dat een trigger te zijn om weer (langzaam) normaal te eten.
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is het niveau in het waterbakje wel iets lager.quote:
quote:
[..]
Ik heb vanochtend ook 3 kipflites gekocht, 2 voor mezelf en eentje voor de nieuweling.
Hopelijk is dat de trigger
Dat zou wel fijn zijn, en water regelmatig verschonen. sommige dieren lusten alleen vers water is mijn ervaring.quote:
[..]
Ik weet het niet zeker, maar volgens mij is het niveau in het waterbakje wel iets lager.
Mss lust hij vis ? Ik had een kitten dat mijn hand( met vis ) aanviel toen ik stukje gebakken vis van de markt had meegenomen. Gebakken vis ruikt erg sterk.
Omgekeerd zijn er ook katten die liever water hebben met alg enz. erin. Ik heb in de keuken een bloemenvaas staan, die vul ik alleen bij, en die staat er al meer dan 2 jaar. En het is bij alle katten de meest populaire drinkbak.quote:
[..]
Dat zou wel fijn zijn, en water regelmatig verschonen. sommige dieren lusten alleen vers water is mijn ervaring.
Ook nog een idee, maandag eens proberen als het probleem dan nog bestaat. Mijn huidge katten zijn daar dan weer helemaal niet in geinteresseerd, die willen geen bereid eten (alleen Cayok wil nog wel eens een paar stukjes kaas). Mijn Burmezen daarentegen leefden voor het meeeten met wat ik zelf had, ik kocht dan ook voor mezelf ca. 2 ons per dag, bereidde het zonder zout en kruiden, sneed aan tafel ca. 1/4 eraf voor de heren, en deed daarna zout en peper voor mezelf erop.quote:Mss lust hij vis ? Ik had een kitten dat mijn hand( met vis ) aanviel toen ik stukje gebakken vis van de markt had meegenomen. Gebakken vis ruikt erg sterk.
Aangezien er totaal niks bekend is over waar Onyx vroeger gewoond heeft en wat hij daar at, plus dat hij duidelijk een trauma heeft opgelopen, is het wel puzzelen om er achter te komen wat hij nu wel lust. Ook best mogelijk dat hij nu in andere omstandigheden dan vroeger hele andere voorkeuren gaat krijgen. Katten zijn graag nu eenmaal eigenwijs.quote:
[..]
Omgekeerd zijn er ook katten die liever water hebben met alg enz. erin. Ik heb in de keuken een bloemenvaas staan, die vul ik alleen bij, en die staat er al meer dan 2 jaar. En het is bij alle katten de meest populaire drinkbak.
[..]
Ook nog een idee, maandag eens proberen als het probleem dan nog bestaat. Mijn huidge katten zijn daar dan weer helemaal niet in geinteresseerd, die willen geen bereid eten (alleen Cayok wil nog wel eens een paar stukjes kaas). Mijn Burmezen daarentegen leefden voor het meeeten met wat ik zelf had, ik kocht dan ook voor mezelf ca. 2 ons per dag, bereidde het zonder zout en kruiden, sneed aan tafel ca. 1/4 eraf voor de heren, en deed daarna zout en peper voor mezelf erop.
Toen ik gisteren halverwege avond besloot even een half uurtje wat te gaan liggen lezen op mijn bed, werd ik gevolgd door Cayok, die de laatste tijd graag in mijn slaapkamer een kroelsessie doet (kan ik op de grond zitten, en hij steeds buiten bereik lopen en weer terug). Toen de stoute schoenen aangetrokken en Cayok mee naar binnen laten gaan. Eerst miste ik Onyx, want die lag niet in het rek, maar was zowaar in het nieuwe meubelstuk gaan liggen :
De ontmoeting tussen de oudste en jongste van mijn katten was een anticlimax : die vond eigenlijk niet plaats. Onyx lag op zijn ondertussen bekende manier afwisselend mijn voeten en Cayok argwanend te bekijken, en Cayok deed alsof hij Onyx niet had gezien (onwaarschijnlijk aangezien er nog geen anderhalve meter tussen beide heren was). Cayok was wel heel erg voorzichtig, en snuffelde voortdurend, maar ging uiteindelijk het hok verkennen waarin Onyx zijn eerste dag had doorgebracht, en dribbelde toen weer de kamer uit en de trap af.
Toch nog wel bemoedigend was dat Onyx daarna omhoog keek en duidelijk mijn blik zocht, dat is toch iets van (h)erkenning.
Toen ik later naar bed ging was hij weer in het rek teruggekeerd, dat lijkt toch zijn vaste stekkie te worden. Vannacht is hij weer druk bezig geweest, met aardig wat energie, op een gegeven moment sprong hij vanaf anderhalve meter op mijn bed, maar schrok zich toen een ongeluk omdat hij wat te dicht bij mijn hoofd beland was.
En er staat nu gekookte kip.klaar, kijken wat hij daar mee doet.
[ Bericht 4% gewijzigd door mvdejong op 16-05-2021 14:02:06 ]
Toen ik naar bed ging had hij een nieuw slaapplekje bedacht : een hoekje van het voeteneinde van mijn bed. Ik verwachtte dat hij wel weg zou gaan als ik op bed ging liggen lezen, maar terwijl hij wel argwanend keek nam hij vrij snel aan dat ik niet van plan was hem met mijn handen aan te raken, dus hij sloot zijn ogen en rolde zich weer op. Toen heb ik maar een extra deken gepakt en ben daar onder gaan liggen, en zo hebben we samen gelegen totdat hij rond 4 uur even wat ging bewegen, daarna is hij weer in het rek gaan slapen.
Hij is niet echt bang, hij wil alleen niet aangeraakt worden, maar doet ook niets meer dan blazen en grommen als je hem wel dreigt aan te raken, of zelfs oppakt (wat ik nog niet heb gedaan, en zo lang mogelijk zal vermijden). Ik ga gewoon geduldig proberen zijn vertrouwen verder te winnen.
Heeft hij al gegeten?
Nee, nog niet, ik ga in mijn lunchpauze even naar de visboer, kijken of gekookte of gebakken vis hem kan overtuigen. En ik ga ook eens kijken of rauwe kip zijn interesse wekt (mijn katers vinden gebakken kip niets, maar zeker Pepe komt altijd kijken als hij geluiden uit de keuken hoort komen die lijken op het snijden van kip of lam).quote:
Klinkt goed, niet echt bang maar stelt z’n grenzen
Heeft hij al gegeten?
Misschien ook met kattensnoepjes proberen?quote:
[..]
Nee, nog niet, ik ga in mijn lunchpauze even naar de visboer, kijken of gekookte of gebakken vis hem kan overtuigen. En ik ga ook eens kijken of rauwe kip zijn interesse wekt (mijn katers vinden gebakken kip niets, maar zeker Pepe komt altijd kijken als hij geluiden uit de keuken hoort komen die lijken op het snijden van kip of lam).
Recht voor zijn neusje op zijn kussentje gelegd. Niet aangeraakt.quote:
[..]
Misschien ook met kattensnoepjes proberen?
quote:
[..]
Recht voor zijn neusje op zijn kussentje gelegd. Niet aangeraakt.
Eigenwijs stuk vretenEigenwijs stuk niet-vreten.quote:
Hij had sinds donderdag niet meer gegeten, en niet of nauwelijks gedronken, en ik zag gisterenavond wat plukjes haar op de plekjes waar hij veel lag, dus een bezoekje aan de dierenarts was niet meer te vermijden. Hij had wat problemen om opgepakt te worden, mijn handen liggen nu redelijk aan stukken. Maar bij de dierenarts bleek dat zijn bloedwaarden nog goed waren, dus lever (eten) en nieren (drinken) hebben nog geen schade ondervonden van de vastenperiode. Zijn bloed was wel wat aan de donkere kant, en zijn velletje veerde niet heel soepel terug, dus uitgedroogd was hij wel.. Hij heeft 200 ml onderhuids infuus gekregen, zodat hij voorlopig even weer gehydrateerd is, en heeft eetlust-opwekkende medicatie gekregen.
Nu hem weer tot rust laten komen en opnieuw beginnen.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 18-05-2021 14:18:24 ]
Ach wat sneu voor hem. Hopelijk doet de medicatie het.quote:
Zo, alle vertrouwen dat ik de afgelopen dagen heb gewonnen ben ik nu wel weer kwijt, en vermoedelijk wel meer.
Hij dat sinds donderdag niet meer gegeten, en niet of nauwelijks gedronken, en ik zag gisterenavond wat plukjes haar op de plekjes waar hij veel lag, dus een bezoekje aan de dierenarts was niet meer te vermijden. Hij had wat problemen om opgepakt te worden, mijn handen liggen nu redelijk aan stukken. Maar bij de dierenarts bleek dat zijn bloedwaarden nog goed waren, dus lever (eten) en nieren (drinken) hebben nog geen schade ondervonden van de vastenperiode. Zijn bloed was wel wat aan de donkere kant, en zijn velletje veerde niet heel soepel terug, dus uitgedraagd was hij wel.. Hij heeft 200 ml onderhuids infuus gekregen, zodat hij voorlopig even weer gehydrateerd is, en heeft eetlust-opwekkende medicatie gekregen.
Nu hem weer tot rust laten komen en opnieuw beginnen.
Eetlust opwekkende medicatie werd hier ook gebruikt...eten was niet aan te slepen. Ik heb wel gemerkt aan de niet etende kat dat er een patroon in zat, nl bij de rui. Dus in het najaar en in het voorjaar was het ellende. Misschien is het een bekend fenomeen dat meerdere katten dat hebben?
Hij heeft laten zien dat hij wel vertrouwen kan hebben, toen ik zondag in bed ging liggen terwijl hij op het voeteneinde lag, en bleef liggen toen hij doorhad dat ik hem niet ging aanraken; hij sloot zijn oogjes en rolde zich op. Maar het zal wel even duren voordat we weer zover zijn.quote:
Goed dat je op tijd met hem naar de da bent gegaan. Vertrouwen in je kan ook nog gaan best meevallen, want hij zal zich al dagen niet lekker hebben gevoeld. En met genoeg vocht in zijn lijfje en hopelijk binnenkort ook eten zou hij best wel 'ns bij kunnen trekken. Goed in je vel zitten is tenslotte ook belangrijk zeker ook voor je stemming.
Ik verwacht nog steeds dat het een heel leuk kameraadje gaat zijn, en ik zie nog steeds de mogelijkheid dat het zelfs een schootkatertje gaat worden, ook omdat hij pas 2 jaar is (hoewel de 3 jonkies uit mijn kwartet ook wel aanhalig zijn, maar geen schootkatten, en die waren ook tegen de 2 jaar). Maar dat gaat wel een paar maandjes duren.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 18-05-2021 14:47:13 ]
Dat hij weer terugkeert naar het eten dat hij uit het asiel al kende bevestigt weer dat hij heel slecht kan omgaan met veranderingen in zijn leventje.
Toen ik rond half 6 even naar het toilet moest, stond Diesel aan de transportmand te snuffelen, en wilde vervolgens met mij mee de slaapkamer in, om tussen mijn benen een grote wasbeurt te doen. Toch maar binnengelaten, maar toen hij op mijn bed zat was hij toch van slag door de geuren. Hij is weer van mijn bed af gesprongen, en na wat aarzelend rondlopen wilde hij weer snel weg. Hij had niet eens gezien dat, toen hij op het voeteinde van mijn bed sprong, hij binnen een meter van zijn nieuwe huisgenootje zat. Ik heb nu driemaal een van de oude garde in mijn slaapkamer gehad, zonder dat er een echte kennismaking/confrontatie heeft plaatsgevonden.
Er zit in ieder geval eten in! En het is bekend eten, hopelijk smaakt dat naar (heel) veel meerquote:
Hij heeft gisterenmiddag niet gegeten, maar gek genoeg, ondanks die 200ml vocht onder zijn huidje, wel fors gedronken. En vannacht (rond half 2 en half 5) heeft hij de beide bakjes met droogvoer van het type dat hij in het asiel kreeg (Hill's Adult Chicken en Royal Canin Sensible) leeggeveegd; het spul dat mijn andere jongens momenteel eten (Royal Canin Outdoor en Natural Health Carnivore) lijkt nog onaangetast. Dat was best een hoop eten voor een jochie van 3 kg, maar hij had dan ook een heel leeg buikje. De eetlust-opwekker heeft zijn werk goed gedaan ! Ik heb daar nog meer van, maar dat moet in zijn oorschelp gesmeerd worden, dus tenzij hij weer stopt met eten vermijd ik dat maar even, hij wantrouwt me nu al voldoende. Hij is vannacht nog wel over mij heen gelopen om in het kozijn naar de vogeltjes te kijken die zich lieten horen, maar zijn blik is dodelijk.
Dat hij weer terugkeert naar het eten dat hij uit het asiel al kende bevestigt weer dat hij heel slecht kan omgaan met veranderingen in zijn leventje.
Toen ik rond half 6 even naar het toilet moest, stond Diesel aan de transportmand te snuffelen, en wilde vervolgens met mij mee de slaapkamer in, om tussen mijn benen een grote wasbeurt te doen. Toch maar binnengelaten, maar toen hij op mijn bed zat was hij toch van slag door de geuren. Hij is weer van mijn bed af gesprongen, en na wat aarzelend rondlopen wilde hij weer snel weg. Hij had niet eens gezien dat, toen hij op het voeteinde van mijn bed sprong, hij binnen een meter van zijn nieuwe huisgenootje zat. Ik heb nu driemaal een van de oude garde in mijn slaapkamer gehad, zonder dat er een echte kennismaking/confrontatie heeft plaatsgevonden.
Maar moet je dat eetlust opwekkend spul smeren? Ik krijg hiervoor een humaan antidepressiva waar ik 1/8 van moest geven en dan binnen 15 minuten begon de honger.
Dat was zo'n mooi geluid vannacht, het kraken van die brokjes. Dat hij pas 's nachts begon te eten kwam vermoedelijk door de stress van het vangen en behandelen. Maar met water en eten in zijn lijfje betekent het dat ik nu weer vooruit kan denken met het arme mannetje, i.p.v. alleen maar aan overleven te moeten denken. Ik hoop dat hij blijft eten, maar hij heeft in iedere geval wel een paar dagen gewonnen.quote:
[..]
Er zit in ieder geval eten in! En het is bekend eten, hopelijk smaakt dat naar (heel) veel meer
Dit is Mirataz, een zalfje waarvan de dosering wordt bepaald door een lijntje van een bepaalde lengte uit de tube te knijpen, en dit moet dan in de oorschelp van de kat worden gesmeerd; het wordt dan via de huid opgenomen. Dat betekent dat ik het in noodgevallen aan Onyx kan toedienen door hem snel in een handdoek/fleece-dekentje te wikkelen, daar wordt hij behoorlijk kalm van, en dan een oortje uit die kluwen los te peuteren. Dat is veel beter te doen dan te pogen hem iets oraal toe te dienen; ook voor hem is het minder traumatisch.quote:Maar moet je dat eetlust opwekkend spul smeren? Ik krijg hiervoor een humaan antidepressiva waar ik 1/8 van moest geven en dan binnen 15 minuten begon de honger.
Kan me zo goed voorstellen dat je het gevoel had dat je de jackpot binnenkreeg.quote:
[..]
Dat was zo'n mooi geluid vannacht, het kraken van die brokjes. Dat betekent dat ik nu weer vooruit kan denken met het arme mannetje, i.p.v. alleen maar aan overleven te moeten denken. Ik hoop dat hij blijft eten, maar hij heeft in iedere geval wel een paar dagen gewonnen.
[..]
Dit is Mirataz, een zalfje waarvan de dosering wordt bepaald door een lijntje van een bepaalde lengte uit de tube te knijpen, en dit moet dan in de oorschelp van de kat worden gesmeerd; het wordt dan via de huid opgenomen. Dat betekent dat ik het in noodgevallen aan Onyx kan toedienen door hem snel in een handdoek/fleece-dekentje te wikkelen, daar wordt hij behoorlijk kalm van, en dan een oortje uit die kluwen los te peuteren. Dat is veel beter te doen dan te pogen hem iets oraal toe te dienen; ook voor hem is het minder traumatisch.
En die orale pillen werken als een tierelier maar inderdaad een ramp om toe te dienen. Nou zou in het oorschelp bij deze kat net zo moeilijk zijn. Na 8 jaar laat ze zich nog nauwelijks oppakken en pas een week of 2 geleden dat ik merkte dat ze even bij mij op bed kwam (heb een kwartier voor dood in bed gelegen , durfde niet te bewegen)
Ook vannacht heb ik hem tweemaal horen eten en drinken, en de eetlust-opwekker zou zo langzamerhand uitgewerkt moeten zijn, dus ik heb hoop dat die kickstart met onderhuids vocht en eetlust-opwekker zijn normale eet-ritme weer hersteld heeft; ik ga hem liever niet weer hanteren om eetlust-opwekker toe te dienen. Hij heeft ook weer gepoept, dus het hele spijsverterings-systeem functioneert goed.
Zij blik is ook weer wat veranderd, hij kijkt nu weer wantrouwend zoals eerst, niet die dodelijke blik van de afgelopen dagen. Hij werd vanochtend wakker van mijn wekker, keek heel kort boos en argwanend, maar rolde zich toen weer op.
Hij lijkt verrassend vergevingsgezind voor een getraumatiseerde kat, dat geeft hoop voor de toekomst. Het zou goed kunnen dat hij toch sociaal contact nodig heeft, dus dan zou hij nog redelijk snel kunnen ontdooien.
Gaat volgens mij de goede kant op hoor. Als hij zich lichamelijk weer goed voelt kan hij zijn belangstelling gaan richten op zijn omgeving.
Mooi nieuws, had dus een soort duwtje nodigquote:
Toen ik gisteren naar bed ging was er aardig wat RC Sensible verdwenen, en vannacht hoorde ik hem ook nog eten. Water verdwijnt ook, dus hij lijkt ook zonder de eetlust-opwekker nu probleemloos te blijven eten en drinken.
Ik vermoed dat hij door stress van de volgende verhuizing binnen een maand (zijn chip was op 19 april geplaatst, dat zal niet al te lang na zijn binnenkomst zijn geweest), gestopt was met eten en drinken, en dat hij door de uitdroging toen al helemaal meer nergens toe kwam. Ik ben blij dat ik hem waarschijnlijk voor langere tijd niet meer hoef vast te pakken.quote:
[..]
Mooi nieuws, had dus een soort duwtje nodig
Dus nu gaan we weer werken aan vertrouwen, door af en toe even bij hem te gaan zitten en zachtjes tegen hem te praten, waarbij ik regelmatig mijn ogen sluit. Hij heeft dat ook een paar keer gedaan, maar ik durf nog niet te zeggen of dat echt een reactie daarop was, of een normale knipper-reflex.
Altijd heerlijk als je na zoveel tijd toch nog meer respons krijgt op al je zorg en liefde.quote:
Ja, geduld is echt een schone zaak in deze. Hier één die (voor fokredenen) in de eerste 2 jaar 8x een nieuw huis gehad heeft. Die is nu nog steeds niet echt benaderbaar. Al heeft een jaar thuiswerken wel heel veel verbetering gebracht. Ze ligt achter de laptop, of op 1 meter op de bank, en is zowaar laatst op bed gesprongen terwijl ik er ook lag.
Maar ik verwacht niet dat het met Onyx zo lang zal duren. Dat een toch duidelijk getraumatiseerd katertje als hij al na een paar dagen op het voeteneinde van mijn bed durfde te blijven slapen terwijl ik in bed kroop, suggereert dat hij wel behoefte heeft aan sociaal contact met mensen, en bereid is vertrouwen te schenken. Helaas was ik gedwongen dat kleine beetje vertrouwen te beschamen, maar dat hij nu al weer wat minder gespannen reageert na deze nieuwe stress geeft wat hoop.
Onyx is misschien een huiskat geweest waar al mee geknuffeld is en Nika moest produceren. Ze werd maar niet krols, van kater naar kater. En toen ze bij mij was, was ze binnen 3 dagen krolsquote:
[..]
Altijd heerlijk als je na zoveel tijd toch nog meer respons krijgt op al je zorg en liefde.
Maar ik verwacht niet dat het met Onyx zo lang zal duren. Dat een toch duidelijk getraumatiseerd katertje als hij al na een paar dagen op het voeteneinde van mijn bed durfde te blijven slapen terwijl ik in bed kroop, suggereert dat hij wel behoefte heeft aan sociaal contact met mensen, en bereid is vertrouwen te schenken. Helaas was ik gedwongen dat kleine beetje vertrouwen te beschamen, maar dat hij nu al weer wat minder gespannen reageert na deze nieuwe stress geeft wat hoop.
(wat een ellende)Je zou toch denken dat fokkers (niet Fok!kers) beseffen dat het uitblijven van krolsheid een gevolg van stress zou kunnen zijn, en dat je haar dan een paar weken de tijd geeft om tot rust te komen. Arm beestje. Gelukkig zit ze nu ergens waar ze geaccepteerd wordt met al haar beperkingen.quote:
[..]
Onyx is misschien een huiskat geweest waar al mee geknuffeld is en Nika moest produceren. Ze werd maar niet krols, van kater naar kater. En toen ze bij mij was, was ze binnen 3 dagen krols
Onyx stond op ikzoekbaas.dierenbescherming.nl als "Moet naar buiten : ja", maar dat label krijgen alle katten die op straat zijn aangetroffen, om problemen bij de nieuwe eigenaar te voorkomen. Ik ben er van overtuigd dat Onyx een beschermd leventje als huiskat in een hele rustige omgeving is gewend, en per ongeluk op straat belandde en daar niet mee om kon gaan. Hij lijkt problemen te hebben met alles wat hij niet gewend is, en heeft ook geen moment geprobeerd uit mijn slaapkamer te ontvluchten. Bij de dierenarts was nog even de discussie of hij niet beter daar kon blijven voor verzorging, maar de da dacht dat het beter was dat hij naar huis ging. Ik dacht aanvankelijk van niet, omdat hij nog maar 5 dagen bij mij was, maar het lijkt erop dat dat al voldoende vertrouwd is dat hij daar wat houvast aan heeft. Een buitenkat zou ook niet zo makkelijk accepteren dat zijn leventje zich binnen een oppervlak van 3x4 meter af moet spelen.
Het zou ook kunnen zijn dat hij nooit naar buiten zal willen, maar ik heb liever dat hij dat gecontroleerd doet, omdat de kattenluiken altijd openstaan en hij dus abusievelijk op straat terecht zou kunnen komen. Als ik geluk heb gaan zijn eerste stapjes buiten gebeuren als hij met de groep meeloopt naar de singel, dan kan hij in vertrouwd gezelschap de buitenwereld leren kennen. En wie weet accepteert hij een halsbandje en kan ik hem aan de riem meenemen. Maar wil hij niet, het is geen verplichting.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 21-05-2021 21:12:51 ]
Het lijkt er inderdaad een beetje op of "buiten zijn" hem is overkomen. En nu een rustpunt heeft gekregen. Zo fijn dat hij bij jou zit.quote:
[..]
Je zou toch denken dat fokkers (niet Fok!kers) beseffen dat het uitblijven van krolsheid een gevolg van stress zou kunnen zijn, en dat je haar dan een paar weken de tijd geeft om tot rust te komen. Arm beestje. Gelukkig zit ze nu ergens waar ze geaccepteerd wordt met al haar beperkingen.
Onyx stond op ikzoekbaas.dierenbescherming.nl als "Moet naar buiten : ja", maar dat label krijgen alle katten die op straat zijn aangetroffen, om problemen bij de nieuwe eigenaar te voorkomen. Ik ben er van overtuigd dat Onyx een beschermd leventje als huiskat in een hele rustige omgeving is gewend, en per ongeluk op straat belandde en daar niet mee om kon gaan. Hij lijkt problemen te hebben met alles wat hij niet gewend is, en heeft ook geen moment geprobeerd uit mijn slaapkamer te ontvluchten. Bij de dierenarts was nog even de discussie of hij niet beter daar kon blijven voor verzorging, maar de da dacht dat het beter was dat hij naar huis ging. Ik dacht aanvankelijk van niet, omdat hij nog maar 5 dagen bij mij was, maar het lijkt erop dat dat al voldoende vertrouwd is dat hij daar wat houvast aan heeft. Een buitenkat zou ook niet zo makkelijk accepteren dat zijn leventje zich binnen een oppervlak van 3x4 meter af moet spelen.
Het zou ook kunnen zijn dat hij nooit naar buiten zal willen, maar ik heb liever dat hij dat gecontroleerd doet, omdat de kattenluiken altijd openstaan en hij dus abusielijk op straat terecht zou kunnen komen. Als ik geluk heb gaan zijn eerste stapjes buiten gebeuren als hij met de groep meeloopt naar de singel, dan kan hij in vertrouwd gezelschap de buitenwereld leren kennen. En wie weet accepteert hij een halsbandje en kan ik hem aan de riem meenemen. Maar wil hij niet, het is geen verplichting.
Hij lijkt me een kat die die daardoor verstijft van angst. Zo’n kat kun je op die duur wel laten wennen aan andere dingen maar dat duurt lang. Hij registreert niets tijdens zo’n angstaanval.
Misschien kun je kijken op de filmpjes van Jackson Galaxy, volgens mij heeft hij ook filmpjes van verstijfde angstkatten en trucs om hem sneller uit die angst te krijgen.
Maar hij heeft bij jou een goed stekje om te leren en lekker te leven.
Dat denk ik ook, een persoon (mogelijk wat ouder), of een rustig paartje, weinig bezoekers, nooit gewend aan nieuwe dingen. Maar aangezien hij vorige zondag heeft laten zien dat hij bij mij op bed kon slapen, weet ik dat er ruimte is voor verbetering, en ik laat hem gewoon merken dat hij in zijn veilige kamertje kan zijn, en dat er geen enge dingen gebeuren als ik daar ook ben.quote:
Het kan maar zo zijn dat hij zijn hele leven bij 1 persoon heeft gewoond en op de een of andere manier buiten is geraakt.
Hij lijkt me een kat die die daardoor verstijft van angst. Zo’n kat kun je op die duur wel laten wennen aan andere dingen maar dat duurt lang. Hij registreert niets tijdens zo’n angstaanval.
Misschien kun je kijken op de filmpjes van Jackson Galaxy, volgens mij heeft hij ook filmpjes van verstijfde angstkatten en trucs om hem sneller uit die angst te krijgen.
Maar hij heeft bij jou een goed stekje om te leren en lekker te leven.
Hij wordt trouwens ook wel actiever, en destructiever. Hij trekt regelmatig mijn badjas van het hangertje af (leuk, zo'n stoffen ceintuur), en ik heb hem ook al een paar keer gewoon zien hangen in mijn Viking-hoodie, op zo'n anderhalve meter. Om hem wat meer mogelijkheden te geven heb ik een plank meubelplaat van 25x200cm genomen, en 2 deurmatten er omheen gespijkerd; dit staat nu naast het rek zodat hij daarmee op het rek kan klauteren. Trouwe lezertjes herkennen dit als iets dat ik voor het kwartet katers ook vrij kort na hun aankomst in de huiskamer heb geinstalleerd. Ik heb dit donderdag-avond geplaatst, ik heb nog niet gemerkt dat hij er mee bezig is geweest.
Het enige probleem is dat hij momenteel te zachte onlasting heeft, terwijl hij toch heel netjes eet : enkel Hill's Adult Chicken (de Royal Canin Sensible is nu weer uit de mode) en kraanwater. Dat moet ik wel in de gaten houden.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 28-05-2021 18:46:12 ]
Doet hij ook wat met “normale” kattenspeeltjes of zijn alleen niet kattenspeeltjes leukquote:Op vrijdag 28 mei 2021 17:59 schreef mvdejong het volgende:
Misschien een heel klein beetje vooruitgang. Vanochtend begon Onyx kort voordat mijn wekker afging te donderjagen, en eindigde in het kozijn om naar buiten te kijken. Toen mijn wekker afliep, ging ik op mijn bed zitten, een half metertje van hem vandaan, en terwijl hij wel argwanend keek, bleven zijn pupillen redelijk klein, ze gingen niet direct naar "volledig open in paniek". En na een paar minuten ging hij ook naar andere dingen kijken. 't Is niet veel, maar lijkt een beginnetje van iets meer vertrouwen.
Hij wordt trouwens ook wel actiever, en destructiever. Hij trekt regelmatig mijn badjas van het hangertje af (leuk, zo'n stoffen ceintuur), en ik heb hem ook al een paar keer gewoon zien hangen in mijn Viking-hoodie, op zo'n anderhalve meter. Om hem wat meer mogelijkheden te geven heb ik een plank meubelplaat van 25x200cm genomen, en 2 deurmatten er omheen gespijkerd; dit staat nu naast het rek zodat hij daarmee op het rek kan klauteren. Trouwe lezertjes herkennen dit als iets dat ik voor het kwartet katers ook vrij kort na hun aankomst in de huiskamer heb geinstalleerd. Ik heb dit donderdag-avond geplaatst, ik heb nog niet gemerkt dat hij er mee bezig is geweest.
Het enige probleem is dat hij momenteel te zachte onlasting heeft, terwijl hij toch heel netjes eet : enkel Hill's Adult Chicken (de Royal Canin Sensible is nu weer uit de mode) en kraanwater. Dat moet ik wel in de gaten houden.
Twee balletjes (een van zacht gummi, een geperforeerd met belletje) worden genegeerd; een hengeltje ook, want met mij in de buurt is hij te wantrouwig. Maar een grote pluizige muis ligt wel steeds op andere plekken. Ik ga morgen nog wat pluizige dingetjes halen.quote:
[..]
Doet hij ook wat met “normale” kattenspeeltjes of zijn alleen niet kattenspeeltjes leuk
Maar blijkbaar zijn spring-spelletjes zijn belangrijkste manier om zijn energie kwijt te raken.
Over de ontlasting @mvdejong, mijn dierenarts had voor mijn kat Lactulos voorgeschreven en dat werkte heel erg goed! Na een dag of 3/4 was het probleem opgelost. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat voor Onyx ook werkt maar misschien kan je het er met de arts over hebben wanneer de ontlasting te zacht blijft. En je moet het met een spuit direct in de bek spuiten en misschien is dat op dit moment voor het vertrouwen van Onyx geen goed idee…
Het laatste wat ik momenteel wil doen is hem aanraken. Maar als het na dit weekeinde niet verbetert (en het is nu echte spuitpoep), dan ga ik toch met de dierenarts overleggen hoe we dit aanpakken. Gelukkig drinkt hij veel, dus er is geen risico op uitdroging.quote:
Kleine stapjes zijn ook vooruitgang, hoe klein dan ook!
Over de ontlasting @:mvdejong, mijn dierenarts had voor mijn kat Lactulos voorgeschreven en dat werkte heel erg goed! Na een dag of 3/4 was het probleem opgelost. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat voor Onyx ook werkt maar misschien kan je het er met de arts over hebben wanneer de ontlasting te zacht blijft. En je moet het met een spuit direct in de bek spuiten en misschien is dat op dit moment voor het vertrouwen van Onyx geen goed idee…
Ik heb de planten in mijn slaapkamer gecontroleerd, maar de ene is echt niet iets wat katten proberen te eten (Araucaria), de andere is iets lelie-achtigs maar de bladeren zijn ongerept.
Hij was al magertjes toen je hem kreeg toch ? Dus wellicht is hij voor veel zaken overgevoelig.
Ik heb inderdaad voor de zekerheid maar de planten even in de douche gezet.quote:
Misschien toch om het helemaal zeker te weten de planten tijdelijk ergens anders zetten ? Gewoon om het af te kunnen strepen als mogelijke oorzaak.
Hij was al magertjes toen je hem kreeg toch ? Dus wellicht is hij voor veel zaken overgevoelig.
Ik heb gisteren ook 2 pluche muisjes gekocht die lichtjes piepen bij de kleinste aanraking, maar een daarvan werd door Pepe ingepikt toen ik ze van het kaartje ging halen, hij probeerde er met kaart en al mee vandoor te gaan. De andere ligt in de slaapkamer voor Onyx, maar die heeft er tot nu toe 1 piepje uit laten komen, blijkbaar is het te nieuw, en dus te eng. Terwijl voor de meeste katten iets nieuws erg spannend is, maar toch ook onweerstaanbaar interessant, overheerst voor Onyx het spannende.
Het mooie weer geeft de andere jongens eindelijk de gelegenheid om buiten te slapen/doezelen :
En toch overwegend positieve signalen. Hopelijk dat de problemen met de ontlasting snel over zijn en zonder oppakken opgelost worden...
Toen ik vanochtend voor het ontbijt binnenkwam waren Diesel en Pepe in een hoekje aan het jagen op iets dat piep-geluiden maakte, en even later kwam Pepe uit het hoekje met een hele vette muis. Toen dat beest weer naar dat hoekje ontsnapte haalde hij hem weer op, en toen heeft hij het beestje netjes afgemaakt. Aangezien Diesel wel meedeed aan de jacht, maar Pepe met rust liet toen hij beet had, kan ik er vanuit gaan dat Pepe ook de oorspronkelijke vanger was.
En even later merkte ik dat in een hoekje van de keuken een heel klein muisje zijn (haar ?) domicilie had gekozen, die heb ik toen maar even doen overlijden; vermoedelijk recent door een van de heren binnengebracht en ontkomen. Hij/zij leefde nog, die was ergens achter gekropen waar ik een paar harde meppen op had gegeven, met een afnemend gepiep als resultaat. Maar uiteindelijk kon ik het beestje in de struiken vrijlaten.
[ Bericht 7% gewijzigd door mvdejong op 01-06-2021 12:51:55 ]
Wij hebben hier een kat die gebleven is na een logeerpartij. Due begint na ruim een jaar eindelijk te ontdooien. Wat een heerlijk proces om re aanschouwen.
Fijn om te horenquote:
Meneer heeft het lang opgehouden, maar om 04:30 vanochtend heeft hij dan toch een grote boodschap gedaan, en bij het schoonmaken kon ik constateren dat het weer keurige drolletjes waren, in plaats van smerige plakkaten. Hij heeft dus zijn darm-probleempjes overwonnen, hopelijk gaat hij zich weer wat meer ontspannen nu zijn inwendige weer functioneert. Hij heeft ook weer redelijk gegeten, dus we lijken weer even een normale situatie te hebben bereikt.
• Toen ik naar bed ging, lag hij in het rek, maar sprong kort daarna op het voeteneinde van mijn bed en bleef daar staat met rechte poten, en zijn staart omhoog met de punt naar voren : een uitstraling van zelfvertrouwen die ik nog niet eerder gezien heb, en in mijn nabijheid.
• Even later sprong hij op de grond en stond naar mij te kijken. Ik stak mijn hand uit (ca. 75cm afstand, buiten de blaas-afstand), en toen gaf hij 2 kleine piep-geluidjes. Dat was de eerste communicatie anders dan blazen en grommen, en het leek een uiting van een conflict tussen zijn angst/argwaan en toch een behoefte aan contact.
Ik ben zo blij dat ik hem niet weer hoefde op te pakken en naar de dierenarts te slepen.
Wat klinkt dit goed! Slaapt hij ook op bed wanneer jij er ligt? Of is dat nog een stap te ver?quote:
Vannacht twee kleine positieve dingetjes :
• Toen ik naar bed ging, lag hij in het rek, maar sprong kort daarna op het voeteneinde van mijn bed en bleef daar staat met rechte poten, en zijn staart omhoog met de punt naar voren : een uitstraling van zelfvertrouwen die ik nog niet eerder gezien heb, en in mijn nabijheid.
• Even later sprong hij op de grond en stond naar mij te kijken. Ik stak mijn hand uit (ca. 75cm afstand, buiten de blaas-afstand), en toen gaf hij 2 kleine piep-geluidjes. Dat was de eerste communicatie anders dan blazen en grommen, en het leek een uiting van een conflict tussen zijn angst/argwaan en toch een behoefte aan contact.
Ik ben zo blij dat ik hem niet weer hoefde op te pakken en naar de dierenarts te slepen.
Nee, dat heeft hij een keer gedaan, een paar dagen nadat ik hem kreeg (en toen lag hij alop het voeteinde en aanvaarde dat ik erbij ging liggen), maar dat is sinds het bezoekje aan de dierenarts teveel voor hem, dat ik hem moest oppakken vernietigde al het vertrouwen wat hij in mij had. Hij ligt overdag wel op bed (wat goed is voor de geur-uitwisseling die het groeps-gevoel sterkt), maar hij ligt nu ook vaak te zonnen in de vensterbank.quote:
[..]
Wat klinkt dit goed! Slaapt hij ook op bed wanneer jij er ligt? Of is dat nog een stap te ver?
Maar dit soort kleine signaaltjes zijn voor mij voldoende, voor mijn kwartet katers waren het toen ook die kleine stapjes die het voor mij geen probleem maakte om 2/4/6/8 maanden te moeten wachten totdat ze mij helemaal vertrouwden.
En omdat hij duidelijk een mensen-kat is, en geen andere sociale contacten heeft (mijn 4 katers hadden elkaar) en al na een paar dagen toch een teken van toenadering gaf, verwacht ik dat hij eerder in weken dan in maanden zijn verzet zal opgeven. Het zou ook wel eens kunnen zijn dat hij niet geleidelijk ontspant, maar dat hij in een keer over gaat.
Mooi om zo'n proces te zien en jouw geduld met hem (en de andere 4 indertijd).quote:
[..]
Nee, dat heeft hij een keer gedaan, een paar dagen nadat ik hem kreeg (en toen lag hij alop het voeteinde en aanvaarde dat ik erbij ging liggen), maar dat is sinds het bezoekje aan de dierenarts teveel voor hem, dat ik hem moest oppakken vernietigde al het vertrouwen wat hij in mij had. Hij ligt overdag wel op bed (wat goed is voor de geur-uitwisseling die het groeps-gevoel sterkt), maar hij ligt nu ook vaak te zonnen in de vensterbank.
Maar dit soort kleine signaaltjes zijn voor mij voldoende, voor mijn kwartet katers waren het toen ook die kleine stapjes die het voor mij geen probleem maakte om 2/4/6/8 maanden te moeten wachten totdat ze mij helemaal vertrouwden.
En omdat hij duidelijk een mensen-kat is, en geen andere sociale contacten heeft (mijn 4 katers hadden elkaar) en al na een paar dagen toch een teken van toenadering gaf, verwacht ik dat hij eerder in weken dan in maanden zijn verzet zal opgeven. Het zou ook wel eens kunnen zijn dat hij niet geleidelijk ontspant, maar dat hij in een keer over gaat.
En dan die kleine toenaderingen, gewoon cadeautjes zijn dat dan.
Vergeleken met de asiel-foto is te zien dat zijn oogleden en kin wat kaal zijn geworden, vermoedelijk door stress, of de hongerstaking de eerste week. Er zit op zijn rechter-ooglid ook een klein wondje, mogelijk heeft hij ook gewoon te enthousiast zitten krabbelen, of heeft hij zichzelf geraakt tijdens de worsteling om hem naar de dierenarts te brengen. Nu hij weer fysiek in orde is, hoop ik dat het weer wat bijtrekt.
Zijn befje zorgt wel voor een mooie scheiding tussen zijn kopje en zijn lijfje, anders was het echt alleen maar een zwarte massa.
Maar als je dit vergelijkt met de 1e foto, die uit het asiel, is dit toch wel een stuk beter.
[ Bericht 3% gewijzigd door mvdejong op 03-06-2021 19:54:38 ]
Daarna werd het nog leuker, want hij wilde die deur blijkbaar echt openhebben, en probeerde dat voor elkaar te krijgen met een grote sprong naar de deurkruk. Gelukkig is die glad, en werkt het mechanisme wat stroef, zodat hij geen kans heeft, maar ik blijk dus een kat te hebben die het trucje van de deurkruk kent. Dat was onverwacht !
Toch leuk dat hij avontuurlijker lijkt te zijn dan ik dacht. Helaas kan ik hem nog niet zijn zin geven, daarvoor moet hij toch wat meer vertrouwen in mij hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 04-06-2021 09:43:27 ]
quote:
Weer wat leuks. Toen ik gisterenavond naar bed ging, kwam Onyx ook weer in actie, maar ging toen aan het tapijt bij de deur van mijn slaapkamer krabbelen (ik heb vanochtend gezien dat hij dat vaker doet, aan de losgetrokken lusjes). Daarna probeerde hij met zijn voorpootje de deur open te trekken. Blijkbaar is hij toch wel geinteresseerd in de wereld buiten mijn slaapkamer, maar durft hij het niet aan om dat te proberen als ik er ben, terwijl ik toch vaak dingen doe, zoals de bak schoonmaken, met de deur wagenwijd open.
Daarna werd het nog leuker, want hij wilde die deur blijkbaar echt openhebben, en probeerde dat voor elkaar te krijgen met een grote sprong naar de deurkruk. Gelukkig is die glad, en werkt het mechanisme wat stroef, zodat hij geen kans heeft, maar ik blijk dus een kat te hebben die het trucje van de deurkruk kent. Dat was onverwacht !
Toch leuk dat hij avontuurlijker lijkt te zijn dan ik dacht. Helaas kan ik hem nog niet zijn zin geven, daarvoor moet hij toch wat meer vertrouwen in mij hebbn.
voor nachtelijke avonturen!Over katten die het mechanisme van de deurkruk kennen: dat is een gemengd genoegen, vind ik altijd. Het is enorm slim en leuk en schattig. Maar ik heb regelmatig op katten van een vriendin gepast die zelfs de koelkast open konden krijgen en als je voor de zoveelste keer thuiskomt bij een open koelkast en yoghurt overal dan gaat dat schattigheidsgehalte wel wat naar beneden
(De oplossing hiervoor bleek overigens, na veel pogingen in de categorie 'stoel tegen de koelkastdeur' om een lade-koelkast te nemen. Maar dat is voor je slaapkamerdeur helaas geen optie
)Zat opties :quote:
[..]
Over katten die het mechanisme van de deurkruk kennen: dat is een gemengd genoegen, vind ik altijd. Het is enorm slim en leuk en schattig. Maar ik heb regelmatig op katten van een vriendin gepast die zelfs de koelkast open konden krijgen en als je voor de zoveelste keer thuiskomt bij een open koelkast en yoghurt overal dan gaat dat schattigheidsgehalte wel wat naar beneden
(De oplossing hiervoor bleek overigens, na veel pogingen in de categorie 'stoel tegen de koelkastdeur' om een lade-koelkast te nemen. Maar dat is voor je slaapkamerdeur helaas geen optie
• gewoon de kruk omgekeerd monteren, de deur gaat naar binnen open, dus dat is geen probleem;
• een ronde kruk nemen, er zijn niet zoveel katten die daarmee overweg kunnen (ze zijn er wel).
Maar het is nu geen probleem met Onyx, de kruk is gewoon een reep gebogen alu-profiel, die tot ca. 15o soepel omlaag gaat, daarna grijpt pas het mechanisme in, en dat is wat stroef. Met zijn 3 kg is hij allang van de kruk afgegleden voordat het mechanisme opent.
Ja de opties voor een gewone deur werken goed!quote:
[..]
Zat opties :
• gewoon de kruk omgekeerd monteren, de deur gaat naar binnen open, dus dat is geen probleem;
• een ronde kruk nemen, er zijn niet zoveel katten die daarmee overweg kunnen (ze zijn er wel).
Maar het is nu geen probleem met Onyx, de kruk is gewoon een reep gebogen alu-profiel, die tot ca. 15o soepel omlaag gaat, daarna grijpt pas het mechanisme in, en dat is wat stroef. Met zijn 3 kg is hij allang van de kruk afgegleden voordat het mechanisme opent.
Voor die koelkast was het lastiger, we zijn er nooit achter gekomen hoe ze dat nou precies deden want het was geen deur die heel makkelijk te openen was. Maar het waren slimme beesten en ze konden goed samenwerken (siamezen waren het, ze zijn inmiddels allebei overleden na een lang en mooi leven vol kattenkwaad)
Je kunt voor een koelkast oogjes krijgen die je met sterk dubbelzijdig tape op kast en deur plakt. Als je de oogjes laat overlappen hoef je dan alleen maar een pen erdoor te steken.quote:
[..]
Ja de opties voor een gewone deur werken goed!
Voor die koelkast was het lastiger, we zijn er nooit achter gekomen hoe ze dat nou precies deden want het was geen deur die heel makkelijk te openen was. Maar het waren slimme beesten en ze konden goed samenwerken (siamezen waren het, ze zijn inmiddels allebei overleden na een lang en mooi leven vol kattenkwaad)
Ik onthoud 'm! Bij haar was een koelkast in een lade dus een oplossing. En mijn huidige twee huistijgers zijn gelukkig niet in staat om de koelkast open te krijgen. De 'dikke' is niet slim genoeg en de 'dunne' heeft niet genoeg interesse in eten.quote:
[..]
Je kunt voor een koelkast oogjes krijgen die je met sterk dubbelzijdig tape op kast en deur plakt. Als je de oogjes laat overlappen hoef je dan alleen maar een pen erdoor te steken.
Jullie zullen het wel begrijpen : als de sprong van Onyx precies goed landt op de deurkruk, dan gaat de deur wel van het slot. Gelukkig was ik wakker en was de deur nog niet open, dus ik kon mijn imbus-sleutel pakken en de kruk in een kurk veranderen. Onyx was weer in het kozijn achter het gordijn gaan liggen, wat nu zijn standaard-plekje is : uitzicht, en toch min of meer geborgen.
Toen ik net mijn gereedschap weer opborg klonk er uit het halletje een gruwelijke kreet, die ik herkende als het geluid dat Diesel tegenwoordig maakt als hij mijn aandacht wil. Ik riep hem, en hij kwam snel de trap op, en na een eerste kroelbui toonde hij toch wel interesse in mijn slaapkamer. Dus ik ging naar binnen, ging op de grond zitten, en na een kleine aarzeling volgde hij. Na een stevige kroelbui ging hij toch de geuren verkennen, een stuk minder gespannen dan de vorige keer (mogelijk omdat Onyx veel minder gestressed is, dat heeft ook invloed op de geur), en ik ging op bed zitten. Diesel kwam weer kroelen, met zijn zeer luidruchtige gespin, en ging daar zo in op dat hij zelfs miste dat Onyx toch even om het hoekje van het gordijn kwam kijken, zo'n 15 cm tussen beide kopjes. Diesel maakte nog een rondje door de kamer, met name nu met interesse voor de geuren van de deken op het hok, en kwam weer op het bed. Nadat ik ook zijn buikje uitgebreid aandacht had gegeven, sprong hij in het kozijn om naar buiten te kijken, met zijn rug naar Onyx. Na een tijdje leek hij wat te horen, keek om, en merkte eindelijk dat er echt een andere kat in de kamer was. Hij draaide zich om, en toen blies hij; hij was blijkbaar verrast was door zijn onverwachte nabijheid. Vrij kort daarna besloot Diesel toch maar om de kamer te verlaten.
Onyx is nu trouwens niet snel onder de indruk, de uitzetters van mijn ramen zijn nog van het klassieke U-profiel met gaatjes type, en die wil ik vervangen door modernere telescopische. Onyx plekje in het kozijn is voor het linkerraam, ik heb gisteren de uitzetter voor het rechterraam vervangen, terwijl hij er lag. Zelf het boren van de gaatjes en het indraaien van de schroeven (beide met een accuboormachine, niet de veel luidere 220V-versie) leken het voor hem niet enger te maken dan mijn nabijheid op zich.
Overigens, voor dit soort dingen moet je niet naar dierenzaken of zo, maar naar zaken die zich bezighouden met artikelen om huizen kinderveilig te krijgen. Want kinderen, katten en honden vormen wat dat betreft dezelfde risico's.quote:
[..]
Ik onthoud 'm! Bij haar was een koelkast in een lade dus een oplossing. En mijn huidige twee huistijgers zijn gelukkig niet in staat om de koelkast open te krijgen. De 'dikke' is niet slim genoeg en de 'dunne' heeft niet genoeg interesse in eten.
Hij ligt nu weer op het kozijn, en heeft geen idee wat hem te wachten staat : ik heb zojuist de opening in de deur tussen het halletje en de huiskamer dichtgemaakt (en de kruk omhoog gemonteerd), en de deur van de slaapkamer opengelaten.
Nu heeft de oude garde alleen nog de beschikking over de huiskamer, de keuken en de buitenwereld, Dat gaat Cayok niet leuk vinden omdat die vaak de moeite neemt om naar zolder te gaan om daar droogvoer te eten.
Onyx kan nu vanuit de slaapkamer naar beneden naar het halletje, of omhoog naar de overloop daar en de zolder, die ook mijn werkkamer is. Hij heeft ook nog een klein kamertje met een tweede kattenbak op de 1e verdieping. Gaat hij zijn Sesam Open U ! truc nog verder proberen, dan kan hij nog naar het toilet op de begane grond, de badkamer op de 1e verdieping, en mijn sleutelkamer (gereedschap en opslag) op de 1e verdieping.
Hij had het zojuist nog niet door, benieuwd hoe de situatie zich nu gaat ontwikkelen. Het nadeel is dat hij nu op zolder, zowel de overloop als de kamer, zichzelf compleet onbereikbaar kan maken door de stapels computers en onderdelen.
En ik moet er nu aan denken om de buitendeur altijd minstens op de knip te doen.
beetje een held op sokken. De stoere Onyxquote:
Hij heeft het doorgekregen, hij stond zojuist op de overloop van de zolder. Erg onzeker, op een gegeven moment kwam er een klagelijk miauwtje uit, vermoedelijk nu iets teveel avontuur tegelijk. Hij is weer de trap afgegaan.
Ondanks zijn enthousiaste pogingen om de deur te forceren, blijft hij toch moeite hebben met nieuwe dingen.quote:
[..]
beetje een held op sokken. De stoere Onyx
Maar ik heb de afgelopen dagen nog wel zijn huidige situatie opnieuw overdacht, en ik denk dat hij niet meer echt getraumatiseerd is, alleen nog wel erg argwanend; maar niet echt meer dan bijv. Cayok in zijn eerste maanden. En nu hij wat meer beweging kan krijgen door trappen op en af te lopen, denk ik dat hij zich beter gaat voelen.
Hoewel hij die klimplank met tapijt eromheen nog niet gebruikt heeft, daar had hij een hoop energie mee kunnen afreageren.
Zijn nieuwsgierigheid wint het van de angst.quote:
[..]
Ondanks zijn enthousiaste pogingen om de deur te forceren, blijft hij toch moeite hebben met nieuwe dingen.
Maar ik heb de afgelopen dagen nog wel zijn huidige situatie opnieuw overdacht, en ik denk dat hij niet meer echt getraumatiseerd is, alleen nog wel erg argwanend; maar niet echt meer dan bijv. Cayok in zijn eerste maanden. En nu hij wat meer beweging kan krijgen door trappen op en af te lopen, denk ik dat hij zich beter gaat voelen.
Hoewel hij die klimplank met tapijt eromheen nog niet gebruikt heeft, daar had hij een hoop energie mee kunnen afreageren.
Had ook een kat die dat kon, deuren open maken. Was ook een volwassen kat toen ze bij mij was. De vorige kon dat echt niet. Maar je gaat echt aan jezelf twijfelen. Ik had de deur toch dicht gedaan, hoe komt die kat nou opeens naast me op bed
Hij is daarna steeds een paar minuten weggeweest, om weer terug te komen om te eten of te drinken, of om weer in het kozijn te liggen. En daarbij viel op dat hij niet helemaal naar achteren ging liggen, maar zich zo positioneerde dat hij naar mijn hoofd kon kijken.
Ook toen ik wakker werd liep hij weer heen en weer tussen "buiten" en het kozijn, en toen hij weer een keer rustig lag ging ik overeind zitten, wat geen reactie opriep. Toen heb ik een gokje genomen, en met mijn wijsvinger een pootje aangeraakt. Hij keek wel vuil, maar blies of gromde niet, en hij bleef gewoon liggen, en zijn uitstraling was niet echt geschokt :
(sorry, foto's van een zwarte kat tegen de ochtendzon in worden niet echt goed).
Het lijkt erop dat hij, doordat hij zich niet meer zo opgesloten voelt, wat meer zelfvertrouwen heeft opgebouwd. Het lijkt dat het de goede actie op het goede moment was.
Toen ik na het ontbijt weer boven kwam lag hij weer helemaal achteraan op het kozijn, dus die positie bij de spleet in de gordijnen heeft echt te maken met mijn aanwezigheid.
Ik benaderde hem trouwens een paar keer per week zodanig dat hij ging blazen, om hem de zekerheid te geven dat ik me echt terugtrok als hij dat deed, ook weer om wat onderling vertrouwen op te bouwen.
Wat voor mij zijn manier van omgaan met de open deur ook betekent : als het straks tijd wordt om hem alle vrijheid te geven, durf ik hem de kans te geven om naar buiten te gaan, omdat hij die vrijheid voorzichtig gebruikt. En, voorlopig zal hij zich niet gaan verstoppen op de onbereikbare plaatsjes op zolder.
[ Bericht 3% gewijzigd door mvdejong op 08-06-2021 09:47:44 ]
Hoewel, ik heb geen idee waar meneer nu uithangt ...quote:
En, voorlopig zal hij zich niet gaan verstoppen op de onbereikbare plaatsjes op zolder.
quote:
[..]
Hoewel, ik heb geen idee waar meneer nu uithangt ...
Onyx kwam zojuist tevoorschijn, hij was ergens tussen de dozen en kasten op de overloop op zolder gaan slapen.quote:
Of mogelijk helemaal achterin onder het schuine dak, daar liggen wat glasvezelmatten waar mijn Burmezen 20 jaar geleden een grote deuk in hebben geslapen. Ik hoop niet dat ik nu helemaal geen contact meer met hem krijg. Maar ik verwacht dat hij na verloop van tijd toch wel weer contact zoekt, misschien wel juist omdat het niet meer 8 uur per nacht min of meer gedwongen is; hij lijkt toch echt wel een mensen-katertje. Die twee foto's van vanochtend stralen niet eens echt wantrouwen uit, terwijl ik hem misschien 2 minuten daarvoor iets gruwelijks had aangedaan : ik had hem aangeraakt.
Hij gebruikt nu de kattenbak in het kleine kamertje op de overloop van de 1e verdieping, niet die op mijn slaapkamer. Als hij daarin volhardt kan ik die op mijn slaapkamer weghalen.
Dat laatste is wel heel erg fijn.quote:
[..]
Onyx kwam zojuist tevoorschijn, hij was ergens tussen de dozen en kasten op de overloop op zolder gaan slapen.
Of mogelijk helemaal achterin onder het schuine dak, daar liggen wat glasvezelmatten waar mijn Burmezen 20 jaar geleden een grote deuk in hebben geslapen. Ik hoop niet dat ik nu helemaal geen contact meer met hem krijg. Maar ik verwacht dat hij na verloop van tijd toch wel weer contact zoekt, misschien wel juist omdat het niet meer 8 uur per nacht min of meer gedwongen is; hij lijkt toch echt wel een mensen-katertje.
Hij gebruikt nu de kattenbak in het kleine kamertje op de overloop van de 1e verdieping, niet die op mijn slaapkamer. Als hij daarin volhardt kan ik die op mijn slaapkamer weghalen.
Ach, ik heb er niet zoveel last van; het werd wel wat vervelend toen hij een week aan de zachte was en elke 2 uur op de bak moest. Maar het was dus echt heel prettig dat ik kon constateren dat hij een hele nacht niet gepoept had, en dus dat probleem blijkbaar over was.quote:
Na zijn aanvankelijk aarzelingen lijkt hij nu tevreden te zijn met de geboden extra ruimte, ik merk wel hoe hij zich verder ontwikkelt.
Ik lees weer mee, je schrijft zo mooi en boeiend
Hij heeft een paar keer ook zijn kopje neergelegd, maar zodra ik dan de camera pakte richtte hij zich weer op, en uiteindelijk had hij daar genoeg van en vertrok. Maar toch weer een klein stapje vooruit. Als hij de komende dagen vaker daar gaat liggen terwijl ik zit te werken, went hij weer verder aan mijn aanwezigheid terwijl ik bezig ben.
Ik heb dit weekeinde wat extra fleece-dekens voor de katten ingeslagen om er voldoende te hebben om de gebruikte in de was te kunnen doen (het hok van Onyx heeft er 2 nodig). Ik had ze na het uitpakken even op de grond in de huiskamer gelegd, en daar liggen ze nog, want :
Ze liggen daar prinsheerlijk te genieten. 
Toen hij weer uitverkend was, en na nog wat spurts de trap op en neer, ging hij weer rustig in het kozijn liggen. Op een gegeven moment ging ik overeind zitten, en toen stond hij op en begon tegen het houtwerk te schuren, met een hoog ruggetje. Ik heb toen heel kort zijn ruggetje geaaid, maar dat was toch nog niet vertrouwd, en hij liep naar het einde van het kozijn. Even later keek hij om het hoekje van het gordijn, zag ruimte en sprong en vluchtte naar de drempel. Waar hij vervolgens tegen alles kopjes begon te geven, en daarna een rondje door de kamer maakte en weer bij mijn bed uitkwam. Na nog een rondje ging hij rustig in een hoekje liggen.
Ik zit nu te werken, en zojuist stond hij naast mijn stoel tegen me te miauwen. Alleen, mijn hand was nog een stapje te ver.
Hij wil zo duidelijk zo graag contact met me, maar hij durft het nog net niet aan. Wat een verandering vergeleken met het trauma-gevalletje dat ik uit het asiel haalde, en zijn houding toen ik hem naar de dierenarts had gebracht. Zeker na de dierenarts had ik niet verwacht dat hij zo snel zou bijdraaien.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 11-06-2021 09:36:23 ]
Mogelijk met alle 5 ... Een vriendin van een buurvrouw moet verhuizen van een vrij fraaie hoekwoning naar een apartement, en ze heeft een katertje dat (via een bovenraam) de wijde wereld in kan trekken. We vinden dat zij eerst moet proberen of dat beestje kan leven als binnenkatje (ik ken er meerdere die daar geen problemen mee hebben), maar als dat niet lukt, dan komt hij vermoedelijk ook naar mij. Het is geen allemans-vriendje, maar ik heb hem ooit ontmoet en was snel hele goede maatjes met hem (gewoon met respect benaderen). Wat ik nog niet weet is hoe hij andere katten vindt, maar hij heeft wel lang aan mijn hand gesnuffeld voordat hij zich liet aanhalen, maar reageerde niet argwanend.quote:
Gezellig zo'n prater. Wanneer de introductie met de rest ook zo goed gaat zie ik het helemaal voor me, jij met alle katten op de bank komende winter
Mijn vorige katten waren ook buitenkatten maar werden hier binnenkatten. En nu heb ik 2 cattery herplaatsers en die doen het ook prima binnen. Vriend van mij heeft een buitenkat binnen gehad op een appartement, die wilde op een gegeven moment naar buiten, is ook ontsnapt, maar poes en vriend hadden daar een goede oplossing voor gevonden, met een klein trapje kon poes zelf ook weer terugkomen. Nu woont hij in een ander appartement en is van plan om tzt de benedenburen te vragen of hij een trap langs hun buitenmuur mag maken.quote:
[..]
Mogelijk met alle 5 ... Een vriendin van een buurvrouw moet verhuizen van een vrij fraaie hoekwoning naar een apartement, en ze heeft een katertje dat (via een bovenraam) de wijde wereld in kan trekken. We vinden dat zij eerst moet proberen of dat beestje kan leven als binnenkatje (ik ken er meerdere die daar geen problemen mee hebben), maar als dat niet lukt, dan komt hij vermoedelijk ook naar mij. Het is geen allemans-vriendje, maar ik heb hem ooit ontmoet en was snel hele goede maatjes met hem (gewoon met respect benaderen). Wat ik nog niet weet is hoe hij andere katten vindt, maar hij heeft wel lang aan mijn hand gesnuffeld voordat hij zich liet aanhalen, maar reageerde niet argwanend.
Als ik de afgelopen dagen op mijn zolderkamer zat, en Onyx in het kozijn wilde gaan liggen, dan sprong hij eerst op het bureau, hield me in de gaten, sprong op het kozijn, hield me weer in de gaten, en ging dan zitten. Als ik teveel bewoog, of iets tegen hem zei voordat hij zat, was hij direct weer de kamer uit, en bij elke beweging van mij keek hij direct op.
Zojuist ging ik ook weer even naar de zolderkamer, zag Onyx in mijn slaapkamer liggen, groette hem in het voorbijgaan en ging verder naar boven. Een paar minuten later kwam hij me achterna, sprong in een beweging op bureau en kozijn, en strekte zich languit, met zijn kopje van me afgekeerd. Beweging en geluid van mijn kant leidden hoogstens tot een kleine beweging van zijn oor. Toen ik weer wegging was hij met een grondige wasbeurt bezig die niet kon worden onderbroken door zoiets triviaals als een mens die plotseling opstond.
Weer behoorlijk meer zelfvertrouwen, of vertrouwen in mij; het gaat verrassend snel.
Hij komt de laatste dagen wel vaker tegen me miauwen, soms als ik op zolder zit te werken, maar ook 's nachts als hij doorheeft dat ik even wakker ben (en staat dan soms even bij mijn hoofd tegen het bed op). Elke beweging die ik maak doet hem weer wegschieten. Maar 's ochtends tussen 6 en 7 wordt hij nog veel actiever, en loopt dan de kamer door, overal kopjes tegen gevend, met een ruggetje zo hoog dat hij soms het risico loopt over zijn kopje te duiken, en soms over de grond rollend.
Vanochtend lag hij zelfs half onder mijn bed, op zijn ruggetje, en ik raakte zijn buikje aan. Hij was volkomen van slag, en ik voelde even zijn spieren spannen om in de verdediging te gaan en mijn arme handen weer open te halen. Maar uiteindelijk bleef hij iets van 10 seconden liggen, en ging er toen vandoor, om onmiddelijk verder te gaan met zijn rondje kopjes geven.
En even later kon ik hem in zijn nek krabbelen. Hij verstarde, zakte door zijn voorpoten, maar toen ik zijn beweging met mijn hand volgde en naar de zijkant van zijn kopje ging, draaide hij zijn kopje iets bij om op de goede plek gekrabbeld te worden. Een paar seconden maar, toen was het toch weer veel te eng.
Hij voelt zich zo alleen, hij wil zo graag contact, ook fysiek, maar het levert nog veel conflicterende gevoelens op. Ik denk dat hij uiteindelijk op mijn bed komt slapen.
Maar hij weet nu wel hoe lekker een kriebel is en dat jij zijn aanwijzingen begrijpt.quote:
Ik heb vanochtend Onyx tweemaal kunnen aanhalen. Het was niet zijn bedoeling, maar er gebeurde ook niets ergs.
Hij komt de laatste dagen wel vaker tegen me miauwen, soms als ik op zolder zit te werken, maar ook 's nachts als hij doorheeft dat ik even wakker ben (en staat dan soms even bij mijn hoofd tegen het bed op). Elke beweging die ik maak doet hem weer wegschieten. Maar 's ochtends tussen 6 en 7 wordt hij nog veel actiever, en loopt dan de kamer door, overal kopjes tegen gevend, met een ruggetje zo hoog dat hij soms het risico loopt over zijn kopje te duiken, en soms over de grond rollend.
Vanochtend lag hij zelfs half onder mijn bed, op zijn ruggetje, en ik raakte zijn buikje aan. Hij was volkomen van slag, en ik voelde even zijn spieren spannen om in de verdediging te gaan en mijn arme handen weer open te halen. Maar uiteindelijk bleef hij iets van 10 seconden liggen, en ging er toen vandoor, om onmiddelijk verder te gaan met zijn rondje kopjes geven.
En even later kon ik hem in zijn nek krabbelen. Hij verstarde, zakte door zijn voorpoten, maar toen ik zijn beweging met mijn hand volgde en naar de zijkant van zijn kopje ging, draaide hij zijn kopje iets bij om op de goede plek gekrabbeld te worden. Een paar seconden maar, toen was het toch weer veel te eng.
Hij voelt zich zo alleen, hij wil zo graag contact, ook fysiek, maar het levert nog veel conflicterende gevoelens op. Ik denk dat hij uiteindelijk op mijn bed komt slapen.
Toen ik daarna naar de douche ging, vond hij het niet leuk dat ik de deur dichtdeed, dus na een paar minuten hoorde ik plotseling bonken op de deur, en even later was hij tevreden en kon hij vanaf de overloop me in de gaten houden.
Onyx is nu al een stuk assertiever dan ik verwacht had als resultaat voor over een paar maanden.
Het is net als met mijn kwartet 8 jaar geleden : niet te hard proberen, en blij zijn met de vorderingen die er dan vanzelf komen.quote:
Je engelengeduld is bewonderenswaardig. Ik volg je posts met grote interesse hoe dit verder verloopt! Zo fijn dat hij nu op een plek is waar hij de kans krijgt een gelukkige kat te worden.
Hij blijft heel erg geinteresseerd, overdag komt hij soms in het kozijn op zolder liggen, maar ik zie hem soms ook uren niet. Ga ik dan op de 1e verdieping naar het toilet, en kom ik weer uit de badkamer, dan ligt hij meestal in mijn slaapkamer op een plekje waar hij de overloop in de gaten kan houden, zodat hij me weer langs ziet komen. Ben ik in mijn slaapkamer een tijdje bezig met iets als kleren opvouwen, dan ligt hij plotseling op een matje op de overloop, of een van de onderste treden van de trap naar zolder, zodat hij me vanaf daar in de gaten kan houden.
Maar het is heel duidelijk dat hij over het aanvankelijke trauma heen is, en dat hij min of meer gelukkig is sinds hij meer ruimte heeft gekregen; hij probeert ook verder niet beneden de deur naar het halletje, of de buitendeur open te maken. En nu gaan we gewoon op dezelfde voet door, zolang hij na mijn aanrakingen steeds weer terug blijft komen, zijn die een goede manier om het contact te versterken.
Omdat Onyx eigenlijk nooit de trap omlaag neemt, vergeet ik soms de deur-discipline tussen halletje en huiskamer. Ook vanochtend even, maar toen liep Cayok direct vanuit de huiskamer het halletje in, en toen ik hem (rustig) achterna liep rende hij zoals gewoonlijk de trap op. Als ik hem was gevolgd was hij verder omhoog gevlogen, en wat geagiteerd geraakt, dus liet ik het maar even en ging verder met het maken van mijn ontbijt, en hield mijn oren open voor het geval er grote bonje uitbrak.
Ik ging af en toe even het halletje in om te kijken en te luisteren, en bij de vierde keer zag ik Cayok weer rustig op de trap zitten, een treetje of vier van boven. Ik wilde hem toch weer de huiskamer in hebben, en liep de trap op, in de verwachting dat hij weer omhoog zou rennen. Integendeel, hij liep langs me omlaag de huiskamer in. En toen ik nog even verder de trap opging bleek te reden : op de overloop, direct bij de trap, lag Onyx op zijn zij. Dus de heren hebben elkaar ontmoet, en geen van beide had behoefte om daar problemen over te maken.
Onyx had al eerder laten blijken niet echt onder de indruk te zijn van mijn jongens, maar Cayok kan soms erg territoriaal doen, hoewel dat meestal min of meer "afgesproken werk" is met een ander territoriaal beestje, dat ook bewust de confrontatie zoekt. Maar ik was best gelukkig met het resultaat, ook omdat Cayok wel in de buurt van Onyx bleeft zitten, zonder hoge rug of dikke staart. Geen angst of agressie, maar onderling respect en interesse.
Toen ik later weer omhoog ging lag Onyx op een matje verder naar achter op de overloop, ik weet niet of hij daar nog "op wacht" lag, maar toen ik naar zolder doorliep kwam hij snel achter me aan.
Vanacht werd ik wakker, en blijkbaar merkt Onyx dat altijd, en hij kwam weer mekkerend mijn slaapkamer binnen. Ik bungelde mijn arm over de rand van het bed, in de verwachting dat ik hem dan weer kon aanraken als hij in de buurt kwam. Tot mijn grote verbazing kreeg ik vrij snel een paar kattenschoudertjes tegen mijn vingers gedrukt, en liet hij zich echt bewust aanhalen; ik kreeg wel een tikje toen hij wegliep, maar daar zat kracht noch snelheid achter. Dat scenario herhaalde zich nog iets van 7 keer, waarbij het tikje wel steeds feller werd, bij de laatste kwam hij met 2 maaiende voorpootjes achter mijn hand aan. Een uurtje later speelde zich dit nogmaals af, maar toen was de reactie het al bij het derde contact erg fel. Hij blijft groeien in zijn vertrouwen, maar zijn interne conflict en verwarring zijn nog niet weg.
En het hoost buiten, dus het werd druk op de fleecedeken in de huiskamer :
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 21-06-2021 18:30:53 ]
Ik had al een paar dagen het idee dat het tijd werd om Onyx weer wat meer aan de oude garde voor te stellen. Vanochtend lagen Pepe en Cayok na mijn ontbijt ontspannen op de fleecedeken, Diesel was buiten, en toen ik naar boven wilde gaan om te werken, bleek Onyx op een van de onderste treden van de trap te zitten. Dus de deur opengelaten en de kattenluiken op alleen-naar-binnen gezet, en Onyx begon heel voorzichtig de kamer te doorzoeken. Cayok stond op en begon Onyx te stalken, maar door zijn naam scherp te roepen droop hij snel af. Ik ging even in de keuken mijn handen wassen, en hoorde vervolgens een kat het typische jengel-geluid maken van een kater die ruzie zoekt. Snel terug de huiskamer in, en dat bleek Onyx te zijn die toch wat erg onder de indruk was van een kater van 3 maal zijn gewicht die kwam kijken. Dat was nog niet zo'n probleem, maar Pepe begon ook dat geluid te maken, met hoge rug en opstaand haar (dat is een indrukwekkend gezicht dat ik zelden heb mogen meemaken). Onyx besloot terug naar zijn eigen terrein te gaan, en ik kon Pepe blokkeren en de deur dichtdoen.
Toen ik voor een late lunch ging was alleen Pepe in de huiskamer, en Onyx kwam weer om het hoekje kijken, Dit keer gaf Pepe een paar geirriteerde miauwtjes en vloog Onyx achterna, gevolgd door mij. Op de overloop zocht Onyx zijn heil op mijn bed, terwijl Pepe voor mij richting zolder vluchtte. Het monster in zijn nekvel gepakt en in de huiskamer gezet, en 2 minuten later was hij in voor de uitgebreide kroel- en kam-sessie die gewoonlijk een onderdeel van mijn lunch is.
Verrassend dat de eerdere ontmoetingen met de territoriale Cayok, en de leider Diesel wel redelijk verliepen, maar dat het juist met de gewoonlijk "gentle giant" Pepe misgaat. Daar heb ik nog wel wat werk aan.
Die tikjes zijn niet speels, maar behoorlijk agressief. Ofwel schrikt hij nog steeds van zijn eigen aanhaal-neigingen, of hij behoort tot de katten waarbij het aanhalen van staart of staart-wortel tot overstimulatie leidt. Ik kom er wel achter, hij begint nu de neiging te krijgen om heel veel bij mij in de buurt te willen zijn.quote:
Dat wordt nog wel een schootkatje! Het lijkt ook wel of hij met je wilde spelen vannacht. Dat met die tikjes doet één van onze katers ook met mijn vriend. Bij voorkeur 's nachts ook.
quote:
Onyx is allesbehalve het timide katertje wat ik in het begin dacht. De grote jongens zitten alle 3 buiten, en hij is weer in de huiskamer.
Nu nog eens zo'n sessie met Diesel, want de relatie met de groeps-leider gaat bepalend worden.
Een ding wat duidelijk is : hij heeft geen idee wat een kattenluik is. Hij zag het als een raampje, en staat telkens verbaasd als er een kat door naar binnen komt. Gisteren was hij weer aan het onderzoeken wat daar gebeurt, toen Diesel recht voor zijn neusje naar binnen stormde, en weer naar hem blies. Diesel heeft de pech dat Onyx altijd onverwachts voor hem staat.
Met Pepe gaat het mogelijk iets beter, er zijn nog wat confrontaties met gejengel geweest, maar onlangs was Pepe naar boven gegaan, kwam daar Onyx tegen, en na wat blaaswerk kwam hij weer naar beneden. Het zou dus kunnen zijn dat over tijd de aversie wat slijt. Onyx laat zich niet bangmaken, want onlangs zat hij op de onderste trede van de trap, en Pepe uit zicht in de huiskamer. Ik hoorde plotseling Pepe mekkeren, en het bleek dat Onyx de huiskamer ingekomen was, en in zicht van Pepe was gaan zitten.
Als Cayok binnenkomt lijkt Onyx de neiging te hebben voorzichtig naar hem toe te gaan. Misschien omdat Cayok ook bij de eerste ontmoeting rustig bleef, mogelijk ook omdat Cayok kleiner en ranker is dan de grote jongens.
Het is trouwens erg makkelijk om Onyx weer mee naar boven te krijgen : gewoon de trap op gaan, binnen seconden is hij weer in de buurt, het lijkt wel alsof ik een puppy heb geadopteerd. Of het aanhankelijkheid, of onzekerheid, of een combinatie is weet ik niet, maar het is wel handig.
En gewoon wat knusse katten (ik moet de achterkant van het dressoir nog een keertje netjes afwerken) :
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 28-06-2021 22:57:08 ]
Onyx krijgt meer en meer vertrouwen in me, sinds dit weekeinde ligt hij graag vlak bij me op het andere bureau, waar hij voorheen liever achter de monitors ging liggen; dat als hij niet op de fleece-deken in het kozijn frisse lucht ligt in te snuiven. Slapen binnen aanraak-afstand is toch wel een mooi teken.
En vannacht heeft hij tweemaal op bed tegen mijn voeten aan gelegen. De eerste keer ging hij zonder directe reden na 10 minuten weg, de tweede keer omdat ik te wild probeerde een mug te pletten.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 28-06-2021 22:47:10 ]
1. Wat is er met hem gebeurd dat hij zo'n getraumatiseerd beestje werd ? Hij vertoont aardig wat veerkracht en ondernemingsdrang, hij is duidelijk niet een verwend beestje dat niets gewend is, zoals ik eerst dacht.
2. Waarom is hij in het asiel al niet wat losgekomen ? Ik heb hem nu 4,5 week, maar de eerste week telt niet mee omdat ik hem nog een keer naar de dierenarts moest sleuren, en hij heeft minstens een maand in het asiel gezeten. In het asiel zitten toch de mensen voor wie dit soort beestjes min of meer dagelijkse kost is.
Mogelijk zat hij daar toch iets te klein behuisd, ik heb gemerkt hoe hij opbloeide toen hij buiten mijn slaapkamer mocht komen.
Of misschien is hij een echte mannen-kat; de meeste vrijwilligers in een asiel zijn toch meisjes en jonge vrouwen. Ik heb gemerkt dat hij niet echt onder de indruk was toen ik minder dan een meter van hem vandaan met een accuboor aan de gang ging, terwijl hij toch wat nerveus werd van een stoomstrijkijzer op meer dan 2 meter; dat suggereert een verblijf in een mannen-huishouden.
Zojuist kwam hij naast me staan, en er volgde een kwartier lang kroelen, waarbij hij overal over mijn bureau liep. Ook met twee handen tegelijk aan zijn kopje was geen probleem, en voor het eerst weet ik nu zeker dat ik hem heb horen spinnen, eerder was ik nooit zeker of de kortstondige geluidjes echt spinnen moest voorstellen. Op een gegeven moment liep hij weer over mijn toetsenbord en dreigde echte problemen te veroorzaken, dus toen heb ik hem opgepakt en op mijn schoot gezet. Tot mijn opluchting, verwondering en blijdschap stapte hij zonder enige problemen rustig van mijn schoot weer op het bureau. En nu ligt hij naast mijn toetsenbord.
Vanochtend was hij in de huiskamer, en het duurde even voordat hij doorhad dat Pepe er ook was, op het dressoir. De heren hebben elkaar heel lang aan zitten staren, maar zonder geluidjes. Op een gegeven moment ging Onyx toch naar het halletje (buikschuivend), en Pepe bleef gewoon zitten. Later kwamen de andere twee van de oude garde binnen, en Pepe moest toch even zijn broertje begroeten. Na een tijdje bleek dat Onyx toch weer in de huiskamer was gaan zitten, min of meer verscholen achter de stofzuiger die vlak bij de deur staat. Diesel zag hem, en besloot maar weer naar buiten te gaan, en toen Pepe hem zag kwam hij maar naar mij toe voor een kroelsessie, die had ook geen zin om het op de spits te drijven.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 29-06-2021 12:42:21 ]
Mijn eerste kat was doodsbang voor mannen, die had 6 maanden in een opvang gezeten (geen asiel) waar ze niets van haar wisten. Die heeft ook zeker 3 weken achter het het fornuis en daarna 6 weken achter de boekenkast gezeten. Wist de eerste tijd alleen maar dat er nog een kat in huis was doordat 's nachts het voerbakje werd leeggegeten en doordat het behang als krabpaal werd gebruikt
Tweede kat had zich kaal gelikt door de stress van een baby in huis. Die raakte helemaal in paniek wanneer er een baby op tv huilde.
En nu heb ik een allemans vriend en een bangerd die (na 8 jaar) steeds iets minder bang is geworden door mijn thuiswerken
Hij heeft ook nog een probleem dat zijn vacht steeds dunner wordt, maar dat is vermoedelijk mijn stommiteit. Waarschijnlijk is hij allergisch voor vlooien, en die krijg ik echt mijn huis niet uit met buitenlopende katten en voor mij ontoegankelijke plekken. Maar ik ben er zondag-nacht in geslaagd om hem vlooienmiddel in zijn nek te druppelen, dus ik hoop dat dat het probleem oplost. Stress lijkt niet echt meer de oorzaak te kunnen zijn, zeker niet als je kijkt naar zijn uitdrukking in die foto hierboven.
De buitenwereld trekt hem ook, hij probeert nu al de buitendeur te openen (die zit gelukkig op de knip). Gisteren liet ik even de deur open toen hij op de trap zat en ik buiten stond, maar dat durfde hij nog niet. Ik wil hem nog niet onbegeleid naar buiten laten, omdat ik dan het risico loop dat Pepe hem zover opjaagt dat hij niet meer de weg terug vindt; gisteren waren de andere jongens niet in zicht. En het zou ook wel prettig zijn om alvast te weten hoe hij op honden reageert.
Het mooiste zou zijn als ik hem een paar keer even in de voortuin kan laten kijken, en hem dan meeneem op een rondje naar de single, dat is een heel duidelijk signaal naar de rest dat ik besloten heb dat hij bij de groep hoort.
Ga je dat laatste dan "los" doen of aan een tuigje? Dat zag ik hier in de buurt laatst.quote:
Het was best eng om te proberen hem op te pakken (met Cayok is dat na 8 jaar nog steeds gevaarlijk), maar het deed hem echt niets om even opzij gezet te worden.
Hij heeft ook nog een probleem dat zijn vacht steeds dunner wordt, maar dat is vermoedelijk mijn stommiteit. Waarschijnlijk is hij allergisch voor vlooien, en die krijg ik echt mijn huis niet uit met buitenlopende katten en voor mij ontoegankelijke plekken. Maar ik ben er zondag-nacht in geslaagd om hem vlooienmiddel in zijn nek te druppelen, dus ik hoop dat dat het probleem oplost. Stress lijkt niet echt meer de oorzaak te kunnen zijn, zeker niet als je kijkt naar zijn uitdrukking in die foto hierboven.
De buitenwereld trekt hem ook, hij probeert nu al de buitendeur te openen (die zit gelukkig op de knip). Gisteren liet ik even de deur open toen hij op de trap zat en ik buiten stond, maar dat durfde hij nog niet. Ik wil hem nog niet onbegeleid naar buiten laten, omdat ik dan het risico loop dat Pepe hem zover opjaagt dat hij niet meer de weg terug vindt; gisteren waren de andere jongens niet in zicht. En het zou ook wel prettig zijn om alvast te weten hoe hij op honden reageert.
Het mooiste zou zijn als ik hem een paar keer even in de voortuin kan laten kijken, en hem dan meeneem op een rondje naar de single, dat is een heel duidelijk signaal naar de rest dat ik besloten heb dat hij bij de groep hoort.
Ik heb wel vaker katten aan een halsbandje uitgelaten, maar ik weet niet of Onyx dat gaat accepteren, ik heb hem zojuist voor het eerst opgepakt, ik durfde dat nog niet eerder te proberen uit angst onze relatie weer te verstoren. Mijn Burmezen heb ik toen zo kennis laten maken met de buurt; ook omgekeerd, wat nuttig was toen Julius elke open deur als een uitnodiging bleek te zien. Mijn kwartet asiel-katers mochten naar buiten voordat de 2e aanraakbaar was, dus daar speelde het niet; maar ik had gemerkt dat ze het huis duidelijk als veilige plek zagen.quote:
[..]
Ga je dat laatste dan "los" doen of aan een tuigje? Dat zag ik hier in de buurt laatst.
Maar Onyx heeft zojuist zijn eerste 5 minuutjes buiten mogen beleven. Na mijn lunch zat hij op de trap, en ik deed weer de buitendeur open. Hij zat bijna onmiddelijk op de drempel, en ging daarna centimeter voor centimeter verder verkennen, wel nog half door zijn pootjes gezakt, want het was heel spannend. Na dik 5 minuten vond ik het wel welletjes voor de eerste keer, en ik moest ook weer aan het werk.
Op een gegeven moment kwam Pepe ook naar buiten, die liep hem echter direct voorbij, en ging op een afstandje zitten mekkeren. Hij accepteert nu dat ik het niet goed vind als hij Onyx gaat lopen stalken, dus dat is ook weer een stukje vooruitgang. Ik heb ook het idee dat hij Onyx weer wat meer interessant, en wat minder bedreigend vindt; 't nou eenmaal van nature een zachtaardig beest,
Dit was weer een erg leuk dagje met de nieuwe meneer.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 29-06-2021 15:09:53 ]
De eerste keer was kort, toen ik naar buiten liep en Onyx volgde werd ik enthousiast begroet door de 3 oude heren. Die lieten Onyx wel met rust, maar hij was toch vrij snel weer binnen. Ik moest ook redelijk snel terug, want het eten stond op.
De tweede keer was langer, na het eten, en Onyx ging de voortuin verkennen en was niet erg onder de indruk van de beide broertjes op de tuinbank (die zich ook heel rustig hielden). Hij leek naar de tuin van de buren door te steken, maar ik moest even omlopen omdat hij onder mijn gigantische magnolia verdween, en toen was ik hem kwijt. Even paniek, maar ik besloot even terug te lopen naar de voordeur, en inderdaad stond hij daar, en wilde weer naar binnen.
De derde keer was toen ik de oude heren buiten kattensnoepjes ging geven, toen is Onyx eventjes de andere kant op gaan lopen. Na 5 minuten was het voor hem ook weer over, en toen konden de jongens eindelijk serieus aan hun snoepjes beginnen, want ze waren toch wat van slag af doordat de nieuweling buiten liep.
Het gaat lekker voorzichtig, en de oude garde is nog niet echt blij met hem, maar ze laten hem ook met rust.
Ook als de drie oude heren in de huiskamer zit laat Onyx zich niet weerhouden, zodra hij kans ziet loopt hij naar binnen, springt op de tafel en gaat op een kast of het plankje voor de tuindeur zitten. Diesel en Cayok kijken een tijdje, maar negeren hem daarna, Pepe houdt het staren lang vol, maar geeft het uiteindelijk ook op (en weet dat hij hem niet mag najagen). Dus een goede basis om langzaam naar elkaar toe te groeien, Onyx heeft voldoende zelfvertrouwen opgebouwd dat hij niet meer al te fel reageert.
Toen ik naar boven ging besloot ik de deur naar het halletje open te laten, zodat Onyx wat meer vrijheid had. Ik ben niet echt meer bang voor vechtpartijen, en de kattenluiken blijven vokomen onbegrijpelijk voor Onyx. Ik had alleen niet de andere kant op gedacht, want ik had binnen de kortste keren Diesel in het kozijn liggen. Onyx kwam ook naar zolder (hij was even op de bak geweest), en wilde ook in het kozijn gaan liggen. Hij stond tegen het kozijn op, maar Diesel reageerde met een hoop geblaas, en uiteindelijk is hij op mijn slaapkamer gaan liggen. En ondertussen heeft Pepe zich bij zijn broertje gevoegd.
Toch leuk dat Onyx nu contact lijkt te gaan zoeken met de oude garde.
Edit : Ik moest naar het toilet, en keek gelukkig even voordat ik mijn stoel achteruit reed, want Onyx zat vlak achter me. Hij moet en zal in dezelfde ruimte zijn als ik; alleen 's nachts lijkt hij op zolder te slapen.
[ Bericht 8% gewijzigd door mvdejong op 01-07-2021 10:51:28 ]
Hij verrast me steeds met de snelheid waarin hij voortgang boekt. Maar ik had al eerder gesteld dat het vermoedelijk snel zou gaan omdat hij, in tegenstelling tot het kwartet katers, geen ander sociaal contact heeft. En het was vrij duidelijk dat het (ooit) een mensen-kat was.quote:
Hij verkende het hele dak (Cayok was ondertussen naar beneden gekomen om mij te begroeten), en na een tijdje vond ook Onyx de weg naar beneden via een tussenmuurtje en wat meer planken, en ging weer de tuinen verkennen. Ik deed de deur dicht en dacht dat we samen een stukje gingen lopen, maar dat pakte wat anders uit. Na een paar minuten deed Pepe een uitval naar Onyx (die daar geen aanleiding toe gaf), en Onyx ging ervandoor. Ik liep rustig achter hem aan, maar hij bleef mij mijden, en vluchtte uiteindelijk wat bosjes in. Die ging ik verkennen, maar hij bleef mij ontlopen. Na een paar pogingen om via verschillende openingen de bosjes in te gaan (geholpen/gehinderd door Diesel die graag bij me in de buurt bleef) vond ik hem uiteindelijk in de toestand waarin hij eerder gevangen was : plat tegen de grond, in paniek bevroren. Toen ik hem oppakte begroef hij eerst zijn kopje in mijn armen, maar na een tijdje kwam dat kopje toch weer omhoog, en uiteindelijk, op zo'n 25m van huis, begon hij wat tegen te stribbelen. Ik heb hem voor de zekerheid maar in zijn nekvel gepakt en zo naar binnen gebracht. Hij schoot direct de trap op, en ik pakte een doosje snoepjes en ging buiten de oude garde hun avond-tractatie toebedelen.
Toen ik weer binnenkwam stond Onyx tot mijn verbazing weer op de trap, en hij probeerde constant te gokken waar ik heen zou gaan. Om het hem makkelijk te maken ben ik op zolder achter de computer gaan zitten en hij kwam onmiddelijk tegen mijn enkels aan strijken, en zit nu op het bureau naast me, maar komt om de paar minuten even vragen om aangehaald te worden.
Dat was even spannend, maar wel lonend omdat hij na zijn onprettige avontuurtje bij mij troost blijkt te komen zoeken.
Wat vrijdag duidelijk is geworden dat zelf een korte tijd verdwaald zijn al dit gedrag kan veroorzaken, dus er is vermoedelijk niets ergers met hem gebeurd dan dat hij op straat is beland. Hoe, dat blijft een vraag.quote:
1. Wat is er met hem gebeurd dat hij zo'n getraumatiseerd beestje werd ? Hij vertoont aardig wat veerkracht en ondernemingsdrang, hij is duidelijk niet een verwend beestje dat niets gewend is, zoals ik eerst dacht.
Onyx heeft nu in de huiskamer ook de mand op tafel ontdekt als een plekje waar hij zich veilig voelt, en het is het enige plekje in de huiskamer waar hij zich laat aanhalen.
En Pepe lijkt toch bereid om Onyx te gaan accepteren. Gisteren was Pepe ook weer binnen, terwijl Onyx in de huiskamer was, maar kwam voor een uitgebreide kroelsessie bij mij langs. Hij lag dus half op zijn rug op het tafeltje bij de bank, terwijl mijn handen overal op zijn lijf bezig waren, met het op meters afstand hoorbare gespin wat daarbij komt. Onyx kwam toen over de tafel en rugleuningen steeds dichterbij, en heeft dat een tijdje zitten bestuderen. Er zijn meerdere soorten gespin, maar ze hebben allemaal deels de boodschap "ik ben geen bedreiging", dus Onyx durfde ook weer wat meer.
Later was Pepe naar buiten gegaan, en Onyx was in de mand gaan liggen. Na een uurtje kwam Pepe weer binnen, en hoorde Onyx (die heeft soms een wat hoorbare ademhaling als hij in een kronkel ligt). Pepe klom toen heel voorzichtig op de tafel, en liep rustig naar de mand toe. Ze hebben toen even neusje aan neusje zitten snuffelen, zonder boze geluiden, en toen deed Pepe een stapje terug en ging op het kussen liggen :
(sorry, geen beste foto).
Ik had het nog mooier gevonden als Pepe zijn staart om zich heen had gekruld, maar het was toch wel een mooie vreedzame ontmoeting. Na iets van 10 minuten sprong Pepe van de tafel en ging op het dressoir liggen slapen.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 05-07-2021 09:48:59 ]
Tussen Onyx en Pepe gaat het nu fantastisch, Pepe heeft blijkbaar besloten dat Onyx toch geen bedreiging voor de groep vormt. Onlangs was ik Pepe weer aan het aanhalen op het tafeltje, en Onyx was zo geinteresseerd dat hij uiteindelijk vanaf het TV-kastje de kleine meter naar het tafeltje sprong, en vlak naast Pepe's kop belandde. Pepe reageerde niet eens. Ook als Pepe op de grond ligt kan Onyx op een paar centimeter achterlangs lopen, zonder problemen. En gisteren waren ze aan het speel-vechten : Onyx zat op een stoel, Pepe op de grond, en ze waren over de leuning naar elkaar aan het meppen; Onyx legde het toch wel af tegen Pepe, want die laatste heeft een veel grotere reach, maar het was duidelijk geen onderlinge agressie.
Tussen Onyx en Cayok zal het vast ook wel soepeler worden. Al met al zit er dikke verbetering in.
Wauw wat goed! Is Onyx nu hele dagen in het hele huis?quote:
Tussen Onyx en Cayok gaat het redelijk, maar soms is Onyx iets te assertief en gaat Cayok blazen, maar dat heeft nog niet tot problemen geleid.
Tussen Onyx en Pepe gaat het nu fantastisch, Pepe heeft blijkbaar besloten dat Onyx toch geen bedreiging voor de groep vormt. Onlangs was ik Pepe weer aan het aanhalen op het tafeltje, en Onyx was zo geinteresseerd dat hij uiteindelijk vanaf het TV-kastje de kleine meter naar het tafeltje sprong, en vlak naast Pepe's kop belandde. Pepe reageerde niet eens. Ook als Pepe op de grond ligt kan Onyx op een paar centimeter achterlangs lopen, zonder problemen. En gisteren waren ze aan het speel-vechten : Onyx zat op een stoel, Pepe op de grond, en ze waren over de leuning naar elkaar aan het meppen; Onyx legde het toch wel af tegen Pepe, want die laatste heeft een veel grotere reach, maar het was duidelijk geen onderlinge agressie.
Ja, Onyx zit nu meestal in de woonkamer, behalve als hij op zolder ligt. En omdat hij zich nog steeds verwondert over de magische truc waarmee de andere katers het huis verlaten door iets wat hij als een ruitje ziet, blijft hij netjes binnen en kan de oude garde vrij in en uit.quote:
[..]
Wauw wat goed! Is Onyx nu hele dagen in het hele huis?
Maar hij hoeft ook niet meer voortdurend bij me in de buurt te zijn, zolang we maar regelmatig contact hebben.
En buiten is nog steeds fascinerend, maar erg spannend, we proberen dat een paar keer per dag maar meestal zit hij op de mat, loopt een paar keer onder het portiekje vandaan, en gaat dan in het halletje naar buiten liggen kijken. Ik heb geen idee of hij ooit echt een buitenkat gaat worden, maar het is niet verplicht.
Fijn dat hij zelf de keuze heeft om buiten/binnen kat te worden. En dat hij nu lekker z'n eigen gang kan gaan maar jou nog wel ziet als "z'n veilige haven"quote:
[..]
Ja, Onyx zit nu meestal in de woonkamer, behalve als hij op zolder ligt. En omdat hij zich nog steeds verwondert over de magische truc waarmee de andere katers het huis verlaten door iets wat hij als een ruitje ziet, blijft hij netjes binnen en kan de oude garde vrij in en uit.
Maar hij hoeft ook niet meer voortdurend bij me in de buurt te zijn, zolang we maar regelmatig contact hebben.
En buiten is nog steeds fascinerend, maar erg spannend, we proberen dat een paar keer per dag maar meestal zit hij op de mat, loopt een paar keer onder het portiekje vandaan, en gaat dan in het halletje naar buiten liggen kijken. Ik heb geen idee of hij ooit echt een buitenkat gaat worden, maar het is niet verplicht.
Hij kon zo beter rondkijken, kon ook zien wat er achter de geparkeerde auto's gebeurde, en wat hoogte geeft een kat altijd wat meer zelfvertrouwen. Hij heeft er echt een behoorlijke tijd gezeten, iets van 10 minuten.
Toen ik 's avonds de oude heren snoepjes ging geven (Onyx is nog steeds niet geinteresseerd) zat hij binnen de kortste keren weer op het hek, en ging ook echt op zijn kontje zitten, hij voelde zich zeker daar. Hij heeft meer dan een kwartier daar rond zitten kijken, gefascineerd door alles wat aan auto's en mensen bewoog. En, ik heb wat geleerd wat ik ook graag wilde weten, want op een gegeven moment kwam de buurman langs met zijn Golden Retrievers, op een meter of 6, Onyx ging direct naar een hele waakse houding, en toen ze uit zicht verdwenen achter mijn gigantische magnolia en weer terug in zicht kwamen vloog hij naar binnen. Hij heeft dus ervaring met honden gehad, en geen prettige.
Verder hebben Onyx en Pepe vanochtend weer met elkaar gespeeld, ook op de grond en op de trap elkaar opjagend. Ze namen beide het initiatief, en ik zag Pepe zich soms een beetje inhouden, hij realiseert zich dat hij niet voluit moet gaan tegen een katertje dat 1/3 weegt.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 09-07-2021 11:23:15 ]
Wat betreft jouw vermoeden dat hij een vervelende ervaring heeft gehad met honden:
Ikzelf heb 2 katers:
Daantje heeft zijn kitten-tijd doorgebracht in een druk huishouden met jonge kinderen en een herdershond. Hij is absoluut niet bang voor kinderen/honden, loopt er altijd op af om kopjes te geven of tegenaan te liggen.
Koen daarentegen heeft zijn kitten-tijd in een rustig huishouden zonder honden doorgebracht, ikzelf heb ook geen hond. Hij is echter superbang voor honden hoewel hij geen nare ervaring met hen heeft gehad. Kinderen peilt hij eerst: zijn ze te vertrouwen/rustig...
Het kan dus ook te maken hebben met een gebrek aan socialisatie met andere dieren (en/of kinderen).
Mooi gezegdquote:
Wat klinkt het fijn allemaal! Onyx hoort al een beetje in de groep
Zo fijn dat @mvdjong hem alle vertrouwen, rust en tijd heeft gegeven
Vanochtend was Diesel zowaar weer eens op min bed gesprongen, en zette de motor weer eens goed aan. Onyx sprong ook op het bed om even aan Diesel te snuffelen, en die negeerde dat zelfs. Even later kwam Pepe ook naar mijn slaapkamer, waarna Onyx hem ging lopen treiteren totdat ze wat trappen op en neer gingen stormen.
Op het hek is leuk, maar het echter verkennen moet toch op de grond gebeuren, en zaterdagavond bleef hij dat na het uitdelen van de snoepjes aan de anderen proberen. Alleen, het was heel eng, dus na elke verkenningstocht van een paar meter kwam hij weer naar me toen, stond dan een minuutje met zijn heup of staart tegen mijn kuit om vertrouwen bij te tanken, en ging het dan weer proberen, een stuk of 20 keer. Totdat er iets engs gebeurde en hij naar binnen dribbelde.
Zondag heb ik een lange fietstocht gemaakt, en gewoonlijk zet ik dan mijn fiets en mezelf tegen het hek en word ik door alle katten begroet, en blijf een tijdje uitrusten met de heren om me heen. Dit is nu uitgebreid met "ik doe de deur open zodat Onyx zich er ook bij kan voegen"; en Onyx stond al achter de deur te wachten, Na wat verkenningen bleek Onyx nu dermate tot rust gekomen is dat hij zelfs gewoon op straat durfde te gaan liggen; de andere heren waren hoofdzakelijk ongeinteresseerd. Hij ging later weer wat verkennen en uiteindelijk kwam hij weer tegen mijn kuiten aan schuren, maar bleef dat doen, dus dat was een teken dat hij naar binnen wilde.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 12-07-2021 11:00:15 ]
En de relatie met Diesel wordt ook beter. toen Onyx vanochtend op mijn bureau sprong haalde Diesel nog uit met zijn pootje (hoewel niet erg overtuigend), en ging Onyx weer weg. Een half uurtje later was hij terug, en toen reageerde Diesel niet meer en hebben ze een uurtje op een paar decimeter van elkaar liggen slapen.doezelen.quote:
Zo fijn dat het allemaal zo voorspoedig gaat
Oh kijk ze komen in de volgende fase.quote:
[..]
En de relatie met Diesel wordt ook beter. toen Onyx vanochtend op mijn bureau sprong haalde Diesel nog uit met zijn pootje (hoewel niet erg overtuigend), en ging Onyx weer weg. Een half uurtje later was hij terug, en toen reageerde Diesel niet meer en hebben ze een uurtje op een paar decimeter van elkaar liggen slapen.doezelen.
Toen ik er gisterenavond even bij ging staan bleek maar weer hoe hard het gaat met zijn zelfvertrouwen. Een jonge buurvrouw kwam langs met haar (aangelijnde) hond : Pepe en Cayok trokken zich terug in de voortuin, Diesel bleef voor het hek zitten en begon te grommen om zijn groep te verdedigen. Maar ook Onyx, die op dat moment op de grond zat, bleef zitten, terwijl de hond op nog geen 2 meter afstand stond. Terwijl ik wat aan het babbelen was sprong Onyx op het plankje, maar gaf zelfs geen krimp toen de hond even begon te blaffen.
Dat mijn aanwezigheid wel helpt bleek vanochtend, toen ik door het raam dezelfde buurvrouw zonder hond voorbij zag komen, en hoorde hoe Onyx naar binnen vloog. En ook het wat verder van huis lopen (nog steeds maar een paar meter) doet hij alleen als ik erbij ben, niet als hij op eigen gelegenheid buiten is.
Wat goed te horen, hij weet waar het goed is, bij jou en in je huis.quote:
Ik vertrouw Onyx nu voldoende om de voordeur op een kier vast te zetten, zodat hij zelf naar buiten kan als ik in de huiskamer zit. Hij gaat dan op het plankje zitten om rond te kijken, en bij alles wat er gebeurt vliegt hij naar binnen. Het versterkt zijn zelfvertrouwen, en 's avonds hangen de andere jongens ook rond de voorkant van het huis, dus bouwt dat ook het wederzijdse groepsgevoel.
Toen ik er gisterenavond even bij ging staan bleek maar weer hoe hard het gaat met zijn zelfvertrouwen. Een jonge buurvrouw kwam langs met haar (aangelijnde) hond : Pepe en Cayok trokken zich terug in de voortuin, Diesel bleef voor het hek zitten en begon te grommen om zijn groep te verdedigen. Maar ook Onyx, die op dat moment op de grond zat, bleef zitten, terwijl de hond op nog geen 2 meter afstand stond. Terwijl ik wat aan het babbelen was sprong Onyx op het plankje, maar gaf zelfs geen krimp toen de hond even begon te blaffen.
Dat mijn aanwezigheid wel helpt bleek vanochtend, toen ik door het raam dezelfde buurvrouw zonder hond voorbij zag komen, en hoorde hoe Onyx naar binnen vloog. En ook het wat verder van huis lopen (nog steeds maar een paar meter) doet hij alleen als ik erbij ben, niet als hij op eigen gelegenheid buiten is.
• eten (hij weet de waterbak buiten al te vinden);
• de bak;
• uiterlijk eens per half uur kijken of ik er nog wel ben.
Dat laatste varieert, als hij alleen buiten is, dan is dat vaker eens per kwartier, als de oude garde ook rond het huis hangt, vanaf het einde van de middag, dan komt hij minder vaak kijken; hij voelt zich duidelijk heel erg prettig als hij bij de rest van de groep kan zijn. En als ik er bij ga zitten komt hij wel even langs om een kopje te geven, maar hij hoeft ook niet meer echt de hele tijd bij me in de buurt te zijn. Maar als ik naar buiten ga komt hij zich altijd even melden, en als ik naar binnen ga loopt hij altijd even mee. Als hij binnen komt om even contact te zoeken springt hij soms op het tafeltje bij de bank voor een krabbeltje, soms gaat hij een paar minuten onder de grote tafel liggen, en soms steekt hij net zijn kopje om de hoek van het dressoir, en gaat weer naar buiten.
Toen ik zaterdag even op de tuinbank ging zitten bleef hij rustig buiten het tuinhek liggen (Diesel lag naast me op de bank) :
En op sommige punten toont hij meer lef dan de andere. Toen ik me zondag-ochtend aan het voorbereiden was op een rondje fietsen kwam een oude buurvrouw uit de flat tegenover me met haar hondje (oude pluizig gevalletje) langs, en we stonden even te praten, en het hondje plofte neer. Even later kwam Onyx voorzichtig door het hek om dat geval te bestuderen; alleen ging het geval keffen, dus Onyx trok zich weer terug achter het hek, maar vond het niet nodig om daarvoor naar binnen te gaan. Mensen zijn ook een stuk minder eng, toen we zaterdag-avond buiten waren bleeft hij zitten toen een man voorbij liep, een paar dagen eerder schoot hij daarvoor nog naar binnen.
Het is wel zo dat hij laat in de avond binnenkomt om te slapen, en zijn nieuwe slaapplaatsje is een schapenvacht-mandje in een stoel naast de TV, ik denk dat hij dat prettig vind omdat hij mij dan in zicht heeft als ik op de bank zit.
Ik ben benieuwd wanneer hij het kattenluik doorkrijgt, als dat over een paar weken nog niet gebeurd is dan ga ik het hem leren, want dan is hij er wel klaar voor.
Ik zag bij het terugbladeren nu pas de sticker op je deur trouwens
't Is een echt blikken bord ! Ik heb nog wel meer van dit soort dingen, o.a. mok, T-shirt, hoodie, met de langere versie van die spreuk : "Yes, I do need all these cats. But more importantly, they need me.".quote:Op maandag 19 juli 2021 15:45 schreef yinu het volgende:
Heel goede vooruitgang weer!
Ik zag bij het terugbladeren nu pas de sticker op je deur trouwens
Overigens wilde Onyx bij de lunch wel naar buiten, maar kwam steeds weer naar binnen totdat ik mijn beker karnemelk verder buiten ging opdrinken, toen heeft hij, na wat schuurwerk tegen mijn enkels, het grootste deel van de tijd achter mijn kuiten gelegen, totdat hij het te warm kreeg en in de tuin een schaduwplekje vond. Ik ben weer aan het werk, de deur is weer dicht en hij ligt op het bureau schuin achter me.
Het is wel apart, de jongens hadden Blackie allang als groeps-lid geaccepteerd voordat zij zover was, maar Onyx lijkt zich echt een deel van de groep te voelen, maar Diesel twijfelt nog.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 19-07-2021 16:30:50 ]
De foto's bij je verhaaltje laten het ook echt zien 😀
Vanaf het hek kan hij ook via de plankjes op het tussenmuurtje (en dan eventueel naar het dak van de berging), maar via de kliko's kan hij ook in de boom/struik van de buurman klimmen, ook een nieuwe ervaring voor hem. Maar gewoon op het hek zitten en kijken wat er allemaal in de buurt langskomt is toch wel het belangrijkste.
De beide broertjes waren gisterenavond met belangrijker zaken bezig :
Wat een tevreden katten
Mooie foto's 😀
En kreeg de huisdeur niet open, het voelde alsof de onderste grendel dicht zat (dit zijn geen grendels met een slot, dus die kunnen alleen van binnen afgesloten worden). Ik ben een uur bezig geweest om binnen te komen, uiteindelijk heb ik een bovenraampje in de tuindeur achter kunnen verwijderen (gelukkig had ik voor eventualiteiten tijdens de ontruiming mijn grote gereedschapkist in de auto gezet), en kon daardoor de bovenste grendel losdraaien; de onderste grendel kon via het kattenluik. Toen ik bij de voordeur kwam zag ik dat de toiletdeur daarnaast openstond, en inderdaad de grendel van de voordeur de volledige 180o was dichtgezet. Enige mogelijkheid : Onyx had de toiletdeur geopend, maar wilde ook naar buiten en probeerde de deurkruk van de voordeur, en heeft bij het terugvallen de grendel dichtgedraaid met zijn achterpoten; eventueel in meerdere stapjes. Dus nu mag ik vandaag het bovenraampje achter weer monteren, en een oplossing vinden voor de onderste grendel van de voordeur.
[ Bericht 3% gewijzigd door mvdejong op 25-07-2021 12:05:12 ]
Misschien toch maar dat luikje aanleren dan
Onderste grendel maar weghalen?
Ik heb liever nog een weekje of 2-3 de controle over zijn buitenleven. Wel heeft hij toen ik het bovenraampje aan het fiksen was voor het eerst de achtertuin kunnen verkennen.quote:
Oh oops ..
Misschien toch maar dat luikje aanleren dan
Ik had een trapleer nodig voor dat fiksen, maar Onyx was niet onder de indruk toen ik daarmee aan kwam zetten, en vond er ook niets vreemds aan dat ik daarboven stond.
Heel relaxed beestje, eigenlijk .
Vooral gefrustreerd, het was best een vermoeiende dag geweest. Ik heb eerst nog een tijd met stokken en latten door de brievenbus geprobeerd de grendel los te krijgen, omdat ik verwachtte dat die maar een klein stukje verdraaid was, niet de volle 180o.quote:
Ik heb een schroefhaak in de deur gezet, en daarin past een plastic pijpje dat over de grendel valt, zodat die niet meer onbedoeld kan verdraaien.quote:Onderste grendel maar weghalen?
Gelukkig heeft zijn baasje een slimme oplossing gevonden.😀
We hebben er een andere grendel opgezet, eentje die omhoog moet om dicht te gaan. Wij hadden de mazzel dat hij de achterdeur op slot had gezet en we via de voordeur naar binnen konden. Dus die grendel ook omgedraaid om problemen daar te voorkomen.
Hopelijk leert hij toch nog wat een kattenluik is, zou makkelijker zijn op den duur.
Misschien is hij wel op die grendel gaan staan om de deurkruk te bewegen! Een ondernemend type, die Onyxquote:
OK, katten kunnen ook een echt probleem opleveren. Ik ging gisteren een neef helpen met de eerste fase van het ontruimen van het huis van zijn ouders : alles wat weg kan ook in vuilniszakken pakken en in de container dumpen. Ik was vroeg boodschappen gaan doen, had nog een uurtje in de tuin een beker melk zitten drinken, zodat Onyx nog buiten kon klooien, en rond half 2 vertrok ik. Productief dagje gehad, samen steak gaan eten, en om kwart over 10 was ik thuis.
En kreeg de huisdeur niet open, het voelde alsof de onderste grendel dicht zat (dit zijn geen grendels met een slot, dus die kunnen alleen van binnen afgesloten worden). Ik ben een uur bezig geweest om binnen te komen, uiteindelijk heb ik een bovenraampje in de tuindeur achter kunnen verwijderen (gelukkig had ik voor eventualiteiten tijdens de ontruiming mijn grote gereedschapkist in de auto gezet), en kon daardoor de bovenste grendel losdraaien; de onderste grendel kon via het kattenluik. Toen ik bij de voordeur kwam zag ik dat de toiletdeur daarnaast openstond, en inderdaad de grendel van de voordeur de volledige 180o was dichtgezet. Enige mogelijkheid : Onyx had de toiletdeur geopend, maar wilde ook naar buiten en probeerde de deurkruk van de voordeur, en heeft bij het terugvallen de grendel dichtgedraaid met zijn achterpoten; eventueel in meerdere stapjes. Dus nu mag ik vandaag het bovenraampje achter weer monteren, en een oplossing vinden voor de onderste grendel van de voordeur.
Wel verrassend : meneer is ondertussen 4,5 kg, fors omhoog van de 2,95 die hij was toen ik hem de vorige keer meenam (nadat hij een week niet gegeten had). Ik had dit ook met mijn baby-weegschaal geconstateerd, alleen twijfelde ik daaraan omdat hij nog steeds heel iel oogt (en ik de weegschaal al jaren niet gebruikt had, die had ik aangeschaft toen Julius en Caesar oud werden, om hun gewicht in de gaten te houden i.v.m. schildklier-problemen).
Verder is hij nog steeds een lekker ontspannen jochie, hij ligt het grootste deel van de dag schuin achter me op het andere bureau, en als een of meer van de andere heren ook op het bureau liggen interesseert hem dat niet; zelfs niet als die over hem heen moeten springen om even bij mij een krabbel te komen halen. Buiten groeten ze elkaar ook netjes, als Pepe een tijdje uit de buurt is geweest loopt hij vaak gericht naar Onyx, en Onyx zorgt er altijd voor dat als Diesel aankomt hij even de leider respect betuigt. Ook omgekeerd heeft Diesel nu geen problemen meer met Onyx, tenzij Onyx weer probeert hem uit te dagen voor jaag- en vecht-spelletjes. Als ik overdag de deur op een kier laat staan ligt hij toch weer vrij snel bij me, maar als ik gestopt ben met werken en de deur open doe, dan is hij bijna de hele tijd buiten, totdat ik hem binnenhaal als ik naar bed ga. Het wordt echt tijd om hem het concept van een kattenluik duidelijk te maken.
En Onyx besloot deze week dat mijn buurman te vertrouwen was. We stonden te praten, en eerst ging Onyx even naar binnen. Toen hij naar buiten kwam liep hij hem voorbij alsof hij een stuk straatmeubilair was, maar een paar minuten later stond hij tegen zijn kuiten te schuren. Meer en meer zelfvertrouwen.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 03-08-2021 22:31:26 ]
Behalve het likken klinkt dit allemaal wel heel erg goedquote:
Vandaag met Onyx naar de dierenarts geweest vanwege zijn kaalheid en het overdadige krabbelen/likken/bijten. Het is geen vlooien-allergie, dierenarts verwacht omgevings-allergie, stress-allergie of voedsel-allergie. Ondanks dat Onyx echt gelukkig lijkt sluit ze ook stress-allergie nog niet helemaal uit. Voorlopig is het het makkelijkste om voedsel-allergie eerst uit te sluiten, en ik heb nu de anti-allergene brokjes van Hills en Royal Canin meegekregen; alleen is natuurlijk het probleem dat Onyx zeer eenkennig is wat voedsel betreft, dus dat wordt experimenteren.
Wel verrassend : meneer is ondertussen 4,5 kg, fors omhoog van de 2,95 die hij was toen ik hem de vorige keer meenam (nadat hij een week niet gegeten had). Ik had dit ook met mijn baby-weegschaal geconstateerd, alleen twijfelde ik daaraan omdat hij nog steeds heel iel oogt (en ik de weegschaal al jaren niet gebruikt had, die had ik aangeschaft toen Julius en Caesar oud werden, om hun gewicht in de gaten te houden i.v.m. schildklier-problemen).
Verder is hij nog steeds een lekker ontspannen jochie, hij ligt het grootste deel van de dag schuin achter me op het andere bureau, en als een of meer van de andere heren iook op het bureau liggen interesseert hem dat niet; zelfs niet als die over hem heen moeten springen om even bij mij een krabbel te komen halen. Buiten groeten ze elkaar ook netjes, als Pepe een tijdje uit de buurt is geweest loopt hij vaak gericht naar Onyx, en Onyx zorgt er altijd voor dat als Diesel aankomt hij even de leider respect betuigt. Ook omgekeerd heeft Diesel nu geen problemen meer met Onyx, tenzij Onyx weer probeert hem uit te dagen voor jaag- en vecht-spelletjes. Als ik overdag de deur op een kier laat staan ligt hij toch weer vrij snel bij me, maar als ik gestopt ben met werken en de deur open doe, dan is hij bijna de hele tijd buiten, totdat ik hem binnenhaal als ik naar bed ga. Het wordt echt tijd om hem het concept van een kattenluik duidelijk te maken.
En Onyx besloot deze week dat mijn buurman te vertrouwen was. We stonden te praten, en eerst ging Onyx even naar binnen. Toen hij naar buiten kwam liep hij hem voorbij alsof hij een stuk straatmeubilair was, maar een paar minuten later stond hij tegen zijn kuiten te schuren. Meer en meer zelfvertrouwen.
ja, precies ditquote:
[..]
Behalve het likken klinkt dit allemaal wel heel erg goed
Het begon vervelend te worden om Onyx steeds via de deur naar buiten te laten, want het was soms wat lastig om hem binnen te krijgen als ik weg moest, en als ik hem na mijn werk ergens tussen 6 en 7 naar buiten liet, kwam hij vaak pas tussen 1 en 2 binnen om te gaan slapen (voor eten en bak hoefde hij niet door de huiskamer, dus zag ik hem niet). Dus ik lag vaak tot erg laat op mijn bank te slapen, totdat ik dan een keer wakker werd en hij op zijn huidige slaapplekje lag (een klein laptoptasje, waar Cayok ook veel op sliep). Daarom heb ik zaterdagmiddag het deurtje van het kattenluik aan de voorkant opengezet en zo vastgemaakt. Dat had hij snel door, binnen een minuut was hij buiten. Even later was hij weer binnen, maar Pepe ook, dus het kon zijn dat hij achter hem aangelopen was, maar binnen een kwartier was hij nog twee keer naar buiten en weer teruggelopen, dus hij had het wel door. En het is duidelijk dat hij het heerlijk vindt zo, hij loopt nu regelmatig naar buiten, en komt dan ook weer vaker weer even binnen. Hij ligt nu vaak ook halverwege de avond weer even een tukje te doen. Toen ik zondag rond 9 uur thuiskwam zaten de 3 oude heren in de voortuin, en Onyx lag op het verbrede stuk van het hek bij de voordeur, dus dat was een goede zet.
Maandagavond hoorde ik het kattenluik achter klapperen op een manier die ik niet kende (ik kan gewoonlijk horen welke kater het is), en even later kwam Onyx uit de keuken gelopen. Het gebeurde die avond nog een paar keer, en ik zag hem ook een keertje met zijn pootje tegen het deurtje duwen. Ik weet niet zeker of hij echt al zo naar buiten geweest is, maar dit is wel positief, want het lijkt dat hij nu het principe van het deurtje snapt, en vermoedelijk kan ik dan over een paar weken het deurtje van het kattenluik voor ook weer dicht laten vallen. Het scheelt ook wel dat hij nu 4,5 i.p.v. 3 kg is, want dit is een grotere maat kattenluik, omdat de gewone maat niet geschikt was voor Diesel en Pepe (die moesten echt wringen, dat leken af en toe wel champagne-kurken); het deurtje gaat wat zwaarder dan dat van het kleinere model.
Met de andere heren gaat het goed, ze lopen gewoon langs elkaar zonder reactie, en toen ik een keer Diesel en Pepe aan het aanhalen was kwam Onyx er ook even bij, en kreeg zelfs een likje van Diesel.
Ik ben ook naar de dierenarts geweest voor zijn vacht, en die constateerde ook dat het geen vlooien-allergie kon zijn, want hij was wat dat betreft schoon. Mogelijkheden :
• Voedsel-allergie, hoewel het enige dat hij eet hetzelfde is dat hij ook in het asiel kreeg, zonder problemen.
• Stress-allergie, hoewel hij, voor zover ik kan beoordelen, zich helemaal lekker voelt (hij slaapt nu midden op tafel in de huiskamer).
• Omgevings-allergie; altijd heel moeilijk te vinden wat het dan ook is.
De dierenarts wilde toch geen van deze opties al bij voorbaat uitsluiten, en omdat gewoonlijk voedsel-allergie het makkelijkst is uit te sluiten, door hem op iets anders te zetten, wilde ze dat eerst proberen, Ik heb het geprobeerd met beide soorten anti-allergeen voedsel die ik meekreeg, maar Onyx ziet het gewoon niet als eten, en eet gewoon niet totdat zijn Hills Adult Chicken weer beschikbaar is. Dus we moeten verder zoeken. Wel zag ik Onyx een keertje uit de keuken komen terwijl hij uitgebreid zijn lippen aflikte, en een paar minuten later zag ik hem water drinken. Het lijkt er op dat hij toch een van de 3 smaken natvoer die er stonden toch wel gegeten heeft. Helaas kon ik niet beoordelen welke van de 3 dat was (ik heb natvoer van Animundi : Rafine en Vom Feinsten), maar dit is wel interessant, want ik zie hem graag wat gevarieerder eten. Het gekke is ook dat als ik iets neerzet, hij niet eens de moeite neemt om even eraan te ruiken. Ik heb gedacht dat er iets mis was met zijn geurzin, maar hij gebruikt zijn neusje wel bij het contact met de andere jongens.
Maar, ondanks dat hij wel aanhankelijk is, en buiten zijn territorium vooral uitbreidt als ik even een stukje verder van huis loop maar mijn auto of een buur, is hij niet aanhalig. Maar dat kan nog veranderen als hij straks wat vaker binnen is, of als we die allergie onder controle hebben gekregen. Hij ligt nu ook overdag op de tafel in de huiskamer, hij ligt niet meer vlak bij me op zolder. Goed dat hij zoveel zelfvertrouwen heeft, maar wel jammer voor mij.
[ Bericht 1% gewijzigd door mvdejong op 17-08-2021 14:42:23 ]
Met Pepe samen gaat het geweldig, toen Onyx onlangs weer wilde gaan slapen bleek de grote jongen daar al te liggen, maar dat stoorde niet :
Ze lagen beide vreedzaam te slapen totdat ik ze verstoorde toen ik opstond om de foto te maken. Je kunt mooi het verschil in grootte zien.
Toen ik van de super terugkwam had ik even geen tijd voor de gebruikelijke begroeting, omdat ik even wat met een buurvrouw moest bespreken. Na een kwartiertje kwam hij binnen en bleef tegen het tafeltje bij de bank schuren, ook met zijn mondhoeken tegen een punt, totdat ik hem krabbelde. Na 5 minuten vertrok hij weer.
Ik ben daarna naar zolder gegaan, en ben later weer naar beneden gekomen om eten te maken voor mezelf en de heren. En zojuist kwam hij binnen, en sprong zelfs direct op het tafeltje om aandacht op te eisen.
Ik moet trouwens opletten, want toen ik naar de super ging was Onyx buiten en hij rende even een stukje achter me aan; gelukkig had ik een voorsprong en haakte hij toch af. Hij blijft nog steeds dicht bij huis, maar als ik wat verder ga, dan durft hij ook.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 21-08-2021 22:16:07 ]
Oh wat is het een kleintje die Onyxquote:
De afgelopen dagen heeft Onyx zich juist weer wat aanhaalbaarder getoond, dinsdag-avond liep hij met me mee toen ik naar bed ging, en heeft een tijdje tegen mijn kuiten gestaan terwijl ik op zijn schouderbladen en rug krabbelde. Vanochtend lag hij half op zijn rug op de tafel, en ik begon eerst zijn borst, en daarna zijn buik te krabbelen. Daarvan raakte hij wat in verwarring, zijn staart zwiepte, hij keek verontwaardigd, maar waar hij gewoonlijk direct met alle poten en tanden mijn hand greep, kwamen op een gegeven moment wel zijn voorpoten in actie, maar niet overtuigend. Hij heeft nu zoveel zelfvertrouwen, of vertrouwen in mij, dat hij het aanraken van zijn buik niet meer als aanval ervaart.
Met Pepe samen gaat het geweldig, toen Onyx onlangs weer wilde gaan slapen bleek de grote jongen daar al te liggen, maar dat stoorde niet :
[ afbeelding ]
Ze lagen beide vreedzaam te slapen totdat ik ze verstoorde toen ik opstond om de foto te maken. Je kunt mooi het verschil in grootte zien.
Ik weet niet hoe die ekster binnen is gekomen, het kan natuurlijk dat hij door het open kattenluik naar binnen is gelopen, maar waarschijnlijker is dat hij eerder in de ochtend naar binnen is gesleept door een van de heren. Wie het dan was is onduidelijk, Pepe lag ondertussen op zolder, Diesel in mijn slaapkamer. Het kan goed zijn dat een van beide dat beest heeft gevangen en er wel klaar mee was na een tijdje, en mogelijk is het zelfs Onyx geweest, die is tegenwoordig stevig genoeg om dat gedaan te kunnen hebben.
Verder gaat het allemaal zijn gangetje met Onyx, hij slaapt nu op de hoge Billy's in de huiskamer, of buiten op het dak van de berging. Als hij buiten op het dak ligt, en ik kom thuis, of kom naar buiten, dan komt hij wel direct omlaag om me te begroeten, En met de andere katten gaat het probleemloos, ze snuffelen af en toe aan elkaar, maar ze lopen zonder reactie op een paar centimeter van elkaar.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 04-09-2021 11:40:39 ]
Tijdens mijn ontbijt kwam Cayok binnen, en heeft het grootste deel van het achterdeel opgeknauwd.
Och, misschien mist nu een kindje in de buurt zijn konijnquote:
Vanochtend lag er het achtereind van een konijn in mijn huiskamer, maar het was nu duidelijk wie de verantwoordelijke was, want Pepe was totaal ongeinteresseerd in het ochtend-rondje rosbief.
Tijdens mijn ontbijt kwam Cayok binnen, en heeft het grootste deel van het achterdeel opgeknauwd.
En zo blij met binnenkatten dat me dit niet overkomt
Er zijn hier in de buurt veel wilde konijnen, dit was er eentje van.quote:
[..]
Och, misschien mist nu een kindje in de buurt zijn konijn
En zo blij met binnenkatten dat me dit niet overkomt
Ok, gelukkig geen verdrietig kindjequote:
[..]
Er zijn hier in de buurt veel wilde konijnen, dit was er eentje van.
Ik zou echt zelf flink schrikken
Ik moet er ook niet aan denken. Maar mijn diva’s zijn heel stoer wanneer ze een vogel op tv zien. Maar wanneer er een spin door het huis loopt rennen ze weg 😂quote:
Zo blij dat ik geen extra dieren(delen) in huis aantref!
Ik zou echt zelf flink schrikken
Hij heeft me wel even een tweetal beroerde dagen bezorgd, want hij is een tijdje onvindbaar geweest. Op een vrijdag had ik rond half 4 's ochtends hem op de bak horen gaan, en wat horen eten, maar de volgende ochtend trof ik hem niet, zoals verwacht, in de huiskamer aan. Ik heb 's middags en 's avonds een rondje door de buurt gelopen, steeds zachtjes roepend, maar dat leverde niets op. Zaterdag heb ik hem bij Amivedi aangemeld en een briefje op de deur van de dierenwinkel geplakt, en 's middags nog een rondje gedaan. 's Avonds voelde ik me dus echt rot, ik ben uiteindelijk op de bank in slaap gevallen met Diesel tegen me aan. Rond kwart voor vier werd ik wakker door een abrupte beweging van Diesel, en zag iets zwarts door de huiskamer lopen richting kattenluik. Een snelle controle leerde dat Cayok nog steeds op zijn huidige favoriete slaapplaatsje lag :
(ik heb ook even moeten zoeken voordat ik doorhad dat hij daar was gaan liggen), en toen ik naar buiten liep zag ik daar Onyx inderdaad gewoon rondlopen. Ik heb geen idee waar hij geweest is, ik had als mogelijkheden dat hij zich op zolder verstopt had omdat hij zich niet lekker voelde, of dat hij ergens binnen was opgesloten en zijn deurkruk-vaardigheden had gebruikt om zondag-ochtend uit te breken, maar in de dagen daarna heb ik twee teken uit hem verwijderd, dus hij heeft duidelijk een tijd in struiken gelegen. Ik denk dat hij op vrijdag-ochtend ergens van is geschrokken, of misschien wel is opgejaagd, en toen weer ergens in een hoekje bevroren is, en dat hij weer uit die toestand is gekomen en toen zijn weg naar huis weer heeft gevonden.
Hij was de week daarna wel meer binnen dan gebruikelijk voor de weerstomstandigheden, maar dat werd allengs weer meer buiten, wat er ook op duidt dat hij buiten iets onprettigs heeft meegemaakt. Hij ligt nu ook wel eens buiten op de bank, ik ben benieuwd of ik hem ooit samen met een van de andere heren daar ga zien :
Zijn avontuurlijkheid komt ook naar voren als ik even bij een buur iets sta te bespreken. Hij loopt altijd graag met me mee, en staat dan eerst achter mijn kuiten even de zaak te bekijken, maar na een minuutje probeert hij toch bij de betreffende buur naar binnen te lopen. De eerste keer mocht hij ook heel even naar binnen, maar moest snel weg omdat de buurvrouw wilde gaan slapen, en toen kwam hij later nog even op het tafeltje voor de bank staan om aangehaald te worden, het was blijkbaar toch spannend geweest.
Hij komt de laatste weken ook wel wat vaker binnen spontaan langs om even aangehaald te worden, vermoedelijk omdat we minder samen buiten zijn en hij het contact mist.
Maar het verschil met het getraumatiseerde gevalletje in het asiel is spectaculair.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 31-10-2021 22:56:40 ]
Het vangen en verhuizen was erg traumatisch voor beide, en zeker voor Hummeltje, die altijd al een heel timide jongetje was. Toen hij nog hier woonde wilde hij altijd al graag door me aangehaald worden, maar hij durfde nooit mij te benaderen voordat zijn overgrootmoeder Snip liet zien dat ik te vertrouwen was. Ook na zijn verhuizing was hij nooit de eerste die zich liet aanhalen, hij moest eerst een voorbeeld van een andere kat zien. Wel positief was dat hij de laatste tijd niet meer naar zolder vluchtte als ik binnenkwam. Hij is momenteel diep ongelukkig, en lag in het begin bevroren in een hoekje achter het gordijn, en ik kon hem aanraken zonder dat hij probeerde weg te komen. Na een dagje is hij wel van plaats veranderd, en ontvluchtte me ook (naar het andere hoekje achter het gordijn), maar zojuist bleek hij op het kozijn te liggen. Ik heb niet geprobeerd hem weer aan te raken, ik laat hem met rust totdat hij zelf laat merken tot rust te zijn gekomen. Ik ben al heel blij dat hij uit die catatonische toestand is gekomen. Ik moet alleen even opletten of hij eet en drinkt, anders mag hij net als Onyx naar de dierenarts voor wat anti-depressiva (en krijgt dan direct zijn inentingen en chip).
Nene is altijd een heel mens-gericht en spontaan meisje geweest, en de dag van het ongeluk heeft zij zelfs luid spinnend over mijn schouder gelegen. Toch was zij ook de eerste paar dagen alleen onder het bed te vinden. Vrijdag-avond is ze echter na een paar gefrustreerde piepjes toch even onder handbereik gekomen. Ik heb zaterdag een forse krabpaal-constructie gekocht en in de hoek van mijn slaapkamer geplaatst, en daar was zij direct gek op, en vanochtend kon ik haar benaderen, en ging ze zelfs, na weer wat piepjes, luid spinnen, hoewel ze toch vrij snel van de krabpaal afklom. Ze heeft duidelijk nog wat conflictjes tussen de angst voor wat haar overkomen is, en haar behoefte aan contact met iemand waar ze altijd al gek op was. Vanmiddag liep ik ook mijn slaapkamer binnen, en toen lag zij op mijn bed (altijd goed als ze op iets wil liggen waar zo duidelijk mijn geur aan zit), en terwijl er wel eerst nog wat piepjes kwamen, is ze toen minstens een kwartier hard spinnend onder mijn handen geweest, uiteindelijk moest ik stoppen. Ik verwachtte al dat zij vrij snel zou bijdraaien, maar ze is nog wel schrikachtig.
Onyx heeft weinig problemen gehad met het verplaatsen van zijn eten en kattenbak uit mijn slaapkamer, dat was wel een opluchting, dus nu heb ik alle tijd om deze twee te laten wennen aan hun nieuwe omgeving. Dat zou zelfs kunnen betekenen dat ik eerst Nene af en toe uit de slaapkamer ga laten (ze lag al geinteresseerd te kijken naar de deur, die op een kiertje stond), maar ik wil haar niet permanent gescheiden houden van Hummeltje, want die trekt zich echt aan haar op.
Het worden weer wat interessante weken, of maanden. Uiteindelijk zal Hummeltje het wel interessant vinden als hij ondekt dat hij weer is teruggekeerd in de buurt waar hij geboren is, met Nene moet ik even opletten omdat dat altijd een binnenpoesje is geweest. En voordat ze naar buiten mogen krijgen ze eerst een bezoekje aan de dierenarts te verwerken voor inentingen en chips (hoewel Nene mogelijk al gechipt is, ik voelde iets op haar linkerschouderblad, even navragen).
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 01-11-2021 09:00:52 ]
Vanochtend lag ik nog even wat te overpeinzen nadat de wekker was gegaan, en toen hoorde ik gesmak uit de richting van de bakjes met zachtvoer. Ik deed het licht aan en zag nog net een zwart achterkantje onder mijn bed schieten. Maar Nene lag nog steeds op de krabpaal, dus ik weet nu dat Hummeltje eet. Ik weet niet precies hoeveel, en sinds wanneer, maar dit is een hele geruststelling. Er was ook gisterenavond gepoept, en vanochtend ook, dus niet alleen de invoer maar ook de uitvoer lijkt goed te verlopen met het bangebroekje. Dus is het gewoon een kwestie van tijd voordat hij ook tot rust komt (voor zover dat normaal is bij dat jochie).
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 02-11-2021 06:32:35 ]
Toen ik gisterenavond mijn slaapkamer inging, zag ik geen van beide. Ik verwachtte dat Nene in het kozijn zou liggen, maar toen ik mijn hoofd achter het gordijn stak lag daar Hummeltje. Hij probeerde niet te vluchten, maar lag meer argwanend dan echt bang naar me te kijken, ongeveer zoals Onyx dat lang deed.
En vanochtend moest ik even een stroomkabeltje uit mijn slaapkamer in mijn douche hebben, dus de deur stond een paar minuten op een klein kiertje. Voldoende tijd voor Nene om toch even haar kopje om de hoek te steken. Ik denk dat ik binnenkort haar af en toe mee naar mijn werkkamer op zolder ga nemen, dan kan ze daar rondkijken; bij haar vorige baasje lag ze de hele dag naast hem als hij thuis werkte. Voor Hummeltje is dat nog wat te riskant, hij kan zich daar verstoppen op plekjes waar ik nauwelijks bij kan, en ook niet kan zien of hij er is.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 03-11-2021 18:46:41 ]
Zo'n mooi verhaal van Onyx, hoe hij helemaal opgebloeid is. Ga dit topic weer actiever volgen om de avonturen van Hummeltje en Nene te zien ontwikkelen.
Toen ik naar bed ging, is Nene een hele tijd aan het kroelen geweest terwijl ik nog wat lag te lezen, waarbij ze zelfs op een gegeven moment met haar schoudertje tegen mijn arm aanlag, met alle vier de pootjes melktrappend tegen mijn bovenlijf (auw).
Ik had ze ook snoepjes gegeven, en Nene danst al enthousiast om me heen als ik met het bakje rammel. Maar ik kan ze nu zelfs op iets van 20 cm afstand van Hummeltje leggen, en dan blijft hij liggen en gaat ze na een minuutje opeten. Blijkbaar had hij daardoor gisterenavond dorst gekregen, en liep steeds naar de waterbak terwijl ik nog wakker was (dat wist ik, want hij drinkt veel luidruchtiger dan Nene). De eerste twee keer dook hij direct onder het bed als ik me omdraaide om te kijken, de derde keer vond hij het niet meer de moete waard en bleef zitten. Hij is ook toen ik het licht al weer uit had nog door de kamer gaan struinen, en bleef zitten toen ik het licht weer even aandeed.
Vanochtend kwam Nene ook direct weer kroelen toen ik wakker werd, en ik ben nog maar een tijdje gaan lezen, waarbij ze zelfs een paar keer onder de dekens kroop. Toen ze voldoende gekroeld had ging ze achter me op het kussen liggen, waarbij het spinnen pas na 10 minuten stopte.
Hummeltje ging weer in het kozijn liggen, en bleef ook rustig naar me kijken toen ik wat foto's maakte met mijn telefoon. Helaas waren die te beroerd om te plaatsen.
Dus we zien bij beide beestjes wat vooruitgang, en voor Nene wordt het echt tijd dat ze meer te beleven krijgt dan de slaapkamer. Ik heb ondertussen geleerd dat Nene inderdaad gechipped is, en ook dat Nene een afkorting is voor een veel complexere naam. Ik ga binnenkort even de registratie-documenten van haar ophalen en haar overschrijven.
Vanochtend heb ik Nene naar mijn zolder-/werkkamer meegenomen. Ze was eerst wat onzeker, maar heeft toch de hele kamer lopen doorzoeken. Af en toe had ze even wat steun nodig en kwam ze even kroelen :
Dat ging zo de rest van de ochtend, veel spinnen en kopjes geven, af en toe rond de kamer klauterend (die staat vol met tafels en stapels met oude computer-hardware). Ik ga dit zo volhouden : als ik thuis werk (wat nog de standaard is), ga ik haar in ieder geval een deel van de dag bij me houden. Ik moet even gaan inschatten hoe Hummeltje gaat reageren als hij helemaal in zijn eentje zit; ze zullen nog steeds wel buiten werktijd samen in mijn slaapkamer zitten.
[ Bericht 6% gewijzigd door mvdejong op 07-11-2021 23:01:08 ]
(sorry, foto genomen terwijl ik nog op mijn rug onder de dekens lag)
Ik heb Nene vandaag ook weer meegenomen naar mijn zolderkamer, maar ze is nu veel meer ontspannen, en ligt gewoon in het kozijn te slapen, ze heeft niet elke paar minuten aandacht nodig. Lekker als ik weer moet gaan werken.
Nene en Hummeltje lijken ook wel met elkaar te spelen, want gisterenavond hoorde ik een forse bons tegen de slaapkamerdeur (ik zat in de huiskamer). Mijn eerste angst was dat Onyx zijn deuropener-vaardigheden was gaan uitoefenen, maar die bleek niet op de overloop te zijn, dus ga ik er vanuit dat de twee nieuwelingetjes tijdens een partijtje ravotten tegen de deur zijn geknald.
[ Bericht 11% gewijzigd door mvdejong op 08-11-2021 14:01:35 ]
En fijn dat ze ook elkaar hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 09-11-2021 00:05:10 ]
Zo leuk hoe je elk stapje beschrijft.
Dank dat je ons op de hoogte blijft houden mvdejong
Dus ik heb een gokje genomen, en na afloop van mijn werkdag de deur van de zolderkamer opengelaten terwijl ik naar beneden ging. Ik verwachtte niet dat, als Nene in de huiskamer zou komen, ze direct als een raketje het kattenluik uit zou schieten. Maar ze heeft de huiskamer nooit gehaald. Ze was wel binnen een paar minuten halverwege de onderste trap, maar toen wilde Onyx net naar boven om te eten, en die liep het halletje in. Dus de dame en heer hebben elkaar een minuut of 10 zitten bekijken, waarna Onyx maar weer naar buiten ging. Nene had toen de gelegenheid om het lege halletje verkennen, waarna ze vervolgens interesse in de huiskamer kreeg. Helaas voor haar lagen, op iets van anderhalve meter van de drempel, de beide grote broertjes met belangstelling te kijken wat er nu weer in hun huis rondliep. Toen Nene dat doorkreeg reageerde ze weer door veel te blazen, en liep uiteindelijk weer de trap op, en het kamertje in waar wat kasten en een kattenbak staan. Ik was haar gevolgd met de bakjes natvoer voor de nieuwelingen, dus ik zette eerst die bakjes in mijn slaapkamer, en pakte toen Nene, die ook tegen mij blies, en zelfs even gromde. Ze verzette zich verder niet, dus ze zit weer veilig bij Hummeltje.
De broertjes waren niet van hun plek gekomen.
Op zich nog steeds geen zorgen, Nene krijgt nog wel door dat al dat manvolk heel vriendelijk is.
[ Bericht 1% gewijzigd door mvdejong op 09-11-2021 19:46:38 ]
Een claimende damequote:
Vanochtend vroeg moest ik even naar het toilet, en toen ik weer terug naar mijn slaapkamer ging, hoorde ik een kat de trap oprennen, en dat bleek Diesel te zijn. Ik deed toch de deur van mijn slaapkamer dicht, maar toen ging Diesel heel klagelijk miauwen. Ik deed de deur weer open, met natuurlijk Nene aan mijn enkels, en die begon direct weer te blazen. Waarop Diesel omkeerde, en weer de trap afstommelde. Hij had absoluut geen zin in een confrontatie.
Gisterenavond ook weer een ontmoeting tussen Nene en Onyx, Onyx stond op de overloop te eten toen ik mijn slaapkamer binnenging, en natuurlijk kwam Nene direct weer richting drempel. Zij zag hem. en begon weer te blazen. Hij bleef rustig, toen hij klaar was met eten liep hij richting trap, en ging een tijdje later zelfs op de bovenste trede zitten, zodat alleen zijn kopje nog zichtbaar was. Na korte tijd hield Nene op met blazen, en zo hebben ze elkaar een minuut of 10 zitten bekijken; ik was ondertussen naast Nene gaan zitten. Onyx heeft dus wel getoond heel rustig met andere katten om te gaan, al is hij wel meer geinteresseerd dan de oude garde, en Nene komt toch blijkbaar ook wel tot rust als de andere kat zich netjes gedraagt.
Hummeltje is nog steeds bang, maar hij eet, drinkt, plast en poept, dus is het een kwestie van tijd en volharding; hij zal uiteindelijk ook wel weer aanraakbaar zijn; per slot van rekening kent hij me al zijn hele leven (iets van 9 jaar).
Onyx is wel gesettled. Hij is erg onafhankelijk, maar als we een dagje geen contact gehad hebben staat hij plotseling op het tafeltje bij mijn bank, of achter me in de keuken, om toch even onze band te bevestigen. We hadden onlangs even ruzie, ik probeerde hem op te pakken toen hij dat absoluut niet wilde. Ik dacht even dat hij me niet meer vertrouwde, maar 10 minuten later kwam hij even 5 minuten op de rugleuning van de bank zitten, alsof hij wilde bevestigen dat we nog steeds vriendjes waren. Met de andere katten gaat het ook goed, meestal loopt hij op een paar centimeter langs ze, en het maakt hem ook niet uit als Diesel (of Pepe) op de kast komen liggen die zijn vast plekje is geworden :
Die zwarte vlek achter de rode bloempot is Onyx ...
Met Hummeltje gaat het vooruit, maar wel heel traag. Voor de buitenstaander lijkt het alsof er nog niets is veranderd, maar voor mij zijn er verschillen; de fasen die we nu doorlopen hebben :
• Hij zit altijd achter het gordijn.
• Hij loopt door de kamer, maar zodra hij me op de trap hoort, vliegt hij achter het gordijn.
• Hij loopt door de kamer, maar zodra ik de deur open doe, vliegt hij achter het gordijn.
• Hij loopt door de kamer, en blijft soms zitten waar hij zit als ik binnenkom, of begint te vluchten maar blijft halverwege op het bed zitten om te kijken of ik voldoende afstand bewaar. Vetrouwt hij het toch niet, dan kruipt hij achter het gordijn, maar toch wat rustiger dan eerst.
't Is niet veel, maar het is een vorm van vooruitgang. Hij is in een grote groep geboren, en heeft geen neigingen tot dominantie, dus ik verwacht dat als hij mij eenmaal weer durft te vertrouwen er weinig problemen zullen zijn met de andere 4 katers.
Met Nene heb ik wat meer problemen. Het ging eerst bijna fout toen ik de slaapkamer-deur had opengezet, en Nene de huiskamer binnenliep terwijl de 3 oude heren buiten waren. Pepe lag dus niet op zijn gebruikelijke plekje bij het kattenluik, en Nene liep in een rechte lijn naar dat kattenluik, waarvan het deurtje open stond. Een woeste kreet mijnerzijds zorgde ervoor dat ze in een hoekje wegdook voordat ze naar buiten kon lopen, en ik slaagde erin haar weer naar de slaapkamer te laten vluchten. Ik ben daarna begonnen om soms de kattenluiken te sluiten, en haar dan de kans te geven om zelf naar beneden te komen. Ik had zaterdag wat zitten klussen op de eerste verdieping, en hoorde op een gegeven moment een diepe keelgrom. Toen ik ging kijken zat Nene in de huiskamer, iets over de drempel, te grommen tegen Pepe, die geinteresseerd was, maar ondertussen wel een dikke staart had (hij stond nog wel hoog op zijn poten, dus hij was nog niet klaar voor een aanval).
Maandag kwam ze bij de eerste poging Cayok tegen; die ging wat laag op zijn poten richting het halletje toen hij wat hoorde, dus die heb ik even tot de orde geroepen door zijn naam scherp uit te spreken. Een tijdje later, toen ik niet oplette, is ze de keuken ingelopen (daarvoor komt ze niet binnen mijn blikveld), en toen is Pepe haar blijkbaar achternagegaan. Dat leidde uiteindelijk tot een hoop gekrijs, dus daar is even gevochten. Ze vluchtte toen naar de slaapkamer, die ik maar weer afsloot.
Die avond had ze ook geen interesse meer in de deur, en ook dinsdag verliet ze de slaapkamer niet toen ze de kans kreeg. Ik heb haar toen in mijn armen naar beneden genomen (ze verzette zich niet), en heeft vanuit die positie een tijdje naar de katers geblazen die in zicht waren. Toen ze een paar minuutjes stil was heb ik haar weer mee naar boven genomen. Toen ik naar bed ging heeft ze toch weer wat aan de deur zitten krabbelen, ze wil meer ruimte, maar kan die nog niet delen met katers. Wat merkwaardig is, want met Hummeltje was ze heel snel goede vriendjes.
Woensdag weer de kattenluiken gesloten, en de deur opengezet, en toen bleek Cayok me achterna gelopen te zijn. Dus weer blazen, maar Cayok ging snel weer naar beneden. Toen ging Blackie de trap richting zolderkamer op, en ik ben even achter mijn computer gaan zitten. Ze is toch weer naar beneden gegaan, want even later weer gekrijs, en toen ik ging kijken zat ze onderaan de trap naar zolder. Geen idee wie nu haar tegenstander was, vermoedelijk Cayok. Maar de relatie met de heren is nog niet best; dus ook met haar zal het nog even duren.
De meeste dagen dat ik werk neem ik Nene mee naar zolder, en daar is ze dan ontspannen :
Ze wil heel graag op de leuning van mijn stoel liggen, zoals ook op een eerdere foto te zien was, maar die was te smal om comfortabel te slapen, dus heb ik even quick&dirty een plankje gemonteerd, kussentje erop en een oude sweater erover, en dat is nu het grootste deel van een werkdag haar plekje :
En het lijkt erop dat Cayok, nu 17 jaar, toch wat ouder begint te worden. Hij is veel vaker binnen, ook als het redelijk weer is; kou kon hem vroeger niet deren, en hij heeft ook een dikke wintervacht. Maar als hij binnen is ligt hij nu ook in het kozijn, op de marmeren vensterbank waar een radiator onder zit. Hij lijkt dus wat meer behoefte aan warmte te hebben, maar hij is wel nog steeds actief en aanhankelijk.
Natuurlijk begon Nene direct te blazen, en Diesel en Pepe keken met grote ogen naar dat kleine opdondertje. Diesel had er snel genoeg van en verdween naar buiten, en Nene kwam enigzins tot rust. Even later kwam Cayok binnen, en sprong nietsvermoedend op het tafeltje voor de bank om aangehaald te worden. Toen ging Nene blazen en grommen, en ook Cayok besloot dat het buiten rustiger was, even later gevolgd door Pepe. Nene heeft toen een tijdje rustig gelegen, maar toen Diesel weer binnenkwam maakte ze toch dat ze de huiskamer uitkwam.
Niet direct een groot succes, maar Nene heeft weer ervaren dat de jongens geen behoefte hebben aan ruzie.
Overigens heb ik het klepje van het kattenluik aan de voortuin niet meer vast opengezet. Onyx stond er de eerste keer een tijdje naar te kijken, maar toen liep hij probleemloos door het klepje naar buiten. Dat scheelt weer wat toch met de aankomende kou.
Er loopt ook een nieuw katje buiten, jong beestje, met een rood halsbandje, en die is gek op de Royal Canin Outdoor die voor mijn berging staat (de Natural Health Carnivore wordt compleet genegeerd). Natuurlijk heeft de groep al kennis gemaakt, en dat beestje mag rustig in mijn tuin rondstruinen; hij of zij zat een keer in de krat waar het eten op staat, en Diesel zat een eindje verder in de tuin met zijn rug naar die krat, het interesseerde hem al niet meer. Dat dingetje loopt al een week of 2/3 hier rond, maar ik zag zaterdag ook een keer een ontmoeting : Onyx stond neusje aan neusje met de nieuweling, Diesel stond daar een metertje achter (als er eentje kennis maakt, gaan de andere zich daar niet mee bemoeien, maar leveren wel rugdekking voor het geval dat), en Pepe stond een metertje of twee aan de andere kant van de nieuweling. Dit maakt wel duidelijk dat voor Diesel Onyx ook bij de groep hoort.
Met mijn aankomst ging de nieuweling er vandoor, die lijkt nog wat mensenschuw. Ik moet nog zien uit te vinden van wele buur deze aanwinst voor de buurt is.
Kort nadat ik wakker werd hoorde ik een kat op de bak gaan. Ik deed even later het licht aan, en zag dat Hummeltje midden in de kamer stond, en hij bleef gewoon naar me kijken. Na een paar minuten tegen hem gepraat te hebben liet ik mijn arm langs het bed zakken, verwachtend dat hij onder het bed achter de gordijnen zou schieten. Hij bleef echter even kijken, en kwam toen naar me toe om een tijdje aan mijn hand te snuffelen, waarbij zijn natte neusje zelfs even mijn hand raakte. Dat was een grote stap voor de kleine man.
Toen ik later even wat vleeswaar naar mijn slaapkamer bracht, kwam Onyx me achterna, wilde even aangehaald worden, maar bleef ook op de overloop toen ik weer naar beneden ging. Toen ik een dik half uur later weer naar boven ging, zat hij daar nog steeds, hij is toch erg geinteresseerd in zijn nieuwe "vriendinnetje". Ik moest nog even de kattenbak schoonmaken, en liet de deur gewoon open omdat Nene niet snel op avontuur zou gaan met een kater op de overloop. Eerst zat ze op het bed, maar toen Onyx naar zijn etensbak liep kwam ze van het bed af en kroop voorzichtig richting overloop totdat ze net achter de drempel zat. Toen Onyx klaar was met eten en weer in beweging kwam begon ze wel te blazen, maar Onyx liep rustig richting de trap naar beneden en bleef net voor de trap zitten. Op een gegeven moment schoot Nene de trap naar boven op, en bleef halverwege zitten. Ik deed de slaapkamerdeur dicht, en liep achter Nene aan, die daarop omhoog rende, de zolderkamer in, zodat ze direct op haar dag-bestemming was. Toch lichtelijk positief dat ze ietwat geinteresseerd lijkt te raken in de rest, in ieder geval in Onyx.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 19-11-2021 15:43:18 ]
Ik had vrijdagavond eerst de kattenluiken op "alleen naar binnen" gezet, en de deur van de slaapkamer opengedaan, zodat Nene kon gaan rondzwerven. Na een half uurtje was ze nog niet beneden gekomen, dus ik gaf kattenluiken weer vrij, zodat ook Diesel en Pepe weer naar buiten konden (Cayok en Onyx kunnen via het bovenraampje en het dak van de berging wel op avontuur, maar de grote jongens lukt dat niet). Na nog iets van een half uur hoorde ik plotseling getik van kattennagels op het laminaat, en dat geluid maken noch de oude jongens, noch Onyx of Nene, en inderdaad liep Hummeltje door de huiskamer. En zoals verwacht, nieuwsgierig, bang, maar niet verstoord door de aanwezigheid van Diesel en Pepe. En omdat hij niet gek reageerde op de jongens, bleven zij ook geinteresseerd maar rustig. Ik had echter wel een probleem, want ik zat er niet op te wachten dat Hummeltje naar buiten zou ontsnappen. Dus ik probeerde hem terug naar de trap te jagen, maar in de hectiek besloot Pepe om naar buiten te gaan, en Hummeltje vertoonde perfect groepsgedrag en vluchtte achter hem aan. Alleen zat hij met hetzelfde probleem als Onyx eerder : hij snapte niet hoe een kat dwars door een ruit kon verdwijnen. Dus hij zat klem in een hoekje, en ik had alle tijd om hem zorgvuldig in zijn nekvel te grijpen. Hij probeerde ook niet om met klauw en tand te ontsnappen, dus ik kon hem tegen me aan drukken en naar de slaapkamer afvoeren. Toen ik de deur weer dicht had gedaan merkte ik dat mijn sweater een grote natte plek bevatte, dus hij had in zijn paniek iets laten lopen. Dus even omgekleed en weer naar beneden gegaan, en toen merkte ik dat elke kat die binnenkwam gefascineerd aan de vloer bij het kattenluik snuffelde, dus hij had meer dan alleen mijn sweater nat gemaakt; tijd voor wat dweilen. Ik ben bang dat het vertrouwen van Hummeltje in mij weer een grote knauw heeft opgelopen; benieuwd waar we nu staan in onze relatie.
Een half uurtje later hoorde ik wat in het halletje, en Pepe liep die kant op. Wat geblaas en gegrom maakte duidelijk dat Nene uiteindelijk toch naar beneden was gekomen, en ze bleek inderdaad op de onderste trede van de trap te zitten : ze kon zo de huiskamer in kijken maar zat ook klaar om te kunnen vluchten. Pepe trok zich weer terug door al dat misbaar, maar een kwartiertje later ging hij weer die kant op. Ik hoorde niets, dus nam aan dat Nene weer omhoog was gegaan, maar toen ik iets van 20 minuten later ging kijken, zat zij nog steeds op de trap, en hij lag net achter de drempel in de huiskamer, de afstand tussen de kopjes was iets van 30 cm. Nene begint toch wat minder opgewonden te raken van Pepe, en gelukkig ziet hij haar ondanks het geblaas en gegrom niet als "bedreiging voor de groep".
Toen ik naar bed ging heb ik Nene ook weer meegenomen, maar na een paar uurtjes begon ze toch weer aan de deur te krabbelen. Ik moest toen even naar het toilet, en toen ik weer mijn slaapkamer binnenging bleek ze direct bij de deurpost te staan en wurmde zich langs mijn benen. Ze pakte gelukkig de trap omhoog, en toen ik haar achterna ging rende ze de zolderkamer in, en dook in een hoekje waar ik niet makkelijk bij kon komen. Dus ik deed de deur maar dicht, dan kon ze de nacht daar doorbrengen. Een paar uur later was ik ook even wakker, en dacht haar weer te gaan ophalen, maar daar was ze het niet mee eens, dus heb ik haar daar maar laten zitten. Toen ik zojuist achter mijn computer ging zitten was ze wel blij, en ze ligt nu weer achter mijn nek op de verbrede rugleuning van mijn bureaustoel. Het lijkt dat ze deze kamer prettiger vindt dan mijn slaapkamer, maar ik wil Hummeltje niet de hele dag alleen daar laten (hij hangt meer aan haar dan zij aan hem), en ik wil hem ook niet de gelegenheid geven zich helemaal aan mij te kunnen onttrekken, dus Nene gaat straks weer naar de slaapkamer.
Ik ga nog wel iets proberen om Nene wat meer avontuur te geven in haar leventje.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 20-11-2021 23:19:08 ]
• Een paar dagen geleden zette ik haar op het dressoir naast de bank, zodat ze op een veilge hoogte zat. Ze sprong eraf en vluchtte de trap op.
• Later probeerde ik haar weer op de rugleuning van de bank te zetten. Ze rende naar het dressoir, keek even rond en sprong weer omlaag, en rende de trap op.
• Vandaag kwam ze de huiskamer binnen, sprong direct omhoog, en ligt nu ontspannen op het dressoir. Ze wordt wel wat onrustig (en toch ook wat geintersseerd) als een van de heren in beweging komt, maar blijft zitten. Toen ze erop sprong zat Cayok op het tafeltje voor de bank, maar dat schrok haar niet af; hij bleef ook rustig en ging vrij snel naar buiten.
Toegegeven, het was een drukke dag voor me, ik had alleen vanochtend even de mogelijkheid haar een uurtje buiten de slaapkamer te laten, en ze heeft meer tijd met mij nodig.
Ze zoekt trouwens soms zelf de confrontatie. Zondag zat ik achter de computer met Nene achter me op de stoelleuning, en ik hoorde op de overloop op de 1e verdieping eet-geluiden, dus dat was Onyx. Nene sprong van de stoel af, en liep de trap half af om tegen hem te gaan blazen; Onyx voltooide zijn maaltje en ging weer naar beneden. Het is dus niet alleen angst, maar tenminste deels een poging tot dominantie. Dat mag dan misschien met de zeer timide Hummeltje gelukt zijn, mijn bestaande groep, inbegrepen Onyx, gaat toch echt niet onderdanig worden aan mevrouw.
[ Bericht 1% gewijzigd door mvdejong op 22-11-2021 19:55:10 ]
Dat wordt nog watquote:
Het is dus niet alleen angst, maar tenminste deels een poging tot dominantie. Dat mag dan misschien met de zeer timide Hummeltje gelukt zijn, mijn bestaande groep, inbegrepen Onyx, gaat toch echt niet onderdanig worden aan mevrouw.
Dame Nene wordt vast nog wel een keer op haar plaats gezet door de heren van de oude garde.
[ Bericht 20% gewijzigd door Pippi op 23-11-2021 21:41:02 ]
Ik ben gisterenavond opzettelijk nog even achter mijn computer gaan zitten zodat Nene nog even een uurtje bij me kon zitten, en ze liep inderdaad kwetterend met me mee naar zolder, en nestelde zich op de leuning van mijn stoel. Na een minuut of sprong ze weer omlaag, en ik dacht dat ze ergens anders op zolder ging liggen. Echter, wat later hoorde ik gekrijs uit de huiskamer, en toen ik naar beneden ging kwam ik Nene op de trap tegen, en in de huiskamer was Pepe aan het overwegen of hij naar buiten zou gaan, de rest was al buiten.
En toen ik weer op zolder was, kwam Nene even kroelen en ging weer op mijn stoel liggen. En een tijdje later sprong ze er weer af, en wat later hoorde ik haar diepe grom van beneden. Ik weer de trappen af, onderweg weer Nene, en Onyx was buiten, maar alle 3 de oude heren lagen ontspannen op hun plekje, dus de opwinding was puur vanuit Nene.
Ik schoot de voordeur uit en riep naar haar, waarop ze gelukkig ook weer direct door het kattenluik naar binnen schoot. Vervolgens moest ik even op Onyx letten, die door een loslopende hond werd opgejaagd, maar die bleek streetwise genoeg te zijn om een volgende tuin in te duiken en zich uit zicht te houden. En toen ik weer terug naar de voordeur liep zat Nene op de deurmat buiten, maar was ook slim genoeg om onmiddelijk weer naar binnen te schieten toen ik er aan kwam.
Spannende momenten, maar alles liep goed af. Maar dat betekent wel dat ik nu heel goed op Nene moet letten, die kan ik niet meer zonder supervisie door het huis laten struinen. Ik heb ondertussen een tuigje, eens kijken of ze daarmee gecontroleerd naar buiten kan; ze heeft vroeger een halsbandje gedragen, dus er is een kans dat ze het accepteert.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 23-11-2021 13:46:23 ]
De schrik zat er vast goed in bij jou toen Nene opeens buiten stond.
Hopelijk valt het kwartje en gaat ze begrijpen dat ze nu een huis deelt met de jongens.
Hopelijk verandert dat blazen en grommen op zijn minst in negeren en afstand. Meer dan dat (naast elkaar liggen, eten, misschien wel aan elkaar snuffelen) zou natuurlijk prachtig zijn al weet ik niet of je dat kan verwachten van zo'n eenkennige dame.
Ze heeft gisterenavond huiskamer en keuken grondig geinspecteerd, en sprong daarbij ook op de stereokast, waarbij ze op een half metertje van Onyx uitkwam. Ze blies wel, maar ging daarna rustig verder de kast besnuffelen (Onyx reageerde totaal niet). Ze bleef wel steeds proberen een manier te vinden om bij het kattenluik uit te komen, zonder langs Pepe te moeten.quote:
Wat een toestanden!
De schrik zat er vast goed in bij jou toen Nene opeens buiten stond.
Hopelijk valt het kwartje en gaat ze begrijpen dat ze nu een huis deelt met de jongens.
Hopelijk verandert dat blazen en grommen op zijn minst in negeren en afstand. Meer dan dat (naast elkaar liggen, eten, misschien wel aan elkaar snuffelen) zou natuurlijk prachtig zijn al weet ik niet of je dat kan verwachten van zo'n eenkennige dame.
Ik ben ook steeds met het kattenluik bezig geweest, zoveel mogelijk op "alleen naar binnen", maar dat moest steeds weer terug omdat iemand naar buiten moest. Uiteindelijk ging dat dus fout en probeerde Diesel op volle snelheid naar buiten te gaan. Nu heb ik een nieuw klepje nodig, want daar zit nu een barst in waardoor het stroef gaat : Diesel en Pepe lukt het nog wel, Cayok niet meer. Dus is het klepje nu weer permanent omhoog, maar dan is het nu helemaal riskant om Nene in de huiskamer te laten, die kan nu een spurt naar buiten nemen, dus dat mag ze niet meer.
Toch positief : ze wil met het tuigje buitenlopen, en huis is veilig.
https://www.surepetcare.c(...)microchip-kattenluik
[ Bericht 4% gewijzigd door Pippi op 24-11-2021 23:47:35 ]
Ik zat net te wensen dat ik zo'n luik had.quote:
Ik had een aantal jaren geleden een blinde kat (ouderdom, hij was al 22 jaar). Ik wilde toen een dual scan chipluik zodat ik kon bepalen welke kat wel naar buiten (niet de blinde kat) en naar binnen mocht (niet de buurtkatten). Helaas bestond zo'n type luik toen niet. Inmiddels wel:
https://www.surepetcare.c(...)microchip-kattenluik
Nene wilde na mijn werk absoluut niet met het tuigje naar buiten, maar ik wilde haar ook niet de rest van de avond op de slaapkamer opsluiten, dat leidde niet tot voortgang. Dus ik heb ruim een uur de kattenluiken grondig geblokkeerd. Cayok is 10 minuten aan het klooien geweest voordat hij het opgaf en naast mijn enkels neerstreek, maar Diesel is meer dan een half uur voor en achter bezig geweest met pogingen eruit te komen voordat hij zich er maar bij neerlegde en zich over me heen drapeerde (Pepe en Onyx lagen rustig op hun plekjes). Cayok is toen hij het opgaf naar boven gegaan, en ik ben hem gevolgd omdat ik Nene wilde ophalen.
Ze bleken beide op de overloop op de zolder te zitten, Cayok was wat in de war, want Nene gaf nogal tegenstrijdige signalen : aan de ene kant blazen en grommen, aan de andere kant proberen aan zijn staart te snuffelen, en als hij die wat terugtrok schoof zij op totdat ze er weer bij kon. Op een gegeven moment vond Cayok toch de ruimte om de trap af te stommelen, en Nene volgde hem even. Gelukkig accepteren mijn jongens haar aanwezigheid redelijk, ook omdat ik duidelijk maak dat ze hier thuishoort.
Daarna heb ik Nene op het dressoir in de huiskamer neergezet, daar heeft ze een kwartiertje gezeten en is daarna aardig op onderzoek gegaan. Ze is tweemaal op de stereokast gesprongen, waarbij ze de tweede keer niet eens blies tegen Onyx. Diesel zal er maar aan moeten wennen dat 's avonds de kattenluiken soms dicht gaan, want dit is wel de beste manier om Nene tot rust te laten komen in de nabijheid van de jongens. Bovendien moet hij dat van oudejaarsdag 3 uur 's middags tot nieuwjaarsdag 3 uur 's ochtends ook maar accepteren, want dan laat ik ze ook niet de straat op.
Met Hummeltje is er helaas weinig vooruitgang.
Cayok is weer vaker buiten, en ligt niet meer op het kozijn boven de verwarming, hij lijkt even een dipje te hebben gehad waar hij weer bovenop is gekomen.
[ Bericht 1% gewijzigd door mvdejong op 24-11-2021 23:31:54 ]
En in het kader van maffe katten : Nene heeft zojuist wat Appelsientje staan te drinken uit mijn glas.
Hummeltje gaat piepkleine stapjes vooruit!quote:
Hummeltje begint weer wat meer te ontdooien : hij kwam vanochtend weer naar mijn hand toe om eraan te snuffelen, en toen ik vanavond zachtvoer klaarzette stond hij al halverwege de kamer voordat ik de deur achter me dicht had getrokken.
En in het kader van maffe katten : Nene heeft zojuist wat Appelsientje staan te drinken uit mijn glas.
Ik heb er ook zo één, probeert altijd te hengelen in mijn glas sinaasappelsap of Vifit
Fijn dat Hummeltje kleine beetjes ontdooit!
Het heeft nog wat tijd nodig, maar voor Cayok duurde het iets van 8 maanden, zolang gaat het voor hem niet duren.
Gooo, Hummeltje!quote:
Toen ik vanochtend wakker werd lag Hummeltje in zijn transportmandje. Hij kwam eruit, en zat rustig middenin de kamer terwijl ik wat tegen hem praatte. Toen ik weer wat op mijn telefoon zat te bekijken voelde ik plotseling een nat neusje tegen mijn arm : Hummeltje was tegen het bed op gaan staan om aan me te snuffelen. Zijn uitdrukking suggereert momenteel ook een conflict tussen zijn natuurlijke angst, en toch een behoefte om contact met me te krijgen.
Het heeft nog wat tijd nodig, maar voor Cayok duurde het iets van 8 maanden, zolang gaat het voor hem niet duren.
Vanochtend snuffelde hij ook weer aan mijn vingers, en toen liet hij zijn kopje een beetje zakken, gewoonlijk is dat het teken dat hij daadwerkelijk gekrabbeld wil worden. Dat was nog even teveel, maar we komen heel dichtbij !
Je bent goedgekeurdquote:
Hummeltje zit de laatste tijd verdacht vaak vlak bij mijn bed, naast het hoofdeinde.
Vanochtend snuffelde hij ook weer aan mijn vingers, en toen liet hij zijn kopje een beetje zakken, gewoonlijk is dat het teken dat hij daadwerkelijk gekrabbeld wil worden. Dat was nog even teveel, maar we komen heel dichtbij !
quote:
Toen ik vanochtend wakker werd lag Hummeltje in zijn transportmandje. Hij kwam eruit, en zat rustig middenin de kamer terwijl ik wat tegen hem praatte. Toen ik weer wat op mijn telefoon zat te bekijken voelde ik plotseling een nat neusje tegen mijn arm : Hummeltje was tegen het bed op gaan staan om aan me te snuffelen. Zijn uitdrukking suggereert momenteel ook een conflict tussen zijn natuurlijke angst, en toch een behoefte om contact met me te krijgen.
Wat schattig!
Toen ik eind vorige week de kans had om haar de huiskamer in te laten, sprong ze tot tweemaal toe op de stereokast waar Onyx zat, zonder tegen hem te blazen, en bleef daar ook lang liggen. Onyx reageerde zoals gebruikelijk helemaal niet.
Toen Diesel en Pepe later op de tafel voor de kast sprongen, kregen ze wel een hoop geblaas te verduren, en Pepe zelfs diep en luid gegrom. Die reageerde erop door verbaasd te kijken, en sprong daarna van de tafel af.
Nene begint een beetje genoeg te krijgen van al dat gezeul met haar, dus als ik nu naar zolder ga, doe ik de deur van de slaapkamer open, waarna ze meestal al de trap naar boven oprent. Ik volg haar, en dan schiet ze vanzelf de zolderkamer in en kan ik de deur achter me sluiten. Vanochtend bleek er een probleempje te zijn, Pepe lag al in het kozijn, en toen ik de bureaulamp aandeed schrok hij daarvan, en wilde de zolderkamer verlaten. Ik dus richting deur, maar omdat hij geschrokken was dook hij verder de zolderkamer in, en daar zat Nene al : hoop geblaas en gekrijs, maar geen daadwerkelijk contact. Pepe had niet door dat hij de deur uit kon, dus ik ging maar aan het werk, en even later klom hij weer het kozijn in. Nene kwam een tijdje later op het bureau zitten, en ging aanvankelijk steeds weer blazen, maar na een kwartiertje lag Pepe te doezelen, en zij ging toch heel steels tegen het kozijn aanstaan om voorzichtig aan hem te snuffelen. Totdat hij zijn kop bewoog, toen moest er direct weer geblazen worden. Maar toch, ze toont toch wel een vorm van interesse in de grote jongen.
Dus ik besloot dat het vandaag maar eens moest gebeuren, en liet de deur van de zolderkamer open toen ik ging lunchen. Het duurde even voordat ze de huiskamer inkwam, maar uiteindelijk ging ze weer verkennen, en was gefascineerd door het (openstaande) kattenluik voor. Daar ging ze echter niet doorheen, maar ik zag aan de reactie van Cayok dat ze, uit zicht voor mij, de achtertuin in was gegaan. Daar heeft ze een kwartiertje lopen verkennen, regelmatig terugkerend naar het plankje bij het kattenluik, kwam toen even binnen, ging weer naar buiten en heeft toen nog een minuutje of 5 rondgelopen door die wildernis. Ik heb haar toen weer mee naar boven genomen, ik wil voorlopig nog dat ik het weet als ze buiten loopt. Ze zit nu druk haar pootjes te likken, ze is nog niet gewend dat ze nat wordt.
Het ging best goed, ze doet het heel voorzichtig, houdt in de gaten waar ze naar binnen kan, en kan ook die vrij grote en zware kattenluiken toch aan.
Bij het binnenkomen is ze tweemaal op een kater gestuit.
De eerste keer was het Onyx, die stond te drinken uit een vaas die vlakbij het kattenluik staat. Ik weet niet zeker wat er gebeurde, maar ik vermoed dat Nene lelijk deed tegen hem, hij uit de weg ging en zij hem achterna vloog. Ze eindigden in het halletje, waar ik uiteindelijk maar Onyx heb opgepakt en op de stereokast heb gezet.
De tweede keer zat Cayok op de grens tussen keuken en huiskamer, en ik stond er toevallig bij, en tot mijn verbazing kwam Nene heel voorzichtig naar Cayok toe, en ze stonden even neusje te snuffelen voordat Nene weer wat achteruit stapte en met een klein boogje om hem heenliep. Ik wist niet wat ik meemaakte.
Een tijdje later gingen beide grote broertjes tegelijk door het kattenluik voor naar buiten, en Nene volgde. Ik hield me even met wat andere dingen bezig, maar na een half uurtje vond ik dat ze toch wel erg lang buitenbleef. Ik ben toen een rondje gaan lopen over de parkeerplaats, zachtjes roepend, en toen weer even naar binnen gegaan om te kijken of ze soms ongezien naar boven was gelopen. Daarna ben ik een rondje om het blok gaan lopen, en ook het pleintje binnen het blok ingelopen waar alle achtertuinen op uitkomen, en daar liep mevrouw. Ze schoot een tuin in, maar toen ik haar riep kwam ze weer naar buiten, maar schoot direct weer een andere tuin in. Daar kwam ze ook weer uit, maar liep toen langs mijn enkels een tuin naast die van mijn in, Ik besloot toen maar om naar huis te gaan, deed de keukendeur open en hoorde haar al over het hek klauteren. Ze liep naar de drempel toe, maar draaide zich weer om totdat ik met het snoepjesdoosje rammelde. De huiskamer is echter nog te spannend voor haar om snoepjes te eten, dus ze wilde weer weg, maar ik heb haar toen maar opgepakt en op de slaapkamer gezet om nog een rustig uurtje te hebben.
Ik denk niet dat ze in de ruim 3 kwartier dat ze buiten was van de voorkant van het huis naar de achtertuinen is gelopen en ook direct uitvond dat ze daar dezelfde achtertuin had die ze eerder die middag had bezocht, dus vermoedelijk is ze, zonder dat ik het zag, weer door het kattenluik voor naar binnengelopen en door het kattenluik achter vertrokken.
Ze ligt nu weer rustig achter me op de stoel, met de deur van de zolderkamer dicht, maar tegen het einde van de ochtend zal ze wel weer erg onrustig worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 03-12-2021 10:00:44 ]
Zo lang ik in bed lig vertrouwt hij me nu steeds beter, maar als ik uit bed kom schiet hij nog wel weg. Maar dit was een grote stap !
Ik ben heel blij dat Hummie weer wat van zijn vertrouwen in mij begint terug te winnen.quote:
Wat een spannende avonturen allemaal! Heel goed van Hummeltje.
Ik ken de geschiedenis van Nene niet goed. Ze kwam van de stiefdochter van mijn ex-buurman, maar dat ze een chip heeft maakt het waarschijnlijk dat ze via een asiel daar is gekomen. Maar haar gedrag lijkt er wel op te wijzen dat ze eerder op straat is geweest.quote:En Nene is wel echt een buitenkat, zo te horen. Fijn dat ze bij jou die kans ook krijgt.
Toen ik ging lunchen liet ik de deur open, en ze kwam uiteindelijk beneden en is er zowel voor als achter een paar keer naar buiten gelopen, maar kwam ook redelijk snel terug. Ik denk dat ze de storm niet zo leuk vond (de lichte vorst gisterenavond was blijkbaar geen probleem). Ze heeft ook de huiskamer nog wat verkend, en een tijdje in het kozijn naar buiten zitten kijken. Ik zit weer achter de computer, en zij is "elders" in het huis.
Update : ze is rond 3 uur even langs geweest om te kijken waar ik was, maar verdween direct weer, om half 5 kwam ze even op schoot liggen om te kroelen (met hele natte pootjes). Ze is dus duidelijk blij dat ze naar buiten kan, en kan zich handhaven in een kamer met katers.
[ Bericht 4% gewijzigd door mvdejong op 03-12-2021 17:36:39 ]
Na het douchen besloot ik dus om eerst even boven te kijken, en ze bleek inderdaad op de rugleuning van mijn stoel te liggen. Na mijn ontbijt was ze verhuisd naar het kozijn, en ze vond het niet eens nodig om me even te begroeten toen ik achter de computer ging zitten. Het zou ook kunnen dat ze echt uitgeput is van een druk nachtje rondzwerven, dat is ze natuurlijk niet meer gewend.
Benieuwd hoe het dametje zich verder gaat ontwikkelen, of de extra vrijheid haar zelfstandiger gaat maken. Met Onyx had ik natuurlijk ook de ontwikkeling van een trauma-gevalletje naar een zeer aan- en afhankelijk beestje naar een heel zelfstandig gevalletje. Maar, ook gisterenavond stond hij plotseling weer achter me in de keuken om even aandacht te krijgen.
Hummeltje zal het nu alleen moeten doen, maar misschien versnelt het wel zijn binding met mij nu hij zijn vriendinnetje niet meer zo vaak ziet. Vanochtend ook weer een tijdje aangehaald, weg, aangehaald, enz., waarbij hij hoorbaar spinde, en op een gegeven moment zelfs aan het melktrappen was. Met een beetje geluk is hij over een weekje of zo ook klaar voor de vrijheid.
[ Bericht 3% gewijzigd door mvdejong op 04-12-2021 11:32:20 ]
Toen moest ik weer weg, en toen ik een paar uurtjes later weer thuiskwam zat ze op het dressoir, dus ze voelt zich ook wel voldoende vertrouwd om zonder mij in de huiskamer rond te hangen. Ik verwacht dat ze sneller de jongens aanvaardt, ze heeft per slot van rekening met Hummeltje samengeleefd.
De meeste confrontaties heeft ze met de op zich heel rustige Onyx, maar dat komt omdat hij nog steeds op de overloop van de eerste verdieping eet, dan is de kans op een ontmoeting groter.
Update : ze heeft zich nu tegen me aan op de bank genesteld.
Update : maar Onyx kwam binnen en liep het halletje in, ofwel om daar op de bak te gaan, ofwel om de trap op te gaan voor zijn eten, en dat moest mevrouw toch even in de gaten gaan houden vanaf het dressoir.
[ Bericht 7% gewijzigd door mvdejong op 04-12-2021 18:31:19 ]
Toen ik haar later weer liet gaan, rende ze de huiskamer in en nestelde zich op het dressoir, pas later ging ze weer naar buiten, waar ze snel van terugkwam omdat het hoosde.
Toen ik vanochtend weer in de huiskamer was zag ik daar de 4 katers, maar toen ik ontbijt ging maken zag ik al snel een kopje halverwege het muurtje naar de huiskamer, Nene was blijkbaar afgedaald om toch bij me te zijn. En ze heeft terwijl ik zat te eten de huiskamer nog wat grondiger verkend, is nog een paar keer kort naar buiten gegaan, maar is uiteindelijk weer op zolder gaan slapen.
Er wordt nog wel eens geblazen en gegromd naar de heren, maar meestal alleen als ze bijv. een abrupte beweging maken, ze kwam binnen terwijl Diesel op een kussentje vlak bij het kattenluik lag, zonder dat ze daar aanstoot aan nam. En aangezien de jongens blijkbaar gemerkt hebben dat er wel geblazen en gegromd wordt, maar dat echt meppen zoals Blackie dat deed meestal uitblijft, hebben ze geen problemen met haar.
Hummeltje was vanochtend weer in een kroelbui, en ging er op een gegeven moment zelfs bij liggen, dus hij voelde zich nog wat vertrouwder bij me. Maar dat is voorlopig alleen nog als ik in bed ben, als ik sta of loop gaat hij er toch van door, hoewel soms met vertraging. Toen ik vanochtend aan de grote ronde kattenbak-schoonmaken begon lag hij op het bed, en hij bleef toch eventjes liggen terwijl ik een schone bak neerzette (ik kwam niet dichter dan 1,5m), voordat hij zich toch onder het bed terugtrok.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 08-12-2021 09:32:16 ]
Met Hummeltje ga ik nu als ik naar bed ga en als ik wakker wordt vanuit bed een tijdje kroelen, waarbij hij hard spint en in het tapijt klauwt, maar zodra ik de dekens terugsla om uit bed te komen schiet hij weer weg. Toch begint er steeds meer vertrouwen te komen, als ik zachtvoer neerzet dan staat hij al bijna bij de bakjes voordat ze daadwerkelijk staan. Maar hem dan aanraken lukt nog niet. Daar gaat nog een tijdje overheen voordat hij me voldoende vertrouwt om ook de vrijheid te krijgen.
Als Hummeltje ook los mag lopen, dan verwacht ik dat Nene 's nachts in de slaapkamer is als ze niet buiten rondhangt. Bij hun vorige baas sliepen ze beide op bed, maar die had een tweepersoons, dus ik weet niet of ze mijn eenpersoons met mij willen delen.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 08-12-2021 23:07:25 ]
Gisterenavond laat hoorde ik iemand voor mijn huis een hele tijd praten, en toen ik ging kijken bleek dat praten zinloos te zijn, aangezien de "gesprekspartner" een aangelijnde witte langhaar-kater "Prins" was, die ook volledig doof is (zijn ogen waren bruin, dus het was niet de pure albino-kwaal). Het beest was gefascineerd door Nene, die in mijn voortuin rondhing. Terwijl we stonden de praten verdween Nene naar binnen, maar liep het halletje in, waar Prins haar weer ontdekte, en hij wilde mijn huis in. Dat mocht van mij, en hij liep al vrij snel, met bazinnetje, door naar de huiskamer waar de 4 heren zaten : Onyx op de stereokast, Diesel en Pepe op tafel, en Cayok onder de tafel. Ze waren allemaal heel geinteresseerd, maar deden niets terwijl Prins mijn huiskamer verkende. Diesel, als verantwoordelijke leider, hield hem in de gaten, maar Prins gedroeg zich zo rustig dat hij niet eens van de tafel afkwam. Maar zelfs de onverstoorbare Onyx liep toch naar de rand van de kast toe om naar de indringer te kijken. Na een paar rondjes door de kamer (op een gegeven moment had het bazinnetje de riem van het tuigje losgemaakt) kreeg Prins toch wel veel interesse in het kattenluik, maar daar zat Cayok in de weg, dus hij bleef op een half metertje van Cayok zitten. Op een gegeven moment had Cayok er genoeg van, en liep het kattenluik uit, gevolgd door Prins, We zijn toen naar buiten gegaan, en ik heb Prins opgepakt en weer overgedragen.
Het bazinnetje was verbaasd door de rust waarmee mijn groep de vreemdeling bejegende, maar dat was ik wel gewend. Mijn enige zorg was dat, als een van de jongens boos werd, Prins de geluiden daarvan niet zou oppikken, maar zelfs Cayok had geen zin in drama. Ik was verbaasd omdat er een dik kwartier een vreemde mens in mijn huiskamer rondhing zonder dat de heren het pand ontvluchtten, wat hun gebruikelijke reactie is,
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 09-12-2021 14:08:21 ]
Mijn jongens vinden elke andere kat in principe een nieuw vriendje. Ze accepteren ook dat een andere kat aangeeft geen contact te willen, en dan negeren ze hem of haar gewoon, ook op hun eigen terrein. Als de andere kat agressie vertoont, dan vliegen er onmiddelijk enkele tientallen kilo's boze kat op af, dat heb ik ook meegemaakt.quote:
Is het niet net als met honden dat ze het toch wel aanvoelen dat een andere hond of in dit geval kat een handicap heeft? Al kunnen ze dat van doofheid misschien niet merken. Maar je weet maar nooit.
Ik heb een paar keer gezien dat een andere kat via de openstaande keukendeur binnenliep, wat at in de keuken, een rondje door de huiskamer deed en weer verdween. Dit terwijl Pepe dat allemaal vanaf het kozijn met interesse bekeek, maar niet de moeite nam om in actie te komen.
Overigens heeft Prins gisterenavond ook de verschillende voerbakjes uitgeprobeerd.
[ Bericht 2% gewijzigd door mvdejong op 09-12-2021 15:08:24 ]
Ja hè, het is een bijzondere groepquote:
Wel fijn dat je van die sociale dieren hebt
Hummeltje lijkt mij een schatje
Onyx omdat hij zoveel overwonnen Ondanks zijn verlegenheid doet hij voorzichtige pogingen om zich aan te passen aan zijn nieuwe situatie en zijn nieuwe baas te vertrouwen
[ Bericht 2% gewijzigd door Pippi op 09-12-2021 20:09:51 ]
Nene heeft nu 's avonds de neiging om zich toch op zolder terug te trekken, en komt dan beneden om naar buiten te gaan. Als ze dan terugkomt komt ze wel eerst weer even langs mij voor een aaitje, en gisteren had ze zoveel zelfvertrouwen in de huiskamer dat ze een minuut of 5 bij me op schoot heeft gelegen. Vandaag wilde ze ook de hele tijd op schoot liggen, maar dat werd op een gegeven moment toch wel erg lastig tijdens het werken, dus nu ligt ze weer op de rugleuning van de stoel.
Ik ben zo trots op dat jongetje (en toch ook een beetje op mezelf) dat hij van een timide angsthaasje in een relaxede kater vol zelfvertrouwen is veranderd. Het is wel jammer dat hij zo weinig contact met me zoekt, maar als we elkaar tegenkomen blijft hij meestal wel even staan voor wat krabbelen (al heeft hij liever niet dat ik aan zijn achterkantje zit). Hij spint dan ook, al hoor je dat absoluut niet, hij is wat dat betreft net zo stil als Cayok.quote:
Onyx omdat hij zoveel overwonnen Ondanks zijn verlegenheid doet hij voorzichtige pogingen om zich aan te passen aan zijn nieuwe situatie en zijn nieuwe baas te vertrouwen
[ Bericht 16% gewijzigd door mvdejong op 14-12-2021 19:47:49 ]
quote:
Ik ben zo trots op dat jongetje (en toch ook een beejtje op mezelf) dat hij van een timide angsthaasje in een relaxede kater vol zelfvertrouwen is veranderd.
Hopelijk lijkt Hummeltje qua karakter op Onyx en krijgt hij meer vertrouwen in jou en verloopt de kennismaking met de andere katten binnenkort voorspoedig.
[ Bericht 99% gewijzigd door Pippi op 14-12-2021 18:25:25 ]
Hummeltje is al een wat ouder beestje, iets van 9 jaar, en ik ken hem van jongsaf als een heel timide beestje. Hij zal nooit het zelfvertrouwen gaan krijgen dat Onyx zo snel heeft ontwikkeld, hoewel ik erg benieuwd ben wat de invloed van mijn sociale groep op hem zal zijn.quote:
[..]
Hopelijk lijkt Hummeltje qua karakter op Onyx en krijgt hij meer vertrouwen in jou en verloopt de kennismaking met de andere katten binnenkort voorspoedig.
Hij is nu zijn vertrouwen in mij kwijt omdat ik betrokken was bij alle 3 traumatische ervaringen in zijn leven, twee verhuizingen en zijn castratie. Maar hij trekt wel weer bij.
Met de andere jongens verwacht ik geen problemen, hij is geboren in een grote, maar dysfunctionele, groep, en gedraagt zich altijd onderdanig. De keer dat hij onverwacht in de huiskamer opdook negeerde hij de andere katten, en die hadden toen ook geen probleem met hem. Zolang een bezoekende kat zich netjes gedraagt mag die alles, zoals zelfs de meppende Blacky en de blazende Nene toch werden getolereerd.
Hummeltje begint trouwens steeds meer interesse te krijgen in de deur van mijn slaapkamer, maar hij moet toch iets meer vertrouwen in me krijgen voordat hij los mag, anders ben ik bang dat hij niet meer binnen wil komen. Bovendien is het toch wat dicht bij nieuwjaar, hoewel hij vroeger ook hier buiten liep rond deze tijd (ze moesten toen tweemaal per dag bedenken of ze de volgende 8 uur binnen of buiten zouden doorbrengen : als baas naar zijn werk, en naar bed ging).
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 14-12-2021 23:25:23 ]
Hun vorige baas gooide altijd een handvol snoepjes op de grond en liet ze hun gang gaan; dat werkte omdat Nene en Hummeltje beide veel voedsel-fanatieker zijn dan de rest. Ik heb altijd snoepjes gezien als iets dat ik ze uit de hand geef, ook als een manier om onze band te bevestigen.
Omdat het best lekker weer was waren natuurlijk ook mijn 5 exemplaren constant in de buurt te vinden. Zowel Onyx als Nene zijn tot tweemaal toe in de auto geklauterd, en Diesel had het gedaan als ze niet net op dat moment iets uit de auto wilde pakken.
Maar het leukste was om Onyx en Diesel elkaar, duidelijk speels, te zien opjagen. En zelfs ging op een gegeven moment Nene even achter Cayok aan. En natuurlijk lagen op een gegeven moment Diesel en Pepe met elkaar te ravotten.
Het nieuwe poesje in de buurt liep op een gegeven moment ook langs, en Diesel ging haar even begroeten. Dat ging heel rustig, ze kennen haar al, maar dit is zijn verantwoordelijkheid als leider van de groep.
[ Bericht 0% gewijzigd door mvdejong op 15-12-2021 23:00:42 ]
Toen ik na mijn ontbijt weer mijn slaapkamer inliep, toen lag hij op bed, en wilde eerst wegduiken, maar is uiteindelijk op het bed gebleven, wel helemaal aan de rand zodat hij zou kunnen vluchten. Maar ik kon hem even een krabbeltje geven.
Langzaam, heel langzaam, krijgt hij wat meer vertrouwen.
Hij springt nu ook standaard op mijn bed om aangehaald te worden als ik naar bed ga of 's ochtends mijn bedlamp aandoe.
En zojuist : Nene ligt achter me op de stoelleuning, en Cayok springt op het bureau om aangehaald te worden. Eerst geen reactie van Nene, maar toen Cayok half op zijn rug lag terwijl mijn hand zijn buikje aan het bewerken was, sprong Nene van de stoel af en ging aan Cayok snuffelen. Eerst aan zijn achterpoten, maar even later liep ze door zodat ze aan zijn kop kon snuffelen. En dat deed ze met wat weinig respect, op een gegeven moment stond ze echt me haar kop over Cayok heen om aan zijn oor te snuffelen. Dat werd Cayok na een tijdje toch wat te gortig, hij haalde uit en rende de kamer uit, gevolgd door Nene. Ze stond al eerder aan een etende Pepe te snuffelen, dus het lijkt erop dat ze bezig is om contact te zoeken met de heren. En het valt op hoe beschaafd Cayok is, hij is gewoonlijk niet de meest toeschietelijke naar vreemde katten, blijkbaar wordt hij op zijn ouwe dag wat liever.
Die reuring van Cayok, Onyx, Nene en Pepe bij die auto
Nieuwsgierige aapjes zijn het
En gesnuffel van Nene aan Pepe en Cayok! Heel goed, geen geblaas van Nene meer
Hummeltje aaitjes kunnen geven
Wat een mooie stapjes vooruit
[ Bericht 3% gewijzigd door Pippi op 17-12-2021 21:22:49 ]
Woensdag-avond was echt apart, de eerste keer dat ik langere tijd buiten was met de 5 die nu de vrijheid hebben, en dan zien dat ze toch min of meer een groep vormen. En natuurlijk meemaken dat voormalig bangebroekje Onyx het lef heeft om in een vreemde auto te klauteren. Ik blijf me afvragen hoe zijn verleden eruit heeft gezien.quote:
Wat een leuke updates!
Die reuring van Cayok, Onyx, Nene en Pepe bij die auto
Nieuwsgierige aapjes zijn het
En gesnuffel van Nene aan Pepe en Cayok! Heel goed, geen geblaas van Nene meer
Hummeltje aaitjes kunnen geven
Wat een mooie stapjes vooruit
En Hummeltje maakt nu echt grote stappen richting het verkrijgen van zijn vrijheid, en hij lijkt daar zelf ook wel behoefte aan te hebben.
Een klein uurtje later kwam ze weer binnen, maar "Hallo, meisje." was toch niet bemoedigend.
Ik denk dat ze nog wel vaker binnen zal zitten, zeker nu de temperaturen onder 0 gaan komen; maar voorlopig alleen als ik in bed lig. Ik hoop dat ze mij gaat leren vertrouwen.
Ik ben er nog niet achter waar ze thuis hoort, de meest waarschijnlijke buur heeft toch geen nieuw katje in huis genomen.
Dit was vanaondrond 7 uur en rond 8 uur. Het is nu 9 uur, en ze ligt nu weer op de klim-constructie, en mauwt soms naar me, maar blijft liggen. Als dat zo doorgaat heb ik er straks 7. Ze kan het in ieder geval goed vinden met mijn groep. Zou het toch een verdwaald beestje zijn ?
[ Bericht 15% gewijzigd door mvdejong op 20-12-2021 21:18:30 ]
Nog een kat erbijquote:
Ik kom zojuist beneden, met Nene achter me aan, en tref het juiste aantal katten aan in de huiskamer. Echter, Onyx was er niet, het 4e exemplaar was het wit-met-cyperse poesje (denk ik) die regelmatig een van de etensbakjes buiten uitruimt. Ze zat ontspannen op de klim-constructie tussen keuken en huiskamer, maar ging er toch wel vandoor toen doorhad dat ik binnen was gekomen.
Een klein uurtje later kwam ze weer binnen, maar "Hallo, meisje." was toch niet bemoedigend.
Ik denk dat ze nog wel vaker binnen zal zitten, zeker nu de temperaturen onder 0 gaan komen; maar voorlopig alleen als ik in bed lig. Ik hoop dat ze mij gaat leren vertrouwen.
Ik ben er nog niet achter waar ze thuis hoort, de meest waarschijnlijke buur heeft toch geen nieuw katje in huis genomen.
Ze heeft geen chip, morgen even rondvragen en haar daarna aanmelden bij Amivedi. Als dat niets oplevert, dan heb ik de volgende erbij. In ieder geval kost deze geen moeite om te socialiseren met mij of de groep.
Echter, toen ik op de bank ging zitten om Cayok even aan te halen, kwam ze aanwandelen, ze was in het kinderstoeltje gaan liggen, en dat staat wat uit zicht. Ze heeft even met Cayok neusje aan neusje gestaan, maar toen vertrok de oude man toch maar. Toen ik het ontbijt klaar had en weer op de bank ging zitten, kwam ze weer naar me toe, langs Cayok, en ik heb het grootste deel van mijn ontbijt doorgebracht met Cayok rechts, de nieuwelinge links, Pepe op het tafeltje naast mijn kuiten, en Diesel vlak bij in het kozijn. Ik heb haar uitgebreid op haar buikje kunnen krabbelen, ze is duidelijk een heel kroelerig meisje. Diesel sprong op een gegeven moment op het tafeltje en ze snuffelden wat, zij blies, ze snuffelden was, zij gromde, en Diesel ging naar buiten. Haar grom is trouwens heel apart, veel hoger dan de diepe keelgrom die ik zelfs van Blackie en Nene gewend ben.
Ik begin nou toch te vermoeden dat ze wel degelijk het beestje is dat hier al een week of 2-3 het eten dat bij de berging staat wegwerkt (een vol schaaltje elke dag), en dat ze gisterenavond door de dalende temperatuur besloten heeft om naar binnen te komen. Haar donkere kleur is een mengsel van blauw-grijs en beige, dus mogelijk zag ik dit voorheen ten onrecht aan voor een cypers patrooontje. Ik sluit ook niet uit dat ze al eerder binnen is geweest, maar dan in de nacht als ik al naar bed was. De kans is dus groot dat ze echt verdwaald is, want ik vond ook twee teken in haar, de ene heb ik al verwijderd, de andere zit op een wat lastiger plekje, dus die moet even wat groter worden.
Voorlopig noem ik haar Hoba (van het Amerikaanse "hobo", maar dan met een "vrouwelijk" "a"). Ze staat niet op de lijst van vermiste katten van Amivedi, maar daar ga ik haar wel aanmelden, en ik ga ook even bij beide dierenwinkels in de buurt kijken of daar een poster hangt.
Hier verder F&F / Cayok, Diesel & Pepe, Onyx, Nene & Hummeltje, Hoba